Suiker_jan_2011

˜

nr. 15 JANUARI 2011 GRATIS www.suikerkrant.be

˜

˜

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

Tessa Vermeiren

Meuleman wil Duts zijn

Silvia Bonottio bravissimo

Het imago van Sabam

Vurige Tongen

MOL - Al in het decembernummer van Suiker liet oud-journaliste en nieuwe Molse Tessa Vermeiren in haar jaaroverzicht geen spaander heel van het voorbije jaar 2010.

Om het nieuwe jaar goed in te zetten, gaat Tessa gewoon op haar elan verder. Danneels is een schijnheilige ‘tjeef’, het WK voetbal in Zuid-Afrika was een obsceen evenement en de mens is een pretentieus wezen dat denkt de aarde te kunnen redden.

We wensen u toch nog een gelukkig nieuwjaar toe.

ANTWERPEN - Zet schrijver Bart Meuleman en auteur Herwig Ilegems samen in een kamer en de kerels dalen af naar het duistere hart van de Kempen , bevolkt met gewone mensen zoals u en ik, die krabben waar het jeukt en niet meer woorden vuil maken dan nodig. Meuleman en Ilegems stopten tien jaar geleden al hun vuile Kempense manieren in het theaterstuk ‘De smerige trilogie’, en vandaag zetten ze hun ontdekkingstocht naar achterkeukens en bedden, nog opgemaakt met harde dekens, gewoon verder met het onvolprezen ‘Duts’, zowaar uitgegroeid tot het kijkcijferkanon van Canvas. “Ik zou meer van Duts willen hebben”, bekent Meuleman in een interview met Suiker.

MOL - Silvia Bonottio -een Italiaanse Molse of een Molse Italiaansekomt voor het eerst met haar grote schilderijen naar buiten. In januari exposeert deze donna appassionata in ’t Kristallijn in Mol-Rauw, aangemoedigd door een aantal vrienden die haar een mooie toekomst in de schone kunsten voorspellen. En ook van Jef Geys kreeg ze al schouderklopjes. Maar er is nog een andere reden waarom de werken uit haar atelier moeten.

“Ze maken me onrustig”, zegt ze in een openhartig gesprek met Zuchero.

BRUSSEL - Vraag honderd mensen wat Sabam is en ze zullen allemaal antwoorden dat het om een instelling gaat die geld verdient op kosten van organisatoren van fuiven, festivals, concerten en andere feestelijkheden. Pretbedervers, met andere woorden. Niemand zal antwoorden dat Sabam jaarlijks een half miljoen euro uitgeeft ter ondersteuning van culturele en sociale projecten.

“We kampen inderdaad met een imagoprobleem”, zeggen Johan Verminnen en Thierry Dachelet van Sabam. “En daar gaan we wat aan doen.” Suiker zocht hen op.

TURNHOUT - Muziek en literatuur liggen niet ver van mekaar. Zeker niet als je Stijn Meuris, Guido Belcanto, Vitalski, Ernst Löw of Andy and the Androids heet. En laat dat nu net vijf artiesten zijn die de affiche sieren van de allereerste editie van ‘Vurige Tongen’, een festival dat de spannende schemerzone opzoekt tussen muziek en literatuur.

‘Vurige Tongen’ is een organisatie van AAIPOT! Suiker had een babbel met organisator Toon Otten.

3

4

9

16

18

Tejaterbende Oeps!

OLEN - Toeval bestaat niet. Als je één keer genomineerd wordt voor het Landjuweel -de hoogste onderscheiding voor een Vlaams amateurtheatergezelschapkan er nog sprake zijn van geluk. Maar als je jaar na jaar genomineerd wordt, is er meer aan de hand. Tejaterbende Oeps! uit Olen, een theatergezelschap voor jongeren dat dit jaar zijn vijftiende verjaardag viert, mocht voor de derde opeenvolgende keer deelnemen aan het Landjuweel. Winst zat er net niet in. “Maar mogen deelnemen is al een overwinning op zich,” zegt afscheidnemend voorzitter Wim Vervoort.

24

Roel Sels

ineenstuiken van het oude Oost-Europa. Bedrijven werden destijds veelal verkocht aan de hoogstbiedende zonder dat er een vorm van controle of beperkende maatregelen werden opgelegd. Je vraagt je af: waar liggen de evenwichten in deze wereld? Wat geeft de grootste doorslag? Wat is het belangrijkste?

Blijkbaar is dat steeds het vergaren van winsten op kapitaal en dat zeer vaak ten koste van het welzijn van de gewone mensen. Het gaat altijd over rendement op kapitaal maar nooit over het maatschappelijke kapitaal.

De maatschappelijke verantwoordelijkheid die bedrijven dragen wordt te vaak veronachtzaamd.

Natuurlijk houdt de opwarming van de aarde me wel bezig. We zijn thuis bewust bezig met recycleren en duurzaam leven.

Als iedereen dat zou doen, zou dat zeker helpen. Maar er zijn theorieën dat we er ook niets aan kunnen doen. Dat het proces van opwarming uiteindelijk een cyclisch gebeuren is. Ik ben daar ook pessimistisch in.

Ik vrees dat het een onvermijdelijk proces is dat we enkel wat kunnen vertragen. Wat we doen om het milieu te sparen, is uiteindelijk niet meer dan ons geweten sussen.

Pas op: ik vind wel dat je je verantwoordelijk moet nemen, maar we mogen ons geen illusies maken. De natuur en het universum zijn veel machtiger dan die paar miljard mensen die hier rondlopen en proberen de kleine blauwe planeet te redden. Ik geloof niet dat de aarde al op korte termijn zal vergaan. Ik hoop zeker dat we nog iets te goed hebben. Maar zal het uiteindelijk iets uithalen als we het op een termijn van honderden of duizenden jaren bekijken?

Zijn we als mens niet te pretentieus door te denken het in de hand te kunnen houden?

We zijn uiteindelijk binnen het universum slechts een blauw stipje dat zich geweldig overschat.

Het jaaroverzicht van

Tessa Vermeiren deel II

MOL - “Is er dan niets dat u optimistisch stemt? Bijvoorbeeld het feit dat een mens alsmaar ouder wordt”, zo proberen we nog tegen beter weten in op het laatste van ons interview. Maar zelfs dat blijkt Tessa Vermeiren niet te kunnen opvrolijken. “Als ik die 110-jarige zag zitten in zijn zeteltje dacht ik onmiddellijk: laat me dat bespaard blijven. Ik wil heus jullie kerstnummer niet vergallen maar ik vind dat er op dit moment zeer weinig reden tot optimisme is.”

Poolse vriendin Ze heeft het niet gehaald, mijn Poolse vriendin. Ik had ook niet verwacht dat ze ‘t zou halen. Maar hopen doe je altijd, natuurlijk. Iets meer dan een jaar geleden opende ze in het centrum van Turnhout een kruidenierswinkel met Poolse lekkernijen zoals bigos, flaki, fasolka en pulpety. ‘Warszawa’ heette de winkel.

Een Poolse voedingswinkel de naam van de hoofdstad geven, getuigt niet van veel creativiteit. Dat geef ik toe. Aan de andere kant dekte de vlag de lading wel en dat is uiteindelijk toch maar waar het om gaat.

Waarmee ik maar wil zeggen: je kan een Poolse kruidenierswinkel ook moeilijk ‘de zongebrande papaya’ noemen.

Van de ene dag op de andere was er dus een vleugje Warschau in de hoofdstad van de Kempen: dergelijke faits-divers maken het leven in een anoniem provinciestadje aangenaam. Natuurlijk zit niemand op een Poolse kruidenier te wachten en de plotse aanwezigheid van zo’n winkel is dus best opmerkelijk en zelfs een beetje gewaagd te noemen. Nog veel opmerkelijker en gewaagder was het A4’tje dat op de glazen winkeldeur hing. Met een dikke, zwarte viltstift had de uitbaatster erop geschreven: “Open als ik er ben”.

Bravo! Ik was meteen fan. Zelf heb ik immers ook een hekel aan vaste werkuren. Ik begin te werken wanneer ik wakker word en ik stop wanneer ik moe ben.

Of wanneer ik hét moe ben. De ene werkdag duurt wat langer dan de andere, de ene dag is productiever dan de andere.

Kan allemaal, zolang het werk op het einde van de rit maar tijdig klaar is en daar zorg ik altijd wel voor. Leve de vrijheid.

En leve de Poolse kruidenierster die bijna plagend in grote drukletters durfde te verkondigen ook niet van vaste openingsuren te houden.

Het nadeel van zo’n winkel is natuurlijk dat je er wel eens voor de deur staat. Het overkwam me tientallen keren. Maar in plaats van me daaraan te ergeren, kon ik daar dan smakelijk om lachen. “Tegenslag.

Weer geen fasolka vandaag”. Geen reden om slechtgezind te zijn op mijn geestverwante. Integendeel, hoe vaker ze afwezig was, hoe meer ik haar moed prees.

2 —januari 2011

En bovendien, bij de -Belgische- bakker en beenhouwer sta ik even dikwijls voor een gesloten deur. Op de middag zijn die dicht. Begrijpe wie kan: op het moment dat een normaal mens honger krijgt, gaan daar de rolluiken naar beneden. Voor iemand als ik, die pas gaat winkelen wanneer zijn maag begint te grommen, is dat vervelend.

Nee, geef mij dan maar mijn Poolse vriendin. De kans dat haar kruidenierswinkeltje open was als je er passeerde, was klein, maar je wist dat tenminste op voorhand. Ik vertrok er altijd zonder veel hoop naartoe en als ik tot mijn eigen verbazing tóch binnen kon, was de vreugde dubbel zo groot.

De eerste keer dat ik voorbij de winkeldeur geraakte, ben ik er wel een uur binnen geweest, denk ik. Ik heb elk blik voedsel in mijn handen gehad en grondig bestudeerd. Mijn Poolse vriendin -ik heb haar naam nooit gekend, maar haar in gedachten altijd Helena genoemd- schoot me vriendelijk te hulp in een bijna niet te verstaan, maar olijk taaltje dat een mix was van Pools en Duits en af en toe wat Engels. “Bigos is een sjtoovpot van vleis en zjurkoll en wiete koll,” zei ze dan. “Lekker mit wodka.” Of: “Flaki is een sjoep die als maltaid wordt gegeten. Met fiele vleis.

Nicht lekker mit wodka.”

En zo schiep ze voor mij orde in de chaos. Ik leerde de hoofdzaak te onderscheiden van de bijzaak. Het zou nog maanden duren voor ik van elk gerecht de ingrediënten kende, maar ik wist wél snel hoe en wanneer je al die gerechten kon eten. 60% van de producten die ze verkocht, waren lekker bij wodka en ongeveer 20% was niet te combineren met wodka. De overige 20% wás wodka.

“Echte Poolse. Veel beter dan Russische,” zei Helena. Maar dat had ze ook maar van horen zeggen, want zelf dronk ze niet.

En nu is ze dus weg. Ineens vertrokken. Niet genoeg omzet, vermoed ik. Te weinig klanten. Het klokvaste Turnhout was niet klaar voor een ongebonden Poolse zelfstandige. De winkel is dicht, de rekken zijn leeg. Warschau is gevallen.

“Vind je niet dat er een gevoel van fatalisme heerst, zeker met al die politieke gebeurtenissen? Het overkomt ons precies allemaal. Ik ervaar dat de sfeer in Europa met de maand grimmiger wordt. In Duitsland zegt Angela Merkel uit vrees voor een verkiezingsnederlaag dat de multiculturele samenleving mislukt is. Yves Leterme meent haar daarin te moeten bijtreden.

“Dat klopt”, zegt hij, “want ze spreken niet allemaal Nederlands.” Waar zijn we dan in godsnaam mee bezig! Er wordt echt weer in vijandsbeelden gedacht. De stakingen in Frankrijk zijn, zo vrees ik, maar een begin van een grote sociale onvrede bij de gewone mensen. Sorry dat ik verval in het taalgebruik van ‘oud rood’ maar volgens mij zijn vijanden van de gewone mens de volgende tien jaar ‘de macht’ en ‘het kapitaal’. Ik vrees dat links er geen antwoord op heeft en dat rechts helaas zal overwinnen.”

U bent bij deze een tweede maal gewaarschuwd. Echt vrolijk word je niet bij het tweede deel van het jaaroverzicht door Tessa Vermeiren, ex-hoofdredactrice van Knack Weekend. Ook in dit tweede deel geven we Tessa een aantal nieuwsfeiten waaruit ze er telkens eentje mag kiezen om te becommentariëren.

Maatschappelijke gebeurtenissen De keuze voor Tessa: • Het pedofilieschandaal in de kerk • Het proces van Els Clottemans • De uitspraak in het proces Lernout & Hauspie

Die schijnheiligheid

Door het pedofilieschandaal ben ik zeer erg geschokt geweest. De schijnheiligheid waarmee de Kerk -ik bedoel dan de officiële instantie- het zich veroorlooft het ‘recht’ naar zich toe te trekken. Een Léonard -ik had nochtans gezworen zijn naam niet meer uit te spreken- die het aandurft te zeggen: ‘Laat de arme pastoors boven de 75 jaar toch met rust.’ Uit het ‘Rapport-Adriaenssens’ blijkt toch overduidelijk dat de bisschoppen al die zaken wisten en geprobeerd hebben alles onder de mat te schuiven!

Maar langs de andere kant denk ik: oké, laat ze maar de ene stommiteit na de andere begaan. Ze maken hun eigen winkel kapot.

Er is nu eindelijk duidelijkheid gecreëerd.

Ik denk ook dat Léonard zich welbewust zo oerconservatief opstelt: hij wil niets anders dan een heel kleine, dogmatische kerk rond zich, die terugplooit op wat ze vroeger was.

Er is geen plaats voor andere gelovigen. Die moeten zich dan ook geen illusies maken over hun Kerk. Toch viel me wel op hoe gezagstrouw sommige katholieke organisaties nog zijn als het gaat om de standpunten

van de Kerk over abortus, euthanasie en stamcelonderzoek. Denk maar aan ‘Zorgnet Vlaanderen’, dat toch een groot aantal sociale instellingen beheert, of het ACW dat een interview met de kritische André Truyman uit zijn blad weert.

Léonard is een ‘Ratzingerman’ en Danneels heb ik altijd een schijnheilige ‘tjeef’ gevonden. Ik heb me bij zijn ‘gezalf’ altijd al slecht gevoeld. Hij reist nu nog het land af om te spreken over het geloof. Hij zou in de verste hoek moeten wegkruipen van schaamte. Mijn vader, die heel actief was in de christelijke arbeidersbeweging, heeft op het laatste van zijn leven ingezien dat hij zich vergist had. Dat was een grote teleurstelling, erg bitter en ontnuchterend.

Er is één zaak die ik apprecieer aan Bart De Wever en dat is dat hij openlijk zegt dat hij niet-kerkelijk is. Als je ziet hoeveel Vlaams Blokkers Léonard openlijk steunen, dan merk je toch een belangrijk verschil tussen Vlaams Belang en NV-A. Ze zijn in die zin een goed alternatief voor Alexandra Colen en compagnie.

Sport De keuze voor Tessa • Dood van sportjournalist Jan Wauters • Positieve doping van renner Alberto Contador • WK-voetbal in Zuid-Afrika

Kwader en kwader Ik ben atheïst en vrijmetselaar. Ja, die zijn ook in de Kempen actief. (lacht) Lang heb ik gedacht: laat ze maar doen, het raakt me niet. Maar het heeft me toch diep beroerd.

Ook de naïviteit van sommige mensen. Peter Adriaenssens is aanvankelijk op een bijna argeloze manier meegegaan bij het oprichten van een kerkelijke commissie, uit bekommernis voor de slachtoffers, dat wel.

Gelukkig is hij op het juiste moment terug tot zijn verstand gekomen en heeft hij zijn rapport snoeihard gemaakt. Ik ben kwader en kwader geworden in dat dossier. Ik stel me niet langer tolerant op: de officiële kerk is verfoeilijk en aan te klagen. Laat ze maar doorgaan op die manier, zodat mensen die nog twijfelden nu nog duidelijker inzien dat ze op de verkeerde trein zitten. Ik heb me onlangs laten ontdopen. Met veel moeite, maar het is me gelukt.

Milieu en rampen De keuze voor Tessa: • BP-olieramp in de Golf van Mexico (VS) • Aardbeving in Haïti • Giftig slib in Hongarije De olieramp van BP en het slib in Hongarije vind ik van hetzelfde laken een broek. Het geeft aan hoe weinig zorg bedrijven besteden aan de neveneffecten van het winst vergaren. Hoe weinig consideratie ze hebben voor het milieu en voor de mensen die in hun omgeving moeten leven. Voor de vissers in de Golf van Mexico is het leven voor tientallen jaren naar de vaantjes. De ramp in Hongarije heeft natuurlijk ook te maken met het

“

Ik stel me niet meer tolerant op

Het WK heeft me wel beziggehouden maar niet het voetbal as such. Ik ben dertien jaar getrouwd geweest met een sportjournalist. In al die tijd is hij er nooit in geslaagd de spelregels voor mij begrijpbaar te maken (lacht).

Het spelletje gaat totaal aan mij voorbij.

Maar ik heb een ex-collega die al een aantal jaren in Zuid-Afrika woont. Ik ben er eenmaal op bezoek geweest. Als je de enorme problemen van dat land ziet en je plaatst daar die enorme ontplooiing van voetbalinfrastructuur tegenover, dan vraag je je toch af: wat heeft dit WK het land bijgebracht. Heeft het Zuid-Afrika op kaart gezet als toeristische bestemming? Nauwelijks, want iedereen kende Zuid-Afrika al als een toeristisch land. Mogelijk heeft het WK werk gebracht, maar dan toch maar tijdelijk en voor een kleine minderheid. Het overgrote deel van de mensen leeft er nog steeds in de grootste ellende. Ook op politiek vlak geloof ik niet dat het verandering veroorzaakt. Ik weet dat heel wat mensen gebiologeerd zijn door dat voetbalgebeuren.

Maar ik vond daar iets obsceens aan. Zeker in Afrika waar ze nog niet eens in staat zijn om hun eigen maatschappij te organiseren.

Het is niets meer dan een prestigeonderneming.

Voor mij is ‘Koning Voetbal’ een keizer zonder kleren. Als ik hier dan de discussie volg over de WK-kandidatuur van België en Nederland, dan vraag ik me ook af: waar zijn we mee bezig? De privileges van vrije rijbanen voor de bobo’s van de UEFA, terwijl we hier dagelijks in de file staan! Het vrijstellen van belastingen voor de inkomsten van het WK! Dat getuigt toch van een grenzeloze absurditeit. Een goede zaak dat het WK niet naar België komt.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 3

Bart Meuleman, ’ s ut ‘D n va er epp sch en ,... ist ay ess , er ak erm eat th , er ht dic

ANTWERPEN - Denken: “it’s a dirty job but somebody has to do it”. We laten het maar al te graag over aan Bart Meuleman (45), een compromisloze vrijdenker als schrijver en theatermaker.

Samen met zijn ‘compagnon de route’, Herwig Ilegems, zorgde hij met Duts voor het tv-wonder van het voorbije jaar. Met name het sinds vandaag vaststaande feit dat je met een volstrekt eigenzinnig programma waarover nu eens niet is nagedacht in termen van doelpubliek of marktsegment, maar liefst 400.000 kijkers kan aantrekken. Dank ook aan Canvas: geen zender ter wereld die dat nog aandurft.

Bart Meuleman timmerde al jaren -ver van dat grote publiek- aan de weg. Hij wordt bestempeld als een van de meest interessante theatermakers (onder meer ‘De smerige trilogie’ en ‘Martens’) en dichters (onder meer de bundels ‘Hulp’ en ‘Omdat ik ziek werd’) van zijn generatie. Daarnaast schrijft hij nog kinderboeken -‘Mijnheertje Kokhals’en publiceerde hij met de ‘Donkere kant van de zon’ erg indrukwekkende essays over popmuziek.

Bart Meuleman is een Oud-Turnhoutenaar die naar Antwerpen trok. Daar hadden we op een winterse dag met hem afgesproken in een warm café. Over de vragen die we hem stelden, moest hij niet meer nadenken. Dat werk had hij duidelijk vooraf al gedaan.

– Duts is met jou en Herwig Ilegems wel heel erg Kempens. Jij woonde twintig jaar in Oud-Turnhout en Herwig Ilegems is afkomstig van Arendonk, een dorp verder. Is Duts een Kempens streekproject?

Bart Meuleman: Herwig Ilegems en ik kennen elkaar al langer dan tien jaar. We vormden eind jaren negentig samen de theatergroep De Zweep die onder meer ‘De smerige trilogie’ heeft gemaakt. Die stukken hadden zeker een Kempische inslag. Toch hadden we toen niet per se de bedoeling om een theaterstuk over de Kempen te maken, maar wel een dat vertrok vanuit onze eigen

“

achtergrond, fantasie en leefwereld. En die blijkt natuurlijk Kempens te zijn. Dat is nog net iets anders, denk ik.

Herwig heeft me vorig jaar in september getelefoneerd. Hij had van het productiehuis Kanakna de vraag gekregen om voor Canvas een komediereeks te maken. Hij geloofde er aanvankelijk niet in maar we zijn dan toch bij elkaar gaan zitten. Herwig had toen al wel de naam ‘Duts’ bedacht. Ook het personage met de baard en zware bril had hij al uitgewerkt. Al snel bleek dat we de wereld, die we tien jaar geleden met De Zweep hadden gecreëerd, direct terug konden oproepen. We verstaan elkaar erg goed.

Herwig triggert bij mij een bepaalde fantasie.

– Wat voor een wereld is dat dan?

Bart Meuleman: Ik vind het persoonlijk een erg rijke wereld. Sommige mensen zullen er alleen de scabreuze dingen in zien.

Maar het is veel meer dan dat: in die wereld zitten veel kwetsbare en subtiele zaken. En hoewel er maar weinig woorden in gesproken worden, heeft die taal een grote muzikaliteit.

– Duts speelt zich toch af een wereld van achterkeukens, van geplaveide tuinen, lage plafonds, steile trappen … Allemaal herkenbare Kempense decors.

Bart Meuleman: Het is inderdaad een herkenbare wereld maar toch zit die vol vreemdheid. In Duts gaat het erom een juiste balans te vinden van dingen die je herkent en dingen die je vreemd zijn. Maar ook zaken die je vreemd zijn, herken je. Terwijl herkenbare dingen je dan weer vreemd zijn.

De eigenaardigheden die je niet goed begrijpt, zijn ook des mensen.

– Zoals het ostentatieve gekrab van Duts en zijn buurvrouw aan hun achterste. Die beelden hebben een deel van Vlaanderen geschoffeerd.

Bart Meuleman: Ik vind daar weinig ‘shockerends’ aan en ik begrijp die commotie daarover niet.

Dat is flauwekul. Ik vind het gewoon grappig. Het zijn vaak kleine zaken die wij, mensen, allemaal doen maar die door de muren verborgen worden gehouden. Als ze dan toevallig door een samenloop van omstandigheden aan het licht komen, wordt dat humor.

– Sommige tv-kritiek had het over pis- en kakgrappen Bart Meuleman: In Humo staat dat Duts een heel intrigerende wereld oproept. Het is een wereld die aanzuigt. Dat vind ik ook het belangrijkste, meer dan de humor waarmee de ene kan lachen en de andere niet.

– Het is een programma voor Canvas en dus automatisch voor een nichepubliek Bart Meuleman: Ik gebruik dat woord nooit.

– Duts past toch in geen enkel ‘format’.

Bart Meuleman: Ik vind het toegankelijke tv. Duts is toch geen moeilijke tv. Mensen die zelf niet naar toilet gaan, zullen er niet mee kunnen lachen.(lacht). Ik ben nooit iemand geweest die met kijkcijfers bezig was, maar momenteel kijken er 400.000 mensen naar. Dat is toch een bewijs dat het voor veel mensen toegankelijk is. Het zijn vooral de zaken die ‘anders’ zijn die ons aanspreken. Herwig wou per se werken met cameraman Danny Elsen. Hij heeft gekozen voor een cameravoering met geen beweging in de beelden. Vanaf het moment dat je die keuze maakt, pak je de zaken anders aan en gaan andere elementen een rol spelen. Je weet dat het daardoor ook een bijzondere kwaliteit krijgt. Ook het idee om een deel van de kleuren weg te nemen, maakt dat de wereld van Duts er nog grauwer en kouder uitziet dan hij al is. Toch kun je ook in die omgeving warmte creëren.

– Jij en Herwig hebben voor de serie duidelijk geput uit eigen roots. Het valt op dat de plaatsnamen uit Arendonk komen.

Bart Meuleman: En uit Turnhout, zeker

Mensen die zelf niet naar toilet gaan, zullen er niet mee kunnen lachen.

4 — januari 2011

wel! Als we met elkaar zitten te fantaseren, komen er automatisch van die zaken naar boven. Het is materiaal dat voor je voeten ligt. Je hoeft het maar op te rapen en een beetje te herschikken.

– Duts is naast komisch ook tragisch. Hij is voortdurend het mikpunt van agressie en spot.

Bart Meuleman: Volgens mij bestaat er geen komedie zonder tragedie. Ik ben een groot liefhebber van ‘de dikke en dunne’.

Maar soms kan ik wel huilen met al die ellende die hen overkomt. Dat is naast grappig ook ontroerend.

– Soms overvalt ons bij Duts het gevoel dat we ook hebben bij volksfiguren uit de Kempen die in ‘Man bijt hond’ worden opgevoerd. Toch dankbaar, zulke boerkens uit de Kempen, alsof het hier al die tijd Bokrijk is gebleven.

Bart Meuleman: Duts is fictie en dat maakt toch een groot verschil. Maar ik twijfel er wel aan of Duts niet meer aan de realiteit beantwoordt. Zaken moeten ook niet letterlijk gaan over ‘nu’. Als je nu ‘Shakespeare’ brengt, kan je het ook over vandaag hebben.

Voor mij gaat Duts veel meer over verdraagzaamheid. Walter is iemand die leeft zoals hij wil leven en er verder wat anders uitziet dan anderen. Om die reden wordt hij vaak gehaat. Niet alleen in de serie maar ook in de realiteit merk je dat mensen echt woedend worden als ze met iemand als Walter geconfronteerd worden. Hij is iemand die op zijn eigen manier naar de dingen kijkt en ze vaak letterlijk neemt. Hij heeft zelf geen last van vooroordelen en probeert altijd mee te gaan in gevoelens van anderen. Duts is zo naïef dat hij terug iets slims krijgt. Hij laat zich niet opjutten. Met Duts willen we iemand laten zien die vrede heeft met zichzelf. Maar de wereld rondom hem heeft dat absoluut niet. Ik wil daarover niet al te veel moraliseren maar je ziet vandaag toch veel meer mensen die niet content zijn, die zich ergeren en nijdig zijn. Duts laat de dingen gebeuren zoals ze gebeuren en vindt daar zijn geluk in. De omstandigheden lopen vaak zo dat hij er goed uitkomt en op het einde altijd goedgezind met zijn brommer wegrijdt.

Ik wil er wel iets persoonlijks over zeggen. Mijn vader was een gans ander iemand, maar Duts heeft bepaalde eigenschappen die mijn vader ook had en die ik fantastisch vind: onbevangenheid, de dingen letterlijk nemen, geen afwijzende vooroordelen hebben. Allemaal dingen die ik zelf niet heb. Daarom is het zo plezierig om zoiets opnieuw te bedenken. Duts leest hoe

»

Suiker — 5

»

Bart Meuleman

andere mensen zijn. Als ze hem bekijken als dwaas of marginaal zegt dat meer over hen dan over Duts. Ik zou meer van Duts willen hebben.

– In Duts wordt een oerKempens dialect gesproken.

Het is in feite niet meer dan een opeenvolging van stopwoorden, gemeenplaatsen en dooddoeners. Meer dan een ‘jaja’ of ‘allee jong’ wordt er vaak niet gezegd.

Bart Meuleman: Het komt erop neer in zo’n scène te steken wat nodig is om die wereld te creëren.

Een wereld die opgeroepen worden met ‘jot’ en ‘allee jong’. Die woorden op zich al verbergen een hele zin die niet wordt uitgesproken. Gewoon in het Kempens een ‘ooh?’ als reactie op iets, verbergt een hele binnenwereld die je kunt vermoeden, die gesuggereerd wordt. Dat is zo interessant aan die taal.

We proberen in die dialogen muziek te krijgen.

Als mensen met slechts een paar woorden niets of alles kunnen zeggen, is dat voor mij prachtige muziek.

Maar al lijken de dialogen erg eenvoudig, er is veel aan geschaafd. Het is die bepaalde zin en geen andere. Als we iemand drie maal ‘ja ja ja’ laten zeggen, is dat ook drie keer ja en geen twee of vier keer. De ja’s moeten ook met de juiste intonatie gezegd worden.

Het eindresultaat klinkt zoals iedereen spreekt.

– Het Kempens is stilaan een hype geworden. Past Duts ook in de grote ontdekking van de Kempen door de rest van Vlaanderen?

Bart Meuleman: Wat mij betreft niet. Herwig en ik zijn met Duts gewoon verdergegaan waar we tien jaar geleden gestopt zijn. Ook toen maakten we theater met dezelfde taal en woorden. Niet omdat we het zo nodig over de Kempen wilden hebben maar omdat het materiaal voor onze voeten lag. Op zich zijn de Kempen voor mij geen onderwerp.

– Maar heb je een verklaring voor de opmars van het Kempens?

Bart Meuleman: Een vorm van regionalisme is al een tijdje in opmars. Regionaal denken kan een rijkdom zijn maar ook een zeer grote verarming of verschraling. Het regionalisme is, wat mij betreft, begonnen op het moment dat VTM is gestart. Op dat ogenblik is in het medialandschap de stap gezet om het hoofdzakelijk over Vlaanderen te hebben. De BRT moest toen plots ook VRT worden. Ik vind omgaan met je eigen cultuur - en dat kan gerust zeer lokale cultuur zijn - fantastisch. Daar is niks mis mee.

Maar daaraan grote politieke theorieën ophangen, vind ik wel levensgevaarlijk.

– U gelooft ook niet in het geïdealiseerde beeld van het dorp als hechte gemeenschap waar iedereen iedereen nog kent.

Bart Meuleman: Dat is volstrekt niet meer het geval, voor zover een dorp ooit al een gemoedelijke gemeenschap is geweest.

De gruwelijkste verhalen zitten daar in de sterfputten. Het dorp moet wat mij betreft zeker niet geïdealiseerd worden. Trouwens ook de stad niet. Als je over die gemeenschappen iets zinnigs wil zeggen, moet je er meer over nagedacht hebben en je niet enkel beroepen op de clichés. Ik heb dat gezegd naar aanleiding van wat Walter Van den Broeck ooit heeft geschreven. Hij vond dat er veel te veel subsidies naar de steden

6 —januari 2011

gingen. Er moesten, volgens hem, ook meer cultuursubsidies naar de regio gaan omdat daar iedereen elkaar nog kende. Ik dacht toen dat Walter bepaalde dingen aan het idealiseren was. De wereld waarin Duts leeft is een harde, agressieve wereld. In ‘De Morgen’ stond er een mooi stukje. De auteur had het over de grauwe Vlaamse wereld bevolkt door nare, vervelende en onverdraagzame mensen. Het is geen verheerlijking van de streek, zeker niet. Er lopen nogal wat vervelende mensen in rond zoals we die allemaal wel kennen. Maar ook voor de grootste klootzak in de serie kan je wel sympathie hebben, want anders zijn personages niet te verdragen. Ook hem moet je kunnen begrijpen omdat hij voor een deel in jezelf zit. Je moet het onverdraagzame in jezelf durven herkennen.

– Je gaat nog verder en vindt dat cultuur vandaag te sterk gedemocratiseerd is geworden.

Bart Meuleman: Cultuur is een soort van wegwerpproduct geworden. Het is overal à volonté en en masse en liefst nog gratis te verkrijgen. Om die reden kunnen de mensen er ook niet veel ontzag -dat is weer een lelijk woord- voor hebben. Ik vind het niet erg om voor cultuur een uur te moeten fietsen of de trein te nemen. Af en toe ga ik

naar een grote tentoonstelling en dat mag gerust in Parijs of Rome zijn. Je maakt daar echt een reis naartoe. Dat is zeker niet lijden voor de kunst, integendeel: dat is echt fantastisch. Soms neemt die reis een paar dagen in beslag. En dan sta je daar! Dat is vaak overweldigend. Als cultuur alleen maar een consumptieproduct van de democratie is, dan heeft het niet meer te betekenen dan een kaartavond. En dan is een kaartavond misschien nog interessanter.

Ik vind dat cultuur -en ik gebruik nog liever het woord kunst- bijzonder moet blijven.

Door op deze zakdoek overal cultuurcentra neer te plaveien heeft men meer kwaad dan goed gedaan.

De Warande was vroeger de plek waar veel mensen van ver naartoe kwamen. Nu is het heel moeilijk om de mensen nog eens in de auto te doen stappen. Dat mag ook carpoolen zijn, hoor. Je moet tegenwoordig oppassen met wat je zegt als het over auto’s gaat. (lacht). Maar ik vind dat veel van het ‘bijzondere’ aan kunst verdampt is. Met deze serie hebben we net geprobeerd om iets bijzonders te maken, iets dat anders was, iets waarnaar mensen uitkijken. We wilden niet de platgetreden paden bewandelen. Het moest anders van inhoud en vorm zijn. Het doet me plezier dat er naast felle tegenstanders ook hevige voorstanders zijn.

– Je hebt ook het opgemerkte theaterstuk In de Kuub in Turnhout wordt op zaterdag 15 januari ‘Hout’ ‘Martens’ geschregespeeld door Toneelhuis en Abke Haring. Bart Meuleman ven over de politicus werkte mee aan de voorstelling. Hij stond in voor de coaching Wilfried Martens ‘. van de acteurs (Abke Haring, Ward Weemhoff en Louis van Je beweert dat zijn der Waal).

Meuleman als coach

tragiek te maken heeft met het feit dat hij als boerenzoon in een politiek milieu is terechtgekomen waarin hij niet thuishoorde. Geldt dat ook voor jou? Je bent tenslotte van de Kempen naar de stad Antwerpen getrokken.

Bart Meuleman: Absoluut.

Ik ben aan de stad gewoon moeten worden. Vandaag voel ik me in het cultuur- en theatermilieu nog altijd niet voor 100 procent op mijn gemak. Het is niet echt mijn biotoop. Maar dat heeft niets met Kempense bescheidenheid te maken. Ik ben niet bescheiden.

Ik heb er geen spijt van dat ik die stap gezet heb. Ik heb hem ook zeer bewust gezet. Ik kon in Oud-Turnhout niet werken of leven omdat ik iets anders wilde doen of zijn dan ik daar iedere dag zag. Dat ‘andere’ had zelfs niets te maken met toneelschool of filmschool. Dat ‘andere’ had toen ook geen naam. Vandaag kan ik het al beter benoemen. Ik ben uiteindelijk iemand geworden die kan leven van wat hij schrijft en literatuur maakt, theater en nu tv. Dat zal het uiteindelijk geweest zijn wat ik wilde. Of de stap spannend was? Het was eerder als een sliert rook die wegwaait uit de schouw. Maar waar praten we over.

Ik woon maar veertig kilometer van mijn geboorteplaats. Je moet niet doen alsof dat zo een trektocht is geweest. Toch is de afstand tussen Antwerpen en Turnhout veel meer dan die veertig kilometer.

– Je beweerde dat toen je 18 was en het Sint-Pieterscollege in Turnhout verliet, je absoluut niet wist hoe het verder moest met je leven.

Bart Meuleman: Dat klopt. Heel de periode van de middelbare school was een verschrikking voor mij.

– Het creatieve zat wel in je?

Bart Meuleman: Maar dat wist ik op dat moment nog helemaal niet. Ik wou eigenlijk niets doen. Ik zag allemaal mensen die een beroep uitkozen en daarvoor gingen studeren. Maar van al die beroepen sprak er me geen enkel aan. Ik wou dat niet doen. Het artistieke sprak me dan nog het meest aan omdat het zo ongedefinieerd en vaag was. Maar ik kon niet tekenen en was zeker ook niet iemand om op een podium te gaan staan. Er bleef alleen nog filmschool over omdat je daarvoor niet echt iets moest kunnen. Als je Duts nu integraal bekijkt, vind ik dat we een film gemaakt hebben. Alleen wordt het als een feuilleton gepresenteerd.

– Komt er een vervolg op Duts?

Bart Meuleman: Ik ben niet met een vervolg bezig. Het is niet zeker dat ik voor tv blijf werken. Ik heb nu weer andere plannen.

– Volgens schrijver Koen Peeters werk je aan een Kempens project.

Bart Meuleman: Ik ben inderdaad aan een boek bezig waarin ik ga proberen om elementen uit de streek van mijn jeugd te verwerken. Het heeft een werktitel: ‘Modernisme in Turnhout’. Dat zal dan wel een heel dun boekje worden, heeft iemand eens al lachend gezegd. Ik wil er onder andere in op zoek gaan naar de betekenis van modernistische huizen, zoals bijvoorbeeld gebouwd door Paul Neefs.

Net zo goed wil ik het hebben over de loop van een riviertje, in dit geval de Aa. Maar eigenlijk wil ik vooral een verslag doen van wat het is in die streek geboren te worden, en er weg te willen.

– Erg bedankt voor dit gesprek Tekst: Stijn Janssen Foto's: Bart Van der Moeren

n e p r e w t n A in cie v o r P › › › s t n e s e r P y l d Prou Provincie betaalt deel van restauratie Mariabeeld

MORKHOVEN - De deputatie van de provincie Antwerpen maakt geld vrij voor de conservatie en de restauratie van een historisch waardevol Mariabeeld uit de Morkhovense veldkapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-Zeven-Weeën. Het gaat om een bedrag van 1.450 euro, de helft van de geraamde kosten.

De veldkapel in Morkhoven staat op de hoek van de Wiekevorstseweg en de Kapelstraat in Morkhoven, deelgemeente van Herentals. Het fraaie Mariabeeld dat in de kapel staat, is veel ouder dan de kapel zelf. De kapel dateert van 1836, maar volgens specialisten is het Mariabeeld nog ongeveer 200 jaar ouder.

Het Mariabeeld neemt een belangrijke plaats in in de Sint-Niklaasparochie van Morkhoven. De buurtbewoners dragen zelf zorg voor de kapel en het beeld. De kapel is erg toegankelijk, maar dat heeft ook zijn nadelen. De deur staat heel vaak open en daardoor kunnen wind, vocht en droogte en temperatuurschommelingen het interieur aantasten. Het beeld is dringend aan restauratie toe, al werd het in het verleden ook al meermaals vernieuwd, bijgewerkt en overschilderd. Niet alleen het weer tast het beeld aan, ook de rook van de kaarsen die in de kapel worden aangestoken, maken het beeld vuil en zorgen voor een roetaanslag.

“Met financiële steun van de provincie Antwerpen en onder begeleiding van de provinciale dienst Erfgoed zal het Mariabeeld in de loop van de komende maanden behandeld worden,” licht Ludo Helsen, gedeputeerde voor Cultuur, toe. “Naast een algehele reiniging zullen verder ook loskomende verfschilfers gefixeerd worden, storende lacunes in de verflaag zullen worden aangevuld, loszittende onderdelen zullen opnieuw worden bevestigd en barsten in het hout zullen worden geconsolideerd. Daarnaast worden ook maatregelen genomen tegen vochtinfiltratie en houtworm. Ook een beveiliging tegen diefstal wordt voorzien.”

De kosten voor de behandeling worden geraamd op 2900 euro. De provincie Antwerpen schrijft de helft daarvan op het rekeningnummer van het kerkbestuur van de Sint-Niklaasparochie in Morkhoven.

Herman de Coninckprijs 2011 De Herman de Coninckprijs is een organisatie van boek.be. Deze poë­zieprijs bestaat uit drie luiken.

Met de Herman de Coninckprijs (6.000 euro) voor de beste dichtbundel bekroont de vakjury de beste Nederlandstalige bundel van een Vlaamse dichter van het afgelopen jaar. Daarnaast is er ook een Herman de Coninckprijs voor het beste debuut. Daar hangt een bedrag van 1.000 euro aan vast. Ten slotte is er ook nog de Herman de Coninckprijs voor het beste gedicht. Dat gedicht wordt gekozen door het publiek, dat op de website (www.boek.be) een stem kan uitbrengen op een van de vijf genomineerde gedichten.

Voor de hoofdprijs (beste dichtbundel) werden vijf schrijvers genomineerd. Johan de Boose met ‘Geheimen van Grzimek’, Marleen De Crée met ‘Het is niet de lava’, Stefan Hertmans met ‘De val van de vrije dagen’, Marc Tritsmans met ‘Studie van de schaduw’ en Joke Van Leeuwen met ‘Hoe is ‘t’. De jury, die bestaat uit Eva Brems, Roeland de Trazegnies, Erik de Jong, Toon Horsten en Greet Op de Beeck, motiveerde de keuze van de werken als volgt.

Johan de Boose Geheimen van Grzimek “Johan de Boose is een ontvankelijke en alerte reiziger. In de bundel ‘Geheimen van Grzimek’ test hij de taal en de poëzie uit als vervoermiddel voor zijn reislust. En hij geraakt ermee weg. Hij neemt de lezer mee van Vladivostok tot Oostende over New York en SintPetersburg. Vooral in Oost-Europa blijken het landschap en de steden de dichter te inspireren tot mooie impressionistische gedichten. De dichter reist niet alleen, maar laat zich leiden door een gids: Grzimek, dierentuindirecteur en schrijver van natuurencyclopedieën.

Deze gids heeft de dichter leren observeren: kijken en luisteren naar wat er is en wat er ooit was. Deze gedichten beschrijven op een scherpzinnige en tegelijk poëtische manier de veelvoudige werkelijkheid, niet enkel over de landsgrenzen heen, maar ook ‘dwars door alle kalklagen van tijd’ heen. Deze poëzie is geworteld in de Europese geschiedenis en cultuur, maar loopt daar niet mee te koop. Intellectueel, ja, maar ook mild, nieuwsgierig, rijk, melancholisch, boeiend. Poëzie om te herlezen.”

ANTWERPEN – Johan de Boose, Marleen De Crée, Stefan Hertmans, Marc Tritsmans en Joke Van Leeuwen zijn de vijf dichters die dit jaar in aanmerking komen voor de Herman de Coninckprijs. Op donderdag 27 januari wordt de laureaat bekendgemaakt. De winnaar gaat met een cheque van 6.000 euro naar huis.

Marleen De CrÉe Het is niet de lava

Marc Tritsmans Studie van de schaduw

“Marleen de Crée voegt met ‘Het is niet de lava’ een sobere maar krachtige bundel toe aan haar omvangrijke oeuvre. De Crées poëzie oogt verraderlijk kalm, maar er smeult heel wat onder het oppervlak.

De dichteres heeft geen hoofdletters nodig om nadruk te leggen in haar gedichten: uit de staccatozinnen spatten de vonken op. Het veelvuldige gebruik van versdoorbreking splijt de woorden en de gedachten op een vaak verrassende manier.”

“Marleen de Crée is ook plastisch kunstenares en dat merk je in haar dichtbundel: ze stapelt beelden, legt woorden naast elkaar. De Crée geeft geen uitleg, de korte krachtige gedichten zijn gestolde brokken lava die nog nagloeien als de lezer ze in handen krijgt. Hier en daar schiet tussen de stenen plots iets zachts en dromerigs tevoorschijn, dat uitzicht biedt op een andere wereld, waar de kwetsuur die deze poëzie overheerst, geheeld kan worden.

Die suggestie maakt deze kwade en onherbergzame poëzie interessant en confronterend.”

“Marc Tritsmans heeft met ‘Studie van de schaduw’ zeker geen donkere bundel geschreven. De schaduw is bij hem geen drukkende donkerte, maar een oproep om het grote te schuwen en het kleine – wat in de schaduw leeft – te omarmen. Zijn gedichten gaan over het hier en nu, ze beschrijven de wereld rondom ons, bevlekt en morsig. Hij benadert die wereld niet vanuit het sentiment, maar vanuit de observatie.”

“Een huis, een boom, de vlucht van een roofvogel: het zijn de gewone dingen die bij Tritsmans aanleiding geven tot een overweging, een inzicht, een emotie.

Toch is hij niet bang van ontroering; ze komt hem aanwaaien vanuit het detail, de anekdote, de toevallige ontmoeting.

Tritsmans verwoordt het allemaal op een toegankelijke en eenvoudige manier. Zo is deze poëzie voor de lezer ‘bruikbaar’: herkenbaar en toch verrassend, troostend maar niet tranerig.”

Stefan Hertmans De val van vrije dagen Stefan Hertmans beweegt zich in ‘De val van vrije dagen’ in een indrukwekkend poëtisch landschap, waar zowel het alledaagse als het mythische een plaats vinden. Al dichtend betrekt hij het hele kleine op het kosmische, het eenvoudige op wat onbegrijpelijk complex is. Zijn wereld is voor de lezer zowel huiveringwekkend als troostend. Hij schetst het leven als een ‘tussentijd’: de schaduw van het einde hangt zwaar over onze dagen, de val is ingezet. Toch ziet de dichter vanuit zijn ooghoek voortdurend glimpen van schoonheid. Die brengt Hertmans niet enkel in verband met de geliefde vrouw, maar ook met kunst, wijsbegeerte en literatuur. Zij lijken de mogelijkheid te bieden om de tussentijd te verlaten. Met deze bundel brengt Hertmans ons vallen in kaart: beheerst, ernstig en betrokken. Zijn bloedmooie gedichten breken voor ons de val.”

Joke Van Leeuwen Hoe is ʼt

“Een stadsdichter schrijft in opdracht, maar voor Joke van Leeuwen is dat duidelijk geen corvee. Joke Van Leeuwen begrijpt de stad, voelt haar als geen ander aan. Wie Antwerpen kent, herkent de stad in de bundel ‘Hoe is ’t’. Wie de stad niet kent, wil haar na het lezen bezoeken.

Joke van Leeuwen pakt de stad in, letterlijk en figuurlijk. Bob Takes heeft de woorden van kleur en vorm voorzien: zo worden de woorden tastbaar en wordt de publieke ruimte een boek om in te bladeren. Deze mooie bundel is meer dan een herinnering aan de vaak verrassende, ontroerende en ludieke confrontatie tussen stad en poëzie; hij brengt alles wat in tijd en ruimte verspreid lag samen in een erg mooie vormgeving, waar lezers én kijkers van kunnen genieten. In de twee jaar die haar stadsdichterschap geduurd hebben, heeft Joke van Leeuwen een prachtig poëtisch tijdsdocument afgeleverd, een ‘stadsalbum’ van woorden.”

Suiker — 7

Ledigheid en vlijt

bonjour expo

TURNHOUT – Nog tot eind februari is in het Nationaal Museum van de Speelkaart de tentoonstelling ‘Ledigheid en vlijt – William Hogarth en het Kaartspel’ te zien.

William Hogarth (1697 – 1764) was een Engels schilder en graveur, vooral bekend omwille van zijn portretten, genrestukken en satirisch werk. Het museum bezit een kleine collectie van deze kunstenaar, meteen het uitgangspunt van de expositie.

Hogarth werkte zijn kunst uit als een theaterstuk, in de vorm van reeksen, vergelijkbaar met een stripalbum. Net zoals op het

8 —januari 2011

‘ Contextual Impressions’

HERENTALS – In Kasteel Le Paige (Nederrij in Herentals) loopt van 15 januari tot en met zondag 6 februari de expo ‘Grafiek vandaag: Contextual Impressions’, waarvoor het Frans Masereel Centrum uit Kasterlee fungeert als gastcurator.

De tentoonstelling bestaat uit twee luiken. Enerzijds tonen kunstenaars Nick Andrews, Evelien Gysen, Joris Martens, Lieven Segers, Roeland Tweelinckx en Fik Van Gestel hoe zij invulling geven aan het begrip grafiek.

Daarnaast toont het Frans Masereel Centrum boeken uit zijn collectie. De boeken werden samengesteld door gasten die de voorbije jaren in het Centrum verbleven. De collectie toont hoe divers grafiek kan zijn.

Gekoppeld aan deze tentoonstelling is er op zaterdag 29 januari is er een rondleiding door het Frans Masereel Centrum. Inschrijven kan bij cc ‘t Schaliken.

De expo in Kasteel Le Paige is te bezoeken van woensdag tot en met zondag, van 14 tot 17u. De toegang is gratis.

Docenten exposeren GEEL – Het wordt wel eens vergeten, maar docenten die lesgeven aan een academie zijn in de eerste plaats natuurlijk zélf kunstenaars. Het idee om een tentoonstelling te organiseren waarin de docenten hun werk tonen, ligt zo voor de hand dat je er niet aan denkt. Cultuurcentrum de Werft in Geel kwam wel op het idee en nodigde de docenten uit om te exposeren in de Halle.

Van 21 januari tot en met zondag 6 maart zijn er werken te zien van Harmke Antonissen, Gert De Herdt, Kelly De Wilde, Inge Godelaine, Griet Liekens, Stefan Van Ouytsel, Sofie Vanhoof, Heidi Wygaerden, Luc Aussems, Marc Cruysberghs, Myriam Daems, Ingrid Hannes en André Saelemakers.

De kunstenaars kregen carte blanche. Ze hoefden zich niet te houden aan een thema of een concept. De enige rode draad die door de tentoonstelling loopt, is de plaats waar ze lesgeven: de Kunstacademie van Geel.

Portretten van toneel vertelt elk kunstwerk een scène, die onafwendbaar een volgende scène uitlokt.

De reeksen vertolken een drama dat zich tot een noodlottig einde ontwikkelt en waarin de held ten onder gaat.

De kunstenaar maakte de reeksen eerst in de vorm van schilderijen die hij daarna tot gravures kopieerde. Zijn kunst verraadt een buitengewone vaardigheid en creatieve flair. De gravures zitten vol pittige details en rake observaties. De ondeugd is alomtegenwoordig en de weg van de deugd wordt als eenzaam en moeilijk voorgesteld.

Hogarth waarschuwt tegen wreedheid en drankmisbruik, tegen losbandig gedrag en gokken. Ondanks het feit dat Hogarth zijn tijdgenoten een spiegel voorhield en hen ongenadig op hun ondeugden wees, zijn deze prenten een groot commercieel succes geworden.

Dat Hogarths gravures erg in de smaak vielen, ontging ook de concurrentie niet. De prenten werden schaamteloos nagemaakt en in allerlei formaten en kwaliteiten verkocht. Hogarth zelf probeerde de piraterij te bestrijden. Tevergeefs, want meer dan

Salon 23: ‘Gesamt’

WORTEL – In Wortel, deelgemeente van Hoogstraten, zijn enkele jongeren begonnen met een kunstzinnig project: Salon 23’. De thuisbasis van Salon 23 is jeugdhuis ‘t Slot.

Initiatiefnemers zijn Dorien Van Bavel en Jan De Bie: “Wat wij brengen is niet nieuw.

Muren, een dak en daartussen kunst. Meer houdt het concept van Salon 23 niet in. Het

Grafiek vandaag:

is dus zeker niet nieuw, maar jammer genoeg is het wel zeldzaam in onze buurt. Talent is er genoeg. Er zijn veel mensen met kunst bezig. Maar er zijn te weinig mogelijkheden om dat te laten zien. Vanuit die noodzaak organiseert Salon 23 tentoonstellingen op eigen bodem. Voor kunstenaars die in de regio wonen met een postcode die

begint met 23. Want iedereen exposeert graag in eigen streek. De nadruk ligt op jonge kunstenaars.”

Eind vorig jaar organiseerde Salon 23 een eerste toonmoment. De expo NuldB liet kunstwerken zien die in functie van muziek gemaakt werden, maar die voor deze tentoonstelling uit hun context gerukt werden:

een eeuw na Hogarths dood is zijn werk nog steeds onderwerp van piraatedities.

In de wereld van leeglopers en losbollen ontbreekt het kaartspel niet. Hogarth verwerkte speelkaarten op verschillende plaatsen in zijn werk. Als hij de goklust van zijn tijdgenoten op de hak nam, kon hij kaarten uiteraard niet negeren. Maar al bevestigde Hogarth de kwalijke reputatie van het kaartspel, het levert wel prachtige kunst op.

Het Nationaal Museum van de Speelkaart ligt in de Druivenstraat 18 in Turnhout. De toegang bedraagt 2,50 euro.

platenhoezen, concertfoto’s, posters en Tshirts.

Voor de tweede expo van SALON 23, op 15 en 16 januari, wordt ’t Slot zélf onder handen genomen. Hendrik Strobbe, Dieter Darquennes, Glenn Brosens, Sanne Delcroix, Jan Opdekamp en Marlies Verschraegen laten hun verbeelding los op de muren, en op elkaar. Vanuit hun verschillende achtergronden -als fotograaf, tekenaar, schilder of grafische vormgeverwillen ze elkaar inspireren, om tot een totaalkunstwerk te komen dat méér is dan de optelling van hun individuele artistieke vaardigheden.

Bart van der Moeren MOL – De reizende tentoonstelling ‘Portretten’ waarin fotograaf Bart Van der Moeren een overzicht geeft van de portretten die hij ooit maakte in opdracht van o.a. Strip Turnhout, Onderox en Suiker, houdt halt in ‘t Getouw in Mol. Vanaf 15 januari zijn de portretten er te zien in de exporuimte.

Silvia Bonotto stelt voor het eerst haar werken tentoon

“Ik kan pas nu afscheid nemen van mijn werken” MOL – “Waarom mijn schilderijen zo groot zijn?” Silvia Bonotto stelt die vraag aan zichzelf. “Omdat ik erin wil kruipen, erin wil gaan zitten, erin wil gaan liggen”, zegt ze. Volgende maand exposeert de Molse bella donna voor het eerst in ‘t Kristallijn in Mol-Rauw. “Ik kan mijn werken nu loslaten”, zegt ze. “Ze mogen, neen, ze moeten het huis uit! Ze mogen gaan leven”.

Silvia Bonotto heeft haar ganse huis volgehangen met de vijftien werken die ze in januari gaat tentoonstellen. Dat heeft ze speciaal voor ons gedaan. “Ikzelf word van al die werken in huis erg onrustig”, zegt ze.

“Het wordt tijd dat ze het huis uit zijn.”

Haar werken komen tot stand in haar atelier achter haar huis. “Ik sta ’s morgens vroeg op en trek me dan terug in mijn eigen wereld”, zegt ze. “Het klinkt als een ritueel maar dat is het niet. De ochtend is het enige moment dat ik rust heb. De kinderen slapen dan nog. Ik heb nog een paar uren vrij voor ik moet gaan werken. Ik schilder niet tussen de potten en pannen. Ik vind dat vrouwen het veel moeilijker hebben om in de kunst iets te bereiken dan mannen. Je moet je kunnen losmaken van kinderen en onafhankelijk zijn van je man. Pas dan kan je creativiteit loskomen. Dat is niet evident voor een vrouw. Je moet daarvoor een sterk karakter hebben. De toekomst van mijn kinderen heeft nog altijd de absolute voorrang.

De kunst komt pas nadien.”

Toch zijn het zeer intense uren die ze beleeft in haar atelier. “Het lijkt erop dat ik zo maar aanmodder met verf”, zegt ze. “Maar vergis je niet. Ce n’ est pas n’importe quoi .

Het is niet eender wat. Iemand vroeg me of hij mocht zien hoe ik schilderde? “Nee, want dan kan ik me evengoed uitkleden”, zei ik.

Voor ik aan een schilderij begin, heb ik er vaak al maanden over nagedacht. Ik begin met een figuratieve voorstelling uit mijn geheugen. Dat kan een herinnering zijn aan iets dat ik heb meegemaakt met mijn kinderen of beleefd heb tijdens mijn reizen. Ik voel, maar denk ook na over hoe mijn leven op dat moment loopt. Het schilderen is een voortdurend proces van verbeteringen aanbrengen. Ik ben pas tevreden als het resultaat beantwoordt aan het idee dat ik in mijn hoofd had.”

Silvia Bonotto schildert abstract. Praten over haar werk levert dan ook abstracte woorden op. Toch ziet ze, als ze naar haar schilderijen kijkt, de realiteit zich weer voor de ogen afspelen. “Zie je die zwarte vlek daar”, zegt ze als ze wijst naar een van haar doeken tegen de muur. “Toen was ik erg boos op iemand. Dit werk bestond eerst uit honderden gezichten van mensen die een rol gespeeld hebben in mijn leven. Nadien heb ik ze verwijderd. Alleen de kleuren zijn gebleven en hebben zich met elkaar vermengd.

Ik zou perfect verhalen kunnen vertellen met figuren, zoals Frida Khalo dat deed.

Maar het figuratieve hoort echt niet bij mij.

Ik maak ook verhalen maar vertaal dat in abstracte werken.”

Of schilderen voor haar dan een vorm van therapie is? Ze steigert op zijn Italiaans.

“Neen, neen, ik schilder niet als therapie.

Zo ben ik niet. Ik ben geen donker persoon maar een zeer intens persoon. De kleuren en penseelstreken hebben zeker een psychologische binding. De werken zijn wel essentieel voor mij. Schilderen is iets dat ik nodig heb.

Als ik een tijd niet geschilderd heb, voel ik de noodzaak om terug te beginnen. Het moet eruit. Als ik door het leven zou gaan zonder te schilderen, zou ik zeer gefrustreerd zijn.

Mijn werk is wel getormenteerd. Toch ben ik steeds op zoek naar een juiste balans. Het werk mag niet te zwaar zijn. Er moet een uitkijk zijn op de toekomst. Er moet ruimte in het werk zijn.”

Haar werken zijn een intense wereld vol erg persoonlijke emoties. Heeft de toeschouwer dan geen sleutel nodig om toegang te krijgen tot de werken? Zeker omdat ze weigert haar schilderijen namen te geven. “Enkel omdat de organisator van de expo erop stond, heb ik de reeks een naam gegeven: ‘inner garden’, mijn ‘innerlijke tuin’. Maar ik schilder niet voor een publiek Dat zou ik

niet kunnen. Ik heb nu pas het gevoel dat de werken uit mijn leven mogen verdwijnen.

Mensen mogen er bij stilstaan of niet bij stilstaan. Het staat hun vrij te interpreteren zoals zij het willen. Over mijn werken nadenken, kan al een verrijking zijn voor hun leven.”

“Ik heb veel tentoonstellingen gezien en veel over kunst gelezen”, zegt Silvia Bonotto nog over de invloed van anderen op haar werk. “Sommige kunstenaars hebben erg veel indruk op me gemaakt, zoals een Willem De Kooning en een Jackson Pollock.

Maar andere mensen zien in mijn werk dan weer invloeden van Monet. Ik ben wie ik ben. Wat niet wil zeggen dat commentaren op mijn werk mij niet interesseren. Toen ik enkele jaren geleden een aantal werken mocht ophangen in Lommel, bleek Jef Geys op bezoek te zijn geweest. Hij had iets in het gastenboek geschreven. “Blijven volhouden.

Het zit erin. Ik geloof in jou”. Soms moet je zo iemand tegenkomen. Want geloven in jezelf is niet altijd zo evident.”

Silvio Bonotto is een dochter van een Kempense moeder en een Italiaanse vader.

“Hij was een wandelende kunstencyclopedie. Mijn moeder vond hij het mooiste meisje van de streek.” In haar leven heeft ze al de halve wereld afgezworven. Als jong meisje ging ze kunsten studeren in Firenze. Nadien is ze voor lange tijd haar vrienden gaan opzoeken in Amerika en Canada. Vandaag is ze teruggekeerd naar Mol. “Vroeger zocht ik het avontuur op”, zegt ze. “België was voor mij te klein. Maar nu ben ik teruggekeerd.

Vreemd! Ik keer altijd terug naar hier. Ik heb de halve wereld gezien maar het leven zet me altijd terug op deze plek. Daar moet een reden voor zijn. Ik voel me in de Kempen thuis. Ik hou vooral erg van de dennenbomen die hier groeien. Hier is het leven ook nog zoveel eenvoudiger. Je kunt opwerpen dat het kunstmilieu veel meer leeft in de stad. Ik hou niet van de stad. Ik heb het graag rustig.”

Silvia Bonotto in ’t Kristallijn, Blauwe Keidreef 3 in Mol-Rauw, vanaf 22 januari iedere zaterdag en zondag van 14 tot 17 uur.

Suiker — 9

Nieuws van onze partners S.O. Zenit zet zich in voor "Music For Life"

TURNHOUT - Omdat de kerstperiode een periode is van cadeautjes wilden de leerlingen van S.O. Zenit dit jaar ook hun steentje bijdragen. Niet zomaar voor hun ouders en vrienden, wel voor kinderen die de kerstperiode zonder hun ouders moeten doorbrengen.

AIDS-weeskinderen hebben behoefte aan liefde en gulheid. Daarom steunden de leerlingen van S.O. Zenit de actie “Music for life” van Studio Brussel. Er werden allerlei initiatieven georganiseerd met als doel zoveel mogelijk geld op te halen en dit naar het glazen huis op de Groenplaats in Antwerpen te brengen.

Eén van de initiatieven ging uit van de grafische afdeling van de school. De leerlingen van het 2de jaar maakten tijdens

de praktijklessen een kerststukje. Hiervan werden foto’s gemaakt in de fotostudio. Met deze foto’s werden in de drukvoorbereiding kerstkaarten ontworpen, die door de leerlingen van de derde graad in de drukkerij werden gedrukt en afgewerkt.

Verder werden nog oude landkaarten verkocht, werd in de leraarskamer soep bereid en verkocht door enkele collega’s met een passie voor koken, en maakten de leerlingen van de studierichting Multimedia portretfoto’s van ouders en leerkrachten tijdens een ouderavond.

Bij het ter perse gaan van dit stuk was de actie nog niet afgerond. Maar er was op dat ogenblik al wel meer dan 1.000 euro ingezameld!

Verantwoordelijk uitgever: Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres: Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Oplage: 20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied:

Verdeelpunten: zie website

Redactie: Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers: Caroline Haverans Roel Horemans Toon Horsten

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

Website: www.suikerkrant.be

10 —januari 2011

Fred Lonberg-Holm

freejazzicoon Albert Ayler. Brötzmann leek een natuurtalent te zijn. Het duurde niet lang of hij mocht meespelen in gerenommeerde ensembles van bijvoorbeeld Willem Breuker, Evan Parker, Buschi Niebergall en Sven-Ake Johansson.

Peter Brötzmann vormde ook zijn eigen octet. In 1968 nam hij daarmee de legendarische plaat ‘Machine Gun’ op. Dit album met ongenadig intense freejazz is een mijlpaal in de Europese avant-garde. Tot op vandaag geldt het als een belangrijke inspiratiebron voor experimentele jazz-, rock- en noisegroepen.

Later, in de jaren 80, waagde Peter Brötzmann zich zelfs aan avant-garderock met de groep ‘Last Exit’ en in de jaren 90 vormde hij zijn ‘Die Like A Dog Quartet’ met drummer Hamid Drake, bassist William Parker en trompettist Toshinori Kondo. Momenteel leidt hij het ‘Chicago Tentet’ en maakt hij samen met saxofonisten Ken Vandermark

en Mats Gustafsson deel uit van het trio ‘Sonore’. Daarnaast treedt hij ook op met de Amerikaanse cellist Fred Lonberg-Holm.

Fred Lonberg-Holm (Delaware, 1962) studeerde bij onder anderen Morton Feldman en Anthony Braxton. Na zijn studies begon hij al snel te musiceren, samen met vooraanstaande muzikanten onder wie An-

thony Braxton, John Zorn en Anthony Coleman. Hij experimenteerde ook met de rockgroep ‘God is My Co-Pilot’.

Op dit moment leidt Fred Lonberg-Holm zijn eigen ‘Valentine Trio’ en is hij lid van het ‘Ken Vandermark Frame Quartet’, ‘The Vandermark 5’, ‘Joe McPhee’s Survival Unit’, het ‘Tony Malaby Cello Trio’ en van het ‘Peter Brötzmann Chicago Tentet’. Verder werkt hij geregeld samen met onder anderen Jim O’Rourke, Kevin Drumm en Axel Dörner.

In 2008 namen Peter Brötzmann en Fred Lonberg-Holm het album ‘The Brain of The Dog in Section’ op. Hierop blies Peter Brötzmann -zijn bijnaam is niet voor niets ‘De Kolos uit Wuppertal’- loeihard en vervormde Fred Lonberg-Holm zijn cello met distortion en elektronica. Het resultaat is een brok rauwe expressie.

U had het al geraden. Dit concert is niet voor doetjes. Het optreden vindt plaats op 20 januari, om 20.30u, in De Singer in Rijkevorsel (Bavelstraat 35). Kaarten kosten 15 euro aan de kassa.

Quentin Dujardin Veloma

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Peter Brötzmann RIJKEVORSEL – Kent u Bill Clinton nog?

Juist, de saxofonist die tijdelijk ook president van de Verenigde Staten was. Wel, hij zei ooit dat Peter Brötzmann een van de beste tenorsaxspelers ter wereld is. Oké, we weten ondertussen wel dat Clinton niet van zijn eerste leugen gebarsten is, maar met zijn statement over Peter Brötzmann zit hij er niet ver naast.

Peter Brötzmann werd in 1941 geboren in Duitsland. Hij behoort tot de grondleggers van de Europese freejazz. Nochtans was muziek niet zijn eerste grote liefde. Als twintiger studeerde hij schilderkunst aan de academie van Wuppertal. Op die manier raakte hij betrokken bij de Fluxusbeweging.

Maar toen hij een concert bijwoonde van Sidney Bechet raakte hij zo diep onder de indruk dat hij onmiddellijk besloot zich volledig op de muziek te storten. Brötzmann begon bijna als een bezetene saxofoon te spelen, in de stijl van zijn grote voorbeeld,

jazz

All Tha t /

Vlaamse Eutonie School stelt zich voor MOL, TURNHOUT, LIER - Eutonie is een lichaamspedagogie die vertrekt van het inzicht dat er een natuurlijke spankracht aanwezig is in je lichaam en je geest. Het lichaam beschikt over een natuurlijke intelligentie. Daardoor is het in staat te reageren op allerhande veranderingen die zich kunnen voordoen. Door eutonie leer je constructief en zelfregulerend met je gezondheid en levenskwaliteit omgaan. Je leert naar binnen en naar buiten te voelen en bewust aanwezig te zijn in je lichaam.

De spankracht in je lichaam wordt be-

ïnvloed door je hele levensverhaal. Door gebeurtenissen en ervaringen (stress, werkdruk, relaties, verlies, rouw, vermoeidheid,...) kan je spanningsbalans uit evenwicht geraken. Eutonie biedt je de kans om met deze klachten constructief en zelfregulerend om te gaan. Je herkent en erkent je lichaam als betrouwbare wegwijzer. Eutonie neemt je mee op een boeiende ontdekkingstocht naar je eigen grenzen, je (lichamelijke) identiteit, authentieke levensenergie en betere levenskwaliteit. Eutonie kan ook meer zijn dan een lichaamspedagogie, het kan uitgroeien tot een manier van leven: aandachtig en bewust aanwezig zijn in elk moment, voeling houden met jezelf en met je omgeving.

Als ervaringsgerichte lichamelijke pedagogie richt eutonie zich via het lichaam tot de gehele mens. Door een specifieke aanpak die eigen is aan eutonie worden we gestimuleerd om de gelaagdheid van ons eigen lichaam te verkennen en te onderzoeken.

Onze wezenlijke groeikracht wordt daarbij aangesproken en verborgen potentieel wordt aangeboord.

Het helende effect van eutonie kan niet worden ontkend. Dit is een getuigenis van iemand die een vijfdaagse cursus volgde.

“De vijfdaagse laat zich nog navoelen in het bewust aanwezig zijn bij mezelf. Ik voel dit onder andere in mijn rustige autorijstijl. Ik weet ook beter wat ik wil. Ik ben zelfverzekerder. Ik heb meer vertrouwen in de toekomst. Ik ben er ook achter gekomen dat mijn intuïtie steeds klopt, en dat ik er aandacht aan moet besteden.”

Meer weten?

Geïnteresseerd in eutonie? Dan kan je contact opnemen met de Vlaamse Eutonie School in Lier (03 480 07 24, www.eutonie. org of info.ves@eutonie.org). Er zijn ook kennismakingsdagen in Turnhout (27 januari, 3 en 10 februari van 10 tot 11.30u) en Mol (18 en 25 februari, en 4 maart van 9.30 tot 11.30u). De drie bijeenkomsten vormen één geheel. Voor info, inlichtingen en inschrijvingen, mail of bel Renild Van den Plas: renildvdp@gmail.com (014 43 65 11).

MOL – In Zaal Ootello kan je op 28 januari terecht voor het jazzconcert van Quentin Dujardin. Gitarist Dujardin speelt samen met Jalal el Allouli (zang en Arabische viool), Tuur Floorizone (chromatische accordeon), en Damien Libert (percussie, fluiten en bouzouki) ‘Veloma’.

Veloma is de originele soundtrack van ‘On the way / Sur le chemin’, een film die gemaakt werd over Quentin Dujardin en over de manier waarop hij van en voor zijn muziek leeft. Quentin Dujardin sluit zelden compromissen, hij omgordt zijn gitaar en trekt de wereld rond. Hij heeft een trouwe schare fans, onder wie ook Toots Thielemans.

Voor dit concert putte Quentin uit zijn ervaringen met de Arabische muziek in de Marokkaanse woestijn, met de flamenco van Andalusische zigeuners, met zigeuners uit Rajasthan en de Guarani-indianen of de Vezos uit Madagascar. Elke ontmoeting verrijkte zijn muzikale persoonlijkheid en de subtiliteit en de finesse van zijn interpretatie van jazz.

Het concert begint om 21u. Kaarten kosten 9 euro.

Toots Thielemans: uitverkocht RIJKEVORSEL – Wellicht hebt u de geruchten ook gehoord dat Toots Thielemans naar Rijkevorsel komt. De geruchten kloppen. Maar er is goed nieuws en er is slecht nieuws. Toots concerteert inderdaad op 22 januari in De Singer, maar het concert is al lang uitverkocht.

Neve, Rios en Proesmans: uitverkocht GEEL – Helaas, wie nog tickets wil kopen voor Gabriël Rios, Jef Neve en Kobe Proesmans in de Werft in Geel, is te laat. Het concert is uitverkocht.

Suiker — 11

Schouwburgen Comedy Night in JH De Bogaard

GEEL – Op woensdag 26 januari kan je opnieuw in Geel terecht voor een Comedy Night. Place to be is niet, zoals je misschien zou denken, cc de Werft, maar JH De Bogaard (Diestseweg 135 in Geel). In een knusse, caféachtige, intieme omgeving van een jeugdhuis komt comedy immers het best tot zijn recht. De avond wordt georganiseerd door cc de Werft en JH De Bogaard.

Op het programma staan Jan-Bart Demeulenaere en Michael Van Peel. De Kempense bekkentrekker Tom Cools praat alles netjes aan mekaar.

Jan-Bart Demeulemeester werd een jaar of dertig geleden geboren in Roeselare. Drie jaar geleden was hij al te gast in de Werft, tijdens

Friday in the city, met Soetkin Baptist MOL – Soetkin Baptist werd bekend als zangeres van Ishtar. Ze heeft die groep ondertussen verlaten en doet nu een klein dozijn andere dingen. Ze is gastzangeres bij het Olla Vogala Octet, ze waagt zich aan chansons met Wouter Vandenabeele, ze is lid van Encantar, ze maakt deel uit van het Soetkin & Ensemble Polygone en ze treedt op met Peter Jeurissen. Soetkin Baptist staat zowel solo als met orkest of in een koor haar mannetje.

Samen met de indrukwekkende zangers Saïdo en Boule en Marty Townsend (gitaar) vormt ze ook ‘Friday in the city’. Het repertoire dat dit gezelschap brengt, is tijdloos. De nummers werden zorgvuldig gekozen en werden jaren geleden geschreven door de beste songschrijvers van deze planeet: Eric Clapton, Patty Smith, John Lennon & Paul McCartney, Joni Mitchell, Bonnie Raitt, Joan Osborne, James Taylor, Ray Davies, Ray Charles, Ottis Redding, Randy Newman, James Taylor, ...

12 —januari 2011

Misia:‘ Ruas’

de Internationale Comedy Night. Net zoals zijn grote voorbeeld Denis Nowé brengt Demeulemeester een combinatie van stand-up, oneliners en puntdichten.

Zijn gedichten weerspiegelen de wereld zoals hij die ziet.

Hij schuwt geen persoonlijke onderwerpen en is niet bang voor expliciet taalgebruik. U bent bij deze gewaarschuwd.

Bart-Jan Demeulemeester won de West-Vlaamse Comedy Cup 2007 en ging hij aan de haal met de persprijs van de Nationale Comedy Wedstrijd 2007. Tevens is hij vaste schrijver voor De Raadkamer op Radio 2.

Michael Van Peel (foto) kan zo mogelijk nog meer adelbrieven voorleggen. Hij won als eerste Vlaming de felbegeerde Culture Comedy Award, hij toerde met zijn programma CTRL+ALT+DEL in het voorprogramma van Philippe Geubels, hij won de juryprijs van Humorologie, hij was te zien in Comedy Casino, De Bovenste Plank en Comedy Explosion (op de Nederlandse zender Veronica). Hij maakte ook de eindejaarsconference ‘Van Peel overleeft 2009’ en doet dat dit jaar opnieuw met ‘Van Peel overleeft 2010’.

Daarin blijkt de komiek opnieuw terug op een rampjaar vol gesneuvelde helden, ontmijterde bisschoppen en gevallen regeringen en tegelijk blikt hij schalks vooruit naar 2011. Zijn leuze: “Onkruid vergaat niet. Het tiert welig op de mesthoop.”

Tickets voor al dit leuks kosten 9 euro.

TURNHOUT - Toen haar carrière twintig jaar geleden uit de startblokken schoot, kreeg de Portugese fadista Mísia het hard te verduren van de traditionele fadoliefhebbers. Ze zag immers af van de traditionele instrumentale begeleiding van Portugese mandoline en gitaar en gaf zelfs de viool een prominente plaats op haar albums. Misia interpreteert de fado op haar eigen manier, zonder zich aan de strikte regels van het genre te houden.

Daarmee treedt ze in de voetsporen van -onder anderen- de wereldbroemde Mariza.

Het kruid van de criticasters bleek niet opgewassen tegen het grenzeloze talent van de in Porto geboren Misia. Ze treedt tegenwoordig op in de grootste zalen en op de belangrijkste festivals. Zelfs in haar eigen Portugal is ze nu geliefd, al heeft dat dus wel een hele tijd geduurd.

Vorig jaar bracht Misia een nieuwe cd uit: ‘Ruas’. Met die cd onder de arm bezoekt ze de Warande.

Het concert vindt plaats op donderdag 20 januari, om 20.15u, in de schouwburg van de Warande. Kaarten kosten 21 euro.

Hautekiet en de Leeuw: ‘Op drift!’

Het concert vindt plaats op donderdag 20 januari, om 20.15u, in de foyer van zaal Rex in Mol. Kaarten kosten 14 euro.

HERENTALS – Jan Hautekiet en Rick de Leeuw zijn bloedbroeders. De liefde voor muziek heeft hen samengebracht en een band gesmeed die nooit meer ongedaan kan worden gemaakt.

