18 minute read
NIEUWS
SCHRIJF MEE AAN DE TOEKOMST
Wat verwacht jij in de toekomst van ons ziekenfonds? Waarvoor zou je bij ons willen terechtkunnen? In een kantoor of online? Mis je momenteel een bepaalde dienst of terugbetaling? Hoe denk je dat we jou en onze andere leden nog beter van dienst kunnen zijn?
Wat zijn jouw ideeën? Geef je mening op www.bondmoyson.be/inspraak.
INSPRAAK IN JOUW ZIEKENFONDS
Misschien wil je vaker meedenken over onze toekomst. En dat kan.
Zoals elke organisatie heeft ons ziekenfonds een algemene vergadering en een raad van bestuur. Terwijl die in een bedrijf bestaan uit aandeelhouders, bestaat ons bestuur uit leden zoals jij en ik. Die worden om de 6 jaar gekozen in de ‘mutualistische verkiezingen’.
Waarom wij geen aandeelhouders hebben? Mutualiteiten zijn ontstaan door gewone werkmensen die zich verenigden. Ze zijn niet uit op winst, maar willen steun verzekeren voor wie die nodig heeft. Democratie van onderuit zit in ons DNA. Ook in de toekomst blijven inspraak en openheid cruciaal.
In november 2021 krijgt elk lid de kans om zich kandidaat te stellen. Ieder van ons zal begin 2022 zijn stem kunnen uitbrengen.
Interesse? Lees de vacature op www.bondmoyson.be/inspraak. En hou zeker het volgende nummer (oktober) van S-magazine in de gaten!
BELUISTER DE PODCAST ‘ONDERONS’
EN KRIJG JE GRATIS VRIENDENBOEKJE!
Wat is het geheim van een goede vriendschap? Hoe maak je vrienden? Vrienden voor altijd, bestaat dat? Vragen die ook jouw (klein)kinderen bezighouden. JOETZ vzw laat kinderen aan het woord in de podcast 'Onderons'. In 5 afleveringen vertellen kinderen alles over hun ervaringen met vriendschap. Een fijne luistertip voor tijdens een lange autorit, een wandeling …
En er is meer. Bij de podcast hoort ook een leuk vriendenboek. Laat je (klein)kind samen met al z’n vrienden gekke avonturen, droevige berichten, blije momenten, ervaringen, fantasieën … delen.
Ontdek de podcast op www.podcastonderons.be. En bestel er je gratis vriendenboekje (zolang de voorraad strekt). Je kan de podcast ook beluisteren op je favoriete podcastapp, zoals Spotify.
ARBEIDSONGESCHIKT? BEZORG ONS JE VAKANTIEATTEST
Als je werkt, heb je recht op vakantiegeld voor de dagen waarop je vakantie neemt. Maar wat als je arbeidsongeschikt bent? Dan sturen we jou een vakantieattest op. Laat dat invullen door je werkgever of werkloosheidskas.
Ons ziekenfonds heeft je vakantieattest nodig om te weten hoeveel verlofdagen je nog hebt. Die moeten we aftrekken van je ziekte-uitkering op het einde van het jaar. Je krijgt namelijk niet én vakantiegeld én een ziekte-uitkering voor dezelfde dag.
Ben je arbeidsongeschikt tot het einde van het jaar? Bezorg ons je ingevulde vakantieattest ten laatste eind november. Anders kunnen we jou geen uitkering betalen voor de maand december.
In mei ontving je een vakantieattest. Ben je het kwijt? Vraag een nieuw aan bij ons ziekenfonds.
www.bondmoyson.be/vakantieattest
MAKKELIJK EN DIGITAAL: INTERNETLOKET E-MUT
Met ons internetloket e-Mut wordt het nu nog makkelijker om je terugbetalingen en je ziekenfondsdossier op te volgen. Je checkt het waar en wanneer je zelf wil.
Ontdek alle voordelen:
• een duidelijk en chronologisch overzicht van je terugbetalingen en betalingen • de data en attesten van je periodes van arbeidsongeschiktheid • je ziekenfondsdossier met info over je inschrijving, medische toestemmingen, maximumfactuur en verzekeringen • de rubriek ‘selfservice’ voor het bestellen van roze klevers, reisdocumenten, briefomslagen en getuigschrift van arbeidsongeschiktheid • update zelf je contactgegevens en je bankrekeningnummer.
