Suikerkrant februari 2015

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

Wim Vandekeybus: “Er wordt zoveel fucking boring stuff gemaakt, pff”.

HH H

GRATIS MAAN

H

DBLAD

HH

Documentaire over

nr. 59 – FEBRUARI 2015

Hnita-Jazz Club

www.suikerkrant.be

in de maak

Eva De Roovere

neemt cd op in

Los Angeles

Frans Maes

is 50 jaaR voorzitter van fotoclub Focus

MET DANK AAN

Cluster C

DE MISSING LINK TUSSEN HET BEDRIJFSLEVEN EN HET CULTURELE VELD

Koenraad Tinel presenteert oud en nieuw werk in De Halle

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN Verantwoordelijke uitgever Kempense cultuurpromotie vzw

Redactieadres Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Zakelijke leiding en distributie Leen Verwaest 0495 53 54 80 leen@suikerkrant.be

Adres Kempense cultuurpromotie vzw Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage 10.000 exemplaren

Verspreidingsgebied Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Ivo Verheyen Katrien Lodewyckx Floor Deckx Dries Luyten

Foto's Bart Van der Moeren

Vormgeving Dimitri Paeleman

Opmaak advertenties Els Vandervoort

Advertenties Sabine Clijmans 0496 87 42 52 sabine@suikerkrant.be

Drukkerij DKZet (Hapert, NL)

Website www.suikerkrant.be

2 - Februari 2015

ROEL SELS

MUZIEK 3 All that jazz 18 Over de schreef

TENTOONSTELLINGEN 6 Bonjour expo

FILM 30 Cinema special

SNOOP DOGG IN HAARLEM De wereld is boos, Frankrijk is boos, Parijs is boos en Haarlem is boos. Van die eerste drie wisten we het al, van Haarlem nog niet. De Haarlemse woede heeft niets met dode cartoonisten te maken, want zelfs de grootste drama’s gaan aan het sympathieke provinciestadje voorbij. Geen stad is wereldvreemder dan Haarlem en juist daarom is het er zo leuk. Maar nu is de sfeer er verziekt. De ingezetenen zijn boos.

Op Snoop Dogg. U kan dat niet verstaan als ik u niet eerst uitleg hoe ongewoon Haarlem en de Haarlemmers zijn.

De stad is vlot bereikbaar en ligt op een steenworp van Amsterdam, maar tegelijk ligt het aan de andere kant van ons zonnestelsel. Haarlem heeft zijn eigen wetten, regels en denkpatronen. En bijna altijd staan die haaks op wetten, regels en denkpatronen die in de rest van de wereld gangbaar zijn. Er zijn voorbeelden, historische én hedendaagse, genoeg om dat te illustreren.

Laten we beginnen met het opvallendste. Tot 1909 hield Haarlem er een eigen tijdzone op na: het was er een kwartier later dan in het tien kilometer verder gelegen Amsterdam. Wat eigenwijsheid betreft, kan dat tellen. De stad beschikt bovendien over twee klokken die elke avond luiden om iedereen er attent op te maken dat de stadspoorten die 150 jaar geleden werden afgebroken, worden gesloten.

De klokken heten ‘de Damiaatjes’ en zijn genoemd naar een veldslag in Egypte die nooit heeft plaatsgehad en die men in Haarlem heeft verzonnen.

U dacht dat dat alles was? We zijn er nog lang niet. In Haarlem staan de rechte huizen scheef en andersom. De gebouwen die vóór 1900 werden gebouwd, hellen allemaal wat voorover. Men bouwde ze zo opdat het regenwater niet langs de raamkozijnen naar binnen zou kunnen lopen. Daardoor staat intussen half Haarlem scheef. Want om de gevellijnen te bewaren, werden nadien de aanpalende huizen ook maar scheef gebouwd. Waardoor de muren, die wel loodrecht staan, nu schuin lijken te staan.

Niemand in Haarlem weet nog wat recht en wat scheef is. Er is in de wijde omgeving geen architect te vinden die nog een huis wil tekenen. Wat hij ook doet, het ziet er altijd krakkemikkig uit.

Nog mooier wordt het als u het verhaal van de Haarlemse stadsheld Laurens Janszoon Coster kent. De brave borst heeft in de stad een reeks standbeelden en gedenktekens gekregen omdat hij de boekdrukkunst niet heeft uitgevonden.

Heel de wereld is het er immers

ARCHITECTUUR 20 Oog voor architectuur over eens dat die eer Gutenberg toekomt, maar in Haarlem blijft men volhouden dat het Laurens Janszoon Coster was. Om dat kracht bij te zetten, krijgt ‘Lautje’, zoals de Haarlemmers hem plegen te noemen, er een standbeeld bij telkens als iemand zijn uitvinding in twijfel trekt. Ik overdrijf niet: we zitten aan zes.

Wie Haarlem als een buitenbeentje omschrijft, is heel erg mild voor de stad. Het is een kwadraat van een buitenbeentje. Volgens schrijver Lennaert Nijgh komt dat omdat er nergens in Nederland meer psychiatrische patiënten per vierkante kilometer wonen. Ook dat is een feit. Ooit had het station er vier wachtkamers: voor de eerste, de tweede en de derde klasse en dan nog eentje voor de krankzinnigen. “Geen wonder dat de stad zoveel (tekst)schrijvers heeft voortgebracht,” voegt Nijgh eraan toe. Met Harry Mulisch, Godfried Bomans, Frederik Van Eeden, Jan de Hartog, Rick de Leeuw, Boudewijn de Groot, Lennaert Nijgh en Willem Van Hanegem is het schrijversgild inderdaad goed vertegenwoordigd.

Ik weet het wel: strikt genomen is De Kromme een voetballer. Maar hij is beter ter taal dan de genoemde schrijvers samen.

Wel: dát losgerukte, op zichzelf bestaande, contextloze Haarlem is nu dus boos. Rapper Snoop Dogg gaf onlangs een concert in Het Patronaat. Voor de niet-ingewijdenen: een rapper die platen draait, is een dj. Als hij tussendoor ook enkele keren “yo yo” roept, spreken we niet meer over een dj-set, maar over een liveconcert. Snoop Dogg concerteerde dus in de plaatselijke muziektempel. Hij daagde twee uur te laat op, draaide de volledige Top 40 zoals u en ik dat ook nog zouden kunnen, riep maar heel zelden “yo yo”en daar moesten de aanwezigen 50 euro per kop voor betalen. Geen Haarlemmer die erover morde.

Maar toen een dag later op het sociale medium Instagram een video verscheen van Snoop Dogg was het kot te klein. Het filmpje toonde duidelijk hoe Snoop Dogg tijdens zijn concert, af en toe yoyo’end en breed met zijn armen zwaaiend, de hele tijd naar een Amerikaanse voetbalwedstrijd zat te kijken op zijn laptopscherm. Zijn dj-set zal integraal op een USB-stick hebben gestaan.

Het immer onverschillige Haarlem is sindsdien niet meer hetzelfde en heeft zijn je-m’enfoutisme verloren.

Persoonlijk denk ik dat ze niet echt kwaad zijn op Snoop Dogg, maar op de malloot die de sociale media de stad heeft binnengesmokkeld.

Haarlem heeft zijn eigen werkelijkheid. Daar past geen Instagram in.

CULINAIR 12 Horeca troef!

COLUMNS 2 Roel Sels 4 Wim Paeshuyse 24 Stijn Janssen

SCHOUWBURGEN 13 Programma’s Kempense cultuurcentra

INTERVIEWS 8 Koenraad Tinel 22 Wim Vandekeybus 26 Eva De Roovere

REPORTAGE 10 Documentaire Hnita-Jazz Club 20 Suiker, Trezart en MOOOV vormen Cluster C 28 Frans Maes, 50 jaar voorzitter van fotoclub Focus

All that Jazz ‘Lisa Simpson’ in de Hnita-Hoeve

HEIST -OP-DEN-BERG - Hebt u zich ooit afgevraagd wie het saxgeluid inspeelt van dochter Lisa Simpson in de The Simpsons? De man heet Doug Webb en hij is op dinsdag 3 maart in de Hnita-Hoeve in Heist-op-denBerg voor een zeldzaam Belgisch optreden, samen met de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma en het Rein de Graaff Trio.

