Hasselts GOUD - editie 6

Hasselts

GOUD Een magazine over, door en voor senioren

Albert Vanden Broeck “Ik heb gene dikke nek” > p. 4

“Make wil nog altijd winnen” > p. 24

2019 - nr 2

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash

Familieraden bij HOGEVIJF Vier keer per jaar organiseert HOGEVIJF voor familieleden van bewoners een ‘familieraad’. We geven hier aan de familie van onze nieuwe bewoners graag informatie mee rond de algemene organisatie van het woonzorgcentrum.

In een tweede deel bespreken we alle nieuwe informatie die voor iedereen van belang is. Daarna kunnen alle familieleden en mantelzorgers hun vragen stellen in verband met een specifieke afdeling.

Om de avond vlot te laten verlopen, kan u uw vragen al op voorhand doorgeven.

Natuurlijk is er ook ruimte om individueel met de afdelingsmanager van een bepaalde dienst te spreken.

De eerstvolgende familieraad voor het woonzorgcentrum campus Banneux gaat door op dinsdag 26 november 2019 van 19u00 tot 21u00 in de cafetaria van WZC Campus Banneux.

De eerstvolgende familieraad voor het woonzorgcentrum campus Stadspark gaat door op donderdag 28 november 2019 van 19u00 tot 21u00 in de multifunctionele ruimte van WZC Campus Stadspark.

Seniorenvoorzieningen OCMW Hasselt

2

Voorwoord

Beste lezer, Fijn dat u even de tijd neemt om de nieuwste editie van ‘Hasselts goud’ te bekijken.

In november vindt de jaarlijkse ouderenweek plaats. Thema dit jaar is ‘ouderen als actieve schakel voor een hechtere buurt’. En laat dat nu net één van de thema’s zijn waarop dit stadsbestuur wil inzetten.

Zo ondersteunen we bijvoorbeeld senioren die zelf nog actief zijn in de wijk als vrijwilliger, en streven we naar een grotere wisselwerking tussen de campussen van HOGEVIJF en de buurt.

De laatste weken en maanden hebben we niet stilgezeten. Met nieuwe initiatieven en projecten willen we mee bijdragen aan een hechte gemeenschap.

Zo is er het ‘winkelbusje’, een pilootproject waarbij we zorgen voor vervoer en begeleiding naar de winkel.

Momenteel zijn er ook heel wat vrijwilligers op pad om meer dan 800 senioren te bevragen. Op basis van de aanbevelingen die uit dit seniorenbehoefteonderzoek naar boven komen, kunnen we ons beleid en onze dienstverlening verder optimaliseren.

Onze tijdelijke vlindertuin op campus Stadspark, die voor iedereen vrij toegankelijk was, werd een verrijkende ervaring, zowel voor bewoners en personeel als voor familieleden en bezoekers.

Ook bij toekomstige activiteiten zullen we bekijken of we ze voor iedereen kunnen openstellen, om zo de band tussen onze woonzorgcampussen en de buurt te versterken.

Mocht u geen bezoek gebracht hebben aan de vlindertuin, kan u in dit blad alvast de reportage erover lezen en enkele sfeerbeelden bekijken. Daarnaast komen ook verschillende andere boeiende verhalen van bewoners, bezoekers, vrijwilligers en familieleden aan bod.

Colofon

Veel leesplezier en tot binnenkort Lies Jans Schepen van de Hasselaar ‘Zorg en Samenleven’

Verantwoordelijk uitgever: Koen Deconinck

Contactgegevens: Hasselts GOUD

e-mail: info@hogevijf.be

t.a.v. Tom Daniels

Limburgplein 1A

3500 Hasselt

Sen 3

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“ Als ze maar niet denken dat ik een dikke nek heb”

4

Goud figuur

De 90-jarige Albert Vanden Broecke is een lieve, openhartige en kwieke man met het hart op de tong. Zo mag ook de pedicure ontdekken die op het punt staat om de voeten van Albert te verzorgen als we zijn kamer binnenkomen voor het interview.

“Sorry juffrouw, ik ga u moet vragen om later terug te komen, want ik heb nu een afspraak voor een gesprek.”

We stellen deze voormalige NMBS-medewerker, liefhebber van een frisse pint en figuur van goud graag aan je voor.

“De Belgische Spoorwegen liggen nu erg onder vuur, maar ik heb heel veel aan dat bedrijf te danken en draag het een warm hart toe. Ik ben er in 1947 begonnen en ben er tot mijn pensioen gebleven. Eerst werkte ik er zeventien jaar als seingever om daarna als onderstationschef terecht te komen in het goederenstation van Winterslag.

Maar vooral, ik heb dankzij de Spoorwegen de liefde van mijn leven ontmoet, mijn vrouw Simone. In die tijd hadden de Spoorwegen geld genoeg en kon een directeur die op pensioen ging nog een feest geven voor het personeel. Op zo’n feest heb ik Simone voor het eerst gezien. We zijn in 1953 getrouwd en kregen twee prachtige dochters, Nicole en Marie-Claire.”

Niet voor publicatie Als onderstationschef stond Albert in voor de goede registratie en het vlotte transport van de goederentreinen, en moest hij toezicht houden op de seingevers. “Ik had een leuke en interessante job. Je mag niet vergeten dat in die tijd de mijnen nog volop in gebruik waren.

Ik moest ervoor zorgen dat de wagons die van de mijnen of elders kwamen op de juiste bestemming geraakten. Nu gebeurt dat allemaal automatisch via computers, maar toen moest dat allemaal handmatig gebeuren. Een titanenwerk waar je je aandacht moest bij houden. Soms liep er iets mis, maar daar ga ik niet dieper op in. Dat is niet voor publicatie. (lacht) Daarnaast vond ik het leuk om orde op zaken te houden en de seingevers te begeleiden. Ik was zelf seingever geweest en kende die job dus door en door.”

Rasechte Hasselaar Professioneel ging het Albert altijd voor de wind. En ook privé had hij weinig zorgen. “Simone en ik hebben samen met onze kinderen een vrij onbekommerd leven gehad. Tot in 2008. Toen is Simone ziek geworden en zijn we van Hasselt verhuisd naar een woonzorgcentrum in

Sen 5

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Tienen. Onze dochters woonden daar en dan konden ze gemakkelijker voor ons zorgen. Dat was voor mij als rasechte Hasselaar niet gemakkelijk. Hasselt is mijn stad, mijn thuis. Buiten vijf jaar in mijn kindertijd heb ik er altijd gewoond.

Maar toen ik trouwde, had ik gezworen dat ik Simone nooit alleen zou laten. Dus ben ik haar naar Tienen gevolgd.”

het niet gaan kan”

“Bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Dus keerde ik na het overlijden van mijn lief vrouwke in 2013 terug naar Hasselt.

