Open Monumentendag 2012

PRIESTERGEWADEN ALBERT D’Havé

SINT-VINCENTIUSKERK STADHUIS MET BELFORT

ACTIVITEIT OPEN MONUMENTENDAG IN DE Sint-Vincentiuskerk doorlopend tussen 11.30 en 18 uur

1 Religieus TEXTIEL

D

e belangrijkste parameters die in nagenoeg elke rooms-katholieke kerk terug te vinden zijn, worden hier kort toegelicht. Het gaat om textiel dat gebruikt werd en wordt in het kader van de liturgĂŹe, en als dusdanig onderworpen is aan bepaalde reglementeringen: de kleding van de priester tijdens de erediensten, de objecten van textiel die hij daarbij gebruikt, en de altaarbekleding. Ook bepaalde andere soorten textiel die voor de kerk werden gemaakt, zoals vaandels, worden hier besproken. De overige kleding van priesters, zoals albe, koorhemd of

# 2

rochet, vindt u terug in het lexicon, net als enkele minder voorkomende objecten. Het spreekt voor zich dat voor de aankleding van het kerkgebouw nog veel ander textiel werd gebruikt.

Textiel, dat in de liturgie werd gebruikt, werd gezegend. Er werd dan ook met respect mee omgegaan. Elk onderdeel van het priesterlijk gewaad heeft een symbolische betekenis. Vroeger bestond de aankleding van de priester uit een geheel van rituelen. Bij het aantrekken van elk kledingstuk sprak de priester telkens een gebed uit.

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

kazuifel

Soorten gewaden De kazuifel De kazuifel is het symbool van het priesterschap dat de priester door de bisschop wordt omgehangen bij zijn wijding, en wordt gedragen bij het celebreren van de mis. De oorsprong van dit gewaad gaat terug naar de casula, het wijde kledingstuk dat werd gedragen in de Romeinse tijd en het lichaam volledig omhulde. Door de eeuwen heen veranderde de vorm: de kazuifel werd steeds korter, ovaler en smaller.

De stoffen en de versiering werden geleidelijk stijver en zwaarder, en het kledingstuk werd op de armen meer uitgesneden om beweging toe te laten. ln de 17de eeuw bestond de kazuifel nog slechts uit twee panelen: achteraan tamelijk recht, en vooraan golvend uitgesneden aan de armen. Dit is het zogenaamde vioolkistmodel, dat gedurende de hele 18de, l9de en een stuk van de 20ste eeuw in gebruik bleef. De term vioolkist ontstond als een spottende benaming ten tijde van de neogotiek. We Open Monumentendag 2012 - Eeklo

een processievaandel

zullen deze benaming hier verder gebruiken omdat ze zo goed uitdrukt wat er mee wordt bedoeld. Er zijn binnen Europa verschillende modellen gebruikt, maar we beperken ons hier tot wat in onze streken het meeste voorkomt. Op de achterzijde is er meestal een al dan niet met borduurwerk versierd kruis, op de voorzijde een rechte kolom.

Het processievaandel Vaandels werden gebruikt tijdens processies of bij de feesten van de betreffende vereniging of heilige. Ze werden doorgaans bekostigd door een gilde of broederschap. Meestal is een vaandel een rechthoekig stuk stof, afhangend van een horizontale stok die in de 19de eeuw vaak verguld en rijk versierd werd. Het vaandel kan onderaan ingesneden zijn. De 19de-eeuwse vaandels waren soms zeer groot en zwaar uitgevoerd in rijke stoffen en met prachtige versiering, en vaak met voorstellingen van de patroonheilige of emblemen #3

Het baldakijn van St.Vincentiuskerk Eeklo

van de broederschappen. ln vaandels worden dikwijls ook andere materialen en technieken gebruikt, zoals schilderijen op doek, verguld hout, of zilver. Ook deze stukken zijn niet gemaakt om dag in dag uit tentoongesteld te worden. Veel exemplaren zijn uitgevoerd in zijdedamast of zijdefluweel, dat niet bestand is tegen de inwerking van licht.

Het baldakijn Een baldakijn is een draagbaar dak of draaghemel, gemonteerd op vier of zes stokken. Het was meestal uitgevoerd in fraaie stoffen met rijk borduurwerk en werd gedragen boven het Sacrament, relieken,... bv. tijdens processies.

Voor het Sacrament werd wit gebruikt, voor de passierelieken rood. Er zijn er ook tamelijk veel in bijvoorbeeld goudlaken. ln de vroege 20ste eeuw waren er processies in bijna elk dorp.

Tegenwoordig zijn ze eerder zeldzaam. # 4

Voor deze processies is heel wat textiel gemaakt, dat quasi volledig buiten gebruik is geraakt.

De liturgische kleuren Een van de redenen waarom in sacristieĂŤn een groot aantal verschillende gewaden bewaard zijn, is het gebruik van de diverse liturgische kleuren.

Kazuifels, dalmatiek en tuniek, koorkappen en alle toebehoren werden gedragen in de liturgische kleur van de dag en de kerk moest die dus in elk van die kleuren bezitten. Ook de altaargordijnen, antependia,... werden aangepast. ln het missale romanum was sedert de zestiende eeuw het gebruik van vijf liturgische kleuren vastgelegd: wit, rood, groen, paars en zwart. De gebruikte stoffen moesten dan ook een duidelijke dominante kleur hebben.

Dit is doorheen de eeuwen weliswaar niet altijd het geval geweest. Zeker in de 18de eeuw werden vaak burgerlijke Open Monumentendag 2012 - Eeklo

Van links naar rechts een koorkap, kazuifel, dalmatiek en tuniek

weefsels gebruikt, die helemaal niet voor kerkelijke toepassingen gemaakt waren en dan ook geen duidelijke liturgische kleur hadden. ln de tweede helft van de 19de eeuw, onder invloed van de neogotiek en de heropleving van de Kerk, zou dit weer veel strikter worden toegepast. Niet toevallig is dat ook de periode waarin weefsels speciaal voor kerkelijk gebruik werden vervaardigd.

WIT is de kleur van zuiverheid en vreugde. Het wordt gebruikt in de Kerst- en Paastijd. Het is tevens de kleur voor de feesten van Christus, de H. Maagd Maria, de heilige engelen, de heilige niet-martelaren, voor het feest van Allerheiligen en de feesten van Johannes de Doper (24 juni), Johannes de Evangelist (27 december), de Cathedra van de H. Petrus (22 februari) en de Bekering van Paulus (25 januari). Voor de huwelijksviering, het doopsel en andere rituele vieringen is de liturgische kleur wit gebruikelijk.

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

ROOD verwijst naar het bloed van het lijden maar ook naar het vuur van de Heilige Geest. Het wordt gebruikt op Passiezondag en Goede vrijdag, op het hoogfeest van Pinksteren en op de feesten van apostelen, evangelisten en martelaren.

GROEN komt het meeste voor en wordt gebruikt in de ‘tijd door het jaar’; dit zijn de periodes buiten de advent, de Kersttijd, de veertigdagentijd en de paastijd.

PAARS symboliseert boetedoening en dient dan ook voor de Advent en voor de Veertigdagentijd. Paars wordt ook gebruikt in de missen en getijden van de overledenen.

ZWART is de kleur van de rouw. waar dat nog gebruikelijk is mag zwart nog gedragen worden bij de missen voor de overledenen, maar meestal wordt dit vervangen door paars.

#5

2

beeldhouwer & kunstenaar

Albert Dhavé

De Werkgroep Monumentenzorg Eeklo vond naar aanleiding van de 24ste Open Monumentendag, met als thema “ muziek, woord & beeld” en de komende 100ste verjaardag van Albert D’Havé het een passend moment om deze veelzijdige kunstenaar die we gerust kunnen vergelijken met zijn voorbroeders de middeleeuwse beeldenkappers te eren met een mooie overzichts tentoonstelling over zijn levenswerk.

Albert werd geboren in Eeklo op 12 oktober 1912 als Albrecht D’Havé, tweede # 6

ACTIVITEIT OPEN MONUMENTENDAG IN DE Sint-Vincentiuskerk doorlopend tussen 11.30 en 18 uur

zoon van Arthur D’havé en Helena Van Zele. Broers en zus: Jozef (°1910) – Paul (°1914) – Martha (°1919) – Willy (°1923) en Sylvain (°1925).

Albert is thuis in alle rust in zijn zetel op 83-jarige leeftijd overleden op 3 december 1995.

De eerste jaren Het gezin D’Havé had het gezien de zware oorlogsomstandigheden het niet zo breed. Albert en 2 broers zijn geboren voor, begin en op het einde van Wereld Oorlog 1, later volgen nog een zus en 2 Open Monumentendag 2012 - Eeklo

Atelier en tuintje Albert Dhavé

broers. Een gelukkig gezin van 7, maar toch was het inkomen niet voldoende.

Er was maar één inkomen om het gehele gezin te onderhouden, vandaar dat de 3 broers (Jozef, Albert en Paul) vrij vlug en op jonge leeftijd aan de slag moesten om hun bijdrage te leveren in het huishouden.

Albert’s vader Arthur werkte bij aannemer Reychler waar hij in de schrijnwerkersafdeling werkzaam was, Arthur was tenslotte meubelmaker en bleef er tot 1910, het jaar van de geboorte van hun eerste zoon Jozef. Arthur ruilde zijn werk voor een job bij zijn broer Sylvain die in de Boelare een eigen meubelfabriek had.

De 3 zonen volgden vrij snel en konden met enkele jaren verschil allemaal werken in het meubelatelier van hun nonkel Sylvain.

Crisis De familie D’Havé werd niet gespaard van de crisis. Het meubelbedrijf van Sylvain Van Zele ging door de crisis in faling, Arthur en zijn 3 zoons zagen zich genoodzaakt om thuis hun brood te verdienen Open Monumentendag 2012 - Eeklo

H. Clara

als beeldhouwers. Dit was geen gemakkelijke tijd voor het gezin waarin ze veel miserie kenden. Het gezin was ondertussen verhuisd naar de Werkmanskring* in de Kaaistraat.

De ouders van Albert namen daar geleidelijk het uibaten over van hun ouders.

Op de zolder hadden Arthur en zijn drie zonen hun atelier ingericht. Albert was ondertussen ook lid geworden van de vermaarde Kunstgilde. Hij trok er iedere vrijdagavond naar toe en leerde zo de knepen van het schetsen. Dat zou hij later nog goed kunnen gebruiken.

De Werkmanskring een neogotisch gebouw uit 1882, werd opgetrokken als “congregatiezaal voor de arbeiders” en is beschermd als monument in april 2004.

Albert besefte dat dit niet kon blijven duren. Op een middag riep zijn moeder hem bij zich en vertelde: “jongen, ge zult naar de fabriek moeten gaan werken”. Dit was voor de toen nog jonge Albert zeer slecht nieuws. Hij wou een deel vrij zijn en zich kunnen terugtrekken na het werk op zijn ondertussen zelf ingericht ateliertje op het tipperste van de Werkmanskring waar hij kon experimenteren met hout en beelden. #7

Godsgeschenk Albert kon het goed vinden met de juffrouw die naailes gaf in de gebouwen van de Werkmanskring waar hij woonde. Hij vertelde haar het slechte nieuws en door haar contacten met het atelier Dupont van kerkbeelden in Brugge kon Albert, zijn broers en vader aan de slag in het Brugs atelier.

Doordat de naaijuffrouw enkele beelden had meegenomen naar Brugge om te tonen was de zaakvoerder van het beeldenatelier snel overtuigd. Zij konden daar beelden en kerkmeubels maken. We zijn ondertussen 1930.

