9789401443890 by Bart Van Thillo

SUUSAMYR SOMERSET WA R MAINE VISEU DE SUS GRAF TON TA SHKEN T LIÃ&#x2C6;GE DESESTI SI G HE T U M A R M AT IEI RONA DE JOS LUNA MURMANSK KAZAN KOSICE MO S TA R VUKOVA R L IEPA JA GHEJA TA SH - KO MUR UR A VA JG URORE CLUJ SOLOTVYNO SISIAN S T EPA NAVA N SIAULIAI SISIAN MIN-KUSH BOKONBAYE VO SHAANXI LUN

KAR AN IMAGINARY JOURNEY FROM NORTH TO SOUTH

A R A G AT S BUKHARA TESHIG ORLINOJE BUDESTI TA SH B UL A K GUANGXI SUUSAMYR DHAKA MAYMAN SAR

KAS

NA R-E-POL P OL-E-KHOMRI TA L I O UINE DAMASCUS MUYNAK P ODGORIC A BOSRA FAR AFR A A S-SROUJ ASMARA C AIRO BAM

TIM DIRVEN

KOWKABAN YAZD S A NA’A NA’IN THULL A DJENNE L ALIBEL A MARK AL A IRIDIMI TOULOUM DOGDORE BANI BANGOU AKADENEY TISEGOROU QUALLAM K AYANZA ABIDJAN S OATA NA NA FIANARANTSOA IL AKAKA BUTEMBO BUK AVU KINSHASA LUBUMBASHI INCOLUNE TA OL A G NA RO MOPTI ANTSIRANANA TULEAR QESHM

Copy-editing / Redactie Control Taal Delete (Jeroen Duvillier & Geert Van der Hallen) Robert Fulton MARKED is an initiative by Lannoo Publishers /

Book Design / Vormgeving

MARKED is een initiatief van Uitgeverij Lannoo.

Jurgen Persijn (N.N.)

www.marked-books.com

———

Thanks to

on art, interior design, food & travel, photography and fashion as well as exclusive offers and events.

My ‘compagnons de route’, my wife and daughter, Micha and Rosalie

Registreer u op onze MARKED newsletter en we sturen u regelmatig een nieuwsbrief

Pieter Bogaerts, Peter Bouckaert, Anja Claeys, Joke Daelemans, Erik Dehaes, Jeroen

met informatie over nieuwe boeken over kunst, design, interieur, mode, fotografie,

De Preter, Pieter Dumon, Niels Famaey, Eric Flogny, Josti Gadeyne, Geert Goiris, Gert

food en reizen en met interessante, exclusieve aanbiedingen en evenementen.

Jochems, Dirk Leemans, Koen Leemans, Bart Mathijs, Dirk Milo, Börries Müller-Büsching, Jurgen Persijn, Maarten Rabaey, Michael Regnier, Sofie Stevens, Maarten Stuyck, Daan

———

Stuyven, Dieter Telemans, Sarah Theerlynck, Patrick Vander Weyden, Anne Vandevoorde, Stephan Vanfleteren, Indra Van Gisbergen, Elke Van Hoye, Rik Van Puymbroeck, Koen Vidal,

In parallel with the publication of this book, Tim Dirven will be presenting his work

Katrijn Vrints, Lot Wildemeersch.

under the selfsame title at Mechelen Cultural Centre’s exhibition rooms from 20 October 2017 to 7 January 2018.

———

Parallel met het verschijnen van dit boek presenteert Tim Dirven zijn werk onder

If you have any questions or comments about the material in this book,

de gelijknamige titel in de tentoonstellingszalen van Cultuurcentrum Mechelen,

please do not hesitate to contact our editorial team: markedteam@lannoo.com

20 oktober 2017 tot 7 januari 2018. Als u opmerkingen of vragen hebt, dan kunt u contact opnemen met onze redactie: markedteam@lannoo.com © Uitgeverij Lannoo nv, Tielt, 2017 ———

D/2017/45/250 – NUR 653 ISBN: 9789401443890

Photography / Fotografie

www.lannoo.com

in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording

Daan Stuyven

or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Text / Tekst Rik Van Puymbroeck

