SOLO Magazine

რამ­დე­ნი­მე თვის წინ, რო­დე­საც ჟურ­ნალ­ზე მუ­შა­ო­ბა და­ვიწყეთ, ალ­ბათ არც ერთ ჩვენ­განს წარ­მოდ­გე­ნა არ ჰქონ­და, რა თავ­გა­და­სა­ვა­ლი გვე­ლო­და. გვინ­დო­და, კი­დევ ერ­თი მე­დი­უ­მის – ჟურ­ნა­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბით უკე­თე­სი ცხოვ­რე­ბის „გზამკვლევი“ შეგ­ვექ­მ­ნა. ეს უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო ორი­გი­ნა­ლუ­რი, სა­ინ­ფორ­მა­ცი­ო, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­ რი და სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მო­ცე­მა, რო­მე­ლიც მკითხ­ველს შთა­ა­გო­ნებ­და, სა­ინ­ტე­რე­სო პერ­ს­პექ­ტი­ვას აჩ­ვე­ნებ­და, ხში­რად ერ­თ­ფე­რო­ვა­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბის­გან თა­ვის დაღ­წე­ვა­ში და­ეხ­მა­რე­ბო­და. თუმ­ცა ალ­ბათ ყვე­ლას აქვს თა­ვი­სი სა­ი­დუმ­ლო: შთა­ გო­ნე­ბის­თ­ვის – საყ­ვა­რე­ლი მუ­სი­კა, გან­ტ­ვირ­თ­ვის­თ­ვის – წიგ­ნი, მე­გო­ბარ­თან ერ­ თად პლაჟ­ზე, პარ­კ­ში ან კა­ფე­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი დრო ან სუ­ლაც სხვა თავ­გა­და­სა­ვა­ ლი. ერ­თი სიტყ­ვით, ნა­ცა­დი მე­თო­დი, რო­მე­ლიც უმე­ტე­სად ამარ­თ­ლებს კი­დეც!.. რთუ­ლია ადა­მი­ა­ნი ჩვე­უ­ლი გა­რე­მო­დან უჩ­ვე­უ­ლო­ში გა­და­ის­რო­ლო, თუ­კი ის ამის­თ­ვის მზად არ არის. მე­რე რა, რომ ეს სი­ახ­ლე ათას­ჯერ უკე­თე­სი­ა. თუმ­ცა საკ­მა­რი­სია გა­ბე­დო, გე­მო გა­უ­გო სი­ახ­ლეს და იტა­ლი­უ­რი Dolce Vita შენს რე­ა­ლო­ ბად იქ­ცე­ვა. ჰო­და, ეს ჟურ­ნა­ლი „გაბედვაა“, – გზა­ა, რო­მელ­საც სხვა სამ­ყა­რო­ში გა­დაჰ­ყავ­ხარ! სამ­ყა­რო­ში, სა­დაც უამ­რა­ვი რამ არ­სე­ბობს, რაც ჩვენს გან­წყო­ბა­სა და სტილს ცვლის. ვი­ღა­ცის­თ­ვის ეს შე­იძ­ლე­ბა ამინ­დი­ა, ვი­ღა­ცის­თ­ვის კი უფ­რო მყა­რი და მუდ­მი­ვი გან­ც­დე­ბი, ხელ­შე­სა­ხე­ბი ფაქ­ტე­ბი და მოვ­ლე­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც შენს ცხოვ­რე­ბა­ზე მოქ­მე­დებს. სწო­რედ ეს არის SOLO – უნი­კა­ლუ­რი გა­მოც­დი­ ლე­ბა, რო­მე­ლიც სპე­ცი­ა­ლუ­რად შენ­თ­ვის შევ­ქ­მე­ნით და რომ­ლის შე­სა­ფა­სებ­ლად მხო­ლოდ „მონეტარული“ სა­ზო­მი არ გა­მოდ­გე­ბა. ეს არის ნა­ბი­ჯი, რის შემ­დე­გაც სხვა ცხოვ­რე­ბა იწყე­ბა, სხვა გა­მოც­დი­ლე­ბა და თავ­გა­და­სა­ვა­ლი. შენ ხდე­ბი იმ სამ­ყა­როს ნა­წი­ლი, რო­მელ­საც SOLO გთა­ვა­ზობს!..

SOLO მო­გიყ­ვე­ბა, რო­გო­რია თა­ნა­მედ­რო­ვე, ყვე­ლა­ზე მო­დუ­რი და დახ­ვე­წი­ლი სხვა მსოფ­ლი­ო, რა იმა­ლე­ბა გაც­ვე­თილ ტუ­რის­ტულ მარ­შ­რუ­ტებს მიღ­მა, რო­გო­რი ფე­რი აქვს სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის წი­ნან­დელ ფრეს­კებს და რო­გო­რია სი­ნამ­დ­ვი­ლე­ში მსოფ­ ლი­ოს ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი თუ უც­ნო­ბი ად­გი­ლე­ბი, რო­ცა იქ „შინაური“ ხარ!.. ჩვენ მო­გიყ­ვე­ბით, სად იპო­ვი ყა­ვი­სა თუ ყვა­ვი­ლე­ბის ყვე­ლა­ზე დახ­ვე­წილ არო­მატს, სა­ სურ­ველ ღა­მის კლუბ­სა თუ რეს­ტო­რანს, გა­ლე­რე­ა­სა თუ მო­დის კვი­რე­ულს, კა­ფე­სა თუ უბ­რა­ლო ქუ­ჩის კუთხეს, რო­მე­ლიც სულ სხვა სამ­ყა­როს პერ­ს­პექ­ტი­ვას შლის!..

SOLO მო­გიყ­ვე­ბა... მო­გიყ­ვე­ბა, რას ნიშ­ნავს, რო­ცა ხარ ამ სამ­ყა­როს არა უცხო, არა­მედ სა­უცხოო ნა­წი­ლი!

SOLO Magazine-ის რედაქცია აპრილი 2015

_ 03

მთავარი რედაქტორი ანი ერისთავი

16

არტდირექტორი მარინა ბალავაძე

ლიტერატურული რედაქტორი ელისო მეტრეველი

სტილის რედაქტორი რუსუდან გაბროშვილი

დიზაინერი ანნა შუხაევა

08

16

პარფიუმერის მოგზაურობა კლოდინ რუბლოს ექსკლუზიური სუნამო SOLO-სთვის

DINN! დიზაინის ბრწყინვალე იდეა ბანკინგი იტალიურ ინტერიერში

ფოტოგრაფები

22

ირაკლი ბლუიშვილი დიმიტრი ჩიკვაიძე

დიზაინი, რომელიც გამოგარჩევს ინტერვიუ ქეთევან მაისაიასთან

ნომერზე მუშაობდნენ

ირინა ბაგაური, ელისო მეტრეველი, ოლგა ნენკე, ხათუნა ცხადაძე, ნინო წიკლაური

ინგლისური ტექსტი

მარიამ კობალაძე, რუსო სტრელკოვა, ჰიუ ფარმარი

პროექტის მენეჯერი

26

38

ჩემი რომი მოგზაურობა ხათუნა ცხადაძესთან ერთად

ყავის სმა იტალიურად „სანტ-ეუსტაკიო“ – ყავის იტალიური შედევრი

ეკა დუჩიძე

პროექტის კონსულტანტი

42

ნინო გეგეშიძე

ფრანკა სოზანი ინტერვიუ Vogue Italia-ს მთავარ რედაქტორთან

გამოყენებული შრიფტები: BPGArial, BPGPaataCaps, BPGIngiri, Kolkhety, Trajan

www.solo.ge | +995 32 244 44 00

დაბეჭდილია სტამბაში „ფავორიტი სტილი“ თბილისი, 0164, ჩუბინაშვილის 50

46

52

58

მოგზაურობა ჯადოსნობა და სასწაული მილანში

TIME-OUT რომი რა ვნახოთ? სად ვჭამოთ? სად გავერთოთ?

კალენდარი 2014-2015 წლის ღონისძიებები იტალიაში

_ 05

ყავის აპარატი GAGGIA CAREZA DELUXE

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

solo.ge აპრილი 2015

08

კლოდინ რუბლო

პარფიუმერი, ექსკლუზიურად SOLO-ს კლიენტებისა და სივრცისათვის შექმნილი სუნამოების ავტორი.

ქმედება

_ 06

SOLO

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// გა­რე­მო ყოველთვის ქმნის განწყობას! გარემო ყოველთვის მოქმედებს ადამიანზე! კომფორტი, მყუდროება, სასურველი მომსახურება, პროფესიონალი პერსონალი ექსკლუზიურ სამოსში და საუცხოო არომატით გაჯერებული სივრცე!.. ამას დაუმატე ნამ­დ­ვილი იტა­ლი­ ური ყა­ვა და სა­ბან­კო გა­და­რიცხ­ვაც სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­ტა­რე­ბულ დროდ იქცევა!.. ბან­კის­თ­ვის ამ განსაკუთრებული გა­რე­მოს შექ­მ­ნა­ზე ქარ­თ­ ვე­ლი, იტა­ლი­ე­ლი და ფრან­გი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი ერ­თად მუ­შა­ობ­დ­ნენ.

SO LO

22

ქეთევან მაისაია

დიზაინერი, SOLO-ს თანამშრომელთა სამსახურებრივი სამოსისა და ასევე მომხმარებელთათვის შექმნილი სათვალეებისა და ტყავის აქსესუარების დიზაინის ავტორი.

DINN!

16

არქიტექტორი, SOLO-ს ლაუნჯების ინტერიერის დიზაინერი.

აპრილი 2015

_ 07

_ 08

SO LO

ფოტო: კიარა ლივია არიგო

_ 09

აპრილი 2015

ავტორი: ოლგა ნენკე

ცნობილმა ფრანგმა პარფიუმერმა კლოდინ რუბლომ ექსკლუზიურად SOLO-ს („სოლო“) კლიენტებისათვის შექმნა ქალისა და კაცის სუნამოები. უკვე არსებობს კიდევ ერთი, განსაკუთრებული სურნელი ინტერიერისათვის. ეს სურნელი მხოლოდ SOLO-ს ლაუნჯებში დაგხვდებათ და, როგორც კლოდინ რუბლო ამბობს, გაგიჩენთ სურვილს, რაც შეიძლება დიდხანს დარჩეთ სრულიად განსაკუთრებულ „სოლო სივრცეში“.

_ 10

შე­იძ­ლე­ბა მოგ­ხიბ­ლოს, მა­გა­ლი­თად, თვა­ლის ფერ­მა და და­იმ ­ ახ­ სოვ­რო... ან ლა­მაზ­მა სი­ლუ­ეტ­მა მოგ­ტა­ცოს მზერა, გა­მორ­ჩე­ულ­ მა აქ­სე­სუ­არ­მა... ცო­ტას გა­ივ­ლი და ეს ყვე­ლა­ფე­რი ნელ­-­ნე­ლა სხვა ათას თვალ­ში, სი­ლუ­ეტ­სა თუ აქ­სე­სუ­არ­ში აირე­ვა, გა­ფერ­ მ­კ­რ­თალ­დე­ბა... მაგ­რამ არ­სე­ბობს სურ­ნე­ლი, რომ­ელიც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა შე­იძ­ლე­ბა გაგ­ყვ­ ეს, გახ­სოვ­დეს და არც არა­ფერ­ში აგე­ რი­ოს. უფ­რო მე­ტიც, ამ სურ­ნელ­მა გა­გახ­სე­ნოს კონ­კ­რე­ტუ­ლი ად­ გი­ლე­ბი და ამ­ბე­ბი, წა­მო­გი­ტივ­ტი­ვოს ადა­მი­ა­ნე­ბი და სი­ტუ­ა­ცი­ებ­ ი. მოკ­ლედ, შე­იძ­ლე­ბა ასეც მოხ­დეს – სურ­ნე­ლი იქ­ცეს ერ­თ­გ­ვარ მეხ­სი­ე­რე­ბად. ამ სურ­ნელს ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი თა­ვის­თ­ვის ირ­ჩევს და ამით თა­ვად ხდე­ბა გა­მორ­ჩე­უ­ლი. თუმ­ცა, რო­დე­საც ექ­ს­კ­ლუ­ ზი­ურ ­ ად შენ­თ­ვის იქ­მ­ნე­ბა კონ­კ­რე­ტუ­ლი სუ­ნა­მო, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ ლო­ბის შეგ­რ­ძ­ნე­ბა ალ­ბათ ათას­ჯერ მე­ტი­ა. ამ საქ­მეს – სხვე­ბის­თ­ ვის სურ­ნე­ლე­ბის შერ­ჩე­ვის საქ­მეს – დე­და­მი­წა­ზე ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი ემ­სა­ხუ­რე­ბა. მათ შო­რის ერ­თ­-ერ­თი და გა­მორ­ჩე­ულ ­ ია კლო­დინ რუბ­ლო. ჩვენ­თ­ვის ახ­ლა უკ­ვე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გა­მორ­ჩე­ულ ­ ი, რად­გან სწო­რედ მან შექ­მ­ნა სურ­ნე­ლი ექ­ს­კლ ­ უ­ზი­უ­რად SOLO-ს კლი­ენ­ტე­ბი­სა და სივ­რ­ცი­სათ­ვის. თუ პარ­ფი­უ­მე­რი­ის ინ­დუს­ტ­რი­ა­ში 15 წელ­ზე მეტ­ხანს მუ­შა­ ობ, მა­შინ ნამ­დ­ვი­ლად ვე­ღარ იტყ­ვი, რომ პრო­ფე­სია შემ­თხ­ვე­ ვით აირ­ჩი­ე. კლო­დინ რუბ­ლოც ასეა. ბევ­რი წე­ლი გა­ვი­და მას შემდეგ, რაც ის სურ­ნე­ლე­ბის სამ­ყა­რო­ში მოხ­ვ­და და... დარ­ჩა. აღარ­სად წა­სუ­ლა. მრა­ვალ პარ­ფი­უ­მერ­თან უმუ­შა­ვია და ნელ-­ ნე­ლა, ნა­ბიჯ­-­ნა­ბიჯ მო­ვი­და დი­დი გა­მოც­დი­ლე­ბაც. ამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში არა­ერ­თი ცნო­ბი­ლი პარ­ფი­უ­მე­რი გა­იც­ნო და და­უ­მე­გობ­რდ ­ ა. მათ­გან ამ საქ­მის­თ­ვის სა­ჭი­რო უამ­რა­ვი ხერ­ხი და ტექ­ნი­კა ის­წავ­ლა. თა­ვის თავს რა­ღა­ცით არ­ქი­ტექ­ტორ­საც ადა­რებს, რო­მე­ლიც მშე­ნებ­ლებს ინ­ს­ტრ ­ უქ­ცი­ას აძ­ლევს, სად და რო­გორ ააშე­ნონ. მეც ასე ვა­რო, ამ­ბობს კლო­დინ რუბ­ლო: „პარფიუმერებს ერ­თ­გვ­ არ ინ­ს­ტრ ­ უქ­ცი­ას ვაძ­ლევ­დი, შე­ექ­მნ ­ ათ ისე­თი სუ­ნა­მო, რო­გო­რიც ჩემს კლი­ენ­ტებს სურ­დათ ან მე მინ­დო­ და... შე­იძ­ლე­ბა ასეც ით­ქ­ვას, რომ მე მათ ადა­მი­ან ­ ე­ბის სურ­ვი­ ლებსა და მოთხოვ­ნებს „ვუთარგმნი“.

SO LO

ამ „თარგმნას“ კი ენის სრულ­ყო­ფი­ლად ცოდ­ნა სჭირ­დე­ბა, რო­გო­რია პარ­ფი­უ­მე­რე­ბის ენა? რით გვე­ლა­პა­რა­კე­ბი­ან ისი­ ნი? – რა თქმა უნ­და, იმ ინ­გ­რე­დი­ენ­ტე­ბით, რო­მელ­თა შე­ხა­მე­ ბითაც ესა თუ ის სუ­ნა­მო იქ­მნ ­ ე­ბა. ყვე­ლა ცალ­კე­უ­ლი პარ­ფი­უ­მის ინ­გ­რე­დი­ენ­ტები ფრთხი­ლად და ზუს­ტად ირ­ჩე­ვა. რას და­ა­დებ ხელს – ციტ­რუსს თუ ტყავს, ვა­ნილს თუ თამ­ბა­ქოს? ეს ყვე­ლა­ ფე­რი მხო­ლოდ მომ­ხ­მა­რებ­ლის სურ­ვილ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. რო­ცა SOLO-ს შეკ­ვე­თა მი­უ­ვი­და, მას იმ სივ­რ­ცის ფო­ტო­ე­ბიც აჩ­ვე­ნეს, სა­დაც ინ­ტე­რი­ე­რის სუ­ნა­მო უნ­და გა­მო­ე­ყე­ნე­ბი­ნათ. რო­ცა გაქვს კონ­კ­რე­ტუ­ლი სუ­რა­თი, უფ­რო ად­ვი­ლია თვა­ლე­ბი და­ხუ­ჭო და იქა­უ­რი ატ­მოს­ფე­რო იგ­რ­ძ­ნო. თუ ატ­მოს­ფე­რო­ზე წარ­მოდ­გე­ნა გა­ჩე­ნი­ლი­ა, პარ­ფი­უ­მის ინ­გ­რე­დი­ენ­ტე­ბიც თა­ვად „მოდის“. მი­ლი­ონ რა­მეს შე­იძ­ლე­ბა მო­ი­ცავ­დეს ეს სინ­თე­ზი – ყვა­ვი­ლო­ვა­ნ არო­მა­ტსა თუ ტყა­ვი­სა და მერ­ქ­ნის სურ­ნე­ლს. იმა­საც გა­აჩ­ნი­ა, სად ცხოვ­რობს ის, ვის­თ­ვი­საც ეს სუ­ნა­მო იქ­მნ ­ ე­ ბა – ზღვას­თან ახ­ლოს თუ მთა­ში? თუ სუ­ლაც კუნ­ძულ­ზე? და თუ ეს ასეა, და მის სუ­ნა­მოს სწო­რე­დაც „კუნძული“ გინ­და და­არ­ქ­ვა, მა­შინ ბევ­რი მზის წარ­მოდ­გე­ნაა სა­ჭი­რო. თუ მზეს წარ­მო­იდ­გენ, ცხვირ­თან ფრან­გი­პა­ნის ყვა­ვი­ლის სურ­ნე­ლი შე­გი­ღი­ტი­ნებს... ეს ფან­ტა­ზი­ა­ა, ამ­ბობს კლო­დინ რუბ­ლო. მე თუ მკითხავ, ცო­ტა მა­გი­აც. იყო პირ­ვე­ლი – უამ­რავ ქვე­ყა­ნას შო­რის, ესეც უზარ­მა­ზა­რი ხიბ­ლი­ა. რა­ტომ მა­ინ­ც­და­მა­ინც საფ­რან­გე­თი? რა აქვს ამ ქვე­ ყა­ნას ისე­თი, რა­მაც ის პარ­ფი­უ­მე­რი­ის ინ­დუს­ტ­რი­ა­ში დო­მი­ნან­ ტი გა­ხა­და? კლო­დინ რუბ­ლოს მოკ­ლე პა­სუ­ხი აქვს: ალ­ბათ, იმი­ტომ რომ პარ­ფი­უ­მე­რია კულ­ტუ­რა­ა. კულ­ტუ­რა, რო­მლის ფრანგული ისტორიაც ჯერ კი­დევ მე -18 სა­უ­კუ­ნე­ში, გრას­ში იწყება – მი­წა­ზე, სა­დაც უამ­რა­ვი ყვა­ვი­ლი ხა­რობს. ეს ად­გი­ლი ით­ვლ ­ ე­ბა კი­დეც და­საწყი­სად. გა­ვი­და დრო და ფრან­გებ­მა ეს კულ­ტუ­რა გა­ნა­ვი­თა­რეს და იმ სი­მაღ­ლე­ზე აიყ­ვა­ნეს, რა სი­მაღ­ ლეც მას დღეს უპყ­რი­ა. პარ­ფი­უმ ­ ე­რი­ის ინ­დუს­ტრ ­ ი­ა­ში არა­ერ­თი

_ 11

FIGUE SOLO FRAGRANCE DIFFUSER

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

solo.ge აპრილი 2015

solo.ge

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

_ 12

SOLO FRAGRANCE COLOGNE SO LO

ფოტო: კიარა ლივია არიგო

სხვა ქვე­ყა­ნა­ცაა ჩარ­თუ­ლი, ბევ­რი საკ­მა­ოდ წარ­ მა­ტე­ბუ­ლა­დაც, თუმ­ცა „ცხვირების“ უმ­რავ­ლე­სო­ბა, რომ­ლე­ბიც გრას­ში მი­ვიდ­ნენ და ეს საქ­მე ის­წავ­ ლეს, საფ­რან­გეთს წარ­მო­ად­გენს. და მა­ინც, რა არის ის ძი­რი­თა­დი ნი­შა­ნი, რომ­ ლი­თაც კარ­გი სუ­ნა­მო ცუ­დის­გან უნ­და გა­მო­ვარ­ჩი­ ოთ? რა გან­საზღ­ვ­რავს პარ­ფი­უ­მის ხა­რისხს – მას­ში შე­მა­ვა­ლი ინ­გ­რე­დი­ენ­ტე­ბი? სწო­რია, ეს არის ის, რის­გა­ნაც სუ­ნა­მო შედ­გე­ბა და რაც გან­საზღ­ვ­რავს მის ხა­რისხს. რის­გან ქმნი არო­მატს – ძვი­რად ღირებული, არა­სინ­თე­ტი­კუ­რი, ბუ­ნებ­რი­ვი მა­სა­ ლის­გან თუ პი­რი­ქით?.. მა­გა­ლი­თად, სურ­ნე­ლის შე­საქ­მ­ნე­ლად გჭირ­დე­ბა ვარ­დი. თუ გრას­ში გაზ­რ­ დილ ვარდს აირ­ჩევ, მა­შინ ხა­რის­ხიც მა­ღა­ლია და ფა­სიც. ის მსოფ­ლი­ოს ყვე­ლა ვარდს შო­რის სა­უ­კე­ თე­სოა – მზის, წყლი­სა და ნი­ა­და­გის გა­მო. გრა­სის ვარ­დი წე­ლი­წად­ში მხო­ლოდ ერ­თხელ ყვა­ვის, ერ­ თხელ იკ­რი­ფე­ბა და, შე­სა­ბა­მი­სად, ცო­ტაა – გან­ს­ხ­ ვა­ვე­ბით თურ­ქე­თის, ინ­დო­ე­თი­სა თუ, მა­გა­ლი­თად, ბულ­გა­რე­თის­გან, სა­დაც შე­საძ­ლო­ა, წე­ლი­წად­ში ვარ­დის სა­მი მო­სა­ვა­ლიც მი­ი­ღონ. თუ გა­მოც­დი­ლი პარ­ფი­უ­მე­რი არ ხარ და სუ­ნა­მო­ებ­ში კარ­გად ვერ ერ­კ­ვე­ვი, უცებ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბას ვერც იგ­რ­ძ­ნობ, მაგ­რამ „დაკვირვებული ცხვი­რე­ბი­სათ­ვის“ ეს წა­მის ამ­ბა­ ვია – იგ­რ­ძნ ­ ონ გან­სხ ­ ­ვა­ვე­ბა, შე­ა­ფა­სონ ხა­რის­ხი. ასე­თია კლო­დინ რუბ­ლოც... და კიდევ, არის სურ­ნე­ლის გან­მს ­ აზღ­ვ­რე­ლი მო­დაც – დი­დი მო­და, რო­მე­ლიც გა­ნუ­ყო­ფე­ლია პარ­ფი­უ­მე­რი­ის ინ­დუს­ტ­რი­ის­გან. მო­და ხში­რად გამ­ხ­და­რა კლო­დინ რუბ­ლოს ინ­სპ­ ი­რა­ცი­აც. ეს ლო­ გი­კუ­რი­ცა­ა, ამ­ბობს ის, – მხო­ლოდ ის სუ­ნა­მო რომ შე­მექ­მ­ნა, რაც მე მომ­წონს, ვერ გავ­ყიდ­დი­ო. მო­დის ინ­დუს­ტ­რი­ა­შიც ასე ხდე­ბა – შენ ქმნი ტან­საც­მელს, რო­მე­ლიც მოგ­წონს და გაც­ვია, ან ქმნი სა­მოსს, რომ­ლის ჩაც­მა­საც ქუ­ჩა­ში ვერ შეძ­ლებ, თუმ­ცა მოგ­ წონს იმის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­ს­ხ­ ვავ­დე­ბა იმის­გან, რა­საც ქუ­ჩა­ში ხე­დავ: „არ შე­მიძ­ლია შევ­ქ­მ­ნა მხო­ლოდ ის სუ­ნა­მო, რო­მე­ლიც მე მომ­წონს, მე ხალხს ვთა­ვა­ზობ ისეთ სუ­ნა­მო­საც, რო­მე­ლიც მას მოს­წონს. მე არ ვარ იმ­დე­ნად ცნო­ბი­ლი, რომ ტრენ­დი შევ­ქ­მ­ნა, რო­ გორც ეს „შანელის“ (Chanel) ან „ივ სენ ლო­რა­ნის“ (Yves Saint Laurent) შემ­თხ­ვე­ვა­ში­ა. მე ვალ­დე­ბუ­ ლი ვარ, ჩე­მი ნა­მუ­შევ­რე­ბის ხაზ­ში მო­სახ­ლე­ო­ბის ყვე­ლა ასა­კობ­რი­ვი ჯგუ­ფი­სათ­ვის სა­ინ­ტე­რე­სო სუ­ნა­მო­ე­ბი შევ­ქ­მ­ნა“. მო­და დროს ემორ­ჩი­ლე­ბა. რას ემორ­ჩი­ლე­ბა სუ­ნა­მო? არ­სე­ბობს კი დრო­ის შე­სა­ბა­მი­სი, თა­ ნა­მედ­რო­ვე სურ­ნე­ლი? ან რო­გო­რი უნ­და იყოს ის? ისევ მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბამ­დე მივ­დი­ვართ. აქ, კლო­დინ რუბ­ლოს სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში, ამას ვერ ავ­ც­ დე­ბით და პა­სუ­ხიც ასე­თია – გა­აჩ­ნი­ა! ყვე­ლა­ფე­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია იმა­ზე, თუ სად ცხოვ­რობ – აზი­ა­ში, ამე­რი­კა­ში, სა­უ­დის არა­ბეთ­ში... თუმ­ცა ტენ­დენ­ცია ასე­თია: ქვე­ყა­ნა, რო­მე­ლიც აქ­ტი­უ­რად არ მო­იხ­ მარ­და სუ­ნა­მოს, იწყებს მი­სით და­ინ­ტე­რე­სე­ბას. ასე­თ ქვეყ­ნებ­ში, რო­გორც წე­სი, ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი ბრენ­დე­ბის მოხ­მა­რე­ბას იწყე­ბენ. ისი­ნი მა­თი პი­ რო­ბე­ბი­სათ­ვის შე­სა­ბა­მის სუ­ნა­მოს კი არ ირ­ჩე­ვენ, პირ­და­პირ ოც­ნე­ბებს ის­რუ­ლე­ბენ და ყი­დუ­ლო­ბენ,

_ 13

ლუკა ლო პინტო Wien Kunsthal­ le-ს კურატორი; ჟურნალ NERO-ს დამფუძნებელი რომში. მისი ვიდეო­ ინტერვიუ კლოდინ რუბლოსთან იხილეთ საიტზე - solo.ge

აპრილი 2015

_ 14

SO LO

ფოტო: კიარა ლივია არიგო

მა­გა­ლი­თად, რო­მე­ლი­მე ცნო­ბი­ლი კი­ნო­ვარ­ს­კ­ ვ­ლა­ვის საყ­ვა­რელ სურ­ნელს – ბრედ პი­ტისა თუ ჯუ­ლია რო­ბერ­ტ­სის ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი­დან. ეს, ფაქ­ ტობ­რი­ვად, იმი­ჯის ყიდ­ვა­ა. შე­იძ­ლე­ბა გა­და­აწყ­დე არა­ერთ ხელ­მოკ­ლე ადა­მი­ანს, ვი­საც შე­უძ­ლია შო­ბის დღე­სას­წა­ულ­ ზე მის­თ­ვის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი თან­ხა და­ხარ­ჯოს საყ­ვა­რელ სუ­ნა­მო­ზე. ასე რომ, მზა რე­ცეპ­ ტი, რო­გო­რია თა­ნა­მედ­რო­ვე სუ­ნა­მო და ვინ რო­გორ სუ­ნა­მოს ირ­ჩევს მი­სი საცხოვ­რე­ბე­ლი პი­რო­ბე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად, არ არ­სე­ბობს. ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ასე­თია კლო­დინ რუბ­ლოს პა­სუ­ხი. არის ხალ­ხი, ვინც იცის, რომ სუ­ნა­მო უნ­და მო­ იხ­მა­როს, მათ­თვ­ ის ეს უკ­ვე ჩვე­ვა­ა. მაგ­რამ არის ის, ვინც მუ­დამ ახალს ეძებს, მის­თ­ვის სუ­ნა­მო აღ­მო­ჩე­ნა­ა. შე­საძ­ლე­ბე­ლია თუ არა ასეთ­მა აღ­მო­ჩე­ნებ­მა ადა­მი­ანს იდე­ა­ლუ­რი სურ­ნე­ლი აპოვ­ნი­ნოს? ალ­ ბათ კი, ფიქ­რობს კლო­დინ რუბ­ლო, თუმ­ცა პოვ­ნა და იმის აღი­ა­რე­ბა, რომ რა­ღაც იდე­ა­ლურს მი­აგ ­ ე­ ნი, უკ­ვე მო­საწყე­ნი ამ­ბა­ვი­ა: „როგორც მო­და­... ხომ არ იტყ­ვი, რა­კი ჯინ­სი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მხო­ლოდ ის უნ­და ვა­ტა­რო? ვფიქ­რობ, ხალხს სუ­ნა­მო­ში სწო­ რედ ის მოს­წონს, რომ შე­უძ­ლია შეც­ვა­ლოს“. დღეს ეს შე­საძ­ლე­ბე­ლი­ა, გან­ს­ხვ­ ა­ვე­ბით ათე­უ­ლი წლის წი­ნან­დე­ლი, ბე­ბი­ე­ბისა და ბა­ბუ­ე­ბის დრო­ის­ გან, რო­ცა მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ერთ სუ­ნა­მოს იყე­ნებ­ დ­ნენ. დღეს სუ­ნა­მო იც­ვ­ლე­ბა სე­ზო­ნის, ამინ­დის, ხა­სი­ა­თის შე­სა­ბა­მი­სად. „დიახ, სუ­ნა­მო ნიშ­ნავს მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბას და სულ უფ­რო მე­ტი გექ­ნე­ბათ, რაც უფ­რო პო­პუ­ლა­რუ­ ლი გახ­დე­ბა ის“, – ამ­ბობს კლო­დინ რუბ­ლო. იდე­ა­ლუ­რი არა, მაგ­რამ პი­რად კო­ლექ­ცი­ა­ში მის საყ­ვა­რელ სუნამოს მერ­ქ­ნის სურნელი დაჰ­კ­რავს. კლო­დინს მოს­წონს კა­ცის სუ­ნა­მოს არომატი. დაბო­ლოს, ექ­ს­კ­ლუ­ზი­უ­რი სურ­ნე­ლი, რო­მე­ლიც კლო­დინ რუბ­ლომ SOLO-ს კლი­ენ­ტე­ბი­სათ­ვის შექ­მ­ნა. სა­მი გან­სხ ­ ­ვა­ვე­ბუ­ლი არო­მა­ტი, რო­მე­ლიც ასე შე­იძ­ლე­ბა და­ხა­სი­ათ­დეს: ძვე­ლი და ელე­გან­ ტუ­რი, მაგ­რამ სა­ოც­რად თა­ნა­მედ­რო­ვეც! თეთ­რი, გამ­ჭვ­ ირ­ვა­ლე ფლა­კო­ნი ქა­ლე­ბი­სათ­ვის, შა­ვი და შთამ­ბეჭ­და­ვი – კა­ცე­ბი­სათ­ვის; ტყა­ვის, ხი­სა და ხი­ლის არო­მა­ტი და კი­დევ რამ­დე­ნი­მე ინ­გრ ­ ე­დი­ ენ­ტი, რომ­ლე­ბი­თაც ინ­ტე­რი­ე­რის სუ­ნა­მო შე­იქ­მ­ნა. ეს ნაც­ნო­ბი სურ­ნე­ლი უნ­და გახ­დეს. სწო­რედ ამ სუ­ნით უნ­და ცნობ­დე „სოლო გა­რე­მოს“ და იქ დიდ­ ხანს დარ­ჩე­ნა მო­გინ­დეს. ამ­ბი­ცი­უ­რი გა­ნაცხა­დი­ა, მაგ­რამ ასე­ა. და სულ ბო­ლოს, რას ჰგავს სუ­ნა­მოს შექ­მ­ნის პრო­ცე­სი კლო­დინ რუბ­ლოს­თ­ვის? პა­სუ­ხი მარ­ტი­ვი­ა: მოგ­ზა­ურ ­ ო­ბას! „დიახ, მოგ­ზა­უ­რო­ბას! რო­ცა შე­დი­ხარ მა­ღა­ზი­ ა­ში და სუ­ნა­მოს არ­ჩევ, სულ რა­ღა­ცა­ზე ფიქ­რობ, ასო­ცი­ა­ცი­ებ­ ი მოგ­დის. მა­გა­ლი­თად, თუ სურ­ნე­ლი ოდ­ნავ მძაფ­რი­ა, შე­საძ­ლოა თვალ­წინ ინ­დო­ე­თი და­გიდ­გეს ან წარ­მო­სახ­ვა­ში აქ­ლე­მი ამო­იზ ­ არ­ დოს. მთა­ვა­რიც სწო­რედ ესა­ა, სად წა­გიყ­ვანს ესა თუ ის სურ­ნე­ლი“. „სოლო კლი­ენ­ტე­ბის“ მოგ­ზა­უ­რო­ბა კი ახ­ლა იწყე­ბა.

