SVERRE

Peter en Sandra Masselink verloren in 2005 hun dochter Imre. Zij heeft ruim vijf maanden geleefd. Vorig jaar verloren zij en dochter Juliet hun zoon en broertje Sverre.

Juliet met haar broertje Sverre

“In steeds meer landen kun je een ‘Sverretje’ tegenkomen”, vertelt Peter. “Een steen met daarop Sverre zijn blauwe tuimelpop met de madelief van zijn zus in de hand. Het geeft zoveel energie als familie, vrienden en bekenden hun verhalen delen en laten weten dat het allermooiste plekje niet goed genoeg is om een ‘Sverretje’ achter te laten. Het tekent de betekenis die Sverre had voor zoveel mensen, gewoon door er te zijn.

Sverre werd op 13 augustus 2009 geboren. Vlak voor de geboorte leek er iets te zijn met zijn nieren. Ze bleken goed, een opluchting tot de tweede boodschap kwam. Een boodschap die we 4 jaar daarvoor ook al eens kregen, een veel te hoog melkzuurgehalte in zijn bloed, dat voorspelde een energiestofwisselingsziekte. Het scenario van onze dochter Imre schoot door ons hoofd en we dachten Sverre na 5 maanden ook te moeten verliezen, maar Sverre bleek een eigen pad te hebben. En wij volgden hem op zijn bijzondere weg.

Hij had alle problemen die je maar in een kind kwijt kunt en kon niks zelfstandig, maar hij was desondanks altijd vrolijk en tevreden. Hij speelde altijd en overal, als hij zich goed voelde. Op die manier wist hij veel mensen aan zich te verbinden. Wij speelden met hem mee en kwamen terecht in een bijzondere wereld met bijzondere mensen en verhalen. We hebben twaalf jaar geleefd alsof ieder moment zijn laatste kon zijn. We konden door Sverre ook de ziekte onder de aandacht brengen met voetbaltoernooien, spinningmarathons, buitenfilmfestivals en poppenhuizen. Sverre had gaandeweg steeds meer zorg nodig, ook in de nacht. Dat gaven we veel zelf met hulp van zorgverleners die thuis over de vloer kwamen. Ze waren verweven met ons leven.

Storm Dudley kwam op 16 februari 2022 in ons land met code geel, maar een dag eerder was er al een vreselijke storm in Sverre zijn hoofd. Een zware epileptische aanval bleek een slechte voorbode voor wat nog komen zou. Hij kwam weer bij en zijn zus Juliet maakte hem voor het laatst aan het lachen, maar dat wisten we toen nog niet. In het Radboudumc probeerden ze met hoge doses noodmedicatie de epilepsie te beteugelen.

“Het zal nooit meer hetzelfde worden, maar het helpt dat zijn naam genoemd blijft”

Twee relatief rustige dagen volgden, ze bleken de stilte voor de volgende storm. Storm Eunice was op weg naar ons land, code rood. Eunice kwam en er volgden op 18 februari twee zware aanvallen in Sverres hoofd. Hij werd meegenomen met de wind en wij moesten hem loslaten. Op 19 februari werd het windstil.

Op 25 februari, een dag na de geboortedag van zus Imre, werd Sverre tegenover haar begraven. En de hemel huilde, zoals het ook deed bij Imre haar begrafenis. Bij zijn afscheid lieten we zijn boodschap klinken ‘Blijf kind in je hart, zoek de verbinding en speel’. Zijn verhaal gaat door in de ‘Sverretjes’. Ze zorgen voor nieuwe ontmoetingen, openen deuren en helpen bij de verwerking.”

Sverre in het bos

Verschillende Sverretjes stenen op plekken over de hele wereld.