Το μοναστήρι της Nτουραχάνης μέρος η΄ by Sth-mana-Panagia

ΠΡοΟΦ°Μ-ΡΙΝβΗΙΚΟ’ΕΡΙδ «Γίνεσ θε οΰν μιμηταί του θ εο ύ » (Έφεσίους 5 ,2 )

κοπός τής ζωής ή Αγάπη,ή αγάπη τοϋ Σταυροϋ. «Ό έμός έρως έσταύρωται» (’Ιγνάτιος Θεοφόρος). Νά αποβάλλει τό έγώ. «Ζώ δέ ούκέτι έγώ, ζή δέ έν έμοί Χριστός» (Γαλάτας 2.20). Λ έει συχνά: «Τ η ζωή μας δεν π ρ έπ ει νά τή συγκρίνουμε μέ ανθρώπους αλλά μέ άγιους πού έχουν εύαρεστήσει τό Θεό. Λέμε, λέμε ότι ζοϋμε. ’Έχουμε μετρήσει πόσα μάς έδωσε, νά τά διπλα σιάσουμε; Λιγότερα δάνεια, λιγότερα θά ζητήσει ό Θεός. Περισσότερα δάνεια, περισσότερα. «Ό γνοϋς τό θέλημα τοϋ Κυρίου έαυτοϋ καί μή έτοιμάσας μηδέ ποιήσας πρός τό θέλημα αύτοϋ, δαρήσεται πολλάς» (Κατά Λουκάν 12,47). ’Άν τά άξιοποιήσουμε, ακόμα περισσότερα θά δώσει. Έχουν περάσει είκοσι έξι χρόνια από τότε πού ό γέροντας Αθανάσιος ήρθε στό μοναστήρι. Τό χέρι τής μάνας Παναγιάς δυναμώνει τίς καρδιές όλων, γιά νά καρποφορήσει τό έργο, ως «Ζώσα κιβωτός τοϋ Ζώντος Θεοϋ». (’Ιωάννης Δαμασκηνός). Μ όνιμοι πόροι *·δέν ύπάρχουν άπό πουθενά. Όταν θαυμάζουμε ή άγωνιοϋμε γιά τό τί μέλει γενέσθαι, έκεϊνος άπαντάει μέ πίστη καί σιγουριά:

« ’Έχει ή Παναγιά τήν οικο νομία. Εκείνη αναπληρώνει τίς ανάγκες. ’Άν τήν ακολου θήσουμε με πίστη, θά είναι πάντα δίπλα μας. Θά’ναι ή χαρά μας, ή γλυκιά απαντοχή μας. Πολλές φορές, δταν είναι κάτι αναγκαίο, τό χέρι κάποι ου δωρητή θά συμπληρώσει τό ποσό. Τά π ρ ο βλήμ α τα πού έχουν σχέση μέ τά ύλικά πράγματα λύνονται μέ τή χάρη καί εύλογία Του. Η νάνα στΨ Τ ~ ' κόγχη τού ίερου. Η φροντίδα Του μας ελεγχει. Άξιοποιοϋμε τά άφθονα αποθέματα πού μάς δίνει, δπως ’Εκείνος θ έλ ει;» “ Άπό Θεοϋ άρξασθαι” . Είναι ωραίο νά κολυμπάμε σ’ αύτό πού πιστεύ ουμε. Γιά νά βλαστήσει ό άνθρωπος π ρέπ ει νά πέσει σπόρος, ό λόγος τού Θεού. Κατά τόν Έφραίμ τό Σύρο: “ Σάν τό νήπιο θήλαζέ τον γιά νά αύξηθείς” . Χρειάζεται συνεχής άσκηση γιά τήν έσωτερική εικόνα. Ή συχνή έπικοινωνία μέ τό Θεό διά μέσου τής προσευχής συμφιλιώνει μέ τή θέλησή Του. Τό σήμαντρο προσκαλεϊ... Καθημερινά τελούνται στό μοναστήρι οι ακο λουθίες κατά τό τυπικό τής Εκκλησίας. ’Όρθρος Θεία Λειτουργία -Ε σ π ερινό ς - Απόδειπνο. Παρά κληση (έκτός άπό τό Σάββατο). ’Α γρυπνία κάθε c t τ

'S?

άράτω τόν σταυρόν αύτου καί άκολουθείτω μοι (Ματθ. 16, 24)

Παρασκευή. Κ ήρυγμα. Θ εία Ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η . «Έ ν τω λόγω τω έμώ ... γνώσεσθε τήν α λή θει α ν » (Κ α τά Ίωάννην 8,32). Ή πόρτα τής Πανα γίας είναι ανοιχτή γιά τόν προσκυνητή όλη

μέρα. Τούς δέχεται όλους. «Διά τό πληθυνθήναι τήν ανομίαν ψυγήσεται ή αγάπη των πολλών» (Κατά Ματθαίον 24,12). Τονίζει: «Θέλει ό κόσμος νά άναβαπτιστεί. Θέλει τά μοναστήρια λιμάνια, γιά νά ξεκουράζεται, νά νιώθει ασφάλεια. Τά θέλει βρύση μέ τή δίψα πού έχει νά πιει καί νά δροσιστεΐ. Ό κόσμος υποφέρει από μοναξιά. “ Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες καί πεφορτισμένοι, κάγώ αναπαύσω ύμάς” (Κατά Ματθαίον 11,28). ...Σκέψου αν μάς έβλεπε ό κόσμος, όπως μάς θέλει ό Θεός. Τό πάν είναι νά μήν ύπάρχει ό άτομισμός. ’Άν δέ σταματήσει τό “ δικό μου” - “ δικό σου” , ή άνθρωπότητα δέ θά βρει ήρεμία. Ζούμε γιά τό σύνολο. ’Όχι γιά τόν έαυτό μας. ’Άν δέν έχουμε τήν άκτίνα τού Θεού μέ άγάπη πρός τό συνάνθρω πο, δέν ξέρουμε πού βαδίζουμε» Κατά τούς πατέρες τής εκκλησίας μόνο άν ξεπεράσουμε τό εγώ καί πραγματοποιήσουμε τήν έντολή τής άγάπης, “ οδηγείται ή άνθρωπότητα όλη νά καταστεί εις μόνος άνθρωπος” . Προσθέτει: «Τίποτα δέ θά μπορούσα νά κάνω

χωρίς τή χάρη Του. Καί τίποτα δέν είναι δύσκολο μέ τή χάρη Του. “Χωρίς έμού ού δύνασθε ποιείν ούδέν’’ (Κατά Ίωάννην 15,6). Μάς χειραγωγεί, άρκεί νά κρα τηθούμε από τό χέρι Του. Μόνο μαζί Του μπορούμε νά μετατρέψουμε τίς αδυναμίες σέ άρετές. ...Δέν είμαι μονάδα. Είμαι ό άξονας μέ τίς ακτίνες. Ό στρατηγός μέ τό έπιτελεΐο του άπό πίσω. Όλα έδώ είναι σάν μιά ρόδα. Ό άξονας είναι ή εμπιστοσύνη τού κόσμου, οι αχτίνες τό προσωπικό καί τό στεφάνι τής ρόδας δικό μου. Γυρνάει ό άξονας δίχως στεφάνι καί ά κ τϊν ες ; Γυρνάνε οί άκτίνες καί τό στεφάνι δίχως τόν άξονα; Ή έμπιστοσύνη τού κόσμου είναι συγκλονιστική. ...Ό καθένας βάζει τό δικό του λιθαράκι. Καί τά παιδιά δέν τά θεωρώ άπλώς μαθητές, οίκοτρόφους, άλλά συνεργάτες. Όταν υπάρχει κατανόηση, ύπάρχει ένα πρόγραμμα μέ τή βοήθεια τού Θεού». Προβλήματα υπάρχουν άλλά όταν θέλεις, δέν άφήνεις στατική τήν καθημερινότητα. Τήν άπογειώνεις μέ τά φτερά τής δημιουργίας. Ό χρόνος μέ τόν αγώνα “ μετουσιώνεται” . Λ έει: «Σύγχρονος άσκητής είναι αυτός πού δέν άφήνει τήν άδυναμία τής ύλης νά ξεπεράσει τήν πνευματική του δύναμη, πού δέν άφήνει τήν άρετή του νά γίνει άδυναμία, άλλά μέ τή χάρη τού Θεού τήν άξιοπ οιει καί μ ετα τρέπ ει τίς άδυναμίες σέ άρετές. ...Έ χουμε χρέος νά θέσουμε τόν εαυτό μας στόν άγώνα τής διακονίας. Όλοι μπορούν νά προσφέ ρουν κατά τή δύναμή τους. Δέν μπορούμε άλλιώς νά ζήσουμε άληθινά.

’Άν δεν βρούμε τήν ταπείνωση νά φτάσουμε στή μετάνοια καί άπό έκεί στήν αληθινή αγάπη, δεν ολοκληρωνόμαστε σάν άνθρωποι». ’Εκτός άπό τό Ναό τής Γέννησης τής Θεοτόκου στό Μοναστήρι, ύπάρχουν καί στό "Ιδρυμα εκκλη σίες άφιερωμένες στόν 'Άγιο Αθανάσιο, στήν Ανά σταση τού Χριστού καί στίς Μυροφόρες. Στό 'Ίδρυμα λειτουργεί Σχολείο Δημοτικό, Γυμνά σιο, Οικοτροφείο, Γηροκομείο. Είναι εξοπλισμένο τό Σχολείο μέ βιβλιοθήκη, Χ ημείο, αίθουσα μέ Η/Τ, αίθουσα μέ βίντεο, αίθουσα τελετών γιά τίς πολιτιστι κές έκδηλώσεις, μέ χώρους γιά παιχνίδι, αναγνωστή ρια, κουζίνες, τραπεζαρίες, αίθουσες ύποδοχής. 'Υπάρχει επίσης εργαστήρι Α γιογραφίας καί γίνονται προσπάθειες προσέγγισης Βυζαντινής Μουσικής. Άπό τό 1990 λειτουργεί ραδιοφωνικός σταθμός επονομαζόμενος « Σ π ίν ο ς » . Σ υ ν δ έετα ι μέ τήν έκκλησία του Μ οναστηριού καί μ ετ α δ ίδ ει τίς περισ σότερες ακολουθίες καί τό κήρυγμα. Τό ύπόλοιπο πρόγραμμα στηρίζεται στή θεολογία καί τή δημοτική παράδοση. Θ υμίζει τά λόγια τοϋ ίερο ϋ Χ ρ υσ ο σ τό μ ο υ: «Θέλω ν’ ανέβω σ’ ενα ψηλό βουνό νά φωνάξω, νά μέ ακούσει ό κόσμος». ’Άν ειχε τά σύγχρονα μέσα ό Ά γιος, δέ θά τά χρησιμοποιούσε; Ή έκκλησία χρειάζεται ένα κανάλι νά τραντάζει, νά μιλάει γιά τήν πίστη, τήν αλήθεια, νά συμπαραστέκεται στόν άνθρωπο άνά πάσα ώρα καί στιγμή. Άπό τό 1997 λειτουργεί Άαογραφικό Μουσείο, μέ τήν επωνυμία «Σταλαγματιές» άπό τήν παρά

δοση τή λαϊκή, τήν ιστορική, τή θρησκευτική. Τά αντικείμενα μέ τάξη βαλμένα σέ οδηγούν στην αξία, πού αποκτά τό παλαιό μέ τό πέρασμα τοϋ χρόνου. «Σ τήκετε καί κρατείτε τάς παραδόσεις» (Β'Θεσσαλονικεΐς 2,15). Ακόμα ύπάρχει αίθουσα μέ σπάνιο φωτογραφι κό ύλικό από τά παλιά Γιάννενα. Ξυλουργικό έργαστήριο, στό όποιο έχουν κατα σκευαστεί σχεδόν όλες οι ξύλινες κατασκευές των οικοδομικών συγκροτημάτων. ’Άν καί ή έκταση τοϋ χώρου δέν είναι μεγάλη καταβάλλονται προσπάθειες νά ύπάρχει - κατά τό δυνατόν - ισορροπία μέ τή φύση. Λίγα δέντρα, όπωροφόρα. διάσπαρτα φ υτεμ ένα , καθώς καί μικρός λαχανόκηπος άποδίδουν τούς καρπούς τους. Σέ ειδικό χώρο μικρή μονάδα αιγοπροβάτων, ένας ορνι θώνας είναι καί αυτά «τα γ μ έ ν α » στή δική τους αποστολή. 'Υπάρχει ξενώνας γ ιά ειδικές περιπτώσεις. Άπό τό κα λοκαίρι τοϋ 1998 αρχίζουν νά λειτουρ γούν κατασκηνώσεις στή Λ ευκ ά δα , σέ ιδ ιό κ τ η τ ε ς έγκαταστάσεις τοϋ Συλλό γου. Φιλοξενούν αγόρια καί κορίτσια σέ δύο ξεχωριστές ’Εκκλησιαστικά άντικείπερίόδους. μενα του Μουσείου.

Τό κτήμα στό καραούλι βιάζεται νά τελειώσει μέ σκοπό τήν καλή φρούρηση, τήν άγρυπνη σκοπιά για την νίκη, πού είναι ή σοφία τής Γνώσης τού Θεού. Κατά Χάρη, μέ την Αγάπη Του ... Ή ψυχή τού γ ή ι νου ανθρώπου ποθεί τά ούράνια. Γίνονται αποστολές βοήθειας σέ ανθρώπους πού έχουν ανάγκη. Οί απόψεις του γιά τή φιλανθρωπία: « ’Άν δεν αγαπάμε κατά Χριστό τό συνάνθρωπο, δεν πρόκει ται νά βρούμε ειρήνη. Ή Εκκλησία είναι έξω από τήν αποστολή της, άν δέν υπάρχει φιλανθρωπία. Μήν αναβάλλουμε, όταν έχει άνάγκη ό συνάνθρω πος. Πώς μπορούμε νά είμαστε ήσυχοι, όταν υπάρ χουν άνθρωποι πού πεινάνε; 'Υπάρχουν άνθρωποι πού ύποφέρουν. Πίσω από τόν καθένα, μπορεϊ νά βρίσκεται ό Θεός. Ή άγάπη είναι Αγάπη. Ό Θεός είναι γιά όλους. ’Άν δέν γίνει ό άνθρωπος ’Άνθρωπος, δέ θά δει άσπρη μέρα. Είναι αδύνατον νά αγαπάμε χωρίς νά είμαστε πρόθυμοι νά δώσουμε. Όσο δίνει ό Θεός,

Ή κατασκήνωση στη Λευκάδα.

τόσο έπιθυμούμε νά δίνουμε, νά δίνο υμε... Δέν α δειά ζει π ο τέ. Μέ ένα χέρι δ ίν εις , μέ δύο θά πάρεις. Κι άν πάρεις, μή σταματήσεις. Δώσε μέ τέσσερα, θά πάρεις μέ οχτώ. Οί καλύτερες “ κατα θέσεις” είναι στό ούράνιο ταμιευτήριο. Ό καιρός βιάζεται. Πρέπει νά τόν εξαγοράσουμε γιά τήν ελπίδα τής αιωνιότητας» Ή χαρά τής προσφοράς άκούραστα κάνει τή διαδρομή της καί προσφέρει έμπρακτα τήν άγάπη, όπου υπάρχει άνάγκη. Στό έσωτερικό καί στό έξωτερικό. Σέ πόλεις καί χωριά. «Έ λεο ν θέλω καί ού θυσίαν» (Κατά Ματθαίον 12,7) ’Όνειρο ένα κέντρο γιά άπορους στά Γιάννενα. Τονίζει: «Δ ίνο υμε πρόσκαιρα κ α ί παίρνουμε αίώνια. Πρέπει γι ’ αυτό νά είναι πιό υποχρεωμένος αυτός πού δίνει, άπό αυτόν πού πα ίρνει. "Οταν πιστεύεις στό Θεό κα ί αγαπάς τόν άνθρωπο, κολυ μπάς στήν ευτυχία. ...Ό κόσμος βλέπει' κα ί συμβάλλει μέ τό υστέρη μά του πολλές φορές. Βλέπουν τήν προσφορά τους νά π ιά ν ει τόπο. Τό νιώ θουν δικ ό τους κ α ί τό άγαποΰν. Δέν είπ α μ ιά φορά “ δέν εχω ” ή “ δός μου” . ... Υπάρχει λαός κα ί τό δείχνει. Ή συμπαράστα ση τού κόσμου δέν περιγράφεται. Δέ μετριούνται οί στιγμές άγάπης, Δέ συμβιβάζεται ότι χάθηκαν οί νέοι. Τά μηνύματα τού κόσμου είναι αισιόδοξα. ...Μέ πιέζουν δύο δυνάμεις: Ή χάρη τού Θεού κα ί ή έμπιστοσύνη τού κόσμου». Γιά τίς δυσκολίες πού συναντά στό έργο λ έ ε ι: «Άν δέν ειχα δυσκολίες, δέ θά ήξερα τ ί σημαίνει

ή λέξη υπομονή κατά τό Ευαγγέλιο. 'Άν δέν έβρισκα εμπόδια δέ θά ήξερα πού νά πατήσω, πώς νά δημιουργήσω, νά μάθω νά άγωνίζομαι. ’Άν δέν υπήρχε αγάπη από τόν κόσμο, δέ θά είχα καταλάβει τήν ευθύνη. Ή άγάπη θά επικρατήσει για τί είναι δυνατότερη. “ Ή άγάπη ουδέποτε έκπίπτει ” (Α'Κορινθίους 13,8). "Όποιος γνωρίζει τή Γραφή δίνει λύση στά προ βλήματα. Άς μήν κουρασθοϋμε νά ζητάμε στίς δοκιμασίες. Ό πόνος οδηγεί στή χαρά: “ ...ότι διά πολλών θλίψε ων δει ημάς είσελθεϊν εις τήν Βασιλείαν τού Θεού ” (Πράξεις 14,22). Νά μιμηθούμε τόν Ιωάννη τό Θεολόγο στό βάθος τής άγάπης του. Τό Μέγα Αθανάσιο στό άνυποχώρητο σέ δογμα τικά θέματα. Τόν Άνανία στήν άθόρυβη, πρόθυμη, “ έκ βάθους” διακονία. Τό ληστή στήν ειλικρινή μετάνοια. Νά άντιμετωπίζουμε τά πάντα κατά Θεόν. Κ α ί ό

ΤαΙς χρείαις των άγιων κοινωνούντες. (Ρωμ. 12,13)

Θεός πάντα δίνει, όταν βλέπει προσπάθεια. ’Α πο στολή κ α ί χρέος μας νά πολλαπλασιάσουμε τό δάνειο. Μέ τή μεσιτεία τής Παναγίας, ό άγωνιζόμενος γίνεται μάρτυρας τής άγάπης τού Θεού. "Αγιος είναι όποιος γιά τήν άγάπη τού Θεοϋ βάζει ένα λιθαράκι γιά νά σηκωθεί ή κοινωνία. Μέ τόν αγώνα τής άγάπης κα ί οί αδυναμίες έξαφανίζονται. ό άνθρωπος αγιάζεται. Χρειάζεται νά δώσουμε τήν παρουσία μας μ έ πράξη άγάπης. ταπείνωσης κα ί υπομονής. 'Όταν είμαστε κυψέλη κοινωνίας, θερμοκήπιο άγάπης έκ εί κα ί ό Θεός βοηθός».