ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΈΝΟΙ TOY ΦΙΌΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΈΦΣΚΙ
KONSTANTIN BOGOMOLOV
Ακατάλληλο για ανηλίκους Το έργο παρουσιάζεται με αγγλικούς υπέρτιτλους σε όλες τις παραστάσεις. ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Πέμπτη 23 Νοεμβρίου Masterclass από τον Konstantin Bogomolov
ΘΕΑΤΡΟ 22.11–10.12.2017 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ 20:00
Παρασκευή 24 Νοεμβρίου Μετά την παράσταση, συζήτηση με τον Κονσταντίν Μπογκομόλοφ Συντονισμός: Γιώργος Βέλτσος, συγγραφέας
ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΈΝΟΙ TOY ΦΙΌΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΈΦΣΚΙ
KONSTAN BOGOMO Για πρώτη φορά, ένας ξένος δημιουργός σκηνοθετεί Έλ λ η ν ε ς η θ ο π ο ι ο ύ ς στη Στέγη. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Ο «τα ρ α ξ ί α ς » του ρωσικού θεάτρου Κονσταντίν Μπογκομόλοφ αποθεώθηκε από το ελληνικό κοινό με τους Κα ρ α μ ά ζ ο φ το 2016 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Τώρα, οι χίλιες σελίδες των Δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ω ν ζωντανεύουν με φόντο το «σήμερα» και κεντρική φιγούρα έναν αλλόκοτο «Μεσσία». ©2017-18, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ Ο σκοπός της τέχνης – να προσβάλλει αξίες. Όχι να τις διαφυλάττει, όχι να τις προστατεύει – αλλά να τις προσβάλλει. Όσο πιο επιδέξια και ραφιναρισμένη είναι αυτή η επίθεση – τόσο πιο πολλές ψυχικές και νοητικές προσπάθειες θα χρειαστεί να καταβληθούν από την πλευρά του κοινού (αναγνώστες, θεατές) για να προστατεύσει τις αξίες του. Όσο πιο έντονη είναι η μάχη – τόσο μεγαλύτερο αποτέλεσμα θα επιτευχθεί. Σε αυτή τη μάχη, οι πραγματικές αξίες θα αντέξουν και οι άνθρωποι θα τις νιώσουν ως φρέσκες και νέες και πραγματικές. Σε αυτή τη μάχη, οι ψεύτικες αξίες θα καταρρεύσουν. Ο σκοπός της τέχνης – να προσβάλλει αξίες. Ανάμεσά τους, τις πιο προφανείς και αναγνωρισμένες. Η τέχνη γεννιέται από αμφιβολίες και παράγει αμφιβολίες. Κονσταντίν Μπογκομόλοφ Αθήνα, Νοέμβριος 2017
Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης
NTIN OLOV
Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης
ΠΕΡΊΛΗΨΗ Οι Δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ο ι εστιάζουν στη δράση ενός κύκλου νεαρών μηδενιστών σε μια ρωσική επαρχιακή πόλη, στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα από τα κύρια πρόσωπα είναι ο αμφιλεγόμενος Πέτρος Βερχοβένσκι, ο οποίος, ως μέγας συνωμότης και δολοπλόκος, αναγορεύει αυτόκλητα σε «αρχηγό» της επαναστατικής λέσχης τον Νικολάι Σταυρόγκιν, έναν μυστηριώδη αριστοκράτη με ακόλαστο έως και εγκληματικό παρελθόν. Ο τελευταίος είναι και ο πραγματικός πρωταγωνιστής των Δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ω ν · σύμφωνα με τον Ντοστογιέφσκι, «είναι μια ασυνήθιστη δύναμη που ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να αντέξει». Σχεδόν όλα τα πρόσωπα του έργου έλκονται από την αινιγματική μορφή του Σταυρόγκιν, αντιμετωπίζοντάς τον σαν έναν αλλόκοτο Μεσσία. Οι γυναίκες –από την ανάπηρη Μαρία μέχρι την κοσμική Λίζα και τη Μαρία Σάτοβα– τον ερωτεύονται, και οι άνδρες –από τον ημιπαράφρονα Λεμπιάτκιν μέχρι τον ψευδοφιλόσοφο Σάτοφ και τον αυτοκτονικό Κυρίλοφ– σαγηνεύονται από την αινιγματική του παρουσία. Μια σειρά από παράξενα γεγονότα, ενορχηστρωμένα σε μεγάλο βαθμό από τον Βερχοβένσκι, θα συνταράξουν τις ζωές όλων. Βαθιά εξομολογητικό αλλά και σαρκαστικό κείμενο, πολιτικός λίβελος και, ταυτόχρονα, αστυνομικό θρίλερ, ιστορικό δοκίμιο αλλά και φιλοσοφικό μανιφέστο, Ο ι δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ο ι είναι πολλά περισσότερα από ένα πολιτικό «κατηγορώ» εναντίον των μηδενιστών της δεκαετίας του 1860, με τους οποίους για ένα διάστημα συντάχθηκε ο Ντοστογιέφσκι, πληρώνοντας σκληρό τίμημα για την επαναστατική του δράση.
Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε ηλικία περίπου 50 ετών, γράφει και ξαναγράφει τις 1.000 σελίδες των Δαιμ ο ν ι σ μ έ ν ω ν (1870-72), ανάμεσα σε συχνές κρίσεις επιληψίας και εξίσου συχνές κρίσεις χαρτοπαιξίας, για να δημοσιευτούν σε συνέχειες στο λογοτεχνικό περιοδικό Ρούσκ ι ι Β έ σ τ ν ι κ (Ρωσικός Αγγελιαφόρος).
ΤΑ ΔΎΟ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΠΟΥ ΓΈΝΝΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΑΙ Μ Ο Ν Ι Σ Μ Έ Ν Ο Υ Σ 1844
Ο Ντοστογιέφσκι συλλαμβάνεται από την τσαρική αστυνομία με την κατηγορία της συμμετοχής σε συνομωσία και καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με άλλα μέλη του λεγόμενου «Κύκλου Πετρασέφσκι», μιας ριζοσπαστικής ομάδας φιλελεύθερων σοσιαλιστών της Αγίας Πετρούπολης. Ενώ, όμως, βρίσκεται ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος, ο τσάρος Νικόλαος Α΄ τού απονέμει χάρη, μετατρέποντας την ποινή σε καταναγκαστικά έργα και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Ο Ντοστογιέφσκι περνά τα επόμενα τέσσερα χρόνια εξόριστος στη Σιβηρία. Η εμπειρία αυτή είναι καθοριστική για τις μετέπειτα πεποιθήσεις του, κάνοντάς τον ιδιαίτερα σκεπτικιστή απέναντι στην ιδέα της επανάστασης.
1869
Το πτώμα ενός φοιτητή της Γεωπονικής Ακαδημίας της Μόσχας ανασύρεται από μια μικρή λίμνη. Προτού ριχτεί στα παγωμένα νερά, ο νεαρός είχε ξυλοκοπηθεί, στραγγαλιστεί και πυροβοληθεί από τους μέχρι πρότινος συντρόφους του της Λαϊκής Εκδίκησης, της επαναστατικής οργάνωσης που είχε ιδρύσει ο περιβόητος μηδενιστής Σεργκέι Νετσάγεφ (1847-1882), κυρίαρχη μορφή των προεπαναστατικών χρόνων. Όπως αποδείχθηκε, η εκτέλεση του φοιτητή διαπράχθηκε με την προτροπή και την προσωπική συμμετοχή του Νετσάγεφ, ο οποίος συνιστά το πρότυπο για τον Βερχοβένσκι των Δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ω ν .