Translation / Vertaling

in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of op enige

Vicky Morrisson

andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. #AREYOUMARKED

Foreword Voorwoord

daan stuyven

Life scraped clean Het ontvleesde leven

Karkas

tim dirven

193

Captions / Legendes

rik van puymbroeck

Foreword

daan stuyven

Voorwoord

There are two ways of looking at a carcass:

have analysed scratched, well-worn records

either as a stripped, decayed memory of

in search of an indestructible melody.

something that was once covered; or as the essence of something that humans wanted

For my last album, I wrote a song called

to construct. It is a melancholy, durable struc-

‘Damaged Goods’, in which I sing the praises

ture that ends up surviving everything, whether

of all tattered things, and accept and embrace

we like it or not. A house, a car, a tank, a child,

their transience. Of course, this is a metaphor

or a tree.

for the damaged goods that we as human beings slowly become. I cannot help but make the

From an early age, I have had a zealous fascina-

comparison to vocal cords: the more worn-out

tion with worn-out things. I have buried birds

a voice, the more captivating it is. Marianne

and then dug them up again, collected ripped

Faithfull sang ‘As Tears Go By’ in the sixties,

jackets and sagging bicycle saddles, spent

and again in the nineties. Both versions are

entire afternoons in car graveyards, removed

intoxicating, but the second version is broken,

old letters from the fronts of buildings and

cleansed and ready to become a classic. Per-

given them a new, tangled meaning. I have

haps that is also a way of looking at carcasses:

also listened to ravaged elderly people, and

as an in-between state, as enforced penance.

devoured biographies of weather-beaten,

A snapshot, but always of a broken beauty.

melancholy artists. I have spent weeks scrabbling around with a trowel on archaeological

Anyway, there’s no doubt that worn-out, stripped

sites, searching for some coherence; and

and battered things have their aesthetic value,

Er zijn twee manieren om naar een karkas te

geanalyseerd om een onverwoestbare melodie

kijken. Als een gestripte, vervallen herinnering

te vinden.

aan wat ooit bekleed was. Of als de essentie van iets wat mensen wilden opbouwen. De

Voor mijn laatste plaat schreef ik een nummer

melancholisch duurzame structuur die alles

dat ‘Damaged Goods’ heet, waarin ik de lof

tegen wil en dank gaat overleven. Een huis,

zing van alles wat doorleefd is, en de verganke-

een wagen, een tank, een kind, een boom.

lijkheid ervan aanvaard en omarm. Uiteraard is dat een metafoor voor de beschadigde goede-

Van jongs af aan voel ik me devoot aange-

ren die we als mens langzaamaan worden.

trokken tot afgeleefde dingen. Ik heb vogels

Ik kan het niet laten om de vergelijking met

begraven en weer opgegraven, gescheurde

stembanden te maken: hoe doorleefder een

jassen en doorgezakte fietszadels verzameld,

stem, hoe pakkender. Marianne Faithfull zong

hele namiddagen doorgebracht op autokerk-

‘As Tears Go By’ in de jaren 1960, en opnieuw

hoven, oude letters van gevels gesleurd en

in de jaren 1990. Beide versies zijn bedwelmend,

ze een nieuwe, verwarde betekenis gegeven.

maar de tweede versie is gebroken, gelouterd,

Ik heb ook geluisterd naar oude, gehavende

en klaar om klassiek te worden. Misschien is

mensen, biografieën verslonden van door-

dat ook een manier om naar karkassen te kij-

leefde, weemoedige artiesten. Ik heb weken-

ken: als tussenstand, als afgedwongen boete-

lang met een schopje gekrabd op archeolo-

doening. Een momentopname, maar telkens

gische sites, zoekend naar wat samenhang,

weer van een gebroken schoonheid.

en grijsgedraaide vinyls door de krassen heen

but this is a motorway with two exits, one of

Tim and I have—I think—just two photo souvenirs.