Uiteraard zegt die ene claim to fame niet alles over Doug Webb.

Webb is bovenal een steengoed en krachtig tenorsaxofonist, die met het grootste gemak speelt en onder meer schatplichtig is aan John Coltrane, zijn grootste inspiratiebron. Naast The Simpson soleert hij onder meer nog op de soundtrack van ‘Mystic river’, ‘Million dollar baby’ en ‘Gran Torino’, alle van de hand van Clint Eastwood. Ook nam hij op met artiesten als Carly Simon en Rod Stewart. In totaal bracht hij een dozijn eigen albums uit.

De Nederlandse altsaxofoniste Tineke Postma geldt als een van de meest vooraanstaande jazzmusici van haar land. Haar cd ‘The Dawn of Light’ won in 2011 de Edison voor beste Nederlandse jazzalbum. Onlangs werd haar cd ‘Le peuple des silencieux’ in De Singer in Rijkevorsel gepresenteerd. Ook internationaal wordt ze geprezen voor haar eigen geluid. Postma en Webb slaan de handen in elkaar onder de leiding van de Nederlandse pianist Rein de Graaff. Exact een jaar geleden zorgde De Graaff nog voor gensters in de Hnita-Hoeve met de saxofonisten Abraham Burton en Benjamin Herman. Ook deze Amerikaans-Nederlandse combinatie belooft vuurwerk. Onder de noemer “Standard Time” spelen zij het toegankelijke en herkenbare repertoire van de grote jazzstandards.

Standard Time, 3 maart om 20.30u in de Hnita-Hoeve aan de Lostraat 106 in Heist-op-denBerg, 16 euro. Info en tickets op 015 241953, info@hnita-jazz.be en www.hnita-jazz.be.

Melanie De Biasio

TURNHOUT – Met de Belgische Melanie De Biasio -geboren in Charleroi met Italiaanse rootsbrengt de Warande op 13 februari een jazzzangeres van wereldformaat.

Dat laatste is zeker niet overdreven: Wu-Tang Clan is fan, Mr. E van Eels waagde zich zelf aan een remix van haar ‘I Feel You’ en ze was als eerste Belg sinds 20 jaar te gast bij het legendarische muziekprogramma ‘Later with Jools Holland’ op de BBC. ‘No Deal’ -haar tweede plaat- sloeg in 2013 een krater in het muzieklandschap en werd door de jazzrecensent van De Morgen bedacht met vijf sterren. De recensies trokken steevast vergelijkingen met legendarische jazzstemmen als Nina Simone en Billie Holiday. De Biasio startte haar carrière volledig in de jazz, met een opleiding zang en dwarsfluit aan het Brusselse Conservatorium.

Maar pas toen ze haar zachte jazzmuziek liet kruisbestuiven met pop en rock kon ze haar doorbraak verzekeren. Zo veroverderde ze al een plek op de affiches van Pukkelpop en de voorbije editie van Rock Werchter. De Biasio omringt zich met topmuzikanten die zweren bij de ‘less is more’-aanpak.

Maar het is toch vooral de zangeres zelf die met haar stem hogelijk imponeert. Niet te missen.

Melanie De Biasio op 13 februari om 20.15u in de Warande in Turnhout, 22 euro.

Gratis concerten in de Jazzoet

MOL – In het Molse jazzcafé Jazzoet kan je elke zondagavond een gratis jazzconcert bijwonen. De optredens voor februari zijn: op 1 februari ‘4 Tet Grupo Nuevo’, op 8 februari ‘Matijs Braspenning’, op 15 februari ‘Wannes Cornelis 4 Tet’ en op 22 februari ‘Jane for Jazz’. De optredens starten omstreeks 20u. Jazzoet is gelegen aan de Rozenberg 107 in Mol.

Polar Bear

RIJKEVORSEL – ‘Polar Bear’ behoort nog steeds tot dé meest progressieve jazzgroepen van de Britse scène. Met hun mix van jazz, drum-’n-bass, hiphop, rock en ambient staan ze met hun twee voeten volop in de eenentwintigste eeuw. De groep is gevormd rond drummer Sebastian Rochford (Brain Eno, Beck, Yoko Uno…) en telt twee saxofonisten, Pete Wareman en Mark Lockhaert, de bassist Tom Hebert en elektronicawizard Leafcutter John. Hun recente vijfde album,‘In each and everyone’, is genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize. Jamie Cullum is alvast fan!

Polar Bear op 21 februari 2015 om 20.30u in De Singer in Rijkevorsel, 16 euro.

Andres Liefsoens Kwartet

KASTERLEE – Na een afwezigheid van drie jaar treedt vibrafonist Andres Liefsoens sinds vorige zomer terug op. Hij vormde een kwartet samen met drie muzikale bondgenoten: Hendrik Braeckman (gitaar), Flor Van Leugenhaeghe (contrabas) en Luc Van den Bosch (drums). Op hun playlist op 2 februari in jazzclub Houtum Street in Kasterlee staan naast gitaarwerken van Pat Metheny en Philip Cathérine ook een klassiek pianostuk van Johann Sebastian Bach.

Andres Liefsoens Kwartet op 2 februari om 21u in jazzclub Houtum Street, 10 euro

Jan De Haas Vibes Quartet

MOL – Dit kwartet rond vibrafonist Jan de Haas bestaat uit een keur aan topmuzikanten: Ivan Paduart op piano, Sal la Rocca op contrabas en Mimi Verderamé op drums. Tijdens deze tournee wordt hun nieuwe cd ‘Dreams Ago’ voorgesteld. Naast dit eigen werk brengen ze standards van John Coltrane of werk van Jobim in een ‘de Haas-arrangement’. De band speelt lyrisch en virtuoos, met veel aandacht voor het samenspel tussen piano en vibrafoon. Van Cool tot Latin, steeds in een eigenzinnige ‘de Haas Vibesversie’.

Jan De Haas Vibes Quartet in zaal Ootelo in Mol-Ezaart om 20.15u, 13 euro

Satoko Fujii en KEENROH

RIJKEVORSEL – Jazzclub De Singer brengt op 19 februari de Japanse pianiste Satoko Fujii naar Rijkevorsel. De Japanse studeerde tot haar twintigste klassieke muziek in Tokyo, maar trok dan naar Boston om er jazz te studeren. Fujii ontwikkelde een explosief, maar ook delicaat en lyrisch spel. Haar derde soloalbum ‘Gen Himmel’(2013) kreeg van het Amerikaanse ‘All About Jazz’ vijf sterren. Een concert voor de echte pianoliefhebber.

Op dezelfde avond kan je ook kennismaken met KEENROH, allicht een van de boeiendste nieuwkomers op de Belgische jazzscène.

KEENROH bestaat uit fluitist Jan Daelman en pianist Thijs Troch. Vorig jaar won dit duo de wedstrijd Jong Jazztalent Gent en verscheen hun debuut-cd.

Satoko Fujii en KEENROH op 19 februari om 20.30u in De Singel in Rijkevorsel, 14 euro

Bram Weijters en Chad McCullough Quartet

GEEL – Dit internationale topkwartet wordt geleid door twee opkomende talenten van beide kanten van de oceaan: de Belgische pianist Bram Weijters en de Amerikaanse trompettist Chad McCullough. De band bestaat ondertussen al vijf jaar en toerde succesvol in de Verenigde Staten en Rusland. Tijdens deze toer stellen ze hun nieuwe album, al hun derde cd, voor.

De twee coleaders en componisten worden bijgestaan door contrabassist Piet Verbist en drummer John Bishop, Bram Weijters en Chad McCullough Quartet op 9 februari om 20.15u in cultuurcafé De Halle in Geel, 10 euro

Suiker - 3

KORT

MEER WIM PAESHUYSE! Koen Geudens en Shi in SevenHill

KASTERLEE – Op 14 februari concerteren pianist Koen Geudens en zangeres Shi (Sofie Vanlimbergen) in restaurant SevenHill in Kasterlee.

