Suiker november2014

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

Historicus

KOEN AERTS schrijft ‘Wat als’-geschiedenis

HH H

GRATIS MAAN

H

DBLAD

HH

Heist-opden-Berg,

brassbandhoofdstad van België

nr. 56 – november 2014

SUIKER IN JE BUS? ABONNEER JE NU! 20 EURO PER JAAR -ZIE BLZ 23-

www.suikerkrant.be

Wim Opbrouck

is Mark Rothko in ‘Rood’

MET DANK AAN

Lode ‘Lloyd’ Roels, ex-radiojournalist in Canada

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN Verantwoordelijke uitgever Kempense cultuurpromotie vzw

Redactieadres Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Zakelijke leiding en distributie Leen Verwaest 0495 53 54 80 leen@suikerkrant.be

Adres Kempense cultuurpromotie vzw Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage 10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Ivo Verheyen Katrien Lodewyckx Floor Deckx Joep Goosen Hans Otten

Foto's Bart Van der Moeren

Vormgeving Dimitri Paeleman

Opmaak advertenties Els Vandervoort

Advertenties Sabine Clijmans 0496 87 42 52 sabine@suikerkrant.be

Drukkerij DKZet (Hapert, NL)

Website www.suikerkrant.be

2 - November 2014

ROEL SELS

BLADWIJZER MUZIEK

3 Heist-op-den-Berg, brassbandhoofdstad 8 All that jazz 26 Over de schreef

TENTOONSTELLINGEN 6 Bonjour Expo

Tamelijk onverwacht Seth Gaaikema is dood. Hij werd 75 en was dan plots einde verhaal. Een hartinfarct velde hem. Tamelijk onverwacht. Game, Seth en match.

Dat hij het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld, valt ten zeerste te betreuren, want met hem zijn we een eeuwige optimist verloren.

En daar waren er al te weinig van.

Gaaikema was een woordkunstenaar; een cabaretier van de oude stempel. En dat was hij graag. Hij was ervan overtuigd dat de ambachtelijke cabaretier de gehypte stand-upcomedian wel zou overleven. Ik wil hem graag geloven.

Doodjammer -nog even en mijn woordspelingen zijn even goed als die van hem- dat hij nu zelf het tegendeel bewezen heeft.

Seth Gaaikema had de jongste twee decennia veel aan populariteit ingeboet. In zijn gloriejaren, de jaren 70 en 80, werd hij net als Toon Hermans en Wim Kan op handen gedragen. Hij hoorde thuis in het rijtje van de allergrootsten. Maar hij ging niet mee met zijn tijd. Toen de humor alsmaar harder, brutaler en sneller werd en nieuwe komieken als Hans Teeuwen en Theo Maassen furore maakten, bleef Gaaikema de beleefde en spitsvondige woordgrapjes schrijven, zoals hij dat altijd al gedaan had. Snelheid en hardheid was nooit zijn ding geweest, taalvirtuositeit wel en daar bleef hij zich dan ook op concentreren.

Gaaikema haalde niet meer vaak de media. Suiker moet een van de laatste kranten geweest zijn die een uitgebreid interview aan hem wijdde. Dat gebeurde in februari van 2013, naar aanleiding van zijn show ‘Wat ik nog graag zou willen’, die hij een maand later in cc ’t Getouw in Mol bracht.

Ik herinner me 21 januari 2014 nog goed. Het had ’s nachts onophoudelijk gesneeuwd. In de voormiddag kreeg ik telefoon van Seth Gaaikema.

- “Meneer Sels. Wij hebben deze namiddag een afspraak bij mij thuis.

Maar met dit hondenweer lijkt me beter die te verzetten.”

Ik vreesde dat van uitstel afstel zou komen en bovendien moest er een deadline gehaald worden. Ik antwoordde hem dat ik wel op tijd zou vertrekken. Ik zou er wel geraken.

- “Nou. U liever dan ik. Mij krijgen ze het huis niet uit met zo’n weer.”

Later die dag, na drie uur baggeren door de ijssneeuwdrek, kwam ik op het afgesproken uur in Schijndel aan.

- “U bent een dappere Vlaming.

Ik dacht dat u het niet zou halen,” begroette Seth mij met een bijna Britse beleefdheid. Hij stond in de voordeur van zijn gerenoveerde

FILM 28 Cinema Special

BOEKEN / LITERATUUR boerderij, ging op zijn tenen staan, maakte zich zo groot hij kon, stak zijn armen omhoog en raakte met de toppen van zijn vingers de bovenste deurstijl.

- “U vergeeft mij deze oefening wel.

Ik heb nog maar net mijn middagdut beëindigd. Maar zeg eens: hoe bent u hier geraakt?”

- “Dat viel wel mee. Het ging traag.

Maar de snelweg was sneeuwvrij gemaakt.”

De cabaretier schudde het hoofd, een en al onbegrip voor mijn ‘roekeloos’ besluit om de weergoden te trotseren.

Zelden -neen, bij nader inzien ‘nooit’- in mijn leven werd een interview zo’n gezellige babbel als ten huize Gaaikema. Bij enkele tassen koffie die hij vers zette -geen Senseo of nescafé!- keuvelden we urenlang over vijftig jaar showbizz, politiek, zijn homofilie en zijn nieuwste show. Het schemerde toen we afscheid namen. Ik dankte hem nog hartelijk voor het gesprek.

- “Nee. Ik dank ú, dappere Vlaming, om door de sneeuw tot hier te komen.”

Toen ik antwoordde dat het gesprek mij de moeite van de verplaatsing meer dan waard was geweest, duwde hij me naar de voordeur: - “En nou mijn huis uit. We worden te melig!”

In de auto op de weg terug moest ik er nog om lachen.

In het officieel overlijdensbericht lees ik dat ‘tekstschrijver en cabaretier Seth Gaaikema uit Schijndel is overleden na een kort ziekbed.

Hij overleed tamelijk onverwacht in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch.’

Let op het woord ‘tamelijk’. Geniaal is dat. Het zou mij verbazen als er in de geschiedenis van de mensheid al ooit één officieel overlijdensbericht geschreven is met de mededeling dat iemand ‘tamelijk’ onverwacht is overleden. Overlijden doe je ‘onverwacht’. Je wordt ‘weggerukt’ uit het leven. Of je ‘rust zacht’ na een slepende ziekte. Kan ook. En bijna altijd ‘schielijk’. Behalve overlijden is er immers niks dat wij schielijk doen. Maar au fond zijn er slechts twee mogelijkheden: je sterft onverwacht, of niet onverwacht.

Niet zo bij Seth Gaaikema. Hij stierf ‘tamelijk’ onverwacht. Dat klópt ook: als je een hartinfarct krijgt, ben je per definitie een risicopatiënt. Maar het hoeft niet meteen het einde te betekenen.

Ik weet zeker dat niemand in zijn omgeving zo’n bericht zou kunnen schrijven. Dat heeft hij zelf nog gedaan. Het moet zijn laatste woordgrapje geweest zijn.

Hulde.

10 Koen Aerts: ‘Het land dat nooit was’ 22 Wie schrijft die blijft

ARCHITECTUUR 22 Oog voor architectuur

THEATER 4 Theatergroep Hoogspanning 20 NTGent speelt ‘Rood’

SPEKTAKEL 13 Hoogstraten herdenkt veldslag 1814

CULINAIR 12 Horeca Troef!

COLUMNS 2 Roel Sels 4 Meer Wim Paeshuyse!

30 Stijn Janssen

SCHOUWBURGEN 15 Programma’s Kempense cultuurcentra

R EPORTAGES 14 Wim Wenders bezoekt Art Center Hugo Voeten 24 Lode Roels in Canada

Twee Heistse brassbands blikken vooruit naar het nationale kampioenschap in cc Zwaneberg Festival Brass Band

“ Net als in het voetbal kaapt de concurrentie je beste spelers weg” HEIST-OP-DEN-BERG - Nationale kampioenschappen, toptransfers, thuisvoordeel… Buigt cultuurkrant Suiker zich eindelijk over de volkscultuur par excellence: het voetbal? Nee, over brassbands. Voor de allereerste keer in zijn 36-jarige bestaan ontplooit dat Belgische kampioenschap zijn muzikale geweld in het cultureel centrum Zwaneberg in Heist-op-den-Berg. Volgens ingewijden een tempel met een uitmuntende akoestiek, die de lokale brassband een thuisvoordeel zou kunnen opleveren. Eén probleem: Heist telt liefst twee brassbands met een hoogstaande reputatie.

Heist-op-den-Berg mag zich gerust de muzikale hoofdstad van de ruime Kempen noemen, en dan rekenen we Polle Pap niet eens mee. De vele deeldorpen telden decennialang elk hun eigen fanfare en harmonie, waarmee gerust een festival met twee podia gevuld kan worden. Aan dat indrukwekkende lijstje zijn relatief recent twee brassbands toegevoegd. De Festival Brass Band zag bij aanvang van het nieuwe millennium het levenslicht, Brass Band Heist volgde vier jaar later. Beide gezelschappen musiceerden sindsdien een fraai palmares bij elkaar. Zit er iets in het Heistse bergwater?

“Als je een brassband van niveau wil hebben, kan je je muzikanten natuurlijk niet alleen uit Heist-op-den-Berg halen”, zegt voorzitter Peter Van Dyck van Festival Brass Band (FBB).

“We zijn dan ook geen typische vereniging van onder de kerktoren. Onze leden komen uit heel Vlaanderen.”

Competitie

Volgens de concurrenten van Brass Band Heist (BBH) gaat het dan ook eerder om papieren fictie. “Formeel zijn er twee Heistse brassbands, maar in werkelijkheid is er maar één”, zegt oprichter-dirigent Bert Van Thienen van BBH. “Omdat de voorzitter in Itegem woont, wordt de Festival Brass Band ook als een Heistse band aangezien, maar de repetities vinden

in feite eerder in het Brusselse plaats. De grote meerderheid van onze muzikanten komt echter uit Heist en omstreken.”

U merkt het al: de onderlinge competitiviteit is in de laatste dagen voor het kampioenschap netjes aangescherpt. Dit hoogste niveau in het brassbandwereldje neigt dan ook naar topsport, verzekeren de betrokkenen ons. In de meest uiteenlopende facetten, zo blijkt.

“Eens je door de stadia naar het topniveau gegroeid bent, worden je beste muzikanten letterlijk door brassbands vanuit heel Vlaanderen opgebeld om bij hen te komen spelen. Het is net zoals in het voetbal. Je leidt jongeren op tot semiprofs en de andere teams komen dan je toptalenten wegkapen. Ik ben zelf beroepsmuzikant, maar het geeft toch een beetje een wrang gevoel”, zegt Van Thienen.

Ook FBB kent het fenomeen.

“Vooral de provincie Antwerpen is bezaaid met goeie bands op hoog niveau. Geschoolde muzikanten hebben dan de keuze waar ze spelen. Ook wij hebben zo al wel mensen verloren. Maar dikwijls spelen puur praktische redenen daarin ook een rol”, verklaart Van Dyck.

Thuisvoordeel

Dat Zwaneberg voor het eerst in 36 edities het decor vormt voor de Belgische Brassbandkampioenschappen juichen beide muziekgenootschappen toe. “Vroe-

Brass Band Heist ger had dat kampioenschap een vaste stek in het Conservatorium in Brussel. Dat vormde voor muzikaal België dan even het centrum van de wereld”, lacht Peter Van Dyck. “Maar sinds het gerestaureerd wordt -en ik zie het voor het eerst niet meer opengaan- vond het kampioenschap in Leuven plaats. Dat het nu in Heist is, vind ik een formidabele zaak. Niet alleen omdat ik er zelf woon, maar vooral omdat het voor dergelijke concerten een fan-tas-tische zaal is.”

Om de voetballijn verder door te trekken: BBH spreekt zelfs van een klein thuisvoordeel. “We concerteren toch jaarlijks een keer of twee in Zwaneberg”, aldus Van Thienen. “Maar vergis je niet: andere orkesten werken min of meer met beroepsmuzikanten en die passen zich overal direct aan. Ons grote voordeel is dat we voor een keer geen grote verplaatsing moeten maken en dat we ietsje meer sympathisanten in de zaal gaan hebben. Dat kan ons wel extra motiveren. Of ze ons naar de overwinning kunnen stuwen? Nee, hier houdt de voetbalvergelijking op. Want als iemand in het publiek zelfs maar de naam van een muzikant of dirigent durft roepen, volgt onmiddellijke diskwalificatie.”

Pardon?

“De reden is dat de jury op geen enkel moment weet welke brassband op het podium staat. Meer nog, ze zien elkaar niet eens.

De juryleden zitten in een geblindeerde box boven in de zaal.

De volgorde waarin de orkesten aantreden, wordt vooraf geloot.”

In de voormiddag spelen de deelnemers telkens hetzelfde verplichte werk, in de namiddag mogen ze -na een nieuwe volgordeloting- een voor een een ei-

gen gekozen werk brengen. Een beetje psychologisch doorzicht in het individuele jurydenken kan daarbij een handje helpen.

“Bij het verplichte werk is het voor de jury makkelijker om de verschillende brassbands te vergelijken op klankkleur en technische kwaliteiten. Bij het vrije werk ligt dat moeilijker. Het

HaFaBra?

Hoewel het klinkt als iets waarop een gemeend ‘gezondheid!’ zou volgen, is HaFaBra de handige verzamelnaam voor de muziekgezelschappen harmoniefanfare-brassband. Dat is toch allemaal hetzelfde, zei u? Misschien moet u uw mond eerst maar even spoelen met zeep.

En geef die oren ook maar een beurt. Ziehier een spoedcursus ‘Expert In Blazersgroepen’.

Een fanfare bestaat uit koperblazers, saxofoons en slagwerk, en is vooral typisch voor de Lage Landen. Dat u nog zelden een fanfare door de straten ziet opmarcheren, heeft er vooral mee te maken dat ze zich ontplooid hebben tot volwaardige orkesten.

Een harmonie bevat naast de muzikanten uit de fanfare ook nog eens een segment houtblazers. Dat laatste geeft de harmonie hogere tonen en daarmee het breedste klankkleurenpalet mee.

Vergeleken met de voorgaande twee kent een brassband een kleinere bezetting, bestaande uit (in principe) 25 koperblazers en percussionisten. De brassband kwam over het Kanaal gewaaid vanuit het Verenigd Koninkrijk. Het verschil tussen fa en bra is dat bij de fanfare de bugel de hoofdrol krijgt, bij de brassband eerder de kornet.

kan niet anders dan dat de persoonlijke voorkeur van elk jurylid daarin een lichte rol speelt.

Maar de punten van de voor- en namiddagsessie worden uiteindelijk opgeteld om tot het eindresultaat te komen.”

Elke dag repeteren

Kan het op die manier vele kanten uitgaan, toch torenen volgens de Heistse brassbands twee gezelschappen al enkele jaren met kop en schouder boven de concurrentie uit: Brassband Willebroek en Brassband Buizingen. “Zij kunnen op het juiste moment echte topmuzikanten en dirigenten in stelling brengen”, zegt Bert Van Thienen.

Die partij zagen we in het spel nog bijna over het hoofd: hoe belangrijk is de rol van de dirigent nu echt? “Natuurlijk zijn het de muzikanten die het op die dag moeten waarmaken, maar het is de dirigent die hen tijdens de repetities moet bijschaven en sturen. Hij zet de puntjes op de i, en zelfs twee als het nodig is. In de laatste maand voor het kampioenschap repeteren wij nog zeventien keer; in de laatste week zelfs iedere dag”, zegt Peter Van Dyck.

Dat strakke werkritme legt ook BBH zichzelf op. Maar in tegenstelling tot wat de goegemeente wel eens denkt, lonken er geen fonkelende geldbergen aan de einder. “Wie het kampioenschap wint, krijgt een ticket voor het Europese kampioenschap. Dat vindt in 2015 in het Duitse Freiburg plaats. Maar deelname daaraan kost je als gezelschap alleen maar handenvol geld. Je strijdt dan ook vooral voor de eer.”

Tekst: Hans Otten

Suiker - 3

Verbouwingen moeten even wijken

Theatergroep Hoogspanning speelt ‘Crème au beurre’ BEERSE – Theatergroep Hoogspanning uit Beerse speelt in november ‘Crème au beurre’ van Katelijne Damen, in een regie van Paul Ooms. ‘Crème au beurre’ is een mijlpaal. Het is de allereerste voorstelling van Hoogspanning in het eigen lokaal, sinds ze dat de voorbije zomer hebben aangekocht.

MEER WIM PAESHUYSE! Wij, redacteurs van Suiker, zijn betweters.

Wij doen gewoon onze goesting en u mag daarvan zeggen, schrijven, facebooken en twitteren wat u wil: u hebt niks in de pap te brokken. Tenzij u evenveel kapsones hebt als wij. Dan -maar alleen dan- houden wij rekening met uw mening. Toen dichter, schrijver, comedian en beroepsidioot Wim Paeshuyse op een enquêteformulier de vraag ‘Hoe zou u Suiker beter maken?’ beantwoordde met ‘Meer Wim Paeshuyse!’ (met uitroepteken) waren wij zo onder de indruk dat we hem meteen een rubriek gaven.

Paeshuyse kreeg carte blanche en mailde ons de dag nadien al een voorstel. In 8 afleveringen wil hij zwart op wit bewijzen dat je ’s werelds indrukwekkendste plekken evengoed in de Kempen kan zien.

8 plaatsen die je gezien moet hebben voor je sterft, maar die je evengoed in de Kempen kan zien

Hoogspanning werd opgericht in 1993. De eerste jaren trad het gezelschap op in cc ’t Heilaar.

Tot aan de Lage Heide 5 een lokaal kon worden gehuurd. “Dat was een hele stap voorwaarts,” zegt voorzitter Rachel Gers. “Al hebben we altijd een goede band gehouden met het cultuurcentrum en wijken we trouwens ook nog regelmatig naar daar uit voor een voorstelling. Voor de techniek of de accommodatie kan dat soms nodig zijn. De voorbije zomer kocht Hoogspanning het lokaal aan de Lage Heide aan. “Nu is het echt van ons.

Als we nu investeringen doen, plukken we daar zelf de vruchten van. Dat betekent dus dat we het lokaal kunnen aanpassen en verbouwen. Daar zijn we trouwens direct mee begonnen. Het podium wordt groter, de tribune wordt groter en het cafeetje verhuist naar de andere kant.”

Hoogspanning zit midden in de verbouwingen, die trouwens nog wel een jaar zullen duren.

Maar in november worden de werkzaamheden stilgelegd. Dan wordt ‘Crème au beurre’ gespeeld. Alleen voor de opvoeringen van 11, 14, 18, 20, 25 en 27 november zijn er nog kaarten te verkrijgen. Snel zijn is aangewezen. Met 70 toeschouwers per voorstelling is de maximumcapaciteit bereikt.

Crème au beurre

‘Crème au beurre’ werd geschreven door Katelijne Damen en wordt geregisseerd door Paul Ooms. Het stuk wordt gespeeld door twee hartsvriendinnen (Leen Scheyltjens en Rachel Gers) die er een gewoonte van hebben gemaakt elke donderdagnamiddag naar hun favoriete danscafé te gaan om er over hun leven en hun besognes te

4 - November 2014

babbelen en koffie met amaretto te drinken. Op een mooie donderdag verschijnt er een man (Bob Goetelen) die ze beiden bijzonder aantrekkelijk vinden.

Er ontstaat een competitie. Wie kan de man voor zich winnen?

Of haalt de vriendschap het uiteindelijk van de liefde?

Mannen gezocht

Acteurs Leen Scheyltjens en Rachel Gers zitten beiden in het bestuur van Hoogspanning. “Samen met Janine Wijnen. Dat maakt dat ons bestuur voor 100% uit vrouwen bestaat,” zegt Leen Scheyltjens. Aan leden heeft Hoogspanning geen gebrek, al mogen er vooral mannelijke acteurs bijkomen. Amateurtheater is een vrouwensport, blijkbaar. “Dat zie je inderdaad overal,” zegt Rachel. “Mannen hebben het ’s avonds vermoedelijk te druk met voetbal kijken.” Hoogspanning telt 50 leden, van wie ongeveer twintig acteurs. “De anderen zijn mensen die we even hard nodig hebben: helpende handen, tappers, decorbouwers, kostuummakers.

Onze techniekers zijn echt geweldig. Ze hebben pas nog een prijs gewonnen. Ze dragen allemaal bij tot de goede naam die Hoogspanning heeft.”

De regisseur bij Hoogspanning is altijd ‘extern’. “Alleen professionele of semiprofessionele regisseurs komen in aanmerking”, zeggen Leen en Rachel. “Op die manier blijven we zelf ook altijd bijleren. Dat moet ook als je je niveau wilt behouden, want stilstaan is achteruitgaan.”

Kaarten voor ‘Crème au beurre’ zijn 24 uur op 24 te reserveren via de website: www.hoogspanning.be. Per telefoon kan het ook: 0471 43 75 81. Tickets kosten 9 euro.

Aflevering 1: The Shibuya Crossing, Tokio

‘Shibuya Crossing’ is het drukste kruispunt ter wereld. Alle straten die erop uitkomen, krijgen op hetzelfde moment een rood licht voorgeschoteld, zodat de voetgangers vrij alle richtingen (en dus ook diagonaal) kunnen oversteken. Het wordt vaak vergeleken met Times Square in New York. Het kruispunt was al te zien in vele films zoals ‘Lost in Translation’en ‘The fast and the furious’.

Evengoed: Zeshoek, Turnhout

De Zeshoek is een kruispunt waar (u raadt het nooit) zes straten op uitkomen. Door een ingewikkelde verkeerssituatie is dit kruispunt voor de vele voetgangers en andere weggebruikers één en al chaos. Straten die loodrecht op elkaar staan, zijn eigenlijk het verlengde van

elkaar. In andere straten is er dan weer eenrichtingsverkeer en nog andere straten zijn afgeschermd met paaltjes die soms plots, als mollen die hun kop bovensteken, uit de grond schuiven.

Vergelijking

Naast de chaos zijn er nog enkele andere treffende vergelijkingen: beide kruispunten hebben een café op een van de hoeken (Starbucks in Tokio, Café de Patriot -met een originele rookkamer- in Turnhout). Beide hebben ze een standbeeld (Hachiko, een hond, in Tokio en Adam en Eva, een man en een vrouw die iets doen wat honden ook heel leuk vinden, in Turnhout) en beide hangen ze vol lelijke reclameborden. Wat maakt de Turnhoutse variant dan beter? Er komen vijf straten uit op Shibuya Crossing; op de Zeshoek eentje meer. Nah!

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

t 014 71 32 72 www.defarmasie.be www.facebook.com/defarmasie

De Farmasie anno 2014 is een bistro met een hedendaagse productkeuken waarin frisheid, versheid en productkwaliteit samengaan met moderne kooktechnieken en een stijlvolle dressering.

De ideale term is hier “bistronomie”: gastronomisch genieten zonder de excessen van de sterrenkeukens.

In april ’14 werd het restaurant volledig gerestyled. Het is ook een uitermate geschikte locatie voor feesten, walking dinners en recepties tot 120 personen. All-in formules mogelijk.

IS 1 GRATIJN FLES W huis te

50 4 2 €

naar om meebij reservatie n e n m e n persone en) vanaf 4 person

oon

per pers

4 fte bon per (max. 1 geldig bij afgi Enkel deze bon van

N KADOBONNE r a a verkrijgb

ZAlige kerst & gelukkig nieuWjAAr!

www.retrotraiteur.be Aarledijk 109 2382 Poppel 0496/82.22.59

S P E E L T

Wij verzorgen al u feesten groot en klein.

Wij geven u een (h)eerlijke keuken met hedendaagse gerechten, met een knipoogje naar vroeger.

Voor de feestdagen zijn wij geopend op 25 december en 31 januari 2014.

De kerstmenu bestaat uit 4 gangen waarvan u verschillende keuze kunt maken uit elke gang.

Het nieuwjaarsmenu bestaat uit een warm en koudbuffet en één dessert.

De menu’s worden aangeboden voor 26 euro p.p

HET

GEV OLG

www.HETGEVOLG.BE I www.facEBOOk.cOm/HET GEVOLG

Suiker - 5

BONJOUR EXPO THEMA: EERSTE WERELDOORLOG

De Groote Oorlog.

Het Heistse verhaal.

HEIST-OP-DEN-BERG – Ook Heist-op-den-Berg herdenkt de Eerste Wereldoorlog. De expo ‘De Groote Oorlog’, die nog tot 11 november loopt in cc Zwaneberg, belicht de Heistse kant van het verhaal. Wat gebeurde er in Heist? Wie waren er betrokken?

Hoe doorstonden de inwoners van Heist de oorlogsjaren? Hoe streng was de Duitse bezetter?

Met behulp van een reusachtige kaart van België met daarop de portretten van de bijna honderd gesneuvelde soldaten, en afbeeldingen van wapens, beelden van het front en brieven wordt de oorlogsperiode geëvoceerd.

Te bezoeken op maandag, dinsdag en vrijdag van 9 tot 17u, op woensdag van 9 tot 20u, op donderdag van 13 tot 17u, op zaterdag van 10 tot 17u en op zondag van 14 tot 17u.

Gelenaars in de Eerste Wereldoorlog Lieve Flour ontdekt de kalligrafiepen

TURNHOUT – Lieve Flour (70) kennen we vooral als de kunstenares die samen met Lau de Vries het gigantische panorama van Turnhout maakte (plusminus 30 meter breed) n.a.v. het cultuurjaar ‘Turnhout 2012’.

Dat werk was een tijdlang te zien in Kunstforum Würth. Lieve Flour keert nu terug naar het Kunstforum, maar dan met een eigen en nieuwe tentoonstelling. En die is best verrassend te noemen, want voor het eerst in haar leven hanteerde Lieve Flour de kalligrafiepen. Niet om er teksten mee te schrijven, maar om er kunstwerken mee te maken.

“Ik heb niks met kalligrafie.

Nooit gehad. Het is zelfs zo dat ik er, uit onmacht weliswaar, een hekel aan had. Als kind kon ik op school tekenen wat ik wou, maar letters deftig op papier krijgen, lukte mij niet. Er schortte iets aan mijn schrijfmotoriek. Ik moest er zelfs het derde leerjaar voor overdoen. Wat

6 - November 2014

voor anderen vanzelfsprekend was, was voor mij een opgave.”

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar die van Lieve Flour zijn helemaal niet te volgen. Zo kwam ze als kunstenares toch bij de kalligrafie uit. Of liever: bij de kalligrafiepen. “Ik surf regelmatig op internet, op zoek naar datgene waar andere kunstenaars mee bezig zijn. Tijdens een van die strooptochten op het wereldwijde web botste ik op een schrijfkunstenaar die zijn pen ook gebruikte om te tekenen. Ik vond hem slecht. Hij kon niet tekenen. Maar ik werd wel getroffen door het lijnenspel dat je kon vormen met een kalligrafiepen.

Ik ben er direct twee gaan kopen en ben ermee beginnen tekenen.

Wat een openbaring! Ik ben er trots op en wil het tonen aan geïnteresseerden. Met de tentoonstelling in het Kunstforum tot gevolg.”

Lieve Flour toont haar nieuwe kalligrafietekeningen, naast ook enkele kleurpotloodtekeningen en drie acrylschilderijen. De expo loopt nog tot half december.

GEEL – Hoe beleefde Geel de Eerste Wereldoorlog? Bijna 700 Gelenaars werden opgeroepen om te gaan vechten. Wat gebeurde er met hen aan het front? De expositie vertelt het verhaal van de Gelenaars en doet dat aan de hand van getuigenissen. De focus ligt niet op militaire gebeurtenissen, maar op het leven van enkele personen die worden uitgelicht. Op die manier komen tal van aspecten aan bod: Geel in 1914, de vluchtelingen, het leven in bezet Geel, de Geelse oudstrijders, het Vlaamse activisme, de militairen aan het front.

De tentoonstelling is een organisatie van het Geels Geschiedkundig Genootschap vzw in samenwerking met KOGEKA, het stadsarchief, het Nieuwsblad van Geel, het Gasthuismuseum, VTB-cultuur Geel en het projectteam Kempense Klaprozen, met steun van k.ERF en cc de Werft.

De tentoonstelling loopt van 7 tot 30 november in de Halle.

Kartonnen wapens

TURNHOUT – Tot eind 2014 is in het Nationaal Museum van de Speelkaart in Turnhout nog de tentoonstelling ‘Kartonnen wapens’ te zien. De expo toont de belangrijke functie die speelkaarten hadden tijdens de Eerste Wereldoorlog: als middel om de verveling tegen te gaan, als propaganda, als een handige manier om vaardigheden en een vreemde taal aan te leren of als medium om de toekomst te voorspellen.

Oorlog is verveling. Vaak worden oorlogen herinnerd aan de hand van veldslagen en overwinningen, maar de werkelijkheid is minder spectaculair. Oorlogen bestaan uit lange periodes van wachten en eentonigheid. Ook in hospitalen en kampen duren de dagen eindeloos. Om de tijd te doden, spelen soldaten spelletjes. Tijdens de Eerste Wereldoorlog is het kaartspel alomtegenwoordig. Het is nagenoeg de enige vorm van tijdverdrijf die in de loopgraven kan worden beoefend. De Duitse overheid schat het belang van speelkaarten dan ook hoog in en promoveert ze tot ‘kriegswichtig’. De fabricage van kaartspellen is voor de oorlogsvoering even essentieel als munitie! Aan en achter het front verdrijft het kaartspel de verveling.

Maar speelkaarten vervullen nog andere functies. Ze worden ingezet als middel om militaire vaardigheden aan te leren, of als propaganda pro en contra. Kortom, als ‘kartonnen wapens’. In onzekere tijden blijken de kaarten bovendien onmisbaar om de toekomst te voorspellen.

De tentoonstelling ‘Kartonnen wapens’ bekijkt de oorlog vanuit een vergeten of onbekende invalshoek. De expositie toont in zes hoofdstukken nooit of zelden geziene originele objecten, waaronder heel wat foto’s. Het materiaal komt uit de eigen collectie van het Museum van de Speelkaart en uit de private verzameling van Alex Clays (Lokeren).

Oud-Turnhout en de Groote Oorlog

OUD-TURNHOUT – In de Eerste Wereldoorlog streden meer dan 200 Oud-Turnhoutse jongemannen mee. Tien procent van hen sneuvelde aan het front.

Heemkundekring Corsendonca verzamelde alle gegevens over de Oud-Turnhoutse oud-strijders en stelde er een 250 pagina’s tellend naslagwerk mee samen: ‘Oud-Turnhout en de Groote Oorlog’. Tot en met 7 november kan je het boek bestellen (25 euro).

Het boek is ook te koop tijdens de expo die van 11 tot en met 30 november loopt in het Hofke van Chantraine. Er worden foto’s, voorwerpen, documenten en originele beeldfragmenten getoond.

Open van woensdag tot en met zondag, telkens van 13.30 tot 17u.

Slijk, stank en gas.

Molse soldaten in WO I

MOL – De Eerste Wereldoorlog liet ook in Mol onuitwisbare sporen na. Volgens officiële bronnen vertrokken 438 jongens naar het front. Sommigen waren soldaten, anderen vrijwilligers. Op 31 juli 1914 werden ze ‘gemobiliseerd’ om westwaarts te trekken.

Wat gebeurde er met de Molse strijders? Waar kwamen ze terecht? Hoeveel van hen kwamen terug thuis? De tentoonstelling in cc ’t Getouw probeert de vragen te beantwoorden.

De expo zoomt in op de verhalen van deze Molse soldaten.

De klemtoon ligt op de gesneuvelden. Zij konden hun verhaal nooit meer kwijt aan vrouw en kinderen. Als de familie geluk had, was er een kameraad uit het dorp die wist hoe het Jan, Frans of Joseph vergaan was.

Hun verhaal proberen we te reconstrueren aan de hand van soldatendossiers, dagboekfragmenten, postkaarten, brieven en voorwerpen.

De tentoonstelling loopt van 31 oktober tot 30 november en is alle dagen te bezichtigen van 13.30 tot 16.30u.

Michèle Matyn, Tinka Pittoors en Katrin Kamrau

Elisa Brenters

HEIST-OP-DEN-BERG – Elisa Brenters is een jonge fotografe (28) die met een analoge camera de dagelijkse dingen probeert vast te leggen: een boterham met muizenkeutels en een halflege tas koffie, bijvoorbeeld. Vaak loodsen dergelijke beelden de toeschouwer binnen in de persoonlijke leefwereld van Brenters. Soms zijn de foto’s bijna voyeuristisch. Soms legt ze ogenblikken vast die zo waardevol zijn dat ze de realiteit overstijgen en een extra, diepere betekenis krijgen.

Haar foto’s maakt ze met een halfautomatische en analoge kleinbeeldcamera. Daarmee toon je de oprechtheid en eerlijkheid het best. Of de mooiheid van de lelijkheid. Want achter alles, ook achter de banale dingen die we bijna niet meer zien, schuilt een zekere liefde, een zekere juistheid, een zekere schoonheid.

De foto’s van Elisa Brenters zijn van 7 november tot 2 december te zien in de traphal van cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg.

Eric Pina

ARENDONK – Tot 30 november kan je in de expositieruimte Robert Helsmoortel (Asselbergen 7 in Arendonk) etsen, pasteltekeningen en sculpturen van de Senegalese kunstenaar Eric Pina bezichtigen.

Eric Pina werd in 1972 geboren in Senegal. Hij ging beeldende kunsten studeren in Dakar en trok nadien naar de Ecole Supérieure d’ Arts Plastiques de Mulhouse et de Haute-Alsace in Frankrijk. Daar vervolledigde en beëindigde hij zijn studies.

Hij stelde tentoon in Frankrijk, Canada, Zwitserland, Duitsland, Portugal en Senegal en won regelmatig prijzen.

Ingrid Verbraeken, die sinds kort in Arendonk een galerie uitbaat en daarin een viertal tentoonstellingen wil organiseren, leerde het werk van Eric Pina kennen op een expo in Mulhouse. “Het was een groepstentoonstelling, maar zijn werk viel me meteen op. Het raakte me. Ik heb hem meteen uitgenodigd om tentoon te stellen in België.”

Eric Pina legt in zijn werken de nadruk vaak op mensen die zich bewegen of die net hebben bewogen en tot stilstand zijn gekomen. Eric Pina focust op één welbepaald ogenblik. Een moment van beweging of net-niet beweging. Op die manier lijken zijn werken soms op foto’s.

Snapshops van mensen die onverwacht zijn ‘vastgelegd’. Zelf zegt Eric Pina dat de relatie tussen mens en omgeving centraal staat in zijn werk. “Toen ik voor het eerst Afrika verliet en in Frankrijk ging wonen, was dat voor mij niet alleen een cultuurschok, maar ook een emotionele schok. Ook dat heeft mijn werk sterk beïnvloed.”

Je kan de expo bezoeken op zaterdag en zondag van 14 tot 20u.

De toegang is gratis.

TURNHOUT – Michèle Matyn won in 2013 de Prijs Beeldende Kunst van de provincie Antwerpen. De kunstenares heeft de fotografie als basisdiscipline. Regelmatig trekt ze naar regio’s die haar aanspreken omwille van de oude volksverhalen die eraan vasthangen. Ze neemt foto’s, maar gaat daarna met die foto’s aan de slag. Soms maken ze deel uit van een installatie, soms hoort er een performance bij (die Matyn zelf uitvoert), soms kan je in de foto’s enkele verhaallagen ontdekken… Er gebeurt altijd iets. De foto’s staan zelden op zich.

Matyn weet met haar crossoverkunst een breed publiek aan te spreken. Ze was laureate van de Canvascollectie in 2008, exposeerde in de Brakke Grond in Amsterdam en in het Fotomuseum in Antwerpen.

Naast werken van Michèle Matyn worden ook sculpturen getoond van Tinka Pittoors en foto’s van Katrin Kamrau. De tentoonstelling loopt tot 16 november in de expohal van de Warande. De toegang is gratis.

Greet Dufraing & Cor Wouters

RAVELS – Van 1 tot 17 november stellen Greet Dufraing en Cor Wouters tentoon in de Wouwer in Ravels. Greet Dufraing woont in Weelde en leerde schilderen aan de SASK in Turnhout. Haar kleurrijke en krachtige schilderijen spreken de verbeelding aan. In haar abstracte werken herken je vaag vormen van bijvoorbeeld stedelijke landschappen.

Cor Wouters uit Merksplas is een kunstenares die met klei werkt. Ze heeft een heel persoonlijke kijk op keramiek en creëert vaak vreemde en erg persoonlijke vormen.

De toegang tot de expo is gratis.

Goossens, Van Tilburg, Renders en Piron

HERSELT – In VTC De Mixx stellen Marja Goossens, Marc Van Tilburg, Grety Renders en Marleen Piron van 7 tot 23 november hun schilderijen tentoon. Op zondag, van 14 tot 17u, zijn de kunstenaars aanwezig. Op alle andere dagen is de expo toegankelijk van 9 tot 21u.

Creative Factory toont expo’s in expo

TURNHOUT – Creative Factory organiseert tijdens de weekends 15 en 16 november en 22 en 23 november een bijzondere fototentoonstelling van de Turnhoutse fotograaf François Peeters.

François Peeters is een kunstliefhebber en een fervent bezoeker van musea in binnen- en buitenland.

François Peeters brengt in de tentoonstelling ‘M’ -de afkorting voor ‘musea’- een boeiende reportage over de interactie tussen publiek en kunst. Hij fotografeerde in de bekendste musea in België en Europa mensen die naar kunst kijken. Gefocust, geïnteresseerd, verbaasd of apathisch. Het levert interessante beelden en een erg coherente expositie op.

Creative Factory is zaterdag en zondag open van 13.30 tot 17u.

“Das Wahre ist das Ganze”

BALEN – Aan filosoof Hegel danken we de uitspraak ‘Das Wahre ist das Ganze’. Hij bedoelt ermee dat men de waarheid pas kan zien als men alle facetten kent en als men alles in zijn context plaatst. Pas dan krijgt alles een ware betekenis.

Van zolang niet alles gekend en geweten is, en de volledige context nog niet duidelijk, is alles slechts studie en onderzoek waarvan nog moet blijken hoe het andere visies, botsende meningen en de tand des tijds zal doorstaan.

Met dat gegeven gaat Marc Gielen aan de slag. Zijn olieverfschilderijen op doek zijn een proces, een studie. Ze onderzoeken het anders-zijn om uiteindelijk vast te stellen dat ze betekenisloos zijn, of ondoorgrondelijk, zolang er geen context aan gekoppeld wordt.

De tentoonstelling loopt van 3 tot 23 november in VC De Kruierie in Balen.

De kracht van het detail

HERENTALS – De fotografen André Eelen, Harry Goossens en Xavier Rombouts hebben met mekaar gemeen dat ze een bijzondere interesse tonen voor het detail. Het totaalbeeld wordt gevormd door een detail in de foto.

De fotografen tonen hoe je een foto kan ‘lezen’; hoe je via het detail naar het geheel kan kijken. André Eelen kiest als onderwerp vaak de architectuur en het spel van lijnen, vlakken en kleuren dat daarbij hoort. Harry Goossens, die ooit persfotograaf was, maar nu in Zuid-Frankrijk woont, is mettertijd gefascineerd geraakt door het landschap waarin hij zich bevindt. Xavier Rombouts is een fotograaf die vaak voor tv werkt. Hij brengt meestal mensen in beeld.

Drie fotografen, drie onderwerpen, drie benaderingen. Maar éénzelfde liefde: de liefde voor het detail.

Van 1 tot en met 23 november in de Lakenhal. Elke vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 17u.

De toegang is gratis.

Suiker - 7

All that Jazz Muze Jazz Orchestra

KASTERLEE – Op maandag 3 november concerteert het Muze Jazz Orchestra in Houtum Street in Kasterlee (zaal Den Eyck, Houtum 39). Het jazzorkest heeft niks te maken met het ter ziele gegane café De Muze in Antwerpen, maar alles met het MUZEcafé in Heusden-Zolder, het theatercafé dat aan cc Muze gevestigd is.

Daar worden maandelijks jazzjamsessies georganiseerd. Enkele van de muzikanten die regelmatig kwamen jammen, richtten in 2010 Muze Jazz Orchestra op. Na enkele jaren repeteren, bracht MJO in het seizoen 2012-2013 een voorstelling met muziek van Frank Zappa. Daarnaast bouwde het orkest een eigen repertoire uit, met originele werken van Lieven Cambré en David Demuynck. Muze Jazz Orchestra zakt naar Houtum Street af met negen muzikanten.

Carlo Nardozza (trompet), Daniel Vanderhoydoncks (bugel), Lieven Cambré (altsax), Koen Nijs (tenor- en sopraansax), Igor Maseroli (trombone), David Demuynck (piano), Marco Cirone (gitaar, zang), Rob Vanspauwen (contrabas) en David La Mela (drums). Kaarten kosten 10 euro. Het concert begint om 21u.

Getouw Jazznight met ACT Collective en Philippe Catherine Trio

MOL – Voor de derde ‘Getouw Jazznight’ heeft cc ’t Getouw Philip Catherine vastgelegd. Hij komt met zijn trio naar Mol. Philippe Aerts speelt contrabas en Antoine Pierre drums. Een geoliede machine? Niet helemaal.

Met Aerts speelt hij inderdaad al twintig jaar samen, maar slagwerker Pierre is een jonge hond die hij nog maar pas onder zijn hoede heeft. Kan leuk worden en voor vuurwerk zorgen.

Als opwarmer voor het Philip Catherine Trio speelt het Amerikaanse ACT Collective, met in de gelederen streekgenoot Wim Leysen. Hij speelt samen met Jonathan Ragonese op sax, Guilhem Flouziat op drums en Jos Machtel op contrabas. Zij spelen toegankelijk jazz op zeer hoog niveau. Zeg nooit zomaar voorprogramma tegen het ACT Collective.

Kaarten kosten 17 euro. Het concert in Zaal ’t Getouw, op vrijdag 28 november, begint om 19.30u.

8 - November 2014

Vier keer jazz in De Singer

RIJKEVORSEL – Jazzclub De Singer kent een erg drukke novembermaand. Maar liefst zes jazzoptredens staan gepland. Op 8 november concerteren Alexander Hawkins en Louis Moholo-Moholo. Ze worden beschouwd als een van de snelst rijzende sterren in Groot-Brittannië. Moholo-Moholo is (74) een Zuid-Afrikaan die zich op 20-jarige leeftijd in Londen vestigde. Hawkins (33) omschrijft hem als een van zijn grootste inspiratiebronnen. In het voorprogramma speelt een nog jongere wolf: Seppe Gebruers (24). Hem wordt in België een grote toekomst toegeschreven. Kaarten voor dit dubbelconcert kosten 16 euro.

Op 20 november is de New Yorkse saxofonist Dave Liebman opnieuw te gast in de Singer. Deze keer speelt hij, in een trio, werk van The Beatles. Hij brengt saxofonist en klarinettist John Ruocoo mee. Tickets kosten 19 euro.

Dans Dans begeeft zich op het kruispunt tussen jazz en rock.

Kaarten voor hun concert op 21 november kosten 21 euro. Michael Moore (sax en klarinet) wordt 60 en dat wordt op 29 november gevierd met een optreden in de Singer, waar hij al regelmatig te gast was in diverse groepen en bezettingen. Tickets kosten 16 euro.

Het Neve Festival: een feest voor het oor TURNHOUT – Een pianist uit Armenië, een Noors jazztrio, een soulman uit Amerika, kamermuziek van Vlaams onbekend talent en twee optredens van curator Jef Neve himself: de tweede editie van het Neve Festival belooft een spetterend muziekfeest te worden waarin de meest uiteenlopende stijlen en genres aan bod komen. Kruis 7, 8 en 9 november alvast aan in je agenda.

Het Neve Festival zag het levenslicht in ‘Turnhout 2012, cultuurstad van Vlaanderen’. Het werd een succes en twee jaar later mag curator Jef Neve zijn kunstje herhalen en opnieuw het programma samenstellen van zijn eigen festival. Neve wil al een tijdje van de jazzstempel af. Hij is immers geïnteresseerd in alle muzikale stijlen en genres. Dat laat hij ook merken op deze tweede editie van het Neve Festival. Behalve jazz komt er ook soul, kamermuziek en filmmuziek aan bod. De enige rode draad die er is, is dat alle optredende artiesten topkwaliteit bieden.

Tord Gustavsen Ensemble

Jazzpianist Tord Gustavsen is al jaren een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Noorse jazzscene. Hij treedt meestal op met drie of vier muzikanten en bracht sinds zijn debuut, tien jaar geleden, zes albums uit op het kwaliteitslabel van ECM records. Aanvankelijk voelde Tord Gustavsen zich het best thuis in een trio (piano, bas en drums), maar in 2009 voegde hij daar een saxofonist aan toe.

Ook in Turnhout zal hij in een vierkoppige bezetting spelen, met Mats Eilertsen op bas, Jarle Vespestad op drums en Tore Brunborg op sax. Het kwartet brengt melodische, romantische en poëtische muziek. Kaarten voor dit concert, op vrijdag 9 november om 20.15u, kosten 18 euro.

Les Fêtes Galantes

Veerle Simoens (cello), Leen Van der Roost (harp) en Emilie De Voght (sopraan) vormen Les Fêtes Galantes. Ze worden bijgestaan door verteller Kurt Van Eeghem, die de muziek voorziet van leuke commentaren en wetenswaardigheden.

‘Les Fêtes Galantes’ verwijst naar 18de-eeuwse exclusieve

huiskamerfeesten die door de high society werden georganiseerd, ver van alle bemoeienissen van het koningshuis en nóg veel verder van de kerk. Het kon er behoorlijk ‘onconventioneel’ aan toe gaan op die feestjes. Tegelijkertijd is ‘Fêtes Galantes’ ook de titel van een dichtbundel van Paul Verlaine, die zich daarvoor onder andere baseerde op een schilderij van Antoine Watteau. Vier Vlaamse componisten, onder wie ook Jef Neve, gingen aan de slag met de ‘Fêtes Galantes’ van Verlaine. De voorstelling die daar uiteindelijk uit voortgekomen is, is een totaalbeleving van tekst, muziek en beeld. Kurt Van Eeghem praat alles aan mekaar en geeft, op zijn eigen ludieke manier, uitleg waar nodig. De toeschouwer wordt op zaterdag 8 november om 19u ondergedompeld in het aristocratische en decadente sfeertje van de 18de eeuw.

Jef Neve Solo

Jef Neve is op het podium tot zichzelf gekomen: hij geeft nu ook -voor het eerst!- soloconcerten. Dat heeft dus meer dan tien jaar geduurd. Neve knutselde enkele jaren aan zijn eerste soloplaat: ‘One’. De Warande krijgt de eer dat album in première live te horen. Jef Neve heeft immers zijn eigen festival uitgekozen als plaats om het album ‘One’ voor te stellen. Dat gebeurt op zaterdag 8 november om 20.15u.

Amp Fiddler

Amp Fiddler (55) werkte samen met Prince, George Clinton, Basement Jaxx en Jamiroquai, maar het leek wel of de brave man de laatste jaren uitgeblust of met brugpensioen was, want zijn laatste plaat is al acht jaar oud. Maar hij is wel degelijk alive and kicking. Hij heeft zelfs een nieuwe cd uit en dat is Jef Neve niet ontgaan. Hij nodigde

Amp Fiddler prompt uit op zijn festival. Amp Fiddler is de soul nog altijd niet ontgroeid, zo mag blijken. Zijn comeback zou wel eens bijzonder kunnen worden, want zijn nieuwste werk klinkt volwassener, krachtiger, energieker, moderner en dansbaarder dan ooit. Op 8 november om 22u concerteert hij in de Kuub.

In Vlaamse Velden

Jef Neve is een muzikale duizendpoot. Zo schreef hij de soundtrack voor de fel bejubelde tv-serie ‘In Vlaamse velden’.

“Het strafste wat ik in mijn leven al gedaan heb,’ zegt Neve daar zelf over. In de Warande speelt hij, samen met zijn orkest, de soundtrack live en bewijst hij zijn talent als componist. Te horen op zondag 9 november om 15u. Kaarten kosten 24 euro.

Tigran Hamasyan

Het Neve Festival sluit af met een concert van de Armeense pianist Tigran Hamasyan. Hij speelt jazz die hij verweeft met Armeense volksmuziek, pop, elektronica en zelfs klassiek.

Grootheden als Herbie Hancock en Brad Mehldau zijn fan. Vorig jaar was hij artist in residence bij Jazz Middelheim en speelde hij daar drie concerten. Eerder stond hij al op de podia van de grootste jazzfestivals ter wereld: North Sea Jazz Festival, Monterey Jazz Fest, London Jazz Festival, Winter Festival New York, Jazzfestival Montreux… Een waardige afsluiter van een veelbelovend muziekfeest. Op zondag 9 november om 20.15u. Tickets kosten 21 euro.

Neve Festival praktisch

Tickets voor het volledige festival kosten 74 euro. Les Fêtes Galantes, Jef Neve solo, Amp Fiddler samen kosten 38 euro.

Voor de andere concerten kan je apart kaarten kopen.

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

Yenta Enid Verzacht het leven met Voetreflexologie Metamorfosemassage Ontspannende lichaamsmassage Cadeaubon Verschillende workshops …

Kathleen Delaruelle 0495/790 274 (enkel op afspraak)

Rundershoek 10 2430 Laakdal – Eindhout

yenta.enid@gmail.com www.yentaenid.be

Sylvia Reijbroek Molenstraat 16 Baarle-Hertog (www.sylviareijbroek.be) Openingsuren: dinsdag, donderdag en vrijdag van 11 tot 15u zaterdag en zondag van 11 tot 17u

Suiker - 9

Turnhouts historicus herschrijft Belgische geschiedenis in ‘Het land dat nooit was’.

TURNHOUT – Wat als Leopold II Congo was misgelopen? Of: wat als Antwerpen een miezerig provincienest was gebleven? Of: wat als Leopold III daadwerkelijk had gecollaboreerd met Hitler? Het zijn fictieve -maar verdomd interessante- vragen die de jonge Turnhoutse historicus Koen Aerts, samen met enkele collega’s, tracht te beantwoorden in het zopas verschenen boek ‘Het land dat nooit was’.

Het werk prijst zichzelf aan als de eerste tegenfeitelijke of counterfactual geschiedenis van België.

‘Tegenfeitelijk’ zegt u? Jawel, de historici gaan in het boek in tégen de feiten van de geschiedenis en benaderen deze historische kwesties vanuit een erg onverwachte hoek: Wat als? Vroeger blokte grootmoeder ‘Wat als’-vragen af met de opmerking: “Als ons kat een koe was, melkten we ze voor de stoof.” Maar met hun grote bagage aan historische kennis durven deze auteurs het aan om een loopje te nemen met de geschiedenis en met een onverstoord aplomb tien alternatieve, maar plausibele scenario’s te reconstrueren hoe het met België anders had kunnen lopen. Zo wordt ons land in de Tweede Wereldoorlog een vazalstaat van de nazi’s; zo ontwikkelt niet Antwerpen maar Oostende zich tot de belangrijkste havenstad of winnen de liberalen de schoolstrijd dankzij een schandaal van kindermisbruik in de kerk. Interessante en vooral uitdagende lectuur.

Voor hun ‘Wat als’-geschiedschrijving selecteerden de historici een aantal cruciale momenten uit de Belgische geschiedenis: van het ontstaan van ons land over de koningskwestie tot de schoolstrijd. Koen Aerts boog zich samen met zijn collega Bruno De Wever over de dubieuze rol van Leopold III tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hun

10 - November 2014

‘Wat als-vraag’ luidt: wat als Leopold III in WO II daadwerkelijk had gecollaboreerd met het nazi-Duitsland van Hitler.

Was er dan in de schaduw van Duitsland een Belgische Nieuwe Orde ontstaan? Aerts en De Wever weten waarover ze schrijven: beiden hebben zich gespecialiseerd in de geschiedenis van WO II. Maar wie als leek hun tegen-

feitelijke versie leest, slaat met terugwerkende kracht soms de angst om het hart. Suiker voelde Koen Aerts aan de tand en vroeg of het echt de moeite loonde om een geschiedenis die toch al gepasseerd is, vandaag nog te herschrijven. −Eerlijk, − je verwacht niet van serieuze historici dat ze zich aan een dergelijk experiment wagen. Je verwacht

dat dit eerder voortspruit uit de fantasie van romanschrijvers. Hoe is bij jullie het idee ontstaan?

