Wijkkrantje Heilig Hart | Editie winter 2021

UIT HET HART

De glascontainer van het Vrijwilligersplein p 9 Een wijk-ster in tijgershort… p 19

#02 – Winter 2020 – jg 1

v.u. D i r k S c h u e r m a n s , P r i n s e n s t r a a t 2 1 , 3 5 0 0 H a s s e l t | p303098 - Afgiftekantoor Hasselt

WIJKKRANT HEILIG-HARTWIJK

VOORWOORD

Tempus fugit, de tijd gaat snel!

Het lijkt alsof het eerste nummer van Uit Het Hart nog maar pas in je brievenbus is beland, of het tweede nummer is al een feit.

In dit nummer kom je alles te weten over de nieuwe fietsbruggen en de verhuizing van de glasbollen.

Maar je kent ons: mensen zijn minstens even belangrijk als ’groot nieuws’ over onze wijk. Daarom zetten we een wijk-ster en een inwijkeling in de picture, we gaan op bezoek bij huisnummer 7, en onze redacteur Jan gaat opnieuw samen met een Heilig-Harter op verkenning in de wijk. Verder komt ook het verleden van onze wijk aan bod, en uiteraard is er plaats voor een beetje puzzelplezier en een vleugje sport.

Geniet ervan, en fijne feestdagen vanwege de hele redactie!

Colofon

Inhoud p.2 Voorwoord p. 3-4

Geschiedenis van de wijk, deel 2: De Heckelaar

p. 4-5 Nieuwe fiets- en wandelbruggen p. 6 Kinderpret p. 7

Nummer 7

p. 8 Wijksprokkels p. 9

De glascontainer van het Vrijwilligersplein

p. 10-11

Straatnamen – Anne Ruttenstraat

p. 12 Kerstverlichting stationsbuurt

Deze wijkkrant is een initiatief van de dienst Wijkopbouw van Stad Hasselt i.s.m. dit vrijwillige redactieteam: Hoofdredactie: Dirk Schuermans (dirk.schuermans@telenet.be) Raymond Rutten (raymond.rutten@telenet.be) Martijn Meeus Teksten: Annemie Reysen, Myriam Vray, Lut Machiels, Lander Bikkembergs, Jan Castermans, Dirk Schuermans, Raymond Rutten, Martijn Meeus Fotografie: © Kristel Nivelle (cursist fotografie Qrios Hasselt, docent Öznur Özturk, coverfoto), Raymond Rutten, Jan Castermans, Lander Bikkembergs, © Jacques Janssen (TC Excelsior), © het Stadsmus

p. 13

Sport Young champions Cup

p. 14

3 jaar Kippodroom

Vormgeving: tricolor.be

p. 15

Wijk en de wereld – Faissal Chaam

Drukwerk: Realise Printing

Kleurplaat/cartoon: Lili Vanreppelen

p. 16-17 De zachte berm – (T)huis p. 18-19 De wijk-ster – Paul Reners p. 19 Winterzoektocht p. 20 Inzamelactie Fietsbibliotheek

Wil jouw vereniging of organisatie in de lentekrant een activiteit of een foto laten opnemen? Stuur dan een mailtje naar raymond.rutten@telenet.be

-2-

G E S C H I E D E N I S VA N D E W I J K

De Heckelaar van Hendrik Tant

Stadsgids Annemie Reysen licht in opeenvolgende bijdragen de geschiedenis van de Heilig-Hartwijk toe.

De winning van Hendrik zal echter wel heel wat groter zijn geweest, want op zijn domein werd ook recht gesproken.

Als leenman van de graven van Loon had Hendricus de plicht om zijn graaf met raad en daad bij te staan. Hij zetelde in de stadsraad en bereidde met het ontvangstcomité de terugkeer van graaf Arnold V voor, na diens roemrijke veldslag in Woeringen. Verder moest hij als leenman, samen met de heren van Pietersheim, zijn graaf in 1302 vertegenwoordigen in de Gulden­ sporenslag te Kortrijk. Met zes vertrokken ze daarheen, en allen keerden heelhuids terug. Hendricus was een geliefd man.

De stad heeft hem nog lang geëerd want hij liet een fortuin na aan Hasselt en zijn inwoners. Dit blijkt uit zijn testament uit 1295.

De leengronden van Hendricus Tant waren gelegen tussen de huidige Oude Kuringerbaan, de Alverbergstraat, het kanaal (het moeras) en het Van Veldekeplein. Dit domein werd aangeduid als ‘Te Boek’, vermoedelijk omwille van de nabijgelegen moerassen. Hendrik zijn herenboerderij lag ongeveer ter hoogte van de feestzaal van Crutzen. Bij de aanleg van de omwalling in 1282 - de huidige Groene Boulevard - werd zijn domein doorsneden.

Een deel ervan lag voortaan binnen de stadsomwalling en wordt nog steeds “Hendriksdorp” genoemd. Tijdens de Virga Jesse-feesten vind je zijn lemen woning terug tussen de straatversiering.

-3-

In het wijergebied lagen meerdere kempwinningen. De herenboerderij van Hendrik Tant werd ook aangeduid als “De Heckelaar”. Kemp, of hennep, diende om touw te maken. De hekelaars trokken de vezels over een hekel, een kam met scherpe metalen punten. De grote brand van 1760 legde de vakwerkgebouwen van de Heckelaar in as. De boerderij werd nadien niet meer heropgebouwd. Maar de naam bleef wel behouden in de velden en leeft nu verder in een straatnaam in onze wijk en enkele appartementsgebouwen.

Onder het Franse Bewind werd op de Heckelaar nog tabak geteeld. Later vervingen de Hollandse bezetters de tabak door meekrap, geteeld omwille van de rode kleurstof. In de schilderkunst is deze tint gekend als ‘Turks Rood’. Uiteindelijk brachten de velden nog zo weinig op dat verstandige boeren overschakelden op de meer lucratieve uitbating van een bomenkwekerij.

