Hasselts GOUD - Editie 14 by Stad Hasselt

Hasselts

GOUD

2022 - nr2

E e n m a g a z i n e o v e r, d o o r e n v o o r s e n i o r e n

HOGEVIJF investeert in groenere toekomst > p. 41

Kennismaking met buurtcoach HOGEVIJF

70 jaar een paar

> p. 12

> p. 44

13 september Mantelzorgcafe > p. 36

Voorwoord

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash Beste lezer

Familieraden bij HOGEVIJF Vier keer per jaar organiseert HOGEVIJF voor familieleden van bewoners een ‘familieraad’. We geven hier aan de familie van onze nieuwe bewoners graag informatie mee rond de algemene organisatie van het woonzorgcentrum. In een tweede deel bespreken we alle nieuwe informatie die voor iedereen van belang is. Daarna kunnen alle familieleden en mantelzorgers

hun vragen stellen in verband met een specifieke afdeling. Om de avond vlot te laten verlopen, kan je jouw vragen al op voorhand doorgeven. Voor de familieraden ontvangen je telkens een uitnodiging met vermelding van de eerstvolgende datum waarvoor je kan inschrijven en je agendapunten op voorhand kenbaar kan maken.

Elke dag opnieuw proberen we onze senioren een boeiend, gevarieerd en leuk aanbod aan activiteiten voor te leggen. De keuze is telkens zo uitgebreid dat elkeen er wel zijn gading in kan vinden. Dat er telkens weer zo’n goed gevulde activiteitenkalender kan worden samengesteld, is zeker niet vanzelfsprekend. Daar komen heel wat actoren aan te pas. Heel wat verschillende instanties en diensten zetten zich zo in om onze senioren een aangename dag te bezorgen. In deze editie stellen we ook onze nieuwe buurtcoach uitgebreid aan u voor. We wensen haar veel succes met de uitdagende job die ze aangaat. Tenslotte komen ook diegenen aan bod waar het voor HOGEVIJF allemaal om draait: onze bewoners en mantelzorgers. De redactie heeft zoals steeds weer enkele boeiende verhalen gevonden. Dat zorgt telkens weer voor interessante lectuur.

Volg jij ons al op facebook?

Veel leesplezier! Zorg goed voor jezelf en voor elkaar.

Dymfna Meynen Schepen van de Hasselaar – Zorg & Samenleving

Scan mij! Colofon Verantwoordelijk uitgever: Koen Deconinck e-mail: info@hogevijf.be

Contactgegevens: Hasselts GOUD t.a.v. Tom Daniels Hadewychlaan 74

Seniorenvoorzieningen OCMW Hasselt

3500 Hasselt

Sen 3

Centrum voor dagverzorging

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“Ik werd geboren in augustus 1937 en ben opgegroeid in Tervant, een deelgemeente van Beringen. Voluit heet ik eigenlijk Marie José Janssens. Toen ik destijds in Eindhoven ging werken, vroegen ze me bij mijn inschrijving hoe ze mijn familienaam moesten schrijven. ‘Met 1, 2 of 3 s’en?’ ‘Met drie’, zei ik. ‘Ah, de duurste’, reageerde de medewerker. Dat vond ik wel goed gevonden”, lacht ze.

“We zijn een hechte familie ” José Janssens is een van de vele gasten die het centrum voor dagverzorging van HOGEVIJF op Campus Stadspark onthaalt. Al bijna vier jaar brengt haar dochter haar elke donderdag naar het centrum. José geniet er van de activiteiten en het sociale contact met leeftijdsgenoten. Maak kennis met deze goedlachse en innemende dame. 4

“We waren thuis met 12 kinderen. De twee oudsten heb ik nooit gekend. Ze zijn vroeg overleden. Ik was nummer zes. Mijn broers en zussen werden altijd snel na elkaar geboren. Er zat telkens een jaar of hooguit twee jaar tussen. Maar na mij ging er vier jaar overheen voordat mijn ouders hun volgende kindje kregen. Daar plaagde ze mij wel eens mee en zeiden dan dat ik ‘bedorven’ was door al die aandacht. Dat was natuurlijk vlug voorbij toen de zevende eraan kwam”, grinnikt José. Romance in de bus naar Eindhoven “Mijn man heb ik leren kennen in de bus naar Eindhoven. Dat waren van die busdiensten die werden ingelegd voor werknemers uit Limburg. We zaten naast elkaar en werkten allebei bij Philips. Hij was er baas van een afdeling en ik ben er ploegbaas geweest. Thuis waren we gewend om allerlei taken en opdrachten te vervullen met zo’n groot gezin. Die vaardigheden speelden denk ik in mijn voordeel om de rol van ploegbaas op me te nemen.”

“Mijn man en ik leerden elkaar beter kennen tijdens het dansen. Daarvoor trokken we naar een dansgelegenheid in Kwaadmechelen. Dansen, dat leerden we thuis van mijn vader. Op zondag werd de jukebox aangezet en walsten we met mijn vader door de kamer. Dat ging mijn drie oudere zusters heel goed af. Bij mij verliep dat iets minder, ik werd er namelijk wat duizelig van. Maar plezier hebben we op die zondagen alleszins volop gehad! We hadden het goed thuis. Mijn vader werkte in de mijn, dat was hard labeur. En om nog wat bij te verdienen, verkochten we soms kleding aan de deur. Toen ik 22 jaar was, trouwde ik. We kregen één dochter en noemden haar Jacqueline. Ze is vernoemd naar het zusje van mijn man dat veel te vroeg overleed. Slecht nieuws “Veel later, toen we net van vakantie uit De Panne terugkwamen, had onze dochter slecht nieuws voor ons. Mijn man liet elk jaar bloed trekken om zijn gezondheid te controleren. Dat hadden we voor de vakantie ook weer gedaan. Maar dit keer bracht de bloeduitslag ons een ongewenste boodschap. Hij bleek leverkanker te hebben. Het ging daarna op korte tijd heel snel bergafwaarts met hem”, vertelt ze vol emotie. “Het was zo’n geweldige man. Hij deed alles voor me, zorgde goed voor me en kookte graag. Die snelle aftakeling was verschrikkelijk om te zien. Vier maanden later overleed hij al. Dat was op 25 februari 2017. Ons eerste

Sen 5

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash achterkleinkind heeft hij gelukkig nog gezien. Hij heeft zelfs nog geweten dat er een tweede ging aankomen.” “Na het overlijden van mijn man, heeft m’n dochter me in huis genomen. Dat was best wel wennen, omdat ik daarmee alles achterliet wat we in Beringen hadden opgebouwd. Ik heb acht maanden bij haar in huis gewoond. Toen besloten mijn dochter en haar man om hun garage om te bouwen tot een seniorenwoning. Daar ben ik heel dankbaar voor, het is voorzien van alle gemakken. Een fijne plek vanwaar ik mag genieten van mijn familie: mijn dochter, haar twee zonen en de vier achterkleinkinderen.” Hechte familie “Mijn dochter verzorgt me heel goed. Ze doet mijn was en strijk, ze gaat met me shoppen als ik kleding nodig heb en ze maakt eten voor me. Eigenlijk eet ik niet meer zoveel. Daarom bereidt ze kleine porties soep voor me, die ik dan invries. Elke woensdag en vrijdag komen haar zonen op bezoek met hun kinderen. Woensdag zie ik mijn oudste kleinkind met zijn dochtertjes. Vrijdag komt mijn andere kleinkind langs met zijn zoontje en dochtertje. Ik geniet er altijd erg van om ze te zien spelen in de tuin.” “We zijn een hechte familie en gaan regelmatig met elkaar weg. Een weekendje naar de Ardennen of naar zee. Mijn schoonzoon was tijdens de coronacrisis 60 jaar gewor6

den. We hebben dat toen niet kunnen vieren, maar in maart dit jaar hebben we het alsnog ingehaald. In een vakantiewoning in de Ardennen maakten we er een feestelijke gebeurtenis van. Mijn kleinzoon was dj van dienst en zorgde voor de muziek. Deze zomer gaan we weer naar De Panne, op hotel. Ja, de mensen hier op de dagopvang zijn wel eens jaloers als ik ze vertel over onze feestjes: ‘Gullie hebt altijd feesten!’, zegt mijn vriendin dan. Inderdaad, er wordt best wat gefeest bij ons, we vieren de verjaardagen van iedereen en dan heb je nog de schoolfeesten en communiefeesten.”

