In den olie
Automobielclub Kempisch Klassiek 2011-3
Colofon Bestuur: Bestuur:
Secretariaat:
COLOFON Dion van Bavel voorzitter Rob Klemann Voorzitter secretaris Dion van Bavel Roland v. Witteveen penningmeester Rob Klemann Secretris Ben van Hooff Penningmeester lid Roland v. Witteveen Wiel Muijsers lid Ben van Hooff
Lid
0497-514179 0497-512194 0497-514179 040-2300070 0497-512194 040-2623956 040-2300070 0497-336919
Wiel Muijsers
Lid
0497-336919
Anny de Vries Groenstraat 59 Anny de Vries Groenstraat 59 5525 AB Duizel
Secretariaat:
040-2623956
0497-514511
0497-514511
5525 AE Duizel
Activiteitencommissie: Activiteitencommissie:
Redactie Clubblad: Redactie clubblad:
Redactieadres: Redactieadres:
Ben van Hooff Wiel Muijsers Wiel Muijsers
bestuur 040-2623956 Voorzitter / Secretaris / Bestuur 0497-336919 voorzitter/secretaris 0497-336919 Ton van Dongen 0497-514262 bestuur Ton van Dongen 0497-514262 Hans van Heeren 0497-513580 Hans van Heeren 0497-513580 Bernard Kessels 0499-423264 Ton Westerdijk Ton Westerdijk 0497-542523 Rob Klemann bestuur 0497-512194 Renso Raijmakers opmaak/omslagfoto Rob Klemann Bestuur 0497-512194 Yvonne Wissing opmaak 0497-515171 Renso Raijmakers
Opmaak
040-7370155
Yvonne Wissing
Redactie
0497-515171
Nieuwstraat 19 ___________________________________________________________________________ 5521 CA Eersel 0497-515171 Nieuwstraat 19, 5521 CA Eersel 0497-515171 indenolie@live.nl
Alle kopij naar: Alle kopij naar:
indenolie@live.nl
Hartelijk dank aan onze sponsors:
Hartelijk dank aan onze sponsors:
www.rotim.com
mr. W.J.L.M. Raijmakers notarieel jurist
In den olie - pag. 1
TIJDLOZE DAMESMODE Blue Willis Brax Cambio The Barn Jackpot Josephine & Co Mc Gregor Scarva Via Appia
In den olie - pag. 2
Nieuwstraat 8 5521 CC Eersel Tel: 0497 556996
Inhoudsopgave OUDE OLIE Door Wiel
6
HERFSTRIT
Tussen kerk en koeg
8
1e NACHT vAN NL a. 1500 km van Land’s End naar John O’Groats in Schotland
20
EN VERDER van de redactie van de voorzitter programma 2011 PERSBERICHT akk clubkampioenschap kempische oldtimerrit vakantierit 14-08 nieuwe leden oldtimer polis singer hotrod groote aard gala
3 4 7 11 13 14 16 18 18 19 25
Belofte maakt schuld. Mosterd na de maaltijd smaakt minder lekker. Hoewel, wat in het vat zit verzuurt niet. Ik graaf in mijn geheugen of ik nog meer spreuken of gezegdes kan bedenken, om mijn bijdrage te beginnen met een gezonde portie hersengymnastiek. Buiten lijkt het toch winter te worden, men gaat er minder makkelijk op uit, dus moeten er andere mogelijkheden gezocht worden om fit te blijven. Hoewel een oud Duits spreekwoord zegt; “Sport ist mord”. Zijn er hele volksstammen van geneesheren van overtuigd, dat men hemel en aarde moet bewegen om niet vast te roesten. Daar rust dus roest, u mogelijk tijdens de jaarwisseling volledig in de olie geraakt, hou ik u en enkelen van u bezig. Je zou ook kunnen zeggen; ik zit ze achter de broek. De rok is al minder, daar er onder uw gelederen slechts 1 dame lid is. Echter zijn er steeds weer enkele actieve vrouwen te vinden, getuige de slotrit. Hoewel hier de mannen toch slecht afstand konden doen van een enigszins, hoe zeg ik dit nu weer zonder iemand op de tenen te gaan staan, regelende bijfunctie. Voor diegene die niet mee hebben kunnen of durven doen, u hebt wat gemist. (Wij ook, maar dat is voor ons normaal. Ook wel lekker, want dat legt de lat zo heerlijk laag.) In dit kader vind ik dat ik u van het spelletje “voelen” moet berichten. Stel u voor; een grote doos. Twee gaten waardoor de handen kunnen. Volgens mij heeft geen enkele vrouw de gelegenheid, nog de behoefte gehad. Maar die mannen, niet te stuiten. En in deze, gelukkig maar, of kunt u een oude Tom Tom aan zijn vorm herkennen? Dus; schoenmaker blijf bij je leest. Maar ook; niet geschoten, altijd mis. Vandaar dat er ook voor deze uitgave van het clubblad weer geploeterd is om er iets moois, leuks, gezelligs, iets waar je naar uit kijkt, van te maken. Friesland bleek geen brug te ver, nachten zijn niet om te slapen. Hoewel we bij “oude olie” inzicht krijgen in dromenland. In deze versie alvast een voorproefje van wat u volgend jaar te wachten staat. Misschien dat u al de één of andere activiteit in uw agenda wilt plannen. Een mededeling van huishoudelijke aard; we drukken altijd een aantal clubbladen te veel. Anny wil haar zolder graag opruimen en daarom zullen deze restanten tijdens de komende jaarvergadering op een tafel liggen. Dus, bent u een oude uitgave kwijt, of wilt u uw verzameling kompleet maken, is dit de enige gelegenheid deze wens te verwezenlijken. Daarna zullen wij de scouting er, middels een schenking aan het oud papier, blij mee maken. Tot slot, voor hen die ik in het dorp mogelijk niet tegen kom, of die ik, als ik ze wel tegen kom niet zie en dus vergeet te groeten; fijne kerstdagen en een guten Rutsch in 2012. Mogelijk tot bij de jaarvergadering in januari en zoals ik in mijn bijdrage in het vorige clubblad al zei; mocht u, net als ik de afgelopen jaren, iets voor de club willen en kunnen betekenen mijn baantje komt per januari 2013 vrij. Yvonne Wissing In den olie - pag. 3
Woordje van de Voorzitter We zijn in de laatste periode van het jaar beland en we schrijven alweer december, de maand van de mooie feestdagen met aan het eind ervan het nieuwe jaar. Ja, het gaat inderdaad allemaal heel erg snel. We kunnen weer trots zijn op het AKK-seizoen dat achter ons ligt en zo mooi werd afgesloten met de voortreffelijke Slotrit van 5 november jl. En niet alleen was de slotrit van grote kwaliteit, ook de zes voorafgaande ritten van 2011 waren stuk voor stuk een succes. Met dank aan de initiatiefnemers/ organisatoren van het afgelopen jaar, kijken we naar voren en kunnen we ook nu weer constateren dat voor de komende zeven ritten nu al vaststaat welke clubleden daar weer hun schouders onder zullen zetten. Fantastisch toch! Ik zeg het nu nog maar weer eens een keertje: de AKK is “alive and kicking”! Dus qua ritten, ritorganisatie en zelfs de gemiddelde deelname gaat het goed met de club. Maar…., u vermoedt misschien al dat de voorzitter nu toch een punt van zorg gaat aankaarten. En inderdaad, er moet mij wel het een en ander van het hart! In de komende periode zullen we een aantal vacatures moeten gaan invullen die in dit geval het hart van de club raken! 1. Op de eerste plaats moet worden uitgekeken naar een nieuwe secretaris, want Rob Klemann treedt op de komende ALV vergadering na 10 jaar in het bestuur te hebben gezeten terug. 2. Op de tweede plaats zullen we tijdig moeten voorzien in de opvolging van Yvonne Wissing, onze hoofdredacteur, die in de vorige editie van ons clubblad
In den olie - pag. 4
‘In den Olie’ heeft aangegeven dit nog één seizoen te willen doen. 3. Op de derde plaats heeft Hans van Heeren, lid van de activiteitencommissie, na afloop van zijn Vakantierit van 14 augustus jl. aangegeven te stoppen als commissielid, waardoor er ook hier naar een opvolger wordt gezocht. Bovendien heeft Ton van Dongen, eveneens lid van de activiteitencommissie, aangegeven het nog één seizoen te willen doen. 4. Op de vierde plaats heeft het bestuur de intentie om onze AKK-site in de komende periode een nieuwe boost te geven, wat betekent dat we behoefte hebben aan een z.g.Web master, die onze site gaat beetpakken en fit en operationeel maakt voor de komende periode. De wijze van berichtgeving, maar ook de wijze van bijvoorbeeld inschrijving voor de verschillende ritten, gaan onomstotelijk meer en meer langs de digitale snelweg plaatsvinden en daar moet ook onze club zich voor klaar maken. 5. En op de vijfde plaats heeft het bestuur al geruime tijd de wens om een ‘AKK-correspondent’ te vinden, die zich gaat bezighouden met leuke interviews met leden en nieuwkomers of met grappige artikelen/columns, waardoor de redactionele inhoud van ons clubblad nog meer betrokkenheid met haar leden uitstraalt. Zo, dat is dus niet niks! Op de komende ALV vergadering van 12 januari a.s. komen deze vacatures natuurlijk aan de orde, maar dat laat onverlet, dat ik van deze gelegenheid gebruik maak om de ‘geesten’ nu al wat te ‘kneden’ en u nu alvast wil laten nadenken over uw eventuele persoonlijke
inzet op één van de genoemde terreinen. Ik zou zeggen ‘kom op’ zet uw schouders ermee onder, de club verdient het en u zult zien hoe leuk het is om daaraan bij te dragen! Ik sluit graag af met u allen heel fijne Kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar te wensen en hoop ik u te mogen begroeten op de ALV vergadering van 12 januari a.s.
Dion van Bavel, voorzitter PS. Hebt u interesse in een van de genoemde vacatures, schroom dan niet en neem contact met ons op en wacht niet tot 12 januari 2012.
Gall & Gall Eersel
Met maar liefst 165 m² aan werelddranken. Dé complete drankenleverancier uit de regio! Een enorm assortiment wijn, port, whisky en likeuren Huis aan huis bezorgservice Groot assortiment relatiegeschenken Riedel en Spiegelau kristal Complete verzorging van uw feesten en partijen (tot 1500 personen) Gall & Gall Kaart (op alle wijnaankopen 10% korting) Regelmatig wijnproeverijen
Nieuwstraat 32a – 5521 CC Eersel – T 0497-514240
Bart en Ilse van Dommelen
Gall & Gall
GENIETEN EN GENIETEN
In den olie - pag. 5
Oude olie door Wiel Uit “In den Olie Zomer 2005 ”, 7de jaargang, nummer 2.
te doen. Mijn droom destijds was echter eigenaar te worden van een 4F6, de snellere en luxere uitvoering van mijn kameeltje (dit was de bijnaam die mijn broers hadden gegeven aan mijn wit met bruin gevlekte autootje).
ten tot de eigenaar eindelijk verscheen en enige uitleg gaf over deze bijzondere combinatie die door zijn broer was vervaardigd. Het was een mooi gezicht om de dromedaris langzaam weg te zien rijden in het drukke verkeer.
De Renault 4F4, de besteluitvoering van het welbekende viertje.
Maar plots na vele jaren in de vergetelheid te zijn geweest dook de droom weer op.
Het was in zijn vorm de meest bestelde uitvoering die er te krijgen was met trommelremmen rondom, een parapluhandvat als schakelpook en een legendarische sprint van 0 tot 100 in 19,5 seconden. Legendarisch was ook het verbruik van 1 op 20, wat voor een student een belangrijke rol speelde, alsmede de techniek die uitnodigde het onderhoud zelf
Tijdens het bezoek aan een plaatselijke “Le Clerc”in de buurt van Bordeaux kwam ik oog in oog te staan met een dromedaris zijnde een 4F6 met als aanhanger een 4F4 zonder motor en passagiersgedeelte, technisch knap uitgevoerd met een korte boom tussen de aanhanger en het autootje. Mijn geduld werd enigszins op de proef gesteld tijdens het wach-
Weer terug in de hangmat leken er mij toch wel veel overeenkomsten tussen het bezit van een oldtimer en dromen. Vaak geven beide een gelukzalig gevoel eerst het niets en soms zijn het nachtmerries. Mogelijk weet u zelf nog meer vergelijkingen te verzinnen!
ZIJN ALLE DROMEN BEDROG?
Deze vraag kwam tijdens de afgelopen vakantie bij mij op, toen ik na twintig jaar weer werd herinnerd aan een oude liefde.
In den olie - pag. 6
Henry Wissing Henry bedankt dat we met jou hebben mogen dromen!
Wiel Muijsers
AKK Programma 2012 Activiteit DATUM
INITIATIEFNEMER
aanmelden voor de rit
Openingsrit 2012* zondag 25-mrt Harry Verstappen h.verstappen7@upcmail.com Kunstzinnig Culturelerit* zondag 15-apr Mieke & Lambert v. Diepen diepen@xs4all.nl Randonee Tour zondag 13 t/m Dion van Bavel www.les4fous.nl maandag 21 mei Kempische Oldtimerrit* zondag 3 juni #
Ton Westerdijk w.muijsers@jole.nl Wiel Muijsers
Randonee Sport vrijdag 8 t/m Dion van Bavel www.les4fous.nl zondag 10 juni Zomerrit* zondag 8-jul Zijn nog geen inititatiefnemers gevonden! Vakantierit* zondag 12-aug Machiel Uyterlinde mach1941@planet.nl Edo Boer Herfstrit* vrijdag 14 t/m Wiel Muijsers en w.muijsers@jole.nl zondag 16-sep Ton van Dongen Slotavondrit* zaterdag 3-nov Zijn nog geen inititatiefnemers gevonden! * tellen mee voor het AKK-Clubkampioenschap 2012 # datum is onder voorbehoud
Tulpfietsen 20x10cm_Opmaak 1 07-09-10 17:06 Pagina 1
Tulpfietsen.nl: -
Zelf online ontwerpen Stevige stadsfietsen Thuisbezorgd binnen 1 week Gratis rijklaar gemaakt aan huis 1 servicebeurt na 4 maanden gratis aan huis Vanaf EUR 379,= U steunt het goede doel In den olie - pag. 7
Herfstrit
vrijdag 16 t/m zondag 18 september 2011
S’morgens al op tijd vertrokken uit Maarheeze om in Eersel samen met 2 auto’s, de A-Ford en de Tracktion Avant, naar Tiel te rijden. Het weer was redelijk en we hadden er veel zin in. In Tiel bij Hotel van de Valk was de eerste ontmoeting met de andere teams. Na een kennismakingsrondje en koffie met een heerlijk gebakje was de briefing van deze dag op het parkeerterrein. Traject 1 voerde ons van Tiel naar Nijkerk. Het gaat te ver om alle trajecten afzonderlijk te bespreken dus houdt ik het bij een algemene indruk. Het is prachtig om vast te stellen dat Nederland nog ongerepte hoekjes heeft, prachtige bosgebieden op de Veluwe en de Hoge Veluwe, uitgestrekte waterpartijen en rivierzomen met hun unieke gevarieerde begroeiing. Weidse uitzichten over polders en weidegebieden met daarboven niet te evenaren luchten met wolkpartijen zoals deze alleen in Nederland kunnen voorkomen en worden weergegeven op 17e Eeuwse schilderwerken. In den olie - pag. 8
Een prima verzorgde lunch moet toch zeker vermeld worden. Na de middag begon een mooie route naar Friesland naar de plaats Wolvega, vanuit deze plaats, wederom bij van de Valk zou in de ochtend van zaterdag en zondag gestart worden. Maar eerst moest er natuurlijk ingecheckt worden, en na het inleveren van de controlekaart en het drinken van een biertje of voor de dames en liefhebbers een wijntje kon er gegeten worden. Ik moet zeggen de ontvangst in het restaurant was prima. Een keuze menu bood tal van smakelijke mogelijkheden welke samen met een wijntje genuttigd werd. Ondertussen werden ervaringen van de dag en de restauratie van de auto’s uitgebreid besproken, Met oude en nieuwe bekenden werden de banden weer eens aangehaald en nieuwtjes uitgewisseld. Vooral de moppen en vooral de Belgen moppen werden erg gewaardeerd door iedereen. Er werd smakelijk gelachen om het Nonneke en de Belg in Amsterdam. De teksten