ΚΟΝΣΤΑΝΤΊΝ ΜΠΟΓΚΟΜΌΛΟΦ Ριζοσπαστικός, αισθητικά και πολιτικά, ο Κονσταντίν Μπογκομόλοφ (γενν. 1975) έχει χαρακτηριστεί από τον διεθνή Τύπο ως το e n f a n t t e r r i b l e του ρωσικού θεάτρου. Οι γονείς του ήταν κριτικοί κινηματογράφου. Ο ίδιος σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Λεμονόσοφ (Lomonosov Moscow State University, MSU) και σκηνοθεσία στη Ρωσική Ακαδημία Τεχνών (RATIGITIS). Κάτοχος πολλών βραβείων και διακρίσεων στη χώρα του και συνεργάτης ιστορικών ρωσικών θεάτρων (Θέατρο Τέχνης της Μόσχας και Θέατρο Λενινιστικής Κομσομόλ / Lenkom), ο Μπογκομόλοφ έχει παρουσιάσει επίσης τη δουλειά του σε εξίσου σημαντικά ευρωπαϊκά θέατρα και διεθνή φεστιβάλ θεάτρου, όπως το Εθνικό Θέατρο της Πολωνίας στη Βαρσοβία, το Festwochen στη Βιέννη και το Theaterformen στο Ανόβερο. Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από είκοσι παραστάσεις, υπογράφοντας συνήθως και τη δραματουργία/διασκευή. Μεταξύ άλλων, έχει ανεβάσει τα έργα (θεατρικά ή μυθιστορήματα) Ι φ ι γ έ ν ε ι α ε ν Α υ λ ί δ ι του Ευριπίδη, Π ο λ ύ κ α κ ό γ ι α τ ο τ ί π ο τ α και Β α σ ι λ ι ά ς Λ η ρ του Σαίξπηρ, Μ α ύ ρ ο χ ι ό ν ι του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Η Δ ί κ η του Franz Kafka, Ο Γ λ ά ρ ο ς και Π λ α τ ό ν ο φ του Α.Π. Τσέχοφ, Γα ρ γ α ν τ ο ύ α ς κ α ι Π α ν τ α γ κ ρ υ έ λ του François Rabelais, Ο δ ρ ά κ ο ς του Γεβγένι Σβαρτς, O π ά γ ο ς του Vladimir Sorokin, Π α ν τ ρ ε μ έ ν α ζ ε υ γ ά ρ ι α , μια παράσταση βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Woody Allen, καθώς και τα έργα του Ντοστογιέφσκι Η λ ί θ ι ο ς , Α δ ε ρ φ ο ί Κ α ρ α μ ά ζ ο φ και Έ γ κ λ η μ α κ α ι τ ι μ ω ρ ί α .
Ο Κ ο ν σ τ α ν τ ί ν Μ π ο γ κ ο μ ό λ ο φ συνηθίζει στις παραστάσεις του να αναθέτει τους ανδρικούς ρόλους σε γυναίκες ηθοποιούς και, αντίστροφα, τους γυναικείους σε άνδρες, ενώ ανατοποθετεί επίσης τον τό π ο και τον χ ρ ό ν ο της δράσης. Στους Δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ο υ ς , τον ρόλο του Σταυρόγκιν ερμηνεύει η Έλενα Τοπαλίδου, ενώ οι ήρωες του έργου «δραπετεύουν» από τους προεπαναστατικούς χρόνους και τη Ρωσία για να μεταφερθούν σε έναν πιο σημερινό, αλλά εξίσου παράδοξο και μεταβατικό χωροχρόνο με εκείνον του πρωτότυπου.
