ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Ε’&ΤΗΣ ΣΤ’ ΤΑΞΗΣ ∆ΗΜΟΤΙΚΟΎ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΥΚΑΜΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. ΣΧ.ΕΤΟΣ:2013-2014.
ΠΑΡΙΣΙ
ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΙΣΙ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ∆ΕΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑΣ: ΜΠΑΝΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ &ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ H διδασκαλία της Γαλλικής Γλώσσας στην Πρωτοβάθµια και Μέση εκπαίδευση στην Ελλάδα συµπληρώνει επίσηµα διακόσια χρόνια διδαχής (1832 – Αντιβασιλεία Maurer-2014).Η διδασκαλία της γαλλικής δεν επελέγη και δεν ακολουθήθηκε τυχαία από όλους τους Υπουργούς παιδείας επί σχεδόν δύο αιώνες στην Ελληνική εκπαίδευση. Το 1836, µε διάταγµα, εισάγεται και επίσηµα η διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας στο πρόγραµµα των λεγόµενων Ελληνικών σχολείων, που είναι οι πρόδροµοι των σηµερινών δηµοτικών σχολείων. Όµως η διδασκαλία της υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας Η εκµάθηση των ζωντανών γλωσσών αποβλέπει επιπλέον στην προώθηση της επικοινωνίας, το σεβασµό της γλώσσας και του πολιτισµού των διαφόρων λαών και τέλος τη δυνατότητα των συναλλαγών µέσα στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά µε στόχο κοινωνικά, οικονοµικά και εκπαιδευτικά αγαθά και επιτεύγµατα. Η γλώσσα αυτή επελέγη ακριβώς και για την σχέση και σηµασία των γαλλικών γραµµάτων και παιδείας στον νεώτερο ευρωπαϊκό πολιτισµό αλλά και για το γεγονός ότι η πνευµατική Γαλλία αποτέλεσε την απολύτη φυσική συνέχεια και Φάρο των ελληνικών και κατόπιν των λατινικών γραµµάτων στην νεώτερη Ευρώπη. Παράλληλα η Γαλλία αποτέλεσε φυσική σύµµαχο στις πνευµατικές ,δηµοκρατικές αξίες και διεκδικήσεις της χώρας σε δύσκολες εποχές, προσφέροντας πνευµατικό και ανθρωπιστικό καταφύγιο σε σηµαντικές πολιτικές προσωπικότητες της χώρας µας, αποδεικνύοντας εµπράκτως την πίστη της στους δηµοκρατικούς θεσµούς και αρχές, όπως τους διδάχτηκε από την αρχαιοελληνική και λατινική παράδοση. Οι συνεχείς κοινωνικές αλλαγές, η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών και ιδεών, η αναγκαιότητα για αµοιβαία κατανόηση µεταξύ των λαών, καθώς και η απαίτηση για αµεσότερη πρόσβαση στην πληροφόρηση, µέσα σε µία πολύγλωσση και πολυπολιτισµική Ενωµένη Ευρώπη, προσδίδουν σηµαντική θέση στην διδασκαλία-εκµάθηση των Ξένων Γλωσσών, άποψη που ενισχύεται και υποστηρίζεται από την εκπαιδευτική πολιτική της Ενωµένης Ευρώπης. Στις µέρες µας, η εκµάθηση της Γαλλικής γλώσσας ξεκινάει από την Πέµπτη τάξη του δηµοτικού, του ελληνικού δηµόσιου σχολείου και φέρνει τα ελληνόπουλα σε
1|
επαφή µε µία νέα πραγµατικότητα, αυτή της ευαισθητοποίησης για πολυγλωσσία και εξοικείωση µε άλλα γλωσσικά συστήµατα και πολιτισµούς. Πιο συγκεκριµένα, δίνει τη δυνατότητα στους µαθητές να προσεγγίσουν ένα νέο γλωσσικό σύστηµα µέσα από το οποίο εµπλουτίζουν τις γνώσεις τους, ενδυναµώνουν τις ήδη υπάρχουσες γραµµατικές και συντακτικές τους δοµές, κατανοούν την αξία της πολύ-πολιτισµικότητας και των διαστάσεων που αυτή παίρνει µέσα στα πλαίσια της ενωµένης Ευρώπης και κυρίως αναπτύσσουν πολύπλευρα την προσωπικότητα τους. Πολλοί είναι οι τρόποι που ένα παιδί της Ε’ ή της ΣΤ’ τάξης του δηµοτικού σχολείου µπορεί να προσεγγίζει τα γαλλικά που µαθαίνει, καλύτερα και αποτελεσµατικότερα, π.χ. µέσω της γαλλικής κουλτούρας, αλλά και µέσω των δραστηριοτήτων που πραγµατοποιούνται στην τάξη ή στα εργαστήρια, στα ateliers, στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης. Στο πρόγραµµα που θα ακολουθήσει θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε τους µαθητές µας σ’ ένα σπονδυλωτό παιδαγωγικό σενάριο, που σχεδιάστηκε µε στόχο την εφαρµογή του στα πρώτα στάδια εκµάθησης της γαλλικής γλώσσας.
Apprendre l’alphabet Οι µαθητές της Ε’ τάξης θα τραγουδήσουν:”la chanson de l’alphabet” avec leur professeur de Français “Monsieur Michel”. Tous les enfants sont assis et chacun montre une lettre del’alphabet en disant un mot qui commence par sa lettre. A B C D E F G H I J K
Alphabet Bleu Céréales Dance Eléphant Fruits Gomme Hôtel Iris Jambon Karaté
L M N O P Q R S T U V
Livre Mauve Noir Orange Purée Questions Rouge Sac T ortue Unique Violet
W X Y Z
Wagon-lit Xénophobie Yaourt Zèbre
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ∆ΙΑ∆ΡΟΜΗ ΣΤΟΥΣ ∆ΕΣΜΟΥΣ ΕΛΛΑ∆ΑΣ-ΓΑΛΛΙΑΣ ∆ιαχρονικά, Γάλλοι και Έλληνες, έτρεφαν αλληλοσεβασµό και αγάπη µεταξύ τους. Η επίδραση των Ελληνικών ιδεών ασκείται και στη γαλλική Επανάσταση αφού ο Rabelais, o Montaigne, o Βολταίρος, ο Ρουσσώ, ο Μοντεσκιέ µεταξύ πολλών άλλων, µε την ωραία γαλλική τους γλώσσα αναβιώνουν την οµορφιά και το πνεύµα της Αρχαίας Ελλάδας. Από το 1635 είχε ιδρυθεί η Γαλλική Ακαδηµία και παλαιότερα, επί Φραγκίσκου του Α΄, το Collège de France, που καλλιεργούσαν µε θαυµάσιο τρόπο τα Ελληνικά. Άλλωστε η Γαλλία λίγα χρόνια µετά την εφεύρεση της τυπογραφίας, από το 1471, και συστηµατικά αργότερα χρησιµοποιεί Ελληνικά τυπογραφικά στοιχεία, όπως µας πληροφορεί, σε πρόσφατο δηµοσίευµά του, ο καθηγητής Jean Irigoin. Οι πηγές βέβαια υπήρχαν άφθονες, κυρίως τον καιρό του Φραγκίσκου Α΄, µε συλλέκτες τους Pelissier, d’ Aramon, Postel, Gilles, Belon και κυρίως τον Budé και αργότερα τον Choiseul – Gouffier και άλλους. Από το 1846, που ιδρύθηκε η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών, η επιστηµονική τροφοδοσία είναι ισχυρότερη και οι Γάλλοι, εκτός από τους Έλληνες, έχουν την ευκαιρία να συνεχίζουν τις ελληνικές τους αναγνώσεις. Να σηµειώσω εδώ ότι στα µεταγενέστερα χρόνια µέχρι σήµερα η Ελληνική Αρχαιότητα στη Γαλλία εµπλουτίζεται και µε την διάδοχο της Αρχαία Βυζαντινή Γραµµατεία, πλούσια σε παραγωγή έργων φιλολογίας και τέχνης, όπως αυτά εµφανίζονται, µεταξύ άλλων, στις περίφηµες εκδόσεις των Sources Chrétiennes, των Κέντρων Βυζαντινών Σπουδών και σχολιάζονται από τους περίφηµους Ελληνιστές και Βυζαντινολόγους Γάλλους της εποχής µας. Άλλωστε ποτέ δεν έπαυσαν οι έρευνες και γύρω από την Αρχαιότητα, αφού σήµερα ακόµη έχουµε θαυµάσια δηµοσιεύµατα γύρω π.χ. από τον Πάνα, τον θεµελιωτή του Αρκαδισµού, µε κορυφαίους ερευνητές, όπως ο Philippe Borgeaud, η Madeleine Jost κ.ά. Σήµερα το κέντρο του Παρισιού κοσµεί ο Πάνας, έργο Έλληνα γλύπτη, του Φάνη Σακελλαρίου. Ο περίφηµος πίνακας του Πουσσέν (Nicolas Poussin), στο Μουσείο του Λούβρου, µε θέµα «Οι Ποιµένες της Αρκαδίας» και την περιβόητη επιτύµβια επιγραφή ΕΤ ΙΝ ARKADIA EGO, έχει επηρεάσει πλήθος Γάλλων καλλιτεχνών, φιλοσόφων και λογοτεχνών: Th. Gautier, Pascal, Rabelais, Dacier, Fontenelle, Clemenceau, Apollinaire, Contesse de Noaille, Hugo, Barthelemy κ.ά. Η Αρχαιότητα ποτέ δεν πέθανε, δεν είναι µουσειακό είδος. Στην ιστορία της Ευρώπης των λαών ο Γάλλος ιστορικός Duroselle επισηµαίνει σε ένα µικρό κεφάλαιο την «Ελληνική επιρροή», γράφοντας ότι οι Έλληνες ήταν προικισµένοι 3|
µέσα στους αιώνες µε ένα αληθινό πνεύµα ευφυΐας και νοηµοσύνης και ότι από τις αρχές της ιστορίας τους κατείχαν ήδη την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και ότι αυτοί είναι εφευρέτες της φιλοσοφικής σκέψης και ότι έβαλαν τα θεµέλια της επιστήµης. Ακόµη ότι δηµιούργησαν το τραγικό θέατρο µε Αισχύλο, Σοφοκλή και Ευριπίδη, το κωµικό µε Αριστοφάνη, την πλούσια και πολυµερή ιστορία µε τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη και ότι ο Σωκράτης, οι µαθητές του Πλάτων και Ξενοφών, έπειτα ο Αριστοτέλης έδωσαν λαµπερά δείγµατα διαλεκτικής µε το διάλογο και ότι αργότερα η λατινική φιλολογία µε όλη της τη λαµπρότητα από τον 1ο αι. π.Χ. “αρδεύεται” από την Ελλάδα. Είναι γενικά γνωστό από έρευνες ακόµη και στα Αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας, αλλά και από πλήθος αποµνηµονευµάτων Γάλλων, ότι η επιρροή της Ελληνικής αρχαιότητας στη Γαλλία κατά τον 18ο αιώνα αλλά και αργότερα ήταν τεράστια, τουλάχιστον στο ιδεολογικό περικάλυµµα των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης. Από την προεπαναστατική περίοδο ακόµα, ο Βολτέρος (1694 – 1778), εκτός του ότι εργαζόταν για την γαλλική αφύπνιση, ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Οι αρχές του γαλλικού διαφωτισµού είναι που συντέλεσαν στη δηµιουργία του παγκόσµιου φιλελληνικού κινήµατος στα χρόνια που ακολούθησαν την επανάσταση του 1821. Γάλλοι πολίτες πολέµησαν ηρωικά στην Ελλάδα, Γάλλοι διανοούµενοι πραγµατοποίησαν πανευρωπαϊκή εκστρατεία υπέρ του Αγώνα, Γάλλοι επίσηµοι υποστήριξαν τα ελληνικά συµφέροντα, γαλλικός στρατός εκκαθάρισε την Πελοπόννησο από τα υπολείµµατα του τουρκοαιγυπτιακού στρατού, µετά τη ναυµαχία του Ναβαρίνου (όπου και γαλλικά πλοία µετείχαν), και Γάλλοι στρατιώτες ξανάκτισαν βασικά κτήρια που οι ορδές του Ιµπραήµ είχαν καταστρέψει. Κι ακόµα, µετά την ελληνική ανεξαρτησία, Γάλλοι βρέθηκαν στην πρωτοπορία των αγώνων για την επέκταση της Ελλάδας στα ιστορικά όριά της. Ο για ένα χρόνο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Λέων Γαµβέτας (1880 – 1881) εργάστηκε για την απόδοση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου στην Ελλάδα και αρθρογράφησε στην εφηµερίδα του «Γαλλική ∆ηµοκρατία» σηµειώνοντας: «…Επιδιώκει να ξαναγίνει ο εαυτός της, η µεγάλη πραγµατική Ελλάδα, µε την προσάρτηση στο βασίλειό της που µε τόσο κόπο συγκροτήθηκε το 1830, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Κρήτης. Πιστεύουµε ότι αυτά τα δίκαια και νόµιµα αιτήµατα πρέπει να εισακουσθούν».. Η ελληνική επίδραση στα γαλλικά πράγµατα σηµειώθηκε στις επιστήµες, στις τέχνες και στο λεξιλόγιο, κυρίως µε την υιοθέτηση ελληνικών λέξεων στην κάθε είδους ορολογία τους αλλά και στην καθοµιλουµένη (livre το βιβλίο, αλλά bibliothèque η βιβλιοθήκη). Βέβαια η επίδραση στο λεξιλόγιο ήταν αµφίδροµη.
