Basketbalspeler Benjamin Bosmans-Verdonk

LOMMELSE BASKETBALSPELER JAAGT DROOM NA IN AMERIKA

"EÉN GOED SEIZOEN VERWIJDERD VAN DE NBA"

Na drie jaar aan de universiteit van Illinois heeft Benjamin Bosmans-Verdonk zijn bachelordiploma op zak. Op basketbalvlak blijft hij nog op zijn honger zitten. “Mijn droom is om in de NBA te spelen, de grootste basketbalcompetitie ter wereld. Als ik één goed seizoen draai, is er een kans dat ik word opgepikt.”

21 jaar, 2,04 meter, bachelor in de psychologie, Jamaicaanse-Britse-Belgische roots, geboren en getogen in Lommel. Zo kunnen we Benjamin Bosmans-Verdonk kort omschrijven. Binnenkort hoopt hij daar ‘NBA-speler’ aan toe te voegen. Maar zover zijn we nog niet.

Je bent nu enkele dagen op bezoek in Lommel. Wat brengt je hier?

Benjamin: “Ik heb zopas mijn bachelordiploma behaald. Ik werkte mijn studies af in drie jaar in plaats van vier, dus ik heb nog een extra jaar tegoed. En omdat ik zo lang geblesseerd was en corona ons allemaal heeft lamgelegd, werd mijn beurs met twee jaar verlengd. Daardoor kan ik ook mijn master in de VS doen. Het schooljaar start pas de derde week van augustus en de trainingen binnen enkele weken, dus heb ik wat tijd om mijn familie te bezoeken. Het is de eerste keer in drie jaar tijd dat ik echt vakantie heb, dus ik geniet er wel van.”

Welke richting ga je uit?

Benjamin: “Ik behaalde mijn diploma psychologie aan de universiteit van Illinois. Voor mijn master en JD verhuis ik naar de universiteit van South-Carolina. Daar ga ik rechten studeren.”

Wat is een JD?

Benjamin: “JD staat voor Juris Doctor. Het is een soort professioneel doctoraat, dat je in Amerika nodig hebt om als advocaat te kunnen werken.”

Mama Luana: “Hij vertelt dat nu alsof het niets voorstelt, maar de combinatie van een master, met een JD en basketbal op hoog niveau, is heel zwaar. Hij droomt van een carrière in het basketbal, maar zijn papa en ik vinden het enorm belangrijk dat hij ook een goed diploma behaalt. En daarvoor werkt hij enorm hard. We zijn supertrots.”

De universiteiten van Illinois en South-Carolina zijn niet van de minste.

Luana: “Beide universiteiten staan zowel op academisch vlak als op vlak van basketbal zeer hoog aangeschreven. Benjamin is een uitstekende student. Hij mag niet alles op basketbal zetten. Als het daar misgaat, moet hij een goed diploma hebben om op terug te vallen. En dat is niet bij elke ‘College’ het geval.”

Je studies zitten op schema, maar hoe zit het met basketbal?

Benjamin: “Mijn eerste trainingen in Illinois waren veelbelovend, maar nog voor het seizoen goed en wel van start ging kreeg ik een scheenbeenblessure. Ik was eerstejaars en had de start van de competitie gemist. Het was heel moeilijk om bij te benen. Ik kreeg nog een stressfractuur in mijn voet, waardoor ik het hele jaar aan de kant zat. In mijn tweede jaar brak corona uit. Ik had keihard getraind en op mijn voeding gelet. Ik was nog nooit zo klaar geweest en toen werd alles stilgelegd. Tijdens corona bleef ik trainen en ging alles super, maar ik geraakte opnieuw gekwetst. Afgelopen schooljaar had ik moeite om een vaste waarde te worden. Als ploeg deden we het fantastisch, maar ik kon mij te weinig laten zien. Daarom trek in nu naar South-Carolina.”

Wat verwacht je van je nieuw team?

Benjamin: “Net als Illinois, speelt South-Carolina in de hoogste reeks van het College basketbal, maar hun

manier van spelen is heel anders. Ik ga als speler veel meer vrijheid krijgen. We gaan het nieuwe basketbal spelen, zonder vaste posities, en daar voel ik me goed bij. Ook heb ik een heel goede relatie met de headcoach. Ik ben excited!”

Hoe ziet een normale schooldag eruit voor jou?

Benjamin: “Ik sta vroeg op, want om 6 uur wordt het hele team op training verwacht. Na de training ga ik meteen door naar de lessen, die meestal om 11 uur starten. Na de lessen train ik nog wat individueel en ga ik langs bij de kinesist. Om 20.30 uur is mijn kaars meestal uit en kruip ik in bed.” (lacht)

Wat wil je op sportief vlak bereiken?

Benjamin: “Mijn droom is om te kunnen spelen in de NBA. Het niveau waar ik nu speel, zit daar net onder. Als ik één goed seizoen speel, is er een kans dat ik word opgepikt door een NBA-ploeg. Eén van mijn vroegere ploegmaten van de Fighting Illini speelt sinds vorig jaar bij de Chicago Bulls en mijn vroegere room mate gaat nu die stap zetten. Ik hoop natuurlijk dat ik hem kan volgen, maar ik heb nog een beurs voor drie jaar dus ik heb nog tijd om mij te bewijzen.”

Jullie wedstrijdschema is ook pittig.

Benjamin: “Wij spelen twee à drie wedstrijden per week. Verplaatsingen gebeuren met het privévliegtuig van de unief, want we moeten vaak grote afstanden afleggen. We reizen altijd een dag voor de wedstrijd af en onze chef-kok gaat mee. We worden in de watten gelegd.”

Zijn jullie de helden van de campus?

Benjamin: “Ja, toch wel.” (lacht)

Luana: “Die gasten worden echt als supersterren behandeld. Het basketbal wordt heel erg gehyped. Je moet je indenken dat er zo’n 15.000 mensen naar die wedstrijden komen kijken. En de matchen worden uitgezonden op tv. Voor ons is dat leuk, want wij kunnen de wedstrijden live volgen. Al is dat met het tijdsverschil midden in de nacht.”

Je eerste ervaringen met basketbal waren hier bij de Lommelse basketbalclub. Heb je daar goede herinneringen aan?

Benjamin: “Absoluut! Ik heb hier plezante tijden beleefd. Ik ben dan ook heel dankbaar aan al mijn coaches en ploegmaats. Ik heb veel kansen gekregen.”

Kom je hier nog vaak?

Benjamin: “Ik kom twee keer per jaar naar huis. Dan ga ik steevast een friet halen bij Big Tom. Ook een croissantje op zijn tijd mag niet ontbreken. Ik spendeer zoveel mogelijk tijd met mijn familie. Mijn jongere broer Mauro en ik blijven twee handen op één buik.”