Suiker 4

FIFTH FLOOR FILM

DOSSIER BIB

JIMMENAS

JAN STEVENS

BEN SEGERS

VORMINGSKALENDER

Regisseur Kristof Mateusen richtte samen met zijn kameraden Fifth Floor Film op.

Twee jaar werkte het drietal, samen met een berg vrijwilligers, aan een kortfilm. Twee jaar werken aan een film van achttien minuten.

Da’s omgerekend 960 minuten werk voor één minuut film. Je moet er niet gek voor zijn, maar het helpt wél.

De bibliotheek van morgen is niet de bibliotheek van gisteren. Paul Wouters, hoofd van de bib van Turnhout, heeft daar spraakmakende meningen over. Of wat dacht je van deze: “We zijn er tot op vandaag blijkbaar in geslaagd onze beperkte dienstverlening als ‘uitstekende service’ te verkopen aan onze gebruikers.

Sterker nog: uit gebruikersonderzoeken blijkt dat zij heel tevreden zijn. Maar boeken uitlenen ... dat is geen dienstverlening.”

Volks theater met een hoog rock-‘n-rollgehalte: dat is waar theatercollectief Jimmenas uit Laakdal (pardon: Klein-Vorst) voor staat.

Dominique Mondelaers en Sven Ceustermans amuseren zich kapot en tot hun eigen grote verbazing hun publiek ook. Voor hun nieuwste voorstelling ‘Dancing Carrousel’ vond Jimmenas inspiratie in dancings voor zestigplussers. Lachen met bejaarden: als dát al niet meer mag...

“Me amuseren is een rode draad in mijn leven. Engagement is belangrijk, maar het heeft nood aan relativering.

Anders kan je geen enkel engagement op een langdurige en gezonde manier volhouden.” De Meerhoutse netmanager van Canvas zit zich dus goed te vermaken in Brussel. En daarnaast stampte hij in Meerhout het kunstenaarscollectief Tarmac mee uit de grond. “Dat sluit er goed bij aan.

Het heeft ook te maken met het zoeken naar meerwaarde”.

Alles wat Ben Segers uit Arendonk aanraakt, verandert in goud. Als lid van het acteursgezelschap Olympique Dramatique speelt hij alleen nog voor volle zalen en onlangs viel ook de fantastische kortfilm “How to enrich yourself by driving women to emotional and financial bankruptcy”, waarin hij de hoofdrol speelt, in de prijzen. Suiker ging hem opzoeken in Antwerpen.

Het nieuwe jaar is begonnen. Heb je jezelf ook beloofd om in 2010 de dingen anders en beter aan te pakken?

Om jezelf wat bij te schaven? Dan is onze vormingskalender helemaal iets voor jou.

Gezonder eten? Beter koken? Djembé leren spelen?

Kalligrafie studeren? Het kan allemaal. Het volledige overzicht van cursussen, workshops en lezingen vind je achteraan in Suiker.

3 blz.

4 blz.

8 blz.

14 blz.

18 blz.

26 blz.

Roel Sels

Kort

Drie Turnhoutenaren werkten twee jaar aan een kortfilm

Rocky BurnettE is top of the bill op Rockin’ Around 2010

Gaspar Vega De nacht was rustig verlopen in Belmopan. Er hadden bijna geen sirenes geloeid. Zelfs de dronken studenten waren minder luidruchtig geweest dan gewoonlijk op een donderdagnacht. Gelukkig maar. Gaspar Vega had voor het eerst sinds lang goed kunnen slapen. De aftandse en bijzonder lawaaierige vrachtwagens die dagelijks voor dag en dauw het kleine, maar levendige stadscentrum inrijden om de plaatselijke middenstanders te bevoorraden, hadden hem deze keer niet gewekt.

Gaspar zag er uitgeslapen uit. Voor de spiegel trok hij aan zijn kaken en aan de kleine wallen onder zijn ogen. Alsof hij zijn gezicht wat strakker wilde krijgen.

Hij draaide de kraan van de wastafel open en slofte naar beneden om koffie te zetten en de tafel te dekken. Daar had hij precies vier minuten de tijd voor. Dan was boven in de badkamer het lopende water uit de kraan warm en kon hij zich wassen en scheren.

Hij vervloekte Belmopan. Elke dag opnieuw. Wie had het ook ooit in zijn botte hoofd gehaald om dit luizige provinciestadje tot hoofdstad van het land te bombarderen?

Er gebeurt niet veel in Belize. En als er wat gebeurt, gebeurt het in Belize-City. Nooit in Belmopan. Niemand die dat beter wist dan Gaspar Vega.

Hij kon zich daar enorm over opwinden. Terecht. Belize-City is vijf keer groter dan Belmopan. Het was alsof ze hem hadden weggestopt in een buitenwijk. “Ongelooflijk toch,” had hij in een loslippige bui tegen enkele vrienden gezegd: “Daar moet je dan minister voor geworden zijn. Om in een boerengat als Belmopan te moeten gaan wonen”. Hij was de bijna dagelijkse meetings met lobbyisten en industriëlen in Belize-City spuugzat. Nu ja, die vergaderingen zélf vielen nog wel mee. Dat behoorde nu eenmaal tot de job. Het was het heen en weer rijden dat hij zo verafschuwde. De eerste weken had hij het nog wel gezellig gevonden: cruisend door het vlakke land in een luxueuze terreinwagen, keuvelend met zijn chauffeur.

2 — Januari 2010

Maar de pret ging er rap af. Vier keer per week naar Belize-City en terug was van het goede te veel. Dat blijft geen mens aangenaam vinden.

Zelfs niet in een boterzacht rijdende 4x4.

Maar nu was er reden tot enig optimisme.

De komende dagen zou hij de miezerigheid van zijn gehate Belmopan kunnen ontvluchten. Zijn koffers waren al gepakt. Dadelijk zou zijn chauffeur de auto voorrijden en hem naar de luchthaven brengen. In Belize-City. Waar anders? Gaspar Vega ergerde zich voor één keer niet aan de verplaatsing. Hij wist dat er deze keer een beloning zou volgen. In Philips S.W. Goldson International Airport wachtte een Boeing 747 op hem die hem naar Londen zou brengen.

Twaalf uur later zette hij voor het eerst in zijn leven voet aan de grond in Groot-Brittannië. Heathrow was druk en proper. Een rare combinatie, vond Gaspar. Maar hij had meer oog voor de grijze lucht dan voor het indrukwekkende gebouw. “Elke 46 seconden vertrekt of landt er een vliegtuig”, had hij gelezen. Fascinerend vond hij dat. Zoveel vliegtuigen had hij nog nooit bij mekaar gezien. De drie uren die hij in de transitzone moest doorbrengen, vlogen voorbij terwijl hij zich domme vragen stelde zoals: hoeveel ministers zouden er in de vliegtuigen zitten die hij zag landen, en: zouden ook zij allemaal in eerste klas hebben gevlogen. Waarschijnlijk wel. Als Belize het kon betalen, zou de rest het ook wel kunnen.

In de Boeing 737, die hem later op de dag naar het noorden van Europa bracht, had minister Vega zich stierlijk verveeld. Hij was wát blij dat hij eindelijk in Kopenhagen arriveerde.

Maar de vreugde was van korte duur. “Welkom in Kopenhagen. Het weer is mooi en helder.

Het blijft de hele dag droog. Het is zeven graden onder nul”, zei de piloot toen hij de landing aanvatte.

“Jezus-maria-jozef!”, krijste Gaspar Vega.

“Hoe kun je je daar in hemelsnaam tegen aankleden? Dat ze ‘t kot maar goed warm stoken, daar op die klimaattop.”

TURNHOUT - Het programma van Rockin’ Around Turnhout ligt zo goed als vast. De top of the bill is al gekend. Op zaterdag 3 april speelt Rocky Burnette in de Kuub in Turnhout. Rocky Burnette is de zoon van de rockabillypionier Johnny Burnette, die in de fifties furore maakte en samenwerkte met Ricky Nelson. De toekomst lachte Johnny Burnette toe, maar tot een grote carrière kon het helaas nooit komen. Johnny Burnette kwam om in een bootongeluk. Hij was amper 30.

Rocky Burnette trad in de voetsporen van zijn vader. In de jaren tachtig was hij samen met The Stray Cats en Shakin’ Stevens medeverantwoordelijk voor de

heropleving van de rockabilly. Hij scoorde een hitje met ‘Tired of toein’ the line’, maar in tegenstelling tot vooral The Stray Cats verdween Rocky Burnette weer in de anonimiteit. Enigszins onterecht, want de man bleef altijd goeie muziek schrijven.

Maar een hit kwam er niet meer uit.

Rocky Burnette staat op zaterdag 3 april in de Kuub. Rockin’ Around Turnhout zal in 2010 vier dagen duren, zo maakte de organisatie bekend. Er wordt begonnen en afgesloten met concerten in rockabillycafé Cooperville. En tussenin is er op zaterdag het concert van Rocky Burnette en op zondag de traditionele kroegentocht.

Mintzkov

RIJKEVORSEL - Mintzkov Luna won in 2000 de Humo’s Rock Rally. De ietwat alternatieve rockband slaagt er, ondanks goeie platen en nog betere optredens, wonderwel in om uit het licht van de schijnwerpers te blijven. Mintzkov speelde op festivals in België, Nederland, Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk, maakte een tour in het voorprogramma van The Kaiser Chiefs en scoorde enkele bescheiden hits met ‘One equals a lot, ‘return and smile’, en ‘Violetta’.

En toch hoor je er maar zelden over.

Behalve deze maand dan, want Mintzkov parkeert zijn toerbusje in de Stille Kempen.

Op woensdag 13 januari is Mintzkov te zien in zaal De Singer in Rijkevorsel.

Kaarten kosten 10 euro. Het concert begint om 20.30u.

Steun en word lid van de ‘Club van 100’ Hebt u een hart voor cultuur? Wilt u uw bedrijf een cultureel imago aanmeten? Bent u geïnteresseerd in een aantal vrijkaarten voor culturele voorstellingen? Wilt u lokale artiesten een hart onder de riem steken?

Vindt u het ook een verademing om tussen de tientallen reclameblaadjes eens een informatieve en reclamevrije krant aan te treffen?

Dan hebt u een goede reden om Suiker te steunen en toe te treden tot de ‘Club van 100’. Voor alle info belt u naar Leen Verwaest (0495 53 54 80) of mailt u naar leen@suikerkrant.be.

“

Regisseur Kristof Mateusen:

Een film maken is erg sexy.

”

OUD-TURNHOUT, TURNHOUT - Ruim twee jaar lang werkten drie filmfanaten uit het Turnhoutse -Kristof Mateusen, Frederic Cervini en Joël Nuyens- aan een kortfilm van 18 minuten.

Omgerekend is dat veertig dagen, of 960 uren, voor een luttele minuut film. Gekkenwerk! “Om het geld moet je het niet doen”, zegt regisseur Kristof Mateusen. “Er moet vooral veel liefde voor de film achter zitten.”

Kristof Mateusen (links) en Frederic Cervini (rechts) van Fifth Floor Film

De horrorkortfilm ‘Vigor Mortis’, naar een verhaal van de Amerikaanse cultschrijver H.P. Lovecraft, beleefde op 12 december zijn première in Utopolis in Turnhout en zal weldra op het internet gezet worden en onder meer dankzij Youtube een miljoenenpubliek bereiken. Op de première zagen de makers hun kind ook voor het eerst op een groot scherm. “Een magnifieke ervaring en een beloning voor twee jaar hard werken”, zegt Kristof. “Maar ik was als regisseur zo nerveus dat ik niet alles heb gezien. Het publiek was er een van vrienden en familie. Maar iedereen was enthousiast. Vooral het idee om de film te laten dragen door de spanning en de muziek, bleek bijzonder goed gelukt te zijn.

Je ‘voelde’ de film.”

– Jullie hebben expliciet voor een horrorfilm gekozen omdat dit genre makkelijker verkoopbaar is voor een internationaal publiek.

Het idee daarachter is dat een horrorfilm makkelijker via het internet verspreid kan worden. Het genre drijft niet op taal maar op spanning en sfeerschepping. In Amerika kan je het verhaal ook perfect volgen zonder ondertiteling. Het was ook mooi meegenomen dat de rechten op de verhalen van H.P. Lovecraft, toch een redelijk bekend schrijver in het horrorgenre, vrij waren. Stel dat de film een succes wordt, dan komen de erfgenamen niet aan onze deur kloppen om een deel van de winst op te strijken.

– Maar winst slaan uit een kortfilm komt waarschijnlijk ook niet ter sprake.

Een dergelijk project opstarten als een commercieel project en hopen dat je je geld eruit haalt, zou redelijk naïef zijn. Zo’n film rendeert natuurlijk niet. De film is voor ons geen product of commercieel visitekaartje.

Dat was absoluut niet de drijfveer om de film te maken. Dit project is echt ontstaan

aan een film is sexy. Veel meer mensen dan we ooit gedacht hadden, hadden zin om in zo’n filmproject te stappen. Voor mensen die niet in het wereldje zitten, heeft een film een romantische aantrekking. Maar er bestaat ook een eigen wereldje van filmmakers. Het gaat veelal om jonge mensen, zeg maar de internetgeneratie. Als je die weet te bereiken, heb je meer mensen om de lasten te verdelen. We zijn bijvoorbeeld heel lang op zoek geweest naar rekwisieten voor ons decor. Uiteindelijk hebben we iemand gevonden die dat als opleiding heeft gevolgd. Hij heeft in twee dagen voor elkaar gekregen wat ons een halfjaar zou gekost hebben. Iedereen heeft zijn connecties. Zo’n film drijft op netwerken.

– De film is grotendeels in Turnhout opgenomen.

Ja, maar dat is eerder toeval. We waren op zoek naar een wat lugubere locatie met donkere, gemetste gewelven. Mijn vader is actief in de kerkwerking en hij is dan met het voorstel gekomen om de crypte van de oude pastorij van de Middelares te gebruiken. Dat was juist wat we zochten. Van die dingen moet je het hebben. De buitenscènes hebben we opgenomen in het Raadsherenpark. Daar hebben we een oud, verlaten kerkhof opgebouwd.

Onze auteurs komen niet uit Turnhout.

We hebben ze via internet gevonden. Een ervan is van Lier en de andere van Beveren. Op de audities zijn locale mensen afgekomen maar we zijn voor degenen met het meeste talent gegaan.

– Het woord internet valt wel erg vaak.

Internet is hét ideale medium om een netwerk mee uit te bouwen. Je leert iemand kennen, die op zijn beurt weer andere mensen aanbrengt. Bovendien zorgt internet ook voor een revolutie in de filmwereld.

Waarom kunnen wij een film maken? Op de

uit liefde voor de kunst. We zijn er twee jaar mee bezig geweest.

– Jullie hadden vooraf ook geen ervaring met filmen.

Frederic (director of photography, nvdr) is de enige die in de branche zit. Ik ben van beroep architect maar heb destijds wel mijn thesis geschreven over film, zij het dan eerder als filmliefhebber. We komen uit dezelfde vriendenkring. Samen met Joël Nuyens (line producer, nvdr) heb ik destijds voor de plaatselijke jeugdwerking wat amateurfilmpjes gemaakt. We waren er wel door gepassioneerd. Eigenlijk is het ontstaan uit de droom om ooit zelf een film te maken. Op een bepaald moment hebben we gewoon tegen elkaar gezegd: ‘Wat is er zo absurd aan als we proberen een film te maken en te zien tot waar we geraken.’ Uiteindelijk hebben we heel het project succesvol doorlopen, zonder echte kleerscheuren.

Zo’n droom blijkt dus wel haalbaar als je er echt voor gaat.

– Filmen kost handenvol geld. Hoe krijg je mensen zo gek om daar hun geld in te steken?

Dat is uiteraard een van de grootste moeilijkheden. We hebben er een deel van ons eigen geld in gestoken maar ook vrienden en klanten aangesproken. We hebben redelijk wat sponsoring gevonden maar niet om heel het project te dragen. Er zijn ook veel opportuniteiten maar je moet ze wel weten te vinden. Zo kan je als vzw in het cultuurcentrum de Warande gratis een lokaal huren. Daar hebben we onze auteursaudities gedaan. We hebben er ook Mark Boonen van Open Doek aan de mouw getrokken.

– Jullie waren bovendien niet vertrouwd met het filmwereldje.

Neen, maar als we één ding onderschat hebben, is dat de aantrekkingskracht die het maken van een film heeft. Meewerken

eerste plaats omdat de camera’s goedkoper worden en de editingsoftware betaalbaar is. Maar zeker ook omdat het internet zeer geschikt is om je film te verdelen. Vroeger moest je met je filmrollen onder de arm naar filmfestivals trekken. Nu zet je je film gewoon op Youtube en je hebt een miljoenenpubliek. Dat was ook ons idee: de film loslaten op internet en hem dan zelf zijn weg naar het publiek laten zoeken. We hebben er ook dvd’s van gemaakt en die waren na de première in een mum allemaal uitverkocht. We zijn nu ook al uitgenodigd voor een filmfestival in Eindhoven.

– Een van jullie drie is wel een professioneel filmmaker: Frederic Cervini. Hoe krijg je die overhaald om met amateurs in zee te gaan?

Frederic heeft een tijd in Londen gewerkt voor een maatschappij die voor ‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ en ‘Charlie and the Chocolate Factory’ de special effects heeft verzorgd. Vandaag werkt hij voor nWave, een Brussels pioniersbedrijf in het maken van 3D-animatiefilms. Hij zit echter altijd in de postproductie van een film. In de echte productiefase had hij nog nooit gewerkt. Dit was voor hem een nieuwe ervaring die hij verder in zijn beroepsleven kan gebruiken.

– En komt er een vervolg?

Voorlopig hebben we allemaal een rustperiode ingelast. De ene heeft een nieuwe job, de andere een kind. Maar de goesting is er zeker wel. We zijn begonnen met een droom en hebben ervaren dat die haalbaar is. We hebben ook zoveel geleerd dat het dom zou zijn er verder niets mee te doen.

Meer info op www.fifthfloorfilm.com.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 3

Paul Wouters , een bibliothecaris met een mening TURNHOUT - Wie dacht dat de Turnhoutse bibliothecaris Paul Wouters met de Vlaamse introductie van de zelfbedieningsbibliotheek vier jaar geleden zijn meest geruchtmakende exploot had gerealiseerd, mag, afhankelijk van zijn mening, vol verwachting of vol afgrijzen uitkijken naar de volgende vijf jaren. Als men Wouters laat doen, verbouwt hij de boekerij van Turnhout om tot een heus mediacentrum waar de gebruiker in de toekomst zijn eigen portable kan inloggen op een draadloos netwerk, kan ‘bladeren’ in de nieuwste e-boeken of wordt bijgestaan door echte medianerds.

DE ACHT WERKEN

“De bibliotheek is op een keerpunt gekomen. Het wordt eens tijd dat we ernstig gaan nadenken waar we met de bibliotheek in de toekomst naartoe willen”, zo stelt Paul Wouters. Hij heeft alvast deze maand aan het Turnhoutse stadsbestuur een lijvig rapport bezorgd waarin hij zijn visionaire visie over de toekomst van de bibliotheek uit de doeken doet. Suiker ging hem opzoeken en bundelde zijn opmerkelijke knuppels in het hoenderkok tot ‘De acht werken van Paul Wouters’.

Eerste werk: automatiseer Paul Wouters: “De voorbije jaren hebben we vooral ‘backofficeveranderingen’ doorgevoerd met als doel het beschikbare bibliotheekpersoneel zo optimaal mogelijk in te zetten. De volledige zelfbediening was een eerste stap: Turnhout was toen de eerste Vlaamse openbare bibliotheek om ermee te starten. Vandaag is het routine en kunnen we ons niet meer inbeelden dat we het ooit anders hebben gedaan. Die automatisering heeft zeker zijn impact gehad: we hebben onze openingsuren met maar liefst 33 procent kunnen uitbreiden. Ons personeel kunnen we nu elders inzetten: in dienstverlening en informatiebemiddeling.”

Tweede werk: creëer een centrale aankoopdienst voor de bibliotheken Paul Wouters: “Het grote knelpunt vandaag is het hele collectiegebeuren: de boeken, cd’s en dvd’s moeten aangekocht worden, nadien verwerkt worden en in de rekken terechtkomen. Niet alleen wij, maar

4 — Januari 2010

meer dan 300 bibliotheken doen allemaal deze zelfde tijdrovende handelingen. Bovendien stel ik vast dat onze collectie voor 80% dezelfde is. Waarom dan geen centrale aankoopdienst oprichten? Ikzelf heb er geen enkel probleem mee om 80% van mijn collectiebudget in een centrale pot te steken en dat derden met die gelden de collectieaankopen doen voor onze bibliotheek.

Die overige 20% kan ik dan gebruiken voor specifieke Turnhoutse aankopen. Onze collectie zal even kwalitatief zijn als vroeger, alleen zullen we er minder tijd in steken en kan ik mijn personeel optimaal inzetten voor dienstverlening in de bibliotheek, niet voor bandwerk of administratieve taken waar de gebruiker niets aan heeft.”

Derde werk: zet je boeken sneller in de rekken Paul Wouters: “Het duurt nog veel te lang -maar liefst twee maanden- vooraleer bestsellers zoals de nieuwe Aspe of ‘SOS Piet’ in de rekken staan. Twee jaar geleden ben ik met een firma rond de tafel gaan zitten en heb ik hen voor een uitdaging geplaatst: lever ons het boek al een week na het verschijnen, kant-en-klaar en volledig uitleenbaar. Dat project loopt momenteel perfect.

Al meer dan 50 bibliotheken zijn vandaag klanten. Nu willen we verder gaan voor de rest van de collectie. Die uitleenmaterialen willen we binnen de vier weken in de rekken hebben.”

Vierde werk: leer mensen omgaan met informatie Wouters: “Er komen steeds maar nieuwe informatiekanalen: het internet, databases

“ De bibliotheek van de toekomst”, in acht werken en zeven gedurfde uitspraken en noem maar op. Het informatieaanbod wordt zo groot dat het voor de gebruiker onmogelijk wordt om nog te weten wat juiste of foute informatie is. Je googelt een term en je krijgt een miljoen hits waarbij diegene die dat het slimst geregeld heeft, van boven staat. Sommigen beweren: dan ook dat ‘google’ de taak zal overnemen van de bibliotheek. Ik zeg: ‘Net niet!’ De bibliotheek moet de mensen leren omgaan met die informatie. Ze moet heel duidelijk tussen de informatieaanbieder en de gebruiker gaan staan en zijn service een kwaliteitslabel geven. Ik heb ook geen schrik dat we overbodig worden: de bibliotheek moet de objectieve, goedkope, laagdrempelige toegang blijven tot informatie.”

Vijfde werk: werk met hoogopgeleid personeel Wouters: “De nieuwe bibliotheek zal een totaal ander personeelskader moeten hebben.

Als je mensen wil helpen, heb je kwalitatief geschoold personeel nodig. Je moet toch meer weten dan diegene die hulp vraagt.

Daarvoor moet je een geschikte opleiding genoten hebben. Vroeger was uitleenwerk één van de voornaamste taken van medewerkers en volstond in principe een diploma van middelbaar onderwijs. Binnenkort moet -volgens het nieuwe bibliotheekdecreet- de helft van het personeel minstens hoger onderwijs gevolgd hebben. We zullen onze medewerkers anders moeten gaan aanwerven. De toekomstige bibliotheek heeft diverse medewerkers nodig: marketingmensen, vakspecialisten, educatieve medewerkers, informatici, ...”

Zesde werk: breng de gebruiker mediawijsheid bij.

Paul Wouters: “De bibliotheek moet ook klaar staan om elke nieuwe drager van informatie te verwelkomen. Komt er een nieuw medium op de markt, dan gaan we daarin mee. Op dit moment zou onze bibliotheek al van verschillende soorten en merken e-bookreaders in huis moeten hebben zodat onze gebruiker er kennis mee kan maken en voor zichzelf kan besluiten of het iets voor hem is. Dat wordt, naast informatiebemiddeling, onze tweede grote taak: mediawijsheid bijbrengen. Dat betekent concreet: mensen leren omgaan met nieuwe media. Ook daarin heeft de bibliotheek als neutrale instelling een rol te spelen. Want uit onderzoek blijkt dat mensen nog erg veel vertrouwen hebben in de objectiviteit van een bibliotheek. We lopen niet mee met de nieuwste trends maar op het moment dat we vaststellen dat een medium van nut kan zijn voor onze gebruiker moeten we mee zijn en er niet achter lopen. De vinger aan de pols!”

Zevende werk: investeer in nieuwe behoeften Paul Wouters: “Ik heb aan het gemeentebestuur de belofte gedaan dat we dit plan kunnen uitvoeren met hetzelfde personeelsbestand en met dezelfde werkingsmiddelen. Maar we gaan het geld dat we weldra krijgen voor de inrichting van de bibliotheek niet enkel meer in nieuwe rekken en kasten steken. We gaan ook investeren opdat de bibliotheek zijn nieuwe doelstellingen kan waarmaken. Een van de eerste

dingen die op ons verlanglijstje staan, is de organisatie van een draadloos netwerk in de bibliotheek. In de toekomst moet de gebruiker zijn eigen portable kunnen meebrengen. Als hij hier inlogt, krijgt hij via een homepage van de bibliotheek toegang tot alle databanken waarvoor je nu een aparte pc moet reserveren. Dat betekent dat we minder moeten investeren in eigen pc’s.”

Achtste werk: maak keuzes Paul Wouters: “Ik maak me zorgen over het Vlaamse bibliotheekwezen. Het grote probleem is dat bibliotheken niet kunnen kiezen. Ze beseffen allemaal dat ze niet alles kunnen maar er is blijkbaar niemand die daaruit de consequenties trekt. Het gevolg is dat je overal dezelfde bibliotheken aantreft; alleen verschillen ze in grootte. Ik stel: maak keuzes en stel duidelijk waar je je op toelegt. Dat heeft voor de gebruiker het grote voordeel dat hij weet in welke bibliotheek in de regio hij terechtkan met zijn specifieke vragen of wensen. Werk ook samen met verschillende gemeenten en vergroot zo de schaal. Er zijn een hoop mogelijkheden om op een andere manier en zelfs met minder bibliotheken de dienstverlening te verbeteren. Waarom niet met alle bibliotheken samen één dienstverlening aanbieden aan de rusthuizen in de Kempen. Maar iedere gemeente blijft maar al te graag uitpakken met zijn eigen bibliotheek en geen enkele bibliothecaris wil graag onderdelen van zijn werking uit handen geven.”

DE ZEVEN UITSPRAKEN

Toen Paul Wouters vier jaar geleden zijn selfservicebibliotheek in de Warande installeerde, kreeg hij meteen half de Kempen over zich heen. “Was hij van plan om van de bibliotheek een Colruyt te maken?” Vandaag zijn vrijwel alle bibliotheken vragende partij om het in- en uitscannen van boeken in handen te geven van de gebruikers. Wouters is zeker een man van grote woorden. Maar hij voegt ook moedig de daad bij het woord en dat verdient meer dan respect. “Ik ben niet zo geduldig van aard: als het niet voor mij gebeurt, neem ik na verloop van tijd zelf wel het initiatief.”

“Voor mij moeten de mensen niet naar de bibliotheek komen. Integendeel.”

Als onze bezoekers thuis vanuit hun luie zetel kunnen krijgen wat ze in de bibliotheek kunnen krijgen, wie ben ik dan om hen naar hier te laten komen. Alleen moet ik er dan voor zorgen dat ik dáár thuis in hun zetel aanwezig ben. Via een website of een ander kanaal die aantonen: dit is informatie vanuit de bibliotheek, daar kan je op vertrouwen. Zelfs bij diegene die niet meer naar de bib wil komen voor dat papieren boek, leveren we aan huis. Zodat we onze tijd kunnen besteden aan de mensen die echt nog naar de bibliotheek komen voor hulp bij het vinden van de geschikte informatie.”

“Ons grote voordeel is dat onze gebruiker

vandaag nog niet weet wat hij van zijn bibliotheek mag verwachten.”

“We zijn er tot op vandaag blijkbaar in geslaagd onze beperkte dienstverlening als ‘uitstekende service’ te verkopen aan onze gebruikers. Sterker nog: uit gebruikersonderzoeken blijkt dat zij er heel tevreden mee zijn. Maar boeken uitlenen... dat is geen dienstverlening! We hebben dus nog heel wat tijd om mee te groeien met de verwachtingen van onze gebruiker.”

“Bibliotheken zullen ook een belangrijke taak vervullen voor het onderwijs.”

“Wij zijn de media- en informatiespecialisten. Waarom zouden wij op de scholen niet de opleidingen over het gebruik ervan gaan geven? Nu moet de leerkracht geschiedenis of Nederlands als nevenvakje het gebruik van de bibliotheek en media aan studenten uitleggen.”

“Ik ben groot voorstander van het invoeren van een keurmerk voor onze bibliotheken.”

“Niet om aan te duiden: mijn bibliotheek is beter dan de andere. Maar gewoon om aan de gebruiker duidelijk te maken: dit is een bibliotheek van dít niveau en daar kan je díé service verwachten. In een gemoedelijk dorpsrestaurant kan je heerlijk eten maar daar krijg je iets anders op je bord dan in een driesterrenrestaurant. Ik streef naar een bepaalde uitgekozen service die kwalitatief heel hoog moet zijn op welgekozen terreinen. Waar ik op inzet, daar wil ik vijf sterren op halen.”

“Waarom zouden bibliotheken bepaalde informatie niet gaan commercialiseren?”

“Als hier de informatiespecialisten zitten, waarom dan niet naar de bedrijven stappen met de vraag of we voor hen iets kunnen betekenen en hen er ook voor laten betalen. Waarom zouden bibliotheken hun kennis niet te gelde mogen maken?”

“Wat kan je als bibliotheek nog betekenen als je je enkel beperkt tot het uitlenen?”

“De eerste de beste boekhandel of platenboer gaat op de kar springen en dat in onze plaats doen, veel commerciëler, veel klantgerichter. We moeten onze meerwaarde aanbieden of we kunnen beter de deuren sluiten.”

“Bibliotheken moeten op vraag van de gebruiker kant-en-klare informatie afleveren.”

“Dat laatste vormt nog altijd een discussie binnen de Vlaamse bibliotheekwereld. Ze hangen een soort apostolaat aan waarbij ze pretenderen dat de bibliotheek mensen alleen moet leren om zelfstandig om te gaan met die informatiekanalen. “De bibliotheken zijn er niet om de mensen de pap in de mond te geven”, zo luidt het. Waarom niet? Stel je voor dat een juwelier aan een klant zegt: hier heb je alle onderdelen van een klok, steek ze zelf maar in elkaar. Je zal niet veel klanten houden. We gaan toch geen mensen wegsturen die dat niet wensen en een kant-en-klare oplossing verkiezen. We mogen onszelf niet uit de markt prijzen; anders zal er wel een particulier onze taak overnemen.”

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 5

SCHOUWBURGKALENDER JANUARI 14:30 – ‘t Schaliken – Herentals

Figurentheater De Maan – De Sneeuwkoningin – € 8

3 5

17

15:00 – Heilaar

Connie Neefs, Garry Hagger, Hugo Symons – Nieuwjaarsfeest voor senioren – € 10 14:00 – de Werft – Geel

Connie Neefs, Garry Hagger, Hugo Symons – Nieuwjaarsfeest voor senioren – € 10

6

19:00 – de Warande, Kuub – Turnhout

7

14:00 – de Werft – Geel

Kabinet K. / Kopergietery – Unfold – € 9 Connie Neefs, Garry Hagger, Hugo Symons – Nieuwjaarsfeest voor senioren – € 10

Compagnie Barbarie – Undertwasser wasserwasser – € 10

20

20:15 – de Halle – Geel

21

18:30 – de Warande, Kuub – Turnhout

22

20:15 – de Werft – Geel

Els De Schepper roddelt! – € 25

15:00 – Het Gevolg – Turnhout

20:15 – Heilaar – Beerse

Het Gevolg / De EiBakkerij – Appartemensen – € 9

Hannelore Bedert, Mira – € 13

19:00 – de Warande, Kuub – Turnhout

20:00 – ‘t Schaliken – Herentals

Kamerorkest van Vlaanderen – Romantisch nieuwjaarsconcert – € 17

Theater Zeven / Inne Goris en LOD – Nachtevening – € 14

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

19:00 – de Warande, tent – Turnhout

Laika – Het takkenkind – € 10

The Ukelele Orchestra of Great-Britain – € 21

20:15 – Rex – Mol

20:15 – Heilaar – Beerse

Tri a Tolia – RelaX-concert: Zumurrude – € 11

Roy Aernouts – € 12

9

21:00 – de Warande, Kuub – Turnhout

10

15:00 – de Warande, tent – Turnhout

Theater Zeven / Inne Goris en LOD – Nachtevening – € 14

23

20:15 – de Werft – Geel

Els De Schepper roddelt! – € 25 14:30 – de Werft – Geel

Laika – Het takkenkind – € 10

Theater luxemburg – € 6,5

20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout

14:30 – De Djoelen – Oud-Turnhout

Kopergietery – Het verdragen van Versailles – € 10

wasserwasser

GEEL - De Werft in Geel pakt uit met een nieuwigheid. Het gezelschap Compagnie Barbarie heeft nog niet opgetreden in de Kempen. Het Geelse cultuurcentrum stelt de groep graag aan je voor.

Compagnie Barbarie bestaat uit zeven jonge dames die elkaar tijdens hun studies ontmoetten op het Rits. Ze waren al actief bij verschillende gezelschappen, maar voor deze voorstelling besloten ze samen te werken en een exclusief vrouwelijk gezelschap op te richten. Undertwasser wasserwasser is immers ook een erg vrouwelijke voorstelling, die helemaal baadt in de sfeer van het waterballet.

Waterballet heeft twee gezichten. Het ziet er lief en mooi en speels uit, maar aan de andere kant is het ook keiharde arbeid en worden aan de beoefenaars eisen gesteld die niks met sport en spel te maken hebben. Iedereen moet even bruin, even mooi en even slank zijn.

Undertwasser gaat over topsport, maar ook niet. Het gaat vooral over het groepsbelang en het individuele belang, over uiterlijkheid en identiteit. Over zich extreem afmatten en willen winnen.

Undertwasser wasserwasser is op 20 januari om 20.15u te gast in de Werft. Kaarten kosten 10 euro.

Symfollies – Het muzieknootje – € 8

20:15 – de Halle – Geel

De Nolf, Sheppard, Pallemaerts – jazzconcert – € 9 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Maurice Engelen – Moreese.com – € 23

12

Wollf – Darwintrilogie – € 18

Dirk Opstaele – Workshop Leporello – € 30

Broodje Mol: Lezin en groep – € 0

11

The Ballroomquartet – € 9

10:00 – de Warande, tuinzaal – Turnhout

12:15 – ‘t Getouw – Mol

8

Karl Van Nieuwkerke en Les Supappes – Wielerjaar 2009 – € 16,5 20:15 – de Werft – Geel

Beerse – De Kolonie MT – Meneer Grijs – € 5 14:00 – de Werft – Geel

20:15 – de Werft – Geel

Woeste Hoogten Undertwasser Compagnie Barbarie:

20:15 – Theobaldus Kunsthuis – Turnhout

SKaGeN / Valentijn Dhaenens – DegrotemonD – € 12

24

15:00 – Het Gevolg – Turnhout

26

20:15 – Rex – Mol

Het Gevolg / De EiBakkerij – Appartemensen – € 9 Vlaams Radio Koor met Jef Neve – Chichester Palms – € 12 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Compagnie Circ’ ombelico – Dwarrel – € 6,5 Axelle Red – Coming home – € 32

SKaGeN / Valentijn Dhaenens – DegrotemonD – € 12 Theater Artemis / Theater Antigone – Woeste hoogten – € 12

27

Comedy Café – Steven Goegebeur, Koen Dewulf, ... – € 9

Joost Zweegers – Le Tour Bangor – € 27

Verzet de stad / Gedichtendag – Frans De Peuter, Robin Hannelore, ... – € 5

20:15 – Theobaldus Kunsthuis – Turnhout

20:15 – de Werft – Geel

SKaGeN / Valentijn Dhaenens – DegrotemonD – € 12

Leen Roels, Toneelgroep Ceremonia – Ma Dr E – € 10

20:15 – Rex – Mol

Stenzel, Kivits & Menders – Concerto Tricolore – € 12

28

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

MOL - Te Gek?! is een initiatief van het psychiatrische ziekenhuis Sint-Annendael in Diest. De bedoeling is een correctere en positieve beeldvorming te creëren van mensen met geestelijke gezondheidsproblemen. Daarvoor werd de theatertournee ‘Te Gek?!’ op poten gezet. Een eerste tournee doorheen Vlaanderen was erg succesvol. Een vervolg kon niet uitblijven. Te Gek?! trekt dus opnieuw langs de zalen, maar wel met een nieuwe bezetting. Deze

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Axelle Red – Coming home – € 30 20:00 – ‘t Schaliken – Herentals

Alex Agnew – More than human – € 16

15

20:15 – de Werft – Geel

19:30 – ‘t Schaliken – Herentals

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

14

Theater Stap – Hendrik IV – € 12

20:15 – Theobaldus Kunsthuis – Turnhout

SKaGeN / Valentijn Dhaenens – DegrotemonD – € 12

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

19:00 – ‘t Schaliken – Herentals

D’Irque & Fien – Oh suivant – € 8

29

21:00 – Zaal Ootello – Mol

Mid West Quartet – jazzconcert – € 9 20:00 – ‘t Schaliken – Herentals

Vlaams Radio Koor met Jef Neve – Chichester Palms – € 16

20:00 – De Djoelen – Oud-Turnhout

Pol Goossen, Annemarie Picard, Myriam Bronzwaar – Crème au beurre – € 11 20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout

Dour Festival – Selah Sue, MVSC, Baloji, Customs Carte Blanche – € 12

20:15 – Rex – Mol

De Laatste Showband en gasten – Te gek?! On Tour Twee – € 16 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Guangdong Modern Dance Company – Upon calligraphy & sticks – € 16

30

16

21:00 – ‘t Getouw – Mol

Absynthe Minded en Yoko Sound – € 12

20:15 – Rex – Mol

Filip Jordens & Les Chopins du P’tit Matin – Hommage à Brel – € 18 11:00 – De Onthaasting – Mol

20:15 – de Werft – Geel Barrage – High Strung – € 25

Klassiek brunchconcert – Een eeuw Wenen – € 30

31

15:00 – Het Gevolg – Turnhout

Het Gevolg / De EiBakkerij – Appartemensen – € 9

Adressen en contactgegevens: De Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be – De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, www.dewerft.be – De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be – ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be – Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol. be, www.getouw.gemeentemol.be – Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be – ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be – ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be – De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be – De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be – Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetgevolg.be, www.hetgevolg.be

6 — Januari 2010

keer maken presentatrice Kristien Hemmerechts (die meter is van het project), Kris De Bruyne, Neeka, Gunther Verspecht (Stash) en Tom Kestens (Lalalover) deel uit van de groep. Ze worden muzikaal begeleid door De Laatste Showband. De band speelt enkele toepasselijke covers, maar put ook uit eigen werk.

Op zaterdag 16 januari strijkt het gezelschap neer in ‘t Getouw in Mol. Kaarten kosten 16 euro.

De Warande ontvangt Wallonië

Axelle Red – Coming home – € 30

10:00 – de Warande, tuinzaal – Turnhout

Dirk Opstaele – Workshop Leporello – € 30

ze haar jeugdliefde nooit is vergeten.

Als Heatcliff terug opduikt in haar leven, wordt ze voor de verscheurende keuze gesteld. Kiest ze voor de genegenheid van de welgestelde Edgar of voor de passionele, maar rusteloze liefde van Heatcliff? Wat wordt het: natuur of cultuur?

Woeste Hoogten, een jeugdvoorstelling die geschikt is voor leeftijden vanaf 13 jaar, is op 14 januari om 20.15u te zien in Rex. Kaarten kosten 12 euro.

Nieuwe tour van ‘Te Gek?!’

20:15 – Rex – Mol 20:15 – Theobaldus Kunsthuis – Turnhout

20:15 – Rex – Mol

mis en het Kortrijkse Antigone maakten ook een bewerking: Woeste Hoogten. Arthemis heeft zich jaren geleden al tot doel gesteld het jeugdtheaterrepertoire op een kwalitatief hoogstaande manier te vergroten. In het gezelschap Antigone vond Arthemis een perfecte bondgenoot.

Woeste Hoogten draait om een grote, maar onmogelijke liefde tussen twee tegengestelde karakters, Cathy en Heatcliff. Cathy trouwt met Edgar, hoewel

Ensemble Leporello – Macbethbranding – € 16

14:30 – de Werft – Geel

13

MOL - Wuthering Heights is een bestseller van de Britse schrijfster Emily Brönte en heeft al talloze verfilmingen, theaterbewerkingen en songteksten (bv. van Kate Bush) opgeleverd. Het donkere, maar romantische liefdesverhaal van de ruige ‘kwaad geboren’ wandelende tijdbom Heathcliff en de beschaafde Catherine Earnshaw spreekt nog steeds tot de verbeelding van verschillende generaties.

De Nederlandse theatergroep Arthe-

D’ Irque & Fien: Oh suivant HERENTALS - Als je van circusimprovisatie en van acrobatiek houdt, dan hou je ook van D’ Irque & Fien. D’ Irque & Fien praten niet met hun publiek. Of toch wel, al praten ze niet met woorden, maar met botsballen, een stoel en een tafel. D’ Irque is de handige Harry en Fien begeleidt hem op piano.

D’ Orque en Fien oogstten het voorbije jaar al succes in Zuid-Korea, Jordanië, Canada en heel Europa.

De voorstelling vindt plaats in cc ‘t Schaliken op zaterdag 16 januari, om 19u. Tickets kosten 8 euro.

TURNHOUT - We kennen maar de helft van ons eigen land. We begrijpen Franstalig België niet goed, maar we doen ook weinig moeite. De Warande probeert daar verandering in te brengen en zet ‘Festival Bonjour’ op het getouw: een festival dat volledig in het teken staat van wat er gebeurt in Franstalig België. Bestaat er zoiets als Waalse cultuur of Waalse kunst?

En zo ja, hoe ziet die er dan uit? De Warande geeft geen pasklare oplossingen op die vragen, maar stelt een aantal groepen en artiesten van over de taalgrens voor.

Samen met Festival Bonjour opent ook een hedendaagse kunsttentoonstelling de deuren. De belangrijkse hedendaagse kunstenaars uit Franstalig België zijn vertegenwoordigd: Jacques Charlier, Jacques Lizène, Olivier Foulon, Capitaine Longchamps, Emilio Lopez Menchero, Sylvie Macias Diaz en Angel Vergara. De artiesten hebben met mekaar gemeen dat ze een grote zin voor relativering aan de dag leggen en de maatschappij op de korrel durven nemen. De tentoonstelling loopt

van 31 januari tot 23 maart en is gratis toegankelijk.

Een andere belangrijke pijler van het festival is ‘Dour’. Het Dour Festival is de Waalse tegenhanger van Rock Werchter.

Een delegatie artiesten die op Dour speel-

de, zakt af naar Turnhout: Selah Sue, Baloji, MVSC, dj Compuphonic, dj Alex Gopher en Customs uit Leuven, die door zowat alle Vlaamse kranten de hemel in werden geprezen. Beste band, beste debuut-cd, beste single... Het ging allemaal naar Customs.

Dour ligt in Turnhout op 30 januari.

Tickets kosten 12 euro.

Ook het kortfilmfestival uit Namen (Festival International du Film Francophone de Namur, kortweg Fiff) zakt af naar Turnhout. Directrice Nicole Gillet stelde een kortfilmprogramma samen van 70 minuten. De films worden vertoond op 30 januari om 21u in de schouwburg. De toegang is gratis.

Van 31 januari tot en met 20 februari wordt in tentoonstellingsruimte B van de Warande gefocust op architectuur uit Wallonië. En in de eerste week van februari vinden er in de schouwburg en de Kuub nog dans- en theatervoorstellingen plaats.

Uitgebreide info en het volledige programma vind je op www.warande.be.

Suiker — 7

Jimmenas brengt nieuw theaterstuk “Dancing Carrousel” LAAKDAL – Met hun nieuwe stuk “Dancing Carrousel” zijn Sven Ceustermans (31) en Dominique Mondelaers (33) van theatercollectief Jimmenas niet aan hun proefstuk toe. Ze gaan verder op het elan van hun drie vorige voorstellingen en brengen opnieuw een flinke dosis “volks theater met een hoog rock-’n-rollgehalte”. Al vonden wij de filmpjes op www.jimmenas. be ook wel een vrij hoog “In de gloria”-gehalte hebben…

“Helemaal mee akkoord!”, lacht Dominique wanneer we hem onze indruk voorleggen.

“Dat soort van humor is een grote inspiratiebron geweest voor mij. Vóór we met Jimmenas begonnen, speelde ik bij een amateurtheatergezelschap in Westerlo. Ik deed dat bijzonder graag, maar voelde dat mijn visie op humor afweek van wat we daar deden. En toen was daar ineens Jan Eelen met “In de gloria”… Dat sprak me veel meer aan! Daarnaast heb ik ook veel opgestoken van de manier waarop Jiskefet en Arjan Ederveen het begrip humor benaderden. (op dreef) Tussen haakjes: de meesten van onze generatiegenoten kennen Arjan Ederveen vooral van “Theo & Thea”, maar hij heeft ook een programma gemaakt dat “30 minuten” heette, waarin hij fictieve reportages bracht. Over een Hollandse boer die een Afrikaanse bosneger wilde worden bijvoorbeeld, en meer van die absurditeiten. Heel grappig! Volgens mij heeft Jan Eelen daar ook wel een beetje de mosterd gehaald. Maar goed, om nu even terug te komen op Jimmenas: ik had zelf ook wel wat ideetjes in die richting en besloot om die op papier te zetten.

– En de volgende stap bestond erin die ideeën ook echt op het podium te brengen.

Dominique: “Klopt. Ik trommelde wat maten op die zin hadden om iets met theater en muziek te doen en de trein was vertrokken.”

Sven: “Zo ben ik erbij gekomen. Ik was roadie van de band die Dominique bij zijn project wilde betrekken. Met theater was ik eigenlijk niet zozeer bezig. Ik luisterde vooral naar muziek en ging veel naar concerten.”

Dominique: “De band wilde ik er vooral bij voor de muzikale intermezzo’s. Omdat ik verschillende rollen speelde, moest ik namelijk tijd creëren om me tussen de scènes door om te kleden. De muziek was dus eigenlijk puur functioneel.” (lacht) Sven: “Maar toch, met zo’n groepje maten van Klein-Vorst -toch wel het Seattle van de Kempen- in het repetitiehok duiken: dat had wel iets, hé Dominique? Vooral omdat dat repetitiehok het voormalige funerarium van Klein-Vorst was. Beetje luguber toch wel.” (lacht) – Hoe kijken jullie nu terug op die allereerste voorstelling van Jimmenas?

Dominique: “Camping Graceland” werd alleszins erg positief onthaald. Eerlijk gezegd was dat nogal een opluchting. Ons publiek wist immers niet goed waaraan het zich moest verwachten. Zelfs mijn eigen vriendin had zo haar twijfels over waar wij nu precies mee bezig waren. Ze durfde familie en vrienden pas uitnodigen na de première, toen ze gezien had dat het eigenlijk wel best oké was wat we deden.” (lacht) Sven: “Onze aanpak was destijds nogal tijdrovend. In de aanloop naar die eerste repetitieperiode bezorgde Dominique mij zowat elke week een update van het scenario. Intussen werken we gelukkig wat efficiënter.”

Dominique: “We zijn op alle vlakken wat professioneler geworden, of laten we zeggen minder amateuristisch. Vanaf onze tweede voorstelling “Brussel 1” zijn we ons ook meer gaan richten op het medium film.

Gaandeweg heeft de muziek in onze stukken plaats moeten ruimen voor film. Aanvankelijk kwamen die korte filmpjes ook van pas om de “omkleedmomenten” te overbruggen, maar daarna gebruikten we ze steeds vaker om het verhaal aan te vullen. Die muzikale

8 — Januari 2010

intermezzo’s deden de narratieve structuur van de voorstelling stilvallen. Met film kan je het verhaal gewoon verder laten doorlopen.”

– Voor de film die bij de nieuwe voorstelling hoort, hebben jullie een bekende actrice ingeschakeld, en zelfs eentje met een indrukwekkend palmares: Karlijn Sileghem! Hoe moeilijk was het om haar te strikken?

Dominique: “Dat viel wel mee, hoor. Na een mailtje en een telefoongesprek was dat geregeld. Voor die rol zochten we een schoon madam met levenservaring; iemand die niet piepjong meer is, maar er nog wel heel goed uitziet. Maaike Cafmeyer en Alice Reys hadden we ook in gedachten, maar het is dus Karlijn geworden.”

Sven: “En ze heeft dat fantastisch goed gedaan. Voor alle duidelijkheid: het was er ons

zocht hebben tijdens de voorbereidingen van “Texanië” zullen ons nog lang heugen.

In Centennial City in Peer werden we rondgeleid door een kereltje van een jaar of zestien, dat echt hélemaal in de ban was van die cowboywereld. Op het beangstigende af zelfs.”

Dominique: “We zijn toen ook op bezoek geweest bij een man in Paal die slangen en reptielen verkocht. Hij was zo blij met onze aandacht dat hij prompt voorstelde om hem te vergezellen naar Koblenz om te gaan kijken naar een of andere zeldzame anaconda die honden opat. Dat hebben we toch maar beleefd geweigerd.” (lacht) Sven: “Zulke ontmoetingen weken wel iets los, hoor. Je houdt het niet voor mogelijk met wat voor gekke toestanden sommige mensen zich bezighouden. Dan besef je plots: wat we ook doen op podium, het is er nooit óver, want de realiteit overtreft de fictie. Vaker dan je denkt.”

– “Dancing Carrousel” gaat over een dansgelegenheid voor zestigplussers. Ook daarvoor hebben jullie aan prospectie gedaan.

Hoe groot was de drempel om, als prille dertigers, in zo’n dancing binnen te stappen?

Sven: “Wel, ik moet toegeven: de eerste keer dat we gingen flyeren in dancing Heideroos-

personage, zo vertelde ze ons achteraf. Ze had niet door dat dat nu nét het personage was dat we op haar gebaseerd hadden.”

Sven: “Weet je, onze humor is nooit gratuit.

Wij dompelen ons onder in die subculturen omdat we theater willen maken over menselijke relaties. Onze personages mogen geen karikaturen worden. Wanneer wij het hebben over oudjes die op het laatste ritje van de carrousel van het leven zitten, dan doen we dat niet om daar een sociologische schets van te maken maar gewoon omdat die wereld ver van ons afstaat, maar tegelijkertijd toch ook heel herkenbaar is.”

Dominique: “De herkenbaarheid is volgens mij een van de sterke punten van Jimmenas.

Ik vind het belangrijk om de authenticiteit te behouden. Dat is wat de mensen aanspreekt.

Je ziet die trend bijvoorbeeld ook bevestigd worden in de Vlaamse film en televisie. Kijk, ik heb daar zo’n theorietje over. (komt weer aardig op dreef) Waarom waren Belgische films tot voor enkele jaren zo weinig populair in het buitenland, denk je? Simpel: omdat ze niet authentiek genoeg waren. Als je per se iets wil maken waar “voor ieder wat wils” in zit, iets dat zogezegd universeel is, creëer je het omgekeerde effect: dan herkent niemand zich erin. Nu zie je dat films en se-

“ ” Wij duiken graag onder in bizarre subculturen

niet om te doen om gewoon maar een BV in onze film te hebben. Dat zou een beetje stom zijn. We wilden echt een goede actrice, die het geheel mee naar een hoger niveau zou kunnen tillen.”

Dominique: “Ook wat het scenario betreft, heb ik me laten adviseren door een professional. Michel Vanhove, die tot het creatieve team van Woestijnvis behoort, heeft ons feedback gegeven. Zijn commentaar heeft ervoor gezorgd dat we een drastische wijziging hebben doorgevoerd in het scenario.

Voor het eerst in de geschiedenis van Jimmenas zijn we overgeschakeld van monoloog naar dialoog. Wat dus ook impliceerde dat ik plots op zoek moest naar een tegenspeler.”

– Voelde Sven zich niet geroepen?

Sven: “Hoegenaamd niet. Ik gedij veel beter achter de schermen. Productie, regie en praktische zaken: laat dat maar aan mij over.”

Cowboydorpen en anaconda’s – Jullie gaan in jullie voorstellingen steeds op zoek naar subculturen in het Vlaamse landschap. “Camping Graceland” speelde zich af op een camping, “Brussel 1” in een volks café, en “Texanië” in een cowboydorp.

Vanwaar de interesse voor die gesloten gemeenschappen?

Dominique: “Ja, dat soort van subculturen vormt gewoon een heel dankbaar onderwerp om over te schrijven. We zijn daar ook telkens prospectie gaan doen, en ik kan je vertellen: dan gaat er een wereld voor je open, hoor. De inspiratie dient zich vanzelf aan.”

Sven: “Vooral de cowboydorpen die we be-

je hebben we toch een minuut of tien op de parking staan draaien vooraleer we voldoende moed verzameld hadden om binnen te gaan. (lacht) Maar we hadden nu eenmaal figuranten nodig voor onze film. We moésten dus die drempel wel over. Uiteindelijk liep dat allemaal wel los, hoor. Na de derde keer flyeren begonnen ze ons te herkennen en kwamen er al een paar enthousiast melden dat ze zeker zouden komen. En dat hebben ze ook gedaan. Zonder morren hebben die mensen gratis en voor niets ettelijke dagen op onze filmset doorgebracht. Zelfs toen we hen meetroonden naar Plopsaland om hen daar op een echte carrousel te zetten, bleven ze enthousiast.”

Dominique: “En nu zijn al die oudjes vrienden van ons geworden op Facebook!” (lacht) – Straks gaat de zaal nog vol gepensioneerden zitten. Zijn jullie overigens niet bang van hun reacties? Per slot van rekening lachen jullie toch een beetje met hun leefwereld, niet?

Dominique: “Youp Van ’t Hek zei ooit dat de mensen die hij op de korrel nam nooit zichzelf, maar altijd iemand anders herkenden in zijn beschrijvingen Iets soortgelijks maakten wij ook al mee. Toen we “Brussel 1” maakten, zijn we een paar keer langsgegaan in café Plat Dak, een typische volkse kroeg hier in het dorp. Wanneer we hoorden dat die stamgasten allemaal zouden komen kijken naar de voorstelling, kregen wij het even lichtjes benauwd. Zouden ze zich niet beledigd voelen? Helemaal niet, zo bleek. Ze hadden zich rot geamuseerd. De cafébazin had zich een kriek gelachen met een bepaald

ries die zich in een specifieke regio afspelen, ook in het buitenland prijzen vergaren. “De Helaasheid der Dingen” bijvoorbeeld, “Aanrijding in Moskou” of “Van vlees en bloed”…

In al die verhalen blijft men trouw aan de taal en de eigenheid van de streek waarin ze zich afspelen. Daarom vind ik die hele discussie over het gebruik van de zogenaamde tussentaal in films en op tv ook zo overbodig.

Het is toch helemaal niet erg dat er geen AN gesproken wordt? Wij spreken ook altijd Kempens dialect in onze voorstellingen, omdat dat onze personages zoveel levensechter maakt. Allee, stel je voor dat de personages in “Matroesjka’s” AN zouden spreken: dat zou toch als een tang op een varken sluiten.

Die Antwerpse tongval hoort nu eenmaal bij dat milieu.”

– Het woord “Jimmenas” klinkt ook heel erg Kempens, vind ik. Zit er een verhaal achter?

Dominique: “We vonden dat gewoon een heel grappig woord. Mijn grootvader gebruikte dat vroeger vaak. Ik denk dat ik het van hem heb opgevangen. Hij kon bijvoorbeeld zoiets zeggen als “wat staat dieje daar te jimmenassen?”. Wat dat jimmenassen dan precies betekende, daar had je het raden naar. Maar dat maakt het net zo leuk. Het is zoals het werkwoord “smurfen”: je kan het eigenlijk overal op toepassen.

– Welaan dan, voor ons is het tijd geworden om maar weer eens huiswaarts te jimmenassen. Bedankt voor het gesprek!

Voor speeldata, info en tickets: kijk op www. jimmenas.be.

Tekst: Floor Deckx Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 9

expo bonjour

Marcel Haccuria

TURNHOUT - In cultuurhuis de Warande zijn nog restanten van het stripfestival te vinden dat er half december plaatsvond. De tentoonstelling over ‘Urbanus’, de strip van Urbanus en Willy Linthout, loopt nog tot en met 10 januari. De expo laat ook ander werk van Linthout en Urbanus zien. Bijzondere aandacht gaat ook naar de autobiografische striproman ‘Het jaar van de olifant’, van Willy Linthout.

Te bezoeken van dinsdag tot en met vrijdag van 14 tot 18u en op zaterdag en zondag van 10 tot 18u. De toegang is gratis.

Roger Oeyen: impressies

MOL - Het is tien jaar geleden dat Roger Oeyen nog tentoonstelde in ‘t Getouw en dus was het hoog tijd om hem nog eens uit te nodigen. Oeyen is in het wereldje van de Vlaamse kunstfotografen een bekende naam. In de exporuimte van ‘t Getouw laat hij zien dat dat geen toeval is. Een vijftigtal foto’s van Roger Oeyen zullen worden getoond. Oeyen fotografeert in kleur en probeert een intieme sfeer aan zijn foto’s mee te geven. Vaak fotografeert hij steegjes en landschappen. De fraaie stillevens barsten van de schoonheid en nodigen uit tot bezinning en verinnerlijking.

De expo loopt van 2 januari tot en met 17 januari in ‘t Getouw in Mol.

MOL - Nog tot eind januari stelt de Lommelse kunstenaar Marcel Haccuria zijn werken tentoon in “De Kunsthoek”, gelegen op de hoek van de Jacob Smitslaan en de Collegestraat te Mol. Marcel Haccuria is glaskunstenaar. Hij maakt zowel twee- als driemensioneel werk in glas, maar soms ook in steen en metaal. Het resultaat is een spel van licht, glas, doorzichtigheid, spiegeling en weerspiegeling. Zowel het object als de omgeving hebben een invloed op het uiteindelijke resultaat. Daarom alleen al is de kunst van Haccuria altijd anders.

Marcel Haccuria beheerst alle technieken van het blazen tot het gieten. Hij is een gewaardeerd begeleider in de ateliers van “Het Glazen Huis”, het Vlaamse centrum voor hedendaagse glaskunst te Lommel. Hij stelde meermaals tentoon in Vlaanderen en Nederland. Naast de getoonde kleinere creaties maakt hij ook grote buitenbeelden.

Linthout & Urbanus

Reinhilde Van Grieken

HERENTALS - Keramiekkunstenares Reinhilde Van Grieken stelt van zaterdag 9 tot en met zondag 31 januari tentoon in Kasteel Le Paige in Herentals. Van Grieken is een veelzijdig kunstenares die uitblinkt in diversiteit. Ze werkt graag met voor de hand liggende materialen als klei en porselein, maar ze gaat daar op een onorthodoxe manier mee aan de slag. Zo creëert zij kunstwerken die ietwat vreemd aandoen en uitnodigen om ontdekt te worden. De werken willen ‘beleefd’ worden en eisen enige vorm van interactie.

Kasteel Le Paige is open van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17u.

De toegang is gratis.

Olense Kartoenale

Dassen en tassen

OLEN - De 21ste editie van de Olense Kartoenale zit erop, maar een selectie van de werken is nog wel te bezichtigen in het gemeentehuis van Olen. De tentoonstelling loopt nog tot 22 januari en kan bezichtigd worden tijdens de openingsuren van het gemeentehuis. De winnende tekening kwam dit jaar van de hand van Ba Bilig uit Mongolië. De tweede en de derde prijs gingen respectievelijk naar een Oekraïner en een Roemeen. Luc Vernimmen uit Antwerpen behaalde de vierde prijs en Tony Tasco uit Hasselt de vijfde.

De prijs van de provincie Antwerpen ging naar Stevaan Provijn uit Sint-Martens-Latem en de prijs van Amnesty International naar Paul Verschaeren uit Aartselaar. De winnende werken maken deel uit van de tentoonstelling.

OUD-TURNHOUT - In het Hofke van Chantraine, Kerkstraat 46 in Oud-Turnhout, loopt tijdens de jaarwisseling een erg speciale en feestelijke tentoonstelling: “Tassen en dassen”: origineel, kunstzinnig en leerrijk tegelijk.

Tassen zijn al lang veel meer dan draagbare voorwerpen om er dingen in op te bergen. Er gaat een onweerstaanbare fascinatie van uit. De tas is sinds mensenheugenis een zichtbare getuige van de welvaart, de status en de originaliteit van de bezitter. En aangezien iedereen voor allerlei gelegenheden zo’n handig ding nodig heeft, werd het al snel een geliefd object voor ontwerpers en bedenkers van modegrillen. Tassen getuigen niet alleen van de heersende stijlen, maar tonen ook hoe de meest diverse materialen worden gebruikt: leder, kunststof, textiel, natuurmaterialen, ...

Voor dassen geldt in grote lijnen hetzelfde. Ze kunnen klassiek zijn, uitbundig, exo-

Lief Vleugels & Jef Blancke: Ingrid Vandenbergh MOL - Van 9 januari tot en met 28 maart worden in het Parochiecentrum van Mol (Kapellestraat 90 in Ginderbuiten) werken tentoongesteld van Ingrid Vandenbergh.

Ingrid Vandenberg schildert in acryl, olieverf en aquarel. Ze is autodidact.

Haar schilderijen tonen een sterke aantrekkingskracht voor kleuren. Die kleuren gebruikt ze meestal in experimentele combinaties. Vandenbergh werkt impulsief, gevoelsmatig, krachtig en eigenzinnig. Haar werken zijn heel persoonlijk. Ze zijn doorweven van momentopnames. Als je de code kent, lees je ze als een dagboek, want elk werk verbergt een achterliggend verhaal.

De tentoonstelling is te bezoeken op zondag van 10 tot 12u en op maandag van 19 tot 20u. Groepen van minstens vijf personen kunnen een bezoek op afspraak vragen op het nummer 014 31 88 29.

‘Mensen’

HERENTALS - Lief Vleugels en Jef Blancke gaven in 2008 het boek ‘Mensen’ uit. De expressionistische schilderijen van Antwerpenaar Jef Blancke vormden de inspiratiebron voor de gedichten die Lief Vleugels uit Herentals erbij schreef.

De bibliotheek van Herentals, in de Gildelaan, brengt van zaterdag 16 januari tot en met zondag 7 februari een expo over ‘Mensen’. De tentoonstelling wordt op dinsdag 26 januari geopend met een nocturne ‘Vleugels en Vlerken’.

‘Vleugels en Vlerken’ brengt werk van Lief Vleugels op verschillende manieren. De teksten van Vleugels worden voorgedragen én gezongen. De stad Herentals zorgt voor een drankje. Op voorhand inschrijven (bij cc ‘t Schaliken) is wel nodig, want de plaatsen zijn beperkt.

Het verdriet van Turnhout TURNHOUT - Het stripfestival is gedaan, maar de tentoonstelling ‘Het verdriet van Turnhout’ van stadstekenaar Serge Baeken loopt nog tot en met 31 januari in het Nationaal Museum van de Speelkaart (Druivenstraat 18 in Turnhout). Centraal in ‘Het verdriet van Turnhout’ staat de papierstaking van 1910. Baeken werkte in december aan een muurgrote tekening met 250 stakers. Het werk is nog de hele maand januari te bezichtigen in het museum.

Gesloten op maandag en op de feestdagen 25 en 26 december en 1 en 2 januari. Open van dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot 17u en op zondag van 11 tot 17u. De toegang bedraagt 2,50 euro.

Als je 3,50 euro betaalt, krijg je er een exclusieve stok kaarten bovenop.

10 — Januari 2010

Feestelijke expo in ‘t Hofke van Chantraine:

tisch of onopvallend. Er is een das voor elke stemming. Een das kan alle omstandigheden en emoties aan. Soms hebben dassen ook een functie: zo kunnen ze publiciteit dragen of een teken zijn van verbondenheid aan een club. Dassen kunnen net als tassen iets vertellen over de sociale status van de drager.

In de expo in ‘t Hofke worden dassen en tassen van 1850 tot heden getoond. U ziet de lievelingsdassen van Belgische premiers, een grote greep uit de buitengewone dassenverzameling van Herman De Croo, tassen van gerenommeerde hedendaagse ontwerpers, ...

De expo loopt van 12 december tot en met 17 januari. Er zijn workshops ‘dassen knopen’ (in samenwerking met Cravate d’ Anvers) en er worden activiteiten en een wedstrijd ‘Ontwerp je eigen das’ georganiseerd voor kinderen.

Alle info op het nummer 014 47 94 94.

Bosschaert in de bib

TURNHOUT - Een van de hoogtepunten van het stripfestival is de tentoonstelling van Jan Bosschaert in de bibliotheek van de Warande. De expo toont werk van de ex-winnaar van de Bronzen Adhemar. Bij het grote publiek is Bosschaert het best bekend van de strips ‘Sam’, ‘De geverniste vernepelingskes’, ‘Jaguar’ en ‘Pest in ‘t paleis’. Bosschaert is daarnaast ook illustrator van jeugd- en kinderboeken en ontwerper van talloze affiches.

De expo loopt nog tot 31 januari. De toegang is gratis.

Milo Manara met vertraging

TURNHOUT - Ook helden worden ziek. De Italiaanse stripmaker Milo Manara werd geveld door griep en kon niet aanwezig zijn op het stripfestival dat in december in de Warande plaatsvond. Milo Manara verontschuldigde zich bij de organisatie en beloofde meteen naar Turnhout af te zakken op 9 en 10 januari. Hij zal met andere woorden aanwezig zijn tijdens de twee laatste dagen dat zijn tentoonstelling loopt. Milo Manara staat die dagen ter beschikking van zijn fans en zal signeersessies geven.

God of doctoor?

GEEL - In het Gasthuismuseum SintDimpna in Geel loopt nog tot 31 maart volgend jaar de tentoonstelling ‘God of doctoor’. De expo schetst de evolutie van de geneeskunde in Geel.

De tentoonstelling werpt een licht op de vraag die de zieke mens zich altijd al gesteld heeft: God of doctoor? Tot ongeveer 1800 moest hij het stellen met huis- en tuinmiddeltjes, met bijgeloof, met veel gezwets en met de feitelijke onmacht van “doctoors”, chirurgijnen en kwakzalvers allerhande.

En wat doe je op zulke momenten als je ziek bent? Je laat de zogenaamde wetenschap voor wat ze is en je legt al je hoop in de handen van God. Want die brengt verlichting, troost en hoop.

Het Gasthuismuseum is open van dinsdag tot en met vrijdag, en ook op zondag, van 14 tot 17u. Het museum ligt aan de Gasthuisstraat 1 in Geel. De toegang bedraagt 3 euro per persoon.

Kinderen betalen maar de helft.

Suiker — 11

Floor Deckx

Intuïtie versus oriëntatie Of ik het zag zitten om één keer per week naar het Brusselse af te zakken? Welja. Een mens moet toch iets over hebben voor die nieuwe, veelbelovende job, nietwaar. Eens per week de files trotseren? Zolang ik dat ’s morgens maar in het gezelschap van Lisbeth Imbo mag doen, en ik ’s avonds maar kan luisteren naar de welluidende huig-r van Koen Fillet, vind ik dat allemaal geen probleem.

Vol goede moed stapte ik die maandagochtend in de auto. De route kende ik al. Ik had ze alleen nog nooit tijdens de spits gevolgd.

Dat ik op de ring rond Antwerpen zou moeten aanschuiven, had ik ingecalculeerd. Hetzelfde voor de Brusselse ring. Maar dat je ’s morgens op de E19 al vanaf Mechelen-Zuid moet beginnen aanschuiven? Neen, daarmee had ik geen rekening gehouden.

“Je kan in het vervolg beter de A12 nemen”, zo raadde mijn vriend me aan. Ik durfde nauwelijks toe te geven dat ik dat die ochtend ook wel had vermoed, maar dat ik toch de E19 genomen had. Gewoon omdat dat nu eenmaal de enige route was die ik goed kende. Ik wist namelijk niet wáár ik precies op de Brusselse ring zou uitkomen wanneer ik de A12 zou nemen, en ik vreesde dus de gevolgen van die onwetendheid. Ik doe namelijk rare dingen wanneer ik me op onbekende wegen bevind.

Meestal vertrouw ik dan blindelings op mijn intuïtie. Ik sla bijvoorbeeld linksaf, omdat dat op dat moment “aanvoelt” als de juiste richting. Of ik volg de wegwijzers van plaatsnamen die me bekend in de oren klinken, omdat het “hier toch ergens in de buurt moet zijn”.

Hei, ik kan het toch ook niet helpen dat ik geboren ben zonder oriëntatievermogen?

Natuurlijk ben ik er niet trots op dat ik het verschil niet snap tussen de Kleine Binnenring en de Grote Buitenring. Zelfs na de lovenswaardige poging van mijn vriend om me dat principe uit te leggen, met Googlemaps erbij, bleef de openbaring uit. Dat ging ongeveer als volgt: - “Kijk Floor, afhankelijk van waar je in Brussel of omgeving moet zijn, volg je een bepaalde richting op de Brusselse ring.”

12 — Januari 2010

- “Weet ik. Wanneer ik in Lennik moet zijn, rijd ik eerst richting Gent E40, en daarna terug richting Bergen-Charleroi E19. Dat heb je mij zo geleerd.”

- “Oké, maar weet je ook waarom dat zo is?”

- “…”

- “Niet dus.”

- “Ja zeg, kijk niet zo beschuldigend. Ik heb de kaart van België niet in mijn hoofd opgeslagen, zoals jij. Hoe kan ik nu weten welke richting ik uit moet op de ring? Laat staan of ik me op de binnen- dan wel op de buitenring bevind?”

- “Tja… je moet dat gewoon snappen. Zoals je vroeger bij wiskunde moest snappen waarom je een bepaalde formule moest toepassen.”

Aha. Wiskunde. Toen hij dat woord uitgesproken had, wist ik dat ik het toch nooit zou begrijpen. Net zoals ik wiskunde nooit ofte nooit heb begrepen, zal ik ook dat hele verkeersgedoe nooit begrijpen. Mijn brein is gewoonweg niet in staat om dat te vatten, hoe hard ik ook mijn best doe. En geloof me: ik heb het geprobeerd. Dan zat ik daar in de wiskundeles goed op te letten. Mijn hoofd te breken over waarom twee keer x gelijk was aan de vierkantswortel van y in het kwadraat.

Na een halfuur wist ik meestal nog steeds het antwoord niet. In plaats van zich aan mij te openbaren, deden die x’en en y’tjes niets anders dan dansen voor mijn ogen. Ten einde raad gaf ik het dan maar op. En op het examen deed ik maar wat. Vertrouwen op mijn intuïtie, omdat dat het enige was wat me nog restte. Net zoals ik nu op de baan soms noodgedwongen moet vertrouwen op mijn intuïtie.

Mijn vriend begreep niets van mijn tirade over dat gebrek aan een wiskunde- en oriëntatieknobbel, en hoe ik daar zelf echt niks aan kon doen. Ik zag het aan de blik in zijn ogen.

Hij dacht dat ik lui was en dat ik het gewoon niet wílde begrijpen. Maar ik wist wel beter.

Mijn brein wil gewoon niet mee op dat gebied.

Zelf heb ik me daar al lang bij neergelegd. Nu de rest van de wereld nog.

jazz

Kort

All that

Blaute & Melaerts

RIJKEVORSEL - Jean Blaute en Eric Melaerts zijn twee muzikale boezemvrienden. Ze hebben ook heel wat gemeen. Ze zijn geen van beiden frontman in een populaire groep, al hebben ze daar zeker wel de klasse en de uitstraling voor. Ze zijn wel veelgevraagde studio- en livemuzikanten en bovendien zijn ze ook beiden producers. Om een lang verhaal kort te maken: ze hebben genoeg om over te praten als ze samen een avondje van huis zijn. En dus toeren ze graag samen.

Op 9 januari spelen ze in zaal De Singer in Rijkevorsel. Ze brengen een hommage aan hun muzikale helden, van jazz tot pop en bossanova. De toegang bedraagt 16 euro. Het concert begint om 21u.

De Warande pakt uit: Randy Newman en Joan Armatrading TURNHOUT - Cultuurhuis de Warande pakt uit met twee grote namen. Joan Armatrading en Randy Newman, twee singer-songwriters met wereldfaam, werden vastgelegd.

Beide artiesten waren dertig en veertig jaar geleden al razend populair en hebben nog niets aan klasse ingeboet. Joan Armatrading verwierf bekendheid met klassiekers als ‘Love and affection’, ‘Drop the pilot’, ‘Willow’, ‘Rosie’, ‘I’m lucky’, Me myself i’, ‘I love it when you call me names’, ‘Bottom to the top’ en ‘All the way from America’.

Ze schrijft en speelt nog steeds muziek. In maart zal haar nieuwe album verschijnen.

Randy Newman scoorde in de jaren 60 al hits. Hij is zonder twijfel een van de beste songschrijvers van de laatste eeuw en wordt niet voor niets de ‘Bob Dylan op piano’ genoemd. Maar de teksten van Newman zijn nog veel scher-

per en cynischer dan die van Dylan. Een mooi voorbeeld daarvan is de antiracismesong ‘Short people’. De nummers van Randy Newman werden vooral in versies van andere artiesten bekend. Joe Cocker scoorde met ‘You can leave your hat on’, Three Dog Night deed de kassa rinkelen met ‘Mama told me not to come’, The Blues Brothers gingen lopen met ‘Guilty’.

Van hemzélf kennen we vooral ‘Rider in the rain’, ‘It’s money that matters’ en ‘It’s lonely at the top’ . Newman ging zich steeds meer toeleggen op filmmuziek en was ook daarmee erg succesvol. Hij werd zes keer genomineerd voor een Golden Globe en twaalf keer voor een Grammy, die hij ook vier keer won.

Randy Newman concerteert op donderdag 13 mei, Joan Armatrading komt op woensdag 26 mei langs. Kaarten kosten respectievelijk 39 en 31 euro.

Tutu Puoane

Quartet

Ticketverkoop ‘Storm op komst’ start TURNHOUT - Kinderkunstenfestival ‘Storm op komst’ zal voortaan niet meer tweejaarlijks maar jaarlijks plaatsvinden.

Bij de eerstvolgende editie, in maart 2010, zal het centrale thema ‘Ik woon hier’ zijn.

De eerste namen zijn al gekend, en ze zijn bepaald indrukwekkend. Zo zal ‘La maison’ te zien zijn, een Franse dansvoorstelling die geïnspireerd is op het werk van filmmaker Jacques Tati. Er komt ook een

fonkelnieuwe voorstelling met Turnhoutse kleuters en een architectuuratelier voor iedereen vanaf 4 jaar.

Het festival zal plaatsvinden van 19 tot 23 maart, maar vanaf 19 januari kan u al van voorsmaakjes genieten. Vanaf dan is de nieuwe website www.stormopkomst.be actief. Tegelijk start dan ook de ticketverkoop. Wees er snel bij, want sommige evenementen zullen snel uitverkocht zijn.

Neem NU een abonnement op Suiker is gratis verkrijgbaar in de 27 gemeentes van het arrondissement Turnhout. Je vindt het in handelszaken, stations, ziekenhuizen, bibliotheken en cultuurcentra. Je kan er niet naast kijken. Of toch … want als je tegenslag hebt, is de stapel Suikers al weg voor je er passeert.

Geen nood, je kan je abonneren!

Voor het ronde bedrag van 20

euro krijg je Suiker een jaar lang (11 edities) in je brievenbus. Zo ben je zeker dat je je favoriete cultuurmagazine nooit zal missen.

Schrijf 20 euro over op rekeningnummer 068-889066257 van GCV Procart, Otterstraat 8 bus 2, 2300 Turnhout, en je krijgt de volgende 11 Suikers toegestuurd. Vermeld duidelijk je naam en adres, zodat er bij de verzending niets kan misgaan.

RIJKEVORSEL - Tutu Puoane is een zangeres die geboren werd in een township van Pretoria, Zuid-Afrika. In 2002 kwam ze voor het eerst naar België. Ze werkte er een reeks concerten af en verbaasde vriend en vijand met haar zeer warme stem. Ze werd meteen ‘ontdekt’ en mocht de hoofdrol spelen in de show ‘Goddam’, die een eerbetoon was aan Nina Simone.

Daarna oogstte Tutu Puoane ook veel succes met haar programma over Billie Holiday. Maar Tutu Puoane kan veel meer dan covers zingen en andere artiesten eren.

Ze heeft twee cd’s gemaakt. ‘Quit now’ verscheen in 2009. De cd lijkt wel helemaal in jazz en soul gedrenkt. Vijf nummers van die cd werden geschreven door Tutu’s man, Ewout Pierreux. Hij maakt deel uit van de vaste begeleidingsband van Tutu en zal ook in Rijkevorsel aanwezig zijn. Verder wordt Tutu Puoane nog versterkt door de ijzersterke ritmesectie van Groove Thing.

Het Tutu Puoane Quartet speelt op vrijdag 29 januari om 20.30u in zaal De Singer in Rijkevorsel. De Singer ligt in de Bavelstraat 35. Kaarten kosten 12 euro aan de kassa.

Mid West Quartet Michael Moore BAARLE-NASSAU - “Naar Michael Moore kan je eindeloos luisteren. Hij verveelt nooit en verrast altijd. Hij heeft niet eens een programma nodig. Geef hem carte blanche en laat hem zijn zin doen, en je beleeft een geweldige avond.” Jazzcritici zijn altijd even lovend over klarinettist en saxofonist Michael Moore. Michael Moore voelt zich, hoewel hij in de Verenigde Staten geboren is, als jazzmuzikant helemaal thuis in West-Europa. Zijn uitvalsbasis is Nederland, maar ook in België heeft het genie een trouwe schare fans. Acteur Josse De Pauw is er daar bijvoorbeeld eentje van.

Michael Moore is van oorsprong dus Amerikaan. Hij werd geboren in 1954 in Eureka, een niet zo groot havenstadje in Californië. Moore kreeg klarinetlessen van zijn vader en schuimde op zijn zeventiende de plaatselijke jazzclubs al af. Hij ging studeren aan het New Engeland Conservatory in Boston. Hij was amper 20 jaar toen hij naar Europa kwam. Het leven in het ‘oude continent’ sprak hem meer aan dan dat in de States. Michael Moore bleef plakken in Europa. Als lid van de begeleidingsgroep van het theatergezelschap The Salt Lake Mime Troupe toerde hij door Europa. Vooral het vrije Nederland trok hem wel aan.

Hij speelde vaak als straatmuzikant. Soms ging hij op tournee met zijn broer Gregg en met slagwerker Michael Vatcher, die beiden ook in de begeleidingsgroep van het theatergezelschap hadden gezeten. Michael Moore bleef zich als jazzmuzikant ook interesseren voor toneel. Hij schreef de muziek voor heel wat dans- en theaterstukken.

Voor zijn bijdrage aan de Nederlandse jazz en de geïmproviseerde muziek ontving Michael Moore in 1986 de ‘Boy Edgar Prijs’.

Moore is nog steeds een muzikale duizendpoot die het liefst tien dingen tegelijk doet.

Zo maakt hij deel uit van het Maarten Altena Ensemble, van het Guus Janssen Orkest, van het ICP orkest, van Trio Clusone en van het Trio Moore, Delius en Wierbos, van The Persons en van Available Jelly. Als u een muzikant kent die in nog meer bands speelt, mag u het nu zeggen.

Michael Moore komt op zaterdag 16 januari naar PlusEtage in Baarle-Nassau. Hij brengt muzikanten Harmen Fraanje (piano), Clemens van der Veen (bas) en Michael Vatcher (drums) mee.

Het concert begint om 21u. Kaarten kosten 10 euro. PlusEtage ligt in de Pastoor De Katerstraat 5 in Baarle-Nassau.

MOL - Niets is wat het lijkt. Zo kan het gebeuren dat een jazzensemble dat zichzelf Mid West Quartet noemt afkomstig is uit Polen. Poolse jazz: het zal bij velen de wenkbrauwen doen fronsen, maar vergis je niet. Mid West Quartet won vorig jaar op overtuigende wijze de prestigieuze dertigste editie van Jazz Hoeilaart. En meer: terwijl de groep er de eerste prijs wegkaapte, won saxofonist Krzysstof Urbanski ook nog eens de prijs voor de beste solist. In Polen is Mid West Quartet al lang een grote naam, maar nu lijkt het combo ook op de rand van een internationale doorbraak te staan.

Zaal Ootello heeft de eer het Poolse kwartet te mogen verwelkomen. De namen van de groepsleden zullen we je onthouden.

Maar om je toch een idee te geven van wat je te wachten staat, is het goed om te weten dat de bezetting klassiek is (sax, contrabas, piano, drums). De manier van spelen en performen is weliswaar veel minder klassiek. De bandleden gaan vaak in interactie met mekaar en schuwen ook de humor niet.

Ze serveren met andere woorden erg hoogstaande jazz waarmee ook nog gelachen mag worden.

De Nolf, Sheppard, Pallemaerts GEEL - Het leuke aan jazzmuzikanten is dat ze helemaal geen moeite doen om een groepsnaam te verzinnen. Zo heet de groep van Andy Sheppard, Bart De Nolf en Dré Pallemaerts gewoon ‘Sheppard, De Nolf en Pallemaerts’. En een andere volgorde is ook goed. Who gives a damn, het is de muziek waar het om gaat.

De Nolf en Sheppard leerden elkaar kennen toen ze samen in het sextet van de Franse ster Jean-Marie Machado speelden. In België is De Nolf al jaren gekend als contrabassist in het kwartet van Toots Thielemans. Dré Pallemaerts is dan weer een meesterdrummer die internationale lof oogst met zijn invloedrijke Pan Harmonie Band. En Andy Sheppard is een Brits genie in zijn zuiverste vorm. Hij hoorde John Coltrane spelen, kocht een saxofoon en speelde enkele weken later al in een gerenommeerd jazzkwartet. Als je echt overloopt van talent kan carrière maken inderdaad zo simpel zijn. Af en toe verliet Sheppard ook het jazzpad, bijvoorbeeld om platen op te nemen met Elvis Costello, ook al niet de eerste de beste.

Op vrijdag 29 januari concerteert Mid West Quartet in Zaal Ootello, Ezaart 162 in Mol. Het optreden begint om 21u. Kaarten kosten 9 euro.

De Nolf, Sheppard en Pallemaerts concerteren op maandag 11 januari om 20.15u in de Halle op de Markt in Geel. Kaarten kosten 9 euro.

Suiker — 13

“

Jan Stevens , netmanager Can-

vas en medeoprichter Meerhouts kunstenaarscollectief Tarmac MEERHOUT - Volgens Knack veroorzaakte hij op Canvas een aardbeving. De naschokken zijn tot in Meerhout -waar hij al zijn leven lang woont- voelbaar. In het dorp rukte hij als medeoprichter van het kunstenaarscollectief Tarmac de heimatkunst uit de purperen hei. Het is duidelijk: als Jan Stevens (42), de netmanager van Canvas, ergens zijn zinnen op zet, brengt dat leven in de brouwerij.

De mediacarrière van Jan Stevens begon goed tien jaar geleden met het VRT-programma ‘Groeten uit Leut’. Nadien werkte hij als redacteur of eindredacteur voor diverse productiehuizen aan spraakmakende programma’s als ‘Bracke & Crabbé’ en ‘Zalm voor Corleone’. Drie jaar geleden werd hij netmanager van Canvas. Ondertussen vond hij nog de tijd om met een paar brothers in art uit Meerhout het kunstenaarscollectief Tarmac op te richten, gehuisvest in een prachtig pand aan het Pastoor Van Haechtplein. Voor ons interview stelde Stevens één voorwaarde: Tarmac en Canvas zijn en blijven voor hem twee gescheiden werelden.

We zochten naar een strategie om ze toch te laten samensmelten en legden hem simpelweg het woord ‘meerwaarde’ in de mond.

De rest kwam vanzelf.

– Je moet je toch even voorstellen. Ik vermoed dat maar weinigen weten dat de netmanager van Canvas geboren en getogen is in Meerhout. Bovendien pendel je ook nog elke dag tussen Brussel en Meerhout.

Ik heb altijd in Meerhout gewoond, maar ben er in de jaren negentig wel een hele poos weg geweest: ik schat alles samen zo’n 10 jaar. Voor ik in de media terechtkwam, heb ik voor Artsen Zonder Grenzen een lange reeks buitenlandse missies gecoördineerd. Ik heb pol en soc en sociale en culturele antropologie gestudeerd. Die job was een perfecte combinatie van avontuur en sociaal engagement.

– Je was een linkse jongen?

Ik was niet rechts, in zekere mate vrijgevochten en sociaal geëngageerd. Ook in Meerhout ben ik altijd lid geweest van de KSJ. Maar een engagement voor een jeugdbeweging bestaat toch in hoofdzaak uit ‘amusement en vertier’. We voelden ons in die tijd zo’n beetje anarchisten. We amuseerden ons een breuk en lazen ondertussen Bakoenin. Ik heb zelfs mijn thesis in het middelbaar geschreven over het huidige anarchisme in België, in zoverre dat dat al zou bestaan hebben … We gingen dan heel serieuze interviews afnemen met de Kruithofs van deze wereld. Zeer plezant.

– Na je humaniora ben je Leuven onveilig gaan maken. Naar verluidt was je een bon vivant en kon je je een liederlijk leven veroorloven omdat je zeer intelligent was. Het verhaal gaat dat een prof, om je niet het maximum te moeten geven, je dan maar van lieverlede naar de zeven wereldzeeën vroeg. (lacht) Dat verhaal laat ik voor rekening van je bron. Maar ik heb wel degelijk moeten studeren om er door te geraken. Ik reeg de grootste onderscheidingen zeker niet aan mekaar. Ik heb me zelf ook nooit als rebel ervaren. Ik heb me vooral goed geamuseerd. We hadden een vrij berucht kotleven, net als vele anderen.

– Je amuseren lijkt wel een rode draad in je leven.

Dat is ook een rode draad. Engagement is belangrijk maar heeft regelmatig nood aan relativering. Anders kan je geen enkel engagement op een langdurige en gezonde manier volhouden. We waren met een paar

14 — Januari 2010

vrienden vooral hard bezig om nièt bij een groepering te horen. Er was een stevige drang naar een ongebonden leven ver weg van alles wat ook maar enigszins dogmatisch was.

– Waarom woon je nu nog in Meerhout? Het cultuurleven, waar je als netmanager toch middenin moet zitten, speelt zich toch grotendeels af in de stad.

Die tweespalt tussen stad en dorp is toch juist interessant. Kijk: in Vlaanderen leven -ik sla er een slag naar- twee miljoen mensen in grotere steden en vier miljoen op het platteland of in provinciestadjes. Dan is wat zich in dorpen afspeelt toch minstens zo relevant als dat wat zich afspeelt in steden. Het is toch absurd: als er zich op cultureel gebied iets niet afspeelt in Gent, Brussel of Antwerpen, dan is het gewoon niet gebeurd. Ik ga me daar niet over opwinden hoor. In de stad gebeurt er erg veel op cultureel vlak. Je kan je daar de luxe veroorloven om langs de kant te blijven en enkel te kijken naar wat er zich allemaal afspeelt.

Als je het daarentegen in Meerhout, Mol of Geel niet zelf doet, dan gebeurt er ook weinig of niets. Met die gedachte zijn jij en ik groot geworden. Ik vind dat een heel interessant gegeven. Op die manier blijf je de maakbaarheid van het leven beseffen. Het gaat vaak over kleine dingen maar je kunt hier nog mee je omgeving bepalen.

– Is er ook de angst om in een stad verloren te lopen waardoor je moeilijk het dorp loslaat?

Neen, volstrekt niet! Ik denk niet dat het met angst te maken heeft maar veel meer met de genegenheid van een dorp. Maar het valt mij wel op dat veel Kempenaars in hun dorp blijven. Misschien heeft dat wel te maken met de overzichtelijkheid van zo’n dorp, het is de wereld in het klein en je loopt er echt niet gemakkelijk verloren.

– Het is vandaag ook wat de omgekeerde wereld. Veel bekende Vlamingen pakken nu uit met hun Kempense roots.

Ik dweep er niet mee maar ik schaam me er ook niet voor dat ik van de Kempen ben.

Er zijn best veel Kempenaars die hier gebleven zijn: televisiemaker Michel Vanhove, die al veel mooie dingen heeft gedaan bij Woestijnvis, komt met veel plezier elke dag terug naar Geel en radiofenomeen Luc Janssen woont godbetert in Vorst.

– Met allemaal één missie: de Kempen opkrikken.

Ik wil de Kempen helemaal niet opkrikken, ik probeer me gewoon een beetje te amuseren.

– Daar heb je het weer: ‘je amuseren’!

Daar draait het toch grotendeels om. Iedereen heeft ongeveer zeventig jaar gekregen, wat ga je er anders mee doen?

– Je hebt in Meerhout Tarmac mee opgericht. Jullie omschrijven het initiatief als een cultureel transfusiecentrum. Leg eens uit.

Tarmac is ontstaan uit de gezamenlijke interesse van een aantal vrienden voor moderne kunsten. Al negen jaar organiseerden we om de twee jaar een expositie tijdens de ‘Meerhoutse Amateur Kunsten’, of MAK.

Ik wil de Kempen helemaal niet opkrikken, ik probeer me gewoon een beetje te amuseren.

Op een bepaald moment wilden we iets permanenters doen. We zijn dan op zoek gegaan naar een eigen ruimte waar we ons ding konden doen. Tegelijkertijd zijn we ook gaan nadenken over de manier om die interesse voor actuele kunst breder te kunnen opentrekken en er een maatschappelijk kader aan te geven. De gemeente heeft ons een oude pastorie ter beschikking gesteld in het hartje van Meerhout. Het is een combinatie geworden van een eigen atelier en een tentoonstellingsruimte. Maar we organiseren ook workshops voor kinderen of vertonen elke maand een film. Het is een cultureel centrum met de nadruk op ‘maken’.

Eigenlijk is het meer een kunstencentrum – Je hebt ook de ambitie om de Kempense kunstenaars op weg te helpen.

We voorzien in een soort ‘eerste hulp bij kunst en cultuur’. Kunstenaars krijgen er de kans om van mekaar te leren en dat maakt het zeer interessant en boeiend. Verschillende plastische technieken worden doorgegeven in workshops en in het atelier

”

waardoor de leden hun technische register kunnen vergroten. We proberen ook om jonge en minder jonge getalenteerde kunstenaars een podium te geven in Tarmac en hopen dat ze op die manier gewaardeerd geraken door het publiek.

– Wat ons zeker opviel tijdens ons bezoek aan jullie laatste tentoonstelling ‘Kunst in de Kempen’ was het zeer gevarieerde publiek dat erop afkwam.

We doen erg ons best om het allemaal niet te elitair te maken. Ons discours is erg down to earth. De opening door Luc Janssen (zie www.tar-mac.be ) was typisch voor de manier waarop we met kunst willen omgaan: duidelijk informatief maar relativerend met af en toe een kwinkslag. Vanaf het moment dat je zo’n tentoonstelling maakt, moet je er alles aan doen om die zo toegankelijk mogelijk te maken. Daar wordt bij Tarmac veel aandacht aan geschonken.

De teksten en alles wat errond hangt mogen niet te hoogdravend zijn. We willen ook kunstenaars die nog niet zo’n grote naam

hebben, maar waar wij wel in geloven, combineren met mensen als Jef Geys. Door hen in dezelfde ruimte te zetten, geef je hen een meerwaarde.

– Ah, meerwaarde! Dat brengt ons naadloos bij Canvas. Daar draait het toch ook rond ‘meerwaarde’ en ‘meerwaardezoekers’?

(Stribbelt tegen) Dat is wel van een heel andere orde. Maar de filosofie erachter klopt, dat kan ik moeilijk ontkennen.

– Ik dacht dat de namen ‘Tarmac’ en ‘Canvas’ bijna synoniemen zijn. (lacht) Dat is zuiver toeval, geloof me. Mijn invloed op Canvas is ook veel groter dan die op Tarmac. Bij Canvas ben ik degene die de lijnen en de filosofie uitzet. Terwijl er bij Tarmac geen bazen zijn en de lijnen door de kernleden worden uitgezet. Dat is een heel andere manier van werken die helaas moeilijk van toepassing is op een overheidsinstelling als de VRT. – Je voelt je niet de ‘grote opvoeder in de goede smaak’: hier in Meerhout met Tar-

“Engagement is belangrijk maar heeft regelmatig nood aan relativering.” mac en met Canvas voor heel Vlaanderen.

Nee, liever niet. Opvoeding betekent dat je het noodzakelijk vindt om mensen iets bij te brengen. Wat we doen met Canvas en Tarmac vind ik eerder ‘faciliteren’, en dat is een groot verschil met opvoeden. Faciliteren betekent dat je de mensen de mogelijkheid biedt om zich te ontplooien of om geconfronteerd te worden met cultuur en hen wel degelijk de keuze laat om daar al dan niet mee in te stappen. Opvoeden heeft wat mij betreft een stevig dwangmatig randje.

Als je een niet-gedwongen keuze kan maken, dan zal je daar later altijd gelukkiger mee zijn. Daarom gebruik ik in de Canvascontext ook niet graag het woord opvoeden.

– Canvas is de zender voor intellectueel Vlaanderen. Ook met Tarmac mik je niet bepaald op de modale Kempenaar. Krijg je niet overal de kritiek een elitair clubje te zijn?

Er is toch een verschil: Canvas heeft zes miljoen Vlamingen die allemaal aandeelhouders zijn en verwachtingen hebben tegenover Canvas. Toen ik bij Canvas begon te werken, heb ik dat schromelijk onderschat. Dat is ook best wel moeilijk werken.

Bij Tarmac is dat anders: hou je niet van actuele kunst dan stopt het daar ook. Je hebt er niet voor meebetaald. Je zou kunnen stellen dat de gemeente het dan ook maar niet moet ondersteunen. Maar dan moet het ook geen pingpongclub ondersteunen, omdat er mensen zijn die niet aan pingpong doen.

– Ben je niet bang dat de Meerhoutenaar

jullie na verloop van tijd gaan bekijken als een groepje artistieke einzelgangers?

Dat heb je sowieso als je met moderne kunst werkt. Een deel van de mensen zal zich altijd afvragen of de gemeente zo’n initiatief moet ondersteunen. We zijn ons daarvan bewust en daarom hebben we een zo maatschappelijk relevant mogelijk project gecreëerd. Op basis van het project op papier heeft de gemeente heeft ons een ruim en goedgelegen huis aangeboden. In ruil hebben we het huis volledig vernieuwd: het gebouw stond al 12 jaar leeg en was in een erbarmelijke staat.

We hebben met een vijftiental mensen zeer hard gewerkt om het weer toonbaar te maken. Dat was een belangrijk onderdeel van het akkoord met de gemeente.

– De windmolen van Meerhout hebben jullie omgebouwd tot een gigantische bellenblazer. Tijdens het dorpsfeest werd Meerhout overspoeld door plaasteren katten. Jullie brengen op z’n minst leven in de brouwerij.

Maar ja, dat is gewoon belangrijk. We bieden de mensen de gelegenheid om op een andere manier geconfronteerd te worden met actuele kunst. Neem nu dat molenproject: het overgrote deel van de mensen zal dat nooit geassocieerd hebben met moderne kunst. Voor hen was dat gewoon ‘goed gevonden’ of ‘grappig’. Sommige mensen zagen het grotere verhaal, en diegene die dat niet zagen hebben er minstens eens goed mee gelachen …

– Zijn de parallellen tussen je werk op Canvas en Tarmac er met de haren bijgesleurd?

De pararellen met Canvas zijn er, maar veel is zuiver toeval. Tarmac is voor mij en voor de andere kernleden gewoon een fantastisch, uit de hand gelopen hobby. Het is, met alles wat errond hangt, ook een oase. Een creatieve oase waar er niet te veel over canvas gebabbeld wordt en waar er altijd ruimte is voor de meest waanzinnige projecten.

– Leg ons tot slot eens uit wat de functie van netmanager inhoudt.

Mijn belangrijkste opdracht is de ontwikkeling van een duidelijke visie op het net: wat wil je bereiken en hoe wil je dat realiseren.

De beheersovereenkomst die de omroep afgesloten heeft met de Vlaamse regering moeten we vertalen in ‘fijne en bekijkbare televisie’. Ik bepaal samen met mijn 2 adjunct-netmanagers welke programma’s we gaan maken of aankopen. We tekenen ook de programmatiestrategie uit: welk programma’s zetten we waar en hoe lang gaan die duren.

– En waar heb je dan die aardverschuiving gerealiseerd?

Canvas was vroeger een zak vol fijne programma’s maar die werden kriskras door mekaar geprogrammeerd. Nu hebben we een schema ontwikkeld waardoor je bepaalde programma’s steeds op bepaalde momenten of dagen ziet terugkomen. Zo proberen we nu bijvoorbeeld op zondag een cultuuravond te maken. Voor de rest hebben we veel meer ruimte gemaakt voor nieuwe en vernieuwende programma’s die aansluiting vinden bij een jonger publiek. Met Canvas zitten we in een vrij luxueuze positie: we zijn markt- en kijkersonafhankelijk. Ik doe het werk heel erg graag en dat is niet onbelangrijk als je je werk goed wil doen.

– En wat is je sterkste kant?

Ik denk dat ik bij Canvas vooral de juiste mensen heb samengebracht en hun de vrijheid en de middelen heb gegeven om hun talent optimaal te laten renderen. Ook bij Tarmac zitten -eerder toevallig- op een onwaarschijnlijke manier de juiste mensen bij mekaar. Iedereen heeft zijn eigen interesse en talenten en die sluiten perfect bij mekaar aan. Er zijn zelfs mensen bij die gewoon hun geld willen afgeven als we dat nodig hebben… ook dat is een talent! (lacht).

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 15

Et hundrede gram sossies Rond deze tijd wordt Europees president Herman Van Rompuy door diverse Europese kranten en tijdschriften gevraagd om te antwoorden op ‘Eindejaarsvraagjes’. Omdat de man al zoveel aan zijn hoofd heeft, hebben we voor hem al een reeks antwoorden voorbereid op volgende klassiekers.

1. Wat vond u het meest droevige moment van 2009 2. Wat is de meest memorabele prestatie van 2009 3. Wat beroerde u tot tranen toe van geluk in 2009 Voor de ‘Dagbladet Arbejderen’ (Denemarken) 1. Mis oli kõige kurb hetk 2009 Fjernelsen af de nationale fodboldlandshold til Verden i Sydafrika 2. Milline on kõige meeldejäävam täitmiseks 2009 De 13 plads ved Eurovision Song Contest med Niels Brinck “Believe Again” 3. Kuidas puudutada teid pisaraid rõõmu 2009 Dette haiku: Stille styrke Jeg er ret en fyr Et hundrede gram sossies Herman, Deres formand Voor de ‘Bucharest Daily News’ (Roemenië) 1. Care a fost momentul cel mai trist din 2009 Nerespectarea al echipei nat¸ionale se califica˘ pentru Cupa Mondiala˘ din Africa de Sud 2. Care este una dintre cele mai memorabile din 2009 19-loc la Eurovision Song Contest cu Elena Gheorghe «Fetelor din Balcani» 3. Ce te-a atins pâna˘ la lacrimi de fericire, în 2009 Aceasta haiku: Ta˘ria Linis¸te

16 — Januari 2010

Sunt un tip destul de O sossies sute de grame Herman, pres¸edintele dumneavoastra˘

VORSELAAR - Wie denkt dat Zaal Edma er alleen maar is voor rockers, punkers en alternatievelingen is er meestal niet ver naast, maar af en toe toch wel. Neem nu vrijdag 29 januari. Dan wordt in Edma een heus schlagerfestival georganiseerd.

Als opwarmer fungeert die avond Ive Rénaarts. Ive is afkomstig uit Herentals.

Hij werkte een tijdje als schilder, maar is ondertussen eigenaar van Klaveren Drie, de vroegere café van Marc Dex. “Horeca is mijn ding,” zegt Ive, maar daarbij vergeet hij de muziek te vermelden. Ive Rénaarts begon te zingen op zijn vijftiende. Hij naam vaak deel aan soundmixwedstrijden en won die ook regelmatig. Daarnaast speelde hij in orkesten. Ive Rénaarts ging immers vijf jaar naar de muziekschool, waar hij noten leerde lezen en drums leerde spelen.

Ive Rénaarts opent de avond voor het duo Christoff & Lindsay. Zanger Christoff is al lang een vaste waarde in de Vlaamse schlagerwereld. Vaak treedt hij solo op, maar heel regelmatig verzorgt hij ook duo-optredens met zijn twee jaar jongere zusje Lindsay. In Vorselaar zullen broer én zus aanwezig zijn.

Kaarten voor deze zeer ‘geschlaagde’ schlageravond kosten 8 euro. Het concert begint om 20u.

Angélique Kidjo

geen thema uit de weg, ook de politiek en multiculturele integratie niet.

Joost Vandecasteele is de winnaar van de jongste Comedy Casino Cup, nog altijd de meest prestigieuze comedyprijs in ons land. Vandecasteele is een komiek met een mening. Zijn doel is, zo zegt hij zelf: “Bange mensen banger te maken en moedige mensen te laten lachen.” Of dat ook lukt, komen we op 8 januari te weten.

Tickets kosten 6 euro. Je kan in het jeugdhuis terecht vanaf 20u.

Voor de ‘An Phoblacht’ (Ierland) 1. Cén t-am is brónach de 2009 Ní dhéanann an fhoireann náisiúnta sacair incháilithe le haghaidh an gCorn Domhanda san Afraic Theas, An Fhrainc fuck 2. Cad é an fheidhmíocht is gcuimhne de 2009 The 11-áit i finals leath an Comórtas Amhránaíochta na Comórtas Mulrye Sinéad agus Daisy Blac le ‘Etcetera’ 3. Cad atá tú i dteagmháil léi le Tears de sonas i 2009 Haiku seo: Ciúin neart I’m leor Guy Amháin sossies chéad gram Herman, do uachtarán Voor de ‘Gazet van Antwerpen’ (België) 1. Wat vond u het meest droevige moment van 2009 Het niet kwalificeren van de nationale voetbalploeg voor de wereldbeker in Zuid Afrika 2. Wat is de meest memorabele prestatie van 2009 De 17de plaats op de halve finale van het Eurovisiesongfestival van Patrick Ouchène met ‘Copycat’ 3. Wat beroerde u tot tranen toe van geluk in 2009 Deze haiku: Rustige vastheid Ik ben nogal een kerel Honderd gram sossies Herman, uw president

Crème au beurre

OUD-TURNHOUT - Annemarie Picard, Myriam Bronzwaar en Pol Goossen spelen op 16 januari het stuk ‘Crème au beurre’ in De Djoelen in Oud-Turnhout. Het stuk gaat over twee vrouwen die hun jeugd al een tijdje achter zich hebben gelaten.

Hartsvriendinnen zijn ze. twee handen op één buik. Ze hebben er een gewoonte van gemaakt om naar een danscafé te gaan want ze zijn op zoek. Maar naar wat? Naar

BE N

HIER

popconcerten vlak over de grens

Comedy Night in JOC Frontaal

LILLE - Op vrijdag 8 januari vindt in JOC Frontaal aan de Gierlebaan 26b in Lille de eerste Comedy Night van het nieuwe jaar plaats. Comedians Erhan Demirci en Joost Vandecasteele bijten de spits af.

Erhan Demirci is de zoon van Turkse gastarbeiders die zich in Limburg vestigden. Hij doet nog niet zo lang aan comedy, maar wist zich al wel te laten opmerken.

In zijn eerste jaar als comedian bereikte hij al meteen de halve finale van de Lunatic Comedy Awards. Erhan Demirci gaat

U

Schlagerfestival met Christoff & Lindsay

OVER DE SCHREEF

T

Stijn Janssen

Kort

liefde? Tederheid? Gezelschap? Seks?

Dan komt er plots een man binnen.

Toeval bestaat niet. Of toch? Is hij de ware? Willen ze hem? Of niet? En willen ze hem allebei? Hoe pak je zoiets aan? Wat doe je? Afstoten? Benaderen? Afwachten?

Vragen, vragen, vragen. Het leven is niet simpel als je op zoek bent.

Créme au beurre begint om 20u stipt.

Kaarten kosten 11 euro.

Uw evenement in

De redactie van Suiker doet zijn uiterste best om op de hoogte te blijven van alles wat er op cultureel gebied leeft en beweegt in de Kempen. We hebben onze kanalen om overal geïnformeerd te blijven, maar we zien en horen natuurlijk ook niet alles.

Organiseert u een cultureel evenement of kent u verenigingen of personen die het verdienen om eens in de aandacht te komen, laat het ons dan weten. Suiker bereik je het snelst en eenvoudigst via mail: roel@ suikerkrant.be.

TILBURG - Angélique Kidjo is een van de grootste sterren van Afrika, al woont ze daar al dertig jaar niet meer. Ze werd geboren in 1960 in het politiek onstabiele Benin. Ze was amper 20 toen ze om politieke redenen haar land verliet en zich in Parijs vestigde. Ook daar bleef ze niet lang. Angélique Kidjo trok naar New York en daar woont ze nog altijd.

Als klein meisje kwam Angélique Kidjo al in aanraking met muziek. Haar moeder was actrice en danseres en nam haar dochter mee naar de voorstellingen. Af en toe speelde Angélique Kidjo zelfs een rolletje in de shows. De showbizz werd op die manier met de paplepel ingegeven.

Kenmerkend voor Angélique Kidjo is dat ze sterk beïnvloed werd door westerse muziek. Eenmaal in Parijs en New York dompelde ze zich onder in de muziek van Jimi Hendrix, Carlos Santana, James Brown en Aretha Franklin. Die invloeden zijn altijd duidelijk te horen gebleven in haar liedjes.

Angélique Kidjo is zonder enige twijfel een wereldster. Wie daaraan twijfelt, moet haar laatste album ‘Djin Djin’ maar even

vr 08-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg Diggy Dex € 10 vr 08-01-10 ­– 21:00 ­– Mezz Breda Ian Siegal € 16,5 za 09-01-10 ­– 20:15 ­– Effenaar Eindhoven Rowwen Hèze € 21

zo 10-01-10 ­– 16:00 ­– Zaal 013 Tilburg Clash of the coverbands: regiofinale € 10 do 14-01-10 ­– 20:30 ­– Mezz Breda Wishbone Ash, Jimmy Bowskill € 19 do 14-01-10 ­– 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Heavy Trash € 14 vr 15-01-10 ­– 21:00 ­– Zaal 013 Tilburg Alquin € 18 vr 15-01-10 ­– 21:00 ­– Mezz Breda Eva De Roovere (+ voorprogramma) € 15

bekijken en de credits lezen. Carlos Santana, Alicia Keys, Joss Stone, Peter Gabriel, Ziggy Marley en Branford Marsalis hebben eraan meegewerkt. Sinds 2002 is Kidjo trouwens actief als ambassadrice van Unicef.

Haar muziek houdt het midden tussen afro, soul en rock. Met haar stem als een klok kan ze moeiteloos alle genres aan, van meeslepende ballads tot dansbare afro of opzwepende soul.

Angélique Kidjo concerteert op zondag 31 oktober in 013 in Tilburg. Kaarten kosten 29 euro. Het concert begint om 20.30u.

Zeven maanden lang (tot en met juli) zal er maandelijks een hillbillyband spelen in Dynamo. De groep die het startschot geeft is Heinrich XIII and the Devil Grass Pickers.

Ze komen uit Duitsland en serveren rauwe rootsmuziek die een perfecte soundtrack zou kunnen zijn voor een film van Quentin Tarantino of David Lynch. Zelf noemen ze het ‘Uncut Horror Billy & Pretzel Polkabilly Stomp’ en wij probéren niet eens om dat uit te leggen. Verwacht je maar aan een grote dosis banjo en mandoline en frivole teksten over seriemoordenaars, slachters, ruwe beren en wulpse meiden. Na het concert kan je als je wil nog even blijven hangen voor een feestje in dezelfde stijl. Dj met dienst is dj Snelvis (alias Bartman), de bassist van Peter Pan Speedrock.

Kaarten voor dit hillbillyavondje kosten 10 euro. Cultuurcentrum Dynamo ligt in het hartje van Eindhoven, aan het Catharinaplein. Parkeren kan je vlakbij in parking Heuvel Galerij. Het concert begint om 21.30u.

België boven in Mezz!

BREDA - Januari is in concertzaal Mezz zwart-geel-rood getint. Er staan nogal wat Belgische groepen op het podium. Op vrijdag 15 januari concerteert Eva De Roovere, een van de belangrijkste vertegenwoordigsters van ‘de nieuwe kleinkunst’ in Breda. Kaarten kosten 15 euro. Twee weken later, op donderdag 28 januari om precies te zijn, staat Drive Like Maria in Mezz op de planken. Drive Like Maria is een erg stevige rockband. Het drietal speelde in 2006 al op Pukkelpop, werd daar afgelopen zomer opnieuw uitgenodigd, concerteerde op Bospop en stond ook al in het voorprogramma van ZZ Top en AC/DC. Het zijn referenties die kunnen tellen. Kaarten voor dit hevig bonkende trio kosten 11 euro.

do 07-01-10 ­– 21:30 ­– Dynamo Eindhoven Heinrich XIII and the Devil Grass Pickers € 10

zo 10-01-10 ­– 16:00 ­– Zaal 013 Tilburg Stooges Tribute, Heretic € 10

Heinrich XIII and the Devil Grass Pickers EINDHOVEN - Rednecks hebben heel wat zaken gemeen, zeker als je Randy Newman mag geloven (“We’re rednecks, we’re rednecks, we don’t know our ass from a hole in the ground, we are keeping the niggers down”). Ze zijn allemaal even dom en allemaal even racistisch.

Maar los daarvan is de muziek van de rednecks (met banjo als rode draad) de jongste jaren wel razend populair geworden. Hayseed Dixie effende het pad, groepen als Mumford and Sons volgden.

Met domheid of racisme heeft het genre gelukkig niets meer te maken: het is gewoon feelgoodcountrymuziek die het midden houdt tussen bluegrass, rockabilly, hillbilly en pure country. Ambiance verzekerd!

Voor wie van het genre houdt of er eens van wil proeven, is er nu goed nieuws. Jongerencultuurcentrum Dynamo uit Eindhoven start in januari met ‘Hillbilly Hellride’, een muziekprogramma waarbij de hooibalen je bijna letterlijk om de oren vliegen.

Agenda zo 17-01-10 ­– 14:15 ­– Effenaar Eindhoven Ageeth De Haan € 8,5 zo 17-01-10 ­– 15:00 ­– Zaal 013 Tilburg Frans Duijts, René Schuurmans, Tilt € 15 zo 17-01-10 ­– 20:00 ­– Zaal 013 Tilburg Julian Sas € 12,5 ma 18-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg Baroness € 13 do 21-01-10 ­– 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Stream Of Passion € 10 vr 22-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg OM € 12,5 vr 22-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg TV Smith € 5 vr 22-01-10 ­– 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Triggerfinger € 13 za 23-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg Kong, Betonfraktion € 9 zo 24-01-10 ­– 15:30 ­– Mezz Breda Groef € 10 zo 24-01-10 ­– 16:30 ­– Mezz Breda Klerkx € 0 di 26-01-10 ­– 20:00 ­– Zaal 013 Tilburg Wolfmother € 29 wo 27-01-10 ­– 20:00 ­– Zaal 013 Tilburg Evile, Warbringer, The Fading € 12 wo 27-01-10 ­– 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Queen Ifrica, Tony Rebel € 20 do 28-01-10 ­– 19:30 ­– Zaal 013 Tilburg Manowar € 59 do 28-01-10 ­– 20:30 ­– Mezz Breda Drive Like maria € 11 do 28-01-10 ­– 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Rigby € 10 vr 29-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg The Darkest Red, Noyalty € 6 za 30-01-10 ­– 21:00 ­– Mezz Breda Ca va? Ca va! € 0 zo 31-01-10 ­– 16:00 ­– Zaal 013 Tilburg The Dust Connection € 0 zo 31-01-10 ­– 20:00 ­– Effenaar Eindhoven El Pino & The Volunteers, The Horse Company € 10 zo 31-01-10 ­– 20:15 ­– Effenaar Eindhoven Enter Shikari € 14 zo 31-01-10 ­– 20:30 ­– Zaal 013 Tilburg Angélique Kidjo € 29

Op zaterdag 30 januari is er in het café van Mezz ‘Ca va? Ca va!’: een Belgische avond onder leiding van de Nederlandse popjournalist en Belgiëwatcher Willem Jongeneelen, die de Brusselse band Les Heritiers heeft uitgenodigd om de avond op te luisteren. Na afloop gaat Willem platen draaien uit zijn rijke collectie -Belgischepopmuziek. Dit Belgische avondje is gratis.

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl – Muziekcentrum Frits Philips , Heuvel Galerie 140 Eindhoven, www.muziekcentrum.nl

Suiker — 17

“

Ben Segers (35) voelt zich steeds vrijer

Ik amuseer me vandaag veel te goed om me zorgen te maken over de toekomst

ANTWERPEN, ARENDONK - Duivel-doet-al. Elke letter van het woord is van toepassing op acteur Ben Segers. Hij trok na zijn middelbare studies vanuit Arendonk richting Studio Herman Teirlinck in Antwerpen om er theaterstudies aan te vatten. Intussen speelde hij al een mooi cv samen op diverse scènes en voor tv- en filmcamera’s. Ben is tevens een van de grondleggers van Olympique Dramatique, een Antwerps theatergezelschap dat het ene kassucces aan het andere rijgt. En dan schrijft hij momenteel nog een boek over de Kempen. Je zou van minder uitgeput geraken. Gelukkig hoeven wij hem enkel te interviewen…

Café Berlin, hartje Antwerpen. We schuiven aan tafel met een dertiger die bijzonder energiek oogt en duidelijk zijn professionele draai gevonden heeft. 35 jaar geleden werd Ben Segers geboren in Arendonk; hij is de jongste uit een gezin met vijf kinderen. “Toen ik op zesjarige leeftijd voor het eerst De Collega’s op tv zag, werd ik onmiddellijk gebeten door de fictiemicrobe. Toen ontbrandde in mij de vonk om later zelf ook toneel te gaan spelen.”

– Wat waren je eerste theaterervaringen?

Toen ik wat ouder was, sloot ik me aan bij jeugdtheater Elckerlyc in Turnhout waar ik twee jaar bleef hangen. Nadien volgde ik nog een tijdje jeugdanimatie in Oud-Turnhout. Op mijn 18de wilde ik naar de toneelschool en kwam ik logischerwijze terecht bij Studio Herman Teirlinck in Antwerpen.

Mijn ouders hadden wel wat vooroordelen bij mijn keuze, maar gaven me toch de toestemming. Ik moest wel oppassen voor het nachtleven (lacht). Die typische Kempense overbescherming toch!

18 — Januari 2010

– En dan kwam je in de grote stad terecht.

Op je tanden moeten bijten?

Hier werd ik inderdaad overvallen door de heersende mentaliteit en de manier van doen. De stap van een superveilig nest naar dé grote vrijheid waarin je helemaal zelf je plan moet trekken, kwam wat te vroeg voor mij. Gelukkig leerde ik al snel twee Kempense vrienden kennen met wie ik samen afstudeerde en Olympique Dramatique opstartte. Het was vooral een periode met heel veel ups en downs. Soms geraakte ik zo geblokkeerd dat ik niet eens aan spelen toekwam. Want om goed te acteren, moet je volledig vrij zijn. Ze moesten bij Teirlinck veel geduld met mij hebben.

– Maar toch geloofden ze blijkbaar in jou?

Op school vonden ze me vooral erg ontwapenend. Dankzij mij ervaringen met het jeugdtheater wist ik wel dat ik kon spelen, maar dat kwam er in Antwerpen niet onmiddellijk uit. Ik moest in feite helemaal opnieuw beginnen; het was alsof ik een nieuw leven aanvatte.

– Je schrijft nu een boek over de Kempen waarin een man de beklemmende gemeente Vaerzendonk ontvlucht voor de grote stad. Lijkt me erg autobiografisch.

Dat kan ik inderdaad moeilijk ontkennen.

