Page Up is een uitgave van ROOD, bestemd voor studenten in het MBO. Reacties? Graag! Page Up, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam, T (010) 243 55 57 E pageup@sp.nl I www.sp.nl
Gestolen tijd
Wat zou jij doen, als je een Palestijn was?
Tekst: Anja Meulenbelt
Stel: je wieg heeft niet in Nederland gestaan, maar in de Gazastrook of de Palestijnse gebieden op de Westoever. Dan wist je inmiddels heel goed wat gestolen tijd betekent. Je zult maar in een van die dorpen van de Westoever wonen en naar school moeten, elke dag. De school ligt in de dichtstbijzijnde stad, Nablus of Jenin. Dan moet je elke ochtend door een checkpoint en na schooltijd weer terug. Een checkpoint is een wegafsluiting, die bewaakt wordt door het leger. Jonge soldaten, soms een paar jaar ouder dan jij staan daar bij de hekken en een paar betonblokken. Soms
sta je daar een hele tijd. Dan is het dicht, of de soldaten hebben geen zin. Je moet je identiteitsbewijs laten zien. Soms moet je vragen beantwoorden. Soms heeft een soldaat een slechte bui en als hij dan vindt dat je niet beleefd genoeg bent geweest sta je daar nog een uur. Je kunt ook proberen via de geitenpaden naar de stad te komen. Het risico is dan wel dat er op je geschoten kan worden.
Kiezen tussen illegaal verblijf of telkens maanden wachten op een vergunning Stel je voor dat je in Gaza woont en naar de universiteit wilt. Gaza, dat is anderhalf keer Texel met anderhalf miljoen mensen erop. Er zijn twee universiteiten maar niet zulke goede. Een aantal studierichtingen kun je alleen volgen aan de Bir Zeit Univer-
siteit, in Rammallah. Maar dat ligt op de Westoever. Je moet dus eerst Gaza uit, een stukje door IsraĂŤl en dan de Westoever op. Vroeger was dat een autoritje van drie kwartier. Nu is het bijna onmogelijk, want je moet een vergunning hebben. Dat kan maanden duren, en vaak krijg je die niet, zonder opgaaf van redenen. Als je er wel een hebt, en het lukt je naar Rammallah te komen, dan blijf je daar. Want elke keer het risico nemen dat je volgende vergunning geweigerd wordt en je maanden moet wachten, betekent dat je je studie wel kunt vergeten. Dus je blijft. Maar dan verloopt je vergunning. Je bent er dus illegaal. Dat betekent dat je het risico loopt dat je opgepakt wordt, zwaar verhoord, de gevangenis ingaat, op de zwarte lijst komt, en Gaza
helemaal niet meer uit komt. En in Gaza is bijna geen werk. Je zult een Palestijns kind zijn dat in Jeruzalem woont. Dat kleine deel van de stad dat nog Palestijns is. Het is inmiddels bijna helemaal omsingeld door de muur en door de nederzettingen. Je vader heeft een oranje identiteitsbewijs, die is officieel van de Westoever. Je moeder is een echte Jeruzalemiet, die heeft een blauw identiteitsbewijs. Dat betekent dat ze naar het ziekenhuis in Jeruzalem mag. En dat haar kinderen, zolang ze nog minderjarig zijn, in Jeruzalem naar school mogen. Je vader is werkeloos, want met een oranje identiteitsbewijs mag je in Jeruzalem niet werken. Als de muur straks af is, moet je vader in Abu Dis gaan wonen, aan de andere kant van de muur.
Dan kan hij jullie alleen bezoeken als hij een vergunning krijgt en mag hij niet blijven slapen. Je moeder heeft al overwogen om bij hem te gaan wonen, maar dan raakt ze haar blauwe identiteitsbewijs kwijt, en dus ook haar baan, en mogen jij en je broer niet langer in Jeruzalem naar school. Dus blijft ze. Je ouders zijn dus feitelijk gescheiden, al houden ze van elkaar. Ze hebben gezegd dat je mag kiezen, bij je vader wonen en dan elke dag door het checkpoint naar school, of bij je moeder wonen en dan maar af en toe je vader zien. In een Israëlisch paspoort staat niet je nationaliteit, maar je religie Je zult een Palestijn zijn die in Israël woont. Een van de twintig procent van de Arabische bevolking die Israëlisch staatsburgerschap heeft. Je hebt dus een kostbaar bezit: een paspoort. Maar daarin staat niet dat je Israëli bent. Daarin staat dat je moslim bent, of christen, zodat duidelijk is dat je geen gewone Israëli bent. Je mag dus ook niet in het leger, als je dat al zou willen. Maar er zijn wel wetten die bepalen dat mensen die in het leger hebben gezeten bepaalde banen kunnen krijgen, goedkope hypotheken kunnen afsluiten, enz. Je woont in een stadje in Galilea met alleen maar Arabieren. Daar is geen zwembad, geen sportveld, je kunt er niet naar de film. Je kunt rondhangen in het winkelcentrum van de joodse wijk vlakbij, maar dan wordt je wel erg in de gaten gehouden door de bewaking. Je kijkt naar de nieuwe flats en je weet dat je daar nooit zult mogen wonen. Niet dat er een bordje staat alleen voor joden of zo. Maar de bewonersorganisaties zeggen dat ze alleen mensen toelaten die in de cultuur passen. Dat mag van de wet. Dus wonen er geen Arabieren. Ze zeggen dat je blij mag zijn dat je een Arabier bent met een Israëlisch paspoort. De Palestijnen in Gaza hebben het veel slechter. Die krijgen geen uitkering als ze van school af komen en geen werk kunnen krijgen. Jij wel. Je denkt er aan om te trouwen, over een paar jaar. Maar dat wordt moeilijk, want waar moeten jullie wonen? Je familie heeft land, maar de regering heeft besloten dat dat natuurgebied wordt. Of militair terrein. Of dat er nog geen bestemmingsplan voor is. Je krijgt dus geen vergunning een huis te bouwen. Als je dat toch doet, kunnen ze het weer af laten breken, krijg je een enorme boete of moet je naar de gevangenis. Dus zul je op een kamertje moeten wonen in het huis van zijn familie. Palestijnen besteden noodgedwongen een groot deel van hun tijd met wachten. Wachten bij checkpoints, wachten op een vergunning, wachten tot je oud genoeg bent. Amira Hass, de enige journaliste uit Israël die tussen de Palestijnen woont zei eens: weet je, huizen kunnen ze weer opbouwen. Verwoeste velden kunnen opnieuw bebouwd worden. Er worden weer nieuwe mensen geboren. Maar tijd, gestolen tijd, kunnen ze je nooit meer teruggeven.
