Suiker 10

nr.10 ~ JUlI/augustus 2010

GRATIS www.suikerkrant.be

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

Liefde voor muziek

Anja en Kai-Mook

Nieuw theaterseizoen

Feesten en festivals

Stadsbeiaardier

Barbier van de Kempen

HERENTALS – Frank Smolders is al zes jaar directeur van de Academie voor Muziek, Woord en Dans in Herentals. Hij genoot een klassieke opleiding als organist, maar hokjesdenken is aan hem niet besteed. Volgend academiejaar laat hij in de muziekacademie een opleiding folk starten en hij kijkt al uit naar 2013. “Dan willen we dj- en beatboxopleidingen inrichten”.

Vraagje: ‘Het weegt 110 kg, heeft een slurfje en gans Vlaanderen plus een stuk van de wijde wereld zijn in zijn ban’. Neen, niet Bart De Wever maar het Antwerpse olifantenjong KaiMook. De hype rond deze geslurfde hartenbreker -tot in Amerika worden er KaiMookknuffels verkocht- is het werk van de Molse marketeerster Anja Stas, de enige Belgische die ooit doordrong tot het commerciële hart van Coca-Cola.

“Ik haal mijn inspiratie bij anarchisten en filosofen”, zegt ze.

Juli en augustus. Alles is peis en vree in de cultuurcentra. Maar vergis je niet.

Het is slechts stilte voor de storm. In september barst het geweld weer los, wordt er weer tegen honderd per uur getoeterd en gebeld en laaien de emoties weer hoog op. Cultuurcentrum de Werft en cultuurhuis de Warande zijn er al helemaal klaar voor en hopen van u hetzelfde. Suiker stelt nieuwe theaterseizoenen voor en likt nu al duimen en vingers af.

Het is zomer. De hoogste tijd om er eens goed van te profiteren. Veel heeft een mens daar niet voor nodig. Drank, muziek en een festivalwei kunnen volstaan. Je hoeft er niet voor naar Werchter, Dour of Gent. Onze regio bulkt van de feesten en de festivals. Suiker geeft een overzicht en kruidt dat met knotsgekke backstageeisen van artiesten en met enkele straffe verhalen van Gust Spruyt: de man die ooit Dire Straits, The Cure en U2 liet optreden in de legendarische ‘Zaal Lux’ in Herenthout.

Koen Van Assche maakt hemelse muziek en dat mag je gerust letterlijk interpreteren. Hij is de stadsbeiaardier van Turnhout, Leuven en Herentals. De kans dat je hem ooit gehoord hebt, is duizend keer groter dan dat je hem ooit gezien hebt.

Maar daar kan deze zomer verandering in komen, want Van Assche verlaat zijn hoge toren en parkeert een mobiele beiaard op de Grote Markt van Herentals.

Gillette, bir adam alabilirsiniz iyi! Vrij vertaald uit het Turks: ‘Gillette, the best a man can get’. Volgens King Camp Gillette, de uitvinder van het verwisselbare scheermesje, een waarheid als een koe. Maar daar moet je niet mee aankomen bij Arif Tarcan, een Turks barbier die zweert bij een scherp lemmet, brandende alcohol en vuurtoortsen.

Vanuit zijn salon in Mol doet hij een ruime cliënteel van jonge macho’s en oude Ottomaanse sultans de baard (en het oorhaar) af.

3 blz.

4 blz.

6 blz.

13 blz.

22 blz.

25 blz.

Roel Sels

Neem NU een abonnement op Suiker is gratis verkrijgbaar in de 27 gemeentes van het arrondissement Turnhout. Je vindt het in handelszaken, stations, ziekenhuizen, bibliotheken en cultuurcentra. Je kan er niet naast kijken. Of toch … want als je tegenslag hebt, is de stapel Suikers al weg voor je er passeert.

Geen nood, je kan je abonneren! Voor het ronde bedrag van 20 euro krijg je Suiker een jaar lang (11 edities) in je brievenbus. Zo ben je zeker dat je je favoriete cultuurmagazine nooit zal missen.

Schrijf 20 euro over op rekeningnummer 068-8890662-57 van GCV Procart, Otterstraat 8 bus 2, 2300 Turnhout, en je krijgt de volgende 11 Suikers toegestuurd. Vermeld duidelijk je naam en adres, zodat er bij de verzending niets kan misgaan.

KHK en Zenit werken samen met Suiker

Cultuurkrant Suiker en onderwijs: een combinatie die beide sterker maakt

Veel jeuksel Gelezen op teletekst. “Op tv is de verkiezingsmarathon op 13 juni gevolgd door gemiddeld 778.000 kijkers, goed voor een marktaandeel van meer dan 50%. Tussen 19u en 22u waren er 1.196.000 kijkers. Het piekmoment lag om 20.15u met 1.414.000 kijkers (marktaandeel 61,3%). In totaal keken 2.608.000 mensen (44,6%) minstens een kwartier naar de verkiezingsuitslag.

Meer dan in 2006, 2007 en 2009.”

Laten we het bericht vooral niet te wiskundig bekijken. Cijfers en procenten zijn aan mij niet besteed. Mij intrigeert vooral de laatste zin: “Meer dan in 2006, 2007 en 2009”. Zo ver hebben we het dus geschopt.

Er zijn in ons land zo dikwijls verkiezingen dat we de kwaliteit van de verkiezingsprogramma’s jaar per jaar kunnen opvolgen en evalueren. Alsof we de Belgische inzendingen voor het songfestival vergelijken: “Ik vond het dit jaar beter”.

De verkiezingsprogramma’s van de VRT vinden, zo blijkt, steeds beter de weg naar uw en mijn woonkamer. De jongste editie brak alle records. Er werd bijna evenveel naar gekeken als naar “Wij heren van Zichem” veertig jaar geleden. En voor alle duidelijkheid: toen was er van wegzappen nog geen sprake. ‘Brussel Vlaams’ was de enige post. Het was “Wij heren van Zichem’ of niks. Terwijl het jongste verkiezingsprogramma de concurrentie moest dulden van het wereldkampioenschap voetbal.

Je voelt aan je tenen dat er iets aan de hand is met die verkiezingsprogramma’s en ik ben erachter gekomen wat. Geloof me: dat verkiezingsprogramma’s hoge kijkcijfers halen, dat de VRT in geldnood zit en dat steeds meer journalisten de overstap maken naar de politiek: het heeft allemaal met mekaar te maken. Lees en huiver.

Dat de VRT het niet breed heeft, weten we al lang. Vooral in de zomer kunnen ze aan de Reyerslaan 52 niet verbergen dat het geld op is. De neerwaartse trend is al drie decennia aan de gang. Heel veel jaren geleden maakten ze in de zomer nog goeie

2 — Juli / augustus 2010

programma’s, nadien maakten ze slechte programma’s, nog wat later maakten ze geen programma’s meer en begonnen ze met herhalingen, tegenwoordig zenden ze herhalingen van herhalingen uit.

Met dat gegeven in het achterhoofd én met de wetenschap dat de kijker wel pap lust van een verkiezingsprogrammaatje op zijn tijd, moet je eens naar de datums van de jongste zes verkiezingen kijken. 18 mei 2003, 13 juni 2004, 8 oktober 2006, 10 juni 2007, 7 juni 2009 en 13 juni 2010. Valt het niet op dat alle verkiezingen -op die van 2006 na, oké- werden gehouden bij aanvang van de zomer? Juist. Dat kan maar één ding betekenen. Het is telkens de VRT die rond april de regering verzoekt om ermee te kappen en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. De politici kunnen niet anders dan ingaan op die vraag. Als ze ­weigeren, mogen ze niet meer op tv komen. Stemmen ze toe, dan zitten ze wekenlang vooraan in het nieuws. En dus komen er elk jaar nieuwe verkiezingen. In juni. Want dan begint het klassieke zomerverval bij de VRT. En uitgerekend dan is een kijkcijferkanon als een verkiezingsprogramma meer dan welkom.

Vindt u dat stiekeme gedoe van de VRT al verfoeilijk? Wat dan te denken van het VRT-journalistenkorps dat de stap naar de politiek heeft gezet? Dat loopt maar over alsof het niets is. De kijker die het niet van heel dichtbij volgt, weet tijdens een politiek debat niet meer wie de moderators zijn en wie de politici. De ex-journalisten laten het niet aan hun hart komen. Eerst aan de ene kant berichten over de val van de regering en daarna als wit konijn aan de andere kant een berg media-aandacht krijgen; da’s twee keer bingo. Heel wat gewezen politieke verslaggevers van de VRT deden er hun voordeel mee: Siegfried Bracke, Ivo Belet, Dirk Sterckx en Veli Yüksel.

Ach, ze mogen van mij allemaal diens laatste naam krijgen. Veel jeuksel. En een kort armpje.

TURNHOUT - Cultuurkrant Suiker heeft de voorbije maand allianties gesloten met twee scholen: de Katholieke Hogeschool Kempen, afdeling cultuur- en sportmanagement, en Zenit, dat tot voor kort nog KTA de Merodelei heette.

Cultuur en onderwijs hebben veel raakvlakken en kunnen door samen te werken een win-winsituatie creëren.

Sport- en Cultuurmanagement Het departement Handelswetenschappen en Bedrijfskunde van de Katholieke Hogeschool Kempen start volgend academiejaar met een nieuwe opleiding: ‘Sporten cultuurmanagement’. Studenten die voor deze specialisatie kiezen, kunnen in het onderwijs terechtkomen, in de nonprofitsector of de social-profitsector. Een van hun taken bestaat in het opstellen van beleidsplannen in sport-, cultuur- of recreatiecentra.

Cultuurkrant Suiker ziet het belang hiervan in en wil wát graag samenwerken met de KHK. Zo zullen o.m. studenten van KHK projecten kunnen uitvoeren en stage kunnen lopen bij Suiker. Terwijl de studenten nuttige werkervaringen opdoen bij de cultuurkrant van de Kempen, krijgt Suiker een noodzakelijke en altijd welkome input van nieuwe, jonge, frisse ideeën.

Dat kan zelfs resulteren in een eigen jongerenbladzijde, voor en door de studenten.

Zenit Ook is er een samenwerkingsverband met Zenit, het vroegere KTA de Merodelei. “Zenit wil als school in de wereld staan, naar buiten komen en samenwerkingsverbanden aangaan,” zegt directeur Jef Vanhove.

“We werken al samen met andere scholen en met de bedrijfswereld. We zijn blij dat we Suiker aan het lijstje kunnen toevoegen. Op het vlak van promotiemateriaal, ondersteuning van de website, redactie,

lay-outen, prepressen en drukken kunnen we Suiker behulpzaam zijn”. Suiker stelt van zijn kant zijn expertise en knowhow ter beschikking, zal scholieren begeleiden en juryleden afvaardigen om werken te beoordelen. “We zijn grote voorstander van dit soort werkplekleren”, zegt Jef Vanhove. “Als leerlingen gedurende een heel jaar contact blijven houden met hun opdrachtgever en voortdurend met hem in overleg staan, kweken ze vaardigheden aan die ze op een schoolbank nooit zouden aanleren. Ze oefenen zowel hun verbale als non-verbale presentatiecapaciteiten.

Ze zijn bovendien extra gemotiveerd omdat ze resultaat zien van hun werk. Ze zien dat de door hen vervaardigde materialen effectief gebruikt worden en dat het niet zomaar een oefening is.”

Inschrijven bij Zenit kan vanaf 16 augustus elke werkdag van 10 tot 16u en op donderdagen van 14 tot 20u.

Info over de studierichtingen krijg je op het nummer 014 47 14 40, bij www.so-zenit.be of info@so-zenit.be.

Meer informatie over de nieuwe opleiding ‘Sport- en cultuurmanagement’ krijg je bij het departement Handelswetenschappen en Bedrijfskunde van de KHK, campus Turnhout (voorlopig nog gevestigd in de Begijnendreef, maar de verhuis naar Blairon is nakend). Bel 014 42 66 01, mail hwbkt@khk.be of surf naar www.khk.be.

Steun en word lid van de ‘Club van 100’

Hebt u een hart voor cultuur? Wilt u uw bedrijf een cultureel imago aanmeten?

Bent u geïnteresseerd in een aantal vrijkaarten voor culturele voorstellingen?

Wilt u lokale artiesten een hart onder de riem steken? Vindt u het ook een verademing om tussen de tientallen reclameblaadjes eens een informatieve en reclamevrije krant aan te treffen?

Dan hebt u een goede reden om Suiker te steunen en toe te treden tot de ‘Club van 100’. Voor alle info belt u naar Leen Verwaest (0495 53 54 80) of mailt u naar leen@suikerkrant.be.

HERENTALS - Wil je doedelzak, diatonische accordeon, folkviool of –gitaar leren? Of zin in folkzang?

Vanaf september kan je terecht in de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans in Herentals. De folkopleiding aan de Academie is de enige officiële en gestructureerde in de Kempen. “En past in onze ‘brede’ filosofie“, zegt directeur Frank Smolders.

Frank Smolders staat zes jaar aan het hoofd van de academie. Als organist genoot hij een klassieke opleiding. Maar dat hij ook van een streep folk kan genieten, steekt hij niet onder stoelen of banken.

Voor de opleiding wist hij grote kleppers in het Vlaamse genre aan te trekken als lesgevers: Philip Masure (Urban Trad), Marianne Wynen (Moragh), Elly Aerden (Eleonor) en Toon Van Mierlo (Naragonia). ­­– Waarom het initiatief?

Als muziekacademie zijn we afhankelijk van de structuren van het ministerie van Onderwijs en werken we volgens een officieel leerplan. De folkopleiding inrichten kan pas officieel sinds het schooljaar 20092010. Omdat dit laat bekend is gemaakt, starten we ermee vanaf volgend schooljaar, dus vanaf september. Een kans die we zeker grijpen. Er zijn heel wat verenigingen die heel goed werk verrichten en ook opleiding geven. Het verschil met de academie is dat de opleiding bij ons officieel en iets meer gestructureerd zal zijn.

– De mogelijkheid om de opleiding in te richten, is één ding. Is er ook vraag naar?

De filosofie van onze school bestaat erin zo breed mogelijk te gaan in onze opleidingen.

Klassiek is onze stamrichting. Vijf jaar geleden zijn we met jazz en lichte muziek begonnen. Nu we de kans hebben om ook folk erbij te nemen, doen we dat zeker. Maar natuurlijk merken we dat er belangstelling voor is. Leerlingen in klassieke opleidingen die gitaar of viool spelen, vragen vaak of ze ook folkdingen kunnen doen.

– Speelt de populariteit van folkfestivals hier een rol?

Zeker. De Kempen is traditioneel een streek waar veel gebeurt rond folkmuziek.

Denk maar aan doedelzakverenigingen,

Muziekacademie is into folk

aan Westelfolk en Na Fir Bolg. Maar je hebt de echte centra zoals Gooik, de heimat van de Vlaamse folk: er is een instrumentenmuseum, een partiturenbestand. Ook in West-Vlaanderen is er veel te doen. Dat heeft veel te maken met het Dranouterfestival, dat een serieuze uitstraling heeft.

– Is folk een specifiek genre dat je graag of niet graag hoort?

Ik weet niet of het zo specifiek is. Het is niet de bedoeling van de academie om enkel te focussen op de Vlaamse volksmuziek.

We zien het veel breder. We propageren het meer als folkmuziek. Ook Ierse folk en wereldmuziek in het algemeen zullen zeker een plaats krijgen. Dit past ook in onze brede filosofie: niet alleen veel verschillende dingen, maar ook verschillende mentaliteiten. Een folkmuzikant is geen jazz- of klassiek muzikant of andersom. Het is een boeiend gegeven dat dit alles kan samenkomen in de academie; dat iedereen zijn eigen visie kan meten met anderen en ervan kan leren.

– Wat maakt folk voor jou als muzikant aantrekkelijk?

De muzikanten zijn erg afgestemd op het

klinkende resultaat. Ik moet opletten voor wat ik nu zeg. (lacht) Goede folkmuzikanten zijn uiteraard technisch fantastisch.

Maar leerlingen kunnen heel snel, zonder dat ze een grote technische bagage hebben, op een heel interessante manier met muziek bezig zijn. Vooral omdat het aspect muziek maken op het gehoor bij folk zo belangrijk is. Ik moet nog heel veel leren, maar bij de voorbereiding van ons startconcert folk heb ik veel gezien. Als klassiek muzikant leef je erg toe naar een bepaald concert: je besteedt veel tijd aan het instuderen van stukken. Bij folk gaat dit bijzonder snel. Zonder afbreuk aan de kwaliteit.

Door dat gemeenschappelijke gevoel en repertoire komen folkmuzikanten heel snel tot goeie dingen. Je voelt dat ze afgestemd zijn op samenspel.

– Kan iedereen de folkopleiding starten?

Jongeren kunnen bij ons starten met notenleer vanaf het derde leerjaar. De volledige opleiding met notenleer erbij duurt tien jaar. Jongeren vanaf 13 à 14 jaar en volwassenen kunnen direct starten met notenleer én een instrument. Wat opvalt, is dat de leerlingen die de opleiding willen volgen,

echt gemotiveerd zijn. Doedelzak is geen toevallige keuze. Het is een gerichte keuze.

Het is dan ook onze opdracht om deze folk­ instrumenten meer zichtbaar te maken, zodat iedereen ze leert kennen.

– Zelf interesse om folk te spelen?

Absoluut! Ik kan genieten van folk. Als toetsenist ben ik niet de persoon om doedelzak te spelen. Geen blazer of strijker voor mij. (lacht) Maar folkaccordeon zegt me wel wat. Misschien dat ik het instrument ooit nog wel vastpak. ­­– Zitten er voor de academie nog nieuwigheden in de kast?

Het zou leuk zijn om ook dj- en beatboxopleidingen te kunnen inrichten. Er is een hervorming op komst tegen 2013 (nieuw decreet deeltijds kunstonderwijs, nvdr). Ik hoop dat tegen dan nog meer mogelijk is.

Voor meer info over de folkopleiding kan je terecht bij de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans op 014-21.33.05 of op http://www.samwdherentals.be/.

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Enkele lesgevers aan het woord Toon Van Mierlo, lesgever doedelzak en diatonische accordeon: “Plezier beleven”

“Het plezante aan folk is dat het geen moeilijke muziek is. Iedereen kan het spelen, zonder vooropleiding. De techniek en de theorie zijn ondergeschikt aan het plezier dat je eraan beleeft. Doedelzak is een apart instrument met een aparte klank. Mensen denken dat het moeilijk is, maar dat valt goed mee.”

Philip Massure, lesgever-folkgitarist: “Leren op het gehoor”

Marianne Wynen, lesgeefster folkviool: “Spelen vanuit je hart”

Elly Aerden, lesgeefster folkzang: “Creatief zijn”

“Folk heeft een andere traditie dan klassieke muziek. Je leert meer op het gehoor. Zelf heb ik op het gehoor leren spelen. Pas later heb ik noten leren lezen. Het is belangrijk dat je muziek leert op beide manieren. Volksmuziek ontstaat spontaan, je leert het nummer spelen van andere mensen. In muziek moet ik me kunnen uitleven. En precies dat wil ik doorgeven aan anderen.”

“De essentie van volksmuziek is dat je speelt vanuit je hart, los van het papier. Je hoeft niet per se virtuoos te kunnen spelen. Belangrijk is dat je een eenvoudig repertoire kan spelen op een goede manier; dat het goed klinkt. Leerlingen die bijvoorbeeld al een opleiding viool achter de rug hebben, kunnen via de folkopleiding hun spel verfijnen en plezier krijgen in datgene waarvoor ze al jaren zo hard gewerkt hebben.”

“De folkopleiding is een fijne en snelle manier om samen akoestische muziek te maken. Met mooie, eenvoudige melodieën kan je al meteen samen musiceren. Ook is er de mogelijkheid om zelf creatief te zijn en eigen melodieën te maken of zelf arrangementen uit te werken. Het interessante bij folkzang is dat er aandacht is voor de basis (stem- en zangtechniek) maar dat ook de ‘natuurstem’ wordt gestimuleerd.”

Suiker — 3

Molse

Anja Stas veroorzaakt een marketingrevolutie in de dierentuin

MOL - De Molse Anja Stas was het creatieve brein achter het marketingevenement van deze weliswaar nog jonge eeuw: de creatie van een zelden geziene hype rond de geboorte van Kai-Mook in de Antwerpse Zoo. Het olifantenkalf werd in meerdere opzichten een gouden kalf. Door duizenden op pleinen en honderdduizenden op het internet aanbeden als de nieuwe messias. En ’t jong, ‘ook al draagt het een slurf, het is en blijft een lelijke smurf’ bracht geld in de lade van de zoo. Kassa-kassa? You bet!

De reden waarom we die hele campagne hebben opgestart, is inderdaad geld verdienen”, zo wond Anja er destijds geen doekjes om. Een gesprek, of beter een monoloog, met een gedreven madam waar we amper een slurf konden tussenkrijgen Anja Stas is een dochter van een Molse kinderarts die zoals de meeste van haar leeftijdsgenoten dagelijks de weg aflegde van huis naar school en terug. Met dat verschil dat telkens ‘in gedachten duizenden jongens met haar meeliepen’. Na haar achttiende verdween ze uit het straatbeeld maar werden de verhalen over haar als succesvolle zakenvrouw alsmaar spectaculairder. Met als hoogtepunt: haar unieke prestatie om als enige in dit lage land door te dringen tot het hart van de moeder der multinationals: Coca-Cola in de VS. Bye Bye Anja. See you in another time or space, dachten de achterblijvers. Tot ze plotsklaps -als ware het een Mariaverschijning- een aantal jaren weer in het Molse straatbeeld opdook en zoals een gewone sterveling zon-

4 — Juli / augustus 2010

dags bij de bakker aanschoof voor pistolets.

De verhalen verstomden -Anja was back to the ground- tot op die bewuste zeventiende mei 2009: de dag dat het olifantenjong KaiMook werd geboren in de Antwerpse zoo.

Die geboorte kreeg de allure van een Bijbelse blijde boodschap. En parbleu: ze werd aan de bevolking kond gemaakt door de engel Anja Stas. Yes! Anja was back in business. En hoe! Sla er het internet maar op na en de bekroningen en prijzen voor haar Kai-Mookcampagne doen zelfs nu nog de oren van het jong flapperen. Toen we haar een uitnodiging mailden voor een interview dachten we op lange termijn te moeten plannen. Maar al een dag later was er een antwoord: ‘Voor de Kempen maak ik altijd tijd’, zo luidde het.

– Anja, je hebt al een flink deel van je leven in het buitenland gewoond en gewerkt.