_ 15

CHYPRÉ SOLO FRAGRANCE

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

solo.ge აპრილი 2015

_ 16

SO LO

ფოტო: კიარა ლივია არიგო

_ 17

აპრილი 2015

ავტორი: ირი­ნა ბა­გა­უ­რი

მა­სი­მო ფაბ­რო DINN!-ის („დი­ნი!“) ხელ­ მ­ძღ­ვა­ნე­ლი­ა. მას სა­ერ­თა­შო­რი­სო ბრენ­ დებ­თან თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბის ოც­წ­ლი­ან­ ი გა­მოც­დი­ლე­ბა და­უგ­როვ­და. გურ­მა­ნი­ა, თან რო­მა­ნე­ბის წე­რა და ოჯახ­თან ერ­თად მოგ­ზა­უ­რო­ბა უყ­ვარს. მარ­კო დე კარ­ლი კომ­პა­ნი­ის მარ­კე­ტინ­ გ­სა და კო­მუ­ნი­კა­ცი­ას უდ­გას სა­თა­ვე­ში. ამავე დროს, თა­ვის დიდ გა­მოც­დი­ლე­ბას იტა­ლი­ის რამ­დე­ნი­მე უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში უზი­ ა­რებს სტუ­დენ­ტებს. ამ­ჟა­მად, კომ­პა­ნი­ა­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლი საქ­მი­ან­ ო­ბის პა­რა­ლე­ლუ­ რად, ფრი­ად მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი პი­რა­დი პრო­ექ­ტით – სა­კუ­თა­რი ქორ­წი­ლის ორ­ გა­ნი­ზე­ბით არის და­კა­ვე­ბუ­ლი. კომ­პა­ნი­ის შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი მხა­რის ხელ­ მ­ძ ღ­ვ ა­ნ ე­ლ ი ან­დ ­რ ეა ბორ­ს ე­ტ ო­ა . მას ევა­ლე­ბა კომ­პა­ნი­ის გუნ­დის ინო­ვა­ცი­უ­ რი იდე­ე­ბის სტი­მუ­ლი­რე­ბა, კრე­ა­ტი­უ­ლი პრო­ექ­ტე­ბი­სა თუ დი­ზა­ი­ნის კონ­ცეფ­ცი­ებ­ ის გან­ხილ­ვა და შე­ფა­სე­ბა.

ეს გუნ­დი სა­ერ­თა­შო­რი­სო რან­გის დი­ზა­ინ­ ის სტუ­დია DINN!-ს წარ­მო­ად­გენს. ამი­ერ ­ ი­დან კი მათ ვებ­სა­იტ­ზე არ­სე­ბულ, ისე­თი მსხვი­ლი კომ­პა­ნი­ე­ბი­სა და ბან­კე­ბის ჩა­მო­ნათ­ვალს, რო­გო­რი­ცაა ForteBank (Kazakhstan), Bper, Allianz, Cherubini, Cariparma Crédit Agricole, ChiantiBanca (Italy) and Ooredoo (Kuwait) რომ­ლე­ბის­ თ­ვი­საც ექ­სკ­ ­ლუ­ზი­ურ დი­ზა­ინს სტუ­დია DINN!-ი ქმნი­ს, SOLO-ს („სოლო“) ლაუნჯების პრო­ექ­ტი შე­ე­მა­ტე­ბა. სა­ხელ­წო­დე­ბა „დინი“ სიტყ­ვე­ბის – „დიზაინისა“ და „ინოვაციის“ (DINN! – Design, Innovation) კომ­ბი­ნა­ცი­ა­ა; ამას­ თანავე, იტა­ლი­უ­რი ხმა­ბაძ­ვი­თი სიტყ­ვაა და ბგერ­წე­რით ზა­რის ჩა­მოკ­ვ­რას მოგ­ვა­გო­ნებს. ასე რომ, სა­ხელ­წო­დე­ბაც კი მიგ­ვა­ ნიშ­ნებს კომ­პა­ნი­ის კრე­ა­ტი­უ­ლო­ბა­სა და ნა­თელ, მო­უ­ლოდ­ნე­ ლად თავს და­ტე­ხილ ბრწყინ­ვა­ლე იდე­ებ­ზე. DINN!-ი ევ­რო­პა­ში ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი დი­ზა­ი­ნის კომ­პა­ნი­ა­ა. მი­სი ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლე­ბის თქმით, DINN!-ის გუნდს ტრა­დი­ცი­ული, მი­ლა­ნუ­რი დი­ზა­ინ­ ის სტუ­დი­ებისგან განსხვავებით, საკ­მა­ოდ ექ­ს­ცენ­ტ­რი­კუ­ლი ხედ­ვა აქვს და მი­სი წევ­რე­ბი ფა­სე­უ­ლო­ბებს ინო­ვა­ცი­უ­რი ხერ­ხე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბით ქმნი­ან.

SO LO

SOLO კი, რო­მე­ლიც ასე­ვე იტა­ლი­უ­რი სიტყ­ვაა და ერთის, მხო­ლო­ბი­თის ნიშ­ნად და ხში­რად უნი­კა­ლუ­რის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბით გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა, პრი­ვი­ლე­გი­ურ სერ­ვი­სებ­ზე გათ­ვ­ლი­ლი ექ­ს­კ­ლუ­ზი­ უ­რი, პერ­სო­ნა­ლუ­რი სა­ბან­კო მომ­სა­ხუ­რე­ბა­ა. SOLO-ს ლაუნჯე­ბი სა­ქარ­თვ­ ე­ლოს ოთხ ქა­ლაქ­ში – თბი­ლის­ში, ბა­თუმ­ში, ქუ­თა­ის­ში და თელავშია გან­ლა­გე­ბუ­ლი. თუ რო­გო­რი იქ­ნე­ბა DINN!-ის ჯგუ­ფის მი­ერ შექ­მ­ნი­ლი SOLO-ს ლ ­ ა­ უნჯე­ბი და რას შეს­თა­ვა­ზებს ის კლი­ენ­ტებს, ამა­ზე სა­სა­უბ­როდ სტუ­დი­ას, რო­მე­ლიც დი­ზა­ი­ნი­ სა და სტი­ლის მსოფ­ლიო დე­და­ქა­ლა­ქად აღი­ა­რე­ბულ მი­ლან­ში მდე­ბა­რე­ობს, ცნო­ბი­ლი იტა­ლი­ე­ლი მწე­რა­ლი, კუ­რა­ტო­რი და ჟურ­ნა­ლის­ტი ჯან­ლუ­ი­ჯი რი­კუ­პე­რა­ტი ეწ­ვი­ა. მთა­ვა­რი მა­ხა­სი­ა­თებ­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც SOLO-ს ლ ­ ­აუნჯებს გა­მო­არ­ჩევს, არის კომ­ფორ­ტუ­ლი ლუქ­ს­-გ ­ ა­რემო, ფარ­თო ვიტ­ რი­ნე­ბი და რბილ ტო­ნებ­ში გა­დაწყ­ვე­ტი­ლი სა­და, დახ­ვე­წი­ ლი ინ­ტე­რი­ე­რი. ან­დ­რეა ბორ­სე­ტო, კომ­პა­ნი­ის კრე­ა­ტი­უ­ლი დი­რექ­ტო­რი: „ძალიან მომ­წონს ეს გა­დაწყ­ვე­ტა, იტა­ლი­უ­რი დი­ზა­ინ­ ის­თ­ვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი ფერ­თა შე­ხა­მე­ბა, რო­მე­ლიც ჩვე­ნი ქვეყ­

ფოტო: კიარა ლივია არიგო

_ 18

ფოტოზე: /მარკო დე კარლი/აღმასრულებელი დირექტორი; /ჯანლუიჯი რიკუპერატი/ მწერალი, მილანის Domus-ს აკადემიის კრეატიული დირექტორი; /მასიმო ფაბრო/ კომპანია DINN!-ის დირექტორი; /ანდრეა ბორსეტო/ კრეატიული დირექტორი.

_ 19

ნის ერთ-ერთი გან­მას­ხ­ვა­ვე­ბე­ლი ნი­შა­ნია საზღ­ვარ­ გა­რეთ. ჩვენ მსოფ­ლი­ო­ში პოპულარულს გვხდის დი­ზა­ი­ნის სწო­რედ ეს სპე­ცი­ფი­კა, პრო­ექ­ტი­რე­ბის ასეთი კულ­ტუ­რა, ანა­ლი­ზის ამ­გ­ვა­რი უნა­რი, რაც სა­შუ­ა ­ლ ე­ბ ას იძ­ლ ე­ვ ა შექ­მ ­ნ ა რა­ღ აც ინო­ვ ა­ც ი­უ ­რ ი და მშვე­ნ ი­ე ­რ ი“.

SOLO-ს ლაუნჯების ინ­ტე­რი­ერ ­ ი ძი­რი­თა­დად ხე­სა და კე­რა­მი­კა­შია გა­დაწყ­ვე­ტი­ლი. ეს, ან­დ­რეა ბორ­სე­ტოს თქმით, ბან­კის­თ­ვის ერ­თი შე­ხედ­ვით უჩ­ ვე­უ­ლო, ცო­ტა არ იყოს, კლუ­ბურ გა­რე­მოს მოგ­ვა­გო­ ნებს. მა­სა­ლა, რო­მე­ლიც DINN!-ის ჯგუფ­მა SOLO-ს ლაუნჯებისთ­ვის გა­მო­ი­ყე­ნა, ისე­თი გა­მორ­ჩე­უ­ლი იტა­ლი­უ­რი ბრენ­დე­ბის წარ­მო­ებ­ ი­სა, რო­გო­რი­ცა­ა: Depadova, Poliform, Prandina.

DINN!-ის დი­ზა­ინ­ ე­რე­ბის ერ­თ­-ერ­თი მი­ზა­ნი, მა­თი­ვე თქმით, ბან­კის კლი­ენ­ტე­ბის­თ­ვის სა­სურ­ვე­ლი გა­რე­მოს შექ­მ­ნა გახ­ლდ ­ ათ – გან­სხ­ ­ვა­ვე­ბუ­ლის იმ ზო­გა­დი წარ­ მოდ­გე­ნის­გან, რო­მე­ლიც შე­საძ­ლო­ა, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში აპრილი 2015

_ 20

ჰქონ­დეთ იტა­ლი­ურ დი­ზა­ინ­ზე. რაც შე­ე­ხე­ბა ბრენ­ დინგს, ესეც განსაკუთრებულია. ან­დ­რეა ბორ­სე­ტო: „SOLO-ს ლო­გო ძა­ლი­ან მარ­ ტი­ვი ფონ­ტი­თაა შექ­მ­ნი­ლი, რი­თიც ის მო­დის ისე­თი დი­დი სა­ხე­ლე­ბის ლო­გო­ებს მოგ­ვა­გო­ნებს, რო­გო­ რი­ცა­ა, მა­გა­ლი­თად, „პრა­და“ (Prada), რო­მე­ლიც ძა­ ლი­ან მარ­ტივ, თით­ქ­მის ბრი­ტა­ნულ ფონტს იყე­ნებს. შემ­დეგ შევ­ქმ­ ე­ნით O-სა და S-ის კომ­ბი­ნა­ცი­ა, რაც ხაზს უს­ვამს ამ ბრენ­დის უნი­კა­ლუ­რო­ბის კონ­ცეფ­ ცი­ას. ეს გა­დაწყ­ვე­ტა კი­დევ იმი­ტომ მოგ­ვ­წონს, რომ გრა­ფი­კუ­ლად, თა­ვი­სი მრგვა­ლი ფორ­მე­ბით, გარ­კ­ვე­ულ­წი­ლად ქარ­თულ ან­ბანს მოგ­ვა­გო­ნებს, რო­მე­ლიც ასე­ვე უნი­კა­ლუ­რი­ა, და მე, რო­გორც კლი­ენ­ტ­მა, თა­ვი უნ­და ვიგ­რ­ძნ­ ო ერ­თა­დერ­თად და განსაკუთრებულად, ჩემ მი­ერ გა­დად­გ­მულ თი­თო­ ე­ულ ნა­ბიჯ­სა და ქმე­დე­ბა­ში, რო­მელ­საც ამ ბან­კ­ში გან­ვა­ხორ­ცი­ე­ლებ“. უნი­კა­ლუ­რო­ბის, გა­მორ­ჩე­უ­ლო­ბის იდე­ას ემ­სა­ხუ­რე­ბა ბან­კის კონ­ცეფ­ცი­აც, რო­მელ­ზეც კომ­ პა­ნი­ის მარ­კე­ტინ­გის ხელ­მძ­ ღ­ვა­ნელ­მა მარ­კო დე კარ­ლიმ ისა­უბ­რა. მარ­კო დე კარ­ლი: „SOLO-ს კონ­ცეფ­ცია უფ­რო მეტს ემ­სა­ხუ­რე­ბა, ვიდ­რე ეს უბ­რა­ლოდ ბან­კი­ა. ის სიმ­ბო­ლურ სტა­ტუს­ზე მიგ­ვი­თი­თებს. მე იქ მივ­დი­ ვარ, რომ გან­ს­ხვ­ ა­ვე­ბუ­ლად შევ­ძ­ლო ფა­სე­ულ ­ ო­ბე­ბის აღ­ქ­მა, მე ის მაძ­ლევს მა­თი ახ­ლე­ბუ­რად ფლო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბას. შე­სა­ბა­მი­სად, ეს ის ბან­კი კი არ არის, რო­მე­ლიც უბ­რა­ლოდ მჭირ­დე­ბა, ეს არის ბან­კი, რო­ მე­ლიც მე მსურს“.

SO LO

ფოტო: კიარა ლივია არიგო. ირაკლი ბლუიშვილი, დიმიტრი ჩიკვაიძე

_ 21

აპრილი 2015

­ ი, პერს­ ონ­ ა­ლუ­ ექ­ს­კ­ლუ­ზი­ურ ეს არის რი, პრი­ვი­ლე­გი­უ­რი – მ­ცა ეს „სოლო“ (SOLO)!.. თუ ­ ოდ ფინ­ ანს­ ებ­ არ არის მხოლ ი მომ­ თან დაკ­ ავშ­ ი­რე­ბუ­ლ ­ნა­ლუ­რი სა­ხუ­რე­ბა – პერს­ ო ­ლი პრო­ ბან­კი­რით, გამ­ ორ­ჩე­უ პრი­ვი­ლე­გი­უ­რი დუქ­ტე­ბით, ფა­ლი ­ ო­ბე­ბი­თა და თავ­ ი­სუ­ პირ საბანკო წვდო­მით ნებ­ ისმ­ ი­ერ LO ასე­ მომ­სა­ხუ­რე­ბა­ზე!.. SO უ­რო­ბი­სა ვე არის ექს­ ­კ­ლუ­ზი­ ის შექ­მ­ და კომ­ფორ­ტი­სათ­ვ ­ ი ლაუნჯი! ნილ

_ 22

სწო­რედ აქ, SOLO-ს ლაუნჯში ხე­დავ, რას ნიშ­ნავს სიტყ­ვე­ბი: ექ­ს­კ­ ლუ­ზი­უ­რი, პერ­სო­ნა­ლუ­რი, კომ­ფორ­ტუ­ლი, პრი­ვი­ლე­გი­უ­რი; ხე­დავ, რა დგას ამ სიტყ­ვე­ბის მიღ­მა სა­უ­კე­თე­სო შემ­თხ­ვე­ვა­ში; ხე­დავ, რო­გორ იც­ვ­ლე­ბა შე­ნი წარ­მოდ­გე­ნა სა­ბან­კო მომ­სა­ხუ­რე­ბა­ზე და, სა­ერ­თოდ, ბან­კ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე... და ეს ყვე­ლა­ფე­რი იწყე­ ბა SOLO-ს ლაუნჯის კა­რის შე­ღე­ბის­თა­ნა­ვე. იმ წუ­თი­დან, რო­ცა თვალს შე­ავ­ლებ უზა­დო ინ­ტე­რი­ერ­სა და დახ­ვე­წილ უნი­ფორ­მა­ში გა­მოწყო­ბი­ლ პერ­სო­ნალს. ნაც­რის­ფ­რი­სა და ლურ­ჯის იდე­ა­ლუ­რი შე­ხა­მე­ბა და კლა­სი­კუ­რი სტი­ლი – ეს არის სპე­ცი­ა­ლუ­რად, SOLO-ს პერ­სო­ნა­ლის­თ­ვის შექ­მ­ ნი­ლი სა­მო­სი, რომ­ლის ავ­ტო­რიც დი­ზა­ი­ნე­რი ქე­თე­ვან მა­ი­სა­ი­აა­ . „ეს არის სა­მო­სი, რომ­ლი­თაც ნდო­ბა­საც გა­მო­იწ­ვევ და ურ­ თი­ერ­თო­ბის სურ­ვილ­საც. ქა­ლი­სა და კა­ცის ხა­რის­ხი­ა­ნი და დახვეწილი კლა­სი­კუ­რი სტი­ლის, ტან­საც­მე­ლი: პე­რან­გი, ქვე­და­ტა­ ნი, შარ­ვა­ლი, პი­ჯა­კი, ჟი­ლე­ტი... ნაც­რის­ფე­რი და ლურ­ჯი ინ­ტე­რი­ ერს მი­ვუ­სა­და­გე“, – ამ­ბობს ქე­თე­ვან მა­ი­სა­ი­ა.

ქარ­თ­ვე­ლი დი­ზა­ი­ნე­რი პა­რი­ზი­დან

ქე­თე­ვან მა­ი­საია 10 წე­ლია საფ­რან­გეთ­ში ცხოვ­რობს. პა­რიზ­ში, მო­დის სკო­ლა Atelier Chardon Savard-ის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, სა­მა­გის­ტ­რო პროგ­რა­მა გა­ი­ა­რა სა­მო­დე­ლო სას­წავ­ლე­ბელ IFMში. აქ მან და­ხე­ლოვ­ნე­ბა ვიწ­რო სპე­ცი­ა­ლო­ბით გა­დაწყ­ვი­ტა და აქ­სე­სუ­არ ­ ე­ბის, ჩან­თე­ბის, ფეხ­საც­მ­ელების, სათ­ვა­ლე­ებ­ ის დი­ზა­ი­ნი შე­ის­წავ­ლა. ერ­თ­წ­ლი­ა­ნი სა­მა­გის­ტ­რო პროგ­რა­მის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ კი, არც მე­ტი და არც ნაკ­ლე­ბი, „ერმეში“ (Hermes), ჩან­თე­ ბის სტუ­დი­ა­ში დი­ზა­ი­ნე­რის ასის­ტენ­ტად მო­ეწყო: SO LO

„IFM ერ­თ­-ერ­თი ცნო­ბი­ლი დი­ზა­ინ­ ის სკო­ლა­ა. რო­დე­საც მას ამ­თავ­რებ, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, რომ უკ­ვე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ხარ. ეს სკო­ლა გა­მო­საშ­ვე­ბი გა­მოც­დის დღეს იწ­ვევს სხვა­დას­ხ­ვა ცნო­ბი­ ლი მო­დის სახ­ლის წარ­მო­მად­გენ­ლებს, მა­გა­ლი­თად, „შა­ნე­ლის“ (Chanel), „დი­ო­რის“ (Dior), „ივ სენ ლო­რა­ნის“ (Yves Saint Laurent) და ა.შ. რა თქმა უნ­და, ასე იყო ჩემს შემ­თხ­ვე­ვა­შიც. გა­მოც­და­ზე პირ­ვე­ლი ჩე­მი პრე­ზენ­ტა­ცია იყო. „ერმეს“ წარ­მო­მად­გე­ნელს და­ აგ­ვი­ან­და და ვერ ნა­ხა ჩე­მი კო­ლექ­ცი­ა. ძა­ლი­ან დამ­წყ­და გუ­ლი. გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად მინ­დო­და, რომ კო­ლექ­ცია სწო­რედ მას ენა­ხა. გა­დავ­წყ­ვი­ტე, მი­მე­წე­რა მათ­თ­ვის და ჩე­მი კო­ლექ­ცია პი­რა­დად მეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა. ისი­ნი შეხვედრაზე დამ­თან­ხ­მდ ­ ნ­ ენ და მე­ტიც, დი­ზა­ი­ ნე­რის ასის­ტენ­ტა­დაც ამიყ­ვა­ნეს. იქ ერ­თი წე­ლი ვი­მუ­შა­ვე“. „ერმეში“ მუ­შა­ო­ბის წლის­თავ­ზე „მარტინ მარ­ჯი­ელ ­ ას“ (Martin Margiela) მო­დის სახ­ლი­დან და­უ­კავ­შირ­დ­ნენ და ამ­ჯე­რად არა ასის­ტენ­ტო­ბა, არა­მედ დი­ზა­ი­ნე­რო­ბა შეს­თა­ვა­ზეს. ქე­თე­ვა­ ნი „მარტინ მარ­ჯი­ე­ლას“ სახ­ლ­ში ორი წლის მან­ძილ­ზე ქმნი­და რო­გორც ქა­ლის, ისე კა­ცის ჩან­თე­ბის დი­ზა­ინს. ჰქონ­და სრუ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, ის თა­ვად იღებ­და გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბებს და ხუ­თი კო­ლექ­ცია მო­ამ­ზა­და. მო­დის ცნო­ბილ სახ­ლებ­თან თა­ნამ­შ­რომ­ ლო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ქე­თე­ვა­ნი ყო­ველ­თ­ვის ოც­ნე­ბობ­და სა­კუ­თარ ხაზ­ზე. ასე შე­იქ­მნ­ ა ფეხ­საც­მლ ­ ის პირ­ვე­ლი კო­ლექ­ცია – Ketevane Maissaia Footwear – 2013 წელს. „ეს ფეხ­საც­მე­ლი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში იკე­რე­ბა. ძა­ლი­ან მინ­დო­და, რომ სა­ქარ­თვ­ ე­ლოს­თან და­მა­კავ­ში­რე­ბე­ლი ძა­ფი მქო­ნო­და. თან აქ ფეხ­საც­მელს საკ­მა­ოდ კარ­გად კე­რა­ვენ. მა­სა­ლას საფ­რან­გეთ­ში ვყი­დუ­ლობ. ჩე­მი ფეხ­საც­მე­ლი უკ­ვე 10 ქვე­ყა­ნა­ში იყი­დე­ბა: საფ­

ა­უ­რი ავტორი: ნი­ნო წიკ­ლ

ფოტო: პიეტრო დავიდი

_ 23

აპრილი 2015

რან­გეთ­ში, ინ­გ­ლის­ში, ბელ­გი­ა­ში, ამე­რი­კა­ში, ტა­ი­ვან­ში, რუ­სეთ­ში... რა თქმა უნ­და, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც. მინ­დო­და, რომ ფეხ­საც­მე­ლი და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი და კომ­ფორ­ტუ­ლი ყო­ფი­ლი­ყო. ასეც გა­მო­ ვი­და. მო­კა­სი­ნის სტი­ლის ფეხ­საც­მე­ლი ელ­ვა შე­საკ­რა­ვით, სხვა­ში არ აგე­რე­ვა. წე­ლი­წად­ში 150 წყვილს ვკე­რავთ. ბევ­რი არ არის, მაგ­რამ არც ცო­ტა­ა...“ – ამ­ბობს ქე­თე­ვან მა­ი­სა­ი­ა.

ქე­თე­ვა­ნი SOLO-სთვის

_ 24

რო­გორ აღ­მოჩ­ნ­და ქე­თე­ვა­ნი „საქართველოს ბან­კშ­ ი“? საქ­მი­ ა­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა შარშან, ნო­ემ­ბერ­ში და­იწყო – მა­შინ, რო­ცა „საქართველოს ბან­კ­მა“ დი­ზა­ი­ნე­რის ძებ­ნა და­იწყო, ქე­თე­ვან­მა კი თა­ვი­სი მომ­სა­ხუ­რე­ბა შეს­თა­ვა­ზა: „ისინი მენ­დნ­ ენ. მაქ­სი­მა­ლუ­რად გახ­სნ­ ი­ლი და უპ­რობ­ლე­მო ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მოგ­ვი­ყა­ლიბ­და. ეს საქ­მე ჩემ­თ­ვი­საც ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო აღ­მოჩ­ნდ ­ ა, სა­ინ­ტე­რე­სო იყო ბან­კის მოთხოვ­ნე­ ბი. მათ მოთხოვ­ნებს მაქ­სი­მა­ლუ­რად მი­ვუ­სა­და­გე ეს­კი­ზე­ბი და ვფიქ­რობ, მარ­თ­ლაც კარ­გი სა­მო­სი გა­მო­ვი­და. SOLO-ს თა­ნამ­შ­ რო­მელ­თა სა­მო­სი არის დახ­ვე­წი­ლი და სა­და“. თუმ­ცა ქე­თე­ვა­ნი­სა და SOLO-ს თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა ამით არ ამო­ ი­წუ­რე­ბა. ქე­თე­ვან მა­ი­სა­ია­ ­სა და „საქართველოს ბანკს“ კლი­ენ­ტე­ ბი­სათ­ვის არა­ერ­თი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი შე­თა­ვა­ზე­ბა და სი­ურ­პ­რი­ზი აქვთ. ქე­თე­ვა­ნი SOLO-ს მომ­ხ­მა­რებ­ლე­ბის­თვ­ ის ქმნის სათ­ვა­ლე­ებ­ სა და ტყა­ვის აქ­სე­სუ­ა­რებს: „როდესაც ხარ „SOLO“, გაქვს შე­ხე­ბა ისეთ ექ­სკ­ ­ლუ­ზი­ურ პრო­ დუქ­ტებ­თან, რომ­ლის მი­ღე­ბის სა­შუ­ალ ­ ე­ბაც სხვას ვერ ექ­ნე­ბა, ექ­ს­კ­ლუ­ზი­უ­რია შენს მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც. უკ­ვე მზად არის სათ­ვა­ლე­ე­ბი SOLO-ს კლი­ენ­ტე­ბის­თ­ვის. ეს არის ქა­ლი­სა და კა­ცის რო­გორც ოპ­ტი­კუ­რი, ისე მზის სათ­ვა­ლე­ე­ბი. ის გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნი­საა და ყო­ველ­თ­ვის გა­მო­არ­ჩევს „SOLO კლი­ენტს“. ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მო­ვი­და. შე­ვე­ცა­დე ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი კრე­ა­ტი­უ­ლი და, ამას­თა­ნა­ვე, ამო­მეც­ნო SOLO-ს მომ­ხ­მა­რებ­ლის გე­მოვ­ნე­ბაც. გარ­ და სათ­ვა­ლე­ე­ბი­სა, მზად­დე­ბა ტყა­ვის აქ­სე­სუ­არ ­ ე­ბი, მა­გა­ლი­თად, „აიპედების“ თუ სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თე­ბის ჩა­სა­დე­ბი და ა.შ... დღეს უკ­ვე მიმ­დი­ნა­რე­ობს პირ­ვე­ლი ნი­მუ­შე­ბის დამ­ზა­დე­ბა. იგეგ­მე­ბა ასე­ვე ჩან­თე­ბის დი­ზა­ინ­ ის შექ­მ­ნაც. სათ­ვა­ლე­ე­ბი­ცა და ტყა­ვის პრო­დუქ­ცი­ აც საფ­რან­გეთ­ში გა­კეთ­დე­ბა“, – ამ­ბობს ქე­თე­ვან მა­ი­სა­ი­ა. მარ­თ­ლაც შთამ­ბეჭ­და­ვია SOLO-ს მომხმარებლე­ბის­თვ­ ის შექ­ ნილი სათ­ვა­ლე­ე­ბის ეს­კი­ზე­ბი, დახ­ვე­წი­ლი და ორი­გი­ნა­ლუ­რი დი­ ზა­ი­ნის სათ­ვა­ლე­ე­ბი. დი­ზა­ი­ნე­რი თი­თო­ეუ ­ ლ ეს­კიზ­ზე ცალ­-­ცალ­კე ჩერ­დე­ბა და დე­ტა­ლებ­ზე ლა­პა­რა­კობს, ქე­თე­ვა­ნის­თვ­ ის ეს საქ­მე ძა­ლი­ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი­ა. გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბით ეკი­დე­ბა ყვე­ლა დე­ტალს: „ყოველთვის დი­დი ენ­თუ­ზი­აზ­მით ვუდ­გე­ბი ყვე­ლა­ფერს, რაც აქა­უ­რო­ბას უკავ­შირ­დე­ბა. საქ­მე საქ­მე­ა, მაგ­რამ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­კე­თე­ბუ­ლი საქ­მე კი­დევ უფ­რო მეტ სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. ძა­ ლი­ან მიყ­ვარს აქ ჩა­მოს­ვ­ლა, მაგ­რამ საქ­მის გა­მო ჯერ პა­რიზ­ში ვრჩე­ბი. თუ გინ­და, რომ დი­ზა­ინ­ ის სფე­რო­ში წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­ წი­ო, კარ­გი ბიზ­ნე­სი გქონ­დეს, ამი­სათ­ვის პა­რი­ზი სა­უკ­ ე­თე­სო ად­ გი­ლი­ა. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, რომ პა­რიზ­ში ჩე­მს ფეხ­საც­მ­ლის ხაზ­ზე მარ­ტო ვმუ­შა­ობ. მი­წევს პრე­სას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა, „შო­უ­რუ­მებ­ზე“ ყოფ­ნა. ჩე­მი ბრენ­დის ერ­თა­დერ­თი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ვარ. თუ­კი მინ­და, რომ ეს ბრენ­დი გან­ვი­თარ­დეს, ჯერ­ჯე­რო­ბით საფ­რან­გეთ­ ში უნ­და ვიყო“.

