Irakaskuntza publikoa 94. zenbakia

Irakaskuntza EAE Publikoa 94

Lege gordailua BI-2729/00

www.stee-eilas.org

zenbakia

2012ko m a r t xo a

… AUNQUE SEA EN LAPONIA!!! ...VA A SER UNA REFORMA MUY AGRESIVA!!! … TODOS TENEMOS QUE ARRIMAR EL HOMBRO!!!

Ez gara ixilduko!!!

Jarrai dezagun erantzuten!!!

martxoaren 29an GREBA OROKORRA

aurkibidea PERLAS CULTIVADAS DEL MINISTRO DE EDUCACIÓN, JOSÉ IGNACIO WERT: Editoriala

3

Erreformaren ondotik prekarizazioa

4

Radiografçia de la nueva reforma laboral

5

Murrizketen adibidea

6

Wert ministroaren asmo kezkagarriak

7

Ebaluazio diagnostikoa

8

Opsaketen adar jotzea

9

2012ko neguko mobilizazio desberdinen argazkiak 10 -11 Greben deskontuetako dirua ikastetxeetara 12 Eilastasun fondoa El Salvadorrekin

13

Jendarte mugimenduak

14

Aurrera egiten ez dugunean denok galtzaile 15 Eilastasuna

16

Urrutiko intxaurrak hamalau gerturatu eta lau 17 Irakasle eta Hezitzaile laboralen salaketa Han hemenka irakurriatakoak

2

18-19 20

Valentziako ikasleen protestak direla eta: Wert dice que le sorprende que se pongan del lado de la "protesta violenta, de la protesta que infringe la ley” 2012-02 Unibertsitateen gastuari buruz: "No estamos para tirar los 4.000 millones de euros que tiramos en eso" 2012-02-28 Oposizioen gaitegien aldaketaz: Si fuera opositor, dice el ministro, "estaría dando saltos de alegría" porque se ha recuperado un temario con el que llevaba trabajando años, "y no uno con el que llevaba trabajando apenas unos días, y eso suponiendo que durante las vacaciones de Navidad también hubieran estudiado".

2012-02-07 0-3 epeko irakaskuntza: Dijo que la escuela de 0 a 3 años “no es educación, sino conciliación”.

2012-01-30 Zezenketaz: Los toros son un ingrediente de la marca España que requiere protección 2012-02-28 Manuel Fragari eginiko omenaldian: Cerró el homenaje J. I. Wert, ministro de Educación, que remarcó la importancia de M. Fraga en la “carga contra el inmovilismo y por la modernización de España” para consumar la transición de la dictadura a la democracia, tras haber decidido en su juventud, “en unos ejercicios espirituales, consagrarse a mejorar España y su malparada economía”. Como colofón Wert destacó de Fraga que “su valentía a lo largo del siglo XX,

STEE-EILAS 2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

EDITORIALA

EGURRA, EGURRA eta EGURRAren aurrean…

Zerbitzu publikoetako gainontzeko langileekin batera Irakaskuntza Publikoan burutu ditugun mobilizazioak benetan adierazgarriak izan dira: protesta sendo eta zabalaren bitartez erantzun baitiegu murrizketei eta administrazioek egindako erasoei. Garbi geratu da haien egurra emateko asmoen aurrean ez gaudela isilik eta geldi egoteko prest. Lanuztea eta manifestazioaz gain, era ezberdinetako erantzunak egin ditugu ikastetxetan eta horretan aritu gara ondoren ere. Guztiz garrantzitsua da oinarrizko zerbitzu publikoetan ditugun kezkak eta arazoak partekatzea eta sozializatzea eskola komunitateko gainontzeko partaide eta eragileekin.

Hezkuntza Sailak, berriz, itsu eta entzungor jarraitzen du gertakari hauen guztien aurrean. Ez da harritzekoa, horretan ari baitira gobernura iritsi ziren modura iritsi zirenetik! Inposaketa eta prepotentzia maila benetan kezkagarrietara iristen ari dira kudeaketan, “efizientzian”, eta gauzak “ondo” egiten. Norabidea erabat galdu dutela uste dugu: euren matrakekin jarraitzen dute ezer gertatu ez balitz bezala, ustezko lorpenen propaganda egiten eta akats guztiak ezkutatzen. Ebaluazio diagnostikoarekin egin duten tranpa edo EPEarekin gertatzen ari dena bi adibide baino ez dira. Esan gabe doa Hezkuntza Saileko “goi-kargu baten” erretiro aurreratuaren sariaren gaia: gainerako guztiei murrizketak ezarri, euren patrika berotzeko aukerarik galdu gabe!

Madrildik eraso festak jarraipena izango zuela aurreikusten genuen, baina oraingoak hartu duen tamaina benetan kezkagarria da. Ez da lan-erreforma: ezarritako neurriek eskubide laboralen ezabaketa hutsa dakarte, enpresarien nahiak goitik behera betez eta lan harremanak esklabutzaren bidean jarriz. Kaleratzeko askatasunarena larriena bada ere, eskubide sindikalak ezabatzea da atzean dagoen beste asmo nagusia, sektoreetako lan hitzarmenak baliogabetzea edo hitzarmenei “iraungitze data” (2 urte gehienez) jartzea bi adibide direlarik.

Erasoak, gainera, ez du amaierarik. Martxoaren bukaera aldera etorriko omen da hurrengo andana. Beste behin ere, krisiari aurre egiten jarraituko dute banku nagusiei, CEOEri eta CONFEBASKi men eginez, langileon kontura diru gehiago biltzen eta oinarrizko zerbitzu publikoak kaltetzen.

Honen guztiaren aurrean egin beharrekoaz ez dugu zalantzarik: langile guztiak eta jendartearen gehiengoa batuko duen deialdi bat egin eta erantzun gogorra eman behar dugu. Indarrak batu eta eraso bortitz hauei ahalik eta ozenen erantzun. Jokoan daude urteetan lortutako eskubideak lan-baldintzei dagozkienak eta negoziaziorekin lotutakoak. Langileen ordezkaritza ezabatu nahi dute, enpresariei eta bankariei aukera, eskubide eta ahalmen guztiak onartu eta babesten zaizkien bitartean.

Beraz, egurra emateko euren jokaeraren aurrean langileoi gelditzen zaigun tresna nagusia erabiliz, datorren martxoaren 29an bat egingo dugu GREBA OROKORRAren deialdiarekin. Zuoi ere bat egin dezazuen eskatzen dizuegu, une honetan dugun bide bakarrari heldu behar diogulako:

… BORROKA, BORROKA eta BORROKA!!! stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

3

ERREFORMAREN ESKUTIK, PREKARIZAZIOA Onartutako Lan-Erreformak jatorri ezberdinak ditu: Zapaterok ireki zuen bidea 2010ean eta 2011ean gauzatu zituen bi erreformekin eta CCOOen eta UGTren laguntza ezinbestekoa izan da CEOErekin elkarrizketa sozialaren bidez egositako hainbat hitzarmen erreforman sartu direlako. Horrez gain, enpresariek etekinak egiteko duten goseak topatu du azkenik beraiei dena eskaintzeko prest dagoena.

Enpresarientzat lanpostu kaskarrak sortzeko pizgarri ekonomikoak eskaintzeaz gain, erreformaren ezaugarririk aipatuena kaleratzeen merkatzea izan da, 45 eguneko kalte-ordainaren ordez, 33koa ezarriz. Lehendik kontratu mugagabeak dituztenak ere ez dira salbu geratu, kontratazioa 1985 baino lehenagokoa ez bada.

Enpresek nahikoa izango dute hiru hiruhilekotan salmentak jaitsi direla adieraztea edo jaitsiko direla aurreikustea -urteko balantzean irabaziak izan arrenlangileak 20 egunekin kaleratzeko.

Baina langileak kaleratzeko kausa objektibo gehiago ere zehaztu dute: lanera ez agertzea lanegunen %20an bi hilabetetan (9 lanegun, gripe bat), beste hiri baterako lekualdatzea ez onartzea, funtzio berri baterako kualifikatua ez izatea edota enpresak jarritako lan-baldintzen aldakuntzekin bat ez etortzea...

Aurrerantzean,enpresek ez dute administrazioaren baimenik beharko EREren behin-behineko dosierrak onartzeko eta, ondorioz, 20 eguneko kalte-ordainarekin konformatu beharko dira langileak, orain arte baino askoz gutxiago.

Kaleratze objektiboa sektore publikora ere helduko da: erakunde publikoetako langile labora-

lentzat aplikagarri bihurtu dira ERE direlako horiek. Enpresa horietan salmentarik ez dagoenez, Administrazioak enpresari ematen dion aurrekontua hartuko da kontuan.

Bigarren multzo batean barneko malgutasuna bermatzeko neurriak daude: enpresariak txeke zuria izango du arrazoi objektiboak daudenean (ekonomikoak edo teknikoak, antolakuntzakoak edo ekoizpenarekin zerikusia dutenak) bai langileekin hitzartutakoa aldatzeko bai bertan behera uzteko ere.

Eta hau lotuta dago erreformaren hirugarren ardatzarekin, negoziazio kolektiboaren ahultzea ekarriko duelako. Batetik, sektoreko edo probintzietako itunetakoak baino lan baldintza kaskarragoak onartu ahal izango dira enpresa itun berrietan; bestetik, derrigorrezko arbitraje batera egongo dira behartuta bi aldeak negoziazioan akordiorik lortu ezean.

Derrigorrezko arbitraje horrekin (EAEn PRECO) negoziazio kolektiboa bera ordezkatu nahi dute, sindikatuen funtzioa kolokan jarriz. Enpresariak arbitrajearen zain geldituko da. Hori hainbat kasutan gertatuko da: enpresariak hitzarmenean kontenplatutakoa ez aplikatzea erabakitzen duenean, bi urtez luzatu ondoren hitzarmen berriko negoziazio saioan huts egiten denean... Joko horretan langileak, bidetik galduko ditu hainbat eskubide.

DE LA MANO DE LA REFORMA LABORAL, MÁS PRECARIEDAD LABORAL Junto con la potenciación de empleo de muy baja calidad, el abaratamiento del despido (que incluso sale gratis en el caso del nuevo contrato de emprendedores), la flexibilidad extrema (funcional, de traslados, posibilidad de modificaciones sustanciales e incluso descuelgue del Convenio), y el debilitamiento de la negociación colectiva mediante la imposición de arbitrajes son sus características fundamentales. En su conjunto, la nueva reforma laboral, como todas las anteriores, nos trae drásticos recortes laborales tanto para quienes están en el mercado de trabajo como para quienes se vayan incorporando.

4

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

RADIOGRAFIA DE LA NUEVA REFORMA LABORAL 4.- Promoción del empleo de baja calidad

1.-Abaratamiento del despido -Desaparece el despido improcedente reconocido por el empresario e indemnizado con 45 días/año con tope 42 mensualidades (despido exprés) -En su lugar, se generaliza el despido objetivo, generalmente por causas económicas (20 días/año, con tope de 12 mensualidades). En las empresas de menos de 25 trabajadores, la administración subvenciona 8 de ellos.

-A partir de ahora, en todos los contratos indefinidos que se hagan se va a pagar menos el despido (33 días/año, tope de 24 mensualidades).

-Esa rebaja afectará también a los contratos indefinidos anteriores a la reforma, en su parte proporcional.

-Se eliminan los salarios de tramitación, salvo readmisión.

-El absentismo laboral individual, es causa de despido objetivo.

-ERE: Se elimina la autorización administrativa previa, imposibilitando la negociación de las indemnizaciones.

-Despido objetivo, en empresas y entidades públicas: la "insuficiencia presupuestaria” es causa objetiva.

2.- Abuso flexibilidad laboral -La empresa, alegando causas objetivas, puede modificar unilateralmente las condiciones laborales acordadas, en materia de distribución de jornada, horario, salario, sistema de trabajo, turnos…

-Mayores posibilidades de modificar las funciones de los empleados. Priman los grupos profesionales por encima de categorías.

-Movilidad: pese a que se reclame, los traslados pasan a ser inmediatos.

-Modificaciones en el contrato de formación: aumenta su duración (de 2 a 3 años), se alarga temporalmente hasta los 30 años (antes hasta los 25) y se amplia la posibilidad de hacer al trabajador nuevos contratos de este tipo en actividades diferentes, incluso por parte de la misma empresa.

-Nuevo contrato indefinido de emprendedores: bajas prestaciones para el trabajador pero enormes deducciones fiscales y bonificaciones para la empresa. Periodo de prueba de un año sin limitación para despedir y contratar a otra persona -Los trabajadores por horas podrán hacer horas extras. Se van a convertir en comodines para que las empresas atiendan los picos de producción.

-Las ETT, agendas de colocación 5.-Otras cosas: -Nuevas limitaciones al permiso por lactancia y reducción de jornada -Fin de bonificaciones para madres que se reincorporan al trabajo -Mayor poder a las mutuas para IT -Trabajos a favor de la comunidad para quienes cobren el paro -Regulación del teletrabajo -Limitaciones salariales a directivos empresas públicas.

-Reconocimiento 20 horas anuales para formación específica al puesto.

3.-Debilitamiento de la negociación colectiva -Prioridad del Convenio de empresa sobre el sectorial, incluso a la baja, en salario, complementos, horas extras, horario, jornada, vacaciones…

-Limitación de la ultractividad del Convenio: se prorrogará un máximo de 2 años desde la denuncia, mientras se negocia uno nuevo. Si no hay acuerdo, arbitraje obligatorio.

-Posibilidad de descuelgue de las obligaciones del Convenio, de nuevo por razones objetivas. Si no hay acuerdo, arbitraje obligatorio.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

5

MURRIZKETAK: EGUNEROKOA IZAN DAITEKEEN ADIBIDEA Nekane Murriztegik irakaskuntza publikoan egiten du lan, musika irakaslea da lehen hezkuntzan, eta 13 urte (lau hirurteko) darama lanean.