Praatcafé dementie HOGEVIJF organiseert maandelijks een praatcafé dementie. Dat is een ontmoetingsmoment voor personen met dementie, hun familieleden en mantelzorgers. Elke maand stelt een andere gastdeskundige een bepaald thema rond dementie voor. Nadien kan je, samen met de deskundigen en andere aanwezigen van gedachten wisselen of ervaringen uitwisselen. Natuurlijk is dat volledig vrijblijvend, je mag ook gewoon luisteren. Tijdens het praatcafé geven wij je ook informatie over de verschillende hulp- en zorgmogelijkheden waarop je in je zorgsituatie thuis of in het woonzorgcentrum beroep kan doen. We geven je graag een kort overzicht van de eerstvolgende praatcafés:

Een dagje dagzorg “Hoe ik hier ben terecht gekomen? Wel, na het overlijden van mijn man adviseerden ze me om naar het centrum voor dagverzorging van HOGEVIJF te gaan. Hun aanbod stond heel goed bekend. Ik deed navraag en twee medewerkers kwamen bij me langs voor een gesprek. Ze gaven me uitleg over het centrum en de werking. Sindsdien kom ik elke donderdag naar hier. Ik ben hier heel graag. Het aanbod is veelzijdig en gevarieerd, van geheugenoefeningen tot kienen. Een keer per week komen is voor mij wel voldoende. Want ik ga dinsdag om de twee weken ook nog kienen in Kermt. En op woensdag en vrijdag breng ik tijd door met de familie. Zo is mijn week mooi gevuld, want ik moet natuurlijk ook voldoende rust nemen”, weet José.

• Dinsdag, 6 september 2022 om 19u30: “Mist, mijn moeder en ik”. Door Leen Persijn – Kleinkunstzangeres, theater en TV. • Dinsdag, 4 oktober 2022 om 19u30: “Hulpmiddelen bij dementie.” Door Laurine Ven – Expertisecentrum Dementie Contact. • Dinsdag, 8 november 2022 om 19u30: “Steeds weer loslaten bij dementie.” Door Lies Swert – Christelijke Mutualiteit. De praatcafés gaan door in het Lokaal Dienstencentrum – Campus Banneux, Hadewychlaan 74, 3500 Hasselt. Heb je vragen rond dementie of wil je graag dat we je maandelijks op de hoogte brengen van het volgende praatcafé? Neem dan zeker contact met ons op via het telefoonnummer 011 88 84 84 of e-mailadres info@hogevijf.be. Even binnenlopen kan natuurlijk ook altijd.

Sen 7

Vrijwilliger in de kijker

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Hallo … Ik ben Luc Willems, 66 jaar en draai al meer dan 10 jaar mee als vrijwilliger bij HOGEVIJF. Jarenlang was ik chauffeur voor de Minder Mobielen Centrale. Nu ben ik vooral nog actief bij de bezoekdienst. We brengen eenzame senioren een bezoekje en bieden hen een luisterend oor. Graag vertel ik je wat meer over mezelf.

“Omgaan met oudere mensen vind ik een leerrijke uitdaging.” 8

Ik heb bijna mijn hele loopbaan als IT’er gewerkt bij verschillende bedrijven. Twee jaar geleden ging ik met pensioen. Nu heb ik dus nog meer tijd voor vrijwilligerswerk. Toch zet ik me al meer dan 10 jaar in als vrijwilliger. Mijn eerste vrijwilligerswerk deed ik bij de Christelijke Mutualiteit en vzw Zorgende Handen, nu i-mens. Deze organisaties bieden ‘nachtzorg’ aan. Je brengt dan de nacht door bij hulpbehoevende mensen die moeilijk alleen kunnen zijn. ’s Nachts naar het toilet gaan is soms lastig voor hen, omdat ze bang zijn om te vallen. Daarom zijn wij er. Ook kan de mantelzorger dankzij dit aanbod even wat rust nemen. Letterlijk en figuurlijk. Voor de zorgbehoevende persoon zelf is het ook fijn om te weten dat er ’s nachts iemand in de buurt is. Zo kan hij met een gerust hart gaan slapen. Nachtzorg geeft senioren dus de kans om langer thuis te blijven wonen. Door de coronacrisis heb ik dit vrijwilligerswerk een tijd niet meer kunnen doen. In september hoop ik de draad weer op te pakken. Boodschappen doen voor een artieste Hoe ik bij het OCMW van Hasselt terecht kwam? Dankzij mijn toenmalige vriendin. We woonden in Diepenbeek en zij wees me

erop dat je bij het OCMW vrijwilligerswerk kon doen. Ik heb me dan geïnformeerd en kon aan de slag bij de Minder Mobielen Centrale en bij het bezoekersteam. Als chauffeur voor de Minder Mobielen Centrale zorg je voor het vervoer van hulpbehoevende mensen die zelf niet meer kunnen rijden. Je brengt hen bijvoorbeeld naar het ziekenhuis, de tandarts of naar het revalidatiecentrum. Of je doet boodschappen voor mensen die het huis niet meer uit kunnen. Ik ben lang chauffeur geweest voor een oudere dame die artieste was. Ze schilderde heel goed en maakte ook etsen. Een vrouw met een heel eigen karakter. Ze is intussen jammer genoeg overleden. Ik deed regelmatig boodschappen voor haar. Ze vertrouwde me helemaal en gaf me met haar boodschappenlijstje zelfs haar bankkaart mee. Dan kon ik geld afhalen om haar boodschappen te betalen. Ik had een heel goede verstandhouding met deze mevrouw. Dat vind ik ook het fijne van dit vrijwilligerswerk, je komt mensen tegen met verschillende persoonlijkheden en karakters. Daarmee omgaan is telkens weer een mooie uitdaging en erg leerrijk.

Sen 9

HOGEVIJF

“Twee tot drie keer per maand breng ik een oudere dame van 87 jaar een bezoekje. Dat is altijd op de maandagnamiddag. Ik bezoek haar intussen alweer twee jaar.”

Alleen op de wereld Sinds ik weer in Tongeren woon, rijd ik niet meer voor de Minder Mobielen Centrale. Wel werk ik nog steeds als vrijwilliger voor het bezoekersteam. Dat team is er voor eenzame senioren die blij zijn om af en toe een bezoekje van iemand te ontvangen. Als vrijwilliger neem je de tijd om er voor hen te zijn, wat te babbelen en hen gezelschap te houden. Je kunt ook eens een korte wandeling met hen maken. Dat geeft hen de gelegenheid om even buiten te komen en te bewegen. Twee tot drie keer per maand breng ik een oudere dame van 87 jaar een bezoekje. Dat is altijd op de maandagnamiddag. Ik bezoek haar intussen alweer twee jaar. Ze is weduwe en eigenlijk een beetje alleen op de wereld. Ze heeft geen kinderen en ook geen familie meer. Daardoor krijgt ze nooit bezoek. Dan dreigt een mens al eens te veel na te denken en te gaan tobben. Sommigen worden depressief. Deze mevrouw waardeert het dan ook echt dat er iemand van het bezoekersteam langskomt om haar gezelschap te houden. Zo kan ze haar hart luchten en haar leven delen met iemand die er voor haar is. Ik kan goed met haar overweg en bij elk bezoekje neem ik alle tijd om 10

naar haar te luisteren. Het is me opgevallen hoe snel deze mensen hun hart openen en hun leven met je delen. Ze hebben echt nood aan een luisterend oor. Je kunt als vrijwilliger dan ook veel voor hen betekenen. Een kwestie van bezig zijn Veel senioren zijn eenzaam en krijgen last van zwaarmoedigheid. Daardoor wordt hun wereldje nog kleiner en dreigen ze nog eenzamer te worden. Vanuit het bezoekersteam hopen we daar wat aan te doen. In kleine stapjes probeer ik zo iemand weer wat bij het leven te betrekken. Ik weet zelf wat het is om diep te zitten en het moeilijk te hebben. Daarom beteken ik graag iets voor mensen die in soortgelijke situaties zitten. Ik ken de remedie. Het is vaak een kwestie van bezig zijn, al is het maar een half uurtje per dag. Het helpt. Door iets te gaan doen, verzet je je gedachten. Je hebt afleiding en gaat minder tobben.

Grenzeloos fietsplezier Ben je iets minder mobiel en wil je volop genieten van de fietsbelevingen in Hasselt? Reserveer dan vanaf nu een rolstoelplateaufiets of duofiets bij City-Rent te Hasselt. De kostprijs is hetzelfde als voor andere elektrische fietsen: 30 euro. Bovendien heeft Inter, het Vlaams expertisecentrum toegankelijkheid, een Hasseltse fietsroute doorheen Kiewit (23 km) en enkele horecazaken gescreend op hun toegankelijkheid. Zo kan je vanaf nu de toegankelijkheidsinformatie raadplegen op ons fietskaartje van zowel deze fietsroute als van enkele horecazaken gelegen op deze route. Binnenkort screenen we ook nog 2 andere fietsroutes. Eentje laat je Herkenrode en de Wijers verkennen en de andere loopt door Rapertingen. Stad Hasselt wil er zo voor zorgen dat iedereen grenzeloos kan genieten van de fietsbelevingen die wij te bieden hebben! Kom snel meer te weten Surf naar www.hasselt.be/nl/aangepaste-fiets-huren

Het vrijwilligerswerk dat ik voor HOGEVIJF mag doen, geeft me veel voldoening. Ik zie dat de mensen blij zijn als ze me zien komen. Het is fijn als je een ander tot hulp kunt zijn. De senioren ervaren echt steun als je hen een bezoekje brengt en naar hen luistert. Daar doen we het voor!

Sen 11

Buurtcoach HOGEVIJF

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Kaat Bernaerts is sinds 1 april de buurtcoach van de lokale dienstencentra in Banneux en Stadspark. Via de twee centra richt ze zich tot de inwoners van Kiewit, de Banneuxwijk en de Katarinawijk. Maar waarom heeft Stad Hasselt eigenlijk een buurtcoach aangeworven? En wat hoopt Kaat te verwezenlijken? Hasselts GOUD ging bij haar en Toon Linsen op de koffie. Toon is de coördinator van de lokale dienstencentra in Hasselt.

Kaat Bernaerts studeerde af als ergotherapeut en sociaal agoog. Haar eerste werkervaring deed ze op bij het Centrum voor Kinderpsychiatrie. Dit centrum maakt deel uit van het Medisch Centrum Sint-Jozef (Bilzen) maar ligt op de campus van het Jessa Ziekenhuis. Kaat merkte al snel dat ze graag breder wilde bezig zijn en solliciteerde voor de job van buurtcoach bij Stad Hasselt.

“Ik ben tevreden als ik zie dat er warme en zorgzame buurten zijn ontstaan” 12

Dag Kaat, kun je de lezer vertellen waarom je je kandidaat stelde voor deze job? Kaat: “Ik heb zes maanden voor het Centrum voor Kinderpsychiatrie gewerkt. Een leuke en boeiende ervaring. Toch merkte ik dat therapie geven niet helemaal mijn ding is. Ik had ook gedacht dat ik meer contact zou hebben met het hele netwerk rondom de cliënt. Zo ontdekte ik dat ik me graag wilde bezighouden met een bredere doelgroep en een ruimer netwerk. De job van buurtcoach sloot perfect aan op mijn ambities. Nu krijg ik de kans om met een heel diverse groep van mensen en organisaties samen te werken. Ik kijk er echt naar uit om samen met anderen te werken aan het sociale weefsel van de wijken rond de dienstencentra. Mijn droom

is dat we omgevingen kunnen creëren waar mensen zich veilig, vaardig en goed voelen. Dat we in contact komen met de mensen die we nu niet of moeilijk bereiken. En ook de weg daarnaartoe boeit me enorm.” Je bent ondertussen een paar maanden bezig. Wat zijn je eerste indrukken en vaststellingen? Kaat: “Ik zit nog in een verkennende fase. De Stad Hasselt is een grote organisatie. Het duurt even voordat je je collega’s kent en weet wie wat doet. Het is een tijd van kennismaken en inlezen in de materie. Ook ga ik na wat er in andere steden en gemeenten gebeurt op het vlak van buurtcoaching. Daarnaast ga ik zitdagen houden waarop buurtbewoners zonder afspraak mogen langskomen. Elke dinsdagvoormiddag zit ik in het dienstencentrum Banneux en elke donderdagvoormiddag in dienstencentrum Stadspark. In de namiddag trek ik de buurt in om de mensen beter te leren kennen. Ik neem deel aan buurtbabbels en de wijkwerking. Ook dat geeft me een beeld van wat er leeft. In de Katarinawijk ben ik nog wat zoekend. Daar is veel meer hoogbouw. Tussen bewoners van

Sen 13

Buurtcoach HOGEVIJF

appartementen is er altijd wat meer afstand en daardoor ook meer eenzaamheid. Een grote uitdaging voor ons.” Met welk doel heeft de Stad Hasselt een buurtcoach aangeworven? Toon Linsen: “Vanuit het woonzorgdecreet wordt sterk ingezet op buurtgerichte zorg. Het idee van ‘zorgzame buurten’ komt nog van de vorige ministers van Welzijn Jo Vandeurzen en Wouter Beke. We hebben daarin de afgelopen jaren al kleine stappen gezet. Maar de vooruitgang bleef beperkt door de gevolgen van de coronacrisis en een gebrek aan tijd. Daarom heeft de stad er nu voor gekozen om een voltijdse buurtcoach aan te werven. We willen de wijken rondom onze twee centra meer betrekken bij onze werking en ons aanbod. Want ook wij willen ons steentje bijdragen aan zorgzame wijken rondom onze centra.” Richten jullie je tot iedereen in de buurt? Toon: “Onze belangrijkste doelgroep blijven de senioren en maatschappelijk kwetsbare mensen. Maar in principe is iedereen hier 14

welkom. We stellen onze werking en activiteiten open voor inwoners van alle leeftijden uit de buurt. Al spitsen we ons vanuit het lokale dienstencentrum Banneux wel toe op Kiewit en de Banneuxwijk. Voor het lokale dienstencentrum Stadspark is dat de Katarinawijk.” In welke zin verschilt de taak van de buurtcoach met die van het lokale opbouwwerk dat al bestaat? Kaat: “Er wordt inderdaad al heel wat aangeboden aan de inwoners. Toch is het aanbod lang niet bij iedereen goed bekend en kan onze toegankelijkheid nog beter. Voor bepaalde groepen is het niet gemakkelijk om informatie over het lokale (zorg)aanbod op het internet terug te vinden. Met hen moeten we rekening blijven houden. Ook zou ik graag eens de eerstelijnsdiensten samenbrengen om te bekijken hoe we ons aanbod beter kunnen afstemmen en bekender kunnen maken. Vooral mensen die in een kwetsbare positie zitten, dreigen nog al eens uit de boot te vallen. Dat willen we graag voorkomen door sterk preventief in te zetten op de ontwikkeling van gezondheidsvaardigheden.”

Toon: “We streven ernaar om mensen die behoefte hebben aan activiteiten en sociaal contact gemakkelijker naar ons centrum te krijgen. Het verschil met het lokale opbouwwerk is dat zij hun aanbod ín de wijken organiseren. Onze activiteiten daarentegen vinden altijd plaats in onze twee centra. Ook richten we ons alleen tot de drie genoemde wijken, terwijl het buurtwerk veel breder actief is. Verder zetten we sterk in op informele zorg en gezondheidsvaardigheden. Drie jaar geleden maakten we een algemene buurtanalyse om tendensen in wijken te ontdekken. Die analyse gaf ons nuttige inzichten en sturing. Zo ontdekten we bijvoorbeeld dat er in de Banneuxwijk meer allochtonen wonen dan gemiddeld. Toch stelden we vast dat we die doelgroep niet goed bereiken met ons aanbod. Daar willen we aan werken. Eind dit jaar zal Kaat trouwens een nieuwe analyse opmaken voor de komende drie jaar.” Kaat: “Dat zal ik samen met de wijkwerking doen, zodat we mensen niet onnodig veel

en vaak hoeven te bevragen. We kunnen dat voorkomen met een gezamenlijke en transversale analyse.” Stel, we zijn een paar jaar verder. Wanneer ben jij tevreden over de resultaten? Kaat: “Ik ben tevreden als ik zie dat er warme en zorgzame buurten zijn ontstaan. Waar iedereen zich thuis kan voelen en waar ze een beetje op elkaars gezondheid en welzijn letten. Dat de mensen er voor elkaar zijn in de kleine dingen, zoals de planten water geven als je buurman op vakantie is. Of brood halen bij de bakker als je weet dat je buurvrouw slecht ter been is. Verder hoop ik dat het contact en de afstemming via netwerktafels en buurttafels is gegroeid. Ook is het mijn wens dat we elkaar als organisaties binnen de eerstelijnszorg beter kennen. Dat we elkaar sneller op de hoogte brengen als we mensen opmerken die het moeilijk hebben. Als we dat samen voor elkaar krijgen, zal ik een heel tevreden buurtcoach zijn”, besluit Kaat.

Wil je iets melden of doorgeven aan Kaat? Heb je een idee om de buurt een stukje aangenamer en warmer te maken? Spring gerust eens binnen tijdens een van haar zitdagen: • Lokaal dienstencentrum campus Banneux: elke dinsdag van 9 tot 11 uur • Lokaal dienstencentrum campus Stadspark: elke donderdag van 9 tot 11 uur Je hoeft geen afspraak te maken. Liever via de digitale weg? Je kunt haar bereiken via kaat.bernaerts@hogevijf.be of stuur een whatsappberichtje of sms naar 0471 33 55 18. Ze is op werkdagen bereikbaar van 9 tot 16 uur.

