Suiker 0

nr.0 SEPTEMBER 2009

lekker interessant

HOEZO, SUIKER!?

HENDRIK LUYTEN

JEF NEVE IN DE WERFT

“Een tijdschrift dat focust op cultuur? Wie zit daar achter? Beseffen jullie wel dat het crisis is? Waar wordt Suiker verdeeld?

Wat gaan we zoal kunnen lezen? Wat vindt de culturele wereld daarvan?

En wie gaat dat allemaal betalen?” Heel veel vragen. En nog veel meer antwoorden.

Regisseur, reportagemaker en cameraman Hendrik Luyten: “In elke mens zit een verhaal”. Dat klopt natuurlijk, maar de kunst is om het eruit te krijgen.

Hendrik Luyten kan dat als geen ander.

De verloren zoon is weer thuis. Wereldburger Jef Neve vertoeft even in zijn hometown en concerteert op 8 september in cultuurcentrum De Werft in Geel.

2 blz.

6 blz.

13 blz.

OPEN DOEK ACHTER TRALIES

DE NEDERLANDSE CONCERTAGENDA

Filmfestival Open Doek was ook dit jaar weer een groot succes. 35.000 mensen bezochten het festival, maar niemand van hen kreeg te zien wat de redactie van Suiker te zien kreeg: de binnenkant van de gevangenis. Van de gevangenisdirectie mochten we een reportage maken over de gevangenisjury die de “Behind The Scenes Award” uitreikt. In een pikdonkere zaal namen we plaats tussen de gedetineerden, bekeken we een film en hoopten we op een happy end.

Net over de grens worden vaak geweldige optredens georganiseerd.

Suiker houdt je elke maand op de hoogte van de agenda’s van de grootste concertzalen: Effenaar in Eindhoven, 013 in Tilburg en Mezz in Breda.

14 blz.

18 blz.

SIET RAEYMAEKERS Dansend naar de top. Het leven kan schoon zijn.

22 blz.

Enkele reacties op Suiker Staf Pelckmans directeur de Warande in Turnhout

?

Wat is Suiker is een nieuw Kempens kwaliteitsmagazine, dat gratis verspreid wordt in het arrondissement Turnhout. De krant focust op cultuur in de breedste zin van het woord en wil met kritische dossiers, originele reportages, diepgaande interviews, spitse columns en uitgebreide agenda’s een ruim publiek aanspreken.

De onafhankelijke redactie heeft aandacht voor de streekgebonden creativiteit in al haar vormen: cultuur, vrije tijd, natuur, erfgoed en toerisme.

Hoe? Wie? Waar?

Wanneer?

Waarom? ...

uniek?

Wat maakt Suiker is in alle opzichten uniek. Het is het eerste Kempense magazine dat volop de kaart ‘cultuur’ trekt. De belangstelling voor cultuur is nooit groter geweest: cultuurcentra breken bezoekersrecords, honderdduizenden jongeren vinden de weg naar festivals, nieuwe podiumzalen worden gebouwd, ... Toch berichten de bestaande media om diverse redenen alleen ‘in de marge’ over cultuur. Suiker vult die leemte op.

Maar er is meer. Suiker is het enige gratis magazine dat voor meer dan 90% uit redactionele teksten en foto’s bestaat. 26 bladzijden redactie, volledig reclamevrij: dat vind je nergens. Alleen de laatste twee pagina’s van Suiker worden voorbehouden voor onze adverteerders.

Waarom is er behoefte aan ?

De Kempen zijn bij lange na niet zo stil als altijd wordt beweerd. Vier cultuurcentra (de Warande in Turnhout, ‘t Getouw in Mol, de Werft in Geel en ‘t Schaliken in Herentals) organiseren dagelijks activiteiten en evenementen. Ook in de verschillende gemeenschapscentra (De Wouwer in Ravels, De Djoelen in OudTurnhout, ‘t Heilaar in Beerse, Reynaert in Vosselaar, De Zoerla in Westerlo, ...) gonst het van de bedrijvigheid.

Maar niemand is geabonneerd op tien of meer programmaboekjes. Dat is voortaan ook niet meer nodig. Het volstaat Suiker te lezen. Suiker heeft elke maand een uitgebreide cultuurkalender, waarin alle cultuurhuizen aan bod komen.

vandaan?

Waar komt de naam Suiker is lekker en zoet. Suiker is verleidelijk. Suiker is levensnoodzakelijk.

Suiker is ook een middel tegen de verzuring. ‘t Is niks voor zuurpruimen. Suiker klinkt positief en het prikkelt.

Suiker bezit alle goede eigenschappen van suiker. Niets past beter bij Suiker dan suiker.

2 — September 2009

?

Wie maakt De redactie van Suiker is volledig onafhankelijk en bestaat alleen uit professionele journalisten en copywriters.

Roel Sels (Turnhout) is hoofdredacteur van Suiker. In een vorig leven schreef hij voor o.a. Het Laatste Nieuws en Gazet Van Antwerpen. Van 2002 tot en met 2007 leidde hij de redactie van Onderox.

Stijn Janssen (Mol) is adjunct-hoofdredacteur van Suiker. Hij is al meer dan twintig jaar actief in de journalistiek. Hij schreef o.a. voor Belga, De Morgen, Het Nieuwsblad en Gazet Van Antwerpen.

Floor Deckx (Dessel), journaliste en columniste bij Suiker, begon haar journalistieke carrière bij Onderox, Gazet Van Antwerpen en The Art of Living (NL). Nu werkt ze als copywriter en webredactrice voor Alfacam Group, thuisbasis van de tv-zenders EXQI Culture en EXQI Sport.

Toon Horsten (Hoogstraten) is columnist bij Suiker. Hij was redacteur bij Gazet Van Antwerpen en programmator bij de Warande, alvorens hoofdredacteur te worden van Stripgids. Hij pleegt ook stukjes voor De Standaard der Letteren.

Bart Van der Moeren (Lichtaart), fotograaf van Suiker, is al vele jaren de gewaardeerde fotograaf van de Nederlandse krant Trouw, Stripgids en Onderox. Hij is daarnaast ook huisfotograaf van de Warande.

Dimitri Paeleman (Antwerpen) bepaalt het gezicht van Suiker. Hij verzorgt de lay-out. Dat doet hij trouwens ook voor Humo, en in het verleden voor de tijdschriften van Uitgeverij Cascade.

Leen Verwaest (Turnhout) is het zakelijke manusje-van-alles van Suiker.

Achter de schermen staat zij in voor de boekhouding, de facturatie, de distributie en de contacten met de adverteerders.

Drukkerij DKZet (Hapert, Nederland) drukt al meer dan 55 jaar kwaliteitskranten. Geen wonder dat het klikt tussen cultuurkrant Suiker en DKZet. Lex Peeters, directeur van DKZet, was ooit muziekprogrammator van de Bladelse Feesten en is gepassioneerd door cultuur.

Wie leest ?

Voor iedereen die op de hoogte wil blijven van wat er in zijn regio gebeurt, is Suiker simpelweg onmisbaar. Dankzij de grote focus op het culturele nieuws is Suiker voor iedereen de perfecte aanvulling op kranten en tijdschriften.

Suiker wil niet elitair zijn. Het wordt gemaakt voor een heel breed publiek. Alle gemeenten in het arrondissement krijgen aandacht. Inwoner van Arendonk of van Zoerle-Parwijs: Suiker is er voor iedereen.

verkrijgbaar?

Waar is In elk van de 27 Kempense gemeenten (arrondissement Turnhout) kun je Suiker lezen of meenemen in horecazaken, winkels, bedrijven, cultuurcentra, gemeenschapscentra en stations. Op honderden adressen, verspreid over het arrondissement, vind je Suiker.

“Ik ben altijd al een voorstander geweest van een Kempens cultureel platform of forum, nog voor er sprake was van Suiker. De Kempen heeft nood aan een breedcultureel blad. En ik praat nu niet voor mijn eigen winkel. Ik benadruk het: Suiker mag niet ‘het blad van de Warande’ worden. De steun van een breed draagvlak is nodig. Als ik eraan kan meehelpen, wil ik dat draagvlak trouwens helpen uitbouwen.”

“Te veel culturele instellingen preken nog voor de eigen kerk. Een breed opgezet blad als Suiker, met een ruime distributie, zal het potentiële publiek van die culturele instellingen verruimen.”

Bart Demotte directeur ’t Getouw in Mol

Wie adverteert in ?

Bedrijven die een hart hebben voor cultuur en daar ook mee naar buiten willen komen, kunnen adverteren in Suiker. Dat zijn niet alleen culturele instellingen. Ook bedrijven, handelszaken en verenigingen die zich willen profileren als cultuurminded kunnen advertentieruimte kopen.

“Ik ben het Suikeridee erg genegen. Voor een cultuurcentrum is het een bijna onmogelijke opdracht geworden om in de media nog een plaats te krijgen. Er is nauwelijks of geen interesse voor podiumactiviteiten in de dagbladen. Suiker kan een oplossing bieden.”

Kris Cuypers directeur De Werft in Geel

Waarom adverteren in ?

Suiker verwent zijn adverteerders via een absoluut uniek systeem. Elke maand worden de laatste twee pagina’s van de krant (blz. 27 en blz. 28) volledig gereserveerd voor de adverteerders. Op de achtercover komen de logo’s van de adverteerders, op de binnenkant van die cover (de voorlaatste bladzijde van de krant) kunnen dezelfde handelszaken nog extra info kwijt over hun zaak (adres, mail, telefoonnummer, openingsuren, ...). Op die manier genieten de adverteerders van Suiker van een nooit geziene zichtbaarheid, een heel jaar lang. Tegelijkertijd promoten ze zich als een bedrijf met een hart voor cultuur. In een krant die in heel de Kempen gelezen wordt.

Adverteerders krijgen er als dank voor hun steun regelmatig een hoop extraatjes bovenop: vrijkaarten voor een topsportwedstrijd, vrijkaarten voor een avantpremière van een film, vrijkaarten voor voorstellingen in een cultuurcentrum, een receptie van Suiker, …

Omdat Suiker enkel met jaarcontracten werkt, kunnen de tarieven bijzonder laag worden gehouden. Vraag ernaar. Een jaar lang op de achtercover van een veelgelezen maandblad staan, kost véél minder dan je denkt.

Wat is de oplage van ?

Suiker wordt gedrukt op 20.000 exemplaren. Het aantal lezers zal daarvan een veelvoud zijn, omdat Suiker op heel veel plaatsen (wachtkamers, stations, horecazaken) ter inzage ligt.

?

Wanneer verschijnt Suiker wordt de laatste donderdag van de maand verdeeld, tenzij die na de 27ste valt. Dan gebeurt de verdeling op de voorlaatste donderdag van de maand. Er zijn 11 edities per jaar. Eind juni verschijnt er één editie voor juli en augustus samen.

“Dit is niet alleen een geweldig idee; het komt bovendien op het perfecte moment.

Op cultureel vlak beleven de Kempense gemeenten hoogdagen. Een magazine waarin alle belangrijke activiteiten en evenementen worden gebundeld, is nu meer dan ooit nodig.”

Leen Evens cultuurfunctionaris Herentals “We wensen Suiker het allerbeste toe.

Van de vier cultuurcentra in de Kempen is ’t Schaliken het jongste. Het is, wellicht vooral voor ons, heel leuk meegenomen dat er cultuur magazine bestaat dat aandacht schenkt aan onze evenementen.”

Marc Boonen coördinator Filmfestival Open Doek “Ik ben heel sterk geïnteresseerd in dit project. Ik wil het mee vormgeven. Ik ben er zeker van dat Suiker en Open Doek mekaar kunnen versterken.”

Bart Wuyts streekmanager Strategisch Plan Kempen “Ik geloof in Suiker. De redactie moet specifieke doelgroepen te bereiken, zoals jongeren en medioren. Het blad moet ook kunnen en willen inspelen op nieuwe tendensen binnen de cultuurwereld.”

Jo Robrechts voormalig streekmanager Strategisch Plan Kempen “Suiker focust op cultuur en besteedt ook aandacht aan natuur, erfgoed en toerisme. Daarmee past het perfect in het ‘Plan 2015’ dat het Strategisch Plan Kempen heeft uitgewerkt. In dat plan staan cultuur, natuur, erfgoed en toerisme omschreven als de belangrijkste troeven van de Kempen.”

Suiker — 3

Roel Sels

Kort Vijfde Parkfeesten

(Ge)Varenwinkel

HERENTHOUT – Op Moederdag -15 augustus, en onthou het in ‘t vervolg!- kan je met je moedertje, vrouw of vriendin afzakken naar het gemeentelijk park van Herenthout voor de vijfde editie van de Parkfeesten. Bij goed weer is dit naar verluidt een aangenaam en gezellig terrasgebeuren. Op de lap groen, verscholen achter de kerk, wordt op twee podia vanaf de vooravond vooral feestmuziek gepresenteerd. Het ene podium is voorbehouden voor nieuw streektalent. Op het tweede podium staan vanaf 19 uur vier groepen: achtereenvolgens een ‘Surprise Act’ die eerdaags wordt prijsgegeven, ‘Anderland’, een gedreven mix van texmex, cajun en folk, ‘Saint Abricot’, een jonge hippe bende van 11 gasten die pop, rockjazz, latin, disco, r&b mengen en tot slot de fuifmachine ‘Boogie Wonderland’, disco-overlevers die het publiek in een langgerekte groove omverblazen.

Voor de presentatie tekent de plaatselijke bard Bart Van Den Bossche. De toegang is gratis; klagen hoort er dus sowieso niet bij. Meer info: www.parkfeesten2009.tk.

HERSELT - Een weggelopen lief, herrie met je baas, een kapotte auto, een kater om u tegen te zeggen, een lege portemonnee, lichamelijke ongemakken en ouders die je onterven: in een doorsneebluesnummer valt weinig vreugde te rapen. Het tegendeel geldt voor een bluesfestival. Dat wordt in Varenwinkel, een gehucht van Herselt, al jaar en dag bewezen.

(Ge)Varenwinkel is de Kempense variant van Peer. Het kleine broertje, zo je wil, maar niet minder aangenaam. Jaarlijks blazen er een stuk of tien leuke bluesbands verzamelen om hun leed met de wereld te delen, want gedeelde smart is halve smart.

Ook dit jaar hebben de organisatoren weer een affiche in mekaar gebokst om trots op te zijn. Op vrijdag 28 augustus spelen achtereenvolgens -vanaf 18 uur- The Wieners, Voodoo Boogie, Mac Arnold & The Plate Full O’ Blues en de Stacie Collins Band (foto). Op zaterdag begint het feestje al om 13 uur. Tim Lothar Petersen opent de debatten en na hem komen Ben Prestage, Pedro Delgados, de Country Feedback Club en Eric Lindell op het podium. Het avondluik wordt verzorgd door Alvin Youngblood Hart’s Muscle Theory, Earl Thomas & Paddy Milner & The Big Sounds en Nathan & The Zydeco Cha-Chas.

Het bluesfestival in Varenwinkel is niet alleen bijzonder gezellig en kwalitatief hoogstaand, het is bovendien goedkoop. Een combiticket voor vrijdag en zaterdag kost maar 30 euro. Eén dag uitkiezen kan natuurlijk ook. Vrijdag betaal je 15 euro en zaterdag 20.

48 uren van Oevel

Jeanne-Louise Calment, een monument 122 jaar werd ze, Jeanne-Louise Calment. Ze was de oudste vrouw ter wereld en voor zover gekend zelfs de oudste mens aller tijden. Geboren op 21 februari 1875 en gestorven op 4 augustus 1997. Heel haar leven woonde ze in Arles. 122 jaar lang. 122 en een half, om precies te zijn. Want bij kinderen en hoogbejaarden zijn de getallen na de komma óók belangrijk.

Zeg nooit tegen een kleine van 6 en een half dat hij 6 is. Of tegen iemand van 99 en acht maanden dat hij 100 is.

In haar jeugd had Jeanne-Louise Calment -Jeanne voor de vrienden- Vincent Van Gogh nog ontmoet. Die woonde tijdens zijn laatste levensjaren -hij pleegde zelfmoord op zijn 38ste- in Arles en kwam in de stoffenwinkel van Jeannes oom schilderdoeken kopen.

Jeanne Calment was niet bepaald onder de indruk van de kunstenaar. “Een vieze vent. Ongemanierd bovendien en altijd even slecht gekleed.” Alleen al om die uitspraak verdient Calment een standbeeld, vind ik. Want ook genieën zijn maar mensen, en het is niet verkeerd om daar af en toe eens aan herinnerd te worden.

Ik was Jeanne Calment al bijna vergeten. Tot enkele weken geleden de Ronde van Frankrijk het sympathieke stadje Arles passeerde en de commentatoren terloops haar naam lieten vallen.

Er is wel wat te vertellen over Jeanne Calment. Dat kan ook moeilijk anders. Wie 122 jaar wordt, heeft

4 — September 2009

wel een paar straffe stoten meegemaakt. Vrij bekend is het verhaal van een clevere advocaat die aasde op het appartementje van Calment. Hij bezocht haar in 1965. Jeanne was net 90 geworden, hij was 48. De kerel stelde haar een deal voor die hij zich voor de rest van zijn leven zou beklagen. “Ik betaal jou 2.500 Franse frank -380 euro- per maand, zo lang je nog leeft. Maar als je ooit sterft, krijg ik het appartement.” De arme stakker was sneller dood dan Jeanne. Hij stierf in 1995 en hij had een kleine 150.000 euro betaald voor een appartement dat nooit van hem was geweest. Meer nog: na zijn dood moest zijn vrouw nog twee jaar lang 380 euro per maand blijven ophoesten. Toen zij het appartement uiteindelijk kon betrekken, hadden zij en haar man meer dan het dubbele betaald van wat de kleine woning waard was.

Gevraagd naar een reactie antwoordde Jeanne Calment filosofisch: “In het leven nemen mensen soms juiste beslissingen, maar soms ook verkeerde. Dat is nog nooit anders geweest.”

Nog leuker, en minder gekend, is het verhaal van de journalist die Jeanne bezocht toen zij haar 120ste verjaardag vierde. “Allee, tot volgend jaar”, lachte de man na afloop van het gesprekje huichelachtig, want hij wist natuurlijk wel dat die kans bijna onbestaande was. Het was buiten de wakkere geest van Jeanne gerekend. “Ik zou niet weten waarom niet”, antwoordde ze. “Je ziet er nog best gezond uit.”

OEVEL - In Oevel, deelgemeente van Westerlo, vinden op vrijdag 11, zaterdag 12 en zondag 13 september de ‘48 uren van Oevel’ plaats. Sport, cultuur en gezellig samenzijn gaan hand in hand in dit evenement dat door oudChiroleden wordt georganiseerd.

De ‘48 uren van Oevel’ kunnen bogen op een rijke traditie. Dertig jaar geleden bestond de organisatie ook al, maar in de loop der jaren werden wel een aantal naamsveranderingen doorgevoerd.

Zo heette het dorpsfeest op een bepaald moment ‘De Vuurfeesten’ en ‘De Zonnebloemfeesten’. De nieuwe organisatoren -nu ja, ze draaien ondertussen ook alweer dik tien jaar mee- grepen terug naar de oorspronkelijke naam. De ‘48 uren van Oevel’ lijken ook elk jaar wat sportiever te worden. Zo wordt er behalve de wielerkoers ‘De Grote Prijs van Oevel’ op zaterdagnamiddag ook een jogging georganiseerd op zondagnamiddag.

Optredens zijn er op zaterdagavond van de Kempense percusssieband Percussive (20.30u), en van wie anders dan de Oevelse Tina Turner: Natalia (21.30u). Coverband The Mighty Moose Band is top of the bill. Tickets voor de concerten kosten 22 euro. Als we er nog bij vertellen dat je op vrijdagavond al in Oevel terechtkan voor een heerlijk mosselfeest en op zondagochtend en zondagmiddag voor een ontbijt en een barbecue, weet je ongeveer alles. De activiteiten vinden plaats op en om het dorpsplein van Oevel.

De zomer van Wechel WECHELDERZANDE - Voor de achtste keer organiseert de Nieuwe Wechelse Tekenschool de ‘kunstententoonstelling’ Zomer van Wechel. Die vindt plaats in het park en op de zolder van het kasteel van Hof D’ Intere in het centrum van Wechelderzande.

Er is werk te zien van Bob Matthysen, Elke Matthijs, Anne Wine, Hilde Van de Walle en Hennie Van Engeland. De tentoonstelling wordt georganiseerd met de steun van de Lilse cultuurraad.

De toegang is gratis. Je kan de tentoonstelling bezoeken op 15, 16, 22 en 23 augustus, op zaterdag van 14 tot 18u en op zondag van 10 tot 18u.

De ‘Low Impact Man’ getuigt HULSHOUT - Steven Vromman was een nobele onbekende, tot hij zijn eigen tv-reeks kreeg op Canvas. Sindsdien gaat hij door het leven als de ‘Low Impact Man’. Een jaar lang probeerde hij zo milieuvriendelijk mogelijk te leven en zijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Ook betrok hij zelfs zijn kinderen bij het project.

De ecologische zoektocht van Vromman om met een zo klein mogelijk energieverbruik toch een behoorlijk normaal leven te leiden, kreeg aandacht in de nationale pers. Steven Vromman geeft nu ook lezingen over zijn experiment. Tijdens die avonden krijgen de toehoorders een hele hoop praktische tips om zuinig te leven. Via een boeiend en levendig verhaal, uit de mond van iemand die het zélf allemaal geprobeerd en gedaan heeft, krijg je een duidelijk zicht op wat je kan doen. Je gaat naar huis met meer dan genoeg ideeën om meteen aan de slag te kunnen gaan. Niet alleen het milieu vaart er wel bij, ook je gezondheid en je portefeuille.

De lezing -noem het gerust een infoavond- van Steven Vromman gaat door in zaal Centrum in Houtvenne, op donderdag 10 september om 19.30u. De toegang is gratis.

Open Monumentendag KEMPEN – Open Monumentendag, tot nader order nog altijd het grootste eendaagse cultuurevenement in Vlaanderen, vindt dit jaar plaats op zondag 13 september. Het centrale thema is “zorg”, en dat mag best enige verbazing wekken. Erfgoed en zorg zijn nu eenmaal niet zo makkelijk met mekaar te rijmen. Maar moeilijk gaat ook. Meer zelfs: het zorgthema zou wel eens een van de interessantste kunnen zijn die de Open Monumentendag ooit gekend heeft. Want wie er een beetje over nadenkt, komt er al snel achter dat de manier waarop een land met zijn zieken, zijn mindervaliden en zijn minderbedeelden omging en omgaat heel veel vertelt over de cultuurgeschiedenis van dat land. De zorg is onlosmakelijk verbonden met ons erfgoed. Ook de Kempen staan vol met ziekenhuizen, moederhuizen, arbeiderswoningen, pachthoeven, sociale woningen, opvangcentra, internaten en kolonies. Ze hebben allemaal, elk op hun eigen manier, te maken met zorg.

Bij het ter perse gaan van dit nummer was nog niet bekend welke gebouwen in welke gemeenten zullen worden opengesteld op 13 september. Voor die gedetailleerde informatie kan je vanaf eind augustus terecht op de website van Open Monumentendag: www.openmonumenten.be.

An Nelissen OLEN - Theaterzaal Het Vierde Oor, thuishaven van het gelijknamige theatergezelschap, is in artiestenmiddens erg gekend. De ‘net niet te grote en niet te kleine’ zaal leent zich immers uitstekend voor try-outvoorstellingen. Zowel Nigel Williams als An Nelissen proberen er in september hun nieuwe voorstelling uit op het publiek. Kaarten voor Nigel Williams zijn al uitverkocht, maar wie snel is, kan nog wel theaterbeest An Nelissen aan het werk zien, op woensdag 23 september, om 20u. Kaarten kosten 8 euro. Zaal Het Vierde Oor ligt aan de Teunenberg.

Suiker — 5

“

Regisseur Hendrik Luyten , een volhouder met engelengeduld:

MOL - Al voor de derde maal trok freelanceregisseur Hendrik Luyten , geboren en getogen in Mol, deze zomer naar de Ronde van Frankrijk om er met zijn ploeg langsheen het parcours randreportages te maken voor het erg populaire VRT-programma ‘Tour 2009. Vive le vélo’. De voorbije jaren zijn velen, ook niet-koersliefhebbers, verslingerd geraakt aan Luytens Touravonturen.

Luytens handelsmerk is het verheffen van koetjes en kalfjes -van de fiets van Boonen tot de dijen van Devolder- tot pure poëzie met streetcredibility. Zijn onderwerpen balanceren vaak op de smalle lijn van authentiek en triviaal.

Maar dankzij zijn visuele talent en aanstekelijke interesse voor het alledaagse ontloopt hij de meligheid en ontlokt hij bij de kijker oprechte ontroering.

– Al meteen met je eerste grote opdracht als prille regisseur maakte je naam in het tv-wereldje. Je filmpjes voor het programma ‘De XII werken van Vanoudenhoven’ waren baanbrekend: vaak hilarische slapstick, maar vooral volstrekt origineel.

Ik ging destijds samen met een vriend solliciteren bij Woestijnvis. We hadden meteen drie programmavoorstellen bij.

Wouter Van den Haute dacht toen waarschijnlijk: ‘Die mannen komen niet voor werk, maar om programma’s te schrijven’. Een week later waren we echter alle twee aan de slag voor Woestijnvis.

Werken voor Rob Vanoudenhoven was superplezant. Pure rock-‘n-roll!

Wel dag en nacht werken: we sliepen op Woestijnvis. De eerste proefaflevering die we gemaakt hadden, amper veertien

6 — September 2009

dagen voor we op antenne moesten, was echter een grote ramp. Op zo’n crisismoment manifesteert zich echter de kracht van Woestijnvis. Alle creatievelingen, onder meer Tom Lenaerts, Jan Eelen en Michiel Devlieger, kortom de beste tvmakers van Vlaanderen, werden samengebracht om het op te lossen. En drie dagen later stond het programma er.

– Jij en je filmploeg zijn naar verluidt ook opvallende figuren in het Tourcircus.

Ze kennen ons daar ondertussen, ja. Dat komt vooral omdat ik mijn eigen ‘opnamesysteem’ meesleur naar de Tour. Je moet je dat voorstellen als een mini-jeep waarop ik een lange mechanische arm heb gemonteerd. Met die arm kan mijn cameraman de camera sturen. Hij kan hem heel zachtjes laten bewegen waardoor hij aan de beelden een bijzondere, poëtische dimensie kan geven. De Franse en Duitse collega’s komen er altijd verbaasd naar kijken. Veel onderwerpen uit de Tour zijn al honderdmaal eerder aan bod gekomen, maar ik zoek telkens weer naar een andere invalshoek. Het is een voordeel dat ik ook van opleiding regisseur ben. Mijn opdrachtgevers weten dat ik niet alleen altijd met een ori-

gineel verhaal terugkom, maar dat het nog mooi is om naar te kijken ook.

– Zoek je zelf je onderwerpen of krijg je opdrachten mee van de VRT? Een paar maanden voor de Ronde van start gaat, zitten we samen met de sportredactie. We kennen de etappes en zoeken dan naar linken in de grote Tourgeschiedenis. Het is zoveel jaar geleden dat dié renner op dié aankomplaats heeft gewonnen. We brainstormen ook over originele invalshoeken: het volgen van een helikopterpiloot of een reportage over het gedrag van journalisten aan de eindmeet. De koers interesseert mij ook. Ik probeer filmpjes te maken met in mijn achterhoofd deze gedachte: zouden de filmpjes me ook als wielerliefhebber interesseren als ik niet zou meewerken aan dit programma?

Maar vaak bieden de onderwerpen zichzelf aan. Vorig jaar interviewde ik de baas van het vipdorp van de Tour.

In de achtergrond merkte ik een bizar figuur op: een man verkleed als een gele leeuw op een gocart. Dan wist ik het al: die figuur moest ik absoluut strikken voor een portret. Het bleek uiteindelijk een zestigjarige te zijn die elk jaar drie weken verlof nam om gratis in weer en wind op te draven voor een sponsor van de Tour.

Wat enorm goed werkt, is dat we van onze filmpjes ter plaatse nog dvd’s maken. We bezorgen die aan de mensen die eraan meegewerkt hebben. Zo zien ook zij het resultaat. Vaak zijn ze ons er dankbaar voor. Dat Karl Vannieuwkerke tijdens het liveprogramma soms mijn

naam laat vallen, apprecieer ik zelf ook wel.

– Je voert vaak gewone mensen op en slaagt er wonderwel in om ze boven zichzelf te laten uitstijgen. De kijker krijgt er respect voor terwijl hij er voor hetzelfde geld plaatsvervangende schaamte voor zou kunnen voelen.

Wat ik ook uitprobeer met mijn onderwerpen, ik laat de mensen steeds in hun waardigheid. Maar ik probeer bij hen wel los te peuteren wat anderen niet loskrijgen. In elke mens zit een verhaal en dat tracht ik eruit te halen.

Daarnaast probeer ik ook de inhoud te doen aansluiten bij de vorm. De beelden moeten een surplus vormen. Zo had ik het idee om een interview met de chauffeur van de bezemwagen af te nemen op een kerkhof. De sfeer van tristesse past bij een bezemwagen. Ik moest die man dan ook zover krijgen om mee te gaan naar een kerkhof. Het werd een fantastisch verhaal. De man was zelf fietser geweest en deed zijn job in de Tour ook als vrijwilliger. Hij vertelde me dat hij de dag voordien Robbie McEwen had ‘opgeraapt’. McEwen wist dat hij anderhalf uur na de tijdslimiet zou aankomen maar weigerde af te stappen. Uren had hij achter Mc Ewen gereden. Ik vroeg hem: “Worden die renners niet gek van de motor van uw camionette?” “Ja”, antwoordde hij, “soms zet ik die af in de afdaling”. “Heb je geen oogcontact met de renner?” “Ja, soms moedig ik hem aan met een blik in mijn ogen.” Ik zat in zijn wereld en dan krijg je antwoorden die je normaal niet krijgt.”

Drie uren in de regen naar schapen gekeken.

– Wie zich door jou laat interviewen, weet wel waar het gesprek begint maar niet waar het eindigt.

Ik neem er vooral mijn tijd voor. De meeste mensen zijn eraan gewend dat je hen maar tien minuten interviewt.

Ik blijf maar doorvragen tot ik mijn quote heb. Ik herinner me zo’n gesprek met Wilfried Peeters (ploegleider Quick Step, nvdr). Na een paar vragen zag ik hem al denken: ‘Amaai, dat is een volhouder!’ Uiteindelijk vertelde hij me een mooie anekdote. Als hij terug thuiskwam van de Tour en het gras moest afrijden, trommelde hij vrienden op, gewoon omdat hij na drie hectische weken niet meer alleen kon zijn. Zoiets krijg je pas na een halfuur interview en dat maakt het tot een menselijk portret.

– Vaak zijn je reportages ook opgebouwd rond een op het eerste zicht volstrekt banaal idee. Ik herinner me een stuk dat uitsluitend ging over de fiets van Tom Boonen.

Het idee was: we volgen een dag enkel en alleen de fiets van Tom Boonen en niet Tom Boonen zelf. Ik had de avond voordien zijn mecanicien geïnterviewd, wel een uur lang voor een filmpje van amper drie luttele minuten. Hij vertelde me dat ze ruzie krijgen als Tom te hard op het zadel slaat. Maar als Toms ketting er tijdens een massasprint afvliegt, is hij daar een week ziek van. De volgende dag hebben we van start tot finish alleen maar de fiets gevolgd en Boonen zelf geen enkele vraag gesteld. Ook na de rit bleven we heel consequent zijn fiets volgen. Op een bepaald moment

zette Tom zijn fiets gewoon tegen een nadarafsluiting, volledig onbewaakt.

Pas na een uur kwam hij hem terug ophalen. Op dat moment was heel het Tourcircus al weg. Alleen wij stonden er nog met een camera. We hebben Tom toen gevolgd tijdens het eenzame fietstochtje naar de rennersbus. Die beelden zijn het ‘surplus’ waar ik naar zoek.

– Je staat ook bekend als een absolute doorbijter die zijn onderwerp niet loslaat.

Soms zie ik de cameraman en monteur denken: “Wat is hij hier weer aan het doen. Dat lukt nooit.” Maar toch blijf ik doorgaan. Heb je vorig jaar die reportage over de Col de la Bonnette gezien? Een buitengewoon landschap met een grote kudde schapen op de flanken van de berg. Ik wilde al jaren iets doen met een herder. De patron van de jeugdherberg waar we sliepen, vertelde dat boven op de top een herder woonde.

Ik reed ernaartoe maar natuurlijk gaf de herder niet thuis. Ondertussen was het geweldig beginnen regenen. In het naar beneden rijden kwam ik de herder tegen. Een grandioze kop, nooit gezien.

Maar nors: een norser mens was ik nog niet tegengekomen. Elke interviewer zou dan zeggen: niet aan beginnen.

Maar iets in mij zegt dan: doen! Ik stelde hem vijf vragen. Geen klank! Maar we bleven die man volgen. Drie uur lang heeft hij, op zijn stok geleund, naar zijn schapen zitten kijken. In de gietende regen! Onwaarschijnlijk! Ik ben bij hem gebleven en dat schepte blijkbaar een band. Ik stelde opnieuw een vraag en hij antwoordde met ‘ja’, maar zweeg dan een halve minuut. Ik zweeg ook. En pas dan begon hij te praten. Ik stelde een volgende vraag met opnieuw hetzelfde ritueel: zwijgen en na een halve minuut beginnen praten. Uiteindelijk had ik bij valavond mijn interview!

– Je bent zelf een koersliefhebber en je hebt al veel van je helden mogen ontmoeten

Ik besef dagelijks mijn geluk. Ik heb reportages mogen maken met mijn held Bernard Hinault op zijn boerderij en met de grote Tourbaas Jean-Marie Leblanc in zijn eigen tuin. Ook Leblanc dacht allicht dat het gesprek na tien minuten gedaan zou zijn maar ik ben een halve dag bij hem geweest. Toen het plots keihard begon te regenen, zijn we samen nog gaan schuilen in een bushokje.

– Een van de meest ontroerende reportages vorig jaar was dat gesprek aan de Champs Elysées met de ouders van de winnaar Carlos Sastre. Hoe heb je die kunnen strikken?

André Meganck (al jaren steun en toeverlaat van de VRT-ploeg in de Tour, nvdr) kende hen. Het is echt onwaarschijnlijk hoeveel contacten de VRT in de Tour heeft. Bovendien: als je je in de Tourkaravaan voorstelt als Belg, wil ook iedereen meewerken. Er was een probleem voor het interview: ik kende geen woord Spaans. Ik ben nog aan een

”

benzinestation gestopt om een boekje ‘Spaans voor beginners’ te kopen. Tot een kot in de nacht heb ik in mijn hotelkamer mijn vragen zitten opstellen.

Toen ik dan aan de moeder van Sastre vroeg wat ze zou voelen als haar zoon straks als overwinnaar over de streep zou rijden, antwoordde ze heel kort: ‘Trots’. Maar ik wilde natuurlijk meer.

Ik vroeg of ze zich eens wilde inbeelden wat haar eigen moeder, de grootmoeder van Sastre, ervan zou vinden. Ik zag haar vreemd opkijken en nadenken. En plots begon de vrouw honderduit te vertellen hoe fier ze wel was op haar zoon.

Ze was niet meer te stuiten. Ik merkte ook dat haar man ontroerd naar haar stond te kijken. Hij vond het fantastisch dat zijn vrouw plots zo geëmotioneerd over hun zoon begon te vertellen. Hij kreeg er tranen van in de ogen. Daarmee had ik het beeld dat ik wilde.

– Je werkt vandaag nog voor tal van programma’s, onder meer voor Vlaanderen Vakantieland en ‘Ook getest op mensen’.

Meestal zijn je bijdragen korte filmpjes.

Geen zin om eens aan het grote werk te beginnen: een langspeelfilm bijvoorbeeld?

Ik heb altijd al een film willen maken, al vanaf ik afgestudeerd was. Maar het is nog ver weg Ik vrees omdat ik te veel word opgeslorpt door de opdrachten van de dag zelf. Ik ben er ook nog niet van overtuigd dat ik een film aankan. Mogelijk heb ook nog te weinig levenservaring Ik heb al wel een idee maar heb het nog niet uitgewerkt.. Het zal zeker over het dagdagelijkse leven gaan. De tristesse en de schoonheid die vaak in de kleine dingen schuilgaan. Maar ik amuseer me vandaag nog rot. Het liefste wat ik doe is mensen motiveren en improviseren.

Ik werk erg graag in een team maar gun iedereen zijn vrijheid. Een ploeg leiden en motiveren: dat is misschien wel wat ik echt wil gaan doen.”

Tekst: Stijn Janssen

Suiker — 7

Cultuurkalender september 1 2 3

4 5 6 7 8 9 10 11 12

20:00 – ‘t Getouw – Mol Amélie (film met livemuziek) – € 5

20:15 – ‘t Heilaar – Beerse Star Club West – € 10

20:00 – St.-Pieter & Pauwelkerk – Mol Festival van Vlaanderen, Mechelen, Kempen – Bl!ndman plays Buxtehude – € 15

20:00 – de Werft – Geel Jef Neve – Benefietconcert t.v.v. BUSO Oosterlo – € 14 20:00 – ‘t Getouw – Mol Amélie (film met livemuziek) – € 5

19:45 – Tent Wezenstraat – Turnhout Cie Cecilia – HetPaleis / Arne Sierens – Trouwfeesten en processen enzoverder – € 14

20 21 22 23 24

20:15 – Rex – Mol Clouseau – Clouseau Knus – € 39 14;00 – Zilvermeer – Mol Internationaal Straatkunstenfestival 2009 – € 13 19:00 – ‘t Getouw – Mol Molly Youth – Belle en het Beest – € 3

19:45 – Tent Wezenstraat – Turnhout Openingsfeest: Cie Cecilia – HetPaleis / Arne Sierens – Trouwfeesten en processen enzoverder – € 14 20:15 – Kuub – Turnhout Openingsfeest: Zap Mama – € 18 20:15 – de Werft – Geel Bad van Marie – AC Ransart – € 10 20:15 – de Werft – Geel Bad van Marie – AC Ransart (met bbq) – € 15

13

16 17 18 19

20:15 – Warande – Turnhout

Openingsfeest: Atelier Lefeuvre & André – Le jardin – € 12 14:00 – ‘t Getouw – Mol Molly Youth – Belle en het Beest – € 3 14:00 – Zilvermeer – Mol Internationaal Straatkunstenfestival 2009 – € 13 15:00 – Kuub – Turnhout Openingsfeest: Kapitein Winokio en zijn mannen met baarden –

Radio Winokio Tournee – € 9

14 15

25 26 27 28 29 30

20:15 – Warande – Turnhout Philippe Geubels, Jeroen Leenders – Droog – € 15

20:15 – Warande – Turnhout Philippe Geubels, Jeroen Leenders – Droog – € 15

20:15 – Rex – Mol Maxemillecorde ft. Mols Vocaal Ensemble – Golden Musical Moments – € 17

20:00 – ‘t Schaliken – Herentals Canta Libre / Scala – € 21,5

20:15 – Warande – Turnhout Dolfijntjes – € 17

20:15 – Rex – Mol De Schedelgeboorten – Feestje! – € 14

17:00 – OLV Middelareskerk – Turnhout Barbara Dennerlein – € 14

20:15 – Rex – Mol Ques – Dean & Live Band – € 12

20:15 – de Halle – Geel The Black Napkins Trio – € 9

14:00 – Kuub – Turnhout Jef Demedts – Picasso, striptease van een genie – € 11

20:00 – de Werft – Geel De muziekkapel van het Eerste Regiment Gidsen – Herfstconcert – € 17

20:00 – St.-Waldetrudiskerk – Herentals Collegium Vocale / Freiburger Barockorchester – Music for the Duke of Chandos (Händel) – € 15

20:15 – Rex – Mol Vernieuwd Gents Volkstoneel – Uniroyal – € 10

20:15 – Djoelen – Oud-Turnhout Clement Peerens Explosition – € 10

20:15 – Djoelen – Oud-Turnhout Clement Peerens Explosition – € 10 21:00 – Zaal Ootello – Mol Omer Klein Trio – € 9

20:15 – Warande – Turnhout Comedy Quatre Quarts – € 14

20:15 – Rex – Mol Karin Bruers – Bruers for president! – € 12

Rex – Mol Jimmy Frey, Paul Severs, Marc Dex – € 4

14:00 – de Werft – Geel Skabadoe – Vuile was – € 8,5

20:15 – Warande – Turnhout Rosas – The song – € 18 20:15 – de Werft – Geel Skabadoe – Vuile was – € 8,5

Adressen en contactgegevens: De Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 94 94, info@warande.be, www.warande.be – De Kuub , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 94 94, info@warande.be, www.warande.be – De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, www.dewerft.be – De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be – ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be – Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be – Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be – ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be – ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be – De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be – De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be

8 — September 2009

ZAP MAMA

TURNHOUT - Quizvraag: welke Belgische band bestaat al bijna twintig jaar, trad op in Central Park in New York, in de Olympia in Parijs, op het jazzfestival van Montreux en mag David Byrne van de (ex-) Talking Heads tot zijn fans rekenen? Velen zullen het antwoord schuldig moeten blijven.