Osasun onekoa da Nekane, baina bost eguneko baja hartu behar izan ditu 2012an, gripeak jota; berdin gertatu zitzaion 2009an. Jakin nahi du murrizketa berriek nolako diru-galera dakarkioten. Hona hemen erantzuna, 2009etik hona galdutakoa azaltzeko (behin-behineko kalkulua da):

2009

Nekane Murriztegiren SOLDATA

2012 2010eko soldata jaitsiera, egun mantentzen dena

Soldata gordina, kenketarik gabe 36.267,42 35.070,77 (lau hirurtekorekin; apartekoak barne) Ikasleek kutsatutako gripea: 5 eguneko 0,00 -178 baja (eta Nekane ez da Mufacekoa) ITZARRIra sartutako soldata diferitua 1.115,72 0,00 (erretiroaren ondoren hartzekoa)

2012ko murrizketak

GUZTIRA: 37.383,14 34.892,77 2009-2012 tartean izaniko galera: -2.490,37 Baina gaur egungo prezioak ez dira 2009koak. Horregatik, Nekane Murriztegiren benetako galera handiagoa da, eros ahalmena aintzat hartzen badugu:

EROS-AHALMENA AINTZAT HARTUTA* 2012an kobratuko duena (gordinean, bajaren kenketarekin)

34.892,77

Eros-ahalmena mantentzeko 2012an kobratu beharko lukeena

38.588,53

Galdutakoa eros-ahalmenean: % 9,57

-3.695,76

* IPC-KPIren igoera 2009ko urtarriletik 2012ko urtarrilera (% 6,4) LANGILEOK ZEIN GARESTI ARI GAREN ORDAINTZEN SORTU EZ DUGUN KRISIAREN BESTE ADIBIDE BAT BESTERIK EZ DA HAU.

RECORTES EN NUESTROS SALARIOS Los recortes en los servicios públicos nos afectan de forma directa en nuestro trabajo diario (no cobertura de sustituciones, ratios, plantilla...). Y también en nuestras condiciones laborales. Los salarios, se han visto reducidos de diversas formas desde 2010 y según las circunstancias de cada cual podemos acumular desde 2009 una pérdida respecto al IPC cercana al 10%. ¿Qué caro estamos pagando esta crisis que no hemos provocado!

6

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

WERT MINISTROAREN ASMO KEZKAGARRIAK Wert ministroak hainbat asmo agerrarazi ditu PPren agintaldiaren lehen hilabete hauetan.

Neoliberalismo eta kontserbadurismo gogorraren ildotik doaz. Kezkatzekoak dira proposamenak: hainbat urte atzera joan gaitezke hezkuntzaren alorrean: DBHri ikasturte bat kendu, 3 ikasturtetan utziz: horrela, urtebetean aurreratuko litzateke ikasleen aukera Batxilergoaren ala Lanbide Heziketaren artean. Irakaskuntza komun derrigorrezkoari, 16 urte artekoa ezarrita dagoena, ahultze larria ekarriko lioke, 15 urterekin aukeratzen baitute ikasleek zein bide jarraitu; graduatu titulua noiz eta nola eskuratzen den ilunean geratzen da; bigarren hezkuntzan ikasleen aniztasunari erantzuteko antolatu diren neurriak emaitza onak eman dituztenak kasu askotanzertan geratuko dira? Hala ere, Batxilergoa 3 urtera luzatzen zutela, eta hori hobekuntza handia zela saldu dute jendartean.

Ikastetxeen ebaluazioen emaitzak publiko egitea: hainbat elkarte autonomoetan egiten den moduan, ikastetxeen arteko rankingera garamatza honek. Oso neurri kaltegarria, eta hemen indarrean dagoen ebaluazio diagnostikoaren guztiz bestelako planteamendua (hobekuntza planak egiteko tresna baita ebaluazioa).

Honetaz gain, irakasleon autoritatea indartzeko neurriak proposatu ditu, Estatu Espainiar osoan curriculum komuna bermatu behar dela adierazi du, bekak emateko orduan ikasleen emaitzek eragin handiagoa izan behar dutela esan du... Badirudi ez zaigula faltako zerekin kezkatu datozen hilabete eta urteetan. Arreta handiz jarraituko ditugu Madrildik etor litezkeen egitasmoak eta lege-proposamen berriak.

Azken gogoeta bat egin gabe ez dugu gaia utzi nahi: gero eta beharrezkoagoa zaigu eskumen osoa aldarrikatzea hezkuntzaren alorrean ez egoteko beti Madrilen gertatzen diren aldaketen eta hango ikuspegien menpe. Izan ere, estatuaren hezkuntzaren errealitateak eta gureak zerikusi gutxi dute, lanbide heziketaren garapenean, batxilergoaren zabalkundean, eskola-uzte eta porrotean...: geure hezkuntza sistemaren erronkei berezko erantzunak guk geuk bilatu beharko genituzke. Gainera, gure hizkuntza babesteko eta bultzatzeko tresna funtsezkoa zaigu hezkuntza: euskara ardatzetako bat delako gure irakaskuntzan.

Irakasleen sarrera: Estatu mailako medikuen MIR azterketaren antzeko zerbait proposatu du, bere hitzetan onenak sar daitezen. Elkarte autonomoen eskumenei erasoa ekar dezake; zer gertatzen da, gainera, berezko hizkuntz eskakizuna duten komunitateetan?

Ingelesaren ezarpen goiztiarra eskoletan: Ingelesa etiketapean doan edozer onargarria delako, oinarrizko planteamendu pedagogikodidaktikoak alde batera uzteko arriskua dago.

Hiritartasuna irakasgaia: ikuspegi kontserbadoreenen eta katolikoen bultzadaz PPren bandera izan da kontu hau. Orain ikasgaiaren edukietan eta izenean bertan aldaketak iragarri ditu ministroak.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

7

EBALUAZIO DIAGNOSTIKOA: ISABEL CELAÁREN AURKEZPEN TAMALGARRIA Otsailaren 15ean Isabel Celaák 2011ko ebaluazio diagnostikoaren emaitzen aurkezpena egin zuen Legebiltzarrean. Bi helbururekin egin zuen: batetik, zenbat hobetzen ari garen adieraztea, eta bestetik ingelesa indartzea zein garrantzitsua den azpimarratzea. Horretarako ebaluazioaren datuak nahierara erabili zituen; ezaguna da estatistika adituen esaldia: “edozein datuk, egoki torturatuta, nahi duzun edozer aitortu dezake”. (informazio gehiago http://www.isei-ivei.net) Legebiltzarrean Isabel Celaák emaitzen hobekuntzak nabarmendu zituen, 2011koak 2009 urtekoekin alderatuz (!). Datuak power pointean txukun-txukun eman zituen. Detailetxo bat ahaztu zitzaion, baina: 2010ean ere ebaluazio diagnostikoa egon zela. Eta 2010eko emaitzak aintzat hartuta, hobekuntza ez da hain nabarmena (euskararen kasuan jaitsiera txiki bat ere badago 2010tik hona). Hau da laburpena:

2009 2010 2011 Gaztelera LH 4

250

256

256

Gaztelera DBH 2

250

252

254

Euskara LH 4

250

254

256

Euskara DBH 2

250

258

256

Matematika LH 4

250

248

255

Matemat. DBH 2

250

250.3 250.7

(2009an egin zen lehena, horregatik du erreferentziazko puntuazioa, 250) Datuen erkaketan, urte guztiak aintzat hartuta eginez gero, bestelako ondorioak atera daitezke, besteak beste, euskararen ikaskuntzari buruzko hausnarketa beharra.