Ons internetloket e-Mut is een digitale omgeving die 100 % veilig is. Surf snel naar www.bondmoyson.be/e-mut en beheer zelf je ziekenfondsgegevens.
VRAGEN OVER HANDICAP? VFG WIJST DE WEG
Wegwijzer is een toegankelijk aanspreekpunt van VFG voor al jouw vragen rond handicap. Het gaat op zoek naar antwoorden: het bekijkt of het je vraag zelf kan oplossen of brengt je in contact met de gepaste dienst of organisatie.
Wegwijzer
• zoekt met jou uit op welke budgetten, hulpmiddelen, voordelen of tegemoetkomingen je recht hebt. • begeleidt je bij het zoeken naar gepaste ondersteuning. • helpt je verder met vragen en problemen rond wonen en werken.
Hoe begeleidt Wegwijzer jou?
• Individuele begeleiding: je kan altijd individueel contact opnemen voor je vraag. • Groepssessies: er zijn infosessies of ‘Op weg-groepen‘ op verschillende plaatsen in West-Vlaanderen.
Infosessie ‘Wegwijs bij handicap’
In deze infosessie legt VFG persoonsvolgende financiering (PVF) op een toegankelijke manier uit. Ook andere mogelijkheden zoals ‘rechtstreeks toegankelijke hulp’ of reguliere zorgaanbieders komen aan bod.
Wanneer?
• Maandag 6 september in Roeselare om 14 uur. • Donderdag 23 september in Kortrijk om 14 uur. • Maandag 18 oktober in Oostende om 17.30 uur.
Kan je er niet bij zijn of volg je de infosessie liever online? Dan is er een online webinar:
• Maandag 15 november om 19 uur.
Deelname is gratis, maar inschrijven vooraf is noodzakelijk om praktische redenen: w-vl@vfg.be of 056 24 24 37.
www.vfg.be
XXXXXXXXXXXXXXXXX GEEN FAMILIE, TOCH XXXXXXXXXXXX. EEN UNIEKE BAND
VOOR ALTIJD VERBONDEN
Frank
38 JAAR
HOUDT VAN VISSEN, SPORTEN EN VAREN
Aiki
9 JAAR
HOUDT VAN VISSEN EN ETEN
Om je voor altijd met iemand verbonden te voelen, hoef je niet per se een bloedband te hebben. Ook als je door het lot werd samengebracht, kan er een unieke band bestaan. Dat is zo bij Frank en Aiki, Arno en Fritz, Matthijs en Seppe, en Joannita en Marcella.
Aiki
VAN ONSCHATBARE WAARDE
Aiki is een bordercollieteefje. Ze is geen officiële hulphond, maar dankzij de training die ze van Frank kreeg, is ze van onschatbare waarde voor haar baasje. Ze kwam bij Frank toen ze 4 maanden oud was. Na 3 jaar was ze helemaal opgeleid.
Nu raapt ze zijn pennen op als hij die laat vallen tijdens het invullen van zijn dagelijkse sudoku en gaat ze met hem frisbeeën. Ze kan zelfs blaffen op commando, waardoor Frank niet meer luid om hulp moet roepen als hij iets nodig heeft. Aiki doet dat in zijn plaats, waardoor haar baasje zijn stembanden kan sparen. Als Frank gaat vissen of handbiken, gaat ze dolgraag met hem mee. Een hond die niet zomaar een hond is, maar echt een deel van Franks gezin.
Frank
“Door mijn spierziekte heb ik minder en minder kracht in mijn ledematen, waardoor ik steeds meer hulp nodig heb”, vertelt Frank, die al sinds zijn 10de lijdt aan ataxie van Friedreich. Dat is een degeneratieve ziekte (een of meer lichaamsfuncties gaan steeds meer achteruit) die coördinatiestoornissen en kracht- en gevoelsverlies veroorzaakt.
“Ik wilde altijd al een hondje. Mijn ouders hadden een kennel. Ik ben opgegroeid met honden en ik weet dus wel hoe ik ze kan opleiden. Toen Aiki bijna 9 jaar geleden bij mij kwam, heb ik haar zo getraind dat ze mij kan helpen met kleine, praktische dingen.”
EEN REDEN OM NAAR BUITEN TE GAAN
“Aiki is een ontzettend grote hulp voor mij. Ik heb weinig of geen kracht en coördinatie, waardoor ik bijvoorbeeld nogal vaak dingen laat vallen. Dan is zij er om alles op te rapen en me aan te geven. Ik eet met een lepel en ik mors veel. Maar als ik knoei, is Aiki er meteen bij om de restjes van de grond te likken. En wat ze niet mag opeten, geeft ze braaf terug aan mij. Nog zo’n voorbeeld: als ik een bad neem en ik kan niet bij de handdoek, dan brengt zij die.”
“Ze gaat ook bijna overal mee naartoe en dan trekt ze mij vooruit in mijn rolstoel. Aiki is de reden dat ik naar buiten ga in de winter. Zij wil gaan wandelen en dus moet ik wel de frisse lucht in. Zonder haar zou ik veel meer binnen zitten.”
2DE HOND
“Aiki en ik zijn zo’n goed team. Zij is enorm belangrijk en ik kan me geen leven zonder haar voorstellen. Ik zou zoveel beperkter zijn. Ik zou me constant ergeren, als ik iets laat vallen en er niet meer aankan.”
“Aiki is ook echt de hele tijd bij mij. Als ik haar toch een keer thuis laat, gaat ze altijd in de garage op mij zitten wachten. Wanneer ik weer thuis kom, lijkt het alsof ik weken ben weggeweest, zo blij is ze dan. Ik zou een
echte hulphond kunnen aanvragen, maar dat wil ik niet. In september krijg ik een nieuwe bordercollie en ook dat diertje zal ik zelf opleiden. Ik haal veel voldoening uit die trainingen.”
“Natuurlijk is de vriendschap die je van een hond krijgt, niet dezelfde als die van een mens. Dieren en mensen zijn nu eenmaal niet hetzelfde. Een hond geeft je liefde, als je hem eten geeft en verzorgt. Dat werkt zo niet bij mensen.” (lacht)
DANKZIJ AIKI GA IK NAAR BUITEN IN DE WINTER. ZONDER HAAR ZAT IK VEEL MEER BINNEN.
VRAGEN OVER HANDICAP? VFG ZET JE OP WEG
Heb je vragen over hulpmiddelen voor personen met een handicap? Neem dan contact op met de Wegwijzer van VFG via www.vfg.be/wegwijzer.
Fritz
66 JAAR
HOUDT VAN ZIJN KERSVERSE VROUW DENISE
Arno
Ondanks een leeftijdsverschil van 40 jaar zijn Fritz en Arno beste vrienden. 5 jaar geleden leerden ze elkaar toevallig kennen op het terras van een café. “Het is de vriendschap die telt, niet de leeftijd. Wat dat betreft zit het bij ons wel goed”, zegt Arno, die sinds zijn 25ste voorzitter is van de seniorenvereniging S-Plus in Halle.
SNEL VOLWASSEN
Arno en senioren: het klikt wonderwel. Omdat zijn ouders uit elkaar gingen toen hij 3 jaar was, sprong zijn grootmoeder vaak in bij de opvang. Tot aan de coronacrisis zag hij haar nog altijd elke dag. “Ik kwam in contact met haar vrienden en leerde omgaan met mensen van haar leeftijd. Bovendien was ik snel volwassen voor mijn leeftijd. Ik voelde me bij leeftijdsgenoten dan ook nooit echt op mijn plaats.” Alle leden van S-Plus mogen Arno bellen, altijd en voor alles. Ze zien hem eigenlijk niet als voorzitter, maar eerder als vriend. Zo is het ook bij Fritz, al springt de band met hem er wel uit. “Op een bepaald moment heb ik Fritz gevraagd of hij niet als vrijwilliger bij S-Plus aan de slag wilde gaan en zo is onze vriendschap alleen maar gegroeid. Hij was eerst secretaris en tombolaverantwoordelijke, nu is hij materiaalmeester.”
Arno
26 JAAR
HOUDT VAN KUNG-FU EN KOKEN
GETUIGE BIJ HUWELIJK
“Maar ook los van S-Plus zien wij elkaar regelmatig, om samen een pintje te pakken of iets te gaan eten. We spreken toch 1 tot 2 keer per week af, al was dat door de coronacrisis het voorbije jaar wel minder. We hebben een heel hechte, vriendschappelijke band.”
