Mei 2009
Valkuilen bij Engelstalig onderwijs
Door Jouke de Boer Foto Flickr.com
Steeds meer opleidingen worden tegenwoordig in het Engels gegeven. Op zich niets mis mee, zou je denken, Nederland is geen eiland. Het grote voordeel van één voertaal is dat iedereen slechts één taal hoeft te kennen om die opleiding te volgen. En Engelstalige opleidingen zijn ook te volgen voor buitenlandse studenten, dit biedt hen de kans om hun (culturele) horizon te verbreden. Het gevaar ligt vooral in het feit dat in Nederland binnen de meeste bedrijven nog steeds Nederlands wordt gesproken. En ook op straat is Nederlands de algemene voertaal. De meeste Nederlanders beheer sen het Engels lang niet zo goed als het Nederlands.
Gevaarlijke ontwikkeling Er zitten twee kanten aan het probleem van Engelstalig onderwijs. Enerzijds de kant van de student. In plaats van tijdens een college alleen de stof te hoeven begrijpen, moet ook het Engels begrepen worden. Woorden die in het
Ik word nú lid van ROOD en maak ROOD de grootste en beste politieke jongerenorganisatie van Nederland
Machtiging Ik ben 16 jaar of ouder en jonger dan 28 jaar. Ik word lid van ROOD en de SP en machtig jullie het volgende bedrag per kwartaal af te schrijven als contributie:
kwartaalbijdrage
5,– (minimum)
10, –
anders
(De minimale contributie per jaar is 5,– voor ROOD en 15,– voor de SP.)
Ik ben 14 of 15 jaar en ik word lid van ROOD (SP-lid worden kan pas vanaf 16 jaar) Ik machtig jullie het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage:
5,– (minimum)
10, –
anders
naam
roepnaam
voorletters
adres postcode
plaats
telefoon
geboortedatum
rekeningnummer
Als welkomstcadeau ontvang ik een T-shirt: dames heren S
M
datum BLIKOPENER MEi 2009
L
XL
XXL
handtekening Stuur deze bon terug naar: ROOD, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam
Je kunt deze machtiging stopzetten met een telefoontje of een e-mail aan de SP: 010 243 55 40 of administratie@sp.nl
m/v
Nederlands geen probleem opleveren, moeten in het Engels soms opgezocht wor den. Doordat men met twee zaken tegelijk bezig is, zal er minder effectief geleerd wor den. Daarnaast is er een kleine groep mensen die zo veel moeite hebben met Engels, dat het voor hen erg moeilijk is om boeken en colleges in het Engels te begrijpen. De vraag kan gesteld worden of het eerlijk is dat talentvolle mensen hun talent niet kunnen ontwik kelen, omdat zij een vreemde taal niet goed genoeg spreken. Zeker als die mensen niet de ambitie hebben om ooit in het buitenland te willen werken. Een vaak gehoorde klacht is ook dat het Engels van docenten onder de maat is. Nederlandse studenten zullen nog wel begrijpen wat met “the
carrot of two” bedoeld wordt, voor veel buitenlandse studen ten is dat volslagen onbegrij pelijk. Daarnaast is het ook niet iets wat je graag in een wetenschappelijke publicatie zou zetten. Dit zijn problemen bij de verengelsing van het hoger onderwijs. Beheerst de docent het Engels goed genoeg, en wordt de student die moeite heeft met Engels niet beperkt in de studievoortgang? Wan neer deze twee vragen positief beantwoord kunnen worden, ligt er een wereld open. Voor de wetenschap, waarin alle informatie zonder problemen uitgewisseld kan worden. En voor de student, die de opleiding naar keuze kan doen, waar hij maar wil. Discussieer mee: rood.sp.nl/ engelstaligonderwijs
Ben je links? Ben je sociaal? Wil je schrijven?
