Suiker december 2013

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN nr. 47 DECEMBER 2013 www.suikerkrant.be

GRATIS MAANDBLAD

KRIS CUYPERS 18

OVER MIDDLE GATE: “DE WERELD WEET NOG NIET HOE BELANGRIJK DIT IS.”

ANNA LUYTEN

GENOMINEERD VOOR ‘OSCARS VAN DE TIJDSCHRIFTENWERELD’ IN NEDERLAND

3

12

STRIPGIDS FESTIVAL VAN 13 TOT 15 DECEMBER

IN DE WARANDE FOTOGRAAF

4

JORIS HERMANS IN KONGO: “EEN SURREALISTISCHE ERVARING.”

SUIKER DANKT

WIN 62 VRIJKAARTEN SCOTT MATTHEW, GETOUW JAZZNIGHT, MAROCKIN’

JAZZ, BOOGIE BOY, BELPOP BONANZA, KURT VILE & THE VIOLATORS, KRAAK & SMAAK, BERNARD DEWULF…

ROEL SELS

HORECA TROEF Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor: familiebistro Hestia in Lille

Pastafari

Ik ben november goed doorgekomen. Ik hoop voor u hetzelfde.

November is de meest ellendige maand van het jaar. Daarover kunnen we het allemaal eens zijn. December is natuurlijk nog veel erger. Dan zijn de dagen nog korter en donkerder en we krijgen niet eens de kans om daarover slechtgezind te zijn, want Kerstmis komt eraan en dan is iedereen vrolijk.

Ook wie slechtgezind is. Want het moet.

Paradoxaal genoeg maakt dat november en niet december tot de verschrikkelijkste van alle maanden.

In december kan je je tenminste nog troosten met de gedachte dat in januari de dagen beginnen te lengen.

Of dat het nieuwe jaar beterschap zal brengen. December heeft een toekomst, november niet. Het enige vooruitzicht dat je november hebt, is dat december nog erger wordt.

En toch heb ik dit jaar november goed doorstaan. Dat dank ik aan de vijf leden van Monty Python en aan Lukas Novy.

Zij maakten mijn november draaglijk, zelfs goed. De vijf nog in leven zijnde Monty Pythons deden dat door aan te kondigen dat er een reünie op stapel staat. Daar wordt een mens blij van.

Zeker omdat er al wel vaker plannen voor een reünie gesmeed werden, maar dan liep de ene boos weg en dan had de andere weer iets dringenders omhanden. In 2010 kelderde Python Eric Idle nog alle hoop, toen hem gevraagd werd of het er ooit nog van zou komen. “Van zodra Graham Chapman uit de doden herrijst. We zijn daarover volop in onderhandeling met zijn agent.” En kijk: drie jaar later komt uit het niets het bericht dat de vijf mekaar toch nog onder ogen willen komen. “We zullen aparte kleedkamers nodig hebben, maar we gaan het doen,” aldus John Cleese. Fantastisch nieuws!

Zo goed dat ik haast niet kon geloven dat het nog november was.

Lukas Novy maakte mijn maand zo mogelijk nog beter. Novy kreeg van de

2 - December 2013

Tsjechische staat de toestemming om met een pastavergiet op zijn hoofd te poseren voor zijn pasfoto.

Wacht, ik leg het uit. Toen de staat Kansas in 2005 het creationisme -de overtuiging dat het universum en alle levende wezens die erop rondlopen, gemaakt zijn door een almachtige Schepper- wilde invoeren in het onderwijs, schreef de toen 24-jarige leerkracht Bobby Henderson een open protestbrief. “Dan kan je even goed beweren dat het universum geschapen is door een vliegend spaghettimonster.”

Hij had geen benul van de gevolgen die zijn brief zou hebben. Er kwamen duizenden reacties. Van de brief kwam een website, van de website een -satirische- religie en van de religie natuurlijk ook een Kerk: The Church of the Flying Spaghetti Monster. De aanhangers, die zichzelf pastafari noemen, beweren dat een vliegend spaghettimonster de aarde en het heelal heeft geschapen. Om het monster te eren, dragen ze een pastavergiet op hun hoofd. En met dat vergiet willen ze nu op hun identiteitskaart en rijbewijs komen. Want veel landen, ook België, hanteren immers een wet die zegt dat een hoofddeksel op de foto toegelaten is als dat om religieuze redenen gedragen wordt. Lachen!

De Oostenrijker Nico Alm was in 2011 de eerste pastafari ter wereld die met een vergiet op zijn hoofd op een identiteitskaart stond. In november bereikte ons het nieuws dat Lukas Novy er afgelopen zomer in Tsjechië ook in geslaagd was. België blijft schromelijk achter. Alain Graulus uit Hasselt deed in maart al een aanvraag om te mogen poseren met vergiet, maar ik heb het even opgezocht: hij heeft de strijd nog lang niet opgegeven, maar tot op de dag van vandaag kreeg hij nul op het rekest.

Ik had niet anders verwacht. Dat zou te veel goed nieuws ineens geweest zijn voor november.

HESTIA

LILLE – In Gierle, deelgemeente van Lille, ligt familiebistro Hestia. Wie niet van de Kempen is, is danig onder de indruk van het adres en de ligging: Strandweg 3, vlak bij de Lilse Bergen.

Een bistro tussen het strand en de bergen? Allen daarheen!

De werkelijkheid is iets minder idyllisch, maar stelt niet teleur.

Familiebistro Hestia is een aangename plek om een heerlijke drank, snack of maaltijd te nuttigen en enkele uren te spenderen.

Zaakvoerster Ann Proost doet lang vervlogen tijden herleven in Hestia.

Familiebistro Hestia Strandweg 3 in Lille (Gierle) www.facebook.com/familiebistrohestia 014 61 15 61 Openingsuren: Alle dagen van 11 tot 24u Dinsdag gesloten

“Het pand leent zich daartoe. Het is bijna 300 jaar oud. Die troef speel ik uit. Op de kaart staan gerechten uit grootmoeders keuken: frikadellen met krieken, beuling met appelspijs, varkensgebraad, rijstpap en koekjestaart.”

Hestia is vooral ook erg kindvriendelijk.

“Binnen is er een speelkamer en buiten een zandbak en tipitenten. Ik heb ook veel dieren: paarden, kippen, eenden, geiten… Het is geen kinderboerderij, maar veel scheelt het niet. Bezoekers met honden zijn trouwens ook welkom.”

Wie de klanten van Hestia zijn? “Wij krijgen veel sportievelingen over de vloer,” zegt Ann, “ruiters, wandelaars en fietsers. En ook veel mensen uit Lille en omstreken die iets komen eten of drinken. De Lilse Bergen zijn vlakbij, maar toeristen komen hier niet zoveel.

Die blijven liever op het strand.”

Niet onbelangrijk: familiebistro Hestia beschikt over een groot terras en een ruime parking.

Foto: Bart Van der Moeren

13, 14 en 15 december: Stripgids Festival FESTIVALPROGRAMMA IN EEN NOTEDOP

Theo van den Boogaard zingt en illustreert Bob Dylan TURNHOUT – Lezingen, workshops, tentoonstellingen, demonstraties, signeersessies… Ook de twintigste editie van ‘Stripgids Festival’ staat weer bol van de activiteiten. Suiker kijkt vooral uit naar het concert van tekenaar Theo van den Boogaard. In café Barzoen, bij de Warande, zingt hij nummers van Bob Dylan, terwijl er tekeningen worden geprojecteerd die hij bij de nummers maakte. Dat van die tekeningen snappen wij wel, maar een tekenaar die gaat zingen? Slechter dan Dylan zélf kan het natuurlijk niet klinken, maar we hebben er toch onze vragen bij. Toon Horsten, hoofdredacteur van Stripgids, stelde die. Zijn volledige interview met van den Boogaard is te lezen in nummer 36 van Stripgids, die nu gratis verkrijgbaar is in alle bibliotheken.

Theo van den Boogaard is bij stripliefhebbers het best gekend als de tekenaar van ‘Sjef Van Oekel’, het typetje dat door Wim T. Schippers werd bedacht en door Dolf Brouwers gestalte werd gegeven. Maar op het Stripgids Festival zal van den Boogaard in de eerste plaats aanwezig zijn als muzikant, die weliswaar de nummers illustreert die hij speelt.

Van den Boogaard is de laatste jaren immers een beetje van het striptoneel verdwenen en meer met het werk van Bob Dylan bezig geweest.

“Dat is het leukste wat ik momenteel doe. Ik speel al vanaf mijn zestiende bluesmuziek met Jakob Klaasse. Ik speel mondharmonica en piano, met af en toe wat gitaristen erbij. Jakob is helemaal doorgegaan in de muziek, heeft het conservatorium doorlopen, maakte jingles voor de VPRO, heeft veel mensen begeleid, veel muziek bewerkt, en met Jan Rot, Fay Lovsky en Henny Vrienten gespeeld. In de jaren

80 speelde hij al met Doe Maar, en vandaag doet hij dat nog steeds. In de zomer van 2012 heeft hij bijvoorbeeld de orkestraties geschreven voor de terugkeer van Doe Maar, toen begeleid door strijkorkest. Hij zit ook steeds achter de keyboards, ergens verstopt achter Ernst Jansz. Jakob is een jeugdvriend van me, en na decennia heb ik dat zingen opnieuw opgepakt.

Ik volgde zangles, en een paar jaar geleden begon ik voor mijn plezier nummers van Bob Dylan te zingen.”

nu treden we op met Dylannummers die geïllustreerd worden met tekeningen die ik bij die songs heb gemaakt, aan de hand van projecties. Soms gaat het zelfs om twee illustraties per zin.

Bedoeling is de mensen die komen kijken echt mee te zuigen in die verhalen.

Soms illustreer ik heel precies wat in de teksten staat, op andere momenten ga ik verder met associaties die ik heb.

Maar alles staat steeds ten dienste van het verhaal, van de songs. Het is echt een nieuwe vorm.”

−Wat − voor stem heb je?

−En − het blijft toch fijn je naam op een boek naast die van Bob Dylan te zien staan.

“Een bariton, maar ik kan vrij hoog en vrij laag. Dingen die Dylan zelf al lang niet meer kan… (lacht) Vooral zijn timing en hoe de tekst over de muziek heen gekneed wordt, dat vind ik geniaal. Met Jakob heb ik dat toen opnieuw opgepakt, en er ook een paar keer mee opgetreden. En omdat ik toch al mijn hele leven beelden in mijn hoofd kreeg telkens ik die songs hoorde, ben ik die liedjes dan maar gaan illustreren. En

“Zeker. Al heet ik in het Engels Theo Bogart, de naam waaronder al eerder strips van me in de VS zijn verschenen. Maar je hoort me niet klagen.”

(Met dank aan Toon Horsten en Stripgids) Foto: Bart Van der Moeren

TURNHOUT – ‘Stripgids Festival’, de hoogmis in Vlaanderen voor al wie geïnteresseerd is in strips, vindt plaats van vrijdag 13 tot zondag 15 december in de Warande. De organisatie is in handen van de in het cultuurhuis gevestigde vzw Strip Turnhout. Het grootste feestvarken is dit jaar Marc Legendre, geestelijke vader van Biebel. Hij laat zowaar zijn zonovergoten Canarische eiland El Hierro achter om in het donkergrijze Turnhout de Bronzen Adhemar, de Vlaamse Cultuurprijs voor de Strip, in ontvangst te komen nemen.

Strip Turnhout slaagde er opnieuw in een fris programma in mekaar te boksen, dat jong en oud aanspreekt.

We overlopen het op een drafje.

- Gala van de Vlaamse Strip: de traditionele openingsceremonie van het festival. Cultuurminister Joke Schauvliege duwt de Bronzen Adhemar in de pollen van Legendre, presentator Nic Balthazar stelt stripuitgevers Koen Clement en Alexis Dragonetti enkele vragen, de kinderen van Bob De Moor stellen de biografie van hun vader voor, de Willy Vandersteenprijs (bekroning voor het beste Nederlandstalige album van de voorbije twee jaar) wordt uitgereikt en enkele tentoonstellingen worden officieel geopend.

- Expo Marc Legendre: het leven en werk van tekenaar, scenarist, hoofdredacteur en uitgever Marc Legendre wordt tentoongesteld in de exporuimte van de Warande. De expo loopt tot 19 januari.

- Op zoek naar de wortels van Lucky Luke: nog een paradepaardje van het festival. Tekenaar Morris (Maurice De Bevere) creëerde de ‘poor lonesome cowboy’. De expo onderzoekt hoe een Vlaming in de ban raakte van de Far West en hoe Lucky Luke gestalte kreeg. De tentoonstelling is te zien tot 19 januari in de exporuimte van de Warande.

- Expo en groepskunstwerk SintLukas: de studenten ‘beeldverhaal’ van Sint-Lukas, zeg maar de nieuwe lichting striptekenaars, tonen een groepswerk waarmee ze hun toekomstig publiek warm proberen te maken. Te zien op zaterdag 14 december in de Luifelzaal van de Warande.

- Kid Valley: Jommeke en Lucky Luke ontmoeten mekaar in Kid Valley, waar de jongste bezoekers deelnemen aan tal van (cowboy)activiteiten. Op 14 en 15 december in de inkomhal van de Warande.

- De stripbeurs: het kloppende hart van het festival. Bezoekers kunnen er hun albums laten signeren door de stripauteurs, die altijd massaal aanwezig zijn. Op zaterdag 14 december.

- Interviews Marc Legendre: zaterdag om 16.15u (Tuinzaal) en zondag om 10.30u (Tuinzaal).

- Bob Dylan illustrated: Theo van den Boogaard zingt liedjes van Bob Dylan en projecteert tekeningen die hij maakte bij de muziek. In café Barzoen bij de Warande, zaterdag om 20.30u.

- Antiekmarkt: oude strips kan je laten schatten op zondagochtend 7u, op de antiekmarkt. Je kan er natuurlijk ook op jacht gaan naar vergeten pareltjes.

- Tentoonstellingen, workshops, demonstraties… Veel te veel om op te noemen. Voor het volledige overzicht verwijzen we je graag naar www.stripgids.org. Daar vind je ook de laatste updates of programmawijzigingen.

Suiker - 3

BONJOUR EXPO Joris Hermans fotografeert het leven, maar ook de miserie zoals ze is.

Straatfotografie Miskijk je echter niet op de zoektocht van Joris. Hij weet wat hij niet wil -‘een communicantenfotograaf worden’en weet hierdoor ook wat hij wel wil. “Ik wil beelden maken die een verhaal te vertellen hebben”, zegt hij.

“Allicht om die reden doe ik graag aan straatfotografie. Als ik in de stad ben, wandel ik het liefst wat rond op zoek naar opvallende beelden. Ik herinner me nog mijn allereerste reportage.

Ik reed dagelijks met mijn fiets naar het werk en trok onderweg elke dag een foto. Die postte ik dan op een blog en daar kwamen vaak reacties op. Ik zet niet graag foto’s in scène. Ik wil mijn onderwerpen het liefst zo gewoon mogelijk voor de lens. Ik ben dan ook niet op zoek naar sensationele onderwerpen.

Gewoon het leven zoals het is, volstaat.”

Lelijk en schoon

Joris Hermans: “Dit is nog een van de verhalen die ik nooit zal vergeten. De jongen viel uit een boom en een soort medicijnman in z’n dorp had zijn open beenbreuk verzorgd met planten en kruiden. Toen hij in het ziekenhuis aankwam, was zijn hele onderbeen al weggerot door koudvuur. De enige optie die overbleef, was een amputatie van het been. Op deze foto is de amputatie aan de gang.

MOL – De jonge Molse fotograaf Joris Hermans (30) werd door het productiehuis Geronimo in februari -samen met een cameraploeg- naar Kongo uitgestuurd om er het wedervaren van een groep jonge artsen vast te leggen in het ziekenhuis van Mosango. Op woensdagavond kan je zelf op Eén in ‘Missie Mosango’ de vaak hallucinante scènes zien die Joris toen voor zijn fotolens haalde.

“Als ik vandaag de afleveringen op tv zie, heb ik het altijd moeilijker dan ginder”, zegt hij.

“De lelijkheid van een foto is vaak ook de schoonheid ervan.” dat het een hersenletsel overhield aan de ademnood was zo groot dat het kind het erg moeilijk zou krijgen om ginder te overleven.”

Tovenaar

“Ik wist niet waar ik aan begon.

Veel richtlijnen kreeg ik ook niet mee”, vertelt Joris Hermans. “Ik moest er alleen voor zorgen dat ik een goede reeks foto’s maakte die het productiehuis achteraf kon gebruiken als promotiemateriaal voor het tvprogramma. Ik heb er ook niets aan verdiend; alleen mijn ticket en verblijf was betaald. Maar als je zo een kans krijgt, dan zeg je niet nee.”

Nog een voorval dat hem sterk is bijgebleven, is dat van een meisje dat in een zuur was gevallen en zich heel ernstig had verbrand. “In het dorp was er geen water en daarom hadden ze er maar motorolie op gegoten”, vertelt Joris. “Dat had een averechts effect.

Toen in het ziekenhuis de verbanden van de wonde werden verwijderd, krijste ze het uit. Dat was een erg moeilijk moment. Een paar dagen later bleek dat de moeder het kind terug meegenomen had naar haar dorp om het daar te laten verzorgen door een tovenaar. Van haar bijgeloof mocht het kind niet in het ziekenhuis blijven.

De kans is groot dat ze het niet heeft overleefd.”

Miserie

Gêne

Het was Joris’ eerste grote opdracht en meteen ook een vuurdoop die kon tellen. “Een surrealistische ervaring”, noemt hij het zelf. “We kwamen er net toe op een moment dat het ziekenhuis met veel kindersterfte werd geconfronteerd. Maar je merkte al snel dat de mensen meer vertrouwd waren met zulke drama’s dan hier. In de eerste aflevering van ‘Missie Mosango’ kon je zien dat ons team een pasgeboren kind, dat niet wilde ademen, nog met alle macht probeerde te reanimeren.

Tevergeefs. De mensen van ginder zeiden nadien: ‘Als de blanke dokters er niet bij waren geweest, hadden we het kind gewoon laten sterven. De kans

Gruwel dus. En het kon niet anders dan dat dergelijke drama’s flink inhakten op de ploeg jonge gasten. “Ja”, zegt hij. “Vooral mensen die zelf kinderen hebben, hadden het vaak moeilijk. Ik kon er afstand van nemen door me te focussen op mijn werk. Ik zag het zich allemaal afspelen door de lens. Achter mijn camera kon ik me afsluiten, wat het natuurlijk niet minder erg maakte.”

Joris moest ook een gêne van zich afwerpen om mensen te fotograferen op momenten dat ze de ergste pijnen doorstonden. “Ik voelde me in het begin een ramptoerist”, zegt hij. “Toch stoorden de mensen zich niet aan mijn aanwezigheid. Slechts af en toe wilde

4 - December 2013

iemand niet op de foto. Maar wat me over de streep heeft gehaald, is dat mijn foto’s hier kunnen gebruikt worden om hulp te vragen. In december komt er een veiling van mijn foto’s waarvan de opbrengst naar het ziekenhuis gaat.”

Luxe Joris Hermans is nog niet zo lang geleden afgestudeerd aan de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen.

Vandaag verdient hij zijn dagelijkse kost als grafisch vormgever bij een Kempense groothandel in huisdierproducten. “Natuurlijk zou ik het liefst voltijds zelfstandig fotograaf zijn”, zegt hij. “Maar dat is op dit moment financieel nog niet haalbaar.

Ik heb met die job wel een vangnet en dat geeft me meteen de luxe om nog naar mijn eigen weg te zoeken. Ik moet geen foto’s in opdracht maken en kan jobkes weigeren. Zo kan ik me concentreren op wat ik echt wil. Ik heb bovendien nog niet de drang dat het nu allemaal moet gaan gebeuren.”

Maar wat maakt van hem dan een betere fotograaf dan de modale digitale huis-tuin-keukenfotograaf? “Inderdaad, iedereen kan tegenwoordig foto’s nemen, maar niet iedereen kan een goed beeld maken”, zegt hij na wat aandringen. “Voor mij gaat het over dat ene juiste moment waarop je bijna zonder nadenken afdrukt.

Dat moment uitkiezen, leer je vooral door heel veel te fotograferen. Wat voor iemand een storend element is, kan het beeld juist goedmaken. De lelijkheid van een foto is vaak ook de schoonheid ervan.

Ik ben niet snel tevreden. Het duurt erg lang voor ik het gevoel krijg dat een reeks klopt. Dat betekent dus maandenlang foto’s weggooien, ze bewerken, kiezen voor kleur of geen kleur… In België volg ik het werk van Carl De Keyzer en Jimmy Kets, mijn twee helden. Hun stijl spreekt me erg aan.”

Een deel van Joris Hermans’ fotoreportage over Mosango verscheen eerder in Knack. Je kan ze nog tot eind december gaan bekijken in koffiehuis Zebra in de Corbiestraat 59 in Mol of op zijn website www.jorishermans.com

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Joris Hermans en Bart van der Moeren

Jef Geys en Duvel in de Zebra MOL– Nog in het Molse koffiehuis Zebra vindt maandelijks een merkwaardige kruisbestuiving plaats tussen bier en actuele kunst.

Jef Geys stelt telkens een kunstwerk voor dat tot de collectie behoort van Michel Moortgat, een telg van de brouwersfamilie van Duvel. In de Zebra hangt hij een reproductie van het kunstwerk tegen de muur, voorzien van een paar regels uitleg.

Het is een wisselende tentoonstelling met telkens een ander kunstwerk.

Het idee erachter: Geys is een voormalig kunstleraar en wil privékunstcollecties ontsluiten voor het grote publiek. Werken die normaal de woonst (of kluis) niet verlaten, worden voor het volk tentoongesteld. Deze maand kan je een werk ontdekken van de Spaanse schilder José Maria Sicilia. Wie die man is en wat voor kunst hij maakt?

Kom naar de Zebra en vraag het aan Jef Geys.

Marc Bogaerts (FOTO)

Freddy Van Dyck (FOTO)

Het jaaroverzicht volgens GAL

TURNHOUT – Nog tot 22 december is bij Kunstforum Würth in de Everdongenlaan de expo ‘Randverschijnselen’ van Marc Bogaerts te zien. Bogaerts schildert strakke, geometrische rasters in harde kleuren, maar recentelijk nemen rondere vormen, en met name het ovaal, de overhand. Soms werkt hij in donkere tot pikzwarte tinten, dan weer in zachte, subtiele pastelkleuren.

En er zijn enkele doeken die duidelijk een overgang vormen tussen die twee uitersten. Intrigerende materie, net als de vraag die toch altijd weer onvermijdelijk blijkt: wat staat er nu eigenlijk op? Bogaerts zelf reikt daar nu niet bepaald de helpende hand.

Naast zowat alle werken hangt het etiket ‘Zonder titel’.

Alle dagen open van 10 tot 17u.

OUD-TURNHOUT – Freddy Van Dyck, neef van kunstenaar Albert Van Dyck, stelt van 14 december tot 12 januari zijn werken tentoon in het Hofke van Chantraine in de Kerkstraat in Oud-Turnhout.

In de werken van Freddy Van Dyck staat de menselijke figuur centraal.

Dat kan een vrouw zijn, een kind, een ballerina of een naakt. Of Van Dyck nu tekent, schildert of boetseert: de figuren die hij creëert zijn erg humaan en staan bol van de expressie.

Te zien van donderdag tot en met vrijdag van 13.30 tot 17u en op zondag van 10 tot 17u.

HERENTALS – Van zaterdag 30 november tot en met zondag 22 december stelt GAL zijn cartoons en spotprenten voor in de Lakenhal.

Vorig jaar verraste cc ’t Schaliken met een originele eindejaarstentoonstelling.

Tekenaar Kim Duchateau toonde in de Lakenhal zijn cartoons. Dit jaar krijgt GAL deel, Frans Van Deuren, Anja Van Gool, Joyce Van Strien, Lisette Cremers en Mieke Dresselaers. De toegang is gratis en je kan alle dagen in ’t Hofke terecht van 13 tot 17u.

Edwin Geerts in de Warande TURNHOUT – In de Luifelzaal van de Warande zijn eind december en begin januari schilderijen van Edwin Geerts te zien. De expo kreeg de naam ‘Colorfield release’ mee.

Edwin Geerts stelde 22 jaar geleden tentoon in de Warande. Het cultuurhuis nodigt hem nu opnieuw uit voor een overzichtstentoonstelling met werken die hij de afgelopen dertig jaar maakte. Geerts legde zich vooral toe op abstracte, expressionistische schilderijen, die duidelijk geïnspireerd zijn op het principe van de colorfield painting, waarbij gebruikgemaakt wordt van kleurvakken of kleurvelden om een gevoel of een stemming op te wekken. De kleuren zijn essentieel.

Op panelen of doek wordt met reliëf, structuurverf en acryl het beeld gevormd en worden kleurcombinaties aangebracht. Figuratieve verwijzingen zijn er nauwelijks of niet. Geerts weet de kleuren nog extra te benadrukken door veel donkere tonen te gebruiken.

Het lijkt tegenstrijdig, maar dat is het niet. Eén rood stipje op een zwarte achtergrond valt meer op dan een volledig rood schilderij. Geerts weet dat als geen ander en gaat daarmee aan het werk. ‘Colorfield release’ is een verrassende tentoonstelling en een prettig weerzien met een kunstenaar die lange tijd in de schaduw werkte.

Te zien op 20, 21, 22, 23, 24, 27, 28, 29, 30 en 31 december en op 2, 3, 4 en 5 januari van 11 tot 17u in de Luifelzaal van de Warande.

Christmas Art-Meetings MERKSPLAS – Galerie De Chêne (Steenweg op Turnhout 171 in Merksplas) organiseert op 1, 13, 14, 15 en 26 december Christmas ArtMeetings, telkens van 13 tot 18u. Drie nieuwe kunstenaars tonen hun werk in de galerie: Yves Leterme (kalligrafie), Bikkel (glaskunst) en Arjen van Prooijen (schilderkunst). De drie kunstenaars hebben de voorbije jaren internationale erkenning gekregen voor hun werken, zowel bij musea als bij particuliere verzamelaars.

Ook de werken van o.a. Herman van Nazareth (bronssculpturen), Menno Baars (schilderijen), Moché Kohen (schilderijen), Annette Defoort (keramiek) en Cees Roelofs (fotografie) zijn nog in Galerie de Chêne te zien.

Gratis Tomi Ungererfestival TURNHOUT – Kunstforum Würth organiseert op zaterdag 30 november en zondag 1 december, telkens van 10 tot 17u, een gratis Tomi Ungererfestival, naar aanleiding van ’s mans 82ste verjaardag. Er valt doorlopend wat te beleven en inschrijven is voor geen enkele activiteit nodig. Je kan kijken naar de theatervoorstelling ‘Otto’, naar het boek ‘Otto’ van Ungerer.

De film ‘De drie rovers’, eveneens naar het boek van Ungerer, wordt vertoond. ‘Erotisch vluggertje’ is een erotische vertelling voor volwassenen.

Om het halfuur wordt gedurende een kwartier één werk uit de nog steeds lopende expo ‘Eklips’ besproken door een gids. Er worden ook rondleidingen op kinderformaat gehouden, er zijn zoektochten, een creatief atelier en een leeshoek. Kunstforum Würth heet iedereen welkom op het Ungererfestival.

Striptentoonstellingen in de Warande TURNHOUT – Het Stripgids Festival vindt plaats op 13, 14 en 15 december in de Warande in Turnhout. Er lopen tal van tentoonstellingen, o.a. van Marc Legendre en Morris (Lucky Luke). Op blz 3 in deze Suiker vind je er meer informatie over en op www. stripgids.org vind je alle details.

De Academie voor Beelden Kunsten: ‘The best of’ MOL – Drie afstuderende cursisten aan de Molse Academie voor Beeldende Kunsten stellen hun werken tentoon in de exporuimte van ’t Getouw: Florence Soual, Elisabeth Haagdoren en Mariane Didden. De tentoonstelling loopt van 9 tot en met 22 december, tijdens de openingsuren van ’t Getouw.

De toegang is gratis.

Marcel Somers en Modamske: ‘Space cowboys’ HERENTALS – Tot 8 december kan je in kasteel Le Paige nog terecht voor de expo van Somers en Modamske, van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17u.

Marcel Somers en Modamske, die mekaar voor het eerst sinds lang weer ontmoeten, hebben iets met ruimtevaart. Of misschien zijn ze gewoon wel ‘space cowboys’. Modamske blikt met zijn schilderijen en tekeningen terug op de beginjaren van de ruimtevaart. Naast de iconen Joeri Gagarin en Neil Armstrong komen ook de echte pioniers aan bod. Somers creëert met zijn objecten en installaties een universum volgens eigen inzichten.

Zijn persoonlijke museum van de verwondering bevindt zich steevast op het raakvlak tussen wetenschap en kunst.

Verantwoordelijk uitgever

Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres

Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart

Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage

10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie

Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Caroline Haverans Ivo Verheyen Katrien Lodewyckx

Foto's

Bart Van der Moeren

Vormgeving

Dimitri Paeleman

Advertenties

Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij

DKZet (Hapert, NL)

Website

www.suikerkrant.be

Suiker - 5

PROGRAMMA CULTUURCENTRUM ‘T GETOUW • MOL

december 2013 zo 1 dec

vr 6 dec

Yuli Lavrenov

Sofie La Digue

Aperitiefconcert: RElaXen met Yuli Lavrenov

GRATIS MIDDAGCONCERT

Broodje Mol: A Tribute to Joni Mitchell

klassiek pianoconcert

concert lezing

ma 2 dec

Leo Bormans

Praatjesmakers: Het geheim van de liefde comedy

vr 6 dec

Jeroen Leenders, Raf Coppens, Ygor, Xander De Rycke, Dennis Nowé, Jeron Dewulf, Seppe Toremans, ...

Molse Comedy Estafette

vr 13 dec

Jan Nihoul met Raft, Jonny Boston Quintet, Rony Verbiest & Trio

VR - ZA - ZO

Getouw Jazznight

10u - 17u

29 SEP‘13 - 19 JAN‘14

jazzfestival jazz / world

conference

za 7 dec

vr 20 dec

Jan Delvaux en DJ Bobby Ewing

Marockin’ Brass feat.

Byron Wallen Jazzconcert december

Belpop Bonanza

OPENINGSUREN CULTUURBALIE:

bru

IN SCHOUWBURG SMALLESTRAAT L DINSDAG ZATERDAG: R ÉÉN UUR VOOR AANVANG VAN ELKE VOORSTELLING CULTUURCENTRUM ‘T GETOUW IS GESLOTEN VAN

INFO EN RESERVATIE:

i T O M i AKRAM KHAN COMPANY zaterdag 11 januari 

“65 vreugedevolle minuten van meedogenloze terreur en verbazing. Nooit gezien.”

Time Out Sydney

GETO

DECEMBER TOT EN M

ANUARI

CULTUURBALIE@GEMEENTEMOL.BE

The Flying Pickets 30 Years – Big Mouth Woensdag 18 december om 20 uur in de schouwburg



“Grillig, passioneel en fascinerend. Khan op zijn sterkst en vrij als een vogel.”

Metro UK

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014416991

Compagnie Cecilia Giovanni Vrijdag 13 december om 20 uur Zaterdag 14 december om 20 uur in De Vossenberg

Info en tickets | cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

Schouwburgen

Scott Matthew TURNHOUT – De Australische singersongwriter Scott Matduotickets thew concerteert op vrijdag 6 december in de Kuub in Turnhout. Als tiener speelde hij bij enkele punkgroepjes, maar zijn doorbraak kwam er pas nadat hij in 1997 naar New York was verhuisd. Daar stichtte hij samen met Spencer Cobrin, die in de begeleidingsband van Morrissey speelde, de popgroep Elva Snow. Elva Snow was vijf jaar actief. De band bracht één album uit. Daarvan werden tal van tracks gebruikt in films en televisieseries.

Scott Matthew focuste zich een tijdlang op het schrijven van soundtracks voor films. Een jaar of vijf geleden veranderde hij het geweer van schouder en ging hij zich meer toeleggen op het maken van albums en het geven van concerten. Zijn titelloze debuutalbum uit 2008 werd goed onthaald. Matthew bleek boordevol inspiratie te zitten. Vijf jaar later heeft hij vier full-cd’s gemaakt en is er al een ‘best of’- plaat van hem verschenen. Voor zijn pas uitgebrachte plaat ‘Unlearned’ haalden muziekrecensenten de superlatieven boven. Het moet gezegd: ‘Unlearned’ is een prachtplaat, een coveralbum waarin Matthew hulde brengt aan de muziek die hij mooi vindt. Maar hij kleedt de liedjes helemaal uit. Hij maakt er nieuwe, minimalistische songs van die veel pakkender zijn dan het origineel. Je houdt het niet voor mogelijk, maar zoals hij het zingt, gaat ‘I wanna dance with somebody’ van Whitney Houston door merg en been en ben je aan het einde van ‘To love somebody’ bijna in tranen.

Bijna. Beseffen dat het nummer oorspronkelijk van The Bee Gees is, brengt net genoeg onverschilligheid om het droog te kunnen houden.

Voor dit concert worden de stoeltjes uitgeschoven in de Kuub en daar zijn we in dit geval niet rouwig om. Breekbare songs vragen een intiemere sfeer. Maak je je al op voor een avondje muzikale kommer en kwel? Dan ben je bij Scott Matthew aan het verkeerde adres. Zijn liedjes mogen dan voorbeelden van tristesse en melancholie zijn, tussen de nummers door is Scott Matthew een vrolijke Frans die bijzonder grappige bindteksten heeft en altijd in is voor een vlotte babbel met het publiek.

Kaarten voor Scott Matthew kosten 16 euro aan de kassa. Het concert begint om 20.15u. Op www.suikerkrant.be kan je duotickets winnen.

2

Koninklijk Ballet Vlaanderen: ‘The return of Ulysses’ TURNHOUT – In 2006 creëerde de vermaarde Zwitserse choreograaf Christian Spuck ‘The Return of Ulysses’ speciaal voor het Koninklijk Ballet Vlaanderen. Zijn choreografie werd meteen een internationaal succes.

Zeven jaar later is de productie opnieuw in Vlaanderen te zien en speciaal voor deze gelegenheid keert de gevierde sterdanser Alain Honorez terug naar het Koninklijk Ballet Vlaanderen.

‘The return of Ulysses’ gaat over Penelope, die twintig jaar wacht op de terugkeer van haar echtgenoot. Maar wanneer het eindelijk zo ver is, herkent ze hem niet meer bij zijn thuiskomst.

‘The return of Ulysses’ is te zien op donderdag 19 december in de schouwburg van de Warande. De voorstelling begint om 20.15u. Tickets kosten 24 euro.

Gabriel Rios TURNHOUT – Gabriel Rios komt op zaterdag 7 december naar de Warande.

Voor zijn concert in de schouwburg brengt Rios Roben Samama (contrabas) en Amber Docters van Leeuwen (cello) mee, die ook vorig jaar al te gast was in de Turnhoutse cultuurtempel. Toen concerteerde ze er op uitnodiging van Jef Neve.

Gabriel Rios kan bij het schrijven van nieuwe nummers nog altijd teren op wat hijzelf een ‘instant zomergevoel’ noemt. Kijk, daar zijn wij jaloers op.

Stervelingen als u en ik zullen voor dat instant zomergevoel op 7 december naar de Warande moeten.

Het duo Hydrogen Sea verzorgt er het voorprogramma. Kaarten kosten 22 euro.

Sermoen: ‘En we stierven nog lang en gelukkig’ HERENTALS – Er was eens een machtig en groot koning. Hij duotickets had slechts één vijand en dat was de dood.

Hij wilde graag weten waarom we doodgaan. Maar hoe dood je de dood?

Zijn geleerden zetten een glazen kooi rond het bed van een stokoude man en namen de dood gevangen. De koning en zijn volk waren uitzinnig van vreugde.

Deze eerste kindervoorstelling van het Gentse gezelschap Sermoen is gebaseerd op het kinderboek ‘Ballade van de dood’ van Koos Meinderts en Happie Jekkers. De theatermakers waren aangegrepen en warm verrast door de lichtheid waarmee het boek een ernstig thema als de dood voorstelt.

Door de kinderlijke, fantasierijke kracht van het verhaal omarm je als lezer de dood met een glimlach en zelfs met liefde.

‘En we stierven nog lang en gelukkig’ is een muzikale voorstelling met een uitmuntende cast, met Eva Binon, Koen Janssen, Karolien Verlinden en Michaï Geyzen. Stijn zorgde voor de muziek.

Kaarten kosten 8 euro. Met een beetje geluk win je een duoticket op www. suikerkrant.be. De voorstelling is geschikt voor kinderen van 8 jaar en wordt gespeeld op zondag 22 december in cultuurcentrum ’t Schaliken.

2

Belpop Bonanza MOL – Belpop Bonanza is een onderhoudende voorstelling van duotickets muziekjournalist Jan Delvaux en dj Bobby Ewing. Zij zijn in de archieven van de Belpop gedoken en zijn met een schat aan verhalen, anekdotes, muziek en illustratiemateriaal boven gekomen. In Belpop Bonanza hebben zij het zowel over Will Tura als over Daft Punk. Van Bobbejaan tot Barman, van Soeur Sourire tot Selah Sue, van The Cousins tot de gebroeders Dewaele.

Hoe het komt dat de Belgische popmuziek zo interessant is dat je er een avondvullende voorstelling mee kunt samenstellen? Dat laten we meesterverteller Jan Delvaux graag zelf uitleggen. “België is de kleinste schaal waarop professionele muziekbeoefening denkbaar en leefbaar is. Het is net groot genoeg om te kunnen dromen van een villa met een zwembad.

Die status van lilliputter is een zegen voor de creativiteit. Wanneer er weinig te hopen valt, hoeft er namelijk ook helemaal niets. En dat heeft de voorbije halve eeuw de vreemdste geluiden opgeleverd. In theorie is België misschien wel het beste land ter wereld om popmuziek te maken. Het ligt op het kruispunt van uiteenlopende invloeden. Plus: we hebben een bloeiend nachtleven. Omdat we zo’n klein land zijn, krijgen we er gratis een bonus bovenop: het charmante ‘buurjongenseffect’. Iedereen heeft wel met een latere rockheld op school of op café gezeten.

Dat schept een band. Zeker wanneer die vriend(in) plots het podium van Rock Werchter haalt. Dan supporteren we allemaal, zoals we dat ook voor onze sporthelden doen. Een Amerikaan of een Fransman kent dat niet.”

Belpop Bonanza is een voorstelling waaraan iedereen die zelfs maar een beetje van muziek houdt, plezier kan beleven. Te zien in schouwburg Rex op zaterdag 7 december om 20.15u.

Tickets kosten 13 euro. Met een beetje geluk kan je op www.suikerkrant.be tickets winnen.

3

Suiker - 7

Schouwburgen

Boogie Boy: First Last World Tour

Bernard Dewulf: ‘Kleine dagen’

Claire Croizé: ‘Chant éloigné’

Raf Walschaerts: ‘Jongen toch’

BEERSE – Boogie Boy is 65 geworden en blijkbaar vindt duotickets hij de tijd rijp voor een laatste wereldtournee. Of voor zijn eerste laatste wereldtournee. Als de Stones 20 afscheidstournees mogen hebben, mag Paul Ambach dat ook. Hij wil nog eens zot doen, en dat belooft. Op het podium is Boogie Boy een halve kinderboerderij: hij springt als een bok, zweet als een rund, dartelt als een veulen, rockt als een jonge hond en is zo krols als een kat. Hij trad op aan de zijde van John Lee Hooker, Lionel Hampton, Alvin Lee, Ray Charles en BB King. Hij concerteerde op het North Sea Jazz Festival, in Montreux en in New Orleans. Maar nu houdt hij het dicht bij huis. Op donderdag 5 december is hij te gast in ’t Heilaar in Beerse. Zoals gewoonlijk brengt hij de beste muzikanten mee. Het concert begint om 20.15u. Kaarten kosten 13 euro, maar op www.suikerkrant.be kan je duotickets winnen.

HERENTALS – In zijn bekroonde boek ‘Kleine dagen’ kijkt Dewulf duotickets Bernard naar zijn dagelijkse omgeving. Hij ziet een wereld waarin soms rare dingen gebeuren. Op zaterdag 21 december vindt er in cultuurcentrum ’t Schaliken een lezing plaats door Dewulf, met muziek van William Basinski.

De auteur zit alleen op het toneel. Hij geeft een stem aan zijn boek. Maar deze voorstelling is meer dan een lezing. Zijn anekdotische pareltjes gaan vergezeld van beelden, filmfragmenten en muziek. De symbiose van woord, beeld en geluid zorgen voor een intense beleving door het publiek. Een beleving vol weemoed en verwondering.

Kaarten voor deze literaire voorstelling, op 21 december om 20u in ’t Schaliken, kosten 12 euro. Op www.suikerkrant. be zijn duotickets te winnen.

GEEL – Claire Croizé maakte de afgelopen jaren duotickets twee memorabele danssolo’s: ‘The Farewell’ op muziek van Gustav Mahler en ‘Vor deinem Thron’ op muziek van Johann Sebastian Bach.

Met ‘Chant éloigné’ staat zijzelf opnieuw op de scène. Deze keer wordt ze omringd door vier andere danseressen. Samen reizen ze terug naar het begin van de twintigste eeuw: een periode van ingrijpende veranderingen en grote onzekerheid.

Dat geldt voor de maatschappij, maar ook voor de muziek, waar de romantiek plaats moet ruimen voor het modernisme. Webern, Schönberg en Debussy proberen in hun composities het romantische patroon te doorbreken op zoek naar een nieuwe stijl, een nieuwe tijd. Ook de choreografe onderzoekt het ‘einde’, maar dan het einde van een beweging. Een einde dat telkens iets nieuws aankondigt.

Knack vergeleek ‘Chant éloigné’ met een zonsondergang aan de Belgische kust. “Een zonsondergang aan de Belgische kust. Dat betekent: veel wind, veel zacht licht én veel kleuren.

Dat is exact wat ‘Chant éloigné’ is: veel wind (van de danseressen), veel zacht licht (van het leger zachtgele spots) en veel kleuren (van de kostuums). Net als een zonsondergang valt er weinig te begrijpen aan deze dansvoorstelling van Claire Croizé. Maar het genot is groot.”

Te zien op donderdagavond 12 december in cc de Werft in Geel.

Kaarten kosten 10 euro, maar op www.suikerkrant.be kan je duotickets winnen.

OUD-TURNHOUT – Raf Walschaerts is de helft van het duo Kommil Foo. Op donderdag 5 december staat hij (alleen) op het podium van De Djoelen in Oud-Turnhout met de voorstelling ‘Jongen toch’. Daarin doet hij haarfijn uit de doeken wat er gebeurd is in de nacht van 14 op 15 oktober 2008, toen hij wakker werd in een bos, in zijn ondergoed, vastgebonden aan een boom. Hij vertelt zijn versie van de feiten. Schaamteloos gekleurd door zijn eigen bril en met grote oogkleppen op. ‘Jongen toch’ is lachwekkend, pathetisch en grotesk, maar wel uit het hart gegrepen.

Net als bij Kommil Foo begeeft Raf Walschaerts zich ook in deze voorstelling op het kruispunt van cabaret, toneel en concert.

Tickets kosten 18 euro.

5

2

De Roovers / Villanella: ‘Twee vrienden’ GEEL – Twee vrienden is de allereerste duotickets kindervoorstelling van Villanella en de Roovers. Een koddige ode aan een vriendschap die wringt, maar onvermijdelijk is.

In ‘Twee vrienden’ komt meneer A onverwacht op bezoek bij meneer B. Ze kennen elkaar nog niet. Na een hartverwarmend spel over het ontstaan en de groei van een echte vriendschap, maar ook over de valkuilen en strubbelingen, zijn de twee vrienden erg blij dat ze elkaar eindelijk gevonden hebben.

‘Twee vrienden’ is geschikt voor kinderen vanaf 7 jaar, maar De Morgen schreef: “Het is geen stuk op kindermaat, maar op mensenmaat”.

Sara De Bosschere en Luc Nuyens vertolken de hoofdrollen. Te zien op zondag 8 december om 14.30u.

Kaarten kosten 7 euro. Op zoek naar nog een extra sinterklaascadeautje?

Suiker geeft duotickets weg op www. suikerkrant.be.

3

8 - December 2013

5

zo 1/12/13 11:00 Lakenhal Herentals zo 1/12/13 11:00 RElaX, foyer Rex Mol zo 1/12/13 14:00

cc de Werft Geel

zo 1/12/13 15:00 Het Gevolg Turnhout zo 1/12/13 17:00

de Warande, schouwburg Turnhout

ma 2/12/13 20:15 Schouwburg Rex Mol wo 4/12/13 19:00

cc de Werft Geel

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Schouwburgkalender DECEMBER

Het Filharmonisch Kamerduo Aperitiefconcert 12 Yuli Lavrenov Symfonieorkest Zuiderkempen

Delphine en haar vriend 11

Internationale federatie voor bodybuilding en fitness

Belgisch kampioenschap 20

Leo Bormans Jan Hoet & Detlef Petry

de Warande, Kuub Turnhout

Marleen Merckx

wo 4/12/13 20:15

de Warande, schouwburg Turnhout

Stef Bos & Band

bibliotheek Geel

wo 4/12/13 20:15 Schouwburg Rex Mol do 5/12/13 20:15 do 5/12/13 20:15 do 5/12/13 20:15

gc ‘t Heilaar Beerse gc de Djoelen Oud-Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout

Gerry De Mol Wim Helsen Boogie Boy Raf Walschaerts Bart Meuleman / Toneelhuis

Zaal ‘t Getouw Mol

Sofie La Digue

vr 6/12/13 19:00 Verschillende locaties Mol

Jeroen Leenders, Raf Coppens, Xander De Rycke...

vr 6/12/13 12:15

vr 6/12/13 20:00 Huiskamer Herentals vr 6/12/13 20:15 vr 6/12/13 20:15

de Warande, Kuub Turnhout cc de Werft Geel

za 7/12/13 20:00 Huiskamer Herentals za 7/12/13 20:15

de Warande, schouwburg Turnhout

Mathieu en Guillaume Scott Matthew Michael Van Peel Lady Angelina Gabriel Rios

cc de Werft Geel

De Nieuwe Snaar

za 7/12/13 20:15 Schouwburg Rex Mol

Jan Delvaux & dj Bobby Ewing

za 7/12/13 20:15

zo 8/12/13 11:00 Huiskamer Herentals zo 8/12/13 14:00 zo 8/12/13 14:30 zo 8/12/13 14:30 zo 8/12/13 16:15 ma 9/12/13 20:15 wo 11/12/13 20:00

de Warande, schouwburg Turnhout gc de Djoelen Oud-Turnhout cc de Werft Geel de Warande, schouwburg Turnhout café de Halle Geel Bourla Antwerpen

Pétillant’Semble en trio Studio 100 Kapitein Winokio Villanella / De Roovers Studio 100 Yves Peeters Group Toneelhuis, Muziektheater Transparant, FC Bergman, Josse De Pauw…

wo 11/12/13 20:15

de Warande, Kuub Turnhout

Michael Van Peel

wo 11/12/13 20:15

de Warande, schouwburg Turnhout

Belgische Kamerfilharmonie & Pianoduo Mephisto

wo 11/12/13 20:15 Schouwburg Rex Mol do 12/12/13 20:15

de Warande, Kuub Turnhout

The opera, the opera, we all like the opera! 15

Het Gevolg

wo 4/12/13 20:00

wo 4/12/13 20:15

13

Kommil Foo Arianna Savall & Petter Udland Johansen

do 12/12/13 20:15

cc de Werft Geel

Claire Croizé / Action Scénique

vr 13/12/13 19:00

Zaal ‘t Getouw Mol

Jan Nihoul met Raft, Rony Verbiest..

6

Lezing: Middle Gate 10

Leven in een krabbenmand 3

23

Vrolijkheid in slow motion 10 Spijtig, spijtig, spijtig

UITVERKOCHT 20 u

First ‘Last word tour’ 13

Jongen toch 18

Desperado 19

0

Molse comedy estafette 14 Keet in huis

UITVERKOCHT 8 u

16

Van Peel overleeft 2013 12

Keet in huis 8

22

Koñec 25

Belpop Bonanza 13

Keet in huis 8

Plop in de speelgoedwinkel 22,5

De winter van Kapitein Winokio 15

Twee vrienden 7

Plop in de speelgoedwinkel 22,5

10

Van den vos (bus Warande 18:30) 17

Van Peel overleeft 2013 15

23

Breken

UITVERKOCHT 22 u

Chants du sud et du nord 20

Chant éloigné 10

Getouw jazznight 16

vr 13/12/13 20:00

Sporthal De Vossenberg, Herentals

Compagnie Cecilia

Giovanni (inleiding om 19:15) 16

za 14/12/13 20:00

Sporthal De Vossenberg, Herentals

Compagnie Cecilia

Giovanni (inleiding om 19:15) 16

za 14/12/13 20:15

de Warande, Kuub Turnhout

Flying Horseman, Few bits

za 14/12/13 20:15 St.-Pieter- en Pauwelkerk Mol zo 15/12/13 10:30

de Warande, Tuinzaal Turnhout

zo 15/12/13 20:15

gc ‘t Heilaar Beerse

ma 16/12/13 20:15

cc de Werft Geel

di 17/12/13 20:15 wo 18/12/13 14:00

op locatie Turnhout cc de Werft Geel

Royal Holloway University of London Choir Overlezen met Monika Van Paemel, Marc Legendre Het Gevolg Lennaert & De Bonski’s Suzanne Grotenhuis Stedelijke cultuurdienst

wo 18/12/13 20:00

cc ’t Schaliken Herentals

The Flying Pickets

wo 18/12/13 20:15

op locatie Turnhout

Suzanne Grotenhuis

do 19/12/13 12:15 Foyer cc ’t Schaliken Herentals

Pickin’ Daddy

do 19/12/13 20:00

gc de Wouwer Ravels

Jeroen Leenders

de Warande, schouwburg Turnhout

Koninklijk Ballet van Vlaanderen

vr 20/12/13 20:00 Sint-Catharinakerk, Begijnhof Herentals

Graindelavoix

do 19/12/13 20:15

vr 20/12/13 20:15

gc ‘t Heilaar Beerse

vr 20/12/13 20:15

Zaal Ootello Mol

za 21/12/13 20:00

cc ‘t Schaliken Herentals

za 21/12/13 20:15

gc de Djoelen Oud-Turnhout

za 21/12/13 20:15 zo 22/12/13 14:30

cc de Werft Geel cc ‘t Schaliken Herentals

The Lunatics Marockin’ Brass ft. Byron Wallen Bernard Dewulf Jef Neve Jackobond nodigt uit Sermoen

17

Christmas Carols

UITVERKOCHT 14 u

6

De kus 12

De Bonski’s kennen hun wereld 10

Zwarte Woud forever 15

Uitreiking cultuurprijzen 0

30 Years - Big Mouth 18

Zwarte Woud forever 15

Boke Hertals 0

Geen idee 14

The return of Ulysses 24

Cypriotische kerstliederen 20

De Belgische oorlog 12

11

Kleine dagen 12

Sons of the New World 23

18

En we stierven nog lang en gelukkig (+8 jaar) 8

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ‘‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals. e ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be

Suiker - 9

Inge Van Gestel brengt huzarenstukje tot goed einde TURNHOUT – We moeten eerlijk zijn. Toen Inge Van Gestel ons een halfjaar geleden vertelde over haar theaterproject ‘Koek’, hadden wij de grootste twijfels. Je zou voor minder. Aan het theaterproject koppelde Van Gestel immers ook een tentoonstelling, een wedstrijd, een luisterspel, een erfgoedproject, een blog, een bedrijfsfilm en een peperkoekenbak. Alsof dat nog niet genoeg was, moest de theatervoorstelling plaatsvinden op een geheime locatie en -zo zat het nu eenmaal in Van Gestels hoofd- het publiek moest daar in een geblindeerde lijnbus naartoe gereden worden. Klein detail: die bus stond al enkele decennia stil en had geen lichten, geen remmen, geen wielen en geen elektriciteit.

En oh ja … wat de financiering betreft om al die stoute dromen te verwezenlijken: ze kreeg nul euro subsidie. Geef toe dat onze twijfels gegrond waren.

Bij het Koekproject betrok Inge Van Gestel acteurs, schrijvers, ondernemers, koks, restaurants, bakkers, handelaars, sociale werkplaatsen, scholen en burgers. Voor alle duidelijkheid: aan haar kwaliteiten om van ‘Koek’ een prachtig theaterstuk te maken, twijfelden we nooit. Maar waarom kon de weg van A naar B geen rechte lijn zijn? Waarom zo moeilijk? Kon het niet veel simpeler? Wij noemden ‘Koek’ een draak met zeven koppen; zij sprak liever over een ‘totaalproject’.

We zijn niet te beroerd het toe te geven: we zaten er compleet naast. Maand na maand zagen we, tot onze verbazing én onze opluchting, de immense Koekpuzzel steeds meer in mekaar passen. Toen half oktober de ticketverkoop startte, liep het storm. Promotie maken voor ‘Koek’ hoeven we in dit artikel zelfs niet meer te doen. U kan er al lang niet meer bij. Alle voorstellingen zijn uitverkocht.

Aan de vooravond van de theaterreeks willen we wel van Inge Van Gestel weten hoe ze deze gigantische klus heeft geklaard.

−−Proficiat met het titanenwerk dat je tot een goed einde hebt gebracht. Wij vreesden dat het een mission impossible was. Hoe kijk je, nauwelijks enkele weken voor de première, terug op de maandenlange voorbereidingen?

De voorbereiding heeft meer dan een jaar geduurd. In oktober vorig jaar heb ik mijn subsidiedossier geschreven. Het is verschrikkelijk druk geweest. Alsof ik een jaar op een rollercoaster heb gezeten. Ik ben van het ene naar het andere geracet.

Het was een bijzonder boeiend jaar. Ik heb honderden mensen leren kennen, van bedrijfsleiders tot theatermakers. Ik heb op ontelbaar veel plekken naar geld, steun, hulp of medewerking gezocht en meer dan de helft van de keren krijg je dan het deksel op de neus. Maar op een rare manier zorgt ook dat voor voldoening, want hoe vaker je een ‘neen’ krijgt, hoe groter het plezier is als er een ‘ja’ komt.

Ik ben er echt van geschrokken hoeveel mensen van Turnhout en omstreken dit een mooi project vinden; hoeveel mensen oprecht blij zijn dat deze productie er komt.

10 - December 2013

“Ik heb me laten meevoeren met de stroom en die kracht heb ik gebruikt. Want een rivier kan een berg uithollen”. −−We noemden het eerder al een draak met zeven koppen. Hoe heb je die getemd?

Ik zou het niet weten. Ik ben er gewoon elke dag van ’s morgens tot ’s avonds mee bezig geweest. Ik ben beginnen puzzelen en ik ben blijven puzzelen. En als je lang genoeg volhoudt, merk je dat er links rechts stukjes in mekaar passen. Maar er heeft nooit een masterplan achter gezeten, of zo. Alles gebeurde intuïtief. Hakuna matata. Doe wat je denkt dat je moet doen. Zoiets. Ik heb me laten meevoeren met een stroom en die kracht heb ik gebruikt. Want een rivier kan een berg uithollen.

−−Op een bepaald moment, toen je dreigde te verzuipen, werd het idee gelanceerd om een zakelijk leider te zoeken voor alle nevenprojecten, zodat jij je op de corebusiness zou kunnen focussen: het theaterstuk.

Een schitterend plan, maar daar is het ook bij gebleven. Alles heeft te maken met geld, en het gebrek eraan. Probeer

“Een masterplan?

Neen. Alles gebeurde intuïtief. Hakuna matata. Doe wat je denkt dat je moet doen.”

zonder centen maar eens een gek te vinden die elke dag voor je in de weer wil zijn. En ik heb mijn bedenkingen bij zakelijke leiders die gratis willen werken.

Een contradictio in terminis (lacht).

−−Je hebt het dus allemaal alleen gedaan?

Ik heb de verantwoordelijkheid alleen gedragen. Ik heb heel veel zelf gedaan, maar dat is iets anders dan alles alleen doen. Ik ben heel goed omringd geweest door mensen die altijd voor me klaar stonden en voor mij door het vuur gingen. Mijn dankbaarheid tegenover die mensen is groot. Ik weet dat ik hen nooit kan terugbetalen voor de tijd en de energie en soms ook de centen die ze in dit project gestoken hebben.

Twee van hen wil ik per se met naam noemen: architect Luc Vanhout en restaurantuitbater Wim Van Beek. Zonder hen zou er geen ‘Koek’ geweest zijn.

−−Zijn er momenten geweest waarop je de handdoek wilde gooien?

Nu! As we speak! De première is vlakbij en we krijgen het decor maar niet zoals we het zouden willen. We kunnen er ook niet genoeg tijd insteken. Dat heeft dan weer te maken met een ander probleem dat we maar niet opgelost krijgen. Het zal een gehannes blijven tot op de dag van de première, vrees ik. Maar het komt goed. Zeker weten!

Foto: Sven Van Gestel

STEUN KOEK

De voorstellingen voor Koek zijn uitverkocht. Maar je kan het project nog wel financieel steunen en er op een aparte manier van genieten. Dat kan op een aantal manieren: - Tom Driesen schreef een Turnhouts sprookje en bewerkte het tot een luisterspel. Onder anderen auteur Walter van den Broeck, architect Luc Vanhout, journaliste Katrien Lodewyckx, stadsdichter Steven Woestenborghs en vele anderen werkten eraan mee. De cd -met boekje- is te koop. Kostprijs 15 euro. Te verkrijgen bij de Dienst Toerisme, Grote Markt 44, en in restaurant De Weerelt, Warandestraat 17.

- Restaurant De Weerelt (Warandestraat 17) organiseert voor het goede doel (Koek) op 8 december van 11 tot 14u een poëtische brunch met Tom Driesen en Charlotte Van den Broeck.

Prijs: 35 euro.

- Voor de première van Koek op 6 december zijn nog viparrangementen te verkrijgen. Aan de voorstelling wordt (vooraf) een vijfgangendiner gekoppeld in de hotelschool (Koningin Astridlaan 58) en nadien een liveconcert met gratis drankjes, eveneens in de hotelschool. Ook voor het transport wordt gezorgd. Alle info op http://koekfabriek. wordpress.com.

All that Jazz

Eerste editie van Getouw Jazznight

Marockin’ Brass ft. Byron Wallen

MOL – Cultuur-centrum ’t Getouw lanceert op vrijdag 13 duotickets december een nieuw festival: Getouw Jazznight. Voor deze eerste editie werden drie gerenommeerde groepen vastgelegd. Jan Nihoul met Raft, Jonny Boston Quintet en Rony Verbiest (foto) & Trio.

Jan Nihoul is in zijn hometown Mol natuurlijk geen onbekende, maar dat hij in ’t Getouw de aftrap mag geven van de eerste Jazznight heeft niks te maken met vriendjespolitiek. Jan Nihoul sloeg vorig jaar al vriend en vijand met verstomming met zijn hommage aan de fantastische Sadi. Hij keert nu terug naar ’t Getouw met een fonkelnieuw vibrafoontrio van collega-lesgevers aan de Tongerse muziekacademie. Ze brengen hedendaagse bewerkingen van nummers van Brad Mehldau en Avashai Cohen.

Het Jonny Boston Quintet is een Nederlandse band rond de Britse saxofonist en zanger Jonny Boston.

De band legt de nadruk op sfeer- en feestmuziek. Jazz is de rode draad, al durft het vijftal daar ook wel eens even van afwijken.

Rony Verbiest & Trio is de verzamelnaam voor vier uitstekende muzikanten.

Ze komen naar ’t Getouw om een hommage te brengen aan Dave Brubeck.

Tickets voor Getouw Jazznight kosten 16 euro. Op www.suikerkrant.be kan je duotickets winnen. Het eerste concert begint om 19u.

MOL – Op vrijdag 20 december concerteert Marockin’ Brass in duotickets Zaal Ootello in MolEzaart. Special guest is Byron Wallen. Marockin’ Brass is een heel bijzonder project met Belgische blazers en Marokkaanse zangers. Samen met de Brit Tom Byron Wallen (trompet) maken ze muziek die het midden houdt tussen jazz en wereldmuziek.

Nieuw, fris en altijd verrassend. Dat is Marockin’ Brass. Wat een concert zal brengen, is nooit op voorhand te zeggen. Maar voor 11 euro kom je het te weten. Of zelfs gratis, maar dan moet je op www.suikerkrant.be meedingen naar vrijkaarten.

3

3

Jason Adasiewicz’s Sun Rooms RIJKEVORSEL – De Amerikaan Jason Adasiewicz is dé rijzende ster op vibrafoon. Hij speelt in de beste band uit de fantastische ‘Chicago jazz’. Maar ook buiten de grenzen van ‘the windy city’ is hij actief. Zo leidt hij samen met drummer Mike Reed het negenkoppige ‘Living by Lanterns’. Daarmee verenigt hij muzikanten uit Chicago én New York. In Europa vormt hij een duo met saxofonist Peter Brötzmann en verder is hij lid van o.a. ‘Eric Boerens Boerenbond’ en ‘Stefano Bollani’s Sheik Yer Zappa’.

Sun Rooms is de meest swingende band waarin hij speelt. Hij wordt er begeleid door bassist Ingebrigt Haker Flaten en drummer Mike Reed.

In 2010 verscheen hun titelloze debuut. Twee jaar later zag opvolger ‘Spacer’ het licht. Beide albums werden bijzonder lovend onthaald door de critici en het publiek.

Sun Rooms concerteert op vrijdag 14 december, om 20.30u, in De Singer in Rijkevorsel. Kaarten kosten 15 euro.

Joe McPhee Survival Unit III

BoomBigBand

RIJKEVORSEL – Multi-instrumentalist Joe McPhee uit Miami is een levende legende van de free jazz. Als kind leert hij van zijn vader trompet spelen. Halfweg de jaren 60 trekt hij naar New York om samen te werken met Clifford Thornton.

McPhee leert in die tijd ook saxofoon spelen.

Een domme tegenslag verandert voorgoed zijn leven. Hij speelt in tal van bandjes, maar zonder veel succes. Wanneer, ergens in 1971, zijn bandleden zelfs niet komen opdagen voor een concert, is Joe McPhee het beu.

Hij doktert een systeem uit waarbij hij alle instrumenten zelf kan bespelen en van niemand meer afhankelijk is. Het systeem dat hij ontwerpt, noemt hij ‘the electronic survival kit’. Het werkt met vooropgenomen tapes. Nadien ontwerpt hij nog -steeds geavanceerder- een tweede en een derde kit. Met die laatste is hij nu op toer.

Het ene sluit het andere niet uit: hoewel Joe McPhee zijn survivalkit steeds bij zich heeft, treedt hij ook nog op met groepsleden. In zaal De Singer in Rijkevorsel zal hij begeleid worden door cellist Fred Lonberg-Holm en drummer Michael Zerang.

Het concert vindt plaats op 7 december in De Singer. Tickets kosten 15 euro.

Het concert begint om halfnegen.

KASTERLEE – BoomBigBand is een ambitieuze 18-koppige bigband met een voorliefde voor swing. Sinds juli 2013 staat de band onder de muzikale leiding van de Rotterdamse dirigent René Stegman. BoomBigBand viert dit jaar zijn dertigste verjaardag en dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Er werd een cd uitgebracht en de band werd gevraagd om in Houtum Street in Kasterlee het jaar feestelijk te komen afsluiten. Dat gebeurt op maandag 2 december.

De 18-koppige bigband speelde vorig jaar op het bigbandfestival in Oostende en kreeg daar een staande ovatie.

Enkele wakkere aanwezigen uit Kasterlee legden de band meteen vast.

Kaarten voor het concert in Houtum Street (aanvang 21u) kosten 10 euro.

Op www.suikerkrant.be zijn duotickets te winnen.

Zondag jazzdag in Jazzoet MOL – In jazzcafé Jazzoet aan de Rozenberg in Mol kan je elke avond terecht voor een heerlijke portie jazz, maar op zondagavond is er ook livemuziek. Op 1 december staat het Jo Cassiers Trio er op het podium, op 8 december speelt Ilias Scotch & Dan McBrearty Quartet, op 15 december Trigales, een week later Tomas Dex met Kimberley en op 29 december sluit Out Post de concertagenda van 2013 af. De toegang is steeds gratis, de concerten beginnen om 20u.

Jokke Schreurs en Henk de Laat: ‘Wannes en jazz’ RIJKEVORSEL – Vijf jaar geleden stierf Wannes Van de Velde en sindsdien zijn de blijken van eerbetoon niet meer te tellen. Terecht overigens, al blijft het jammer dat de Antwerpse bard tijdens zijn leven niet altijd even veel erkenning kreeg.

Gitaarvirtuoos Jokke Schreurs en bassist Henk de Laat gaan op een erg respectvolle en frisse manier aan de slag met het werk van Van de Velde.

Ze maken jazzbewerkingen van zijn bekende en minder bekende songs.

Veel is daar niet voor nodig, want de muziek van Wannes sluit nauw aan bij jazz en de zigeunerjazz, waar vooral Jokke Schreurs gek van is.

Kaarten voor dit avondje Wannes ‘anders dan anders’ kosten 10 euro. Het concert vindt plaats op 27 december om 20.30u in De Singer.

Suiker - 11

Journaliste Anna Luyten genomineerd voor beste tijdschriftreportage in Nederland MOL – Anna Luyten, de journaliste met Molse roots, maakt op 12 december kans om uitgeroepen te worden tot schrijfster van de beste tijdschriftreportage die dit jaar in Nederland verschenen is. De mededinger voor deze ‘Oscars van de tijdschriftenwereld’ is haar lijvige stuk in Vrij Nederland over de geruchtmakende moord op een levend standbeeld.

“Het schone is dat de Nederlandse bladen zelf een artikel insturen voor de prijs”, reageert ze vanuit haar stek in Brussel. “Ik wist zelf niet dat Vrij Nederland mijn stuk had ingezonden.

Dat was voor mij een complete verrassing en vooral een grote eer.”

Literaire non-fictie Nog voor het onder journalisten bon ton werd om zich proefondervindelijk in te leven in het al dan niet erbarmelijke bestaan van hun levende onderwerpen, verrichtte Anna Luyten in de jaren tachtig al pionierswerk in Vlaanderen in het genre van de ‘literaire nonfictie’. Zo overnachtte ze tijdens een winternacht mee in een kartonnen doos tussen de zwervers in Brussel, leefde ze mee met de duizenden bootvluchtelingen die in Lampedusa strandden en met de inwoners op het eiland. Tijdens de Egyptische revolutie in 2011 verbleef ze dag en nacht op het Tahrirplein tussen de bezetters en sliep ze er op de grond. Nadien schreef ze er diepgravende stukken over in De Morgen, de Standaard en Knack. De actuele onderwerpen werden door Luyten in een literair bad gedompeld waardoor hun beperkte versheiddatum plots een schijn van ‘eeuwigheidswaarde’ kregen.

Nederland Vandaag werkt Anna Luyten voornamelijk als freelancer voor het tijdschriftmonument Vrij Nederland (VN). In ‘Een gruwelijke healing’, het stuk dat VN inzond voor de tijdschriftprijs, schrijft Luyten uitgebreid over de rituele moord die plaatsvond in een bizarre gemeenschap -lees sekte- van ‘levende standbeelden’ in de bossen van Bekkevoort. “Ik was al een aantal jaren op dat verhaal aan het broeden”, vertelt Anna Luyten. “Ik heb het onderwerp heel lang laten wachten tot de assisenzaak dit jaar in Leuven plaatsvond. Ik wilde het stuk voorbij de vraag ‘schuldig of niet schuldig’ brengen. Wat me vooral fascineerde, was de vraag hoe mensen, die allemaal op hun manier wanhopig waren, tot zo’n daad kwamen. Ik wilde te weten komen welke echte mensen daarachter zaten en op een meer diepgaande manier hun voorgeschiedenis schetsen.

Ik wilde niet alleen schrijven over wat er op dat moment van die rituele healing is gebeurd, maar ook hoe ze daarna nog door het leven zijn gegaan.

Ze hadden kinderen, een vrouw en een moeder.”

Erkenning Om haar verhaal op een dergelijk niveau te kunnen tillen, had Luyten tijd nodig. En die kreeg ze ook van Vrij Nederland. “Al in 2005 had ik hen van mijn opzet op de hoogte gebracht”, zegt ze. “Ze hebben tot dit jaar, tot na de afloop van het assisenproces, kunnen wachten om het te brengen.

Voor dergelijke lange verhalen moet je kunnen terugvallen op een redactie met veel geduld. Dat is het mooie aan het werken voor VN.” Het stuk van Anna Luyten werd afgelopen zomer gepubliceerd in de VN-special ‘Sterke verhalen’ en stond tussen inzendingen van gerenommeerde schrijvers als Oek de Jong, Maarten ‘t Hart en Herman

12 - December 2013

Koch. Allen schreven ze verhalen die gebaseerd waren op echte feiten. “Voor mij is mijn nominatie dan ook een erkenning van het genre ‘literaire non-fictie’ of beter ‘verhalende journalistiek’” zegt ze.

“Het is een zeer arbeidsintensieve vorm van journalistiek. Voor mij is Vrij Nederland altijd al een voorbeeldblad geweest met lange, goedgeschreven verhalen. Dat het blad een dergelijk stuk inzond en dat het dan ook nog eens genomineerd wordt als beste reportage, vind ik deugddoend. Zeker in een tijd dat lange teksten in de geschreven media al zo onder druk staan. Ik vind het fantastisch dat een tijdschrift nog interesse heeft voor een verhalend stuk van toch ettelijke pagina’s lang, prachtig geïllustreerd met tekeningen.”

Nest Anna Luyten heeft -zo beweert ze zelfbij Vrij Nederland ‘een nest’ gevonden waar ze haar journalistieke ei het comfortabelst kan uitbroeden. Is het dan meer bevredigend te werken in Nederland dan in Vlaanderen? “Ik word bij VN heel professioneel omkaderd”, zegt ze. “Als ik aan een artikel werk, belt de ‘beeldredactie’ me vooraf op en bespreken we samen de foto’s of tekeningen bij mijn stuk. Prachtig!

En ik krijg alle vertrouwen en plaats om een lang uitgesponnen verhaal te brengen. Ik denk dat de journalistieke traditie groter is in Nederland. Zo heeft Vrij Nederland de traditie om speciale nummers uit te brengen van literaire non-fictie met waargebeurde verhalen.

Mocht er echter in Vlaanderen ook een blad bestaan dat toelaat dat je een maand lang aan een zogenaamde ‘longread’ werkt, zou ik direct weer meedoen. Bij Knack heb ik in de tijd de kans gekregen enkele lange, arbeidsintensieve verhalen te maken.

Over het kanaal Brussel-Charleroi bijvoorbeeld of het Luikse café van waaruit twee meisjes verdwenen waren. Ik heb toen geleerd dat die vorm van ‘slow journalism’ echt mijn ding was. Zo ben ik bij mijn grote voorbeelden Margalith Kleijwegt en Rudi Kagie van Vrij Nederland terechtgekomen.”

Mishandeld Is er dan ook geen keerzijde aan het werken in Nederland als Vlaamse journaliste?

Vlaamse schrijvers klagen toch vaak dat hun werk door Nederlandse redacteurs wordt ontdaan van elk Vlaams idioom. “Ik heb daar niet over te klagen”, zegt ze. “Je krijgt in Nederland als journalist wel meer feedback van redacteurs, maar ze vallen niet voor of over een sappige taal. Een goede redacteur is daar ook voor beducht. Het moet gewoon een goed stuk zijn, en geen Vlaams stuk.

Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik het Vlaamse idioom in dergelijke stukken zelden gebruik, ook niet in Vlaanderen.

Als je de bedoeling hebt om de lezer empatisch te laten meevoelen met de mensen waarover het gaat, kun je hen beter niet in het Vlaams laten praten omdat je er dan een Vlaming van maakt. Begrijp je? Stel dat je als Nederlander voor een Belgische krant werkt, dan ga je er ook toch voortdurend geen ‘nou’ tussen zetten. Ik heb me als

Anna Luyten: “Ik heb me als Vlaming nooit minderwaardig gevoeld in een Nederlandse redactie vanwege mijn taal.”

Vlaming nooit minderwaardig gevoeld in een Nederlandse redactie vanwege mijn taal. Helemaal niet. Ik heb me nooit mishandeld gevoeld, integendeel. (lacht)”

Band Nog een andere keerzijde zou kunnen zijn dat ze als Vlaming die vanuit Brussel voor een Nederlands blad schrijft, een minder strakke band opbouwt met haar lezers. “Dat is absoluut zo”, erkent ze. “Ik ben vandaag als journaliste veel anoniemer geworden.

Er zijn dan ook maar weinig Vlamingen die Vrij Nederland lezen. Als ik nog eens een stuk voor Knack schrijf, krijg ik veel sneller de reactie:“Ah, je bent terug aan het schrijven, goed zo!”

Terwijl ik al die tijd toch ook bezig ben geweest. Maar ik mis de band wel, al moet ik daarom niet altijd bejubeld worden. En ik mis het zeker om in een

Vlaamse redactie te zitten. In dit opzicht ben ik geen goede freelancer. Ik kan maar voor één blad tegelijk werken. Ik moet een band hebben met het blad, met de redactie, met de richting die het uitgaat, met het publiek dat het leest. Ik had dat ook met De Morgen of De Standaard of Knack. Ik voelde me dan ‘Anna Luyten van De Standaard of De Morgen of Knack.’

Long reads “Ik zou nog erg graag in een ploeg willen werken en dan liefst in een ploeg die met z’n allen wat langere verhalen maakt”, zo gaat ze verder met haar journalistieke wensen. “Soms denk ik eraan om zelf zo’n ploeg op te richten. Dat meen ik echt. Alle geschreven pers, kranten en tijdschriften liggen onder vuur door besparingen. Er moeten heel veel mensen afvloeien.

Als je nog over gedrukte media be-

schikt, moet je die dan ook heel goed gebruiken om de redenen waarom ze op papier gedrukt worden. Ik bedoel daarmee dat je moet werken met heel knappe lay-outers, met beeldende kunstenaars die schilderijen of tekeningen maken, met sterke fotografen.

Ik heb een ploeg journalisten voor ogen die een maand lang kunnen werken aan een stuk en dat dan aanbieden aan kranten en tijdschriften. Zo’n ‘longreads’, die ook verschijnen in het NRC of de New Yorker -nog zo’n favoriet blad van mij- hebben volgens mij nog wel toekomst.”

Wie Anna Luytens verhaal ‘Een gruwelijke healing’ nog wil lezen, kan terecht op de website van Vrij Nederland: http://www.vn.nl/

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

STIJN JANSSEN

Vondsten vertellen, het boek TURNHOUT - Naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Vondsten vertellen’ in het Taxandriamuseum in Turnhout en het tienjarig bestaan van AdAK is ook een lijvig naslagwerk (240 blz) ‘Vondsten vertellen, archeologische parels uit de Antwerpse Kempen’ verschenen, onder redactie van Stephan Delaruelle, Rica Annaert, Marijn Van Gils, Luc Van Impe en Jef Van Doninck.

Het mooi uitgegeven boek is rijkelijk geïllustreerd. De kostprijs bedraagt 20 euro. Het boek is te koop aan de balie van het Taxandriamuseum.

Rechtzetting: website Annelies Vaes LICHTAART – In het vorig nummer van Suiker werd in het artikel over de voormalige theatergroep BENT per ongeluk een verkeerde website gegeven van het schildersatelier van Annelies Vaes. Hierbij het juiste: www. atelier-anneliesvaes.be. Je kan op deze site kennismaken met het werk van Annelies Vaes maar ook een afspraak maken om haar permanente expo aan de Tielensteenweg 20 in Lichtaart te bezoeken.

Jannie du Toit BEERZEL, HEIST – De vzw Ter Speelbergen-Heem-Dr. Jozef Weyns organiseert naar aanleiding van de honderdste geboortedag van dr. Jozef Weyns een passend slotconcert van dit herdenkingsjaar.

Op initiatief van Ludo Helsen en de vzw Speelbergen treedt op 4 december om 19.30u de Zuid-Afrikaanse zanger Jannie du Toit op in cultuurcentrum Zwaneberg. Hij brengt zijn nieuwste programma ‘Onderweg, van Sarie Marais tot heden’.

Jannie du Toit, die veertig jaar in het vak staat, zal worden begeleid door Susan Mouton, hoofdcelliste van het Johannesburgse Filharmoniese Orkes, en Clinton Zerf, pianist, componist en regisseur van muziektheater. De toegangsprijs bedraagt 8 euro. Een drankje achteraf is inbegrepen.

Beste Marc Didden U hebt ons de voorbije week flink doen verschieten. En omdat u dat zelf niet weet, vraagt dit om enige uitleg… Vorige donderdag liepen we u tegen het lijf in de Dansaertstraat in Brussel, de stad waar u al meer dan zestig jaar woont. Dat onze paden elkaar daar kruisten, was niet geheel toevallig. In onze binnenzak hadden we namelijk uw recent verschenen boek ‘Een gehucht in een moeras’ steken, waarin u ons probeert in te lijven in uw liefde voor de hoofdstad. In ‘uw’ Dansaertstraat probeerden we het café ‘Le Laboureur’ te vinden, dat u ons aanraadde, allicht in de stille hoop dat we het niet zouden vinden zodat u er op uw gemak verder de krant kon lezen zonder lastiggevallen te worden door cafétoeristen. Inderdaad, het bewuste café vonden we niet, maar -hoe vreemd kan het lot zijn- onze wegen kruisten wel elkaar. Nu zouden we Lionel Messi -en zeker Stijn De Volder- voorbijlopen zonder ze te herkennen. Maar ú zeker niet. Dat heeft niet alleen te maken met uw indrukwekkende lichaam, maar zeker ook met het feit dat u al sinds onze jeugd -en meer bepaald sinds we Humo lezen- tot onze helden behoort.

U bent lange tijd onze Greil Marcus geweest die ons deed beseffen dat er meer bestond dan Mud of The Rubettes.

Toch moeten we u bekennen dat we u om nog een andere reden tot het heldendom hebben verheven. Mijnheer Didden, u bent afkomstig uit hetzelfde dorp als wij, namelijk uit Hamont, gelegen in het uiterste noorden van Limburg. Zelf hebben we in Hamont maar welgeteld 10 dagen verbleven en meer bepaald anderhalve week in de kraamkliniek in de Bosstraat, vandaag omgebouwd tot een rusthuis.

In die tijd was het nog de gewoonte dat vrouwen -ook al woonden ze al jaren niet meer in hun geboortedorpterugkeerden naar hun heimat om er te gaan baren. Onze moeder -nog immer een Hamontenaarster in al haar vezelsmaakte daar geen uitzondering op. Van u weten we dat u er tot uw vierde hebt gewoond, tot uw vader besloot zijn kans te wagen in de hoofdstad. Terwijl wij na 10 dagen verhuisden van een dorp naar een ander dorp, trok u van een stad naar een andere stad. Jazeker, daar kijkt u allicht van op. Want hoewel de nederzetting Hamont nog geen 9000 inwoners telt, heeft dit gat om een voor

ons onbekende, en ook vandaag nog onbegrijpelijke reden, ooit stadsrechten verkregen. Maar de regel ‘Hamont is een stad’ werd ons van kleins af aan ingepeperd door onze moeder die zich -maar daar gaan we niet verder op in- soms nog gedraagt alsof ze is grootgebracht op de Places des Vosges in Parijs.

Wat we ons wel afvragen, mijnheer Didden, is of u nog ooit teruggekeerd bent naar Hamont? Wijzelf brachten er als kind ontelbare zondagnamiddagen door op bezoek bij onze grootmoeder.

Onze grootvader hebben we spijtig genoeg niet gekend, omdat hij enkele maanden na onze geboorte stierf, maar we zijn er zeker van dat hij voor uw vader en moeder geen onbekende stadsgenoot was. De man was namelijk én caféuitbater én lokale sigarenmaker én voorzitter van de voetbalploeg Hamont-Lo. Dit leverde hem een zodanige populariteit op dat hij met zijn eenmanslijst evenveel stemmen haalde als de rest van de kandidaten samen toen hij een gooi deed naar het burgemeesterschap. Naast onze notabele grootvader was er echter nog een tweede reden waarom we toch trots waren dat we Hamont mochten schrijven als onze geboorteplaats op de vragenlijst van het medisch centrum.

Als Vlaanderens eerste rockjournalist, die naam waardig, zal het u wel bekend zijn dat Hamont zich terecht de bakermat van de Vlaamse punk mag noemen. Het verhaal wil dat mijn grootmoeder zich een floeren aap schrok toen op een nacht een immens lawaai opsteeg in haar straat. De herrie had een dusdanig teringgehalte dat ze bij haar zelfs oorlogsherinneringen terug naar boven bracht. Maar het waren geen binnenrollende tanks die haar deden opschrikken, maar de eerste geluiden die de groep ‘de Brassers’ produceerde. Deze punkband -door u ooit omschreven als ‘de stijlvolste aller stoorzenders’- bleek een schuur naast mijn grootmoeders huis als repetitielokaal uitgekozen te hebben.

Maar genoeg gezeivert over Hamont.

U vraag zich ondertussen wellicht af waarom u ons zo hebt laten verschieten. Wel: toen onze paden elkaar kruisten, had u zichtbaar moeite u staande te houden. U moest zich zelfs vastklampen aan een van de lelijke lantaarnpalen in uw straat. Even la-

ter strompelde u naar een bankje in een nabijgelegen parkje. Ha he e stuk in zan zjilei, zo zouden uw stadgenoten uw toestand beschrijven, maar wij waren toch ongerust. “Ga eens kijken of hij er nog zit en laat en passant het boek signeren”, wierp onze vrouw nog op. Maar onze schroom om in het intieme leven van onze held binnen te dringen, was sterker dan onze verantwoordelijkheidszin. We hebben u aan uw lot overgelaten. En dat schuldgevoel knaagde nog steeds toen we twee dagen later bij toeval opnieuw in de hoofdstad moesten zijn. Voor alle zekerheid gingen we daarom nog eens verifiëren of u niet languit onder de bank was gesukkeld en daar al die tijd onzichtbaar had liggen zieltogen, wat -dat beseffen we- weinig waarschijnlijk is met uw postuur. De bank en de ruimte eronder waren gelukkig verlaten. Omdat we vooraleer onze afspraak plaatsvond nog twee uren moesten doden, gingen we in uw buurt op zoek naar een café met een tv-scherm. Die avond speelde namelijk uw geliefde RSC Anderlecht tegen de fantastische ploeg van de Franse hoofdstad. Gezien de spectaculaire uitslag van de heenmatch wilden we die match niet missen. Wel, mijnheer Didden: het volgende zal u allicht immens bedroeven: in uw straat bevinden zich cafés genoeg waarvan het interieur verlicht wordt met drie tot vier flatscreens, maar geen van hen serveerde de wedstrijd van uw paars-witten! Hoe laag kan een stad gevallen zijn! Maar voor ons pas de problème: we hebben -geplet tussen dertig ‘Maghrebijnen’- een opwindende match tussen een Spaans en Italiaans elftal gesmaakt en ondertussen ook drie uitstekende muntthees.

Een tip trouwens voor een eventuele herdruk van uw Brusselgids. En nu we het toch over voetbal hebben… sta me toe nog even naar Hamont terug te keren. Mijn grootvader was zoals gezegd voorzitter van het lokale voetbalelftal.

Zo fanatiek dat hij aan een hartinfarct stierf op een bankje naast het veld. Wij waren gelukkig dat het u niet is overkomen op dat bankje in Brussel. Maar mocht u een lied nodig hebben voor uw ultieme afvaart, mogen we dan ‘Toen was er niets meer.’ aanbevelen, inderdaad van… de Brassers.

Dat het u verder goed moge gaan, Stijn Janssen

Suiker - 13

ARNO

God bij klein pierke FUTURE VINTAGE

12 DEC

“De twijfel over‘Is het de echte Demis Roussos’ heeft ons de das omgedaan”

TURNHOUTSEBAAN 286 - BORGERHOUT TICKETS: WWW.DEROMA.BE - 03 292 97 40 - FNAC

DER R O S E N K AVA L I E R Richard Strauss LIEFDESpERIKELEN EN DE WEENSE WALS IN OpERADEbuut HOLLyWOODActEuR cHRIStOpH WALtz In deze komische opera loodsen bruisende orkestklanken, betoverende zanglijnen en de Weense wals je door een wirwar aan relaties. De mooie Sophie, de speelse jongeling Octavian, de welgestelde baron Ochs en de manipulatieve Marschallin; allemaal willen ze iets van elkaar.

Die wirwar wordt vakkundig samengeknoopt door christoph Waltz, de Oostenrijkse Hollywoodacteur bekend van Django Unchained en Inglorious Basterds.

Hij kan dit komische werk van Richard Strauss dromen, zo vaak heeft hij Der Rosenkavalier gezien. Nu is het tijd voor zijn eigen regie. Maestro Jurowski hanteert het dirigeerstokje en met Maria bengtsson, Stella Doufexis en christiane Karg zijn drie heerlijke sopraanstemmen gecast. vanaf 15 tot 28 december Vlaamse Opera Antwerpen

Kaarten en info op www.vlaamseopera.be en 070 22 02 02 Vanuit de Kempen bereikbaar met openbaar vervoer: snelbus 416, halte: Rooseveltplaats.

Frankrijklei 3, 2000 Antwerpen

1314_SUIKER_70x170_december.indd 1

14 - December 2013

De Kempen was lang tijd een streek van klein pierke, door God verlaten. Maar op memorabele dagen daalde God als een deus ex machina neer in deze contreien. Over die hoogdagen geraakt klein pierke tot vandaag niet uitgepraat. Suiker gaat op zoek naar die verhalen: wereldsterren die nederdalen in Kempense negorijen. Aflevering 1: Demis Roussos in Mol-Ezaart.

06/11/13 11:39

MOL-EZAART – Zo moet het gegaan zijn volgens het nog perfecte geheugen van eerste getuige Theo Hens, toen secretaris van het groepscomité van de Ezaartse scouts, een gehucht van Mol. “We kwamen samen in het café om het programma van onze jaarlijkse scoutsfeesten vast te leggen. Velen waren jaloers op onze feesten. We hadden al heel grote namen op de affiche gehad: Freddy Breck, Rob de Nijs en Vader Abraham. Al die sterren werden geleverd door Jef Mast, een professionele impresario uit de Landbouwersstraat in Ezaart.

Die avond zei Jef: “Ik kan Demis Roussos laten komen voor een prijsje.” Het werd toen stil in het café.

Demis Roussos was in de jaren zeventig en tachtig een wereldster. Geboren (1946) in Egypte als zoon van berooide Grieken. Met het lijf van een volwassen hippopotamus -woog ooit 147 kilo- maar met de ijle stem van een castraat met anorexia reeg hij de miljoenenhits aan elkaar: ‘My Friend the Wind’, ‘Forever And Ever’ en -gelukkig alleen in Nederland- ‘Schönes Mädchen aus Arcadia’.

Het ‘prijske’ waarover Jef Mast sprak, bedroeg 830.000 Belgische franken, weliswaar voor een solo-optreden zonder orkest. “We hadden wel wat spaargeld op onze rekening staan”, zegt Theo Hens. “Maar toch: als het een flop werd, zou dat ook wel eens het einde van onze scoutswerking kunnen betekenen. Moeilijke en heftige discussie! Tot iemand uit de groep vroeg: ‘Is het wel de echte Roussos?’ Toen werd het weer stil. Die vraag was niet zo abnormaal.

In die dagen waren imitators heel erg in. Zelf hadden we op onze feesten ooit diezelfde problemen gehad met Vader Abraham. Was dat wel de echte Abraham? Uiteindelijk hebben we erover gestemd. De uitslag was nipt, maar Roussos mocht komen. Ik was ervan overtuigd dat het een succes zou worden.”

De weken voor het optreden werden door de scouts overal zelfgeschilderde reclameborden aan de drukke invalswegen van het gehucht geplaatst: “Demis Roussos op de scoutsfeesten”.

Meer stond er niet op. “De volgende dag sprak heel het dorp erover. Maar de manier waarop, deed ons de schrik om het lijf slaan”, vertelt Theo Hens.

“Mijn buurman riep me bij zich: ‘Theo, dat kan de echte Roussos niet zijn.

Naar Ezaart? Komaan, man!’ Overal in het dorp hoorden we hetzelfde: ‘Het zal wel een imitator zijn!’ Wat moesten we doen? Uiteindelijk zijn we holderdebolder op een nacht op al onze borden nog een affiche gaan bijplakken met de boodschap: ‘Het is wel de echte’. Echt waar!”

Demis Roussos moest de dag van het optreden -zaterdagavond 24 augustus 1996- in Zaventem opgehaald worden.

Jef Mast had zijn Mercedes gewassen en gestofzuigd. Roussos stond de scoutsdelegatie op te wachten met slechts een koffer in zijn hand. Het eerste wat de volumineuze wereldster eiste was voedsel. “We hadden voor hem een tafel gereserveerd in een van de duurdere restaurants in Mol”, vertelt Theo Hens. “Het etentje werd betaald door een krant in ruil voor een exclusief interview. Roussos bestelde een sorbet au champagne en goot er zelf de champagne over. Aan tafel toonde hij zich een bijzonder sympathieke vent.

Niks hoog in zijn bol. Hij was ook bij de scouts geweest en het klikte meteen tussen ons. Ik kan er geen kwaad woord over zeggen.”

Maar omdat Roussos achteraf nog twee van de duurste flessen wijn meescharrelde, ging het etentje wel ruim over zijn budget. Belangrijk detail: vlak voor Roussos opnieuw de Mercedes instapte, stopte hij Jef Mast een cassette in de hand.

De scouts hadden wekenlang gewerkt aan het inrichten van een luxueuze

kleedkamer voor Roussos: een container met spiegels, een lavabo met stromend water, zelfs elektriciteit.

Roussos trok er zich in terug en verscheen amper vijf minuutjes later al opnieuw. Klaar voor zijn optreden: Of wat voor een concert moest doorgaan.

“Hij heeft geen woord echt gezongen”, zegt Theo Hens. “Op die cassette die we van hem hadden gekregen, stond niet alleen de muziek maar ook zijn zang. Het komt erop neer dat hij heel het optreden zuiver geplaybackt heeft, gehangen aan een tentpaal.

Twee keer een halfuur. Langer heeft het niet geduurd. We hebben hem betaald tijdens de pauze en dat moest in cash geld. Na het optreden is hij onmiddellijk terug naar Zaventem vertrokken. Nadien hebben we niets meer van hem gehoord.”

En was het optreden het grote succes waarop de scouts zo vurig hadden gehoopt? “Neen”, zegt Theo Hens.

“We hadden een tent staan voor 1.500 man, maar er zat maar een paar honderd man in. Bijna allemaal mensen van Ezaart. De rest was gekomen uit nieuwsgierigheid omdat ze niet geloofden dat het de echte Roussos was. Dat feit, of het nu de echte was of niet, heeft ons de das omgedaan. Tot zelfs het moment dat hij op het podium stapte, geloofden de mensen het niet. Maar weet ge: wij hadden hem gevraagd zijn pas te laten zien. Ik ben er dus zeker van: het was de echte! Hebben we er een kater aan overgehouden? Neen, we hebben toch maar fijn Demis Roussos naar hier gehaald! Het is een mijlpaal waar nog steeds over wordt gepraat. Als het ter sprake komt, doen sommigen hem nog na, draaiend aan zijn paal. Oké: zijn komst was erover. We zijn overmoedig geweest. Maar de mensen die er toen bij betrokken waren, zijn er nog fier op.”

Tekst: Stijn Janssen

Wie Schrijft Die Blijft De prijs van mijn vrijheid Tine Symoens Olen – Elk jaar arriveren duizenden anderstalige nieuwkomers in België, op zoek naar een beter leven. De prijs die ze moeten betalen voor hun nieuwe vrijheid is vaak hoog. Tine Symoens gaf Nederlandse les aan anderstaligen in Antwerpen en aanhoorde hun vaak ontluisterende verhalen. Hun geld zijn ze verloren aan mensensmokkelaars en hun diploma’s blijken bij aankomst in België slechts waardeloze vodjes papier. De scheiding van hun familie en vrienden in het thuisland duurt soms jaren en de afstand blijft, ondanks het internet, heel groot. Toch blijven de meesten onder hen positief en beginnen opnieuw van nul. Ze leren Nederlands, maken nieuwe vrienden en bouwen met vallen en opstaan hun leven op. Symoens noteerde zeven migratieverhalen. ‘De prijs van mijn vrijheid’ is een eerbetoon aan deze dappere mensen, maar ook een oproep om hen met warmte te ontvangen.

Verschenen bij Brave New Books - € 15,95

Begijnen, begijnhoven en het begijnhof van Turnhout Hugo Vanden Bossche

Kerst met kindje Merel Eyckerman/ Edward Van De Vendel

De begijnen waren dametjes die hun leven en de gemeenschap waarin ze leefden, opbouwden in het teken van God. Dit boek van de Turnhoutse vzw, De Vrienden van het Begijnhof, schetst de historische context waarin de begijnenbeweging ontstond. De verschillende fasen in de ontwikkeling van de beweging worden beschreven, waarbij aandacht wordt besteed aan het ontstaan van conventen en begijnhoven en de rol, zowel positief als negatief, die de wereldlijke en geestelijke overheden bij deze stichtingen en de uitbouw ervan hebben gespeeld. Bij de beschrijving van de organisatie, de structuur, het contemplatieve en actieve leven, het intreden en sterven komt het Turnhoutse begijnhof steeds meer in het verhaal voor. Het laatste deel is volledig gewijd aan de geschiedenis (vanaf ca. 1330) van het Turnhoutse begijnenstadje en aan wat er nu nog te bewonderen valt.

Verkrijgbaar bij Standaard Boekhandel Turnhout - € 24, 50

Van uitgeverij De Eenhoorn en van de auteurs en illustratoren die voor hen werken, kan je zelden traditionele verhalen verwachten.

Hun handelsmerk is eigenzinnigheid, maar met een warme gloed. Zo is ook dit kerstverhaal van de Nederlander Edward Van de Vendel en de van Turnhout afkomstige illustratrice Merel Eyckerman. ‘Kerst met kindje’ is een aandoenlijk verhaal over hoe een gezin dichter bij elkaar komt door kleine, bijzondere dingen te delen.

Het is kerstdag en Jim en papa zijn boos, want de cadeautjes vallen tegen.

Geen goocheldoos, maar sokken en helemaal geen digitale camera, maar een puzzelboek. Ook mama is niet in een goede bui want zij wilde graag rust, vrede en lachende gezichten. Het kleine zusje Lieke wil maar niet naar beneden komen. Zij heeft iets ontdekt in haar poppenwieg…een kerstkind?

Een warm kerstverhaal met os, ezel, een geboorte en een ster…maar dan net een tikje anders.

Verschenen bij De Eenhoorn - € 13, 95

Joost Vandecasteele Vel Als Joost Vandecasteele een boek uitbrengt, lijkt het alsof er een bom ontploft, want het is nooit zomaar een verhaal. Vandecasteele maakt graag een statement en schuwt daarbij de controverse niet. In zijn eerste drie romans schetste hij een beeld van de wereld, nu en in de nabije toekomst.

In ‘Vel’ mengt hij zich in een ander debat: dat over de verhouding tussen man en vrouw. Zijn hoofdpersonage is een man met grote M. Man heeft één leidraad in het leven en die hangt tussen zijn benen. Seks is voor hem het enige middel van communicatie en het R-woord, kort voor ‘relatie’, daar loopt hij met een grote boog omheen.

De vrouwen in ‘Vel’ lijken daar niet om te malen. Ze laten Man binnen in hun leven en laten hem na de daad even vrolijk gaan. Ook zij weigeren zich als slachtoffers te gedragen. En net dat feit lijkt Man aan het wankelen te brengen.

In zijn gekende spitante stijl rijgt Vandecasteele de hoofdstukken aaneen en houdt hij de huidige westerse seksuele moraal tegen het licht.

Verschenen bij De Bezige Bij Antwerpen - € 19,95

Oog Voor Architectuur Het huis in het bos Voor architectuurcentrum Ar-Tur speurt Evelien Pieters de Kempen af naar opmerkelijke verhalen over architectuur. Sinds begin 2013 werkt ze als projectleider voor Ar-Tur. Evelien komt uit Nederland waar ze architectuur studeerde aan de Technische Universiteit in Eindhoven en ervaring opdeed in de wereld van de architectuurcultuur als programmamaker en journalist.

In de Kempense bossen bij Zoersel staat een huis. In de centrale hal draaien trappen zich om elkaar naar boven. Net als bij het beroemde trappenhuis van het Château de Chambord, naar men vermoedt een ontwerp van Leonardo da Vinci. Hier diende de dubbele trap, waardoor stijgende en dalende passanten elkaar nooit ontmoeten, om koningen en bedienden elkaar niet te laten treffen. Of, volgens de smeuïge verklaring, om de maîtresse van de koning ongezien voor zijn vrouw te kunnen laten vertrekken. In het Huis aan ’t Laar scheiden de trappen de twee afzonderlijke woongroepen in het huis. Maar eerder dan dat de bewoners elkaar niet tegenkomen, is het effect dat de twee woongroepen hecht in elkaar verstrengeld zijn. Bewoners treffen elkaar hier, maken een praatje en weten steeds snel medebewoners en begeleiders te vinden. De traphal, luchtig en licht door het grote dakraam en de witte balustrades, is het bruisende middelpunt van deze leefgemeenschap in de Zoerselse bossen.

Huis aan ’t Laar is een van de huizen van Monnikenheide waar bewoners met een verstandelijke beperking samenwonen. De huizen en leefgroepen van Monnikenheide bevinden zich zowel in het dorp als op het bosrijke domein. Alle naar ontwerp van jonge en vooraanstaande architecten, onder wie Dirk Somers, Jo Peeters, Bob Van Reeth, Johan De Coster, en Huis aan ’t Laar als nieuwste toevoeging naar een ontwerp van het bureau 51N4E van huidig Vlaams bouwmeester Peter Swinnen. Monnikenheide vormt zo een architectonische proeftuin voor de zorgsector. Geen toeval, want de oprichter van Monnikenheide, Wivina Demeester, stond als minister ook aan de oorsprong van de benoeming van een Vlaams bouwmeester.

In Monnikenheide wordt goed architectonisch ontwerp ingezet om gebouwen te maken waarin de bewoners zo ‘gewoon’ mogelijk kunnen wonen en leven. Maar daarmee zijn de gebouwen zelf allerminst gewoon.

Het creëren van een woonplek met

eigenheid zien we ook bij Huis aan ’t Laar. Ieder van de zestien bewoners heeft een eigen kamer met badkamer, die door de grillige vorm van het gebouw steeds een andere indeling en uitzichten heeft. Rechttoe rechtaan kamers zijn vermeden, waardoor in de studio’s afzonderlijke plekken kunnen ingericht worden voor het slapen, werken en tv-kijken. De bewoners werden zelfs een beetje bij het ontwerp betrokken, doordat ze de kleur van hun muur mochten kiezen. Het trappenhuis verbindt de kamers van elke woongroep met de bijbehorende gemeenschappelijke ruimten: een grote badkamer, wasruimte en een woonkamer met keuken. De twee woonkamers vouwen zich op het gelijkvloers rond de traphal. Vanuit de woonkamers kunnen de bewoners via grote schuifpuien naar buiten, waar het bos hun achtertuin is.

De binnenkant van het gebouw is friswit en licht, maar de buitenkant donker. De gevel van zwartgeblakerd hout, om de duurzaamheid van het materiaal te vergroten, valt amper op

tussen de donkere boomstammen. Als een statige vesting staat het huis op een kleine heuvel. Het straalt trots uit, die de bewoners ook moeten voelen: hier woon ik. Huis aan ’t Laar toont, met de andere bijzondere gebouwen van Monnikenheide, dat zorgvuldig ontwerp en goed opdrachtgeverschap een wezenlijke, positieve invloed kunnen hebben op het alledaagse wonen, juist ook waar dat niet vanzelfsprekend is.

Foto’s: Filip Dujardin Op vrijdag 6 december gaat Ar-Tur op excursie langs woonprojecten in Turnhout en Tilburg. In samenwerking met het Tilburgse architectuurcentrum CAST bezoeken we typische en atypische locaties voor Vlaanderen en Nederland om te leren van elkaars kennis en ervaring. Om te zien of er nog plaatsen vrij zijn, kijkt u op www. ar-tur.be. Het verslag van de excursie zal te lezen zijn in een cahier rond wonen en architectuurbeleid dat Ar-Tur samenstelt.

Suiker - 15

Over de schreef

Kraak & Smaak

Maartje & Kine

Kurt Vile & The Violators

Nieuw festival in Effenaar

BREDA – Kraak & Smaak zijn drie muziekproducers uit LeiduoticketS den: Oscar De Jong, Mark Kneppers en Wim Plug. Ze maken dansbare elektronische muziek, die verwant is aan soul en funk en gekenmerkt wordt door de pakkende vocalen en een stevige bas.

Populair van Londen tot in Los Angeles staan de heren op zaterdag 7 december op het podium van Mezz in Breda.

Kaarten kosten 15.50 euro, maar op www.suikerkrant.be kunnen elektroliefhebbers vrijkaarten winnen.

ZUNDERT – Op zaterdag 7 december concerteren Maartje en Kine in het cultuurcentrum van Zundert. Maartje is een Nederlandse, Kine is een Noorse en samen zijn ze ontwapenend, charmant, origineel, muzikaal hoogstaand, fris, messcherp en energiek.

De twee meiden ontmoetten elkaar in de gangen van het conservatorium en het klikte meteen. Met de cabaretvoorstelling ‘Vreemd folk’ verdiepen ze zich in de folkmuziek en in ‘het volk’ dat die muziek schreef of uitvoerde: vaak rare snuiters, grillige karakters, excentriekelingen of figuren met een hoek af. ‘Vreemd folk’ gaat dus zowel over de muziek als over de componisten.

Maartje en Kine zijn multiinstrumentalisten. Dat merk je al meteen: het podium staat vol instrumenten. Die hebben ze ook nodig om naadloos van klezmer naar Ierse folk en van Franse chansons naar tango te kunnen switchen.

Tickets voor ‘Vreemd folk’ kosten 12,50 euro. De voorstelling begint om 20.30u.

EINDHOVEN – Kurt Vile is een man om te koesteren. Hij vindt duoticket rock opnieuw uit en doet dat opmerkelijk genoeg door vaak terug te grijpen naar het verleden. Een vette bas, een stevige gitaar en behoorlijk wat ‘ooh’s’ en ‘aah’s’ en ‘yeah yeahs’: het kan allemaal bij Kurt Vile. Maar tegelijkertijd is niets wat het lijkt bij hem en is hij een vernieuwend artiest die meer begaan is met het leggen van ‘klanktapijten’, zoals hij dat zelf noemt, dan met het schrijven van strofes en refreinen.

Snel zijn zijn nummers zelden, eerder traag en slepend zelfs, maar met veel diepgang.

Kurt Vile & The Violators concerteren op dinsdag 10 december in Effenaar in Eindhoven. Kaarten kosten 17,50 euro, maar met een beetje geluk win je op www.suikerkrant.be een duoticket.

EINDHOVEN – Concerttempel Effenaar waagt zich op zondag 15 december aan een nieuw festival: ‘Stille nacht’. Dit gloednieuwe festival brengt een mooie mix van folk, indiepop en singer-songwriters. Op het podium staan gekende en minder gekende namen zoals Tim Knol, Adrian Crowley, Eefje de Visser, Tangarine en (wat de naam betreft onze favoriet) ‘Dolly I beg you Pardon’.

Tangarine is de Nederlandse versie van Simon & Garfunkel, die voor het origineel zelfs maar weinig hoeven onder te doen. Tim Knol is een supertalent van nog geen 25 jaar die al drie full cd’s uitbracht, Eefje de Visser is een songschrijfster die -zo lezen we in Nederlandse magazines- alleen maar fans bijwint en er nog nooit één verloren heeft… Kortom, er valt wat te ontdekken op 15 december in Effenaar.

Het festival begint om 19u. Kaarten kosten 20 euro.

2

Jonathan Wilson EINDHOVEN – Zanger, gitarist en producer Jonathan Wilson concerteert op vrijdag 6 december in Effenaar in Eindhoven, en je mag ons op ons woord geloven: dat is iets om naar uit te kijken.

Samen met enkele honderdduizenden anderen zagen we de brave man vorig jaar aan het werk in het voorprogramma van Tom Petty. Wilson kweet zich op een geweldige manier van zijn taak en overtuigde het publiek, dat zelfs helemaal niet voor hem was gekomen.

Grote klasse, die Jonathan Wilson.

Een songsmid uit de ‘oude school’.

Hij schrijft liedjes met een begin, een midden en een eind. Ambachtelijk.

Zijn nummers zijn verhalen. En als die nu toevallig zes minuten duren en daardoor totaal niet hitgevoelig zijn en geen kans maken om op de radio gedraaid te worden, dan is dat maar zo.

Daar houden wij dus van. Van die zalige koppigheid, die zalige artiest en die zalige muziek. Voor 12,50 euro ben je erbij. Op de dag van Sinterklaas in Effenaar in Eindhoven. Het optreden begint om 20u.

16 - December 2013

Rupert Blackman BREDA – Het verhaal van Rupert Blackman is te mooi om niet te vertellen. De jongeman groeide op in Londen. De liefde bracht hem in 2008 in Utrecht. Blackman verdiende wat centjes door o.a. in Amsterdam op straat liedjes te spelen. Op een mooie dag wandelde Anouk voorbij.

Hij maakte behoorlijk veel indruk op haar; ze kocht een paar cd’tjes van hem en vroeg zijn nummer. Wat later belde ze hem op en vroeg ze of hij haar voorprogramma wilde verzorgen op haar eerstvolgende theatertournee.

Rupert Blackman heeft intussen een platenmaatschappij gevonden en met anderhalve cd onder de arm (een full cd en een ep) toert hij nu langs Nederlandse clubs en zalen. Op zondagnamiddag 15 december kan je hem gratis en voor niks aan het werk zien in het café van Mezz in Breda. Het optreden begint om 16u.

1

Ben Caplan (solo) TILBURG – Ben Caplan, een Canadese singer-songwriter met een indrukwekkende baard en nog veel indrukwekkender muzikale kwaliteiten, houdt op vrijdag 20 december in Tilburg halt om in popcentrum 013 een soloconcert te geven. Meestal is Ben Caplan vergezeld van zijn begeleidingsband The Casual Smokers (heerlijke naam, trouwens), maar je hoeft niks te vrezen: ook als ze solo gebracht worden, staan zijn nummers als een huis.

Ben Caplan wordt vaak vergeleken met Tom Waits. We begrijpen het wel.

Dat heeft te maken met zijn stem, zijn talent om gitaar én piano te kunnen spelen en zijn grote goesting om liedjes over de zelfkant van de maatschappij te schrijven. Toch zijn er ook verschillen.

Caplan laat ook americana- en zelfs gipsyinvloeden toe in zijn muziek.

Daarnaast is hij, in tegenstelling tot Tom Waits, nog geen parodie van zichzelf geworden en kan je voor amper 10 euro zijn concerten bijwonen.

Zoals bijvoorbeeld in 013 Poppodium.

Aanvang om 20.30u.

The Boss Brothers ZUNDERT – Zin in een avondje Bruce Springsteen? Dan trek je binnenkort maar naar Zuid-Afrika of Australië, want zijn gezelschap -nog steeds bezig aan de wereldtournee - slaat daar de komende maanden zijn kampen op.

Dichter bij huis kan je op 14 december The Boss Brothers aan het werk zien: een zevenkoppige coverband die Springsteen eert door zijn muziek te spelen en tegelijkertijd mooie foto’s van Springsteen en de E Street Band te projecteren op een groot scherm.

Kaarten kosten 15 euro. Het concert begint om 20.30u.

zo 1/12/13 14:00 Effenaar Eindhoven zo 1/12/13 15:00 Effenaar Eindhoven zo 1/12/13 16:30 zo 1/12/13 20:00

Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg

zo 1/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven zo 1/12/13 20:00 ma 2/12/13 20:00

Mezz Breda cc Zundert Zundert

di 3/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven di 3/12/13 20:00

Mezz Breda

di 3/12/13 21:00

013 Poppodium Tilburg

di 3/12/13 21:15

013 Poppodium Tilburg

vr 6/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven vr 6/12/13 21:00 za 7/12/13 20:00

Mezz Breda TAC Eindhoven

za 7/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven za 7/12/13 20:30

cc Zundert Zundert

za 7/12/13 20:30

013 Poppodium Tilburg

za 7/12/13 21:30 za 7/12/13 22:00

Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg

za 7/12/13 22:00 Effenaar Eindhoven za 7/12/13 23:00 Effenaar Eindhoven zo 8/12/13 15:00 Effenaar Eindhoven zo 8/12/13 16:30

Mezz Breda

ma 9/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

di 10/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

di 10/12/13 20:15 Effenaar Eindhoven wo 11/12/13 20:30

013 Poppodium Tilburg

wo 11/12/13 21:15 Effenaar Eindhoven do 12/12/13 17:30 Effenaar Eindhoven do 12/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

do 12/12/13 20:00

Mezz Breda

do 12/12/13 20:30

013 Poppodium Tilburg

do 12/12/13 21:30

013 Poppodium Tilburg

vr 13/12/13 16:30 Effenaar Eindhoven vr 13/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

vr 13/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

vr 13/12/13 20:00

Mezz Breda

vr 13/12/13 20:30 DE NWE VORST Tilburg vr 13/12/13 20:30 vr 13/12/13 21:00

013 Poppodium Tilburg Mezz Breda

za 14/12/13 14:30 Effenaar Eindhoven za 14/12/13 15:00

cc Zundert Zundert

za 14/12/13 19:00 Effenaar Eindhoven za 14/12/13 21:00

Mezz Breda

za 14/12/13 21:00

Mezz Breda

za 14/12/13 21:30

Chassé Theater Breda

za 14/12/13 22:00

013 Poppodium Tilburg

zo 15/12/13 15:30

013 Poppodium Tilburg

zo 15/12/13 16:30 Effenaar Eindhoven zo 15/12/13 16:30

Mezz Breda

zo 15/12/13 19:00 Effenaar Eindhoven do 19/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

do 19/12/13 20:00

Mezz Breda

vr 19/12/2013 20:00

Mezz Breda

do 19/12/13 20:15 Effenaar Eindhoven do 19/12/13 20:30

013 Poppodium Tilburg

do 19/12/13 21:00 Effenaar Eindhoven vr 20/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven vr 20/12/13 21:00

013 Poppodium Tilburg

vr 20/12/13 21:00 Effenaar Eindhoven vr 20/12/13 21:00 za 21/12/13 14:30

Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg

za 21/12/13 21:00 Effenaar Eindhoven za 21/12/13 21:00

Mezz Breda

za 21/12/13 22:00 Effenaar Eindhoven za 21/12/13 22:00

Mezz Breda

zo 22/12/13 16:30

Mezz Breda

ma 23/12/13 20:00

cc Zundert Zundert

do 26/12/13 22:00 Effenaar Eindhoven vr 27/12/13 20:00 Effenaar Eindhoven za 28/12/13 20:00

cc Zundert Zundert

za 28/12/13 21:00 Effenaar Eindhoven za 28/12/13 21:00

Mezz Breda

za 28/12/13 22:00

Mezz Breda

za 28/12/13 23:00 Effenaar Eindhoven zo 29/12/13 20:00

013 Poppodium Tilburg

Over de schreef DECEMBER Effenaar Kids: Cowboy Billie Boem en Sinterklaas The Clash of the Coverbands Elijah Kane Shining Mister and Mississippi Historische films uit Zundert vanaf 1941 (deel 1) Night beats PechaKucha Night UB40 Vex Ruffin Jonathan Wilson The Tightropes Selim Lemouchi & His Enemies Comedy Night met Felix Heezemans, Alex Ploeg…

Maartje & Kine Bruce Soord & Jonas Renkse Kraak & Smaak Calyx & Teebee, Delta Heavy Time 4 Action Heibel! Met Johnny Digital, KLDR, Deep Mouse The Clash of the Coverbands Wolves Dressed In Sheep The Game Hanson Kurt Vile & The Violators De Jeugd Van Tegenwoordig Screen it loud: Last Days Here (docu) Eindhoven Metal Meeting met o.a. Accept, Sabaton Guus Meeuwis Splendid De Raggende Manne Revere Eindhoven Metal Meeting met o.a. Watain, Tiamat John Coffey Guus Meeuwis Kerstmezz Lucas Hamming Fotosynthese & Ares Landmark 105 Eindhoven Metal Meeting met o.a. Therion The Boss Brothers Dutch Garage Rock Explosion met o.a. De Stekkers Four Heaed Dog (Peter Pan Speedrock & Dr. No) Coppersky Janne Schra PANN Tilburg Atlantis Screen it loud: Iron Maiden, flight 666 (docu) Rupert Blackman Festival Stille Nacht met o.a. Eefje de Visser en Tim Knol The Doors Alive Danny Vera Marco Roelofs Will and the People Beef Michael Prins Mozes and the Firstborn Ben Caplan (solo) Kris Berry & Perquisite Supernova Definitie van Hiphop met o.a. Great Minds en Typhoon Jacqueline Govaert Sleepers’ Reign SAW vs Breek Kerstballenbak: Musclefarm, Rober…

Meindert Talma Historische films uit Zundert vanaf 1941 (deel 2) Atmoz Classics Amenra Prombo Handsome Poets HeavyLight Kei Goed Gratis Heartbeats Wicked Winterland Einaudi by Lavinia

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

9,0

12,5

0

25

15

14

5

8

0

46

0

12,50

0

15

10

Vreemd Folk 12,5

15

15,5

9

20

0

12,5

0

30

22,50

17,5

17,50

9

40

UITVERKOCHT 32,50 u

12

15

10

46

10

32,50

12,50

8

0

0

48

A tribute to Bruce Springsteen 15

5

15

21

27,8

7,50

6

9

0

20

20

16

15

15

15

UITVERKOCHT 10 u

12,50

10

11

0

20

UITVERKOCHT 12,5 u

13

15

13

0

5

UITVERKOCHT 17,50 u

12,50

Prombo is back in blue 5

12,5

0

0

15

20

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl – cc Jan Van Besouw , Thomas van Diessenstraat 1 Goirle, 0031 13 534 34 00, www.janvanbesouw.nl – De Kei , Kerkplein 69 Reusel, 0031 497 64 14 84, www.tschouw.nl

Suiker - 17

s r e p y u C Kris 3 1 ‘ l e e G e t a G e l d d i over M

18 - December 2013

GEEL – De tentoonstelling ‘Middle Gate’ is uitgegroeid tot één grote liefdesbetuiging. Jan Hoet -dat wisten we al- houdt zielsveel van Geel, het dorp van zijn jeugd. De kunstpaus heeft zelfs de wens uitgedrukt -weliswaar tussen pot en pint- in Geel begraven te worden. “Maar ook de Gelenaar heeft vandaag Jan Hoet in zijn hart gesloten”, beweert Kris Cuypers, directeur van cultuurcentrum De Werft. “Dat is nieuw. Dat gaat dan niet meer over deze tentoonstelling, maar over emoties. Zoveel heeft Middle Gate losgeweekt” Ook Cuypers kan geen woorden genoeg vinden om zijn bewondering voor Jan Hoet uit te drukken. Niet alleen als hij spreekt over de enorme inzichten van Hoet, maar ook als hij vertelt over de onwaarschijnlijke werkijver die de 77-jarige kunstpaus uit Gent nog aan de dag legde om Middle Gate op te bouwen. Over hoe bijvoorbeeld Hoet zijn nierdialyse uitstelde omdat er nog zoveel werk wachtte; dat hij dan uiteindelijk onder lichte dwang toch naar het ziekenhuis in Gent reed voor de behandeling; dat hij de volgende dag, in alle vroegte, terug naar Geel reed.

“Toen zijn leven in 2012 aan een zijden draadje hing, hebben we wel gedacht de tentoonstelling te beperken tot een kleine parel verspreid over slechts twee locaties.”, zegt Cuypers “Maar dat was zonder Jan gerekend. Als hij aan een project begint, gebeurt dat met zoveel dynamiek, enthousiasme, passie en met zoveel kennis en gedrevenheid.

Dat werkt zo aanstekelijk.”

−−De expo is verlengd tot 19 januari.

Middle Gate is blijkbaar een succes.

We hadden al rekening gehouden met een mogelijke verlenging zodat we niet opnieuw moesten onderhandelen over de verlenging van alle bruikleencontracten.

Dat zijn er heel veel, met musea, privaatbruikleengevers, galerijen en zo meer. Maar natuurlijk moest dat succes zich nog voltrekken. Vandaag kunnen we er niet meer onderuit: Middle Gate Geel ’13 is een groot succes!

−−Eerlijk: was je daar niet van overtuigd?

We hebben nooit getwijfeld aan het morele gezag dat curator Jan Hoet heeft op het gebied van actuele beeldende kunst. Nooit! Deze tentoonstelling is de verdienste van Jan Hoet. Hij zorgde letterlijk voor alles. Het gaat dan niet alleen over de selectie van de werken, maar ook over het adressenboek waarover hij beschikt! Dat behelst meer dan Vlaanderen of West-Europa.

Het is een wereldadressenboek van alle plaatsen waar hij ooit prospectie heeft gedaan. Al die contacten worden nu aangesproken. Deze tentoonstelling is in zekere zin ook een synthese, een samenvatting van al die opgebouwde relaties en kennis. Al die inzichten worden nu -na 77 jaar- gebundeld tot wat hij zelf een ‘sluitstuk’ noemt. Je mag dit niet interpreteren als zijn laatste tentoonstelling. Jan Hoet junior stelt “Mijn pa zegt steeds: Dit is mijn voorlaatste tentoonstelling”. En maar goed ook! We kijken al uit naar zijn tentoonstelling in Oostende met als thema de zee.

−−Wat voor een publiek komt erop af. Is dat de massa die vaak naar dergelijke evenementen gaat?

Nee, het is een kunstminnend publiek.

Ze komen trouwens uit alle hoeken. Er zijn opmerkelijk veel Nederlanders, maar ook heel veel mensen uit Gent, die andere stad waar Jan geleefd heeft en die hij met het SMAK en zijn grote tentoonstellingsprojecten tot kunstminnende burgers heeft gemaakt.

Gisteren was er een man uit Frankfurt!

Ongelooflijk.

Het is een gigantisch project. De wereld weet tot op vandaag nog niet hoe groot en belangrijk het is. Ik ben blij dat Jan het een sluitstuk noemt omdat dit onderstreept dat het een belangrijk stuk is op zijn inzichtenparcours. Of

de bezoekers dat al door hebben, weet ik niet. Ik denk het wel. Nederlanders en mensen uit Vlaanderen en Wallonië doen de moeite om te komen. Ik wil nog een ultieme oproep doen aan alle mensen uit de Kempen, niet meer wachten, maar dringend komen kijken.

De expo is een enorm succes, maar er is nog ruimte voor meer bezoekers.

−−Was het CC De Werft voorbereid op de komst van Jan Hoet?

Ik denk het wel. Het cultuurcentrum de Werft Geel loopt al vijftien jaar op het vlak van beeldende kunst -ik zal niet de pretentie hebben om te zeggen- vooruit, maar toch sterk aan de kop. Jan heeft ooit over onze exporuimte de Halle gezegd: “Het is net een mini-SMAK.” Er hebben al veel kunstenaars, zoals Ronny Delrue en Berlinde De Bruyckere, vlot de weg naar Geel gevonden. Juist het feit dat we op het vlak van actuele kunst al een weg hebben afgelegd en expertise hebben

−−Moet je dan constant ook aan het gemeentebestuur meer middelen vragen?

Het stadsbestuur van Geel heeft begin 2013 Jan Hoet het ereburgerschap van de stad geschonken en heeft voluit mee voor dit tentoonstellingsproject gekozen. Het is ons gelukt de sponsoring te vinden die we voor ogen hadden, alleen dankzij de sleutels van Jan Hoet, de kunstpaus himself. Naast het sterk overleg met de stad Geel en de samenwerking met het OPZ (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum, nvdr) is er ook de efficiënte samenwerking tussen de vrijetijdsdiensten: het Gasthuismuseum, Toerisme en het Cultuurcentrum, de gidsen en vrijwilligers. En natuurlijk is er de krachttoer van Leni Van Goidsenhoven, die als assistentcurator een formidabele prestatie heeft neergezet!

−−Het zal toch niet evident geweest zijn om al je medewerkers in Hoets slipstream te krijgen?

Ons team heeft deze tentoonstelling steeds gezien als een gigantische uitdaging, maar vooral ook als een unieke kans. We hebben scherp ingezien dat “wij” de factor zijn die deze kans mogelijk kon maken. Het CC levert inderdaad een belangrijke bijdrage in deze realisatie. Niet meer dan dat. Want ik ga het nog vaak herhalen: alle credits zijn voor Jan Hoet. Dit is een Jan Hoettentoonstelling

oude historische site als een museum of kerk, maar bij Middle Gate is het hem niet te doen om de confrontatie, maar om de verbindingen zodat een gemeenschappelijke mentale ruimte ontstaat. Dit is helemaal gelukt en dat is knap.

−−Inzicht krijgen in actuele kunst vraagt toch veel van toeschouwers die er niet mee vertrouwd zijn.

In de jaren zeventig en tachtig was actuele kunst niet zo ruim aanvaard als vandaag in 2013. Er zijn heel veel drempels weggehaald. We kunnen de verhalen ook goed duiden en uitleggen aan de hand van de referentiekaders van kunst.

Ook de toegangsprijs, 1 euro, kan je geen drempel meer noemen. Zo maakt Hoet deze tentoonstelling voor iedereen toegankelijk. Hij hangt hier outsiderkunst naast insiderkunst en Hij laat de muurtjes tussen de verschillende hokjes sneuvelen met een nooit gezien moreel gezag.

−−Bij het opstellen van de kunstwerken werden ook gemeentearbeiders betrokken. Hoe reageren zij op moderne kunst?

Als een kunstwerk aankomt in een kist zitten er vaak technische handleidingen met instructies bij over hoe het moet gemonteerd en opgehangen worden. Soms zijn er daarvoor zelfs ingenieurs uit het buitenland overgevlogen, zoals bij de installatie van het kunstwerk van Jan

“ De wereld weet tot op vandaag nog niet hoe groot en belangrijk dit is.” opgebouwd, maakte dat we er wel klaar voor waren. Vanuit het cultuurcentrum zijn er al jaren goede contacten met Jan Hoet. In 2001 is er in Geel met ‘Y.E.L.L.O.W.’ nog een spraakmakende tentoonstelling geweest.

Maar je vraag: ‘Ben je voorbereid op zoiets groots’ is terecht. Daar moeten we ook eerlijk in zijn. Het is een beetje zoals vragen aan de sportdienst of ze de Olympische Spelen in Geel willen organiseren… We geven het beste van onszelf, maar we zijn maar een kleine ploeg, alleen met degelijk teamwerk kunnen we succesvol zijn.

−−Heb je er bij stilgestaan dat het geen succes zou worden?

Een goede vraag die nog niemand heeft gesteld. Ze stemt tot nadenken. We hebben daar inderdaad geen schrik voor gehad. Het is niet ondenkbeeldig dat er werkwijzen bestaan om dergelijke grote projecten -ook in een stad als Geel- een plaats te geven. Je moet deze expo lezen door de bril van onze specifieke geschiedenis, door het unieke model van Geel en zijn gezinsverpleging, en door de context van onze stad.

−−Een Jan Hoet komt waarschijnlijk met heel ambitieuze plannen aanzetten. Moet je die ideeën dan niet temperen omdat je niet over de middelen beschikt van laten we maar zeggen een Documenta van Kassel?

Jan Hoet temperen? Wie dat zou willen doen, maakt een enorme fout.

We konden hem en wilden hem niet temperen. Middle Gate is gegroeid naar vier locaties en naar de grote tentoonstelling die het nu is. Middle Gate is een sterk verhaal. Bij de start werd er gezegd dat we een 100-tal kunstwerken naar Geel zouden halen.

Het zijn er uiteindelijk flink meer dan 200 geworden.

en wij hebben ons talent en onze tijd graag toegevoegd. En zo kom je tot die prachtige quote van Hoet: “In Geel kan meer dan in China”.

−−Tijdens de promotie trekt Jan Hoet ook alle aandacht naar zich toe.

In die mate zelfs dat zijn figuur de tentoonstelling overschaduwt? Is dat geen keerzijde van het aantrekken van een zo bekende curator?

Ik vind dat geen keerzijde! En de vraag is vrij suggestief. De tentoonstelling zou nooit zo kwaliteitsvol zijn als Jan Hoet ze niet had samengesteld. Ze was gewoon onmogelijk geweest zonder een figuur als Jan Hoet met zijn kennis en ervaring.

−−Anderen zullen hem verwijten dat hij van zijn tentoonstelling evenementen maakt.

De enige manier om dit verhaal bij een grote groep te brengen, is het ook goed te communiceren. Jan doet dat zelf, voor alle kranten, tijdschriften en televisie. Dat wordt dan als ‘evenementeel’ bestempeld, maar dan zijn we niet Jan Hoet aan het evalueren, maar de manier waarop de media hiermee omgaat. Nu, kunst verdient deze aandacht. Jan Hoet heeft Gent destijds op de kaart gezet en nu doet hij hetzelfde met Geel.

Ook zijn realisaties in Herford zijn ongezien. De expo krijgt in de pers vier- tot vijfsterrenrecensies, die moet je verdienen, die krijg je niet.

−−Zullen veel mensen niet verdwalen in de gedachtegang van Jan Hoet over die verbintenissen met mythe, psychiatrie en kunst?

Veel bezoekers zeggen me dat ze die verbindingen zien en dat het verhaal klopt.

Tentoonstellingen zijn er om te prikkelen, bijvoorbeeld hedendaagse kunst brengen in een

Fabre. Er komt best wat bij kijken. En inderdaad: er zijn dan medewerkers die zeggen: ‘wat is dat?’. Maar ik kan u verzekeren dat ze ook heel trots zijn op het resultaat. Ook in hun hoofden heeft actuele kunst een heel belangrijke plaats gekregen.

Jan zei in zijn inleiding: ‘Als je dat hier zo ziet hangen, zou je denken dat er maar twee weken werk aan geweest is.’

Dat mag ook. De mensen moeten geen hoofdpijn krijgen bij het zich afvragen wat voor werk het allemaal heeft gekost. Het werk van Gregor Gaida bijvoorbeeld (een stuk van de Berlijnse muur in hout, nvdr) is toegekomen in verschillende onderdelen en moest gemonteerd worden met behulp van een kraan. Het was een puzzel. Die medewerkers kunnen zeer precies met deze kraan werken en dat mooi in elkaar passen. Dat heeft hen ook een

Verlengd!

Middle Gate Geel ’13 is verlengd tot 19 januari, iedere vrijdag, zaterdag en zondag van 10u tot 17u. Meer dan 230 kunstwerken zijn verspreid over vier Geelse locaties: de exporuimte de Halle, het Gasthuismuseum St.Dimpna, de Sint-Dimpnakerk en het Kunsthuis Yellow Art. Een greep uit het aanbod: grote namen als Pablo Picasso, Paul Klee, Francis Picabia, Fred Bervoets en nooit eerder getoond werk van Michaël Borremans.

Ousiderkunst van de kunstenaars uit Yellow Art: Paul Blockx, Karel Laenen, Danny Smolders, Willy Casier. De inkom bedraagt slechts 1 euro.

Meer info cc de Werft, 014 56 66 60, info.dewerft@geel.be

trots gegeven. Ze wilden samen op de foto met Jan Hoet naast het werk. Mooi he?

−−U hebt dit jaar heel nauw met Hoet samengewerkt. Kunt u hem steeds volgen?

Kijk: om iets te begrijpen moet er een open geest zijn. Als je al begint met te zeggen: “Dat is te moeilijk, dat is niets voor mij” dan ga je er uiteindelijk misschien niet naar kijken. Geel is een stad die deze openheid manifest in zich heeft. We hebben er synoniemen voor: verdraagzaamheid, tolerantie, begrip, en ‘de barmhartige stede’, weet je wel.

Een van de punten waarom de expo zo begrijpelijk is, is dat ze gelinkt is aan de identiteit van de stad Geel.

Ze is hier op zijn plaats en daardoor begrijpen mensen het verhaal rond de tentoonstelling beter. “Om de tentoonstelling te begrijpen”, zegt Hoet, “moet je ze lezen vanuit de context van Geel”. De Gelenaar begrijpt dit, omdat er hier een psychiatrische context is.

Ja, de Gelenaar kan dus goed volgen.

−−Hoet zet de Gelenaars wel op een piëdestal en dicht hen vooral een groot mededogen toe die ze dankzij de kolonie hebben aangekweekt.

Na zijn ereburgerschap heb ik geschreven dat ik oneindig dankbaar en fier ben op deze ereburger. Hij heeft Geel een herwonnen trots gegeven.

Mensen van de Kempen zijn soms introvert. Het is goed dat je iemand hebt die er eens de spotlights op zet en zegt: “Op dit mag je trots zijn.” Het is dankzij die piëdestal en die spots dat je eraan herinnerd wordt dat je er trots op mag zijn. Deze tentoonstelling onderstreept dat ver buiten de Geelse grenzen en de regio. Dat maakt dat er opnieuw vragen gesteld worden met betrekking tot het unieke model van gezinsverpleging.

−−Is er na zulke Olympische Spelen nog een uitdaging voorhanden?

Dit is een mijlpaal. Daar doe ik niets van af. Maar we hebben als cultuurcentra niet de intentie om telkens weer opnieuw mijlpalen te maken. Wel om continu een hoog kwaliteitsvol aanbod voor een ruim en divers publiek te presenteren in veel verschillende disciplines. Ons opzet is: een kwaliteitsvol traject af te leggen.

Hoe staat Middle Gate tegenover Chambre d’amis of tegenover Y.E.L.L.O.W.? Met die vragen gaan we nu verder aan de slag, het stopt hier ook niet, hé.

−−Zo’n tentoonstelling is wellicht ‘the beginning of a new friendship’ met tal van andere kunstenaars.

Inderdaad. Met deze expo ontstaan weer honderd belangrijke contacten.

Daar gaan we niet flauw over doen.

Maar we hebben niet de bedoeling om te pochen met deze contacten.

Met die contacten willen we nieuwe verwezenlijkingen maken. Laat het aan de geschiedenis om uit te wijzen of hiermee een ongelooflijke mijlpaal is geslagen. Niet toevallig in Geel, hier was de grond er vruchtbaar voor.

−−Het enige wat nog ontbreekt, is een standbeeld voor Hoet?

Ik zou graag hebben dat hij een straatnaam krijgt. Het mooiste zou zijn: van een straat die er nu nog niet is en die dicht zou liggen bij de campus van het OPZ. Hoe dan ook is er een gigantische chemie ontstaan tussen Jan Hoet en de stad Geel. De inwoners van Geel hebben Jan nu in het hart gesloten. Het omgekeerde was al het geval. Geel zat al in het hart van Jan Hoet, al heel zijn leven lang met zijn vader, zijn jeugd, de kolonie. Hij is hun ereburger geworden! Dat gaat dan niet meer over de tentoonstelling, maar over emoties. Je merkt: zo’n mijlpaal zorgt voor een grotere deining dan de tentoonstelling zelf.

−−Dank voor het gesprek.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 19

Ouwe krijgers Sleeckx en Van Elsen debatteren over solidariteit

“ Ongelijkheid is een tikkende tijdbom.”

GEEL – Jef Sleeckx en Kris Van Elsen zijn mannen voor wie ‘solidariteit’ geen loos begrip is.

Ze hebben hun leven in het teken van solidariteit gesteld. De ‘rooie’ Sleeckx deed dat als politicus bij de socialisten, de ‘groene’ Kris Van Elsen als vakbondsman bij het ACV. Ze bewandelden verschillende paden om hetzelfde doel te bereiken: betere leefomstandigheden creëren voor de kwetsbaren in onze samenleving. Als het kon, deden ze dat met woorden, als het moest met daden. Niet zelden stonden ze samen op de barricades of sloegen ze piketten op. Sociaal Forum Kempen en Vormingplus Kempen bracht beide actievoerders van het eerste uur samen voor een debat over solidariteit. Journalist Dirk Barrez leidde het gesprek in goede banen.

20 - December 2013

Wanneer -met het grootste respect gezegd- ouwe krijgers Sleeckx en Van Elsen de messen scherpen om over solidariteit te debatteren, is vuurwerk verzekerd en wil Suiker daarbij zijn.

Krachtige taal, heftige gebaren, af en toe een vloek en regelmatig een vuistslag op tafel: voor minder gingen we niet. We kregen waar we voor kwamen.

Vieille Montagne, 1971 Het debat begon met een uitgebreide terugblik op wat solidariteit vroeger was. Sleeckx en Van Elsen waren in 1971 betrokken bij de staking in Balen, bij Vieille Montagne. Jef Sleeckx was nog geen politicus, Van Elsen nog geen vakbondsman. Jef Sleeckx

Kris Van Elsen: “Een 24 uursstaking is het plezantste wat er is.

Dat heeft niks met een staking te maken.

Dat is een prikactie.

Staken is oorlog.” gaf geschiedenis en zette zich in zijn vrije tijd in voor de derde wereld. De amper 20-jarige Kris Van Elsen was propagandist bij de KAJ. Van Elsen: “Bedrijven zijn nu anders gestructureerd dan vroeger. Ten tijde van de staking in Balen hadden bedrijfsleiders nog iets te zeggen.

Tegenwoordig mogen ze alleen nog budgetten beheren. Als er een betoging of een staking is, kunnen ze vaak makkelijker hun paraplu opentrekken, zeggen dat ze niet bevoegd zijn en dat de beslissingen elders genomen worden”.

Sleeckx: “Ook de middelen om iets af te dwingen, zijn veranderd.”

Van Elsen: “Klopt! Een 24 uursstaking is geen staking. Hoogstens een

prikactie. Dat is het plezantste wat er is. Staken is oorlog. Ik heb in Wales de staking van mijnwerkers bezocht die een jaar duurde. Ik kan je vertellen: dat is een ramp.”

Sleeckx: “De eerste week van een staking is plezant. Je gaat niet werken en je kan pinten pakken met je maten.

De tweede week is de lol er al af. Vanaf de derde week krijg je problemen omdat er geen geld meer binnenkomt.

Daarom is het zo belangrijk dat de vrouwen achter de staking staan.

Ik heb indertijd, in Balen, de vrouwen ingeschakeld. Zij maakten voedselpakketten. Zo voelden ze zich betrokken.”

Van Elsen: “Na een tijd begint inderdaad de vuile oorlog. Een psychologische oorlog, om precies te zijn. De bedrijfsleiders weten dat sommige arbeiders op droog zaad zitten. Dat zijn de eersten die men kan overhalen om terug te komen werken.

Ze beginnen die los te weken. Als dat lukt, wordt de solidariteit gebroken.”

Sleeckx: “Juist! Ik herinner me nog goed het moment waarop ik voor het eerst dacht: ‘Wij kunnen deze strijd niet verliezen’. Dat was toen ik Jef Mangelschots, een doodbrave arbeider, met zijn fiets op de brug zag staan.

‘Meneer André’, directeur van Vieille Montagne, sprak Jefke vriendelijk

Jef Sleeckx: “Internationale solidariteit is nodig. De derde wereld moet sterke vakbonden krijgen. De leefomstandigheden moeten er verbeteren.

Anders stopt de migratiestroom nooit.”

Jef Sleeckx: “200 treinbestuurders die het land platleggen.

Dat kan niet. Dat heeft niks met solidariteit te maken.

Wat ze dan wel moeten doen? De treinen laten rijden en iedereen gratis laten opstappen.” toe. ‘Kom toch binnen, Jef’. En Jef antwoordde: ‘Neen, ik blijf bij mijn maten.’ Kippenvel is dat! Je moet je dat proberen in te beelden. Die situatie was veel erger dan de strijd tussen David en Goliath. Die directeur was een halfgod.

Daar nam iedereen zijn klak voor af. Er zijn tonnen moed nodig om zo iemand tegen te spreken.”

Solidariteit nu Gespreksleider Dirk Barrez sloeg de brug naar het heden en vroeg of er lessen te trekken zijn uit het verleden.

Van Elsen: “De voornaamste les is dat solidariteit nog altijd het grootste wapen is om iets gedaan te krijgen.

We moeten niet ver teruggaan in de tijd om het bewijs te vinden. Veel mensen vinden het niet eerlijk dat de werknemers bij Ford Genk zo’n goede vergoedingen uit de brand konden slepen, terwijl dat elders, bij andere sluitingen, niet mogelijk bleek. Maar dat heeft niet veel met eerlijkheid te maken. Ze kregen dat in Genk voor mekaar omdat ze zo goed georganiseerd waren en omdat ze één front vormden.”

Sleeckx: “Staken is nog altijd relevant en kan nog altijd zijn vruchten afwerpen. Maar het moet pas het laatste middel zijn. Je gaat pas staken als alle andere gesprekken en acties

hebben gefaald. Ook ik wil het belang van solidariteit onderstrepen. 200 treinbestuurders die een dag het land platleggen: dat heeft niks met solidariteit te maken. Met zo’n actie wek je meer wrevel op dan wat anders.”

Van Elsen: “Klopt. Maar het is niet altijd even gemakkelijk om alternatieven te vinden.”

Sleeckx: (vuistslag op tafel) “Laat alle treinen gewoon rijden en iedereen gratis opstappen! Dan krijg je sympathie in heel het land en zet je de bazen pas echt onder druk.”

Dirk Barrez speelde advocaat van de duivel. “Ik hoor jullie zeggen dat er geen echte stakingen meer zijn, dat een 24 uursstaking hoogstens een prikactie is die weinig oplevert. Hebben sociale bewegingen dan nog wel nut? Hoe kunnen de sociale bewegingen hun gram nog halen?

Sleeckx: “Eén ding is zeker: als niemand iets doet, verandert er helemáál niks. Van mij heb je trouwens niet gehoord dat een 24 uursstaking geen nut kan hebben. Het is inderdaad geen echte staking, maar het is wel een serieuze vingerwijzing. Een dreigement: ‘Pas op of we gaan verder’”.

Van Elsen: “Ik blijf hameren op het belang van solidariteit. Als 10.000 mensen de straat op gaan, worden ze genegeerd. Als het er 100.000 zijn, wordt naar hen geluisterd. Zo simpel is het. Wees maar gerust: de kracht van de getallen speelt.”

Sleeckx: “Iedereen moet zich bewust worden van het feit dat solidariteit nodig is. Anders komen we er niet.

Ons grootste probleem vandaag is de vergrijzing. Iedereen zal bereid gevonden moeten worden om zijn steentje bij te dragen en solidair te zijn.

Vandaar dat solidariteit op school moet onderwezen worden. Het onderwijs moet een solidaire mentaliteit kweken bij de leerlingen.”

Van Elsen: “Dat kan nooit kwaad,

maar de crisis pak je aan door concrete, harde maatregelen. Niet door sensibiliseringscampagnes waar je pas veel later resultaat van ziet. Er moet aan drie zaken gesleuteld worden: werk, inkomen en sociale zekerheid. Dat zijn de drie pilaren waar alles op steunt. Ten eerste is er het werk. Laten we mekaar geen blaasjes wijsmaken. We zullen in de toekomst langer moeten werken dan nu. Wat sociale zekerheid betreft, ben ik categoriek: niemand mag -roerend en onroerend goed samengeteld- meer dan een miljoen euro bezitten. Boven het miljoen moet alles afgegeven worden aan de sociale zekerheid. En ten derde zouden er rechtvaardige inkomens moeten ingevoerd worden. In de jaren 70 sprak men over de verhouding 1-5. Het hoogste loon mag maximum vijf keer groter zijn dan het minimumloon. Weg dus met de superlonen. Maar de jaren 70 zijn precies lang geleden. Ik hoor niemand nog spreken over rechtvaardige inkomens en over een verhouding 1-5. Toch is er nog hoop. Ik hoorde de nieuwe burgemeester van New York zopas zeggen dat hij in zijn stad arm en rijk dichter bij mekaar wil brengen. Dat is toch al een stap in de goede richting.

Hij heeft gelijk. Ongelijkheid is een tikkende tijdbom.”

Sleeckx: “Als mensen niets meer te verliezen hebben, kunnen ze gevaarlijk worden. Kijk maar naar Griekenland.

Daar stemmen ze nu zelfs voor een nazipartij.”

Februari: ‘Knipoog’activiteit (mensen met een mentale handicap) voor Valentijn

DINAMO JAAROVERZICHT

2013

Wil je weten dat Dinamo zoal doet?

Deze fototerugblik op 2013 geeft je een goed beeld van de activiteiten!

Maart: ‘Dag van de vrijwilliger’, uitstap naar atelier Froe Froe

Januari: nieuwjaarsreceptie DINAMO

Mondiale solidariteit Zowel Jef Sleeckx als Kris Van Elsen zijn actief betrokken bij derdewereldbewegingen. Ter afronding van het debat over solidariteit wilden ze het ook specifiek hebben over mondiale solidariteit.

Van Elsen: “Ik wil eerst een lans breken voor eerlijke handel. Dat is makkelijk te realiseren en kost ons bijna niets. De muur is gevallen in 1989. De wereld is één geworden.

Vakbonden hebben daar niet voldoende op ingespeeld, al wil ik het ook niet minimaliseren: er zijn zeker wel pogingen ondernomen. Maar er is weinig gerealiseerd. De textielsector in Azië keert nog altijd schandalig lage lonen uit. We beseffen het te weinig, maar we kunnen daar iets aan doen.

Weet je hoeveel een broek of trui bij ons in de winkel meer zou kosten als de arbeiders in Azië wél een deftig

April: eerste ‘DOEN!’activiteit, ateliers voor duurzaam leven

Foto: Bart Van der Moeren

Juni: 30 jaar DINAMO

Augustus: inschrijvingen voor nieuw cursusseizoen

Juli: vakantie

Kris Van Elsen: “Naar 10.000 betogers luistert men niet.

Naar 100.000 betogers wel. Zo simpel is het. De kracht van de getallen speelt.” loon zouden krijgen? 0,5 procent.

Natuurlijk zitten er addertjes onder het gras. Want als de arbeiders meer zouden verdienen, zal de directeur ook een loonsverhoging willen. En de tussenpersonen ook. Daar heb je dus goede syndicaten voor nodig die wereldwijd actief zijn.”

Sleeckx: “Internationale solidariteit is nodig en het Westen zal daarin moeten investeren. We moeten zorgen dat er sterke vakbonden komen in de derde wereld. De leefomstandigheden moeten verbeteren. Vakbonden zijn daar het ideale middel voor. Een vakbond kan een bevolking omhoogtrekken. Daar moeten we nu werk van maken. Er is geen keuze. Zonder mondiale solidariteit stoppen we de migratiestromen nooit.

Op zoek naar een menswaardig leven zullen de vluchtelingen blijven toestromen. Met duizenden.”

Van Elsen: “We weten dat, Jef. We hebben het al zo vaak gezegd.”

Sleeckx: (opnieuw een vuistslag op tafel) “Het woord is ontkracht. Je moet er daden aan verbinden!”

Mei: ‘Praatpunt’, taalcafé voor anderstaligen

September: ik heb er zin in!

Oktober: ‘Notenkrakers’, vrij podium voor muzikaal talent

PRAKTISCH

November: ‘Week van de Smaak’

Dinamo – de Warande Warandestraat 42 2300 Turnhout 014 47 21 60 dinamo@warande.be www.warande.be/dinamo openingsuren onthaal educabalie: elke werkdag van 9 tot 12u en van 13 tot 20u (maandagavond ook van 18 tot 20u)

December: winterwandeling

Suiker - 21

MOOOV DECEMBER

TURNHOUT – Overal in de wereld worden films gemaakt. Helaas geraakt maar een fractie van dit aanbod tot bij ons in de bioscoop. Vanuit deze bezorgdheid programmeert vzw MOOOV anders. MOOOV kiest voor films uit de hele wereld en gaat daarbij actief op zoek naar die regisseurs die kwaliteit combineren met maatschappelijk engagement, of naar films die een -toegankelijk- artistiek verhaal vertellen. Iets minder vanzelfsprekend, maar zeker zo boeiend.

MOOOV is -na de fusie met het Brugse Cinema Novo- de nieuwe naam van Open Doek.

MOOOV is het hele jaar door actief. Wekelijks wordt op dinsdagavond om 20u in Utopolis in Turnhout een film geprogrammeerd. Jaarlijks (eind april) organiseert MOOOV een filmfestival in Turnhout, Brugge, Genk, Sint-Niklaas, Lier, Roeselare en Koersel.

Dinsdag 3 december, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 10 december, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 17 december, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseurs: Scott McGehee en David Siegel Land: Verenigde Staten Jaar: 2012 Duur: 93 minuten De zevenjarige Maisie is de speelbal in een voogdijzaak tussen haar moeder Susanna, een neurotische rockzangeres op haar retour, en haar vader Beale, een belangrijke kunsthandelaar. In een poging om de strijd om de voogdij te winnen, trouwt Beale met Maisies oppas Margo, waarna Susanne op haar beurt trouwt met de lokale barman Lincoln. Op die manier worden Margo en Lincoln gedwongen deel uit te maken van de onderlinge vete.

Maisie is een stil meisje, maar ook een goede observeerster. Ze begint steeds beter te begrijpen hoe egocentrisch, onverantwoordelijk en beschadigd haar ouders eigenlijk zijn. Terwijl de nieuwe relaties van haar ouders ook stuklopen, probeert Maisie een hele nieuwe familie in elkaar te steken voor zichzelf.

‘What Maisie Knew’ is een hedendaagse adaptatie van de gelijknamige roman van Henry James. Het werk van Henry James (1843-1916) werd al vaak verfilmd (The Portrait of a Lady, The Wings of the Dove). ‘What Maisie Knew’ is een werk uit 1897.

Henry James wordt beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van de Engelstalige wereld. Hij schrijft zijn verhalen steeds vanuit het oogpunt van een van zijn personages.

In dit geval is de jonge Maisie de observerende partij. Wel is het Londen van vroeger in de verfilming vervangen door het New York van vandaag.

De film is geregisseerd door een van Hollywoods schaarse regisseursduo’s Scott McGehee en David Siegel die, net als de broertjes Coen, altijd in tandem werken. De film toont op een realistische, maar vooral hartverscheurende manier een gezin dat langzaam verbrokkelt.

Regisseur: Ritesh Batra Land: India Jaar: 2013 Duur: 104 minuten In de drukke straten van Mumbai zijn ongeveer 5.000 dabbawalla’s -letterlijk: hij die de doos draagt- actief.

Dabbawalla’s zijn voedselbezorgers.

Dagelijks brengen ze een kleine 200.000 ‘brooddozen’ naar kantoormedewerkers. Al sinds 1880 zijn ze actief in Mumbai. Ze maken er een belangrijk deel uit van de samenleving. Het voedsel wordt via een feilloos uitgedokterd kleurensysteem tot bij de juiste persoon gebracht.

Het systeem is zo efficiënt dat slechts één bestelling op zes miljoen bij de verkeerde persoon terechtkomt. ‘The lunchbox’ vertelt het verhaal van zo’n foute levering.

Huisvrouw Ila Vaid bereidt erg bijzondere lunches voor haar man, met wie ze niet meer zo’n beste relatie heeft. In de hoop zijn interesse terug te winnen, probeert ze van elke lunch een feest te maken. Helaas. De heerlijke maaltijden komen aan bij Saajan Fernandez, een misantropische weduwnaar die op het punt staat met pensioen te gaan. Terwijl de lunchbox over en weer gaat, ontspint zich tussen de twee eenzame zielen een romantische correspondentie die hen de harde, dagdagelijkse realiteit van Mumbai doet vergeten.

MOOOV heeft in het verleden al vaak getoond dat de Indiase film méér is dan Bollywood en Hindicinema. Dank maar aan de prenten van regisseur Anurag Kashyap, die al enkele keren, te gast was in Turnhout. Ook deze film van Ritesh Batra bewijst dat. ‘The Lunchbox’ is een heerlijke film, in alle opzichten.

Regisseur: Nana Ekvtimishvili, Simon Gross Land: Georgië Jaar: 2013 Duur: 102 minuten Tbilisi, Georgië, 1992. De Sovjettijd is voorbij en Georgië moet zichzelf redden. In de provincie Abchazië woedt een burgeroorlog. Voor Natia en Eka betekent dit het einde van hun jeugd.

Eka groeit op zonder vader en zet zich af tegen haar moeder. Bij Natia is de gezinssituatie niet beter: haar alcoholistische vader terroriseert het gezin. Ook buiten het gezin, op school, op straat, in de rij, kunnen de twee vriendinnen geen vrede vinden. Chaos, onzekerheid en vrees voor de toekomst beheersen hun dagelijkse leven. Een aanbidder geeft Natia een pistool met één enkele kogel… niet veel later wordt ze ontvoerd.

‘In bloom’ is een uitzonderlijk humane film over volwassen worden. De twee jonge hoofdrolspeelsters vielen al verscheidene keren in de prijzen en dat is niet verwonderlijk. Hun vertolkingen zijn zo ‘naturel’ en geloofwaardig dat je er soms zelfs ongemakkelijk van wordt. Je merkt ook de chemie tussen de meisjes. De vonken springen van het scherm.

Ook de fotografie is bijzonder: het schichtige camerawerk illustreert eerst de onrust van de omgeving waarin de meisjes moeten trachten hun mannetje te staan en vervolgens vinden ze de rust en kracht in hun overgang naar de adolescentie. Tegelijk schildert de camera Tbilisi in kil blauw en warm bruin, een beetje zoals op oude ansichtkaarten. Een magistrale film.

Perfect om dit bijzondere filmjaar mee af te sluiten.

WHAT MAISIE KNEW

22 - December 2013

THE LUNCHBOX

IN BLOOM

ONZE PARTNERS

V.I.P.-PARTNER PARTNERS L

Website: www.warande.be

HoReCa provincie Antwerpen

Gemeente Westerlo

Adres: Boerenkrijglaan 61 Afdelingen Noorderkempen en 2260 Westerlo

Provincie

Cc ‘t Schaliken Middenkempen Mail: sofie.claes@westerlo.be Antwerpen Adres: Grote Markt 35,

Adres: Tuinbouwstraat 1, Tel: 014 53 91 77 Adres: Kon. Elisabethlei 22, 2200 Herentals 2300 Turnhout De Poppenzaal 2018 Antwerpen Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u,

Tel: 0495 53 54 80 di, do, vr 9-12u / 13.30-16u,

Adres: Steenweg op Oosthoven 114, Tel: 03 240 50 11 wo 9-12u.

De Roma 2300 Turnhout Fax: 03 240 54 75 Adres: Turnhoutsebaan 286 Ticketbalie ook op Tel: 014 42 33 22 Mail: info@provant.be wo 13.30-16u en za 10-14u.

2140 Borgerhout

Fax: 014 42 43 55

Website: www.provant.be Tel: 014 28 51 30 Ticketbalie: Turnhoutsebaan Mail: info@propop.be MOOOV – Fax: 014 22 28 56 327

Website: www.propop.be films met zicht op de wereld Mail: cultuurcentrum@herentals.be 2140 Borgerhout Adres: festival – 17 tot 29 april 2013 Website : www.schaliken.be

Openingsuren: ma-vr: 9u30-12u30 / 13u30- Hofke van Chantraine Adres: Kerkstraat 46 Warandestraat 42 17u Cc de Werft 2360 Oud-Turnhout 2300 Turnhout

Tel: 03 292 97 40 (reserveringen) Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Tel: 014 47 94 94 Tel: +32 14 47 23 31 03 292 97 50 (algemeen) (exporuimte de Halle) Fax: 014 65 25 18

Mobile: +32 495 37 54 88 Website: www.deroma.be Centrumparking Nieuw Mail: info@hofkevanchantraine.be

Website: www.mooov.be straat, 2440 Geel (exporuimte Cc Zundert

Thomas More Adres: Molenstraat 5 Productiehuis de Schrijnwerkerij) Adres: Zandpoortvest 13 Het Gevolg Zundert Balie: ma 13.30-16.30u, di-vr 9-12u / 13.30-16.30u, Adres: Otterstraat 31-33, 2300 2800 Mechelen

Tel: 0031 76 597 19 99 za 10-12u Turnhout België

Website: www.cczundert.nl Tel: 014 56 66 60 (administratie) Tel: 014/42.63.27 Tel: +32 (0)15 36 91 01 014 56 66 66 (reserveringen) Cc Jan van Besouw

Fax: 014/42.82.36 Mail: info@thomasmore.be Adres: Thomas van Diessenstraat 1 Mail: info@hetgevolg.be Fax: 014 56 66 80 Goirle Mail: admin.dewerft@geel.be, res.dewerft@geel.be Stadsbestuur Geel

Tel: 0031 13 534 34 00 Adres: Werft 20, 2440 Geel Website: www.dewerft.be

Website: www.janvanbesouw.nl Tel: 014 56 60 00 Vormingplus Kempen Cc ‘t Getouw

Vlaamse Opera Mail: info@geel.be

Adres: Graatakker 4 (schouwburg Rex – Antwerpen zaal ‘t Getouw) Adres: Van Ertbornstraat 8, Groezrock

2300 Turnhout

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol

27th-28th April 2013 2018 Antwerpen Tel: 014 41 15 65 Adres: Gestelsesteenweg 211

Website: www.vlaamseopera.be

Mail: info@vormingpluskempen.be Openingsuren: di-vr : 9-12u / 13.30-16u, za 10-12u 2450 Meerhout Mail: info@vlaamseopera.be Website: www.vormingpluskempen.be Tel: 014 33 09 00

Website: www.groezrock.be Tel: 03 202 10 08 Sabam Cultuur Fax: 014 33 09 07 Adres: Aarlenstraat 75-77 Gemeentebestuur Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be 013 Poppodium 1040 Bruxelles Adres: Veemarktstraat 44 Meerhout

Website : www.getouw.be 5038 CV TILBURG Adres: Markt 1, 2450 Meerhout Tel: + 32.2.286.82.11 Bibliotheek Turnhout Tel: 013 460 95 00 Tel: 014 24 99 20

Fax: + 32.2.230.05.89 Adres: Warandestraat 42, 2300 Fax: 013 460 95 01

Fax: 014 24 99 57 Mail: frontoffice@sabam.be Turnhout Mail: informatie@013.nl Mail: info@meerhout.be

Website: www.sabam.be Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11 TRAM 41 (Turnhoute

Frans Masereel Centrum Gemeentebestuur Olen 20u, vr 11-18u, za 10-17u

Adres: Masereeldijk 5 & Gladiolen - vzw Keizer Route Archief en Musea) Tel: 014 47 22 41 Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/ Karel Olen 2460 Kasterlee Fax: 014 41 61 41 Adres: Dorp 1, 2250 Olen Erfgoedhuis, Grote Markt 1, Mail: Tel: +32(0)14 85 22 52 bibliotheek@turnhout.be Tel: 014 26 31 11 2300 Turnhout, 014 44 33 98) Website: Fax: +32(0)14 85 05 91 www.turnhout.be/bib Nationaal Museum van de Fax: 014 26 31 20

Website: www.fransmasereelcentrum.be Effenaar

Speelkaart (Druivenstraat 18, Mail: info@olen.be

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Kunstforum Würth 2300 Turnhout, 014 41 56 21) Adres: Everdongenlaan 29 PFL

Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Taxandriamuseum Adres: Sound, Light, Projection, 2300 Turnhout

Mail: info@effenaar.nl (Begijnenstraat 28, Video & Meeting Support Tel: +32 (0)14 44 55 95

Website: www.effenaar.nl 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Achterstenhoek 9 Fax: +32 (0)14 44 56 62 Begijnhofmuseum (Begijnhof Dinamo 2275 Lille Mail: kunstforum@wurth.be Adres: Warandestraat 42, 56, 2300 Turnhout, Openingsuren: Ma-vr 10-18 u 014 42 12 48) Miko Koffie N.V. 2300 Turnhout Za 10-14 u

Adres: Steenweg op Mol 177 Openingsuren: musea: di-za 14-17u, Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en Tel: 014 / 44 08 70 zo 11-17u 2300 Turnhout 13-16u, ma 18-20u Mail: Info@pfl.be Stadsarchief:

Tel: 014 46 27 70 Tel: 014 47 21 64 (educabalie)

Website: www.pfl.be ma: alleen telefonisch of per Mail: dinamo@warande.be

Erfgoedcel mail, Website: www.warande.be (cursussen) di-vr 9-12.30u / 13-16.30u Noorderkempen

Mezz Stadhuis/Erfgoedhuis Mail: tram41@turnhout.be

Adres: Keizerstraat 101,

Adres: Grote Markt 1, Website: www.tram41.be

De Singer 4811 HL Breda 2300 Turnhout De Warande

Adres: Bavelstraat 35,

Tel: 0031 76 515 66 77

Tel: 014 44 33 62

Adres: Warandestraat 42 2310 Rijkevorsel

Fax: 0031 76 520 02 37

Mail: info@erfgoedcelnoorderkempen.be 2300 Turnhout

Website: www.desinger.be of

Mail: info@mezz.nl

Ticketbalie : ma-vr 9u-17u www.ajazzexperience.be

Website: www.mezz.nl OC De Djoelen Za 9u-14u IOK

Jakob Smitsmuseum Oud-Turnhout

Tel: 014 41 94 94 (algemeen) Intercommunale Adres: Sluis 155a, 2400 Mol

Adres: Steenweg op Mol 3 b2

Tel: 014 41 69 91 (ticketbalie) Ontwikkelingsmaatschappij Openingsuren: wo-zo: 14-18u 2360 Oud Turnhout voor de Kempen

Tel en fax: 014 31 74 35

Mail: tickets@djoelen.be

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel Mail: info@jakobsmits.be

Tel: 014 46 22 27

Tel: 014 58 09 91 Website: www.jakobsmits.be

Website: www.oud-turnhout.be

Fax: 014 58 97 22

Openingsuren: di-vr : 8u30-12u

Theater Stap

Mail: info@iok.be di-wo : 12u30-16u Adres: Brugstraat 55, 2300 Turnhout di : 17u30-19u30

Website: www.iok.be Tel: 014 42 85 90 Fax: 014 42 84 19 Mail: info@theaterstap.be Website: www.theaterstap.be

PARTNERS XL

PARTNERS S

Erfgoedcel k.ERF

Adres: Gasthuisstraat 5, 2440 Geel Tel: 014 566 688

Mail: info@erfgoedcelkerf.be Website: www.erfgoedcelkerf.be

artObe+

Adres: Rolleken 10 2275 Lille Belgium

Tel: 0032 (0)14 883343

Mail: mail@artobe.org Website: www.artObe.eu

Art Center Hugo Voeten

Adres: Vennen 23, 2200 Herentals

Tel: +32 475 555 125

Mail: bart@office.hugovoeten.org Website: www.artcenter.hugovoeten.org

De Scherf vzw

Adres: Neerhofstraat 48 2300 Turnhout

Tel: 014 41 82 83

Gsm: 0476 59 89 07

Mail: de.scherf@telenet.be Website: www.descherf.be

Kaaipot Festival Han Coppens en Toon Otten

Arlis Investments – Kaaipot Festival Tel: +32 474 635 678

Mail: toon.otten@arlis-investments.be

de kringwinkel

Adressen: goedkoop en origineel Mol (Sint-Appolonialaan, 014 32 61 63), Turnhout (Steenweg op Tielen 70), Retie (Sint-Martinusstraat 50), Hoogstraten (Meerseweg 135, 014 44 20 40), Geel (Heidebloemstraat 93), Herentals (Lierseweg 136), Kasterlee (Krokuslaan 10), Balen (Kerkstraat 21), Herselt (Blaubergsteenweg 113), Heist-op-den-Berg (Noordstraat 25/1, 015 23.73.93).

STORMOPKOMST Adres:

Tel: Mail:

Warandestraat 42 ingang via plein 2300 Turnhout +32 (0) 14 41 94 94 info@stormopkomst.be

Grasshopper Int. vzw c/o Peter Van der Flaes Adres: Molenbergstraat 45 Bus 4 2300 Turnhout Belgium Tel: +32 485 883 260

Fax: +32 14 652 565 Mail: peter@grasshopper.be

Kempens Karakter Fundatiehuis Adres: Begijnhof 27 2200 Herentals.

Mail: info@kempenskarakter.be Tel: 014/21 97 00

VZW Octave

Orgelcomité Turnhout

Website: www.vzw-octave.be

Hoppin’ around vorselaar Zaterdag 6 april 2013

GC ‘t Heilaar

Adres: Heilaarstraat 35 2340 Beerse

Tel: 014 600 770

Mail: cultuur@beerse.be

Website: www.heilaar.be

Suiker - 23

De club van 100

EEN HART VOOR CULTUUR OOK LID WORDEN VAN DE CLUB VAN 100? VRAAG NAAR ONZE VOORWAARDEN. BEL 0495 53 54 80.

V.I.P.-PARTNER

PARTNERS XL

Bibliotheek Turnhout

PARTNERS L

De Djoelen , Oud-Turnhout

vzw octave OrgelComitĂŠ Turnhout Anders Vormend Eigentijds

Goedkoop en origineel!

Mol (014/32.61.63) Turnhout,Retie en Hoogstraten (014/44.20.40) Geel, Herentals, Kasterlee, Balen, Herselt en Heist-op-den-Berg (015/23.73.93)

PARTNERS S Met steun van de gemeentes Olen, Geel, Turnhout, Oud-Turnhout, Mol, Herentals, Westerlo, Balen, Meerhout, Beerse