Mijn oudste dochter is trouwens ook teruggekomen. Ze komt me elke dag bezoeken en neemt me mee voor een tochtje door Hasselt. Zo kan ik zien wat er allemaal veranderd is. En ik moet zeggen, dat is niet min. Het is traditie dat onze tochtjes eindigen met een frisse pint. Daar geniet ik echt van.”

mijn krant. Het enige wat ik mis, is mijn fiets. Ik vond het fijn om door Hasselt te fietsen, maar dat gaat nu niet meer.

Dat is ook niet verwonderlijk, want ik heb dit jaar mijn negende nieuwe ‘voordeur’ gekregen. Ik kende die uitdrukking niet, het personeel heeft mij die geleerd.

Je ziet het, je bent nooit te oud om te leren.”

Nieuwe voordeur

“Ik vind het heel fijn dat ze aan mij gedacht hebben voor de rubriek Goud Figuur. Alleen hoop ik niet dat de mensen nu gaan denken dat ik een dikke nek heb. (lacht) Weet je wie voor mij een figuur van goud was? Mijn echtgenote.

Dat was zo’n begripvolle, lieve en warme vrouw. Ongelofelijk. Ja, mijn Simone was mijn alles …”.

“Hoe ik mijn dagen doorbreng? Maak je geen zorgen, je krijgt hier niet de kans om je te vervelen. Hier vliegt de tijd. Het personeel is fantastisch. Ze zorgen goed voor je en organiseren veel activiteiten.

Ik kaart graag, speel op de sjoelbak en ga drie keer per week turnen om fit te blijven. En ik lees natuurlijk elke dag

6

” Bloed kruipt waar

Echtgenote van goud

LIFESTYLE

“Van wittebroodsweken is weinig in huis gekomen”

Op 15 mei 2019 was het feest in HOGEVIJF. Want op die dag vierden René Servais en Eleonore Vanbockryck hun 65ste huwelijksverjaardag. Eleonore woont in een seniorenwoning op onze Campus Stadspark en René heeft daar een kamer in het woonzorgcentrum. Onder het goedkeurende oog van haar 90-jarige man vertelt de enthousiaste 83-jarige Eleonore het geanimeerde verhaal over hun rijke leven samen.

“Ik ben opgegroeid in de schaduw van de mijn van Zwartberg, waar mijn vader werkte. We woonden in de Rue de l’Espérance et Bonne Fortune, die nu omgedoopt is tot Socialestraat. Op het einde van die straat was er een hotel waar elk weekend wel iets te doen was. Wij waren thuis levensgenieters en trokken vaak naar dat hotel om de activiteiten bij te wonen. Ik heb er verschillende keren tijdens zangwedstrijden op het podium gestaan. Dat was een fantastische tijd.”

Sen 7

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“In dat hotel logeerden ook de werkmannen van de Luikse firma Fryns. Die stonden in voor de verwarming en verluchting van de mijn. René was een van die werkmannen.

Het heeft wel een jaar geduurd voor ik hem de eerste keer zag. Hij zat altijd op zijn kamer en kwam nooit mee met zijn werkmakkers naar beneden om plezier te maken.”

“Ik heb Édith Piafs La Vie en Rose gezongen. Ik keek in de ogen van René en voelde dat we een klik hadden. We hebben met de hele bende een fijne avond beleefd en trokken de volgende dag – vette dinsdag – naar het café van mijn tante in Hasselt. Ook dat was heel leuk, maar René zocht geen toenadering. Dus dacht ik dat er nooit iets van zou komen.”

Aan de deur

Meteen een klik “Hoewel het 66 jaar geleden is, herinner ik me de dag waarop ik hem voor de eerste keer zag als gisteren. In 1953 gingen we met de familie tijdens de carnavalsweek op verloren maandag naar het hotel. Mijn nicht had mij helemaal opgetut. De mannen van Fryns waren er ook. Ze wilden dat ik voor hen zong, maar ze gingen eerst René op zijn kamer halen. Die wilde pas na lang aandringen meekomen. Maar je hebt het je niet beklaagd dat je meegekomen bent, hè, René? Want anders had je mij nooit leren kennen. (beiden lachen)” 8

“De volgende dag ging de deurbel. Het was René, met de vraag of ik zin had om mee te gaan naar de cinema. In die tijd was het niet zo vanzelfsprekend voor een 17-jarig meisje om zonder supervisie naar de film te gaan met een 24-jarige jongen. Ik ben nogal streng opgevoed. Maar omdat mijn mama René een deftige jongen vond en de vrouw van het hotel haar verteld had dat René altijd stil en teruggetrokken was, mocht ik met hem mee. En van het een kwam het ander. Ondertussen zijn we 65 jaar getrouwd.”

“René is zeven jaar ouder dan ik en had een huis gebouwd in Eupen, waar hij samen met zijn moeder woonde. Ik was met mijn ouders van Zwartberg naar Hasselt verhuisd. Als hij mij in het weekend wilde zien, moest hij dus heel wat kilometers afleggen.

Ik denk dat mijn ouders medelijden met hem hadden, want ik kreeg op mijn 18de toestemming om met hem te trouwen. We gaven elkaar het jawoord op 15 mei 1954.

Omdat Renés moeder ziek geworden was, trok ik naar Eupen om bij hen in te wonen en voor haar te zorgen. Van wittebroodsweken is dus weinig in huis gekomen. (lacht)”

Familie als mantelzorger LIFESTYLE Feniks met regenboog “Na drie maanden hebben we een huis in Hasselt gekocht. René en ik kregen samen een zoon, Robert, en een dochter, Marie-Anne. Omdat René voor zijn werk meestal van maandag tot vrijdag in het buitenland was, stond ik alleen in voor het huishouden én voor de zorg voor mijn schoonmoeder, die met ons mee naar Hasselt gekomen was. Op school wisten ze ook wie thuis de touwtjes in handen had. Zo kregen Robert en zijn vrienden eens straf.

De leraar zei dat iedereen die straf door zijn papa moest laten ondertekenen. Behalve Robert, want die moest zijn straf door zijn mama laten ondertekenen. (beiden lachen)” “Zo’n druk leven was zwaar, maar ook heel leuk. Ik ben van nature heel positief en kom graag onder de mensen. Mijn zus schilderde en vroeg mij om voor haar model te zijn.