In Memoriam

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash Bewonersraad woonzorgcentrum

Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering

HOGEVIJF betrekt niet enkel familieleden en mantelzorgers, maar natuurlijk ook zijn bewoners bij het uitzetten van beleidslijnen. Hiervoor organiseren we vier keer per jaar een bewonersraad onder leiding van onze medewerkers van de dienst ergo en animatie. Twaalf bewoners maken deel uit van dit overleg, waarbij we er op letten om van iedere leefgroep minstens één bewoner te betrekken. Op deze bewonersraad krijgen bewoners de kans tot inspraak, suggesties en voorstellen over de werking van het woonzorgcentrum en de activiteiten te formuleren. De agenda bestaat uit punten die de aanwezigen zelf mogen aangeven, aangevuld met informatie die we als organisatie graag met hen willen bespreken. De eerstvolgende bewonersraden gaan door op volgende data: • Campus Banneux: dinsdag 6 september 2022 • Campus Stadspark: woensdag 28 september 2022

Brandsma Agatha Mathijs Mariette Cuijvers Helena Vanhees Guido Deracourt Charles Salens Raymonde Jorissen Frans Henskens Leopoldine Dylst Leon Van Eynde Julius Pletsers Francis Crijns Tonny Fels Maria Hoewaer Irma Meers Yvonne Bollen Godelieva Smolders Virginia Coenen Marie-Louise Hick Marie-Therese Hechtermans Paula Vissers Bertha Reekmans Irene Vanheesbeke Louis Wiams Marie Put Jean

CS Xavier CS Arthur CB Elisabeth CB Emiel CS Germaine CS Xavier CS Pauline CB Hendrik CB Madeleine CS Xavier CS Theofiel CB Emiel CS Germaine CB Hendrik CB Edward CS Germaine CB Elisabeth CS Marie-Louise CS Katrien CS Xavier CS Arthur CS Oscar CB Hendrik CS Xavier CB Virginie

24/03/2022 31/03/2022 1/04/2022 3/04/2022 12/04/2022 14/04/2022 16/04/2022 19/04/2022 20/04/2022 21/04/2022 24/04/2022 25/04/2022 26/04/2022 26/04/2022 10/05/2022 11/05/2022 14/05/2022 17/05/2022 18/05/2022 20/05/2022 22/05/2022 29/05/2022 5/06/2022 7/06/2022 14/06/2022

Sen 17

Vroeger en nu

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

We ontmoeten Cecile Lalieu in de leefruimte waar ze ‘vier op een rij’ speelt met twee zusters. Het is een plek waar ze graag vertoeft, tussen de mensen. Als optimist pur sang bekijkt ze het leven altijd van de positieve kant. Ze voelt zich gelukkig als ze de mensen om haar heen blij kan maken.

“Ik bekijk het leven van de positieve kant.”

Iemand van het personeel rijdt Cecile in haar rolstoel naar haar kamer. Terwijl we door de gang rijden, vertelt ze hoe ze telkens weer geniet van het buitenlicht dat haar tegemoet straalt door het grote raam op het einde van de gang. Zo maken we meteen al kennis met haar positieve en optimistische kijk op het leven. Eenmaal op haar kamer, steekt ze van wal. “Ge moogt vragen wat ge wilt. Ik sta open voor alles! Maar ze hebben u toch wel gezegd dat ik veel babbel, hè? Als ik teveel babbel moet ge me afremmen.” En zo zijn we vertrokken voor een kleurrijk en begeesterd gesprek. Cecile Lalieu werd 84 jaar geleden geboren als Cecilia Maria Catharina, maar iedereen noemt haar Cecile of Cecileke. Ze groeide op in Arnhem, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Een stad waar in de Tweede Wereldoorlog zwaar werd gevochten. “We hebben toen bijna een half jaar in de kelder van ons huis gezeten.

Boven ons sliepen de Duitsers. Jonge jongens die móesten vechten, anders zouden ze voor het vuurpeloton komen …” Juffrouw Lalieu “Als jongste van vijf kinderen moest ik me verdedigen met mijn mondje. Ik had mijn ‘bebbel’ gelukkig mee. Dan luisterde mijn moeder tenminste naar me”, lacht Cecile. “Ik was een heel enthousiast en vrolijk kind. Mijn moeder dacht dat kleuterleidster zijn daarom wel iets voor mij was. Dat ben ik dan ook geworden. Met kinderen omgaan is iets dat je in je moet hebben. Ik deed het graag. Het mooiste vond ik hun spontaniteit. Ik kon goed tekenen en maakte na schooltijd regelmatig tekeningen op het schoolbord. Ik genoot er dan altijd van om de kinderen de volgende dag te zien binnen komen. Hun gezichtjes vol nieuwsgierigheid naar wat ik nu weer had getekend.” “Mijn vader was bedrijfsleider bij de Arnhemsche Courant. Ik ging hem elke dag

Sen 19

Vroeger en nu

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“Ondanks al die gebeurtenissen ben ik altijd optimistisch gebleven. Ik denk dat ik zo geboren ben.” na zijn werk ophalen met de fiets. Hij was een schat van een vader, de zachtste man ter wereld. Dat babbelen heb ik trouwens van hem. Hij kon het ook heel goed uitleggen. Mijn moeder was best streng, maar wel rechtvaardig. Ik denk dat dat ook kwam omdat ze vijf kinderen moest opvoeden en ze dat best wel zwaar vond.”

zouden komen. Het was ook de tijd dat de pil er nog niet was. Mijn man wilde absoluut geen derde kind meer. Daar komt nog bij dat mijn schoonvader niks van mij moest hebben. Hij begreep niet hoe zijn zoon het in zijn hoofd had gehaald om met een Hollandse te trouwen.”

Een ware Adonis “Ik was 19 jaar en met mijn ouders op vakantie in Frankrijk. Op ons vakantieadres beschikten we over een mooi, groot zwembad. En daar verscheen plots een knul. Wauw, een beeld van een jongen. Een ware adonis. Heel zelfbewust. Ik wist toen nog niet dat hij Belg was en beroepsmilitair. We werden verliefd. Mijn vader zag onze relatie wel zitten want hij verdiende als beroepsmilitair goed zijn brood. We trouwden en verhuisden naar de kazerne in Siegen, dat in Duitsland ligt. In die tijd lagen daar ook Belgische militairen. We woonden als gezin bij mensen in en leerden daardoor snel Duits. Maar mooie liedjes duren helaas niet altijd lang …”

“Toen we later bij mijn ouders in Arnhem gingen logeren, veranderde mijn leven. Ik werd na de eerste nacht daar ’s morgens wakker en het was stil … Mijn vader was al naar zijn werk. Mijn moeder sliep nog. Wat bleek? Mijn man was met onze twee kinderen met de noorderzon vertrokken! Ik heb hem daarna nooit meer gezien. Later kregen we bericht dat hij met onze zonen in Amerika zat. Ik heb mijn jongens hier in HOGEVIJF pas weer teruggezien. Ik was jarig en de meisjes (zusters) hadden geregeld dat ze mij op mijn verjaardag zouden komen bezoeken. Ze waren ondertussen de 60 voorbij. Het was een heel bijzonder weerzien. De oudste leek echt op z’n vader en de jongste op mij. Ze mochten maar een half uurtje blijven maar ik heb er echt van genoten.”

“Er moet ergens iets gebeurd zijn toen we op vakantie waren bij mijn schoonouders in Geel. We hadden ondertussen twee zoontjes. Bij mijn man en mijn schoonvader was er grote bezorgdheid dat er nog kindjes

Optimistisch leven “Ondanks al die gebeurtenissen ben ik altijd optimistisch gebleven. Ik denk dat ik zo geboren ben. Al van kleins af aan was ik een spring-in-’t-veld. Ik was speels, en

zag in alles het goede. Verdriet ken ik niet, ik vind dat de moeite niet waard. Allemaal verloren tijd. Als ik met ziekte of pijn te maken krijg, geloof ik dat ik dat moet meemaken om beter te kunnen denken. Het helpt me vooruit. Ik beleef elke dag intens. Denk na over wat er in mijn leven gebeurt, waarom ik me goed of slecht voel. Ik krijg altijd antwoord op mijn vragen. Wat gebeurt, moet gebeuren. Met een optimistische instelling kom je erdoor.” Cecile verblijft ondertussen ruim anderhalf jaar in Campus Stadspark. Ze voelt

zich er heel gelukkig. “Dankzij de thuisverpleegster ben ik hier terecht gekomen. Ik woon hier graag. We worden heel goed verzorgd. We krijgen lekker te eten, altijd meer dan genoeg én op tijd. ‘De meisjes’ (verpleegsters) leven met je mee en zijn heel vriendelijk. En ook met de jongens (verplegers) kan ik het goed vinden. We maken grapjes met elkaar. Ik hoef ’s nachts maar op dat belleke te drukken en binnen 5 minuten staan ze aan m’n bed: ‘Cecileke, zeg het eens?’ Het zijn allemaal schatten! Het is hier het aards paradijs!”, besluit Cecile tevreden.

Newsflash Gebruikersraden assistentiewoningen Om de drie maanden nodigen we de bewoners van onze assistentiewoningen graag uit op een gebruikersraad. We stellen hier nieuwigheden binnen onze werking voor, maar geven natuurlijk ook telkens opnieuw een toelichting over hoe alles in zijn werk gaat op de campus. We wisselen met plezier van gedachten met de aanwezigen en vragen staat dus uiteraard steeds vrij. Je kan als deelnemer zelf natuurlijk ook bepaalde zaken ter bespreking agenderen op deze vergadering. Let er wel op dat we voor elke campus een aparte gebruikersraad organiseren. De volgende data zijn: • Campus Banneux: Maandag 19 september 2022 vanaf 10u00 • Campus Stadspark: Donderdag 22 september 2022 vanaf 10u00 • Campus Rederijkers: Woensdag 21 september 2022 vanaf 10u00 Deze gebruikersraad gaat telkens door in de gemeenschappelijke ruimte van het gebouw.

