OUDEREN NU Een uitgave van het SP-Ouderenplatform
l
Vijverhofstraat 65
l
3032 SC Rotterdam
l
T (010) 243 55 55
l
F (010) 243 55 66
l
E ouderennu@sp.nl
l
najaar 2007
NU moet de samenleving aan ouderen de zekerheid bieden van zorg, huisvesting, inkomen, veiligheid en vervoersdeelname
De thuiszorg bij het grofvuil Prinsjesdag 2006: triomfantelijk meldde Balkenende dat na een zure periode de tijd voor het zoet was aangebroken. In de thuiszorg voeren bezuinigingen echter nog steeds de boventoon. Daar is weinig zoets aan. Een overzicht van de ontwikkelingen van het afgelopen jaar. Tekst: Renée Minnaar Per januari 2007 is de thuiszorg opgesplitst. De persoonlijke zorg bleef in het pakket van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). De huishoudelijke zorg werd ingebed in de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Op papier wilde de regering de verantwoordelijkheid voor de zorg dichter bij de mensen brengen. Zodoende werd de WMO een gemeentelijke wet. Gemeentes zouden nu zorg op maat kunnen leveren. Chronisch hulpbehoevenden kregen de keuze tussen zorg in natura en een persoonsgebonden budget om zelf hulp in te kopen. Op lokaal niveau bracht de WMO een aantal zorgvoorzieningen samen in één loket. Helaas bleek de sympathieke formulering hooguit een sociaal sausje voor bezuinigingsmaatregelen. De regering kan namelijk wel verantwoordelijkheden op de gemeentes afschuiven, maar als ze daar geen extra geld aan toevoegt, wordt het lastig om kwaliteit te leveren. In de praktijk kwam de WMO dan ook neer op een uitholling van de AWBZ. De WMO geeft gemeentelijke overheden veel vrijheid. Ze mogen bijvoorbeeld het geld dat ze van de overheid krijgen aan andere zaken uitgeven dan aan zorg. Bovendien hebben ze het recht extra eigen bijdragen te vragen. Tot slot is de zorgplicht vervangen door een compensatieplicht: het recht op voorzieningen bestaat niet meer, maar gemeentes moeten dat compenseren. Wat deze compensatie inhoudt mag iedere gemeente zelf verzinnen. Omdat de invulling van de WMO grotendeels van de lokale politiek afhangt, kunnen voorzieningen voor hulpbehoevenden in de ene gemeente heel anders zijn dan in de andere. Sommige gemeentes vervangen thuiszorgers door een schoonmaakbedrijf De geplande bezuinigingen kunnen op twee manieren gerealiseerd worden. Door te sjoemelen met de beoordeling van het soort hulp dat iemand nodig heeft (de indicatiestelling) en door het invoeren van marktwerking. De indicatiestelling was voorheen in handen van deskundige artsen en verpleegkundigen. Tegenwoordig is het voor de AWBZ een taak van het Centrum Indicatie Zorg (CIZ). Wat betreft de WMO mogen gemeentes zelf indiceren, maar vaak laten ze ook dit aan het CIZ over. De indicatie pakt voor klanten meestal slecht uit. Kwam iemand vroeger in aanmerking
Aandacht voor de mens of het horloge?
voor diplomeerde hulp, dan blijkt het CIZ bij de herindicatie een alphahulp genoeg te vinden. Die is veel goedkoper. Met de WMO verschoof het percentage toegekende alphahulpen van 25% naar 85%. Het percentage gediplomeerde (duurdere) werknemers daalde navenant. Voor deze laatste groep dreigen massale ontslagen, terwijl er een tekort aan alfahulpen zal ontstaan. Natuurlijk levert dit wachtlijsten in de thuiszorg op. Soms moet iemand na een operatie onnodig lang in een ziekenhuis blijven, omdat er thuis geen hulp geregeld kan worden. Verder is gebleken dat de indicatie onzorgvuldig plaatsvindt. Een kort telefoongesprek en een ondeugdelijk computersysteem acht het CIZ vaak voldoende om te beoordelen welk soort hulp iemand nodig heeft. Bijna standaard rolt daar een verwijzing uit voor alphahulp. Ook moeten veel mensen maanden op hun indicatie wachten. De tweede manier van bezuinigen, marktwerking, noemt de overheid een efficiënte manier om betere zorg te leveren tegen lagere kosten. Thuiszorginstellingen moeten dan concurreren om contracten binnen
Foto: Maurice Boyer/HH
te slepen. Gezien de krappe budgetten van gemeentes en de geplande bezuinigingen in de AWBZ wordt de concurrentie meer gevoerd op prijs dan op kwaliteit. Het komt zelfs voor dat gemeentes uit kostenbesparing schoonmaakbedrijven contracteren voor de huishoudelijke hulp. Hiermee verdwijnt de ondersteunende en signalerende functie van de thuiszorg. Een gevaarlijke tendens. Vanwege de concurrentie moeten thuiszorginstellingen drastisch bezuinigen. Het personeel en
de mensen die hulp nodig hebben zijn de grote verliezers. Elk infuus en elke dweil moet geregistreerd worden In plaats van samenhang in de zorg te vergroten, is de versnippering toegenomen. Tegenwoordig komt er iemand om te stofzuigen, een ander helpt met aankleden en een derde is verantwoordelijk voor het regelen van hulpmiddelen. Mensen die
Brief aan het Meldpunt Thuiszorg
Mijn moeder van 82 begint last te krijgen van ouderdomskwalen. Ze heeft een indicatie voor hulp in de huishouding. Wij proberen haar zo goed mogelijk bij te staan. Ondanks de indicatie blijkt dat we geen enkele garantie hebben dat er ook daadwerkelijk hulp komt. Het heeft weken geduurd en talloze telefoontjes gekost voordat mijn moeder eindelijk hulp kreeg. Als deze uitvalt komt er niemand anders. Enige weken geleden ontving mijn moeder een brief waarin wordt gesteld dat in de vakantieperiode gezorgd wordt voor een vervanger. Mijn moeder heeft tijdens de vakantie van haar vaste hulp echter geen zorg gekregen. De brief blijkt dus loze beloftes te bevatten. Ik heb geprobeerd de gang van zaken ergens te melden, dat lukte niet. Het wordt erg omslachtig en ingewikkeld gemaakt je klachten of meldingen van misstanden ergens kwijt te kunnen. Zo ontstaat vanzelf het verhaal dat er geen signalen zijn die erop wijzen dat het een en ander misgaat. Mijn moeder is gewoon de dupe van de bezuinigingen.
op thuiszorg zijn aangewezen, zijn extra kwetsbaar en hebben baat bij continuïteit. Nu krijgen ze steeds onbekende zorgverleners over de vloer, die niets van hun klanten weten. Mede door de versnippering van de thuiszorg is de bureaucratie enorm toegenomen. Zowel de indicatie als de daadwerkelijke zorg gaan gepaard met het eindeloos invullen van formulieren. Elk ingebracht infuus en iedere dweil vereist gedetailleerde schriftelijke verantwoording. Werkers in de thuiszorg klagen dat ze de tijd die ze bij iemand doorbrengen tot op de minuut nauwkeurig moeten registreren. Mocht iemand behoefte hebben aan een gesprek, dan is dat pech: die hulp komt op de lijst van aangeboden producten niet voor. Ook voor de mensen die thuiszorg ontvangen is de administratieve rompslomp gegroeid.
Vooral degenen die zowel via de AWBZ als de WMO hulp krijgen, krijgen een hoop extra papierwerk. Dit geldt nog meer voor de mensen met een persoonsgebonden budget. Commerciële bedrijven melden zich likkebaardend om deze klanten wegwijs te maken in de wirwar van voorzieningen en slokken een aardig deel van het toch al krappe budget op.De regering probeert de chaos te bestrijden met een beroep op de solidariteit van vrienden, familie en bekenden. De druk op mantelzorgers, toch al vaak overbelast, neemt toe. Inmiddels nadert Prinsjesdag 2007. Het regeerakkoord van het nieuwe kabinet staat vol mooie voornemens. Toch blijkt uit uitgelekte plannen dat het kabinet voor de thuiszorg nog meer bezuinigingen in petto heeft. Wie hulp nodig heeft zal voorlopig op het beloofde zoet moeten blijven wachten. •
Brief aan het Meldpunt Thuiszorg
Na 8 jaar tevredenheid over de thuiszorg is het dit jaar een ramp. Geen vaste hulp meer, dus ik moet twee keer per week opnieuw vertellen waar alles staat en hangt. Sommigen hebben totaal geen zin in dit werk en werken me op de zenuwen. Ik heb recht op 4,5 uur hulp per week, maar opeens kreeg ik de mededeling dat ik nog maar 2 uur krijg. Dat laten ze dan vertellen door een vakantiekracht die nergens van weet.