We hebben het natuurlijk over Zap Mama, een groep die zichzelf liever als een ‘geluidsgroep’ dan als een ‘muziekgroep’ omschrijft. Zap Mama zingt in ongeveer alle talen van de wereld, inclusief zelfverzonnen talen, en gebruikt vaak natuurlijke ritmes en geluiden om een song mee op te bouwen.

Dat staat in schril contrast met de aanpak van andere groepen, die meestal vertrekken vanuit een leuke gitaarriff of een leuk deuntje en daaraan de rest van een lied breien.

Zap Mama heeft na twee decennia nog niets aan authenticiteit ingeboet.

De stemmen klinken zelfs beter samen dan ooit tevoren. De drang om op een podium te staan is na een onderbreking van enkele jaren weer enorm groot.

Tijdens het openingsfeest van het

JIMMY FREY, PAUL SEVERS EN MARC DEX

BEERSE - Ooit gehoord van Star Club West? Vermoedelijk niet. En dat is heel begrijpelijk, maar toch een schande. Star Club West is zo’n typisch muziekbandje dat al jaren goede muziek brengt, maar dat nergens de aandacht krijgt die het verdient. Te moeilijk voor Radio2, te braaf voor StuBru, te alternatief voor Radio1, te onbekend voor MNM en zo is het altijd wel iets. Het gevolg is natuurlijk dat je Star Club West nooit te horen krijgt, tenzij je de cd’s koopt ... of naar een concert gaat.

En donderdag 3 september krijg je daartoe de gelegenheid. Dan treedt Star Club West op in spiegeltent De Parel, die opgesteld staat op het Kerkplein. Star Club West zal voornamelijk songs putten uit de recentste cd -de vierde ondertussen- ‘We are open’. Hopelijk zorgt die eindelijk voor de al lang verdiende doorbraak.

Kaarten kosten 10 euro.

MOL - Liefhebbers van het Vlaamse levenslied: let op! Drie monumenten van de Vlaamse showbizz gaan samen op tournee.

Samen moeten ze zo ergens tussen de 100 en de 150 jaar podiumervaring hebben, en in dit geval is dat een kwaliteitsgarantie.

Wie het publiek niets te bieden heeft, houdt het nooit zo lang vol in showbizzland, waar wekelijks nieuwe sterren gaan en komen.

Jimmy Frey, Paul Severs en Marc Dex komen in zaal Rex het publiek vermaken op dinsdag 29 september. Het precieze aanvangsuur werd ons niet meegedeeld; de prijs van een toegangsticket wél. Die bedraagt slechts 4 euro.

BAD VAN MARIE: AC RANSART nieuwe theaterseizoen, op zaterdagavond 12 september, kan je Zap Mama aan het werk zien in de tent die opgesteld staat in de Wezenstraat (naast de Warande). Tickets kosten 18 euro.

CLEMENT PEERENS EXPLOSITION OUD-TURNHOUT - Het concert van Clement Peerens, Dave Depeuter (‘The beast from hell’) en Sylvain Aertbeliën (‘De Neger’) in ‘t Hofke van Chantraine werd afgelast wegens ziekte van Clement. Maar meteen werden nieuwe concertdatums aangekondigd. Het optreden van vrijdag 25 september is

STAR CLUB WEST

al uitverkocht, maar als je heel veel geluk hebt, geraak je op donderdag 24 september wél binnen. Kaarten kosten 10 euro. Het concert vindt plaats in De Djoelen.

Leve The Clement Peerens Explosition! En niet te vergeten: “Leve de Clement zijn wijf”.

GEEL - Het bijzondere theatergezelschap ‘Bad van Marie’ houdt de Vlaming een spiegel voor in de sportkomedie ‘AC Ransart’. De voorstelling houdt het midden tussen een volksfeest, een sportwedstrijd en een toneelstuk. Het publiek maakt deel uit van het decor en hoort bij het stuk.

Het verhaal speelt zich af in een braaf, Vlaams dorp. Nette huisjes, een wijkschool, een buurtcomité , een parochiekerk en bijhorend zaaltje. Zo’n dorp dus.

Grootstedelijke problemen zijn er niet. Het fictieve buurtcomité Optima organiseert in het dorp zijn jaarlijks wijkfeest, en dat wordt opgeluisterd door onder andere een wedstrijdje ’kaatsspel’. Er is namelijk een Waalse familie in de buurt komen wonen en om de integratie een duwtje in de rug te geven, heeft de wijkvoorzitter een eigen kaatsploeg opgericht, KC Optima. KC Optima speelt een demonstratiewedstrijd tegen de Waalse club AC Ransart. Achteraf zijn de Waalse ‘vrienden’ uitgenodigd op het wijkfeest en daar ontaardt een en ander grondig en komen tal van intriges aan de oppervlakte.

Geen Vlaams volksfeest zonder genoeg eten en drinken, en dus kan je ‘AC Ransart’ van Bad van Marie gaan bekijken mét of zonder deelname aan de barbecue, georganiseerd door het Zeuntcomité. Afhankelijk van de formule die je kiest, betaal je 10 of 15 euro. De voorstelling vindt plaats op zaterdag 12 september, om 20.15 in de Werft.

MOLLY YOUTH: BELLE EN HET BEEST MOL - Molly Youth is een project waarbij jongeren de kans krijgen hun creatieve ideeën te realiseren. Enkele maanden geleden kregen enkele Molse kids het idee om een musical in mekaar te boksen.

Een ambitieus en hooggegrepen plan, maar dankzij de inzet van een twintigtal jongeren, de jeugddienst, jeugdhuis Tydeeh en cultuurcentrum ‘t Getouw werd het project tot een goed einde gebracht.

Het resultaat is de voorstelling “Belle en het beest” die op zaterdag 12 september (19u) en zondag 13 september (14u) opgevoerd zal worden.

Het verhaal is genoegzaam bekend: een mooie maar arrogante prins wordt vervloekt door een tovenares, omdat hij haar onderdak weigerde toen ze hem daar om vroeg. De prins moet als afschuwelijk beest verderleven. De vloek kan enkel worden verbroken als iemand op hem verliefd wordt. Als dit niet gebeurt voor zijn 21ste verjaardag, de dag dat het laatste rozenblaadje van de magische roos van de tovenares valt, zal hij voor altijd als beest moeten leven.

Kaarten voor deze Molse musical kosten 3 euro.

CANTA LIBRE EN SCALA HERENTALS - Op zaterdag 19 september verzorgen Canta Libre en Scala een dubbelconcert in ‘t Schaliken in Herentals. Canta Libre, het koor uit Noorderwijk, viert dit jaar zijn 25ste verjaardag en dat gebeurt met de nodige sier en klasse. Niemand minder dan Scala, het wereldberoemde koor onder leiding van de broers Kolacny, werd uitgenodigd om te concerteren. Canta Libre zelf zal het voorprogramma verzorgen.

Tickets voor dit unieke dubbelconcert kosten 21,50 euro.

KARIN BRUERS FOR PRESIDENT

MOL - Karin Bruers is een Nederlandse cabaretière. Ze is afkomstig van Tilburg, en als je ooit eens door Tilburg wandelt, kun je dat zien. Bruers is immers de uitvindster van de ‘social sofa’ die je her en der in de straten ziet. Tijdens een politiek debat had Karin Bruers opgemerkt dat de gewone bankjes, waarop mensen mekaar ontmoeten, steeds meer uit het straatbeeld verdwenen. Daarop lanceerde ze het idee om duizend bankjes te plaatsen in Tilburg. Het prototype voor die bankjes ontwierp ze zelf. De stad keurde haar voorstel goed en ondertussen zijn de duizend bankjes -2,24 meter lang en in de vorm van chaises longuesoveral te zien in Tilburg.

Bruers zit dus nooit om een stunt verlegen, maar bekendheid verwierf ze in de eerste plaats met haar avondvullende cabaretvoorstellingen. ‘Karin Bruers for president’ is haar derde voorstelling.

Daarin stelt ze zichzelf voor als presidentskandidaat. Haar slogan luidt: “Ieder voor zich en Karin voor ons allen”.

Karin Bruers is de enige kans op beterschap. Het is nu of nooit. Iemand moet het doen, en het zal Karin Bruers zijn.

‘Karin Bruers for president’ is te zien op zaterdag 26 september in de Rex in Mol. De voorstelling begint om 20.15u.

Tickets kosten 12 euro.

Suiker — 9

expo bonjour

Art Of State

GEEL - In de tentoonstelling ‘Art of state’ tonen zestien hedendaagse fotografen en videokunstenaars uit Israël hoe zij hun land ervaren. Ze becommen-

Thérèse Keppens: Patchwork HERENTALS - Thérèse Keppens uit Herentals is een autoriteit op het vlak van patchwork. Zeven jaar geleden won ze op de European Fashion

François Morellet: rede en ironie TURNHOUT - Nog tot 13 december loopt in Kunstforum Würth de tentoonstelling ‘Rede en ironie’. De tentoonstelling is volledig gewijd aan de Franse kunstenaar François Morellet. De naam voor de expo kon niet beter gekozen worden. Rede en ironie zijn twee begrippen die het werk van Morellet al

10 — September 2009

Jan Vaerten 100 jaar

BEERSE, TURNHOUT - Honderd jaar geleden, op 5 augustus 1909 om precies te zijn, werd in Turnhout Jan Vaerten geboren. Vaerten werd als kind al meteen geconfronteerd met geweld. Niet alleen was er de Eerste Wereldoorlog, die een diepe indruk op hem maakte. Als kind was het ook erg confronterend om op te groeien naast een slachterij. Dagelijks zag en hoorde hij hoe dieren afgemaakt werden. “Zowel de oorlog als de slachterij hebben mij getekend”, zei hij vele jaren later.

Vaerten ging naar school bij de jezuïeten, waar de lessen nog in het Frans

gegeven werden. De schoolcarrière van Vaerten werd geen groot succes. Was het daarom dat hij zich afzette tegen de Franse taal en dat hij geïnteresseerd raakte in het Vlaams Volkstoneel? Bij het Vlaams Volkstoneel ging er in elk geval een nieuwe wereld open voor de jonge Vaerten. Hij maakte er kennis met de avant-gardekunst en begon musea en tentoonstellingen te bezoeken. Vaerten begon ook zelf te schilderen. Het begon als een hobby, maar het werd al snel een levensnoodzaak.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Jan Vaerten werkloos. Hij dreigde naar Duitsland deporteerd te worden, maar hij dook onder en wachtte op betere tijden. In 1942 trouwde hij en verhuisde hij naar Beerse. Na de oorlog -Vaerten had ondertussen drie kinderen- brak er een goeie periode aan voor Jan Vaerten.

Hij kreeg erkenning als kunstenaar en in 1947 mocht hij tentoonstellen in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel.

Een jaar later mocht hij België vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië.

Nog eens drie jaar later werd hij ‘leraar tekenen’ aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen. Vaerten, die nu leefde van de kunst, kreeg de volle vrijheid om te experimenteren en te evolueren, en daar maakte hij dankbaar gebruik van. Met Pip Wouters stichtte hij in Deurne ‘Het Atelier’. Jan Vaerten bleef altijd actief als kunstenaar, ook lang nadat hij de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt. Hij overleed in 1980, op 71-jarige leeftijd.

Naar aanleiding van de honderdste verjaardag van Jan Vaerten worden zijn werken tentoongesteld in het Museum Jan Vaerten, in de Peerdekensstraat 8 in Beerse. De tentoonstelling loopt van donderdag 6 augustus tot en met zondag zondag 6 september en kan bezocht worden op donderdag en zondag van 12 tot 17u.

In cultuurhuis de Warande in Turnhout is er een grote overzichtstentoonstelling ‘Jan Vaerten. Het vroege werk’.

Je krijgt er een frisse kijk op de vroege periode in het werk van Jan Vaerten.

Van zaterdag 5 september tot en met zondag 4 oktober kan je de tentoonstelling bezichtigen, van dinsdag tot en met vrijdag van 14 tot 18u, en op zaterdag en zondag van 10 tot 18u.

tariëren elk op hun manier de gemeenschap waarin ze leven, en ze tonen de talrijke sociale, culturele en religieuze verschillen tussen de bevolkingsgroepen die in Israël leven. Vanzelfsprekend komt ook de politieke toestand

nadrukkelijk aan bod. Uit het werk van enkele kunstenaars blijkt de hoop op beterschap en een goede toekomst. Andere artiesten zijn juist kritisch en een heel stuk pessimistischer. Maar het is juist het totaal van de verschillende vi-

sies die de expo zo boeiend maakt.

Israël, door de ogen van zestien kunstenaars, is een fascinerende tentoonstelling. Te bekijken van vrijdag 11 september tot en met zondag 18 oktober in de Halle, Markt 1 in Geel.

Showcase in Barcelona de eerste prijs voor kleding in patchwork. Ze ontwierp toen een bruidsjurk voor haar dochter en een doopkleed voor haar kleinzoon.

“Bij patchwork verknip je herbruikbare stukjes stof. Die naai je dan weer aan mekaar om er iets

nieuws mee te maken.” Dat klinkt nogal eenvoudig en dat is het eigenlijk ook. Maar als je die techniek tot kunst wil verheffen , komt er natuurlijk wel wat meer bij kijken. Meer dan twintig jaar lang keihard werken en jezelf voortdurend vernieuwen, bijvoorbeeld.

Thérèse Keppens richtte de quiltgroep GADEP op. Keppens en enkele andere groepsleden stellen hun collectie patchwork voor in kasteel Le Paige, van zaterdag 5 tot en met zondag 20 september. Je kan de tenstoonstelling bezoeken van woensdag tot en met zondag, van 14 tot 17u.

een halve eeuw kenmerken. In feite is het een overzichtstentoonstelling van Morellets werk, want er worden zowel hedendaagse als vijftig jaar oude werken getoond. De tentoongestelde kunstwerken komen dit keer niet alleen uit de kunstcollectie van Würth zelf, maar ook uit de privécollectie van de kunstenaar.

De exporuimte is geopend van maandag tot en met zondag van 10 tot 17u. De toegang bedraagt 2 euro.

Balens straatkunstenfestival wordt Mols ontdekkingsfestival MOL – Het straatkunstenfestival van Balen was dood. Leven het straatkunstenfestival in het Zilvermeer! Het is ronduit indrukwekkend wat de Balense cultuurjongens van Zart op 12 en 13 september op en rond het recreatiedomein gaan aanbieden.

Naast de verplichte straatacts zit het programma boordevol met locatietheater, dansvoorstellingen, een volwaardig jazzfestival en eigenzinnige beeldende kunst. “We willen een ontdekkingsfestival zijn”, zegt organisator Geert Mangelschots. “De mensen krijgen straattheater maar we willen hen op een laagdrempelige manier ook tal van andere kunsten laten ontdekken.”

Vorig jaar ging het befaamde Balense straatkunstenfestival -goed voor 20.000 toeschouwers- niet door omdat vzw Zart een fikse duit subsidies door de neus zag geboord en hierdoor zijn steile ambities voor het festival niet kon waarmaken.

Maar zie: vandaag wordt door dezelfde kerels van houvast aan een festival gewerkt dat wat ons betreft zijn gelijke nog niet heeft in de Kempen. En breid dat maar uit tot gans Vlaanderen. Het Internationale Straatkunstenfestival Kempen wordt zeker een belevenis en ongetwijfeld een klassieker.

– Geert, je rukt het festival weg uit het centrum van Balen en dropt het een paar kilometer verder neer in het provinciaal domein Zilvermeer in Mol. Vrees je niet dat een stratenfestival op een recreatiedomein letterlijk zijn streetcredibility verliest?

Geert Mangelschots: Je kon je afvragen of de locatie in Balen nog veel met ‘straat’ te maken had. We zaten er midden tussen de weilanden. Bovendien zat de locatie op zijn limiet. Meer publiek aantrekken was niet meer mogelijk: het comfort van de bezoeker en de veiligheid kwamen in het gedrang. Ik geef toe: soms vang ik op dat Balenaars er niet blij mee zijn. Maar ze moeten absoluut niet ongerust zijn. Het straattheater dat we in Balen brachten, willen we ook absoluut in het Zilvermeer brengen. We breiden het zelfs nog uit met nog meer en betere

acts. Wat wel een verandering gaat zijn is dat de mensen geen zeven voorstellingen meer zullen kunnen meepikken omdat het aanbod aan groepen over een groter domein wordt verspreid. Maar de festivalnaam en ons logo blijven we houden. We willen de voeling met het publiek, dat we doorheen al die jaren hebben opgebouwd, zeker niet verliezen. Ik kijk er alleszins naar uit hoe ons Balens publiek gaat reageren.

– Jullie ambities reiken ook duidelijk veel verder dan louter en alleen straattheater.

Ja, we willen onze naam van straatkunstenfestival veel meer gaan waarmaken.

Eigenlijk is ons ‘ding’: performance in openbare ruimte. Die openbare ruimte

is vandaag het Zilvermeer. We programmeren dan ook een luik ‘locatietheater’: theater dan nauw aansluit bij straattheater maar dat heel letterlijk de locatie Zilvermeer, met zijn bomen, strand en water, mee opneemt in de voorstelling.

We hadden dit jaar in mei en juni drie groepen voor een paar weken ‘in residentie’ op het Zilvermeer. Een groep heeft in die periode een spectaculaire dansvoorstelling uitgewerkt die zich letterlijk ‘op’ én ‘in’ een van de vijvers zal afspelen.

We breiden ook uit naar de circuskunsten. Op het domein komt een grote circustent te staan die vooral door circusscholen zal gebruikt worden. Jazz wordt ook een belangrijk onderdeel, met een heus Duvel Jazzfestival. Tot slot brengen we ook nog hedendaagse dans en een luik ‘beeldende kunst’. Geen gewone beeldentuin maar vooral installatieperformance.

– Terwijl jullie vroeger mikten op een groot publiek dat zich vooral wilden amuseren met straatartiesten, proberen jullie nu ook de meerwaardezoeker te strikken.

