ELENIT ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ
28.11—01.12 & 04—07.12.19
ΜΕΤΑ ΤΟ BARBICAN, ΤΟ PALAIS DE TOKYO ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΙΕΝΆΛΕ ΤΗΣ ΛΥΏΝ, Ο ΕΥΡΙΠΊΔΗΣ ΛΑΣΚΑΡΊΔΗΣ ΚΆΝΕΙ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΈΡΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΉ ΣΚΗΝΉ ΤΗΣ ΣΤΈΓΗΣ ΜΕ ΤΟ ELENIT. ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΉ ΤΗΣ ΣΤΈΓΗΣ ΤΟΥ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ ΩΝΆΣΗ, ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ 10 ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΟΎΣ ΑΠΌ ΌΛΟΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ.
Ο παράδοξος και γοητευτκός κόσμος του Ευριπίδη Λασκαρίδη γεννιέται από απλά υλικά. Οι καθημερινές εικόνες και καταστάσεις υποβάλλονται σε συνεχείς μεταμορφώσεις, ώστε να πυκνώνουν και να χάνουν την οικειότητά τους. Το έργο του είναι ένα παράδοξο ταξίδι, φαντασμαγορικό και γελοίο, αινιγματικό και ανησυχαστικό. Ένα ταξίδι σε τοπία που διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς εξηγήσεις, σε έναν κόσμο κομματιασμένο που παραμένει όρθιος και μαγευτικός. Οι χαρακτήρες μεταμορφώνονται κι αυτοί σε έναν τόπο γεμάτο φωνές που δεν ολοκληρώνονται, αναζητώντας αυτό που ενώνει τα πράγματα πίσω από τα ερείπια και τις αλλαγές. Όλα συμβαίνουν με έναν τρόπο που ακινητοποιεί τις ερμηνείες και αγκαλιάζει το γελοίο μαζί με το τρομακτικό. Η ελευθερία και η τόλμη αυτής της γραφής προϋποθέτει μια εμπιστοσύνη, κάτι ανάμεσα στην αγάπη και την πίστη στη ζωή και την τέχνη. Διαφορετικά, όλα αυτά θα ήταν αδιανόητα. Όπως και τα προηγούμενα έργα του Λασκαρίδη, το ELENIT είναι μια ανασκαφή. Ο κεντρικός ήρωας κινείται σε έναν κόσμο γεμάτο φώτα και ήχους εκφραστικούς, με πλήθος αντικείμενα και σύμβολα, που τα ξαναφέρνει στο φως και τα ερμηνεύει από την αρχή. Το αποτέλεσμα είναι μια τραγική κωμωδία με ανατρεπτικό και ξεκαρδιστικό χιούμορ. Γύρω όμως από αυτόν τον κεντρικό χαρακτήρα, θα υπάρχει για πρώτη φορά ένας θίασος από παράξενα πλάσματα, σε έναν κόσμο εμπνευσμένο από τα υπερθεάματα, πρωτόγνωρα πλούσιο. Με αυτό το έργο ο Ευριπίδης Λασκαρίδης ολοκληρώνει μια διαδρομή και φωτίζει κάποια από τα προηγούμενα βήματά του. Όλα τα έργα του γεννιούνται μέσα από μια βεβαιότητα που μοιάζει να έρχεται από κάπου μακριά. Σαν να εμφανίζονται στο νου εικόνες και τόποι που απαιτούν να πραγματοποιηθούν. Τα υλικά αυτά έρχονται από ένα σημείο ανεξήγητο, σαν να επιβάλλονται στον ίδιο – κι αυτό τους δίνει τη συγκινητική αλήθεια τους. Κάθε έργο είναι μια απόδειξη εμπιστοσύνης στην επιθυμία, σαν μια απόπειρα αποκρυπτογράφησης, μια περιπέτεια αυτογνωσίας που απαιτεί πίστη τυφλή και επιτρέπει έναν τολμηρό αυτοσαρκασμό, καθώς το πλέον μύχιο στοιχείο είναι και το πιο ξένο.