Zo ben ik als model in de kunstacademie terechtgekomen. Toen ik 40 werd, ben ik gestopt als model, en heb ik me ingeschre-

ven voor een opleiding keramiek. En later heb ik mijn grote artistieke liefde – de kunst van glasramen – ontdekt. We hebben helaas onze zoon Robert op 44-jarige leeftijd verloren aan een hartaderbreuk. Een van de mooiste werken die ik ooit gemaakt heb, is een glasraam van een feniks als symbool van de wedergeboorte met daarrond een regenboog, omdat ik met Robert vaak gesprekken had over mystiek en het leven na de dood …”

Mantel der liefde “René vond mijn artistieke hobby’s in het begin allemaal maar niks. Maar ik weet dat hij toch trots op me was. Het bewijs? Hij maakte voor mij in onze woning een atelier met airco, verluchting en verwarming. En hij vroeg me ook vaak of hij mocht helpen.

Zo hadden we elk ons eigen ding en bouwden we toch samen mooie herinneringen.

Dat is volgens ons ook de sleutel voor een lang en gelukkig huwelijk. Elkaar iets gunnen, mekaar vrij laten, en interesse hebben voor elkaars leefwereld. Dat en een goede mantel der liefde, want die is in elk huwelijk onmisbaar. (lacht)” “Ach, die 65 jaar zijn voorbijgevlogen. Ik ben blij dat we hier nu zijn. Begin 2018 is René ziek geworden. Toen hij hersteld was, kon hij niet meer thuis blijven wonen. En dus kwam hij naar HOGEVIJF. Ik ben hem enkele maanden later gevolgd en nam mijn intrek in een seniorenwoning. Zo kunnen we kort bij elkaar zijn, en krijgt René alle zorgen die hij nodig heeft. De verpleging is hier uitstekend, en ik ben dankbaar dat iedereen zo lief en zorgzaam is voor René.”

Sen 9

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“ Het kriebelt om opnieuw te starten”

10

HOGEVIJF

Verborgen talent De mooie schilderijen op de kamer van Gilberte Mathijs creëren een huiselijke en gezellige sfeer. Wanneer we haar vragen wie de kunstwerken gemaakt heeft, lichten haar ogen op en antwoordt ze met een stralend gezicht: “Ik.” Het startsein voor een aangenaam gesprek over poëziealbums, stillevens en autoritjes naar Antwerpen.

“Ik heb altijd graag getekend en ontdekte al vroeg dat ik artistiek talent had. Ik was altijd en overal aan het tekenen. Mijn klasgenootjes gaven mij met veel plezier hun poëziealbums. Daar stonden dan meestal van die echte kindertekeningen in, terwijl ik voor meer uitdagende creaties ging. Ik tekende postkaarten na en kwam er zo achter dat ik tekentalent had.”

Schilderles in Antwerpen “Toen ik een adolescent was, verhuisde ons gezin van Sint-Truiden naar Hasselt om dichter bij papa’s werk te wonen. Zo kwam ik op de Hasseltse tekenacademie terecht.

Daar heb ik geleerd om verhoudingen goed in te schatten en stillevens te tekenen. Later, toen ik dat onder de knie had, begon ik mijn tekenin-

gen meer kleur te geven door ze met kleurpotloden in te kleuren. Daar kreeg ik veel lof voor. Een leraar gaf me het advies om schilderles te volgen. En dat heb ik ook gedaan.

Een jongen uit de buurt volgde schilderles in Antwerpen en nodigde me uit om met hem mee te gaan. En dus reden we elke zaterdagvoormiddag gezellig met ons tweeën naar Antwerpen. Dat was in die tijd een heel avontuur. Toen durfde ik nog met de auto te rijden. Nu niet meer.”

Ezel tevoorschijn halen en beginnen “Door de jaren heen heb ik me in stillevens gespecialiseerd. Ik oefende heel veel en werd stap voor stap beter. Ik heb overal in huis geschilderd, omdat ik geen apart atelier had. Ik haalde mijn ezel tevoorschijn en begon. Mijn inspiratie haalde ik uit het dagelijkse leven en uit de dingen die ik rondom mij zag. Of ik schilderde een compositie die ik in mijn hoofd had. Ik was heel kritisch en heb vaak schetsen of schilderijen weggegooid omdat ik ze niet goed genoeg vond. Ik stelde ook alleen maar werken tentoon waar ik zelf helemaal tevreden over was.”

Sen 11

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Fijn om te creëren “Wat ik zo plezant vind aan schilderen?

Dat kan ik niet precies benoemen. Het is leuk om iets te doen waar je goed in bent, en het is fijn om iets te creëren. Ik

12

doe het gewoon heel graag. Ik ben nu al een tijdje gestopt, maar nu ik er weer over spreek, kriebelt het om het penseel opnieuw op te nemen. Dus wie weet … misschien kan ik hier binnenkort een nieuw werk ophangen.”

HOGEVIJF

Newsflash

Gebruikersraden assistentiewoningen Om de drie maanden nodigen we de bewoners van onze assistentiewoningen graag uit op een gebruikersraad. We stellen hier nieuwigheden binnen onze werking voor, maar geven natuurlijk ook telkens opnieuw een toelichting over hoe alles in zijn werk gaat op de campus. We wisselen met plezier van gedachten met de aanwezigen en vragen staat dus uiteraard steeds vrij.

Je kan als deelnemer zelf natuurlijk ook bepaalde zaken ter bespreking agenderen op deze vergadering.

Let er wel op dat we voor elke campus een aparte gebruikersraad organiseren.

De volgende data zijn: Campus Banneux: Donderdag 14 november 2019 vanaf 14u00 Campus Stadspark: Donderdag 14 november 2019 vanaf 10u00 Campus Rederijkers: Woensdag 13 november 2019 vanaf 10u00 Deze gebruikersraad gaat telkens door in de gemeenschappelijke ruimte van het gebouw.

Sen 13

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“ Make wil nog altijd winnen”

De zussen Elly en Marina zorgen met veel plezier voor hun make Gabriëlle Vandenreyt die in ons woonzorgcentrum Campus Banneux woont. “Het is voor ons vanzelfsprekend om als mantelzorger voor ons make te zorgen”, zeggen ze in koor. “We hebben pake beloofd dat we goed voor

14

haar zouden zorgen als hij er niet meer was. Dat was zijn grootste bekommernis.

Maar ook zonder die belofte zouden we make zonder klagen helpen en ondersteunen.” Tijd voor een gesprek met deze twee liefhebbende mantelzorgers over hun moeder, crèmekes eten en extra kilo’s.

MANTELZORGERS

Elly: “Make heeft een mooi leven gehad.

Ze is geboren in Hasselt en bracht haar jeugd op de ouderlijke boerderij door. Ze ging vaak mee met haar moeder naar de markt om boter te verkopen. Als ze klaar waren met verkopen, dan gingen ze altijd achter de kathedraal een koffie drinken en een koek eten. Daar heeft ze nu nog mooie herinneringen aan.”

