9789044632804

Guggenheimer koopt een neger

Guggenheimer koopt een neger.indd 1

04-01-17 10:10

Guggenheimer koopt een neger.indd 2

04-01-17 10:10

Herman Brusselmans

Guggenheimer koopt een neger

2017 Prometheus Amsterdam

Guggenheimer koopt een neger.indd 3

04-01-17 10:10

© 2017 Herman Brusselmans Omslagontwerp Kris Demey Foto auteur Filip Claus Zetwerk Mat-Zet bv, Soest www.uitgeverijprometheus.nl isbn 978 90 446 3280 4

Guggenheimer koopt een neger.indd 4

04-01-17 10:10

1

Deze man is ernstig gestoord, dacht dokter Van Veer, nadat hij een eerste therapeutische sessie achter de rug had met patiënt Guggenheimer. Wat hij niet wist was dat Guggenheimer hem had bezocht, zomaar, zonder enig doel, ten bate van het tijdverlies, ergens binnenlopen en acteren dat je het gedaan hebt om iets te bereiken, welneen, Guggenheimer was naar een therapeut gegaan alsof hij naar een waarzegster zou zijn gegaan, wat hij misschien nog wel zou doen, en daarna naar een helderziende, een handlezeres, een toekomstdeskundige, een heks, een krijsende man met lange grijze haarslierten en vijf bruine tanden in z’n mond, en misschien zou Guggenheimer die tanden eruit meppen met een hamer die hij bij zich zou kunnen dragen. Dokter Van Veer was bang voor de tweede sessie met deze patiënt, hoewel hij eraan twijfelde of hij Guggenheimer nog zou terugzien, liever niet, want dokter Van Veer was te gevoelig geworden, hij kon er niet meer tegen dat patiënten heel z’n emotionele en intellectuele huishouding overhoophaalden, en dat was wat die Guggenheimer in slechts vijftig minuten had gedaan, en dokter Van Veer voelde zich nu niet lekker, en hij kreeg de aandrang om naar z’n vrouw te bellen, tot het hem in een fractie van een seconde te binnen schoot dat z’n vrouw drie weken tevoren was verongelukt door zich met haar Mazda mx5 te pletter te rijden tegen een vrachtwagen die dubieus geparkeerd stond. Dokter Van Veer begon te huilen, en ondertussen was Guggenheimer op de Coupure 5

Guggenheimer koopt een neger.indd 5

04-01-17 10:10

Links in z’n Audi r8 gestapt, volgens hem een kutauto, en godverdomme, dacht hij, waar vindt een mens tegenwoordig nog een goeie auto, het is alsof alle goeie auto’s verdwenen zijn op de dag dat de laatste Simca Ariane verdween.

Guggenheimer was heel alleen in het leven, al z’n familieleden waren dood, z’n ex-vrouw Ellen was met haar nieuwe minnaar verkast naar een eiland waarvan Guggenheimer de naam vergeten was, hij had al z’n personeel ontslagen, al kwam er nu en dan een Bulgaarse troela langs om te poetsen en de was te doen, en als Guggenheimer al de namen van eilanden vergat, dan vergat hij natuurlijk ook de namen van Bulgaarse poetsvrouwen, en hij had zelfs Jules ontslagen, z’n trouwe bodyguard/chauffeur sinds jaren, en Jules was daar zo kapot van geweest dat hij had gedreigd met zelfmoord, hoe stoer hij voor de rest ook mocht zijn, en Guggenheimer had gezegd: ‘Pleeg dan maar zelfmoord en laat je begraven zonder dat ik erbij ben’, en Jules had een kogel door z’n kop gejaagd, maar bij de baan van de kogel door de hersens moet er iets misgegaan zijn, want Jules was niet dood, en hij leefde verder, met halve hersens in een tehuis voor mensen van dat slag, en Guggenheimer, in wezen toch niet de slechtste ziel op aarde, betaalde de kosten en heel ongeregeld ging hij bij Jules langs en dan praatte hij tegen die plant, hoewel hij zelf wat hij zei tegen Jules allemaal verschrikkelijke bullshit vond, en in z’n r8 reed Guggenheimer van de Coupure naar de Nederkouter, waar hij in café Pixel een Indira Gandhi bestelde, een cocktail die Guggenheimer zelf had uitgevonden, en die bestond uit een vierde whisky, een vierde gin, een vierde sap van gecombusteerde klingelbessen, en een vierde witverlies van om het even welke vrouw. Alleen in z’n stamcafés, en dat waren er drie, toonden de barmannen zich bereid om een Indira Gandhi te mixen, en in alle andere cafés, zo hij daar al ooit kwam, dronk Guggenheimer een kop koffie, wat kon het hem tenslotte schelen wat wie dan ook, hijzelf incluis, ooit dronk, alles maakt toch maar alleen je ingewanden kapot, alles wat je naar binnen werkt, of het drank is, of voedsel, of rook, of lucht, of een flinter van een schaamlip die per ongeluk is losge6