Nieuwe fiets- en wandelbruggen Twee nieuwe bruggen voor voetgangers en fietsers zullen in de toekomst de Heilig-Hartwijk toegankelijker maken voor autovrije verbindingen met andere wijken en omliggende gemeenten. Bijvoorbeeld de IKEA-site of de Corda Campus, deelgemeente Sint-Lambrechts-Herk of buurgemeenten Alken en Zonhoven gaan daarmee veel bereikbaarder worden op een alternatieve manier.

Deze nieuwe fietsbruggen vormen een grote schakel in een interessante fietsverbinding doorheen Hasselt.

Samen met de groeiende bevolking verdween het landbouwkarakter van de wijk. Enkel de boerderij Crutzen hield nog stand tot in het midden van de 20ste eeuw.

Daarover meer in een volgend verhaal.

Met “iemand over de hekel halen” bedoelt men scherpe kritiek op iemand uiten. Bij het verwerken van vlas en hennep gebruikten ambachtslui een hekel - een soort kam - om de goede vezels van de slechte te scheiden. Deze hekel had scherpe metalen punten, dus over de hekel gehaald worden, was niet bepaald een pretje.

“Een hekel hebben” aan iets of iemand heeft een andere oorsprong. Deze uitdrukking komt waarschijnlijk van het Duitse woord voor afschuw, Ekel.

Over de sporen…

Een passerelle voor voetgangers en fietsers, die begint op het voorplein van het gerechtsgebouw en eindigt aan het jeugdhostel in Runkst, is één van de twee zachte verbindingen die de stad tijdens deze bestuursperiode wil realiseren. Daartussen liggen wel een afstand van ongeveer 150 meter -4-

ACTUA

jaar moeten starten. Eind 2022 moet de brug klaar zijn, indien alles volgens plan verloopt. De totale kostprijs voor dit project bedraagt 2 miljoen euro, inclusief btw en alle kosten.

“Quartier Bleu en Zuidzicht zijn al heel lang een werf, en we willen die projecten hiermee afronden”, licht schepen van Openbare Werken Laurence Libert toe.

In 2014 verdween de autobrug over de kanaalkom, tussen de toenmalige Versuz en de Vaartstraat, maar deze keer zullen auto’s er dus geen gebruik van kunnen maken. De nieuwe brug zal ook iets verder van het centrum liggen.

én de brede sporenbundel van het station.

Vanzelfsprekend is er nauw overleg met Infrabel, omdat zowel spoorreizigers als bruggebruikers veilig onder of over de brug moeten kunnen. Het uiteindelijke prijskaartje voor deze brug ligt echter nog niet vast.

De toekomstige uitvoerder krijgt de nodige vrijheid, maar de groene belevingsfactor staat alleszins centraal in het beeld dat de stad voor ogen heeft. Het materiaal waaruit de toekomstige brug gemaakt wordt, zal bovendien goed moeten aansluiten bij de gebouwen aan beide kanten van de kanaalkom.

Een aanpassing van de oversteekplaats aan de Kuringersteenweg, ter hoogte van het Vlaams Huis en de Mouterijstraat, wil de stad ook bij dit brugproject betrekken.

Daarvoor is overleg nodig met Agentschap Wegen en Verkeer, dat de Kuringersteenweg/Koningin Astridlaan beheert. ”We vinden het belangrijk dat we in de Heilig-Hart wijk een veilig en kwalitatief fietspad kunnen aanleggen, met extra groenelementen”, benadrukt schepen van Mobiliteit Marc Schepers.

… en over de kanaalkom Over de kanaalkom heen komt een belevingsbrug voor voetgangers en fietsers, vanaf het Broekermolenplein richting de open ruimte tussen Zuidzicht en De Kaai aan de overzijde van de kanaalkom.

Begin 2021 al wil het bestuur hiervoor de definitieve opdracht geven. De werken zouden dan in het latere deel van volgend -5-

Kinderpret Oh jee! Iemand liet per ongeluk de letters van deze straat in onze wijk door elkaar vallen!

Help je even om ze in de goede volgorde te zetten?

TIP: Als je in de omgeving van de speeltuin aan de Anne Ruttenstraat goed naar de straatnaam­ borden kijkt, dan vind je zeker de oplossing!

En dat de naam eindigt op ’straat’ verklappen we ook al.

Oplossing ‘De zes fouten’ uit nummer 1 Kijk nog eens goed naar de tak vooraan, de fluoman, de stippen op raam, het kelderraam, het logo van de school op de banier, en het kleine bord …

Kleuren maar!

(Laat eventueel deze tekening inscannen en vergroten door je papa of mama voor nog meer kleurplezier!)

-6-

Nummer

7

Een wijk wordt gemaakt door mensen en dus willen wij jullie laten kennismaken met wijkbewoners die van onze Heilig-Hartwijk een plek maken waar het goed is om te leven. Iedereen aan bod laten komen is uiteraard onbegonnen werk. Daarom kozen we voor de mensen die in een willekeurige straat op het geluksnummer 7 wonen.

In de Hekkelaarstraat werd het geluksnummer toebedeeld aan het echtpaar Ludo Haex (63) en Marleen Vermeulen (63). De enige zoon Wim (32) is onlangs het ouderlijke nest ontvlogen.

Wat zijn de pluspunten van de Heilig-Hartwijk?

Even voorstellen: Ludo is afkomstig uit Meeuwen. Hij werkt als ingenieurlandmeter op het kadaster in de Voorstraat. Marleen komt uit Bree. Zij is gepensioneerd, maar werkte tot voor kort als ambtenaar bij het Vlaams Agentschap voor Innoveren en Ondernemen, VLAIO.

“Naar ons gevoel is dit nog een ‘echte wijk’, we hebben het gevoel bij een groep te horen.

