Suiker Juli Augustus 2012

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN nr. 32 JUlI - AUGUSTUS 2012 www.suikerkrant.be

GRATIS MAANDBLAD 4

Geppetto & The Whales Het jaar van de walvis

Kempen zingt mee

Bart Buls

graait in ons collectieve muziekgeheugen

16

12

Broers Verbeeck

geven festivals een nieuwe dimensie

Jan Franssen

17

maakt festivalkunst per lopende meter

Maak het mee!

Maak het mee!

Belevingstheater van 11

Enrique Vargas

HORECA TROEF Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor: Restaurant Noordland in Hoogstraten.

ROEL SELS Eerste les Spaans Ik hou van lekker eten, ik kan met gemak van ’s morgens tot ’s avonds naar een wielerwedstrijd kijken en ik ben zo blij als een kind in een snoepwinkel als ik goeie muziek hoor, maar mijn grootste hobby is toch het voeren van gesprekken met taxichauffeurs in het buitenland.

Taxichauffeurs zijn met grote voorsprong de interessantste mensen die op onze planeet rondlopen. Ze staan met twee voeten in het leven, ze moeten hard werken voor de kost, ze horen dagelijks honderd boeiende verhalen en ze worden in poepchique villawijken even hartelijk ontvangen als in de goorste achterbuurten. Ze kennen iedereen en zijn in alle werelden thuis. Hen maak je niks wijs. Ze hebben alles al duizend keer meegemaakt, al is het vaak ‘van horen zeggen’, maar dat is niet erg.

En wat zo mooi is: ze kunnen het verdervertellen, want ze spreken allemaal Engels.

Een gouden raad: neem op vakantie nooit een bus maar altijd een taxi. En ga nooit achterin zitten, maar naast de chauffeur. Dat praat een stuk makkelijker. Wanneer een taxichauffeur je van de luchthaven naar je hotel heeft gebracht, ken je het reilen en zeilen van de hele stad. Waar je ook bent. Het is een beproefde methode: je stapt in, je zegt waar je naartoe wil, je laat de chauffeur rustig vertrekken en na een minuut vraag je: “En? Hoe is het tegenwoordig in Bangkok?”

Wanneer hij je een halfuur later voor je hotel dropt, weet je meer over Bangkok dan je in tien reisgidsen hebt gelezen.

Ik ben fan van taxichauffeurs, vooral op verlof. Niet alleen omdat ze veel weten en hun kennis graag met je delen, maar vooral ook omdat het blijkbaar per definitie vriendelijke mensen zijn. In tegenstelling tot buschauffeurs, overigens.

Cabaretier Hans Dorrestijn omschreef hen ooit als chagrijnen die knorrig je kaartje afstempelen, met weerzin je wisselgeld teruggeven en hard optrekken als je naar je zitplaats wankelt. Die omschrijving is zo juist dat ze in elk ver-

2 - JULI - AUGUSTUS 2012

klarend woordenboek zou moeten worden opgenomen.

Terwijl een doorsneebuschauffeur er alles aan doet om op één minuut tijd je hele dag te verpesten, zal een taxichauffeur het je juist zoveel mogelijk naar je zin proberen te maken: bagage in de kofferbak heffen, zetel in de gewenste positie zetten, je wegwijs maken in de stad en als hij het Engels niet voldoende machtig is om een vlot gesprek te kunnen voeren, zal hij je naar je favoriete muziek vragen en een gepast radiostation uitzoeken. Dat is me meer dan eens overkomen.

Af en toe gaat het ook wel mis, maar zelfs dan blijft een taxirit nog de moeite waard. Nooit zal ik de taxirit vergeten van de luchthaven van Havana naar mijn hotel. In druk verkeer kon de trip tot twee uur duren, had ik in mijn reisgids gelezen. Wetende dat ik in volle avondspits arriveerde, keek ik uit naar een lang en onderhoudend gesprek met een taxichauffeur. Tientallen bestuurders verdrongen zich rond me om mijn bagage te kunnen overnemen en me te mogen vervoeren. Ik pikte de chauffeur eruit die het best Engels sprak. Vol verwachting nam ik naast hem plaats.

Ik volgde de beproefde strategie. Ik liet hem zijn wagen in het -bijna stilstaande- verkeer murwen en vroeg hem hoe het in Havana gesteld was.

De chauffeur keek me met lede ogen aan alsof een hogere macht hem spreekverbod had gegeven, bracht zijn wijsvinger naar zijn lippen, siste zachtjes ‘sssttt’’ en wees naar de radio. Fidel Castro was net aan een toespraak van vier uur begonnen en hoe graag de chauffeur mij ook wilde inlichten over zijn stad, hij wilde geen woord van El Comandantes speech missen. De rit duurde tweeënhalf uur en we hebben niks meer gezegd.

Ik sprak geen letter Spaans toen ik in Cuba arriveerde, maar ik kon het toch al redelijk begrijpen toen ik na 150 minuten de taxi uitstapte. Ik ben er nog steeds fier op. Ik kreeg mijn eerste -en enige- les Spaans van Fidel Castro himself. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen?

Restaurant Noordland In de Lodewijk De Konincklaan in Hoogstraten, aan de rand van het centrum van Hoogstraten, ligt restaurant Noordland. Het is liefde op het eerste gezicht als je de ruime parking opdraait. Het statige herenhuis doet je al meteen dromen van de klassieke gerechten die ruim vertegenwoordigd zijn op de kaart, zoals sint-jakobsvruchten, carpaccio, gebakken ganzenlever, kalfszwezeriken, lamszadel of gepocheerde tongfilets, om er maar enkele te noemen. Vanzelfsprekend wordt de kaart regelmatig aangepast. Restaurant Noordland houdt rekening met de seizoenen. De keuken is traditioneel Frans georiënteerd, maar chef Marc de Ketelaere -bijgestaan door zoon Jimvoegt er een eigen én eigentijds tintje aan toe.

Het is zomer. Dat betekent dat je van al dat heerlijks niet alleen in het stemmige restaurant, maar ook op het ruime en schaduwrijke terras kan genieten, aan de achterzijde van het gebouw.

Restaurant Noordland L. De Konincklaan 276 2320 Hoogstraten Tel. +32 (0)3 314 53 40 Fax +32 (0)3 314 83 32 info@noordland.be

Openingsuren Van 12 tot 15u en van 18 tot 21.30u Gesloten op dinsdag en woensdag (behalve op feestdagen) Vakantie van 28 augustus tot 20 september

Donderse Dagen HERENTALS - Elke donderdag van juli en augustus kan je op het buitenplein van cultuurcentrum ’t Schaliken of op de Grote Markt een optreden bijwonen. De optredens beginnen telkens om 20.30 uur en de toegang is gratis.

Op donderdag 5 juli concerteert de Vlaamse zanger, toetsenist, gitarist, componist en muziekproducer Jim Cole. Hij brengt zijn band mee. Een week later kan je luisteren naar de balfolkmuziek van het Naragonia Quartet.

Op 19 juli is Brahim te gast en op 2 augustus Chris D. Smith. Deze optredens vinden allemaal plaats op het buitenplein van cc ’t Schaliken.

Op donderdagen 9 en 16 augustus kan je op de Grote Markt luisteren naar een concert van stadsbeiaardier Koen Van Assche. Op 23 augustus speelt Koen Van Assche opnieuw. Deze keer wordt hij bijgestaan door het Pulse Percussion Trio. Dit concert, op een mobiele beiaard, vindt plaats op het buitenplein van ’t Schaliken. Op 30 augustus sluit Geert D’Hollander, stadsbeiaardier van Lier, Gent, Antwerpen en Sint-Niklaas, de beiaardconcertreeks af op de Grote Markt.

Zomerfilm HERENTALS - De Herentalse organisatie Glory programmeert in samenwerking met cc ’t Schaliken een aantal films op het buitenplein. De films starten om 22u, bij invallende duisternis. Je neemt dus best een trui of een dekentje mee. Bij slecht weer wordt de film in de schouwburg vertoond. De deuren gaan open om 21.30 uur. De toegang bedraagt 5 euro.

Volgende films staan op het programma.

- The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn (zaterdag 7 juli) - Hasta La Vista! (zaterdag 21 juli) - To Catch a Thief (zaterdag 4 augustus) - Rise of the Planet of the Apes (zaterdag 18 augustus)

Muziek aan het Kasteel MALLE – Voor de elfde keer wordt in domein de Renesse ‘Muziek aan het Kasteel’ georganiseerd. Elke donderdagavond van augustus zijn er gratis concerten aan het kasteel van bekende en minder bekende artiesten. Op 2 juli is er bovendien een seniorennamiddag met o.a. Nonkel Jef en Diana Moore en op 16 augustus een Kidsnamiddag met Clown Toby, een kinderdisco en nog veel meer.

Het avondprogramma oogt veelbelovend met Diesel and Dust en ‘Malle On Stage (2 augustus), Volt en Witness (9 augustus), Orange Oil en Pope Fiction (16 augustus), Beatless en Retrozes (23 augustus) en Domino (30 augustus).

Primeur op Pennenzakkenrock MOL – Een primeur op Pennenzakkenrock dit jaar. Voor het eerst wordt het festival integraal live uitgezonden op tv. Life!tv covert het festival, van 10 tot 16u. Dat is een grote technische uitdaging, die tot een goed einde gebracht wordt door PFL, de vaste audiovisuele partner van Pennenzakkenrock.

Video Volta en The Deer Friends trakteren zichzelf op een minitournee door Zuid-Engeland en Wales TURNHOUT - De Olympische Spelen en het 60-jarige jubileum van ‘Granny’ Queen Elisabeth: The Brits are in a mood to party. Twee Turnhoutse bands, Video Volta en The Deer Friends, mogen het feestje opleuken. Midden juli steken ze het kanaal over voor een heuse ‘UK Tour’ met ‘gigs’ in plaatselijke dorpjes als Londen, Newport, Bristol en Cardiff. Rock on!

Het buitenlandse avontuur lonkt, maar als ik de jongens van Video Volta ontmoet in café WirWar zitten toch ook nog vooral de blok en de examens in het hoofd. Daar moeten ze zich eerst zien door te worstelen voor hun zomer van start kan gaan en ze met zijn zessen in een minibusje de Engelse muziekscene gaan veroveren. Op 13, 14, 15 en 16 juli ervaren ze het leven van een band op tournee en trekken ze via enkele tussenstopjes van Londen naar Cardiff. Het is een tour die ze volledig aan zichzelf te danken hebben. “Alle grote bands waar we naar opkijken, toeren in het buitenland”, zegt Jesse Van den Eynden, drummer van Video Volta.

“We wilden dat ook wel eens proberen en dus heb ik bijna de helft van het muziekcircuit in Engeland gemaild. Van de meer dan honderd mails zijn er tien beantwoord. Daarna zijn we begonnen te puzzelen met de dagen waarop de clubs ons konden programmeren en de afstand die ertussen lag. Zo zijn we dan tot deze tournee van 4 dagen, 4 steden en 4 optredens gekomen.”

“De programmatoren voorzien voor ons een slaapplaats en we krijgen een kleine vergoeding,” vult Bram Van Gorp, Video Volta’s gitarist en zanger, verder aan. “Enkele jaren geleden heeft Gasoline DC, een andere Turnhoutse band, hetzelfde gedaan in Frankrijk.

Zij hebben toen op eigen houtje optre-

“De grootste uitdaging van de tournee wordt het rijden langs de andere kant van de weg.” dens georganiseerd en zijn blijven slapen bij mensen die ze ginder kenden. Ik dacht toen: als hun dat lukt, moet dat ons ook lukken. Ik ben nu superblij dat het bijna zover is.” (lacht)

−In − wat voor zaaltjes treden jullie op? Het zal niet direct de Royal Albert Hall zijn, veronderstel ik?

Jesse: De eerste drie optredens zijn in pubs die af en toe optredens organiseren, maar het laatste optreden is echt in een grote club. Daar hebben we echt wel geluk mee gehad. De organisator had onze nummers op myspace beluis-

Na de UK Tour spelen de bands nog op verschillende festivals. In de regio kan je Video Volta nog aan het werk zien op het Effenaf Festival in Tielen op 28 juli. The Deer Friends spelen een gratis concert in de Turnhoutse Watertoren op 6 juli en staan op 25 augustus op Summerjam in Beerse.

In het najaar duiken beide groepen de studio om nieuw werk op te nemen.

terd en ook die van The Deer Friends.

Hij mailde me dat hij ons allebei heel goed vond en ons heel graag wilde boeken.

−Wat − verwachten jullie ervan?

Jesse: Het is niet dat we nu instantbekendheid verwachten hoor. (lacht) Het is gewoon een fantastische ervaring en eigenlijk zien we het ook als een vakantie ‘with the guys’.

Bram: Dat we dit samen met The Deer Friends kunnen doen, is geweldig. Dat zijn onze beste vrienden sinds we in het middelbaar zaten. Vroeger gingen we ook wel eens samen op vakantie en nu kunnen we dat combineren met onze favoriete hobby: muziek spelen. Ik zie het helemaal zitten. Geld zullen we er niet mee verdienen. We moeten hier in Turnhout dan ook sponsors zoeken om ons busje, de benzine en de ferry te betalen.

Jesse: We gaan uiteraard wel wat netwerken ginder zodat we misschien wel eens terug kunnen komen.

−Als − band moet je vaak zelf hard aan de weg timmeren. Jullie doen dat blijkbaar graag samen met The Deer Friends. Vorig jaar toen jullie elk een ep uitbrachten, hielden jullie samen een releaseparty.

Bram: We spelen echt wel een verschillend genre, maar we denken wel op dezelfde manier over muziek en luisteren vaak ook naar hetzelfde. Als we samen ergens op een affiche staan, is het gegarandeerd feest. We hebben samen met hen ook heel wat nevenprojectjes zoals Birdbrain en het Jef der Dood Trio. We zien elkaar dus ook nooit als concurrenten. The Deer Friends hebben dit jaar in de finale van Frappant Pop gestaan.

Dan zijn wij ook heel blij voor hen en proberen we er altijd bij te zijn als een soort van vaste fanclub. En dat is ook wederzijds.

−Waarom − wilden jullie op tournee in Engeland. In Frankrijk of Spanje is de kans op mooi weer alvast groter?

Bram: De Olympische Spelen vinden dit jaar in Engeland plaats hé. We had-

den er zelfs aan gedacht om het BOIC te contacteren om misschien eens voor de Belgische delegatie te spelen, maar toen bedachten we dat de Spelen pas 2 weken na onze tournee beginnen. Dat hadden we wel cool gevonden, maar we zijn te vroeg. Ik ben zelf nog nooit in Londen geweest en ik wilde die stad wel eens ontdekken.

Jesse: Engeland is gewoon ook het land van de rock-’n-roll en er zijn heel veel undergroundclubs voor bandjes zoals het onze. De kans dat we daar een tournee zouden kunnen doen, was gewoon groter dan ergens anders.

−Waar − kijken jullie het meeste naar uit?

Jesse: Ik alvast naar de afterparties. (lacht) Ook naar het totaalconcept van met 6 mannen on the road te zijn, samen de set op te stellen, te spelen, de set af te breken en dan een feestje te bouwen en nieuwe mensen te leren kennen. Dat is gewoon anders dan hier in België, waar iedereen na een optreden zijn eigen weg opgaat.

Bram: We gaan ook proberen alles vast te leggen op video zodat we eigen­ lijk een roadmovie krijgen. Tune In, een vzw in Turnhout die jonge muziekgroepjes ondersteunt én ook deels onze tournee sponsort, is bezig met een eigen videokanaal op internet: Tune In tv. Daar zouden dan verschillende livesessies van Kempische bands op komen te staan. Op het einde van het jaar zou er in het Gevolg een toonmoment komen van al die filmpjes en dus ook van ons Engelse avontuur. Tussen de optredens door hebben we nog wel wat tijd om Londen en de andere steden te bezoeken.

De grootste uitdaging van de hele trip is eigenlijk dat we aan de andere kant van de weg moeten rijden. Wat me nog altijd niet duidelijk is: hier is het voorrang van rechts. Is het daar dan voorrang van links? Weet jij dat, misschien?

Tekst: Katrien Lodewyckx Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 3

Geppetto & The Whales breken potten in muziekland

GIERLE, HOOGSTRATEN - Een zomerhit op Radio 1, een grote hit in de Afrekening op Studio Brussel, een finaleplaats in Humo’s Rock Rally en sinds kort een platencontract bij EMI. Laten we er geen doekjes omwinden: 2011-2012 is het jaar van Geppetto & The Whales, maar de jongens blijven er nuchter bij: “Het is fantastisch wat er allemaal gebeurd is, maar we zijn er nog niet. We moeten en kunnen nog beter.”

Het jaar Instant gelukkig word ik ervan, van de muziek van Geppetto & The Whales. Hun teksten gaan niet altijd over de vrolijke dingen des levens maar de driestemmige zangpartijen, de strakke gitaarlijnen en de coole bas en drum brengen me naar een ‘happy place’ en dat is toch wat muziek moet doen.

De jongens zijn amper de 20 voorbij.

Toch staan hun songs geloofwaardig overeind en geniet de band een sterke livereputatie. Niet verwonderlijk dus dat de groep het in de zomer geweldig druk zal krijgen op de festivals. Op 30 juni staan ze als headliner op Na Fir Bolg in Vorselaar, waar ze als Belgische folkrockband -zonder baard weliswaar- niet zullen misstaan. Ik bracht een bezoek in het hol van de walvis: een tot studio verbouwd tuinhuis in Gierle en sprak er met zanger-gitarist Nikas Goossens en drummer Carlo Van Nispen. In de studio staat zowat alles wat je in zo’n ruimte zou verwachten: instrumenten en versterkers maar ook een vreemd schilderij van paus Pius XII. “Dat hebben we vorig jaar gekocht in een kringloopwinkel,” zegt Nikas.

“Onze paus mag regelmatig mee naar een optreden. ’t Is een beetje onze mascotte.” Wekelijks gaan hier de repetities door op vrijdag en zaterdag, maar die liggen voorlopig even stil. Vier van de vijf bandleden hebben examens en die komen nu even vóór de muziek. “Ja,

4 - JULI - AUGUSTUS 2012

iedereen eigenlijk, behalve ik,”zegt Carlo. “Examens, dat is niks voor mij.

Ik werk al een tijdje in de bouwsector en dat is soms wel verfrissend. Mijn collega’s kennen onze groep niet. Als ik tegen hen zeg dat we een hit hebben op Radio 1, dan zetten ze die zender op, maar dan wordt daar net een half uur gepraat en gaat Radio 1 direct terug af: ‘Wat is dat voor ne zever’ zeggen ze dan.” (lacht)

−Wie − is Geppetto eigenlijk en wie zijn die walvissen?

Nikas: Twee jaar geleden hadden we ons ook ingeschreven voor de Rock Rally. We hadden net een paar nummers opgenomen, maar hadden nog geen groepsnaam. Toen we op een avond pita aan het eten waren, zijn we dan op Geppetto & The Whales gekomen.

Geppetto is eigenlijk iemand die we goed kennen, waar we ons verwant mee voelen. Wie het echt is, ga ik toch niet verklappen. The Whales, dat zijn we misschien zelf wel. Het heeft allemaal te maken met het Disneyverhaal Pinocchio waar Geppetto zijn zoon gaat zoeken en wordt opgeslokt door een walvis.

Toen het dit jaar ineens allemaal heel serieus begon te worden, hebben we wel even gedacht om nog van naam te veranderen, maar het klinkt eigenlijk wel. Bovendien draait het om de nummers die je speelt. Een naam is maar een naam.

−Dit − jaar is als een rollercoaster verlopen. Hoe hebben jullie het overleefd?

Carlo: Het is goed gegaan, maar wel superdruk. Het belangrijkste was dat we goed met elkaar communiceerden en omdat we dan zo ver van elkaar zaten, was dat dan allemaal per mail of via Facebook. In het weekend kwamen we dan samen om alles te overlopen.

Nikas: Het is onwezenlijk snel gegaan.

Vorig jaar in mei hebben we onze eerste single opgenomen. (‘Oh my God’, nvdr) Dat was de eerste keer dat we samen in een studio zaten. Die is dan opgepikt door Radio 1. Om jezelf de eerste keer op de radio te horen, da’s heel tof. We zijn toen door Luka Bloom uitgekozen om op Dranouter te spelen. Onze tweede single, ‘Juno’, heeft tien weken in de Afrekening gestaan. Er hebben toen heel veel mensen op ons gestemd.

Toen belandden we ook in de finale van Humo’s Rock Rally en via ons management hoorden we dat er verschillende platenmaatschappijen in ons geïnteresseerd waren. Vorige maand hebben we uiteindelijk getekend bij EMI, wat gewoon een legendarisch label is. Het is echt moeilijk om het allemaal te bevatten, maar super, dat wel.

−Op − de Rock Rally waren jullie ook gedoodverfde favoriet en perslieveling. Waren jullie teleurgesteld dat jullie niet wonnen?

Carlo: Nee hoor. Het was ons doel in de finale te staan en dat is gelukt. We hebben daar gewoon ons ding gedaan.

Bovendien kenden we op den duur al die andere bands en we gunden het hun allemaal.

Nikas: Na de eerste ronde stond ook onze tweede single al hoog in de Afrekening en toen kregen we wel soms te horen: ‘Waarom doen jullie nog mee, jullie hebben dat toch niet meer nodig?’.

Maar het was voor ons een even groot avontuur.

Carlo: Ik denk zelfs dat wij een van de groepen waren die nog het minst lang samen bezig waren. Alles was voor ons nieuw, het is gewoon snel gegaan.

−Denk − je dat jullie niet gewonnen hebben omdat jullie torenhoog favoriet waren?

Nikas: Weet je, als je getipt wordt door andere media zoals de Standaard en De Morgen -wat heel fijn was om te lezen- dan kan HUMO daar misschien moeilijker in meegaan. Zij zouden dan misschien niet eerst zijn geweest om de winnaar te ontdekken.

−Jullie − worden vergeleken met baardige folkies als The Fleet Foxes, Bon Iver, … Vinden jullie het oké om in dat vakje gestoken te worden?

Carlo: Dat doen mensen toch altijd hé, en daar is niks mis mee.

Nikas: Het ligt ook voor de hand. We waren -zeker in het begin- heel hard be-

zig met meerstemmig zingen. We doen dat nu ook nog graag, maar door heel intensief samen te repeteren zijn we wel geëvolueerd naar een eigen geluid.

Ik zeg niet dat het helemaal uniek is, maar het is meer dan dat vakje folkrock.

−Wat − is die typische Geppettosound dan?

Nikas: Ik denk dat we in het begin veel cleaner waren, dat we veel meer trouw waren aan het genre en ervoor zorgden dat het paste. Nu is er ruimte om buiten de lijntjes te kleuren. De nieuwe dingen die we aan het maken zijn, o.a. voor het album dat volgend jaar uitkomt, zijn steviger en hebben een eigen gezicht.

−De − roots van de band liggen in de Kempen. Hoe heeft de mayonaise tussen jullie gepakt?

Carlo: Als je allemaal afkomstig bent van dorpjes die naast elkaar liggen, is het niet zo moeilijk om elkaar te vinden hoor.

Nikas: We zaten allemaal -behalve Carlo- op het kleinseminarie in Hoog­ straten, maar toen waren we eigenlijk nog geen vrienden. Het is pas van toen we allemaal zijn gaan verder studeren dat het begonnen is. We kenden elkaar wel, maar niet heel goed.

Carlo: Nikas en ik speelden al samen in een groepje maar toen ik ging werken en hij ging verderstuderen, is dat

Het was dus voorbestemd.

Nikas: We hebben altijd een repetitieruimte gehad, er stonden altijd muziekinstrumenten en er kwamen muzikanten over de vloer. Dat heeft de interesse zeker aangewakkerd. Ik ben wel blij dat ik 22 jaar na hem in de finale van de Rock Rally heb kunnen staan. Soms vraag ik wel eens: “Pa, we moeten daar optreden, heb jij daar ook gestaan?”