De Gazastrook is één grote, overbevolkte gevangenis Palestijnen zijn de slachtoffers van de slachtoffers, heeft iemand eens gezegd. In 1948 werd in het mandaatsgebied Palestina de staat Israël gesticht. De bewoners van toen verloren 78 procent van hun gebied en werden samengedrongen in twee stukken land, de Westoever en de Gazastrook. Duizenden vluchtelingen werden opgevangen in kampen in Libanon, in Jordanië. Veel van hen zitten daar nog, als ze nog leven, met hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen. De vluchtelingen mochten niet meer terug. Vierhonderd Arabische dorpen werden met de grond gelijk gemaakt, de namen van de kaart gewist. In de oude Arabische wijken in Haifa, Jaffa en Jeruzalem wonen nu de nieuwe Israëli’s. In 1967 werd ook die overgebleven 22 procent bezet door Israël. Eerst leek dat nog niet zo’n ramp, want de grenzen gingen open, mensen konden hun familie weer eens bezoeken, kijken wat er nog over was van hun huis, en veel Palestijnen gingen in Israël werken waar ze populair waren als bouwvakkers. Maar de grenzen zijn nu weer dicht. Gaza is een grote gevangenis. Als de muur op de Westoever af is, zitten de Palestijnen daar ook in vijf, zes of zeven gebiedjes, omringd door hekken, muren en het leger. Natuurlijk zijn er uitbarstingen geweest in de loop van de jaren. Twee keer een volksopstand, intifada genoemd. In het begin waren het jongens met stenen tegen tanks, maar naarmate er meer geschoten werd, werd de strijd steeds grimmiger. Er zijn dus ook mensen die zo razend of zo moedeloos zijn dat ze zichzelf opblazen om burgers te doden. Er zijn veel jonge mensen zonder werk, zonder toekomst. Ze weten dat niemand voor ze opkomt. De Verenigde Naties heeft motie na motie aangenomen, de vluchtelingen hebben recht op terugkeer of op z’n minst op compensatie. De bezetting is tegen het internationale oorlogsrecht. Het Internationaal Gerechtshof heeft al bepaald dat de bouw van de muur illegaal is. Maar het helpt allemaal niet. Ieder Palestijns kind weet dat de gevechtshelikopters die over Gaza vliegen, de geleide raketten die ze afvuren, de tanks die binnen komen rijden, de bulldozers die huizen komen afbreken uit de VS komen. Of door Bush zijn betaald. Sharon noemt het Palestijnse verzet terroristen. Bush is het wel met hem eens. Eerst moet het geweld ophouden, dan zien we wel weer eens, zegt Sharon en gaat door met het uitbreiden van de nederzettingen. Er is dus nog niet veel kans dat er wat gaat veranderen, al worden er van de zomer misschien een paar nederzettingen uit Gaza gehaald. Dat is fijn, dan is de gevangenis een beetje groter, en dan kunnen de kinderen uit Khan Younis eindelijk, na jaren, weer naar zee. Wat zou jij doen, als je een Palestijn was? Anja Meulenbelt zit voor de SP in de Eerste Kamer. Ze heeft Stichting Kifaia opgericht, en werkt daarmee sinds tien jaar regelmatig in de Gazastrook. Ze heeft meerdere boeken over Palestina en Israël geschreven. Voor meer info, ga naar www.anjameulenbelt.sp.nl
Foto: Dolph Cantrijn/Hollandse Hoogte
Het rapport van :
Marc van Hintum Mark van Hintum is 37 jaar, speelt bij de voetbalclub RKC Waalwijk en neemt dit seizoen afscheid als profvoetballer. Dertien jaar heeft hij in de voetballerij gediend. Een goed moment om zijn eindlijst eens door te nemen.
Afstudeerproject: Mijn club, RKC, had mij een afscheidswedstrijd aangeboden. Dat heb ik vriendelijk afgewezen en gevraagd of de opbrengst van mijn laatste thuiswedstrijd naar Kika mag gaan. Kika is een fonds voor kinderen met kanker. Ik wilde dat graag omdat twee mensen in mijn directe omgeving hier mee te maken kregen. Afgelopen jaar is het kleinkind van onze materiaalman er aan overleden en het dochtertje van mijn medespeler Alfred Schreuder is nu nog in volle strijd. Deze mensen werken altijd zo hard voor de ploeg en ik hoop dat ik ze hiermee een hart onder de riem kan steken.
Docenten: Ik heb training gehad van onder andere: Frank Rijkaard, Louis van Gaal, Ronald en Erwin de Boer en Henk ten Cate. Mijn belangrijkste leraar is Leo van Veen geweest, mijn trainer bij RKC in mijn beginjaren als professioneel voetballer.
Blijven zitten: Toen ik 27 jaar was, ben ik dertien maanden uit roulatie geweest vanwege een zware blessure. Op dat moment stond ik op het punt om een contract te tekenen bij één van de Nederlandse top-drie clubs. Dat is toen niet doorgegaan, waarna ik uiteindelijk bij Vitesse ben beland waar ik ook heel mooie jaren heb gehad.