“In juli trouwde Fritz met de liefde van zijn leven en hij vroeg mij om zijn getuige te zijn. Natuurlijk heb ik ‘ja’ gezegd. Omgekeerd is hij er ook altijd voor mij. Ik wil binnenkort bijvoorbeeld mijn rijbewijs halen. Wel, Fritz zal mij leren rijden.” “De vriendschap die ik met hem heb, is niet anders dan met leeftijdsgenoten. Ook al is hij 40 jaar ouder, toch kom ik even goed overeen met hem als met oude schoolvrienden. Hij is mijn steun en toeverlaat.”
OP ZOEK NAAR EEN ACTIVITEIT OF GEZELSCHAP?
Beleef de fijnste momenten met onze socioculturele partnerverenigingen: S-Plus voor plussers met pit, VIVA-SVV voor vrouwen, S-Sport // Recreas voor sportievelingen, VFG voor personen met een handicap, JOETZ voor kinderen en jongeren, en Coponcho voor mantelzorgers. www.bondmoyson.be/vzws
Fritz
“Ik denk dat ik wel mag zeggen dat Arno mijn beste vriend is. Daarom heb ik hem ook als getuige op mijn huwelijk gevraagd. Hij dacht eerst dat ik een grapje maakte toen ik die vraag stelde”, lacht Fritz.
“Ik weet dat ik Arno’s grootvader had kunnen zijn – mijn kleinzoon is trouwens ongeveer even oud – maar van dat leeftijdsverschil hebben we totaal geen last. Wij kunnen over alles praten met elkaar.”
“En we staan altijd voor elkaar klaar. Als ik een probleem heb met de tablet of ik krijg een document niet open, komt hij meteen om mij te helpen. Maar ik ben er ook voor hem. Als hij vraagt om hem te leren rijden, doe ik dat onmiddellijk.”
“We zijn samen ook heel betrokken bij S-Plus. Toen hij voorstelde om materiaalmeester te worden, heb ik dat meteen aanvaard. Maar onze vriendschap gaat verder dan enkel die vereniging. Als Arno bijvoorbeeld naar zijn kung-fuclub gaat, ga ik weleens mee. Dan drinken we daar samen iets, zoals beste vrienden doen.”
Matthijs “WE ZIJN ÉCHTE BROERS, IK KAN HET NIET ANDERS ZEGGEN”
“Mijn broer Seppe kwam bij ons net voor hij 2 jaar was. Ik was toen 9 jaar en enig kind. Ik was superblij, want ik wilde heel graag een broer of zus. Alleen kwam Seppe uit een erg moeilijke situatie, dus de aanpassing verliep minder vlot dan ik in gedachten had. Hij was nogal afstandelijk en liet zich niet makkelijk knuffelen. Toch was het voor mij hoofdzakelijk leuk dat ik er een broertje bij had.” “Je woont onder hetzelfde dak, dus je groeit naar elkaar toe. Het ene moment wat makkelijker dan het andere. Maar dat is toch in elk gezin zo? Intussen is Seppe een tiener – ja, zeg maar puber (lacht). En ik studeer verder en ben steeds vaker weg van huis. Deze zomervakantie was ik de eerste 3 weken constant op pad. Dan is er nog het grote leeftijdsverschil. Dat alles maakt dat het nu soms minder vlot loopt tussen ons. Het botst al eens, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn broer minder graag zie.”
“Ik merk wel dat hij me wat mist. Al zal hij dat niet toegeven. Dat is niet stoer genoeg (knipoogt). Maar ik ben er minder om samen leuke dingen te doen. Buiten spelen, een uitstapje … We plannen binnenkort een dagje pretpark. Daar kijken we allebei naar uit. Als ik thuis ben, probeer ik tijd te maken voor ons 2. Ik ga hem halen na school, als hij ergens heen moet, breng ik hem met de auto …”
“Als Seppe het lastig heeft, trekt hij naar zijn kamer. Dan moet je hem met rust laten. Al heb ik het moeilijk als iemand wegloopt van een vervelende situatie, toch geef ik hem die ruimte. Ik weet dat hij terugkomt als hij weer rustig is. Dat doe je voor iemand van wie je houdt, niet? Als hij met iets zit, komt hij niet zelf naar me toe. Maar als ik er hem naar vraag, vertelt hij wat er scheelt. Dan gaat hij mee in het gesprek en luistert hij naar mijn raad.”
“Seppe is gewoon mijn broer. Ik noem hem nooit mijn pleegbroer, dat klopt niet. Het is een gevoel. Het lijkt alsof hij er altijd geweest is. Hij is een deel van ons gezin, we hebben een band als broers. Die ook kunnen ruziën als broers hoor (lacht). Maar we maken het altijd goed. Een van beiden zegt sorry en dan pakken we elkaar vast, ook al is Seppe niet zo’n knuffelaar.”Seppe
Seppe is al 11 jaar deel van het gezin van mama Martine, papa Ivan en broer Matthijs.
“Ik was heel klein toen ik bij hen kwam. In het begin was ik blijkbaar heel verlegen. Maar na een tijd werd ik het wel gewoon. Ook het feit dat ik een broer had. Ik weet dat we heel vaak samen voetbalden. Vandaag zijn Matthijs en ik iets minder 2 handen op 1 buik. Hij zit vaak bij vrienden, is vaak weg. En hij doet soms heel ambetant!”
“Wat tof is? Hij leerde me vettig eten. Hamburgers en zo. (lacht) En als we samen dingen doen, is dat heel plezant. Dan zijn we vrienden. Daarbuiten soms iets minder. We grommen weleens op elkaar. Ik noem ons botsende magneten: we trekken naar elkaar, maar het kan tegelijkertijd botsen. En Matthijs moet me met rust laten als ik lastig ben. Maar hij doet dat. Meestal. Ik ga dan in mijn kamer of buiten afkoelen. Mijn broer zie ik nadien en er is niets veranderd tussen ons.”
(Seppe is een schuilnaam)
PLEEGGEZIN WORDEN?
Heb je vragen over pleegzorg? Ben je geïnteresseerd om pleegouder te worden? Surf naar www.pleegzorgvlaanderen.be voor alle info.
Seppe
12 JAAR
HOUDT VAN G-VOETBAL, FREERUNNING EN URBEX (URBAN EXPLORING)
Matthijs
20 JAAR
HOUDT VAN FILM EN MUZIEK
Joannita
71 JAAR
HOUDT VAN UIT ETEN GAAN, MUSEA, LEZEN EN REIZEN
Joannita
Al 6 jaar gaat Joannita als vrijwilliger wekelijks op bezoek bij de alleenstaande Marcella. Uit die bezoekjes is een hechte vriendschap ontstaan. “Als je zo lang bij iemand over de vloer komt, kan het niet anders of je krijgt een intense band met elkaar”, vertelt Joannita.
“Ik ben vrijwilliger bij i-mens en ik ga elke woensdagnamiddag een uurtje of 2 langs bij Marcella. Dan babbelen wij met een koffietje en een koekje over van alles. Zij vertelt graag over haar jeugd of over de dingen die haar bezighouden, en ze toont me foto’s van vroeger.”
SAMEN GOED LACHEN
“Behalve mij ziet ze niet zoveel mensen. Die eenzaamheid bij bejaarden is echt schrijnend. Voor haar leeftijd is Marcella trouwens goed bij de pinken. Ik weet veel van haar en zij weet veel van mij. En we kunnen samen goed lachen, da’s ook zo belangrijk.”
Marcella
90 JAAR
HOUDT VAN KOKEN EN TV KIJKEN, VOORAL NAAR ‘THUIS’
“Tot vorig jaar kon ze nog mee naar buiten, als ik haar een arm gaf. Dan deden we in de zomer weleens een terrasje. Maar toen kwam de coronacrisis en intussen heeft ze zoveel problemen met haar benen dat ze niet meer goed kan stappen.”
STUKJE VAN MIJN FAMILIE
De 1ste keren dat ik bij Marcella kwam was het voor ons allebei een beetje aftasten natuurlijk. In het begin verliepen onze gesprekken wat stroever. We waren vreemden voor elkaar en een vertrouwensband bouw je geleidelijk op. Maar nu zie ik haar als een stukje van mijn familie. Het is alsof ik bij een lievelingstante op bezoek ga.”
“Ik moet mijn vrijwilligerswerk nu wel stopzetten, omdat we van de regering slechts een paar uur ter beschikking krijgen. Ik zit aan mijn limiet, maar dat betekent niet dat ik Marcella in de steek zal laten. Integendeel. Ik zal ook in de toekomst zeker tijd vrijmaken om even bij haar binnen te springen. Dat heb ik haar beloofd en zij weet dat ik mij altijd aan mijn beloften houd.”
Marcella
“ALS JOKE HIER IS, VOEL IK ME BETER”
Als kinderloze weduwe brengt Marcella veel tijd in haar eentje door. Daarom zijn de bezoekjes van Joannita voor haar goud waard. “Ik kijk er altijd heel erg naar uit als ze komt. Telkens als ze langsgeweest is, voel ik mij een beetje beter”, zegt Marcella, die Joannita liefdevol ‘Joke’ noemt.
“Ik zie de bushalte vanuit mijn raam. Ze komt altijd met de bus en dan zit ik al te wachten tot ik haar zie afstappen. Buiten de huishoudhulp en mijn nichtje komen hier niet veel mensen meer langs. Joke is de enige die de tijd neemt om elke week wat met mij te babbelen.”
“Alleen als zij hier is, ga ik met de lift naar beneden om mijn post te halen. In mijn eentje durf ik dat niet, want ik ben bang om te vallen. Joke maakt mijn brievenbus leeg en dat is eigenlijk een ritueel dat bij onze vriendschap hoort. Als zij niet meer zou komen, zou ik haar ontzettend hard missen.”
OP ZOEK NAAR OPPASHULP?
Een gekwalificeerde vrijwilliger helpt je zowel ’s avonds, ’s nachts als in het weekend. De oppashulp houdt je gezelschap en reikt jou en je mantelzorger een helpende hand. www.bondmoyson.be/ oppashulp
VERBINDING GEEFT ZUURSTOF
Paul: “Verbinding, da’s een luisterend oor of steuntje in de rug. Nemen we zo álle obstakels weg? Tuurlijk niet. Maar verbinding zorgt wel voor ademruimte. Een uitweg. De moed om door te gaan.”
Auto’s vormen files, perrons vullen zich met pendelaars, agenda’s slibben dicht. Het nieuwe school- en werkjaar lonkt. Behalve de vakantie laten we stilaan ook de coronacrisis achter ons. Ik hoop dat we in september veilig en vrij naar school, het werk en onze hobby’s kunnen. Tijd voor een nieuwe start.
Gezondheidsgids
Toch hoop ik dat we de coronacrisis niet té snel vergeten. Ze heeft ongelijkheden vergroot en drempels zichtbaar gemaakt. Zo is het soms verdomd lastig om de weg te vinden naar de juiste zorg. Een afspraak maken bij de huisarts, psycholoog of het vaccinatiecentrum lijkt misschien makkelijk, maar veel mensen weten echt niet waar ze terechtkunnen. Ze kennen de weg niet, zijn bang voor de prijs of spreken de taal onvoldoende. Ook de meest kwetsbaren onder ons moeten de juiste zorg krijgen.
Ik ben dan ook trots dat ons ziekenfonds mee instaat voor de 50 ‘community health workers’ (CHW’s), sinds hun start begin dit jaar. ‘Gezondheidsgidsen’, die de brug slaan tussen kwetsbare mensen en zorgverleners. Ze gaan actief op zoek naar mensen die hulp nodig hebben, luisteren naar hun verhaal en helpen hen op weg naar gepaste zorg. Zodat ze daarna op eigen kracht voortkunnen.
Blijf verbonden
Een jongen van 11 uit Oostende had tandpijn en schaamde zich voor zijn gebit, maar er was geen vrije tandarts in de buurt. De CHW regelde een afspraak verderop en ging mee naar de tandarts. Na zijn behandeling was de jongen dolblij: “Ik kan weer lachen en voetballen. Niemand lacht me nog uit”. En hoe krijg je een vaccinatie-uitnodiging als je geen officieel adres hebt? In Antwerpen maakten de CHW’s vaccinatie-afspraken voor daklozen en mensen zonder papieren. In Gent kreeg een groep Afghaanse meisjes uitleg over menstruatie.
De verhalen zijn divers, maar hebben 1 ding gemeen: met een klein gebaar zorgt de CHW voor een enorme verandering in een mensenleven. Ja, de zorg kan anders en beter. Laagdrempelig. Toegankelijk. En de sleutel is verbinding. Verbinding geeft zuurstof aan mensen die het nodig hebben. Verbinding is een essentiële waarde en opdracht van ons ziekenfonds. En zo is elke ziekenfondsmedewerker ook een beetje CHW. Ik wens je een fijn school- en werkjaar.
PAUL CALLEWAERT
ALGEMEEN SECRETARIS SOCIALISTISCHE MUTUALITEITEN Een kritische noot, een optimistische boodschap of een duidelijke stelling. Algemeen secretaris Paul Callewaert werpt een blik op onze samenleving en brengt je graag zijn visie.
