November 2015
S t a d s m a g a
n e
Sint-Maarten maakt zich op voor Aalst
LEVEN
Voor Danny Van Belle is de Jaarmarkt telkens een hoogdag.
32
BelgiÍ. Hier, proef eens van onze mastellen, een van onze specialiteiten�, zegt ze, terwijl ze ons het lekkere stukje koek toestopt.
Selfie met de Sint
betekent?â€?, herhaalt Marijke onze vraag. “Daar zien wij niets van, dan is het hier vechten om binnen te komen!â€?(lacht) Dat is nu ook weer niet zo moeilijk, gezien de smalle en enige doorgang in de propvolle, authentieke kruidenierszaak. “Toch vinden wij hier makkelijk alles terugâ€?, zegt Lieve. En met alles, bedoelen de zussen ook Ă lles. Net op dat moment diept Marijke een doosje koperpoets op voor een klant. “Wij hebben hier producten die je elders niet meer vindtâ€?, knikt Marijke trots. “Dankzij mond-tot-mondreclame krijgen we hier bezoekers van over heel
D
!
O
Marijke De Vos verwent onze Sint.
enige weemoed terug op de tijd van de beestenmarkt. “Een jaarmarkt moet toch dieren hebben, he?�, vraagt hij zich luidop af, terwijl we de legendarische kruidenierszaak ‘Huis De Vos’ binnenstappen. Huis De Vos is een begrip in Aalst en niet in het minst vanwege het ruime assortiment aan snoep. De winkel bestaat al sinds 1875 en vandaag word je er hartelijk geholpen door de vierde generatie, de zussen Marijke en Lieve. Twee gedreven dames die tijdens ons bezoek doorlopend de ene klant na de andere bedienen.
Alles wat je nergens meer vindt Vierde generatie
Florean (Flor) Verhofstadt neemt dit jaar al voor de 32ste keer deel aan de Sint-Maartenviering. Eerst als lid van het FeestcomitĂŠ en sinds 5 jaar mag hij het heilige rode gewaad aantrekken. Elk jaar maakt hij zijn blijde intrede aan de Sint-Annabrug. “Een waar kippenvelmomentâ€?, zegt Flor. “Als je al die kindjes ziet staan langs de kant met hun vlaggetjes en gekleurde tekeningen, dat doet echt waar veel plezier. Ik krijg massa’s brieven, tekeningen en ook tutjes. Die stop ik dan in mijn mijter. ’s Avonds tellen we dan de oogst van dat jaar (lacht).â€?
Sint zkt. Jaarmarkt
Toegegeven, een undercover operatie was het niet. Bewoners en passanten van de Houtmarkt en de Watertoren wreven zich de ogen uit, toen ze de Sint op een zonnige vrijdagochtend in oktober nonchalant voorbij zagen flaneren. Een passerende agent hield even halt met de wagen en vatte de collectieve verwondering samen met de uitroep “Es da ni wa vroeg he?� Dat was het zeker. Maar de redactie van CHIPKA, altijd al op een goed blaadje bij de Grote Kindervriend, kon de Sint net voor het sluiten van de deadline overhalen om het traject van de Sint-Maartensjaarmarkt al eens in te wandelen.
maar we moeten verder. En rond het middaguur gebeurt dat niet onopgemerkt. Een klant van koffiebar De Miene rept zich naar buiten voor een selfie met de Sint (“om mijn gasten kalm te houden�) en een inderhaast toegesneld kind vraagt of hij vandaag al speelgoed kan krijgen. Een ouder koppel vraagt zich dan weer af of hij zijn zwarte pieten niet vergeten is en waarom hij zijn gouden schoenen
de strenge alcoholcontroles. De ene smakelijke anekdote volgt de andere op. “De politie kwam onze klanten verwittigen om een uurtje binnen te blijven terwijl zij controle deden. Nadien toeterden ze eens voor de deur of kwamen ze zelf iets drinken,� lacht ze. Andere tijden... Wellicht wordt het haar laatste jaarmarkt, dat hoopt ze althans. De Sint bestelt nog gauw een rondje, nu het nog kan.
n
Laatste jaarmarkt
“Vandaag is iedereen aanspreekbaar, toch een verschil met een vijftiental jaren geleden, toen ik hier kwam wonen. We zijn nog maar een jaar bezig en we trachten ook de grote allochtone bevolkingsgroep te betrekken. Je kunt de activiteiten van onze wijkwerking volgen op Facebook.â€? Aan het Watertorenplein zijn nog twee cafĂŠs, wat zeker in het voordeel kan spelen van een wijkwerking. Toch keren we met de Sint voor ons aperitiefje terug naar de Houtmarkt en daar hebben we een goede reden voor. Hier zoekt een van de steeds zeldzamer wordende Aalsterse volkscafĂŠs naar een overnemer: ‘den Titus’.
A
%
$
e
LEVEN
van de Schapendag en ze mist ook de dieren op de Jaarmarkt (“we deden ’s nachts niet toe, die ‘beestenkoopmans’ zaten hier tot 4 uur te kaarten!â€?). De kaarters zijn net als de beesten verdwenen. Het rookverbod heeft het volkscafĂŠ geen deugd gedaan. Anita zucht. Ze herinnert zich ook de tijd van vóór
Tijdens de jaarmarkt werkt de hele familie mee om voor de deur pensen en hamburgers te verkopen.� Danny Van Belle
t
hier te doorbreken met een winterdrink, een paasconcert,
-
4
4
'
)
-
-
4
2
)
7
*
4
4
6
5
2
4
4
-
3
)
/
3
&
2
.
1
0
)
/
.
)
.
)
-
,
)
+
*
)
(
'
&
T
Niets boven Safir N
#
n
t
Iedereen aanspreekbaar
raad op en bellen aan bij het huis waar ook veilinghuis D’Oude Galerij is ondergebracht. Tom Vergeylen nodigt ons uit op de bovenverdieping. Samen met zijn partner Bart De Spiegeleer is hij de stuwende kracht achter de wijkwerking. Bart heeft werkverplichtingen, maar staat ons
!
"
D
Sint en Sint oog in oog
blijken twee sinten oog in oog te zitten. Op 11 november is het niet Flor, maar wel Bart die de mijter opneemt. “Vroeger was Jan Adriaens de enige in de stad, maar hij gaf de fakkel doorâ€?, vertelt Bart. “Het FeestcomitĂŠ stelde met Flor een opvolger aan voor de Grote Markt en wij sloten een akkoord met de Marktkoopliedenbond om de rol hier over te nemen. We wilden deze traditie absoluut niet verliezen, de Jaarmarkt is ontzettend belangrijk voor deze buurt.â€?
gaat gebeuren op 11 november.
oud reclamebord van Safir. “Ik heb mij verzet tegen de omschakeling naar Jupilerâ€?, stelt Anita beslist. “Ik heb nog als ĂŠĂŠn van de laatste cafĂŠs Safir geschonken.â€? De ooit zo populaire Aalsterse pils is niet meer, maar Anita schenkt haar pilsjes wĂŠl nog in de originele glazen. Daarvoor gaat ze regelmatig snuisteren in de Kringwinkel. “Aan alles komt een eindâ€?, voegt ze er berustend aan toe.
van de laatste ‘overlevers’ in de ooit zo florerende handelsbuurt rond de Watertoren. “De laatste der Mohikanen�, lacht slager Danny Van Belle. “Nog enkele jaren, tot met mijn pensioen en dan zal het hier ook gedaan zijn. Opvolging is er niet. Maar de Jaarmarkt, dat is nog altijd iets speciaals. Dan werkt de hele familie mee om voor de deur pensen (de specialiteit van het huis)
B
D
n
D
Heel de familie helpt mee
en hamburgers te verkopen.â€? Danny is lid van het buurtcomitĂŠ ‘Watertorenwijk’. Op zijn toog nodigen flyers uit voor het eerste buurtfeest. “Maar ga vooral eens langs bij de Sint, hier rechtover in de oude gebouwen van de Waterdienst. Hij kan je nog veel meer vertellenâ€?, zegt Danny.
intussen al niet meer op, maar welkom is onze Sint altijd. En dus zeker ook in het bruine cafĂŠ van Anita Spanoghe. Anita is 76 en zoekt een overnemer. “Ik zal mijn babbel missen, maar het is mooi geweestâ€?, zegt ze. “Ik wil nog wat van het leven profiteren.â€? CafĂŠ Titus ademt Aalst. Alles wat je aan dit cafĂŠ zou veranderen, zou afbreuk doen aan zijn charme.â€?
Anita Spanoghe beleeft waarschijnlijk haar laatste Jaarmarkt van achter de toog.
lachen en dient iedereen professioneel van antwoord, zoals alleen een echte Sint dat kan. In de Scherreveldstraat houden we halt bij slagerij Van Belle-Caudron.
V
Aalsterse charme