Brief aan het Meldpunt Thuiszorg
Allebei mijn ouders hebben kanker. Mijn moeder is ernstig verzwakt door de chemo en heeft nu ook nog haar been gebroken. Mijn vader verzorgt haar en doet het huishouden. Maar hij wordt dagelijks bestraald en is daardoor erg vermoeid. Mijn ouders hebben recht op hulp, maar er is geen hulp beschikbaar. Ze kunnen nu een beroep doen op een persoonsgebonden budget. Maar waar haal je zelf een hulp vandaan en hoe werkt dat? Mijn ouders zijn geen domme mensen, maar dit soort geregel vinden zij wel heel moeilijk. Natuurlijk zoeken wij het uit en springen we samen met vrienden en buren zoveel mogelijk bij. Probleem hierbij is dat onze hulp ad hoc is, en er constant allerlei mensen langskomen, wat zeer vermoeiend is voor mijn ouders. Ik vind het asociaal beleid om mensen zo te laten tobben.
Als het aan de SP lag… Wat betreft de zorg staat het regeerakkoord vol grote woorden over bestrijding van de bureaucratie en het vergroten van de arbeidsvreugd. Daar kunnen we het kabinet dus op aanspreken. Hetzelfde geldt voor de voornemens over kleinschaligheid en inbedding in de wijken. *
De SP wil de marktwerking uit de thuiszorg en de huishoudelijke zorg terug naar de AWBZ. Zolang dat (nog) niet kan, pleiten wij voor het zogenaamde Zeeuwse model: bij de aanbestedingen bepaalt de gemeente de prijs – die dan niet te laag moet worden vastgesteld – én de kwaliteit. Mensen mogen weer zelf kiezen van welke organisatie zij de huishoudelijke hulp willen ontvangen.
*
Om de arbeidsvreugde te vergroten is het essentieel de arbeidsomstandig- heden te verbeteren en de salarissen te verhogen. Onder arbeidsomstan- digheden valt ook de inhoud van het werk. Onmacht en frustratie over de miserabele kwaliteit van de zorg halen een hoop plezier in het werk weg.
*
Voor het opheffen van de wachtlijsten en cliëntenstops in de thuiszorg moet er per direct extra geld naar de thuiszorg. De vraag naar thuiszorg groeit, maar het budget is blijven steken op het niveau van 2005. Tegelijker tijd hebben directeuren en managers de afgelopen jaren flink uit de kas van de AWBZ gegraaid. Beter toezicht op de besteding van het budget is dus geen overbodige luxe.
*
Om de bureaucratie te bestrijden kan de indicatiestelling terug naar de professionele zorgverleners. Het CIZ is eigenlijk een nodeloze instantie. Een goede indicatiestelling geschiedt na een huisbezoek, niet aan de hand van een telefoontje of een ondeugdelijk computersysteem. Het zou goed zijn landelijke richtlijnen te hanteren ter ondersteuning van de mantelzorg en er rekening mee te houden of iemand zelf werkgever kan zijn.
