STAGE

1-3 Ιουνίου 2013 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

STAGE 1η ΠλατφOPμα νEων δημιουPγων 1-3 Ιουνίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ / ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ*

* Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά μία ώρα πριν από την κάθε παράσταση και τηρείται σειρά προτεραιότητας.

Επιμέλεια κειμένων: Βασίλης Δουβίτσας

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων ΣΥΓΓΡΟΥ 107 Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/ THEATRE

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ / PROGRAMME ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 / SATURDAY 1 JUNE 2013 19:00 (Όποιος ερωτεύτηκε. Ερωτεύτηκε.)

Μια σκηνική προπαγάνδα σε 13 μικρά διδακτικά κεφάλαια

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Τζανή

(Whoever fell in love. Fell in love.)

An on-stage propaganda piece in 13 didactic chapters

Direction: Marianna Tzani 22:00 My first tic tac of all your seconds

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Σουργιαδάκη

Direction: Eirini Sourgiadaki ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 / SUNDAY 2 JUNE 2013 19:00 Με λένε Παναγιώτη και είμαι Σουηδός

Από τo OST Ensemble Berlin – Athen

Σκηνοθεσία: Στάθης Γραφανάκης

My name’s Panagiotis and I’m Swedish

From the OST Ensemble Berlin – Athen

Direction: Stathis Grafanakis 22:00

Ιστορία κατεύθυνσης Σκηνοθεσία: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου, Νατάσα Παπανδρέου Direction: Ηistory Direction: Ilias Voyiatzidakis, Myrto Panagou, Natasa Papandreou

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 / MONDAY 3 JUNE 2013 19:00 Ζωή

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Βουδούρης

Life

Direction: Konstantinos Voudouris 21:00

Συζήτηση με τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης και καλλιτεχνικής επιμέλειας της 1ης πλατφόρμας νέων καλλιτεχνών και τους συντελεστές των παραστάσεων / Discussion with the “Stage” festival curators and the artists

STAGE 1η ΠλατφOPμα νEων δημιουPγων

Διευρύνοντας και ενισχύοντας τη στήριξή της στη σύγχρονη ελληνική σκηνή, η Στέγη ανοίγει τις πόρτες της σε πέντε ομάδες που βρίσκονται στην αρχή της επαγγελματικής τους πορείας. Στο τριήμερο Stage θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους νέοι καλλιτέχνες που πειραματίζονται με σύγχρονα καλλιτεχνικά ιδιώματα, στο επίπεδο τόσο της θεατρικής γραφής όσο και της σκηνικής φόρμας. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της πρώτης πλατφόρμας νέων δημιουργών της Στέγης έχει η Stefanie Carp (διευθύντρια Θεάτρου και Χορού του Wiener Festwochen, Βιέννη), σε συνεργασία με την Ιλειάνα Δημάδη (θεατρολόγος - κριτικός θεάτρου), τον Γρηγόρη Ιωαννίδη (κριτικός θεάτρου και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών), τον Σάββα Πατσαλίδη (κριτικός θεάτρου και καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και την Κάτια Αρφαρά (θεατρολόγος, καλλιτεχνική υπεύθυνη του τομέα Θεάτρου και Χορού της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών).

(Όποιος ερωτεύτηκε. Ερωτεύτηκε.) Μια σκηνική προπαγάνδα σε 13 μικρά διδακτικά κεφάλαια