მო­მავ­ლის სახ­ლი და ინ­ს­პი­რა­ცი­ებ ­ი

რაც შე­ე­ხე­ბა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს­თან და­კავ­ში­რე­ბულ გეგ­მებს, გარ­და SOLO-სთან წარ­მა­ტე­ბუ­ლი თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბი­სა, სა­მო­მავ­ლოდ, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მო­დის სახ­ლის შექ­მ­ნა­ზე ფიქ­რობს, სა­დაც დამ­ ზად­დე­ბა არა მხო­ლოდ ფეხ­საც­მე­ლი, არა­მედ ტან­საც­მე­ლიც და აქ­სე­სუ­არ ­ ე­ბიც.

SO LO

„ამისთვის არ არის საკ­მა­რი­სი მხო­ლოდ ერ­თი დი­ზა­ი­ნე­რი. მჭირ­დე­ბა გუნ­დი, რო­მე­ლიც ჯერ­ჯე­რო­ბით არ მყავს, თუმ­ცა ვფიქ­ რობ რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ან­ზე, მათ შო­რის არი­ან ჩე­მი მე­გობ­რე­ბიც, რომ­ლე­ბიც ახ­ლა საზღ­ვარ­გა­რეთ საქ­მი­ა­ნო­ბენ მო­დის სფე­რო­ში. იმე­დი მაქვს, მო­ვა დრო და ერ­თი დი­დი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის ქვეშ მო­ ვიყ­რით თავს“, – ამ­ბობს ახალ­გაზ­რ­და დი­ზა­ი­ნე­რი. ქე­თე­ვანს ერ­თ­-ერთ სა­უ­კე­თე­სო თვი­სე­ბად ის მი­აჩ­ნი­ა, რომ სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რის ერ­თგ ­ უ­ლი­ა. ეს კი მის ნა­მუ­შე­ვარს ევ­რო­პულ ბა­ზარ­ზე კი­დევ უფ­რო კარ­გად წარ­მო­აჩ­ ენს. ის მუ­შა­ო­ ბის პრო­ცე­სის სა­ი­დუმ­ლო­ე­ბა­ზეც ლა­პა­რა­კობს: „როდესაც კონ­კ­რე­ტუ­ლი ნივ­თ­ის დი­ზა­ინ­ზე ვფიქ­რობ, ვაგ­ რო­ვებ ძა­ლი­ან ბევრ ვი­ზუ­ალ ­ ურ მა­სა­ლას, რო­მე­ლიც შე­იძ­ლე­ბა და­მეხ­მა­როს დი­ზა­ინ­ ის შექ­მ­ნა­ში. მა­გა­ლი­თად, სათ­ვა­ლე, რომ­ ლის დი­ზა­ი­ნიც 2010 წელს საფ­რან­გეთ­ში გა­ვა­კე­თე და, რო­მე­ლიც ხალ­ხ­მა აიტა­ცა, საბ­ჭო­თა არ­ქი­ტექ­ტუ­რით იყო ინ­ს­პი­რი­რე­ბუ­ლი. სა­მუ­შაო და­ფა­ზე საბ­ჭო­თა არ­ქი­ტექ­ტუ­რუ­ლი ნა­გე­ბო­ბე­ბის ფო­ტო­ე­ ბი მქონ­და გა­მო­ფე­ნი­ლი და დღე­ებ­ ის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვუ­ყუ­რებ­დი, ვათ­ვა­ლი­ე­რებ­დი. სა­ბო­ლო­ოდ კი, მი­ვი­ღე ის, რაც ევ­რო­პუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბი­სათ­ვის საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოდ­გა – სათ­ვა­ლე, რო­მე­ლიც „ჩარჩოში“ გსვამს“. ქე­თე­ვა­ნის ნა­მუ­შევ­რე­ბის პირ­ვე­ლი შემ­ფა­სებ­ლე­ბი მშობ­ლე­ბი არი­ან. მა­მა არ­ქი­ტექ­ტო­რი­ა, დე­და კი – მხატ­ვა­რი. მის საქ­მეს პრო­ ფე­სი­ონ­ ა­ლის თვა­ლით აფა­სე­ბენ და რჩე­ვებ­საც ხში­რად აძ­ლე­ვენ. ამ­ჯე­რად ქე­თე­ვა­ნის ნა­მუ­შევ­რე­ბის შემ­ფა­სებ­ლე­ბი SOLO-ს თა­ნამ­ შ­რომ­ლე­ბი და მომხმარებლები იქ­ნე­ბი­ან. ქე­თე­ვა­ნი იმე­დოვ­ნებს, რომ „SOLO დი­ზა­ი­ნი“ მათ ყველ­გან და ყო­ველ­თვ­ ის გა­მო­არ­ჩევს.

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

KETEVANE MAISSAIA EYEWEAR FOR SOLO

solo.ge

_ 25

აპრილი 2015

ავტორი: ხა­თუ­ნა ცხა­და­ძე

ჩე­მი რო­მი რა­მე დაგ­ვი­წე­რე იტა­ლი­ა­ზე­ო. კარ­გი-­მეთ­ქი, მაგ­რამ მე­რე დავ­ფიქ­რ­დი, რა უნ­და დავ­წე­რო იტა­ლი­ა­ზე, მით უმე­ტეს – რომ­ზე? ან რა­ტომ? იტა­ლი­ი­სად­მი ინ­ტე­რე­სი რომ გა­ვუღ­ვი­ვო ვინ­მეს­-­მეთ­ქი, რომ გითხ­რა, ხომ გა­გე­ცი­ნე­ბა?.. მოკ­ლედ, რა უნ­და და­წე­რო ჭკუ­ათ­მ­ყო­ფელ­მა კაც­მა რომ­ზე 1500 სიტყ­ვა­ში? ვი­ფიქ­რე, იქ­ნებ რო­მე­ლი­მე პა­ტა­რა ქა­ლაქ­ზე დავ­წე­რო-­მეთ­ქი, ნაკ­ლე­ბად ცნო­ბილ­ზე, ნაკ­ლე­ბად ტუ­რის­ტულ­ზე. მა­გა­ლი­თად, გითხ­რა, რა ფე­რია ასი­ზი; რა ფე­რის იყო შარ­შან, იან­ვ­რის იმ კრი­ა­ლა დი­ლას, ლურ­ჯი ცის ფონ­ზე ასი­ზის ბა­ზი­ლი­კა. ან – რო­გო­რი ჯო­ტოა იქ? რო­გორ უნ­და აღვ­წე­რო ის, რაც იმ ბა­ზი­ ლი­კის კედ­ლებ­ზე ხდე­ბა? ჯო­ტო ბევ­რ­გა­ნაა იტა­ლი­ა­ში, მაგ­რამ იმ ამოძ­რა­ვე­ბულ კედ­ლებს, იმ ფე­რებს, იმ მა­სი­ურ, დრა­მა­ტულ, ღო­ნი­ერ, ცო­ტა ბრტყელ და თან სა­ოც­რად ცოცხალ სხე­უ­ლებს იმ თით­ქმ­ ის უნა­ო­ჭო, უდე­ტა­ლე­ბო მო­სას­ხა­მებ­ქ­ვეშ, იმ თით­ქოს სტა­ტი­კუ­რი სა­ხე­ე­ბის გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბას რო­გორ აღვ­წერ? რე­ნე­სან­სის ოს­ტა­ტე­ბი მა­სა­ლით, შუქ­-­ჩრ ­ ­დი­ლით, ნა­ო­ჭით, დე­ტა­ლე­ბით აცოცხ­ლებ­დ­ნენ სა­ხე­ებს და სხე­ულ ­ ებს – ჯო­ტო არ ვი­ცი, რით. „ნიჭი“ სა­სა­ცი­ლო სიტყ­ვად მეჩ­ვე­ნე­ბა. ბიბ­ლი­ ას უფ­რო გა­ვიხ­სე­ნებ­დი: მა­მაღ­მერ­თ­მა თი­ხის თო­ჯი­ნა რომ გა­მო­ძერ­წა და სუ­ლი ჩაჰ­ბე­რა, ალ­ბათ ჯო­ტოც ასე ჰბე­რავ­და სი­ცოცხ­ლეს თა­ვის სხე­უ­ლებს... ან იმას გეტყო­დი, რო­გო­რი გა­საშ­ტე­რე­ბე­ლი ჯვარ­ც­მის სცე­ნაა იმა­ვე ბა­ზი­ლი­კის მარ­ცხე­ნა მკლავ­ში, ჯერ კი­დევ ჯო­ტომ­დე­ლი, ჩი­მა­ბუ­ეს და­ხა­ტუ­ლი; რო­გო­რი სა­ხე­ ე­ბია იმ ფრეს­კა­ზე, რო­გო­რი დრა­მა­ტუ­ლია გამ­წა­რე­ბუ­ლი მაგ­და­ლი­ნე­ლის ზე­ცა­ში აპყ­რო­ბი­ლი ხე­ლე­ბი, თით­ქოს მი­სი კი­ვი­ლი გეს­მის კედ­ლი­დან. ტყვი­ის შემ­ც­ვე­ლი თეთ­რი სა­ღე­ბა­ვის ოქ­სი­და­ცი­ის შე­დე­გად ფი­გუ­რე­ბის სა­ხე­ე­ბი და ხე­ლე­ბი მთლი­ა­ ნად გა­შა­ვე­ბუ­ლი­ა, ნა­ხა­ტი ფაქ­ტობ­რი­ვად ნე­გა­ტი­ვა­დაა ქცე­უ­ლი: იესოც, წმინ­და­ნე­ ბიც, მო­ტი­რა­ლი ქა­ლე­ბი­ცა და ბრბოც შავ­კა­ნი­ან­ ებს ჰგვა­ნან, თუმ­ცა ეს უც­ნა­უ­რო­ბა მხო­ლოდ დრა­მა­ტიზმს მა­ტებს და კი­დევ უფ­რო უჩ­ვე­უ­ლოს ხდის მე­ცა­მე­ტე სა­უ­კუ­ნის ამ სა­ო­ცარ ფრეს­კას. მოკ­ლედ... ჯო­ტო­ზე და ჩი­მა­ბუ­ე­ზე უამ­რა­ვი თქვეს და და­წე­რეს უკ­ვე ხე­ლოვ­ნე­ბათ­მც ­ ოდ­ნე­ებ­მა, ახალს და ჭკვი­ან­ ურს მე ვე­რა­ფერს გეტყ­ვი. მო­დი, იმას მო­გიყ­ვე­ბი, მე რა მი­ჩე­რებს გულს იტა­ლი­აშ­ ი... გუ­ბი­ო­ზეც შე­მეძ­ლო, რა­მე მეთ­ქ­ვა. მეთ­ქ­ვა, რო­გო­რი­ა ქვე­მო­დან რომ ახე­დავ მთის კალ­თა­ზე მიდ­გ­მულს, თუ კლდი­დან­გა­მოზ­რ­დილს, მო­ქუფ­რულს და ნაც­რის­ ფერს. გუ­ბიო შუ­ა­სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის ერ­თი ბე­წო ქა­ლა­ქი­ა. იტა­ლი­აშ­ ი ბევ­რია ასე­თი... ტოს­კა­ნა­ში ან უმ­ბ­რი­ა­ში თუ მოხ­ვდ ­ ე­ბი, იცო­დე, რომ ფლო­რენ­ცი­ი­სა და პე­რუ­ჯის ნახ­ვა არ კმა­რა. სო­ფელ­-­სო­ფელ უნ­და მო­ი­არ ­ ო იქა­უ­რო­ბა, ნა­ხო სი­ე­ნა, სან­-­ჯი­ მი­ნი­ა­ნი­ო, სო­რა­ნო, პო­პი, ლუ­ჩი­ნი­ან­ ო, გუ­ბი­ო, მონ­ტე­ფალ­კო, ნორ­ჩა, სპე­ლო. გუ­ბი­ოს რომ ახე­დავ, ხვდე­ბი, რომ ზუს­ტად ის გიდ­გას თვალ­წინ, რაც ად­რე­ულ შუა სა­უ­კუ­ნე­ებ­ში ქა­ლაქს მიმ­დგ ­ არ მგზავრს.

_ 26

SO LO

4TH CENTURY STATUTE CONSTANTINE II ITALY_ROME PALAZZO DEI CONSERVATORI

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

_ 27

აპრილი 2015

MARCUS AGRIPPA GIACOMO DELLA PORTA FONTANA DEL PANTHEON PIAZZA DELLA ROTONDA

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

_ 28

SO LO

ფე­რა­რა­ზეც გეტყო­დი: რო­გო­რი ფე­რე­ბი­ა, რო­გო­რი ქუ­ჩე­ბი, რო­გო­რია იქა­უ­რი ცი­ხესი­მაგ­რე, წმინ­და გი­ორ­გის ტა­ძა­რი ან ფე­რა­რის ცნო­ბი­ლი პა­ტა­რა რეს­ტო­რა­ ნი, რო­მე­ლიც 5 სა­უ­კუ­ნეს ით­ვ­ლის. ამა­ზე ფიქ­რი რა­ღაც­ნა­ი­რად გან­ზო­მი­ლე­ბას გიც­ვ­ლის ადა­მი­ანს. თუმ­ცა იტა­ლია ყვე­ლა­ნა­ირ გან­ზო­მი­ლე­ბას თავ­და­ყი­რა გი­ყე­ ნებს: მენ­ტა­ლურს, ეს­თე­ტი­კურს, ემო­ცი­ურს. თუ ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე ხარ, თუ აღ­მო­ჩე­ნა, სი­ლა­მა­ზე გულს გი­ჩუ­ყებს, იტა­ლი­ი­დან აუცი­ლებ­ლად უფ­რო დაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი, უფ­ რო ფა­ქი­ზი, უფ­რო მსუ­ბუ­ქი დაბ­რუნ­დე­ბი. იქ ხვდე­ბი, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, კე­დე­ლი, ქვა­ფე­ნი­ლი, მო­ე­და­ნი, ამა თუ იმ ქუ­ჩის კუთხე, ქა­ლა­ქის ფე­რე­ბი გიყ­ვარ­დეს; თუ არა­ტუ­რის­ტუ­ლად, თვა­ლე­ბა­ხე­ლი­ლი მო­ივ­ლი ფე­რა­რას, მიხ­ვდ ­ ე­ბი, რომ მუ­დამ მო­გე­ნატ­რე­ბა ის თი­ხის­ფე­რი, ზამ­თ­რის სა­ღა­მო­ების თეთრ ნის­ლშ­ ი ჩა­ძი­რუ­ლი, მბზი­ნა­ვი და ჩუ­მი ქა­ლა­ქი. იტა­ლი­ა­ში მუდ­მი­ვად ვფიქ­რობ იმ ეს­თე­ტი­კურ გან­ზო­მი­ლე­ბა­ზე, რო­მელ­შიც იტა­ლი­ელ ­ ე­ბი იბა­დე­ბი­ან, იზ­რ­დე­ბი­ან, ცხოვ­რო­ბენ. შე­უძ­ლე­ბე­ლი­ა, ამ ხალხს სი­ ლა­მა­ზის გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი აღ­ქმ­ ა არ ჰქონ­დეს. იტა­ლი­აშ­ ი მუდ­მი­ვად მე­ცო­დე­ბი­ან ტუ­რის­ტე­ბი. ტუ­რის­ტ­მა რა უნ­და გა­უ­გოს ამ ქვე­ყა­ნას­-­მეთ­ქი, ვფიქ­რობ. რომ­ში მი­ლი­ო­ნო­ბით ადა­მი­ა­ნი ჩა­დის იმ ად­გი­ლე­ბის სა­ნა­ხა­ვად, რომ­ელთა­ნაც რო­მა­ე­ ლე­ბი ყო­ველ­დღი­უ­რად თა­ნაცხოვ­რო­ბენ. რო­მა­ე­ლი ყო­ველ ფე­ხის ნა­ბიჯ­ზე ეხე­ბა ან­ტი­კურ სამ­ყა­როს, სამ­სა­ხურ­ში მირ­ბის თუ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, ავ­ტო­ბუს­ში ადის თუ მან­ქა­ნას აყე­ნებს. რო­მა­ე­ლის­თვ­ ის კო­ლოსე­უ­მი მეტ­როს გა­ჩე­რე­ბა­ა, რო­მის ფო­რუ­ მი – ქა­ლა­ქის ერ­თ-­ ერ­თი საკ­ვან­ძო სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო გზა. მა­ტა­რე­ბე­ლი, სა­ნამ ცენ­ ტ­რა­ლურ სად­გურ­ზე ჩა­მოდ­გე­ბა, ნე­ლი სვლით შე­დის ქა­ლაქ­ში, უკ­ნი­დან მო­უვ­ლის წმინ­და პეტ­რეს ტაძ­რის გუმ­ბათს, მო­ედ­ნის კო­ლო­ნა­დის ქან­და­კე­ბებ­საც გვერ­დი­ დან, უკ­ნი­დან, მე­რე ისევ გვერ­დი­დან მოჰკ­რავ თვალს... ნე­ლა ჩა­ირ­ბენს პეტ­რეს მო­ედ­ნის წმინ­და­ნე­ბის ზურ­გე­ბის მოძ­რა­ვი რკა­ლი და თვალს მიეფა­რე­ბა. მახ­სოვს, პირ­ვე­ლად რომ ჩა­ვე­დი რომ­ში და მეტ­რო­ში ჩავ­ჯე­ქი ცენ­ტ­რ­ში წა­სას­ ვ­ლე­ლად, ვა­გო­ნის კა­რის თავ­ზე და­ხა­ტულ მეტ­როს გეგ­მას შევ­ხე­დე, სწორედ მა­შინ დავ­ფიქ­რდ ­ ი რო­მა­ე­ლე­ბის ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა­ზე. პირ­დაბ­ჩე­ნი­ლი მივ­ჩე­რე­ბო­დი გა­ჩე­რე­ბებს: ტრა­ვერ­ტი­ნის თა­ღი (იმპერატორ კლავ­დი­უ­სის აკ­ვე­დუ­კის ნა­წი­ლი)... იული­უს აგ­რი­კო­ლა... ფუ­რი­უს კა­მი­ლუ­სი... პრე­ტო­რი­ა­ნელ­თა ბა­ნა­კი... უმი­დი­უს კვად­რა­ტუ­სი... კო­ლო­სე­უ­მი... მაქ­სი­მუ­სის ცირ­კი... ოქ­ტა­ვი­ან­ ე... წმინ­და პეტ­რეს ტა­ძა­რი... ვა­ტი­კა­ნის მუ­ზე­უმ­ ე­ბი. კო­ლოსეუმი კი ერ­ქვ­ ა გა­ჩე­რე­ბას, მაგ­რამ მა­ინც ვერ წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, რომ გად­მოვ­დ­გამ­დი თუ არა ფეხს სად­გუ­რი­დან, პირ­და­პირ, ცხვირ­წინ შე­მე­ფე­თე­ბო­და ცნობილი თა­ღე­ბი. ტუ­რის­ტის­თ­ვის რო­მი მსოფ­ლიო ცი­ვი­ლი­ზა­ცი­ის საწყი­სი ან, უბ­რა­ლოდ, სა­ოც­ ნე­ბო ად­გი­ლი­ა, აქა­უ­რე­ბის­თვ­ ის კი ეს მშობ­ლი­უ­რი ქა­ლა­ქი­ა, მშობ­ლი­უ­რი შე­ნო­ ბე­ბით, მშობ­ლი­უ­რი ად­გი­ლე­ბით. რო­მა­ე­ლე­ბი აქ ცხოვ­რო­ბენ, მუ­შა­ო­ბენ, შუქ­ნიშ­ ნებ­თან ჩერ­დე­ბი­ან, დი­ლა-­სა­ღა­მოს უყუ­რე­ბენ ქა­ლაქს სა­კუ­თა­რი მან­ქა­ნე­ბი­სა თუ სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ტრან­ს­პორ­ტის ფან­ჯრ ­ ე­ბი­დან: დი­ლას – ნამ­ძი­ნა­რე­ვე­ბი და სა­ღა­მოს – დაღ­ლი­ლე­ბი. რომ­ში მუდ­მი­ვად ვცდი­ლობ, გა­ვი­აზ­რო აქა­უ­რე­ბის ყო­ ფი­თი გან­ზო­მი­ლე­ბა. ვფიქ­რობ იმა­ზე, მა­გა­ლი­თად, რომ რო­მა­ე­ლე­ბის დი­დი ნა­წი­ ლი კო­ლოსე­უმ­ში ნამ­ყო­ფი არა­ა. ვინც ნამ­ყო­ფი­ა, მხო­ლოდ ბავ­შვ­ ო­ბა­ში, ის­ტო­რი­ის მას­წავ­ლე­ბელ­თან და კლა­სე­ლებ­თან ერ­თად. პა­ზო­ლი­ნის ფილ­მე­ბის „მა­რა­დი­უ­ლი პერ­სო­ნა­ჟი“, მსახიობი ფრან­კო ჩი­ტი იგო­ნებს, რო­გორ და­ბა­ნეს, და­ვარ­ცხ­ნეს ერთ დღეს, ჰალ­ს­ტუ­ხი გა­უკ­ ე­თეს და უცხო­ელ სტუმ­რებ­თან ერ­თად კო­ლოსე­უმ­ში წა­იყ­ვა­ ნეს. ასე ჰქვია მის მო­გო­ნე­ბას – „კოლოსეუმში წა­ვე­დი“. რომ­ში იყო და­ბა­დე­ბუ­ლი და გაზ­რ­დი­ლი, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა კო­ლოსე­უმს ურ­ბენ­და გარ­შე­მო, შიგ­ნით კი ნამ­ ყო­ფი არ ყოფილა. კო­ლოსე­უმ­ზე არა­ფერს ამ­ბობს, იმ გან­ც­დას აღ­წერს – რა­ღაც ძა­ლი­ან ნაც­ნო­ბის, სა­კუ­თა­რი სხე­უ­ლი­ვით ში­ნა­უ­რის და ამა­ვე დროს, სრუ­ლი­ად უც­ნო­ბის აღ­მო­ჩე­ნის გან­ც­დას. იქამ­დე არა­სო­დეს უფიქრია, რო­გო­რი იყო კო­ლო­ სე­უმ­ ი შიგ­ნი­დან. უფ­რო სწო­რად, სა­ერ­თოდ არ უფიქრია იმა­ზე, რომ ეს „შიგნით“ არ­სე­ბობ­და. ასე­ა. კო­ლოსე­უმ­ში მი­ლე­თის ხალ­ხი ირე­ვა. რო­მა­ე­ლე­ბი გა­რეთ და­ დი­ან, კო­ლოსე­უმს არ უყუ­რე­ბენ და ეჩ­ქა­რე­ბათ. ფლო­რენ­ცი­ის მახ­ლობ­ლად ჩე­მი მე­გო­ბა­რი ცხოვ­რობს. ერთ დი­ლას და­მი­რე­ კა, რო­გორ ხა­რო? არა მი­შავს, შენ­-­მეთ­ქი? აგერ, ლე­ო­ნარ­დოს სო­ფელ­ში მივ­ დი­ვარ ღვი­ნის სა­ყიდ­ლად და გზი­დან და­გი­რე­კე­ო. რო­მე­ლი ლე­ო­ნარ­დოს­-­მეთ­ქი, გო­ნე­ბა­ში თვა­ლი გა­და­ვავ­ლე მის მე­გობ­რებს, ერ­თი ლეო ჰყავს, ის მე­გო­ნა. რო­მე­ ლის და, და ვინ­ჩის, კა­ცო, აქ­ვე, გვერ­დზ­ ე სოფ­ლი­დან იყო­ო! მოკ­ლედ, ლე­ო­ნარ­დო და ვინ­ჩის სო­ფელ­ში და­დის ოც­ლიტ­რი­ა­ნი ბო­ცე­ბით სავ­სე მან­ქა­ნით და ღვი­ნოს ყი­დუ­ლობს ვინ­ჩე­ლი გლე­ხის­გან. ეს მი­სი ყო­ფის ნა­წი­ლი­ა, რი­გი­თი ნა­წი­ლი. რაც მახ­სენ­დე­ბა, იმა­ზე გიყ­ვე­ბი. და­ნარ­ჩენს ინ­ტერ­ნეტ­შიც ნა­ხავ და ათას­გან წა­