Nu woon je in Antwerpen. Heb je nog enige voeling met de Kempen?

“Ik heb de Kempen nog nooit zo sterk verdedigd als sinds ik hier in ‘t stad woon. Ongelooflijk: de mensen van mijn team beginnen al met hun ogen te rollen als ik over Mol begin. Te pas of te onpas laat ik horen: ‘Die is ook van Mol of dat ligt in Mol’. Het is zeer vreemd: toen ik in Atlanta woonde, was ik gewoon iemand uit Europa, the old country. Daarna woonde ik opnieuw twee jaar in Mol en ben ik naar Antwerpen verhuisd. Nu ben ik plots weer iemand van Mol. Waar hebben we het in godsnaam over: naar Amerikaanse normen behoort Mol tot de suburbs van Antwerpen.

Ik neem het voor de Kempen op vanuit een plezante sportiviteit tegenover een Antwerpenaar die, niet gehinderd door enige valse bescheidenheid, alles buiten de stad bestempelt als een parking. (lacht). Neen, ik heb nog een gezond Kempens gevoel.

Ik denk dat we fier mogen zijn op de Kempen.”

– Straf dat we dat telkens moeten horen van mensen die in het buitenland zitten.

Ja, Vlamingen worden pas in het buitenland fier op zichzelf en hun streek. Dat komt allicht omdat pas in het buitenland onze kwaliteiten naar boven komen. Neem bijvoorbeeld onze hoge opleidingsgraad.

Dat we daar niet mee uitpakken, ligt aan ons sociaal-maatschappelijk model. “Doe maar normaal”, is hier de regel. Fier zijn,

wordt afgestraft. Dat heeft ook zijn voordelen: door die bescheidenheid liggen we sociaal goed in de markt. Maar een Amerikaan kan lucht verpakken tot iets heel speciaals, terwijl wij heel veel kunnen, maar dat niet kunnen verpakken. We moeten ook geen schrik hebben ooit Amerikanen te worden.

Dat zit gewoon niet in onze aard. Zelfs al nemen we hun manier van zakendoen over, het zit niet in onze genen. Toch denk ik dat een gezonde zelftrots, verpakt in een goede show, ons geen kwaad zou doen.

– Moest je naar Amerika gaan om van je valse bescheidenheid verlost te geraken?

Neen, ik ben geen typische Kempenaar in de zin van: iemand die schrik heeft om zijn gedacht te zeggen. De diepgewortelde Kempenaar is nog gehinderd in het complimenten geven maar ook in het ontvangen ervan. De schuchterheid en de angst om naar buiten te treden en gewoon te zeggen waar het op staat: dat Kempense heb ik niet. Ik ben integendeel erg temperamentvol en assertief. Dat heeft zeker bijgedragen tot mijn beslissing om al op jonge leeftijd weg te trekken. De drang om de wereld te zien, zat er bij mij al heel vroeg in. Toen ik vijf jaar was, deelde ik mijn ouders al mee dat ik van plan was om naar Australië te emigreren. Ik herinner me ook dat ik op mijn twaalfde al 16 internationale pennenvriendinnen had waarmee ik in het Engels correspondeerde.

– Je bent niet onmiddellijk toegetreden tot de marketingwereld. Eerst heb je rechten gestudeerd. Vaak een studierichting voor

“

afstudeerde aan de Vlerickschool wist ik dat ik de commerciële marketingrichting in wilde gaan.

– Je eerste job was meteen niet de minste: een kantoor oprichten voor Janssen Pharmaceutica in Warschau.

Ik was 27 en mocht alleen naar het buitenland: een droom! Ik ben dan ook onmiddellijk vertrokken. Het was amper een paar jaar na het vallen van de Muur. Oost-Europa was een vreemde wereld voor iemand uit het comfortabele westen. Je moest er zeer streetwise zijn. Ik heb er op een bepaald moment een kalasjnikov tegen mijn hoofd gehad, mijn kantoor is een week belegerd geworden door de Russische maffia en ik ben er bestolen geweest. Je kwam er zaken tegen die je normaal alleen thuis op tv ziet. Maar een zeer goede leerschool: ik heb er geleerd om als vrouw in de wereld te staan.

– Je werd dan door een headhunter weggehaald en kreeg meteen een job bij CocaCola aangeboden.

Ik had aan de Vlerickschool de speciale licentie ‘marketing’ gedaan, een opleiding die heel merkgericht is. In die branche is CocaCola de Rolls-Royce: nog steeds het nummer 1-merk in de wereld. Die job betekende de start van mijn pure marketingcarrière.

Ik heb voor Coca-Cola vijf jaar in Nederland gewerkt en nadien twee jaar in Amerika. Mijn belangrijkste verwezenlijking in Nederland was het herpositioneren van het merk ‘Fanta’. Het moest van een kinderdrank uitgroeien tot een jongerendrank.

Kai-Mook is dat hetzelfde verhaal. Die campagne mag dan wel gestoeld zijn op marktonderzoek, ze is ook gebaseerd op erg veel intuïtie. Ik kies vaak niet voor de veilige weg: zo zit ik in elkaar. Uiteraard gaat dat ook gepaard met de nodige twijfels en stress. Maar een van mijn favoriete quotes is die van Einstein: ‘Logic gets you van a to b. Imagination gets you anywhere.’

Als je de mensen wil verrassen, moet je trendsetter zijn. Dan kan je niet louter en alleen vertrekken van marktonderzoek.

Je moet durven een eigen visie te ontwikkelen. Dat heb ik vooral geleerd tijdens de twee jaren dat ik bij Coca-Cola in Atlanta zat. Het was de thinktank waar voor de wereldmarkt nieuwe producten, strategieën, concepten en communicatiestrategieën werden ontwikkeld. Er werd niet anders gedaan dan buiten de lijnen gekleurd. Zo gek mogelijk! Mijn baas ging op de koffie bij prinses Diana, bezocht de modeshows van Milaan, volgde de architectuur en design.

Hij was geïnteresseerd in alles wat avantgardistisch was. Kunstenaars zijn vaak vijf stappen verder dan anderen. Ik word ook geïnspireerd door anarchisten, filosofen of compleet crazy designers. Ze leren je anders naar de wereld te kijken waardoor je nieuwe ideeën opdoet. Het is dan aan mij om die inzichten om te zetten in voorstellen die geld opbrengen.

– Ik las ergens dat voor jou niet alleen het olifantje Kai-Mook een product is maar -godbetert- ook president Obama.

Twee dingen: Kai-Mook en Obama zijn voor

Ze vreesden dat het Coca-Colameisje uit Amerika hun ziel ging verkopen. jongeren die nog niet weten wat ze met hun leven aanwillen?

Ik ben nog steeds jaloers op jonge meisjes of jongens die al pertinent weten wat ze in hun leven gaan doen. “Ik wil dokter of leraar worden.” Dat getuigt van een enorme maturiteit, zeker als die keuze verbonden is met een maatschappelijk engagement.

Voor mij waren de eerste jaren een ontdekkingsreis. Ik wilde een algemene vorming en zou dan wel verder zien welke richting ik zou inslaan. Mijn keuze voor rechten was inderdaad een absolute uitstelkeuze.

Maar één ding stond wel als een paal boven water: ik wilde reizen en veel mensen ontmoeten. Ik was goed in talen en zeer communicatief maar kon daar geen beroep op plaatsen. Pas vanaf het moment dat ik

”

Die manier waarop ik dat heb aangepakt, heeft me mijn ticket naar Amerika opgeleverd. Ik ben in de leefwereld van de pubers doorgedrongen door middel van hun favoriete tijdsbesteding: muziek. Een methode die absoluut geen garantie bood om zelfs maar één fanta meer te verkopen. Maar juist door buiten de lijntjes te kleuren, kende die campagne een fenomenaal succes.

Het is een voorbeeld geweest van hoe je als product iets kan teruggeven aan je doelpubliek zonder dat ze het gevoel kregen dat het door hun strot werd geramd.

– Not done bij Coca-Cola.

Neen, vandaag zeg ik dan ook: “Amai, ik heb er mijn nek uitgestoken”. Maar op dat moment had ik er een onwaarschijnlijk geloof in dat die strategie de juiste was. Met

mij inderdaad producten maar ik kan niet alle producten verkopen. Ik stel een aantal voorwaarden: het product moet een meerwaarde creëren voor de mensen. Het moet je als mens gelukkiger maken. Het product moet ook een niveau van beleving hebben en authentiek zijn. Daarom voel ik me hier in de zoo perfect thuis. De Antwerpse zoo is toch bij uitstek een ‘authentiek en sociaal merk’. Wij voeden dagelijks het bruto nationaal geluk: 40% van onze bezoekers heeft geen kinderen en zoekt hier sociale contacten. Onze commerciële werking heeft ook een terugslag: alles wat hier verdiend wordt, wordt opnieuw geïnvesteerd in het welzijn van de dieren. Met een gedeelte van de meeropbrengsten van Kai-Mook ondersteunen we groene programma’s om de oli-

fantenpopulatie te redden. Die maatschappelijke relevantie is voor mij van groot belang.

– Ik vermoed dat men in een instituut als de Antwerpse zoo niet gewend was aan iemand die zo commercieel dacht en de zoo als een product ging verkopen.

Wees maar zeker: toen ik vier jaar geleden arriveerde, stonden ze hier met hun armen over elkaar en zag ik hen denken: “Kijk, daar heb je het Coca-Colameisje van Amerika. Ze gaat onze ziel verkopen.” Ik heb eerst het vertrouwen van iedereen moeten winnen: dat vergde jaren van missioneringwerk. Ik heb hen ervan moeten overtuigen dat er ook goede marketing bestaat die meer beoogt dan alleen mensen het laatste geld uit hun zakken te kloppen. Goede ‘merkmarketing’ is juist je ziel behouden en je laten gloriëren. Ik heb hun vertrouwen weten te winnen door kleine successen te boeken. Mocht ik echter tijdens mijn eerste jaar gehoord hebben dat de eerste olifant in België zou geboren worden, dan was die campagne allemaal niet mogelijk geweest.

Ik zou geen team hebben gehad en zeker nog niet het volste vertrouwen gekregen hebben van mijn collega’s. Eenmaal dat er was, kreeg ik onmiddellijk de steun voor het Kai-Mookverhaal. We hebben nu hier een synergie gevonden waarbij marketing een dienstfunctie krijgt. Of met andere woorden: iedereen is ervan overtuigd dat commercialisering nodig is opdat de Antwerpse dierentuin kan overleven. Maar die marketing moet wel ten dienste staan van de inhoudelijke werking van de dierentuin.

– Je hebt je met de Kai-Mookcampagne niet beperkt tot één evenement, maar een gans verhaal verteld. Hoe komt zo’n idee tot stand?

Heel veel zaken beginnen bij mij ‘solitair’.

Ik heb steeds een zwart boekje bij waarin ik voortdurend -bij de kapper of in de trein naar congressen- bladzijden volschrijf met plannen en strategieën. Omdat ik zeven jaar in Amerika ben geweest, ben ik vaak vijf jaar vooruit. Ik heb veel voeling met nieuwe trends.

We wilden met Kai-Mook een authentiek verhaal brengen met grote betrokkenheid van de mensen. Het basisconcept was voor mij snel duidelijk: ik wilde een parallel trekken met het menselijke leven, van conceptie tot de eerste verjaardag, en alles daartussen: zwangerschap, geboorte, het officiële aangeven, het zenden van geboortekaartjes en het eten van verjaardagstaart.

Het meest tricky gegeven was het live brengen van de geboorte. Werken met een webcam lag erg gevoelig bij biologen en verzorgers. Stap voor stap heb ik die bezwaren moeten wegnemen. Ik heb samen met hen een erg uitgebreid scenario uitgeschreven waarin met het kleinste euvel rekening werd gehouden. Wat doen we als het misloopt bij de bevalling? Dan gaan we gewoon door met ons verhaal: rouwregister en officiële afscheidsplechtigheid. Als de olifant zich vreemd gedroeg, kregen de mensen teksten te lezen die door de verzorgers waren goedgekeurd. Op die manier waren ze gerustgesteld en voelden ze zich ook betrokken.

– Had je een dergelijke enorme respons verwacht?

De intentie bestond erin een hype te creëren: de eerste Belgische olifant. België moest meevieren en op zijn achterste poten gaan staan. Het kalf moest beroemd zijn voor het geboren was. Maar het volume en de scoop van een campagne kan je vooraf niet inschatten. Ze hadden ons gezegd: ‘Als je 5.000 online-inloggers hebt, mag je blij zijn’. We hadden er 70.000! We hebben zoveel gigabyte verbruikt waardoor de case bij ‘amazon.com’ op de aandelenvergadering is gekomen. “Kai-Mook Antwerp: can anybody tell me: what was that?” Ik heb zelf vaak

Lees verder op pagina 12

Suiker — 5

Cultuurcentrum de Werft en cultuurhuis de GEEL - Het Geelse cultuurcentrum de Werft zet al jaren in op comedy en doet dat ook komend seizoen. Na het overweldigende succes van het Yellow City Comedy Festival -bijna tweeduizend bezoekers op vier dagen- mag dat festival verder groeien.

Daarnaast schiet de Werft nog een indrukwekkende reeks hoofdvogels af. Het grootste prijsbeest is wellicht Rory Block, die Geel aandoet op haar afscheidstournee.

Een mix van grote en minder grote namen, verspreid over alle genres en disciplines: dat is waar de Werft voor staat. Het cultuurcentrum zag jaren geleden al -als een van de eerste cultuurcentra- dat comedy aansprak bij het publiek en haalde meteen de beste Belgische en de betere Britse komieken naar Geel. De aanpak loonde. De Werft is uitgegroeid tot een autoriteit op het gebied.

De programmatie van het nieuwe seizoen 2010-2011 doet weer het beste verhopen.

Een greep uit het aanbod.

Comedy Het Yellow City Comedy Festival is nog maar aan zijn tweede editie toe, maar is nu al een vaste waarde. Aanwezig zijn enkele grapjurken van eigen bodem (Gorcha, Raf Coppens, Xander De Rycke), maar ook internationale kleppers maken hun opwachting. Steve Rawlings en Wil Hodgson uit Engeland zijn top of the bill.

Veel mag ook worden verwacht van het knotsgekke spektakel ‘The Dining Experience’, dat gebracht wordt door ‘Faulty Towers’ (sic), een Australisch gezelschap dat de hilarische avonturen van Basil Fawlty tot leven brengt. De voorstelling vindt plaats op locatie. De toeschouwers mogen aanschuiven aan tafel en worden bediend door Manuel, Basil en Sybil. Om nooit te vergeten.

Muziek Op muzikaal vlak krijgt De Werft zowat het schoonste volk van België over de vloer: Meuris, Gabriel Rios (met Jef Neve en Kobe Proesmans), Axelle Red, Buurman, Johan Verminnen, Hannelore Bedert, ...

Maar er komt ook een levende legende naar de barmhartige stede. Bluesmadam Rory Block houdt dit jaar haar afscheidstournee en de Werft is een van de stopplaatsen op haar reis.

Theater Het seizoen begint al met een schot in de roos: het prestigieuze ‘Midzomernachtsdroom’ van Theater Froe Froe. De voorstelling wordt gespeeld op het domein van het Zilvermeer in Mol. Twintig mensen staan op de scène -in dit geval het Molse witte zandonder wie acteurs, muzikanten, dansers en poppenspelers.

Heel bijzonder wordt ook ‘Sensorama’, een productie van AndWhatBeside(s)Death.

In alle opzichten is dit een voorstelling ‘buiten categorie’. Verwacht je aan een mix van lijfelijke ervaringen en virtuele illusies.

‘Sensorama’ neemt de toeschouwer mee op een zintuiglijke exploratietocht.

Dans Liefhebbers van dans komen ook uitgebreid aan hun trekken. In The Farewell gaat de jonge Franse choreografe Claire Croizé een heus dansgevecht aan met de muziek van Gustav Mahler. En ook het Franse choreo-

6 — Juli / augustus 2010

De Werft: van Basil Fawlty tot Rory Block grafenduo Hela Fattoumi en Eric Lamoureux brengt zijn nieuwste voorstelling naar Geel: ‘Manta’. Fattoumi heeft Tunesische roots en in ‘Manta’ vertaalt ze de gevoelens van verstikking die islamitische, gesluierde vrouwen ondergaan.

Familievoorstellingen De Werft denkt natuurlijk ook aan de kinderen. HetPaleis brengt met ‘danske’ een dansvoorstelling voor kinderen vanaf 4 jaar.

Chris Lomme geeft gestalte aan de aller-

laatste bewoonster van een appartementenblok dat tegen de grond moet. D’ Irque & Fien brengen circustheater naar de Werft.

En alsof er nog niet genoeg bijzondere voorstellingen te zien zijn: ‘Heimzee’ van LAP! is een bijzonder merkwaardige show, waarbij het publiek letterlijk met de voeten in het water zit.

Tentoonstellingen Op het vlak van beeldende kunsten heeft de Werft een reputatie hoog te houden. Dat

wordt bijvoorbeeld gedaan door de formule ‘Kunst, koffie en koeken’ te herhalen. Wat goed is, hoef je immers niet te veranderen.

‘Kunst, koffie en koeken’ brengt deelnemers aan een avondlijke wandeling tot bij oude en nieuwe kunstwerken die her en der in Geel te vinden zijn.

Reclamefotograaf Hugo Minnen maakte naam en faam in binnen- en buitenland en stelt een selectie van zijn werken tentoon.

Leo Aerts is op een heel ander vlak actief: hij rijgt de ene na de andere design award binnen. Hij toont zijn werk als interieurarchitect. En Willem Vermandere is vanzelfsprekend vooral bekend als volkszanger, maar dit jaar zal hij naar de Werft komen om zijn beeldhouwwerken tentoon te stellen.

Praktisch: De ticketverkoop is al begonnen. Voor alle info kan je terecht op het nummer 014 56 66 66 of op res.dewerft@geel.be. Online reserveren (www.dewerft.be) is mogelijk vanaf 1 juli.

Warande stellen theaterseizoen 2010-2011 voor TURNHOUT - Cultuurhuis de Warande is een begrip in Vlaanderen. Met een gemiddelde van 1.500 bezoekers en twintig activiteiten per dag is het een van de meest dynamische cultuurcentra van Vlaanderen. Noblesse oblige.

Met zo’n status heb je een reputatie hoog te houden. Wat de programmatie betreft, lijkt dat alvast geen probleem te zijn.

Die is hoogstaand, gevarieerd, toegankelijk, verrassend en origineel.

De Warande is het aan zijn stand verplicht om op regelmatige basis grote namen en publiekstrekkers naar Turnhout te halen, maar het cultuurhuis wil toch ook het experiment niet schuwen. Er moet niet alleen ingespeeld worden op bestaande behoeftes van het publiek, er moeten ook nieuwe behoeftes aangewakkerd worden. Met andere woorden: het publiek moet voldoende ‘getriggerd’ worden, zodat het de goesting blijft hebben om op culturele ontdekkingsreis te gaan in de Warande.

De Warande heeft een aantal programmatoren in huis met elk hun specialiteit Wij laten hun licht schijnen over het nieuwe theaterseizoen.

Dans en theater Bert Heylen wordt nu al lyrisch als hij denkt aan ‘Technologic’ (foto), dat nog het best te omschrijven valt als een kunst- en technologiefestival. In de hedendaagse kunstproductie hebben technologie en nieuwe media het voorbije decennium aan belang gewonnen.

‘Technologic’ brengt artiesten uit binnenen buitenland op het podium. Het festival is multidisciplinair (muziek, dans, theater, beeldende kunst ...). Erg voor de hand liggend is het niet en in die zin misschien experimenteel, maar toch is het breed en laagdrempelig.

Toch liever iets bekendere namen en gezichten op het podium? Geen probleem. De Warande krijgt komend seizoen natuurlijk ook de grote en/of populaire theatergezelschappen uit België en Nederland over de vloer: Olympique Dramatique, HetPaleis, TG Stan, Toneelhuis, Zuidpool, KVS, ...

Muziek en comedy Muziek- en comedyprogrammator Tom Landeloos boekte onder anderen de muzikanten Admiral Freebee, het Jef Neve Trio, Arno, Daan, Bart Peeters, Soulsister, Toumani Diabaté, Meuris, Boudewijn & Marcel De Groot, Absynthe Minded en de komieken Wouter Deprez, Adriaan Van den Hoof, Kommil Foo, Herman Van Veen, Raf Coppens, Philippe Geubels en Bert Kruismans.

Maar als we naar zijn top drie vragen, kiest Landeloos voor drie andere namen. “Het Dave Holland Quintet is geweldig. Dave Holland is een van de weinige jazzmeesters die al 25 jaar een muzikaal verhaal vertelt dat van begin tot eind kan boeien. Avontuurlijk maar geënt op traditie, experimenteel maar steeds met het oog op melodie en schoonheid.”

“Op het wereldmuziekfestival Womex in Kopenhagen werd ik van de sokken geblazen door Kayhan Kalhor & Brooklyn Rider, die klassieke muziek perfect weten te koppelen aan Perzische muziek. Het resultaat van de samenwerking tussen het jonge strijkkwartet Brooklyn Rider uit New York en grootmeester Kayhan Kalhor is subtiel,

De Warande: grote namen brengen en toch het experiment niet schuwen gevoelig, complex en intens. Het zal velen verbazen.”

“Mijn derde favoriet is Spok Frevo Orquestra. Dit achttienkoppige Braziliaanse orkest is werkelijk fenomenaal. De bandleden spelen ‘frevo’: een snelle, bezeten soort carnavalsmuziek. Verbijsterend!”

Voor de jongeren An Joseph kent als programmator voor kinderen en jongeren het klappen van de zweep.

Met het kinderkunstenfestival ‘Storm op komst’ heeft ze elk jaar de handen vol. Maar kinderen hoeven daar niet op te wachten om de Warande onveilig te maken. Er zijn voorstellingen genoeg om van te genieten.

An Joseph pikt er drie uit. “Ik verwacht veel van ‘Vliegen tot de hemel’ van ‘t Arsenaal en het Brussels Jazz Orchestra”. Jazz voor kinderen: het kan, blijkbaar. An Joseph: “Abso-

luut. Dit is een voorstelling om je vingers bij af te likken. Straffe theateracteurs vertellen hun verhaal, jeugdauteur Gerda Dendooven illustreert live en het BJO maakt muziek. In totaal werken er 25 topartiesten aan mee.

Ook prachtig wordt ‘Het oneindig verhaal’ van Het Laagland, een Nederlands gezelschap. Het boek is avontuurlijk en spannend. Regisseur Inez Derksen heeft er een magische, swingende voorstelling van gemaakt. Als derde productie wil ik ‘Premiers pas sur la dune’ van Tof Théâtre voorstellen.