Hoogste cijfer: Mijn hoogtepunten in mijn carrière zijn dat ik met Vitesse vijf jaar Europees voetbal heb mogen spelen en dat ik acht maal voor het Nederlands elftal heb mogen uitkomen.
Laagste cijfer: Nadat ik in mijn tweede jaar bij Helmond Sport dertig wedstrijden in het eerste gespeeld had, kreeg ik geen contract aangeboden. Uiteindelijk heb ik mij met een amateur-contract weer in het eerste van RKC kunnen spelen.
Duits: Eén van mijn hoogtepunten was de promotie van de Duitse eerste divisie naar de Duitse Bundesliga met Hannover ‘69. Toen heb ik ook in het prachtige stadion van Dortmund mogen spelen. In dat stadion met zijn 86.000 zitplaatsen, steile tribunes en allemaal geel-zwart geklede supporters leek het wel of wij tussen zwart-gele muren speelden.
Aardrijkskunde: Als profvoetballer heb ik altijd korte vakanties kunnen houden van drie weken en die heb ik vooral gebruikt om uit te rusten op de Griekse eilanden. Mijn grootste droom is om onder andere naar Nieuw Zeeland, Australië en India te gaan.
Na het ‘afstuderen’ aan de Hogeschool voor Voetbal: Op 1 augustus ga ik beginnen als spelersbegeleider bij de Vereniging voor Contractspelers. Ik ga spelers begeleiden op ieder gebied, zowel maatschappelijk, financieel als juridisch.
Twintig jaar en … te oud! Sinds 1 mei 2004 kent Nederland een wet die directe en indirecte leeftijdsdiscriminatie op de arbeidsmarkt verbiedt. De wet moet voorkomen dat mensen niet aangenomen worden omdat ze te oud of te jong zijn. Helaas wordt hij lang niet altijd nageleefd en komt leeftijdsdiscriminatie dan ook steeds vaker voor bij jongeren en vooral bij banen in supermarkten. Werken in de supermarkt: vakken vullen of achter de kassa staan. Veel jongeren hebben zo’n baantje, maar kunnen er al snel naar fluiten als ze ouder worden. Doordat veel jongeren alleen tijdelijke contracten krijgen, kunnen de supermarkten ze snel ontslaan als ze te oud worden. Daarvoor in de plaats wordt dan weer een jonger iemand aangenomen. Iemand van twintig jaar of ouder hoeft niet te proberen te solliciteren als de supermarkten zestien- of zeventienjarigen of scholieren zoekt. Waarom doen supermarkten dit? Simpel: jonge mensen zijn goedkoper, vaak veel flexibeler in te zetten en minder mondig. Dit beleid wordt in de hoofdkantoren van Laurus en vooral Ahold bedacht. Het is een manier
om te bezuinigen op de loonkosten, maar de managers ‘op de vloer’ zijn er niet altijd blij mee. Zij merken dat jongere medewerkers minder goed zijn voor de veiligheid. Een meisje van zestien maakt natuurlijk minder indruk op iemand die wat wil stelen dan iemand die ouder en meer ervaren is. ROOD, jongeren in de SP, heeft een onderzoek verricht waaruit blijkt dat de discriminatie naar leeftijd veel voorkomt. En dat kan natuurlijk niet. Iemand van éénof tweeëntwintig maakt geen kans op een baan en dat is in strijd met de wet. Binnenkort zullen de CNVjongeren bij de commissie tegen leeftijdsdiscriminatie de zaak aan de kaak stellen en ROOD ging naar de aandeelhoudersvergadering van Ahold om het bedrijf
ROOD protesteert bij de aandeelhoudersvergadering van Ahold te wijzen op de wetsovertredingen. Maar eigenlijk is het natuurlijk gewoon aan de minister om de goede wet te handhaven. Want als je denkt dat alleen jongeren last hebben van leeftijdsdiscriminatie, dan heb je het mis. Ook en misschien wel juist oudere mensen die
een baan zoeken komen niet meer aan werk. Jongeren die geweigerd worden, kunnen nog ergens anders proberen een baan te krijgen, voor ouderen is het vaak een uitgemaakte zaak dat ze niet meer aan de bak zullen komen.