Want ik wil hem natuurlijk overtreffen hé. Hij heeft ons ook altijd bijgestaan met goede raad en we zitten toevallig bij hetzelfde boekingskantoor.

Carlo: Ik kom niet echt uit een muzikale familie. We hadden thuis wel een drumstel maar dat was meer voor de show. Omdat ik altijd iets omhanden moest hebben, heb ik het mezelf aangeleerd en dan veel gejamd, samen met mijn broer die gitaar speelde.

−Het − wordt een drukke zomer. Jullie spelen op Na Fir Bolg, Boomtown en Pukkelpop om er maar enkele te noemen. Geen tijd voor vakantie of herexamens.

Nikas: Die herexamens komen er sowieso en tja, die vakantie die moeten we dan maar even uitstellen. Om heel eerlijk te zijn: het gaat minder druk zijn dan in het voorjaar. Toen hadden we elk weekend wel drie optredens, maar nu spelen we elk weekend één keer maar dan wel direct op een groot, schoon festival. Toen we een paar weken geleden het bericht kregen dat we op Pukkelpop mochten spelen, was dat wel zalig. Ik ging vroeger meestal met Carlo en nog een paar vrienden naar Pukkelpop. Drie jaar geleden hebben we tegen mekaar gezegd dat we daar toch ook wel eens wilden staan. Het maakte niet uit in welk groepje, maar het moest binnen de vijf jaar. Nu is het zover én binnen de deadline.

−Jullie − hebben pas ook een ep opgenomen met Pascal Deweze van o.a. Broken Glass Heroes en Metal Molly. Hoe was dat?

van de walvis wat stilgevallen. Sander (Sterkens, nvdr) kenden we van zijn optredens.

Kobe (Dupont, nvdr) en Jan (Fransen, nvdr) kende ik nog niet, maar op een gegeven moment zijn we gewoon samen eens wat beginnen jammen. Er zijn daarna nog wel wat wissels geweest, maar anderhalf jaar geleden, voor onze eerste single, zijn we definitief met deze bezetting aan de slag gegaan.

−Hoe − zit de groepsdynamiek in mekaar. Wie doet wat?

Carlo: Nikas, Kobe en Sander zijn diegenen die de nummers schrijven. Jan en ik vullen die dan verder wat aan, maar we geven hun wel eerst de ruimte om de nummers vorm te geven. Daarna luisteren we welke kant dat het nummer opgaat en soms duw ik het terug de andere kant op. We weten van elkaar heel goed wie wát kan.

Nikas: Soms werken we er eerst met zijn drieën aan. De harmonieën zoeken, stukken tekst afwerken, dat doen we dan met drie, anders is het voor de andere twee wat saai.

Carlo: Ik doe dan altijd een dutje, zo kan ik ook eens wat bijslapen.

Nikas: Hij werkt in ‘den bouw’ en staat altijd om halfzes op of vroeger.

−Wat − opvalt aan de nummers: ze klinken al heel volwassen. Er zit vaak een heel verhaal in.

Carlo: Als we in het weekend van over heel het land hier samenkomen en wat

lachen en muziek beginnen te spelen, dan komen er van alle beelden naar boven.

Nikas: Dat is een mooi compliment.

Verhalen zijn inderdaad heel belangrijk in onze nummers. Maar toch vinden we zelf dat de nieuwe nummers pas die volwassenheid echt uitstralen.

Maar als groep vind je altijd wel dat het nieuwe beter is dan het vorige. Qua inspiratie is het zo dat Kobe en Sander heel veel lezen en geïnteresseerd zijn in oude verhalen en daar dan wel eens iets mee doen in nummers. Ikzelf probeer er ook altijd een persoonlijke draai aan te geven. Niet dat het gaat om de diepste zielenroerselen maar soms hoor je uitspraken van mensen in je buurt die je op een of andere manier raken.

Dan denk ik soms: ‘Wat je zegt, houdt echt wel steek, maar je hebt het zelf niet door, dus zal ik er wel een nummer van maken.’ Wat nog wel is en waar we met zijn vijven echt achter staan, is dat bij ons de song primeert. Het is niet zo dat er een drumsolo moet inzitten en een gitaarriff met veel distortion op of dat er altijd drie stemmen moeten zijn.

Het moet passen in het nummer.”

Carlo: Maar soms toch wel een drumsolo hoor. Dat is toch wel belangrijk.(lacht)

−Als − je zo dikwijls samen op weg bent, kunnen er al eens spanningen zijn. Hoe lossen jullie die op?

Nikas: Dat is eigenlijk nog niet gebeurd. We komen heel goed overeen.

We discussiëren wel soms en dan kan er al wel eens iemand boos zijn, maar dat duurt niet lang.

Carlo: Het is heel plezant om samen te zijn. Sander bijvoorbeeld studeert geschiedenis en ik heb dat op school nooit gehad. Ik vind dat dus zalig om naar te luisteren. Als we op tour zijn, ga ik in het busje dikwijls naast hem zitten en dan vraag ik van alles en dan begint hij een uitleg van een halfuur te geven. Zalig is dat. We hebben een hechte groep ondertussen. Mijn broer gaat ook altijd als roadie mee naar de optredens en met onze manager en booker Björn kunnen we ook goed opschieten.

Nikas: We hebben al wel zotte dingen gedaan als we onderweg zijn. Zo hebben we na een optreden van een organisator eens 60 euro gekregen om iets te gaan eten, want er was daar zelfs geen eten voorzien. Toen zijn we ergens aan een Mcdrive gestopt. We hadden het plan opgevat om dan 60 van die hamburger-eurodeals te bestellen. Uitein-

Geppetto & The Whales spelen op 30 juni op Na Fir Bolg in Vorselaar. De rest van hun zomerprogramma kan je nakijken op: http://www.geppettoandthewhales.com.

delijk hebben we er dan 30 besteld voor ons vijven. Die mens van Mcdonalds heeft zeker 3 keer gevraagd of hij het wel goed verstaan had. 30 hamburgers voor één auto.

−Hebben − jullie al bepaalde vaste rituelen?

Nikas: Niet echt. We proberen het laatste halfuur voor een optreden toch altijd even apart te zitten om onze stemmen wat op te warmen. Onlangs hebben we ook een paar optredens gedaan met Megafaun, de vroegere band van Bon Iver, vooraleer die solo ging.

Die zonderden zich voor een optreden ook altijd backstage af en die staken dan van die wierookstokjes aan. Dat hebben we dan ook eens een tijdje ingevoerd maar we zijn onze wierook ergens kwijtgeraakt. Op Puntpop waren er enkele stagehands die aan het klagen waren over de stank: ‘Allee, wat is dat nu, wiet tot daar aan toe, maar toch geen wierook’. Sindsdien is het dus verdwenen en we vermoeden dat die daar wel iets mee te maken kunnen hebben.

Carlo: We dachten: als die mannen van Megafaun zo rustig op het podium stonden dat het wel iets met die wierook te maken moest hebben, maar bij ons werkte dat toch niet. (lacht)

−Nikas: − jouw vader heeft in 1990 met The Candy Man ook in de Rock Rally gestaan. Jij hebt de muziek met de paplepel binnengekregen.

Nikas: We hebben daarvoor vier dagen in de La Chapelle studios in de Ardennen gezeten. Dat was heel plezant om te doen. We zijn er nog niet zeker van, maar er zullen vier of vijf nummers op de ep komen te staan. Hij komt uit in september. De eerste single ervan, Rufus, is wel net gereleased en voor de clip hebben we beelden opgenomen van ons optreden op Gladiolen.

Carlo: We hebben mijn broer dan ingeschakeld om figuranten te vinden die met een alcoholstift ‘Rufus’ op hun arm wilden schrijven. Hij ging zoveel mogelijk meisjes proberen te versieren, maar uiteindelijk zijn het toch ook heel wat jongens geworden. ’t Was wel plezant dat het publiek zo goed wilde meewerken.

−Wat − zijn de ambities nog?

Carlo: Wij kunnen zelf nog veel beter en daarvoor zijn we hard aan het repeteren.

Nikas: Qua ondersteuning en middelen kunnen we eigenlijk niet beter zitten en dat beseffen we soms zelf nog niet goed. Op muzikaal gebied willen we ons zeker altijd verbeteren. We zijn heel tevreden over de ep, maar voor het album, dat iets voor 2013 gaat zijn, willen we de lat nog hoger leggen. Voor ons is het belangrijk iets te maken waar we achter staan. Misschien denk je dat het onze droom is om op alle grote festivals te staan. Da’s natuurlijk tof maar we houden ook van het intieme. We zullen altijd een voorkeur hebben voor een podium waar we betrokken blijven bij het publiek.

−En − wat met het buitenland?

Carlo: Dat mag direct. Dat zou super zijn. Als we echt helemaal tevreden zijn van onze eigen set en ons dan als onbekende groep gaan bewijzen in het buitenland, dat zou ik heel graag doen.

Nikas: Concrete plannen zijn daar nog niet voor. Voorlopig timmeren we hier wel aan de weg en proberen we tussendoor ook nog ons diploma te halen.

−Succes! − Tekst: Katrien Lodewyckx Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 5

nieuws uit de Kempense bibliotheken

Bib bib hoera!

Lijstjes met pretentieloze ontspanning!

We weten het: doorheen het werkjaar hebt u geen tijd om boeken te lezen, dvd’s te bekijken, cd’s te beluisteren, …

Druk, druk, druk met facebook te beantwoorden, tweets door te sturen, diëten te volgen, cupcakes te bakken, zenyoga te beoefenen, qualitytime door te brengen met de kids, werken aan uw relatie en aan uw geestelijke gezondheid. En plots staat u dan voor drie weken betaalde congé.

Oh my god! Daar kunt u niet aan ontkomen. Die moet u opnemen.

Verplicht door de vakbond.

Om de pijn van het verplichte ‘niet-zijn’ te verzachten en zelfs aangenaam door te brengen, bieden we u wederom lijstjes aan van pretentieloze ontspanning geleverd door specialisten van de bibliotheken en de “chef boeken” van Suiker.

Zomerse aanraders van de bibliotheek van Dessel:

Zomerse aanraders van de bibliotheek van Westerlo:

Zomerse aanraders van de bibliotheek van Merksplas:

‘Heerlijk Hoorspel’ van Het geluidshuis: bewerkingen van sprookjes van H.C. Andersen met Warre Borgmans als verteller. Er zijn al verschillende titels: Wilde zwanen, De reisgenoot, De vlo en de professor…Volgens ons ideaal om op te zetten tijdens een langere tocht met de auto. Plezier voor de ganse familie.

‘La délicatesse, een liefdesgeschiedenis’ van David Foenkinos : een miljoen verkochte exemplaren in Frankrijk, een bestseller in vele andere landen, vertaald in 31 talen, bekroond met diverse literaire prijzen en een succesvolle verfilming die de wereld rondgaat.

‘De zomer waarin alles veranderde’ en ‘Een zomer zonder jou’ van Jenny Han: jeugdromans over verliefdheid, prille verkering en de eerste zoen. Leest lekker weg, bij voorkeur aan de rand van het zwembad of op het strand.

‘Zomeravonden’ van Jane Green: chicklitgenre over de problemen waarmee vrouwen worstelen. Een geliefd auteur door haar vlotte schrijfstijl, de herkenbaar neergezette personages en de romantiek.

‘Een donders mooie zomer’ van André Geerts: een gemoedelijk, lief, af en toe aandoenlijk, maar vooral een onschuldig stripverhaal met veel vogels, vlinders en bloemen in de tekeningen. Voor kinderen vanaf 9 jaar.

‘Bienvenue chez les Ch’tis’ van Danny Boo: onderhoudende en grappige film Na het zien van deze film heb je meteen zin om naar FransVlaanderen op reis te gaan i.p.v. naar het zuiden.

‘Voor ik ga slapen’ van S.J. Watson : VN’s Detective en Thrillergids gaf dit debuut 5 sterren. Ook de filmrechten zijn al verkocht. Spannende, originele, goedgeschreven psychologisch thriller, deels gebaseerd op waargebeurde ervaringen van enkele patiënten met geheugenverlies.

‘Tegen de stroom in’ van Lynn Austin: ongetwijfeld opnieuw een bestseller van de populaire romanschrijfster. Vlot leesbaar en veelgelezen in onze bib.

Zomerse aanraders van Katrien LodewyckX, “chef boeken” van Suiker

‘Grand Central Belge’ van Pascal Verbeken: terwijl België op sterven ligt, wandelt Pascal Verbeken terug naar het tijdperk van de “Great Expectations”. Hij maakt een voetreis langs de “Grand Central Belge”, de 19de eeuwse private spoorlijn die Wallonië met Vlaanderen verbond. Een slagader van ongeveer 200 kilometer lang.

‘Our version of events’ van Emeli Sandé: dit debuut werd meteen een instantclassic. De cd biedt een perfecte mix van verschillende muziekstijlen : triphop, soul, drum-’n-bass én klassiek.

‘Drive’ van Nicolas Winding Refn: weergaloze achtervolgingen, oorverdovende shoot-outs en een adembenemende Ryan Gosling in de visueel indrukwekkende actiefilm.

‘Hasta La Vista’ van Geoffrey Enthoven: drie jonge gasten houden van wijn en vrouwen. Het eerste proeven ze met plezier maar het tweede hebben ze nog nooit mogen smaken. Onder het mom van een wijntoer reizen ze af naar Spanje. Niets zal hen tegenhouden! Zeker niet het feit dat de eerste blind is, de tweede in een rolstoel zit en de derde volledig verlamd is.

‘De zomer van Kim Novak’ van Hakan Nesser: het verhaal leest als een trein, is bij vlagen humoristisch en treurig tegelijk en geeft een prachtig beeld van de belevingswereld van opgroeiende jongens. Tussen de bedrijven door slaagt Nesser erin de spanning op te voeren tot de laatste bladzijde.

‘Vaderland’ van Max Temmerman : tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik niet zo vaak een poëziebundel vastneem. Ik heb er het geduld niet voor om door de vaak hermetische muur van metaforen te breken. Het debuut van Temmerman is een antidotum voor die hermetische poëzie. In pure taal schrijft hij over zichzelf, zijn vader en het land. Bij het lezen zit je voortdurend ja te knikken want wat hij schrijft, herken je. Alleen: je zou het zelf nooit zo mooi kunnen verwoorden.

‘To kill a mockingbird’ van Harper Lee: het komt er tijdens het werkjaar te weinig van maar in de vakantie herlees ik graag een klassieker en dan liefst in de oorspronkelijke taal. ‘To kill a mocking bird’, in het Nederlands vertaald als ‘Spaar de spotvogel’, is al 62 jaar oud maar nog steeds relevant. Het boek speelt zich af in het diepe zuiden van de VS, een gesegregeerde samenleving. Het verhaal over de grove ongelijkheden tussen blank en zwart wordt verteld door een jong meisje, Scout Finch, wier kinderlijke onschuld tijdens het verhaal gaandeweg verloren gaat.

‘Zomerhuis MET zwembad’ van Herman Koch: na ‘Het diner’ de 2de grote succesroman voor de bedenker van het comedyprogramma Jiskefet. Mag een vader wiens dochter iets wordt aangedaan het recht in eigen handen nemen? Dat is vraag waarrond de plot van ‘Zomerhuis aan het zwembad’ draait. Ethisch gezien een stevige brok, maar de geestige schrijfstijl van Koch maakt dat de roman toch ideale vakantieliteratuur is.

‘Stil bloed’ van Toni Coppers’: na Aspe en Deflo is een nieuwe generatie thrillerschrijvers opgestaan.

Toni Coppers is er daar één van. Zijn detective Liese Meerhout is inspecteur bij de brigade kunstcriminaliteit. ‘Stil Bloed’ is zijn 5de thriller.

‘Reis door Frankrijk in 80 vragen’ van Bart Van Loo: leuk boekje voor wie deze zomer door Frankrijk trekt. De essentie van francofilie in 80 amusante vragen. Mijn voorstel: lees op de autoroute du soleil na elke 10 kilometer een vraag voor aan je chauffeur en je komt als kenner op je bestemming aan.

6 - JULI - AUGUSTUS 2012

nieuws uit DE PROVINCIE

Veertiende erfgoedgids: Sporen in het landschap ANTWERPEN – De reeks ‘Erfgoedgidsen’ is een initiatief van de dienst Erfgoed van het provinciebestuur Antwerpen, in samenwerking met Openbaar Kunstbezit Vlaanderen. De nieuwste uitgave -de veertiende in de reekswerd geschreven door Karel Leenders.

Hij geeft in ‘Sporen in het landschap’ een overzicht van vijf eeuwen turfwinning tussen Wuustwezel en Roosendaal.

De nieuwste editie van de Erfgoedgids neemt je mee langs de sporen van vijf eeuwen grootschalige turfgraverij in de streek tussen Wuustwezel en Roosendaal. Tussen 1250 en 1750 zijn daar uitgestrekte veengebieden weggegraven, onder andere in opdracht van de abdij van Tongerlo, om er turf van te maken die uiteindelijk vooral verbrand werd in de steden Brugge, Gent en Antwerpen.

Met de turf werden woningen, boerderijen en kloosters verwarmd, er werd bier mee gebrouwen en er werden stenen mee gebakken. De benodigde grote hoeveelheden werden vooral per schip vervoerd. In de streek ten noorden van Wuustwezel zien we nog steeds de kilometerslange turfvaarten waarlangs de turf naar Bergen op Zoom, Roosendaal, Oudenbosch, Leur en Breda gebracht werd. Daar werd de turf op zeewaardige schepen geladen voor de reis naar de grote steden waar turfdragers het laatste stukje transport verzorgden.

In de turfgebieden zelf zijn er nog sporen van de talloze zijvaarten, al is het maar in de vorm van rare knikjes in de weg, boomrijen en kromme sloten.

De turfgraverij deed ook enkele dorpen en gehuchten ontstaan. Soms hebben die een duidelijke naam (Nieuwmoer, Vaartkant), en soms een minder doorzichtige (Rucphen, Schijf). Ook wonderlijke straatnamen als ‘Ziel’ en ‘Venetië’ gaan terug naar de al lang afgesloten turftijd. Deze Erfgoedgids vertelt je er de achtergronden van en toont je, aan de hand van talrijke fraaie foto’s van Stefan Dewickere, de vensters in het landschap waardoor je er nog een glimp van kunt opvangen.

De nieuwe Erfgoedgids is verkrijgbaar vanaf dinsdag 10 juli bij het Cultuurloket van de provincie Antwerpen. Het boek kost 10 euro.

Alle info: cultuurloket@admin.provant. be of 03 240 66 30.

Openluchttheater Rivierenhof: indrukwekkend programma DEURNE - Het is zomer en dus kunnen we in het Rivierenhof in Deurne weer terecht voor een portie muziek van de hoogste kwaliteit. Op www. openluchttheater.be vind je alle info over de optredende artiesten, maar wij willen je de indrukwekkende lijst alvast meegeven. Dit jaar verwelkomt het Rivierenhof onder anderen Patti Smith, Los Lobos, C.W. Stoneking, Raymond Van het Groenewoud, Portishead, Lamb, Xavier Rudd, OMD, Trixie Whitley, Sigur Rós en Meuris.

Het openluchttheater ligt in het Rivierenhof, aan de Turnhoutsebaan 232 in Deurne.

26 augustus: Cultuurmarkt van Vlaanderen ANTWERPEN – Wil je op de hoogte blijven van de culturele activiteiten die volgend seizoen zullen worden georganiseerd? Wil je kennismaken met culturele instellingen en organisaties?

Wil je in avant-première enkele scènes bekijken van voorstellingen die pas over enkele maanden in de schouwburgen staan? Of gewoon genieten van enkele gratis optredens? Dan moet je aanwezig zijn op de ‘Cultuurmarkt van Vlaanderen 2012’, op 26 augustus in Antwerpen.

De ‘Cultuurmarkt van Vlaanderen’ is de jaarlijkse hoogmis van de cultuur.

Elke vereniging, instelling, organisatie die iets te betekenen heeft, neemt eraan deel en heeft een eigen standje in de Antwerpse binnenstad. Meer dan 200 organisaties uit de Vlaamse kunsten cultuursector zijn aanwezig om hun nieuwe producties en initiatieven voor te stellen aan het publiek. Duizenden geïnteresseerden komen erop af. Flinke delen van de Antwerpse binnenstad zijn verkeersvrij gemaakt om het hoppen van cultuurstand naar cultuurstand zo aangenaam en vlot mogelijk te laten verlopen. Vanzelfsprekend zijn er op verschillende plaatsen gratis voorstellingen en concerten en is er rand­ animatie om elke hoek.

De Cultuurmarkt duurt van 11 tot 18u.

Nieuwe wandelzoektocht in Antwerpse diamantwijk ANTWERPEN - Het Diamantmuseum mag dan gesloten zijn aan het Antwerpse Astridplein, het museum blijft actief om ‘BriljAntwerpse’ initiatieven te lanceren die het publiek een unieke diamantbeleving garanderen.

Via een nieuwe wandelzoektocht in de diamantwijk ontdek je wat deze wijk voorstelt, waarom deze buurt zo wordt genoemd en wat er zo speciaal aan is.

Je kan de wandeling maken van 2 tot 6 juli.

De wandeling is opgevat als een echte ontdekkingstocht die vertrekt aan de voormalige gebouwen van het Diamantmuseum aan het Astridplein 1923 in Antwerpen. Je verkent de ‘diamond square mile” nabij het Centraal Station. Je ontdekt niet alleen verrassende weetjes over het fonkelende steentje, maar ook over de buurt, zijn geschiedenis en zijn bewoners. Je kan de wandeling zelfstandig en op eigen tempo afwerken. Starten is op elk moment mogelijk tussen 10 en 16u. De speurtocht duurt anderhalf tot twee uur. De deelnameprijs bedraagt 5 euro, en 2,50 euro voor wie nog geen 15 jaar is. De startkit die je nodig hebt, kan je afhalen aan de voormalige gebouwen van het Diamantmuseum, aan het Koningin Astridplein 19-23. Info en reserveringen op www.terranova2012.be.

Verantwoordelijk uitgever

Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres

Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart

Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage

10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie

Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Caroline Haverans Ivo Verheyen Katrien Lodewyckx

Foto's

Bart Van der Moeren

Vormgeving

Dimitri Paeleman

Advertenties

Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij

DKZet (Hapert, NL)

Website

www.suikerkrant.be

Suiker - 7

BONJOUR EXPO Niet zo simpel als het lijkt

Jakob Smits Museum toont Jakob Smits (en familie) MOL - Af en toe serveert het Molse Smitsmuseum de argeloze bezoeker een verrassing van formaat. Zo ook deze zomer. De zomertentoonstelling van dit jaar is gewijd aan… Jakob Smits.

Een tijdelijke tentoonstelling over Smits, in eigen huis. Hoe lang is dat geleden? We vroegen het aan de voorzitter van de Vrienden van het JSM, Marina Nuyts.

Marina Nuyts: “Niet eens zolang. In 2008 hebben we, tegelijk met beelden van Maurice Brams, de expositie Smits uit privébezit gebracht. En in 2010 zat hij natuurlijk ook in ‘Van Baksteen tot heden’. We proberen hem met de regelmaat van een klok onder de aandacht van het publiek te houden door naast onze eigen collectie ook ander werk te tonen, in tijdelijke tentoonstellingen.

En de zomer -wanneer duizenden toeristen afzakken naar de Molse merenis daar het geschikte moment voor. Van het ogenblik dat Frank regen voorspelt, zetten wij de deur natuurlijk wagenwijd open.”