Verder is het natuurlijk interessant dat alles vlakbij is. Het station bijvoorbeeld”, zegt Ludo. “Ik moet regelmatig naar Brussel voor een vergadering en met de auto, dat is niet te doen. “En ik ben heel blij met de komst van Quartier Bleu”, vult Marleen aan. “De Delhaize die altijd open is, dat is zo handig.”

Hoe zijn jullie in de wijk terechtgekomen?

Marleen vond werk bij de GOM in Hasselt en had genoeg van het pendelen. En Ludo, die op het kadaster in Bree werkte, kon makkelijk een overplaatsing aanvragen naar Hasselt. Dus gingen ze op zoek naar een stek in de hoofdstad.

Ludo: “We hebben eerst gehuurd in de Ambachtsschoolstraat, en dan een huis gekocht in de Rozenstraat, toevallig ook op nummer 7. In 1997 hebben we ons huis verkocht en gebouwd in de Hekkelaarstraat, opnieuw op nummer 7!”

Wat kan er beter in de Heilig-Hartwijk?

“Weinig. Misschien het verkeers­ circulatieplan. Sommige mensen moeten nogal wat extra kilometers afleggen om thuis te raken. Al hebben wij daar weinig last van, want we doen bijna alles met de fiets.”

Hoe scoort de wijk?

9,5/10. “Een tien kan je niet geven, toch?”

-7-

TITEL

Wijksprokkels Een pakje van Samana In onze wijk is al jarenlang een zeer actieve Samanawerking bezig. Samana is de nieuwe benaming voor het vroegere “Ziekenzorg”. Elk jaar maakt het bestuur met inspraak van de leden een programma op. Dat omvat busuitstappen, leerrijke bijeenkomsten, een lente- en kerstfeest enz. Omwille van de coronaperikelen zijn al die geplande activiteiten dit jaar in het water gevallen, toch al zeker tot het einde van het jaar.

Tijdens de jaarlijkse “ziekendag” op 11 oktober brachten de bestuursleden echter bij elke eenzame of (chronisch) zieke een pakje aan de deur. Op deze wijze wilde Samana aantonen dat de leden, ondanks de moeilijke periode, niet vergeten werden. Omdat ziekenbezoek nu volledig uitgesloten is, proberen Samanamedewerkers ook telefonisch of gewoon via een kort gesprek aan de deur (indien mogelijk) contact te houden met de leden.

Fietsenstalling Sinds half november staat de grootste overdekte fietsenstalling mèt camera­ bewaking in onze wijk. In de ondergrondse autoparking Blauwe Boulevard creëerde de stad parkeerplekken voor liefst 528 fietsen. Ter vergelijking, dat is meer dan vijf keer zoveel als achter het oude stadhuis aan het Groenplein, waar 95 fietsen kunnen staan. 80 van deze nieuwe fietsstallingen dienen tegelijk als oplaadpunt voor elektrische fietsen.

Nieuw is ook dat fietsen via een uitschuifsysteem boven elkaar kunnen staan. De fietsenstalling is volledig afgezonderd van de autoparking via hekwerk en toegankelijk via de horecakade van Quartier Bleu. De stad zorgde intussen ook voor extra signalisatie.

OPROEP - Het bestuur van Samana bestaat volledig uit vrijwilligers. Wie zich geroepen voelt om het bestuur te komen versterken, of om af en toe een handje toe te steken, kan zich altijd melden bij Elza Doultremont, Oude Kuringerbaan 108. Ook nieuwe leden kunnen daar terecht.

-8-

Glascontainers Vrijwilligersplein Begin 2021 worden de ondergrondse glascontainers aan het Vrijwilligersplein weer geactiveerd. Op dit ogenblik staan er twee tijdelijke glasbollen, en die blijven daar ook zolang staan.

Omdat de glasbollen vlak bij de poorten van de Daltonschool staan, is het wel belangrijk dat ze correct gebruikt worden. Rondslingerende flessen of bijhorend afval, laat staan glasscherven zijn zeker op die plaats iets dat niemand graag ziet.

Om overlast kordaat tegen te gaan, plaatste de stad intussen een camera die het doen en laten rond de glasbollen registreert. Mogelijke overtreders zijn bij deze dus gewaarschuwd.

De stad plaatste in het verleden al vaker dergelijke mobiele camera’s op gekende sluikstort- of overlastplekken op het hele grondgebied.

11 maanden vermist Lise Willems en haar zoontje Lukas uit de Prinsenstraat hebben alvast hét allerbeste sinterklaas- én kerstcadeau gekregen: Voenk, hun rosse kat, ligt na 11 maanden opnieuw kort bij hen te slapen of te spinnen. Voenk was namelijk vermist sinds 30 december vorig jaar, maar onlangs kreeg Lise een heel leuk telefoontje: ”Lieve mensen in Godsheide hadden Voenk gevonden en meldden dit aan de website vermistekatten.be.” Lukas is in elk geval superblij dat hij weer twee poezen heeft om mee te spelen. En Lise bedankt via deze weg nog eens de mensen die Voenk zo goed verzorgden.

De bovengrondse glasbollen hebben intussen al een hele rondreis doorheen de wijk achter de rug. Eerder kwam je ze al tegen op de hoek van de Armand Hertzstraat en de Prinsenstraat, of op de hoek van de Armand Hertzstraat en de Stokerijstraat. Ze zullen volledig uit de Heilig-Hartwijk verdwijnen wanneer de ondergrondse container weer in gebruik is.

-9-

S T R A AT N A M E N

Anne Ruttenstraat De Anne Ruttenstraat werd aangelegd in het jaar 2000.

Zij werd genoemd naar één van de oudste wijkbewoners, die leefde van 1898 tot 1981.

De straatnaam past perfect in het rijtje van een aantal bestaande straatnamen van schilders in de Willemswijk.

© collectie Het Stadsmus, Hasselt, inventarisnummer 1982.0003.00 - In het Hasseltse park

Anne Rutten kwam als vierjarige met haar ouders vanuit Lanaken naar Hasselt.