Guggenheimer koopt een neger.indd 6

04-01-17 10:10

raakt terwijl je ligt te beffen. Rakdac, de barman van Pixel, bereidde een Indira Gandhi voor Guggenheimer, terwijl die op z’n iPhone bekeek wat voor weer het was in Oezbekistan. Rakdac was een Vlaming die het hip wilde maken om je naam te veranderen in die van een kwalafoot. Hij had daarbij de sociale media tot in den treure gebruikt en tot nu toe waren er 480 Vlamingen die z’n voorbeeld gevolgd hadden, zonder zich, net als Rakdac, verder ook maar een fuck aan te trekken van alles wat met die nitwits van kwalafoten te maken had. 480 waren er niet heel veel, maar ja, je moest niet alleen een kwalafotennaam aannemen en je van kwalafoten geen fuck aantrekken, je moest ook in grote letters white power op je borst laten tatoeëren. ‘Het regent in Oezbekistan,’ mompelde Guggenheimer voor zich uit, en hij nam een slok van z’n Indira Gandhi, en vroeg daarna aan Rakdac: ‘Ben je zeker dat je het witverlies niet vergeten bent?’, en Rakdac antwoordde: ‘Ja, daar ben ik zeker van, meneer Guggenheimer, ik heb gisteren nog een halve liter afgetapt bij m’n grootmoeder, die daardoor vanmorgen nog steeds buiten westen lag.’

‘Buiten westen, daar hoort ze thuis, de oude hoer,’ zei Guggenheimer en hij stak een Marlboro Gold op. Aan z’n kleren kon je zien dat hij stijl en geld had, maar je kon niet zien hoeveel geld, en dat was oneindig veel geld, nadat hij een tv-station, een reclamebureau, een uitgeverij, en een modehuis had bezeten, allemaal op topniveau, en toen hij al die bedrijven had verkocht zat hij op een berg poen waarmee je ongeveer de aarde kon kopen, en nog een paar unieke diamanten en een pakje hoeveboter erbij. Ineens schoot hem het beeld te binnen van z’n vroegere secretaresse Debbie, die trouwe metgezel, en hij kon zich niet voor de geest halen wat er met haar ook alweer was gebeurd, leefde ze nog, was ze dood, had ze een winkeltje in houten vlonders op de Peloponnesos, samen met haar man, een ex-heroïnejunk met een wijnvlek, het was mogelijk, Guggenheimer wist het niet, hij wist het simpelweg niet meer. Ik word oud terwijl ik adem en omgekeerd en dan ga ik dood, dacht hij, en terwijl ik wegrot kan het eventueel ophouden met regenen in Oezbekistan. Hij voelde aan z’n 7

Guggenheimer koopt een neger.indd 7

04-01-17 10:10

achterhoofd, en dacht: ik ben aan een beurt bij de kapper toe. Hij keek door het raam. Er liepen mensen op straat. Geen mooie, prachtige of duidelijk uitzonderlijke mensen. De Nederkouter was ooit een grootse toekomst voorspeld als topstraat in Gent, en dat was mislukt, zoals het mislukt was bij alle Gentse straten waaromtrent men steile verwachtingen had gehad. Er was in Gent geen enkele topstraat. Guggenheimer woonde nu in een kleine loft in de Lange Steenstraat, en daar was hij tevreden mee, waarom zou je meer ruimte willen dan een stuk bewegend vlees van 78 kilo nodig heeft. Zolang je op je eigen wc kunt schijten moet je niet klagen. Guggenheimers loft was op de eerste verdieping, prima voor een zware roker in een gebouw waarin geen lift is. Je hebt ook zware rokers in gebouwen zonder lift die op de negende verdieping wonen. Velen van hen sterven vroegtijdig.