Ze kiezen, zoals dat past met Valentijn, voor een romantisch repertoire, dat kan variëren van jazzmuziek tot Franse chansons. Koen Geudens studeerde af aan het Lemmensinstituut; Shi was te zien in X-Factor en Idool.

Reserveren kan op het nummer 014 30 15 30 en 0489 315 515. Restaurant SevenHill, dat kunst aan een goede keuken koppelt, is gelegen aan de Geelsebaan 29 in Kasterlee.

Deze maand in De Poppenzaal

TURNHOUT – Op 1 februari speelt Storyboxtheatre Rod Burnett uit Engeland ‘De zon, de maan en de halve kip’ -voor kinderen van 4 tot 11 jaarin De Poppenzaal (Steenweg op Oosthoven 114 in Turnhout). Een halve kip is uit het ei gekomen met maar een half lichaam. Maar met dubbel zoveel trots als haar broertjes en zusjes gaat zij op weg om de koning te spreken. Onderweg gebeuren de vreemdste avonturen.

Op 4 en 18 februari speelt Propop ‘Holle Bolle Billy’, voor kinderen van 4 tot 10 jaar. Holle Bolle Billy is verhuisd van de stad naar het platteland. Maar daar komt ze in aanvaring met Baron Frusto de Blabla van Poeha.

‘De zandman’ is geschikt voor de allerkleinsten (2 tot 5 jaar). Het stuk gaat over slapen, niet willen gaan slapen en niet kunnen slapen, en speelt zich af op een groot bed, waarop 60 kinderen kunnen zitten. ‘De zandman’ wordt gespeeld op 8, 11 en 15 februari.

‘Glibber de slak’ is een lief en spannend poppenspel met filmpjes, een draaiend decor en leuke meezingliedjes. Centraal staat Glibber de slak, die verloren is gelopen nadat Mama Mia in een compostbak is terechtgekomen. Hij is bang, maar sluit vriendschap met Robby. Met zijn hulp kan hij Mama Mia misschien terugvinden.

De voorstellingen op zondag starten om 10.30u, die op woensdag om 14.30u. Kaarten kosten 5 euro voor kinderen, 6 euro voor een volwassene.

4 - Februari 2015

Warande schenkt archief aan Stad

TURNHOUT – Het archief van de Warande, dat veilig opgeborgen zat in de theatertoren van het cultuurhuis, maakt voortaan deel uit van het stadsarchief. Warandedirecteur Staf Pelckmans gaf het symbolisch aan burgemeester Eric Vos. “Het gaat om 800 archiefdozen, 80 meter als je ze naast mekaar zet,’ zegt Raymond Hoste, die zich als vrijwilliger jarenlang bekommerd heeft om het archief. Het archief omvat de documenten van de periode 1972 tot 2009. Toen werd de Warande immers een provinciale instelling. In het archief zit een schat aan informatie: dagboeken van Eric Antonis, posters en affiches, krantenknipsels, videobeelden, administratieve boeken en bundels…

Over enkele jaren zal het archief opnieuw een plekje krijgen in de Warande, wanneer het stadhuis op de Grote Markt -deels- wordt afgebroken en het stadsarchief integraal naar de cultuurtempel verhuist. Vermoedelijk gebeurt dat in 2017. (Foto Bart Van der Moeren)

Wij, redacteurs van Suiker, zijn betweters. Wij doen gewoon onze goesting en u mag daarvan zeggen, schrijven, facebooken en twitteren wat u wil: u hebt niks in de pap te brokken.

Tenzij u evenveel kapsones hebt als wij. Dan -maar alleen dan- houden wij rekening met uw mening. Toen dichter, schrijver, comedian en beroepsidioot Wim Paeshuyse op een enquêteformulier de vraag ‘Hoe zou u Suiker beter maken?’ beantwoordde met ‘Meer Wim Paeshuyse!’ (met uitroepteken) waren wij zo onder de indruk dat we hem meteen een rubriek gaven. Paeshuyse kreeg carte blanche en mailde ons de dag nadien al een voorstel. In 8 afleveringen wil hij zwart op wit bewijzen dat je ’s werelds indrukwekkendste plekken evengoed in de Kempen kan zien.

8 plaatsen die je gezien moet hebben voor je sterft, maar die je evengoed in de Kempen kan zien

DINAMO in de kou

TURNHOUT – DINAMO is een organisatie die -op grote schaal- vorming biedt aan volwassenen uit een ruime regio. 230 vrijwilligers begeleiden 400 activiteiten waaraan 2.600 mensen deelnemen. Tien personeelsleden leiden alles in goede banen. DINAMO heeft net als de meeste verenigingen de jongste jaren al fors moeten inleveren en zou nu nog eens 40% moeten besparen. “Ondoenbaar.

We begrijpen dat er bespaard moet worden. 20% kunnen we nog aannemen, maar als we het met 40% minder moeten stellen, kunnen we geen kwaliteit blijven bieden. Dan gaan cursisten en vrijwilligers afhaken en komen we in een neerwaartse spiraal terecht die al snel niet meer leefbaar zal blijken te zijn.”

DINAMO voert op een ludieke manier actie en biedt groene sjaals te koop aan. Groen staat voor de hoop.

De sjaals dienen om het niet té koud te krijgen bij deze zware bezuinigingsmaatregelen. Je kan de sjaals kopen (3 euro) bij Dinamo, in de Warande of aan het Kongoplein in Turnhout.

Aflevering 4: Henley Royal Regatta, Thames, Londen

Niet de zeilbootjes, maar de toeschouwers zijn de grootste attractie tijdens deze regatta. Deze roeiwedstrijd gaat elk jaar begin juli door op de Thames in Londen. De adel, geheel in dresscode (de mannen in kostuum, de vrouwen in kleed en met hoed), komen hier hun favoriete team toejuichen met bijhorende champagne en cocktails. De ploegen (vaak zijn dit teams van universiteiten) strijden 5 dagen lang tegen elkaar.

Evengoed: Pompoenregatta, Nete, Kasterlee

In door kettingzagen uitgeholde gigantische pompoenen roeien deelnemers een afgebakend parcours op de Nete. Regelmatig belandt een deelnemer in het water omdat de stabiliteit van een uitgeholde pompoen even groot is als die van een giraf op rolschaatsen en dan neemt de stroming een deelnemer mee die men daarna enkele kilometers verder in Lichtaart terugvindt.

Ondanks het risico zo in Lichtaart te belanden, doen er elk jaar tientallen teams mee aan deze regatta.

Vergelijking

U begrijpt zelf ook wel waarom de Pompoenregatta in Kasterlee veel amusanter is dan de stijve Britse bedoening in Londen.

Heeft u al eens iemand in een pompoen zien zitten? Hou je ervan om mensen te zien kantelen en vallen? Op één namiddag tijd lach je je een breuk die goed is voor een week werkonbekwaamheid. En ja, u kunt nu tegenwerpen dat ze bij de Henley Royal Regatta champagne en cocktails hebben, maar dat kan je natuurlijk overal drinken. Op de Pompoenregatta kun je pompoenbier, pompoenjenever en pompoensoep drinken: véél exclusiever.

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS Villa Fiesta

Wechelsebaan 194 - 2275 Lille www.villafiesta.be info of reservatie: 014/61.56.54

OPTREDEN MATADANSE

• Elke zaterdagavond live optredens van Vlaamse artiesten.

• Elke zondag live orkest vanaf 15u.

• Elke dinsdag en donderdag dansnamiddag vanaf 14u.

• Op zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag gratis inkom.

Vrijdag 13 februari 2015

Villa D’amour • Valentijnsmusical Een liefdesverhaal met veel humor, zang en een vleugje erotiek.