Dit is woordloos objecttheater van de bovenste plank, geschikt voor alle leeftijden, en typisch Belgisch surrealistisch. Bijzonder grappig bovendien. Kinderen zullen er ongetwijfeld van genieten, maar volwassenen ook, want voor hen zitten er veel knipogen en verborgen achtergronden in.”

De Warande geeft ook de jonge, beloftevolle theatermaker Lucas De Man een forum. In ‘Bubble Boy’ van Het Lab wordt aan de hand van een waar gebeurd verhaal de waanzin van de geneeskunde aan de kaak gesteld.

Tentoonstellingen: Voor de tentoonstellingen moet de Warande -omwille van verbouwingswerken- uitwijken naar andere locaties. Verantwoordelijke Annelies Nagels probeerde van de nood een deugd te maken en zocht de meest geschikte locaties voor tal van spraakmakende exposities. “Raymond Minnen in het Jakob Smitsmuseum: dat zal zeker vonken geven. Net als Pol Matthé in het Stedelijk Museum in Hoogstraten. Maar het meest verwacht ik nog van Lieven Segers. Als je een expo wil bezoeken die je tegelijk aan het denken zet én doet lachen, moet je in mei het Taxandriamuseum in Turnhout bezoeken. Matthé zal er ongetwijfeld de confrontatie aangaan met voorwerpen uit dat erfgoedmuseum.”

Praktisch: De ticketverkoop is al begonnen. Wie minstens vijf voorstellingen kiest, krijgt een abonnementskorting. De gemakkelijkste manier om voorstellingen te reserveren is online (www.warande.be), maar je kan ook een formulier invullen en binnenbrengen of per post versturen.

Suiker — 7

Cultureel nieuws uit de provincie

Proviciat!

De cultuurmarkt van Vlaanderen ANTWERPEN - De laatste zondag van augustus wordt in Antwerpen het nieuwe cultuurseizoen op gang geschoten.

Culturo’s kijken -terecht- elk jaar ongeduldig uit naar dat evenement. Zoals autofreaks lyrisch worden tijdens het vakantiesalon of reislustigen al wegdromen op een vakantiesalon, zo komen de cultuurliefhebbers op de cultuurmarkt het nieuwe theaterseizoen al ‘voorproeven’.

De cultuurmarkt van Vlaanderen, die dit jaar georganiseerd wordt op 29 augustus van 11 tot 18u, is er voor iedereen. Alle sectoren en genres zijn vertegenwoordigd: zang, dans, theater, muziek, literatuur, comedy, circus en vorming.

Info Meer dan tweehonderd organisaties uit de Vlaamse kunst- en cultuursector geven informatie over wat er te beleven valt in het nieuwe cultuurseizoen 2010-2011.

Om te voorkomen dat je door het bos de bomen niet meer ziet, zijn de verschillende organisaties per discipline gegroepeerd. Zo vind je de dansscholen op de Veemarkt, literatuur en erfgoed op de Meir, theater op de Groenplaats, circus en vorming op het Steenplein en muziek op de Grote Markt.

De cultuurmarkt mag dan in Antwerpen plaatsvinden, ze blijft lang niet beperkt tot Antwerpse organisaties. De cultuurcentra uit Brugge, Antwerpen,

Mechelen, Knokke-Heist en Turnhout zijn ook aanwezig.

Voor de kinderen werd een vliegparcours uitgetekend dat hen langs een hoop kraampjes brengt waar ze telkens een opdracht moeten vervullen. Daarmee kunnen ze een verrasing verdienen.

Live Info vergaren is leuk, maar in avantpremière al stukjes bekijken of voorstellingen beluisteren die nog in de steigers staan, is nog veel spannender. Op achttien (!) binnen- en buitenlocaties van de stad vinden gratis optredens plaats.

HetPaleis herbergt kinder- en jeugdtheater, in podiumcafé Buster kan je terecht voor een comedymarathon. Acteurs en cabaretiers verzamelen in het Fakkeltheater.

Gedetailleerde info vind je op www. cultuurmarkt.be, bij Info Cultuur op de Grote Markt 13 in 2000 Antwerpen, of via balie@infocultuur.be of 03 338 95 85.

Klassieke muziek in historische gebouwen

MECHELEN / KEMPEN - Het Festival van Vlaanderen organiseert al jaren hoogstaande klassieke concerten in historische en/of religieuze gebouwen over heel het land. Ook voor volgend seizoen is er weer een indrukwekkend programma samengesteld.

• • • • • • • • • • • • •

11 september, abdij van Averbode, ‘Mis in d’ (Antonin Dvorak), door het Vlaams Radio Koor 16 september, Ursulinenklooster O.L.V.-Waver, Jos Van Immerseel & Thomas Bauer 17 september, Begijnhofkerk Hoogstraten, Jos Van Immerseel & Thomas Bauer 18 september, St.-Waldetrudiskerk Herentals, Zefiro Torna, Traces & Amorroma 23 september, Begijnhofkerk Mechelen, Café Zimmermann & Roberta Invernizzi 24 september, Begijnhofkerk Turnhout, Café Zimermann & Roberta Invernizzi 25 september, abdij van Tongerlo, The Tallis Scholars 1 oktober, St.-Pieter en Pauwelkerk Mol, Estonian Philharmonic Chamber Choir 2 oktober, Begijnhofkerk Hoogstraten, Pjotr Anderszewski 7 oktober, Sint-Amandskerk Geel, Ensemble Dialogos 8 oktober, Abdij van Postel, Yossif Ivanov & Philippe Ivanov 9 oktober, Jezuïetenkerk Lier, 1ste pianoconcerto (Chopin), door Elisso Virsaladze & deFilmharmonie 24 oktober, Abdijkerk Bornem, Collegium Vocale Gent, Accademia Chigiana en I Solisti del Vento Voor gedetailleerde informatie en tickets kan je terecht op www.festivalmechelen. be, veerle@festival.be of op het telefoonnummer 070 222 800.

8 — Juli / augustus 2010

Museumnacht

ANTWERPEN - In de nacht van zaterdag 7 op zondag 8 augustus kan je ronddwalen in zestien Antwerpse musea, want dan vindt de jaarlijkse museumnacht plaats. De musea zijn dan uitzonderlijk open van 19 tot 1u. Maar dit initiatief heeft veel meer op het lijf dan abnormale of verlengde openingsuren.

Overal worden leuke extra’s voorzien, gaande van vertellingen en concerten tot gezellige zomerbars.

Het doel van de museumnacht is simpel. Middels een opvallend en uit de band springend initiatief proberen de musea een nieuw publiek aan te boren, te bekoren én te behouden. Musea hebben nog al te vaak een stoffig imago en daar willen ze vanaf. Een initiatief als de museumnacht helpt daarbij. Dit jaar draait alles rond het thema reizen.

Een greep uit het programma Het programma is zo uitgebreid dat we er op een drafje doorheen lopen en er lukraak enkele toffe initiatieven uitpikken. AmuseeVous plant een jongerentrip langs de musea. Jonge getalenteerde kunstenaars vallen musea binnen en tonen hun werk. Je kan ook een bedevaartswandeling maken in het Diamantmuseum: wie veertien opdrachten goed vervult, maakt kans op een diamantje. In de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience word je een zeevaarder uit de zeventiende eeuw en leer je de historische atlassen van de broers Blaeu ontcijferen. In vakantiestemming? Het FotoMuseum brengt een overzichtstentoonstelling van de opkomst van het kusttoerisme in de belle époque tot en met het massatoerisme met bijbehorende files. Je kan je ook zelf laten fotograferen: in vakantieoutfit en met een cocktail in de hand.

Kunstwerken reizen de wereld rond.

In het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten mag je voor één keer afdalen in de bunker waar schilderijen reisklaar worden gemaakt. In het MHKA staat

de metamorfose centraal. De tentoonstelling ‘Art kept me out of jail’ van Jan Fabre vormt de rode draad. Je kan er jonge kunstenaars aan het werk zien en je reist doorheen de uithoeken van de kunstwereld met muziek, dans, poëzie, film, theater en culinaire hoogstandjes.

Het MoMu haalt reiskleding sinds de 19de eeuw uit zijn koffers. Een pelgrimstocht kan vreemde, muzikale gevolgen hebben: dat ondervind je in het Maagdenhuismuseum. In Museum Mayer van den Bergh maak je kennis met de reisattributen van vroeger en in Museum Plantin-Moretus|Prentenkabinet brengt een verhalenfluisteraar boeiende reisverhalen uit een ver verleden weer tot leven. Eens terug in de 21ste eeuw kan je er de tentoonstelling De Groet met tekeningen van Jan Vanriet bewonderen.

Praktisch En wat moet dat grapje kosten? Bijna niets. Voor 8 euro aan de kassa en 7 euro ( 1 euro voor wie nog geen 26 jaar is en 0 euro voor wie nog geen 12 is) in voorverkoop (www.museumnacht.be) bestel je je tickets (www.museumnacht. be). Als je dan nog 1,25 euro verzendingskosten per persoon bijbetaalt, krijgt je je polsbandje(s) toegestuurd.

Zo’n polsbandje is goed voor de toegang tot zestien musea en voor het vervoer per shuttlebus. Liever per fiets? Dat kan ook. V-zit verhuurt de hele avond fietsen, in combinatie met een toegangs­ ticket, aan verlaagde tarieven.

jazz All that

Maxwell Street KASTERLEE - Jazzclub Houtum Street wijkt op maandag 5 juli lichtjes af van het gekende concept en nodigt een blues- in plaats van een jazzgroep uit. Niemand die erom maalt, want blues en jazz liggen trouwens toch al heel dicht bij mekaar.

Maxwell Street is bovendien niet de eerste de beste bluesband. De groep bestaat al bijna dertig jaar. In het begin van de jaren tachtig nam zanger en gitarist Marino Noppe het initiatief om met een bluesproject te beginnen. Noppe zélf schopte het ver in de blueswereld. Hij mocht grootmeesters als Louisiana Red, Joe Louis Walker, Magic Slim en Carrey Bell begeleiden. Bluesmagazine ‘Back to the roots’ was zo onder de

druk van Noppes carrière dat het zelfs een special van zes bladzijden aan Marino Noppe wijdde. Noppe heeft een aparte speeltechniek, die mede ontwikkeld werd door een tragisch ongeval waarbij hij een vinger verloor. Zoals de illustere Django Reinhardt ook een eigen geluid ontwikkelde door zijn handicap, kreeg ook Marino Noppe een aparte speelstijl. Niet voor niks wordt hij de Django Reinhardt van de blues genoemd.

Maxwell Street bestaat verder uit Didier Feys (drums), René Stock (bas) en Peter Dael (gitaar, mondharmonica en zang).

Het concert begint om 21u. Kaarten kosten 8 euro. Jazzclub Houtum Street vind je in Houtum 58 in Kasterlee.

Verantwoordelijk uitgever: Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres:

The Smoky Midnight Gang KASTERLEE - The Smoky Midnight Gang is een bende apart. Overdag wandelen de groepsleden braafjes door het leven als Hans Verhelle, Geert Polfliet, Rudy Reunes en Filip Verneert. ‘s Avonds en ‘s nachts nemen zij de identiteit van hun alter ego aan en dienen ze te worden aangesproken met de namen Big Smile Tony, Jumpin’ Gerry, Hot Lips Rudy en Low Down Phil. Dan hangt er jazz, swing en boogiewoogie in de lucht.

The Smoky Midnight Gangsters laten zich inspireren door de jaren 30, 40 en 50 van de vorige eeuw. Het was de periode van de drooglegging. Duizenden Amerikanen trokken regelmatig op drankvakantie naar Mexico om daar stevig in de alcohol te vliegen. In de Verenigde Staten was dat immers een verboden goedje. Maffiabazen als Al Capone werden schatrijk door de illegale handel in de verboden vrucht, die alcohol toen was. Wat verboden is, is nog dubbel zo aantrekkelijk. Alcoholische dranken namen bijna mythische proporties aan. In liedjes werd meer over whisky en gin en bier gezongen dan over de liefde. Alcholische dranken waren onbereikbaar; exotisch bijna.

Het is die sfeer die The Smoky Midnight Gang probeert op te roepen tijdens concerten, maar wees gerust: als je ernaar gaat luisteren, mag het bier en de sterkedrank rijkelijk vloeien. Graag zelfs, want de spanning van de ruige, rokerige, nachtelijke clubs mag bijvoorbeeld ook in jazzclub Houtum Street heersen. Waarom ook niet?

Muzikaal brengt The Smoky Midnight Gang een ode aan de rock-’n-roll, aan de boogiewoogie en de swing van tijdens het interbellum en aan de rhythm-and-blues van vlak na de Tweede Wereldoorlog.

The Smoky Midnight Gang is niet zomaar een hobbyprojectje. Het orkest speelde al een mooi palmares bij mekaar, en toerde door België, Nederland, Duitsland, Frankrijk en Zweden. De ritmesectie bestaat uit drums, een contrabas, een piano en een vette gitaar. Daarbij komt nog een solide blazerssectie: twee saxen en een trompet. Da’s meer dan genoeg om het publiek in vervoering te krijgen.

The Smoky Midnight Gang concerteert op maandag 2 augustus in jazzclub Houtum Street. Kaarten kosten 8 euro.

Jazzjam TURNHOUT - Café Wirwar, het eigentijdse café met een vleugje heimwee naar vroeger, heeft zoals gewoonlijk een uitgebreid kermisprogramma in mekaar gebokst en muziek neemt daarbij een belangrijke plaats in.

Concerten, vrije podia, dj-sets, een quiz, ...­: het aanbod is erg gevarieerd.

Op woensdag 11 augustus wordt in Wirwar een jazzjam georganiseerd. Wie zich

geroepen voelt om op het podium te kruipen en wat te jammen met enkele gelijkgestemde muzikanten kan dat gratis doen. Benny Verheyen, contrabassist bij The Baboons, leidt het avondje in goeie banen.

Café Wirwar (Otterstraat 8) ligt in het centrum van Turnhout en op amper 30 meter van het kermisgebeuren op de Grote Markt.

Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage: 20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied: Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Verdeelpunten: zie website

Redactie: Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers: Floor Deckx Toon Horsten Caroline Haverans

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

Website: www.suikerkrant.be

Suiker — 9

expo bonjour

Hilde Keunen in De Kunsthoek

MOL - Tot einde juli stelt Hilde Keunen haar bronzen sculpturen tentoon in De Kunsthoek, op het kruispunt van de Jakob Smit-

slaan en de Collegestraat. Hilde Keunen probeert in haar werken de blijheid te vatten en de dromen die mensen koesteren. Volgens de kunstenares zijn er immers al artiesten genoeg die de ellende en de gruwel van het dagelijkse leven als voornaamste inspiratiebron hebben. Keunen toont daarom het beeld van de mens die gelukkig is met de dingen die hij gratis krijgt: de zon, de wolken, vogels, de natuur, geel, groen, rood en blauw.

Hilde Keunen studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en werd er laureaat van het Nationaal Hoger Instituut. Volgend jaar zal ze ook tentoonstellen in cultuurcentrum ‘t Getouw in Mol.

Van Baksteen tot heden MOL - Naast de collectie van het Jakob Smitsmuseum heeft de gemeente Mol in de loop der jaren nog een groot aantal schilderijen, aquarellen, tekeningen, etsen en beelden verworven. De meeste, maar niet allemaal, zijn afkomstig van Molse kunstenaars. Enkele hangen in de gangen van cultuurcentrum ’t Getouw, maar het merendeel bevindt zich in kantoren of vergaderzalen waar het publiek nooit komt.

Omdat al dat moois per slot van rekening eigendom is van álle Mollenaars, hebben de Vrienden van het Jakob Smitsmuseum een ruime en boeiende selectie gemaakt, die nu dus door de Mollenaars (en anderen) tijdelijk wél te bekijken is. Je zal zien: het is de moeite waard. De tentoonstelling loopt tot 14 augustus.

Meer info over de deelnemende kunstenaars en openingsuren: www.jakobsmits.be.

Zomerateliet Kunstforum Würth

TURNHOUT - Op donderdagen 15 juli en 26 augustus brengt Zomeratelier Kunstforum Würth kinderen tussen 6 en 12 jaar in contact met kunst. De kinderen mogen -van 9 tot 13u- onder begeleiding van Leen Sauviller de geheimen ontrafelen van het museum en van de kunstwerken die er hangen. Ze mogen ook zelf ex-

10 — Juli / augustus 2010

perimenteren met kleur en vorm. Het is wel ten zeerste aangeraden om kledij aan te trekken die vuil of beklad mag worden.

Vooraf inschrijven is noodzakelijk: 014 44 55 57 of via kunstforum@wurth.be.

De deelnameprijs bedraagt 12 euro.

Een koek, een drankje en het lesmateriaal is inbegrepen.

“ Werken is goed, bidden beter, doch lijden best”

Vurig Veerle

VEERLE - Honderd jaar geleden, op 8 maart 1910 om precies te zijn, brandde de kerk van Veerle af. De oorzaak van de brand raakte nooit bekend. Het vuur vernietigde alles. Het rijke, houten interieur werd volledig vernield. De zoldering en de toren stortten in. Pas in 1921 werd de kerk heropgebouwd. Het koor werd steen na steen afgebroken en zeven meter verder heropgericht. Er werd een tijdelijke noodkerk gebouwd waarin kerkdiensten konden worden gehouden. Veerle, deelgemeente van Laakdal, heeft de kerkbrand dit jaar al vaak herdacht en doet dat in de zomermaanden nog eens met een tentoonstelling die in het voormalige OCMW-gebouw is ingericht Je ziet er beelden van belangrijke figuren uit die tijd, zoals de pastoor en de baron. Zij sponsorden de heropbouw van de kerk. Je krijgt er tevens een goed beeld van hoe Veerle er honderd jaar geleden uitzag.

Enkele oude, originele foto’s van de ramp, zijn in groot formaat opgehangen. De expo loopt tot Open Monumentendag, op 12 september.

Speelkaarten voor de 21ste eeuw TURNHOUT - Nog tot september kan je in het Nationaal Museum voor de Speekaart terecht voor een tentoonstelling over speelkaarten in de 21ste eeuw. Hoe zien de huidige speelkaarten eruit? Wie ontwerpt ze en welke ontwerpen zijn populair? Het

speelkaartmuseum brengt een overzicht en geeft antwoorden.

Het museum ligt in de Druivenstraat 18 in Turnhout. Je kan er terecht van dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot 17u en op zondag van 11 tot 17u.

religieus bekeken werd: als een offer aan God. Het was dus geen negatief iets. Het was een kruis dat een zieke waardig kon dragen om dichter bij God te komen.

De eerste editie van het triduüm vond plaats op 2,3 en 4 augustus 1927 in het Begijnhof. Henriette Van Genechten gaf hiertoe de aanzet. Als gediplomeerd verpleegster en voorzitster van de Sint-Elisabethbond merkte ze bij vele zieke mensen een gemis omdat dat ze niet regelmatig de kerkdiensten konden volgen.

Honderden zieken werden naar en van het Begijnhof gevoerd. Sommigen geraakten er op eigen krachten, anderen deden een beroep op stadsgenoten. Ontelbare verpleegsters, gasthuiszusters, pastoors van de verschillende parochies, gelegenheidsbrancardiers, scouts, handelaars en bewoners staken een handje toe om alle maaltijden, misvieringen (drie per dag), en medische hulp te verzekeren voor de zieken.

De tentoonstelling

TURNHOUT - We kunnen het ons nog nauwelijks voorstellen, maar er is een tijd geweest dat we de hemel op onze bloten knieën mochten danken als we ongeneeslijk ziek waren. “Is uw lijden een boete, dan is dat het werk van de barmhartige God. Is uw lijden een beproeving, dan heeft God u lief boven veel anderen.

En is uw lijden een roeping, dan zijt ge uitverkoren om het lijdenswerk van Christus verder te zetten: het verhevenste apostolaat.” Dat zijn de woorden van pastoor Poppe, uit 1948. “Werken is goed, bidden beter, maar lijden best”,

voegde hij er nog aan toe. Dat is ook de titel van de tentoonstelling die nog tot 26 september te zien is in het Begijnhofmuseum in Turnhout.

Tussen 1927 en 1979 werden er op het Turnhoutse begijnhof vierenveertig edities van het ziekentriduüm ingericht. Een ziekentriduüm is een organisatie waarbij zieken die niet meer bij machte zijn om dagelijks/wekelijks naar de kerk te gaan, drie opeenvolgende dagen in en rond een kerk verzameld worden. Tijdens deze dagen kunnen ze misvieringen bijwonen, biechten, handoplegging krijgen, zich

Tom Liekens TURNHOUT - Tom Liekens werd 33 jaar geleden geboren in Bonheiden. Hij groeide op aan de rand van de Netevallei, zoals hij het zelf graag omschrijft, in Heist-op-den-Berg. Maar Liekens verlegde -letterlijk- zijn grenzen. Hij verliet de Kempen en trok al snel naar Antwerpen en nog wat later naar Berlijn.

Misschien is het wel door zijn Kempense roots dat Liekens gefascineerd raakte door de natuur. “Ik ben geen stadsmens, al zou ik de stad niet meer kunnen missen. Maar toen ik in Antwerpen woonde, bezocht ik regelmatig de zoo, de tropische plantentuin en het natuurhistorisch

bezinnen, een processie volgen en samen zijn met lotgenoten.

“Een zieke hoeft niet per se te genezen” Turnhout was in 1927 na Antwerpen de tweede Vlaamse stad die een dergelijk religieus evenement organiseerde. In de hoogdagen woonden bijna driehonderd zieken uit Turnhout en omstreken het ziekentriduüm bij. In een ziekentriduüm stond het lijden centraal. Een zieke hoefde niet per se te genezen. Zijn lijden werd aanzien zoals ook het lijden van Jezus Christus

museum. En toch is de natuur niet de rode draad doorheen mijn werk. Hoewel die nochtans permanent aanwezig is, ben ik toch geen dier- of natuurschilder in de letterlijke zin van het woord. Mij maakt het niet uit of het dier dat ik geschilderd heb anatomisch correct is, of het landschap echt bestaat.”

In de Antwerpse academie kreeg Liekens les van Bervoets. “Hij is belangrijk geweest voor mij. Ik heb van hem geleerd dat je een eigen houding moet durven heb-

De tentoonstelling “Werken is goed, bidden beter, doch lijden best” zoomt in op de ziekentriduüms die in het Begijnhof hebben plaatsgevonden. Welke rol kregen de begijnen bij het triduüm? Wat was het verhaal van de miraculeuze genezing?