Μερικές χαρακτηριστικές λέξεις που χρησιµοποιούνται είναι:croissant,ascenseur,volant,cinema…. Κι επειδή ολόκληρο τον 18ο,19ο αιώνα και το περισσότερο του 20ού η γαλλική γλώσσα ήταν «παγκόσµια», οι ελληνικές λέξεις πέρασαν και στα αγγλικά και στα γερµανικά. Ιδιαίτερα την εποχή του 18ου και αρχές 19ου αιώνα Άγγλοι και Γερµανοί (Πρώσοι) µαθαίνουν Γαλλικά. Η σχέση Ελλάδας Γαλλίας συνεχίστηκε και µετά τον Β’ Παγκόσµιο πόλεµο, µε τους Γάλλους να υποστηρίζουν τις ελληνικές θέσεις σχεδόν σε όλα τα θέµατα και σχεδόν όλους τους ηγέτες τους να επισκέπτονται την Ελλάδα. Με πρώτον τον ιδρυτή της (σύγχρονης) Γαλλικής ∆ηµοκρατίας, Κάρολο ντε Γκολ, ο οποίος φιλοξενήθηκε στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη τον Μάιο του 1963. Την ίδια χρονιά ήταν που ο Κωνσταντίνος Καραµανλής βρέθηκε αυτοεξόριστος στο Παρίσι κι έµεινε εκεί ως την πτώση της χούντας τον Ιούλιο του 1974.Το 1974 οι 2 πρόεδροι εργάστηκαν για την προσέγγιση των δύο εκπαιδευτικών συστηµάτων, Ελληνικού και Γαλλικού. Αυτή η θέληση τους παίρνει σάρκα κι οστά µε την απόφαση δηµιουργίας της ελληνογαλλικής σχολής. Η κατασκευή του Λυκείου αποπερατώνεται το 1981.Σήµερα φέρει το όνοµα Lycee France Hellenique Eugene Delacroix. Κι όταν, στις 23 του µήνα, κλήθηκε να σχηµατίσει την πρώτη µεταχουντική κυβέρνηση, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, ήταν που του διέθεσε το προεδρικό αεροπλάνο για το ταξίδι της επιστροφής του στην Αθήνα. Ο ίδιος ο ντ’ Εστέν, ένα χρόνο αργότερα (Σεπτέµβριο 1975), επισκέφθηκε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε µια προσπάθεια να προωθήσει την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Οι Γάλλοι, άλλωστε, είχαν πρωτοστατήσει στο ξεπάγωµα (τον προηγούµενο Νοέµβριο) της συµφωνίας σύνδεσης που είχε παγώσει εξαιτίας της δικτατορίας. Πρώην πια πρόεδρος, ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν, σε συνέντευξή του στην εφηµερίδα «Λε Μοντ» (16.11.2011) διευκρίνισε: «…Υπήρξαν τότε πολλές επιφυλάξεις από τους εταίρους µας. Η χώρα ήταν ανοργάνωτη, η δηµοκρατία της δεν είχε ακόµη εδραιωθεί, δεν είχε κοινά σύνορα µε κάποιο κράτος - µέλος. Πήρα την απόφαση, τονίζοντας ότι αυτό έπρεπε να γίνει για την ενίσχυση της δηµοκρατίας. Και όπως είχα, την εποχή εκείνη, την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΟΚ, υπέγραψα την πράξη ένταξης της Ελλάδας στην Κοινότητα, στις 28 Μαΐου 1979 στην Αθήνα. Η λογική αυτής της απόφασης ήταν καθαρά πολιτική. Ήταν αναγκαίο να υποστηριχθεί η Ελλάδα µετά την έξοδό της από τη δικτατορία. Αλλά είχε και µία συµβολική σηµασία. Η δική µου παιδεία όπως και η παιδεία της γενιάς µου, είχε βάση την ιδέα ότι η δηµοκρατία, η πολιτική, όλα αυτά προέρχονταν από τη χώρα αυτή. Για µας, η Ελλάδα είναι συνώνυµη µε τον πολιτισµό. Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι θα έµενε έξω από την πόρτα της Ευρώπης ήταν αφόρητη». 5|
Des sites français (Γαλλικά Αξιοθέατα) Μετά από αυτά τα λίγα στοιχεία επαφής των δύο χωρών και πολιτισµών ας επιστρέψουµε στο σηµερινό µας πρόγραµµα που αφορά στον τρόπο διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας στο δηµοτικό. Θα θέλαµε στο λίγο χρόνο που έχουµε να προτείνουµε ενδεικτικά κάποιες δραστηριότητες. H δηµιουργική απασχόληση αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εκµάθησης της ξένης γλώσσας, γι’αυτό και ο ρόλος τόσο της δουλειάς στο σχολείο όσο και της προτεινόµενης δουλειάς για το σπίτι είναι πρωταρχικός. Μπορούµε να προτείνουµε στους µαθητές µας να κατασκευάσουν «la Tour Eiffel» µε ξυλάκια, µε σπίρτα, µε οδοντογλυφίδες, µε πηλό ή µε πλαστελίνη, ατοµικά ή δηµιουργώντας µικρές οµάδες συνεργασίας, µαθαίνοντας τους έτσι να συνεργάζονται και να δουλεύουν οµαδικά και να τους προτρέπουµε πάντα στη χρήση των νέων τεχνολογιών (Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές, ∆ιαδίκτυο). Με αυτό τον τρόπο δηµιουργούν νέα αντικείµενα, όπως ακριβώς έκαναν οι µαθητές µας στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ακόµη µπορούµε να τους ζητήσουµε να ζωγραφίσουν αξιοθέατα της Γαλλίας ,όπως τον πύργο του Άιφελ.
Φωτογραφικό υλικό από τις εργασίες των µαθητών:
7|
Φωτογραφικό υλικό από αξιοθέατα της Γαλλίας:
PARIS-ΠΑΡΙΣΙ
MUSEE DU LOUVRE-ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ
Το µουσείο του Λούβρου είναι ένα από τα µεγαλύτερα και παλαιότερα µουσεία τέχνης στον κόσµο. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού και φιλοξενεί περίπου 35.000 µεγάλης αξίας εκθέµατα που περιλαµβάνουν έργα της αρχαιότητας και της µεσαιωνικής τέχνης µέχρι το 1848. Οι µόνιµες συλλογές του µουσείου καταλαµβάνουν συνολικά µία έκταση περίπου 60.000 τ.µ
ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ:.
ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ
ΜΟΥΜΙΑ
ΑΦΡΟ∆ΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ
∆ΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ
9|
LA TOUR EIFFEL -ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΪΦΕΛ
Το σύµβολο του Παρισιού, Πύργος του Άιφελ, είναι ένας πανύψηλος µεταλλικός πύργος, το ψηλότερο κτίριο στην πόλη. Ονοµάστηκε έτσι προς τιµή του µηχανικού Γουστάβου Άιφελ που τον σχεδίασε και αποτελεί ένα από τα γνωστότερα και χαρακτηριστικότερα κτίρια στον κόσµο. Όταν χτίστηκε ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσµο(324µ).
OPERA DE PARIS-ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ
Η όπερα του Παρισιού χρονολογείται το 1857-1874 και αρχιτέκτων της είναι ο Charles Garnier γι’αυτό και λέγεται και Opera-Garnier. To σύστηµα κατασκευής του είναι η κοµµένη πέτρα. Το στυλ της,νέο-µπαρόκ. Έχει πολύχρωµη πρόσοψη και πλούσιο κλιµακοστάσιο.