Beste gauza bat nabarmendu zuen Celaák aurkezpenean: ingelesean akademietara doazen ikasleek emaitza hobeak ateratzen dituzte!

Ebaluazio diagnostikoa egin behar zen hori jakiteko? Ez, jakina, kontua da honelako datuak ematean gobernuaren hiru eleko marko famatua indartu nahi dela.

Ez zaigu gaizki iruditzen Celaák egin zuen proposamena hobekuntza helburu batzuk finkatzeko: %5ean gehitu maila aurreratuan dauden ikasleak eta %5ean gutxitu hasierako mailan daudenak. Baina hobekuntza planak aurrera eramateko ikastetxeek behar dituzten baliabide gehiketarik ez da, ordea, inon aipatzen.

Txostenaren laburpena irakurtzean, Celaá andereari ez bezala, guri arreta bereziki erakarri digu banaketa soziokulturala hizkuntza ereduei lotua. Eta hor ere ikusi dugu familien egoera soziokulturala faktore eraginkor funtsezkoa dela emaitzetan. Hor bai badago eztabaida interesgarria eskolaren funtzio berdintzaileaz eta horretarako garatu behar diren estrategiez eta hartu beharreko neurriez.

EVALUACIÓN DE DIAGNÓSTICO Isabel Celaá presentó en el Parlamento Vasco el 15 de febrero un adelanto de los resultados de la Evaluación Diagnóstica de 2011, subrayando la mejora de resultados (que sólo es evidente si se compara con 2009 obviando la de 2010) y que el alumnado que va a academias saca mejor nota en inglés (para reforzar su marco trilingüe). En STEE-EILAS nos preocupan especialmente la división de modelos lingüísticos vinculada a las diferencias socioeconómicas y el hecho de que las condiciones socioculturales de la familia sean factor esencial en los resultados escolares.

8

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

OPOSAKETEN ADAR JOTZEA 2012rako EPEren deialdia egin dute baina nahiko ezaugarri bereziekin: espero ziren lanpostuen herena, bost kidegotan banatuta eta PL1eko plaza ugari, data atzeratua, gaitegien dantza eta, eskabideak egiteko epea amaitzear dagoenean, jakin barik ea benetan egingo diren edo ez.

Benetan lotsagarria da aurtengo EPErekin gertatzen ari dena. Arazo batzuek Hezkuntza Sailean dute erroa: Gezurra suertatu da 2010-2012ko Lan Hitzarmenean agindu zutena: aurtengo eskaintzarekin ez da enplegua konsolidatuko; justujustu nahikoa da jubilatzen diren irakasleak ordezkatzeko. Irakasle finkoen kopurua, beraz, ez da igoko, nahiz eta beharrak, eta hor daude goranzko matrikularen datuak, gero eta handiagoak izan. 531 plaza eskaintzea iraingarria da ordezkoentzat.

Ulertezina da nola banatu dituzten plazak 5 kidegotan, batean edo bitan kontzentratu ordez, EPE prestatzen dutenei aukera gehiago emateko.

lehenago PSOE-k gaitegi berriak argitaratu eta, urtarrilean, PP-k hura baliogabetu eta gaitegi zaharrak berriro indarrean jartzen ditu aitzakia barregarriarekin (“ez ziren pedagogikoki onak).

Azkenik, “tasa de reposición” delakoan oinarrituta, PP-ren gobernuak oposaketak atzera botatzeko mehatxua mantendu du.

Guzti honen aurrean, onartezina da dugun indefensioa. Enplegu egonkorra sortzeko bide bakarra LEPa izatearekin ez gatoz bat, milaka langileen lan-egoera hobetzeko eta egonkortzeko beste bide batzuk zabaltzea inoiz baino beharrezkoa da. Bestalde, argi dugu hezkuntza mailako eskumen guztiak behar ditugula inoren erabakien menpe ez egoteko.

Lotsagarria da oraindik 43 PL1-eko plaza ateratzea, batez ere Lanbide Heziketan. Kasu berezi batzuetan, perfil bako ordezkoek lortu ahal izango dute plaza eta honek, zalantzarik gabe, ikastetxeen eta klaustroen hizkuntz normalizazioan arazoak ekarriko ditu.

Ez dira hemen bukatzen OPE honen inguruko arazoak Madrilek duen itzala ez baita makala.

Hasteko, “176/2007ko Real decreto de acceso” delakoa ezartzen da eta horren arabera proben sistema eta merituen baremoa aldatzen dira.

Ondoren, gaitegien inguruan izandako dantza: azaroaren 20ko hauteskundeak baino bi egun

TOMADURA DE PELO AL PROFESORADO MÁS PRECARIO: LA OPE Se ha realizado la segunda de las convocatorias de oposiciones comprometidas en el Acuerdo Laboral 2010-12. Un auténtico maratón de obstáculos: escasez y dispersión de las plazas convocadas, cambio de pruebas y baremo, danza de temarios viejos y nuevos, amenaza de impugnación a la convocatoria que podría no llegar a celebrarse… todo por un puñado de plazas. El personal sustituto es la carne de cañón de una guerra entre PP y PSOE que utilizan la Educación y a sus profesionales como campo de batalla particular. Es imprescindible encontrar nuevas vías para dar estabilidad a los y las miles de sustitutas, y tener las competencias plenas en materia educativa para no depender de las decisiones de terceros.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

9

INFORMAZIO INTERESGARRIA: http://murrizketarikez.wordpress.com/ BESTE BLOGAK: http://kokotaraino.wordpress.com/ http://hezkuntzangeueragile.weebly.com/

10

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012ko negua: murrizketen aurkako mobilizazio ugari

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

11

GREBETAKO DESKONTUEN DIRUA IKASTETXEETARA!!

Langileon soldatetan zenbat diru aurreztu duten jakin nahi dugu eta ikastetxeetara buelta dezatela exijitzen dugu.

Jakin bagenekien lanuztea egiteagatik gure soldatetan deskontua izango genuela, ohikoa denez. Horren ohikoa ez da izan, ordea, deskontua egiteko izan duten presa. Zein izango ote da arrazoia? Diru premia larriegia dela eta edozein bide erabiltzen dutela ahalik eta azkarren diru gehiago biltzeko? Hurrengo greba orokorrerako deialdiaren aurrean bitan pentsatzeko mezua helarazten ari ote dira? Erantzuna bata ala bestea izan, kezkagarriak benetan biak!

adar-jotzeak “ez du preziorik”.

Aspaldian aipatutako kontua bada ere, deskontu horien bitartez metatutako dirua ikastetxeetara bideratu behar dela exijitzeko une egokia delakoan gaude. Hasteko, administrazioak zenbat diru bildu duen jakin nahi dugu. Ondoren, diru hori nola bueltatuko den ikastetxeetara esan behar dute.

Guk badugu zenbait proposamen luzatzeko.

Ordezkapenak lehen egunetik betetzeko erabiltzea litzateke lehentasunezko bat.

Izan da beste gai kuriosoa ere saltsa honetan.

Zuzendaritza taldekoek ikastetxe bakoitzeko lanuztearen datuak aplikazio informatikoan zehatz-mehatz jarri arren, Lakuan erabaki dute deskontuak era orokortuan egitea, hau da, jasotako informazio guztia erabili gabe deskontu totalak egitea, norberaren jardunaren baitan, eta ez egindako lanuztearen araberakoa. Horren ondorioz hainbat langilek izan duten deskontua ez dator bat egin duten lanuztearekin. Halako kasutan, gure aholkua erreklamazioa aurkeztearena izan da. Noski, zuzendaritza taldeei egindako

¡EL DINERO DE LOS DESCUENTOS DE HUELGAS PARA LOS CENTROS! No es habitual que se realicen los descuentos en la nómina con esta celeridad. ¿Estarán faltos de liquidez? ¿Querrán que alguien se lo piense dos veces ante la convocatoria de Huelga General?

Queremos saber cuánto dinero se ha ahorrado la administración con los descuentos del paro.

Exigimos que ese dinero revierta en los centros y tenemos propuestas: la prioritaria es que se dedique a cubrir sustituciones desde el primer día.

Quien considere que le han aplicado de manera irregular el descuento puede reclamar.

12

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

ERLIJIO ARLOAK EZ DU LEKURIK GURE IKASTETXEETAN Pasa berri den ikastetxe publikoetako, itunpeko eta pribatuetako matrikulazio kanpainan, txundituta gelditu ginen agertu zen publizitatearekin: Gipuzkoako apezpikutzatik, Munilla apezpikua buru dela,(ez dakigu haiek ordainduta) gure seme alabak animatzen zituen erlijio klaseetan matrikulatzeko. Horretarako erabili zuten argumentazioa hauxe zen: ikasgai hau aukeratzea eskubide bat da eta, gainera, bakerako heziketaren eta elkartasunaren aldeko apustu egitea da. Zorionez iragarki hau komunikabideetatik erretiratu zen.

Gogaiturik gaude erlijio-irakasgaia aukeratzen dutenek baloreetako heziketa aukeratzen dutela entzutearekin! Zeintzuk balore? Aniztasun sexualaren eta emakumeen eskubideen ukapenekoa?

Baieztapen horrek erlijio irakasgaia aukeratzen ez duten familiei, fededunak edo ez, basatiak eta balore gabekoak direla edo bortizkeriatik libre den heziketa bat nahi ez izatea leporatzen die.

doktrinatzailea zela salatuz, ja! Elizak doktrinatzeaz hitz egiten badute, ez al da izango soberan ezagutzen dutelako eta bere ohiko praktika delako? Benetan bukatu nahi bada ikastetxeetako doktrinamenduarekin ordua da ikasgeletatik erlijio irakasgaia ateratzea.

Zer balorez hitz egiten dute? Krisiaren aitzakiarekin jendartearen gehiengoak bere soldatak nola murrizten diren, bere lana nola prekarizatu egiten den, gastu sozialak nola txikiagotzen diren ikusita, Eliza Katoliko Handiak aberasten jarraitzen du diru publikoetatik jasotzen duen milioien kontura, inolako zergaren eta kontu fiskalaren menpe ez daudelako, hau da, guztiok ordaintzen dugunaren kontura, fededunak izanda edo ez.

Hauxe elkartasun balorea!

Historiak erakusten du erlijio monoteista handiek eta bereziki Eliza Katolikoak kolonizazioan eta gerra odoltsuko genesi eta garapenean izan duten inplikazio sakona, herrien betiko sinesmenekiko errespetu txikienik erakutsi gabe.

Baloreetako benetako heziketa, berdintasunekoa, elkartasunekoa, ezberdintasunarekin errespetukoa... eskola laikotik bakarrik lortu daiteke, inongo sinesterik inposatu gabe siniste-askatasuna errespetatzen duelako eta, eskola-eremutik erlijioa kenduz, desberdinen arteko bizikidetasuna posible egiten duelako.

Ikusten dugu Eliza Katolikoak eskuineko ideia ultra-kontserbadoreak nola besarkatzen dituen eta hezkuntzako ministro berriak proposatutako neurriak nola txalotzen dituen. Alde batetik, hiritartasunerako hezkuntza irakasgaiaren ordez, heziketa zibiko eta konstituzional bat ezarriz hura

LA RELIGIÓN NO TIENE SITIO EN NUESTROS CENTROS En la reciente temporada de matriculación, nos sorprendió la campaña promovida por la iglesia católica animando al alumnado a elegir la asignatura de religión con el argumento de que, de esa forma, elegían también valores como la paz y la solidaridad. Sugerían, así, que el resto de familias, creyentes o no, no queremos esos valores. Sabemos lo que es la paz para la iglesia cuando se trata de imponer una religión, sabemos lo que piensa del respeto a la diferencia y sabemos lo que es la solidaridad que proclaman cuando no pagan ningún impuesto por los millones de dinero público que reciben. Sólo la educación laica puede garantizar los valores de respeto, igualdad y solidaridad con la diferencia. No a la religión en nuestros centros educativos.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

13

JENDARTE MUGIMENDUAK

UDAL ZEIN FORU INSTITUZIOEK GASTEIZEN ERAGINDAKO LARRIALDI HUMANITARIOA ure Green Capital zoragarria den VitoriaGasteiz hirian, Arabako Foru Aldundiaren menpeko zentroetan zeuden adingabeak kale gorrian uzten ari dira abenduaren hasieratik, instituzio honen ustez gazteek 18 urte bete dituztelako.

Janaririk gabe eta lo egiteko lekurik gabe, Aldundiaren menpeko “Harrera etxeetako” hezitzaileek furgonetetan eramaten dituzte bere ondasun eskasekin batera Udaletxearen Larrialdi Zerbitzuetara. Askotan, kalean uzten dituzte inolako etxerik eta gutxienez aldi baterako janaria izan dezaten alternatibarik eskaini gabe.

STEE-EILASek egoera hau salatu du eta gazte hauekiko Elkartasunerako Arabako Plataforman parte hartzen ari gara, agiri publiko honi atxikimendua emanez.

Pertsona batzuk asteak daramatzate, behin-behinean, haien etxeetan gazte hauei ostatua eskainiz eta euren poltsikoetatik dirua jartzen kalean lo egin behar ez dezaten eta jatekorik gabe egon ez daitezen.

Adingabearen Babes Juridikoari buruzko Lege Organikoak garbi zehazten ditu botere publikoen jarduerarentzako neurri zein printzipio gidariak. Lege honek oso argi uzten du 2.a. Atalean, administrazio eskudunen ardura dela gizarteratze ibilbide baten bidez jende honen integrazio soziala bermatzea. Beraz, foru erakunde honek gazteak zentro hauetatik kanporatzean eta erabateko txirotasunera kondenatzen dituenean, argi

Administrazioari bost axola zaio gazte hauen oinarrizko giza-eskubideekiko errespetua eta zentro hauetan hezitzaile gisa diharduten arabarrak lan baldintza kaxkarretan aritzea edo ezer esan edo egin gabe kaleratuak izatea.

Gaur Afrikatik pateran etorri zirenean bizirik ateratzea lortu zuten gazte hauek dira kale gorrian geratzen direnak, laguntza-zerbitzuetan lan egin ahal izateko ikasten aritu diren gure seme-alabekin batera. Bihar, ordea, nori tokatuko zaigu kalean lo egin eta karitatearen bidez jatekoa bilatu behar izatea? Badirudi egoera hauek gertatzea erraztu duten horiek “krisi ekonomikoaren” ondorioek ez dituztela gehiegi kezkatzen, ez eta krisiak sortu duen kaos soziala ere. Salatu nahi ditugun ondorioak oso larriak dira, euren legalitate bera ere zalantzan jartzen dutelako, eta horretaz gain, giza-eskubideen tratu duina ahalbidetzen dituzten nazioarteko akordioak, haurtzaro eta gaztaro zaurgarrien babesa eta tratu txarren zein abandonatzearen debekuak urratzen dituztelako.

Horregatik guztiagatik, arduradunak diren erakunde guztiei deialdia luzatu nahi diegu, salatzen dugun larrialdi humanitario egoera hau eta antzekoak gertatu ez daitezen premiazko neurriak hartzeko.

ikusten da adin nagusitasuna eskuratu ostean gazte hauek dituzten oinarrizko eskubideak bermatzeko legeak ematen dizkion arduren utzikeria gertatzen ari dela.

Gure ustetan politika honek helburu bakar bat du: adingabekoen harrera eskaera handitzen denean, aurretik gertatu izan den moduan, administrazioak arreta berezia behar duen biztanleria erabat gutxitzeko beharrezko neurriak ezarri.

EMERGENCIA HUMANITARIA PROVOCADA POR LAS INSTITUCIONES STEE-EILAS denuncia que en Gasteiz se está abandonando en la calle, en la más absoluta indigencia, a menores acogidos en los centros dependientes de la Diputación Foral cuando, a juicio de esta institución, han cumplido los 18 años. Sin comida, ni un lugar donde dormir son trasladados en furgoneta con sus escasas pertenencias de los “Centros de Acogida” de Diputación, a los Servicios de Urgencia del Ayuntamiento y, en muchos casos, estos últimos les dejan en la calle abandonados sin darles una alternativa residencial o para poder alimentarse al menos de forma temporal. El sindicato ha firmado el manifiesto de la Plataforma Alavesa de Apoyo a estos jóvenes en el que hace un llamamiento a las instituciones competentes para que con carácter de urgencia se tomen medidas que eviten se produzcan estas situaciones de emergencia humanitaria. Hoy los que se quedan en la calle son estos chicos. Mañana… ¿a quiénes nos tocará pernoctar en la calle y buscarnos a través de la caridad algo que comer?

14

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

EMAKUMEA AURRERA EGITEN EZ DUGUNEAN, GUZTIOK GALTZAILE Martxoaren 8an eta, zoritxarrez, beste gainontzeko egunetan ere, gobernu desberdinengatik langileriak eta bereziki emakumeok sufritzen ari garen etengabeko erasoak salatzen jarraitu behar dugu. Urte askotako borrokaren bitartez lortu diren lan-eskubideen galera izugarria ematen ari da baita, emakumeen kasuan mugimendu feministaren borrokari esker lortutakoak.

Emakumeen rol soziala, historian zehar aldatzen joan da. Lan merkatuan sartzen joan gara, hau da, ekoizpen lanera, baina ugalketa lana utzi gabe, eta gainera, hau guztia gizonezkoek bere gain hartzen ez dutela ikusita.

Gizonezkoenganako posizio desberdin batean egon arren (soldata txikiagoa, lanpostu prekarioagoa...), duela mende batzuk pentsaezinak ziren lan eskubideak lortzen joan gara. Baina ikusten ari gara lortutako konkistak ez direla betirako, gobernuek jendartearen irabaziak takada batekin desagerrarazi nahi dituztelako. Krisiak eragindako enplegu galerak pertsona guztien lan eskubideen murrizketetan eragiten du, baina emakumeen kasuan bereziki gogorra da.

Guztiok ezagutzen ditugu Irakaskuntza publikoan ezarri dizkiguten neurriak edo zigorrak: bajen, jubilazioaren, errelebo kontratuaren... kasuetan.

Emakumeok badugu nahiko arrazoi martxoaren 29rako, beste sindikatuekin eta gizarte eragileekin bat eginez, konbokatu dugun greba orokorrean parte hartzeko.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

15

EILASTASUNA

CRIPDES, SEDE DE ORGANISMO POPULAR DE DÍA, RESIDENCIA UNIVERSITARIA DE NOCHE EILASTASUNAk, gure sindikatuko elkartasun erakundeak, laguntzen dituen egitasmoen artean El Salvadorreko CRIPDES elkartea dugu. Lan horren erakusgarri, horra hor Melvin gaztearen adibidea: Cuando Melvin nació estaba en todo su apogeo la guerra en El Salvador. Su comunidad, Las Vueltas, en el departamento de Chalatenango, sufría la represión y los ataques contra la población civil por parte del ejército, por ser simpatizante de la guerrilla del FMLN. Los servicios escaseaban, pero Melvin pudo estudiar lo básico gracias a maestros y especialmente maestras populares que enseñaban lo que sabían. En 2003, once años después de los Acuerdos de Paz, llegó a la Universidad porque, como dice él mismo, quería superar todas las dificultades y cumplir un sueño grande: ser arquitecto. Los estudios generaban gastos para su familia que, además, tenía que prescindir de los ingresos de ese joven.

Afortunadamente, CRIPDES, organismo popular formado por comunidades como la de Melvin, tiene su sede a unas cuadras de la UES, la Universidad pública de El Salvador, y sin proponérselo la oficina se fue convirtiendo en sitio de alojamiento para jóvenes universitarios que no podían pagarse otro lugar donde dormir.

Primero, lo utilizaron solamente para épocas de exámenes, pero posteriormente se fueron quedando de forma permanente. En el año 2009 llegó a EILASTASUNA la primera solicitud de apoyo económico para mantener los gastos corrientes y mejorar, en la medida de lo posible, las condiciones de esa “mini residencia”. Para entonces ya eran 14 los chicos y chicas que se alojaban en las dos habitaciones comunitarias que se habilitaron.

Melvin ha terminado arquitectura y ha escrito a Cripdes para agradecer la oportunidad que le brindó, a pesar de las dificultades que genera para el día a día de la asociación. Todavía faltan por terminar sus estudios otros jóvenes como Dimas que estudia Ingeniería Civil y que resalta el compañerismo y la organización en su convivencia con el resto de estudiantes; Bladimir, ya en su último año de Ingeniería informática y que está implicado en acercar la tecnología a las comunidades para que puedan recuperar la memoria histórica; José Nolberto, estudiante de periodismo que se preocupa por trabajar en las comunidades desarrollando el pensamiento crítico; Santos que dice que en su comunidad es el único que está estudiando una carrera superior… Este año son 23 jóvenes que con el esfuerzo propio, la generosidad de CRIPDES y un pequeño apoyo económico de EILASTASUNA están estudiando.

CRIPDES: El Salvadorreko nekazarien komunitateak antolatzeko eta garatzeko elkartea 1984an sortu zen. Programa ugari daramatza hezkuntza eta gizarte arloetan. San Salvadorren dauzkan lokal sozialek ikasleen egoitza funtzioa ere badute nekazal giroko komunitateetako gazteentzat.

16

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

URRUTIKO INTXAURRAK HAMALAU, GERTURATU ETA LAU ( oraingoan gehiago) Hezkuntza Saileko izendapen askeko goi kargu batek 60 urte bete zituen pasa den 2011ko urrian.

Irakaskuntzako MUFACEra atxikitako funtzionarioa izanda, eta horretarako baldintzak beteta, borondatezko erretiroa eta dagozkion saria kobratzeko eskaera aurkeztu zuen eta onartu zioten.

Honaino dena arrunta eta legala, ez dago ezer esaterik eta gero etorri den dekretazoa ikusita, pertsona horren zoriaz poztuko ginateke.

Baina, orain datorkigun zaparrada murriztailearen harira, istorio honek usain txarra hartzen du: pertsona hau ez da jubilatu, konfiantzazko lanpostuan jarraitzen du (nomina ederra kobratzen, jakina), baina erretiroa hartzean orain dagokion “prima” delakoa kobratuko du, hura kobratzeko eskubidea “generatu” duelako (!)

Hezkuntza Sailak dio prozedura erabat legala izan dela: 60 urtetik aurrerakoen borondatezko erretiroa eta une horretan indarrean zegoen saria hartzeko eskubidea aitortu zaizkiola bakarrik.

Gainera, kezkatzeko beharrik ez dugu, oraindik saria ez diotelako ordaindu eta benetan jubilatu arte ez diotela emango(gordetzen diotela, alegia). Hain legezkoak dira benetan erretiratzen denean ez diotela 60 urterekin zegokion saria ordainduko, baizik eta une horretan izango duen adinari dagokiona. Zer uste genuen, bada?

Honen guztiaren aurrean, horrela jokatu duen pertsonari eta Sailetik onartu dionari honako hau esan behar diegu: egindako prozedura legala izango da, baina gure ustez AMORALA, ETIKA GUTXIKOA, MALTZURRA eta TXAPUZEROA da. Are gehiago, 2012ko urtarrilaren 1etik aurrera, saririk gabeko borondatezko erretiro aurreratua hartzen ari direnekiko iraingarria eta mingarria dela iruditzen zaigu.

Argi dago pertsona honek ez zuela lana utzi nahi, baizik eta sariaren dirutza kobratu. Ba, hori egiteko 60 urte bete zituenean benetan jubilatu behar zuen eta, horrela, guk ez genuke ezer esango.

Beste alde batetik, Eusko Jaurlaritzatik ez al dute esan dekretu murriztailean ezartzen diren neurriak soilik 2012rako direla? Horrela izatekotan, 2013an erretiroa hartu eta saria eskatzerik izango luke!!!

JA, JA, JA!! Ez gaitzatela tontotzat har, ezta gure adimena iraindu ere!!

OHARRA: Norbaitek jakin nahi badu zein den goi kargu hau, edo aurpegia jarri nahi badio, hemeroteketan bila dezala eta Celaá anderearen gertu aurkituko du, gure sailburuaren agenda antolatzen.

GUARDA EL DINERO Y SIGUE Un alto cargo de libre designación del Departamento de Educacion, funcionario de MUFACE, solicitó y se le concedió la jubilación anticipada (y la correspondiente prima) al cumplir los 60 años en octubre de 2011. ¿No se olería los recortes del decretazo posterior?

Porque si no es así no se entiende que, lejos de jubilarse efectivamente, siga trabajando y desde el Departamento se nos diga que es legal, que solo le han reconocido el derecho a la jubilación anticipada y a la prima , y que se la guardan para cuando cese en el cargo.

Ante esto solo podemos decir que será legal, pero nos parece absolutamente INMORAL, NADA ETICO, Y CHAPUCERO, así como un verdadero insulto a quienes posteriormente se jubilen sin prima.

Lo ético, señor alto cargo, hubiera sido jubilarse y cobrar en octubre, o cuando usted lo decida posteriormente, pero con las condiciones del resto del colectivo a que usted pertenece.

NOTA: Si alguien no lo ha adivinado, que busque en las hemerotecas y lo encontrará cerca de la Sra Celaá , organizando la agenda de nuestra consejera.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

17

LAN

LEGEPEKOAK

IRAKASLE ETA HEZITZAILE LABORALEN SALAKETA Joan den otsailaren 16an, STEE-EILASeko kideok kontzentrazio bat burutu genuen Bilboko Delegaritzaren aurrean hezkuntzako irakasle eta hezitzaile laboralen egoera salatzeko 2003tik lan-hitzarmen berririk gabe daraman kolektibo honek inpotentziaz ikusi du bere lan baldintzak okertzen nola joan diren azken urteetan. Kolore desberdinetako Administrazioek lan baldintza hauek negoziazioaren bidez hobetzeko azaldu duten borondate eza, urteetako kontua izan da. Baina azkena, eta gogorrena, joan den azaroan sindikatu guztiokin sinatuta zuen aurreakordioa bertan behera uztea izan da.

Hala ere, Administrazioaren erasoak ez dira negoziazio ezaren esparrura mugatu. Hezkuntza Publikoko langile guztion aurka hartutako neurri murriztaileak gure kolektiboari ere aplikatu dizkio, hala nola, soldaten jaitsiera 2010eko ekainean, eta urtarrilaren 31ko 9/2012 dekretuaren inposaketa (errelebo kontratuaren desagertzea, baja arruntetan 100%a ez kobratzea…).

Guzti hau gutxi balitz, Madrileko gobernuak ezarri berri duen Lan Erreformak bete betean erasotzen ditu langile laboralak. Lehenengo aldiz enpresa publikoetako langileak kaleratzeko aukera zabaltzen da, bai banakako kaleratzeak zein kolektiboak. Horretarako enpresa pribatuan erabiltzen diren argudio berberak erabiliz, nahikoa izango da legearen arabera “una insuficiencia presupuestaria sobrevenida y persistente durante tres trimestres” langilea 20 eguneko kalteordainarekin kaleratua izateko.

Esan dezakegu Lan erreforma honekin lan-hitzarmenen balioa bera ere erabat kolokan jartzen dela.

CONCENTRACIÓN ANTE LA DELEGACIÓN DE BILBAO El pasado 16 de febrero llevamos a cabo una concentración frente a la Delegación de educación en Bilbao para denunciar la situación del colectivo laboral docente y educativo. A la falta de voluntad negociadora por parte de la Administración hay que sumarle los medidas aplicadas en contra del colectivo de trabajadores de la función pública (reducciones salariales en junio de 2010, imposición del decreto de medidas para reducir el gasto público…). Por si esto fuera poco la Reforma Laboral impuesta desde el gobierno de Madrid afecta de lleno a los derechos laborales del colectivo, abriendo la puerta al despido en el sector público y dejando en entredicho la propia validez del convenio.

18

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

LAN

LEGEPEKOAK

NOR GARA GU, ZER GARA GU? LABORALAK GARA GU...

