woonzorgcentra?

de verpleegkundigen, staan ten dienste van de bewoners. Het is niet meer zoals vroeger waar ze enkel geïnteresseerd waren in het aantal medicijnen en de fysieke zorgen die nodig zijn. Er wordt een totaalzorg gegeven. In heel wat woonzorgcentra gaat het goed. We moeten de slechte voorbeelden aan de kaak stellen. Maar tegelijkertijd moeten we opletten dat we het negatieve beeld niet veralgemenen. Je zal maar in die sector werken en overladen worden met een hele hoop zonden en foute veronderstellingen. Ik vraag wel eens aan senioren of ze hun kleinkinderen in de zorg voor ouderen zouden laten stappen. Er is bijna niemand die zijn hand opsteekt. Dat is een kwalijke evolutie.”

Naar een ander soort controle “We moeten de sector koesteren, en er natuurlijk tegelijkertijd heel streng op toekijken dat de kwaliteit voor de personen die daar wonen én de kwaliteit voor het personeel in orde is. In principe heeft de overheid daar alle instrumenten voor in handen. Er kan altijd inspectie komen. Een bemerking die vaak gemaakt wordt, is dat men voornamelijk nakijkt of de documenten in orde zijn en alle attesten kloppen. Er moet misschien ook meer gecontroleerd worden daar waar zorg gegeven wordt. Of de mensen zich daar goed voelen, of ze daar thuis zijn, zichzelf kunnen zijn en er rekening gehouden wordt met hen. Al dat soort zaken zou ik graag meer in de inspectie naar voor zien komen.”

Geen winst op de meest kwetsbaren

“Zoals gezegd, zijn er wel wat aandachtspunten. Op basis van een open brief, die mede ondertekend is door Solidaris, klagen we aan dat in een groot aantal private trusts geldstromen gebeuren die niet correct zijn. Men rekent aan het woonzorgcentrum allerlei zaken aan, waarvan het niet altijd duidelijk is voor welke diensten dit is. Op die doorrekening naar die grote concerns zit uiteraard de winst. Dat is een model dat we moeten bevechten met elke vezel in ons lichaam. Dat is niet billijk. Het is op een flagrante manier een winstmodel opzetten voor diensten die vaak nog niet eens geleverd zijn. Ik ben wel blij dat Solidaris daar een sterk signaal heeft kunnen geven.”

Kwaliteit voor bewoner en personeel

“De eerste stap is al gezet. Het woonzorgcentrum is een woonplek geworden waar verschillende zorgverleners aanwezig zijn, allemaal van groot belang voor de bewoners. Naast het welzijn van de bewoners en de aandacht voor hen, is ook de aandacht voor het personeel zelf belangrijk. Er moet vooral voldoende personeel zijn. We zitten echter met een krapte op de arbeidsmarkt. We hopen daarom toch dat de overheid daar soepel in is. Om aan de slag te gaan met bijvoorbeeld tussencategorieën van verzorgend personeel. Het is niet dat je dat tekort met een vingerknip kan oplossen, maar met wat creativiteit kan je toch meer handen in het woon- zorgcentrum voorzien, zonder dat je inboet op kwaliteit. De kwaliteit moeten we kunnen borgen, we moeten daar streng op toezien. Ik hoop voor de sector dat er wel gezorgd wordt dat je op de duur niet meer mensen nodig hebt die de administratie aan het doen zijn, dan mensen die met de mensen bezig zijn. Dat moet de essentie blijven.”

Kwaliteit peilen bij de bewoner zelf

“Vanaf juni zal het verplicht worden om van iedere bewoner een BelRAI instrument af te nemen. Dat is eigenlijk een soort van uitgebreid 'profiel'. Dat is goed, omdat men gaat kijken naar de bewoner zelf, niet vanuit het perspectief van wat hij niet meer kan, maar wat hij net wel nog kan. En vooral, hoe ziet de persoon het zelf? Het gaat dus niet meer enkel over de pilletjes en de wondjes, maar ook over het sociale en het psychische. Dat is een goede evolutie. Het nieuwe systeem zal wel heel wat tijd en energie vragen van de mensen die in een woonzorgcentrum werken. Bovendien zijn ook de vorige zaken waarop men moet scoren niet afgeschaft. Daar hopen we uiteraard ook op een overheid die knopen doorhakt. Een goede monitoring van de kwaliteit van de zorg, absoluut, maar we willen niet dat de mensen daar op den duur fulltime mee bezig zijn. De papieren versie van kwaliteit, dat is niet waar we voor staan.”

Betaalbaarheid blijft een hekel punt

“Het is een open deur intrappen dat we vanuit onze beweging, met S-Plus voorop, al jaren pleiten voor de betaalbaarheid van de woonzorgcentra. Maar goede zorg kost geld! We doen niet mee met roepen om zorg te bieden aan dumpingprijzen. We zien de oplossing eerder in een sterke overheid. Een overheid die toeziet dat die goede zorg geleverd wordt, dat daar een billijke vergoeding tegenover staat en vooral dat iedereen in een woonzorgcentrum terecht kan. Wat vandaag in grote mate het geval is, want als mensen niet voldoende middelen hebben, is er nog steeds een OCMW die kan bijpassen. We zouden dat uiteraard liefst willen vermijden.

Maar de basisbekommernis is niet de laagste prijs, ten koste van alles. Onze ouderen hebben recht op goede zorg, en dat zal iets kosten. Aan ons de opdracht om te maken dat iedereen ook die goede en warme zorg krijgt.”

Ook met S-Plus willen we de eis uit de open brief mee ondersteunen. Laat de middelen integraal naar de zorg en de medewerkers gaan, en niet doorstromen naar de vastgoedfondsen of aandeelhouders.

Gertie Brouwers

Wil je graag de petitie ondertekenen?

Dat kan op: https://www.petities.com/laat_middelen_van_overheid_naar_ zorg_en_medewerkers_gaan_niet_naar_vastgoedfondsen_of_ aandeelhouders