−Smits − in eigen huis, dat kan toch zo moeilijk niet zijn? (lichtelijk uit haar humeur) Alweer fout. Smits is duur en bijgevolg blijft onze collectie, ook na al die jaren, toch wat beperkt. Uit eigen bezit thematentoonstellingen samenstellen, is dus niet simpel, want je valt altijd op dezelfde werken terug. Bruikleen, zegt u? Uit privébezit lukt dat redelijk. Uit openbare verzamelingen, uit andere musea dus, wordt het stilaan een nachtmerrie. De eisen voor conservering en veilig vervoer zijn tegenwoordig zo hoog dat het een klein museum als het onze financieel gewoon niet meer lukt. En het moet me van het hart: hier is toch echt iets mis. Ons erfgoed verdient adequate bescherming, dat is duidelijk. Maar als dat betekent dat duizenden werken eigenlijk nooit nog aan een geïnteresseerd publiek kunnen worden getoond, zijn we toch wel lelijk doorgeschoten in de andere richting, lijkt me.

−Dus − geen werk uit Antwerpen of Brussel, deze keer?

Behalve de stukken die we in langdurig bruikleen hebben, helaas niet. Gelukkig zijn privébruikleengevers een stuk soepeler geweest. Die zijn vaak zelfs trots dat een werk uit hun collectie het tot in een erkend museum schopt. Daar blijft ook een mooie sticker van over achteraan op het werk: altijd een mooi bewijs van echtheid. En af en toe heb je

8 - JULI - AUGUSTUS 2012

Een foto uit 1921.

Marguerite Smits en haar verloofde Dr. Antoine André (beiden rechtstaand) in het tuinhuisje van het Malvinahof, in het gezelschap van hun ouders: Jakob Smits uiterst links, en Josine (met theepot) rechts.

Voltooid Verleden Turnhout TURNHOUT - Turnhout Kermis krijgt er in augustus een unieke attractie bij.

Dan strijkt de Turnhout van Toen-teletijdmachine (gekend van facebook) neer in het stadhuis op de Grote Markt. In de fototentoonstelling ‘Voltooid Verleden Turnhout’ wordt aan de hand van oude kermisfoto’s een blik geworpen op Turnhout en op verschillende generaties die er opgroeiden. De expo is gratis.

Foto ’s welkom ‘Turnhout van Toen’ kan jouw hulp nog steeds gebruiken! Had jij een winkel, café, restaurant...? Heb jij nog foto’s uit de oude doos die je wil delen? Foto’s die bijna vergeten zijn, maar schreeuwen om aandacht? Neem dan vandaag nog contact op met Turnhout van Toen via facebook.com/turnhoutvantoen of mail naar turnhout.van.toen@gmail.com.

Corinne Paciorkowski: ‘Lost and found’

“Wie in een lade nog foto’s van de familie Smits heeft liggen, mag contact met ons opnemen.” eens een meevaller. Vorige maand werd in veilinghuis De Vuyst in Lokeren een ruim pakket tekeningen van Smits verkocht uit de oude verzameling Taevernier. Daarvan hebben we iets moois op de kop weten te tikken.

−Waar − focust de tentoonstelling op?

De titel ‘Familie Smits in Achterbos 1888-1956’ zegt het eigenlijk allemaal.

In 1888 is Smits hier definitief komen wonen met zijn tweede vrouw, Malvina, en in 1956 is zijn derde echtgenote, Josine, hier overleden. Tussen die twee data liggen de hoogte- en de laagtepunten van het gezin. De kinderen zijn hier geboren, Smits kende hier grote vreugden en diep verdriet, hij creëerde hier een oeuvre dat tot vandaag nazindert in de kunstgeschiedenis. Dat proberen we in deze tentoonstelling allemaal aanschouwelijk voor te stellen. Die familiale geschiedenis komt vaak het best tot zijn recht in klein werk: tekeningen, schetsen, etsen. Die zijn dan ook goed vertegenwoordigd op de expositie.

−Als − ik de lijst van de tentoonge-

‘Familie Smits in Achterbos 1888 1956’, van 24 juni tot 12 augustus, van 14 tot 18u. Maandag gesloten. Het Jakob Smitsmuseum ligt aan Sluis 155a in Mol (014 31 74 34).

stelde werken bekijk, valt het mij op dat er maar zes foto’s op staan.

Voor een ‘familiealbum’ is dat toch wat karig, nee?

Klopt, maar ja: wat je niet hebt, kan je niet tonen. We vermoeden dat de nazaten van Smits nog wel op een rijke verzameling familiedocumenten zitten, maar van enige toeschietelijkheid is daar tot nu toe geen sprake geweest.

Laten we het als een oproep formuleren: wil diegene die in een of andere lade nog een of meer Smitsfoto’s heeft liggen contact met ons opnemen asjeblief. Wij zullen alles met de grootste zorg behandelen en wat in het kader van deze tentoonstelling past met graagte in onze toonkasten leggen.

−Nog − even iets algemeens. Hebben jullie weer een conservator?

Inderdaad, op 1 juni is de nieuwe conservator-archivaris van start gegaan: Nathalie Ceunen. Ze is licentiaat geschiedenis en master in de internationale politiek. Ze heeft haar sporen verdiend in het Rijksarchief Hasselt en coördineerde er het project ‘De Eerste Wereldoorlog in Haspengouw’. We kijken er uiteraard naar uit om met haar samen te werken.

−Succes! − Tekst: Ivo Verheyen Foto: Bart Van der Moeren

HERENTALS - De stedelijke academie voor beeldende kunst doet een aardige duit in het zakje om Herentals als kunststad op de kaart te zetten.

Zo is de Vitrine ondertussen een vaste waarde binnen de werking van de academie. Het geeft de leerlingen de kans om eigen werk te tonen aan een ruimer publiek. Momenteel loopt er ‘Lost and Found’, een grafiektentoonstelling van Corinne Paciorkowski.

Wat gebeurt er wanneer de familiestamboom wordt opgemaakt? Verhalen over de holocaust komen naar boven en families worden (terug)gevonden.

De Joodse kunstenares vertaalde haar zoektocht in een persoonlijke en pakkende tentoonstelling.

U kunt de expo bezoeken van 9 juni tot en met 26 september tijdens de openingsuren van de academie (Markgravenstraat 77). Tijdens de schoolvakanties is de Vitrine enkel langs buiten te bezichtigen.

Romboïdes in het Begijnhof TURNHOUT - Tot eind september bezorgen een kleine honderd romboïdes van 180 centimeter hoog het Begijnhof van Turnhout een futuristische look.

Kunstenaar Bob Roes bedacht het concept en werkte het uit, samen met Kris de Hoon van kunstencentrum De Tweede Helft, waar trouwens nog een opvallend werk van Roes te zien is: zijn versie van het kunstwerk ‘Etant donné’. Roes’ eigenzinnige versie van ‘Étant donné’ kan je bekijken in kunstencentrum De Tweede Helft aan de Graatakker 5 in Turnhout. Daar kan je tot eind september elke zondag terecht van 13.30 tot 16.30u, maar niet in juli.

Dan is De Tweede Helft gesloten.

Theater en beeldende kunsten vinden mekaar in het Stadspark

Jozef Schellekens: architect, tekenaar, beeldhouwer, schrijver TURNHOUT- Dat Turnhout belangrijke culturele spelers heeft voortgebracht, staat buiten kijf. Tal van in Turnhout geboren en getogen muzikanten, acteurs, schrijvers en schilders hebben tot ver buiten de landsgrenzen bekendheid verworven. In een opsomming van die lange rij kunstenaars durven we de architecten wel eens te vergeten. Volledig ten onrechte, want ook op dat vlak heeft Turnhout trendsetters gekend. Talloze gebouwen, straten en pleinen dragen de onmiskenbare signatuur van vooraanstaande architecten als Jozef Schellekens, Paul Neefs, Lou Jansen, Rudy Schiltz, Carli Vanhout en Paul Schellekens. In twee tentoonstellingen krijgen die Turnhoutse bouwmeesters de eer die zij verdienen. Eén tentoonstelling is volledig gewijd aan Jozef Schellekens. Een tweede expo -die pas eind november start- blikt terug op ‘De Turnhoutse School’.

Jozef Schellekens leefde van 1909 tot 1963. In 1937 werd hij provinciaal architect voor het arrondissement Antwerpen. Hij ontwierp onder andere het gemeentehuis van Weelde en het indrukwekkende strandgebouw aan het Zilvermeer in Mol. Het beste kent de Turnhoutenaar hem nog van de prachtige dubbelwoning die hij realiseerde aan de Steenweg op Mol 64-66 in Turnhout: een icoon voor modernistische architectuur in de Kempen. De Vlaamse Gemeenschap heeft intussen zowel de binnen- als de buitenkant beschermd als monument.

Jozef Schellekens won in zijn carrière tal van architectuurprijzen. Behalve een voornaam architect was hij ook een verdienstelijk schrijver en een uitstekend beeldend kunstenaar. In de jaren 40 was hij even leraar én directeur van de stedelijke academie. Het oeuvre van Schellekens bestaat uit beeldhouwkunst, pentekeningen, glaskunst, houten linosneden.

Veel van die werken zijn te zien in de woning aan de Steenweg op Mol 64-66.

De expo loopt vanaf 31 augustus en is te bezichtigen op woensdag en zondag tussen 13 en 18u. De tentoonstelling kan in groep worden bezocht na afspraak via info@architectsinmotion.be of via het telefoonnummer 014 41 32 32 van ‘Architects in Motion’.

Hans Op de Beeck selecteert ‘Landschappen’ TURNHOUT - Beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck presenteert deze zomer -van 7 juli tot 19 augustus- samen met de Warande een groepstentoonstelling rond landschapsschilderkunst met getalenteerde, niet-professionele kunstenaars. Het betreft zowel het stedelijke als het natuurlijke landschap in de breedste zin van het woord. Hans Op de Beeck lanceerde al in 2011 een oproep aan amateurkunstenaars om eigen werk in te zenden. Uit meer dan 1.000 inzendingen (!) van om en bij de 350 amateurschilders uit heel Vlaanderen heeft Op de Beeck een eigenzinnige, subjectieve keuze gemaakt. Met een dertigtal geselecteerde werken is in de Kuub een bijzondere tentoonstelling opgebouwd die volwaardig aandacht schenkt aan amateurschilderkunst.

Stadsgezichten TURNHOUT - Het diversiteits- en integratiecentrum Prisma vzw, Inburgering provincie Antwerpen en fotografe Griet Hendrickx organiseren samen het project Stadsgezichten. Het project brengt divers Turnhout in woord en beeld.

Tot 30 september ontdek je al wandelend op elf locaties in de stad de levensverhalen en gezichten van nieuwe en minder nieuwe Turnhoutenaars: verhalen over verschillen, maar meer nog over gelijkenissen. Iedereen anders, iedereen Turnhoutenaar.

Via een gratis wandelgids maak je kennis met de mensen die voor de lens poseerden. Je ontdekt op welke locatie in de stad je de foto’s op groot formaat kan bekijken en hun levensverhaal uitgebreid kan lezen.

Haal je gratis wandelgids af bij Prisma vzw (Sint-Antoniusstraat 24), de Warande (Warandestraat 42), ’t Antwoord (Otterstraat 116), Toerisme & UiT ’t Steentje (Grote Markt 44) en de Watertoren.

Panorama de Vries TURNHOUT - In juli is -eindelijk- het monnikenwerk klaar waaraan Lau de Vries en Lieve Flour meer dan een jaar geleden zijn begonnen. Het was de Vries’ idee om vanop de Ancotorens een panoramische foto van Turnhout te laten nemen en die na te schilderen op een gigantisch groot doek van … 30 meter lang en meer dan twee meter hoog. Het ‘Panorama de Vries’ wordt in Kunstforum Würth gehangen en is te bekijken van 1 juli tot eind december.

Kunstforum Würth ligt aan de Everdongenlaan 29 in Turnhout.

‘Brandschoon 12’ MOL - Tot en met 26 augustus kan je in het PC van Mol-Ginderbuiten (Kapellestraat 90) de expo ‘Brandschoon 12’ bezichtigen. De tentoonstelling toont kunstwerken van leerlingen aan de academie voor beeldende kunsten (optie aangepaste beeldende vorming).

De meeste leerlingen zijn bewoners van de leefgemeenschap ‘Den Brand.’

De tentoonstelling ‘Brandschoon 12’ is te bezoeken op zondagvoormiddag van 10 tot 12 uur maandagavond van 19 tot 20 uur

Robert Powell TURNHOUT - In Cachet de Cire, op de Grote Markt van Turnhout, zijn nog tot en met 5 augustus werken van Robert Powell te zien. Powell werd geboren in Sydney, studeerde architectuur en trok op 26-jarige leeftijd naar Azië. Hij raakte in de ban van de Tibetaanse architectuur. Aziatische culturen zouden hem levenslang blijven fascineren. Powell woonde en werkte voornamelijk in de Himalaya. Zijn werk werd geëxposeerd in galerijen in Parijs, Kyoto, Washington DC, Londen, New York, Zürich. Grote kunstverzamelaars kochten werken van hem. Ook Sting heeft ‘een Powell’ in huis. Dat Robert Powell nu exposeert in Turnhout is een heuse ‘tour de force’ van Cachet de Cire.

SASK Turnhout presenteert …

TURNHOUT - De Stedelijke Academie voor Schone Kunsten (SASK) speelt vanzelfsprekend een voorname rol in het cultuurjaar. Het hele jaar door worden er evenementen en tentoonstellingen georganiseerd.

Het zomerprogramma is goed gevuld, maar hou er alvast rekening mee dat ook het najaar nog druk is bij SASK. De ateliers van SASK tonen kunstwerken die door de leerlingen werden gemaakt.

Op verschillende locaties in de stad kan je de installaties en de exposities bekijken. Tot midden augustus zie je op het grasplein bij de Kuub ‘Nostalgie industrie’: negen volumes die verwijzen naar de Turnhoutse industrie en een nostalgische sfeer oproepen. In het Stadspark, aan de ligweide van het zwembad, tonen -tot november- de jongeren van de academie ‘De poorten van mijn dromen’. De expo ‘Textielkunst’ is nog tot 6 juli te bekijken in dienstencentrum De Meerloop in het Begijnhof.

‘De Beloofde Stad’ en ‘Turnhout in Steen’ TURNHOUT - U heeft ze misschien al zien staan in het Turnhoutse stadspark: zes mastodontische blokken marmer. Samen met vijf internationale beeldhouwers zal kunstenaar Jef Van Leeuw uit Vosselaar ze deze zomer bewerken tot zes unieke beelden die een permanente stek krijgen in het park. Het project heet ‘Turnhout in steen’ en voor de beeldhouwwerken hebben de steenkappers zich laten inspireren op de 800-jarige geschiedenis van de stad. Wie het stadspark bezoekt, kan de vorderingen van de beelden volgen.

Profetisch stuk Begin augustus wordt het parkatelier van Van Leeuw en zijn collega’s ook voor even een theaterdecor. Auteur Tom Driesen en zijn collectief Gigant gebruiken de beelden als bühne voor hun tweede voorstelling: ‘De beloofde stad’. Een profetische titel. “Het stuk speelt zich af in een niet-gedefinieerde Griekse oudheid, meer bepaald de imaginaire stad Mirapolis,” zegt Tom Driesen. “Verwacht geen historisch drama.

Ik heb die setting gekozen om vele redenen. Enerzijds ligt het natuurlijk voor de hand, met al het marmer dat aanwezig is. Anderzijds willen we teruggrijpen naar de oudheid om het net over vandaag te hebben. Beladen thema’s als racisme, de open versus de gesloten samenleving trachten we gezond te mixen met alles wat de mens interessant maakt: liefde, passie, geweld, macht… We gaan zowel met de beelden

als het publiek in dialoog en eigenlijk ook met de stad. Het hoogtepunt van het stuk is een soort mythe over de uitvinding van de democratie. We spelen drie maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen en dus zijn we heel voorzichtig in het politieke beeld dat we naar voor schuiven.”

Work in progress Wanneer de voorstellingen plaatsvinden, zijn de beeldhouwwerken nog ‘work in progress’. Hoe het decor er precies gaat uitzien, is dus nog onzeker.

‘We houden als collectief heel erg van dingen die niet af zijn’, zegt Driesen.

‘Wie dat wil, kan de metafoor zien dat zowel een samenleving als een beeldhouwwerk nooit helemaal af is. Wij zijn een ‘work in progress’: de beelden zijn ooit deel van een berg geweest en wie weet wat hun uiteindelijke bestemming is? Als samenleving zijn we ook al enkele duizenden jaren onderweg en wie weet wat het met ons wordt? Dingen die heel duidelijk niet af zijn, spiegelen onze kwetsbaarheid en roepen een bepaalde tederheid op waardoor mensen hun afweersysteem even uitzetten.”

“We gaan trouwens zelf aan de slag met de brokstukken die van de blokken zijn gekapt. Ook zij beginnen aan een nieuw leven. Je ziet het: de metafoor wordt goed uitgewerkt.”

TICKETS Wie Tom en de zijnen aan het werk wil zien in hun Beloofde Stad kan dat op 2 ,3, 4 en 5 augustus in het stadspark van Turnhout. Tickets (5 euro voor volwassenen) zijn vanaf 1 juli te koop bij Muziekhandel Thom Van Sas en het UiTloket aan de Grote Markt 44.

De beeldhouwers zijn nog heel de zomer aan het werk. Je kan ze bijna dagelijks aan het werk zien in het Stadspark.

Suiker - 9

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014419494

Ik geef - jij geeft - wij geven

Vargas komt naar Turnhout met een genereuze theatervoorstelling TURNHOUT - Op 13 juli gaat in de tuin van het Heilig Grafinstituut in Turnhout een bijzondere voorstelling in première. ‘Between Us’ is een zinnenprikkelend ervaringsproject van de theatermaker Enrique Vargas.

Zo’n 43 jongeren uit vier Europese landen werken eraan mee, maar het idee voor de voorstelling ontstond in Turnhout bij Inge Van Gestel. “Iedereen moet gewoon komen kijken”, zegt ze. “Een voorstelling van Vargas is waanzin, is genieten. Het is geen voorstelling, het is een beleving.”

“Jammer eigenlijk dat je er een artikel over moet schrijven,” zegt de jonge kunst­enares Inge Van Gestel. Ik frons mijn wenkbrauwen. Dat heb ik nog nooit gehoord wanneer ik een interview kom afnemen. “De voorstellingen van Enrique en dus ook dit project draaien eigenlijk niet om woorden. Het gaat om de ervaring. Alles wat je erover zegt, klinkt al gauw een beetje new-ageachtig en dat is het niet. Er wordt vooral op de zintuigen ingespeeld. Kleuren, muziek en ook geuren spelen een grote rol,” legt Inge uit en ik krijg meteen een geursample om te ruiken. “Zie je: het gaat om wat die geur bij jou oproept, niet om wat ik vind dat jij moet ruiken.”

Groot cadeau Inge Van Gestel is helemaal in de ban van Enrique Vargas. In 2000 volgde ze een workshop bij de Colombiaanse theatermaker. “Dat was onvergetelijk.

Ik ben er zoveel over mezelf te weten gekomen dat alles wat ik tevoren deed niet meer vanzelfsprekend was. Ik ben Vargas gevolgd naar Rome en Barcelona en heb heel veel van hem opgestoken. Die eerste workshop zag ik echt als een groot cadeau. Dat was ook mijn uitgangspunt voor dit project. Als het voor mij al zo fantastisch was, hoe fantas-

tisch zou het dan wel zijn als Enrique dit aan zoveel andere jongeren over heel Europa zou geven? Met dit idee ben ik naar de Warande gegaan en naar Enrique zelf, maar praktisch gezien was het niet haalbaar omwille van de afstand en Enriques leeftijd. Dus heb ik ook andere ex-spelers van hem uit Denemarken, Frankrijk en Slovenië gevraagd om te fungeren als doorgeefluik. Enrique bedenkt de dramaturgie en wij geven die dan door aan de jongeren, die het stuk gaan spelen voor het publiek.”

Spelletjes spelen De werktitel van het project was ‘The Generosity Experience’. In de vier landen waar het project loopt, werden vorig jaar jongeren bevraagd naar de dingen die zij aan de wereld wilden geven.

Het verzamelde materiaal vormde de input voor de voorstelling. “Vraag me niet precies wat het wordt,” zegt Inge.

“Het is namelijk niet uit te leggen. Het zou al snel zweverig worden. Enrique verwijst zelf altijd naar ‘games’: spelletjes spelen zoals kinderen doen. Van hun rijke verbeeldingskracht kunnen wij het meeste leren. Zij pakken een tafellaken en bouwen hiermee een huis in de tuin. Dat is wat wij ook proberen te doen: die beleving oproepen. Het is

een interactieve voorstelling, maar de toeschouwer mag nooit het gevoel hebben dat hij ‘moet’ meedoen. We gaan het publiek zo kneden dat het een feest wordt waar iedereen door de stroom wordt meegenomen.”

Europese dimensie 43 spelers uit vier verschillende Europese landen die samen iets maken rond ‘generositeit’: het is een bijzonder gegeven in een crisistijd waar iedereen op zichzelf terugplooit. “Daar hebben we het met Enrique zeker over gehad,” zegt Inge. “Het idee dat we samen sterk staan, is heel belangrijk, maar we willen zeker geen pedagogische boodschap geven. De kinderlijke naïviteit staat voorop. Laten we samen spelletjes spelen en vanuit ons enthousiasme zo de individuen raken en aansporen om mee te doen. Het gaat in ‘Between Us’ om wat wij -ondanks de crisis- aan mekaar willen geven”

Allemaal samen Het project, dat ondersteund wordt door de Warande, is een kolfje naar de hand van Enrique Vargas. De Colombiaanse antropoloog maakte furore met zijn Spaanse gezelschap Teatro de los Sentidos waarmee hij vooral rond ervaringsgericht theater werkt. “Als antropoloog heeft hij bij de indianen onderzocht hoe belangrijk mythes en tradities zijn voor een samenleving. Zijn bevinding is dat die alles samenhouden, dat ze de lijm zijn. Dat is in alle culturen zo. Kijk naar Koninginnedag in Nederland. Heel het land is dan samen één blok oranje.

Ook bij ‘Between Us’ drijven we op die samenhorige vibe”.

De vier Europese theatermakers werken elk apart met hun groepje jonge-

ren met Vargas als coach. Een grote, gezamenlijke repetitie is er nog niet geweest. “We hebben allemaal op ons eilandje gewerkt,” legt Inge Van Gestel uit. “Een- of tweemaal per week hadden we via skype overleg, maar pas eind juni komen we allemaal samen en moet alles in elkaar smelten. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. 43 acteurs uit verschillende hoeken van Europa die samen spelen voor 150 mensen: dat is toch gewoon pure luxe. Als er op het publiek één genster overslaat van het vuurwerk dat we samen brengen, ben ik al gelukkig. Een voorstelling van Enrique Vargas moet je gewoon meegemaakt hebben. Wat hij met een publiek kan doen, is ongelooflijk. Er zijn mensen die spontaan hun kleren uittrekken of die na een voorstelling ontzettend moeten huilen. Iemand die zo diep mensen kan raken, fascineert mij nog altijd.

Ik weet nog altijd niet hoe hij het doet en ik ben blij dat ik het niet weet, want anders zou ik stil komen te staan.”

Win 2 duotickets Van 13 juli tot en met 17 juli is ‘Between Us’ te zien in de tuin van duoticketS het Heilig Graf in de Deken Adamsstraat in Turnhout. Kaarten zijn te koop via de Warande. Daarna gaat het gezelschap op tournee door Frankrijk en Denemarken om te eindigen in de culturele hoofdstad van Europa, het Sloveense Maribor. Alle info: http://betweenus.info.

Voor de voorstelling van zondag 17 juli geeft Suiker twee duotickets weg. Surf naar www.suikerkrant.be.