Κινούμενη ανάμεσα στα όρια της περφόρμανς και της ζωντανής συναυλίας, της εικαστικής εγκατάστασης και της video-art, η ιδιότυπη μουσικοθεατρική παράσταση της Μαριάννας Τζανή σε συνεργασία με τo συγκρότημα των 2L8 εστιάζει στους ερωτικούς μύθους σε καιρό πολέμου. Όσοι αγαπούν τον πειραματικό ήχο, την post-punk και το σύγχρονο dark-wave, ενδεχομένως να γνωρίζουν τη μουσική των 2L8 (too late). Με έδρα τη Θεσσαλονίκη, οι 2L8, με εμπνευστή, συνθέτη και τραγουδιστή τον K. the Clown (aka Κωστή Βοζίκη), έχουν εξελιχθεί από το 2005 σε ένα 8μελές συγκρότημα. Ο μπρεχτικός χαρακτήρας της ερμηνείας τους συμπληρώνεται από έντονα ξεσπάσματα στις κιθάρες, έγχορδα που πριονίζουν και αιχμηρές ατμόσφαιρες, οι οποίες εναλλάσσονται με οπερετικά φωνητικά και μελωδίες άκρατου συναισθηματισμού και λυρισμού. Η Μαριάννα Τζανή, αντλώντας έμπνευση από τα δύο πρόσφατα άλμπουμ τους, He & She – Angry Enough To Keep Loving in the Dark Ages (Inner Ear, 2008) και New Battles – Without Honor and Humanity (No More Happy Music, 2011), προτείνει μια άκρως πρωτότυπη παράσταση, στα όρια του θεάτρου και του συναυλιακού live.

Η διακειμενικότητα πρωτοστατεί: στίχοι του Νίκου Καρούζου, του Cesar Vallejo και του άγνωστου στην Ελλάδα Γερμανού ποιητή Kurt Tucholsky, αποσπάσματα από το αστυνομικό μυθιστόρημα Ανήσυχοι Νεκροί του Υποδιοικητή Μάρκος και του Paco Ignacio Taibo ΙΙ, αλλά και από το Έξι λοξοί στοχασμοί: Βία του Slavoj Žižek, διασταυρώνονται με τα αγγλόφωνα τραγούδια που ερμηνεύουν ζωντανά οι 2L8, με τις βιντεοπροβολές που παρεμβάλλονται στη δράση, αλλά και με τα πρωτότυπα κείμενα (αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών), προσβλέποντας έτσι στην επί σκηνής εγκαθίδρυση ενός λόγου ωμού και ταυτόχρονα λυρικού. Πέντε είναι τα κεντρικά πρόσωπα: Εκείνος και Εκείνη, ένα μυστηριώδες τρίτο πρόσωπο και δύο γελωτοποιοί. Ο ερωτικός μύθος αποσυντίθεται διαρκώς μέσω της διάδρασης των προσώπων με τους μουσικούς της παράστασης. «H παγίδα ελήφθη! Το “μέσα” δεν μας φταίει σε τίποτα, το “προς τα έξω” μας φταίει. Μαζεύεται σιγά σιγά η καταιγίδα. Σηκώνω τα μάτια και την βλέπω: θα ξεσπάσει.» Αυτό θα ακούσουμε να μας λένε, σαν ένα ακόμα σύνθημα της εποχής, οι δημιουργοί αυτής της πολλά υποσχόμενης και ηθελημένα υβριδικής περφόρμανς.

Ιδέα & σύλληψη, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Μαριάννα Τζανή Βοηθός σκηνοθέτη & βοηθός παραγωγής: Nικολέττα Δημοπούλου Βοηθοί σκηνοθεσίας: Τάσος Δημητρόπουλος Μιχάλης Πανάδης Ζωντανή εκτέλεση μουσικής: 2L8 Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου Κοστούμια: Ελισάβετ Ζαχαράκη Video art: Γιώργος Μπουγιούκος Παραγωγή / εκτέλεση visuals: Γιώργος Παπαΐωάννου (frameworks) Μετάφραση στίχων: Λαμπετία Δελάγα Ερμηνεύουν: Ηθοποιοί: Τάσος Δημητρόπουλος, Μιχάλης Πανάδης, Μαριάννα Τζανή, Φίλιππος Μαγγιώρος, Ελεάννα Μπαϊράμογλου Μουσικοί: Κώστας Βοζίκης (multi-instrumentalist, φωνή), Ηρακλής Ιωσηφίδης (κοντραμπάσο), Άγγελος Μπουρνάς (ηλεκτρική κιθάρα), Ελισσώ Παπαστρατή (βιολί), Μπάμπης Τσινικοσμάογλου (πιάνο), Δημήτρης Αφεΐδης (ντραμς), Γιάννης Τζέκος (ντραμς, νταούλι)