Κολάζ © Λουκάς Μπάκας
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Η τελευταία παράσταση της ομάδας μας λέγεται ELENIT. Έρχεται ως συνέχεια των δύο προηγούμενων, που λέγονταν RELIC και ΤΙΤΑΝΕΣ, αντίστοιχα. Με το ELENIT δοκιμάζω την πρακτική μου σε μεγαλύτερη κλίμακα. — Ευριπίδης Λασκαρίδης Νοέμβριος 2019, Αθήνα
Στο κέντρο του έργου βρίσκεται, πάλι, ένα πλάσμα που φαντάστηκα και με στοίχειωσε χωρίς να ξέρω ακριβώς γιατί. Αυτή τη φορά, αποκαλύπτεται γύρω του ένα ολόκληρο σύμπαν, τα φώτα, τα σκηνικά, οι ήχοι, τα υλικά αυτού του σύμπαντος και, μαζί, ένα πλήθος άλλων ζωντανών μορφών που επαληθεύουν την παρόρμηση να μεγαλώσει ο χώρος. Η έμπνευσή μου συχνά ερχόταν από μορφές θεάματος όπως το θέατρο του παραλόγου, η φάρσα, το μπουρλέσκ και το vaudeville. Πλέον, ένιωσα μια έλξη προς τις μεγαλύτερες φόρμες, τα υπερθεάματα. Κοίταξα την όπερα, το μιούζικαλ, την αρχαία τραγωδία και την κουλτούρα των κλαμπ. Υπάρχουν, βέβαια, πλήθος άλλες αναφορές, από τις “Las Meninas” του Bελάσκεθ και την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι μέχρι τον Walt Disney, το “Jurassic Park” και τον David Lynch. Η δουλειά μου είναι ένα είδος ανάμεσα στα είδη. Τουλάχιστον, ανάμεσα στο θέατρο και τον χορό. Ο σύγχρονος χορός, όμως, είναι πιο αφηρημένος. Με αγκάλιασαν ευκολότερα. Είμαι ευγνώμων στους συνεργάτες μου, όσους είναι στην σκηνή κι εκείνους που δουλεύουν χωρίς να φαίνονται, χωρίς χειροκροτήματα. Η παράσταση αυτή είναι και δικό τους έργο.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΥ Δεν υπάρχει ποιητικό θέατρο, γιατί το θέατρο είναι ποίηση εξαρχής. Η αρχαία τραγωδία ήταν ένα ποιητικό είδος. Όπως στην ποίηση, τα νοήματα, όταν πυκνώνουν και απλοποιούνται, γίνονται διάφανα και αινιγματικά. Φτιάχνουμε εικόνες και καταστάσεις με όσα μας ενθουσιάζουν και μας αφορούν. Με όσα μας εμπνέουν, μας τρομάζουν, μας κάνουν να γελάμε. Και μετά τις χαλάμε. Ξανά και ξανά. Τις ξανακολλάμε διαφορετικά και παρατηρούμε τι συνέβη. Προσθέτουμε και αφαιρούμε μέχρι να γίνουν τόσο δυνατές, ώστε να μην μπορούμε να τις χαλάσουμε. Ένα έργο δεν είναι εικονογράφηση μιας ιδέας, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός. Συνομιλεί με την εποχή και με το κοινό. Το νόημα το ψάχνουμε εξίσου σε αυτά που συμβαίνουν και στον τρόπο με τον οποίο συμβαίνουν. Στα μεγάλα και στα μικρά. Δράστες είναι όλα τα πράγματα. Τα φώτα, οι ερμηνευτές, τα αντικείμενα, τα κοστούμια, οι ήχοι. Καθώς φτιάχνουμε το έργο, έχουμε μια ερμηνεία που ποτέ δεν φτάνει. Βρίσκουμε ξανά και ξανά την ιστορία που λέμε. Το έργο μας βοηθά να καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Πάντα αμφιβάλλοντας, αλλά απολαμβάνουμε αυτή την αμφιβολία. Θέλουμε να φορτίσουμε τη σκηνή με κάποια αλήθεια χωρίς να ξέρουμε τι είναι η αλήθεια. Η ζωή και ο κόσμος παραμένουν ένα αίνιγμα. Κι αυτό τρομάζει και ανακουφίζει.
— Αλέξανδρος Μιστριώτης Νοέμβριος 2019, Αθήνα
«Μια εντυπωσιακή παράσταση στο Barbican – αναπάντεχα συγκινητική!»
Lyn Gardner // The Guardian
«…αναρχικό, σωματικό θέατρο που θα παραμείνει για καιρό στη μνήμη. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι ένας Έλληνας θιασώτης του θεάτρου του παραλόγου, δίχως αναστολές και με τεράστιο χάρισμα.»
Graham Watts // DanceTabs
«Είναι το πιο γελοίο από τα αδιανόητα σώματα και έτσι, σε κάποιο επίπεδο, το πιο τραγικό από τα τερατουργήματα του Φρανκενστάιν. Ο εγκέφαλός σου σκέφτεται συνεχώς, τι στο διάολο είναι αυτό; και ύστερα ok, απλώς δέξου το. Το αξίζει.»
Sanjoy Roy // Sanjoyroy.net
«[…] Βρισκόμαστε ενώπιον αυτού του έργου, που είναι μοναδικό στο είδος του και δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο, κάτι που θυμίζει με τα πρώτα θαύματα ενός παιδιού στο θέατρο, όταν αντικρίζει τη μεταμόρφωση και την επινόηση. Είναι πολύτιμο. […] Αυτή η τόλμη, στους Τιτάνες είναι απερίφραστη. Του βγάζω το καπέλο.»
Catherine Lalonde // Le Devoir
«[…] Η βία του, που παραπέμπει σε ταινία τρόμου, έμπλεη από μια συγκλονιστική τόλμη, μοιάζει να είναι φτιαγμένη για να δοκιμάσει την αντίληψή μας για το ασυνήθιστο και το ξένο.»
Leonetta Bentivoglio // Il Venerdì di Repubblica
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ
«Το TITANS του Ευριπίδη Λασκαρίδη κολλάει στο μυαλό σου, όταν πέφτει η αυλαία οι εικόνες που παρουσιάζει ο Έλληνας χορογράφος και περφόρμερ εξακολουθούν να επανέρχονται μπροστά στα μάτια σου. […] Κοιτάζουμε τους Τιτάνες με τη βουλιμία κάποιου που θα επιδείκνυε κάποιος που θέλει να γεμίσει τα μάτια του με ομορφιά. Οι εικόνες και οι δράσεις που ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δημιουργεί και ερμηνεύει έχουν τις σημασιολογικές τους καταβολές βαθιά μέσα στην τέχνη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, στα περίτεχνα βυζαντινά ψηφιδωτά της Ραβέννας ή στη σαγηνευτική ανατολίτικη νοσταλγία του Gustav Klimt. Το μάτι του θεατή κοιτάζει, γυρνάει πάνω στη σκηνή, ακολουθεί την ελαφριά ταλάντευση της κούνιας ή την αντανάκλαση του κοίλου καθρέφτη κάποιων Φλαμανδών ζωγράφων ή του σύγχρονου Anish Kapoor. Ο Έλληνας περφόρμερ μοιάζει σαν να συγκεντρώνει εμβληματικά κειμήλια της ιστορίας της τέχνης, αναμειγνύοντάς τα σε ένα ποτό που μπορεί να αποστάξει τη δυστυχία την οποία βιώνει μια ύπαρξη, εκτελώντας και κουβαλώντας μέσα της τις αφηγήσεις ενός κόσμου.»
Sipario.it
«Ο Λασκαρίδης είναι ένας τεχνίτης στους χρόνους και τις ατμόσφαιρες, ένας δημιουργός ασυνήθιστων χαρακτήρων, ικανός να συνδέει το οικιακό με απηχήσεις του κοσμικού.»
Clàudia Brufau // Núvol
«Ο Λασκαρίδης κατέχει στο έπακρο απλές, αλλά αποτελεσματικές κινήσεις, και μια πολύχρωμη γκάμα φωνητικών ήχων. Η οξύτατη φαντασία του μπλέκει με τις δικές μας προσδοκίες και οποιαδήποτε οικεία χειρονομία μεταμορφώνεται σε ονειρική σύνδεση. Ξανά και ξανά, η κάθε διασκεδαστική παραξενιά κάνει κάποιον να αισθάνεται ολοένα πιο οικεία μέσα στην παράξενη ατμόσφαιρα του Relic.»
Clàudia Brufau // Aerowaves Review
Φωτογραφία © Χρήστος Σαρρής
Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι σκηνοθέτης και περφόρμερ. Δύο είναι τα κυρίαρχα θέματα που διατρέχουν την καλλιτεχνική του ταυτότητα: η γελοιοποίηση και η μεταμόρφωση. Σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, και σκηνοθεσία στη Νέα Υόρκη, στο Brooklyn College, με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. Από το 1995 εμφανίζεται ως περφόρμερ και έχει συμμετάσχει σε έργα σκηνοθετών όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και ο Robert Wilson. Άρχισε να σκηνοθετεί δικά του έργα το 2000 – τόσο για τη σκηνή όσο και, αργότερα, βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους. Το 2009 ίδρυσε την ομάδα OSMOSIS και άρχισε να παρουσιάζει site-specific έργα στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Εθνικό Θέατρο, στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός» και σε άλλες σκηνές στην Ελλάδα. Το 2013, η ομάδα OSMOSIS ξεκίνησε επίσης να πραγματοποιεί εργαστήρια και κοινοτικά πρότζεκτ. Το πρώτο έργο της ομάδας που περιόδευσε ήταν το RELIC, που επιλέχθηκε για το Aerowaves 2015, κάνοντας πρεμιέρα στη Βαρκελώνη εκείνο τον χρόνο, προτού συνεχίσει τις εμφανίσεις σε 30 ακόμα διεθνή φεστιβάλ και σκηνές σε όλη την Ευρώπη, ανάμεσά τους στην Μπιενάλε Χορού της Λυών, στο Palais de Tokyo του Παρισιού (στο πλαίσιο του προγράμματος Chantiers d’Europe του Théâtre de la Ville) και στο Barbican Pit του Λονδίνου. Το RELIC ήταν υποψήφιο σε δύο κατηγορίες των βρετανικών Βραβείων Θεάτρου & Τεχνολογίας, κερδίζοντας τελικά το βραβείο Δημιουργικής Καινοτομίας στους Φωτισμούς.