In hun nieuwste voorstelling ‘Op drift!’ gaan beide heren op zoek naar alles wat hen drijft. In ‘Op drift!’

schreeuwt de lust, wankelt de liefde, laait de passie, schaterlacht de waan van de dag en weerklinkt een fonkelende ode aan de vrijheid. ‘Op drift!’ is uitbundig en uitdagend; een verfrissend geluid in deze donkere, winterse dagen. Jan Hautekiet speelt piano, Rick de Leeuw zingt. Meer is er niet nodig om u kippenvel te bezorgen.

Het concert vindt plaats op zaterdag 8 januari in cc ‘t Schaliken. Kaarten kosten 15 euro aan de kassa.

SCHOUWBURGKALENDER DECEMBER Jef Demedts en Karen Visscher Jouw hand in mijn hand – €10 euro

do 06-01 – 20:15 – Rex Mol – Keeping up appearances (Schone schijn) €20 euro

vr 07-01 – 12:15 – 't Getouw Mol – Broodje Mol Senne Guns – €0 euro

vr 07-01 – 20:15 – Rex Mol – Orkest der Lage Landen Nieuwjaarsconcert – €18 euro

za 08-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Hautekiet en de Leeuw Op drift! – €15 euro

za 08-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Wouter Deprez Je zal alles worden – 18 euro

za 08-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Sarah Moens / Wannes Capelle Slaapkoppen (try-out) – 0 euro

za 08-01 – 20:15 – 't Heilaar Beerse – Warre Borgmans en Dimitri Leue Het Lortchter-Syndroom – 13 euro

zo 09-01 – 13:00 – 't Heilaar Beerse – POK Kroes (+5) – 5 euro

zo 09-01 – 14:30 – Rex Mol – Figurentheater De Maan De sneeuwkoningin – 6,5 euro

zo 09-01 – 14:30 – 't Schaliken Herentals – Ensemble Leporello en Emanon Ensemble Hoe het varken aan zijn krulstaart kwam (+6 jaar) – 8 euro

zo 09-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Sarah Moens / Wannes Capelle Slaapkoppen (try-out) – 0 euro

ma 10-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Nationaal Orkest van België Nieuwjaarsconcert – 20 euro

di 11-01 – 14:00 – de Werft Geel – Nieuwjaarsfeest vooor senioren Connie Neefs, Jacky Lafon, Generation Next, Davy Gillis en Sacha Rosen – 11 euro

wo 12-01 – 14:00 – de Werft Geel – Nieuwjaarsfeest vooor senioren Connie Neefs, Jacky Lafon, Generation Next, Davy Gillis en Sacha Rosen – 11 euro

wo 12-01 – 20:15 – de Werft Geel – Iza en Groepa Picture of You – 9 euro

wo 12-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Adriaan Van den Hoof Doortocht – 16 euro

do 13-01 – 14:00 – de Werft Geel – Nieuwjaarsfeest vooor senioren Connie Neefs, Jacky Lafon, Generation Next, Davy Gillis en Sacha Rosen – 11 euro

do 13-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Nigel Williams Geloof mij! – 16 euro

do 13-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – 50 years (and more) Motown Sandrine, Brahim, Jim Cole en Elke Bruyneel – 19 euro

vr 14-01 – 20:00 – De Djoelen Oud-Turnhout – Zjef Vanuytsel Ouwe makkers – 20 euro

vr 14-01 – 20:15 – de Werft Geel – De Frivole Framboos Terra Rare – 20 euro

vr 14-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Jan Douwe Kroeske en School is cool De twee meter sessies – 16 euro

za 15-01 – 20:00 – de Wouwer Ravels – El Crème Glace Quès For your ice only – 16,50 euro

za 15-01 – 20:15 – de Werft Geel – De Frivole Framboos Terra Rare – 20 euro

za 15-01 – 20:15 – Rex Mol – Joost Vandecasteele Otaku – 10 euro

za 15-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Toneelhuis / Abke Haring Hout – 14 euro

za 15-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Ode aan wannes Van de Velde Gesloten hart – 17 euro

zo 16-01 – 20:15 – de Werft Geel – Jef Neve, Gabriel Rios en Kobe Proesmans 25 euro

do 20-01 – 20:15 – de Werft Geel – Cirque Vivant! carré Curieux – 10 euro

do 20-01 – 20:15 – Rex (Foyer) Mol – Friday in the city (ft Soetkin Baptist) Wereldcovers – Great songs different – 14 euro

do 20-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Toon Tellegen Het vertrek van de mier – 14 euro

do 20-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Misia Ruas – 21 euro vr 21-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Michaël Pas, Koen Van Impe, Anna Cambier en Jan Vermeulen Papa Haydn vlegel Mozart – 13 euro

vr 21-01 – 20:15 – Rex Mol – Scala Circle – 20 euro

vr 21-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Humorologie Concours 2010-2011 12 euro za 22-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Kris Wauters, Sarah De Koster, Marc Vanhie en Billie Kawende Over songs gesproken – 16 euro

za 22-01 – 20:15 – Rex Mol – Ensemble Explorations De cellosonates van Antonio Vivaldi – 15 euro

za 22-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Arno BRSSLD – 32 euro

zo 23-01 – 15:00 – de Warande, Kuub Turnhout – Laika / Bontehond Watou – 10 euro

wo 26-01 – 20:15 – JH De Bogaard Geel – Comedy Café Michael Van Peel, ... – 9 euro

do 27-01 – 20:15 – de Werft Geel – Warre Borgmans en Dimitri Leue Het Lortchter-Syndroom – 12,50 euro

do 27-01 – 20:15 – Rex Mol – An Nelissen Zus – 16 euro

do 27-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Skagen en Octopus Solisten Almschi – 18 euro

vr 28-01 – 20:00 – De Djoelen Oud-Turnhout – Marleen Merckx en Bert Cosemans Frankie en Johnny – 12 euro

vr 28-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Hubert Damen Als de dood voor het leven – 14 euro

vr 28-01 – 20:15 – Rex Turnhout – An Nelissen Zus – 16 euro vr 28-01 – 20:15 – de Warande, Kuub Turnhout – Turnhout – Roots Night met Stone River Boys en The Seatsniffers 15 euro

vr 28-01 – 21:00 – Zaal Ootello Mol – Quentin Jardin Quartet Veloma – 9 euro

za 29-01 – 20:00 – 't Schaliken Herentals – Kamerfilharmonie o.l.v. Herman Engels 3B's - Benoït, Bizet, Brahms – 17 euro

za 29-01 – 20:15 – de Werft Geel – Johan Verminnen 60 jaar 15,50 euro

za 29-01 – 20:15 – Rex (Foyer) Mol – Nathalie Meskens Combo Covers – 14 euro

za 29-01 – 20:15 – de Warande, schouwburg Turnhout – Akram Khan Vertical Road – 23 euro

do 06-01 – 14:30 – 't Schaliken Herentals –

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals. e ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be

Suiker — 13

DE WERFT GEEL 014-56 66 66

RES.DEWERFT@GEEL.BE

JANUARI

11 12 12 13 14 15 16 20 26 27 29 30 dinsdag

woensdag

IRWR <RXVVHI 1DELO

o

0,6,$ 5XDV

0LVLD LV HHQ UDYLVVDQWH 3RUWXJHVH IDGLVWD GLH QRJ VWHHGV JH]LHQ ZRUGW DOV GH HHUVWH HQ VWUDIVWH YHUQLHXZHU YDQ GH IDGR 7RFK UDDNW ]H QRRLW DDQ GH NHUQ YDQ GH IDGR GLH ]H ]HOI RPVFKULMIW DOV ´RQWURHULQJ YRFDOH NUDFKW HQ GLHSJHZRUWHOGH PHODQFKROLH¾ 9RRU GH OLHIKHEEHUV YDQ 0DUL]D 0DGUHGHXV HQ &ULVWLQD %UDQFR GRQGHUGDJ MDQXDUL RP XXU LQ GH VFKRXZEXUJ YDQ GH :DUDQGH

GR

0RWRZQ <HDUV DQG 0RUH

YU

-DQ 'RXZH .URHVNH 'H WZHH PHWHU VHVVLHV PHW 6FKRRO ,V &RRO

]D

7RQHHOKXLV $ENH +DULQJ +RXW

GR

7RRQ 7HOOHJHQ +HW YHUWUHN YDQ GH PLHU

]D

$UQR %566/'

]R

/DLND %RQWH +RQG :DWRX

GR

6.D*H1 2FWRSXV 6ROLVWHQ $OPVFKL

YU

6WRQH 5LYHU %R\V 6HDWVQLIIHUV 'M 6QLIIHU 3HWH

]D

$NUDP .KDQ 9HUWLFDO 5RDG

'( :$5$1'( 7851+287 ::: :$5$1'( %(

woensdag

donderdag

v r i j d a g

zaterdag

z o n d a g

donderdag

woensdag

donderdag

zaterdag

z o n d a g

WWW.DEWERFT.BE

NEEFS / LAFON / GENERATION NEXT / GILLIS / ROSEN Nieuwjaarsfeest voor Senioren 14u00

excl. voor rolstoelgebruikers

NEEFS / LAFON / GENERATION NEXT / GILLIS / ROSEN Nieuwjaarsfeest voor Senioren 14u00

IZA EN GROEP Picture of You 20u15

de Halle, Markt 1 - Geel

NEEFS / LAFON / GENERATION NEXT / GILLIS / ROSEN Nieuwjaarsfeest voor Senioren 14u00

DE FRIVOLE FRAMBOOS Terra Rare 20u15

DE FRIVOLE FRAMBOOS Terra Rare

Ei g en a r es Dora Arts v er k o o pt middeleeuws kunstwerk bij Sothebyâ&#x20AC;&#x2122;s in Londen

20u15

GABRIĂ&#x2039;L RIOS, JEF NEVE & KOBE PROESMANS SUPPORT JEFF TAYOR 20u15

CARRĂ&#x2030; CURIEUX Cirque Vivant!

20u15

UITVERKOCHT

COMEDY CAFĂ&#x2030; Jan-Bart Demeulenaere, Michael Van Peel, Tom Cools e.a.

20u15

JH de Bogaard, Diestseweg 135 - Geel

WARRE BORGMANS & DIMITRI LEUE Het Lortcher-Syndroom 20u15

UITVERKOCHT

JOHAN VERMINNEN 60 jaar Johan Verminnen 20u15

Dâ&#x20AC;&#x2122;IRQUE & FIEN Carrousel des Moutons 14u30

Dymphnaretabel komt terug naar Vlaanderen

presenteert

TONGERLO - 1.161.250 Britse pond; omgerekend meer dan 1,3 miljoen euro. Dat is wat Hoogstratenaar Luc De Backker in opdracht van een Vlaamse kunstverzamelaar betaald heeft voor het Dymphnaretabel dat begin december in het Londense veilinghuis Sothebyâ&#x20AC;&#x2122;s onder de hamer ging. Dora Arts, weduwe van dokter Paul Janssen, was de eigenares en verkoopster van het werk. Wie de koper is, is niet bekend. Wel staat vast dat het een Vlaming is.

Het Dymphnaretabel werd 600 jaar geleden door Goswin van der Weyden geschilderd in opdracht van de abdij van Tongerlo. Het is niet geweten of de nieuwe eigenaar het altaarstuk voor zich zal willen houden of het aan een museum wil uitlenen.

Goswin Van der Weyden Goswin van der Weyden werd geboren omstreeks 1465. Hij was de zoon van Peter en de kleinzoon van Rogier van der Weyden (14001464), die in heel Europa bekendheid genoot en samen met Jan Van Eyck en Hans Memling geldt als de voornaamste vertegenwoordiger van de school der Vlaamse primitieven.

Goswin van der Weyden werd geboren in Brussel, maar vestigde zich als dertiger in Lier. Later verhuisde hij nog naar Antwerpen, waar hij ook overleed. Hij onderhield zeer goede contacten met abt Antoon Tsgrooten van de abdij van Tongerlo, die heel regelmatig werken bestelde bij hem.

Bewogen geschiedenis Volgens een archivaris die op het einde van de 18de eeuw in de abdij van Tongerlo verbleef, maakte Goswin van der Weyden het altaarstuk in opdracht van abt Antoon Tsgrooten. Het Dymphnaretabel, dat bestond uit acht panelen (elk ongeveer 120cm x 75cm), kreeg in 1505 een plaats in de kapel van SintDimpna in de abdijkerk. Het zou er meer dan

(HEDEN (H HEDEN GE HEDEN GEEN EEN PORNO) EEN

Auteurs: Peter Perceval & An Nelissen / Regie: Peter Perceval

27 en 28 januari 2011 Schouwburg REX, Mol - T 014 33 09 00 PER0832_pub_Mol_0312110 B.indd 1

200 jaar blijven hangen, maar werd er gelukkig weggehaald voor de kerk kort na de Franse revolutie volledig vernield werd.

Tijdens die woelige periode werd het retabel verstopt, vermoedelijk ergens in Tongerlo zelf. In 1837 kwam het in het bezit van Karel Theodoor Lebon, die toen burgemeester van Geel was. Enkele decennia later was een Brusselse bibliothecaris eigenaar van het kunstwerk, dat op dat ogenblik al niet meer volledig was. EĂŠn van de acht panelen was verdwenen.

In 1912 verhuisde het Dymphnaretabel naar Nederland. In 1930 werd het door baron Jo van der Elst, Belgisch ambassadeur in Oostenrijk, gekocht. Dora Arts kocht in 2001 bij Sothebyâ&#x20AC;&#x2122;s het werk over van de erfgenamen van van der Elst. Ze betaalde er toen 773.500 pond voor. Omgerekend in euro komt dat overeen met wat ze er nu voor gekregen heeft, want de pond was toen veel meer waard. Dora Arts gaf het retabel in bruikleen aan het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen.

Tentoonstellingen Het Dymphnaretabel van Goswin van der Weyden was maar zelden te zien in BelgiĂŤ.

Het hing sinds 2002 in het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, maar we moeten al teruggaan tot 1935 voor het nog in BelgiĂŤ werd tentoongesteld. Dat gebeurde

in Brussel op de â&#x20AC;&#x2DC;Exposition Universelleâ&#x20AC;&#x2122;.

Voordien was het altaarstuk alleen in Gent (1913) en in Antwerpen (1930) te zien.

De heilige Dimpna Het Dymphnaretabel vertelt de levensloop van de heilige Dimpna, patroonheilige van Geel. Voor zo ver het nagetrokken kan worden (een kanunnik uit de 13de eeuw schreef een biografie van Dimpna, maar daarbij benadrukte hij dat hij de feiten alleen kende via mondelinge overlevering, nvdr) was Dimpna de dochter van de Ierse koning Damon. Haar christelijke moeder liet Dimpna in het geheim dopen door Gerebernus. De moeder stierf toen Dimpna nog erg jong was. Koning Damon ging naarstig op zoek naar een andere vrouw, maar niemand kon zijn overleden vrouw in schoonheid evenaren. Alleen zijn eigen dochter Dimpna was even mooi.

Wanneer hij Dimpna gebiedt om met hem te trouwen, slaat ze op de vlucht. Gerebernus begeleidt haar tijdens de vlucht. Dimpna en Gerebernus komen in de Kempen terecht, waar ze een kluizenaarsbestaan gaan leiden.

Maar koning Damon komt hen op het spoor.

In een vlaag van waanzin onthoofdt hij eigenhandig zijn dochter en laat hij Gerebernus onthoofden door zijn soldaten. De relieken van Dimpna worden overgebracht naar Geel, waar zich ook het hoofd van Gerebernus nog bevindt. De plaats waar Dimpna begraven lag, werd een bedevaartsoord omdat er zich merkwaardige genezingen voordeden, vooral bij geesteszieken. Zo werd de heilige Dimpna de patroonheilige van de geesteszieken en van de stad Geel, dat tot op de dag van vandaag wereldfaam geniet omwille van de (gezins)opvang van psychiatrische patiĂŤnten.

Het retabel Het altaarstuk bestond oorspronkelijk uit acht stukken, maar ĂŠĂŠn daarvan is spoorloos verdwenen (niet toevallig het meest aangrijpende: de terechtstelling van Dimpna en Gerebernus). Op de zeven overgebleven panelen zien we: 1. Dimpna wordt gedoopt door Gerebernus.

2. Koning Damon vertelt Dimpna dat hij met haar wil trouwen 3. Dimpna vlucht, samen met Gerebernus en enkele anderen.

4. Soldaten van de koning zoeken Dimpna 5. Een gezant meldt de koning dat Dimpna gevonden is 6. (Verdwenen paneel met meer dan waarschijnlijk de onthoofding van Dimpna en Gerebernus) 7. De overblijfselen van Gerebernus en Dimpna worden ontdekt 8. Het lichaam van Dimpna wordt naar Geel gebracht.

Grisaille Samen met de zeven schilderijen van het altaarstuk werd nog een zogenaamde grisaille of grauwschildering verkocht met daarop de afbeelding van de heilige Dimpna en de heilige Lucia. Dergelijke grisailles -geschilderd in verschillende tinten van ĂŠĂŠn kleurwerden vaak aangebracht op de buitenkant (achterkant) van de buitenste retabelpanelen. Drie van de vier vleugelpanelen hebben nog een grisaille aan de keerzijde. De vierde grisaille -met de heilige Dimpna en de heilige Lucia- is losgekomen of losgemaakt en werd dus samen met de rest van het kunstwerk verkocht.

Suiker â&#x20AC;&#x201D; 15 3/12/10 14:34

Sabam wil van negatief imago af BRUSSEL – Wie ooit een fuif, een concert of een andere leuke activiteit georganiseerd heeft, is zeker al ooit in contact gekomen met controleurs van Sabam. ‘De pretpolitie’ noemden wij hen indertijd. We beschouwden Sabam als een onrechtvaardige belasting op plezier maken, een gelegaliseerde domper op de feestvreugde. Sabam was de vijand. Over de bestaansreden en de motieven van die vijand wisten we niks. “Die zijn nog altijd veel te weinig gekend”, zeggen Johan Verminnen en Thierry Dachelet van Sabam. “Sabam heeft nog altijd geen goed imago. Ten onrechte, want wij steunen cultuur in al zijn vormen.” Wij dus naar Brussel, voor een verhelderend gesprek.

Johan Verminnen is gedelegeerd bestuurder bij Sabam. Thierry Dachelet is directeur communicatie en woordvoerder. Ze ontvangen me op hun kantoor.

– Laten we maar beginnen bij het begin.

Wie en wat is Sabam?

Thierry Dachelet: “Sabam is een organisatie die gesticht is door auteurs. Het is dus geen overheidsinstelling. Daar is al een eerste misverstand mee van de baan; het is een auteursvereniging. Maar het begrip auteur moet je breed interpreteren: het zijn ook filmmakers, scenaristen, fotografen, beeldhouwers, ...”

“Sabam int de rechten van die mensen en zorgt dat het geld correct verdeeld wordt on-

“

veel te danken heeft aan Sabam. Dergelijke getuigenissen zijn heel belangrijk voor ons.

Ze plaatsen Sabam in een ander, een juister daglicht.”

– De boodschap dat het geld dat jullie innen gerechtvaardigd is, lijkt me steeds moeilijker te verkondigen in een tijd waarin iedereen alles gratis kan downloaden.

Johan Verminnen: “Ik erger me blauw aan dat gratis downloaden. Nog érger vind ik dat mensen dat normaal zijn gaan vinden.

Laatst ging ik op bezoek bij vrienden. Ik zag dat hun kind naar een film aan het kijken was die in België nog niet eens in de zalen te zien was. Gratis gedownload... Hoelang denken mensen nog dat dit kan blijven duren?

Het maken van zo’n film kost miljoenen. Als niemand er nog voor betaalt, houdt het ooit eens op met films maken. Dat moeten mensen dringend gaan beseffen.”

– Hoe erg is de situatie? Wordt er nog elk jaar meer gedownload?

Thierry Dachelet: “Laat me eerst zeggen dat je ook op een perfect legale manier kan downloaden. Daar hebben we natuurlijk geen enkel probleem mee. We praten hier alleen over het illegale, gratis downloaden.

Dat neemt inderdaad nog elk jaar toe. Het aantal legale downloads stijgt véél minder snel dan dat de cd-verkoop daalt. Dat heeft maar één reden: er wordt op grote schaal ‘gestolen’. Want daar komt het gratis en zonder toelating aanschaffen en gebruiken van andermans werk op neer.”

– Laten we het nog even over de ‘billijke vergoeding’ hebben. Dat is een bijdrage die moet betaald worden door iedereen die muziek draait in een zaak, zaal of wachtkamer.

Waarom is die billijke vergoeding nodig? De mensen hebben toch al betaald toen ze de cd kochten? Waarom nog eens betalen om de muziek te mogen draaien?

Thierry Dachelet: “De billijke vergoeding, die trouwens niet geïnd wordt door Sabam, gaat naar de uitvoerders van de muziek, niet naar de auteurs. De billijke vergoeding moet

vergoeding, krijgt het gevoel dat hij drie keer voor hetzelfde betaalt.

Johan Verminnen: “En dat is dus pertinent niet zo. Auteurs hebben hun rechten.

Laat het me verduidelijken met een voorbeeld. Niemand kent Leo Caerts en Leo Rozenstraten, de schrijvers van Eviva España.

Zonder een vereniging die de rechten van auteurs behartigt, zouden zij nooit degelijk vergoed geweest zijn voor het schrijven van een wereldhit. Hetzelfde geldt voor uitvoerders. Met de verkoop van cd’s alleen worden zij niet helemaal vergoed voor de duizenden-een toepassingen waarvoor hun muziek vaak nog gebruikt wordt. De billijke vergoeding is een aanvulling van hun inkomen.”

– Komt het geld wel bij de juiste auteurs en uitvoerders terecht? Bij een nationale radio kan je de playlists opvragen. Maar lokale radio’s houden niet altijd playlists bij. Dj’s ook niet. En welke muziek er precies gedraaid wordt in wachtkamers is al helemaal niet te achterhalen.

Thierry Dachelet: “Bij nationale zenders beschikken we inderdaad over de playlists.

Waar we die niet hebben, houden we wekelijks steekproeven. Elke dag wordt een andere lokale radio geanalyseerd. Zo krijgen we toch een totaalbeeld dat erg representatief is.

– Sabam staat bekend als een organisatie die neemt. Veel minder gekend is dat Sabam ook veel geeft.

Thierry Dachelet: “Sabam steunt het culturele leven in al zijn vormen. Sabam is officieel sponsor van het Filmfestival Gent, van de jazzfestivals in Dinant en Gent, van Francofolies, van de uitreiking van de Mia’s, van de Eregalerij van Radio 2. Sabam heeft de film ‘Aanrijding in Moscou’ mee gefinancierd... Daarnaast zijn we ook sociaal geëngageerd en steunen we goede doelen. We hebben deelgenomen aan ‘Music For Life’ en geld gegeven aan hulpacties voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti en van de tsunami.”

niet bij. We hebben een bijzonder overzichtelijke en transparante website. Die legt haarfijn uit wie we zijn, wat we doen en waarom we dat doen. Daarnaast staan er ook alle tarieven op vermeld. Je kan exact berekenen hoeveel je zult moeten betalen. Auteurs kunnen online nagaan hoeveel ze al verdiend hebben. Sabam wil een open en eerlijke organisatie zijn.”

Johan Verminnen: “Tot nu toe hebben we te vaak achter de feiten moeten aanlopen.

Als Sabam ergens uitgenodigd werd om te komen praten, was het altijd om een brandje te blussen. Dan moesten we bij wijze van spreken komen uitleggen waarom de uitbaatster van een kindercrèche een billijke vergoeding moet betalen. Sabam was altijd de partij die zich moest komen verantwoorden. Nu we een website hebben waarop zowel gebruikers als auteurs antwoorden kunnen vinden op bijna alle vragen is dat probleem al voor een groot stuk verholpen.

Dat laat ons toe om het in debatten ook over andere zaken te hebben dan over wie moet betalen en hoeveel.”

Thierry Dachelet: “Er is nog een zaak die ons imago zal verbeteren. De overheid heeft Sabam gevraagd om in de toekomst een gemeenschappelijk factuur in te voeren.”

– Hoe zal dat het imago van Sabam verbeteren?

Johan Verminnen: "We streven samen met de overheid en andere auteursmattschappijen naar één gemeenschappelijk factuur. Zo wordt het overzichtelijker.”

– Juist. Maar ik ken niemand die juichend die brief uit de bus zal halen.

Johan Verminnen: “Wacht even. Als er een gemeenschappelijke factuur is en je kan bovendien perfect berekenen hoeveel je zult moeten betalen, kun je daar rekening mee houden. Nu vallen de brieven van Sabam en de Billijke Vergoeding onverwacht in de bus, en dan valt het natuurlijk altijd dubbel zo hard tegen. Want je zag het niet aankomen en je had er geen rekening mee gehouden.

Sabam neemt niet alleen, het geeft ook. 500.000 euro per jaar aan culturele en sociale projecten. En dat zal nog meer worden.

der de leden. Dat gebeurt niet alleen in België, maar wereldwijd. Sabam werkt immers samen met ongeveer 200 verenigingen in het buitenland. De meeste zusterverenigingen beperken zich weliswaar tot muziek, terwijl Sabam multidisciplinair is en zich ook om de andere kunstvormen bekommert.”

– Waarom is Sabam nodig?

Johan Verminnen: “Je kan Sabam niet wegdenken uit het culturele leven. Zonder Sabam zouden veel kunstenaars niet hebben overleefd. Dat is weinig bekend. Maar ik kan uit eigen ervaring spreken. Ik heb in mijn carrière moeilijke periodes gekend.

Er waren momenten dat ik blij was dat ik wat geld kreeg van Sabam omdat mijn platen op de radio waren gedraaid. Er zijn veel muzikanten die mede dankzij Sabam de donkere periodes in hun carrière hebben kunnen overleven. Alleen komen ze daar te weinig voor uit. Ozark Henry is een van de uitzonderingen. Hij vertelt openlijk dat hij

16 —januari 2011

-net als de auteursrechten van Sabam- alleen betaald worden door mensen die dankzij de muziek -en dus dankzij andermans werk- een extra inkomen proberen te genereren of een extra service aanbieden aan de klant. Het is algemeen geweten -daar zijn trouwens studies over gemaakt- dat achtergrondmuziek een aangenaam effect heeft.

Muziek wordt gebruikt om het gezellig te maken, om klanten en bezoekers in een bepaalde sfeer te brengen, om koopgedrag te stimuleren... In al die gevallen geeft muziek een meerwaarde. Het is niet meer dan billijk dat daar een vergoeding tegenover staat.

Als jij als particulier een cd koopt, mag je die thuis zoveel draaien als je wil. Maar als je de cd gebruikt om je zaak een meerwaarde te geven, moet je een billijke vergoeding betalen en auteursrechten aan Sabam.

– Dat maakt het nog moeilijker om uit te leggen. Wie eerst muziek aankoopt, dan Sabam moet betalen en dan nog een billijke

Johan Verminnen: “Met dergelijke zaken moeten we meer naar buiten komen. Want ook dát is Sabam. We geven trouwens jaarlijks ook beurzen aan jonge film- en theatermakers. Per jaar geeft Sabam Cultuur 500.000 euro uit aan culturele projecten. En dat bedrag zal de komende jaren zelfs nog worden verhoogd.”

– In een tijd waarin volop bespaard wordt, en niet in de laatste plaats op cultuur, is dat een straffe uitspraak.

Johan Verminnen: “En ik wil het gerust herhalen. Sabam Cultuur zal de komende jaren nóg veel meer geld uitgeven dan het nu al doet. Van alle auteursrechten die we innen, wordt 10% opzij gezet om sociale en culturele projecten te steunen. Dat stelt ons in staat om de eerstvolgende jaren het bedrag nog serieus te verhogen.”

– Dat is een bijzonder goeie manier om het probleem van het slechte imago weg te werken.

Thierry Dachelet: “Maar daar blijft het

”

Met een gemeenschappeljke factuur én de mogelijkheid om het tarief op voorhand te kennen en te budgetteren, kunnen we veel onvrede wegnemen."

– Sabam Cultuur steunt ook Suiker. Waarvoor dank. Kadert dat ook in de strategie om met een beter imago naar buiten te komen?

Johan Verminnen: “Absoluut. We kennen cultuurkrant Suiker. We waarderen dergelijke initiatieven, die cultuur en de cultuurbeleving promoten. We verlenen daar dan ook graag steun aan. Bovendien merken we dat Suiker een forum geeft aan veel kunstenaars, artiesten en auteurs die ook aangesloten zijn bij Sabam. Ook aan hen willen we tonen dat we aanwezig zijn ‘op het veld’; dat we niet zomaar een beleid voeren vanuit een ivoren toren.”

Tekst: Roel Sels Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 17

18 —januari 2011

Vitalski is naast optredend artiest ook gastheer en zal vermoedelijk links en rechts voor verrassingen zorgen. De optredende artiesten kennen mekaar allemaal door en door.

Dat nodigt natuurlijk uit tot interacties, onderbrekingen en onvoorziene omstandigheden. En dat is ook helemaal de bedoeling.

Het festival moet op tijd beginnen en op tijd gedaan zijn, maar tussenin hoeven we ons niet aan een te strikt draaiboek te houden.”

Andy and the Androids

U

U

BE N

HIER

HIER

popconcerten vlak over de grens

Vitalski is een Turnhoutenaar. Zeg dat wij het gezegd hebben. Al woont hij 700 jaar in Antwerpen, hij kan zijn roots niet verloochenen en dat wil hij ook niet. Voor ‘Vurige tongen’ keert hij met alle plezier terug naar zijn geboortestad. De schrijver van boeken, gedichten, columns en zelfs strips is gastheer. De kans dat de hele avond daarmee in het honderd loopt, is niet gering. Maar laat dat nu net de bedoeling zijn.

ö

Ernst L w

Ernst Löw is songschrijver, zanger en acteur. Hij werd geboren in Amsterdam, maar woont al geruime tijd in Antwerpen. Hij is trouwens de zoon van onze eerste tv-held: Sil de Strandjutter. Wie oud genoeg is, zal zich dat personage ongetwijfeld nog herinneren. Ersnt Löw is van vele markten thuis.

Je zou hem kunnen kennen van de soapserie ‘Thuis’ (waar hij de rol van Arno vertolkte). Maar hij is ook een gerespecteerd muzikant. Zijn cd ‘Jongen’ werd geproduceerd door Rick de Leeuw, een geestverwant die net als hij de kunst verstaat om goeie teksten op goeie muziek te zetten.

Eerst was er Noordkaap, toen was er Monza, nadien was er Meuris en nu is het gewoon ‘Stijn Meuris’. Kunt u nog volgen? Natuurlijk wel, want in feite verandert er niets.

Stijn Meuris doet gewoon altijd zijn eigen goesting, welke naam daar ook op geplakt wordt. Wat de historicus, journalist, filosoof, rasverteller en amateur-astronoom in Zaal Den Bond zal brengen, blijft voorlopig nog een goed bewaard geheim.

vr 07-01 – 21:00 – Mezz Breda – Moss – €12,5

Dog Eat Dog

Praktisch Vurige tongen Zaal Den Bond Korte Begijnenstraat in Turnhout Zaterdag 22 januari Deuren: 19.30u Aanvang: 20uToegang: 7 euro (vvk), 9 euro (kassa)

Guido Belcanto speelt net als Vitalski een thuiswedstrijd in Turnhout. De geboren en getogen Kempenaar (Wortel) week uit naar Antwerpen, maar keerde terug naar de heimat. Guido Belcanto heeft zopas een gloednieuwe voorstelling, ‘In levende lijve’, in mekaar gebokst. Toevallig of niet tast die voorstelling de grenzen van muziek en poëzie af. Ze is dus geknipt om in Zaal Den Bond gespeeld en verteld te worden.

De première van ‘In levende lijve’ vindt plaats in februari, maar speciaal voor ‘Vurige tongen’ brengt Guido Belcanto in Den Bond een avant-première.

€10

vr 07-01 – 21:00 – Effenaar Eindhoven – Vlammende

za 08-01 – 21:00 – Mezz Breda –

Klerkx & The Secret –

zo 09-01 – 16:00 – Zaal 013 Tilburg – Slayer

€7,5

Coverband, Stratex –

€5

Tank86, The Fifth Alliance – €7,5

zo 09-01 – 19:30 – Mezz Breda – Vanderbuyst,

zo 09-01 – 20:15 – Zaal 013 Tilburg – Raymond Van Het Groenewoud – €22,5

BREDA – Twintig jaar geleden werd in New York de band Dog Eat Dog opgericht door Dave ­Neabore en Sean Kilkenny. De twee kenden mekaar al van een vroegere band waarin ze samen hadden gespeeld: Mucky Pup. Ze vroegen John Connor en Dan Nastasi om respectievelijk zanger en tweede gitarist te worden bij Dog Eat Dog. Het duurde vier jaar voor Dog Eat Dog succes kende. Maar in ‘94 was het dan ook meteen goed raak. Het album All Boro Kings werd uitgebracht en daarop stonden onder andere ‘No Front’ en ‘Who’s the king?’, die ondertussen tot klassiekers zijn uitgegroeid.

Van All Boro Kings werden meer dan een half miljoen exemplaren verkocht. Dog Eat Dog was ineens ‘hot’ en kon als supportact van het in die tijd immens populaire Biohazard de wereld rondtoeren. Ze wonnen in ‘94 ook de MTV Europe Award als beste nieuwkomer van het jaar. In die contest lieten ze Weezer, Alanis Morisette en Portishead achter zich.

Even leek het erop dat Dog Eat Dog de overgang naar het nieuwe millennium niet zou overleven. Rond de eeuwwisseling werd het immers bijzonder stil, al bleef de groep wel voortdurend op (wereld)tournee. In 2004

vr 14-01 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg – Codes

vr 14-01 – 21:00 – Mezz Breda – My

)

Bubba & Mi –

za 15-01 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg – Izzy

za 15-01 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg –

zo 16-01 – 16:00 – Zaal 013 Tilburg – Striker,

zo 16-01 – 20:30 – Mezz Breda – Agnes

State: Chaos –

Obel –

do 20-01 – 20:30 – Mezz Breda – Lucky

do 20-01 – 21:00 – Effenaar Eindhoven –

€15

Fonz & De Felle Kleuren –

Murder –

vr 21-01 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg – Boef vr 21-01 – 21:00 – Effenaar Eindhoven – Luc za 22-01 – 22:00 – Mezz Breda – Ed

De Vos –

Rush –

do 27-01 – 20:30 – Mezz Breda – Go

€13

€14,5

Boys of Alabama –

back to the zoo! –

€29

€11

& Airwaves, Neon Trees, Twin Atlantic –

do 27-01 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg – Angels

€21,5

do 27-01 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg – Lea – €7,5 vr 28-01 – 20:15 – Effenaar Eindhoven –

The Pink Floyd Sound –

vr 28-01 – 20:30 – De Nwe Vorst Tilburg – DAAU, vr 28-01 – 21:00 – Mezz Breda –

Dez Mona –

Me & Stupid –

vr 28-01 – 21:00 – Dynamo Eindhoven – Kleine

€17,5

€17,5

€10

Jay & Cartes –

vr 28-01 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg – Klub

€8,5

Tilt Concert: Nathan Fake, Grasscut –

€7,5

€15

zo 23-01 – 19:15 – Dynamo Eindhoven – Terror, di 25-01 – 20:30 – Zaal 013 Tilburg – Blind

€11

€8,5

en de Gelogeerde Aap –

€20,75

€8,5

First Blood, Backtrack, Lionheart –

€5

zo 16-01 – 21:15 – Zaal 013 Tilburg – Schradinova – €13,5

€0

Euphoria: Zany, Deepack, ... –

do 20-01 – 20:15 – Effenaar Eindhoven – Arno – €18

€8

& The Kesstronics –

EINDHOVEN - “Mocht Joy Division folk hebben gespeeld, dan had het wellicht geklonken als Murder.” Zo omschrijft De Morgen de muziek van het Deense duo Murder.

Zanger Jacob Bellens en gitarist Anders Mathiasen vormen de groep. Ze hebben een duidelijke voorliefde voor de zogenaamde ‘folk noir’: zwartgallige liedjes over dood en verderf, die op akoestische instrumenten gespeeld worden: cello, marimba, gitaar, accordeon, banjo, trombone, .... Wie van Lambchop en het vroege werk van Tom Waits houdt, zal wellicht Murder ook wel kunnen smaken.

Murder heeft zopas zijn tweede cd uitgebracht. ‘Gospel of Men’ is de opvolger van het in 2007 verschenen ‘Stockholm Syndrome’.

Het bevat, net als de debuutplaat, ijskoude en tegelijkertijd ook hartverwarmende melancholische pareltjes. Americana uit Scandinavië. Laten we het voor het gemak Scandinava noemen.

Murder concerteert op donderdag 20 januari in Effenaar in Eindhoven. Kaarten kosten 8,5 euro. Belachelijk goedkoop, voor wat misschien wel de ontdekking van het jaar zou kunnen zijn.

in the Clouds –

dook Dog Eat Dog voor het eerst sinds lang nog eens de studio in, nadat een nieuw managementbureau (Vibra) had beloofd de band opnieuw op het juiste pad te brengen en te lanceren. Vlak na de opnames liet medeoprichter Sean Kilkenny weten tijdelijk uit de band te stappen. Het nieuwe album werd uiteindelijk pas in 2006 uigebracht.

Het werd goed onthaald, wat meteen resulteerde in alweer een nieuwe tournee waarbij Dog Eat Dog op maar liefst 35 zomerfestivals speelde.

Anno 2010 is de originele groep weer bij mekaar. Kilkenny heeft zich dus opnieuw aangesloten bij zijn makkers van vroeger.

Dog Eat Dog viert zijn twintigjarige bestaan.

Concertbezoekers mogen zich dus verwachten aan een carrièreoverzicht. Een ‘best of’, met andere woorden.

Dog Eat Dog speelt op 30 januari in Mezz in Breda. Kaarten voor dit feestje kosten 15 euro.

do 13-01 – 21:00 – Effenaar Eindhoven – Negative – €10

Murder

& Smaak –

Vlamingen: The Sore Losers, Arquettes, Nona Mez – €8,5

Guido Belcanto

Turning Back – €10

do 06-01 – 21:00 – Mezz Breda – Kraak

Stijn Meuris Andy and the Androids is de verzamelnaam voor Andy Fierens, Filip Vandebril en Michael Brijs. Andy and the Androids maakt muziek om bij na te denken, en persoonlijk houden wij daar wel van. Het hoeft niet altijd ‘Dos cervezas por favor’ te zijn.

Andy and the Androids brengt muziek die misschien nog het best te omschrijven valt als moderne kleinkunst. De hedendaagse maatschappij, met alle problemen en wantoestanden, is de voornaamste bron van inspiratie. Joepie! Na een jarenlange afwezigheid is de Nederlandstalige protestsong weer helemaal terug!

do 06-01 – 19:30 – Zaal 013 Tilburg – No

TURNHOUT – Zaal Den Bond, in de Korte Begijnenstraat in Turnhout, is op zaterdag 22 januari het decor voor ‘Vurige tongen’: een muzikaal-literair festival dat voor het eerst wordt georganiseerd in Turnhout. Initiatiefnemer is de vzw AAIPOT!.

Op het programma staan vijf bekende namen en een hoop onbekend talent. Stijn Meuris, Andy and the Androids, Vitalski, Ernst Löw en Guido Belcanto geven acte de présence, maar de organisatoren geven ook een forum aan lokaal en onbekend, maar beloftevol talent.

Ook de Turnhoutse schrijfster Brigitte Van Aken is aanwezig.

Toon Otten van AAIPOT! legt uit hoe het idee tot stand kwam om een festival te organiseren dat muziek en literatuur verenigt. “Ik was een trouwe bezoeker van de ‘Nacht van de poëzie’ in Aarschot. Dat was een heel gezellig literair festival. Het is helaas ter ziele gegaan. De opzet was perfect.

De enige opmerking die je kon hebben, was dat het niet toegankelijk genoeg was. Iets te elitair, misschien. Wellicht is dat ook de reden waarom het niet meer bestaat. Het idee voor ‘Vurige tongen’ heb ik dus in Aarschot gehaald, maar we pakken dit evenement wel anders aan. Het moet toegankelijk zijn voor een breed publiek. Dat is ons vertrekpunt. Met namen als Vitalski, Stijn Meuris en Guido Belcanto zitten we op dat vlak wel goed, geloof ik. We houden de toegangsprijs ook bijzonder laag. Aan de kassa betaal je 9 euro, in voorverkoop is het nóg goedkoper: 7 euro.”

Wat er precies zal gebeuren tijdens ‘Vurige tongen’ is zelfs voor Toon Otten nog een raadsel. “Natuurlijk heeft elke artiest een programma waarmee hij langs de concertzalen en/of schouwburgen trekt. Maar ze hebben allemaal beloofd om voor ‘Vurige tongen’ iets speciaals te doen. Stijn Meuris werkt al zeker een speciaal programma uit,

BE N

T

Vurige tongen

Vitalski

OVER DE SCHREEF

T

Eerste editie van muzikaal-literair festival in Turnhout

Agenda

za 29-01 – 20:30 – Dynamo Eindhoven – T.S.O.L., za 29-01 – 21:00 – Mezz Breda –

Nothington

Garcia Goodbye –

za 29-01 – 22:00 – Effenaar Eindhoven – Hard

€13,5

Nature –

€0

€20

za 29-01 – 22:00 – Zaal 013 Tilburg – Consumer Junk & Fertile Reality – €5

Eat Dog, The Texas Hippie Coalition –

zo 30-01 – 15:00 – Mezz Breda – Dog

€15

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

Suiker — 19

Lille: Herentals: Hoogstraten: Turnhout: Geel: Mol:

25 min 27 min 29 min 36 min 37 min 46 min

Bereken uw reistijd en u zal zien dat u verrassend snel in De Roma bent.

Op het einde van de E34 rijdt u zelfs recht de Turnhoutsebaan op. Gemakkelijker kan niet!

8/1 Sprookjesconcerten (5+): Het verhaal van de soldaat 9/1 T-dansant 12/1 Toots Thielemans Quartet 14/1 Brabelio Nieuwjaarsconcert 15/1 Nieuwjaarsbal van de stadsdichter met o.a.

Guido Belcanto, Will Ferdy en Eddy et les Vedettes 16/1 Jack Million Band 18/1 T-dansant 19/1 Joana Amendoeira 21/1 Gabriel Rios feat. Jef Neve & Kobe Proesmans 22/1 Hannelore Bedert 23/1 Kinderrommelmarkt 26/1 Mathieu & Guillaume 27/1 De Bankroet Jazz Live!

30/1 Voice Male @ The Movies 2/2 Youssef El Mousaoui: Child’s Play 4/2 Jef Neve & Liebrecht Vanbeckevoort 5/2 Live from Buena Vista: The Havana Lounge 6/2 Jan Vermeulen solo: integrale Schubertsonates 9/2 Gaby Moreno 10/2 Tutu Puoane: It began in Africa 12/2 Raymond van het Groenewoud 23/2 Rita Reys: Young at Heart

TURNHOUTSEBAAN 286 2140 BORGERHOUT

INFO & TICKETS: WWW.DEROMA.BE 03 292 97 40

Kartonen dozen focust boeepld klank en

WESTERLO – In de Zoerla speelt Steven De Lelie (gekend van de tv-soap Familie) ‘Kartonnen dozen’, naar de roman van Tom Lanoye. ‘Kartonnen dozen’ is een openhartig en humoristisch verhaal over een puber die besmet wordt met ‘de koningin van alle infecties’: de liefde.

De voorstelling vindt plaats op vrijdag 21 januari om 20u in de Zoerla. Kaarten kosten 16 euro aan de kasssa, 14 in voorverkoop.

(Info en reservatie: 014 53 92 00).

Gedichtendag in De Kruierie BALEN – Naar aanleiding van gedichtendag op 27 januari organiseert vrijetijdscentrum De Kruierie in Balen samen met CEDES, Club Actief, Welzijnsschakel Balen, Vormingplus Kempen en de bibliotheek van Balen een toonmoment. Zes Balense scholen komen overdag naar De Kruierie. Tijdens

Fotografen laten hun ego los

een toffe happening kunnen de leerlingen hun gedichten tonen aan een groot publiek. ‘s Avonds is het de beurt aan de volwassenen. Speciale aandacht gaat daarbij naar kansarmen. Vanaf 27 januari worden alle gedichten tentoongesteld in het vrijetijdscentrum en in de bib.

TURNHOUT – ‘Storm op komst’, het kunstenfestival voor kinderen, zal in 2011 plaatsvinden van vrijdag 18 tot dinsdag 22 maart. Het thema van het festival is ‘Kijk! Muziek!’. Kinderen kunnen er op veel manieren kennismaken met kunst.

Zo wordt er in de stad een parcours uitgetekend waarop kunstenaars klankinstallaties plaatsen. Er komt een concert met een videovoorstelling, waaraan kinderen van basisschool De Smiskens meewerken en bezoekers kunnen ook een atelier rond visuele muziek bezichtigen.

Het volledige programma is vanaf 18 januari terug te vinden op www. stormopkomst.be. Op hetzelfde moment start de voorverkoop. Snel zijn is de boodschap, want voor sommige voorstellingen is het aantal plaatsen beperkt.

Vanzelfsprekend houdt ook Suiker je op de hoogte van het programma.

Help Portrait

HERENTALS - Voor de tweede maal werd op 4 december ook in de Kempen ‘Help Portrait’ georganiseerd, een initiatief waarop duizenden beroepsfotografen wereldwijd gratis een portret maken van mensen die financieel in de rats zitten. Dit jaar namen in Herentals 14 Kempense beroepsfotografen eraan deel. Ze kregen de steun van Den Dorpel, het Herentals’ centrum waar ‘armen het woord nemen’.

Suiker gaf het woord aan fotograaf én initiatiefnemer Youri El Hazimi en fotografe Jeanine Dierckx.

Initiatiefnemer Youri El Hazimi

“Het gaat om de foto, niet om de fotograaf””

“’Help Portrait’ is een paar jaar geleden gestart in Amerika. Een beroepsfotograaf vond het eens tijd worden dat fotografen hun ego loslieten. Hij is begonnen met mensen gratis te fotograferen en hen nadien een portret mee te geven. Voor één keer staat de fotograaf niet in de belangstelling maar de mensen die gefotografeerd worden. Ik heb de fotografen ook gevraagd niet te bloggen of te twitteren over hun foto’s. We zijn geen missionarisen: het gaat om de foto.”

“Gisteren belde Jeanine me op. Zij is een fotografe die aan het project deelneemt maar het zelf ook financieel moeilijk heeft.

‘Youri’, zegt ze, ‘morgen zijn de biefstukken in de Aldi in reclame.’ Ik denk: verdorie, ze belt af. Maar ze zegt: ‘Ik zal een half uurtje later zijn want ik zal moeten aanschuiven.’

Je ondervindt dan welke prioriteiten deze mensen moeten stellen: overleven is voor hen nog het belangrijkste.”

De Lux

stoofvlees, Spruyt en rock-’n-roll Gust Spruyt was meer dan twintig jaar de concertorganisator van zaal Lux in Herenthout. In zijn gloriedagen bracht hij beginnende groepjes als Dire Straits, U2 en The Cure naar de ‘heart of darkness’ van de Kempen. Gust is een vat vol verhalen en vandaag beseft hij pas ten volle het legendarische karakter ervan. Suiker trekt de anekdotes uit zijn mistige geheugen en brengt de volgende maanden een bloemlezing. Vaak hilarisch, immer onwaarschijnlijk, maar steeds exemplarisch voor rock-’n-roll op zijn Kempens, als het ware gegaard in het befaamde stoofvlees dat Gust elke artiestongeacht zijn naam of faam - voorschotelde.

“De meeste zaken gebeuren toevallig en geschiedenis wordt altijd achteraf geschreven.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me van het optreden van U2 (op 25 november 1981, nvdr) niets meer herinner. Het zal dus geen opmerkelijk optreden geweest zijn en achteraf serieus opgeblazen. Er was minder volk omdat er op die dag een rakettenbetoging was in Brussel. Het optreden van U2 is zelfs wat later begonnen in de hoop dat de betogers alsnog naar de Lux zouden afzakken. Ik heb achteraf het tourjacket van Bono gekregen.

Het was een jeansvestje zonder mouwen met zijn handtekening erop. Ik vind het nergens meer terug. Ik vermoed dat mijn ex ermee gaan lopen is of het ding heeft meegegeven met Spullenhulp. Ook de pagina’s van U2 in het gastenboek zijn eruitgescheurd. Ik weet nog wel dat ze stoeften over het stoofvlees.”

Wendi O. Williams “Je mag de impact van een mooie foto niet onderschatten. Mensen die arm zijn, hebben vaak ook een sjofel idee van zichzelf. Ze denken altijd dat ze verschrikkelijk slecht op de foto staan. Vrouwen die zich hier laten fotograferen, krijgen eerst wat make-op opgedaan door een visagiste.

Vaak zeggen ze nadien: het is de eerste keer dat ik eens goed op de foto sta. Een oudere vrouw was voor ze naar hier kwam speciaal naar de kapper gegaan. Als je haar foto zag … dat was een heel mooie bomma. Een ander meisje koos uit de reeks foto’s er eentje uit die ik zelf nooit zou gekozen hebben. Ik zei haar: je staat er vreselijk droevig op. ‘Zo ben ik ook’, antwoordde ze.”

Fotografe Jeanine Dierckx “Een foto is pure verwennerij”

“Mijn camera heb ik al sinds mijn 21ste.

Een digitaal toestel zou ik wel willen, maar dat zit er nu direct nog niet in. Ik kan het me niet permitteren. Ik had ooit de droom om fotograaf te worden, maar het is er nooit van gekomen. Ik ben als kind begonnen met

fotografie. Eerst was het een verborgen talent. Ik ontdekte het door best mooie foto’s te nemen tijdens vakantiekampen. Nadien ben ik nog lid geworden van een fotoclub.

Maar eenmaal getrouwd, had ik geen tijd meer. Dat huwelijk is fout gelopen en later heb ik financiële problemen gekregen. Van fotograferen kwam toen niet veel meer in huis. Alleen wat kinderportretjes van mijn dochter. Als je in de miserie zit, is je hobby het eerste waarop je bespaart. Maar dat zou niet mogen. Ieder mens heeft een hobby nodig om eens iets te kunnen doen wat hij of zij graag doet. De ontplooiing van je talent valt weg.”

“De meeste mensen die naar hier komen, hebben zelfs geen foto’s van zichzelf. Een foto is voor hen een luxe. Sommigen komen alleen, anderen brengen hun ganse gezin mee. Ze hebben vaak hun mooiste kledij aangetrokken. Een foto laten maken, is voor deze mensen pure verwennerij. Als de mensen een mooie foto mee naar huis krijgen, zijn ze ontzettend blij. Het geeft hen meer eigenwaarde. Ze mogen best ook eens fier op zichzelf zijn.”

“Een ander verhaal was het concert van The Plasmatics (op 3 februari 1981, nvdr).

Hun zangeres Wendi O. Williams was ook een pornoactrice en de eerste vrouw met opgespoten borsten: zo’n joekels! Ze is al een paar jaar dood. (Wendy Orlean Williams, zo luidde haar echte naam, pleegde in 1998 zelfmoord, nvdr). The Plasmatics speelden Amerikaanse punk, eigenlijk meer een vorm van veredelde hardrock. De muzikanten waren studiomuzikanten die ook bij de Grateful Dead hadden gespeeld. In de namiddag deden ze hier gewoon hun soundcheck en achteraf zaten ze te kaarten en te lezen.

Maar ‘s avonds trokken ze een ruig pakje aan, zetten ze een pruik op en sprongen ze op het podium. En maar gas geven …”

Schrik

“De manager van The Plasmatics was een pooier en regisseur van pornofilms. Hij had voor de Europese tournee sensationele verhalen over de groep de wereld ingestuurd.

De zangeres zou naakt op het podium staan, met wasknijpers op haar tepels en ze zou zich volledig insmeren met scheerschuim.

Er zou met een kettingzaag een tv doormidden gekliefd worden en op het podium rookbommen afgeschoten. Dat klopte ook allemaal: ik heb er nog foto’s van. Voor het

optreden hadden we veel reclame gemaakt. De plaatselijke schoolmeester schreef er schande over in het reclameblad. Op de dag van het optreden stond de commissaris, zoals zo vaak, incognito op de markt, allicht met veel schrik voor wat er stond te gebeuren. Die avond zat er duizend man in de zaal en toch was ze maar halfvol. Ze stonden op elkaar gepropt, met vijftien op een vierkante meter, om toch maar vlak bij het podium te kunnen staan en alles goed te kunnen zien. Het was hun eerste show op het vasteland en in de Lux zaten organisatoren uit heel Europa. Ze hadden de groep geboekt zonder hen te zien.

Maar na al die verhalen over ‘de spectaculairste show aller tijden’ -je kent die Amerikaanse bullshit - hadden ze plots schrik gekregen. Wij hebben nadien met de MAF Brothers ook de show van The Plasmatics in Brussel gedaan omdat de organisator het zelf niet aandurfde.”

Vuurwerk

“De groep had ons vooraf een rider bezorgd.

We moesten zorgen voor rookbommen, voor een tv, een gitaar en een kettingzaag. Maar ook voor vuurwerk. Ik vloekte: waar moest ik dat halen? Nu was het in Herenthout de gewoonte om ‘te schieten’ als er iemand trouwde. Dat ‘knallen’ gebeurde met carbuur en een hamer. Ik heb toen bij een apotheker ettelijke kilo’s carbuur gekocht en hem gevraagd het spul wat ‘lichter’ te maken. Toen de groep arriveerde, kwam er een gast naar me toe. Zijn naam was Pyro Pete; hij had maar drie vingers meer. Hij vroeg onmiddellijk: ‘What stuff you have?’ Ik zei hem: ‘Great stuff’! Wat had ik gedaan? Ik had de carbuur gemengd met patattenbloem. Jongens: dat gaf niet alleen een knal, maar met al die bloem gaf dat ook een enorme witte

rook. Dat was echt ‘hét van hét’! Al die organisatoren wilden het van me afnemen. Ik ben bij de apotheker nog een paar kilo carbuur gaan halen en heb er nog een nieuwe mengeling mee gemaakt. Het spul heb ik in zakjes van een kilo meegegeven met de band en ze hebben er al hun shows mee gedaan.

Had ik gewild, ik was er stinkend rijk mee geworden. De gast heeft het kanonnetje, dat ik gekregen had van iemand van het dorp, nog meegenomen op de Europese tournee.

Afwasbak

“Ik herinner me ook nog dat de zangeres na het concert enkel in haar slipje van het podium stapte. Haar borsten waren volledig ingesmeerd met scheercrème. Wie had er in 1981 in Herenthout al een blote tiet gezien?

Ze vroeg of er ergens een douche was. Ik zei: ‘Sorry mevrouw, maar dat hebben we niet.’

‘Geen probleem. Mag ik me dan hier wassen?’ Er stond in onze keuken een grote industriële afwasbak. Ze trok haar slipje uit, ging in de bak zitten en pakte een beker om zich af te spoelen en te wassen. Ik zag Fons Stubbe, onze elektricien, zijn ogen uitkijken. ‘Godverdomme: hier zit een blote madam in de pompbak. Als ik dat morgen op het werk vertel, gelooft niemand mij.’ Maar The Plasmatics waren zeer vriendelijke mensen.”

Gust Spruyt herinnert zich niets meer van het optreden van U2 in Herenthout. Maar wij doken in de archieven en vonden onderstaande recensie. Mark Mijlemans, de betreurde rockjournalist van Humo en zelf afkomstig uit Olen, schreef het volgende verslag over het optreden van U2 in Zaal Lux.

Een blote madam in de pompbak!

(Uit Humo, 5 november 1981)

A�e �ege� �eide� naar

Suiker — 21

Een vlucht door de lucht

22 —januari 2011

ten we, dan het vullen van rekken in een grootwarenhuis met blikken tonijn. Op de beurs was het een komen en gaan. Plots merkten we dat aan onze stand uit het niets een bekend schrijver was verschenen. Niet zomaar een schrijver maar één van de belangrijkste, zo niet dé belangrijkste, die ons taalgebied ooit had gekend.

De schrijver stond er zoals hij er moest staan: gehuld in een zwarte jas met ogen die schuil gingen achter een donkere bril.

Met elke stap die hij dichter in onze richting zette, steeg onze hartslag. Het was vechten tegen de aandrang hem niet beaat aan te staren. Wat zouden we doen als onze blikken mekaar zouden kruisen. De ogen snel naar de grond richten? Hem een korte knik van herkenning toewerpen? En wat stond ons te doen mocht hij het in zijn hoofd halen een boek te kopen. Zouden we hem bij het overhandigen van het wisselgeld durven aan te spreken. “Alsjeblieft: 50 frank weer. Bedankt! Moet u een zakje hebben?” Op het moment dat de schrijver vlak voor ons stond, keerden we hem onze rug toe. Toen we ons opnieuw omdraaiden, was hij verdwenen.

Toen we de voorbije zomer op de luchthaven van Istanbul landden, kreeg de piloot van de passagiers een luid applaus. Ook onze jongste zoon van zeven klapte enthousiast mee. Het was nog maar zijn tweede vliegreis. In vroegere jaren was het de gewoonte om elke geslaagde vliegtuiglanding te belonen met handgeklap. Vandaag eindigt een vlucht doorheen de lucht in een geeuw. Maar wat kan deze wereld ons nog meer bieden dan een vlucht door de lucht?

Toen we op 9 december 1980 ’s morgens vroeg vernamen dat John Lennon niet alleen dood was maar ook nog eens vermoord, keken we een poos uit het raam. Het had die dag gesneeuwd. Even later moesten we nog door de sneeuw 10 kilometer met de fiets naar de hogeschool van G. “Weet je wie dood is? Heb je het al gehoord?’ We vertelden aan elke medestudent dat John Lennon dood was, vermoord, neergeschoten. Ze haalden hun schouders op en keerden ons de rug toe.

Er is geen bewondering meer: we zijn deze wereld moe.

eer de arbiter floot. Maar eens op het terrein kwamen ze los en moest Beerschot eraan geloven. De voorzitter was in de wolken en als beloning mochten ze ’s middags naar de Bosuil om België-Holland bij te wonen.’

Of bijvoorbeeld de Witte, alias Edward Vangestel, die voor de Tweede Wereldoorlog precies 300 wedstrijden voor ‘Verbroedering’ speelde. “Vuil spelen kende De Witte niet.

Hij had een blancostrafregister: geen enkele kaart, zelfs geen verwittiging. Eén penalty (onvrijwillig handspel) werd tegen hem gefloten. De gerechtigheid zorgde ervoor dat de bal naast ging. En toen de Witte ooit in een kopduel een bloedneus opliep, kreeg hij een zakdoek van de speler tegen wie hij was aangebotst.”

‘KFC Verbroedering Geel 1924-2008’ kost 29,50 euro en is verkrijgbaar bij de uitgeverij Nieuwsblad van Geel, de twee Geelse boekhandels en bij de krantenboer.

! a r e o h b i b b Bi

Collegium Musicum Haganum VOSSELAAR – In het kader van de reeks ‘Klassiek op woensdag’ speelt op 12 januari het Collegium Musicum Haganum in Herberg De Zwaan (Remi Lensplein) in Vosselaar. Het strijkorkest met harp speelt werken van Grieg, Debussy en Corelli.

Het concert begint om 20u. Kaarten kosten 8 euro. Info bij de cultuurdienst van Vosselaar: Bert Joppen, 014 60 08 41 of bert.joppen@vosselaar.be.

Een dorp waar woorden wonen OUD-TURNHOUT – Nog tot en met 15 januari is OudTurnhout ‘een dorp waar woorden wonen’. Het woord krijgt speciale aandacht op het dorpsplein, bij handelaars en in horecazaken. Op zaterdag 15 januari vindt in ‘t Groenhof (De Laks 11) een vertelavond plaats. De deelname en de toegang is gratis.

De Poppenzaal TURNHOUT – Theater Propop trapt in de Poppenzaal (Steenweg op Oosthoven 114 in Turnhout) het nieuwe jaar op gang met de voorstelling ‘Ati’ (3-7 jaar) op 5, 9 en 12 januari. Op 16 en 19 januari wordt ‘Bouwstenen’ gespeeld (2,5-5 jaar). De klassieker ‘Het lelijke eendje’ (4-10 jaar) wordt bewerkt op 23, 26 en 30 januari.

De voorstellingen op woensdag vinden plaats om 14.30u, die op zondag beginnen om 10.30u. De toegang bedraagt 6 euro voor volwassenen, 5 euro voor kinderen.

Het Gageltje: een nieuw streekproduct OUD-TURNHOUT – De gemeente OudTurnhout heeft er een nieuw streekproduct bij: het Gageltje. Het Gageltje is een boterkoekje dat gemaakt is met ‘goede boter’ en Gageleerbier. Het is afgewerkt met een crumble van hazelnoot. De inspiratie voor de vorm van het koekje werd gehaald bij de gagelplant zelf. Gagel is een lage struik

die veel voorkomt in De Liereman in OudTurnhout. De Liereman is zelfs een van de laatste vindplaatsen van gagel. De aromatische bladeren en bloempjes van de plant werden in de Middeleeuwen al gebruikt als bewaarmiddel voor bier. Het Gageltje is een creatie van bakker Thys uit OudTurnhout.

Vier bekende namen in vier bibliotheken Vier Kempense bibliotheken -Beerse, OudTurnhout, Ravels en Vosselaar- nodigen samen volgend jaar opnieuw vier bekende auteurs uit. “Alleen kunnen we een bekende naam niet betalen”, zegt Leen Boermans, bibliothecaresse van Beerse. “Ook het Provinciaal Bibliotheekcentrum Vrieselhof legt bij en betaalt driekwart van de onkosten.

Alleen op die manier is het haalbaar.”

Opvallend is alvast dat deze avonden onder de titel van ‘Ontmoetingen met …’ ook veel volk van buiten de eigen gemeente aantrekken Het is al voor het derde jaar op rij dat de vier bibliotheken samen een programma aanbieden van lezingen met bekende auteurs. De grote respons van het publiek is uiteraard de belangrijkste stimulans om ermee verder te gaan.

“Vorig jaar telden we samen zo’n zeshonderd bezoekers”, zegt Leen Boermans. “Voor de avond met Jan Leyers in Oud-Turnhout daagden maar liefst 275 mensen op. Een groot deel van het succes heeft te maken met onze samenwerking. We voeren samen publiciteit voor de vier avonden. Er wordt een affiche gemaakt en we delen gezamenlijk flyers uit. Dat heeft duidelijk zijn effect.

We merken dat meer dan de helft van het publiek uit andere gemeenten komt.”

– Door die samenwerking is het ook mogelijk zijn om grotere namen te strikken Leen Boermans: Dat klopt. Anders is het voor een bibliotheek niet te betalen. We hebben ooit een bekende wereldreiziger willen uitnodigen. Die vroeg maar eventjes 2000 euro voor een avond. Maar los van de vaak dure gages is het niet zo eenvoudig om vandaag bekende auteurs in de bibliotheek te krijgen. Sommige auteurs zijn ook tv-vedetten. Ze zijn gebonden aan exclusiviteitcontracten en mogen van hun zender niet komen. Anderen zoals een Jan Leyers of een Martin Heylen hebben een zo druk en wisselend leven dat je met hen op lange termijn geen afspraken kan maken.”

– Bij u in Beerse komt supernanny Wendy Bosmans. We kiest de namen van de auteurs?

Leen Boermans: Ik geef toe dat Wendy Bosmans hoog op mijn lijstje stond (lacht).

Ik heb zelf nog twee kleine kinderen, begrijp je. Maar we proberen met onze auteurs een zo groot mogelijk publiek aan te trekken. We willen niet alleen de mensen bereiken die al vertrouwd zijn met onze bibliotheekwerking. In Vosselaar komt wielercommentator Michel Wuyts. We weten uit ervaring dat mannen niet tot de grootste boekenlezers behoren. We hopen dan maar dat ze ook nadien nog de weg naar de bibliotheek gaan vinden. Hetzelfde geldt voor ouders met kinderen. Ook die komen amper aan lezen toe. Met Wendy Bosmans hebben we niet alleen een tv-vedette, we kunnen de mensen meteen ook laten zien dat je boeken van haar kan uitlenen in onze bibliotheek.

– Met dergelijke namen speel je wel op zeker. Hebben onbekende auteurs dergelijke lezingen niet meer nodig?

Luc Deflo

Leo Pleysier

Michel Wuyts

Een van de tv-momenten van het voorbije jaar was te zien tijdens het programma ‘De School van Lukaku’. De jonge voetballer van zestien zit op een dag duidelijk slecht in zijn vel. Op school morren zijn medeleerlingen omdat hij als voetbalvedette op te veel privileges kan rekenen. Op de koop toe staat hij als spits al een paar wedstrijden droog en worden de supporters alsmaar ongeduldiger. Lukaku stapt nukkig van school naar huis en vervloekt bij iedere stap de godganse wereld om zoveel onbegrip. Dan wordt hij plots herkend door een supporter aan de overkant van de straat. Een ontmoeting die hij op dat moment kan missen als kiespijn. De man groet hem enthousiast, maar voegt er fijntjes aan toe: “En nu nog doelpunten maken”. De welopgevoede Lukaku lacht even beleefd tot hij uit diens gehoorsveld is gestapt en je hem binnensmonds hoort mompelen: “Klootzak”.

John Lennon liep dertig jaar geleden relaxt door Central Parks in New York. Hij was welgemutst. Lennon vertelt aan de journalist dat hij deze grootstad als verblijfplaats had uitgekozen omdat het volgens hem nog de enige plek was waar hij als beroemdheid ongestoord vrij kon rondwandelen op straat. Net op dat moment loopt een jonge man hem voorbij. Het duurt slechts een fractie van een seconde voor hij beseft wiens pad hij net heeft gekruist. Opgewonden keert hij terug op zijn passen. “Ben jij werkelijk John Lennon. I can’t believe it. Shit man, je wandelt hier gewoon in het park rond! Jij bent my f .. hero.’ Lennon reageert rustig, slaat nog een praatje en geeft hem een hand waarna ieder zijn eigen weg vervolgt. Amper een paar maanden later keert Lennon met zijn vrouw terug naar huis, na een dag van opnames in de studio. Aan de ingang van de Dakotabuilding, waar de ex-Beatle een flat betrekt, hoort hij iemand zijn naam roepen. Niets vermoedend keert hij zich om en krijgt meteen vijf fatale kogels in zijn lichaam.

Als bijverdienste stonden we ooit achter een stand tijdens een boekenbeurs in de stad A. Dat onderbetaalde baantje paste meer bij ons levensdoel, zo dach-

KFC Verbroedering Geel, of ‘Blauw-Wit’, mag dan al in 2008 ter ziele zijn gegaan, de club krijgt postuum een eerbetoon dat kan tellen. Georges De Maeyer, supporter van het eerste uur, schreef over 84 jaar clubgeschiedenis maar liefst 208 pagina’s vol en verzamelde bovendien meer dan 300 foto’s.

Voor de echte supporter is het een onmisbaar naslagwerk met de vermelding van vrijwel alle klassementen en uitslagen. De kroniek brengt ook vergeten Geelse voetbalhelden weer tot leven. Voetballers waren toen nog gewone jongens van om de hoek.

Doorstoten tot in de eerste ploeg was het allerhoogste wat een zoon toen kon bereiken.

Neem bijvoorbeeld de gebroeders Albert en Pol Cruysberghs of Beer en Pol van den Dit. ‘Memorabel was hun match op den Beerschot. Onze jongens hadden zich in de Belse bossen voorbereid. Op het Beerschotstadion durfden ze niet uit de cabine komen vooral-

Wendy Bosmans

Stijn Janssen

en ek th io bl bi se n pe em K e d it u s w u ie N

Verbroedering postuum geËerd

Leen Boermans: Het is misschien een teken des tijds dat je nog alleen maar volk kan lokken met grote namen. We hebben ooit een vrouw uitgenodigd die een boek geschreven had over haar strijd tegen borstkanker. We hadden bij alle lokale vrouwenverenigingen reclame gemaakt met als het resultaat: er zat maar 15 man in de zaal.

Zoveel moeite voor zo weinig volk. Uitge-

vers zijn vandaag al blij dat ze één schrijver in hun portefeuille hebben zitten die veel boeken verkoopt. Met de opbrengst daarvan kunnen ze dan de boeken van minder bekende auteurs betalen. Op die manier willen we ook met bekende namen veel mensen naar de bibliotheek lokken in de hoop dat ze ook andere boeken en auteurs gaan ontdekken dan alleen de bestsellers.

Ontmoetingen met … bibliotheek Oud-Turnhout, maandag 14 februari 2011 om 20 uur: Luc Deflo bibliotheek Ravels, donderdag 24 februari om 20 uur: Leo Pleysier bibliotheek Beerse, woensdag 9 maart om 20 uur: Wendy Bosmans bibliotheek Vosselaar, dinsdag 5 april om 20 uur - Michel Wuyts De toegang is gratis. De kaarten moeten wel vooraf besteld worden bij de bibliotheken.

– Merkt u het effect van zo’n lezing. Komen er meer mensen naar de bibliotheek?

Leen Boermans: Of deze lezingen meer bibliotheekbezoekers aantrekken, is ook voor ons moeilijk te meten. De lezingen zijn voor ons wel een middel om de bibliotheek te verkopen. We kunnen laten zien dat we meegaan met onze tijd. We merken nog maar al te vaak dat mensen ervan uitgaan dat we hier alleen oude boeken in de rekken hebben staan. Soms proberen ze hier hun oude boeken aan ons te slijten. Ik vraag me dan af: hoe lang is het geleden dat je nog in een bibliotheek geweest bent. We voeren een zeer streng afvoerbeleid en proberen een actuele collectie aan te bieden. Maar we komen ook eens graag met een positief initiatief naar buiten. Hier gebeurt meer dan enkel boeken uitlenen.

Suiker — 23

“ Een

crisis maakt een groep sterker”

Wim Vervoort

Oeps! Opnieuw genomineerd voor Het Landjuweel OLEN - Tejaterbende Oeps! is straf bezig.

Het jonge amateurtoneelgezelschap uit Olen sleepte drie jaar op rij een nominatie voor het Koninklijk Landjuweeltornooi in Gent, de Oscars voor amateurtheater in Vlaanderen, in de wacht. In 2010 werd de bende voor twee stukken geselecteerd: ‘Mos’ en ‘Wild Vlees’.

“Genomineerd worden is al een prijs op zich”, zegt voorzitter Wim Vervoort (40). Ook stonden de jonge toneelmakers met Lysistrata als enige amateurgroep op de planken van het professionele Theaterfestival in De Bourla in Antwerpen. Ook 2011 belooft een speciaal jaar te worden. Oeps! blaast vijftien kaarsjes uit en broedt alvast twee nieuwe voorstellingen uit. Wim Vervoort hangt eind dit jaar zijn voorzitterssjerp aan de haak. “Het is het moment om de groep los te laten.” Dat alles vraagt om enige duiding.

24 —januari 2011

Tejaterbende Oeps! staat zijn mannetje tussen professionals

Sommige mensen komen goed met de dingen weg. Wim Vervoort is zo iemand. Wanneer hij te laat arriveert op onze afspraak, komt hij ervan af met een kwinkslag: “Sorry, gewoon te laat vertrokken. Niet achter een tractor gehangen of zo. Ik kan beter eerlijk zijn, hé.” Ik heb het hem snel vergeven en al direct raken we verwikkeld in een aangename babbel. Ook Oepsspeler David Geeraerts (22) is van de partij. De jonge gast ambieert het voorzitterschap wanneer Wim straks de fakkel doorgeeft.

Wim: Inderdaad, we hebben een mooi jaar achter de rug. Verschillende goede jaren eigenlijk. In het najaar van 2010 ging het er redelijk hard aan toe. Na de nominatie van ‘Lysistrata’ voor het Landjuweel in 2009 kregen we de vraag van Don Verboven, de directeur van Het Theaterfestival, om in september het stuk te spelen in De Bourla in Antwerpen. Als enige amateurgezelschap tussen de professionals. Een speciale en grote belevenis voor een amateurgroep uit de Kempen. (lacht) Toen dachten we: “Goed, dat was het dan.” Maar niets was minder waar. Eind oktober, begin november werd Oeps! met twee voorstellingen geselecteerd voor het Landjuweel. We hebben niet gewonnen, maar dat is niet van belang. Het feit dat we er mochten spelen, drie jaar op rij, is een prijs op zich.

David: Het is gewoon geweldig om daar te kunnen en te mógen staan. En ook om te mogen werken met echte technici van het NTGent. Zij weten vooraf perfect hoe het lichtplan van de voorstelling in mekaar zit.

Ja, ze werken erg efficiënt.

Wim: Op het Landjuweel voel je je als groep ook erg welkom. Er wordt geen verschil ge-

maakt tussen een bekende acteur en ons.

De omkadering is er echt in orde. Dat geeft een veilig gevoel. In Gent kennen ze ons intussen en zeggen ze: “Ah, daar zijn de mannekes van Olen weer, seh!”

– De directeur van Het Theaterfestival vindt Oeps! een voorbeeld voor Vlaanderen. Wat is jullie geheime wapen?

Wim: Het is een combinatie van een aantal dingen. De laatste tien jaar hebben we als groep een duidelijke keuze gemaakt en een visie ontwikkeld. Ook al was de opkomst van het publiek op een gegeven moment minder, we hebben al die jaren vastgehouden aan ons idee. Die houdt in dat we veel tijd, energie en centen steken in de opleiding van jonge spelers. Maar dat loont. Nieuwelingen krijgen gedurende een aantal maanden een intensieve training. Om dan te bekijken of ze ermee willen doorgaan of niet. Meestal spelen we twee voorstellingen per jaar.

Concreet betekent dit dat een deel van de groep een halfjaar repeteert voor een stuk.

Het andere deel volgt dat halfjaar opleiding.

Dat kan gaan van dictie tot bewegingsleer, gevechtstechnieken, improvisatietheater, werken met tekst, zonder tekst, het kan van alles zijn. En na een halfjaar wisselen de groepen. Op die manier is elke speler een jaar lang echt dingen aan het doen.

Een tweede punt is dat we ervoor kiezen om met professionele regisseurs te werken.

Vaak met jonge mensen die pas afgestudeerd zijn. We gaan er ook actief naar op zoek. De druk om bij ons een voorstelling te regisseren is voor hen iets minder groot dan wanneer ze direct in het professionele circuit gelanceerd worden. Ook is het zo dat we van onze spelers veel engagement vragen wat organisatie en techniek betreft. Als je een jongerengroep bent, moet de organisatie en het bestuur ook binnen de groep blijven. We zijn een aparte vzw, niet afhankelijk van een volwassenenwerking. De spelers helpen mee met techniek, decors,... Dat maakt dat ze zich meer betrokken voelen en ook zijn.

Zo creëren ze meer iets dat van henzelf is.

Die betrokkenheid geldt ook voor de samenwerking met de regisseur. De spelers hebben zelf inbreng in het stuk. Er moet een match zijn tussen de regisseur en de spelers.

David: Belangrijk is dat het stuk een geesteskind van ons allemaal is.

Wim: Ik denk bijvoorbeeld aan ‘De Aft’. Vorige zomer zijn we met ‘De Aft’ gaan toeren in onder meer Tilburg, Eindhoven, ’s Hertogenbosch en Watou. Het stuk paste volledig in de sfeer van de groep. De spelers zaten in een kippenhok, het publiek zat errond. Dus niet direct een gewone opstelling. In het hok zat ook een levende kip. Die kan je niet regisseren. De spelers moesten constant alert zijn voor de manoeuvres van de kip. En waren dus verplicht buiten hun vast stramien te treden.

David: Tijdens het toeren zag je de voorstelling dan ook voortdurend veranderen.

– Wordt van nieuwkomers verwacht dat ze toch een stukje toneel kunnen spelen?

Wim: Neen, je hoeft niet goed te kunnen spelen. Goesting in en passie voor toneel primeren. Ik geloof erin dat het gaat om 20% talent en 80% engagement en keihard werken. Na verloop van tijd ontstaat toch een soort natuurlijke selectie en geven sommige spelers er de brui aan.

– Wim, jij bent als het ware een senior tussen de jonge gasten. Hoe voelt dat?

Wim: Eind 2011 wordt een nieuw bestuur gekozen. Ik heb de groep zelf mee opgestart. Ik voel dat het moment gekomen is om het kind los te laten. (glimlacht) David: (plagend) Het is nog afwachten of er een afscheidsfeestje komt, hoor.

Wim: Ik zal geheel verdwijnen in het niets. (lacht) David: Ach nee, we maken je erevoorzitter.

– David, jij steekt niet onder stoelen of banken dat je graag de nieuwe voorzitter wordt?

David: Wim is iemand die graag de eindverantwoordelijkheid opneemt. Hij maakt er ons op tijd en stond op attent wat er nog moet gebeuren. Momenteel ben ik een beetje de vicevoorzitter. Ik probeer over Wims schouder mee te kijken. Om zo binnenkort de overgang zo vloeiend mogelijk te laten verlopen.

– Wat zou je ultieme doel zijn met Oeps!?

David: Dat het Oeps!-concept blijft bestaan. Onsterfelijk wordt als het ware: theater van en door jeugd. Als 80-jarige zou ik nog naar een voorstelling van Oeps! willen komen kijken.

– Maar eerst werk aan de winkel. Wat staat er dit jaar op het Oeps!-programma?

Wim: Eind januari spelen we een stuk, dat nog een definitieve naam moet krijgen, geregisseerd door Arne Baeck. Arne is net afgestudeerd aan de Toneelacademie in Maastricht en speelde vroeger een rol in Wittekerke. De nieuwe voorstelling speelt zich af op een plein met twee clans.

Met aan twee kanten een frituur. De twee frituren werken anders en er is wat wrevel tussen hen. Het stuk alludeert wat op de politieke situatie en de verhouding tussen Wallonië en Vlaanderen, maar is zeker geen verhaal over politiek an sich.

In mei maken we een voorstelling met Heidi De Feyter. Intussen blijven onze opleidingen bestaan. Ook gaan we een extra opleiding tot technicus organiseren. En ook rond ons vijftienjarig bestaan gaan we iets doen. Het is een belangrijk moment. Door al die jaren heen hebben we veel krediet en steun gekregen van tal van mensen.

De spelers zelf, de mama’s en papa’s, Het Vierde Oor, de gemeente Olen. Tijd om hen hiervoor te bedanken.

Meer info: www.tejaterbendeoeps.be Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Wim Vervoort stond vijftien jaar geleden mee aan de wieg van Tejaterbende Oeps!.

Dat zorgt ongetwijfeld voor memorabele momenten. Wim blikt voor ons graag terug op zijn carrière bij het toneelgezelschap en rakelt drie mooie gebeurtenissen op en één crisismomentje.

Onze allereerste voorstelling was ‘P.A.P.’, de afkorting van PestActiePlan. Het was een typische jeugdvoorstelling, maar wel een stuk met ballen. De spelers poetsten hun tanden op de scène. De tandpasta en de bekertjes vlogen in het rond. Achteraf kregen we van de grootouders in het publiek de reactie dat het een vettig stuk was. Maar die actie paste net goed in het stuk. Toen dacht ik: “Dit zit oké. Want we maken in de eerste plaats geen voorstellingen voor grootouders, maar voor jongeren. Als de jongeren het oké vinden, vinden wij dat ook.”

Onze eerste selectie voor het Landjuweel was met ‘De Jossen’. Uit een heleboel toneelgezelschappen werden er vijf geselecteerd. Ik herinner me die zondag nog goed. Een erg spannend moment. Ik kreeg voortdurend sms’jes en telefoontjes van de spelers: “Wim, weet je al iets?” Die zondagavond hebben we met de groep op café afgesproken. Eindelijk kwam die verlossende telefoon: we waren definitief geselecteerd. Dat was een heel plezante avond.

Oeps! heeft een voorstelling gespeeld met bejaarde bewoners van Huize De Sterrewijzer (woonzorgcentrum, nvdr).

Onder hen ook dementerende bejaarden.

Met een klein hart zijn we aan het project begonnen. Maar het klikte. Samen met de bewoners hebben we een schoon ding kunnen maken. Het was voor ons ook iets nieuws want de spelers werden uit hun vertrouwde speelomgeving gehaald. Bovendien moesten we ermee rekening houden dat er intussen iemand kon overlijden, wat gelukkig niet gebeurd is. Een van de dementerende spelers vergat dat ze een voorstelling moest spelen. Plots was de dame spoorloos. We hebben haar uiteindelijk gevonden, maar de voorstelling is wel een kwartier later begonnen. De dame moest in het stuk een verhaal vertellen. Ze deed dat telkens alsof ze het voor de eerste keer vertelde. In haar hoofd was het ook de eerste keer. Schitterend!

Ik herinner me één echte crisis -zo’n acht jaar geleden- waarvan ik nachten heb wakker gelegen. Bij de repetities van een bepaald stuk waren er spelers die hun engagement niet nakwamen. Het klikte niet tussen hen en de regisseur en de voorstelling ging niet vooruit. Toen heb ik een dipje gehad, de fut was eruit, de sfeer was weg.

De affiches waren er, maar we zouden niet klaar zijn tegen de première. We hebben de voorstelling geannuleerd. De mayonaise pakte niet meer. Dat heeft een crisis veroorzaakt in de groep. Maar we zijn er sterker uitgekomen.

Suiker — 25

Een verslag van een figurant op de set van ‘Groenten uit Balen’ BALEN - De afgelopen weken vonden rond de Vieille Montagne in Balen de opnames plaats van ‘Groenten uit Balen’, naar het toneelstuk van Walter Van den Broeck over een negen weken durende staking in de zinkfabriek. De filmploeg had 300 Balenaars zo gek gekregen om te figureren in een cruciale massascène: de confrontatie van de stakers met de rijkswacht. Suiker vroeg aan journalist en ‘figurant 201’ Gunter Willekens, ooit door een krant uitgeroepen tot de machtigste man van Balen, een verslag te maken van zijn ‘one minute of fame’. Dit is zijn relaas.

Wat voorafging …

Al op 11 november, Wapenstilstand, stond de opname van een confrontatie tussen bedrijfsleiders, arbeiders en oproerpolitie op het programma. Maar die filmdag viel door stormweer in het water. Een kleine ramp voor productiehuis Skyline, dat niet alleen drie Balense bedrijfsleiders en schepenen had opgetrommeld om in de rol van fabrieksdirecteur te kruipen, maar ook meer dan 300 vrijwilligers in de kledij van die tijd had gestoken.

Op zondag 21 november deed Skyline een tweede poging. Om een nieuwe mislukking te voorkomen en ter wille van het imago -sire, er zijn geen boeren meer in Balenwerd met de volle medewerking van het plaatselijke gemeentebestuur, de nieuwe sporthal van Balen zonder

pardon vrijgemaakt en met wat lampen, gordijnen en spiegels voor één dag omgebouwd tot de grootste kleedkamer van het land. Honderden vrijwilligers kregen er opnieuw een leren hoedje op en een ‘floeren’ broek aan en werden vervolgens op een bus gezet van de Blauwvoet, alias ‘Baske Gevers’, naar de andere kant van de gemeente, naar Wezel, om rond de fabriek een dagje de revolutie te faken. Hoewel, faken.

Veertig jaar na datum blijkt de frustratie over de Vieille Montagne -de vernederingen, de vervuilingen, de klasseverschillennog steeds tot het erfelijke materiaal van het Balense bloed te horen.

Op de set …

Er zit een acteur, de commissaris van de oproerpolitie blijkbaar, voor het ophaalbruggetje over het kanaal van Beverlo. Op de achtergrond de toren van de

Druk voo

TURNHOUT – Kempische rock-’nrollers kunnen hun pret niet op. Voor de tweede opeenvolgende maand wordt in de Kuub een ‘Turnhout Roots Night’ georganiseerd. Daar is toeval mee gemoeid. “Het is niet de bedoeling om maandelijks zo’n Roots Night te gaan organiseren,” zegt Tom Landeloos, “maar we konden Dave Gonzalez strikken en die kans laten we niet liggen.” En dus vindt er, amper een maand na de eerste editie, op vrijdag 28 januari al een tweede Turnhout Roots Night plaats in de Kuub.

Voor de organisatie van de Roots Night slaan de Warande en Grasshopper de handen in mekaar. Tom Landeloos, muziekprogrammator van de Warande: “Dat pad willen we vaker bewandelen. Samenwerken met plaatselijke organisaties is een goeie manier om nóg beter de vinger aan de pols te kunnen houden. We willen weten wat er leeft; waar jongeren mee bezig zijn. Vanuit een ivoren toren lukt dat niet. De Kuub mag dus niet alleen maar de zaal zijn waarin wij zélf onze evenementen programmeren. We zijn heel tevreden over de samenwerkingen die er al geweest zijn. Denk maar aan de Super Aaipot met vzw Aaipot, de Roots Nights met vzw Grasshopper en de Cubic Clash met vzw Tune In Turn Out. Die vzw’s zijn goed geplaatst om te weten wat er leeft bij hun doelpubliek. En hoewel wij daar zelf ook wel een goed zicht op hebben, is input van buitenaf toch altijd welkom. Bij het programmeren kunnen vzw’s ook kort op de bal spelen.

De Kuub biedt als zaal dan weer een meerwaarde die de vzw’s in de directe omgeving nergens anders kunnen vinden. Onlangs, tijdens haar laatste toernee, was Tierney Sutton en haar band te gast bij ons. Sutton wist me toen te vertellen dat het al twee maanden geleden was dat ze nog in een zaal gespeeld had met zo’n goede akoestiek.”

26 —januari 2011

Vieille Montagne. De commissaris sluit zijn ogen. Zoals een skiër net voor de afdaling van de Hahnenkam al zijn dodensprong in de verraderlijke Mausefalle voorspeelt, concentreert de acteur zich op de scène van de dag, waarin hij zijn hele ziel zal steken.

Hij opent zijn ogen, neemt plaats en blaast.

Hij is er klaar voor. Wij ook. All set.

Einnnn actie!

De acteur staart scherp naar ons, de massa van Balen. Ik ontwaar een beetje minachting. Vervolgens draait hij gracieus, op de hakken van zijn schone schoentjes, 180 graden en stapt vastberaden naar drie mannen, sjofel gekleed, van de vakbond allicht, in het midden van de ophaalbrug. Hij zegt iets tegen Lucas Van den Eynde en zijn twee maten, waarna de drie een stap opzij zetten. Zo komen drie andere mannen aan de overkant van de ophaalbrug in beeld. Oh, wat zijn ze groot, mooi en oh, wat zijn ze proper gekleed. Onaantastbaar, net als in het echte leven. Mannen die het gemaakt hebben. Echte directeurs.

Laat niemand daarover twijfelen. Zij en niemand anders horen thuis in die statige herenhuizen, aan de straatkant van Molde-pracht. Vergeleken met hen verdienen wij, de massa, niet beter dan ons werkmanshuisje, waarmee ze Balen-de-macht zo kwistig hebben volgebouwd. Eigenlijk mogen we al blij zijn dat we voor hen mógen werken.

De acteur draait zich om, probeert zichtbaar een triomfantelijke blik te onderdrukken, stapt terug naar Balen, stopt net voor de massa en debiteert met luide stem de oneliner waarmee hij zich onsterfelijk zal maken: “U kan nu naar binnen! Zonder angst of vrees. Uw recht op arbeid is gevrijwaard!”

Alsof we nooit iets anders hebben gedaan, kijken we eerst allemaal samen verwonderd naar de commissaris. Daarna begint er eentje te lachen. Daarna nog een. Ten slotte lachen we allemaal.

De topacteur trekt grote ogen, draait zijn hoofd om, kijkt naar de directeurs, haalt zijn schouders op. De directeurs gooien hun hoofd in hun nek, kijken wanhopig naar ’t grote Verstand boven in de lucht, draaien zich om en stappen naar hun smerige fabriek. Wij roepen, zoals gevraagd: “Tien frank nu! Tien frank nu”, en steken onze vuisten, met valse vuile nagels, op.

Einnnn CUT!

Dat doen we dus een keer of 26, die dag. Het is bijna avond als er iemand op mijn schouders tikt. Blijkt een journalist uit Mol te zijn. “Wilt ge hier eens iets over maken, voor Suiker”, vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op. “Waarover dan”, vraag ik. “Hier valt niks over te schrijven.”

“Dat is toch het schoonste: schrijven over niks.” Hij gooit zijn hoofd in zijn nek, kijkt naar boven en haast zich

rjaar in d

Einnnn actie!

e Kuub

om met schrijver Walter en buurman Jef te gaan keuvelen.

Twee dagen later een mail. “Ge weet toch wat ge beloofd hebt?”

“Ik zie dat niet zitten”, antwoord ik.

“Zegt gij mij eens waarover ik zou kunnen schrijven.”

Vijf minuten later volgt het antwoord.

“Bijvoorbeeld over het feit dat de badmintonclub dankzij deze klucht niet kon spelen in de sporthal. Als Balen ooit wordt uitverkozen om het WK in de achtertuin van Tom Boonen te organiseren -neen: niet rond zijn villa in de

Programma

Muziekliefhebbers worden de komende maanden verwend in de Kuub. Om te beginnen is er op vrijdag 28 januari de tweede Turnhout Roots Night (zie artikel op deze blz). Op 5 maart is er de nieuwe editie van Turn!Out City Night met o.a. Joy Wellboy, Foreign Beggars, The Deer Friends, Camo & Crooked, Eptic, Lonestar, Tetsuo, Maarten Inghels, Maud Vanhauwaert, Wipskie, Pretbederf, Hip tot the Jive, ... De headliner van het festival wordt binnenkort bekendgemaakt. Op 26 maart concerteren A Brand, The Galacticos en Intergalactic Lovers in de Kuub. De Congolese band Staff Benda Bilili is er te gast op 30 april. Op 13 mei komt Eva De Roovere er haar nieuwe cd, ‘Mijn huis’, voorstellen. ‘Zittende’ concerten zijn er nog met Tuur Florizoone (11 maart), Kimmo Pohjonen (12 maart) en John Hopkins (9 april). En natuurlijk wordt er in de Kuub niet alleen muziek gemaakt, maar ook toneel gespeeld en gedanst. Toneelhuis speelt ‘Hout’ (15 januari), Ontroerend Goed en Kopergietery brengen ‘Teenge Riot’ (2 februari), HetPaleis herneemt ‘U bent mijn moeder’ (8 februari), De Roovers spelen ‘Onvoltooid Verleden Tijd’ (10 februari), op 6, 8, 9 en 10 april wordt in de Warande (en de Kuub) het festival ‘Technologic’ georganiseerd, dat focust op de interactie tussen kunst, wetenschap en technologie. Op 21 mei wordt het seizoen afgesloten met de voorstelling ‘Tuning’ van Bad Van Marie.

Turnhout Roots Night De tweede editie van Turnhout Roots Night heeft behalve The Seatsniffers ook Stone River Boys op de affiche. Dat is de nieuwste band van Dave Gonzalez, frontman van The Paladins die in mei van dit jaar nog te gast waren

in de Kuub. Tom Landeloos werd die bewuste avond fan van Gonzalez.

“Ik kende The Paladins al langer, natuurlijk.

Maar ik raakte diep onder de indruk van de muzikant Dave Gonzalez. De manier waarop hij gitaar speelt, getuigt van grote klasse. Hij schakelt moeiteloos over van het ene genre of ritme naar het andere, soms zelfs in één en hetzelfde nummer. Hij kan moeiteloos alle stijlen aan. In feite heeft hij meer raakvlakken met een jazzmuzikant dan met een rock’n-rollgitarist. Toen ik hoorde dat Dave Gonzalez met zijn nieuwe band ging toeren, heb ik hem meteen geboekt.”

Over Stone River Boys, Gonzalez’ nieuwste hobbyproject, valt wel wat te vertellen.

Volmolen in Bel, maar rond zijn voormalige ouderlijke woonst aan de Breden Elsdan gaan ze in Balen reclameren over het feit dat arm Baske Gevers met zijn bussen moest rondrijden langs de Keiheuvel ...

Echt zonde van die tien frank opslag, want dat zal ook wel weer niet goed geweest zijn omdat die van Mol-Wezel evenveel gekregen hebben en die van Mol hadden al een treinstation en een zwembad in die tijd (dit is al een half blad, mijnheer).”

Haha. De nieuwe stijl, ja. Blij zijn en zwijgen. Over mijn tien frank zwijgt hij stilletjes. Van den Broeck, Sleeckx, word wakker. D’er is nog werk aan.

Tekst: Gunter Willekens

Gonzalez richtte in het begin van de jaren 80 The Paladins op. De band bestaat trouwens nog altijd, maar treedt niet meer zo vaak op als vroeger. Dave Gonzalez ging al snel inzien dat hij meer stijlen aankon dan alleen het rootsrockgenre. Om zijn muzikaal spectrum te verruimen richtte hij in 2003 The Hacienda Brothers op, samen met Chris Gaffney (die samen met Dave Alvin van The Blasters had gespeeld). Met The Hacienda Brothers ging Dave Gonzalez ook het pad van de country en de soul bewandelen. Vier cd’s waren opgenomen toen het noodlot toesloeg. Er werd leverkanker vastgesteld bij Chris Gaffney. Hij stierf in 2008.

Als eerbetoon aan Chris Gaffney gingen The Hacienda Brothers nog wel op tournee.

Mike Barfield van The Hollisters verving Gaffney en uit die nieuwe samenwerking ontstond Stone River Boys. De nieuwe band heeft inmiddels een eerste cd, ‘Love on the dial’, uitgebracht. Stone River Boys is een vijfkoppige groep met naast Dave Gonzales en Mike Barfield ook steelgitarist Dave Biller in een prominente rol. Net als The Paladins en The Hacienda Brothers ligt de nadruk op rootsmuziek, maar die klinkt toch net iets anders dan we gewoon zijn. Dat was ook de bedoeling, want Dave Gonzalez houdt er niet van om in herhaling te vallen.

Hij houdt het graag spannend.

The Seatsniffers en Stone River Boys concerteren op vrijdag 28 januari vanaf 20.30u in de Kuub (staand concert). Kaarten kosten 15 euro aan de kassa, 12 euro in voorverkoop.

Suiker — 27

LEZINGEN ✱ WORKSHOPS ✱ CURSUSSEN ✱ UITSTAPPEN 28 —januari 2011

JANUARI

Digidak Meerle, Hazenweg, 4/2. Elke maandag van 13 tot 16.30u.

Digidak Hoogstraten, Mouterijstraat, 4/1.

Elke dinsdag van 14 tot 17.30u.

Digidak Rijkevorsel, Molenstraat, 5.

Elke donderdag van 9 tot 12u.

Digidak Hoogstraten bibliotheek, Lindendreef, 1b.

Elke vrijdag van 9 tot 12u.

Info 014 71 11 03 of www.digidak.be.

­vanaf 13 januari – Oevel

Cursus kleding Droom je van een unieke jurk? Of een betaalbare kinderkleding voor de kinderen? Of liever een pyama voor manlief? Maak het gewoon zelf!

KAV organiseert naaicursussen in Oevel.

De Biekorf, Sint Michielsstraat, 1.

Info 014 23 49 27 of andre.nevelsteen@skynet.be.

­nog tot 3 januari – Tielen ­­­­­elke maandag van 19 tot 21u – Turnhout

Praatpunt Ben jij een van de mensen die hun Nederlands willen verbeteren? Spring dan eens binnen op maandagavond. Het is gratis, je hoeft je ook niet in te schrijven. (Niet tijdens schoolvakanties).

De Warande, lokaal A, Warandestraat, 42.

Info 014 47 21 10, 014 47 21 64 of nic.vangrootel@warande.be.

Een Dinamo-activiteit in samenwerking met Vormingplus Kempen.

Tentoonstelling: Vrouwenkracht De tentoonstelling ‘Kempense Vrouwenkracht’ zet het vrijwillig engagement van sterke Kempense vrouwen in de verf. Hun inzet reikt van de vierdewereldbeweging tot de Wereldwinkel. Van kookmoeders bij de Chiro tot het asielcentrum in Arendonk. Een voor een fantastische vrouwen die hun idealen waarmaken.

Bibliotheek Tielen, Tielendorp, 31.

Info: gonnie.derkinderen@kasterlee.be of 014 55 16 10.

elke woensdag van 19 tot 21u – Hoogstraten

Praatpunt

­­vanaf 11 januari – Grobbendonk

Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... (niet in schoolvakanties).

Gemeentelijke basisschool Hoogstraten, Koningin Elisabethlaan, 21.

Info 03 314 37 86 of kreatief@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen. elke donderdag van 13.30 tot 15.30u – Geel

Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ...

Huis van de Dialoog, Logen, 104.

Info 014 56 05 95 of kreatief.geel@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen. elke donderdag (vanaf 13 januari) van 19 tot 21u – Mol

Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ... (niet in schoolvakanties) CVO Kempen-Mol, ingang Chrysantenlaan.

Info 014 31 69 18 of kreatief.mol@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen. elke woensdag van 19 tot 22u – Beerse

Speel en leer bridge Na het volgen van een initiatiecursus Bridge is het een absolute must dat men gedurende navolgende periode het spelen van bridge verder uitdiept.

Den Anker, Gasthuisstraat, 1. Info 014 71 68 71 of www.beersebridgeclub.be.

Digidak In onze openbare computerruimte kan je gewoon binnenlopen tijdens deze momenten en gratis gebruik maken van de computers, van een printers-scanner, van internet, ... en dit allemaal onder begeleiding.

Digidak St-Jozef Rijkevorsel, Kerkdreef, 61.

Elke maandag van 10 tot 12u.

Tentoonstelling: Vrouwenkracht Nog tot 9 februari. De tentoonstelling ‘Kempense Vrouwenkracht’ zet het vrijwillig engagement van sterke Kempense vrouwen in de verf.

Hun inzet reikt van de vierdewereldbeweging tot de Wereldwinkel. Van kookmoeders bij de Chiro tot het asielcentrum in Arendonk. Een voor een fantastische vrouwen die hun idealen waarmaken.

Bibliotheek Grobbendonk, Astridplein, 3.

Info 014 50 74 93 of hilde.gevers@bibliotheek.be.

­vanaf ma 17 januari, telkens van 9.30 tot 11.30u – Turnhout

Het TV- nieuws en de journalist: dienaars of lastige wespen?

Het televisienieuws staat meer dan ooit onder druk van snelheid, concurrentie van andere media en het moment van de uitzending. Deze cursus tracht enig inzicht te geven in de realisatie van een journaal. Hij loopt tot 28 februari.

De Warande, Warandestraat, 42.

Info 014 47 21 64.

Een Dinamo-activiteit. ­ma 17 en 31 januari van 20 tot 22u – Vorselaar

Digitale fotografie voor pocketfototoestel Tweedelige lessenreeks met uitleg over de weking van een fototoestel, het gebruik ervan, en het op een eenvoudige manier, bewerken van de gemaakte beelden.

Buurthuis Vorselaar, Oostakker, 16.

Info jo@vorselaarsefotovrienden.be of www.vorselaarsefotovrienden.be. ­di 18 januari van 20 tot 21.30u – Mol

­vanaf wo 12 januari van 20.45 tot 22u – Herentals

Taichi Chuan Deze Chinese gezondheidsleer bevordert de gezondheid en helpt je om je lichamelijk en geestelijk te ontspannen. De lessen worden langzaam en degelijk opgebouwd, zodat je de bewegingen thuis kunt uitvoeren. Je neemt je eigen welzijn in handen!

Instituut van de Voorzienigheid, Wolstraat, 27.

Info 014 51 98 20, ingevandeneynde1@hotmail.com of www.shangri-la.be do 13 januari om 19.30 uur – Grobbendonk

Film Ellamira: Vier minuten

Pianiste Traude Krüger geeft al meer dan 60 jaar pianoles in de vrouwengevangenis Lückau.

Ze krijgt nu te maken met een nieuwe leerlinge, Jenny. Zij is een moordenares, jong, volkomen onberekenbaar en ondoordringbaar en bovenal… een voormalig wonderkind op de piano. Gratis.

Bibliotheek Grobbendonk, Astridplein, 3.

Info 014 50 74 93 of hilde.gevers@bibliotheek.be. ­do 13 en 20 januari van 19.30 tot 22u – Mol

Delfstof: Trappist, het bier en de monniken De Belgische Trappisten brouwen al vele jaren bier als Chimay, Orval en Westmalle. De traditie stamt eigenlijk af van de Franse abdij La Trappe.

Ten tijde van de Franse Revolutie sloegen deze Franse monniken op de vlucht en zwermden uit naar Zwitserland, Italië, Spanje en de Lage Landen. Ondertussen zijn abdijen en trappisten helemaal ingebakken in de Vlaamse volksaard.

Klas 21 GAMW, Guido Gezellestraat, 21.

Info 014 33 09 00 of cultuurbalie@gemeentemol.be.

Delfstof: Afrikaanse dans met live percussie Afrikaanse dans is een van de meest natuurlijke en spontane dansstijlen waarin je je energie kwijt kunt en waarmee je je batterijen weer oplaadt. Door het dansen kan je je gevoel voor ritme en je zin om te bewegen herontdekken. Het geluid van de livepercussie dringt in je lichaam en inspireert je om mee te dansen op het ritme van de muziek.

CC ‘t Getouw, Molenhoekstraat, 2.

Info 014 33 09 00 of cultuurbalie@gemeentemol.be. ­wo 19 januari van 19 tot 20u – Mol

Delfstof: Argentijnse tango

Bij Argentijnse tango denk je waarschijnlijk aan een strakke, serieuze en gestileerde dans. In werkelijkheid is de tango juist een veelomvattende dans met ruimte voor variatie en improvisatie. Het is een dans waar de partners elkaar ontmoeten zoals ze zijn, zonder verwachtingen of taboes. Je kan afwisselen in vorm, houding en tempo en daarom kan je er veel van jezelf in kwijt.

CC ‘t Getouw, Molenhoekstraat, 2.

Info 014 33 09 00 of cultuurbalie@gemeentemol.be. ­wo 19 januari van 20 tot 22.30u – Turnhout

Workshop: Geen stempel op mijn kind! Of toch?

Na de eerste signalen dat er iets ‘loos’ is met je kind, val je als ouder in twijfel. Ben je niet overbezorgd? Zal het er niet ‘uitgroeien’? Misschien heb je twijfels over jezelf. Maar je bent nu al zover in je leven en alles gaat goed. Toch komt er

Je activiteit in deze kalender?

Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdatabank.be.

Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen ze niet alleen

trecht op www. UitinVlaanderen.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk ook in Suiker! Meer details vind je op www.cultuurnet.be/uitdatabank.

een moment waarop je zal moeten beslissen: ga ik voor een diagnose voor mijn kind of niet? Waarom zou ik dat wel doen? Of waarom niet?

Ontmoetingscentrum Janssen, Stationstraat, 60-62.

Info 03 830 30 25, info@zitstil.be of www.zitstil.be. do 20 januari om 19.30u – Grobbendonk

Activiteit Ellamira: De mens achter de gedetineerde Gedetineerden verliezen hun vrijheid maar niet het recht op ontspanning, cultuur, onderwijs,arbeid, hulpverlening en gezondheid.

JWT biedt gedetineerden hulp en motiveert organisaties om hun aanbod ook aan te bieden in de gevangenis. Een aangrijpend verhaal van de mens die zich verschuilt achter de gedetineerde. Gratis.

Bibliotheek Grobbendonk, Astridplein, 3.

Info 014 50 74 93 of hilde.gevers@bibliotheek.be. ­vanaf vr 21 januari van 13 tot 15.30u – Tongerlo

Workshops Spiegelogie een trilogie Deel 1: Waarom gedraag ik mij zo?

(Eten, drinken, roken, blowen …).

Deel 2: Wie ben ik eigenlijk? (Spiegelogie en relaties. Liefde is … ). Deel 3: Wanneer ben ik een spiritueel mens?

Wat is mijn missie hier?

Abdij van Tongerlo, ‘t Westels Atelier, Abdijstraat, 4.

Info: www.tessenderlospiegelogie.be. vanaf zo 23 januari – Turnhout

Cursus assertiviteit en sociale vaardigheden Ben je verlegen, heb je faalangst of heb je last van een negatief zelfbeeld?

Samen met anderen kan je hier wat aan doen! Van januari t/m maart zijn er wekelijkse bijeenkomsten waar sociale en assertieve vaardigheden evenals rationeel denken stap voor stap worden ingeoefend Info: Vereniging voor Verlegen Mensen 03 322 83 80 of info@vvm-vzw.be. vanaf zondag 30 januari van 9.30 tot 12u – Oud-Turnhout

Basiscursus Ecologische moestuin De eerste kennismaking in vier sessies. Voor geïnteresseerden die willen starten of nog maar net bezig zijn.

Voor de meer ervaren tuiniers is het een ideale gelegenheid om een aantal basisprincipes op te frissen en er een grondiger inzicht in te verkrijgen. In deze cursus komen alle aspecten van het moestuinieren aan bod.

De Heischuur, Schuurhoven 2, 2360 Oud – Turnhout.

Info: 014 88 28 87 of breugelmans.pelckmans@skynet.be. in samenwerking met Vormingplus Kempen.

Een vrijwilliger getuigt Naar aanleiding van de nieuwjaarsreceptie van Dinamo van vorig jaar vroegen wij een cursist/vrijwilliger een speech te schrijven over zijn ‘buikgevoel’ bij Dinamo. Het werd een mooi persoonlijk verhaal. We zijn nu bijna een jaar later, maar de tekst is nog even actueel. We publiceren hem integraal: Dinamo is een warm nest, echt een ‘tweede thuis’. Een plek waar ik me echt thuis kan voelen om meer dan één reden.”

“Een eerste reden is dat Dinamo voor mij een echte uitdaging betekent. Verborgen dromen worden vervuld (ik zou graag een vreemde taal leren, eindelijk kunnen schilderen volgens mijn eigen ideeën en gevoelens, vreemde culturen leren kennen en ontmoeten, wat meer weten over hedendaagse ideeën, een tentoonstelling bezoeken, een stukje natuur beleven met een ervaren gids, een uitstap meemaken zonder zorgen, noem maar op...). Ik ben er zeker van dat sommigen onder ons zelfs letterlijk eigen kinderwensen kunnen realiseren.

Gelukkig speelt leeftijd hierbij geen enkele rol. Er zijn cursisten van amper twintig en van meer dan tachtig. Een unieke prachtige ‘melting pot’. Dinamo stimuleert hiermee automatisch warmte, plezier en vreugde, passie en ambitie.

Een tweede reden zie ik in de bewustmaking die Dinamo nastreeft om ons te doen beseffen dat de wereld groter is dan onze eigen woonkamer. Dinamo stimuleert constant veelzijdigheid en diversiteit i.p.v. de uniformiteit van de voorgekauwde prietpraat. Taalcafés, dansen, allerhande ateliers, ... bieden een unieke gelegenheid tot ontmoeten en elkaar beter leren kennen.

‘Ontmoeting’, dialoog, ervaring, uitwisseling zijn hier de kernwoorden. Waarbij ik in alle ernst een echte lans wil breken voor de koffiepauze. Dit is geen ‘koffieklatsj’ waarbij

alleen maar over het weer wordt gepraat.

Integendeel is de koffiepauze bij een cursus een wezenlijk deel ervan om meer dan één reden. Je wisselt van gedachten over de cursus, je praat over je eigen ervaringen en luistert naar die van een ander. Geen verloren maar een verrijkend moment!

Een derde reden waarom ik zo graag naar Dinamo kom: Dinamo zoekt mee de vrijheid van ieder van ons op. Een vrijheid die we allemaal maar al te graag zouden hebben. En die je allicht ook buiten Dinamo kunt vinden. Zo heeft Geertrui Windels, echtgenote van Herman Van

Dinamo zoekt ambassadeurs … in de omliggende gemeenten.

Wist je dat meer dan de helft van de Dinamobezoekers van buiten Turnhout komt? Ben jij zo’n een trouwe Dinamo-klant’? Een liefhebber van cursussen, workshops of uitstappen? En wil je graag dat anderen ons aanbod ook leren kennen? Dan ben jij de geknipte ambassadeur van Dinamo!

Wat? Dinamo zoekt mensen die in Vosselaar, Beerse, Oud-Turnhout, Hoogstraten, Arendonk, Baarle-Hertog, ... andere mensen willen warm maken voor ons aanbod.

Hoe? Gewoon door onze flyers en brochures te verspreiden op toffe plekken in je eigen gemeente.

Waar? Er is vast een plaatselijke winkel, een bibliotheek, een restaurant of een tof café waar je onze folders mag leggen en/of uitdelen.

Wanneer? 3 tot 5x per seizoen.

Zin om ambassadeur te worden? Laat het ons weten en wij bezorgen je onze folders. Rest jou om op je fiets te springen en de folders te verspreiden. Als dank ontvang je een waardebon voor onze Dinamo-activiteiten.

Info: bernadette.d’haese@warande.be of 014 47 21 65

Rompuy en dus de eerste mevrouw Europa haar vrijheid gevonden, zegt ze in een interview, op een nonneninternaat. Dinamo durft ons aan te sporen om ons los te maken van ons milieu. Niet om er van weg te vluchten maar om het even van buitenaf te kunnen bekijken en dan terug te komen om datzelfde milieu te kunnen koesteren.

Dank u Dinamo voor de ontzettend veel mooie momenten die ik bij u al mocht beleven, dank zij vele andere Dinamo-gebruikers. Met de beste wensen voor alle andere consumenten en producenten! “ Jan Verachtert

elke maandag vanaf 17 januari tot 28 februari om 19u

DOTPAINTING

Workshop (7 lessen) spelenderwijs deze schildertechniek van de Aboriginals aanleren.

17,50 euro, vooraf inschrijven.

MINIREEKS SLIM BEKEKEN 5 euro per avond, 7,50 euro voor de reeks van 3 infoavonden, vooraf inschrijven. maandag 24 januari om 19.30u

INFOAVOND AUTODELEN Gemiddeld kost een eigen wagen zo’n 4000 euro per jaar. Verzekering, taksen, afschrijving, onderhoud en verbruik... Gemiddeld staat een auto 23 uur per dag stil, en zo valt een eigen wagen wel erg duur uit. Het overwegen waard dus om aan autodelen te denken. maandag 31 januari om 19.30u

INFOAVOND LETS: EEN RUILSYSTEEM LETS staat voor Local Exchange Trade System. Vrij te vertalen als lokaal ruilhandelsysteem. Letsers bieden diensten of goederen aan en kunnen hierdoor op hun beurt beroep doen op andere letsers.

Marie knipt het haar van Lea, Lea biedt een overschot aan wortelen aan Nancy, Nancy maakt een powerpoint voor Frederik, …

AVONDUREN

maandag 7 februari om 19.30u

Zin om iets te organiseren?

elke maandag vanaf 10 januari tot 23 mei om 19u

Kangoeroewonen en cohousing zijn hedendaagse vormen van gemeenschappelijk wonen. Enerzijds bieden ze voldoende privacy, daarnaast zijn er gemeenschappelijke voorzieningen, gedragen door de bewoners zelf. In Scandinavië kent deze vorm van wonen een groot succes. Er zijn intergenerationele woongemeenschappen maar ook projecten voor “de 2de helft van het leven”.

Vormingplus Kempen betaalt voor een aantal activiteiten tot 75% terug van je kosten voor de begeleiding (met een maximum van 200 euro).

Ons aanbod en honderden cursussen, lezingen, workshops vind je op www.vormingpluskempen.be.

elke maandag vanaf 10 januari tot 23 mei om 19u

TAALCAFE ENGELS EVENING TALK

Taalcafé voor wie zijn/haar Engels wil oefenen en/of onderhouden.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig.

INFOAVOND SAMENHUIZEN

NEDERLANDS PRAATPUNT

Info Dinamo

Taalcafé voor anderstaligen.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig.

Warandestraat 42 in Turnhout T 014 41 94 94 T 014 47 21 10 (reserveren) Openingsuren educabalie: Elke werkdag van 9 tot 12u en van 13 tot 16u, én op maandagavond van 18 tot 20u.

Voor meer info, zie onze nieuwe website: www.warande.be/dinamo

elke maandag vanaf 10 januari tot 28 februari om 19u

OPEN ATELIER EXPERIMENTEEL SCHILDEREN Vrij creatief werken met verf en waardeloos materiaal.

Gratis, vooraf inschrijven niet nodig

Suiker — 29

ONZE PARTNERS

Open Doek Open Doek dankt zijn bekendheid aan het filmfestival dat eind april wordt georganiseerd. Maar het hele jaar door worden er films geprogrammeerd door Open Doek. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond om 20u.

JANUARI

V.I.P.-PARTNER PARTNERS L

Bibliotheek Turnhout KATHOLIEKE

Adres: Warandestraat 42, HOGESCHOOL KEMPEN

PROVINCIE ANTWERPEN

Adres:

Tel:

Fax:

Mail:

Website:

Kon. Elisabethlei 22, 2018 Antwerpen 03 240 50 11 03 240 54 75 info@provant.be www.provant.be

PARTNER XXL RenoHuis

Cc ‘t Schaliken

Adres: Grote Markt 35, 2200 Herentals

Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u, di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, wo 9-12u.

Ticketbalie ook op wo 13.30-16u en za 10-14u.

Tel: 014 28 51 30

Fax: 014 22 28 56

Mail: cultuurcentrum@herentals.be

Website : www.schaliken.be

2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u, vr 11-18u, za 10-17u Tel: 014 47 22 41 Fax: 014 41 61 41 Mail: bibliotheek@turnhout.be Website: www.turnhout.be/bib

Effenaar

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Mail: info@effenaar.nl Website: www.effenaar.nl

Renovatie - Sleutel op de Deur Cc de Werft DINAMO

Tel: 0478 / 42 77 71

Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Adres: Warandestraat 42,

Fax: 014 / 42 77 71 (exporuimte de Halle) 2300 Turnhout Centrumparking Nieuwstraat, Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en 2440 Geel (exporuimte de 13-16u, ma 18-20u Schrijnwerkerij)

Tel: 014 41 94 94 (algemeen), de Warande

Balie: ma 13.30-16.30u, 014 47 21 64 (educabalie)

Adres: Warandestraat 42, di-vr 9-12u / 13.30-16.30u,

Mail: dinamo@warande.be 2300 Turnhout za 10-12u

Website: www.warande.be (cursussen)

Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u

Tel: 014 56 66 60 (administratie)

Blog: www.warande.be/dinamo

Tel: 014 41 9494 (algemeen) 014 56 66 66 (reserveringen) Brouwerij 014 41 69 91 (ticketbalie)

Fax: 014 56 66 80 Corsendonck

Website: www.warande.be

Mail: admin.dewerft@geel.be,

Adres: Slachthuisstraat 27, res.dewerft@geel.be 2300 Turnhout de kringwinkel

Website: www.dewerft.be

Adressen: goedkoop en origineel

Tel: 014 45 33 11 TRAM 41 (Turnhoute Mol (Sint-Appolonialaan, 014

Fax: 014 45 33 88 32 61 63), Turnhout (Steenweg Route Archief en Musea)

Mail: corsendonk@corsendonk.com Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erfop Tielen 70), Retie (Sint-Mar-

Website: www.corsendonk.apluz.be goedhuis, Grote Markt 1, 2300 tinusstraat 50), Hoogstraten Mezz Turnhout, 014 44 33 98) (Meerseweg 135, 014 44 20 40),

Adres: Keizerstraat 101, Nationaal Museum van de Geel (Kollegestraat 104, GasSpeelkaart (Druivenstraat 18, 4811 HL Breda straat 2a), Herentals (Lierse Tel: 0031 76 515 66 77 2300 Turnhout, weg 136), Kasterlee (Krokus Fax: 0031 76 520 02 37 014 41 56 21) laan 10), Balen (Steenweg op

Mail: info@mezz.nl Taxandriamuseum Leopoldsburg 71/2), Herselt

Website: www.mezz.nl (Begijnenstraat 28, (Blaubergsteenweg 113), Heistop-den-Berg (Noordstraat 25/1, 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Begijnhofmuseum (Begijnhof IOK 015 21 23 73).

Intercommunale 56, 2300 Turnhout, Filmfestival Ontwikkelingsmaatschappij 014 42 12 48)

Open Doek voor de Kempen

Openingsuren: musea: di-za 14-17u,

Adres: Warandestraat 42,

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel zo 11-17u 2300 Turnhout

Tel: 014 58 09 91 Stadsarchief: ma: alleen telefonisch of per mail,

Tel: 014 41 94 94 Fax: 014 58 97 22 di-vr 9-12.30u / 13-16.30u

Fax: 014 42 08 21

Mail: info@iok.be

Mail: tram41@turnhout.be

Mail: info@opendoek.be

Website: www.iok.be

Website: www.tram41.be

Website: www.opendoek.be

PARTNERS XL Dinsdag 4 januari, 20u

Dinsdag 11 januari, 20u

Dinsdag 18 januari, 20u

Dinsdag 25 januari, 20u

Land: Zuid-Korea Regisseur: Sang-soo Im Duur: 107 minuten Jaar: 2010 (Belgische avant-première) Ein-Yi is een jonge dienstmeid die door een rijke advocaat en diens hoogzwangere vrouw in dienst wordt genomen. Ze is oogverblindend mooi en deelt verschillende ‘passies’ met haar nieuwe baas. Dit ontgaat de vrouw des huizes en de inwonende schoonmoeder niet…. Wat volgt is een dramatische vertelling -tussen fluisterende gesprekken, geniepige telefoontjes en roddels door- die ook kan gezien worden als een vernietigende kritiek op de hedendaagse klassenverschillen in Korea. De stijlvolle beeldvoering vind je terug in de luxueuze decors waarin het verhaal zich afspeelt.

Daarnaast is het scenario geweldig uitgekiend, de soundtrack voortreffelijk en de acteurs uitmuntend. Maar meer nog is The Housemaid een onwaarschijnlijk broeierige, gedurfde én sexy thriller.

Land: Canada Regisseur: Denis Villeneuve Duur: 130 minuten Jaar: 2010 (Belgische avant-première) De tweeling Jeanne en Simon zijn verbijsterd wanneer zij bij de notaris twee brieven ontvangen van hun overleden moeder Nawal. Eén brief is gericht aan hun vader, van wie ze dachten dat hij overleden was en één is voor hun broer, van wie ze het bestaan nooit hebben gekend. Samen ontdekken ze het tragische lot van hun moeder, zowel getekend door oorlog en haat als door haar uitzonderlijke moed. Het is een diep ontroerend coming-of-ageverhaal dat de oorlog op een persoonlijk niveau brengt. De film laat op een visueel krachtige en poëtische manier zowel de onuitwisbare littekens van geweld als de wonderbaarlijke wil om te overleven zien. Een hartverscheurend portret van een veerkrachtige vrouw, met veel bravoure vertolkt door de Belgische Lubna Azabal.

Land: Duitsland Regisseur: Burhan Ourbani Duur: 90 minuten Jaar: 2100 (Belgische avant-première) In ‘Shahada’ staan drie jonge moslims centraal. Ismail is een politieagent van Turkse afkomst die kampt met een fameus schuldgevoel nadat hij zijn vrouw ernstig verwondde.

Maryam, de dochter van de imam, is ongewenst zwanger geraakt. Na een illegale abortus ondergaat ze een emotioneel trauma.

Sammi leeft onder de knoet van zijn diepgelovige moeder, maar worstelt met zijn homoseksualiteit. De titel van deze debuutfilm verwijst naar de eerste pijler van de islam: de geloofsbelijdenis. De Afghaans-Duitse regisseur wil aantonen dat geloven en je religie respecteren geen eenvoudige opgaven zijn.

Hij gaat intelligent tewerk om zijn verhaal te vertellen. Ourbani houdt het tempo er goed in en het resultaat is een bekoorlijk staaltje cinema die een gewichtige boodschap brengt, maar toch verrassend toegankelijk is.

Land: Israël Regisseur: Eran Riklis Duur: 109 minuten Jaar: 2010 (Belgische avant-première) De manager van een industriële bakkerij steekt al zijn tijd in zijn werk en zet zijn gezin op de tweede plaats. Hij neemt de taak op zich om de lijkkist van een omgekomen personeelslid terug naar Roemenië te brengen. Met de kist boven op een busje en een lange reis in het vooruitzicht vertrekt de manager. En zo begint een vreemde tocht samen met een oudere chauffeur, een journalist, de vrouwelijke Israëlische viceconsul en haar echtgenoot. Naast de vanzelfsprekende discussies en ruzies komt de manager ook tot nieuwe inzichten. Filmmaker Eran Riklis weet de balans tussen ernst en komedie, tussen een lach en een traan perfect in evenwicht te houden. Het mooi opgebouwde verhaal en knap getekende personages zorgen voor een bitterzoete climax. Tegelijk ernstig en lichtvoetig. Schitterende tragikomedie.

THE HOUSEMAID

INCENDIES

SHAHADA

THE HUMAN RESOURCES MANAGER

Pure Kempen

RURANT vzw

Adres: Hooibeeksedijk 1 2440 Geel

Tel: 014 / 85 27 07

Website: www.purekempen.be www.rurant.be (Merk Kempen)

Mail: johny.geerinckx @rurant.provant.be

Vormingplus Kempen

Adres: Graatakker 4 2300 Turnhout

Tel: 014 41 15 65

Mail: info@vormingpluskempen.be

Website: www.vormingpluskempen.be

OOGWENK OPTIEK

Carine Vermoesen brillen, contactlenzen, gratis ogentest, hoorapparaten

Adres: De Valken 16, 2370 Arendonk

Openingsuren: di-vr 9-12u en 13-18u, do tot 18u, za 9-17u, ma afspraak

Tel en fax: 014 67 24 35

Mail: oogwenk@skynet.be

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u, za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur voor elke podiumvoorstelling Tel: 014 33 09 00 Fax: 014 33 08 90 Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be Website : www.getouw.be

Toon Otten

Adres:

Tel:

Gsm:

Mail:

30 —januari 2011

Stationstraat 64 2300 Turnhout 014 74 50 10 0474 63 56 78 toon@ottencommunicatie.be

PHILIPS INNOVATIVE APPLICATIONS

Adres: Steenweg op Gierle 417, 2300 Turnhout Tel: 014 40 12 11 Fax: 014 40 16 53 Website: www.philips.be

SECUNDAIR

ONDERWIJS ZENIT

Adres: De Merodelei 220, 2300 Turnhout

Inschrijvingen: vanaf 16 aug elke werkdag: 10-16u do: 14 - 20u.

Tel: 014 47 14 40

Fax: 014 47 14 44

Mail: info@so-zenit.be

Website: www.so-zenit.be

Sabam Cultuur vzw Aarlenstraat 75 1040 Brussel

Tel: 02 286 83 82-84

Fax: 02 230 13 10

Website: www.sabam.be

PARTNERS S

Delta Motorcycle n.v.

Adres: Otterstraat 120, 2300 Turnhout Tel: 014 42 08 08 Fax: 014 42 74 78 Mail: deltamotor@skynet.be Website: www.deltamotor.be

Café Wirwar

Een eigentijds café met een vleugje heimwee naar vroeger

Adres: Otterstraat 8, 2300 Turnhout

RADIO NOORDERKEMPEN 107.5FM KUNST- EN

Adres: Steenweg op Sevendonk 82, 2360 Oud-Turnhout Tel: 014 45 01 45 Fax: 014 45 30 48 Mail: radio@radionoorder kempen.be Website: www.radionoorderkempen.be

Kunst In Huis Cc ‘t Getouw (schouwburg Kunstuitleen vzw Rex – zaal ‘t Getouw)

Dep. Handelswetenschappen en bedrijfskunde Cultuur- en sportmanagement

Adres: Campus Blairon 800, 2300 Turnhout

Tel: 014 42 66 01

Fax: 014 43 52 64

Mail: hwbkt@khk.be

Website: www.khk.be

ERFGOEDCENTRUM HOFKE VAN CHANTRAINE

Adres:

Tel:

Fax:

Mail:

Website:

Kerkstraat 46, 2360 Oud-Turnhout 014 47 94 94 014 65 25 18 info@hofkevanchantraine.be www.hofkevanchantraine.be

De Singer

Adres: Bavelstraat 35, Adres: Gallaitstraat 78, 1030 Brussel 2310 Rijkevorsel Tel: 02 247 97 10

Website: www.desinger.be of Fax: 02 242 83 11 www.ajazzexperience.be Mail: info@kunstinhuis.be JAKOB SMITSMUSEUM Website: www.kunstinhuis.be

Adres: Sluis 155a, 2400 Mol

Openingsuren: wo-zo: 14-18u HoReCa Tel en fax: 014 31 74 35 provincie Antwerpen Mail: info@jakobsmits.be Afdelingen Noorderkempen en

Website: www.jakobsmits.be Middenkempen

Adres: Ieperstraat 4, 2300 Turnhout THEATER STAP

Tel: 0495 53 54 80

Adres: Brugstraat 55, 2300 Turnhout

Tel: 014 42 85 90 Turnhout 2012

Fax: 014 42 84 19

Adres: Stadhuis, Grote Markt 1,

Mail: info@theaterstap.be

Website: www.theaterstap.be 2300 Turnhout

Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en Storm op komst 13.30-16.30u Kinderkunstenfestival

Tel: 014 40 96 74 Vrijdag 19 - dinsdag 23 maart

Mail: info@turnhout2012.be

Adres: Warandestraat 42,

Website: www.turnhout2012.be 2300 Turnhout

Mail: info@stormopkomst.be

Suiker — 31