1944, memorabel jaar Albert’s enige zus Martha besliste in februari 1944 in te treden als slotzuster bij de Arme Klaren in Eeklo, waar ze later nog abdis werd.

Albert Dhavé met afgewerkt beeld (1987)

houwer te beginnen.

Na hun huwelijk trokken Albert en Alice naar hun eerste en De juffrouw die les gaf in enige woning in de Kerkde naaischool en enkele “Albert, de dag dat van Albert’s beeldjes straat, met zicht op de ze mij uw beelden had meegenomen naar prachtige St.-Vincentihadden getoond, Brugge was Alice Van uskerk. Later vertelde was de mooiste van Hyfte, uit Sas Van Gent. hij dikwijls over “zijn mijn leven.”

Alice was 18 jaar ouder kerk”. Het atelier van Zaakvoerder van Brugs dan Albert, maar dit bede kleine beelden was atelier van kerkbeelden ingericht op de zolder lette hen niet om in april van het huis, en zo had Al1944 in het huwelijksbootje te stappen, Albert was toen 32 bert altijd zicht op de kerk terjaar. wijl hij beelden aan het restaureren of kappen was.De juffrouw van weleer overAlice zou later een grote rol hebben gespeeld lijdt in 1972. Albert blijft alleen achter met in Albert’s beroepsloopbaan. Eerst had ze zijn honderden beelden en voorontwerpen de beeldjes meegenomen naar Brugge, ver- in hout en steen. 1944 was voor de ouders volgens wordt ze mevrouw D’Havé en ten- van Albert een memorabel jaar waarin ze op slotte heeft ze Albert er toe aangezet om na 9 maanden tijd de helft van hun gezin zien de 2de Wereldoorlog als zelfstandig beeld- veranderen. Tenslotte overlijdt op het einde # 8

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

Albert Dhavé aan het werk

van 1944 hun oudste zoon Jozef. Hij was amper 34 jaar.

Albert als veelzijdig man Albert was niet enkel gekend voor zijn prachtige beelden, maar ook voor de vele restauraties die aan hem werden toevertrouwd. Zo voerde hij restauraties uit in de kathedraal en het stadhuis van Brugge, de Onze-LieveVrouwkerken te Lebbeke, Wulveringem (Beauvoorde) en Watervliet. Door zijn befaamde goede naam staan er honderden werken in Schotland, Duitsland, Nederland, Noorwegen en Argentinië.

Ook privé heeft hij verschillende prachtige werken gemaakt. Onder andere is er mooi werk in Brugge waar hij voor huis Dejaegere de Zeven werken van Barmhartigheid heeft gemaakt. Voor een Eeklose wijnfamilie kapte hij de enige exemplaren van de god en godin van de wijn Liber en Libera. (zie foto).

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

Wijngod Liber

H. St.-Margereta (St.-Margriete)

Albert heeft ook verschillende kinderkopjes gemaakt. Hij kreeg ook opdracht het grafmonument voor Stijn Streuvels te kappen (Ingooigem). Albert werkte ook voor kunsthuizen, huis Bressers te Gent en huis Biais te Brussel.

Werken in Eeklo Ook in zijn geboortestad Eeklo staan tot op vandaag nog steeds prachtige werken, De H.Clara (stond in de nis van klooster Arme Klaren, is nu verhuisd naar Boom), H.Jozef (St.-Vincentiuskerk), O.L.V. aan de gevel van de Dekenij, beeld boven de ingang van Avondzegen, verschillende werken op de begraafplaats,… teveel om alles op te noemen.