*
Eigen bijdragen horen niet bij thuiszorg. Door te hoge eigen bijdragen heb ben mensen de thuiszorg opgezegd, terwijl ze er wel afhankelijk van zijn. Ook willen we de fusies in de thuiszorg ongedaan maken. Kleinschaligheid betekent thuiszorg op wijkniveau
ONZE ZORGZAME OUDE DAG Tekst: Elisabeth Spaan, lid van het landelijk SP-Ouderenplatform Foto: miss pupik’s/ sxc.hu In 1999 legde een ministeriële bouwverordening bejaardentehuizen de verplichting op om te renoveren. Inmiddels is het gezaag en getimmer verstomd. Grootscheepse verbouwingen hebben plaatsgevonden om ouderen een modern tehuis te bieden. Was men vroeger allang blij met een plek in het bejaardenhuis, de huidige ouderen willen een eigen ruimte. Een appartement, een aanleunwoning of een serviceflat. Geen gedwongen samenwonen meer op één kamer, niet in een verpleeghuis en niet in een zorginstelling. Want het zal je maar gebeuren! Heb je je hele leven heerlijk alleen gewoond, moet je ineens als bejaarde je meest intieme momenten met een wildvreemde andere oudere delen – en dat alleen maar omdat je ‘s morgens niet zelfstandig het bed uit kan komen. Prachtig dan toch, deze grootsteedse renovatie van de traditionele bejaardenhuizen? Je zal er maar mogen wonen: in Amsterdam bijvoorbeeld recht tegenover Artis, of dichtbij het Leidseplein. Of in Heerlen, in de mooie voormalige vroedvrouwenschool: een prachtig onderkomen met hulp en zorg aan huis. Is er door al die verbouwingen in appartementen, aanleunwoningen en serviceflats niet een woonaanbod met voor elk wat wils ontstaan? Toch is er wel degelijk nog een probleem, meer dan een zelfs. Het aantal beschikbare plaatsen voor ouderen in ouderencentra is namelijk wel gehalveerd. Bovendien zijn de huurprijzen nogal hoog, en de prijs voor zorg is ook niet mis. Wie kan dat betalen? De oudere ex-tweeverdiener wellicht en de draagkrachtige vijfenzestigplusser mis-
wonen? Rustig in je eigen omgeving. Dat moet toch ook kunnen? Wij, ouderen die thuis blijven, krijgen een OuderenBudget waarmee we onze eigen noodzakelijke hulp en zorg mogen inkopen. Met de telefoon naast mijn bed bel ik even naar een thuiszorgbureau en kijk, daar komen ze: de jongens en meisjes van de thuiszorgbrigade. Zo stel ik me dat voor. Ik bel, zij komen. Dat moet toch te organiseren zijn? Want ook voor mij komt het moment dat ik hulp en zorg nodig heb. Maar dan duikt er een groot probleem op. De gemeente wil daarbij wel behulpzaam zijn, maar alleen via vrijwilligers of anders met een schoonmaakbedrijf. Dat wordt voor thuishulp voldoende geacht. Ondertussen hebben de thuiszorgbureaus aan alles gebrek. Er is onvoldoende professioneel personeel en er is geen efficiënt georganiseerde overkoepelende thuiszorgorganisatie. Ook ‘ingeroosterd’ liggen mensen soms een paar dagen te wachten om uit bed gehaald te worden, omdat er ‘iets’ in de roostering is misgegaan. En er bestaat nog steeds geen goede hulpdienst voor ouderen, voor als bij onverwachte gebeurtenissen hulp ineens echt noodzakelijk is. U wilt toch ook genieten van een zorgzame oude dag?
schien ook. Maar de gewone AOW’er in ieder geval niet. Met alleen AOW kan ik geen plaats in een verzorgingshuis nieuwe stijl ‘inkopen’.
Voor ieder oudere dezelfde hulp en zorg op de oude dag! Maar ja, met het klimmen der jaren is ook het beklimmen van de barricades afgenomen.