MAIL rood@sp.nl
Verrassing:
een dikke vette rekening
Door Wouter Groot Koerkamp Foto sxc.hu
Dat studeren geen vetpot is weet bijna iedereen. Het verschil tussen een inwonende en uitwonende beurs is 166,47 euro. Daar kun je in een studentenstad in het gunstigste geval een bezemkast voor huren. Er blijft daarna 93,29 euro per maand over aan basisbeurs, terwijl het collegegeld omgerekend 130,42 euro per maand kost. Minister Plasterk kon er niet onderuit en gaf onlangs ruiterlijk toe dat studenten moeten lenen om rond te komen. Hij heeft daar geen problemen mee. Dat zei de minister in de Tweede Kamer waar hij zijn voorstel verdedigde om het collegegeld met 220 euro te verhogen. Dit gebeurde een week nadat Plasterk alle studenten in Nederland een brief had gestuurd met daarin een waarschuwing dat zij voor zichtig moeten zijn met lenen.
Onduidelijke studiekosten Collegegeld en huur zijn echter niet de enige kosten die je als student moet maken. Na deze zaken is de grootste kos tenpost voor studenten vaak het boeken pakket. Een student geneeskunde schreef de SP dat hij in één jaar maar liefst 1.500 euro aan boeken moest aanschaffen. Verder is een student vaak veel geld kwijt aan readers, excursies, kopieerkosten, software en soms ook aan kleding die voor de studie moet worden aangeschaft. Ook kan een student natuurlijk niet zonder computer. Extra studiekosten passen niet bij het verhaal dat de meeste studies in hun glossy wervingsfolder zetten. Ook op de websites van opleidingen staat maar zelden welke kosten moeten worden gemaakt. Voor een student is het daarom van tevoren vaak niet duidelijk hoeveel de studie gaat kosten. De SP vindt deze onduidelijkheid een slechte zaak. SPTweede Kamerlid Jasper van Dijk heeft daarom voorgesteld dat hogescholen en universiteiten een norm moeten vaststel len voor maximale bijkomende studiekos ten. Dit zou moeten gebeuren in overleg
met de medezeggenschapsraad. Zo kan een aankomende student een reëel beeld krijgen van wat een studie kost. Ook moet voor studenten duidelijk zijn wat een op leiding wel en niet mag vragen. De Hoge Hotelschool Maastricht had een aantal studiekosten doorberekend aan haar studenten. De SP stelde Kamervragen en de minister tikte de school op de vingers. Alleen het collegegeld mag verplicht worden. Als studieonderdelen geld kosten, dan moet de opleiding ook een gratis alternatief aanbieden. Wanneer er te veel of te grote financiële drempels zijn, zullen er mensen zijn die besluiten om niet te studeren en om maar te gaan werken. Dat is zonde, want dan gaat er talent verloren. Veel studenten werken liever naast hun studie in plaats van te lenen, maar dit gaat vaak weer ten
koste van de tijd die zij hebben voor hun studie.
ROOD-onderzoek In 2007 heeft ROOD, jong in de SP, tijdens de introductieweken op hogescholen en universiteiten aan studenten gevraagd wat zij kwijt zijn aan hun studie. Hierdoor werd het onderwerp studiekosten bespreekbaar in de Tweede Kamer. Er kan nog veel verbeterd worden aan de regels rondom studiekosten. Om dit voor elkaar te krijgen is het nodig om precies te weten hoeveel geld studenten tegenwoordig uitgeven aan hun studie en aan welke onderdelen. ROOD gaat daarom opnieuw onderzoek doen naar de studiekosten. Doe ook mee en surf naar www.sp.nl/ studiekosten
Blik Opener is een uitgave van de studentenwerkgroep van ROOD, jong in de SP, en de Tweede Kamerfractie van de SP.