Vorig jaar belandde ik in een zware mentale dip en werd ik zelfs depressief. Een van mijn vrouwelijke collega’s adviseerde me wat te gaan schrijven om mezelf er opnieuw bovenop te helpen. Ik begon er aan zonder enig idee, tot het na enkele maanden erg duidelijk werd dat het over mezelf ging.

– Had je nog nood aan een stuk therapeutische verwerking van je Kempense verleden?

Het werkt in ieder geval bevrijdend. Want het was niet zo eenvoudig om me uit de Kempen los te rukken en vooral los te komen van mijn eigen ouders en het dorp waar ik vandaan kom.

– Een boek neerpennen lijkt me iets totaal anders dan het schrijven van een theatertekst. Lukt het een beetje?

Ik heb een mentor die me een beetje bijstuurt. De ballast filteren we er later wel uit. Ik doe het in ieder geval erg graag en het brengt mij tot rust. Ik sta er zelf een beetje versteld van dat ik in staat ben een boek te schrijven. De voorlopige werktitel luidt Koppige Grond en het komt in de loop van volgend jaar uit. Voorlopig ben ik nog in onderhandeling met drie uitgeverijen.

– Onlangs stond je in de mediaschijnwerpers met je hoofdrol in de kortfilm ‘How

to enrich yourself by driving women into emotional and financial bankruptcy’ die tijdens het Internationaal Kortfilmfestival in Leuven de Humo Award won. Je speelt er een klusjesman die met een alleenstaande vrouw in bed belandt en daar brood en spelen in ziet. De voertaal is Kempens want naast jou speelt ook de Arendonkse dwergacteur Chris Willemsen mee in deze bijzonder grappige prent. Dat moet leuk geweest zijn.

Je kan het omschrijven als een vorm van gekuist Arendonks. Regisseur Pim Algoed viel op mijn taalgebruik en het was inderdaad erg leuk om dat nog eens boven te halen. Want het is absoluut niet zo dat ik Arendonk verloochen. Ik kom er nog altijd graag, maar na een tijdje wil ik er ook weer weg. Maar deze kortfilm onderscheidt zich evenzeer door zijn sterke verhaal en een speelstijl die helemaal uitvergroot wordt. Ik heb Chrisje erbij gevraagd omdat het scenario om een dwerg vroeg en er niet zoveel rondlopen die ook acteren. Bovendien konden we als twee rasechte Arendonkenaars op een manier praten zoals we dat zelf wilden. Dat vormde een absolute meerwaarde.

– Je speelde al in heel diverse films: Anyway The Wind Blows, K3 en het IJsprinsesje, Firmin,… Op dat vlak ben je niet kieskeurig.

Zo’n voorstellen komen nu eenmaal op je pad en ik houd wel van die variatie. Vroeger kreeg ik heel veel komische rollen aangeboden. Blijkbaar heeft dat met mijn

fysionomie en uitstraling te maken. Op school kreeg ik reeds te horen dat ze altijd met mij moesten lachen, ook al hield ik me bloedserieus. Na een tijdje wordt dat vervelend want ik weet dat ik ook andere zaken aankan. Maar ik heb dat leren aanvaarden en beschouw het niet langer als een nadeel.

Door ouder te worden zal dat trouwens ook wel verbeteren, want ik zie er vaak wat jonger uit dan ik in werkelijkheid ben.

– Je bent ook geregeld op tv te zien. Momenteel kunnen we je aan het werk zien in Code 37, een reeks die erg goede kritieken krijgt. Wat maakt ze zo bijzonder?

De vuilheid. Het is met een grove borstel geschilderd: de manier waarop het in beeld wordt gebracht, de decors, de montage,…

Bovendien speelt Veerle Baetens een schitterende rol. Zij is een heel straffe madam.

– Film, tv, een boek… je bent een erg bezige bij. Maar blijft theater toch niet je lievelingskind?

Ik doe het alle drie graag want heb die gezonde afwisseling nodig. Voor een film repeteer je en een half uur later staat het al op band. Dat geeft je een gezonde energie en adrenaline om er iets goeds van te maken.

De voorbereiding op een theaterstuk begint zes weken op voorhand met zijn allen rond de tafel op een heel rustige manier. Maar de spanning stijgt wel naarmate de première nadert. In tegenstelling met film en tv word je in het theater ook heel direct geconfronteerd met je publiek. Als er iets niet werkt, merk je dat onmiddellijk. Daarom is

theater ook de puurste vorm van acteren.

– Een aantal jaren geleden richtte je met drie collega’s het theatercollectief Olympique Dramatique op dat intussen uitgroeide tot een regelrecht succesnummer. Vertel ons de toverformule.

We zijn vier erg verschillende kerels, maar tevens heel goede vrienden die elkaar op school noodgedwongen leerden kennen. Al vrij snel klikte het enorm goed tussen ons.

We zien elkaar graag, vinden het tof om bij elkaar te zijn, maar dat mag ook weer niet te lang duren. Het feit dat Stijn Van Opstal en Tom Dewispelaere eveneens Kempenaars zijn, speelt misschien wel een rol.

We zijn alle vier speelvogels. Dat is ook de reden waarom ons publiek, telkens we een nieuw stuk aankondigen, vooraf al denkt dat het weer om te lachen zal zijn. Maar dat is nooit ons uitgangspunt. Het feit dat we momenteel Titus Andronicus, een zwaar en lijvig stuk van William Shakespeare spelen, bewijst dat. Een gruwelverhaal over moord, wraak, dood en verkrachting… Niettegenstaande we ook daarin humor verwerken omdat die gruwel of zelfs oorlog in de realiteit tevens gepaard gaat met humor. Waarom zouden we dat uit de weg gaan? Komt daar nog bij dat we vier lachers bij elkaar zijn en we altijd voluit spelen. We trekken alle registers open. Bovendien opteren we ook voor een heel eigen manier van repeteren waarbij we heel veel met elkaar praten en aan het werk gaan zonder een regisseur die ons stuurt. We doen het allemaal graag

”

zelf alhoewel een coach soms wel nodig is.

Tijdens Titus Andronicus staan we met tien mensen op de scène (coproductie Olympique Dramatique en KVS, nvdr). Als dan iedereen zijn zeg over alles en nog wat wil doen, werkt dat enorm verlammend en tijdrovend.

– Jullie aantreden in de Parelvissers zorgde natuurlijk voor een enorme boost. Jullie mogen Woestijnvis wel dankbaar zijn.

Dat heeft ons een tijdelijke bekendheid opgeleverd die ik niet wil onderschatten en waarvan de mensen ons zeker blijven herkennen. Anderzijds waren we wel al zes jaar bezig met Olympique Dramatique en wilden zij er ons ook heel graag bij omdat we -analoog aan de Parelvissers- zo’n hechte groep vormen. Die insteek interesseerde ons wel. Bovendien hebben we veel lol beleefd in de Ardennen.

– Is er in je leven nog tijd voor iets anders?

Met mijn Olympique Dramatiquevrienden pik ik geregeld een voetbalmatchke mee op tv. Lekker gezellig in een café, zoals De Boer van Tienen. Daarnaast speel ik ook nog wat gitaar op mijn zolder. Vroeger heb ik nog in een Kempens bandje gezeten, maar ik heb nu niet meer het lef om voor een publiek muziek te maken. Daar voel ik me te onzeker voor, wat ik tijdens het acteren veel minder heb. Voor de rest ontdek ik ook graag nieuwe muziek. Momenteel zijn dat M. Ward en Patrick Watson. In eigen land apprecieer ik Absynthe Minded of dEUS, alhoewel een Will Tura op dreef

evenzeer mijn respect krijgt. Hardrock of heavy metal daarentegen kan me veel minder bekoren.

– We zien je dus nooit op Graspop?

Het grappige is dat we daar vorig jaar met de gasten van Olympique Dramatique foto’s hebben genomen voor een affiche, te midden van een bende metalfans.

– Waar staat Ben Segers in 2020?

Ik hoop dat ik dan nog steeds hetzelfde doe: de combinatie van film, acteren en schrijven. Want dat bevalt me erg. Of dat dan nog binnen Olympique Dramatique is, zien we wel. Want ik merk wel dat onze persoonlijke goestingen of ambities steeds meer op de voorgrond treden. Vroeger moest alles wijken voor het collectief terwijl er nu meer ruimte is voor individuele aspiraties. Maar met ouder worden op zich ben ik voorlopig niet bezig; daarvoor amuseer ik me veel te goed. Ik merk trouwens dat ik steeds meer geniet van het acteren omdat ik ook meer durf dan vroeger. Mijn ultieme droom blijft erin bestaan dit vak in totale vrijheid te kunnen uitoefenen en ondertussen de dagelijkse beslommeringen volledig achterwege te laten. Dat lukt me tegenwoordig trouwens al veel beter, wat bewijst dat ik de juiste keuzes heb gemaakt. Zoals de beslissing om dat boek te schrijven en daar tijd voor vrij te maken. Het heeft van mij in ieder geval een vrijer mens gemaakt.

Tekst: Ruud Van De Locht Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 19

Toon Horsten

Ungarn nicht gut!

Mijn band met het Hongaarse voetbal gaat bijna 90 jaar terug.

Het is een heel bijzondere band. Een band die aantoont dat Wortel, het dorpje in de Kempen waar ik ben opgegroeid, inderdaad de navel van de wereld is. In Wortel worden de losse draden die samen de wereldgeschiedenis uitmaken, aan mekaar geknoopt. Ik kan het weten, ik heb er gewoond.

Het is een bijzondere band die ik te danken heb aan de Eerste Wereldoorlog en aan twee samenwonende suikertantes. Groottantes eigenlijk. Tante Honorine en Tante Wis, voluit Louisa. Vlak na de Eerste Wereldoorlog haalden ze een meisje in huis. Een Hongaars meisje. In Wortel moest ze de miserie van de oorlog vergeten. Een oorlog later deden de tantes die oefening nog eens over, met een ander meisje: Eva, de dochter van hun eerste logé.

Zo ontstond een bijzondere relatie tussen Wortel en Boedapest. Brieven gingen over en weer. Ook toen het IJzeren Gordijn al lang was neergelaten, bleef Eva op bezoek komen. Dat ging niet altijd even gemakkelijk, maar toen de Hongaarse volksopstand van 1956 stilaan vergeten raakte, mochten de Hongaren om de drie jaar voor even naar de Andere Kant, naar het Westen. Waarop ze telkens fluks met een roestvrijstalen Lada naar Wortel kwam gereden. Eerst bracht Eva Gabor mee, haar man, een anti-communist en een trotste nationalist, die de florerende fabriek van zijn ouders genationaliseerd had zien worden en die vernedering meer dan dertig jaar later nog altijd niet verteerd had. Zijn zuster was getrouwd met de erfgenaam van Béla Bartók en had het -naar hij verontwaardigd vertelde- op een akkoordje met die perfide communisten gegooid.

Later kwamen ook hun twee zonen mee.

Toen de tantjes te oud werden, kwamen ze telkens een week of twee bij ons logeren. Mijn ouders reden er mee naar zee, want de zee hadden ze nog nooit gezien. Bij Makro kochten ze langspeelplaten van Madness, AC/DC en Kim Wilde, die ze dan later mee naar huis smokkelden.

Hun nationale trots stak pas goed de kop op wanneer het over voetbal ging. Ferenc Puskás (“Nog beter dan Cruijf of Pele!”) was nog altijd hun grote held, en een beetje Hongaar -zo leerden we- supporterde voor Ferencváros, de beste ploeg van Boedapest en van het hele land. En had Hongarije niet nog altijd het beste nationale elftal van Europa? Dat zou binnenkort wel blijken. Wacht maar af.

Dat viel tegen. Een paar maanden later werden de groten van het goulashvoetbal afgedroogd door onze Rode Duivels. Mijn vader

20 — Januari 2010

zat instemmend voor de buis, en nam meteen na afloop van de wedstrijd het telefoontoestel vast. “Ik zal eens naar Boedapest bellen”, zei hij, en begon meteen een nummer te vormen.

Zomaar, zonder dralen, sneed hij een gat in het IJzeren Gordijn. Onze bewondering was groot, nog groter toen Gabor niet veel later de hoorn van de haak nam.

Een gesprek met Gabor was een opgave, de man sprak enkel een vreemde mengeling van slecht Duits en nog veel slechter Engels.

“Ungarn nicht gut!”, probeerde mijn vader, en wonder boven wonder bleek de Hongaar aan de andere kant van de lijn het te verstaan.

“Belgium viele Chance!”, riposteerde hij meteen. Even, aan de telefoon, bleek het IJzeren Gordijn niet te bestaan. Waarna snel een ‘Auf Wiedersehen’ volgde, want bellen naar Boedapest was duur. Trots op mijn vader, een held die zomaar de geheime diensten van Leonid Breznjew en Janos Kádár had getrotseerd, ging ik slapen.

Een kwarteeuw later krijg ik bevestiging van al wat ik van Gabor en gevolg heb geleerd.

Uit onverdachte bron. “Een echte Hongaar is voor Ferencváros (of Fradi, zoals de club bij ons wordt genoemd). Je kunt het nog simpeler stellen: de zon schijnt, gras groeit, een mens is Fradi-fan”, schrijft Péter Esterházy in ‘Reis naar het einde van het strafschopgebied’, een lichtvoetige liefdesverklaring aan het voetbal in het algemeen, en het Hongaarse in het bijzonder.

Waarom heeft Hongarije de legendarische WK-finale van 1954 verloren van Duitsland?, vraagt Esterházy zich af. Terwijl het Hongaarse elftal rond superster Ferenc Puskás toch de beste voetbalploeg ooit was. Met Puskás, vindt Esterházy, bereikte het voetbal zijn perfectie. “Bij Puskás eindigt het spel, en begint de periode van amusement.”

Meer dan vijftig jaar na die verloren finale vindt hij het nog steeds nodig zichzelf troost in te spreken. “Die jongens waren toen de besten van de wereld, punt uit, en het voetbal is nu eenmaal zo dat niet altijd de besten winnen, het telt niet meer, het maakt niet uit, want de schoonheid, de kennis en de waarde die in dat elftal belichaamd waren, leven nog steeds door in de wereld, en het drama, de vernedering, het heroïsche, het theatrale en de boze mise-en-scène die in die wedstrijd zaten, leven nog steeds door in de wereld. En dat is allemaal van ons.”

Zo hoor ik het ook eens van een ander.

Deze column is een voorpublicatie uit het boek ‘Het geluk van de lezer’ dat in maart 2010 bij uitgeverij Linkeroever/Houtekiet verschijnt.

Kort

Het Père-Lachaise van de Campine

Crescendo speelt ‘Ge-tic-t’ HERENTHOUT - Toneelgroep Crescendo in Herenthout vierde in 2009 zijn 35-jarig bestaan. De toneelkring ontstond in 1974 uit de dictieles van de muziekschool. De toneelkring is altijd actief geweest. Er ging niet één jaar voorbij zonder dat er een productie werd opgevoerd. Drie keer -in 1981, in 1989 en in 2009- werd zelfs de cultuurprijs van de gemeente in de wacht gesleept. Maar de grootste trofee in de prijzenkast is zonder twijfel de Vondelprijs die de vereniging in 2005 mocht ontvangen voor de opvoering van Mistero Buffo van Dario Fo. Crescendo laat er geen gras over groeien en begint het nieuwe jaar al meteen met een nieuwe productie: ‘Ge-tic-t’.

Centraal in het verhaal staat de afwezige dokter Stern, de beroemdste en beste psychiater ter wereld. Zijn specialiteit be-

staat erin mensen te helpen bij het overwinnen van hun ‘tics’. In zijn wachtkamer zitten Fred, die lijdt aan het gilles-de-latourettesyndroom, Pol met zijn cijfermanie, Blanche met haar smetvrees, Maria die altijd twijfelt of ze thuis alles wel goed heeft afgesloten, Izzi die nooit over een lijn durft stappen en Lili die alles twee keer zegt. Dokter Stern is er niet. Hij is opgehouden op de luchthaven. Zijn patiënten besluiten dan maar om zelf een groepstherapie te organiseren, met alle hilarische gevolgen van dien.

‘Ge-tic-t’ wordt opgevoerd op 8, 9, 10, 13, 15, 16, 17, 20, 22 en 23 januari in de Sint-Gummaruskapel in de Vonckstraat 45. Alle voorstellingen beginnen om 20u, behalve die op zondagen 10 en 17 januari.

Die starten een uur vroeger. Kaarten zijn te reserveren op het nummer 014 51 19 57.

Deze maand in

de poppenzaal TURNHOUT - Figurentheater Propop heeft het druk. In januari zijn er vier voorstellingen voor kleuters en kinderen geprogrammeerd. Op zondag 3 januari (10.30u), woensdag 6 januari (14.30u) en zondag 10 januari (10.30u) brengt Propop ‘Ikke’, een kleurrijke voorstelling zonder woorden, maar mét dans en muziek. Ikke is bedoeld voor kleuters van 2 tot 5 jaar. Het verhaal gaat over twee buurmeisjes: een blauw meisje en een rond, rood meisje. Ze wonen in een blauw en rood huis, met blauwe en rode bloemen Als er een vreemd persoon in hun leven komt, gaan ze op zoek naar nieuwe en onbekende dingen.

‘De reis van Columbus’ is een voorstelling voor 5- tot 10-jarigen. Het is 1492 en de mensen weten nog niet of de wereld plat is of rond. En bovendien is de nootmuskaat op. En koningin Isabella wil absoluut nootmuskaat eten, anders vallen er slachtoffers. Christoffel Columbus weet raad. ‘De reis van Columbus wordt gespeeld op woensdag 13 januari (14.30u) en zondag 17 januari (10.30u).

Ook ‘Holle Bolle Billy’ is een voor-

stelling van Propop, bestemd voor kinderen van 3 tot 10 jaar. Holle Bolly Billy is een clown die de stad heeft moeten verlaten omdat het er zo druk is. Hij vindt een paradijsje, maar hij weet niet dat de tuin eigendom is van mevrouw Frusta Blabla Poeha. En die vindt het maar niks dat zo’n gekke figuur in haar tuin logeert. Holle Bolle Billy is te zien op woensdag 20 januari (14.30u), zondag 24 januari (10.30u) en woensdag 27 januari (14.30u).

Januari wordt afgesloten met ‘De haas valt niet ver van de boom’, een voorstelling van Theater Hutsepot. Het is een knotsgek verhaal over een appelboom die zich op de muziek van De Vier Jaargetijden van Vivaldi door de seizoenen beweegt. Te zien op zondag 31 januari, om 10.30u.

De Poppenzaal van Figurentheater Propop ligt aan de Steenweg op Oosthoven 114 in Turnhout. De toegang voor kinderen bedraagt 5 euro, volwassenen betalen 6 euro. Je kan ook een abonnement voor vijf voorstellingen kopen voor 20 (kinderen) of 24 euro (volwassenen).

Willy Kuijpers spreekt RETIE - De OKRA-afdeling van Retie nodigt op donderdag 28 januari Willy Kuijpers uit in gemeenschapscentrum Den Dries, in de Kerkhofstraat. Willy Kuijpers was een van de leidende figuren van de Volksunie, maar in Retie zal hij niet in de eerste plaats als politicus spreken, maar als een man met een mening. Hij zal spreken over de rol die Vlaanderen kan spelen

in het nieuwe Europa. Kuijpers laat zich leiden door de drie beginselen die voor hem van prioritair belang zijn: vrede, verdraagzaamheid en een zelfstandig Vlaanderen.

Maar wat betekent zelfstandigheid in een Europa waar de grenzen steeds meer vervagen? Willy Kuijpers probeert antwoorden te formuleren op donderdag 28 januari om 14u.

Er zijn graven en graven.

Graven van veel te vroeg gestorvenen, graven van onbekende soldaten, graven van families en kindergraven... Er zijn praalgraven en massagraven. Graven van moordenaars en graven van helden. Op elke mens past wel een graf. Op Kempense kerkhoven liggen her en der graven waarvan de bewoners een seconde langer aan de onvermijdelijke vergetelheid ontsnappen.

Het zijn de graven van jonge voetbalsterren, van schrijvers die nog zoveel beloofden, van werkmanshelden. Het Père Lachaise van de Campine.

en de bibliotheek: het perfecte koppel Suiker is verkrijgbaar in alle gemeentes van het arrondissement Turnhout. En omdat élke gemeente een bibliotheek heeft, waar bovendien het cultureel geïnteresseerde lezerspubliek van Suiker over de vloer komt, zijn de bibliotheken de gedroomde de partners van Suiker.

Suiker is ook verkrijgbaar in horecazaken, stations, ziekenhuizen en cultuurcentra.

Maar de grootste kans om Suiker op de kop te tikken, heb je in de bibliotheek. Want daar worden de meeste Suikers verdeeld.

Suiker is verkrijgbaar in élke bibliotheek van het arrondissement, dus ook in die van jouw gemeente of deelgemeente.

De cultuurkrant verschijnt de laatste donderdag van de maand, behalve als die nog na de 27ste valt. In dat geval verschijnt Suiker op de voorlaatste donderdag. Wees er op tijd bij!

UK Subs en Vibrators

Rik Heylen( ) 1955 – 1996

de Wim De Craene van de Kempen

VORSELAAR - “Punk is dood, maar UK Subs nog niet,” hoorden we een fan enkele jaren geleden beweren. Hij had gelijk. Punk is al bijna dertig jaar dood, maar -gelukkig- werd het genre wel nieuw leven ingeblazen door groepen als Green Day en Pennywise, om er maar twee te noemen. De nieuwerwetse punkmuziek is geëvolueerd en zelfs wat commerciëler geworden in vergelijking met de pionierspunk uit de seventies. Het genre heeft dus al een dood en een reïncarnatie meegemaakt, maar UK Subs zijn altijd blijven bestaan, zij het in een honderdtal verschillende bezettingen.

UK Subs stond mee aan de wieg van de Britse punk, samen met legendarische groepen zoals The Sex Pistols en The Clash. Het enige verschil met zowat alle geestesgenoten is dat UK Subs altijd is doorgegaan. Maar daar hebben ze een onwaarschijnlijke berg muzikanten voor nodig gehad. De enige constante in het gezelschap is zanger en stichter Charlie Harper. In hun 23-jarige bestaan werden welgeteld 20 gitaristen, 28 drummers en 21 bassisten versleten. We liegen niet; we hebben het opgezocht. Het zou trouwens wel eens kunnen dat gitarist Nicky Garratt er in Vorselaar bij is. Hij was groepslid van 1977 tot 1983, en nog regelmatig daarna. Ook hij kan dus als een ‘trouw bandlid’ beschouwd worden.

Wie deze peetvaders van de punk aan het werk wil zien, komt op vrijdag 15 januari naar Zaal Edma in Vorselaar. Kaarten kosten 12 euro. Het voorprogramma van Vibrators krijg je er dan gratis bovenop.

MOL - Als je van je leven zaken gaat eisen, dan wordt het tegendraads en keert het zich tegen je. Dat laatste gebeurt wel eens als je boven je talent gaat leven. Zoals dat allicht het geval was met Rik Heylen, de onfortuinlijke singer-songwriter uit Mol. Zou het anders zijn geweest mocht Rik zich neergelegd hebben bij de beperktheid van zijn kunnen? We kunnen het hem niet meer vragen want hij overleed op jonge leeftijd in mogelijk duistere maar beslist ellendige omstandigheden.

We schrijven eind jaren zeventig. De hoogtijdagen van de Vlaamse kleinkunst zijn al voorbij op het moment dat Rik Heylen zijn kleine ding begint te doen: zingen in het Nederlands, begeleid door een paar vrienden uit het dorp. Rik mag her en der optreden op studentikoze ‘vrijpodiums’.

Met een scherpe stem die leentjebuur speelt bij Kris De Bruyne en Bob Dylan wil Rik doorbreken bij het ‘betere’ intellectuele publiek. Wanneer hij op zijn 22ste de lp ‘Alleen op zaterdag’ mag uitbrengen, lijkt hem dat in eerste instantie nog te lukken ook. Toch blijft succes uit: het titelnummer wordt enkel op een verloren maandag op lokale radio’s gedraaid.

En wanneer een artiest niet succesvol wordt, begint hij vaak tegen beter weten in aan de grote zelfverloochening. Zo zoekt

Rik zijn heil in de grote publieksprogramma’s van destijds: Zomerhit en Eurosong.

Hij hengelt zowaar naar een selectie voor het -in zijn entourage zo vermaledijde- Eurovisiesongfestival. Nadat hij wat voorspelbaar uit de race wordt gehaald, probeert Rik zijn carrièremisstap wat te vergoelijken door zelf neerbuigend te doen over ‘de showwereld’: “We zouden ons ook proberen waar te maken in de showwereld via het genre Somers, Severs, Tura. Dat willen we niet: we houden meer aan de betere muziek, aan de betere teksten. Waarom het volgende jaar niet proberen met enkele dansende negerinnen. We hebben niets te verliezen.”

Toch wel: Rik verliest alles. Het grote publiek dat nooit op hem zat te wachten, maar ook zijn ‘kleine publiek’ dat hem judaskussen verwijt. Rik Heylen verdwijnt dan van het toneel. In onze herinneringen is hij slechts schimmig aanwezig: als hij gekleed in een lange, donkere jas kroegen binnenstapt. Alleen.

Tot hij plots tot grote ontsteltenis van velen opduikt in een krantenartikel.

“Maandagvoormiddag is een lijkschouwing uitgevoerd op het lichaam van Rik Heylen (41) uit Mol”, zo laat het persagentschap Belga weten op maandag 3 juni 1996.

“Daaruit is gebleken dat de ex-zanger wel

degelijk is vermoord. Zaterdagnacht trof de vriendin van de man zijn levenloos lichaam op het bed aan. Het slachtoffer had een snijwonde in de rug. Van de dader(s) van de moord ontbreekt elk spoor. Ook over het motief van de moord tasten de speurders nog in het duister.” Ruim een jaar lang wordt gezocht naar de vermoedelijke moordenaars. Na een jaar tasten de speurders nog steeds in het duister en wordt het dossier Rik Heylen afgesloten. “Rik Heylen is om het leven gekomen als gevolg van een ongeval” zo schrijft Gazet van Antwerpen op 17 juli 1997. Dat heeft de onderzoeksrechter die het dossier van de bekende Molse kleinkunstzanger behandelde, meegedeeld aan de procureur. Hij houdt het in zijn besluit bij de thesis dat het overlijden te wijten was aan een ongelukkige val.”

Daarmee viel loodzwaar voor een tweede maal het doek over het leven van jonge man. Wie het wil nagaan: ook zijn collega Wim De Craene stierf volgens sommigen in verdachte omstandigheden.

Je kan zelf uit het leven stappen. Maar het leven kan ook zelf beslissen dat het genoeg is geweest. In een tijd waarin alles wat nu gebeurt en ooit is gebeurd met een paar klikken op een scherm verschijnt, is er van Rik Heylen geen lichtdruk of stemafdruk meer te vinden.

Suiker — 21

Luc Mertens

‘Groot-Kastels quizboek’ KASTERLEE - Zeg nooit zomaar Kasterlee tegen Kasterlee. Kasterlee is immers ook Lichtaart en Tielen. Het Groot-Kastels quizboek van Luc Mertens gaat dus -laat er geen misverstand over bestaan- over de drie dorpskernen.

Luc Mertens (48) uit Lichtaart is een quizzer, “maar vooral een passieve”, voegt hij haastig toe. “Ik kan me goed amuseren met thuis voor tv mee te spelen met Blokken, De Slimste Mens of De Pappenheimers. En als er in mijn gemeente een quizje georganiseerd wordt, doe ik normaal gezien ook wel mee met wat kameraden. Maar ik behoor niet tot een echte quizploeg die elk weekend op pad is.”

Toch is Luc Mertens al aan zijn tweede quizboek toe. Al is er wel een groot verschil

Patrick Ven

‘Zeilen naar de zon’

uithetmullezand KEMPEN - Nog op zoek naar originele cadeaus voor onder de kerstboom? Of naar een (te) laat nieuwjaarsgeschenk?

Dan hebben we enkele goeie tips voor je. Zopas zijn er drie nieuwe boeken op de markt gekomen die geschreven werden door rasechte Kempenaars.

Quizliefhebber Luc Mertens uit Kasterlee stelde het ‘Groot- Kastels quizboek’ samen, ex-Mollenaar Patrick Ven schreef ‘Zeilen naar de zon’ over zijn trip naar het Griekse eiland Samos en Karel Cools bracht een uniek naslagwerkje uit over het Kempense dialect: ‘Vergeelde woorden’.

Geen van de drie auteurs zal er een Pulitzer Prize of de Nobelprijs

22 — Januari 2010

voor literatuur mee winnen, maar dat was ook niet het plan. De bedoeling was werkjes te schrijven die bol staan van de verhalen en de wetenswaardigheden over de Kempen.

Een Mollenaar die de wijde wereld in trekt, een Gelenaar die op zoek gaat naar zijn dialect en een Kasterleenaar die alle geheimen van zijn dorp ontrafelt: meer is er niet nodig om een gure winteravond op een aangename manier door te brengen. Boeken die geworteld zijn in de eigen, mulle Kempense zandgrond zijn bovendien altijd een origineel geschenk voor onder de kerstboom. We stellen de auteurs en hun werkjes kort aan je voor.

bracht, heeft een ander karakter. “Het Groot-Kastels quizboek” is in de eerste plaats bedoeld voor inwoners van Kasterlee, Lichtaart en Tielen en niet voor quizzers,” zegt de schrijver. “Het boek staat vol wetenswaardigheden over Kasterlee en zijn deelgemeenten. Wie er woont, zal er zeker met veel interesse in lezen. Omdat ik het boek geschreven heb in vraag- en antwoordvorm heb ik het een ‘quizboek’ genoemd. Maar je hoeft dus zeker geen quizzer te zijn om ervan te kunnen genieten.

Alle aspecten van Kasterlee komen aan bod: politiek, sport, natuur, geschiedenis, ...

Wie was de eerste burgemeester van de fusiegemeente? Waar bevindt zich de grootste overdekte speeltuin van West-Europa? Met

welk dorp vormde Tielen tot 1612 één parochie? Er zijn weetvragen, maar ook fotovragen en puzzels. In totaal zijn er 300 vragen, die zowel jongeren als ouderen, inwoners en toeristen kunnen aanspreken.”

Luc Mertens heeft nog meer pijlen op zijn boog. Zijn tweede boek is nog maar net uit en zijn derde is al voor een groot stuk klaar. “Ik ben bezig een lexicon van Belgische curiositeiten samen te stellen”, zegt hij. Alles wat grappig, vreemd, indrukwekkend, buitengewoon, ... is, komt erin voor, van het Atomium tot Eddy Merckx.”

“Het Groot Lijsten-Quizboek” van Luc Mertens is te verkrijgen via www.unibook.com. Zijn recentste werk “Het GrootKastels quizboek” is verkrijgbaar in drie krantenwinkels (Papershop Kasterlee, Boekenhuisje Lichtaart, Movie Corner Tielen), in de gemeentelijke bibliotheken en bij de toeristische dienst. Het boek kost 12,95 euro.

den. We begonnen beiden in te zien dat er in het leven nog iets anders is dan werken. De druppel die de emmer deed overlopen, was de plotse dood van een goede vriend. Dat versnelde onze beslissing om te kappen met onze manier van leven. Bijkomende redenen om te vertrekken waren het grijze Belgische klimaat, de verkeersdrukte en het vervuilde milieu.

Dat waren we al een tijdje beu, maar we het hadden blijkbaar nog een extra motivatie nodig om de stap te zetten.”

Tijdens de trip naar Griekenland hield Patrick een dagboek bij. Dit schreef hij in de haven van Gijon in Spanje nadat hijzelf, Suzy en zeiljacht Yves een ferme storm hadden getrotseerd: “Hier, veilig in de haven, durf ik Suzy vragen of zij, net als ik, onderweg ook gedacht heeft dat we misschien nooit zullen aankomen. Wij twijfelden onderweg beiden of alles wel goed en wel zou aflopen. Geen van ons beiden liet dit de ander merken”.

Enkele dagen later liggen de ex-Kempenaars met hun boot ‘Yves’ alweer midden in een nietsontziende storm: “De wind blijft toenemen, de golven natuurlijk ook. Het is erg opletten om de brekende golven niet te veel van opzij te krijgen. De zoute douche krijgen we er gratis bij wanneer ik de boeg in een brekende golf draai. De boot blijft min of meer recht. Als even later richting haven de golven ruim genomen moeten worden, laten ze de boot surfen en draaien hem af en toe waar zij hem willen hebben. Suzy houdt uitkijk en roept: ”Een vrachtschip op aanvaringskoers!“ Het vrachtschip gaat voor ons opzij. Tot onze verwondering springt ook het grote schip, de ”Nico uit Malta”, op en neer over de golven alsof het een Bobbejaanlandattractie is. Het ligt zeker niet veel rustiger op de golven dan wij.”

Maar Patrick en Suzy bereikten ondanks alle twijfels en ontberingen heelhuids Griekenland. Ze verkenden eerst enkele Ioni-

sche eilanden en meerden in april 2003 aan in Samos, waar ze zich vestigden. “We kozen voor Samos omdat het zo gevarieerd en zo mooi is,” legt Patrick uit. “De bewoners zijn ook heel gastvrij.” Suzy werkt nu voor TUI Griekenland, meestal op de luchthaven van Samos. Ze regelt er luchthaventransfers.

Patrick zeilt als kapitein op charterboten en kan ook ingeschakeld worden als gids op het eiland. En in hun huisje op Samos, in het dorpje Mili, vlak bij de zee, verhuren ze twee kamers. Alle info daarover vind je op www.go2samos.be.

Patrick Ven reisde half december naar Mol om zijn boek voor te stellen. Wie er niet bij kon zijn, hoeft niet meteen te wanhopen.

Je kan het boek bestellen in de boekenwinkels (ISBN-nummer is 978-1-4452-2471-8).

Het kost 16,95 euro. Als je het rechtstreeks bij Patrick (014 70 95 01 of info@go2samos. be) bestelt, kost het 15,95 euro. Het (Belgische) rekeningnummer is 979-3513299-61.

Vermeld duidelijk je naam en adres en dan wordt het boek toegestuurd. Op http://stores.lulu.com/pythagorion kun je ook een digitale versie van het boek downloaden. Met foto’s kost het 6,15 euro, zonder foto’s 5,50 euro.

Karel Cools

‘Vergeelde woorden’ GEEL - ‘Een etymologisch dialectwoordenboek of Het Geels diksjonèrke’: dat is de ondertitel van Karel Cools’ bescheiden meesterwerkje ‘Vergeelde woorden.’ Het dialectwoordenboek van Cools is uniek omdat het niet alleen focust op de juiste uitspraak en de betekenis, maar ook op de herkomst van de woorden.

Karel Cools (68) studeerde een halve eeuw geleden Germaanse talen. Als germanist kwam hij bijna automatisch -zo ging dat toen- terecht in het onderwijs. Hij gaf les in het Sint-Jan Berchmanscollege van Diest en werd daar ook directeur. Karel Cools specialiseerde zich (en doctoreerde zelfs) in de etymologie: het onderzoek naar de herkomst van woorden. Voor Het Nieuwsblad van Geel maakte hij een vaste rubriek. Lezers konden hem vragen stellen over de herkomst van Geelse dialectwoorden of plaatsnamen. “Op een jaar tijd kregen we wel 1.000 van die vragen binnen”, zegt hoofdredacteur Dirk Kennis. Wat erop wijst dat het dialect nog wel leeft in Geel. Of er meer of minder dialect gesproken wordt dan vroeger, kan Karel Cools niet zeggen.

“Ik kan niet voor de vuist weg antwoorden op die vraag. Om dat te weten, moet je er onderzoek naar doen en dat heb ik niet gedaan. Voor dit werkje waren er andere onderzoeken nodig.”

Het Geels dialectwoordenboek is meteen ook een Kempens dialectwoordenboek

Foto: Bert De Deken

Boeken

MOL - Van het mulle zand naar het ruime sop: voor Patrick Ven en zijn vrouw Suzy was het maar een kleine stap, maar dan wel een ‘kleine stap’ die slecht had kunnen aflopen. Zonder veel zeilervaring en met alleen maar wat boekenwijsheid de Noordzee en de Atlantische Oceaan willen trotseren: het is om problemen vragen. En die problemen kwamen er ook, in groten getale zelfs.

Maar Patrick en Suzy overwonnen elke hachelijke situatie en kwamen na een tocht van vier maanden aan in Griekenland.

Doodvermoeid, maar kerngezond. Het mag bijna een wonder heten, maar Patrick kan het nog navertellen. En dat doet hij nu dus ook in ‘Zeilen naar de zon’.

Voor ze naar Griekenland vertrokken, runden Patrick en Suzy een foto- en juwelierszaak. Patrick sjeesde als persfotograaf van hot naar her, Suzy ‘deed de winkel’, zoals dat dan heet. “We werkten veel te hard,” zegt Patrick. “Ik moest als fotograaf 24 uur per dag en zeven dagen per week stand-by zijn. Op lange termijn is dat niet vol te hou-

tussen zijn eerste en zijn tweede boek.

“Mijn eerste boek, ‘Het Groot LijstenQuizboek’, was een quizboek pur sang.

Het was bedoeld voor quizzers. Het was me opgevallen dat op quizzen heel vaak zaken gevraagd worden die je vanbuiten kunt leren. De vragen komen bovendien heel regelmatig terug: “Welke zijn de trappistenbieren?”, “Hoe heten de drie musketiers?”, “Welke zijn de zeven wereldwonderen?” Ik heb een hoop van die vragen verzameld in een boek, met natuurlijk alle antwoorden erbij. Wie zich de moeite getroost om de lijstjes uit het hoofd te leren, kan op een quiz veel punten winnen. Echte quizzers hebben er dat graag voor over.”

Het boek dat Luc Mertens zopas uit-

geworden, want dialecten respecteren geen gemeentegrenzen. Woorden als ‘blaffeturen’, ‘pagadder’, ‘kjeskeschiet’ en ‘bediejeme’ worden ook in andere gemeenten courant gebruikt. “Klopt,” zegt Karel Cools.

“Ik ben nagegaan welke dialectwoorden in Geel frequent gebruikt worden. Maar ik zeg daarmee niet dat het typisch Geelse woorden zijn. Het lijkt me zelfs veeleer logisch dat diezelfde woorden ook elders in de Kempen gebruikt worden. Soms worden ze dan wel een beetje anders uitgesproken.”

Een dialectwoordenboek samenstellen is niet simpel. Als je wil weergeven hoe de woorden worden uitgesproken, moet je gebruik maken van een fonetisch schrift.

Maar als je gebruikmaakt van een -voor leken moeilijk leesbaar- fonetisch schrift ris-

keer je met je boek alleen germanisten te bereiken. Karel Cools en Dirk Kennis waren zich bewust van het gevaar en zochten een compromis. “Het compromis bestaat erin dat we de uitspraak ‘half fonetisch’ hebben geschreven’, legt Dirk Kennis uit: “Alleen waar ons alfabet in gebreke bleef, hebben we een fonetisch teken gebruikt.

Wetenschappelijk is dat misschien moeilijk te verantwoorden, maar dit is dan ook geen wetenschappelijk boek. De bedoeling was een breed publiek aan te spreken en ik denk wel dat we daarin zullen slagen.”

Het etymologische dialectwoordenboek is trouwens, voor zover kan nagegaan worden, uniek. Dialectwoordenboeken zijn er honderden en etymologische woordenboeken ook. Maar de combinatie van beide is

nieuw. “Er kwam heel wat opzoekwerk bij kijken om het te kunnen samenstellen”, zegt Karel Cools. “Maar die moeite wilde ik me wel getroosten. Voor mij persoonlijk was vooral de herkomst van de woorden belangrijk. Hoe een dialectwoord precies wordt uitgesproken, weten de meeste mensen wel. Maar waar het juist vandaan komt, is veel moeilijker te achterhalen. Sommige woorden hebben een prachtige geschiedenis, en die wilde ik vertellen. Neem nu het woord ‘pagadder’ voor ‘een kind’. Dat komt van het Spaanse ‘pagador’ en dat betekent ‘betaler’ of ‘hij die betaalt’. Indertijd zetten de Spaanse heersers in de toenmalige wereldhaven Antwerpen dwergen in om het betalingsverkeer te regelen en leningen toe te staan aan handelaars. De dwergen waren met andere woorden de voorlopers van de bankiers. De reden waarom de Spanjaarden uitgerekend dwergen kozen voor die job, was logisch. Dwergen vallen op. Ze zijn gemakkelijk op te sporen in geval van fraude. Een pagador was dus een dwerg.

En in ons dialect zijn kleine mensen of kinderen nog altijd pagadders.”

‘Vergeelde woorden’ is een uitgave van MCGraphics, de uitgeverij van Het Nieuwsblad van Geel. Het is uitgegeven in een mooie luxe-editie. Je kan het boek bestellen door 14,95 euro te storten op rekeningnummer 000-3563038-34 van Het Nieuwsblad van Geel (Kameinestraat 8 in Geel). Als je het thuisgestuurd wil krijgen, moet je 1,50 euro extra betalen en duidelijk je adres vermelden op het overschrijvingsformulier.

Tekst: Roel Sels

Suiker — 23

Kort

Kleinkunst in de kerk

OLEN - Vier toppers -Lucas Van den Eynde, Jelle Cleymans, Jackobond en Maggie Mc Neal- brengen op zondag 24 januari het liedjesprogramma ‘Kleinkunsteiland’. ‘Te vroeg, te mooi’, is de rode draad doorheen het programma waarbij ze, geruggensteund door een sterke band, liedjes brengen van collega-artiesten die veel te vroeg van ons zijn heengegaan, zoals Robert Long, Bram Vermeulen, Wim Sonneveld, Wim de Craene en Connie Vandenbos. Het programma kreeg wel een rare wending door het plotse overlijden van Yasmine.

Zij zou eerst deel uitmaken van het viertal. Nu krijgen onverwachts ook haar liedjes een plaats in dit programma.

Om 20 uur in de kerk van Sint-JozefOlen. Tickets kosten 15 euro, te bestellen via de website: www.olen.be of aan het onthaal van het gemeentehuis, dagbladhandel Verdonck in Sint-Jozef-Olen en Snoepkrantje in Onze-Lieve-Vrouw-Olen.

Johan Verminnen

Rockbands opgelet: de poort naar erkenning staat op een kier

BEERSE, OUD-TURNHOUT, TURNHOUT, VOSSELAAR - De cultuurdiensten van de vier gemeenten uit de stadsregio Turnhout (Beerse, OudTurnhout, Turnhout en Vosselaar) willen muzikanten uit de regio een hart onder de riem steken. Ze hebben daarvoor een initiatief in het leven geroepen dat de naam ‘Campina Sound Collection’ draagt.

‘Campina Sound Collection’ wil om te beginnen bands en muzikanten uit de Noorderkempen zoeken die hun regio willen vertegenwoordigen op muzikaal vlak. De bedoeling is immers dat er een compilatie-cd wordt samengesteld die een staalkaart is van wat er in de Turnhoutse stadsregio leeft. Maar daar blijft het niet bij. De cultuurdiensten zullen de cd ook verspreiden bij al wat naam en faam heeft in de muziekwereld: magazines, platenfirma’s, boekingskantoren, ... Op die manier worden de plaatselijke groepen op een efficiënte manier gesteund en kunnen ze wellicht aan concerten en airplay geraken.

Gratis cd en videoclip

WESTERLO - Johan Verminnen heeft een cd uitgebracht waarin hij terugblikt op zijn rijkgevulde carrière. De aanleiding om de cd te maken was de vaststelling dat bijna al zijn liedjes over dezelfde drie thema’s gaan: mensen, boten en steden. Het zette Verminnen ertoe aan nieuwe nummers te schrijven en oude liedjes te herwerken.

Johan Verminnen komt zijn nieuws cd voorstellen in zaal Zoerla, op vrijdag 22 januari. Hij kiest voor een intieme begeleidingsband, bestaande uit Bert Candries, Leo Caerts, Nils De Caster en Paul Flush.

Kaarten voor dit concert kosten 18 euro. Het optreden begint om 20u.

Klassiek op woensdag

VOSSELAAR - Het Davidsfonds en de cultuurdienst van Vosselaar organiseren op woensdag 13 januari een klassiek concert in herberg De Zwaan, aan het Remi Lensplein 2 in Vosselaar. In het kader van de concertreeks ‘Klassiek op woensdag’ speelt het Codarts Strijkensemble er van 20u tot 21.15u. De toegang bedraagt 8 euro.

24 — Januari 2010

Alle bands komen in aanmerking, het genre speelt geen rol. Het enige wat je als groep of muzikant moet doen, is een zo goed mogelijk opgenomen demo in mp3-vorm versturen. Maak je wel goede muziek, maar heb je niet de middelen om op een kwaliteitsvolle manier je demo op te nemen? Geen probleem.

Die kans krijg je dan wel van de cultuurdiensten, maar stuur in elk geval op wat je hebt.

Groepen en muzikanten die geselecteerd worden op basis van hun mp3 krijgen elk een halve dag in de professionele opnamestudio van het Provinciaal Vormingscentrum in Malle én een halve

dag om een videoclip op te nemen. Zowel de video- als de geluidsopname is gratis.

De geselecteerde groepen krijgen er zelfs nog een vormingsmoment over opnametechnieken (beeld en geluid) bovenop.

Wie kan deelnemen?

Er zijn een aantal voorwaarden waaraan deelnemers moeten voldoen. Het initiatief gaat uit van de cultuursectoren van de stadsregio Turnhout. Om een staalkaart te kunnen vormen van die regio is het dus logisch dat minstens één bandlid van de groep uit Turnhout, Vosselaar, Beerse of Oud-Turnhout komt.

Zoals reeds gezegd, zijn alle genres toegelaten. Daarmee worden wel de genres bedoeld die aan bod komen in het brede spectrum van de rock- en popmuziek.

Een absolute voorwaarde is ook dat het ingestuurde werk een eigen compositie is. Covers komen niet in aanmerking.

BEERSE, HERENTALS, HOOGSTRATEN - Donderdag 28 januari is het Gedichtendag. Veel bibliotheken werken eraan mee en nodigen een dichter uit. Dat is bijvoorbeeld het geval in Hoogstraten.

Het aardbeidorp verwierf 800 jaar geleden stadsrechten en dat wordt in 2010 een jaar lang gevierd. Ook de Gedichtendag staat in het teken van dat feest. Voor deze editie werd een poëet gekozen met Hoogstraatse roots: Jan Geerts. Geerts schrijft niet alleen gedichten, hij probeert jongeren ook in contact te brengen met poëzie. Wim Claeys, accordeonist bij folkgroepen Ambrozijn en Tref, zal Jan Geerts begeleiden. De toegang bedraagt 3 euro; de avond begint om 20u.

Ook in Herentals worden de plaatselijke dichters uitgenodigd. Frans De Peuter, Robin Hannelore, Marc Lievens, Christoph Lintermans, Collectief Dichterbij en Kollectief Maksimaal tekenen present. De stad Herentals reikt ook de poëzieprijs voor jongeren, ‘De mooiste poëzie ter wereld’, uit aan leerlingen van het 4de, 5de en 6de leerjaar. De toegang bedraagt 5 euro; de avond begint om 19.30u.

Ook de bibliotheek van Beerse houdt naar goede gewoonte een gedichtendag.

Maar het exacte programma werd nog niet bekendgemaakt.

Barbara Dex: Blue eyed country girl

Hoe neem je deel?

Wie wil deelnemen, neemt een mp3 op en stuurt die naar cultuurcoördinator Nico Verhoeven, Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote Markt 1 in 2300 Turnhout.

Een jury buigt zich over de nummers en maakt een selectie. Alle info vind je op de website www.myspace.com/campinasoundcollection. Op die website vind je ook een inschrijvingsformulier.

Dat stuur je, samen met je demo, naar campinasoundcollection@gmail.com. De jury heeft ook een korte motivatie nodig en een biografie van je groep. Alles moet toegekomen zijn bij Nico Verhoeven op 11 januari 2010. Geen tijd te verliezen, dus!

De geselecteerde groepen zullen vrij snel bericht krijgen, want de opnames van de compilatie-cd zijn al gepland voor het najaar van 2010.

ZART Comedy Night BALEN - ZART, organisator van het Internationaal Straatkunstenfestival dat elk jaar in september wordt gehouden, is een vereniging met veel pijlen op zijn boog.

ZART organiseert immers ook jazzconcerten, bierproefavonden, toneelvoorstellingen en comedyshows.

28 januari: Gedichtendag

Op zaterdag 23 januari vindt de ZART Comedy Night plaats in het Parochiecentrum van Balen. De comedians Steven Mahieu, Joost Vandecasteele, Jan & Bart De Muelenaere en MC Dimitri Desmyter zullen aanwezig zijn. Tickets kosten 10 euro.

De eerste comedian begint om 20u.

GAAT DIGITAAL

Suiker krijgt een digitaal verlengstuk. Er wordt volop gewerkt aan de website www.suikerkrant.be. Daarop kan je terecht voor alle info over de krant, over de mogelijkheden om lid te worden van ‘de Club van 100’ en over de verdeelpunten van Suiker. Je kunt er ook reageren op artikels. Surfen maar!

Open Doek JANUA

RI

Open Doek dankt zijn bekendheid vooral aan het filmfestival.

Maar het hele jaar door programmeert Open Doek films. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld, worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond, om 20u stipt.

Dinsdag 5 januari TROUBLED WATER

Dinsdag 12 januari THE MARKET

Dinsdag 19 januari JOHN RABE

Dinsdag 26 januari THE ROAD

Land: Noorwegen Regisseur: Erik Poppe Duur: 116 minuten Jaar: 2008 (Belgische première)

Land: Turkije Regisseur: Ben Hopkins Duur: 93 minuten Jaar: 2008

Land: Duitsland Regisseur: Florian Gallenberger Duur: 134 minuten Jaar: 2009

Land: Verenigde Staten Regisseur: John Hilcoat Duur: 119 minuten Jaar: 2009 (Belgische avant-première)

Jan Thomas heeft acht jaar in de gevangenis gezeten voor de moord op een kind. Na zijn vrijlating vindt hij een baan als orgelspeler in een kerk. De dominee, Anna, is een alleenstaande moeder met een zoontje dat een verbluffende gelijkenis vertoont met het jongetje dat hij omgebracht zou hebben.

Jan Thomas voelt zich sterk aangetrokken tot Anna en besluit te zwijgen over zijn verleden. Troubled Water is een psychologisch drama waarin twee personages in het reine proberen te komen met hun verleden. Een indrukwekkende film die niemand onberoerd laat.

De jonge Turkse marktkramer Mihram vult zijn dagen met drinken, gokken en sjacheren. Hij wil zo snel mogelijk rijk worden en ziet zijn kans schoon wanneer de plaatselijke dokteres hem vraagt een lading medicijnen op te halen in Azerbeidzjan. Maar tegen welke prijs? Op een bitterzoete en humoristische manier toont Hopkins de ambiguïteit en onvoorspelbaarheid van de vrije markt. Met zijn kleurrijke personages en genietbare taferelen, doorspekt met sfeervolle beelden, frisse decors en pittige muzikale intermezzo’s, is dit een film die iedereen kan smaken.

John Rabe vertelt het waargebeurde verhaal van de Duitse directeur van Siemens in de Chinese hoofdstad. In 1937 wist hij meer dan 200.000 Chinezen van een zekere dood te redden tijdens de beruchte ’Nanking massacre’. Als directeur van een groot concern werd hij door de Japanners met rust gelaten en kon hij een ’safety zone’ opzetten. De film bevat archiefbeelden die niets aan de verbeelding overlaten.

John Rabe doet in veel opzichten denken aan dr. Schindler, die in het westen veel bekender is.

Een vader en zijn zoon wandelen eenzaam door een verbrand, postapocalyptisch Amerika. Ze proberen naar het zuiden te trekken om zich te beschermen tegen kou, verhongering en gewelddadige gangs. Ze hebben niets, enkel een geweer om zich te verdedigen, hun kleren, een verroest winkelkarretje met bij mekaar gesprokkeld voedsel, en elkaar. The Road is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Cormac McCarthy. De soundtrack is afkomstig van Nick Cave. De vader wordt gespeeld door een bijna onherkenbare, bebaarde Viggo Mortensen.

HULSHOUT - De Gezinsbond van Hulshout organiseert op 30 januari een optreden van Barbara Dex. Barbara zal twee uur optreden. Centraal in het programma staat de cd ‘Blue eyed country girl’ en dat zegt al iets over de inhoud van het programma: country is troef!

Place to be is de parochiezaal van Hulshout. Het concert begint om 20u.

Kaarten kosten 15,50 euro en zijn te bestellen via de nummers 015 22 17 22 en 0498 30 90 89.

‘Arendonk Zingt’

houdt preselecties

ARENDONK - Arendonk Zingt en Swingt’ vindt in 2010 plaats op 8 en 9 mei. Maar de voorbereidingen voor het minifestival zijn al bezig. In januari wordt de eerste preselectie van de rockrally georganiseerd. Op zaterdagen 9, 16 en 23 januari spelen telkens drie groepen. De winnaar mag op zaterdag 9 mei het festival openen. Diezelfde avond zal een nationale of zelfs internationale act de avond afsluiten. De preselecties vinden plaats in Bemdkaffee, Diepenbeemd 14 in Arendonk. Welke groepen op welke avonden spelen, is niet op voorhand bekend.

Alle deelnemende bands moeten aanwezig zijn. Wie speelt, wordt de avond zelf door lottrekking bepaald.

Suiker — 25

CURSUSSEN, WORKSHOPS, LEZINGEN JANUARI 4 januari t/m 1 februari van 19 tot 21.30 uur Turnhout – ­Workshop kalligrafie basis Na enkele penoefeningen wordt het basisalfabet ‘humanistisch cursief’ aangeleerd. Het juist inoefenen van dit schrift is het belangrijkste onderdeel van de 5 workshopdagen. Daarnaast wordt er ook aandacht besteed aan bladschikking en eigen creativiteit.

De Banier Turnhout, Warandestraat, 97.

Info 014 42 15 13, debanier@debanier.be, http://www.debanier.be.

5, 12, 19 en 26 januari van 19 tot 21.30 uur Turnhout – ­Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt.

Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... In samenwerking met Vormingplus Kempen.

De Warande, Warandestraat 42.

Info 014 41 94 94 6, 13, 20 en 27 januari van 12.30 uur Herentals – ­Babbelhoek Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar de Babbelhoek.

Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... In samenwerking met Vormingplus Kempen.

Herentals, Fraikinstraat 38 5 januari om 19.30 uur Oud-Turnhout – ­Biodanza Biodanza is een methode van menselijke integratie gebaseerd op de combinatie van muziek, beweging en emotie. In Oud-Turnhout is er wekelijks les op woensdag. Als je de muziek volgt tot diep in jezelf, ontstaat een geheel van natuurlijke bewegingen waar je niets bijzonders hoeft voor te doen.

De Djoelen, Steenweg op Mol, 3 bus 2.

Info 014 50 65 65, info@dansbiodanza.be, http://www.dansbiodanza.be.

6, 14, 21 januari, 3, 11 en 20 februari om 19 uur Retie – Kooklessen voor beginners

8, 15, 22, 29 januari van 13.30 tot 15.30 uur Geel – ­Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt.

Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... In samenwerking met Vormingplus Kempen.

ACV, Stationsplein 4.

Info 014 44 68 30 of jbollen@acv-csc.be.

10 januari om 10.30 uur Turnhout – ­Overlezen

De bedoeling van ‘OverLezen’ is lezers en boeken met elkaar te verbinden. Ervaren lezers Jos Geysels en Karl Van den Broeck delen in ‘OverLezen’ hun voorkeuren in een gesprek dat wordt gemodereerd door Veerle Keuppens.

Daarna schuiven ook een auteur en een bekende Vlaming mee aan. de Warande, Warandestraat, 42.

Info +32 14 41 69 91, info@warande.be, http://www. warande.be/index.php?id_act=4016&ps=podiumdetail.

11 januari om 19.30 uur Geel – ­Kennismakingsles biodanza Kom eens proberen. We kunnen het niet uitleggen, kijk alvast eens op de website Hoeve middenin, Buitenseinde, 33.

Info 014 50 65 65, info@dansbiodanza.be, http://www.dansbiodanza.be.

12 januari om 18.30, 14 januari om 13 uur Turnhout – ­Patch, quilt en art-quilt Wij zijn een groep dames uit Turnhout die om de 14 dagen samen komen. Er wordt met de hand en machinaal les gegeven in het traditioneel en modern quilten.

Korte Mermansstraat, 53.

Info 0498 28 52 65, annvanherle@hotmail.com.

12 januari van 20 tot 22 uur Poppel – ­Eerste hulp op de dansvloer

Gildenhuis, Peperstraat.

Info 014 37 84 30, roger.thijs@belgacom.net.

6 januari t/m 30 juni van 19 tot 20.30 uur Lille – ­Djembe lessen

Een gratis proefles, 10 euro/les incl. Instument .

Alle niveau’s zijn welkom, vanaf 10 jaar. in de refter van de freinetschool De Vlindertuin, Berg, 10.

Info 014 81 38 47, koningmafkees@hetmafkees.net.

In 10 weken leert een lesgever de deelnemers de basispassen en een aantal figuren van de meest courante standaarddansen.

Feestzaal Cafe Mitje, Dorp.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=52005.

13 januari van 19.30 tot 22.30 uur Wortel – ­Basiscursus geologie Deze basiscursus formuleert een antwoord op een hele reeks vragen. Hoe is de aarde ontstaan? Hoe ontstaan bodem, zeeën, bergen, vlaktes en dalen? Welke rol speelt water hierbij? Met deze vragen krijg je gaandeweg inzicht in de wondere wereld van de geologie.

Bezoekerscentrum De Klapekster, Kolonie, 41.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=53199.

13 januari van 19.30 tot 22.30 uur Mol – B­ asisjaar Intuïtieve Ontwikkeling - Module 2 Na meer dan 20 jaar intensief vormingswerk merken we dat via de ontdekking van intuïtieve vaardigheden mensen zichzelf beter leren kennen. Je vindt de weg die bij je past via je eigen intuïtieve ervaring. Het resultaat: een vollediger zicht op jezelf en je omgeving.

Wie diep in zichzelf kijkt, vindt daar de inspiratie die hij nodig heeft.

Oude Bleken, Oude Bleken, 25.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=47339.

15 januari van 09.30 tot 12.30 uur Mol – ­Basisjaar Intuïtieve Ontwikkeling - Module 2 Na meer dan 20 jaar intensief vormingswerk, merken we dat via de ontdekking van intuïtieve vaardigheden mensen zichzelf beter leren kennen. Je vindt de weg die bij je past via je eigen intuïtieve ervaring. Het resultaat: een vollediger zicht op jezelf en je omgeving.

Wie diep in zichzelf kijkt, vindt daar de inspiratie die hij nodig heeft.

Oude Bleken, Oude Bleken, 25.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=47340.

16 en 23 januari van 10 tot 17 uur Turnhout – ­Workshop Leporello Ensemble Leporello heeft een zeer eigen vorm van theater maken. Het verbale, muzikale en choreografische worden als aspecten van één grote tekst verzorgd. Regisseur Dirk Opstaele laat je op 2 zaterdagen kennismaken met deze unieke stijl. Samen met de begeleider studeer je enkele specifieke scènes in van de voorstelling ‘MACBETHbranding’ van Leporello. Op 27 januari mag je die scènes dan meespelen.

Cultuurhuis De Warande, Warandestraat, 42.

Info http://www.warande.be.

20 januari t/m 30 juni van 19.30 tot 20.45 uur Oud-Turnhout – ­Taiji en Taijiwuxigong Leer bewust met uw lichaam omgaan: welke basishouding u het best aanneemt, welke signalen uw lichaam u geeft, hoe u uw lichaam het efficiëntst gebruikt, hoe u uw krachten kunt doseren en hoe u spanningen uit uw lijf kunt krijgen. In deze lessen krijgt u praktische richtlijnen en oefeningen die u onmiddellijk op de goede weg zetten.

Gratis kennismakingsles op 20 januari.

De Djoelen, Steenweg op Mol, 3 bus 2.

Info 0475 810 620, taiji.centrum@skynet.be, http://www.taijicentrum.org.

20 januari van 19 tot 22 uur Laakdal – ­Erfrecht Ouders van een kind met een handicap, broers en zussen,... worden uitgenodigd op de infoavond rond ‘Erfrecht - beheer van gelden en goederen’.

Verplichte inschrijving. Betaling ter plaatse.

OCMW, Vogelzang 24.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=52632.

ONZE PARTNERS

21 januari van 19.30 tot 22.30 uur Mol – ­Cursus Vissen

de Warande

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout

Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u

Tel: 014 41 9494 (algemeen) 014 41 69 91 (ticketbalie)

Website: www.warande.be

Cultuurcafé Waaranders

Adres: Warandestraat 42,

2300 Turnhout

Openingsuren: ma-za 11-1u, zo 7-24u

Tel: 014 47 21 90

Website: www.warande.be

Vormingplus Kempen

Adres: Otterstraat 109/4, 2300 Turn-

hout

Tel: 014 41 15 65

Mail: info@vormingpluskempen.be

Website: www.vormingpluskempen.be

Tijdens de eerste les trachten we de vissen te herkennen. Welke vissoorten komen in Vlaanderen voor op zoet water? Hoe breng je ze op naam? Wat zijn de voornaamste verschillen?

In de tweede les nemen we hun levenswijze onder de loep. Hier besteden we extra aandacht aan de biotoopeisen van onze vissen en aan de implicaties van beheersingrepen op onze wateren.

Ecocentrum De Goren, Postelsesteenweg, 71.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=53202/ 24 januari van 20 tot 22.30 uur Turnhout – ­Eerste hulp op de dansvloer In 10 weken leert een lesgever de deelnemers de basispassen en een aantal figuren van de meest courante standaarddansen.

Den Donk, Kapelweg, 52.

Info http://www.prettiggeleerd.be/show_ detail.php?id=53307.

26 januari om 20 uur Turnhout – ­Reïncarnatie en relaties Je komt in je leven wel eens mensen tegen waarvan je het gevoel hebt ze reeds lang te kennen. Dit kan soms tot verwarring leiden omdat de invloeden soms overweldigend kunnen zijn en je hier niet zomaar aan kan voorbijgaan.

Vele geliefden hebben diep in hun bewustzijnsziel de wens hun vroegere partner terug te vinden en in veel gevallen slagen ze erin, maar niet altijd in gunstige omstandigheden De Koekoek, Steenweg op Merksplas, 48.

Info Steenweg op Merksplas 48, 2300 Turnhout, +32 3 2250227, info@dekleinebron.be, http://www.dekleinebron.be.

28 januari om 14 uur Retie – ­Willy Kuijpers Willy Kuijpers, eertijds één van de boegbeelden van de Volksunie, spreekt over Vlaanderen binnen Europa.

GC Den Dries, Kerkhofstraat 37.

Info http://www.okra.be/trefpunt-retie.

Café Wirwar Een eigentijds café met een vleugje heimwee naar vroeger

Adres: Otterstraat 8, 2300 Turnhout

Advocaat Busschaert

Je activiteit in deze kalender?

Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdatabank.be. Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen

ze niet alleen terecht op www.UitinVlaanderen.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk ook in Suiker!

Meer details vind je op http://www.cultuurnet.be/uitdatabank.

Adres: Openingsuren: Tel: Fax: Mail: Website:

Markt 50, 2400 Mol Na afspraak 014 32 27 76 014 32 27 77 peter.busschaert@skynet.be www.advocaatbusschaert.be

Cc de Werft

30 januari om 10.30 uur Turnhout – ­Buikdans Open Deur Oriëntaalse dans is een oud-Egyptische kunst die leeft rond de traditionele en populaire Arabische muziek. Het is een weldaad voor lichaam en ziel: gezond, krachtig, sensueel, sierlijk en altijd een feest! Tijdens de Open deur kan je genieten van demo en proefles.

Sportcomplex Heilig Graf, Baron Frans du Fourstraat.

Info 03 324 20 91, http://www.buikdans.net.

Cc ‘t Schaliken

Adres: Grote Markt 35, 2200 Herentals

Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u, di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, wo 9-12u.

Ticketbalie ook op wo 13.30-16u en za 10-14u.

Tel: 014 28 51 30

Fax: 014 22 28 56

Mail: cultuurcentrum@herentals.be

Website : www.schaliken.be

Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel (exporuimte de Halle) Centrumparking Nieuwstraat, 2440 Geel (exporuimte de Schrijnwerkerij) Balie: ma 13.30-16.30u, di-vr 9-12u / 13.30-16.30u, za 10-12u Tel: 014 56 66 60 (administratie) 014 56 66 66 (reserveringen) Fax: 014 56 66 80 Mail: admin.dewerft@geel.be, res.dewerft@geel.be Website: www.dewerft.be

Cc ‘t Getouw (schouwburg VBK Aannemingen Rex – zaal ‘t Getouw)

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u, za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur voor elke podiumvoorstelling Tel: 014 33 09 00 Fax: 014 33 08 90 Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be Website : www.getouw.be

Kunstforum Würth

Adres: Everdongenlaan 29, 2300 Turnhout Openingsuren: alle dagen: 10-17u Tel: 014 44 55 95 Fax: 014 44 56 62 Mail: kunstforum@würth.be Website: www.wurth.be

Strip Turnhout

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Tel: 014 47 23 43 Mail: stripturnhout@warande.be Website : www.stripturnhout.be

Filmfestival Open Doek

Archief en Musea)

Academie Arendonk

Adres: Wampenberg 26, 2370 Arendonk Tel: 014 44 20 61 Fax: 014 44 20 63 Mail: secretariaat@ academiearendonk.be Website: www.academiearendonk.be Adres: Graatakker 5, 2300 Turnhout Openingsuren: do, vr, za, zo van 13.30 tot 16.30u

Stemmen, herstellen, verhuur, verkoop nieuw en tweedehands

Adres: Bergenstraat 94b, 2480 Dessel

Tel: 0496 33 22 32

Website: www.boeckxpianos.be

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u, vr 11-18u, za 10-17u Tel: 014 47 22 41 Fax: 014 41 61 41 Mail: bibliotheek@turnhout.be Website: www.turnhout.be/bib

Creative Factory

Adres: Tel: Mail: Website:

Adres: Druivenstraat 20 (3de verdieping), 2300 Turnhout Tel: 0475 78 71 92 Mail: creafacto@belgacom.net Website: www.creative-factory.be

Kollegestraat 118, 2440 Geel 014 56 65 60 kunstacademie@geel.be www.kunst.academiegeel.be

Brouwerij de Koninck

Adres: Mechelsesteenweg 291, 2018 Antwerpen

Openingsuren: afhalen: ma-do van 8.30 tot 12.30u en van 13.30 tot 17u.

Tel: 03 218 40 48

Mail: info@dekoninck.com

Website: www.dekoninck.com

de kringwinkel

Delta Motorcycle n.v.

Boeckx Piano’s

Adres: Otterstraat 120, 2300 Turnhout Tel: 014 42 08 08 Fax: 014 42 74 78 Mail: deltamotor@skynet.be Website: www.deltamotor.be

TRAM 41 (Turnhoute Route Bibliotheek Turnhout Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote Markt 1, 2300 Turnhout, 014 44 33 98) Nationaal Museum van de Speelkaart (Druivenstraat 18, 2300 Turnhout, 014 41 56 21) Taxandriamuseum (Begijnenstraat 28, 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Begijnhofmuseum (Begijnhof 56, 2300 Turnhout, 014 42 12 48) Openingsuren: musea: di-za 14-17u, zo 11-17u Stadsarchief: ma 9-12u / 13.30-18u, di-vr 9-12u / 13.30-17u Mail: tram41@turnhout.be Website: www.tram41.be

Kunstacademie Geel

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turn- Adressen: hout

Tel: 014 41 94 94 Fax: 014 42 08 21 Mail: info@opendoek.be Website: www.opendoek.be

Atelier 20 + 03

Algemene grond- en afbraakwerken, plaatsen containers, leveren van grond, grind, schors, ... machineverhuur met of zonder machinist, leggen van klinkers, plaatsen van omheiningen

Adres: Molenstraat 77, 2490 Balen

Tel: 0496 61 88 66

Fax: 014 70 87 47

Mail: vbkgrondwerken@telenet.be

goedkoop en origineel Mol (Sint-Appolonialaan, 014 32 61 63), Turnhout (Steenweg op Tielen 70), Retie (Sint-Martinusstraat 50), Hoogstraten (Meerseweg 135, 014 44 20 40), Geel (Kollegestraat 104, Gasstraat 2a), Herentals (Lierseweg 136), Kasterlee (Krokuslaan 10), Balen (Steenweg op Leopoldsburg 71/2), Herselt (Blaubergsteenweg 113), Heistop-den-Berg (Noordstraat 25/1, 015 21 23 73).

Rockin’ Around Turnhout

‘s Werelds grootste rock-’n-rollkroegentocht 2, 3, 4 en 5 april. Met o.a.

Rocky Burnette!

Brouwerij Corsendonck

Adres:

Tel:

Fax:

Mail:

Website:

Slachthuisstraat 27, 2300 Turnhout 014 45 33 11 014 45 33 88 corsendonk@corsendonk.com www.corsendonk.apluz.be

Storm op komst

Adres:

Mail:

Website:

Kinderkunstenfestival Vrijdag 19 - dinsdag 23 maart Warandestraat 42, 2300 Turnhout info@stormopkomst.be www.stormopkomst.be

Mezz

Adres:

Tel:

Fax:

Mail:

Website:

Keizerstraat 101, 4811 HL Breda 0031 76 515 66 77 0031 76 520 02 37 info@mezz.nl www.mezz.nl

Dynamo

Adres:

Tel:

Mail:

Website:

Catharinaplein 21, 5611 DE Eindhoven 0031 40 239 31 10 info@dynamo-eindhoven.nl www.dynamo-eindhoven.nl

De Singer

Adres:

Website:

Bavelstraat 35, 2310 Rijkevorsel www.desinger.be of www.ajazzexperience.be

Verantwoordelijk uitgever: Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres: Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage: 20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied: Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Redactie: Roel Sels

Redactiemedewerkers: Stijn Janssen Floor Deckx Toon Horsten

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

26 — Januari 2010

Suiker — 27