Eigenlijk zou ik als oudere, die vijftig jaar aan belasting en zorgverzekering heeft meebetaald, op de barricade moeten gaan:
Maar eerlijk gezegd: wie blijft er, ondanks al die mooie nieuwe voorzieningen, niet het liefst tot aan de dood gewoon thuis
Voor de welgestelde vijfenzestigplusser is er een goede, zorgzame oude dag georganiseerd. Dat is prachtig. Maar wat heb ik daaraan? Lig ik straks op driehoog thuis in de middag al uren te wachten op de thuiszorghulp die mij nog uit bed moet komen halen, terwijl verderop de welgestelde bejaarde in het mooi verbouwde verzorgingshuis al uren zit te genieten op zijn balkonnetje? •
Ouderen en zorg Dat Nederland vergrijst, is geen nieuws. Al halverwege de jaren tachtig maakte Annie M.G. Schmidt zich er op de Nederlandse televisie boos over dat zij zou behoren tot een “grijze golf”. Ze vond het buitengewoon vervelend klinken, alsof ze onderdeel van een probleem was, een bedreiging voor de samenleving. “Noem ons liever een zilveren stroom en zie ons ouderen als een verrijking van de samenleving. Wij kunnen jullie misschien nog wat leren, troosten en bijstaan. Maak gebruik van ons!” Tekst: Fons Luijben De oproep van Annie M.G. Schmidt heeft niet mogen baten. Men blijft de vergrijzing zien als een probleem. Vooral in financieel opzicht. Vandaag nog las ik in de krant: ‘Bosbelasting mogelijk eerder’. Als reden wordt de explosieve stijging van de vergrijzingskosten aangevoerd, die volgens het Centraal Planbureau veel hoger uitkomen dan in het regeerakkoord was voorzien. Geen verenigingsleven zonder ouderen
beroep doen op de gezondheidszorg. Zij betalen daar een te hoge prijs voor. De hoge premie van het nieuwe ziektekostenstelsel, de no-claimregeling die pas in 2008 wordt afgeschaft en het daarvoor in de plaats komende eigen risico zijn daar onder andere debet aan. De SP heeft altijd gepleit voor afschaffing van de no-claimregeling en is nu ook mordicus tegen de invoering van een verplicht eigen risico. Zoals gezegd is de huidige regering is wel van plan dit in te voeren. De SP zal zich daartegen blijven verzetten.
Fons Luijben maakt zich namens de SP in de Tweede Kamer sterk voor goed ouderenbeleid
wijkverpleegkundigen. Dit stelt SP-Kamerlid Agnes Kant voor, om de zorg dichter bij de mensen te kunnen organiseren. Ze wil dat het bureaucratische Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) wordt afgeschaft. Kant: “De wijkverpleegkundige kent de mensen en de mogelijkheden in de buurt. Ook kan snel ingespeeld worden als de situatie of de zorgbehoefte
verandert, zonder dat eerst weer de bureaucratische molen van het CIZ moet worden doorlopen.” Kortom, de SP wil dat ouderen met respect behandeld worden. Zij hebben ons land opgebouwd. Zij zijn ons verleden, maar spelen ook een belangrijke rol in ons aller toekomst. •
NEE tegen de afbraak Dat is jammer, nog los van de vraag of er inderdaad sprake is van een kostenprobleem (wij denken van niet, zoals dat in een binnenkort te verschijnen uitgave van ons wetenschappelijk bureau valt te lezen). Immers, er is ook een opbrengstenkant. Liefst driekwart van de vrijwilligers is ouder dan 55 jaar. Het hele verenigingswezen zou, op zijn goed Hollands gezegd, op zijn gat liggen zonder de inzet van al deze ouderen. Ook mantelzorg wordt veelal uitgevoerd door ouderen. De regering wil mantelzorg en vrijwilligerswerk stimuleren. Het zou goed zijn als deze regering dan ook zou beseffen dat het vooral de ouderen in Nederland zijn die zich daar mee bezig houden. Natuurlijk zullen er in de toekomst ouderen zijn die van een goed pensioen kunnen genieten. Maar wel met de kanttekening dat deze pensioenen veelal niet welvaartsvast zullen zijn. De koopkracht, ook van deze groep, zal in de loop van het verdere leven alleen maar afnemen. Tegelijkertijd wordt de groep arme ouderen er ook niet kleiner op. Juist de komende jaren komen er veel ouderen bij, die moeten leven van een (al dan niet gekorte) AOW en een zeer bescheiden pensioentje. Ook voor de groep arme ouderen zal, bij gelijkblijvend beleid, geen sprake zijn van behoud van koopkracht. Dat kan weleens dramatische vormen aannemen. Ouderen betalen een te hoge prijs Het is daarom bitter om te moeten constateren dat de kosten van de gezondheidszorg stijgen terwijl de bezuinigingen in de zorg onverminderd doorgaan. Ondanks het feit dat ouderen lang fit en gezond kunnen blijven, is het natuurlijk zo dat zij (door het bereiken van hoge leeftijden) meer te maken krijgen met ouderdomsverschijnselen – en dus vaker een
