Suiker_feb_2011

Nieuwe cd’s op komst

KEMPEN - Het gaat goed met de muziekgroepjes uit de Kempen.

‘Break Of Day’ trekt binnenkort naar de studio van Dirk Miers in Asse, waar bijvoorbeeld ook Soulsister wel eens wordt gesignaleerd. En terwijl de punk­ rockers uit Tongerlo en Herselt zich voorbereiden op het inblikken van hun tweede cd, treden The Baboons uit Turnhout op in zaal Trix in Borgerhout. Daar stellen zij hun tweede cd ‘Back Scratch’ voor aan het publiek.

Medewerkers van Suiker deden het onmogelijke: ze zochten beide bands op in hun natuurlijke habitat -een repetitiekot op zolder en een achterkamer van een donkere kroeg- en keerden behouden terug naar de beschaafde wereld.

De lijst van Lode Roels

Jef Gysen

Evelien Bosmans

Raymond Minnen

Chika Unigwe

TIELEN - Voormalig Balenaar, Laakdaller en Westerlonaar Lode Roels presenteert op 4 februari zijn laatste actualiteitenprogramma ‘Vandaag’ op Radio 1. Nadien pakt hij zijn biezen en emigreert hij met vrouw en kinderen voor onbepaalde tijd naar Canada. Bijzonder is dat Lode dit vertrek naar het buitenland al jaren geleden op een blauwe maandag voor zichzelf liet notuleren. Hij zette het avontuur op een lijstje van dingen die hij absoluut wilde realiseren in zijn leven. Op dat lijstje stonden ook nog zaken als ‘piloot worden, een wereldreis maken en vader worden’. Al die punten kan hij vandaag al doorstrepen als ‘been there, done that’. “Je moet dromen hebben om het leven interessant te houden”, zegt Lode over dat befaamde lijstje in een interview met Suiker.

MEERHOUT - Daar gaat veel volk komen naar kijken: Jef Gysen die eindelijk weer eens in een Kempense galerie tentoonstelt. Jef boetseert en kliedert met verf zoals we dat in de kleuterklas allemaal hebben gedaan. Alleen, wij zijn gestopt en Jef is doorgegaan. Het resultaat is werk dat voor een ruim publiek toegankelijk en genietbaar is, zonder ‘makkelijk’ te zijn. Je raakt meteen onder de indruk. Vooreerst van de vorm, die simpel en ambachtelijk is. En inhoudelijk heeft de kunstenaar, om het mild uit te drukken, ‘een heel eigen kijk op de gewone dingen des levens’.

We verheugen ons dus zeer op dit Meerhoutse evenement, dat de titel ‘Binnen’ meekreeg. Ons enige punt van kritiek: twee weekends, dat is veel te kort.

MOL - Evelien Bosmans, zegt u? Nooit van gehoord! Nog een klein jaartje geduld en dan zal je stellig te weten komen wie de Molse op de voorpagina van Suiker is. Evelien zal dan ongetwijfeld ‘the talk of the town’ zijn. Ze versierde namelijk twee hoofdrollen in belangrijke producties.

Zo komt in oktober de film ‘Groenten uit Balen’ in de zaal waarin ze de Kempense griet Germaine speelt. En begin 2012 speelt ze een belangrijke rol in ‘Rang 1’, een nieuw VRT-feuilleton. Volgens mensen die het kunnen weten -filmregisseur Frank Van Mechelen en scenarist Guido Van Meir- is Evelien een groot opkomend talent.

En dan te bedenken dat ze nog volop studeert aan de Toneelacademie van Maastricht. Some girls have all the luck. En het talent uiteraard.

MOL - De tentoonstelling ‘Kempische landschappen’ van Raymond Minnen gaat op 5 februari van start in het Jakob Smitsmuseum. Opmerkelijk, want Minnen en Smits mogen dan dorpsgenoten (geweest) zijn, geestesgenoten zijn het allerminst. Door een totaal verschillende visie op wat kunst moet zijn, liggen de twee zowat op ramkoers. Deze tentoonstelling is dus zowel voor de organisatoren (waar ook de Warande toe behoort) als voor de kunstenaar(s) en de toeschouwers een spannende aangelegenheid: Smits is een gecanoniseerde en gereputeerde grootheid, Minnen staat bepaald niet bekend om zijn grote eerbied voor heilige huisjes. Wie eens wat wil lezen over Minnens dwarse kunstfilosofie krijgt daar overigens de gelegenheid toe. Er is net een mooie monografie uit over hem.

TURNHOUT - Deze maand verschijnt ‘Nachtdanser’, alweer het derde boek van de internationaal veel geprezen Turnhoutse schrijfster Chika Unigwe. Terwijl haar debuut ‘De Feniks’ zich nog afspeelde in Turnhout, verplaatst ze het decor nu naar haar geboorteland Nigeria. Op een subtiele, trefzekere manier beschrijft Unigwe hoe familiebanden even bevrijdend als verstikkend kunnen zijn. “Ik voelde me voor het eerst sterk genoeg om terug te keren naar Nigeria. Maar het is even belangrijk om te schrijven over wat hier gebeurt. Als inwijkelingen moeten we ons ook documenteren over het leven in België”, zegt ze in een uitgebreid gesprek met Suiker.

TONGERLO, HERSELT – Op de zolder van moeder en vader Van Eynde in Tongerlo maken de bandleden van Break of Day zich klaar voor hun nieuwe, tweede full cd. In april duiken de broers Raf (29, drums) en Bart Van Eynde (31, gitaar), Thomas Goossens (25, basgitaar), Tim Dries (24, gitaar) en Teun van Aerschot (23, zang) elf dagen onder in De Studio van Dirk Miers in Asse voor de opname. Het resultaat van de ballingschap belooft een stevige mix van punkrock en hardcore te zijn met een typische Break of Daytoets: fors gitaarwerk met een politiek tintje.

De eerste ken je waarschijnlijk wel en met een beetje geluk de tweede ook nog.

Maar weet je ook wie de vijfde man op de maan was? Neen, dat dacht ik al. Alan Shepard.

De reden dat ik erover begin, is dat het exact veertig jaar geleden is dat Shepard en zijn gezelschap de Apollo 14 op de maan parkeerden. Slechts twee maanlandingen waren daaraan voorafgegaan: die van de Apollo 11 in juli 1969 en die van de Apollo 12, amper vier maanden later.

De Apollo 13 kwam wel in de buurt van de maan, maar kreeg dan een ernstig defect en moest meteen terug naar huis. Het toeval wil trouwens dat Shepard eigenlijk deel had moeten uitmaken van die mislukte vlucht van de Apollo 13. In normale omstandigheden zou hij dus nooit een voet op de maan hebben gezet. Maar om de ene of andere reden werd de bemanning van de 13 en de 14 geswitcht en zat Shepard zonder het zelf te weten in de goeie raket.

Alan Shepard was ‘een speciale’. Ruimtevaarders met een hoek af: die zijn er in de loop van de geschiedenis niet veel geweest. De doorsneeruimtevaarder is een briljante bolleboos met wie geen vreugde te rapen valt. Hij is veeleer astronerd dan astronaut. Alan Shepard was de uitzondering die de regel bevestigde. Hij bracht helemaal op z’n eentje humor in de ruimtevaart. De NASA zat met hem verveeld.

Wegens te veel talent konden ze hem niet buitensmijten, maar lachen om zijn fratsen konden ze nog veel minder.

Shepard maakte in 1961 zijn allereerste vlucht door de ruimte. Het was trouwens ook de allereerste bemande ruimtevlucht tout court. Nu ja, dat klinkt belangrijk, maar veel stelde die vlucht niet voor. Het ging om een zogenaamde ‘ballistische vlucht’. In gewonemensentaal wil dat zeggen dat de vlucht nét iets meer inhield dan één volledige draai in het reuzenrad op de Sinksenfoor. De raket, met erin Alan Shepard, werd als een kanonskogel afge-

2 —februari 2011

schoten, geraakte amper 187 kilometer hoog -ter vergelijking: de maan is 400.000 kilometer ver- en lag een kwartier na de lancering alweer terug in de Atlantische Oceaan. Van nul en generlei waarde was de vlucht geweest. Maar ze had van Alan Shepard een held gemaakt. Terecht overigens, want je moet het toch maar doen: man willen zijn tijdens de allereerste bemande ruimtevlucht. Op het moment dat ze die raket afschoten, wist NASA vermoedelijk niet eens of ze het ding nog ooit terug zouden zien. Van zodra Shepard was opgevist uit de Atlantische Oceaan duwden tientallen journalisten hem een microfoon onder de neus. “Wat ging er vlak voor de lancering door u heen?,” wilden zij weten. “Dat elk onderdeel van deze raket afkomstig is van de goedkoopste leverancier,” antwoordde Shepard. “Testpiloot zijn is niet de gezondste job ter wereld.”

NASA was not amused.

Maar het beste bewaarde Alan Shepard tot het laatst. Toen hij in februari 1971 voet zette op de maan, haalde hij een golfstick boven en mepte hij twee balletjes weg. Alsof hij de mensheid wilde tonen dat een astronaut zo ver van huis niks zinnigers te doen heeft. De camera draaide. De dwaze capriolen van Shepard werden wereldwijd uitgezonden en worden nu nog druk bekeken op Youtube.

Veertig jaar later is onze kennis over de maan nog altijd bijzonder beperkt. We weten maar bitter weinig over de samenstelling van de bodem, bijna niks over de interactie met de aarde en we moeten nog altijd gokken naar hoe de maan ontstaan is. Maar één ding kunnen we wél met zekerheid zeggen: er kan gelachen worden daar boven. Om te leven heb je zuurstof nodig, om te lachen niet. Dat heeft Alan Shepard ons laten zien. En daarom is hij de belangrijkste astronaut uit de geschiedenis. “En Neil Armstrong dan?”, hoor ik u vragen. Ik zal het u zeggen. Hij is folklore. Een man met een vlag. Een vendelier.

Niet meer, niet minder.

Ten huize Van Eynde in Tongerlo torsen de jonge muzikanten van Break of Day via een steile houten ladder hun gitaren naar de zolder.

Vlaggen van onder meer Biohazard, Iron Maiden, Machine Head, een blinkend drumstel en een miniijskast met frisse pintjes maken van de zolderkamer een volwaardig repetitielokaal. “Hey mannen, De Studio ligt vast voor april”, zegt een bandlid wanneer hij binnenkomt. “Shit, nu kunnen we niet meer terug”, klinkt het geamuseerd.

De geschiedenis van de band startte tien jaar geleden toen Thomas en Raf de groep Minor Setback oprichtten.

“We speelden covers, het was vooral wat prossen”, blikken ze lachend terug.

In 2003 legde de groep de gitaren neer om een jaar later herboren te worden onder de naam Break of Day. “Ik herinner me nog goed ons eerste optreden in jeugdhuis De Paal in Overpelt. De affiche kondigde ons aan als Break of Dag. Maar we hebben er toch goed gespeeld.”

De band veroverde een solide plaats in de Kempense punkrock- en hardcorescene, maar ook daarbuiten.

Break of Day, samen: We spelen redelijk veel. Uiteraard gaat dit met ups en downs. Nu met de examenperiode is het heel kalm. Ook bij de voorbereiding van onze nieuwe cd nemen we niet te veel optredens aan. We spelen veel in de streek, maar waren ook te gast in onder meer Eindhoven, Landgraaf, Oostende, Kortrijk, de AB Club in Brussel en Trix in Antwerpen. Eigenlijk spelen we overal graag, als er maar goeie parkeerplaatsen zijn. (gelach)

­– De AB Club en Trix: niet niks!

Thomas: Het was de labelnight van Funtime Records (het platenlabel van Break of Day, nvdr). Al was het voor Raf niet zo’n geslaagde avond.

Raf: Ik moest spelen op een ander drumstel. Het moest allemaal heel snel gaan waardoor ik m’n eigen drumstel niet kon opstellen. De trommels staan anders, het speelt compleet anders.

Thomas: Een echte drummer kan op alles spelen, hé. (lacht) Bart: We zijn nochtans de beste band in België als het over afbreken en opstellen gaat.

Thomas: Ik heb me toch goed geamuseerd.

Tim: En goed gegeten.

Teun en Thomas: Het optreden in Trix was wel heel leuk. Er was veel meer tijd. We hebben er samen gespeeld met de Amerikaanse band Hot Water Music.

Tim: Op festivals hebben we nog niet gespeeld.

Teun: Wel op kleine festivalletjes zoals het Hageland Fest. Maar eigenlijk doe ik dat niet zo graag. Het geluid verdwijnt in de verte.

Tim: En de mensen stinken er. (bulderlacht)

­ Na het demoalbum ‘Where Ends – meet Live begins’ kwam er in 2008 de full cd ‘The Hangman’s Fracture’ die stevige nummers telt als ‘The Hobo wears Prada’, ‘Bitch’ en ‘Once upon a Time in the Dark’. Met de cd maken jullie een duidelijk politiek statement.

Teun: Klopt. Geschiedenis interesseert me. Eigenlijk alles wat met nazisme te maken heeft. Ik vind het belangrijk dat er een boodschap achter de songs zit. We willen geen lied brengen dat het dertiende in een dozijn is.

Vele liedjes op de radio gaan over niets.

‘Western Hate Sphere’ gaat over de oorlog in Irak. Geld is meestal de reden waarom er foute dingen gebeuren, die vermeden kunnen worden. ‘Contrast’ bijvoorbeeld gaat over de vervuiling en ‘Casualties of Belief en Greed’ over het conflict in Noord-Ierland. Sommige fans kennen de teksten uit hun hoofd en zijn zich bewust van de inhoud. Anderen lijken soms iets compleet anders mee te zingen.

­– Zijn al jullie songs selfmade?

Teun: Ja. Ikzelf leg me toe op de tekst.

En dan leggen we onze ideeën samen voor de muziek. We proberen samen tot er iets goeds uitkomt.

Tim: Het is als goeie wijn. We laten het idee rijpen. Is het rijp, dan nemen we het op.

Bart: Niemand van ons kan noten lezen.

We zijn autodidacten en spelen op gevoel en gehoor.

­– Wie zijn jullie inspiratiebronnen?

Samen: Amerikaanse bands als Strike Anywhere en Rise Against.

Raf: Op Belgische bodem is er weinig goeds van ons genre te vinden.

Teun: Er zijn er wel, bijvoorbeeld Homer.

Het genre is er een beetje aan het uitgaan.

Tim: Teun zingt echt. Voor de ruige mannen zijn we niet ruig genoeg. Anderen zeggen dan weer: “Jullie roepen zo hard.”

Teun: Opvallend is dat ‘The Hangman’s Fracture’ via het internet veel wordt gekocht in Canada.

Thomas: De muziek leeft in Canada.

Tim: Canadezen love Europe.

Thomas: Because the beer is good. (gelach)

Neen, het is misschien omdat er in België weinig groepen van ons muziekgenre zijn dat je geapprecieerd wordt.

Bart: We spelen eigenlijk voor een gericht publiek. De muziek is niet onmiddellijk toegankelijk voor iedereen.

Teun: Moemoe heeft een cd gekocht, maar ik betwijfel sterk of ze hem al beluisterd heeft.

­– In april duiken jullie elf dagen de studio in voor de opname van de nieuwe cd. Hoe ziet zo’n periode eruit?

Tim: Eén grote stressboel. (lacht) Om de beurt hebben we een stressmoment.

Terwijl de ene serieus afziet, dwaalt de andere wat rond.

Teun: De laatste twee dagen ben je echt stikkapot.

Thomas: Logisch ook. Tien uur per dag hoor je niets anders dan dezelfde nummers.

Teun: Daarna gaat de plaat naar de masteringstudio waar het geluid perfect wordt gezet. Dit gebeurt in Amerika, waar ze meer ervaring hebben met onze soort muziek.

­ Een titel voor de nieuwe cd hebben – jullie nog niet. Kunnen jullie al íets verklappen?

Teun: De cd is gevarieerder dan de vorige. Er zitten rustige liedjes in, maar ook snellere en ruigere. Ook de politieke knipoog zit erin. Nog sterker dan in de vorige.

­ Ongetwijfeld hebben jullie samen al – opmerkelijke momenten beleefd. Vertel eens.

Samen (roepend): Raf met zijn drumstel!

Raf: Na een optreden was ik mijn drumstel aan het afbreken. De poten van de basdrum klappen naar binnen. Er brak iets af en het bloed spoot uit mijn arm. In mijn onderarm heb ik geen gevoel meer.

­– Nu misschien een leuke anekdote?

Samen (opnieuw in koor): Teun die valt!

Teun: Mja, ik ben al verschillende keren van het podium gevallen. Ik spring graag rond en zo gebeurt het wel eens dat ik boenk naar beneden tuimel.

­– Wat is de ambitie van Break of Day? Thomas: Een goeie cd opnemen. Goeie optredens spelen en ervoor zorgen dat iedereen zich amuseert: wij en het publiek.

Optredens zijn voor mij een ware uitlaatklep. Zeker ook fysiek. Het is de enige sport die ik doe.

Raf: Content zijn van jezelf.

Bart: Het moet plezant blijven voor iedereen.

Teun: We doen het gewoon graag.

Tim: Muziek is een aangename ziekte. Als ik geen gitaar speel, word ik onrustig.

­– Veel succes met de nieuwe cd!

Meer weten? Surf naar http://www.myspace. com/breakofdaymusic.

“

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 3

4 — februari 2011

DIEST, WESTERLO - Mannen maken lijstjes. De ene lijst zijn vijanden, die hij cito presto om zeep moet helpen, op in een Siciliaans dorp, de andere noteert de ingrediënten voor een perfecte bologneseragout. Maar radiopresentor Lode Roels maakte de lijst der lijsten. Als student communicatiewetenschappen pende hij op een blauwe maandag en op een kladje een lijst neer dat zijn ganse verdere leven zou bepalen. Tal van bijzondere zaken kan hij vandaag -op zijn 35ste- al doorhalen: piloot worden, radio maken, vader worden, zijn huis verbouwen, een wereldreis maken. Een volgende to do van zijn lijst -een tijdlang in het buitenland gaan wonen- is vandaag in volle voorbereiding.

Op 4 februari presenteert Lode voor de laatste keer ‘Vandaag’ op Radio 1.

Daarna pakt hij zijn vrouw Myriam, hun twee dochters Gemma en Fran en wat huisgerief in en vertrekt hij op 26 februari naar Canada. Als het meevalt voor twee jaren en God weet -en schoonmoeders vrees - voor altijd.

Lode is altijd al een kosmopoliet geweest. In zijn jeugd verhuisde hij al van Balen naar het meer zuidelijk gelegen Laakdal om later de oversteek te maken naar het noordelijke Westerlo. Na het binnenhalen van zijn job bij de VRT trok hij zelfs de grens over en verkaste hij naar het Brabantse Tienen. Voor ons interview met vragenlijstje spraken wij af ergens halverwege onze basiskampen en belandden zo in het begijnhof van Diest, precies gelegen op het snijpunt van Limburg, de Kempen en Brabant. Een plaats waar globetrotters zich thuis voelen.

– Lode, hoe komt het dat we bij jou geen enkel Kempens accent kunnen horen? Kempenaars zijn anders zo makkelijk te identificeren.

Lode Roels: Mijn ouders hebben me opgevoed in het algemeen Nederlands en daar ben ik hen nog altijd dankbaar voor. Hoewel: als kind vond ik dat minder tof. Op de speelplaats was ik daardoor wel altijd het buitenbeentje.

Ik probeerde met mijn klasgenoten wel Kempens te praten maar ik viel al snel door de mand. Ik kan nu perfect de knop omdraaien, mijn radiostem opzetten en met een totaal ander register spreken. Voor mijn radiostem heb ik niets moeten doen. Dat is een talent dat ik heb meegekregen. Ik heb ook nooit logopedie moeten volgen. Maar ik verberg mijn Kempense roots niet. Ik vind het fantastisch om het te horen. Het is ook fijn om met mijn beste vriend uit Veerle Kempens te praten. Ik heb net als veel Kempenaars een aangeboren afwijking om, als ik iemand op tv hoor praten, direct te zeggen: ‘Dat is iemand van bij ons’.

Maar je kunt je ook vergissen. Ik heb vandaag Wouter Beke geïnterviewd. Ik meende bij hem ook een Kempense ondertoon te horen, maar hij blijkt afkomstig te zijn van Leopoldsburg.

– Je hebt de stiel geleerd bij een vrije radio.

Lode Roels: Dat klopt. Mijn radiocarrière is begonnen bij radio Power in Geel-Zammel.

Op de ‘102.4’, zoals dat heet. Ik had toen al een redelijk lage stem. Mensen schatten mij altijd ouder als ze me op de radio horen. Zoals veel van mijn collega’s op de VRT heb ik bij een vrije radio het metier geleerd: mijn stem getraind, mijn uitspraak bijgeschaafd, microfoontechnieken aangeleerd. Bij de huidige generatie radiomensen merk je dat ze die ervaring veel minder hebben. De lokale radio’s zijn dan ook bijna allemaal verdwenen.

“

– Je bent naar verluidt ook een echte radiomaniak Lode Roels: Ik ben altijd al een radiofreak geweest. In mijn jeugd nam ik al veel radio op.

Ik heb nog dozen vol cassettes met oude radiouitzendingen die ik nu aan het digitaliseren ben. Ik heb nog opnames ontdekt van toen ik 12 jaar was. Ik zat toen met een kleine transistor onder de lakens te luisteren. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik luisterde op die leeftijd ‘s middags al naar ‘Actueel’. Voor een veertienjarige was dat niet normaal, toch? Je hoort op die leeftijd videospelletjes te spelen.

Ik stond vroeger op de speelplaats van het college in Mol in mijn eentje radio te spelen. Ik bracht verslag uit over de vreselijkste rampen of over een beslissing die de directeur had genomen. (Zet zijn radiostem aan) “Inderdaad Bavo, rechtstreeks van op de speelplaats …”

Dat was een afwijking zeker? (lacht)

– Klopt het dat in elke kamer van je huis een radio staat en dat die bovendien allemaal afgestemd staan op andere zenders?

Lode Roels: Ja, zelfs op de wc staat een kleine wereldontvanger. Daar luister ik naar Radio France. Ik heb altijd radio nodig en word ongemakkelijk als ik ergens geen muziek hoor. Ik download podcast en zoek vaak naar buitenlandse zenders. Ik vind vooral talkradio fantastisch. Als ik van de VRT naar huis rij, zit ik oeverloos te zappen op de middengolf.

Wist je dat de middengolf veel verder reikt als het donker is? Dan pik je zenders op uit Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk: zenders die je overdag niet kan krijgen.

– Er is wel ooit sprake van geweest dat je naar tv zou overstappen.

Lode Roels: Dat was op het moment dat Siegfried Bracke de leiding over de nieuwsredactie kreeg. Plots moesten we allemaal multifunctioneel zijn: radiomensen moesten tv-mensen worden en andersom. Ik heb toen testen moeten doen voor Terzake. Ik zie me nog staan in dat tv-decor. Ik moest een fictief interview afnemen met Siegfried, die toen een kardinaal speelde. Na die testen nam Bracke me apart. Ik dacht: “Help, hij gaat me vertellen dat ik naar de tv moet overstappen”. Maar hij zei: “Lode, je pakt eigenlijk niet op tv”. Hij vertelde me omzwachteld dat er voor mij geen tv-carrière in zat. Er zijn weinig momenten geweest waarop ik Siegfried had willen kussen, maar toen wel! Ik was zo blij.

Veel collega’s van de radio zien tv nog al-

tijd als een stap hoger. Radio is voor hen een tussenstadium. Maar ik zag zo’n overstap absoluut niet als een promotie. Radio is radio. Het is een aparte stiel. Voor mij geldt: schoenmaker, blijf bij je leest. Op de VRT is men aan het terugkomen van die uitwisselbaarheid. Annelies Beck en Liesbeth Imbo doen ook alleen nog maar radio en Kathleen Cools enkel maar tv.

Een voorbeeld van iemand die beide perfect kan combineren, is Luc Janssen. Zet hem een radiomicrofoon voor de neus en hij geeft een geweldige show. Maar ook voor tv presenteert hij alsof hij al jaren niets anders heeft gedaan.

Maar dergelijke talenten zijn de uitzonderingen.

– Je presenteert bijna elke werkdag het actualiteitenprogramma ‘Vandaag’, tussen vier en zeven uur. Het is onwaarschijnlijk hoeveel onderwerpen je in die drie uren behandelt. We hebben ze vandaag even geteld. Het waren maar liefst zeventien items en dat over de meest uiteenlopende onderwerpen, gaande van chalets op kerstmarkten over 15 jaar ‘Thuis’ tot homo’s in Afrika.

Hoe doe je dat in godsnaam?

Lode Roels: Eén antwoord: een redactie. Er zit een hele ploeg achter van een twaalftal mensen. Sommige reportages worden gemaakt door medewerkers. Ik moet enkel maar af- en aankondigen. De gesprekken die ik live moet voeren, worden ook door medewerkers voorbereid. Daar zit een redacteur op die vooraf een gesprek voert met die man of vrouw. Ik word dan door hen gebrieft over de vragen die ik zeker moet stellen. Ik probeer er telkens wel snel nog iets over te lezen. Zelfs over de platen die ik moet aankondigen, word ik geïnformeerd. ’s Morgens al vinden de voorbereidingen plaats en zitten we aan tafel om de onderwerpen te bespreken. Er is altijd nieuws waar je niet buiten kunt, zoals bijvoorbeeld vandaag: mgr.

Léonard die komt getuigen voor de parlementaire commissie. Iedereen heeft zijn inbreng.

Mijn dada is luchtvaart en media.

– Toch voel je als luisteraar sterk jouw betrokkenheid bij elk onderwerp dat wordt aangesneden.

Lode Roels: Ik ben blij dat je dat zegt want dat betekent dat de magie werkt. Ik behandel uiteraard het liefst onderwerpen die me interesseren. Politieke interviews horen daar zeker bij. Met sommige onderwerpen, zoals economische items, heb ik weer veel minder voeling. Maar de luisteraar mag dat niet voelen: ik moet met een zekere schwung presenteren.