Hoe ging men om met zieke kindjes? De tentoonstelling vertelt het met voorwerpen, foto’s en documenten uit de eigen TRAM 41-collectie, aangevuld met stukken uit privéverzamelingen en van de parochies Sint-Pieter en Heilig Hart.

De museummedewerkers doen overigens een oproep aan bezoekers om personen op de foto’s te herkennen opdat de merkwaardige verhalen bewaard zouden blijven.

Voor de jonge bezoekertjes is een zoektocht voorzien om de expositie op een speelse manier te doorlopen.

Het Begijnhofmuseum ligt in het Begijnhof 56 in Turnhout. Je kan er van dinsdag tot en met zaterdag terecht van 14 tot 17u, en op zondag van 11 tot 17u. De toegang bedraagt 2,50 euro, maar tijdens de zomervakantie is het Begijnhofmuseum elke woensdag gratis toegankelijk.

ben. Wars van alle modes kan je een eigen richting kiezen, hoe radicaal die ook is. Als ik een werk af heb, denk ik nog vaak: “Wat zou Bervoets ervan vinden?”

De tentoonstelling ‘Menschen, Tiere, Sensationen’ van Tom Liekens is nog tot 1 augustus te zien in de exporuimte van de Warande. Het is trouwens de allerlaatste expo die daar te zien is, omwille van de asbestsanering én de verbouwingen die er aankomen. Een mooi einde van een geschiedenis die 38 jaar geduurd heeft.

Suiker — 11

Floor Deckx

Iron Lady Mijn fitnessmaatje en ik noemen haar voor het gemak Iron Lady. Ze ziet er namelijk bijzonder afgetraind uit -pezige lange spieren, scherpe gezichtscontouren, platte boezem- en ze traint doorgaans minstens een uur op de loopband. Vaak zelfs anderhalf uur; we hebben het voor de lol eens een keertje getimed. Haar gedrevenheid fascineert ons. Zelf zijn we namelijk niet zulke fervente lopers. Lopen, dat is bij uitstek een sport voor asceten. Het vergt volharding, concentratie en complete overgave. Echte lopers slaan geen training over. Ze blijven niet lekker warm binnen zitten, gezellig op de sofa omdat het buiten vriest dat het kraakt. Neen, ze trotseren de kou. Met opgeheven hoofd en de borst vooruit. Zo kwam Iron Lady tijdens de afgelopen winter vaak binnengewandeld in de fitnessclub, in loopoutfit en met een gezonde blos op de wangen door de vrieslucht. En dan jas uit, loopband op, en gáán met die banaan.

Respect. Bewondering.

Even hebben we ons door Iron Lady laten inspireren om dat lopen dan toch maar eens een kans te geven. Vol goede moed volgden we de tips van Evi G. op. Start-torun: iederéén doet het, dus zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Helaas. Er kwam vrieskou en er viel sneeuw, en wij kregen het steeds moeilijker om lopen leuk te vinden.

Dus keerden we maar terug naar onze vertrouwde fitnessclub, de rots in de branding voor koukleumen met matige sportieve ambities. Sommigen zullen het zwak noemen, maar wij houden het er liever op dat we niet willen meedoen aan de hype.

Dat Start-to-rungedoe waait wel over, zeiden we tegen elkaar. Lang leve de fiets en de elliptische crosstrainer!

In de fitnessclub bleven we Iron Lady regelmatig tegen het pezige lijf lopen.

Tussen veertig en vijftig hadden we haar leeftijd geschat. (Al weet je nooit met die sportieve types. Die blaken soms zo van

12 — Juli / augustus 2010

gezondheid dat ze wel eeuwig jong lijken.)

Intussen weet ik dat ze negenenveertig is.

Onlangs vertrouwde ze me toe dat ze al negen jaar loopt, maar pas op haar veertigste is begonnen. We stonden naast elkaar op de elliptische crosstrainer -zij voor een halfuur, ik voor een kwartiertje- toen iemand haar succes kwam toewensen “voor volgende week”. “Ha, ga je een marathon lopen?”, vroeg ik, omdat me dat, gezien haar afgetrainde verschijning, heel logisch leek. Iron Lady, die loopt een marathon met de vingers in de neus, dacht ik.

Wist ik veel dat wat ik te horen zou krijgen nog véél straffer was dan ik kon vermoeden. Ze lachte: “Neen, geen marathon dit keer.” Ze was al een tijdje anders aan het trainen, vertelde ze. Ze stelde de loopband nu telkens in op een helling, en die voerde ze dan gaandeweg op tot 10 procent. De reden daarvoor was het nieuwe doel dat ze zich vooropgesteld had. “Die marathons begonnen me een beetje te vervelen. Daarom heb ik samen met enkele collega-lopers een andere uitdaging bedacht.

Wij gaan de Mont Ventoux beklimmen. Al lopend.”

Zó straf was ze dus. Terwijl de halve wereld traint om Frankrijks beroemdste wielerberg per fiets te beklimmen (en dan nog het liefst twee keer), doet Iron Lady daar doodleuk nog een schepje bovenop.

Gewoon op lopen, die berg! Eventjes een halve marathon al klimmend afwerken.

“Wauw!” was zo’n beetje het enige dat ik nog kon uitbrengen.

Respect. Bewondering.

Ze beseft het wellicht zelf niet, maar volgens mij zou Iron Lady met dit concept wel eens een nieuwe hype kunnen ontketenen. Ja, pas maar op. Voor je het weet is Evi daar weer, met een nieuw boek: Startto-run Mont-Ventoux. Kunnen we weer met z’n allen als gekken beginnen trainen.

Op een helling deze keer. De Kabouterberg of zo.

VERVOLG VAN pagina 5 nachten voor de webcam gezeten en de reacties zien binnenstromen uit alle hoeken van de wereld. De kracht van het internet is crazy. Al een uur na de geboorte stond er op ‘YouTube’ een volledig geredigeerd filmpje met muziek van Marco Borsato.

– Kan je vandaag al aanduiden waarom deze campagne zo is aangeslagen?

Ik denk dat de mensen vooral de manier hebben beloond waarop we de campagne hebben aangepakt. Die is gevoerd met zo’n grote ethiek en eerlijkheid, niks was gemanipuleerd. Uiteraard is het ook te danken aan een fantastisch team. Pas op: nu ga ik soft worden! Mensen gooien hier hun hart mee in hun job, niet alleen de verzorgers en biologen maar ook de commerciële mensen.

Doorheen de campagne voelde je hun engagement en emoties. Voeg daar nog een zeer doordacht strategisch marktonderzoek aan toe en je hebt grotendeels de verklaring van het succes. Kai-Mook was voor ons een ‘geloof, hoop en liefdeshow’. We hebben de mensen blij gemaakt. Het was crisis: ze waren de politieke debatten moe. En dan komt er een onschuldige geboorte, vlak bij huis!

– Ik vermoed dat deze succesvolle campagne je terug een ticket naar Amerika heeft bezorgd?

De headhunters staan inderdaad voor mijn deur maar ik laat ze daar maar staan. Ik blijf voorlopig hier. Mijn werk is nog niet gedaan. Ik heb een fantastische job waarop ze allemaal jaloers zijn. Zeg nu zelf: waar krijg je als marketeer nog een kans om bijna carte blanche te mogen werken met zo’n prachtig product. De kansen liggen hier nog voor het grijpen.

– Waarom ben je eigenlijk destijds weggegaan uit Amerika?

Ik heb heel graag in Amerika gewoond.

Maar als alleenstaande moeder met een jonge dochter onder de hoede word je verplicht een aantal keuzes te maken. Ik vind familie zeer belangrijk. Juist door die hechte familie had ik geen schrik om zoveel te reizen. Ik wist overal ter wereld waar mijn wortels lagen. Ik wilde dat gevoel doorgeven aan mijn dochter. Ik wil dat ze een wereldburger wordt maar ook dat ze haar roots kent. Ik wilde haar die geborgenheid van een grote hechte familie meegeven. Ik geef toe: op het vlak van carrièreplanning was het een stap terug. Maar ik koos voor mijn dochter en daardoor was het ook een makkelijke keuze.

– Nog een laatste vraag: de Kempen wil zich ook meer en meer verkopen als product. Het opzet is een even grote naambekendheid krijgen als pakweg Toscane. Is dat realistisch?

Ik zit in de raad van bestuur van Toerisme Antwerpen en ken de plannen voor de Kempen. Ze zijn erg goed bezig. Je moet natuurlijk oppassen met dergelijke vergelijkingen te maken. Om maar iets te zeggen: we hebben de Toscaanse zon niet. Mochten we die hier hebben, ik zou hier nooit meer weggaan. Maar de intentie is juist. Waarom beginnen Vlamingen pas positief te spreken over hun streek als ze in het buitenland zitten? Je ziet pas de goede kanten als je weg bent en je ze begint te missen.

– Welke troeven zou je dan uitspelen?

Zonder twijfel de meren, de natuur, de wandelpaden, de fietspaden, … Daar zitten fantastische verhalen aan vast. In Mol en omgeving is het fantastisch wonen. Ik ben ervan overtuigd dat het een hot bestemming gaat worden.

– Bedankt voor het gesprek.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

Sterren & streken en rr te ds el er w n va n se ei eag st ck ba de onredelijke : is n de ie h sc ge de it u e ig n n zi n aa w De meest Denk twee keer na voor je een artiest met wereldfaam uitnodigt op je festival. De eisen die door het management worden gesteld, kunnen ronduit absurd en niet te verwezenlijken zijn. En dan gaat het niet eens over geld, maar over alle mogelijke en onmogelijke zaken waarover de ‘heren en dames artiesten’ backstage wensen te beschikken tijdens hun korte verblijf op je festival. Op www.smokinggun.com zijn de strafste riders (de ‘eisenpakketten’ met wat backstage voorhanden moet zijn) verzameld. Wij pikten er de meest opvallende uit.

Lees en geniet.

Van Halen: geen bruine M&M’s Het wereldrecord ‘belachelijke backstage-eisen’ dateert van 1982.

Rockband Van Halen ging toen op wereldtournee en de rider die daarvoor gebruikt werd, was 53 bladzijden dik. Dat alleen moet een record zijn.

De meest ridicule eis die ooit werd genoteerd in de geschiedenis van de rockmuziek was terug te vinden op pagina 43. Bij het gewenste snoepgoed (chips met dipsausjes, nootjes, pretzels, ...) werd ook een pakje M&M’s vermeld, mét de waarschuwing: absoluut geen bruine!

Begin ze er maar uit te vissen, meneer de organisator…

Mariah Carey: geen peerlampen Wie Mariah Carey laat optreden, doet er goed aan meteen ook een tijdelijk contract te geven aan een binnenhuisarchitect. Carey heeft trouwens haar drinkgewoontes aangepast. Een aantal jaren geleden wilde ze een fles champagne in haar kleedkamer, maar tegenwoordig moet dat een cabernet sauvignon zijn in de prijsklasse van 200 dollar per fles. Nu ja, mits wat goede wil is daar wel aan te geraken.

Moeilijker is het om op alle wensen in verband met accommodatie in te gaan. Madame Carey eist een woonkamer én een kleedkamer, met dichtgetrokken zwarte gordijnen. Er moet kamerbreed tapijt in liggen en de temperatuur moet 24°C zijn. Carey verdraagt geen peervormige lampen, wegens te lelijk. In de woonkamer wil ze twee zetels (een driezit en een tweezit). Die moeten een egale kleur hebben: zwart, grijs, crèmekleur of donkerroos zijn toegestaan. Tekeningen of motieven zijn uit den boze. Twee vazen met witte rozen en ‘acht grote planten met veel bladeren’ moeten voor de gezelligheid zorgen.

Jennifer Lopez: alles in ‘t wit Jennifer Lopez houdt van wit. Ze vraagt een witte kamer met witte bloemen, witte tafels met witte tafelkleden, witte gordijnen, witte kaarsen, witte zetels, witte rozen en witte lelies. Of er dan helemaal geen kleur mag zijn in haar tijdelijke woonst, die minstens twaalf meter lang moet zijn? Jawel, hoor. Gele rozen met een rode tint. Die zijn ook toegelaten.

Paul McCartney: groen en vegetarisch “Paul McCartney is very fond of flowers” staat te lezen in zijn rider.

Hij stelt voor een superster gebruikelijke -hoge- eisen aan de accommodatie, maar daar voegt hij nog een ferm hoofdstuk aan toe voor de groenvoorzieningen: zes planten van twee meter hoog en twee van een goeie meter hoog. “Geen bomen!”, wordt -met uitroepteken- vermeld.

Het moeten planten zijn die beneden even vol zijn als boven. En geen planten met zaadjes, want die kunnen irritaties veroorzaken. Bloemen zijn altijd welkom, bij voorkeur een boeket van witte Casablancalelies, een boeket van lichtroze en witte rozen en een boeket fresia’s.

The Pogues: drank Wat had je gedacht? The Pogues hechten vooral veel belang aan de hoeveelheid drank. Frontman Shane MacGowan is niet echt een bierdrinker: 24 flessen kunnen volstaan. Daarnaast wil hij ook een fles gin, een fles wodka, een fles droge witte wijn, een fles martini, een fles brandy en een fles champagne in zijn buurt.

In vergelijking met andere rockbands is dat niet eens buitengewoon veel. Het verschil tussen The Pogues en alle andere bands is dat het bij The Pogues ook leeggedronken wordt.

Eric Clapton: plaats voor ‘het sjotterke’ Het gebeurt wel dat nieuwe bands een speciale ruimte vragen voor hun playstation of x-box. Dat hebben ze dan wellicht afgekeken van Eric Clapton. Die sleurt altijd zijn eigen tafelvoetbalspel mee wanneer hij op tournee gaat. En daar wordt niet mee gelachen. Tafelvoetbal is geen spel dat zomaar in een kleedkamer kan gespeeld worden. Clapton vraagt een aparte ruimte voor zijn ‘sjotterke’. De wedstrijden van Clapton en zijn band kunnen blijkbaar lang duren, want er moet genoeg drank in de ruimte zijn. En een badkamer. Voor de rest is Clapton niet de moeilijkste

James Brown: twee vrouwen onder de 21 Wijlen James Brown sliep alleen in de presidentiële suites van vijfsterrenhotels als hij op tournee was. Alles en iedereen was ondergeschikt aan Brown. Zijn muzikanten en dansers moesten in viersterrenhotels worden ondergebracht. Verschil moet er zijn.

James Brown was zelfs niet verlegen om openlijk in de rider te laten zetten dat er ook ‘two girls under the age of 21’ te zijner beschikking moesten staan.

Tom Petty: barbecue en fastfood!

Tom Petty is lang niet de vervelendste artiest die je op bezoek kan krijgen. Hij eet alles wat lekker is, maar je doet hem nog het grootste plezier als je voor hem en de bandleden gewoon een barbecue aansteekt. Hamburgers, veggieburgers, worsten en een kieken kunnen niet ontbreken en minstens vier verschillende groenten zijn gewenst.

Oh ja, en na de show mogen de tourbussen volgestouwd worden met fastfood.

Suiker — 13

Feesten & festivals Na Fir Bolg Vorselaar (foto per mail)

Kasteelfeesten Westerlo

Datum: vr 2, za 3 en zo 4 juli Plaats: Sassenhout, Vorselaar Programma: The Baboons, Mark Foggo, Klaver (2-7), The Levellers, Jamie Clark’s Perfect, The Black Tartan Tartan Club (3-7), Jan De Wilde, Willem Vermandere, Steve Bailey, The Cluricauns (4-7).

Prijs: vr 10 euro, za 25 euro, zo 25 euro, combi 50 euro. Tot 50% korting voor inwoners van Vorselaar.

Datum: za 3 en zo 4 juli Plaats: kasteel van Merode, De Merodedreef Westerlo Programma: dag van de accordeonorkesten (3-7), fanfares en brassbands (4-7). Luchtkastelen, waterfietsen, wandelingen, demonstraties, beurs, ...

Prijs: 7 euro

Sjockfestival Gierle

Datum: vr 9, za 10, zo 11 juli Plaats: Poeyelheide, Gierle Programma: The Swampy’s, Frenzy, The Meteors (9-7), Bobby Kingsize, Nitrovolt, The Seatsniffers, The Barwires, The Legendary Shack Shakers (10-7), The Paranoiacs, Howlin Pelle’s, Antwerp Allstars, Moonshine Reunion (11-7) Prijs: vrijdag 15 euro, zaterdag 25 euro, zondag 25 euro, combi 40 euro, camping 5 euro.

Looiend Kermis Retie

Datum: za 10, zo 11 en ma 12 juli Plaats: Boogstraat (Looiend) Retie Programma: zaterdag zettersprijskamp, zondag Paul Severs, X-Session en Marc Dex. Maandag Willy Sommers, Vader Abraham.

Prijs: 8 euro

Rock Olmen

Datum: do 29 en vr 30 juli Plaats: Kerkplein Stotert Olmen.

Programma: Thee Black Cat Bone Squad, The Andrew Surfers (29-7), The Disciplines, Believo, Landfill, School Is Cool, Marble Sounds, Superlijm, Roadburg, Mintzkov, Merdan Taplak (30-7).

Prijs: donderdag gratis, vrijdag 15 euro.

Mon Mol Martre

Datum: 31 juli en 1 augustus Plaats: van de Sint-Petrus en Pauwelkerk tot aan de Bressersdijk.

Programma: Creatieve kunsthappening in openlucht.

Prijs: gratis

Reggae Geel

Datum: vr 6 en za 7 augustus Plaats: Zandstraat, Geel.

Programma: Bunny Wailer, Toots & The Maytals, Israel Vibration, Tarrus Riley, Groove Station, ...

Prijs: 25 euro per dag. Combi: 35 euro.

Internationaal Folklorefeest Westerlo

Datum: za 7, zo 8 en ma 9 augustus Plaats: Boerenkrijglaan 61, Westerlo. Bij regenweer in zaal de Zoerla.

Programma: volksdansen en volksmuziek uit alle windstreken van Europa Prijs: nog niet gekend

Wisselfeesten Kasterlee

Antilliaanse Feesten Hoogstraten

Datum: za 7 augustus Plaats: Geelsebaan, Kasterlee Programma: Fanfare De Kunstminnaars, The Nursery Rhyme, Bert Gabriëls, Tiny Legs, Tim, Dubioza Kolektiv, William Boeva. Voor de kinderen is er een kinderrommelmarkt.

Prijs: muziek gratis, comedy: 5 euro.

Datum: vr 13 en za 14 augustus Plaats: De Blauwbossen in Hoogstraten Programma: Los Ilegales, Jorge Celedon, Mr. Vegas, Willy Chirino (13-8), Michel Batista, Calle 13, Toby Love, Wyclef Jean, ...

Prijs: 45 euro per dag, combi 70 euro, camping 5 euro.

Zomer op het plein Oud-Turnhout

Akkerpop Meer (Hoogstraten)

Datum: za 14 augustus Plaats: Dorpsplein Oud-Turnhout Programma: Will Ferdy, Marc Dex, Ive Rénaarts, Danny Brendo, Stilton Spoon, Prijs: gratis

Mol feest!

Datum: vr 27, za 28 en zo 29 augustus Plaats: Kerkplein Donk en centrum Mol Programma: Haystacks Rock, Matthieu en Guillaume, De Romeo’s en Black (Donk, 27-8), Django Bells, Minor Sing op het Santo Tomasplein, Chimay Kleinkunst Terras met Jelle Cleymans en Barbara Dex (28-8). Rob De Nijs en Sylver (29-8). Kinderfestival Alles Kids (29-8) met VTM-KZoomband, De Sunsets, Lindsay.

Prijs: gratis

Datum: za 28 augustus Plaats: Donckstraat, Meer.

Programma: The Noisy Bastards, Hard Resistance, Electric Eel Shock, Bloodshot, ...

Prijs: gratis

Dessel swingt Gevarenwinkel Herselt

Datum: vr 27 en za 28 augustus Plaats: Wolfsdonksesteenweg, Varenwinkel, Herselt Programma: Blues Conspirancy, Omar & The Howlers, The Wildcards (27-8), Belgian Blues Legends, Watermelon Slim, Ganashake, Rick Estrin & The Nightcats (28-8).

Prijs: nog niet gekend

Datum: za 28 augustus Plaats: Meiplein Dessel Programma: Belle Perez, Meuris, Sergio zingt Hazes, Danny Fabry, ...

Prijs: gratis

Ziggypop Merksplas

Datum: za 18 september Plaats: JH Zigzag, Kloosterstraat 7, Merksplas Programma: Rise And Fall, The Casino Brawl, As Enemies Arise, Ritual, ...

Prijs: nog niet gekend

Fiesta Mundial (foto per mail) Skatefest Olen

Datum: za 4 september Plaats: Domein Teunenberg Olen Programma: the Ghost Of A Thousand, Hard resistance, Your Demise, The Apers, ...

Prijs: nog niet gekend

Worstenfeesten

Datum: 20, 21 en 22 augustus Plaats: Centrum Vlimmeren Programma: Andes, Christoff, Bart Kaëll, The Vicious (vr), Kleinvelokeskoers voor kinderen, kinderprogramma, worstenbike, The Fools (za), kleinvelokeskoers, Lasgo, Sylver (zo).

Prijs: gratis

14 — Juli / augustus 2010

Datum: vr 24, za 25 en zo 26 september Plaats: Keiheuvel, Balen Programma: Pranzo di Ferragosto (24-9), Che Sudaka, Selector Matanzas, Sergent Garcia, Might Pirates (25-9), Tony Allen, Ma Mala Vita, Pura Vida, ... (26-9) Prijs: vr 4 euro, za 20 euro, zo 10 euro, combi 25 euro.

Geel zomert

In Geel weten ze wat feesten is. Ze weten ook dat je daar goeie muziek voor nodig hebt. En dus bokste de toeristische dienst een redelijk indrukwekkend muziekprogramma in mekaar. Elke vrijdag van juli en augustus vindt er een concert plaats in het parkje achter jeugdhuis De Bogaard. Zowel liefhebbers van dans en rock als smartlap- en kleinkunstadepten komen aan hun trekken. Alle concerten beginnen op 20.30u, alleen het feestje op 16 juli begint al om 14u. atum: Elke vrijdag van juli en augustus D Plaats: Jeugdhuis De Bogaard, Diestseweg in Geel.

Programma: Sons Of Queen (2-7), Guy Swinnen (9-7), Nicole & Hugo, Eddy Wally, Shifting Gear (16-7), Buurman (23-7), Maximum Basie (30-7), Contrabando (6-8), Kandoris (13-8), The New Fools (20-8), Eddy et les Vedettes (27-8).