2

Tekst: Katrien Lodewyckx

Suiker - 11

Bart Buls: de Herentalse BB King over ‘De Kempen zingt mee!’

HERENTALS - Het kan verkeren. Nog maar net leverde Bart Buls pompende bastonen voor de elektropop van Vive La Fête tijdens hun wereldtournee en vandaag toert hij door deze contreien met…

Kempense liederen. “k heb de wereld rondgerezen al wel een jaar of tien, maar ‘ne kolenzak met pijpen aan, die heb ik nog nooit gezien.”

Na ons interview met Bart Buls in zijn stamkroeg -de Ierse pub De Harp aan de Grote Markt in Herentals- zijn we van één ding overtuigd: het leven is goed aan hem besteed! B.B. is volledig kapsonesvrij. Gemaakt uit alle ingrediënten die nodig zijn om vrij en vrolijk door het leven te stappen, zijn eigengereide ding te doen en ondertussen: ‘watching the wheels go round and round’.

Tijdens de voorbereiding van het gesprek waren we wel twee keer van onze stoel gevallen. Een eerste maal toen we zijn staat van dienst als bassist onder ogen kregen. Buls heeft met elke well respected band op het podium gestaan.

Slechts een greep uit zijn cv: Roland, Leyers-Michiels, Jo Lemaire, Guy Swinnen, Blue Blot, Admiral Freebee, Wigbert, Will Tura, Betty Serveert,…

Als gastbassist van de Laatste Show band rook hij aan de adem van Emmylou Harris, Warren Zevon en Lionel Ritchie. Hij toerde met de doedelzakker aller zakken: de Spaanse Carlos Núňez. Hij trok een jaar rond met Vive La Fête, stond in de studio met BB King en Dr John... Die lijst is niet alleen hoogst indrukwekkend, hij getuigt evenzeer van zijn grote getrouwheid aan de wetten en vertegenwoordigers van de pure muziek.

En de tweede keer dat we pardoes van onze stoel tuimelden, was toen we hoorden dat deze Herentalse BB King vandaag toert met zanger-muzikant Piet Van Den Heuvel (Scooter) en zangeres Katleen Vandenhoudt, met op zijn playlist The Kempische Classics waaronder ‘Den Haring’, ‘Moord in Postel’ en ‘Mijne Kabas’! Kortom: het repertoire dat hij samenstelde voor ‘De Kempen zingt mee!’ Maar ‘What the f*ck’: Neil Young komt dezer dagen ook weg met een Crazy Horseversie van ‘Oh Susannah!’

−Hoe − zijn de erfgoedjongens eigenlijk bij jou terecht gekomen?

De vraag is gekomen van Lieven Janssens, de burgemeester van Vorselaar.

Hij is een van de stuwende krachten achter ‘De Kempen zingt mee!’. Ik ken hem al een lange tijd. Hij had het idee om er een ‘livemeezinggebeuren’ van te maken met begeleiding van professionele muzikanten. Hij heeft mij gecontacteerd en ik heb dan de rest van de groep samengebracht.

−Toch − moet deze tournee met Kempense liederen voor een bluesbrother als jij een echte cultuurschok zijn?

−Was − je eigenlijk onmiddellijk voor het idee te vinden?

Neen, niet echt. Voor mij was Vive La Fête veel meer een cultuurschok. Ik hoor meer thuis in het singer-songwritercircuit: bij mensen als Wigbert, Piet Van Den Heuvel of Guy Swinnen.

Maar uiteindelijk is goede muziek goede muziek. Het genre speelt geen rol.

Dat kan dus perfect een Kempens lied zijn dat op een intense manier wordt gebracht.

Ik heb er niet over getwijfeld. Het zijn allemaal liedjes die in ons Kempense collectieve geheugen zitten. Dat gaat zelfs nog verder: Piet Van Den Heuvel is uit Antwerpen en kende ook veel van die nummers. Straf! Liedjes als ‘De scharensliep’ of ‘Op de purpr’en hei’’ kregen we op de lagere school allemaal aangeleerd. Dat is pure nostalgie. Ik zong ze tegen mijn goesting mee want

12 - JULI - AUGUSTUS 2012

zingen was toen niet mijn ding. (lacht).

Wat ik erg belangrijk vond, was dat we carte blanche kregen. Ik had -denk ikniet meegewerkt als ze ons verplicht hadden de nummers klakkeloos over te nemen. We kregen de vrijheid om de nummers in een eigentijds jasje te steken. Meestal hebben we de melodieën behouden. Maar de arrangementen die we er in hebben kunnen steken, zijn fantastisch: dat gaat van blues tot rock en pop. Ik blijf het zeggen: het is Bob Dylan in de Kempen. Ik overdrijf niet: dit is pure rootsmuziek. Ik weet dat Vlamingen of Belgen het vaak moeilijk hebben om hun roots toe te geven.

We hebben de neiging om die elders te zoeken, vooral over de plas in Amerika.

Ondertussen is er wel een soort eigen Vlaamse muziek ontstaan. En ik zal niet beweren dat ik daar altijd fan van ben, maar deze liederen gaan wel terug naar onze wortels. Daar ben ik honderd procent zeker van.

−Heb − je inspraak gehad in de keuze van de liederen?

Zeker: we hadden een keuze uit een enorm aanbod van wel honderden liedjes. We zijn zeer lang bezig geweest met het maken van een selectie maar ook dat was heel tof om te doen. We hebben gekozen voor verschillende stijlen.

Maar ook de inhoud van de liederen was een belangrijk criterium. Er zijn liederen die gaan over bepaalde plaatsen in de Kempen, over dramatische gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, zoals de moorden in Postel, maar ook over de arbeidsomstandigheden uit die tijd. Vaak zijn ze ook zeer grappig. Als je die teksten leest …

Jongen toch! Ze durfden in die tijd echt doorgaan.

−Vind − je in die liederen dan ons Kempische karakter terug?

Ongetwijfeld: je voelt er onze stugheid doorheen maar ze bevatten ook geweldige humor. Soms is het zelfs op het

platte af. De woorden ‘kakken’ en ‘pissen’ worden zeker niet vermeden. Alles wordt erg direct verwoord. Maar je moet het ook durven toegeven: Kempenaars waren in die tijd boeren.

−Je − vindt ze geen voer voor nostalgici. Allicht ga je er vooral een wat ouder publiek mee aanspreken.

Het is zeker onze betrachting het genre open te trekken. Als je deze muziek brengt in een hedendaagse versie ben ik ervan overtuigd dat je er een breder publiek mee gaat aantrekken. ‘In de stille Kempen’: dat is een wereldnummer! Ik daag je uit om te komen zien en je zult ontroerd zijn door de intense manier waarop we het brengen. Het wordt heel bluesy gezongen. Echt: je gaat verschieten.

−Is − dit hetzelfde verhaal als ‘De Lichtjes van de Schelde’ gebracht door Daan?

Ja, daar kan je het mee vergelijken.

Elke keer als we ‘In de stille Kempen’

“ Ik blijf het herhalen: dit is Bob Dylan in de Kempen” spelen, heb ik een krop in de keel. Dat meen ik. Heel raar hoor: van een nummer dat ik bij wijze van spreken vroeger haatte, zeg ik nu: whauw! Je kunt er ook alle kanten mee uit, zo sterk is de melodie.

−Leeft − je moeder nog?

Ja, en die is daar zeer trots op. De moeder van Katleen touwens ook. Maar het is wel waar wat je zojuist zei: ik denk ook dat we vooral een ouder publiek gaan bereiken. Dat zal wel veranderen als we ook in de cultuurcentra kunnen gaan spelen. Nu is het vooral een meezingmoment. Er wordt ook ongelooflijk meegezongen! Voor mij is meezingen oké, maar de liederen hebben voor mij nog een diepere waarde als er ook echt naar geluisterd wordt. We leven ook in een individualistische wereld en meer en meer mensen zijn dat kotsbeu, allicht de oudere generatie meer dan de jongere. Zij hebben dat verleden niet meer gekend. Misschien moeten we die er ook warm voor maken en dat samengevoel nog meer opkrikken.

−Echt − opkijken doen we niet van het succes. Alles wat vandaag als Kempisch wordt gepromoot, wordt een succes: denk maar aan de tvprogramma’s, het dialect, …

Ik verschiet toch van de interesse van de pers voor dit project. Je kunt bij wijze van spreken met twintig andere topprojecten uitpakken, maar daarvoor is zeker niet dezelfde belangstelling. Ik heb er geen echte verklaring voor. Het is bizar dat er plots voor deze muziek zoveel interesse is.

−Heeft − dat samenzingen ook niet iets kneuterigs in een tijd van internet en facebook?

Is facebook dan de echte wereld? Uw virtuele vrienden, zijn dat uw vrienden? Zijn dat de mensen waar je je echt goed bij voelt. Kan je met hen communiceren? Vijf regels in een mailtje, is dat diepmenselijk? Ik denk van niet.

Als ze tijdens optredens allemaal samen beginnen te zingen, is dat altijd geweldig. Pas op: ik ben niet altijd voor het ‘samengevoel’, want dat kan ook een negatief gevoel zijn. Maar het gevoel ‘jezelf te kunnen zijn’… Geweldig toch!

−Je − treedt zowat overal op in de wereld. Is dat samenzingen overal zo populair?

Jazeker. Ik heb jaren bij Carlos Núňez, gespeeld, een Spaanse groep uit Gali-

cië. Bij hen bestaat er niets anders dan dat ‘samengevoel’. In Spanje speelt dat nationalisme ook wel sterker dan hier.

Het is soms overdreven en je mag het zeker niet tot in het extreme doortrekken. Maar trots zijn op je roots zonder dat dit een negatieve klank moet krijgen van ‘wij zijn beter’, dat mag toch wel, of niet?

−Vind − je dat die liederen voor het nageslacht moeten bewaard worden?

Ik vind van wel. Ze maken toch deel uit van onze geschiedenis. Voor dit project had ik daar nooit zo bij stilgestaan Het zou zonde zijn mochten ze verloren gaan. We willen er een theatertour mee doen en nadien de liederen opnemen met onze eigen arrangementen.

−Hoe − zijn de reacties tot nu toe?

Geweldig. We hebben drie optredens gedaan en hadden er meteen tien optredens bij. Er komt ook heel veel volk op af. Ik verschiet daar echt van. Het is een soort subcultuur die we niet kennen. Het is een publiek van tussen veertig en zeventig jaar. Ze waren onmiddellijk mee: en maar meezingen en applaudisseren! We waren er anders niet zo gerust in. Gaan de mensen wel appreciëren dat we de liederen op een andere manier brengen? Als je plots over een nummer een shuffle speelt.

Maar ze vinden het geweldig. Achteraf komen ze ook met suggesties: ‘Kun je dit lied ook niet brengen’? ‘Ik ken nog een liedje over de Boerenkrijg.’ We kunnen er nog tien jaar mee doorgaan zonder hetzelfde nummer te spelen. Maar dat is ook niet de bedoeling. (lacht)

−Mogen − we het nog even hebben over jouw carrière als bassist? Het is toch onwaarschijnlijk bij wie je allemaal gespeeld hebt Te veel om op te noemen. Ik ben erin getuimeld dankzij Roland van Campenhout. Ik was al heel vroeg door de blues gebeten. Op een dag heb ik hem gewoon opgebeld: “Roland, kom je volgende week mee in een café spelen hier in Herentals?” Ik speelde toen al in een groep. En inderdaad: tegen alle verwachtingen in stond hij er. Ik kreeg dezelfde week nog een telefoontje van hem (doet hem perfect na): ‘Hé, péike: komt gij straks hier in Brussel niet spelen? Ik ken hier een tof cafeetje.’ Voor ik het besefte, zat ik er middenin.

−Was − het een bewuste keuze om zo breed te gaan? Je hebt zowat ieder

genre gespeeld: van kleinkunst over rock, blues, jazz tot elektropop Ja, ik hou niet van mensen die zweren bij één genre. Dat is zo eng; zo’n bluesgast die vindt dat al wat na de blues is gekomen niet te pruimen is. Een foute mentaliteit! Ik zeg: ‘Open your mind’.

Je kunt die blues ook perfect in andere muziekgenres steken. Maar je moet wel trouw blijven aan je roots, ook al speel je een popnummer. Het is vooral de manier waarop je het brengt die het hem doet. Ik zal niet beweren dat de muziek van ‘Vive La Fête’ voor honderd procent mijn meug is. Maar ik heb me nooit beter geamuseerd dan met hen. Het is niet voor niets dat er zoveel mensen naar hun optredens komen. Toen we in Bogata in Columbia speelden, maakten we daar Beatlestaferelen mee. Niet te geloven! Als je er uit het artiestenbusje stapte, werden de mensen zot. En maar handtekeningen uitdelen. Ze staan elk nummer mee te brullen, luider dan de pa. Ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan terugdenk. En wat je er ook van denkt: Danny en Els zijn toch wel ‘echte’.

−Is − echtheid jouw criterium om je medewerking te verlenen, eerder dan: dat brengt zoveel meer op?

Zeker. Je hebt als muzikant altijd die keuze. Ik vind het een beetje fout dat je ergens gaat spelen omdat je er zoveel meer kan verdienen. Ik heb de laatste jaren zelfs heel wat afgebouwd. Dingen waar ik niet meer achterstond en komaf mee gemaakt heb. Denk je dat ik daar een boterham minder voor moet eten? Ik denk het niet.

−Waar − zien ze jou dan niet meer?

Op bedrijfsfeestjes en zo. Als je zes uren moet wachten alvorens je kunt gaan spelen. Dan kom ik liever hier in het café spelen voor tien man die alle-

maal uit hun bol gaan. Liever dan voor ‘paljaskes’ met een stropdas die ladderzat worden en waarmee je achteraf een boel last hebt. Maar ik ben van veel markten thuis. Ze gaan me er niet rap afspelen. (lacht)

−‘De − Laatste showband’ was echt wel op jouw maat gesneden.

Geweldig. Ik heb er met Emmylou Harris mogen spelen!

−En − ook met Chris Isaac …

Een mega asshole! Je kon het niet geloven. “We are among primitives here”, was het eerste wat hij zei. Maar hoe groter de ster, hoe minder problemen.

−Als − bassist vertoef je altijd wel wat op de achtergrond.

Ach, dat archetype van de verlegen bassist is achterhaald.

−Ook − omdat je nu zelf aan het zingen geslagen bent?

Dat speelt zeker ook een rol. Maar ik voel me daar goed bij, meer dan vanachter op het podium te staan. Ik heb er ook wat voor moeten overwinnen. In het begin durfde ik tijdens optredens niets te zeggen. Maar je kunt de rol van een zanger niet vergelijken met die van een bassist. Dat is een totaal andere wereld. Als zanger of frontman moet je de groep echt laten marcheren.

−Wat − zijn de momenten die je niet meer vergeet?

Mijn belangrijkste ervaring was die met Carlos Núňez in de Stade de France in Parijs. Vooral de soundcheck in zo’n immens stadion was enorm indrukwekkend. Om 11 uur ’s morgens in een leeg stadion je bas inpluggen en dan: ‘doem doem doem’. Heel het stadion vibreerde mee. Ik had al op Werchter gespeeld maar dat was hiermee vergeleken een kattenpiske. Ook de soundcheck met Sinéad O’ Connor was een belevenis.

Kempen zingt (mee)!

KEMPEN - ‘Kempen zingt’ (www.kempenzingt.be) is een project dat de Kempense zangtradities en volksliedjes onder de aandacht wil brengen. Het bestaat uit drie deelprojecten: ‘Oozewiezewatte’ is een reizende, interactieve tentoonstelling over kinderliedjes. ‘Aan het kampvuur’, is een zangboekje met typische kampliedjes en andere liedjes die we kennen van bij de jeugdbewegingen. ‘Kempen zingt mee!’ is een reeks concerten van professionele topmuzikanten (Bart Buls, Pascale Michiels, Kathleen Vandenhoudt en Piet Van den Heuvel). Zij trekken door de Kempen en houden op meer dan twintig plaatsen halt -meestal tijdens een dorpsfeest- om oude volksliedjes te spelen en te zingen. Op het programma staan bijvoorbeeld ‘Op de purp’ren hei’, ‘De scharensliep’, ‘Moord te Nijlen’ en ‘Wij zijn er van den buiten’.

De volledige lijst van Kempen Zingt!-concerten vind je op www.kempenzingt.be.

−Vreemd − dat je telkens de soundchecks noemt Natuurlijk is het optreden ook een belevenis. Maar in zo’n immens stadion voel je nauwelijks de aanwezigheid van die duizenden mensen. Ze staan een kilometer van je af. Je ervaart ze minder dan wanneer je hier in een café staat te spelen met mensen die tegen je neus geplakt staan. ‘Freebee’ in Werchter was ook wel een hoogtepunt.

−Waarom − komen al die artiesten en bands jou vragen als bassist?

Omdat ik goed ben zeker! (lacht) Je moet de andere bandleden een goede basis geven. Geloof niet in verhaaltjes dat je er wel geraakt ‘als je die en die kent’. Als je muzikaal niet goed bent, ga je er niet geraken.

−Heb − je nooit het grote groepsgevoel gemist, deel uit te maken van één band?

Neen, ik heb me nooit willen binden aan een groep. Ik heb wel met ‘Vive La Fête’ een jaar getoerd. Dat gaf wel het gevoel: nu zit ik hier in dat groepje.

Maar ik wil er ook naast kunnen staan om andere dingen te kunnen doen. Ik wil geen rol opgedrongen krijgen die niet bij mij hoort. Dat vind ik pas de horror. Soms staan er groepen op het podium waarvan de leden elkaar haten.

I hate you motherfucker. Groepen zijn als families: de kleine onenigheden stapelen zich vaak op. Het enige waarvan ik spijt heb gehad, is dat Luke Walter Jr veel te vroeg gestorven is. Met Blue Blot hadden we anders wel in Amerika gezeten. We hadden net een grote deal met BMG in Amerika. Twee supermuzikanten zouden meespelen: gitarist Kelvin Holly (Little Richard band) en drummer Roger Hawkins (o.a. Paul Simon en Bob Seger). Helaas: ik heb nog twee korte tournees mee gedaan en toen was het gedaan.

−Maar − je keert altijd terug naar Herentals.

Ja, dat vind ik ook altijd heel plezant.

Ik zou wel zot worden als ik hier constant zou moeten zitten. Ik moet regelmatig mijn horizon kunnen verruimen.

Een maat van mij, Kelvin Holly, speelt gitaar bij Neil Young. Hij stuurde me daarnet via facebook een bericht: “We gonna meet Neil” als Neil Young naar België komt. Daar kijk ik echt naar uit!

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 13

AMUZ brengt historische muziek in een historisch kader.

Tot in de kleinste details. Ontdek het volledige programma op www.amuz.be

amuz_oude_muziek.indd 2

1/06/12 10:16

Gratis concerten in Mezz

Xavier Rudd

BREDA - Ben je muziekliefhebber en ben je nog nooit in Mezz geweest? Dan zijn de gratis optredens op zondagnamiddag (16.30u) die er in juli en augustus worden georganiseerd de ideale gelegenheden om kennis te maken met de Bredase poptempel.

Volgende artiesten staan op het programma. Klaske Oenema (1 juli), de in Senegal geboren Brusselaar Bai Kamara Jr. (15 juli), Nevada Drive (22 juli), Mojo Furry (29 juli), Luckiest Man Alive (5 augustus), Town Of Saints (12 augustus) en de Australiër Jaimi Faulkner (19 augustus).

De concerten vinden plaats op het terras van Mezz. De meeste artiesten zijn nog onbekend en staan aan de rand van een doorbraak. Het gaat altijd om pure singer-songwriters, die zowel het schrijven als het spelen van hun nummers op een ‘ambachtelijke’ manier doen, zonder te veel computers en andere technische snufjes. Het genre kan variëren van pop en rock tot soul en zelfs afro.

EINDHOVEN – Van de surfplank naar de muziekindustrie: duoticket voor Xavier Rudd was het maar een kleine stap. De ex-surfer is een goede zanger, schrijft zijn eigen nummers en speelt gitaar, didgeridoo, djembé en harmonica. In de loop der jaren heeft hij een trouwe schare fans opgebouwd. Op vrijdag 27 juli concerteert hij al voor de derde keer in Effenaar in Eindhoven.

Het concert begint om 20.15u. Tickets kosten 18 euro, tenzij je het duoticket wint dat we weggeven op www.suiker­ krant.be.

zo 7/1 16:30 Mezz

ma 7/2 20:00 Effenaar

di 7/3 20:00 Mezz

do 7/5 21:00 Effenaar

vr 7/6 20:00 013 Poppodium

zo 7/8 19:00 013 Poppodium

zo 7/8 20:00 Effenaar

di 7/10 20:00 013 Poppodium

wo 7/11 20:30 013 Poppodium

wo 7/11 20:30 013 Poppodium

do 7/12 20:00 013 Poppodium

vr 7/13 20:00 013 Poppodium

zo 7/15 16:30 Mezz

do 7/19 20:00 013 Poppodium

zo 7/22 16:30 Mezz

zo 7/22 20:15 Effenaar

vr 7/27 20:00 013 Poppodium

vr 7/27 20:15 Effenaar

zo 7/29 16:30 Mezz

di 7/31 20:00 013 Poppodium

zo 8/5 16:30 Mezz

vr 8/10 21:00 013 Poppodium

za 8/11 20:15 Effenaar

zo 8/12 16:30 Mezz

zo 8/12 16:30 Rockcafé Little Devil

wo 8/15 20:45 013 Poppodium

zo 8/19 16:30 Mezz

zo 8/19 19:00 013 Poppodium

zo 8/26 20:00 Effenaar

vr 8/31 20:00 013 Poppodium

Breda Eindhoven Breda Eindhoven Tilburg Tilburg Eindhoven Tilburg Tilburg Tilburg Tilburg Tilburg Breda Tilburg Breda Eindhoven Tilburg Eindhoven Breda Tilburg Breda Tilburg Eindhoven Breda Tilburg Tilburg Breda Tilburg Eindhoven Tilburg

1

CocoRosie ft.

Rajasthan Roots TILBURG – Sierra Rose Casady en Bianca Leilani Casady zijn twee zusjes die, om het even op zijn Kempisch te zeggen, zo zot zijn als een deur. Al jaren maken ze furore op de planken, met hun optredens waarin ze de meest uiteenlopende genres en muziekstijlen met mekaar vermengen: opera, hiphop, folk, pop, indie, rock, klassiek en elektronica… Het zit er allemaal in. Een concert van CocoRosie komt vaak over als één groot experiment, maar vergis je niet: alles is tot in de puntjes voorbereid. CocoRosie laat niets aan het toeval over. Ze hebben een uitstekende livereputatie. De shows zijn vaak lang op voorhand al uitverkocht.

Voor het concert in 013 Poppodium in Tilburg is dat nog niet het geval. Het optreden vindt plaats op woensdag 11 juli om 20.30u, maar er is een voorprogramma van Daisy Bell. CocoRosie brengt zelf de Indiase band Rajasthan Roots mee. Met behulp van Antony Hegarty (van Antony & The Johnsons) hebben Rajasthan Roots en CocoRosie de single ‘We are on fire’ opgenomen.

Kaarten voor dit unieke concert kosten 24,50 euro.

Fat Freddy’s Drop EINDHOVEN – Deze zevenkoppige band uit Wellington duoticketS ( N i e u w - Z e e l a n d ) maakt heerlijke zomerse jams die een combinatie zijn van dub, reggae, soul, jazz, rhythm-andblues en een snufje dance. De band speelt nu voor het eerst in onze regio (Effenaar in Eindhoven), nadat ze al wel uitverkochte zalen in Amsterdam en volle tenten op Lowlands en Pukkelpop lokten.

