Suiker juli aug 2013

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN nr. 43 JUlI-augustus 2013 www.suikerkrant.be

GRATIS MAANDBLAD Frank Ermgodts verrijst:

4

“ Ik dacht dat het afgelopen was.”

Inge Van Gestel

doet peperkoekfabriek herleven

19

Jazztalent Esther Van Hees:

9

“ Over twee jaar woon ik in New York.”

Frans Masereel Centrum ontvangt 24 kunstenaars uit 6 landen

SUIKER DANKT

14

6

Bart Buls: “ Het is stilaan tijd voor een mijlpaal.”

ROEL SELS

HORECA TROEF Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor: brasserie De Bourgondische Brouwerij in Weelde.

Bruce Lee Op 20 juli zal het exact veertig jaar geleden zijn dat Bruce Lee overleed.

Bruce Lee is een van de meest bizarre mensen die ooit op aarde rondgelopen hebben. Over zijn leven weten we alles.

Daar zijn bibliotheken over volgeschreven. Maar wat er precies gebeurde bij zijn geboorte en bij zijn dood is voor iedereen een raadsel. Anders gezegd: over het begin en het einde weten we bitter weinig, maar de 32 jaar en een sik die ertussen liggen, kunnen we dag per dag reconstrueren. Vreemd, toch.

En het zal wel aan mij liggen, maar van zodra ik dat weet, ben ik alleen nog geïnteresseerd in zijn eerste en zijn laatste dag.

Wat de gevechtskunstenaar op het witte doek presteerde, kan me trouwens al helemaal gestolen worden. Ik hou van realistische films en ik hoef het je niet te vertellen: dan heb je bij Bruce Lee weinig te zoeken. Een voorbeeldje uit de praktijk. Ik moet de eerste dwaas nog tegenkomen die in zijn eentje op de vuist gaat met een gangsterbende van twintig man -ze mogen nog gewapend zijn ook- én het nog kan navertellen.

Het is poepsimpel: ofwel ga je in zo’n situatie zo hard lopen als je kan, ofwel ga je als een complete idioot het gevecht aan en kan je wekenlang je boterhammen soppen. Ook als je Bruce Lee heet.

Nog irritanter vind ik het dat in kungfufilms elke arm- of beenbeweging een geluid maakt. Fwiet. Zelfs als Bruce Lee een vermanende vinger opsteekt, klieft hij lucht. Ik heb me altijd afgevraagd wie er ooit op het idee gekomen is al die trappende en slaande bewegingen te voorzien van het geluid van een molenwiek. Ik wens hem veel jeuk en een te korte arm.

Maar goed: we hadden het over de geboorte en de dood van Bruce Lee. De brave man kwam aan zijn einde op 20 juli 1973. Hij was op bezoek bij een actrice en hij had later op de avond nog een etentje gepland. Hij kreeg plots hoofdpijn. En een pijnstiller. En toen

2 - Juli - Augustus 2013

was het over. Hij viel in coma en overleed enkele uren later. Er bestaan tientallen theorieën over het hoe en waarom van zijn dood, maar het blijft gissen naar wat er precies is gebeurd. Volgens de officiële verklaring reageerde hij allergisch op de pijnstiller. Een betere mop valt nauwelijks te verzinnen, geef toe. Dan ben je de strafste vechtersbaas van de planeet en dan ga je dood van een pijnstiller.

Zijn geboorte is zo mogelijk nog meer gehuld in raadselen. Hij werd geboren op 27 november 1940. In het jaar van de draak, op het uur van de draak. Volgens de Chinese astrologie is dat een bijzonder gunstig voorteken. Ik heb daar geen verstand van, maar ik wil dat wel geloven. Zelf ben ik geboren in het jaar van het paard, op het uur van de rat. Wat daar de gevolgen van zijn, wil ik zelfs niet weten. ’t Is te zeggen: ik wéét het.

Ik heb geen armen en benen die fwiet doen. Laat ik het daar bij houden.

Maar waar het om gaat: er is helemaal niemand die weet waarom Bruce Lee Bruce Lee heet. Zijn vader was niet aanwezig bij zijn geboorte en zijn moeder noemde hem Lee Yun Fan. Maar de ene of andere verpleegster in het moederhuis van San Francisco vond dat blijkbaar te moeilijk. Ze heeft daar Bruce Lee van gemaakt. Zomaar. ‘Lee’ kon blijkbaar nog net door de beugel, maar over Yun Fan ging een streep: “Maak daar maar Bruce van”. Dat is de waanzin voorbij. Nog vreemder is dat niemand zich er vragen bij stelt. Geen enkele van 700.000 over hem geschreven biografieën heeft het erover. Wie was die verpleegster? Waar haalde zij het recht vandaan om namen van baby’s te veranderen en Amerikaanse namen te bedenken voor Chinese kinderen?

We zullen het nooit te weten komen en dat is maar goed. Bruce Lee heeft recht op twee dagen waar we niks over weten. Zijn veel te vaak en veel te uitvoerig verteld leven is al oninteressant genoeg.

De Bourgondische Brouwerij In het centrum van Weelde is al geruime tijd brasserie De Brouwerij gevestigd. In het voorjaar van 2013 kreeg die een opknapbeurt. De nieuwe uitbaters maakten er ‘De Bourgondische Brouwerij’ van. De zaak heeft zijn naam niet gestolen.

‘De Bourgondische Brouwerij’ serveert alles wat het leven aangenaam maakt.

Je kan er terecht voor een grote keuze aan warme en koude dranken en voor een mooi gamma bieren, waaronder zes van het vat.

Maar je kan je niet bourgondisch noemen als je ook niet lekker kan tafelen. En of dat in De Bourgondische

De Bourgondische Brouwerij Weeldestraat 86, 2381 Weelde Alle weekdagen open vanaf 10u.

Op zaterdag en zondag open vanaf 9u.

Brouwerij kan! Van snacks en pannenkoeken tot volledige maaltijden: lekkerbekken worden verwend. Wekelijks is er een nieuwe verrassingsmenukaart: drie gangen voor de prijs van 19,50 euro. Dagelijks wordt een verse dagschotel gepresenteerd en daarvoor betaal je slechts 9,50 euro.

De Bourgondische Brouwerij heeft een avondkaart, een lunchkaart en zelfs een borrelkaart.

De zaak is in het centrum van Weelde gelegen, maar wie de Kempen een beetje kent, weet dat Weelde midden in een groene regio ligt. Wandelaars en fietsers zijn dus kind aan huis in De Bourgondische Brouwerij. In de zomer zoeken ze verkoeling op het ruime terras, naast en achter de taverne.

Er is ook gelegenheid tot vergaderen en er kunnen kleine feestjes worden gehouden. Op de bovenverdieping is immers een zaal met alle nodige comfort en een balkonterras.

Zinvolle vrijetijdsbesteding, al 30 jaar het handelsmerk van Dinamo

Verantwoordelijk uitgever TURNHOUT – Het zou een goede quizvraag zijn: “Wat betekent Dinamo?” Antwoord: “Doeltreffende initiatieven naar andere mogelijkheden overdag”.

Dertig jaar geleden werd, in de schoot van de Warande, Dinamo opgericht. Anno 2013 is Dinamo groter dan ooit. Het letterwoord zegt duizend keer meer dan zijn voluit geschreven betekenis.

Dinamo is een kwaliteitsmerk.

Op het eerste gezicht is er op dertig jaar tijd niet veel veranderd. Dinamo doet in feite nog altijd wat het bij de opstart al deed: het verschaffen van een zinvolle vrijetijdsbesteding. Zeg trouwens nooit zomaar ‘hobbyclub’ tegen Dinamo, dat dertig jaar geleden een enorme leemte opvulde. In 1983 was er -nog meer dan anders- een enorme behoefte aan zinvolle vrijetijdsbesteding.

De rijen stempelaars die elke ochtend de centrale hal van cultuurcentrum de Warande innamen, waren nog nooit zo lang geweest. Het pleit voor de verantwoordelijken van toen -o.a. Staf Lauwerysen, die destijds nog verantwoordelijk was voor vorming bij de Warande en nadien Warandedirecteur werd- dat ze de nood aan een zinvolle vrijetijdsbesteding inzagen én er mee aan de slag gingen. Dat het initiatief ‘Dinamo’ meteen succes kende, zegt alles.

Nog altijd maakt Dinamo werk van een zinvolle invulling van vrije tijd. De activiteiten zijn niet arbeidsmarkt gericht, niet diplomagebonden en er zijn nooit examens. Het doel is: de cursisten of bezoekers in een ongedwongen sfeer vaardigheden aan te leren en ze met mekaar in contact te brengen. Gemeenschapsvorming heet dat. Maar dat wordt op het einde van het jaar niet beoordeeld met punten op tien. Dat is iets voor het reguliere onderwijs en daar gaat het bij Dinamo niet om.

Lut Mertens is projectleider bij Dinamo. Ze werkt er nu 22 jaar. “Mijn huidige job is niet meer te vergelijken met die van toen,” zegt ze. “Toen kon ik bijvoorbeeld nog inspringen aan de balie om cursisten in te schrijven. Nu

moet ik me bijna uitsluitend nog bezighouden met administratieve taken: de coördinatie, de subsidiedossiers, de communicatie, de inbedding in de Warande, de gemeente en de provincie… en zo kan ik nog even doorgaan.”

Indrukwekkende cijfers Lut kent de “keermedaille” van het succes dus als geen ander. “Maar ik wil er niet over klagen. Het papierwerk is natuurlijk zo groot omdat Dinamo zo groot is. Als er drie man en een paardenkop naar onze cursussen, workshops of an-

dere activiteiten zou komen, zouden we zoveel werk niet hebben. Maar dat willen we natuurlijk ook niet.”

De cijfers die Dinamo kan voorleggen, zijn fenomenaal. “2.500 mensen bezoeken per jaar 40.000 activiteiten. We kunnen een beroep doen op meer dan 200 vrijwilligers. We bieden meer dan 300 cursussen aan. En we zijn niet alleen in Turnhout, maar in een veel ruimere regio een belangrijke speler.

Slechts 45% van onze cursisten en andere bezoekers komen uit Turnhout. De meerderheid is dus afkomstig uit ‘de

Zeg nooit ‘hobbyclub’ tegen Dinamo

PRAKTISCHE INFO Vanaf 15 juli is de nieuwe website van Dinamo online. Daarop vind je gedetailleerde informatie over het aanbod.

Ook de nieuwe brochure wordt half juli verspreid.

Inschrijven kan vanaf maandag 12 augustus tot en met zondag 25 augustus. Tijdens die periode kunnen inschrijvingen binnengebracht worden.

Op maandag 26 augustus worden alle aanvragen verwerkt en toegewezen onder alle aanvragers. De inschrijving­ en die binnenkomen tussen 26 en 30 augustus worden pas verwerkt op 2 september. Vanaf 2 september kan iedereen gewoon inschrijven.

De educabalie is vanaf 12 augustus geopend van maandag tot en met vrijdag van 9 tot 12u en van 13 tot 16u. Enkel op maandag ook van 18 tot 20u.

Contact: 014 47 21 64 of 014 47 21 10 (educabalie), 014 41 94 94 (algemeen nummer de Warande), www.warande. be/dinamo, dinamo@warande.be.

omgeving’. Maar dan ver, hoor. Verder dan de arrondissementele grenzen. We hebben een vaste bezoeker uit VlaamsBrabant. Hij komt naar Dinamo omdat hij in zijn eigen regio geen aanbod vindt dat even degelijk en even goedkoop is als bij ons, zelfs niet als hij zijn verplaatsingskosten meerekent.”

Het engagement Op 22 jaar tijd heeft Lut Mertens het aantal inschrijvingen en het aantal vrijwilligers nog nooit zien dalen. “Gemiddeld één keer per week krijgen we bericht van iemand die zich aanbiedt om een cursus of workshop te geven of een activiteit te begeleiden. Ik moet nu zelfs met een reservepool van vrijwilligers werken.” Is het engagement van vrijwilligers dan met de jaren toegenomen? “Ja en neen,” zegt Lut Mertens. “Het engagement is inderdaad groter geworden.

Meer mensen bieden zich aan om iets te doen. Maar hun engagement is tegenwoordig wel beperkter in tijd. Ze willen zich engageren, maar slechts voor een bepaalde periode en niet meer voor een heel jaar. Dat heeft tot gevolg dat we

meer én kortere cursussen, workshops en andere activiteiten aanbieden. Voor de cursisten heeft dat het voordeel dat ze makkelijk van de ene activiteit naar de andere kunnen ‘zappen’.

Dat zelfs meer vrijwilligers zich aandienen dan Dinamo kan ‘verwerken’, is natuurlijk een luxe, maar tegelijkertijd roept het een aantal prangende vragen op. “Inhoudelijk gezien zouden we direct kunnen uitbreiden. We hebben er de mensen en de ideeën voor. Maar niet de middelen en de infrastructuur. Dus moeten we ons een aantal vragen stellen. Waar willen we naartoe? Kunnen we nog groeien? En indien ja, waar vinden we daarvoor de middelen? Dat zijn vragen die je niet zomaar kan oplossen.

Je bent immers mede afhankelijk van de steun die je van de overheid krijgt.”

Driehoeksverhouding En ook die situatie vraagt om opheldering, want Dinamo is in een rare driehoeksverhouding terechtgekomen. Lut Mertens: “Dertig jaar geleden ontstond Dinamo in de Warande, wat toen nog een stedelijk cultuurcentrum was. Maar intussen is de Warande overgenomen door de provincie, en Dinamo zat niet in die overname. Op zich is dat geen drama. We kunnen evengoed overweg met de stad Turnhout als met het provinciebestuur en we gaan ervan uit dat het andersom ook het geval is. Maar ideaal is de situatie niet. Bij wie kunnen we immers terecht met onze vragen over de toekomst?

Een rampscenario zou natuurlijk zijn als we tussen twee stoelen zouden vallen.

Zo ver is het nog lang niet, maar er moet duidelijkheid komen. Dat zou het voor ons al een stukje gemakkelijker maken om onze toekomst uit te stippelen.”

De uitdagingen Dinamo ziet de toekomst met vertrouwen tegemoet, maar beseft dat het voor een aantal uitdagingen staat. “We hebben de ambitie om ons nog te verbreden,” zegt Lut Mertens. “Enerzijds willen we jongere vrijwilligers en cursisten aanspreken. Anderzijds zijn we er ons ook van bewust dat de maatschappij vergrijst en dat er de komende jaren een grote uitstroom van gepensioneerden gaat komen. Ook daar willen we op inspelen. Het ene sluit het andere niet uit. We willen inzetten op activiteiten voor (groot)ouders en kinderen. We voelen dat daar vraag naar is.”

Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres

Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart

Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage

10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, OudTurnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie

Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Caroline Haverans Ivo Verheyen Katrien Lodewyckx

Foto's

Bart Van der Moeren

Vormgeving

Dimitri Paeleman

Advertenties

Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij

DKZet (Hapert, NL)

Website

www.suikerkrant.be

Suiker - 3

Ex-Popgunner

brengt na 20 jaar nieuwe cd uit MOL – Een reünieconcert van ‘zijn’ Popgun en een aantal tributeconcerten aan Roy Orbison niet te na gesproken, stopte de muziekcarrière voor zanger Frank Ermodts 20 jaar geleden. Een serieuze knak in zijn zelfvertrouwen ontnam hem al die jaren de energie om terug op het podium te stappen. “Ik had echt het gevoel dat het voor mij gedaan was als muzikant”, zegt hij in een openhartig gesprek. Met de midlife als een zeis boven zijn hoofd heeft Ermgodts zijn leven terug in handen genomen.

“Het was nu of nooit meer”, zegt hij. Begin dit jaar trok hij zich met zijn nieuwe groep ‘The Rose Mountain Light Parade’ voor een week terug in een oude pastorij in Meerhout en kwam er buiten met een mini-cd . “Waar we uitkomen, zien we wel”, zegt hij. “Maar deze cd is al een overwinning voor mij.”

4 - Juli - Augustus 2013

Frank Ermgodts vormde tussen ‘85 en ‘93 samen met zijn kompaan Patrick Nicasy de kern van de popgroep ‘The Popgun’. Voordien had hij al met ‘The Crome’ Humo’s rockrally gewonnen.

Na een paar hitjes (‘Always alone’, ‘Oh, what a day’, ) blaakten de blagen van zelfvertrouwen. “Hoelang gaat het nog duren voor The Popgun een nummer 1 heeft in Amerika”, vroegen de gebroeders Mosuse hen voor hun optreden in Markt Rock in 1990.

“Dat kan niet lang meer uitblijven.

De berichten die wij ontvangen, zijn schitterend”, antwoordde Ermgodts tonque in sheek. Die steile ambities leken binnen handbereik toen een platenfirma hun een voor die tijd enorm bedrag bood voor het maken van een derde doorbraak- cd. Die zou er nooit komen. Praktische bezwaren zoals financiële kopzorgen bij de bouw van een studio in Meerhout en de RVA die Nicasy zowat pluimde, zorgden voor een vroegtijdig afsterven in de fleur van hun leven. “We kregen ook een dikke nek en waren toen niet zo’n aangename mensen”, vertelde Nicasy ooit in een interview. Hij trok zich terug in de luwte van de bibliotheek van Meerhout en Ermgodts -de Ziggy Stardust van de Kempen- reisde niet naar Mars, maar moest in een ruimtepak nucleaire installaties gaan ontmantelen.

Ermgodts : “Ik dacht dat muziek maken voor mij voorgoed gedaan was. Maar toen Patrick in dat interview vertelde dat hij er ook een punt achterzette, heeft me dat erg aangegrepen. Toen begon het pas allemaal echt tot me door te dringen.

‘Dat kan niet waar zijn’, dacht ik. ‘Dat mag niet gebeuren’. Toen heb ik stilletjesaan weer de draad opgenomen.”

−−Geldt dat ook voor je kompaan Patrick Nicasy?

Voor alle duidelijkheid: de groep ‘The Rose Mountain Light Parade’ is mijn initiatief en is gevormd rond mij als zanger. Patrick zelf speelt in de groep ‘Twelve strings’. Hij wil -zo zegt hij zelf, en we lachten hem er mee uit- niet meer dan een ‘Brian Wilsonrolletje’: van op de achtergrond de geniale ideeën aanleveren. Patrick moet dat zelf weten. Zolang we maar samen nummers kunnen maken.

Ik kwam Patrick tegen in een kroeg en vertelde hem dat ik het spijtig vond dat onze vroegere nummers in de schuif waren blijven liggen.

Er was niet onmiddellijk dat groot enthousiasme om opnieuw te beginnen. We zijn dan met een aantal nieuwe muzikanten gaan repeteren en toen viel elk nummer waar we vroeger onze tanden op stuk hadden gebeten wel wonderbaarlijk in de plooi. We repeteerden gewoon in de woonkamer van Patrick en moesten zeer stilletjes spelen om zijn kinderen niet wakker te maken. (lacht). Maar dat gaf het voordeel dat iedereen ook naar de ander luisterde. Geen egotripperij meer. Ik voelde onmiddellijk aan dat ik met deze gasten verder kon. In de tijd van The Popgun hadden we altijd al moeite gehad met het vinden van muzikanten die ons konden volgen.

−−Waren jullie destijds zo moeilijk om mee samen te werken?

Waarschijnlijk hebben Patrick en ik samen iets waar je als buitenstaander moeilijk bij betrokken geraakt. Maar bij deze muzikanten hadden we iets van ‘whaaw’. Hun moeten we geen richtlijnen geven; ze spelen wat wij in ons hoofd hebben. Een enorme luxe!

Dat gevoel had ik nog nooit met een bezetting meegemaakt.

−−Had deze plaat ook de derde cd van The Popgun kunnen zijn; een cd die er nooit is gekomen?

Absoluut niet. We hadden meer nummers opgenomen, maar een aantal ervan hebben we bewust weggelaten omwille van hun te hoog Popgungehalte.