laat ik hierbij maar achterwege in verband met het mogelijk gelezen worden door de jeugd!! Een goede nachtrust en heerlijk ontbijt buffet maakten dat we weer fris en fit aan de start van dag 2 verschenen, een vaardigheidsproef toonde de bekwaamheid in voertuigbeheersing en spierkracht van de chauffeurs aan. Stuurbekrachtiging is toch een prima uitvinding. De trajecten van vandaag zouden ons door het westen van Friesland langs het IJsselmeer en de randmeren voeren, een schitterend streek waar wij hier in het zuiden niet echt aan gewend zijn. De routes leiden ons langs en door oude dorpjes die we nog uit de geschiedenisboekjes kennen, Lemmer, Stavoren, Hindelopen en Workum om er maar een paar te noemen. De polders lagen er een beetje waterig bij , niet zelden zagen we het vee tot over de enkels in het water staan om de kopjes van het waterige gras af te rukken. Wat was het er nat! Maïs met de
voet in het water, hooi, ik heb geen idee hoe ze het droog en geperst in sillagepakken van het land hebben gekregen, wonderbaarlijk. Kilometers dijken zijn we gepasseerd. Af en toe even bovenop gekeken wat zich achter de dijk bevond. Vaak uitsluitend boerderijen die tussen de zeedijken zijn gelegen. Ik had geen idee welke verschillen er zijn in bouwstijlen van boerderijen. Sommige erg luxe, andere weer met kleine woningen vast aan super grote schuren, en dan weer kleine huisjes met riet gedekt waarbij je je nauwelijks kunt voorstellen dat hier complete gezinnen met misschien wel 10 personen of meer in hebben gewoond. Nu lijken het veelal opgeknapte vakantiehuisjes te zijn, met privé haventjes in de ringvaart voor mooie jachtjes en zeilbootjes. Het weer zat ons niet mee maar ik denk dat er niemand klaagde, ook niet de enkelen die gedwongen waren open te rijden. We rijden tussen de druppels door zeiden ze! Het tochtje met de bootjes was winderig en een beetje nat van opspattend buiswater, maar dit mocht de pret niet drukken. De openlucht picknick in het stadje Sloten met mooi weer, een wijntje en accordeonmuziek was erg gezellig. Voor diegene die wilde was een wandeling door het stadje ook een welkome verpozing na het zitten in de bootjes en auto’s. Een geweldig geslaagde dag mag ik stellen, leuke vragen om
te beantwoorden en deze straks aan tafel te bediscussiëren. Na het omkleden werden we aan tafel verwacht voor het buffet. Het restaurant zat propje vol. Maar gelukkig hadden onze gastheren van de organisatie wederom zorg gedragen voor reservering van tafels voor het hele gezelschap. Koks en bedienend personeel stonden klaar om ons de lekkerste zaken voor te zetten, diverse soorten voorgerechten, soep, vlees, satés, garnalen en wat al niet meer konden op het bordje gelegd worden. Het smaakte heerlijk en de laatsten gingen dan ook dik na 11.00u naar hun kamer, moe en voldaan. Onze laatste dag, de zondag, besloot dit heerlijke weekend met de rit richting Tiel, ons vertrekpunt. Wel was het zo dat de weergoden hier in het noorden geen medelijden met ons hadden en we dus regelmatig met hemelwater te maken kregen. De rit was ook nu weer over prachtige dijken, ging door schilderachtige buurtschappen met kleine boerderijtjes en grote veebedrijven. De gevarieerdheid in landschappen, bebossing en bebouwing blijft mij verbazen. Wat een verschillen met ons zuiden. De stadjes zijn rijk uitgevoerd met mooie geveltjes en gebouwen. Je ziet hier de handel en nijverheid terug die ons Nederlanders wereldbekend heeft gemaakt zoals in de door iedereen bezochte stad Deventer. Aangezien we om 16.00u verwacht werden op
ons vertrekpunt van vrijdag werd de afstand snel overbrugt, dit hinderde niet, er was nog genoeg te zien. Voordat we het wisten stonden we dan ook weer in Tiel op de parkeerplaats. Hier nog gauw even de bloemstukjes in elkaar gezet die we als extra opdracht hadden meegekregen. Bij de borrel werden de ervaringen van die dag weer breed besproken en met gelach ontvangen. Het grote moment was aangebroken. Door de dames zijn de bloemstukjes op waarde beoordeeld en voor de beste 4 was er een leuke prijs. De winnaars 1 t/m 4 van de rit ( met bijbehorende scorevragen) werden nog even in het zonnetje gezet en van harte gelukgewenst met hun prestaties. Die van de andere deelnemers mag er natuurlijk ook zijn, iedereen heeft het naar mijn mening geweldig gedaan, en het gaat niet om het winnen maar om het meedoen. Toch!! Aangezien het mijn eerste keer was dat ik een rit heb meegemaakt moet ik zeggen: ik heb mij geweldig geamuseerd en genoten van zowel mens als natuur. En ik dank jullie voor de geweldige ontvangst. Ook mede namens mijn chauffeur Harry wil ik de organisatie Wiel en Ton en natuurlijk hun dames van harte bedanken voor hun inzet en resultaat. Groetjes en mogelijk tot een volgende keer.
Ludo en Harry In den olie - pag. 9
In den olie - pag. 12
AKK-Clubcampioenschap 2011
In den olie - pag. 13
Slotavondrit Zaterdag 5 November 2011 Tussen allerlei prachtige koetsen bij Chr. van den Heuvel en Zonen in Valkenswaard begon de mooie slotavondrit. Na de koffie meteen al op zoek naar die mooie luxe boerenwagen voor vraag 1. Daarna in onze eigen wagens de weg op en beginnen met de rit. Na een aantal kilometers mochten de heren in het duister gaan tasten en de dames het antwoord opschrijven. In de eerste doos zaten o.a. een combinatietang, schroevendraaier, bougiesleutel, steekringsleutel, dop enz. Daarna weer verder rijden, letters zoeken langs de kant van de weg (ja ook nog!) de vragen goed proberen te beantwoorden, nestkastjes zoeken, verschillende watertjes van een naam voorzien en op de weg letten. Druk, druk, druk, maar wel leuk. Na de tussenstop met een lekkere kom erwtensoep en een drankje, In den olie - pag. 14
bij JH business promotions, met een klein presentje weer op weg , voor deel 2 van de rit. Langs verharde en soms onverharde wegen, een stempelpost (afwerkplek van Wiel), weer op weg naar de volgende tast in het duister. In deze doos zaten auto onderdelen zoals een bobine, verdelerkap, bougie, remslang relais, enz. Na de laatste bocht en het weesgegroetje, het einde van de rit bij cafe restaurant de Sleutel in Riethoven. De controlekaart werd direct ingenomen en de consumptiebonnen werden uitgedeeld. In een mooi verbouwde Sleutel lekker aan een drankje en een stevig onder onsje met de andere deelnemers. Hoeveel letters hadden jullie? Wat zat er in die doos? Wat stond er op het kapelletje? Het bleef nog wel een tijd rumoerig daar binnen tot het antwoord kwam van de organisatie.