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Η Μαριάννα Τζανή είναι πτυχιούχος τoυ Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Οι πιο πρόσφατες θεατρικές παραγωγές που έχει συμμετάσχει είναι η πολιτική επιθεώρηση πόλη-κράτος (σκην.: Γιάννης Λεοντάρης), ο Μεσοπόλεμος (σκην.: Μαρία Μαγκανάρη) και οι παραστάσεις του θεσμού «Σύγχρονη Όπερα» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι 2L8 δημιουργήθηκαν το 2005 από τον αυτοδίδακτο μουσικό Κωστή Βοζίκη (γνωστό και με το ψευδώνυμο Κ. the Clown) και σύντομα μετατράπηκαν σε μια κολλεκτίβα με βάση τη Θεσσαλονίκη. Η μουσική τους είναι postrock, post-punk, new age, pop, rock και ταυτόχρονα τίποτα από όλα αυτά. Τα τρία άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει, Armed Angels, Frustrated Youth, The Art of Self-Deceit and Music Industry (Poeta Negra, 2005), He & She – Angry Enough To Keep Loving in the Dark Ages (Inner Ear, 2008) και New Battles – Without Honor and Humanity (No More Happy Music, 2011), έχουν δεχτεί διθυραμβικές κριτικές και οι ίδιοι έχουν εμφανιστεί σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Ο Τάσος Δημητρόπουλος είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. και έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις Βαβυλωνία του Δημητρίου Βυζάντιου (σκην.: Θοδωρής Γκόνης), Το όνειρο του Χάιμε του Πάνου Μπρατάκου (σκην.: Γιάννης Ρήγας) και Night Club Plata/Monas (σκην.: Στέλιος Χατζηαδαμίδης). Ο Μιχάλης Πανάδης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις Ελεύθερα Ύδατα του Γιάννη Τσίρου (σκην.: Σοφία Βγενοπούλου) και Αrdinere (σκην.: Μάρθα Φριντζήλα).

My First Tic Tac of All Your Seconds Περφόρμανς για έναν άνδρα και μια γυναίκα. Εκείνος είναι ηθοποιός, εκείνη χορεύτρια. Είναι ερωτευμένοι. Η ανάγκη τους να συναντηθούν φαντάζει σαν το πιο λογικό «θέλω» σε έναν παράλογο κόσμο. Ένας άνδρας, μια γυναίκα. Εκείνος είναι ένας σύγχρονος δανδής, που ζει και κινείται στην Αθήνα της κρίσης προτάσσοντας τη δική του λογική μέσα στο χάος. Εκείνη, μια ανένταχτη ύπαρξη, ζει στη Ζυρίχη, αλλά και πάντα μέσα στη σκέψη του. Βρίσκονται και οι δύο μέσα στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, περιμένοντας το χρόνο που θα εκμηδενίσει τη μεταξύ τους απόσταση. Εκείνος προτιμάει να μιλάει. Εκείνη προτιμάει να χορεύει. Νιώθουν τις ισορροπίες της ζωής τους να απειλούνται επικίνδυνα, ενώ βλέπουν τη βόλτα στο πάρκο σαν έναν αγώνα δρόμου μέσα σε αίματα, πέτρες και δακρυγόνα, σαν ένα μικρό ή μεγάλο πόλεμο. Η παράσταση αποτελεί ένα σχόλιο διαρκείας, βασισμένο στην ιδέα μιας ωρολογιακής βόμβας που, ενώ την ακούμε να χτυπάει, ωστόσο νομίζουμε πως δεν θα σκάσει ποτέ – ίσως γιατί έχουμε πειστεί ότι οι ενώσεις της έχουν φθαρεί από το χρόνο. Έχει ως αφετηρία τη σύγχρονη πραγματικότητα της Ελλάδας. Όσο ο χρόνος στη χώρα κυλάει στο mute, τόσο η ένταση της βίας κλιμακώνεται.

