Suiker mei 2016

nr. 72 – JAARGANG 7 – Mei 2016 www.suikerkrant.be – www.facebook.be/suikerkrant

T N A R K R U U T L U C EN DE P M S E I T K A R E G D N VA 95) ( ER J EI STU LEM EATER

GREETFSCHEID VAN HET TH NEEM T A

: S L E S SE T EN U O H O RN K SE T U N OR E D S I M S” “I K EEN L E W T EI T I L A T M EN

S T O I D I L A U EQ PENS D E O H C S OM

OC U

’ N A A J E B ‘BOB IÈRE T

GA AT IN

PREM

U A EN G N U VERBORGEN TO ON T N HET A V EN T T SC H A S .M . A .K .

MET DANK AAN

EN ER IS LEV

NA

K RA C O R S ’ O HUM

LLY

BLADWIJZER

– een greep uit de inhoud –

ROEL SELS Verantwoordelijke uitgever Kempense cultuurpromotie vzw

Redactieadres Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Zakelijke leiding en distributie Leen Verwaest 0495 53 54 80 leen@suikerkrant.be

Adres Kempense cultuurpromotie vzw Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage 10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, OudTurnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Ivo Verheyen Floor Deckx Wim Paeshuyse

Foto's Bart Van der Moeren

Vormgeving Dimitri Paeleman

Opmaak advertenties Els Vandervoort

Advertenties Sabine Clijmans 0496 87 42 52 sabine@suikerkrant.be

Drukkerij DKZet (Hapert, NL)

Website www.suikerkrant.be www.facebook.com/suikerkrant

2 - Mei 2016

Penaltyargument Aan de unief van Gent kwam een zeer geleerde meneer ooit een uiteenzetting geven over verkeersveiligheid. Het is moeilijk om een onderwerp te vinden dat bijna-twintigjarigen nóg minder aanspreekt, maar de aula liep toch redelijk goed vol omdat de avond was georganiseerd door een professor bij wie je maar beter op een goed blaadje stond.

De verkeersspecialist haalde de ene statistiek na de andere boven. Gapend en geeuwend keken de studenten op hun horloge (we spreken over het pre-gsm-tijdperk) en telden ze de minuten af voor ze in de stamkroeg aan de overkant van de straat hun eerste frisse pint achterover konden slaan.

Toen de specialist het onderwerp ‘drinken en rijden’ aansneed, werd het één student te veel.

- “15% van alle ongevallen wordt veroorzaakt door dronken chauffeurs,” verkondigde de specialist. Om zijn stelling kracht bij te zetten, wees hij met een stok naar een groot blad papier waarop hij ‘15%’ had geschreven (we spreken over het prepowerpointtijdperk).

- “Dat is een schandaal,” riep één student die zich wakker had weten te houden. “85% van de ongevallen is dus te wijten aan nuchtere chauffeurs. Haal die van de baan, de doodrijders!”

Hilariteit alom. De specialist zag er de humor niet van in, hoewel hij juist blij had moeten zijn met de opmerking. Dankzij die ene student was ineens de hele aula weer bij de les. Dat zou hijzelf nooit meer voor mekaar gekregen hebben.

Ik moest aan het voorval terugdenken toen ik onlangs een tooggesprek volgde tussen twee mannen die mekaars tegenpolen waren. De ene -een man met een Nederlands accent- was een groot voorstander van cijfers en percentages en grafieken en statistieken. De andere moest daar allemaal niets van weten en rekende gewoon op zijn gezond boerenverstand - “Met één simpel grafiekje krijg je binnen een seconde een overzicht van honderden cijfers,” zei de ene. “Die cijfers krijg jij met je gezond boerenverstand nooit juist geïnterpreteerd zonder een grafiek.”

- “Een grafiek zegt mij niks. Net zoals honderden cijfers mij niks zeggen. Alles is relatief.”

- “Cijfers zijn cijfers. Die liegen nooit,” zei de grafiekenman.

- “Maar je kan ze gebruiken en misbruiken,” gaf de andere niet af. “Mijn baas vertelde me pas dat hij dit jaar twee miljoen euro verlies had geleden. Wat hij eigenlijk bedoelde, was dat hij twee miljoen minder had verdiend dan het jaar ervoor.”

- “Je maakt er een karikatuur van. Neem het gerust van me aan: gemiddeld genomen ben je met cijfers en statistieken héél veel.”

De andere maakte zich nu bijna boos.

- “Gemiddeld genomen? Zwijg me over gemiddelden! Die zeggen al helemaal niets!”

- “Waarom niet?”

- “Jij bent een Nederlander, toch?”

- “Ja. Hoezo?”

- “Wel. Nederland heeft bij mijn weten nog nooit een voetbalmatch gewonnen met een strafschoppenreeks. De ene was te veel naar links getrapt en de andere te veel naar rechts. Maar gemiddeld zouden ze allemaal binnengevlogen zijn. Daar sta je dan met je gemiddelden.”

Daartegen bracht de Nederlander niets meer in. Het moet gezegd: hij nam zijn nederlaag sportief op en moest hartelijk lachen om het penaltyargument.

De cijferhater deed er nog een schep bovenop.

- “Als ik in één ruimte zat met Hitler, Stalin en de uitvinder van statistieken en ik had maar twee kogels, dan schoot ik twee keer op de uitvinder van statistieken.”

Het is het gemeenste dat ik ooit over iemand heb horen zeggen.

MUZIEK 12.

16.

22.

23.

23.

Red Hill Orchestra Deolinda Luke Winslow-King Bleached Fischer-Z

THEATER 17. Compagnie Marius: ‘Figaro’ 18. De Speelman: ‘Hechten’

EXPO / BEELDENDE KUNSTEN 6.

7.

7.

8.

8.

Ungenau Eric Pina Frans Masereel Antoon Arab Cartoon Festival

FILM 26. Films buiten het reguliere circuit

REPORTAGE / INTERVIEW 4.

10.

15.

20.

26.

Equal Idiots Koen Sels Greet Stulemeijer Boek ‘Waarom ik de Indianen wil redden’ Tom Schoepen

HUMOR 16. Nele Goossens 16. Halory Goerger & Antoine Defoort

ARCHITECTUUR 14. Wonen & erfgoed

TOERISME 3.

Polen: Silezië en Klein-Polen

COLUMNS 2. Roel Sels 14. Wim Paeshuyse 24. Stijn Janssen

Equal Idiots, na Humo’s Rock Rally:

HOOGSTRATEN – Onze eerste kennismaking met Equal Idiots was lichtelijk ongewoon.

Zondagochtend om halftien is immers niet het gebruikelijke tijdstip om een stel punkrockers te ontmoeten. Maar frisgewassen en vrij van ochtendhumeur -het kon van ondergetekende niet gezegd worden- verschenen ze netjes op tijd om het journalistieke praatprogramma De Persclub in cultuurhuis de Warande op te luisteren. Dat was drie maanden geleden.

Intussen zijn Equal Idiots al een reuzenstap verder in hun prille carrière en hebben ze de finale van Humo’s Rock Rally achter de rug.

“ Een cd komt later wel. Eerst willen we zoveel mogelijk optreden.”

Equal Idiots zijn Thibault Christiaensen (zang en gitaar) en Pieter Bruurs (drums) uit Hoogstraten. Ideale schoonzonen als ze voor je staan. Welopgevoed, beleefd en met twee woorden sprekend. Maar ga opzij wanneer ze in de buurt van hun instrumenten komen.

Dan veranderen ze in wezens waar je schrik van zou krijgen. Pieter begint op de drums te hengsten als Animal uit de Muppet Show en op gitaar is Thibault het kwadraat van Kurt Cobain in zijn wildste dagen. Heerlijk!

Beleefde jongens

Ah, de jeugd. De onbezonnenheid... Zelden een band zo plankgas zien geven als Equal Idiots. En dat tijdens een praatprogramma op een zondagochtend. Gelukkig hadden ze de aanwezigen wel op voorhand verwittigd. “Normaal spelen wij in jeugdclubs. We hebben nog nooit voor zo’n oud publiek gespeeld.” Niet de ideale opener om de sympathie van het volk te winnen, maar niemand die er aanstoot aan nam. Het klonk veeleer ontwapenend eerlijk dan gemeen.

“Niet verschieten. Het klinkt nogal hard,” voegde Thibault Christiaensen er nog aan toe, terwijl hij zijn gitaar omgordde. “Maar

blijf vooral zitten. We moeten maar twee nummers spelen. We hebben speciaal onze twee kortste nummers geselecteerd.” Het was niet eens als grap bedoeld. De attente jongens vreesden écht dat er pacemakers en hoorapparaten zouden sneuvelen. Onze sympathie hadden ze toen al gewonnen.

Twee nummers later waren we zelfs fan.

winnen. Maar je moet ook realistisch blijven.

Dát je daar staat, is op zich al een enorm succes. We hebben ervan genoten. Toen we hoorden dat we een van de zestig bands waren die naar de preselecties mochten, was het kot al te klein. Dat we ook nog door de preselectie én de halve finale geraakten: daar hadden we zelfs niet van gedroomd.”

Geweldig avontuur

Recensenten

Die eerste kennismaking met Equal Idiots dateert van februari. Intussen bereikte het duo Bruurs en Christiaensen de finale van ’s lands belangrijkste rockconcours: Humo’s Rock Rally. Eerder won Equal Idiots al ‘De Nieuwe Lichting 2016’ van Studio Brussel.

Welke van de twee prestaties de belangrijkste is? “Ik vind ze allebei even belangrijk,” zegt Thibault. “Door De Nieuwe Lichting te winnen hebben we veel airplay gekregen op de radio. De Rock Rally is dan weer interessanter om optredens te versieren, denk ik.”

De Nieuwe Lichting wisten ze te winnen, de Rock Rally niet. “Jammer, maar we gaan er niet om rouwen,” zegt Thibault. “Het was een geweldig avontuur. Natuurlijk waren we wel ambitieus. Eens je zo ver bent, wil je ook

Of ze een idee hebben waar het tijdens de finale is misgegaan? “De avond, zeg maar de nacht voordien, hadden we nog in de Vooruit in Gent gespeeld. Om 10u ’s morgens moesten we al in de Ancienne Belgique zijn. Het was dus een zwaar weekend. Maar ik geloof niet dat dat meegespeeld heeft. We hebben het beste van onszelf gegeven. Ik denk niet dat we onszelf iets moeten verwijten. We hebben geen feedback gekregen. In de dagen en weken die nu volgen, zullen we hier en daar wel recensies zien opduiken.” Maar dat ze met de meningen van muziekrecensenten niet al te veel rekening moeten houden, weten Equal Idiots al. Thibault Christiaensen: “Een journalist schreef ooit dat onze muziek wel oké was, maar dat ik mijn Engels drin-

gend moet bijschaven… Ik hoop dat mijn leerkrachten Engels dat niet gelezen hebben, want ik zit intussen in mijn derde jaar Taal en Letterkunde in Antwerpen.”

Spelen De logische vraag is nu wat de volgende stap in hun carrière is. “Optreden,” zegt Thibault.

“Zoveel mogelijk optreden. Wij zijn een echte liveband. Wij leven van de concerten. Daarom is de media-aandacht die we nu krijgen dankzij De Nieuwe Lichting en Humo’s Rock Rally zo welkom. De concertaanvragen stromen binnen. Heerlijk. Laten we nog maar even verder surfen op die golf van aandacht die ons nu overspoelt.”

En een cd opnemen? “Dat is er voorlopig nog niet bij. We doen het stap per stap. Door veel op te treden, word je beter. Die cd komt er vanzelf wel ooit, als we goed genoeg zijn en genoeg goeie nummers hebben. Eerst willen we spelen.”

Equal Idiots zijn op 7 mei te zien op Clamotte Rock in Herenthout en op 15 mei op Gladiolen in Olen.

Tekst: Roel Sels

Suiker - 3

2016: alle wegen leiden naar Polen Jaarlijks vinden iets meer dan 100.000 Belgen de weg naar Polen. Dat is relatief weinig, maar onbekend is onbemind en daar gaat Suiker wat aan doen. In samenwerking met het Pools Informatiebureau voor Toerisme promoten we een jaar lang culturele trips naar Polen. Dat doen we niet toevallig in 2016. Nu Wroclaw culturele hoofdstad van Europa is, hebben we de perfecte reden om de blik oostwaarts te wenden en ook de rest van cultureel Polen onder de aandacht te brengen. Deze maand geven we je enkele goede redenen om het nauwelijks bekende zuiden van Polen te ontdekken.

Klein-Polen en Silezië “Als dit Opper-Silezië is, hoe moet NederSilezië er dan uitzien?”, schreef de Britse auteur P.G. Wodehouse in zijn dagboek.

De schoonheid van de regio ontging hem volledig en dat valt te begrijpen. Hij verbleef er gedwongen in 1943. Hij werd er gevangengehouden in een voormalige psychiatrische afdeling van een ziekenhuis.

De regio’s Silezië en het aangrenzende Klein-Polen vormen samen het zuiden van Polen en zijn een bezoek meer dan waard.

Groen en glooiend

Je moet in Europa al ver zoeken om meer Unesco-werelderfgoedmonumenten per vierkante meter te vinden dan in de provincie Klein-Polen (Malopolska). De bekendste zijn de historische stad Krakow en het vernietigingskamp Auschwitz. Hoe indrukwekkend die ook zijn, het is doodjammer dat de doorsneetoerist de rest van Klein-Polen aan zich voorbij laat gaan. Het glooiende landschap, de groene heuvels met zelfs heuse bergtoppen in het uiterste zuiden, de slingerende wegen, de pittoreske dorpjes en een dozijn middeleeuwse steden blijven goed bewaarde Poolse geheimen. Nochtans is de regio bij uitstek geschikt om met de auto te verkennen.

De zoutmijn van Wieliczka

Tien eeuwen lang werd er zout gewonnen in Wieliczka, 10 km van Krakow. De zoutmijn breidde gestaag uit, tot er uiteindelijk 287 km onderaardse gangen tot op een diepte van 327 meter lagen. Bijna 3 km daarvan is open voor het publiek. Ondergronds is er een gezondheidscentrum, een spa, een meer, een concertzaal, een kunstgalerij, een bibliotheek, een balzaal… Allemaal uitgebeiteld in zout. Zelfs het meubilair en de kroonlusters zijn van zout. Er is ook slaapaccommodatie op 125 meter diepte. Fascinerend.

Als je de zoutmijn bezoekt, weet dan dat al

4 - Mei 2016

Houten kerk in Kwiaton

Zoutmijn in Wieliczka

Je moet in Europa al ver zoeken om meer Unesco-werelderfgoedmonumenten per vierkante meter te vinden dan in de provincie Klein-Polen (Malopolska). eeuwenlang beroemde toeristen je zijn voorgegaan: Copernicus, Frédéric Chopin, Dmitri Mendeljev, Robert Baden-Powell, paus Johannes Paulus II en Bill Clinton, om er maar een paar te noemen. In de allereerste werelderfgoedlijst van de Unesco (1978) was de zoutmijn al opgenomen.

Jeruzalem in Polen

Nog een Unesco-monument is de Poolse versie van Jeruzalem. In 1604 ontwierp ene Feliks Zebrowski een landschapspark.

De bedoeling was Jeruzalem ten tijde van Christus na te bootsen. En dus vind je er tientallen kapelletjes, het paleis van Herodes, het huis van Maria. Compleet met Olijfberg en Golgotha is Kalwaria Zebrydowska

meer dan 5 vierkante kilometer groot. Het is het grootste bedevaartsoord in Polen, na Czestochowa. Sinds 1999 staat het op de werelderfgoedlijst.

Houten kerken

In het zuiden van Polen vind je honderden eeuwenoude houten kerken. Een aantal ervan werden opgenomen in de werelderfgoedlijst. Vaak dateren ze uit de 15de en 16de eeuw en werd voor de constructie niet één nagel gebruikt. Samen met de Noorse staafkerken zijn het de oudste houten kerken die in Europa te vinden zijn. En zo’n Noorse staafkerk is ook in Zuid-Polen te zien. In Karpacz staat de Wangkerk, die in de 12de of 13de eeuw gebouw werd in het Noorse Vang. In de

19de eeuw wilde men de kerk afbreken omdat ze vervallen en te klein geworden was. De koning van Pruisen kocht de kerk voor 427 mark, liet ze restaureren en plank voor plank weer optrekken in Karpacz.

In de omgeving

Nog tijd over? Bezoek dan Wadowice, het geboortedorp van theoloog en doctor in de filosofie Karol Józef Wojtyła, die later paus Johannes Paulus II werd, en wandel in de voetstappen van de kerkvader. Of trek naar een van de vele prachtige middeleeuwse stadjes. Sandomierz is beslist een topper, maar vermijd de weekends, want dan is het aanschuiven geblazen tussen de honderden dagtoeristen.

INFORMATIE:

* Pools Informatiebureau voor Toerisme, Renaissancelaan 20 bus 25, 1000 Brussel, 02 740 06 20, www.polen.travel.

Tekst: Roel Sels

Uw telenet center!

Digitale TV

|

Internet

|

Telefonie

|

Mobiel

Wij helpen u met al uw vragen!

014 47 06 53

|

Telenet@webstore.be

Openingsuren: Ma-Vr 9u-18u30 Za 9u30-18u

TURNHOUT

Kempenlaan 2 014 470 606 turnhout@webstore.be

GEEL

Antwerpseweg 116h 014 470 621 geel@webstore.be

MECHELEN

Blarenberglaan 6 015 31 02 22 herstelling@webstore.be

WE SLAAN

DE HANDEN

IN ELKAAR! OM U NÓG BETER VAN DIENST TE ZIJN GAAT WEBSTORE.BE DE SAMENWERKING AAN MET

UW VOORDEEL: NÓG BETERE SERVICE, NÓG MEER EXPERTISE, NÓG RUIMER ASSORTIMENT

Suiker - 5

BONJOUR EXPO

UNGENAU in Geel

Hommage aan Jan Hoet GEEL - Curator Philippe Van Cauteren heeft de tentoonstelling in Geel ‘Ungenau’ gedoopt, naar de titel van een werkje dat er hangt. Mijn Wolters vertaalt de term als ‘onnauwkeurig, onjuist’.

Correct, dat wel, maar je wordt er warm noch koud van, toch? ‘Ungenau’ daarentegen: dat woord herbergt mysterie en diepzinnigheid. Je hebt het maar te aanvaarden: in het Duits klinken de dingen haast altijd een paar graden sterker dan in onze moerstaal. En het dient gezegd: de vlag dekt de lading heel behoorlijk, daar in de Halle.

Praktisch:

Ungenau (hommage aan Jan Hoet) Een selectie uit de collectie van het S.M.A.K. de Halle, Markt, Geel Tot 5 juni, elke vrijdag, zaterdag en zondag van 10 tot 17u.

Toegang: 1 euro www.dewerft.be

6 - Mei 2016

Ungenau is, luidens de ondertitel op de omslag van de catalogus, een hommage aan Jan Hoet. Voor zo’n hommage hebben ze in Geel natuurlijk meer dan één goeie reden: Jan Hoet bracht er zijn kinderjaren door, hij werd er in 2013 ereburger en hij maakte er in hetzelfde jaar de uiterst memorabele tentoonstelling Middle Gate, een evenement dat hij nog net overleefde. Ungenau kan zonder meer gezien worden als een waardige uitloper van het weliswaar veel ruimer opgezette Middle Gate. De rode draad doorheen deze expositie is ‘onafheid’: van de kunst, van de samenleving, van het menselijk bestaan.

De sociale context van Geel, met zijn traditie van zorg voor de onaffe medemens, voegt aan een tentoonstelling als deze uiteraard een extra dimensie en extra relevantie toe.

Ungenau is zeer zorgvuldig opgebouwd. Het is samengesteld uit de rijke collectie van het Gentse S.M.A.K., waar Jan Hoet van 1978 tot 2003 artistiek directeur was. We krijgen werk te zien ‘uit de tijd van Jan’, maar evengoed werk dat na zijn vertrek verworven werd. Zo hoort het ook. Blijven stilstaan waar de oprichter is gestopt, kan uiteraard

niet, vooral niet met iemand van het kaliber van Jan Hoet. We lopen, als u het goed vindt, even de drie verdiepingen langs en pikken er een paar opvallende stukken uit.

Politiek

Het is in de Halle uiteraard niet lang zoeken naar kunstwerken die iets mankeren.

Op de benedenverdieping wachten ons een aantal werken die politiek geïnspireerd zijn. Zo lopen we meteen tegen een met kinderlijke naïviteit uitgevoerde versie van het Klein Kasteeltje aan (Sven ’t Jolle). Voorwaar een met zware symboliek beladen instelling: van kazerne en selectiecentrum voor het Belgische leger naar opvangcentrum voor asielzoekers. Het is een werk uit 2004, maar hoe actueel wilt u het hebben, ruim een decennium later, in Fort Europa, midden in een ons in verwarring en wanhoop achterlatende vluchtelingen- en Zaventemcrisis? Uit hetzelfde jaar is de in gotische letters geschreven boodschap van Lois Weinberger: ‘Kein Unkraut mehr’. Voor verschillende interpretaties vatbaar, maar allemaal even wrang.

Op de trap naar boven passeert u rechts het werkje uit de titel, waarna u arriveert op de verdieping van de kleine kamertjes. Die vormen altijd een uitdaging voor tentoonstellingenmakers, en het is ons in het verleden al meermaals opgevallen hoe creatief en efficiënt die daarmee omgaan.

Ze vinden er telkens weer ruimte die er eigenlijk niet is. We kiezen hier voor wat oudere stukken. Dat van Bernd Lohaus bijvoorbeeld. (Lohaus is de man van die enorme constructie met drie houten balken op de weide van Middelheim-Laag in Antwerpen). Hij toont ons een lijst zonder schilderij. ‘Untitled (corner)’ van Peter De Meyer bestaat uit niet meer dan twee latten door scharnieren verbonden. Wat ontbreekt hier? Een kamerscherm? Een kast?

Of is dit een metafoor voor een wereld zonder samenhang? Zelf invullen, deze extreem ‘ungenaue’ sculptuur, maar de rode

lijn van de expo loopt door. Zoveel is duidelijk. Hedendaagse kunst heeft nu eenmaal de vervelende gewoonte meer vragen te stellen dan antwoorden te geven.

Bent u bij dit alles toch op zoek naar wat simpele schoonheid (dat moet tenslotte ook nog kunnen)? Ga dan in de eerste kamer rechts in de hoek achter het oor van Franz West staan en kijk diagonaal de ruimte in. Een esthetisch perfect uitgebalanceerd tafereel wacht u. Of verkijk u in de laatste kamer even op het minimalistische ‘Flank’ van Raoul De Keyser.

Ook de halve en levensgevaarlijke trap van de oude meester Gaston Bertrand (uit 1946!) hangt hier heel mooi en intiem te wezen.

Filosofisch

Nog een trap op en we vinden een mooi citaat van Mekhitar Garabedian in neonletters: ‘Ne parler qu’avec les mots des autres, c’est ce que je voudrais. Ce doit être ça, la liberté.’ Daarmee zijn we op de filosofische verdieping aangekomen. Sta er zeker ook even stil bij de zeven haartjes op een stuk zeep, bij het vergeten vergeetmij-nietje en bij het getal pi.

Mocht men er ons niet op gewezen hebben, we hadden er zeker overheen gekeken, maar op de rug van het catalogusboekje dat bij Ungenau hoort, prijkt een minuscule ‘1’.

Tegen de achtergrond van de ungenau-ervaring wellicht een detail, maar toch niet zonder belang. Deze tentoonstelling is namelijk de eerste in een reeks waarin het S.M.A.K. zijn collectie wil gaan ontsluiten door ze extra muros te brengen. Dat is een lovenswaardig initiatief: wij, bezoekers, beseffen doorgaans niet half wat er in al die volgepropte museumdepots zit. Die dingen zijn ook van ons, belastingbetalers, en we krijgen ze nooit ofte nimmer -of in het beste geval heel mondjesmaat- te zien. En zo heeft Geel hier toch maar weer een mooie primeur te pakken. Goed gedaan.

Tekst: Ivo Verheyen Foto: Bart van der Moeren

‘VERKEERD GEÏNFORMEERD’

MARC JANSSENS

ERIC PINA

HEIST-OP-DEN-BERG – Van 14 mei tot 5 juni zijn in cc Zwaneberg werken te zien van de Senegalees Eric Pina. In zijn etsen, levensgrote pastelkrijttekeningen en kleine sculpturen focust deze veelzijdige kunstenaar zich op de relatie tussen mens en omgeving. Hij is daarbij sterk beïnvloed door zijn eerste reis van Senegal naar Frankrijk. Dat was voor hem niet alleen een cultuurshock, maar ook een heel emotionele ervaring.

Pina studeerde beeldende kunsten in Dakar. Nadien trok hij naar Frankrijk om zich verder te bekwamen aan de Ecole Supérieure d’ Arts Plastiques de Mulhouse et de Haute-Alsace. Pina nam daarna deel aan groepstentoonstellingen in Frankrijk, Canada, Zwitserland, Duitsland, Portugal en Senegal.

Opvallend in het werk van Eric Pina zijn de ‘verloren’ personages. Door een minimalistische verwijzing naar de context wordt die verlorenheid nog uitvergroot.

De personages bevinden zich in een niet gespecifieerde omgeving, waarin het lijkt of ze tot stilstand zijn gekomen. De omgeving heeft altijd iets raadselachtigs.

In de werken zijn paralellen te trekken met werken van Europese meesters. De expressionistische handen doen soms aan Permeke denken en personages die al dan niet op de achtergrond figureren, hebben iets Jeroen Boschachtigs.

Sommige figuren zijn intens vol van kleur: een coloriet dat via lagen diep door alles heen zindert. Geen eenduidige, gladde, oppervlakkige kleur dus, maar een die zowel schemert als een onderhuidse gloed verspreidt. Bovendien bevinden -veelal in zijn vroeger grafische werk- donkere figuren zich in straten, die als muren opdoemen in plaats van uit te geven op open ruimtes. Niet zelden noemt hij die schaduwfiguren “ombres”, waardoor hij ze uit het werkelijke leven weghaalt.

Meesterlijk weet Eric Pina door de plaatsing van de figuren ruimte te creëren waarmee hij vanzelfsprekend niet alleen de fysieke, maar ook een mentale ruimte bedoelt. Dit uitgesproken gelaagde werk van een kunstenaar die stilaan internationale faam geniet, is te zien op maandag, dinsdag en vrijdag van 9 tot 17u, op woensdag van 9 tot 20u, op donderdag van 13 tot 17u, op zaterdag van 10 tot 17u en op zondag van 14 tot 17u. De expo is een initiatief van Ingrid Verbraeken voor vzw Ter Informatie & Kunstpromotie, in samenwerking met de cc’s Zwaneberg en Maasmechelen.

WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN

KEMPEN – De jaarlijkse ‘Week van de amateurkunsten’ (WAK) loopt dit jaar van 29 april tot en met 8 mei. In elke gemeente zetten academies, galerijen en musea hun beste beentje voor om werken van amateurkunstenaars te tonen. Onmogelijk om alle activiteiten op te sommen, maar om te zien welke tentoonstellingen er in jouw gemeente lopen, surf je naar www.wak.be. Klik op ‘agenda’, typ de gemeente in waarover je info wil en je krijgt het volledige overzicht.

MOL – In de exporuimte van cc ’t Getouw in Mol stelt tot en met zondag 15 mei Marc Janssens tentoon. Centraal in het werk van Marc Janssens staat de mens. Zijn krachtige en fragiele sculpturen dompelen de toeschouwer onder in een wereld van fantasie, tederheid en humor.

Met veel zin voor detail bouwt Marc Janssens aan het originele verhaal van elke sculptuur.

Hij bekleedt hiervoor zijn beelden met materialen zoals ijzerdraad, linnen stroken, papier, hout, herwerkte onderdelen van gerecycleerde objecten en allerlei prullaria. Deze materialen zijn van fundamenteel belang voor de originaliteit en dragen bij tot de poëtische expressie van elke creatie.

MENS EN MACHINE

TURNHOUT – In het kader van het kunstenfestival Stormopkomst is in cultuurhuis de Warande de expo ‘Mens en machine’ te zien. Het centrale thema van deze editie van Stormopkomst is ‘Mens en techniek’. De expo ‘Mens en machine’ leunt daar perfect bij aan. De beroemdste artiest die machines in de kunst verwerkte, was Leonardo da Vinci. Maar machines zijn van alle tijden, ook in de kunst.

Tegenwoordig hebben machines veel te maken met automatisering, digitalisering en robotisering. Het is niet meer altijd duidelijk waar het werk van de kunstenaar eindigt en dat van de ingenieur begint, of omgekeerd.

Ook de verhouding tussen mens en machine is een vaak voorkomend thema in de moderne kunst. De expo die in de Warande te zien is, is op maat van kinderen gemaakt, maar daarom niet minder interessant voor volwassenen.

Er zijn filmfragmenten van o.a. Charlie Chaplin, Fritz Lang en Jacques Tati te zien.

Deelnemende kunstenaars zijn Marcio Ambrosio, Margerita Cabrera, Nick Ervinck, Theo Jansen, Benjamin Monti, Panamarenko, Mika Rottenberg, François Schuiten, Victor Servranckx, Marie Snauwaert, Jennifer Townley, Patrick Tresset, Paul van Twist, Stan Wannet, Andy Warhol en Freerk Wieringa.

‘Mens en machine’, tot 22 mei in de Warande, Turnhout. Gratis.

DIEST –Wendy Thys (schilder-, beeldhouw- en videokunst), Claire Dries (juweelontwerp), Katrien Jennen (grafische vormgeving, schilderkunst) en Sofie Verwaest (schilderkunst, installaties) zijn Olmense kunstenaars die, elk in hun eigen discipline, een jaar lang rond één thema werkten.

Het project kreeg de naam ‘verkeerd geïnformeerd’. De tentoonstelling is in drie provincies te zien. De start wordt gegeven in Diest, in de voormalige legerbasis van de para’s, ‘De Citadel’. Later trekt de expo naar de oude gevangenis van Hasselt en uiteindelijk zullen de werken van de Olmense kunstenaars ook in Olmen zelf tentoongesteld worden, in de oude pastorij.

De expo in Diest is te bezichtigen op 14, 15, 16, 21 en 22 mei, telkens van 13 tot 18u.

Je kan een bezoek combineren met een gegidste rondleiding in de citadel. Die wandeling duurt ongeveer een uur en start om 14 en om 16u. Op vrijdag 13 mei is er ook een rondleiding om 19u. Inschrijven kost 3 euro.

Alle info op 013 35 32 74 of toerismereservatie@diest.be.

Wegé - FRONsTAAL

RIJKEVORSEL – Al jaren tekent Wegé de cover van het Rijkevorselse dorpsblad ‘De Nieuw Brug’. Het was hoofdredacteur Marc Simons die hem in 2011 vroeg een cover te tekenen voor het themanummer dat zou gaan over het rookverbod in cafés. Wegé, die striptekenaar ‘op rust’ was, zag dat wel zitten. “Een beetje rook kan ik nog wel tekenen,” zei hij.

De eerste getekende cover van De Nieuw Brug was een feit. Een cover over de wegenwerken volgde al snel en de reeks werd -op een ziekte van de tekenaar na- niet meer onderbroken. De voorpagina’s van De Nieuw Brug zijn intussen een begrip geworden.

In de feestzaal van Het Lozenhof, Oostmalsesteenweg 91 in Rijkevorsel, worden de tekeningen tentoongesteld. Je ziet er de originele zwart-wittekeningen en de inkleuringen. Te bezichtigen op donderdag, vrijdag en zondag van 12 tot 21u, op woensdag van 17 tot 21u en op zaterdag van 17 tot 21.30u.

SYLVIA REIJBROEK: ‘KUNST VOL LEVEN’

MASEREEL MET PENSEEL – ‘VAN ZINKOGRAFIE TOT AQUAREL’

HERENTALS – Cc ’t Schaliken brengt een verrassende tentoonstelling over Frans Masereel en toont minder bekend werk van de zeer bekende kunstenaar. Curator en Masereelkenner Roger Vander Linden stelde de tentoonstelling samen. Hij zocht werken uit musea en privécollecties.

Masereel was een geëngageerde kunstenaar.

Hij vereeuwigde zijn strijd tegen geweld, onrecht en verdrukking in tekeningen, boekillustraties, schilderijen, zinkografieën, houtsneden en aquarellen. In de jaren 20 maakte hij een aantal ludieke aquarellen, die door hun speelsheid verwant zijn aan de vroege zinkografieën. ’t Schaliken toont deze veelal onbekende werken van Masereel.

Van 14 mei tot 10 juli, elke vrijdag, zaterdag en zondag in de Lakenhal op de Grote Markt.

BAARLE-HERTOG – In haar galerie ‘Kunst vol leven’ (Molenstraat 16 in Baarle-Hertog) stelt kunstenares Sylvia Reij-broek haar kleurrijke werken tentoon.

Reijbroek is een poëtische ziel die als autodidact de wereld oorspronkelijk in zwartwit schetste, maar na diverse omzwervingen in o.a. Italië, het stichten van een gezin en het openen van een eigen galerie maakte het zwart en wit plaats voor felle kleuren. Ook magie en mysterie kenmerken haar werk, waarmee ze een groot publiek aanspreekt. In haar galerie toont ze niet alleen haar eigen werk, maar gaat ze

ook de confrontatie aan met andere kunstenaars.

De tijdloze werken van Reijbroek laten de toeschouwer zelden onberoerd. Ze zuigen hem in een universum waar oerkracht en vrouwelijkheid een balans vinden. De schilderijen zijn uniek en spreken het onderbewustzijn aan en nodigen je uit voor een tocht die slingert tussen ontdekking en herkenning.

Het ‘inloopatelier’ is open op dinsdag, donderdag en vrijdag van 11 tot 15u en in de weekends van 11 tot 17u. De toegang is gratis.

Suiker - 7

BONJOUR EXPO MARINUS VAN NISTELROOIJ: ‘SOLO ZELFPORTRETTEN EN VEEL’

MEERHOUT – Marinus Van Nistelrooij (64) stelt in zijn werkruimte en galerij aan Genebroek 110 in Meerhout een reeks zelfportretten voor. “Die werken zijn in alle eenvoud tot stand gekomen,” zegt hij. “Er is de spiegel voor mij, de schilder in mij en de ezel en het doek ertussenin. Dan is er nog licht en donker en zijn er kleuren. Dat is het. Daarin gebeurt het.” Met de zelfportretten wil hij laten zien wie hij is en waar hij gebleven is als kunstenaar die voortdurend in evolutie is.

De expo is te bezichtigen op 29 april en 1, 7, 8, 14, 15, 21 en 22 mei. Ook op Hemelvaartsdag en pinkstermaandag.

BART VANKRUNKELSVEN

WESTERLO – Tien jaar geleden stond Bart Vankrunkelsven mee aan de wieg van kunstenaarscollectief OXOt. Hij viert dat ‘jubileum’ met een solotentoonstelling. Hij toont assemblages van gevonden en gerecycleerde materialen, die mechanisch tot leven komen.

Ze getuigen van een surrealistische fantasie met een nostalgische ondertoon. Maar wie goed kijkt, ontdekt ook een onderhuidse kritiek op de hedendaagse maatschappij.

De toeschouwer mag de assemblages zelf in gang zetten.

De expo is te bezichtigen bij OXOt, aan de Hollandse Dreef 1 in Westerlo, op 7 en 8 mei, van 13 tot 20u.

PI-KANT

RETROSPECTIEVE ANTOON (1943-2011) MEERHOUT – Kunstenaarscollectief Tarmac en het gemeentebestuur van Meerhout organiseren een retrospectieve van Antoon, de geboren en getogen Meerhoutse kunstenaar van wie in elke Meerhoutse deelgemeente een werk te zien is.

Antoon werd geboren als Jef Gastmans in 1943. Als kind was hij al een creatieveling.

Hij ontwikkelde zijn talent aan de Vespertekenscholen van Meerhout en Tongerlo.

Nadien volgde hij lessen aan de academie van Mol, zowel in de monumentale kunst als in de keramiek. Hij kreeg privélessen van Victor Braem uit Beringen en bekwaamde zich later nog in de monumentale kunst aan de Volkshogeschool in Keulen.

Jef Gastmans gebruikte als kunstenaar de naam Antoon, mét een streepje onder de dubbele o om te benadrukken dat het zijn bedoeling was te tonen.

In de jaren 60 en 70 maakte Antoon naam als een geëngageerde portretschilder. De oorlog in Vietnam was een thema dat regelmatig terugkwam in zijn werk. Daarna sloeg hij nieuwe wegen in en ging hij experimenteren met nieuwe technieken en thema’s. Zowel oude Griekse en Egyptische symbolen als ‘de vrouw’ bleven gedurende zijn hele carrière als onderwerp terugkeren in zijn werken.

Antoon begon tentoon te stellen en raakte bekend van in Meerhout tot in Japan. Zelfs in 1963 -hij was amper 20 jaar- mocht hij de Belgische actuele kunst vertegenwoordigen in Nancy (Frankrijk). Hij behaalde er een tweede prijs ‘Schilderkunst’. Er zouden nog veel prijzen volgen. Antoon werd

8 - Mei 2016

ook erg gewaardeerd in de Verenigde Staten. In New York mocht hij op een tentoonstelling de moderne Europese kunst vertegenwoordigen.

Zijn werken werden wereldwijd bewonderd, maar Antoon bleef honkvast in Meerhout. Hij zette er de deuren van zijn atelier open voor iedereen die interesse toonde en stelde alles in het werk om de drempel tussen kunstenaar en maatschappij weg te nemen. Vaak nodigde hij ook scholen uit in zijn atelier.

In 2011 verloor Antoon de strijd tegen kanker. Maar in Meerhout zal hij altijd prominent aanwezig blijven. In elke deelgemeente staat een beeld van hem te pronken en veel van zijn werken sieren Meerhoutse huiskamers.

Antoon was niet alleen kunstschilder, hij was ook graficus, beeldhouwer en ontwerper. De uitgebreide overzichtstentoonstelling in het gemeentehuis is een gepast eresaluut aan de grootste kunstenaar die Meerhout ooit kende. Er worden werken getoond uit alle periodes, van de prille beginjaren tot zijn allerlaatste creaties.

De expo is te zien van 5 mei tot 20 augustus tijdens de openingsuren van het gemeentehuis (maandag van 9 tot 12, van 14 tot 16 en van 17 tot 19u, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag van 9 tot 12u).

Ook geopend op 5, 6, 7, 8, 14, 15, 16, 21 en 22 mei van 14 tot 18u. Het gemeentehuis van Meerhout ligt aan Markt 1.

Foto Antoon: Bart Van der Moeren

TURNHOUT – Tot 31 augustus kan je in het Taxandriamuseum in Turnhout terecht voor de tentoonstelling ‘Pi-Kant’, die de oneindige mogelijkheden van kantwerk in de verf zet.

Kant is hot en sexy. Wanneer je in het straatbeeld langs reclameborden wandelt, is kant nooit veraf. Toch dreigt het kantambacht verloren te gaan. Pareltjes van creatieve meesterwerken genieten amper aandacht. Gepassioneerde liefhebbers houden zorgvuldig kanttekeningen en textielontwerpen bij. Ze koesteren al dat moois omdat ze een verhaal hebben, een geschiedenis, en hopelijk ook een toekomst.

De academies van Lier, Antwerpen en Turnhout hebben de handen in elkaar geslagen.

Met de expo ‘Pi-Kant’ streven de studenten van de diverse afdelingen textiele kunsten verjonging van het kantwerk na met respect voor de oudere kwaliteitstechnieken. Ze willen met kant buiten de lijntjes kleuren. PiKant toont de oneindige mogelijkheden van kantwerk. De tentoonstelling bestaat uit drie luiken en plaatst traditionele stukken tegenover pittige, hedendaagse creaties in de huidige modewereld. Ook het soms barre socio-economische verleden van het vak komt aan bod. De scenografie is van de hand van Bart Van Merode en belicht de grootsheid van de individuele fijne ontwerpen.

Turnhout krijgt de eer de reizende tentoonstelling te openen. Dat is niet vreemd als je weet dat in Turnhout in de eerste helft van de twintigste eeuw tot tweeduizend vrouwen aan het kantkussen werkten.

BRAM DECLERCQ: ‘EMOTIVE MOMENTS’

HEIST-OP-DEN-BERG – In ‘Emotive Moments’ toont fotograaf Bram Declercq foto’s waarin hij zijn ziel heeft gelegd. Declercq (28) is afkomstig van Ruddervoorde. Hij haalt zijn inspiratie op straat. Op straat gebeurt altijd wat, al moet je er soms een geoefend oog voor hebben om het te zien.

Zo kreeg Declercq een internationale prijs voor een foto van een straatmuzikant, genomen door de spaken van het wiel van een voorbijrijdende fietser. Veel foto’s maakte hij trouwens op zijn reizen naar Vietnam, Thailand, Australië, Laos…

Te zien van 6 tot 31 mei in de traphal van cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg.

ARAB CARTOON FESTIVAL

TURNHOUT – Van 6 tot 22 mei loopt in cultuurhuis de Warande in Turnhout het Arab Cartoon Festival. Het is een belangrijke tentoonstelling, die laat zien hoe cartoonisten in de Arabische wereld werken en hoe sommigen van hen hun werk in een nieuw thuisland verderzetten en hoe moslims met pen en papier strijden tegen wapens.

De tentoonstelling is een realisatie van vzw Omnes. Twee maanden van intense voorbereiding gingen aan de expo vooraf.

Politieke cartoons zijn belangrijk. Dikwijls bevatten cartoons een opinie of een bericht die het beste wordt onthouden.

Zelfs wie de politieke pagina’s van een krant overslaat, heeft wél de cartoon gezien die erop staat. Geen wonder dat cartoonisten vaak de eerste journalisten zijn die worden geviseerd door religieuze fanatiekelingen of autoritaire regimes. In landen en regio’s waar de persvrijheid onder druk staat, zijn cartoonisten meestal de eerste slachtoffers. Als geen ander verstaan zij immers de kunst om met één tekening een regime of een leider ter discussie te stellen.

Het Arab Cartoon Festival toont niet alleen spitse cartoons van geëngageerde moslims uit de Arabische wereld. Er zijn ook geluids- en videofragmenten te zien waarin je ontdekt in welke omstandigheden ze moeten werken, hoe sommigen hun vaderland ontvluchtten en hun werk elders verderzetten, soms op gevaar van eigen leven.

Het festival wil verder de dialoog bevorderen tussen de Belgische en de Arabische maatschappij, tussen de Arabische cartoonisten en het Belgische publiek.

Van 6 tot 22 mei in de Luifelzaal van de Warande.

Kapot?

Bij GSM-Doctor kun je altijd terecht voor reparatie en onderhoud van je smartphone, tablet of laptop.

Direct klaar en zonder afspraak.

Garage Crets bvba

Beyntel 9 (gps Ambachtstraat Turnhout) – 2300 Oud-Turnhout Tel 014 41 44 83 – Fax: 014 43 77 24 – E-mail: info@garage-crets.be

www.gsm-doctor.be Grote markt 5 • 2300 Turnhout • E: Info@gsm-doctor.be • T: 014 730 968

Uw specialist in Mercedes Benz jaar- en directiewagens

WWW.VAGNV.BE U kan ons steeds bereiken via mail: verkoop@vagnv.be of GSM 0496 57 81 80

Elke zondag

OPEN 14-17u

PERMANENTE STOCK VAN MEER DAN 80 WAGENS

Steenweg op Gierle 228 - 2300 Turnhout - Tel. 014 41 58 53

Suiker - 9

Koen Sels

schrijft met ‘Generator’ een Turnhoutse coming of age roman.

BORGERHOUT, TURNHOUT - Tot voor kort hadden we nog niet gehoord van schrijver Koen Sels. Tot we de nieuwe boekhandel ‘Zwart-Wit’ in Mol binnenstapten en ons oog op een bijzonder uitgegeven boek lieten vallen. Het had een merkwaardig gekleurde cover –een foto van Sels zelf, gemaakt van een versluierde maan of zon - en droeg de intrigerende titel ‘Generator’. De boekhandelaar wist ons te vertellen dat de schrijver een Turnhoutenaar was. En op de koop toe: Sels was de man die de teksten schreef bij de tekeningen van de vandaag immens populaire jonge kunstenaar Rinus Van de Velde. Shame on us, dachten we, dat die naam ons ontgaan was.

Een paar dagen later hadden we zelf ‘Generator’ gelezen en een afspraak genoteerd met Koen Sels (34) in Berchem, zijn stek sinds hij aan de unief in Antwerpen zijn studies Germaanse talen deed.

Maar eerst een paar regels over ‘Generator’ zelf. ‘Generator’ is allesbehalve een hapklare brok literatuur. Het boek genereert, zo noteerden we ter voorbereiding van het interview, een rits aan emoties en gedachten: er is herkenning, maar evengoed vervreemding; er is bewondering, maar ook verveling. Sels noemt het zelf een coming of age. Het verhaal - als we daar al van kunnen spreken - is grotendeels, maar niet volledig (zo zou Sels ons op het hart drukken) gebaseerd op zijn eigen ervaringen als jongen die opgroeit in een verkavelingswijk in Turnhout en die een innerlijke strijd levert met de alledaagsheid van het bestaan. Hij zwerft door de bossen achter de wijk, brengt zondagse bezoeken aan zijn grootouders, schuimt later fuiven af in de parochiezalen van de omliggende dorpen, rookt joints op de parking van Peeters-Govers of lummelt rond met zijn punkvrienden aan het schraal verlichte grasplein rond de Warande en ’t Kasteeltje.

Turnhoutenaars vertrekken of klagen over de stad waarin ze wonen. Ik vind dat op een of andere manier ook sympathiek. Ik mis die mentaliteit wel eens. Dat norse, wat eerder Turnhouts dan Kempens is.

Maar bovenal is ‘Generator’ een boek dat taal als fundament heeft. Sels trekt je door middel van een tomeloze waterval aan beelden en gedachten mee in zijn hoofd. Het boek is het relaas van zijn denken: chaotisch, uitwaaierend, van de hak op de tak.

Een kluwen aan hersenkronkels die je soms bedwelmt, dan weer verveelt en dan weer in een roes brengt.

Het wordt nergens met zoveel woorden gezegd, maar het wordt al snel duidelijk: net als in het boek ‘De jongste zoon’ van Bart Meuleman moet ook hier de Kempen verlaten worden om de dromen over een avontuurlijk leven in de kunsten waar te maken. Verlossing wordt verwacht van de stad, veertig kilometer verder achter de verkavelingswijk.

“Ja, dat is een beetje waarover het boek gaat”, zegt Sels op het terras van Café Bazaar, gelegen langs de spoorlijn tussen Berchem-Station en Antwerpen-Centraal.

“In zijn boek ‘De jongste zoon’ gebruikt Bart Meuleman daarvoor de wapenspreuk van de stad Turnhout: ‘Het heil ligt in de vlucht’; Turnhoutenaars vertrekken of klagen over de stad waarin ze wonen. Ik vind dat op een of andere manier ook sympathiek. Ik mis die mentaliteit wel eens. Dat norse, wat eerder Turnhouts dan Kempens is. Ik heb daar een heel dubbelzinnige verhouding mee. Ik wilde nadrukkelijk dat dit boek geen nestbevuiling zou zijn. Mijn broers, zussen en mijn ouders wonen nog in Turnhout. En ik begrijp dat. Maar voor de dingen die ik wou doen, was Antwerpen een logischer plek. Al moet ik wel bekennen dat ik het er soms wat benauwd krijg als ik nu nog naar Turnhout ga. Maar ik heb absoluut niets tegen de stad, integendeel. Ik kom er nog vaak. −Wat − kon je dan in Antwerpen waarmaken dat in Turnhout onbereikbaar leek?

Als tiener dacht ik dat Antwerpen mijn

10 - Mei 2016

emancipatie zou betekenen. Er was ergens die hoop dat er hier in de stad een heel levendig scene bestond die draaide rond muziek, kunst en literatuur. Ondertussen weet ik ook dat Antwerpen een kleine stad is, maar op dat moment kon ik nog fantaseren dat ik in een heel grote stad zou terechtkomen. Het heeft ook te maken met ontworteling: ergens anders naartoe gaan om vanop een afstand te kunnen zien waar je vandaan komt. Ik heb dat destijds zeker als een avontuur gezien, maar vandaag kijk ik er al wat bezadigder tegen aan. Op die leeftijd hoop je dat je een boeiend meisje leert kennen en nieuwe vrienden maakt. In zekere zin heeft Antwerpen die wens ook waargemaakt. Ik heb hier veel mensen leren kennen. Het kost wat meer moeite om je thuis te voelen op een plek waar je niet bent opgegroeid, maar ondertussen woon ik al hier sinds mijn 18de, mijn studietijd. Turnhout is ver weg nu. Als ik er te lang ben, voel ik heimwee naar Antwerpen. −Bart − Meuleman ging in zijn beginjaren in Antwerpen veel fietsen in en rond de stad.

Dat doe ik ook. In het begin vooral veel wandelen en later -om mijn actieradius wat te verruimen - ben ik ook beginnen te fietsen.

Het heeft met ritme te maken. Wandelen biedt heel goede mogelijkheden om na te denken en je gedachten een bepaald soort ritme te geven. Als je een niet plot gestuurd boek aan het schrijven bent, is dat een heel dankbare vorm om dingen met elkaar te verbinden. Een wandeling zorgt ervoor dat je een soort reizend oog hebt. Ik hou er niet van dat een verhaal al vast ligt. Dat geeft me een heel onvrij gevoel.

Ik ging vroeger ook vaak wandelen met mijn grootvader. Dat is gestopt toen ik puber werd, want dan begin je alles belachelijk te vinden. Later heb ik het echter terug opge-

pikt. Ik heb vaak het gevoel dat ik een van de weinige mensen ben die hier woont en zomaar zonder goede reden aan het ronddwalen is. De parken vind ik hier fantastische plekken. Ze zijn gemaakt om je vrije tijd in door te brengen. Dat is een interessant gegeven, want er is al zoveel gemaakt voor het productieve. Daarvan is alles doordrongen. In zo’n park komen mensen om niets te doen. Ik vind het ook interessant om op plaatsen te komen waar toeristisch niets te zien valt. Ik hou van die normale, bijna onzichtbare, plaatsen. Ook in de Kempen trokken die plekken me aan. Het zijn zogezegd niet de plaatsen waar dé verhalen zich afspelen. Maar dat is uiteraard bullshit. Er speelt zich overal iets af. −Jouw − boek, zo kregen we de indruk, speelt zich vooral af in je eigen hoofd. De verhaallijn is dun, maar het gutst van ideeën, taalvondsten, onverwachte metaforen…

Ik denk dat mijn boek inderdaad vooral heel introvert is. Er wordt weinig actie in ondernomen. Het uitgangspunt was in het begin een heel conceptueel idee: ik had een machine voor ogen die alles kon verwerken.

Ik heb dan het verband gelegd met een ‘bewustzijn’ als machine die alles genereert. Ik had het gevoel dat dit me in staat zou stellen om proberen te vatten hoe waanzinnig het menselijke bewustzijn soms is. Je loopt in je bewustzijn soms ook verloren. Ik geniet ervan daar vorm aan te geven. Het boek weerspiegelt het plezier van het denken. Of de poging om plezier te beleven aan wat er zich in je hoofd afspeelt. Ik hoop dat de lezers daar ook het plezier van inzien. Er zit een puberale kant aan dat nadenken, dat driftig is, en met verlangen te maken heeft.

Het gaat niet om het nadenken op zich. Het is altijd verbonden met het leven.

Het is heel kinderlijk wat ik doe. Het boek

begint ook met een kind dat met duploblokken speelt. Ik onderzoek ook de mogelijkheden om met brokstukjes nieuwe connecties te maken, stukken uit mekaar te trekken en op een andere manier in elkaar te steken.

Dat maakt dat dit boek niet leest als een krantenartikel. Maar je hoopt dat je de lezer er ook toe aanzet om die dingen terug uit elkaar te trekken. Over sommige boeken kan je zeggen: het is mooi gecomponeerd en elke zin staat op zijn plaats, maar dat is niet wat ik probeer. Eerder het tegenovergestelde. −Het − boek is inderdaad vaak chaotisch. Een echt touw valt er niet aan vast te knopen. Tenzij dat de zin van het leven niet altijd moet gezocht worden in trouwen, kinderen krijgen, een eigen huis, een vaste job ...

Dat is mijn romantische kant. Het traditionele leven ontmantel je op een bepaald moment als onecht. Het romantische zit hem dan in de hoop dat er een ander leven bestaat, een leven dat echter is. Maar dat is uiteraard moeilijk, want waarom zou een bohemienleven echter zijn dan een traditioneel leven? Het komt er wel op neer dat niet iedereen zo’n traditioneel leven als normaal ziet. Het leven kan ook heel anders zijn. Het gaat daarbij om heel concrete zaken, om de manier waarop we werken of hoe we relaties aangaan. Maar ik ben ook niet helemaal een bohemien. Ik heb ook mijn kleinburgerlijke behoeften. Het is de betrachting van het personage zo vrij mogelijk te zijn binnen de beperkingen die een maatschappij hem oplegt. −Je − schrijverschap heeft je wel een plaats gegeven in die maatschappij.

niet superieur voelen tegenover de problemen die hij als puber heeft of van zijn verlangens en dromen. Daarom noem ik het ook een coming of age. Hoewel het vaak het omgekeerde is van een coming of age. Er is nooit een moment waarop hij stelt: nu weet ik het beter dan vroeger. Als hij volwassen is, is hij nog steeds een klein kind. Maar als je de stukken over hem als klein kind leest, lijkt hij wel een oude vent.

Ik had op een bepaald moment het gevoel dat boeken alleen goed werden bevonden als ze ontmaskerend werkten. Maar ik had geen zin om over de Kempen of Antwerpen te schrijven met een superieure stem. Dan ben ik liever genereus in het beschrijven van mijn kleine kanten. Maar als ik erop terugkijk, vind ik het personage soms een verschrikkelijke kerel. Ik neem ook afstand van hem: er is nooit een moment dat hij volledig samenvalt met de auteur, al is dat wel waar het boek naartoe werkt. −Maar − je hebt wel degelijk in de Turnhoutse punkscene rondgehangen.

Dat is een groot woord voor wat er destijds in Turnhout leefde. Ik zat wel in een bandje maar dat heeft nooit opgetreden. Ik trok op met mensen die naar die muziek luisterden en daar hoorde een soort van denken bij. Er was misschien wel een kleine scene, maar in Turnhout was daar geen plaats voor. In de Wollewei of de Splinter in Oud-Turnhout werd er wel eens een concert georganiseerd.

Maar voor de rest trokken we ervoor naar Kontich of West-Vlaanderen. Maar ik was eigenlijk een mislukte punker. Het bizarre aan punk is dat er strenge regels zijn over de

“Als Conrad M. figureer ik in het werk van Rinus Van de Velde. Het poseren doe ik niet graag, maar ik besef dat aanwezig zijn in Rinus’ werk later heel bijzonder gaat zijn.” −Laten − we het hebben over je opmerkelijke samenwerking met de vandaag immens populaire kunstenaar Rinus Van de Velde. Je schrijft de teksten bij zijn kunstprojecten. Hoe heb je hem leren kennen?

Rinus zat in hetzelfde jaar als mijn vriendin, die kunstacademie heeft gedaan. We hadden een huis en zijn eerste atelier betrok hij in ons achterhuis. Ik ken hem ondertussen al twaalf jaar en hij is een goede vriend geworden. Onze samenwerking is heel organisch gegroeid. Ik zat vaak bij hem op atelier en Rinus vroeg me regelmatig naar een idee voor de teksten bij zijn tekeningen. Nu is onze samenwerking wat geformaliseerd en word ik ervoor betaald. Maar de samenwerking is echt uit vriendschap gegroeid.

−Je − teksten maken inherent deel uit van zijn kunst. Ze vertellen mee de verhalen die hij als kunstenaar brengt.

“ Ik wilde nadrukkelijk dat dit boek geen nestbevuiling zou zijn.”

Jawel, een bepaalde plaats. Ik bedoel maar: ik word niet door duizenden mensen gelezen. Ik haal uit het schrijven wel voldoening.

Geld is een andere zaak. Ik heb ‘Germaanse’ gestudeerd en ben opgeleid om een wat klinische afstand tot de schrijvers te bewaren.

Maar het idee van het schrijverschap als een manier van leven speelt in mijn boek wel een grote rol. Ergens is dat ouderwets en romantisch. Maar ik wil die fantasie niet kapotmaken. Ik wil het schrijverschap en kunstenaarschap als ‘een manier van leven’ terug waarde geven. Er wordt vandaag wel veel aandacht geschonken aan de persoon achter de boeken, maar niet op de manier die ik interessant vind. Persoonlijkheid is voor mij het belangrijkste aspect. En ik denk dat ik ‘persoonlijkheid’ op een andere manier invul dan de lifestylemagazines dat doen. Het gaat er ook over te kunnen omgaan met je eigen onaangenaamheid. Gewoon durven om mens te zijn. −Je − boek wordt geprezen als een dapper boek omdat je in je ziel te laten kijken.

Het zou flauw zijn te doen alsof dit geen persoonlijk boek is. Op een gegeven moment heb ik de klik gemaakt dat alles waarover ik schrijf zaken zijn waarover ik niet beschaamd moet zijn. Ik hoop dat ik mijn vrienden ook dat gevoel geef. Je moet bepaalde dingen niet wegsteken. Het gaat om normale zaken waarover mensen om een of andere reden toch beschaamd zijn. Ik heb niet het gevoel dat ik de enige ben die worstelt met relaties. Het gaat niet om een pervers personage, al heeft hij wel eens perverse gedachten. Ik hoop dat ik het zo geschreven heb dat niemand mij iets kwalijk neemt. Er zitten veel persoonlijke zaken in, maar mijn ouders waren redelijk positief over het boek.

Ik hoop ook dat ik geen boek geschreven heb waarbij het personage uiteindelijk afstand neemt van zijn jeugd. Ik wil me absoluut

platen die je goed moet vinden. Ik luisterde ook naar softe dingen. Er waren mannen met een hanenkam terwijl ik nog aantrekkelijk wilde zijn voor de meisjes. Ik was er niet militant in. −Hier − in Antwerpen heb je een groep vrienden gevonden met wie je tot een kot in de nacht gesprekken kan voeren.

Ook in Turnhout had ik vrienden met wie ik cafégesprekken voerde. Ik hou wel van caféfilosofie. Het verschil met academisch filosoferen is dat mensen die een paar pinten ophebben, vaak het gevoel krijgen dat ze bijna helemaal kunnen vertellen wat er nu juist op hun lever ligt. Daarnaast is er op café ook ruimte voor het betere bullshitwerk, plezier hebben aan taal. Dat is ook waarvoor mensen op café komen.

Het schrijven van die teksten is een bijzondere manier van schrijven. Ik voel me een uitvoerend kunstenaar. Rinus bepaalt het verhaal en vertelt mij wat er aan de hand is in zijn tekeningen. Dan begint mijn werk als schrijver. Vroeger deed hij dat zelf. Maar zijn Engels is minder goed dan het mijne.

Het is iets wat ik graag doe. Het is een interessante oefening voor een schrijver omdat ik schrijf ‘alsof ik Rinus ben’. Als schrijver moet je je ook kunnen inleven in een ander personage. Er is ook maar een beperkte plaats op de tekening. Het vraagt daarom ook een zekere gebaldheid. Ik weet niet welke term ik erop moet zetten. Ghostwriter, zei ik vroeger. −Je − inbreng gaat vandaag nog veel verder. Je figureert letterlijk in zijn tekeningen als de schrijver Conrad M.

Klopt. Dat is een verengelsing van mijn naam: Koen is Conrad en Sels is verwant aan Celis en Mercelis. Vandaar de ‘M’. Ik moet dus zelf over mijn personage in zijn werk schrijven. Het is een soort karikatuur van mezelf geworden. Het poseren doe ik niet altijd even graag. Maar ik besef wel dat ‘het aanwezig zijn’ in Rinus’ werk later heel bijzonder gaat zijn. Het M HKA heeft een werk aangekocht waarop ik samen met Rinus en nog een goede vriend sta. Als we zestig zijn, gaat dat werk ergens op een tentoonstelling hangen. Het wordt dan heel bijzonder te zien hoe jong we toen waren. −Je − bestempelt de groep rond Rinus Van de Velde als een vriendengroep. Bestaat er geen gevaar voor die vriendschap als de ene te veel aandacht krijgt?

We gaan gelukkig niet zoals een muziekband samen op tournee. Er zijn voorlopig niet al te veel strubbelingen geweest. Het is niet zoals bij veel kunstenaars die hun ideeën laten uitvoeren door een groep van medewerkers. Het werken met Rinus is veel mooier dan dat. Hij werkt ook met twee gasten die voor hem de decors maken. We zijn vrienden onder elkaar. Het is ook aangenaam dat ik achter het gordijn sta. Het is Rinus die verantwoording moet afleggen. Hij is zijn werk en het zijn zijn ideeën. In zijn geval wordt hij verschrikkelijk vaak geïnterviewd. −Had − je zijn succes zien aankomen?

Ik ben er niet zo mee bezig, maar het is wel heel bijzonder te merken hoe succesvol zijn werk is. Bij zijn tentoonstelling in de galerie van Tim Van Laere stond de straat vol. Daar zaten heel veel mensen bij die normaal niet naar tentoonstellingen gaan. −Wat − doe je nog, naast je werk voor Rinus Van de Velde?

Ik recenseer boeken, schrijf voor kunstenaarspublicaties, doe het redactiesecretariaat van het literaire tijdschrift ‘nY’. Het kan zijn dat ik ooit voor een stabielere job kies, maar er moet wel ruimte zijn voor schrijven. Anders word ik ongelukkig. Maar ik kan me ook voorstellen dat ik ooit zeg: ik heb genoeg van het schrijven. Maar ik denk niet dat ik zou stoppen met lezen. Dan nog eerder met schrijven. −We − vergaten het nog bijna te vragen. Je vermeldt in je boek niet over welke wijk het in Turnhout gaat.

Het gaat over Zevendonk. Die buurt is na verloop van tijd op zoveel andere verkavelingswijken in heel Vlaanderen gaan lijken.

Als ik fiets, kom ik op zoveel plaatsen die allemaal Zevendonk zouden kunnen zijn. Het is op zijn manier overal Zevendonk −Kom − je nog vaak in Zevendonk?

Ja. Ik ben de oudste van zes kinderen en we hebben een hechte band. Ik fiets er vaak naartoe. Vanuit Antwerpen is het maar veertig kilometer. Ik krijg dan van ‘ons ma’ macaroni met hesp en dan kan ik er weer tegen om terug te fietsen. Die macaroni is meer symbolisch bedoeld. Ik denk dat ik niet vaak macaroni met hesp krijg, maar dat lijkt me iets wat moeders in een verkavelingswijk serveren. −Vind − je de Kempen sterk veranderd sinds je vertrek?

Vandaag dringt alles door tot in de Kempen.

In de jaren vijftig zal Turnhout nog wel meer onwetend van de wereld geweest zijn dan de rest, maar vandaag weten ze er even snel als in Antwerpen wat er aan de hand is. Ik vind het wel tragisch dat de Kempen, zoals wij de streek kennen uit verhalen van onze grootouders, met de zandpaden in de bossen en de vele legendes, zo ver af staat van de realiteit. De verkaveling verdringt wat er specifiek is aan zo’n plek. In Turnhout heb je nog wel ‘t Kasteeltje en de Warande. Maar het is op een schrikbarend snelle wijze aan het veranderen. Neem de Steenweg op Gierle met zijn Mediamarkt en Decathlon…

Dat was al bezig toen ik er nog woonde, maar het is er niet mooier op geworden.

‘Generator’ van Koen Sels is uitgegeven bij ‘Het balanseer’ en verkrijgbaar in ‘de betere boekhandel’.

Nog tot 5 juni kan je in het S.M.A.K. in Gent de tentoonstelling Donogoo Tonka gaan bezoeken waarvoor Koen Sels de teksten schreef en waarin hij als Conrad M. figureert.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s en coverfoto: Bart Van der Moeren

Suiker - 11

KORT

ALL THAT JAZZ

The Mavericks toegevoegd aan affiche Sjock

The Red Hill Orchestra

RIJKEVORSEL – De geniale keyboardspeler Jozef Dumoulin concerteert opnieuw in de Singer. Deze keer speelt hij samen met twee Amerikanen: Ellery Eskelin (tenorsax) en Dan Weiss (drums). Wie regelmatig de jazzconcerten in de Singer bijwoont, heeft Eskelin wellicht al bezig gezien. In 2013 trad hij er op met zijn eigen ‘New York Trio’. Eskelin speelt een cross-over van verschillende genres en stijlen. Je hoort zowel invloeden uit de soul als uit de freejazz in zijn muziek. Ook drummer Weiss is van vele markten thuis. In zijn drumwerk herken je vaak Indiase ritmes.

The Red Hill Orchestra, maandag 9 mei, 20.30u, de Singer, Rijkevorsel, 17 euro.

Bulliphant

RIJKEVORSEL – Bart Maris (trompet), Ruben Verbruggen (sax), Thijs Troch (toetsen), Gonçalo Almeida (contrabas) en Friso Van Wijck (drums) vormen samen Bulliphant. De band verzorgt aparte concerten.

Bij de optredens staat immers het puur musiceren, het luisteren naar mekaar en de interactie centraal. Elk concert is dus anders. Elke compositie kan alle kanten opgaan.

Bulliphant, donderdag 19 mei, 20.30u, de Singer, Rijkevorsel, 12 euro.

12 - Mei 2016

Grupo Nuevo

KASTERLEE – De naam doet anders vermoeden, maar Grupo Nuevo is een muziekgroep van bij ons. Van net over de Nederlandse grens om precies te zijn. Ze bestaat uit Frans van Grinsven (drums), Toon Segers (contrabas), Bas van den Booren (gitaar) en Edward Capel (sax). De muziek van Grupo Nuevo is gebaseerd op Afrikaanse, Braziliaanse en Cubaanse ritmes. De composities lenen zich uitstekend voor fantasievolle en geïnspireerde improvisaties. De muzikanten hebben een brede muzikale achtergrond, variërend van jazz, wereldmuziek (afro en latin), klassiek en blues tot vrije improvisatie. Al deze invloeden zijn tijdens het concert te horen.

Grupo Nuevo, maandag 2 mei, 21u, Houtum Street, Kasterlee, 10 euro.

Fabian Fiorini & David Thomaere Trio

MOL – Pianisten staan centraal bij dit dubbelconcert van Fabian Fiorini en het David Thomaere Trio.

Fabian Fiorini treedt solo op. Hij wisselt eigen composities af met covers en vrije improvisaties en daarbij schuwt hij de confrontatie en de interactie met het publiek niet.

Pianist David Thomaere (foto) vormt samen met Felix Zurstrassen (bas) en Antoine Pierre (drums) een trio dat geen uitdaging uit de weg gaat. Het drietal speelt zowel popnummers als jazzstandards en waagt zich zelfs aan klassieke muziek en hiphop. Wel krijgt alles een eigen jasje aangemeten. De vlotte, melodieuze lijnen en de opzwepende ritmes zorgen ervoor dat de muziek erg toegankelijk is.

Fiorini en het Thomaere Trio, vrijdag 13 mei, 20.15u, Ootello, Mol, 13 euro.

GIERLE – De organisatoren van het Sjockfestival in Gierle hebben zichzelf overtroffen. Ze hadden met Flogging Molly, Danko Jones en Pokey Lafarge al enkele ronkende namen vastgelegd voor het festival dat dit jaar plaatsvindt op 8, 9 en 10 juli.

Daar mogen nu The Mavericks nog aan toegevoegd worden.

The Mavericks zullen op vrijdagavond concerteren, samen met Smokestack Lightnin’ en The Rob Ryan Roadshow.

De vrijdag zal met andere woorden in het teken staan van rootsrock en tex-mex.

Dat The Mavericks naar Sjock komen, is een straffe toer van de organisatie. Volgens de website van The Mavericks is het optreden in Gierle voorlopig nog het enige in Europa (!).

The Mavericks is een Amerikaanse feestband die in 1989 werd opgericht in

Miami. Tussen 2004 en 2012 hield de band er tijdelijk mee op, maar ze zijn dus terug van weg geweest en dat is goed nieuws. Tot voor kort waren drie van de vier oorspronkelijke bandleden nog van de partij: zanger Raul Malo, drummer Paul Deakin en bassist Robert Reynolds.

Maar nadat die laatste het nodig had gevonden bij fans geld te ronselen om zijn verslaving te bekostigen, werd hij aan de deur gezet. Het mag de pret niet drukken. The Mavericks zijn altijd en overal in staat de boel op stelten te zetten. Hits als ‘All you ever do is bring me down’, ‘Dance the night away’ en vooral de Cat Stevens-cover ‘Here comes my baby’ zullen ook in Gierle voor ambiance zorgen.

Een weekendticket voor Sjock kost 68 euro in voorverkoop. Dagtickets voor zaterdag en zondag kosten 28 euro en voor vrijdag 20 euro.

Water in Hidrodoe Beleef het met al je zintuigen!

unieke 4d-film waterplezier binnen en buiten alles wat je wil weten over water relaxen in het watercafé een wereld van water

een wereld van water

Haanheuvel 7 2200 Herentals www.hidrodoe.be

Comedy Animals 10 juni 2016 Johnny Trash en Steven Goegebeur!

Gewapend met gitaar en een humoristische kijk, ontleedt Johnny Trash zijn eigen leven. Steven Goegebeur is een publieksspeler die de alledaagse wereld door een niet-alledaagse bril bekijkt.

Deuren: 19.30 u - Theatercafé voor en na - Pauze (30’). Prijs: € 10

www.webshop.olmensezoo.be

2016_ComedyAnimals_Juni_Adv_110x160mm_vs01.indd 1

12/04/16 11:32

Suiker - 13

Oog Voor ARCHITECTUUR Architectuur, stedelijkheid en landschap zijn alomtegenwoordig, maar we zijn ons vaak niet meer bewust van hun kwaliteiten of gebreken. Architect, schrijver en fotograaf Joep Gosen brengt daar verandering in. In opdracht van AR-TUR legt hij actuele ruimtelijke thema’s vast en vertelt hij iets over alledaagse situaties in de Kempen.

Wonen & Erfgoed

goedkoper, sneller en kwalitatiever dan de gangbare sloop en nieuwbouw.

Langs de Boulevard Périphérique in Parijs verrezen in de jaren 1960 hoge woongebouwen. Architectenbureau Lacaton & Vassal heeft een van deze flats op eenvoudige, maar radicale wijze verduurzaamd. De bewoners konden ter plaatse blijven wonen, terwijl de gevel werd vervangen door een geprefabriceerde glazen wintertuin met balkon. Zo werden de warmte- en geluidsisolatie, de lichtinval en het uitzicht sterk verbeterd. Bovendien bleek de operatie

Activiteiten: Op dinsdag 10 mei om 20u spreekt Michiel Verhaegen van ‘Osar’-architecten over het rusthuis van de toekomst en kleinschalig wonen voor ouderen, en architect Caro Van Dijk over woonzorg in Japan. Locatie: Kamp C in Westerlo.

Recent verscheen Cahier #5 - Duurzame Transformatie. Dit is in pdf te downloaden of in gedrukte versie te bestellen via www. ar-tur.be.

Berichten uit… Balen Een uit Balen afkomstige vriend heeft me voor dit bezoek drie cafés aangeraden. Na een wandeling door Balen blijken de zaken alle drie failliet te zijn.

In café Central hangt een bordje ‘Iedere dag bezopen is ook een geregeld leven.’ De koffie kost er maar € 1,5 en je krijgt er een wafel, nootjes én chips bij. De chips worden met twee zakken samen in potjes gegoten zodat de linkerkant paprika bevat en de rechterkant zout.

Tegen elke persoon die binnenkomt zeggen mannen aan de toog: “Hie heddewa”. Een enkele keer zegt iemand: “Kdacht da gij kapot waart”.

De wereld van Wim Elke maand verzamelt het schrijversgild van Suiker de grootste en belangrijkste culturele nieuwsfeiten uit de regio om ze u in deze krant te presenteren. Wim Paeshuyse doet daar niet aan mee, integendeel. Hij gaat juist op zoek naar kleine feiten, gebeurtenissen, gesprekken, situaties... Naar verhalen die zonder hem nooit verteld zouden worden. U leest ze hier -hoe kan het ook anders- in primeur.

14 - Mei 2016

Een tooghanger geeft zijn buurman renovatietips: “Polen? Om te bezetten hebde Duitsers nodig. Die hebben minstens 9 jaar ervaring.”

Tegen de muur hangt een affiche van Biljartclub de Ster. Bij de info staat: ‘Vooral zaterdag’. Dat vind ik mooi. Men verwijst naar een gewoonte en niet naar een afspraak.

Ik word altijd goedgezind als het juist begint te regenen wanneer een cabrio voorbijrijdt.

In café Fair Play waarschuwen twee mannen me wanneer ik naar het toilet wil gaan. Het zou er wel eens kunnen stinken. Ze hebben juist een Balense Reus opgegeten. Dat is een broodje met 6 hamburgers, 3 schijven kaas, 250 gr friet, sla, tomaat, ei en saus. Blijkbaar is er zelfs een Belgisch kampioenschap om deze om ter snelste op te eten. Ik zeg niets, frons mijn wenkbrauwen, knijp mijn neus dicht en ga naar het toilet.

Een oude man vertelt tegen zijn buur dat hij bij Jos is langs geweest: “Het was er een smeerboel. Enkel een hoek van zijn ronde tafel was nog proper.”

Greet Stulemeijer (95) neemt afscheid van het podium

TURNHOUT – Greet Stulemeijer, die meer dan een halve eeuw geleden aan de wieg stond van toneelvereniging Elckerlijc, neemt op 95-jarige leeftijd afscheid van het podium. “Ik heb het daar moeilijk mee,” zegt ze. “Het liefst zou ik gewoon blijven spelen, maar dat gaat niet meer.

Of toch niet meer zonder te veel gedoe eromheen. Op mijn leeftijd brengt het studeren, repeteren, spelen en mezelf verplaatsen meer ongemakken dan plezier met zich mee. En dan houdt het op, want het moet wél leuk blijven. Dat is het immers altijd geweest.”

“ Als ik vanuit mijn woonkamer het licht bij Elckerlijc zie branden, bloedt mijn hart… Flauw, hé?”

Greet Stulemeijer woont op 20 meter van de Grote Markt. “Prachtig gelegen,” zegt ze.

“Met mijn man, die inmiddels overleden is, ben ik hier komen wonen vanwege de centrale ligging en nabijheid van de winkels. (lacht) En intussen zijn alle winkels weg.

Horecazaken zijn er genoeg en grote winkelketens ook. Maar de bakker en de beenhouwer zijn verdwenen.”

Toch woont ze er nog graag. De achterkant van haar appartement biedt een uitzicht op de Driezenstraat én op de Hofpoort, waar ze ’s avonds de lichten ziet branden bij Hofpoortteater Elckerlijc. “Ik hou zo zielsveel van het theater. Ik zou er nog zo graag bij zijn. Als ik die lichten zie branden, bloedt mijn hart.” Het wordt even stil, en dan voegt ze eraan toe: “Flauw, hé?”

zijn. De hoofdrol spelen en een stuk dragen, zit er niet meer in. Maar dit kan nog perfect… (lacht) Op voorwaarde dat ze me nog veilig tot in het theater brengen. Daar heb ik graag hulp bij. Het is maar om de hoek; ik weet het wel. Maar mijn evenwicht is niet meer wat het geweest is en die gladde kasseien maken het er niet makkelijker op. Van de verplaatsingen heb ik meer schrik dan van het spelen zelf. Teksten onthouden gaat nog relatief goed. Het zijn eerder de kleine fysieke ongemakken die de zaak bemoeilijken. Op het podium in de schijnwerpers staan en vlak nadien backstage, in het halfduister, je weg zoeken: daar heb ik problemen mee. Mijn ogen wennen niet meer zo snel aan dat licht en donker.”

Oud wijf

Greet Stulemeijer maakt vanaf dag 1 deel uit van Elckerlijc. “Theo Op de Beeck vroeg me om lid te worden van toneelvereniging Kunstverbond. Dat moet halfweg de jaren 50 geweest zijn. Ik ontmoette daar een aantal mensen die, net als ik, vonden dat het Kunstverbond te oubollig was. Om maar één voorbeeld te geven: de stukken die we bij Kunstverbond wilden spelen, moesten eerst door een aalmoezenier goedgekeurd worden.

Kan je je dat voorstellen? We vonden dat het anders moest en hebben Elckerlijc opgericht.

Met Elckerlijc speelden we in die beginjaren waar we kónden spelen. Een vaste locatie hadden we niet. Die kwam er uiteindelijk in 1962 toen we een onderkomen vonden in de Luizenpoort. Intussen zitten we al bijna 40 jaar in de Hofpoort. Die locatie is fantastisch. De zaal is groot genoeg, de kleedkamers zijn oké, het publiek zit comfortabel, het cafeetje is gezellig en recent werd er nog

Humor en zelfspot zijn de actrice niet vreemd. Twee jaar geleden stond Greet Stulemeijer voor het laatst op de planken. “Ik speelde een hoogbejaarde vrouw in een rusthuis in Buenos Aires. Tja, op mijn leeftijd kan ik natuurlijk alleen nog een ‘oud wijf’ spelen. Dat doe ik binnenkort dus ook weer.”

Met ‘binnenkort’ doelt Greet op 29 mei en 4 en 5 juni. Dan sluit Hofpoortteater Elckerlijc het seizoen af met de variétéshow ‘Warempel’. “Daarin doe ik een dialoog met Luc Huygens,” zegt Greet. “Luc is ook zo’n oudgediende van Elckerlijc, die eigenlijk al gestopt is met acteren, maar die het nog altijd moeilijk kan laten. Voor één keer zullen de twee oudjes nog eens samen op het podium staan. We hebben er zin in. We hebben zelf een dialoog geschreven. Alles samen zal die ongeveer 20 minuten duren. Dat lijkt mij ideaal als afscheid. Meer moet het niet meer

Aan de wieg van Elckerlijc

een nooduitgang in orde gebracht. De zaal is helemaal klaar nu. Ik ben er trots op.”

800 voorstellingen

In hoeveel stukken Greet in totaal meespeelde en hoe vaak ze op het podium stond, weet ze niet. “Ik kan er wel naar schatten.

In het begin speelde ik in twee stukken per jaar. Nadien in één. Dat deed ik meer dan 50 jaar. Ik moet dus in 70 tot 80 stukken te zien geweest zijn. En als je rekent dat elk stuk tien tot twaalf keer opgevoerd wordt, zal ik aan een totaal van rond de 800 voorstellingen komen. Of mijn leven in het teken stond van toneel? Neen, dat kan je niet zeggen.

Dat zou overdreven zijn. Maar toneel nam altijd een centrale plaats in. Dat wel.”

Greet Stulemeijer is een Nederlandse. “Ik ben afkomstig uit Breda. De liefde bracht me in Turnhout. Zelfs als scholier en student was ik al gebeten door de toneelmicrobe. Het zat in mij en het heeft me nooit losgelaten.

Van opleiding ben ik verpleegster. Daar is de oorlog verantwoordelijk voor. Studeren was toen niet voor de hand liggend. Veel colleges werden stopgezet. Ik ben dan maar gaan helpen in een ziekenhuis en heb daar een verpleegsteropleiding gekregen. Meteen na de oorlog ben ik al naar België verhuisd.

Als verpleegster heb ik hier nooit gewerkt.

Dat had dan weer met mijn diploma te maken, dat hier niet erkend werd. Ik ben huismoeder geworden. Daar heb ik geen spijt van. Het gaf me veel tijd om me op het theater te storten.”

Heks of meid of hoer

Op een halve eeuw tijd heeft ze het theater hard zien veranderen. “Acteurs zijn niet meer zo toegewijd als vroeger. Bij mij was

de rol die ik toebedeeld kreeg altijd ondergeschikt aan het spelen zelf. Ik wilde spelen.

Punt. En dat dat als heks of meid of hoer was, maakte mij niet uit. Je aanvaardde de rol die je kreeg. Dat is nu anders. Rollen worden opgeëist, of men probeert dat toch te doen. Maar je zal mij niet horen vertellen dat het vroeger allemaal beter was, hoor. Als je die achterafzaaltjes zou terugzien waar wij ooit speelden, dan kan je alleen maar vaststellen dat we er fameus op vooruitgegaan zijn en dat het nu gelukkig veel beter is. Ik verwijt de jongeren van nu trouwens niet dat ze minder toegewijd zijn dan wij vroeger. Ze moeten immers aan veel meer verleidingen weerstaan. De mogelijkheden zijn onbeperkt, er is elk weekend wel wat te doen en iedereen heeft het even druk. Dan is het een heel pak moeilijker om je met hart en ziel aan een hobby te wijden die bovendien veel inspanning en tijd vergt. Wat dat betreft, hadden wij het vroeger veel gemakkelijker.”

Afscheid

Drie keer zal Greet Stulemeijer nog applaus -wellicht een staande ovatie- in ontvangst mogen nemen op het podium. En dan valt voorgoed het doek. “Dat is natuurlijk jammer, maar aan alles komt een einde. En die zelfgeschreven dialoog met Luc Huygens is een mooi afscheid als actrice. Maar ik wil nog regelmatig komen kijken. Zolang ik iemand bereid vind om mij naar de zaal en terug te brengen. Want ik wil op mijn oude dag mijn botten niet breken op die keitjes van de Hofpoort.”

Tekst: Roel Sels Foto: Bart van der Moeren

Suiker - 15

SCHOUWBURGEN Eriksson Delcroix: ‘Heart out of its mind’

HERENTALS – Nathalie Delcroix (Laïs) en Bjorn Eriksson zijn muzikanten die mekaar al dikwijls ontmoet hebben, o.a. bij The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band, bij Zita Swoon en bij Laïs.

De laatste jaren trekken ze ook vaak als duo op. Eriksson Delcroix speelt folkmuziek die op een Amerikaanse leest geschoeid is.

De liedjes hebben een zinderend, broeierig, maar donker tintje. ‘Paris, Texas’ is nooit ver weg.

Eriksson Delcroix, vrijdag 13 mei, 20u, cc ’t Schaliken, Herentals, 16 euro.

Halory Goerger en Antoine Defoort: ‘Germinal’

TURNHOUT – Hou je van de absurde humor van Monty Python? Dan is ‘Germinal’ van het Franse duo Halory Goerger en Antoine Defoort ook iets voor jou.

Als je een nieuw universum zou mogen scheppen, hoe zou je dat dan doen? Die vraag houdt het koldereske duo en een aantal medespelers bezig. Ze vinden het wiel en de taal uit. Ze ontdekken dat een samenleving stichten en theater maken eigenlijk min of meer hetzelfde is.

Overal waar ‘Germinal’ al opgevoerd werd, waren de kritieken lovend, tot zelfs laaiend enthousiast.

‘Germinal’, woensdag 4 mei, 20.15u, de Warande, Kuub, Turnhout, 20 euro.

Margriet en Celien

RAVELS – Margriet Hermans en haar dochter Celien Deloof geven een dubbelconcert. Het repertoire van Margriet is vrij goed gekend.

Haar hits zullen niet ontbreken. Celien zingt een eigen, Engelstalige set en begeleidt zichzelf op piano.

Margriet en Celien, vrijdag 13 mei, 20u, gc de Wouwer, Ravels, 18 euro.

Luxemburg: ‘De 11 minuten van mevrouw Olsen’

GEEL – ‘De 11 minuten van mevrouw Olsen’ is een intieme voorstelling zonder woorden.

Beelden en geluiden vertellen een verhaal.

Voortdurend is er wat te beleven; bezoekers moeten hun ogen en oren de kost geven om niks te missen van dit grappige, prikkelende en verrassende theaterstuk, waarin het decor een loopje neemt met mevrouw Olsen.

Luxemburg, woensdag 18 mei, 14.30u, cc de Werft, Geel, 8 euro.

Achter de vlinderstruik

OUD-TURNHOUT – Weduwnaar en gepensioneerd kunstenaar Maurice Deman wacht tot de telefoon overgaat. Hij verdwaalt in zijn herinneringen en mijmert. Over zijn carrière en over zijn overleden vrouw. Over zijn kinderen, van wie hij meer en meer vervreemdt.

Over de liefde en over mislukkingen. Over dé Liefde en over Ella. Terwijl de wereld buiten verder raast en in sneltempo verandert, keert Maurice meer en meer in zichzelf. Enkel Ella begrijpt hem. Wie is deze mysterieuze vrouw, of… is ze slechts een schim van zijn verwarde geest?

‘Achter de vlinderstruik’ wordt gespeeld door Roger Wijnen. De monoloog werd geschreven door Kris Flameng. Beiden zijn afkomstig van Oud-Turnhout. Catrien Hermans doet de regie.

‘Achter de vlinderstruik’, donderdag 26 mei, 20.15u, oc de Djoelen, Oud-Turnhout, 8 euro.

16 - Mei 2016

Anneke Luyten en Tom Hermans: ‘All American Promenade’

HERENTALS – Anneke Luyten (zang) en Tom Hermans (piano) brengen enkele klassieke en populaire werken uit Amerika. Op de setlist van dit aperitiefconcert staat muziek van Samuel Barber, Leonard Bernstein, Gian Carlo Menotti, George Gershwin en Percy Grainger.

Luyten en Hermans, zondag 22 mei, 11u, Lakenhal, Herentals, 12 euro.

‘De portables’ en ‘Star Club West’

TURNHOUT – ‘Club Kuub’ is een gezellige avond in een intieme setting waarbij talentvolle jonge bands de kans krijgen om zich op een professionele manier voor te stellen aan een (staand) publiek. Het gaat er gemoedelijk aan toe en tijdens de concerten blijft de toog open. In de ‘Club Kuub’ van 6 mei treden ‘de portables’ en ‘Star Club West’ op. ‘De portables’ is een groep uit Gent die de eigen muziek omschrijft als ‘zachte, melodramatische popsongs’, maar die vlag dekt de lading nauwelijks. De band zweeft moeiteloos van elektro naar folk, en alles wat daartussen ligt, passeert ook de revue. Er is met andere woorden geen etiket op te kleven en dat is misschien wel het grootste probleem van ‘de portables’: ook radiozenders weten er geen raad mee en dus blijft de groep onder de radar. Maar goed is het wél.

‘Star Club West’ komt uit Beerse en serveert dromerige indiepop, die soms toch wel stevige uithalen in zich heeft. Productief is de band alleszins en om inspiratie zitten de bandleden niet gauw verlegen. Met het dubbelalbum ‘My Ill Women’ werd eind 2014 al het vierde ‘full’ album afgeleverd, al moet ook gezegd dat het gezelschap al 20 jaar (!) actief is.

De portables en Star Club West, vrijdag 6 mei, 20.15u, de Warande, Kuub, 7 euro.

Nele Goossens: ‘’t Zal wel zijn’

BEERSE – ‘’t Zal wel zijn’, de nieuwe cabaretvoorstelling van Nele Goossens, is een voorstelling die als een sneltrein vertrekt en pas stopt wanneer het doek valt.

Hoe laad jij jouw boodschappentas in? Wat doe je als je een van je sokken kwijt bent?

Waar speelde je mee toen je 8 jaar was?

Waar koop je jouw ondergoed? Het zijn vragen die Nele interessant vindt. Haar antwoorden geven je een inzicht in haar bizarre leefwereld. Nele brengt je pratend, zingend, roepend en fluisterend aan het lachen.

Nele Goossens, zaterdag 28 mei, 20.15u, gc ’t Heilaar, Beerse, 14 euro.

Deolinda: ‘Mundo pequenino’

HEIST-OP-DEN-BERG – Deolinda bestaat sinds 2006. De Portugese groep brengt traditionele Portugese muziek, maar met een dosis humor en zelfspot. Fado, maar dan net een beetje anders.

De liedjes gaan over het leven van Deolinda, een jonge vrijgezel in de buitenwijken van Lissabon. Ze houdt van roddelen en van haar twee katten en haar goudvis. Het eerste album ‘Canção ao Lado’ (2010) was een groot succes in Portugal.

De groep kreeg de titel ‘nieuwkomer van het jaar’. Intussen hebben ze 3 cd’s uit. Ze worden nog altijd ‘de meest verfrissende band van Portugal’ genoemd en spelen in Portugal in de allergrootste zalen.

Deolinda, donderdag 19 mei, 20.30u, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, 16 euro.

Compagnie Marius: ‘Figaro’

TONGERLO, TURNHOUT – Op het einde van het cultuurseizoen programmeert ’t Pact gezamenlijk een voorstelling om het seizoen in schoonheid af te sluiten. ’t Pact is de samenwerking tussen de grootste vijf cultuurhuizen in de Kempen: cultuurhuis de Warande in Turnhout, cc de Werft in Geel, cc ’t Getouw in Mol, cc ’t Schaliken in Herentals en cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg.

Compagnie Marius brengt de deurenkomedie ‘Figaro’. Vorig jaar was die voorstelling hét succesnummer op de Zomer van Antwerpen. Marius zet zijn tanden in de klassieke vertelling en onderhoudt het publiek met een aaneenschakeling van misverstanden, verlangens, afgunst en bedrog. Met Maaike Neuville, Evelien Bosmans, Stefaan Degand, Eline Kuppens, Frank Dierens, Waas Gramser en Kris Van Trier.

Tijdens de pauze wordt het publiek getrakteerd op paella en een glaasje wijn.

‘Figaro’, op 19, 20 en 21 mei aan de Beddermolen (Molenwijk) in Tongerlo en op 26, 27 en 28 mei op het Warandeplein in Turnhout. Alle voorstellingen beginnen om 18.30u. Tickets kosten 26 euro.

Ian Thomas

HEIST-OP-DEN-BERG – Ian Thomas heeft ondanks zijn jeugdige leeftijd –hij moet nog 20 worden- al vier cd’s op zijn naam. In februari bracht hij ‘Make things happen’ uit en daarmee toert hij nu langs Vlaamse zalen. Dat is op zich al redelijk bijzonder, want Ian Thomas timmert de laatste jaren vooral vanuit Amerika aan zijn carrière. Hij schreef er al songs voor o.a. Snoop Dogg en N’Sync-zanger Lance Bass.

Ian Thomas, vrijdag 20 mei, 20u, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, 12 euro.

Kinderenvandevilla: ‘Nova Zembla, vaar wel’

RIJKEVORSEL – Op het kanaal Dessel-Schoten, ter hoogte van de fietsbrug in Sint-JozefRijkevorsel, komt een schip aangevaren, de Nova Zembla. Het gezelschap Kinderenvandevilla, dat eerder al instond voor de mobilhomevoorstelling ‘Alleen op de wereld’ en ‘Ronja de Roversdochter’ in het Zoniënwoud kiest ook nu weer voor theater op locatie.

‘Nova Zembla, vaar wel’ wordt gespeeld op een schip, boven het schip, in het schip en rond het schip. Het publiek zit op de oever.

Het is een openluchtvoorstelling. Trek dus gepaste kledij aan.

‘Nova Zembla, vaar wel’, zaterdag 21 en zondag 22 mei, telkens om 15u, fietsbrug SintJozef Rijkevorsel, 11 euro.

MEI wo 4/05/16 14:30 wo 4/05/16 20:15 wo 4/05/16 20:15 do 5/05/16 20:15 vr 6/05/16 14:00 vr 6/05/16 20:00 za 6/05/16 20:15 za 7/05/16 14:30 za 7/05/16 19:00 za 7/05/16 20:15 za 7/05/16 20:15 zo 8/05/16 11:00 zo 8/05/16 14:30 zo 8/05/16 20:00 zo 8/05/16 20:15 ma 9/05/16 20:15 di 10/05/16 14:00 di 10/05/16 20:15 do 12/05/16 20:00 do 12/05/16 20:15 vr 13/05/16 20:00 vr 13/05/16 20:00 vr 13/05/16 20:15 vr 13/05/16 20:15 vr 13/05/16 20:15 zo 15/05/16 20:00 ma 16/05/16 20:00 wo 18/05/16 14:30 do 19/05/16 18:30 do 19/05/16 20:00 do 19/05/16 20:30 vr 20/05/16 18:30 vr 20/05/16 20:00 za 21/05/16 15:00 za 21/05/16 18:00 za 21/05/16 18:30 za 21/05/16 19:30 za 21/05/16 20:15 zo 22/05/16 11:00 zo 22/05/16 11:00 zo 22/05/16 13:30 zo 22/05/16 15:00 do 26/05/16 18:30 vr 27/05/16 18:30 vr 27/05/16 20:15 vr 27/05/16 20:15 za 28/05/16 18:30 za 28/05/16 19:00 za 28/05/16 19:00 za 28/05/16 20:15 zo 29/05/16 14:00

wzc Zusterhof de Warande, Kuub cc de Werft de Warande, Kuub cc Zwaneberg cc Zwaneberg cc de Werft wzc Vogelzang wzc Vogelzang HETGEVOLG de Warande, schouwburg wzc Vogelzang wzc Vogelzang cc Zwaneberg HETGEVOLG cc de Werft de Waai HETGEVOLG cc ‘t Schaliken cc de Werft cc ‘t Schaliken gc De Wouwer OC de Djoelen de Warande, Kuub Zaal Ootello cc Zwaneberg cc Zwaneberg cc de Werft Beddermolen, Molenwijk cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg Beddermolen, Molenwijk cc Zwaneberg fietsbrug Sint-Jozef cc de Werft Beddermolen, Molenwijk cc de Werft de Warande, Kuub cc Zwaneberg Lakenhal cc de Werft fietsbrug Sint-Jozef Warandeplein Warandeplein de Warande, schouwburg gc ‘t Heilaar Warandeplein diverse locaties cc de Werft gc ‘t Heilaar cc de Werft

Geel Studio Orka Turnhout Halory Georger & Antoine Defoort Geel Nigel Williams Turnhout Joana Amendoeira Heist-op-den-Berg Clara en Jelle Cleymans, Peter Thyssen, Inge Paulussen, Jaak Van Assche Heist-op-den-Berg Clara en Jelle Cleymans, Peter Thyssen, Inge Paulussen, Jaak Van Assche Geel Amarillo Herentals Studio Orka Herentals Studio Orka Turnhout Kaaiman Turnhout NTGent Herentals Studio Orka Herentals Studio Orka Heist-op-den-Berg Flip FabriQue Turnhout Kaaiman Geel Jazz in de Halle Geel Dimpna’s Dance Palace Turnhout Kaaiman Herentals Tom Lanoye Geel De Speelman Herentals Eriksson Delcroix Ravels Margriet Hermans en Celien Deloof Oud-Turnhout De Frivole Framboos Turnhout Sexteto Meridional Mol Double bill: Fabian Fiorini & David Thomaere Trio Heist-op-den-Berg Adriaan Van den Hoof Heist-op-den-Berg Adriaan Van den Hoof Geel luxemburg Tongerlo Compagnie Marius Herentals NTGent Heist-op-den-Berg Deolinda Tongerlo Compagnie Marius Heist-op-den-Berg Ian Thomas Sint-Jozef-Rijkevorsel kinderenvandevilla Geel Dansatelier Impuls vzw o.l.v. Natascha Pire Tongerlo Compagnie Marius Geel Dansatelier Impuls vzw o.l.v. Natascha Pire Turnhout Liesa Van der Aa Heist-op-den-Berg Raf De Keninck Herentals Anneke Luyten en Veerle Peeters Geel Dansatelier Impuls vzw o.l.v. Natascha Pire Sint-Jozef-Rijkevorsel kinderenvandevilla Turnhout Compagnie Marius Turnhout Compagnie Marius Turnhout Nigel Williams Beerse Clara Cleymans en co Turnhout Compagnie Marius Geel Nacht van het (al dan niet) culinaire genot Geel Studio Danza Beerse Nele Goossens Geel Studio Danza

Zoutloos 8 u CH T UI TV ER KO Germinal 20 Accident de parcours 14

18 Ooit gewist 8,50 UITVERKOCHT Ooit gewist 21,50 u Amarillo X 13 CH T Zoutloos UI TV ER KO10 u UI TV ER KO CH T Zoutloos 10 u Bambi (mijn lijf blijft groeien maar het weet niet waar naartoe) 14 We Shall Overcome 19 Zoutloos 10 u UITVERKOCHT UIT VE RKOC HT Zoutloos 10 u Attrape moi! 25 Bambi (mijn lijf blijft groeien maar het weet niet waar naartoe) 14 Jazz in de Halle 12 Along comes Mary 14 Bambi (mijn lijf blijft groeien maar het weet niet waar naartoe) 14 Niemands land / Overkant 16 Hechten 18 Songs Collected From a Songbook Found In an Abandoned Truckstop Pool Hall 16 18 Delicatissimo 24 21 Jazz@Ootello 13 UITVERKOCHT Nee, het was gisteren ook al laat …

19 u O CHT Nee, het was gisteren ook al laat …

K19 u U IT V E R De 11 minuten van mevrouw Olsen 8 UIT VE RK26 u OC HT Figaro Liefde 16 16 UITVERKOCHT Figaro 26 u The Boxz 12 UIT VE RK11 u Nova Zembla, vaar wel OC HT Impuls 12 UITVERKOCHT Figaro 26 u Impuls 12 Weighing Of The Heart (WOTH) 19 Caprices for Clarinet 12 All American Promenade (aperitiefconcert) 12 Impuls 12 Nova Zembla, vaar wel 11 Figaro 26 Figaro 26 Accident De Parcours 16 Ooit gewist 20 Figaro 26 Nacht van het (al dan niet) culinaire genot On stage 10 ‘t Zal wel zijn 14 On stage 10

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, info@zwaneberg.be, www.zwaneberg.be

Suiker - 17

SCHOUWBURGEN Eriksson Delcroix Heart Out Of Its Mind Vrijdag 13 mei 2016 om 20 uur In de schouwburg

De Speelman: ‘Hechten’

GEEL – In ‘Hechten’ zoeken Wim Vande Voorde, Gert Brackx en Lise Verrijcken naar manieren om te kunnen gaan met de wonden uit hun leven. Wim, boekhouder en koele, verbitterde asceet. Zijn jongere stiefbroer Gert, eeuwige student en romantische dromer en twijfelaar.

Kinderen van dezelfde moeder, maar van verschillende vaders. Allebei evenveel bindings- als verlatingsangst. Allebei strijden ze om de gunst van de intelligente, begaafde, maar hopeloos verwarde Lise.

Lise is 35, filosofe met een zwak voor Nietzsche, vrijgezel, ontevreden met zichzelf en de wereld, en in alles besluiteloos.

Ze wil iets doen met haar leven. Iets zinvols. Ze weet alleen niet zo goed wat ze wil. En met wie.

Topcast, bestaande uit drie Safety Firstacteurs: Ruth Beeckmans, Matteo Simoni en Bruno Vanden Broecke.

‘Hechten’, donderdag 12 mei, 20.15u, cc de Werft, Geel, 18 euro.

Tom Lanoye: ‘Niemands land / Overkant’

HERENTALS – In 2002 publiceerde Tom Lanoye ‘Niemands land’, een bloemlezing en bewerking van gedichten van ‘War poets’ uit de Eerste Wereldoorlog. In de opvolgbundel ‘Overkant’ uit 2004 maakte Tom Lanoye duidelijk dat de oorlog ook grote Franse, Duitse, Russische, Italiaanse en Hongaarse poëzie heeft opgeleverd. Beroemde dichters als Majakowski, Trakl, Apollinaire, Stramm, Marinetti en Ungaretti lieten zich door het krijgsgeweld inspireren. Verschillende woordstukjes bracht Tom Lanoye samen tot een boek dat bestaat uit twee delen: Niemands land en Overkant.

In zijn kenmerkende stijl brengt Tom Lanoye solo een aantal teksten.

Tom Lanoye, donderdag 12 mei, 20u, cc ’t Schaliken, Herentals, 16 euro.

18 - Mei 2016

Tom Lanoye Niemands land / Overkant Donderdag 12 mei 2016 om 20 uur In de schouwburg Info en tickets cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

Anke Zijlstra: ‘Droomkoorts’

GEEL – ‘Droomkoorts’ is de tweede theaterproductie van balletdanseres en theatermaakster Anke Zijlstra. De voorstelling wordt gedanst door Esther Cloet; de muziek is van Sam Vloemans en Arne Leurentop.

De voorstelling is geschikt voor iedereen vanaf 3 jaar. ‘Droomkoorts’ gaat over op reis gaan en terechtkomen in een wereld waar alles kan en niets is wat het lijkt. Over ziek zijn en moeten slapen omdat je daar beter van wordt. En over wat je allemaal meemaakt in dat vreemde universum tussen droom en koorts. Net zoals in haar eerste voorstelling ‘Wint wind?’ gaat Anke Zijlstra ook hier op zoek naar een poëtische taal die vervuld is van dans, beweging, muziek en illusie.

‘Droomkoorts’, zondag 8 mei, 11u, cc de Werft, Geel, 8 euro.

Flip Fabrique: ‘Attrape moi!’

HEIST-OP-DEN-BERG – Flip Fabrique is te vergelijken met ‘Cirque du Soleil’, maar dan kleiner en (nog) niet zo beroemd. Niet toevallig is ook Flip Fabrique afkomstig uit Canada.

Het gezelschap bestaat uit jonge circustalenten uit Quebec die hun sporen o.a. bij Cirque du Soleil verdienden.

In ‘Attrape-moi!’ spelen vijf mannen en een vrouw die op vakantie zijn. Compleet met stortbui, slaapzak en klapstoeltjes, die multifunctioneel blijken te zijn. Net zoals de 4 meter hoge muur niet zomaar een muur is.

Circus, show, stunts, diabolo, jongleurs en hoelahoep: het komt allemaal in sneltreinvaart voorbij.

Flip Fabrique: zondag 8 mei, 20u, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, 25 euro.

PRESENTATIEAVOND OP WOENSDAG 25 MEI

CULTUURCENTRUM

‘T GETOUW

Ook benieuwd naar wat het nieuwe seizoen in petto heeft?

Op zoek naar een tip van onze programmatoren?

Zin om met ons mee te klinken op een nieuw cultuurseizoen vol heerlijke voorstellingen?

KOM DAN ZEKER NAAR ONZE PRESENTATIEAVOND. Wij stellen al enkele artiesten aan je voor en helpen je zo nog beter je gading vinden in ons aanbod.

Inschrijven kan bij de ticketbalie: 014 33 09 00 of via www.getouw.be.

Wees er snel bij, want vol is vol!

INSCHRIJVEN VOOR DE TICKETLOTING VAN 21 MEI TOT EN MET 5 JUNI.

2016 - 2017

HET HELE PROGRAMMA VIND JE OP WWW.GETOUW.BE

NIGEL WILLIAMS ISOLDE ET LES BENS STEF BOS BENT VAN LOOY HERMAN VAN VEEN LAZARUS OLYMPIQUE DRAMATIQUE NATHALIE MESKENS GROEP LADY LINN & HER MAGNIFICENT SEVEN

ALEX AGNEW DE KOMEDIECOMPAGNIE NTGENT ADRIAAN VAN DEN HOOF MICHAEL VAN PEEL ‘T ARSENAAL OZARK HENRY BEGIJN LE BLEU EN VELE ANDEREN

DE WARANDE

© Bea Borgers

CC DE WERFT GEEL / MEI - JUNI Nigel Williams

De Speelman

comedy

theater

ACCIDENT DE PARCOURS Woensdag 4 mei - 20u15

Anke Zijlstra

Luxemburg

dans

DROOMKOORTS

E

C

H

T

E

N

theater

DE 11 MINUTEN VAN MEVROUW OLSEN

Zondag 8 mei 11u00 / 14u30

Woensdag 18 mei - 14u30

vanaf 3 jaar

The Valerie Solanas Maandag 9 mei - 20u15

H

Donderdag 12 mei - 20u15

Nacht van het (al dan niet) culinair culinaire genot

jazz

Zaterdag 28 mei - 19u00

cultuurcafé de Halle

Dimpna’s Dance Palace

vanaf 5 jaar

muziek

Festival Special

de Waai

Donderdag 9 juni - 9u30

muziek

ALONG COMES MARY Dinsdag 10 mei - 14u00

014 56 6 6 6 6

/

RES . D EWERF T@ GEEL . B E

/

W W W. D E W E R F T. B E

Suiker - 19

KORT

Karl van den Broeck schrijft Turnhouts indianenverhaal

TURNHOUT - Deze maand verschijnt het boek met de lijvige titel ‘Waarom ik de Indianen wil redden - Op zoek naar het kruis van Sitting Bull’ van Karl van den Broeck. Volgens de huidige hoofdredacteur van nieuwssite Apache (!) was hij al van kindsbeen gefascineerd door indianen. In die mate zelfs dat hij er als kind bij het spelen van ‘cowboy en indiaantje’ steevast voor koos de rol van de arme indiaan voor zijn rekening te nemen. Nu kennen we onze pappenheimers en weten we dat de van den Broecks maar wat graag hun eigen familieverhalen romantiseren tot nut van het grotere verhaal. Daarom polste Suiker bij zijn broer Stefan en zijn moeder Eliane of Karls indianenverhaal uit zijn kindertijd wel degelijk klopte.

Merodefestival: folk en kleinkunst

Broer Stefan: “Karl behoorde exclusiever tot de indianen dan ik” “We hebben uiteraard cowboy en indiaantje gespeeld, maar details herinner ik me daar niet van”, laat Stefan ons weten. “Dat Karl de indiaan wou zijn, klopt wel. Alleen herinner ik me dat ik dat ook was. Ik had voor sinterklaas eens een indianenkostuum gekregen. Jarenlang heeft het dienstgedaan en zelfs in vergevorderde staat van ontbinding en na verlies van de mouwfranjes en de bijhorende hoofdtooi deed het nog steeds dienst als ‘kledij van een ridder na een veldslag’.

De bijhorende rubberen tomahawk heb ik nog steeds. Mijn vader heeft die ooit een rol gegeven in een van zijn impromptucartoons over het reilen en zeilen in ons gezin. We speelden natuurlijk ook met de vriendjes uit de buurt. Die werden dan in twee kampen verdeeld. Karl behoorde wel exclusiever tot de indianen dan ik, want ik liep al eens over naar de andere kant. Ik tekende ook strips, en naar het voorbeeld van mijn vader zat daar ook een (tenenkrullend slechte) cowboystrip bij. Mijn broer was niet zo’n vaardige tekenaar. Een indianenstrip heeft hij daarom nooit geproduceerd.

Geheim in titel

“Karls indianenobsessie begon met een verzamelalbum voor Paninistickers over de geschiedenis van de indianen”, gaat Stefan verder. ”Ik heb dat zelf ook vaak doorbladerd en de misdaden tegen de indianen troffen mij ook diep. Ze doken vaker op in latere stripverhalen die ik tekende, maar altijd als bijfiguren, nooit als hoofdrolspelers. Het zal dus wel kloppen dat ik hen altijd als een buitenstaander (een cowboy) ben blijven bekijken, zij het dan een sympathiserende. Ik zie in de titel van mijn broers boek overigens een specifieke verwijzing naar onze jeugdige

20 - Mei 2016

Hoe Turnhout (de zieltjes van) de indianen hielp ‘redden’

Met ‘Waarom ik de Indianen wil redden’ breidt Karl van den Broeck in boekvorm een vervolg aan zijn indianenverhaal dat hij tijdens Turnhout Cultuurstad 2012 al uitwerkte in een tentoonstelling in het Taxandriamuseum. Hij legde toen al verrassende verbanden tussen een aantal Turnhoutse figuren en het lot van de indianen in het verre NoordAmerika. Zo ontdekte hij dat twee Turnhoutse jezuïeten, Francis Kuppens en Leopold Van Gorp, in 1857 op missie trokken naar de indianen in Noord- Amerika. Dat deden ze in de voetsporen van de meer bekende indianenpater Pieter-Jan De Smet uit Dendermonde. De Vlaamse paters waren getuigen van de bijna volledige uitroeiing van de Noord-Amerikaanse indianenstammen. In dit missionarisverhaal speelt ook de Turnhoutse mecenas-zakenman Pieter-Jan De Nef een belangrijke rol. Toen De Smet bij hem zijn plan voorstelde om de NoordAmerikaanse indianen een eigen staat te geven, kreeg hij van de De Nef een fortuin mee. Wie het boek leest, komt te weten dat -uit dank voor deze Turnhoutse steun- op oude kaarten van de VS lange tijd een rivier vermeld stond met de naam ‘Turnhout’, alsook ook een ‘De Nef-meer’.

fantasiewereld, maar ik weet niet of ik dat van hem mag vertellen en ook niet of hij dat in de inleiding van zijn boek zelf verduidelijkt.”

Zorro Walter

Niet alleen de twee zonen van den Broeck konden hun opkomende testosteronhormoon ontwikkelen in gevechten geïnspireerd door indianen of tv-figuren. Ook hun vader Walter liet zich daarbij niet onbetuigd, zo getuigt hun moeder Eliane. “Toen de jongens in de lagere school zaten en we samen boodschappen deden in de toenmalige Priba, doken ze onmiddellijk naar de stripverhalenhoek en wachtten daar op mij”, vertelt ze. “Als er zorrosabeltjes in voorraad waren, kocht ik er altijd drie: een voor Stefan, een voor Karl en een voor… hun papa. Daar kwamen dan thuis heroïsche gevechten van. Het was de kunst om met de punt van de sabel, waarin een krijtje stak, een Z-teken te maken op het lijf van de ‘tegenstrever’. Die verrekte dingen braken natuurlijk om de haverklap. De fabrikant heeft een fortuin verdiend aan de familie van den Broeck uit de Vrijheidstraat, want het feuilleton Zorro heeft een hele tijd gelopen op tv.”

‘Waarom ik de Indianen wil redden - Op zoek naar het kruis van Sitting Bull’ van Karl van den Broeck is uitgegeven door Polis en ligt vanaf 9 mei in de boekhandel. Guido Van Meir (journalist, auteur en ex-voorzitter van het Belgisch Aktiekomitee Noord-Amerikaanse Indianen- BANAI), zal op 6 mei het boek inleiden in het Zuiderpershuis in Antwerpen.

Tekst: Stijn Janssen

LAAKDAL, HERSELT – Het Merodefestival is de verzamelnaam voor vier concertavonden in het Merodegebied. Op donderdag 5 mei om 20u concerteert de Italiaanse Lucilla Galeazzi in de SintGertrudiskerk in Vorst-Laakdal. Op vrijdag 6 mei om 20u kan je in de SintJansruïne in Diest luisteren naar het Vlaamse Naragonia Quartet met Julie Murphy, Ceri Rhys Matthews en Sam Kelly. Op zaterdagavond om 20u kan je in de Bovenzaal in Bergom (Herselt) terecht voor een kleinkunstavond met Jan de Wilde, Jonas Winterland, Lennaert Maes en Jasmien Aernout. In de Dorpskerk in Langdorp (Aarschot) sluit zondagavond om 20u het Franse Corou de Berra, met MANdolinMAN, het festival af. Kaarten voor de kleinkunstavond kosten 16 euro in vvk; alle andere tickets kosten 18 euro (vvk).

Voor een combiticket betaal je 64 euro in vvk.

Els Biesemans HERENTALS – De bijzonder getalenteerde Belgische toetseniste Els Biesemans (die aan het meer van Zürich woont) neemt op zondag 29 mei om 15u plaats aan het orgel van de Sint-Waldetrudiskerk in Herentals. De toegang is gratis.

Zondag 15 mei: Schoonbroek Leeft!

RETIE – Op zondag 15 mei vindt in Schoonbroek-Retie de 23ste editie plaats van de plaatselijke ‘kermis’: Schoonbroek Leeft!

Wie er al geweest is, weet natuurlijk dat Schoonbroek Leeft veel meer is dan zomaar een kermis. Er is theater, er zijn spelletjes, straatanimatie en concerten en dit jaar hebben de organisatoren zelfs een ‘Sprookjesbos’ voorzien en twee cinema’s gebouwd.

Het mag iets kosten! Het moet zijn dat de initiatiefnemers bergen subsidies gevangen hebben, want de kosten worden niet doorgerekend aan de bezoekers. De toegang is gratis. Allen daarheen!

ke erlij ond oop Uitz ckverk ielen sto otmob rhuis ! sco ens ve weg en

Ik wil zelf mijn ding kunnen doen ! k mer 0% !

Alletot -r7antie a -30Met G

Senioren en andersvaliden terug zelfstandig dankzij de elektrische scootmobiel !

Zoek je nog een betaalbare vakantie, dicht bij huis?

EUTONIE zorgt voor (h)eerlijke

‘Quality-time’ e euw a ni n Bijn ll optioellen fu mod € 99 iel 4 w naf 15 va en asies cc iel o 9 € 3 w naf 99 va

Schoten op 26-27-30-31 mei Turnhout van 11 tot en met 15 juli

hRuime keuze elektrische scooters - alle merken hNieuw en tweedehands mét garantie hDemonstratie bij u thuis - 24/7 service hGRATIS levering in heel België

Bel ons nu

aan een super-democratische prijs…

Mobiliteit en Zorg

Slechts 10 nieuwe duw-rolstoelen voor 300 ipv 900 €

Meer info en inschrijven: www.eutonie-kempen.com renild.vdp@gmail.com 014 43 65 11

Suiker - 21

Over de schreef MEI

Luke Winslow-King BREDA – Het leven is een lange aaneenschakeling van toevalligheden. Luke WinslowKing (33) kan erover meepraten. Hij speelde als kind al gitaar en was amper 14 jaar toen hij zijn eerste band vormde. Hij kende meteen succes. De Luke Winslow-King Blues Band werd onmiddellijk het huisorkest van een befaamde muziekkroeg in zijn thuishaven: het stadje Cadillac in Michigan. Luke Winslow-King had de muziek in zijn vingers.

Hij ging naar een kunstschool en behaalde met groot gemak zijn diploma ‘jazzgitaar’.

Onmiddellijk daarna schreef hij zich in aan de universiteit van Western Michigan, maar daar onderbrak hij al snel de studies om op tournee te kunnen gaan met een band die covers van Woody Guthrie speelde. Bij een optreden in New Orleans werd de tourbus gestolen, inclusief alle muziekinstrumenten. Luke Winslow-King had geen andere keuze dan een tijdje in New Orleans te blijven rondhangen en dat was bepalend voor de rest van zijn leven. Hij raakte verliefd op de stad en op de jazz- en bluesmuziek die er gespeeld werd en ging er de eerste jaren niet meer weg. Later zou hij nog in Tsjechië verblijven om er aan de universiteit van Praag Tsjechische muziek te studeren. Hij woonde ook een tijd in Harlem, New York, waar hij twee jaar werkte als muziektherapeut voor mensen met een mentale handicap. Hij ging ook muziekles geven aan blinden.

Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Luke Winslow-King dus al veel watertjes doorzwommen. Hij is niet de artiest die volgens het gebruikelijke stramien werkt (album opnemen, promotie maken, op tournee gaan).

Hij bracht vier cd’s uit tot dusver.

Luke Winslow-King, woensdag 11 mei, 20u, Mezz, Breda, 15 euro.

zo 1/05/16 20:15 zo 1/05/16 16:30 zo 1/05/16 19:30 do 5/05/16 19:00 vr 6/05/16 20:00 vr 6/05/16 20:00 vr 6/05/16 21:00 za 7/05/16 20:30 za 7/05/16 21:00 zo 8/05/16 16:30 ma 9/05/16 19:30 di 10/05/16 20:00 di 10/05/16 20:30 wo 11/05/16 19:30 wo 11/05/16 20:00 wo 11/05/16 20:00 do 12/05/16 19:30 do 12/05/16 20:00 do 12/05/16 20:00 do 12/05/16 20:30 do 12/05/16 20:30 do 12/05/16 20:45 vr 13/05/16 20:15 vr 13/05/16 20:30 vr 13/05/16 20:30 za 14/05/16 16:00 za 14/05/16 18:00 za 14/05/16 19:00 za 14/05/16 21:00 zo 15/05/16 16:30 zo 15/05/16 17:30 zo 15/05/16 20:00 do 19/05/16 20:00 do 19/05/16 20:00 do 19/05/16 20:15 vr 20/05/16 20:30 vr 20/05/16 20:30 vr 20/05/16 21:00 za 21/05/16 20:00 za 21/05/16 21:00 zo 22/05/16 20:15 zo 22/05/16 20:30 zo 22/05/16 21:00 di 24/05/16 20:15 wo 25/05/16 19:30 do 26/05/16 19:30 do 26/05/16 20:00 vr 27/05/16 20:30 vr 27/05/16 21:00 vr 27/05/16 21:30 za 28/05/16 13:00 za 28/05/16 20:30 za 28/05/16 23:30 zo 29/05/16 16:30 zo 29/05/16 20:00

Effenaar Mezz Mezz 013 Poppodium Effenaar 013 Poppodium Mezz Mezz Mezz Mezz 013 Poppodium Effenaar Mezz 013 Poppodium Altstadt Mezz Mezz De Kapel 013 Poppodium 013 Poppodium Mezz Extase Effenaar Mezz Mezz AreaFiftyOne Klokgebouw 013 Poppodium Effenaar Mezz 013 Poppodium Effenaar 013 Poppodium Mezz Effenaar Café Wilhelmina Mezz Mezz 013 Poppodium Stroomhuis Effenaar 013 Poppodium Mezz Effenaar Effenaar Effenaar Mezz 013 Poppodium Mezz Altstadt 013 Poppodium Pauluskerk 013 Poppodium Mezz Stroomhuis

UI TV ER Eindhoven Xavier Rudd 24KO uCH T Breda Femme Vanille 0 Breda HAEVN, The Brahms, Son Mieux 14,50 Tilburg Trapped Under Ice, No Turning Back…

22,50 Eindhoven Fischer-Z 20 UI TV27,50 ER KO Tilburg Mark Lanegan uCH T Breda Physical Graffiti: Led Zeppelin Tribute 15 Breda Buzzcocks 25 Breda Dan San 6 Breda Sunday Kids 0 Tilburg Long Distance Calling 18 Eindhoven The Boxer Rebellion u HT RKOC UITVE20 Breda Milow 25 Tilburg Cannibal Corpse 20 Eindhoven Matthew and the Atlas 8 Breda Luke Winslow-King 15 Breda Joy Division Undercover 12 Eindhoven Aidan Knight 10 UI TV ER KO uCH T Tilburg Guus Meeuwis 32,50 Tilburg The Elvis Concert 2016 30 Breda lost/ctrl 0 Tilburg Bells Of Youth 6 Eindhoven Rootsriders: Tribute to Marley 17,50 Breda The Real Danger 0 Breda Eva De Roovere 16,50 Eindhoven John Coffey plays Tony Hawk’s Pro Skater 2: Soundtrack 14 Eindhoven ZZZ, Birth Of Joy, Orgel Vreten…

0 Tilburg Michael Rother, Glice 17,50 Eindhoven Lee Fields & The Expressions 22,50 Breda Krankland 0 Tilburg Nurse With Wound, Wolf Eyes…

17,50 Eindhoven The Elvis Concert 2016 30 Tilburg Tjing Tjing, Plip en De Noormannen 12,50 Breda Black Milk & Nat Turner Live Band 18 Eindhoven New Cool Collective & Mark Reilly (Matt Bianco) 20 Eindhoven Bells of Youth 8 Breda The Sore Losers 15 Breda The Black Oak 8 Tilburg Alpha Blondy & The Solar System 31 Eindhoven Bleached 8 Eindhoven De Dijk 26 Tilburg Bohren & Der Club Of Gore 15 UITVE RKOC Breda Dave Vermeulen & Voltage 8 u HT Eindhoven Paul Carrack 25 Eindhoven School’s Out 2016 0 Eindhoven School’s Out 2016 0 Breda Admiral Freebee 18 UI TV ER34 Tilburg Jimmy Carr uCH T KO Breda Démira 0 Eindhoven OIJ, Yakumo 8 Tilburg International Gipsy Festival 20 Tilburg Black Oak 12 Tilburg Balkan Beat Bar 8 Breda Rita Zipora 0 Tamarin Desert, Emectric Eye 9 Eindhoven

013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl AreaFifyOne , Klokgebouw 51 Eindhoven Café Wilhelmina , Wilhelminaplein 6 Eindhoven, www.cafewilhelmina.nl

22 - Mei 2016

Lee Fields & The Expressions

Paul Carrack EINDHOVEN – Paul Carrack (65) is een artiest die meestal, bijna altijd, ten dienste werkte van anderen en daarom zelf niet erg bekend is. De lijst van artiesten met wie hij samenwerkte, met wie hij samen speelde of voor wie hij nummers schreef, is lang en indrukwekkend: Sting, Phil Collins, Roxy Music, BB King, Madness, John Hiatt, The Smiths, Frankie Miller, Elvis Costello, Squeeze, Nick Lowe, Diana Ross, Rod Stewart, Maria Carey, Van Morrison, The Eagles, The Pretenders, Eric Clapton, Tom Jones…Hij scoorde wereldwijd nummer 1-hits. Popliefhebbers zijn hem eeuwig dankbaar voor ‘Tempted’ van Squeeze. Zelf, en onder zijn eigen naam, scoorde hij in 1987 een bescheiden hit met ‘When you walk in the room’.

Carrack is een hoogbegaafd songschrijver, multi-instrumentalist, baas van zijn eigen platenlabel en een goede entertainer. Voor de liefhebbers van de betere songschrijverij.

Paul Carrack, dinsdag 24 mei, 20.15u, Effenaar, Eindhoven, 25 euro.

EINDHOVEN – In het begin van de jaren 70 werd soulzanger Lee Fields wel eens ‘Little JB’ genoemd omdat hij zo hard op James Brown leek. Ook zijn stem doet aan die van James Brown denken.

Lee Fields begon zijn carrière in 1969, toen James Brown al wereldfaam genoot. Lee Fields bleef altijd in de schaduw van de soulgrootmeesters staan. Hoewel hij altijd actief bleef, werkte hij meestal op de achtergrond.

Pas in de jaren 90 liet hij weer van zich spreken en begon hij regelmatig weer cd’s op te nemen. De jongste jaren laat hij zich omringen door een vaste begeleidingsband, The Expressions. Daarmee is hij nu op tournee in Europa. Voor de liefhebbers van ‘old school soul and rhythm and blues’ is deze show een must.

Lee Fields, zaterdag 14 mei, 21u, Effenaar, Eindhoven, 22.50 euro.

Bleached EINDHOVEN – Wij worden helemaal vrolijk van de frisse meidenpop die Bleached op de wereld loslaat. Het doet ons denken aan Blondie en Debbie Harry in haar allerbeste dagen, en daar wordt ons hartje warm van.

Niet oud genoeg om Blondie te kennen? Dan kom je ook met Magnapop ook heel dicht in de buurt.

Bleached werd opgericht door de zussen Jennifer en Jessica Clavin, onder de wuivende palmbomen van Los Angeles. Samen met bassiste Micayla Grace schreven ze een dozijn nummers die samen met drummer Marc Jordan op plaat werden gezet. Leuke riffs, scheurende gitaren en poppy deuntjes: diepgaand is het allemaal niet en er zullen geen conservatoriumstudenten op afstuderen, maar plezierig is het wel. En laat dat nu net de reden zijn waarvoor deze muziek gemaakt is. Puur amusement.

Bleached, zaterdag 21 mei, 21u, Stroomhuis, Eindhoven, 8 euro.

Black Oak TILBURG – Als het waar is dat de beste ideeën als een grap ontstaan, kan er voor Black Oak niet veel fout gaan. ‘I Am Oak’ is de groep van Thijs Kuijken en ‘The Black Atlantic’ was een project van Geert van der Velde.

Beide muzikanten kennen mekaar al jaren en kunnen het goed met mekaar vinden. En al die tijd grapten ze met mekaar dat ze ooit een supergroep zouden vormen en dat die dan ‘Black Oak’ moest heten. Het is zover.

De grap is keiharde realiteit geworden, al is er van een supergroep voorlopig nog geen sprake. De band speelt in kleine clubs. De stadionconcerten zijn voor later.

Vorig jaar bracht Black Oak een minialbum uit, die als warmmaker moest dienen voor het echte werk: de full-cd ‘Equinox’ die zopas verschenen is. Black Oak speelt in Tilburg in de stemmige Pauluskerk, in de Heuvelstraat 141.

Black Oak, zaterdag 28 mei, 20.30u, Pauluskerk, Tilburg, 12 euro.

Fischer-Z EINDHOVEN –Met Fischer-Z staat een van de meest invloedrijke bands uit de jaren 80 op het podium van Effenaar in Eindhoven. De groep rond zanger, gitarist en songschrijver John Watts maakte fantastische nummers zoals ‘Marliese’, ‘The worker’, ‘So long’, ‘Room service’, ‘Berlin’ en ‘Red skies over paradise’.

Na twee geniale albums kwamen de eerste barsten in het pantser van de band.

De groep moest van bezetting veranderen omdat samenwerken met John Watts niet altijd gemakkelijk bleek te zijn. Niet veel later, in 1981, viel het doek al definitief. “Mijn kunst kan zich niet verder ontwikkelen in groepsverband,” wist John Watts als verklaring te geven. Heel populair maakte hij zich daar niet mee.

Fischer-Z splitte. De band had nauwelijks drie jaar bestaan.

John Watts richtte zich daarna op enkele solo- en zijprojecten, zonder al te veel commercieel succes. In 1987 ging hij de naam Fischer-Z opnieuw gebruiken, zij het met nieuwe bandleden. De nieuwe Fischer-Z bracht regelmatig nieuw werk uit, maar tot nieuwe hits of successen kwam het in de Lage Landen niet meer.

De jongste vijftien jaar bracht de groep nog slechts sporadisch een album uit.

Maar daarom niet getreurd; integendeel.

De muziek die John Watts in het begin van de jaren 80 schreef, staat nog altijd als een huis. En al zullen ze dat wellicht niet plezierig vinden, John Watts en zijn gezelschap zijn natuurlijk wel ervaren genoeg om te weten dat het publiek vooral komt om die klassiekers van 35 jaar geleden nog eens te horen. Je mag er gerust van uitgaan dat het gros van die hits de revue zal passeren. Je kan over John Watts veel zeggen, maar zo professioneel is hij wel.

New wave met een scherp randje en niet mis te verstane politieke boodschappen.

Dat is waar Fischer-Z voor stond. De teksten over Thatcher en de Koude Oorlog mogen intussen gedateerd zijn, de muziek is dat allerminst. Die staat nog steeds als een huis, zelfs al haalt John Watts de hoge noten niet meer altijd.

Fischer-Z, vrijdag 6 mei, 20u, Effenaar, Eindhoven, 20 euro. Fischer-Z speelt op zaterdag 7 mei ook op Clamotte Rock in Herenthout (20 euro in vvk).

Suiker - 23

Traag ‘De admiraal’ kwamen we op een keer tegen in een trendy koffiebar in de stad A. Wat we ons daarvan herinneren? Hij zat er luidruchtig te praten met een man aan een tafeltje. Naast hem stond een grote -sneeuwwitte, zo menen we ons te herinneren- gitaarkoffer als bewijs dat we ons niet vergisten en dat het wel degelijk dé muzikant Admiral Freebee was. Volgens P., de uitbater van de koffiebar in ons dorp, was ‘de admiraal’ jarenlang een trouwe klant in dat etablissement. P. zegt dat wat smalend: sinds kort bestempelt hij immers ‘de admiraal’ als een nestbevuilertje.

De reden daarvoor is een song die de man recent maakte en die onder meer zijn bezoeken aan een coffeeshop als onderwerp heeft. Het refrein ervan herhaalt zich al dagen ongevraagd in ons hoofd. Het gaat zo: ‘There’s too much of everything, too much of everything in this world. ‘De admiraal’ doet in dit lied zijn bezoek aan een koffiebar kond. ‘I went out to the local coffee shop and I wanted something to drink.

You want double shot latté, caramel machiato, frappuccino, cappuccino soy milk ?

It’s embarassing. I just want to drink something.’ De song is één lange zucht. Een zucht die we herkennen en die ook ons ontsnapt telkens we bij een bezoek aan een koffiebar geconfronteerd worden met een ellenlange lijst van warme dranken die uiteindelijk allemaal maar één hoofdbestanddeel hebben: gemalen koffiebonen en heet water. En dat ‘heet water’ mag u trouwens ook al schrappen.

Tegenwoordig is slow coffee the thing to drink. Tegenwoordig moet alles slow zijn.

Ga maar na: slow food, slow dance, slow art… Traagheid is de nieuwe religie van de incrowd, ook bij het zetten van koffie. Terwijl we ons afvragen of iemand het verschil zal proeven tussen koffie die tien seconden, tien minuten of tien uur heeft staan staan. Wij wel. Onze eerste -en tevens laatste- slow koffie hebben we al jaren geleden gedronken, niet in een coffeeshop in NY, Paris of Milan, maar op een voormiddag in een achterkeuken in het Kempense kanaaldorp O. Daar klopten we op een voormiddag aan, maar hoewel de deur niet op slot was, bleek er niemand thuis te zijn. “Volk”, riep M. nog, maar zij kreeg geen gehoor. Plots stond ‘vava’ achter ons. Hij had zijn grijs overallvestje aan en kwam waarschijnlijk uit zijn werkkot.

Hij begroette ons wat onwennig. De reden daarvoor werd ons al snel duidelijk: zijn vrouw -‘moemoe’ dus- was die dag al zeer vroeg vertrokken om met de ‘Boerinnenbond’ een uitstap te maken. We begrepen het: hij was alleen in huis. Dat was op zich geen probleem, tot er zich onverwacht bezoek aanbod. Hij wist niet hoe dat moest: bezoek ontvangen. Moemoe bekommerde zich steevast om het gezelschap dat op goed geluk kwam aangewaaid. Zijn rol daarbij was erg beperkt en bestond erin uit beleefdheid zijn groentetuin of werkplaats te verlaten om even goedendag te komen zeggen, de (achter)kleinkinderen wat te jennen en dan weer te vertrekken. “Doe geen moeite, vava,” had M. nog geprobeerd om hem te weerhouden van het zetten van koffie. Maar hij had zijn rug al naar ons toegekeerd en was aan het karwei begonnen. We zagen tot onze verbazing dat hij het restant van de koffie, dat blijkbaar nog in de gebloemde thermos zat, overgoot in een steelpannetje.

Dan stak hij het gasfornuis aan en plaatste het pannetje op het vuur. Ondertussen haalde hij drie bruine koffiemokken uit de kast en een pak speculoos. Toen het goedje hoorbaar begon te borrelen, nam hij het van het vuur en verdeelde het over de mokken. Uit beleefdheid durfden we niet weigeren. De koffie liep traag als een lavastroom uit onze mok, gleed dan als gloeiend asfalt in onze mond en vernietigde onomkeerbaar en definitief de helft van onze smaakpapillen. “Het is koffie van gisteren en hij smaakt nog goed”, zei hij, zichtbaar voldaan over zijn idee om koffie op te warmen. Hij nam een speculoosje en sopte het in de koffie, maar nog voor hij het aan zijn mond kon brengen, was het al volledig opgelost. Hij had meteen ook een zeer efficiënt ontstoppingsmiddel uitgevonden.

“There’s too much of everything”, zo treiteren we onze koffiebaruitbater de voorbije dagen. Op een dag stond niet P., maar een vrouw achter de koffiemachine.

We bestelden naar gewoonte een cappuccino. Niet veel later werd de koffie met een laagje opgeklopte melk aan onze tafel gebracht. We nipten er voorzichtig aan omdat we veronderstelden dat de koffie nog heet was. Dat was niet het geval: de cappuccino bleek eerder lauw te zijn. Zouden we de koffiezetster aan tafel durven roepen en haar het euvel kwalijk duiden? We durfden het niet. Ons schroomgehalte is daarvoor te hoog. Maar bij het afrekenen, konden we het toch niet laten er voorzichtig een opmerking over te maken. ‘Kan het zijn dat de koffie wat koud was”, opperden we, terwijl we al vergoelijkt glimlachten. In plaats van een verontschuldiging kregen we een les in koffie. “Jullie hadden een cappuccino besteld, nietwaar?, zei de koffiezetster op besliste toon. “Wel, een cappuccino is een koffie die op zestig graden wordt gezet. Het is een drankje dat Italianen bij hun ontbijt drinken. Op dat moment hebben ze niet de tijd om te wachten tot de hete koffie afgekoeld is. Cappuccino moeten ze in een of twee teugen kunnen binnenkappen’, zo besloot ze letterlijk. Toen ze de frons op ons aangezicht merkte, werd ze meevoelend. “Maar het is geen probleem”, suste ze. “Als je je cappuccino heet wil, moet je in het vervolg gewoon bij je bestelling zeggen: een warme cappuccino, graag.” Binnenkort begeven we ons met een thermometer naar onze koffiebar.

24 - Mei 2016

Kunstenaars en creatievelingen vinden gratis ruimte in Atelier Tweeboomkes GEEL – Beeldende kunstenaars Jan D’Haese en zijn vrouw Elly Bastiaens houden wel van een beetje leven in de brouwerij. Ze zetten de deuren van hun huis -dat na het vertrek van de kinderen te groot geworden is- open voor kunstzinnige activiteiten.

De woning aan Tweeboomkes 44 in Geel herbergt al een atelier en een galerij. Jan en Elly maken er schilderijen en beeldhouwwerken die je zowat in alle kamers terugvindt. Maar dan nog is er ruimte over. “We hebben een leuke zolderkamer, waar tot 20 mensen in kunnen. Je zou daar dus perfect kleinschalige activiteiten kunnen organiseren. Intieme concerten, lezingen, een poëzieavond… daar leent het zich uitstekend toe. Het hoeft zelfs niet om een activiteit te gaan die voor het publiek toegankelijk is. Als er een muzikant is die een partituur moet instuderen en thuis zijn medebewoners irriteert, mag hij hier op zolder komen spelen.

Tekenaars zijn ook welkom. Die kunnen in mijn atelier werken terwijl ik schilder. Zo kunnen we mekaar nog inspireren.”

“Voor alle duidelijkheid: er zitten geen addertjes onder het gras. We vragen geen huur.

We willen niks verdienen. En het is ook geen verborgen manier om mijn werken te verkopen,” zegt Jan. “Niks van dat alles. We hebben gewoon zin om af en toe wat kunstzinnige mensen over de vloer te krijgen.”

Geïnteresseerd om in te gaan op het aanbod van Jan en Elly? Neem dan contact op het nummer 014 70 49 62 of via jan.dhaene@ live.be. Er is ook een website: www.jandhaene.be.

Het Groote Oor: humor in de Eerste Wereldoorlog MOL – “We hebben de voorbije jaren al genoeg miserie over de Eerste Wereldoorlog over ons heen gehad. Tijd voor humor.” Zo redeneert Het Groote Oor, de Molse cabaretgroep van ex-leraren van het Molse Sint-Jan Berchmanscollege. Volgens deze zes heren blijft humor de beste manier om miserie te vergeten. Het Groote Oor vond die humor in authentieke markt- en soldatenliederen, volksromans, streekverhalen, spotprenten en volkse grappen. Ook schreven ze zelf teksten en melodieën. Deze voorstelling -met als titel FRONTTAAL- is opgevat als een soldatenrevue die destijds voor de broodnodige ontspanning zorgde achter het front.

Let op: van het publiek wordt ook een bijdrage verwacht. De heren moeten gekleed zijn in militair uniform; de dames in toenmalige uitgaanskledij. In ruil krijg je een gratis consumptie.

FRONTTAAL op 27 en 28 mei om 20.15u in de zaal van het Sint-Jan Berchmanscollege, Jakob Smitslaan 36. Kaarten aan 10 euro via tjen.martens@gmail.com of 014 31 72 51.

Foto: Bart Van der Moeren

KORT STIJN JANSSEN

Deze maand in de Poppenzaal TURNHOUT – Propop sluit het theaterseizoen af met ‘Glibber de slak’ en ‘Ik, jij, wij’. ‘Glibber de slak’ is een muzikaal poppenspel voor 2,5tot 6-jarigen. Het gaat over Glibber, die de weg kwijtgeraakt is en in de poppenkast is terechtgekomen. Te zien op 1, 4, 8 en 11 mei.

In ‘Ik, jij, wij’ (2,5 tot 6 jaar) spelen poppen die zo groot zijn als mensen. Loesje woont naast een hotel. Ze raakt bevriend met Dirkie, maar die blijft maar even, want zijn papa wil verder reizen. Te zien op 18, 22, 25 en 29 mei.

De voorstellingen op zondag beginnen om 10.30u, die op woensdag om 14.30u.

Hofpoortteater Elcerclijc: ‘Almost, Main’ TURNHOUT – Inwoners van Maine zijn anders: ze leven zoals het moet. In de traditie van hun broeders in noordelijke streken zoals Scandinavië laten zij wildvreemden -langlaufers, trekkers en mountainbikers- in hun tuin kamperen, gratis en voor niets. Wist je dat Maine de enige staat is in Amerika die slechts aan één enkele andere staat grenst?

Maine: het lijkt wel het einde van de wereld.

‘Almost, Maine’ bestaat uit negen scènes die over de liefde gaan.

‘Almost, Maine’ wordt gespeeld op 16, 22, 23, 24, 26, 29 en 30 april en op 3, 10 en 13 mei om 20u15. Op 17 mei is er een voorstelling om 15u.

Van Bach tot lach HOOGSTRATEN – Op zondag 1 mei om 16u kan je in de Sint-Katharinakerk in Hoogstraten terecht voor een origineel orgelconcert.

Dirk Luijmes neemt plaats aan het orgel en clowns Kwieb en Blos entertainen het publiek. De toegang bedraagt 5 euro.

Concertmis TURNHOUT – Het Arendonkse mannenkoor De Gezellen concerteert op zondag 22 mei om 11u in de Sint-Pieterskerk in Turnhout. De organisatie van het concert is in handen van de vzw Octave en de toegang is gratis.

Theater Hoogspanning: ‘Martino’ BEERSE – Martino is een sandwichbar in het centrum van de stad. Een amalgaam van personages komt er binnen, op zoek naar het abc van de liefde. Verhalen over schietende ex-lieven, de Niagarawatervallen, de minister en zijn maîtresse en de urinetesten van Madame Everaert kruisen mekaar. En er wordt ook goede raad gegeven: dat ge moet opletten met pilipili.

‘Martino’, dat werd geschreven door Arne Sierens, is een stuk dat bol staat van mensen die dingen forceren om uiteindelijk nergens te geraken. Hilarisch!

De meeste voorstellingen zijn al uitverkocht, maar er zijn nog kaarten voor 2 en 4 mei (extra voorstellingen) en voor donderdagen 5 en 12 mei. Kaarten zijn te koop op www.hoogspanning.be of via 0471 43 75 81.

Ter gelegenheid van ons 1-jarig bestaan én het afsluiten van het concertseizoen

presenteren we

op donderdag 5 mei om 20.30u

GUY SWINNEN & BART BULS Met The Scabs stond Guy Swinnen op de grootste festivalpodia. Hoog tijd voor wat luwte, vond hij, bijvoorbeeld in het intieme en gezellige Oud Hoogstraeten, waar Guy -alleen met zijn gitaar en mondharmonica- zijn grote hits, vergeten pareltjes en enkele welgekozen covers zal spelen.

Guy Swinnen brengt ouwe gabber Bart Buls mee, een vakman pur sang die de grootste muzikanten begeleidde… én ook lang haar heeft.

Inkom gratis Peperstraat 2 - Hoogstraten - Tel 03 284 12 20 www.oud-hoogstraeten.be

Kempense klasse in “De Watermolen”

HOF TER RIELEN I Turnhoutsebaan 181 I KASTERLEE

Gelegen temidden van de Kastelse natuur, aan de rivier Kleine Nete, kan u genieten met de grote G. ‘De Watermolen’ serveert topklasse, zowel in het restaurant als in brasserie ‘De Brustele’.

Wat bieden wij ?

Stijlvol dineren en overnachten hoort tot de mogelijkheden • vertoeven op ons terras is een must • vergaderen en culinair genieten is een bewezen winnende combinatie

Van harte welkom!

Hotel - Restaurant ‘De Watermolen’ Brasserie ‘De Brustele’ Conferentiecentrum Houtum 61, 2460 Kasterlee tel. 014 85 23 74 – elke dag geopend info@watermolen.be - www.watermolen.be

Zondag 1 mei, 11 - 12u DE SYMPATHISCHE SNAAR

Dit kwartet, bestaande uit Liesbeth Nijs & Luc Gysbregt (viola d’amore), Sofie Vanden Eynde (theorbe) en Elise Christiaens (violone) brengen op instrumenten met bijzonder fijne klankkleuren wondermooie barok en vroeg-klassieke muziek. inkom 10 euro - gratis aperitief en parking Indien gewenst: concertmenu in Hof ter Rielen - reserveren via: 014 85 02 24 Meer info: www.musicameridiana.be mail: dirk.noyen@skynet.be tel: 0476 39 12 03

Suiker - 25

CINEMA SPECIAL

In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te zien is in het nietreguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders. De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op het bestaande aanbod.

‘BOBBEJAAN’: zoon Tom biedt een intieme inkijk in het leven van zijn vader

LICHTAART – Bijna tien jaar lang hebben Tom Schoepen en regisseur Benny Vandendriessche gewerkt aan de documentaire ‘BOBBEJAAN’. Een uur lang krijgen we een bijzonder intieme inkijk in het leven van Toms vader. “Maar het is geen hommage aan mijn vader”, zegt Tom Schoepen. “Het is vooral een film over onvoorwaardelijke liefde en vergankelijkheid.”

Met deze documentaire werpt Tom Schoepen zich opnieuw op als de erg gewetensvolle bewaarder van de nalatenschap van zijn vader. Eerder gaf hij al het boek “Bobbejaan” uit met onder meer fantastische foto’s van Stefan Vanfleteren. Ook kon hij zijn vader twee jaar voor zijn dood ertoe overhalen een laatste plaat uit te brengen. De documentaire ‘BOBBEJAAN’ presenteert zichzelf als ‘een intieme documentaire over het leven zelf’. De meest intieme beelden uit de film zijn zonder twijfel diegene die Tom Schoepen maakte op -letterlijk- de voorlaatste dag in het leven van zijn vader. −Je − brengt daarmee het meest intieme moment van zijn leven -zijn sterven- in de openbaarheid.

Tom Schoepen: “Wel, niet het sterven zelf uiteraard, maar de intense momenten die eraan voorafgaan: de zorg door mijn moeder en hun liefde voor elkaar. Je merkt dat ook aan de camerabeelden. Die zijn niet met een vaste hand gemaakt. Daaraan merk je al dat ik soms met een moreel dilemma zat te filmen. De twijfel die plots toeslaat: ‘Het gaat precies slechter met hem; kan ik wel blijven filmen?’ Achteraf bekeken is het makkelijker praten, maar op dat moment wist ik niet dat het zijn voorlaatste dag was en dat hij de volgende dag zou sterven. Het is net zijn verjaardag en de familie was op bezoek geweest. Dat was dus een heel andere context.

Mijn moeder verzorgt hem in het ziekenhuis en zegt: “Bob, je lijkt zo slechtgezind vandaag.” Maar niet het feit dat het de laatste dag van zijn leven is, is belangrijk. Veel belangrijker zijn zijn laatste woorden: “Ons ma is de beste; je kunt geen betere vinden.”

Je filmt niet bewust iemands laatste dag.

In de praktijk is het allemaal veel subtieler gegaan. Er zit een heel verhaal achter.

De opnames voor deze documentaire liepen parallel met de opnames van zijn laatste

26 - Mei 2016

“ Ik stond voor een moreel dilemma: kon ik de laatste dagen van mijn vader wel filmen? Maar dat op zich bleek niet de essentie van de film” album, uitgekomen in 2008, twee jaar voor zijn dood.” −Je − hebt bijna tien jaar gewerkt aan ‘BOBBEJAAN’

Inderdaad: we zijn met deze documentaire al gestart in 2006. Tijdens die 10 jaren is de oorspronkelijke historische invalshoek verschoven naar het maken van een meer actuele docu-film. Er zitten ook beelden bij die ik gemaakt heb met LeMondeDumas uit Turnhout (een van oorsprong Kempens collectief van ‘eigentijdse beeldarchivarissen’, n.v.d.r.).

De samenwerking met regisseur Benny Vandendriessche is beslissend geweest voor dit nieuwe perspectief. Hij maakte ook de clip bij het lied ‘Verankerd’. Daarnaast waren er nog de homerecordings die we ontdekten: opnames die mijn vader maakte in de jaren 60 en 70, maar die in de vergetelheid raakten door de bloei van het park. Die opnames werden toevallig ontdekt tijdens het digitaliseringsproces van alle geluidsbanden. Samen met mijn vader naar die opnames luisteren en er creatief mee aan de slag te gaan, waren werkelijk magische momenten.

Het speelt zich ook allemaal af in het ouderlijke huis in Bobbejaanland. Door onder te duiken in het archief, een album op te nemen en beelden te maken voor een documentaire groei je natuurlijk heel sterk naar elkaar toe.

Nog veel sterker dan de jaren daarvoor. Je wordt een ‘eenklank’ met je ouders. −Je − hebt van je ouders ook een vrijgeleide gekregen om te filmen.

In zoverre mijn vader die opnames nog heeft kunnen opvolgen, ging hij ermee akkoord.

Mijn moeder heeft de rest gezien en ook mijn broers en zussen hebben hun toestemming gegeven. Ze hebben het resultaat van de film opgevolgd, ook omwille van morele aspecten: het zijn onze ouders. Zij hebben ook een gemediatiseerd leven gehad. Ze lieten die camera toe en hadden er ook het volste vertrouwen in. Je groeit daar samen in, je

maakt er deel van uit. Er is dan ook nog een verschil tussen iets filmen en dat later ‘tonen’. Maar dat tonen is met de grootste discretie en finetuning gebeurd. Het is dan ook veeleer een ‘impliciete film’ geworden. −Wat − was het achterliggende idee bij deze film: een eerbetoon, een proces van ouder worden…?

Er spelen meer, vaak onbewuste, factoren een rol. Die lopen vaak kriskras door elkaar tijdens zo’n wordingsproces. Het is op zich al een interessant gegeven om te zien wat er achter de façade van een pretpark gebeurt.

Dergelijke beelden waren eigenlijk nog niet gemaakt. De beginjaren en ook de grote bloeiperiodes van het park maken deel uit van de documentaire. Maar het gaat er ook over hoe mijn ouders in de winter van hun leven nog zin konden geven aan hun leven.

Ondertussen was er in de jaren van de opnames ook nog veel verwezenlijkt: er waren nieuwe albums uitgekomen en mijn vader had tal van prijzen ontvangen. Voor mijn vader waren die opnames -zoals mijn moeder zo treffend zei- een medicament. Hij stond er ook helemaal achter. Het was ook een mooie kruisbestuiving. En het moet authentiek blijven. Daarvoor is het veel te delicaat.

−Je − hebt je vader de voorbije jaren met een boek, een oeuvre-cd en deze documentaire naar een ander -zeg maar hoger - niveau getild. Voor vele generaties was je vader alleen maar de fluitende jodelaar, maar nu is hij bijna uitgegroeid tot een icoon.

Nuance: ik stond daar niet alleen in. Er kwam eerst een herontdekking door Daan met Dead Man Ray. Een icoon was hij altijd al, denk ik.

Voor de recentere releases werk ik vooral met de ‘ingrediënten’ die al voorhanden waren.

Het zijn songs van zijn hand, maar die in de vergetelheid zijn geraakt. Zijn laatste lied, ‘Verankerd’, is gebaseerd op een homerecording: Mijn vader heeft het lied zelf gecomponeerd in de jaren zestig. Ik schreef de tekst

verder uit op basis van bestaande zinnen van hem die bepalend waren voor de thematiek van het nummer. Misschien zou hij het zonder mijn steun, en vooral die van mijn moeder, niet hebben uitgegeven. Maar ook die dynamiek maakt deel uit van de realiteit. Vergeet ook niet: nog voor ik geboren was, heeft hij veel nummers uitgebracht die heel ingetogen zijn. Het waren niet allemaal jodelende fluitnummers. Denk alleen maar aan ‘Je me suis souvent demandé’. Zijn repertoire is zó breed. −Je − vond dat ‘de perceptie van Bobbejaan’ te eenzijdig was geworden.

Met deze documentaire willen we een genuanceerder beeld brengen van de artiest Bobbejaan, die men wel eens cynisch bejegend heeft. In de film zit dan ook het verhaal van de tanende ster. Hoe hij onvermijdelijk ten prooi valt aan de routine van de zaak, die meer en meer zijn tol eist. Maar dat wordt allemaal niet uitgelegd. Er zitten ook geen interviews of voice-overs in. De film is er niet om de artiest te bewijzen, want dat wilden we juist voorkomen. Die hommages aan mijn vader bestaan al en die verdient hij ook. Maar dit is een atypische documentaire.

Universele thema’s worden aangesneden, zoals de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders voor elkaar of de confrontatie met het einde van het leven en hoe je daarmee omgaat. Zaken waarmee iedereen zich kan identificeren. Mijn moeder speelt er ook een belangrijke rol in. Zij is de sterke vrouw achter de sterke man. Ze stonden in het leven niet boven elkaar, maar naast elkaar. Dat is een heel duidelijke constante in de film.

‘BOBBEJAAN’ komt vanaf 18 mei in de bioscoopzalen en wordt door MOOOV vertoond op 17 mei om 15 en 20u in cc Zwaneberg (Heist-op-den-Berg) en op 22 mei om 11u in Utopolis (Turnhout).

Tekst: Stijn Janssen Foto: Stephan Vanfleteren

Dinsdag 10 mei, 20u, Utopolis Turnhout Donderdag 12 mei, 14u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 24 mei, 20u, Utopolis Turnhout Donderdag 26 mei, 14u, Utopolis Turnhout

Regisseur: André Téchiné Land: Frankrijk Jaar: 2016 Duur: 114’ De 17-jarige Damien, zoon van een militair, woont bij zijn moeder in de Franse Alpen.

Zijn vader is op buitenlandse missie. Damien is een slimme jongen, maar een moederskindje. Om zijn fragiele lichaam wat meer postuur te geven, leert hij boksen. Op school wordt hij fysiek getreiterd door Tom, een geadopteerde jongen wiens moeder ernstig ziek is. Tom is gehard door het boerenleven en de lange wandelingen in de bergen, maar heeft studieproblemen. De afkeer die Damien en Tom voor elkaar voelen, wordt nog complexer als Damiens moeder besluit om Tom bij hen in huis te nemen. Op die manier wil ze de zieke moeder van Thomas ontlasten.

Een film over seksuele identiteit en alle gevoelens die ermee gepaard gaan: verwarring, angst, twijfel…

Regisseur: Naomi Kawase Land: Japan Jaar: 2015 Duur: 113’ Sentaro runt een bakkerswinkeltje waar hij dorayaki verkoopt: Japanse pannenkoekjes gevuld met ‘an’, een zoete rodebonenpasta.

Wanneer Tokue, een oude en ietwat spirituele vrouw, aanbiedt hem te helpen in de keuken, accepteert hij dat aarzelend. Tokue blijkt met veel liefde en aandacht overheerlijke ‘an’ te kunnen maken. Dankzij haar geheime recept komt de kleine bakkerij tot bloei en ontstaat er een bijzondere vriendschap.

Een intiem melodrama met spirituele accenten. Regisseur Kawase heeft immers een grote belangstelling voor het immateriële. Subtiel gebruikt ze metaforen, zoals het omslaande weer voor de veranderende gemoedstoestand van de personages of het opbloeien en verwelken van de kersenbloesem voor het verstrijken van de tijd. Poëtische en charmante film, die uitblinkt in vakmanschap.

QUAND ON A 17 ANS

AN

Dinsdag 17 mei, 20u, Utopolis Turnhout Donderdag 19 mei, 14u, Utopolis Turnhout

A PERFECT DAY

Regisseur: Fernando Léon de Aranoa Land: Spanje Jaar: 2015 Duur: 106’ De Balkan in de jaren negentig. Niets is wat het lijkt. Waarom ligt er een dode koe op die zanderige bergweg? Is het beest er gestorven of daarnaartoe gesleept? En betekent dit dat de landmijn precies onder het heengegane stuk vee ligt, of links of rechts ervan? De ervaring leert dat je dan best een veehoudster en haar kudde kan volgen.

Het lijkt een merkwaardig probleem, maar een groep hulpverleners, elk met hun eigen wensen en problemen, probeert kalm te blijven en via logisch denken hun werk zo goed mogelijk te doen.

De regisseur weet zijn verhaal niet alleen met veel vaart te vertellen, maar heeft het ook doorspekt met humor op exact de juiste momenten.

Zondag 22 mei, 11u, Utopolis Turnhout

BOBBEJAAN

Regisseurs: Benny Vandendriessche en Tom Schoepen Land: België Jaar: 2015 Duur: 62’ Wat doet het met een mens wanneer hij -dixit Bobbejaan Schoepen- “veel verleden en weinig toekomst” heeft? In zijn pretpark gillen de mensen van de pret, maar hij zit binnen. Hij is oud, moe en ziek. Zijn leven is voorbijgedenderd. Dicht bij de dood vraagt hij zich af of hij wel altijd de juiste keuzes maakte.

‘Bobbejaan’ is een intieme documentaire over het leven zelf. Over de ontroerende energie waarmee Bobbejaan verzorgd wordt door zijn vrouw. Over de gevoelige zoektocht van zijn zoon, die met zijn filmcamera de laatste momenten van zijn vader vastlegt.

Langzaam en waardig dooft Bobbejaan uit, maar dan schittert hij nog één keer. Deze prachtige film vertelt op een eenvoudige manier dat je wereld, hoe groots je leven ook is geweest, op het einde heel klein wordt en je terugvalt op de zorg en de liefde van je naasten.

Dinsdag 31 mei, 20u, Utopolis Turnhout Donderdag 2 juni, 14u, Utopolis Turnhout

99 HOMES

Cc Zwaneberg (Heist-op-den-Berg)

Cc ’t Getouw (Mol)

Spotlight

Film over het journalistieke werk van The Boston Globe, dat in 2001 een aantal seksschandalen binnen de katholieke gemeenschap in Massachusetts onderzoekt en aan het licht brengt. De research verloopt moeizaam en wordt door verschillende instanties tegengewerkt, maar uiteindelijk zal The Boston Globe de Pulitzerprijs krijgen voor het werk. Waargebeurd verhaal.

Spotlight, maandag 2 mei, 15u en 20u.

In het grensgebied tussen de VS en Mexico heerst wetteloosheid. Kate, een jonge en idealistische FBI-agente, wordt gerekruteerd door het hoofd van een speciale eenheid die strijdt tegen de escalerende drugshandel.

Onder leiding van een mysterieuze consultant met een duister verleden begint het team aan een clandestiene missie. Om te overleven, moet Kate noodgedwongen alles waar ze in gelooft in vraag stellen...

Son of Saul, donderdag 5 mei, 20u.

Alvin and the Chipmunks: Roadtrip

Much loved

Door een reeks misverstanden zijn Alvin, Simon en Theodore ervan overtuigd dat Dave zijn nieuwe vriendin in New York ten huwelijk gaat vragen... Ze vrezen dat hij hen zal laten vallen. Ze hebben drie dagen de tijd om naar New York te komen en Dave op andere ideeën te brengen.

Alvin and the Chipmunks, woensdag 11 mei, 15u.

The Wolfpack

Documentaire over zes intelligente tienerbroers die hun hele leven binnenshuis doorgebracht hebben in Manhattan. Ze werden geïsoleerd door een angstige vader en een passieve moeder. Alles wat ze weten van de buitenwereld hebben ze geleerd door het kijken van films. Duizenden films. Nu de adolescentie is toegetreden, begint de buitenwereld steeds meer te lokken.

The Wolfpack, woensdag 11 mei, 20u.

Bobbejaan Regisseur: Ramin Bahrani Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 112’ De Amerikaans-Iraanse regisseur Ramin Bahrani maakt films over gewone mensen die proberen te overleven in een maatschappij die weinig om hen geeft. Deze keer is het hoofdpersonage een werkloze bouwvakker.

Hij en zijn familie worden hun huis uitgezet, nadat de bank het in beslag heeft genomen omdat ze de hypotheek niet langer kunnen betalen. Om zijn familie te onderhouden, gaat de wanhopige man werken voor een gewetenloze makelaar die hem een mooie toekomst belooft en die hem laat kennismaken met onmetelijke rijkdom.

Een hard, maar ontroerend en intiem portret van een gezin dat het slachtoffer wordt van niet-aflatende hebzucht en van een markteconomie die gebaseerd is op winstbejag. Geëngageerde en provocerende cinema van de beste soort.

Ontroerende en hartverwarmende documentaire over de laatste maanden in het leven van Bobbejaan Schoepen. De zanger die ooit een superster was, is aangewezen op de zorgen van zijn vrouw Josee. Hij mijmert over het leven en blikt terug op de keuzes die hij maakte, terwijl zijn zoon filmt. Aangrijpend.

Bobbejaan, dinsdag 17 mei, 15 en 20u.

45 years

Son of Saul

Marrakesh. Prostituees Noha, Soukaina en Randa verkopen hun lichaam aan rijke Arabieren en Europeanen die ze in discotheken, restaurants en tijdens feestjes oppikken. In hun privéleven worden ze regelmatig bedreigd en zijn ze verstoten door hun familie.

Wanneer ze de jonge ‘collega’ Hlima ontmoeten, ontstaat er een hechte vriendschap, iets wat de vrouwen boven alles koesteren.

Waardig en geëmancipeerd trotseren ze de maatschappij die hen gebruikt en veroordeelt.

Much loved, donderdag 12 mei, 20u.

Mia madre

Regisseur Margherita zit midden in de draaiperiode van haar nieuwe film wanneer haar moeder wordt opgenomen in het ziekenhuis. Op de set heeft ze te maken met een pretentieuze Amerikaanse acteur en in haar privéleven heeft ze besognes met haar ex-man, haar opgroeiende dochter en haar nieuwe relatie. Haar broer Giovanni kan wel de nodige tijd vrijmaken voor zijn moeder.

Hij drukt Margherita met de neus op de feiten: hun moeder zal niet lang meer leven.

Mia madre, donderdag 19 mei, 20u.

The hateful eight

Het is een week voor het 45-jarige huwelijksfeest van Kate en Geoff Mercer wanneer er een brief arriveert voor Geoff. Het lichaam van zijn eerste geliefde is gevonden in het ijs van de Zwitserse Alpen waar zij begin jaren 60 vermist raakte. Het bericht brengt de echtgenoten danig uit balans. Fantastisch acteerwerk van Charlotte Rampling en Tom Courtenay.

45 years, woensdag 18 mei, 15 en 20u.

Belgica

Twee broers, Frank en Jo, zijn elkaar uit het oog verloren... tot Frank begint te werken in het café van Jo. Een gouden zet, want binnen de kortste keren wordt Belgica dé hotspot van het nachtleven. Een zelfverklaard oord van verderf, waar de rock-’n-roll van de bezwete muren spat.

The sky lijkt the limit, voor even toch, want het nachtleven is een verslavende trip en valkuilen zijn nooit ver weg.

Belgica, woensdag 25 mei, 15 en 20u.

The Hateful Eight, van Tarantinto, vertelt het verhaal van acht gevaarlijke premiejagers ten tijde van de Burgeroorlog in het winterse Wyoming. Door een sneeuwstorm raken ze verwijderd van hun route en komen ze vast te zitten in een afgelegen plaatsje, met alle gevolgen van dien.

The hateful eight, donderdag 26 mei, 20u.

Black

Regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah brengen een tragisch liefdesverhaal van twee jongeren die in de harde bendewereld vechten voor hun geluk. De vijftienjarige Mavela is lid van ‘Black Bronx’. Ze wordt halsoverkop verliefd op de charismatische Marwan, een jongen van de rivaliserende ‘1080-ers’. De twee jongeren worden brutaal gedwongen om te kiezen tussen trouw aan hun bende of de liefde voor elkaar.

Na de film is er een gesprek met enkele acteurs.

Black, zondag 29 mei, 20u.

Robinson Crusoe (3D)

Het bekende verhaal over schipbreukeling Crusoe wordt nu verteld vanuit het perspectief van de eilandbewoners die hem zien aankomen. De papegaai Dinsdag droomt ervan de rest van de wereld te ontdekken.

Wanneer Crusoe aanspoelt, krijgt hij daar misschien de kans toe, want die nieuwkomer bouwt het ene rare ding na het andere.

Robinson Crusoe (3D), zondag 29 mei, 15u.

Suiker - 27

www.retrofestivalaarschot.be

H E R B E L E E F D E T I J D VA N T O E N

donderdag 26 mei - woensdag 01 juni

LUXE RETRO SPIEGELTENT - DOMEINEN BROUWERIJ WOLF

(Betekomsesteenweg Aarschot)

Tickets: 10€, 15€ , 20€ - VIP 50€ (incl. halve fles Cava en hapjes) Duo-tickets (kortingen meerdere tickets - zie website) Ticketreservaties: www.belgatickets.be - Theatercafé ‘t Gouden Leeuwke (Bonewijk) - Wolfcafé – (Betekomsesteenweg Aarschot) Info: Secretariaat: info@retrofestivalaarschot.be - T 016 44 50 49

P R O G R A M M A DONDERDAG 26/5 - 20u GOLDEN LIFE TIME AWARDS - CONCERT Life-Concert met laureate MIEKE en muzikale homage YASMINE en SAMANTHA

VRIJDAG 27/5 - 20u Bal Populair met BOBBY PRINS en PRINS JR BAND ZATERDAG 28/5 14u Promotieconcert - 140 JAAR FANFARE ST. HUYBRECHTS - RAMSEL 20u Aarschot danst Salsa met DANIEL LOPEZ, gastgroep D’LOVE en DJ ALE EL CUBANO

ZONDAG 29/5 14u Life-Concert- 40 jaar - KLUB MUZETTE (DILSEN) (huidig Europees Kampioen - grootste Accordeonorkest van België)

20u

INTERNATIONALE TRAVESTIESHOW met Les Follies D’Osschot en Les Filles de Malines

MAANDAG 30/5 - 20u THE MINI-MAVORIX-SHOW met versterkt orkest Duo Senseetion Finale: Het Podium-Talent van Vlaanderen” - Awards 8 vocale finalisten strijden om deze begeerde Award met life-optreden

DINSDAG 31/5 “DAG VAN DE KLANT“ 14u Seniorenshow – Dans en muziek met THE MELANDO’S 20u Gastshow met: Zanger/humorist ALBERT – THE ARMY STARS Frederic en Danny Landélo - Splendit - Demonstatie Stijldansen

A ARSCHOTSE BINGOAVOND + 1.250€ naturaprijzen Inkom gratis - Plaatsreservatie gewenst Gastoptreden van Accordeoniste Patsy

Frederic

WOENSDAG 01/6 - 20u

Danny Landélo

Tijdens festival gastoptredens van