_ 29

აპრილი 2015

ი­კითხავ. რომ­ში ერ­თი სა­საფ­ლა­ო­ა, „ინგლისელთა სა­საფ­ლა­ოს“ ეძა­ხი­ან. თა­ვი­დან, უბ­რა­ლოდ, „არაკათოლიკეთა სა­საფ­ლა­ო“ ერ­ქ­ვა. კა­თო­ლი­კუ­რი ეკ­ლე­სია სას­ტი­ კად კრძა­ლავ­და რო­მის წმინ­და მი­წა­ზე არა­კა­თო­ლი­კე­ებ­ ი­სა (პროტესტანტების, მარ­თლ ­ ­მა­დი­დებ­ლე­ბის, ებ­რა­ე­ლე­ბის) და თვით­მ­კ­ვლ ­ ე­ლე­ბის და­საფ­ლა­ვე­ბას. არა­ კა­თო­ლი­კე­ე­ბი ქა­ლა­ქის გა­ლავ­ნის გა­რეთ უნ­და და­ე­მარ­ხათ და ისიც ღა­მით. 1671 წელს პაპ­მა ნე­ბა დარ­თო არა­კა­თო­ლი­კე­ებს, დღე­ვან­დელ „ინგლისელთა სა­საფ­ლა­ ო­ზე“ – ცეს­ტი­უ­სის პი­რა­მი­დის მახ­ლობ­ლად და­ეკ­რ­ძ­ალათ თა­ვი­ან­თი მიც­ვა­ლე­ბუ­ლე­ ბი, რომელთაც მანამდე მე­ძავ­თა და ცოდ­ვილ­თათ­ვის გან­კუთ­ვნ­ ილ მიწა­ზე მარ­ხავ­ დ­ნენ. თუმ­ცა არა­კა­თო­ლი­კე­ებ­ ის დღი­სით და­საფ­ლა­ვე­ბა მა­ინც აკ­რ­ძა­ლუ­ლი იყო და პირ­ვე­ლად სერ უოლ­ტერ სი­ნოდ­მა და­არ­ღ­ვია ეს წე­სი 1821 წელს, რო­ცა იქ თა­ვი­სი ქა­ლიშ­ვი­ლი დაკრძალა და პრო­ცე­სი­აშ­ ი მო­ნა­წი­ლე­თა უსაფ­რ­თხო­ე­ბი­სათ­ვის დაც­ ვის მთე­ლი რაზ­მი და­ი­ქი­რა­ვა. სა­საფ­ლა­ოს პირ­ვე­ლი ბი­ნად­რე­ბი ინ­გ­ლი­სე­ლე­ბი იყ­ვ­ნენ, ამი­ტომ შერ­ჩა ამ ად­გილს „ინგლისელთა სა­საფ­ლა­ოს“ სა­ხე­ლი. თუმ­ცა აქ მო­სახ­ვედ­რად მთა­ვა­რი „რეკვიზიტი“ ინ­გ­ლი­სე­ლო­ბა კი არა, არა­კა­თო­ლი­კო­ბა იყო. ასე რომ, ინ­გლ ­ ი­სე­ლე­ბის, მათ შო­რის პო­ეტ ­ ე­ბის – კიტ­სი­სა და შე­ლის გარ­და, აქ უამ­რა­ვი ცნო­ბი­ლი უცხო­ე­ლი თუ იტა­ლი­ე­ლი გა­ნის­ვე­ნებს. „ოთხი შად­რევ­ნის“ გზა­ჯვარედინ­თან თუ დად­გე­ბი (ეს ძვე­ლი ვია პი­ას­ ა და ვია ფე­ლი­ჩეს გა­დაკ­ვე­თა იყო), ზღაპ­რი­სა არ იყოს, მარ­თლ ­ ა გა­გი­ჭირ­დე­ბა გა­დაწყ­ ვე­ტა, სა­ით წახ­ვი­დე: აღ­მო­სავ­ლე­თით, ქუ­ჩის ბო­ლო­ში, „სანტა მა­რია მა­ჯო­რეს“ ობე­ლის­კი მო­ჩანს, და­სავ­ლე­თით – „ტრინიტა დეი მონ­ტი“, ეს­პა­ნუ­რი კი­ბე­ე­ბის კენ­ წე­რო­ში, სამ­ხ­რე­თით – კვი­რი­ნა­ლეს ულა­მა­ზე­სი მო­ედ­ნის ობე­ლის­კი, ხო­ლო ჩრდი­ ლო­ე­თით – „პორტა პი­ა“, მი­ქე­ლან­ჯე­ლოს ერ­თ­-ერ­თი უკა­ნას­კ­ნე­ლი ნა­მუ­შე­ვა­რი. პირ­ვე­ლი სა­მი ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი­ა, მათ გვერდს ვერ აუვ­ლით, ამი­ტომ მხო­ლოდ მე­ოთხე­ზე გეტყ­ვით: ოთხ­მოც­და­ხუ­თი წლის მი­ქე­ლან­ჯე­ლოს პა­პის­თ­ვის რამ­დე­ნი­მე პრო­ექ­ტი წა­რუდ­გე­ნია ამ კა­რიბ­ჭის ასა­შე­ნე­ბლად. პაპ პი­უს IV-ს, პრაგ­მა­ტუ­ლად, ყვე­ლა­ზე ეკო­ნო­მი­უ­რი პრო­ექ­ტი შე­ურ­ჩე­ვი­ა. სხვე­ბი ბევ­რად უფ­რო პომ­პე­ზუ­რი და შთამ­ბეჭ­და­ვი ყო­ფი­ლა, ამას შე­მორ­ჩე­ნი­ლი ნა­ხა­ზე­ბი მოწ­მობს. ამ­ბო­ბენ, ამან გა­ა­ღი­ზი­ა­ნა მო­ხუ­ცი მი­ქე­ლან­ჯე­ლო და კა­რიბ­ჭის ში­და მხა­რე­ზე და­ლა­ქის ჯა­მი, პირ­სა­ხო­ცი და სა­პო­ნი გა­მო­სა­ხა, რი­თაც პაპს მდა­ბიო წარ­მო­მავ­ლო­ბა­ზე მი­ა­ნიშ­ ნა­ო. პი­უს IV მე­დი­ჩე­ბის ოჯა­ხი­დან იყო, მაგ­რამ ხმე­ბი და­დი­ო­და, დიდ­გ­ვა­რო­ვა­ნი ფლო­რენ­ცი­ე­ლი კი არა, მი­ლა­ნე­ლი და­ლა­ქის შთა­მო­მა­ვა­ლი­აო ­ . იქ­ვეა გა­მო­სა­ხუ­ ლი ონავ­რუ­ლად მო­ქირ­ქი­ლე მა­მა­კა­ცი, რო­გორც ამ­ბო­ბენ, თა­ვად მი­ქე­ლან­ჯე­ლო. მოკ­ლედ, არ აპა­ტია ბუ­ონ­ ა­რო­ტიმ პაპს იაფ­ფა­სი­ან­ ი პრო­ექ­ტის შერ­ჩე­ვა­ო. ლე­გენ­ და­ა, მაგ­რამ ლე­გენ­დებ­საც რა­ღაც უდევს სა­ფუძ­ვ­ლად. მონ­ტე­მარ­ტი­ნის მუ­ზე­უ­მი რო­მის პირ­ვე­ლი თბო­ელ ­ ექ­ტ­რო­სად­გუ­რის შე­ნო­ბა­ა. იტა­ლი­ელ ­ ებ­მა სა­ოც ­ ა­რი შე­ხა­მე­ბე­ბი იცი­ან, ჰო­და, ამ შე­ნო­ბა­ში კლა­სი­კუ­რი არ­ქე­ ო­ლო­გია ინ­დუს­ტ­რი­უ­ლი არ­ქე­ო­ლო­გი­ის ძეგ­ლშ­ ია ჩას­მუ­ლი. პირ­ველ გა­მო­ფე­ნას სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხე­ლი ერ­ქ­ვა: „დანადგარები და ღმერ­თე­ბი“, ან­ტი­კუ­რი ქან­და­კე­ბის შე­დევ­რე­ბი ევ­რო­პის ინ­დუს­ტ­რი­ა­ლი­ზა­ცი­ის სა­თა­ვე­ებ­ ის კონ­ტექ­სტ ­ ­ში. და­უ­ვიწყა­რია ვი­ზუ­ა­ლუ­რი, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი თუ ემო­ცი­უ­რი კონ­ტ­რას­ტი გა­რე­მო­სა და ექ­სპ­ ო­ზი­ცი­ ას შო­რის. საქ­ვა­ბის იატაკს წმინ­და ბი­ბი­ან­ ას ტაძ­რის უძ­ვე­ლე­სი მო­ზა­ი­კის ფი­ლე­ბი ამ­კობს ნა­დი­რო­ბის უნი­კა­ლუ­რი სცე­ნე­ბით, მან­ქა­ნე­ბის მთა­ვარ დარ­ბაზს კი – სო­ სი­უ­სის აპო­ლო­ნის ტაძ­რის ფრონ­ტო­ნი. ეს მუზეუმი დაგარწმუნებს, რომ ადა­მი­ა­ნის ფან­ტა­ზი­ას საზღ­ვა­რი მარ­თლ ­ ა არა აქვს, გე­მოვ­ნე­ბა კი ყოვ­ლის­შემ­ძლ ­ ე რა­მა­ა. ვია აპია ან­ტი­კა მსოფ­ლი­ოს უძ­ვე­ლე­სი ნა­შე­ნი გზა­ა. სპარ­ტა­კის ცნო­ბი­ლი აჯან­ ყე­ბა ვია აპი­ას მშე­ნებ­ლო­ბას უკავ­შირ­დე­ბა: აჯან­ყე­ბის ჩახ­შო­ბის შემ­დეგ სპარ­ტა­კის თა­ნა­მებ­რ­ძო­ლე­ბი გზის გას­წვ­ ­რივ ჩა­მო­უხ­რ­ჩვ­ ი­ათ. რო­მი­დან პომ­პე­იმ­დე მდგა­რა სახ­რ­ჩო­ბე­ლე­ბი. სა­ინ­ჟინ­რო თვალ­საზ­რი­სით, ვია აპია თა­ნა­მედ­რო­ვე გზებს არ ჩა­ მო­უვ­ არ­დე­ბა. მის ზო­გი­ერთ, პირ­ვან­დე­ლი სა­ხით შე­მორ­ჩე­ნილ მო­ნაკ­ვეთ­ზე დღეს აქ­ტი­უ­რი სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო მოძ­რა­ო­ბა­ა. ფე­ხით ან ვე­ლო­სი­პე­დით გა­უ­ყე­ვი ვია აპი­ას. ეს გზა 23 სა­უკ­ უ­ნის წი­ნათ გაიყვანეს. ავენ­ტი­ნო ერ­თ-­ ერ­თია რო­მის შვი­დი გო­რა­კი­დან. რო­მი ხე­დე­ბის ქა­ლა­ქია და ლა­მა­ზი ხე­დი არა მხო­ლოდ თვალს უხა­რი­ა, იმა­ზეც და­გა­ფიქ­რებს, თუ რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ქა­ლა­ქის სი­ლა­მა­ზე­ზე ზრუნ­ვა და მი­სი შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა; იმა­ზე, რომ ხე­დი ლა­მა­ზი­ა, რო­ცა მას­ში ბუ­ნე­ბის დო­მი­ნან­ტუ­რი ფე­რე­ბი ჭარ­ბობს: მი­წის, ქვის, სიმ­წ­ ვა­ნის, აგუ­რი­სა და ცის, იგი­ვე ზღვის ფე­რი. რომ­ში პირ­ვე­ლად დავ­ფიქ­რ­დი ამ ხუთ ფერ­ზე, მათ კომ­ბი­ნა­ცი­ა­ზე, იმა­ზე, რომ იტა­ლია სულ ამ ხუ­თი ფე­რი­თაა ლა­მა­ზი. ავენ­ტი­ნოს გო­რაკ­ზე მალ­ტის პრი­ო­რა­ტის ვი­ლის გა­ლავ­ნის კა­რიბ­ჭეს­თან ყო­ ველ­თ­ვის დგას პა­ტა­რა რი­გი. თქვე­ნი რი­გი რომ მო­ვა, კარ­ში და­ახ­ლო­ებ­ ით 2-3 სან­ტი­მეტ­რის დი­ა­მეტ­რის ნახ­ვრ ­ ეტს და­ი­ნა­ხავ. კი გეტყო­დი, რა ჩანს იმ ჭუჭ­რუ­ტა­

_ 30

SO LO

TURRET CLOCK BY FRANCESCO BORROMINI

WELCOME TO ROME SONG LYRICS

_ 31

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

PIAZZA NAVONA

აპრილი 2015

FORUM OF CAESAR STONE PINE TREES ROMAN FORUM SANTI LUCA E MARTINA

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

_ 32

SO LO

ნა­ში, მაგ­რამ ემო­ცი­ას ვერ აღ­გი­წერ... ნურც წი­ნას­წარ და­გუგ­ლავ, წა­დი რომ­ში და გა­იჭყი­ტე იმ კა­რიბ­ჭის ნახ­ვ­რეტ­ში. მიხ­ვდ ­ ე­ბი, რო­გორ ფიქ­რო­ბენ ადა­მი­ა­ნე­ბი სი­ლა­მა­ზის შექ­მ­ნა­ზე და რო­გორ სიამოვნებთ, რო­ცა უყუ­რე­ბენ სხვე­ბის ამ სი­ლა­ მა­ზით ტკბობას. თუ ოდეს­მე ვინ­მეს წა­იყ­ვან ამ ად­გი­ლის სა­ნა­ხა­ვად, წი­ნას­წარ ნუ ეტყ­ვი, სად მიგ­ყავს: თუ ეს ადა­მი­ა­ნი გიყ­ვარს, უბ­რა­ლოდ, დატ­კ­ბი მი­სი გა­ო­ცე­ბი­თა და სი­ხა­რუ­ლით. ნავონის მო­ედ ­ ან­თან ახ­ლოს „სანტ-ეუსტაკიოს“ პა­წა­წი­ნა კა­ფე­ა. 1938 წელს გა­იხ­ს­ნა და მას მე­რე არც იატა­კი შეც­ვლ ­ ი­ლა იქ, არც ავე­ჯი და არც ყა­ვის მარ­ც­ ვ­ლე­ბის მო­სა­ხა­ლი შე­შის ღუ­მე­ლი. თითქმის 80 წე­ლი­ა, „სანტ-ეუსტაკიოს“ ყა­ვის შე­მად­გენ­ლო­ბა სა­ი­დუმ­ლოა და მთელ რომ­ში სა­უ­კე­თე­სოდ ით­ვლ ­ ე­ბა. ტრას­ტე­ვე­რე­ზე თა­ვი რომ­ში არც გე­გო­ნე­ბა. „პიცერია აი მარ­მის“ თეთ­რი მარ­ მა­რი­ლოს მა­გი­დე­ბის გა­მო „მორგს“ ეძა­ხი­ან რო­მა­ელ ­ ე­ბი. აქ არც სუფ­რას გადა­ გი­ფა­რე­ბენ მა­გი­და­ზე და სკა­მე­ბიც პლას­ტ­მა­სი­სა­ა, მაგ­რამ ეს რო­მის ერ­თ­-ერ­თი სა­უკ­ ე­თე­სო პი­ცე­რი­ა­ა, სა­დაც უამ­რავ ცნო­ბილ ადა­მი­ანს შე­იძ­ლე­ბა შეხ­ვ­დე. პი­ცა უგემ­რი­ე­ლე­სია და თან – იაფი. ტრას­ტე­ვე­რე­ზე ბევ­რი კარ­გი რეს­ტო­რა­ნი­ა, მაგ­რამ კი­დევ ერთს გირ­ჩევ, გან­სა­კუთ­რე­ბით, თუ იტა­ლი­უ­რი იცი – „ჩენჩო ლა პა­რო­ლა­ჩა“. იქ მე­პატ­რო­ნი­ან­-­მიმ­ტა­ნი­ა­ნად ყვე­ლა ბილ­წ­სიტყ­ვა­ობს და ისეთ რა­მე­ებს ეუბ­ნე­ბი­ან კლი­ენ­ტებს, თუ იტა­ლი­უ­რი გეს­მის, თმა ყალ­ყ­ზე და­გიდ­გე­ბა. თუ ენა არ იცი, ბევრს ვე­რა­ფერს მიხ­ვ­დე­ბი, მაგ­რამ შენ გარ­შე­მო ატე­ხილ ხორ­ხოც­ზე მა­ინც იხა­ლი­სებ. რო­მის გე­ტო მე­ო­რე უძ­ვე­ლე­სი გე­ტოა მსოფ­ლი­ო­ში. ყვე­ლა­ზე ძვე­ლი, ვე­ნე­ცი­ის გე­ტოს გახ­სნ­ ი­დან 40 წლის შემ­დეგ, 1555 წელს და­არ­სდ ­ ა პაპ პავ­ლე IV-ის გან­კარ­ გუ­ლე­ბით. ამ ბრძა­ნე­ბამ რო­მა­ელ ებ­რა­ე­ლებს ყვე­ლა­ნა­ი­რი უფ­ლე­ბა ჩა­მო­არ­თ­ვა და გე­ტო­ში შე­ხიზ­ნა ისი­ნი. კა­ცებს მო­ცის­ფ­რო ქუ­დის, ქა­ლებს კი ამა­ვე ფე­რის ბაფ­თის ტა­რე­ბა ევა­ლე­ბო­დათ. ებ­რა­ე­ლებს აეკ­რ­ძა­ლათ ყო­ველ­გ­ვა­რი საქ­მი­ან­ ო­ბა, ძველ­ მა­ნე­ბი­სა და ნახ­მა­რი ტან­საც­მ­ლით ვაჭ­რო­ბის გარ­და. ამის გა­მო­ა, რომ რომ­ში ტან­ საც­მ­ლი­თა და აქ­სე­სუ­ა­რე­ბით მო­ვაჭ­რე მა­ღა­ზი­ებ­ ი ტრა­დი­ცი­უ­ლად ებ­რა­ე­ლე­ბი­სა­ა. მა­გა­ლი­თად, ცნო­ბი­ლი­ა, რომ მა­მა­კა­ცის პე­რან­გე­ბის ელე­გან­ტუ­რი მა­ღა­ზი­ე­ბი რომ­ ში მთლი­ა­ნად ებ­რა­უ­ლი ბიზ­ნე­სის ნა­წი­ლი­ა. ებ­რა­ე­ლებს უძ­რა­ვი ქო­ნე­ბის ყიდ­ვაც აუკ­რ­ძა­ლა პაპ­მა იმ ცნო­ბი­ლი გან­კარ­გუ­ლე­ბით, რის გა­მოც მათ ხელ­ში მოძ­რავ­მა ქო­ნე­ბამ – ნაღ­დ­მა ფულ­მა და ოქ­რომ მო­იყ­ ა­რა თა­ვი. ასე რომ, ბო­ლოს თა­ვად პა­ პე­ბიც ებ­რა­ე­ლე­ბის­გან სეს­ხუ­ლობ­დნ­ ენ ფულს. გე­ტოს ორი ჭიშ­კა­რი მზის ჩას­ვლ ­ ი­სას იკე­ტე­ბო­და და გა­თე­ნე­ბი­სას იხ­ს­ნე­ბო­და. უამ­რა­ვი სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რია და კუ­ლი­ ნა­რი­ულ ­ ი ტრა­დი­ცია უკავ­შირ­დე­ბა რო­მის გე­ტოს. გე­ტო ტიბრს ესაზღ­ვრ ­ ე­ბო­და და მის მახ­ლობ­ლად თევ­ზის ბა­ზა­რი იყო. გე­ტოს ქა­ლე­ბი დღის ბო­ლოს თევ­ზის თა­ვებ­ სა და ნარ­ჩე­ნებს აგ­რო­ვებ­დ­ნენ, მათ­გან კი წვნი­ა­ნის გარ­და არაფერი კეთდებოდა. თევ­ზის წვნი­ა­ნი დღეს ამ უბ­ნის ტრა­დი­ცი­უ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლოს სი­ამ­ ა­ყე­ა. ტრე­ვის შად­რე­ვანს ჩე­მი რჩე­ვის გა­რე­შეც ნა­ხავ. მაგ­რამ არ და­გა­ვიწყ­დეს, იქ­ვე, „სან კრის­პი­ნოს“ სა­ნა­ყი­ნე­ში შე­ი­ა­რო. მე „ძუპა ინ­გ­ლე­ზე“ მიყ­ვარს, მაგ­რამ... კა­ცია და გუ­ნე­ბა. ოღონდ ღმერ­თი არ გა­გიწყ­რეს და ხრა­შუ­ნა ვაფ­ლის კო­ნუ­სი არ მო­ი­კითხო: ნამ­დ­ვილ ნა­ყინს ვაფ­ლ­ში არ გი­დე­ბენ რომ­ში. „სან კრის­პი­ნო­ში“ ამას მკრე­ხე­ლო­ბად ჩა­გით­ვ­ლი­ან. აბა, სხვა რა გითხ­რა. უფ­რო სწო­რად, რო­მე­ლი ერ­თი. წმინ­და პეტ­რეს მო­ედ ­ ა­ნი რომ ელიფ­სის ფორ­მი­სა­ა, გახ­სოვს, ალ­ბათ. ჰო­და, მო­ედ­ნის ორი­ვე მხა­რეს, შუ­ ა­გულ­ში, თეთ­რი მარ­მა­რი­ლოს პა­ტა­რა წრე­ა, წარ­წე­რით: „ჩენტრო დელ კო­ლო­ ნა­ტო“. და­დე­ქი ზედ და კო­ლო­ნა­დას გა­ხე­დე. მე­ტი არა­ფე­რი, უბ­რა­ლოდ გა­ხე­დე წმინ­და პეტ­რეს მო­ედ­ნის ოთხ­მაგ კო­ლო­ნა­დას... გეტყო­დი, მა­გა­ლი­თად, რომ მი­ქე­ლან­ჯე­ლოს „პიეტა“ იმა­ზე პა­ტა­რა მო­მეჩ­ვე­ნა, ვიდ­რე მე­გო­ნა, მო­სე კი – ბევ­რად უფ­რო დი­დი, ვიდ­რე მო­ვე­ლო­დი. „პიეტას“ იესო და მა­რი­ა­მი ისე­თი ნა­ზე­ბი, ფა­ქი­ზე­ბი, და­უც­ვე­ლე­ბი არი­ან, ისე­თი ახალ­გაზ­რ­დე­ბი და იმ­დე­ნად ნა­ტუ­რა­ლუ­რი ზო­მი­სა­ნი, ისე გუ­ლის­მომ­კ­ვლ ­ ე­ლად უწევს მკვდა­რი იესო ლა­მის ბავ­შ­ვი­ვით ნორჩ მა­რი­ამს კალ­თა­ში, რომ გუ­ლი აგი­ჩუყ­დე­ბა. ის ავ­ს­ ტ­რა­ლი­ე­ლი ტი­პი გა­მახ­სენ­და, 40 წლის წინ ჩა­ქუ­ჩით რომ ეცა, ხე­ლი მოს­ტე­ხა და სა­ხე და­უჩ­ ეჩ­ქ­ვა ღვთის­მშ­ ო­ბელს. მარ­თლ ­ ა კაც­მა არ იცის, რამ უნ­და მო­ან­დო­მოს ადა­მი­ანს ასე­თი ძა­ლა­დო­ბა, მაგ­რამ ეჭ­ვი არ მე­პა­რე­ბა, რომ მა­საც მე­ტის­მე­ტად ადა­მი­ა­ნუ­რი ზო­მის, მე­ტის­მე­ტად ახალ­გაზ­რ­და და მე­ტის­მე­ტად გულ­მოკ­ლუ­ლი მო­ეჩ­ვე­ნე­ბო­და ეს ღვთის­მ­შო­ბე­ლი. „პიეტას“ მა­რი­ამ­ ი იმ­დე­ნი წლი­სა­ა, რამ­დე­ნი­საც ღვთის­მ­შო­ბე­ლი იყო, იესო რომ ჩა­ი­სა­ხაო – ასე უპა­სუ­ხა თა­ვის დრო­ზე მი­ქე­ლან­ჯე­ ლომ საყ­ვე­დუ­რებს. იტა­ლი­ა­ში სულ მა­ო­ცებს ზო­მე­ბი: ხე­ლოვ­ნე­ბის იმ ნი­მუ­შე­ბის ზო­მებს ვგუ­ლის­ხ­ მობ, რომ­ლებ­საც ად­რე მხო­ლოდ ილუს­ტ­რა­ცი­ე­ბი­დან ვიც­ნობ­დი. ილუს­ტრ ­ ა­ცი­აზ­ ე

_ 33

აპრილი 2015

ხომ ყვე­ლა­ფე­რი ერ­თი ზო­მის და, რო­გორც წე­სი, ყვე­ლა­ფე­რი იმა­ზე დი­დი გგო­ნი­ა, ვიდ­რე სი­ნამ­დ­ვი­ლე­ში­ა. ყი­რა­ზე დად­გა ჩე­მი წარ­მოდ­გე­ნა ან­ტი­კურ თუ აღორ­ძი­ ნე­ბის ეპო­ქის ხე­ლოვ­ნე­ბა­ზე. ეს მარ­ტო „პიეტას“ ან მო­სეს არ ეხე­ბა: მარ­მა­რი­ლოს ბევ­რი ცნო­ბი­ლი ბი­უს­ტი, მე­დი­დუ­რად რომ გას­ც­ქე­რო­და სი­ცა­რი­ე­ლეს სკო­ლის ის­ტო­რი­ის სა­ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლო­ებ­ში, სულ პა­წა­წი­ნა, მუ­ჭის­ხე­ლა ყო­ფი­ლა. მი­ქე­ლან­ჯე­ლოს ცნო­ბი­ლი მო­სე, აი ის, მე რომ მე­დი­და, „სან პი­ეტ­რო ინ ვინ­კო­ ლის“ ტა­ძარ­ში ზის მშვი­დად. მარ­ცხ­ნივ იყუ­რე­ბა და რომ შე­დი­ხარ, შეგ­რ­ძ­ნე­ბა გე­ უფ­ლე­ბა, რომ შენ გა­მოგ­ხე­და. მიხ­ვ­დე­ბი, რა­ტომ უყ­ვი­რა მი­ქე­ლან­ჯე­ლომ სწო­რედ მო­სეს: კი მაგ­რამ, რა­ტომ ხმას არ მცე­მო?! ამა­ვე ტა­ძარ­შია პეტ­რე მო­ცი­ქუ­ლის ხუნ­დე­ბიც. ტა­ძარს რო­მის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სა­ინ­ჟინ­რო ფა­კულ­ტე­ტის შე­ნო­ბა ესაზღ­ ვ­რე­ბა, სა­ერ­თო ეზო აქვთ და ჩემ­მა მე­გო­ბარ­მა, რო­მელ­მაც პირ­ვე­ლად მო­მიყ­ვა­ნა აქ, მითხ­რა, ლექ­ცი­ებს შო­რის შეს­ვე­ნე­ბა­ზე მო­სეს ვა­კითხავ­დი, ვი­ჯე­ქი და ვუ­ყუ­რებ­ დი­ო; ხან­და­ხან ვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი კი­დე­ცო. ხში­რად ვფიქ­რობ სტუ­დენ­ტებ­ზე, რომ­ ლე­ბიც ამ ეზო­ში ჟრი­ა­მუ­ლო­ბენ შეს­ვე­ნე­ბა­ზე, სენ­დვ­ ი­ჩებს ჭა­მენ და კო­კა-­კო­ლას აყო­ლე­ბენ. ლექ­ცი­ე­ბის მე­რე დაღ­მართს და­უყ­ვე­ბი­ან კო­ლოსეუ­მის­კენ და მეტ­რო­ში დურ­თა­ვენ თავს. „კამპო დეი ფი­ო­რი“ (ყვავილების მო­ე­და­ნი) რო­მის უძ­ვე­ლე­სი მო­ედ­ნე­ბი­დან ერ­თა­დერ­თი­ა, სა­დაც ეკ­ლე­სია არ დგას. სა­მა­გი­ე­როდ აქ უამ­რა­ვი ღა­მის ბა­რი­ა, სა­ღა­მო­ო­ბით ახალ­გაზ­რ­დე­ბის ტე­ვა არაა და პო­ლი­ცი­აც სულ და­და­რა­ჯე­ბუ­ლი­ა. დღი­სით მო­ე­დან­ზე ათას­გ­ვა­რი იტა­ლი­უ­რი ყვე­ლი და სხვა „გემრიელობა“ იყი­დე­ ბა. მოკ­ლედ, ამ მო­ედ ­ ან­ზე რამ­დე­ნი­მე­ნა­ი­რი „პეკორინო“, ანუ რო­მა­უ­ლი ცხვრის ყვე­ლი იყი­დე – სუ­ნე­ლი­ან­ ი თუ უსუ­ნე­ლო, დაძ­ვე­ლე­ბუ­ლი თუ და­უძ­ვე­ლე­ბე­ლი და მე­რე აჩე­ტა­რის ქუ­ჩა იკითხე: იქ­ვე­ა, მო­ედ­ნის კუთხე­ში. ქუ­ჩის და­საწყის­ში, მარ­ ცხე­ნა მხა­რეს ერთ ჩაბ­ნე­ლე­ბულ, და­ბალ შე­სას­ვ­ლელს და­ი­ნა­ხავ, რამ­დე­ნი­მე ჩა­სუ­ქე­ბუ­ლი კა­ტაც შე­მო­გე­გე­ბე­ბა, მაგ­რამ იმათ სხვა რამ აინ­ტე­რე­სებთ, თა­ვის დარ­ბა­ის­ლურ საქ­მე­ებ­ზე მი­დი­ან. ნუ და­გუგ­ლავ „არკო დე­ლი აჩე­ტა­რის“ წი­ნას­ წარ, და­სა­გუგ­ლი არც არა­ფე­რი­ა, ერ­თი პა­წა­წი­ნა რო­მა­უ­ლი ეზო­ა, მე­ტი არა­ფე­რი. მაგ­რამ რომ­ში რომ მოხ­ვდ ­ ე­ბი, აუცი­ლებ­ლად მი­ა­კითხე „კამპო დეი ფი­ო­რის“ და შე­დი იმ ჭუჭყი­ან, გვი­რა­ბი­ვით შე­სას­ვლ ­ ელ­ში. მწვა­ნის, აგუ­რის­ფ­რის, შუა სა­უ­კუ­ნე­ე­ ბი­სა და რო­მის თბი­ლი შუ­ქი ჩა­გეღ­ვ­რე­ბა თვა­ლებ­ში და იფიქ­რებ, რომ ღირ­და ამ ტექ­ს­ტის წა­კითხ­ვა.

_ 34

რუკაზე:

SO LO

1.

რომის გეტო

12.

წმინდა პეტრეს ტაძარი

2.

რომის ფორუმი

13.

კამპო დეი ფიორი

3.

ავენტინო

14.

ნავონის მოედანი

4.

პიცერია აი მარმი

15.

კაფე „სანტ-ეუსტაკიო“

5.

კოლოსეუმი

16.

კვირინალეს ობელისკი

6.

პორტა პია

17.

ტრევის შადრევანი

7.

სანპიეტრო ინ ვინკოლი

18.

სან კრისპინოს სანაყინე

8.

ტრასტევერე

9.

ჩენჩო ლა პაროლაჩა

10.

11.

19.

ოთხი შადრევნის

გზაჯვარედინი

20.

სანტა მარია მაჯორეს

ინგლისელთა სასაფლაო

ობელისკი

მონტემარტინი

21.

ტრინიტა დეი მონტი

MAP OF ROME

Spagna

6

21

19

18

12

Vi tto r

io

de

a

16

Vi

rso Co

14

lQ

ui

rin

al

e

17

15

20

Em anu ele I I

13 Colosseo

7 1

Vittorio Emanuele

2

9 5

_ 35

4

Via di S

er

e

3

ng ot ev Lu

Circo Massimo

10

Piramide Via Ostiense

Via

le

di

Tra s

Av en tin

o

tev

ere

. Grigo

rio

8

11

აპრილი 2015

_ 36

ყავა და შოკოლადი SANT’EUSTACHIO SO LO

_ 37

ექსკლუზიურად SOLO-სთვის

solo.ge აპრილი 2015

_ 38

წმი­ნდა ევ­ს­ტა­თი პლა­კი­და (Sant’ Eustachio Placido) იყო რო­მა­ე­ლი მხე­დარ­თმ ­­ თა­ვა­რი, რო­მე­ლიც, ლე­გენ­დის თა­ნახ­მად, ცხოვ­რობ­და ჩვე­ნი წელთაღ­რიცხ­ვით I-II სა­უკ­ უ­ნე­ებ­ში; მან ქრის­ტი­ა­ნო­ბა მი­ი­ღო მას შემ­დეგ, რაც ნა­დი­რო­ბი­სას გა­მო­ეცხა­და რქებს შო­რის ჯვარ­გა­მო­სა­ხუ­ლი ირე­მი და უფ­ლის სიტყ­ვე­ბი გა­დას­ცა; ევ­ს­ტა­თი პლა­კი­და მო­წა­მე­ობ­რი­ვად აღეს­რუ­ლა, რის შემ­დე­გაც წმინ­და­ნად შე­რაცხეს. მი­სი სა­ხე­ლო­ბი­საა რო­მის ერ­თ-­ ერ­თი მო­ედ ­ ა­ ნი, ბა­ზი­ლი­კა და მსოფ­ლი­ო­ში სა­უ­კე­თე­სო ყა­ვით ცნო­ბი­ლი კა­ფე „სან­ტ­-ე­უს­ტა­კი­ო“.