Mensen zeggen vaak: je weet zoveel. Ik weet helemaal niet zoveel. Ik ben een ‘generalist’. Ik weet van alles een beetje maar van weinig dingen veel. Ik heb altijd een luisteraar in gedachten die van zijn werk naar huis rijdt op de E40 of in de file staat en een vermoeiende dag heeft gehad. Zo iemand wil niet te veel zever en zeker geen flauwe grappen. Je moet begrijpelijk en vooral concreet blijven.

– Laten we het over een ander onderwerp hebben. Jij werd ons getipt als een fervent ‘lijstjesman’. Je zou een lijst hebt opgesteld van zaken die je absoluut wilde doen in je leven. Twee ervan zouden al verwezenlijkt zijn: een wereldreis maken en piloot worden. Ook je toekomstige emigratie naar Canada zou een onderdeel zijn van dat bewuste lijstje. Bestaat er werkelijk zo’n lijst?

Lode Roels: Er is effectief een dergelijke lijst.

Hij moet ergens in een doos liggen. Ik had hem opgeschreven in een gewoon notablokje.

Ik vermoed dat ik hem tijdens mijn laatste jaar aan de universiteit heb opgesteld. Allicht op een blauwe maandag in een helder moment. “Jongens, hoe zit dat hier met dat leven. Wat moeten we realiseren?” (lacht). Er staan zeer veel zaken op. Eén ervan was voor de radio werken. Maar ook gewone dingen zoals vader worden. Dat is ook gelukt. Ik heb twee prachtige dochters. Iedereen moet in zijn leven ook eens een huis gekocht of verbouwd hebben. Een ander punt was ‘leren vliegen’.

Luchtvaart heeft me altijd geboeid. En ja, ook ‘ooit eens in het buitenland gaan wonen’ stond erop.

– Hoe kom je erbij om zo’n lijst op te stellen? Gebeurt dat vanuit een behoefte om alles uit het leven te halen?

Lode Roels: Dat lijstje mag geen urban legend worden. Zo erg is het niet. Ik wil dat lijstje ook niet ten koste van alles najagen. Ik ben altijd wel een serieuze, droge mens geweest, een nadenker. Ik schrijf altijd veel voor mezelf op en hou veel notities bij. Een lijstje over ‘wat moet ik met dat leven’, zal daarin gepast hebben, zeker? Maar nogmaals: je mag dat niet al te serieus nemen. Het lijstje zit meer in mijn hoofd dan dat het op papier staat. Ik vind het wel belangrijk dat je een aantal doelen stelt in je leven. Je moet dromen hebben. Ik ben zeker geen zwartgallig iemand die vindt dat het leven geen zin heeft. Zo ver gaat dat niet. Maar je moet gewoon jezelf een aantal dingen voorhouden om het leven leuk te maken. Ik heb ooit het voornemen gehad om iedere dag iets anders te doen. Afwijken van patronen, het onverwachte opzoeken en daarover een boek

❱

Suiker — 5

❱ schrijven. Ook daar had ik een lijst van gemaakt: eens een andere weg naar huis nemen of een vreemd restaurant binnenstappen. Dat zijn momenten waarbij je uit je rol stapt. Maar praktisch is dat niet haalbaar.

Als je vrouw dan belt met de vraag: “Waar zit je ergens?”

“O schat, ik ben hier ergens een café binnengestapt, ik weet niet waar ik zit”. (lacht). Ik wil het gewoon spannend houden. Mijn leven werkt met plannen voor drie of vier jaar. Nadien moet ik iets anders doen. Ik heb nog nooit ergens langer dan vier jaar gewoond. Dat zit in mij. Ik kan dat niet verklaren.

een radioprogramma maken: The Kempical Brothers … Staat dat ook op je lijstje?

Lode Roels: Ik zwans daar regelmatig over met Luc. Ik voel mijn relatie met mensen aan als radio. Iedereen zit op een bepaalde frequentie op het vlak van humor, interesses en zwanzen. Bij sommigen zit je er mijlenver van af. Bij sommigen zit je beiden op de juiste golflengte. Met Luc Janssen zit ik op dezelfde frequentie en dat werkt wonderwel.

– Je viel niet uit de lucht toen hij het voorstel lanceerde?

Lode Roels: Neen zeker niet.

Ik ben jaren geleden met hem in contact gekomen. Hij was voor Radio 1 de stijldokter die verbeteringen moest aanbrengen. Ik had hem nog nooit ontmoet maar kende wel zijn programma’s op Studio Brussel en de VPRO. Ik had schrik voor de afspraak en ging er met knikkende knieën naartoe. Maar anderen stelde me gerust: “Luc is een crème van een vent”, zeiden ze. Het ijs was ook onmiddellijk gebroken. Het eerste wat hij zei, was (plat Kempens): Hie sé! Gij zet ok van de Keimpe.

Toen bleek dat alle geruchten klopten: hij is inderdaad een schat van een kerel, een ongelooflijk grappige, zachte kerel. Toen is het idee opgekomen: we gaan ooit eens iets maken over de Kempen. Telkens als we elkaar zagen, kreeg dat programma meer en meer vorm. We hebben al een begin. Het zou steeds beginnen met: ‘En hedded goe gevonne, jong’ En het zou eindigen met: Go, da was het, zijde gij met den otto of moete a zakske hemme. We dachten ook Servais Verherstraeten een rubriek te geven. Natalia en Tom Boonen zouden platen draaien.

– Je vrouw zat niet naast je toen je dat lijstje maakte.

Was dat voor haar te nemen of te laten, een soort van huwelijkscontract?

Lode Roels: We hebben al samen een wereldreis gemaakt. Het was al snel duidelijk dat we op dezelfde golflengte zaten. Onze dromen liepen parallel. Myriam wist dat ik ooit in het buitenland wilde gaan wonen en ik wist dat ze buitengewoon geïnteresseerd was in het buitenland. Het zou er ooit van komen. Maar als je nu vraagt: ‘Wie is nu de grootste trekker?’ Mijn schoonmoeder is nog steeds op zoek naar een schuldige.

Ze vraagt nog iedere week: “Wiens idee was het om naar Canada te gaan?” Als ik dan zeg: “Het mijne”, dan ben ik de zondebok. Maar er is niet iemand wiens idee het was.

Ik sleur niemand tegen zijn zin mee. Onze kinderen zijn nog maar twee en vier jaar en nog niet gehecht aan vriendjes en school.

– We hebben zelf een stil vermoeden ook dat een boek schrijven ook op je lijstje staat?

Lode Roels: Je bent goed geïnformeerd. Dat staat er inderdaad op. Ik schrijf heel graag en veel. Maar alleen voor mezelf. Myriam zegt vaak: “Doe daar iets mee. Plak er een radiologo op en verkoop het als ‘Radio 1-presentator schrijft een boek'. Na mijn wereldreis had ik de intentie om een boek te schrijven maar dat is er niet van gekomen.

Nu denk ik dat Canada een boek waard is. Voor een roman heb ik niet voldoende fantasie, denk ik.

– Maar je hebt nu de job van je leven en dan verhuis je.

Lode Roels: Twee dingen!

Eén: ik neem loopbaanonderbreking. Het is de bedoeling om ooit wel eens terug te komen. Ik zet dus mijn droomjob even op ‘hold’. En twee: ik ruil deze droomjob in voor een andere droom.

Het is bijna een broekzakvestzakoperatie. De ene droom gaat even de kast in en ik haal een andere boven.

– Waarom doe je dat eigenlijk?

Lode Roels: Ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook als een zelftest zie. Dit is het moeilijkste wat ik in mijn leven ga realiseren. Hoewel, je weet nooit wat er in de rest van je leven nog gaat gebeuren. Maar op dit ogenblik is het de meest complexe en diepgravende operatie die ik ooit heb uitgevoerd. Het is ongelooflijk wat er allemaal bij komt kijken. Maar als dit lukt, is dat een overwinning op mezelf. Met de pilotencursus had ik dat ook: je moest daarvoor een paar kloefers van cursussen doorworstelen. De eerste solovlucht geeft je een enorme kick. Ik heb het gedaan! Maar die roes duurt niet lang hoor.

Ik kan er zeker van genieten. De wereldreis was het beste jaar uit mijn leven. Ik zou het onmiddellijk terug doen. Ik zeg nooit wat er nog op mijn lijstje staat maar tijdens de wereldreis hebben we wel afgesproken om dat nog eens te doen, tegen ons vijftigste, als de kinderen het huis uit zijn. We hebben dat achteraf op het lijstje bijgeschreven. Het lijstje kan dus veranderen. We zijn georganiseerd flexibel.

– Even praktisch. Hoe doe je dat: met vrouw

6 —februari 2011

– Wat zijn de concrete plannen?

kenning geweest. Vooraf een huis zoeken was praktisch gezien niet mogelijk. We gaan er dus de eerste weken in een vakantiewoning verblijven. We hebben wel veel contacten met makelaars. Een huis komt zeker op korte tijd in orde. Wat die job betreft: ik kon van hieruit moeilijk gaan solliciteren bij Canadese firma’s. Voor mij is het de bedoeling om een eigen zaakje te starten. Myriam gaat een job zoeken. Een bed and breakfast, en eventueel fietstochten organiseren met hotelservice. Maar waarom zou ik me niet bezighouden met datgene waar ik goed in ben en iets gaan doen in de audiovisuele sector.

Ik denk eraan ‘voice-overs’ te doen. Ik doe dat nu ook al in een kot bij me thuis. Met de bestaande technieken is dat perfect mogelijk. Je investeert in een goede micro en een geluidsdichte ruimte en je bent vertrokken.

Ik wil ook wel ‘radio’ blijven doen. Ik mag in Canada echter niet als VRT-correspondent aan de slag gaan omdat ik loopbaanonderbreking heb. Maar als er iets belangrijks gebeurt, kan ik dat altijd wel aan de VRT melden. Ik zal wel af en toe te horen zijn. We hebben in elk geval genoeg spaargeld om een jaar toe te komen.

Lode Roels: We zijn er al tweemaal op ver-

– Samen met Luc Janssen en Jan Stevens

en twee kinderen verhuizen naar Canada?

Lode Roels: Je moet dat bevattelijk maken voor jezelf en voor je familie. Je kunt niet zomaar zeggen: we gaan naar Canada, we zien wel en bellen op tijd en stond eens naar huis.

Het is allemaal zeer goed voorbereid. Alweer met lijstjes! (lacht) Van veertig bladzijden lang! Ik ben een heel gestructureerde mens.

Voor de reis naar Canada heb ik thuis letterlijk een draaiboek liggen. Mijn vrouw wordt er soms knettergek van. Zij heeft de impulsieve ideeën en ik zeg dan: stop! We moeten dat voorbereiden. In dat draaiboek staat bijvoorbeeld voor de maand december: we moeten die verzekering stopzetten en het huis te huur zetten. In januari moet dan weer die rekening opgezegd worden en zo verder.

– Zo’n draaiboek staat wel haaks op het grote avontuur.

Lode Roels: Iedereen zegt dat. Maar zo functioneer ik nu eenmaal. Met radio is dat ook zo. Het mag een beetje chaos zijn maar wel georganiseerde chaos. Je mag niet vergeten dat we met twee kinderen naar de andere kant van de wereld vertrekken, naar een onbekend land.

– Laatste vraag: Kom je nog vaak in de Kempen?

Lode Roels: Vrij vaak: mijn ouders wonen in Westerlo en mijn beste vriend in Veerle. Ik vind het fijn als ik het bordje zie van de provincie Antwerpen. Als je dan bij een wildvreemde bakker stopt en je hoort hem bezig achter de toog, dan denk ik: ‘Hier ben ik thuis. Ik ken dat taaltje’. Je voelt je op je gemak. Maar ik ben ook geen honkvaste mens. Als de E40 door de Kempen was gelopen, dan was ik er blijven wonen. Als de VRT in Antwerpen gehuisvest was, dan had ik in Herentals gewoond. De Kempen zit in mij en je krijgt dat er niet uit. Ik ben gewoon een Kempenzoon die naar Canada verhuist.

Ik zal daar het Kempens Canadees genootschap stichten.

– Stel het wel ginder!

Je kunt de Canadese wedervaren van Lode Roels volgen via de podcast: De Canada Draai. http://www.draai.be/category/episodes. Op geregelde tijdstippen vertelt Lode dan aan zijn radiocollega Floris Daelemans hoe het hem ginder vergaat.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

ANTWERPEN - Het Internationaal Crossroads Festival is een gloednieuw theaterfestival voor visueel theater. Het festival presenteert beeldrijke theatervoorstellingen die zich op het kruispunt van dans en theater bevinden, en die deze twee disciplines versmelt in één unieke hedendaagse theatertaal, door de uiting van precieze thema’s en de expressieve uitdrukkingskracht van beweging en lichaamstaal.

Het nieuwe festival is gehuisvest in Antwerpen en wordt georganiseerd in samenwerking met Wereldculturencentrum Zuiderpershuis en Provinciaal

Centrum Arenberg. Ook stichtte het festival een veelbelovend nieuw Europees netwerk voor de promotie en profilering van dit genre. Stichtende copartners zijn Festival Internacional de Mimi Teatre Gestual de Reus (Spanje), Miedzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu Warszawa (Polen), Mezinárodní Festival Nultý Bod Divadla Praha (Tsjechië) en Waves Festivalen Vordingborg (Denemarken).

Het festival vindt plaats van 17 tot en met 20 februari. Het programma is erg gevarieerd.

Praktische info Prijzen: De prijzen per voorstelling kunnen variëren van 5 tot 16 euro. Het is ook mogelijk om dagkaarten te kopen. Daarvoor betaal je, afhankelijk van de dag, tussen de 25 en de 42 euro. Een festivalpas waarmee je vier dagen lang naar zoveel voorstellingen kan als je wil, kost 110 euro.

Locaties: De voorstellingen vinden plaats op vier locaties, die niet ver van mekaar liggen: het Zuiderpershuis, de Arenbergschouwburg, Cinema Zuid en Theater Froe Froe.

Programma: Donderdag 17-2 19u - Maren Strack (Duitsland) - ‘Sparetire’ 20u15 - Kitt Johnson (Denemarken) - ‘Rankeföd’ 21u30 - Teatro Inercia (Mexico) - ‘Dead-Dance’ 22u15 - Sofie Krog Theater (Denemarken) - ‘Diva’ Vrijdag 18-2 22u - Figuren Theater Tübingen (Duitsland) - ‘Salto Lamento’ 23u30 - Sofie Krog Theater (Denemarken) - ‘Diva’ Zaterdag 19-2 18u - Maren Strack (Duitsland) - ‘Sparetire’ 20u15 - WHS - Ville Walo & Kalle Hakkarainen (Finland) - ‘Vanishing Point’ 22u - Iona Mona Popovichi (Roemenië) - ‘The Amnestic days of the Polar Nights’ Zondag 20-2 17u - Maren Strack (Duitsland) - ‘Sparetire’ 18u - Iona Mona Popovichi (Roemenië) - ‘The Amnestic days of the Polar Nights’ 19u - WHS - Ville Walo & Kalle Hakkarainen (Finland) - ‘Vanishing Point’

ANTWERPEN – Het FotoMuseum (FoMu) Provincie Antwerpen (Waalsekaai 47 in Antwerpen) stelt in een driedelige tentoonstelling, die loopt van 9 februari tot 5 juni, voedsel centraal. Drie verschillende fotografen kijken met totaal verschillende ogen en vanuit compleet verschillende perspectieven naar het begrip ‘voedsel’.

Onze landgenoot Tony Le Duc heeft onze kijk op gastronomie duchtig veranderd door zijn innovatieve foto’s in kookboeken en culinaire magazines. Ieder van ons is al wel foto’s van Tony Le Duc tegengekomen. Het FoMu toont zijn omvangrijk oeuvre van maar liefst 25 jaar foodphotography. Om het draagvlak van zijn fotografie te ondersteunen, brengt het FoMu een historisch overzicht van het geïllustreerde kookboek.

De Russische kunstenaar Dimitri Tsykalov heeft een veel minder uitgesproken liefdesverhouding met voedsel. Hij hekelt onze voedingsgewoontes en stelt het overvloedig consumeren in vraag. Hij bewerkt voedingsproducten tot vanitassymbolen en artillerie alvorens er foto’s van te nemen.

Valérie Belin uit Frankrijk bouwde als fotografe een stevig repertoire op waarbij diverse onderwerpen aan bod komen.

In een aantal van haar reeksen focust ze zich op de esthetische vormen en de structuur van voedsel. Die brengt ze in beeld door een speciale belichting. Alledaagse voedingsproducten krijgen zo een bevreemdende uitwerking op de toeschouwer.

FoMu is geopend van dinsdag tot en met zondag, van 10 tot 18u. Volwassenen betalen een toegangsprijs van 6 euro.

ANTWERPEN – Om de twee jaar wordt door het Antwerpse provinciebestuur een ‘Sfeernacht’ georganiseerd. Op die avond zet de Provincie haar deuren open voor het publiek. Bij de laatste editie, in 2009, zakten meer dan 2.000 nieuwsgierigen af naar het provinciehuis.

Op vrijdag 18 februari vindt de achtste editie van de ‘Sfeernacht’ plaats. Onder het motto ‘Verdwaald? De provincie geeft richting’ maak je kennis met het provin-

ciebestuur. En word je getrakteerd op film, muziek, culinaire verrassingen en animatie. Om 19.30u wordt de boeiende docufilm ‘Verdwaald in het geheugenpaleis’ vertoond.

Pol Goossen leidt de film in. Speciale aandacht is er op de ‘Sfeernacht’ voor doven en slechthorenden. Iedereen is welkom, vooraf reserveren is niet nodig. De ‘Sfeernacht’ begint om 18u en eindigt rond 23u. Het provinciehuis ligt aan de Koningin Elisabethlei 22 in Antwerpen. De toegang is gratis.

Suiker — 7

WESTERLO - In het gemeentehuis van Westerlo (Boerenkrijglaan 61) kan je van 19 februari tot en met 4 maart terecht voor de expo ‘500 jaar bewoning rond de markt van Westerlo’. Je leert er meer over de mensen die er de laatste 500 jaar hebben gewoond, en je ziet ook hoe ze woonden. De organisatie

GEEL - Afscheid nemen is altijd een beetje dubbel. Loslaten maakt je soms verdrietig maar het uitkijken naar wat komen gaat kan je dan weer goedgezind of nieuwsgierig maken. De inwoners van Den Drijhoek kunnen daar over meespreken. Vanaf maart begint de Geelse Huisvesting met de afbraak van De Eik, het eerste van de vier woonblokken op Den Drijhoek.

Om het proces van ‘afscheid nemen’ op een sociaal-artistieke manier te begeleiden werd er een partnerschap gevormd tussen Geelse Huisvesting, Wijkwerking stad Geel, Vormingplus Kempen en cultuurcentrum de Werft. Het partnerschap engageerde het kunstenaarscollectief Blauwe Plekken voor de vormgeving van dit gebeuren. ‘Het Museum van Het Afscheid’ is daarvan het eerste -voor het grote publiek- zichtbaar resultaat.

Samen met de laatste bewoners van De Eik nodigt het team van Blauwe Plekken iedereen uit in hun gebouw. ‘Het Museum Van Het Afscheid’ is een museum waarbij alle bewoners van Den Drijhoek/Eikenstraat betrokken zijn.

De leegstaande appartementen van de Eik

worden voor een laatste keer gevuld, deze keer met dans en beeldende kunst. Geelse en andere kunstenaars werden gevraagd om nieuw werk te maken geïnspireerd op deze speciale plek in transformatie. Er is ook werk te zien dat samen met enkele inwoners werd gemaakt.

Wat is wonen op de Geelse Drijhoek? Hoe bewegen mensen zich op Den Drijhoek? Wat betekent het om er afscheid van te nemen?

Hoe geef je dat vorm met materialen?

Op het gelijkvloers vind je het ‘Museumcafé’ en een ruimte waar je kan zien hoe deze plek er binnen een paar jaar gaat uitzien, in het kader van het grotere stadsvernieuwingsproject Gheelodroom.

Niet alleen voor buurtbewoners en Gelenaars, maar ook voor mensen van buiten de gemeente zijn deze werken en het zicht vanuit de bovenverdiepingen op Geel een unieke belevenis!

Woonblok De Eik ligt in de Eikenstraat in Geel. Je kan er tot en met zondag 27 februari terecht, elke zaterdag en zondag van 12 tot 17u. De toegang is gratis.

TURNHOUT – Tot half september zijn in Kunstforum Würth nog werken te zien van Stephan Balkenhol. Balkenhol werd in 1957 geboren in Fritzlar in Duitsland. Sinds 1991 is hij hoogleraar aan de Staatliche Akademie der Bildenden Künste Karlsruhe. Stephan Balkenhol leeft en werktmomenteel in Karlsruhe en Meisenthal (Frankrijk). Hij is een van de toonaangevende hedendaagse beeldhouwers.

Balkenhol is echt nog een beeldhouwer in de letterlijke zin van het woord. Zijn belangrijkste werkmateriaal is hout. Zijn beelden zijn met beitel en hamer uit het houtblok geslagen. De sporen van de bewerkingen worden nadien niet weggewerkt of gladgeschuurd.

Barsten en splinters blijven zichtbaar, net zoals de houtstructuur met zijn nerven en eeuwringen. De oppervlakte krijgt zo een heel ander esthetische kwaliteit.

Mannen en vrouwen, in gewone omstandigheden, staan centraal in zijn werken. Ze worden noch geïdealiseerd noch geïndividualiseerd. De eenvoudige figuratieve beelden in hout zijn typerend voor Balkenhol. Vaak zijn enkel de belangrijkste elementen geschilderd op het hout, het naakte hout suggereert de huidskleur. De beelden zijn niet verhalend. Ze zijn niet gemaakt naar een levend model. Het zijn geen portretten. Ze kunnen eerder omschreven worden als alledaagse, onopvallende, rustige verschijningen die het midden houden tussen het anonieme en het vertrouwde.

In de jaren 1990 laat Balkenhol ook dieren toe in zijn werk: mens en dier zet hij naast elkaar. Vaak is de mens vergezeld van een dier.

Op deze manier wordt de mens nog eens extra benadrukt, niet zelden gebeurt dit met een vleugje humor.

8 —februari 2011

van de tentoonstelling ligt in handen van de Heemkundekring Ansfried, de cultuurraad van Westerlo en van het gemeentebestuur.

De expo is te bezichtigen van maandag tot donderdag, van 9 tot 17u, op maandagavond van 18.30 tot 20.30u en op zaterdag en zondag van 14 tot 17u.

HERENTALS – Van 19 februari tot 6 maart kan je in de Lakenhal in Herentals terecht voor de tentoonstelling ‘Anne Frank, een geschiedenis voor vandaag’. De toegang is gratis.

Deze tentoonstelling werd naar Herentals gebracht door de Herentalse afdeling van Curieus. Door middel van foto’s, tekstfragmenten en getuigenissen wordt in deze expositie een beeld van de Tweede Wereldoorlog geschetst, gezien door de ogen van een jong meisje. Verschillende thema's uit het leven van Anne Frank verwijzen naar het heden. Daarom is deze tentoonstelling niet alleen een geschiedenisles, maar is ze ook brandend actueel. Een bezoek aan deze tentoonstelling is alleszins een beklijvende ervaring. Een aanrader voor een uitstap met kinderen of kleinkinderen vanaf tien jaar.

Op zaterdag 26 februari is er om 14u een geleid bezoek. De Lakenhal is open van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17u.

MOL, TURNHOUT – Wegens verbouwingen organiseert cultuurtempel de Warande tentoonstellingen op verplaatsing. En zo komt het dat

Zijn sculpturen tonen mensen, dieren en bouwwerken; soms op een surrealistische wijze gecombineerd. Houten beelden zijn typisch voor Balkenhol, maar hij experimenteert eveneens met beelden in ander materiaal (brons, gips), met reliëfs, tekeningen en zeefdrukken. Zijn tekeningen moeten gezien worden als exerimenten van wat hij kan doen met het menselijke gezicht, met de houdingen, enz. Het zijn echter geen voorbereidende tekeningen voor zijn sculpturen.

De tentoonstelling toont werken vanaf de jaren 1990 tot heden. De tentoongestelde werken komen grotendeels uit de Verzameling Würth en zijn aangevuld met werken uit de Deweer Collectie.

Je vindt Kunstforum Würth aan de Everdongenlaan 29 in Turnhout. De expo is dagelijks te bezichtigen tussen 10 en 17u.

Raymond Minnen exposeert in het Jakob Smits Museum. Suiker zocht Raymond Minnen op. Op de bladzijden 24 en 25 verneem je er alles over.

MEERHOUT - Eindelijk krijgt Jef Gysen (°1969) weer eens een tentoonstelling in de Kempen. Hij weet zelf niet meer hoe lang dat geleden is. Geef toe, eigenaardig is het wel: een geboren en getogen Gelenaar, die tot in de titels van zijn werken zijn Kempense roots verraadt, die wel een vaste stek heeft in Amsterdam maar in de Netevallei geen vaste voet aan de grond krijgt. Op een overvloed aan expositieruimte lijkt het alleszins niet te wijzen. We moesten ons schamen. Allen naar Tarmac dus, eind februari, maar eerst wat geschiedenis.

Puzzel De eerste keer dat we de verfklodders van Jef Gysen zagen, was in 1997 in De Slijperij in Geel. Onvergetelijk, wat daar aan materie op je afkwam. Maar die materie was maar het begin: de klodders bleken bij nader en aandachtig toezien namelijk koeien te zijn. Meteen wisten we genoeg. Er overviel ons een gevoel van eerbied: stilte alstublieft, kunstenaar aan het werk.

‘Bij nader toezien’, inderdaad.

Zoals alle kunstenaars vraagt Jef Gysen de toeschouwer om de wereld eventjes met en door zíjn ogen te bekijken. Maar bij hem liggen de zaken toch net wat anders. Als je bij zijn doeken de invalshoek van de kunstenaar niet vindt, zit je met een abstract schilderij. Niet dat daar iets mis mee is, maar toch. Het werk vindt zijn figuratie slechts dankzij het gezichtspunt van de maker. Gysen is dus best wel streng: je kijkt zoals ik, of je ziet maar het halve werk. Dat soort kunstenaars loopt niet zo dik.