Waarom woonde Guggenheimer, met al z’n geld, in een gebouw zonder lift? Waarom woonde hij niet in een topgebouw met alle faciliteiten die je kunt bedenken? Omdat in Gent geen topgebouwen zijn. Het zijn allemaal gemetselde krotten, het ene nog belachelijk duurder dan het andere. Zolang je ’s nachts in je slaap niet wordt overvallen door verwilderde ratten moet je niet klagen.

Guggenheimer had wel een geladen pistool klaarliggen op z’n nachtkastje, eventueel om die toch opgedoken ratten te killen, eventueel om hetzelfde te doen met inbrekers. Guggenheimer fantaseerde wel eens dat er zo’n inbreker aanwezig was in z’n slaapkamer en hoe hij die doodschoot. Die inbreker was een vrouw en de kogel had haar lichaam doorboord net tussen haar twee lekkere tieten. Dit bracht Guggenheimer dan tot de volgende gedachte: wat ben je met lekkere tieten als je zonet bent doodgeschoten.

De andere klanten in Pixel waren: een oude man die een krant zat te lezen, een koppeltje bestaande uit een jongen en een meisje die het klaarblijkelijk getroffen hadden met elkaar, en vier vrouwen na een dagje shoppen, want op de grond stonden veel te veel tassen met merken en namen van winkels erop gedrukt. De oude man had een sik, en Guggenheimer dacht: moet je zo oud gewor8

Guggenheimer koopt een neger.indd 8

04-01-17 10:10

den zijn om zo’n sik te laten groeien, stuk ongeluk? Guggenheimer voelde het tot in z’n joodse roots dat die man een rechtse figuur was, een mogelijk fascistoïde denker, die als het oorlog is altijd de kant van de rotzakken kiest. Nochtans las hij Het Laatste Nieuws, toch een linkse krant. Je raakt uit de mensen niet wijs, dat is het. Je denkt: een fascist met een sik, en dan zit die klootzak een linkse krant te lezen. Guggenheimer stak weer een Marlboro Gold op. Natuurlijk mocht je niet roken in een café, maar Guggenheimer gaf Rakdac per maand 2000 euro om wel te mogen roken in Pixel. Als een andere klant klaagde over het roken werkte Rakdac die de deur uit. Een dergelijke buitengegooide klant had ’ns de politie gesommeerd, en twee agenten kwamen Pixel binnen, en ze zagen Guggenheimer roken, en hij gaf hun elk 500 euro, en ze gingen weg. Guggenheimer had door de jaren heen veel geld besteed aan de Gentse politie en daarom had hij weinig of geen last van die jandoedels. Politieagenten verdienen belachelijk weinig, die zouden voor 500 euro extra een moord of de verkrachting van een kameel door de vingers zien. Dit dacht Guggenheimer wel eens: ik huur een kameel, en ik huur een stuk schorem uit de Gentse achterbuurten, en op de Vrijdagmarkt laat ik die sukkel de kameel verkrachten, en de politie komt erop af, en ik geef de agenten elk 500 euro, en wedden dat het stuk crapuul verder mag gaan met het verkrachten tot zowel hij als de kameel klaarkomt? Aan de andere kant: het is allemaal nogal bewerkelijk, een kameel huren en dat soort dingen, Guggenheimer had er de fut niet voor. Vroeger had hij personeel om dat soort dingen te doen, nu niet meer.

Om nog even te schetsen hoeveel geld Guggenheimer had: mocht hij willen, hij zou een fulltimekamelenhuurder in dienst kunnen nemen. Hij gooide z’n peuk op de vloer en doofde hem met z’n ene laars van Leonardo Ducci. Z’n Leonardo Ducci-laarzen waren ook alweer minstens drie jaar oud. Guggenheimer had ze al twee keer moeten laten herstellen, omdat de zool was losgekomen. En zo’n mondiaal beroemde modehomo durft zich dan Leonardo Ducci te noemen. Hij moest zich schamen. Guggenheimer bestelde een tweede Indira Gandhi bij Rakdac. Die idioot zou 9