Sen 21

Assistentiewoningen Banneux

Assistentiewoningen Stadspark

Koffieklets

Pasen

Centrum voor dagverzorging Banneux

Assistentiewoningen Rederijkers Hoger-lager

Bingo

Fitometer

Petanque

Pasen 22

Sen 23

Centrum voor dagverzorging Stadspark

Overzicht activiteiten

Wekelijkse activiteiten 2022 Campus Banneux

Bezoek konijn en hond

Maandag 10u00 Geheugenles Woonzorgcentrum (Herstart in september)

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Maandag

Woonzorgcentrum Inkomhal

Campus Banneux

Dinsdag

10u00 Geheugenles Woonzorgcentrum (Herstart in september)

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Dinsdag 14u00 Kaartgroep Woonzorgcentrum

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Woensdag 10u30 Stoelyoga Woonzorgcentrum

Campus Banneux Vergaderlokaal gelijkvloers

Woensdag 13u00 De-MENS-ie vriendelijke Wandeling (onder

Woonzorgcentrum

Campus Banneux

Donderdag 10u00 Handwerkgroep Woonzorgcentrum

Campus Banneux Inkomhal

Vrijdag

Woonzorgcentrum

Campus Banneux

Vrijdag 14u00 Rummikub Woonzorgcentrum

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

14u30 Kienen (om de 14 dagen)

Krant lezen

Crea

Woonzorgcentrum en Centrum voor dagverzorging Banneux

10u00

voorbehoud weerbericht)

Wandelgroep (onder voorbehoud weerbericht)

Volleybal

Sen 25

Overzicht activiteiten

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Wekelijkse activiteiten 2022 Campus Stadspark

Maandag 10u00 Creagroep Woonzorgcentrum

Campus Stadspark Polyvalente zaal

Maandag 13u00 De-MENS-ie vriendelijke Wandeling (onder

Campus Stadspark

Woonzorgcentrum

voorbehoud weerbericht)

Maandag 14u30 Kienen Woonzorgcentrum

Campus Stadspark Afwisselend leegroep Oscar of Arthur

Dinsdag

Campus Stadspark Polyvalente zaal

10u30 Geheugenles Woonzorgcentrum (Herstart in september)

Woensdag

14u00

Handwerkgroep

Woonzorgcentrum

(om de 14 dagen)

Donderdag

10u30

Geheugenles

Woonzorgcentrum

(Herstart in

Campus Stadspark Leefruimte Oscar Campus Stadspark Polyvalente zaal

september)

Donderdag 10u30 Wandelgroep Woonzorgcentrum (onder voorbehoud weerbericht)

Campus Stadspark Polyvalente zaal

Overzicht activiteiten 2022 Campus Banneux

Dinsdag 14u45 Bewegen 5 juli op muziek

Woonzorgcentrum Centrum voor dagverzorging

Campus Banneux Lokaal 0.03 of binnentuin

Dinsdag 10u00- Barbecue voor Woonzorgcentrum 5 juli 14u00 kookgroep

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Dinsdag 14u00 Activiteiten Woonzorgcentrum 12 juli Tour de France (Fietsmarathon en prijsuitreiking)

Campus Banneux Leefruimtes

Dinsdag Nog te Petanque competitie 12 juli bepalen

Woonzorgcentrum Centrum voor dagverzorging

Campus Banneux Binnentuin

Vrijdag 10u00- Barbecue voor Woonzorgcentrum 22 juli 14u00 kookgroep

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Vrijdag 10u00- Barbecue voor Woonzorgcentrum 27 juli 14u00 kookgroep

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Maandag 14u00 25 juli

Afsluiting Woonzorgcentrum Tour de France

Campus Banneux Inkomhal

Dinsdag 14u00 Kledingverkoop Dimoda Woonzorgcentrum 26 juli tem donderdag 28 juli 2022

Campus Banneux Polyvalente zaal

Sen 27

Overzicht activiteiten

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Woensdag 10u00- Barbecue voor Woonzorgcentrum 3 augustus 14u00 kookgroep

Campus Banneux EKA lokaal 3de verdieping

Maandag 12u00 Pastadag Leefgroep Woonzorgcentrum 25 juli Germaine & Xavier

Campus Stadspark Leefruimtes Germaine & Xavier

Maandag Nog te 8 augustus tem bepalen 12 augustus

Activiteiten kampje Woonzorgcentrum Koning Kevin

Campus Banneux Nog te bepalen

Donderdag 12u00 28 juli

Barbecue Woonzorgcentrum Leefgroep Theofiel & Marie Louise

Campus Stadspark Leefgroep Theofiel & Marie Louise

Maandag 14u008 augustus tem 17u00 14 augustus

Duofiets Individuele ritten

Campus Banneux

Donderdag 14u00 Zuiderse namiddag Woonzorgcentrum 4 augustus

Campus Stadspark Binnentuin

Campus Banneux Nog te bepalen

Maandag 12u00 Pastadag Leefgroep Woonzorgcentrum 8 augustus Theofiel & Marie Louise

Campus Stadspark Leefruimtes Theofiel & Marie Louise

Campus Banneux Polyvalente zaal

Donderdag 12u00 11 augustus

Campus Stadspark Leefgroep Arthur & Katrien

Maandag 19 september tem 23 sept

Woonzorgcentrum

Nog te Vlaamse kermis Woonzorgcentrum bepalen

Maandag 14u00 Contactkoor Woonzorgcentrum 26 september

Overzicht activiteiten 2022 Campus Stadspark

Maandag 12u00 Pastadag Leefgroep Woonzorgcentrum 4 juli Oscar & Pauline

Campus Stadspark Leefruimtes Oscar & Pauline

Donderdag 12u00 7 juli

Barbecue Woonzorgcentrum Leefgroep Germaine & Xavier

Campus Stadspark Leefruimtes Germaine & Xavier

Woensdag 14u00 Fietsen met de Tour Woonzorgcentrum 13 juli de France & bistro

Campus Stadspark Polyvalente zaal & kiné zaal

Barbecue Woonzorgcentrum Leefgroep Arthur & Katrien

Maandag 12u00 Pastadag Leefgroep Woonzorgcentrum 22 augustus Arthur & Katrien

Campus Stadspark Leefruimtes Arthur & Katrien

Maandag 14u00 Contactkoor Woonzorgcentrum 12 september

Campus Stadspark Polyvalente zaal

Woensdag 15u00 Kermistaart Woonzorgcentrum 21 september

Campus Stadspark Leefruimtes

Donderdag Nog te Vlaamse kermis Woonzorgcentrum 22 September bepalen

Campus Stadspark Nog te bepalen

Komende maanden gaan onze collega’s maximaal inzetten op kleinschalige activiteiten. Zo zullen er meer activiteiten op maat uitgewerkt worden om te kunnen inspelen op de individuele mogelijkheden van elke bewoner.

Sen 29

Woonzorgcentrum Banneux

Bruin café - vaderdag Kookgroep

Schoolfeest toverfluit

De-mens-ie vriendelijke wandeling

Yoga

Viering jarigen maart & april Lentewandeling met ijsje

Pasen Verwennamiddag moederdag 30

Sen 31

Woonzorgcentrum Stadspark

Woonzorgcentrum Stadspark Slingers maken

Schoenenverkoop Dhr. Beeken en Mevr. Reners 60 jaar getrouwd

Buitenfitness

Jarigen mei

Playbackshow

Pasen

Koffiekransje

Jarigen april

Geheugenkoor 32

Sen 33

Woonzorgcentrum Stadspark

Woonzorgcentrum Stadspark ???? Stoelyoga en dansen

Zomerfestival

Valpreventie

Verwennamiddag moederdag

Koekjes bakken

Sen 35

Woordzoeker

PUZZELEN MET

Seniorenvoorzieningen OCMW Hasselt

Autoloos Avondkledij Babbeltjes Bagageriem Bloempot Buitenhof Dansschoenen

OPLOSSING

Fotocamera Kampeertent Nagenieten Picknicken Praatavond Ravotten Regenboog

Reiskoffer Siesta Tennis Tuinslang Zeilboot Zomer Zonnejurk

Sen 37

Mantelzorger

“Als mantelzorger vul ik de goede zorg die HOGEVIJF al biedt, aan. Dat doe ik niet alleen, want ook mijn oudste broer helpt mee. Samen regelen we bijvoorbeeld haar administratie. Mijn zus volgt de zaken op als ik met vakantie ben. Ze ontvangt alle post van onze moeder en stuurt die dan door naar mij om het af te handelen. Ook help ik mijn moeder om het contact met haar twee zonen te onderhouden. Ze wonen in Spanje en Kroatië. Via WhatsApp bel ik hen dan op om even bij te praten.”

“Ik durf met een gerust hart een paar dagen op vakantie te gaan” Monique Smeets werkte 42 jaar lang met hart en ziel in de zorgsector. Sinds vorig jaar geniet ze samen met haar man van haar welverdiende pensioen. Nu wil het koppel vooral nog veel van de wereld zien. Toch blijft Monique de zorg ook een warm hart toedragen. Ze werd mantelzorger van haar moeder Mia Brouwers. Die verblijft sinds januari in ons woonzorgcentrum op campus Banneux. Ook hoopt Monique binnenkort aan de slag te kunnen als vrijwilliger op de campus.

Van kortverblijf naar vaste stek “Ik groeide op als middelste van vijf kinderen. Toen mijn vader overleed hebben we als kinderen besloten om mama naar Hasselt te halen. Zo konden we beter voor haar zorgen. Ze was een van de eerste bewoners van het woonzorgcentrum Clarenhof dat toen de deuren opende.” “In november 2021 werd mijn moeder in het ziekenhuis opgenomen door gezondheidsproblemen. Ze heeft er 8 weken gelegen. Daarna moesten we op zoek naar een voorziening voor kortverblijf waar ze verder kon revalideren en herstellen. Woonzorgcentrum HOGEVIJF had op Campus Banneux nog een plaats. We merkten al snel

dat ze zich hier goed en gelukkig voelde. Dat is precies hoe je het als familie graag ziet, want het zijn toch de laatste jaren van haar leven. Toen de periode van kortverblijf eindigde, vroegen we of ze toch kon blijven, maar dan als vaste bewoner. Ze had het goed naar haar zin, en daar waren wij als familie heel blij mee. Er bleek gelukkig een kamer beschikbaar te zijn. En zo verblijft ze nu sinds eind januari op de afdeling Emiel van Campus Banneux.” “We hebben haar hier echt zien openbloeien. Mede dankzij het personeel, want we hadden hen gevraagd of ze wilden proberen mijn moeder mee te krijgen naar de activiteiten. Dat is gelukt. Ze gaat kienen en vanuit de stoel doet ze mee met de danslessen. Wel jammer dat haar gehoor zo slecht is, dat houdt haar soms wat tegen om in gesprek te gaan met anderen. Ik waardeer het heel erg dat het personeel zo’n moeite doet om haar te betrekken bij de activiteiten. Ze moeten het toch maar allemaal doen, hè. Haar telkens weer vragen of ze wil meekomen. Een dikke pluim voor hen. Het geeft me als dochter en mantelzorger gemoedsrust te weten dat ze zo goed verzorgd wordt. Ik durf met een gerust hart een paar dagen op vakantie te gaan.”

Sen 39

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Een parelke! “Onze dochter is heel sociaal aangelegd en werkt in het bijzonder onderwijs. Ze komt haar oma regelmatig opzoeken. Soms neemt ze zelfs haar babysitkindjes mee. Samen gaan ze dan Rummikub of Uno spelen. Als ik op vakantie ga, kan ik 100 procent op haar rekenen. Ze neemt dan al mijn taken als mantelzorger over. Ze is een parelke. Het spel Rummikub heeft mijn moeder trouwens leren spelen in coronatijd. We hebben haar toen drie maanden thuis opgevangen. Bij mooi weer gingen we al eens buiten Rummikub spelen. Na een paar potjes speelde ze me zo onder tafel! En ze wordt elke keer beter en beter. Al leidt ze al langer aan alzheimer, dit spel aanleren was helemaal geen probleem voor haar”, lacht Monique. Vrijwilligerswerk “Ik heb de laatste jaren veel voor me moeten laten zorgen. Nu het beter met me gaat, wil ik me liefst weer voor anderen inzetten. Daarom dat ik me naast mantelzorger nu ook als vrijwilliger heb opgegeven. Ik heb er al wat van mogen proeven tijdens de nationale stakingsdag in juni. Toen staakte het verpleegkundige personeel. Ik las er een bericht over in de krant en bood me bij HOGEVIJF aan met de vraag of ze hulp konden gebruiken. Ik mocht meteen starten en meedraaien op de afdeling waar mijn moeder verblijft. Het eerste halfuur moest ik even m’n draai vinden omdat ik niet alle namen kende. Maar daar hadden ze wat op 40

gevonden. Ze plakten bij iedere bewoner een naamkaartje en gaven me een papier met alle namen erop. En bij de deur van elke kamer hangt een foto, dat maakt het werk een stuk gemakkelijker. Met veel voldoening ging ik die avond dan ook naar huis. Dat smaakte naar meer!” “Tijdens de zomervakantie hoop ik als vrijwilliger te mogen bijspringen waar nodig. Ik heb mijn hele leven in de zorg gewerkt. De voldoening die dat geeft, heb ik de laatste jaren wel gemist. Binnenkort komt Lore, de vrijwilligerscoördinator, langs om met me te praten over het vrijwilligerswerk. Ik hoop dat ik me mag inzetten op de afdeling van mijn moeder, want daar ken ik de bewoners nu al een beetje.” Onder de indruk Monique heeft veel waardering voor het personeel dat op Campus Banneux werkt. “Ik kom al langer wekelijks op bezoek bij mijn moeder, maar die dag als vrijwilliger gaf me nog meer zicht op hoe alles er reilt en zeilt. Ik moet zeggen, chapeau voor het personeel hier! Ze hebben een heel open houding en bieden echt een luisterend oor. Ik weet dat veel woonzorgcentra onderbemand zijn. Toch blijft het personeel de bewoners goed verplegen. Ze zien er steeds mooi verzorgd uit en ook de kamers liggen er netjes bij. En dat met een beperkte bezetting. Je moet het toch maar doen, hè!”, sluit Monique vol bewondering af.

Een bewuste overstap naar een groen en duurzaam elektriciteitsverbruik Sinds eind juni bedekken maar liefst 639 zonnepanelen het dak van Campus Banneux. Een duidelijk statement waarmee Stad Hasselt aantoont dat de verduurzaming van haar gebouwen prioriteit heeft. Om een beter beeld te krijgen van dit grote investeringsproject legden we ons oor te luisteren bij Veerle Vanlook, directeur ouderenbeleid bij HOGEVIJF en Raf Vandenreyt, projectmedeleider van de afdeling Milieu en Energie van Stad Hasselt.

Sen 41

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Terwijl we Veerle en Raf spreken op een zonnige middag in juni, krijgt het nieuwe zonnepark boven onze hoofden volop vorm. Veerle: “De bewoners vroegen zich al af wat we met zoveel zonnepanelen gingen doen. Maar die hebben we inderdaad allemaal nodig om voldoende elektriciteit op te wekken om de hele campus te voorzien van elektriciteit. We verbruiken hier jaarlijks evenveel stroom als 190 gezinnen samen. Bijna al die stroom halen we nu nog van het net.” Waarom kiest Stad Hasselt ervoor om te investeren in zonnepanelen? Raf: Stad Hasselt ondertekende het ‘Convenant of mayors’ en ging daarmee het engagement aan om haar CO2-uitstoot tegen 2030 te beperken met 40 procent. Bovendien maken we deel uit van het project SURE2050 (Sustainable Real Estate 2050). Dat is een initiatief dat Vlaamse lokale overheden ondersteunt bij het realiseren van een energieneutraal, comfortabel en toekomstbestendig gebouwenpatrimonium. We geloven dat we als openbaar bestuur een voorbeeldfunctie hierin te vervullen hebben. We willen ons patrimonium verduurzamen, meer groene energie produceren en kostenbesparend bezig zijn.” Veerle: “Kiezen voor zonnepanelen en dus voor groene energie, sluit aan bij de inspanningen die Stad Hasselt levert om de 17 duurzame ontwikkelingsdoelstellingen te realiseren. In het Engels beter bekend als de Sustainable Development Goals (SDG’s). Ze zijn in 2015 door de Verenigde Naties 42

vastgesteld als de nieuwe mondiale duurzame ontwikkelingsagenda voor 2030. De zevende doelstelling gaat over het toewerken naar betaalbare en duurzame energie. Dus het voornemen om iedereen te verzekeren van toegang tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie. Daar dragen we met dit project ons steentje aan bij.” Wanneer zijn jullie begonnen met de voorbereidingen en is deze investering snel terugverdiend? Raf: “Een paar jaar geleden begon ik al met de voorbereiding van dit project. Toen gingen we nog uit van zonnepanelen met een capaciteit van 340 kW, ondertussen evolueerde het vermogen per paneel al tot 385 kW. Met deze panelen halen we het maximale rendement uit de beschikbare oppervlakte. De technologie evolueert erg snel en wordt steeds efficiënter. Deze zonnepanelen beschikken daarnaast over een coating met een soort zelfreinigend effect. Daardoor blijven de panelen schoner waardoor ze hun efficiëntie beter blijven behouden.” “Wat betreft het terugverdieneffect, het gaat inderdaad om flinke aanschafkosten. Toch hebben we de energetische investering al in 3,9 jaar terugverdiend. De elektriciteit die de 639 zonnepanelen opwekken, zullen we bijna helemaal op hetzelfde moment gaan verbruiken. In ideale omstandigheden, zoals op een heldere zonnige dag, kan het zijn dat we wat aan het stroomnet leveren. Dankzij deze investering stoten we straks 38 ton CO2 per jaar minder uit. Als je weet dat 1 ton CO2 ongeveer

overeenkomt met de verbranding van 319 liter diesel, dan sparen we dus de verbranding van 12.112 liter diesel per jaar uit. Waarom werd Campus Banneux gekozen voor de aanleg van dit zonnepark? En heeft dat nog positieve gevolgen voor de bewoners zelf? Raf: “Om ons patrimonium te verduurzamen hebben we met Fluvius een analyse gemaakt. Op basis daarvan stelden we een energieplan op met prioriteiten. Campus Banneux bleek een erg geschikt gebouw om zonnepanelen op te plaatsen. Het complex heeft een warmtekrachtkoppeling (wkk) die warmte en elektriciteit opwekt. In combinatie met de zonnepanelen krijgen we het hele jaar door een stabiele productie van energie.” Veerle: “Wat dit financieel voor de bewoners zal betekenen, kunnen we nu nog niet inschatten. Los van dit project, zie je dat de dagprijzen bij heel wat woonzorgcentra aan het stijgen zijn, net ook door de hogere energiekosten. Wij proberen die onder controle te houden met dit project. We investeren in duurzame energie voor de lange termijn en stappen af van energieproductie die schadelijk is voor ons milieu. We maken nu een bewuste overstap naar een groen en duurzaam elektriciteitsverbruik.” Hoe verliep de omschakeling? Raf: “Midden juni gingen we van start met de werken. Dinsdag 28 juni was dan een grote dag. We onderbraken op die dag de stroomvoorziening voor de volledige cam-

pus ongeveer een uur. Zo konden we de installatie voorbereiden om een veilige aansluiting te realiseren in een latere fase. Zeker een spannend moment.” Veerle: “Een team waar de preventieadviseur en de campusmanager deel van uitmaken, heeft deze overstap zo goed mogelijk voorbereid. Niet alleen het woonzorgcentrum, maar ook het centrum voor dagverzorging en het dienstencentrum stappen in één keer mee over. Deze verandering heeft dus impact op alle diensten die op Campus Banneux gevestigd zijn. We waren goed voorbereid op de stroomonderbreking. De familie en de bewoners waren helemaal op de hoogte. Bovendien hield de noodstroomvoorziening enkele cruciale systemen operationeel. Alles is uiteindelijk erg vlot verlopen.”

Sen 43

70 jaar samen

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

kerken. Als we bij de oudere generatie of bij koorleden de naam Maurice Reymen laten vallen, horen we vaak: ‘Ja, die kennen we!’”

Een platina paar in Campus Banneux Een platina huwelijk vieren? Er zijn niet veel mensen die dat in hun leven zullen meemaken. Maria Ilsbroux en Maurice Reymen hopen dat zondag 10 juli te vieren. In gezelschap van familie onder het genot van een dampende kop koffie en een lekker stuk vlaai. Hasselts GOUD schoof aan bij Maurice en Maria en hun dochter Marleen voor een terugblik op hun 70-jarig huwelijk.

Maurice werd op 6 januari 1929 geboren in Ordingen. Maria zag op 23 november 1930 het levenslicht. Ze groeide op in de Heilig-Hartwijk van Hasselt. Dochter Marleen kent haar vader als een man die altijd in de weer was: “Hij was een echte Bekende Kuringenaar. Altijd weg. Naast zijn werk bij de Boerenbond speelde hij decennialang orgel tijdens talloze missen in verschillende

Twee achterkleinkinderen Maurice en Maria leerden elkaar kennen op de toenmalige Groentemijn van de Belgische Boerenbond, ook wel de Limburgse tuinbouwveiling genoemd. “We trouwden op 5 juli 1952 in het noodkerkje van de Heilig Hartparochie”, vertelt Maria. “Onze eerste woning was een appartement boven de toenmalige kachelzaak aan de Kuringersteenweg. Dat was dicht bij de Boerenbond waar we werkten. Omdat ik als getrouwde vrouw niet langer bij de Boerenbond mocht werken, solliciteerde ik bij Colette, een handel van servies en fantasieartikelen. Daar heb ik gewerkt tot ons eerste kindje geboren werd.” Maurice: “In 1958 verhuisden we naar de Rozenstraat in Kuringen waar we gebouwd hadden. Nu heet die straat trouwens de Maria Pypelinckxstraat omdat er bij de

Sen 45

70 jaar samen

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“Een heel gedenkwaardige gebeurtenis in ons leven was de viering van kapelaan Christ Cuppens. Als parochie boden we hem voor zijn jubileum een vierdaagse reis naar Rome aan.” fusie met Hasselt al een Rozenstraat bestond. We kregen 2 dochters, Anita (°1957) en Marleen (°1960) en een zoon, Patrick (°1964). Ondertussen hebben we zelfs al 2 achterkleinkinderen, Lewis en Kobe. Heel mijn loopbaan ben ik bij de Boerenbond blijven werken en in 1988 ben ik met pensioen gegaan.” Muzikale familie Muziek heeft altijd een grote rol in het leven van de familie Reymen gespeeld. Marleen: “Ik speel piano en dwarsfluit in de harmonie van Kuringen en volg jazzpiano. Mijn zus Anita speelt ook piano en zingt, mijn broer Patrick heeft gitaar gespeeld, maar papa spant natuurlijk de kroon!” Maurice: “Toen we naar Kuringen verhuisden ging de organist van de kerk bijna met pensioen. Ze hebben mij toen gebombardeerd tot organist. Dat ben ik meer dan 50 jaar geweest. Ik werd vaak gevraagd voor begrafenisdiensten in Banneux, Runkst, Stevoort en Kiewit. Ook begeleidde ik het koor van de brandweer.” Marleen: “Mijn vader was daardoor nooit thuis. Op zaterdagavond en zondag speelde 46

hij orgel tijdens de missen. Ook tijdens de week speelde hij zowel in de ochtend- als avondmis orgel. Het spijtige was dat wij als kinderen nooit konden brossen, want papa zag natuurlijk altijd of we er wel of niet waren …” (lacht) “Papa kon ook goed gitaar spelen en zingen. Hij is zelfs nog lid geweest van het kwartet van Miel Cools. Een van de meest memorabele momenten voor ons als kinderen was toch wel de uitvoering van de Negende Symfonie van Beethoven door het A Capellakoor, papa maakte deel uit van dat koor. Dat was in 1970 in Vorst Nationaal in Brussel. De symfonie werd samen met andere koren en het ballet van de bekende choreograaf Maurice Béjart uitgevoerd. Het was een groots event waarbij mijn zus, nicht en ik mochten figureren. We kregen een wit kleed aan, moesten af en toe onze armen wijd spreiden en een beetje met onze mond bewegen. Zo konden we als kinderen toch dit grote spektakel meemaken!” “Papa heeft ook meegezongen bij de Hasseltse Revue waarvan ‘Doa ziet wir Kèrremes ènne Loch’ uit 1978 de oudere lezer zeker nog iets zal zeggen. Bekende Hasselaren

als Louis Verbeeck en Miel Cools schreven teksten en muziek voor diverse revues.” Memorabele momenten Maria: “Een heel gedenkwaardige gebeurtenis in ons leven was de viering van kapelaan Christ Cuppens. Als parochie boden we hem voor zijn jubileum een vierdaagse reis naar Rome aan. Alle parochianen die wilden, konden zich voor deze reis inschrijven. Wij gingen mee en hebben zelfs een persoonlijke ontmoeting met de paus gehad. In zijn privékapel mochten we de mis bijwonen.”

daar werkten. Op de jaarlijkse paardenmarkt in Kuringen zamelden we geld voor hen in met onze tombola. Er was een familie uit Kuringen die goede contacten onderhield met een priester in Nyundo. De geestelijken uit Rwanda brachten op hun beurt ook regelmatig een bezoek aan Kuringen. Onze dochter Marleen heeft Nyundo later ook nog eens bezocht.”

“Een andere indrukwekkende gebeurtenis was de reis naar Rwanda met enkele Kuringenaren. In 1987 bezochten we het dorp Nyundo in het Rubavudistrict nabij het Kivumeer. We werden ontvangen door bisschop Kalibushi en zijn er 14 dagen geweest.

Een platina huwelijk Ondertussen woont Maurice al bijna anderhalf jaar op Campus Banneux. Maria vervoegde hem eind april. Alhoewel de mogelijkheden van Maurice tegenwoordig wat beperkter zijn, volgt hij nog volop sportwedstrijden zoals de voetbalmatchen van Sint-Truiden en Genk, maar ook tennis en de rondes van Zwitserland en Frankrijk. Doordat hij 10 jaar geleden getroffen werd door een hersenbloeding ziet hij niet meer goed met zijn rechteroog. Maar met de hulp van een speciale loep, kan hij zelfs nog lezen. Ze kijken ernaar uit om straks hun platina huwelijk te vieren met de familie. “Op zondag 10 juli komen onze zussen, broers, kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen naar het dienstencentrum op campus Banneux. We zullen er met elkaar genieten van een lekkere kop koffie met een goed stuk vlaai. En er zal iemand van het schepencollege van Stad Hasselt een woordje tot ons richten.”