Onuitgesproken geeft Gysen aan de bezoeker van zijn tentoonstellingen dus een les mee: leer kijken. En daar heeft hij alle reden toe. Al die audioof andere gidsen die ons in musea voor de voeten lopen, bewijzen hoe moeilijk de doorsneekunstliefhebber het heeft met een basisvaardigheid als kijken.

Met die –letterlijk- dwingende blik van hem, en met het heel aparte oeuvre dat er het gevolg van is, heeft Jef Gysen ondertussen zijn plaats in de kunstwereld meer dan veiliggesteld.

Na de koeien kwamen de baby’s, in heel getemperde grijstinten maar met dezelfde kijkersvraag: los deze puzzel op. Een grote stap zette Jef Gysen in 2003, toen we voor de eerste keer zijn ‘Mennekes’ te zien kregen: beelden gemaakt met ijzerdraad, schilderslinnen en verf. Inhoudelijk doet hij hier net hetzelfde als voorheen: het leven en de mensen tonen zoals ze zijn, in zijn eigen, typische, ongepolijste stijl. Merkwaardig, bijna contradictorisch, is hoe de kunstenaar met zijn ruwe schilder- en boetseerstijl de fragiliteit van de mens weet te vatten. Maar de overschakeling van schilderwerk naar beeldhouwwerk lijkt niet evident. “Toch wel,” zegt de kunstenaar. “Na een periode van schilderen -tweedimensionaal werken dus- is werken met volumes een remedie tegen routine. Het geeft je weer die frisse blik die je nodig hebt om aan het volgende te beginnen.”

Verf.

VÉÉl verf. zijn plots allemansbezit. Hij trok een tijdje op met specialisten ter zake: inboedelopkopers. De bevreemdende indrukken die hij daar opdeed, komen in Tarmac te hangen. Lege kamers, verbleekt behang, voorbije levens: het stemt tot nadenken. Ook de menselijke figuur, altijd een van Gysens favorieten, ontbreekt niet.

Met deze tentoonstelling voegt Kultureel Transfusiecentrum Tarmac iets moois, belangrijks en spraakmakends toe aan zijn palmares. Hier passen felicitaties. Er gebeurt daar iets in Meerhout, en dat moet iedereen weten.

Tekst: Ivo Verheyen

Binnen In Meerhout krijgen we een staalkaart van alle technieken die Jef Gysen beoefent: olieverf op doek, achterglasschilderijen, beelden. De titel, zeg maar het thema van de tentoonstelling, is ‘Binnen’. Interieurs dus. De aanleiding voor die keuze is een treurige gebeurtenis. Na het overlijden van zijn moeder, vorige zomer, werd Gysen geconfronteerd met de kille realiteit van ‘het leeg te maken huis’.

Hij raakte gefascineerd door de botsende gevoelens die komen kijken bij die situatie: de spulletjes die een leven lang tot het intiemste van mensen heeft behoord,

Suiker — 9

Verantwoordelijk uitgever: Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

TURNHOUT - Op zondag 20 februari 2011 kan al wie jong is voor de twaalfde keer naar de ‘Kunstbende’ in de Warande. Verdeeld over 9 categorieën laten meer dan 250 jongeren tussen 13 en 19 jaar zien welke artistieke talenten ze in hun mars hebben. De Kunstbende wil voor deze jongeren dan ook fungeren als een creatief platform in een professionele omgeving voor een echt live publiek.

Ben je tussen de 13 en 19 jaar? Dan is Kunstbende jouw snelweg richting artistiek succes! Maar liefst 3.000 door kunst bezeten jongeren nemen ieder jaar deel aan de wedstrijd in kunst. Onder anderen Brahim, Balthazar en Hannelore Bedert bereikten via Kunstbende de top. Ook als je een afrit eerder moet nemen, blijft Kunstbende een trip om nooit te vergeten! Of je nu een creatief genie op wielen bent, of een bescheiden knutselaar op rolschaatsen: de weg is er voor iedereen.

Je kan je inschrijven voor 9 categorieën: video, foto, mode, dans, muziek, beeldend, performance, DJ, TXT (on stage). Een vakkundige jury beoordeelt alle werkjes en selecteert per categorie drie winnaars. De allerbesten worden uitgenodigd voor de finale. Die vindt dit jaar plaats op zondag 21 mei in Trix in Borgerhout.

TURNHOUT - ‘STORMOPKOMST’ is het jaarlijkse festival dat in Turnhout kinderen in contact brengt met ‘grote’ kunst. Dit jaar heeft het als thema ‘Kijk!

Muziek.’ Van 18 tot 22 maart brengt het onder meer in en om de Warande een tentoonstelling met klankinstallaties.

Op verschillende plaatsen in de stad, van de Warande tot het Taxandriamuseum en van het Kasteel tot het Begijnhof, zullen die klankkunstwerken te zien en te horen zijn: installaties waarin vorm en geluid een geheel vormen. Soms kan je zelf de klank aansturen. Een mooi voorbeeld is ‘Dwelling in Motion’ (foto) van de Nederlandse kunstenaar Relly Tarlo. Het lijkt een echt ‘huisje’: rechthoekig, met een puntdak, een deur, een raam. Maar het is volledig uit plastic buizen gemaakt.

Als een waterval rolt een massa pingpongballetjes door die buizen. Zo ontstaat een heel bijzondere ‘huisklank’.

In de week van 7 februari wordt trouwens een project georganiseerd dat leerlin-

gen van Basisschool De Smiskens in contact rengt met muziek van Bartók. André Sollie en studenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen werken eraan mee. Het project wordt trouwens vastgelegd op video en die wordt getoond tijdens een heus artókconcert op 19 maart in de Warande.

Meer weten over STORMOPKOMST? Surf dan naar www.stormopkomst.be. En kijk al uit naar de volgende Suiker, want in onze maarteditie kondigen we het evenement uitgebreid aan!

Redactieadres: Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage: 20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied:

WESTERLO – Valentijn vieren doe je in stijl. In de hal van het gemeentehuis van Westerlo zingt op zondag 13 februari het Helicon Vocaal Ensemble char-

mante en poëtische liefdesliederen van Bach. Het concert begint om 10.30u en kost 16 euro. Het aantal plaatsen is beperkt.

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, OudTurnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Verdeelpunten: zie website

Redactie: Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers: Caroline Haverans Roel Horemans Toon Horsten Ivo Verheyen

WESTERLO – Op vrijdag 25 feruari treedt in de Zoerla in Westerlo Piet Van den Heuvel op. Hij was in de jaren 80 het gezicht, de songschrijver en de zanger van Scooter. Hij is een artiest die graag op de achtergrond blijft. Je ziet hem zelden, maar zijn samenwerkingen met

Roland, Clouseau, Yasmine en Wigbert verraden dat hij in het artiestenmilieu zéér gewaardeerd wordt. In de Zoerla neemt Piet Van den Heuvel, eerder uitzonderlijk, zélf plaats in het spotlicht, en hij brengt een driekoppige band mee.

Kaarten kosten 18 euro aan de kassa.

TURNHOUT – Bezoekers van de Warande in Turnhout hebben het al gemerkt: vanwege de renovatiewerken is het er behelpen.

Om je een aantal nodeloze verplaatsingen te besparen, zetten we de belangrijkste nieuwigheden voor bezoekers op een rijtje.

De hal van de Warande is tijdelijk buiten gebruik. De ticketbalie en het onthaal vind je nu in de Kuub. Openingsuren en telefoonnummers blijven ongewijzigd. Je kan de Kuub bereiken via de ondergrondse parking of via het Warandeplein, maar niet meer via de Wezenstraat (kant gevangenis).

Voor de voorstellingen in de Kuub verandert er niets en ook de voorstellingen in de schouwburg gaan gewoon door. Maar de schouwburg is alleen nog toegankelijk via een tijdelijke ingang in de Wezenstraat. Vanuit de ondergrondse parking moet je het gebouw helemaal rond gaan voor je daar bent.

Reken op 5 minuten extra. In de foyer van de schouwburg is een extra ticketbalie ondergebracht. Wie op de avond zelf nog zijn tickets afhaalt, kan daar terecht.

Het Warandecafé is gesloten, maar voor de Warande staat een spiegeltent: het San Severia Salon. De ondergrondse parking is gewoon bereikbaar, via de Wezenstraat. Er zijn twee uitgangen voor voetgangers. Als je naar de schouwburg gaat, neem je best ‘uitgang kasteel’.

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

Website: www.suikerkrant.be

10 —februari 2011

MEERHOUT – Het punkrockfestival Groez­ rock, dat jaarlijks een paar tienduizenden muziekliefhebbers naar de Kempen lokt, zal dit jaar plaatsvinden op 22 en 23 april. Het programma is bekend. Headliners dit jaar zijn NOFX, Dropkick Murphys, Descendents, Hatebreed, Danko Jones. Meer verneem je in de volgende edities van Suiker.

TRIO HOT

RIJKEVORSEL – De naam van het Duits-Belgische TRIO HOT roept herinneringen op aan de ‘hot’ jazz van de jaren 30 en het ‘Quintette du Hot Club de France’ van gitarist Django Reinhardt en violist Stépane Grappelli. Toch doet de combinatie van klarinet en viool eerder denken aan de West Coast Jazz van bijvoorbeeld Benny Goodman en Artie Shaw. Maar hoewel al deze invloeden zeker aanwezig zijn, is TRIO HOT ook totaal anders: wilder, expressiever, vrijer, ...

De Duitse klarinettist Theo Jörgensmann (1948) is zonder twijfel een van de toppers op zijn instrument. Hij begon klarinet te spelen op zijn 18de. Met de groep ‘The Bottrop Sextet’ maakte hij snel naam in zijn thuisstad. Zijn platendebuut eind jaren 70 was de voorbode van zijn definitieve doorbraak. Begin jaren 80 richtte hij immers met de hulp van zijn landgenoot, de jazzcriticus Joachim Ernst Berendt, de allstarklarinetgroep ‘Clarinet Summit’ op met o.a. ook John Carter, Ernst Ludwig Petrowksi, Perry Robinson en Gianluigi Trovesi. Met de meeste muzikanten van dat gezelschap werkt hij tot op de dag van vandaag nog regelmatig samen.

De samenwerking tussen Theo Jörgensmann en zijn landgenoot Albrecht Maurer (1959) gaat terug tot begin jaren 90. Albrecht Maurer studeerde eerst viool aan de Musikhochschule Köln en later ook nog piano. In zijn spel combineert hij de klassieke viooltechniek met de energie van de jazz.

Albrecht Maurer leidde eigen groepen met o.m. Wolter Wierbos, Benoît Delbecq en Kent Carter. Ook werkte hij samen met heel wat jazztoppers onder wie Bobo Stenson, Barre Philips en Markus Stockhausen. In het najaar van 2010 verscheen de cd ‘Enesco Re - Imagined’ van pianist Lucian Ban en bassist John Hebert waarop Maurer heeft meegespeeld.

De Belgische contrabassist Peter Jacquemyn vervolledigt het trio.

Hij volgde een opleiding als beeldend kunstenaar en is op muzikaal gebied een autodidact. Als improvisator werkte hij samen met o.a. collega-bassisten Peter Kowald en Joëlle Léandre, met Bart Maris, Fred Van Hove en André Goudbeek. Peter Jacquemyn heeft een heel persoonlijke en energieke stijl waarin alle middelen geoorloofd zijn: spelen met meerdere strijkstokken tegelijkertijd, gebruik van colablikjes, nagels, gekreukt papier, ...

Op 5 februari is TRIO HOT te gast in zaal De Singer in Rijkevorsel. Kaarten kosten 14 euro aan de kassa.

KASTERLEE – Het Jan Muës Quartet is een jazzensemble dat bestaat uit Jan Muës (bugel, trompet en zang), Johan Sabbe (piano), Mario Vermandel (contrabas) en Luc Van den Bosch (drums). Het gezelschap staat al vele jaren bekend om zijn melodieuze en swingende benadering van de jazzmuziek. Met zijn kwartet weet Muës het publiek te boeien met een brede waaier aan muzikale sferen en emoties: van vrolijk en speels tot ingetogen en melancholisch, altijd gekoppeld aan een onweerstaanbaar en meeslepend ritme. De muzikanten van dit kwartet zijn al jaren op elkaar ingespeeld. Dat zorgt voor een hechte groepsklank. Het kwartet durft wel eens te improviseren, maar die improvisaties zijn niet bedoeld om het publiek te overdonderen met technische hoogstandjes. Het Jan Muës Quartet brengt bekende en minder bekende standards, bossa, latin en swing. Vaak gaat het om covers, maar daarnaast is er ook ruime aandacht voor een eigen repertoire.

Het Jan Muës Quartet concerteert op maandag 7 februari om 21u in Jazzclub Houtum Street (Houtum 58 in Kasterlee). Kaarten kosten, zoals steeds in de Kasterleese jazzclub, 10 euro.

RIJKEVORSEL - Drummer Teun Verbruggen, bekend van het Jef Neve trio, Flat Earth Society en Othin Spake (met Mauro Pawlowski), start met een nieuw project.

Hij gaat een reeks duoconcerten afwerken, telkens met een muzikant die hem erg heeft geïnspireerd en dat nog steeds doet. De eerste in de rij is de Nederlandse cellist Ernst Reijseger. Reijseger studeerde klassieke muziek bij Bachspecialist Anner Bijlsma,

maar kwam nadien al snel in de jazzwereld terecht.

Samen met Han Bennink en met Michael Moore vormde hij trouwens het Clusone Trio, een ware cultjazzgroep van de jaren 90. De laatste jaren speelt hij in diverse groepen met zijn landgenoten Harmen Fraanje, Anton Goudsmit en Eric Vloeimans en met de Senegalese zanger Moly Sylla. Hij schreef ook muziek voor films van

MOL - Het Pierre Vaiana Quartet is dol op wrijvingen tussen culturen en op de vruchtbare botsing tussen genres. In 2009 was Pierre Vaiana nog winnaar van de Django d’ Or voor beste gevestigde muzikant. Naast Pierre Vaiana maakt ook zijn spitsbroeder en favoriete pianist Salvatore Bonafede deel uit van het Quartet. De man speelde in de jaren 90 in New York aan de zijde van heel wat jazzgrootheden. Nu verblijft hij terug in Italië waar hij muzikant van het jaar werd, en ook de plaat van het jaar opnam. Bassist Manolo Cabras en de jonge Vlaamse drummer Lander Gyselinck vervolledigen het viertal.

Voor deze Italiaans getinte jazz moet je op vrijdag 25 februari in Zaal Ootello zijn. De toegangsprijs bedraagt 9 euro.

Werner Herzog (Requim for a dying planet).

Reijseger maakt avontuurlijke, maar tegelijkertijd toegankelijke muziek waarin hij elementen uit klassiek, jazz, blues en volksmuziek met elkaar vermengt. Niet toevallig treedt hij regelmatig op voor kinderen en improviseerde hij muziek voor het televisieprogramma Sesamstraat.

Op 16 februari kan je in zaal de Singer (Bavelstraat in Rijkevorsel) getuige zijn van deze spannende ontmoeting tussen een internationale topmuzikant en dé Belgische jazzdrummer van het ogenblik. Kaarten kosten 14 euro.

TURNHOUT – Op vrijdag 18 februari komt Jef Neve Trio -met Teun Verbruggen en Piet Verbiest- in de schouwburg van de Warande zijn vijfde cd voorstellen. Het trio rijdt naarstig verder op de weg die hen in heel Europa al erkenning en successen heeft gebracht. Sublieme composities, virtuositeit, diepgang, hecht samenspel, immens speelplezier en een flinke dosis humor: dat zijn nog steeds de basisingrediënten van elk concert van het Jef Neve Trio.

Dat zal nu niet anders zijn. Tickets kosten 16 euro.

Het concert begint om 20.15u stipt.

Suiker — 11

Schouwburgen HERENTALS – Roqueforte is het nieuwe muziekprogramma van de erg speciale groep Aranis. In 2009 was Aranis nog op tournee met ‘akoestische kamerrock’. Deze keer gaat de groep nog een stap verder, met muziek die je niet meteen in een vakje kunt stoppen. Ruw is het in elk geval, maar ook melodieus en mooi.

Aranis heeft voor deze gelegenheid zijn bezetting overhoop gegooid. De Amerikaanse percussionist Dave Kerman werd ingelijfd, net als pianist Pierre Chevalier en altviolist Stefan Wellens. Verder bestaat de groep nog uit Joris Vanvinckenroye (composities en contrabas), Liesbeth Lambrecht (viool), Marjolein Cools (accordeon), Stijn Denys (gitaar) en Jana Arns (dwarsfluit).

Het concert vindt plaats op zaterdag 5 februari om 20 in cultuurcentrum ‘t Schaliken. Kaarten kosten 12 euro aan de kassa.

MOL – Fiesta Mundial en cultuurcentrum ‘t Getouw slaan de handen in mekaar en organiseren een Indoor Fiesta Mundial, op zondag 13 februari in ‘t Getouw. Het feest begint om 16u en duurt tot middernacht. Tickets kosten 16 euro.

Openingsact is de Kempense reggaeband ‘Campina Reggae’, die Witgoor-Dessel wel eens durft te verwarren met Kingston. Daarna is het de beurt aan Peyoti for President, een Londense band met roots in Spanje, Portugal en Brazilië. Wie houdt van de muziek van Manu Chao, zal zich zeker ook kunnen vinden in deze mix van gypsy, ska, mes-

MOL – Ja, wij zijn fan van Leo Blokhuis. Ze zouden deze Nederlandse popkenner elke dag een tv-programma moeten laten maken. Maar we zien hem veel te weinig. Eén keer per jaar met de fantastische ‘Nacht van de popmuziek’, een week per jaar met de ‘Top 2000 a Go Go ‘ en af en toe als gast en muziekspecialist in ‘De Wereld Draait Door’. Niet toevallig zijn het allemaal programma’s van zijn beste maatje Matthijs Van Nieuwkerk.

Leo Blokhuis valt niet alleen op door zijn grenzeloze kennis; het is vooral de manier waarop hij het brengt die zo onweerstaanbaar is. Als Blokhuis praat over muziek, verschijnt er een brede glimlach op zijn gelaat en geven zijn ogen licht. Het werkt buitengewoon enthousiasmerend.

Blokhuis heeft samen met zijn vriendin en zangeres Ricky Koole een theaterprogramma in mekaar gebokst. Koole zingt machtig mooie liedjes en Blokhuis legt uit waar ze vandaan komen. Blokhuis en Koole serveren zo een boeiende muzikale reis doorheen tijd en ruimte.

Een must voor elke muziekliefhebber.

Blokhuis en Koole brengen het programma ‘Laagland’ op woensdag 9 februari in zaal Rex in Mol. Kaarten kosten 14 euro.

12 —februari 2011

tizo en samba. La Pegatina gaat verder op dit elan en mixt rumba, ska, reggae, punk en flamenco tot een bijzonder onstuimig geheel. Als kers op de taart stuurt Buscemi u de nacht in met een dj-set vol groovy beats en pompende drum and bass.

Tussen de optredens door draaien in de foyer dj’s als Fonky Tuur, Tsiganisation Project en Selector Matanzas. Je kunt ook ongestoord snuisteren in onze markthal met ‘wereldse’ producten, of genieten van heerlijke exotische gerechten of een zinnenprikkelende cocktail.

GEEL – Het is dit jaar dertig jaar geleden dat Bob Marley overleed. Maar in Geel herdenken ze -al vele jaren, trouwens- liever zijn geboorte dan zijn dood.

Elk jaar in februari wordt de Bob Marley Birthday Bashment gevierd. Ook dit jaar is dat evenement weer een organisatie van cultuurcentrum de Werft, Funky Fun Productions en JH De Bogaard.

Het feest vindt plaats op zaterdag 12 januari, om 20.15u. Tickets kosten 20 euro.

Absolute headliner is Lee ‘Scratch’ Perry. Perry wordt nog steeds beschouwd als een van de meest invloedrijke producers en muzikanten in de geschiedenis van ska, reggae en dub.

Perry zette zijn eerste stappen in de muziekindustrie in de jaren 50. Hij is de zanger en componist die aan de basis ligt van de hedendaagse reggae.

Hij is ook eigenaar van een eigen platenmaatschappij (Upsetter Records) en een eigen studio.

Lee Scratch Perry heeft Bob Marley persoonlijk gekend. Kenners zeggen dat Bob Marley zijn beste en meest productieve periode kende toen hij samenwerkte met Perry. De band met wie Perry voortdurend samenwerkte wanneer hij zelf muziek opnam, ging later deel uit maken van Marleys begeleidingsband The Wailers.

TURNHOUT – Frank Focketyn, Marijke Pinoy, Ineke Nijssen, Leen Roels, Johan Knuts en Hendrik Van Doorn spelen ‘Frans Woyzeck’, een bewerking van Büchners toneelklassieker door Eric De Volder, die op de avond van de première van dit stuk (28 november 2010) op 64-jarige leeftijd overleed.

Eric De Volder vertrok voor zijn regie van ‘Woyzeck’ bij de figuur Ludwig Büchner, de broer van de toneelschrijver Georg Büchner. In 1850 beslist Ludwig om het toneelstuk ‘Woyzeck’ -geschreven door zijn in 1837 overleden broer Georgte publiceren. Door zijn onverwacht overlijden heeft Georg het stuk echter nooit

RAVELS – De Plankeniers spelen op 12, 16, 18 en 19 februari in hun thuishaven De Wouwer het stuk’ Om de lieve centen’ van John Patrick. Dominic Depreeuw is regisseur.

Mie Cente verzamelt bric à brac. Haar huis is volgestouwd met wat andere mensen rommel zouden noemen. Maar Mie houdt ervan met haar winkelkarretje de straten af te schuimen en alles mee te nemen wat ze leuk

Letterlijk iedereen die iets voorstelt in de reggaegeschiedenis heeft op zeker moment met Lee Scratch Perry gewerkt.

Het totaal aantal producties loopt in de vele honderden, verspreid over een enorme verscheidenheid aan labels. Op dit ogenblik woont Perry, 74 jaar intussen, in Zwitserland. Van daaruit blijft hij de wereld bestoken met nieuwe platen en veel gesmaakte tours. In Geel zal hij vergezeld worden door Adrian Sherwood.

Het voorprogramma van Lee Scratch Perry wordt verzorgd door de Kempense partyband Moodcollector, die reggae combineert met afrobeats en ska. Het feestje in de Werft zou niet compleet zijn zonder Red Stripe Beer en Jamaicaanse rum.

kunnen afwerken en heeft hij niet minder dan vier onvolledige versies nagelaten.

Omdat hij toch enigszins uit de kosten zal moeten komen, grijpt Ludwig naar de pen, met de bedoeling om een definitieve versie van het toneelstuk te schrijven. Maar dat is buiten de personages van ‘Woyzeck’ gerekend: zij beseffen dat hun voortbestaan aan een zijden draadje hangt, al naargelang de keuzes die Ludwig in zijn bewerking zal maken.

‘Woyzeck’ wordt gespeeld op donderdag 3 februari in de Warande. Om 19.15u leidt Don Verboven het theaterstuk in. De toegang is gratis. Voor de voorstelling zélf, om 20.15u in de schouwburg, betaal je 17 euro.

vindt. Dat gaat goed tot ze in contact komt met enkele criminelen, die op zoek zijn naar enkele lege flacons om namaakparfum in te verkopen. Daar kan Mie hen wel aan helpen.

Maar de politie verschijnt onverwacht en de criminelen verstoppen zich in het huis van Mie Cente. En dan begint de narigheid nog maar pas.

Kaarten voor deze voorstelling kosten 9 euro aan de kassa.