Vader Rutten stamde uit de Maastrichtse brouwersfamilie “De zwarte ruiter”. Hij kocht in 1902 een landhuis aan de Oude Kuringerbaan om er een brouwerij met mouterij en ijsfabriek op te starten. Zijn bier werd een groot succes: nog geen 10 jaar later stond hij al op de 24e plaats in de rangschikking van de 129 Limburgse brouwerijen.

Anne groeide in welvaart op en bleek artistieke aanleg te hebben. In haar jonge jaren richtte ze zich op ballet en zang. Met haar altstem nam ze als soliste deel aan concerten in en buiten Hasselt. Toen ze op haar zeventiende de toen al befaamde kunstschilder Jos Damien leerde kennen, besloot ze om bij hem aan de Martelarenlaan 27 een schildersopleiding te gaan volgen. Nadien studeerde ze verder aan de

Academie van Schone Kunsten te Brussel, en langzaam maar zeker wist ze zich een plek te verwerven in de schilderswereld van toen.

Na haar terugkeer uit Brussel werkte ze als assistente in het atelier bij haar oud-leraar Jos Damien. Dit werd de start van een meer dan twintigjarige vruchtbare samenwerking. Ze was niet alleen een van zijn geliefde modellen, maar ze signeerden ook heel wat doeken gemeenschappelijk.

Samen met andere Hasseltse kunstenaars exposeerde ze in het Hooghuis (1938). Ook in Brussel, Antwerpen, Gent, Namen en Spa werd haar werk tentoongesteld.

Jos Damien verhuisde in 1942 zelf naar Brussel en vijf jaar later volgde Anne hem. Ze vestigde zich in Sint-Joost-ten Node, waar ze in 1954 haar toekomstige man, Fernand Dupéray, leerde kennen.

Hun huwelijk werd luisterrijk gevierd - 10 -

gouden jubileum als schilderes, ontving ze in 1967 de hoogste onderscheiding van de Vereniging der Beroepskunstenaars van België.

Na het overlijden van haar man verhuisde © collectie Het Stadsmus, ze naar Waterschei, Hasselt, 2004.0023.00 zelfportret Anne Rutten waar ze in de leeftijd van 82 jaar oud overleed. Aan de stad schonk ze in 1981 het olieverfschilderij “Strandtafereel” van Jos Damien. Op dit monumentaal strandtafereel zien we haar afgebeeld aan een schildersezel terwijl ze spelende kinderen observeert.

Op veilingen komt er vandaag de dag nog regelmatig een werk uit haar indrukwekkende oeuvre boven water.

in de ouderlijke woning aan de Oude Kuringerbaan.

Tijdens haar verblijf in Brussel legde ze zich toe op het schilderen van portretten van vooraanstaande personen waaronder leden van het Belgisch koningshuis en gouverneur Verwilghen. Haar voorkeur ging echter vooral uit naar het schilderen van kindertaferelen. In opdracht schilderde ze ook bloemtaferelen en landschappen.

Ze kreeg met haar werk Europese bekendheid. In Brussel schilderde ze meer dan 400 werken. Daarbij werkte ze nog regelmatig samen met Jos Damien zoals blijkt uit het portret van de Belgische prinsenkinderen Boudewijn, Joséphine-Charlotte en prins Albert.

In de jaren zestig verkoopt ze de ouderlijke woning en de magazijnen aan de Oude Kuringerbaan. Naar aanleiding van haar

Bol niet te ver, koop in Hasselt Ontdek het aanbod van meer dan 500 zaken op shopinhasselt.be.

Wil je online iets kopen tijdens deze moeilijke periode? Kijk dan eerst eens op shopinhasselt.be. Want is lokaal shoppen niet leuker dan bij een onbekende handelaar met een hippe website, ergens in de wijde wereld?

Onze Hasseltse handelaars kunnen namelijk na een extreem moeilijk jaar alle hulp gebruiken.

De stad bundelt ruim 500 lokale handelaars met online activiteiten op deze website. Via een handige filter en verschillende categorieën kan iedereen heel eenvoudig en snel terugvinden wat hij of zij nodig heeft.

Hoe je die goederen kan betalen en afhalen, legt elke handelaar voor zijn aparte zaak uit op zijn eigen website.

In Hasselt zorgen we in deze moeilijke tijden voor elkaar, en voor onze handelaars en horeca.

Of het nu een maaltijd is, een koffie, een goed boek, speelgoed of een leuke outfit. Koop alles wat je nodig hebt in de buurt! Bestel eenvoudig online en haal het daarna zelf op. Of laat het thuis bezorgen.

SHOPINHASSELT.BE ShopLokaal_2020.indd 1

10/11/2020 13:04:05

- 11 -

Onthoud gewoon dat elke aankoop - hoe groot of klein ook – zéker voor een smiley zorgt op de gezichten van al die hardwerkende, zelfstandige mede-inwoners. Hoe vaak stonden zij namelijk al klaar? Wel, nu kunnen wij allemaal iets terugdoen. Klikken maar!

INTERVIEW

Kerstsfeer begint aan het station In september besliste de stad om nieuwe, energiezuinige ledverlichting aan te kopen voor alle bomen rondom de Groene Boulevard. Voor die hele verledding investeert de stad 150.000 euro.

De oude verlichting groeide op heel wat plaatsen letterlijk in de bomen, en bovendien verbruikte die veel meer energie. Bovendien wilde de stad ook twee bijkomende winkelstraten opnemen in het groeiende lichtplan, namelijk de Bampslaan en Quartier Bleu. In het geval van die tweede is dat heel logisch, maar voor de Bampslaan betekent dit een hart onder de riem voor de toekomst.

Over die toekomst verzamelt de stad momenteel meningen en ideeĂŤn tijdens het openbare onderzoek over de startnota van het nieuwe Ruimtelijke Uitvoeringsplan (RUP) Stationsomgeving.

Dat loopt nog tot en met 4 januari 2021. De nieuwe stationsomgeving moet een leefbare, aangename buurt op mensenmaat worden voor zowel bewoners, handelaars en bezoekers. Goede ideeĂŤn uit eerdere bevragingen worden zeker meegenomen in het komende participatietraject, benadrukt de stad. www.hasselt.be/stationsomgeving

- 12 -

DE SPORTIEVE WIJK © Jacques Janssen

Jong tennisgeweld bij TC Excelsior De coronamaatregelen verplichtten vele sportverenigingen om hun deuren tijdelijk te sluiten. Nu is tennisclub K.T.C. Excelsior gelukkig weer open, maar de jaarlijkse Young Champions Cup kon niet doorgaan.

Toch wilden wij meer weten over dit prestigetoernooi in onze wijk.

Wawrinka, en Ashleigh Barty, die vorig jaar Roland Garros heeft gewonnen. Ruben Bemelmans is begonnen op Excelsior en ambassadeur van de club. Genkenaar Noah Martens won 4 jaar geleden als eerste Belg.

Van hem zullen we zeker nog horen!

De Young Champions Cup is het grootste internationale tennistoernooi dat in ons land plaatsvindt. Na verschillende kwalificatierondes in alle continenten mogen de winnaars meedoen aan het circuit van 5 toernooien de ‘Young Stars World Series’. Twee van deze worden gespeeld in Frankrijk, één in Nederland, één in Duitsland en één in Hasselt. “Wij kregen de eer dit toernooi hier te organiseren doordat wij van Tennis Europe het label ‘categorie 1’ kregen, dit is uniek in België.

Dat betekent dan ook dat je zeker kan zijn dat je elk jaar de beste spelers van de wereld uit de leeftijdscategorie 12-14 jaar, mag ontvangen”, stelt Nadine Rubens, de verantwoordelijke bij de YCC voor de hosting. “Onze club wordt ieder jaar beoordeeld door spelers en coaches.

Dankzij die quoteringen konden wij ons label ‘categorie 1’ nu al 21 jaar behouden.

Daar mogen we zeer trots op zijn!”

In 1999 werden de Young Stars World Series voor het eerst georganiseerd, dus deze zomer zou de 22e editie hebben plaatsgevonden. De jongeren, die van over de hele wereld komen, worden zoveel mogelijk opgevangen in gastgezinnen. Dat vraagt om een hele organisatie. “Wij doen er alles aan om het toernooi hier te houden door sponsors, vrijwilligers en gastgezinnen te vinden.”

Club Excelsior ontstond in 1915 en kreeg recent ook nog pleinen voor padel, een redelijk nieuwe, maar heel populaire sport.

De Tsjechische speelster Masopustova kwam bij TC Excelsior terecht via haar vader, Joseph Masopust, in het verleden nog Europees voetballer van het jaar.

Masopust werd in de jaren 1980 trainer van voetbalclub Sporting Hasselt.

Zijn dochter ging aan de slag bij de tennisburen van Sporting - met succes.

De namen van eerdere deelnemers liegen er dan ook niet om. Enkele proftennissers die deelnamen aan de YCC in Hasselt zijn David Goffin, Viktoryja Azarenka, Kei Nishikori, Elise Mertens, Stanislas - 13 -

Kippodroom zoekt nog altijd extra vrijwilligers. Wie zich wil engageren om voor acht, lieve kippen te zorgen, mag in ruil voor de gegeven liefde de vers gelegde eitjes van de dag van zijn shift mee naar huis nemen. Op de Facebookpagina van De Kippodroom Hasselt vind je meer informatie.

3e jaar Kippodroom met 5 nieuwe kippen Het verhaal van de Kippodroom begon als een proefproject om wijkbewoners op een duurzame manier dichter bij elkaar te brengen. Drie jaar later kakelen de gelukkige kippen nog altijd op dezelfde plaats én engageren nieuwe buren zich voor dit deelinitiatief.

initiatief doet zelfs nog meer, want het inspireert ook buiten onze wijkgrenzen: aan de rand van het Stadspark start binnenkort namelijk een gelijkaardig deelproject met kippen, ook met steun van de stad.

Jammer genoeg overleden de afgelopen maanden vijf kippen van onze Kippodroom.

Gelukkig kwamen er snel nieuwe hennen van het ras ‘Isa Brown Light’ in de plaats: Aagje, Emma, Queen, Brownie en Summer.

Die komen allemaal uit een legbatterij en krijgen daarmee een gelukkige, oude dag zonder legstress. Ook sloten zich nieuwe leden aan bij het initiatief.

Op de foto staan Thomas en zijn kinderen Nette (9) en Gaston (8), die sinds augustus meedoen met Kippodroom.

De principes achter Kippodroom blijven heel simpel: in shiften zorgen buurtvrijwilligers voor de dieren, ze voeden de kippen met hun dagelijkse keukenafval en verdelen de eieropbrengst. Stad Hasselt vond dit direct een originele, efficiënte manier om buren bij elkaar te brengen en steunde het initiatief vanaf de eerste dag. Tussen de speeltuin van de Anne Ruttenstraat en de scoutslokalen lag een geschikte vrije uitloop-plek, en daar ‘wonen’ de hennen vandaag nog altijd.

Want ondanks vandalisme (bekogeling met stenen) en negatieve opmerkingen over mogelijke geurhinder staat het grote, houten kippenhok nog altijd overeind. Het

- 14 -

INTERVIEW

Wijk en de wereld Ik ben Faissal Chaam, 59 jaar en ik kom uit Damascus, Syrië, waar ik afstudeerde als boekhouder.

In 1984 was ik als vrachtwagenchauffeur in Nederland, waar ik bij een vriend logeerde.