Όσο η ένταση της βίας κλιμακώνεται, τόσο οι πολίτες τη συνηθίζουν, την εντάσσουν στη λογική τους. Αθόρυβα και ανώδυνα, χωρίς σκοτωμούς, χωρίς εκρήξεις. Πολιτισμένα. Με αυτή τη σκέψη γύρω από την αδράνεια και την παθητικότητα, η παράσταση διερευνά τη σχέση δύο προσώπων που δεν θέλουν τίποτα να διαταράξει την επιθυμία του ενός για τον άλλον – κι ίσως αυτό, τελικά, να είναι το πιο λογικό «θέλω» στον κόσμο. Αμέσως μετά την παρουσίασή της στο Gessneralle Theater της Ζυρίχης, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Let’s Talk About Money, Honey, η παράσταση της Ειρήνης Σουργιαδάκη, με ερμηνευτές τον Κώστα Κορωναίο και τη Σόνια Ντόβα, δίνει το ηχηρό «παρών» της στο Stage της Στέγης.

Σύλληψη, κείμενο & σκηνοθεσία: Ειρήνη Σουργιαδάκη Μετάφραση από ελληνικά σε αγγλικά: Γιάννης Στεφάνου Σκηνογραφία & κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα Χορογραφία: Σόνια Ντόβα Ηχοτοπίο: Βικτώρια Νταρίλα Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα Φωνή ανακοίνωσης: Melissa Vetters Artwork αφίσας: Γιώργος Τσόπανος Video trailer: Άρης Μπασιάς Φωτογραφίες: Περικλής Πραβήτας Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης Παίζουν: Κώστας Κορωναίος, Σόνια Ντόβα

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Η Ειρήνη Σουργιαδάκη είναι απόφοιτη του Πάντειου Πανεπιστημίου. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στα .poema, Ποιείν, Πλανόδιον, Μητροπολιτικές ιστορίες κ.ά. Το πρώτο της βιβλίο, Το αγόρι με τα μαγικά δάχτυλα (εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2010) παίχτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές στο θέατρο ΠΚ ως παράσταση κουκλοθεάτρου. Το 2010 ανέβηκε, σε δικά της κείμενα, η μουσική παράσταση Retropolis στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης. Το νέο της βιβλίο, Ποστ, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2013. Από το 2010 έως το 2013 συνεργάστηκε με την εφημερίδα Metropolis και άλλα έντυπα ως πολιτιστική συντάκτρια. Το 2012 συμμετείχε στο project «Greece for Sale» του performer Martin Schick στο Gessnerallee Theater της Ζυρίχης. Είναι συνεργάτης της ομάδας Bijoux de Kant. Ο Κώστας Κορωναίος είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του θεατρικού οργανισμού Μορφές και έχει συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις, με πιο πρόσφατες τον Οιδίποδα Τύραννο (Επίδαυρος, 2012, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις), Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου (Εθνικό Θέατρο, 2012-13, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαριά) και Ποιος είναι ο κύριος Κέλερμαν και γιατί λέει αυτά τα φοβερά πράγματα για μένα (Θησείον, 2007-8, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού). Είναι μέλος της ομάδας μουσικού θεάτρου ΟΠΕRΑ. Η Σόνια Ντόβα είναι χορεύτρια και χορογράφος. Έχει συνεργαστεί με την ομάδα AIEP στο Μιλάνο και την ομάδα Αντισύλληψη στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στη Ζυρίχη ως δασκάλα χορού και freelance χορεύτρια.

Με λένε Παναγιώτη και είμαι Σουηδός (Α΄ μέρος της τριλογίας “Sweet Home Europa” του Στάθη Γραφανάκη)