Ook de marktwerking in de thuiszorg zorgt voor hogere kosten en minder kwalitatief goede zorg. Meer marktwerking leidt tot meer concurrentie tussen instellingen, in plaats van samenwerking. Dit werkt de versnippering van de zorg in de hand en maakt een optimaal gebruik van de kennis en middelen moeilijker. Meer marktwerking leidt tot meer bureaucratie, door meer overhead en hogere managementsalarissen. De markt organiseert ook geen solidariteit in de zorg. Het risico bestaat dat wie niet kan bijbetalen langer moet wachten, kwalitatief minder goede zorg krijgt, of minder keuzevrijheid heeft. Op dit moment is er heel veel onrust in de thuiszorg. Door de invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is huishoudelijke zorg niet langer een recht, maar meer een gunst. De gemeente bepaalt immers of huishoudelijke zorg nodig is. Dit geeft heel veel onrust. Het Comité Zorg Geen Markt is op 20 augustus een grote actie gestart: Stop Uitverkoop Thuiszorg. De SP steunt deze actie van harte. Agnes Kant heeft afgelopen weken in radiospotjes mensen opgeroepen zich aan te sluiten en de petitie te ondertekenen die JA zegt tegen goede thuiszorg en NEE tegen de afbraak. JA tegen goede thuiszorg Niet alleen de thuiszorg, ook de zorg in verpleeg-, zieken- en verzorgingshuizen lijdt onder de marktwerking en onder de toegenomen regel- en controlegekte. Dit georganiseerde wantrouwen maakt het voor normale mensen niet meer mogelijk te begrijpen wat er allemaal ingevuld, georganiseerd en gebeld moet worden om eindelijk in aanmerking te komen voor zorg. De verantwoordelijkheid voor hulp en zorg thuis, voor ouderen, chronisch zieken en gehandicapten moet daarom in handen komen van buurtzorgteams van
Smakelijk eten? “Van eten word je groot”, is een wijsheid die we onze kinderen meegeven. Maar dat veel ouderen het tegenovergestelde moeten ondervinden is een nog lang niet overal bekend gegeven. Tekst: Vincent Mulder In de meeste zorginstellingen voor ouderen in Nederland wordt de maaltijd vanuit de gaarkeukens van cateringbedrijven met vrachtwagens aangevoerd. Dagelijks worden de plastic dienbladen met plastic bakjes voor de bewoners opgediend. “Smakelijk eten!” En weg is het personeel. Terwijl de bewoners eten, hebben zij wat tijd voor andere werkzaamheden of nemen ze hun eigen welverdiende pauze. Op een van de SP Universiteiten van deze zomer was verpleegkundige en onderzoeker Kristel Nijs te gast, die vertelde over haar onthutsende onderzoeksresultaten. Wat blijkt? Veel ouderen raken al etende ondervoed. Een van de belangrijkste oorzaken daarvan zit ‘m nu juist in de manier waarop de maaltijden plaatsvinden. Nijs deed een groot onderzoek in vijf verzorgingsinstellingen, waarbij ze de dienbladmaaltijden vergeleek met de maaltijden waarbij het eten aan een huiskamertafel wordt opgediend in schalen. Daarbij was het personeel uitdrukkelijk wel aanwezig om te helpen bij het opdienen en serveren: “Wilt u nog wat aardappeltjes of wat sla?” en “Zou u de appelmoes even willen doorgeven?” Doodgewone