Tussen pot en pint op een avond in het café van De Vooruit in Gent. Het boek is het idee van Maarten Van Ginderachter, Antoon Vrints en ikzelf. We zijn alle drie als historicus afgestudeerd aan de Gentse universiteit. Op die avond waren we heftig aan het discuteren over een of ander geschiedkundig onderwerp en we betrapten ons erop dat we voortdurend ‘wat als’redeneringen aan het opzetten waren. Toen is als grap geopperd om dat ‘wat als’-idee wetenschappelijk te gaan uitwerken. Maar onmiddellijk hebben we het idee ook heel serieus opgenomen. Voor historici is ‘Wat als’ de ‘fond’ om tot bepaalde verklaringen te komen. We hebben ons heel erg ingelezen in de methodiek. In de Angelsaksische wetenschappelijke wereld is tegenfeitelijke of counterfactual geschiedenis al meer ingeburgerd dan bij ons. In België is het, zover we weten, de eerste keer.

−We − mogen het boek dus niet afdoen als spielerei van historici?

Neen, het idee was een wetenschappelijk en analytisch verantwoord proefstuk te schrijven waarbij we op het oog hadden het begrip ‘toeval’ in de geschiedschrijving terug te valoriseren.

Geschiedschrijving wordt te vaak voorgesteld als één rechte lijn, net alsof het naar een welbepaald doel gaat. Vooral in nationalistische kringen wordt de geschiedenis van een land gepresenteerd als een automatisme, een logisch product van voorafgaande evoluties. Het land -zo luidt het- is dan opgenomen in ‘de vaart der volkeren’. Maar dat is uiteraard niet zo. We willen aantonen dat er verschillende richtingen mogelijk zijn in de geschiedenis. Dat het toen zo is gelopen, hing vaak af van kleine angels of van toevalligheden. Het was er ons vooral om te doen de vinger te leggen op momenten waarop de geschiedenis een andere loop zou hebben kunnen nemen. Die momenten zijn zeker niet lukraak, maar wel zeer plausibel en wetenschappelijk gekozen. −Maar − haal je de geschiedschrijving niet onderuit door zelf gebeurtenissen te verzinnen?

Nee, zeker niet. Mag ik dat eens met mijn eigen hoofdstuk in het boek duiden? Uit het archief weten we dat Leopold III voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog autoritaire plannen had. Toch is hij in de echte geschiedenis niet tot collaboratie kunnen overgaan. Als je dat wil verklaren, moet je de vraag stellen: ‘Wat had Leopold III gedaan als hij die kansen tot collaboratie wel had gehad?’ Die kans bood zich aan op het moment dat Churchill overwoog een overeenkomst af te sluiten met Hitler. In mei 1940 was het bijna zo ver. Het Britse expeditieleger dreigde toen in Duinkerken vernietigd te worden door de Duitsers. We weten dat Churchill in dat geval de opties openliet om een overeenkomst te sluiten met Hitler. Was dat effectief gebeurd, dan had Leopold III kunnen argumenteren dat de oorlog op het continent verloren was en kon hij vrijuit onderhandelen met Hitler over de positie van het neutrale België.

Maar dat is niet gebeurd. In de echte geschiedenis is het Britse leger aan de vernietiging ontsnapt door het beruchte ‘Haltbefehl’ van Hitler aan zijn troepen.

Maar in onze versie zet Hitler wel door en wordt het Britse leger in Duinkerken verslagen vooraleer het naar Groot-Brittannië kon ontschepen. Hierdoor liggen de kaarten helemaal anders en wordt Churchill noodgedwongen met de rug tegen de muur gezet en verplicht eventjes ‘dikke vriend’ te spelen met Hitler. Dat moment hebben we in ons boek aangegrepen om de geschiedenis een andere, maar plausibele wending te geven. −Jullie − zetten daarmee wel de feiten naar jullie hand om jullie verhaal te doen uitkomen.

Ja, maar we hebben er altijd wel heel secuur op toegezien dat het moment waarop we de geschiedenis een andere kant laten opgaan, gebeurde vanuit het principe van de ‘minimal rewriting’.

We introduceerden minimale veranderingen die bovendien aannemelijk waren. Er moesten

aanwijzingen zijn uit het verleden dat het inderdaad de andere kant had kunnen uitgaan.

Het heeft geen zin om een totale ‘coup de théâtre’ te verzinnen, want dan leer je ook niet bij over de geschiedenis. We hoeden ons ervoor om ons zomaar over te geven aan fantasy. Het is geen fictie binnen historische krijtlijnen. We gaan niet zover als het feuilleton ‘Albert II’ op tv. We menen onze ingreep te doen op een wetenschappelijk verantwoorde manier. We zijn ook gebonden aan onze methodologie en deontologie. −Je − moet, zo vermoeden we, je geschiedenis ook door en door kennen om je hieraan te wagen.

Zeker. Het is opmerkelijk dat we allemaal opnieuw moesten beginnen te lezen en te studeren.

We hebben vaak gevloekt: ‘Verdorie, dit is toch niet simpel. We waren ook streng voor elkaar De collega’s lazen de teksten na en floten ons regelmatig terug waardoor we opnieuw gedwongen werden opzoekingswerk te gaan doen. Zo hadden we het

ningshuis is kunnen blijven bestaan. −Je − vreest geen problemen of processen omdat je toch een aantal mensen in een ander daglicht plaatst? Graaf Maurice Lippens collaboreert bijvoorbeeld duchtig mee met de koning.

Ik denk niet dat we daarvoor moeten vrezen. Misschien voelen sommige edellieden zich koud gepakt, maar dat zou flauw zijn. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet om de gelijknamige Fortis-bankier Maurice Lippens maar om diens grootvader, de liberale politicus aan de zijde van Leopold III. We vertellen alleszins niets nieuws, het staat zo al beschreven in de echte geschiedenis. Wat we wel kras vinden, is het volgende: we beginnen ons hoofdstuk met de echte toespraak van Koning Filip bij zijn aantreding als koning. We vinden het heel bijzonder dat hij zich beroept op de democratische ingesteldheid van zijn zes voorgangers. Het is vreemd dat de speechschrijver niet aangeeft dat de grondwettelijke houding van Leopold III er niet een was

dramatisch mee vormgegeven.

We willen benadrukken dat geschiedenis een wisselwerking is tussen individuen en structuren.

Je kunt een geschiedenis niet louter ophangen aan één individu. Hij is ook afhankelijk van zijn omgeving, zijn opvoeding, een bepaalde tijdsgeest, sociale, economische, culturele en politieke processen. Ook die band hebben we proberen in de weegschaal te leggen. Sommige historici focussen op de grote figuren, anderen alleen op de structuren die alles bepalen. We focussen op het punt waar die twee elkaar tegemoetkomen en de connecties maken. −Jullie − boek beperkt zich tot de Belgische geschiedenis. Zijn er in de wereldgeschiedenis zaken gebeurd die je op deze manier wil onderzoeken?

De meeste spectaculaire gebeurtenissen zijn al afgegraven.

In België is het een relatief onbekend genre. Maar in strips bijvoorbeeld, en vooral Franse strips, worden erg veel van dergelijke thema’s behandeld.

Over Napoleon kan je een kast

Koen Aerts: “ Dit boek is geen ‘fantasy’.

De geschiedenis had voor hetzelfde geld perfect zo kunnen lopen.” idee om prins Karel in de zomer van 1940 mee te laten vluchten met de Belgische regering naar Londen. Maar dat strookte niet met zijn houding. Prins Karel kantte zich initieel tegen alle ministers die naar Londen waren gevlucht en had er zelfs mee gedreigd om Pierlot, de toenmalige eerste minister, voor de kop te schieten. Dat feit moet je dan ook respecteren om niet af te dwalen van je wetenschappelijke basis. −We − hebben toch regelmatig verbaasd opgekeken bij het lezen. Zo haal je een zeer antisemitische uitspraak aan van Leopold III. We dachten: als jullie ook die hebben verzonnen, krijgen jullie serieuze problemen met het koningshuis.

Ze zullen het niet graag lezen.

Inderdaad, ze zullen dat niet graag lezen. Maar het vreemde is: al die dingen over Leopold III wisten we al. Zijn antisemitische houding staat vermeld in standaardwerken en biografieën. Maar het onderwerp is lange tijd taboe geweest. Vooral in de tijd van de koningskwestie werd door tegenstanders van de koning expliciet gesteld dat hij ‘de grootste inciviek ooit’ was. Leopold III had antisemitische trekken en was rechts autoritair. Hij had zeker de bereidheid tot collaboratie. Prins Karel heeft in zekere zin de monarchie gered en ervoor gezorgd dat het ko-

om een voorbeeld aan te nemen.

Hij had minstens ook prins Karel een plaats kunnen geven. De man heeft na de bevrijding vijf jaar de troon warm gehouden. −Denk − je dat er kritiek gaat komen van je eigen collega’s?

Het zou kunnen. Ik begrijp goed dat sommigen niet warm lopen voor deze methode. Maar ik nodig ze graag uit om het boek te lezen. Ze zullen het met argusogen bekijken en natuurlijk gaat erover gediscuteerd worden, maar dat gebeurt in de reguliere geschiedschrijving ook. Door de tegenfeitelijke geschiedenis die we nu geschreven hebben, is er nog meer opening tot discussie. Maar sommige pistes zullen nu niet meer bewandeld kunnen worden omdat we ze in het boek ondervangen hebben en we ze nu als onrealistisch kunnen afdoen. −Het − populairste onderwerp voor de tegenfeitelijke geschiedschrijvers is blijkbaar de stelling: wat als Hitler was omgekomen in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Was er dan sprake geweest van een tweede wereldoorlog?

Hitler moet waarschijnlijk bekeken worden als een soort katalysatorfiguur. Zijn antisemitisme en het nationaalsocialisme was een product van zijn tijd, maar Hitler heeft die tijd door zijn persoonlijkheid ook radicaal en

vullen met boeken die vertrekken vanuit het idee: wat als hij die of deze slag wel gewonnen had? De bekende Engelse historicus Ian Kershaw heeft ook een aanzet gegeven over de Tweede Wereldoorlog. Hij onderscheidde tien keerpunten in de oorlog waarop het compleet anders had kunnen lopen. Maar mijn collega’s en ik hebben niet de neiging om nog een vervolg te maken op dit boek. −Zijn − er meer recente gebeurtenissen in België die er zich toe lenen?

Er is een tijdje een hoofdstuk in de running geweest over de dioxinecrisis, maar om uitspraken te doen over een bepaalde episode moet je ook voldoende stof hebben om er op een relevante, wetenschappelijke manier verder mee te gaan werken. We hadden ook het Egmontpact kunnen aansnijden. Wat zou er gebeurd zijn als Hugo Schiltz dat pact niet mee had ondertekend? Was de Volksunie dan niet uiteengevallen? Was er van het Vlaams Blok sprake geweest? −Jullie − bedanken in het boek uitdrukkelijk Bruno De Wever. Was hij de autoriteit die het boek mee zijn geloofwaardigheid moest geven?

Neen, Bruno was de promotor van onze drie doctoraten. Dankzij hem kennen we elkaar en daar zijn we hem graag erken-

telijk voor. Ik heb hem als coauteur gevraagd voor mijn hoofdstuk omdat hij een specialist is in de Tweede Wereldoorlog en dé collaboratiedeskundige. −Dat − brengt ons op een idee voor een geschiedenisswitch. Wat als zijn broer Bart De Wever er al uitgegaan was in de eerste ronde van De Slimste Mens?

Had de N-VA dan een dergelijke steile opmars gekend? (lacht) Dat zou zeker een interessant item opleveren om na te denken over de rol van de media.

Hoe draagt die bij tot het succes van bepaalde figuren? Je kan dat inderdaad gaan toetsen aan een politicus als Bart De Wever, maar dat is een pad dat, voor alle duidelijkheid, in ons boek onbesproken blijft. −Als − de geschiedenis zo’n onvoorspelbaar kluwen is van gebeurtenissen, figuren en toevalligheden, kunnen we er dan wel iets van leren?

Vaak is er de reactie dat een mens niets leert uit de geschiedenis. Zo blijven de genocides zich herhalen. Ik wil niet zo drastisch zijn. Ik vind dat je wel iets uit de geschiedenis kan leren, tenminste voor wie leren wil. Een goede of kritische kennis van de geschiedenis kan je wapenen tegen degenen die ze gebruiken om actuele grieven kracht bij te zetten. Zoals nationalisten die vaak beweren dat hun eisen de logica zelf zijn omdat ze zo historisch gegroeid zijn. Maar ze vergeten vaak iets te zeggen over de legitimiteit van die eisen. Geschiedenis leert je de complexiteit van gebeurtenissen zien en rekening houden met verschillende factoren.

Het is niet allemaal zo vanzelfsprekend. Hetzelfde geldt voor onze persoonlijke geschiedenis.

Wat als je overovergrootmoeder je overovergrootvader niet had leren kennen op die veemarkt?

Dan had jij niet bestaan. −Maar − geschiedenis is vaak ook maar één interpretatie van één welbepaalde historicus.

Juist, maar interpreteren dwingt je tot het aanbrengen van argumenten en bewijzen.

Dat maakt wetenschappelijke geschiedschrijving zo boeiend.

Een onderwerp wordt ook om de zoveel jaren herschreven, telkens vanuit een nieuwe invalshoek en telkens gaan we meer weten. Dat is het fascinerende eraan. Geschiedenis is niet alleen een bron van kennis, maar vooral ook van inzicht in de processen en de wisselwerking. Niemand zal dan ook ontkennen dat het waardevol is om inzicht te krijgen in de geschiedenis omdat het belangrijk is om actuele processen te doorgronden. −Is − het dan niet frustrerend dat het geschiedenisonderwijs alsmaar in een kleiner hoekje wordt gedreven?

Ik vind het vooral frustrerend dat we heel veel historici opleiden die op de arbeidsmarkt geen werk meer vinden. Veel afgestudeerde studenten gaan op zoek naar een baan in het onderwijs, maar geraken niet meer benoemd. Dat was trouwens ook al het geval toen ik 11 jaar geleden studeerde. Toen stond er in De Standaard een artikel met als titel: ‘Er rijdt een historicus met de bus’. Heel spijtig, want het is een waardevolle humane wetenschap die aanspoort tot een kritische kijk op de wereld.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 11

HORECA TROEF Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor: brasserie Het Laar in Gierle.

Brasserie Het Laar GIERLE – Werner Van Laer en zijn partner An Van Akoleyen baten langs de Beersebaan in Gierle, vlak bij afrit 22 (Gierle, Beerse, Vosselaar) van de E34, brasserie Het Laar uit.

De ligging van de eetgelegenheid is aantrekkelijk voor een breed cliënteel. “Omdat wij omgeven zijn door groen stoppen wandelaars en fietsers regelmatig bij ons om de inwendige mens te versterken,” zegt Werner. “In de zomer passeren hier ook veel bezoekers van de Lilse Bergen.

Ook voor automobilisten ligt Het Laar ideaal. Op 100 meter van de afrit van de snelweg en met ruime parkeergelegenheid bij de deur. Gezinnen met jonge kinderen zijn ook dol op Het Laar. De jonge garde kan naar hartenlust ravotten in een afgesloten speeltuin achter de zaak.

De uitbaters van Het Laar kunnen bogen op een ruime ervaring. Ze runnen al zeven jaar de brasserie en voordien maakten ze in Wechelderzande ook al van Gasthof De Keyser een succes.

Hun formule is eenvoudig: leg de bezoekers in de watten met eerlijke en betaalbare maaltijden en je bouwt gegarandeerd een netwerk van tevreden klan-

Het Laar

Beersebaan 136 2275 Gierle Tel: 014 55 60 91 E-mail: info@brasseriehetlaar.be Website: www.brasseriehetlaar.be Openingsuren: van donderdag tot en met maandag van 11 tot 22u.

Dinsdag en woensdag gesloten,

12 - Oktober 2014

ten uit. Op de kaart in Het Laar vind je alle courante snacks, gaande van uitsmijters en loempia’s tot spaghetti en van croques en warme broodjes tot een koninginnenhapje. Wie denkt de maag daarmee niet te kunnen vullen, bladert gewoon even verder in het menu om daar een ruime keuze aan vis-, vlees- en pastagerechten te vinden. Ook aan de vegetariërs wordt gedacht. Zij vinden zonder twijfel hun gading bij de soepen, slaatjes en oosterse wokgerechten. Opvallend zijn ook het groot aantal nagerechten en de uitgebreide ijskaart.

Alsof dat nog niet genoeg is, doen Werner en An wekelijks nog extra inspanningen om de klanten te plezieren. Elke maandag is er in Het Laar een steakdag. Voor de vaste prijs van 15 euro kan je dan steak eten, inclusief frietjes, groenten en saus.

Volgens hetzelfde principe is er op donderdagavond een spareribdag, voor 13,50 euro. En op vrijdagavond zijn de scampi’s in promotie (16 euro). Chef Werner bereidt ze elke vrijdag op een andere manier.

Ook zeer goedkoop zijn de maandmenu’s voor 31,50 euro.

Het menu bestaat altijd uit vier gangen. In november wordt een quiche met spekjes en bladspinazie geserveerd, gevolgd door een dagsoep en daarna kip tandoori, om af te sluiten met rijstpap op Vlaamse wijze.

Het Laar beschikt over een feestzaal, die bijvoorbeeld gebruikt kan worden voor een aperitief, een brunch of een feest à la carte.

KORT Deze maand in De Poppenzaal

TURNHOUT – De jongste theaterliefhebbers kunnen zich verheugen op een erg drukke maand in De Poppenzaal aan de Steenweg op Oosthoven in Turnhout. Propop en enkele gastgezelschappen presenteren er vijf voorstellingen.

Op 2 en 5 november speelt Propop ‘Stapel (voor 2,5- tot 5-jarigen). ‘Stapel’ is een kleurrijk en visueel schouwspel, waarbij veel gelachen kan worden om de dolle fratsen van ‘het meneerke’.

Slapstick voor de allerkleinsten, met de muziek van ‘alle eendjes zwemmen in het water’.

Figurentheater Vlinders & Co spelen op 9 november ‘Peter en de Wolf’, voor kinderen vanaf 5 jaar. Dit bekende verhaal zit boordevol beelden, muziek, poppenspel en vertelkunst. Ieder personage wordt muzikaal voorgesteld door een welbepaald instrument uit een symfonisch orkest. Wie zei dat kinderen niet van klassieke muziek houden?

Deze voorstelling bewijst het tegendeel.

Theater BOEMPATAT! speelt op 12 en 16 november ‘Graaf’, waarin een ei en een konijn dat graag wil vliegen de hoofdrol spelen. Geschikt voor kinderen van 3 tot 8 jaar.

Sinterklaas is eind november in het land. Hij komt voor twee voorstellingen naar De Poppenzaal. In ‘Zie ginds zinkt de stoomboot’ (te zien op 19, 22, 23 en 26 november) vertelt hij over zijn hachelijke avonturen op zee en in ‘Sinterklaas en de bron van waarheid’ (30 november en 3 en 6 december) is hij vergeten zijn boek te laten volschrijven met alle weetjes over de kinderen.

Op zondag 16 november is het kinderkunstendag. Ook De Poppenzaal doet daaraan mee. Kinderen kunnen er dan met de poppen komen spelen.

De voorstellingen op zondag beginnen om 10.30u, die op woensdag om 14.30u. Kaartjes kosten 6 euro voor volwassenen, 5 euro voor kinderen.

Deze maand in Het Gevolg

TURNHOUT – Het Gevolg blijft door het theaterseizoen razen.

Tal van voorstellingen toeren door Vlaanderen, al dan niet via de scholen. In de Warande (Kuub) is op 16 november om 15u ‘Kleine Koning December’ te zien, naar het sprookje van de Duitser Hacke over een koning die slechts een vinger groot is en toch al heel oud. Op 30 november om 15u wordt die voorstelling in Het Gevolg zelf gespeeld.

Op vrijdag en zaterdag 28 en 29 november, telkens om 20.15u, wordt ‘Wortel van glas’ gespeeld.

Het stuk, geschreven voor Josse De Pauw, gaat over iemand die op zoek is naar zichzelf en daarvoor de wereld rondreist.

Highway to the blues

MOL – De Kempense bluesband ‘Highway to the blues’ speelt op vrijdag 21 november in muziekcafé ‘Onder Den Toren’ in Mol (Markt 12). Het concert begint om 21u.

Orgelconcerten in de regio

TURNHOUT, HOOGSTRATEN – Liefhebbers van orgelmuziek kunnen op 1 november hun hartje ophalen in de Sint-Katharinakerk in Hoogstraten. Om 19.30u worden daar door organist Emmanuël Clacens en Venery Fantaisy (drie jachthoorns) enkele werken gespeeld die speciaal geschreven werden voor orgel en jachthoorns. Tickets kosten 10 euro.

Op 9 november om 18u in de Sint-Pieterskerk in Turnhout vindt een gratis concert plaats van het Antwerps Barokorkest, Marcel Ponseele en Nico Declerck, n.a.v. de afsluiting van ‘750 jaar H. Sacrament’. Op het programma staat de meest gespeelde cantate van Bach: cantate auf bwv 140.

In de Sint-Jan Baptistkerk in Wortel wordt op 14 november om 20u het nieuwe Drapsorgel ingespeeld en op 20 november kan je in de Sint-Pieterskerk in Turnhout (om 14 en om 20.15u) terecht voor een vreemde ontmoeting tussen orgel en circus. Door Carré Curieux & Serge Schoonbroodt. Alleen voor de namiddagvoorsteling zijn nog tickets te verkrijgen (via de Warande).

Een dag later, om 20.15u, wordt de voorstelling in de Sint-Katharinekerk in Hoogstraten opgevoerd (tickets: 15 euro).

Blaudzun

OUD-TURNHOUT – Fietsen is gezond. Behalve als je valt.

Dat mocht Johannes Sigmond van Blaudzun de voorbije zomer ondervinden. Hij smakte hard tegen de wereld en daardoor moest zijn concert in ’t Hofke van Chantraine worden geannuleerd. Uitgesteld is niet verloren. Op 28 november treedt Blaudzun op in OC De Djoelen in Oud-Turnhout. Nu alleen nog een paar weken van die fiets blijven.

Kaarten kosten 20 euro aan de kassa.

Spiegeltent

RETIE – Van 6 tot en met 10 november wordt de Spiegeltent weer opgesteld in de Veldenstraat in Retie. Op donderdag 6 november speelt Radio Modern ten dans, op vrijdagnamiddag is er een ‘Party for specials’ voor mensen met een verstandelijke beperking. ’s Avonds is er ‘Solano’ met de beste deejays uit de verre omstreken, zoals bv Wally Wonderland, Iris Menza en Mekong Delta. Zaterdagnamiddag wordt voorbehouden voor de kinderen met de voorstelling van ‘Er zit een beest in je hoofd’ van Veston & Michel. Na een privéfeest op zaterdagavond gaan op zondag de deuren weer open voor een muzikaal feestje ‘In de stille Kempen’, met o.a. Juul Kabas, The Slipmates, Marino Punk, Marc Dex en de Hukkelfukkers. Op maandag 10 november vindt het slotfeest plaats. De legendarische dj Boer Jan Verachtert neemt dan plaats achter de draaitafel.

Combitickets kosten 22 euro in vvk en zijn te verkrijgen bij dagbladhandel De Mus en café Foli-A. Alle info op www.tente-endanse.

1814 The Musical HOOGSTRATEN – Eerst was er de tentoonstelling en het boek, dan het opluchtspektakel met meer dan 1000 figuranten en nu in november is er de musical. Nee, het gaat niet over de zoveelste herdenking van de Eerste Wereldoorlog maar over het laatste evenement waarmee Hoogstraten in november zijn vergeten napoleontische veldslag herdenkt die 200 jaar geleden in de regio werd uitgevochten. ‘1814 The Musical’ belooft alvast groots te worden, met honderden vrijwilligers, tientallen muzikanten en 11 beweegbare decors.

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS VAG nv N.V.

Steenweg op Gierle 228 2300 Turnhout T. 014 41 58 53 www.vagnv.be

jaar- en directiewagens mercedes-benz rechtstreeks uit duitsland scherpe prijzen - grote stock

Even een aantal indrukwekkend cijfers op een rij. Aan ‘1814 The Musical’ nemen 450 vrijwilligers uit de streek deel: 220 acteurs en dansers op het podium, 50 muzikanten in de orkestbak en zo’n 200 helpende handen achter de schermen. Speciaal voor het evenement werd de veilinghal van Hoogstraten vertimmerd tot een grote theaterzaal waar plaats is voor telkens 1.100 toeschouwers. Daarvoor werden vloeren, stellingen, podia, licht en geluid ingehuurd bij professionele firma’s. Met de hulp van onder meer de studenten houtbewerking van VITO Hoogstraten werden in totaal 11 volledig verschillende reusachtige en bewegende decors gebouwd. Veertig naaisters zijn al een halfjaar in de weer om 400 unieke historische kostuums te stikken.

LA:CH , een jonge vereniging die ernaar streeft het culturele leven in Hoogstraten een boost te geven.

Kijk op onze site en overtuig U zelf Carwash sinds 1972 Garage Autoverhuur

www.vagnv.be

Praktisch

De avondvoorstellingen vinden plaats op 20, 21, 22, 28 en 29 november telkens om 20u.

Op zondag 23 november om 15u is er een matineevoorstelling.

Er wordt gewerkt met genummerde plaatsen. Tickets zijn beschikbaar op www.1814.be of aan de balie van de Dienst Toerisme, Vrijheid 149, in Hoogstraten. Let op: op dit moment zijn al 3.500 van de 5.000 tickets de deur uit.

OVERLEEF DE URBAN JUNGLE. Innovation that excites

NISSAN JUKE Getoond model: JUKE Tekna

De vergeten NISSAN QASHQAI Getoond model: QASHQAI Tekna

Originele tekst en muziek Zowel de tekst als de muziek van ‘1814 The Musical’ zijn origineel, zodat men terecht kan spreken van een wereldpremière. Tekstschrijver Jos Dom doet het relaas van de veldslag aan de hand van het tragische verhaal van de Hoogstraatse familie Bevers, die ongewild betrokken raakt bij deze verschrikkelijke geschiedenis. Het is meteen ook een rechtstreekse aanklacht tegen alle soorten van conflicten, overal ter wereld. Voor de muziek werd Hoogstratenaar Florejan Verschueren aangetrokken, ook bekend als pianist van het VRT-programma ‘Sing that song’. Hoewel het musicalgenre hem volledig nieuw was, zorgde hij voor prachtige liedjes en instrumentale intermezzo’s die de voorstelling naar een hoger niveau tillen en hier en daar een traan zullen losweken.

Het grootse spektakel wordt op het getouw gezet door de vzw

Hoogstraatse veldslag

De veldslag die door ‘1814 The Musical’ wordt geëvoceerd, vond plaats op 11 januari 1814 in de regio Hoogstraten. Het werd een bloedige strijd tussen de troepen van keizer Napoleon en een geallieerd legerkorps dat voornamelijk bestond uit Pruisen, Britten en kozakken. De veldslag zou bijdragen aan de latere overwinning op Napoleon in Waterloo (1815), maar vreemd genoeg is hij slechts als een voetnoot in de geschiedenis terechtgekomen… als hij zelfs al niet volledig wordt genegeerd. Uit recent onderzoek blijkt dat het belang van de veldslag niet onderschat mag worden. De Franse nederlaag bij Hoogstraten was de eerste in een reeks van confrontaties die later zouden uitmonden in de definitieve nederlaag in Waterloo.

NIEUWE NISSAN X-TRIAL Getoond model: X-TRIAL Tekna

GELDIG TOT 30-11-2014

GARAGE CRETS Beyntel 9 (gps ambachtstraat turnhout) 2360 OUD-TURNHOUT Tel: 014 41 44 83 - Fax: 014 43 77 24 E-mail: info@garage-crets.be

Suiker - 13

God bij klein pierke HERENTALS – De Kempen was lange tijd een streek van klein Pierke, door God verlaten. Maar op memorabele dagen daalde God als een deus ex machina neer in deze contreien. Over die hoogdagen geraakt klein Pierke tot vandaag niet uitgepraat. Suiker gaat op zoek naar die verhalen: wereldsterren die nederdalen in Kempense negorijen. 25 september 2014: Wim Wenders in Herentals.

Wim Wenders in Herentals Paris, ‘Herrentals’ De komst van de Duitse cineast Wim Wenders naar het Art Center Hugo Voeten, de spectaculaire, verbouwde graanfabriek aan de oever van het Kempisch Kanaal in Herentals, werd slechts een dag vooraf aangekondigd.

De man had vanuit Berlijn laten weten de vernissage van de tentoonstelling van zijn goede vriend, de Italiaanse schilder Robert Bosisio, in het kunstcentrum bij te wonen. Toen we de mail met titel ‘Wenders komt’ in onze inbox aantroffen, waren we niet euforisch, maar eerder in dubio.

Nee, het leed geen twijfel dat we er uiteraard bij moesten zijn als Wenders naar Herentals kwam.

Verbeter ons als je kan, maar allicht is Wim Wenders tot op heden de grootste filmmaker die de Kempen ooit bezocht. Klaar voor wat filmgeschiedenis? Wenders mag samen met Fassbinder en Herzog in het rijtje gezet worden van regisseurs die in de jaren 70 en 80 de cinema vernieuwden. Vooral Wenders’ doorbraakfilm Paris, Texas (1984, Gouden Palm in Cannes) haalde hem uit het alternatieve circuit. Deze film lanceerde ook de internationale carrière van muzikant Ry Cooder -luister op YouTube naar zijn wijdse soundtrack- en maakte -maar dit geheel terzijde- van actrice Nastassja Kinski de Scarlett Johansson van haar tijd.

Deze filmlegende zou dus op een

14 - November 2014

doordeweekse donderdagavond aanwezig zijn in het Art Center Hugo Voeten. Waarom we dan toch twijfelden om te gaan, had te maken met de vraag wat we hem zouden vragen? Een interview met hem over ‘de naoorlogse cinema in Duitsland’ ging niet alleen onze pet te boven, maar was uiteraard ook op die feestelijke avond niet aan Wenders besteed. Onze rol zou zich daardoor beperken tot die van ‘voyeur’, een rol die de journalisten van de ‘boekskes’ zich ook aanmeten op filmgala-avonden met stars.

Gefluister

Maar bovenal was er onze grote twijfel over Wenders’ komst, überhaupt. We kennen onze beroemde pappenheimers: ze beloven te komen, maar sturen zelfs geen kat. Toen we die avond arriveerden, werd er al gefluisterd: “Hij komt niet.” De cava en de hapjes, maar zeker ook het werk van kunstenaar Robert Bosisio­ verzachtten de teleurstelling.

Toen we beleefdheidshalve lang genoeg gebleven waren en aanstalten maakten om huiswaarts te keren, werd er plots weer gefluisterd, maar ditmaal: “Hij is er”. En inderdaad: Wim Wenders verscheen in de deuropening -we herkenden hem omdat we zijn portret voor alle zekerheid nog eens vooraf gegoogeld hadden- met aan zijn arm een prachtige vrouw. Even dach-

ten we: ja, dat is ze! Maar het bleek zijn eigen vrouw Donata te zijn. Vanaf dat moment rustte op onze schouders de verantwoordelijkheid om onze komst op zijn minst te verzilveren met een paar privévragen aan hem.

Een van die vragen brandde op onze lippen: wat is er van haar geworden?

Geobsedeerd

Terwijl Wenders een rondleiding kreeg aangeboden door de collectie van het centrum, leek het ons een goed idee om bij gastheer Hugo Voeten en zijn Bulgaarse vrouw Elena Todorova te informeren hoe ze deze tour de force hadden verwezenlijkt. “We hebben Wenders ontmoet in het atelier van Bosisio in Berlijn”, vertelt Hugo Voeten. “Hij is gewoon geobsedeerd door zijn werk. Beide mannen ‘plakken’ aan elkaar. Ik vermoed dat ze vaak nachten met elkaar filosoferen en discuteren.

Robert drong er bij ons op aan Wenders uit te nodigen voor zijn eerste tentoonstelling in België. We hebben hem gewoon via mail uitgenodigd. Meer moeite hebben we niet moeten doen. Wenders liet onmiddellijk weten dat hij zou komen. Toch hebben we aan zijn komst vooraf maar weinig ruchtbaarheid durven geven. Je bent nooit zeker met zo’n mannen…”

“Hij was hier stipt op tijd met de trein”, voegt zijn echtgenote er

nog aan toe. “We zijn hem gaan ophalen aan het station van Herentals. Het is een normale man, zonder complimenten, die het liefst zonder egards behandeld wil worden. Ik ben echt verrukt met zijn komst. Ik ben opgegroeid met zijn films ‘Paris, Texas’ en ‘Der Himmel über Berlin’. Veel mensen denken dat we die films destijds niet te zien kregen in het Oostblok. Maar vreemd genoeg geraakten ze wel door de censuur.”

5 minuten en 32 seconden

‘Is Wenders onder de indruk van jullie museum?’, willen we nog weten. “Heel zeker”, beweert Elena Todorova. “Hij geraakte maar niet uitgekeken en wilde zelfs meer tijd om op zijn eentje stil te staan bij een aantal werken. Vooral de Duitsers uit onze collectie, onder meer Wilhelm Lehmbruck en Ernst Barlach, wekten zijn interesse.

Wenders is zelf een goed fotograaf. Hij kan hier altijd zijn foto’s komen tentoonstellen.”

Ondertussen is Wim Wenders met de museumlift weer nedergedaald tussen de gewone stervelingen. Na wat ‘heen-en-weertjes’ met de verantwoordelijke van het kunstcentrum worden we even tot hem toegelaten. Het resultaat is dat we euforisch naar huis kunnen vertrekken met dit 5 minuten en 32 seconden durende gesprek met de eregast.

−Mijnheer − Wenders, bent u onder de indruk van dit museum?

Wenders: Sure, sure! Er worden hier zeer interessante werken getoond. Maar de meest interessante zijn uiteraard die van mijn vriend Robert. (lacht) −Verwachtte − u een dergelijk museum in een kleine stad?

Nee,. Ik had er geen idee van wat ik hier zou aantreffen. Ik kwam volledig onvoorbereid en ben totaal weggeblazen. Het was echt een verrassing, een revelatie zelfs, om zo’n belangrijke collectie in een kleine stad te zien.

Sommige werken waren echt: whaaw! −U − deed flink wat moeite om hier te geraken.

Deze morgen waren we nog in Parijs. We kwamen met de TGV tot in Antwerpen en wisten dat we dan nog een local train naar Herentals moesten nemen. (Hij spreekt het uit als ‘Herrentals’). −Het − was dus ‘Paris-Herentals’ in plaats van ‘Paris, Texas’. (herhaalt) Yes, Paris-Herrentals.

(Dan onverstoord) We dachten aan het station van Herrentals een taxi te kunnen nemen naar het museum, maar er was nergens een taxi te bespeuren. Gelukkig zijn ze ons komen ophalen. Zeer vriendelijke mensen. −Het − is niet uw eerste bezoek aan België.

Nee, meestal kom ik naar Brussel voor filmreleases en soms ook om politieke redenen. Ik ben de voorzitter van ‘The European Film Academy’ en we moeten onderhandelen met de Europese politici. −We − vernamen dat u een verwoed fotograaf bent.

Ja, morgen vertrekken we vanuit Brussel naar Kopenhagen, waar ik een grote expositie heb van mijn werk. Herrentals was een mooie tussenstop. −Mogen − ze u hier uitnodigen voor een tentoonstelling?

Sure, maar dat zal niet voor het eerst zijn. But everything is possible. −U − verblijft hier maar een dag?

Ja, morgen is het ‘byebye Herrentals’. −Hoe − is het nog met Nastassja Kinski?

(Zo hoorden we ons in gedachten nog verder doorvragen. Maar hé: we zijn de mannen van de boekskes niet.)

De tentoonstelling ‘Vanishing Point’ van Robert Bosisio in het Art Center Hugo Voeten is nog tot 30 oktober te bezoeken. Meer info www.artcenter.hugovoeten. org.

Tekst: Stijn Janssen

SCHOUWBURGEN

The Kilkennys

GEEL – Deze vier lads uit het Ierse Kilkenny hebben het simpel gehouden toen ze een groepsnaam moesten kiezen. The Kilkennys verenigen het beste van twee werelden: traditionele folksongs en een hedendaagse look. Want eerlijk gezegd: het is aangenamer kijken naar deze vier frisse heren dan naar de tandeloze tronie van good old Shane McGowan. Verwacht u aan uitstekend gezongen harmonieën, uptempo klassiekers (‘Irish rover’ is er maar eentje uit hun brede repertoire) en de charme van volkse ballades zonder de commerciële saus die The Corrs daar weleens overheen durven gieten. Waarmee we uiteraard niks slechts willen zeggen over de familie Corr.

Alleen maar dat u voor het iets authentiekere werk beter naar deze Kilkennys luistert.

Verwacht eveneens dat dit heerschap u met niet mis te verstane aandrang zal uitnodigen tot handgeklap en voetengestamp. Ons advies: gewoon enthousiast meedoen.

Na een Guinness of twee mag dat geen probleem meer zijn.

Woensdag 12 november om 20u15, cc De Werft, 18 euro

Braakland/ ZheBuilding: ‘Leni & Susan’

MOL – “Ik ben misschien een oud wijf, maar ik doe dit nog graag.” Chris Lomme is op haar vijfenzeventigste nog niets van haar acteerlust verloren en still going strong. Na twee seizoenen toeren met het intieme stuk ‘Achter de wolken’ geeft ze dit najaar gestalte aan de immer verguisde nazicineaste Leni Riefenstahl. Het blijft een tikje controversieel om haar op het podium te verdedigen, geeft Lomme toe. “Ik wil op zoek gaan naar haar kwetsbare kant, naar de vrouw achter de diva.” Riefenstahl werd 101, maar bleef halsstarrig weigeren om zich uit te spreken over haar verwevenheid met de nazipolitiek. “Ik had geen politieke drijfveren om die films te maken”, zei ze vlak voor haar dood nog. “Er was één Hitler en één regering. Iedereen riep ‘Heil Hitler’ en dat was normaal in die periode. Men moet dat vanuit het juiste perspectief bekijken.”

Een onbegrijpelijke houding, vond Susan Sontag. De joodsAmerikaanse schrijfster, activiste en critica klasseerde de foto’s die Riefenstahl op het eind van haar carrière tentoonstelde als ‘fascinerend fascistisch’. Theatermaker Stijn Devillé plaatst de twee diva’s tegenover elkaar.

Simone Milsdochter -in Nederland geboren maar na haar studies aan Studio Herman Teirlinck vooral actief in Vlaanderen- neemt de rol van Susan Sontag voor haar rekening.

Vrijdag 7 november om 20u15, schouwburg Rex, 16 euro

Helder Seabra: ‘When the birds fly low, the wind will blow’

TURNHOUT – Er zijn er niet veel die kunnen zeggen dat ze bij maar liefst twee van Belgiës meest toonaangevende choreografen gedanst hebben. Helder Seabra kan het wel, want hij danste na zijn studies aan P.A.R.T.S. achtereenvolgens bij Wim Vandekeybus’ compagnie Ultima Vez en Eastman, het gezelschap van dat andere wonderkind van de Belgische dans, Sidi Larbi Cherkaoui. Met die laatste werkte hij aan de bejubelde dansproductie ‘Babel’ én Cherkaoui vroeg hem als danser in de film ‘Anna Karenina’ met Keira Knightley. Kortom, deze Portugees has been placed. Toch was voor Seabra de tijd rijp om zich te focussen op eigen werk. Benieuwd of hij erin slaagt om de krachtige Vandekeybus-energie te combineren met het lyrische elan van Sidi Larbi Cherkaoui.

Dat zal duidelijk worden in deze voorstelling, die trouwens live begeleid wordt door de Gentenaren van Maya’s Moving Castle.

Zij gooiden hoge ogen in de Rock Rally van 2010 en worden muzikaal vergeleken met Florence & The Machine en Bat For Lashes.

Veelbelovend, denken wij dan.

Woensdag 26 november om 20u15, schouwburg De Warande, 16 euro

Jan Martens / Frascatie Producties: ‘The dog days are over’

GEEL – Choreograaf Jan Martens verdiende eerst zijn sporen als danser bij o.a. Koen De Preter en Ann Van den Broek, en liet zich vervolgens opmerken door de solo die hij samen met Marc Vanrunxt creëerde voor de 62-jarige danseres Truus Bronkhorst. Nu stelt Martens de groepschoreografie ‘The dog days are over’ voor. Uitgangspunt is een uitspraak van de Amerikaanse fotograaf Philippe Halsman: “Vraag iemand om te springen en je ziet zijn ware gezicht.” Samen met zijn dansers gaat Jan Martens op zoek naar het ware gezicht van de dans.

Een kritische voorstelling over de dunne grens tussen kunst en kunstjes, van een van de meest beloftevolle choreografen van het moment.

Donderdag 20 november om 20u15, cc De Werft, 12 eur

Erik Vlaminck & gasten: De schande en de keerzijde

BALEN – Auteur Erik Vlaminck schrijft vanuit zijn ervaring met kansarmen de column ‘Brieven van Dikke Freddy’, waarin een dakloze zijn problemen aankaart bij de groten der aarde. In de voorstelling ‘De schande en de keerzijde’ leest Vlaminck­ samen met enkele gastacteurs die in armoede leven -onder wie drie uit Balenvoor uit eigen werk: schrijnende, beklijvende en hartverwarmende verhalen over de onderkant van Antwerpen, over leven op de straat en over de schande van de armoede.

Donderdag 27 november om 20u, vrijetijdscentrum De Kruierie in Balen, 5 euro

An Nelissen: Mannenmonoloog

RAVELS – Ze zijn uiterst zeldzaam: de vrouwen die zich een onemanshow kunnen permitteren. Laat staan er een volledige carrière op kunnen bouwen. Maar kijk, An Nelissen doet het toch maar. Met haar Vaginamonologen boorde ze een publiek aan dat haar sindsdien trouw blijft volgen. Intussen zijn we alweer twaalf jaar verder en staat Nelissen met haar tiende soloproductie op de planken. In de Mannenmonoloog doet ze een oproep: red de mannelijke diersoort want ze is met uitsterven bedreigd!

Welja, mannen, het is zover: een feministe neemt het voor jullie op. Dat het zover is moeten komen, zeg.

Zaterdag 22 november om 20u, gemeenschapscentrum De Wouwer, 15 euro

Suiker - 15

za 1/11/14 20:15 za 1/11/14 20:15 zo 2/11/14 14:00 zo 2/11/14 15:00 zo 2/11/14 15:00 zo 2/11/14 20:15 zo 2/11/14 20:15 wo 5/11/14 14:00 wo 5/11/14 16:30 wo 5/11/14 19:30 wo 5/11/14 20:00 wo 5/11/14 20:15 wo 5/11/14 20:15 do 6/11/14 20:00 do 6/11/14 20:15 do 6/11/14 20:15 vr 7/11/14 12:15 vr 7/11/14 20:00 vr 7/11/14 20:00 vr 7/11/14 20:15 vr 7/11/14 20:15 vr 7/11/14 20:15 vr 7/11/14 20:15 za 8/11/14 19:00 za 8/11/14 19:30 za 8/11/14 20:00 za 8/11/14 20:00 za 8/11/14 20:00 za 8/11/14 20:15 zo 9/11/14 10:30 zo 9/11/14 11:00 zo 9/11/14 13:30 zo 9/11/14 15:00 zo 9/11/14 20:15 ma 10/11/14 20:00 di 11/11/14 18:00 di 11/11/14 19:00 di 11/11/14 20:00 wo 12/11/14 20:15 wo 12/11/14 20:15 do 13/11/14 20:00 do 13/11/14 20:00 do 13/11/14 20:15 do 13/11/14 20:15 vr 14/11/14 20:00 vr 14/11/14 20:15 vr 14/11/14 20:30 za 15/11/14 14:00 za 15/11/14 19:30 za 15/11/14 20:00 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 20:15 za 15/11/14 21:00 zo 16/11/14 10:00 zo 16/11/14 11:00 zo 16/11/14 13:00 zo 16/11/14 13:00 zo 16/11/14 13:30 zo 16/11/14 13:30 zo 16/11/14 13:30 zo 16/11/14 14:00 zo 16/11/14 14:00 zo 16/11/14 14:30 zo 16/11/14 15:00 zo 16/11/14 16:15 zo 16/11/14 16:30 zo 16/11/14 16:30 di 18/11/14 14:30 di 18/11/14 20:00 wo 19/11/14 14:30 wo 19/11/14 20:15 wo 19/11/14 20:15 do 20/11/14 14:00 do 20/11/14 20:00 do 20/11/14 20:00 do 20/11/14 20:15 do 20/11/14 20:15 do 20/11/14 20:15 do 20/11/14 20:15 do 20/11/14 20:15 vr 21/11/14 14:00 vr 21/11/14 19:00 vr 21/11/14 19:00 vr 21/11/14 20:00 vr 21/11/14 20:15 vr 21/11/14 20:15 vr 21/11/14 20:15 vr 21/11/14 20:15 za 22/11/14 15:00 za 22/11/14 17:00 za 22/11/14 19:00 za 22/11/14 20:00 za 22/11/14 20:00 za 22/11/14 20:00 za 22/11/14 20:15 za 22/11/14 20:15 zo 23/11/14 14:00 zo 23/11/14 14:30 zo 23/11/14 14:30 zo 23/11/14 19:00 zo 23/11/14 20:30 ma 24/11/14 14:00 wo 26/11/14 20:00 wo 26/11/14 20:15 wo 26/11/14 20:15 wo 26/11/14 20:15 do 27/11/14 12:15 do 27/11/14 20:00 do 27/11/14 20:00 do 27/11/14 20:00 do 27/11/14 20:15 do 27/11/14 20:15 vr 28/11/14 19:30 vr 28/11/14 20:00 vr 28/11/14 20:15 vr 28/11/14 20:15 vr 28/11/14 20:15 vr 28/11/14 20:15 za 29/11/14 10:30 za 29/11/14 20:00 za 29/11/14 20:00 za 29/11/14 20:15 za 29/11/14 20:15 za 29/11/14 20:15 zo 30/11/14 10:30 zo 30/11/14 14:00 zo 30/11/14 15:00 zo 30/11/14 20:00

t Heilaar Beerse de Warande, schouwburg Turnhout de Werft Geel t Heilaar Beerse Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Djoelen Oud-Turnhout Het Gevolg Turnhout Schouwburg Rex Mol Schouwburg Rex Mol de Wouwer Ravels Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel de Warande, Kuub Turnhout ’t Schaliken Herentals de Werft Geel de Warande, schouwburg Turnhout Zaal ‘t Getouw Mol Zwaneberg Heist-op-den-Berg t Schaliken Herentals Tar-Mac Meerhout Schouwburg Rex Mol de Djoelen Oud-Turnhout de Warande, Kuub Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg t Schaliken Herentals Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Wouwer Ravels RElaX (Foyer Rex) Mol de Warande, Tuinzaal Turnhout RElaX (Foyer Rex) Mol Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Warande, schouwburg Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg De Posterijen + Lakenhal Herentals Sint-Dimpnakerk Geel Lakenhal Herentals de Werft Geel de Warande, Kuub Turnhout De Kruierie Balen ’t Schaliken Herentals de Werft Geel Schouwburg Rex Mol Zwaneberg Heist-op-den-Berg t Heilaar Beerse Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Warande, Houten Zaal Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel Schouwburg Rex Mol Zaal ‘t Getouw Mol de Djoelen Oud-Turnhout de Warande, Kuub Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout De Kruierie Balen de Warande, hal Turnhout de Warande, Glazen Zaal Turnhout ’t Schaliken Herentals de Warande, hal Turnhout De Kruierie Balen ’t Schaliken Herentals de Warande, Tuinzaal Turnhout de Werft Geel de Djoelen Oud-Turnhout ’t Schaliken Herentals de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Warande, Houten Zaal Turnhout de Warande, Tuinzaal Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout de Warande, Barzoen Turnhout Schouwburg Rex Mol de Warande, Kuub Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Sint-Pieterskerk Turnhout De Kruierie Balen Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Djoelen Oud-Turnhout de Warande, Kuub Turnhout Sint-Pieterskerk Turnhout t Heilaar Beerse de Werft Geel brandweerkazerne Turnhout Sint-Catharinakerk, Begijnhof Herentals Sint-Katharinakerk Hoogstraten Schouwburg Rex Mol de Djoelen Oud-Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg Zwaneberg Heist-op-den-Berg brandweerkazerne Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Wouwer Ravels de Warande, Kuub Turnhout de Werft Geel Schouwburg Rex Mol de Warande Turnhout de Werft Geel Schouwburg Rex Mol brandweerkazerne Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg Zwaneberg Heist-op-den-Berg Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel Schouwburg Rex Mol de Warande, schouwburg Turnhout ’t Schaliken Herentals De Kruierie Balen Zwaneberg Heist-op-den-Berg ’t Schaliken Herentals Op locatie Geel Schouwburg Rex Mol Zaal ‘t Getouw Mol Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel Het Gevolg Turnhout de Warande, Kuub Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel ’t Schaliken Herentals Schouwburg Rex Mol Het Gevolg Turnhout de Warande, schouwburg Turnhout Zwaneberg Heist-op-den-Berg de Werft Geel de Warande, schouwburg Turnhout de Werft Geel

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Schouwburgkalender NOVEMBER Raf Walschaerts Spinvis en Saartje van Camp Echt Antwaarps Teater Villanella & Maria Clara Villa Lobos Bronks Ulisses Rocha Kaaiman De Efteling Theaterproducties De Efteling Theaterproducties Raf De Bruyn De Spelerij Upside Down Quartet BOG Raf Walschaerts Theater Stap / An De Donder Compagnie Marie Chouinard Frank Cools Ozark Henry Sep’n Hop, The Boppin’ Benvis Brothers & Beauty Boudoir Bas Birker Braakland/ZheBilding Bas Birker, Seppe Torremans, Han Solo, Thomas Smith…

Tord Gustavsen Ensemble Les Fêtes Galantes, Jef Neve, Amp Fiddler K.F. St.-Jansvrienden & Mr. Sousa & The Barracudas Senne Guns Debademba Nigel Williams Esmé Bos Overlezen met Jan Van Loy en Dree Peremans sr Roeland Hendrikx Ensemble Provinciaal Orkesttornooi Jef Neve en orkest Tigran Hamasyan Kamerfilharmonie Vlaanderen o.l.v. Herman Engels Eddie Niesten Centrumharmonie Geel Eddie Niesten The Kilkennys SKaGeN Hotel Vocal Theater Antigone Het Kip Tom Struyf Dulsori Jan Jaap Van der Wal The Rainbowballet MAAS theater en dans The Rainbowballet Orfeo Ed Euridice (Gluck) Lankmoed Barbara Dex & Gunther Verspecht (Stash) Rik Van Braband, Tjen Martens, Frans Deckx, Ineke Peeters We Love You Maguaré Wouter Deprez Burkina Rock MOOOV Kunst in Zicht Kunstendag voor Kinderen STORMOPKOMST Koda & Opgeweckt Kunstendag voor Kinderen luxemburg 2440 Big Band Kapitein Winokio’s Wereld Tournee Kunstendag voor Kinderen HETGEVOLG/HETPALEIS Gen2020 & ‘t Arsenaal MAAS theater en dans luxemburg Willy Sommers Steven Lowette Kinderenvandevilla Laika Sarah Bettens, Jan De Smet, Walter Broes, Tom Theuns Cie Carré Curieux, Cirque Vivant!

Steven Goegebeur Rocco Granata Jan Martens / Frascati Producties Nieuw Antwerps Toneel Mich Walschaerts Laika Cie Carré Curieux, Cirque Vivant!

Miek & Roel Bronks / Pascale Platel Toneelschap Beumer en Drost Scherzi Miscali Cie Carré Curieux, Cirque Vivant!

Bros Producties Bart Herman solo Spectra Kinderenvandevilla Kinderenvandevilla Toneelschap Beumer en Drost Diamond Symphonic o.l.v. André Walschaerts An Nelissen Cube District Peter Thyssen en Jan Van Looveren Ozark Henry rondleiding - achter de schermen - de Warande Plankton Hotel Nevski Prospekt Toneelschap Beumer en Drost Novastar Carry Goossens Toneehuis, NTGent, KVS & Olympique Dramatique Jan Linssen, Erhan Demirci, Frans Pelgrims…

NTGent Helder Seabra Strange Fruit Erik Vlaminck Steven Goegebeur Arnout Hauben Hans Van Cauwenberghe Veldhuis en Kemper ACT Collective & Philippe Catherine Trio Steven Goegebeur Carré Curieux HETGEVOLG Ernst Jansz Toneelhuis, Olympique Dramatique, KVS en NTGent Brassbandkampioenschap 2014 Laureatenconcert academie voor muziek woord en dans Petticoat Bas Birker HETGEVOLG Girls In Hawaii Brassbandkampioenschap 2014 Toneelgroep NUNC HETGEVOLG/HETPALEIS Toneelgroep NUNC

Jongen toch 20 Kintsukuroi 23 Ik heb het aan mijne rekker 15 Koppie koppie 10 Heft uw voeten op! 8,50

11

Dit is wat ik mij herinner Sprookjesmusical Klaas Vaak 16 Sprookjesmusical Klaas Vaak 16 Terug naar de eenvoud 0 Kat op een heet zinken dak 15 Puma 10 MEN. 14 Jongen toch 18 u UITVERKOCHT Kaspar 12 Etude no.1 & Henri Michaux: Mouvements 21 Broodje Mol 0 Stay Gold 32 Radio Modern 12 Sowieo (try-out) 12 u UITVERKOCHT Leni & Susan 16 The line-up IV 15 u UITVERKOCHT

18 38

Dubbelconcert 10 Retro 14 Souleymane 17 Nigel beken(d)t 15 Nachtegaal 14

38 Klarinetkwartetten: Mozart, Hummel en Kokai 14 0 In Vlaamse Velden 24 Tigran Hamasyan 21 Herdenkingsconcert W.O.I 25,50 De oorlogskeuken - maaltijd + lezing 20 The Great War Remembrance Concert 15 De oorlogskeuken 8 18 DeKleineOorlog 15 The party is over 14 Dagboek van een soigneur 16 u UITVERKOCHT Becky Shaw 12 nother great year for fishing 12 World Beat Vinari 22,50 Dystopia 15 Time 12,50 Gezocht:konijn 11 Time 12,50 The Ministry of Operatic Affairs 38,50 Onvergetelijk 12 Dollymentaire: The Tennessee Waltz 16 Liefde voor het leven. Leven voor de liefde. 9 We are not… Lou Reed 21 Cumbia Insomnia 10 Slijk 19 u UITVERKOCHT 6 Kortfilm in de Kast 0 Kunstoppad3 Workshops 0 Psch Winterconcert 2014 0 Tal en Thee – Uit een doosje (+4 jaar) 0 De 11 minuten van mevrouw Olsen 11 Tea Time Favourites 13

15 u UITVERKOCHT BRONKS – Heft uw voeten op (+5 jaar) 8 Kleine Koning december 11 Amigos 9,50 Gezocht:konijn De 11 minuten van mevrouw Olsen 11 1971-1981 15 Wetenschapscafé - de bouwstenen van het universum 0 Wachten op Sinterklaas 8 Cyrano 13 Living Roots 20 Orgue en Suspension 15 Man van de wereld (try-out) 12 Marina, Marina, Marina! 25,50 The dog days are over 12 De perfecte vrouw 15 Duizend man sterk 19 Cyrano 13 Orgue en Suspension 15 10 De koning van de paprikachips 8 Brandweermannen 12 Il pianto d’Orfeo 18 Orgue en Suspension 15 u UITVERKOCHT The 39 steps 18 15 Lint 21 Wachten op Sinterklaas 8,50 Wachten op Sinterklaas 8,50 Brandweermannen 12 Requiem - G. Fauré & Klarinetconcerto - Mozart 28 De mannenmonoloog 15 12 Bakteurs 17 Theatertour 31 rondleiding - achter de schermen - de Warande 0 Brulaap en Opa Rui-Raaf 8 Métro Boulout Dodo 8 Brandweermannen 12 Inside 2014 Tour 25 Carry Goossens Cowboy Conference 8,50 Augustus, ergens op de vlakte 16 Comedy in ‘t bronsgroen eikenhout 12 Rood 16 When The Birds Fly Low, The Wind Will Blow 16 Boke Hertals 0 De schande en de keerzijde 5 Man van de wereld 16 Ten Oorlog 8 Brodeck 10 Of de gladiolen 19 17 Man van de wereld 16 Le passage 12 Wortel van Glas 13 Dromen van Johanna 17 AUGUSTUS ergens op de vlakte 19 u UITVERKOCHT 10

In Concert 12 Sowieso 12 Wortel van Glas 13 18 10 Het geslacht Borgia - Tutti (de marathon) 28 Kleine Koning december 11 Het geslacht Borgia - Tutti (de marathon) 28

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, info@zwaneberg.be, www.zwaneberg.be

16 - November 2014

SCHOUWBURGEN

Maguaré

TURNHOUT – Een resem blazers, veel percussie en vooral een flinke dosis latin vibes. Dat je op de muziek van Maguaré moeilijk kunt blijven stilstaan, is een understatement. De band werd opgericht door jazzvocaliste Paola Marquez, nadat ze afstudeerde aan het Gentse conservatorium. Als Colombiaanse kan Marquez natuurlijk niet om de cumbia heen, de dansmuziek die in haar thuisland dezelfde status geniet als pakweg de salsa in Cuba. Toch toont Maguaré aan dat er meer uit de cumbia te halen valt dan Rodolfo y su Tipica destijds in de klassieker ‘La Colegiala’ lieten horen.

Luister naar Maguarés cover van de Belpopklassieker ‘Jungle fever’, en u zal begrijpen wat we bedoelen.

Maguaré is met andere woorden precies wat u nodig hebt voor een opzwepende latin party in deze donkere novemberdagen. Na het concert zorgen dj’s ervoor dat er verder gedanst kan worden tot in de late uurtjes. Overigens steunt u ook nog eens het goede doel door een ticket te kopen voor dit concert en aldaar wat caipirinha’s achterover te slaan, want de Warande schenkt een deel van de opbrengst aan 11.11.11. Waar wacht u nog op?

Zaterdag 15 november om 20u15, Kuub, 10 euro

Kamerfilharmonie Vlaanderen: herdenkingsconcert Eerste Wereldoorlog

HEIST-OP-DEN-BERG – Voor dit concert selecteerde dirigent Herman Engels composities die rechtstreeks te maken hebben met de Eerste Wereldoorlog.

Wie ooit de begraafplaatsen in de Westhoek bezocht, is er vast blijven stilstaan bij het ‘Treurend Ouderpaar’, de aangrijpende beeldengroep van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz.

Het beeldhouwwerk inspireerde de Vlaamse componist Frits Celis tot een compositie ter nagedachtenis van de verschrikkelijke Eerste Wereldoorlog. Ook Maurice Ravel kon niet aan het oorlogsthema voorbijgaan. Hij schreef zijn ‘Pianoconcerto voor de linkerhand’ voor Paul Wittgenstein (inderdaad, de broer van de filosoof). De pianist Wittgenstein verloor zijn rechterhand in de oorlog, maar wilde het liefst van al verder piano blijven spelen. Hij overtuigde Ravel om voor hem een speciale compositie te schrijven. Naast de werken van Celis en Ravel passeren ook bekendere klassieke werken de revue. Uiteraard konden de ‘Marche funèbre’ van Cherubini en de ‘Hymne voor de vrede’ van Beethoven niet ontbreken in dit herdenkingsconcert.

Maandag 10 november om 20u, cc Zwaneberg, 25,5 euro

The Ministry of Operatic Affairs: ‘Orfeo ed Euridice’

HEIST-OP-DEN-BERG – Hun naam mag dan klinken als de titel van een Monty Pythonsketch, deze mannen menen het bloedserieus. Gangmakers van The Ministry of Operatic Affairs zijn dirigent Bart Van Reyn, leider van zijn eigen koor Octopus, en theatermaker Korneel Hamers. Die laatste komt uit het theatercollectief SkaGen en won eerder al prijzen voor zijn operawerk in Berlijn. Het is in die stad dat deze twee operaliefhebbers op een zotte caféavond besloten om het idee van een reizend operagezelschap in de praktijk te brengen. Ze verzamelden een gezelschap van gelijkgezinde operafanaten rond zich en kozen meteen een klassieker uit bij wijze van eerste voorstelling: Mozarts ‘Don Giovanni’. Het stuk werd goed ontvangen door publiek en pers, niet in het minst omdat Van Reyn en Hamers resoluut kozen voor een vernieuwende, zeer pure aanpak. Geen coulissen, een transparante scenografie en de focus volledig op de muzikanten en zangers.

Hun tweede ‘operatic affair’ is wederom niet van de minste.

‘Orfeo ed Eurydice’ van Glück uit 1762 wordt beschouwd als een van de invloedrijkste opera’s uit de geschiedenis. Ook hier serveren ze geen krampachtige actualisering, maar wel een versie die trouw blijft aan het originele Orpheusthema uit de Griekse mythologie. En aan de originele uitvoering uit 1762. What you see is what you get, bij dit ministerie van ‘operatieke’ zaken.

Zaterdag 15 november om 20u, cc Zwaneberg, 38,5 euro

Esmé Bos: ‘Nachtegaal’

MOL – Zegt de naam Harry Bannink u iets? Neen? Dat is niet erg. Bij ons deed hij ook niet meteen een belletje rinkelen. Tot we ontdekten dat de heer Bannink in de jaren tachtig de vaste pianist was in ‘De Film van Ome Willem’. Inderdaad: hij die luid ‘Bah!’ uitriep wanneer Ome Willem over zijn beroemde broodje poep begon te zingen. We vermelden het maar omdat Esmé Bos enkele nummers van Bannink opneemt in haar muziekprogramma ‘Nachtegaal’, opvolger van het bejubelde ‘Duveltjeskermis’. Verder neemt ze ook materiaal van Randy Crawford, Peggy Lee en Louis Armstrong onder handen en wisselt dat af met eigen nummers. En als we zeggen dat het zangtalent van Esmé Bos ondersteund wordt door de zoetgevooisde trompetklanken van Sam Vloemans, twijfelt u dan nog aan de kwaliteit van deze intieme muzikale ontdekkingstocht? Welnee. Wij ook niet.

Zaterdag 8 november om 20u15, RelaX (foyer schouwburg Rex), 14 euro

Tom Struyf: ‘Another Great Year for Fishing’

MOL – Acteur Tom Struyf houdt van zoektochten. In zijn eerste voorstelling ging hij op zoek naar Tatiana A., een vrouw die hem geld aftroggelde in een jeugdherberg in Lissabon. Geld dat hij uiteraard nooit meer terugzag. ‘De Tatiana Aarons Experience’ was het verslag van zijn queeste naar die vrouw. Compleet met mails, stadsplannen en zelfs een interview met een handschriftdeskundige. In ‘Another Great Year for Fishing’ gaat Struyf opnieuw op onderzoek uit. Hoe blijf je jezelf in een wereld waarin sociale media voortdurend in het rond schreeuwen hoe alles sneller, beter en mooier kan? De acteur-regisseur schakelt een rits hulpmiddelen in en gaat te rade bij spindoctors, psychiaters en filosofen om een antwoord te krijgen op deze vraag.

Bovendien krijgt hij het gezelschap van danseres Nelle Hens, eerder ook al te bewonderen in ‘The dog days are over’ van Jan Martens en ‘De macht der theaterlijke dwaasheden’ van Fabre.

Zowel Struyf als Hens zijn geboren in de jaren tachtig. Dit moet dus wel de stem zijn van generatie Y. Donderdag 13 november om 20u15, schouwburg Rex, 12 euro

Carré Curieux: ‘Le Passage’

GEEL – De leden van Carré Curieux leerden mekaar kennen tijdens hun studies aan de Brusselse circusschool E.S.A.C. (Ecole Supérieure des Arts du Cirque). ‘Le Passage’ is alweer hun vierde productie en gaat wel degelijk over die ene, grote overgang: van leven naar dood.

Klinkt zwaar, denkt u? Niet zo in het universum van Carré Curieux. Met poëzie en humor relativeren ze onze kijk op het hiernamaals. Een ernstig onderwerp met liefde en tederheid behandelen: zo omschrijven ze zelf wat ze met deze voorstelling voor ogen hadden.

Vrijdag 28 november om 20u15, cc De Werft, 12 euro

Nigel Williams: ‘Beken(d)t’

RAVELS – Enige maatschappijkritiek is Vlaanderens bekendste komiek met Brits accent (de taaltrucjes van Alex Agnew rekenen we voor het gemak even niet mee) niet vreemd. In een van zijn vorige shows klonk het nog: “Ik ben een blanke allochtoon: de nachtmerrie van iedere racist”, en nog steeds fulmineert de heer Williams graag -al dan niet op Twitter- tegen het (rechtse) establishment. Ook ‘Beken(d) t’ bouwt verder op Williams’ verontwaardiging over sociale en andere wantoestanden. “Doet hij dan niets anders dan zagen over deze vierkant draaiende wereld?”, vroeg Focus Knack zich af. “Eigenlijk wel. Maar de vijftien jaar in het vak maken dat hij hilarisch kan zagen.” Ziedaar een mooie samenvatting. Nigel Williams: voor de liefhebbers van hilarisch gezaag. En van een gezonde portie protesthumor, dat natuurlijk ook.

Zaterdag 8 november om 20u, gemeenschapscentrum De Wouwer, 15 euro

Suiker - 17

SCHOUWBURGEN

Kunstendag voor kinderen

TURNHOUT – Een dagje kunst beleven met de hele familie? Dat kan op zondag 16 november, op verschillende plaatsen in Vlaanderen en Brussel. Sinds dit jaar doen ook enkele Kempense culturele organisaties mee aan het project. Voor de allerkleinsten is er in de Warande de knotsgekke voorstelling ‘Gezocht: konijn’ van het Nederlandse gezelschap Maas theater en dans, waarvan het slapstickgehalte ook menig volwassene zal bekoren. In Studio Expo kunnen kinderen hun eigen kunstmengelmoes creëren op basis van de werken van de jonge kunstenaars Michèle Matyn, Tinka Pittoors en Katrin Kamrau. In de schouwburg vertelt rasacteur Vic De Wachter het sprookje ‘Kleine Koning december’ in een regie van Stefan Perceval, en brengt Luxemburg de woordeloze voorstelling ‘De 11 minuten van mevrouw Olsen’, een ode aan het detail en de verrassing.

Ook andere cc’s doen mee aan de kunstendag. In cc ’t Schaliken in Herentals staat het Brusselse baken voor kinder- en jongerentheater Bronks klaar met de voorstelling ‘Heft uw voeten op’, waarin onder meer Titus De Voogdt en Ruth Beekmans zich laten inspireren door verhalen van hun ouders en grootouders, maar ook door de Marx Brothers, Pixar en Buster Keaton om aan te tonen dat zoeken, wroeten en recht blijven staan in het leven iets van alle leeftijden en generaties is. Melancholici zullen aan deze voorstelling beslist hun gevoelige hartje kunnen ophalen.

Zondag 16 november, cc Warande en cc ‘t Schaliken, alle info op www.kunstendagvoorkinderen.be

18 - November 2014

Eddie Niesten over de oorlogskeuken

HERENTALS – Publicist en onderzoeker Eddie Niesten specialiseert zich al enkele jaren in de geschiedenis van onze voedingsgewoonten. In de lezing ‘Tweemaal oorlog, driemaal honger’ gaat hij na in hoeverre twee oorlogen en het interbellum ons culinaire patrimonium beïnvloed hebben. Wat aten wij in de afgelopen honderd jaar? En wat aten de mensen in de oorlogsjaren?

In tijden van bewustwordingscampagnes en evenementen als Krachtvoer, die de focus leggen op biologisch en eco-vriendelijk eten, zijn het interessante vragen waarop de antwoorden weleens verrassend kunnen zijn.

Zo leert een mens nog eens iets bij over de oorsprong van de uitdrukking ‘troost in het glas’, en over de armoedekeuken in tijden van schaarste. Aardappelen met ajuinsaus: was dat niet zo’n typisch armemensenrecept? Dat beweerde onze grootmoeder zaliger toch altijd…

Dinsdag 11 november om 20u, Lakenhal, 8 euro

Teksten: Floor Deckx

Senne Guns Retro Zaterdag 8 november om 20 uur In de schouwburg

Scherzi Musicali Il Pianto d'Orfeo Vrijdag 21 november om 20 uur In de Sint-Catharinakerk (Begijnhof) Info en tickets cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS DE WARANDE

NEVE FEST IVAL

Tord GusTavsen Les FêTes GaLanTes JeF neve soLo amp FiddLer JeF neve en orkesT ‘in vLaamse veLden’

TiGran Hamasyan

(c) Lieve Blancquaert

05

UPSIDE DOWN QUARTET Puma

woensdag

20u15

06

AN DE DONDER/THEATER STAP Kaspar 20u15

donderdag

12

THE KILKENNY’S

woensdag

20u15

13

HET KIP Becky Shaw 20u15

donderdag

14

PLATTE KWIS

21

BRONKS/PASCALE PLATEL De koning van de paprikachips

v r i j d a g

19u00

22

PETER THYSSEN & JAN VAN LOOVEREN Bakteurs

zaterdag

20u15

26

COMEDY LAB Comedy in ‘t bronsgroen eikenhout

woensdag

20u15

27

HANS VAN CAUWENBERGHE Brodeck

donderdag

20u15

29

CARRÉ CURIEUX Le Passage

v r i j d a g

20u15

30

TONEELGROEP NUNC Het geslacht Borgia - Tutti , de marathon

v r i j d a g

20u15

16

2440 BIG BAND GEEL Tea Time Favourites

z o n d a g

14u00

20

JAN MARTENS/FRASCATIE PRODUCTIES The Dog Days are over

GELENAARS IN DE EERSTE WERELDOORLOG

20u15

van 7 tot en met 30 november 2014 locatie: de Halle, Markt 1 - Geel

donderdag

locatie: de Waai, Werft 28 - Geel

7 - 9 november

z o n d a g

014-56 66 66

VR 7 NOV

RES.DEWERFT@GEEL.BE

GRATIS MIDDAGCONCERT

Frank Cools

DO 13 NOV THEATER (19.30 UUR GRATIS INLEIDING)

BROODJE MOL: OUD GOUD

Tom Struyf

VR 7 NOV

WO 19 NOV

THEATER

Braakland/ZheBilding (Chris Lomme & Simone Milsdochter) LENI & SUSAN ZA 8 NOV

ANOTHER GREAT YEAR FOR FISHING FAMILIEVOORSTELLING VANAF 4 JAAR

kinderenvandevilla

WACHTEN OP SINTERKLAAS VR 21 NOV

RELAX-CONCERT

Esmé Bos

NACHTEGAAL ZO 9 NOV

14u00

KLASSIEK CONCERT

Roeland Hendrikx Ensemble

KLARINETKWARTETTEN

THEATER

Bros Producties CONCERT

Ozark Henry

THEATERTOUR ZO 23 NOV

FAMILIEVOORSTELLING VANAF 5 JAAR

Nevski Prospekt

WO 26 NOV THEATER (19.30 UUR GRATIS INLEIDING)

NTGent ROOD DO 27 NOV

CABARET

Veldhuis en Kemper OF DE GLADIOLEN VR 28 NOV

THE 39 STEPS ZA 22 NOV

WWW.DEWERFT.BE

MÉTRO BOULOT DODO

Ticketbalie JAZZ

ACT Collective en het Philippe Catherine Trio GETOUW JAZZNIGHT ZA 29 NOV

Smallestraat 2, 2400 Mol 014 33 09 00 Openingsuren dinsdag tot en met zaterdag van 9.30 tot 12.30 uur

COMEDY

bij voorstellingen telkens 1 uur voor aanvang

Bas Birker TRY-OUT: SOWIESO

www.getouw.be

Suiker - 19

Wim Opbrouck is kunstenaar Mark Rothko in ‘Rood’:

“ Ik zeg niet dat hij er per se plezier in moet scheppen, maar elke zoon moet zijn vader vermoorden.”

MOL – “69 miljoen, 71 miljoen, 72 miljoen, 75 miljoen, 77 miljoen, 77,5 miljoen dollar… Verkocht. Proficiat!” ‘Rood’ van NTGent begint met een minutenlange geluidsopname van een veiling waarop astronomische bedragen worden geboden voor een werk van Mark Rothko, de controversiële kunstenaar die nota bene geen schilderijen wilde maken voor rijke stinkers. De toon is meteen gezet. ‘Rood’ gaat over kunst en commercie. Wim Opbrouck en Servé Hermans, als Mark Rothko en diens assistent Ken, voeren hoogoplopende discussies die je twee uur lang op het puntje van je stoel houden. Of hoe een kunstfilosofisch debat ook een actiethriller kan zijn.

20 - November 2014

Mark Rothko (1903-1970) was een Amerikaans kunstenaar die vooral vanaf de late jaren 50 grote bekendheid verwierf met zijn bijzonder grote schilderijen -tot 8 meter hoog- die op het eerste zicht niet veel meer dan enorme kleurvlakken boven mekaar zijn. Rothko maakte het schoolvoorbeeld van kunst waarvan ouders zeggen dat hun kind van vijf het ook zou kunnen. Alleen al het feit dat er nu voor elk van zijn werken tientallen miljoenen wordt betaald -in België of Nederland heeft niet één museum genoeg geld om een Rothko aan te kopen- maakt dat weinig kunstenaars beter geplaatst zijn dan Mark Rothko om een centrale rol te spelen in een theaterstuk over kunst en commercie. Daarbij komt nog dat Rothko zelf de rol van kunst erg in vraag stelde.

Moet kunst mooi zijn? Moet een schilderij boven een schoorsteen passen? Heeft een toeschouwer het recht om het werk van een kunstenaar te interpreteren zoals hij wil? Wie zijn de grootste prostitués: de galeriehouders die zoveel mogelijk schilderijen willen verkopen of de kunstenaars die naar hun pijpen dansen...?

Elk van die vragen -en nog veel meer- komt uitgebreid aan bod in ‘Rood’, dat het publiek twee uur lang een inkijk geeft in het brein van Rothko. Het stuk werd geschreven door John Logan, die we vooral kennen van totaal ander werk. Zo schreef hij het script van de kaskrakers en vaak bekroonde films ‘Gladiator’ en ‘The Aviator’. Met ‘Rood’ uit 2010 viel Logan opnieuw zwaar in de prijzen. Logan zet slechts twee acteurs op de bühne: zij spelen Mark Rothko en zijn assistent Ken. Het idee om Rothko van een tegenspeler te voorzien, zorgt voor een onophoudelijke spanning. Ken is aanvankelijk volgzaam en leergierig, maar geleidelijk wordt hij steeds eigenzinniger en opstandiger en deinst hij er zelfs niet voor terug om Rothko te provoceren en uit te dagen. De dialogen tussen de twee zijn snel, hard en messcherp en soms komt er zelfs fysiek geweld van. In de versie van NTGent spelen Wim Opbrouck als Rothko en Servé Hermans als Ken de pannen van het dak. De ene is tot 2015 artistiek leider bij NTGent, de andere wordt in 2015 artistiek leider bij Toneelgroep Maastricht.

‘Rood’ staat bol van de citaten van Mark Rothko die stof geven tot nadenken en die wij graag voorlegden aan Wim Opbrouck.

Mark Rothko: “Men beschouwt mijn werk niet meer als kunst of als schilderijen. Ze noemen het nu ‘een Rothko’.

Mijn kunstwerken zijn een merk geworden. Een product.”

Mark Rothko: “Ik ben niet geïnteresseerd in vorm en kleur. Ik ben alleen geïnteresseerd in de diepmenselijke emoties.” −Ervaar − jij dit ook zo? Is bij de beoordeling van een kunstwerk of voorstelling het feit of het je raakt of niet het enige criterium?

Ik hou zo hartstochtelijk veel van de kunsten dat ik geen criterium hanteer. Ik ga kijken en laat de dingen op mij afkomen: op mijn verstand, op mijn hart, mijn buik, tot in mijn kleine tenen. Zolang ik de liefde voel van de maker, het ambacht en de toewijding, voel ik door de kleuren en vormen steeds weer een zekere emotie. −En − wat dan met technische aspecten van het vak, en met virtuositeit?

Virtuositeit kan steriel worden.

Onaantastbaar. De kwetsbaarheid van een krakkemikkige performance op een slecht gestemde piano kan voor mij perfect naast een sublieme uitvoering van een Partita van Bach staan. Zoals David Gray zingt in ‘Babylon’: “Let go your heart, let go your head and feel it now!”

Mark Rothko: “Ik maak geen kunst voor het hier en nu; ik maak kunst voor de eeuwigheid.” −Moet − alles wat je doet de tand des tijds doorstaan?

Ik denk dat elke goeie kunstenaar in de eerste plaats wil scheppen voor het hier en nu.

Of dat nu in een atelier gebeurt, aan de schrijftafel, of op de filmset. Het theater is zelfs per definitie ‘hier en nu’. Wat op het toneel gebeurt, ademt de adem van die ene unieke avond. Dat maakt het theater zo wonderlijk.

Anderzijds blijft er de herinnering aan wat we gezien of meegemaakt hebben in de schouwburg en die indrukken zijn soms onuitwisbaar.

Maar tegelijkertijd geloof ik dat er in het achterhoofd van de kunstenaar altijd die rare droom leeft om toch ook een daad van zelfbevestiging te plegen. “Kijk mama, zonder handen. Kijk mama, ik leef door in mijn kunst tot op het einde der tijden”. Daar is niets mis mee. Het stelt een hoger doel en legt de lat meteen op de hoogste trede.

WIM OPBOUCK: “ ER IS EEN AANVAL BEZIG OP DE FUNDAMENTEN VAN ONZE MAATSCHAPPIJ.”

Mark Rothko: “Niet alle mensen zijn het waard om naar mijn werken te kijken.” −Kan − een kunstwerk zonder publiek?

Is een kunstwerk nog een kunstwerk als het door niemand gezien, geïnterpreteerd, beoordeeld wordt?

Het is een samenspel. Kunstenaars leven bij de gratie van het publiek. Wij ademen dezelfde adem. Er zijn verhalenvertellers en er zijn luisteraars. Ik geloof in dat oude ritueel: mensen verzamelen zich rond een kampvuur om er te luisteren naar een oude sjamaan die een verhaal vertelt. Dat vuur is nu een theater geworden, een concertzaal, een museum of een festivalterrein. Maar het oerprincipe blijft ongewijzigd. −Stel − dat het publiek jouw rol helemaal anders interpreteert dan jij het had bedoeld. Vind je dat erg of is dat nu eenmaal de vrijheid die de toeschouwer heeft?