Πολιτική παράσταση-δοκίμιο (EssayTheatre) για έναν ηθοποιό, video προβολές με «ειδικούς» από όλο τον κόσμο και εθελοντές. Θέμα της, η μεταναστευτική πολιτική υπό το πρίσμα της ιδιότητας του Ευρωπαίου πολίτη στη μετά-εθνική Ευρώπη σήμερα. «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και πολίτη», 1789: Κατά πόσο οι έννοιες «άνθρωπος» και «πολίτης» παραμένουν συνυφασμένες σήμερα; Η παράσταση της νεανικής ομάδας OST καταπιάνεται με ένα θέμα που σπανίως παρουσιάζεται στο θέατρο: την αμηχανία και την ανικανότητα τόσο των ανθρωπιστικών οργανώσεων όσο και, συνολικά, της Ευρώπης να αντιδράσουν επί της ουσίας στο πρόβλημα των μεταναστών και των προσφύγων από τρίτες χώρες, λόγω των αντιφάσεων μεταξύ «ανθρωπιστικού-κοινωνικού» και «πολιτικού» δικαιώματος του ανθρώπου στην υπέρ-κρατική Ευρώπη, η οποία θεωρεί ύψιστο πολιτικό καθήκον της τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας του πολίτη και του ανθρώπου, αλλά σύμφωνα με συμφέροντα (της ιδίας και άλλων), και όχι βάσει «παναθρώπινων» αξιών. Κεντρικό πρόσωπο της παράστασης είναι ένας νεαρός γιατρός, εργαζόμενος μέχρι πρόσφατα σε διεθνή

ανθρωπιστικό οργανισμό. Έχει πλέον παραιτηθεί από το «επάγγελμα των ονείρων» του. Μοιάζει με μαθητευόμενο θεολόγο ή ιεραπόστολο, αλλά ο τρόπος ομιλίας του και τα σημάδια κόπωσης στο σώμα και στο πρόσωπό του παραπέμπουν σε βετεράνο μισθοφόρο στρατιώτη. Στην αρχή του έργου πληροφορούμαστε ότι στη διάρκεια μιας ανθρωπιστικής αποστολής όπου συμμετείχε, για την περίθαλψη θυμάτων πολέμου και προσφύγων σε μια χώρα που για χρόνια μαστιζόταν από εμφύλιο, ο στρατός της μίας από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές τον απέτρεψε να επιτελέσει το έργο του. Σταδιακά, μέσω της προσωπικής του προσπάθειας να διακρίνει μια λογική στο γιατί συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά και μέσω της «συνομιλίας» του με διάφορους ειδικούς που παρεμβάλλονται στην αφήγησή του, ο ήρωας μας αποκαλύπτει ότι οι ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι εκ προοιμίου ανίκανες να διεκπεραιώσουν το «ανθρωπιστικό» τους έργο, καθώς η δράση τους υπόκειται στην έγκριση και τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας. Παρ’ όλα αυτά, ο νεαρός γιατρός, πιστός στα ανθρωπιστικά του ιδεώδη του Διαφωτισμού, θα συνεχίσει τη δράση του ως πολιτικός αρθρογράφος, σεναριογράφος ταινιών και διαπολιτισμικός παιδαγωγός, αλλά

και ως «πολίτης του κόσμου». Ο μονόλογος του κεντρικού ήρωα εναλλάσσεται –μέσω μαγνητοσκοπημένων συνεντεύξεων– με διαλόγους του με ειδικούς σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής, με μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων, καθώς και με κοινωνικούς και πολιτικούς επιστήμονες. Στο πρόσωπό του σκιαγραφείται ο σύγχρονος Ευρωπαίος πολίτης, ο οποίος αναζητά τη νέα του μετάεθνική πατρίδα. Ένα γενναίο πολιτικό θέατρο μοιάζει έτσι να προβάλλει. Από τo OST Ensemble Berlin – Athen Σκηνοθεσία: Στάθης Γραφανάκης Ερμηνεία: Γιώργος Καφετζόπουλος Έρευνα & δραματουργία: Γιάννης Αμπατζίδης Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας Επιστημονική σύμβουλος: Έλενα Σιδέρη Διεύθυνση επιστημονικής έρευνας: Carolin Phillip Διεύθυνση παραγωγής: Ιφιγένεια Μακρή Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Κατερινοπούλου Κινηματογραφικό συνεργείο μαγνητοσκόπησης συνεντεύξεων: Διεύθυνση φωτογραφίας: Ευθυμία Γαλάνη Κάμερα: Γιάννης Καρύδας Ήχος: Ευθύμης Δεβριάδης Post-production: Pan Entertainment

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Οι OST (Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης) Ensemble αποτελούνται από τον σκηνοθέτη Στάθη Γραφανάκη και τον ηθοποιό Γιώργο Καφετζόπουλο. Ο Στάθης Γραφανάκης σπούδασε σύνθεση στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., υποκριτική στη Δραματική Σχολή «Αρχή» και σκηνοθεσία μουσικού θεάτρου και όπερας στην Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής “Hanns Eisler“ στο Βερολίνο.

O Γιώργος Καφετζόπουλος σπούδασε στη Δραματική Σχολή «Αρχή». Το 2008 παρουσίασαν από κοινού τα έργα Μajakowski Ι και Μajakowski IΙ (ως ζωντανός μιλώντας προς τους ζωντανούς), ως θεατρικό ντουέτο, φοιτητές ακόμα στη δραματική σχολή, σε σκηνοθεσία του Στάθη Γραφανάκη. Το 2010, στα πλαίσια του κινηματογραφικού πρότζεκτ Εφτά θανάσιμα αμαρτήματα (εφτά μικρού μήκους για κάθε αμάρτημα ως lifestyle στη μετά-βιομηχανική κοινωνία), γύρισαν την ταινία μικρού μήκους Οκνηρία ή ηττοπάθεια στην εργασία (Faulheit oder Defätismus in der Arbeit), σε σενάριο και σκηνοθεσία Στάθη Γραφανάκη. Στην παράσταση, πολύτιμη ήταν η συνδρομή του Γιάννη Αμπατζίδη, απόφοιτου Ψυχολογίας και MD Φιλοσοφίας του ΑΠΘ, της Έλενας Σιδέρη, διδάσκουσας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος, της Carolin Phillip, απόφοιτης Πολιτικών Επιστημών και ειδικευμένης συνεργάτιδας σε θέματα κοινωνικής πολιτικής και δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων, και του συνθέτη Τηλέμαχου Μούσα για τη μουσική και τον ηχητικό σχεδιασμό της παράστασης.

Ιστορία κατεύθυνσης

Πρωτοσέλιδα που συγκλόνισαν το πανελλήνιο αλλά και ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων συνθέτουν το ντοκουμενταρίστικο υλικό αυτής της devised theatre παράστασης. «Οικογενειακή τραγωδία με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι: νεκροί με τραύματα από όπλο στο κεφάλι βρέθηκαν οι ένοικοι ενός διαμερίσματος στη Βάρη, ένας άνδρας ηλικίας 91 ετών και η 80χρονη σύζυγός του. Το ζευγάρι είχε βληθεί από το ίδιο παλιό όπλο – εποχής του ‘40». Η πραγματική είδηση αυτής της διπλής αυτοκτονίας τον περασμένο Δεκέμβριο, πράξη στην οποία κατέφυγαν οι δύο ηλικιωμένοι για να μην αποτελούν «βάρος» για τα παιδιά τους, αλλά και τα αδιάφορα πλην όμως ευτράπελα περιστατικά που κατέγραψε κάποιος στη μπλογκόσφαιρα, γίνονται το «ζωντανό υλικό» της συγκεκριμένης παράστασης, που επιδιώκει να συνθέσει ένα μωσαϊκό της χώρας μέσα από τις μικρές και μεγάλες ιστορίες της. Φοβερά σκάνδαλα, ανεξιχνίαστα –και μη– εγκλήματα, γενναίες πράξεις, απίθανες περιπέτειες, ασήμαντα κατορθώματα και παράδοξα παθήματα τραβούν κατά καιρούς την προσοχή των δημοσιογράφων, αυτών των καταγραφέων της καθημερινότητας, και βλέπουν το

φως της δημοσιότητας. Ακολουθώντας τη σύγχρονη τάση του θεάτρουντοκουμέντου, οι συντελεστές βούτηξαν στην ανεξάντλητη δεξαμενή του ελληνικού έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και αλίευσαν μικρές και μεγάλες ειδήσεις, από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα μέχρι και τις μέρες μας. Η ντοκουμαντερίστικη καταγραφή φιλτράρει την αισθητική της παράστασης, αλλά οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων εξακολουθούν να φιγουράρουν στο κέντρο της σκηνής και το γέλιο να μπλέκεται με το δάκρυ. Συνδυάζοντας το γελοίο και το φοβερό, το ασήμαντο και το σπουδαίο, το αστείο και το τραγικό, οι τρεις σκηνοθέτες και ερμηνευτές της παράστασης μάς παρουσιάζουν μια δική τους εκδοχή, διαφωτιστική και συγχρόνως διασκεδαστική, της «Ιστορίας κατεύθυνσης», δηλαδή του γνωστού και προαπαιτούμενου για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια μαθήματος της Γ΄ Λυκείου.