which is called ‘emo tourism’. However, it is at

Me, very young, at my broken garden table in

precisely this juncture that Tim Dirven chooses

the illustrious Berchem house—in the Dead Man

the right exit. He dares to question if it had to

Ray period. And a second, taken a little later,

be that way, if it made any sense. Or is it part of

blessed by the carcass of the Holy Virgin Mary

an endless cycle dictated by nature? For these

(my second name) but backed up by an ancient

photos confront us with our own cheating: no,

tree that will survive us both. At the time, there

it did not have to be that way. And what’s more:

was some mutual hesitation. However, the Virgin

we are doing it to ourselves. To quote a beauti-

Mary above my head is still intact. Perhaps we

ful song text from the former American indie

can learn something from the Mexican cult sur-

band Timbuk3: ‘How well do we use our freedom

rounding the Santa Muerte: people come to

to choose the illusions we create?’ Do we have

ask for the ultimate advice and blessing from

the urge to strip ourselves? Out of a brute desire

a figure who according to our norms is a lugu-

to exhibit a broken version of ourselves, when

brious skeleton, but who for them is a symbol

lesser attempts have failed to create the desired

of salvation.

effect? As I write this, I am looking at a group of old letters in my yard. They used to form the

When it comes to cinema, or indeed any type

word APOTHEEK (‘pharmacy’), but I remixed

of image, I am a huge fan of documentaries.

them to make KAPOT HEE (‘broken, isn’t it’).

Modestly focusing on the subject and not

Tim didn’t need these kinds of interventions,

allowing your own role or interpretation to

because often, everything was broken already.

take precedence points to a highly humane

Soit, het afgeleefde, gestripte en gehavende

Tim en ik hebben – denk ik – maar twee foto-

heeft uiteraard zijn esthetische waarde, maar

souvenirs. Ik, piepjong, aan mijn gebroken

het is een snelweg met twee afritten, waarvan

tuintafel in het roemruchte Berchem-huis

er eentje ‘emotoerisme’ heet. Maar net daar

– in de Dead Man Ray-periode. En een tweede

neemt Tim Dirven de juiste afslag. Hij durft te

wat later, gezegend door het karkas van de

vragen of het moest, of het zin had. Of is het,

heilige maagd Maria (mijn tweede naam), maar

zoals de natuur dicteert, een onderdeel van een

geback-upt door een eeuwenoude boom die

eindeloze cyclus? Daar confronteren deze foto’s

ons beiden gaat overleven. Enige schroom was

ons met ons eigen valsspelen: het moest niet.

toen wederzijds aanwezig. De Maria boven mijn

En ook: we doen het onszelf aan. Om een mooie

hoofd is echter nog intact. Misschien kunnen

songtekst van wijlen de Amerikaanse indieband

we iets leren van de Mexicaanse cultus rond

Timbuk 3 te citeren: ‘How well do we use our

de Santa Muerte: mensen komen de ultieme

freedom to choose the illusions we create?’

raad en zegen vragen aan een naar onze nor-

Hebben we de behoefte om onszelf te strippen?

men luguber skelet, dat bij hen symbool staat

Vanuit een brute nood om, bij gebrek aan effect

voor verlossing.

van mindere pogingen, een gebroken versie van onszelf te tonen? Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar

Als het gaat over cinema, of liever: beeld tout

een groepje oude letters op mijn erf. Voorheen

court, ben ik een enorme fan van documen-

vormden ze APOTHEEK, maar ik heb ze geremixt

taires. Bescheiden focussen op het gegeven en

tot KAPOT HEE. Tim heeft zulke ingrepen niet

niet je eigen rol of interpretatie laten primeren:

nodig gehad, want alles was vaak al kapot.

het getuigt van een heel humane insteek.

approach. Luckily Tim has two sharp eyes,

in Rwanda that had washed away countless

it transcends fatalistic accusation and nestles

which will provide initial delight to the un-

corpses during the genocide a few years previ-

down almost leniently beside its milder, wiser

guarded browser through this book. But that

ously. Luckily the photos in this book are also

brother: attention. Just like the archaic Dutch

is not what it is about. The aesthetic romanti-

populated with survivors, with people who have

word ‘dirven’, an alternative past tense of the

cism of the images already fades after a few

the mental agility to preserve their pride amid

verb ‘to dare’. My eyes are glad that Tim has

seconds and makes way for a shocking empathy

the ruins. Then I immediately think of one of

dared to do all this, but also glad that we are

that you would personally prefer to have avoided.

my favourite songs, ‘I Live on a Battlefield’ by

talking in the present tense. As an escapist,

Eat this. If, in the past, beauty has always been

Nick Lowe. Here too: if you don’t listen to the

I admire someone who, photographically, dares

abused as a vehicle for darkness, then let it

contents of a song, you are carried away by

to pass through the eye of a needle. It takes

here be a vehicle for calling our own stupid

an exhilarating story.

balls to use the medium into which you have

humanity into question.

stumbled for a higher purpose, in order to wake Tim’s work is timeless. Roving between the Old

I can’t help being a pacifist. But this pacifist

Testament, Noah’s Ark, the New Testament and

sometimes balks at some of Tim’s images.

the Adoration of the Mystic Lamb, Tim creates

I can accept transience as a natural process

the Next Testament. In it, we sow what we have

in which things have a limited lifespan, but

reaped: that which we have caused ourselves,

I cannot live with destruction and violence.

but of which we can at least be certain that it

As a child, I understood that the life-sized lion

really happened.

people up. I love this alarm clock.

my father had sculpted on the beach in Brittany would be carried away the same evening by the

Carcass - Sarcasm: the words are very similar.

high tide, but I felt sick when I saw the river

But that is the wonderful thing about this book:

Gelukkig heeft Tim twee scherpe ogen, die

meegesleurd zou worden, maar ik werd misse-

Karkas - Sarcas-me. De woorden lijken erg op

de onbewaakte bladeraar door dit boek een

lijk toen ik in Rwanda de rivier zag die enkele

elkaar. Maar dat is het mooie aan dit boek: het

initieel plezier schenken. Maar daar gaat het

jaren eerder tijdens de genocide ontelbare

overstijgt de fatalistische aanklacht en nestelt

hem niet om. De esthetische romantiek van

lijken had weggespoeld. Gelukkig worden de

zich bijna vergevensgezind neer bij zijn mildere,

de beelden vervaagt al na enkele seconden

foto’s in dit boek ook bevolkt door overlevers,

wijzere broer: aandacht. Net zoals het Oud-

en maakt plaats voor een choquerende empa-

door mensen die de mentale souplesse hebben

nederlandse woord ‘dirven’. We dirven niet

thie die je zelf liever zou hebben vermeden.

om te midden van de ruïnes hun trots te be-

– een alternatief voor ‘durfden’. Mijn ogen zijn

Eat this. Indien schoonheid in het verleden

waren. Dan denk ik meteen aan een van mijn

blij dat Tim dit alles gedurfd heeft, maar ook

altijd misbruikt is als een vehikel voor donker-

favoriete songs, ‘I Live on a Battlefield’ van

blij dat we in de tegenwoordige tijd praten.

heid, laat het hier dan een vehikel zijn om onze

Nick Lowe. Ook hier: als je niet naar de inhoud

Als escapist bewonder ik iemand die fotogra-

eigen domme menselijkheid in vraag te stellen.

van de song luistert, word je meegesleept in

fisch door het oog van de naald durft te kruipen.

een opzwepend verhaal.

Er zijn ballen nodig om het medium waarin je belandt te benutten voor een hoger doel,

Ik ben een pacifist tegen wil en dank. Maar die pacifist stokt soms bij het zien van Tims beel-

Tims werk is tijdloos. Zwervend tussen het

om mensen wakker te schudden. Ik hou van

den. Ik kan me neerleggen bij vergankelijkheid,

Oude Testament, de ark van Noach, het Nieuwe

deze wekker.

als een natuurlijk proces waarin dingen een

Testament en het Lam Gods, creëert Tim het

beperkte levensduur hebben, maar ik kan

Volgende Testament. Waarin we zaaien wat we

niet leven met destructie en geweld. Als kind

geoogst hebben. Wat we zelf hebben veroor-

snapte ik dat de levensgrote leeuw die mijn

zaakt, maar waarvan we tenminste weten dat

vader op het Bretoense strand had geboet-

het echt gebeurd is.

seerd diezelfde avond nog door het hoogtij

Kyrgyzstan, Suusamyr, 07-2000

USA, Somerset County, Pennsylvania, 04-2003

USA, War, West Virginia, 04-2003

USA, Maine, 04-2003

Romania, Viseu de Sus, 12-2013

Albania, Ura Vajgurore, 04-2007

Romania, Cluj, Apuseni Mountains, 08-2010

Ukraine, Solotvyno, 08-2016