Hoe een publiek een verhaal interpreteert, is moeilijk in te schatten. Als we die formule zouden kennen, maakten we het ene kassucces na het andere. Maar een kunstenaar moet steeds maken wat hij noodzakelijk acht te moeten maken.

Hij is daarin soeverein, autonoom. Maar de vrijheid ligt evengoed bij de toeschouwer als bij de kunstenaar. Ik vind ‘vrijheid’ trouwens een goedgekozen woord. De kunsten staan zowel het publiek als de makers toe om vrij te denken: over de wereld, over de maatschappij, over de mens in al zijn facetten.

−Ook − ‘Wim Opbrouck’ is een merk. Een garantie voor kwaliteit. Of zo wordt het geïnterpreteerd. Dat is een compliment, want daar heb je zelf voor gewerkt en dat heb je zelf bereikt. Maar hoe ga je ermee om?

Het is niet erg om als een kwaliteitsmerk beschouwd te worden.

Je moet alleen oppassen dat het niet leidt tot pretentie of gemakzucht. Ik heb het grootste respect voor de onophoudelijke zoekers en vernieuwers. Voor hen die gevochten en overwonnen hebben. Voor de kunstenaars die aan tweehonderd per uur met hun kop tegen de muur lopen, vallen en toch weer opstaan. −Maar − als je met een voorstelling met je kop tegen de muur loopt, is het publiek wel de dupe.

Dat betwijfel ik. Het heeft te maken met eerlijkheid tegenover je publiek. Voortdurend streven naar kwaliteit is een zoektocht. Ik heb als artistiek leider bij NTGent geprobeerd het publiek mee te nemen op die tocht, op dat traject. Dat gaat gepaard met ups en downs. Een voorstelling is niet altijd een schot in de roos, maar ze kan daarom nog wel interessant zijn in het parcours dat een theaterhuis aflegt.

Dat onderzoek is soms nodig. Je kan een publiek daarin meenemen en correct informeren. Zo bouw je samen aan je ‘merk’. Ik vind dat bijvoorbeeld ook een eerlijke en interessante manier om jong talent te ontwikkelen.

Ik heb niks tegen een kwaliteitslabel. NTGent mag gerust een kwaliteitslabel zijn waaronder verschillende acteurs, regisseurs, auteurs en ontwerpers hun ding kunnen doen: hopelijk altijd vernieuwend, hopelijk altijd spannend, hopelijk altijd met het grootste respect voor het publiek. −En − als het over jou persoonlijk gaat?

Voor mij geldt hetzelfde. Ik wil voortdurend vooruit. Ik wil altijd beter worden. Maar soms heb je een tegenslag of een mislukking nodig om er weer lessen uit te trekken en verder te kunnen gaan. Ook voor mezelf geldt dat de weg vooruit niet één rechte lijn is. Dat traject leg je af met vallen en opstaan. Met jezelf te herbronnen en te herprofileren.

En als ik ergens onderweg, net als mijn leermeesters, eens met mijn kop tegen een muur loop, neem ik dat erbij.

Mark Rothko: “Ik zeg niet dat hij er per se plezier in moet scheppen, maar elk kind moet zijn vader vermoorden.” −Hoe − belangrijk vind je het om te breken met het verleden? Ben jij een man van de evolutie of de revolutie?

Op het gebied van de kunsten ben ik een man van de evolutie. Het theater is geworteld in een diep verleden. Ik wil dat verleden kennen, begrijpen en omarmen. Ik hou van het overdrachtelijke in ons vak. Van de verhouding meester-leerling.

Het is bijna middeleeuws.

Ook in de film is dat zo. Je begint als stagiair en zet koffie, je zorgt voor parkeerplaatsen, je assisteert bij de productie in een fluorescerend jasje en zo groei je geleidelijk aan in het metier.

Je ziet onmiddellijk wie talent heeft en wie niet, wie wil werken en wie niet. Ik ben ook zo begonnen, op een bierbak in een café, decors in- en uitladen, dag en nacht werken, proberen, uitvinden, lol maken ook. Niet te vergeten het plezier om te spelen, op het toneel te mogen staan! Ik leer dagelijks bij van de generaties voor mij en van de generaties achter mij, ik sta er midden in en heb geen enkele behoefte om mijn vader te vermoorden. −Wat − de kunsten betreft, ben je een man van de evolutie, zei je. Op welk vlak kies je voor de revolutie?

De blinde bezuinigingen in de cultuur, in de zorg en in het onderwijs doen mij verlangen naar een revolutie. Alsof wij de crisis veroorzaakt hebben! Er is een aanval bezig op de fundamenten van onze maatschappij. Ik denk dat wij dat met zijn allen nu pas onder ogen zien.

Tekst: Roel Sels Foto’s & coverfoto: Phile Deprez

Suiker - 21

Wie Schrijft Die Blijft Fikry El Azzouzi – Drarrie in de nacht

Soms vraag ik me af waarom auteurs van allochtone origine zo vaak over de cultuur schrijven die bij hun vreemd klinkende achternaam past. Is het uit commerciële overwegingen of uit geloofwaardigheid of omdat ze echt vinden dat ze in spreidstand staan: met het ene been in Vlaanderen en het andere in het land van hun (voor) ouders? Fikry El Azzouzi is zo’n schrijver, opgegroeid in het Waasland, maar met Marokkaanse roots. ‘Drarrie in de nacht’ is zijn derde roman. Het draait rond de ‘nieuwe Vlaming’ Ayoub en zijn makkers (de drarrie) die ’s nacht ronddolen door de straten van een fictief dorp. Zonder in echt crimineel gedrag te vervallen, etaleren ze hun jeugdige overmoed. Geleidelijk dwalen ze af van het rechte pad in de richting van hun noodlot. El Azzouzi heeft een frisse stijl. In snelle dialogen geeft hij het straattaaltje van de nieuwe Vlaamse jongeren heel realistisch weer. El Azzouzi is de schrijver van de spreidstand. Een noodzakelijk schrijver met de vinger aan de pols van het nieuwe Vlaanderen waar jongeren gefrustreerd rondlopen, stoere dingen doen, maar tegelijkertijd een klein hartje hebben.

Verschenen bij Vrijdag - € 19,95

Els Beerten – Een mens is genoeg

Na het schitterende ‘Allemaal willen we de hemel’ was het 6 jaar stil rond Els Beerten. Sinds begin september ligt ‘Een mens is genoeg’ in de boekhandel. Het gaat over de ondergang van een muzikale familie uit Limburg. Wanneer Juliettes vader overlijdt, gijzelt haar moeder het gezin met haar tirannieke grillen. Grote broer Louis heeft er al snel genoeg van en bolt het af. Juliette probeert dan alleen haar kleine zus uit de greep van haar ontsporende moeder te houden. ‘Een mens is genoeg’ gaat over de grote thema’s van het leven: liefde, verlangen, verlies en dood. De hoofdrolspelers trekken zelf niet aan de touwtjes, maar zijn de speelbal van het soms meedogenloze lot. Toch is er ook iets dat die cynische realiteit doorbreekt en dat is de kracht van de vriendschap. Een mens is soms genoeg om zich aan op te trekken.

Verschenen bij Querido - € 15,99

Griet Op de Beeck – Kom hier dat ik u kus

Griet Op de Beeck uit Oud-Turnhout was een laatbloeier als schrijver. In 2013 debuteerde ze met ‘Vele hemels boven de zevende’, én met verpletterend succes. Het boek is intussen aan zijn twintigste druk toe en wordt binnenkort verfilmd. Haar debuut dreef op herkenbaarheid en dat is ook het geval in ‘Kom hier dat ik u kus’. In drie delen, verdeeld over de tijd, vertelt Mona over haar relatie met haar ouders en haar rol in het gezin dat bestaat uit een afwezige vader, een zelfzuchtige stiefmoeder en een nieuw zusje en broertje. In sappig, ‘echt’ Vlaams vertelt Op de Beeck een verhaal over waarom we worden wie we zijn, over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken, over de gevaren van sterk zijn, over jezelf redden en over de liefde, die toch het allerbelangrijkste blijft.

Verschenen bij Prometheus – € 19,95

Jan Van Loy – Veertig jaar liefde

Als er één auteur is die me nog nooit op mijn leeshonger heeft laten zitten, is het Herentalsenaar Jan Van Loy. Zowel ‘Bankvlees’, ‘De heining’ en ‘Ik, Hollywood’ waren een schot in de roos. Zijn romans zijn niet vernieuwend of experimenteel, Van Loy kan gewoon goed verhalen vertellen en weet als geen ander spanning op te bouwen. Het hoofdpersonage van ‘Veertig jaar liefde’ is een grijze muis zonder veel ambitie. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog staat hij, als zoon van een Vlaams-Nationalist, aan de verkeerde kant. Toch komt hij bij toeval bij het verzet terecht en verleent hij onderdak aan de Joodse Klara, die zijn kind baart. Bij een brand komt Klara om het leven en moet hij zijn dochter achterlaten en op de vlucht gaan. In veertig brieven die hij vanaf 1961 tot 2001 rond de verjaardag van zijn dochter aan haar schrijft, vertelt hij zijn bizarre levensverhaal. Na zijn vlucht uit België komt hij in de coulissen van de Koude Oorlog terecht waar hij als spion ‘Henri Willems’ een nieuwe identiteit krijgt. Van Loy hanteert een poëtische taal. In de brieven van de vader aan zijn dochter rijgt hij de citaten aaneen. ‘Veertig jaar liefde’ is een hartverscheurend relaas van een man zonder eigenschappen in het naoorlogse Europa.

Verschenen bij de Bezige Bij Antwerpen – € 19,95

Oog Voor Architectuur

Voor architectuurcentrum Ar-Tur speurt Joep Gosen de Kempen af naar architectuur en haar verhaal.

Joep (1981, Geldrop, Nederland) is architect, stedenbouwkundige en schrijver en studeert fotografie aan de Academie te Hasselt.

Vrijheid?

In onze dorpen en steden verschijnen steeds meer appartementen en dito complexen. Daarmee volgen we de wereldwijde tendens van speculatie op vastgoed en schaalvergroting in het algemeen. Maar er wordt ook beantwoord aan een lokale vraag; onze bevolking groeit, wordt steeds ouder en raakt slechter ter been. Verdichting in de kernen met dichtbij voorzieningen is daar een reactie op. De onvermijdelijke consequentie is dat het karakter van de dorps- en stadscentra verandert.

Toen pal tegenover het stadhuis van Hoogstraten de eerste appartementsblokken verrezen, kwamen ook de vragen. De schaalvergroting in de hoogte en ook in de breedte bracht immers de naastliggende huizen in de verdrukking. Hoe lang zou het duren vooraleer ‘banale’ gebouwen het beeld van de hele ‘Vrijheid’ zouden gaan domineren?

22 - November 2014

Vormde deze appartementisering geen bedreiging voor het historische karakter? Was ze geen aanval op de identiteit en de bijzondere uitstraling van de stad?

Alhoewel Hoogstraten nu een klein, maar gezellig stadje is, was dat ooit anders. Eeuwenlang was dit hét handels- en ambachtscentrum van wat we vandaag de Noorderkempen noemen.

Het Ontwerpbureau voor Architectuur & Stedenbouw ‘Stramien’ uit Antwerpen werd gevraagd een beeldkwaliteitsplan op te stellen voor de historische kern van de stad. Ze publiceerden daarover in de 20ste editie van “Ruimte”, een vakblad van de Vlaamse Vereniging voor Ruimte en Planning. (Het artikel draagt de naam ‘Beeld van een Vrijheid, do’s-and-don’ts voor historische woonkernen’ en werd geschreven door Eva Heuts en Peter Vermeulen van Ontwerpbureau Stramien). In het kort houdt hun methodiek in dat ze nauwgezet, gefundeerd en op grotere schaal de ruimtelijke, culturele, historische en actuele gebruikswaarde van gebouwen en het stedenbouwkundig weefsel analyseren. Ze gaan daarbij na of gebouwen beschermde monumenten zijn, of opgenomen in de Inventaris Bouwkundig Erfgoed of nog intact of beschadigd zijn. Op ba-

sis daarvan wordt bepaald wat écht waardevol is voor behoud of waar en op welke manier nieuwe ontwikkelingen kunnen plaatsvinden. Vervolgens introduceren ze een soort bouwcommissie -dialoog leidt immers tot kwaliteit- en een wetgevend en juridisch instrumentarium.

De achterliggende gedachte is dat deze aanpak opgaat voor elke gemeente. Want, zo zegt het artikel: “Karakter en eigenheid zijn overal belangrijk. De ‘appartementisering’ vormt hoogstens de aanleiding voor een ruimere discussie over kwaliteit. Een sturend stedenbouwkundig beleid met eigen projecten en de ondersteuning van een meer collectieve aanpak door particuliere eigenaars en initiatiefnemers zijn noodzakelijk om de waarde van de kernen in Vlaanderen ook in de toekomst te vrijwaren en te versterken.”

Uiteraard kan ik het niet oneens zijn met dit citaat. Desalniettemin beginnen bij mij de alarmbellen te rinkelen. Architecten en stedenbouwkundigen hebben de neiging op te ruimen en te structureren.

Alles moet netjes binnen een welbepaald ordentelijk kader vallen.

Ik citeer: “Als een gebouw bijvoorbeeld te klein is ten opzichte van aanpalende gebouwen, verspringt de kroonlijst en ontstaan vaak sto-

rende blinde gevels.” Voor mij zit juist de kwaliteit van het leven en dus ook van het wonen in het onverwachte, in contrasten en in verschillen, in schoon tegenover lelijk (of vies), in wanorde tegenover orde, in bricolage tegenover ingenieurskunst... Laat nu net België, én de Vrijheid in Hoogstraten, grossieren in deze tegenstellingen. De straat mag misschien té druk zijn, maar zij is wel de reden dat de stad er überhaupt is!

Elke tijd heeft zijn eigen manier van bouwen en omgaan met dingen.

In onze democratie is dit de logica van de ‘tussenvorm’. Dat kán kwaliteit betekenen, maar helaas is vaker het tegendeel het geval. Zo zag ik onlangs in Zwitserland een boerenschuur die omgebouwd was tot vijf appartementen. Een gesloten gevel met een paar kleine raampjes werd een transparant geheel met balkonnetjes. Waar is de eigenheid, behorend bij de functie, gebleven?

Waar is de cultureel-historische betekenis? Was het -zelfs al was dit een monument- niet beter geweest te slopen en nieuw te bouwen? Een andere functie vraagt immers om een ander type gebouw.

We schuiven met zijn allen veel te veel verantwoordelijkheden af op onze overheid. Daardoor heeft deze de mogelijkheid veel macht naar

zich toe te trekken in de vorm van wetten, regels, subsidies en ‘adviezen’. Zou het niet zinvol zijn om opnieuw ‘Vrijheid’ te creëren en zelf in te staan voor onze daden? Hebben een (professionele) bouwheer en een serieuze architect geen kennis genoeg om een kwalitatief project te realiseren? Zijn het niet juist de stedenbouwkundige regels (twee lagen met schuin dak) die een architectonische quasimodo bewerkstelligen? Zijn de huidige inventarissen van onroerend erfgoed niet genoeg om te bepalen wat interessant is om te behouden? Nieuwe tijden hebben nieuwe programma’s en vragen om nieuwe gebouwen met een eigen bouwkundige logica en uitstraling.

Is er dan in een land waar de stedenbouwkundige traditie zich historisch gezien beperkt tot het ontwikkelen van één kavel, nood aan een visie voor grotere samenhangende gehelen? Misschien wel, maar dan eerder om een antwoord te bieden aan demografische en economische ontwikkelingen en niet als een selffulfilling prophecy als een beeldkwaliteitsplan.

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

Famst is voor tal van mensen reeds 40 jaar hun vertrouwde stek voor verven, verfbenodigdheden, behangpapier en vloerbekleding zoals laminaat, parket, linoleum, vinyl, vasttapijt,...

Ook voor plafonds kan Famst uitpakken met een vernuftig systeem dat heel wat voordelen biedt genaamd Plameco.

Openingsuren.: Maandag tot Vrijdag van 08.00u-12.00u & 13.00u-18.30u.

Zaterdag van 09.00u-12.00u & 13.00u-17.00u.

Zon- en feestdagen gesloten FAMST nv Steenweg op Zevendonk 181 – 183 2300 Turnhout Tel.: 014 41 39 74 • Tel.: 014 41 42 75 Fax.: 014 43 53 33

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

www.famst.be

20

NOV

L E P TEN U + RLDA SO

TURNHOUTSEBAAN 286 - 2140 BORGERHOUT INFO & TICKETS: WWW.DEROMA.BE - 03 292 97 40

SUIKER IN JE BRIEVENBUS ?

ABONNEER JE DAT KAN ! NU EN MIS GEEN ENKELE SUIKER MEER.

Stort 20 euro op het rekeningnummer van vzw Kempense cultuurpromotie (uitgever van Suiker), vermeld je naam en je volledige adres en schrijf ABO SUIKER bij de mededeling.

Je krijgt een jaar lang (= 10 nummers) Suiker toegestuurd.

Vzw Kempense cultuurpromotie Bankrekeningnummer: BE64 7512 0680 5252 BIC: AXABBE22 Adres: OTTERSTRAAT 8/2

2300 TURNHOUT Mededeling ABO SUIKER

Suiker - 23

Van de Kempen naar Toronto, van Lode naar Lloyd: Hoe zou het zijn met Lode Roels in Canada?

TORONTO - Drie en een half jaar geleden -meer bepaald op 26 februari 2011- verkaste VRT-radiojournalist Lode Roels naar Canada, samen met zijn vrouw Myriam en hun twee jonge dochters Gemma en Fran.

De reden voor zijn vertrek was wonderlijk: een lijstje dat hij op een blauwe maandag maakte als student, een zogenaamde bucket list waarop de zaken stonden die hij absoluut wilde verwezenlijken in zijn leven. Dat dit lijstje hem menens was, had hij al bewezen door twee ‘dromen’ te realiseren: een wereldreis maken en piloot worden. Naar een ander land migreren, was een van de to do’s die hem nog uitdaagde. Dat land werd dus Canada.

Een paar weken voor zijn vertrek sprak Suiker met Lode Roels, die zijn wonderjaren beleefde in Balen, Laakdal en Westerlo. “Naar Canada emigreren, wordt het moeilijkste wat ik ooit ga realiseren in mijn le-

24 - November 2014

ven”, beweerde hij toen. Wat hij toen niet vertelde, was dat hij vreesde al na een jaar terug te staan in Tienen, het dorp waar hij toen woonde. Maar kijk: drie en een half jaar later staat dat huis in Tienen te koop en woont hij in een eigen huis in Brampton, een voorstad van Toronto.

Suiker nam het vliegtuig en ging de familie Roels daar opzoeken.

Of liever: Suiker leerde zich de techniek aan van het wereldwijd gratis bellen – het skypen - en kreeg hem pardoes op een verloren donderdag aan de lijn. −Hallo − Lode! Hoe laat is het bij jou op dit moment? Hier is het halftwaalf, bijna middag.

Wil je dat echt weten? Het is nu halfzes in de ochtend. Ik sta regelmatig om vijf uur op, want dat zijn mijn meest heldere momenten. Ik ben steeds een ochtendmens geweest. −Oké, − dan voelen we ons niet schuldig.

Wat voer je tegenwoordig uit in Canada?

Ik ben persverantwoordelijke – press officer is mijn officiële titel - van Grand Challenges Canada.

Dat is een overheidsorganisatie die gezondheidsprojecten opzet in ontwikkelingslanden. Ik schrijf de nieuwsberichten en stuur ze naar de journalisten in de hoop onze verhalen in de media te krij-

gen. Het leuke is dat ik nu aan de andere kant van de journalistiek sta. Vroeger kreeg ik de persberichten aan in mijn inbox; nu moet ik ze zelf schrijven. −Hoe − komt men voor een dergelijke job in de communicatie bij een geïmmigreerde Belg terecht? Waren er geen geschikte Canadezen beschikbaar?

Dat vraag ik me ook nog steeds af. Mijn allereerste jobs hier waren ook in de mediawereld. Ik heb dus in de sector wel wat ervaring opgebouwd. Bovendien speelde ook fel mee dat ik in België als journalist aan de andere kant had gestaan. Grand Challenges Canada is ook heel multicultureel, net zoals veel andere organisaties en bedrijven hier.

In mijn bureau werken twintig mensen van wie de helft niet geboren zijn in Canada. Het feit dat je hier uit een ander land komt, maakt niets uit. Mijn ervaring op mediavlak heeft de doorslag gegeven. −Mag − ik jou een migrant noemen?

Dat mag je. −Hier − is het een steeds terugkerend nieuwsitem dat migranten nauwelijks aan de bak komen, tenzij in zogenaamde minderwaardig sectoren.

Daar raak je een belangrijk punt aan. Het fascineert me hier nog altijd hoe Canada daarmee omgaat. Canada is een ongelooflijk

multiculturele maatschappij. Iedereen, werkelijk iedereen, heeft wel ergens vreemde roots. Als ze horen dat je een accent hebt, duurt het dan ook nooit lang of ze vragen naar je afkomst. En dan blijkt dat de man of vrouw met wie je een gesprek voert een Duitse grootvader heeft of een Schotse moeder of geboren is in Roemenië. Het gevolg is dat iedereen wel ergens buitenlander is. In onze straat zie je ook heel veel verschillende achtergronden en culturen, maar ook op de werkvloer. Zoals ik al zei: in mijn organisatie hebben 10 van de 20 mensen -tussen aanhalingstekens- vreemde roots. Daar wordt hier echt niet naar omgekeken.

Er bestaat trouwens geen echt Engels woord voor ‘allochtoon.’

Waarom zou je mensen die ergens anders geboren zijn trouwens benadelen? Doe je dat, dan vind je geen mensen om de jobs in te vullen. Bovendien zijn ook de bazen die deze mensen aanwerven buitenlanders. De cirkel is rond op dat vlak. −Had − je durven hopen dat het zo makkelijk zou zijn om een baan te vinden?

Nee, absoluut niet. Ik herinner me nog dat we elkaar gesproken hebben vlak voor ons vertrek. Ik had in mijn achterhoofd: we gaan het gewoon proberen. Ik dacht

toen echt: we staan binnen het jaar gewoon terug in België. Het gaat ons nooit lukken. Maar het is ons wonderwel goed gelukt. Ik heb maar een paar weken zonder job gezeten. Myriam, mijn vrouw, heeft ook een baan gevonden.

Sindsdien zijn we geen dag werkloos geweest. De integratie is op dat vlak vlekkeloos verlopen. −Je − had in gedachten een eigen zaak op te starten, mocht het niet lukken?

Juist, ik dacht aan het oprichten van een communicatiebedrijfje of zelfs aan het uitbaten van een B&B als back-upplan Zelf de handen uit de mouwen te steken als het niet lukte om een job te vinden. Maar die plannen hebben we nooit moeten bovenhalen. Voor je integratie is werk vinden essentieel. De rest volgt dan quasi vanzelf. Je bouwt dan redelijk snel een sociaal netwerk op, zeker in Moncton, het stadje waar we eerst gewoond hebben. Als je kinderen naar school gaan, is de school ook een ideale plaats om mensen te leren kennen. Je hebt activiteiten voor ouders en ontmoet elkaar aan de schoolpoort of in de kinderopvang. Dankzij de kinderen en hun vriendjes hebben we redelijk snel een sociaal netwerk opgebouwd. −Je − kan blijkbaar ook terugvallen op

een soort van barbecuenetwerk? (lacht) Ik kan je verzekeren: ik heb de voorbije vier jaar meer gebarbecued dan de zesendertig jaar daarvoor. Wat barbecueën betreft, zijn de Canadezen echte diehards. Er wordt hier ook heel het jaar door gebarbecued, op gas trouwens. Dat heeft wel wat aanpassing gevergd, maar we zijn volledig mee op dat vlak.

Zo was ik een paar dagen geleden nog aan het barbecueën op een zondagavond. Ik stond in mijn tuin en aan de andere kant van het hek, op twee meter afstand, stond mijn buur hetzelfde te doen. Plots schreeuwde hij me toe: “Great minds think alike.

Wat are you barbecueing, Lloyd? −Noemen − ze je Lloyd?

Ja, ik heb verschillende namen hier: Lloid, Lewis, Loonly, Lot en ook Kloot. Nooit Lode. Ik laat dat maar passeren. Maar we stonden daar dus te praten over barbecueën. Ik dacht toen: dit is de manier waarop Canadezen met elkaar communiceren. −Hebben − je kinderen aanpassingsproblemen gehad? Je zei toen je vertrok dat ze nog de juiste leeftijd hadden om te migreren. Ze waren nog niet al te sterk gehecht aan vriendjes waardoor de ‘scheiding’ nog mogelijk was. Geen heimweetoestanden meegemaakt?

Heimwee niet, aanpassingsproblemen wel. In die zin dat de taal voor hen een probleem was. Myriam en ik spreken Engels en Frans. Maar onze kinderen werden van de ene op de andere dag gedropt in een school waar ze de lerares niet verstonden. Onze kleinste, Fran, was nog maar tweeënhalf jaar en werd compleet gek. Ze heeft wekenlang niets gezegd in de ‘opvang’. Maar eenmaal ze met de taal weg zijn, gaat het ook zeer snel. Nu gaan ze naar Franstalig onderwijs en spreken ze beter Frans dan hun papa. −En − hoe was het voor jou en je vrouw?

Het duurt een tijd voor je een sociaal netwerk hebt opgebouwd.

In het begin ben je daar wat bezorgd om. Je hebt alleen je ‘family unit’ -je familie- om op terug te vallen en je komt ook weinig buiten. Je kijkt wel in de lokale krant en probeert zoveel mogelijk naar activiteiten te gaan in de buurt. Maar voor de rest is het wonderwel goed verlopen.

Daar ben ik zeer dankbaar voor. −Vaak − merk je dat mensen die immigreren ook ginder hun eigen landgenoten opzoeken. Er bestaan overal in de wereld wel clubs voor Belgen.