Ze staan gekend als een van de beste livebands ter wereld. Of dat echt zo is, kan je aan den lijve ondervinden op dinsdag 14 augustus in de Effenaar.

Kaarten kosten 27 euro, maar op www. suikerkrant.be kan je twee duotickets winnen.

2

Over de schreef Juli-Augustus Klaske Oenema Hank III Renegade Cration Collie Buddz & The New Kigston Band I killed the prom queen Sum 41 Disappears Incubus CocoRosie ft Rajasthan Roots Wanda Jackson Ministry Jon Oliva’s Pain, Kingcrow, Max Pie Bai Kamara Jr. St. Vitus Nevada Drive KRS-ONE D.R.I. Xavier Rudd Mojo Furry Henry Rollins (spoken word) Luckiest Man Alive Gavin Friday Fat Freddy’s Drop Town Of Saints Gorguts Bowerbirds Jaimi Faulkner Social Distortion Bouncing Souls The Australian Pink Floyd Show

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Over de schreef

0

20

25

15

12,5

22,5

9

36

24,5

22,5

31,5

22,5

0

17,5

0

20

16,5

18

0

18

0

22,5

27

0

10

12

0

27

12,5

47

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl – cc Jan Van Besouw , Thomas van Diessenstraat 1 Goirle, 0031 13 534 34 00, www.janvanbesouw.nl – De Kei , Kerkplein 69 Reusel, 0031 497 64 14 84, www.tschouw.nl

Suiker - 15

De gebroeders Verbeeck uit Mol bezorgen festivals een derde dimensie

MOL - Van films in 3D kijkt u allicht niet meer op. Maar wat dacht u van muziekfestivals in 3D. Vroeger had je daar kruidensigaretten voor nodig; nu kunnen festivalorganisatoren de gebroeders Jean-Michel en Jean-Philippe Verbeeck uit Mol inhuren om hun evenement in pure beeldenmagie te laten onderdompelen. Hun toverwoord is Video Mapping, een nog jonge techniek om een ‘wall of images’ te creëren die uw hoofd op hol brengt.

Het wordt geheid de nieuwe hype op festivals aller landen.

De gebroeders Verbeeck hebben hun proefstuk al afgeleverd. Vorig jaar deed het dancefestival Houza-Palooza in Bree als eerste een beroep op hun diensten om met de wonderbaarlijke techniek van Video Mapping hun toeschouwers een -excuseer ons het woordtotaalbelevenis te laten ondergaan.

Vandaag zijn de beeldkunstjes van de broers ook al te beleven in gereputeerde clubs als de Petrol in Antwerpen.

Vernieuwend Maar wat maakt hun inbreng tijdens festivals dan zo bijzonder en vernieuwend?

Jean-Michel doet een poging om het uit te leggen: “Je kunt ons nog het best omschrijven als digitale beeldhouwers”, zegt hij. “De meeste dj’s waren al een tijdje uitgekeken op de vlakke 2D-beelden die tijdens hun shows op de schermen achter hen werden vertoond. Het is hun drang om hun shows te vernieuwen die ontwerpers als wij gestimuleerd hebben op zoek te gaan naar andere technieken om beelden te mixen met hun muziek. Die nieuwe techniek is Video Mapping geworden.

Daarmee kunnen we achter het podium 3D-beelden vertonen.”

16 - JULI - AUGUSTUS 2012

“ Wauw, wat is hier aan de hand?!”

Illusies Voor u zich deze zomer massaal met een potsierlijk 3D-brilletje op de neus aanbiedt op de festivals: dat is niet nodig! De 3D-beelden die de gebroeders Verbeeck uit hun mouw schudden, zijn namelijk louter gebaseerd op gezichtsbedrog. “In de kunstwereld wordt dit fenomeen aangeduid met ‘trompe-l’oeil’”, legt Jean-Phillipe geduldig uit. “We wekken met andere woorden met onze projecties enkel de illusies op van 3Druimtes. Dat gebeurt door op een ingenieuze manier te spelen met perspectief, diepte, licht en schaduw. Op die manier komen objecten -in ons geval zijn dat meestal geometrische vormen zoals kubussen of prisma’s- echt tot leven. Als toeschouwers heb je het gevoel dat de kubussen recht op je afkomen.

“Wauw, wat is er hier aan de hand?” (lacht) In principe kunnen we elk object tot leven brengen. Ik kan jou volledig inscannen, daarover dan beelden projecteren waardoor je in een levende lichtstructuur verandert.”

Intensief Video Mapping is geen gadget maar zorgt voor een evenwaardige artistieke inbreng op het vlak van sfeerschepping als licht en geluid tijdens concerten. “We installeren ons naast de lichtman en mengen onze beelden live op de muziek van de dj of van de

muzikanten”, zegt Jean-Michel. “Ik pas mijn beelden aan het muziekgenre aan. Er gaat daarom heel wat voorbereiding aan vooraf. Ik laat me informeren over de huisstijl van de artiesten, hun logo’s, hun kleuren en beelden.

Die stijl trek ik dan door in mijn beeldenstroom. Het is zeer intensief werken en soms zijn we veertien uren per dag in de weer.”

Investering Een festival moet dan ook een serieus budget uittrekken om de Verbeecks aan het werk te zetten. “Niet omdat wij dure vogels zijn”, zegt Jean-Michel.

“Maar om Video Mapping mogelijk te maken, moeten we een constructie bouwen waarop we de beelden kunnen projecteren. Voor Houza-Palooza was die 15 meter lang en 5 meter hoog. Bovendien moeten de organisatoren zeer degelijke projectoren huren. Van de meeste festivals krijg ik carte blanche.

Ze beschouwen onze inbreng als een vernieuwend element voor hun evenement. Ook de dj’s zijn enthousiast.

Met onze beelden krijgen ze het publiek meteen in de stemming die ze willen creëren met hun sound.”

Pioniers Video Mapping is een nog prille techniek die wereldwijd door jonge gasten als Jean-Michel en zijn broer tot ont-

Wie echt een idee wil krijgen van wat de gebroeders Verbeeck uitvoeren, kan best surfen naar de facebookpagina VJKonstruktiv. Je kunt er een video bekijken waarop Jean-Michel tekst -en vooral beeld- geeft. Dit festivalseizoen kan je ze aan het werk zien op 27 juni op het technofestival Har.f.est in Bellingen en op 24 en 25 augustus op het dancefestival Houza Palooza in Bree (www.houza-palooza.be).

wikkeling wordt gebracht. Jean-Michel studeerde af aan de kunstacademie van Antwerpen als grafisch ontwerper met specialisatie ‘multimedia’. Zijn broer Jean-Philippe begon dezelfde studies maar gaf er voortijdig de brui aan. Hun zoektocht naar alsmaar meer toepassingen baadt nog in een romantiek van de pioniers. Twee jaar geleden zaten ze nog samen op hun kot in Antwerpen te experimenteren.

Opmerkelijk is dat de gebroeders hun moeizaam verworven kennis met heel de wereld willen delen. Ze verspreiden hun ideeën via onder meer de facebook­ pagina ‘VJKonstruktiv’. “Op dit moment is het zelfs mijn voornaamste doel om de techniek zo toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen die er interesse voor heeft”, zegt Jean-Michel. “In Frankrijk en Nederland zijn er al professionele bureaus die heel geheimzinnig doen rond hun werking. Maar ik wil absoluut mijn eigen techniek ontwikkelen en die delen met andere mensen.

Mijn uitgangspunt als kunstenaar is: ‘Hoe meer je geeft aan de mensen, hoe meer je terugkrijgt’. Ik hoop dat ze met mijn ideeën aan de slag gaan en nieuwe dingen ontdekken. Op die manier kan ook ik groeien als visual artist.”

Meer toepassingen De techniek van Video Mapping is ondertussen al in doe-het-zelfsoftwarepakketten gegoten maar dat deert de gebroeders niet. “Voor 50.000 euro kan je een mediaserver kopen die het procédé automatisch uitvoert met standaardbeelden. Maar de kunst is je eigen creativiteit erin te steken”, zegt Jean-Michel. “Niet de computer, maar wij bepalen de grens van onze

eigen creativiteit. Om die reden komen klanten naar ons omdat ze bij computergestuurde beelden onze creativiteit missen.”

De Verbeecks hebben al wereldwijd interesse opgewekt. Zo werden ze al uitgenodigd op het filmfestival van Marrakech, een kunsthappening in Portugal en hebben ze een uitnodiging op zak voor een evenement in India.

Jean-Michel presenteert op kunsthappenings eigen beeldinstallaties onder de artiestennaam Konstruktiv.

Productiehuis De ambities van de broers reiken veel verder dan alleen visuele effecten creëren tijdens festivals. “Op lange termijn wil ik een productiehuis onder de naam ‘Subsquare’ opstarten waar mensen die een evenement willen organiseren voor al het promotiemateriaal terechtkunnen”, zegt Jean-Michel. “Dat kan gaan van folders over foto’s tot reclamespots op tv en internetpromoties. Ik wil daarom zoveel mogelijk disciplines onder één dak bijeenbrengen: fotografen, cameramensen, sounddesigners, animatoren, technisch tekenaars, dj’s en noem maar op. “Onze opdrachten beperken zich ook niet tot festivals”, zegt Jean-Phillipe nog. “Zo heeft Burn Energy Drink, een producent van energiedrankjes, ons gevraagd een constructie uit te werken om op dertig locaties promotie te voeren. Er lopen gesprekken om decors voor theater en dansvoorstellingen te creëren met beelden die reageren op acteurs en dansers.

Er zijn zelf mensen die vragen om een installatie te maken die in hun woonkamer of aan hun zwembad kunnen plaatsen.“

Jan Franssen, festivalschilder van Herashekwerken

BRECHT – Terwijl de ene kunstenaar met high techbeeldapparatuur bakken vol sfeer schept op muziekfestivals -zie het interview hiernaastdoet een ander dit met gewone verf en penseel.

Schilder Jan Franssen -afkomstig uit Mol en uitgeweken naar Brechttrekt dit jaar voor de zoveelste maal naar festivalterreinen en sportmanifestaties om er op bestelling honderden meters kunst op Herashekwerken te leveren. Een job die hem zelfs tot in het olympisch stadion van Rome bracht.

“ Ik denk zelfs dat veel festival­bezoekers mijn werk niet eens opmerken.” drankbonnen worden verkocht. Het zal de indruk geven dat er koppensnellers langs geweest zijn.”

Logo’s in rock-‘n-roll Om zijn werk voor Werchter Classic te kunnen bekijken, zal je dan weer een VIP-pasje nodig hebben. “De organisatoren hebben me gevraagd om de VIP-ruimte voor hun sponsors mee aan te kleden”, legt Franssen uit. “De sponsors hebben in die grote ruimte elk hun plaats om hun werknemers te ontvangen. Opdat die gasten zouden weten waar hun collega’s staan, moet ik de logo’s van de bedrijven op doeken schilderen. Dat worden geen kopieën van de bestaande logo’s. Ik moet ze omzetten in rock-’n-rollstijl. Het zijn lappen van 70 bij 100 meter, geschilderd in een ruwe stijl.”

Gratis entree Ook dit jaar werd Jan Franssen gevraagd door de organisatoren van het Cactusfestival in Brugge, de Antilliaanse Feesten in Hoogstraten en Werchter Classic om hun terreinen of backstages te decoreren, om het eens met een oneerbiedig woord te zeggen. “Voor Cactus werk ik momenteel aan een kunstwerk over dode muzikanten”, vertelt hij. “Ik heb uit isolatieschuim ronde vormen gesneden.

Die wil ik bewerken tot de hoofden van een achttal dode muzikanten: Freddy Mercury staat ertussen, Michael Jackson, Kurt Cobain, Amy Winehouse en Bob Marley. Wat stijl betreft sluit het aan bij carnavalsmaskers. Die koppen plaats ik dan op lange bamboestokken. Ze komen te staan op de containers waar de

Jan Franssen begon in zijn jeugdjaren al te solliciteren bij festivalorganisatoren om er als kunstschilder aan de slag te kunnen gaan. “In het begin was het vooral een manier om er gratis binnen te kunnen komen”, zegt hij lachend. “Ik was vooral geïnteresseerd in wereldmuziekfestivals zoals Open Tropen in Turnhout en de Antilliaanse Feesten. In de jaren zeventig heb ik ook nog gewerkt voor Hof ter Lo (nu zaal Trix) in Antwerpen. Ik deed de inkleding van de zaal tijdens de reggaeconcerten. De reggaebands hadden altijd wel een geschilderde doek bij waarop een boodschap stond. Ik stelde voor om dergelijke doeken zelf te maken.”

Kunst per lopende meter Vandaag wordt Jan Fransen betaald

door de organisatoren, die hem als kunstenaar engageren om hun festivalterreinen mee aan te kleden. “Veel van die festivalterreinen zijn afgebakend met Heras hekwerken die dan met zwarte plasticstroken worden bekleed”, legt Jan Franssen uit. “Dat doet afbreuk aan de gezellige sfeer op een festival. Het is veelal mijn opdracht om die plasticstroken te beschilderen.

Voor Cactus moet ik al vier jaar op rij honderden meters plastic beschilderen.

Een week voor het festival begint, trek ik samen met mijn vrouw en zoon naar Brugge. Ik werk dan in een overdekte concertzaal waar die plasticstroken op de grond liggen uitgerold. Vooraf heb ik wat schetsen gemaakt. Ik teken mijn figuren op het plastic en mijn zoon en vrouw kleuren die dan in. De laatste dag worden ze dan opgehangen op het terrein zelf. Daar zijn we ook een dag mee zoet.”

Memorial Van Damme De voorbije jaren heeft Jan Franssen zijn werkterrein vergroot naar manifestaties die geen rechtstreekse link hebben met muziek. Zo bood hij zijn diensten aan bij de organisator van de ‘Memorial Van Damme’. “Ik heb een paar jaar de opdracht gekregen om de omgeving rond de atletiekpiste van het Koning Boudewijnstadion te verfraaien”, zegt hij. “Ik moest er van de brandweer op brandwerende doeken schilderen. Die kunnen ze een paar jaar na mekaar recupereren. Ik hoop dat ze me nog eens uitnodigen om nieuwe te maken.”

De ‘Memorial’ leverde hem wel een bizarre opdracht op voor het ‘Golden Gala’, de Italiaanse versie van de ‘Memorial’, in het gigantische olym-

pisch stadion van Rome. “Daar kan 60.000 man binnen”, legt Jan Franssen uit. “Maar er kwam telkens te weinig publiek opdagen om het ganse stadion te vullen. De organisatoren zaten verveeld met die lege tribunes, zeker omdat het evenement door de televisie werd uitgezonden. Ik kreeg de opdracht om die lege plekken te maskeren met geschilderde doeken.

Ze hadden tientallen Italiaanse jobstudenten aangenomen om me te helpen. Het was een hele karwei om ze in de brandende zon aan het werk te krijgen. Ik heb dit drie jaar na mekaar mogen doen maar de opdracht is nu gestopt. Ze bieden de lege plekken aan bij hun sponsor. Kunst moet wijken voor harde commerce. (lacht)“

Blankenberge De voorbije jaren probeerde Jan Franssen ook bedrijven en gemeentebesturen te overhalen om blinde muren of bouwwerven te verfraaien met zijn kunst. “Zo ben ik een maand of drie als interimarbeider aan de slag geweest voor FNAC”, zegt hij. “Ze waren hun winkel aan het inrichten aan de Groenplaats in Antwerpen, een plein waar dagelijks duizenden mensen passeren. Ik ben toen een paar weken aan de slag gegaan als straatschilder om hun bouwwerf te verfraaien. Vorig jaar heb ik ook alle burgemeesters van de kustgemeenten aangeschreven. In de zomer zijn dit ook drukbezochte plaatsen. Alleen van Blankenberge heb ik de opdracht gekregen om een blinde muur te beschilderen.”

Stijl Jan Franssen schildert al ruim dertig jaar. Zijn ‘normaal’ werk bestaat vaak

uit kleurrijke doeken bevolkt door kinderlijke figuren. De naïeve taferelen refereren aan het gewone dagelijkse leven of gebeurtenissen uit zijn jeugdjaren. Deze verhalende stijl trekt hij ook door naar zijn werk voor festivals.

“Toch gaat het vooral om het inkleden van hun terreinen”, zegt hij. “Ik probeer in hun huisstijl te werken met kleuren en figuren die ze gebruiken op hun promotiemateriaal. Ik gebruik ook felle kleuren die met mekaar in contrast gaan zodat je in het donker nog kan zien wat erop staat. Soms is het ook de inspiratie van het moment zelf. Zo is er ooit een maansverduistering geweest tijdens een festival. Dat fenomeen gebruik ik dan. Ik speel nu met het idee om voor Cactus wat te werken rond het thema van de huidige economische crisis. De festivals geven me carte blanche. Ze verplichten me niet om reclameboodschappen of sponsors te vermelden. De werken gaan vaak niet langer mee dan de duur van het festival zelf. Na een paar festivaldagen zijn ze versleten. Soms gebeurt het dat ik ze tijdens het festival nog moet opknappen. Ik kan de werken nadien ook niet verkopen. Wie is er nu geïnteresseerd in 100 lappen beschilderd plastic? Ik denk zelfs dat veel bezoekers mijn werk niet eens opmerken. Het is al wel gebeurd dat iemand me vroeg om een strook beschilderd plastic mee naar huis te mogen nemen. Het hangt nu allicht in zijn kippenhok. (lacht)”.

Je kan het werk van Jan Franssen volgen via zijn blog: ’schilderen zoals het komt’.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 17

ADVERTENTIES

ADVERTEER NU IN SUIKER DOELPUBLIEK

VERSPREIDING

Suiker is dé cultuurkrant van de Kempen.

Het lezerspubliek is heel breed, vaak hooggeschoold en altijd cultureel geïnteresseerd.

Suiker wordt gedrukt op 10.000 exemplaren en door meer dan 20.000 mensen gelezen.

Suiker heeft honderden verdeelpunten in het arrondissement Turnhout én daarbuiten. De gratis krant ligt op álle plaatsen waar cultuurliefhebbers komen (cultuurcentra, bibliotheken, muziekcafés, kunstwinkels, galerijen, musea, kunstacademies, concertzalen ...) en daarnaast ook in populaire handelszaken, stations, hospitalen, gemeentehuizen, ...

ADVERTENTIES ‘OP MAAT’ Een blad wordt verdeeld in 12 blokken (drie naast mekaar, vier onder mekaar). De adverteerder reserveert zoveel blokken als hij wil en kan dus zijn advertentie ‘op maat’ kiezen: een vol blad, een half, een kwart, een derde, een zesde, twee derden, drie vierden…

TARIEVEN Suiker is geen reclameblad. De advertentie-inkomsten zijn slechts een aanvulling op de bestaande inkomsten (uit de cultuursector). Daardoor kunnen de advertentietarieven bijzonder laag gehouden worden.

1/12 – € 105 PER MAAND – € 1050 PER JAAR 2/12 – € 200 PER MAAND – € 2000 PER JAAR 3/12 – € 285 PER MAAND – € 2850 PER JAAR 4/12 – € 360 PER MAAND – € 3600 PER JAAR 6/12 – € 510 PER MAAND – € 5100 PER JAAR 8/12 – € 670 PER MAAND – € 6700 PER JAAR 9/12 – € 735 PER MAAND – € 7350 PER JAAR 12/12 – € 960 PER MAAND – € 9600 PER JAAR

TECHNISCHE SPECIFICATIES De advertenties worden kant-en-klaar aangeleverd in pdf en op het juiste formaat.

De advertenties zijn opgemaakt in zwart-wit; daarnaast kan alleen de rode kleur ‘Pantone 485C’ gebruikt worden.

181 -- mei JULI2012 - AUGUSTUS 2012

INTERESSE? NEEM CONTACT OP/ LEEN@SUIKERKRANT.BE 0495 53 54 80

Jos Willems, waer bestu bleven?

“ Ik vind mijn job op de radio belangrijker dan mijn sympathie voor Westerlo” WESTERLO - Nadat KVC Westerlo op 20 mei pijnlijk onverwachts degradeerde, stonden de kranten vol van de treurzangen. Daarin werd niet zozeer het verdwijnen van de Kempenzonen uit eerste klasse beweend; de krantenjongens bleken nog meer in zak en as te zitten door het verlies van Jos Willems, de Sporzareporter die ruim vijftien jaar lang op Willemsiaanse wijze -een ander woord bestaat er niet voor- de buitenwereld via de nationale radiozender op de hoogte had gehouden van het wel en wee van de ploeg uit de ‘parel der Kempen’.

Zou Jos nu samen met Westerlo van het hoogste voetbalpodium verdwijnen? We belden hem op en kregen meteen een privéradioverslag per telefoon. Want als Jos praat, slaat automatisch zijn turbomotor aan waarmee zijn stembanden worden aangedreven.

Begin februari liep uw Suikerreporter in het Kuipke nog een match lang mee in de weliswaar onnavolgbare voetsporen van Jos Willems. We konden toen alleen maar constateren dat deze radiocollega -en we zullen hem nu eens niet omschrijven als de ‘Jan Wauters van de Kempen’ én de woorden legendarisch en cultfiguur in onze bovenste schuif laten- mateloos populair was. Westerlo verloor die zaterdagavond de wedstrijd tegen de andere degradatiekandidaat OHLeuven. Willems zag toen de bui al hangen. “Het ziet er niet goed uit”, zei hij ons bij het afscheid. “Ik denk dat ik op pensioen moet.” Drie maanden later viel inderdaad het zware verdict voor Westerlo: degradatie naar tweede klasse. Maar betekent dit ook het einde van Willems’ carrière als sportreporter?

−Stuurt − de VRT je op vervroegd pensioen, Jos? Jos Willems: Ik heb ondertussen nog niets vernomen van Brussel. Ik ben -om het zo te zeggen- in blijde verwachting.

Ik bel de redactie ook nooit op. Ik wacht af. Dat is geen kwestie van misplaatste trots. Ik heb me nooit opgedrongen bij de VRT. Als freelancer kan je ook niet op tafel kloppen. In de 25 jaar dat ik ondertussen voor de VRT werk, heb me daar nog nooit druk over gemaakt.

Ik zal het ook snel weten: in juli start de competitie opnieuw. Westerlo was natuurlijk wel mijn vaste ploeg. Krijg ik nu een nieuwe vaste ploeg of word ik van hier naar daar gestuurd? Ik heb vorig seizoen ook verslag gedaan van wedstrijden van Lierse, Beerschot, KV Mechelen en OHL. Ik hoop uiteraard dat ze me nog kunnen gebruiken. Vorige week heb ik nog wel iemand aan de lijn gehad van de redactie. Hij sloot het gesprek af met: “Tot snel Jos.”

−Hoe − zwaar op de maag viel voor jou de degradatie?

Die laatste match tegen Eupen was natuurlijk een emotioneel moment: Westerlo zakte niet alleen af, maar daar kwam ook nog het ontslag van Jan Ceulemans bij. In veel kranten stond over mijn laatste verslag: “Door zijn stem kon je de tranen zien”. Ik vond dat een heel mooie uitdrukking, hoor.

Maar neen: ik heb zeker niet geweend.

Het neep wel een beetje aan mijn hart.

Ik heb tenslotte 15 jaar het wel en wee van de club meegemaakt. Ik had ook heel goede contacten met Jan Ceulemans, die ik een fantastische vent vind.

Dan slik je dat even door.

Ik vind het vooral erg voor de Kempen.

Westerlo was de enige vertegenwoordiger van de streek in eerste nationale.

Dat was toch iets speciaals. Maar weet je voor wie ik dit nog het ergste vind?

Voor de supporters. Vroeger werd altijd gezegd: Westerlo heeft geen supporters.