vragen die anders niet meer gesteld worden. Ook een tafellaken en linnen servetten behoorden daar weer tot de normale tafelbenodigdheden. Verder werd aan artsen en verzorgenden gevraagd om tijdens de maaltijden geen andere activiteiten te ondernemen als patiëntenonderzoek (injecties en bloeddrukopname aan tafel) of werkzaamheden als stofzuigen of ramen lappen. Blijkbaar is dat namelijk wel de praktijk in veel instellingen. De ouderen die aan deze verzorgde huiskamertafels aten, deden dat met meer smaak, ze aten aanzienlijk meer en bleven zo op gewicht. En ook blijkt dat de normale bewegingen aan tafel, zoals het doorgeven van de appelmoes, het lichaam vitaler houden….. Het lijkt erop dat we met de professionalisering en de schaalvergroting in de zorg vergeten zijn dat simpele zaken – zoals een gezellige omgeving, aandacht voor het eten en zorgzame gesprekken van mens tot mens tijdens de maaltijd – van grote waarde zijn voor ieders welbevinden. Een eveneens belangrijke conclusie: met deze manier van samen eten bleek de werkdruk van het personeel niet toe te nemen. Zo simpel kunnen we dus voorkomen dat onze ouderen al etend verhongeren. •
Maak Nederland beter! Kom in Ac tie
buitengewoon verkiezingen gehad, die alle drie Het afge lope n jaar hebben we drie orde n, in de gemeen SP. De SP is een grote partij gew succesvol zijn verlopen voor de s, bedank t en te en Twe ede Kamer. SP- stemmer ten, in de provincie s, én in de Eers gefe licite erd! was dat een kabinet zit, komt doordat het CDA bang Dat de SP toch niet in de rege ring stenUnie aanschuiin plaats van de SP mocht de Chri met Pvd A en SP te links zou zijn; gehad op het rege erde SP wel een positieve invloed ven. Toch heeft het succes van is net ietsje socialer dingen in zitte n. Balkene nde IV akkoord, waa r zeke r ook goe de ke, eerder van een van een trendbre uk is gee n spra dan de vorige kabinet ten. Maa r ene nde zelf ook aangeeft. “accentverschuiving” zoals Balk armhartige herkeude plannen met de AOW, de onb Wat ons bijvoorbe eld níét zint, zijn ntair onderzoek naa r g in te stemmen met een parleme ringen in de WAO en de weigerin nieuwe thuiszorg l in Irak. Ook de gevolgen van de de Nederlandse steun aan de inva er een sterke den. Want dit kabinet kan niet zond gaan we sche rp in de gate n hou oppositie.
PUZZEL
Plaats de vakjes op de juiste plaats en zet de zin die door de gearceerde vakjes wordt gevormd op een briefkaart en stuur deze naar: SP Ouderenplatform - Vijverhofstraat 65 - 3032 SC Rotterdam Onder de goede oplossers verloten wij: 1e prijs: DVD speler 2e t/m 5e prijs: het boek van Jan Marijnissen ‘Hoe dan Jan?’ Uiterste inzenddatum : 1 december 2007 Winnaars van de vorige puzzel
gaat er de komende jare n komen. En die rege ring met de SP? Die svlie g te zijn. Wij zijn niet zoDe SP heeft bewezen gee n eendag zijn geworte ld onder de bevolmaa r een politieke partij, maa r we n succesvol zijn als er voldoende king. Zo’n partij kan echter allee daa rvoor in te zetten. Omdat we mensen zijn die bere id zijn zich g ik u nu om lid te worden! uw steun hard nodig hebben, vraa
1e prijs: DVD-speler is gewonnen door Joop Reichenfeld uit ‘s-Hertogenbosch. 2e t/m 5e prijs: D. Libert uit Hoorn, W. van Nieuwstadt uit Vlaardingen, B. van Lieshout uit Helmond, M. Peeters uit Clinget
Jan Marijnis sen
Arend van Dam
BON OM LID TE WORDEN
JA, ik word lid van de SP. Ik machtig de SP om per kwartaal
onderstaand bedrag af te schrijven van mijn rekening. Ik ontvang een welkomstgeschenk en bovendien krijg ik elke maand het nieuws- en opinieblad De Tribune in de bus en gratis toegang tot ‘ tomaatnet’, de reclamevrije internetprovider voor alle SP-leden. kwartaalbijdrage 5,– (minimum) 7,50 12,50 15,– naam
roepnaam
10, – anders
voorletters
m/v
adres
postcode
plaats
telefoon
geboortedatum
rekeningnummer
Meer weten?
Ik wil ook graag lid worden van ROOD (jong in de SP, tot 28 jaar) en sta één van mijn kwartaalbijdragen af aan ROOD. handtekening
Stuur deze bon naar: SP, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam U kunt deze machtiging stopzetten met een telefoontje of een e-mail aan de SP: (010) 243 55 40, administratie@sp.nl
OUDEREN NU september 2007
datum
Wilt u meer weten over de SP en het SP-Ouderenplatform, kijk dan op onze website: www.ouderen.sp.nl Postadres: SP-Ouderenplatform Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam. T (010) 243 55 55. F (010) 243 55 66. E ouderennu@sp.nl