Marina: “Make is altijd huisvrouw geweest. Pake werkte bij Stad Hasselt. We woonden in de Bieststraat onder de kerktoren in Rapertingen. Ze kregen vier kinderen, 2 jongens en 2 meisjes. Helaas zijn de jongens al overleden. Make heeft nu 5 kleinkinderen en reeds 5 achterkleinkinderen.

Toen we jong waren, gingen we vaak op vakantie naar zee. Onze ouders hebben altijd graag gereisd. Toen de kinderen de deur uit waren, hebben make en pake heel Europa doorkruist. Altijd met de bus, want pake wilde niet vliegen. Een keer zijn we met z’n drieën met het vliegtuig weggeweest. Dat was de enige keer dat ons make gevlogen heeft.”

Hou zouden jullie je moeder omschrijven?

Marina: “Make is heel sociaal, altijd al geweest. Vroeger was ze bij de naaikring, de KAV, de parochiewerking en het zangkoor, en ze was kookmoeke bij de KSA. Ons pake was trouwens ook zo actief. Die twee waren nooit thuis. We moesten bij

wijze van spreken een afspraak met hen maken als we hen wilden zien. (lacht) We noemden hen in het dialect twee ‘stroatbratsen’.”

Elly: “Ook nu ze hier woont, is make altijd bezig. Ze rust ’s middag niet. Ze vult liever een sudoku in, maakt een breiwerkje of leest de krant. Ze is ook heel zorgzaam.

Zo was ze vijftien jaar vrijwilligster in het oude rusthuis De Zonnestraal. Daar ging ze helpen met de activiteiten zoals breien of kienen, of sneed ze groenten in de keuken. En toen haar zus Clemence in Zonnestraal ging wonen, is ze samen met haar andere zus en schoonzus mantelzorger voor haar geweest. Toen make een drietal jaren geleden twee keer kort na elkaar viel, waren we niet meer gerust, en is ze ook in Zonnestraal gaan wonen. Samen met haar zus is ze dan later naar HOGEVIJF Campus Banneuxwijk verhuisd. Hier wordt ze omringd met goede zorgen, en heeft ze meer structuur dan toen ze nog alleen thuis woonde na het overlijden van pake. Ze is hier zelfs enkele kilo’s bijgekomen. Maar dat vond ze niet erg, want dan had ze een excuus om nieuwe kleren te kopen. (lacht)” Marina: “We mogen zeker ook niet vergeten te vertellen hoe ‘krek’ ze is. Alles moet altijd netjes en correct zijn. En stilzitten is niets voor haar. Als ze even niets te doen heeft, begint ze met haar duimen te draaien.

Sen 15

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Wat doen jullie als jullie hier zijn?

Elly: “Marina en ik wisselen elkaar af.

Maandag is mijn vaste dag om langs te komen. Marina komt altijd op dinsdag. ’s Woensdags komt er meestal een van onze tantes langs.

En een van ons twee komt op donderdag en de andere op vrijdag. We zien elkaar niet zoveel, maar hebben veel contact om afspraken te maken. En als iemand op vakantie gaat, neemt de ander het over.”

” Zorgen zit ons in het bloed” Marina en haar dochters zingen graag.

Dus zetten we ons in de inkomhal voor de computer en kijken en luisteren we via you tube naar een concertje van hen. ” Wat is er zo mooi aan mantelzorg?

Marina: “Als we hier zijn, dan gaan we samen een crèmeke eten. Of we petanquen of kaarten. Maar dan moeten we goed opletten, want make wil nog altijd winnen. (lacht) Of we gaan eens wandelen in de stad.”

Elly: “We doen ook de was voor make.

Elke keer als we langskomen, nemen we haar was mee. De wasmand heeft niet de kans om vol te geraken.”

Welke momenten koesteren jullie?

Elly: “Het zondagsritueel. Vroeger gingen we met heel de familie elke zondagavond om vijf uur boterhammen eten bij make.

Die traditie proberen we in ere te houden.

De kinderen van Marina komen elke zondagmiddag bij haar eten. Daarna gaan ze naar HOGEVIJF om make te bezoeken.

16

Marina: “Zorgen zit ons in het bloed. Make heeft ook veel gezorgd, voor haar man én voor haar zus. En nu zorgen wij voor haar.

Make zegt dat het mooi zou zijn als haar kleinkinderen voor hun ouders hetzelfde zouden doen als Elly en ik voor haar doen.

Ik twijfel er niet aan dat ze dat zullen willen doen.”

HOGEVIJF in beeld

é ie Joz r a M o r Castr 00 jaa 1 g n i vier

n

le Wedstrijd sjoe

Uitsta p naar HerkDe-St ad

Sen 17

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Suzanne & Luigi viering 65ste huwelijksverjaarda g

Eleonore & Rene viering 65ste huwelijksverjaardag

rnen

Zittu

Markt

18

HOGEVIJF in beeld Markt

Sen 19

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Vlindertuin

20

HOGEVIJF in beeld

e

Uitstap B-Min

Bruin

cafĂŠ

Bezoek school Mozaiek

Sen 21

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash

Infopunt dementie Dementie is een ingewikkelde en ingrijpende ziekte die veel vragen oproept en waar nog meer misverstanden rond bestaan.

HOGEVIJF wil een centraal infopunt zijn voor iedereen die op de één of andere manier betrokken is bij dementie of meer informatie wenst. We bieden ook een luisterend oor voor al diegenen die daar nood aan zouden hebben.

Daarom houdt HOGEVIJF in samenwerking met het Expertisecentrum Dementie Contact met een zitdag waar personen met vragen over dementie terecht kunnen.

Je kan hiervoor iedere 2e dinsdag van de maand terecht op campus Banneux tussen 13u30 en 17u00.

22

HOGEVIJF

Praatcafé dementie HOGEVIJF organiseert maandelijks een praatcafé dementie. Dat is een ontmoetingsmoment voor personen met dementie, hun familieleden en mantelzorgers.

Elke maand stelt een andere gastdeskundige een bepaald thema rond dementie voor.

Nadien kan je, samen met de deskundigen en andere aanwezigen van gedachten wisselen of ervaringen uitwisselen. Natuurlijk is dat volledig vrijblijvend, je mag ook gewoon luisteren.

Tijdens het praatcafé geven wij je ook informatie over de verschillende hulp- en zorgmogelijkheden waarop je in je zorgsituatie thuis of in het woonzorgcentrum beroep kan doen.

Het eerstvolgende praatcafé:

- Dinsdag, 3 december 2019 om 19u30: Film – Jongdementie: “Forget me never”.

Praatcafé’s gaan steeds door in het Lokaal Dienstencentrum – Campus Banneux, Hadewychlaan 74, 3500 Hasselt.