Vijverhofstraat 65 3032 SC Rotterdam • T (010) 243 55 57 • F (010) 243 55 66 • I www.rood.sp.nl en www.sp.nl/onderwijs • E rood@sp.nl
Leergierigheid van student wordt afgestraft Door Tugba Karabulut Foto zomerstorm/Flickr
Een tweede studie? Die mag je voortaan zelf betalen. Minister Plasterk van Onderwijs (PvdA) wil dat een student nog maar één bachelor en één master mag halen voor het wettelijk collegegeld van bijna 1.600 euro. Hiermee worden leergierige studenten gestraft, zij moeten voortaan een veel hoger instellingscollegegeld betalen. Dit voorstel van de minister zal de toegankelijkheid van het onderwijs beperken, het kan de nadelige gevolgen van de economische crisis voor studenten versterken en komt de kenniseconomie niet ten goede.
moeten worden om zoveel mogelijk door te studeren. Leergierige studenten zijn juist een aanwinst voor ons land! Hoe hoger het kennisniveau van mensen, hoe beter voor ons allen. Hiernaast zou de overheid mensen zeker tijdens een eco nomische recessie moeten aansporen om zichzelf te scholen en dit geldt ook voor studenten. Met een krimpende ar beidsmarkt ligt het voor de hand dat het goed is voor studenten en onze samen leving wanneer een student na het beha len van zijn diploma door gaat studeren. Er wordt in economisch slechtere tijden noodgedwongen al veel beroep gedaan op het sociale zekerheidsstelsel, laat studenten dus vooral verder studeren. Zo kunnen zij zichzelf verder ontwikkelen en wanneer het weer beter gaat met de economie, en er dus meer vacatures zijn, hard aan het werk gaan. Natuurlijk geldt dit ook in economisch goede tijden zodat het kennisniveau op peil gehouden kan worden. Hoewel iedereen het met elkaar eens is over het belang van een ken niseconomie lijkt minister Plasterk blind voor de negatieve gevolgen van deze maatregel voor de kenniseconomie.
Toegankelijkheid hoger onderwijs in gevaar
Nu moet iedere student jaarlijks het col legegeld van 1.565 (volgend jaar 1.620) euro betalen, het maakt niet uit of je één of twee studies volgt. Maar minister Plasterk vindt dit blijkbaar onvoldoende. Studenten die twee studies doen, ronden deze vaak niet tegelijk af. Plasterk wil dat studenten die hun eerste diploma halen, direct veel meer gaan betalen voor het afronden van hun tweede studie. Zij moeten dan het instellingscollegegeld, het bedrag dat een studie kost zonder subsidie van de overheid, gaan betalen. De hoogte van het jaarlijkse instellingscollegegeld is afhankelijk van de opleiding en kan oplopen tot ruim 10.000 euro! De hoogte van de stu
diefinanciering van studenten blijft gelijk en het collegegeld zal jaarlijks worden verhoogd. Volgens minister Plasterk is er blijkbaar niets tegen om studenten ook nog eens op te laten draaien voor de volledige kosten van een tweede studie.
Talent verspild Deze maatregel zal leiden tot verspilling van talent. Studenten die door willen studeren om zich verder te ontwikke len worden hierin belemmerd door de overheid! De minister straft ambitieuze studenten met deze maatregel. Dit terwijl alle jongeren aangemoedigd zouden moeten worden om te gaan studeren en alle studenten gestimuleerd zouden
Bovendien zal deze maatregel ook de toegankelijkheid van het hoger onder wijs beperken. Na toepassing van het voorstel van de minister zullen alleen rijke studenten nog een tweede studie kunnen volgen. Dit zal vooral het geval zijn bij de duurdere opleidingen. Een deel van de studenten zal zo uitgeslo ten worden van deze opleidingen als tweede studie. Dit vindt de SP een zeer onwenselijke situatie. Het onderwijs moet voor iedereen toegankelijk zijn. Het zou voor alle studenten mogelijk moeten blijven om een tweede studie te volgen. De minister moet niet bezuinigen op het hoger onderwijs door de rekening bij de studenten neer te leggen.