SO LO

თუ ყვე­ლა გზა რომ­ში მი­დის, მა­შინ რო­მის ყვე­ლა გზა „სანტ-ეუსტაკიომდე“ მი­გიყ­ ვანს. „სანტ-ეუსტაკიო“ იტა­ლი­ის ერ­თ­-ერ­ თი ყვე­ლა­ზე ძვე­ლი და ლე­გენ­და­რუ­ლი კა­ფე­ა, ხო­ლო ყა­ვა „სანტ-ეუსტაკიო“ მსოფ­ლი­ო­ში ცნო­ბი­ლი ბრენ­დი. „სანტეუსტაკიოს“ სიმ­ბო­ლო ირე­მი­ა, ისე რო­გორც რომ­ში ამა­ვე სა­ხელ­წო­დე­ბის მო­ედ­ნი­სა და კა­ფეს სი­ახ­ლო­ვეს არ­სე­ბუ­ ლი ათას წელ­ზე მე­ტი ხნის ბა­ზი­ლი­კისა.

„სანტ-ეუსტაკიო“ გახ­ს­ნი­დან, 1938 წლი­დან თით­ქ­მის არ შეც­ვ­ლი­ლა. რაც მთა­ვა­რი­ა, არ შეც­ვლ ­ ი­ლა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა – ის დღე­საც სა­უ­კე­თე­სო ხა­რისხს და ყა­ვის წარ­მო­უდ­გენ­ ლად ფარ­თო სპექტრს სთა­ვა­ზობს მომ­ხ­მა­ რე­ბელს. აქ ყა­ვის ჩა­მოს­ხ­მას რამ­დე­ნი­მე წა­მი სჭირ­დე­ბა. ამ რამ­დე­ნი­მე წამ­ში კი ეტე­ვა ყვე­ ლა­ზე დახ­ვე­წი­ლი ყა­ვის არო­მა­ტი და კულ­ტუ­ რა, გე­მო და ის­ტო­რია და „სანტ-ეუსტაკიოს“ ყა­ვის მომ­ზა­დე­ბის წმინ­და სა­ი­დუმ­ლო.

ფოტო: ფედერიკო მარია ტრიბიოლი

ავტორი: ელი­სო მეტ­რე­ვე­ლი ფოტო: კიარა ლივია არიგო

ალ­ბათ ყვე­ლას უნა­ხ ავს მარ­ჩე­ლ ო მას­ტრ ­ ო­ია­ ­ნ ის ორი ცნო­ბი­ლი ფო­ტო. მარ­თა­ლ ი­ა, ამ ფო­ტო­ე­ბის კონ­ტ ექ­სტ ­ ი „ყა­ვის ცე­რ ე­მ ო­ნ ია“ არ არის, მაგ­რ ამ მა­ინც და­ს ა­მახ­ს ოვ­რ ე­ბე­ლ ი­ა. ერ­თზ ­ ე ის ყა­ვას ამ­ზ ა­დ ებს, ძა­ლი­ან სე­რ ი­ოზ ­ უ­ლ ი­ა, ისე გა­მ ო­იყ­ უ­ რე­ბა, თით­ქოს ამ საქ­მ ე­ზეა და­მ ო­კი­დე­ბუ­ლ ი მი­სი მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა და მო­მ ა­ვა­ლ ი; მე­ორ ­ ე­ზე მას უკ­ვე ყა­ვით სავ­ს ე ფინ­ჯა­ნ ი უჭი­რ ავს, და­უ­ვიწყა­ რია მი­ს ი მზე­რა და ღი­მ ი­ლ ი. მარ­ჩე­ლ ო მას­ტ­რ ო­ ი­ა­ნი დი­დი მსა­ხი­ობ­ ი იყო, მაგ­რ ამ აქ, ალ­ბათ, არ თა­მა­შ ობს – იტა­ლი­ელს თა­მ ა­ში არ სჭირ­დე­ბა, თუ საქ­მე ყა­ვას ეხე­ბა!

კა­ფე „სანტ-ეუსტაკიო“ დღეს ყვე­ლა ტუ­რის­ტულ ცნო­ბარ­შია შე­სუ­ლი – კო­ ლოსეუმის, პან­თე­ო­ნის და თვით ვა­ტი­კა­ ნის გვერ­დით. რო­მის ყვე­ლა სტუ­მარს, ვი­საც სურს ნამ­დ­ვი­ლი იტა­ლი­ის ნახ­ვა, ურ­ჩე­ვენ, ეს­ტუმ­როს „სანტ-ეუსტაკიოს“; და­ლი­ოს ყა­ვა ისე, რო­გორც ამას აკე­ თებს ნამ­დვ­ ი­ლი იტა­ლი­ე­ლი, შე­ი­ძი­ნოს „სანტ-ეუსტაკიოს“ წარ­მო­ე­ბის სხა­დას­ხ­ვა ტი­პის შე­ფუ­თუ­ლი ყა­ვა, სახ­ლ­ში დაბ­ რუ­ნე­ბის შემ­დე­გაც რომ მის მა­რა­დი­ულ სტუმ­რად დარ­ჩეს. „სანტ-ეუსტაკიოს“ სა­უკ­ ე­თე­სოდ აფა­სე­ბენ მსოფ­ლი­ოს ტუ­რის­ტულ თუ ყა­ვის მოყ­ვა­რულ­თა სხვა­ დას­ხ­ვა ფო­რუმ­ზე. ერ­თ­-ერ­თი სტუ­მა­რი წერს: ვამ­ბობ კო­ლოსეუმს – ვგუ­ლის­ხ­ მობ რომს, ვამ­ბობ ყა­ვას – ვგუ­ლის­ხ­მობ „სანტ-ეუსტაკიოს!“ რო­მი – სიმ­ბო­ლო­ე­ბის ქა­ლა­ქი, მა­ რა­დი­უ­ლი ქა­ლა­ქი, ყვე­ლა გზის თავ­შე­სა­ ყა­რი – მრა­ვალ­სა­უ­კუ­ნო­ვა­ნი ის­ტო­რი­ა, მი­თო­ლო­გი­ა, რე­ლი­გი­ა, არ­ქი­ტექ­ტუ­რა,

ფეხ­ბურ­თი, კი­ნო, მო­და, სამ­ზა­რე­უ­ლო და ყა­ვა... ან ყა­ვა და მე­რე სხვა ყვე­ლა­ფე­ რი!.. იტა­ლი­ა­ში არა­ფე­რი ისე არ ემორ­ ჩი­ლე­ბა მკაცრ წე­სებს, რო­გორც ყა­ვის მომ­ზა­დე­ბი­ს კულ­ტუ­რა, და ამა­ვე დროს, არა­ფე­რია ისეთ შე­მოქ­მე­დე­ბით მრა­ვალ­ ფე­როვ­ნე­ბა­სა და შთამ­ბეჭ­დავ თა­ვი­სუფ­ ლე­ბას ნა­ზი­ა­რე­ბი, რო­გორ­საც იტა­ლი­ურ ­ ი ყა­ვა. აქ, ეს­პ­რე­სოს სამ­შობ­ლო­ში, ცუ­დი ყა­ვის გა­ყიდ­ვა და­ნა­შა­უ­ლად ით­ვ­ლე­ბა.

1999 წლი­დან „სანტ-ეუსტაკიოს“ მმარ­თვ­ ე­ლე­ბი არი­ან ძმე­ბი – რა­ი­მონ­ დო და რო­ბერ­ტო რი­ჩე­ბი. რო­გორც ყო­ველ­თ­ვის, ახ­ლაც „სანტ-ეუსტაკიოს“ ყა­ვა მზად­დე­ბა სა­უკ­ ე­თე­სო ყა­ვის ჯი­შე­ ბით, რომ­ლე­ბი­თაც კომ­პა­ნია მა­რაგ­დე­ბა დო­მი­ნი­კან­თა რეს­პუბ­ლი­კი­დან, გვა­ტე­მა­ ლი­დან, ეთი­ოპ­ ი­ი­დან და ბრა­ზი­ლი­ი­დან. აგრეთვე, „სანტ-ეუსტაკიოსთვის“ ყა­ვის სპე­ცი­ა­ლურ ჯი­შებს ყი­დუ­ლო­ბენ წმინ­და ელე­ნე­სა და გა­ლა­პა­გო­სის კუნ­ძუ­ლებ­ზე. „სანტ-ეუსტაკიო“ ესაა ათე­უ­ლი წლე­ბის

მი­დი­ხარ სა­ლა­როს­თან, იხ­დი ყა­ვის სა­ფა­სურს, ბრუნ­დე­ბი ბარ­თან, ხმა­მაღ­ლა ამ­ბობ: „Un caffe!..“ და ელო­დე­ბი რო­დის ჩა­მო­გის­ხამს ბარ­მე­ნი ქაფ­ქა­ ფა ეს­პ­რე­სოს, რო­მე­ლიც ალ­ბათ სა­მი­-ოთხი ყლუ­პი იქ­ნე­ბა, სვამ ფეხ­ზე მდგო­მი და აგ­რ­ძე­ლებ გზას. შე­ გიძ­ლია სხვაგ­ვა­რა­დაც მო­იქ­ცე: მა­გი­დას მი­უჯ­დე და ოფი­ცი­ანტს და­ელ ­ ო­დო, მაგ­რამ რო­გორც ამ­ბო­ბენ, ეს არ იქ­ნე­ბა ყა­ვის და­ლე­ვა იტა­ლი­ურ ­ ად. „დეილი ტე­ლეგ­რაფ­მა“ გა­დაწყ­ვი­ტა იტა­ლი­ა­ში მოხ­ვედ­რილ ტუ­რის­ტებს ყა­ვის „სწორად სმა­ში“ დახ­მა­რე­ბო­და და მათ­თ­ვის სპე­ცი­ა­ლუ­რი წე­სე­ბიც კი და­ბეჭ­და. ბო­ლო წე­სი ასე­თი­ა: სა­ში­ნე­ლე­ბაა რო­მე­ლი­მე ზე­მოთ ჩა­ მოთ­ვ­ლი­ლი წე­სის დარ­ღ­ვე­ვა!

გან­მავ­ლო­ბა­ში წარ­მო­ე­ბუ­ლი კვლე­ვე­ ბი­სა და ექ­ს­პე­რი­მენ­ტე­ბის, სხვა­დას­ხვ­ ა ჯი­ში­სა და წარ­მო­მავ­ლო­ბის ყა­ვის მარ­ც­ ვ­ლე­ბის შე­რე­ვი­სა და შე­შა­ზე მო­ხალ­ვის უნი­კა­ლუ­რი ტექ­ნო­ლო­გი­ე­ბის შე­დე­გი. იტა­ლია დღეს სა­უ­კე­თე­სო ყა­ვით ამა­რა­გებს ყველაზე გემოვნებიან და გურ­მან მსოფ­ლი­ოს. იტა­ლი­ას ეკუთ­ვ­ნის ეს­პ­რე­სოს ყა­ვის აპა­რა­ტიც, რომ­ლის პირ­ვე­ლი პა­ტენ­ტიც მე-20 სა­უ­კუ­ნის და­ საწყის­ში მი­ლან­ში გა­იც ­ ა და რო­მელ­მაც სრუ­ლი­ად შეც­ვა­ლა ეს­პ­რე­სოს მომ­ზა­ დე­ბის პრო­ცე­სი. სწო­რედ ამ ეს­პ­რე­სოს და­სა­ლე­ვად ყო­ველ­დღე ათო­ბით ადა­ მი­ა­ნი ელო­დე­ბა თა­ვის რიგს „სანტეუსტაკიოში“. აქ არა­ნაკ­ლებ უყ­ვართ სხვა „იტალიური შე­დევ­რე­ბიც“, მა­გა­ლი­ თად, კა­პუ­ჩი­ნო. „სანტ-ეუსტაკიოში“ შე­ გიძ­ლია შე­ი­ძი­ნო ოცამ­დე სა­ხე­ო­ბის ყა­ვა, კან­ფე­ტე­ბი, ლი­ქი­ო­რე­ბი და სხვა ტკბი­ ლე­უ­ლი; ასე­ვე – ყა­ვად­ნე­ბი, ფინჯნები, ყა­ვის სხვა ჭურ­ჭე­ლი და აქ­სე­სუ­ა­რე­ბი.

ევ­რო­პა­ში ყა­ვის გავ­რ­ცე­ლე­ბა უკავ­შირ­დე­ბა იტა­ლი­ელ ­ ი ბო­ტა­ნი­ კო­სი­სა და ექი­მის, პროს­პე­რო ალ­პი­ნის სა­ხელს. მე-16 სა­უ­კუ­ნის ბო­ლოს სწო­რედ პროს­პე­რო ალ­პი­ნიმ, ეგ­ვიპ­ტე­ში მყო­ფი ვე­ნე­ცი­ე­ ლი კონ­სუ­ლის პი­რად­მა ექიმ­მა მო­იხ­სე­ნია პირ­ვე­ლად ყა­ვა თა­ვის ნაშ­რომ­ში, რო­გორც ეგ­ვიპ­ტე­ში ცნო­ბი­ლი, სამ­კურ­ნა­ლო სას­მე­ ლი. მარ­თა­ლი­ა, იტა­ლი­ა­ში დღემ­დე ვერ მო­რი­გე­ბუ­ლან, სად შე­მო­ვი­და პირ­ვე­ლად ყა­ვა – ვე­ნე­ცი­ა­ში, ფლო­რენ­ცი­ა­ში, ტუ­რინ­ში თუ სხვა­გან – მაგ­რამ ფაქ­ტი­ა, იტა­ლია ყა­ვის ყვე­ლა­ზე ძვე­ლი მომ­ხმ ­ ა­რე­ბე­ლი და გა­მავ­რ­ცე­ლე­ბე­ლია ევ­რო­პა­ში. მსოფ­ლი­ო­ში კი, რო­გორც ამ­ბო­ბენ, დღეს ყა­ვა, გა­ყიდ­ვის რა­ო­დე­ნო­ბი­თა და მას­შტ ­ ა­ბით, მე­ო­რე ად­გილ­ზე­ა ნავ­თობ­პრ ­ ო­დუქ­ტე­ბის შემ­დეგ.

აპრილი 2015

_ 39

ყავის დრო სულ არის! რო­ცა იტა­ლი­ურ ყა­ვა­ზე ფიქ­რობ, პირ­ვე­ ლი სიტყ­ვა, რაც აზ­რად მოგ­დის ეს­პრ ­ ე­ სო­ა. იტა­ლი­ა­ში ეს­პ­რე­სო მხო­ლოდ ყა­ვის სა­ხე­ო­ბა არ არის, კა­ფე­ში შე­სულ­მა თუ „ყა­ვა“ მო­ითხო­ვე, აუცი­ლებ­ლად ეს­პ­რე­ სოს მო­გარ­თ­მე­ვენ.

ESPRESSO [ესპრესო]

FREDDO [ფრედო]

მაგარი ყავა პატარა ჭიქაში. სტანდარტული ესპრესო დაახლოებით 20-25 მილილიტრია.

ესპრესო ყინულითა და შაქრით. ძირითადად ზაფხულში მიირთმევენ.

DOPPIO

CORETTO (BORGETTI)

_ 40

[დოპიო]

ორი ესპრესო ერთ ჭიქაში.

[კორეტო (ბორგეტი)]

კორეტო – ესპრესოში დამატებული ცოტა ალკოჰოლი. ბორგეტიში კი მხოლოდ ლიქიორ „ბორგეტის” ამატებენ.

RISTRETTO [რისტრეტო]

ესპრესოს კიდევ უფრო კონცენტრირებული ვერსია (20 მილილიტრზე ნაკლები).

LUNGO [ლუნგო]

ორმაგი რაოდენობის წყალს ასხამენ დაფქულ ყავას და ისე ამზადებენ. შედეგად საკმაოდ სუსტ ყავას იღებენ.

AMERICANO [ამერიკანო]

მზა ესპრესოს ამატებენ დაახლოებით 80 მილილიტრ ცხელ წყალს. ამერიკანო ბევრად სუსტია, ვიდრე ესპრესო, მაგრამ – უფრო მაგარი, ვიდრე ლუნგო.

SO LO

CON SCHIUMA [კონ შიუმა]

ესპრესო ყავის ქაფით.

C O N PA N N A

CAPPUCCINO [კაპუჩინო]

რო­გორც წე­სი, მზად­დე­ ბა ეს­პ­რე­სო­თი, ცხე­ლი რძი­თა და რძის ქა­ფით. ნამ­დ­ვი­ლი კა­პუ­ჩი­ნოს მო­სამ­ზა­დებ­ლად იტა­ ლი­ე­ლი ბარ­მე­ნი ფინ­ ჯ­ნის მე­სა­მედს ავ­სებს ყა­ვით, შემ­დეგ ძა­ლი­ან ნე­ლა ამა­ტებს ცხელ რძეს და ბო­ლოს – რძის ქაფს. კა­პუ­ჩი­ნოს ქაფ­ზე მოყ­რი­ლი გა­ხე­ხი­ლი შო­ კო­ლა­დით, და­რი­ჩი­ნით ან კა­კა­ო­თი მო­გარ­თ­მე­ ვენ. იტა­ლი­ე­ლე­ბი კა­პუ­ ჩი­ნოს მხო­ლოდ დი­ლით სვა­მენ და არას­დ­როს – სა­დი­ლის შემ­დეგ. ამ დროს უპი­რა­ტე­სო­ბას ეს­პ­რე­სოს ანი­ჭე­ბენ.

[კონ პანა]

ესპრესო ნაღებით. კონ პანას ევროპის სხვა ქვეყნებში კაპუჩინოს ეძახიან.

S C H I U M AT O [შიუმატო]

ესპრესო ცოტაოდენი რძის ქაფით. შიუმატოს აქვს მხოლოდ ქაფი, მაკიატოს კი – ცოტაოდენი რძე.

M A C C H I AT O [მაკიატო]

L AT T E [ლატე]

ფაქტობრივად ყავა არც არის. ესაა ცხელი რძე ცოტაოდენი ყავით, რომელსაც მაღალი ჭიქით მოგართმევენ.

ეს­პ­რე­სო ერ­თი კოვ­ზი რძით. გე­მოვ­ნე­ბის მი­ ხედ­ვით, შე­გიძ­ლი­ათ შე­უკ­ვე­თოთ მა­კი­ა­ტო კალ­დო (ცხელი რძით), მა­კი­ა­ტო ფრე­დო (ცივი რძით) ან მა­კი­ ა­ტო კონ ში­უ­მა დი ლა­ტე (რძის ქა­ფით).

GRAN CAFFÉ SPECIALE

[გრან კაფე სპეციალე]

ორმაგი ესპ­ რე­სო განსა­ კუთრებუ­ლად ბევრი ნაღებით, რო­მე­ლიც შე­ გიძ­ლი­ათ რომ­ ში, კა­ფე „სანტეუსტაკიოში” მი­ირ­თ­ვათ. კა­ფე ცნო­ბი­ლია სა­უ­კე­თე­სო ეს­პ­ რე­სო­თი. ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

აპრილი 2015

_ 41

_ 42

ფრანკა სოზანი

ავტორი: დეკლან ეიტანი

იმ დროს, როცა მი­ლანს მოდის „ცეცხ­ლი ეკი­და“, ლე­გენ­და­რულ დი­ზა­ი­ნე­რებ­ს, სუ­პერ­მო­დე­ ლებსა და იტა­ლი­ის ყვე­ლა­ზე მა­ღალ­შე­მო­სავ­ლი­ან გენერალურ მენეჯერებს Condé Nast-ის სა­ გა­მომ­ცემ­ლო სახ­ლის იტა­ლი­ის მყუდ­რო ოფის­ში მო­ეყ­ ა­რათ თა­ვი. რატომ? მილანში Vogue Italia-ს 50 წლის იუბი­ლე­სად­მი მიძღ­ვ­ნილი წვე­ულ ­ ე­ბა იმართება! წვე­ულ ­ ე­ბის პატივსაცემი სტუ­ მა­რია Vogue Italia-ს მთა­ვა­რი რე­დაქ­ტო­რი ფრან­კა სო­ზა­ნი­, რო­მე­ლსაც 1988 წლი­დან უჭირავს Italia-ს ოფის­ში ინ­ტერ­ვი­უს ასა­ღე­ბად შევ­ხვ­ ­დი. რო­დე­საც მე და ფრან­კა დავ­ს­ხე­დით, მი­სი შვი­ დი წლის ტე­რი­ერ ­ ი

–

ლაზ­ლო, რო­მე­ლიც სულ თან დაგ­ვ­ყ­ვე­ბო­და, ასე­ვე მო­იქ­ცა. თუ მი­ლა­ნის

ოფის­ში მო­მუ­შა­ვე „ქერათმიანი“ რედაქტორის თბი­ლი იმი­ჯი მის მი­ერ Condé Nast Italy-ის სა­ რე­დაქ­ციო დი­რექ­ტო­რის (1994 წლი­დან) მოვალეობის შეს­რუ­ლე­ბის უნარ­ში და­გა­ეჭ­ვებს, მი­სი და­ბა­ლი, მბრძა­ნებ­ლუ­რი ხმა ყო­ველ­გ­ვარ ეჭვს მაშინვე გა­გი­ქარ­წყ­ლებს.

SO LO

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

ეს ძალიან სა­პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო თა­ნამ­დე­ბო­ბა. იუბილემდე ერ­თი დღით ად­რე, სო­ზა­ნის Vogue

მილანში ახლა მო­დის კვი­რე­უ­ლია. ამ ღო­ნის­ძი­ე­ბამ, უკა­ნას­კ­ნელ ხანს ბევ­რი კრი­ტი­კა და­იმ­სა­ხუ­რა. სო­ზა­ნის აზ­რით, მი­ლა­ნის კვი­რე­ულ ­ ის ცუ­დი რე­ პუ­ტა­ცია ნა­წი­ლობ­რივ უცხო­ური მე­დი­ის „დამსახურებაცაა“. ის კა­ტე­გო­რი­უ­ლად არ ეთან­ხმ­ ე­ბა იმ მო­საზ­რე­ბას, რომ იტა­ლი­ ის მო­დის დე­და­ქა­ლაქს კონ­კუ­რენ­ცი­ის გა­წე­ვის უნა­რი არ შეს­წევს. „ერთი მხრივ, ვფიქ­რობ, ჩვენ, იტა­ლი­ე­ლე­ბი დამ­ნა­შა­ვე­ ე­ბი ვართ, რად­გან არა­სო­დეს შეგვეძლო ჩვენი თა­ვის­თვ­ ის ისე­თი­ვე კარ­გი რეკ­ლა­ მა გაგ­ვე­კე­თე­ბი­ნა, რო­გორ­საც ამას სხვა ქვეყ­ნე­ბი ახერ­ხე­ბენ. მათ, შე­საძ­ლო­ა, მო­დის სფე­რო­ში სა­ინ­ტე­რე­სო ძა­ლი­ან ცო­ტა რამ ჰქონ­დეთ, მაგ­რამ ამის სა­წი­ნა­ აღ­მ­დე­გო შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ქმნი­ან. ასე­ვე ვფიქ­რობ, რომ ეს ზო­გი­ერ­თი უცხო­ურ ­ ი მედიის მი­ერ წა­მოწყე­ბუ­ლი, იმ არ­ც­თუ სა­სი­ა­მოვ­ნო კამ­პა­ნი­ის ბრა­ლი­ცა­ა, გარ­ კ­ვე­ულ დროს მი­ლა­ნის წი­ნა­აღ­მდ ­ ეგ რომ წარ­მო­ებ­და. ზუსტ მი­ზეზს ვერ გეტყ­ვით. ნე­ბის­მი­ე­რი პრე­სა ყო­ველ­თ­ვის ცდი­ ლობს, სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის მო­და უფ­რო კარ­გად წარ­მო­ა­ჩი­ნოს“. რო­დე­საც საქ­მე ნი­უ­-ი­ორკს ეხე­ბა, იტა­ ლი­ე­ლი რე­დაქ­ტო­რი რალფ ლო­რე­ნის, კელ­ვინ კლა­ი­ნი­სა და დო­ნა კა­რა­ნის მი­ მართ სა­ქებ სიტყ­ვებს არ იშუ­რებს: „რალფ ლო­რე­ნი კონ­ცეფ­ცი­ის შექ­მ­ნის გე­ნი­ოს­ ი­ა, მაგ­რამ თუ მას და კი­დევ რამ­დე­ნი­მე დი­ზა­ინ­ ერს ამე­რი­კე­ლი დი­ზა­ინ­ ე­რე­ბის სი­ ი­დან ამო­ვი­ღებ­თ, მთლი­ა­ნო­ბა­ში, ჩე­მი აზ­ რით, ამე­რი­კუ­ლი მო­და მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი არ იქნება. ამე­რი­კუ­ლი მო­და პა­რი­ზის ან მი­ლა­ნის მო­დას­თან ახ­ლო­საც ვერ მი­ვა. მო­და აქ, იტა­ლი­ა­ში ჩვე­ნი ტრა­დი­ცი­ე­ბის ნა­წი­ლი­ა: ტოს­კა­ნა­ში ტყა­ვის წარ­მო­ე­ბით დაწყე­ბუ­ლი – ნე­ა­პოლ­ში კოს­ტი­უ­მე­ბის კერ­ვით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. თუმ­ცა ნი­უ-­ ი­ორ­ კის მო­დის კვი­რე­უ­ლი უცხო­ურ ­ ი პრე­სის ყუ­რადღე­ბის მიპყ­რო­ბას მა­ინც ახერ­ხებს“. სო­ზა­ნის ბოლო დროის ფავორიტია Proenza Schouler... როცა საქმე ეხება მის მშობლიურ იტალიას, 64 წლის სო­ზა­ ნი, რო­მელ­საც ერ­თი შვი­ლი ჰყავს, თავს უძღვნის ტალანტების აღმოჩენასა და აღზრდას Vogue Talents-ის მეშვეობით, რომელიც Vogue Italia-ს შვილობილი კომპანიაა. ბო­ლო ათი წლის მან­ძილ­ ზე AltaRoma-სთან თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბით, Vogue Italia ორ­გა­ნი­ზე­ბას უწევს ტა­ ლან­ტე­ბის გა­მოვ­ლე­ნის ყო­ველ­წ­ლი­ურ კონ­კურსს, რო­მე­ლიც გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლებს შე­საძ­ლებ­ლო­ბას აძ­ლევს თა­ვი­ან­თი ბიზნესი პრო­ფე­სიონალი ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ ლე­ბის მეთვალყურეობით გა­ნა­ვი­თა­რონ. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ბევ­რ­მა ჟურ­ნა­ლის­ტ­მა თქვა, რომ მი­ლა­ნის მო­დის კვი­რე­უ­ლზე მე­ტი ახა­ლი სა­ხე­ლის გა­გო­ნე­ბას ისურ­

მოდა აქ, იტალიაში ჩვენი ტრადიციების ნაწილია: ტოსკანაში ტყავის წარმოებით დაწყებული - ნეაპოლში კოსტიუმების კერვით დამთავრებული... ვებ­და. „არარეალისტური მოთხოვ­ნა­ა, – ამ­ბობს სო­ზა­ნი. – ყო­ველ სე­ზონ­ზე ახა­ლი, ახალ­გაზ­რ­და, გა­სა­ო­ცა­რი, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნე­რის გა­მო­ჩე­ნას არ უნ­და მო­ელ ­ ო­ დე. ერ­თ­მა ბრი­ტა­ნელ­მა ჟურ­ნა­ლის­ტ­მა გა­სულ წელს კითხ­ვა და­მის­ვა, ’როგორ ახერ­ხებს ლონ­დო­ნი ამ­დე­ნი ახალ­გაზ­რ­და დი­ზა­ი­ნე­რის წარ­მო­ჩე­ნას?’ პა­სუ­ხი ძალ­ზე მარ­ტი­ვი­ა: ყო­ველ წელს შარშანდელი დი­ზა­ი­ნე­რე­ბი აღარ ჩა­ნან. ამი­ტო­მაც არის, რომ დი­ზა­ინ­ ე­რე­ბი ყო­ველ­თ­ვის ახალ­გაზ­ რ­დე­ბი იქ­ნე­ბი­ან, რად­გან გრძელ­ვა­დი­ა­ნი განვითარების გზა არ არ­სე­ბობს“. სო­ზა­ნი, რო­მე­ლიც ცნო­ბი­ლია იმით, რომ კონფრონტაციისგან თა­ვი შორს არ უჭი­რავს, Vogue Italia-ს არ­სე­ბო­ბის 50-წლიან ის­ტო­რი­ა­ში, ჟურ­ნა­ლის რამ­დე­ ნი­მე სა­კულ­ტო ყდის ავ­ტო­რი­ა. პი­რა­დად მი­სი ერ­თ­-ერ­თი ფა­ვო­რი­ტია 2008 წლის „Black issue“ („შავი გამოცემა“). მთე­ლი ჟურ­ნა­ლი შავ­კა­ნი­ან მო­დე­ლებს მი­ეძღ­ვნ­ ა, რაც გამოხმაურება იყო სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­დი­უმ­ზე ეთ­ნი­კუ­რი მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ ბის არარ­სე­ბო­ბის სა­კითხ­ზე. ჟურ­ნა­ლის ეს ნო­მე­რი გა­ნმე­ო­რე­ბით სამ­ჯერ და­ი­ბეჭ­და, რაც Vogue-ის ის­ტო­რი­ა­ში პირ­ვე­ლად მოხ­ და, მაგ­რამ უარ­ყო­ფი­თი მხა­რეც ჰქონდა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ეს ნო­მე­რი თით­

_ 43

ქ­მის ყველ­გან გა­იყ­ ი­და – შეერთებული შტატებით დაწყე­ბუ­ლი და დი­დი ბრი­ტა­ნე­ თით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, იტა­ლი­ა­ში გა­ყიდ­ვის მაჩვენებელი გამაოგნებელი აღ­მოჩ­ნ­და: „იტალიაში ჩვენ ძლივს გავ­ყი­დეთ სულ რამ­დე­ნი­მე ეგ­ზემ­პ­ლა­რი. სა­ო­ცა­რი­ა, რო­დე­საც საქ­მე რა­სობ­რივ სა­კითხს ეხე­ბა, იტა­ლია ჯერ კი­დევ რამ­დე­ნად­ ჩამორჩენილია; მრა­ვა­ლეთ­ნი­კუ­რი სა­ზო­ გა­დო­ე­ბის იდეა რიგითი იტალიელისთვის მაინც ახალია. ვფიქ­რობ, ბევრ იტა­ლი­ელს უც­ხოს მი­მართ რა­ღაც ში­ში აქვს. რო­ცა კუნ­ძულ ლამ­პე­დუ­ზა­ზე აფ­რი­კე­ლი ემიგ­ რან­ტე­ბის არა­ლე­გა­ლურად ჩა­მოს­ვ­ლა და­იწყო, ამან, რა­საკ­ვირ­ვე­ლი­ა, ხე­ლი არ შე­უწყო მო­დის სფე­რო­ში ფე­რად­კა­ნი­ა­ნი ქა­ლე­ბის პო­ზი­ტი­უ­რი იმი­ჯის დამ­კ­ვიდ­რე­ ბას. ხალ­ხი არ და­ფიქ­რე­ბუ­ლა, რომ ამ ქალ­თ­აგან ზო­გი­ერ­თი, შე­იძ­ლე­ბა სა­კუ­თარ სამ­შობ­ლო­ში ექი­მი ან არ­ქი­ტექ­ტო­რი ი­ყო და რა­ღაც მი­ზე­ზე­ბის გა­მო, იქი­დან გა­მოქ­ ცე­ვა მო­უხ­და. იცი, იტა­ლი­ა­ში ასე ხდე­ბა: რო­დე­საც ხალხს რა­ი­მე პრობ­ლე­მა­ზე ფიქ­რი არ სურს, ისე იქ­ცე­ვა, თით­ქოს ეს პრობ­ლე­მა სა­ერ­თოდ არ არ­სე­ბობ­ს. Black issue-თან და­კავ­ში­რე­ბით, არც ერ­თი იტა­ ლი­ე­ლი დი­ზა­ინ­ ე­რის­გან გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა არ მი­მი­ღი­ა! არც ერ­თის­გან!“ აპრილი 2015

იცი, იტალიაში ასე ხდება: როდესაც ხალხს რაიმე პრობლემაზე ფიქრი არ სურს, ისე იქცევა, თითქოს ეს პრობლემა საერთოდ არ არსებობს...