Prijs: gratis

Beiaardconcerten Mol

Het beiaardcomité Mol is toe aan zijn 56ste concertjaar en organiseert op zaterdag beiaardconcerten in de Sint-Pieterstoren van de centrumkerk, in de abdijtoren van Postel en op het Rondplein.

In de centrumkerk hoor je: The Bells Angels (3-7), Koen Cosaert (10-7), Geert D’ Hollander (17-7), Malgosia Fiebig (24-7), Eddy Mariën (31-7), Koen Van Assche (7-8), Charles Dairay (14-8), Bauke Reitsma (21-8) en Carl Van Eyndhoven (4-9). Deze laatste concerteert ook nog op zondag 15 augustus in Postel en op zaterdag 28 augustus op het Rondplein in Mol. Prijs: gratis

Olen zomert

Het Olense zomerfeest rust op drie pijlers. ‘Ciné Leemans’ brengt elke donderdag van juli openluchtcinema in de tuin van Villa Leemans in Sint-Jozef-Olen.

Aan de Buulmolen worden op 2 en 3 juli muziekfestivals georganiseerd. En op het Dorpsplein wordt regelmatig een volksfeestje gehouden.

Ciné Leemans toont ‘De helaasheid der dingen’ (1-7), ‘Slumdog Millionaire’ (8-7), ‘Dossier K’ (15-7), ‘Meisjes’ (22-7) en ‘The Hangover’ (29 juli). De films worden vertoond om 22u, maar je kan voordien al in het park terecht voor een hapje en een drankje. Je mag je eigen stoeltje meebrengen.

Geen zomerfeest zonder festival. Aan de Buulmolen (Industrielaan in Olen) wordt op vrijdag 2 juli ‘Daar bij die molen’ georganiseerd: een ode aan het Vlaamse lied. Bobby Prins, Marc Dex, Bart Kaëll, Paul Severs en Yves Segers zorgen voor de ambiance. Het eerste optreden begint om 18u.

Op hetzelfde terrein worden een dag later, vanaf 17u, een aantal rockbands op het publiek losgelaten: Fury Of The Wilde, Roomservice, The Lilacs en Storko.

En dan zijn er nog de volksfeesten op het Dorpsplein in Olen-Centrum. Op zondag 11 juli staat salsa centraal tijdens het Fiesta Latina. Twee Cubaanse salsabands met Belgische wortels, Alma Latina en Ritmo Latino, zijn present. Op zondag 25 juli vindt er een kleinkunstfestival plaats met Bart Van den Bossche, Armand, Wigbert, Bart Herman, Barbara Dex en Jelle Cleymans. En op zondag 29 augustus mogen kinderen de zomervakantie afsluiten met een kinderdoe-feest.

In september krijgt ook Onze-Lieve-Vrouw-Olen nog zijn feestje. Op zondag 5 september wordt op het ‘Boerkesplein’ het ‘Boerkesfeest’ gehouden, compleet mét straattheater en een retrokermis.

Prijs: de toegang tot alle evenementen is gratis.

Turnhout zomert

Wellicht wordt het meest uitgebreide zomerfeest in Turnhout georganiseerd. ‘Turnhout zomert’ omvat onder andere ‘Turnhout Terrast’ (de formule van het terrastheater, maar dan uitgebreid met muziek, animatie en stand-upcomedy) op 4 juli en 29 augustus, en ‘Turnawt Daanst’ op 10 (tropicana), 17 (soul, disco) en 24 juli (rock-’n-roll). Op zondag 25 juli strijkt het kinderfeest VTM-K-Zoom Zomertour neer op de Grote Markt en op vrijdag 30 juli Vlaanderen Muziekland, met onder anderen Roel Van der Stukken.

De Grote Markt krijgt een Frans tintje wanneer er petanquebanen op worden aangelegd. Op 8 en 22 juli worden er petanque-initiaties gegeven, op 9, 10 en 11 juli is er een tornooi. Petanqueclub Technico leidt een en ander in goede banen.

Van 6 tot 19 augustus vindt Turnhout Kermis plaats en naar goede gewoonte begint die in avant-première al op dinsdag 3 augustus met de ontvangst van de foorkramers.

De festiviteiten beperken zich niet tot de Grote Markt alleen. ‘Theater in de wijk’ brengt de familievoorstelling ‘Theater Tót’ naar vijf Turnhoutse wijken en ook filmfestival Open Doek trekt de Turnhoutse wijken in. De buurtbewoners kiezen zelf de film die ze willen zien.

Op 28 augustus worden skaters uitgenodigd om hun kunsten te komen tonen op de pas geasfalteerde Grote Markt. Op 23, 24 en 25 augustus wordt op datzelfde marktplein al een ‘powerplaysoccer’-tornooi georganiseerd.

De feestzomer wordt beëindigd met klassieke evenementen, die al vele jaren hun deugdelijkheid hebben bewezen: De Schakel op 29 augustus en de opening van het nieuwe cultuurseizoen met een bijhorende cultuurmarkt op 11 en 12 september.

Donderse dagen Herentals

Acht concerten en acht films: dat zet cc ‘t Schaliken deze zomer op het programma. Donderdag is er muziek, vrijdag film. Place to be is het buitenplein van het cultuurcentrum.

Het muziekprogramma is erg gevarieerd: de stadsbeiaardier is enkele keren te gast. Hij trapt de zomerfestiviteiten af (1-7), gevolgd door Caren Meynen, Guy Van Sande, Joeri Franssen, Erik Goris, Wen Bellens, Véronique Flamand en Bart Buls (8-7), Vane en Jean Bosco Safari (15-7), Residentes In en Peter Schneider (22-7), Keith Dunn, Phil Clayton, Bill Medford en Lightnin’ Guy (5-8), Koen Van Assche (12-8), Koen Van Assche en Reveré y Casas (19-8), Koen Van Assche en Eliane Rodrigues (26-8).

Filmliefhebbers kunnen in openlucht kijken naar ‘Into the wild’ (2-7), ‘De helaasheid der dingen’ (9-7), ‘Little Miss Sunshine’ (16-7), ‘Ed Wood’ (23-7), ‘Full metal jacket’ (6-8), ‘Black cat, white cat’ (13-8), ‘Me and you and everyone we know’ (20), ‘Confessions of a dangerous mind’ (27-8).

Plaats: cc ‘t Schaliken, Grote Markt 35 in Herentals Prijs: gratis

Suiker — 15

Vanaf nu maandelijks in Suiker: de verhalen van Gust Spruyt

“I am the local asshole.” (Goo goo g’ joob) HERENTHOUT - “I am the local asshole”. Zo verwelkomde concertorganisator Gust Spruyt 25 jaar lang beloftevolle groepjes zoals Dire Straits en U2 wanneer ze zaal Lux in Herenthout binnenstapten. “Waar in godsnaam zijn we terecht gekomen”, moet er door hun hoofd gegaan zijn. ‘Herenthout: it even wasn’t on the map!’ Maar met de geur van verse koffie en pruttelend stoofvlees kon Gust hen doen vergeten dat ze in een zaal beland waren waar de elektriciteit tijdens het concert nog moest worden aangesloten en ze zich na het optreden zouden moeten wassen in een ‘pompbak’. Zaal Lux was rock-‘n-roll op zijn Kempens.

Kapsones moesten aan de kapstok worden gehangen.

Gust Spruyt had automechaniek gestudeerd, schoolde zich nadien om tot bouwvakker maar moest noodgedwongen na een arbeidsongeval aan de slag als bandwerker in de koekjesfabriek van Herentals. Op z’n twaalfde ging hij in communiekostuum naar een optreden van Creedence Clearwater Revival, een paar jaar later zag hij voor het eerst de zee tijdens een overtocht naar Londen voor een concert van de Stones.

Voor de rest was hij ‘happy cleaning windows’, zolang de kerktoren van zijn dorp maar niet uit de horizon verdween.

Tot die ontmoeting in een achterzaaltje van een café in Mechelen zijn leven zou gaan bepalen. Daar liep hij tijdens een concert van Kevin Coyne -al zes jaar geleden overleden- de toen twintigjarige maar o zo ambitieuze Herman Schueremans tegen het lijf. Schueremans zag in zaal Lux zijn antenne in de Kempen en zou jarenlang groepen leveren aan Gust en zijn brothers in arms van het ‘MAF’, Music and Fun. Ze zouden ze ontvangen met de middelen die ze voorhan-

16 — Juli / augustus 2010

den hadden: een veredelde parochiezaal, kookpotten en een koffiezetapparaat.

Gust Spruyt bracht niet alleen een onwaarschijnlijk aantal internationale groepen naar the heart of darkness van de Kempen; tussendoor was hij Schueremans’ rechterhand bij het opstarten van Rock Werchter (toen nog Torhout-Werchter), richtte hij een platenlabel op en was hij onder meer tourmanager van De Kreuners.

Als bandwerker leefde hij een leven dat uit de band sprong. Dat zich afspeelde in donkere zalen, smerige tourbussen en nachtcafés. Hij zat op een mallemolen die alsmaar sneller draaide en niet tot stilstaan kon gebracht worden. Iedere dag moesten er wel weer duizend en één zaken geregeld worden. ‘Those were the days’: voor een eenvoudig telefoontje naar Amerika moest Gust een nacht slaap laten. Het is dan ook niemand gegeven om ongeschonden uit dit leven op de rand van de waanzin te komen.

Ook Gust draagt er de sporen van: suikerziekte en hartproblemen.

Vandaag is Gust Spruyt 54 jaar. Het leven in constante overdrive heeft hij resoluut de rug toegekeerd. Afgepeigerd. Afgebeuld. Afgelopen. Wie hem wil ontmoeten, moet letterlijk een overlevingstocht maken naar de laatste restanten van Kempense wildernissen. Gust Spruyt, I presume? Aan oevers van diep weggestoken vijvers brengt Gust vandaag zijn dagen door met het bakken van zijn eigen brood en het drinken van thee van zelfgekweekte kruiden. Alleen om zijn dochter te plezieren, werkt hij nog twee keer per jaar backstage mee tijdens Werchter en Pukkelpop. “Ik heb alles gehad. Alles gezien. Alles gehoord. Ik sta nu ’s morgens om vijf uur op en luister naar mijn muziek: de vogels.”

Suiker kwam zijn rust verstoren en ontfutselde hem zijn grote verhalen: vaak hilarisch, meermaals onwaarschijnlijk. Over de bandleden van The Police die ooit een pint dronken in een café op de Geelse markt, over Nina Hagen die de tienuurmis bijwoonde in de kerk van Herenthout of over de lichtman van The Cure die zijn vrouw vond in de keuken van de Lux. Al die verhalen zijn te mooi om ze zo maar in Gusts geheugen te laten liggen. Suiker zal vanaf september elke maand een van de vele straffe verhalen van Gust vereeuwigen. Als aperitiefje serveren we er deze maand ook al eentje: “Hoe de ogen opengingen.”

“Ik had nog nooit de zee gezien.”

“Mijn eerste optreden was ‘Creedence’ (Creedence Clearwater Revival) in het Sportpaleis, met Tony Joe White in het voorprogramma. Ik had mijn beste communiekostuum aan! Van mijn moeder mocht

ik anders niet buitenkomen. Na dat optreden was het met mij naar de ‘kl …’. Rock’n-‘roll! Ik was 12 jaar en nog nooit buiten Herenthout geweest. De zee had ik nog niet gezien.”

“Met een paar kameraden van het jeugdhuis de Selkit in Herenthout trokken we dan naar Jazz Bilzen. Dat moet in ‘75 of ‘76 geweest zijn. Onze ogen vielen open. In de plaatselijke filmzaal hebben we Woodstock gezien: die film is ook nog een echte eyeopener geweest.

Met de Louis, een maat, en de Johny van het Kroegske, een bekend figuur in die tijd, zijn we dan per autostop naar de zee getrokken. Mijn moeder dacht dat ik bij een vriend ging slapen. In Oostende stapten we de boot op naar Londen naar het concert van de Rolling Stones in Hydepark. Op die manier zag ik voor de eerste keer de zee en zat ik voor het eerst op een boot. Het was de legendarische show met ‘Lynyrd Skynyrd’ en ‘10 CC’. Het podium was toen voor de eerste keer in de vorm van die bekende rode ‘Stones-tong’.

Ik bestelde in die tijd mijn Nederlandse muziektijdschriften ‘Oor’ en ‘Music Expres’ bij het krantenwinkeltje om de hoek.

Humo was aan ons niet besteed: dat bracht in die tijd enkel wat nieuwtjes over Elvis.

We gingen heel wat ‘shows’ bekijken maar naar Brussel of Antwerpen was vanuit Herenthout altijd een hele expeditie. Daar nam je boterhammen voor mee. Bovendien kostte dat handenvol geld. Toen is er het idee ontstaan om zelf concerten te organiseren.”

In het septembernummer van Suiker: ‘Blues op speed’

U

BE N

T

OVER DE SCHREEF

HIER

popconcerten vlak over de grens

Gas Money EINDHOVEN - Het optreden van Gas Money op donderdag 15 juli is het laatste in het kader van de voortreffelijke ‘Hillbilly Hellride’-concertreeks die bij Dynamo in Eindhoven werd georganiseerd. Het country- en rootsfestival Hillbilly Hellride bracht maandelijks een getalenteerde, maar nog onbekende groep naar Nederland. En hoewel Gas Money perfect in dit plaatje past, onderscheidt de band zich toch van de andere groepen die het voorbije halfjaar al te gast waren bij Dynamo.

De muziek die Gas Money brengt, is niet de ‘old school’ country en honkytonk die al enkele keren te horen was in Dynamo. Gas Money vertrekt wel vanuit de liefde voor die muziek, maar steekt de songs in een moderner jasje. Het resultaat mag er zijn. De ietwat klagerige zang, in combinatie met de country-achtergrond, herinnert ons aan het betere werk van The Replacements, Green On Red of Danny & Dusty. Het zijn vergelijkingen die de band zelf heel graag hoort. “We zijn inderdaad fans van The Replacements.

“We kijken op dezelfde manier naar countrymuziek als zij. Er is zeker verwantschap.”

Gas Money draait al een tijdje mee.

Dat ze in Europa nog geen naam hebben

zo ­– 04-07-10 –­ 14:30 –­ Zaal 013 Tilburg Sprokkelrock Festival (bands van de PopFactory) € 2,5 zo ­– 04-07-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Rue Royale € 0 wo ­– 07-07-10 –­ 21:00 –­ Zaal 013 Tilburg Cypress Hill € 33 zo ­– 08-07-10 –­ 15:30 –­ Zaal 013 Tilburg Tech-9, All For Nothing, Injury Time, 21 Gun Salute € 15 do ­– 08-07-10 –­ 20:00 –­ Zaal 013 Tilburg Good Charlotte € 20 vr ­– 09-07-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven The Paladins € 16 vr –­ 09-07-10 –­ 21:00 –­ Zaal 013 Tilburg The Low Frequency In Stereo € 6 vr –­ 09-07-10 –­ 22:00 –­ Dynamo Eindhoven Fused € 6

gemaakt, is te verklaren door het simpele feit dat ze bijna uitsluitend in de buurt van Philadelphia optraden, hun ‘hometown’.

Gas Money speelde er zijn eerste concert in 1994, in het voorprogramma van de illustere Dave Alvin (van The Blasters). De muzikale reis liep niet altijd over rozen. De band versleet 6 bassisten en 2 drummers.

Dat ging soms gepaard met dramatische gebeurtenissen. Zo verdronk een van de drummers tijdens een onschuldig kanotochtje in de July-rivier in Delaware.

Gas Money bleef vooral actief in en om Philadelphia. Heel ambitieus is de band nooit geweest. Op tournee gaan door Europa was nooit een prioriteit. “We houden van motorrijden, bier drinken, lol trappen en optreden.” In een strak tourschema lukt dat niet zo best. En dus bleven de rockende motards maar in de buurt van ‘hun’ Philly.

Maar uiteindelijk is het er dus toch van gekomen. Gas Money trekt door Europa en houdt halt in Dynamo in Eindhoven. Het concert vindt plaats op donderdag 15 juli.

Kaarten kosten 10 euro.

Gratis terrasconcerten BREDA - Concerttempel Mezz maakt het je gemakkelijk. In juli en augustus worden er, telkens op zondagnamiddag, een achttal concerten georganiseerd op het terras. Je hoeft niet eens geld mee te brengen. Alle optredens zijn gratis.

Even niets omhanden? Breda is vlakbij!

In Mezz wordt creatief omgesprongen met de beschikbare ruimte. De concertzaal en het café worden tijdens het jaar al druk gebruikt, en in de zomervakantie gooit Mezz er nog een reeks terrasconcerten tegenaan. Slim bekeken.

Agenda

De zaal krijgt zo even rust en tegelijk worden de kalmste concertmaanden van het jaar toch opgevangen en komt er wat volk over de vloer.

Mezz kiest voor kleinschalige, intieme concerten. Het zijn ambachtelijke liedjesschrijvers die het openluchtpodium zullen bevolken. De muziek die wordt gespeeld is akoestisch of semiakoestisch. Ideaal voor op een zonnige zondagnamiddag.

Op 4 juli is Rue Royale te gast, een Brits-Amerikaans echtpaar dat de wereld rondtrekt met een folkgitaar en een minidrumstel. Op 11 juli concerteert Tim Vantol: een Amsterdams songschrijver die in Zweden een plaat ging opnemen. Een week later kan je luisteren naar Boston Tea Party: catchy rocknummers die enkel op gitaar en een houten stompbox worden gespeeld.

Op 25 juli speelt het Nederlandse semiakoestische kwartet Stammer Lee en op 1 augustus is België zelfs vertegenwoordigd in Mezz. Dan is Neeka (foto) te gast.

Ook de Nederlandse rockgroep Marlon Penn (8 augustus) heeft een Vlaming in de rangen. Het terrasconcert van zondag 15 mei staat in het teken van een Harley Davidson-event in Breda. Het begint om 15u in plaats van 16.30u. Stefan Schill & Band moeten de motorliefhebbers vermaken. De terraszomer in Mezz wordt stijlvol afgesloten met een ‘thuisconcert’ van de Bredase Marlieke van Schaijk.

zo ­– 11-07-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Tim Vantol € 0 ma ­– 12-07-10 –­ 21:00 –­ Effenaar Eindhoven Nada Surf € 15 do ­– 15-07-10 –­ 20:30 –­ Dynamo Eindhoven Gasmoney € 10 vr –­ 16-07-10 –­ 21:00 –­ Zaal 013 Tilburg Steve von Till / Harvestman € 7 zo ­– 18-07-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Boston Tea Party € 0 ma ­– 19-07-10 –­ 20:30 –­ Dynamo Eindhoven Loudness € 18 vr ­– 23-07-10 –­ 20:30 –­ Dynamo Eindhoven Anne Clark € 20 zo ­– 25-07-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Stammer Lee € 0 di ­– 27-07-10 –­ 21:30 –­ Effenaar Eindhoven DJ Shadow € 18 zo ­– 01-08-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Neeka € 0 ma ­– 02-08-10 –­ 20:00 –­ Zaal 013 Tilburg Slayer € 40 di ­– 03-08-10 –­ 20:00 –­ Zaal 013 Tilburg Slayer € 40 wo ­– 04-08-10 –­ 19:00 –­ Zaal 013 Tilburg Papa Roach, Life Of Agony, Ill Niño € 30 zo ­– 08-08-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Marlon Penn € 0 zo ­– 15-08-10 –­ 15:00 –­ Mezz Breda Stefan Schill & Band € 0 zo ­– 22-08-10 –­ 16:30 –­ Mezz Breda Marlieke van Schaik € 0 wo ­– 25-08-10 –­ 20:45 –­ Zaal 013 Tilburg Nine Pound Hammer € 15 Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

Nada Surf EINDHOVEN - Nog even en Nada Surf viert zijn twintigste verjaardag. Je verstand staat erbij stil. Maar het is inderdaad al van 1992 geleden dat Matthew Caws (gitaar en zang) en Daniel Lorca (bas) besloten om samen muziek te gaan maken.

Caws en Lorca hebben trouwens een deel van hun kindertijd in België doorgebracht.

De op-en-top New Yorkse band heeft dus Belgische trekjes. Sinds 1995 is ook drummer Ira Elliot een vast bandlid.

Het nummer ‘Popular’ werd een minihit in 1996, maar de groep bleef altijd zwaar onderschat. Het album ‘The Proximity Effect’ uit 1998 deed het in Europa redelijk goed in het alternatieve rockcircuit, maar in Amerika flopte het wegens niet hitgevoelig genoeg. Nada Surf werd meteen ontslagen door platenmaatschappij Elektra. De New Yorkers van Nada Surf hebben sindsdien een boontje voor Europa en promoten hun nieuwe platen steevast eerst in Europa voor ze ermee door Amerika trekken. ‘If I had a Hi-Fi’ is de titel van hun nieuwste album; het zesde ondertussen.

Nada Surf staat op maandag 12 juli op het podium van Effenaar in Eindhoven.

Tickets kosten 15 euro.

Suiker — 17

Leonard Baeken aan het werk in zijn atelier.

Foto van de Amerikaanse schrijver Henry Miller, die hij zelf opstuurde naar Leonard Baeken als dank voor het van hem gemaakte portret.

Leonard en Robert Baeken voor het atelier van de beeldhouwer, op 16 maart 1966.

Robert Baeken over zijn oom-beeldhouwer Leonard Baeken:

“ Hij had het beeld niet in zijn hoofd, maar in zijn handen.”

VOSSELAAR, TURNHOUT - Robert Baeken schrijft al jaren.

Vroeger bracht hij enkele boeken uit bij reguliere uitgevers, maar de laatste jaren doet hij vrijwel alles in eigen beheer.

Terwijl omstreeks deze tijd ook zijn roman over de Turnhoutse papierstaking van honderd jaar geleden verschijnt bij de Historische Drukkerij, brengt hij zelf de biografische schets ‘Leonard Baeken en ik’ op de markt. Een levensbeschrijving van zijn oom-beeldhouwer Leonard Baeken, die tegelijkertijd ook een artistiek zelfportret is.

gentijdse kunststroming deelnam en als gevolg daarvan geheel alleen stond”, stelt Robert Baeken. “Niet dat hij zich ooit laatdunkend over moderne kunst uitliet, integendeel. Maar een spijker in de muur met een jas eraan, bleef voor hem gewoon een spijker in de muur met een jas eraan, zelfs al mocht Beuys die daar persoonlijk hebben gehangen. Al begreep hij de boodschap wel: er bestaan geen objectieve criteria om een kunstwerk als zodanig te definiëren.”

Boeken met titels als ‘Dali en ik’ of ‘Cruijff en ik’ hebben altijd al een beetje op onze zenuwen gewerkt. Wie zulke boeken begint te lezen, stelt meestal al gauw vast dat ze beter ‘Ik en Dali’ of ‘Ik en Cruijff’ als titel hadden gekregen. De schrijver vindt zichzelf minstens even belangrijk als het onderwerp van zijn bespiegelingen; hij waant zich meestal zelf een genie. Alsof hij of zij wil zeggen: ik ben minstens even geniaal als de man of vrouw met wie ik op de foto ben gegaan.

‘Leonard Baeken en ik’ van de Vosselaarse schrijver Robert Baeken is de uitzondering die de regel bevestigt. In dit boek haalt Robert Baeken herinneringen op aan zijn nonkel Leonard Baeken (1926-1994), een wat vergeten Turnhouts beeldhouwer. Niet meteen een naam die bij het grote publiek veel belletjes zal doen rinkelen. Wanneer een boek dan als titel meekrijgt ‘Leonard Baeken en ik’, lijkt dat dus niet meteen te gebeuren met de bedoeling een graantje van zijn populariteit mee te pikken. Wel integendeel.

De beeldhouwer Leonard Baeken gaf in het zuiverste Turnhoutse dialect les aan de

Henry Miller

18 — Juli / augustus 2010

Turnhoutse academie, aan wat toen nog de afdeling boetseerkunst heette. En in zijn atelier legde hij zich toe op het maken van portretten. Vaak naakten, maar ook familieleden en vrienden werden gebeeldhouwd.

Grote artistieke theorieën ontwikkelde Baeken niet, wat door Robert Baeken wordt samengevat in misschien wel het mooiste zinnetje van het hele boek: “Hij had het beeld niet in zijn hoofd, maar in zijn handen.”

Leonard Baeken koos zijn eigen, soms wat eenzame weg. Hij volgde het pad van het vakmanschap, het metier, op een moment dat de rest van de wereld dat net wat minder belangrijk ging vinden. “In een tijd waarin de musea naar de illustere voorbeelden van Marcel Duchamp, Andy Warhol, Joseph Beuys en Marcel Broodthaers werden volgestouwd met tot zogenaamd conceptuele kunst verheven, gewone gebruiksvoorwerpen en afkooksels van allerlei andere modieuze trends, bleef Leonard hardnekkig vasthouden aan zijn eigen visie en persoonlijke stijl waarvoor niet eerst een naam of theorie diende te worden uitgedokterd om het zo aan het publiek uit te leggen. Feit is dat hij aan geen enkele ei-

Daarnaast is dit boek, waarin Robert Baeken zijn artistieke roeping aan die van zijn oom spiegelt, ook een zelfportret van de schrijver. Omstandig vertelt hij hoe hij de liefde voor de kunsten, en die voor de literatuur in het bijzonder, opdeed bij zijn oom.

“In de beginjaren was hij als het ware mijn geestelijke vader. Ik verafgoodde hem. Toen de essentie van de kunst mij nog ontsnapte, moedigde hij me aan, stelde hij alles in het werk om mij te helpen op eigen vleugels te vliegen door te vertrouwen op mijn persoonlijk gevoel. Hij deed dit niet uitsluitend met woorden, maar vooral met daden: door zijn persoonlijk voorbeeld, door eerlijk werk af te leveren, wat ik zeer bewonderde.”

Maar de beïnvloeding werkte ook in de andere richting. Toen Robert Baeken zijn oom een boek van de Amerikaanse schrijver Henry Miller in handen stopte, was Leonard meteen verkocht. Het zou in uiteindelijk vier gebeeldhouwde portretten van de schrijver resulteren. Wanneer eind 1965 een foto van het eerste portret naar de geportretteerde wordt gestuurd, reageert die meteen enthousiast: “I think he caught

me very well, since he could only have seen photo’s of me.” En hij voegde wat gesigneerde foto’s voor zowel Robert als Leonard toe.

‘Leonard Baeken en ik’ is een helder en vooral erg eerlijk boek. Robert Baeken draait nergens om de hete brij heen, ook niet als het om periodes van drankmisbruik gaat en de impact die dat op het werk van zijn oom had. Dat het nu via printing on demand en in eigen beheer wordt uitgegeven, is geen toeval. Robert Baeken had in het verleden enkele ongelukkige ervaringen met uitgevers; zijn inspanningen om zijn werk gepubliceerd te krijgen zou hij voortaan beperken, besliste hij toen. De technologische evolutie, die het vandaag mogelijk maakt om zelf hoogwaardige publicaties op de markt te brengen zonder dat je er meteen 1.000 moet laten drukken, is voor een schrijver als Baeken een godsgeschenk.

Zoon Serge Baeken tekende voor de cover een mooi portret van de beeldhouwer, de producent van de boeken nam de boekverzorging voor zijn rekening, de drukkwaliteit (ook van de talrijke foto’s) is voorbeeldig.

Een klein monumentje dus voor een Turnhouts beeldhouwer.

Tekst: Toon Horsten Archieffoto’s: Familie Baeken

‘Leonard Baeken en ik’ van Robert Baeken is te verkrijgen bij boekscout. nl. Je kan het voor 14,85 euro bestellen op de site www.boekscout.nl, en het wordt je opgestuurd. Rechtstreekse link: www.boekscout.nl/ html/boek.asp?id=1399.

Nieuws uit de Kempense bibliotheken

Bib bib hoera!

‘Schitterend Geslepen’:

‘Getekend‘: expo van West-Vlaamse topillustratoren’

expo over het Kempense diamantverleden VORSELAAR - De boeiende en interactieve tentoonstelling ‘Schitterend Geslepen’ over het Kempense diamantverleden is de volgende maanden in tal van Kempense bibliotheken te bekijken. Aan de hand van unieke getuigenissen, foto’s en filmfragmenten wordt de geschiedenis van het ‘steentje’ in de kijker geplaatst.

‘Schitterend Geslepen’ besteedt vooral aandacht aan de mondelinge verhalen van voormalige Kempense diamantbewerkers en hun familie. Wie was de eerste Kempense diamantbewerker? Wat is een naadtang? Hoe was de sfeer in de

ontelbare fabriekjes? Hoeveel verdienden de diamantbewerkers? Hoe staat de Kempense diamantnijverheid er nu voor? In de tentoonstelling ‘Schitterend Geslepen’ vind je een antwoord op al je vragen.

Van 1 juli tot en met 12 augustus in de openbare bibliotheek van Vorselaar, Nieuwstraat 15 Meer info: Erfgoedcel Kempens Karakter, Fundatiehuis, Begijnhof 27, 2200 Herentals.

Contact: 014 21 97 00, info@kempenskarakter.be, of www.kempenskarakter.be.

LILLE - Momenteel reist de tentoonstelling ‘Getekend’ met een bloemlezing uit het veelzijdige en gevarieerde werk van West-Vlaamse topillustratoren door de provincie Antwerpen. Een bezoek eraan is ook een verrassende botsing van stijlen, genres en ideeën. Sommigen onder hen, zoals Klaas Verplancke, Gerda Dendooven en Carll Cneut, zijn absolute wereldtop. Voor kinderen zijn prettige interactiemomenten ingebouwd. De twaalf illustratoren die tekenden voor deze tentoonstelling zijn: Greet Bosschaert, Sabien Clement, Carll Cneut, Gerda Dendooven, Johan Devrome, Goele Dewanckel, Pieter Gaudesaboos, Marjolein Pottie, Katrien Thant, Isabelle Vandenabeele, Klaas Verplancke en Anne Westerduin.

De tentoonstelling staat in juli en augustus in de openbare bibliotheek van Lille, Kerkstraat 22B

Uit de Bibblogs • Overal in al de Kempense bibliotheken ligt de nieuwe editie van ‘Stripgids’.

De bijzonder gevarieerde inhoud van het lijvige nummer samenvatten, is absoluut ondoenbaar. Het tijdschrift ligt glanzend, volumineus én gratis ter beschikking. Snel ophalen valt aan te bevelen: de stapels zijn weliswaar hoog, maar ze slinken razendsnel.

• De Turnhoutse bibliotheek, met dagelijks honderden passanten, wordt hoe langer hoe meer ontdekt als tentoonstellingsruimte. Horito CVO exposeert dan ook niet voor de eerste keer de eindwerken van de fotografieafdeling doorheen de bib. “Passie” is het thema dat de laatstejaarsstudenten kregen voorgeschoteld, en dat leverde acht heel verschillende reeksen op. Snel zijn als je de expo nog wil zien. Ze loopt maar tot einde juni.

Provinciaal geld voor Kempense bibliotheekinnovatie

Zomer van het Spannende Boek Tot 17 augustus loopt in 240 boekhandels en 74 Vlaamse openbare bibliotheken de ‘Zomer van het Spannende Boek’.

Met 48 spannende boeken laat de Zomer van het Spannende Boek je acht weken lang op het puntje van je stoel balanceren. Naast kleppers van eigen bodem (o.a. Pieter Aspe, Toni Coppers, Deflo en Stan Lauryssens) kan je kennismaken met het nieuwste werk van een rits internationale auteurs, zoals Roslund & Hellström, Patricia Cornwell, John

Grisham en Arnaldur Indridason. In de ‘Misdaadbijlage’ van het tijdschrift Humo -de hele zomer lang beschikbaar in de bibliotheken en boekhandels- vind je bij alle titels tekst en uitleg. Met de kortingsbonnen in de bijlage geniet je van 3 euro korting op ieder actieboek. Je kan ook deelnemen aan de wedstrijd van de ‘Zomer van het Spannende Boek’ en een BeBook Neo -de eerste wifi e-readermet een pak spannende e-boeken winnen.

Innovatie is aan de orde van de dag in de bibliotheeksector. Maar de automatisering, herinrichting en vernieuwing zijn voor kleinere gemeenten een zware financiële last. De Provincie Antwerpen komt hen tegemoet met subsidies voor de installatie van onder meer moderne bibliotheektechnieken. Ook een aantal Kempense gemeenten maken daar dankbaar gebruik van.

Zo deden Balen en Hoogstraten een aanvraag voor de subsidiëring van een zelfuitleeninstallatie: een toestel waarmee de bibliotheekbezoeker zelf het uitlenen of het terugbrengen van de boeken kan registreren. Het

systeem heeft als voordeel dat de bibliotheekbezoeker niet hoeft aan te schuiven bij de balie van de bib en dat tevens het bibliotheekpersoneel tijd vrij krijgt om te helpen bij meer inhoudelijke vragen.

Geel heeft een project ingediend om mensen met een geestelijke beperking te laten gebruikmaken van een zelfuitleeninstallatie.

De stad Turnhout bouwt verder aan de volledige digitalisering en personalisering van de bibliotheekdiensten op basis van de elektronische identiteitskaart van de bibliotheekleden en een draadloos netwerk.

Suiker — 19

Stijn Janssen

Negende editie van Muziek aan het kasteel

Die dag bereikten we de top van de Grand Bazar Tweemaal had vader ons in het holst van de nacht uit bed gehaald. Een eerste maal op 21 juli 1969 voor twee slaapdronken mannen op de maan, een tweede maal op 30 oktober 1974 voor twee boksende mannen in Congo. Telkens werd ons bezworen dat die momenten geschiedenis zouden schrijven.

Nooit meer zouden ze uit onze hoofden weg te denken zijn. En nochtans: voor ons jonge leven was 3 mei 1972 veel ingrijpender.

Het was een vrijdag met zachte temperaturen voor de tijd van het jaar. ‘s Avonds zouden we met het ganse gezin -twee volwassenen en vier kinderen, de haartjes nat en langer op- voor de buis gaan zitten om te kijken naar ‘Een van de acht’ met Mies Bouwman.

We werden die vrijdag zoals gewoonlijk van school afgehaald door moeder. Bij aankomst thuis bleek tot onze verwondering dat vader al terug was van het werk. Hij nam de autosleutel in ontvangst en deelde moeder mee dat hij voor alle zekerheid toch nog naar het benzinestation zou rijden en nadien nog even langs de garage voor een laatste controle.

We reden met een Citroen 2CV -een ‘geit’- vervaardigd uit flinterdun staal. Een speelgoedje dat enkel bij windstilte zijn topsnelheid van 70 km per uur haalde. In een tijd waarin veiligheidsgordels enkel gebruikt werden door Spitfirepiloten bood deze wagen op de achterbank nog plaats aan vier passagiers. Wel op voorwaarde dat de kinderen beurtelings gingen zitten: twee met de rug tegen de achterzijde en twee op de ‘harde baar’.

Na de school hadden we van moeder onze jassen niet mogen uitdoen. Als vader terug was, zouden we onmiddellijk vertrekken. “Vertrekken naar waar?” Moeder antwoordde: “Dat is nog een verrassing”.

We hoorden vader buiten claxonneren en spoedden ons naar de auto. Hij deelde mee dat alles in orde was. “Zouden we er geen

20 — Juli / augustus 2010

twee achterlaten”, hoorden we moeder nog zeggen. Waar hadden we dat zinnetje nog gehoord. Nee toch! Zou dit onze versie van het familiale drama Hans en Grietje worden: alleen achtergelaten in het enge bos. Vader stelde haar gerust: “De motor kan het gewicht wel aan.”

Voorbereid op een lange rit stopten we tot onze verbazing al na enkele minuten.

We waren nog niet eens het dorp uit, maar stonden geparkeerd aan het grootwarenhuis Grand Bazar. Het had destijds als eerste grootwarenhuis van de streek de status van een koninklijk paleis en heerste over het winkelgebeuren. De dag van de opening waren de fanfares uitgetrokken en ’s avonds was een vuurwerk afgeschoten. In het zelfbedieningsrestaurant stond een koffieapparaat van Faema. Als we er koffie dronken, leverden wij onze bijdrage aan het onvergelijkbare palmares van Eddy Merckx.

Vader was bruusk gestopt en had de handrem opgetrokken. We stonden voor het eerst aan de voet van de hellende oprit naar de Grand Bazar. Boven op het dak van het gebouw was de parking: in die dagen was Amerika nooit zo dichtbij. De hellingsgraad van de smalle en donkere strook beton benam ons de adem, maakte onze buikspieren slap en onze kaakspieren hard. Vader keek moeder aan. Moeder wierp achterwaarts een blik op ons. Het gebeurde allemaal in slow motion, alsof we onder water zaten.

Vader keek weer voor zich. De weg naar boven moest geheel vrij zijn. Pas als de auto voor hem de top had bereikt, kon hij aanzetten. Deze helling moest van het begin tot het einde in eerste versnelling worden genomen. Er was geen tijd maar ook geen denken aan om halfweg het hellende vlak naar een hogere versnelling te schakelen. Het zou de motor een fatale terugslag geven.

De ‘geit’ zou -achterwaarts salto’s makendstuiterend als een bal de helling afdonderen. Met krachtige voetstoten dreef vader

het toerental van de arme motor alsmaar hoger op. Tot ontploffingsgevaar dreigde.

Dan liet hij het koppelpedaal los en schoot de ‘geit’ als een raket naar voor. De motor jankte als een eenzame wolfshond, al de ramen in de omgeving gingen aan diggelen. In de auto schoot de temperatuur met een ruk naar het kookpunt. Het beige nepleer van de zetels smolt weg. Onze oren klapten dicht.

De lucht werd zo ijl dat onze ogen uit hun kassen dreigden te springen. Moeder gilde.

Vader duwde met krachtige stoten op het stuur om zo de wagen extra kracht te geven.

En ondertussen beleefden wij voor de eerste maal in ons leven in een luttel moment volstrekt tegenstrijdige gevoelens van angst, geluk, vrees en opwinding die je enkel in een gulp over je heen krijgt op een moment dat je sneller leeft dan je verstand toelaat.

Die dag bereikten we de top van de Grand Bazar. The eagle aan groundcontrole: “Houston, opdracht vervuld!”

Boven hikte de geit nog minutenlang na.

Vader schakelde naar tweede en bracht het beest zo tot bedaren. We stapten uit. Moeder gaf vader een hand. Boven op het dak gingen we op de betonnen balustrade zitten en keken we uit over de streek. Daar, ons huis! Daar, onze school! Daar, het Atomium!

En hoewel we in een dorp woonden dat qua mooie plekjes nog moest onderdoen voor een stad in de voormalige Sovjetrepubliek, dan nog blijft de parking van de Grand Bazar tot op heden een van de mooiste plaatsen die we tijdens onze tochten op deze wereld hebben mogen aanschouwen.

Deze maand wordt hij zeven, onze jongste zoon. We hebben hem nog nimmer in het holst van de nacht kunnen wakker maken. Er is geen landing op de maan meer in het vooruitzicht, geen rumble in de jungle.

Il n’ y a plus d’Amérique. Maar de helling van de Grand Bazar is er nog steeds. Hij is er stilaan klaar voor. Dat de GB nog lang moge openblijven.

MALLE - Voor het negende jaar op rij kan je in juli en augustus in domein De Renesse genieten van muziek. Gedurende vijf weken vinden er, telkens op donderdagavond, twee concerten plaats.

De toegang is gratis. Als extra evenementen zijn er ook een seniorennamiddag en een kidsdag gepland. Die vinden in de namiddag plaats.

De senioren krijgen een muzikaal feestje dat op hun maat geschreven is.

Op donderdag 29 juli concerteren vanaf 13u De Suspenders, Dirk Bauters, Vanessa Chinitor en Yves Seghers. De toegang is niet alleen gratis, je krijgt er nog een gebakje bovenop!

Een gelijkaardig initiatief, maar dan voor de jongsten, is er op donderdag 12 augustus. Dan is een kinderdisco te gast en treedt Clown Rocky op met zijn safarishow. En de organisatoren zorgen ook voor tal van verrassingen.

Het avondprogramma vangt telkens aan om 19.30u. De volgende artiesten en groepen maken hun opwachting: The Ladies en Geena Leesa met Festeyn (29 juli), She’s Electric en Catch up (5 augustus), Witness en Desperated Company (12 augustus), Country Feedback Club en The Firm (19 augustus) en Mathieu & Guillaume en Ellektra & Dr. Fred feat. Xandee (26 augustus).

Er is niet alleen het adembenemend mooie park De Renesse, het prachtige kasteel en de zalige muziek. Voor het eerst heeft de organisatie ook een trappistencafé opgebouwd. Het kan de pret alleen maar verheugen; de paters zullen het beamen.

Het Père-Lachaise van de Campine en de bibliotheek: het perfecte koppel Suiker is verkrijgbaar in alle gemeentes van het arrondissement Turnhout. En omdat élke gemeente een bibliotheek heeft, waar bovendien het cultureel geïnteresseerde lezerspubliek van Suiker over de vloer komt, zijn de bibliotheken de gedroomde de partners van Suiker.

Suiker is ook verkrijgbaar in horecazaken, stations, ziekenhuizen en cultuurcentra.

Maar de grootste kans om Suiker op de kop te tikken, heb je in de bibliotheek.

Want daar worden de meeste Suikers verdeeld.

Suiker is verkrijgbaar in élke bibliotheek van het arrondissement, dus ook in die van jouw gemeente of deelgemeente.

De cultuurkrant verschijnt de laatste donderdag van de maand, behalve als die nog na de 27ste valt. In dat geval verschijnt Suiker op de voorlaatste donderdag. Wees er op tijd bij!

Benefiet ten voordele van Bednet vzw

WESTERLO, LEUVEN - De Rotaryclub van Westerlo organiseert op zonderdag 8 juli een benefietavond ten voordele van de vzw Bednet. Bednet is een vereniging die ervoor zorgt dat kinderen die ziek of gekwetst zijn toch in hun eigen klas lessen kunnen volgen via het internet.

In het auditorium Sancta Maria (Tiensestraat 78 in Leuven) zingt sopraan Anneke Luyten werken van César Franck en Charles Gounod. Ze wordt begeleid door Denis Roosen op het romantische ‘Pereboom & Leijserorgel’ uit 1989. Kathy Lindekens, die voorzitter is van de vzw Bednet, stelt de vereniging voor en politicus Frank Vandenbroucke houdt een voordracht over ‘Onderwijs en welvaart: welke keuzes maken voor een toekomstgericht sociaal beleid?”

Tickets kosten 25 euro. Reserveren kan via mailadres gerard@pels.be.

De Djoelen 2010-2011

OUD-TURNHOUT - Gemeenschapscentrum De Djoelen in Oud-Turnhout heeft onlangs zijn programma voor het nieuwe seizoen 2010-2011 voorgesteld. Er komen enkele bekende namen op bezoek, zoals Philippe Geubels, Jo Lemaire, Johan Verminnen, de Heideroosjes, Zjef Vanuytsel, Luc De Vos (solo), Jan de Wilde, Stan Van Samang en Jelle Cleymans.

Zeker de moeite waard zullen ook de ‘tributes’ zijn aan Wannes Van de Velde, aan Wim Decraene (die 20 jaar geleden overleed) en aan Django Reinhardt (die 100 jaar geleden werd geboren). Jazz van eigen én tegelijkertijd Zuid-Afrikaanse bodem is er met Tutu Puoane en haar band.

Dit is slechts een greep uit de inhoud.

Het volledige overzicht vind je op www. oudturnhout.be. De kaartverkoop voor het nieuwe seizoen in de Djoelen is al gestart.

Theodoor Van Tongel (1896-1991): de laatste zwerver van de Kempen Er zijn graven en graven. Graven van veel te vroeg gestorvenen, graven van onbekende soldaten, graven van families en kindergraven... Er zijn praalgraven en massagraven.

Graven van moordenaars en graven van helden. Op elke mens past wel een graf. Op Kempense kerkhoven liggen her en der graven waarvan de bewoners een seconde langer aan de onvermijdelijke vergetelheid ontsnappen. Het zijn de graven van jonge voetbalsterren, van schrijvers die nog zoveel beloofden, van werkmanshelden. Het Père Lachaise van de Campine.

Toen op 15 juni 1991 zijn kist in een put in de aarde werd neergelaten, was het niet de eerste keer dat De Poerre rust zocht in een graf. Vijfendertig jaar voordien, tijdens de zomer van 1966, had hij al eens op een zwoele nacht een koel bed gezocht in een vers gegraven graf op het kerkhof van Mol. Toen hij er ’s morgens uit kroop, bezorgde hij een oud vrouwtje de schrik van haar leven. Dit voorval betekende ook het einde van Poerres zwerversbestaan. De politie was ten einde raad en bracht hem naar het aftandse bejaardentehuis van de zusters van het Heilig Hart. Vier nonnen waren nodig om hem uit zijn lorren te pellen, een bad te geven en zijn baard te knippen. Daar in de mannenafdeling van het rusthuis zou hij voor het eerst in meer dan vijftig jaar s’ morgens weten waar hij ’s avonds zijn hoofd zou kunnen neerleggen.

Zijn echte naam was Theodoor Van Tongel, een naam die klinkt als die van een vooroorlogs burgemeester van Antwerpen of van een Nederlands schrijver van naturalistische romans. Theodoor was de zoon van Jan Van Tongel en Celestina Raus. Hun overige vier kinderen stierven allen voor hun vijfenveertigste, het jongste in het kraambed. Theodoor zou uiteindelijk 94 jaar worden en iedereen overleven.

Al op zijn veertigste was iedereen van zijn

familie gestorven en bleef hij achter, volstrekt alleen op de wereld. Hebben zijn ouders hem ooit Theodoor genoemd? Bestaan er kinderfoto’s van hem, zorgeloos spelend in een zandbak? Heeft zijn moeder hem ooit op de schoot genomen? En vooral: op welk moment van zijn leven werd Theodoor Van Tongel, De Poerre, de laatste zwerver die de Kempen heeft gekend?

Zwerver, vagebond, de Wannes Raps van Ginderbroek: zo wordt De Poerre steevast omschreven. Het zijn omschrijvingen, ingegeven door valse romantiek en nostalgie en die het harde leven van een eenzaat, verhangen aan de drank, verbloemen.

Vanaf zijn dertigste zwierf De Poerre rond in de bossen van Mol, stroopte konijnen en hazen en kocht met de schaarse opbrengst steevast jenever van zijn huismerk Hertekamp. Drank was zijn remedie tegen een leven bij de beesten af, tegen honger en kou. Vaak dronk hij zich laveloos in cafés en strompelde dan langs de gevels van huizen naar de bossen om er de nacht door te brengen in beestenstallen of kelders van ruïnes. Kon hij geen beschutting vinden, dan sliep hij buiten onder de blote hemel.

De Poerre werd meermaals veroordeeld voor stroperij en crepeerde dan bijna in Turnhoutse cellen waar hij verstoken bleef van alcohol en tabak. Zijn drang naar open

ruimte was dierlijk. Een paar maal werd hij wegens landloperij weggestoken in De Kolonie van Wortel. Daar vonden de bewakers hem elk ochtend aan de deur van de slaapzaal, op van de zenuwen, als een hond wachtend op zijn baasje om uitgelaten te worden. De Poerre was onbenaderbaar, schichtig als een wild dier, keek omwille van een lodderoog iedereen vervaarlijk loensend aan. Er mag aan getwijfeld worden of de man ooit meer dan vijf woorden na mekaar heeft gezegd.

Er bestaan ontelbare hilarische verhalen over hem. Zoals de geschiedenis van die fiets die hij in bruikleen kreeg van een schapenboer. De eerste dag bracht hij het vehikel terug met een blauw geschilderd wiel, de volgende dag waren de twee wielen al geschilderd. Uiteindelijk was de fiets helemaal van kleur veranderd en beschouwde De Poerre het rijwiel als zijn rechtmatige eigendom.

De Poerre heeft de Eerste en de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en op de valreep ook nog de eerste Amerikaanse inval in Irak. Hoewel hij dronk en rookte als een ketter en nooit een dokter van nabij heeft gezien, werd hij stokoud. De laatste vijf jaar van zijn leven kwam hij niet meer buiten en doolde hij door de gangen van een bejaardentehuis. Hij die geen mens op een meter afstand liet komen, bracht er zijn dagen door met het vasthouden van de hand van Anna, een demente vrouw. De foto’s die ervan bestaan, ontroeren tot op het bot.

Op het kerkhof van Mol-Heidehuizen heeft hij een mooi graf gekregen met een zerk die betaald werd door het OCMW.

Suiker — 21

Stadsbeiaardier Koen Van Assche HERENTALS - Je hoort hem, maar ziet hem niet. Koen Van Assche (42) is stadsbeiaardier van Herentals, Turnhout en Leuven.

Hij is een van de weinige professionele beiaardiers in Vlaanderen.

Tijdens de Donderse Dagen in de zomermaanden in Herentals komt de muzikant uit zijn toren om op het buitenplein van ’t Schaliken het publiek te verrassen op de mobiele beiaard. Hoog tijd om kennis te maken met de man achter de vertrouwde klanken op en rondom de Grote Markt: een beiaardier met wereldfaam.

“Ik kom uit een muzikale familie”, zegt Koen. “We waren thuis met vijf zonen; ik was de laatste worp van het nest. (lacht) Mijn vader speelde viool, mijn moeder piano. Iedereen speelde muziek. Mijn keuze voor muziek was dus evident. Toen ik acht jaar was, ging ik naar de muziekacademie in Antwerpen, waar we vroeger woonden.

Mijn eerste instrument was dwarsfluit.

Een jaar later kwam ik in het kinderkoor van de Vlaamse opera in Antwerpen terecht. Ik kwam dikwijls in de buurt van de kathedraal, waar ik de beiaard hoorde spelen. Mijn ouders gingen vaak naar beiaardconcerten. Toen ik dertien was, kreeg ik het in mijn hoofd om ook beiaard te leren, wat niet evident was. Nu zijn er een aantal muziekacademies waar je het instrument kan leren, maar toen kon je dat enkel in Mechelen, in de eerste beiaardschool ter wereld (Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, nvdr). Je moest er minstens achttien jaar voor zijn. Dankzij de nieuwe directeur kon ik toch beginnen, als snotneus van de hoop.

Elke avond nam ik de trein naar Mechelen om te spelen op een oefenklavier. Dat ziet eruit als een torenklavier, maar -gelukkig voor de buren- zonder klokken. In 1986 studeerde ik af en een week later kon ik in Herentals aan de slag als beiaardier.”

– Wat spreekt jou precies aan in een beiaard?

Het gevoel dat je een instrument bespeelt dat iedereen hoort. Willens nillens. (lacht).

Dit houdt ook in dat je je muziekrepertoire zo uitgebreid mogelijk moet maken. De beiaard behoort tot de grootste instrumenten.

De meeste mensen hebben het idee dat de beiaardier op het klavier ligt te rammen.

Toch kan je het heel subtiel bespelen. Ook is er het aspect van de dynamiek die iets groter is in vergelijking met andere instrumenten: je kan van heel zacht naar heel hard gaan. En ook de klokkenklank is iets speciaals.

– In Vlaanderen vieren we dit jaar 500 jaar beiaard. Is het instrument typisch Vlaams?

Het is een instrument dat ontstaan is in de toenmalige zuidelijke Nederlanden en dat vooral in Vlaanderen en Nederland wordt bespeeld. De klok als dusdanig is een uitvinding uit China. Toen de klok naar Europa kwam, werd ze vooral in abdijen en kloosters gebruikt voor tijdsaanduiding voor kerkelijke aangelegenheden zoals bijvoorbeeld de vespers. Er kwamen alsmaar meer klokken. Tot iemand een systeem bedacht om ze automatisch te bespelen aan de hand van een uit de kluiten gewassen muziekdoos. De eerste keer werd dit gebruikt in de Parkabdij in Leuven, op het einde van de 15de eeuw. Op een gegeven moment werden de klokken bespeeld door aan de touwen aan de klepels te trekken. Dit is beieren. En dan kwam het beiaardklavier.

Het oudste document waarin sprake is van een beiaardklavier dateert van 1510 in Oudenaarde. Het instrument is dus minstens 500 jaar oud en ouder dan de viool en de piano in de vorm zoals we die nu kennen.

– Over hoeveel beiaarden spreken we dan?

Vlaanderen telt zo’n zestigtal beiaarden waarvan er vijftig regelmatig bespeeld worden. In Nederland zijn er veel meer, zo’n honderdvijftig. Vanaf het begin van de twintigste eeuw is het instrument vanuit Vlaanderen geëxporteerd naar Amerika.

Daar heb je een 200-tal instrumenten. Zo-

22 — Juli / augustus 2010

als het de Amerikanen betaamt, gaat het om gigantische instrumenten. In Amerika heb je grote en indrukwekkende instrumenten, maar er is geen enkele beiaardschool.

Als Vlaams beiaardier heb je het voordeel dat bij ons de scholing van hoog niveau is.

De Amerikanen komen hier les volgen om het thuis aan anderen te doceren. In Vlaanderen en Nederland doen we ook nieuwe dingen. Bijvoorbeeld samenspelen met andere instrumenten. Dat wordt nu ook door andere landen overgenomen.

– Thuis heb jij, neem ik aan, geen beiaardtoren om in te spelen. Hoe oefen je?

Thuis hebben we een elektronisch klavier met klokkenklank via de computer. En dat wordt goed gebruikt. Wie erop mag spelen, leidt vaak tot ambras. (lacht) Mijn dochter heeft net haar eindexamen piano achter de rug. Mijn zoon van 15 speelt klassieke ac-

“

cordeon en intussen ook vijf jaar beiaard.

Mijn vrouw (Anna Maria Reverté, nvdr) is beiaardier van Barcelona, de enige beiaardier in Spanje. We ontmoetten elkaar 25 jaar geleden. We waren allebei uitgenodigd op een festival in San Francisco. En in een romantische stad gebeurt er van alles. (lacht) – Zien jullie elkaar dan veel?

Elk weekend zijn we samen. Ofwel reis ik naar Spanje ofwel komt zij naar hier. Daar komt wel enig organisatorisch talent aan te pas. Maar het gaat vlot. Ik heb hier een druk leven. En in het vliegtuig geniet ik van een rustig moment: een tas thee, de krant lezen. We spelen ook vaak samen. Volgende week vertrekken we naar Amerika voor een concert.

– Als beiaardier zit je hoog in de toren. Niemand ziet jou. Is dat soms niet eenzaam?

Iets visueels beleven boeit inderdaad sterker. Maar in de zomer zijn er bijvoorbeeld de concerten op de mobiele beiaard. Dan zit je wel tussen het publiek. Maar ook als je boven speelt, zijn er leuke aspecten. De mensen die in Herentals op een terrasje zitten, zien me naar beneden komen. Af en toe zijn er mensen die applaudisseren. Dat schept een band. Zo kreeg ik vorige week een mail van een vrouw die schreef dat ze steevast wacht met het ophangen van de was tot ik begin te spelen. Ik ben blij dat ik deel uitmaak van het wasproces van dat gezin. (lacht) Ooit stond er onder aan de toren

eens een man met een fles wijn klaar. Mijn filosofie is dat je als stadbeiaardier geslaagd bent als je niet als storend overkomt bij het publiek of de mensen uit de buurt.

– Hoe kan de beiaard aan populariteit winnen?

We beseffen dat we veel meer moeten doen met het instrument dan enkel onze wekelijkse oefenbeurten of concerten boven in de toren. We moeten echt wel speciale dingen doen om het instrument dichter bij het publiek te krijgen. De samenspelconcerten met de mobiele beiaard hebben veel succes.

Om het zo laagdrempelig mogelijk te houden, spelen we bekende licht klassieke muziek. En dan stel je vast dat het publiek de beiaard leert erkennen als een volwaardig instrument: “Waw, we wisten niet dat de beiaard zo mooi kan klinken met de andere instrumenten.”

Een interview en vier steile houten trappen later arriveren we in de nok van de beiaardtoren van de Lakenhal. Een duif fladdert rond het klavier en ontsnapt door het raam.

Boven ons 49 klokken. Koen Van Assche trekt zijn schoenen uit en zet zich schrap: “Zonder schoenen heb je beter contact met het instrument”. En dan klinkt een streepje jazz uit de toren. Voor de mensen op de terrasjes is er in de verste verte geen beiaardier te bespeuren.

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Als beiaardier ben je geslaagd als je niet storend overkomt

“Een vrouw schreef me dat ze pas de was ophangt als ze me hoort spelen”

”

Overzicht beiaardconcerten in de Kempen

•Maandag 28 juni – 20.15u Sint-Pieterskerk Turnhout, torenbeiaard en piano (Geert D’hollander) •Donderdag 1 juli – 20.30u Beiaard Lakenhal Herentals •Zaterdag 7 augustus – 20u Sint-Pieterskerk Mol •Donderdag 12 augustus – 20.30u Beiaard Lakenhal Herentals •Donderdag 19 augustus – 20.30u Buitenplein cc ’t Schaliken Herentals, mobiele beiaard en familiekwintet Reverté i Casas •Donderdag 26 augustus – 20.30u Buitenplein cc ’t Schaliken, mobiele beiaard en piano (Eliane Rodrigues) Info: www.koenvanassche.be

Suiker — 23

Toon Horsten

Uw evenement in De redactie van Suiker doet zijn uiterste best om op de hoogte te blijven van alles wat er op cultureel gebied leeft en beweegt in de Kempen. We hebben onze kanalen om overal geïnformeerd te blijven, maar we zien en horen natuurlijk ook niet alles.

Organiseert u een cultureel evenement of kent u verenigingen of personen die het verdienen om eens in de aandacht te komen, laat het ons dan weten. Suiker bereik je het snelst en eenvoudigst via mail: roel@ suikerkrant.be.

Vertezucht Wie wil weten wat een goed boek tot een goed boek maakt, mag niet nalaten af en toe een slecht boek te lezen.

Bij slechte boeken is meestal duidelijk aan te geven waarom ze slecht zijn: de stijl is kreupel, de zinnen lopen stroef, er mangelt wat aan de plot, de structuur zit enigszins scheef in mekaar gevezen, de dialogen lijken onnatuurlijk... Makkelijk zat. Veel moeilijker wordt het wanneer je moet uitleggen waarom een goed boek nu precies zo geweldig is. Een van de charmes van een goed boek is dat het op natuurlijke en organische wijze tot stand lijkt gekomen. Een goed boek overstijgt begrippen als stijl, inhoud, taal, vorm of structuur, zoals ook een geslaagd beeld of schilderij de materie waarmee het gemaakt werd achter zich laat. Een goed boek is… een goed boek.

De Engelse reisschrijver Eric Newby (19192006) was een schrijver van goede tot heel goede boeken. Bijna zeventig jaar lang trok Newby de globe rond. Soms bleef hij dicht bij huis, op andere momenten zocht hij de binnenlanden van Borneo op of daalde hij in een gammele kano de -even de juiste spelling opzoeken- Wakwayowkastic-rivier af. Met scherp oog voor detail en een fikse dosis Brits flegma beschrijft Newby wat hij onderweg meemaakt. Newby is misschien wel het prototype van de reisschrijver als wit, onbeschreven blad, die zijn bagage thuislaat en met een stevige dosis argeloosheid en oprechte interesse op de wereld afstapt die zich voor hem ontvouwt. Niet voor niets draagt een van zijn bundels reisverhalen als titel simpelweg ‘What the Traveller Saw’. Een betere omschrijving van zijn boeken valt amper te geven. Eric Newby laat de dingen gebeuren; hij schrijft zoals reisschrijvers zouden moeten schrijven.

Ook de Kempense pastoor-leraar-historicus Jozef Lauwerys (1896-1982) schreef reisverhalen, die in 1934 gebundeld werden in een boek dat eenvoudig ‘Reisverhalen’ heet.

Het is binnen ‘s mans oeuvre (het best te omschrijven als plaatselijke geschiedschrijving met meer pretenties dan stijl) een beetje een vreemde eend in de bijt. Lauwerys genoot in de Kempen jarenlang grote faam als historicus; hij publiceerde vooral over Hoogstraten, waar hij eerst pastoor en later deken was. Hij was ook de man die na de Tweede Wereldoorlog de Hoogstraatse Sint-Catharinakerk heropbouwde, die bij de terugtrekking van de troepen gedynamiteerd was door de Duitsers. Het leverde hem een standbeeld vlak bij ‘zijn’ kerk op, naast twee ridderordes en de titel van officier in de orde van Leopold II. Lauwerys zal maar wat blij geweest zijn met zijn onderscheidingen, want hij was in de eerste plaats geïnteresseerd in geschie-

24 — Juli / augustus 2010

denis met een hoge hoed. Zijn boeken wemelen van de leenheren, de graven, de hertogen en de geestelijken; de man in de straat is nagenoeg volledig afwezig. Geschiedenis blijkt een zaak van kerken en kastelen. Binnen die beperkingen heeft Lauwerys zijn verdienste: de hoeveelheid materiaal die hij heeft bovengespit over de geschiedenis van Hoogstraten en omgeving is indrukwekkend.

Maar jammer genoeg wordt iemand van eretitels of standbeelden geen beter schrijver. Wanneer Lauwerys zich aan reisverhalen begeeft, blijkt dat vooral erg treurig proza op te leveren. De man neemt namelijk zijn hoge hoed mee. De bestemmingen van de verschillende reizen zijn niet bepaald exotisch (Culemborg, Breda, Utrecht, Anholt, IJsselstein, Boxtel en -ver weg!- Dinant), en blijken vooral gekozen omdat er -meestal via een of andere adellijke familie- historische banden met de thuisbasis van Lauwerys blijken te zijn. De reisverhalen zijn niet meer dan aanleidingen voor de schrijver om breed uit te pakken met zijn historische kennis. Hoogstraten is voor Lauwerys (die onder de vlag ‘reisverhaal’ ook rapporteert over busreizen met Hoogstratens Oudheidkundige Kring) de navel van de wereld.

Iets noemenswaardigs meemaken (buiten het bezoek aan tientallen kerken, kastelen en musea, een onderhoud met een nazaat van een of andere graaf van Hoogstraten, of het aanschouwen van een belangwekkend schilderij) doet Lauwerys niet of nauwelijks. Levende mensen interesseren hem ook niet, tenzij familie van meneer de graaf.

Als hij zich al eens op een ontboezeming laat betrappen, koppelt hij zijn waarneming meteen terug naar de thuisbasis: “Wanneer wij buitentreden ligt het woord op onze lippen om aan elken Vlaming te zeggen: ga naar Utrecht en bezoek den dom: dan zult gij zien en beseffen hoe rijk wij zijn met onze kerken en kathedralen en, al hebben ook wij de beeldstormers op ons erf gehad, toch zult gij den hemel danken, dat hij ons voor een grootsch-opgevatte beeldstormerij als die van Utrecht heeft bewaard.” Home is where the heart is.

Lauwerys schreef reisverhalen die met reizen niks te maken hebben. ‘What the Traveller Saw’ versus ‘What the Traveller Wanted to See’. Dat het vooral de eerste benadering is (die van Newby dus) die goeie reisboeken oplevert, moge duidelijk zijn. Al houdt de lectuur van een schrijver als Newby wel risico’s in: ze kan een onstuimige en ongetemperde vertezucht doen ontstaan.

En de lezer van Lauwerys? Die blijft wel thuis. Daar hangt namelijk ook een schilderij aan de muur -hoeft ie helemaal de deur niet voor uit.

Dinamo knipoogt naar mensen met een lichte verstandelijke beperking TURNHOUT - Vormingsdienst voor volwassenen Dinamo organiseert in juli en augustus geen activiteiten, maar wil in de toekomst wel starten met een ‘knipoogproject’. Het project laat mensen met een lichte verstandelijke beperking deelnemen aan activiteiten waaraan ook mensen zonder handicap deelnemen. Deze manier van werken is voor iedereen verrijkend. Mensen met een handicap vinden het fijn om erbij te horen, de anderen leren zich open te stellen voor andersvaliden.

In september organiseert Dinamo een infoavond die bestemd is voor eventuele deelnemers (met of zonder verstandelijke beperking), ouders, begelei-

ders, ... Je kan je meteen ook inschrijven voor de eerste knipoogactiviteiten. Die zijn gepland voor in de winter.

Alle info krijg je bij Lief Geudens op het nummer 014 47 21 61 of lief. geudens@warande.be.

Nieuwe cursussen 2010-2011 Begin augustus is de Dinamobrochure klaar met het nieuwe cursusaanbod voor 2010-2011. De info zal ook online worden gezet: www.warande.be/ dinamo. Inschrijven voor de nieuwe cursussen kan vanaf maandag 23 augustus aan de Dinamobalie. Die is geopend elke werkdag van 9 tot 12u en van 13 tot 16u, en op maandagavond ook van 18 tot 20u.

www.suikerkrant.be Suiker heeft een digitaal verlengstuk gekregen. Op www.suikerkrant.be kan je terecht voor alle info over de krant, over de mogelijkheden om lid te worden van ‘de Club van 100’ en over de verdeelpunten van Suiker. Je kunt er ook reageren op artikels. Surfen maar!

Arif Tarcan de barbier van de Kempen

de haartjes uit onze gehoorbuis hoorden wegknisperen. Arif lacht: “Dat fakkeltje is mijn beste reclame: het trekt klanten aan.

Als ze voorbij mijn zaak komen, kijken ze nieuwsgierig binnen. ‘Waw: jij scheert nog echt met de scheerkwast en het mes?’ Even later zitten ze in mijn zetel en heb ik ze als klant.”

Kwetsen Arif Tarcan is nog maar 25 jaar en woont en werkt in Beringen. Vandaag heeft hij al meer dan een jaar ook een tweede kapsalon aan de Voogdijstraat in Mol. Arif volgde een kappersopleiding in Hasselt. “Maar tijdens gans mijn opleiding heb ik maar twee uurtjes les in scheren gehad”, vertelt hij. “Tja, wie vraagt vandaag aan zijn kapper nog om een scheerbeurt? Dat gebeurt niet meer.

Maar ik scheerde mijn vader en zijn kameraden al op mijn twaalfde. Later leerde ik de stiel van een kapper uit de Turkse stad Konya. Van die man heb ik al de kneepjes geleerd. Het is een moeilijk vak dat veel vaardigheid en oefening vereist. Een barbier die beweert nog nooit iemand te hebben gekwetst, moet je niet geloven. Al mijn materiaal laat ik uit Turkije meebrengen: de mesjes, de zeep en de ontsmettingsproducten. Hier vind je die authentieke producten niet meer.”

MOL - Het ging als een lopend vuurtje van man tot man: er had zich opnieuw een barbier in het dorp gevestigd die baarden scheerde met warme scheerzeep en een vlijmscherp authentiek scheermes. En het nieuws kon nog beter: de natscheerder was een Turk en Turken staan bekend als de Da Vinci’s in dit risicovolle segment van de scheerkunst. We spoedden er ons heen. Met een bang hart, we geven het grif toe. Maar dat had zo zijn reden.

Machogedrag “Negentig procent van mijn klanten zijn Belgen”, beweert Arif. “Veel van hen hebben zich in Turkije als toerist laten scheren, want daar kost dat nauwelijks iets. Veelal zijn het mannen tussen dertig en vijftig jaar.

Maar er zitten ook veel jonge kerels tussen die voor een speciale scheerbeurt komen,

“ Geloof geen barbier die beweert nog nooit iemand te hebben gekwetst” Op reis doet een mens om God weet welke reden vaak zaken voor de eerste maal in zijn leven. ’s Morgens om zeven uur biefstuk met friet eten in een stationsbuffet in Boekarest bijvoorbeeld. Of zich laten natscheren in een lam dorp in de Griekse Peloponesus.

Besnijdenis Ook al is het dertig jaar geleden, we kunnen ons het groezelige vertrek waar we voor de eerste maal natgeschoren zou worden nog tot in het kleinste detail voor de geest halen, en u meteen de beschrijving ervan besparen.

Toen we rondom de spiegel de rij foto’s ontwaarden van jongentjes met wijd opengesperde mond en doodsangst in de ogen, beseften we dat de barbier ook de plaatselijke besnijder van dienst was. Te laat, want de

100-jarige had ons al gevangen in zijn web door zijn grijze cape over ons hoofd te gooien.

Daar klonk al het wetten van het mes. Tien minuten later stonden we buiten met een babyface ‘avant Sam Goris’ en werden we door onze toenmalige vriendin voor adoptie vrijgegeven. Een week lang zou ons gezicht aanvoelen als de flanken van de Vesuvius in augustus 79, op het moment dat de lavastroom er van afdroop en de stad Pompei zou bereiken. Tussen barbier en barbaar: het is een maar een smalle, vlijmscherpe lijn.

Brandende fakkel Om die reden waren we niet helemaal op ons gemak toen we op een zaterdagnamiddag plaatsnamen in de scheerderszetel van Arif Tarcan, de naar verluidt nog

De vijf regels voor een gladde kin Wie zijn baard volgens de regels wil ‘natscheren’, is wel even zoet voor de spiegel.

Arif Tarcan zet de vijf vuistregels op een rij.

Fout. Je moet het net andersom doen: eerst douchen en dan scheren. Douchen maakt de poriën in het gezicht open.”

1. Grondig inzepen

2. Steeds een nieuw mesje

“Je moet de baard zeer goed inzepen. Dat is meteen ook de belangrijkste stap in het scheren. Gebruik geen schuim maar nog echte scheerzeep. Inzepen maakt de haartjes soepel en doet ze rechtop staan. Veel mensen gaan na het scheren douchen.

“Gebruik voor iedere nieuwe scheerbeurt een nieuw scheermesje. Dat moet om hygiënische redenen. Enkel in Turkse dorpjes zal je nog een barbier aantreffen met een authentiek scheermes dat hij voor elke beurt opnieuw wet. Ik gebruik

enige barbier van de Kempen. Maar gij die na mij komt, wees niet bevreesd: het werd een ontspannende, ja zelfs verwikkende ervaring. Zijn assistente bracht de warme scheerschuim, Tarcan zeepte ons in met geurige zeep en een zachte kwast, gemaakt van donshaartjes van babyzeehond. Hij liet met vaste hand zijn mes soepel langsheen onze kaken zweven, verwijderde handig alle baardgroei, zelfs de moeilijk bereikbare plukjes in de plooien van ons aangezicht en werkte het geheel af met enkele korte haaltjes van de tondeuse. Om ten slotte verkoeling te brengen met wat druppels pittige aftershave . Slechts op een moment trokken we verschrikt terug: toen de barbier onaangekondigd maar vliegensvlug met een brandend fakkeltje langs onze oren gleed en we

geen gillette maar een eenbladig scherp scheermesje.”

3. Soepel vanuit de pols “Bij het scheren moet je de huid strak­ trekken en tegen de haren in gaan. Je mag niet op het mes duwen, anders scheer je te diep en krijgt de klant nadien een brandend gevoel. Het mes moet over de huid zweven. Een vaste hand is uiteraard een must, maar de echte soepele scheerbeweging vertrekt vanuit de pols.”

4. Geen donsharen scheren “Je moet er zeker op letten dat je niet scheert waar er geen baardgroei is. Je

meestal vlak voor ze uitgaan of naar een bruiloft moeten. Ik doe ook aan ‘modelscheren’. Ze mogen mij vragen wat ze willen.

Vandaag zijn fijne, strakke baardlijntjes erg in. Ik teken het patroon even uit in mijn hoofd en begin er dan voorzichtig aan.

Als je je bij mij laat scheren, ben je gerust voor een week. Maar sommige mannen komen 3 maal per week om zich echt te laten verwennen. Jazeker, een baard is een onderdeel van het machogedrag. Maar neem van me aan: vrouwen vallen niet voor een kunstwerk op het gezicht, maar elke vrouw wil wel een man met een verzorgde baard.”

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

scheert dan donsharen weg. Doe je dat een paar maal, dan worden die donshaartjes echte haren. Je kent toch die Turkse mannen met haar tot aan hun ogen. Dat is het gevolg ervan.”

5. Goed ontsmetten “Na het scheren moet er ontsmet worden.

Ik doe het meestal met aftershave. Maar voor mijn Turkse klanten gebruik ik alcohol van 80%. Dat prikkelt even maar is zeer goed voor de huid en ontsmet uitstekend. Voor wie dat wenst, leg ik ook warme kompressen. Die warme doekjes openen de poriën opnieuw. Ze helpen bovendien uitstekend tegen puisten.”

Suiker — 25

Open Doek juli

/au

gus

tus

Open Doek dankt zijn bekendheid aan het filmfestival dat eind april wordt georganiseerd.

Maar het hele jaar door worden er films geprogrammeerd door Open Doek. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond om 20u.

Dinsdag 6 juli UN ANGE A LA MER

Dinsdag 20 juli YO TAMBIEN

Dinsdag 3 augustus LA PRIMA LINEA

Dinsdag 17 augustus ALZA LA TESTA

Land: Frankrijk Regisseur: Fabián Bielinsky Duur: 85 minuten Jaar: 2009

Land: Spanje Regisseur: Alvaro Pastor en Antonio Naharro Duur: 103 minuten Jaar: 2009

Land: Italië Regisseur: Rémi Bezançon Duur: 100 minuten Jaar: 2009

Land: Italië Regisseur: Alessandro Angelini Duur: 146 minuten Jaar: 2009

In Sidi Ifni, een stadje in het zuiden van Marokko, leeft de 12-jarige Louis onbezorgd met zijn ouders en broer Quentin. Louis is een gelukkige, geestige knaap. Zoals alle jongens droomt hij ervan om later voetballer te worden. Hij bewondert zijn broer en houdt van zijn ouders, de zee, lachen en ontdekkingen. Alles ziet er rooskleurig uit. Tot zijn depressieve vader hem op een dag een schokkend geheim vertelt: hij zal, die nacht nog, een einde aan zijn leven maken. Uiteindelijk voert de vader zijn plan niet uit.

Die nacht niet en ook niet de dag daarop.

Hij maakt geen einde aan zijn leven, maar wel aan Louis’ kindertijd.

De 34-jarige Daniel uit Sevilla is de eerste Europese man met een universitair diploma die aan het syndroom van Down lijdt.

Als hij een baan bij de Social Service krijgt, ontmoet hij de vrijdenkende Laura. Snel ontstaat er een bijzondere vriendschap tussen de twee, wat stuit op afkeurende blikken van collega’s en vrienden. Wars van alle commentaar weten zij een vriendschap en liefde te beleven die uniek is.

Verrassend debuut van schrijf- en regieduo Álvaro Pastor en Antonio Naharro. De film is scherpzinnig en humoristisch, ontwapenend en vertederend. Volgens velen de meest ontroerende film van het jaar!

Italië, 1982. Sergio Segio en Susanna Ronconi zijn niet enkel geliefden maar ook de leiders van de links-extremistische groepering La Prima Linea. Vergelijkbaar met de Rode Brigades schuwde deze groepering geen enkele vorm van geweld om de staat omver te werpen. Sergio raakt na verloop van tijd steeds verder verwijderd van de extreme inslag van de groep, maar wanneer Susanna gevangengenomen wordt, doet hij nog één keer een beroep op de militaire methoden om haar uit de gevangenis te blazen...

Strak geregisseerd drama, gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Mero, een getalenteerd scheepsbouwer, staat er alleen voor om zijn zoon Lorenzo op te voeden. Zijn zoon, voortkomend uit een relatie met een Albanese vrouw, is zijn enige reden van bestaan. Ex-amateurbokser Mero droomt ervan hem als bokskampioen te zien schitteren in de ring. Hij traint zijn zoon dagelijks en leert hem dag na dag hoe hij moet terugslaan en moet oppassen voor de uppercuts die het leven soms uitdeelt.

Maar Mero kan Lorenzo’s leven niet regisseren. Er gebeuren dingen die hij niet in de hand heeft.

Dinsdag 13 juli LA SICILIANA RIBELLE

Dinsdag 27 juli VILLA AMALIA

Dinsdag 10 augustus COSA VOGLIO DI PIU

Dinsdag 31 augustus IO SONO L’AMORE

Land: Italië Regisseur: Marco Amenta Duur: 113 minuten Jaar: 2009

Land: Frankrijk Regisseur: Benoît Jacquot Duur: 91 minuten Jaar: 2009

Land: Italië Regisseur: Rémi Bezançon Duur: 129 minuten Jaar: 2009

Land: Italië Regisseur: Luca Guadagnino Duur: 120 minuten Jaar: 2009

De Siciliaanse Rita Atria verliest op jonge leeftijd haar vader en haar broer door toedoen van de cosa nostra. Het is gebruikelijk in deze ‘criminele traditie’ dat de familie hierover zwijgt: omerta, de wet van de stilte. De koppige zeventienjarige besluit hier niet aan mee te werken en klaagt op 5 november 1991 de gehele cosa nostra aan.

Vanaf die dag zijn haar dagen geteld. Rita is niet meer veilig op het eiland en wordt gedwongen in Rome onder te duiken in een armetierig appartementje totdat de liefde haar uit haar schuilplaats lokt en haar tot mediahype verworden zaak voorkomt.

De film is op waargebeurde feiten gebaseerd, en een ode aan de enorme moed van Rita Atria.

De wereld van Ann stort in wanneer ze merkt dat haar man een andere vrouw heeft. Ze verkoopt haar auto en haar appartement, ze annuleert haar professionele afspraken, haalt haar bankrekening leeg en gooit haar gsm weg. Ze laat haar haren knippen en verandert haar kledingstijl. En ze besluit op reis te gaan naar Italië. Daar aangekomen nestelt ze zich in een oud huis: Villa Amalia.

De vertelling gebeurt in schokjes, met abrupte beeldovergangen. Geen makkelijke film, maar wel een film die imponeert en confronteert door zijn aparte stijl en sterke beeldintensiteit, en met een uitmuntende Isabelle Huppert in de hoofdrol.

Anna is tevreden met het leven dat ze leidt, haar job, haar familie en haar vrienden. Ze woont samen met de sympathieke Alessio en beiden dromen van een baby. Maar op een dag ontmoet ze de viriele, iets oudere Domenico, een getrouwde man en vader van twee kinderen. Anna laat zich meeslepen in een passionele relatie, ontdekt begeerte, levert zich over aan hartstocht en geniet van spannende seks in een hotelkamer. Maar de minnaars worden ook geconfronteerd met de verleiding om hun clandestiene situatie te ontvluchten.

Een aristocratische Italiaanse familie komt samen om de verjaardag van de pater familias te vieren. Kleinzoon Eduardo stelt zijn nieuwe vriendin voor, zijn zus Elisabetta toont een schilderij dat ze gemaakt heeft van haar grootvader. Dan staat ineens de jongeman aan de deur die eerder op de dag de onoverwinbare Eduardo van zijn titel beroofde. Ten slotte kondigt de grootvader zijn opvolging aan... Door een reeks kleine, bijna onschuldige gebeurtenissen valt het perfecte leventje van de familie langzaam maar zeker uiteen.

26 — Juli / augustus 2010

ONZE PARTNERS

TRAM 41 (Turnhoute

Route Archief en Musea)

DINAMO

OC DE DJOELEN

Adres: Warandestraat 42,

Adres: Steenweg op Mol 3/2,

Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erf 2300 Turnhout 2360 Oud-Turnhout goedhuis, Grote Markt 1, 2300 Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en

Openingsuren: di tot do: 8.30 - 12u Turnhout, 014 44 33 98) 13-16u, ma 18-20u di en wo: 12.30 - 16u Nationaal Museum van de

Tel: 014 41 94 94 (algemeen), di: 17 - 19.30u Speelkaart (Druivenstraat 18, 014 47 21 64 (educabalie) loket open 30 minuten voor 2300 Turnhout,

Mail: dinamo@warande.be voorstelling 014 41 56 21)

Website: www.warande.be (cursussen) Tel: 014 46 22 32 PROVINCIE ANTWERPEN Taxandriamuseum

Blog: www.warande.be/dinamo

Fax: 014 46 22 58

Adres: Kon. Elisabethlei 22, (Begijnenstraat 28,

Mail: tickets@djoelen.be 2018 Antwerpen 2300 Turnhout, 014 43 63 35) VBK Aannemingen

Website: www.oud-turnhout.be

Tel: 03 240 50 11 Begijnhofmuseum (Begijnhof Algemene grond- en afbraakwerken, plaatsen containers, Effenaar

Fax: 03 240 54 75 56, 2300 Turnhout,

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven leveren van grond, grind,

Mail: info@provant.be 014 42 12 48) Tel: 0031 (0)40 239 36 66 schors, ... machineverhuur met

Website: www.provant.be

Openingsuren: musea: di-za 14-17u, Mail: info@effenaar.nl of zonder machinist, leggen van zo 11-17u Website: www.effenaar.nl klinkers, plaatsen van omhei- Stadsarchief: ma: alleen telefonisch of per mail, ningen Turnhout 2012 di-vr 9-12.30u / 13-16.30u

Adres: Molenstraat 77, 2490 Balen W&W Bouwservice

Adres: Campus Blairon 714,

Mail: tram41@turnhout.be

Tel: 0496 61 88 66 Dak- & isolatiewerken 2300 Turnhout

Website: www.tram41.be

Fax: 014 70 87 47 Gyproc®-werken

Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en

Mail: vbkgrondwerken@telenet.be OOGWENK OPTIEK Totaalrenovatie 13.30-16.30u Carine Vermoesen Brouwerij

Tel: 0474 08 33 05

Tel: 014 71 11 32 brillen, contactlenzen, gratis Corsendonck

Mail: info@ww-bouwservice.be

Fax: 070 42 80 42

Adres: Slachthuisstraat 27, ogentest, hoorapparaten

Website: www.ww-bouwservice.be

Mail: info@turnhout2012.be

Adres: De Valken 16, 2370 Arendonk 2300 Turnhout

Website: www.turnhout2012.be

Tel: 014 45 33 11

Openingsuren: di-vr 9-12u en 13-18u, do tot PFL

Fax: 014 45 33 88 18u, za 9-17u, ma afspraak

Mail: corsendonk@corsendonk.com Sound, Light & Video

Tel en fax: 014 67 24 35 de Warande Rental, Sales & Production

Website: www.corsendonk.apluz.be

Mail: oogwenk@skynet.be

Adres: Warandestraat 42,

Adres: Achterstenhoek 9, 2275 Lille Cc ‘t Getouw (schouwburg Mezz 2300 Turnhout

Openingsuren: ma-vr: 10-18u

Rex – zaal ‘t Getouw)

Adres: Keizerstraat 101,

Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u za 10-14u.

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol 4811 HL Breda

Tel: 014 41 9494 (algemeen)

Tel: 014 44 08 70

Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u,

Tel: 0031 76 515 66 77 014 41 69 91 (ticketbalie)

Mail: info@pfl.be za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur Fax: 0031 76 520 02 37

Website: www.warande.be

Website: www.pfl.be Mail: info@mezz.nl voor elke podiumvoorstelling Similes

Website: www.mezz.nl

Tel: 014 33 09 00 de kringwinkel

Adressen: goedkoop en origineel

Adres: Stationstraat 60/62

Fax: 014 33 08 90 Mol (Sint-Appolonialaan, 014

Tel: 014 41 56 60 Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be Dynamo Website : www.getouw.be

Adres: Catharinaplein 21, 32 61 63), Turnhout (Steenweg

Mail: similes.turnhout@skynet.be 5611 DE Eindhoven op Tielen 70), Retie (Sint-Mar-

Website: www.similes.be Kunstforum Würth Tel: 0031 40 239 31 10 tinusstraat 50), Hoogstraten Adres: Everdongenlaan 29, FIESTA MUNDIAL

Mail: info@dynamo-eindhoven.nl (Meerseweg 135, 014 44 20 40), 24, 25 en 26 september 2300 Turnhout

Website: www.dynamo-eindhoven.nl Geel (Kollegestraat 104, Gas

Adres: Keiheuvel Balen Openingsuren: alle dagen: 10-17u straat 2a), Herentals (Lierse- ERFGOEDCEL

Mail: info@fiestamundial.be Tel: 014 44 55 95 weg 136), Kasterlee (Krokus- NOORDERKEMPEN

Website: www.fiestamundial.be Fax: 014 44 56 62 laan 10), Balen (Steenweg op

Adres: Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote

Mail: kunstforum@würth.be Leopoldsburg 71/2), Herselt KATHOLIEKE Markt 1, 2300 Turnhout Website: www.wurth.be (Blaubergsteenweg 113), Heist- HOGESCHOOL KEMPEN

Tel: 014 44 33 62 op-den-Berg (Noordstraat 25/1, Strip Turnhout Dep. Handelswetenschappen

Mail: info@erfgoedcel

015 21 23 73).

Adres: Warandestraat 42, en bedrijfskunde noorderkempen.be 2300 Turnhout Cultuur- en sportmanagement

Website: www.erfgoedcel

Tel: 014 47 23 43

Adres: Campus Blairon 800, 2300 noorderkempen.be

Mail: stripturnhout@warande.be Turnhout Cultuurcafé IOK

Website : www.stripturnhout.be

Tel: 014 42 66 01 Intercommunale Waaranders

Fax: 014 43 52 64

Adres: Warandestraat 42, Filmfestival Ontwikkelingsmaatschappij

Mail: hwbkt@khk.be Open Doek 2300 Turnhout voor de Kempen

Website: www.khk.be

Adres: Warandestraat 42,

Openingsuren: ma-za 11-1u, zo 7-24u

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel

PHILIPS INNOVATIVE 2300 Turnhout

Tel: 014 47 21 90

Tel: 014 58 09 91 APPLICATIONS

Tel: 014 41 94 94

Website: www.warande.be

Fax: 014 58 97 22

Adres: Steenweg op Gierle 417, 2300

Fax: 014 42 08 21

Mail: info@iok.be Cc ‘t Schaliken Turnhout

Mail: info@opendoek.be

Website: www.iok.be

Adres: Grote Markt 35,

Tel: 014 40 12 11

Website: www.opendoek.b RADIO NOORDERKEMPEN 2200 Herentals Fax: 014 40 16 53 Academie Arendonk 107.5FM

Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u,

Website: www.philips.be

Adres: Wampenberg 26,

Adres: Steenweg op Sevendonk 82, di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, CC LEOPOLDSBURG 2370 Arendonk 2360 Oud-Turnhout wo 9-12u.

Adres: Kastanjedreef 1, 3970 Leo Tel: 014 44 20 61

Tel: 014 45 01 45 Ticketbalie ook op poldsburg

Fax: 014 44 20 63

Fax: 014 45 30 48 wo 13.30-16u en za 10-14u.

Tel: 011 34 65 48

Mail: secretariaat@

Mail: radio@radionoorder

Tel: 014 28 51 30

Fax: 011 34 72 66 academiearendonk.be kempen.be

Fax: 014 22 28 56 Mail: info@ccleopoldsburg.be Website: www.academiearendonk.be

Website: www.radionoorderkempen.be

Mail: cultuurcentrum@herentals.be

Website : www.schaliken.be

Website: www.ccleopoldsburg.be

V.I.P.-PARTNER

PARTNER XXL

PARTNERS XL

PARTNERS L

Adres: Openingsuren: Tel: Fax: Mail: Website:

Adressen:

Balie:

Tel:

Fax: Mail:

Website:

Boeckx Piano’s

Kunst In Huis

Stemmen, herstellen, verhuur, Kunstuitleen vzw

SECUNDAIR Markt 50, 2400 Mol verkoop nieuw en tweedehands Adres: Gallaitstraat 78, 1030 Brussel ONDERWIJS ZENIT

Adres: De Merodelei 220, 2300 TurnNa afspraak

Adres: Bergenstraat 94b, 2480 Dessel Tel: 02 247 97 10 hout 014 32 27 76

Tel: 0496 33 22 32

Fax: 02 242 83 11

Inschrijvingen: vanaf 16 aug 014 32 27 77

Website: www.boeckxpianos.be

Mail: info@kunstinhuis.be peter.busschaert@skynet.be

Website: www.kunstinhuis.be <http:// elke werkdag: 10-16u do: 14 - 20u. www.advocaatbusschaert.be Bibliotheek Turnhout www.kunstinhuis.be>

Adres: Warandestraat 42,

Tel: 014 47 14 40 Cc de Werft HoReCa 2300 Turnhout

Fax: 014 47 14 44 Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u, provincie Antwerpen Mail: info@so-zenit.be Afdelingen Noorderkempen en (exporuimte de Halle) vr 11-18u, za 10-17u Website: www.so-zenit.be Middenkempen Centrumparking Nieuwstraat, Tel: 014 47 22 41

Adres: Ieperstraat 4, 2300 Turnhout KEIZER KAREL COMITE 2440 Geel (exporuimte de

Fax: 014 41 61 41

Adres: Dorp 1, 2250 Olen

Tel: 0495 53 54 80 Schrijnwerkerij)

Mail: bibliotheek@turnhout.be

Mail: info@olen.be ma 13.30-16.30u,

Website: www.turnhout.be/bib GEEL ZOMERT

Website: www.olen.be di-vr 9-12u / 13.30-16.30u, De Singer

Adres: Markt 1, 2440 Geel za 10-12u

Adres: Bavelstraat 35,

Openingsuren: ma-za: 9-12u en ma-vr: 13-16u.

014 56 66 60 (administratie)

Tel: 014 56 63 80 014 56 66 66 (reserveringen) 2310 Rijkevorsel

Website: www.desinger.be of

Fax: 014 56 63 99 014 56 66 80 www.ajazzexperience.be

Mail: toerisme@geel.be admin.dewerft@geel.be,

Website: www.dimpnadagen.be res.dewerft@geel.be www.dewerft.be

Advocaat Busschaert

Suiker — 27