Ben jij slachtoffer van leeftijdsdiscriminatie, of ken je iemand die dit heeft meegemaakt? Vertel je verhaal op www.rood.sp.nl/actie/leeftijdsdiscriminatie.
SP-Kamerlid Fenna Vergeer:
‘Hoog tijd voor herwaardering van het beroepsonderwijs’ Dit kabinet heeft zijn mond vol van de kenniseconomie. We moeten innovatiever worden, en daarom is er veel te doen rond de financiering van de universiteiten en hun studenten. De aandacht van het kabinet voor topkwaliteit is te begrijpen, maar betekent een verwaarlozing van brede onderwijs en in het bijzonder van het MBO. Hoe ziet de SP dat? Page Up ondervraagt Kamerlid Fenna Vergeer, woordvoerder Onderwijs. ‘Elk jaar kiezen ongeveer 435.000 jongeren in Nederland voor een opleiding aan een MBO. Het MBO is misschien wel de belangrijkste schakel in het Nederlands onderwijs. Als we in Nederland de kansen van jongeren op de arbeidsmarkt willen verbeteren, dan moet de aansluiting tussen VMBO en MBO de komende tijd flink verbeteren, zonder dat dat ten koste gaat van de kwaliteit van het MBO. Op dit moment haken nog te veel mensen af zonder diploma en dat is zonde, want Nederland heeft mensen nodig die hun vak verstaan. Het middelbaar beroepsonderwijs verdient dan ook meer waardering, aandacht en kwaliteit.’ Maar kom je wel aan een baan met een MBO-opleiding? ‘De kansen op een baan zijn volgens onderzoek de komende jaren heel goed voor MBO’ers. En het is natuurlijk ook niet verkeerd als MBO’ers, waar moge-
lijk, doorstromen naar het HBO. Daarvoor moet wel wat gebeuren: de sterke nadruk die het kabinet legt op meer hoog opgeleiden in Nederland heeft geleid tot een nauwere samenwerking tussen HBO’s en universiteiten. De HBO-instellingen kijken naar ‘boven’ als het om doorstromen gaat, en hebben te weinig aandacht voor de doorstroommogelijkheden voor MBO-studenten. De studenten die ik spreek, vragen dan ook om betere begeleiding, betere voorlichting en betere aansluiting van hun studie bij het HBO. Betere afspraken tussen ROC’s en HBO-instellingen zijn een deel van de oplossing. Maar er moet dan wel genoeg geld naar de ROC’s gaan om die goede begeleiding te kunnen bieden.’ Het kabinet investeert toch juist extra in het onderwijs? ‘Extra kun je het niet noemen. De regering investeert meer dan voorheen, maar nog lang niet genoeg om
de kwaliteit van het onderwijs op niveau te houden, laat staan te verbeteren. Op de ROC’s wordt zelfs bezuinigd! Het kabinet neemt de drempels voor MBO’ers niet weg, maar verhoogt ze. Vanaf augustus 2005 wordt er een prestatiebeurs ingevoerd in het MBO. Dat betekent dat wanneer je je opleiding niet succesvol afrondt, je de beurs zult moeten terugbetalen. Zo’n zogenaamde financiële prikkel kan ervoor zorgen dat meer MBO’ers veilig en daarom onder hun niveau zullen kiezen.’ Is dat alles of zijn er nog meer problemen? ‘Er is nog altijd een probleem met de stageplekken. We krijgen veel e-mail van MBO’ers die grote problemen hebben om stageplekken te vinden. Als je straks studievertraging oploopt – omdat je geen stageplek kunt vinden – word je ook nog eens financieel gestraft door de overheid. Dat is onterecht. De overheid moet er harder aan werken om meer stageplekken voor jongeren te garanderen. Dat doe je niet door het belastingvoordeel, dat bedrijven krijgen voor het aannemen van stagiaires, te verlagen. Dat is kort geleden wel gebeurd.’ Gaat er dan niets goed? ‘Het is niet één en al ellende. Sinds kort krijgen ook de bestuursleden van het JOB (studentenvertegenwoordigers MBO, red.) een financiële vergoeding in de vorm van een bestuursbeurs, net zoals studentenbonden in het hoger onderwijs, zodat zij MBO’ers beter kunnen vertegenwoordigen. Dus laat je horen en laat de politiek weten wat er beter kan!’
Dierenliefde Zo ontzettend onterecht: de uitschakeling van PSV in de Champions League. Zo onrechtvaardig, zo onverdiend. Ik kan me daar als voetballiefhebber onwijs over opwinden, maar goed, ik kan me dan ook echt over van álles opwinden. Bijvoorbeeld de armoede in de Derde Wereld. Of over al die oorlogen die gevoerd worden om macht of geld of beide. Over het leven van miljoenen Palestijnen als tweederangsburger in de apartheidsstaat Israël. Maar ook over dingen dichterbij huis! Over de woningnood onder jongeren. Ook is er in ons land veel discriminatie: van moslims, negers, ouderen, jongeren, brildragers, ajacieden, noem maar op. Blijkbaar zijn geld en macht zo belangrijk dat ze het leven voor ons mensen behoorlijk kunnen verzieken. Daar kan ik behoorlijk boos over worden. Maar echt ‘pissed’ word ik als de geldwolven en machtswellustelingen met hun klauwen aan onschuldige schaapjes en andere dieren gaan komen. En dat doen ze, al jaren! Honderdduizenden dieren sterven jaarlijks, onder vreselijke omstandigheden in de kille, zakelijke bio-industrie. Zeehondjes worden genadeloos doodgeknuppeld door mensen die nauwelijks nog mensen zijn te noemen. Vossen, herten, reeën, zwijnen, elanden: prachtige wilde dieren die ook in ons land achterna worden gezeten, opgejaagd en afgeslacht door een uitzinnige meute jagers. Meestal rijkelui die dat voor hun plezier, ja voor hun PLEZIER, doen. Maar dan dit: tienduizenden diertjes die in kooien zitten en worden mishandeld met make-up. Pardon? Jazeker: make-up. Konijnen, muizen, allerlei dieren die door cosmeticabedrijven (ik mag geen reclame maken dus ik zal L’Oreàl niet noemen) worden gebruikt om hun cosmeticarommel op te testen. Je zou de plaatjes moeten zien, om van te kotsen. En er zijn alternatieven! Het kan ook anders! Maar het zal wel te duur wezen voor het miljoenenverdienende L’Oreàl (oeps, weer reclame). Ontploffen doe ik van deze lui. Als je zonodig winst wil maken doe dat dan alsjeblieft niet over de ruggen van onschuldige dieren. Zij kunnen zich niet verdedigen, organiseren of verzetten. Maar wij wel. Dus dat gaan we dan voor hen doen: ga naar www.rood.sp.nl en teken tegen dierproeven voor zoiets onbenulligs als het mooier maken van onszelf met wat make-up. Koop je make-up ergens anders, in ieder geval niet bij de make-up maffia die luistert naar de eerder genoemde naam die ik niet meer mag gebruiken. Vergeleken bij de dierenmishandeling van de testdieren, is de uitschakeling van PSV nog te verkroppen. PSV wordt gewoon volgend jaar kampioen in de Champions League, ze krijgen wel weer een nieuwe kans, de dieren niet… Driek van Vugt
Ja, mijn hart zit links en het klopt hard! Ik sluit me aan bij ROOD en de SP. Ik ben 16 jaar of ouder en jonger dan 28. Ik ontvang als welkomstcadeau een ROOD-t-shirt. Daarnaast krijg ik iedere maand de Tribune, het nieuws- en opinieblad van de SP, en kan ik gratis een abonnement nemen bij Tomaatnet, de internetprovider van de SP. Ik word SP-lid en machtig de SP het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk: *€ 24 *€ 13,60 (minimum) *€ .. .... .... . en ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk: € 10 € 5 (minimum) € .. .... .... . Ik sluit me aan bij ROOD. Ik ben 14 of 15 jaar en mag daarom nog geen SP-lid worden. Als welkomstcadeau ontvang ik een ROOD-t-shirt in de maat: xs
xl m l s Ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk € 10 € 5 (minimum) € ....... .... .. Naam: ......... . ........ .. .......... .................. ... .......... .. ........ .................... . . .... Roepnaam: ..... ........... . . .... . .. . ............ .. ..... . Voorletters: . . ..... ......... m/v
Page UP lente 2005
Adres: .... .. . .. .. ... .. .............. .. . ........ ...................... .. . ...... .. .... ...... . .. . .. . Postcode: ... . ........ .. ....... .. Plaats: ...... . . ... ....... .. . . . ....... ....... ... ........ .. . Telefoon: .. . ....... ... . ....... .... ...... ....... . Geboortedatum: .. .. ..... .. ... ....... ..... E-mail: .... . .. ...... ... ... ......... ... . ..... .. .. Rekeningnummer: ... .. . ........ .. . ..... .. Datum: .... . . . ......... .. . . .. ... Handtekening: *(dit bedrag wordt in 4 termijnen afgeschreven) Deze bon terugsturen naar R0OD, t.a.v. Ledenadministratie, Antwoordn ummer 30542, 3030 WB Rotterdam. Postzegel mag wel , hoeft niet.
ROOD SEIN VOOR
DE AMMONIA KTREIN
Dichterbij dan je denkt Iedereen kent het wel: ammoniak, dat vieze stinkende spul dat je gebruikt als je iets vetvrij moet maken, als je bijvoorbeeld gaat schilderen. Het goedje dat je met veel water mengt, en waarvan je dan nog tranende ogen krijgt. Wat weet je er nog meer van? Ammoniak wordt geproduceerd in Geleen (Limburg) en daar wordt ook veel verwerkt. Maar ammoniak wordt ook getransporteerd naar IJmuiden, waar ook een fabriek van DSM staat. Of naar Delft, naar Delfzijl, naar België en Duitsland. Ammoniak is zeer giftig en gevaarlijk voor de volksgezondheid, daarom mag het niet over de weg vervoerd worden. Stel dat een vrachtwagen een ongeluk krijgt: de ramp zou niet te overzien zijn.
Dan vallen er vele doden en gewonden, en is de schade voor het milieu enorm. Dus gaat het vervoer over het spoor. In zwaar beveiligde containers, van NoordNederland naar de havens en van de havens weer naar Zuid-Nederland. Ongelukken op het spoor zijn al een paar keer bijna gebeurd. De laatste keer bij Halfweg, tussen Haarlem en Amsterdam. Was de wagon die toen ontspoorde tegen een paal gegleden, dan waren Haarlem en
Heemstede met een enorme ramp opgezadeld. En nog steeds denderen ’s avonds de ammoniaktreinen door heel het land. Dwars door dorpen en steden, door bewoonde gebieden, maar ook natuurgebieden. De risico’s zijn gigantisch, want als het misgaat dan worden we geconfronteerd met een natuurramp en zeker slachtoffers. Ammoniak over het spoor is levensgevaarlijk en daarom zegt de SP ‘ROOD sein voor de ammoniaktrein’. Laatst is er geprotesteerd in Amsterdam, bij station Amstel. Heeft geen zin? Nou, door acties is er een wet aangenomen dat chloortreinen na 2006 niet meer mogen rijden. Er is namelijk een oplossing: de productie van ammoniak kan ook op de plek waar het verwerkt wordt. Dat is misschien duurder voor de fabrieken, maar wel een stuk veiliger voor Nederland.