5e plaats Harry en Trees Verstappen 4e plaats Wim en Christine de Cock 3e plaats Toon en Marian Garvelink 2e plaats Alex en Rian Meurs 1e plaats Freek en Inge Raymakers Na het uitdelen van de leuke prijsjes nog lekker nagenieten onder het genot van een hapje en een drankje. Met de opkomst van 22 equipes, een mooie rit op heel veel wegen die we nog niet kenden, zeker niet in het donker,was het een mooie afsluiting van het jaar. Dank aan de organisatie door Esther Muijsers en Marcelle Kessels en hun hulpjes Wiel, Bernard en Ralf, voor deze mooie duistere rit.
Alex en Rian Meurs
De elfstedentocht van Fryslan
Bij Tiel kregen we van Flipje allemaal een beschuit met jam en vandaaruit vertrokken we welgemoed om uiteindelijk de grens van Fryslan te overschrijden. Tussendoor deden we Nijkerk aan alwaar de forellen welig tierden. Na de broodnodige boterhammen en de fryske koffie, togen de autoliefhebbers met in hun kielzog hun brave dames, naar Kamperzeedijk west. Onderweg vroegen ze wat een jutter was, het bleek een restaurant te zijn; nooit van gehoord en dan die honderden glazen poppeogen, om bang van te worden!!Dan was er trouwens nog een vraag; wat doen die twee bij Nederland op no.8(drie keer raaien). Het overschrijden van de grens met Fryslan was een emotioneel moment, we mochten zo doorrijen van de douane, wat een mooi waterland!! Het Valk hotel werd overspoeld met de oldtimers en het was er goed van eten en drinken, de twee helden die deze tocht uitgezet hadden, sliepen als Fryske schaatsers met de muts diep over de oren en de warme kruik tegen de billen.
Ontbijt op dag 2 ging erin als Fryske koek, daarna moest er meteen aan het stuur getrokken worden voor de behendigheidsproef, dat kunnen ze toch die mannen van ons, acrobaten zijn het. Op naar Lemmer en.......daar lagen ze in volle glorie op ons te wachten: drie waterdichte sloepen, dat we dit nog mee mochten maken; met de Brabantse billen scheren over de Fryske wateren, prachtig.Maar hup, de leiders waren medogenloos, er moest weer gewerkt worden, dus wij hesen ons wederom in de wachtende bolides op naar Stavoren, wat is ze klein he dat vrouwtje, te weinig pindakaas gegeten. Hindelopen hebben we nooit gezien,we konden ze niet bijhouden. Oh Oh, wat is het toch schoon daar boven in ons land, we kregen foto’s voor ons neus, met pijlen en torenspitsen en bomen en een landkaart en een rode abri en ja hoor, daar waren we weer bij de fam.van de Valk in Wolvega. Welnu een borrel gleed naar binnen als olie in een reservoir en het buffet waar aangezeten mocht worden,verdween als sneeuw voor de zon.
Zondag, na het ontbijt, pakte ieder de scheerzeep,de krulspelden,de pantoffels en het routeboek en zeeg neer in de oude auto; op naar Veesen en de weergaloze dijkenrit!! Van de reeds eerder genoemde mannen mochten we een uurtje Deventer in, zo’n uurtje is natuurlijk te kort,het zij ze vergeven. Tijdens het volgende traject moesten we weten, wat het hoogste punt van de aarde is, persoonlijk dacht ik aan de Drunense duinen of zonodig de St.Pietersberg.... fout. Hoe ze het hem geflikt hebben weet ik niet, maar we kwamen weer uit bij de Valk bij Flipje, nu niks te beschuiten met jam, maar een lekkere borrel en de prijzenregen, er bleek trouwens een mannelijke decorateur in ons midden te zijn, de eerste bloemenprijs was voor Danielle, maar toch. De eerste prijs was voor de fam.Kessels, dan fam.van Gerwen en fam.Wintermans. Lieve mensen bedankt voor jullie geste(lief gebaar) en tot volgend jaar.
Stijn
In den olie - pag. 15
De 1 nacht van Nederland e
“Twee AKK-leden op het donkere pad.” Hieronder een verslag van de 1ste Nacht van Nederland 2011; een 600 km. lange rally die verreden werd van zaterdag 19 op zondag 20 november jl. en waaraan Bernard Kessels en Wiel Muijsers als equipe nummer 12 hebben deelgenomen.
De start zou in Epen in het uiterste puntje van Zuid Limburg vanaf 15.01 uur plaats vinden. Om 11.30 uur vertrokken we dan ook vanuit Lieshout omdat we vanaf 13.00 uur konden inschrijven en er om 14.00 uur een briefing zou zijn. Daar wij equipe nummer 12 waren werden we om 15.12 gestart. Over de bergachtige weggetjes van Zuid Limburg 43 km naar TC1 (tijd controle) in de buurt van Stein waar we iets te vroeg aankwamen. Het systeem was een ingetekende lijn op kaart waar ook nog wat truckjes van de uitzetter in zaten. Het volgende 47 km lange traject In den olie - pag. 16
was naar TC2 bij Baexem in Midden Limburg. Nu was het systeem met punten en pijlen aan te doen met de kortst mogelijke route. Hier gingen we echt een paar keer goed de fout in waardoor we veel tijd verloren. Dat kwam hoofdzakelijk omdat onze tripmaster op hol was geslagen en we het “afstandswerk” alleen op “het gevoel” moesten doen. Na Baexem reden we richting TC3 Deurne, middels het systeem punt tot punt ideale route. Hier stonden uiteraard veel barricades op de kaart die we natuurlijk niet mochten passeren. Best wel moeilijk en ook hier hadden we wat de tijd betreft problemen. Het gemiddelde zou 48 km/ uur moeten zijn maar dat werd volgens de meeste deelnemers als veel en veel te hoog ervaren. De organisatie reageerde daarop en wij citeren: “Maar er zitten ook veel rechte stukken weg in het traject…”!!! Bij de TC Deurne
stond Ralph ons op te wachten met een tripmaster uit een andere auto, die we ter plaatse hebben gemonteerd. Door alle stress en consternatie ging er iets niet helemaal goed. Toen wij weer wegstoven bleek de ingebouwde tripmaster dezelfde als die we uitgebouwd hadden! We hebben direct met Ralph gebeld en hebben iets verderop elkaar weer getroffen om alsnog de andere tripmaster te monteren. Maar ook deze deed het niet dus moesten we concluderen dat er een probleem bij de sensor aan de versnellingsbak moest zijn.