Ja, hier ook. Ik heb gemerkt dat er binnen de migrantengemeenschap twee scholen bestaan. Je hebt er die niets meer te maken willen hebben met mensen uit hun thuisland en je hebt de anderen die fanatiek hun landgenoten gaan opzoeken. Ik denk dat we tussen beide partijen in zitten. We hebben altijd gezegd dat we Belgen willen blijven ontmoeten. Maar we gaan ze niet bewust opzoeken. In Moncton was het aantal Belgen ook belachelijk klein. Je kon ze op één hand tellen. Op 21 juli werd er een feestje georganiseerd. Er waren twee mensen -George en Jean Claude- die ons heel veel geholpen hebben. Maar hier in Toronto is het netwerk van Belgen veel groter en meer georganiseerd. Er is er zelfs een Belgian Canadian Chambre of Commerce waar ik eens dringend naartoe moet gaan. Er is ook een facebookpagina ‘Belgi-

ans in Toronto’. Er is zelfs een frietnacht -‘frites night’- waar je echte Belgische frieten kan eten.

Maar ik kan je verzekeren dat het niet de echte frieten zijn. −En − andersom: komen er Belgen op bezoek bij jou?

Afgelopen zomer, toen we net in Toronto woonden, hebben we redelijk wat Belgen op bezoek gehad. In Moncton hebben we geen kat gezien. De grootstad trekt meer mensen aan. Onze familie is hier geweest en enkele ex-collega’s van de VRT. Ik krijg wel regelmatig vragen van mensen via facebook of mijn blog die ook naar hier willen verhuizen.

Ze vragen me om advies. −Volg − je de Belgische actualiteit ginder nog op de voet? Of valt dat na een tijdje ook automatisch weg?

In het begin volg je dat Belgische nieuws redelijk intens op, en eigenlijk vandaag ook nog altijd.

Ik ben altijd een nieuwsbeest geweest. Dankzij het internet kan dat ook perfect. Surf maar eens naar ‘deredactie.be’: op die site staat Het Journaal, Terzake en Reyers Laat. Na de afwas en als de kinderen slapen, sla ik mijn laptop open en kijk ik naar het tv-journaal. Het is wel surreëel om in je Canadese woonkamer naar Lieven Verstraete te kijken. Het probleem is dat ik nu twee landen moet volgen. Ook de actualiteit in Canada volg ik op de voet. Ik moet dus twee krantensites bezoeken, twee radioposten beluisteren en twee tvjournaals bekijken. Ik sta om zes uur op om de boterhammen voor de kinderen te smeren en dan luister ik naar het nieuws van twaalf uur in België. Ik zeg het: het is surrealistisch, maar… lang leve het internet! −Heb − je niet vaak gevloekt: was ik nu maar radiojournalist in België gebleven, dan was ik ooggetuige geweest van een belangrijk nieuwsfeit.

Mijn hart bloedt regelmatig.

Drie, vier keer per jaar denk ik: nu zou het toch leuk zijn mocht ik in de VRT-studio zitten en drie uur liveradio maken. Dat gaat van rampen over grote evenementen tot de troonsafstand van de koning. Op die momenten had ik graag weer achter die microfoon gezeten. Absoluut. −Je − hebt loopbaanonderbreking genomen. Je kan nu je job nog steeds terug oppakken.

Dat statuut blijft niet eeuwig duren. Kijk: het plan was om tijdelijk naar Canada te gaan. Dat plan is nog altijd zo. Maar ‘tijdelijk’ is een ruim begrip natuurlijk. Het tijdelijke is vandaag verruimd. We hebben hier wortel geschoten. Een jaar vliegt ook voorbij. Je denkt eerst: we gaan toch niet terug na een jaar. We doen er nog een jaar Toronto bij.

En dit smaakt ook nog naar meer.

We hebben op dit moment ook nog niet het gevoel dat ons verhaal in Canada af is. Dat klinkt wat melig, maar ik zou het erg vinden om nu al terug te gaan.

Gaan we nog ooit terug? Ik denk van wel, ja. Ik heb nog altijd een vreemd gevoel als ik denk: hier ga ik oud worden. Maar wanneer… dat is nog een open vraag. −Dat − begint al te lijken op het verhaal van veel migranten. Ze hebben nooit de bedoeling om voor altijd in hun nieuwe land te blijven, maar uiteindelijk doen velen dat wel, vooral omdat hun kinderen groot worden en niet meer terug willen.

Ja, absoluut. En dat is een van de belangrijkste elementen in

het ganse terugkeerverhaal. Ik heb al van veel mensen gehoord dat het echt moeilijk wordt om de kinderen opnieuw te verkassen als ze eenmaal tien, elf jaar zijn.

Dan hebben ze hier een eigen leven opgebouwd en zijn ze gewoon Canadezen. Dan hebben ze ook totaal geen band meer met België. Ik herken het hoor. Maar er is nooit een punt waarop je zegt: de beslissing is gemaakt: we blijven hier. Het is altijd wat verderschuifelen en voor je het weet, is het tien jaar of een heel leven later. Je kijkt dan terug en zegt: we zullen hier maar blijven zeker.

De tijd zal het leren. Mijn ‘gut feeling’ zegt: we gaan uiteindelijk terug. We zijn ook nooit uit België vertrokken met slaande deuren of omdat ik het er beu was. Misschien moeten we hier over een jaar nog eens over spreken. −Je − hebt ook altijd gezegd dat als het je zou lukken om te gaan wonen in Canada dat een overwinning was op jezelf al. Voelt het ook zo aan?

waarde van het immigreren?

Dat is een goede vraag. Mensen vragen wel eens hoe het leven daar in Canada is. Ik antwoord dan al lachend: hetzelfde als in België. Mensen staan er ’s ochtends op, gaan werken, komen thuis, gaan slapen en staan dan weer op. In het weekend doen ze leuke dingen en elk jaar nemen ze een paar weken vakantie. Het leven gaat gewoon zijn gangetje, soms regent het en soms schijnt de zon. Dat is er wat de gek mee houden maar in se is het leven hier niet anders dan in België.

Wat is de meerwaarde? Het feit dat je in het buitenland woont.

Je zit in een ander land, in een andere cultuur. Dat is al een gigantische meerwaarde. Het verrijkt je leven en ik raad iedereen aan om het eens mee te maken.

De Canadese samenleving is ook zeer aangenaam. Mensen zijn hier niet zo verzuurd en klagen en zagen minder. Er is ook minder regelneverij. Maar begrijp

“ Ik dacht echt: we staan binnen het jaar gewoon terug in België.”

Ja, dat zijn grote woorden. Maar het voelt wel aan als een overwinning op mezelf. Kijk: dit is het moeilijkste wat ik ooit had gedaan. Ik heb leren vliegen en een wereldreis gemaakt, kortom: geweldige dingen gedaan de afgelopen jaren. Maar dit is het moeilijkste geweest, zowel emotioneel als praktisch. Je boeltje bijeenpakken en verhuizen naar hier.

Nu we hier alle twee een goede baan en een eigen huis hebben, denk ik: het is ons toch maar gelukt. Dat geeft me een soort rust en kalmte. Ook een soort zelfvertrouwen. We zijn naar een onbekend land getrokken zonder connecties en garanties en kijk waar we nu staan. We hebben wat we nodig hebben om gelukkig te zijn.

Ik denk dan: ik kom wel op mijn pootjes terecht, wat er ook gebeurt. Het geeft een fijn zelfvertrouwen en in die zin is het een overwinning op mezelf. −Je − kon ook gelukkig zijn in Tienen, waar je woonde, of in de Kempen, waar je opgroeide. Wat is dan de meer-

me niet verkeerd: je begint België maar te appreciëren als je er niet meer woont. Er zijn ook veel dingen die België dan weer geweldig maken. Als ik een lijst zou maken voor België en een voor Canada denk ik dat die even lang zouden zijn. −Wat − mis je: frieten, chocolade en bier?

Ik voelde de vraag al komen. Ja: frieten, chocolade en bier. Wat ik niet mis, is het Belgische weer. −Via − je blog vernemen we toch dat het ginder een slechte zomer is geweest.

Wat is een slechte zomer? Het was gemiddeld 23 graden. Wat ik niet mis, zijn die grijze, grauwe dagen in de winter. Wekenlang bewolkt met miezerig weer.

Dat heb je hier niet. Wat ik wel mis, is het uitgebreider sociale leven. Zeker hier in Toronto is het moeilijk om vrienden te maken en je sociale leven van de grond te krijgen. Ik mis familie en vrienden, gewoon eens bellen en afspreken met vrienden of familie die eens langskomen.

Een terrasjescultuur hebben ze hier ook niet. Iets gaan drinken en kijken naar de mensen en het verkeer, gebeurt hier niet. Onze bourgondische cultuur hangt daarmee samen. Eten en drinken zijn hier zeer functioneel. Op een Vlaams schoolfeest staat er een tap met alcoholische dranken en daar hoort altijd een hapje bij.

Hier krijg je een blikje cola als je geluk hebt, en je stoel wordt om drie uur onder je kont vandaan gehaald, want dan is het feest afgelopen. Ze schenken zeker geen alcohol. Ook een cafetaria in een zwembad, waar je als ouder kan gaan zitten als je kinderen leren zwemmen, bestaat hier niet. Er staan alleen twee automaten in een kille plaats met een tl-lamp.

En wat ik vooral mis, is “radiomaken”. Ik wind daar geen doekjes om. Ik heb nu gemerkt dat ik een radiomens ben in hart en nieren. Ik probeer dat te compenseren met te podcasten, maar dat is niet hetzelfde. −Je − kan ook een boek schrijven. Dat was toch ook een van je voornemens.

Ik zou er eens werk van moeten maken. Mensen die van plan zijn te emigreren vragen me wel eens om advies. Mensen zijn ook geïnteresseerd in het leven aan de andere kant van de oceaan.

Als ik ooit een boek schrijf, dan zal het een combinatie zijn van ‘hoe emigreer je’ en daarbij mijn eigen verhaal. Ik heb er nu geen tijd voor. Maar zeg nooit nooit. −Zeker − niet in jouw geval, met je geheime lijst waarop staat wat je nog allemaal in je leven wil doen. Maar wat kan dit Canadaverhaal nog overtreffen?

Ruimtevaarder worden misschien?

Ik ben niet iemand om stil te zitten. Ondertussen wonen we hier bijna vier jaar, dat is langer dan we ooit ergens gewoond hebben.

Voorlopig gaan we niet naar een ander land verhuizen, tenzij terug naar België. Ik wil het de kinderen niet aandoen. Ik hoor het Gemma al zeggen: ‘Papa, weer naar een ander land?’ Je wordt er ook niet jonger op. Volgend jaar word ik veertig. Ik voel me in de fleur van het leven, maar mijn kansen op de arbeidsmarkt worden er niet groter op. Er zal ooit een moment komen dat ik me zal moeten settelen, maar dat betekent niet dat ik geen zaken meer op mijn lijst ga afwerken. Geen paniek. −Bedankt − voor het gesprek. Wat ga je deze ochtend nog doen? Terug in je bed kruipen?

Neen, ik ga nu naar het Belgische nieuws van twaalf uur luisteren. −Ik − kan je nu al wel de primeurs geven.

Neen, verknoei mijn luisterplezier niet.

Tekst: Stijn Janssen

Suiker - 25

za 1/11/14 22:00

Effenaar Eindhoven

za 1/11/14 23:00

Mezz Breda

zo 2/11/14 16:30 zo 2/11/14 20:30 ma 3/11/14 20:00

Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg Effenaar Eindhoven

di 4/11/14 19:30

013 Poppodium Tilburg

di 4/11/14 20:00

013 Poppodium Tilburg

do 6/11/14 18:00 do 6/11/14 20:00 do 6/11/14 20:00 do 6/11/14 20:30 do 6/11/14 21:00

Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg Mezz Breda

do 6/11/14 21:00 Altstadt Eindhoven vr 7/11/14 21:15 za 8/11/14 20:00 za 8/11/14 21:00 za 8/11/14 22:00

013 Poppodium Tilburg Effenaar Eindhoven Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg

za 8/11/14 22:00

Mezz Breda

za 8/11/14 22:00

Effenaar Eindhoven

zo 9/11/14 14:00

cc Zundert Zundert

zo 9/11/14 15:00

013 Poppodium Tilburg

zo 9/11/14 16:00

Effenaar Eindhoven

zo 9/11/14 16:30

Mezz Breda

zo 9/11/14 20:00

Effenaar Eindhoven

ma 10/11/14 20:00

013 Poppodium Tilburg

di 11/11/14 20:30

013 Poppodium Tilburg

wo 12/11/14 21:00 vr 14/11/14 20:30

Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg

vr 14/11/14 20:30

Mezz Breda

vr 14/11/14 21:00

Mezz Breda

za 15/11/14 20:00

013 Poppodium Tilburg

za 15/11/14 20:00

De Kapel Eindhoven

zo 16/11/14 16:30

Mezz Breda

zo 16/11/14 20:00 di 18/11/14 20:30 wo 19/11/14 20:00 wo 19/11/14 20:30

Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg

do 20/11/14 20:00

Mezz Breda

do 20/11/14 20:15

Effenaar Eindhoven

do 20/11/14 20:15

Effenaar Eindhoven

do 20/11/14 20:30

Mezz Breda

vr 21/11/14 19:30 vr 21/11/14 20:00 vr 21/11/14 20:30

cc Zundert Zundert Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg

vr 21/11/14 20:30

Mezz Breda

vr 21/11/14 21:00

Mezz Breda

vr 21/11/14 21:30

013 Poppodium Tilburg

za 22/11/14 20:00

013 Poppodium Tilburg

za 22/11/14 21:00 zo 23/11/14 14:00

Mezz Breda cc Zundert Zundert

zo 23/11/14 16:30

Mezz Breda

zo 23/11/14 19:00

Effenaar Eindhoven

zo 23/11/14 20:30

013 Poppodium Tilburg

zo 23/11/14 21:00

Effenaar Eindhoven

di 25/11/14 20:00

Effenaar Eindhoven

di 25/11/14 20:30

013 Poppodium Tilburg

do 27/11/14 20:00

Effenaar Eindhoven

do 27/11/14 20:15

Effenaar Eindhoven

do 27/11/14 20:30

013 Poppodium Tilburg

do 27/11/14 21:00

013 Poppodium Tilburg

vr 28/11/14 20:00

De Kapel Eindhoven

vr 28/11/14 20:30

Mezz Breda

vr 28/11/14 20:30

Mezz Breda

vr 28/11/14 22:00

Effenaar Eindhoven

za 29/11/14 14:30

013 Poppodium Tilburg

za 29/11/14 20:30

cc Zundert Zundert

za 29/11/14 21:00

Mezz Breda

za 29/11/14 23:00

Effenaar Eindhoven

zo 30/11/14 16:30

Mezz Breda

zo 30/11/14 20:15

Effenaar Eindhoven

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Over de schreef NOVEMBER Black Sun Empire Illesnoise, Haarbaarbaar, Isaac Stern…

Colin Smith, Michael Brunnock Ilse Delange & The Common Linnets Betty Rockacademie Performing Night Lindsey Stirling Terror, Comeback Kid Saxon, Skid Row Di-Rect Tangarine, Jesse Woodson Wayne Wyatt, Barbara Engels, Blank Verse Duo Racing Glaciers Jungle By Night Twin Atlantic Lookapony Brennan Heart, Ran-D, Code Black, Outbreak…

Superstijl Thunderground Historische films van Zundert (3) The Kik, The Black Marble Selection Aliyah My Bubba Breton Earthless UB40 ft. Ali Campbell & Astro & Mickey Virtue Eagulls Hello Venray Jacqueline Govaert The Medics The Boxer Rebellion, Makebelieve Michael Prins Odd Hugo Moss Protoje & The Indiggnation Loop Bass Drum Of Death Waylon Magical Mystery Tour Go Back To The Zoo Eveline Vroonland, The Road Home Buurman in de winter Waylon Dewolff Typhoon Switch Collectief, DJ Ser-V, dj Sueside Le peuple de l’herbe Only Seven Left, Project Bongo MacSwordfish Historische films van Zundert (4) Aestrid Eluveitie, Arkona Tower of Power King Tuff, Danny and the Darleans Curtis Harding The Possibilities Are Endless Ares Kensington Taymir, Lookapony De Dijk, Iris Penning Thus Owls Trashbangers Night met Edge of Serenity Dotan Underslung Audio Sessions Definitie Van Hiphop met o.a. Typhoon, Sticks, Akwasi…

Kees van Amstel Lucas Hamming Suono Culture: Joran van Pol Eerie Wanda Dotan

15

11,5

0

35

18,5

0

27,5

22,5

30

21,5

15

0

6

13,5

10

21:00

22,5

9

20

5

15

12,5

0

10

15

47

10

10

UITVERKOCHT 17,5 u

0

17,5

14

0

15

15

20

10

22

20

16

0

Een hartverwarmend winterspektakel 12,5

20

17,5

UITVERKOCHT 15,5 u

0

15

10

0

5

0

17,5

33,5

8

10

10

7,5

UITVERKOCHT 17,5 u

11

25

10

0

UITVERKOCHT 15 u

5

20

Jong, hip, fris en andere gruwelijkheden 14,5

7

12,5

0

UITVERKOCHT 12,5 u

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl

26 - November 2014

Uniek: ‘Magical Mystery Tour’ live

EINDHOVEN - Concerttempel Effenaar in Eindhoven maakt zich op voor

een bijzonder concert. Op donderdag 20 november spelen The Analogues de volledige elpee Magical Mystery Tour van The Beatles, die o.a. de hits

‘Magical Mystery Tour’, ‘I am the walrus’, ‘The fool on the hill’, ‘Hello,

goodbye’, ‘Strawberry fields forever’, ‘Penny Lane’ en ‘All you need is love’

bevat. Het live spelen van die elpee is een huzarenstukje dat The Beatles

zelf nooit hebben verwezenlijkt.

De geschiedenis

The Analogues

Het album ‘Magical Mystery Groepen die The Beatles coveTour’ verscheen in 1967. The ren zijn er dertien in een dozijn.

Fab Four waren toen al gestopt Ze hebben met mekaar gemeen

met optreden, maar in de studio dat ze bijna uitsluitend de mu was de creativiteit groter dan ziek coveren die The Beatles in

ooit en musiceerden en experide eerste helft van hun carriè menteerden The Beatles naar re maakten. Dat is namelijk de lieve lust met strijkers, blazers, muziek die je met een vierkop achtergrondkoren en opgenopige band kan spelen. Voor ‘Ma men geluidsfragmenten. In togical Mystery Tour’, om maar

één voorbeeld te noemen, heb je taal werkten een vijftigtal ses ook trompetten, fluiten, violen, siemuzikanten mee aan het saxofoons, cello’s, een hoorn, een album. Producer George Mar hobo, achtergrondkoren, een vitin en de studiotechniekers

moesten tijdens de opnames brafoon en een accordeon nodig.

alle zeilen bijzetten om op techGeen coverband die zich daar nisch vlak alles tot een goed einaan waagt. Behalve dan The

Analogues uit Nederland. Zij de te kunnen brengen. Net zohebben zich tot doel gesteld de als het vorige album, ‘Sergeant

complexere composities van The Pepper’s Lonely Hearts Club Beatles live te spelen. Daarbij Band’, zou ook ‘Magical Myste doen ze geen enkele poging om ry Tour’ nooit voor een livepu uiterlijk op The Beatles te lijbliek gespeeld worden. Dat kon ook niet. De techniek van de jaken, maar in het nabootsen van

de Beatlessound zijn ze ware ren 60 liet dat simpelweg nog

meesters. Verwacht je dus niet niet toe. Bovendien hadden The

aan Beatlespruiken en BeatBeatles het sowieso helemaal

gehad met toeren en optreden. leskostuums, maar wel aan in Het gillende publiek tijdens de strumenten, versterkers en luidoptredens, het onophoudelijke sprekers die het geluid van het

handen schudden en recepties origineel akelig dicht benaderen.

afschuimen, het wegvluchten

voor de fans, de verplichte ontFeest voor iedereen

moetingen en fotosessies met Een concert van The Analogues presidenten, ministers en hoogis een feest voor iedereen. Van waardigheidsbekleders in elk wege de vele tijdloze popklasland waar ze voet aan grond siekers die de revue passeren,

zetten: het was hun allemaal zal elke rechtgeaarde muzie te veel geworden. In 1966 hadkliefhebber genieten van ‘Magi den ze besloten niet meer op te cal Mystery Tour’. Beatleslieftreden en op die beslissing kwahebbers in het bijzonder zullen

smullen als ze niet alleen horen, men ze nooit terug. (Zelfs niet in maar ook kunnen zien hoe geni1969: het geïmproviseerde mini optreden op het dak van de Apaal de muziek van de Fab Four

in mekaar steekt. ‘Magical Mysplestudio’s was immers veeleer een promostunt dan een echt tery Tour’ (het album) duurt

concert).

Doodzonde natuurlijk. minder dan drie kwartier. The

The Beatles hebben hun allerAnalogues vullen het concert

daarom op met andere nummers beste werk nooit voor een live van The Beatles. Ook uit hun lapubliek gespeeld. Maar gelukkig bestaan er coverbands zoals tere periode.

The Analogues.

Kaarten kosten 20 euro.

Lucas Hamming

BREDA – Lucas Hamming is hot in Holland. Hij stond in de finale van het tweede seizoen van ‘De beste singer-songwriter van Nederland’ en vorig jaar lag zijn debuut in de rekken: de EP ‘The Green Eyed Man’. In 2014 liet hij de single ‘Love hypocrisy’ op de wereld los. Hij scoorde ook al met ‘Mojo mischief’.

Hamming is afkomstig van Amsterdam en heeft een voor zijn leeftijd erg volwassen sound.

Hij brengt duistere rockliedjes en noemt zichzelf daarom liever een singer-stonerockwriter dan een singer-songwriter. Wij hebben daar niet veel op tegen.

Muzikaal zegt hij vooral geïnspireerd te zijn door Arctic Monkeys en Jeff Buckley. Ook dat vinden wij nogal oké.

Lucas Hamming treedt op zaterdag 29 november op in de kleine zaal van Mezz in Breda. Tickets kosten 7 euro. Het concert begint om 21u.

The Boxer Rebellion

TILBURG – In 013 Poppodium in Tilburg concerteert op zaterdag 15 november The Boxer Rebellion. De band werd een jaar of tien geleden opgericht in Londen, al is zanger Nathan Nicholson een Amerikaan. Hij maakte snel muzikale vrienden in Engeland waarmee hij The Boxer Rebellion vormde. De band schoot als een raket uit de startblokken en werd in 2003 al geprogrammeerd op Glastonbury, ’s werelds grootste festival. Ze hadden op dat ogenblik zelfs nog geen cd uitgebracht. Dat debuut kwam er pas in 2005, waarna Europese tournees volgden in het voorprogramma van Lenny Kravitz, Gary Numan en Editors.

‘Promises’ is hun meest recente cd, hun vierde. 2014 begon met slecht nieuws voor The Boxer Rebellion. Gitarist Todd Howe, medeoprichter van de band, besliste om de groep te verlaten.

Maar de tournee gaat door zoals gepland. De intussen volwassen geworden The Boxer Rebellion klinkt grootser, hechter en toegankelijker dan ooit.

Kaarten voor het optreden in Tilburg kosten 17,50 euro.

Kees van Amstel

ZUNDERT – Kees van Amstel is de plezantste thuis, en ver daarbuiten. De bijna vijftigjarige komiek groeide op in Zandvoort.

“Met list en bedrog behaalde ik mijn diploma’s. Ik werd leraar toerisme en legde mijn leerlingen vol overtuiging uit waarom er 36 verschillende tarieven bestaan voor één vliegtuigstoel.

Dat doe ik trouwens nog altijd.”

Maar rond de eeuwwisseling ontdekte hij de comedy. “Dat gebeurde in Londen. Ik wist meteen voor welke keuze ik stond: zelfbeschadiging met een broodmes of comedy. Ik heb voor het tweede gekozen… Ik weet het: als je mij ziet, zou je dat niet zeggen.”

Samen met Rob Urgent maakte hij in 2009 de fel bejubelde voorstelling ‘Hoe word ik gelukkiger dan mijn buurman zonder dat het te veel kost’. Twee jaar geleden ging hij nog een stap verder en schreef hij -helemaal alleen deze keer- ‘Jong, hip, fris en andere gruwelijkheden’. Daarin gaat hij op zoek naar de lelijke kanten van het leven en onderscheidt hij nep van echt. Want achter elke nieuwe hippe, trendy lifestyle schuilt toch een hoop treurigheid. Zoals hij het zelf zegt: “Hoe kun je nog opscheppen over je nieuwe iPad als je oma er ook een heeft?”

Kees van Amstel brengt ‘Jong, hip, fris en andere gruwelijkheden’ op zaterdag 29 november in het cultuurcentrum van Zundert. Kaarten kosten 14,50 euro.

Suiker - 27

CINEMA SPECIAL In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te zien is in het niet-reguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders. De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op het bestaande aanbod.

TOKYO FIANCÉE Dinsdag 18 november, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseur: Stefan Liberski Land: België Jaar: 2014 Duur: 100’ ‘Tokyo Fiancée’ is, in tegenstelling tot wat de titel zou kunnen doen vermoeden, een op-en-top Belgische -zeg maar Brusselse- film. De regisseur is Brusselaar Stefan Liberski. Hij baseerde zich op het boek ‘De verloofde van Sado’ van Amélie Nothomb uit Etterbeek, dat voor een groot deel autobiografisch is.

De hoofdrol is voor Pauline Etienne uit Elsene. De kritieken op ‘Tokyo Fiancée’ zijn bijzonder lovend. De film wordt zelfs vergeleken met parels als ‘Amélie Poulain’ en ‘Lost in translation’.

In den beginne was er het boek.

28 - November 2014

Amélie Nothomb schreef in 2007 de bestseller ‘Ni d’Eve, ni d’ Adam’, dat in het Nederlands ‘De verloofde van Sado’ heet. Nothomb, een maniakale schrijfster die één tot drie boeken per jaar aflevert, gebruikte haar eigen verleden als voornaamste inspiratiebron. De eerste vijf jaar van haar leven bracht ze in Japan door. Als kind en opgroeiende dochter van een Belgische diplomaat woonde ze achtereenvolgens nog in China, de Verenigde Staten, Laos, Birma en Bangladesh voor ze op 17-jarige leeftijd naar Brussel verhuisde om er Romaanse filologie te gaan studeren. In Brussel voelde ze zich eenzaam en ongelukkig.

Ze ging zich concentreren op het schrijven van teksten. Later zou

ze er haar beroep van maken.

Wanneer Amélie Nothomb haar diploma behaalt, trekt ze naar Japan. Ze heeft de ambitie er haar diploma te gelde te maken en Frans te gaan doceren. Haar keuze voor Japan heeft een reden: ze wil opnieuw kennismaken met het land waar ze als kleuter opgroeide.

Het is die tweede Japanse periode in Nothombs leven die centraal staat in het boek ‘De verloofde van Sado’ en dus ook in de film ‘Tokyo Fiancée’. We zien hoe Amélie, gespeeld door Pauline Etienne, verliefd wordt op haar eerste en enige leerling, Rinri.

Amélie herkent Japan nauwelijks. Ze is volwassen en wordt nu geconfronteerd met de keiharde zakenwereld die het land

kenmerkt. De liefde voor Rinri en voor Japan wordt op de proef gesteld. Amélie komt de cultuurschok niet helemaal te boven, gaat twijfelen aan zichzelf en aan haar relatie en krijgt schrik om zich te binden. Liefde, seksualiteit, de groei naar volwassenheid, culturele verschillen en anders zijn dan de anderen: al die thema’s komen aan bod en zijn diep met mekaar verweven. Pauline Etienne geeft op onnavolgbare manier gestalte aan Amélie, die eerst verliefd, nieuwsgierig en zelfzeker is, maar daarna twijfelend en zelfs angstig. Zij trekt de film helemaal naar zich toe.

‘Tokyo Fiancée’ is de derde langspeelfilm van filosoof, schrijver, komiek, acteur en regisseur Stefan Liberski.

Cc Zwaneberg

Cc ’t Getouw

Waiting for August

The immigrant

(Heist-op-den-Berg)

(Mol)

De Poolse Ewa Cybulski verhuist in 1921 naar de Verenigde Staten. De dingen gaan niet zoals gepland. Ze wordt gescheiden van haar zieke zus en ze komt in de prostitutie terecht. Maar de neef van haar pooier belooft haar te redden.

The immigrant, do 6 november, 20u.

The Monuments Men Documentaire van de RoemeensVlaamse cineaste Teodora Mihai.

Ze volgt de 15-jarige Georgiana Halmac die samen met haar zes jongere broers en zussen in een sociale flat woont aan de rand van de Roemeense stad Bacau. Wanneer hun moeder zich verplicht ziet de kost te gaan verdienen in Italië, wordt Georgiana ongevraagd het nieuwe gezinshoofd.

Waiting for August, di 4 november, 15u en 20u.

Dinsdag 4 november, 20u, Utopolis Turnhout

PRIDE

Regisseur: Matthew Warchus Land: Verenigd Koninkrijk Jaar: 2014 Duur: 120’ Komedies zijn bij MOOOV eerder uitzondering dan regel, maar als ze bijzonder goed zijn, is er natuurlijk geen reden om ze niet te brengen. Zeker niet als ze ook nog een sociale boodschap meedragen en maatschappelijk relevant zijn. ‘Pride’ is zo’n film.

Centraal staat een homobeweging die halfweg de jaren tachtig de stakende mijnwerkers in Engeland en Wales wil steunen.

Twee totaal verschillende werelden vinden mekaar. Gebaseerd op waargebeurde feiten en geregisseerd door Matthew Warchus, in de beste Ken Loachtraditie.

DOCUMENTAIRE Zondag 16 november, 11u, Utopolis Turnhout

WAITING FOR AUGUST

Regisseur: Teodora Ana Mihai Land: België Jaar: 2014 Duur: 88’ ‘Waiting for August’ is het debuut van de Roemeens-Vlaamse cineaste Teodora Mihai. Ze volgt de 15-jarige Georgiana Halmac die samen met haar zes jongere broers en zussen in een sociale flat woont aan de rand van de Roemeense stad Bacau.

Wanneer hun moeder zich verplicht ziet de kost te gaan verdienen in Italië, wordt Georgiana ongevraagd het nieuwe gezinshoofd. Telefoongesprekken met haar moeder zijn haar enige richtlijnen; de rest is improvisatie. Een heftige documentaire die prijzen won op tal van grote festivals.

Dinsdag 11 november, 20u, Utopolis Turnhout

LEVIATHAN

Regisseur: Andrej Zvjagintsev Land: Rusland Jaar: 2014 Duur: 140’ Nicolai woont in een klein stadje in de buurt van de Barentszzee in Noord-Rusland. Hij heeft zijn eigen autoreparatiebedrijf. Vadim Sergeyich, de corrupte burgemeester, heeft zijn oog laten vallen op Nicolais lapje grond. Hij wil er een groot, lucratief project realiseren. Eerst probeert hij Nicolai uit te kopen, maar die weigert. De burgemeester wordt steeds agressiever.

Een gitzwarte satire met prachtige beelden. Winnaar van de scenarioprijs in Cannes.

Dinsdag 18 november, 20u, Utopolis Turnhout

TOKYO FIANCÉE

Regisseur: Stefan Liberski Land: België Jaar: 2014 Duur: 100’ Amélie keert op 20-jarige leeftijd terug naar haar geboorteland Japan. Ze wil opnieuw kennismaken met een land dat ze alleen als kind kende en dat sindsdien erg veranderd is. Om aan de kost te komen, geeft ze privélessen Frans. Zo leert ze Rinri kennen, met wie ze een relatie begint. Naar het boek ‘De verloofde van Sado’ van Amélie Nothomb. Zie uitgebreide bespreking op de bladzijde hiernaast.

Dinsdag 25 november, 20u, Utopolis Turnhout

LOVE IS STRANGE

Regisseur: Ira Sachs Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 98’ Na bijna vier decennia samen besluiten schilder Ben en pianoleraar George in het huwelijksbootje te stappen. Bij de katholieke school waar George werkt, slaat het nieuws in als een bom.

George wordt ontslagen en de twee moeten hun appartement verkopen en tijdelijk apart wonen, tot ze een betaalbare, nieuwe woning vinden. Terwijl George intrekt bij een bevriend homokoppel, belandt Ben bij zijn neef, diens vrouw en hun temperamentvolle tienerzoon. Hun relatie wordt flink op de proef gesteld.

Jimmy’s hall

Film van en met George Clooney over een groep mannen die in WO II worden ingezet om in Duitsland meesterwerken uit de kunstgeschiedenis te gaan redden van de nazi’s. De groep bestaat niet uit soldaten, maar uit museumdirecteurs, curatoren en kunstkenners.

The Monuments Men, di 11 november, 20u.

Stip & Vlek doen weer gek

Compilatiefilm met zes korte verhaaltjes over het speelse duo Stip & Vlek. Ze bakken chocoladebollen, halen acrobatentoeren uit, kopen een paar schoenen en gaan naar de disco.

Stip & Vlek doen weer gek, wo 12 oktober, 14u.

Jimmy’s hall zou wel eens de laatste film van de sociaal geëngageerde filmmaker Ken Loach (78) kunnen zijn. In het Ierland van de jaren 30 bouwt de communistische leider James Gralton een cultuurhuis op het platteland. De katholieke kerk is daar niet blij mee.

American hustle

Jimmy’s hall, wo 12 november, 15u en 20u.

American hustle, do 13 november, 20u.

Stip & Vlek doen weer gek

Crash

Compilatiefilm met zes korte verhaaltjes over het speelse duo Stip & Vlek.

Ze bakken chocoladebollen, halen acrobatentoeren uit, kopen een paar schoenen en gaan naar de disco.

Stip & Vlek doen weer gek, zo 16 november, 15u.

Het regent gehaktballen

In Chewandswallow is het leven prima. Als het regent, regent het soep en vruchtensap. Als het sneeuwt, sneeuwt het aardappelpuree en als het stormt, vallen er gehaktballen uit de lucht. Een hilarische komedie. Je hoort de stemmen van o.a. Peter Van de Veire, Alex Agnew, Carry Goossens en Koen De Graeve.

Na de film is er, voor wie wil, een diner voor kleinkinderen en grootouders. Inschrijven via iris@zwaneberg. be of cc Zwaneberg.

Het regent gehaktballen, wo 19 november, 15u.

Magic in the moonlight

Romantische komedie van Woody Allen met Emma Stone en Colin Firth.

Illusionist Stanley Crawford wordt gevraagd onderzoek te doen naar een jongedame die beweert een spiritueel medium te zijn.

Irving Rosenfeld is een briljante oplichter die samen met zijn partner en minnares wordt gedwongen om te werken voor de FBI. Daar worden ze geïntroduceerd in de gevaarlijke wereld van de maffia en van oplichters die mensen omkopen om op een bepaalde persoon te stemmen.

Crash is een film uit 2004. Racisme en sociale spanningen in Los Angeles staan centraal in deze prent waarin totaal verschillende personen en mensenlevens met mekaar in botsing komen. De film won drie Oscars (beste film, beste scenario en beste montage).

Crash, di 18 november, 20u.

Her

Romantische komedie. Theodore is een eenzame schrijver. Hij schaft zich een nieuw ontwikkeld besturingssysteem aan dat bestemd is om in alle behoeften van diens gebruiker te voorzien. Tot grote verbazing van Theodore ontspint zich een romantische relatie tussen hem en het besturingssysteem.

Her, do 20 november, 20u.

Only lovers left alive

Adam is een muzikant die na jaren zijn geliefde Eve weer ontmoet, nadat hij depressief en moe geworden is van de richting die de menselijke samenleving uitgaat.

Hun liefde wordt echter onderbroken en op de proef gesteld door haar wilde en oncontroleerbare zus Ava. Only lovers left alive, do 27 november, 20u.

Magic in the moonlight, wo 19 november, 15u en 20u.

Planes 2: Redden & blussen (3D)

Het wereldberoemde racevliegtuig Dusty Crophopper keert na een schitterend wedstrijdseizoen terug naar het stadje Propwash Junction. Dusty, ooit een sproeivliegtuig, geniet van het succes. Een slecht aflopende trainingsvlucht verandert echter alles: een blessure maakt een einde aan zijn racecarrière.

Planes 2, Redden en blussen (3D), zo 23 november 15u.

Mamma Irma

Cc ’t Schaliken Halfweg

Stef zit in een scheiding en verhuist naar een prachtige woning die hij flink onder de prijs heeft kunnen kopen. Maar de rust wordt er verstoord door Theo, die te pas en te onpas opduikt en die beweert de ware eigenaar te zijn.

Stef ontdekt dat Theo inderdaad de vorige eigenaar is… die twee jaar geleden overleden is.

Met o.a. Koen Degraeve en Jurgen Delnaet.

Documentaire. Regisseur Remo Perrotti volgde vanaf de dag van de begrafenis van zijn moeder drie jaar lang een generatiegenoot van haar: de flamboyante Antonio Magistro.

Deze geboren zanger, verteller en dichter is springlevend aan het begin van de film, maar wordt gaandeweg heel breekbaar. Voor aanvang van de avondfilm is er een miniconcert van Vincenzo Petrelli. Reserveren via www.zwaneberg.be of iris@ zwaneberg.be).

Halfweg, di 25 november, 20u.

Mamma Irma, di 25 november, 15u en 20u.

Philomena, wo 26 november, 14.30u.

Philomena

Philomena vertelt het waargebeurde verhaal van Philomena Lee, die als tiener haar buitenechtelijke zoontje ter adoptie moest afstaan op aandringen van de Ierse katholieke gemeenschap waar ze woonde. Vijftig jaar later tracht ze haar kind terug te vinden, maar ze stuit op verzet vanuit de Kerk.

Suiker - 29

KORT De macht van de media

STIJN JANSSEN

Zammel aan de Hudson De Nobelprijs voor Geneeskunde ging vorige maand naar drie neurowetenschappers die samen de zogenaamde ‘innerlijke gps’ ontdekt hebben. Of met andere woorden: ze hebben uitgevlooid dat onze hersenen hun eigen gpsfunctie ontwikkelen waardoor we niet verloren lopen op deze aardbol. Het werkt ogenschijnlijk eenvoudig. Telkens we op een plaats komen, maken de hersenen er foto’s van en slaan die op zodat we de plek nog herkennen als we er terugkomen. “Tiens, hier zijn we ooit nog eens geweest”. Een Antwerps neuroloog ging nog een stap verder en beweerde dat we zonder dit navigatiesysteem in onze hersenpan zelfs verloren zouden lopen in ons eigen huis.

We hadden er onze bedenking bij. Kan men bij deze bekroning van ontdekkers van deze gps niet spreken van “vijgen na Pasen”?

Het Nobelprijscomité, dat weten we, kan er niet van verdacht worden kort op de bal te spelen. De winnaars staan vaak al met één voet in het graf. En dat is zonde, want zo kunnen ze maar een beperkt aantal jaren nog genieten van de grote som geld die hen in de schoot valt. Maar geef toe: wie heeft vandaag nog nood aan een menselijke gps nu we voor al onze uitstapjes in de wereld een beroep kunnen doen op automatische gps-systemen in onze wagen, op de fiets en zelfs bij het wandelen. De Zweden hadden de prijs net zo goed kunnen geven aan de uitvinders van de kwikthermometer: vandaag ook een volledig nutteloos instrument. “Toch niet”, zo beweerde die Antwerpse neuroloog. “Onze innerlijke gps is nog zeer nuttig op bekend terrein zoals in ons eigen huis of buurt.

Om de weg van onze badkamer naar de slaapkamer te vinden, zullen we de gps van onze auto niet gebruiken; ‘Of voor de weg te vinden naar onze favoriete koffiebar Z’, zo voegden we er zelf wat laconiek aan toe. Die weg doen we namelijk vrijwel dagelijks en we vinden die blindelings, allicht

30 - November 2014

dankzij die innerlijke gps die ons van de ene bekende foto-opname naar de andere stuurt. De bar is welgeteld 150 meter van ons huis verwijderd en met de fiets zijn we er op minder dan een minuut.

Maar de bewering van de professor had ons op een idee gebracht.

Waarom eens niet voor de gein de auto naar de Z nemen. Op een middag waarop we met onze koffievrienden hadden afgesproken, brachten we het adres van de Z in onze gps in en waren maar wat benieuwd hoe Josée -zo noemen we onze gps-dame- ons zou navigeren. Welgeteld een halfuur later arriveerden we aan de Z. Onze vrienden hadden ondertussen de zaak al verlaten. “De snelste weg”, hadden we aan Josée gevraagd. En die leidt volgens haar niet langs het kerkpaadje dat we steeds nemen en evenmin langs de eenrichtingsstraat die we negeren. Neen, die loopt volgens Josées onaanvechtbare logica steeds consequent langs een snelweg of vierbaansweg. Josée bracht ons daarom eerst naar de ringweg van het dorp om ons dan via een gigantische boog en het respecteren van alle verkeersregels naar onze bestemming ‘aan onze linkerkant’ te voeren. Daar vonden we bovendien nergens een parkeerplaats zodat we moegetergd en hees van het roepen naar Josée -no way Josée!- dan maar thuis een kop koffie gingen drinken. Maar de professor had duidelijk zijn gelijk bewezen: een auto-gps gebruik je het best niet in je eigen buurt. Je innerlijke gps is dan superieur. Tijd, vonden we, om uit te testen of de auto-gps dan inderdaad beter geschikt was voor lange afstanden. We hadden keuze aan duizend-en-een bestemmingen, maar om er een ultieme proef van te maken, kozen we voor de Brooklyn Bridge in New York: een fantastische brug die we ooit als eens hadden bezocht en die dus opgeslagen zat in onze innerlijke gps. Josée geraakte niet in paniek toen we het adres ingaven. We werden door

haar vriendelijk, maar kordaat uit het centrum van M geloodst en zeer voorspelbaar naar de ringweg van het naburige dorp G genavigeerd. Van daaruit, zo wisten we wel zeker, zou ze ons naar de autosnelweg leiden die ons naar de metropool A zou brengen. We smeten onze tank vol in een van de goedkope benzinestations langs de vierbaansweg van G, die met zijn hamburgerzaken en baanwinkels sterk op de Highway 61 lijkt, en maakten ons op voor de lange trip. Dat dachten we althans, want we hadden nog maar amper onze weg verdergezet toen voor ons een enorme brug opdoemde. Onze adem stokte en automatisch remden we af. Dit beeld hadden we ooit in onze innerlijke gps opgeslagen: het was verdorie krek dezelfde brug als de Brooklyn Bridge! Ook deze brug was, zoals haar voorbeeld in de Big Apple, met gigantische stalen kabels opgehangen aan twee enorme betonnen pijlers en leek daardoor als een reusachtige schommel hoog boven de weg te zweven. Het kunstwerk was paars verlicht waardoor we meenden te hallucineren op het moment dat we de sierlijk kronkelende weg naar de brug opreden. Zouden we weldra de aarde verlaten en gewichtloos het heelal ingestuurd worden? Eenmaal op de brug deed het uitzicht ons opnieuw verstommen.

Onder ons stroomde een kaarsrechte rivier waarop minuscule bootjes dobberden. Was dit de befaamde Hudson? En zou dan weldra de skyline van NY opduiken met zijn Empire State Building en zijn Chrysler Building? We waren benieuwd. Tot Josée ons uit onze droom hielp.

Minutenlang had ze gezwegen, maar bij het afdalen van de brug liet ze zich opnieuw horen: ‘Bij het volgende rondpunt, derde afslag richting Zammel.’ De dag nadien ruilden we onze autogps in voor een aantal vergeelde Michelinkaarten in de kringloopwinkel.

KEMPEN – Vormingplus Kempen en ’t Pact, de verzameling van vijf Kempense cultuurcentra, organiseren de komende maanden een waaier van activiteiten met als thema ‘de macht van de media’. Vijf spraakmakende debatten staan op stapel.

Verspreiding van informatie is noodzakelijk. We rechtvaardigen onze beslissingen en bepalen onze meningen op basis van onze perceptie van de werkelijkheid. Maar is die perceptie wel juist en volledig? Of is ze een leugen? Hoe betrouwbaar zijn de media? Hoe nauw nemen ze het met de deontologie en is de toenemende tijdsdruk en commercialisering geen probleem?

Het zijn boeiende vragen waarop Vormingplus Kempen en enkele vooraanstaande gasten antwoorden proberen te formuleren. Volgende debatten staan op het programma: - 17 november, cc de Werft in Geel: de rol en het belang van de lokale media. Met Jan Peeters (RTV), Bart Timperman (exGVA), Dirk Kennis (Nieuwsblad van Geel). Moderator is Karl van den Broeck (Apache.be).

- 15 december, cc ’t Getouw in Mol: de nieuwsindustrie. Met Walter Zinzen (ex-VRT), Liesbeth Van Impe (Het Nieuwsblad) en Tom Cochez (Apache. be). Moderator is Gie Goris (MO*).

- 19 januari, cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg: deontologie en journalistieke ondergrens.

Met Frederik De Swaef (Story), Leo Neels (professor media- en communicatierecht) en Bjorn Soenens (Het Journaal). Moderator is Karl van den Broeck (Apache.be).

In februari wordt in cc ’t Schaliken in Herentals gepraat over de ‘onafhankelijke en sociale media’ en in maart in de Warande in Turnhout over de witte media. De sprekers zijn al gekend -we kennen al enkele namen en weten dat het mensen zijn die voor vuurwerk zullen zorgenmaar de namen van de sprekers en de moderators worden pas later bekendgemaakt.

De avonden beginnen telkens om 20u stipt.

Tintel: “The Rose Garden’

TURNHOUT – ‘The Rose Garden’ is een etablissement met meisjes van plezier. Klanten komen en gaan. Madame Rose waakt over het welzijn van de meisjes, die het de klanten naar hun zin maken.Wanneer zij in elkaar stuikt, vrezen de meisjes het ergste. Ze zijn bang om hun job en hun inkomen te verliezen.

Koortsachtig zoeken ze naar een oplossing.

‘The Rose Garden’ is een stuk van Anton Klee dat door Tintel Toneel in Het Gevolg (Otterstraat in Turnhout) wordt gespeeld op 14, 15, 16 (15u), 21 en 22 november. Telkens om 20u, tenzij anders aangegeven.

Karl van den Broeck: ‘De echte vader van de pil’

TURNHOUT – Na de documentaire (2012) is er nu het boek over Nand Peeters. ‘De echte vader van de pil’. Journalist Karl van den Broeck doet het verhaal uit de doeken van de man die de vrouw bevrijdde. Volgens de overlevering werd de pil uitgevonden door de Amerikaan Gregory Pincus, maar dat is minstens fel overdreven. Pincus had immers een anticonceptiepil, maar die was zo zwaar dat vrouwen ze maximum twee jaar mochten gebruiken. Het gevaar op neveneffecten was te groot.

Tezelfdertijd vond Nand Peeters wél een pil uit zonder negatieve bijverschijnselen. Pincus zou nadien ‘zijn’ pil zelfs aanpassen en die van Peeters als voorbeeld nemen.

In ‘De echte vader van de pil’ vertelt Karl van den Broeck het lang geheim gebleven verhaal achter deze uitvinding, een verhaal van innovatie en bedreigingen, van dankbare vrouwen en pauselijke ambivalentie. In dit boek (uitgegeven door De Bezige Bij) krijgt Peeters, die stierf in 1998, eindelijk de erkenning die hij verdient.

Jacqueline Desmet: “Beelden hebben mij altijd al gefascineerd” ARENDONK – De in Gent geboren beeldhouwster Jacqueline Desmet bereidt zich voor op de lange en koude wintermaanden in haar atelier in Arendonk. “In de zomer is het aangenamer om er te werken. Maar ik ga gewoon door in de winter. Ik kan niet anders. Ik heb een grote drang om te beeldhouwen. Ik zou gek worden als ik daar niet aan toe zou geven.

Ik heb veel inspiratie, bijvoorbeeld voor beeldjes die door bedrijven als geschenken of beloning kunnen worden gegeven op het einde van het jaar. En die inspiratie moet ik kwijt. Daar moet ik iets mee doen.”

Jacqueline Desmet is al heel haar leven gefascineerd door beeldhouwkunst. “Ik herinner mij dat ik als tien- of twaalfjarige een geschenk voor mijn moeder wilde kopen. Ik spaarde alles wat ik kon om een beeldje voor haar te kunnen kopen. Het zat er blijkbaar toen al in.” Later zou Jacqueline ook zelf beelden gaan maken. Ze volgde lessen aan de aan de academies van Turnhout (schilderen) en Arendonk (beeldende kunst). Intussen maakt ze al 23 jaar beelden. De laatste 14 jaar doet ze zelfs niet anders meer en is ze beeldhouwster van beroep.

Haar beelden tonen altijd een zekere emotie en vaak zie je die in de details. Een vrouw die op uitkijk staat, verbergt een deegrol achter haar rug. Een vrouw die wil duiken, is blijkbaar onzeker, want ze kruist haar vingers.

Een man die pootjebaadt, houdt

nog één sok aan. De figuren van Jacqueline Desmet zijn ook nooit adonissen. Heel vaak confronteren ze ons met onze kleine kantjes, al gebeurt dat nooit verwijtend en altijd met humor. De beelden van Desmet toveren niet zelden een glimlach tevoorschijn bij de toeschouwers. Hoewel het geen karikaturen zijn, hebben ze wel iets karikaturaals of cartoonesk in zich.

De kunstenares werkt haar eigen creativiteit uit, maar werkt ook in opdracht. “Tegen het jaareinde zijn er altijd bedrijven die een verdienstelijk personeelslid willen belonen met een origineel geschenk. Op zulke vragen ga ik graag in.”

Het atelier van Jacqueline Desmet ligt in Onder d’Eike 16 in Arendonk. Alle info over de kunstenares en haar werken vind je op www.jacquelinedesmet.be.

Bart Keutgens

is trotse drager van het label ‘Handmade in Belgium’ ZOERLE-PARWIJS – De uit Merksem afkomstige ambachtelijke schilder Bart Keutgens woont sinds vijf jaar in Zoerle-Parwijs, deelgemeente van Westerlo. Bart is van vele markten thuis en wil zijn vakmanschap graag overdragen aan anderen. Dit najaar kan je je nog inschrijven voor tal van cursussen en workshops.

“De toekomst ligt bij het vakmanschap.” We hoorden het enkele weken geleden politicoloog Jonathan Holslag nog zeggen.

Volgens hem kunnen vakmanschap, duurzaamheid en kwaliteit de economie redden. “De neerwaartse spiraal om steeds meer te willen produceren met minder mensen en minder geld kan doorbroken worden als we opnieuw willen focussen op het belang van kwaliteit en van vakmanschap. Dat komt de economie ten goede.”

Cursussen en workshops

Het zijn uitspraken die iemand als Bart Keutgens als muziek in de oren klinken en die hij volmondig wil beamen. Al jarenlang voegt hij als ambachtelijk schilder en decoratiewerker de daad bij het woord. En zelfs meer dan dat: in cursussen en workshops geeft hij zijn kennis en ervaring door aan zijn leerlingen.

“Dit najaar kunnen geïnteresseerden bij mij terecht voor drie workshops,” zegt Bart. “Er zijn de workshops patineren en kaarsen maken. En speciaal voor de feestdagen die er aankomen, organiseer ik ook een workshop om een ruimte feestelijk te decoreren.”

Daarnaast kan je bij Bart Keutgens nog cursussen volgen. “Er is de cursus decoratieve schildertechnieken voor beginners en gevorderden. Als specialisatie daarin kan je nog ‘trompe-

l’oeil’ volgen. Letterlijk vertaald betekent dat ‘gezichtsbedrog’.

Het omvat bijvoorbeeld hout- en marmerimitaties. Of je kan ook kiezen voor de cursus ‘vergulden’. Ook daar bestaat veel interesse voor.”

Scagliola

Bart is ook zelf leergierig en wil zich steeds meer en verder specialiseren. “In november heb ik me ingeschreven voor een lessenreeks scagliola. Dat is een techniek die al eeuwen werd toegepast om met pasta en pigment marmerimitaties te bekomen. In Italië is de techniek goed gekend en wordt ze vaker toegepast dan bij ons. Als ik die cursus met succes afgewerkt heb, zal ik een van de weinigen in België zijn die de kunst van scagliola beheerst.”

Contactgegevens

Wie meer info wil over de cursussen en workshops die Bart Keutgens organiseert, kan contact met hem opnemen per mail (info@decoratiebart.com) of per telefoon (014 72 54 11). Op de website (www.decoratiebart. com) staan de cursusdagen en inschrijvingsprijzen vermeld.

Als je je eigen materiaal meebrengt, is dat handig. Maar beginners zijn even welkom. In de kleinhandel die Bart Keutgens uitbaat, kan je trouwens alle benodigdheden kopen, van penselen, verfborstels en houtskool tot tekenboeken, schilderdoeken en schildersezels.

Suiker - 31

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS