Η παρούσα διάλεξη αναφέρεται στην έννοια του στοχασμού στην αρχιτεκτονική και εξετάζει την περίπτωση της στοχαστικής περιπλάνησης στο χώρο και στον τόπο. Ο στοχασμός, μια έννοια δυναμική για την αρχιτεκτονική, με μεταβλητές το άτομο, το χώρο και το χρόνο, ορίζεται ως η πνευματική συγκέντρωση με σκοπό τη στροφή προς τον έσω εαυτό.
Η εμβάθυνση στην έννοια του στοχασμού και της περιπλάνησης έχει ως στόχο την επισήμανση και την ανασκευή του ακόλουθου ερωτήματος: «Μπορεί η έννοια του στοχασμού να εμπεριέχεται σε αυτήν της μνήμης, όπως η τελευταία εκφράζεται στα σύγχρονα memorials; Μπορούν να επιτευχθούν συνθήκες στοχαστικής περιπλάνησης, σε χώρους αφιερωμένους στη μνήμη;»
Στη διάλεξη αυτή, επομένως, θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι τα συγκεκριμένα memorials είναι ικανά να μας μεταμορφώσουν, να μας μεταφέρουν σε άλλα επίπεδα συνειδητότητας και να μας οδηγήσουν σε μία διαφορετική θέαση της ύπαρξης και του κόσμου, όπως συμβαίνει με το στοχασμό.