4 gangen menu en musical voor slechts €25

Vrijdag 20 maart 2015

Diner • show met Paul Severs 4 gangen menu met show voor slechts €30 Gratis feestzaal ter beschikking tot 50 personen

Profiteer nu van instaPklare toPcondities oP alle modellen.

GaraGe Luyten & Zonen

GaraGe Vanherck

GaraGe VandenberGh

Toekomstlaan 5

Noord-Brabantlaan 10

Molsebaan 44

2200 Herentals

2300 Turnhout

2450 Meerhout

014 21 17 89

014 45 05 41

014 30 80 05

Suiker - 5

BONJOUR EXPO Brandend actuele tentoonstelling in het Begijnhof van Turnhout

De andere verbeeld / Verbeeld gevaar Bram Luyts in Creative Factory

TURNHOUT – Onder de titel “SPOT–PRENTEN” stelt Turnhoutenaar Bram Luyts (1984) zijn eigenzinnige kunstwerken voor, en dat in een verrassende combinatie met zijn grafisch werk dat alom verspreid is in de Turnhoutse regio. Hij ontwierp -en ontwerpt- onder meer affiches en brochures voor Turnhout Cultuurstad 2012, de Warande en TRAM 41. Luyts - alias ‘Schurk’- studeerde af als Master in de Hedendaagse Kunsten aan de Academie van Antwerpen. Nu krijgt hij via het project ‘Jonge Wolven’ van Creative Factory carte blanche voor zijn eerste solotentoonstelling. Met ‘Jonge Wolven’ ondersteunt Creative Factory jonge Kempense kunstenaars die afstuderen of een masteropleiding volgen aan een academie of kunstenhogeschool.

Spot-Prenten van Bram Luyts in Galerie Creative Factory Druivenstraat 18, Turnhout tijdens de weekends van 21/22 februari en 28 februari/1 maart 2015 van 13.30 tot 17u.

Drie kunstenaars in galerie DE CHÊNE

MERKSPLAS – In galerie DE CHÊNE, Steenweg op Turnhout 171 in Merksplas, kan je nog tot 22 maart een boeiende tentoonstelling bezoeken van drie hedendaagse kunstenaars.

Vooreerst is er werk van Johan Vermeulen die met zijn lyrisch abstracte vormen vooral tracht te imponeren door zijn onuitputtelijke zoektocht naar kleur en compositie. Serge Menll van zijn kant werkte geruime tijd enkel met de pen, maar kleurt nu ook tekeningen in met aquarelverf en gouache, wat een zeer verrassend effect oplevert. Rudolf R. Gras ten slotte tekent het liefst figuratief en zoekt hoofdzakelijk naar sfeer en kleur. Omdat zijn werk zo uniek is, heeft hij inmiddels een groot aantal exposities op zijn naam staan.

Info over openingsuren: www. galeriedechene.com

6 - Februari 2015

TURNHOUT – We zijn niet te beroerd om het toe te geven: als een stel mafketels een maand geleden in Parijs geen dozijn cartoonisten en collega’s had geëxecuteerd omwille van de religieuze spotprenten die zij tekenden, zouden wij nu weinig tamtam maken over de tentoonstelling ‘De andere verbeeld / Verbeeld gevaar’ in het Begijnhofmuseum en de Begijnhofkerk van Turnhout.

Maar nu is die tentoonstelling ineens brandend actueel. De expo toont hoe eeuwen geleden in de religieuze kunst ‘de anderen’ - Turken, ketters, Joden, zwarten - afgebeeld werden. De link naar Mohamedcartoons is niet vergezocht.

‘De andere verbeeld / Verbeeld gevaar’ is een reizende tentoonstelling die werd bedacht en in mekaar gestoken door ORBIT, een organisatie die o.a. de dialoog wil bevorderen tussen mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden.

De expo trekt al sinds eind 2013 door Vlaanderen. Turnhout is de allerlaatste halte, maar achteraan in de rij staan, heeft in dit

geval een enorm voordeel. De timing is perfect. De tentoonstelling was nooit zo ‘hot’ als nu.

Het is voor een reizende tentoonstelling bijna ondoenbaar om eeuwenoude, originele kunstwerken te tonen. Dat zou een schat kosten aan mensen, tijd, administratie, transport en verzekeringen. ORBIT koos ervoor om de tentoonstelling op te bouwen met billboards. Karen Wyckmans: “Zes billboards tonen elk drie werken. Daarnaast hebben we ook een krantje gemaakt met veel afbeeldingen en bijhorende uitleg. Dat tonen we in de Begijnhofkerk. TRAM 41 voegt er nog een eigen tentoonstelling aan toe in het Begijnhofmuseum. Daar worden wél authentieke werken getoond, die afkomstig zijn uit Turnhout zelf.”

Verlossing van de Christenslaven (Caspar De Crayer, 1669, kerk Sint-Jacob, Gent)

Karen Wyckmans: “Centraal zie je een dominante ‘Osmaan’ (Turk, nvdr). Rechts van hem staan enkele trinitariërs met een geldbeugel. De orde van de trinitariërs zamelde in de 16de en de 17de eeuw geld in om in het Osmaanse Rijk christenslaven vrij te kopen, die door piraten op de Middellandse Zee waren ontvoerd. Merk op hoe autoritair en meedogenloos de Osmaan wordt afgebeeld. Minstens even opvallend is de dreigende, agressieve zwarte man links. Zwarten werden dikwijls als beulen geportretteerd. Waarom? Meestal omdat ze in de eeuwen daarvoor ook al zo afgebeeld werden. Men nam die stereotypen gewoon over. De negatieve beeldvorming was zo ingeburgerd dat men ook zwarten gewoon als beulen bleef schilderen.” (foto: Luc Van Hoeylandt)

Cartoons

De dubbele expo laat zien hoe door de eeuwen heen andere culturen en religies werden afgebeeld. Vaak wordt gebruikgemaakt van stereotypen; soms betreft het zelfs regelrechte spotprenten. Gaat de vergelijking met de hedendaagse cartoons op? “Niet helemaal, maar er zijn zeker gelijkenissen”, zegt Karen Wyckmans. “Cartoons hebben hun eigen wetten en regels, en hun eigen context. Bij de religieuze kunst is dat minder het geval, al kent men daar ook wel de echte ‘spotprenten’.

Ook als het niet meteen spottend bedoeld was, gebruikten

Christus op een ezel, de paus te paard (Noord-Nederland, 1600-1625, Museum Catharijneconvent, Utrecht)

Karen Wyckmans: “Dit is duidelijk een spotschilderij. Een bescheiden, bijna armzalige Jezus rijdt op een ezeltje. Hij wordt gevolgd door een rijkelijk getooide paus te paard. Zo lachten de protestanten met het belang dat katholieken aan hun paus hechtten.” (Foto: Ruben de Heer)

kunstenaars stereotypen. Bijvoorbeeld om een complexe realiteit makkelijk en begrijpelijk weer te kunnen geven. Met alle gevaren van dien, natuurlijk. Bijna niemand in de 16de of 17de eeuw bezocht een ander continent of had ooit een Turk of een zwarte gezien. Om zich een beeld van die mensen te kunnen vormen, was men aangewezen op afbeeldingen in de kunst. Je zou zelfs kunnen zeg-

DE ANDERE VERBEELD – PRAKTISCH

‘De andere verbeeld / Verbeeld gevaar’ loopt van 6 februari tot 5 april in de Begijnhofkerk en het Begijnhofmuseum in Turnhout. Belangrijk is om je bezoek in het museum te starten. De kerk is immers niet altijd open, maar wordt geopend als je je in het museum aanmeldt.

De toegang tot de kerk en het museum zijn gratis. Het museum is open van dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot 17u en op zondag van 11 tot 17u.

Hoe meer info je bij de werken krijgt, hoe beter de tentoonstelling wordt. Voor 50 euro (+ 5 euro dossierkost) kan je de expo met een gids bezoeken. Info via 014 44 33 55 of bij gidsen@turnhout.be.

gen dat de religieuze kunst wat dat betreft gevaarlijker was dan de hedendaagse cartoons. Van cartoons weet iedereen immers wel dat ze als grap bedoeld zijn, maar die stereotiepe kunstwerken van eeuwen geleden werden gezien als een weergave van de realiteit.”

Vijf hoofdstukken

De tentoonstelling is onderverdeeld in vijf hoofdstukken. Vier ervan tonen hoe de katholieken de joden, de zwarten, de ketters en de Turken (Osmanen) hebben geschilderd. Het laatste hoofdstuk toont hoe anderen (bv: protestanten) de katholieken afbeeldden.

Welke les wil deze tentoonstelling meegeven? “De les zit in de titel. In het woordje ‘verbeeld’ dat erg goed gekozen is,” zegt Karen Wyckmans. “Het heeft een dubbele betekenis. ‘Verbeelden’ verwijst naar wat er is afgebeeld, maar ook naar wat je je zelf verbeeldt en wat er dus alleen maar in je hoofd zit. Het is goed om even stil te staan bij dat spanningsveld en te beseffen dat de twee niet noodzakelijk hetzelfde zijn.”

Spelen met kunst

TURNHOUT – In het Nationaal Museum van de Speelkaart worden nog tot eind februari werken getoond die gemaakt zijn door studenten aan de Academie Beeldende Kunsten van Etterbeek, onder leiding van Walter Dohmen.

Dohmen is tekenaar, schilder en grafisch kunstenaar. Hij is een van de weinige kunstenaars die de eeuwenoude techniek van het kopersteken nog machtig is.

Graveren in metaal werd vooral gedaan om wapens en andere gebruiksvoorwerpen te versieren of te personaliseren. De kopergravure evolueerde al snel tot druktechniek en werd als reproductiemiddel vervangen door andere materialen, zoals hout.

Maar links en rechts -o.a. in Etterbeek- worden die oude graveertechnieken nog bestudeerd en toegepast.

Walter Dohmen integreert die oude techniek in zijn hedendaagse oeuvre. Samen met de studenten werkte hij een volledig kaartspel uit. Ook Dohmen zelf graveerde een nieuw spel. Tot 28 februari, Nationaal Museum van de Speelkaart in Turnhout. De toegang is gratis.

Bart Verheyen

HERENTALS – Bart Verheyen was als tiener zowel dichter als tekenaar. Het beeld won het uiteindelijk van het woord en hij werd cartoonist. Regelmatig viel hij in de prijzen. Zijn cartoons waren tot in New York te zien.

Maar Verheyen koost niet voor de gemakkelijkste weg en ruilde zijn tekenpen voor een penseel.

Hij kiest voor een op het eerste gezicht simpele en directe stijl, met strakke lijnen en felle kleuren. Zijn cartoonverleden probeert hij niet te verbergen, integendeel. Net als zijn cartoons worden ook zijn schilderijen wereldwijd gesmaakt, wat al resulteerde in exposities in Japan en China.

Tot en met 22 februari, Lakenhal Herentals. Gratis.

Tom Wyns: ‘Kustiek’

HEIST-OP-DEN-BERG – Tom Wyns is een fotograaf die niet per se op zoek wil gaan naar mooie foto’s, maar naar beelden die interessant zijn om naar te kijken. Hij probeert te laten zien wat de meeste anderen niet zien.

In die zin leunt zijn werk dicht aan bij de documentairefotografie. Hij maakt immers realistische beelden en probeert daarmee mensen attent te maken op een wereld die anders aan hen voorbij zou gaan.

In de reeks ‘Kustiek’ staat de zee centraal. Iedereen heeft herinneringen aan de zee; iedereen kan er mijmeren, tot rust komen of andere mensen ontmoeten. De kust is een magische plek waar je nooit op uitgekeken geraakt.

Van vrijdag 6 februari tot dinsdag 3 maart, cc Zwaneberg. Gratis.

Artist Talks in het FMC.

KASTERLEE – Onder de titel ‘Artist Talks’ nodigt het Frans Masereel Centrum (FMC) in Kasterlee in februari en maart kunstenaars en onderzoekers uit die vernieuwend bezig zijn met printmedia.

Op 25 februari praat Vaast Colson over zijn grafisch werk en de publicaties en edities die deel uitmaken van zijn diverse oeuvre. Vaast is een kunstenaar die vooral ‘maakt’, met alle middelen die beschikbaar zijn.

Op 4 maart verklaart onderzoeker Frank Maes waarom Marcel Broodthaers als een ‘poëtisch materialist’ bestempeld kan worden.

Op 11 maart verduidelijkt kunstenares Katja Mater haar vaak hybride werken die balanceren tussen de fotografie en andere media zoals tekenen, schilderen, performance, film en installatie.

Op 18 maart geeft Manor Grunewald een preview op zijn nieuwe tentoonstelling die op 29 maart opent in FMC. Hij is een schilder die prints als strips, recepten en stukjes papier manipuleert, transformeert en combineert met beelden uit zijn eigen archief.

Artist Talks in FMC in Kasterlee, telkens om 19u30, gratis.

Voorafgaande reservering verplicht via sarah.lauwers@cjsm. vlaanderen.be of 014/852252.

Meer info: www.fransmasereelcentrum.be

Koenraad Tinel

GEEL – Koenraad Tinel stelt van 14 februari tot 31 mei tentoon in De Halle in Geel. Op 17 februari wordt er een performance aan gekoppeld in de Werft. Lees het interview met de kunstenaar op blz 8.

The Best Of… de Molse academie voor Beeldende Kunsten

MOL – Cultuurcentrum ’t Getouw besteedt aandacht aan plaatselijke kunstenaars. In ‘The best of’ krijgt een nieuwe generatie laureaten van de Molse academie voor beeldende kunsten de kans om zich te presenteren. Textielkunstenares Betty Graulus, grafisch vormgeefster Karin Scalabrin en fotograaf Luc Verhoeven stellen hun werk voor.

The best of, cc ’t Getouw, van maandag 26 januari tot en met zondag 15 februari. Gratis.

Johan Strumane

MOL – Johan Strumane is een schilder die er een bijzondere manier van werken op nahoudt.

Hij vertrekt bij de dagelijkse realiteit. Die wordt volgens hem het beste benaderd via het medium film. Dagelijks flitsen duizenden beelden ons voorbij. Een film is niet meer dan een eindeloze verzameling foto’s. Uit een film selecteert Strumané één foto, een zogenaamde ‘filmstill’.

En die vormt dan weer het uitgangspunt van het schilderij dat hij ervan maakt. Hij probeert zo exact mogelijk weer te geven wat er op de foto staat. Elementen toevoegen of weglaten heeft weinig zijn. De foto is immers sowieso al uit zijn context -de filmgerukt en is op zich al een abstractie van de werkelijkheid.

Van maandag 23 februari tot en met zondag 15 maart, cc ’t Getouw. Gratis.

Kunst in de kering

OUD-TURNHOUT – De provincie Antwerpen is de trotse eigenaar van vele honderden hedendaagse kunstwerken. Met de sloop van het oude provinciehuis werden die kunstwerken tijdelijk ondergebracht in een depot. Maar kunst is pas kunst als ernaar gekeken kan worden en dus besliste het provinciebestuur om een deel van de collectie toegankelijk te maken voor het publiek. In de provincie Antwerpen wordt een reeks tentoonstellingen georganiseerd. De eerste daarvan is nog tot 15 februari te zien in het Hofke van Chantraine in Oud-Turnhout.

Meer dan veertig werken worden tentoongesteld. Telkens worden twee -een enkele keer drie- werken aan mekaar gekoppeld. “Als we de moderne kunst bekijken, zien we dat 1950 een scharniermoment is. Daar hebben we mee gespeeld. We koppelen de kunst van voor en na de Tweede Wereldoorlog. Zo ontstaat er een spanningsveld,” legt John Dondeyne uit.