Guggenheimer koopt een neger.indd 9

04-01-17 10:10

je ook rechts kunnen noemen, maar daar stapte Guggenheimer overheen, omdat Rakdac en zijn slag van dumbo’s veel te dom waren om het wezenlijke verschil tussen links en rechts te bevatten. Sommigen van hen reden, als de gps zei: ‘Sla hier rechtsaf’, naar links, zo letterlijk kon je hun stupiditeit interpreteren. En dus gingen de meesten van hen de horeca in, en vaak hadden ze nog een goed draaiende zaak ook. Guggenheimer keek naar het stelletje. Is dit nu liefde, vroeg hij zich af, bij elkaar zitten in een café, glimlachen en praten, en onwetend zijn over de komende ruzie, die al meteen twee littekens zal slaan die lang moeten wachten op genezing. Hij geloofde niet meer in de liefde, had er misschien nooit in geloofd, en vond het, als hij het zou aandurven om eerlijk te zijn, erg en rampzalig dat er geen liefde in z’n leven was. Rampzalig? Een overstroming en een aardbeving zijn rampzalig, maar, en dat wist Guggenheimer wel, ook die zijn minder rampzalig voor hen die liefde kennen dan voor hen aan wie de liefde continu voorbijgaat. Het meisje was mooi en de jongen baadde z’n ogen in haar schoonheid, en ze mankeerde een hoektand, wat haar slechts ietsje minder mooi maakte dan ze had kunnen zijn met nog zeven hoektanden erbij. Guggenheimer dacht: schoonheid kan een roos op een mestvaalt zijn, maar voor een varken is het een klomp mest in een rozenveld. Kun je mensen vergelijken met varkens? Dat zou je kunnen, vond Guggenheimer, in acht genomen dat je de verschillen tussen mensen en varkens behandelde zoals varkens dat doen: alsof ze van geen tel zijn en alleen invloed hebben op angstgevoelens, vertrouwdheid of de ware intentie van een hand die voedsel in een trog gooit. In Pixel stond de muziek niet luid, en gelukkig was het onbestemde muziek, want muziek waar je een naam op kon plakken, die vond Guggenheimer niet leuk. Door de laagheid van het volume kon hij, als hij dat wilde, ten dele verstaan wat het meisje en de jongen tegen elkaar zeiden, hoewel deze verstaanbaarheid te lijden had onder het irritante gekir en gelach van de vrouwen die geshopt hadden. Desondanks hoorde Guggenheimer het meisje zeggen: ‘En ga je dan in Duitsland je master halen, Storm?’

10

Guggenheimer koopt een neger.indd 10

04-01-17 10:10

‘Ja,’ zei de jongen, ‘op voorwaarde dat ik eerst hier m’n scriptie over achterhaald digitalisme kan afmaken. Ik zou wel willen dat je me daarbij helpt, Aya.’ ‘Ik heb er wel een beetje verstand van, maar niet veel,’ zei ze.

Guggenheimer had zin om te roepen: ‘Ik heb er wel veel verstand van, zo veel verstand dat we dat achterhaald digitalisme in onze reet proppen en voor de rest van onze levens in een hangmat gaan schommelen!’ Hij hield zich gedeisd, nam een slok van z’n Indira Gandhi, en vroeg zich af hoe groot in de niet zo verre toekomst de kans was dat een kind van Storm en Aya de keel zou worden overgesneden door een kwalafoot. Die kans was niet klein, zo meende Guggenheimer te kunnen voorspellen. Hij staarde naar het groepje van vier vrouwen, met hun zakken en tassen van Primark, h&m, Zara, Bozzky, Kruidvat, die dingen, en ze hadden met z’n allen het hoge woord, en het was mogelijk dat een van hen een man had die nog vanavond een hartaanval zou krijgen, en een van hen een man die op dit ogenblik met z’n blote bovenlijf voor de spiegel stond en vol afschuw dacht: mijn God, ik begin tieten te krijgen, en een van hen geen man maar wel een zoon die zichzelf verminkte met schroevendraaiers, en een van hen geen man en geen zoon maar wel een lesbische relatie met een vrouw die gisteren te horen had gekregen dat ze lymfeklierkanker had, en je kunt alles negatief bekijken, dacht Guggenheimer, en dat lijkt cynisch en niet opbouwend en onvriendelijk ten opzichte van de hele mensheid, maar luister ’ns, als je alles positief bekijkt komt de dag dat je, terwijl je een zwarte kat ziet, onder een ladder loopt en een kruiwagen vol cement dat nog vloeibaar is over je kanis krijgt, en dan zul je ineens erg boos zijn op jezelf omdat je zo positief was en zie je daar nu liggen, helemaal onder het vloeibaar cement en met een schedelbreuk. Een van de vrouwen, die zo’n vijfenveertig jaar oud was, kon je onmogelijk lelijk noemen. Ze was slank, redelijk groot, en had forse borsten, en onverminkte benen. Guggenheimer vroeg zich af of hij naar een methode moest zoeken om haar mee te lokken naar z’n loft en met haar naar bed te gaan. Naar bed gaan met een vrouw kan 11