En dat is inderdaad ook zo een ganse tijd geweest. Maar het laatste jaar begon het clubgevoel plots veel sterker te leven. Er was eindelijk eens ambiance in ’t Kuipke. Vroeger moesten de supporters van de tegenstrevers altijd voor de sfeer zorgen. Nu stonden die van Westerlo allemaal achter de goal. Dat is het spijtige van het ganse verhaal, waar echter niemand veel over praat.

−−We kregen ook de indruk dat sommige kranten het erger vonden dat jij wegging dan dat Westerlo degradeerde. (lacht) Ik krijg ongelooflijk veel reacties via Facebook. Er loopt nu zelfs een actie: “Jos Willems moet bij ons blijven.” Ik vind dat schitterend en het streelt mijn ego. Dat geef ik grif toe. Ook de supportersclub van Westerlo wilde een brief sturen naar de VRT om mij in Westerlo te houden. Maar dat is niet relevant.

Ploegen van tweede klasse komen slechts zeer sporadisch aan bod op de radio.

−Jijzelf − koppelt je werk als reporter ook los van de ploeg Westerlo.

Jazeker! Ik vind mijn job op de radio belangrijker dan mijn band met Westerlo of welke ploeg ook. Ik heb uiteraard veel sympathie gehad voor Westerlo omdat ik hou van het verhaal van David tegen Goliath. Maar in mijn jonge jaren was ik een supporter van Lierse.

Ik ga naar een wedstrijd om goed voetbal te zien. Als ik me verveel -is dat bij Westerlo of bij een andere ploeg- dan heb ik geen goede avond gehad. Ik zal volgend seizoen nog wel sporadisch naar Westerlo gaan kijken. Het wordt interessant omdat er veel derby’s gespeeld zullen worden tegen onder meer Dessel en Heist-op-den-Berg.

−We − lazen dat Westerlovoorzitter Herman Wijnants je na de laatste match had uitgenodigd om afscheid

te nemen van Jan Ceulemans maar dat je daar niet bent op ingegaan.

Dat zat zo: ik wilde eerst een interview doen met Ceulemans maar toen ik merkte dat hij emotioneel erg aangedaan was, heb ik dat maar gelaten.

Herman Wijnants nodigde me nadien uit in de VIP-ruimte om Ceulemans te gaan begroeten. Maar daarvoor heb ik inderdaad bedankt. Ik ben nog wel apart naar Jan geweest om hem voor alles te bedanken. ‘Jan, godverdomme: merci voor al die jaren.’ Jan was in alle omstandigheden bereikbaar, ook als Westerlo verloor of hij een fout had begaan. Altijd was hij bereid om met de pers te praten. Dat zullen niet veel trainers of spelers doen. Ik heb hem ook gezegd dat hij de juiste keuze heeft gemaakt door bij Westerlo weg te gaan.

Stel dat hij nog een jaar was gebleven en Westerlo nog dieper zou zijn weggezakt. Dan gingen de supporters hem helemaal ‘vermoorden’. Want iedereen verwacht nu dat Westerlo volgend seizoen terug aan de kop gaat spelen.

Maar zo evident is dat niet.

−Wat − is jouw prognose dan?

Ik voel bij de club wel de ambitie om onmiddellijk terug naar eerste nationale te gaan. Wijnants heeft al laten verstaan de TV-inkomsten, waar de club nog een jaar recht op heeft, te gaan investeren in een goede ploeg. Ze hebben nu al een aantal karakterjongens gekocht. En de nieuwe trainer, Frank Dauwen, is in mijn ogen een goede keuze: ook een karakterjongen met veel ervaring. Ze zijn goed bezig om ‘te trachten’, maar ook andere ploegen als Moeskroen en Eupen zijn zich goed aan het bewapenen. Er zijn veel kandidaten voor de eerste plaatsen.

−En − neem jij gewoon de draad terug op als Westerlo volgend seizoen terugkeert naar eerste? (lacht) Ik word al een dagje ouder. Ik weet niet hoelang ik nog kan meegaan. Maar het enthousiasme is er nog steeds. Ik geniet nog veel van het voetbal. Ik zal het zo formuleren: het leven gaat ook verder zonder Westerlo. De sympathie blijft en ik hoop dat ze terug zullen keren. Maar het is radio op 1 en KVC Westerlo op 2.

−Bedankt − en hopelijk tot ‘horens’.

Suiker - 19

Wie Schrijft Die Blijft Anne-marie Hooyberghs Klaprozenrood

Heidi Vanrompay Hier doet het geen pijn

WESTERLO - Anne-Marie Hooyberghs heeft een boontje voor kleurige titels.

Enkele jaren geleden schreef ze al de streekroman ‘Korenbloemblauw’, over het leven van een vroedvrouw aan het einde van de 19de eeuw. In haar recentste boek is rood de hoofdkleur. De invloedrijke Korneel van Hees vindt dat zijn dochter Claudia gezelschap nodig heeft, en de zestienjarige wees Paulien, zijn nichtje, zou daarvoor kunnen zorgen. Paulien grijpt deze kans met beide handen aan en hoopt dat haar oom ook haar broer en zus in huis wil nemen, maar daar vergist ze zich in. Paulien moet dus zelf een manier bedenken om Nell en Mattijs te kunnen zien. Haar talent om kleding te ontwerpen, blijkt het antwoord. ‘Klaprozenrood’ is ideale zomerlectuur voor wie houdt van de nostalgische sfeer van het fin de siècle: grote landhuizen, rijke heren, arme meisjes, roodgestifte lippen, ruisende rokken. Een boek dus voor romantische zielen die het wellicht in één ruk zullen uitlezen en dan een diepe dromerige zucht zullen slaken.

Uitgegeven door VBK Media - € 13,95

VEERLE-LAAKDAL - Een jeugdtrauma van zich afschrijven: dat is wat Heidi Vanrompay deed in haar aangrijpende roman ‘Hier doet het geen pijn’.

Het boek draait rond Viki. Het tienermeisje gaat vrolijk door het leven, heeft veel vriendinnen en doet het goed op school. Op een dag wordt haar wereld ondersteboven gekeerd als een vriend van haar broer haar brutaal misbruikt.

Viki trekt zich met haar geheim terug in haar ‘zeepbel’, maar de mensen in haar omgeving merken dat er iets mis is. Langzaam maar zeker leert ze terug te vechten, te vertellen wat er gebeurd is en hulp te aanvaarden. De schrijfster werkte voor haar boek samen met jongeren en hulpverleners. In een bijlage vind je ook nuttige info van de politie, slachtofferhulp en een traumapsycholoog.

Uitgegeven door Clavis - € 19,95

Jef Verheyen en Rik Klessens Altijd feest!

RIJKEVORSEL - De stamvader van de spiegeltentenbouwersfamilie Klessens wilde in het begin van de 20ste eeuw eigenlijk verkassen naar Canada.

Hij was de armoede in het Kempenland meer dan beu, maar na de Eerste Wereldoorlog blijkt zijn zelfgebouwde spiegeltent een schot in de roos. Samen met zijn vrouw Emma trekt hij ermee van kermis naar kermis. Honderd jaar en vier generaties later trekken zijn kinderen en kleinkinderen met de majestueuze danstenten de wereld rond.

De spiegelpaleizen staan op locatie van Dubai tot Australië én binnenkort ook terug in de Kempen voor het eerste spiegeltentfestival. Rik Klessens tekende samen met Jef Verheyen de geschiedenis op van zijn ondernemende familie. Het werd een lijvig boek boordevol anekdotes en foto’s.

Uitgegeven in eigen beheer - € 25

Louis Van Dievel De vuilnisman Kalmthout - ‘De vuilnisman’ is een heruitgave van ‘Ik ben een vuilnisman’, de roman noir die Van Dievel in 2003 uitbracht bij Houtekiet. Het boek is losjes gebaseerd op de ‘slager van Bergen’, de seriemoordenaar die in de jaren 90 verschillende vrouwen ontvoerde en met een slagersmes bewerkte. Hun lichaamsdelen verpakte hij in vuilniszakken die hij her en der achterliet langs de weg. De moordenaar werd nooit gevat en toch hielden de moorden plots op. ‘De vuilnisman’ is een boek waarin Van Dievel doet wat hij het beste kan: het karakter schetsen van de ‘basse classe’. Sappig verteld zonder ooit platvloers te worden. Onder meer een metser en kapster uit Blauberg, een schizofrene priester en een Belgische prins passeren de revue. Allemaal worden ze naar de stationsbuurt van Bergen gezogen, naar de cafés waar ‘de killer van Mons’ zijn slachtoffers zoekt.

De verteller van het verhaal, de alwetende vuilnisman, slaat het zootje gade en becommentarieert hun levens aan de hand van hun vuilnis. Aangename zomerlectuur om te lezen met een monkellachje om de lippen.

Na 10 jaar opnieuw uitgegeven door Uitgeverij Vrijdag - € 15

Oog Voor Architectuur 1. Center Parcsbungalows van Jaap Bakema 2. Inkompoort de Hoge Rielen, Huiswerk architecten 3. Loodskamperen: sanitaire voorzieningen naast gerenoveerde opslagplaats, TEEMA architecten

Architectuurcentrum Ar-Tur stuurt een jaar lang een reporter op pad. Als luis in de pels speurt hij de Kempen af naar opmerkelijke architectuur. De komende maanden krijgt u hier zijn verslag .

20 - JULI - AUGUSTUS 2012

Precisiebouwwerken Rond nieuwjaar las je in deze rubriek al over ‘Living Architecture’, het initiatief van filosoof Alain de Botton om mensen naar architectuur op vakantie te sturen. Niet naar een exclusieve locatie waar dan toevallig een indrukwekkende villa werd neergezet. Nee: echt op vakantie naar architectuur. Zodat iedereen zou meekrijgen wat een goed ontworpen gebouw op een weloverwogen site kan betekenen.

Minder hoogdravend klinkt dit idee zo slecht nog niet. En misschien is het heel binnenkort zelfs noodzakelijk: nu jongeren het kapitaal niet meer bijeen krijgen om én grond én huis te betalen en we door dure energie verplicht worden steeds dichter tegen elkaar aan te bouwen. De toekomstige zomervlucht van volle steden naar rust en groen zal wellicht herinneren aan de idealen uit de jaren 50. Arbeiders bezochten toen voor het eerst de kust en trokken de decennia daarna van de Ardennen tot in Spanje. Architectuur was daarbij al gauw geen bekommernis meer.

Toch is het verrassend om te weten dat het vaak als ‘plat’ bestempelde Center Parcs zijn vakantiehuisjes in 1968 door

de toonaangevende Nederlandse architect Jaap Bakema liet ontwerpen. Bakema’s minuscule bungalows stonden in compacte linten tussen de dennenbomen. Ademruimte werd in die jaren nog democratisch verdeeld.

Ook de Kempen hebben, als groene long van Vlaanderen, verstrooiing in petto. Zeker nu terreinen die ooit door de staat werden afgebakend, terug vrij worden gegeven. Eén ervan is de voormalige Britse munitieopslagplaats van Kasterlee. Nadat die in 1974 zijn bestemming als ontspanningsgebied voor jongeren kreeg, werd ze gaandeweg geboetseerd tot een volwassen vakantiedomein, alom gekend als de Hoge Rielen. Niet op zijn minst door de inzet van serene maar spannende architectuur.

Drie stappen waren nodig om het terrein van 230 hectare te herwaarderen.

En elk van die stappen gaf op een logische manier aanleiding tot de volgende: een proces waarbij bouwheer, overheid en Vlaams bouwmeester elkaar overtuigend vonden. In 2002 was er het nieuwe ontvangstgebouw. Met zijn licht hellende daken en rode baksteen vormt het een sober, halfopen paviljoen waar bezoekers de overgang van verka-

veld platteland naar bos kunnen maken. Voorzien van kantoor en educatieruimte presenteert het zich in vorm en materiaalkeuze als een gemoedelijke introductie tot het achterliggende bos en zijn loodsen.

Kort daarna, in 2004, volgde een tweede prijsvraag die een visie voor het hele domein moest bepalen. De uitkomst was een plan waarin de verschillende lagen van het terrein werden blootgelegd. Architectuur verankerde die abstracte ideeën in het landschap. Zoals het ‘loodskamperen’, waarbij drie voormalige opslaggebouwen uitgerust werden met slaapplaatsen, een kloeke keuken en sanitair. Een make-over met finesse, want de bakstenen structuren zijn elegant opgepoetst en verdeeld in een slaap-, kook- en verblijfscompartiment. Vooral het slaapgedeelte kreeg daarbij een eigen karakter. Net als in de gedrongen romp van een duikboot zijn de wanden hier bekleed met houten britsen. En om het onderwatergevoel helemaal te benadrukken, lieten de ontwerpers vierkante periscoopgaten door het golfplaten dak priemen die de wolkenlucht of sterrenhemel tonen.

Vlak naast de gerenoveerde loodsen

kwamen sanitaire voorzieningen. In hun strakke verschijning, bekleed met metalen lamellen, zijn het zelfbewuste maar respectvolle begeleiders van de bakstenen barakken.

Deze punctuele ingrepen, waar ook het zo goed als voltooide ‘Wadihostel’ bijhoort, schragen de Hoge Rielen.

Vooral omdat ze voortvloeien uit een overkoepelende visie waarin aandacht voor biodiversiteit, de historiek van het domein en de herwaardering van de bestaande gebouwen met elkaar vervlochten zijn. Dat zowel dit masterplan als de architectuur via de wedstrijdformule van de Open Oproep werden bekomen, laat zich voelen: de nieuwe gebouwen buigen smaakvol naar de oude loodsen en het omliggende bos. In de geest van Bakema en de Botton lijkt de Hoge Rielen dan ook een opleidingsterrein voor bouwrijpe jongeren. Als bewijs dat bescheiden wonen in het groen ook straks nog zal kunnen. Alleen moeten de dogma’s van de vorige generaties dan overboord. Bouwen moet binnenkort onherroepelijk met ingehouden precisie.

De Hoge Rielen: www.dehogerielen.be

Tekst: Bjorn Houttekier

STIJN JANSSEN

Dr Jekyll of Mr Hyde 4 duoticketS Kringwinkel Mol lanceert “Kwopz”

Gabriel Rios en Kapitein Winokio op Fiesta Mundial

Deze zomer in Houtum Street

MOL - Sinds oktober vorig jaar werkt De Kringwinkel van Mol samen met het houtatelier van het Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum (OPZ) van Geel. Niet of slecht verkoopbare, oudere meubeltjes worden door de medewerkers van het houtatelier met veel zorg weer opgemaakt.

“Meubels die anders op de afvalcontainer belanden, krijgen een kans op een tweede leven. Niet alleen is dit goed voor het milieu, maar het geeft ook voldoening aan de mensen van het OPZ Geel.” legt Kringwinkelverantwoordelijke Lief Geenen uit. “En vooral: het is volledig handwerk.”

BALEN – Fiesta Mundial, de traditionele afsluiter van het Kempense festivalseizoen -dit jaar op 28, 29 en 30 september- heeft zijn headliners bekendgemaakt. Op zaterdag is dat Gabriel Rios. Op zondag zakt een oude bekende af naar de Keiheuvel: de in Spanje immens populaire groep Canteca de Macao. “Het wordt een editie die zeker weer mikt op een ruim publiek”, zegt organisator Gunter Willekens.

Fiesta Mundial beleefde vorig jaar op alle vlakken een topeditie. De feestuitgave -het wereldfeestje vierde zijn 15-jarig bestaan- kon rekenen op een Indian summer waarop het al jaren een patent lijkt te hebben.

Fiesta Mundial huldigt op muzikaal vlak al jaren hetzelfde principe: investeren in een bekende headliner om daarrond een even interessant nevenprogramma te bouwen van minder bekende maar beloftevolle Belgische en internationale groepen. “Dit jaar brengen we Gabriel Rios als absolute publiekstrekker”, zegt Gunter. “Rios komt solo, maar dat staat garant voor een intiem concert dat -neem het van mij aan- voor beklijvende momenten zal zorgen. Op zondag investeren we met Kapitein Winokio voor het eerst in een fantastische band voor de kinderen.

Wie Fiesta kent, weet dat zij een groot deel van ons publiek uitmaken. Tot zestien jaar laten we trouwens iedereen gratis binnen. Veel jeugdbewegingen spelen daarop in.”

Nog op zondag speelt de Spaanse groep Canteca de Macoa. “Deze groep is onze ontdekking”, zegt Gunter Willekens.

“Een van onze muziekprogrammators heeft ze een aantal jaren geleden in Barcelona opgemerkt en als eerste naar de Fiesta gebracht. Sindsdien zijn ze al opgepikt door tal van andere Belgische festivals. Dat verwondert ons niet want het zijn onwaarschijnlijke ambiancemakers.”

Fiesta Mundial maakt er een erezaak om met een fantastisch nevenprogramma uit te pakken. Daarover lees je meer in het septembernummer. Je kan nu al via cc ’t Getouw kaarten bestellen. Surf naar www.fiestamundial.be en je blijft ook op de hoogte van al het nieuws over het festival.

KASTERLEE – Jazzclub Houtum Street gaat niet met vakantie. En het houdt ook geen zomerslaap, zoals cultuurcentra dat wél doen.

In juli en augustus wordt op de eerste maandag van de maand dus gewoon een concert georganiseerd, net als alle andere maanden van het jaar.

Op 2 juli is The Cotton City Jazzband te gast in Houtum Street. De band viert dit jaar zijn vijftigste verjaardag en speelt vooral zwarte muziek uit de ‘roaring twenties’.

The Cotton City Jazzband staat garant voor doorleefd vakmanschap, een vleugje humor en een verzorgde presentatie. Een ideaal avondje uit!

Op 6 augustus ontvangt Houtum Street het Nico Schepers Quintet.

Nico Schepers is een jazztrompettist die bij het Brussels Jazz Orchestra en High Voltage Sextet speelt en al interationale prijzen in de wacht sleepte. Drie maanden geleden concerteerde hij nog in The Blue Note in New York. Nico Schepers wordt begeleid door Bram De Looze op piano, Mimi Verderame op drums en Bart Denolf op bas.

Tickets voor de concerten kosten 10 euro, maar Suiker geeft voor elk optreden twee duotickets weg op www.suikerkrant.be. Jazzclub Houtum Street is ondergebracht in Zaal Den Eyck in Houtum 39 in Kasterlee.

Kwopz Deze samenwerking tussen de Kringwinkel en het houtatelier van het OPZ krijgt een goed herkenbaar label: ‘kwopz’. “Omdat dit partnerschap ook voor klanten duidelijk moet zijn, hebben we aan Zjef Caers -kunststudent van het KASK van Gent- gevraagd een “Kwopz”-logo te ontwerpen,’ zegt Lief Geenen. “Elk opgemaakt meubeltje zal dit logo krijgen en hierdoor echt uniek zijn. Een deel van de verkoopprijs gaat naar de aankoop van de materialen en vergoeding van de medewerkers van het houtatelier. We hebben deze samenwerking met het OPZ Geel aangegaan omdat de banden tussen een zorginstelling en een sociaal economiebedrijf belangrijk zijn. Op bepaalde vlakken kunnen ze een aanvulling zijn voor elkaar, zoals dit project bewijst.”

Vanaf maandag 2 juli kan je in De Kringwinkel van Mol deze unieke Kwopz-meubeltjes kopen. Let op het logo om ze te herkennen. De Kringwinkel van Mol is gevestigd aan de St.Apollonialaan 190B, e-mail: kw.mol@ debiehalstc.be

Omdat we dringend een tweedehandsfiets nodig hadden die we ‘s avonds zonder zorgen aan het station kunnen stallen om ’s morgens gezwind mee naar het werk te rijden, stopten we bij een verre kennis die op zijn oprijlaan een fel blinkend wit damesexemplaar te koop aanbood. Kopen en inladen en klaar is kees, zo dachten we. De zaak leek weer iets gecompliceerder.

De fiets bleek niet toe te behoren aan onze kennis maar was eigendom van een van zijn vrienden. Die vriend was een man afkomstig uit Syrië en gezegend met de naam Ahmed. Hij woonde een paar huizen verderop en verdiende een paar centjes bij met het opkalefateren en doorverkopen van oude fietsen.

“Waarom zet Ahmed die fiets dan niet voor zijn eigen gevel te koop?”, vroegen we. “Dat durft hij niet”, antwoordde de kennis. “Hij woont recht tegenover een fietsenhandel en heeft schrik dat de fietsenverkoper hem zijn handeltje in fietsen niet in dank afneemt.” Nu kenden we toevallig die fietsenmaker.

Beter nog: we waren een van zijn beste klanten. Hadden we schrik van hem?

Neen. We hadden een panische angst van hem.

We staan aan het hoofd van een fietsenpark dat uit zes rijtuigen bestaat.

Omdat de woorden inbussleutels en derailleurs voor ons eerder associaties oproepen aan operatiemateriaal dan aan fietsengereedschap zijn we voor het minste defect aangewezen op de hulp van een gediplomeerd fietsenmaker.

Dat is de hersteller die voor het gemak op wandelafstand woont. Gemiddeld eenmaal om de veertien dagen trekken we naar de fietsenhandel met een defecte fiets: een wiel dat paraplu staat, een versnellingsapparaat dat vervaarlijk doorslaat of gewoon een band die lucht lekt. Om toegang te krijgen tot onze fietsenherstelwerkplaats moeten we eerst een zware ijzeren schuifdeur verschuiven. Dat vergt de inzet van al onze krachten en maakt een enorme teringherrie. In het fietsenatelier zelf hangt een penetrante geur: een combinatie van pittige tweetaktolie en gedroogd visvoer. In de bunker is het balkdonker waardoor we pas na lang knipperen met de oogleden het silhouet opmerken van de fietsenmaker. Altijd staat hij onder een fiets die aan twee kettingen hangt en vervaarlijk boven zijn hoofd bengelt. Altijd blijft de fietsenmaker doodgemoedereerd verderwerken. Wij zijn lucht voor hem. Lucht die hij zelfs niet inademt. We hebben

afgeleerd dichterbij te stappen want dan begint hij vervaarlijk te snuiven als een bedreigde stier in een arena.

Pas na vijf lange minuten behaagt het hem zich naar ons om te draaien.

Telkens kijken we dan in een gezicht waarop alleen maar ergernis valt af te lezen. Waarom komen we hem in godsnaam weer storen? Zo lezen we keer op keer. Naar het mankement aan de fiets vraagt hij nooit. Enkel met een forse knik vanuit zijn kin geeft hij het commando de fiets in de rij van andere te herstellen vehikels te plaatsen. Nog voor we dat bevel hebben uitgevoerd, heeft hij ons al opnieuw de rug toegedraaid. Met een enorme zucht is hij terug aan het werk gegaan. We weten dat we de volgende dag kunnen terugkeren. Dat hij dan opnieuw met zijn kin naar een andere rij wijst, ditmaal die van de herstelde fietsen. Dat we niet bij hem moeten afrekenen maar bij zijn vrouw, die steevast pas na lang aarzelen wisselgeld teruggeeft.

Altijd verliep ons bezoek aan de fietsenmaker volgens dit scenario van een stomme film. Nooit hoorden we hem een woord zeggen. Altijd dachten we: hier zetten we geen stap meer binnen.

Tot er een mirakel gebeurde. Een van de allerhoogste orde zelfs: een waarbij een dode lazarus plots tot leven werd opgewekt. Op een avond waren we met het gezin op restaurant toen ook hij binnentrad met zijn vrouw. Eerst hadden we hem niet herkend, zoals men ook een cafébaas niet herkent eenmaal hij zijn vertrouwde toog heeft verlaten.

Zijn sloddertrui had hij ingeruild voor een zwart T-shirt. Zijn bruin geribbelde fluwelen broek voor een stoffen broek met vouw. Hij nam een paar tafels verderop plaats, buiten ons gehoorveld maar nog dicht genoeg opdat we hem konden observeren. Al snel konden we onze ogen niet geloven. We keken naar hem als naar een renner met het verzamelde werk van Schopenhauer. We zagen een man die honderduit met zijn tafelgenoot van gedachten wisselde.

Een joviale klant die grapjes maakte met de diensters. Een tevreden man die de chef-kok uit de keuken liet roepen om hem te complimenteren. Toen hij het restaurant verliet, knikte hij ons toe. We waren veel te verbouwereerd om zijn groet te beantwoorden. Die avond gingen we koortsachtig op zoek naar zijn Facebookaccount. Moesten we zoeken bij Dr Jekyll of Mr Hyde?

Vanaf die dag begeven we ons met een panische angst naar zijn fietsenatelier.

Suiker - 21

Turnhout Terminus Turnhout Centraal

Zeven straffe verhalen.

Deel 5.

De aarde is rond en dus kan elke plek die erop ligt er het middelpunt van zijn. Zoerle-Parwijs evengoed als New York. Of Turnhout. ’t Is maar waar je de punt van de passer zet.

Vanuit dat relativerende gegeven gaat de tentoonstelling ‘Turnhout Terminus Turnhout Centraal’ op zoek naar de Turnhoutse -en bij uitbreiding Kempense- identiteit. Aan de hand van zeven straffe verhalen wordt de Turnhoutse geschiedenis in een verrassend perspectief geplaatst.

• Pieter Paul Rubens was een Turnhoutenaar.

• De eerste moderne vrouwen van Europa kwamen uit de Kempen • Kwam de ‘Dead Man’s Hand’ van Turnhout?

• Turnhout was bijna het Leopoldstad van België • Ligt de vredespijp van Sitting Bull in Turnhout?

• Waar is het laatste hert van Turnhout naartoe?

• Was Kurt Cobain een Turnhoutenaar? En wat ben jij?

Suiker houdt wel van straffe verhalen en laat Karl van den Broeck elke maand een van de zeven ‘mythes’ toelichten. Deze maand:

Mythe 5: De vredespijp van Sitting Bull ligt in Turnhout. Nu wel.

Waarom gaf de ‘grote zwartrok’, pater Pieter-Jan De Smet, niet de naam van zijn geboortestad Dendermonde, maar wel die van Turnhout aan een rivier in de Rocky Mountains? Waarom noemde hij een meer ‘De Nef’, naar de oprichter van het latere jezuïetencollege in Turnhout? En ligt de vredespijp van het grote Sioux-opperhoofd echt in Turnhout?

‘Turnhout Terminus Turnhout Centraal’ is een van de blikvangers van het cultuurjaar ‘Turnhout 2012’. De tentoonstelling loopt van 17 maart tot 31 oktober in het Taxandriamuseum in Turnhout.

Het Taxandriamuseum maakt deel uit van TRAM 41: Turnhoutse Route Archief en Musea.

Info: www.tram41.be en www.turnhout2012.be Tickets: www.uitinvlaanderen.be

22 - JULI - AUGUSTUS 2012

Op 27 juli 1846 houdt pater Pieter-Jan De Smet (1801-1873), de beroemde missionaris-jezuïet die de Verenigde Staten doorkruiste om de indianen te kerstenen, halt aan een ‘schoon meer, omringd van vlakten en van een digt bosch van lorkenbomen’. Hij was onderweg met proviand om een missiepost in de buurt van het huidige Spokane te bevoorraden. “Ik heb hetzelve het meer De Nef genoemd, ter gedachtenis van eenen aenzienelyken Belg, onzen landgenoot, eenen der grootste weldoeners en vrienden der missien van America.

Het ontlast zich in den stroom Turnhout, die zyne snelle wateren met die der Rivier Spokane gaet verenigen.”

Met De Nef wordt Peter Jan De Nef (1774-1844) bedoeld, volksvertegenwoordiger in de prille Belgische instellingen, tijk- en wijnhandelaar en stichter van de Latijnse school die later het beroemde Turnhoutse Sint-Jozefcollege zou worden.

Waarom wilde De Smet eer betuigen aan Turnhout en een van zijn meest gerespecteerde inwoners? Omdat hij veel meer aan de hoofdstad van de Kempen te danken had dan aan zijn geboortestad Dendermonde en omdat zonder een mecenas als De Nef de missies van de jezuïeten in Amerika wellicht nooit een succes zouden zijn geweest.

Tussen 1835 en 1871 zal De Smet zo’n tiental keer naar België reizen om er geld in te zamelen en missionarissen te rekruteren. De Nef wordt zijn gulste geldschieter en zal hem in totaal bijna 800.000 Belgische franken van toen schenken; zo’n 300.000 euro vandaag. Ook reizen 69 missionarissen en 11 zusters met de Grote Zwartrok naar Amerika. Veel van hen zijn opgeleid in de school van De Nef in Turnhout. Onder hen ook twee Turnhoutse paters: Francis Xaveer Kuppens en Leopold Van Gorp.

Handtekening Er is in Turnhout maar één fysieke link overgebleven van de veelvuldige bezoeken van pater De Smet aan de stad. In het stadsarchief wordt een bezoekersregister bewaard van het ‘museum’ van W.F.J. Van Genechten (1789-1899), de toenmalige voorzitter van de rechtbank. Daarin staat twee keer de handtekening van De Smet (die een keer als woonplaats les Montagnes Rocheuses,

de Rocky Mountains, opgeeft en de tweede keer St. Louis). Het eerste bezoek dateert van 19 juli 1853, het tweede van 6 september 1871.

Begeven we ons op een gevaarlijk pad wanneer we durven dromen dat er zich in Turnhout nog voorwerpen moeten bevinden die destijds door pater De Smet uit het wilde Westen werden meegebracht? Als hij hier vele honderdduizenden franken kwam ‘bedelen’, is het toch niet vergezocht om aan te nemen dat hij aan de milde schenkers -zoals De Nef- ook geschenken zou hebben aangeboden?

Laten we wat verdergaan op het pad van de speculatie en de mythevorming.

Zou het kunnen dat de vredespijp van Sitting Bull zich in Turnhout bevindt?

Pater De Smet en Sitting Bull Dat pater De Smet de vredespijp van Sitting Bull in zijn bezit had, is goed gedocumenteerd. In 1868 bemiddelde hij tussen het Amerikaanse overheid en de Sioux-indianen. Sitting Bull was toen een gevreesde war chief van de Hunkpapa Sioux en had een reputatie die enkel te vergelijken is met die van Osama bin Laden, vlak na 9/11.

Pater De Smet trok zonder militaire escorte naar het hol van de leeuw aan de Powder River in Montana. Op 16 juni 1868 wordt hij gastvrij ontvangen door de meest gevreesde indianenstam van die tijd. Sitting Bull bood hem zelfs zijn tent aan om uit te rusten van de lange reis. Op 21 juni reisde De Smet terug naar het westen om de Amerikaanse generaals te melden dat Sitting Bull bereid was om vrede te sluiten.

De Smet en Sitting Bull rookten samen de vredespijp op 16 juni en misschien nog tijdens de vier dagen dat hij in het Sioux-kamp verbleef. Nadien rookte De Smet nog de vredespijp met de opperhoofden (onder wie Spotted Tail van de Brulé Sioux) die in Fort Rice het vredesverdrag onderhandelden. Dat er toen geschenken werden uitgewisseld, is een historisch feit.

Sitting Bull kreeg ooit een crucifix van pater De Smet. Zo liet hij zich in 1885 fotograferen met dat kruis rond zijn nek.

In de winter van 1868 en in 1871 reisde De Smet nog naar huis en telkens bezocht hij ook Turnhout. Hij had dus eventueel de gelegenheid om de vredes-

pijp aan zijn Turnhoutse geldschieters te overhandigen.

Feit en fictie Dat pater De Smet vredespijpen in zijn bezit had, staat vast. In zijn nalatenschap zaten er maar liefst drie. Eentje ervan wordt door zijn achterkleinneef toegeschreven aan Sitting Bull. Ze zou rondgegaan zijn tijdens de onderhandelingen aan de Powder River in 1868.

Volgens Mireille Holsbeke, adviseur wetenschappelijk werk van de collecties Amerika en Oceanië van de Stad Antwerpen, is deze pijp echter niet afkomstig uit het prairiegebied. Volgens een tekst die bij de pijp hoort, zou ze al in 1862 door pater De Smet aan zijn neef zijn gegeven. Dat is zes jaar voor de ontmoeting tussen De Smet en Sitting Bull.

In de nalatenschap zit nog een tweede pijp, van onbekende herkomst, die wél typisch is voor de Sioux. Dát zou dus wel de pijp van Sitting Bull kunnen zijn. Ook de versierde tabakszak is bewaard gebleven.

Een derde pijp, waarvan de fijn gesculpteerde kop een priester en een knielende gelovige toont, is een geschenk uit 1848 van de Brulé-Sioux aan De Smet.

Kortom: er heeft waarschijnlijk nooit een vredespijp van Sitting Bull in Turnhout gelegen... behalve in 2012.

De pijpen uit de nalatenschap van De Smet zijn te zien op de expo Turnhout Terminus Turnhout Centraal. Ze zaten ergens weggestopt in de depots van het Museum aan de Stroom in Antwerpen tot ze er door de tentoonstellingsmakers uit Turnhout werden gevonden.

Wie de pijpen dus wil zien, moet zich naar het Taxandriamuseum reppen.

De kans is immers groot dat ze na de Turnhout 2012 opnieuw verdwijnen in de depots van het MAS. Op de tentoonstelling zijn ook drie unieke kaarten te zien die pater De Smet tekende van de Rocky Mountains.

Daarop is ook telkens de Turnhout-rivier en het De Nef-meer te zien. Deze kaarten -die bewaard worden in het Midwest Jesuit Archive in St. Louis (VS), worden voor het eerst tentoongesteld in Europa.

Tekst: Karl van den Broeck

Turnhout 2012

Programma JULI EN AUGUSTUS

Spiegeltentfestival met Radio Modern KEMPEN - Spiegeltenten zijn even Kempisch als een te scherpe ‘a’ en een te zware ‘l’. Geen wonder dat in het kader van PLEK -culturele activiteiten op locatie- een Spiegeltentfestival op poten wordt gezet. Leuk detail: de tenten worden geleverd door de firma Klessens, die dit jaar haar honderdste verjaardag viert.

Zes gemeentes verzorgen elk een luik van het Spiegeltentfestival. Beerse beet begin juni de spits af. Achtereenvolgens reist de Spiegeltent nog van Turnhout (10 tot 19 augustus) naar Rijkevorsel (17 tot 19 augustus), Kasterlee (van 14 tot 16 september), Vosselaar (van 14 tot 16 september) en Oud-Turnhout (van 5 tot 7 oktober).

Telkens wordt de Spiegeltent één avond ingenomen door Radio Modern (mét fiftieskapsalon, zie foto), de andere twee dagen worden ingevuld door de lokale overheid, die er vrij in mag programmeren.

In Turnhout blijft de Spiegeltent per uitzondering langer dan een week staan. De vzw Turnhout 2012 organiseert er muzikale thema-avonden in met livebands en dj’s. Zo zal er o.a. een jazzavond, een rock-‘n-rollavond, een eightiesavond en een Beatlesavond plaatsvinden. Guido Belcanto, geboren Turnhoutenaar én fan van spiegeltenten, concerteert twee avonden na mekaar (op 17 en 18 augustus) in zijn ‘natuurlijke biotoop’.

Bij het ter perse gaan van deze Suiker waren de programma’s van de verschillende gemeentes nog niet helemaal gekend. Surf naar de websites van de betrokken gemeentes of naar www. turnhout2012.be voor de meest recente informatie.

Het Watertorenfestival TURNHOUT - Het Watertorenfestival is een van de grote succesnummers van Turnhout 2012. Dat is niet verwonderlijk, want nóg publieksvriendelijker en laagdrempeliger kan je een culturele activiteit niet maken.

De watertoren ligt centraal en is voor iedereen bereikbaar, alle voorstellingen zijn gratis, het publiek mag vrij in- en uitwandelen en de optredens (elke woensdag, donderdag en vrijdag) beginnen om 19u en duren maar een uur. Je hoeft er geen babysit voor te vragen, verlof voor te nemen of afspraken voor te verzetten. Het volledige programma vind je op www.turnhout2012.be.

Dinsdag Orgeldag TURNHOUT - Onder de noemer ‘Dinsdag Orgeldag’ organiseert de vzw Octave elke dinsdagmiddag in juli en augustus een orgelconcert in de Sint- Pieterskerk op de Grote Markt in Turnhout. De concerten zijn gratis (maar je mag een zelf te bepalen bijdrage achterlaten), begin-

nen om 12.15u en duren minder dan een uur. Ideaal om -tijdens de middagpauzede hectische realiteit van alledag te ontvluchten en tot rust te komen. ‘Chillen’ heet dat tegenwoordig. En waar kan je dat beter doen dan in een kerk?

Zondige Zondagen: Theater Staps versie van ‘Zomergasten’ TURNHOUT - Theater Stap heeft een bijzonder ambitieus project samengesteld: ‘Zondige Zondagen’. Het professionele theatergezelschap waarin andersvaliden een hoofdrol spelen, vond de inspiratie voor de invulling van een zomerprogramma bij ‘Zomergasten’: een tv-programma van de VPRO. Het wordt in juli en augustus op zondagavond -live- uitgezonden. Telkens staat er één gast centraal, die een avond lang fragmenten mag tonen uit zijn favoriete films, docu’s, concerten… Aan de hand van de fragmenten vertelt de centrale gast over wat hem bezighoudt.

Naar analogie met ‘Zomergasten’ nodigt ook Theater Stap elke zondagavond vanaf 20.15u in juli en augustus een centrale gast uit: een Kempenaar die zijn sporen in de muziek- of theaterwereld verdiende en (minstens) nationale bekendheid geniet. De gast mag teksten, beelden en muziek selecteren en/ of meebrengen, en tijdens een praatprogramma in de tuin van Theater Stap in de Brugstraat in Turnhout uitleggen waarom het gekozen fragment zo belangrijk is voor hem/haar. Bij slecht weer wordt naar binnen verhuisd.

De acteurs van Stap staan in voor de ontvangst van de gast en het publiek en zorgen ervoor dat alles in goede banen geleid wordt. Op één avond na zijn alle centrale gasten al gekend.. Tickets kosten 7 euro per avond.

1 juli: Stijn Van Opstal 8 juli: Chris Nietvelt en Guy Van Nueten 15 juli: Vitalski 22 juli: Ben Segers 29 juli: Luc Nuyens 5 augustus: Lucas Van den Eynde 12 augustus: Stany Crets 19 augustus: Tom Van Dijck

Turnhout Terminus Turnhout Centraal Het Taxandriamuseum zoals u het nog nooit zag TURNHOUT - De expo ‘Turnhout Terminus Turnhout Centraal’ in het Taxandriamuseum toont nog tot eind oktober de geschiedenis en de identiteit van Turnhout. Als invalshoek haalt de tentoonstelling zeven straffe verhalen aan die de stad aan een aantal internationaal bekende figuren koppelen. De verrassende expo loopt als een rode draad door het Turnhout 2012-programma en is een absolute ‘must see’ voor elke Turnhoutenaar en zelfs Kempenaar.

Heb je een museumbezoek graag wat (inter)actiever? Dat kan. Op de plan-

ning staan bijvoorbeeld kantworkshops voor volwassenen én kinderen. Elke dinsdag in juli en augustus is de expo gratis te bezoeken en staan er om 14 uur gidsen klaar om je rond te leiden.

Afhankelijk van de leeftijd kunnen kinderen het museum op hun eigen tempo doorlopen met de hulp van een doeboekje of een mp3-tocht, ingesproken door acteur Tom Van Dyck. Op vaste tijdstippen wacht een eigenwijs, Engelssprekend hert je op voor een bizarre conversatie.

En in het najaar kan je je eigen crème, parfum of thee maken tijdens een kruidenworkshop, gebaseerd op het unieke plantenalbum van Jos Aerts dat in de expositie te zien is.

Op www.taxandriamuseum.be vind je meer info over deze activiteiten. Vooraf inschrijven is soms noodzakelijk. Het Taxandriamuseum ligt in de Begijnenstraat 28 in Turnhout. Info: 014 43 63 35 of taxandriamuseum@turnhout.be.

Poker!

TURNHOUT - Wat hebben de expo ‘Turnhout Terminus Turnhout Centraal’ en het Speelkaartenmuseum gemeen? Ongetwijfeld Wild Bill Hickock, de grootste pokerspeler uit het wilde Westen. Hij wordt opgevoerd in een van de straffe verhalen in het Taxandriamuseum. Speelde Wild Bill met Turnhoutse speelkaarten? Wie zal het zeggen…

Het populaire pokerspel staat nog tot 28 oktober centraal in het Speelkaartenmuseum. Naast andere bekende pokeraars brengt de expo de tweehonderdjarige geschiedenis van het spel en zijn Europese voorlopers. Een goede pokeraar kan winstkansen inschatten en strategieën bedenken. Dit gokspelletje van revolverhelden is dus eigenlijk een heuse denksport. Stap het museum binnen en leer hoe je een pokerface kan herkennen!

Het Nationaal Museum van de Speelkaart ligt in de Druivenstraat 18 in Turnhout. Info: 014 41 56 21, museum. speelkaart@turnhout.be en www.speelkaartenmuseum.be.

Elke donderdag van juli en augustus is de toegang gratis en profiteer je van een gratis rondleiding en drukdemonstraties.

De Moerasmonologen TURNHOUT - In natuurreservaat Winkelsbroek (Mastheidestraat ter hoogte van huisnummer 27 in Turnhout) dient een gerestaureerde moerboot als podium voor een reeks ‘moerasmonologen’. Een moerboot werd oorspronkelijk gebruikt voor het winnen van turf. De leerlingen van de studierichting houtbewerking van de Gemeenschapsschool Zenit bouwden een originele moerboot na. De nieuwe versie van de moerboot zal als podium dienstdoen. Vanop de boot worden monologen gehouden die ongeveer een uur duren. Het publiek kijkt en luistert vanop de oever. Tenzij anders vermeld treedt elke artiest op om 15u en om 19u. Tickets zijn ter plaatse te verkrijgen.

10 augustus: Wim Paeshuyse 11 augustus: Mise En Plis 12 augustus: Tom Driesen 13 augustus: Luc Huygens (15u) en Charlotte Van den Broeck (19u) 14 augustus: Gaby Megens 15 augustus: Jef Louisa Versmissen (enkel om 15u)

Citybooks, literaire verhalen over Turnhout TURNHOUT - Turnhout, bekeken door de ogen van vijf schrijvers en een fotograaf. Dat is het project ‘citybooks’ in het kort. Vijf auteurs en een fotograaf resideren een tijdje in de stad (twee van de vijf auteurs wonen zelfs in Turnhout) en verwerken hun ervaringen in een literair verhaal, een essay of een gedicht dat gepubliceerd wordt op www.city-books.eu.

Er bestaan al citybooks over o.a. Boekarest, Utrecht, Graz, Sheffield, Tbilisi en Skopje en naar aanleiding van het cultuurjaar wordt Turnhout aan het lijstje toegevoegd.

De schrijvers die in Turnhout zullen verblijven en hun ervaringen via de website zullen delen, zijn Chika Unigwe en Walter van den Broeck (beiden Turnhoutenaren), Marjolijn Februari (Nederland), Peter Terrin (België) en Lasha Bugadze (Georgië). De fotograaf is Kahka Kakhiani (Georgië).

Het eerste verhaal, ‘Duister hart’, van Chika Unigwe, is al klaar. Je kan het lezen op www.city-books.eu.

Elders in deze Suiker vind je nog info over Turnhout 2012-activiteiten - Turnhout in Steen en Gigant: zie blz 8 en 9 - Voltooid Verleden Turnhout: zie blz 8 en 9 - Panorama de Vries: zie blz 8 en 9 - Romboïdes in het Begijhof: zie blz 8 en 9 - Robert Powell: zie blz 8 en 9 - SASK Turnhout presenteert: zie blz 8 en 9 - Jozef Schellekens: zie blz 8 en 9 - Hans Op de Beeck: zie blz 8 en 9 - Stadsgezichten: zie blz 8 en 9 - Enrique Vargas: Between us: zie blz 11

Suiker - 23

GELOOF seizoen 2012–2013

21 augustus The Kids 22 augustus Winther 23 augustus Orchestre InternatIOnal du Vetex & RobeRt Soko 24 augustus baRbaRa Dex: i am 25 augustus De HelD & Roy aeRnouts 28 augustus FeDeRico oRDoñez cuadrO 29 augustus Het zeSDe Metaal: ploegsteeRt 30 augustus the antleR king & Renee Van baVel: helDen/heRoeS 31 augustus KHaira arby 1 septembeR Bruno Vanden bRoecke & de bRetellen: Halfweg 2 septembeR boogie boy & tHe woogies: tRibute to ray CHarles

Enkele tips voor het najaar: 27 septembeR MohaMMeD bajeDDoub & ensemble 12 oktobeR nouvelle vague 18 oktobeR blaudzun 25 oktobeR boubacaR tRaoRé 9 noVembeR immodesty blaize 16 noVembeR don mclean 40th AnniversAry tour 29 noVembeR I MuvrInI 12 decembeR Trixie WHiTley 20 decembeR daan simple quintet

TurnhouTsebaan 286 - borgerhouT TickeTs: www.deroma.be - 03 292 97 40 - Fnac

Suiker zoekt ambassadeurs

Cultuurkrant Suiker bestaat twee jaar. Op die korte tijd zijn we een vaste waarde geworden in de Kempen. Maar we willen meer. Suiker wil zich met twee voeten verankeren in alle gemeenten waar het verspreid wordt (het volledige arrondissement Turnhout plus enkele randgemeenten). Daarvoor hebben we de hulp nodig van vrijwillige ambassadeurs. Als het even kan in elke gemeente één.

Wie ben jij?

Je bent geïnteresseerd in cultuur Je kent je gemeente goed Je wil Suiker verdelen en/of de verdeling van Suiker mee coördineren in jouw gemeente Je kan de redactie tips geven over wat in jouw gemeente op cultureel vlak gebeurt Je hebt 1 dag per maand tijd voor Suiker

En wat schuift dat zoal?

Ons grenzeloos en eeuwigdurend respect Vrijkaarten Filmtickets voor Open Doek Evt. een vergoeding van onkosten

Interesse?

Mail als de bliksem naar leen@suikerkrant.be.

We zitten op jou te wachten.

Lezingen Workshops Cursussen Uitstappen

Inspiratie op?

Organiseer iets samen met Vormingplus!

Je zoekt nog ideeën voor activiteiten met je groep, vereniging of buurt? Iets degelijks én betaalbaars? Vormingplus Kempen vernieuwde net zijn aanbod cursussen, workshops en lezingen.

Daaruit pluk je moeiteloos een activiteit die aanslaat bij je publiek.

Kempen kookt!

Vormingplus Kempen selecteerde samen met ‘Kempen kookt!’ een aanbod activiteiten rond koken die je goedkoop en makkelijk in eigen vereniging kan organiseren. Wat dacht je van een ecologisch-culinaire wandeling door Herentals of Turnhout? Of een smakelijke maar vooral deugddoende sessie ‘Eet je gezond?’

Ontdek op onze site nog andere ideeën: een bedrijfsbezoek aan De Kijfelaar of een geitenboerderij, koken met kruiden, eet-etiketten lezen, streekbieren, ...

Verkiezingen: wil je een debat?

Wil je in aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen een debat organiseren? Wij hebben een degelijke moderator. Iemand die rad van tong is, vlot in de omgang en met kennis van zaken de lokale gemeentepolitiek helpt ontleden, zoals Katrien Lodewyckx, Karl van den Broeck, Jef Van Baelen of Bart Timperman.

Je kan ook een infoavond of een gemeentequiz met de Wakkere Burger organiseren. Betaalbaar met Vormingplus.

Nog meer thema’s Veel mensen zijn in de drukte op zoek naar een tragere tijd. Wat stilte tussen het lawaai van alledag. Vormingplus Kempen heeft een achttal voorstellen om je vereniging of publiek te laten proeven van stilte, rust en ruimte.

Of kies een activiteit uit een reeks van eigenzinnige workshops, interessante mensen, weetjes en tips over het leven hier in de Kempen.

Sputtert de motor van je vereniging?

Dat hoeft niet langer. We hebben een heel aanbod aan cursussen, lezingen en workshops om het raderwerk van je vereniging terug gesmeerd te laten lopen.

KALENDER JULI & AUGUSTUS elke dinsdagmiddag van 12.30 tot 15u – Herentals

deN Babbelhoek

Ben jij een van de mensen die hun Nederlands willen verbeteren? Het is gratis, je hoeft je ook niet in te schrijven.

Fraikinstraat, 38.

Info 014 22 17 81, bieh28@hotmail.com of www.denbabbelhoek.be elke dinsdagmiddag om 15u – Laakdal

Zomer mee op camping Meerlaer

Vormingplus Kempen, Buurtcomité Camping Meerlaer, VIVA-SVV Cultuur en Sport en Wakkerdal slaan de handen in mekaar om jaarlijks zomeractiviteiten te organiseren op camping Meerlaer. camping Meerlaer, Verboekt 15, 2430 Vorst Info: 013 66 14 20 of 0478 29 55 14 Dit jaar met volgende activiteiten: op 3 en 10 juli: Afrikaanse dans op 17 juli: volksdans op 24 juli: petanque op 31 juli en 7 augustus: linedance op 14 augustus: merengue op 21 augustus: latino linedance op 28 augustus: flamenco

vanaf di 3 juli om 14u – Arendonk

Thuiskomen in je lichaam en bij jezelf Via eenvoudige lichaamsoefeningen word je meer vertrouwd met het eigen lichaam. Je wordt begeleid om de spanningsbalans in het lichaam te optimaliseren. (ook op wo 4, do 5, vr 6 en za 7 juli, telkens van 9.30 tot 13 uur) Talander, De Lusthoven.

Info 014 43 65 11, renild.vdp@gmail. com of www.eutonie.be di 10 juli van 13.30 tot 17u – Turnhout

Kant en klaar

Workshop kantklossen voor beginners door Lidy Verheyen, leerkracht stedelijke academie.

Taxandriamuseum-TRAM 41, Begijnenstraat, 28.

Info 014 43 63 35 of uitinturnhout@ turnhout.be zo 5 augustus van 10.30 tot 12.30u – Lille

Dans, speel, luister en zing op Kempense wijze Violiste Marianne Wynen en multi-instrumentalist René Krol (samen: Folkzien) verzorgen deze Kempense dag: ze vertellen, spelen en zingen, leren je een ritme en een oude danspas aan en betrekken je zo bij het verhaal.

Molenplein, 2275 Gierle Info jef_vanbouwel@hotmail.com of 014 55 25 72

Bij Dinamo kan je leren én feesten

Dinamo biedt educatie in de vorm van cursussen, workshops, lezingen en uitstappen. Alle activiteiten worden door vrijwilligers begeleid. Een bewuste keuze!

Dinamo engageert zich ook voor maatschappelijke thema’s, zoals duurzaamheid en culturele diversiteit. Deze keuze vind je ook terug in ons aanbod. We willen ook mensen samenbrengen en creëren ruimtes waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.

In 2013 viert Dinamo zijn 30-jarig bestaan. Een heel seizoen lang vieren wij deze verjaardag met verschillende activiteiten: een groot uniek tafelkleed, 30 jaar Dinamolied, 30 x fit en gezond, 30 etalages made by Dinamo, workshops voor dertigers, een fotowedstrijd én feest natuurlijk. Raadpleeg onze kalender voor de vele activiteiten.

De Dinamobrochure van het nieuwe seizoen is beschikbaar vanaf begin augustus. Ook de website www.warande. be/dinamo gaat dan online.

Informatie kan je verkrijgen aan de educabalie vanaf 20 augustus.

Inschrijven kan vanaf maandag 27 augustus.

INFO Educabalie Lut Mertens Dinamo Warandestraat 42, Turnhout 014 47 21 64 dinamo@warande.be www.warande.be/dinamo

JOUW activiteit in deze kalender?

Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdatabank.be. Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen ze niet alleen trecht op www. UitinVlaanderen.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk ook in Suiker! Meer details vind je op www.cultuurnet.be/uitdatabank.

Zin om iets te organiseren??

Vormingplus Kempen betaalt voor een aantal activiteiten tot 75% terug van je kosten voor de begeleiding (met een maximum van 200 euro). Ons aanbod en honderden cursussen, lezingen, workshops vind je op www.vormingpluskempen.be.

Eén adres www.vormingpluskempen.be (kijk onder ‘aanbod’) of bel 014 41 15 65

Suiker - 25

OPEN DOEK

Juli & Augustus Vzw Open Doek dankt zijn naambekendheid vooral aan het filmfestival dat het elk jaar -eind april- organiseert. Maar Open Doek is het hele jaar door actief. Wekelijks wordt op dinsdagavond in Utopolis in Turnhout een film geprogrammeerd. In de zomer kiest men uitsluitend voor zuiderse films. ‘Cinéma Méditerranéen’ brengt de beste Zuid-Europese en Noord-Afrikaanse films naar Turnhout. Daarnaast organiseert Open Doek eind augustus ook nog filmvoorstellingen in de openlucht: ‘Open Doek Wijkt Af’.

Dinsdag 3 juli

Dinsdag 10 juli

Dinsdag 17 juli

Land: Frankrijk Regisseurs: Olivier Nakache en Eric Toledano Duur: 112 minuten Jaar: 2011 Miljonair Philippe is aan een rolstoel gekluisterd. In hartje Parijs woont hij in een kast van een huis. Driss is een jonge Senegalees die leeft van een uitkering of van duistere handelspraktijken. Het lot bindt de twee tegenpolen aan mekaar.

Grappige film met een scherpe montage, uitstekende acteerprestaties en een geweldige soundtrack.

Land: Spanje Regisseur: Jaume Balagueró Duur: 96 minuten Jaar: 2011 Cesar is conciërge in een luxueus appartementsgebouw in Barcelona en doet zich graag voor als de welopgevoede en hardwerkende man, maar het enige wat hem eigenlijk bezighoudt, is zijn drang de mensen rondom hem ongelukkig te maken.

Een claustrofobische horrorfilm, inclusief akelige muziek, gestileerde camerastandpunten en voice-over.

Land: Italië Regisseur: Emanuele Crialese Duur: 88 minuten Jaar: 2011 Het leven van een vissersfamilie wordt grondig overhoopgehaald wanneer een Ethiopische drenkelinge aanspoelt. De Italiaanse wet zegt dat de overheid moet verwittigd worden wanneer er drenkelingen gevonden worden. Maar de familie besluit de vrouw te helpen in plaats van haar aan te geven.

Dinsdag 31 juli

Dinsdag 7 augustus

Dinsdag 14 augustus

Dinsdag 21 augustus

Land: Frankrijk Regisseur: Benoît Jacquot Duur: 100 minuten Jaar: 2012 Chaos aan het hof! De laatste uren van Versailles zijn geslagen. De revolutie is niet meer tegen te houden. Machtswellust en verraad vieren hoogtij tijdens de laatste dagen van het hof van Louis XVI en Marie Antoinette.

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Chantal Thomas uit 2002.

Het leverde haar de prestigieuze Prix Femina op.

Land: Frankrijk Regisseur: Ismaël Ferroukhi Duur: 99 minuten Jaar: 2011 Parijs, 1942. De Algerijnse immigrant Younes wordt opgepakt. Hij krijgt echter het aanbod om de Parijse moskee in de gaten te houden en de joden aan te geven die er onderdak vinden. Alleen als Younes de undercoveropdracht aanvaardt, mag hij blijven leven. In de moskee sluit hij vriendschap met zanger Salim Halali. Dan ontdekt Younes dat Salim jood is…

Land: Frankrijk Regisseur: André Téchiné Duur: 102 minuten Jaar: 2011 Een succesvolle schrijver trekt zich terug in Venetië om er in alle rust zijn volgende roman te schrijven. Hij ontmoet er de mooie Judith. Het is liefde op het eerste gezicht, maar al snel maakt het geluk plaats voor achterdocht en ontstaat er een bevreemdende verhouding tussen hen.

Land: Italië Regisseur: Nanni Moretti Duur: 102 minuten Jaar: 2011 De paus is gestorven en 108 kardinalen trekken zich terug om een nieuwe paus te kiezen. Dat lijkt wel eeuwig te duren.

Duizenden gelovigen zijn afgezakt naar het Sint-Pietersplein om de nieuwe kerkvader te begroeten. Maar die laat op zich wachten. Hij blijkt immers niet klaar voor de job. De onrust stijgt. Buiten én binnen het Vaticaan.

INTOUCHABLES

MIENTRAS DUERMES

TERRAFERMA

Dinsdag 24 juli

LES NEIGES DU KILIMANDJARO Land: Frankrijk Regisseur: Robert Guédiguian Duur: 130 minuten Jaar: 2011 Michel wordt ontslagen en nadien thuis overvallen. Hij spoort de dader op en gaat zich dan enkele fundamentele vragen stellen. Wat is een goed leven: een mooi eigen huis? Of begrip opbrengen voor een ander? De vragen zijn moeilijk, de oplossingen niet voor de hand liggend. Een verhaal over liefde, spanning, begrip, haat en ongeloof.

Open Doek Wijkt Af TURNHOUT - Vzw Open Doek dankt zijn naambekendheid vooral aan het filmfestival dat het organiseert. Maar Open Doek is het hele jaar door actief.

Met films op dinsdag, of met het zomerfestival Cinéma Méditerranéen. Maar ook met ‘Open Doek wijkt af’: filmvoorstellingen in buurten en wijken. De meeste voorstellingen vinden plaats in Turnhout (zie lijst). Op 26 en 31 augustus zijn er ook vertoningen in Beerse en Vosselaar, maar de exacte locatie en de film waren bij het ter perse gaan van Suiker nog niet gekend.

27 augustus, 21.15u: The Wistleblower (Lindekensstraat, Turnhout) 28 augustus, 21.15u: Carnage (PC Schorvoort, Turnhout) 29 augustus, 21.15u: Beginners (Jef Buyckxstraat, Turnhout) 30 augustus, 21.15u: The king of devil’s island (Nieuwe Kaai, Turnhout) 8 september, 21.15u: Home (Klein Engelandhoeve, Turnhout) 9 september, 20.15u: Old joy (Klein Engelandhoeve, Turnhout)

26 - JULI - AUGUSTUS 2012

LES ADIEUX A LA REINE

LES HOMMES LIBRES

IMPARDONNABLES

HABEMUS PAPAM

ONZE PARTNERS

V.I.P.-PARTNER

TRAM 41 (Turnhoute IOK Route Archief en Musea) Intercommunale

Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote Markt 1, 2300 Turnhout, 014 44 33 98) Adres: Kon. Elisabethlei 22, Nationaal Museum van de 2018 Antwerpen Speelkaart (Druivenstraat 18, Tel: 03 240 50 11 2300 Turnhout, Fax: 03 240 54 75 014 41 56 21) Mail: info@provant.be Taxandriamuseum

Website: www.provant.be (Begijnenstraat 28, 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Begijnhofmuseum (Begijnhof 56, 2300 Turnhout, 014 42 12 48) Openingsuren: musea: di-za 14-17u, RenoHuis zo 11-17u Renovatie - Sleutel op de Deur Stadsarchief:

Tel: 0478 / 42 77 71 ma: alleen telefonisch of per

Fax: 014 / 42 77 71 mail, di-vr 9-12.30u / 13-16.30u Filmfestival

Mail: tram41@turnhout.be Open Doek Website: www.tram41.be Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Tel: 014 41 94 94 Fax: 014 42 08 21 Mail: info@opendoek.be

Cc ‘t Schaliken Website: www.opendoek.be Adres: Grote Markt 35, 2200 Herentals Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u, di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, wo 9-12u. de Warande Ticketbalie ook op Adres: Warandestraat 42, wo 13.30-16u en za 10-14u.

2300 Turnhout Tel: 014 28 51 30 Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u Fax: 014 22 28 56 Tel: 014 41 9494 (algemeen) Mail: cultuurcentrum@herentals.be 014 41 69 91 (ticketbalie)

Website : www.schaliken.be Website: www.warande.be

Provincie antwerpen

PARTNERS XXL

PARTNERS L

PARTNERS XL

Ontwikkelingsmaatschappij voor de Kempen Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel Tel: 014 58 09 91 Fax: 014 58 97 22 Mail: info@iok.be Website: www.iok.be

HoReCa provincie Antwerpen

cc Zundert

Adres: Molenstraat 5 Zundert de kringwinkel Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Tel: 0031 76 597 19 99

Adressen: goedkoop en origineel (exporuimte de Halle)

Website: www.cczundert.nl Mol (Sint-Appolonialaan, Centrumparking Nieuw 014 32 61 63), Turnhout straat, 2440 Geel (exporuimte cc Jan Van Besouw Adres: Thomas van Diessenstraat 1 (Steenweg op Tielen 70), de Schrijnwerkerij) Goirle Retie (Sint-Martinusstraat Balie: ma 13.30-16.30u,

Tel: 0031 13 534 34 00 50), Hoogstraten (Meerseweg di-vr 9-12u / 13.30-16.30u,

Website: www.janvanbesouw.nl 135, 014 44 20 40), Geel za 10-12u (Heidebloemstraat 93), Tel: 014 56 66 60 (administratie) Vlaamse Opera Herentals (Lierseweg 136), 014 56 66 66 (reserveringen) Antwerpen Kasterlee (Krokuslaan 10), Fax: 014 56 66 80 Adres: Van Ertbornstraat 8, Balen (Kerkstraat 21), Herselt Mail: admin.dewerft@geel.be, 2018 Antwerpen (Blaubergsteenweg 113), res.dewerft@geel.be

Website: www.vlaamseopera.be Heist-op-den-Berg (Noord Website: www.dewerft.be Mail: info@vlaamseopera.be straat 25/1, 015 23.73.93).

Cc ‘t Getouw (schouwburg Tel: 03 202 10 08

RURANT vzw Adres: Hooibeeksedijk 1 2440 Geel Tel: 014 / 85 27 07 Website: www.purekempen.be www.rurant.be (Merk Kempen) Mail: johny.geerinckx @rurant.provant.be

Vormingplus Kempen

Adres: Graatakker 4

2300 Turnhout Tel: 014 41 15 65

Mail: info@vormingpluskempen.be Website: www.vormingpluskempen.be

Sabam Cultuur

Adres: Aarlenstraat 75-77 1040 Bruxelles Tel: + 32.2.286.82.11

Fax: + 32.2.230.05.89 Mail: frontoffice@sabam.be

Website: http://www.sabam.be

Turnhout 2012

Adres: Stadhuis, Grote Markt 1, 2300 Turnhout Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en 13.30-16.30u Tel: 014 40 96 74 Mail: info@turnhout2012.be Website: www.turnhout2012.be

Rex – zaal ‘t Getouw)

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol

Amuz [festival van vlaanderen Openingsuren: di-vr : 9-12u / 13.30-16u, antwerpen] za 10-12u

Adres: Kammenstraat 81, 2000 Tel: 014 33 09 00 Antwerpen Fax: 014 33 09 07 Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be Tel: +32 (0)3 202 46 62

Fax: +32 (0)3 202 46 64

Website : www.getouw.be

Website: www.amuz.be

Bibliotheek Turnhout

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 1120u, vr 11-18u, za 10-17u Tel: 014 47 22 41 Fax: 014 41 61 41 Mail: bibliotheek@turnhout.be Website: www.turnhout.be/bib

Effenaar

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Mail: info@effenaar.nl Website: www.effenaar.nl

Dinamo

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en 13-16u, ma 18-20u Tel: 014 47 21 64 (educabalie)

Mail: dinamo@warande.be Website: www.warande.be (cursussen)

Mezz

Adres: Keizerstraat 101, 4811 HL Breda

Tel: 0031 76 515 66 77

Fax: 0031 76 520 02 37

Mail: info@mezz.nl

Website: www.mezz.nl

Delta Motorcycle n.v.

Adres: Otterstraat 120, 2300 Turnhout Tel: 014 42 08 08

Fax: 014 42 74 78 Mail: deltamotor@skynet.be Website: www.deltamotor.be

Gemeentebestuur Meerhout

Adres: Markt 1, 2450 Meerhout Tel: 014 24 99 20

Fax: 014 24 99 57 Mail: info@meerhout.be

Gemeentebestuur Olen Adres: Dorp 1 - 2250 Olen Tel: 014 26 31 11

Fax: 014 26 31 20 Mail: info@olen.be

Afdelingen Noorderkempen en Café Wirwar Middenkempen

Een eigentijds café met een

Adres: Tuinbouwstraat 1, vleugje heimwee naar vroeger PFL 2300 Turnhout Sound, Light, Projection, Adres: Otterstraat 8, 2300 Turnhout Adres:

Tel: 0495 53 54 80 Video & Meeting Support Katholieke

De Singer Achterstenhoek 9

Adres: Bavelstraat 35, Hogeschool kempen 2275 Lille met campussen in Geel, Lier, 2310 Rijkevorsel Openingsuren: Ma-vr 10-18 u Turnhout en Vorselaar

Website: www.desinger.be of Za 10-14 u Tel: 014 56 23 10 www.ajazzexperience.be Tel: 014 / 44 08 70 Fax: 014 58 48 59 Mail: Info@pfl.be

Jakob smitsmuseum Mail: info@khk.be Website: www.pfl.be Adres: Sluis 155a, 2400 Mol Website: www.khk.be Fiesta Mundial Openingsuren: wo-zo: 14-18u De Roma Adres: Keiheuvel Balen

Tel en fax: 014 31 74 35 Adres: Turnhoutsebaan 286 Mail:

Mail: fiesta@fiestamundial.be info@jakobsmits.be 2140 Borgerhout

Tickets: ticket@fiestamundial.be Website: www.jakobsmits.be Ticketbalie: Turnhoutsebaan

Theater stap Galerie ES 327 Adres: Brugstraat 55, 2300 Turnhout Adres: Koningsbaan 68A 2140 Borgerhout 2560 Nijlen

Openingsuren: ma-vr: 9u30-12u30 / 13u30- Tel: 014 42 85 90 Fax: 014 42 84 19

Website: www.galerie-es.be 17u info@theaterstap.be Mail: info@galerie-es.be

Tel: 03 292 97 40 (reserveringen) Mail: Website: www.theaterstap.be

Tel: 03 481 93 59 03 292 97 50 (algemeen)

Website: www.deroma.be

Cc de Werft

Pure Kempen

PARTNERS S

M HKA

Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen

Adres: Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen Tel: +32 (0)3 260 99 99

Fax: +32 (0)3 216 24 86 Mail: info@muhka.be

Website: www.muhka.be

Würth Belux N.V. Adres: Everdongenlaan 29 2300 Turnhout Tel: +32 (0)14 44 55 66 Fax: +32 (0)14 44 55 67 Mail: info@wurth.be

013 Poppodium

Adres: Veemarktstraat 44 5038 CV TILBURG Tel: 013 460 95 00 Fax: 013 460 95 01 Mail: informatie@013.nl

Frans Masereel Centrum

Adres: Masereeldijk 5 2460 Kasterlee Tel: +32(0)14 85 22 52 Fax: +32(0)14 85 05 91

Website: www.fransmasereelcentrum.be

Cultureel Centrum "De Kei"

Adres: Kerkplein 69 5541 KB Reusel Tel: 0497-641484

Storm op komst

Kinderkunstenfestival Vrijdag 19 - dinsdag 23 maart

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout

Mail: info@stormopkomst.be

Website: www.stormopkomst.be

Vrijetijdscentrum De Kruierie Adres: Bevrijdingsstraat 1 2490 Balen Tel: 014 82 92 30 Fax: 014 81 79 59 Mail: dekruierie@balen.be

gemeente Westerlo

Adres: Boerenkrijglaan 61 2260 Westerlo Mail: sofie.claes@westerlo.be Tel: 014 53 91 77

Rockin’ Around Turnhout

‘s Werelds grootste rock-’n-rollkroegentocht

DE poppenzaal

Adres: Steenweg op Oosthoven 114, 2300 Turnhout Tel: 014 42 33 22 Fax: 014 42 43 55 Mail: info@propop.be Website: www.propop.be

Hofke van Chantraine

Adres: Kerkstraat 46 2360 Oud-Turnhout Tel: 014 47 94 94 Fax: 014 65 25 18 Mail: info@hofkevanchantraine.be

Productiehuis Het Gevolg

Adres: Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout Tel: 014/42.63.27

Fax: 014/42.82.36 Mail: info@hetgevolg.be

Stadsbestuur geel Adres: Werft 20, 2440 Geel Tel: 014 56 60 00 Mail: info@geel.be

Groezrock

28th-29th April 2012

Adres: Gestelsesteenweg 211 B-2450 Meerhout

Mail: info@groezrock.be

Recreatie-en Natuurpark Keiheuvel vzw

Adres: 17de Esc. Lichtvliegwezenlaan 14, 2490 Balen Tel: 014 81 03 01 Website: www.keiheuvel.be Mail: info@keiheuvel.be

Erfgoedcel Noorderkempen

Stadhuis/Erfgoedhuis

Adres: Grote Markt 1, 2300 Turnhout

Tel: 014 44 33 62

Mail: info@erfgoedcelnoorderkempen.be

Cultuur noord

CC Palethe

Adres: Jeugdlaan 2, 3900 Overpelt

Tel, Info, reservaties, tickets: 011/64.59.52

Fax: 011/64.45.04

Erfgoedcel k.ERF

Adres: Gasthuisstraat 5, 2440 Geel Tel: 014 566 689 Website: www.erfgoedcelkerf.be

artObe+

Adres: Rolleken 10 B-2275 Lille Belgium

Tel: 0032 (0)14 883343

Mail: mail@artobe.org Website: www.artObe.eu

Art Center Hugo Voeten

Adres: Vennen 23, 2200 Herentals

Tel: +32 475 555 125

Mail: bart@office.hugovoeten.org Website: www.artcenter.hugovoeten.org

De Scherf vzw

Adres: Neerhofstraat 48 2300 Turnhout

Tel: 014 41 82 83

Gsm: 0476 59 89 07

Mail: de.scherf@telenet.be Website: www.descherf.be

Gladiolen vzw Keizer Karel Olen

Adres: Dorp 1 - 2250 Olen

Kaaipot Festival Han Coppens en Toon Otten

Arlis Investments – Kaaipot Festival Tel: +32 474 635 678

Mail: toon.otten@arlis-investments.be

Suiker - 27

De club van 100 V.I.P.-PARTNER

EEN HART VOOR CULTUUR OOK LID WORDEN VAN DE CLUB VAN 100? VRAAG NAAR ONZE VOORWAARDEN. BEL 0495 53 54 80.

PARTNERS XXL

Goedkoop en origineel!

Mol (014/32.61.63) Turnhout,Retie en Hoogstraten (014/44.20.40) Geel, Herentals, Kasterlee, Balen, Herselt en Heist-op-den-Berg (015/23.73.93)

PARTNERS XL

Bibliotheek Turnhout

PARTNERS L

DELTA M OT O R C YC L E

Otterstraat 120 2300 Turnhout 014 42 08 08 www.deltamotor.be deltamotor@skynet.be

DELTA M OT O R C YC L E Openingsuren: alle dagen van 9.30u tot 19.00u zaterdag van 9.30u tot 17.00u zondag en maandag gesloten

PARTNERS S Met steun van de gemeentes Olen, Oud Turnhout, Geel, Turnhout, Mol, Herentals, Westerlo, Balen, Meerhout