De expo toont werken van ronkende namen: Constant Permeke, Rik Wouters, James Ensor, Luc Tuymans, Jef Geys, Fred Bervoets, Michèle Matyn, Geert Goiris, Koen van den Broek en Anne-Mie Van Kerckhoven.

Tot 15 februari in het Hofke van Chantraine. Open van vrijdag tot en met zondag van 13.30 tot 17u, behalve op feestdagen. De toegang is gratis.

Bart Van Dijck: ‘The weather was good’

TURNHOUT – De 40-jarige Bart Van Dijck is een multidisciplinaire kunstenaar. Hij maakt tekeningen, sculpturen, installaties, videokunst en documentaires. Centraal in zijn werk staat zijn interesse voor inheemse en uitheemse volkstradities. Hij vertaalt die tradities naar subculturen, zoals de jongerenwereld. Jongeren hebben een heel eigen beeldtaal. Van Dijck onderzoekt die taal en ontdekt er de symboliek van.

In zijn eerste expo in de Warande toont Van Dijck ook nieuw videowerk over tradities en folklore in België. Hij vult dat aan met impressies van een reis naar India die hij recent nog maakte.

Nog tot 22 februari in de expozaal van de Warande. De toegang is gratis.

Expo als statement

TURNHOUT – Met de extra tentoonstelling ‘Freedom of Speech’ wil de Turnhoutse Galerie Creative Factory op haar manier haar afschuw tonen voor de moordende aanslag op de cartoonisten van het satirische Franse blad Charlie Hebdo. De galerie bestempelt deze expo dan ook ‘als een statement tegen de aanval op de vrije meningsuiting’. Samen met het stripblad STROKE heeft Creative Factory tekenaars, cartoonisten en beeldend kunstenaars gevraagd te reageren op de aanslag. In Galerie Creative Factory wordt een selectie van de ingezonden tekeningen, cartoons en ruimtelijke werken getoond.

‘Freedom of Speech’ Galerie Creative Factory, Druivenstraat 18, Turnhout tijdens de weekends van 31 januari/ 1 februari en 7/8 februari van 13.30 tot 17.00 u.

Meer info op www.creative-factory.be

Suiker - 7

Koenraad Tinel in de Geelse Halle 8 - Februari 2015

GEEL – Niets is zo relatief als ‘hoge leeftijd’, en een excuus is het allang niet meer: niet voor conservatief gedachtegoed, niet voor krakkemikkig rijgedrag, en -de regering houdt het ons onafgebroken voor- al helemaal niet voor de godganse dag zomaar wat aanlummelen of niksen. Neem een voorbeeld aan Koenraad Tinel. U kent hem niet? Schande. De man is tachtig en al meer dan zestig jaar bezig als beeldhouwer en tekenaar.

En góed bezig. Laat het u door mij gezegd zijn. Enfin, u kunt uw schade binnenkort inhalen in de Geelse Halle: Tinel stelt er van 14 februari tot 31 mei sculpturen en tekeningen tentoon.

Geschiedenis

De kunst van Koenraad Tinel is, hoe eigentijds ze ook moge zijn, sterk geworteld in zijn persoonlijke geschiedenis. En Tinel is een man met een verleden. Zijn vader kwam als gedecoreerd soldaat en als gefrustreerd flamingant uit de Eerste Wereldoorlog terug en werd een overtuigd Hitleraanhanger. Zijn twee oudere broers en niet minder dan zeven van zijn neven gingen bij de Vlaamse SS of aanverwante organisaties. Joris Van Severen werd vriend aan huis. Toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep, moest het hele gezin (Koenraad was toen tien) op de loop naar het in elkaar stuikende Duitsland om het ergste te voorkomen.

Die vlucht, met al zijn wederwaardigheden, heeft Tinel uitgetekend in wat ik gemakshalve maar een graphic novel noem, ‘Scheisseimer’ (2009). Een jaar later rekende hij vlijmscherp af met het verstikkende katholieke milieu van zijn jeugd in het woordeloze ‘Flandria Catholica’. Bittere boeken allebei, maar ook van een grote innerlijke rijkdom. Een voorbeeld. Aan het begin van ‘Scheisseimer’ beschrijft Tinel het werk van zijn vader, die beeldhouwer was en vooral religieuze onderwerpen kapte: “Kruisbeelden, Onze-Lieve-Vrouwkes,… : al dat soort dingen maakte hij. Of van die zeer veredelde figuren. De Ideale Man. Vrouwen die geen vrouwen meer zijn. En dat op gedichten van Ferdinand Vercnocke, Wies Moens en zo. Ik zag dat niet graag.”

Dat laatste zinnetje moet u een paar keer herlezen, want het is heel bijzonder. Hoe durfde hij, de jeugdige onverlaat! Een kind hoort het werk van zijn vader toch te bewonderen? Dat kon de kleine Tinel niet. Achter die vijf woorden gaat eerlijkheid schuil, maar wellicht ook wat schaamte, een verontschuldiging misschien. Tinel bestrijkt hier in minder dan geen tijd een heel gamma van menselijke gevoelens. Met zó weinig zó veel zeggen: dat typeert hem. Hij doet het in zijn hele oeuvre, en dat maakt van hem de uitzonderlijke kunstenaar die hij is.

‘Ik was een kind, hoe kon ik weten…’

Koenraad was destijds uiteraard te jong om waar dan ook verantwoordelijk voor te zijn, maar hij was net zo goed ook ‘een zwarte’.

Het was wel op zijn boekentasje dat zijn klasgenoten hakenkruisen tekenden. “Raak je daar ooit van af”, vroegen we hem?

“Nooit”, zegt hij, “maar mijn werk heeft mij wel geholpen om het leven draaglijk te maken, om de trauma’s letterlijk te verwerken. En al heb je als kind nergens schuld aan, dat verleden legt toch een zware last op

je schouders. Mijn vader heeft zijn nazi-idealen nooit afgezworen. Hij is fascist en negationist gebleven tot het einde. Ik zag hem graag, ’t was eigenlijk een brave vent, maar ook een ongelooflijk naïeve domoor. Erg dat je dat van je vader moet zeggen, maar ’t is zo. Met mijn broers kon ik ook maar moeilijk praten, want die hadden te veel gezien en meegemaakt. En ook aan mij, hoe jong ook, is het allemaal niet voorbijgegaan. Ik was eigenlijk voorbestemd om muzikant te worden. Ik had talent en dat zat in de familie. De broer van mijn grootvader was Edgard Tinel, de componist. Ik had een pianolerares, een Joodse dame: Betty Galinsky. Van de ene dag op de andere verdween die uit mijn kinderleven: opgepakt, weggevoerd, vermoord in Auschwitz, zo bleek later. En de hele opvoeding in die tijd leek wel bedoeld

lijkt hij ons op zijn eigen, intense manier te willen meegeven.

Vitalitisme

Hoe omschrijven we de kunst van deze man het best? Als de naam van een stijlrichting moet vallen, zie ik enkel het vitalisme in staat om hem enigszins recht te doen. Dat is weliswaar een literaire stroming (ze loopt van, zeg maar, Hendrik Marsman over Jan Wolkers tot Jef Geeraerts), maar wat moet je anders met een krasse knar als Tinel die nog barst van levensdrift?

Op zijn tachtigste is hij nog dagelijks bezig met schetsen, lassen, boren, kneden, en hij is niet van plan er eerstdaags mee op te houden. “Dat schetsen is heel belangrijk,” zegt hij. “Dat is nadenken op papier. En ik heb altijd goesting. Als het niet lukt… weg ermee en opnieuw, opnieuw. Je zult mij niet horen trunten over mijn leeftijd, maar ik moet het toegeven: fysiek wordt het bij momenten toch wel zwaar. Niet alleen die installaties maken, met al dat ijzer, maar ook het tekenen. Dat doe ik altijd rechtstaand, soms uren aan een stuk als het wat wil vlotten. Tja, dan doet na afloop natuurlijk alles zeer en ben ik pompaf. Glas wijn?”