Eeklo heeft in ieder geval voor zijn 100ste verjaardag op 12 oktober van dit jaar, een mooi geschenk teruggegeven door deze mooie tentoonstelling. Albert zou zeer tevreden zijn nu al zijn bestaande voorontwerpen in “zijn kerk” een vast onderkomen hebben gekregen. #9

ACTIVITEIT OPEN MONUMENTENDAG doorlopend open tussen 11.30 tot 18 uur rondleidingen en aansluitend orgelconcert van Dirk Bruggeman om 14 en 16 uur

3 SINT-VINCENTIUSKERK

D

Welkom in onze kerk! Voor de gelovige houdt de kerk een uitnodiging in tot gebed en overweging. De heilige Eucharistie wordt bewaard in het hoogaltaar (A). Wij zijn dankbaar om uw eerbied in deze gewijde ruimte en wensen u een deugddoend bezoek.

Ontstaan In 1865 werd besloten de oude kerk te slopen en op hetzelfde terrein een veel grotere op te richten. Inspirator en opdrachtgever van dit bouwwerk was pastoor-deken Pieter Franciscus Foubert (1874-1896). Architect Modeste De Noyette kreeg de opdracht in 1875 en aannemer Desiré Heysse in 1878. De kerk werd in gebruik genomen in 1883 en plechtig ingewijd in 1888. De afwerking duurde nog vijftig jaar.

De aankleding van de kerk is toegespitst op de verkondiging van Jezus als de Christus. Zijn menswording, lijden, dood en verrijzenis staan centraal. Van-

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

daar de centrale plaats van het triomfkruis in de viering (B). De komst van Christus, de aartsvaders, de profeten en de koningen die Hem voorafgaan, dit alles is in beeld gebracht in het schip (C) nl. in de blindnissen van het pseudotriforium (boven de pilaren). De onmiddellijke afstamming van Jezus en van zijn voorloper Johannes de Doper zijn voorgesteld in de traveeën van het transept of kruisbeuk (D en E). We spreken over Anna, Joachim, Jozef, Zacharias, Elisabeth, Johannes. Ook de kruisbeuk zelf (D en E) met twee monumentale glasramen (resp. de stamboom van Jezus en aanbidding op Patmos) en de schilderijen over Jezus’ leven en Jezus’ lijden (kruisweg) is een verkondiging van Jezus van Nazareth als de Christus.

Dichtbij het triomfkruis zijn bij herhaling drie grote reeksen evangelische getuigen te zien: de twaalf apostelen, de vier evangelisten en de vier Latijnse kerkvaders, Gregorius, Augustinus, Hiëronymus en Ambrosius (F en G). Zij

# 11

herleven. In het gevoelsmatig ingesteld religieus beleven van de romantiek werd de middeleeuwse, gotische kunst als de christelijke kunstvorm bij uitstek aangevoeld en ingezet tegen het ongeloof van de 19de eeuw: daarenboven als een specifiek nationale kunst tegen de classicistische kunst, met haar antieke voorbeelden die als vreemd en heidens werden ervaren�

ELISABETH DHANENS De neogotische kerk waarin u zich nu bevindt is dus de weergave van een ideale gotische kerk uit de middeleeuwen die in de middeleeuwen als zodanig nooit heeft bestaan. Zo werden bv. ook een preekstoel, biechtstoelen en de communiebank in een neogotische vormentaal gemaakt en versierd. U moet dan weten dat deze meubels in een middeleeuwse kerk zelfs niet bestonden. zijn te zien in levensgrote beelden, in muurschilderingen, gebeeldhouwd op de vier hoeken van het koorgestoelte, in de glasramen van het koor en in de communiebank.

Neogotiek Neogotiek werd gedurende enkele decennia als stijl niet hoog geacht. Thans krijgt deze stijl weer de aandacht en de waardering die hij verdient. “Een neo-stijl, het woord zegt het zelf, heeft uiteraard een secundair karakter.

Het is een terugkeer naar een verleden met de bedoeling (zij het ook een illusie) het goede uit dat verleden te doen

# 12

Vanaf de ingebruikname op 22 september 1883 duurde het nog ongeveer een halve eeuw voordat de kerk over de aankleding beschikte zoals ze zich thans presenteert. Aan de basis van die aankleding liggen de 19de eeuwse inzichten van theologie, exegese, kerkgeschiedenis en hagiografie die deken Foubert aan kerkbestuur, architect, kunstenaars en ambachtslui wist bij te brengen. Meteen weet u dat wat u hier ziet een momentopname is, maar wel een heel mooie en rijke. Geniet van dit schitterende bouwwerk dat zijn schoonheid en waarheid prijsgeeft aan wie er voor openstaat.

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

ACTIVITEIT OPEN MONUMENTENDAG Belforttoren in het Eeklose stadhuis, Markt 34 tussen 10 en 18 uur vertrek aan het onthaal

4 stadhuis met Belfort

D

Tekst Kris Van Zandycke Werkgroep Monumentenzorg Eeklo (aug. 2012) Foto’s Staf De Roo

e belforttoren is opgetrokken bij de grote renovatie in 1930 – 1932.

Het stadhuis, in Vlaamse Renaissance stijl, dateerde uit de 17 eeuw, was in zeer slechte staat en veel te klein geworden. Tijdens de gemeenteraad van 15 september 1928 beslisten 12 van de 13 raadsleden het oude en bouwvallige stadhuis af te breken. Dit stuitte op groot verzet van de Koninklijke Commissie voor Monumenten. Het stadhuis had in 1922 een bescherming derde klasse gekregen.

Op 1 februari 1930 keurden de raadsleDe laatste afwerking van de toren eiste een dodelijk den na zeer lange beraadslagingen en slachtoffer. Metselaar Christaens viel van de steiger en met de goedkeuring van de commissie overleed in Brugge. (zie foto) voor Monumentenzorg de plannen van de Gentse architect Armand Janssens goed. Valentin Vaerwijck (1882 – 1959). Zij De werken werden uitgevoerd door de kennen elkaar van op de St.-Lucasschool lokale aannemer Eduard Heene en zonen. en hebben verschillende ontwerpen geDe plannen omvatten een restauratie en maakt voor de wereldtentoonstelling. een uitbreiding in oostelijke richting met een nieuwe raadzaal en belfort. De kos- Bouwbeschrijving ten voor deze restauratie en uitbreiding Het belfort is opgetrokken uit oranje kwamen toen op 1.197.000 frank. Stad - rode baksteen in combinatie met zandEeklo heeft hiervoor een lening moeten steen en staat op de rooilijn van het oude aangaan. gebouw, vooruitspringend, en is 35 meter hoog. De toren heeft een zandstenen Architect Janssens onderbouw met korfboogpoort onder Armand Robert Janssens was in Gent een geprofileerde waterlijst met bekrogeboren op 27 juli 1881. Hij volgde later nend eikelmotief, het symbool van de architectuur en studeerde af aan de St.- stad Eeklo. Boven de poort is er verder Lucasschool Gent. In de periode van 1919 een afwerking van 4 bovengeledingen, – 1926 was hij oa. directeur van het Ho- begrensd door hoekkettingen, doorbrogere Technische Instituut St.Antonius te ken door kleine venstertjes. Bekronende Gent. Amand deed talrijke restauraties in overkragende borstwering met gekanGent. Hij speelde onder meer een rol bij teelde hoektorentjes en op de spits een de “verfraaiing” van de kuip van Gent in achtzijdige lantaarn met opengewerkte de aanloop van de wereldtentoonstelling klokkenkamer en leien peerspits-bekrovan 1913. Amand was een tijdsgenoot, ning, referend naar de historische belforcollega van de eveneens Gentse architect ten. De toren is onderaan afgewerkt met

Aug. 1932 - Inhuldiging nieuw stadhuis

plinten van blauwe hardsteenblokken.

De volledige bouw is opgetrokken in historische stijl.

Beiaard In 1985 heeft de VVV van Eeklo het initiatief genomen om in de toren een beiaard onder te brengen, dit naar aanleiding van de 40ste verjaardag van de bevrijding in Wereld Oorlog 2. De belforttoren is in 1932 oa. gebouwd deels ter nagedachtenis van de slachtoffers van Wereldoorlog 1.

Hoekwimpels Worden op speciale gelegenheden uitgehangen, de eerste keer was op inhuldiging op 29 augustus 1932 van het nieuwe stadhuis en belforttoren (zie foto). De wimpels zijn later verloren gegaan, op initiatief van Kris Van Zandycke (Werkgroep Monumentzorg) zijn er 4 nieuwe wimpels gemaakt en zo wordt deze traditie weer levend.

Open Monumentendag 2012 - Eeklo

1946

Unesco De toren is sinds 4 december 1999 samen met 55 andere belforten in België en Frankrijk, waarvan 23 in België en 6 in Wallonië erkend als Werelderfgoed.

Unesco plaatste het belfort van Eeklo op hun lijst omdat ze typisch waren voor de middeleeuwse macht van de steden in België. Wellicht verloor de cultuurorganisatie van de Verenigde Naties even uit het oog dat het Eeklose belfort dateert van 1932. Het belfort werd toch weerhouden, niet zozeer omwille van het gebouw op zich maar wel wegens het hebben van een belfort en de “symbolische” waarde die een belforttoren bezit.

Links van de toren aan de buitenzijde is door de Uneso in verschillende talen het erkenningsbord met info opgehangen. Eeklo mag fier zijn op deze mooie erkenning, temeer dat het belfort de allerlaatste gebouwde toren van België is, en er ook nooit geen belforttoren meer zal worden gebouwd in België. # 15

In het Meetjesland Op zondag 9 september 2012 vindt Open Monumentendag plaats met als thema ‘ Muziek, Woord en Beeld’. De plekken waar kunst en cultuur werden gemaakt en beleefd, zullen de rode draad doorheen het programma zijn. In het Meetjesland zetten 22 monumenten hun deuren wijd open en kan je deelnemen aan maar liefst 15 activiteiten zoals wandelingen, filmvertoningen, tentoonstellingen, zoektochten,... Enkele monumenten zijn uitzonderlijk open op deze Open Monumentendag. Mis het niet!

Een overzicht van de activiteiten vind je in de programmakrant UiT in het Meetjesland en Open Monumentendag. Haal gratis een krant af in de bibliotheek, het toerismekantoor, het stadskantoor, stadhuis of bij COMEET, aan het Van Hoorebekeplein 1 te Eeklo.

Je leest meer op www.uitinhetmeetjesland.be en www.comeet.be.

De Werkgroep Monumentenzorg Eeklo wil graag volgende personen of verenigingen bedanken voor hun medewerking: Marleen Van Der Mast - Onze Lieve Vrouweparochie, Melva Van Der Mast – Dekenaat Eeklo, Tim Hoste grafisch verantwoordelijke stad Eeklo, Annemieke Pieters – Cultuurbeleidscoördinator stad Eeklo, stad Eeklo, Kerkfabriek St.-Vincentius, EH.Deken Wilfried Van Wilder, Antoine Joncheere, Jan Verstraete, Rita Van Severen, Ignace Dutordoir – voorzitter Kerkfabriek, Martine Pieteraerens – Beleidsmedewerker Cultuur - Provincie Oost-Vl. Bert Van Der Veken – Beleidsmedewerker Cultuur - Provincie Oost-Vl., Antoine Boute – coördinator tentoonstelling Albert D’Havé, Dirk Haek en Guido Dellaert – Werkgroep Monumentenzorg en VVV Eeklo Bronnen en opmaak teksten: Rino Dall’asta – tekst St.-Vincentiuskerk, Annie Van Dyck – tekst Kerkelijk Textiel in Vlaanderen en Brussel in de 19de en 20 ste eeuw (CRKC, Heverlee), Kris Van Zandycke – teksten Stadhuis, Belfort en Albert D’Havé Uit het fotoarchief: Staf De Roo, Kris Van Zandycke, VVV Eeklo