Guggenheimer koopt een neger.indd 11

04-01-17 10:10

nooit kwaad, het is alleszins niet iets waar je later spijt van krijgt, tenzij, nou ja, tenzij… tenzij ze je opzadelt met een ziekte of een van je ballen afbijt of in plaats van klaar te komen tegen je zegt: in die hoek ginder hangt een spinnenweb en ik ben bang voor spinnen en ik wil weg. Dat was niet echt een punt, omdat de Bulgaarse poetsvrouw van Guggenheimer ervoor zorgde dat er nergens spinnenwebben waren. Als Guggenheimer ergens verstand van had, dan was het wel van uitkiezen van de geschikte onderdanen, ook als die Bulgaarse poetsvrouwen waren van wie hij de naam niet onthield. Hij stak een Marlboro Gold op. De enige zekerheid als je een vrouw hebt, dacht hij, is dat je haar weer kwijtraakt en dat komt omdat ze je zal verlaten. Er bestaat geen man die aantrekkelijk is, verstandig, bemiddeld, attent en zelfs lief, of hij is één keer of meerdere keren in de steek gelaten door een vrouw.

En deze vrouw laat haar man achter om zich te verenigen met een andere man, die nog niet de schoenzolen van de vorige man zou mogen kussen. Een lelijke, stinkende, domme, achterlijke, brute, armlastige klootzak van een man. Geef vrouwen een aai en ze willen een vuistslag. Geef hun een roos en ze willen een stuk mest. Geef hun wat ze nodig hebben en ze willen iets wat hen ten onder brengt. En bij dat alles hebben ze praatjes, kloppen ze zich op de borst als een aap zonder memmen, en denken ze dat zij het menselijk brein hebben uitgevonden. Die macht ontlenen ze aan hun mogelijkheid om het ras voort te zetten middels het baren van kinderen. Zonder kinderen, zo redeneren ze, sterft het ras uit. En zonder vrouwen ook. En als je hun vraagt: en zonder mannen dan?, dan zeggen ze: bemoei je met je eigen zaken, ik heb niet de plicht om op vragen te antwoorden die mijn geest niet kan bevatten. Of die mijn geest weigert te bevatten. Of die mijn geest niet aanstaan. En geef mij nu nog een glas champagne, of ik open nooit m’n benen meer. Guggenheimer dacht: ik ben niet meer geïnteresseerd in de geopende benen van een vrouw, en dat geeft me veel rust, overwicht, en mogelijkheden tot het ontwijken van stank, vies vocht, en kleverige kutprut. Niet dat hij een vrouw, mocht ze haar benen voor hem openen, zou doodslaan, en moge12

Guggenheimer koopt een neger.indd 12

04-01-17 10:10

lijk zou hij haar zelfs, z’n verstand op nul, penetreren met tong, vinger, penis, of vreemd voorwerp, maar hij zou daar geen genot bij voelen, ten hoogste zou hij compassie in zich laten opborrelen, medelijden met het vrouwelijk wezen dat zich laat onderdrukken en hoopt daarvan beter te worden. Hij keek op z’n iPhone om te zien hoeveel steenkool er op dat moment verhandeld werd in Honolulu, waarna hij z’n iPhone weer in de zak van z’n colbert stak. Er kwamen een vrouw en een man binnen, zij ongeveer dertig jaar, kort haar, helrood gestifte lippen, niet slecht gekleed, hij met een blindenstok, een baard, kort haar. En zijn z’n ogen geschminkt? vroeg Guggenheimer zich af, ja, er was mascara aanwezig, en Guggenheimer dacht: een blinde homo, waarom niet, de mensheid kent nu eenmaal vele mensen, en vele daarvan tappen uit andere vaten dan jijzelf, en het ego van de ene is een uitgestorven eencelligheid voor de andere. Hoe kom ik op zulke gedachten, dacht Guggenheimer, en oké, ik ben altijd al een denker geweest, maar hoe ouder ik word, hoe meer je zou zeggen dat ik van oorsprong een filosoof ben die een tweede jeugd beleeft.