We mikken vooral op een diverser publiek. Nog eens: we willen alleszins ons bestaand publiek tegemoetkomen, maar zeker ook verder doorgroeien. De kwaliteit gaat zeker hun verwachtingen overstijgen. Vandaag hebben we al 35 groepen onder contract en daarmee is nog niet alles rond. Het festival heeft nog bijzonder veel potentieel.

– Vroeger werd je festival georganiseerd door vrijwilligers. Is dat nog haalbaar?

Nee, om dit concept tot een goed einde te brengen, hebben we absoluut een professionele structuur nodig. Vandaag hebben we daarom ook al anderhalve man in dienst om vooral de praktische en administratieve kant van de organisatie op poten te zetten. Maar de vrijwilligers van de vzw blijven belangrijk. We hopen die groep van 15 mensen enthousiast te houden.

Omdat we absoluut kwaliteit willen aanbieden, hebben we ook een raad van advies samengesteld om ons te begeleiden in de programmatie. Voor het circusluik is dat het Vlaams Circuscentrum, voor jazz niemand minder dan Jef Neve en voor dans Wim Van de Keybus, ook een grote naam. Ook willen we erg graag gaan samenwerken met de cultuurcentra uit de Kempen. De cc’s programmeren vooral in de wintermaanden, terwijl wij de zomer voor onze rekening willen nemen. Er zijn al contacten met ’t Getouw in Mol en ’t Schaliken in Herentals: de wil is er zeker.

– Erg veel succes!

Meer informatie over het Internationaal Straatkunstenfestival Kempen vind je op www.zart.be.

Tekst: Stijn Janssen

Suiker — 11

jazz

21ste oldtimerfestival WEELDE - De Historische Machine Club Kempen (HMCK) organiseert op 22 en 23 augustus voor de 21ste keer het oldtimerfestival. Thema dit jaar is ‘100 jaar Lister Motoren’.

Liefhebbers van oude tractoren, landbouwmachines, fietsen en motorfietsen, legervoertuigen, stoomlocomobielen en stationaire motoren mogen deze happening niet missen.

Er zijn niet alleen tentoonstellingen gepland, er worden oude ambachten gedemonstreerd en er is een trekkertrekwedstrijd voor oldtimers. De toegangsprijs bedraagt 6 euro. Iets voor freaks, dacht u? Nee hoor: vorig jaar bezochten meer dan 8.000 mensen het oldtimerfestival.

Veusseleir Calling

Spirituele chicklit Daar sta je dan, in de luchthaven van Sydney. Te bedenken wat je nog gaat kopen met die allerlaatste Australische dollars. Een stapel magazines misschien? Vogue, Rolling Stone, Condé Nast, Time…Al die internationale kleppers die je thuis in de krantenwinkel meestal links laat liggen wegens te duur? Hm … verleidelijk. Maar neen, dan toch liever een boek.

Dat gaat wat langer mee. Toch al zeker die 24 ellendige vlieguren.

Aangezien het literaire aanbod in luchthavenboekhandels doorgaans eerder beperkt is, moet ik mezelf ervoor behoeden om niet al te gauw uit te komen bij het soort Engelstalige chicklit waarvan ik al veel te veel exemplaren gelezen heb, en te weinig goede.

“Bergdorf Blondes” van Plum Sykes bijvoorbeeld. In een opwelling gekocht om de tijd te doden aan een zonovergoten Grieks strand, maar nooit uitgelezen.

Of “The Devil Wears Prada” van Lauren Weisberger.

Ik geloof dat ik de film beter vond. Uiteraard prijkt ook “Sex & The City” van Candace Bushnell in mijn boekenkast. Die heb ik wél uitgelezen. Waarna ik wijselijk besloten heb nooit nog Engelstalige lectuur in vertaling te kopen. Gewoonweg afschuwelijk is het, dat slecht vertaalde Nederengels. Géén ordinaire chicklit meer, nam ik me daarom voor.

Tot mijn blik bleef hangen bij een titel die me bekend voorkwam. “Eat, pray, love” van Elizabeth Gilbert. Had ik daar niet eens een recensie over gelezen? Ik nam het boek uit de rekken. De ondertitel luidde “One woman’s search for everything”. Een vrouw die op zoek is. Naar alles. Kijk, meer heb ik dus niet nodig om me aangesproken te voelen. Zelfs niet het feit dat Julia Roberts dit boek aan al haar vriendinnen cadeau doet, zoals haar quote op de voorflap vermeldt.

Ik had geluk. “Eat, pray, love” was -hoewel de titel

12 — September 2009

anders doet vermoeden- geen ordinaire chicklit. Elizabeth Gilbert had me meteen mee in haar autobiografische verhaal. De New Yorkse schijfster vertelt hoe ze, na een deprimerende vechtscheiding, een jaar lang gaat reizen in achtereenvolgens Italië (om Italiaans te leren en te genieten van “la dolce vita”), India (om yoga en meditatie te studeren) en Bali (om het evenwicht te zoeken tussen genot en spiritualiteit).

Nu ben ik de eerste om toe te geven dat zowat iedere vrouw weleens bedrogen geweest is in de liefde, moeilijk kan weerstaan aan de charme van Italië en ooit in haar leven een yogales gevolgd heeft. En dat het bijgevolg niet zo moeilijk is om jezelf in die thema’s te herkennen. Maar toch. De levenslessen die Gilbert (“Liz” voor de vrienden) opdoet tijdens haar reis zijn zo accuraat en glashelder beschreven dat ik me afvroeg waarom ik ze zélf nog nooit had ingezien. Dat alles begint bij jezelf en hoe je in het leven staat, bijvoorbeeld. Of hoe je met die gedachte in het achterhoofd je eigen leven kan beïnvloeden.

Dat je maar beter altijd eerlijk kan zijn. En positief, omdat negatieve emoties nergens toe leiden. Toen ze een oude Indische yogi vroeg welke meditatie hij haar kon leren, antwoordde die: “Just sit and smile, Liz.” Logisch eigenlijk, dacht ik bij mezelf. Dat zouden wij hier in het westen allemaal beter een beetje vaker doen, toch?

Hoe zweverig het allemaal ook mag klinken, ik geloof Elizabeth Gilbert wanneer ze zegt dat er in het leven maar drie dingen essentieel bijdragen tot je persoonlijke geluk: eten, bidden en beminnen. En ik moet het af en toe zwart op wit zien staan om het in te zien. Daarom is “Eat, pray, love” mijn bijbel geworden.

Of hoe een boek je kijk op het leven kan veranderen. Chicklit of niet.

VORSELAAR - Jeugdhuis ‘t Staminee in Vorselaar organiseert op zaterdag 19 september Veusseleir Calling. Het festival wordt dit jaar voor de vierde keer georganiseerd.

Acht groepen concerteren op twee podiums. The Criticals, Midnight Souls, The Dead Weights en Sunpower spelen op het zijpodium; Gino’s Eyeball, The High Hats, The Lower Class Barts en The Generators bezetten het hoofdpodium. In voorverkoop kosten kaarten 10 euro. De eerste band begint om 19u te spelen.

Wereldster geeft djembélessen ARENDONK - In het opvangcentrum Fedasil in Arendonk kun je op maandagavonden 7, 14 en 21 september djembélessen volgen. De leermeester is niemand minder dan El Hadji N’Diaye Rose. Niet alleen is hij de zoon van de geniale drummer Doudou N’Diaye Rose, hij was gedurende tien jaar lid van het Nationaal Orkest van Senegal, en hij werkte samen met The Rolling Stones, Peter Gabriel en James Brown.

De groep cursisten zal bestaan uit Belgen plus asielzoekers die in het open opvangcentrum verblijven. De lessen beginnen om 19u en duren tot 20.30u. Deelnemen is gratis, maar op voorhand inschrijven is wel verplicht. Dat kan je doen per telefoon (014 40 52 50) of per mail: jasmine. kennes@fedasil.be. Als je al een djembé hebt, breng je die gewoon mee. Als je er nog geen hebt, vermeld je dat bij je inschrijving. Dan wordt er eentje voor je voorzien.

Het opvangcentrum ligt in Grens 77 in Arendonk.

Kaarskensprocessie BAARLE - Op het grondgebied van Baarle-Hertog en Baarle-Nassau wordt elk jaar een kaarskensprocessie gehouden. Die vindt plaats op de eerste zondag na 15 augustus. Dit jaar valt de kaarskensprocessie dus ‘vroeg’: op 16 augustus. Het evenement begint met een misviering. De processie vertrekt daarna vanuit de Sint-Remigiuskerk van Baarle-Hertog, door de straten van Hertog en Nassau. Nooit in Lourdes geweest?

Ga dan eens kijken in Baarle. ‘t Is een stuk dichter bij huis, en de processie wordt op dezelfde manier gehouden als op de esplanade in Lourdes. Het is maar hoe je het bekijkt, maar soms is Baarle gewoon Lourdes in het klein.

Brussels Jazz Orchestra

RIJKEVORSEL – In De Singer, in de Bavelstraat 35 in Rijkevorsel, concerteert op vrijdag 18 september het Brussels Jazz Orchestra. De Brusselse jazzbigband werd opgericht in 1993 door altsaxofonist en componist Frank Vaganée, samen met Serge Plume en Marc Godfroid.

Thuisbasis was jazzclub The Sounds, waar het orkest wekelijks jazzsessies organiseerde.

Het Brussels Jazz Orchestra ontwikkelde meteen een eigen geluid, waarin zowel klassieke en moderne elementen verweven werden. Niet alleen in België, maar ook in het buitenland gooide het BJO hoge ogen. De bigband werd uitgenodigd op de grootste festivals in Europa en Amerika. Het toonaangevende jazztijdschrift ‘Down Beat’ zette het BJO zelfs in de top tien van de beste bigbands ter wereld. De populariteit van het BJO groeide gestaag. Samenwerking met wereldberoemde muzikanten kon niet uitblijven.

Dave Liebman, Kenny Werner, Phil Woods, Wallace Rooney, Lee Konitz, Kenny Wheeler, Toots Thielemans, Bert Joris, Richard Galliano en Maria Schneider deelden het podium met het BJO. Extra gasten zullen er op 18 september niet bij zijn, maar dat mag de pret niet drukken. De zestienkoppige band heeft klasse genoeg in huis om het publiek te entertainen en te verbazen. Kaarten voor dit concert kosten 22 euro aan de kassa en 18 euro in vvk.

Info: www.ajazzexperience.be.

The Cotton City Jazzband

KASTERLEE – Zwarte muziek uit de jaren twintig: daarvoor moet je bij The Cotton City Jazzband zijn. De band viert over drie jaar zijn vijftigste verjaardag.

Zeven kameraden met een gemeenschappelijke passie voor muzikale grootmeesters zoals Louis Armstrong, George

Mahieu - Vantomme Quartet

KASTERLEE – Als Toots Thielemans het zegt, zal het wel waar zijn. Toch zeker als hij het over jazz heeft. Over het kwartet van Tom Mahieu en Dominique Vantomme zei hij ooit: “Bravo!! Weer eens een bewijs -als dat er al nodig wasdat jazz springlevend is en dat het nog altijd jonge muzikanten aantrekt. Zij spelen en componeren geweldig ... en het zijn toevallig nog Vlamingen ook. Ik wens hun het beste!”

Tom Mahieu (saxofoon) studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Gent bij Frank Vaganée en bij John Ruocco.

Hij speelde onder andere bij El Tattoo del Tigre, Mozaïek en Fuzz Lite, voor hij met kompaan Dominique Vantomme (piano) een eigen kwartet oprichtte. Vantomme volgde een klassieke piano-opleiding

Jef Neve in De Werft

All that

Barbara Dennerlein

en maakte op zijn twintigste de overstap naar de jazz. In 1996 volgde hij een jazzstage aan de University of Louisville, Kentucky (USA), bij Andy Laverne en David Baker. Twee jaar later studeerde hij in New York, bij Kenny Werner. Zijn virtuositeit opende vele deuren. Vantomme trad op met Toots Thielemans, Louisiana Red, Theresa Malenfant en Judy Niemack.

Vantomme en Mahieu kennen mekaar al een jaar of vijftien. Ze zijn perfect op mekaar ingespeeld en voelen mekaar blindelings aan. Dat blijkt ook uit hun optreden en hun cd’s. In Kasterlee zullen ze het podium delen met hun vaste livebegeleiders Geert Roelofs (drums) en Christophe Devisscher (bas). Op maandag 7 september concerteert het Mahieu - Vantomme Quartet in Houtum Street, Houtum 58 in Kasterlee.

in de O.L.V.-Middelareskerk TURNHOUT – Jazz in een kerk: dat we dat nog mogen meemaken! Op zondag 20 september om 17u zal niemand minder dan Barbara Dennerlein plaatsnemen aan het kerkorgel van de Middelareskerk in Turnhout.

Dennerlein behoort tot de nieuwe lichting jazzmuzikanten, die niet bang zijn om zichzelf te ontdekken en de grenzen van hun muzikale kunnen af te tasten In de Middelareskerk zal ze de toeschouwers en zichzelf trakteren op een primeur van formaat: voor het eerst in haar leven zal ze op een Belgisch kerkorgel spelen.

Toegangskaarten kosten 14 euro.

Voor wie er anders nooit komt: de kerk is dat gebouw met die hoge toren.

Omer Klein Trio in Ootello

GEEL – De Klaraprijs voor beste jazz in 2004, laureaat van de cultuurprijs Capilla Flamenca in 2005, beste internationale jazzalbum in 2005, de ZAMU-Award in de categorie jazz in 2007, de MIA (Music Industry Award) voor beste muzikant... Jef Neve heeft geen schouwen genoeg om al zijn trofeeën op te zetten.

De Gelenaar veroverde de wereld alsof het niets was. Wat hij doet, lijkt altijd even simpel als geniaal. Wat hij aanraakt, lijkt in goud te veranderen. Alsof het hem nooit moeite kost. De waarheid is natuurlijk anders. Jef Neve mag dan een natuurtalent zijn, hij staat waar hij staat dankzij zijn tomeloze inzet, zijn passie voor zijn vak, zijn nooit aflatende interesse voor vernieuwing

en zijn onophoudelijke drang naar perfectie.

Neve is een vakmens pur sang. Iemand die het metier nog met het grootste respect en op een ambachtelijke manier behandelt.

“Mijn generatiegenoten werken bij het componeren vaak met computersimulaties. Ik doe het gewoon met potlood en papier. Dat gaat vlot, al is er één belangrijk nadeel: je hebt er het raden naar hoe het zal klinken.”

Nu, dát lijkt uiteindelijk altijd nogal mee te vallen bij hem.

Jef Neve bracht de halve wereld al in vervoering met zijn concerten, maar op zaterdag 5 september om 20u staat hij in zijn bloedeigen Geel op de planken. Kaarten kosten 14 euro. De opbrengst van het concert gaat naar een goed doel: BUSO in Oosterlo.

Lewis, Louis Nelson en The Humphrey Brothers, richtten in 1962 in de ene of andere donkere krocht in Gent The Cotton City Jazzband op. Ze konden vanzelfsprekend niet vermoeden dat hun jazzband een halve eeuw later nog altijd zou bestaan. Nochtans heeft de tijd weinig impact gehad op The Cotton

City Jazzband. De heren behandelen de jazzklassiekers nog altijd op een even respectvolle manier als zovele jaren geleden. Ze experimenteren niet en voegen weinig toe aan het origineel. In dit geval is dat een groot compliment. Het is immers juist de bedoeling om de oorspronkelijke geest van de muziek, de authen-

Bart Van der Moeren

Floor Deckx

Kort

MOL – Omer Klein is groot in Israël.

Meer zelfs: hij is een van de belangrijkste hedendaagse Israëlische artiesten. Voortdurend verlegt hij zijn grenzen. De geniale pianist blijft niet alleen trouw aan zijn eigen Israëlische roots, maar legt ook linken met muzikale invloeden uit de Arabische en de Noord-Afrikaanse wereld. Zijn muziek overstijgt de jazz en slaat bruggen naar de wereldmuziek en soms zelfs naar de klassieke muziek.

Omer Klein brengt voor zijn concert op vrijdag 25 september in Zaal Ootello in Mol-Ezaart een drummer en een bassist mee op het podium.

Kaarten kosten 9 euro.

tieke sfeer, te laten herleven. En daar slagen ze wonderwel in. Zin om de sfeer van lang vervlogen tijden te ondergaan?

Dan is een bezoekje aan jazzclub Houtum Street (Houtum 58 in Kasterlee), op maandag 3 augustus, een ferme aanrader. Het concert van The Cotton City Jazzband begint om 20u.

Suiker — 13

“

Filmfestival Open Doek stuurde uw verslaggever naar de gevangenis

het einde toe wordt dat uitgeklaard. Dat is dus de boodschap van deze film: praat met mekaar.”

Het wordt stil. De woorden van Vladimir zinderen na. Eigenlijk wil ik in de eerste plaats weten hoe een overduidelijk cultuurliefhebber als hij, welbespraakt en intelligent en boordevol mensenkennis, in een gevangenis is terechtgekomen. Maar er is afgesproken dat ik over het verleden van de gedetineerden geen vragen mag stellen. Terecht overigens.

Ik ben hier om een reportage over Open Doek te maken, niet om een persoonlijk levensverhaal te noteren. Ik vraag Vladimir hoe het komt dat hij deze film zo goed kon lezen. “Ik ben zelf ooit geëmigreerd. Ik begrijp de vader, want ik weet hoe je je voelt als je in een vreemd land arriveert. Maar ik begrijp ook de dochter, omdat ik weet hoe je je aanpast aan een vreemde cultuur als je er langer dan een jaar blijft. Ik herken de spanningen tussen de twee hoofdfiguren, en die los je niet op door erover te zwijgen.”

Een film over eenzaamheid?

Hier weet je pas wat eenzaamheid is

”

Een hartje en een brilletje

MERKSPLAS – Daar zit je dan. In de gevangenis van Merksplas. In een verduisterd lokaal tussen vijftien gedetineerden die samen ‘de gevangenisjury’ vormen en straks voor filmfestival Open Doek zullen beslissen welke film de “Behind The Scenes Award” krijgt. Nog nooit heeft de gevangenisjury dezelfde film gekozen als de ‘gewone’ festivaljury. Of een gevangene dan anders naar een film kijkt dan een vrij mens, wil ik weten.

“Tuurlijk. Met wat wij meegemaakt hebben en nog elke dag meemaken, kan dat ook niet anders. Gevoelens worden hier uitvergroot. Bij ons moet je niet afkomen met een paar clichés over eenzaamheid. Je moet eens een paar jaar tussen vier muren doorbrengen. Dán weet je pas wat eenzaamheid is.”

Het belooft een aartsmoeilijke reportage te worden. Een vergiftigd geschenk.

Enerzijds zijn we heel blij dat we de toestemming hebben gekregen om deze reportage te kúnnen maken. Anderzijds is er een taalprobleem (de helft van de juryleden is anderstalig), een niet meer dan normale dosis wederzijds wantrouwen tussen de journalist en de gedetineerden, en véél te weinig tijd om dat wantrouwen weg te werken. Want alles moet strikt volgens de regels verlopen.

De interviews mogen geen halve minuut langer duren dan gepland.

Een lang vergeten groepsgevoel Gert Hermans begeleidt voor Open Doek dit ‘Behind The Scenes’-project. Dagelijks bekijkt en bespreekt hij met de gevangenen een festivalfilm. Hij weet de perfecte balans te vinden tussen respect tonen voor de jury en toch de touwtjes strak in handen houden, tussen het zich verplaatsen in de leefwereld van de gedetineerden en die leefwereld ook weer achter zich kunnen laten. Maar hij betaalt er een prijs voor. “Slopend werk is dit”, zegt hij. “Het vraagt zo ontzettend veel van je. Soms wil ik het uitschreeuwen, soms wil ik gewoon mijn verhaal kwijt, soms word ik liefst met rust gelaten.” Op een week tijd wordt hij van de ene emotie naar de andere geslingerd.

