Is zo’n beetje hoe ik iedereen welkom heet als ze voor het eerst mijn kamer binnenstappen. En misschien ook wel alle keren daarna.
Mijn kamer is eigenlijk altijd een troep. Was op de grond, planten
Mijn moeder omschreef mijn kamer niet al te lang geleden als “een soort museum van wie jij bent.” En misschien dat daar stiekem ook wel het eerste idee voor dit project mijn hersenen binnensloop. Ik hou van mijn kamer. Naast dat het de plek is waar ik woon, werk en slaap is het ook een soort veilige bubbel voor mij, een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn.
Vorig jaar zou ik eigenlijk al gaan afstuderen. Ik had drie en een half jaar keihard, en eigenlijk non-stop, gewerkt op school, en tegelijkertijd was ik ook bezig om mijn eigen bedrijfje op te zetten.
die overduidelijk water nodig hebben en een leger aan gebruikte theekopjes met opgedroogde theezakjes erin. Toch, of misschien juist daarom, is mijn kamer mijn favoriete plek om te zijn.
Daarnaast ging, vlak voor ik aan mijn project zou beginnen, mijn relatie van 6 jaar uit en liep ik ook in mijn persoonlijk leven tegen een muur aan.
Ik hou erg van hard werken, maar toen ik op dat punt voor de gigantische berg aan werk voor mijn afstudeerproject stond begaven mijn benen het. Ik wist eigenlijk al meteen, ik kan dit nu niet en ik kan zo ook niet verder.
Er zat voor mij maar een ding op: Afstuderen uitstellen en aan mijn mentale gezondheid werken.
Dit was het beste wat ik voor mezelf kon doen, maar het zorgde er ook voor dat mijn wereld in een keer een stuk kleiner werd. Ik koos er steeds vaker voor om thuis te blijven en tijd te spenderen met mezelf. Dit heeft mij op een nieuwe manier naar mijn kamer later kijken, en waarom deze ruimte zo belangrijk voor me is.
Ik denk dat ondanks dat er zo veel studenten tegenwoordig thuis zitten met een burn-out of depressieklachten er voor
velen nog een stigma rond dit thema hangt. Het is niet altijd makkelijk om hier openlijk over te praten.
Ook is er een hoop te zeggen over hoe dankbaar je als student eigenlijk al moet zijn om überhaupt een dak boven je hoofd te hebben. Laat staan eentje waar je je zo thuis voelt.
Ik hoop dat door mij en mijn huisgenootjes een beetje te leren kennen je jezelf ook een beetje thuis kan voelen bij ons!
Ik woon op de bovenste verdieping van ons huis. Ik heb dus eigenlijk een hele verdieping voor mezelf. Ik noem het zelf altijd mijn ‘gremlin cave’ want zo voelt mijn kamer wel een beetje.
Ik heb mijn eigen wasbak op mijn kamer, waardoor mijn kamer natuurlijk meteen superieur is aan alle andere kamers in het huis. Ook heb ik overigens het vieste tapijt ooit. Maar daar hebben we het nu niet over.
Ik hou zo ontzettend veel van mijn kamer, en als je me met rust zou laten zou ik hier gerust de rest van mijn dagen doorbrengen zonder ooit daglicht te zien.
Afgelopen jaar ben ik begonnen met het verzamelen van photocards. Kaartjes die je in kpop albums krijgt. Nu heb ik 8 mappen vol.. ik ga altijd volop in mijn nieuwe hobbies op..
Mijn bureau is waarschijnlijk de plek waar ik het meeste van mijn tijd spendeer in mijn kamer. Ik werk hier, doe al mijn schoolwerk hier en ook in mijn vrije tijd ben ik meestal achter mijn bureau te vinden. Meestal is het dan ook een grote rommel, met papier en tekenmateriaal overal. Maar ik vind het ook een inspirerende plek om te zitten, en veel dingen op mijn bureau hebben sentimentele waarde.
Rond mijn bureau staan ook veel planten. Ik vind het fijn om me omringd te voelen door groen als ik aan het werk ben. Dan voelt het alsof ik toch nog een beetje daglicht zie terwijl ik nachten achter mijn laptop doorhaal.
Dit schilderij is gemaakt door mijn opa. Hij was hobbyschilder en schilderde veel landschappen uit de omgeving waar hij woonde en ik ook ben opgegroeid. Hij is overleden voordat ik naar de kunstacademie ging, maar ik weet zeker dat hij mijn grootste supporter geweest zou zijn. Dit schilderij hangt recht voor mijn bureau. Zo heb ik altijd een stukje thuis en een stukje opa bij me.