Ze pasten niet in de sfeer van deze plaat. Sommigen dateren inderdaad nog van in de tijd van The Popgun,

weliswaar in een nog erg embryonaal stadium. Maar met een goed idee kan je in elk decennium wel iets doen. Destijds zijn we ermee naar de platenfirma gestapt, maar die konden er echt niet inkomen. Daardoor zijn we op de duur wat verbitterd geworden.

−−Opmerkelijk is dat deze plaat is opgenomen in Tarmac, een kunstenlaboratorium in een oude pastoorswoning in Meerhout.

Alles is live opgenomen. Het was werken tegen de klok. We konden zeven dagen beschikken over het gebouw en bovendien moest het allemaal low budget zijn. Er kwam redelijk wat nachtwerk bij. In het holst van de nacht belden we muzikanten uit hun bed om hun solo in te spelen. Het gebeurde allemaal

de duur begon de druk te komen.

Of beter gezegd: we legden vooral voor onszelf de lat veel te hoog. We maakten onszelf vooral wijs dat we met een heel straffe plaat naar buiten moesten komen. Die druk is zo verstikkend geworden dat we echt volledig dichtgeklapt zijn. Mentaal zijn we toen volledig bergaf gegaan.

Het is een periode waar ik liefst niet meer aan terugdenk…

soms vijftien minuten lang duurden en die we ter plaatse hadden verzonnen.

Uit die vijftien minuten hadden we allicht songs van 5 minuten kunnen distilleren. Maar omdat er geen interactie was met andere muzikanten zijn we daar niet meer aan toe gekomen Achter dat materiaal staan we nog altijd. Het zijn redelijk straffe nummers. Misschien gaan we er nog ooit mee aan de slag.

−−Die royale gage voor een nieuwe cd was een vergiftigd geschenk.

−−Had er meer in The Popgun gezeten?

Een internationale doorbraak?

Dat is de nagel op de kop. Het geld voor de cd hing als een blok rond onze nek. Als ik erop terugkijk: we hadden de cd beter in eigen beheer uitgebracht. Vandaag doe ik dat met ‘The Rose Mountain Light Parade’ ook. Maar destijds hebben we daar

Dat denk ik niet. Het is moeilijk te zeggen waar we gestaan zouden hebben als het anders was gelopen.

Maar aan zo een voorspelling waag ik me niet. Het was natuurlijk onze droom om van onze muziek te kunnen

zijn. Ach, je zal altijd voor- en tegenstanders hebben. Eenmaal ze je een imago hebben aangemeten, heb je dat niet meer in eigen handen en begint dat zijn eigen leven te leiden.

Maar vandaag zeg ik meer dan ooit: je m’en fou. Ik heb niets meer te verliezen. I don’t care.

−−Was Mol, of bij uitbreiding de Kempen, destijds niet te klein voor jou?

Neen, veel gasten verhuizen naar Antwerpen omdat er meer te beleven valt. Maar ik voel die behoefte niet. Ik voel me meer thuis in een kleinschalige omgeving. En valt er in een stad zoveel meer te beleven? Het hangt er maar vanaf wat je wil beleven. Met de computer kan je toch de wereld in huis halen. Trouwens: ik ben al van Veerle

Frank Ermgodts: “ Ik dacht echt dat het afgelopen was.” heel gemoedelijk. We zijn vrienden onder elkaar en dat hoor je ook. Het is een heel intimistische plaat geworden, een echte sfeerplaat. De volgende cd kan iets totaal anders zijn.

−−Je hebt zelf meer dan 20 jaar stilgelegen als muzikant. Wat heb je ondertussen voor de kost gedaan?

nooit bij stilgestaan.

We hadden gewoon op onze ‘naturel’ moeten verdergaan. Fuck everything!

We maken gewoon onze eigen muziek.

Maar plots stokte het. We kwamen er niet aan toe om iets af te maken.

Ideeën hadden we genoeg, maar iets afmaken ging niet meer. Noem het maar een totale writer’s block. We hadden toen ook niet de muzikanten rondom ons om ons uit die impasse te halen. We stonden er alleen voor.

We zijn echter nooit officieel gesplit.

We deden gewoon niets meer. We hebben toen nog wel ideeën voor songs opgenomen. Maar de platenfirma kon er niet inkomen. Dat was ook een domper op de feestvreugde.

Twaalf stielen en dertien ongelukken… Ook veel bandwerk gedaan en vaak niet geweten van welk hout pijlen maken. Muzikaal heb ik bitter weinig gedaan, buiten het Roy Orbisonproject (een tribute samen met Soulsister Paul Michiels, nvdr). Dat was de eerste maal dat ik terug voor een publiek stond. In het begin was het echt wel een nare ervaring. Maar na een paar maal was het weer alsof ik nooit iets anders had gedaan.

−−Was jullie muziek zijn tijd te ver vooruit?

−−Wat heeft je al die tijd tegengehouden om de draad terug op te pikken?

Misschien wel. Patrick heeft die demo’s nog in zijn schuif liggen. Het waren onafgewerkte nummers die

Ik denk: faalangst. Maar ook de ouderdom speelde mij parten. Ik dacht bij mezelf: ‘God, ben ik niet te oud om nog in de popmuziek te zitten?’ Maar ik kon me spiegelen aan gasten die nog ouder zijn dan ik, aan een Tom Waits of Keith Richards (lacht). Als die kerels dat nog kunnen, waarom ik dan niet?

Maar het heeft ook veel met zelfvertrouwen te maken. En met mensen die voortdurend achter mijn veren zaten: ‘Komaan man, doe nog eens iets met je talent, met die stem!’

Op de duur schaamde ik me er zelfs voor dat ik er niets meer mee deed.

Maar mentaal zat ik niet op het juiste spoor. Het zelfvertrouwen is dan stilaan teruggekomen. En de goesting.

En de liefde voor de muziek. En plots ben je terug bezig.

−−Velen vinden nog steeds dat The Popgun veel te vroeg is gestopt.

We hadden nog grootste plannen. We gingen zelfs onze eigen studio maken, maar toen is het misgelopen. Het is vooral zakelijk uit de hand gelopen.

We hadden destijds een zeer groot budget gekregen om een nieuwe cd te maken, destijds ongezien voor een Belgische groep. Maar we hebben dat verkwanseld. Allez, verkwanseld…

Ons idee was om met dat geld een eigen studio te bouwen. Maar op

De naam Wie geen notie heeft van Kempense folklore - volgens anderen werelderfgoed - hoort het bij de naam The Rose Mountain Light Parade allicht in Keulen donderen. Het is echter de letterlijk vertaling van Rozenberg Lichtstoet, een stoet die al meer dan een eeuw jaarlijks door de straten van Mol trekt. “Het is zuiver spielerei”, zegt Frank Ermgodts. “We waren op zoek naar een naam en kwamen er maar niet uit. Plots zag ik een affiche hangen met “Rozenberg Lichtstoet” en die heb ik dan vertaald naar het Engels. Iedereen is ervoor gezwicht. Eenmaal ingeburgerd wordt het de normaalste naam van de wereld.” The Rose Mountain Light Parade bestaat -naast Frank Ermgodts en Patrick Nicasy- uit gitarist Bart Boonen, alias ‘Oop Atomique’ een voormalig lid van de discogroep ‘Cirque Atomique’, bassist Geert Schurmans, die Fons Symons bij de Scabs vervangt, drummer Geert Marien, invaller bij Front 242 en pianist Wout Bergmans, ook ex-Popgunner. Meer info : www.therosemountainlp.be of hun gelijknamige facebookpagina.

leven. Maar hoeveel bandjes staan er vandaag niet aan de weg te timmeren?

We hebben met The Popgun ooit in Liverpool gespeeld voor vijftig man. De organisator vertelde achteraf dat er alleen al in Liverpool duizend groepen bestonden die voor niets overal wilden spelen. In de tijd van The Popgun had je dat aanbod in België zeker niet. Als je dan vandaag merkt wat er allemaal aan cd’s uitkomt. Dat is gewoon niet te volgen.

−−Met welk gevoel kijk je er nu twintig jaar later op terug?

Misschien met een wat wrang gevoel.

Maar vandaag denk ik vooral: ‘Ik leef vandaag’. Het klinkt mogelijk wat negatief maar op je vijftigste zit je toch in de herfst van je leven. Het moet nu gebeuren.

−−In de tijd van The Popgun was je een opvallende verschijning: geblondeerd wit haar, smalle lederen broek, zijden hemd, …

Ik heb nooit een grijze muis willen zijn. Ik ben opgegroeid in de tijd van de glitterrock, de periode van Mud, The Sweet, Slade en de vroege Bowie.

Mijn beste vriend wilde niet met mij naar de kermis in Veerle omdat ik de laarzen van mijn moeder droeg, met plateauzolen! (lacht). “No fucking way”, zei hij, maar ik heb hem toch meegekregen. Als mensen me als kind vroegen: ‘Wat gaat je worden?’, zei ik altijd: ‘Zanger’. Dat heeft er onbewust altijd ingezeten. Ik voel me absoluut thuis op een podium.

Mensen zeggen me dat ik een volledig ander iemand word op een podium.

Ik hoor die muziek en plots zit ik in een andere wereld. Anders kan ik dat niet verklaren. Maar als je je als een buitenbeentje gedraagt en andere kledij draagt dan voorgeschreven, krijg je daar ook tegenwind voor.

−−Ook naast het podium zuig je vaak alle aandacht naar je toe.

‘Enigmatisch’ is het woord dat telkens weer opduikt als je naam valt.

Mensen beweren dat, maar ik sta daar zelf niet te veel bij stil. Anders ben je jezelf veel te bewust van je eigen aanwezigheid. Veel artiesten krijgen ook het verwijt dat ze pretentieus

naar de grootstad Mol verhuisd. En dat was al een hele stap! (lacht uitbundig).

Ik kom hier vaak in dezelfde cafés waar ik me op mijn gemak voel en mensen tegenkom waarmee ik leuke gesprekken kan voeren.

−−Op de site wordt jullie muziek omschreven als Kempicana. Een nieuw genre?

Ik kan me met die term best verzoenen, maar waar het precies naar verwijst, weet ik niet. Naar de zandgrond van de Kempen, misschien.

Mijn muzikanten hebben allemaal hun eigen interesse voor muziekgenres, Neil Young, Cowboy Junkies, Steve Earl en zo meer. Patrick en ik zijn de gemene deler die er wonderwel in slagen om die smaken aan elkaar te laten smelten en er een eigen sound van te maken. Ik hou zelf erg veel van verschillende muziekjes. Als je in mijn platencollecties zou snuffelen, kom je er van alles tegen: soul; Africa, new wave, punk... een enorm arsenaal van genres die ik als een spons opgezogen heb en waarmee ik iets eigenzinnigs probeer te doen. Dat is misschien die ‘Kempicana’. Ik heb zelf geen muzikale achtergrond en heb nooit muziekschool gevolgd. Ik kan alleen een beetje akoestische gitaar spelen om de zanglijnen die in mijn hoofd zitten te kunnen spelen;

−−Wat zijn je ambities met The Rose Mountain Light Parade?

Momenteel voeren we een paar gesprekken voor een aantal optredens.

Het is nog afwachten wat het wordt.

De muziek leent zich zeker tot optredens in cultuurcentra. Maar ik wil ook gerust terug in jeugdhuizen gaan spelen. Wat ik zeker niet wil, is teren op de naam Popgun.

Weet je: deze plaat is voor mij al een hele overwinning. In mijn donkerste gedachte stond het vast dat ik nooit nog muziek zou maken. Daarom kan alles vanaf nu alleen maar beter worden. Dit is een eerste ei dat ik leg, maar ik wil nog veel eieren gaan leggen. Ik kijk er echt naar uit om met nieuwe nummers aan de slag te gaan.

Ik hoop ook dat ik deze groep samen kan houden. Meer ambities heb ik niet.

Suiker - 5

BONJOUR EXPO KASTERLEE – Nog tot 28 juli kan je in het Frans Masereel Centrum de reizende tentoonstelling ‘Password: Printmaking’ gaan bekijken. Een aanrader: de expo toont werk van maar liefst 24 grafische kunstenaars uit zes Europese landen, geselecteerd door zes curatoren, onder wie Sofie Dederen, directrice van het Masereel Centrum. Zij was zo vriendelijk Suiker rond te leiden in het toonaangevende grafische centrum verscholen in de bossen van Kasterlee.

Tot 2014 doet ‘Password: Printmaking’ de zes deelnemende landen aan.

De hedendaagse grafische werken worden aangeleverd door kunstenaars uit traditioneel sterke grafische ‘Oostbloklanden’ als Slovenië, Polen, Kroatië en Estland, maar ook uit Spanje en België. De curatoren selecteerden in totaal meer dan honderd werken, waaruit elk land een eigen tentoonstelling mag samenstellen

Speelse ruimte De expo die curator Sofie Dederen samenstelde voor de speelse, ronde ruimtes van het Masereel Centrum zijn gebundeld rond een drietal thema’s. Op het gelijkvloers staat de mens centraal; op de tussenverdieping leverden alle kunstenaars werk rond het thema ‘archieven’ en op de bovenste verdieping freewheelde Dederen rond het thema ‘steen’. In het werkatelier ten slotte worden verbanden gelegd tussen de kunstwerken en de machines waarop ze gemaakt worden. En er is uiteraard de grote culturele diversiteit die deze expo kleurt. Maar waar ze zeker ook in slaagt, is het tonen van de grote veelzijdigheid van de hedendaagse grafische kunsten. De kunstenaars hanteren een zeer veelzijdig instrumentarium, gaande van traditionele grafiek over hedendaagse reproductiemethoden, artist books en anthologieën tot massamediaprojecten.

Veelzijdigheid “Die veelzijdigheid wens ik de bezoekers zeker mee te geven”, zegt Dederen. “Vaak wordt de grafiek herleid tot een viertal druktechnieken.

Maar grafiek maakt vandaag ook gebruik van het digitale medium en hanteert technieken als digitale printers of lasercutters. Ik gebruik daarom liever het woord grafische kunsten omdat je met die term veel breder kan gaan.”

Voor ‘Password: Printmaking’ selecteerde Dederen vier Belgische kunstenaars: het collectief bolwerK, Paul Hendrikse, Damien De Lepeleire en Lieven Segers. “De rode draad doorheen mijn selectie is ‘archieven’, zegt ze.

“Hun werk start altijd bij archieven,

6 - Juli - Augustus 2013

‘Password: Printmaking’ - 24 Europese kunstenaars in Frans Masereel Centrum

Curator Sofie Dederen:

“ Grafische kunst is weer heel hard in bij jonge kunstenaars.” en wel in zijn breedste betekenis. Het kan gaan om catalogussen, boeken, het internet of bibliotheken. Daaruit filteren ze bruikbare elementen om een nieuwe realiteit te creëren.”

Negatief imago ‘Password: Printmaking’ is echter meer dan deze reizende expo. Met het Europese project dat twee jaar behelst -van 2012 tot 2014- doet de grafische kunst aan een kritische zelfbevraging over haar plaats in de hedendaagse kunstwereld. “Dat is nodig omdat grafiek kampte met een negatief imago”, zegt Dederen. “Veel grafisch

Grafische kunst is ‘in’ “Grafische kunst is weer heel hard in bij jonge kunstenaars”, beweert Sofie Dederen. “Ik was twee weken geleden op de Biënnale in Venetië en daar was gigantisch veel grafisch werk te zien. Vaak begint het vanuit een subcultuur: het uitgeven van flyers. Van flyers komen affiches en van affiches gaat het over in echt werk. We merken het ook aan de vele aanvragen van grafische ontwerpers om in ons centrum te mogen werken.

Ze zijn systematisch terug aan het komen van het digitale drukken. Het ambachtelijke letterzetten spreekt hen weer meer aan.”

Uitbreiding op til Met het Frans Masereel Centrum bezit de Kempen al sinds 1972 een unieke ontmoetings- en werkplaats voor grafisch kunstenaars. Het is trouwens het enige grafisch centrum in

werk was verworden tot commercieel werk dat in grote oplagen goedkoop aan de man kon worden gebracht.

Dit project wil opnieuw de positie van grafiek binnen de hedendaagse kunsten gaan bepalen. Het wil tonen hoe jongere kunstenaars met het medium omgaan en hun werk aan het publiek presenteren. Vaak als tegenreactie op de commerciële uitwassen maken veel kunstenaars tegenwoordig uniek werk dat niet reproduceerbaar is.”

Residentie Tot slot biedt het initiatief aan de geselecteerde kunstenaars de

Vlaanderen waar kunstenaars kunnen verblijven en gebruik maken van de aanwezige machines. Alleen al zijn bijzondere architectuur -een open en bolvormig rond gebouw van de hand van de befaamde Turnhoutse architect Lou Jansen- maakt een bezoek meer dan de moeite waard. Voor het grote publiek blijft het Masereel Centrum echter een onbekende. “Het merendeel van onze bezoekers komt uit steden. In de streek zelf is het nog veel te weinig bekend”, beaamt Sofie Dederen. “Dat heeft vooral te maken met het feit dat we geen museum zijn, maar een werkplaats. Het ronde gebouw leent zich niet voor expo’s. We zijn dan ook erg blij met een recente goedkeuring om het centrum uit te breiden met een gebouw waarin we een tentoonstellingsruimte en een presentatieruimte kunnen onderbrengen. Dat moet ons zeker de mogelijkheid bieden om meer mensen warm te maken voor grafische kunst.”

gelegenheid een aantal weken te gaan werken in een van de zes landen.

Het Masereel Centrum heeft al vier weken een Kroatische kunstenaar over de vloer gehad en verwacht in het najaar nog kunstenaars uit Estland en Slovenië. “We bieden residenties aan de kunstenaars en zorgen ervoor dat ze het werk dat ze tijdens hun verblijf maken, kunnen tonen tijdens een presentatiemoment”, zegt Dederen. “Gedurende hun verblijf komen ze in contact met Belgische kunstenaars en curatoren waardoor ze een netwerk kunnen uitbouwen. Veel van hen vinden het fantastisch dat ons centrum zo afgelegen ligt. Daardoor worden ze veel minder afgeleid dan in een grootstad en kunnen ze zeer geconcentreerd werken.”

Speciale noctures De expo is geopend van maandag tot en met vrijdag, telkens van 8.30u tot 16.30u, en is gesloten tijdens de weekends. Er zijn echter drie nocturnes, steeds van 20 tot 22u, met een rondleiding en een uitgebreid nevenprogramma. Zo wordt op 27/06 om 22u de film Persopolis in open lucht vertoond; op 04/07 is er om 20.30u een presentatie van de nieuwe uitgave van Erki De Vries en Pieter Huybrechts en om 21.30u een ludieke artistieke interventie van Rémi Tamburini met zijn Bubble Flying Saucer. Op 11/07 om 22u wordt de film Peur(s) du Noir in open lucht vertoond .

Meer info: http://fransmasereelcentrum. be en www.password-printmaking.eu

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart van der Moeren

Hedendaagse grafiek in Mol-Sluis Marian Gios

Els Vos is weer thuis

LILLE – Tijdens de maanden juli en augustus exposeert Marian Gios in het gemeentehuis van Lille. Haar werken zijn te bezichtigen tijdens de gewone openingsuren van het gemeentehuis.

De toegang is gratis. Aansluitend -in september- stelt de kunstenares in haar eigen atelier (Oevelenberg 31 in Lille) tentoon in het kader van Kempart, een kunstroute die door de Kempen loopt.

Deze zomer in de Turnhoutse musea TURNHOUT – TRAM 41, het Turnhoutse museumcollectief, heeft deze zomer enkele boeiende tentoonstellingen en workshops in petto. In het Taxandriamuseum loopt nog tot eind september de expo ‘Project-I’. Je ziet er nooit eerder vertoonde beelden -op glasplaatvan de Kempen. Vanzelfsprekend kan je er ook nog de nieuwe vaste opstelling van het Taxandriamuseum bewonderen: ‘Hotel Taxandria’, waarin een centrale rol weggelegd is voor de Vrouwen van Turnhout. ‘Ooze Wieze Watte’, ook in het Taxandriamuseum, is een interactieve expo over herontdekte en opnieuw ingezongen kinderliedjes.