Σύλληψη, σκηνοθεσία & ερμηνεία: Ηλίας Βογιατζηδάκης Μυρτώ Πανάγου Νατάσα Παπανδρέου Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου Σκηνικά & κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη Λήδα Δοκουμετζίδη Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος Βίντεο: Όλγα Μπρούμα Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιούλη Καρναχωρίτη Μαρία Λυμπεροπούλου Βοηθός δραματουργού: Γεωργία Ψυχογυιού Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ο Ηλίας Βογιατζηδάκης είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της Ανώτερης Δραματικής Σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Η Μυρτώ Πανάγου είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και τελειόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Νατάσα Παπανδρέου είναι και αυτή απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Οι τρεις τους, από κοινού, έπαιξαν και συν-σκηνοθέτησαν τη 15λεπτη περφόρμανς Ο φοβερός σκελετός του Άλλεν Γκίνσμπεργκ (Page 31 Festival – Camp!, 2012) και την παράσταση Χταποδάκια και άλλα διηγήματα, βασισμένη σε διηγήματα των Μ. Καραγάτση, Κ. Ταχτσή, Μ. Χάκκα, Δ. Χατζή, Ντ. Χριστιανόπουλου (Bios, 2012-2013). Η Παναγιώτα Κωνσταντινάκου είναι απόφοιτη του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Θεατρική Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Έχει εργαστεί ως δραματολόγος σε περισσότερες από 15 παραστάσεις, με πιο πρόσφατη το Χταποδάκια και άλλα διηγήματα.

Ζωή

«Άνδρας και γυναίκα περνούνε χρόνο μαζί», θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος αυτής της άκρως αφαιρετικής περφόρμανς που διερευνά τη συνύπαρξη σε βάθος χρόνου, μέσω μιας σειράς από καθημερινές και φαινομενικά συνηθισμένες στιγμές. Κι όμως, μέσα σε αυτές ίσως τελικά κρύβεται ολόκληρη η ζωή μας. Τι σημαίνει να περνάς με κάποιον άλλο μια ολόκληρη ζωή; Τι μοιράζονται δύο άνθρωποι που είναι μαζί από τα εικοσιπέντε τους μέχρι το τέλος της ζωής τους; Την αγάπη; Τη συνήθεια; Την απόγνωση; Στόχος της παράστασης είναι να διατηρηθεί ενεργή αυτή η μετέωρη κατάσταση που ενυπάρχει στην ίδια τη ζωή μας. Σε μια άδεια σκηνή, δύο ηθοποιοί ανατέμνουν ό,τι συνήθως αποκαλούμε «η κοινή μας ζωή»: την αλληλεπίδραση που απλώνεται σε βάθος χρόνου ανάμεσα σε δύο ανθρώπινα πλάσματα που επιλέγουν να μοιραστούν τη ζωή τους από την ανάλαφρη νιότη μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ο λόγος είναι απλώς ένας από τους κώδικες επικοινωνίας των δυο τους – και όχι απαραίτητα ο πιο βασικός. Εκείνο που παρακολουθούμε επί σκηνής είναι το μοίρασμα ορισμένων καθημερινών στιγμών, οι οποίες, σε πρώτο επίπεδο, δεν φαίνονται να έχουν κάτι το ασυνήθιστο ή το τρικυμιώδες. Κι όμως, μέσα σε αυτές τις φαινομενικά ασήμα-