Versoepeling van de harde knip blijft uit Door Tugba Karabulut
Eind vorig jaar kwam minister Plasterk van Onderwijs (PvdA) met het voorstel om de harde knip in 2010 in te voeren. ROOD heeft hier onlangs actie tegen gevoerd door de minister te laten zien wat er gebeurt als zijn voorstel wordt ingevoerd: met het loskoppelen van de masteropleiding wordt het hoger onderwijs onthoofd. staande bachelor vakken te behalen. Het oorspronkelijke voorstel van de minister zal dit onmogelijk maken. De minister heeft onlangs beloofd te gaan praten met studenten en universiteiten over een versoepeling van de randvoorwaarden van de har de knip. Hierdoor zouden studenten die slechts enkele vakken van hun bachelor nog niet hebben gehaald eventueel toch met hun master opleiding kunnen beginnen. Dit zou dan ook een stap in de goede richting zijn. Natuurlijk zou ROOD het liefst zien dat de minister zijn voorstel volledig terugtrekt!
De harde knip houdt in dat de bachelor en master van de universitaire opleiding volledig worden losgekoppeld en je pas aan het vierde jaar mag beginnen als je alle studiepunten uit de eerste drie jaar hebt gehaald. Nu mogen studenten die hun bacheloropleiding nog niet hebben afgerond maar wel een bepaald aantal studiepunten hebben behaald, starten met hun masteropleiding. Hier maken veel studenten gebruik van omdat zij niet een heel collegejaar willen besteden aan het inhalen van één of twee vakken van de bacheloropleiding. Zij kiezen er dan ook voor om te starten met hun master opleiding en om tegelijkertijd de open
Recensie
Topkitsch en slow science: kritiek van de academische rede Door Jasper van Dijk “Een universiteit is nu een bedrijf, er moet winst gemaakt worden. Niet in de let terlijke betekenis (hoewel soms ook wel), maar in de betekenis van winst in de con currentieslag met andere universiteiten, in de poging om het beste onderzoeks klimaat te realiseren, in het streven om beter te internationaliseren dan andere instellingen, meer buitenlandse studen ten aan te trekken, meer prestigieuze onderzoeksprojecten binnen te halen, meer promoties te realiseren, een hoger studierendement te realiseren, de beste studenten af te leveren, kortom: om een topuniversiteit te worden.” Dat schrijft hoogleraar filosofie René Boomkens in zijn boek Topkitsch en slow science.
Opstand aan de universiteit Als geen ander laat Boomkens zien hoe universiteiten steeds meer op bedrijven
gaan lijken. Niet alleen omdat de bestuur ders graag financiering binnen willen halen, maar ook vanwege de bureau cratische controledrift die de wetenschap is binnengedrongen. In plaats van vrij en onafhankelijk onderzoek, moeten wetenschappers aan steeds meer regels en voorwaarden voldoen. Deze ‘discipli nering’ van het onderzoek heeft tot een knellend keurslijf geleid. Boomkens noemt de invoering van de bachelor/master in Nederland een nep hervorming: “Universitaire bestuurders praten niet graag meer over dat bachelor diploma, omdat ze weten dat het een wassen neus is.” Met andere woorden: studenten schieten weinig op met een harde knip. Het is terecht dat zij een vol waardig masterdiploma willen halen. Maar gaan wetenschappers zich verzet ten tegen universiteiten die bedrijfje
spelen? Wel als zij hun maatschap pelijke functie waarmaken, stelt Boomkens. Docenten en hooglera ren zijn immers onmisbaar voor het maatschappelijke debat. Wetenschap pers zijn eigenlijk verplicht om met hun kennis bij te dragen aan de ‘strijd om de waarheid’ via de productie van kennis. Die strijd kan alleen gevoerd worden door middel van kritisch en onafhankelijk onderzoek. In die zin is een opstand tegen de bedrijfsmatige universiteit beslist gerechtvaardigd. Er ligt dus nog een schone taak voor de wetenschap. René Boomkens, Topkitsch en slow science. kritiek van de academische rede, Van Gennep, Amsterdam 2008, 143 p., € 12,95