KONSTANTIN
Φωτογραφία © Χρήστος Σαρρής
BO G O M O L OV
Σκηνοθεσία & Διασκευή: Konstantin Bogomolov Μετάφραση: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου Σκηνικά & Κοστούμια: Larisa Lomakina Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Δρακουλαράκος Δραματουργική Επεξεργασία Μετάφρασης: Έρι Κύργια Διερμηνέας Προβών: Ιρίνα Σμυσλιάεβα- Σταθοπούλου Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου, Χρύσα Κουγιουμτζή Βοηθός Σκηνογράφου: Μυρτώ Λάμπρου Boηθός Ενδυματολόγου: Δάφνη Ηλιοπούλου Ηχολήπτης Παράστασης: Ιωσήφ Τζιαμπαζίδης Οπερατέρ: Πυγμαλίων Καλημέρης
Special Effects: Μιχάλης Σαμιώτης, Προκόπης Βλασερός, Μαρία Στάικου Ειδικές Κατασκευές: Γιάννης Βούλγαρης, Αμαλία Θεοδωροπούλου, Δημήτρης Λαζούλος, Χρήστος Ξενιτόπουλος, Σωκρατης Παπαδόπουλος Κατασκευή κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη
Κατασκευή Σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio
Στο video εμφανίζεται η μικρή Άρτεμις Γκίζα.
Ερμηνεύουν: Χρύσα Κουγιουμτζή, Έλενα Μεγγρέλη, Άρης Μπαλής, Αντώνης Μυριαγκός, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Μαρία Πανουργιά, Γιάννης Παπαδόπουλος, Έλενα Τοπαλίδου, Αινείας Τσαμάτης, Μιλτιάδης Φιορέντζης
Διεύθυνση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη, Μαρία Δούρου Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους Valery Vasukov και Ilia Shagalov Επίσης, ευχαριστούμε θερμά τους: οικογένεια Προβή, Κώστα Λαμπρόπουλο, Γιάννη και Σταύρο Μπόνη, Καλλιρρόη Παπαδοπούλου και Φρέντυ Γκίζα Με αγγλικούς υπέρτιτλους σε όλες τις παραστάσεις. (Μετάφραση υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη) Οι Δαιμονισμένοι του Ντοστογιέφσκι κυκλοφορούν στα ελληνικά σε δύο εξαιρετικές εκδόσεις: σε μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου (εκδ. Γκοβόστη, 2014, α΄ έκδοση 1947) και σε μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου (εκδ. Ίνδικτος, 2008).
Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης
«ΕΊΜΑΙ ΠΑΙΔΊ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ ΜΟΥ, ΠΑΙΔΊ ΤΗΣ Δ Υ Σ Π Ι Σ Τ Ί Α Σ ΚΑΙ ΤΗΣ Α Μ Φ Ι Β Ο Λ Ί Α Σ , ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΈΧΡΙ (ΤΟ ΞΈΡΩ ΑΥΤΌ) ΤΟΝ ΘΆΝΑΤΟ.» Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
ΦΙΟΝΤΌΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΈΦΣΚΙ Γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός γιατρός και, έπειτα, διευθυντής πτωχοκομείου και κτηματίας. Η μητέρα του, την οποία έχασε σε ηλικία 16 ετών, ήταν κόρη εμπόρων. Το 1839 ο πατέρας του δολοφονήθηκε στο κτήμα της οικογένειας, με τις υποψίες να βαραίνουν αρχικά τους χωρικούς που εργάζονταν σε αυτό. Η πατροκτονία αποτελεί σταθερό μοτίβο στο έργο του Ντοστογιέφσκι και κεντρικό άξονα του τελευταίου έργου του, Ο ι α δ ε λ φ ο ί Κ α ρ α μ ά ζ ο φ . Το 1842 αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης με τον βαθμό του υπολοχαγού. Δύο χρόνια αργότερα, απαρνήθηκε κάθε άλλου είδους εργασία για να αφιερωθεί στο μεγάλο πάθος του: τη λογοτεχνία. Ένα άλλο ισόβιο πάθος του ήταν τα τυχερά παιχνίδια, που τον οδηγούσε διαρκώς στο χείλος της χρεοκοπίας και τον υποχρέωνε να γράφει και να εκδίδει εσπευσμένα τα έργα του, προκειμένου να αποπληρώνει τους δανειστές του. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά, τα δύο από τα οποία πέθαναν μικρά.