Bij TC4-IN bij Mook , waar we om 20.17 uur moesten arriveren , stond een heerlijk stamppotbuffet klaar en hadden we een uurtje pauze. Van Mook ging het weer 44 km met het systeem pijl naar pijl richting TC5 bij Lathum. Het ging ons beter af en we begonnen ons ook steeds meer in te leven hoe de uitzetter de rit in elkaar gezet had. We begrepen ook steeds meer zijn foefjes. In het pikkedonker rijden heeft toch ook wel zijn charmes. Zeker als er sluiermist en hier en daar heuse mistbanken zijn. Wel zijn we flink geschrokken toen er ineens twee toch wel hele dikke bomen voor onze auto opdoemden. Een flinke zwiep aan het stuur zorgde ervoor dat we de weg konden vervolgen! Dat het adrenaline-gehalte in ons bloed met factor vijf steeg was mooi meegenomen. We waren weer klaar wakker en voor 100% bij de les. Via de Achterhoek reden wij met ons uitstekend sturend Saabje naar de TC6 in Bathmen, weer met het mix systeem punt tot punt afgewisseld met pijlen. Hier kwamen we mooi op tijd aan bij de TC. Om 1.32 uur moesten we aankomen bij de TC7 IN bij het restauratiebedrijf van Ton Blankespoor in Koekange. Ook dit lukte aardig wat de tijd betrof. De erwtensoep stond klaar en we hadden 30 minuten de tijd om er van te genieten. Dat was wel erg lang vonden we; eigenlijk wilden we gewoon doorrijden omdat we in een lekker rit-
me zaten. Daarna reden we dwars door Drenthe naar de TC8 bij Schoonhoven voor het halen van een juiste aankomsttijd. Na weer 44 km. arriveerden we bij de TC9 bij Smalbroek om daarna in het dorpje Zorgvlied ons weer te melden bij de TC10 IN om 4.32 uur. Hier hadden we een pauze van 40 minuten. Er was voorzien in een heuse “nacht-snack”; een lekker broodje kroket of iets dergelijks. De ritsystemen waren eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde. Wij vonden dat wel jammer. Een bol/ pijl er tussen door met een hoog gemiddelde zou ook wel voor een leuke afwisseling hebben gezorgd. Om 5.12 uur vertrokken weer voor de laatste 96 km. etappe die ons nog scheidde van de finish in het echte Noorden. Bij het dorpje Zevenhuizen was nog een TC – de 9de - die wij keurig op tijd aandeden. Toen begonnen we aan het laatste traject van 50 km dat we in 60 minuten moesten afleggen. De mist werd nog wat dikker dus het was een kwestie van heel goed opletten en de “driver” de goede wegsituaties doorgeven vanaf de kaart. Och, dit alles ging eigenlijk best wel goed. Redelijk op tijd nl. om 7.16 uur (4 minuten te laat) kwamen we aan bij de finish in Lauwersoog in het noorden van de provincie Groningen en gelegen direct aan de Waddenzee. Hier werden we welkom geheten door de organisatie die het al geweldig
vond dat we überhaupt gefinished waren. Het was ons toch maar gelukt! Een overheerlijk en in onze ogen welverdiend ontbijt stond voor ons klaar en vrij snel werd de uitslag al gepubliceerd. Vóór de rally was al bekend gemaakt dat de Sport- en de Tourklasse waren samengevoegd. Dit was voor de organisatie beter te managen. Wij denken dat we gewoon de Sportklasse gereden hebben vanwege de hoge gemiddelde snelheid. Wij waren met een 11de plaats (ondanks het ontbreken van onze tripmaster!) in het klassement eigenlijk best tevreden. Er hadden zich 23 equipes ingeschreven voor wat , volgens de organisatie, de zwaarste rally van Nederland heet te zijn. Er waren 3 equipes door technische problemen niet gefinished. De door www.sweedspeed.com geprepareerde Saab 96V4 Rally bouwjaar 1972 - heeft het in zijn eerste rally met ons als team uitstekend gedaan! Op de weg terug naar huis kwam echter de vermoeidheid pas echt om de hoek kijken. We hebben elkaar regelmatig afgewisseld met rijden en de zeer dichte mist maakte het ons al niet veel makkelijker. Rond 12.00 uur waren we weer op Brabantse bodem. Ruim 1000 km in 24 uur! Samen waren we het er echter helemaal over eens: “DIT SMAAKT NAAR MEER!!!”
Bernard Kessels
In den olie - pag. 17
1000miglia 2011 Voordat ik wat vertel over de ervaringen over de 1000miglia, die Henry Wissing en ik hebben verreden van 12 tm 14 mei 2011, eerst een reactie op het geweldige verhaal in de laatste “In den olie” over “Le Jog”. Dat is pas echte ontbering. Daarmee is de 1000miglia een ritje voor watjes. Jammer dat er in het verhaal geen plaatje te vinden was van de eigen Morris 1800 mark II S. Ik was even aan het puzzelen of het een voor mij onbekend vooroorlogs model was of de twee maal vergrote versie van de oermini van Alec Issigonis met de MG B motor er in. Dat laatste dus. Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Morris_1800
1000miglia 2008 We deden in mei voor de derde keer mee met de Dyna Veritas cabriolet met Panhard mechaniek uit 1951. De eerste keer was in 2008. Geweldig om de eerste keer direct geselecteerd te worden uit 1600 betaalde aanvragen om bij de 375 gelukkigen te horen. Alles was toen nog volkomen nieuw en een overdonderende ervaring. Zo erg zelfs dat we onze geliefden en ons ondersteuningsteam misliepen in Rome door miscommunicatie over de plaats van aankomst. Het eindpunt was bij de Engelen burcht, vlak bij het Sint Pietersplein en zij stonden te wachten op de Piazza del Popolo . Ook een mooi plein, In den olie - pag. 20
ook met tribunes, maar die waren voor de dag er na voor een heel ander evenement en geen klassieke auto te zien. Die eerste keer hebben we zonder storing helemaal uitgereden. Wel namen we ons voor dat we bij een volgende keer wat betere remmen wilden hebben, want onder aan de berg hadden we steeds heel veel fading en weinig remvermogen. Ook wilden we wat meer vermogen en trekkracht om oude boodschappende dames in Fiat Panda’s bij de helling omhoog te kunnen inhalen. En een paar driepuntsgordels leken ons ook geen overbodige luxe. Ik heb toen
een motor opgebouwd met een rallynokkenas en een dubbele carburateur. Verder werden zachtere remvoeringen gemonteerd. Voor technische details zie eerdere verhalen. 1000miglia 2009 Mei 2009 deden we dus voor de tweede keer mee. Voordat we op pad gingen hoorde ik al wat onplezierige geluiden van een drijfstanglager met mogelijk wat te veel speling. De drijfstanglagers zijn rollagers en die houden het vaak nog een hele tijd uit. Er was geen tijd om een nieuwe krukas in de motor te duwen, dus we gingen op weg op hoop van zegen.
De trekkracht van de motor was duidelijk beter. Doordat we bovendien onze lunchtijden kort hielden konden we de tijdslots goed realiseren. De remmen deden het beter zolang ze koud waren. Bij warme remmen begon echter de voortrein enorm te trillen. De extra zachte voeringen waren dus geen goed idee. We hadden een prachtige rit maar op derde dag begon de motor steeds luidruchtiger te worden. In Siena vroeg iemand langs de kant: Panhard diesel? Deze man had precies door hoe de zaken er voor stonden. Helaas, 120 km vòòr de eindstreep hield de motor er mee op. De broers van Henry hebben ons toen met de trailer opgehaald. Shit happens. De volgende dag reden we toch met een grote smile naar huis, omdat het weer een fantastische ervaring was.
aantal 1000miglia adepten. De broers van Henry zaten ons buiten al op te wachten: Willy, Ruud en Tonny. Door hen werd direct voor koude biertjes gezorgd. Na een lange reis is dat veel belangrijker dan de uitstraling van het hotel.
Als we nog een keer zouden meedoen wilden we alle tijd voor een goede voorbereiding. In 2010 zat ik nog in de naweeën van een verbouwing, dus dat was geen goed moment. Pas halverwege 2010 kwam er weer tijd voor het prepareren van de Veritas. U kunt dat nalezen in eerdere verhalen met als titel: Nieuws uit de garage van Joannes 1 en 2.
Keuring Natuurlijk wordt je bij de inschrijving op het hart gedrukt dat het een rit is op de openbare weg tussen het normale verkeer en dat je de verkeersregels strikt moet eerbiedigen. Het is GEEN race maar een regelmatigheid wedstrijd! Een handtekening is snel gezet en daarna mag je dat allemaal weer vergeten. Zie later.
1000miglia 2011 Op 11 mei stond ik om 8.00 u bij Henry voor de deur met de Veritas op een gehuurde trailer. De Mercedes van Henry werd aangehaakt en via een voorspoedige reis kwamen we ’s avonds aan in Brescia bij Hotel Industria. De weinig tot de verbeelding sprekende naam komt heel goed overeen met het gebrek aan uitstraling van dit hotel. Maar het ligt wel handig in het centrum en zit vol met een groot
De keuring is altijd weer spannend. Ik heb bij de auto een verplichte FIVA Identity kaart. Deze wordt uitgegeven door de Fehac na een strenge keuring op originaliteit. Om mee te mogen doen mag de auto b.v. niet zijn voorzien van een nieuw gemaakte carrosserie en moet je het originele motorblok hebben. Bij mijn Dyna Veritas klopt dat “bijna”. Zie mijn eerdere verhalen over de technische voorbereidingen. Nu is het
De volgende dag reden we zoals gebruikelijk naar de “Fierra” (het beursgebouw) waar de inschrijving en de keuring plaatsvindt. Altijd een geweldig moment om daar al dat moois bij elkaar te zien. Naast bekende ook heel veel zeer bijzondere auto’s, die je normaal alleen in een museum ziet. Wat te denken van de vele speciale kleine Italiaanse merken zoals Diatto, Siata, Morettini, Ermini, Osca, de vele mooie Cisistalia’s en natuurlijk de wat bekendere merken met prachtige Alfa’s, Maserati’s en Ferrari’s.
autootje vrij uniek. Bij de keuring lopen Jaguar specialisten rond evenals kenners van Mercedes, Alfa, Healey en andere bekendere merken. Panhard specialisten lopen er nauwelijks rond. Daarom is het handig om b.v. met een Engelse keurmeester aan te pappen. Als je dan de motorkap opent, krijg je van die prettige teksten zoals: “ most interesting” , “what a sweet machine” en “I did not know that these two cilinder cars existed”. Even de nummertjes van de carrosserie en de motor controleren, de lampjes aan en uit en klaar is Kees. Het kan ook anders. Twee Nederlandse deelnemers met een mooie Buick uit 1928 moesten hun FIVA kaart inleveren omdat ze moderne stoelen (zonder rugpijn) hadden gemonteerd. Ze mochten gelukkig wel meedoen. Overigens gingen ze de tweede dag uit de race omdat de remmen het niet hielden. Naar de Piazza del Loggia Na de keuring wordt er in groepen naar het centrum van Brescia gereden. Het echte mille miglia gevoel begint dan al. Alle zijstraten zijn door politie afgezet en onder begeleiding van motoragenten wordt er in volle vaart naar de stad gereden. Wij reden dit keer achter een nest Mercedes 300 SL vleugeldeuren. Dicht bij het centrum gaat de snelheid er uit. Op het centrale plein, Piazza della Loggia, wordt verzameld. Veel watergekoelde auto’s worden geduwd omdat anders het koelwater te heet wordt. Wij hebben daar geen zin in met ons luchtgekoelde machientje. Wij rijden gewoon. Naast ons duwde een team een mooie Mercedes vleugeldeur. De man zei tegen ons: “Ik zal maar wat afstand van jullie houden zodat jullie wat meer
ruimte hebben. Dat hebben jullie wel nodig want iedereen komt vragen wat voor auto jullie hebben. Bij mij doen ze dat niet”. Op het centrale plein kom je bekende deelnemers tegen zoals het Nederlandse State of Art team met o.a. Peter-Jan Balkenende en Gijs van Lennep, de twee prinsjes van Oranje. Beide teams met Porche 550 RS spider. Later kwamen we nog Rowan Atkinson (mr. Bean) tegen in een BMW 328 Mille Miglia Roadster. In het echt is hij nog lelijker dan in de film. Nadat je de Piazza della Loggia over bent wordt er een loodje om de stuurkolom aangebracht en wordt de auto voorzien van de nodig stickers om deze te onderscheiden van de vele volgauto’s en servicewagens. Daarna zochten we een parkeerplaatsje in een van de vele zijstraatjes. Wij hebben overigens geen volgauto en of service auto. We hebben alleen een tasje met wat gereedschap achterin en wat ijzerdraad, plakband, zekeringen, tie wraps en wat andere kleine dingen. Daar doen we het maar mee. Cadeautjes Het kost wat om mee te doen, maar je krijgt ook wat. Bij de Fierra stonden al twee tassen vol met leuke spulletjes klaar. Van kaasjes tot mooie pennen, sportjacks etc. Je krijgt ook een lijst met stands in je handen waarmee je op de Piazza del Loggia nog andere cadeautjes kan afhalen. Het meest waardevolle cadeau is iedere keer weer het speciale Chopard horloge voorzien van je rally nummer. Ieder jaar is het een nieuw model. De dag ervoor had Henry’s broer In den olie - pag. 22
Tonny al een perskaart versierd en liep hij vrolijk rond tussen al het volk en al het moois. Resultaat van 4 dagen ongeveer 1000 foto’s waarvan een aantal in dit artikel. Nadat we alle cadeautjes hadden verzameld werd het tijd voor de lunch. Ondertussen kwamen we Dion van Bavel met een aantal vrienden tegen. Die hadden er een meerdaags uitje van gemaakt. Een leuke verrassing. Ferrari Tribute Dit jaar werd de rally voorafgegaan door de Ferrari Tribute. I50 geselecteerde Ferrari’s vertrokken vanaf 18.00 u op het podium op de Viale Venezia , een uur eerder dan de eerste starter van de 1000miglia. Een kennis van mij was bijrijder bij een Nederlandse F 40 uit 1991. Bij de 1000miglia starten de oudste en daardoor meestal langzaamste auto’s vooraan. Bij de Ferrari’s kennelijk andersom: de snelste vooraan. De F40 moest starten om 18.05 u. Lijkt me heel anders rijden dan in ons speelgoed autootje en in zijn verhaal blijkt dat ook. Ze waren zo snel dat ze bij de eerste stempelpost te vroeg aankwamen en een tijdje moesten wachten. De plaatselijke pastoor was de rally commissarissen aan het zegenen of zoiets. Natuurlijk ook een geweldige ervaring maar ze hadden ook pech. De tweede dag van Bologna naar Rome ga je echt de bergen in met aan beide kanten van de weg sneeuw en ijs. Dat vond de F40 niet zo fijn. De motor liep niet goed meer. Verderop viel de eerste koelventilator uit en de laatste dag de tweede. Dan is het niet lekker rijden meer in de files door de
steden. Dus ook door Ferrari mensen wordt echt leed geleden. Mijn broer is jarenlang garage houder geweest. Als iemand hem vertelde dat hij een Ferrari had vroeg hij altijd: “En wat is uw tweede auto?”. Als die dan vroeg waarom hij dat wilde weten dan zei hij altijd: “Maar u moet toch een auto hebben om heen en weer naar de Ferrari-dealer te kunnen rijden”. Gewoon de kift? De start Wij starten dus een uur later. De eerst auto gaat weg om 17.00 u, een uur eerder dan vorige jaren. Op de foto zie je nr. 4, een OM uit 1927, vertrekken met een enorme rookwolk. Ik hoop dat ze genoeg olie bij zich hadden. Wij hebben startnummer 124. Iedere 30 seconden start er een auto en we starten dus 62 minuten later om 18.02 u. Het is altijd een enorm gedrang om uiteindelijk netjes op een rij op tijd bij de start te komen. Henry loopt dan meestal voor de auto uit en regelt ruimte om op de juiste plaats in de rij te komen. Als je niet op tijd start zijn dat meteen strafpunten. Alles werkt prima. We starten netjes op tijd en stormen de Viale Venezia af. Na een paar straten, volgestouwd met publiek, mogen we meteen een “spelletje “ doen, zoals Henry dat noemt. Je moet op een voor het verkeer afgesloten stuk weg een bepaald traject rijden met deelstukken van verschillende afstanden en snelheden. Bijvoorbeeld: 140 m met een snelheid van 25,2 km/u (dit is 20 sec). Daarna 200 m met een snelheid van 31,3 km/u (dit is 23 sec) etc. Heel lastig wordt het als er stukjes van 70 en 80 meter tussen zitten waar je juist sneller of
veel langzamer moet rijden. Voor je het weet ben je dan veel te laat of te vroeg. Eerste “spelletjes” Om er maar meteen in te komen zijn er direct na de start een aantal “spelletjes” op een heel onoverzichtelijke steile weg die naar het “Castello” in Brescia gaat. De meetpunten staan vaak direct om de bocht dus je hebt geen gelegenheid te corrigeren door langzamer of sneller naar het meetpunt te gaan. We hebben al wat ervaring opgedaan door de jaren, waardoor we heel vaak binnen een seconde over de streep gaan. Voor ons best goed, maar absoluut heel slecht voor een echte kwalificatie, want er wordt op honderdste seconden gemeten. Je kan meetsetjes kopen zodat je thuis kunt oefenen en je ziet Bugatti’s helemaal volgehangen met computers en meetapparatuur. Wij doen alles met eenvoudige stopwatches. We doen ons best en gaan vooral voor de lol en eindigen dus ook laag in het klassement. Wat we wel willen is de tijdslots halen. Dus willen we deze eerste avond precies op tijd in Bologna aankomen. Het is zeer druk op de weg met veel andere weggebruikers. Maar het is prachtig weer, we rijden lekker met open kap en houden een goed tempo. We mogen stempelen midden in antieke steden zoals Verona en Cento en komen ook keurig op tijd aan in Bologna. De auto’s worden geparkeerd in een afgesloten parkeergarage waar de service auto’s klaar staan om noodzakelijk sleutelwerk te gaan doen of om controles uit te voeren. Wij kijken de volgende morgen wel even naar het oliepeil en geloven het wel.
Dat er ook onderweg wel eens wat fout gaat weten we zelf natuurlijk ook. Op een filmpje op You tube, http://www.topspeedtv.eu/TopspeedTV/Mille_Miglia_2011.html kan je horen en zien hoe het Balkenende en van Lennep die eerste paar uur is vergaan: Een kapotte accu voor de start in Brescia, startproblemen door vette bougies en een gescheurde remleiding onderweg. Zo kan het dus ook. Wij willen snel naar bed. Een taxi brengt on naar ons hotel samen met twee anderen. Een Oostenrijker met zijn zoon zaten ook in de taxi met een bloedmooie oude Maserati, die vroeger ook de echte race heeft gereden. Lijkt prima zo’n taxi, behalve dat de chauffeur de weg niet wist en ook niet wist hoe zijn navigatiesysteem werkte. Door de man uiteindelijk te dwingen te stoppen en de weg te vragen aan een motorrijder die voor ons wilde rijden kwamen we in ons hotel. Na anderhalf uur. Het is geen echt culinaire rally. In het hotel was een buffet en geen druppel alcohol. Een biertje had van ons best gemogen. Op naar Rome De volgende ochtend weer vroeg aan de start. Vertrek om 9.02. Het bekende gerommel om weer in de goede startvolgorde te komen, maar verder ging alles vlot. Het is weer prachtig weer. Dus kap open, haren in de wind en regelmatig insmeren. De route gaat weer door mooie oude plaatsjes heen waar we uitgebreid worden toegejuicht door een enthousiaste menigte. Hele klassen met schoolkinderen zitten met vlaggetjes in de hand langs de weg. Geschiedenisles hoofdstuk rijdend erfgoed? Net de Tour de France, maar dan met
klassieke auto’s. Een van de mooiste plaatsen waar we door heen gaan is het stadstaatje San Marino. Een heel lange klim naar boven, die we dit jaar met een veel hogere snelheid dan ervoor konden uitvoeren. Binnen in het stadje is het een heel gedrang. Uiteindelijk rij je over een groene loper zo dicht langs de terrasjes dat je bijna de glaasjes witte wijn van de tafels kan pakken. Daarna stempelen we op het plein en door de hele nauwe straatjes gaan we weer verder. Sneeuwlandschap Na de (korte) lunch gaat de route op een gegeven moment de bergen in. In 2009 hadden we steeds minder vermogen hoe hoger we kwamen. Kennelijk een veel te rijk mengsel. Dit jaar hadden we als voorbereiding de auto op de rollentestbank gehad. Zowel om de vermogenscurve als het mengsel te meten. Toen bleek in eerste instantie het mengsel veel te rijk door montage van grotere hoofdsproeiers. Na montage van de originele sproeiers was het mengsel over het gehele bereik in orde. Een klein beetje aan de rijke kant. Dat is het beste voor een lage verbrandingstemperatuur en daarmee het heel houden van de motor. Een hele verbetering, want we gingen in volle draf naar boven door het sneeuwlandschap. Rome Aan het einde van de dag komt Rome in zicht. Vòòr Rome wordt je tijd gemeten. We waren ruim op tijd en konden dan ook snel door naar het officiële eindpunt: De Engelenbucht ofwel Castel Sant’Angelo. Weer waren over zo’n 15 km alle zijstraten afgeslo-
afgesloten en werden we in groepen door motoragenten in volle vaart naar het eindpunt geleid. Altijd weer mooi, een vrouwelijke motoragent die met een hand aan het stuur met zo’n 90 km/u voor je uit door een tunnel rijdt en niets anders doet dan half omgedraaid naar je zwaaien om door te rijden. De meeste Romeinen kijken wat nors op deze vrijdagavond. De opstoppingen zijn nog groter dan anders. Bij de Engelenburg wacht echter een heel enthousiaste menigte, rijen dik. Nadat we over het podium zijn geweest volgt een etappe onder begeleiding, dwars door het historische centrum van Rome langs het Colosseum, het Forum Romanum, door de Via Veneto uiteindelijk naar de parkeergarage onder de villa Borgese. Het enige onderhoud dat we uitvoeren is het opstellen van de voorremmen. Dat is echt nodig. Gelukkig is er deze keer een taxi die de weg weet en snel zijn we in het hotel waar een heerlijk buffet op ons wacht. Pas na twaalf liggen we in ons bed. Om 7.32 u moeten we starten, dus het is maar een korte nacht. Van Rome naar Brescia Een dagje rust in Rome zou heel comfortabel zijn maar dat zit er niet in. Na anderhalve dag continu sturen over kleine weggetjes is deze laatste dag van 800 km toch wel redelijk slopend. Zeker ook voor de arme bijrijder, die de hele dag moet navigeren vanuit het routeboek en steeds maar bezig is met de tripmaster. Maar het is mooi weer en deze zaterdag morgen staan er al heel veel echte liefhebbers bij de start. Gelukkig is het niet zo druk, dus we zijn vlot de stad uit. Buiten de stad komen we terecht in een nevelig landschap waar de zon probeert doorheen te komen. Een prachtig gezicht. De route voert ons via Viterbo naar Siena. Prachtig om met je auto over dat plein te mogen rijden met heel veel publiek. Aan de kant staat een enthousiaste Bart van den Acker, waaraan we bijgaande foto te danken hebben. Even verderop worden we verrast door Els en Machiel met twee flesjes gekoeld water. Erg leuk, zulke supporters.
In den olie - pag. 24
Over de passen We gaan dwars door historisch Florence waarna we de Futa pas bestijgen. Het is ontzettend druk met verkeer. Gelukkig gaan heel veel auto’s voor je aan de kant om je door te laten maar net op de Futa pas zitten we achter een traag Japans autootje. Willen we juist eens laten zien hoe vlot we die pas op kunnen gaan en dan kan het weer niet. De troost komt echter boven op de berg waar de broers van Henry druk staan te zwaaien en we even stoppen om bij te kletsen. Na de Raticosa pas zit het mooiste landschap er zo’n beetje op en is er nog een lange weg te gaan naar Brescia. Prettig onderbroken door een ritje over het terrein van de Maserati fabriek en bezoek aan Maranello, langs het huis van Enzo en inclusief een “spelletje” over het testcircuit van Ferrari. Ik heb nog nooit een circuit gezien dat zo helemaal vol zit met zwarte strepen die werkelijk alle kanten uitgaan. Het wegdek bestaat vrijwel uit rubber. Wij houden het netjes met ons spelletje, waarna we het terrein verlaten. Ze hebben daar overigens niet ieder dag een tweecilinder op het circuit. Wegrace Vervolgens wacht ons nog een hele lange rit tot ver in de avond. We willen in ieder geval op tijd het laatste tijdslot halen, maar we hebben wat oponthoud gehad door een afgebroken gaskabel. Die was in een kwartietje verholpen maar we wilden ook nog tanken en even bijkomen met een kopje koffie. De tijd is krap en je gaat door heel veel steden heen waar iedereen op zaterdag avond nog even de laatste boodschappen doet. Wel worden we geholpen door motoragenten die trage Panda’s letterlijk van de weg duwen. Door tijdgebrek wordt het steeds meer een straatrace. Links en rechts inhalen waar het kan. Rijen auto’s voor het stoplicht voorbijrijden en dwars voor de voorste auto gaan staan en meteen gas er op bij groen. Of gewoon doorrijden als er niks aankomt. Een Italiaan met een XK 120 was zo enthousiast over onze “bij-
zondere verrichtingen” dat hij als een pitbull aan onze achterbumper kleefde. Langzaam valt de avond. Met lichtjes aan rijden we over de drukke tweebaanswegen en door de vele stadjes waar we moeten stempelen. De vermoeidheid slaat toe maar we worden op de been gehouden door een fantastisch publiek, een perfect lopend autootje en de wil om op tijd bij de eindstreep te komen. Op het laatste traject rijden Peter Jan Balkenende en Gijs van Lennep direct achter ons. Ze doen geen poging ons in te halen, dus we rijden vlot genoeg door. Verder zijn ze ver vooruit op hun ideale tijd..Bij aankomst bij het eindpunt vlak voor Brescia hebben we nog exact 1 minuut over. We hebben het op tijd en zonder kleerscheuren gehaald. Ook hier worden we weer hartelijk begroet door de broers Wissing. Na even de stijve benen gestrekt te hebben en de trillende handen te laten bedaren gaan we op weg naar het podium op de Viale Venezia in Brescia. Bij aankomst het bekende gedrang maar ook tijd voor een paar biertjes, die geweldig smaken. Op het podium krijgen we ieder een glaasje champage en dat was het dan. We gaan op weg naar het hotel voor een hoognodige goede nachtrust. De volgende dag willen we op tijd opstaan om zondagavond weer in Eersel te zijn. Leuk en niet leuk Wat is nu zo leuk, vroeg laatst een vriend van me. Eerst maar eens wat minder leuk is: Ieder jaar wordt het duurder en commerciëler. Wat blijft is: low budget mee doen tussen allerlei prachtauto’s met beroemde rijders zoals een prachtige Mercedes SSK met Rothenberger aan het stuur, die overigens reed als een speer. Een geweldige route door het mooiste landschap en de mooiste steden van Italië. Maar vooral al dat geweldige publiek. Daar kan niets tegen op. En doen we in 2012 weer mee?. Neen, we slaan een jaartje over. Dan hoef ik in ieder geval over een half jaar niet weer zo’n lang artikel te schrijven.
Joannes Colette
PERSBERICHT De FEHAC (Federatie Historische Automobiel- en Motorfietsclubs) stelt zich vanaf haar oprichting (1976) ten doel de belangen te behartigen van de eigenaren en houders van historische voertuigen. Het gaat als regel om voertuigen van 25 jaar en ouder. De FEHAC telt ruim 200 leden, Nederlandse verenigingen en stichtingen die samen circa 70.000 personen vertegenwoordigen. Al deze mensen spannen er zich er voor in om de historische voertuigen die zij bezitten zijn in stand te houden, met inzet van kennis, kunde en tijd, en volledig uit eigen middelen. Zo zorgen zij er voor, ondersteund door een hele bedrijfstak, dat er in Nederland een rijke en gevarieerde collectie historische voertuigen behouden blijft; niet alleen personenauto’s, maar ook bromfietsen, motorfietsen, autobussen, bedrijfsvoertuigen, legervoertuigen, aanhangwagens en tractoren. In haar 35-jarige bestaan is de FEHAC uitgegroeid tot dé gesprekspartner van de overheid op het gebied van regelgeving voor klassiekers. De FEHAC is aangesloten bij de FIVA (Féderation Internationale des Véhicules Anciens) en vertegenwoordigt de sector wegvoertuigen in de stichting Mobiele Collectie Nederland.
Bunnik, 18 november 2011
Nieuwe wetgeving belastingvrijstelling klassiekers Groot nieuws voor klassiekerliefhebbers en het behoud van het mobiele erfgoed. 17 November 2011 heeft de Tweede Kamer het Amendement Van Vliet aangenomen. De bevriezing van de MRB Vrijstelling voor klassiekers is weer ontdooid. Al sinds destijds – volgens velen nogal overhaast – het ‘Amendement Cramer’ is aangenomen, waarbij de vrijstelling motorrijtuigenbelasting (MRB) voor klassiekers ouder dan 25 jaar per 1 januari 2012 bevroren zou worden, was de FEHAC daar met het oog op de toekomst van het mobiele erfgoed zeer ongelukkig mee. Het Amendement Cramer (CU) was gekoppeld aan het invoeren van de kilometerheffing. De kilometer heffing is inmiddels gesneuveld, maar de MRB bevriezing voor klassiekers was daarbij even ‘vergeten’. Sindsdien heeft de FEHAC zijn inspanningen nog verder opgevoerd, inclusief een aanhoudend pleidooi bij de volksvertegenwoordigers - die ons immers allemaal vertegenwoordigen - om het mobiele erfgoed een toekomst te geven. Tweede Kamerlid Van Vliet (PVV) heeft deze handschoen overtuigend en met succes opgepakt. Gisteren is het Amendement Van Vliet door de Tweede Kamer aangenomen en heeft daarmee kracht van wet verkregen. Met het aannemen van dit amendement is ‘Cramer’ effectief ongedaan gemaakt. Ingaande per 1 januari 2012 geldt een nieuwe regeling voor MRB vrijstelling voor klassiekers. Waarbij er een overgangsfase geldt en geleidelijk de vrijstellingsgrens wordt opgetrokken van 25 jaar naar 30 jaar, gerekend vanaf de datum eerste toelating. Voor de voertuigen die op 31 december 2011 al ouder dan 25 jaar zijn verandert er niets. Voor de generaties daarna geldt een geleidelijke leeftijdsopbouw, en bovendien geldt de vrijstelling uitsluitend voor basisbedrag MRB plus de provinciale opcenten, de brandstoftoeslagen voor diesel en LPG moeten voor wel betaald worden. De heer Van Vliet heeft laten weten zich met verve in te zullen blijven zetten voor het mobiele erfgoed, waar wij hem zeer erkentelijk voor zijn. Deze nieuwe vrijstellingsregeling is een zeer belangrijke stap om de duizenden liefhebbers van klassiekers in staat te stellen het mobiele erfgoed daadwerkelijk een toekomst te geven. ___________________________________________________________________________________ Noot voor de redactie. Meer informatie vindt u de komende dagen op de FEHAC website. Zoals eventuele uitzinderingen, de details van de overgangsregeling en de daarbij behorende leeftijdsopbouw, die de omvang en strekking van dit persbericht te boven gaan. Neemt u voor meer details aub contact op met het FEHAC secretariaat, of met Bert de Boer via pr@fehac.nl
T 030-6595370 F 030-6570750 E secretariaat@fehac.nl I www.fehac.nl
In den olie - pag. 25
? p i r g e d n i Alles
W W W . V E R B E R K M O E S . N L