Hij had een restaurant en ik hielp hem wat bij het koken. Na een jaartje in Syrië opende ik mijn restaurant in Nederland. In 1988 bezocht ik een vriend in Hasselt en merkte dat hier nog geen pitazaak was. Een gat in de markt, dacht ik, en daarom opende ik er één aan de Kempische steenweg. Mijn zaak begon goed te draaien, mede door een discotheek vlakbij. Zowat heel Hasselt kende mij.

Faissal Chaam

Een paar jaar later sloten de laatste kolenmijnen. Er kwamen heel wat pitazaken bij en door de concurrentie ging het minder goed met mijn restaurant. In 2004 werd het pand verkocht en moest ik een nieuwe locatie zoeken. Tot 2008 had ik een broodjesbar aan de Kuringersteenweg, maar dat was geen succes. Dat was een harde tijd voor de horeca. Gedurende 6 jaar werkte ik als schoonmaker in een fabriek en in het weekend werkte ik in Hof Te Rhode. Ik heb altijd veel gewerkt om iets van mijn leven te maken, maar in die periode had ik echt weinig tijd voor mijn gezin.

Mijn zoon en twee dochters zijn hier geboren. De oudsten studeren farmacie aan de universiteit, mijn jongste dochter zit nog in het middelbaar. Zij studeren goed en werken hard als jobstudent. Dit heb ik altijd willen meegeven aan mijn kinderen, maar ook aan mensen die uit mijn land naar hier komen: studeer, werk, zodat je iets van je leven kan maken. Wij zijn hier gasten en moeten goede ambassadeurs van mijn vaderland zijn. Ik hoop dat mijn voorbeeld een inspiratie kan zijn. Ik heb de taal geleerd, behaalde het diploma kok, spekslager en bedrijfsbeheer. Ik heb altijd gewerkt en heb zelfs geen tijd voor een hobby. Ik kreeg nog nooit een uitkering.

Hier leven maakt me gelukkig en mijn kinderen zijn mijn grote trots.

Door de oorlog in Syrië kwam mijn halfbroer, Said Jarèm, naar hier. Hij wilde met mij een pitabar starten, maar omdat er al zoveel waren, zochten we iets unieks.

Daarom besloten we om een Libanees restaurant te openen. Deze zaak is een succes.

- 15 -

De zachte berm: (T)huis In de Zachte Berm wandelt of fietst Jan Castermans met een inwoner van de Heilig-Hartwijk naar een plek die voor hem of haar een speciale betekenis heeft. Een zachte beweging met tijd om te praten en ruimte om te kijken naar wat er onderweg te zien is.

Vliermaal een fantastisch mooi huis, maar toch heb ik me daar om de een af andere reden nooit helemaal thuis gevoeld.”

Maar hoe doe je dat, wat is er nodig? We stellen toevallige passanten de vraag. Aan Els uit de Melkvoetstraat bijvoorbeeld.

Els: “De deur openzetten voor iedereen die ons lief is en tonen dat iedereen welkom is. Wij hebben altijd genoeg te eten en een slaapplek voor wie dat nodig heeft. Wat je uitstraalt trek je ook aan.”

Ik knik gul mee met Els, eten sla je nooit af en wie droomt er niet van een warm bedje?

Kelly: “Mijn partner, de kok in huis, zegt dat eten mensen verbindt en hij heeft helemaal gelijk. Toen ik in Vliermaal ben gaan wonen, heb ik letterlijk drie straten mensen uitgenodigd voor een barbecue in mijn tuin. Daar is uiteindelijk veel volk naartoe gekomen. En een deur die eenmaal openstaat, die blijft op een kier.”

In de Rozenstraat hebben we het over muziek.

Kelly: “Ik zing graag folk traditionals en blues. Samen met folkmuzikant John Joris, die ik toevallig ontmoette op het terras van de Cambrinus, werk ik aan een repertoire onder de naam ‘Iva Cehic’. Wat ik niet wist,

Kan je spreken van een reis indien begin en eindbestemming hetzelfde zijn? Kan je vertrekken in een huis en eindigen in een thuis? Dat ontdekken we samen met Kelly Esseldeurs. Kelly woont met haar 9-jarige dochtertje en haar hond Laika sinds een dik jaar in de Alverbergstraat.Binnenkort krijgen ze het gezelschap van haar partner en twee pluskinderen. Waarom koos ze precies voor deze wijk?

Kelly: “Ik wou al lang doodgraag in Hasselt komen wonen. In deze wijk ben ik toevallig beland. Ik wou in een niet al te drukke, kind- en hondvriendelijke buurt wonen.

De nabijheid van het station was zeker ook een plus. Maar ik koos Hasselt vooral voor de levendigheid en omdat het gewoon een leuke plek is.”

Onderweg naar het Heilig-Hartplein pols ik naar de reden van ons gesprek: “Je wilde van je huis een thuis maken?”

Kelly: “Ik heb het altijd fascinerend gevonden hoe je soms bij mensen meteen een gevoel van gezelligheid kan ervaren.

Zo’n plek waar je voelt dat de bewoners er hun thuis van hebben gemaakt. De inrichting van een huis speelt natuurlijk wel mee, maar er is meer dan dat. Ik had in - 16 -

maar wat me nu wel aangenaam verrast, is dat deze wijk vol met muzikanten zit.”

“Een tijd geleden speelde ik met het idee om op het veldje voor de kippodroom muzikanten uit de buurt bij elkaar te brengen om wat te jammen en iedereen uit te nodigen om mee te komen genieten van een home-made picknick op het gras.

Maar als nieuweling in de wijk bleek het toch moeilijk om hiervoor een draagvlak te creëren. Wat ik niet wist, is dat de stad niet veel later, op precies dezelfde plek, een concert organiseerde. Zalig toch?”

“Ik mis toch wel een plaats waar in een ongedwongen sfeer toevallige ontmoetingen kunnen plaatsvinden.

Plekjes zoals een terrasje van een café, waar je eens diepgaande gesprekken kunt hebben. Ik heb natuurlijk wel mijn vriendenkring, maar hier in de wijk ben ik nog wat zoekende. Het komt er eigenlijk toch altijd op neer dat mensen de sleutel zijn, meer nog dan het huis of appartement waar je woont.”