Indrukwekkend is hoe Tinel zijn ontembare vitaliteit onder controle weet te houden en in toe-

keningen. Die zijn geselecteerd uit een totaal van 800, de weggegooide niet meegeteld. Schijn bedriegt dus: Tinel neemt zijn tijd en is heel streng voor zichzelf. Hoe goed hij de materie en zijn metier ook beheerst, hij laat geen begin van automatisme, laat staan enige imperfectie, toe.

Misschien alles bij elkaar toch niet zo verwonderlijk voor iemand die beginnen te tekenen is toen hij drie was en later bijna drie decennia lang docent sculptuur is geweest aan Sint-Lukas in Brussel.

Mythologie

De laatste jaren verlegt Tinel zijn focus toch lichtelijk en confronteert hij zijn persoonlijke wedervaren met de grote mythen en sagen van de mensheid, met de oude sproken van andere culturen, met de Griekse mythologie en haar fantastische verhalen.

Tinel: “Eigenlijk is die fascinatie begonnen met de ‘Metamorfosen’ van Ovidius, een boek dat ik cadeau kreeg van Josse De Pauw.

Daarin trof mij onder andere het verhaal van Echo en Narcissus.

Echo wordt verliefd op Narcissus, maar haar liefde blijft onbeantwoord. Dat wordt haar dood, en Narcissus gaat uiteindelijk ten onder aan zijn eigenliefde.

Een onmogelijke love story, een

even sterk als de Narcissussage is het verhaal van Tiresias, die als straf voor een misstap door de godin Hera blind wordt gemaakt, maar ter compensatie van Zeus, de oppergod, de gave van de profetie krijgt. De blinde ziener, die contradictie in de termen: hoe mooi is dat niet!”

Toch kan Tinel ook hier de eigen geschiedenis niet achterwege laten; ’t is blijkbaar sterker dan hijzelf. In Geel zijn er tekeningen te zien uit het bovengenoemde ‘Scheisseimer’, en in ‘La danse de l’éphémère’ (‘De dans van de eendagsvlieg’) tekent hij zijn moeder, overleden toen ze de negentig voorbij was. “Ze was nauwelijks nog meer dan een mummie, heel breekbaar, heel ontroerend. En op korte tijd heb ik mijn twee oudere broers verloren. Die moest ik toch ook tekenen.” De tragische geschiedenis van zijn pianolerares penseelt hij op groot formaat in de ‘Galinskysuite’. Zowel deze reeks als ‘La danse’ zijn primeurs. ‘Silent Navigations’ brengt dus een evenwichtige selectie van recent en wat ouder werk.

De Geelse Halle heeft als expositieruimte niets van het helderwitte schoendoosmodel van veel moderne galeries of musea.

Ze telt drie verdiepingen en een tiental kamers. Met dat fysieke gegeven gaan de bouwers van de

De mens, niets dan de mens om je seksualiteit te onderdrukken: onkuisheid, zonde! Niet simpel om met al die dingen achteraf in het reine te komen.”

Een belangrijke stap in dat verwerkingsproces is zonder twijfel de ontmoeting geweest met Simon Gronowski, nu 83, Brussels advocaat en Jood. Hij werd als jongetje door zijn wanhopige moeder uit de trein gegooid die richting de vernietigingskampen reed. Wat daar gebeurde, was niets minder dan een mirakel: Simon overleefde dat avontuur én de oorlog. Het toeval bracht hem vijfenzestig jaar later in contact met Tinel, de zoon van een overtuigde nazi. Een diepe vriendschap was het resultaat.

Lees het na in het boekje ‘Eindelijk bevrijd’ (Hannibal, 2013).

Het eindigt zo: “Bij het afscheid omhelzen Koenraad Tinel en Simon Gronowski elkaar. “En zeggen dat ze je wilden verbranden, zegt Tinel.”

Daar hoeven we niet veel aan toe te voegen, behalve misschien dit: de boodschap van Tinel is niet bepaald vrolijk, soms zelfs diep verdrietig, maar ze is niet deprimerend. “Er is altijd nog hoop”,

gankelijke beelden weet om te zetten. Die beelden, in welk medium ook, zijn altijd tot de essentie herleid: alle franje is weggelaten, ze snijden door de ziel.

Door ieders ziel, zo blijkt telkens weer, omdat ze zo herkenbaar en algemeen menselijk zijn. Tinel heeft het over de echte mens en over het echte leven: liefde, seks, verdriet, pijn, frustratie, vreugde, geboorte en dood. Geen thema is taboe.

Veel materiaal heeft hij voor de uitbeelding van die thema’s niet nodig: het is allemaal heel basaal. Zijn sculpturen zijn veelal in roestig plaatstaal gemaakt, vaak in combinatie met ruw gips, al dan niet omwikkeld met touw en doek. Zijn bistertekeningen zijn zo goed als kleurloos, maar in hun poverheid zijn ze bijzonder direct. Spontaan, soms wild werk is het, maar tegelijkertijd ziet zelfs een lekenoog dat hier geen vlek, geen spat te veel staat. Mocht u uit zijn uiterst spontane stijl iets afleiden in de aard van: dat tekenen gaat vast snel bij Tinel, moet u misschien toch dit even overwegen.

‘Flandria Catholica’ telt 180 te-

even prachtige als treurige evocatie van de menselijke nood aan en het onvermogen tot echte communicatie. Die mythe heb ik recent in acht tekeningen gegoten en in een paar sculpturen: Narcissus die op een boot staat en zich spiegelt. Die boot wordt trouwens een weerkerend thema in de tentoonstelling in Geel. De expo kreeg de titel ‘Silent Navigations’ mee: in beelden en tekeningen toon ik de reis die we als mensen allemaal te gaan hebben, voor en na de dood. Al

Praktisch

Wat: Silent Navigations, sculpturen en inkttekeningen van Koenraad Tinel Waar: De Halle, Markt, Geel Wanneer: van 14 februari tot 31 mei 2015 Open: vrijdag, zaterdag, zondag van 9 tot 17u Toegang: 1 euro Theatervoorstelling: do 17 februari om 20u in cc De Werft. Gratis voor Vrienden van De Werft seizoen 2014-2015, reserveren verplicht.

tentoonstelling heel bewust aan de slag. Per kamer dient zich een nieuwe episode aan. De bezoeker aan ‘Silent Navigations’ navigeert zo mee door die gescheiden ruimtes en maakt er zijn eigen overtocht, in etappes.

Hij wordt door de infrastructuur zelf als het ware uitgenodigd tot reflectie.

Exclusief voor de ‘Vrienden van de Werft’ presenteren de organisatoren nog een toegift van formaat. Op dinsdag 17 februari ‘doet’ Koenraad Tinel een liveoptreden, waarin hij op de scène de mythe van Echo en Narcissus vertelt en tekent. Hij wordt daarbij muzikaal begeleid door de Oekraïense bayanspeler Oleg Lysenko, violist Aymeric de Villoutrys en celliste Elisabeth Sturtewagen. De voorstelling is gratis, maar geïnteresseerde ‘Vrienden’ moeten wel reserveren.

Mijn kaartje voor dit optreden ligt alvast veilig in mijn safe.

Een mens kan met zijn waardevolle spullen tegenwoordig niet voorzichtig genoeg zijn.

Tekst: Ivo Verheyen Foto’s: Bart Van der Moeren

Suiker - 9

Jazzliefhebbers zijn op zoek naar archiefmateriaal voor documentaire over Hnita-Jazz Club HEIST-OP-DEN-BERG – Zestig jaar geleden richtte Juul Anthonissen (1931-2008) jazzclub Hnita op.

Vandaag is Hnita-Jazz een van de oudste jazzclubs in Europa.

Voor jazzliefhebbers Carlo Dieltjens, Bob Maes en Philippe Cortens was dat een goeie reden om een documentaire te maken over Hnita-Jazz en over zijn oprichter Juul Anthonissen.

“We zijn nog niet lang bezig en zitten nog volop in de fase van het verzamelen van informatie.