“Na een week ben ik een wrak. Maar ik doe het graag. Ik doe dit project al jaren voor Open Doek. Maar dan ben ik ermee gestopt, omdat het te veel van me eiste.

En er dan later toch weer mee begonnen, omdat ik het niet kon missen.”

14 — September 2009

Gert licht het ‘Behind The Scenes’-project toe. “Je kunt op veel manieren naar een film kijken. Je mag ervan uitgaan dat mensen die opgesloten zitten een film anders beoordelen dan anderen. Ze zijn gevoelig voor andere zaken en hebben een aparte kijk op het leven. Het idee om in de gevangenis een festivaljury te gaan samenstellen en ook eens naar de mening van gedetineerden te vragen, is daaruit voortgesproten. Maar er is meer. Het ‘Behind The Scenes’-project heeft ook een sociale functie. In de gevangenis vertrouwt niemand mekaar. Het is er ieder voor zich. Als je daar dan een jury samenstelt en je verplicht vijftien gedetineerden om met de lichten uit, in een klein lokaal,

avond na avond, samen naar een film te kijken, ... dan gebeurt er iets. Ik zal niet zeggen dat er vriendschappen ontstaan.

Dat zou overdreven zijn. Maar het creëert toch een groepsgevoel dat ze wellicht allang vergeten waren. Dit ‘Behind The Scenes’-project is dus een win-winsituatie voor iedereen. Voor de gevangenen heeft het een sociale functie en Open Doek krijgt dankzij de jury een aparte kijk op de films die het heeft geprogrammeerd.”

Inzet en motivatie Groot is mijn verwondering als ik merk dat de voltallige jury uit slechts vijftien personen bestaat. Je zou denken dat er in een strafinrichting met 650 bewoners

meer kandidaten gevonden kunnen worden die liever naar een filmpje komen kijken dan in hun cel te blijven. “Vergis je niet”, legt Gert uit. “Ten eerste hebben de gedetineerden televisie op de kamer.

Als ze een film willen zien, kunnen ze dat in hun cel ook. Ten tweede zijn de Open Doekfilms die zij te zien krijgen niet altijd de meest toegankelijke films. Een vrijblijvend romantisch komedietje doet zelden mee aan de festivalcompetitie.

Ten derde eisen we van de jury echt wel inzet en motivatie. Ze moeten het willen opbrengen om tien dagen lang elke avond over film te komen discussiëren.

Dat is niet weinig, hoor. Ze hebben hier al verplichtingen genoeg zonder dat ze er

voor zichzelf nog een extra verplichting bijnemen.”

De film die we vanavond zullen zien is: “A thousand years of good prayers”.

Over een Chinese jonge vrouw die naar de Verenigde Staten is uitgeweken, daar een nieuw leven heeft opgebouwd en dan haar Chinese vader op bezoek krijgt.

De twee zijn vervreemd van mekaar en doen ook niet echt veel moeite om mekaar te begrijpen. Tot de bom barst en ze mekaar hun verhaal opbiechten. Het is een trage film, maar hij wordt geapprecieerd door de gevangenisjury. “Ik heb genoten van de beelden van Amerika”, opent Joris de debatten. “Bij mij was het vooral de muziek op het einde

“Het is een vreemde vorm van troost om in deze films te zien dat het nergens op deze wereldbol rozengeur en maneschijn is, en dat er aan de andere kant van de wereld ook problemen zijn.”

die me pakte”, vult Patrice aan. Vladimir verbaast iedereen met zijn kennis.

Hij heeft geen enkel beeld, geen enkel symbool, geen enkele diepere betekenis gemist. “Deze film moet je zien als een

migratieverhaal met een happy end. De vader en zijn dochter respecteren mekaar, maar daar blijft het bij. Ze liegen niet tegen mekaar, maar ze houden wel alle twee een geheim verborgen. En naar

De film wordt door de voltallige groep positief onthaald. Mede om taalproblemen te vermijden -geen overbodige luxe met o.a. een Belg, een Marokkaanse Belg, een Serviër, een Mongoliër en een Montenegrijn in de groep- wordt de juryleden gevraagd een aantal plus- of mintekens te zetten achter een hartje en een brilletje. Het aantal plussen of minnetjes achter het hartje vertellen in welke mate de film een jurylid geraakt heeft. Het brilletje symboliseert dan weer de technische kant van de zaak: hoe goed was de regie, de belichting, de cast, de fotografie, de soundtrack, ... “A thousand years of good prayers” krijgt bijna alleen maar plustekens van de jury. Een goeie score, maar niet goed genoeg om de ‘Behind The Scenes Award’ te winnen.

De avond loopt op zijn einde. Om half negen moeten de juryleden naar hun cel.

Om de hoek kijkt een cipier op zijn horloge. Er resten me nog maar een paar minuten. Net genoeg om naar de beweegredenen te polsen om mee te werken aan dit project.

Vladimir neemt als eerste het woord: “Je hebt in de gevangenis maar heel weinig mogelijkheden om je geest te verruimen. Er worden wel activiteiten georganiseerd, maar die dienen veeleer om het hoofd leeg te maken dan om er iets in te steken. Je hebt de mogelijkheid om wat te lezen, ja. Maar de bibliotheek is nogal beperkt, vind ik. Open Doek geeft me de kans om mijn hersenen toch nog een beetje aan te spreken en mijn blik te verruimen. Daarom steun ik dit initiatief van Open Doek.”

De cipier komt het lokaal binnen. Mijn tijd zit erop. Ik werp nog snel een allerlaatste vraag in de groep. “Is het niet erg confronterend en pijnlijk om opgesloten te zitten en naar exotische films te kijken?” Patrice neemt het woord: “Het is een ontsnapping uit de dagelijkse routine. De hele dag zit je hier naar muren te kijken. En naar mensen in gevangenisplunjes. Daar word je niet vrolijk van.

Ik ben blij dat ik dankzij deze films de dagelijks sleur even kan ontvluchten.”

Het antwoord van Joris blijft nog lang in mijn hoofd spoken. “Langs de ene kant vormen deze films inderdaad een soort ontsnapping. Een vlucht uit de realiteit.

Maar langs de andere kant is het ook een vreemde vorm van troost om in deze films te zien dat het nergens op deze wereldbol rozengeur en maneschijn is, en dat er aan de andere kant van de wereld ook problemen zijn.”

Tekst: Roel Sels Foto’s: Bart Van der Moeren

Suiker — 15

Stijn Janssen

Kort Dessel Swingt!

DESSEL - Sinds enkele jaren is het een vaste waarde aan het einde van de zomervakantie: nog een laatste keer uit de bol gaan op het muziekfestival Dessel Swingt. Op zaterdag 29 augustus is het vanaf 13u verzamelen geblazen op het Marktplein in Dessel-centrum voor een flinke portie no-nonsensefeestmuziek. Het Nederlandstalige repertoire is ook in deze editie weer sterk vertegenwoordigd met acts als Gorki, Ivan Heylen, Sam Gooris, Laura Lynn en Vlaanderens meest populaire zangkoppel sinds mensenheugenis: Nicole en Hugo.

Verder is het ook uitkijken naar het concert van The Moodcollector, de nieuwe formatie die door enkele exDill Brothers in het leven werd geroepen. De volledige programmatie kun je raadplegen op www.desselswingt. be.

Programma

Marleen Merckx: “Wintertulpen”

Waarom er geen wortels in een bolognesesaus moeten (of: waarom Frank Vandenbroucke niet in de Vlaamse regering zit) Onlangs had ik een discussie over het gebruik van wortels bij een bolognesesaus. Ik was categorisch tegen wortels, de anderen waren voor. Voor mij kwam de wortel er niet in. Niet in zijn geheel noch in gesneden of geraspte vorm. Geen compromis mogelijk. Punt uit.

Ik kon -en kan- niet één enkel zinnig argument opwerpen om wortels uit de bolognesesaus te verbannen. Integendeel, in elk kookboek vind je tussen de ingrediënten voor een bolognesesaus een of meerdere wortels.

Ook persoonlijk heb ik niets tegen wortels. Zoals ik er ook nooit enige affiniteit voor zal voelen. (Wel ben ik van mening dat de wortel de domste groente is onder de groenten. De wortel staat in de rangorde der groenten helemaal onderaan, samen met de kool en de tomaat. In de middenmoot bevinden zich de prinsessenboon, de venkel en de spruit. Aan de top staan onbedreigd de asperge, het witloof en de hopscheut).

Schotel me twee borden spaghetti bolognese voor,

16 — September 2009

de ene met wortel en de andere zonder … ik haal er mijn absolute voorkeur alleen met een lucky guess uit.

Vraag mij morgen een bolognesesaus te maken met een bussel wortels erin verwerkt; ik doe het zonder misbaar of morren.

Op de vraag ‘waarom?’ antwoord ik ‘daarom’.

Steeds een mening hebben omwille van een mening. Zwart zeggen omdat de andere wit beweert. Je op die manier onderscheiden van de rest is zo zielig als een wortel in een fluovestje. Beweren dat die houding tot je natuur behoort, is zo doorprikbaar als een harde ballon. En toch zal ik tegen beter weten in morgen met even grote stelligheid beweren dat geraspte muskaatnoot niet thuishoort in een witte saus.

(Maar in het besef dat er in elk van ons een Caroline Gennez schuilgaat, pleit ik weliswaar schuldig maar ontoerekeningsvatbaar, en bovendien handelend uit onweerstaanbare drang.)

GROBBENDONK - Steph Goossens, bij het grote publiek bekend als Çois in “Thuis”, bewerkte het boek “Chemo” van Christine Lafaille tot een boeiende en positieve monoloog, en vroeg aan “Thuis”-collega Marleen Merckx of zij de tekst wilde vertolken.

“Wintertulpen” neemt je mee in de gevoelswereld van een vrouw die verneemt dat ze borstkanker heeft.

Het fysieke en mentale proces dat ze doormaakt, wordt op een heel gewone en soms zelfs grappige manier verteld. Ontroerend eerlijk. Marleen Merckx brengt “Wintertulpen” op donderdag 10 september om 19.30u in zaal De Volle Vaart in Grobbendonk. Na de voorstelling is er een nabeschouwing. Meer info op www. grobbendonk.be.

Gunter Willekens: “De crisis mag geen mensen thuishouden”

Fiesta Mundial verlaagt zijn toegangsprijzen BALEN – Crisis of geen crisis: het laatste weekeinde van september danst de Kempen op de klanken van de wereldmuziek van Fiesta Mundial aan de Keiheuvel in Balen. “We grijpen de crisis juist aan om een statement te maken: we verlagen onze toegangsprijs”, zegt organisator Gunter Willekens.

Bierfeesten in Veerle LAAKDAL - Op het verkeersvrije dorpsplein van Veerle, deelgemeente van Laakdal, vindt op 14, 15 en 16 augustus de eenentwintigste editie plaats van de Bierfeesten, georganiseerd door de plaatselijke basketbalclub ‘BBC Laakdal’. Wat begon met een klein biertentje op de markt is vandaag uitgegroeid tot een heuse bierhappening waar honderden bierliefhebbers van heinde en verre graag neerstrijken. De organisatoren willen de mensen ervan overtuigen om eens iets anders te drinken dan een stella.

Met op de bierkaart 101 biersoorten, waaronder tientallen blonde en donkere onbekende bieren en een groot aantal vatbieren, kan je er kennismaken met de rijke biercultuur van Vlaanderen. Naast bierdrinken wordt er elke dag ook randanimatie georganiseerd met fietstochten, springkastelen en optredens. Alle info op: www. bierfeesten.bbclaakdal.be.

Nacht van La Cuenta VOSSELAAR - Een avond vol ambiance en goede muziek: daar staat La Cuenta al een kleine 30 jaar garant voor. Jaarlijks organiseert de Kempense coverband bij uitstek een “Nacht van La Cuenta”, en gewoonlijk vindt die in het voorjaar plaats.

Niet in 2009: dit jaar gaat de feestnacht van de Vosselaarse groep door op zaterdag 12 september, in de Gemeentehal.

Fiesta Mundial is een buitenbeentje in het festivalcircuit. En wel om drie redenen. De organisatie wordt zonder één enkele uitzondering gedragen door meer dan 300 onbezoldigde vrijwilligers. De winsten worden verdeeld onder plaatselijke derdewereldprojecten en in plaats van de prijzen te verhogen, worden ze dit jaar inderdaad verlaagd.

– Goed gek, die Balenaars ...

Het is een statement. We vrezen echt wel dat mensen moeten bezuinigen op hun vrijetijdsbudget. Maar we willen zoveel mogelijk volk op ons festival. Omdat niemand moet thuisblijven omwille van de crisis verlagen we onze inkomprijs met 5 euro. Dat is maar liefst een kwart minder dan vorig jaar. Bovendien hebben we ons programmatiebudget vergroot om nog meer en betere groepen op het podium te zetten.

– Daarbovenop bestempelen jullie jezelf als het meest vrijgevige festival van het land.

Alle winst gaat naar een tiental projecten in de derde wereld.

Dat proberen we toch vol te houden, ja.

Makkelijk is dat niet, want die generositeit komt als een boemerang in ons gezicht terug. Het absurde is namelijk dat we hierdoor in het verleden flink wat subsidies misliepen. Subsidies worden namelijk enkel uitgekeerd aan festivals die verlies lijden. De overheid liet ons telkens doodleuk weten: “Jullie geven je winst weg, dus kunnen jullie het ook zonder onze steun rooien”. Daarom

pakken we het dit jaar anders aan.

We hebben op het festivalterrein een eigen projectendorp gebouwd waar organisaties hun projecten kunnen voorstellen. We hebben hun gevraagd om zich voor te stellen op een volstrekt originele manier, niet met steeds dezelfde standjes en folders. Zoals elk dorp in Vlaanderen heeft ook dit dorp een café. De opbrengsten daarvan gaan integraal naar de projecten zelf.

– Zijn er nog nieuwigheden dit jaar?

Voor de eerste maal pakken we uit met een vipruimte. Maar ook die past volledig in het concept van Fiesta. Geen witte tentjes waar een varken aan het spit wordt geserveerd, maar een woonwagen die op het festivalterrein staat zodat de bezoekers niet op een eiland zitten maar ook opgenomen worden in de wereldse sfeer van het festival.

– Je organiseert Fiesta Mundial nu al voor de dertiende maal. Wat maakt het anders dan andere festivals?

Ik heb uiteraard niet alle festivals in Vlaanderen bezocht, maar toch al erg veel. Ik mag gerust stellen dat Fiesta Mundial uniek is. We zijn een echt gezinsfestival waar jong en oud zich thuisvoelen. Nergens vind je nog zo’n gemengd publiek als bij ons. Ook omdat we het fantastische kader van het recreatiedomein Keiheuvel mogen gebruiken.

Bovendien sluit die gezinssfeer niet uit dat we echt wel kenners aantrekken van de alternatieve wereldmuziek.

– Fiesta Mundial legt inderdaad jaar na jaar meer de nadruk op de muziek.

Dat is eigenlijk al jaren het geval. We zijn geen echt muziekfestival. Wat we wel proberen, is met goede muziek veel mensen te lokken en zo meer geld in te zamelen voor het goede doel.

Vandaag is het niet makkelijk om nog goed te programmeren. Een Belgische groep met ocharmen één hitje durft vandaag al zonder veel gêne 5.000 euro vragen. Hier zijn dan ook nog weinig verrassende ontdekkingen te doen. Daarom kiezen we voor onbekende groepjes uit het buitenland. We hebben iemand in Barcelona zitten die voor ons de Spaanse markt verkent. Dat heeft ons al jaren opvallende, goede bands opgeleverd die later ook op andere Belgische festivals opdoken. Ook dit jaar hebben we een paar veelbelovende jonge bands weten te strikken. La Pegatina is al groot in Spanje. Ze brengen punkska of zoals ze zelf zeggen: rumba urbana. Er komt ook een knotsgekke bende uit Columbia: Buricata 200. En voor het eerst in onze geschiedenis treden er Amerikanen op: Diego Umbrella uit Californië. Ze zijn op tournee en we konden ze voor een prikje naar Balen halen. Mijn vrouw vindt dat de beste groep.

– En ook al ben je onlangs uitgeroepen tot de machtigste man van Balen, die durf je niet tegen te spreken. Veel succes.

Fiesta Mundial vindt plaats op 25, 26 en 27 september. Op vrijdagavond wordt in de feesttent een film vertoond uit de catalogus van de wereldcinema van Open Doek. Op zaterdag komen dit jaar exclusief voor de Fiesta naar de Benelux: Buricata 200 uit Columbia, La Pegatina uit Spanje en Terrakota uit Portugal.

Alle drie hebben ze de naam een festival in lichterlaaie te kunnen zetten.

Evenzeer fiestagevoelig zijn Diego’s Umbrella uit de VS en Hotel Amigo, de band van Jenne Decleir. Afgesloten wordt traditioneel met dj-geweld van onder meer Merdan Taplak.

Op zondag kiest Fiesta Mundial radicaal voor talent van eigen bodem.

Op het podium staan veelal jonge Belgische internationale beloften.

Onder meer: Moodcollector, de reïncarnatie van de oude Dill Brothers; Malick Pathé, een veelbelovende Senegalees; de nog meer belovende Los Callejeros uit Leuven en het Fiestahuisorkest El Créme Glace Quès dat als special guest Dimitri Deleu meebrengt. Afsluiter is Jaune Toujours, een Brusselse klasbakband die vandaag in alle buitenlandse hitparades voor wereldmuziek te vinden is.

Vaste ingrediënten blijven ook dit jaar de talrijke originele workshops voor kinderen en jongeren en de wereldmarkt. Meer informatie over onder meer de groepen, accommodatie en ticketprijzen vind je op www.fiestamundial.be

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

Suiker — 17

OVER DE SCHREEF

Agenda wo 02-09-09 – 20:00 Zaal 013 – Tilburg Rockacademie Dance & Jam Night € 0

wo 02-09-09 – 21:30 Zaal 013 – Tilburg Chatham County Line € 9

vr 04-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg God Is An Astronaut € 10

popconcerten vlak over de grens

vr 04-09-09 – 21:00 Zaal 013 – Tilburg Malam Pop Dance Edition (A tribute to Michael Jackson) € 12,5 vr 04-09-09 – 21:30 Mezz – Breda Vive La Fête € 19 zo 06-09-09 – 12:00 Effenaar – Eindhoven Brandend Zand met: Tom Pintens, Bird, ... € 0 zo 06-09-09 – 20:30 Mezz – Breda Lonely, Dear € 14

BE N

do 10-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Eilen Jewell € 12

T

U

do 10-09-09 – 20:30 Mezz – Breda Wouter Hamel € 15

Eilen Jewell

HIER

God is an astronaut

TILBURG - ‘God is an astronaut’ is geen gewone naam. Maar de vlag dekt de lading, want ‘God is an astronaut’ is ook geen gewone groep. Het vrolijke gezelschap uit Ierland speelt muziek die moeilijk definieerbaar is en dan gemakshalve vaak omschreven wordt als ‘industriële rock’. Die truc werkt immers gegarandeerd: plak er een naam op die ook niks zegt, en je wint altijd. Dichter in de buurt kom je als je -zoals velen- zegt dat de muziek het midden houdt tussen die van het IJslandse Sigur Ros en het Schotse Mogwai. Live klinkt ‘God is an astronaut’ in elk geval veel harder dan op plaat. Dat bewezen ze al tijdens hun vorige tournees door het Europese vasteland.

Soms dansend, af en toe opzwepend, dan weer loeihard rockend en beukend: ‘God is an astronaut’ staat op vrijdag 4 september op het podium van 013 in Tilburg. Tickets kosten 10 euro.