Froe Froe Kwak (+5 jaar) – 6,50 euro

wo 2-02 – 20:15 – de Werft – Geel – fABULEUS Suenos – 10 euro

wo 2-02 – 20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout – Kopergietery / Ontroerend Goed Teenage Riot – 12 euro

wo 2-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Absynthe Minded 20 euro

do 3-02 – 20:15 – Rex – Mol – Claudia de Breij Hete vrede – 16,50 euro

do 3-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – NTGent & Ceremonia Woyzeck – 17 euro

vr 4-02 – 20:00 – de Djoelen – Oud-Turnhout – Stan Van Samang & Eric Melaerts Simply Live – 15 euro

vr 4-02 – 20:15 – 't Getouw – Mol – Fleur Sensitive: klassiek meets poëzie – 14 euro

vr 4-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Absynthe Minded 20 euro

za 5-02 – 20:00 – 't Schaliken – Herentals – Aranis Roqueforte – 12 euro

za 5-02 – 21:00 – 't Getouw – Mol – Sandrine, Brahim, Jim Cole, Elke Bruyneel Motown 50 years and more – 18 euro

zo 6-02 – 15:00 – de Warande, Kuub – Turnhout – De Maan In jouw schoenen – 10 euro

di 8-02 – 20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout – HetPaleis (Sien Eggers) U bent mijn moeder – 12 euro

wo 9-02 – 20:00 – 't Schaliken – Herentals – Warre Borgmans, Dimitri Leue en Antoon Offeciers Het Lortcher-syndroom – 13 euro

wo 9-02 – 20:00 – de Djoelen – Oud-Turnhout – Jan De Wilde & Combo 15 euro

wo 9-02 – 20:15 – Rex – Mol – Koole en Blokhuis Laagland – 14 euro

do 10-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Abattoir Fermé Phantasmapolis, all colors are the dark – 12,50 euro

do 10-02 – 20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout – De Roovers Onvoltooid Verleden Tijd – 16 euro

do 10-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Daan 19 euro

vr 11-02 – 20:00 – 't Schaliken – Herentals – Roel Steeno, Lies Lefever en Xander De Rycke Tour de farce de luxe – 12 euro

vr 11-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Raf Coppens Overschot van gelijk – 14 euro

za 12-02 – 20:00 – de Wouwer – Ravels – De Plankeniers Om de lieve centen – 9 euro

za 12-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Bob Marley Birthday Bashment 2011 20 euro

za 12-02 – 20:15 – Rex – Mol – Theater Zuidpool Vondel: Lucifer – 14 euro

zo 13-02 – 14:30 – 't Schaliken – Herentals – Theater Froe Froe Kwak (+5 jaar) – 8 euro

zo 13-02 – 16:00 – 't Getouw – MolIndoor Fiesta Mundial 10 euro

wo 16-02 – 20:00 – de Wouwer – Ravels – De Plankeniers Om de lieve centen – 9 euro

do 17-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Hela Fattoumi & Eric Lamoureux Manta – 10 euro

do 17-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Cie Thor / Thierry Smits To the ones I love – 17 euro

vr 18-02 – 20:00 – 't Schaliken – Herentals – Fred Delfgaauw & Sjaak Bral De Nach(t)club – 13 euro

vr 18-02 – 20:00 – de Wouwer – Ravels – De Plankeniers Om de lieve centen – 9 euro vr 18-02 – 20:15 – Hof van 't Rauw – Mol – Comedy café in 't rauw met Lies Lefever en Hakims of Comedy 14 euro

vr 18-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Jef Neve Trio 16 euro

vr 18-02 – 20:15 – 't Heilaar – Beerse – Buurman Flou Artistiek – 13 euro

za 19-02 – 20:00 – de Wouwer – Ravels – De Plankeniers Om de lieve centen – 9 euro

za 19-02 – 20:00 – de Djoelen – Oud-Turnhout – Jan De Smet, Raf walschaerts, Guy Swinnen Living Roots 2010 – 18 euro

za 19-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Hannelore Bedert Helemaal – 12,50 euro

za 19-02 – 20:15 – Rex – Mol – HetPaleis (Sien Eggers) U bent mijn moeder – 12 euro

zo 20-02 – 11:00 – De Onthaasting – Mol – Griebo (Tom Theuns en Wouter Vandenabeele) Brunchconcert (brunch inclusief) – 39 euro

zo 20-02 – 15:00 – Het Gevolg – Turnhout – Het Gevolg De Drie Musketiers – 10 euro

di 22-02 – 20:00 – 't Schaliken – Herentals – Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen 40 jaar 29 Bataljon Logistiek – 15 euro

wo 23-02 – 14:00 – de Werft – Geel – Walter De Buck, Olle Geris, Marc Hauman Idool 1900 – 11 euro

wo 23-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Theater Zuidpool Vondel: Lucifer – 17 euro

do 24-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Echt Antwaarps Teater Mijne schoonzoon is nen Hollander – 12,50 euro

vr 25-02 – 20:15 – de Werft – Geel – Bert Kruismans Geen gezeik, idereen rijk! – 16,50 euro

vr 25-02 – 20:15 – Het Gevolg – Turnhout – Het Gevolg De Drie Musketiers – 10 euro

vr 25-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Bellowhead 18 euro

vr 25-02 – 21:00 – Zaal Ootello – Mol – Pierre Vaiana Quartet Itinerari Siciliani – 9 euro

wo 26-02 – 14:30 – 't Schaliken – Herentals – Film met pianobegeleiding The General – 5 euro

za 26-02 – 20:00 – de Djoelen – Oud-Turnhout – Wannes Cappelle, Frans Grapperhaus en Wouter Deprez Maanziek – 15 euro

za 26-02 – 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout – Daan 19 euro

zo 27-02 – 14:30 – Rex – Mol – De Spiegel Bramborry – 6,50 euro

zo 27-02 – 15:00 – de Warande, Kuub – Turnhout – Tof Théâtre Premiers pas dur la dune – 10 euro

zo 27-02 – 19:00 – de Werft – Geel – Dansatelier Impuls o.l.v. Natascha Pire Dansproject 10 – 10 euro

wo 2-02 – 14:30 – Rex – Mol – Theater

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals. e ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be

Suiker — 13

IRWR 0DULH )UDQoRLVH 3OLVVDUW IRWR * -DFTXHV

o

&203$*1,( 7+25 7+,(55< 60,76 7R WKH RQHV , ORYH

0HW ´7R WKH RQHV , ORYH¾ NHHUW FKRUHRJUDDI 7KLHUU\ 6PLWV WHUXJ QDDU SXUH GDQV LQ HHQ HVWKHWLVFKH FRPSRVLWLH 6PLWV ZHUNW YRRU KHW HHUVW PHW GDQVHUV YDQ $IULNDDQVH DINRPVW HQ YHUVPHOW ]LMQ GDQVWDDO PHW KXQ VSHFL½HNH LQGLYLGXHOH HQ SODVWLVFKH ULMNGRP =RQGHU YHUKDDO RI ERRGVFKDS IRFXVW KLM RS GH VFKRRQKHLG YDQ KHW OLFKDDP HQ KHW SOH]LHU YDQ KHW GDQVHQ (Q GLW DOOHV RS GH VFKLWWHUHQGH PX]LHN YDQ -RKDQQ 6HEDVWLDQ %DFK

GRQGHUGDJ IHEUXDUL RP XXU LQ GH VFKRXZEXUJ YDQ GH :DUDQGH

ZR H[WUD FRQFHUW YU XLWYHUNRFKW $EV\QWKH 0LQGHG GR

17*HQW 7RQHHOJURHS &HUHPRQLD )UDQV :R\]HFN

GR XLWYHUNRFKW ]D XLWYHUNRFKW 'DDQ ]R HQ GR +HW *HYROJ GH 'ULH 0XVNHWLHUV YU

-HI 1HYH 7ULR

]R

.XQVWEHQGH

ZR

7KHDWHU =XLGSRRO /XFLIHU

YU

%HOORZKHDG JHDQQXOHHUG

5D\PRQG 0LQQHQ .HPSLVFKH ODQGVFKDSSHQ

-DNRE 6PLWVPXVHXP 0RO H[SR

'( :$5$1'( 7851+287 ::: :$5$1'( %(

DE WERFT GEEL 014-56 66 66

FEBRUARI

RES.DEWERFT@GEEL.BE

02 10 12 17 19 20 23 24 25 27

woensdag

donderdag

zaterdag

donderdag

zaterdag

z o n d a g

woensdag

donderdag

v r i j d a g

z o n d a g

WWW.DEWERFT.BE

fABULEUS / SANDRA DELGADILLO SueĂąos 20u15

ABATTOIR FERMĂ&#x2030; Phantasmapolis, all colors of the dark 20u15

BOB MARLEY BIRTHDAY BASHMENT Lee â&#x20AC;&#x2DC;Scratchâ&#x20AC;&#x2122; Perry ft. Adrian Sherwood, Moodcollector e.a.

20u15

HELA FATTOUMI & ERIC LAMOUREUX Manta 20u15

HANNELORE BEDERT Helemaal 20u15

HETPALEIS Danske 14u30

WALTER DE BUCK, OLLE GERIS, MARC HAUMAN E.A. Idool 1900 14u00

ECHT ANTWAARPS TEATER (LAATSTE TICKETS) Mijne schoonzoon is nen Hollander 20u15

BERT KRUISMANS (LAATSTE TICKETS) Geen gezijk, iedereen rijk!

20u15

DANSATELIER IMPULS Dansproject 10 19u00

DEN DRIJHOEK WOONBLOK DE EIK, EIKESTRAAT - GEEL EXPO Museum van het Afscheid TOT 27 FEBRUARI OPEN OP ZA EN ZO VAN 12u TOT 17u

EXPO KUNSTACADEMIE GEEL

DE HALLE, MARKT 1 - GEEL

Harmke Antonissen, Luc Aussems, Marc Cruysberghs, Myriam Daems, Gert De Herdt, Kelly De Wilde, Inge Godelaine, Ingrid Hannes, Griet Liekens, AndrĂŠ Saelemakers, Stefan Van Ouytsel, Sofie Vanhoof, Heidi Wygaerden

TOT 6 MAART OPEN OP VR, ZA EN ZO VAN 10u TOT 17u

Gust Spruyt was meer dan twintig jaar de concertorganisator van zaal Lux in Herenthout. In zijn gloriedagen bracht hij beginnende groepjes als Dire Straits, U2 en The Cure naar de ‘heart of darkness’ van de Kempen. Gust is een vat vol verhalen en vandaag beseft hij maar pas ten volle het legendarische karakter ervan. Suiker trekt de anekdotes uit zijn mistige geheugen en brengt de volgende maanden een bloemlezing. Vaak hilarisch, immer onwaarschijnlijk, maar steeds exemplarisch voor rock-’n-roll op zijn Kempens, als het ware gegaard in het befaamde stoofvlees dat Gust elke artiest -ongeacht zijn naam of faam- voorschotelde.

“Ik heb in de Lux ooit maar één iemand buitengesmeten. Ferdi Karnemelk of iets dergelijks, de man is nu dood. (Gust bedoelt Ferdinand (Ferdi) Karmelk: een Nederlandse gitarist die onder meer bij Herman Broods Wild Romance speelde. Karmelk was verslaafd aan heroïne en overleed op z’n 38ste.

Met Nina Hagen had hij een dochter, nvdr).

Hij was het lief van Nina Hagen: een crackhead, een echte dramaqueen.”

Sigaret in stoofvlees “Erger was dat ze ook drugs nodig hadden.

‘Anders spelen we niet.’ Sigaretten en pintjes, dat kenden we wel. Maar drugs hadden we nog nooit gezien. Dat gelooft vandaag vrijwel niemand. Toch dronken we alleen maar pinten. Had ik me aan drugs gewaagd, dan had ik vandaag niet meer geleefd. Vanaf toen wilde ik met die gasten niets meer te maken hebben.

Ik keerde hun de rug toe. Maar dan viel me plots iets op. ‘Verdomme, ik rook het stoofvlees niet meer!’ Ik liep naar de keuken en zag dat Karmelk het stoofvlees had uitgedraaid en er een portie had uitgeschept. Het was niet naar zijn zin en wat deed mijnheer? Hij doofde zijn sigaret in de pot met stoofvlees. ‘Potverdomme’, zei ik tegen hem, ‘dat heb ik niet graag’.”

Treiteren “Uiteindelijk hebben we de groep toch op het podium gekregen. Na het concert stond ik hen achter het podium op te wachten. Ik heb Karmelk bij zijne callee genomen. Ik deed de achterdeur open en gaf hem een trap onder zijn achterwerk.

De deur dicht en nooit meer van gehoord. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk. De godganse dag getreiterd worden. Je rustig moeten

houden, vriendelijk en beleefd moeten blijven, omdat ze nog moesten spelen. Iedereen van de groep verschoot, behalve Nina Hagen. Zij moest ermee lachen. Een paar jaren later was Karnmelk dood.”

Echte muzikanten “De mooiste herinneringen heb ik dan weer aan de Fabulous Thunderbirds. Dat was echt mijn muziek. (The Fabulous Thunderbirds waren op 21 maart 1992 te gast in de Lux, nvdr). Die mannen hebben zich in de Lux de ziel uit het lijf gespeeld. Ze kwamen rechtstreeks vanuit Duitsland en waren stik op. Ik ben in het holst van de nacht nog speciaal whisky voor hen gaan kopen. Ook een fantastische kerel was George Thorogood (Thorogood & Destroyers gaven op 4 april 1981 hun concert in de Lux, nvdr). Thorogood is nog een echte muzikant: zo’n mannen spelen elke dag. Als ze geen optreden hebben, stappen ze gewoon ‘het café om de hoek binnen’ en beginnen ze te spelen voor de klanten.

Vandaag spelen ze in een zaal voor duizend man, morgen in een café voor één man en een paardenkop. Dat is hun leven.”

Met de trein “Thorogood was op tournee met drie man en een mixer. Het enige wat ze bij zich hadden, was een gitaar. Je moest voor het optreden alles huren: pa, licht, versterker en drumstel. Hij toerde niet met een luxueuze tourbus, maar gewoon met de trein. Ik ben hen in Herentals aan het station gaan afhalen. Ze sliepen ook in Herentals in een van die caféhotels aan de Markt.’s Morgens moest ik hen dan terug naar het station brengen waar ze de trein naar Amsterdam of ergens anders namen. Ik vroeg hun: ‘Waarom toeren jullie op deze manier?’ ‘Dat is de enige manier om geld te verdienen’, antwoordde Thorogood.

‘Veel beginnende groepen rijden al snel rond met drie camions, een tourbus en dertig man personeel. Dat kost handenvol geld en allicht hoor je er volgend jaar niets meer van en liggen ze in de goot. Ik zal over dertig jaar nog spelen en er mijn kost mee verdienen.’ En inderdaad: een paar jaar geleden is hij nog in Werchter geweest. “Bad to the Bone’!”

Naar de mis “Nina Hagen en haar groep waren ’s morgens al toegekomen, veel te vroeg. (Het concert van Nina Hagen vond plaats op 21 september 1979, nvdr) Op een bepaald moment waren we Nina Hagen zelfs kwijt. Achteraf bleek dat ze naar de tienurenmis was gegaan.

Ze was gewoon de kerk binnengestapt en op de eerste rij gaan zitten met haar strak zwart pakje aan…

Nina Hagen had tijdens de tournee haar groep buitengesmeten en Karmelk leren kennen. De rest van de groep bestond uit een paar ingehuurde studiomuzikanten. De dag voor het optreden stond het nog niet eens vast of ze wel zouden optreden. Het was vooral een vervelende groep en Karmelk spande de kroon. Ze zaagden voortdurend voor eten.

Ik zei: ‘Het was voorzien dat jullie pas om vijf uur zouden arriveren. Nog even geduld: ik ben met mijn stoofvlees bezig.’ Mijn stoofvlees moest zeker drie uren opstaan.”

Suiker — 15

naar weer: de kneuterigheid, de Vlaamsche familie in kleine achterkeukens. Ik vind dat superschoon en we moeten daar trots op zijn.

– Is het feit dat je uit de Kempen komt de reden waarom je de rol van ‘Groenten uit Balen’ hebt gekregen?

Evelien Bosmans: Ik denk het wel.

MOL, ANTWERPEN - Ondank het feit dat ze nog maar 21 jaar is en met nog erg veel gedrevenheid studeert aan de Toneelacademie van Maastricht, haalde Evelien Bosmans vorig jaar al twee hoofdrollen binnen. In het najaar is Evelien te zien als Germaine in de film ‘Groenten uit Balen’ van Frank Van Mechelen naar het bekende toneelstuk van Walter Van den Broeck. In januari 2012 maakt ze dan weer haar tv-debuut als Nicky in ‘Rang 1’ het nieuwe feuilleton van TV1 met onder meer Vic De Wachter en Gilda De Bal. Bovendien staat ze nu op de planken van de Bourla met het veelbelovende jonge theatergezelschap FC Bergman, met onder anderen Marie Vinck. Dat plotse succes is volgens haar enkel te danken aan ‘toeval’. Maar in zoveel toeval geloven we niet. Talent zal zeker ook in haar leven een hoofdrol opeisen.

“

Evelien troont ons voor het interview mee naar het zeer authentieke volkscafé ‘De Duifkens’ in de schaduw van de imposante Bourlaschouwburg. Aan de muur hangen zwartwitfoto’s van stamgasten en theatericonen als Jan Decleir, Wannes Van de Velde en Bert André. “We hebben ooit met academiestudenten het plan opgevat om in ’t geniep onze foto’s hier tussen te hangen”, lacht Evelien. “Wie weet hangen ze je hier later wel op”, denken we hardop. “Ach, we zien wel”, zegt Evelien.

om onmiddellijk een doel in je leven te hebben. Dát wil ik worden. Ik heb er nooit aan getwijfeld. Ik weet: dat klinkt nu heel raar.

– Je moet daarvoor erg overtuigd zijn van je eigen talent

pas thuis om zeven uur. Nu pas besef ik dat ik al van mijn zestiende veel onderweg ben geweest. Je moet lijden voor de kunst. (lacht)

– Je hebt je wortels moeten loslaten. Je wilde tot voor kort zelfs niets te maken hebben met je Kempense omgeving.

Evelien Bosmans: Ik heb het Kempens nooit echt willen spreken. Mijn vader praat met zijn vrienden plat-Mols maar tegen ons heel beschaafd. Ik heb het Kempense dialect altijd zo lelijk gevonden, zo boers. Ik wilde er niets mee te maken hebben. Pas nu, sinds mijn rol in ‘Groenten uit Balen’, zie ik in wat voor een fantastisch dialect het is. Ik vind het zelfs het mooiste dialect van België. Het is ook heel grappig. Ik, die mij altijd zo tegen het Kempens verzet heb, moet nu mijn eerste rol meteen in het plat-Kempens doen. Ik heb

– Vond je gelijkgestemden in je vriendenkring?

Evelien Bosmans: Niet veel, een stuk of drie, vier. We klitten samen en zaten vaak in het café Het Wassalon in de Corbiestraat.

De vrienden die ik toen had, zijn later allemaal iets met kunst gaan doen. Een van beste vriendinnen van toen, Siet Raeymaekers, zit nu in PARTS, het dansgezelschap van Anne Teresa De Keersmaeker. We maakten toen al plannen om theatervoorstellingen te maken.

We zaten ook vaak onder de molen in Ezaart te filosoferen. Siet en ik zijn toen samen naar de kunsthumaniora van Lier getrokken.

– Thuis zeiden ze niet: “Doe maar eerst het college uit en dan zien we nadien wel wat het met theater wordt?

Evelien Bosmans: Neen, mijn ouders hebben me daarin steeds heel vrij gelaten. Ook dankzij die leraar in het college hadden ze er vertrouwen in. “In orde”, zeiden ze, “als dat hetgeen is wat je gelukkig maakt.” Dat is ook de enige juiste ingesteldheid van ouders. Anders krijg je toch maar een ongelukkig kind.

Er zijn veel mensen van achttien jaar die niet weten welke richting ze moeten uitgaan. Dat moet verschrikkelijk zijn. Het is zo belangrijk

16 —februari 2011

Evelien Bosmans: Dat niet alleen. Ik ben er nog meer van overtuigd dat het tachtig procent hard werken is en twintig procent talent.

– Wordt een meisje uit Mol onmiddellijk aanvaard in het kunstmilieu?

Evelien Bosmans: In Lier kwamen de studenten uit alle hoeken van België. We hadden er wel een kliek uit Mol. Ik voelde me daar onmiddellijk thuiskomen. Ik had er wel veel voor over, hoor. Elke dag om zes uur opstaan, met mijn fiets naar het station, daar de trein nemen dan de bus op naar school en ’s avonds

Evelien Bosmans: Het huisje dat Walter Van den Broeck beschrijft, herken ik wel. Ik heb mijn overgrootmoeder nog gekend. Ze woonde in zo’n typisch huisje met een stoof en een veranda. Alles speelde zich daar af in de keuken.

Ze had wel een salon maar daar kwam je nooit.

Iedereen kwam langs achter, de facteur kwam er nog binnen om de post te brengen.

Ik ben ook met Jef Sleeckx gaan praten.

Amaai! Ik dacht: ik ga er voor een halfuur naartoe, maar ik heb er uren gezeten! Jef is een fantastische verhalenverteller en ik kan wel meegaan in die veelheid van verhalen.

Plots zit je van Balen-Wezel in China. Ik ben ook samen met mijn papa naar de site in Balen-Wezel gaan kijken. Veel dingen zijn al verdwenen. Daarom wordt veel van de film in Zelzate gedraaid, waar nog veel originele arbeidershuizen staan.

– Als je een dergelijke rol binnenhaalt, moet je dan zelf uitzoeken waar het allemaal rond draait?

Evelien Bosmans: Natuurlijk wordt daar onder de acteurs keiveel over gepraat. In het begin doe je uitsluitend lezingen van het script, samen met alle acteurs. Er wordt dan voortdurend over de betekenissen van die scènes in die tijd gepraat. Maar je moet er niet te veel mee bezig zijn hoe het in die tijd was, in mijn geval: hoe was het om een meisje te zijn in de jaren zeventig. Je moet dat terugbrengen naar vandaag en zo waarheidsgetrouw mogelijk neerzetten. Als Germaine in die tijd liefdesverdriet had, is dat liefdesverdriet in deze tijd voor mij.

– Evelien, bij ons weten kom je uit een gewoon gezin zonder artistieke ouders of voorouders.

Mogen we weten uit welk nest je komt?

Evelien Bosmans: “Thuis is er inderdaad niemand met theater bezig geweest. Onze papa is wel een entertainer maar ik denk niet dat hij zich voor een publiek van honderd man staande houdt. (lacht). Ik heb twee jaar op het Sint-Jan Berchmanscollege in Mol gezeten maar ben dan naar de kunsthumaniora in Lier en later naar het conservatorium in Antwerpen gegaan. Op mijn veertiende had ik al zoiets van: nee, dat is geen onderwijs voor mij. Veel te theoretisch. Ik heb me op het college nooit thuis gevoeld. Die school was ook veel te groot voor mij. Ik voelde me veel meer op mijn gemak in kleinere groepen. Ik volgde ook toneel en voordracht aan de academie in Mol. Ik droomde er al op zeer jonge leeftijd van actrice te worden. Een leerkracht Nederland aan het college, Brendan De Bie, heeft me daarin heel hard gesteund. “Je moet dat doen Evelien; de wereld ligt open. Doe wat je graag doet”, zei hij. Ik was als kind altijd aan het tekenen en schilderen, ik zocht naar wegen om creatief te zijn en speelde altijd toneeltjes met vriendjes. Ook juffrouw Betty van het vijfde leerjaar in Mol-Ezaart stimuleerde me. Ik werd door hen gesterkt in de overtuiging: als ik dat wil, kan ik dat doen.

– ‘Groenten uit Balen’ speelt zich af in een arbeidersmilieu in de jaren zeventig. Je was toen nog niet eens geboren. Zijn er nog herkenbare elementen in je omgeving?

– Je zei dat je de Kempense griet in je naar boven moest halen: een meisje dat in de GB werkte en vroeg zwanger werd. Die ervaringen staan wel ver van je eigen leefwereld.

”

dat terug bij mij naar boven moeten brengen.

Maar dat ging verrassend genoeg heel snel.

Het heeft blijkbaar altijd in mijn hoofd gezeten. Nu kan ik zelf de knop onmiddellijk omdraaien (spreekt plat- Mols). Het voelt zelfs als een soort bevrijding om het te kunnen spreken. Ik spreek nu zelfs plat-Mols met mijn vader.

– Er wordt vandaag zelfs gedweept met het Kempens.

Evelien Bosmans: Het is erg hip. Het Kempens geeft ook perfect de aard van de Kempe-

Evelien Bosmans: Absoluut. Maar ik denk dat Germaine een fantastisch meisje was. Ik kan me perfect in haar herkennen, ook al was ik op die leeftijd met andere dingen bezig. Ik kom uit een zogenaamde betere familie maar misschien had Germaine, als ze in een dergelijk milieu geboren was, dezelfde dingen gedaan.

Ze wil voortdurend weg uit haar milieu, weg uit Balen-Wezel en daar kan ik me heel hard in vinden. Ook in haar naïviteit. Ze wil weg en gaat ook weg. De film heeft een open einde maar ik ben ervan overtuigd dat ze er ook gaat geraken. Ze gaat de wijde wereld intrekken.

– Regisseur Frank Van Mechelen omschreef jou als een godsgeschenk. De audities voor de rol verliepen blijkbaar erg moeilijk tot jij je als een van de laatsten presenteerde.

“Ik wist onmiddellijk dat het Evelien moest worden”, zei hij Evelien Bosmans: Ik had al zoveel audities gedaan en telkens was dat niets geworden. Ik geloofde er ook echt niet meer in. Ik heb nooit na een casting het gevoel: nu heb ik de rol.

– Wat doe je dan als je het verlossende antwoord krijgt?

Evelien Bosmans: Ik kreeg een telefoontje van de productieleiding. Ik ben nadien niet onmiddellijk uit de bol gegaan, integendeel.

Ik zat op de bus te wachten om naar school in Maastricht te gaan. Ik heb het zelf tegen niemand van mijn klasgenoten verteld. Effe nadenken en laten bezinken. Ik ben het pas ’s avonds aan een aantal mensen beginnen te vertellen. Ik had niet alleen een rol in ‘Groenten uit Balen’ maar ook in ‘Rang 1’. Ongelooflijk. Maar ik zat nog op school en het was niet zeker dat ik de rollen wel kon aannemen.

Maar daarin is Maastricht fantastisch: ik denk dat geen enkele andere school dat zou toelaten. Ze hebben erover vergaderd en stonden er

❱

Suiker — 17

gen. Elke laag kan zijn publiek hebben zodat iedereen ernaar kan komen kijken. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

– Heb je geen schrik van het onzeker leven van een actrice?

Evelien Bosmans: Nee, daar heb ik in heel mijn leven nog nooit schrik van gehad. Als mensen me vragen wat ik doe, reageren ze altijd verschrikt als ik zeg: toneelschool. Oei! Ik weet niet waarom het me geen schrik inboezemt. Ik ben nochtans van nature een bange en heb van veel dingen schrik. Maar niet van het feit dat ik later mogelijk geen werk ga hebben. Daar denk ik niet over na. Ik vind het zo evident dat ik ga acteren.

– En geen schrik dat je je in de armoede gaat storten?

Evelien Bosmans: Ik ben vandaag nog maar student, maar ik kan met wat ik nu verdien keigoed leven. Het belangrijkste is dat ik het heb aangedurfd. Dat was misschien mijn grootste angst: dat ik die stap nooit had durven zetten en daar later veel spijt van zou krijgen. Zoveel mensen willen het theater in maar er zijn er maar weinig die het echt aangedurfd hebben.

– Naar verluidt is het theatermilieu vrij hard: jullie zijn mekaars concurrenten voor maar een beperkt aantal rollen.

Evelien Bosmans: Dat gevoel heb ik nog nooit gehad. Echt niet. Tot nu toe zijn mijn tegenspeelsters allemaal schatten van mensen.

Misschien heb ik keiveel geluk. Tiny Bertels, die mijn moeder speelt in ‘Groenten uit Balen’, is fantastisch. Ook bij ‘Rang 1’ zijn het lieve collega’s: Vic De Wachter en Gilda De Bal vormen samen een prachtig koppel. Iedereen is ‘ik weet niet hoe lief en tof’.

– Welke rollen liggen je het best? Zwaarwichtige rollen, vermoeden we.