Niet dat hij met die mogelijke bevinding uitgesproken blij was, filosofie was niet een van z’n prioriteiten, maar ja, als ze zich aan je verstand opdringt, dan moet je haar haar gang laten gaan, of je zou overwoekerd worden door gepeins dat geen uitlaatklep krijgt, en dan ben je verder van huis. Vroeger, zo overwoog Guggenheimer, kon ik vele van m’n gedachten besteden aan de televisie, de reclame, de boekenwereld, en de modewereld, en nu moet ik me beperken tot het vasthangen van m’n gedachten aan een keur van zaken die in wezen beter met een boog om me heen zouden kunnen lopen, wat ze niet doen, welneen, ze betreden m’n brein en wat ze doen is praktisch van me éisen dat ik hen beschouw, analyseer, en verwerk, wat niet meteen m’n corebusiness is, en toch heeft het wel een zekere charme om zo diep op alles in te gaan dat je er tureluurs van zou worden, als je niet zo’n oersterke geest had in je mythische kop. Hij schudde even met die kop, en zag daarna dat de vrouw en de blinde homo aan een tafel zaten, en dat de blinde homo z’n mobiele telefoon heel dicht tegen z’n ogen hield, 13

Guggenheimer koopt een neger.indd 13

04-01-17 10:10

alsof hij zich afvroeg: godverdomme, wat zou dat ding in godsnaam zijn dat ik hier in m’n hand heb? Of kon die gozer toch sms-berichten lezen en was hij maar half tot driekwart blind? Belazerde hij de boel? Veronderstelde hij dat het hanteren van een witte stok hem voordelen kon opleveren in de huidige maatschappij? Guggenheimer had zin om naar die kerel te roepen: ‘Hoeveel vingers steek ik op?’, maar hij dacht: nee, voor een wildvreemde ga ik m’n vingers niet vermoeien. Op den duur legde de blinde de telefoon op tafel, en zei hij tegen de kortharige: ‘Vincent kan vanavond niet langskomen, hij heeft bij de kapper een brandwond opgelopen.’

‘Jammer,’ zei de vrouw, ‘het is altijd gezelliger als Vincent erbij is.’

‘Behalve als hij coke gesnoven heeft,’ zei de blinde.

‘Heeft hij niet altijd coke gesnoven?’ vroeg de vrouw.

‘Ja,’ zei de blinde, en hij staarde, voor zover dat mogelijk was, somber voor zich uit. De vrouw bestelde bij Rakdac twee glazen rode wijn. Heb ik ooit seks gehad met een blinde vrouw? vroeg Guggenheimer zich af. Ja, hij herinnerde het zich, één keer, met een vrouw die niet alleen blind was maar bij wie ook twee dagen tevoren een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was afgebroken, zodat het vreemde seks was geworden, met niet alleen de onmogelijkheid voor de vrouw om masturberend naar Guggenheimers penis te kijken, wat hij geil vond, maar ook haar smeekbeden tot hem om als hij haar vingerde, befte of penetreerde heel voorzichtig te zijn, want haar kut deed pijn vanbinnen en vanbuiten en van onder tot boven. Op den duur had Guggenheimer het soort seks met haar dat zich beperkte tot het woelen in haar anus met twee vingers, met z’n andere hand over haar borsten wrijvend, haar ondertussen tongzoenend, en denkend: noem mij om het even welke plaats op de aardbol en ik noem je een plaats waar ik liever zou zijn dan hier. Hij had later de vrouw nooit meer weergezien en zij hem allicht ook niet.

Guggenheimer had Pixel nog gekend toen het een lampenwinkel was. De eigenaar was een amateurbokser en hij vocht onder 14

Guggenheimer koopt een neger.indd 14

04-01-17 10:10

de naam Lonely Fist. Hij was half Welsh, en z’n vrouw, een Spaanse, kon een voetbal vijf minuten hooghouden, dus door hem iedere keer op haar voet te laten stuiteren zonder dat hij de grond raakte, zoals echte voetballers. Lonely Fist en Rosita hadden één zoon, Ramon. Die was drummer geworden bij een internationale jazzband, en trad op van Portofino tot Vladivostok, en van Uppsala tot Koningshooikt. Guggenheimer had de band, waarvan hij toevallig de naam nog wist, The Jazz Anapouloupoulos, een keer zien optreden in het Nederlandse Spijkenisse, waar hij aanwezig was om, ten bate van z’n modehuis, een konijnenvel uit te testen, en daarna had hij gepraat met Ramon, die zodanig onder de drugs zat dat hij, terwijl hij met Guggenheimer babbelde, in z’n broek piste, z’n eigen neus brak door z’n kop tegen de muur te stoten, en vroeg hoe het was afgelopen met de kanker van Mina, en toen Guggenheimer vroeg wie Mina was, zei Ramon: ‘Een meisje dat ik gered heb van de dood door haar minnaar te vermoorden met een bevroren maïskolf, de klootzak.’ Guggenheimer zei: ‘Ik weet niet hoe het met haar kanker is afgelopen’, en toen begon Ramon te huilen, en terwijl het bloed uit z’n neus sijpelde, opende hij het raam van de backstageruimte in theater De Talisman in een zijstraat van de markt van Spijkenisse, en hij sprong erdoor, en van beneden riep hij naar de verbaasde hoofden die door het raam keken: ‘Ik heb alleen m’n meniscus gescheurd, geen paniek!’ Ik heb vele mensen ontmoet in m’n leven, dacht Guggenheimer, en de meesten van hen gingen ten onder.

Hij keek op z’n iPhone om te checken wie de tussenverkiezingen gewonnen had in Maine, en vervolgens hoorde hij de blinde tegen de vrouw zeggen: ‘Ik moet hem niet, met z’n adem die ruikt naar verdorven uien.’ Wat is er mis met verdorven uien, dacht Guggenheimer, in de oorlog hebben duizenden van m’n soortgenoten overleefd op verdorven uien, tot in Dachau toe, blinde rukker. Dat Guggenheimer joods was kon je zien aan z’n neus, de onuitwisbare glans in z’n ogen, en de sluimerende toestand van z’n agressief vermogen. Na 1945 zijn joden zich op een atavistische manier bewust geworden van hun mogelijkheden tot ge15

Guggenheimer koopt een neger.indd 15

04-01-17 10:10

weld, tot wraak, en tot het terugpakken van wie hun een strobreed in de weg heeft gelegd. Zoals vele joden was Guggenheimer er trots op dat die mogelijkheden tot z’n karakterstructuur behoorden. Je hoefde geen Duitser of kwalafoot te zijn om Guggenheimer enorm alert te maken, maar het hielp wel. Er waren geen Duitsers of kwalafoten aanwezig in Pixel, niet eens mensen met roots van die rassen, anders had Guggenheimer het wel geroken.

Hij had niet voor niets die neus. Volgens Guggenheimer was het meest misbruikte en daarom het meest overbodige woord in het woordenboek: vrede. Er heerste geen vrede, nergens en nooit.

Wie de vrede omarmde was zich niet bewust van de oorlog die woedde. De oorlog die overal en altijd woedt. Je kunt denken: alles is rustig, we zitten simpelweg met een paar mensen in een café op de Nederkouter, tot de bom valt. De ontploffing kan veroorzaakt worden door een ontstekingsmechanisme, maar net zo goed door een verkeerd geïnterpreteerde blik, een plotseling uitgestoten kreet, een hand die zich balt tot een potentieel moordwapen, om welke reden ook. We leven in tijden, dacht Guggenheimer, waarin vernietiging geen oorzaak of gevolg meer hoeft te hebben. Het leven van een mens is evenveel waard als het leven van een ongeregistreerde kikkervis in de diepte van de oceanen.

Als hij sterft, zullen ten hoogste een paar andere kikkervissen treuren, maar de oceaan gaat gewoon door met het projecteren van z’n moordende inborst. Voor de hedendaagse mens ooit definitief zal weten of er leven is op een andere planeet zal hij het leven op z’n eigen planeet uitgeschakeld hebben. Daar helpt geen gezellig samenzijn in een café op de Nederkouter tegen. En zo gezellig was het ook weer niet. De vier vrouwen, die geshopt hadden, kregen ruzie, en de ongeveer vijfenveertigjarige vrouw, die Guggenheimer niet lelijk vond, ging kwaad en op hoge poten naar buiten, twee zakken met gekochte goederen in de hand. Guggenheimer gooide honderd euro op de bar, en verliet Pixel, om de vrouw een tijdje te volgen, en haar ter hoogte van het vroegere gerechtsgebouw in te halen, haar aan te spreken, en te zeggen: ‘Ik haat het als een vrouw nee tegen me zegt. Ga je met me mee?’

16

Guggenheimer koopt een neger.indd 16

04-01-17 10:10