Το 1844 συνελήφθη για συμμετοχή σε πολιτική συνομωσία και, μετά από οχτάμηνη κράτηση, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος, κοινοποιήθηκε η ελάφρυνση της ποινής του και ο Ντοστογιέφσκι εξορίστηκε στη Σιβηρία, σε τετραετή καταναγκαστικά έργα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τότε ξεκίνησαν να τον βασανίζουν οι πρώτες κρίσεις επιληψίας. Το 1845 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Φ τ ω χ ο ί ά ν θ ρ ω π ο ι , το οποίο έτυχε ευρείας αποδοχής τόσο από τους αναγνώστες όσο και από τους κριτικούς. Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, Ο σ ω σ ί α ς (1846), Τ ο χ ρ ο ν ι κ ό τ η ς Π ε τ ρ ο ύ π ο λ η ς (1847), Λ ε υ κ έ ς ν ύ χ τ ε ς (1848), Τ α π ε ι ν ο ί κ α ι κ α τ α φ ρ ο ν ε μ έ ν ο ι (1861), Σ η μ ε ι ώ σ ε ι ς α π ό τ ο σ π ί τ ι τ ω ν π ε θ α μ έ ν ω ν (1861), Τ ο υ π ό γ ε ι ο (1864) και, βέβαια, τα εμβληματικά μυθιστορήματα Έ γ κ λ η μ α κ α ι τ ι μ ω ρ ί α (1866), Ο π α ί κ τ η ς (1867), Ο η λ ί θ ι ο ς (1869) και Ο ι δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ο ι (1870-72).
Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης
Το 1879 ολοκλήρωσε το έργο Ο ι α δ ε λ φ ο ί Κ α ρ α μ ά ζ ο φ . Ο Ντοστογιέφσκι το είχε σχεδιάσει για να αποτελέσει το πρώτο μέρος μιας επικής τριλογίας με τίτλο Η ζ ω ή ε ν ό ς μ ε γ ά λ ο υ α μ α ρ τ ω λ ο ύ . Ο θάνατός του από πνευμονική αιμορραγία, το 1881, σε ηλικία εξήντα ετών, δεν του επέτρεψε να υλοποιήσει την πρόθεσή του.
ΜΙΑ ΠΑΡΆΣΤΑΣ Η ΓΙΑ ΤΟ Ν Π Ό Θ Ο Τ Η Σ Ζ Ω Ή Σ Κ Α Ι Τ Η Σ Α Γ Ή Ν Η Τ Ο Υ Θ Α Ν Ά Τ ΟΥ
«Η ζωή είναι πόν ο ς , η ζωή είναι φό β ο ς και ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος. Τώρα πια τα πάντα είναι πόνος και φόβος. Τώρα πια ο άνθρωπος αγαπάει τη ζωή, επειδή αγαπάει τον πόνο και τον φόβο. Η ζωή τώρα προσφέρεται με αντίτιμο τον πόνο και τον φόβο, εδώ έγκειται όλη η απάτη. Τώρα ο άνθρωπος δεν είναι ακόμη εκείνος ο άνθρωπος. Θα υπάρξει ένας νέος άνθρωπος, ευτυχισμένος και περήφανος. Που δεν θα νοιάζεται αν θα ζήσει ή όχι, αυτός θα είναι ο νέος άνθρωπος. Όπ ο ι ο ς ν ι κ ή σ ε ι τ ο ν π ό ν ο κ α ι τ ο ν φ ό β ο , θ α γ ί ν ε ι θ ε ό ς . Κι ο θεός που υπάρχει, δεν θα υπάρχει» Απόσπασμα από την παράσταση
«Στις ταραγμένες μέρες της νεότητάς του, ο Ντοστογιέφσκι είχε ονειρευτεί κι αυτός τη σοσιαλισ τ ι κ ή ο υ τ ο π ί α κι απέχτησε σύνδεσμο, συνωμότησε μάλιστα με μερικές εξημμένες κεφαλές· η φυλάκιση όμως και η εξορία ενίσχυσαν τη θρησκευτικότητά του κι εξαλείψανε κάθε ίχνος επαναστατικού πνεύματος μέσα του. […] Το credo του βασιζότανε πλέον στην πεποίθηση πως η χριστιανική α ρ χ ή τ η ς α δ ε λ φ ι κ ή ς α γ ά π η ς ήταν ικανή να λύσει όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Περιλάμβανε επίσης το δόγμα ότι ο ρωσικός λαός είναι μοναδικός και η αποστολή του μεσσιανική…»
Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης
Αβραάμ Γιαρμολίνσκη, από το επίμετρο του βιβλίου Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Ο ι δ α ι μ ο ν ι σ μ έ ν ο ι , μτφρ. Άρης Αλεξάνδρου, εκδόσεις Γκοβόστη, 2014.
Age guidance: 18+ With English surtitles
THEATRE 22.11–10.12.2017 MAIN STAGE 20:00
DEMONS BY FYODOR DOSTOYEVSKY
KONSTANTIN BOGOMOLOV
Nihilists and prophet s , t e r r o r i s t s a n d r e v o l u t i o n a r i e s , assassins and peopl e c o m m i t t i n g s u i c i d e s w a r m the Onassis Cultural Centre. This is the first time that the OCC invites a foreign director to work with Greek actors. The choice is no coincidence. The vast fictional material of the D e m o n s (1870–72) is adapted for the theatre by the innovative Russian director Konstantin Bogomolov (b. 1975), who was introduced to the Greek public in 2016 with The K a r a m a z o v s , a production that was enthusiastically received by both critics and the public.
©2017-18, Onassis Cultural Centre-Athens
DIRECTOR’S NOTE The aim of art – to attack values. Not to preserve them, not to protect them – but to attack. The more talented and sophisticated this attack – the more efforts of soul and mind from spectators (readers, viewers) part will be spent to protect their values. The more intensive this battle – the more effect will be achieved. In this battle real values will stand and people will feel them as fresh and new and real. In this battle fake values will fall down. The aim of art – to attack values. Including most evident and acknowledged. Art rises from doubts and produces doubts. Konstantin Bogomolov Athens, November 2017
DEMONS, THE NOVEL Written by Fyodor Dostoyevsky in 1870-2, after his return from Siberian exile, this epic novel chronicles the strange and chaotic events that occur in a fictional Russian town as it becomes the arena of an attempted revolution orchestrated by a group of nihilists. Pyotr Verkhovensky is the master conspirator. Yet, the mysterious aristocratic figure of Nikolai Stavrogin dominates the book, exercising an extraordinary influence over the hearts and minds of almost all characters.
PARALLEL EVENTS Thursday 23 November Masterclass by Konstantin Bogomolov Friday 24 November After performance talk with Konstantin Bogomolov Chaired by George Veltsos, author
Direction, Adaptation: Konstantin Bogomolov Translation: Alexandra Ioannidou Set - Costumes: Larisa Lomakina Lighting Designer: Yannis Drakoularakos Dramaturgical Editing of Translation: Eri Kyrgia Translator for Rehearsals: Irina Smyshlyaeva-Stathopoulou Assistant Directors: Dimitra Mitropoulou, Chrysa Kougioumtzi Assistant Set Designer: Myrto Lamprou Assistant Costume Designer: Daphne Iliopoulou Sound Engineer: Iosif Tziabazidis Camera Operator: Pygmalion Kalimeris
Set Construction: Lazaridis Scenic Studio Special Effects: Michael Samiotis, Prokopis Vlaseros, Maria Staikou Special Constructions: Yannis Voulgaris, Amalia Theodopoulou, Dimitris Lazoulos, Christos Xenitopoulos, Sokratis Papadopoulos Costume Construction: Despina Makarouni Performers: Chrysa Kougioumtzi, Elena Meggreli, Aris Balis, Antonis Myriagos, Dimitris Xanthopoulos, Maria Panourgia, Yiannis Papadopoulos, Elena Topalidou, Aineias Tsamatis, Miltiadis Fiorentzis