Heb je vragen rond dementie of wil je graag dat we je maandelijks op de hoogte brengen van het volgende praatcafé? Neem dan zeker contact met ons op via het telefoonnummer 011 88 84 84 of e-mailadres info@hogevijf.be.

Even binnenlopen kan natuurlijk ook altijd.

23

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“De dankbaarheid die we krijgen is onbetaalbaar” 24

FIT EN GEZOND

Bij HOGEVIJF dragen we zorg voor onze bewoners. Hen helpen om zo zelfredzaam en mobiel mogelijk te blijven en hen ondersteunen bij hun revalidatie, maakt daar deel van uit. Hiervoor kunnen onze bewoners rekenen op de kennis, de ervaring, het enthousiasme en het engagement van de vijf leden van het kineteam. Kinesisten Els Van Overstraeten en Shana Everaerts geven je met veel plezier een inkijk in hun wereld van strekoefeningen, katrollen, loopmobielen, fietstoestellen, lachende gezichten en dankbare mensen.

GOUD: Wat doet het kineteam precies?

Els: “Wij zijn de ‘K’ in het EKA-team. Dat staat voor Ergo, Kine en Animatie. Bewoners die een doktersvoorschrift voor kinesitherapie hebben, kunnen in onze kineruimtes op de campussen Banneux en Stadspark terecht. Ook mensen in kortverblijf of dagverzorgingscentrum zijn voor behandelingen welkom bij ons.”

Shana: “We helpen hen revalideren. We streven ernaar om al onze bewoners zo zelfredzaam en mobiel mogelijk te houden.

Dat betekent dat we ook aandacht hebben voor mensen die niet naar de kine komen.

We houden onze ogen open. Merken we iets op? Dan overleggen we met onze collega’s uit de zorg en de dokter, en starten we eventueel een behandeling op.”

GOUD: Met wie werken jullie samen?

Shana: “Mobiel blijven of revalideren beperkt zich niet tot de tijd die mensen in de kineruimte doorbrengen. Dat is een continu proces. Daarom overleggen we intensief met onze zorgkundige en verpleegkundige collega’s en de ergotherapeuten. We hebben regelmatig residentbesprekingen waarbij we met mensen van de verschillen-

de teams samenzitten om een bewoner te bespreken. Die interdisciplinaire benadering is nodig om de beste zorg te kunnen bieden.”

Els: “Daarnaast werken we nauw samen met het animatieteam. We ondersteunen hen bij grote activiteiten. We staan zelfs elk jaar op het podium van de playbackshow die ze organiseren. (lacht) En als we zelf een grote activiteit hebben, zoals de Sportweek of de Week van de Valpreventie, kunnen wij op onze beurt op hen rekenen.”

GOUD: Hoe ziet een doorsnee dag er voor jullie uit?

Shana: “De kineruimte gaat open om 9 uur.

We stellen een schema op van wie wanneer kan komen. Vaak staan mensen ’s morgens al te wachten als ik aankom. Sommigen van onze bewoners zijn heel enthousiast om te beginnen. In de namiddag besteden we vooral aandacht aan mensen die moeten revalideren. We proberen met hen eenop-een te werken.”

Els: “Tussendoor hebben we besprekingen en doen we de administratie. We maken rekeningen en getuigschriften, vragen goedkeuringen aan de mutualiteiten, schrijven ontslagbrieven en plannen activiteiten. En

Sen 25

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

niet te vergeten: we begeleiden de mensen die bij ons stage lopen.”

GOUD: Met welke uitdagingen krijgen jullie te maken?

Els: “De grootste uitdaging is meteen ook de meest boeiende. We moeten ook omgaan met mensen die kampen met dementie, psychische aandoeningen of cognitieve problemen, of mensen die herstellen van een hersenletsel. Dat vraagt een andere aanpak en creativiteit als je oefeningen uitlegt. Je kunt bijvoorbeeld niet gewoon zeggen ‘Strek je benen eens’ of ‘Sta mooi rechtop’, want dat begrijpen ze misschien niet.”

GOUD: Welke reacties krijgen jullie van de mensen die jullie behandelen?

Shana: “Ze zeggen vaak dat ze het leuk vinden om te komen. Kine is een fijne dagbesteding voor hen. Ze kunnen een babbeltje slaan met ons en de andere mensen, en elkaar motiveren. Sommigen zijn echt heel enthousiast en moeten we wat afremmen.

Maar dat enthousiasme geeft ons veel energie. Een dag vliegt hier voorbij.”

GOUD: Wat vinden jullie het mooiste aan je job?

Els: “De dankbaarheid. Die is onbetaalbaar.

Je krijgt zoveel terug. Wat we doen, is meer dan behandelen. De mensen zijn hier thuis.

Als iemand het moeilijk heeft, slaan we een 26

praatje of gaan we even wandelen.”

Shana: “We bouwen een band op met onze mensen. Je ziet ze opleven en genieten, en dat geeft weer energie. Bovendien vormen we een hechte groep met HOGEVIJF. Het is fijn om met zulke behulpzame collega’s samen te werken.”

GOUD: Hoe onderscheidt de kinewerking van HOGEVIJF zich?

Els: “Door die band die we opbouwen met de mensen die we behandelen. In de privé ligt de focus op het probleem, hier op het totaalplaatje. We zijn meer dan kinesisten.”

GOUD: Is er een gebeurtenis die je altijd zal bijblijven?

Shana: “Het is moeilijk om er iets uit te lichten. We lachen veel samen met de bewoners en beleven veel leuke momenten met elkaar. Maar die keer dat iemand zei dat de dokter gezegd had dat hij op de homotrainer moest komen fietsen en aan de kasserollen moest komen trekken, zal ik niet snel vergeten. (lacht)”

FIT & GEZOND

Team EKA als belangrijke schakel tussen zorg en bewoner Lauren Smits staat sinds oktober vorig jaar aan het roer van ons team EKA. Wat voor een beest is EKA, Lauren? “HOGEVIJF bracht de disciplines ergotherapie, kinesitherapie en animatie samen in één team.

Terwijl de zorgmedewerkers puur kijken naar wat een bewoner nodig heeft, houdt ons team zich ook bezig met wat diezelfde bewoner wíl. We richten ons zowel op het animatieve en motorische als op de zelfredzaamheid van de mensen.”

komen zij nog een keertje vaker samen om te bekijken hoe ze een zo goed mogelijke schakel kunnen zijn tussen de zorg en het gehele team EKA. De animatoren zitten dan weer elke week samen.

“We lopen met deze manier van werken een beetje voor op de meeste andere woonzorgcentra en daar zijn we best fier op. Ook de manier waarop we residentbesprekingen doen, verschilt van andere instellingen. Twee keer per week overlopen we de noden van specifieke bewoners samen met mensen van de zorg. Omdat we telkens hetzelfde stramien aanhouden, gaan we veel dieper in op de persoon achter de bewoner en kijken we niet enkel naar het fysieke aspect. We zoeken uit waarom sommige dingen niet goed lopen en of er misschien iets persoonlijks is gebeurd waardoor een bewoner nu anders reageert.”

Overleg is belangrijk HOGEVIJF zet veel in op overleg tussen de verschillende diensten om de zorg voor al haar cliënten en bewoners zo goed mogelijk op elkaar af te kunnen stemmen. “Daarom zit ook het team EKA tweewekelijks samen om te bekijken wat er leeft bij de bewoners en of we daar wat mee kunnen met één of meerdere van die disciplines,” legt Lauren uit. “Zo komt bijvoorbeeld al eens de vraag om wat vaker in de tuin te mogen werken, een leuk feestje te houden of gewoon om nog wat meer te bewegen. Als het kan, dan gaan we daar ook graag op in.

Omdat de disciplines ergo- en kinesitherapie nog iets meer aanleunen bij de zorg

Wat komt er nog aan?

Het team EKA staat natuurlijk niet ter plaatse te trappelen. Alle medewerkers kregen een vorming rond ‘verplaatsen en positioneren’ waarbij niet enkel de ergonomie van bewoners maar ook die van medewerkers centraal staat. “Dit project staat nog in zijn kinderschoenen,” licht Lauren toe. “Onze medewerkers geven momenteel de kennis vanuit die vorming door aan de andere zorgmedewerkers. Daarna starten we hierrond verschillende kleine projecten op die het verblijf van onze senioren en de werkdag van onze medewerkers weer wat comfortabeler zullen maken.”

Stay tuned!

Sen 27

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

dag

Zuiderse mid

28

HOGEVIJF in beeld Zomerfe

est

Wandelen met Leia

Huiskam erconcer t leefgroep Madelein e

Sen 29

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Sportelen

30

HOGEVIJF in beeld Sportelen

biljarten Vaderdag in Olympia

Rabarbertaart maken

Sen 31

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash

Zitdagen maatschappelijk werkers thuisdiensten HOGEVIJF is veel meer dan alleen woonzorgcentra, dagverzorgingscentra, dienstencentra en assistentiewoningen. Heel wat senioren wonen nog thuis en hebben soms nood aan wat gerichte ondersteuning. HOGEVIJF schiet ook hen graag te hulp.

De gouden regel geldt natuurlijk ook hier: heb je een vraag? Geef ons een seintje via 011 88 84 84 of info@hogevijf.be en wij verwijzen je meteen door naar de juiste persoon.

Maar je kan natuurlijk ook altijd even gratis en vrijblijvend binnenlopen op een van de zitdagen van onze maatschappelijk werkers. Waar kan je de maatschappelijk werkers vinden?

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag

CENTRUM

BANNEUX

CENTRUM

KATARINAWIJK

‘T SCHEEP

LDC HOGEVIJF

‘T SCHEEP

LDC HOGEVIJF

VRIJ ZITDAGEN

DEELGEMEENTE STEVOORT

Limburgplein 1 Campus Banneux Limburgplein 1 Campus Stadspark Broekstraat 1 3500 Hasselt

3e vrijdag /maand

9u00 - 12u30

Hadewychlaan 74

3500 Hasselt

Casterstraat 77

3500 Hasselt

3500 Hasselt

9u00 - 12u30

9u00 - 12u30

9u00 - 12u30

2512 Stevoort 9u00 - 10u15

KERMT Belgiëplein 1 3510 Kermt

10u45 - 12u00

Indien u op een ander tijdstip wenst te komen, kan u ook gebruik maken van onze afspraakmogelijkheden.

U kan ons contacteren via 011 88 84 84 of via 011 23 90 00

32

HOGEVIJF

Adressen:

• Stadhuis - ’t Scheep: Limburgplein 1, 3500 Hasselt.

• Dienstencentrum Campus Banneux: Hadewychlaan 74, 3500 Hasselt.

• Dienstencentrum Campus Stadspark: Casterstraat 77, 3500 Hasselt.

• Stevoort: Broekstraat 1, 3512 Stevoort.

• Kermt: Belgiëplein 1, 3510 Kermt.

Voor het aanvragen van een parkeerkaart of een tegemoetkoming hulp aan bejaarden maak je best een afspraak op 011 88 84 84 zodat we voldoende tijd voor jou kunnen vrijmaken.

Met dringende vragen kan je elke werkdag tussen 8u30 en 17u00 terecht op 011 88 84 84.

33

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“ Ik zag en zie kinderen zo graag” 34

TOEN EN NU

Godelieve Bollen is een levenslustige vrouw die gepassioneerd en met veel plezier vertelt over haar rijkgevulde leven aan de zijde van Roger Vanhoutteghem, met wie ze nog altijd samenwoont in een appartement aan het Jessaziekenhuis in Hasselt. Eén dag per week komt Godelieve naar ons dagverzorgingscentrum op Campus Banneux om even tot rust te komen. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om met haar te spreken over haar leven toen en nu.

“Ik ben in 1932 geboren in Genk in een gezin waar toen al negen kinderen waren.

Bij ons was er dus altijd leven in huis. Mijn oudste zus hielp mijn moeder om voor ons te zorgen. Als we eropuit trokken, bond mijn zus een koord rond onze middels, zodat we zeker niet verloren zouden lopen. Toen de oorlog uitbrak, zijn we naar Hasselt verhuisd. Omdat het vlug duidelijk was dat de oorlog niet snel voorbij zou zijn, zijn we naar Calais gevlucht. We zijn met elf vertrokken en met twaalf teruggekomen. Want mijn ouders hebben daar nog een kind gekregen. (lacht)” Huilende soldaat “De oorlog is gelukkig lang geleden, maar ik herinner mij nog heel goed hoe het was. We hebben eens veel geluk gehad.

Twee Duitse soldaten hielden ons, met het geweer in de aanslag, staande toen we zonder mama en papa op pad waren. Weer met die koord rond ons. Mijn oudste zus sprak met hen. Ik weet niet wat ze gezegd

heeft, maar we mochten gaan. Ik zag zelfs tranen in de ogen van een van die twee soldaten.”

Doe jij dat meisje maar Na de oorlog keerde het gezin terug naar Hasselt. Daar leerde Godelieve haar man Roger kennen.

“Ik ben heel zorgzaam en vind het fijn om anderen te helpen. Ik heb mama thuis heel vaak geholpen. Ik stak graag de handen uit de mouwen en hield van avontuur. Daarom ging ik naar de jeugdbeweging. Op een keer organiseerden we een feest. Mijn vriendin zei me dat ik mijn haar moest laten knippen voor dat feest.