ΕΥΡΙΠΊΔΗΣ Λ
Το 2017 δόθηκε η πρεμιέρα του έργου TITANS («Τιτάνες») –που ήταν μια διεθνής συμπαραγωγή (Ελλάδα, Γαλλία, Καναδάς, Ολλανδία & Πορτογαλία)– στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Ανάμεσα στις στάσεις της διεθνούς περιοδείας του ήταν, μεταξύ άλλων, το Théâtre de la Ville – Les Abbesses (Παρίσι), το Grec Festival (Βαρκελώνη), το Julidans (Άμστερνταμ) και το Festival TransAmériques (Μόντρεαλ). Επίσης, επιλέχθηκε από το Hermès Fondation για το πρόγραμμά του, New Settings #7. Και τα δύο αυτά έργα (RELIC και TITANS) συνεχίζουν να περιοδεύουν διεθνώς και κατά την καλλιτεχνική σαιζόν 2019-20. Το 2018, ο Ευριπίδης προσκλήθηκε να παρουσιάσει ένα εν εξελίξει έργο στην Μπιενάλε της Αθήνας AB6: το THIRÍO («Θηρίο»), μια ανεξάρτητη οντότητα πέρα από τα όρια ενός δομημένου σκηνικού σύμπαντος. Το 2016 τιμήθηκε με υποτροφία Pina Bausch Fellowship (στην πρώτη χρονιά του θεσμού), χάρη στην οποία πέρασε τρεις μήνες δίπλα στον σκηνοθέτη και χορογράφο Lemi Ponifasio, παρακολουθώντας τον να δουλεύει στο Παρίσι, στο Ζανκτ Πέλτεν, στο Άμστερνταμ, στο Όκλαντ και το Ρουατόκι της Νέας Ζηλανδίας, στο Σαντιάγο της Χιλής και στο Νησί του Πάσχα. Το 2017, το γερμανικό περιοδικό “tanz” τον συμπεριέλαβε στη λίστα του με τα υποσχόμενα ταλέντα (Hoffnungsträger), ενώ την ίδια χρονιά κλήθηκε ως συνεργαζόμενος καλλιτέχνης από τον κορυφαίο χώρο καλλιτεχνικής φιλοξενίας της Πορτογαλίας, O Espaço Do Tempo – Associação Cultural. Το 2019 κάνει πρεμιέρα το νέο του έργο, ELENIT.
ΛΑΣΚΑΡΊΔΗΣ
28.11—01.12 & 04—07.12.2019 Κεντρική Σκηνή
Στην παράσταση γίνεται χρήση καπνού, laser και στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).
Σύλληψη & Σκηνοθεσία Ευριπίδης Λασκαρίδης / Με τους Μιχάλη Βαλάσογλου, Αμαλία Κοσμά, Χαρά
Κότσαλη, Μάνο Κότσαρη, Ευριπίδη Λασκαρίδη, Θάνο Λέκκα, Δημήτρη Ματσούκα, Ευθύμιο Μοσχόπουλο, Γιώργο Πούλιο, Φαίη Τζούμα / Κοστούμια Άγγελος Μέντης / Μουσική - Ηχητική Σύνθεση Γιώργος
Πούλιος / Σκηνικά Λουκάς Μπάκας / Σχεδιασμός Φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου / Σύμβουλος
Δραματουργίας Αλέξανδρος Μιστριώτης / Σύμβουλος Κίνησης Νίκος Δραγώνας / Βοηθός Σκηνοθέτη Γκέλυ Καλαμπάκα / Βοηθός Συνθέτη Μουσικής Jeph Vanger / Βοηθός Ενδυματολόγος, Props & Ειδικές Κατασκευές Iωάννα Πλέσσα / Καλιτεχνικός Συνεργάτης και Ειδικές Κατασκευές Άννα
Παπαθανασίου / Βοηθός Ενδυματολόγου Άελλα Τσιλικοπούλου / Βοηθός Σκηνογράφου Φιλάνθη
Μπουγάτσου / Διεύθυνση Σκηνής και Βοηθός Σκηνογράφου Ντίνος Νικολάου / Τεχνικός Διευθυντής Κωνσταντίνος Μαργκάς / Τεχνικοί Φώτων (Πρόβες) Βασίλης Ζήδρος, Τζάνος Μάζης, Γιώργος
Αντωνόπουλος / Προγραμματιστής φωτιστικής κονσόλας Γιώργος Μελισσαρόπουλος / Τεχνικοί Ήχου Κωστής Παυλόπουλος, Κώστας Μιχόπουλος / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής Ρένα
Ανδρεαδάκη / Οργάνωση & Διεύθυνση Περιοδείας Simona Fremder / OSMOSIS Συντονισμός Παραγωγής TooFarEastProductions
Ένα έργο του Ευριπίδη Λασκαρίδη//OSMOSIS / Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση /
Με την υποστήριξη του Fondation d’entreprise Hermès στο πλαίσιο του New Settings Program
/ Συμπαραγωγή Théâtre de la Ville-Paris (Γαλλία), Teatro della Pergola-Florence (Iταλία), Pôle européen de création – Ministère de la Culture/Maison de la Danse en soutien à la Biennale de la danse de Lyon 2020 (Γαλλία), Teatro Municipal do Porto (Πορτογαλία), Festival TransAmériquesMontreal
(Καναδάς),
Les
Halles
de
Schaerbeek-Brussels
(Bέλγιο),
Teatre
Lliure-Barcelona
(Ισπανία), Malraux, Scène nationale Chambéry-Savoie (Γαλλία), Théâtre de Liège (Βέλγιο), JulidansAmsterdam (Ολλανδία), Bonlieu Scène Nationale Annecy (Γαλλία) / Σε συνεργασία με τα
ICI—centre chorégraphique national Montpellier-Occitanie (Γαλλία) και με ενδεχόμενους άλλους συμπαραγωγούς
/
Σε
σύμπραξη
με
την
Edm
Productions
και
τη
Rial&Eshelman
/
Η παράσταση ELENIT πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού / Πρεμιέρα 28 Νοεμβρίου 2019, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Με την υποστήριξη
Με τη συγχρηματοδότηση
Ευχαριστούμε θερμά τον Δημήτρη Παπαϊωάννου για την πολύτιμη και ακούραστη στήριξή του σε κάθε μας βήμα όλα αυτά τα χρόνια. Την Claire Verlet για την πίστη της στα έργα μας και τις κρίσιμες συμβουλές της. Την Τίνα Παπανικολάου και τον Νίκο Δραγώνα για την αγάπη και τη μοναδική φροντίδα τους.
Τον Κυριάκο Καρσερά, ανεκτίμητο συνομιλητή, για τη δημιουργία του αρχικού ντοσιέ της παράστασης. Τη Ρένα Λασκαρίδου για την ευγενική παραχώρηση της αποθηκούλας / studio της ομάδας OSMOSIS και τη Φανή Χαρβαλιά για την ευγενική παραχώρηση του χώρου αποθήκευσης της ομάδας. Την Τατιάνα Μπρε και τον Σίμο Πατιερίδη για την διεισδυτική καλλιτεχνική τους ματιά. Τον Κωνσταντίνο Καψιμάλη για το δώρο της φιλίας του.
Τον Δρόσο Σκώτη, τον Κωνσταντίνο Κουνέλλα και τον Γιώργη Παρταλίδη για τη βοήθειά τους κατά τη διάρκεια των προβών.
Τον Julian Mommert, την Ελίνα Γιουνανλή, τη Νατάσα Σαραντοπούλου και τον Πέτρο Χυτήρη για τη φωτογραφική αποτύπωση των προβών.
Ευχαριστούμε τους Ασπασία - Μαρία Αλεξίου, Ιωάννα Αντώναρου, Ιωάννα Αποστόλου, Βάσια Ατταριάν, Βάσω Αυγεροπούλου Μέλανη
Βαρναβίδου, Στέλιο Βαφέα, Μαρία Βούρου, Δήμο Βρύζα, Ειρήνη Γεωργίου, Ερμίρα Γκόρο, Alex Gotch, Θανάση Δεληγιάννη, Κέλλυ
Διαπούλη, Μαρία Δούρου, Στέφανο Δρουσιώτη, Zafar Iqbal,
Σεβαστή Ζαφείρα, Αλέξανδρο Ζαφειρίου, Μαριάννα Καβαλιεράτου, Θανάση
Καλκάνη,
Βίκυ
Καμηνάρη,
Νίκο
Καραθάνο,
Κώστα
Γκαραμέτση, Έφη Καραντάσιου, Tila Kareola, Maryam Karroubi,
Πάνο Κατραμαδάκη, Μυρτώ Κατωμέρη, Δήμητρα Κουτσόγιωργα, Κατερίνα Κώτσου, Νίκο Λαγουσάκο, Παναγιώτη Λαζαρίδη, Όλια
Λαζαρίδου, Λία Λασκαρίδου, Σύλβια Λιούλιου, Παρασκευή Λυπημένου, Βίκυ Μαραγκοπούλου, Έλενα Μαυρίδου, Κατερίνα Μαυρογιώργη,
Alicia Minar, Μέντη Μέγα, Αντώνη Μέρμηγκα, Λίτσα Μουμούρη,
Ζωή Μουσχή, Μάριο Μπανούσι, Τατιάνα Μπρε, Κυριακή Νασιούλα, Χρήστο Παπαδόπουλο, Ζήνα Παπαδοπούλου, Τάσο Παπαϊωάννου,
Τάσο Παπανδρέου, Ρηνούλα Παπανικολάου, Σοφία Πατσινακίδου, Ιάκωβο Παυλόπουλο, Πέτρο Πετράκη, Αγγελική Ποποβίτση, Σοφία
Πούχτου, Άκη Σακελλαρίου, Γιώργο Σαμαρτζή, Γιώργο ΔεληγιάννηΣιώρα, Διογένη Σκαλτσά, Στεργιάνα Τζέγκα, Andy Tzoumas,
Πρόδρομο Τσινικόρη, Ντίνα Τσίχλη, Νίκο Φίλια, Ηλία Χατζηγεωργίου, Χρυσάνθη Φύτιζα και Τζέλα Χριστοπούλου.
Ευχαριστούμε τις εταιρίες «ΣΥΜΕΤΑΛ Βιομηχανία Αλουμινόχαρτου Μονοπρόσωπη Α.Ε.» και
“Πάτσης ΑΒΕΕ” για την παραχώρηση σκηνογραφικού υλικού, «Ορθοπεδικός Κόσμος Κυφίδης» για την
παραχώρηση του αναπηρικού αμαξιδίου και την “United Colors Of Benetton” για την παραχώρηση των αποσκευών περιοδείας.
Photo © Elina Giounanli
ELEN EURIPIDES LASKARIDIS
Euripides Laskaridis expands his scenic universe with a new piece made for many bodies. A space where the things we know we knew are now behind. ELENIT is a tragic comedy, with characters who are touchingly real and painstakingly realised, yet unashamedly imaginary. Characters that exist in a machine interested only in urgency of the moment.
ENIT
AFTER BARBICAN, PALAIS DE TOKYO AND LYON BIENNALE DE LA DANSE, EURIPIDES LASKARIDIS IS COMING TO ONASSIS STEGI WITH THE WORLD PREMIERE OF ELENIT. AN ONASSIS STEGI PRODUCTION, WITH MORE THAN 10 CO-PRODUCERS FROM ALL AROUND THE WORLD.
Euripides Laskaridis uses notions of ridicule and transformation to explore the perseverance of humankind in the face of the unknown. His works are marked by a sense of contained chaos: deep and detailed dives that tap into who we are by staying true to the specifics of a most personal vision. Unconventional and non-linear, they play with the possibilities of what lies all around – breaking, distorting, reforming and fiddling with commonplace materials and the detritus of everyday life to create the unexpected. The body is the medium through which Euripides’ spaces come to life. The action always evolves and revolves around characters who are touchingly real and painstakingly realised, yet unashamedly imaginary. Through them open new territories that are – by sudden turns – hilarious and heart-rending, grotesque and affecting, frightening and absurd. RELIC (2015) was a domestic scene, its lone mortal lost in a terrestrial world after the end of reason. TITANS (2017) created an alien space for two, its codependent deities inhabiting a metaphysical realm in a time before reason. The new tragic comedy by Euripides, ELENIT, looks to further expand this universe. An ensemble piece for three creatures and a machine, it introduces too a chorus of many bodies to create an endlessly-animated backdrop to the action, a scrolling tableau that is also a world of its own. It will forgo all reason to forge a space without past or future. A monumental machine interested only in the urgency of the moment. A place where the things we know we knew are now behind.
DIRECTOR’S NOTE The new production of our group is called ELENIT, following up on the previous two, called RELIC and TITANS respectively. In ELENIT, I try out my practice on a larger scale. — Euripides Laskaridis November 2019, Athens
At the core of the play, there is a creature that one day came to my mind and started haunting me — for no apparent reason. Once again, a whole universe unfolded around it, the lights, the setting, the sounds and, this time, a number of other life- forms that somehow validated this urge for an expanded stage. My inspiration often comes from various genres of the performing arts, such as theater of the absurd, farce, burlesque and vaudeville. Lately, I was attracted to the larger scale and extravagant spectacles. I looked closely into opera, musical, ancient Greek drama and even the club culture. Of course, there are other references, too; from Velasquez’s “Las Meninas” and Botticelli’s Venus, to Walt Disney, “Jurassic Park” and David Lynch. My work is a genre in between genres. At least, in between theater and dance. Contemporary dance is more abstract, though. They embraced me effortlessly. I am grateful to all my collaborators, those on stage and those who work without being seen, receiving the applause behind and far from the stage. This show is their work, too.
DRAMATURG’S NOTE There is no poetic theater, because theater is already poetry. Ancient drama was a poetry genre. As happens in poetry, the meanings, when condensed and simplified, become transparent and enigmatic. We construct images and situations with what excites us and concerns us. With what inspires us, scares us, makes us laugh. And then, we deconstruct them. Time and again. We reconstruct them differently and observe what happened. We add and remove until they become so strong that we cannot deconstruct them. A play is not the illustration of an idea, but a living organism. It converses with its times and the audience. We seek for meaning in what happens, as well as in the way it happens. In larger and smaller things, for they are all actors. The lights, the performers, the objects, the costumes, the sounds. As we create the play, we have an interpretation that doesn’t suffice. We invent, time and again, the story we tell. The play helps us understand who we are. Always in doubt, yet enjoying doubt. We want to electrify the stage with some truth, without knowing what truth is. Life and the world remain an enigma. And this scares and comforts.
— Alexandros Mistriotis November 2019, Athens
“A striking show at the Barbican — unexpectedly affecting!
Lyn Gardner // The Guardian
“...anarchic, physical theatre that will live long in the memory. Euripides Laskaridis is a Greek exponent of the theatre of the absurd, without inhibition and possessing enormous charisma.”
Graham Watts // DanceTabs
“He is the most ridiculous of impossible bodies, and so, on some level, the most tragic of Frankensteinian monstrosities. Your own brain keeps thinking what the fuck? and then: what the hell, just go with it. It’s worth it.”
Sanjoy Roy // Sanjoyroy.net
“[…] we are in front of this work, unique in its kind and that does not look like anything else, something that reminds us of the child’s amazament seeing theater for the first time, in front of the transformation, the illusion, the invention. It’s precious. [...] This audacity, in Titans, although more discreet, is as important as the formal one. Chapeau.”
Catherine Lalonde // Le Devoir
“[…] his horror-style violence, seasoned with an exhilarating audacity, tests our perception of the unusual and the alien.”
Leonetta Bentivoglio // Il Venerdì di Repubblica
REVIEWS FOR EURIPIDES LASKARIDIS’ WORKS
“TITANS by Euripides Laskaridis sticks in your mind, when the curtain closes the images that the Greek choreographer and performer creates keep coming back. [...] We watch TITANS as if we were affected by bulimia for beauty. The images and the actions that Euripides Laskaridis creates and performs are rooted in the art of the European Renaissance, in the Byzantine sophistication of the Ravenna mosaics or in the charming Oriental nostalgia of Gustav Klimt. The glance of the public stares, follows the delicate sway of the swing or the reflection of the concave mirror that reminds us of some Flemish painters or of Anish Kapoor. It feels as if the Greek performer combines iconic relics of the history of art, mixing them into a blended drink that distills the unhappiness of an existence into its being, doing and brining with itself tales of a special world.”
Sipario.it
“Laskaridis is a craftsman of times and atmospheres, a creator of extraordinary characters, capable of connecting the domestic with echoes of the cosmic.”
Clàudia Brufau // Núvol
“Laskaridis masters simple but effective movements and a colourful range of vocal sounds. His sharp imagination messes with our expectations of any familiar gesture or attitude he undertakes, transforming them into dreamlike connections. Again and again, each amusing twist makes one feel more and more at home in Relic’s bizarre atmosphere.”
Clàudia Brufau // Aerowaves Review
Euripides Laskaridis is a director and performer. Two dominant themes run through his artistic identity: ridicule and transformation.
He studied acting in Athens at the Karolos Koun Art Theatre, and directing in New York at Brooklyn College on an Onassis Foundation Scholarship. He has been performing since 1995, working with such directors as Dimitris Papaioannou and Robert Wilson. He began directing his own work in 2000 – both stage works and, later, award-winning short films. In 2009, Euripides founded the OSMOSIS company and began presenting site-specific works at the Athens Festival, the Greek National Theatre, the Embros Theatre squat and elsewhere in Greece. In 2013, OSMOSIS also began to undertake workshops and community projects. The company’s first travelling stage work – RELIC – was selected for Aerowaves 2015, opening in Barcelona that year before going on to appear at another 30 international festivals and venues across Europe, including Lyon Biennale de la Danse, Palais de Tokyo in Paris (for Théâtre de la Ville’s Chantiers d’Europe programme) and the Barbican Pit in London. RELIC was nominated for two UK Theatre & Technology Awards, and won Creative Innovation in Lighting.
EURIPIDES L
2017 saw TITANS – an international co-production (Greece, France, Canada, Holland & Portugal) – première at the Athens Festival. International tour stops include Théâtre de la Ville – Les Abbesses, the Grec Festival of Barcelona, Julidans Amsterdam and the Festival TransAmériques (FTA) Montreal. The work was selected by the Hermès Foundation for its New Settings #7 programme. RELIC and TITANS are both touring internationally into 2020. In 2018, Euripides was invited to present a workin-progress at the Athens Biennial AB6: THIRÍO, an independent being beyond the limits of a structured scenic universe. Euripides was awarded an inaugural Pina Bausch Fellowship in 2016, spending three months alongside director and choreographer Lemi Ponifasio, observing him at work in Paris, St. Pölten, Amsterdam, Auckland, Ruatoki, Santiago, and Rapa Nui [Easter Island]. In 2017, German “tanz” magazine included him in their Hoffnungsträger (Promising Talents) list, and he was appointed associate artist at Portugal’s leading residency space: O Espaço Do Tempo – Associação Cultural. Euripides’ new stage work – ELENIT – will première in 2019.
LASKARIDIS
28.11—01.12 & 04—07.12.2019 Main Stage
Strobe lights, smoke and laser will be used during the performance.
Conceived & Directed by Euripides Laskaridis / With Amalia Kosma, Chara Kotsali, Manos Kotsaris,
Euripides Laskaridis, Thanos Lekkas, Dimitris Matsoukas, Efthimios Moschopoulos, Giorgos Poulios,
Michalis Valasoglou, Fay Xhuma / Costume Design Angelos Mentis / Music & Sound Design Giorgos Poulios / Set Design Loukas Bakas / Lighting Design Eliza Alexandropoulou / Dramaturgy Consultant
Alexandros Mistriotis / Associate Movement Director Nikos Dragonas / Assistant Director Geli
Kalampaka / Assistant to the Composer Jeph Vanger / Assistant Costume Designer, Props &
Special Constructions Ioanna Plessa / Artistic Collaborator - Special Constructions Anna
Papathanasiou / Assistant to the Costume Designer Aella Tsilikopoulou / Assistant to the Set
Designer Filanthi Bougatsou / Stage Manager and Assistant to the Set Designer Dinos Nikolaou /
Technical Director Konstantinos Margas / Rehearsal Light Technician Vasilis Zidros, Tzanos
Mazis, Giorgos Antonopoulos / Lighting Console Programmer Giorgos Melissaropoulos / Sound
Engineers Kostis Pavlopoulos, Kostas Michopoulos / Production Manager Rena Andreadaki Production
&
Τour
TooFarEastProductions
Μanager
Simona
Fremder
A project by Euripides Laskaridis//OSMOSIS
/
OSMOSIS
Operations
Coordinator
/ Produced by Onassis Stegi-Athens (GR) /
Supported by the Fondation d’entreprise Hermès within the framework of the New Settings
Program / Coproduced by Théâtre de la Ville-Paris (FR), Teatro della Pergola-Florence (IT), Pôle
européen de création – Ministère de la Culture/Maison de la Danse en soutien à la Biennale de la danse de Lyon 2020 (FR), Teatro Municipal do Porto (PT), Festival TransAmériques-Montreal (CA),
Les Halles de Schaerbeek-Brussels (BE), Teatre Lliure-Barcelona (ES), Malraux, Scène nationale Chambéry-Savoie (FR), Théâtre de Liège (BE), Bonlieu Scène Nationale Annecy (FR),
Julidans-
Amsterdam (NL), Bonlieu Scène Nationale Annecy (FR) / In collaboration with ICI—centre
chorégraphique national Montpellier - Occitanie (FR) and additional coproducers to be finalised / In association with EdM Productions and Rial&Eshelman / Funded by the Hellenic Ministry of Culture and Sports / Premiere 28 November 2019, Onassis Stegi, Athens
Supported by
Funded by
We would like to wholeheartedly thank Dimitris Papaioannou, for his precious and inexhaustible support in every step of the way, throughout the years; Claire Verlet, for her faith in our work and her treasured guidance. Tina Papanikolaou and Nikos Dragonas, for their love and unmatchable tireless care; Kyriacos Karseras, precious friend and conversationalist, for the creation of our shows promo dossiers and the company’s website.
Rena Laskaridou, for the kind bestowal of the tiny storehouse that became the Osmosis Performing Arts Company’s studio; and Fani Harvalia, for the kind bestowal of the storage space of our group.
Tatiana Bre and Simos Patieridis, for their insightful artistic vision; and Konstantinos Kapsimalis, for the gift of his friendship.
Drosos Skotis, Konstantinos Kounellas, and Yoryis Partalidis, for their assistance during the rehearsals. Julian Mommert, Elina Giounanli, Natasha Sarantopoulou, and Petros Chytiris, for their photographic documentation of the rehearsals.
Acknowledgements Aspasia-Maria Alexiou, Ioanna Antonarou, Ioanna Apostolou, Vasia Attarian, Vasso Avgeropoulou, Mario Banushi, Tatiana Bre, Tzela Christopoulou, Thanasis Deligiannis, Kelly
Diapouli, Maria Dourou, Stephanos Drousiotis, Chrysanthi Fytiza,
Irini Georgiou, Ermira Goro, Alex Gotch, Ilias Hatzigeorgiou, Zafar
Iqbal, Marianna Kavalieratou, Thanasis Kalkanis, Vicky Kaminari,
Nikos Karathanos, Konstantinos Gkarametsis, Efi Karantasiou, Tila Kareola, Maryam Karroubi, Panos Katramadakis, Myrto
Katomeri, Dimitra Koutsogiorga, Katerina Kotsou, Nikos Lagousakos,
Panagiotis Lazaridis, Olia Lazaridou, Lia Laskaridou, Sylvia Liouliou,
Paraskevi Lypimenou, Vicky Marangopoulou, Elena Mavridou, Alicia Minar, Medie Megas, Antonis Mermigas, Litsa Moumouri, Zoe Mouschi, Kyriaki Nasioula, Christos Papadopoulos, Zina
Papadopoulou, Tassos Papaioannou, Tasos Papandreou, Rinoula Papanikolaou, Sofia Patsinakidou, Iakovos Pavlopoulos, Petros Petrakis,
Nikos
Philias,
Angeliki
Popovitsi,
Sofia
Pouchtou,
Akis Sakellariou, Giorgos Samartzis, Giorgos Sioras Deligiannis, Diogenis Skaltsas, Stergiana Tsega, Andy Tzoumas, Prodromos
Tsinikoris, Dina Tsichli, Melanie Varnavidou, Stelios Vafeas, Maria Vourou, Dimos Vryzas, Sevasti Zafeira, and Alexandros Zafeiriou
We would to thank the following companies “Symetal – Aluminium Foil Industry S.A.,” and “Patsis Glass AVEE” for the kind bestowal of set design materials, “Kifidis Orthopedics,” for the kind bestowal
of the wheelchair; and “United Colors of Benetton” for the kind bestowal of touring luggage.
© 2019-20, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση | Onassis Stegi
Επίσημος Χορηγός Αερομεταφορών Official Air Carrier Sponsor
Χορηγοί Επικοινωνίας Media Sponsors
Με την υποστήριξη Supported by
Χορηγός Φιλοξενίας Hospitality Sponsor
Επίσημος Ιατρικός υποστηρικτής Medical Cover
ONASSIS.ORG