In de Armand Hertzstraat ontmoeten we een koppel uit de Geraetsstraat dat ongeveer 10 jaar in de wijk woont.

Koppel: “We komen uit Bree en daar kent iedereen elkaar. Toch vind ik het anonieme van de stad soms fijner. Wij proberen het thuis alvast erg gezellig te maken. De hond die we volgens plan binnenkort in huis gaan hebben, zal wat extra leven brengen en maakt het makkelijker maken om andere mensen aan te spreken.”

Kelly, die zowel kind als hond heeft, scoort al zeker punten op dat vlak. Zowat iedereen die we onderweg ontmoeten, noemt beide als de perfecte manier om contacten te leggen.

Als we naar het Levenspad wandelen, ontmoeten we Thea die sinds 2006 in de Schildknapenstraat woont.

Thea: “Belangrijk is zeker om mensen aan te spreken, zoals jullie nu doen. Zelf zit ik in het kippenproject en post ik soms iets op Hoplr, en zo leer je wel wat volk kennen.

Geef het vooral wat tijd, koester de kleine

dingen en voor je het weet, word je stilaan een ’Hasselaar’.”

Tijd lijkt wel een ander sleutelwoord.

We merken dat het grootste deel van de wijkbewoners eigenlijk nog niet gek lang in de wijk woont. Sali uit de Haarbemdenstraat fietst ons vriendelijk lachend tegemoet. Ze woont hier pas 3 maanden.

Sali: “Leuke omgeving, vriendelijke mensen. Mijn dochtertje gaat hier ook naar school. In de speeltuin zie ik ook vaak andere mama’s en sla ik regelmatig een babbeltje.”

We komen terug in de Alverbergstraat, een relatief brede straat. Meer autoverkeer en sporadische bebouwing maken dat de straat karakter mist, bedenk ik. Of is het contrast met het Levenspad zo groot dat het me gewoon meer opvalt? We passeren An, de overbuur, die hier 7 jaar woont en die ook het ‘hondeneffect’ beaamt.

An: “Er is veel verkeer ja, minder passage, maar ik merk dat als er dan toch mensen voorbijkomen met een hondje, dat ik eigenlijk de hond aanspreek en dan pas de mensen (lacht).”

We zijn benieuwd hoe het Kelly verder zal vergaan. In elk geval was ze een fijne gesprekspartner, die haar thuis in onze wijk heeft gevonden en dat thuisgevoel graag met anderen wil delen. Samen merkten we dat we de mensen van de Heilig-Hartwijk niet leren kennen door gewoon door de wijk te rijden met de wagen. Daarvoor loop je beter met je hond door de straten.

En natuurlijk ook via de zachte berm.

- 17 -

Paul Reners De Wijk-ster

In elke wijk zijn er mensen die er op ‘bovenuit steken’. In de Heilig-Hartwijk is dat niet anders. Onze rubriek ‘Wijk-ster’ zet telkens een opvallende Heilig-Harter in de schijnwerper. De eer om de spits af te bijten is voor Paul Reners, sportman en lolbroek in hart en nieren.

durf zeggen dat hij Hasselt heeft leren waterpolo spelen. Bovendien is hij met de jeugdwerking begonnen, wat voor een club erg belangrijk is. Momenteel hebben we overigens een grote jeugdwerking met spelertjes van U11 tot U21 en met een geweldig team medewerkers en vrijwillige ouders. Na Paul Heeren heeft Georges Vandenhoudt overgenomen. Hij was de duivel-doet-al: trainer, secretaris, materiaalmeester, penningmeester, …

Georges deed alles.”

Paul, een man met onder meer 35 marathons op zijn palmares, is al ruim 40 jaar een van de boegbeelden van het hoofdstedelijke waterpolo. Ooit was hij ook een van de mensen achter het ‘Vuil Ploegske’, het meest beruchte handbalteam ever in onze Belgische competitie.

Paul, hoe ben je in het waterpolo verzeild geraakt?

“Als regent L.O. heb ik lang een passie gehad voor de zwemsport. Duizenden kilometers heb ik gecrawld en, al zeg ik het zelf, ik was niet slecht. Voor de 100 meter had ik geen minuut nodig. Maar stilaan begon ik er een beetje een degout van te krijgen om altijd met de kop in het water te zitten en in mijn eentje te sporten. Dus heb ik de overstap gemaakt naar het waterpolo.

Hasselt speelde toen in 3e nationale, dat stelde niet echt veel voor. En een jeugdwerking was er al helemaal niet. Maar ik voelde me er thuis en we hadden veel lol.”

En jijzelf?

“Ik ben 68, maar ik speel nog altijd. In 4e nationale, in een ploeg met enkele oudgedienden en wat jongeren. Verder train ik nog de damesploeg en de U11 alias ‘de eentjes’. Daar wil ik mee doorgaan, zolang het kan.“

Behalve waterpolo speelde je ook nog handbal.

“Dat klopt. Ik heb bij het grote Initia gespeeld, bij de C-ploeg weliswaar. De A-ploeg, die kwam af en toe een matchke waterpoloën tegen ons en wij gingen dan handballen tegen hen. Zwemmen konden die mannen niet, maar hard gooien. Amai!”

Vandaag is de Hasseltse waterpoloclub heel wat sterker dan toen?

“Dat hebben we te danken aan een Nederlander, Paul Heeren. Die was beroepsmilitair in Leopoldsburg en hij speelde in de nationale militaire ploeg.

Op een goeie dag kwam hij bij ons vragen of hij eens een balletje mocht mee gooien.

Zoiets hadden we nog nooit gezien! Ik

Na Initia kwam het Vuil Ploegske?

“Zo’n 25 jaar geleden kwam Alain Hermans met het idee om met een aantal oudgedienden van Initia opnieuw te gaan spelen, met slechts één doel: lol maken.