Maria: “Vanuit Missie Animatie ondersteunden we de missionarissen die

Proficiat Maria en Maurice met jullie 70-jarige jubileum!

Maurice: “De paus vroeg ons toen in welke taal hij de mis moest opdragen, in het Frans of in het Latijn? Wij kozen voor het Latijn, want dat was toen de gangbare taal in de kerk. Na de mis mochten we naar zijn boekerij. We stonden netjes op een rij en hij kwam ieder van ons persoonlijk begroeten. Terwijl hij ons de hand drukte, duwde hij er een paternosterke in. Op mijn kamer heb ik daarvan een foto ter herinnering hangen. En de paternoster? Die heb ik natuurlijk ook nog.”

Sen 47

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Assistentiewoningen

Magda Albergs heeft een heel bewogen leven achter de rug. Toch zou je absoluut niet zeggen dat ze al 82 lentes telt. En dat valt meer mensen op. Samen met haar vriend Willy Coenengrachts behoort ze tot de bewoners van HOGEVIJF.

Zij verblijft in een assistentiewoning aan de Rederijkersstraat. Hij is bewoner van het woonzorgcentrum op campus Banneux. Twee keer per week springt Magda op haar elektrische fiets om 4 kilometer verderop haar Willy te bezoeken. Maak kennis met deze kleine maar dappere en goedlachse vrouw.

“Mijn drie zonen zijn mijn houvast ”

Magda werd in 1940 geboren in Kiewit en wordt in december 82 jaar. Toch dopt ze nog helemaal haar eigen boontjes. Ze onderhoudt zelf haar serviceflat, fietst elke week en zoekt met haar vriendin nog regelmatig de dansvloer op. De mensen schatten haar dan ook altijd veel jonger in: ‘Ge moet uwe geboortedatum wel tegoei doorgeven, hè’ zeggen ze dan tegen me. ‘Da is mijne goeie, ik heb geen andere’, laat ik ze dan weten. Dat is Magda ten voeten uit. Een dappere vrouw met de nodige humor, die zich niet uit haar lood liet slaan door tegenslagen die ze in haar leven tegenkwam.

Sen 49

Assistentiewoningen

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Tegenwind “Ik ben opgegroeid in een groot gezin met zeven broers en één zus. Mijn leven verliep niet altijd zo gemakkelijk. Met mijn eerste man kreeg ik drie kinderen maar ons huwelijk strandde. De situatie was niet meer houdbaar waardoor ik het huis wel moest verlaten. Onze oudste zoon was toen net op huwelijksreis naar Tenerife. De tweede zat in het leger en de derde ging naar de vakschool. Ze zijn nu bijna alle drie vijftigers. Ik heb een goede band met ze. Ze zijn m’n houvast en hebben me altijd geholpen waar nodig. Ook kan ik goed overweg met mijn drie schoondochters en ben ik al drie keer oma geworden.” “Toen ik met mijn drie zonen het huis verliet, trok ik terug bij mijn ouders in. Ik heb daarna nog een tijdje bij mijn broer gewoond. Dat liep helaas ook niet goed af. Toen mijn vader stierf, heb ik in mijn eentje nog tien jaar voor mijn moeder gezorgd. Uiteindelijk moest ze toch naar een rusthuis. Dat zag ze totaal niet zitten. Eenmaal ze er was, vroeg ze zich af waarom ik dat niet eerder voor haar had geregeld … Ze werd er op handen gedragen en is zelfs nog 94 jaar geworden.” Een nieuw vriend? “Na mijn vertrek bij mijn eerste man ben ik zeker tien jaar alleen gebleven. Ik had geen behoefte aan een relatie. Het was mijn moeder die me aanmoedigde om daar toch weer over na te denken. ‘Kind, wilt ge niet eens iemand leren kennen. Een nieuwe vriend?’ 50

Mijn eerste reactie was negatief, maar ik ben er toch over gaan nadenken: Wat als mijn broer er straks niet meer is, dan kan ik nergens meer geraken. Want ik kon zelf geen auto rijden. Dat deed me besluiten om toch een annonceke in de krant te laten zetten. Als reactie daarop ontving ik een grote bruine envelop vol met brieven. Daarna ben ik een aantal keer op een zondag iets gaan drinken met iemand. Maar dat werd niks. Toen belde ik Willy om te horen hoe het met hem ging. Ook hij had me een brief geschreven en ik had vernomen dat hij met de fiets gevallen was. Met hem voelde ik wel een klik en niet veel later volgde onze eerste afspraak. Ik weet het nog goed, het was 1 mei en we ontmoetten elkaar aan de kerk in Houthalen. Tot mijn verrassing gaf hij me een mooi kettinkje waaraan een goudkleurig hartje hing! Ik draag het nu nog”, zegt Magda, terwijl ze ons het fonkelende sieraad laat zien. “Willy werd in 1935 geboren en wordt in november 87 jaar. Hij is afkomstig van Vroenhoven, werkte vroeger bij Ford en was zelfs nog melkboer. Na verloop van tijd verhuisden we samen naar een appartement in de Banneuxwijk. Daar hebben we bijna 16 jaar gelukkig gewoond. Op zondag gingen we vaak naar de Lorka om te dansen. We wandelden en fietsten veel, naar Bokrijk, langs het kanaal of naar mijn zoon. Toen werd Willy ziek. Hij bleek prostaatkanker te hebben en werd 35 keer bestraald. Soms denken we dat die bestralingen zijn alzheimer misschien

Ik woon er erg graag. Ik kan met iedereen goed overweg en heb er een pak vriendinnen bijgekregen. Daar ben ik heel dankbaar voor. Als ik niet bij Willy ben, zit ik met mijn vriendinnen te babbelen. hebben uitgelokt, al weten we dat natuurlijk niet zeker. De neuroloog nam testen van hem af en hij kon maar drie van de zes vragen beantwoorden. Vanaf dan mocht hij geen auto meer rijden.” “Recent kreeg Willy nog een hartaanval. Ook dementie en alzheimer laten duidelijk hun sporen na. Voordat hij naar HOGEVIJF kwam, bracht hij een half jaar in het herstelverblijf Salvator door, gevolgd door een periode in het herstelverblijf van HOGEVIJF. Toen zei hij tegen me: ‘Ik wil niet dat jij voor me moet gaan zorgen als ik terug naar huis kom. Ik blijf beter hier.’ En dat bleek mogelijk te zijn want er was een kamer beschikbaar. Nu is hij alweer vier jaar bewoner van Campus Banneux. Elke maandag-, woensdag- en vrijdagnamiddag ga ik hem bezoeken. Vaak zet ik dan wat muziek op, dat is goed voor zijn geheugen. En ja, dat werkt want hij zingt dan zo ‘Zeven anjers, zeven rozen’ mee! Ik zit er eigenlijk wel wat voor spek en bonen bij, toch merk ik dat hij blij is om me te zien. Hij herkent me gelukkig nog wel. Hem laten vallen, dat doe ik niet!”

Moppen tappen Ook Magda behoort intussen alweer anderhalf jaar tot de bewoners van HOGEVIJF. Ze verblijft in een van de 30 assistentiewoningen die in de Rederijkersstraat gelegen zijn. “Mijn zoon die bij Stad Hasselt werkt, wist van het bestaan van deze woningen. Hij adviseerde me om me daarvoor in te schrijven. Ik huurde op dat moment nog het appartement waar Willy en ik woonden. Maar alleen de kosten dragen voor de huur werd financieel te zwaar voor me. Ik schreef me dus in en een half jaar later kreeg ik een serviceflat toegewezen.” “Ik woon er erg graag. Ik kan met iedereen goed overweg en heb er een pak vriendinnen bijgekregen. Daar ben ik heel dankbaar voor. Als ik niet bij Willy ben, zit ik met mijn vriendinnen te babbelen. Net als ik houden ze erg van woordzoekers. Als ze mij zien aankomen terwijl ze aan het puzzelen zijn, zeggen ze: ‘O, nu zullen we onze boek maar toedoen en moppen gaan tappen!’ Ik vertel inderdaad graag moppen en ken er heel veel. Dus we kunnen nog een hele tijd voort”, lacht Magda.

Sen 51

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Gezocht

Vrijwilliger cafetaria WZC stadspark Heb jij een warm hart voor de Hasseltse senior? Vind je het leuk om samen te werken met anderen? En wil jij één of meerdere momenten per week je handen uit de mouwen steken tussen 13u en 17u? Dan ben jij vast de persoon die we zoeken! Samen met andere vrijwilligers beman je de toog, schenk je drank uit en reken je af. We zorgen ervoor dat je alle kennis en begeleiding krijgt die je nodig hebt. Geïnteresseerd? Neem dan contact op via vrijwilligers@hogevijf.be of 011 30 79 79 52