Funtzio Publikoan, langileon kontratu motaren arabera, bi sektore aurki ditzakegu: funtzionarioak eta lan-legepekoak (edo laboralak). Azken hau, gurea, ezezagunena da baita guretzat ere. Hori dela eta, hona hemen laboralon ezaugarri batzuk.

Nahiz eta funtzionarioak ez izan, haiek bezala, Funtzio Publikoaren araudien eraginpean gaude Administrazio publikoko langileak baikara. Baina ez hori bakarrik, Langileen Estatutuak ere eragiten digu.

Horrek esan nahi duena argi dago: batean edo bestean ematen diren aldaketak guri aplikatu ahal dizkigutela.

Eta hori da azken bolada honetan gertatzen ari dena bai Eusko Jaurlaritzak Funtzio Publikoko langileoi ezarri dizkigun neurri murriztaileekin bai Madrilgo gobernuak egin duen lan-erreformarekin, hain zuzen ere.

Uste zabaldu baten arabera, langile laboralok

funtzionarioek baino ahalmen eta autonomia handiagoa daukagu negoziazio kolektiboan, gure lanhitzarmenek indar handiagoa baitute.

Baina, hori gure egoera ezagutzen duen inork ezin du sinetsi. Inork ez baitaki guk baino hobeto, zenbat kostatu zaigun daukagun gutxia lortzea eta zein erraz galdu daiteken.

Hori dela eta, Martxoaren 29an ozenki esango dugu ez ditugula murrizketarik ez inposaketarik onartzen.

Martxoaren 29an, greba orokorrera goaz.

Efectivamente, somos laborales. Y por eso, nos dan por todas partes tanto el Gobierno Vasco como el Gobierno de Madrid... pero no nos vamos a rendir. No son buenos tiempos para nadie, pero si no luchamos por lo nuestro nadie lo va a hacer por nosotros/as. No podemos quedarnos parados/as ante tanto recorte y tanta imposición.

El 29 de marzo nos tienen que oír. Huelga general.

BORONDATEA Gaur Administrazioaren liburu potoloan BORONDATE hitzaren esanahia kontsultatuko dugu.

Edozein gauza onartzeko, langileok bai edo bai gure aldetik azaldu behar dugun nahia edo gogo ona. Beti ere, noski, Administrazioaren interesak betetzeko helburuarekin.

Premisa bat dago kontzeptu honetan: Administrazioa, beti-beti, borondate onekoa da.

Beraz, dauden arazoekin ez bukatzeko arrazoia, langileok azaltzen dugun borondate eza da.

Adibidez, borondate ona adieraztea eskatzen digute gero eta handiagoa den gure lan zama pozik onartzeko, gure lan baldintza okerren aurrean isilik egoteko, soldataren murrizketak beso zabalik jasotzeko…

Repetidamente, la Administración nos pide voluntad para dar respuesta a las situaciones problemáticas que surgen en los centros, como si eso dependiera únicamente de nosotros/as o, como si poner voluntad para llegar a un acuerdo fuera una cosa unilateral. Pero, creemos que en el fondo lo que la Administración nos pide no es voluntad (que eso tenemos de sobra), sino sumisión. Y de eso, nada.

stee-eilasirakaskuntzapublikoa

2012 MARTXOA

19

HAN HEMENKA IRAKURRITAKOAK: LAS NUEVAS MEDIDAS “EDUCATIVAS” DEL MINISTRO WERT: más privatización y más darwinismo social ...Quien pueda pagar, que pague. Quien no, que desaparezca. El neoliberalismo ya no se conforma con proponer como valores únicos la competición, meritocracia, individualismo o egoísmo, tan propios de este neodarwinismo social, en el campo de las relaciones laborales y sociales. Ha penetrado en las aulas y pone en práctica lo que se ha dado en llamar “eugenesia escolar”. Dice premiar el esfuerzo pero la realidad es que castiga la dificultad. La escuela que nos propone ha pervertido la función de la educación que, en lugar de dotar de instrumentos que favorezcan la integración y la igualdad, polariza, disgrega, condena, desde muy temprana edad, a la marginalidad social a miles de jóvenes. Así, el bachillerato de tres años deja abierta la puerta a la concertación del bachillerato de forma generalizada y tiene como efecto segregar lo más tempranamente posible a las alumnas que irán a bachillerato y las que irán a formación profesional... La práctica de los programas de educación bilingüe ha revelado una tendencia a diferenciar al alumnado con mayor facilidad de adaptación a la escuela y estudiantes que, al tener mayor dificultad, o bien optan por no entrar en el programa o son excluidos del mismo por sus bajas calificaciones. El bachillerato de excelencia supone la dualización del alumnado, conformando una “élite” sobre la que se centran las dotaciones. Mientras, se suprimen programas de compensatoria y aulas de enlace, instrumentos imprescindibles que posibilitan que muchas alumnas superen sus deficiencias iniciales para integrarse, con éxito, en el sistema educativo. Esto implica la condena de miles de estudiantes al fracaso escolar y, por lo tanto, a la marginalidad social desde la adolescencia. La evaluación de centros va encaminada al establecimiento de una clasificación que determine la cuantía de la dotación... se interpreta que los centros con resultados más bajos fallan en la gestión y deben ser penalizados con una disminución de recursos para incentivar a las trabajadoras que deben luchar entre ellas para poder sobrevivir.

La lógica que subyace a toda esta sinrazón es la de absolver a la estructura social de toda responsabilidad sobre el fracaso escolar. Desde la perspectiva del neoliberalismo el fracaso es entendido con una carencia de capacidad o motivación que o bien depende del estudiante, como en el bachillerato de excelencia y bilingüísmo, o de la escuela, como en el programa de evaluación de centros. Y todo esto en nombre de la “libertad de elección”. El neoliberalismo ha retorcido la palabra libertad hasta convertirla en sinónimo de privilegio, haciendo de ella una bandera que promete acabar no solo con el patrimonio de generaciones de ciudadanas sino con conquistas sociales arrancadas al capital durante décadas...

Cecilia Salazar VIENTO SUR 13/02/2012

Ordain bila Ferdinando Camon idazle italiarrari orain gutxi zergatik idazten duen galdetu diote. Hona ekartzeko modukoa iruditu zait erantzuna: “Mendekuz hasi nintzen idazten. Oraindik ere, nire barruan, justu, santu, goratsutzat jotzen dut errebantxa hori. Nire amak doi-doi zekien bere izen-deiturak idazten. Nire aitak askoz gehiago ez. Jaio nintzen herrian, nekazari analfabetoek gurutzetxo batekin sinatzen zuten (…) Ordutik, boterearen tresna gisa sentitu izan dut idazkuntza. Eta pentsatu nuen idazkuntzaz jabetzea, baina ezagutzen ez zuten haien alde erabiltzeko: haiek mendekatzeko”.

Zorrotza da Camon-en soa, eta haren hitzek primeran eman dezakete euskalgintzaren definizio posible bat: euskarak inoiz izan ez dituen errespetua, itzala eta boterea lortu arteko ordaina bilatzen duen ahalegina.

Anjel Lertxundi, Berria 2012-02-28

20

2012 MARTXOA

stee-eilasirakaskuntzapublikoa