- 18 -

En ik werd direct tot voorzitter gepromoveerd.

We speelden in 4e nationale en we hebben 10 jaar lang elk jaar kampioen gespeeld.

Bovendien hebben we in die periode 3 keer de beker van Limburg gewonnen.

Gepromoveerd zijn we nooit, dat wilden we niet. We speelden enkel voor ons plezier.”

Lol maken was het hoofddoel, zei je.

Kan je daar een voorbeeld van geven?

“Zeker! Om te beginnen was er onze kledij: we droegen een broekje in tijgerprint, een ontwerp van Juliëtte Fransen. Ik heb haar kunnen overhalen om slechts één broek met zakken te maken. Voor de voorzitter, uiteraard. Unterschied muss sein! Als shirt droegen we een rugbytruitje. Je kunt je voorstellen hoe we opvielen tussen al die andere ploegen! En ons opwarmen, dat deden we met een badmintonracket.

Of nog een voorbeeld: als we een time-out aanvroegen, lieten we meteen twee plateaus met bier aanrukken! We dronken dus tijdens de match. Daar heeft de Belgische

bond jammer genoeg een einde aan gemaakt.”

Welke wedstrijd van het Vuil Ploegske zit er nog in het collectieve geheugen?

“Het zijn er eigenlijk twee, allebei wedstrijden voor de Belgische beker. We hebben een keer de kwartfinale gehaald, een hele prestatie voor een vierde nationaler. En wie werd onze tegenstrever?

Initia! Ik meen dat we met 80-9 verloren hebben. Maar dé max was de match in de achtste finale, tegen eersteklasser Beyne.

Die wonnen we met 13 goals verschil, ongelooflijk maar waar! De voorzitter van Beyne heeft nog tijdens de match op de tribune zijn ontslag gegeven. Aan die partij is nog een leuke anekdote verbonden: de entreegelden van bekerwedstrijden worden altijd verdeeld over de twee ploegen. Maar wij vroegen nooit entree, wij betaalden iedere toeschouwer 5 frank.

Er was dus niks te verdelen, en dat vonden onze Waalse vrienden niet leuk!”

Winterzoektocht Heb je je ooit al afgevraagd waarom er een Breestraat in Hasselt is, maar geen Hasseltstraat in Bree? Of alle ronde ramen in de Tenierslaan geteld? Weet jij hoe hoog de toren van de Heilig-Hartkerk is?

Misschien kom je dit en andere leuke weetjes over onze wijk wel te weten tijdens grote Winterzoektocht in de Heilig-Hartwijk die we tijdens de kerstvakantie organiseren.

Verwacht je aan een fijne familiezoektocht in je veilige bubbel, voor jong en oud, met grappige vragen voor kleine schavuiten en instinkers voor de echte kwissers onder ons.

Wat heb je nodig? Met een smartphone, een internetverbinding en een goed humeur kom je al heel ver. Deelname is

in principe gratis, maar mits een kleine bijdrage maak je bovendien kans op een van de fantastische prijzen!

De opbrengst van deze winterzoektocht gaat volledig naar de leerlingen van kindercampus Tuinwijk en zal gebruikt worden voor o.a. het aankopen van didactisch materiaal, gezonde tussendoortjes, speeltoestellen voor de speelplaats en het financieren van uitstapjes. Niet talmen, gewoon doen! www.winterzoektocht.be - 19 -

TITEL THEMA

Fietsinzamelactie ouderraad Tuinwijkschool in een stalling of tuinhuis. De Fiets­ bibliotheek aanvaardt die fietsen het hele jaar door. Iedereen die een kinderfiets van goede kwaliteit binnenbrengt, betaalt een jaar lang geen lidgeld. Werk- en fietsmateriaal zoalsbuitenbanden, schroevendraaiers, een compressor of dergelijke is ook altijd nodig en mag je dus ook altijd binnenbrengen.

En natuurlijk kan de Fietsbibliotheek altijd helpende handen gebruiken.

De ouderraad Tuinwijkschool organiseerde in de tweede helft van november een inzamelactie van kinderfietsen ten voordele van vzw Fietsbibliotheek ‘Op Wielekes’. Liefst 15 kleine fietsen die ergens in een garage of stalling weggezet werden, krijgen daarmee een tweede leven in het ruilcircuit van deze vereniging.

Het principe van de Fietsbibliotheek is simpel: zij lenen fietsen van goede kwaliteit voor kinderen van 2,5 tot 12 jaar uit tegen een kleine bijdrage. Als de fiets een maatje na een jaar of zo te klein wordt, ruil je hem in voor een iets groter exemplaar. Jaarlijks betaal je 30 euro lidgeld voor één fiets, of 20 euro vanaf de tweede fiets in het gezin. Je onderhoudt de kinderfiets zelf tijdens dat jaar, maar slijtagekosten zoals versleten buitenbanden hoef je niet te betalen. Als een fiets terugkomt voor een ruil, krijgt hij een herstel- en onderhoudsbeurt zodat hij weer tiptop in orde is voor de volgende lener. Er is wel een waarborg van 20 euro die je na afloop terugkrijgt, tenzij de fiets erg beschadigd is natuurlijk.

Waar?

Fietsbibliotheek ‘Op Wielekes’, Welzijns­ campus 2, Albrecht Rodenbachstraat 20, 3500 Hasselt. Ingang C via de Oude Luikerbaan.

Wanneer?

Je kan er terecht op woensdag 13 januari, 10 februari en 10 maart van 15 tot 17u, of op zaterdag 23 januari, 27 februari of 27 maart van 10 tot 12u. Maak wel eerst een afspraak via fietsbibhasselt@gmail.com

Nog vragen?

Stuur die ook naar dit mailadres of stel ze via de Facebookpagina ‘FietsbibHasselt’

Bij heel wat mensen staan er intussen nog kinderfietsjes ongebruikt stof te vergaren

- 20 -