5 minute read

Leuvenaars over hun plannen voor 2022

Next Article
Kort

Kort

6 inwoners van Leuven over 2022

De nieuwjaarsbrieven van de Leuvenaars

‘Ik wil mijn passie voor geschiedenis doorgeven’

Heidi Marchal (51) uit Kessel-Lo ging voor een carrièreswitch: dit jaar behaalt ze haar diploma van leerkracht geschiedenis.

‘Ik heb een master in geschiedenis, maar ik heb onder andere sociaalcultureel werk gedaan. Vlak voor de coronacrisis raakte ik mijn job kwijt. Daarom besloot ik het roer resoluut om te gooien en weer voor mijn passie te gaan. Vorig jaar kon ik al aan de slag als leerkracht geschiedenis in een heel fijne school met een tof team. Het was zwaar om van nul te beginnen, maar voor de klas staan lag mij echt. Omdat je zonder lerarendiploma minder verdient, heb ik beslist te starten met de lerarenopleiding.’

‘Lesgeven voelt voor mij niet aan als werken. Ik wil mijn passie voor het verleden graag doorgeven, en jongeren de verbanden laten zien met wat er vandaag gebeurt in de wereld. Ik vind het ook fijn dat je als leerkracht veel vrijheid krijgt. Je moet de leerdoelen bereiken, maar hoe je de lessen invult, kies je zelf. En nog een voordeel aan het onderwijs: er zal altijd werk zijn.’

‘Mijn teksten moeten mensen inspireren’

Fahed Selman (28) uit Leuvencentrum wil doorbreken met zijn muziek.

‘Mijn grote passie is muziek. Ik ben rapper. Voor mij draait muziek niet alleen om de beats, maar vooral ook om de boodschap die je geeft. Ik schrijf over mijn leven, over racisme en over hoe de wereld draait. Mijn teksten moeten mensen inspireren.’

‘In 2022 wil ik mijn eerste album uitbrengen. Dat is mijn droom, maar die is duur. In een professionele studio betaal je snel 400 à 500 euro om één nummer op te nemen. Maar ook al is het moeilijk, ik blijf rappen. In oktober ben ik Engelse les beginnen te volgen om mijn uitspraak te verbeteren, en in december heb ik mijn eerste videoclip gemaakt van ‘Focus on me’.

'Je kan me volgen op mijn YouTube-kanaal en beluisteren via Spotify onder mijn artiestennaam, Riquens 16.'

‘Ik begin in Gasthuisberg als laboratoriumtechnoloog’

Karolina Wakulik (26) uit Leuvencentrum heeft haar eerste job te pakken.

‘Ik ben opgegroeid in Polen, maar ik ken Leuven al een hele tijd, ook omdat mijn vriend hier heeft gestudeerd. Ik ben echt verliefd op de stad. Na mijn opleiding medische laboratoriumtechnologie aan de universiteit van Wrocław, in oktober 2020, ben ik naar Leuven verhuisd. Ik ben onmiddellijk Nederlands beginnen te studeren en heb alle papieren in orde gebracht om mijn Poolse diploma hier te laten erkennen.’

‘De eerste maanden in Leuven voelde ik me best eenzaam. Ik kende hier niemand; op mijn lief na wonen al mijn vrienden en familie in Polen. Corona maakte het er niet gemakkelijker op. Maar stilaan vind ik mijn weg. Sinds enkele maanden heb ik een nieuwe hobby: planten kweken (lacht). En vorige maand heb ik een job aangeboden gekregen: ik mag beginnen als laboratortiumtechnoloog in Gasthuisberg. Ik kijk er enorm naar uit. Ik ben zo blij.’

‘Ik zal mijn collega’s missen’

Luc Stroobants (63) uit Heverlee gaat met pensioen.

‘Ik had nooit gedacht dat die dag zo snel zou komen, maar op 1 mei ga ik met pensioen. Ik heb 32 jaar voor de stad Leuven gewerkt. Ik heb een mooie tijd beleefd, en dat komt vooral door de warme collega’s. Ik zal hen missen.’

‘Voor mij breekt er een nieuwe tijd aan. Ik ga ons moeke helpen – ze wordt straks 89 jaar – maar daarnaast wil ik vooral nieuwe horizons verkennen. In augustus reis ik naar Tirol en de Dolomieten. Daarna wil ik zo snel mogelijk de ‘Glacier Express’ doen, een vijfdaagse treinreis door Zwitserland. Ook nog op mijn lijstje: Londen en Parijs, Canada, de Verenigde Staten, Vietnam, Turkije en Egypte. Ik kan moeilijk kiezen (lacht).’

‘En ben ik toch thuis? Dan wil ik me uitleven met mijn modeltreinen. Die hobby brengt me ook weer in vakantiestemming. Je creëert er miniatuurwerelden mee die zó levensecht lijken ... Ik kan me er helemaal in verliezen.’

‘Als we die Europese finale halen, is alles mogelijk’

Hanne Claes (30) uit Heverlee gaat voluit met de Belgian Cheetahs.

‘Sinds november vorig jaar werk ik samen met Carole Bam − de bondscoach van de Belgian Cheetahs, de 4x400 meter-estafetteploeg. Nu bereiden we ons met de Cheetahs voor op de Olympische Spelen in Parijs, in 2024.’

‘Maar eerst is er 2022, en ook dat belooft een mooi jaar te worden. In maart is er het WK indoor in Belgrado. In juli volgt het WK atletiek in Eugene, Oregon, en in augustus het EK outdoor in München. Daar gaan we voor een medaille. In 2018 werden we nipt vierde op de 4x400 meter op het EK in Berlijn, maar toen bestonden de Belgian Cheetahs nog maar vijf maanden. Nu hebben we meer ervaring. En als we die Europese finale halen, is alles mogelijk.’

‘Op individueel vlak, op de 400 meter horden, wil ik mijn record verbreken. Op het EK in München wil ik de finale halen, en op het WK wil ik beter doen dan mijn twaalfde plaats van Doha in 2019.’

‘Van de kleine dingen genieten we het meeste’

Anita Mispelters (69) uit Heverlee hoopt na haar kankerbehandeling snel haar leven op te pikken.

‘In oktober kreeg ik de diagnose borstkanker. Dat sloeg in als een bom. Ik heb veel van mijn engagementen moeten stopzetten. Ik werkte als vrijwilliger in de Oxfamwinkel en ik was net begonnen in WZC Groene Boog: meezingen met de bewoners en koffie en taart geven bij verjaardagen.’

‘Maar het is vooral jammer voor Marleen. Ik ontferm me al zeven jaar over haar, via pleegzorg voor volwassenen. Ze kan niet terecht bij familie en ik probeer dat voor een deel op te vangen. Om de veertien dagen spreken we af: een uitstap naar zee, een boottocht op de Vaart, samen een handwerkje maken, of gewoon een ijsje eten. Van de kleine dingen genieten we het meeste. Nu kan ik er niet voor haar zijn, en dat mis ik.’

‘Ik ga 2022 positief tegemoet. In februari heb ik voor de laatste keer chemotherapie, en in maart krijg ik mijn operatie. Dan begint mijn herstel pas écht en kan ik de draad weer oppikken.’

This article is from: