Triggerfinger
Bullet Europe
€
2,50
•
overseas
1 one
f We’ll kill for music
$4,00
Binnen
tussen
buiten
midden
achter
De nieuwe plaat P. 5
Wapenarsenaal P. 6
De groeten Uit L.A. P. 10
Gratis poster In kleur P. 12
Verwachtingen Storm op komst P. 23
“Wij zijn heel fier om te zeggen dat we verschrikkelijk hard storen”
“Je merkt het; wat wij als groep vooral doen is vooruit kijken, niet achteruit. Op naar die volle zalen, op naar het volgende concert. Wie weet wordt dat het allerbeste.” Foto: Dirk Wolf
Triggerfinger over een nieuwe plaat, het verleden en – vooral – de toekomst All This Dancin’ Around. Daar is ze dan, die nieuwe plaat, na twee lange jaren. En dus: tromgeroffel en klaroengeschal. Of neen, vervang die klaroen – stom instrument anyway – maar door een stevige basdreun, want vriend en zelfs vijand zijn het erover eens dat deze plaat de sterkste tot dusver is. Een plaat bovendien waar ook monsieur Paul weer op meespeelt, na bewogen jaren. Oef. All this dancin’ around again / will it tame the demon inside us? De vraag stellen is ze beantwoorden. Hoog tijd voor een gesprek met een driekoppig monster, bij
een Brusselse cuvée AB, over heden, ver leden en vooral een wenkende toekomst. “Dit voelt aan als een nieuw begin.” Een plaat uitbrengen is één zaak – dat kan iedereen. Een andere zaak is: wan neer is deze plaat voor jullie, band leden, écht geslaagd? Anders gesteld: waaraan meten jullie het succes af? (Ruben, Mario en Paul in koor, echt waar) “Nu! Nù is ze voor ons al geslaagd”. (géén gelach) Ruben “Als ik het met één boutade mag zeggen: omdat we ze nu nog altijd even goed vinden als toen we ze aan het opne men waren in L.A.” Paul “Normaal heb je als groep na plaat opnames altijd toch ergens last van een
kater. In de studio vreugdekreten, maar drie weken later dan toch het besef dat de nummers op cd net niet zo intens klinken. Nu is dat anders. Voor het eerst hoor, bij mijn weten.” Ruben “Veel heeft te maken met het feit dat je vanuit een emotionele beleving vertrekt als je een plaat gaat maken. Gaandeweg moet die emotie evenwel plaats ruimen voor het technische aspect van het opnameproces. Klinkt dat wel goed? Zit die take juist? Staat die ene snaredrum niet te stil? Begrijp je? Alle aandacht, of bijna alle aandacht gaat naar de geluidsmix, met een emotionele anticlimax tijdens de mastering, wat al helemaal spitstechnologie is. Maar deze keer bleef de emotionele impact om een of andere reden dus even groot.
f
Memorabele liveverhalen Pagina 20