Sam Baker

18 — September 2009

EINDHOVEN - Op donderdag 17 september concerteert Sam Baker in de Effenaar in Eindhoven. Sam Baker is een Amerikaanse singer-songswriter, die de vijftig al een tijdje is gepasseerd. Zijn moeder speelde orgel in de kerk en zijn vader luisterde naar bluesgrootheden.

Baker groeide dus op met muziek, maar meer dan door de gospel of de blues werd hij getroffen door de country. Hij raakte helemaal in de ban van Johnny Cash. “Niet zozeer omwille van de muziek, maar omwille van de teksten en de verhalen die Johnny Cash vertelde”, zei Sam Baker vele jaren later in een interview.

Bij Sam Baker zélf draait ook alles om het vertellen van verhalen. Hij ziet zichzelf veeleer als een schrijver dan als een vertolker van liedjes. De kracht van Baker is dat hij met heel weinig woorden een heel verhaal kan schetsen of een volledig decor kan tekenen. Wat dat betreft, past hij perfect in het rijtje songschrijvers waarin ook John Prine en Townes Van Zandt zich bevinden.

Maar er is meer aan de hand met Sam Baker. Veel meer. In 1986 ontsnapte hij aan de dood. Op weg naar Machu Picchu overleefde hij een bomaanslag die Het Lichtend Pad pleegde. In de wagon waarin Sam Baker zat, kwamen drie Duitsers om het leven. Baker raakte levensgevaarlijk gewond: zijn dijbeenslagader werd doorboord, zijn linkerhand werd verbrijzeld en zijn trommelvliezen scheurden. Het artistieke leven van Sam Baker leek voorbij. Hij was doof en hij kon geen gitaar meer spelen. Maar Baker gaf niet op. Hij leerde gitaar spelen met zijn linkerhand en hij bleef ook oefenen op het zingen, ondanks zijn doofheid.

Vanzelfsprekend klinkt Bakers stem en muziek heel apart. Maar het is mooi, en doorleefder dan ooit. Eind augustus brengt hij zijn nieuws cd ‘Cotton’ op de markt. Vermoedelijk zal hij daaruit een flink aantal nummers spelen.

Tickets voor dit unieke concert, dat om 21u begint, kosten 12,50 euro.

TILBURG - Het is niet gemakkelijk om Eilen Jewell te zijn. Je zult maar omschreven worden als ‘de beste zangeres sinds Emmylou Harris’. De artieste uit Boston is nog maar drie jaar bezig en heeft toch al drie albums op de markt. Haar eerste plaat is in deze contreien weinig of niet gekend. Ze bracht ‘Boundary County’ (2006) immers in eigen beheer uit. Op zo’n manier verover je maar zelden de wereld, natuurlijk. Maar Eilen Jewell slaagde er wel in om met dat eerste album de deuren van een platenmaatschappij open te krijgen. De opvolger, ‘Letters from sinners and strangers’, werd wél wereldwijd verdeeld.

In haar liedjes zingt Jewell over pijn, fouten, levenslust en levensmoeheid, mensen om lief te hebben en mensen om te haten... de gewone dingen des levens, dus. We horen je al denken: “Dit is de dertiende vrouwelijke singersongwriter in een dozijn.” Je vrees is heel begrijpelijk, maar onterecht. Overal ter wereld, maar vooral in de States, werden de laatste jaren ‘vrouwen met gitaar’ tot wereldsterren gebombardeerd. Maar zelden bleken ze aan de

The DatsunS

Starsailor

EINDHOVEN - Starsailor is een band die het eerste decennium van de 21ste eeuw mee kleur gaf. De band mist de allure om megagroot te zijn, zoals bijvoorbeeld hun landgenoten van Snow Patrol, Coldplay of Placebo. Maar vergis je niet: Starsailor is groter dan je denkt.

Starsailor vormde het voorprogramma van The Rolling Stones en stond op Pinkpop, Rock Werchter Pukkelpop, Lowlands en Glastonbury. Groter kan je ‘t niet verzinnen.

Starsailor bracht dit jaar zijn vierde album uit: ‘Tell me it’s not over’. Daarmee willen de bandleden teruggrijpen

naar de sfeer van de goeie ouwe tijd; de periode toen ze als pril rockgroepje nog flink aan de weg timmerden, hopend om ooit voor meer dan vijftig mensen tegelijk te kunnen optreden en niet alleen in drank uitbetaald te worden. Het is dus niet toevalligdat Starsailor de warmte van een niet te grote concertzaal weer opzoekt. De festivals mogen weer even wachten.

Spelen voor 80.000 mensen is geen prioriteit meer.

Op zaterdag 19 september staat Starsailor in de Effenaar in Eindhoven. Kaarten kosten 20 euro. Let op: het concert begint naar Effenaarse normen bijzonder vroeg: om 19u. Laat je niet verrassen.

BREDA - The Datsuns is een hardrocken garagerockband uit Nieuw-Zeeland.

Tien jaar geleden verlieten ze voor het eerst hun repetitiekot. Hun titelloze debuutalbum werd uitgebracht in 2000.

Daarop stond hun eerste grote hit: ‘Motherfucker from hell’. The Datsuns is een heel regelmatige groep die om de haverklap een wereldtournee maakt en om de twee jaar een nieuw album uitbrengt.

Vorig jaar werd hun recentste cd uitgebracht: ‘Head Stunts’, wat een anagram is van The Datsuns.

Ook op ‘Head Stunts’ zweren The Datsuns bij de harde gitaarmuziek, al menen kenners te horen dat ze steeds vaker teruggrijpen naar de ouwe rock uit de jaren 60 en 70. Met een beetje goeie wil zou je inderdaad kunnen zeggen dat The Datsuns, in vergelijking met hun beginjaren, een beetje meer toegankelijk en ‘poppy’ geworden zijn.

Maar reden tot ongerustheid is er zeker niet. De muziek van The Datsuns blijft eerlijk als altijd, en immer rechttoe rechtaan.

Op zondag 13 september concerteren The Datsuns in Mezz in Breda. Kaarten kosten 13 euro.

hooggespannen verwachtingen te kunnen voldoen. En als er uiteindelijk toch een uitschieter was -denk aan de jazzy Norah Jones- werden er door handige platenmaatschappijen het eerstvolgende jaar al direct 25 nieuwe Norah Jonesen op de wereld losgelaten.

Vrouwelijke singer-songwriters?

Wij hadden het wel zo’n beetje gehad.

Maar Eilen Jewell zou wel eens de uitschieter kunnen worden waarop we al jaren -zeg maar sinds Norah Joneszitten te wachten. Jewell is anders dan de anderen. Haar slepende stem trekt je helemaal mee in haar muziek.

En bovendien durft ze net buiten de lijntjes te kleuren van het traditionele luisterlied. Zoals Norah Jones uitstappen maakte en de link legde naar de jazz, zo doet Eilen Jewel dat naar de rock-’n-roll en de country. Heerlijk!

Haar derde album ‘Sea of tears’ bevestigde al het goede van haar vorige twee platen. Dat Eilen Jewell bijzonder goed en origineel is, wisten we al.

Dat ze geen eendagsvlieg is, weten we nu ook. Reden genoeg om eens te gaan luisteren in 013 in Tilburg, op donderdag 10 september. Kaarten kosten 12 euro. Het concert vindt plaats in de kleine zaal.

Vive La Fête

do 10-09-09 – 21:00 Effenaar – Eindhoven Suimasen € 8 vr 11-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Intwine € 10 vr 11-09-09 – 20:30 Mezz – Breda Johan € 16,5 vr 11-09-09 – 21:00 Effenaar – Eindhoven The Cinematics € 9 za 12-09-09 – 19:30 Zaal 013 – Tilburg Milkman € 5 zo 13-09-09 – 16:00 Effenaar – Eindhoven Clash of the Coverbands (1ste kwartfinale) € 10 zo 13-09-09 – 16:00 Zaal 013 – Tilburg Metal Matinee: Ignominious Incarceration € 6 zo 13-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Snowy White, Julian Sas, Ian Siegal (bluesfestival) € 32,5 zo 13-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Is Ook Schitterend € 15 di 15-09-09 – 20:15 Effenaar – Eindhoven Shearwater € 13,5 di 15-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Mr. Big € 30 do 17-09-09 – 21:00 Zaal 013 – Tilburg Beef € 15 do 17-09-09 – 21:00 Effenaar – Eindhoven Sam Baker € 12,5 vr 18-09-09 – 19:00 Zaal 013 – Tilburg Incubate Festival met The Damned, Dananananaykroyd, ... € 15 vr 18-09-09 – 20:15 Effenaar – Eindhoven Wouter Hamel € 15 za 19-09-09 – 15:00 Mezz – Breda Breda Barst: Blood Red Shoes, Red Snapper, A Brand, ... € 0 za 19-09-09 – 15:15 Zaal 013 – Tilburg Incubate Festival met Mad Professor, Kayo Dot, Justice Yeldman, ... € 15 za 19-09-09 – 19:00 Effenaar – Eindhoven Starsailor € 20 zo 20-09-09 – 19:00 Zaal 013 – Tilburg Incubate Festival met Soap & Skin, Pierced Arrows, ... € 15 zo 20-09-09 – 19:00 Zaal 013 – Tilburg McFly € 22 do 24-09-09 – 21:00 Effenaar – Eindhoven Aynsley Lister € 15 vr 25-09-09 – 18:00 Effenaar – Eindhoven Paganfest 2009: Korpiklaani, ... € 26

BREDA - Twaalf jaar geleden stichtten Danny Mommens -die toen nog bij dEUS speelde- en Els Pynoo de feestband ‘Vive La Fête’. Elektromuziek uit de jaren 80 werd gekruist met moderne popmuziek.

Meer was er niet nodig om een breed publiek aan te spreken. ‘Vive La Fête’ was meteen een hit. We zijn een stuk of acht albums later en ‘Vive La Fête’ is nog altijd razend populair bij iedereen die een beetje van dansen en feesten houdt.

Op vrijdag 4 september is ‘Vive La Fête’ te gast in zaal Mezz in Breda.

Kaarten kosten 19 euro.

vr 25-09-09 – 21:30 Mezz – Breda Fakkelbrigade € 15,5 zo 27-09-09 – 16:00 Effenaar – Eindhoven Clash of the Coverbands (2de kwartfinale) € 10 zo 27-09-09 – 16:00 Zaal 013 – Tilburg Symfoce III: Karmakanic, Agents of Mercy, ... € 29 zo 27-09-09 – 20:30 Zaal 013 – Tilburg Gare Du Nord € 20 ma 28-09-09 – 18:30 Zaal 013 – Tilburg Vader, Marduk € 16 Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl

Suiker — 19

Honderd jaar na de geboorte van de manager van Elvis

Kort Antilliaanse Feesten

Sokken voor de Colonel De man achter een van de grootste iconen van de Amerikaanse muziekgeschiedenis was een Hollander. Colonel Parker (19091997), de legendarische manager van Elvis Presley, werd deze zomer precies honderd jaar geleden in Breda geboren als Andreas Van Kuijk. Een reconstructie.

Hoe zat dat nu eigenlijk met Colonel Parker, wilde ik van een collega-journalist van de Bredase krant BN/De Stem weten. Kwam die nu echt uit Breda? Ja, zei hij. Die kwam uit Breda. Maar daarvoor moest ik niet bij hem zijn, maar wel bij zijn naaste collega Dirk Vellenga.

Die had de biografie van de man uitgespit. En zo kwam het dat ik een paar weken later, op een druilerige middag in de nazomer van 1999, de hand van Dirk Vellenga mocht schudden. Jarenlang werkte hij op de Bredase redactie van de krant, tot hij plots op het verhaal van Colonel Parker stootte. Hij startte een vrij omvangrijk onderzoek, wat resulteerde in het boek ‘Elvis en de kolonel’, een boek dat de identiteit van de Colonel nauwkeurig bepaalde (Parker zweeg er zelf in alle talen over) en nog steeds als het ultieme referentiewerk over de man geldt. Ja, Parker kwam uit Breda. Ja, hij heette Dries Van Kuijk. En nee, hij had geen contact meer met zijn familie.

“Meteen na de dood van Elvis in augustus ‘77 kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik wist dat de manager van Elvis uit Breda afkomstig was”, vertelde Vellenga. “Ik had al wel eens dergelijke geruchten gehoord, maar daar bleef het bij. Ik trok op onderzoek uit, aanvankelijk met weinig succes. Toch schreef ik er voor de krant een stukje over. Met resultaat. Een van de reacties kwam van een nichtje van de Colonel. Ze gaf me

20 — September 2009

aanwijzingen waar ik de familieleden van Parker kon vinden. Het waren toen -ik spreek nu over de jaren ‘77-’78- al mensen op leeftijd. Zijn broers en zussen hoopten van mij meer te weten te komen over hun broer. In 1930 hadden ze voor het laatst iets van hem gehoord en pas in 1960 herkenden ze hem op een foto in de krant, naast Elvis.”

Andreas -roepnaam Dries- Van Kuijk groeide op in het centrum van Breda, in een huisje bij de stallingen van de firma Van Gend & Loos. “Zijn vader beheerde die stallen. Het is een paar keer gebeurd dat Dries de paarden losmaakte en voor de kinderen uit de buurt een voorstelling gaf. Ook de Bredase kermis stond vlakbij. Dries was niet weg te slaan bij de circusattracties die toen ook nog op de kermis stonden. Hij verdiende zelfs wat bij door met reclameborden rond te lopen.”

Sokken Toen zijn vader onverwacht stierf moest het gezin Van Kuijk naar een bijzonder kleine werkmanswoning verhuizen.

“Dries hield het voor bekeken”, zei Dirk Vellenga. “Zo’n stap terug, dat was niets voor hem. Hij trok op eigen houtje de wereld in. Eerst werkte hij op een veerdienst tussen Breda en Rotterdam, daarna als sjouwer in de haven van Rotterdam. In 1929 vertrok hij naar Amerika.

Zonder het aan iemand te laten weten.

Een hele tijd hoorde de familie niets, tot

er plots een brief kwam uit Hawaï. Dries was in dienst gegaan van het Amerikaanse leger. Een deel van de uitbetaalde soldij van de GI’s ging automatisch naar de ouders. De kwitanties waarmee moeder Van Kuijk dat geld ging afhalen bij de bank zijn nog bewaard. In ruil voor het geld stuurde ze hem sokken. Het bedankbriefje dat Dries terugstuurde, was zijn laatste teken van leven aan de familie. Hij had zijn naam veranderd in Tom Parker.”

Eenmaal uit het leger nam hij baantjes aan bij een circus en bij een dierenasiel. “Na de Tweede Wereldoorlog brak de countrymuziek door. Tom “Colonel” Parker zag er meteen brood in. Hij verhuisde naar Nashville. Hij wou manager worden. Dat lukte aanvankelijk niet zo best, tot hij de nieuwe ster Eddie Arnold wist te strikken. Maar hij en Eddie waren twee tegengestelde karakters. Eddie Arnold was altijd mild en vriendelijk, de Colonel ging er toen ook al flink tegen-

aan om zijn ster te krijgen waar hij die hebben wou.”

Daarna ging Parker aan de slag voor Hank Snow, een nieuwe countryster van Canadese afkomst. “Snow toerde met enkele opkomende sterren in zijn voorprogramma. Elvis was een van hen.

Toen Parker zag wat voor impact Elvis op het publiek had, wist hij het meteen: die moest hij hebben. Elvis had al een manager en lag onder contract bij Sun Records. Parker probeerde Presley los te weken en slaagde erin het platenlabel RCA voor de jonge artiest te interesseren. Elvis stapte over naar de Colonel.

De rest is geschiedenis. “Had Elvis de Colonel niet gehad, dan zou hij wellicht nooit zo snel de absolute top hebben bereikt. Het is zelfs de vraag of hij die top ooit zou bereikt hebben”, besloot Vellenga.

Was er nog familie van Van Kuijk te vinden in Breda, wilde ik nog weten. Ja, zei de biograaf. Er was nog één zuster van de Colonel in leven. Ze verbleef al jaren in een rusthuis. Hij wenste me veel succes, maar zei niet meteen te verwachten dat ze me iets zou willen vertellen.

Hij kreeg gelijk. Ze had niks over haar broer te zeggen. Het was allemaal ook al zo lang geleden, meneer. Hier hield het verhaal op. Al zal ik wellicht de enige Belgische journalist zijn die ooit met een zuster van de legendarische Colonel Parker heeft gebeld.

Ze heette Mien.

Dirk Vellenga overleed twee jaar geleden, op 8 juni 2007, na een ziekbed van enkele maanden. Hij werd 59.

Tekst: Toon Horsten

HOOGSTRATEN - Niets doet meer verlangen naar tropische muziek dan de zomer. Een zwoele temperatuur, een beetje opzwepende muziek en de aanwezigheid van schoon vrouwvolk: meer is er niet nodig om een uit het Kempense zand getrokken houten klaas om te toveren in een billen- en buikschuddende salsamachine. Dat wordt elk jaar bewezen in de Blauwbossen in Hoogstraten, tijdens de Antilliaanse Feesten. Volgens de organisatoren is dat het grootste Caraïbische muziekfestival ter wereld. En wie zijn wij om dat tegen te spreken?

Het festival kost 45 euro per dag, en 70 euro voor een weekend. Dat is héél democratisch, want daar krijg je heel wat voor terug. Om te beginnen zijn er natuurlijk de wervelende concerten en dansshows, maar er is ook de unieke locatie, de buitengewone sfeer van een echt nachtfestival, het danslustige publiek, een zeer uitgebreide keuze aan exotische snacks,

Picknicken met The Slipmates RETIE - Retienaren hebben de goede gewoonte om met volle teugen te genieten van de zomermaanden. De plaatselijke bibliotheek en de cultuurdienst organiseren op de woensdagavonden van juli filmvoorstellingen in de tuin van de pastorie, en op zondag trakteert de cultuurdienst op gratis picknickmiddagen met livemuziek.

Op zondag 2 augustus staat er nog zo’n picknickmiddag op het programma.

De muzikanten met dienst zijn The Slipmates. Zij gaan al ettelijke jaren mee en begonnen als een typische rock-’n-roll- en rockabillyband. Maar met de tijd zijn er ook rock- en countryinvloeden in het repertoire geslopen, zodat tegenwoordig ook de liefhebbers van Bob Dylan en Johnny Cash zich bij The Slipmatesfans hebben gevoegd.

De toegang tot deze gezellige zondagmiddagpicknick met livemuziek is helemaal gratis. Hou er ook rekening mee dat het een échte picknick is. Iedereen brengt mee wat hij denkt nodig te hebben. Er zijn geen voedsel- of drankstandjes aanwezig. Je mag het terrein op vanaf 11 uur. Het concert begint om 12 uur.

Regenachtige dag? Geen probleem. Dan verhuist het hele feestje naar gemeenschapscentrum Den Dries.

Verantwoordelijk uitgever: Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres:

Donderse Dagen HERENTALS - Nog tot einde augustus kun je in Herentals terecht voor de Donderse Dagen. Afwisselend vindt er in het centrum van de stad een beiaardconcert of een semiakoestisch popconcert plaats.

De concerten beginnen om 20.30 uur stipt.

Op 7 augustus kun je luisteren naar een beiaardconcert door Geert D’Hollander. Hij is de stadsbeiaardier van Antwerpen, Gent, Lier en Sint-Niklaas. Donderdagavond 14 augustus staat helemaal in het teken van het betere Nederlandstalige lied. Wigbert, Lieven Tavernier en Kathleen Vandenhoudt (foto) laten hun beste songs los op het kennerspubliek dat er ongetwijfeld op af zal komen. Ook Bulsjivism, met Herentalsenaar Bart Buls in de rangen, zal van de partij zijn.

Een quatre-mains op de beiaard?

Dat kan. Op 21 augustus nemen Reverté i Van Assche en Anna Maria Reverté i Casas -beiaardier van Barcelona- plaats aan de beiaard.

Zij brengen enkele delen uit de 6de symfonie (de Pastorale) van Ludwig van Beethoven ten gehore. De Donderse dagen worden op 28 augustus feestelijk afgesloten door Jan Hautekiet en Patrick Riguelle. Bulsjivism staat mee op het podium.

De toegang tot de concerten is gratis. De semiakoestische concerten vinden plaats op het buitenplein van cultuurcentrum ‘t Schaliken.

een infostand, een bank, een cd-winkel, een vestiaire, democratische pintjes voor wie wil of cocktails en champagne, als het iets meer mag zijn. Op de Antilliaanse Feesten is het er allemaal. Er is spektakel op vier podia. Son, salsa, zouk of merengue: je kunt geen Caraïbisch muziekgenre verzinnen dat niet vertegenwoordigd is. Daarvoor zorgen klinkende namen als Magia Caribena (Venezuela), Carlos Vives (Colombia), Bamboolaz (Martinique), Havana D’ Primera (Cuba), Kassav’ (Guadeloupe) en Aimelia Lias (Congo). Congo, zegt u? Jawel, voor één keer ligt Congo ook in de Caraïben. Muzikaal is daar trouwens wel iets voor te zeggen. Soukous is de nationale dansmuziek van Congo, maar de soukous stamt af van de Congolese rumba van de jaren 60, en die werd op zijn beurt weer beïnvloed door Cubaanse ritmes. Och ja, als je maar ver genoeg teruggaat, zijn zelfs Nicole & Hugo en The Buena Vista Social Club muzikale geestesgenoten. En wat dan nog? Zouk of soukous? Afrika of Latijns-Amerika? Zolang het dansfeest maar niet onderbroken wordt. En geloof ons: dat gebeurt niet.

De Antilliaanse Feesten vinden dit jaar plaats op vrijdag 14 augustus en zaterdag 15 augustus. De concerten beginnen rond 20 uur en duren gewoonlijk tot het licht wordt. In Hoogstraten en omgeving zijn betaalbare bed & breakfasts te vinden, maar camperen bij het festivalterrein is ook mogelijk, en erg voordelig bovendien. Per dag betaal je maar 5 euro per persoon. Het parkeren van de auto is gratis. Het wegrijden meestal ook ... tenzij je te veel aan de cocktails hebt gezeten, natuurlijk.

Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel.sels@skynet.be

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage: 20.000 exemplaren

Oplage nulnummer: 5.000 exemplaren

Verspreidingsgebied: Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Redactie: Roel Sels Stijn Janssen Floor Deckx Toon Horsten

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80)

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

Suiker — 21

naar Brussel trok, heb ik ook nog een jaartje dans gestudeerd aan het conservatorium van Barcelona. Het is trouwens daar dat ik deelgenomen heb aan de preselecties voor PARTS.

Nieuwe muziek ontdekken vind ik heel ontspannend. Na een drukke dag kan ik mezelf echt helemaal verliezen op Myspace of You Tube: je tuimelt van de ene muzikale ontdekking in de andere.

Opera

Discipline

– En toen werd je geselecteerd om deel te nemen aan de audities in Brussel. Die zijn naar het schijnt geen lachertje.

Het gaat er inderdaad vrij serieus aan toe. Typisch voor PARTS is dat de focus eerder ligt op creativiteit en persoonlijkheid dan op danstechniek. Dat wordt tijdens de audities ook snel duidelijk. Naast de obligate lessen hedendaagse en klassieke dans en het tonen van je solo moet je jezelf bewijzen in andere disciplines: acteren, performance, zingen en zelfs schrijven. We kregen bijvoorbeeld enkele artikels uit de New York Times voorgelegd, waaraan we zelf een vervolg moesten breien. In het Engels dan nog. Ik zal ook nooit het moment vergeten waarop we allemaal samen in de zaal werden geroepen en we ter plekke de opdracht kregen: “Doe iets waarmee je onze aandacht trekt.

Nu!” Ik geloof dat ik toen opera ben beginnen zingen. Terwijl ik dat helemaal niet kan. (lacht) – Studeren aan PARTS houdt dus meer in dan dansen alleen?

Véél meer. Dans blijft natuurlijk wel de kern waar het allemaal om draait.

Maar in tegenstelling tot een opleiding als CODARTS in Rotterdam, waar veel belang wordt gehecht aan een klassieke basistechniek, ligt de focus bij ons toch meer op hedendaagse danstechnieken én creativiteit. Voor mij komt dat goed uit, want om eerlijk te zijn: klassieke dans is nooit echt mijn ding geweest.

Maar goed, je hebt de techniek nu eenmaal wel nodig, ook als hedendaagse danser. Ik doe dus nog steeds mijn best.

“We worden op school gestimuleerd om voortdurend met het dansvak bezig te zijn. Dat is ook nodig, want er wordt veel creativiteit van ons verwacht. Eigen werk creëren is een essentieel onderdeel van de opleiding. Elke eerste maandag van de maand is er een toonmoment waarop iedereen vrij is om te laten zien waar ‘ie op dat moment mee bezig is.”

– Daar komt toch ook een flinke dosis kritiek bij kijken, niet? Hoe ga je daarmee om?

Ik bekijk dat positief. Uit kritiek moet je leren. Ik gebruik deze leerperiode om zoveel mogelijk te experimenteren, ook al is dat dan voor een kritisch publiek van docenten en medestudenten en impliceert het dat je wel eens op je bek gaat. Ik zal echter niet ontkennen dat het natuurlijk wel leuk is om af en toe eens een complimentje te krijgen.

– Het cliché wil dat er binnen dansopleidingen ook heel kritisch gekeken wordt naar het danserslichaam. Merk je daar iets van?

Goh, ik krijg die vraag wel vaker. Maar ik moet dat cliché toch ontkrachten.

Zeker in de hedendaagse danswereld liggen de prioriteiten anders. Bewegingskwaliteit en lichaamskracht staan voorop. En daar hoef je echt geen frêle ballerina voor te zijn. Heel wat hedendaagse dansers zijn atletisch gebouwd en gespierd, en dat ziet er prima uit op een podium.

CocoRosieperiode

“

Siet Raeymaekers studeert hedendaagse dans aan PARTS

Ik wil springen, vallen, zweten!

”

MOL – Toegelaten worden tot PARTS (Performing Arts Research and Training Studios), de school voor hedendaagse dans van Anne Teresa De Keersmaeker, is voor veel jonge dansers een droom. Preselecties worden georganiseerd over de hele wereld.

Wie daar uitgekozen wordt, moet zichzelf vervolgens bewijzen in Brussel, tijdens de eigenlijke auditiedagen. En die zijn zwaar, heel zwaar. Siet Raeymaekers (19) uit Mol kan het weten, want zij heeft de hele rit uitgezeten, en met succes. Intussen kan ze terugblikken op een jaar in PARTS, dé hedendaagse dansopleiding bij uitstek.

22 — September 2009

Het schooljaar en de eindejaarsvoorstellingen zijn voorbij, en dus laat Siet haar Brusselse kot enkele weken achter om even tot rust te komen in de Kempen.

Maar niet voor lang. “Volgende week vertrek ik naar Israël voor een dansstage in Tel Aviv. Tot die tijd moet ik me noodgedwongen rustig houden wegens een enkelblessure. Niet leuk, maar het hoort nu eenmaal bij het dansersleven.

Hopelijk gaat het tegen volgende week wat beter. En als dat niet het geval is, ga ik ginder wel aan het strand liggen.” (lacht) – Waarom trek je specifiek naar Tel Aviv?

Omdat dat de thuisstad is van de Batsheva Dance Company, een grensverleggend dansgezelschap waarvoor ik veel bewondering koester. Ik wil me gaan verdiepen in de gaga-techniek: een manier van bewegen en improviseren die door de oprichter van Batsheva ontwikkeld werd.

– Van Brussel naar Tel Aviv: een kleine stap voor jou?

In zekere zin wel, want PARTS is een erg internationaal geöriënteerde school.

De voertaal is Engels, en studenten komen echt uit alle hoeken van de wereld.

In zo’n internationale omgeving worden landsgrenzen al snel relatief. Voor ik

“Bijna geen enkele leerkracht is vast verbonden aan onze school. Anne Teresa De Keersmaeker nodigt steeds nieuwe dansdocenten uit, die gedurende enkele weken workshops geven. Die constante stroom van nieuwe invloeden is heel verrijkend voor ons. In het begin vond ik de lessen soms wel een beetje te rustig. Sommige docenten gaan erg diep in op de betekenis die achter de beweging schuilgaat. Dat klinkt misschien nogal hoogdravend, maar door bij die achterliggende betekenis stil te staan, ben ik wel veel eerlijker gaan bewegen.

Niet zomaar de leerkracht kopiëren, maar zelf een betekenis geven aan wat je doet. Terwijl ik aanvankelijk enkel maar dacht: “Komaan nu, ik wil gewoon springen, vallen, zweten!”. (lacht) Daarnaast zijn er natuurlijk ook nog de theoretische vakken, zoals kunst- en dansgeschiedenis of filosofie, en de toegepaste kunstvakken zoals ritmiek of compositie. Dat zijn voor mij echte eyeopeners geweest. Sinds ik leerde wat compositie inhoudt, bekijk ik de wereld helemaal anders. Plots zie je dat álles compositie is. (wijst in de richting van de bar) Zoals die meneer daar aan de toog zit, bijvoorbeeld, en de manier waarop hij zijn sigaret vasthoudt: zelfs zoiets banaals kan je aangrijpen als inspiratiebron.

– Over inspiratie gesproken: jouw voicemail is een audiofragment. Komt het uit een film?

Neen, dat is iets van CocoRosie. Ik ben nogal veel met muziek bezig. Dat heb ik van thuis uit meegekregen. Ik ben opgegroeid met de klassiekers: Bruce Springsteen, Pink Floyd, Neil Young, …

“Sinds ik leerde

wat compositie inhoudt, bekijk ik de wereld helemaal anders. Plots zie je dat álles compositie is.”

We zijn op school wel heel bewust bezig met gezondheid. In het schoolrestaurant wordt macrobiotisch gekookt en er zitten lessen shiatsu en yoga in het curriculum. Ik begrijp die filosofie wel. Dansers moeten zorg dragen voor hun lichaam. Om al die lange dagen van lessen en repetities door te komen, heb je gezond en energierijk voedsel nodig. Yoga helpt dan weer om je lichaam sterk te houden. We beginnen elke ochtend met een uurtje yoga, en dat heeft me echt veel bewuster gemaakt van mijn lichaam. Ik zou het zelfs niet meer kunnen missen.

– Nochtans … macrobiotiek en yoga: voor een buitenstaander klinkt dat al snel zweverig.

Ja, maar we worden vrijgelaten in hoe we dat benaderen. Voor de ene is yoga een puur fysieke training terwijl er voor de andere misschien wat meer spiritualiteit bij komt kijken. En niet iedereen eet mee van de macrobiotische keuken, hoor. Zelf eet ik wel mee, ook al weet ik de helft van de tijd niet wat ik dan precies binnen heb. ’t Is vooral heel makkelijk, want zo hoef ik tenminste ’s avonds niet meer te koken. (lacht) – Zoveel discipline aan de dag leggen lijkt me anders niet evident voor jonge twintigers.

Dat is het ook niet. Maar geloof me: in het weekend wordt dat ruimschoots gecompenseerd. Ik geef toe dat ik na een intensieve dansweek wel eens behoefte heb om de remmen los te gooien. Meestal stort ik me dan met vrienden in het bruisende nachtleven van Brussel. Ik zit op kot in de Dansaertstraat, en daar is altijd wel wat te beleven.

– Voel je je thuis in de hoofdstad?

Vast en zeker. De meesten van mijn klasgenoten komen uit het buitenland.

We moesten allemaal onze vertrouwde omgeving achterlaten en opnieuw beginnen in een onbekende, grote stad. Dat schept een band. Je zoekt automatisch liefde en vriendschap bij elkaar.

De risico’s van het vak – Zie je jezelf eerder evolueren als uitvoerend danseres dan als choreografe?

Ja, toch wel. Voor ik zelf begin te choreograferen, wil ik graag wat meer ervaring opdoen.

– Zijn er choreografen of dansers waar je naar opkijkt?

Het is moeilijk om daar namen op te plakken. Natuurlijk bewonder ik het werk van Anne Teresa De Keersmaeker en van Wim Vandekeybus; da’s logisch.

Maar ik zag onlangs ook een stuk van Meg Stuart waarvan ik nogal onder de indruk was. De manier waarop zij met de focus van het publiek speelde, was geniaal. Op een bepaald moment stond iedereen in de zaal te dansen. Om dat klaar te spelen met je publiek moet je toch wel straf zijn.

– Durf je wel eens dromen over de toekomst?

Eigenlijk kijk ik liever niet te ver vooruit. Ik heb al enkele keren met blessures te kampen gehad, en dat zet je telkens weer met je beide voeten op de grond.

Dan besef je dat het van de ene dag op de andere gedaan kan zijn met dansen. Nu, ook dat moet je dan natuurlijk weer relativeren. David Zambrano, een van onze docenten, zei ons ooit: “Where would you be in life without taking risks?”, en die gedachte houd ik sindsdien toch steeds in het achterhoofd.

Ach, ik dans gewoon heel graag en ik het zou leuk vinden mocht ik dit de rest van mijn leven kunnen doen. De eerste jaren wil ik vooral gewoon veel dansen.

Tekst: Floor Deckx Foto’s: Bart Van der Moeren

Suiker — 23

Toon Horsten

Kort MOL - Evenementen die al meer dan honderd jaar bestaan, moet je meestal ver gaan zoeken. Tenzij je in Mol woont. De Lichtstoet van Rozenberg viert dit jaar zijn 125ste verjaardag en ook de Lichtstoet van Ginderbuiten is de kaap van de 100 al jaren geleden gepasseerd. Toch verkeren beide ouwe rakkers nog in een uitstekende conditie.

Op zaterdag 5 september kun je met eigen ogen zien hoe springlevend de ‘Mol Centrum Rozenberg Lichtstoet’ -door de organisatoren ook wel eens ‘De Plus 1.000.000 Watt Sensatie’ genoemd- nog is.

Maar de Lichtstoet van Mol-Ginderbuiten, die exact drie weken later door de straten trekt, is nog minstens even kranig. Wie houdt van enorme praalwagens met honderdduizenden lichtjes mag deze evenementen absoluut niet missen. Wél goed onthouden op welke lichtstoet je aanwezig bent. Zeg nooit Rozenberg tegen Ginderbuiten, of omgekeerd. ‘t Is een kleine vergissing voor de mensheid, maar een grote voor een Mollenaar.

Marathonuitzending “Van Vlees en bloed”

Battlestar Orgastica Zo’n vrijdagavond waarop het regent. Zes weldenkende mensen rond een tafel. In het kleuterschooltje waar de kinderen van het echtpaar aan de kop school lopen. We zijn opgetrommeld for old time’s sake. Ooit zaten we zelf samen in de klas. Veertig kilometer van hier, dat wel, en meer dan twintig jaar geleden. Maar toch, samen in de klas. Een vrolijke avond vlak voor het begin van de lente zal het worden, dat weten we wel zeker. Onder het goedkeurend oog van een kruisbeeld en een foto van onze koning en koningin. Leve het oudercomité, dat deze avond zo mooi in mekaar heeft gestoken.

“Jullie moeten eerst aanduiden in welke categorie jullie de joker inzetten”, geeft de presentator mee.

“Voor een goed antwoord krijgen jullie dan dubbele punten.” Zullen we maar voor de categorie ‘Dag allemaal’ gaan? Of toch maar ‘allemaal beestjes’ pakken?

Nee, na ampel beraad valt de keuze op ‘parodie’. Met ons gevoel voor humor mag dat geen probleem zijn.

Elke derde vraag in elke ronde is voor ons. Yes! Dubbele punten. Laat maar komen. Twee jaar geleden dat we nog aan een quiz hebben meegedaan. Maar we voelen het meteen: de overwinning wenkt.

Dat lijkt aanvankelijk te kloppen. Met ‘Clement Peerens’ en ‘Camille Huysmans’ halen we de twee eerste vragen meteen binnen. Helemaal klaar voor de derde vraag, de eerste in de categorie ‘parodie’.

Dubbele punten. We zijn niet te verslaan.

De presentator ademt diep in, en kondigt ‘onze’ categorie aan. “De eerste vraag in onze categorie ‘parodie’. Heeft er iemand zijn joker hierop ingezet?”

Gedwee steken we onze hand in de hoogte. ‘Parodie’ is namelijk helemaal ons ding. Nog twee andere ploegen denken er ook zo over. “Pornofilms laten zich

24 — September 2009

in hun titels vaak inspireren op bestaande films uit het reguliere circuit”, legt de man vervolgens uit. “In deze ronde geven we telkens de titel van een film die iedereen kent. U geeft ons de titel van de pornoparodie.”

Je zou kunnen zeggen dat het angstzweet ons uitbreekt. Maar nee, dit is erger. We weten meteen: deze avond valt niet meer te redden. Al onze ambities worden in één klap van de tafel geveegd. En we hebben onze joker hier op ingezet. Hemeltje lief! Moedeloosheid slaat toe, uit onze ooghoeken loeren we naar mekaar. Zou er misschien iemand aan onze tafel zitten die de antwoorden kent, maar het niet durft te zeggen? We zullen het nooit weten. De stilte regeert aan tafel zestien.

En terwijl de antwoorden op ons worden afgevoerd, blijven we de rest van de avond puntenloos achter in onze eigen categorie. Star Trek: The Next Penetration. Kennen we niet. Porn on the 4th of July.

Nul punten. Forrest Hump. Nihil. Good Will Humping.

Noppes. The Queer Hunter. Nada. Schindler’s Lust.

Zero. Sperms of Endearment. Rien de knots. Crocodile Blondie. Zelfs mét joker geen punten.

Terwijl wij naar onze schoenen zitten te kijken, en steeds verder achterop hinken in de algemene rangschikking, gaat de rest van de tafels helemaal uit de bol bij elk antwoord dat de presentator wereldkundig maakt. Battlestar Orgastica. Woeha! De refter van het kleuterschooltje ontploft. Gieren. Brullen. Lachen. Treurig kijken wij naar onze steeds sneller lege bierglazen. Leve het oudercomité, dat deze avond zo mooi in mekaar heeft gestoken.

Het is toch niet meer wat het geweest is, het katholiek onderwijs.

Valt er nog wat te vieren?

Daar komen de lichtstoeten

DESSEL - Als we van het afgelopen televisieseizoen één programma onthouden hebben, is het wel de succesreeks “Van Vlees en Bloed”. De Woestijnvisserie met klinkende namen als Tom Van Dyck, Lucas Van Den Eynde, Sien Eggers en Maaike Neuville in de hoofdrollen, werd voornamelijk opgenomen in en rond Dessel. Wie zich graag nog eens volledig wil onderdompelen in het verhaal van de Kempense slagersfamilie moet op vrijdag 28 augustus zeker afzakken naar het Marktplein van Dessel. Om 20.15u wordt daar het startschot gegeven van een heuse marathonuitzending. Op groot scherm uiteraard. Vergeet vooral je zitkussentje niet mee te brengen.

Nok-Out 2009 VOSSELAAR - Jeugdhuis De Nok maakt zich op voor een nieuw feesten fuifjaar. In augustus krijgt De Nok een grondige opsmukbeurt en worden er renovatiewerken uitgevoerd. De nieuwe Nok toont zich op zaterdag 29 augustus aan het grote publiek. Dan vindt er Nok-Out 2009 plaats, het jaarlijkse gratis familiefestival. Voor de jongsten werd De Ketnetband gestrikt. Voor wie muzikale ontdekkingen wil doen werden de lokale talenten The Cameltoe Brothers, Appollo Creed en Maison on the Rocks vastgelegd. Maar ook ervaren artiesten staan op het podium: The Baboons, bijvoorbeeld.

En ‘s lands nationale rocktrots Guy Swinnen. Om de boel nog een extra feestelijk tintje mee te geven, tekenen ook Jazzateljee en jeugdfanfare Crescendo present.

Kaarten voor Nok-Out 2009 kosten, zoals gewoonlijk, nul komma nul euro. De verkoop van voedsel en drank is -naast de sponsoring- de enige bron van inkomsten. Breng dus zelf niets mee. De feestelijkheden beginnen om 13u. Place to be is Geitenblak, Bergakker, het festivalterrein aan de Konijnenberg.

Alle redenen om te feesten zijn goed en dus dachten wij dat we jullie wel een plezier zouden doen met een heel eigen feestkalender. Want er valt meer te vieren dan je denkt. Er is tussen Nieuwjaar en oudjaar veel meer vreugde te rapen dan je ooit voor mogelijk had gehouden.

3 september | Hellefeest Je mag er ook Chung Yuan tegen zeggen, maar ‘hellefeest’ ligt wellicht iets beter in de mond. Het hellefeest wordt gevierd in China. Maar laat dit je vooral niet tegenhouden want de wereld is klein.

Letterlijk vertaald zou Chung Yuan ‘het feest van de hongerige geesten’ betekenen. Dat verraadt al een beetje wat er loos is, want eigenlijk is dit best een luguber feest.

Het zit zo. Elke vijftiende dag van de zevende maand (omgerekend naar onze kalender is dat op 3 september) staat de grote baas van alle doden toe dat geesten die ongelukkig zijn een dagje mogen gaan rondzwerven op aarde. Ongelukkige geesten zijn bijvoorbeeld geesten van weeskinderen. Of van mensen die ver van huis overleden zijn. Of van mensen die geen nageslacht hebben, zodat niemand hen nog vereert.

Om een lang verhaal kort te maken: op 3 september komen de geesten van de ex-sukkelaars en ex-zielenpoten even terug naar de aarde. Van ons, aardbewoners, wordt verwacht dat we langs de weg vuurtjes branden waaraan de geesten zich kunnen warmen. Er mag op straat ook voedsel en fruit worden geofferd, want ook geesten hebben honger. En nergens staat geschreven dat we zelf ondertussen ook geen pintje mogen drinken.

16 september | Lang leve de ozonlaag!

In 1994 werd 16 september uitgeroepen tot ‘Internationale dag voor het behoud van de ozonlaag’. Daar is weinig uitleg

bij nodig. Op deze dag wordt iedereen verzocht om activiteiten te doen die niet schadelijk zijn voor de ozonlaag. Barbecueën lijkt ons een randgeval, maar pintjes drinken moet zeker wel kunnen.

19 september tot en met 4 oktober | Oktoberfesten Je moet een Duitser zijn om de Oktoberfeesten op 19 september al te beginnen vieren. Maar goed: we begrijpen het wel.

Als je er niet op tijd aan begint, krijg je die industriële hoeveelheden bier nooit verwerkt.

De echte Oktoberfesten duren een dikke twee weken en worden in München gehouden, op een speciaal daarvoor bestemd terrein. De zwelgpartij vindt plaats in veertien grote tenten (de

grootste ervan biedt plaats aan 10.000 personen). Er zijn zes verschillende biersoorten verkrijgbaar. Het is wettelijk vastgelegd dat alleen bier mag geschonken worden dat in München gebrouwen is. Het bier wordt alleen per liter geserveerd. In twee van de veertien tenten wordt wijn gedronken.

In alle tenten wordt ook frisdrank en alcoholvrij bier verkocht. ‘t Is te zeggen: het is er verkrijgbaar, maar het wordt nooit verkocht.

Jaarlijks worden tijdens de Oktoberfesten tussen 6,5 en de 7 miljoen liter bier gezopen. In 2006 werd het voorlopige record gevestigd: 6,9 miljoen liter.

Als je nu van plan bent om naar München te trekken, of thuis een bescheiden bijdrage te leveren: traditionele klederdracht is wel gewenst. Leve de Lederhose!

20 en 21 september | Suikerfeest Een internationaal feest ter ere van ons gloednieuw gazetje? Neen, zo ver hebben we het nog niet gebracht. Het Suikerfeest is een islamitisch feest. De moslims vieren het einde van de ramadan.

Sommigen doen dat op zondag 20 september, anderen op maandag 21 september. Dat heeft dan weer te maken met een verschillende interpretatie van de islamitische kalender.

Als je het zekere voor het onzekere wil nemen, vier je gewoon twee dagen aan een stuk. Geen moslim? Geen probleem.

Sla dan het bezoek aan de moskee maar over. De andere geplogenheden kun je wel meedoen: het bezoeken van familie en/of van een graf van een dierbare, het verstrekken van voedsel en/of kleding aan een arme en het eten van een berg zoetigheid.

21 september | Dag van de vrede De Verenigde Naties hebben 21 september uitgeroepen tot ‘Internationale dag van de vrede’. Niet dat we er veel van merken, maar dat wordt toch al sinds 1981 gevierd. Alles staat dan in het teken van de wereldvrede, de geweldloosheid en de wapenstilstand, als dat allemaal al niet hetzelfde is.

Zoals je weet, begint de wereldvrede bij je eigen voordeur. De hoogste tijd dus om je schoonmoeder uit te nodigen op de koffie en de vervelende buurman eindelijk de hand te schudden.

Er mogen pintjes gedronken worden.

21 september | Internationale alzheimerdag Geen zin om, zoals we hierboven suggereerden, vriendje te worden met je schoonmoeder of je buurman? Dan vier je beter de Internationale alzheimerdag.

Dat gebeurt jaarlijks op 21 september.

En als je het dag nadien al vergeten bent, mag je ‘t de 22ste al opnieuw vieren. En zo verder.

22 september | Europese autovrije dag Je kunt er maar beter op voorbereid zijn: de kans bestaat dat iemand je zal vragen om op 22 september de auto thuis te laten. Dan is het immers een ‘autovrije dag’, en naar verluidt doet heel Europa eraan mee.

“Elk voordeel hep se nadeel”, wist Cruijff al. Aangezien je vandaag niet moet rijden, mag je wél pintjes drinken.

26 september | Dag van de klant Je hoeft niet altijd zelf te vieren. Af en toe mag je ook gevierd worden. Als klant, bijvoorbeeld. Op zaterdag 26 september kun je jezelf in elke winkel waar je komt, laten overladen met aanstekers en balpennen met reclame, of met waardebonnen die je de dag nadien al kwijt bent.

Wat een feest!

28 september | Dag van de leraar Naar ‘t schijnt werd Confucius geboren op 28 september. En aangezien Confucius in het oosten wordt beschouwd als de grootste leraar en filosoof aller tijden wordt op zijn geboortedag ‘de dag van de leraar’ gevierd. In Taiwan is het zelfs een nationale feestdag, maar daar heb je hier natuurlijk weinig aan. Het mag je niet beletten om in gedachten al je leraars te bedanken en een goei pint te gaan drinken op alles wat je ooit van hen geleerd hebt in je leven.

Suiker — 25

Open Doek

Nieuwe films Utopolis Turnhout / Studio Geel

sep

Open Doek dankt zijn bekendheid vooral aan het filmfestival. Maar het hele jaar door programmeert Open Doek films. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld, worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond om 20u stipt.

tem

ber

Suiker houdt je elke maand op de hoogte van de nieuwe filmreleases die je in Utopolis (Graatakker 99 in Turnhout) en Studio (Werft 30 in Geel) kan zien. Op deze bladzijde lees je welke nieuwe films er deze maand worden uitgebracht. Voor de exacte speeldagen en -uren raadpleeg je www.utopolis.be en www. studios.be.

2 september Easy virtue John Whittaker, een jonge Engelsman, wordt dolverliefd op Larita, een sexy en glamoureuze Amerikaanse vrouw. Ze huwen bijna meteen. Wanneer ze samen naar het ouderlijke huis van John gaan, krijgt zijn moeder een hekel aan Larita. Terwijl Larita zich probeert aan te passen, ontdekt ze dat ze om haar

Dinsdag 1 september The boy in the striped pyamas

Zij hebben één ding gemeen: ze woonden elders, maar zoeken hun toekomst in de V.S., meer bepaald in Los Angeles, the city of dreams.

Land: Groot-Brittannië Regisseur: Mark Herman Duur: 94 minuten Jaar: 2008 De achtjarige Bruno groeit op in een liefdevolle, welvarende familie in Berlijn. Hij is dol op zijn moeder en grootmoeder en kijkt vol bewondering op naar zijn vader, die een hoge functie bekleedt in het leger. Omdat de vader promotie heeft gemaakt, verhuist de familie naar een groot en afgelegen buitenhuis. Wanneer Bruno eropuit trekt, komt hij bij een prikkeldraadversperring en ziet er een jongen in wat voor hem op een gestreepte pyjama lijkt …

Woody Allen portretteert in deze komedie de excentrieke New Yorker Boris, die besluit zijn chique leventje in de Upper East Side in te ruilen voor een meer zonderling bestaan in een arme wijk. Hij ontmoet Melody, een meisje

natieke nazi’s bestempeld kunnen worden. Steeds meer beginnen de mannen aan Winthers integriteit te twijfelen.

Flammen en Citronen zijn tot op de dag van vandaag monumenten voor de Deense verzetsbeweging. Met een budget van meer dan 10 miljoen euro is deze film een van de duurste die ooit in Denemarken gemaakt is. Flammen & Citronen brak in eigen land alle bezoekersrecords.

leek te worden. Maar dan komt ze erachter dat het meisje niet zo onschuldig is als ze denkt.

De regie is in handen van Christian Alvart. Renée Zellweger schittert als hoofdpersonage Emily Jenkins.

16 september Final Destination 4: 3D

‘Crossing over’ schetst de onzekere levens van asielzoekers en de moeilijke periode die ze doormaken terwijl ze proberen een bestaan op te bouwen en een legaal burger te worden.

Met Harrison Ford en Ashley Judd.

My sister’s keeper

huwelijk te redden haar schoonmoeder op haar eigen manier moet bespelen.

Romantisch drama van Stephan Elliott, naar een boek van Noel Woward.

Met Jessica Biel, Colin Firth en Kristin Scott Thomas.

Sidder en beef! Het vierde deel van Final Destination is uit, en nog wel volledig in 3D. Nick O’ Bannon beleeft tijdens een racewedstrijd een nachtmerrie opnieuw. Racewagens crashen door een reeks bizarre gebeurtenissen, zijn vrienden worden brutaal gedood en een deel van de tribune stort in. Nog net op tijd weet hij zichzelf en enkele vrienden te redden. Maar valt er wel te ontsnappen aan de dood?

Horrorthriller van David R. Ellis met Bobby Campo en Haley Webb.

9 september Case 39

23 september Crossing over

Case 39 is een thriller over een maatschappelijk werkster -gespeeld door Renée Zellweger- die een tienjarig meisje redt dat door haar ouders misbruikt

Zoals de titel al doet vermoeden, staat in ‘Crossing over’ de immigratiepolitiek centraal. Regisseur Wayne Kramer tekent een beeld van een aantal mensen.

26 — September 2009

30 september Whatever works

‘My sister’s keeper’ is een drama van Nick Cassavetes, naar een boek van Jodi Picoult. Abigail Breslin wordt geboren als een meisje dat bestemd is om beenmerg af te staan aan haar zus. Ze ondergaat de ene operatie na de andere transfusie. Ze kan zich zelfs niet voostellen wat het is om een normaal leven te leiden, zonder bijna letterlijk vast te zitten aan haar zus. Uiteindelijk neemt ze een loodzware beslissing. Zeer tegen de zin van haar ouders stapt ze naar de rechtbank, om af te dwingen dat ze baas mag zijn over haar eigen lichaam.

Met Cameron Diaz.

zijn collega’s, die er alles doen om hem op te beuren, helpen niet... Moedeloos richt Eric zich op een avond tot zijn idool die in zijn kamer op een poster te zien is. Wat zou Eric Cantona, de grootste speler van Manchester United, doen als hij in zijn schoenen zou staan? Deze nieuwe film, naar een ruw idee van de ex-voetballer zelf, leek ietwat atypisch voor de sociaal bewogen regisseur omdat het de indruk gaf een voetbalfilm te worden. Maar niets is minder waar. Het is een bijzonder sterke Ken Loachfilm geworden met een warm pleidooi voor vriendschap en tegen individualisme, met een geslaagde mix van humor en echte tristesse, met naast de bekende Eric Cantona, die zichzelf speelt, alleen maar onbekende namen. Maar zoals steeds bij Loach acteren die geweldig sterk.

Dinsdag 15 september Looking for Eric uit het zuiden, en haar religieze ouders.

De ontmoeting leidt tot bizarre en grappige situaties. Niemand lijkt elkaars visie over het leven te willen delen.

Met Larry David, Evan Rachel Wood en Patricia Clarkson.

The informant De Amerikaanse regering besluit om een groot agrarisch bedrijf te vervolgen en krijgt daarbij hulp van werknemer Mark Whitacre -gespeeld door Matt Damon- die bereid is om tegen zijn

en tussen die twee jongens ontstaat een vriendschap. Het uitgangspunt van de regisseur – de wereld zien door de ogen van kinderen – levert hier een originele film op over de gruwel van de holocaust.

Een film met sterke acteerprestaties, een eenvoudige maar eerlijke enscenering, mooi camerawerk en prachtige ondersteunende muziek. Het verhaal mag dan fictief zijn, het spreekt des te meer tot de verbeelding en zal bij het buitengaan nog lang nazinderen.

Land: Groot-Brittannië Regisseur: Ken Loach Duur: 119 minuten Jaar: 2009 Eric Bishop, een postbode in Manchester, zit in de put. Zijn stiefzonen zijn betrokken bij allerlei duistere zaakjes, zijn dochter vindt hem een loser en zijn liefdesleven stelt niets voor. Zelfs de vriendschap en het goede humeur van

Dinsdag 22 september Frozen river Land: Verenigde Staten Regisseur: Courtney Hunt Duur: 97 minuten Jaar: 2008 Een Mohawk-indianenreservaat op de grens van de Verenigde Staten en Canada. Mama Ray Eddy woont met haar twee kinderen in een versleten trailer.

Omdat haar man ervandoor is gegaan met het geld besluit Ray het heft in eigen handen te nemen: voor 1200 dollar per rit smokkelt ze immigranten illegaal het land in, over de bevroren St.-Law-

werkgever te getuigen.Maar Whitacre onderschat de zaak schromelijk. Zijn leven is niet meer veilig.

De regie is in handen van Steven Soderbergh, die we al kennen van ‘The Good German’, ‘Ocean’s 11, 12 en 13’ en een dozijn andere films.

Drie Turnhoutse holebiverenigingen -Klein Detail, WHK en HijZijZO!organiseren in samenwerking met Open Doek filmfestival FoKUS. Op maandag 28 september wordt in Utopolis een documentaire getoond, op dinsdag 29 september een film met Sean Penn.

Maandag 28 september, 20u The times of Harvey Milk Land: Verenigde Staten Regisseur: Rob Epstein Duur: 80 minuten Jaar: 1984

Harvey Milk was de eerste homo die openlijk vocht voor mensenrechten. Filmfestival FoKUS besteedt twee keer aandacht aan hem; eerst in een documentaire en daarna in een langspeelfilm.

De documentaire, uit 1984, begint met de opnames van vervangend burgemeester Dianne Feinstein die in San Francisco bekendmaakt dat Harvey Milk en burgemeester Moscone zijn neergeschoten. Daarna volgt Milks levensverhaal.

Foto’s van de kleine Milk. Milk in het leger. Milk met lang haar. Milk als homo in San Francisco. Als kandidaat voor de ‘board of supervisors’. Maar anders dan de film van Van Sant laat Epstein Milks privéleven helemaal buiten beschouwing.

Epstein concentreert zich op Milks politieke loopbaan, met als hoogtepunten zijn verkiezing en de strijd tegen ‘Proposition 6’ van Briggs. Bijzonder archiefmateriaal en aangrijpende interviews maken The Times of Harvey Milk tot een indringende onderzoeksdocumentaire en een boeiende inleiding op de film van Gus Van Sant.

Dinsdag 29 september Milk

Dinsdag 8 september Flammen & Citronen Land: Denemarken Regisseur: Ole Christian Madsen Duur: 130 minuten Jaar: 2008 Kopenhagen 1944. Denemarken wordt door nazi-Duitsland bezet. Flammen en Citronen zijn de meest gezochte verzetsfiguren. Hun vlekkeloos uitgevoerde liquidaties van talrijke nazicollaborateurs drijven de Duitse bezetter, en met name opperbevelhebber Hoffmann, tot absolute waanzin. Maar de opdrachten die Flammen en Citronen krijgen via de machtige verbindingsman Winther worden steeds raadselachtiger. Na verloop van tijd moeten ze ook mensen uit de weg ruimen die geenszins als fa-

FoKUS

rencerivier. Maar op kerstavond gaat het mis... Deze debuutfilm van Courtney Hunt werd alom onder lovende kritieken bedolven. Frozen River is zowel sociaal geëngageerd drama als thriller, zowel een rauw, maar prachtig gefilmd portret van een koppige, volhardende en moedige moeder als een haarscherp geacteerde film, vooral door hoofdactrice Melissa Leo. Het alledaagse realisme dat zij uitstraalt, wordt versterkt door de aandacht voor details die Courtney Hunt in haar regie heeft. Frozen River berust op zorgvuldig onderzoek en is op ware verhalen gebaseerd.

Land: Verenigde Staten Regisseur: Gus Van Sant Duur: 128 minuten Jaar: 2008 Zijn derde poging als politiek strijder bracht Harvey Milk de overwinning. Hij werd benoemd tot de directie van toezichthouders in San Francisco. Dit was niet alleen een overwinning voor homorechten, maar Milk werd een held voor alle Amerikanen. Harvey Milk moest uiteindelijk hiervoor wel een hoge prijs betalen...

De verrassende hoofdrol in deze film is voor Sean Penn die voor zijn prestatie de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol won. Een verrassend speelse, lichte en tedere prent, ook al zit er veel woede en verontwaardiging in de film. Regisseur Van Sant brengt de tijdgeest van het San Francisco van de jaren zeventig moeiteloos tot leven, laat en passant prachtig zien hoe moeilijk het is voor jonge homo’s om uit de kast te komen, en dompelt je ten slotte onweerstaanbaar onder in het persoonlijke leven van Harvey Milk.

Suiker — 27

DE CLUB VAN 1OO EEN HART VOOR CULTUUR

“DE CLUB VAN 100”

IS SELECTE

DE

VERZAMELNAAM

VOOR

GEZELSCHAP

VAN SAMEN DIE OP KRANT.

BEDRIJVEN

HET EN

DE

HONDERD

ADVERTENTIERUIMTES

TER

BESCHIKKING

ACHTERCOVER

VAN

DIE KOPEN STELT DE DOOR TE DAT VIA

EEN OF MEER

ADVERTENTIERUIMTES

KOPEN, ZE

TONEN EEN

SUIKER,

DAT

MAANDELIJKS

SCHENKT

AAN LEVEN

VOLLE AANDACHT ARTISTIEKE

DE

EN

CREATIEVE

INSTELLINGEN

DE

BEDRIJVEN

HART HEBBEN VOOR CULTUUR.

DE ALS DE

CULTUURMINDED

ÉN

STEUNEN

KEMPENSE

KUNSTENAARS,

ARTIESTEN

CULTURELE

VERENIGINGEN.

GEÏNTERESSEERD

IN

EEN

ADVERTENTIERUIMTE?

ONS:

0495 53 54 80.

DE HET IN

KEMPEN, PROMOTEN BEDRIJVEN ZICHZELF

ZE EN BEL