L’ARC DE TRIOMPHE-ΑΨΙ∆Α ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ
Οι εργασίες για την ύψους 50 µ. αψίδα ξεκίνησαν το 1806, προς τιµήν της Ναπολεόντειας νίκης, αλλά ολοκληρώθηκαν το 1836, εξαιτίας της πτώσης του αυτοκράτορα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η ποµπή της κηδείας του Ναπολέοντα πέρασε κάτω από αυτήν. Σήµερα η αψίδα είναι τόπος δηµόσιων εκδηλώσεων
11 |
NOTRE DAME DE PARIS-ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ
Με τον όρο Παναγία των Παρισίων αναφερόµαστε στον µητροπολιτικό χριστιανικό ναό της πόλης του Παρισιού, που αποτελεί ένα από τα πλέον θαυµαστά αρχιτεκτονικά µνηµεία του οξυκόρυφου ή γοτθικού λεγόµενου ρυθµού.
VERSAILLES-ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ
Οι Βερσαλλίες είναι βασιλικό ανάκτορο λίγα χιλιόµετρα έξω από το Παρίσι, στην οµώνυµη πόλη των Βερσαλλιών. Από το 1682 ως το 1789 οι Βερσαλλίες ήταν πρωτεύουσα της Γαλλίας. Σήµερα αποτελεί ένα από τα Μνηµεία Παγκόσµιας Πολιτιστικής Κληρονοµιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό και για τους τεράστιους κήπους του µαζί µε πολλά σιντριβάνια και αγάλµατα. Είναι ένας από τους µεγαλύτερους της Ευρώπης, µε συνολική έκταση που φτάνει τα 800 εκτάρια. Στα σιντριβάνια και στα αγάλµατα είναι αποτυπωµένη η ελληνική µυθολογία, όπως και στο εσωτερικό του ανακτόρου.
∆ΩΜΑΤΙΟ ΛΟΥ∆ΟΒΙΚΟΥ 14ου 13 |
LA SEINE -ΣΗΚΟΥΑΝΑΣ
Ο Σηκουάνας συνδέει το Παρίσι µε το εσωτερικό της Γαλλίας, και πιο συγκεκριµένα µε την Βουργουνδία και µε την Μάγχη. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη της πόλης. Χωρίζει το Παρίσι σε δύο άνισες όχθες, στην δεξιά όχθη , όπου κυριαρχούν οι επιχειρήσεις και τα χρηµατιστήρια, και την νότια, την αριστερή όχθη , όπου είναι ο παραδοσιακός τόπος διαµονής διανοουµένων και καλλιτεχνών.
SACRE COEUR
Το 1876 ξεκίνησε η κατασκευή της βασιλικής της Σακρέ Κερ , «Βασιλική της Ιερής Καρδιάς») στην κορυφή του λόφου της Μονµάρτρης, που αποτελεί σήµερα ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα.
CHATEAUX DE LA LOIRE-ΚΑΣΤΡΑ ΤΟΥ ΛΙΓΗΡΑ
Τα κάστρα είναι φτιαγµένα από βασιλείς του Μεσαίωνα. Θαµπώνουν µε την επιβλητικότητα και τη χλιδή τους κάθε επισκέπτη. Πραγµατικά κοσµήµατα αρχιτεκτονικής που τα περιέβαλαν εντυπωσιακοί κήποι ενώ στο εσωτερικό τους ήταν στολισµένα µε ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η ζωγραφική, η γλυπτική, η τέχνη των ταπισερί, των επίπλων και της εσωτερικής διακόσµησης της εποχής τους. Υπάρχουν περίπου 35 κάστρα-µουσεία και δεκάδες άλλα ιδιωτικά. ∆ιάλογος των µαθητών της ΣΤ’ τάξης στο πλαίσιο της ∆ειγµατικής διδασκαλίας: ‘Le peintre” On regarde le peintre qui dessine des portraits sur les ponts de la Seine. Le peintre :- Mademoiselle vous voulez un portrait ? Melle: - Oui, Monsieur .Pourquoi pas ? Le peintre après quelques minutes : -Voilà mademoiselle, regardez votre portrait. Melle : - Ah !!! Merci Monsieur. C’est fantastique !!! 15 |
LA CUISINE FRANCAISE-ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ Έχουν ξοδευτεί τόνοι µελανιού για να γραφτεί η ιστορία της γαλλικής γαστρονοµίας, που ξεκινάει περίπου τον 16ο αιώνα. Έχουν χρησιµοποιηθεί τόνοι τροφίµων και ιδιαίτερων προϊόντων µε γαλλική καταγωγή για να δηµιουργηθούν όλες αυτές οι συνταγές που µαγεύουν τον ουρανίσκο µας και όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις µας. Αλλά από την πρώτη στιγµή η γαλλική κουζίνα κέρδισε τις επευφηµίες των πλούσιων οικογενειών ανά τον κόσµο και µεταδόθηκε από στόµα σε στόµα σε όλο τον “καλό” κόσµο της Ευρώπης. Ένα γεύµα σε ένα απλά καλό εστιατόριο δεν ήταν αρκετό για να διαχωρίσει την αξία του. Έπρεπε να συνφάγει κανείς σε γαλλικό ρεστοράν µε πιάτα γαλλοφερµένου σεφ και συνοδεία καλού γαλλικού κρασιού! Τη γέννηση της γαλλικής γαστρονοµίας εντοπίσαµε σε γραπτό κείµενο του καθηγητή Πανεπιστηµίου Πατρών Σ.Παϊπέτη, ο οποίος αναφέρει ότι: “στη Γαλλία του 16ου αιώνα, η προερχόµενη εκ Ιταλίας Αικατερίνη των Μεδίκων, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β` της Γαλλίας. Έφερε µαζί της µια ολόκληρη ακολουθία από Φλωρεντινούς µαγείρους, όλοι τους της εξευγενισµένης σχολής της αναγεννησιακής µαγειρικής – ικανοί να φτιάχνουν κοµψά πιάτα, όπως πηκτές, γλυκάδια, καρδιές αγκινάρας, τρούφες, κρεπινέτες συκωτιού, κεφτέδες πουλερικού, µακαρόν, παγωτά και σαµπαγιόν. Η Αικατερίνη εισήγαγε καινούργια κοµψότητα και εξευγενισµό στο γαλλικό τραπέζι. Τα τραπέζια στολιζόνταν µε αργυρά αντικείµενα φτιαγµένα από τον Μπενβενούτο Τσελλίνι. Οι συνδαιτυµόνες έπιναν κρασί από ακριβό βενετσιάνικο κρύσταλλο και έτρωγαν από όµορφα εµαγιέ πιάτα”.
Το βιβλίο του La Varenne, έξοχου σεφ του 1652, ήταν το πρώτο που έδινε συνταγές κατ’ αλφαβητική σειρά και περιείχε τις πρώτες οδηγίες χορτοφαγικής µαγειρικής. Οι τρούφες και τα µανιτάρια έδιναν λεπτούς τόνους, ενώ τα ψητά σερβίρονταν µέσα στο χυµό τους για να διατηρούν τη γεύση τους. Το βασικό σηµείο της γαλλικής γαστρονοµίας καθιερώθηκε: ο σκοπός της µαγειρικής και της χρήσης καρυκευµάτων και µπαχαρικών ήταν να αναδείξει µάλλον παρά να καλύψει τις φυσικές γεύσεις των τροφών. Ο La Varenne µαγείρευε το ψάρι σε ένα fumet, δηλαδή ζωµό καµωµένο µε τα µαγειρεµένα κατάλοιπα του ψαριού (κεφάλι, ουρά και κόκαλα). Οι βαριές σάλτσες που χρησιµοποιούσαν ψωµί για να γίνουν παχύρρευστες καταργήθηκαν για χάρη του roux, που γίνεται από αλεύρι και βούτυρο ή άλλο ζωικό λίπος. Οι απόγονοι των Γαλατών είναι που ανήγαγαν τη παραγωγή κρασιού σε επιστήµη. Αυτοί που έµαθαν στον υπόλοιπο
κόσµο, ότι το κρασί δεν είναι απλά ένα ακόµα φυτικό προϊόν αλλά είναι ένας ζωντανός οργανισµός που απαιτεί την αµέριστη προσοχή του παραγωγού, από την αρχή που θα φυτευτεί το σταφύλι µέχρι να βγει το πώµα της φιάλης στο τραπέζι του καταναλωτή. Η παραγωγή του κρασιού είναι τέχνη. Η προώθησή του απαιτεί φαντασία. Και η κατανάλωσή του, σύµφωνα µε τους Γάλλους, είναι ένας συνδυασµός των δύο. Γι’ αυτό και σήµερα τα κρασιά τους κρατούν επάξια την πρώτη θέση στο µυαλό των απανταχού «σοµελιέ». Όχι πως και άλλες χώρες δεν έχουν αξιόλογες ποικιλίες σταφυλιών και ωραία κρασιά, το εναντίον. Απλά οι Γάλλοι παραγωγοί θεωρούν την κάθε φιάλη παιδί τους και την προσέχουν αναλόγως. Στη Γαλλία υπάρχουν 13 οινοποιητικές περιοχές. Περισσότερο ή λιγότερο γνωστές όλες έχουν να επιδείξουν ξεχωριστά κρασιά τόσο στη γεύση όσο και στα αρώµατα. Οι κυριότερες από αυτές είναι: Η πιο γνωστή ποικιλία κρασιού ή καλύτερα οινοποιητική περιοχή είναι η Καµπανία που παράγει τη γνωστή µας σαµπάνια. Η περιοχή αυτή βρίσκεται βορειοανατολικά του Παρισιού και κρατάει τα σκήπτρα της οινοποιίας χάρη στην τυχαία ανακάλυψη του µοναχού Ντοµ Περινιόν (Dom Pérignon). Ο µοναχός αυτός κατάλαβε ότι το διοξείδιο του άνθρακα παίζει σηµαντικό ρόλο στη παραγωγή του κρασιού και ότι εµφιαλώνοντας το κρασί πριν την ολοκλήρωση της ζύµωσης το αποτέλεσµα θα ήταν διαφορετικό. Το πόσο δίκιο είχε, το ξέρουµε πλέον όλοι. Οι πιο γνωστές ετικέτες από αυτή την περιοχή είναι η Dom Pérignon, η Moët et Chandon, η Ruinart, η Krug, η Pommery, η Veuve Clicquot και η Mumm µεταξύ άλλων. Μία άλλη περιοχή που χρόνια διεκδικεί τα πρωτεία από τη Καµπανία είναι η περιοχή του Μπορντό. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του Παρισιού και περηφανεύεται (όχι αδίκως) για τα κρασιά της. Εδώ συναντούµε ίσως τα πιο ποιοτικά και ακριβά κρασιά της Γαλλίας. Υπάρχουν πάνω από επτά χιλιάδες σατώ (chateaux) (που κυριολεκτικά σηµαίνει πύργος) και καλλιεργούνται περίπου εκατόν είκοσι χιλιάδες αµπελώνων. Η ποικιλία αυτή είναι η αγαπηµένη των Ευρωπαίων αφού το 67% των εξαγωγών καταναλώνεται εκτός Γαλλίας. Οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι η Merlot, η Cabernet-Sauvignon, ηCabernet-Franc,η Sémillon, και η Sauvignon που δίνουν τις γνωστές ετικέτες του Château Margaux, Pétrus, Château Penin κ.α. Τα κρασιά της Βουργουνδίας είναι και αυτά από τα πιο φηµισµένα κρασιά στον κόσµο. Το 1415 µε το βασιλικό διάταγµα τα κρασιά που επιτρεπόταν να ονοµάζονται κρασιά Βουργουνδίας καθοριζόταν να είναι τα κρασιά που θα παράγονταν πάνω από τη γέφυρα της πόλης Sens. Για πάνω από 1.500 χρόνια οι µοναχοί σε αυτή περιοχή καλλιεργούν τη γη της και έχουν προσφέρει από τα 17 |