Special video appearance: Artemis Giza Production Management: Rena Andreadaki, Maria Dourou Production: Onassis Cultural Centre–Athens Special thanks to Valery Vasukov and Ilia Shagalov We also thank Provis family, Kostas Lambropoulos, Giannis & Stavros Bonis, Kallirroi Papadopoulou and Fredy Gizas. With English surtitles (Surtitles translation: Memi Katsoni)
KONSTANTIN BOGOMOLOV Aesthetically and politically a radical, Konstantin Bogomolov (b.1975) has been described in the international Press as the enfant terrible of the Russian theatre. His parents were film critics. He studied Literature at Lomonosov Moscow State University (MSU) and Direction at the Russian Academy of Arts (RATIGITIS). The winner of numerous awards and distinctions in his home country, Bogomolov has worked with historic Russian theatres (the Moscow Art Theatre and the Leninist Komsomol Theatre / Lenkom) while staging productions in equally prestigious European theatres and international theatre festivals, including the Polish National Theatre in Warsaw, the Festwochen in Vienna, and the Theaterformen in Hanover. All in all, he has directed over twenty productions, also undertaking the adaptation/ dramaturgy in the majority of cases. Works (theatrical and literary) he has staged include: I p h i g e n i a i n A u l i s by Euripides, M u c h a d o a b o u t n o t h i n g and K i n g L e a r by Shakespeare, B l a c k S n o w by Mikhail Bulgakov, T h e T r i a l by Franz Kafka, T h e S e a g u l l and P l a t o n o v by Chekhov, G a r g a n t u a a n d P a n t a g r u e l by François Rabelais, T h e D r a g o n by Evgeni Schwartz, I c e by Vladimir Sorokin, and H u s b a n d s a n d W i v e s , a production based on Woody Allen's film of the same name. He has also staged the works of Dostoyevsky T h e I d i o t , T h e B r o t h e r s K a r a m a z o v and C r i m e a n d P u n i s h m e n t .
Photo © Stavros Habakis
Χορηγοί Επικοινωνίας
Επίσημος Χορηγός Αερομεταφορών
Με την υποστήριξη
Χορηγός Φιλοξενίας
Επίσημος Ιατρικός Υποστηρικτής
ΑΝΤΙΓΌΝ Η
LONELY P L A N E T ΛΈΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΎΛΟΥΑΝΤΙΓΌΝΗ 14-30 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2017
(εκτός από 18, 19 και 24 Δεκεμβρίου)
ΜΙΚΡΉ ΣΚΗΝΉ 21:00
Αν περιμένετε έναν Χορό αρχαίας τραγωδίας, μην κλείσετε εισιτήρια. Η Λένα Κιτσοπούλου, η πληθωρική αντι-περσόνα του ελληνικού θεάτρου, «αναποδογυρίζει» τη σοφόκλεια τραγωδία, βλέπει Κρέοντες, Αντιγόνες και Αίμονες σε όλους και τολμά να ψάξει την αλήθεια στην κωμωδία, τη μοναξιά και την ανθρώπινη τρέλα. Και το τολμά στη Στέγη.
ΡΟΜ Π / R O B ΤΟΥ ΕΥΘΎΜΗ ΦΙΛΊΠΠΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ: ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΑΡΑΝΤΖΆΣ 17-28 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2018 (εκτός Δευτέρας-Τρίτης)
ΚΕΝΤΡΙΚΉ ΣΚΗΝΉ 20:30
Μία ανορθόδοξη τελετή με ζωντανούς και νεκρούς˙ θύματα και θαυμαστές ενός κατά συρροή δολοφόνου. Ποιος είναι τελικά ο Ρομπ; Ο βραβευμένος σεναριογράφος Ευθύμης Φιλίππου γράφει και ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί μια παράσταση για όποιον αντέχει να γίνει μάρτυρας και συνένοχος μιας κοινωνίας που γεννά, «θυμάται», μισεί και αγιοποιεί το έγκλημα… ή απλά τον Ρομπ.