❱

volledig achter. Ik mag vijf maanden weg van school en volgend jaar mijn opleiding gewoon verderzetten.

– Is het normaal dat je audities doet terwijl je nog een opleiding volgt?

Evelien Bosmans: De meesten doen het omdat de kansen niet voor het rapen liggen. Het is ook een mogelijkheid om je aan het wereldje te tonen. Ze leren je kennen en weten waar je mee bezig bent.

– Je gaat nu de school niet definitief vaarwel zeggen en het ijzer smeden terwijl het heet is.

Evelien Bosmans: Absoluut niet. Ik heb nog zoveel te leren. En ik wil nog zoveel leren!

De beste mogelijkheden daarvoor krijg je op school.

– Waarom ben je voor je opleiding naar Maastricht getrokken?

Evelien Bosmans: Ik wilde altijd al naar Maastricht gaan. Het is er niet beter of slechter dan hier. Maar in België hanteert men een soort van afvalsysteem waardoor je als student voortdurend met de angst zit dat je gebuisd wordt. Zo’n systeem beknot mij om nieuwe zaken aan te durven, uit vrees van school te vliegen. Voor anderen kan het dan weer een extra motivatie betekenen. In Maastricht zijn de toelatingsproeven dan weer zeer zwaar, maar als je eenmaal mag beginnen, weet je dat de docenten er alles aan zullen doen om heel je klas te laten afstuderen. Dat geeft me een geweldig vrij gevoel. Ik mag er alles uitproberen en zelfs op mijn bek gaan zonder dat ik er voor gestraft word.

– Word je er als Vlaming aanvaard?

Evelien Bosmans: Zeker! Ze vinden het ‘Vlaams’ een fantastische taal. Mijn klasgenoten kunnen er echt op kicken. Ik voel me er heel erg thuis.

– Met twee rollen beleef je nu allicht vreselijk drukke tijden.

Evelien Bosmans: Ik heb het totaal verkeerd ingeschat. Ik dacht al dat ik het niet drukker kon krijgen met mijn opleiding in Maastricht: dat is ook alsmaar repeteren en lessen volgen. Meer kan ik niet aan, dacht ik. Maar dit!

18 —februari 2011

Amaai! Er zijn weken geweest dat ik thuis kwam en mijn lief me onmiddellijk naar bed stuurde. Ik was echt kapot. Er waren dagen dat ik in de voormiddag naar de opnamen moest van ‘Rang 1’ en in de namiddag naar ‘Groenten uit Balen’. Dat is niet voor herhaling vatbaar.

– Het zijn ook twee totaal andere rollen Evelien Bosmans: Ook dat nog. Ik vreesde dat ik Mols ging praten voor mijn rol in ‘Rang 1’ (lacht). Maar dat is gelukkig niet gebeurd.

Je moet gewoon je focus verleggen en je volledig concentreren op die ene rol. Ik deed dat in de auto op weg naar de andere opnames.

– Ben je niet gaan zweven?

Evelien Bosmans: Ach, heel veel is toeval: ze zochten voor ‘Groenten uit Balen’ een jong Mols meisje. Hoeveel schieten er dan nog over van mijn leeftijd?

– Ben je nu niet te Kempens bescheiden?

Evelien Bosmans: Ik denk het niet. Zijn Kempenaars bescheiden?

– Frank Van Mechelen zei ook nog: ‘Van Evelien Bosmans ga je nog horen.’

Evelien Bosmans: Het is te hopen. (lacht) Ik ga eerst mijn opleiding afmaken. En ik wil ook nog heel veel theater gaan spelen. Pas op: ik vind film ook een fantastisch medium waar ik echt van kan genieten. Je wordt geschminkt, trekt je kostuum aan, wacht drie uren en dan moet je alles in twee minuten presteren. Je zit je drie uren op te fokken. En dan: bam! Je moet er staan. Dat is heel moeilijk. Terwijl theater een boog is. Je speelt chronologisch een verhaal terwijl filmscènes door mekaar gespeeld worden. Theater is een van mijn grote liefdes.

Ik heb net gehoord dat ik binnenkort mee mag spelen met FC Bergman, de nieuwe theatergroep met Marie Vinck. Daar ga ik in januari een voorstelling mee doen in de Bourla. Ik heb het er nog even bijgepakt. (lacht)

– Opnieuw een professionele opdracht en je blijft volhouden dat het allemaal toeval is en dat dit jou in de schoot wordt geworpen.

Evelien Bosmans: (lacht). Ja! Ik doe zowel theater als film en tv graag. Het liefste wat ik zou willen doen, is een collectief opstarten en

daarmee heel de wereld doortrekken om overal theater te gaan maken. Maar dat gaat nooit lukken want je hebt daarvoor geweldig veel geld nodig. Ik wil het theater gewoon terug naar de mensen brengen. Dat moet absoluut gebeuren! Niemand gaat nog naar het theater. Niemand! Dat is toch verschrikkelijk. Als ik in Mol naar ’t Getouw ga, zit er in erg goede voorstellingen soms maar vijf man in de zaal.

– Waaraan ligt dat?

Evelien Bosmans: Ja waaraan ligt dat? Ik heb het er al vaak met mensen over gehad.

Deels uit gemakzucht, denk ik. Het is veel makkelijker om voor tv te blijven zitten. Ik weet dat ook van mezelf. Ik ben ’s avonds ook vaak nog te moe om uit mijn zetel te komen.

Maar theater is ook veel minder toegankelijker dan vroeger. Toen ging theater nog over wat mensen bezig hield. Nu staat theater te ver van waar ze dagelijks mee bezig zijn.

Ik heb toch al wat theater gezien waarbij ik dacht: ‘Mannekens, dat is het niet’. Je maakt theater toch voor een publiek. En als er geen publiek is, is dat toch heel kut.

– Maar is er ook geen keerzijde? Nederland wil nog enkel subsidies geven aan gezelschappen die bewijzen dat ze veel publiek trekken. Vernieuwend en moeilijk theater valt dan sowieso uit de boot.

Evelien Bosmans: Dat is ook geen oplossing natuurlijk! Kleine vernieuwende gezelschappen moeten subsidies krijgen, anders redden die het gewoonweg niet. Maar tegenwoordig doen veel theatergezelschappen alleen maar aan ‘prosumptie’. Ken je dat begrip? Het staat voor ‘producent is consument’ en houdt in dat het publiek nog maar uitsluitend bestaat uit mensen die zelf met theater bezig zijn.

Je maakt alleen maar theater voor dat elitegroepje. Dat heeft toch geen zin.

– Boven jou hangt een affiche van het ‘Echt Antwaarps teater’. Ik vermoed dat dat ook niet jouw ding is?

Evelien Bosmans: Nee, maar ik denk dat je sowieso theater kan maken met diepgang zonder dat het afstandelijk en elitair wordt.

Je moet theater maken met verschillende la-

Evelien Bosmans: Zeker! Rollen waar vlees aan zit. Waarin je alle emoties kan laten zien.

Maar even belangrijk zijn goedgeschreven rollen. Ik vang op dat het in Vlaanderen wel eens ontbreekt aan goede scenaristen en toneelschrijvers. Het script van ‘Groenten uit Balen’ is geniaal. De eerste maal dat ik het las, heb ik echt moeten lachen en dat gebeurt zelden.

Het is niet voor niets dat het toneelstuk al honderden malen is opgevoerd.

– Zie je jezelf in een soap meespelen?

Evelien Bosmans: Nee, dat wil ik echt niet doen. ‘Rang 1’ moet al tegen een hoog tempo gedraaid worden. Een soap moet allicht nog sneller. Alvorens je aan een scène begint, moet je het als actrice wel allemaal ergens uithalen. Als je daarvoor nog minder tijd krijgt, kan ik dat echt niet aan

– Denk je dat je de luxe gaat hebben om zelf je rollen te kiezen?

Evelien Bosmans: Ik wil dat nu wel proberen. Maar niet als ik kinderen heb. Eenmaal kinderen moet je zorgen dat ze eten hebben.

Daarvoor wil ik met plezier in een soap gaan spelen. Maar zolang ik nog op mezelf ben, wil ik heel graag alleen maar dingen doen die me echt interesseren en liefst nog met spelers die ik fantastisch vind. Je moet dat doen voor jezelf. Ga jij voor pakweg voor ‘Dag Allemaal’ schrijven? Voila! Ik ga niet voor een ander bepalen wat niveau heeft en wat niet. Het is maar waar je van houdt, waar je hart ligt, wat je boeiend vindt.

– Heb je nog tijd voor andere dingen?

Evelien Bosmans: Als ik tijd heb, breng ik die het liefst door met mijn lief. Ik zou wel erg graag weer meer lezen. Lezen heb ik altijd heel veel gedaan. Maar ik ben nu al drie maanden bezig met ‘Sprakeloos’ van Tom Lanoye. En het blijft maar liggen en het geraakt maar niet uit.

– Toch nog erg veel succes toegewenst!

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

U

di 01-02 – 22:00 – Mezz Breda –

HIER

do 03-02 – 20:15 – Effenaar Eindhoven –

T

U

T

BE N

BE N

HIER

Bear, Palmbomen, Renkas, ... – Go Back To The Zoo –

€8

€11

do 03-02 – 20:30 – Mezz Breda – Tribute 2 Bob Marley (met Ashwin Jaydee) –

€15

vr 04-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

Royal Republic –

vr 04-02 – 20:45 – Zaal 013 Tilburg –

Speelman & Speelman –

vr 04-02 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg –

Los Angeles The Voices –

vr 04-02 – 21:00 – Effenaar Eindhoven –

vr 04-02 – 21:00 – Mezz Breda –

Peter Pan Speedrock –

za 05-02 – 22:00 – Mezz Breda –

Sound Of Stereo, Mightyfools –

€8

Hunting The Robot –

€10 €20

€5 €13 €10

Elfstedenloos: Mumbai Science, Skip & Die, Feestdj Ruud, ... – €5

za 05-02 – 23:00 – Zaal 013 Tilburg –

za 05-02 – 23:00 – Effenaar Eindhoven –

Asian Secrets –

€15

zo 06-02 – 17:00 – Zaal 013 Tilburg – Neckreakersball 2011: Kataklysm, Legion Of The Damned – €23

zo 06-02 – 20:00 – Zaal 013 Tilburg –

zo 06-02 – 20:30 – Mezz Breda –

wo 09-02 – 19:00 – Effenaar Eindhoven –

do 10-02 – 23:00 – Mezz Breda –

Mazgani –

€9

Absynthe Minded unplugged –

€15

The Meteors, Long Tall Texans – The Flexican, Flava –

€15

€10

Shaking God Speed, Charlie Jones Bigband, ... – €10

vr 11-02 – 20:00 – Zaal 013 Tilburg –

vr 11-02 – 20:15 – Effenaar Eindhoven –

vr 11-02 – 21:00 – Mezz Breda –

DeWolff –

€12,5

Hunting The Robot –

€0

Periphery, Monuments, The Satefy Fire – €10

za 12-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

Duvelduvel, Rosco & Nosa, Billy The Kid, Opium, ... – €13 BREDA – Dertig jaar geleden overleed Bob Marley in een ziekenhuis in Miami aan de gevolgen van kanker. Hij was amper 36 jaar oud, maar had op nauwelijks enkele jaren tijd muziekgeschiedenis geschreven. Zijn grootste verdienste is ongetwijfeld dat hij reggae wereldfaam gaf. Vóór Bob Marley was reggae buiten Jamaica nauwelijks bekend. Alleen een paar gespecialiseerde dj’s en andere muziekfreaks waren erin geïnteresseerd. Reggaemuziek werd ook enkel op single uitgebracht, of op goedkope verzamelelpees. Bob Marley was amper 17 jaar toen hij -onder zijn eigen naamzijn eerste single opnam. Twee jaar later bracht hij met The Wailers, een groep waarin toen ook zijn kameraden Bunny Livingston en Peter Tosh zaten, een single uit. Grote successen bleven voorlopig nog uit, maar toch werd de basis gelegd voor een internationale carrière. De muziek van The Wailers was immers Chris Blackwell, eigenaar van Island Records, ter ore gekomen. De Londenaar bood The Wailers een platencontract aan. Met groot succes. De eerste elpee die werd opgenomen, ging nog onopgemerkt. Maar met de tweede -Burnin’- was het wel goed in de roos. De nummers ‘Get up, stand up’ en ‘I shot the sheriff’ stonden erop en toen de in die tijd razend populaire Eric Clapton dat laatste nummer ook nog eens coverde, was het hek helemaal van de dam. Met de carrière van Bob Marley ging het van goed naar beter. Peter Tosh en Bunny Libingston hadden weliswaar de groep verlaten, maar Marley deed een fantastische zet door in hun plaats drie vrouwen (The I-

Trees) in de band op te nemen. ‘No woman, no cry’ was de eerstvolgende wereldhit. In 1976 zorgde Marley voor een heuse reggaerage over de hele planeet. Rolling Stone Magazine riep Bob Marley & The Wailers uit tot band van het jaar. Voor het eerst in de geschiedenis was die eer niet voor een westerse band weggelegd. Bob Marley & The Wailers scoorden later nog hits met ‘Exodus’, ‘Stir it up’, ‘Is this love’, ‘Could you be loved’, ‘Waiting in vain’, ‘One love’ en ‘Redemption song’.

De superster, die de wereld reggae had laten kennen, kwam op een tragische manier aan zijn einde. In 1977 werd huidkanker vastgesteld aan zijn grote teen. Omdat het in strijd was met zijn geloof, wilde Marley zijn teen niet laten amputeren. De kanker sloeg over naar zijn maag, longen en hersenen. Een behandeling in Duitsland bracht geen oplossing en daarop besloot een doodzieke Bob Marley om naar huis te vliegen en in Jamaica te sterven. Hij haalde het niet. Zijn toestand verslechterde met de minuut. Bij de tussenstop in Miami werd hij onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht, waar hij enkele uren later overleed.

Om de grootste reggaester aller tijden te eren, organiseert Mezz op 3 februari een huldebetoon. De Rootsriders zijn een Nederlandse band die al vele jaren meegaat en die alleen maar covers van Bob Marley speelt. In het voorprogramma speelt reggae- en dancehall­ artiest Ashwin Jaydee. De Rootsriders vormen zijn begeleidingsband. Kaarten kosten 15 euro. Het concert begint om 20.30u.

za 12-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

za 12-02 – 22:00 – Effenaar Eindhoven –

za 12-02 – 23:00 – Zaal 013 Tilburg –

za 12-02 – 23:00 – Effenaar Eindhoven –

Dom & Roland –

zo 13-02 – 13:30 – Effenaar Eindhoven –

Dirk Scheele –

€8,5

do 17-02 – 21:00 – Mezz Breda –

Zwart Licht –

€12,5

vr 18-02 – 20:15 – Effenaar Eindhoven –

vr 18-02 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg –

Pink Heaven –

za 19-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

Prinsebal –

za 19-02 – 22:00 – Mezz Breda –

za 19-02 – 23:00 – Effenaar Eindhoven –

Techno Session ft. Joey Beltram –

za 19-02 – 23:00 – Effenaar Eindhoven –

Meet The Streets –

zo 20-02 – 19:30 – Zaal 013 Tilburg –

Colour Haze –

zo 20-02 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg –

The Wigs, Dead Confederate –

wo 23-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

The Sisters Of Mercy –

wo 23-02 – 21:00 – Effenaar Eindhoven –

do 24-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

do 24-02 – 21:00 – Effenaar Eindhoven –

Minimum –

€15

DJ Gregory, Shermanology – €7,5

The National, Efterklang –

€27

€9

€5

Erick E. & Smaakstof –

Venrez –

€12,5

€13,5 €11

€17,5

€13 €8

€35

€10

Next Best Band Showcase Tour – Cosmo Jarvis –

€7

€8,5

Gregor Salto, Hardwell, Marc Benjamin – €5

do 24-02 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg –

vr 25-02 – 21:00 – Effenaar Eindhoven –

Kensington –

vr 25-02 – 23:00 – Effenaar Eindhoven –

Frisofeest XL –

za 26-02 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg –

My Chemical Romance –

za 26-02 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg –

Live RAF, Sleeze Selecter, ... –

€8,5 €8 €34 €9

Clash Of The Coverbands, halve finale – €20

zo 27-02 – 14:45 – Zaal 013 Tilburg –

zo 27-02 – 20:00 – Effenaar Eindhoven –

Wintersleep –

€9

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

Suiker — 19

goed kan doen als het ware ... (lacht). “

– Hebben veranderingen in de bezetting -nieuwe bassist, geen vaste saxofonist -de stijl en sound van de nieuwe plaat drastisch beïnvloed?

TURNHOUT - Op zaterdag 26 februari stellen the Baboons in de Antwerpse zaal Trix hun tweede full-cd ‘Back Scratch’ voor. Onze handen jeukten bijgevolg om de bende rockende resusapen hierover aan de tand te voelen. Samen met zanger Arthur De Winter en lead gitarist Kristof Koyen doken we de kroeg in voor een swingende babbel.

groepslid heeft meer affiniteit met zwarte artiesten, de ander houdt wat meer van rockabilly, maar uiteindelijk komen we tot een effectieve mengeling. Die consensus vormt de basis van ons eigen geluid.”

– Voor Kempenaars die de afgelopen jaren in quarantaine hebben doorgebracht: wie zijn ‘the Baboons’?

“Afwisselend. Soms komt Kristof met een gitaarlick voor de dag en groeit daar een nummer uit. Vaak vloeien de teksten, die door Arthur worden geschreven, voort uit de sfeer van een instrumental. Andersom gebeurt zelden. Het is belangrijk om eerst een muzikaal en gevoelsmatig kader te creëren.

Maar plotse geniale ingevingen houden we bij in een notitieboekje. Soms ontstaan nummers ook spontaan uit een jam, maar dat is meer uitzondering dan regel, omdat er op voorhand vaak een paar duidelijke ideeën circuleren.”

“ We zijn een Kempense rootsband die een zevental jaar onder de naam ‘the Baboons’ actief is. We liepen elkaar op de leeftijd van zestien à zeventien jaar tegen het lijf en hadden één gemeenschappelijke obsessie: rootsmuziek.

Daarnaast verslonden we platen van bluesartiesten als John Lee Hooker en Lightnin’ Slim.

Die niet zo evidente voorliefde voor muziek uit de jaren 40, 50 en 60 smeedde een band en resulteerde in talrijke nachtelijke luistersessies. Dat neemt niet weg dat we allemaal ‘moeilijke’ karakters én een persoonlijke visie op muziek hebben, maar ondanks sporadische conflicten ‘blenden’ we goed. Soms botsen de ego’s onvermijdelijk, maar we hebben met elkaars kritiek leren omgaan. Het belangrijkste is dat we behalve een band ook goeie vrienden zijn. In elke groep zijn er meningsverschillen.

En in tegenstelling tot vele plaatselijke bands die destijds met ons zijn begonnen , hebben wij dat overleefd. We zijn er zelfs sterker door geworden.”

20 —februari 2011

– Hoe houden jullie oer-muziekgenres als rock-‘n-roll en rhythm ‘n’ blues fris?

“We proberen onze muziek qua sound een moderne toets mee te geven en vermijden dezelfde klassieke akkoordenschema’s, voor zover dat kan. Er is binnen die stijlen weinig dat op louter muzikaal vlak nog niet werd gedaan, maar we proberen onze eigen stempel op het genre te drukken. ‘Roots’ is een breed begrip, maar je zit natuurlijk vast aan een aantal clichés. Het belangrijkste is dat de muziek bij een groot publiek blijft aanslaan. De formule werkt gewoon!”

– Jullie klinken op plaat behoorlijk doorleefd. Zijn er mensen die schrikken wanneer ze erachter komen dat the Baboons een relatief jonge band is?

“Het klopt dat mensen daar soms vreemd van opkijken. Een Engelse festivalorganisator noemde the Baboons omwille van hun rijpe sound ooit treffend ‘too cool for school’. Maar we doen wat we doen omdat we erdoor getriggerd worden. Je moet volgens ons geen oude sok zijn om dit soort muziek te waarderen.

En zelfs daarin zijn we heel divers. Het ene

– Hoe verliep de creatie van jullie nieuwe nummers?

– Op jullie debuutalbum ‘Boogie Curse’ (2008) stonden opvallende covers van onder andere Creedence Clear Water Revival en the Swallows. Kunnen we gelijkaardige dingen verwachten?

“Absoluut, de nieuwe plaat telt vier covers.

Bijvoorbeeld ééntje van Charlie Rich, een blanke artiest die zowel countrymuziek gemaakt heeft als, laat ons zeggen, Ray Charlesachtige soulmuziek. Het nummer gaat over de typische beslommeringen van het leven en wat er allemaal fout kan gaan. Dat je niks

Niet per se. Vooral de opnames en samenwerkingen hebben hun weerslag gehad op de sound, die toch wel anders is. Misschien gaan we op ‘Back Scratch’ meer terug naar ons buikgevoel, zonder afbreuk te doen aan de vorige plaat. De nieuwe klinkt ‘moerasachtig’. Er zitten meer rhythm n’ blues invloeden in en ze is wat ‘vuiler’ en sloppiër. De wisselingen in de line-up hebben daar weinig invloed op gehad. Op de nieuwe plaat vind je evengoed sax en piano terug, hoewel we daarvoor deze keer met gastmuzikanten samenwerkten. Roel Jacobs, saxofonist bij the Seatsniffers, heeft op enkele nummers mee getoeterd. Ook pianist Koen Geudens is op de cd te horen. Dat zijn goeie muzikanten die je niet veel aanwijzingen moet geven en die in functie van de band spelen.”

– Staat er een nieuwe videoclip klaar als opvolger van Drinking Gasoline?

“We hebben intussen een videoclip opgenomen voor ‘It’s dark’, een nummer van de nieuwe plaat. De acteur uit de vorige clip, Luc Embrechts -in het Turnhoutse bekend als DJ Overdose- zal daar omwille van zijn hoge Tarantino-gehalte opnieuw in meespelen.”

– Bij jullie debuut was het de kat uit de boom kijken. Kunnen jullie nu -dankzij de grotere bekendheid in België en optredens in het buitenland- een grotere afzetmarkt bereiken?

“Dat is veel gezegd. In de muziekbranche is het nu moeilijk om platen te verkopen. Alles wordt gedownload, dus we moeten het niet hebben van de platenopbrengst. We hebben deze keer wel een betere deal gekregen. De cd gaat sowieso de wereld rond dankzij de inspanningen van onze platenfirma Drunkabilly Records. Maar zelfs ons debuut kreeg al airplay in de VS en Australië. We denken wel dat ‘Back Scratch’ meer verspreid kan gera-

“ ken omdat het netwerk van ons label zich ook steeds uitbreidt.”

– Tijd voor de vraag die jullie al lang achtervolgt: een dik jaar geleden waren er plannen om in de Verenigde Staten, het Mekka van de rootsmuziek, op te treden. Hoe is dat gelopen?

“Hopelijk zit dat er nog steeds in. Het is niet fijn om telkens ontkennend te moeten antwoorden. Maar uiteindelijk wordt de Amerikaanse scène toch vaak idyllisch voorgesteld.

Het zou leuk zijn om dicht bij de bron op te treden, maar er zijn talloze bands die daar voor een appel en een ei urenlange sets door-

A�e �ege� �eide� naar

ploeteren. Voor het geld hoeven we het in elk geval niet te doen. Maar wat Europa betreft: daar hebben we zowat overal gespeeld buiten Scandinavië. We trekken binnenkort bijvoorbeeld terug naar Zwitserland voor een minitour, omdat we er vorig jaar zo goed in de watten werden gelegd.”

– Hoe gaan jullie de plaat opvolgen?

“Het is de bedoeling om frequent op te treden vlak na de release. Publiciteit komt er in elk geval. We hebben onze officiële cd-voorstelling op 26 februari en er zijn al heel wat festivals geïnteresseerd om ons te boeken. We gaan natuurlijk ook promotiemateriaal verspreiden,

”

zowel in België als in het buitenland. Wat ook belangrijk is om te vermelden, is dat we de plaat op vinyl uitbrengen.”

– Welke nieuwe songs moeten we zeker in het oog houden?

“Volgens ons zijn dat ‘Bungalow’ en ‘Naked Girls’ (grinniken), een nummer waarbij Arthur tijdens de opnames compleet door zijn stem zat. Dat hebben we uitgebuit in de studio: the Baboons met een hoge Tom Waitsfactor als het ware.”

– Wie zijn jullie grote muzikale voorbeelden? Zijn er ook hedendaagse bands waarmee jullie dwepen?

“Wat de klassiekers betreft: onder meer Ray Charles, Bo Diddly, Jimmy Reed, Del Reeves en CCR. Bo Diddly hebben we een week voor zijn overlijden in 2007 ontmoet, toen we het voorprogramma op de Roots Night in Hof Ter Lo verzorgden. Hij zat al in een rolstoel. We hebben toen met onze camionette zijn toerbus nog gestart. Artiesten van dat kaliber hebben natuurlijk al heel wat watertjes doorzwommen, maar toch zijn het vaak toffe gasten.

Van de hedendaagse bands vinden we Triggerfinger en the Seatsniffers heel straf. Er wordt blijkbaar terug meer soulmuziek in een nieuw jasje gegoten. Het is niet omdat we rootsmuziek maken dat we ons beperken tot die stijl. We houden niet van een hokjesmentaliteit. Maar ondanks het feit dat er op de radio af en toe iets leuks gespeeld wordt, vinden we onze gading vooral op platenbeurzen en rommelmarkten. De muziekgeschiedenis is een bijna onuitputtelijke vijver waarin je kan blijven vissen.”

– Wat kunnen we in de toekomst nog verwachten van the Baboons?

“We zijn hard aan het werken aan de volgende plaat. Het zou mooi zijn als we die binnen een tijdspanne van ongeveer twee jaar kunnen uitbrengen. Op creatief gebied draaien we op volle toeren. We kunnen het ons financieel dan ook permitteren om enkele maanden in de studio onder te duiken en er ter plekke componeren. We werken nog alle vier en schaven dus continu aan ons materiaal tijdens repetities. Er zijn zelfs al een aantal nummers voor de volgende plaat af.”

– Als sensationele uitsmijter: leven the Baboons volgens de wetten van seks, drugs and rock-‘n’-roll?

“Wij hebben zelden seks eigenlijk, gebruiken nooit drugs, maar rock-‘n’-roll komt er op zijn tijd wel eens aan te pas. We waren daarom van plan om te evolueren naar het Christian rockgenre. (lachen) Nee nee, laat ons zeggen dat we allemaal, zoals gezonde jongens, ons deel van het rock’-n’-rollleven nemen. Maar over het algemeen zijn we wel brave jongens.”

Tekst: Roel Horemans Foto: Bart Van der Moeren

Lille: Herentals: Hoogstraten: Turnhout: Geel: Mol:

25 min 27 min 29 min 36 min 37 min 46 min

Bereken uw eigen reistijd en merk dat u verrassend snel bij ons bent.

Op het einde van de E34 rijdt u recht de Turnhoutsebaan op. Simpel toch!

Ee� gree� u� �e� grote aanbo� 2/2 YOUSSEF El Mousaoui: Child’s Play 4/2 Jef NEVE & Liebrecht VANBECKEVOORT: if Mozart and Monk were Brothers 5/2 Live from Buena Vista: THE HAVANA LOUNGE 6/2 Jan Vermeulen solo: integrale SCHUBERTsonates 9/2 Gaby Moreno 10/2 TUTU Puoane: It began in Africa 11/2 PIETER EMBRECHTS, & The New Radio Kings 12/2 RAYMOND van het Groenewoud 13/2 RITA Reys 16/2 SCALA 17/2 Frank BOEIJEN 18/2 Radio Modern: Mike Sanchez and his Antwerp All Starts (Seatsniffers) + THE BABOONS 3/3 BJ SCOTT: a Tribute to JANIS JOPLIN 4/3 ROLAND + The Golden Glows: a Tribute to Alan Lomax

TURNHOUTSEBAAN 286 2140 BORGERHOUT

INFO & TICKETS: WWW.DEROMA.BE 03 292 97 40

Suiker — 21

GEEL – Op 12 februari treedt in Carte Postale (Winkelom 34 in Geel) Swell Rhythm Combo op. De band bestaat uit Jack Fire (contrabas), Pat Louis (gitaar en zang) en Druce Lecomte (piano) en speelt muziek uit de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw. Verwacht je dus aan swing, jazz, boogie en blues.

Tijdens deze winterse dagen zal u ons zelden aantreffen in de groenteafdeling van het grootwarenhuis. En mocht u ons toch opmerken, dan is het als een onzichtbare schim die haastig langs de uitstalrekken sluipt. De reden daarvoor is de kool. We mijden de kool als de pest. We doen dat om onszelf tegen onszelf te beschermen. En ons gezin een gelijkaardig drama te besparen.

We doen dat hierom: de kool is op het eerste gezicht een goedhartige en rondborstige groente, maar eenmaal het masker is afgeworpen, ontpopt de kool zich als de leepste onder de groenten. Doortrapter dan de gifappel uit Sneeuwwitje.

De blijvende populariteit van de kool is een van de raadsels van de moderne tijd.

De kool is namelijk een anachronisme, een specimen dat elke vorm van evolutie of beschaving heeft genegeerd. Darwin vermeed consequent de kool in zijn geschriften te vermelden. De kool maakte op zijn eentje zijn grondbeginsel - dat elke onaangepaste soort gedoemd is te verdwijnen - tot larie en apekool. De voorbije 4 miljard jaren heeft de kool ijstijden, hongersnoden, overstromingen en andere rampspoeden overleefd. De kool is immer en altijd kool gebleven: de dinosaurus onder de groenten die het naliet uit te sterven. Dat is de reden waarom de kool met zijn kolossale hoeveelheden aan vruchtvlees niet meer matcht met de levenswijze van de mens van de 21ste eeuw. Was een kool in oertijden nog nuttig om volkstammen in grotten te voeden en in oorlogstijden om ganse hongerige stedelingen te laten overleven, dan getuigt dat overaanbod aan kropvlees in het huidige tijdperk van lightproducten en vrede van absolute verkwisting. Flatbewoners die kool willen eten, weten geen blijf met onvermijdelijke overschotten.

Allicht heeft de kool zijn populariteit te danken aan zijn natuurlijke uitstraling. In eender welke kleur – rood of wit – weet de kool door zijn glanzende verschijning steeds de aandacht naar zich toe te trekken. Iedereen wil de kool aaien of moet de neiging onderdrukken om de kool te zoenen. De kool is dan ook een meester in de verborgen verleidingskunst. Hij triggert onbewust onze hunker naar het eenvoudige leven. “Wie mij in huis haalt, haalt gezelligheid in huis.” Kool wekt herinneringen op aan grootmoederlijke taferelen: van lange tafels vol gesneden kolen, van dampende ketels in achterkeukens, van dikke glazen potten met rode elastieken, van spontane samenzang, van het staren in vuren, ... De kool werpt zich op als ultiem voedsel van ganse stambomen. Een kool eet men nooit alleen.

Een kool wordt steeds gedeeld.

Eenvoudig, rondborstig, verleidelijk … maar toch is de kool de grootste schijnheilig-

22 —februari 2011

aard onder de specimen. Het paard van Troje onder de groentesoorten.

Kijk: zie de kool daar glimmen op onze houten snijplank - het offeraltaar - in zijn volkomen weerloosheid. Het vraagt een hart van steen om het mes te zetten in deze kale schedel, zo gelijkend op deze van een boreling of ouderling. Maar laat varen uw mededogen en erbarmen! Tsjak! Al bij zijn eerste halvering toont de kool zijn ware aard: namelijk die van totale gespletenheid. In plaats van in twee mooie perfecte helften uiteen te vallen, is hij al uiteengespat in ontelbare delen.

Het versnijden van een kool is ‘The big bang, part two’. Miljarden delen kool liggen daar nu uitgestald op onze snijplank. Er is geen beginnen meer aan. Elk partje kool dat we ter hand nemen, verbrokkelt, versnippert, rafelt uit, splitst zich af of muteert in nog eens een kooldeeltje. Nadien is er geen enkele efficiënte manier meer om de kool nog te versnijden.

Tegen beter weten in proberen we op elke deeltje nieuwe snijtechnieken uit: schuine patronen, horizontale inkepingen, ruitvormen of verticale lijnen gecombineerd met diagonalen …: het is allemaal vruchteloos. We nemen alle soorten scherpe voorwerpen ter hand: vleesmes, gekarteld broodmes, aardappelschiller, dunschiller, hakbijl, haagschaar, kettingzaag ... Het is allemaal tevergeefs. De zenuwen knappen, het schuim verschijnt op de lippen. En dan slaat de ontoerekeningsvatbaarheid toe, die vlaag van zinsverbijstering die niemand kan verklaren maar die bij ons opkomt als kool dient versneden te worden.

We halen wild uit met de hakbijl, pletten de stukken onder het heft, hakken woest in op de massa, ... Waarom toch, vraagt men zich later af, is de dader zich zo te buiten gegaan aan zoveel bruut geweld. Waarom heeft hij het lichaam van zijn geliefde zo gruwelijk verminkt. Het was, edelachtbare, een onweerstaanbare drang die hem overmande.

Het resultaat is een slachtveld bezaaid met koolresten. In spleten van tafels, in naden van houten vloeren, in de wol van tapijten, onder nagels en in baarden, in pantoffels en in vazen, in vogelkooien en viskommen.

Jarenlang zal overal nog kool liggen te rotten en een geur van ontbinding verspreiden.

Ooit hadden we een gesprek met een overlever van een uitroeiingskamp. “Als ik binnenkom in een huis waar kolen worden klaargemaakt, waan ik me terug in dat kamp”, zei hij. Wie een kool in huis haalt, bereidt zich voor op oorlog.

Per hoge uitzondering zal u ons in deze tijden aantreffen in de conservenafdeling van het grootwarenhuis. Kool kopen we alleen vooraf fijngesneden en ingelegd in blikken of bokalen, hermetisch afgesloten door muurvast aangeschroefde deksels.

KLEIN-VORST – Na Anja en Riet, Miek en Roel, Guido Belcanto en Dimitri Van Toren nodigt de organisatie Wakkerdal dit jaar Jelle Cleymans uit om een concert te brengen in ‘kleinkunstsfeer’.

Wakkerdal wil de kleinkunst terugbrengen naar waar ze in feite thuishoort. Naar de intimiteit van de parochiezaal. Jelle Cleymans zal concerteren in de Parochiezaal van KleinVorst, op zaterdag 26 maart om 20u. De toegang bedraagt 10 euro.

VOSSELAAR – Het Trombonekwartet Hannover concerteert op woensdag 9 februari in Herberg De Zwaan op het Remi Lensplein in Vosselaar. Het optreden kadert in de reeks

‘Klassiek op woensdag’. Het concert begint om 20u. Kaarten kosten 8 euro. Tijdens het concert mag er niet gerookt wordt in de herberg.

BERGOM, HERSELT – Na bijna tien jaar researchwerk kan in maart eindelijk ‘het boek van Bergom’ worden voorgesteld aan het publiek. Het is een lijvig document geworden: een kanjer van 400 bladzijden met meer dan 800 foto’s waarvan een 80-tal in kleur. Toch is het zeker geen fotoboek geworden, maar een naslagwerk waarin zowel de grote als de kleine geschiedenis van Bergom wordt verteld.

Geïnteresseerd in folklore, aardrijkskunde of cultuur? Je vindt het er allemaal in terug.

Bergom is een van de vier gehuchten van Herselt. Het had zelf vier wijken: Bergom, Kaaistraat, Kipdorp en Goorbeek. En dan was er nog de oude Kaaibeek, die ooit een baronie was! Het kasteel van de familie de Merode drukte zijn stempel op het landschap met een canard, een park, boswachtershuizen, dreven, een ster, een grot, een ijskelder… allemaal in Bergom gelegen. Het boek handelt ook over het naburige Varendonk, dat officieel bij de parochie Westerlo hoort en bij gemeente Laakdal, maar toch zeer sterk op Bergom ge-

richt is. Hoe kon dat dorp wel zelfstandig worden en Bergom niet? Waarom stonden daar zoveel grote hoeven? Welke grootse plannen had koning Leopold I voor de streek, en hoen kwam het dat die plannen niet doorgingen?

Ook wordt er ruime aandacht geschonken aan de taal en het dialect dat in Bergom werd gesproken.

In Bergom werden aan de open haard of de Leuvense stoof straffe verhalen verteld. Over weerwolven, bijvoorbeeld. Of over hellewagens en achturenmoeiers. Ook die verhalen hebben een plaats gekregen in ‘het boek van Bergom’.

Het boek wordt officieel aan het publiek voorgesteld op 5 en 6 maart in de Torenkelder, waar dan ook een grote fototentoonstelling zal lopen. Geïnteresseerden kunnen het boek ook in voorverkoop bestellen, maar dat moet dan wel voor 1 maart gebeuren. Wie vooraf intekent, betaalt 28 euro in plaats van 32. Je kan dat bedrag storten op rekening IBAN BE07 7450 3595 7666 van Staf Carens met vermelding: Bergomboek.

TURNHOUT – Hofpoortteater Elckerlijc (Hofpoort 6 in Turnhout) speelt op 1, 4, 5, 6, 11 en 12 februari, telkens om 20.15u, ‘De ingebeelde ziekte’, een stuk van Molière in een regie van Stijn van de Wiel. Molière schreef ‘De ingebeelde ziekte’ in 1674. Het was zijn laatste stuk. In de versie van Elckerlijc staat een kerngezon-

de vrouw centraal die dénkt dat ze ziek is en daarom haar dochter uithuwelijkt aan een arts die ze altijd gratis kan raadplegen. Reserveren kan via het nummer 014 42 42 10, tussen 18 en 19u op werkdagen. De toegang bedraagt 8 euro. Parkeren is mogelijk op de parking van Peeters-Govers in de Korte Gasthuisstraat.

BALEN, WESTERLO - De bibliotheken van Balen en Westerlo hebben zich geëngageerd voor het project ‘Bibliotheek, echt voor iedereen‘ van het Provinciaal Bibliotheekcentrum Vrieselhof. Ze krijgen een subsidie van 5.000 euro om initiatieven te nemen waardoor kansarmen – of zogenaamde ‘maatschappelijk kwetsbare mensen’ – beter de weg naar de bibliotheek weten te vinden. “In onze informatiemaatschappij zullen bibliotheken er in de toekomst vooral voor deze mensen moeten staan”, zo luidt het in deze erg actieve Kempense bibs.

“De drempel van onze bibliotheek is vaak nog veel te hoog voor kansarmen”, zegt Klara Vrolix, educatief stafmedewerkster van de bibliotheek van Westerlo. “Ze denken dat de bibliotheek er enkel is voor boekenwurmen. Uit een onderzoek blijkt ook dat we vooral een publiek bereiken van hooggeschoolden. We willen met dit project een groter bereik realiseren.”

Ook An Helsen, bibliothecaresse in Balen, heeft dezelfde ervaring. “Onlangs hebben we een aantal kansarmen rondgeleid in de onze bibliotheek”, vertelt An. “Een vrouw nam me apart. “Ik kan niet zo goed lezen”, zei ze. “Ik heb schrik dat ze me uitlachen als ik een kinderboek mee naar huis neem.” Ze waren verrast door ons aanbod. Dat je hier ook gratis cd’s en dvd’s kan uitlenen, wisten ze niet.”

In eigen boezem Voor die grote drempelvrees bij kansarmen steken de twee bibliotheken de hand in eigen boezem. “Voor veel van die mensen is

de bibliotheek een doolhof waarin ze verloren lopen”, zegt Klara. “Daarom hebben we onze inrichting al aangepast. Een aantal populaire categorieën, zoals kookboeken of ‘waargebeurde verhalen’, staan nu vooraan op een goed zichtbare plaats. Ook ons lezingenaanbod is vaak te hoog gegrepen. Daarom hebben we nu Paul Goossens, acteur in Thuis, uitgenodigd. Daar kwam al een veel breder publiek op af.”

Ook in Balen kijkt men kritisch naar de eigen werking. “Alleen al ons uitleenreglement staat vol met woorden en termen die de mensen niet begrijpen.”, vult An Helsen aan. “Neem nu het woord ‘elektronische identiteitskaart’. Dat verstaan deze mensen niet. Waarom van ‘uitleenticket’ geen ‘uitleenbon’ maken. Als we het voor hen duidelijk maken, maken we het voor iedereen duidelijk.”

Bibcafé Omdat kansarmen vaak een geïsoleerde groep vormen, werken de bibliotheken hun initiatieven uit met instanties en verenigingen die dagelijks met mensen aan de zelfkant in contact komen, zoals OCMW’s, Welzijnsschakel en de kansarmoedebestrij-

O vermiljoenen spleet Schrijver Bart Van Loo geeft in de bibliotheek van Westerlo een pittige lezing over de intieme geschiedenis van de erotiek en pornografie. Van Loo schreef daarover een opgemerkt boek: “O vermiljoenen spleet: Seks, erotiek en literatuur”. Hij onderzocht hoe onze kijk op seksualiteit in het voorbije millennium is geëvolueerd en welke schrijvers in hun teksten wulpse lichamelijkheid bezongen.

Op maandag 7 februari om 20.15u. in de bib van Westerlo, Kasteelpark 5. Inkom : 4 eur / 3 eur (+55)

der Cedes. “Wat baat het in de bib folders te leggen als de mensen toch niet naar hier komen”, zegt Klara Vrolix. “Je moet hen rechtstreeks kunnen aanspreken. Daarom hebben we samen met Welzijnsschakel deze maand een bibcafé georganiseerd. De kansarmen worden hier op een namiddag uitgenodigd op de koffie. Er zullen kranten en tijdschriften liggen. Wie interesse heeft, leiden we rond. Het is de bedoeling dit om de veertien dagen te organiseren. We hebben ook een afspraak met het OCMW om onze werking door te lichten. Zij komen veel met de doelgroep in contact. Hoe komt het dat ze hier niet geraken? Welke thema’s interesseren hen? Sommige blijven weg vermits ze hier nog een boete hebben uitstaan omdat ze hun boeken niet hebben binnengebracht.

We gaan daar met het OCMW een regeling voor uitwerken.”

In Balen nemen de kansarmen deel aan de eerstvolgende gedichtendag. “Op vraag van Cedes hebben ze gedichten geschreven”, vertelt An Helsen. “Een aantal ervan worden op 27 januari tentoongesteld in ons cultuurcentrum De Kruierie.”

Voorlezen aan huis De bibliotheken werken nog tal van inventieve ideeën uit om bibliotheek aantrekkelijk te maken voor kansarmen. “We gaan in de toekomst bij de mensen aan huis voorlezen”,

zegt Klara Vrolix. “Dat gebeurt samen met de dienst Opvoedingsondersteuning en het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB).

Het is in hoofdzaak gericht naar taalarme gezinnen. Later zullen we de gezinnen meenemen naar de bibliotheek om zelf boeken uit te kiezen.”

Nog een opmerkelijk initiatief zijn de voorleesrugzakken. “Omdat mensen vaak verloren lopen in ons groot aanbod, maken we het hun makkelijker door vooraf rugzakken te vullen met boeken voor een bepaalde leeftijdscategorie en rond een specifiek thema. Zo kunnen grootouders die hun kleinkinderen op bezoek krijgen een rugzak meenemen die vol zit met voorleesboeken”, legt Klara uit.

Kloof De bibliotheken zijn ervan overtuigd dat ze nog een belangrijke rol gaan spelen in het dagelijkse leven van kansarmen. “De bibliotheken zullen er in de toekomst vooral moeten zijn voor deze kwetsbare groep”, beweert An Helsen. “Als er iemand achterblijft in onze informatiemaatschappij, dan zijn zij het wel. Internet is voor jou en mij een alledaags gegeven maar deze mensen hebben thuis vaak geen internetverbinding. De kloof zal alsmaar groter worden.

Het is onze opdracht om die mee te dichten.”

Walen en Vlamen De bibliotheek van Herenthout heeft journalist en Walloniëkenner Guido Fonteyn uitgenodigd voor een lezing over een erg actueel onderwerp: ‘Walen en Vlamen, over het ontstaan van clichés.’ Fonteyn werkte lang voor De Standaard, waar hij zich specialiseerde in berichtgeving over ‘anderen dan Vlamingen’.

Als enige Vlaamse journalist werkte hij vanuit Wallonië.

Op donderdag 17 februari om 20 u in het gemeenschapscentrum Ter Voncke Vonckstraat 17 in Herenthout. In de bibliotheek kan je gratis inkomkaarten verkrijgen.

Suiker — 23

MOL - In februarimaart krijgt Raymond Minnen (°1950) een tentoonstelling in het Jakob Smitsmuseum in Mol. De dienst tentoonstellingen van de Warande -die zijn eigen expositieruimte voor langere tijd gesloten ziet wegens verbouwingzet mee de schouders onder dit evenement.

Zet je schrap én een stap achteruit als je Minnen in huis haalt: die man is een anarchist. Ivo Verheyen trok handschoenen aan, zette een helm op en ging hem interviewen.

24 —februari 2011

­ Als Mollenaar bij Smits te gast zijn, doet – je dat wat?

Zeker. Het is een eer, en het maakt de zaak voor mij ook extra spannend. Ik zoek altijd zowat de confrontatie, en dat zal in het museum niet anders zijn. Smits heeft een bepaald beeld van de Kempen gecreëerd, en dat beeld is niet het mijne. Daar botsen wij, of men dat nu leuk vindt of niet. De aard van het beestje, zullen we maar zeggen.

– Wat heb je tegen Smits?

Niks. Smits is een belangrijk kunstenaar, een gedreven man en de schepper van een eigen, persoonlijke en direct herkenbare wereld.

Maar zijn visie op het leven en de kunst verschilt hemelsbreed van de mijne. Waarom wordt Smits door zowat iedereen ‘goed’ gevonden? Mijn antwoord: omdat hij in zijn werk tegemoetkomt aan die algemeen gekoesterde gevoelens van nostalgie: dat eeuwige verlangen van mensen om terug te keren naar een wereld van eenvoudig geluk, van rust, van stilte, van… vul zelf maar in. De zekerheden die we in het heden missen, zoeken we graag in het verleden, en in de kunst van Smits is het dan goed toeven. Maar net als de meeste van zijn collega’s, zeg maar de exponenten van de traditionele kunst, miskent hij voor een stuk de realiteit. Dat simpele geluk bestaat gewoon niet, nu net zomin als toen. Hier wordt bijgevolg een schijnwereld getoond, een

romantische fictie. Om het cru te stellen: die kunstenaars brengen een esthetisering van de ellende. Hun werk charmeert, het is ongevaarlijk. Daar zit meteen het wezenlijke verschil met de moderne kunstenaar: die wil de werkelijkheid onderzoeken en onverbloemd, ongeïdealiseerd tonen, de toeschouwer uitdagen. En daar komt maar weinig romantiek aan te pas, vrees ik.

– Zit er te weinig engagement in zijn werk?

Wat mij alleszins stoort bij Smits is zijn mensbeeld: de gewone man moet zich maar schikken en berusten in zijn lot. Na een devoot leven komt de beloning dan wel na de dood.

Die mentaliteit lijkt nu veraf, maar dat is niet zo: die gewone mensen, dat zijn onze grootouders!

Mijn tentoonstelling handelt dan ook over thema’s als indoctrinatie, schuldgevoel, het verlies van onschuld, opvoeding en –onvermijdelijk- mijn eigen jeugd. Ik plaats de verbeelding tegenover het dogma.

– Een beetje geschiedenis: je openbaar leven is lang geleden in Turnhout begonnen.

Klopt. Toen ik begin jaren zeventig begon te werken, was de Warande als tentoonstellingsruimte het neusje van de zalm. Als je daar binnen mocht, dan kreeg je toch wel iets als een kwaliteitslabel opgekleefd. Ik heb er tentoongesteld met Jean Vanduffel (de S.A. MinnenVanduffel) en schilder Joris Taeymans (1982).

Verder heb ik deelgenomen aan het project ‘Avant-garde nu’ (1984) en de tentoonstelling ‘Sculptuur 3’ (1993). Dat waren best spraakmakende gebeurtenissen in de Kempen. En de wederzijdse sympathie is gebleven. 2011 dient zich trouwens goed aan. Er is eerst een tentoonstelling in Brussel; dan volgt Mol, en bij galerie ‘100 titres’ komt in samenwerking met uitgeverij ‘Yellow Now’ een monografie uit.

Niet dat ik daarom naast mijn schoenen ga lopen, maar het zijn wel dingen die een mens stimuleren om te blijven denken en werken.

– Klassieke vraag, maar we moeten ze toch stellen: wat is je diepste drijfveer om kunst te maken?

– Provoceren is niet de bedoeling?

Ik maak kunst vanuit de verwondering over alles wat ik dagelijks rondom mij ervaar, en met een aangeboren wantrouwen tegenover alles wat jou en mij dag in dag uit wordt aangepraat.

Reclame, onderwijs, politiek, kerk: ze beduvelen ons allemaal. Ik eis in mijn kunst het recht op om daar kritisch tegenaan te blijven kijken.

Dat bewust omgaan met alle maatschappelijke factoren, het alles in vraag stellen, is een typisch kenmerk van de jaren waarin ik als kunstenaar gevormd ben, de sixties. In die zin zit er in mijn werk onmiskenbaar een lijn. Ik heb toen dat geëngageerde pad gekozen, en ik heb dat nooit meer kunnen of willen verlaten.

Om die versleten term maar te gebruiken: mijn kunst heeft een boodschap. Ik zal dus ook nooit iets anders zijn dan een popartist. ‘Mee zijn’ met nieuwe trends is een gevoel of een streven dat ik niet ken. Een kunstenaar moet juist vrij en onafhankelijk blijven. Meelopen met de kunstmarkt of werken naar de smaak van de dag is niet aan mij besteed.

Nee. Ik maak geen kunst om te behagen, maar evenmin om te provoceren. Is provoceren vandaag trouwens überhaupt nog mogelijk? De mensen hebben toch alles al gezien of meegemaakt? Ik wil vooral mijzelf blijven.

Mijn werk zet mensen vaak op het verkeerde been. Bij een assemblage als ‘Ode aan de prei’ krabben mensen zich natuurlijk achter het oor. Maar zodra de toeschouwer merkt dat hij niet naar een kartonnen doos staat te kijken maar dat het allemaal gips is, keurig beschilderd, ‘net echt’, dan gaat er bij hem toch al een licht op, en krijgt hij alvast bewondering voor het vakmanschap waarmee het gemaakt is. Inhoudelijk blijft het moeilijk om daar de satire in te zien. Dat komt onder andere omdat mensen alle soorten talen leren, maar nergens leren ze de taal van het beeld. Het is een verwijt dat ik het onderwijs maak: breng jongeren ook beeldtaal bij. We worden voortdurend platgewalst met beelden die inhoudloos zijn. Wie geen beeldtaal leert, ziet het verschil niet tussen wat leeg en wat waardevol is.

– Maakt die missie je relatie met het publiek niet moeilijk?

– Waar komt die ongebreidelde inspiratie van jou toch vandaan?

(aarzelend) Ja en nee. Aan de ene kant maak ik het mijn publiek niet makkelijk, dat is duidelijk. Anderzijds heb ik een groep trouwe fans, maar zelfs die intimi weten vaak niet

Ik werk doorgaans niet vanuit een idee.

Meestal zijn het voorwerpen die hun vinger opsteken en zeggen: doe eens iets met mij.

Een goed voorbeeld daarvan was Lenin. Ie-

echt waar ik mee bezig ben. Kunst maken is per definitie een eenzame bezigheid. En inderdaad: ik maak het de mensen niet makkelijk, maar mezelf ook niet. Zo ben ik er bijvoorbeeld zelf niet helemaal uit hoe het komt dat het thema Kempische landschappen (het thema van de tentoonstelling in het Smitsmuseum nvdr) zo belangrijk geworden is in mijn werk.

Waar komt dat vandaan? Feit is dat mijn werken met weinig bewust overleg tot stand komen. Nadenken over het volgende werk hoef ik nooit te doen: dat ontstaat spontaan en organisch uit het vorige. Als een waterval blijven de ideeën uit mijn hoofd stromen. Die methodiek impliceert natuurlijk grote raadsels, waar het publiek dan verbaasd naar staat te kijken. En ik soms ook.

mand biedt mij die portretbuste aan, ik koop ze, en pas dan beginnen de mogelijkheden die dat ding heeft zich aan mij op te dringen en ben ik vertrokken voor een Leninreeks. Uiteindelijk is dat toeval, maar ik moet constateren dat het gebruik van het toeval wel een constante is in mijn kunst.

Praktische info - “Kempische landschappen” van Raymond Minnen in het Jakob Smitsmuseum in Mol. Van 5 februari tot 3 april. Open van 14 tot 18 uur. Maandag gesloten. Dit is de eerste in een reeks van tentoonstellingen die de Warande organiseert op locatie onder de noemer ‘Warande EXPOrt’. Deze organiseert het cultuurhuis samen met partners in de regio, in afwachting van de nieuwe exporuimte.

- Galerie 100 Titres, Cluysenaarstraat 2 in Brussel toont een overzicht van het werk van Minnen. Open tot 27 februari, donderdag tot zondag van 12 tot 19 uur.

- De monografie ‘Raymond Minnen - La subversion des objets, The artist in wonderland’ is te koop in het JSM, in Galerie 100 Titres en in de Warande te Turnhout.

– Vijfendertig jaar is een lange tijd. Is je kunst qua vorm geëvolueerd?

Zeker, al was het alleen maar omdat beelden maken zo verdomd technisch is. Je moet die vaardigheid onder de knie krijgen. Mijn eerste probeersels waren afgietsels van neuzen: aartsmoeilijk voor een beginner. Maar twee jaar later goot ik hele mensen af. Je verlegt als kunstenaar voortdurend je grenzen, en dat moet ook. Die techniek maakt de produc-

ten waarmee je je ideeën naar buiten brengt rijker, boeiender. Hoe groter je technische bagage, hoe meer mogelijkheden je hebt om je uit te drukken. Of je moet je werk door anderen laten maken, wat vandaag schering en inslag is. Voor mij blijft het “zelf werken met de handen” heel boeiend. Die drang naar vormperfectie werkt heel verslavend. Je moet het artistieke proces zien als een tweepolige eenheid: vorm en inhoud bevruchten mekaar voortdurend. Daarom is kunst maken zo’n obsessie voor mij, iets wat mij geen moment loslaat, overdag niet en – het valt te vrezen – ook ’s nachts niet. Het heeft mij gewoon in zijn macht en bepaalt mijn levensritme. Die verslaving verklaart meteen ook de grote productie die in de loop der jaren is ontstaan. Gesteld dat ik het al zou willen, ik kan gewoon niet stoppen. Maar om terug te komen op de vraag: qua vorm vertoont mijn werk grote diversiteit, maar de achterliggende filosofie is in al die jaren nauwelijks gewijzigd. Je wordt rijper, je gaat meer relativeren, maar de combattiviteit blijft.

– Uit alles wat je zegt, blijkt hoe ernstig je met je vak bezig bent. Dat zal veel mensen vreemd doen opkijken, want in je kunst zit net een opvallend stuk speelsheid.

Ik kan inderdaad niet anders dan constateren dat ik op mijn zestigste nog veel van het kind in mij bewaard heb. Dat kleine kereltje in korte broek verschijnt trouwens ook geregeld in mijn werk. Het is vermoedelijk een poging om onbevangen naar de dingen te blijven kijken. Dat luchtige element is echt wel bittere noodzaak, want het leven is geen lacheding. Het eindigt hoe dan ook met de dood. Uiteindelijk verwoord ik een desillusie, namelijk dat de mens niet is wat hij pretendeert te zijn. Maar ik wil niet vervallen in een grondeloos pessimisme. Mijn ludieke insteek is een tegengif. Ik hoorde die contradictie onlangs krachtig samenvatten in twee woorden: ‘umsonst - trotzdem’.

Ondanks de gegarandeerd slechte afloop blijven we hier toch proberen er het beste van te maken. Bondiger kan je het niet zeggen. En in de loop van mijn carrière heeft het negativisme wel eens de bovenhand gekregen. Dan voel ik zelf: hier moet ik mee stoppen, of ik ga eraan ten onder. En dan volgt er weer een serie veel ongecompliceerdere, meer vrijblijvende of meer vrolijke dingen.

– Naar wie kijk je in de hedendaagse kunst op?

De hedendaagse Amerikaanse kunstenaar Paul Mccarthy is iemand die ik erg bewonder.

Ik heb zijn tentoonstellingen in Eindhoven, Gent en Antwerpen gezien: indrukwekkend.

Ik wil er mezelf zeker niet mee vergelijken, maar een geestesgenoot is hij wel. Die consequent kritische kijk op de maatschappij, gemengd met humor en een grote dosis zelfrelativering. Het pretpark als metafoor voor de innerlijk lege en ontspoorde mens. Zoals dat van alle grote kunstenaars zit zijn werk vol mededogen voor de mens en zijn onbenullige strapatsen. In onze eigen kunstgeschiedenis brengt ons dat terug bij kunstenaars als Jeroen Bosch. Die spotte ook met zijn medemensen, maar nooit op een gratuite, kwetsende manier. Dat vind ik ook bij iemand als Luis Bunuel terug: subversief, vol zwarte humor, strijdend antikerks, maar ik denk niet dat er veel ‘menselijker’ filmmakers dan hij bestaan.

– Andere namen?

Het zal je allicht verbazen, maar als ik nadenk over artiesten die mij echt geïnspireerd hebben, kom ik niet meteen bij beeldende kunstenaars uit. Wel bij Fellini bijvoorbeeld, en Edgar Reitz, de regisseur van ‘Heimat’. Verder bij Bob Dylan en Van Morrison. En, uiteraard en toch beeldend, bij Jef Geys die, zonder ook maar enigermate belerend te zijn, mijn kunstenaarschap sterk heeft beïnvloed. Nu, grote voorbeelden, allemaal goed en wel, maar zoals ik daarstraks al zei: het belangrijkste voor een kunstenaar is toch zonder toegevingen zijn eigen weg te gaan en zichzelf te blijven.

­ Zo bekeken zijn kunstenaars net mensen.

– Bedankt voor het interview.

Tekst: Ivo Verheyen Foto’s Raymond Minnen: Bart Van der Moeren

Suiker — 25

TURNHOUT - Met ‘Fata Morgana’, een beklijvend relaas over Afrikaanse prostituees in Antwerpen, brak de Turnhoutse schrijfster Chika Unigwe potten in het literaire landschap. Het boek oogstte lovende recensies en werd genomineerd voor de Caine Prize, de Afrikaanse evenknie van de Booker Prize. In ‘Nachtdanser’, Chika’s derde roman, neemt ze de lezers mee naar haar geboorteland Nigeria. We spraken met de auteur over onzekerheid, heimwee en het schrijverschap.

taat. De techniek waarbij letters gelinkt worden aan een paar krachtige kernwoorden, om bijvoorbeeld een nieuwe paragraaf in te leiden, was in de vroege versies van ‘Nachtdanser’ niet aanwezig. Ik was op zoek naar een manier om het verhaal te laten doorlopen en -na van alles te hebben uitgeprobeerd- voelde die methode het meest natuurlijk aan.”

– Je schrijft in het Engels maar je voornaamste markt is de Nederlandstalige. Wat is het verschil tussen gepubliceerd worden in België en in Groot-Brittannië?

– Wat we ons al een tijdje afvroegen: is Chika Unigwe je echte naam of een pseudoniem?

Chika Unigwe: “Chika Unigwe is geen alias.

Chika is gewoon mijn voornaam. Unigwe betekent ook niet iets als ‘uniek’. Het is eigenlijk een afkorting van mijn achternaam die je vertaalt als ‘mag niet doodgaan van de donder’.

De naam gaat al generaties lang mee.”

– Je vaderland is Nigeria; je hebt gestudeerd in Leuven en in het Nederlandse Leiden. Hoe ben je uiteindelijk in de Kempen terechtgekomen?

Chika Unigwe: “Het antwoord op die vraag is heel eenvoudig: mijn man komt uit de streek. Hij wilde dan ook niets liever dan dat we ons in Turnhout zouden vestigen.”

– Je hebt een indrukwekkende academische achtergrond met onder andere een doctoraat in de literatuur op je palmares.

Inspireerden je studies je om aan een eigen oeuvre te beginnen of was je er al eerder gebeten door de schrijfmicrobe?

Chika Unigwe: “Ik heb altijd geschreven, maar ik heb ook steeds graag gestudeerd.

Ik koos literatuur als vakgebied omdat ik zo mijn studies en de liefde voor boeken kon

26 —februari 2011

combineren. Twee vliegen in één klap dus.

Misschien heeft me dat als auteur ook wel geholpen, ik weet het niet echt. Het analyseren van literatuur vond ik leuk, maar ik denk dat ik het meer toepas bij het lezen van andere boeken dan wanneer ik zelf schrijf. Natuurlijk voel je vaak de druk om iets te gaan studeren dat volgens de maatschappelijke norm praktisch bruikbaar is. Harry Potter auteur J.K. Rowling -wiens ouders dochterlief aanvankelijk graag een ander carrièrepad hadden zien inslaan- verwoordt de kloof tussen wat je doet

en wat van je verwacht wordt prachtig in haar ‘Commencement Address’, een speech voor alumni van de Amerikaanse Harvard-universiteit (op Youtube te bekijken, nvdr). Schitterend is dat. Maar voor haar, en natuurlijk ook voor mezelf, is literatuur dan ook iets heel reëels en tastbaars.”

– ‘Nachtdanser’ lijkt een uitgekiende roman. Is je werk het resultaat van schrijven en herschrijven?

Chika Unigwe: “Er is een immens verschil tussen mijn eerste ‘drafts’ en het eindresul-

Chika Unigwe: “In het geval van ‘Nachtdanser’ heb ik de Nederlandse rechten apart verkocht. Ik heb op dit moment een Belgische uitgever, De Bezige Bij Antwerpen (voor de overname door WPG Uitgevers bekend als Meulenhoff/Manteau, nvdr) waarmee ik intussen een erg goede relatie heb opgebouwd. Het leuke aan een boek uitbrengen in België is dat je een intieme band kan opbouwen met de mensen die bij je project betrokken zijn. Je ontmoet de mensen die je werk nalezen en je uitgever persoonlijk. In Groot-Brittannië ligt dat een pak moeilijker, zeker als je er onder contract bent bij een grote uitgeverij. Voor de Engelstalige markt heb ik bijvoorbeeld een agent nodig. Alles werkt er met slots, tijdstippen die gereserveerd zijn voor de uitgave van je boek.

Mijn slot valt in mei 2012 en daar moet ik dan ook op wachten. Dat typische ‘corporate’-gevoel bekruipt je in België veel minder vlug.”

– Zowel je debuutroman ‘De Feniks’ (2005), opvolger ‘Fata Morgana’ (2008), als ‘Nachtdanser’ (2011) halen hun kracht uit de beschrijving van eenzaamheid en ontworteling. Vanwaar de keuze voor deze confronterende thema’s?

Chika Unigwe: “Migratie gaat altijd gepaard met eenzaamheid, ook op de momenten dat je het zelf nog niet beseft. In ‘De Feniks’ was ik daar eigenlijk niet opzettelijk mee bezig maar

daging. Dingen vervelen me te snel om er na afloop nog naar terug te grijpen.”

– Heb je nog tijd om zelf te lezen?

Chika Unigwe: “Ik lees nog heel veel. Voor ik begon te schrijven, was ik een lezer. Het blijft mijn eerste liefde. Momenteel ben ik bezig in ‘Het Museum van de Onschuld’ van Orhan Pamuk, maar ook ‘Het Ongrijpbare Meisje’ van Mario Vargas Llosa vond ik goed.

Van Gabriel García Márquez’ ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’ heb ik genoten. Ook schitterende creative nonfiction, zoals de prachtig geschreven reisverhalen van Tahir Sha, kan ik waarderen. Zijn boek ‘Beyond The Devil’s Teeth’ heb ik meerdere keren herlezen. Het voelt aan als een roman, maar toch is het geen fictie. Nog een aanrader in dat genre is ‘India’ van V.S. Naipaul.”

“

– Zijn er recente boeken die je zelf zou willen geschreven hebben?

Chika Unigwe: “Jazeker, ik heb een vriend uit Zimbabwe, Brian Chikwava, die met een

ik ben blijkbaar nog altijd eenzaam, zonder me daar continu van bewust te zijn. Je blijft je voortdurend afvragen waar je ware identiteit ligt. Zelfs zwarten die hier zijn opgegroeid worden vaak niet als volledige Belg aanzien en krijgen regelmatig de vraag waar ze nu eigenlijk ‘echt’ vandaan komen. Als immigrant is dat gevoel bij mij nog sterker. Ik ben hier immers geboren noch opgegroeid. Ondanks mijn Belgische identiteitskaart voel ik me op sommige vlakken nog steeds een buitenlander. Die eenzaamheid blijft omdat het moeilijk is om elders wortels te kweken. Ik vrees soms dat het er nooit van zal komen. Bij mijn kinderen ligt dat anders. Zij zijn in dit land geboren en de meeste dingen hier zijn voor hen vanzelfsprekend.

Ook zij krijgen zo nu en dan een vraag over hun afkomst maar ze delen mijn gevoel van ontworteling niet. Als je hen zou vragen waar ze vandaan komen, luidt het antwoordt vast en zeker ‘uit Turnhout’. Het schrijven helpt mij echter om de heimwee te verwerken.”

– Je bent aan je derde roman toe. Gaat het schrijven nu vlotter dan voordien?

Chika Unigwe: “Nee, het blijft een moeizaam proces. Ik ploeter momenteel aan mijn volgende project en het wordt er niet gemakkelijker op. Aan ‘Nachtdanser’ en ‘Fata Morgana’ heb ik telkens twee jaar gezwoegd. Ik ben geen zelfzekere schrijfster; ik moet mijn werk altijd door andere mensen laten nalezen. Gelukkig heb ik een viertal vertrouwenspersonen die ook beroepsmatig met schrijven bezig zijn en aan wie ik om kritiek kan vragen. Maar uit respect probeer ik nooit zomaar iets aan hen te laten lezen. Ook zij hebben weinig tijd: het verhaal moet al min of meer op punt staan voor ze die onder ogen krijgen. Op die manier is het gemakkelijker om gericht objectieve kritiek te geven. Wanneer mijn boeken eenmaal af zijn, herlees ik ze niet meer. Dan moet ik mijn focus verleggen naar een volgende uit-

ongelofelijk gevoel voor humor schrijft. Dat vind ik een geweldige gave omdat ik ze volgens mij helemaal niet heb. Elke keer als ik iets van hem lees lig ik in een deuk. Hij is ook nog eens een veelzijdige auteur die zowel goede essays als verhalen schrijft.”

– Het decor voor ‘Nachtdanser’ is jouw geboortedorp Enugu in Nigeria. Hoe autobiografisch is de roman?

Chika Unigwe: “De enige overeenkomst tussen mij en Mma, het hoofdpersonage, is de woonplaats. Voor de rest zijn er geen gelijkenissen. Ik vind het te moeilijk om elementen van mijn leven te verwerken in een roman.

Daarom schrijf ik ook geen poëzie meer. Dan geef ik teveel van mezelf bloot. Ik ga dat in de toekomst niet meer doen. Dat wil niet zeggen dat de roman me geen ruimte geeft om te ventileren. Nigeria is bijvoorbeeld een erg patriarchaal land waar ik altijd problemen mee gehad heb. Die problematiek verwerk ik wel doelbewust in het boek. Zeker omdat het zo moeilijk is om er wat aan te veranderen. Mannen hebben in Nigeria nog altijd de economische macht zodat het als vrouw erg moeilijk is om iets zelfstandig te doen. Bij het schrijven van deze roman voelde ik me voor het eerst sterk genoeg om terug te keren naar Nigeria. Maar het is even belangrijk om, zoals ik deed in ‘De Feniks’, te schrijven over wat hier gebeurt. We moeten ons als inwijkelingen immers ook documenteren over het leven in België.”

– De roman toont dan ook duidelijk aan dat vrouwen die zelfredzaam willen zijn in Nigeria scheef worden bekeken.

Chika Unigwe: “Dat komt omdat het huwelijk er zo’n belangrijke plaats in de maatschappij inneemt. Het is in de ogen van vele Nigerianen onbegrijpelijk om je te willen losmaken van een man. Je moet trouwen en laten zien dat je een goede vrouw bent. Ook als vrouwen genoeg geld hebben, worden ze ver-

wacht een man in de buurt te hebben die voor hen kan zorgen. Dat principe is maakt in de Nigeriaanse cultuur deel uit van een oeroude traditie. Al ervaren vrouwen het huwelijk als ongelukkig dan nog zullen ze in de meeste gevallen bij hun man blijven. In ‘Nachtdanser’ zien we dat je man verlaten geen voor de hand liggende beslissing is. Mma’s single mom Ezi heeft het in het begin verschrikkelijk moeilijk, ook op financieel gebied. Zij slaagt er uiteindelijk in om het te maken, maar niet zonder dat daar een man aan te pas komt. Deze vorm van afhankelijke onafhankelijkheid werd door professor Obioma Nnaemeka ‘negofeminism’ genoemd. De afkorting staat zowel voor no-ego feminism als voor negotiation-feminism. Het is een soort van compromis: je onderhandelt met de patriarchale samenleving om het te redden.

In Afrika zijn volgens mij heel wat vrouwen negofeminists. Dit systeem werkt voor hen.

Het is een manier van overleven. Een vastgeroest systeem van binnenuit fundamenteel

”

veranderen lukt immers niet op één dag.”

– Je hebt al een aantal literaire prijzen gewonnen. Stimuleert dat je zelfvertrouwen als auteur?

Chika Unigwe: “Ja, maar ik beschouw het niet als een egotrip. Iemand die zo weinig zelfzeker is als ik heeft die waardering broodnodig. Bij elk nieuw boek dat ik schrijf, ben ik even nerveus als bij het eerste. Als je schrijft, doe je dat op je eentje. Wie een tafel in elkaar zet waarbij een poot ontbreekt, merkt onmiddellijk wat er loos is. Dat staat los van persoonlijke smaak. Maar wanneer je een verhaal schrijft, is dat zo iets abstract dat je vergissingen niet altijd opmerkt. En als je niet weet dat er iets mis is, kan je er ook niks aan verhelpen. Soms keur ik een zin af bij het nalezen maar daarom weet ik niet onmiddellijk hoe ik hem mooier kan maken. Een prijs is dan de bevestiging dat je juiste keuzes hebt gemaakt. Ook je man of je vrienden kunnen complimenten geven; toch is dat niet helemaal hetzelfde als waardering krijgen van mensen die je van haar noch pluim kennen.”

– Welke thema’s kunnen we verwachten bij je volgende projecten?

Chika Unigwe: “Ik heb op dit moment twee lopende projecten. Het eerste is een bundel kortverhalen die al een tijdje af is en nog moet worden uitgebracht. Ik zit al een tweetal jaar te broeden op een verhaal over Olaudah Equiano, een ex-slaaf uit de achttiende eeuw die op zijn tiende werd gekidnapt uit Nigeria om als slaaf te dienen in Amerika. Hij slaagde erin om zijn vrijheid te kopen en verhuisde naar Londen. Hij was actief in de abolitionist-movement, die streefde naar het opheffen van de slavernij, maar stierf tien jaar voor de uiteindelijke afschaffing. Hij heeft het tragisch genoeg niet meer mogen meemaken. Wat ik interessant vind aan Equiano is dat hij getrouwd was met een Engelse vrouw. In die tijd was

dat helemaal niet vanzelfsprekend. Ik wil dan ook fictie gebruiken om de leemtes in zijn persoonlijk leven op te vullen. In 1789 verscheen zijn autobiografie ‘The Interesting Narrative of the Life of Olaudah Equiano, or Gustavus Vassa, the African’. Opmerkelijk is dat hij daarin nergens verwijst naar zijn vrouw of kinderen.

Die gaatjes wil ik dichten. Equiano is bijvoorbeeld ook scheepsmaat geweest. Toch vind je daar weinig of niets van terug. Zijn narrative was eigenlijk alleen bedoeld om de problematiek van de slavenhandel op tafel te gooien.

Je krijgt enkel het portret van een activist en dat wil ik in mijn roman aanvullen met fictie.

Het boek is nog lang niet klaar maar ik vind het een heel interessant project. Ik ben al een tijdje bezig aan mijn vooronderzoek maar met jonge kinderen thuis is dat niet altijd even vanzelfsprekend (lacht)”

– Krijg je soms de kans om rustig in afzondering te schrijven?

Chika Unigwe: “In februari trek ik naar een

house of literature, een beetje zoals Passa Porta in Brussel, waar buitenlandse auteurs gebruik kunnen maken van een appartement om er in alle sereniteit te kunnen werken. Het schrijven verloopt moeizamer wanneer ik thuis zit. Niet alleen omwille van de kinderen maar ook omdat mijn aandacht vaak verspringt naar wat ik in het huishouden nog allemaal moet doen (lacht). Het is moeilijk om je te concentreren wanneer je gedachten nog bij het wasgoed zitten. Ik heb tijdens het maken van ‘Nachtdanser’ ook het geluk gehad dat ik twee schitterende reisbeurzen kreeg: eentje van The Rockefeller Foundation en één van UNESCO. Dat heeft me zeker geholpen. Afzondering is nog altijd het beste. Het schuldgevoel dat ik de kinderen alleen moet laten, zorgt ervoor dat ik me verplicht voel om harder te werken. Voor de UNESCO-beurs waren we met een elftal artiesten, schrijvers en andere kunstenaars door elkaar, en je merkt dat er dan bijna een soort competitie ontstaat. We hadden ook enkele kokkinnen ter beschikking en hoefden ons om niks anders zorgen te maken. Als ik in Turnhout ben, neem ik mijn laptop vaak mee naar het Warandecafé. Meer schrijvers doen dat.

Een kennis van me uit New York gaat zelfs op hotel om rustig te kunnen werken.”

– Waarmee hou je je naast schrijven nog bezig?

Chika Unigwe: Ik krijg dankzij mijn boeken ook veel uitnodigingen voor lezingen.

Meestal gaat dat over mijn eigen werk maar er komen er ook andere thema’s aan bod …

(Zingt plots vrolijk mee met Betty Everetts versie van The Shoop Shoop Song - It’s in His Kiss - op de radio.)

– Bedankt voor het gesprek Tekst: Roel Horemans Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 27

FEBRUARI elke maandag van 19 tot 21u – Turnhout

Praatpunt Ben jij één van de mensen die hun Nederlands willen verbeteren? Spring dan eens binnen op maandagavond. Het is gratis, je hoeft je ook niet in te schrijven. (Niet tijdens schoolvakanties) De Warande, lokaal A, Warandestraat, 42.

Info: 014 47 21 10, 014 47 21 64 of nic.vangrootel@warande.be.

Een Dinamo-activiteit in samenwerking met Vormingplus Kempen.

elke woensdag van 19 tot 21u – Hoogstraten

Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... (niet tijdens schoolvakanties).

Gemeentelijke basisschool Hoogstraten, Koningin Elisabethlaan, 21.

Info 03 314 37 86 of kreatief@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

elke donderdag van 13.30 tot 15.30u – Geel

Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ...

Huis van de Dialoog, Logen, 104.

Info 014 56 05 95 of kreatief.geel@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

vanaf zo 30 januari telkens van 9.30 u. tot 12u – Oud-Turnhout

ma 14 en 21 februari van 9 tot 12u – Turnhout

Basiscursus Ecologische moestuin

Een kleigezicht boetseren op steen, hout of bloempot

Vier wekelijkse sessies. Een eerste kennismaking met het ecologisch tuinieren voor geïnteresseerden die willen starten of nog maar net bezig zijn. Voor de meer ervaren tuiniers is het een ideale gelegenheid om een aantal basisprincipes op te frissen en er een grondiger inzicht in te verkrijgen.

De Heischuur, Schuurhoven 2.

Info: Velt Turnhout, 014 88 28 87 of breugelmans.pelckmans@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

In deze workshop maar je in 2 lessen met zelfhardende klei gezichtjes op een ondergrond: een kei, een bloempot, een stronk, schors...

Dinamo - de Warande.

Info 014 47 21 10 of dinamo@warande.be.

Een Dinamo-activiteit.

Erfenis zonder bekommernis tot 9 februari – Grobbendonk

Tentoonstelling Vrouwenkracht De tentoonstelling ‘Kempense Vrouwenkracht’ zet het vrijwillig engagement van sterke Kempense vrouwen in de verf. Want ze zijn met velen. Hun inzet reikt van de vierdewereldbeweging tot de Wereldwinkel. Van kookmoeders bij de Chiro tot het asielcentrum in Arendonk. Een voor een fantastische vrouwen die hun idealen waarmaken.

Bibliotheek Grobbendonk, Astridplein, 3.

Info 014 50 74 93 of hilde.gevers@bibliotheek.be.

Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... (niet tijdens schoolvakanties) CVO Kempen-Mol, ingang Chrysantenlaan.

Info 014 31 69 18 of kreatief.mol@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

Digidak In onze openbare computerruimte kan je gewoon binnenlopen tijdens deze momenten en gratis gebruik maken van de computers, van een printerscanner, van internet, ... en dit allemaal onder begeleiding.

Digidak St-Jozef Rijkevorsel, Kerkdreef, 61. Elke maandag van 10 tot 12u.

Digidak Meerle, Hazenweg, 4/2. Elke maandag van 13 tot 16.30u.

Digidak Hoogstraten, Mouterijstraat, 4/1. Elke dinsdag van 14 tot 17.30u.

Digidak Rijkevorsel, Molenstraat, 5. Elke donderdag van 9 tot 12u.

Digidak Hoogstraten bibliotheek, Lindendreef, 1b. Elke vrijdag van 9 tot 12u.

Info: 014 71 11 03 of www.digidak.be.

Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdatabank.be.

Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen ze niet alleen

28 —februari 2011

Een avond rond erfenissen.