καλύτερα κρασιά που έχουµε δοκιµάσει. Τα κρασιά της περιοχής αυτής είναι αυστηρώς ελεγχόµενα και χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, α) τα Premier Cru µε 600 αµπελώνες να συγκαταλέγονται στους κατάλληλους για αυτά τα κρασιά και β) τα Grand Cru που θεωρούνται τα καλύτερα των καλύτερων. Μόνο 33 αµπελώνες έχουν το προνόµιο να συγκαταλέγονται στους αµπελώνες που µπορούν να προσφέρουν τα σταφύλια τους για τη παραγωγή αυτών των κρασιών. Η περιοχή αυτή µας έχει προσφέρει µερικά από τα καλύτερα κρασιά, όπως Chambertin, Clos Vougeot, Corton, Corton-Charlemagne,Montrachet, Musigny, La Tache. Γενικά, στη περιοχή της Βουργουνδίας, οι εκτάσεις των αµπελώνων είναι χωρισµένες σε µικρότερες και υπάρχουν πάνω από 3.500 καλλιεργητές που έχουν τα 2/3 των 24.000 εκταρίων αµπελώνων που καλλιεργούνται σε αυτή την περιοχή. Η σαµπάνια (γαλλ. champagne) είναι εκλεκτός αφρώδης οίνος που παράγεται από σταφύλια που καλλιεργούνται στη Γαλλία και πιο συγκεκριµένα στην περιοχή της Καµπανίας (γαλλ. Champagne) απ' όπου πήρε και το όνοµα της. Ο όρος "σαµπάνια" χρησιµοποιείται ως γενικός όρος για τον αφρώδη οίνο, αλλά πολλές χώρες τον χρησιµοποιούν αποκλειστικά για αφρώδης οίνους που προέρχονται απ' την Καµπανία και παράγονται σύµφωνα µε τους κανόνες της διπλής ζύµωσης και παλαίωσης. Τα κύρια σταφύλια που χρησιµοποιούνται για την παραγωγή σαµπάνιας είναι "Pinot Noir", " Chardonnay" και "Pinot Meunier". Σύµφωνα µε το νόµο της Σαµπάνιας επιτρέπονται µόνο σταφύλια που καλλιεργούνται σύµφωνα µε τους κανόνες ονοµασίας σε ειδικά καθορισµένα οικόπεδα εντός της ονοµασίας που θα χρησιµοποιείται για την παραγωγή της σαµπάνιας. Ορισµένοι αφρώδης οίνοι που παράγονται σε άλλες περιοχές του κόσµου χρησιµοποιούν άλλα σταφύλια. Η σαµπάνια απέκτησε παγκόσµια φήµη λόγω της σύνδεσής της µε τους Γάλλους βασιλείς. Οι βασιλείς από όλη την Ευρώπη διέδωσαν το µήνυµα της µοναδικότητας του αφρώδη οίνου από την Καµπανία και τη σύνδεσή του µε την πολυτέλεια και την εξουσία στα µέσα του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα. Οι κορυφαίοι κατασκευαστές κατέβαλαν µεγάλη προσπάθεια για τη δηµιουργία µιας ιστορίας και ταυτότητας για το κρασί τους, συνδέοντάς τους και µε την αρχοντιά. Μέσα από τη διαφήµιση και τη συσκευασία του επεδίωξαν να συνδεθεί η σαµπάνια µε την υψηλή πολυτέλεια, τις κοινωνικές εκδηλώσεις και τελετουργίες. Οι προσπάθειές τους συνέπεσαν µε την ανάδυση µιας µεσαίας τάξης που αναζητούσε τρόπους να δαπανήσει τα χρήµατα της σε σύµβολα αναβάθµισης της κοινωνικής της τάξης
DES SPECIALITES FRANCAISES-ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΣΠΕΣΙΑΛΙΤΕ Soupe à L’oignon (Κρεµµυδόσουπα) Η κρεµµυδόσουπα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά, απλά και πολύ νόστιµα γαλλικά πιάτα και η φήµη της έχει φτάσει µέχρι τα πέρατα του κόσµου. Είναι η βασίλισσα όλων των σουπών. Σερβίρεται ιδανικά σε φλιτζάνι ή σε πορσελάνινη κούπα και από πάνω τοποθετείται µια µεγάλη φέτα ψηµένης µπαγκέτας, σκεπασµένη µε λιωµένο τυρί.
Steak Tartare
Ένα από τα πιο γνωστά πιάτα που σπέρνουν διχόνοιες, αφού ή το λατρεύεις ή το σιχαίνεσαι. Η αλήθεια είναι ότι δεν µπορείς να το σιχαθείς στη γεύση, µιας και είναι πολύ νόστιµο, αλλά συνήθως όσοι το αντιπαθούν δεν τολµούν να το δοκιµάσουν καν. Είναι ένα πιάτο που σερβίρει το κρέας όπως θα έπρεπε να τρώγεται: ωµό. Μην φοβάστε, είναι µαριναρισµένο χοντροαλεσµένο κρέας, µαζί µε αυγό, πολλά µπαχαρικά, λάδι και κρεµµύδι.
19 |
Cassoulet
Το Cassoulet είναι ένα βαρύ µαγειρευτό φαγητό, που φτιάχνεται µε κρέας (συνήθως πάπιας και/ή χοιρινά λουκάνικα) και λευκά φασόλια. Και είναι το τέλειο πιάτο για να σε ζεστάνει τις παγωµένες νύχτες και να σε ανακουφίσει από το κρύο, αλλά και από την πείνα, προσφέροντας µοναδική απόλαυση. Το κρέας µαγειρεύεται αργά για ώρα, µαζί µε τα φασόλια και στο τέλος χυλώνει υπέροχα. Το όνοµά του το πήρε από το πήλινο σκεύος (cassole) όπου µαγειρευόταν στην αρχή. Bouillabaisse
Η υπέροχη αυτή τύπου ψαρόσουπα είναι από τα πιο νόστιµα πιάτα για όσους αγαπούν τα θαλασσινά, αλλά όχι µόνο. Έχει µπόλικο σαφράν και είναι το σήµα κατατεθέν της Μασσαλίας. Περιλαµβάνει 4 διαφορετικά είδη ψαριού και θαλασσινών, ντοµάτα και πολλή αγάπη. Τα µπαχαρικά και αρωµατικά του, όπως η δάφνη, το σαφράν, το σκόρδο και το πράσο, δίνουν υπέροχη µυρωδιά. Συνήθως περιλαµβάνει πεσκανδρίτσα, λυθρίνι, µπακαλιάρο, µύδια, αχιβάδες, γαρίδες και ό,τι άλλο θαλασσινό έχετε ή αγαπάτε.
Ratatouille
Το αντίστοιχο δικό µας µπριαµ, στη Γαλλία είναι πολύ δηµοφιλές πιάτο, τόσο που έγινε ταινία κινουµένων σχεδίων (ο Ποντικοµικρούλης). Είναι ένα νόστιµο και εύκολο πιάτο που συνηθίζεται στα σπίτια κυρίως της Νότιας Γαλλίας. Για να
το φτιάξετε θα χρειαστείτε ελαιόλαδο, φρέσκα µυρωδικά, αρκετό σκόρδο, κρεµµύδι, κολοκύθι, µελιτζάνα, πιπεριά και ντοµάτα, όλα κοµµένα σε µεγάλα κοµµάτια και τοποθετηµένα ανά στρώσεις
.
Fondue
Αγαπηµένο πιάτο από τις γαλλικές Άλπεις. Φτιάχνεται από λιωµένο τυρί µαζί µε λευκό κρασί και σερβίρεται σε ειδικό πυρίµαχο σκεύος µε φλόγα που καίει από κάτω, για να κρατάει το µίγµα ζεστό και ρευστό. Με ειδικά πιρουνάκια, µικρές µπουκίτσες ψωµιού παίρνουν µικρές δόσεις από το µίγµα.
Coq au Vin (Κόκορας κρασάτος)
Αυτή ίσως είναι µία από τις πιο δηµοφιλείς σπεσιαλιτέ της Γαλλίας στον κόσµο και ειδικά στην Αµερική, µέσω του βιβλίου της γνωστής µαγείρισσας Julia Child «Mastering the Art of French Cooking» που έκανε γνωστή τη γαλλική κουζίνα στα αµερικανικά νοικοκυριά. Συνήθως φτιάχνεται µε κόκορα, αλλά επειδή το κρέας του είναι πιο δύσκολο να βρεθεί στην αγορά, συχνά συναντάται και µε κοτόπουλο. Το κρέας µαγειρεύεται µέσα σε κόκκινο κρασί, µαζί µε βούτυρο, µπέικον και ζωµό κρέατος. Και είναι τόσο νόστιµο…
21 |
Quiche Lorraine (Κις Λορέν)
Μια κλασική αλλά και πανεύκολη συνταγή γαλλικού πιάτου. Η κις λορέν είναι ένα πιάτο που τρώγεται όλες τις ώρες, σαν ορεκτικό, σαν σνακ, ακόµα και σαν πρωινό. Το σηµαντικό στη συγκεκριµένη συνταγή είναι να πετύχεις µια αφράτη και κρεµώδη γέµιση, αλλά κι ένα τραγανό µπέικον. Απλώνετε τη ζύµη για τάρτα και από πάνω της ρίχνετε µπέικον, αυγά, τυρί, κρέµα γάλακτος, αλάτι και πιπέρι.
Boeuf Bourguignon
Όσο δύσκολο είναι να το προφέρετε, τόσο εύκολο είναι να το καταναλώσετε. Το Boeuf Bourguignon είναι ένα µαγειρευτό πιάτο, µε µοσχάρι σε κόκκινο κρασί Βουργουνδίας. Είναι µάλιστα κι ένα από τα ελάχιστα πιάτα που τρώγονται εξίσου καλά (ίσως και καλύτερα) την επόµενη µέρα.
Escargots à la Bourguignonne (Σαλιγκάρια)
Χαρακτηριστικό πιάτο µε σαλιγκάρια που αγαπούν πολύ οι Γάλλοι. Τα σαλιγκάρια γεµίζονται µε ένα µίγµα από βούτυρο, σκόρδο και µαϊντανό και γίνονται ένα υπέροχο πιάτο, όµορφο και νόστιµο (για όσους αγαπούν τα σαλιγκάρια βέβαια).
Και τι να πει κανείς για πολλά ακόµα πιάτα που µας έµαθαν οι Γάλλοι να αγαπάµε, όπως τις πατάτες Gratin Dauphinois, το ψητό Camembert, τις κρέπες, το σουφλέ τυριού, το Pot-au-feu, το φουά γκρα, το µιλφέιγ, την κρεµ µπρουλέ και πολλά -πολλά ακόµα. ∆ιάλογος των µαθητών της ΣΤ’ τάξης στο πλαίσιο της ∆ειγµατικής διδασκαλίας:
Au café Serveuse : -Bonjour Mesdemoiselles. Voilà le menu! Cliente 1 :- Merci Cliente 2 :-Merci 23 |
Serveuse : -Qu’est-ce que vous désirez ? Cliente 1 : -Je voudrais une crêpe au chocolat. Cliente 2 : -Moi, je voudrais une crêpe au jambon et au frοmage. Serveuse : -Voilà mesdemoiselles Chef : -Mmmmmm, elles sont supers, magnifiques!!! Cliente 1&2 : -Oui, elles sont délicieuses!!! Cliente 1 : -Pardon, combien ça coute ? Serveuse :
-Ça coute 8 Euros
Cliente 2 :
-Voilà Merci
Serveuse :
-Merci. Au revoir
Cliente 1&2 : -Au revoir, à bientôt.
DES LITTERATEURS, PHILOSHOPHES ET SCIENTIFIQUES FRANCAIS- ΓΑΛΛΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ & ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ O Ζαν ντε Λα Φονταίν - και Λαφονταίν απλώς στην ελληνική βιβλιογραφία (Jean de La Fontaine, 8 Ιουλίου 1621 - 13 Απριλίου 1695), ήταν Γάλλος ποιητής, περίφηµος για τους Μύθους του, που ήταν εµπνευσµένοι (συχνά αντιγραφές) από τον Αίσωπο. Από ευκατάστατη αστική οικογένεια άρχισε θεολογικές σπουδές τις οποίες εγκατέλειψε χάριν της Νοµικής. Έγινε δικηγόρος αλλά το πάθος του ήταν η λογοτεχνία. Παντρεύτηκε και χώρισε πολύ γρήγορα και προσκολλήθηκε µετά στον πανίσχυρο υπουργό του Λουδοβίκου Ι∆΄ Φουκέ, για τον οποίο έγραφε υµνητικά ποιήµατα. Μετά την πτώση του Φουκέ, ο ονειροπόλος, αφηρηµένος και επιπόλαιος Λα Φονταίν έζησε µέχρι το τέλος της ζωής του ως παράσιτος σε µέγαρα φιλόµουσων ευγενών (είκοσι χρόνια, σχεδόν ως τον θάνατό του, στο µέγαρο της µαντάµ ντε Σαµπλιέρ). Ο Μολιέρος (γαλλικά: Molière – Μολιέρ, κανονικό όνοµα Jean-Baptiste Poquelin – Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός. Οι
Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωµωδία σε ίση θέση µε την τραγωδία, και αυτό είναι το µεγαλύτερο κατόρθωµά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνηµα του κλασικισµού. Ο Μπλεζ Πασκάλ (Blaise Pascal, 19 Ιουνίου 1623 - 19 Αυγούστου 1662) ήταν Γάλλος µαθηµατικός, φυσικός, συγγραφέας και φιλόσοφος.
Ο Φρανσουά Μαρί Αρουέ (François-Marie Arouet, 21 Νοεµβρίου 1694 – 30 Μαΐου 1778), ευρύτερα γνωστός µε το ψευδώνυµο Βολταίρος (Voltaire), ήταν Γάλλος συγγραφέας, ιστορικός και φιλόσοφος, διάσηµος για το πνεύµα του, τις επιθέσεις του εις βάρος της Καθολικής Εκκλησίας και την υπεράσπιση της ανεξιθρησκίας, της ελευθερίας του λόγου και του διαχωρισµού εκκλησίας και κράτους. Θεωρείται κεντρική µορφή και ενσάρκωση του ∆ιαφωτισµού του 18ου αιώνα. Υπήρξε επίσης δοκιµιογράφος και κορυφαίος εκπρόσωπος του ντεϊσµού (déisme). Ο Ντενί Ντιντερό (Denis Diderot, 5 Οκτωβρίου 1713 – 31 Ιουλίου 1784) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας.Γιος ενός σιδερά από την πόλη Λανγκρ (Langres), διδάχθηκε από Ιησουίτες κληρικούς και σπούδασε στη Σορβόνη, από όπου αποφοίτησε το 1732 ως νοµικός. Ο Ντιντερό έχασε όµως το ενδιαφέρον του για το νοµικό επάγγελµα και προτίµησε να ασχοληθεί µε γλώσσες, λογοτεχνία, φιλοσοφία και µαθηµατικά. Ο Φρανσουά-Ωγκύστ-Ρενέ, υποκόµης ντε Σατωµπριάν (François-AugusteRené, vicomte de Chateaubriand, εξελληνισµένη µορφή Σατωβριάνδος, 17681848), ήταν Γάλλος συγγραφέας, πολιτικός και φιλέλληνας. Θεωρείται ιδρυτής του γαλλικού ροµαντισµού, ένα από τα µεγάλα ονόµατα της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός που ενέπνευσε στον άλλο µεγάλο ροµαντικό, τον Βίκτωρα Ουγκώ, την αποστροφή «Θέλω να είµαι ή Σατωβριάνδος ή τίποτα». Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ (Honoré de Balzac, 20 Μαΐου 1799 – 18 Αυγούστου 1850) ήταν Γάλλος λογοτέχνης του πρώτου µισού του 19ου αιώνα. Συγκαταλέγεται στους θεµελιωτές του ρεαλισµού στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, ενώ θεωρείται και ένας από τους σηµαντικότερους µυθιστοριογράφους όλων των εποχών.Έφερε εις πέρας ένα µνηµειώδες έργο, την «Ανθρώπινη Κωµωδία», µία συνεκτική συλλογή αρκετών µυθιστορηµάτων που φιλοδοξούν να περιγράψουν σχεδόν εξαντλητικά τη γαλλική κοινωνία της εποχής του. 25 |
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 – 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος µυθιστοριογράφος, ποιητής και δραµατουργός, ο πλέον σηµαντικός και προβεβληµένος εκπρόσωπος του κινήµατος του γαλλικού ροµαντισµού. O Σαρλ (Κάρολος) Λενορµάν (Charles Lenormant γενν. Παρίσι 1 Ιουνίου 1802 - πεθ. Αθήνα 24 Νοεµβρίου 1859) ήταν Γάλλος αρχαιολόγος νοµισµατολόγος, ειδικευµένος στις αιγυπτιακές αρχαιότητες, αιγυπτιολόγος. Γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1802 στο Παρίσι. Ακολούθησε στην Αίγυπτο τον αιγυπτιολόγο Σαµπολιόν (o πρώτος που αποκρυπτογράφησε τα ιερογλυφικά της Αιγύπτου) Υπήρξε θερµός και ακάµατος ερευνητής και µελετητής της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Ειδικότερα πήρε µέρος στην επιστηµονική αποστολή στην Πελοπόννησο καθώς και σε άλλες αρχαιολογικές αποστολές στην Ελλάδα.∆ηµοσίευσε µελέτες σε πλείστα επιστηµονικά περιοδικά, όπως στα "Χρονικά του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Ρώµης", αλλά και στο επιστηµονικό περιοδικό "Memoires de l' Academie des Inscriptions" που από της εµφάνισής του διεύθυνε ο ίδιος (18431855). Ο Αλέξανδρος ∆ουµάς (Alexandre Dumas ,père) ο πρεσβύτερος (24 Ιουλίου 1802 - 5 ∆εκεµβρίου 1870) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός κυρίως από τα ιστορικά του µυθιστορήµατα τα οποία τον κατέστησαν έναν από τους πιο πολυδιαβασµένους Γάλλους συγγραφείς στον κόσµο. Πολλά από τα µυθιστορήµατά του, όπως Ο Κόµης Μοντεχρήστος, Οι Τρεις Σωµατοφύλακες, Μετά Είκοσι Έτη κ.α., αρχικά είχαν δηµοσιευθεί σε σειρές. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα και άρθρα σε περιοδικά. Ο Πιέρ Ζυλ Τεοφίλ Γκοτιέ, επίσης Θεόφιλος Γκωτιέ (Pierre Jules Théophile Gautier) (30 Αυγούστου 1811 - 23 Οκτωβρίου 1872) ήταν Γάλλος ροµαντικός ποιητής, δραµατουργός, µυθιστοριογράφος, δηµοσιογράφος και λογοτεχνικός κριτικός. Η εργασία του είναι δύσκολο να ταξινοµηθεί και παραµένει σηµείο αναφοράς για τα επόµενα λογοτεχνικά ρεύµατα, όπως ο παρνασσισµός, ο συµβολισµός και ο µοντερνισµός. Εκτιµήθηκε ευρέως από συγγραφείς τόσο διαφορετικούς όσο οι Κάρολος Μποντλέρ, αδελφοί Γκονκούρ (Goncourt), Γκυστάβ Φλωµπέρ και ο Όσκαρ Γουάιλντ (Oscar Wilde). Οι τελευταίες εργασίες του υπογράµµισαν τη τελειότητα της µορφής, τη λουστραρισµένη οµορφιά της γλώσσας και των καλολογικών στοιχείων, π.χ. Emaux Et Camees (Σµάλτο και Καµέες, 1852). Ήταν επίσης ο µυθιστοριογράφος του Mademoiselle De Maupin (1835), ενώ αργότερα στράφηκε στη δηµοσιογραφία. Η πίστη του στην ανώτατη σηµασία της µορφής στη τέχνη, µε κόστος το συναίσθηµα και τις ιδέες,
ενέπνευσε τους ποιητές που έγιναν γνωστοί αργότερα ως Παρνασσιστές (Les Parnassiens). Κέρδιζε τα προς το ζην από τη δηµοσιογραφία, για να µπορεί να γράφει και έµεινε γνωστός κυρίως για τα διηγήµατά του µε τίτλο «Ο Θάνατος Στον Έρωτα».
Ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire, Παρίσι, 9 Απριλίου 1821 - 31 Αυγούστου 1867) ήταν Γάλλος ποιητής, ένας από τους σηµαντικότερους της γαλλικής αλλά και της παγκόσµιας λογοτεχνίας. Ο Αλέξανδρος ∆ουµάς (υιός) (Alexandre Dumas, fils) (27 Ιουλίου 1824 - 27 Νοεµβρίου 1895) ήταν Γάλλος συγγραφέας και δραµατουργός. Ήταν γιος (γαλλικά fils) του Αλέξανδρου ∆ουµά (πατέρα) (γαλλικά père), ο οποίος ήταν επίσης συγγραφέας και δραµατουργός. Όπως ακριβώς και ο πατέρας του, γνώρισε µεγάλη επιτυχία, κυρίως µε το ροµάντσο του Η κυρία µε τις καµέλιες, από το οποίο εµπνευσµένος ο Τζουζέπε Βέρντι σύνθεσε την όπερά του Τραβιάτα, αλλά και από τα θεατρικά έργα του Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858) και Ένας παράλογος πατέρας (Un Père prodigue, 1859). Ο Ιούλιος Βερν (γαλλικά: Jules Verne) (8 Φεβρουαρίου 1828 - 24 Μαρτίου 1905) ήταν Γάλλος συγγραφέας, από τους πρωτοπόρους του είδους της επιστηµονικής φαντασίας.[1] Είναι περισσότερο γνωστός από τα µυθιστορήµατά του Ταξίδι στο Κέντρο της Γης (1864), 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1870) και Ο γύρος του κόσµου σε 80 ηµέρες (1873). Ο Βερν έγραψε για αεροπορικά και διαστηµικά ταξίδια πριν εφευρεθούν πρακτικά τα αεροπλάνα και πριν επινοηθούν τα πρακτικά µέσα ενός διαστηµικού ταξιδιού. Είναι ο δεύτερος πιο µεταφρασµένος συγγραφέας στον κόσµο (µετά την Αγκάθα Κρίστι).[2] Μερικά από τα βιβλία του γυρίστηκαν σε κινηµατογραφικές ταινίες, κινούµενα σχέδια και τηλεοπτικές σειρές. Ο Βερν αναφέρεται συχνά ως ο "Πατέρας της Επιστηµονικής Φαντασίας", τίτλο που µερικές φορές µοιράζεται µε τον Χιούγκο Γκέρνσµπακ και τον Χ. Τζ. Γουέλς.[3] Ο Εµίλ Ζολά (Émile Édouard Charles Antoine Zola[1], Παρίσι, 2 Απριλίου 1840 – Παρίσι, 29 Σεπτεµβρίου 1902)[2] ήταν Γάλλος συγγραφέας, ο πιο σηµαντικός εκπρόσωπος της λογοτεχνικής σχολής του νατουραλισµού και σηµαντικός παράγοντας της ανάπτυξης του θεατρικού νατουραλισµού. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πολιτική φιλελευθεροποίηση της Γαλλίας και στην απαλλαγή του εβραίου στρατιωτικού αξιωµατικού Άλφρεντ Ντρέιφους, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε άδικα, γεγονός που συνοψίζεται στη διάσηµη 27 |
ανοιχτή επιστολή του µε τίτλο "Κατηγορώ". Ο Εµίλ Ζολά ήταν υποψήφιος για Βραβείο Νόµπελ Λογοτεχνίας το 1901 και το 1902[3][4]. Το έργο του Εµίλ Ζολά ξεχώρισε όχι µόνο αναδεικνύοντας το ρεύµα του νατουραλισµού, αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή µε το έργο και τις παρεµβάσεις του. Ο Μαρσέλ Προυστ (Marcel Proust, Παρίσι 10 Ιουλίου 1871-18 Νοεµβρίου 1922) ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιµιογράφος και κριτικός. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και από µικρή ηλικία ασχολήθηκε µε τη λογοτεχνία. Σε ηλικία 9 χρόνων αρρώστησε από άσθµα, πράγµα που σηµάδεψε όλη του τη ζωή. Τα έργα του διακατέχονται από την αγάπη του για την εβραϊκής καταγωγής µητέρα του, που τον επηρέασε σηµαντικά στη συγγραφή του. Σπούδασε στο λύκειο Κοντορσέ και στη σχολή Πολιτικών Επιστηµών. Όσο χρόνο φοιτούσε δηµοσίευε χρονογραφήµατα σε περιοδικά. Το πρώτο επίσηµο έργο του εκδόθηκε το 1896 µε πρόλογο του Ανατόλ Φρανς και µε τον τίτλο «Οι ηδονές και οι ηµέρες». Ο Πωλ Ελυάρ (πραγµατικό όνοµα Eugène Grindel, 14 ∆εκεµβρίου 1895 - 18 Νοεµβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής που δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύµατα του ντανταϊσµού και του υπερρεαλισµού. O Αντρέ Μπρετόν (19 Φεβρουαρίου 1896-28 Σεπτεµβρίου 1966) ήταν σηµαντικός Γάλλος λογοτέχνης. Ποιητής και δοκιµιογράφος, είναι ο κυριότερος θεωρητικός του υπερρεαλισµού και ίσως η σηµαντικότερη µορφή του. Είναι ουσιαστικά η προσωποποίηση του λεγόµενου ορθόδοξου υπερρεαλισµού. Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944) (Πλήρες όνοµα Αντουάν-Ζαν-Μπατίστ-Μαρί-Ροζέ ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Antoine-JeanBaptiste-Marie-Roger de Saint-Exupery) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο µεταφράστηκε σε περίπου 60 γλώσσες και έρχεται τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσµια ιστορία, µετά απ' τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ. Ο Εξυπερύ δεν ήταν όµως ένας διηγηµατογράφος, αλλά ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισµό της. Από την άποψη αυτή το έργο που τον χαρακτηρίζει απόλυτα είναι τα βιβλία του «Γη των Ανθρώπων» και το «Ταχυδροµείο του Νότου», που αποτελούν το απάνθισµα της φιλοσοφίας του. Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Sartre, ολόκληρο: Jean-Paul Charles Aymard Sartre) (Παρίσι 21 Ιουνίου 1905 - Παρίσι 15 Απριλίου 1980), ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός, γνωστότερος εκπρόσωπος του υπαρξισµού. Θεωρούσε ότι οι διανοούµενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία
και ο ίδιος υπήρξε ένας στρατευµένος καλλιτέχνης στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του µε τη ζωή του και το έργο του. Αποστρεφόταν τις επίσηµες τελετές και τα αξιώµατα και για αυτό το λόγο, το 1964, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόµπελ λογοτεχνίας. Ο Ζακ-Υβ Κουστώ, γαλλικά: Jacques-Yves Cousteau (11 Ιουνίου 1910 - 25 Ιουνίου 1997) ήταν Γάλλος ωκεανογράφος, εξερευνητής, συγγραφέας, φωτογράφος, κινηµατογραφιστής, καθώς και µέλος της Γαλλικής Ακαδηµίας και της Εθνικής Ακαδηµίας Επιστηµών των ΗΠΑ O Μισέλ Πωλ Φουκώ (γαλλικά: Michel Paul Foucault)[1] (15 Οκτωβρίου 1926 - 25 Ιουνίου 1984)[2] ήταν Γάλλος δοµιστής[1] και µεταµοντερνιστής[3] φιλόσοφος, συγγραφέας,[1] ψυχολόγος και ψυχοπαθολόγος. Επηρεάστηκε έντονα από τα γραπτά των Φρίντριχ Νίτσε και Μάρτιν Χάιντεγκερ.[2] Έγινε γνωστός από τις µελέτες που έκανε σχετικά µε τις έννοιες και τους κώδικες, όπως οι "αρχές του αποκλεισµού", µέσω των οποίων λειτουργούν και αυτοκαθορίζονται οι κοινωνίες,[1] ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους στοχαστές του Μάη του '68, αν και ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε κάποια σύνδεση µε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε.[3] Στο συγγραφικό του έργο, ασχολήθηκε, κυρίως, µε τη φυλακή, την τιµωρία, την αστυνοµία, τα δικαιώµατα των οµοφυλόφιλων τη φροντίδα των πνευµατικά ασθενών[2] και τις διακρίσεις µεταξύ αυτών και των εµφρόνων]].[1] Ο Ρενέ Ντεκάρτ (εξελληνισµένο όνοµα:Καρτέσιος) ( René Descartes , Λατ. Renatus Cartesius, 31 Μαρτίου 1596 στη Λα Αι (La Haye en Touraine) - 11 Φεβρουαρίου 1650 στην Στοκχόλµη) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, µαθηµατικός και επιστήµονας φυσικών επιστηµών. Ο Σαρλ Ωγκυστέν ντε Κουλόµπ (γαλλ.: Charles Augustin de Coulomb, ελλην.: Κάρολος Αυγουστίνος ντε Κουλόµπ) γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1736 στην Ανγκουλέµ της Γαλλίας και πέθανε στις 23 Αυγούστου του 1806 στο Παρίσι.Η πιο σηµαντική µελέτη του, όµως, αφορούσε τους τοµείς της ηλεκτροστατικής και του µαγνητισµού. Για να κάνει πειράµατα χρησιµοποίησε το στροφικό εκκρεµές, το οποίο επινόησε ο ίδιος. Περιέγραψε επίσης τον τρόπο κατασκευής της µαγνητικής πυξίδας που βασίζεται στο στροφικό εκκρεµές. Απέδειξε τον φερώνυµο νόµο του αντίστροφου τετραγώνου για την ηλεκτροστατική δύναµη ανάµεσα σε δύο φορτία. Ο Αντρέ Μαρί Αµπέρ (Γαλλικά: André-Marie Ampère) (20 Ιανουαρίου 1775 10 Ιουνίου 1836) ήταν Γάλλος φυσικός και κύριος θεµελιωτής του 29 |
ηλεκτροµαγνητισµού και της ηλεκτροδυναµικής. Ασχολήθηκε µε πλήθος επιστηµονικών θεµάτων, αλλά το ενδιαφέρον του στράφηκε κυρίως στον ηλεκτροµαγνητισµό. Ο Λουί Ζαν Παστέρ (Louis Jean Pasteur), απαντώµενος στην παλαιότερη ελληνική βιβλιογραφία και µε την εξελληνισµένη µορφή Λουδοβίκος Παστέρ (27 ∆εκεµβρίου 1822 – 28 Σεπτεµβρίου 1895), ήταν Γάλλος χηµικός που έγινε διάσηµος για τις ανακαλύψεις του στη Μικροβιολογία, τόσο ώστε να αποκληθεί «Πατέρας της Μικροβιολογίας» και της Ανοσολογίας. Τα πειράµατά του επιβεβαίωσαν τη θεωρία ότι πολλές ασθένειες προκαλούνται από µικρόβια, ενώ ο ίδιος δηµιούργησε το πρώτο εµβόλιο για τη λύσσα (αντιλυσσικός ορός). Είναι επίσης γνωστός από τον τρόπο που εφεύρε για να αποτρέπεται το ξίνισµα του γάλακτος και του κρασιού, καθώς αυτή η διαδικασία πήρε το όνοµά του και ονοµάζεται παστερίωση. Ο Πιερ Κιουρί (15 Μαΐου 1859 - 19 Απριλίου 1906) ήταν Γάλλος φυσικός ο οποίος ασχολήθηκε µε την κρυσταλλογραφία, τον µαγνητισµό και την ραδιενέργεια. Το 1903 πήρε το Νόµπελ Φυσικής µαζί µε τη γυναίκα του Μαρία Κιουρί και τον Ανρί Μπεκερέλ «για τις έρευνές τους πάνω στα φαινόµενα ακτινοβολίας που ανακάλυψε ο Ανρί Μπεκερέλ». ∆ιάλογος των µαθητών της ΣΤ’ τάξης στο πλαίσιο της ∆ειγµατικής διδασκαλίας: Les scientifiques: Louis Pasteur:
-J’ai trouvé le vaccin de la rage !!!
Marie Curie:
-Moi, j’ai trouvé la radiation et j’ai obtenu le prix Nobel !! Les deux scientifiques cherchent dans le public et ils trouvent l’un le vaccin et l’autre la radiation. Ils l’ appellent : -Viens, viens ici !!!
CINEMA FRANCAIS-ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Εφευρέτες του κινηµατογράφου θεωρούνται οι Γάλλοι αδελφοί Λυµιέρ (ειδικά ο Λουί Λιµιέρ). Στις 22 Μαρτίου του 1895 στο Παρίσι, έγινε η πρώτη ιδιωτική προβολή των ολιγόλεπτων ταινιών τους που έχουν περάσει πια στην Ιστορία:
"Το τάισµα του µπέµπη", "Ο ποτιστής που ποτίζεται", "Η είσοδος του τρένου στο σταθµό", "Η έξοδος των εργατών από το προαύλιο του εργοστασίου".Η πρώτη όµως δηµόσια προβολή τους έγινε στις 28 ∆εκεµβρίου 1895, στο υπόγειο του Παρισινού Grand Cafe και είναι αυτήν η ηµεροµηνία που έχει καταγραφεί ως η γενέθλια της νέας τέχνης (αφού τότε για πρώτη φορά ο κινηµατογράφος αποκτούσε κοινό, 33 όλοι και όλοι).Τον γαλλικό κινηµατογράφου της περιόδου αυτής(1910-1940), φέρνει στο προσκήνιο ένας λαικός καλλιτέχνης χωρίς ιδιαίτερη καλλιέργεια, ο Λουί Φεγιάντ. Με την σειρά των φαντοµάδων του καταφέρνει να εισάγει στο γαλλικό σινεµά τον ρεαλισµό, µέσα από τον αντίποδά του, το φανταστικό. Πέρα από το θέµα, το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι απολύτως ρεαλιστικά. Το 1915 δηµιουργείται η σχολή του "γαλλικού ιµπρεσιονισµού" από διανοούµενους κινηµατογραφιστές µε διαφορετικές µεταξύ τους τάσεις (Αµπέλ Γκάνς, Ζερµαίν Ντυλάκ, Μαρσέλ Λ'Ερµπιέ, Ζαν Επστάιν). Με την προσχώρηση σ' αυτήν νεώτερων κινηµατογραφιστών µε πιο ακραίες αντιλήψεις από τους παλιότερους, η σχολή διαφοροποιείται, οπότε από το 1925 και µετά, εµφανίζεται το κίνηµα της "αβαν - γκάρντ". Ασίγαστη έρευνα στην µορφή και τα εκφραστικά µέσα του κινηµατογράφου, προσπάθεια για δηµιουργία ενός πιο καλλιτεχνικού κινηµατογράφου, σφοδρή εναντίωση στο εµπορικό σινεµά και σπουδαίος θεωρητικός λόγος γύρω από την αληθινή ουσία της έβδοµης τέχνης, είναι τα χαρακτηριστικά των δύο κινηµάτων.Τέλος,η δεκαετία του '30 στη Γαλλία χαρακτηρίζεται από τον λεγόµενο "ποιητικό ρεαλισµό", κάτω από την ετικέτα του οποίου καλύφθηκαν αρκετοί Γάλλοι σκηνοθέτες, µε διαφορετική µεταξύ τους νοοτροπία (Φευντέρ, Καρνέ, Ντυβιβιέ, Ρενουάρ κ.α), που τους ενώνει όµως µια κοινή κοινωνική θεµατογραφία, που ξεπερνάει τις απλές φορµαλιστικές αναζητήσεις της "αβαν - γκάρντ". Μεγαλύτερη µορφή του "ποιητικού ρεαλισµού" ήταν ο Ζαν Ρενουάρ, η ψυχή του γαλλικού κινηµατογράφου, ο οποίος καταφέρνει να επιβάλλει στο γαλλικό σινεµά ένα ρεαλισµό εντελώς προσωπικό µε µια γλώσσα προσιτή ακόµα και στην πλατιά µάζα των θεατών. Το Φεστιβάλ των Καννών (γαλλικά: Festival international du film de Cannes ή Festival de Cannes) είναι ένας από τους σηµαντικότερους διεθνείς διαγωνισµούς κινηµατογράφου, που διεξάγεται στις Κάννες της Γαλλίας, µία φορά το χρόνο. Το Φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέµβριο του 1939, µε προεδρεύοντα τον Λουί Λυµιέρ. Η µόνη ταινία που παρουσιάστηκε στην πρώτη διοργάνωση ήταν η Παναγία των Παρισίων του Γουίλιαµ Ντίτερλι, καθώς συνέπεσε χρονικά µε το ξέσπασµα του Β' Παγκοσµίου πολέµου και την κήρυξη 31 |
πολέµου της Γαλλίας στη Γερµανία. Η πρώτη ολοκληρωµένη διοργάνωση του Φεστιβάλ έγινε το 1946. Ο θεσµός µαταιώθηκε το 1948 και το 1950, λόγω οικονοµικών προβληµάτων, ενώ από το 1951, ο χρόνος διοργάνωσής του µετατοπίστηκε στην περίοδο της Άνοιξης. Το 1968, το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 10 Μαΐου αλλά διακόπηκε στις 19 Μαΐου, κατά την περίοδο της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του '68 και µετά από παρέµβαση φοιτητών απειλώντας τη διεξαγωγή της διοργάνωσης. DES ACTEURS FRANCAIS-ΓΑΛΛΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ Charles Aznavour --- Dalida ---Albert Camus —Brigitte Bardot—Alain Delon--Simone Signoret--Louis de Funès-- Fanny Ardant--- Gérard Depardieu ---Adèle Exarhopoulos. • Σκετς των µαθητών της ΣΤ’ τάξης- Astérix-Obélix
Εµφανίζονται στη σκηνή ο Astérix και ο Obélix µε τον Ιndefix. • Astérix:-Bonjour Obelix. • Obélix:-Bonjour Asterix (o Obelix είναι εκνευρισµένος και τρίβει συνέχεια την κοιλιά του) • Astérix:-Tι έχεις? Γιατί είσαι έτσι?(Pourquoi tu es comme ca?) • Obélix:-Έβλεπα στον ύπνο µου κοτόπουλα, κοντοσούβλια και γουρουνοπούλες (Γλύφεται..) Ξύπνησα και δεν βρήκα τίποτε να φάω. Πεινάω Astérix ,πεινάω πολύ… • Astérix: -Πάλι πεινάς!!!!! Χθές δεν έφαγες µια γουρουνοπούλα και πέντε κοτόπουλα?Cinq,Cinq..!!! • Obélix:-Μα δεν είχα κι άλλα και µου είπες µόλις διώξουµε τους Ρωµαίους θα τρώµε όλη µέρα!!! • Astérix:-∆ίκιο έχεις έτσι σου είπα, µα µόλις έφυγαν οι Ρωµαίοι ήρθε η κρίση!!!!! La crise!!!
Obélix:-Ποία είπες? Astérix:- Η κρίση και µας τα τρώει όλα Obélix:-Τρώει περισσότερο από εµένα? Astérix:-Τα πάντα τρώει, µέχρι κι εµάς Obélix:-Και τον Idefix µπορέι να φάει? (Ο Indefix γαυγίζει). Astérix:-Για µεζεδάκι. Obélix:- ∆ε γίνεται να πεις στον ∆ρυίδη να κάνει ένα µαγικό φίλτρο για να της κόψει την όρεξη? • Astérix:-Και φίλτρο θα κάνουµε και όλοι µαζί θα την διώξουµε , όπως τον Καίσαρα και τους Ρωµαίους. • Obélix:- Εντάξει λοιπόν, δώσε µου τώρα ένα κοτοπουλάκι γιατί διαµαρτύρεται η κοιλίτσα µου και ξεκινάµε!!!!....
• • • • • • •
DU SPORT FRANCAIS-ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: TOURNOI DE ROLAND GARROS-ΤΟΥΡΝΟΥΑ «ΝΤΕ ΡΟΛΑΝ ΓΚΑΡΟΣ» Το Ρολάν Γκαρός (γαλλικά: Internationaux de France ή Tournoi de RolandGarros) ή Γαλλικό Όπεν (από το 1968 και µετέπειτα) είναι τουρνουά τένις που διεξάγεται κάθε χρόνο στο Παρίσι. Το τουρνουά διεξάγεται από το 1891 ενώ από το 1925 επιτράπηκε για πρώτη φορά η συµµετοχή ξένων παικτών.Το Ρολάν Γκαρός διεξάγεται κάθε χρόνο ανάµεσα στα τέλη Μαΐου και αρχές Ιουνίου στο Παρίσι, στο Στάδιο Ρολάν Γκαρός (Stade Roland-Garros). Είναι σε σειρά το δεύτερο από τα τέσσερα ετήσια Grand Slam, µετά το Αυστραλιανό Όπεν και πριν το τουρνουά του Γουίµπλεντον και το Αµερικανικό Όπεν. Η επιφάνεια του γηπέδου είναι χωµάτινη.Η ονοµασία του τουρνουά έχει προέλθει από τον Γάλλο πιλότο του Α΄ παγκοσµίου πολέµου, Ρολάν Γκαρός. Κάθε χρόνο το τουρνουά προσελκύει πλήθος κόσµου καθώς και µερικούς από τους διασηµότερους τενίστες. Τα κέρδη για την κατάκτηση του Ρολαν Γκαρός είναι 1,5 εκατ € και για τους άνδρες και για τις γυναίκες. ΓΑΛΛΟΙ ΠΟ∆ΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ Ο Μισέλ Πλατινί (γεννηµένος στις 21 Ιουνίου 1955 στο Ζεφ της Μερτ-ε-Μοζέλ στη Λωρραίνη) είναι πρώην Γάλλος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως µέσος, προτού στη συνέχεια συνεχίσει την καριέρα του ως προπονητής και στη πορεία διοικητικό στέλεχος.Εµβληµατικός µέσος της 33 |
Γιουβέντους και της Εθνικής Γαλλίας, έχοντας πετύχει συνολικά 356 τέρµατα στη διάρκεια της καριέρας του, θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του ποδοσφαίρου[1]. Το περιοδικό France Football τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο Γάλλο ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, µπροστά από τους Ζινεντίν Ζιντάν και Ραϊµόν Κοπά[2], ενώ η Γιουβέντους τον ανέδειξε ως κορυφαίο Bianconero[3] όλων των εποχών. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε τρεις συνεχόµενες φορές το βραβείο της Χρυσής Μπάλας[4].Αποτελεί από τις 26 Ιανουαρίου 2007 πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, διαδεχόµενος έτσι τον Λέναρτ Γιόχανσον. ∆ιετέλεσε επίσης οµοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Γαλλίας από το 1988 ως το 1992 και συνυπεύθυνος, µαζί µε τον Φερνάν Σαστρ, για τη διοργάνωση του Παγκοσµίου Κυπέλλου του 1998 στη Γαλλία. Ο Ζινεντίν Ζιντάν (πλήρες όνοµα στα γαλλικά: Zinedine Yazid Zidane), συχνά αποκαλούµενος και µε το παρατσούκλι Ζιζού, υπήρξε Γάλλος ποδοσφαιριστής µε καταγωγή από την Αλγερία. Αγωνιζόταν ως µέσος και οι διακρίσεις του τον κατατάσσουν ανάµεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Έχει κατακτήσει εθνικά πρωταθλήµατα µε τη Γιουβέντους και τη Ρεάλ Μαδρίτης, διεθνείς τίτλους µε την Εθνική Γαλλίας και πολλά ατοµικά βραβεία. Κριστιάν Καρεµπέ (3 ∆εκεµβρίου 1970) (πλήρες όνοµα: Christian Lali Karembeu)[1] είναι πρώην ποδοσφαιριστής, γεννηµένος στο Λίφου της Νέας Καληδονίας, µιας γαλλικής επικράτειας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτήν την περίοδο είναι Σύµβουλος Στρατηγικής του Ολυµπιακού. Ο Καρεµπέ είναι κάτοχος 2 Τσάµπιονς Λιγκ και ενός ∆ιηπειρωτικού Κυπέλλου. Μεγάλη στιγµή, της πλούσιας καριέρας του, ήταν η κατάκτηση, µε την Εθνική Γαλλίας, ενός Παγκοσµίου Κυπέλλου, ενός Ευρωπαϊκού Κυπέλλου και, τέλος, ενός Κυπέλλου Συνοµοσπονδιών. Ο Τζιµπρίλ Αρρούν Σισέ (Djibril Arrun Cissé), γεννηµένος στις 12 Αυγούστου 1981 στην Αρλ, είναι Γάλλος ποδοσφαιριστής, µε καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού. Αγωνίζεται µε τα χρώµατα της γαλλικής Μπαστιά. Σκετς των µαθητών της ΣΤ’ τάξης στο πλαίσιο της ∆ειγµατικής διδασκαλίας
“Les Statues” Une joueuse de tennis: -Tennis !!! -Elle joue au tennis.
Un joueur de football: - Football !!! -Il joue au football. Une joueuse de basket:- Basket !!! -Elle joue au basket. Une joueuse de volley: -Volley !!! -Elle joue au volley. Un joueur de ping-pong:- Ping-pong !!! -Il joue au ping-pong. Les élèves disent : -“Nous aimons les sports”
LA MUSIQUE FRANCAISE-ΓΑΛΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ Η Γαλλία έχει θεωρηθεί από καιρό κέντρο της Ευρωπαϊκής τέχνης και µουσικής. Η χώρα καυχάται για µια ευρεία ποικιλία της γηγενούς λαϊκής µουσικής και για τις µορφές που παίζονται από τους µετανάστες από την Αφρική, την Λατινική Αµερική και την Ασία. Στον τοµέα της κλασσικής µουσικής Γαλλία έχει παράγει διαφόρους θρυλικούς σύνθετες και τραγουδιστές. Η µουσική της Γαλλίας αντανακλά ένα ευρύ φάσµα των στυλ. Η Γαλλική µουσική βιοµηχανία έχει δηµιουργήσει πολλούς διεθνούς φήµης καλλιτέχνες στην nouvelle chanson και στην ηλεκτρονική µουσική. Μπορούµε να διακρίνουµε τις κάτωθι σηµαντικές κατηγορίες: • • • • •
Mεσαιωνική κλασσική µουσική Baroque Ροµαντική κλασσική µουσική Κλασσική Μουσική του 20ου αιώνα Παραδοσιακή µουσική
ΓΑΛΛΟΙ ΤΡΑΓΟΥ∆ΙΣΤΕΣ Edith Piaf--Charles Boccara—Salvatore Dassin— Zaz, Indila.
Aznavour--Dalida--Georgeς Moustaki-- Frida Adamo--Yves Montand—Christophe—Jules
35 |
Objectifs Pédagogiques-Παιδαγωγικοί στόχοι: • L’apprentissage/l’enseignement de l’alphabet à travers le jeu et la chanson.(Copains Copines1, éditions: Trait d’ Union, pages 6-7). Η εκµάθηση της αλφαβήτα µέσα από το παιχνίδι και από το τραγούδι (βιβλίο: Copains Copines1,éditions: Trait d’ Union, σελίδες 6-7). • Développer la compétence dialogale à travers des dialogues courants de la vie quotidienne (Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, page 44) H ανάπτυξη της επικοινωνιακής ικανότητας µέσα από διαλόγους της καθηµερινής ζωής (Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, σελίδα 44) • L’emploi du Passé Composé (Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, 6eme Unité) H χρήση του Αορίστου (Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, 6η ενότητα) • La grammaire-emploi des prépositions(jouer+au, à la, à l’,aux)à travers le jeu. (Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, 3eme Unité) Η γραµµατική-χρήση προθέσεων µέσα από το παιχνίδι(Copains Copines 2, éditions: Trait d’ Union, 3η ενότητα) • Mettre en contact les élèves du primaire avec la langue et civilisation françaises à travers la lecture des Bandes dessinées françaises et la projection des films français classiques. Να έρθουν τα παιδιά σε επαφή µε την Γαλλική γλώσσα και πολιτισµό διαβάζοντας γαλλικά κόµικς(Astérix-Obélix)και βλέποντας κλασσικές γαλλικές ταινίες. Bibliographie: ΑΝΤΩΝΙΟΥ ∆αυίδ: Τα προγράµµατα της ελληνικής εκπαίδευσης(18331919),3ος τόµος, Αθήνα 1989. CICUREL Francine, Actes de parole et pratiques de conversation, Hatier Didier, Paris, 1991. ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Απόστολος, Κείµενα και Πηγές της Ιστορίας της Ελληνικής Επανάστασης,Αθήνα,1968. ΜΥΤΑΛΟΥΛΗΣ Κωνσταντίνος,L’enseignement du français et son histoire dans les manuels scolaires en Grèce :Aspects culturels, Université Sorbonne –Nouvelle ,Paris III,2014. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ Άννα, Για µια ανθρωπολογία των διαπολιτισµικών ανταλλαγών, ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙ∆ΕΥΤΗΣ 2012. Sitographie: www.francophonie.org. www.cusineetvinsdefrance.com www.monumentsdefrance.com www.espacefrancais.com/auteurs-francais/
Remerciements-Eυχαριστίες:
Ευχαριστώ: Tην κα Τριανταφύλλου Άννα, Σχολική σύµβουλο γαλλικής γλώσσας Π/θµιας και ∆/θµιας Εκπ/σης Ανατολικής Αττικής, που για πολλά χρόνια συνέβαλε µε τις απόψεις της, στις συναντήσεις µας, στην βελτίωση των διαδικασιών εκµάθησης της γαλλικής γλώσσας στην εκπαίδευση. Την κα Κατσούγκρη Αναστασία, ∆ιευθύντρια του ∆ηµοτικού Σχολείου Συκαµίνου, που µε ενθάρρυνε και µου συµπαραστάθηκε στην πραγµατοποίηση αυτού του προγράµµατος. Τον κο Κουµπιά Μανώλη, Σχολικό σύµβουλο 50ης Περιφέρειας ∆.Ε. Αττικής, για την προτροπή και την στήριξή του σ’ αυτή τη δράση. Τον συνάδελφο κο Μυταλούλη Κωνσταντίνο, Καθηγητή γαλλικών και ∆ιδάκτορα Γλωσσών και Πολιτισµών Πανεπιστηµίου Σορβόννης, για την πολύτιµη βοήθεια του. Όλους τους συναδέλφους του ∆ηµοτικού Σχολείου Συκαµίνου για τη βοήθεια τους. Τους µαθητές της Ε& της ΣΤ τάξης ∆ηµοτικού Σχολείου Συκαµίνου που µε την προσπάθεια τους βοήθησαν στην πραγµατοποίηση αυτής της εκπαιδευτικής και πολιτισµικής διαδροµής.
37 |