_ 44

მო­დის სამ­ყა­რო­ში, რო­მელ­საც სო­ ზა­ნი „ხშირად მე­ტის­მე­ტად იდე­ა­ლურ­სა და ბრწყინ­ვა­ლეს“ უწო­დებს, აურ­ზა­უ­ რის გა­მომწ­ვე­ვი, სკან­და­ლუ­რი სა­ხე­ლის გარ­და, ის ასე­ვე ცნობილია თავისი შემწყნარებლობით. აქ არ იგულისხმება მხოლოდ შავკანიანი მოდელები. 2011 წელს, Vogue Italia-მ მთე­ლი ერ­თი ნო­ მე­რი ტან­ს­რულ ლა­მაზ­მა­ნებს მი­უძღ­ვ­ ნა; სა­ნამ პა­რი­ზე­ლი უმაღ­ლე­სი დო­ნის მო­დის დი­ზა­ი­ნე­რე­ბი რიგ­ში ჩამ­წ­კ­რივ­ დე­ბოდ­ნენ კიმ კარ­და­ში­ა­ნის მო­სა­პო­ ვებ­ლად, სო­ზანიმ ამ რე­ა­ლი­ტი-­შო­უ­ე­ბის პა­ტა­რა ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვი 2012 წლის ივ­ლი­ ს-აგ­ვის­ტოს მა­მა­კა­ცე­ბის ნომ­რის ყდა­ზე დაბეჭდა, რაც სას­ტი­კი კრი­ტი­კის სა­გა­ნი გახ­და: „ასე გან­მიცხა­დეს, არც საკ­მა­რი­ სად მომხიბვლელი იყო და არც საკ­მა­ რი­სად წარ­მა­ტე­ბუ­ლი, რომ ამ ყდა­ზე მოხ­ვედ­რის ღირ­სი ყო­ფი­ლი­ყოო. თუმ­ცა, ვფიქ­რობ, მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია ადა­მი­ა­ნე­ბი რო­გო­რე­ბიც არი­ან, ისე­თე­ბი მი­ვი­ღოთ. ყვე­ლა­ნი ერ­თმ­ ა­ნეთს რომ ვგავ­დეთ, სამ­ყა­რო უაღ­რე­სად მო­საწყე­ნი იქ­ნე­ ბო­და. ის სა­კა­მა­თო ფო­ტო­გა­და­ღე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც წი­ნა წლებ­ში მქონდა და, რომლებიც შთაგონებული იყო BP-ის მი­ერ დაღვრილი ნავ­თო­ბით, პლას­ტი­კუ­ SO LO

რი ქი­რურ­გი­ით, ოჯა­ხში ძა­ლა­დო­ბი­თა თუ რასიზმის სა­კითხით, არის გზა, რო­მე­ლიც ამ ინ­დუს­ტ­რი­ას სა­შუ­ალ ­ ე­ბას არ მის­ცემს, რომ მო­საწყე­ნი გახ­დეს“. კაშ­კა­შა ფო­ტო­რე­პორ­ტა­ჟე­ბი ერ­თა­ დერ­თი რამ არ არის, რაც მი­სი ყუ­რადღე­ ბის ღირ­სი გამ­ხ­და­რა. სო­ზა­ნის რე­ა­ლი­ ტი-­შო­უ­ე­ბიც მოსწონს, რაც მის მი­ერ, ჟურ­ნა­ლის ლა­მაზ­მა­ნად კიმ კარ­და­ში­ან­ ის არ­ჩე­ვას ხსნის. „არ გე­გო­ნოთ, მუდმივად ვუ­ყუ­რებ ამ შო­უ­ე­ბი­დან რო­მე­ლი­მეს, ხანდახან ვუყურებ, თუმცა ძა­ლი­ან გა­სარ­ თო­ბი კია, – ამბობს სიცილით. – მათ­ში წარ­მოდ­გე­ნი­ლია ის­ტო­რი­ებ­ ი, რომ­ლებ­ თა­ნაც ბევრ ადა­მი­ანს სა­კუ­თა­რი თა­ვის გა­ი­გი­ვე­ბა მოს­წონს, რაც სა­ინ­ტე­რე­სო­ა. წარ­სულ­ში ხალ­ხი, სხვა ადა­მი­ა­ნის ცხოვ­ რე­ბა­ში მო­სახ­ვედ­რად, რო­მან­ტი­კულ რო­ მა­ნებს კითხუ­ლობ­და, რი­თაც სა­კუ­თა­რი ცხოვ­რე­ბი­დან გაქ­ცე­ვას ახერ­ხებ­და. ხალ­ ხი ასე ფიქ­რობს: ‘ის არა­ფერს წარ­მო­ად­ გენ­და, ტე­ლე­ვი­ზი­აშ­ ი მოხვედრამდე, ახ­ ლა შე­ხე­დე, რამ­დენს მი­აღ­წი­ა’. ეს ბევ­რ­ზე შთა­მა­გო­ნებ­ლად მოქ­მე­დებს“. ის, რომ მან 25 წე­ლი იტა­ლი­უ­რი Vogue-ის სამ­სა­ხურ­ში გა­ა­ტა­რა, რა­საც ისიც ემა­ტე­ბა, რომ წელს ჟურ­ნა­ლი 50-ე წლის­თავს ზე­ი­მობს, ალ­ბათ, სო­ზა­ნის

მი­ერ თა­ვი­სი შემ­ც­ვლ ­ ე­ლის­თ­ვის გზის და­სათ­მო­ბად იდე­ალ ­ უ­რი მო­მენ­ტი­ა: „პენსიაზე გას­ვლ ­ ას უკ­ვე დი­დი ხა­ნია ვფიქ­რობ, ალ­ბათ, ბო­ლო 26 წე­ლია... ყო­ველ­თვ­ ის, რო­დე­საც სა­კა­მა­თო პრო­ ექტს ვკი­დებ ხელს, ისე მეჩ­ვე­ნე­ბა, რომ ეს საუკეთესოა და რომ ამა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ ლო­ვა­ნს ვეღარაფერს გავაკეთებ. ნამ­ დ­ვი­ლად მჯე­რა, რომ დგე­ბა მომენტი, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი უნ­და მიხ­ვ­დეს, მი­სი დრო ამო­ი­წუ­რა. მო­დის­გან დაღ­ლი­ლი კი არ ვარ, მაგ­რამ უკა­ნას­კნ­ ე­ლი ოთხი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ძა­ლი­ან და­კა­ვე­ ბუ­ლი ვარ გა­ე­როს­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი სა­მუ­შა­ო­თი, რო­მე­ლიც კი­დევ უფ­რო ფარ­თოვ­დე­ბა“.

Vogue Italia-ს სკან­და­ლე­ბის დე­ დო­ფალს, ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე ყოფ­ნის დღი­დან, დი­დი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რი წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბა არა­სო­დეს გა­მო­უც­დი­ა, – თუ სა­ერ­თოდ ჰქო­ნია ასე­თი, – რა­საც მოდის სფე­რო­ში მოღ­ვა­წე სხვა ხალხზე ვერ ვიტყ­ვით. ჟან პოლ გო­ტი­ემ ახ­ლა­ ხან მა­სობ­რი­ვი წარ­მო­ებ­ ის ტან­საც­მ­ლის ბო­ლო კო­ლექ­ცია წარ­მო­ად­გი­ნა, მას შემ­დეგ, რაც ბო­ლო წლე­ბის გან­მავ­ ლო­ბა­ში მი­სი ამ წარ­მო­ე­ბის სა­მო­სის ბრენ­დის გა­ყიდ­ვის მაჩვენებლები სა­ოც­ რად და­ე­ცა. ისეთ სი­ტუ­აც ­ ი­ა­ში, რო­დე­საც LVMH ფეხ­საც­მლ ­ ის ბრენ­დის Giuseppe Zanotti-ს აქ­ცი­ე­ბის სა­კონ­ტ­რო­ლო პა­კეტს ყი­დუ­ლობს, ხო­ლო რო­ბერ­ტო კა­ვა­ლი სა­კუ­თა­რი კომ­პა­ნი­ის რუ­სი ინ­ვეს­ტო­ რის­თვ­ ის, VTB Capital-სთვის მი­ყიდ­ვის ზღვარ­ზე დგას, მო­დის ინდუსტრიაში ავტორიტეტიანი ბრენდის მომავალი ბევრისთვის გაურკვეველია, ოღონდ სოზანისთვის არა: „მე მი­მაჩ­ნი­ა, რომ თუ დი­დი ჯგუ­ფე­ბის მი­ერ ამ ბრენ­დე­ბის შე­ძე­ნა სამ­სა­ხუ­რე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა­სა და ბიზნესის ზრდას ნიშ­ნავს, მა­შინ მე აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ამის მომ­ხ­რე ვარ. მე ყო­ ველ­თ­ვის რამ­დე­ნი­მე მი­ლი­ო­ნად ნა­ყი­დი Bottega Veneta-ს მა­გა­ლი­თი მომ­ყავს, რომ­ლის შე­მო­სა­ვა­ლი დღეს 800 მი­ლი­ ონ ევროს აღ­წევს. მა­შინ კომ­პა­ნი­ას 100 თა­ნამ­შ­რო­მე­ლი ჰყავ­და, დღეს კი – ათა­ სო­ბით. ისი­ნი იტა­ლი­ა­ში დარ­ჩ­ნენ, ამი­ ტომ ბრენ­დი კვლავ იტა­ლი­უ­რი­ა. ნუ­თუ, არ არის სწო­რი, რომ კომ­პა­ნია უნ­და გა­ ი­ყი­დოს, რო­დე­საც აღარ ვითარდება?!“ ინ­ტერ­ვი­უს და­სას­რულს, სო­ზა­ნის განსაკუთრებული ხასიათი კი­დევ ერ­ თხელ გა­მო­ჩნდა: Roberto Cavalli-ს შოუ თხუთ­მეტ წუთ­ში იწყე­ბა, მაგ­რამ ვერ ვეს­ წ­რე­ბი, რად­გან გა­ნაცხა­დი ამის შე­სა­ხებ დრო­ზე არ გა­ვა­კე­თე. „თუ გსურთ, შე­გიძ­ ლი­ათ ჩემ­თან ერ­თად წა­მოხ­ვი­დეთ, – ამ­ბობს სო­ზა­ნი, რო­დე­საც ის და ლაზ­ლო დგე­ბი­ან, – ად­გილს შიგ­ნით იპო­ვით“.

_ 45

აპრილი 2015

_ 46

ავტორი: ირი­ნა ბა­გა­უ­რი უც­ნა­უ­რი ქა­ლა­ქია მი­ლა­ნი – ან ძა­ლი­ან უყ­ვართ, ან მთე­ლი გუ­ლით სძულთ. ნა­წი­ლისა­თვ­ ის ის იტა­ ლი­ის ყვე­ლა­ზე დახ­ვე­წი­ლი, ყვე­ლა­ზე ევ­რო­პუ­ლი ქა­ლა­ქი­ა, და­ნარ­ჩე­ნი კი და­ბე­ჯი­თე­ბით ამ­ტ­კი­ცებს, რომ ამა­ზე უშ­ნო, და­ბინ­ძუ­რე­ბულ და სნო­ბურ ად­ გილს ვერ­სად ნა­ხავ. გულ­წ­რ­ფე­ლად გირ­ჩე­ვენ, არ და­ხარ­ჯო მის მო­სა­ნა­ხუ­ლებ­ლად დრო, თან­ხე­ბი და მი­ლა­ნის ნაც­ვ­ლად, ამა­ვე ქვეყ­ნის თუნ­დაც ყვე­ ლა­ზე მიყ­რუ­ე­ბულ სო­ფელს ეწ­ვიო – რო­მე­ლიც არ უნ­და იყოს, მას აუცი­ლებ­ლად ექ­ნე­ბა მე­ტი ხიბ­ლი, სი­ლა­მა­ზე და იტა­ლი­უ­რი სუ­ლი. თუმ­ცა, ამ არა­ერ­ თ­გ­ვა­რო­ვა­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ეჭ­ ვ­გა­რე­შე­ა, რომ მი­ლა­ნი გა­მორ­ჩე­ულ ­ ი ქა­ლა­ქი­ა. ის ქვეყ­ნის ფი­ნან­სუ­რი და ინ­დუს­ტ­რი­ულ ­ ი, მსოფ­ლიო მო­დის, სტი­ლი­სა და დი­ზა­ი­ნის დე­და­ქა­ლა­ქია და არც ღირ­ს­შე­სა­ნიშ­ნა­ო­ბე­ბი­სა თუ ჯა­დოს­ნუ­რი ამ­ბე­ ბის ნაკ­ლე­ბო­ბას უჩი­ვის. თუ­კი მი­ლა­ნის მო­ნა­ხუ­ლე­ბას გა­დაწყ­ვეტ, ინ­ ფორ­მა­ცი­ის მო­ძი­ე­ბი­სას, ნე­ბის­მი­ერ ­ სტან­დარ­ ტულ ცნო­ბარ­ში გა­და­აწყ­დე­ბი სტან­დარ­ტულ თავს – „ხუთი რამ, რაც პირ­ველ რიგ­ში უნ­და მო­ი­ნა­ხუ­ ლო ამ ქა­ლაქ­ში“, და ამო­ი­კითხავ, რომ მი­ლან­ში, უპირ­ველესად უნ­და ეწ­ვიო დუ­ო­მოს სა­კა­თედ­რო SO LO

ტა­ძარს, აუცი­ლებ­ლად მო­ი­ნა­ხუ­ლო სან­ტა მა­რია დე­ ლე გრა­ცი­ეს სატ­რა­პე­ზო – ლე­ო­ნარ­დო და ვინ­ჩის „საიდუმლო სე­რო­ბა“. ცხოვ­რე­ბა­ში ერ­თხელ მა­ინც და­ეს­წ­რო მატჩს სან სი­რო­ზე და სპექ­ტაკლს – ლა სკა­ ლა­ში. ამას­თანავე, ამო­ი­კითხავ უამ­რავ მი­სა­მართს, სა­დაც ლუქს და მას­ბ­რე­ნ­დე­ბის, სა­მარ­კო და არასა­ მარ­კო ტან­საც­მლ ­ ის ყიდ­ვაა შე­საძ­ლე­ბე­ლი. თუმ­ცა უკ­ვე აღ­ვ­ნიშ­ნეთ, რომ უც­ნა­უ­რი ქა­ლა­ქია მი­ლა­ნი და ბევ­რად უფ­რო სა­ინ­ტე­რე­სო, ვიდ­რე ეს ერ­თი შე­ხედ­ ვით ჩანს... ისე­ვე – რო­გორც დუ­ო­მოს ასე ცნო­ბი­ლი ფა­სა­დი, რო­მე­ლიც სი­ლა­მა­ზით თვალს გჭრის, მაგ­ რამ თუ­კი ერ­თხელ მა­ინც შე­მო­უვ­ლი გარს, მიხ­ვ­დე­ბი, რომ დუ­ო­მოს წი­ნა მხა­რე ნა­გე­ბო­ბის ყვე­ლა­ზე ნაკ­ლე­ ბად დახ­ვე­წი­ლი ნა­წი­ლია და მის მიღ­მა ის ბევრად სა­ ინ­ტე­რე­სო­ა, რო­გორც ეს ქალაქი, რომ­ლის „სნობურ ფა­სად­საც“ ბევ­რი უჩ­ვე­უ­ლო ამ­ბა­ვია ამო­ფა­რე­ბუ­ლი.

_ 47

აპრილი 2015

_ 48

მო­და და შო­პინ­გი მი­ლა­ნი პა­რიზ­თან, ლონ­დონ­თან და ნი­უ­-ი­ორ­კთ ­ ან ერ­თად, მო­დის მსოფ­ლიო დე­და­ქა­ლა­ქად და შო­ პინ­გის სა­მოთხედ ით­ვ­ლე­ბა. მსოფ­ლი­ოს ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­ჟული, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ლუქ­ს-­ბრ ­ ენ­დე­ბის დახ­ვე­წი­ლი ბუ­ტი­კე­ბი და ატე­ლი­ეე­ბი ე.წ. ოქ­როს ოთხ­კუთხედ­შია განლაგებული – მონ­ტე­ნა­პო­ლე­ო­ ნეს, მან­ძო­ნის, დელ­ლა სპი­გას ქუ­ჩებ­სა და კორ­სო ვე­ნე­ცი­აზ­ ე. მას­ბ­რენ­დე­ბის მა­ღა­ზი­ებს კი ბევრ ცენ­ ტ­რა­ლურ ქუ­ჩა­ზე, მათ შო­რის, კორ­სო ვი­ტო­რიო ემა­ნუ­ე­ლე­ზეც მრავ­ლად წა­აწყ­დე­ბი. ამის პა­რა­ლე­ ლუ­რად, ბევრ ქუ­ჩა­ზე, მა­გა­ლი­თად, კორ­სო კო­მო­ზე ნახავ ექ­ს­კ­ლუ­ზი­უ­რ ბუ­ტი­კე­ბს, სა­დაც ად­გი­ლობ­რი­ვი დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის მი­ერ შექ­მ­ნილ, ხში­რად არა­ნაკ­ლებ სა­ინ­ტე­რე­სო ნა­წარმს ბევ­რად იაფად ყი­დი­ან. მი­ლა­ნი რომ მო­დი­სა და სტი­ლის ქა­ლა­ქი­ა, ამა­ში და­სარ­წ­მუ­ნებ­ლად გა­მო­ფე­ნებ­სა და მა­ღა­ლი მო­დის ჩვე­ნე­ბებ­ზე წას­ვ­ლა სუ­ლაც არ არის სა­ჭი­ რო; საკ­მა­რი­სი­ა, თუნ­დაც მი­სი „სტრიტ სტა­ი­ლით“ და­ინ­ტე­რეს­დე. სა­მუ­შაო სა­ა­თე­ბის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ მი­ლა­ნის ქუ­ჩებ­ში გა­ის­ ე­ირ­ნე და შე­ათ­ვა­ლი­ ე­რე სხვა­დას­ხ­ვა ოფი­სი­დან, სას­წავ­ლებ­ლი­დან თუ და­წე­სე­ბუ­ლე­ბი­დან გა­მო­სუ­ლი ხალ­ხი; ნა­ხე რო­გორ გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა ის, ვინც თე­ატ­რ­ში მი­დის, რეს­ტო­რან­ ში ან რო­მე­ლი­მე გა­ლე­რე­ა­ში – სხვა­დას­ხ­ვა თა­ო­ბა დახ­ვე­წი­ლი სტი­ლი­თა და გე­მოვ­ნე­ბით.

SO LO

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

მოჩ­ვე­ნე­ბე­ბი და ავი სუ­ლე­ბი რამ­დე­ნი­მე ათე­ულ ­ ი წლის წინ, სა­ნამ მი­ლა­ნი ინ­დუს­ტ­რი­ უ­ლი ქა­ლა­ქი გახ­დე­ბო­და, ვიდრე ცა უთ­ვა­ლა­ვი მან­ქა­ნის გა­მო­ნა­ბოლ­ქვ­ ით „გაიჭვარტლებოდა“, ქა­ლაქს სქე­ლი, გა­უ­ვა­ლი ნის­ლი ფა­რავ­და ხოლ­მე. რო­ცა მი­ლა­ნე­ლე­ბი ფრთხი­ლი ნა­ბი­ჯე­ბით იწყებ­დ­ნენ ბუ­რუს­ში გზის გაკ­ვ­ ლე­ვას, სა­მა­ლა­ვე­ბი­დან გა­მო­სუ­ლი ავი სუ­ლე­ბი ელვის სისწრაფით მოედებოდნენ მთელ ქალაქს და ბნელ ქუ­ ჩებ­ში დათარეშობდნენ. სა­ში­შია მი­ლა­ნელ მოჩ­ვე­ნე­ბა­ თა ის­ტო­რი­ე­ბი. ამ­ბო­ბენ, ამ მო­ხე­ტი­ა­ლე სუ­ლე­ბის გა­ დევ­ნე­ბა არ ღირდა, რად­გან, თქმუ­ლე­ბე­ბის თა­ნახ­მად, მა­თი გა­მო­ჩე­ნა ბევ­რის­თ­ვის ცუ­დად დამთავრებულა. ასე­თი იყო პირ­ბა­დი­ა­ნი, შა­ო­სა­ნი ქა­ლი, რო­მე­ლიც ზამ­თ­რის რუხ დღე­ებ­ში, სემ­პი­ო­ნეს პარ­კ­ში ერ­თ­სა და იმა­ვე ად­გი­ლას ჩნდე­ბო­და. გა­მო­დი­ოდ ­ ა ნის­ლი­დან და მოჰ­ქონ­და იის მძაფ­რი სურ­ნე­ლი, რი­თაც თავ­ბ­რუს ახ­ ვევ­და მა­მა­კა­ცებს, რომ­ლე­ბიც ისე ინუს­ხე­ბოდ­ნენ, რომ და­უ­ფიქ­რებ­ლად მიჰ­ყ­ვე­ბოდ­ნენ რო­მე­ლი­ღაც მი­ლა­ნურ პირ­ქუშ და გა­ყი­ნულ სახ­ლ­ში. მას­თან ვნე­ბი­ან ღა­მეს ატა­ რებ­დნ­ ენ და შემ­დეგ... შემ­დეგ არა­ვინ იცის, რა ხდე­ბო­ და. რო­გორც ამ­ბობ­დ­ნენ, ის, ვინც პირ­ბა­დეს მოხ­ს­ნი­და და თვა­ლებ­ში ჩა­ხე­დავ­და, გიჟ­დე­ბო­და. ამბობენ, რომ სფორ­ცე­ბის სა­სახ­ლის შე­მო­გა­რენს ისევ სტუმ­რობს იზა­ბე­ლა დი ლამ­პუ­ნი­ა­ნოს აჩ­რ­დი­ლი, რო­მე­ლიც ჯა­დოქ­რო­ბის ბრალ­დე­ბით 1519 წელს კო­ ცონ­ზე დაწ­ვეს. რო­გორც ჰყვე­ბი­ან, დუ­ო­მო­ში ბევრს უნა­ხავს კარ­ ლი­ნას აჩ­რ­დი­ლიც, რო­მე­ლიც ჯვრის­წე­რის დღეს, წარ­ მარ­თუ­ლი სა­ლო­ცა­ვის სა­ძირ­კ­ველ­ზე აგე­ბუ­ლი მსოფ­ ლი­ოს ულა­მა­ზე­სი გო­ტი­კუ­რი ტაძ­რის ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლი წერ­ტი­ლი­დან გად­მო­ეშ­ვა და... გაქ­რა. მი­სი კვა­ლი მი­ წა­ზე ვე­ღა­რა­ვინ იპო­ვა. კარ­ლი­ნა დუ­ო­მოს მოჩ­ვე­ნე­ბად გა­და­იქ­ცა. ალ­ბათ ტაძ­რის სა­მი ათას­ზე მე­ტი ქან­და­კე­ბი­ დან ერ­თ­-ერ­თად იქ­ცა და მხო­ლოდ მა­შინ „ცოცხლდება“, რო­ცა ტა­ძარ­ში ცო­ტა ხალ­ხი­ა. ისე კი, ტა­ძა­რი 40 000 ადა­მი­ანს იტევს. ზუს­ტად რო­გორ გა­მო­იც­ნობ, რამ­დე­ნია აქე­დან მოჩ­ვე­ნე­ბა... მი­ლა­ნის „მისტიკურობა“ ქა­ლა­ქის და­მა­არ­სებ­ლებს – ჯა­დოქ­რო­ბა­სა და მჩხი­ბა­ობ­ ა­ში „შემჩნეულ“ კელ­ტებს ბრალ­დე­ბათ. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ქრის­ტი­ა­ნო­ბა დიდ­ხანს ებ­რძ­ ო­და ყო­ვე­ლი­ვე წარ­მარ­თულს, კელ­ტე­ ბის მი­ერ და­ნა­ტო­ვა­რი პა­გა­ნუ­რი ცოდ­ნა დიდ­ხანს გა­ მოჰ­ყ­ვათ მი­ლა­ნე­ლებს. რო­გორც წე­რენ, არ­სად ისე არ ფლობ­დნ­ ენ ეზო­ტერიკულ სა­ი­დუმ­ლო­ებ­ ებ­სა და წარ­ მარ­თულ რი­ტუ­ა­ლურ წე­სებს, რო­გორც მი­ლან­ში. ამი­ ტო­მაც, ქა­ლაქ­ში და­ბუ­დე­ბუ­ლი ავი სუ­ლე­ბი­სა და სის­ხ­ ლი­ა­ნი რი­ტუ­ა­ლე­ბის შე­სა­ხებ ლე­გენ­დე­ბი მრავ­ლა­დაა შე­მო­ნა­ხუ­ლი. ამ ქა­ლაქ­ში არა მხო­ლოდ ავი სუ­ლე­ბი ბუ­დო­ბენ. ად­გი­ლობ­რი­ვებს თუ ჰკითხავ, თა­ვად ეშ­მა­კის მი­სა­მარ­თ­საც მი­გას­წავ­ლი­ან და და­ნამ­დ­ვი­ლე­ბით გეტყ­ ვი­ან, რომ ის კორ­სო დი პორ­ტა რო­მა­ნას სამ ნო­მერ­შია ჩა­სახ­ლე­ბუ­ლი. მი­ლა­ნის კი­დევ ერ­თი „დიდი“ მოჩ­ვე­ნე­ბა სა­ოპ­ ე­რო დი­ვა­ა, რო­მე­ლიც ქა­ლა­ქის მთა­ვარ თე­ატ­რ­ში ჩნდე­ბა დრო­დად­რო. არამც და არამც არ აგე­რი­ოს ეს მოჩ­ვე­ ნე­ბა გას­ტონ ლე­რუს მი­ერ და­წე­რილ და შემ­დ­გომ მი­სი რო­მა­ნის მი­ხედ­ვით სცე­ნა­ზე მრა­ვალ­გზ­ ის დად­გ­მულ და ეკ­რა­ნი­ზე­ბულ „ოპერის აჩ­რ­დილ­ში“, თე­ატ­რი კი – პა­რი­ ზის ოპე­რა „გარ­ნი­ე­ში“...