Dus gingen we naar een kapsalon in Hasselt. Dat was het salon van de ouders van Roger. Hij hielp er. Toen ik binnenkwam, zei zijn vader tegen hem: ‘Doe jij dat mooie meisje maar.’ Daarop reageerde Roger: ‘Amai, ze heeft nogal ogen en wat een haar!’ Dat was onze eerste ontmoeting.

Toen ik enkele dagen later met mijn vriendin naar de film ging, stond hij opeens naast mij in de rij. En hij kwam natuurlijk naast mij zitten in de zaal. Het resultaat was een huwelijk, drie dochters en een zoon. (lacht)” Kinderschoenenwinkel met Italiaanse collectie Roger nam het kapsalon van zijn ouders over, maar Godelieve was niet voor het kappersbestaan in de wieg gelegd.

Sen 35

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“Een kapsalon uitbaten was niets voor mij. Daarom drong een andere carrièrekeuze zich op en openden Roger en ik de kinderschoenenwinkel Herbie in de Koning Albertstraat in Hasselt. Die zaak hebben we echt vanaf de grond opgebouwd.

Op een bepaald moment hadden we vier personeelsleden in dienst. Mijn schoonbroer was een Italiaan en via hem hadden we zelfs Italiaanse schoenen in onze collectie. We moeten zowat de enige kinderschoenenwinkel in Limburg geweest zijn met een Italiaanse collectie.”

36

Is mevrouw er niet?

Een schoenenwinkel uitbaten was Godelieve op het lijf geschreven.

“Ik was mijn hele leven omringd geweest door kinderen. Eerst door mijn broers en zussen, later door mijn eigen kinderen.

Ik wist dus heel goed hoe ik met kinderen moest omgaan. En de klanten wisten dat ook. Roger heeft meer dan eens de vraag gekregen of mevrouw er niet was.

Kinderen zijn fantastisch. Ik zag en zie ze zo graag. Ik knuffelde hen ook altijd en wist dankzij mijn goede geheugen

TOEN EN NU vaak hun namen nog als ze opnieuw voor schoenen langskwamen.”

Op de poep naderen Haar jaren in de schoenwinkel leverden ook heel mooie herinneringen op.

“Kinderen hadden mij graag. Ik weet nog hoe er op een dag een moeder de winkel binnenkwam met een kindje in de buggy dat niet kon lopen. Toen het mij zag en herkende, liet het zich uit de buggy zakken en sprong het op zijn poepeke naar mij toe. Ik zie hem nog naderen. Dat zal ik nooit vergeten.”

“Nog een mooie anekdote is die van het jongetje met zijn rugzak. Een medewerker zag hoe hij in onze etalage keek en naar binnen kwam. Hij vroeg naar mij, maar ik was er die voormiddag niet. ‘Oké, dan kom ik straks terug’, zei hij. En zo gebeurde. Hij kwam terug en zei tegen mij:

‘Mevrouw, binnenkort kom ik met mijn mama hier schoenen kopen. Maar die en die moet je niet laten zien. Die vind ik niet mooi.’ (lacht)” Behulpzame kinderen, lieve verzorgers De herinneringen doen Godelieve stralen.

“Ik kijk met veel plezier op die periode terug. Het was hard werk, maar het gaf me veel voldoening. Vandaag geven mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen mij voldoening. Zij helpen ons waar ze maar kunnen. Ik ben hen daar heel dankbaar voor. En ik ben ook heel blij dat ik een dag per week naar HOGEVIJF kan komen. De mensen zijn hier zo lief en gedienstig. Ze maken tijd om naar je te luisteren en geven je de beste zorgen. Ik beleef hier altijd een fijne dag.”

Sen 37

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

ling

e Wand

38

HOGEVIJF in Quotes beeld Fietsen

n

fietse Rolstoel

Sen 39

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Kerm

is

40

HOGEVIJF in Quotes beeld rance Tour de F

41

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

“O, mijn dagen zijn te kort!”

42

Onze vrijwilligers

Naast ons enthousiaste team kunnen onze bewoners ook rekenen op de hulp en goede zorgen van heel wat vrijwilligers. Mensen die zich, gewoon vanuit de goedheid van hun hart, belangeloos inzetten om de senioren op onze campussen mooie en aangename momenten te bezorgen. Ze verdienen een plekje in de kijker! Daarom plaatsen we in elke editie van Hasselts Goud een van hen op de voorgrond. Deze keer spreken we met Marcella Poesmans.

Hoe ben je met vrijwilligerswerk begonnen?

Marcella: “In 1997 ben ik in een vluchthuis terechtgekomen. Ik was toen 47 jaar en beleefde een moeilijke periode. Ik ben daar heel goed opgevangen en ben met de hulp van de sociale dienst langzaam uit mijn dal geklommen. Ik werkte eerst via artikel 60, sociale tewerkstelling, en ben in de thuiszorg terechtgekomen. Ik volgde een opleiding gezins- en bejaardenhelpster en kwam zo bij veel mensen over de vloer. Als ze vroegen hoe het met me ging, kon ik mijn verhaal vertellen.

Dat heeft me geholpen om alles te verwerken.”

“Ik werkte in seviceflats Gouden Regen bij meerdere bewoners als bejaardenhelpster. Toen het lokaal dienstencentrum Het Park opgericht werd, kreeg ik de vraag of ik daar iets als vrijwilligster

wilde doen. Ik zegde meteen toe. Ik organiseerde er onder meer kiennamiddagen en sessies casinospelen. Ze vroegen me ook om met een aantal bewoners van De Gouden Regen en het vroegere Zonnestraal naar zee te gaan. Dat deed ik met veel plezier. We gingen met vijf vrijwilligers naar Blankenberge. Nu ben ik als vrijwilligster bij de assistentiewoningen campus Rederijkers (nieuwe naam voor ‘De Gouden Regen’),actief, en organiseer ik er allerhande activiteiten, zoals quizzen en daguitstappen. Op donderdagnamiddagen doe ik de toog in het dienstencentrum De Vlinder in Nieuwerkerken. En als ze daar gaan wandelen, ga ik mee.”

Wat voor vrijwilligerswerk doe je precies bij HOGEVIJF? Marcella: “Ik geef elke twee weken sessies zitturnen op de campussen Banneux

“Nu ben ik als vrijwilligster bij HOGEVIJF actief, en organiseer ik er allerhande activiteiten”

Sen 43

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

en Rederijkers. Ik heb voor campus Banneux ook al een paasfeest georganiseerd en een namiddag hoger-lager.

En voor campus Rederijkers heb ik uitstappen begeleid. Het leven van een vrijwilliger is gevarieerd, want er zit veel afwisseling in de activiteiten. Volgende maand gaan we bijvoorbeeld een ijsje eten. En als het kermis is in Hasselt, halen we smoutebollen.

Dat is traditie!”

sociale dienst heel dankbaar. Zij hebben me doen inzien dat ik waardevol ben. Ik heb het geluk gehad om hen te ontmoeten.

Mijn vrijwilligerswerk is een manier om iets terug te doen. Ik doe dit echt graag omdat ik veel appreciatie krijg van de mensen. Dankbaarheid heb ik nooit gekend, ook niet in mijn jeugd. Het raakt me dat mensen het zo fantastisch vinden wat ik doe.”

Wat drijft je om als vrijwilliger te werken?

Welk moment in je carrière als vrijwilliger zul je nooit vergeten?

Marcella: “Toen ik zelf in een moeilijke periode zat, ben ik door heel veel mensen geholpen. Ik ben vooral de mensen van de 44 14

Marcella: “De viering van het twintigjarige bestaan van campus Rederijkers en de

Onze vrijwilligers

honderdste verjaardag van bewoonster Marie. Toen hebben we allemaal konijn met pruimen en kroketten gegeten. Dat vond ik geweldig, en ook Marie genoot ervan.”

Wat doe je als je geen vrijwilligerswerk doet?

“Ik ben tenslotte al 69 jaar. Maar zo voel ik me dus niet. (lacht)”

Marcella: “O, mijn dagen zijn te kort! Ik ben op mijn 65ste met pensioen gegaan. Ik had graag langer gewerkt, maar dat mocht niet. Nu vul ik mijn dagen met vrijwilligerswerk en passen op mensen met dementie.

Daarnaast begeleid ik twee keer per jaar een seniorenvakantie. Ik ben pas van vorige week terug van een vakantie met 55 mensen. Op zo’n reis organiseer ik alle activiteiten.

Ik ben ook lid van de wandelclub Terug op Stap. We wandelen minstens 10 kilometer per week. En elke dinsdagnamiddag vind je me in dansschool Ritmo, waar ik klassieke dans doe. Ik ben ook geïnteresseerd in voetreflexologie en de spirituele wereld.

Sommige mensen blijven na hun dood op aarde ronddwalen. Ik maak hen bewust van hun dood en breng hen via mijn gidsen op de plaats waar ze thuishoren. Soms denk ik toch dat ik een beetje te veel hooi op mijn vork neem. Ik ben tenslotte al 69 jaar.

Maar zo voel ik me dus niet. (lacht)”

Sen 15 45

HOGEVIJF – Hasselts GOUD

Newsflash

Vlinders in het woonzorgcentrum Afgelopen september toverden we de multifunctionele ruimte van campus Stadspark om tot een mooie vlinderkamer. Dit innovatieve project danken we aan de samenwerking tussen onze eigen technische dienst, de dienst animatie en de bewoners van Stadspark. De firma Groen Creaties Coppin plaatste zo’n 150 poppen in een aanpaste kast en heel wat fruit en planten in de tuin om te voorzien in de nodige nectar voor de exotische beestjes.

Onze bewoners konden zien hoe de poppen uitgroeiden tot vlinders. Eens ze door de ruimte fladderden met hun kleurrijke vleugels werd het een hele beleving om tussen de vlinders te gaan zitten. Als je geluk had (en durfde), kwam er af en toe zelfs eentje op je vinger zitten! Door mee te helpen met de verzorging van vlinders en planten kwamen er bij heel wat mensen weer leuke herinneringen aan vroeger naar boven.

46

De diensten ergo en animatie organiseerden ook activiteiten in de vlinderkamer. Dat waren natuurlijk vooral activiteiten die te maken hadden met de vlinders waardoor alle aanwezigen nog wat leuke dingen te weten kwam over de dieren en hun natuurlijke omgeving.

Woordzoeker

EETT M N M E N E L L PUPZUZZEZE

Seniorenvoorzieningen OCMW Hasselt

W

T

O

W

A

N

D

E

L

E

N

P

O

N

H

S

E

I

N

G

E

V

E

R

Z

O

O

A

Z

U

R

K

O

C

T

O

C

H

T

J

E

S

T

O

I

L

E

V

E

N

S

G

E

N

I

E

T

E

R

S

S

N

E

S

J

O

E

L

B

A

K

K

L

G

H

T

A

D

A

N

S

A

V

O

N

D

A

I

Z

O

I

C

S

P

O

R

T

E

L

E

N

A

E

A

U

L

A

G

L

A

S

R

A

M

E

N

R

R

A

D

L

D

A

C

T

I

V

I

T

E

I

T

N

M

E

E

E

T

A

P

P

A

R

T

E

M

E

N

T

N

V

M

R

S

C

H

O

E

N

W

I

N

K

E

L

E

I

U

S

C

H

I

L

D

E

R

I

J

E

N

N

E

R

O

L

S

T

O

E

L

F

I

E

T

S

S

M

H

E

R

I

N

N

E

R

I

N

G

E

N

G

O

E

D

E

R

E

N

T

R

E

I

N

E

N

Activiteit Appartement Atelier Dansavond

Glasramen Goederentreinen Activiteit Herinneringen Appartement Huishouden Atelier Dansavond Glasramen

Levensgenieters Stillevens OPLOSSING Postkaarten Tekenacademie Rolstoelfiets Tochtjes Schilderijen Wandelen Schoenwinkel Zorgzaam Seingever Sportelen Rolstoelfiets Goederentreinen Sjoelbak Stillevens Schilderijen Herinneringen Sportelen Tekenacademie Schoenwinkel Huishouden Tochtjes Seingever Levensgenieters Wandelen Sjoelbak Postkaarten OPLOSSING: Zorgzaam

Sen 47

Newsflash

HOGEVIJF op Facebook!

Loop jij wel eens binnen bij ons? Ken je iemand die bij ons over de vloer komt of misschien zelfs bij ons woont? Misschien werk je wel in dezelfde sector of ben je gewoon in ons geĂŻnteresseerd? Ga dan zeker eens kijken op onze Facebookpagina!

We kondigen er alle grote activiteiten aan, droppen wekelijks foto’s en filmpjes van alle spontane intiatieven die plots tevoorschijn komen binnen onze campussen.

Maar we geven je hier ook graag een seintje wanneer er alweer een vacature in te vullen is. Je kan er zelfs deze Hasselt GOUD op terugvinden.

En als je er dan toch bent, geef ons dan ook even een Like !

Waar moet je juist zijn?

> Facebook.com/Hogevijf

Seniorenvoorzieningen OCMW Hasselt