ντες στιγμές ίσως τελικά κρύβεται ολόκληρη η ζωή μας. Το πέρασμα του χρόνου ανάγεται σε βασικό άξονα της παράστασης. Οι αγκυλώσεις, οι φθορές ή τα λυσίματα που επιφέρει ο χρόνος σε ένα σώμα, η αλλαγή στον ήχο που παράγει και στο πώς κοιτάει το άλλο σώμα, στο πώς και πόσο του μιλάει, γίνονται το υλικό που διερευνούν οι συντελεστές της παράστασης. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Βουδούρης Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Μπιρμπίλη Καραλέκα Παίζουν: Γιώργος Νούσης, Κατερίνα Πατσιάνη Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ο Κωνσταντίνος Βουδούρης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. και του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έχει παίξει στις παραστάσεις Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (σκην.: Βίκυ Γεωργιάδου), Οδυσσεβάχ της Ξένιας Καλογεροπούλου (σκην.: Δημήτρης Καραντζάς), Μακμπέθ του Σαίξπηρ (σκην.: Θωμάς Μοσχόπουλος) και Τρελαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα (σκην.: Σοφία Σπυράτου). Συνεργάστηκε ως ηθοποιός με τον Έκτορα Λυγίζο στην ταινία Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού. Ο Γιώργος Νούσης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Δήλος»-Δήμητρας Χατούπη και τελειόφοιτος του ΕΜΠ (Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών). Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις Οι τρεις βασιλοπούλες που λιώναν τα γοβάκια τους των Αδελφών Γκριμμ (σκην.: Σοφία Σπυράτου), Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ (σκην.: Χλόη Μάντζαρη), Βασιλιάς Ληρ του Σαίξπηρ (σκην.: Στάθης Λιβαθινός). Έχει, επίσης, συμμετάσχει στην ταινία Ελένη Αλταμούρα (σκην.: Geo Saizescu). Η Κατερίνα Πατσιάνη είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και τελειόφοιτη του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε στις εξής παραστάσεις: Πινόκιο του Κάρλο Κολόντι (σκην.: Νίκος Χανιωτάκης), Τρεις Αδελφές του Άντον Τσέχοφ (σκην.: ομάδα Δρόμος με Δέντρα), Τρελαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα (σκην.: Σοφία Σπυράτου), Ardinere (βασισμένο σε νουβέλα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, σκην.: Μάρθα Φριντζήλα) και Νιου Γουόρλντ από την ομάδα UBUNTU (σκην.: Ελεάνα Τσίχλη).

H Ζωή Μολυβδά Φαμέλη σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στο τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Συμμετείχε ως φωτίστρια στις παραστάσεις: Οι Αλαφροΐσκιωτοι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (σκην.: Μαριτίνα Πάσσαρη), Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ και Φιλονικία του Μαριβώ (σκην.: Κορίνα Βασιλειάδου), Dance me to the end of Greece της Κυριακής Σπανού, Με χτύπησε στις 2.45 της Ελένης Ευθυμίου και Ιούλιος Καίσαρας: scripta femina της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη. Ως σκηνογράφος έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις Υπέροχες, υπέροχες μέρες της Ελένης Ευθυμίου

και Πέρασμα της Κορίνας Βασιλειάδου, καθώς και στην ταινία Οι σπουδαστές του Γιώργου Μπακόλα.

H Χριστίνα Μπιρμπίλη Καραλέκα γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και φοίτησε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής από τους Μ. Μαρμαρινό, Δ. Ναζίρη, Ε. Σταμούλη, Ε. Βασιλικιώτη, Δ. Κωνσταντινίδη και μαθήματα χορού με τους Κ. Μίχο, Σ. Μιχαηλίδου, Μ. Ψωματάκη. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός και ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Μ. Τόλη, Κ. Καραλή, Ε. Ευθυμίου, Ε. Αλεξανδροπούλου σε θέατρα στην Αθήνα (θέατρο Νέου Κόσμου, Αλκμήνη, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Bios, urban culture) και στη Θεσσαλονίκη, στο Theatre Academy Warsaw (ITSELF) στην Πολωνία, στο Tourcoing της Γαλλίας και στο θέατρο Dramaten, στο πλαίσιο του Ingmar Bergman International Theatre Festival, MITOS 21 project, στη Στοκχόλμη. Η παράσταση Ζωή είναι η πρώτη τους κοινή προσπάθεια.

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:

ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ:

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ: