FAST FORWARD FESTIVAL by Onassis Stegi

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗ ΣTEΓΗ

27 ΑΠΡΙΛΙου — 11 MAÏOY 2014

FFF

FAST FORWARD FESTIVAL

SGT.GR

Διευθύνσεις χώρων διεξαγωγής παραστάσεων & παράλληλων δράσεων: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Συγγρού 107, Αθήνα — Κέντρο Πολιτισµού «Ελληνικός Κόσµος» Πειραιώς 254, Ταύρος (Κτίριο 56, Είσοδος Γ’) — Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων Ερμού 134-136, Πλατεία Αγίων Ασωμάτων, Αθήνα — CAMP Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2, Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα — Ινστιτούτο Γκαίτε Ομήρου 14-16, Αθήνα

SGT.GR

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗ ΣTEΓΗ

27 ΑΠΡΙΛΙου — 11 MAÏOY 2014

FFF

FAST FORWARD FESTIVAL ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 27 Απριλίου - 3 ΜαÏου Rimini Protokoll Situation Rooms Κέντρο Πολιτισµού «Ελληνικός Κόσµος» 14:00 | 16:00 | 18:00 | 20:00 | 22:00

4-5 ΜαÏου Rabih Mroué Pixelated Revolution Στέγη | 5ος όροφος (Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου) | 19:00

2-11 ΜαÏου Dries Verhoeven No Man’s Land Σημείο εκκίνησης: Σταθμός Μοναστηράκι Δε-Παρ 17:00 | 20:00 | 22:00 | Σαβ & Κυρ 15:00 | 17:00 | 20:00 | 22:00

4-5 ΜαÏου Rabih Mroué Riding on a cloud Στέγη | Μικρή Σκηνή | 21:00

2 ΜαÏου «Τα τείχη εντός της πόλης» Συζήτηση στο πλαίσιο της παράστασης No Man’s Land Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων | 20:00 2-3 ΜαÏου BERLIN theatre company Jerusalem Στέγη | Μικρή Σκηνή | 19:00 2-4 ΜαÏου Michèle Anne De Mey - Jaco Van Dormael Κiss & Cry Στέγη | Κεντρική Σκηνή | 20:30

5-6 ΜαÏου Διεθνές Συμπόσιο «Μedia, Πολιτική, Περφόρμανς: Ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) στο δημόσιο χώρο» Στέγη (Κεντρική Σκηνή & Μικρή Σκηνή) | CAMP 7 ΜαÏου «No Man’s Land: Οι "ου τόποι" του σήμερα» Συζήτηση στο πλαίσιο της παράστασης No Man’s Land Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων | 20:00

FFF FAST FORWARD FESTIVAL

Νέες φόρμες, σύγχρονες τεχνολογίες, νέα μέσα: το Fast Forward Festival (FFF) μας συστήνει το θέατρο της ψηφιακής εποχής μέσα από πολυμεσικές, υβριδικές παραστάσεις που υπερβαίνουν και, την ίδια στιγμή, διευρύνουν τα όρια των τεχνών ανοίγοντας νέους ορίζοντες στο χώρο των παραστατικών τεχνών. Το FFF υπονομεύει τις συμβάσεις του δραματικού θεάτρου καθώς κινείται στα όρια της περφόρμανς, του χορού, του κινηματογράφου, της μουσικής, των εικαστικών, της εγκατάστασης, της ακαδημαϊκής διάλεξης, του ντοκυμανταίρ. Μέσα από αντισυμβατικούς τρόπους θέασης μας προσκαλεί να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε θέατρο και, κατά συνέπεια, να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Οι καλλιτέχνες και οι ομάδες του FFF χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες ως ένα διαλεκτικό μέσο προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση του σκηνικού γεγονότος με τον θεατή, το ρόλο της τέχνης στο διαμεσολαβημένο από τα media δημόσιο χώρο, τα όρια ακτιβισμού και καλλιτεχνικής δράσης. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο FFF επιχειρεί έναν άμεσο διάλογο με την τρέχουσα κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα προσκαλώντας τους θεατές σε ιδιότυπες διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας. Κάτια Αρφαρά Καλλιτεχνική Διευθύντρια Fast Forward Festival

ÂŠ Pigi Psimenou

Θέατρο 27 ΑΠΡΙΛΙου Εγκατάσταση — 3 MAÏOY 2014

Rimini Protokoll Situation Rooms Κέντρο Πολιτισµού «Ελληνικός Κόσµος» 14:00 | 16:00 | 18:00 | 20:00 | 22:00 Στο Situation Rooms συγκεντρώνονται είκοσι άνθρωποι από διάφορες ηπείρους, οι ζωές των οποίων έχουν χαραχτεί από τη χρήση όπλων, σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό που αναπλάθει τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο των πιστολιών και των χειροβομβίδων, των εξουσιαστών και των προσφύγων, δημιουργώντας ένα νήμα αναπάντεχων γειτνιάσεων και διασταυρώσεων. Με τις προσωπικές αφηγήσεις των «ενοίκων» αυτών των δωματίων, οι εικόνες αρχίζουν να κινούνται και οι θεατές ακολουθούν τις επιμέρους πορείες τους από τις κάμερες που τους δίνονται. Αρχίζουν να κατοικούν στο κτίριο, ενώ συγχρόνως παρακολουθούν αυτά που βλέπουν και ακούνε στον εξοπλισμό τους. Το κοινό δεν κάθεται απέναντι στο έργο για να παρακολουθεί και να κρίνει απέξω. Αντιθέτως, οι θεατές παγιδεύονται σε ένα δίκτυο συμβάντων, γλιστρώντας στην οπτική των ίδιων των πρωταγωνιστών, τα ίχνη των οποίων ακολουθούνται από άλλους θεατές. Ένας θεατής κάθεται στο γραφείο ενός εμπόρου όπλων. Την ίδια στιγμή, κάποιος άλλος παρακολουθεί την ταινία ενός Πακιστανού δικηγόρου που εκπροσωπεί θύματα από βομβαρδισμούς αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κάμερες ασφαλείας. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, βλέπει έναν τρίτο θεατή να παρακολουθεί τη δική του ταινία, που εκτυλίσσεται στο πεδίο βολής ενός σκοπευτικού ομίλου στο Βερολίνο, ακούγοντας την πορεία του Γερμανού πρωταθλητή στη σκοποβολή. Πέρα σε μια γωνία, στέκεται ένας άλλος θεατής, στο ρόλο ενός γιατρού που φροντίζει ακρωτηριασμένους στη Σιέρα Λεόνε, ενώ στο διπλανό δωμάτιο ένας φωτορεπόρτερ ταξινομεί φωτογραφίες από γερμανικές στρατιωτικές αποστολές στο Αφγανιστάν, για να βρεθεί ξαφνικά ο ίδιος μέσα στο πεδίο βολής μετά από λίγη

ώρα, κάνοντας αυτό ακριβώς που παρατηρούσε μόλις πριν από λίγο, με αποτέλεσμα να γίνει ο ίδιος αντικείμενο παρατήρησης. Οι θεατές σταδιακά βρίσκονται μπλεγμένοι μέσα στο λαβύρινθο του κινηματογραφικού σκηνικού και ο καθένας γίνεται μέρος της αναπαράστασης ενός περίπλοκου και πολυδιάστατου «γυρίσματος». Το Situation Rooms είναι ένα συναρπαστικό πολύ-σινεμά, μια επαυξημένη πραγματικότητα, τρισδιάστατη στο βαθμό που μόνο το θέατρο μπορεί να είναι! Από τους: Helgard Haug, Stefan Kaegi, Daniel Wetzel Σκηνογραφία: Dominic Huber / blendwerk Βίντεο: Chris Kondek Ήχος: Frank Böhle Τεχνική Διεύθυνση & Φωτισμοί: Sven Nichterlein Έρευνα: Cornelius Puschke / Malte Hildebrand Τεχνικοί Βοηθοί: Malte Hildebrand / Ann-Kathrin Büdenbender Οργάνωση Παραγωγής: Heidrun Schlegel Βοηθός Βίντεο: Philipp Hochleichter Βοηθοί Σκηνικών: Claudia Bartel, Ute Freitag, Sophie Reinhard, Leonie Süess Ασκούμενοι στη σκηνοθεσία: Karen Admiraal, Ann-Kathrin Büdenbender, Sybille Enders, Annabel Hogefeld, Sebastian Klauke, Kirsten Moldenhauer, Markus Posse, Belle Santos, Yael Sherill, Zofia Smolarska, Thomas Zimmermann, Viktoria Metz, Eva Trummer Ασκούμενοι στη σκηνογραφία: Till Hörnig, Paulina Januszyk, Laura Rehkuh, David Gieseke Υπεύθυνος εργαστηρίων: Steffen Fuchs Φωτισμοί: Hans Leser, Stefan Neumann Ηλεκτρονικά εφέ: Georg Werner Βοηθοί παραγωγής: Caroline Lippert, Christin Prätor Διερμηνείς: Amina Orth / Günther Orth / Djengizkhan Hasso / Riad Ben Ammar / Othman Saeed / Nahal Saeed

Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης Συνεργασία στη μετάφραση από τα γαλλικά: Λουίζα Μητσάκου Εκτέλεση Παραγωγής: Μαντώ Νικηβέλου Με τους: Abu Abdu Al Homssi (Συρία), Alberto X (Μεξικό), Shahzad Akbar (Πακιστάν), Jan van Aken (Γερμανία), Narendra Divekar (Ινδία), Nathan Fain (ΗΠΑ), Reto Hürlimann (Ελβετία), Maurizio Gambarini (Γερμανία), Andreas Geikowski (Γερμανία), Marcel Gloor (Ελβετία), Barbara Happe (Γερμανία), Volker Herzog (Γερμανία), Richard Khamis (Σουδάν), Wolfgang Ohlert (Γερμανία), Irina Panibratowa (Ρωσία), Ulrich Pfaff (Γερμανία), Emmanuel Thaunay (Γαλλία), Amir Yagel (Ισραήλ), Yaoundé Mulamba Nkita (Κογκό), Familie R (Λιβύη) και Christopher Dell, Alexander Lurz, Karen Admiraal

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Δευτέρα 28 Απριλίου 2014 Workshop με τον Daniel Wetzel από τους Rimini Protokoll Κέντρο Πολιτισµού «Ελληνικός Κόσµος» | 12:00-17:00 Προβολή του φιλμ Ο Προμηθέας στην Αθήνα και διάλεξη του Daniel Wetzel για το έργο των Rimini Protokoll Ινστιτούτο Γκαίτε | 19:00

Μια παραγωγή του Rimini Apparat και της Ruhrtriennale, σε συμπαραγωγή με: Schauspielhaus (Ζυρίχη), SPIELART festival & Münchner Kammerspiele (Μόναχο), Perth Internationl Arts Festival (Περθ, Αυστραλία), Grande Halle et Parc de la Villette (Παρίσι), HAU – Hebbel am Ufer, Künstlerhaus Mousonturm Frankfurt am Main (Φρανκφούρτη), Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Με τη χρηματοδότηση του Ομοσπονδιακού Πολιτιστικού Ιδρύματος της Γερμανίας και του Regierende Bürgermeister του Βερολίνου. Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε. ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

Rimini Protokoll

Η Helgard Haug, ο Stefan Kaegi και ο Daniel Wetzel σπούδασαν εφαρμοσμένη θεατρική επιστήμη και περφόρμανς στο πανεπιστήμιο του Γκίσσεν στη Γερμανία και εργάζονται μαζί (με διάφορους συνδυασμούς) υπό το όνομα Rimini Protokoll. Θεωρούνται ως από τους πρώτους που έθεσαν τα θεμέλια για τη θεατρική κίνηση του λεγόμενου «θεάτρου-ντοκουμέντου», που άσκησε τεράστια επίδραση στο χώρο της εναλλακτικής θεατρικής σκηνής. Το κάθε τους έργο ξεκινά με μια συγκεκριμένη κατάσταση σε έναν ιδιαίτερο χώρο και στη συνέχεια αναπτύσσεται μέσα από μια έντονη διαδικασία διερεύνησης. Έχουν προσελκύσει διεθνώς την προσοχή με τα δραματικά τους έργα, τα οποία εκτυλίσσονται σε εκείνη την πολύχρωμη ζώνη ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία. Από το 2000, οι Rimini Protokoll έχουν φέρει στη θεατρική σκηνή αλλά και σε μη-θεατρικούς χώρους διαφόρων πόλεων το «θέατρο των ειδικών της καθημερινότητας», όπως το αποκαλούν, με ερμηνευτές μη-επαγγελματίες ηθοποιούς, οι οποίοι ακριβώς γι’ αυτή τους την ιδιότητα ονομάζονται «ειδικοί». Από το 2004, η Χέλγκαρντ Χάουγκ, ο Στέφαν Καίγκι και ο Ντάνιελ Βέτσελ έχουν την έδρα τους στο Hebbel am Ufer (HAU) του Βερολίνου. Μεταξύ άλλων, η τριάδα έχει δημιουργήσει τα έργα Shooting Bourbaki (Χάουγκ/Καίγκι/Βέτσελ), το οποίο κέρδισε το βραβείο NRW-Impulse το 2003 (ενώ το ίδιο έτος η ετήσια έκδοση του περιοδικού Theater τους ανακήρυξε ως τους πιο ελπιδοφόρους σκηνοθέτες της χρονιάς), Deadline (Χάουγκ/Καίγκι/Βέτσελ), το οποίο παρουσιάστηκε στις Θεατρικές Συναντήσεις του Βερολίνου το 2004, Schwarzenbergplatz (Χάουγκ/Καίγκι/Βέτσελ), υποψήφιο στην Αυστρία για το θεατρικό βραβείο Nestroy, και Wallenstein (Χάουγκ/Βέτσελ), που παρουσιάστηκε στις Θεατρικές Συναντήσεις το 2006. Το έργο τους Mnemopark (Καίγκι), με το πολύ εξειδικευμένο θέμα του (τη γενέτειρα του Καίγκι, Ελβετία), απέσπασε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ «Η Πολιτική στο Ελεύθερο Θέατρο» (Politik im freienTheater), ενώ το Karl Marx: Das Kapital, Πρώτος Τόμος (Χάουγκ/Βέτσελ) τιμήθηκε με το Mülheimer Dramatiker Prize το 2007. Το Νοέμβριο του 2007 οι Χάουγκ, Καίγκι και Βέτσελ τιμήθηκαν με το θεατρικό βραβείο Der Faust και τον Απρίλιο του 2008 με το Ευρωπαϊκό Θεατρικό Βραβείο στη Θεσσαλονίκη, στην κατηγορία Νέες Πραγματικότητες. Το έργο Call Cutta in a box απέσπασε εύφημο μνεία στην Prix Ars Electronica 09 (Διεθνής Διαγωνισμός στις Κυβερνοτέχνες) στην κατηγορία Διαδραστική Τέχνη. Το 2011 απέσπασαν τον Αργυρό Λέοντα στην 41η Μπιεννάλε της Βενετίας, μια διάκριση που τιμά τις νέες θεατρικές πραγματικότητες.

ÂŠ Maarten van Haaff

Θέατρο εκτός Στέγης

2 — 11 MAÏOY 2014

Dries Verhoeven No Man’s Land από τον οποίο εξαρτάται απόλυτα. Πέραν αυτού, το πρότζεκτ μπορεί να επηρεάσει τυχαίους περαστικούς από το σταθμό στο Μοναστηράκι και τους δρόμους της Αθήνας, οι οποίοι (συμπτωματικά) αντικρίζουν το έργο. Μπορεί ακόμη να επηρεάσει το δημόσιο διάλογο, στα Μόλις φτάσατε σε ένα μακρινό προορισμό. Τα πάντα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, όπως συνέβη στις πόλεις μοιάζουν διαφορετικά εδώ. Τίποτα δεν θυμίζει την της Ολλανδίας, της Γερμανίας και της Ισπανίας, όπου καθημερινή ζωή στην πατρίδα σας. Παρότι το σώμα σας κινείται σε άγνωστους δρόμους, οι σκέψεις εξακολουθούν να παρουσιάστηκε νωρίτερα. Τέλος, η ίδια η πρωτότυπη πλέουν κάπου πάνω από τον ωκεανό. Αισθάνεστε σαν ξένος. μορφή του πρότζεκτ θέτει ζητήματα για τη σημασία της Κάποιες φορές χρειάζονται μόλις λίγες ώρες για να συνδεθεί παραστατικής τέχνης στο δημόσιο χώρο. Στην ωριαία αυτή περφόρμανς, οι θεατές και οι οδηγοί η καρδιά και η ψυχή σας με τη χώρα άφιξής σας, κι άλλοτε πάλι δέκα χρόνια ή παραπάνω. Το No Man’s Land είναι μια τους βιώνουν μια συγκινητική, ποιητική και σημαντική απάντηση στην «πολυπολιτισμική» κατάσταση που προσωπική βόλτα στην πόλη με έναν άγνωστο οδηγό. Μια υφίσταται. Ο Ντρις Φερχόφεν είχε ένα επιπλέον κίνητρο βιωματική περφόρμανς σχετικά με το φόβο του αγνώστου για τη δημιουργία μιας νέας εκδοχής του πρότζεκτ, και την ανάγκη να υπάρχει κανείς με σάρκα και οστά. Dries Verhoeven καθώς αυτή η εκδοχή θα παρουσιαστεί σε μια πόλη όπου το συγκεκριμένο θέμα είναι πλέον μια Η Ελλάδα είναι μία από τις κύριες «πύλες εισόδου» στην «κατάσταση ανάγκης». Ευρώπη για πολιτικούς πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες από την Αφρική και την Ασία. Η πρόΣύλληψη: Dries Verhoeven σφατη οικονομική κρίση προκάλεσε μια αξιοσημείωτη Συν-σκηνοθεσία: Marjolein Frijling αντίδραση απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, στο Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Bart van de Woestijne δημόσιο πολιτικό διάλογο, και επιπλέον μια αύξηση Τεχνικός υπεύθυνος: Roel Evenhuis του ρατσισμού. Η χώρα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί ούτε με εύκολες Οδηγοί: Massoma Kameroun, Sylla Guinea, Said ρήσεις πολιτικής ορθότητας για φιλοξενία, αλλά ούτε Mohammed, Alsin Ba, Francis William, Abasi Ashim, και με ξενοφοβία. Chaljl Ali Zada, Christopher Katambo, Ally Salum, Barke Στο έργο του, No Man’s Land, ο Ντρις Φερχόφεν δημιSalum, Kanu, Natally Ernesta, Mustafa Demirkol, Duraid ουργεί μια έντονη επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, πεπεισμένος πως ένα έργο τέχνης μπορεί να θέσει «τον Abbas Ghaieb, Fifamè Clarice Awunou, Sedqi Al-Saadi, δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων», φέρνοντας Έλληνες Ahmed Kamal, Jalil Jawad, Nasrin Ghasemzadeh, Soheila Hadipour, Ali Khoshkhabari Khamene, Setareh Fatehi θεατές σε στενή επαφή με μια ομάδα μεταναστών. Irani, Saleh Hassan Δημιουργώντας μια τέτοια σύνδεση, οι άνθρωποι βιώνουν την προσωπική διάσταση του θέματος πάνω στη ζωή κάποιου. Για μία ώρα, οι βόλτες και οι σκέψεις του θεατή αφήνονται στα χέρια του οδηγού του, ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ: ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ Δε-Παρ 17:00 | 20:00 | 22:00 | Σαβ & Κυρ 15:00 | 17:00 | 20:00 | 22:00

Ακούγεται η φωνή του Κωστή Καλλιβρετάκη και της Κατερίνας Παύλου Σε συνεργασία με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση ASANTE Δραματουργική Ομάδα: Σταύρος Γιαγκούλης, Κωστής Καλλιβρετάκης, Κατερίνα Κωνσταντινάκου, Πρόδρομος Τσινικόρης Σχεδιασμός διαδρομών: Γραφείο Αντονά Ομάδα παραγωγής: Μαρία Δούρου, Περικλής Παπαδημητρίου

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Ευχαριστούμε θερμά την ΣΤΑ. ΣΥ. Α.Ε., την ΑΓΚΡΙΠΑΝ Α.Ε. και το Σύλλογο Ελλήνων ΑρχαιολόγωνΝ για την ευγενική παραχώρηση των χώρων τους. Συμπαραγωγή με το Stadsschouwburg της Ουτρέχτης και το Call of the Mall (2013).

Συζήτηση με τίτλο «Τα τείχη εντός της πόλης» Η πόλη έχει τα δικά της τείχη. Αόρατα ή ορατά, αδιαπέραστα ή ημιδιαπερατά. Καθημερινά σημεία, στάσεις, διαδρομές, κύκλοι στις παρυφές της. Διαφορετικές προσλήψεις της ίδιας πραγματικότητας. Αφετηρίες, πλοηγήσεις, τερματισμοί, επανεκκινήσεις προς ένα αέναο –διαρκώς μετακινούμενο– φάσμα συνόρων. Η κατοικία, η αγορά, η υπηρεσία, το μέσο μεταφοράς, διαρκή κατώφλια ένταξης και αποκλεισμού. Οι αισθήσεις, οι γεύσεις και οι οσμές, κοινότητα και ετερότητα στο μαλακό υπογάστριο της πόλης. Οι δεσμοί των ομάδων, τα νήματα των διαδρομών. Οι νεκρές ζώνες, οι φράχτες των μεγακατασκευών, πόλεις μέσα στην πόλη. Η πόλη, παράγοντας διαρκούς ανακαθορισμού, και η ετερότητα, τείχος και διαβατήριο.

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

Επιστημονική επιμέλεια και συντονισμός: Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός/συγγραφέας, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Συντονιστής του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας Παρασκευή 2 Μαΐου 2014 Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων | 20:00

• «Αστικές μονάδες ερμητικά κλειστές: Σχεδόν-αντικείμενα / σχεδόν-άνθρωποι» Δρ Μαρία Θεοδώρου, διευθύντρια School of Architecture for All (SARCHA) & συντονίστρια προγράμματος Ιστορίας και Θεωρίας αρχιτεκτονικής, The Leeds School of Architecture, UK

• «Εκπαιδεύοντας τις αισθήσεις: Διαδρομές και αόρατα σύνορα στο σώμα της πόλης» Ιωάννα Τσώνη, Κοινωνική Γεωγράφος, Υποψήφια Διδάκτωρ Migration, Urbanization and Societal Change, Malmö University, Σουηδία

• «Ναρκωτικά και HIV: Χωματερές σωμάτων και ψυχών» Χαράλαμπος Πουλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας, Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

• «Πόλεις μέσα στην πόλη. Η περίπτωση του Ολυμπιακού χωριού: Ένα πείραμα κοινωνικής ζωής στα όρια μιας μακέτας» Περσεφόνη Μήλιου, σκηνοθέτης ντοκυμανταίρ

• «Από τη Λέρο στο Μνημόνιο: Η ψυχική υγεία στο περιθώριο» Ευτύχης Φυτράκης, Διδάκτωρ Νομικής, Μέλος Επιτροπής Προστασίας Δικαιωμάτων Ψυχικά Ασθενών

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014 Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων | 20:00

• «Η εκδικητική φυλακή. Παραμόρφωση της σωφρονιστικής πολιτικής ή αποκάλυψη της ποινικής καταστολής;» Νίκος Κουλούρης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Συζήτηση με τίτλο «No Man’s Land: Οι "ου τόποι" του σήμερα» Με αφετηρία το No Man’s Land του Ντρις Φερχόφεν, εξερευνούμε τις πολλαπλές εκφάνσεις του «ου τόπου». Τι συγκροτεί μια ζώνη αναίρεσης την βασικών λειτουργιών και εγγυήσεων της πόλης ως τόπου απόλαυσης στοιχειωδών δικαιωμάτων; Η εξάρτηση, η ψυχική νόσος, ο εγκλεισμός, η αλλοδαπότητα γίνονται πιστοποιητικά απόθεσης σε τόπους εξαίρεσης εντός ή εκτός τειχών. Η εξοικείωση με την έννοια του «στρατοπέδου» διευρύνεται παράλληλα με το ίδιο το στρατόπεδο που αποστρατιωτικοποιείται για να αποκτήσει χαρακτηριστικά ποινικής και υγειονομικής διαχείρισης μεγάλων ομάδων του περιθωριοποιημένου πληθυσμού. Συζητάμε για την Αθήνα ως τόπο άσκησης της σύγχρονης βιοπολιτικής, για τον καθορισμό ταυτότητας με κύριο στοιχείο τη θέση «εντός ή εκτός των τειχών», για τα τείχη της πολιτικής κοινότητας που αποκρούουν τους «εισβολείς» της 2ης μεταναστευτικής γενιάς.

• «Η αλλοδαπότητα ως φράχτης: Κέντρα κράτησης, ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών» Nikodimos Maina Kinyua, ΜΚΟ Asante

DRIES VERHOEVEN

Ο Ολλανδός θεατρικός δημιουργός και εικαστικός καλλιτέχνης Ντρις Φερχόφεν γεννήθηκε το 1976 στο Όοστερχαουτ. Σπούδασε σκηνογραφία θεάτρου στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μάαστριχτ (1995-99). Αρχικά εργάστηκε από κοινού με διάφορους σκηνοθέτες και σκηνογράφους, αλλά το 2002 αποφάσισε να γίνει ο ίδιος ανεξάρτητος θεατρικός δημιουργός. Οι δουλειές του αποτελούν συνδυασμό θεάτρου και εικαστικών τεχνών και παρουσιάζονται σε φεστιβάλ στην Ολλανδία, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Από την προϋπηρεσία του στη σκηνογραφία, ο Ντρις Φερχόφεν διαμόρφωσε μια οπτική για το θέατρο ως συνολική εμπειρία. Με αυτή την οπτική ως αφετηρία, το 2003 αποφάσισε να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του ως ανεξάρτητος θεατρικός δημιουργός, με την υποστήριξη του θεάτρου Huis aan de Werf στην Ουτρέχτη. Το 2009 σχημάτισε τη δική του ομάδα, αναθέτοντας στον Pieke Berkelmans την επιχειρηματική διεύθυνση. Η ομάδα τους χρηματοδοτείται από το Ταμείο Παραστατικών Τεχνών και το Δήμο της Ουτρέχτης. Το έργο του Φερχόφεν έγινε γνωστό κυρίως για τις site-specific θεατρικές παραστάσεις και εγκαταστάσεις του, όπου ο θεατής εμπλέκεται σε μια δυναμική σχέση με τον ερμηνευτή. Διακρίνεται επίσης για το συνδυασμό ασυνήθιστων, οπτικά ποιητικών, θεατρικών εμπειριών με μια κριτική ματιά στις σύγχρονες πολιτιστικές πρακτικές και στην κοινωνία. Ο Ολλανδός καλλιτέχνης καλείται συχνά σε διεθνή φεστιβάλ, για να παρουσιάσει τις εγκαταστάσεις και τις παραστάσεις του: Wiener Festwochen (Βιέννη), Salzburger Festspiele (Ζάλτσμπουργκ), Lift Festival (Λονδίνο), Theatre La Vilette (Παρίσι). Ως σκηνοθέτης, εργάστηκε για την Kammerspiele του Μονάχου, το θέατρο HAU (Hebbel-am-Ufer) του Βερολίνου και το Battersea Arts Centre του Λονδίνου, μεταξύ άλλων. Το 2012, παραγωγές του ταξίδεψαν για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης, καθώς παρουσιάστηκαν στην Τυνησία και τη Βραζιλία. Ο Φερχόφεν έχει λάβει εγκωμιαστικά σχόλια για τις ριζοσπαστικές σκηνογραφίες του και τις ιδιοσυγκρασιακές θεατρικές εγκαταστάσεις του. Η βρετανική εφημερίδα Observer έγραψε σχετικά: «Ο Ολλανδός σκηνοθέτης Ντρις Φερχόφεν είναι ένας αθλητής με όραμα, που πραγματοποίησε ένα ασυνήθιστο και ευφάνταστο άλμα». Οι πιο πρόσφατες δουλειές του έχουν πραγματοποιηθεί σε συμπαραγωγή με μουσεία και διεθνή φεστιβάλ ανά την Ευρώπη.

ÂŠ Maarten van Haaff

Θέατρο 2—3 Κινηματογράφος MAÏOY 2014

BERLIN theatre company Jerusalem ΣΤΕΓΗ | ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 19:00 Για το θεατρικό ντουέτο των Berlin, το πρότζεκτ Jerusalem έχει κάτι κοινό με μια επίσκεψη στον γιατρό: αν το πρόβλημα παραμένει, πρέπει να ξαναπάς για επίσκεψη. Έτσι λοιπόν κι αυτοί, δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο, παρουσιάζουν ένα remake του. Το Jerusalem συνέλαβε το δράμα που βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος της Ιερουσαλήμ, σε μια συγκεντρωμένη καλλιτεχνική φόρμα: πάρα πολλές αλληλοσυγκρουόμενες θρησκείες σε έναν τόσο μικρό χώρο. Έβλεπες μια όψη της πόλης σαν μια θρυμματισμένη οθόνη πάνω στην οποία ο καθένας προέβαλλε τις ιστορικές του συναισθηματικές αντιδράσεις. Ενώ στο ένα μέρος της οθόνης έβλεπες Παλαιστινίους σε έναν καταυλισμό προσφύγων να πετούν πέτρες σε παρακείμενο εβραϊκό οικισμό, κάπου αλλού στην οθόνη η άλλη πλευρά προσπαθούσε να βρει το δρόμο της. Το Jerusalem παρουσίαζε την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι: πολλαπλή, άστατη και απατηλή. Έλεγε πολλά για τη δική μας οπτική από εδώ που βρισκόμαστε: εμείς έχουμε την πολυτέλεια να μην είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε τη μία ή την άλλη πλευρά. Στο μεταξύ, η ομάδα βίωσε μια απότομη διεθνή αναγνώριση, ενόσω η ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη περιέπιπτε σε απέλπιδες αντιφάσεις. Ώρα για ένα φρεσκάρισμα, σκέφτηκαν ο Υβ Ντεγκρύζ και ο Μπαρτ Μπέλε από τους Berlin. Και για άλλη μία φορά πέταξαν στην Ιερουσαλήμ έχοντας μαζί τους μια κάμερα. Το φρεσκάρισμα έγινε μια αναστοχαστική ανασκόπηση. Το προ δεκαετίας τρίπτυχο έγινε μια σύγκρουση κυρίως ανάμεσα σε δύο μέρη, με τους χριστιανούς πλέον σε έναν ασήμαντο ρόλο. Επιπρόσθετα, η συζήτηση ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους, με την οποία τελείωνε η βερσιόν του 2003 στο σούρουπο, φαίνεται πως έχει πάψει.

Το τείχος έχει ολοκληρωθεί, το αδιέξοδο για τους Παλαιστινίους είναι ολοκληρωτικό. Το Jerusalem 1.2 δεν το αποκρύπτει αυτό: οι ισραηλινές φωνές πήραν το πάνω χέρι στο ντοκυμανταίρ και η ελπίδα για διάλογο έχει δώσει τη θέση της στην παρήγορη προσέγγιση των τεσσάρων πρόσθετων μουσικών. Στο έτος 2013 δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι που να προϊδεάζει για συγχώρεση. Όμως, αυτό δεν μειώνει καθόλου τη δύναμη της παράστασης – το αντίθετο μάλιστα. Το Jerusalem 1.2 δείχνει την καλλιτεχνική ωριμότητα των Berlin, καθώς και τη διογκούμενη όξυνση της σύγκρουσης. «Δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός σε αυτή την κατάσταση», δηλώνει ο Μάικ. «Είναι ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος». Αποσπάσματα από κριτική του Wouter Hillaert στη βελγική εφημερίδα De Standaard (φ. 20/9/2013)

Με τις φωνές των: Rabbi Mike Swirsky, Maia Sigal Lesiau, Meir Shalev, Rabbi Daniël Epstein, Mahmoud Salamat, Wajeeh Nusseibeh, Father Angelo Ison, Omar al-Nady, Sheik Muhamad Husain, Munir Nusseibeh, Ziad Alaraj, Micha Kurz, Greg Myre, Laith Youssef, Sari Nusseibeh, Suzanne & Max Singer Μουσική επένδυση: Peter Van Laerhoven Ζωντανή μουσική από τους: Eric Thielemans (κρουστά), Katelijn Van Kerckhoven (τσέλο), Tristan Driessens (ούτι), Peter Van Laerhoven (κιθάρα, σάζι) Συνεντεύξεις: Yves Degryse Φωτογραφίες: Bart Baele, Luk Sponselee Μοντάζ: Bart Baele, Geert De Vleesschauwer, Lotte De Troyer

Μείξη: Peter Van Laerhoven Ηχοληψία: Tom de With, Toon Meuris, Robrecht Ghesquière, Maarten Moesen Παραγωγή & Επικοινωνία: Laura Fierens Τεχνικός συντονισμός: Robrecht Ghesquière Γενικός συντονισμός: Natalie Schrauwen Οικονομική διεύθυνση: Kurt Lannoye Κατασκευή σκηνικών: Manu Siebens, Jef De Cremer Τεχνικός Διευθυντής: Jef Loots Κοστούμια: Kim Troubleyn Φωτογραφία σκηνής: Gaël Maleux Μεταφράσεις από τα αραβικά: Majd Khalifeh Βοηθός: Heleen De Boever Οδηγός: Nour Siam Παραγωγή: Berlin Συμπαραγωγή: Temps d’images / Centquatre (Παρίσι), PACT Zollverein (Έσσεν, Γερμανία), La Comédie de Valence - CDN Drôme Ardèche (Γαλλία), Le Lux - Scène nationale de Valence (Γαλλία), SPIELART Festival / Münchner Kammerspiele (Μόναχο) Με την υποστήριξη της κυβέρνησης της Φλάνδρας Μετάφραση: Λουίζα Μητσάκου ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Σάββατο 3 Μαΐου 2014 Workshop με τoν Bart Baele: «Κινηματογράφος και ντοκουμέντο» Αίθουσα προβών -3 | 16:00-18:30 Συζήτηση μετά την παράσταση Jerusalem Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

BERLIN theatre company

Ο Bart Baele και ο Yves Degryse ίδρυσαν τη θεατρική ομάδα Berlin το 2003, από κοινού με την Caroline Rochlitz. Ο Μπαρτ Μπέλε αποφοίτησε το 2000 από τη Θεατρική Σχολή του Άμστερνταμ. Εργάστηκε ως σκηνογράφος θεάτρου και βίντεο για διάφορες ομάδες. Ο Υβ Ντεγκρύζ αποφοίτησε το 2000 από το εργαστήρι ηθοποιών της Dora van der Groen στην Αμβέρσα. Ίδρυσε την κολλεκτίβα SKaGeN και εργάστηκε ως ηθοποιός για τη βελγική ομάδα Comp. Marius. Η ομάδα Berlin, με έδρα της την Αμβέρσα, ξεκίνησε το 2003 τον κύκλο έργων Holocene (το Ολόκαινο είναι η τρέχουσα γεωλογική εποχή). Η αφετηρία κάθε νέου πρότζεκτ στη σειρά αυτή είναι πάντα μια πόλη ή μια περιοχή σε κάποιο σημείο του πλανήτη. Η ομάδα πραγματοποιεί μια εκτεταμένη έρευνα και κατόπιν επιλέγει κάποιο μέσο ή ένα συνδυασμό μέσων με βάση τη μελέτη που έχει προηγηθεί. Τα μέλη της Berlin συνεργάζονται με πολλούς άλλους τόσο από τον καλλιτεχνικό όσο και από τον ακαδημαϊκό χώρο, κάτι που μεταφράζεται σε μια σειρά από ενδιαφέροντα πορτραίτα πόλεων. Η ομάδα προτιμά να παρουσιάζει τις παραγωγές της σε διαφορετικούς κάθε φορά χώρους: θέατρα, εκθεσιακούς χώρους, φεστιβάλ, ειδικές τοποθεσίες…. Ειδικότερα, στον κύκλο Holocene η ομάδα έχει πραγματοποιήσει τα εξής πρότζεκτ: Jerusalem (holocene 1 – 2004-2013), ένα έργο για μια από τις πιο περίπλοκες πόλεις στον κόσμο, μια πρώτη εκδοχή του οποίου δημιουργήθηκε το 2004, ενώ πέρυσι η ομάδα επισκέφθηκε ξανά την Ιερουσαλήμ και πραγματοποίησε νέες ηχογραφήσεις· Iqaluit (holocene 2 – 2005-2009), για μια πόλη στον Αρκτικό Κύκλο, την οποία όρισαν οι ντόπιοι Ινουίτ ως πρωτεύουσα μιας περιοχής που τους παραχώρησε η κυβέρνηση του Καναδά το 1999 (για την υλοποίηση του έργου η ομάδα παρέμεινε ενάμισι μήνα στον Αρκτικό Κύκλο)· Bonanza (holocene 3 – 2006), ένα μοναδικό κινηματογραφικό πορτραίτο για μια ερημωμένη πόλη στο Κολοράντο των ΗΠΑ, που κάποτε αποτελούσε ακμαίο εξορυκτικό κέντρο ασημιού· Moscow (holocene 4 – 2009), ένα πορτραίτο για έξι μετακινούμενες οθόνες, κουαρτέτο εγχόρδων και έναν πιανίστα. Δεν υπάρχει ένας προκαθορισμένος αριθμός για τα πρότζεκτ του κύκλου, αλλά σε κάθε περίπτωση η ομάδα θα τον ολοκληρώσει στο Βερολίνο, με τη δημιουργία ενός μυθοπλαστικού ντοκυμανταίρ με διαφορετικούς κατοίκους των πόλεων του κύκλου. Παράλληλα, η ομάδα έχει κάνει τρία πρότζεκτ στο πλαίσιο ενός νέου κύκλου, με τον τίτλο Horror Vacui (Τρόμος του Κενού), που περιλαμβάνει μια σειρά από πορτραίτα γύρω από ένα τραπέζι, με προηχογραφημένες συναντήσεις. Το Tagfish (horror vacui 1 – 2010), το πρώτου επεισόδιο αυτού του κύκλου, μιλάει για την ιστορία μιας περιοχής που ονομάζεται Τσόλβεραϊν, η οποία εγκαταλείφθηκε από τη βιομηχανία και αναζητά τρόπους για νέες χρήσεις των απορριμμάτων και της ερειπωμένης βιομηχανικής κληρονομιάς της. Το Land’s End (horror vacui 2 – 2011) διηγείται την ιστορία μιας υπόθεσης δολοφονίας, όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι ξανασυναντιούνται τυχαία μετά από χρόνια. Τέλος, στο Perhaps All the Dragons (horror vacui 3 – 2014) υπάρχει μια στρογγυλή τράπεζα με τριάντα καθισμένες οθόνες στη μία πλευρά και τριάντα καθίσματα για το κοινό στην άλλη. Τριάντα αφηγήσεις, μία προς μία. Ο θεατής μπορεί να επιλέξει πέντε που θα ήθελε να παρακολουθήσει.

ÂŠ Maarten Vanden Abeele

Χορός 2—4 Κινηματογράφος MAÏOY 2014

Michèle Anne De Mey Jaco Van Dormael Κiss & Cry ΣΤΕΓΗ | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | 20:30 Περίπου πριν από δέκα χρόνια, μετά από μια εβδομάδα αυτοσχεδιασμών, γεννήθηκαν η φόρμα και η γλώσσα του Kiss & Cry. Δημιουργήσαμε τον πρόλογο για ένα «απογευματινό καμπαρέ» και από αυτό ξεπήδησε η ιδέα να δημιουργήσουμε μια κανονική παράσταση που θα συνδύαζε τους δύο κόσμους μας: το χορό και τον κινηματογράφο. Δέκα χρόνια αργότερα, αρχίσαμε να αυτοσχεδιάζουμε πάλι, δουλεύοντας με τους φίλους μας από τους χώρους του κινηματογράφου και του χορού, για να δημιουργήσουμε μια συλλογική εμπειρία, στην οποία καθένας μας θα συνεισέφερε με την ειδικότητά του, ενώ παράλληλα θα έδινε ιδέες για την παράσταση συνολικά… Ήμασταν 3, 4, 5, 6 και στη συνέχεια περισσότεροι… Στην αρχή, δουλεύαμε αυτοσχεδιάζοντας στο τραπέζι της κουζίνας μας, χρησιμοποιώντας οτιδήποτε υπήρχε μέσα στο σπίτι: τα παιχνίδια των παιδιών μας, κουκλόσπιτα, μικροσκοπικά πλαστικά ανθρωπάκια, άμμο, χώμα, νερό, γάλα, τη χελώνα μας, βαμβάκι, χαρτόνια, ταινίες συσκευασίας και δύο γυμνά χέρια… Με αυτά τα μικροπράγματα προέκυψαν σύντομες, ανεξάρτητες σκηνές. Πειραματιστήκαμε δουλεύοντας σε διαφορετικές κλίμακες για να δείξουμε τις διαφορετικές διαστάσεις της κατασκευής μιας παράστασης. Η ιδέα ήταν να δείξουμε την παράσταση, τους δημιουργούς της και τη διαδικασία δημιουργίας της… Καταλήξαμε με μια σκηνή γεμάτη από καλώδια, τροχαλίες και προβολείς, σαν μια μικρογραφία κινηματογραφικού στούντιο… Τα χέρια έγιναν οι βασικοί πρωταγωνιστές του έργου και η ιστορία –γραμμένη από τον μυθιστοριογράφο Thomas Gunzig, σε συνεργασία με τον Ζακό– σταδιακά έγινε η γλυκόπικρη ιστορία της Γκιζέλ και των πέντε εραστών της… μια ιστορία αγάπης, απώλειας, εξαφάνισης, μεταμέλειας και ανάκτησης. Michèle Anne De Mey - Jaco Van Dormael

Αρχική ιδέα: Michèle Anne De Mey & Jaco Van Dormael Μια συλλογική δημιουργία από τους: Michèle Anne De Mey, Gregory Grosjean, Thomas Gunzig, Julien Lambert, Sylvie Olivé, Nicolas Olivier, Jaco Van Dormael Χορογραφία: Michèle Anne De Mey & Gregory Grosjean Σκηνοθεσία: Jaco Van Dormael Κείμενο: Thomas Gunzig Σενάριο: Thomas Gunzig & Jaco Van Dormael Φωτισμοί: Nicolas Olivier Εικόνες: Julien Lambert Εικονοληψία: Aurélie Leporcq Σκηνικά: Sylvie Olivé, με τη βοήθεια της Amalgame Elisabeth Houtart & Michel Vinck Βοηθοί Σκηνοθεσίας: Benoît Joveneau, Caroline Hacq Σχεδιασμός Ήχου: Dominique Warnier Ήχος: Boris Cekevda Χειρισμός σκηνικών στοιχείων και ερμηνεία: Bruno Olivier, Gabriella Iacono, Pierrot Garnier Κατασκευές και σκηνικά στοιχεία: Walter Gonzales, Amalgame - Elisabeth Houtart & Michel Vinck Βοηθητικό συνεργείο σκηνής: Anne Masset, Vanina Bogaert, Sophie Ferro Διεύθυνση σκηνής: Nicolas Olivier Τεχνικοί: Gilles Brulard, Pierrot Garnier, Bruno Olivier Μουσική των: George Frideric Handel, Antonio Vivaldi, Arvo Pärt, Michael Koenig Gottfried, John Cage, Carlos Paredes, Tchaikovsky, Jacques Prévert, Ligeti, Henryk Gorecki, George Gershwin Αφηγητές: Jaco Van Dormael (γαλλικά), Valentijn Dhaenens (ολλανδικά), Yvan Fox Hernandez (ισπανικά), Toby Regbo (αγγλικά), Marcus Himbert (γερμανικά), Angelo Bison (ιταλικά) Επικοινωνία: Ivo Ghizzardi Φωτογραφίες: Maarten Vanden Abeele Παραγωγή: Charleroi Danses / le manège.mons Centre Dramatique

Συμπαραγωγή: Les Théâtres de la Ville de Luxembourg Με τη βοήθεια της Fédération Wallonie Bruxelles

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

ΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ Σκηνοθεσία: Jaco Van Dormael / Ivan Fox Χορευτές: Michèle Anne De Mey / Frauke Mariën & Denis Robert Κάμερα: Aurélie Leporcq Βοηθοί κάμερας: Juliette Van Dormael Φωτισμοί: Bruno Olivier Χειρισμός σκηνικών: Stefano Serra, Thomas Beni & Gabriella Iacono Ήχος: Boris Cekevda Τεχνικός φωτισμού: Wenceslas Kabore

Συζήτηση μετά την παράσταση Kiss & Cry Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνική διευθύντρια του MIRfestival

Υπεύθυνη περιοδείας: Gladys Brookfield-Hampson Συντονιστής τεχνικών: Thomas Beni Υπεύθυνη παραγωγής και επικοινωνίας: Gladys Brookfield-Hampson Βοηθός παραγωγής: Vanessa Spaey Επικοινωνία: Ivo Ghizzardi Μετάφραση: Λουίζα Μητσάκου ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΜΕ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

MICHELE ANNE DE MEY

Η Βελγίδα χορογράφος Μισέλ Ανν Ντε Μέυ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1959. Σπούδασε στη Mudra (1976-79), τη σχολή που ίδρυσε ο Maurice Béjart στη βελγική πρωτεύουσα. Ήδη με τις πρώτες της χορογραφίες, Passé Simple (1981) και τα ντουέτα Ballatum (1984) και Face à Face (1986), έστρεψε το σύγχρονο χορό σε μια νέα κατεύθυνση. Συνεργάστηκε με την Anne Teresa De Keersmaeker για έξι χρόνια, στη δημιουργία και την ερμηνεία αρκετών χορογραφιών της, οι πιο ονομαστές από τις οποίες είναι οι Fase (1982), Rosas danst Rosas (1983), Elena’s Aria (1984) και Ottone, ottone (1988). Παρότι επισημαίνεται πάντα η ειδική σχέση ανάμεσα στο χορό και τη μουσική, η δομή των χορογραφιών της Μισέλ Ανν Ντε Μέυ αποκαλύπτει την καλλιέργεια ενός ισχυρού θεατρικού περιεχομένου και τοποθετεί τον χορευτή σε μια ιδιαίτερη και πρωτοποριακή σχέση μεταξύ σκηνής και κοινού. Το 1990, ίδρυσε τη δική της ομάδα και δημιούργησε τη Sinfonia Eroica. Ακολούθησαν άλλες δώδεκα δημιουργίες της, που συνάντησαν όλες τη διεθνή αναγνώριση. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα Raining Dogs (2002), Utopie (2001), Katamenia (1997), Pulcinella (1994), Love Sonnets (1994), Châteaux en Espagne (1991). Η χορογραφική δουλειά της αποτέλεσε την αφετηρία για αρκετές ταινίες, ενώ η ίδια έχει συνεργαστεί με διάσημους συνθέτες, όπως ο Thierry De Mey, ο Robert Wyatt και ο Jonathan Harvey. Τον Ιούνιο του 2006 αναδημιούργησε ένα από τα καθοριστικά της έργα της δεκαετίας του ’90, τη Sinfonia Eroica, για εννέα χορευτές. Ακολούθησαν τα έργα της P.L.U.G. (2007), Koma (2009), Neige (2009) και το Kiss & Cry (2011), που συνδυάζει κινηματογράφο, χορό, λόγο, θέατρο και εξαιρετικό αυτοσχεδιασμό και το οποίο έχει παρουσιαστεί πάνω από 200 φορές ανά τον κόσμο. Η Μισέλ Ανν Ντε Μέυ είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνις στο Charlerois Danses, το Χορογραφικό Κέντρο της Γαλλόφωνης Κοινότητας του Βελγίου (Ομοσπονδία Βαλλονίας-Βρυξελλών) στο Σαρλερουά. Το Μάιο του 2012 παρουσίασε την τελευταία της δουλειά, με τίτλο Lamento, που είναι βασισμένη στο “Lamento d’Arianna” του Monteverdi.

JACO VAN DORMAEL

Ο Ζακό Βαν Ντορμέλ γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1957 στην Ιξέλ του Βελγίου και μεγάλωσε για κάποια χρόνια στη Γερμανία. Μετά από σπουδές κινηματογράφου στη σχολή Λουί Λυμιέρ στο Παρίσι και στην INSAS των Βρυξελλών, έγινε σκηνοθέτης παιδικού θεάτρου και κλόουν. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει αρκετά φιλμ μικρού μήκους, μυθοπλασίας και ντοκυμανταίρ: Mae-deli-La-Breche (1980), Stade (1981), L’imitateur (1982), Sortie de secours (1983), E pericolososporgersi (1984) και De Boot (1985). Στη συνέχεια, έγραψε και σκηνοθέτησε τρεις μεγάλου μήκους ταινίες: Τοτό ο ήρωας (1991), που απέσπασε ένα βραβείο Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ των Καννών, Η όγδοη ημέρα (1996), που απέσπασε ένα βραβείο καλύτερης ερμηνείας στις Κάννες, και Ο Κανένας (2009), που απέφερε στον Ντορμέλ ένα βραβείο στο Φεστιβάλ της Βενετίας, τρία βραβεία Μαγκρίτ της βελγικής βιομηχανίας κινηματογράφου (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σκηνοθέτη και καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου), καθώς και το Βραβείο Κοινού στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου. Ο Ζάκο Βαν Ντορμέλ έχει σκηνοθετήσει επίσης για το θέατρο, όπως την παράσταση Est-cequ’on ne pourrait pas s’aimer un peu?. Το 2012 σκηνοθέτησε και την πρώτη του όπερα, τη Stradella του César Franck, με αφορμή την επαναλειτουργία της Βασιλικής Όπερας της Βαλλονίας στη Λιέγη. Στην ονειρική ατμόσφαιρα των παραγωγών του, ο Ζακό Βαν Ντορμέλ διερευνά τη δύναμη της φαντασίας και τη συνεισφορά των παιδικών βιωμάτων. Εδώ και τριάντα χρόνια έχει διαμορφώσει ένα δικό του ποιητικό και φιλόδοξο κόσμο, με μη-γραμμικές αφηγηματικές φόρμες.

ÂŠ Michiel Hendryckx

Διάλεξη Περφόρμανς

4—5 MAÏOY 2014

Rabih Mroué Pixelated Revolution ΣΤΕΓΗ | 5ος όροφος (Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου) | 19:00 Double Shooting Είχα αρκετό υλικό, αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Του έδωσα τον τίτλο Double Shooting [Διπλό Κλικ]. Αυτό το βίντεο υπήρξε ο καταλύτης για το Pixelated Revolution. Διπλό Κλικ. Το ένα είναι το κλικ της κάμερας και το άλλο είναι το κλικ του όπλου που πυροβολεί [shoot στα αγγλικά σημαίνει πυροβολώ, αλλά και κάνω «γύρισμα» ταινίας ή βίντεο]. Ο ένας χρησιμοποιεί το κλικ για τη ζωή του και ο άλλος για την επιβίωση του καθεστώτος του. Πώς θα μπορούσαμε να διαβάσουμε αυτό το βίντεο; Η διάρκεια του βίντεο είναι 1 λεπτό και 24 δευτερόλεπτα. Η λήψη γίνεται από κάποιον από τους πάνω ορόφους ενός κτιρίου που βρίσκεται σε μια οικιστική γειτονιά. Είναι σαφές ότι ο Σύριος εικονολήπτης τραβάει τις εικόνες από το παράθυρο ή το μπαλκόνι ενός διαμερίσματος. Στέκεται μέσα στο διαμέρισμα, κρατώντας στο χέρι το κινητό του τηλέφωνο και τραβάει αυτά που διαδραματίζονται απέξω. […] Ξαφνικά, το μάτι εστιάζει σε έναν ελεύθερο σκοπευτή που κρύβεται στο δρόμο, έχοντας στήσει ενέδρα πίσω από τον τοίχο ενός κτιρίου στη δεξιά γωνία. […] Η εικόνα τρεμοπαίζει, λες και το μάτι του παρατηρητή δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπει. Ξαφνικά, ο ελεύθερος σκοπευτής βλέπει το μάτι που τον παρακολουθεί. Μια φευγαλέα στιγμή, τα μάτια των δύο αντρών διασταυρώνονται, κι ύστερα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ο ελεύθερος σκοπευτής σηκώνει το όπλο του και στοχεύει προς το μάτι. Πυροβολεί και πετυχαίνει το στόχο του. Το μάτι πέφτει στο δάπεδο, στραμμένο προς το ταβάνι του δωματίου, κι εμείς βλέπουμε ό,τι βλέπει.

Η φωνή του εικονολήπτη που πυροβολήθηκε ακούγεται να λέει: «Με πέτυχε, με πέτυχε». Ύστερα τίποτα… Απόλυτη σιωπή… Η εικόνα σβήνει… Είναι νεκρός; Δεν το ξέρουμε.

Θα ήθελα να βρω σε αυτά τα βίντεο που έχουν τραβήξει διαδηλωτές από τη Συρία τη βεβαιότητα ότι είναι σε θέση να ταυτοποιήσουν τους δολοφόνους. Ότι το μάτι που καταγράφει τη σκηνή αρνείται το δικαίωμα στην αμνηστία για το μέλλον του δολοφόνου, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή για οποιονδήποτε λόγο, κάτι που δυστυχώς δεν συνέβη στην περίπτωση της δικής μου χώρας. Ήταν μια προσπάθειά μου να προβάλλω την εικόνα του δολοφόνου και να αποκαλύψω την ταυτότητά του. Ήταν μια επιθυμία μου να γίνει γνωστό το όνομά του, γιατί αλλιώς αυτός και οι υπόλοιποι εγκληματίες θα μπορούσαν αύριο να περπατούν ανάμεσά μας, ανώνυμοι, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Οι φονιάδες σαν αυτούς πρέπει να εμφανίζονται ενώπιον δικαστηρίου. Θα πρέπει να δικάζονται για τα εγκλήματά τους ή, στη χειρότερη περίπτωση, να αναλαμβάνουν την ηθική ευθύνη απέναντι στις οικογένειες των νεκρών. Rabih Mroué

Μια αντι-ακαδημαϊκή διάλεξη του Rabih Mroué (2012) Μετάφραση στα αγγλικά: Ziad Nawfal Συμπαραγωγή: Berlin Documentary Forum – HKW (Βερολίνο), Documenta 13 (Κάσσελ), The 2010 Spalding Gray Award (Performing Space 122 στη Νέα Υόρκη, Μουσείο Andy Warhol στο Πίττσμπουργκ, On the Boards στο Σηάτλ και Walker Art Center στη Μιννεάπολις) Ο Ραμπί Μρουέ ευχαριστεί τους: Lina Saneh, Tony Chakar, Sarmad Louis, Hito Steyerl, Elia Suleiman, Khalil Joreige and Joana Hadjithomas, Walid Raad, Bilal Khbeiz, Yousef Tohme, Paul Khodr, Christine Tohme, Manal Khader, Ziad Nawfal, Bernard Khoury, Stefan Tarnowski, Raseel Hadjian & Jowe Harfouche, Ashkal Alwan, Beirut Art Center και Kalamon, Beirut. Μετάφραση στα ελληνικά: Βασίλης Κιμούλης ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΥΣ

Περφόρμανς

4—5 MAÏOY 2014

Rabih Mroué Riding on a cloud ΣΤΕΓΗ | Μικρή Σκηνή | 21:00 Το Riding on a cloud είναι μια περφόρμανς βασισμένη στην ιστορία του αδελφού μου, Γιάσσερ. Στη διάρκεια της περφόρμανς, ο ίδιος αφηγείται θραύσματα της ζωής του με ένα μη-γραμμικό τρόπο. Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε αυτό το πρότζεκτ, ο Γιάσσερ ήταν τόσο ενθουσιασμένος που μου έδωσε σχεδόν όλα τα έγγραφα που είχε, το πιστοποιητικό γέννησης, ιατρικές εξετάσεις, τους ελέγχους από το σχολείο του, όλα τα άλμπουμ του με φωτογραφίες, την προσωπική του αλληλογραφία, τα όργανα που χρησιμοποιούσε για φυσιοθεραπεία στο σπίτι, τη συλλογή γραμματοσήμων του, κονκάρδες που είχε από μικρός, τα ανέκδοτα ποιήματά του κ.ά. Ήμουν μόνος μου με όλο αυτό τα υλικό. Τι να διαλέξω και τι να αφήσω; Πώς να αποφασίσω εάν αυτό το έγγραφο έχει μεγαλύτερη αξία από κάποιο άλλο; Με ποια σειρά θα πρέπει να βάλω αυτά τα έγγραφα για να διηγηθώ την ιστορία του με αυθεντικό τρόπο; Και τι σημαίνει τελικά αυθεντικότητα; Και ο Γιάσσερ θα συμφωνούσε άραγε με την ιστορία που πρόκειται να πω για τον ίδιο; Θα ήταν η δική του ιστορία ή ίσως κάποιου άλλου, μια φανταστική ιστορία;

Συγγραφή & Σκηνοθεσία: Rabih Mroué Με τη βοήθεια του Sarmad Louis στη σκηνοθεσία Ερμηνεία: Yasser Mroué Βοηθός Σκηνοθέτη: Petra Serhal Μετάφραση στα αγγλικά: Ziad Nawfal Με την υποστήριξη: Fonds Podiumkunsten, Prins Claus Fonds, Hivos & Stichting DOEN - (The Netherlands) Θερμές ευχαριστίες στους: Frie Leysen, Lina Saneh, Mroué's family (Souad, Ahmad, Ammar, Ziad, Maha, Mazen, Nabil and Fatima Bazzi), Ahlam Awada, Samar Maakaroun, Janine Broud, Karma and Nadi Louis. Ευχαριστίες: Hito Steyerl, Manal Khader, Eric Baudelaire, Paul Khodr, Lamia Joreige, Joanna Hadjithomas and Khalil Joreige, Fariba Derakhshani, Mohamad Hojeiry, Matthias Lilienthal, Ali Zuraik, Louis Family, Hagop Derghougassian, Ziad Mroué, Christine Tohmé and Ashkal Alwan. Μετάφραση στα ελληνικά: Βασίλης Κιμούλης ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΥΣ

Rabih Mroué ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ Δευτέρα 5 Μαΐου 2014 Συζήτηση μετά την περφόρμανς Riding on a cloud Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Rabih Mroué

Ο Ραμπί Μρουέ γεννήθηκε το 1967 στη Βηρυτό του Λιβάνου, όπου εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται, ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, εικαστικός καλλιτέχνης και συντάκτης στο λιβανέζικο περιοδικό Kalamon, αλλά και στο νεοϋορκέζικο TDR. Συνιδρυτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου Τεχνών της Βηρυτού, είναι επίσης επισκέπτης καθηγητής στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο “Interweaving Performance Cultures” του Freie Universität του Βερολίνου για το ακαδημαϊκό έτος 2013-14. Πρόσφατες εκθέσεις του: dOCUMENTA 13, Κάσσελ (2012), Templhof, Βερολίνο – Hebbel theater, the world UnFair exhibition (2012), Lunds konsthall, Λουντ (2011), Iniva (Institute of International Visual Arts), Λονδίνο (2011), Württembergischer Kunstverein, Στουτγάρδη (2011), tranzitdisplay, Πράγα (2011), BAK, basis voor actuele kunst, Ουτρέχτη (2010), Performa 09, Νέα Υόρκη (2009), 11η Διεθνές Μπιεννάλε Κωνσταντινούπολης (2009), Tarjama/Translation, Queens Museum of Art, Νέα Υόρκη (2009), Soft Manipulation – Who is afraid of the new now?, Casino Luxembourg, Λουξεμβούργο (2009), Sharjah Biennale, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (2009), Medium Religion, ZKM / Zentrum für Kunst und Medientechnologie, Καρλσρούη (2008), Les Inquiets / 5 artistes sous la pression de la guerre, Centre national d'art et de culture Georges Pompidou, Παρίσι (2008). Το 2010 έλαβε καλλιτεχνική χορηγία Θεάτρου/Παραστατικών Τεχνών από το Foundation of Contemporary Arts 2010 της Νέας Υόρκης, ενώ το 2011 τιμήθηκε με τα βραβεία Spalding Gray Award και Prince Clause Award. Θεατρικά του έργα: 33 tours et quelques seconds (2012), The Pixelated Revolution (2012), The Inhabitants of images (2008), Who’s Afraid of Representation (2005) και άλλα...

ÂŠ Houssam Mcheimech

ÂŠ BERLIN [berlinberlin.be]

5—6 MAÏOY 2014

Διεθνές Συμπόσιο «Μedia, Πολιτική, Περφόρμανς: Ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) στο δημόσιο χώρο»

Στο πλαίσιο του 1ου Fast Forward Festival η Στέγη, σε συνεργασία με την Ομάδα Εργασίας Intermediality in Theatre and Performance της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τη Θεατρική Έρευνα (ΙFTR), διοργανώνει διήμερο διεθνές συνέδριο με θέμα «Μedia, Πολιτική, Περφόρμανς: Ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) στο δημόσιο χώρο». Ειδικότερα, το συνέδριο θα εξετάσει θέματα όπως: Ποιος είναι ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) και της περφόρμανς σε ένα δημόσιο χώρο διαμεσολαβημένο από τα Μedia; Πώς απαντούν το διαμεσικό θέατρο και η περφόρμανς στα τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι η οικονομική κρίση στις Δυτικές κοινωνίες, τα επαναστατικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο ή η διόγκωση της εταιρικής κουλτούρας και της κουλτούρας του κυβερνοχώρου; Ποιοι είναι οι ρόλοι που οι πολίτες/θεατές καλούνται να αναλάβουν σε έναν κόσμο διαμεσολαβημένο από τα Μedia; Ποιες είναι οι λειτουργίες της εμβύθισης (immersion) και της ενεργούς συμμετοχής τους στην παρούσα φάση των κρίσιμων μετασχηματισμών του δημόσιου χώρου; Το συμπόσιο περιλαμβάνει ένα ακαδημαϊκό πρόγραμμα εισηγήσεων, pecha kucha παρουσιάσεις και δραματοποιημένες παρεμβάσεις.

Επιστημονική επιμέλεια και οργάνωση συνεδρίου: Dr. Aneta Mancewicz: Επικεφαλής Λέκτορας Θεάτρου, Συντονίστρια κατεύθυνσης πτυχίου στο Θέατρο και την Επαγγελματική Πρακτική, Συντονίστρια κατεύθυνσης πτυχίου στις Σπουδές Αγγλικών και Θεάτρου, Πανεπιστήμιο του Μπέντφορντσαϊρ (Αγγλία) Dr. Ralf Remshardt: Καθηγητής Θεάτρου, Συντονιστής Προγράμματος Παραστάσεων Αποφοίτων, Σχολή Θεάτρου και Χορού, Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (ΗΠΑ) Δρ Κάτια Αρφαρά: Ιστορικός Τέχνης και Θεατρολόγος, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου & Χορού, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Γραμματεία και συντονισμός: Μαρίνα Τρουπή

Scientific and organising committee: Dr Aneta Mancewicz: Senior Lecturer in Theatre, Course Co-ordinator BA (Hons) in Theatre and Professional Practice, Course Co-ordinator BA (Hons) in English and Theatre Studies, University of Bedfordshire Dr Ralf Remshardt: Professor of Theatre, Graduate Performance Program Coordinator, School of Theatre and Dance, University of Florida Dr Katia Arfara: Art historian & theater specialist, Artistic Director of Theater and Dance at the Onassis Cultural Center Coordination and administrative assistance: Marina Troupi

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΜΑÏΟΥ 2014 Στέγη | Κεντρική Σκηνή 14:00 – 14:30 Εισαγωγή / Introduction Katia Arfara, Aneta Mancewicz, Ralf Remshardt

ΤΡΙΤΗ 6 ΜΑÏΟΥ 2014 Στέγη | Μικρή Σκηνή 9:30 – 11:00 3ο Πάνελ: Διαμεσικές αφηγήσεις στη μετα-ανθρώπινη εποχή / Intermedial Narratives and/in Post-Human Landscapes

14:30 - 16:00 1ο Πάνελ: Διαμεσικότητα, θεατρικότητα, επιτελεστικότητα / Intermediality, Theatricality, Performativity

Chair: Marina Kotzamani (University of Peloponnese) Respondent: Johan Callens (Free University of Brussels)

Chair: Savvas Patsalidis (Aristotle University of Thessaloniki) Respondent: Andy Lavender (University of Surrey) • Chiel Kattenbelt (Utrecht University): “Intermedial Theatre in a Mediatized Culture” • Jean-Marc Larrue (Université de Montréal): “From Theatricality to Performativity to Theatricality: Intermediality as Politics” • Marcello Vitali-Rosati (Université de Montréal): “Performance and Indecision: The Question of Freedom” • Simon Hagemann (University of La Sorbonne Nouvelle Paris 3): “Political Strategies of Performance and Media Art in Digital Trans- and Posthumanist Culture”

16:30 – 18:00 2ο Πάνελ: Διαμεσικότητα και θέαση / Intermediality and Spectatorship

• Avra Sidiropoulou (Open University of Cyprus): “Screens on Stage – Identities at Risk: Embracing Mediation in Postmodern Performance” • P.A. Skantze (Roehampton University): “Repeat Colonial, Fast Forward Rewind” • Eirini Nedelkopoulou (York St John University): “Performing Participation into the Open Air – KMA’s Congregation” • Kristof van Baarle (Ghent University): “Illusions of Dissensus and Consensus in Kris Verdonck’s M, a Reflection and ISOS”

11:30 – 13:00

4ο Πάνελ: Διαμεσικότητα, ακτιβισμός και κοινωνικά μέσα στη μετακομμουνιστι- κή εποχή / Intermediality, Activism and Social Media in the Post-Communist Era

Chair: Katia Arfara (Onassis Cultural Centre) Respondent: Ralf Remshardt (University of Florida)

Chair: Rosie Klich (University of Kent) Respondent: Aneta Mancewicz (University of Bedfordshire)

• Andy Lavender (University of Surrey): ”The Visible Voice (or, The Word Made Flesh): Political Presence and Performative Utterance in the Public Sphere” • Styliani Keramida (University of London): “Intermedial Practices and Spectatorship: Prometheus in Athens by Rimini Protokoll” • Sigrid Merx (Utrecht University): “Do We Agree on What We Think We See? Intermedial Confusion in Public Space in Dries Verhoeven’s Ceci N’est Pas” • Rosie Klich (University of Kent): “Amplifying Sensory Spaces: The In and Out-Puts of Headphone Theatre”

• Elena Marchevska (London South Bank University): “The One Who Sings, Means Well – The Politics of Self-Organised Choirs and Performative Street Actions in the Former Republic of Macedonia” • Olga Danylyuk (University of London): “Empire Strikes Back. The Failure of ‘Colour Revolution’ Model in Ukraine, 2015” • Aksana Haiko: “The Beginning of Internet-Theatre in Belarus as Reaction to Censorship” • Riina Ourass (University of Tartu): “Scenes of Crisis: “The Rise and Fall of Estonia” in Theatre NO99

ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

14:30 – 16:00 5ο Πάνελ: Διαμεσικότητα και «ζωντανές» πολιτικές πρακτικές / Intermediality and "Live" Politics Chair: Chiel Kattenbelt (Utrecht University) Respondent: Sigrid Merx (Utrecht University) • Karen Savage (University of Lincoln): “Covering the Coverage: Copying News and Performative Reporting” • Flora Pitrolo (Roehampton University): “Just a Little Bit: Some Notes on the Inhabitable Image” • Selby Wynn Schwartz (Columbia University): “Acting in Concert: Well Contested Sites” • Paul Clarke (University of Bristol): “Uninvited Guests’ Make Better Please: Profaning the News Media, Democratic Apparatus and Political Consensus” ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

CAMP 22:00 – 23:00 Παρουσιάσεις Pecha Kucha / Pecha Kucha Presentations «Διαμεσικές καλλιτεχνικές και επιμελητικές πρακτικές» / “Intermedial Artistic and Curatorial Practices” Chairs: Katia Arfara, Aneta Mancewicz, Ralf Remshardt • SimulActor: “Mediation – Intimidation” • Sozita Goudouna (University of London): "Devised & Mediated Nature: Transitive Public Terrains and the Incursion of Media Ecology" • Marta Keil (Polish Academy of Science's Art Institute): "Curatorial Strategies in Contemporary Performing Arts in Europe. Curator as a Producer of Culture and a Significant Figure in the Processes of Contemporary Culture’s Creation in the Age of Late Capitalism in Europe after the Year 1989." • Christiana Galanopoulou (Art historian, MIRfestival artistic director): "Art in the Public Space and Citizenship in Athens" ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

FFF PROGRAMME 27 April - 3 May Rimini Protokoll Situation Rooms Cultural Centre "Hellenic Cosmos", 254 Pireos str., Tavros (Building 56) 14:00 | 16:00 | 18:00 | 20:00 | 22:00 Situation Rooms gathers together 20 people from various continents, whose biographies have been shaped by weapons in a film set that recreates the globalised world of pistols and rocket-propelled grenades, of rulers and refugees. Situation Rooms is a multiple simultaneous cinema; augmented reality as three-dimensional as only theatre can be!" IN GREEK

2-11 May Dries Verhoeven No Man’s Land Starting point: Metro station Monastiraki Μon - Fr 17:00 | 20:00 | 22:00 On Weekends 15:00 | 17:00 | 20:00 | 22:00 The distinguished Dutch director and visual artists Dries Verhoeven stages a peripatetic performance / political act in the streets of Athens. Twenty viewers and twenty economic immigrants / political refugees come together in a downtown Athens station. No Man’s Land has been specially adapted for performance in Athens where, according to its creator, “conditions are urgent enough to demand a moving, poetic and meaningful response to the question: “What can a multicultural environment mean?” IN GREEK

2-3 May BERLIN theatre company Jerusalem OCC | Upper Stage | 19:00 Jerusalem (2013) is both a performance-film and a visual installation. The work, which its creators define as a “portrait of a city”, is based on a singular combining of videos shot in Jerusalem—from the Wailing Wall to the Palestinian camps—and interviews with its inhabitants: Jews, Muslims and Christians. To create it, the Berlin theatre company has visited Jerusalem in 2003 and returned to the city last year in order to trace the sociopolitical changes that had come about in the city over the decade. SCREENING IN ENGLISH, WITH GREEK SUBTITLES

2-4 May Michèle Anne De Mey - Jaco Van Dormael Κiss & Cry OCC | Main Stage | 20:30 The important Belgian choreographer and dancer and the award-winning film-maker present a dance spectacle in miniature, that tests the boundaries of both dance and cinema. The dancers’ hands and fingers are all we see and they emerge as the ideal narrators of a tale of love and forgetting. Microcameras film and project this miniature, magical, choreographic world onto a big screen, stimulating a visual and emotional awakening in the audience. IN FRENCH WITH RECORDED TRANSLATION IN GREEK

4-5 May Rabih Mroué Pixelated Revolution OCC | 5th floor (Young Theatre Workshop) | 19:00 A talk/performance its creator describes as “antiacademic”, which starts with the observation that “The Syrian people is filming its own death”. Mroue’s work is a comment on eye-witness records of the cold-blooded murder of unarmed civilians in the city of Homs, Syria, and the subsequent reproduction of these videos and photographs on the Internet and social networks. IN ENGLISH WITH GREEK SURTITLES

4-5 May Rabih Mroué Riding on a cloud OCC | Upper Stage | 21:00 The title of this idiosyncratic and moving “family” performance is borrowed from a poetry collection by Yasser Mroue, Rabih’s brother. The two brothers share top billing in this performance in which Yasser comments on the events that redefined his existence and his dreams in his own way, reciting his poems, while Rabih demystifies a series of constructed narratives relating to the events of the war in order to call into question established perceptions and collective self-delusions. IN ENGLISH, WITH GREEK SUBTITLES

5-6 May International Symposium "Media, Politics, Performance: The Role of Intermedial Theatre in the Public Space" The OCC, in collaboration with the Intermediality in Theatre and Performance working group of the International Federation for Theatre Research (ΙFTR), is staging a two-day international conference. The symposium includes an academic programme of talks, pecha kucha presentations and dramatic interventions. OCC (Main Stage & Upper Stage) CAMP (4 Efpolidos & 2 Apellou str., Kotzia Square, Athens) IN ENGLISH WITH Simultaneous translation IN GREEK

FFF FAST FORWARD FESTIVAL

SGT.GR

FAST FORWARD FESTIVAL (FFF) Καλλιτεχνική διεύθυνση: Κάτια Αρφαρά Διεύθυνση παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου Τεχνική διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ & MARKETING Διευθύντρια: Αφροδίτη Παναγιωτάκου ΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ Συντελεστές εντύπου Επιλογή κειμένων και επιμέλεια εκδόσης: Χριστίνα Κοσμόγλου Μετάφραση και επιμέλεια κειμένων προγράμματος: Βασίλης Δουβίτσας Σχεδιασμός: beetroot.gr

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Με την υποστήριξη:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

Διευθύνση Επικοινωνίας & MarkΕting Τμήμα Εκδόσεων

SGT.GR