In het Nationaal Museum van de Speelkaart kan je tot eind oktober nog terecht voor de expo ‘Kunnen speelkaarten vliegen?’ Het museum besteedt tijdens de zomermaanden speciale aandacht aan ‘Zwartepieten’: het populaire kaartspel dat eindigt met een verliezer en niet met een winnaar. Tot ongeveer 1880 werd zwartepieten met gewone speelkaarten gespeeld; na 1900 ontstonden speciale spellen. Het museum bewaart een aantal pareltjes.

Aan de tentoonstellingen worden activiteiten gekoppeld. ‘Zomer in de musea’ trakteert iedereen op een gratis museumbezoek: dinsdag in het Taxandriamuseum, woensdag in het Begijnhofmuseum en donderdag in het Speelkaartenmuseum, waar je er een gratis drukdemonstratie bovenop krijgt.

Tijdens Turnhout Kermis kan er geen dinsdagpicknick plaatsvinden op de Grote Markt. De tuin van het Taxandriamuseum fungeert daarom op 13 en 20 augustus als picknickplek.

Op 29 augustus kan je in diezelfde tuin terecht voor de filmvoorstelling ‘The Best Exotic Marigold Hotel’, in het kader van ‘MOOOV wijkt af’.

Voor kinderen is er een ‘Speurneuzentocht’ in Taxandria, een ‘Schattenjacht met vlieg’ en zijn er workshops in het Speelkaartmuseum (‘Verf eens anders’ en ‘Kitchen litho’) en in Taxandria (Projecteer je eigen toverlantaarnmannetje’).

Alle info: www.tram41.be.

MOL – Het feit dat Els Vos van Molse komaf is, heeft bij de mensen van het Jakob Smitsmuseum allicht niet erg meegespeeld toen ze haar vroegen voor een tentoonstelling in MolSluis. Vos is namelijk een grafica van de eerste orde. Maar haar bekendheid met en haar bewondering voor Smits hebben toch ook wel hun voordelen: zo vond ze het vanzelfsprekend om voor de gelegenheid -die ze ‘Geen dag zonder lijn’ heeft genoemd- een reeks van dertig forse stukken te maken met verwijzingen naar de grafische inspiratie en techniek van the man himself.

Reeksen Vos werkt naar eigen zeggen graag met reeksen. We herinneren ons van vele jaren geleden een serie met bomen (ooit nog de museale eindejaarsgrafiek geweest), of met gotische spitsbogen, en nu dus etsen ‘in de lijn van Jakob Smits’. We waarschuwen de bezoeker: die verwijzingen liggen er niet bepaald vingerdik op. Makkelijk maakt Els Vos het haar publiek nooit. Ze heeft altijd al strak gewerkt en is dat in de loop der jaren altijd maar meer gaan doen.

Wat nu overblijft is een puur strepenspel, variërend van een spaarzame verdeling over het blad tot zowat totale zwartheid. In die donkerte schemert er dan, heel voorzichtig, tussen de honderden lijnen, iets door van het licht dat ook Jakob Smits in zijn lijnetsen zo bezighield. Zijn speciale manier van arceren, het gevecht tussen licht en donker dat hij zijn leven lang geleverd heeft, zijn lage horizonten: daar gaat het hier over. Maar zijn voorstellingen en onderwerpen -het Kempense landelijke leven, zeg maar- blijven in de etsen van Els Vos geheel achterwege.

Abstractie, met verre verwijzing naar organische vormen: zo kunnen we haar kunst het best omschrijven. Wie grote voorbeelden en/of zielsverwanten in de kunstgeschiedenis zoekt, kan het best de naam Jules Lismonde (1908-2001) eens googelen.

Ambacht Is er dan op die hele zolderverdieping echt geen veegje kleur te bekennen?

Toch wel. In de jaren 1890 maakte Smits een aantal aquarellen op goudgrond: een idee dat hij vermoedelijk aan de icoonschildering heeft ontleed. Het JSM is de gelukkige bezitter van onder andere de bekende Mater Amabilis en Mater Dei. Die

gouden achtergrond heeft Els Vos geïnspireerd, en in enkele etsen geeft ze daar een eigen interpretatie van.

In een ander compartiment legt ze dan weer de link met muziek, maar ook hier zal de kijker zelf aan de slag moeten om het verband te zien. Ook vermeldenswaard is de reeks waarbij het papier op canvas is gekleefd (‘gemaroufleerd’ is de vakterm), zodat elke indruk van omlijsting wegvalt.

Hoe eigentijds en hedendaags haar vormgeving ook is, wat techniek betreft blijft Els Vos zweren bij de bekende, oertraditionele grafische procedés.

Ze wil eigenhandig blijven tekenen en krassen in de vernis, het zuurbad hanteren, ininkten, zelf drukken, tot het gewenste resultaat van de pers rolt. Hier staat een ambachtsvrouw die de vuile handjes niet schuwt.

Heel bijzondere effecten bereikt ze met de droge naald. Daar komt geen zuur bij kijken; de kunstenaar krast rechtstreeks in de plaat. De braam die zo ontstaat, neemt inkt op en laat, als het goed is, die inkt als een mooie, zacht fluwelen lijn op het papier achter.

Drogenaaldprenten halen nooit hoge oplagen (door het drukken slijt de braam al snel), maar zijn heel subtiel.

Dat wist Rembrandt al.

De titel van de tentoonstelling, ‘Geen dag zonder lijn’, komt uit het Latijn en is bij beeldende kunstenaars, schrijvers en musici een geliefd motto geworden.

Creatieve geesten, zo verschillend als Paul Klee en Stijn Streuvels, hebben er zich van bediend om zichzelf een welgemikte trap onder de kont te geven en ritme, regelmaat en discipline in hun dagorde aan te brengen. Dóórwerken, niet lanterfanten: daar gaat het ook in de kunst om. Els Vos en haar etsen zijn er het levende en overtuigende bewijs van: die stelregel werkt.

Geen dag zonder lijn Grafisch werk van Els Vos Jakob Smitsmuseum, Sluis 155a, 2400 Mol van 23 juni tot 14 augustus 2013 alle dagen (behalve maandag) van 13 tot 17u Tel: 014 31 74 35 Website: www.jakobsmits.be

Tekst: Ivo Verheyen

Suiker - 7

EEN HART VOOR CULTUUR

G盲贸_adSuiker_1new.indd 1

19/06/2013 15:15:34

Vandaag Amsterdam, morgen Parijs, overmorgen New York

MOL – “Hoe zeg je dat ook weer”, zegt ze. “Momentum, niet? Ja, ik beleef nu mijn momentum.” Aan het woord is Esther Van Hees, 22 jaar en net afgestudeerd aan het conservatorium van Tilburg als jazzzangeres. Esthers momentum is de prijs die ze vorige maand won als best afgestudeerd talent in Nederland en dat net op het moment dat ze haar eerste cd ‘Got Wings’ ging promoten. “Deze kans moet ik grijpen”, zegt ze.

Vandaag woont ze in Amsterdam; morgen brengen haar ‘wings’ haar naar Parijs en New York.

Pas afgestudeerde jazzzangeres Esther Van Hees:

“ Als ik zeg dat ik over twee jaar in New York woon, dan is dat ook zo.”

En dan te weten dat dit ‘momentum’ een jaar geleden door haar en haar vriend - pianist en componist Robert van der Padt- zo gepland was. “Je moet altijd iets hebben om naartoe te werken”, zegt Esther. “Je kunt zeggen: ‘Ik zie wel wat er op mijn pad komt’. Maar als ik nu zeg dat ik over twee jaar in New York woon, dan is dat ook zo. Als ik zeg dat ik over drie jaar mijn album heb, dan is dat ook zo.

Een jaar geleden hebben Robert en ik gezegd: ‘Over een jaar hebben we een ‘ep’ en staan we op jazzfestivals. Voilà, dat hebben we vandaag verwezenlijkt door er iedere dag mee bezig te zijn.”

Zelfverzekerdheid moet je elke dag verdienen, ook als jazzzangeres.

Achterbank Voor Esther Van Hees, dochter van een dagbladhandelaar en een lerares Spaans, begon het allemaal als driejarige op de achterbank van de auto op weg naar Turnhout. Naast haar zat haar oudere zuster Judith, vijf jaar; aan het stuur haar moeder. “Mijn mama had gehoord van een Suzikimethode, een manier om jonge kinderen viool te leren spelen. Jarenlang zijn we elke woensdag en zaterdag naar Turnhout gereden. Soms tegen mijn zin, maar we werden altijd beloond met een speelgoedje. (lacht) Ik heb het tot mijn veertiende volgehouden. Tot ik ontdekte dat viool niet het instrument voor mij was. Ik ben dan een lange zoektocht begonnen naar wat wel mijn instrument was. Ik heb nog accordeon

en dwarsfluit geprobeerd. Ook niets voor mij. Toen dacht ik: ik ben altijd aan het zingen, en dat is ook een instrument! Ik ben met klassieke zang begonnen aan de muziekacademie van Mol. Toen daar de richting ‘jazz’ startte, heb ik me er onmiddellijk voor ingeschreven.”

Toch was haar eerste droom actrice te worden. “Bij mijn oma zat ik altijd naar ‘Thuis’ te kijken. Dat vond ik fantastisch. Vanaf mijn tiende zou ik actrice in Thuis worden. Maar eenmaal op zanglessen stond het vast dat ik zangeres ging worden.”

Straatzangeres “Ik was een vrolijk kind, heel energievol en altijd aan het zingen”, vertelt ze, zich warmend aan een muntthee. “Dat moet soms irritant geweest zijn. In de zomer, tijdens de kunsthappening ‘Mol Monmartre’, werden mijn zus en ik door mijn ouders langs de straat gezet met een schaaltje voor ons. De ganse dag zong ik dan liedjes, met mijn zus aan de piano. De opbrengst schonken we aan een goed doel. Ook dat was een idee van mijn ouders. (lacht) Ik ging ook nog eens drie keer in de week dansen. Aan de academie deed ik ook nog drama en voordracht. Ik woonde er bijna. Vanaf mijn vijftiende heb ik mijn audities voor Tilburg voorbereid.”

Was ze een buitenbeetje op school? “Ik heb heel wat geluk gehad, denk ik. Ik zou een makkelijk doelwit voor pesters geweest zijn. Maar mijn klasgenoten vonden me allicht wel gek maar ook

leuk. Ik vond het wel fantastisch toen ik in Tilburg begon te studeren: ‘Ha, jullie zijn ook zoals ik.’ Ik ga nu in Amsterdam wonen en heb daar al een vriendenkring van allemaal kunstenaars. Maar ik kan het ook nog goed vinden met mijn vrienden hier in Mol.”

Ondernemer Zang is -zullen we maar zeggen- geen kattenpis en wordt vaak vergeleken met topsport. “Je moet heel goed in conditie blijven en veel aan sport doen”, zegt Esther. “Ik heb bovendien astma, maar ik kan dat onderdrukken door veel te sporten. En dan komt er ook nog de creatieve kant bij kijken, de lyrics schrijven en met de band oefenen.”

Maar wat ze ook als geen ander weet: een getrainde stem volstaat niet om een podium te mogen bekleden. “Nee, zegt frêle Esther. “Je moet vandaag ook een ondernemer zijn. Robert en ik hebben er een halve dagtaak aan om rond te mailen en promotie te voeren. We mailen naar podia, naar festivals, naar managers en bookers. Je moet van de

Esther Van Hees treedt op 6 juli met haar kwartet op in jazzclub Jazzoet, Rozenberg 107 in Mol en op 6 september in de foyer van zaal Rex, Smallestraat 2. Tickets en info: www.getouw.be De cd ‘Got Wings’ is verkrijgbaar in dagbladhandel De Dageraad, Ginderbuiten 211 in Mol. Meer info: www.esthervanhees.com.

eerste dag bezig zijn met netwerken, altijd vriendelijk zijn tegen iedereen, jezelf zijn en dan gaan de deuren wel open. Ik ben chaotisch in mijn hoofd.

Robert steekt veel logischer in elkaar en zorgt voor ordening in de mails door ze verschillende kleuren te geven: geel zijn mails van journalisten, rood van managers.” (lacht).

Selfbranding Haar mini-cd ‘Got Wings’ is dan ook niet alleen een proeve van haar zangkunst -die is tussen haakjes verbluffendmaar ook van haar ondernemerschap.

“Er zijn zoveel bands die het willen maken dat je er hard bovenuit moet steken om succes te hebben”, zegt ze.

“Dat klinkt hard, maar zo is het. Je moet aan selfbranding doen. Jezelf herkenbaar maken en op de markt zetten. Daarvoor heb je een concept nodig. Met deze cd vertellen we een gans verhaal. De muziek baadt in een lyrische sfeer. Ik zing met een heel lichte, heldere stem. De teksten zijn beschouwende teksten rond de natuur.

Ook het hele artwork baadt in die dromerige sfeer. Als je ons boekt, weet je dat je meer dan een concert krijgt; het is ook theater.”

Vrijheid Maar wat halen we met de ‘brand Esther Van Hees’ in huis? “Toen ze me die prijs voor ‘best afstuderend talent’ gaven, kon ik de lof die de jury me toeschreef amper geloven. Dat wilde ik allemaal pas over tien jaar bereiken.

Mijn sterke kant is dat ik niet met mezelf, maar met het publiek bezig ben. We zijn intiem met het publiek. Je traint de hele week zodat je technisch alles onder de knie hebt, maar dat moet je op het podium allemaal loslaten. Je moet in het lied duiken en de emoties overbrengen op het publiek. Ik denk dat het ook zo overkomt als je er zelf keihard achter staat.”

En waar zit haar liefde voor de jazz?

“We hadden vroeger een boek van Gershwin in huis, met liederen als Summertime. Mijn zus speelde de pianopartij en ik zong de zangpartij. Vanaf het moment dat je over vrijheid spreekt in de muziek, spreek je al over jazz. Het ligt allemaal niet vast en kan tijdens een optreden nog alle kanten op.”

Parijs, New York Morgen is een belangrijke dag voor haar. Ze heeft dan audities om toegelaten te worden tot de masterstudies in Amsterdam. “Heel de wereld komt erop af. Ik heb het geluk dat ik internationaal ben, en hopelijk helpt ook het winnen van de prijs. Als het niet mocht lukken, ga ik gewoon in Amsterdam wonen en voor de band werken. Maar binnen dit en drie jaar wil ik toch zeker in Parijs en New York gewoond hebben. Mijn vriend wil naar New York en ik naar Parijs, maar we willen alles samen doen. Ik ben verslaafd aan Parijs. Ik moet er gewoon een paar jaar gewoond hebben.”

Foto’s: Bart van der Moeren

Suiker - 9

Het ‘Salon van Turnhout’ is het epicentrum van ‘Turnhout Zomert’

Grote Markt wordt een ‘vakantiesalon’

TURNHOUT – Geen vakantieplannen? Geen probleem!

Je hoeft niet te reizen om je tijdens de zomermaanden te amuseren. Er is geen Kempense gemeente die geen voorstellingen, concerten of evenementen organiseert om de thuisblijver een aangename zomer te garanderen.

Vooral Turnhout zet zijn beste beentje voor. De vorig jaar vernieuwde en heropende Grote Markt, die sindsdien ook ‘Salon van Turnhout’ wordt genoemd, wordt de komende maanden ‘vakantiesalon’.

Turnhoutenaren zijn niet snel tevreden en hebben niet veel nodig om te klagen.

Maar als het over de heraangelegde Grote Markt gaat, wijzen de meeste neuzen toch in dezelfde richting: “Het mooiste marktplein van de Kempen”.

Oké, vooral in de wintermaanden ligt de leeggemaakte Grote Markt -de parking is verdwenen- er nog iets te verlaten bij. Maar in de zomermaanden bruist het er van het leven. Kinderen spelen in de fontein, jongeren frisbeeën op het plein, ouderen verzamelen op de vele zitbankjes rond de kerk en de overvolle terrassen van de cafés palmen een deel van het Salon in. De stad Turnhout doet daar nog een schepje bovenop en zorgt een zomer lang voor animatie.

We geven een beknopt overzicht van de activiteiten, maar voor een volledige lijst verwijzen we je graag naar de website van UiT (www.uitinvlaanderen.be), waar je trouwens ook zelf activiteiten kan ingeven en toevoegen.

10 - Juli - Augustus 2013

Picknicken op de Grote Markt (elke dinsdagmiddag) Elke dinsdagmiddag is de Grote Markt van Turnhout de gezelligste picknickweide van de Kempen. Iedereen is dan welkom om met een lekkere picknick en een ‘seuzie’ te genieten van de drukte op en rond de markt. Tijdens de picknick kan je genieten van gevarieerde randanimatie.

Om 12.15u kan je terecht in de SintPieterskerk voor een gratis orgelconcert (zie blz. hiernaast) of je kan op de markt ook genieten van een kleine akoestische set van een rasechte singer-songwriter. Buiten staat de strandbibliotheek op je te wachten voor een boek of een tijdschrift. De kleinsten worden ook niet vergeten. Voor hen wordt er onder andere een grimeerstand voorzien, en zijn er volks- of reuzenspelen. Ook Fun op de Markt komt langs bij de laatste picknick! Na de picknick kan je -om 14u- terecht in het Taxandriamuseum voor een gratis rondleiding. Tijdens de kermisperiode zoekt de picknick trouwens de gezelligheid van de tuin van het Taxandriamuseum op.

Feest van de Vlaamse Gemeenschap (11 juli, van 15 tot 22u) Ook in Turnhout wordt op 11 juli het ‘Feest van de Vlaamse Gemeenschap’ gevierd, maar de stad heeft daar een heel nieuwe invulling aan gegeven met een programma voor jong en oud: ‘Straatartiesten op de Grote Markt’. Circus, straattheater en veel humor. Rijd je (klein)kinderen rond in een zeepkist, rij zelf in de kleinste taxibus ter wereld, geniet van rebelse flamencodanseressen en van het zotste wandelorkest van Vlaanderen, speel mee in een fotoroman en maak kennis met enkele vreemde figuren zoals De Slakkenman, Mono de

Monkey, Die Knedende Damen en de slagersfamilie van Boucherie Bacul. De familie Bacul is naarstig op zoek naar uitgeknuffelde en niet meer gebruikte knuffeldieren of poppen. Die kan je binnenbrengen bij Toerisme & UiT (Grote Markt 44 in Turnhout). Afsluiten doet Collectif Malunés: circusgeweld van de bovenste plank.

Wie goed overweg kan met een diabolo of bedreven is in het jongleren, mag zijn kunsten tonen op de Grote Markt.

Wollewei Open Air (13 juli, vanaf 16u) Jeugdhuis de Wollewei organiseert een muziekfestival op de Grote Markt. Bottle Of Moonshine speelt er een thuismatch, net als Kindred Spirits die het festival mogen openen. Ook Bed Rugs staat op het programma. Headliners zijn Merdan Taplak en de Britse dj Tantrum Desire. De eerste band betreedt om 16u het podium.

Gedetailleerde info vind je op de website van de Wollewei: www.wollewei.be.

The Barry White Experience & Glennis Grace (20 juli, 20.30u) Tien jaar geleden overleed disco- en soulzanger Barry White. The Barry White Experience, met frontman Eric Conley, brengt de muziek van de unieke artiest weer tot leven. Het publiek kan ‘You are my first, my last, my everything’-gewijs meezingen. Voordien heeft Glennis Grace het volk al opgewarmd. Glennis Grace is een Nederlandse zangeres die in 2005 haar land mocht vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. Vorig jaar werd ze nog verkozen tot beste zange­res van Nederland.

Dwars door Turnhout (24 augustus, vanaf 16u) Op 24 augustus vindt de derde editie van ‘Dwars door Turnhout’ plaats. Deze gezellige stadsloop is de ideale gelegen-

heid om na een deugddoende vakantie de loopschoenen aan te trekken en de hoofdstad van de Kempen op een sportieve manier te ontdekken. Net zoals bij de vorige edities worden de deelnemers getrakteerd op een afwisselend parcours door het stadscentrum en op een verrassend groene passage doorheen het Turnhoutse Vennengebied.

Een leuk extraatje ten opzichte van de vorige editie is de oversteek van het kanaal via de mooie nieuwe fietsersbrug ter hoogte van het Bels Lijntje. Start en aankomst van alle wedstrijden zijn aan het sfeervol ingerichte Warandeplein.

Met drie afstanden heeft ‘Dwars door Turnhout’ een mooi aanbod voor lopers

van alle leeftijden en niveaus.

Omkleedruimtes, douches en een gratis bewaarplaats voor sporttassen zijn voorzien in de sporthal van Sint-Victor, aan het Kasteelplein. Inschrijven kan op de dag zelf in Sint-Victor en op voorhand via de website www.dvvvrunningtour.be en via Toerisme & UiT in Turnhout (Grote Markt 44).

Informatie over de andere evenementen op de Grote Markt: zie UiT (www. uitinturnhout.be).

Vzw Octave maakt zich op voor een drukke zomer TURNHOUT – Een orgelconcert bijwonen in een kerk. Tot voor kort leek het gedurfder dan bungeejumpen, gevaarlijker dan radioactief afval sorteren, saaier dan naar een blinde muur staren en freakyer dan Star Trek naspelen met legoblokjes. Maar wat blijkt? Orgelconcerten kunnen best hip zijn. Het is maar hoe je ze aan de man brengt. De vzw Octave verzet hemel en aarde om mensen zoals u en ik naar een orgelconcert te krijgen en mijn kop eraf als het niet waar is: ondergetekende probeerde het uit en amuseerde zich kostelijk.

De vzw Octave moet zijn vijfde verjaardag nog vieren, maar de dynamische vereniging doet om de haverklap van zich spreken. Van kinderziektes, groeipijnen en de tijd nemen om groot te worden, is bij Octave geen sprake.

Dat de vzw erin geslaagd is een organisatie als ‘Vlaamse orgeldagen’ naar Turnhout te halen, is een straffe stoot.

Op nog geen vijf jaar tijd heeft de vzw al bereikt dat bij ingewijden Turnhout de naam ‘Orgelstad van Vlaanderen’ gekregen heeft. Maar Nico Declerck (foto) van vzw Octave neemt daar geen genoegen mee. Hij wil vooral ook de niet-ingewijden, de leken, overtuigen.

Het kleffe geurtje dat aan de naam ‘orgelmuziek’ hangt, moet weg. Daarvoor zwiert Declerck de deuren van de Turnhoutse kerken wijd open: de ene keer om er een stomme film te begeleiden met orgelmuziek, de andere keer om er een pop- en rockconcert op orgel te organiseren, of anders om er gratis miniconcertjes van een halfuur te houden en er een picknick aan te koppelen.

Ook deze zomer barst het in de SintPieterskerk op de Grote Markt weer van de orgelactiviteiten. Vzw Octave organiseert er een tentoonstelling, het festival ‘Vlaamse orgeldagen’ wordt er gehouden en de succesformule van vorig jaar, ‘Dinsdag Orgeldag’, wordt opnieuw bovengehaald én uitgebreid.

DOORLOPEND: EXPO SASK, THEMA ‘ORGELKAST’ Enkele maanden geleden schreef de vzw Octave samen met Dominique Seelen, directeur van de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Turnhout (SASK), een wedstrijd uit met als onderwerp de 17de-eeuwse orgelkast van de St.-Pieterskerk. Vooral de leerlingen ‘algemene beeldende vorming’ en ‘vrije grafiek’ schreven zich ervoor in. “Ik ben verbaasd over de kwaliteit van de werken,” zegt Nico Declerck. “Het is echt de moeite. Er staat één werk tussen -het is

“ Turnhout krijgt naam en faam als orgelstad.” gemaakt met oude orgelpijpen- dat ik direct in mijn living zou willen zetten.”

De tentoonstelling is doorlopend te bezichtigen tijdens de openingsuren van de kerk.

ELKE DINSDAGMIDDAG: DINSDAG ORGELDAG Tijdens het cultuurjaar Turnhout 2012 lanceerde de vzw Octave een nieuw initiatief: ‘Dinsdag Orgeldag’. Wegens succes wordt dat deze zomer herhaald.

Nico Declerck: “Het opzet is simpel.

Elke dinsdagmiddag organiseren we een orgelconcertje in de kerk. Het concert begint om kwart na twaalf en om kwart voor een is het gedaan. We houden ons strikt aan de tijd, want orgelconcertjes van een halfuur hebben veel voordelen.

Ten eerste kunnen mensen die moeten werken het concert meepikken tijdens hun middagpauze. Ten tweede zijn gratis concerten die niet te lang duren de ideale gelegenheden om nieuwe belangstellenden voor orgelmuziek te lokken.”

Een ‘Dinsdag Orgeldag’ verloopt altijd volgens hetzelfde stramien. “Het gaat er heel gemoedelijk aan toe,” zegt Nico Declerck. “Ik stel de organist voor, de organist zelf zegt enkele woordjes over het werk dat hij zal spelen en dan begint het concert. Je kan dat halfuurtje orgelmuziek in feite beschouwen als een stiltemoment, al is dat natuurlijk een vreemd woord als je het in verband brengt met een concert. Maar in de koele kerk, met de orgelmuziek als decor, kan je toch even de dag breken en tot rust komen.”

Nieuw is dat de dienst cultuurcoördinatie van de stad Turnhout een picknick op de Grote Markt koppelt aan de orgelconcerten op dinsdagmiddag. “In de toekomst willen we nog meer samenwerken met andere diensten. Ik denk dan bijvoorbeeld aan TRAM 41, het overkoepelende museumcollectief van de stad. Ik zou het fijn vinden om een gratis museumbezoek te koppelen aan ‘Dinsdag Orgeldag’. Ik hou wel van die kruisbestuivingen. Iedereen wordt daar beter van.”

Het programma: - 2 juli: Momoyo Kokubu (foto) - 9 juli: Joost Vermeiren - 16 juli: Luk Bastiaens - 23 juli: Bart Jacobs - 30 juli: Willem Ceuleers - 6 augustus: Nico Declerck - 13 augustus: Iris Eysermans - 20 augustus: Hennie Vaatstra - 27 augustus: Nicolas De Troyer Op www.vzw-octave.be vind je gedetailleerde info over de artiesten en over de werken die ze spelen.

26, 27 en 28 AUGUSTUS – VLAAMSE ORGELDAGEN Dit jaar organiseert de in Antwerpen gevestigde vzw ‘Het Orgel in Vlaanderen’ voor de dertiende keer de ‘Vlaamse orgeldagen’: een drie dagen durend festival met een orgelwedstrijd, werkateliers, demonstraties, concerten en een tentoonstelling. De vzw Octave is in dit geval geen organisator, maar gastheer. “Het is een hele eer dat we

een landelijke organisatie naar Turnhout hebben kunnen halen. Meer zelfs: Turnhout heeft in het milieu -het orgelwereldje is een klein wereldje- al zo’n goeie naam verworven dat ook de beste organisten hier graag komen spelen. Geen wonder: hier spelen ze voor honderd mensen of misschien zelfs meer. Als ze in Antwerpen of Gent hetzelfde concert spelen, komen er misschien twintig mensen opdagen.

Ik zeg het misschien met een beetje zin voor overdrijving, maar Turnhout is stilaan the place to be voor organisten. De lijst van goeie muzikanten -zelfs op internationaal vlak- die hier al gespeeld hebben, wordt elk jaar langer. Dat staat goed op ons cv en het zorgt ervoor dat in de toekomst ook andere internationale topartiesten nog sneller geneigd zullen zijn hier te komen optreden.”

Op www.vzw-octave.be vind je gedetailleerde info over het programma.

NICO DECLERCK IN SUIKER SEPTEMBER Nico Declerck is medeoprichter van de vzw Octave, organist-titularis van het Le Royerorgel in de Sint-Pieterskerk in Turnhout en vooral ook prettig gestoord. Hij slaagt er zowaar in van een orgelconcert een hippe bedoening te maken. Reden genoeg om hem uitgebreid aan het woord te laten en dat is precies wat wij gaan doen. In de septembereditie van Suiker kan u een uitgebreid interview lezen met Nico Declerck.

Suiker - 11

nde nie u se

de

W

W

a r a

izoen 1 3

-

14

foto: artist in residence Dries Segers

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014419494

Seizoen

201314 Cultuurcentrum ‘t Getouw - Mol

cultuurcentrum ‘t getouw 2013-2014

© zaalfoto: kris van exel

Bekijk ons programma op www.getouw.be

www.getouw.be - 014 33 09 00

abonnementen vanaf 5 juni losse tickets vanaf 3 juli

STIJN JANSSEN Amival krijgt kunstwerk van Hans Op De Beeck

Caféruzie leidt tot kunstwerk

TURNHOUT – Enkele jaren geleden kreeg Amival subsidies om de werkruimten in hun gebouw aan de Everdongenlaan te renoveren. Als tegenprestatie vroeg de overheid een kunstwerk te laten realiseren. Eric Antonis vond de gerenommeerde kunstenaar Hans Op De Beeck bereid een werk te maken. Half juni werd het indrukwekkende kunstwerk officieel ingehuldigd.

MOL – Elk nadeel heeft zijn voordeel.

Dat is samengevat ook de geschiedenis van het nieuwe kunstwerk dat kunstenaar Raymond Minnen maakte ter ere van de Molse wijk Rozenberg.

Het eerste ‘nadeel’ was een verhitte caféruzie in de jazzclub Jazzoet van Eddy Schellekens, gevestigd in een herenhuis aan de Rozenberg.

Schellekens stoorde zich iedere dag gruwelijk als hij uit het raam van zijn café keek. Hij zag pal uit op een grijze, blinde muur -nadeel twee- die het resultaat was van de bouw van een nieuw grootwarenhuis in zijn straat. Toen de eigenaar van het shoppingcentrum nietsvermoedend een pint kwam drinken in de Jazzoet, kreeg hij geen pint maar wel de wind van voor. “Zolang je niets doet aan die blinde muur, ben je in mijn café niet welkom”, liet Schellekens hem weten. Meteen kreeg de eigenaar dan ook de raad contact op te nemen met kunstenaar Raymond Minnen, tevens stamgast en ‘decorateur’ van Jazzoet. En zo geschiedde. “De man is me inderdaad een jaar geleden komen opzoeken met de vraag iets te ontwerpen voor de muur”, zegt Raymond Minnen. “Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad alvorens we het mochten realiseren, onder meer door vergunningen.” Minnen heeft haaks op de blinde, grijze muur een tiental foto’s bevestigd, gemaakt door de Molse fotograaf Frederik Beyens, met aan de ene kant vrouwenportretten en aan de andere kant steeds dezelfde afbeelding van een roos. “De roos verwijst uiteraard naar de Rozenberg”, zegt Minnen. “De vrouwen op de foto’s wonen in of zijn allemaal afkomstig van de Rozenberg. Ze zijn tussen 12 en 82 jaar oud. Die vrouwen zijn uiteindelijk de klanten van het grootwarenhuis.

Je mag het bekijken als een eerbetoon aan de Rozenberg en zijn vrouwen.

De titel van het werk is trouwens ‘Rozenbergsters’.” Weldra wordt er nog een bord aangebracht dat tekst en uitleg geeft bij het werk. De eigenaar kan nu alvast op zijn gemak een pint gaan drinken in Schellekens’ café.

Swingin’ Hulsen BALEN – Op 2 en 3 augustus vindt bij de kerk van Hulsen de zevende editie van Swingin’ Hulsen plaats. Op vrijdag 2 augustus spelen ‘Love & Emotion’, ‘Joe Brozio Band’ en ‘Queenmania’.

Het gaat om drie coverbands die respectievelijk werk van Mink (Willy) DeVille, Eric Clapton en Queen spelen.

Op zaterdag spelen vanaf 14u Mountain of May, Piano Paul, Parkside Drive, The Panhandlers, Hulsen All Stars, Guy Swinnen, Rick De Leeuw, The Wolfbanes, Meuris en Happy Ol’ McWeasel.

Zaterdag is de toegang gratis, op zondag betaal je 10 euro aan de kassa.

Een nieuwe naam: Musica Divina HERENTALS – Het ‘Festival van Vlaanderen, Mechelen – Kempen’ heeft een nieuwe naam gekregen. Het heet voortaan ‘Musica Divina’. Om te beginnen bekt dat wat makkelijker, maar bovendien is het ook juister. Het gaat immers om de muziek, niet om de regio waarin die wordt gespeeld.

‘Musica’ spreekt voor zich en ‘Divina’ verwijst naar de prachtige, religieuze muziek én naar de locaties -abdijen en begijnhoven- waar de muziek ten gehore wordt gebracht. Die locaties zullen in de toekomst trouwens een belangrijkere rol gaan spelen. Tot nu toe fungeerden ze alleen als prachtig decor, maar voortaan zullen er ook abdijenweekends en andere activiteiten aan worden gekoppeld. Het eerste ‘abdijenweekend’ vindt plaats van 20 tot 22 september. Het eigenlijke muziekfestival wordt gehouden van 20 september tot 5 oktober, op zeven locaties in de provincie Antwerpen.

Beste Pascal, Mag ik u in deze -voor u- drukke tijden lastigvallen met een huis-tuinkeukenprobleem?

In onze tuin staat sinds kort een 3 meter lange houten tafel, initieel aangeschaft om de volgende maanden bij goed weer buiten te kunnen eten. We kochten het indrukwekkende meubel al vorig jaar in september van een man die ons bij hoog en bij laag bezwoer dat het ding uitermate geschikt was om tijdens de winter alle weerelementen -hagel, sneeuw en regen- te trotseren.

Ze was behandeld met een speciale vernis waardoor vocht het hout niet zou kunnen aantasten, maar er als water op een eend zou afglijden. De man kon het weten want hij was zelf schrijnwerker en had bovendien de tafel eigenhandig gemaakt. Met andere woorden: wie waren wij om aan zijn vakkennis te twijfelen.

Even later stond de tafel, nog zo vlak als een pingpongtafel, te blinken in onze tuin. Een paar weken later begon al ze lichtjes krom te trekken en kenmerken te vertonen die -zo herinneren we ons nog van de lessen kunstgeschiedenis- typisch zijn voor een Romaans gewelf, met name ronde bogen. Twee maanden later trad de gotiek al in met zijn spitse bogen en in december werd het stadium van de laatgotiek al bereikt. Of met andere woorden: onze tafel was getransformeerd tot het dak van de Sainte-Chapelle in Parijs.

We voelden ons in de zak gezet door de verkoper. Eenmaal op een vroege lentedag hebben we het erop gewaagd aan de tafel te eten. Het werd een hilarisch schouwspel: onze soep gutste als een vloedgolf uit ons bord en de perzik, gevuld met tonijn, dobberde als een losgeslagen bootje op onze teljoor. ‘Klotetafel’, vloekten we, maar we hadden geen idee hoe de kromme situatie rechtgetrokken kon worden.

Maar goed, Pascal: dit geheel ter zijde, want de echte reden waarvoor we u schrijven, is wat ons de voorbije maanden dankzij die vermaledijde tafel ten deel viel. Iedereen die ons huis betrad en door de tuinraam het mismeesterde ding opmerkte, had er

zijn of haar mening over. Het waren stuk voor stuk commentaren van gestudeerde medemensen die zich plots opwierpen als deskundigen in de houtbewerking of meubelmakerij.

We werden er met elke opmerking neerslachtiger van. Eerst gooiden ze ons de onbegrijpelijke misaankoop voor de voeten. ‘Dat een klein kind had opgemerkt dat de tafel van een houtsoort was gemaakt die uitermate vochtgevoelig was en onder geen omstandigheid buiten mocht staan’.

Of ‘dat het ons niet was opgevallen dat de tafel spleten vertoonde waartussen vocht kon binnensijpelen’. Het waren mannen met op hun cv diploma’s in het socioculturele werk of licenties in de Germaanse talen. Maar ook vrouwen met getuigschriften in de pedagogie of verpleegkunde mengden zich in de kwestie. Het gezelschap verdiende zijn boterhammen met adviseren, consulteren en delegeren. Na hun opmerkingen volgden dan steevast de adviezen. De tafel was een hopeloos geval en we konden maar beter uitkijken naar een nieuwe. De tafel moest volledig ontmanteld worden en een geheel nieuwe vernisbehandeling krijgen. Anderen vroegen potlood en papier en tekenden een gedetailleerde harnasconstructie uit waarin we de tafel moesten steken. Maar Pascal, geen van hen voegde de daad bij het woord. Wel wisten ze perfect waar de beste materialen te verkrijgen waren en hoe we systematisch te werk moesten gaan. Dat wel, maar hun eeltvrije handen bleven in de mouwen.

No way José. Het gevolg was dat de tafel er krom bij bleef staan zodat elke morgen, na onze eerste blik in de tuin, de rest van de dag al verknoeid was. We grapten dat de tafel nog kon gerecupereerd worden voor het maken van onze doodskist. Wat meteen weer leidde tot de opmerking dat de kist, eenmaal in de aarde besteld, sneller rot zou zijn dan onze ledenmaten kans hadden tot stof te zijn wedergekeerd.

Tot we op een ochtend ons een les fysica -of was het chemie- herinnerden waarin de leraar- ‘de erlenmeyer’ was zijn bijnaam- ons had ingewijd in de werking van materialen vervaardigd in hout. Hij vertelde ons dat ze onderhevig waren aan omgevingsfactoren.

In

de zomer zetten houten vloeren uit terwijl ze in de winter krimpen.

Dus… als we de tafel eens binnen in huis zetten…. Zou ze dan na een periode van acclimatisatie niet wederkeren naar haar oorspronkelijke toestand, zijnde waterpas met de omgeving? Het bleek de perfecte oplossing te zijn: al bij de eerste dag op kamertemperatuur hoorden we de tafel zuchten en kraken. De jongste zoon haalde dagelijks de meetlat erbij om de vorderingen te meten. Elke 24 uur werden centimeters en millimeters vooruitgang geboekt. Na twee weken was de tafel weer zo vlak als een biljarttafel!

Vandaag, Pascal, staat ze terug buiten te blinken en hebben we er al meerdere maaltijden aan genuttigd zonder dat onze aardappelen aan schansspringen deden. Om ze niet opnieuw onderhevig te maken aan klimaatveranderingen zijn er zes minuscule metalen grepen aan bevestigd zodat het hout geen kant meer uitkan. Daarvoor, zo bekennen we ootmoedig, hebben we de hulp gekregen van een man die zowel de ‘waterval’ heeft doorsparteld als de ‘zalmtrek’ heeft gedaan. Hij begon zijn schoolloopbaan met het leren van Latijnse woorden, schakelde over op elektriciteitsleer om dan weer te kiezen voor een studie in de godgeleerdheid.

We denken dat hij geïnspireerd is geweest door een timmerman, tevens medeopvoeder van de zoon van God, met name Jozef. Wat ons dan weer de gedachte oplevert dat deze Jozef zijn zoon ook beter had aangeraden een stiel te leren. Hij was er beter mee gevaren.

En tot slot, Pascal, Waar we ons de voorbije dagen ook suf over gepiekerd hebben: wie gaat die schotten weghalen? Schotten zijn geen klapdeurtjes maar serieuze kunstwerken. Allicht zal het werkvolk er weer voor moeten opdraven. Een doctor in de kunstgeschiedenis -al is hij dan gespecialiseerd in het werk van Constantin Meunier- zien we die schuttingen nog niet snel ophalen.

Groeten uit M. Stijn Janssen

Suiker - 13

14 - Juli - Augustus 2013

Bart Buls

werkt voor het eerst in zijn leven aan een eigen cd Een tafel in de zon, lekker eten en calvados. Meer is er niet nodig om vijf uur aan de praat te blijven met Bart Buls. “Het langste interview dat ik ooit heb gegeven,” juicht hij. Er volgt een high five en een bulderende lach. En nog meer calvados. “Het zal mij benieuwen wat je hierover gaat schrijven,” zegt hij als hij naar mijn quasi leeg blad papier kijkt. “Mij ook”, antwoord ik. Opnieuw een bulderende lach. Onze babbel is over 1.001 zaken gegaan en we zijn van de hak op de tak gesprongen. Wat u nu leest, zijn stukken en brokken van het gesprek zoals het ongetwijfeld nooit heeft plaatsgevonden, maar zoals een door calvados aangetast geheugen het zich herinnert.

richting gaat het uit?

−Vanwaar − komt de drang om plots een eigen cd op te nemen?

−Wat − spreekt je aan in die muziek?

−Wie − zijn op dat vlak je grote helden?

Ik ben een groot bewonderaar van de muziek van de West Coast: Jackson Browne, Warren Zevon, Linda Ronstadt, The Eagles, Randy Newman, Joni Mitchell, James Taylor, Bonnie Raitt, Fleetwood Mac…

Daar zit ik niet mee. Ik maak geen muziek met een bepaald publiek in mijn achterhoofd. Zo werkt het niet.

Je kan als muzikant, vind ik, alleen maar op een eerlijke manier muziek maken. Doen waar je zelf in gelooft.

Als je eerlijk bent tegenover jezelf, ben je automatisch ook eerlijk tegenover je publiek. Dan volgt het publiek je wel.

Alles. De muziek is formidabel, maar de teksten doen er niet voor onder.

Iedereen heeft het altijd maar over Bob Dylan als het over goede songteksten gaat. Niet onterecht natuurlijk, maar tjongejonge: wat ze daar in de West Coast ooit op plaat gezet hebben… (Begint te citeren) Randy Newman: “We’re rednecks, we’re rednecks.

We don’t know our ass from a hole in the ground. We’re rednecks, we’re rednecks. We’re keeping the niggers down.” Dat is een stuk directer en honderd keer meer in your face dan het poëtische gerijm van Dylan. Of wat te denken van: “Grandpa pissed his pants again, he don’t give a damn”, de openingszin van ‘Play it all night long’ van Warren Zevon… Da’s nog eens een zin om een liedje mee te beginnen! (bulderende lach) Weet je trouwens dat het niets heeft gescheeld of we hadden een indrukwekkende Warren Zevoncoverband opgericht? Zelfs Jordan Zevon, de zoon van Warren, zag het zitten om over te komen.

−Het − valt op: als je over muziek praat, hoor ik je zelden de woorden ‘goed’ en slecht’ gebruiken. Je hebt het over ‘echt’ en ‘niet echt’.

−Ik − ben een onvoorwaardelijk fan van Warren Zevon. Vertel me alles… Garçon, nog twee calvados, alstublieft!

Over ‘echt’. En over ‘eerlijk’. Dat is ook waar het om gaat. ‘Goed’ en ‘slecht’ is zo subjectief. Wat ik goed vind, kan

In september zal het tien jaar geleden zijn dat Warren Zevon stierf. Een aantal muzikanten willen hem

Dat is moeilijk te zeggen. Ik kan beter uitleggen wat de reden niet is. Ik doe het niet om mezelf te bewijzen. Het idee speelt gewoon al lang in mijn hoofd. En nu ik 50 word -maart 2014, nvdr- heb ik een reden om eraan te beginnen. Een deadline om naartoe te werken. Ik loop er al te lang mee rond. Het moet er nu gewoon uit. Ik voel zo’n drang om dat ‘ei’ te leggen dat het me zelfs koud laat hoe het publiek erop zal reageren. In feite doe ik het meer voor mezelf dan voor iemand anders. Het is ook gewoon tijd om eens iets ‘neer te zetten’.

−Het − publiek kent je alleen als begeleider, nauwelijks als frontman.

HERENTALS – Gitarist, basgitarist en songschrijver Bart Buls wordt volgend jaar 50. Dat er een 5 voor komt, daar ligt hij niet wakker van. “Je bent altijd maar een dag ouder dan de dag voordien.” Toch wil hij die verjaardag niet zomaar laten passeren. Het is tijd voor een bescheiden mijlpaal. Na tientallen artiesten te hebben begeleid en in talloze coverbands te hebben gespeeld, wil Bart Buls voor het eerst in zijn leven een cd uitbrengen onder zijn eigen naam. “Werd dat onderhand eens geen tijd?”, vraagt hij. Ja, dat werd het.

De cd zal voornamelijk uit eigen nummers bestaan, wellicht aangevuld met een cover hier of daar. De cd moet nogal ambachtelijk worden. Voor een groot deel akoestisch. Daar hou ik van.

Niet te veel toeters en bellen. Misschien hier of daar een sobere begeleiding, maar het gaat om de songs. De cd zal gemaakt en opgenomen worden in de lijn van de singer-songwriterstraditie.

−Je − houdt ook van country. Je speelt samen met Guy Swinnen bij ‘The Country Counts’ Ja! Dolle pret is dat! Dat project staat nog in zijn kinderschoenen. We hebben de eerste optredens al wel achter de rug, maar we moeten nog groeien.

Maar dat gaat snel. ‘Country Counts’ draait om rock en country. Eigen nummers en covers. Zoals ik al zei: we zijn nog aan het bouwen, maar dit zou wel eens groot kunnen worden.

Ik merk ook dat Guy er helemaal in gelooft en er zich voor de volle 100% achter wil zetten, zoals in zijn beste Scabsdagen.

−Ga − je zelf nog vaak naar optredens?

Regelmatig, maar ik overdrijf niet.

Ik hoef niet alles te zien. Er is ook zoveel muziek die de moeite niet is; er zijn zoveel bandjes die amper kunnen samenspelen. Vooral Belgische bandjes.

−Hoor − ik je nu zeggen dat de Belgische pop- en rockgroepen op internationaal vlak niet veel voorstellen?

Er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen, maar daar komt het op neer, ja. Dat is geen verwijt. Het kan niet anders: we zijn nu eenmaal maar een klein landje.

−Dat − heeft er toch niks mee te maken?

Het heeft er juist álles mee te maken!

Kijk, als een beginnend groepje in Amerika aan optredens wil geraken, kan het terecht in één kroeg of club waar het twee weken aan een stuk elke avond mag spelen. Elke dag hetzelfde regime: overdag repeteren en soundchecken, en ’s avonds optreden.

Zo’n beginnend bandje speelt dan twee weken lang vier uur per dag samen. In België zijn er veel groepen die op een jaar tijd zoveel niet samenspelen. Hier komen beginnende groepen één uur per week bijeen om te repeteren en dan houdt het op. Het verschil is duidelijk: ga naar een concert van een Belgisch bandje en je hoort dat het langs alle kanten rammelt. Ga naar de eerste de beste Amerikaanse groep luisteren en je hoort -ongeacht of je de muziek

“ Ik doe dit voor mezelf.

Dit ei moet er gewoon uit.” jij slecht vinden. Dat is een kwestie van smaak. Maar een artiest die eerlijke muziek maakt: dat is niet voor interpretatie vatbaar.

−Wie − zijn de ‘echten’ in de Vlaamse muziekwereld? Geef ons eens een idee.

Dat is makkelijk. Roland Van Campenhout, Raymond Van het Groenewoud, Steven De bruyn, Wigbert Van Lierde, Guy Swinnen… De lijst is natuurlijk nog véél langer. Maar dat zijn enkele voorbeelden van mensen die muziek maken vanuit het hart. Die doen zonder omkijken hun ding, wat anderen daar ook over mogen zeggen.

−En − dat is dus wat jij ook gaat doen op je cd.

Yep.

−Heb − je al liedjes klaar?

Neen. Van een aantal liedjes weet ik al wel dat ze op de cd moeten komen, maar ik heb er voorlopig alleen nog maar demoversies van.

−Hoe − gaat de cd klinken? Welke

herdenken. De nodige telefoons zijn gepleegd. Jordan Zevon wilde komen meespelen. De bedoeling was om samen een tournee te maken. Om budgettaire redenen hebben we het uiteindelijk maar afgeblazen. Wie kent Warren Zevon nog? Waar hoor je zijn muziek nog als je die niet zélf thuis oplegt?

Wie durft er zijn nek uitsteken om zo’n tournee op poten te zetten? Laten we eerlijk zijn: ik heb geen zin om het repertoire van Zevon voor twintig man te gaan spelen. Om voldoende optredens te hebben, zou je het circuit van de schouwburgen moeten aanspreken, maar daar is de muziek van Zevon dan weer niet helemaal geschikt voor… Enfin: er waren te veel praktische bezwaren. Het idee was geweldig, maar het is er niet van gekomen. Jammer, maar helaas. Het blijft wel in mijn achterhoofd zitten.

Wie weet, ooit, misschien… komt het er toch nog wel eens van. Wie er wat in ziet, mag mij altijd bellen!

wel of niet goed vindt- dat de sound hecht is. Solied. Eén geheel. Alsof het uit één groot instrument komt. Dat is omdat de groepsleden honderd keer meer samen hebben gespeeld. Dat ligt niet, of niet alleen, aan de muzikanten.

Het eindeloze Amerika biedt enorme voordelen voor een band. Als je hier in 50 clubs hebt gespeeld, heb je heel België en Nederland gehad. In Amerika ben je dan je eigen stad nog niet uit geweest.

−Waar − kunnen we jou, in afwachting van je nieuwe cd, aan het werk zien?

Ik heb een persoonlijke profielpagina op Facebook. Daarop post ik waar ik speel en met welke groep of in welke bezetting. Maar euh… wat denk je?

Nog ene om het af te leren? Op één been kan je niet staan.

−En − subiet op twee ook niet meer.

Garçon! Twee calvados, alstublieft!

Foto’s: Bart van der Moeren

Suiker - 15

Wie Schrijft Die Blijftzomer Met een goedgevulde boekenkast wordt reizen erg goedkoop. In de literatuur kan je de wereld rondtrekken zonder op te staan uit je luie zetel. Suiker doet je enkele zomerse leestips aan de hand.

Bestemming: de Kempen Tip: Geert De Kockere – Ververs me-button Gierlenaar en kinderboekenauteur Geert De Kockere werd onlangs door poëzieminnend Kasterlee benoemd tot eerste streekdichter van de Kempen. Elke week schrijft hij een nieuwe poëtische impressie over de gemeente of de regio en die brengt hij op een heel opmerkelijke manier aan de man. De Kockere bedacht een sleutelhanger met QR-code op. Via een gratis te downloaden app kunt u met uw smartphone of tablet-pc de code inscannen en zo het gedicht lezen. De buttons, die bestaan in vijf poëtische categorieën, zijn te verkrijgen op www.verversme. com. Met één button krijg u elke week een nieuw gedicht te lezen. Het enige wat u moet doen, is even ‘verversen’. www.verversme.com - € 10

Bestemming: New York Tip: P.B. Gronda – Straus Park

Bestemming: Toscane Tip: Dan Brown – Inferno

In deze vierde roman van ‘Angry young man’ P.B. Gronda reist u niet alleen in de ruimte maar ook in de tijd. Van het hedendaagse Manhattan naar het Europa van eind jaren 30.

Amos Grossman verliest zijn ouders in een ongeluk en erft een fortuin. Uit het lood geslagen, zwalpt hij door de straten van New York, tot hij de vrouw van zijn leven tegenkomt: de Engelse Julie Dane. Een speling van het lot, want beide personages delen via hun grootouders een geschiedenis die zo donker is als de nacht. Een grootse roman over liefde, familiebanden en het verleden waaraan men niet kan ontsnappen. Ideale lectuur voor onder een boom in Central Park!

Verschenen bij De Bezige Bij Antwerpen - € 19,99

Toegegeven: veel reclame heeft dit boek niet meer nodig, maar het vierde deel in de Langdon-reeks van thrillerauteur Dan Brown is -hoewel niet bijster origineel- toch een echte pageturner.

Professor Robert Langdon belandt ditmaal in Firenze. De hoogleraar kunstgeschiedenis -die er voor mij dankzij de verfilmingen altijd zal uitzien als Tom Hanks- wordt wakker in een ziekenhuis. Hoe hij er beland is, weet hij niet, maar hij is in het bezit van enkele bizarre codes. Die zijn bedacht door een genie dat geobsedeerd is door het einde van de wereld en het legendarische meesterwerk van Dante Alighieri: La Divina Commedia. Wat volgt is uiteraard een spannende tocht langs alle highlights van Firenze. Een bezoek aan het drukke stadcentrum is dus niet meer nodig.

Blijf gerust met een prosecco onder uw olijfboom zitten.

Uitgegeven bij Luitingh Sijthoff - € 22,95

Bestemming: Tsjetsjenië Tip: Anthony Marra – Een stelsel van elementaire levensvoorwaarden De kans is waarschijnlijk erg klein dat u deze zomer naar Tsjetsjenië trekt. Een land waar mannen straffeloos vrouwen mogen ontvoeren die ze geschikt vinden als huwelijkskandidaten, spreekt me ook niet echt aan. Doet u het toch, neem dan zeker de debuutroman van deze jonge Amerikaan mee. Hij vertelt het verhaal van Sonja en Achmed. Zij, de enig overgebleven dokter in een kapotgeschoten ziekenhuis; hij, een mislukte arts en buurman van Havaa, een klein meisje met wie hij zijn dorp is ontvlucht. Vijf dagen lang volgen we Sonja en Achmed die hun leven aan elkaar vertellen terwijl een eindeloze stroom zieke en gewonde vluchtelingen passeert. Een aangrijpend en krachtig verhaal over een vergeten land en een vergeten oorlog.

Uitgegeven bij De Bezige Bij Antwerpen € 22,50

Tekst: Katrien Lodewyckx

Oog Voor Architectuur 1 De woning met advocatenkantoor van architecten Diederik Nagels en Jos Verbraeken.

2 Tussen de bladeren van de bomenrijen gaat de woning op zoek naar vergezichten over het kanaal.

3 De wintertuin tijdens de werffase.

Architectuurcentrum Ar-Tur stuurt een jaar lang reporter Jürgen Vandewalle op pad.

Als luis in de pels speurt hij de Kempen af naar opmerkelijke architectuur. Jürgen Vandewalle ontwikkelde zich van meubelmaker tot architect. Hij studeerde interieurarchitectuur en architectuur aan het SintLucas te Gent en aan de Universiteit van Cincinnati. Hij is architect bij Areal Architecten en freelance journalist voor architectuurmagazine A+.

16 - Juli - Augustus 2013

Het landschap bewaren en herstellen TURNHOUT - Grote infrastructuurlijnen zoals rivieren of spoorwegen trekken vaak een fysieke grens doorheen het landschap. Zo functioneerde het 19de-eeuwse kanaal Dessel-Schoten in het noorden van Turnhout altijd als een barrière aan de stad, tot men recent besliste om de stad het kanaal te laten oversteken. Door het invoegen van nieuwe ontwikkelingen aan de overkant (onder meer 3.000 nieuwe woningen) wordt het water een belangrijke ader doorheen het stedelijke weefsel, in plaats van infrastructuur naast de stad.

Een dergelijke geplande en snelle uitbreiding brengt vaak brave en dus weinig vernieuwende architectuur met zich mee. Hier en daar blijkt echter ruimte te zijn voor vernieuwende projecten die uit het rijtje van de ontwikkelingsarchitectuur springen.

De woning met advocatenkantoor aan het kanaal door Diederik Nagels en Jos Verbraeken is zo’n project.

In tegenstelling tot de verkavelingen in de buurt ontstaat dit gebouw vanuit de kenmerken van zijn omgeving. Waar andere woningen afstand houden door bijvoorbeeld de tuin tussen het kanaal en de woning te plaatsen, richt dit volume zich volledig op zijn context. Door de atypische hoogte en de splitlevelopbouw ontstaan verschillende standpunten ten opzichte van het kanaal. Secuur uitgesneden raamopeningen gaan tussen de bladeren van de bomenrijen op zoek naar vergezichten over het kanaal of focussen op het zachte verkeer op de taluds. Als een uitkijktoren die de omgeving en de stad om zich heen incorporeert.

Ook het daglicht penetreert tot diep in de woning, geholpen door vides, binnenramen, daklichten en een grote wintertuin. Die werkt in de winter als een serre en in de zomer kunnen de ramen volledig open. Omdat op deze wintertuin maar liefst vijf verdiepingen uitgeven, wordt hier de verticale opbouw en de unieke ruimtelijkheid van het project ten volle duidelijk.

Doordat het perceel op het einde van een straat ligt, werd de woning ontworpen als kopgebouw, als een baken dat de straat beëindigt en communiceert met de overkant. De gevelbekleding in cortenstaal, die ook op het dak is doorgetrokken, en het expliciete volume met zijn zeven gevelvlakken geven deze architectuur zijn bijzondere verschijning.

Het volume van de woning ontstaat uit de doelstelling om op het perceel een zo groot mogelijke compactheid te realiseren.

De woning vertrapt in maar liefst 8 verdiepingen binnen een trapeziumvormig grondoppervlak dat de contouren van het perceel volgt. Op die manier ligt de vloeroppervlakte ten opzichte van de perceelsoppervlakte zeer hoog, waardoor het gebouw zich verder laat onderscheiden van de uitgespreide architectuur in de omliggende verkaveling.

Ook functioneel maakt dit project het verschil: het advocatenkantoor is op zo’n manier gecombineerd met de woning dat deze niet volledig autonoom over elkaar liggen, maar vlot in elkaar overlopen

door ruimten en materialen te delen.

Door overal gelijk en consequent zeer brute en eenvoudige materialen toe te passen (de gevel in cortenstaal, een marmoleum van ontwerpster Claudy Jongstra, zichtbare lichtarmaturen in stalen profielen) ontstaat wat men zou kunnen omschrijven als brutalistisch minimalisme.

Nu de beleidsvoerders de ambitie tonen om het kanaal over te steken en de stad in die richting uit te breiden, kan architectuur als deze woning de fysieke barrière van de grens doorbreken en de kwaliteiten van het wonen aan het kanaal etaleren. In plaats van het stiefmoederlijk behandelen van de banale verkavelingen die hier en daar zijn opgetrokken, zou stedenbouw beter meer ruimte scheppen voor vernieuwende en duurzame architectuur: gebouwen die als pioniers en bakens de mogelijkheden van een nieuwe stedelijkheid in het noorden van Turnhout kunnen etaleren.

Tekst: Jürgen Vandewalle

Topband Rebirth::Collective in Houtum Street KASTERLEE – Op maandag 1 juli is er in de Kastelse jazzclub Houtum Street een echt niet te missen concert van het Rebirth::Collective, de fantastische band van de bekende trombonespeler Dree Peremans. Dit is zonder meer jazz van topniveau met 8 Belgische rasmuzikanten op het podium. Het octet bestaat uit vijf blazers en een ritmesectie en produceert het geluid van een kleine bigband.

De composities klinken als bebop en hardbop van de jaren 50 en 60 met een moderne hoek af. De bezetting is zonder meer indrukwekkend met naast trombonist Dree Peremans: trompettist Jo Hermans, alt- en tenorsaxofonist Bruno Vansina, tenorsaxonofist Wietse Meys, baritonsaxonifist Joppe Bestevaar, pianist Ewout Pierreux, contrabassist Jos Machtel en drummer Toni Vitacolonna.

Het concert begint om 21u. Tickets kosten 10 euro - 5 euro voor studenten.

Jazzclub Houtum Street is gevestigd in Den Eyck, Houtum 39 in Kasterlee, info: www.houtumstreet.be.

Marc Legendre wint Bronzen Adhemar

Juryvoorzitter Steven Dupré: “Echt makkelijk was het niet.”

TURNHOUT – De Bronzen Adhemar, de belangrijkste tweejaarlijkse stripprijs in Vlaanderen, gaat naar tekenaar en schrijver Marc Legendre (‘56), bij het grote publiek vooral bekend van zijn stripreeks Biebel. “Een terechte winnaar”, zegt Steven Dupré, de vorige laureaat (2011) en huidig juryvoorzitter. “Legendre is erg veelzijdig en komt daar ook mee weg.”

De traditie van de Bronzen Adhemar wil dat de vorige winnaar de jury van de volgende editie voorzit. Is het wel een goed idee om collega’s over collega’s te laten beslissen? “In dit geval had een jurylid te nauwe banden met de uiteindelijke winnaar, maar zij heeft zich bij de finale stemming onthouden”, zegt Dupré. “Er wordt natuurlijk gediscuteerd over collega’s, maar dat is bij elke prijs zo. Uiteindelijk kan er altijd maar één iemand winnen.”

Sober Via de ‘founding father’ van de Bronzen Adhemar (destijds nog de Stripgidsprijs), Turnhoutenaar Jan Smet, waaiden er verhalen binnen over jurybijeenkomsten in restaurants waar er goed gegeten en gedronken werd en tot in de nachtelijke uren zwaar werd gediscuteerd. “Ik denk dat Jan het over lang vervlogen tijden heeft”, grinnikt Dupré. “Om te beginnen hebben we niet vergaderd in een restaurant, maar in de sobere lokalen van Strip Turnhout. De deliberatie gebeurt niet in Brussel. Alle juryleden zijn verplicht om naar Turnhout af te zakken. Pas nadien gaan we op restaurant. Nu de Bronzen Adhemar een officiële cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap is geworden, wordt er een onafhankelijke jury samengesteld volgens strikte criteria. Zo moet er een bepaald procent vrouwen in vertegenwoordigd zijn. Als de jury tot een beslissing is gekomen, wordt dit doorgespeeld aan het ministerie van Cultuur. Een medewerker van de minister neemt dan contact op met de laureaat. Pas dan wordt een persbericht de wereld ingezonden en kan het mediacircus losbarsten.”

Kenners De jury had ditmaal geen nachtelijke deliberaties nodig om tot een laureaat te komen. “Maar echt gemakkelijk was het ook niet”, zegt Dupré. “Toch viel het volgens de medewerkers van Strip Turnhout, die de beraadslagingen bijwonen om de notulen op te nemen, best wel mee. Er zijn edities waarbij het snel gaat, maar ook jaren dat er tot ver in de nacht wordt gediscuteerd. Dat was nu niet het geval. De jurering gebeurt volgens verschillende stemrondes.

Het is een soort afvallingswedstrijd met tussentijdse discussies waarbij uiteindelijk één iemand overblijft.”

Vroeger was de Stripgidsprijs een prijs, zuiver voor de eer. Nu hangt er een serieus geldbedrag aan vast. “Dat is natuurlijk leuk meegenomen”, zegt Dupré. “Maar ook zonder het geld had ik de prijs graag gewonnen. Het gaat toch over een erkenning door mensen die nauw betrokken zijn bij de stripwereld en met kennis van zaken de prijs uitreiken.”

Veelzijdig De jury loofde laureaat Marc Legendre als ‘een extreem veelzijdig kunstenaar die niet aflatend de grenzen van de strip en andere media opzoekt’.

“Legendre is inderdaad zeer veelzijdig in wat hij doet”, zegt Dupré nog.

“En het vreemde is dat hij er ook mee weg komt. Het is niet iedereen gegeven om zowel een Rode Ridder te schrijven als een beeldroman als de Finisterre te maken. Het is alleen maar bewonderenswaardig dat je al die dingen aankan en er op de koop toe nog een hoge productie op kunt nahouden.”

Legendre ontvangt zijn Bronzen Adhemar en 12.500 euro op de opening van het Stripgidsfestival in Turnhout op vrijdag 13 december uit handen van Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege. Het festival loopt dit jaar van 13 tot 15 december en wijdt ook een overzichtstentoonstelling aan het werk van Legendre.

Ja(a)zz Picknick aan de Aa OUD-TURNHOUT – Een mooi plekje in het gras en genieten van een lekkere picknick terwijl er prachtige jazzmuziek wordt gespeeld. Dat zijn de aanlokkelijke ingrediënten van ‘Ja(a)zz Picknick aan de Aa’ op zondag 18 augustus vanaf 11u in het “ Hofke Van Chantraine” in Oud-Turnhout.

Voor de jazz zorgt JazzKitchen, een groepje enthousiastelingen met interesse voor jazz en food. Op het podium staan achtereenvolgens de bands Good Times, Wannes Cornelis Quartet en Moon Express met tussendoor dj Courtasock. Vanaf 13 uur kan je deelnemen aan activiteiten in, aan en rond het riviertje de Aa, georganiseerd door Regionaal Landschap Kleine en Grote Nete. Zo kan je op je blote voeten ontdekken wat er in de Aa leeft of deelnemen aan een muzikale wandeling.

Hofke Van Chantraine is gevestigd in de Kerkstraat 46 in Oud-Turnhout.

Je kan een picknickpakket reserveren door 6 euro over te schrijven op rekeningnr. BE 33 5230 8058 4746 van JazzKitchen met vermelding: reservering Jazzpicknick + aantal personen (inschrijven voor 11 augustus). Op www.jazzkitchen.be vind je ook een inschrijfformulier. De toegang is gratis.

Smeer ’m met ‘Broodje Kempen’ KEMPEN – Gaan picknikken op een rustige plaats en je niets moeten aantrekken van spijs en drank en mieren: dat is het aantrekkelijke aanbod van ‘Broodje Kempen’ van Toerisme Provincie Antwerpen. Je kiest een datum en een locatie en reserveert je picknick. Op de dag zelf haal je je rugzak op bij een van de deelnemende horecazaken. Die bevat naast heel wat (streek)lekkers ook een groen picknickdeken. In de rugzak zit een kaartje met een wandeling of fietslus langs knooppunten. De tweede editie van ‘Broodje Kempen’ presenteert zeven nieuwe picknickplekjes in Heistop-den-Berg, Herselt, Hoogstraten, Kalmthout, Malle, Olen en Retie. Je ‘pick-en-nickt’ in een fraai kasteelpark, de Kalmthoutse Heide, de oevers van de Mark of het favoriete stukje Kempen van Willem Elsschot. Nieuw is de kindvriendelijke route in Heist-opden-Berg. Je kunt een pakket bestellen vanaf 9,50 euro (volwassenen) of 7 euro (kinderen). De picknickactie ‘Broodje Kempen’ loopt tot 30 september.

Alle details lees je op www.antwerpsekempen.be.

FATA L AT T R AC T I O N SEIZOEN 2013 — 2014 vanaf 21 september

TRISTAN UND ISOLDE RIchARd WAgNER vanaf 5 november

TOScA

gIAcOmO PuccINI vanaf 15 december

DER ROSENKAVALIER RIchARd STRAuSS vanaf 7 februari

OTELLO

gIOAchINO ROSSINI vanaf 21 maart

LADY MACBETH UIT HET DISTRICT MTSENSK dmITRI SjOSTAKOVITSj vanaf 30 april

DE BURCHT VAN HERTOG BLAUWBAARD / WINTERREISE BélA BARTÓK / FRANZ SchuBERT vanaf 11 juni

IN OPERA GENT

DON GIOVANNI WOlFgANg AmAdEuS mOZART

Kaarten en info op www.vlaamseopera.be en 070 22 02 02 Vanuit de Kempen bereikbaar met openbaarvervoer: snelbus 416, halte: Rooseveltplaats.

Frankrijklei 3, 2000 Antwerpen

Foto’s: Bart van der Moeren SUIKER_70x170_juli.indd 1

18/06/13 10:48

Suiker - 17

Inge Van Gestel werkt aan theaterproject over peperkoekfabriek TURNHOUT – Wie oud genoeg is, herinnert het zich nog: in Turnhout was tot in de jaren 80 van de vorige eeuw een van de weinige peperkoekfabrieken in België gevestigd. De grootmoeder van theatermaker Inge Van Gestel werkte er. De -vaak dramatische- verhalen die zij vertelde, zetten Inge ertoe aan er een theaterproject van te maken. Eind november moet die in première gaan, maar vooraleer het zo ver is, moeten er nog een aantal vraagtekens weggewerkt worden. “Ik moet nog een paar hindernissen nemen,” beseft Inge Van Gestel. “Maar dat de voorstellingen zullen doorgaan, staat nu al vast. Elk mogelijk probleem dat opduikt, zal opgelost worden.”

Zelden iemand zo enthousiast horen vertellen over een project als Inge Van Gestel. “Geld heb ik er nog altijd niet voor gevonden, maar ik heb bijvoorbeeld al wél vijf performers, één audiokunstenaar en dichter Tom Driesen die sowieso willen meewerken.

En schorten! Ik heb al 180 witte schorten. Is dat niet fantastisch?”

−Hoe − kom je erbij een voorstelling te maken over een peperkoekfabriek?

Mijn grootmoeder werkte er. De verhalen die zij over de fabriek vertelde, waren de inspiratiebron. De fabriek, die al ongeveer 30 jaar niet meer bestaat, kende een bewogen geschiedenis. De fabriek was van groot belang voor Turnhout. In de bloeiperiode werkten er een paar honderd mensen. De peperkoekfabriek zorgde dus voor geld.

Voor eten op de plank. Voor welvaart.

En ook voor veiligheid. In de Tweede Wereldoorlog werd de kelderverdieping immers ingericht als schuilkelder, waar 300 mensen in redelijk ‘comfortabele’ omstandigheden -alles is relatief, natuurlijk- konden worden ondergebracht. Iedereen in Turnhout kende de koekfabriek. Of kende er verhalen over. Of kende mensen die er werkten.

In de jaren 60 vond er een verschrikkelijk drama plaats. De toenmalige bedrijfsleiders kwamen in Schilde om het leven bij een verkeersongeval. Ze hadden vier kinderen, tussen nul en zes jaar oud. Eén van hen zat in de auto. Het kind overleefde de klap. De overige drie kinderen waren thuis. De vier weeskinderen bleven achter met de fabriek, tijdens hun kleuterjaren.

−Staat − dat ongeval centraal in jouw theaterbewerking?

Niet rechtstreeks. Ik ga de geschiedenis niet navertellen. Maar ik ga wel aan

18 - Juli - Augustus 2013

“ Geld heb ik nog niet gevonden, maar ik heb al 180 witte schorten!” de slag met wat er gebeurd is. Zoals ik al zei: de peperkoekfabriek heeft veel betekend voor Turnhout. Ze heeft voor vreugde gezorgd, ze heeft mensen samengebracht, ze heeft mensen letterlijk en figuurlijk eten verschaft,

“ De ‘koekfabriek’ is een metafoor voor het leven, en wat je er zelf van bakt.” maar ze heeft ook pijn en verdriet veroorzaakt. Het zijn die thema’svreugde, vriendschap, pijn, wonden- die ik in de voorstelling verwerk.

Maar naast de interpretatie, de bewerking en de verwerking van historische gegevens is het natuurlijk ook zo dat een ‘koekfabriek’ een begrip is dat tot de verbeelding spreekt. Het heeft iets sprookjesachtigs. Ook daar wil ik iets mee doen.

−Dat − klinkt allemaal nog vaag en geheimzinnig.

Het is ook de bedoeling dat het geheimzinnig blijft. Niemand mag weten wat er precies in de ‘koekfabriek’ gebeurt. Mensen die de voorstelling

gezien hebben, mogen er ook niks over voortvertellen.

−Verklap − eens een beetje.

Het wordt een ervaringsvoorstelling, maar ik huiver om de woorden ‘participatief’ of ‘interactief’ te gebruiken. Dat doet onmiddellijk denken aan een cabaretier die het licht in de zaal laat aangaan en een slachtoffer uitkiest. Dat is dus niet wat er gaat gebeuren. Maar wel zal het publiek een belangrijke rol spelen.

Op het podium staan geen acteurs, maar performers. Hun voornaamste

The making of ‘De koek’ Inge Van Gestel houdt een hoogst amusante blog bij over haar theaterproject. Je verneemt er meer over de voorbereidingen die ze treft en de hindernissen die ze ondervindt en overwint op weg naar de eerste voorstellingen van ‘Koek’, die gepland zijn voor eind november. Een aanrader: koekfabriek.wordpress.com/

Praktische gegevens over ‘De koek’ Het is te vroeg om al concrete info te kunnen geven over de locatie, de speeldata, de aanvangsuren en de toegangsprijzen. In de Suikereditie van november verneem je daar alles over.

taak is luisteren. Belangrijk is ook dat de toeschouwers bij het binnenkomen allemaal een witte schort om krijgen.

De schorten passen in het verhaal, maar de uniformiteit zorgt er vooral voor dat iedereen zich gelijk voelt en dat de performers sneller en makkelijker ‘verbinding’ kunnen maken met het publiek. Ik ben immers van mening dat iedereen wel ergens een wonde, een pijn, een opgelopen trauma heeft, die ervoor zorgt dat je geen oprechte verbinding kunt maken met anderen. Door iedereen gelijk te maken en daarvoor een uniform als symbool te gebruiken, hef je dat voor een stuk op.

Volgens mij is iedereen op zoek naar eenvoud. Naar authenticiteit ook, en naar ambachtelijkheid. De voorstelling, die trouwens ‘Koek’ zal heten, biedt dat allemaal. De ‘koekfabriek’ is een metafoor voor het leven, en wat je er zelf van bakt.

−Waar − wordt ‘De koek’ opgevoerd?

Op locatie, maar ook die houd ik nog even geheim. In mijn theaterbewerking is de ‘koekfabriek’ clandestien. (lacht) Strikte geheimhouding is dus een noodzaak. Anders wordt de fabriek misschien op voorhand al opgedoekt?

Foto: Bart van der Moeren

di 2/07/13 18:45 Effenaar wo 3/07/13 20:15 Effenaar vr 5/07/13 20:00 cc Jan van Besouw vr 5/07/13 20:00 013 Poppodium za 6/07/13 15:00 cc Jan van Besouw za 6/07/13 23:00 Effenaar zo 7/07/13 16:30 Mezz zo 7/07/13 20:00 cc Jan van Besouw zo 7/07/13 20:15 Effenaar do 11/07/13 20:00 013 Poppodium do 11/07/13 20:30 013 Poppodium za 13/07/13 10:00 Effenaar zo 14/07/13 16:30 Mezz zo 14/07/13 19:30 013 Poppodium do 18/07/13 21:00 013 Poppodium vr 19/07/13 20:30 013 Poppodium vr 19/07/13 21:00 Natuurtheater Kersouwe zo 21/07/13 16:30 Mezz wo 24/07/13 20:30 013 Poppodium za 27/07/13 20:30 013 Poppodium zo 28/07/13 16:30 Mezz vr 2/08/13 20:30 013 Poppodium zo 4/08/13 16:30 Mezz di 6/08/13 20:00 013 Poppodium vr 9/08/13 21:00 Effenaar za 10/08/13 23:00 Effenaar zo 11/08/13 16:30 Mezz zo 11/08/13 20:00 013 Poppodium wo 14/08/13 19:45 Effenaar wo 14/08/13 21:00 Mezz zo 17/08/13 16:30 Mezz di 20/08/13 20:30 013 Poppodium vr 23/08/13 20:30 013 Poppodium za 24/08/13 21:30 Mezz za 24/08/13 23:00 Effenaar zo 25/08/13 16:30 Mezz vr 30/08/13 20:45 013 Poppodium za 31/08/13 23:00 013 Poppodium

Eindhoven Eindhoven Goirle Tilburg Goirle Eindhoven Breda Goirle Eindhoven Tilburg Tilburg Eindhoven Breda Tilburg Tilburg Tilburg Tilburg Breda Tilburg Tilburg Breda Tilburg Breda Tilburg Eindhoven Eindhoven Breda Tilburg Eindhoven Breda Breda Tilburg Tilburg Breda Eindhoven Breda Tilburg Tilburg

Cluch, Red Fang, The Sword Black Rebel Motorcycle Club Fontys Academie voor Muziek- en Musicaltheater All Time Low Fontys Academie voor Muziek- en Musicaltheater Electric Pranksters, Jens Rasmussen Oh, Brave Wide Eyes (terrasconcert) Fontys Academie voor Muziek- en Musicaltheater Bush Skunk Anansie Warm Soda Duke Dumont, Martyn, Gorgon City, …

Matt Watts & The Calicos (terrasconcert) Earthless, The Atomic Bitchwax Torche, Pelican Elvis Costello & The Imposters Anneke van Giersbergen Clean Pete (terrasconcert) Circle Takes The Square The Smashing Pumpkins Wolf In Loveland (terrasconcert) Five Horse Johnson Tim Vantol (terrasconcert) King Diamond Reggae Sundance pre party: clash of the sound systems Le Garcon Rouge, RGGDdj’s, …

The Benelux (terrasconcert) NOFX Cult Of Luna De Jeugd Van Tegenwoordig (try-out) Kim Janssen (terrasconcert) Wu-Tang Clan Bad Religion Antronic Party: Schwarzblut SAW: Dubstep, Koven, Badklaat Most Unpleasant Man Strand Of Oaks, William Tyler No Sleep DJ Bash

PRIJS

Over de schreef Juli - Augustus

ZAAL PLAATS

dag uur

15,00 20,00 Pepijn (Peppin) 16,50 26,50 Pepijn (Peppin) 16,50 0,00 0,00 Pepijn (Peppin) 16,50 30,00 39,00 7,00 59,00 0,00 14,00 15,00 45,00 15,00 0,00 10,00 39,00 0,00 10,00 0,00 30,00 5,00 0,00 0,00 27,50 13,00 17,00 0,00 39,00 27,50 0,00 15,00 0,00 9,00 3,00

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl – cc Jan Van Besouw , Thomas van Diessenstraat 1 Goirle, 0031 13 534 34 00, www.janvanbesouw.nl – De Kei , Kerkplein 69 Reusel, 0031 497 64 14 84, www.tschouw.nl

Over de Schreef BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB

CULT OF LUNA

GRATIS TERRASCONCERTEN

EINDHOVEN – Vijftien jaar geleden werden in San Francisco de fundamenten gelegd voor de oprichting van Black Rebel Motorcycle Club, toen zanger en gitarist Peter Hayes en bassist Robert Levon Been samen muziek begonnen te maken. Ze speelden ook nog in andere bandjes en het duurde een tijd voor B.R.M.C. echt van de grond kwam.

De bandleden verhuisden al snel naar Los Angeles en voor de groep bleek dat een gouden zet. In L.A. was immers een radiostation gevestigd dat helemaal wild was van B.R.M.C., die op dat moment zelfs nog geen album uit hadden gebracht. Maar een inderhaast opgenomen demootje brak potten in Los Angeles. Zelfs in Engeland kwamen de demo’s terecht. Niet lang daarna tekende de band een platencontract bij Virgin Records.

Black Rebel Motorcycle Club speelt stevige, vettige rockmuziek zonder veel toegevingen. Vooral op hun laatste album, ‘Specter at the feast’, grijpt de band weer terug naar die succesformule, nadat de band in 2008 nog een volledig instrumentaal album had uitgebracht.

Live is B.R.M.C. altijd een feest. Dat kan je op woensdag 3 juli met eigen ogen aanschouwen in Effenaar in Eindhoven. Kaarten kosten 20 euro.

EINDHOVEN – ‘Cult of Luna’ is een achtkoppige postmetalband uit Zweden. De groep ontstond in 1998 uit de restanten van Eclipse en kende zijn doorbraak in 2004 met het album ‘Salvation’. De opvolgers ‘Somewhere along the highway’ uit 2006 en ‘Eternal kingdom’ uit 2008 deden het ook nog goed, maar dan werd het plots heel stil rond Cult Of Luna. Na bijna vijf jaar relatieve stilte werd begin dit jaar het album ‘Vertikal’ op de wereld losgelaten.

Blijkt dat er nog niet veel veranderd is, en gelukkig maar: Cult Of Luna is nog altijd in staat een concertzaal in lichterlaaie te zetten en het publiek letterlijk en figuurlijk omver te blazen.

Stevige noise, zware ritmepartijen en pompende bassen: daar mag je je op woensdag 14 augustus in Effenaar in Eindhoven aan verwachten. Tickets kosten 13 euro.

BREDA – Nog de hele zomer kan je in Mezz (Breda) op zondagnamiddag terecht voor gratis terrasconcerten.

Deze concertreeks wordt elk jaar succesvoller.

Steeds meer muziekliefhebbers weten de weg naar Mezz te vinden voor deze kleinschalige en intieme optredens. Meestal nodigt Mezz echte songsmeden uit: singersongwriters die een verhaal weten te brengen. Hun namen zijn vaak niet erg gekend, maar de kwaliteit is steeds gegarandeerd. Deze zomer staan op de affiche: Oh, Brave Wide Eyes (7 juli), Matt Watts & The Calicos (14 juli), Clean Pete (21 juli), Wolf In Loveland (28 juli), Tim Vantol (4 augustus), The Benelux (11 augustus) en Kim Janssen (18 augustus).

De concerten beginnen stipt om half vijf: ideaal om een dagbezoekje aan Breda even te onderbreken voor een concertje.

En er is tijd genoeg om nadien nog een tafeltje te kunnen reserveren in een van de vele restaurants in de stad.

Vanzelfsprekend zijn de terrasconcerten het leukst als de zon schijnt, maar zelfs bij regenweer kan er niets misgaan: dan verhuist het concert gewoon naar het cafeetje van Mezz. Meer info over de optredende artiesten en bands vind je op www.mezz.nl.

ELVIS COSTELLO TILBURG – Wie Elvis Costello niet kent, moet zich diep schamen, deze Suiker dichtslaan, en smartphone- of computergewijs opzoeken wie Elvis Costello is. Want wij gaan het niet uitleggen. Wij hebben onze trots.

We willen alleen kwijt dat de Britse bard, begeleid door The Imposters, een concert geeft om duimen en vingers bij af te likken, op vrijdag 19 juli in 013 Poppodium in Tilburg. Kaarten kosten 45 euro. U weet wat u te doen staat.

Suiker - 19

MOOOV

Overal in de wereld worden films gemaakt. Helaas geraakt maar een fractie van dit aanbod tot bij ons in de bioscoop. Vanuit deze bezorgdheid programmeert MOOOV vzw anders. MOOOV kiest voor films uit de hele wereld en gaat daarbij actief op zoek naar die regisseurs die kwaliteit combineren met maatschappelijk engagement, of naar films die een -toegankelijk- artistiek verhaal vertellen. Iets minder vanzelfsprekend, maar zeker zo boeiend.

De MOOOV-zomer van 2013: voor elk wat wils Komedies, drama’s, thrillers en een wielerdocu: dat is wat MOOOV deze zomer voor u in petto heeft. Het excuus dat er geen film voor u tussen zit, kan meteen de prullenmand in.

Deze zomer toont MOOOV zich van zijn actiefste zijde.

Wekelijks is er de ‘film op dinsdag’ met onder andere enkele Scandinavische thrillers. Sportliefhebbers kunnen duimen

en vingers aflikken bij een unieke wielerdocumentaire, en de romantische zielen en lachebekjes onder ons krijgen tijdens het jaarlijkse filmfestival in de openlucht ‘MOOOV wijkt af’ een reeks luchtige, licht verteerbare en plezierige filmpareltjes voorgeschoteld. Op deze pagina’s verneemt u er alles over.

FILM OP DINSDAG: ELKE WEEK EEN TOPPER

Dinsdag 2 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 9 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 16 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 23 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 30 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseurs: Asghar Farhadi Land: Frankrijk Jaar: 2013 Duur: 130 minuten Na vier jaar in Teheran te hebben verbleven, keert Ahmad op verzoek van zijn Franse vrouw Marie terug naar Parijs. Zij wil hun scheiding definitief regelen. Marie wil opnieuw trouwen met haar nieuwe vriend die al samen met zijn zoontje bij haar ingetrokken is.

Al snel wordt Ahmad tegen wil en dank een soort crisismanager en komen we tijdens de vele gesprekken steeds meer te weten over wat er gebeurd is tijdens Ahmads afwezigheid.

Na het zeer succesvolle en Oscarwinnende ‘A separation’ -de openingsfilm op Filmfestival Open Doek 2011- imponeert regisseur Asghar Farhadi opnieuw met een relatiedrama over getroebleerde familiebanden.

Farhadi toont zich een meester in het schetsen van complexe relaties waar geen pasklare oplossingen voor bestaan, hoe graag je het ook zou willen.

Regisseur: Jeff Nichols Land: Verenigde Staten Jaar: 2012 Duur: 130 minuten De 14-jarige Ellis en zijn klasmakker vinden op een afgelegen eilandje in de Mississippi een verlaten boot. Het blijkt de schuilplek te zijn van ‘Mud’, een getatoeëerde en mysterieuze man die graag vertelt over Juniper, de vrouw van zijn leven. Al snel ontstaat er een hechte vriendschap tussen Mud en Ellis. Maar dan blijkt Mud op de vlucht te zijn voor een bende premiejagers en de politie. Ellis besluit om Mud te helpen.

Een schitterend scenario vol met criminele, familiale en romantische intriges die je dik twee uur aan het scherm kluisteren. De regisseur slaagt erin volwassen thema’s te bekijken door de ogen van een 14-jarige en neemt de tijd om zijn personages te ontwikkelen. De schitterende cast helpt hem er natuurlijk bij. Met Matthew McConaughey, Reese Witherspoon, Michael Shannon, Sam Shepard...

Regisseur: Steven Soderbergh Land: Verenigde Staten Jaar: 2012 Duur: 106 minuten Psychiater Jonathan Banks neemt de jonge Emily Taylor in behandeling. Vier jaar heeft ze uitgekeken naar de dag waarop haar grote liefde vrij zou komen uit de gevangenis. Als het eindelijk zover is, verwondt ze zichzelf. Hoewel ze het houdt op een ongeluk, vermoedt Banks dat er meer aan de hand is. De dame heeft een lange geschiedenis van therapie en antidepressiva, maar niets lijkt effect op haar te hebben.

Tegelijkertijd wordt Banks gevraagd een nieuw medicijn in zijn praktijk uit te testen. Het nieuwe middel slaat aan bij Emily, maar het heeft bijwerkingen die niemand had kunnen voorzien.

‘Side effects’ is een maatschappelijke aanklacht tegen de gretigheid waarmee met antidepressiva omgegaan wordt en tegen malafide dokterspraktijken.

Een straffe psychologische thriller, vakkundig verteld, efficiënt gemonteerd en sterk geacteerd door o.a.

Jude Law en Channing Tatum.

Regisseur: Karzan Kader Land: Zweden, Irak Jaar: 2012 Duur: 93 minuten Koerdistan, Noord-Irak, 1990. Saddam Hoessein heeft het land nog in zijn greep. De broertjes Zane en Dana verloren hun ouders enkele jaren voordien, in de eerste Golfoorlog. Ze hebben alleen elkaar en zoeken samen hun weg. Op een dag zien ze in het lokale bioscoopje de Hollywoodfilm ‘Superman’. Zij zien hoe hij in een handomdraai alle problemen oplost. Ze besluiten naar Amerika te gaan. Wie anders dan Superman kan hun gedode ouders terug brengen? Uitgerust met vastberadenheid en een ezel, genaamd Michael Jackson, gaat het duo op weg.

Humor en lichtvoetigheid bepalen ‘Bekas’ en maken de film daardoor des te indrukwekkender. De broertjes zijn hartbrekend origineel en moedig in deze roadmovie op een ezel. Een film over moed, kracht en tomeloos optimisme in een setting van geweld en onderdrukking.

Regisseur: Stephan Streker Land: België Jaar: 2012 Duur: 88 minuten Julien is een beloftevolle voetballer die houdt van uitgaan. Pouga is een straatcrimineel die luxewagens steelt.

De twee jongeren leven schijnbaar in verschillende werelden, maar hebben toch heel wat gemeen. Wat volgt, is een intrigerende vertelling over de levensloop van de twee jonge mannen die moedwillig en noodlottig met mekaar in aanvaring komen.

Regisseur Stephan Streker, een voormalig filmjournalist, tovert prachtig gefotografeerde en aan mekaar gemonteerde beelden op het scherm, maar verliest daarbij nooit het drama van zijn personages uit het oog.

Elke seconde wil hij laten tellen, zowel visueel als inhoudelijk. De soundtrack van Ozark Henry wérkt. Zijn sfeervolle muziek tilt de film naar een nog hoger niveau.

Dinsdag 6 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 13 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 20 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseur: Babak Najafi Land: Zweden Jaar: (2012) Duur: 99 minuten Zie: ‘Crime on tour’

Regisseur: Agneta Ollsson Land: Zweden Jaar: 2012 Duur: 98 minuten Zie: ‘Crime on tour’

LE PASSÉ

MUD

OORLOGSKIND

Regisseur: Per Hanefjord Land: Zweden Jaar: 2012 Duur: 109 minuten Zie: ‘Crime on tour’

20 - Juli - Augustus 2013

SIDE EFFECTS

SNABBA CASH II: NEVER FUCK UP

BEKAS

WALLANDER: DE GEKWELDE MAN

Fagerström

-

LE MONDE NOUS APPARTIENT

MOOOV kalender 2/7. . . . LE

PASSÉ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . FILM OP DINSDAG

9/7. . . . MUD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . FILM OP DINSDAG 10/7. . . . DE

KONING VAN DE VENTOUX. . . . . . . . . . . . . . . DOCU EFFECTS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . FILM OP DINSDAG 23/7. . . . BEKAS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . FILM OP DINSDAG 30/7. . . . LE MONDE NOUS APPARTIENT . . . . . . . . . . . . . FILM OP DINSDAG 6/8. . . . OORLOGSKIND. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . CRIME ON TOUR 13/8. . . . SNABBA CASH II: NEVER FUCK UP . . . . . . . . CRIME ON TOUR 20/8. . . . WALLANDER: DE GEKWELDE MAN . . . . . . . . CRIME ON TOUR 26/8. . . . LOVE IS ALL YOU NEED. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . MOOOV WIJKT AF 27/8. . . . POPULAIRE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . MOOOV WIJKT AF 28/8. . . . THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER . . . MOOOV WIJKT AF 29/8. . . . THE BEST EXOTIC MARIGOLD HOTEL. . . . . . MOOOV WIJKT AF 30/8. . . . STARBUCK. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . MOOOV WIJKT AF

16/7. . . . SIDE

MOOOV WIJKT AF:LUCHTIGE OPENLUCHTCINEMA

Maandag 26 augustus, 21u

Dinsdag 27 augustus, 21u

Regisseur: Susanne Bier Land: Denemarken Jaar: 2012 Duur: 116 minuten In het zonnige en pittoreske Italiaanse plaatsje Sorrento zal het feestelijke huwelijk plaatsvinden van een jong Deens stel. Niets lijkt een fantastische trouwdag in de weg te staan … tot hun families arriveren.

Een romantische komedie van Oscarwinnares Susanne Bier met in de hoofdrol Pierce Brosnan. Een warm, grappig en uit het leven gegrepen verhaal over de moed om je leven een andere wending te geven, ook wanneer je denkt dat dit te laat is.

De vertoning van ‘Love is all you need’ gaat door op maandag 26/8 op het grasplein achter de kerk van Schorvoort.

Regisseur: Régis Roinsard Land: Frankrijk Jaar: 2012 Duur: 111 minuten Frankrijk, voorjaar 1958.

De 21-jarige, beeldschone Rose Pamphyle is verloofd en lijkt voorbestemd voor een zorgeloos, maar oersaai huisvrouwenbestaan. Ze weigert zich hier echter bij neer te leggen en reist af naar het Normandische Lisieux voor een sollicitatiegesprek bij een verzekeringsmaatschappij. Het gesprek met de knappe manager Louis Échard verloopt dramatisch, tot Rose laat zien dat ze ongelooflijk snel kan typen. Een frisse komedie om ongecompliceerd van te genieten.

De vertoning van ‘Populaire’ gaat door op dinsdag 27/8 aan de Nieuwe Kaai.

LOVE IS ALL YOU NEED

POPULAIRE

Woensdag 28 augustus, 21u

Donderdag 29 augustus, 21u

Regisseur: Stephen Chbosky Land: Verenigde Staten Jaar: 2012 Duur: 103 minuten De vijftienjarige Charlie is een eenzame en nerveuze puber, die zich niet thuis voelt op zijn school in Pittsburgh. Hij heeft nooit echt bij een groep gehoord, maar wanneer hij kennismaakt met de flamboyante Patrick en diens aantrekkelijke stiefzus Sam gaat er een nieuwe wereld voor hem open.

Een ontroerend drama met Emma Watson en Ezra Miller over de prachtige hoogtepunten en verschrikkelijke dieptepunten die een tiener meemaakt op de weg naar volwassenheid.

De vertoning van ‘The perks of being a wallflower’ gaat door op woensdag 28/8 aan het schoolplein van het Heilig Graf, Lindekensstraat in Turnhout.

Regisseur: John Madden Land: Verenigd Koninkrijk Jaar: 2012 Duur: 124 minuten Een groep Britse gepensioneerden willen hun oude dag doorbrengen in het exotische en goedkope India. Ze laten zich verleiden door de flitsende en gelikte advertentie van het gerestaureerde Marigold Hotel. Maar eenmaal daar, blijkt het voormalige paleis een stuk minder luxueus te zijn.

De senioren besluiten er het beste van te maken.

De film beschrijft op uitzonderlijke wijze de cultuurclash tussen oost en west. De sterrencast (Judi Dench, Tom Wilkinson…) staat garant voor een bijzonder entertainende, maar ook sociaal gevoelige film.

De vertoning van ‘The best exotic Marigold Hotel’ gaat door op donderdag 29/8 in de tuin van het Taxandriamuseum, Begijnenstraat in Turnhout.

THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER

CRIME ON TOUR: THRILLERS UIT SCANDINAVIË Dinsdag 6 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

OORLOGSKIND

Regisseur: Per Hanefjord Land: Zweden Jaar: 2012 Duur: 109 minuten De serie ‘Fjällbacka Murders’, waarvan ‘Oorlogskind’ in de bioscoop wordt uitgebracht, is gebaseerd op de bestsellers van de Zweedse thrillerauteur Camilla Läckberg.

Wereldwijd verkocht ze meer dan 12 miljoen boeken. De eerste 6 boeken uit de serie gingen meer dan 1 miljoen keer over de toonbank.

Fjällbacka Murders vertelt over de succesvolle schrijfster Erica Falck die haar beide ouders in een auto-ongeluk verliest. Wanneer een paar maanden later haar vermeende halfbroer vermoord wordt, gaat ze op onderzoek naar haar moeders oorlogsverleden.

Dat zit vol duistere geheimen, die sommigen angstvallig verborgen proberen te houden. Erica raakt steeds meer verstrikt in een web van leugens en moord.

THE BEST EXOTIC MARIGOLD HOTEL

Dinsdag 20 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

Woensdag 10 juli, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseur: Babak Najafi Land: Zweden Jaar: 2012 Duur: 99 minuten ‘Snabba Cash’ -vrij vertaald: snel geldis een trilogie over Stockholm. De film ‘Never fuck up’ is er het tweede deel uit. Het is een sterke thriller over hebzucht, vriendschap en vergeving.

JW was ooit een veelbelovende student bedrijfskunde, maar hij zit nu vast na een veroordeling voor een grootschalige drugssmokkel. Wanneer tijdens zijn verlof blijkt dat niemand van zijn oude vrienden nog iets met hem te maken wil hebben, besluit JW geen minuut langer achter de tralies door te brengen en zich volledig op een leven in de misdaad te storten.

Regisseur: Agneta Fagerström - Ollsson Land: Zweden Jaar: 2012 Duur: 98 minuten ‘De gekwelde man’ is de verfilming van het gelijknamige boek van bestsellerauteur Henning Mankell, waarmee hij definitief het Wallandertijdperk afsluit en waarin de meest beroemde Zweedse detective verstrikt raakt in een van Zwedens grootste politieke en militaire schandalen.

Håkan von Enke, een gepensioneerde marineofficier, verdwijnt tijdens zijn ochtendwandeling in een bos nabij Stockholm. Voor Kurt Wallander wordt dit een persoonlijke kwestie aangezien Von Enke de schoonvader is van zijn dochter Linda. Terwijl Wallander zich het hoofd breekt over de toedracht, beseft hij dat hij een gigantisch geheim op het spoor is dat betrekking heeft op de volledige Zweedse naoorlogse geschiedenis. En alsof dat nog niet genoeg is, verschijnt er in zijn persoonlijke leven een nog veel donkerder wolk aan de horizon.

Regisseur: Fons Feyaerts Land: België Jaar: 2013 Duur: 72 minuten Van 29 juni tot 21 juli wordt de 100ste editie van de Tour de France gereden.

Reden genoeg om er ook een film over te programmeren.

Sportliefhebbers opgelet: ‘De koning van de Ventoux’ is een documentaire die uniek is in zijn soort. Regisseur Fons Feyaerts probeert een antwoord te vinden op de vraag welke renner de ‘koning van de Mont Ventoux’ is: de verschrikkelijke col die al vaak op het menu stond van de Ronde van Frankrijk en waarop renner Tom Simpson zelfs het leven liet.

Feyaerts laat vijf wielerkampioenen de Ventoux beklimmen. De vijf strijden rechtstreeks tegen elkaar, hoewel ze dat in werkelijkheid nooit deden. De vijf renners vertegenwoordigen immers vijf verschillende generaties en vijf

WALLANDER: DE GEKWELDE MAN

STARBUCK

Regisseur: Ken Scott Land: Canada Jaar: 2012 Duur: 109 minuten Net wanneer zijn vriendin hem vertelt dat ze zwanger is, wordt de 42-jarige David Wozniak geconfronteerd met zijn verleden. Twintig jaar eerder heeft hij voor het geld sperma gedoneerd bij een zaadbank. Nu blijkt dat hij de vader is van 533 kinderen en dat 142 daarvan een rechtszaak aanspannen. Ze willen de identiteit weten van hun biologische vader, van wie ze alleen het pseudoniem ‘Starbuck’ kennen. Een geestige komedie met een hoofdpersonage dat langzaam de harten van de kijkers weet te veroveren.

De vertoning van ‘Starbuck’ gaat door op vrijdag 30/8 aan het grasplein van de Jef Buyckxstraat in Turnhout.

DE ULTIEME WIELERDOCU

Dinsdag 13 augustus, 20u, Utopolis Turnhout

SNABBA CASH II: NEVER FUCK UP

Vrijdag 30 augustus, 21u

DE KONING VAN DE VENTOUX

verschillende decennia: Eddy Merckx, Jean François Bernard, Marco Pantani, Richard Virenque en Juan Manuel Garate. Alle vijf wonnen ze ooit de rit die eindigde op de Ventoux. Feyaert ging op zoek en vond de beelden van de vijf beklimmingen. Hij plakte ze samen en maakte er één koers van. Dé ultieme koers.

Op 21 kilometer van de finish starten Merckx, Bernard, Pantani, Virenque en Garate samen aan de beklimming van een van de zwaarste cols. Wat volgt, is een onwaarschijnlijk spannende strijd die tot in de laatste meters onbeslist blijft.

Veertig jaar wielergeschiedenis krijgt vorm in één adembenemende, legendarische beklimming. Tegelijk biedt de documentaire een unieke reflectie op de geschiedenis van het wielrennen. De kampioenen praten openlijk over hun carrière, de evolutie van het fietsen, de filosofie van de sport en hoever ze wilden gaan voor hun ultieme overwinning.

Suiker - 21

Buurten over tuin en straatgroen

Leve de snoeptuin en de wijksafari TURNHOUT, VORSELAAR – Of iedereen er stiekem van droomt Bartel Van Riet een keer in zijn hof aan te treffen, weten we niet, maar tuinieren is sinds een tijdje weer bijzonder hip. Met het project ‘Groen in de Stad’ willen Vormingplus Kempen en SPK vzw enkele Turnhoutse woonwijken actief warm maken voor ecologisch tuinieren. En dat blijft niet beperkt tot het eigen voor- of achtertuintje.

Wie enkele jaren geleden op de Turnhoutse augustusfoor een ritje maakte in het reuzenrad kwam tot een verrassende vaststelling. Vanuit het wiebelende schuitje kreeg je een onbelemmerd vogelperspectief op de binnenstad. En die bleek onwaarschijnlijk groen te zijn. Want achter alle hoge gevels van de rijhuizen in het stadscentrum gaan nog heel wat tuinen schuil.

Uit onderzoek blijkt dat het grootste groengebied in Vlaanderen wordt gevormd door de oppervlakte van alle tuinen samen. Die zijn een belangrijke schakel in de biodiversiteit. Nochtans bestaat er geen beheersvisie voor al dat tuingroen. Dit in tegenstelling met het openbaar groen van steden en gemeenten, al beslaat dat minder oppervlakte. Die tegenstelling gaf begin dit jaar aanleiding tot het project ‘Groen in de Stad’, een samenwerking tussen SPK vzw, Vormingplus Kempen en Velt , de stad Turnhout en De Ark. Het Agentschap Natuur en Bos ondersteunt het project financieel.

Het project loopt in twee zeer groene buitenwijken: Den Brand en de Jef Buyckxstraat. De keuze is bewust.

Zo kunnen de ervaringen met de privétuinen en het openbaar groen vergeleken worden: hoe verminder je het gebruik van gifstoffen, of van groenafval? De bewoners kunnen ook mee nadenken over de invulling van

22 - Juli - Augustus 2013

het openbaar groen in hun straat.

Door dat samenspel kunnen die twee buurten als voorbeeld dienen voor andere wijken. Vormingplus Kempen zorgt dat de buurtbewoners zelf betrokken worden bij het proces. Die zijn alvast enthousiast.

Van snoeptuin tot wijksafari “Eerst werd het project ‘Groen in de Stad’ aan het buurtcomité voorgesteld.

De tweede stap was een brunchmoment, waarbij de geïnteresseerde buren zich konden opgeven voor de opstart”, vertellen Patsy, Wendy, Rose-Marie en Dirk enthousiast.

Een lesgeefster van Velt (de Vereniging voor ecologisch leven en tuinieren) hield in de voorbije weken ook al twee vormingsavonden. Eentje handelde over ecologisch en gifvrij tuinieren; de andere over de snoeptuin. “Een schitterende term, net als een wijksafari”, lachen de buurtbewoners.

“Een snoeptuin is een tuin vol eetbaars, gaande van groenten tot bessen aan een struik. Een wijksafari? Dat is een buurtuitstap in het groen.”

“Die vormingssessies waren heel leerrijk. Ze gaven je in elk geval heel veel zin om allerlei nieuwe dingen in je tuin uit te proberen. Ze wekten echt enthousiasme op. Ik leerde er ook op een andere manier naar het groen te kijken. Zo verwijder ik tegenwoordig bepaalde soorten onkruid pas als de bloemetjes uitgebloeid zijn”, zegt Wendy.

De tuintjes in Den Brand vaarden er wel bij. “Ik zat al langer met concrete plannen voor mijn tuin in mijn hoofd”, zegt Patsy. “Maar ik had er niet altijd de middelen voor. Door dit tuinproject leer je wie er in de buurt nog met tuinieren bezig is. Het brengt mensen bij elkaar en je steekt allerlei tips van elkaar op. Ik heb intussen zelfs al heel wat planten kunnen ruilen. Sommige mensen beseffen niet dat het al bij al eenvoudig is om planten te stekken.

Dingen die ik zelf niet meer nodig heb of waar ik geen plaats meer voor vind, zet ik voor mijn huis. Niet veel later zijn ze door andere tuinliefhebbers weggehaald. Het inspireert ook andere bewoners, want sommige mensen schieten nu eenmaal pas mee in gang

wanneer ze bij de buren zien dat het goed loopt.”

Fruittuin en klimboom De particuliere hofjes zijn maar één aspect van het project ‘Groen in de Stad’. Het ander is de groene inrichting van het openbaar domein.

Te midden van de slakkenhuisvormige woningrijen van Den Brand ligt er nu heel wat groen, dat na enkele decennia wel aan een herinrichting toe is. Het is de bedoeling dat de wijkbewoners daar zelf concreet over nadenken.

In een eerste stap wordt precies geïnventariseerd welke planten, struiken en bomen er nu staan. Bij de tweede stap wordt bepaald wat behouden kan blijven en wat men anders wil. Dat krijgt een concrete uitwerking in een beheersplan voor de hele wijk.

Ideeën hebben de buren bij de vleet.

“De meeste struiken in de wijk hebben stekels. Dat was oorspronkelijk misschien om te voorkomen dat honden erdoor zouden kruipen, maar nu kunnen kinderen er ook niet spelen.

Die afweging moet zeker opnieuw gemaakt worden. Maar we denken bijvoorbeeld aan bessenstruiken tegen de muur van het buurthuis en een natuurvriendelijk ingerichte speeltuin.

Meer kleur en een grotere variatie van bloemen zijn alleszins gewenst. Nu is de omgeving toch wat eenzijdig.”

Ook al waren de vormingslessen van Velt vooral op de particuliere tuinen gericht, de belangstellenden hielden er ook ideetjes voor het stedelijk groen aan over. “Zo hebben we al het voorstel geopperd om fruitbomen in de kringen (het hart van de slakkenhuisrijen) te planten. Of fruittuintjes en klimbomen.

In één van de kringen is er nu een heel natte plek. Enkele bomen, zoals berken, zouden daar al een oplossing kunnen bieden omdat die flink wat vocht opslorpen.”

Tevreden burgers Om inspiratie op te doen, nam Vormingplus Kempen de leden van het buurtcomité mee op uitstap naar Vorselaar. In de voormiddag bezochten ze de tuinfluiter, een ecologische samentuin: een hele grote ‘snoeptuin’ die samen aangelegd werd

door een twintigtal enthousiaste tuiniers op een lapje grond van de gemeente. Deze tuin ligt vlakbij de historische Schranshoeve. Enkele jaren geleden was het buurtplein ernaast het middelpunt van een mooi participatieproces: de bewoners van de nabije sociale woonwijk Schrans bepaalden mee de concrete invulling en de aankleding van het plein. Een ingerichte speeltuin voor de allerkleinsten begrenst de langgerekte groenzone aan één zijde, een miniamfitheater met grasveldje de andere. De strook tussenin is bijzonder gevarieerd aangelegd, gaande van een enorme speelboom voor de wat opgeschoten kinderen, een dolomietterreintje voor activiteiten, wat zitbankjes en een wadi voor de opvang van regenwater. Een fraaie dreef vormt de grens tussen het plantsoen en de vest rond de Schranshoeve.

“De omgeving hier bestond vooral uit coniferen en gras”, legt Benny Van Hoogten uit, een van de betrokken buurtbewoners. “Over de nieuwe inkleding was er heel veel discussie, al bleef het uitgangspunt zoveel mogelijk groen te bewaren. Alle partijen hebben uit de samenwerking geleerd. De tuinarchitect die alle voorstellen in een ontwerp uittekende, leverde heel wat praktische tips. De bewoners leerden dat er tussen de beslissing over het uitzicht en de effectieve start van de werkzaamheden nog heel wat tijd kan verlopen. En de gemeente leerde dat een samenwerking met een buurt alleen maar tevreden burgers kan opleveren.”

De Turnhoutse delegatie doet in Vorselaar heel wat concrete ideeën op. “Die enorme boomstam als speelboom is een schitterend idee.

Ook dat gevarieerde landschap met verschillende onderdelen spreekt ons wel aan. Die vuilnisbakken uit recyclagemateriaal zouden in onze wijk ook welkom zijn”, klinkt het enthousiast.

De boodschap aan de stad Turnhout is duidelijk: de bewoners van Den Brand staan te popelen om naast hun groene vingers ook hun groene brein uit te lenen.

Tekst: Hans Otten

ONZE PARTNERS

V.I.P.-PARTNER PARTNERS L

Website: www.warande.be

HoReCa provincie Antwerpen

Gemeente Westerlo

Adres: Boerenkrijglaan 61 Afdelingen Noorderkempen en 2260 Westerlo

Provincie

Cc ‘t Schaliken Middenkempen Mail: sofie.claes@westerlo.be Antwerpen Adres: Grote Markt 35,

Adres: Tuinbouwstraat 1, Tel: 014 53 91 77 Adres: Kon. Elisabethlei 22, 2200 Herentals 2300 Turnhout De Poppenzaal 2018 Antwerpen Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u,

Tel: 0495 53 54 80 di, do, vr 9-12u / 13.30-16u,

Adres: Steenweg op Oosthoven 114, Tel: 03 240 50 11 wo 9-12u.

De Roma 2300 Turnhout Fax: 03 240 54 75 Adres: Turnhoutsebaan 286 Ticketbalie ook op Tel: 014 42 33 22 Mail: info@provant.be wo 13.30-16u en za 10-14u.

2140 Borgerhout

Fax: 014 42 43 55

Website: www.provant.be Tel: 014 28 51 30 Ticketbalie: Turnhoutsebaan Mail: info@propop.be MOOOV – Fax: 014 22 28 56 327

Website: www.propop.be films met zicht op de wereld Mail: cultuurcentrum@herentals.be 2140 Borgerhout Adres: festival – 17 tot 29 april 2013 Website : www.schaliken.be

Openingsuren: ma-vr: 9u30-12u30 / 13u30- Hofke van Chantraine Adres: Kerkstraat 46 Warandestraat 42 17u Cc de Werft 2360 Oud-Turnhout 2300 Turnhout

Tel: 03 292 97 40 (reserveringen) Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel Tel: 014 47 94 94 Tel: +32 14 47 23 31 03 292 97 50 (algemeen) (exporuimte de Halle) Fax: 014 65 25 18

Mobile: +32 495 37 54 88 Website: www.deroma.be Centrumparking Nieuw Mail: info@hofkevanchantraine.be

Website: www.mooov.be straat, 2440 Geel (exporuimte Cc Zundert

Thomas More Adres: Molenstraat 5 Productiehuis de Schrijnwerkerij) Adres: Zandpoortvest 13 Het Gevolg Zundert Balie: ma 13.30-16.30u, di-vr 9-12u / 13.30-16.30u, Adres: Otterstraat 31-33, 2300 2800 Mechelen

Tel: 0031 76 597 19 99 za 10-12u Turnhout België

Website: www.cczundert.nl Tel: 014 56 66 60 (administratie) Tel: 014/42.63.27 Tel: +32 (0)15 36 91 01 014 56 66 66 (reserveringen) Cc Jan van Besouw

Fax: 014/42.82.36 Mail: info@thomasmore.be Adres: Thomas van Diessenstraat 1 Mail: info@hetgevolg.be Fax: 014 56 66 80 Goirle Mail: admin.dewerft@geel.be, res.dewerft@geel.be Stadsbestuur Geel

Tel: 0031 13 534 34 00 Adres: Werft 20, 2440 Geel Website: www.dewerft.be

Website: www.janvanbesouw.nl Tel: 014 56 60 00 Vormingplus Kempen Cc ‘t Getouw

Vlaamse Opera Mail: info@geel.be

Adres: Graatakker 4 (schouwburg Rex – Antwerpen zaal ‘t Getouw) Adres: Van Ertbornstraat 8, Groezrock

2300 Turnhout

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol

27th-28th April 2013 2018 Antwerpen Tel: 014 41 15 65 Adres: Gestelsesteenweg 211

Website: www.vlaamseopera.be

Mail: info@vormingpluskempen.be Openingsuren: di-vr : 9-12u / 13.30-16u, za 10-12u 2450 Meerhout Mail: info@vlaamseopera.be Website: www.vormingpluskempen.be Tel: 014 33 09 00

Website: www.groezrock.be Tel: 03 202 10 08 Sabam Cultuur Fax: 014 33 09 07 Adres: Aarlenstraat 75-77 Gemeentebestuur Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be 013 Poppodium 1040 Bruxelles Adres: Veemarktstraat 44 Meerhout

Website : www.getouw.be 5038 CV TILBURG Adres: Markt 1, 2450 Meerhout Tel: + 32.2.286.82.11 Bibliotheek Turnhout Tel: 013 460 95 00 Tel: 014 24 99 20

Fax: + 32.2.230.05.89 Adres: Warandestraat 42, 2300 Fax: 013 460 95 01

Fax: 014 24 99 57 Mail: frontoffice@sabam.be Turnhout Mail: informatie@013.nl Mail: info@meerhout.be

Website: www.sabam.be Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11 TRAM 41 (Turnhoute

Frans Masereel Centrum Gemeentebestuur Olen 20u, vr 11-18u, za 10-17u

Adres: Masereeldijk 5 & Gladiolen - vzw Keizer Route Archief en Musea) Tel: 014 47 22 41 Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/ Karel Olen 2460 Kasterlee Fax: 014 41 61 41 Adres: Dorp 1, 2250 Olen Erfgoedhuis, Grote Markt 1, Mail: Tel: +32(0)14 85 22 52 bibliotheek@turnhout.be Tel: 014 26 31 11 2300 Turnhout, 014 44 33 98) Website: Fax: +32(0)14 85 05 91 www.turnhout.be/bib Nationaal Museum van de Fax: 014 26 31 20

Website: www.fransmasereelcentrum.be Effenaar

Speelkaart (Druivenstraat 18, Mail: info@olen.be

Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Kunstforum Würth 2300 Turnhout, 014 41 56 21) Adres: Everdongenlaan 29 PFL

Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Taxandriamuseum Adres: Sound, Light, Projection, 2300 Turnhout

Mail: info@effenaar.nl (Begijnenstraat 28, Video & Meeting Support Tel: +32 (0)14 44 55 95

Website: www.effenaar.nl 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Achterstenhoek 9 Fax: +32 (0)14 44 56 62 Begijnhofmuseum (Begijnhof Dinamo 2275 Lille Mail: kunstforum@wurth.be Adres: Warandestraat 42, 56, 2300 Turnhout, Openingsuren: Ma-vr 10-18 u 014 42 12 48) Miko Koffie N.V. 2300 Turnhout Za 10-14 u

Adres: Steenweg op Mol 177 Openingsuren: musea: di-za 14-17u, Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en Tel: 014 / 44 08 70 zo 11-17u 2300 Turnhout 13-16u, ma 18-20u Mail: Info@pfl.be Stadsarchief:

Tel: 014 46 27 70 Tel: 014 47 21 64 (educabalie)

Website: www.pfl.be ma: alleen telefonisch of per Mail: dinamo@warande.be

Erfgoedcel mail, Website: www.warande.be (cursussen) di-vr 9-12.30u / 13-16.30u Noorderkempen

Mezz Stadhuis/Erfgoedhuis Mail: tram41@turnhout.be

Adres: Keizerstraat 101,

Adres: Grote Markt 1, Website: www.tram41.be

De Singer 4811 HL Breda 2300 Turnhout De Warande

Adres: Bavelstraat 35,

Tel: 0031 76 515 66 77

Tel: 014 44 33 62

Adres: Warandestraat 42 2310 Rijkevorsel

Fax: 0031 76 520 02 37

Mail: info@erfgoedcelnoorderkempen.be 2300 Turnhout

Website: www.desinger.be of

Mail: info@mezz.nl

Ticketbalie : ma-vr 9u-17u www.ajazzexperience.be

Website: www.mezz.nl OC De Djoelen Za 9u-14u IOK

Jakob Smitsmuseum Oud-Turnhout

Tel: 014 41 94 94 (algemeen) Intercommunale Adres: Sluis 155a, 2400 Mol

Adres: Steenweg op Mol 3 b2

Tel: 014 41 69 91 (ticketbalie) Ontwikkelingsmaatschappij Openingsuren: wo-zo: 14-18u 2360 Oud Turnhout voor de Kempen

Tel en fax: 014 31 74 35

Mail: tickets@djoelen.be

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel Mail: info@jakobsmits.be

Tel: 014 46 22 27

Tel: 014 58 09 91 Website: www.jakobsmits.be

Website: www.oud-turnhout.be

Fax: 014 58 97 22

Openingsuren: di-vr : 8u30-12u

Theater Stap

Mail: info@iok.be di-wo : 12u30-16u Adres: Brugstraat 55, 2300 Turnhout di : 17u30-19u30

Website: www.iok.be Tel: 014 42 85 90 Fax: 014 42 84 19 Mail: info@theaterstap.be Website: www.theaterstap.be

PARTNERS XL

PARTNERS S

Erfgoedcel k.ERF

Adres: Gasthuisstraat 5, 2440 Geel Tel: 014 566 688

Mail: info@erfgoedcelkerf.be Website: www.erfgoedcelkerf.be

artObe+

Adres: Rolleken 10 2275 Lille Belgium

Tel: 0032 (0)14 883343

Mail: mail@artobe.org Website: www.artObe.eu

Art Center Hugo Voeten

Adres: Vennen 23, 2200 Herentals

Tel: +32 475 555 125

Mail: bart@office.hugovoeten.org Website: www.artcenter.hugovoeten.org

De Scherf vzw

Adres: Neerhofstraat 48 2300 Turnhout

Tel: 014 41 82 83

Gsm: 0476 59 89 07

Mail: de.scherf@telenet.be Website: www.descherf.be

Kaaipot Festival Han Coppens en Toon Otten

Arlis Investments – Kaaipot Festival Tel: +32 474 635 678

Mail: toon.otten@arlis-investments.be

de kringwinkel

Adressen: goedkoop en origineel Mol (Sint-Appolonialaan, 014 32 61 63), Turnhout (Steenweg op Tielen 70), Retie (Sint-Martinusstraat 50), Hoogstraten (Meerseweg 135, 014 44 20 40), Geel (Heidebloemstraat 93), Herentals (Lierseweg 136), Kasterlee (Krokuslaan 10), Balen (Kerkstraat 21), Herselt (Blaubergsteenweg 113), Heist-op-den-Berg (Noordstraat 25/1, 015 23.73.93).

STORMOPKOMST Adres:

Tel: Mail:

Warandestraat 42 ingang via plein 2300 Turnhout +32 (0) 14 41 94 94 info@stormopkomst.be

Grasshopper Int. vzw c/o Peter Van der Flaes Adres: Molenbergstraat 45 Bus 4 2300 Turnhout Belgium Tel: +32 485 883 260

Fax: +32 14 652 565 Mail: peter@grasshopper.be

Kempens Karakter Fundatiehuis Adres: Begijnhof 27 2200 Herentals.

Mail: info@kempenskarakter.be Tel: 014/21 97 00

VZW Octave

Orgelcomité Turnhout

Website: www.vzw-octave.be

Hoppin’ around vorselaar Zaterdag 6 april 2013

Suiker - 23

De club van 100

EEN HART VOOR CULTUUR OOK LID WORDEN VAN DE CLUB VAN 100? VRAAG NAAR ONZE VOORWAARDEN. BEL 0495 53 54 80.

V.I.P.-PARTNER

PARTNERS XL

Bibliotheek Turnhout

PARTNERS L

De Djoelen , Oud-Turnhout

vzw octave OrgelComitĂŠ Turnhout Anders Vormend Eigentijds

Goedkoop en origineel!

Mol (014/32.61.63) Turnhout,Retie en Hoogstraten (014/44.20.40) Geel, Herentals, Kasterlee, Balen, Herselt en Heist-op-den-Berg (015/23.73.93)

PARTNERS S Met steun van de gemeentes Olen, Geel, Turnhout, Oud-Turnhout, Mol, Herentals, Westerlo, Balen, Meerhout