KWB-lokaal, Meerlaarstraat, 95.

Info: 013 66 36 05.

vanaf ma 14 februari van 19 tot 21.30u – Turnhout

Workshop kalligrafie creatief vervolg Voor wie reeds een basis cursus kalligrafie volgde (voorkeur humanistisch cursief). 5 lessen waarin je telkens een leuk werkstuk met iedere keer een andere techniek maakt.

De Banier Turnhout, Warandestraat, 97.

Info: 014 42 15 13.

wo 2 februari van 19.30 tot 22u – Houtvenne

In Godsnaam De onthutsende zoektocht van Annemie Struyf doorheen de wereld van overtuigde christenen, moslims, joden, boeddhisten en hindoes, waarin niets is wat het lijkt: een paradijselijke geloofsgemeenschap blijkt een twijfelachtig oord te zijn. Een keiharde praktijk verbergt veel wijsheid en zachtheid. Wie iets te verbergen heeft, valt door de mand.

Zaal Centrum, Langestraat, 14.

Info: 015 22 94 83. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

di 15 februari – Vorselaar

Mobiliteit Samenwerkingsactie rond mobiliteit, KHK en Mobiliteitscommissie gemeente Vorselaar.

Info www.vorselaar.be.

wo 16 en 23 februari van 19.30 tot 22u – Mol

Delfstof: Beleggen voor Beginners

Een schrijn is een bewaarplaats voor waardevolle zaken. Je versiert en schildert dit schrijn naar eigen smaak.

Info 014 47 21 64, 014-47 21 10 of dinamo@warande.be.

Een Dinamo-activiteit.

De tijd dat we onze zuurverdiende spaarcentjes enkel op een klassieke spaarrekening of nog in een oude wollen sok bewaarden, is al even voorbij. Tegenwoordig bestaan er allerhande beleggingsformules waarmee je je geld zo goed mogelijk kan laten renderen.

CC ‘t Getouw, Molenhoekstraat, 2.

Info: 014 33 09 00 of cultuurbalie@gemeentemol.be.

ma 7 februari van 19.30 tot 22.30u – Vorselaar

Vanaf do 17 februari van 19.30 tot 21.30u – Ravels

vanaf do 17 februari van 9.30 tot 12u – Turnhout elke donderdag van 19 tot 21u – Mol

ma 14 februari van 20 tot 22u – Vorst

Maak je eigen schrijn

Bloemschikken KAV organiseert een reeks van 5 workshops bloemschikken, telkens rond een thema. Je kunt iedere keer kiezen uit verschillende stukken.

Vooraf inschrijven is noodzakelijk, je ontvangt dan de lijst met benodigdheden.

Buurthuis, Oostakker, 16. Info: 014 50 01 89.

Vanaf 8 februari van 19 tot 21.45u – Geel

Mindfulness Dit programma is geschikt voor iedereen die beter wil omgaan met de uitdagingen van iedere dag.

Het is wetenschappelijk onderbouwd en maakt je meer bestand tegen stress, angst, piekeren, pijn en depressie. De 8-wekentraining vormt de kern van het programma.

Hoeve Middenin, Buitensteinde, 33.

Info a@aandacht.be.

trecht op www. UitinVlaanderen.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk ook in Suiker!

Meer details vind je op www.cultuurnet.be/uitdatabank.

Huishoudtoestellen: ermee omgaan, weetjes en tips

Huishoudtoestellen worden stilaan onbetaalbaar. Ze langer laten meegaan is de boodschap.

Meestal verkort de levensduur door gebrek aan praktische kennis, de reparatiekosten lopen hoog op ... en de afvalberg wordt groter. Dat hoeft niet.

GC De Wouwer, Kloosterstraat, 4.

Info 014 652155 of info@dewouwer.be.

za 19 februari van 10 tot 11u – Retie

Jogcursus voor beginners We komen samen aan de ingang van het park.

Prinsenpark, Kastelsedijk, 5.

Info: 015 28 03 54 of www.viva-svv.be.

Vormingplus Kempen betaalt voor een aantal activiteiten tot 75% terug van je kosten voor de begeleiding (met een maximum van 200 euro).

Ons aanbod en honderden cursussen, lezingen, workshops vind je op www.vormingpluskempen.be.

Van 21 februari tot 9 maart – Turnhout

Tentoonstelling Vrouwenkracht Deze expo zet het vrijwillig engagement van sterke Kempense vrouwen in de verf. Hun inzet reikt van de vierdewereldbeweging tot de Wereldwinkel. Van kookmoeders bij de Chiro tot het asielcentrum in Arendonk.

Een voor een fantastische vrouwen die hun idealen waarmaken.

CM Turnhout, Korte Begijnenstraat, 22.

Info: 014 40 34 33 of beweging.turnhout@cm.be.

Bericht aan alle muziekliefhebbers!

Je kan muziek maken en/of luisteren bij Dinamo. Bovenop het bestaande aanbod kan je nu ook nog intekenen voor workshops Keltische trommel en/of Braziliaanse percussie of voor een lezing omtrent modernklassieke muziek. De avondworkshop ‘gitaar’ is helaas volzet.

Met een beetje gevoel voor ritme kan je de bodhràn, de Keltische trommel, leren spelen. Je ontdekt de brede waaier van oerritmes en opzwepende dansbeats in Ierse folk. Jef Van den Broeck (www.jefvandenbroeck.net) leert je de basistechnieken. Indien je geen bodhràn hebt, kan je die ter plekke huren.

4 dinsdagvoormiddagen vanaf 1 februari in de Warande, 10 euro voor de reeks.

Voor wat meer zuiders georiënteerde trommels en bellen kan je terecht in de workshop Braziliaanse percussie. An Neyrinck leert je simpele basisritmes van de samba op surdo, caixa en repinique (soorten trommels). Je mag uiteraard je eigen trom-

Creatief koken Reeks van 5 workshops waarin lekker en gezond koken centraal staat.

De lesgeefster bespreekt eerst de recepten, daarna gaan we in kleine groepjes van 2-3 personen zelf aan de slag. Op het einde van de les proeven we van de verschillende schotels.

Vooraf inschrijven is verplicht, het aantal deelnemers is beperkt!

Buurthuis, Graatakker, 16.

Info: 014 50 01 89.

Vanaf di 22 februari van 10 tot 13u – Turnhout

Kleurrijke lunch met (h)eerlijke groenten

Bericht aan alle mensen die zich vrijwillig willen inzetten tijdens het seizoen 2011-2012

Koken met biologische groenten Dinamo - Kongoplein, Kongoplein, 2.

Info: 014 47 21 64.

Een Dinamo-activiteit.

In de maanden maart en februari maken wij ons programma op voor volgend seizoen.

Dinamo zoekt vrijwillige lesgevers voor korte of langlopende cursussen of workshops voor volgend seizoen: - theoretische cursussen over talen, maatschappij, milieu, kunst- of muziekonderwerpen - creatieve workshops zoals kunst, muziek, koken, …

- sportieve workshops Als je er graag als vrijwilliger bij wil zijn, contacteer snel lut.mertens@warande.be of maak je bekend via onze website www.warande.be/dinamo (vrijwilliger worden).

Vanaf di 22 februari van 19.30 tot 21.30u – Vosselaar

Basiscursus eutonie Via eenvoudige lichaamsoefeningen word je meer vertrouwd met het eigen lichaam. Je wordt begeleid om de spanningsbalans in het lichaam te optimaliseren. Hierdoor kunnen fysieke klachten vermeden worden of wordt fysiek herstel bevorderd. Het gevoelde contact met zichzelf bewerkt eveneens een beter gevoeld en juister afgestemd contact met de omgeving.

Praktijkruimte, Jan De wittestraat, 12.

Info: 014 43 65 11 of renild.vdp@gmail.com.

Avonduren

Welvaartsziekten door de eeuwen heen Raoul Rottiers belicht de functie van belangrijke menselijke organen en stelsels en toont wat de gevolgen kunnen zijn als het daar misloopt.

Tegelijkertijd geeft hij ook aan hoe we ziekten zoals diabetes en obesitas eventueel kunnen voorkomen en zonodig behandelen.

Het Wijnhuis, Stationsstraat, 56.

Info: 016 31 06 70.

Bericht aan alle inwoners van Ravels, Baarle-Hertog, Oud-Turnhout, Beerse, Arendonk …

Wist je dat meer dan de helft van de Dinamobezoekers van buiten Turnhout komt?

Ben jij zo’n trouwe ‘Dinamo-klant’ of ken je Dinamo nog niet? Ons aanbod kan je helemaal raadplegen op onze website www.warande.be/dinamo, of in onze brochure. Deze brochure kan je vinden in de Warande of in de plaatselijke bibliotheken.

Voor de verspreiding van onze brochures zijn wij op zoek naar vrijwilligers. Er is vast een plaatselijke winkel, een bibliotheek, een restaurant of een tof café waar je onze folders mag leggen en/of uitdelen.

Wil jij ons daarbij helpen? Dan ben jij de geknipte ambassadeur van Dinamo!

Dinamo zoekt mensen voor volgende gemeenten: Beerse, Oud-Turnhout, Hoogstraten, Arendonk, Baarle-Hertog, ....

Als dank ontvang je een waardebon voor onze Dinamo-activiteiten.

Info: lut.mertens@warande.be of 014 47 21 60.

Vanaf ma 21 februari van 19.30 tot 22.30u – Vorselaar

do 24 februari van 14 tot 16u – Geel

mel meebrengen. Ter plekke zijn er enkele trommels gratis beschikbaar.

6 maandagavonden vanaf 21 februari in Theater Stap, 15 euro voor de reeks.

Liever niet zelf aan de ‘slag’? Dan kan je mee op muzikale exploratie in een lezing over Modern-klassieke muziek. Jo Suykerbuyk leidt je doorheen een onuitputtelijke rijkdom aan interessante composities: Strawinsky en Bartok zijn geen eenzamen in een muzikale woestijn.

1 dinsdagnamiddag in de Warande, 5 euro.

Op maandagavond zet Dinamo de deuren open voor wie overdag weinig of geen vrije tijd heeft. Jongeren (18+), mensen die overdag werken, … zijn meer dan welkom.

Het taalcafé en het ‘open atelier’ zijn inspirerende broeiplekken, net als de infoavonden en denk- en doesessies. Voor het ritme van de samba zit je goed bij onze percussieworkshop. Het Praatpunt biedt anderstaligen de kans om Nederlands te oefenen

biedt een overschot aan wortelen aan Nancy, Nancy maakt een powerpoint voor Frederik, … maandag 7 februari om 19.30u

Info avond Samenhuizen

Taalcafé Engels Evening Talk

Kangoeroewonen en cohousing zijn hedendaagse vormen van gemeenschappelijk wonen. Enerzijds bieden ze voldoende privacy, daarnaast zijn er gemeenschappelijke voorzieningen, gedragen door de bewoners zelf. In Scandinavië kent deze vorm van wonen een groot succes. Er zijn intergenerationele woongemeenschappen maar ook projecten voor “de 2de helft van het leven”.

Taalcafé voor wie het Engels wil oefenen en/of onderhouden.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig

maandagen 21 en 28 feb, 14, 21 en 28 maa, 4 apr om 19.30u

elke maandagavond om 19u

Braziliaanse percussie

Nederlands Praatpunt

Percussieworkshop op het ritme van de samba.

15 euro, vooraf inschrijven.

Taalcafé voor anderstaligen.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig.

maandag 28 februari om 19.30u

elke maandagavond om 19u

ma 28 februari van 9 tot 12u – Turnhout

werkgroep Dinamo in 2012

Werken op canvas

elke maandagavond om 19u

Open atelier Experimenteel schilderen

Denk- en doesessie rond milieu en samenleving.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig.

Met stone-art, een soort papier-maché, in combinatie met Powertex, kan je heel prettige dingen doen, onder andere op canvas.

Dinamo - De Warande, Warandestraat, 42.

Info: 014 47 21 64 of dinamo@warande.be.

Een Dinamo-activiteit.

Vrij creatief werken met verf en waardeloos materiaal.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig.

Info Dinamo

maandag 31 januari om 19.30u

Info avond LETS: een ruilsysteem LETS staat voor Local Exchange Trade System. Vrij te vertalen als lokaal ruilhandelsysteem. Letsers bieden diensten of goederen aan en kunnen hierdoor op hun beurt een beroep doen op diensten en/ of goederen van andere letsers. Marie knipt het haar van Lea, Lea

Warandestraat 42 in Turnhout T 014 41 94 94 T 014 47 21 10 (reserveren) Openingsuren educabalie: Elke werkdag van 9 tot 12u en van 13 tot 16u, én op maandagavond van 18 tot 20u.

Voor meer info, zie onze nieuwe website: www.warande.be/dinamo

Suiker — 29

Vzw Open Doek dankt zijn naambekendheid vooral aan het filmfestival dat het elk jaar -eind april- organiseert. Maar Open Doek is het hele jaar door actief. Wekelijks wordt in Utopolis een film geprogrammeerd.

Suiker houdt je op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld, worden de films vertoond op dinsdagavond, 20u, in Utopolis (Graatakker in Turnhout).

Dinsdag 1 februari, 20u

Dinsdag 8 februari, 20u

Dinsdag 15 februari, 20u

Dinsdag 22 februari, 20u

Land: Spanje / Mexico Regisseur: Alejandro González Iñárritu Duur: 147 minuten Jaar: 2010 Uxbal verdient geld als koppelbaas voor illegale Chinese arbeiders en Afrikaanse straathandelaars. Nadat de politie met een angstaanjagende razzia op de Ramblas het netwerk van Afrikaanse verkopers heeft opgerold, moet Uxbal de monden van zijn gezin op een andere manier voeden. Tot dokters bij hem prostaatkanker vaststellen en hem meedelen dat hij hooguit nog enkele maanden te leven heeft. Voor zijn directe omgeving houdt hij zijn terminale status verborgen.

Deze bijna tweeënhalf uur lange film imponeert en een gedreven Bardem schittert als Uxbal in dit duistere noodlotsdrama. Een verrassende, maar vreselijk mooie en ontroerende slotscène biedt echter perspectief. Wat dat betekent zal iedere bezoeker voor zichzelf moeten uitmaken. Magistrale cinema die rillingen over je rug doet lopen.

Land: Italië Regisseur: Saverio Constanzo Duur: 118 minuten Jaar: 2010 (Belgische avant-première) Alice raakte als kind zwaargewond bij een skiongeval; Mattia verloor zijn tweelingzuster. Als tieners ontmoeten de twee elkaar op school, en aangetrokken door herkenbare gevoelens worden ze vrienden. Maar net zoals priemgetallen kunnen ze elkaar nooit volledig aanraken. Regisseur Saverio Costanzo aanvaardde de uitdaging om het succesvolle boek van Paulo Giordano te verfilmen en goot het in een verwarrende maar ook effectieve structuur vol flashbacks.

Ingehouden emoties, beheerste vertolkingen en een soundtrack die soms compleet de psychedelische toer opgaat zorgen ervoor dat de kijker helemaal door de beelden wordt opgeslorpt. Een intense belevenis!

Land: Slovenië Regisseur: Damjan Kozole Duur: 90 minuten Jaar: 2009 (Belgische avant-première) Alexandra, een 23-jarige studente Engels, leidt een dubbelleven. Ze is student, maar verdient nog bij als Slovenka, een callgirl die zich vooral richt op buitenlandse gasten. Ze hoopt hiermee haar dubbele identiteit geheim te houden, totdat een van haar klanten een hartaanval krijgt ten gevolge van een overdosis viagra. Blijkt het te gaan om een lid van het Europese parlement. Wanneer twee pooiers van het verhaal horen, ontvouwt zich een achtervolging waarin Alexandra uiteindelijk niet meer weet wie ze nog kan vertrouwen.

Een spannende thriller met veel sfeer en een bijzonder sterke hoofdrol van Nina Ivanisin.

Alexandra is hierbij het spiegelbeeld van het westerse materialisme: het snelle geld, zonder veel moraal. Samengevat: sterk geacteerde, kritische thriller!

Land: Verenigd Koninkrijk Regisseur: Tom Hooper Duur: 2010 Jaar: 111 minuten (Belgische avant-première) Colin Firth zet een charmante en sympathieke vertolking neer van Albert, de hertog van York en de latere koning George VI, vader van Koningin Elizabeth II. Albert is een introverte stotteraar, Helena Bonham Carter speelt zijn vrouw, die het initiatief neemt om een Australische logopedist in dienst te nemen om haar wanhopige man te helpen. Die logopedist is de excentrieke Leonard Logue, gespeeld door Geoffrey Rush.

Door deze samenwerking leert de koning niet alleen het volk in oorlogstijd toe te spreken, maar ontstaat er ook een hechte vriendschap tussen de twee mannen. Het slimme en grappige script zorgt niet alleen voor een fascinerende duik in een koninklijk verhaal, maar ook voor een ontroerende inkijk in de geest van een groot man.

Deze geestige en elegante film won de belangrijke publieksprijs in Toronto, in het verleden voor veel films de eerste stap naar Oscargoud…

BIUTIFUL

30 —februari 2011

LA SOLITUDINE DEI NUMERI PRIMI

SLOVENIAN GIRL

THE KING’S SPEECH

V.I.P.-PARTNER

Cc de Werft

IOK

Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Intercommunale (exporuimte de Halle) Ontwikkelingsmaatschappij PROVINCIE ANTWERPEN Centrumparking Nieuwstraat, voor de Kempen

Adres: Kon. Elisabethlei 22, 2440 Geel (exporuimte de

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel 2018 Antwerpen Schrijnwerkerij)

Tel: 014 58 09 91

Tel: 03 240 50 11

Balie: ma 13.30-16.30u,

Fax: 014 58 97 22

Fax: 03 240 54 75 di-vr 9-12u / 13.30-16.30u,

Mail: info@iok.be

Mail: info@provant.be za 10-12u

Website: www.iok.be

Website: www.provant.be

Tel: 014 56 66 60 (administratie) 014 56 66 66 (reserveringen) RADIO NOORDERKEMPEN 107.5FM

Fax: 014 56 66 80

Adres: Steenweg op Sevendonk 82,

Mail: admin.dewerft@geel.be, 2360 Oud-Turnhout res.dewerft@geel.be RenoHuis

Tel: 014 45 01 45

Website: www.dewerft.be Renovatie - Sleutel op de Deur

Fax: 014 45 30 48 TRAM 41 (Turnhoute

Tel: 0478 / 42 77 71

Mail: radio@radionoorder

Route Archief en Musea)

Fax: 014 / 42 77 71 kempen.be

Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erf Website: www.radionoorderkempen.be goedhuis, Grote Markt 1, 2300 Kunst In Huis Turnhout, 014 44 33 98) Kunstuitleen vzw Nationaal Museum van de de Warande Adres: Gallaitstraat 78, 1030 Brussel Speelkaart (Druivenstraat 18,

Adres: Warandestraat 42,

Tel: 02 247 97 10 2300 Turnhout, 2300 Turnhout

Fax: 02 242 83 11 014 41 56 21)

Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u

Mail: info@kunstinhuis.be Taxandriamuseum

Tel: 014 41 9494 (algemeen)

Website: www.kunstinhuis.be (Begijnenstraat 28, 014 41 69 91 (ticketbalie) 2300 Turnhout, 014 43 63 35)

Website: www.warande.be Begijnhofmuseum (Begijnhof HoReCa provincie Antwerpen 56, 2300 Turnhout, Afdelingen Noorderkempen en de kringwinkel 014 42 12 48)

Adressen: goedkoop en origineel Middenkempen

Openingsuren: musea: di-za 14-17u, Mol (Sint-Appolonialaan, 014

Adres: Ieperstraat 4, 2300 Turnhout zo 11-17u 32 61 63), Turnhout (Steenweg

Tel: 0495 53 54 80 Stadsarchief: ma: alleen telefonisch of per mail, op Tielen 70), Retie (Sint-Mar Turnhout 2012 di-vr 9-12.30u / 13-16.30u tinusstraat 50), Hoogstraten

Adres: Stadhuis, Grote Markt 1, Mail: tram41@turnhout.be (Meerseweg 135, 014 44 20 40), 2300 Turnhout Website: www.tram41.be Geel (Kollegestraat 104, Gas-

Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en straat 2a), Herentals (Lierse Cc ‘t Getouw (schouwburg 13.30-16.30u weg 136), Kasterlee (Krokus- Rex – zaal ‘t Getouw)

Tel: 014 40 96 74 laan 10), Balen (Steenweg op

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol

Mail: info@turnhout2012.be Leopoldsburg 71/2), Herselt Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u,

Website: www.turnhout2012.be (Blaubergsteenweg 113), Heist- za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur op-den-Berg (Noordstraat 25/1, voor elke podiumvoorstelling KATHOLIEKE 015 21 23 73).

HOGESCHOOL KEMPEN

Tel: 014 33 09 00 Filmfestival Dep. Handelswetenschappen

Fax: 014 33 08 90

Open Doek en bedrijfskunde

Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be

Adres: Warandestraat 42,

Website : www.getouw.be Cultuur- en sportmanagement 2300 Turnhout

Adres: Campus Blairon 800, 2300

Tel: 014 41 94 94 Turnhout Toon Otten

Adres: Stationstraat 64

Fax: 014 42 08 21

Tel: 014 42 66 01 2300 Turnhout

Mail: info@opendoek.be

Fax: 014 43 52 64

Tel: 014 74 50 10

Website: www.opendoek.be

Mail: hwbkt@khk.be

Gsm: 0474 63 56 78

Website: www.khk.be

Mail: toon@ottencommunicatie.be

PARTNER XXL

PARTNERS XL

Pure Kempen

RURANT vzw

Adres: Hooibeeksedijk 1 2440 Geel

Tel: 014 / 85 27 07

Website: www.purekempen.be www.rurant.be (Merk Kempen)

Mail: johny.geerinckx @rurant.provant.be

Vormingplus Kempen

Adres: Graatakker 4 2300 Turnhout

Tel: 014 41 15 65

Mail: info@vormingpluskempen.be

Website: www.vormingpluskempen.be

PARTNERS L

Cc ‘t Schaliken

Adres: Grote Markt 35, 2200 Herentals

Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u, di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, wo 9-12u.

Ticketbalie ook op wo 13.30-16u en za 10-14u.

Tel: 014 28 51 30

Fax: 014 22 28 56

Mail: cultuurcentrum@herentals.be

Website : www.schaliken.be

PHILIPS INNOVATIVE Bibliotheek Turnhout APPLICATIONS

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u, vr 11-18u, za 10-17u Tel: 014 47 22 41 Fax: 014 41 61 41 Mail: bibliotheek@turnhout.be Website: www.turnhout.be/bib

Effenaar

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Mail: info@effenaar.nl Website: www.effenaar.nl

DINAMO

Adres:

Openingsuren:

Tel:

Mail:

Website:

Blog:

Warandestraat 42, 2300 Turnhout educabalie ma-vr 9-12u en 13-16u, ma 18-20u 014 41 94 94 (algemeen), 014 47 21 64 (educabalie) dinamo@warande.be www.warande.be (cursussen) www.warande.be/dinamo

Mezz

Adres:

Tel:

Fax:

Mail:

Website:

Keizerstraat 101, 4811 HL Breda 0031 76 515 66 77 0031 76 520 02 37 info@mezz.nl www.mezz.nl

PARTNERS S

Delta Motorcycle n.v.

Adres: Otterstraat 120, 2300 Turnhout Tel: 014 42 08 08 Fax: 014 42 74 78 Mail: deltamotor@skynet.be Website: www.deltamotor.be

Café Wirwar

Een eigentijds café met een vleugje heimwee naar vroeger

Adres: Otterstraat 8, 2300 Turnhout

De Singer

Adres:

Website:

Bavelstraat 35, 2310 Rijkevorsel www.desinger.be of www.ajazzexperience.be

JAKOB SMITSMUSEUM

Adres: Openingsuren: Tel en fax: Mail: Website:

Sluis 155a, 2400 Mol wo-zo: 14-18u 014 31 74 35 info@jakobsmits.be www.jakobsmits.be

THEATER STAP

Adres: Tel: Fax: Mail: Website:

Brugstraat 55, 2300 Turnhout 014 42 85 90 014 42 84 19 info@theaterstap.be www.theaterstap.be

Storm op komst

Adres:

Mail:

Website:

Kinderkunstenfestival Vrijdag 19 - dinsdag 23 maart Warandestraat 42, 2300 Turnhout info@stormopkomst.be www.stormopkomst.be

Vrijetijdscentrum De Kruierie

Adres: Bevrijdingsstraat 1 2490 Balen

Tel: 014 82 92 30

Fax: 014 81 79 59

Mail: dekruierie@balen.be

gemeente Westerlo

Adres: Boerenkrijglaan 61 2260 Westerlo

Mail: sofie.claes@westerlo.be

Tel: 014 53 91 77

Rockin’ Around Turnhout

Adres: Steenweg op Gierle 417, 2300 ‘s Werelds grootste rock-’n-rollkroegentocht Turnhout 22, 23, 24 en 25 april.

Tel: 014 40 12 11

Fax: 014 40 16 53 DE poppenzaal

Website: www.philips.be

Adres: Steenweg op Oosthoven 114, SECUNDAIR 2300 Turnhout ONDERWIJS ZENIT

Tel: 014 42 33 22

Adres: De Merodelei 220, 2300 Turn- Fax: 014 42 43 55 hout

Mail: info@propop.be

Inschrijvingen: vanaf 16 aug

Website: www.propop.be elke werkdag: 10-16u do: 14 - 20u.

Tel: 014 47 14 40

Fax: 014 47 14 44

Mail: info@so-zenit.be

Website: www.so-zenit.be

Sabam Cultuur vzw Aarlenstraat 75 1040 Brussel

Tel: 02 286 83 82-84

Fax: 02 230 13 10

Website: www.sabam.be

De Roma

Adres: Turnhoutsebaan 286 2140 Borgerhout Ticketbalie: Turnhoutsebaan 327

2140 Borgerhout

Openingsuren: ma-vr: 9u30-12u30 / 13u30-17u

Tel: 03 292 97 40 (reserveringen) 03 292 97 50 (algemeen)

Website: www.deroma.be

Suiker — 31