_ 49

აპრილი 2015

ფოტო: GETTY IMAGES / FOTOBANK.UA

_ 50

SO LO

TEATRO ALLA SCALA- ლა სკალა ად­გი­ლი, სა­დაც დღეს ქა­ლა­ქის მთა­ვა­რი „ჯადოქრობები“ ხდე­ბა – Teatro alla Scala – ლა სკა­ ლას თე­ატ­რი­ა. ზემოთ ნახსენები სა­ო­პე­რო დი­ვა კი ვა­რა­უ­დო­ბენ, რომ ლი­რი­კუ­ლი მუ­სი­კის უდი­დე­სი სოპ­რა­ნო, – ღვთაებრივი მა­რია კა­ლა­სი უნ­და იყოს. ლა სკა­ლა მსოფ­ლი­ოს ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­ჟუ­ლი და გავ­ლე­ნი­ან­ ი სა­ო­პე­რო თე­ატ­რი­ა. ამ თე­ატ­რის კედ­ლებ­ში იქ­მ­ნე­ბო­და იტა­ლი­უ­რი და მსოფ­ლიო ოპე­რის ის­ტო­რი­ა. შე­სა­ბა­მი­სად, ლა სკა­ ლა ნამ­დ­ვი­ლი სა­ო­პე­რო მე­ქა­ა. მის კედ­ლებს ახ­სოვთ მო­ცარ­ტი, ვერ­დი, პუ­ჩი­ნი, ბე­ლი­ნი; კა­ლა­სი და დელ მო­ნა­კო, კარ­ლა ფრა­ჩი და რუ­დოლფ ნუ­რი­ე­ვი. გარ­ და ამი­სა, ამ თე­ატ­რის ერ­თ-­ ერ­თი უმ­თავ­რე­სი ღირ­ სე­ბა არა მხო­ლოდ მა­ღა­ლი დო­ნის დად­გ­მე­ბი, არა­ მედ – „პროფესიონალი“ მა­ყუ­რე­ბე­ლი­ცა­ა. უმ­კაც­რე­სი და მრავ­ლის­მ­ნახ­ვე­ლი „სკალიჯერები“ – ლა სკა­ლას ფიქ­ტი­უ­რი მმარ­თ­ვე­ლე­ბი; ერ­თი მხრივ, დახ­ვე­წი­ლი, სა­მარ­კო ტან­საც­მელ­ში გა­მოწყო­ბი­ლი მა­ყუ­რებ­ლე­ბი, რომ­ელთაც „ფრა­ი­ცო­ლის“ სამ­კერ­ვა­ლოს უნი­ფორ­ მი­ან­ ი და თეთ­რ­ხელ­თათ­მა­ნი­ა­ნი კა­პელ­დი­ნე­რე­ბი მი­აც ­ ი­ლე­ბენ პარ­ტე­რი­სა თუ ლო­ჟე­ბი­სა­კენ და, მე­ო­ რე მხრივ, შემ­ზა­რა­ვად პრე­ტენ­ზი­უ­ლი, ფა­ნა­ტი­კო­სი, სპექ­ტაკ­ლებ­ზე კლა­ვი­რე­ბი­თა და ლიბ­რე­ტო­ებ­ ით მო­ სი­არ ­ უ­ლე „ლოჯონისტები“, რომ­ლე­ბიც ასაკ­შიც კი არ თმო­ბენ თა­ვი­ანთ „ლოჯონეებს“ – ბო­ლო იარუ­სებს და სულ ზე­მო­დან, მკაც­რი თვა­ლით აკონ­ტ­რო­ლე­ბენ თეატ­რის შე­მოქ­მე­დე­ბით ხა­რისხს. მათ ხომ დღემ­დე არა­ვის­თ­ვის უპა­ტი­ე­ბი­ათ ყალ­ბი ან ჩა­ვარ­დ­ნი­ლი ნო­ ტი, თვით გა­ნუ­მე­ო­რე­ბე­ლი მა­რია კა­ლა­სის­თ­ვი­საც კი, რო­მე­ლიც ამ ფაქ­ტით ისე გა­ა­ნაწყე­ნეს, რომ სიკ­ ვ­დი­ლის მე­რეც ვერ ივიწყებს ამ შე­უ­რაცხ­ყო­ფას და დრო­დად­რო ჩნდე­ბა თე­ატ­რ­ში – დაქ­რის ლო­ჟი­დან ლო­ჟა­ში და სიმ­შ­ვი­დეს უფ­რ­თხობს მათ, ვის­თ­ვი­საც კლა­სი­კუ­რი მუ­სი­კა წმინ­და არ არის, – ყვე­ლას, ვი­საც შე­უძ­ლი­ა, უტიფ­რად მო­ექ­ცეს მა­ღალ ხელოვნე­ბას. გლო­ბა­ლურ დათ­ბო­ბას­თან ერ­თად ქა­ლაქ­ში ნის­ ლი­ან­ ი დღე­ებ­ ი იშ­ვი­ა­თო­ბად იქ­ცა და მოჩ­ვე­ნე­ბებ­საც სულ უფ­რო იშ­ვი­ა­თად ხე­და­ვენ ადა­მი­ა­ნე­ბი. ასე გან­ სა­ჯე, მა­რია კა­ლა­სიც კი კარ­გა ხა­ნი­ა არა­ვის უნა­ ხავს ლა სკა­ლა­ში და, უფრო მე­ტიც, ამ­ბო­ბენ, რომ ის მოჩ­ვე­ნე­ბა შე­საძ­ლო­ა, სუ­ლაც მეცხ­რა­მე­ტე სა­უ­კუ­ ნის ბელ­გი­ელ ­ ი მე­ცო­სოპ­რა­ნო – მა­რია მა­ლიბ­რა­ნი იყოს. თუმ­ცა, თუ მა­ინც არ მო­იშ­ლი და და­ი­ჟი­ნებ რა­ მე არა­ორ­დი­ნა­რუ­ლის ნახ­ვას ამ ვიღაცის­თ­ვის გაც­ რე­ცილ, უშ­ნო, ინ­დუს­ტ­რი­ულ ქა­ლაქ­ში, სუ­ლაც არაა გა­მო­რიცხუ­ლი, ვინ­მე ან რა­მე სა­უცხო­ოს მარ­თ­ლაც გა­და­ე­ყა­რო, არა – აუცი­ლებ­ლად პირ­ქუშ­სა და პირ­ ბა­დი­ანს, არა­მედ – ნა­თელ­სა და მზი­ანს. ჯა­დოს­ნო­ ბებ­თან ერ­თად, დე სი­კას ფილ­მისა არ იყოს, აბა, რა გა­მო­ლევს სასწაულს მი­ლან­ში.

_ 51

აპრილი 2015

რომი

რა ვნახოთ?

_ 52

MACRO [Museum of Contemporary Art of Rome] Via Nizza, 138 museomacro.org MACRO – რო­­მის თა­­ნა­­მედ­­­ რო­­ვე ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის მუ­­ზე­­უ­­მი 1999 წელს გა­­იხ­­­ს­­­ნა. მუ­­ზე­­უმ­­­ში და­­ცუ­­ლია XX სა­­უ­­კუ­­ნის მე­­ო­­რე ნა­­ხევ­­­რი­­სა და XXI სა­­უ­­კუ­­ნის იტა­­ლი­­უ­­რი და მსოფ­­­ლიო ხე­­ ლოვ­­­ნე­­ბის ნი­­მუ­­შე­­ბი. მუ­­ზე­­უ­­მის კო­­ლექ­­­ცია მუდ­­­მი­­ვად იზ­­­რ­­­დე­­ ბა და იც­­­ვ­­­ლე­­ბა თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე ტენ­­­დენ­­ცი­­ე­­ბის გათ­­­ვა­­ლის­­­წი­­ნე­­ ბით. MACRO ხში­­რად მას­­­პინ­­­ ძ­­­ლობს გა­­მო­­ფე­­ნებს, ფეს­­­ტი­­ვა­­ ლებ­­­სა და სხვა სახელოვნებო კვი­­რე­­უ­­ლებს.

MACRO-სთან და­­კავ­­­ში­­ რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: ეტო­­რე კო­­ლა, მი­­მო რო­­ტე­­ლა, გას­­­ ტონ ნო­­ვე­­ლი, ტა­­ნო ფეს­­­ტა, დო­­მე­­ნი­­კო ბი­­ან­­­კი, ვე­­ლას­­­ცო ვი­­ტა­­ლი, მა­­სი­­მო ბარ­­­ტო­­ლი­­ ნი, ჯორ­­­ჯიო გრი­­ფა, კლერ ფონ­­­ტე­­ნი...

MAXXI [National Museum of the 21st Century Arts] Via Guido Reni, 4A fondazionemaxxi.it MAXXI – XXI სა­­უ­­კუ­­ნის ხე­­ ლოვ­­­ნე­­ბის ეროვ­­­ნუ­­ლი მუ­­ ზე­­უ­­მი, 2010 წელს გა­­იხ­­­ს­­­ნა.

ART-თან ერ­­­თად მუ­­ზე­­უ­­მის ერ­­­თ­­­-ერ­­­თი მნიშ­­­ვ­­­ნე­­ლო­­ვა­­ნი მი­­მარ­­­თუ­­ლე­­ბაა არ­­­ქი­­ტექ­­­ტუ­­რა და დი­­ზა­­ი­­ნი. აქ ნა­­ხავთ იტა­­ ლი­­ე­­ლი და უცხო­­ე­­ლი ავ­­­ტო­­ რე­­ბის რო­­გორც ნა­­მუ­­შევ­­­რებს, ისე ფო­­ტო­­ებ­­­სა და ეს­­­კი­­ზებს არ­­­ქი­­ვე­­ბი­­დან. მუ­­ზე­­უ­­მის არ­­­ ქი­­ტექ­­­ტო­­რია ზა­­ჰა ჰა­­დი­­დი. აქ ხში­­რად ეწყო­­ბა გა­­მო­­ფე­­ნე­­ბი და სხვა კულ­­­ტუ­­რუ­­ლი ღო­­ნის­­­ ძი­­ე­­ბე­­ბი – ყვე­­ლა­­ფე­­რი, რაც თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე კულ­­­ტუ­­რის მრა­­ვალ­­­ფე­­როვ­­­ნე­­ბას ასა­­ხავს.

MAXXI-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: კარ­­­ლო სკარ­­­ პა, ალ­­­დო რო­­სი, ენ­­­რი­­კო დელ SO LO

დე­­ბი­­ო, პი­­ერ ლუ­­ი­­ჯი ნერ­­­ვი, ალე­­სან­­­დ­­­რო ან­­­სელ­­­მი, ზა­­ჰა ჰა­­დი­­დი, იტა­­ლო რო­­ტა, ფრან­­­ ჩეს­­­კო კლე­­მენ­­­ტი, უილი­­ამ კენ­­­ ტ­­­რი­­ჯი, გერ­­­ჰარდ რიხ­­­ტე­­რი...

GAGOSIAN GALLERY Via Francesco Crispi, 16 gagosian.com ოც­­­და­­ათ წელ­­­ზე მე­­ტი გა­­ვი­­და, რაც ლა­­რი გო­­გო­­სი­­ან­­­მა პირ­­­ვე­­ ლი გა­­ლე­­რეა გახ­­­ს­­­ნა ნი­­უ­­-ი­­ორ­­­ კ­­­ში. დღეს Gagosian Gallery-ს ფი­­ლი­­ა­­ლე­­ბი აქვს მსოფ­­­ლი­­ოს ყვე­­ლა­­ზე დიდ ქა­­ლა­­ქებ­­­ში: პა­­ რიზ­­­ში, ლონ­­­დონ­­­ში, რომ­­­ში, ჟე­­ნე­­ვა­­ში, ჰონ­­­გ­­­-­­­კონ­­­გ­­­ში, ათენ­­­ ში, ნი­­უ­­-ი­­ორ­­­კ­­­ში. მას­­­შ­­­ტა­­ბუ­­რი და შთამ­­­ბეჭ­­­და­­ვი Gagosian Gallery-ს გლო­­ბა­­ლუ­­რი ქსელი დღეს ყვე­­ლა­­ზე სრულ­­­ყო­­ფილ წარ­­­მოდ­­­გე­­ნას ქმნის თა­­ნა­­მედ­­­ რო­­ვე ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის ტენ­­­დენ­­ცი­­ ებ­­­სა და სი­­ახ­­­ლე­­ებ­­­ზე. რო­­მის Gagosian Gallery გა­­მორ­­­ჩე­­უ­­ ლია უზარ­­­მა­­ზა­­რი სა­­გა­­მო­­ფე­­ნო დარ­­­ბა­­ზი­­თა და სა­­ინ­­­ტე­­რე­­სო პრო­­ექ­­­ტე­­ბით.

Gagosian Gallery-სთან და­­ კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: ჟან­­­ მი­­შელ ბას­­­კი­­ა, რი­­ჩარდ ავე­­ დო­­ნი, რი­­ჩარდ ჰა­­მილ­­­ტო­­ნი, დე­­მი­­ენ ჰერ­­­ს­­­ტი, ტა­­კა­­ში მუ­­რა­­ კა­­მი, კარ­­­ლო მო­­ლი­­ნო, ენ­­­დი უორ­­­ჰო­­ლი, ფრანც უეს­­­ტი, პი­­ ნო პას­­­კა­­ლი, მა­­უ­­რი­­ციო კა­­ტე­­ ლა­­ნი, ნენ­­­სი რუ­­ბინ­­­სი...

TRICROMIA GALLERY Via della Barchetta, 13 tricromia.com თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის Tricromia Gallery-ში შე­­საძ­­­ ლე­­ბე­­ლია ცნო­­ბი­­ლი მხატ­­­ ვ­­­რე­­ბი­­სა და ილუს­­­ტ­­­რა­­ტო­­ რე­­ბის ნა­­ხა­­ტე­­ბი­­სა და სხვა არ­­­ტ­­­ნა­­მუ­­შევ­­­რე­­ბის რო­­გორც დათ­­­ვა­­ლი­­ე­­რე­­ბა, ისე შე­­ძე­­ნა. გა­­ლე­­რეა სტუმ­­­რებს ასე­­ვე სთავა­­ზობს თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე არ­­­ტ­­­წიგ­­­ნე­­ბი­­სა და ალ­­­ბო­­მე­­ ბის დიდ არ­­­ჩე­­ვანს.

Tricromia Gallery-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: ალ­­­ბერ­­­ტო რუ­­ჯი­­ე­­რი, ემა­­ ნუ­­ე­­ლი ლუ­­ძა­­ტი, გაბ­­­რი­­ე­­ლა გი­­რარ­­­დე­­ლი, ლო­­რენ­­­ცო მა­­ტო­­ტი, რი­­კარ­­­დო მა­­ნე­­ლი, რო­­ბერ­­­ტო პე­­რი­­ნი, ტუ­­ლიო პე­­რი­­კო­­ლი...

EMMEOTTO LIVING GALLERY Via di Monte Giordano, 36 emmeotto.net არაჩ­­­ვე­­უ­­ლებ­­­რი­­ვი, თა­­ნა­­მედ­­­ რო­­ვე სივ­­­რ­­­ცე რო­­მის ის­­­ტო­­ რი­­ულ შე­­ნო­­ბა­­ში. Emmeotto Living Gallery მიჩ­­­ნე­­უ­­ლია ერ­­­თ­­­-ერ­­­თ მნიშ­­­ვ­­­ნე­­ლო­­ვან ცენ­­­ ტ­­­რად რომ­­­ში ექ­­­ს­­­პე­­რი­­მენ­­­ტუ­­ ლი თუ კლა­­სი­­კუ­­რი, სა­­ერ­­­თა­­ შო­­რი­­სო და ად­­­გი­­ლობ­­­რი­­ვი არ­­­ტ­­­პ­­­რო­­ექ­­­ტე­­ბის გან­­­სა­­ხორ­­­ ცი­­ე­­ლებ­­­ლად. აქ ნა­­ხავთ რო­­ გორც ფერ­­­წე­­რულ ტი­­ლო­­ებს,

ისე არ­­­ტ­­­დე­­კორს, ინ­­­ს­­­ტა­­ლა­­ცი­­ ას, ფო­­ტო­­ებს...

Emmeotto Living Gallery-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: მა­­ტეო ბა­­ზი­­ლი­­, ან­­­ჯე­­ლო ბე­­ლო­­ბო­­ნო, მარ­­­ კო ბრან­­­დი­­ძი, და­­ნი­­ლო ბუ­­კი, ფრან­­­ჩეს­­­კო ჩერ­­­ვე­­ლი, ბარ­­­ბა­­ რა ლუ­­ი­­ზი,­­­ ვინ­­­ჩენ­­­ცო მარ­­­საგ­­­ ლი­­ა, ჯას­­­ტინ პე­­ი­­სე­­რი, კლა­­უ­­ დიო ვერ­­­ბა, ნი­­კო­­ლა ვინ­­­ჩი…

DOROTHY CIRCUS GALLERY Via dei Pettinari, 76 dorothycircusgallery.com დო­­რო­­თი ოზის ჯა­­დოს­­­ნუ­­რი სამ­­­ყა­­რო­­დან და ცირ­­­კის ეკ­­­ ლექ­­­ტუ­­რი ბრწყინ­­­ვა­­ლე­­ბა – მთე­­ლი პოპ­­­სი­­ურ­­­რე­­ა­­ლიზ­­­მის არ­­­სი ერთ გა­­ლე­­რე­­ა­­ში... Dorothy Circus Gallery 2007 წელს გა­­იხ­­­ს­­­ნა. დღეს ის მსოფ­­­ლი­­ოს ერ­­­თ­­­-ერთ სა­­უ­­კე­­თე­­სო და ექ­­­ ს­­­ტ­­­რა­­ვა­­გან­­­ტურ სა­­გა­­მო­­ფე­­ნო სივ­­­რ­­­ცედ ით­­­ვ­­­ლე­­ბა. აქ ნა­­ ხავთ არ­­­ტ­­­ნა­­მუ­­შევ­­­რებს, სა­­ ავ­­­ტო­­რო სა­­თა­­მა­­შო­­ებს, არ­­­ ტ­­­პ­­­რინ­­­ტ­­­სა და ბრწყინ­­­ვა­­ლე წიგ­­­ნის მა­­ღა­­ზი­­ას.

Dorothy Circus Gallery-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: რეი ცე­­ზა­­რი, აფა­­ რინ სა­­ჯე­­დი, ჯო­­ნა­­თან ვა­­ი­­ნე­­ რი, ალექს გრო­­სი, ჯო სო­­რე­­ ნი, ჯე­­იმს ჯი­­ნი, კა­­მილ რო­­უს გარ­­­სი­­ა, ტა­­რა მაკ­­­ფერ­­­სო­­ნი, მის ვა­­ნი, ზოი ბი­­ლან­­­დი...

MARIE-LAURE FLEISCH GALLERY Via di Pallacorda, 15 galleriamlf.com თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის გა­­ლე­­რეა რომ­­­ში. დღეს ბევ­­­ რი ავ­­­ტო­­რი მნიშ­­­ვ­­­ნე­­ლოვ­­­ნად მი­­იჩ­­­ნევს Marie-Laure Fleisch Gallery-ს სა­­გა­­მო­­ფე­­ნო სივ­­­რ­­­ცე­­ ში მოხ­­­ვედ­­­რას. აქ ნა­­ხავ ინ­­­ს­­­ტა­­ ლა­­ცი­­ას, ფერ­­­წე­­რას, გრა­­ფი­­კას, ფო­­ტოგ­­­რა­­ფი­­ას და სხვა კონ­­­ ცეპ­­­ტუ­­ა­­ლურ არ­­­ტ­­­ნა­­მუ­­შევ­­­რებს.

Marie-Laure Fleisch Gallery-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ ტო­­რე­­ბი: ეტი აბერ­­­გე­­ლი, ჰი­­ლა ბენ არი, სერ­­­გიო ბრე­­ვი­­ა­­რი­­ო, ნი­­ნა ფი­­შე­­რი და მა­­რო­­ან ელ სა­­ნი, ნილ ფოქ­­­სი,­­­ნი­­კო­­ლა­­უს გან­­­ს­­­ტე­­რე­­რი, კა­­ტა­­რი­­ნა ჰინ­­­ს­­­ ბერ­­­გი, რე­­ბე­­კა ჰორ­­­ნი, ალენ ჰა­­კი, მაია ზა­­კი, ფა­­უს­­­ტო ჯილ­­­ ბერ­­­ტი...

RVB ARTS GALLERY Via delle Zoccolette, 28 / Via Giulia, 193 rvbarts.com RvB Arts Gallery სა­­მი ძი­­რი­­თა­­ დი მი­­მარ­­­თუ­­ლე­­ბით მუ­­შა­­ობს: თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე ფერ­­­წე­­რა, სკულ­­­ პ­­­ტუ­­რა და ფო­­ტოგ­­­რა­­ფი­­ა. გა­­ლე­­ რეა ორი­­ენ­­­ტი­­რე­­ბუ­­ლია ახალ­­­ გაზ­­­რ­­­და, დამ­­­წყე­­ბი ავ­­­ტო­­რე­­ბის ხელ­­­შეწყო­­ბა­­სა და პო­­პუ­­ლა­­რი­­ ზება­­ზე. აქ შე­­საძ­­­ლე­­ბე­­ლია ნამ­­­ დ­­­ვი­­ლი ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის ნი­­მუ­­შე­­ბის ხელ­­­მი­­საწ­­­ვ­­­დომ ფა­­სად შე­­ძე­­ნა.

RvB Arts Gallery-სთან და­­კავ­­­ ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: კორ­­­ნე­­

ლია ბა­­დე­­ლი­­ტა, ლე­­ო­­­ნარ­­­დო ბლან­­­კო, მა­­რი­­ნა სა­­გო­­ნა, ლუ­­კა ზა­­რა­­ტი­­ნი, ალე­­სიო დე­­ლი, ჯე­­ ნის ჯე­­იმ­­­სი, პატ­­­რი­­ცია მა­­ლი­­ა, ჯი­­ან­­­ლო­­რენ­­­ცო გას­­­პე­­რი­­ნი, ფაბ­­­რი­­ციო კა­­რო­­ტი, კი­­ა­­რა კა­­ სე­­ლი, მა­­ტეო მუ­­სო­­ნი...

PIO MONTI GALLERY Piazza Mattei, 18 piomonti.com უკ­­­ვე 40 წე­­ლი­­ა, რაც თა­­ნა­­მედ­­­ რო­­ვე იტა­­ლი­­უ­­რი ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის ეს პა­­ტა­­რა გა­­ლე­­რეა წარ­­­მა­­ტე­­ ბით მუ­­შა­­ობს. მთე­­ლი სა­­გა­­მო­­ ფე­­ნო სივ­­­რ­­­ცე სულ ორი ოთა­­ ხის­­­გან შედ­­­გე­­ბა. და­­არ­­­სე­­ბი­­დან დღემ­­­დე ის სა­­უ­­კე­­თე­­სო ავ­­­ტო­­ რებს მას­­­პინ­­­ძ­­­ლობს. შე­­იძ­­­ლე­­ბა ით­­­ქ­­­ვას, რომ Pio Monti Gallery ბო­­ლო რამ­­­დე­­ნი­­მე ათ­­­წ­­­ლე­­უ­­ ლის, თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე იტა­­ლი­­ უ­­რი ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის ერ­­­თ­­­გ­­­ვა­­რი მე­­მა­­ტი­­ა­­ნე­­ა.

Pio Monti Gallery-სთან და­­ კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: ჯე­­ ტუ­­ლიო ალ­­­ვი­­ა­­ნი, უბალ­­­დო ბარ­­­ტო­­ლი­­ნი, ადამ ბერ­­­გი, და­­ნი­­ელ ბუ­­რე­­ნი, ალე­­სან­­­დ­­­რო ჯა­­ნის­­­ტ­­­რა, ბალ­­­დო დი­­ო­­და­­ ტო, ჯი­­ნო დე დო­­მი­­ნი­­კი­­სი, ტეა ფალ­­­კო, ტა­­ნო ფეს­­­ტა, კლოდ ჰე­­სე, მა­­სი­­მო კა­­უფ­­­მა­­ნი, მა­­რიო მერ­­­ცი, ემი­­ლიო პრი­­ნი, დი­­ნო პედ­­­რი­­ა­­ლი...

MONDO BIZZARRO GALLERY Via degli Equi, 18/A mondobizzarrogallery.com ქუ­­ჩის მხატ­­­ვ­­­რო­­ბა, ტა­­ტუ, ერო­­ ტი­­კუ­­ლი ფო­­ტო, კი­­ნო­­სა და მუ­­ სი­­კის კულ­­­ტი – ყვე­­ლა­­ფე­­რი, მთე­­ლი ინ­­­ტერ­­­ნა­­ცი­­ო­­ნა­­ლუ­­რი პოპ­­­სი­­ურ­­­რე­­ა­­ლიზ­­­მი Mondo Bizzarro Gallery-ში. აქ შე­­გიძ­­­ ლია შე­­ი­­ძი­­ნო თა­­ნა­­მედ­­­რო­­ვე ხე­­ლოვ­­­ნე­­ბის შე­­სა­­ხებ ახალ­­­გა­­ მო­­ცე­­მუ­­ლი წიგ­­­ნე­­ბი და ჟურ­­­ნა­­ ლე­­ბი, პოს­­­ტე­­რე­­ბი და ბა­­რა­­თე­­ ბი, ალ­­­ბო­­მე­­ბი და სა­­თა­­მა­­შო­­ე­­ბი.

Mondo Bizzarro Gallery-სთან და­­კავ­­­ში­­რე­­ბუ­­ლი ავ­­­ტო­­რე­­ბი: სტე­­ფა­­ნო ბოლ­­­ კა­­ტო, სა­­ტურ­­­ნო ბუ­­ტო, ერი­­კა კა­­ლარ­­­დო, ალე­­სან­­­დ­­­რო კა­­ ლი­­ძა, შე­­პარდ ფე­­ი­­რი, ლუ­­ი­­ზა მონ­­­ტალ­­­ტო, ჯე­­ი­­ბი რო­­კი, ჩაკ სპე­­რი, მა­­კი­­კი სუ­­გა­­ვა, რე­­ბე­­კა ტი­­ლე­­ტი, ანია ტო­­მი­­კა, ელიო ვა­­რუ­­ნა... აპრილი 2015

_ 53

რომი

სად ვჭამოთ? სად დავაგემოვნოთ საუ­­კეთესო იტალიური სამზარეულო? იტალიის ბევრ რესტორანში სა­ კრედიტო ბარათით ვერ გადაიხდი. ქვემოთ დასახელებულია რესტორნები, სადაც შეგიძლია საკრედიტო ბარათის გამოყენება. რესტორნები დალა­ გებულია ფასების ზრდის მიხედვით.

_ 54

ALL’ORO მიშ­ლე­ნის ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Riccardo di Giacinto (რიკარდო დი ჯა­კინ­ტო) ღი­ა­ა: 12:30-15:00, 19:30-23:00 ფა­სე­ბი: სა­უზ­მე – 18 ევ­რო­ დან, სა­დი­ლი – 26 ევ­რო­დან, დე­სერ­ტი – 16 ევ­რო­დან.

Via del Vantaggio, 14 ristorantealloro.it და­ჯავ­შ­ნა რე­კო­მენ­დე­ბუ­ლია რეს­ტო­რა­ნი გა­იხ­ს­ნა 2007 წელს. მი­სი მფლო­ბე­ლია რი­ კარ­დო დი ჯა­კინ­ტო – ახალ­ გაზ­რ­და, ნი­ჭი­ერ ­ ი და ძა­ლი­ ან ცნო­ბი­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი. ბიზ­ნესს ის ცოლ­თან – რა­ მო­ნას­თან ერ­თად უძღ­ვე­ბა. ახალ­გაზ­რ­და შეფ­მა რეს­ტო­ რანს ძა­ლინ მცი­რე დრო­ში შეს­ძი­ნა მიშ­ლე­ნის ვარ­ს­კ­ვ­ ლა­ვი. All’Oro ხში­რად მას­პინ­ ძ­ლობს გურ­მა­ნებს მთე­ლი მსოფ­ლი­ოდ ­ ან. ViaMichelin All’Oro-ს შე­სა­ხებ წერ­და: „შემოქმედებითი და ძა­ლი­ან ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი სამ­ზა­რე­უ­ ლო – რო­მა­უ­ლი ტრა­დი­ცი­ი­ თა და გე­მო­თი“.

SO LO

DEL FRATE ღი­ა­ა: 12:30-15:00, 18:30-23:45 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი – 30 ევ­რო­დან Via degli Scipioni, 118-122 enotecadelfrate.it და­ჯავ­შ­ნა რე­კო­მენ­დე­ბუ­ლია Del Frate თით­ქ­მის 100 წლი­ სა­ა, თუმ­ცა ის თა­ვი­დან ცნო­ ბი­ლი იყო, რო­გორც ღვი­ნის მა­ღა­ზი­ა. დღეს აქ შე­მოგ­ თა­ვა­ზე­ბენ სა­უკ­ ე­თე­სო იტა­ ლი­ურ ­ ი ღვი­ნო­ე­ბის ფარ­თო სპექტრს და, რაც მთა­ვა­რი­ა, ღვი­ნო­ე­ბის შე­სა­ბა­მის დახ­ვე­ წილ მე­ნი­უს: ხორ­ცის კერ­ძე­ ბს, ყვე­ლის დი­დ არ­ჩე­ვა­ნს და უგემ­რი­ე­ლე­ს დე­სერ­ტს. Del Frate გრძე­ლი, დატ­ვირ­თუ­ლი და მომ­ქან­ც­ვე­ლი დღის არაჩ­ ვე­უ­ლებ­რი­ვი და­სას­რუ­ლი­ა. პარ­კი­რე­ბის პრობ­ლე­მის გა­ მო, სა­სურ­ვე­ლია რეს­ტორ­ ნამ­დე ტაქ­სით მიხ­ვი­დე.

DA FELICE ღი­ა­ა: 12:30-14:45, 20:00-23:00 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი 38 ევ­რო­დან Via Mastro Giorgio, 29 feliceatestaccio.it და­ჯავ­შ­ნა აუცი­ლე­ბე­ლია რეს­ტო­რა­ნი და­არ­სე­ბუ­ლია 1936 წელს. მი­უ­ხე­და­ვად რთუ­ლი წლე­ბი­სა, აქ არა­

სო­დეს და­უ­კარ­გავთ მთა­ვა­ რი – ხა­რის­ხი და სან­დო­ო­ბა. ათე­უ­ლი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ ბა­ში Felice-ს სტუმ­რე­ბი იყ­ვნ­ ენ ცნო­ბი­ლი მწერ­ლე­ბი და მსა­ ხი­ო­ბე­ბი. დღეს Felice ერ­თ­ერ­თი სა­უ­კე­თე­სოა მთელ იტა­ ლი­ა­ში. გა­მორ­ჩე­უ­ლია რამ­ დე­ნი­მე ტრა­დი­ცი­უ­ლი იტა­ ლი­უ­რი კერ­ძი და დე­სერ­ტი, მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის ღვი­ნო­ე­ბი და ფან­ტას­ტი­კუ­რი გა­რე­მო, რომ­ლის გა­მოც აქ მუ­დამ ხალ­ხ­მრ ­ ავ­ლო­ბა­ა.

ARMANDO AL PANTHEON შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Claudio Gargioli (კლაუდიო ჯარ­ჯი­ო­ლი) ღი­ა­ა: 12:30-15:00, 19:0023:00 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი 40 ევ­რო­დან Salita dei Crescenzi, 31 armandoalpantheon.it და­ჯავ­შ­ნა რე­კო­მენ­დე­ბუ­ლია ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე გა­მორ­ჩე­ უ­ლი და სა­სი­ამ­ ოვ­ნო გა­რე­მო რომ­ში. 50 წელ­ზე მე­ტი ხნის წინ გახ­ს­ნი­ლი ნამ­დ­ვი­ლი ტრა­ ტო­რია დღემ­დე ინარ­ჩუ­ნებს პო­პუ­ლა­რო­ბასა და სტუმ­რე­ ბის სიმ­რავ­ლეს. რეს­ტო­რა­ნი გან­თავ­სე­ბუ­ლია პან­თე­ო­ნის სი­ახ­ლო­ვეს, ეს კი ძა­ლი­ან ხელ­საყ­რე­ლი­ა, თუ­კი ცო­ტა დრო გაქვს. ტუ­რის­ტუ­ლი მარ­ შ­რუ­ტი­დან გა­დახ­ვე­ვა არ გინ­

და და თან სა­უკ­ ე­თე­სო იტა­ლი­ უ­რი კერ­ძე­ბის და­გე­მოვ­ნე­ბას აპი­რებ. Armando al Pantheon-ს აქვს ერ­თ­-ერ­თი სა­უ­კე­თე­ სო ვე­გე­ტა­რი­ა­ნუ­ლი მე­ნიუ და ღვი­ნის ფარ­თო არ­ჩე­ვა­ნი.

VINO E CAMINO 2014 წლის ხა­რის­ხის სერ­ ტი­ფი­კა­ტის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Cristin Baroni (კრისტინ ბა­რო­ნი) ღი­ა­ა: 12:30-15:00, 19:3022:30 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი 45 ევ­რო­დან Piazza dell’Oro, 6 vinoecamino.it და­ჯავ­შ­ნა რე­კო­მენ­დე­ბუ­ლია კრის­ტინ ბა­რო­ნი ძმას­თან – მა­სი­მოს­თან ერ­თად უძღ­ვე­ბა Vino e Camino-ს. რეს­ტო­რა­ნი ცნო­ბი­ლია სა­უ­კე­თე­სო იტა­ ლი­უ­რი კერ­ძე­ბითა და სხვა­ დას­ხ­ვა ფა­სი­სა თუ ხა­რის­ხის ღვი­ნის მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი არ­ჩე­ვა­ნით. Vino e Camino-ში კერ­ძე­ბის უმე­ტე­სო­ბა და ყვე­ ლას­თ­ვის ცნო­ბი­ლი, უგემ­რი­ ე­ლე­სი პუ­რი შე­შის ღუ­მელში ცხვე­ბა, რაც გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულ და გან­სა­კუთ­რე­ბულ არო­ მატს სძენს აქა­ურ მე­ნი­უს. გა­ მორ­ჩე­უ­ლი კერ­ძია შემ­წ­ვა­რი ხორ­ცი კარ­ტო­ფი­ლი­თა და სო­კო­თი, რო­მე­ლიც ასე­ვე შე­ შის ღუ­მელ­ზე მზად­დე­ბა.

ANTICO ARCO შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Fundim Gjepali (ფუნდიმ გჯე­პა­ლი) ღი­ა­ა: შუ­ადღი­დან შუ­ა­ღა­მემ­დე ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი – 55 ევ­რო­დან Piazzale Aurelio, 7 anticoarco.it და­ჯავ­შნ­ ა აუცი­ლე­ბე­ლია თა­ნა­მედ­რო­ვე, მშვი­დი და დახ­ვე­წი­ლი გა­რე­მო რეს­ ტო­რან­ში Antico Arco. არაჩ­ ვე­უ­ლებ­რი­ვი ად­გი­ლი რო­ მან­ტი­კუ­ლი და საქ­მი­ა­ნი შეხ­ვედ­რე­ბის­თ­ვის. რეს­ტო­ რა­ნი გან­თავ­სე­ბუ­ლია რო­მის ცენ­ტრ­ში, თუმ­ცა – არატუ­ რის­ტულ ზო­ნა­ში. აქვს ტრა­ დი­ცი­უ­ლი და თა­ნა­მედ­რო­ვე იტა­ლი­ურ ­ ი სამ­ზა­რე­უ­ლო. შე­ საძ­ლე­ბე­ლია რო­გორც ჩვე­ უ­ლებ­რი­ვი მე­ნი­უს შეკ­ვე­თა, ასე­ვე სპე­ცი­ალ ­ უ­რი შე­თა­ვა­ზე­ ბის მი­ღე­ბა შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლის­ გან. ღვი­ნის შერ­ჩე­ვი­სას კი შე­ გიძ­ლია სო­მე­ლიე და­იხ­მა­რო.

HOSTARIA DELL’ORSO მიშ­ლე­ნის ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Gualtiero Marchesi (გუალტიერო მარ­ჩე­ზი) ღი­ა­ა: 12:00-14:30, 20:00-22:00 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი – 60 ევ­რო­დან Via dei Soldati, 25c hdo.it და­ჯავ­შნ­ ა აუცი­ლე­ბე­ლია რეს­ტო­რა­ნი გან­თავ­სე­ბუ­ლია XV სა­უკ­ უ­ნის შე­ნო­ბის პირ­ველ სარ­თულ­ზე. მის კედ­ლებ­ზე ჯერ კი­დევ შე­მორ­ჩე­ნი­ლია უძ­ვე­ლე­სი ფრეს­კე­ბი. რეს­ ტორ­ნი­დან არაჩ­ვე­ულ ­ ებ­რი­ვი ხე­დი იშ­ლე­ბა მდი­ნა­რე ტიბ­ რ­ზე, წმინ­და პეტ­რეს ტა­ძარ­სა და სან­ტ­-ან­ჯე­ლოს ცი­ხე-­სი­ მაგ­რე­ზე. Hostaria dell’Orso თა­ვი­სი მდე­ბა­რე­ო­ბის, ინ­ტე­ რი­ე­რი­სა და მომ­სა­ხუ­რე­ბის მა­ღა­ლი კლა­სის გა­მო სა­უ­ კე­თე­სოდ მი­იჩ­ნე­ვა რომ­ში. შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი გუ­ალ­ტი­ე­რო მარ­ჩე­ზი ცნო­ბი­ლია თა­ვი­სი კრე­ა­ტი­ულ ­ ი და ორი­გი­ნა­ლუ­ რი „ხელ­წე­რით“

GLASS HOSTARIA მიშ­ლე­ნის ვარ­ს­კ­ვლ ­ ა­ვის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Cristina Bowerman (კრისტინა ბა­უ­ერ­მა­ნი) ღი­ა­ა: 18:00-23:30 ფა­სე­ბი: ვახ­შა­მი – 80 ევ­რო­ დან, სა­დე­გუს­ტა­ციო მე­ნიუ – 75 ევროდან Vicolo del Cinque, 58 glass-restaurant.it და­ჯავ­შ­ნა აუცი­ლე­ბე­ლია კრის­ტი­ნა ბა­უ­ერ­მა­ნი იყო 2010 წელს ერ­თა­დერ­თი ქა­ ლი, რომ­ლის ნა­მუ­შე­ვარ­მაც მიშ­ლე­ნის ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვი მი­ი­ ღო. სწო­რედ მი­სი დამ­სა­ხუ­ რე­ბა­ა, რომ Glass Hostaria დღეს ერ­თ­-ერთ სა­უ­კე­თე­სო და მა­ღა­ლი კლა­სის რეს­ტორ­ ნად მი­იჩ­ნე­ვა. თუმ­ცა ის არ ჯდე­ბა კლა­სი­კურ ტუ­რის­ტულ მარ­შ­რუტ­ში და იქ მხო­ლოდ მა­შინ ღირს მის­ვ­ლა, თუ გა­ დაწყ­ვე­ტი­ლი გაქვს გე­მო გა­უ­ სინ­ჯო იტა­ლი­ურ კერ­ძებს სპე­ ცი­ფი­კუ­რი, ბა­უერ­მა­ნი­სე­უ­ლი ინ­ტერ­პ­რე­ტა­ცი­ით. აქ ნა­ხავ მარ­თლ ­ აც დახ­ვე­წილ ინ­ტე­რი­ ერს და გექ­ნე­ბა შეფ­თან სა­უბ­ რის სი­ა­მოვ­ნე­ბაც.

IL PAGLIACCIO მიშ­ლე­ნის ვარ­სკ­ ­ვ­ლა­ვის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Anthony Genovese (ენტონი ჯე­ნო­ვე­ზე) ღი­ა­ა: 12:30-14:00, 19:30-22:30 ფა­სე­ბი: სა­დი­ლი/­ვახ­შა­მი – 135 ევ­რო­დან, სა­დი­ლის სა­დე­გუს­ ტა­ციო მე­ნიუ – 75 ევ­რო­დან, ვახ­შ­მის სა­დე­გუს­ტა­ციო მე­ნიუ – 130 ევ­რო­დან Via dei Banchi Vecchi, 129a ristoranteilpagliaccio.com და­ჯავ­შ­ნა აუცი­ლე­ბე­ლია Il Pagliaccio – ეს არის ნი­ჭი­ე­რი და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი შეფ­მზ­ ა­რე­უ­ ლის, შეფ­კონ­დი­ტე­რი­სა და სო­მე­ ლი­ეს ერ­თობ­ლი­ვი მონ­დო­მე­ბის შე­დე­გი. რეს­ტო­რა­ნი გან­თავ­სე­ ბუ­ლია ძვე­ლი ქა­ლა­ქის ცენ­ტ­რში და არ არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი რო­მე­ლი­მე სას­ტუმ­როს­თან. აქ აქვთ ტრა­დი­ცი­უ­ლი იტა­ლი­უ­რი კერ­ძე­ბი­სა და ზღვის პო­დუქ­ტე­ ბის ერ­თ­-ერთი ყვე­ლა­ზე მრა­ ვალ­ფე­რო­ვანი მე­ნი­უ. ცალ­კე სა­ უბ­რის თე­მაა სუფ­რის, კერ­ძე­ბის დი­ზა­ი­ნი და სტი­ლი – ფე­რი­სა და გე­მოს შე­ხა­მე­ბა. რეს­ტორ­ნის მე­ ნიუ კარ­გად ასა­ხავს ენ­ტო­ნი ჯე­ ნო­ვე­ზეს ოს­ტა­ტო­ბა­სა და კუ­ლი­ ნა­რ­ულ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს.

LA PERGOLA მიშ­ლე­ნის ვარ­სკ­ ­ვ­ლა­ვის მფლო­ბე­ლი შეფ­მ­ზა­რე­უ­ლი: Heinz Beck (ჰანს ბე­კი) ღი­ა­ა: 19:30-23:30 ფა­სე­ბი: ვახ­შა­მი – 220 ევ­რო­ დან, სა­დე­გუს­ტა­ციო მე­ნიუ – 195 ევ­რო­დან Hotel Rome Cavalieri, Via Alberto Cadlolo, 101 romecavalieri.com და­ჯავ­შ­ნა აუცი­ლე­ბე­ლია ერ­თა­დერ­თი რეს­ტო­რა­ნი რომ­ში, რო­მელ­საც მიშ­ლე­ ნის სა­მი ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვი აქვს მი­ნი­ჭე­ბუ­ლი. მას მი­იჩ­ნე­ვენ ერ­თ-­ ერთ სა­უ­კე­თე­სოდ არა მხო­ლოდ სას­ტუმ­როს სტრუქ­ ტუ­რა­ში არ­სე­ბუ­ლი რეს­ტორ­ ნე­ბი­დან, არა­მედ – მთელ ქა­ლაქ­ში. საყურადღებოა რო­გორც რეს­ტორ­ნის ინ­ტე­ რი­ე­რი, სა­დაც ნა­ხავ იშ­ვი­ათ, დახ­ვე­წილ, ან­ტიკ­ვა­რულ ნივ­ თებს, ისე – ხე­დი რეს­ტორ­ნი­ დან, რო­მე­ლიც მა­რა­დი­ულ ქა­ლაქ­ზე იშ­ლე­ბა. La Pergola, სა­უ­კე­თე­სო სამ­ზა­რე­უ­ლოს­თან ერ­თად, გა­მორ­ჩე­უ­ლია უმ­ დიდ­რე­სი და უძ­ვე­ლე­სი ღვი­ ნის სარ­და­ფით. აპრილი 2015

_ 55

რომი

სად გავერთოთ?

SALOTTO 42 Piazza di Pietra, 42 კოქ­ტე­ი­ლის ფა­სი: 10 ევროდან salotto42.it რეტ­რო­-ინ­ტე­რი­ე­რი – ძვე­ ლე­ბუ­რი და მო­სა­ხერ­ხე­ბე­ლი სა­ვარ­ძ­ლე­ბით. კოქ­ტე­ილის ფას­ში შე­დის სხვადა­ს­ხ­ვა მი­ სა­ყო­ლე­ბე­ლი: მი­ნი­სენ­დ­ვი­ჩე­ ბი, ბუ­ტერ­ბრ ­ ო­დე­ბი, ჩიფ­სი და სხვა. Salotto 42-ში სტუმ­რო­ბა სა­ღა­მოს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი და­საწყი­სია კოქ­ტე­ი­ლის მოყ­ ვა­რუ­ლე­ბის­თ­ვის. აღ­სა­ნიშ­ნა­ ვია ბარ­მე­ნე­ბის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ ლიზ­მი – გე­მო­სა და არო­მა­ტის „დაჭერის“ ოს­ტა­ტო­ბა.

THE JERRY THOMAS PROJECT _ 56

Vicolo Cellini, 30 კოქ­ტე­ი­ლის ფა­სი: 10 ევროდან thejerrythomasproject.it ვიდ­რე The Jerry Thomas Project-ში წახ­ვალ, ჯერ ვებ­სა­იტს უნ­და ეწ­ვი­ო, სპე­ცი­ალ ­ ურ შე­ კითხ­ვას უპა­სუ­ხო და პა­რო­ლი მო­იპ­ ო­ვო. მხო­ლოდ ამის შემ­ დეგ მი­დი­ხარ კლუბ­ში, მე­ნე­ ჯერს ან კა­რის­კაცს პა­როლს

ეუბ­ნე­ბი. რის შემ­დე­გაც ხვდე­ბი პა­ტა­რა, მაგ­რამ ძა­ლი­ან სა­ინ­ ტე­რე­სო და, რა­ღაც თვალ­საზ­ რი­სით, ეკ­ლექ­ტურ სივ­რც ­ ე­ში. შე­საძ­ლოა, პა­რო­ლი გქონ­დეს და არ შე­გიშ­ვან, ან პი­რი­ქით, ყო­ველ­გ­ვა­რი პა­რო­ლი­სა და ჯავ­შ­ნის გა­რე­შე აღ­მოჩ­ნ­დე The Jerry Thomas Project-ში. ყვე­ ლა შემ­თხ­ვე­ვა­ში ცდად ღირს, რად­გან იქ აუცი­ლებ­ლად იპო­ ვი შენ­თ­ვის სა­ინ­ტე­რე­სო გე­ მოსა და გა­რე­მოს.

GOA CLUB Via di Libetta, 13 კოქ­ტე­ი­ლის ფა­სი: 20 ევროდან goaclub.com ერ­თ-­ ერ­თი ყვე­ლა­ზე გა­მორ­ ჩე­უ­ლი ღა­მის კლუ­ბი რომ­ში. თა­ნა­მედ­რო­ვე ალ­ტერ­ნა­ტი­ უ­ლი და ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი მუ­ სი­კის მე­ქა. კლუ­ბი გაიხ­სნ­ ა 1996 წელს. ოთხი მე­გობ­რის და ბიზ­ნეს­პარ­ტ­ნი­ო­რის ამ­ბი­ ცი­უ­რი პრო­ექ­ტი – GOA დღეს მაგ­ნი­ტი­ვით იზი­დავს ღა­მის გარ­თო­ბის მოყ­ვა­რუ­ლებს, ცნო­ბილ დი­ჯე­ებ­სა და მუ­სი­კო­ სებს მთე­ლი მსოფ­ლი­ო­დან.

ROOM26 Piazza Guglielmo Marconi, 31/a კოქ­ტე­ი­ლის ფა­სი: 30 ევროდან room26.it კლუ­ბი ეკუთ­ვ­ნის რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ანს, რო­მელ­თაც აერ­თი­ა­ ნებთ ხე­ლოვ­ნე­ბის, მუ­სი­კი­სა და ცეკ­ვის სიყ­ვა­რუ­ლი. აქ ხში­რად იმარ­თე­ბა თე­მა­ტუ­რი ღა­მე­ე­ბი და პერ­ფორ­მან­სი. კლუ­ბი აღ­ ჭურ­ვი­ლია ნი­უ­ი­ორ­კუ­ლი Integral Sound-ის აუდი­ოს­ ის­ტე­მით. რაც მთა­ვა­რი­ა, აქ შე­გიძ­ლი­ა მო­უს­მი­ნო ისეთ ცნო­ბილ ჯგუ­ ფებ­სა და დი­ჯე­ებს, რო­გო­რი­ ცაა DJ Paolo Pompei, Thomas De Lorenzo, Dennis ferres, Riva Starr, Nice 7, Joe Claussel, Pirupa და სხვა.

MICCA CLUB Via del Teatro Valle, 19 კოქ­ტე­ი­ლის ფა­სი: 15 ევროდან miccaclub.com აქ თით­ქ­მის ყო­ველ­ ღამეს სა­

ინ­ტე­რე­სო სა­ნა­ხა­ო­ბა იმარ­ თე­ბა: მე-20 სა­უ­კუ­ნის სხვა­ დას­ხ­ვა პე­რი­ო­დის ამ­სახ­ვე­ლი თე­ატ­რა­ლუ­რი სკეტ­ჩე­ბი და სპე­ცი­ალ ­ უ­რი შო­უ; მო­ის­მენ მსოფ­ლიო ჰი­ტებს ცოცხა­ ლი შეს­რუ­ლე­ბით. აქ ვერ და­ ლევ სტან­დარ­ტულ სას­მელს, თით­ქ­მის ყვე­ლა კოქ­ტე­ი­ლი ორი­გი­ნა­ლუ­რი­ა. თუ ზო­მი­ე­ რი რეტ­რო და ასე­ვე ზო­მი­ე­რი თა­ნა­მედ­რო­ვე­ო­ბა გა­ინ­ტე­რე­ სებს, მა­შინ Micca Club-ს აუცი­ ლებ­ლად უნ­და ეს­ტუმ­რო.

ETABLI Vicolo delle Vacche, 9 კოქ­ტე­ილ ­ ის ფა­სი: 8 ევროდან etabli.it ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე სა­სი­ა­ მოვ­ნო და მყუდ­რო გა­რე­მო: წიგ­ნის კა­რა­დე­ბი, ცი­ვი სა­ღა­ მო­ებ­ ის­თ­ვის ან­თე­ბუ­ლი ბუ­ ხა­რი, კომ­ფორ­ტუ­ლი სა­ვარ­ ძ­ლე­ბი. შე­გიძ­ლია შე­უკ­ვე­თო მსუ­ბუ­ქი ვახ­შა­მი – სა­ლა­თე­ბი და ვე­გე­ტა­რი­ა­ნუ­ლი ლა­ზა­ნი­ა; ცხე­ლი სას­მე­ლე­ბი – ეს­პ­რე­ სო, კა­პუ­ჩი­ნო, ცხე­ლი შო­კო­ ლა­დი, სხვა­დას­ხ­ვა ჩა­ი; ან სუ­ლაც, მყუდ­როდ მო­ეწყო, ღვი­ნო ან კოქ­ტე­ი­ლი აიღო და რო­მან­ტი­კუ­ლი, გა­რე­მოს შე­სა­ფე­რი­სი მუ­სი­კის მო­სას­ მე­ნად მო­ემ­ზა­დო.

HOTEL LOCARNO BAR Via della Penna, 22 კოქ­ტე­ილ ­ ის ფა­სი: 12 ევროდან hotellocarno.com მარ­თა­ლი­ა, Hotel Locarno Bar, რო­გორც სა­ხელ­წო­დე­ბი­ და­ნაც ჩანს, რეს­ტ­ორ­ნის ნა­ წი­ლი­ა, მაგ­რამ ის სრუ­ლი­ად და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებს სა­ღა­მოს გან­სხ­ ­ვა­ვე­ბულ და სა­სი­ა­მოვ­ნო გა­რე­მო­ში დას­ვე­ნე­ბის მსურ­ ვე­ლებს. Hotel Locarno Bar

SO LO

ძა­ლი­ან უყ­ვართ იტა­ლი­ელ და იტა­ლი­ა­ში სტუმ­რად მყოფ კი­ ნო­სა და თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბებს. შე­გიძ­ლია ად­გი­ლე­ბი და­ჯავ­შ­ ნო, პირ­ველ სარ­თულ­ზე, ტე­რა­ სა­ზე ან სუ­ლაც – სა­ხუ­რავ­ზე.

SAID DAL 1923 Via Tiburtina, 135 ცხე­ლი შო­კო­ლა­დის ფა­სი: 6 ევროდან said.it ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე მო­დუ­რი ბარ­-­რეს­ტო­რა­ნი, რო­მე­ლიც შო­ კო­ლა­დის ფაბ­რი­კის ყო­ფილ შე­ნო­ბა­შია გან­თავ­სე­ბუ­ლი. აქ აქვთ: ჩა­ის, ყა­ვის, ცხე­ლი შო­ კო­ლა­დის, უგემ­რი­ელ ­ ე­სი სა­ კონ­დიტრო ნა­წარ­მის წარ­მო­ უდ­გენ­ლად მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი არ­ჩე­ვა­ნი; ასე­ვე – კერ­ძე­ბი ტრა­ დი­ცი­ულ ­ ი იტა­ლი­უ­რი მე­ნი­უ­დან „შოკოლადის შე­ფე­რი­ლო­ბით“. ცალ­კე სა­უბ­რის თე­მაა ბა­რის ინ­ ტე­რი­ე­რი – სა­უ­კე­თე­სო დე­კო­რა­ ცი­ე­ბად ქცე­უ­ლი ფაბ­რი­კის ძვე­ ლი ჭურ­ჭე­ლი და და­ნად­გა­რე­ბი.

STRAVINSKIJ BAR Via del Babuino, 9 კოქ­ტე­ილ ­ ის ფა­სი:­20 ევროდან hotelderussie.it არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ად­გი­ლი

ხმა­უ­რი­ა­ნი და გა­დატ­ვირ­თუ­ ლი ქა­ლა­ქის­გან თა­ვის და­ საღ­წე­ვად – რო­მან­ტი­კუ­ლი გა­რე­მო, ცოცხა­ლი მუ­სი­კა, დახ­ვე­წი­ლი ინ­ტე­რი­ე­რი. ისე­ თი – რო­გორ­საც მხო­ლოდ მა­ ღა­ლი კლა­სის სას­ტუმ­რო შეს­ თა­ვა­ზებს თა­ვის კლი­ენ­ტებს. სტუმ­რე­ბის უმე­ტე­სო­ბა, რა თქმა უნ­და, ირ­ჩევს Hotel de Russe-ის ტე­რა­სას, რო­მე­ლიც გან­თავ­სე­ბუ­ლია სას­­ტუმ­როს ეზო­ში, ულა­მა­ზეს ბა­ღში.

OPEN BALADIN Via degli Specchi, 6 ლუ­დის ფა­სი: 5 ევროდან baladin.it ერ­თ­-ერ­თი ყვე­ლა­ზე მას­შ­ტა­ ბუ­რი და შთამ­ბეჭ­და­ვი ლუ­ დის ბა­რი რომ­ში – სხვა­დას­ ხ­ვა სა­ხე­ო­ბი­სა და ხარ­ისხის, ბოთ­ლი­სა თუ ჩა­მო­სასხ­მე­ლი ლუ­დის უზარ­მა­ზა­რი არ­ჩე­ვა­ნი და ლუ­დის შე­სა­ბა­მი­სი, დახ­ ვე­წი­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლო. თუ გა­ დაწყ­ვეტ, Open Baladin-ს არა მხო­ლოდ ლუ­დის და­სა­ლე­ვად, არა­მედ იქა­უ­რი, ასე­ვე გან­თ­ქ­ მუ­ლი ჰამ­ბურ­გე­რისა და სხვა კერ­ძე­ბის გა­სა­სინ­ჯა­დაც ეს­ტუმ­ რო, მა­შინ აჯო­ბებს წი­ნას­წარ და­ჯავ­შნ­ ო ად­გი­ლი. აპრილი 2015

_ 57

2015 წელი

ბი ე ბ ე ი ძ ს ი ნ ღო მილანი The Cal Pirelli “Shape and de­ sire” Palazzo Reale [22/4/2015] Helmut Newton, Richard Avedon, Annie Leibovitz, Peter Lindbergh, Herb Ritts, Steve McCurry - ეს არის არას­რუ­ლი ჩა­მო­ნათ­ვა­ ლი იმ ცნო­ბი­ლი ფო­ტოგ­რა­ ფე­ბის, რომ­ლე­ბიც სა­კუ­თა­რი შე­მოქ­მე­დე­ბის გარ­კ­ვე­ულ ეტაპ­ზე Pirelli Calen­ dar-ის შექ­მნ ­ ა­ზე მუ­შა­ ობ­დ­ნენ. სწო­რედ მათ­თან თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბამ მო­უტ ­ ა­ნა კა­ლენ­დარს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ ლი წარ­მა­ტე­ბა. ნა­მუ­შევ­რე­ ბი ძი­რი­თა­დად ნი­უს ჟანრს მი­ე­კუთ­ვ­ნე­ბა და ასა­ხავს სხვა­დას­ხ­ვა ეპო­ქის ფო­ტოგ­ რა­ფე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას შიშ­ვე­ლი სხე­უ­ლის, სექ­სუ­ა­ ლუ­რო­ბის, ვნე­ბისა და სი­ლა­ მა­ზის იდე­ა­ლის მი­მართ. _ 58

“The Mind of Leonardo da Vinci” Pinacoteca Ambrosiana; Basilica of Santa Maria delle Grazie [10/03/2015 - 31/10/2015] მუსიკა Maroon 5 ­ Mediolanum Forum [12/6/2015] Expo 2015 Leonardo Da Vinci Palazzo Reale [15/4/2015 - 19/7/2015]

ფო­ვიზ­მის და­მა­არ­სე­ბე­ ლი, „ფე­რითა და ფორ­მით მო­ქან­და­კის” სა­ხე­ლით ცნო­ბი­ლი ან­რი მა­ტი­სის ეს გა­მო­ფე­ნა დე­კო­რა­ტი­უ­ლი, აღ­ მო­სავ­ლურ მო­ტი­ვებ­ზე შექ­მ­ნი­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბის რეტ­როს­პექ­ტი­ვა­ა. მა­რო­კო­ში გა­ტა­რე­ბულ­მა ორმა წელ­მა მის შე­მოქ­მე­დე­ბას ის­ლა­ მუ­რი ხე­ლოვ­ნე­ბის მო­ტი­ვე­ბი, ხოლო ლაჟ­ვარ­დო­ვან სა­ნა­პი­რო­ზე ცხოვ­ რე­ბამ კაშ­კა­შა პა­ლიტ­რა შე­მა­ტა. გა­მო­ფე­ნა შე­საძ­ლოა თე­მა­ტუ­რი მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბით არ გა­მო­ირ­ ჩე­ო­დეს, მაგ­რამ გა­მარ­ტი­ვე­ბუ­ლი ფორ­მე­ბითა და კაშ­კა­შა ფე­რე­ბით მა­ტი­სი თა­ვის ამ­ბავს ჰყვება.

რომი Giorgio Morandi Complesso del Vittoriano [1/3/2015 - 30/6/2015] Matisse “Arabesque” Scuderie del quirinale [4/3/2015 - 21/6/2015] მუსიკა Chemical Brothers Ippodromo Le Capannelle [2/7/2015]

r Youces voi ill be w rd hea

მუსიკა MUSE Ippodromo Le Capannelle [18/7/2015] მუსიკა Lenny Kravitz Ippodromo delle Capannelle [27/7/2015]

ფლორენცია From America to Europe: post-war avant-garde movements Palazzo Strozzi [1/3/2015 - 31/7/2016]

ვენეცია გა­მო­ფე­ნა, რო­მე­ლიც ვე­ნე­ცი­აში გაი­მარ­თე­ბა, მთლი­ა­ნად ფრან­გი პრი­მი­ტი­ვის­ტუ­რი მა­ნე­რის მქონე პოს­ტიმ­პ­რე­სი­ო­ნის­ტი მხატ­ვ­რის, ან­ რი რუ­სოს შე­მოქ­მე­დე­ბას ეძღვნება. ავან­გარ­დის­ტი ფრან­გი მხატ­ვ­რე­ ბი მა­ღალ შე­ფა­სე­ბას აძ­ლევ­დ­ნენ მის კო­ლო­რი­ტულ შე­მოქ­მე­დე­ბას და ორი­გი­ნა­ლურ სი­უ­ჟე­ტებს. პაბ­ლო პი­კა­სო აღ­ფ­რ­თო­ვა­ნე­ბუ­ლი იყო მი­სი ნა­ხა­ტე­ბით; ჟან კოქ­ტო კი წერ­და: „აქ ეხე­ბი პო­ე­ზი­ას, და­წე­რილს სა­ ღე­ბა­ვე­ბით”.

SO LO

Henri Rousseau. Archaic naivety Palazzo Ducale – Doge’s Apartment [6/3/2015 - 5/7/2015] ///VENICE BIENNALE/// 56th International Art Exhibition All the World’s ­ Futures [9/5/2015 - 22/11/2015]

ტურინი მუსიკა U2 Pala Alpitour [4-5/9/2015]

იტა­ლი­ა­ში 2015 წლის 9 მა­ი­სი­დან 22 ნო­ემ­ბრამ­დე გა­ი­მარ­თე­ბა ვე­ნე­ცი­ის 56-ე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ხე­ლოვ­ნე­ბის გა­ მო­ფე­ნა, რო­მელ­შიც 53 ქვეყ­ანა მიიღებს მონაწილეობას. ბი­ე­ნა­ლეს წლე­ვან­დე­ლი თე­მაა: „მომავალი სამ­ყა­როს მრა­ვა­ ლფე­როვ­ნე­ბა“. ვე­ნე­ცი­ის სა­ერ­თა­შო­ რი­სო ხე­ლოვ­ნე­ბის ბი­ე­ნა­ლე 1895 წელს და­ფუძ­ნ­და. სა­ქარ­თ­ვე­ლომ მას­ში მო­ნა­ წი­ლე­ო­ბა პირ­ვე­ლად 2007 წელს მი­ი­ღო.