Daarom lanceren we graag een oproep: wie over archiefmateriaal van Hnita-Jazz beschikt, mag ons contacteren. Foto’s, videobanden, geluidsopnames… alles is welkom. Hoe ouder, hoe liever.”

Juul Anthonissen was een man met een rijk gevuld cultureel leven. Zijn onmetelijke liefde voor de jazzmuziek liep er als een rode draad doorheen. Toch had alles helemaal anders kunnen lopen, als hij op 19-jarige leeftijd zijn koersfiets niet had verkocht om er een ‘grammofoon’ mee te kopen.

Koersen en jazz

Juul had als kind twee grote hobby’s: fietsen en muziek. Naar het voorbeeld van zijn toenmalige wieleridolen kocht hij een koersfiets, waarmee hij steeds sneller ging rijden. Hij nam ook deel aan wedstrijden en moet een van de weinige coureurs in het peloton geweest zijn die in de ban was van jazzmuziek. Daar was hij in de bioscoop mee in contact gekomen. Anthonissen zag er musicals zoals ‘Orchestra wives’, waarin The Glenn Miller Orchestra ‘Chattanooga Choo Choo’ speelde. De voorfilmpjes waren meestal ook muziekfragmenten. De jonge Anthonissen leerde zo de muziek van Duke Ellington, Count Basie en Jimmy en Tommy Dorsey kennen.

In 1950 maakte Anthonissen een resolute keuze. Hij verkocht zijn koersfiets en kocht met de opbrengst een platenspeler en zijn allereerste jazzplaten. Het was misschien wel het belangrijkste scharniermoment in zijn leven. Zijn collectie zou al snel duizenden en duizenden -kamers vol- platen bevatten, en later ook cd’s. Hij stichtte in 1955 de Hnita-Jazz Club en organiseerde jazzconcerten aan de lopende band. Hij slaagde erin kleppers als Chet Baker, Charles Mingus, Dexter Gordon en Keith Jarrett naar Heist te halen. Hij had ook een neus voor talent. Vaak waren in ‘zijn’ club artiesten te zien die één of twee jaar nadien internationaal doorbraken. Zijn naam en faam reikten tot in New York.

Juul Anthonissen werkte een groot deel van zijn leven op het ministerie van Cultuur, hij was

10 - Februari 2015

dertig jaar lang de jazzspecialist bij De Standaard, hij stelde zijn jazzkennis ten dienste van de openbare omroep en werkte achter de schermen mee aan Jazz Bilzen en Jazz Middelheim.

Documentaire

Carlo Dieltjens, Bob Maes en Philippe Cortens zijn regelmatige bezoekers van de Heistse jazzclub. “We vonden dat we iets moesten doen met de geschiedenis van Hnita-Jazz Club. De zestigste verjaardag van de legendarische club is een goeie aanleiding om een documentaire te maken. Het is een fascinerende club, met een al even fascinerende geschiedenis. Het zou zonde zijn om daar niks mee te doen. We zijn ervan overtuigd dat er een geweldige documentaire over te maken is. Er bestaat veel archiefmateriaal van.

We gaan dat allemaal rustig bekijken en daarnaast gaan we nog op zoek naar archiefmateriaal dat ongetwijfeld in kelders en op zolders zit bij mensen die de club ooit bezochten. We pinnen ons niet vast op een datum.

De documentaire hoeft niet per se dit jaar nog klaar te zijn. De kwaliteit staat voorop. We hebben geen deadline. We werken eraan tot we er tevreden over zijn. Is dat pas in 2016, dan is het in 2016.”

Oproep

Bij het maken van de documentaire zijn Carlo Dieltjens, Bob Maes en Philippe Cortens op zoek naar hulp. En die kan van iedereen komen. “Er is veel archiefmateriaal. Dat Juul Anthonissen journalist was en voor de toenmalige BRT werkte, helpt natuurlijk. Hij kreeg jazz regelmatig in de krant en op tv.

Zijn zoon Peter, die de HnitaJazz Club overnam en er nu nog steeds de leiding heeft, bezit ook een schat aan informatie. Maar dat is niet alles. We zijn er zeker van dat er nog veel opnames bestaan van de Hnita-Jazz Club die in vergeten kamers stof liggen te vergaren. Tientallen jaren geleden waren er nauwelijks of geen regels bij concerten. Iedereen kon en mocht foto’s nemen of zelfs geluidsop-

names maken. Zo moeten er nog veel amateurbeelden van concerten te vinden zijn. Unieke beelden die nog nooit vertoond zijn.

Daar zijn we naar op zoek. Hoe ouder, hoe liever. Want het is logisch dat we van de jaren 80 en 90 meer beelden vinden dan van de jaren 50 en 60. Vooral die pioniersjaren willen we goed in beeld kunnen brengen. Maar alles is welkom. Wie denkt over waardevol archiefmateriaal te beschikken, uit welke periode dan ook, mag contact opnemen.

We komen graag eens kijken of het materiaal bruikbaar is. Vanzelfsprekend krijgt iedereen het materiaal in perfecte staat terug. Ook mensen die willen vertellen over de pioniersjaren, of over de jaren die erop volgden, mogen dat doen. Wij leggen die getuigenissen wel vast.”

Wie denkt de documentairemakers te kunnen helpen bij hun zoektocht, kan contact met hen opnemen via het mailadres noirdenoir@hotmail.be.

Tekst: Roel Sels Foto’s: Bart Van der Moeren

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

openingsuren Vrijdag, zaterdag en zondag van 18 tot 23u

IS 1 GRATIJN FLES W huis te

50 4 2 €

naar om meebij reservatie n e n m e n persone en) vanaf 4 person

oon

per pers

4 fte bon per (max. 1 geldig bij afgi Enkel deze bon van

N KADOBONNE r a a verkrijgb

www.keeskafee.be

Innovation that excites

vanaf

€ 179/maand(1) ECHT HÉ !

ECHT

NIEUW

SALONCONDITIES

GARAGE CRETS

NEW MODELS NEW DEALS

Beyntel 9 (gps ambachtstraat turnhout) - 2360 OUD-TURNHOUT Tel: 014 41 44 83 - Fax: 014 43 77 24 - E-mail: info@garage-crets.be

Suiker - 11

HORECA TROEF

KORT

Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor:

Overlezen pakt zijn koffers

Het Zoete Begijntje HOOGSTRATEN – Bijna een jaar geleden opende Lotte Van Der Linden Het Zoete Begijntje, schuin tegenover het begijnhof op de Vrijheid in Hoogstraten. In haar ijssalon serveert ze huisgemaakt ijs volgens een eigen recept. In de winterperiode speelt de zaak haar nieuwe troeven uit: jumbowafels en hartelijke pannenkoeken.

Lotte ging niet over één nacht ijs bij de opstart van haar ijssalon. “Ik had nog geen ervaring in het maken van ijs en daarom zijn we een opleiding gaan volgen aan de Carpigiani Gelato University in Bologna”, vertelt ze. “Carpigiani behoren tot de bekendste en beste ijsmachines ter wereld.

Ook wij gebruiken ze vandaag in onze zaak. In Italië hebben we de basis geleerd: het draaien van vanille-ijs met verse ingrediënten en het maken van ijstaarten.”

Didier Van Hoof

Italië mag dan al het mekka van het ijs zijn, voor hun recepten liet Lotte zich bijstaan door de bekende ijsmaker en hofleverancier Didier Van Hoof. “Hij is echt wel de top in ons land”, zegt Lotte. “ Samen met hem hebben we ons eigen recept ontwikkeld.

We werken wel niet met hoeveijs. Door de vele regeltjes is het vandaag bijna onmogelijk om melk vers van de koe te gebruiken. Maar we werken wel met volle melk.”

Het ijsatelier is met glas afgewerkt zodat de klanten het artisanaal maken van het ijs met eigen ogen kunnen zien. Het ijsaanbod heeft 8 smaken als basis, maar in de zomer wordt het assortiment uitgebreid tot wel

12 - Februari 2015

20 smaken. “Dat vraagt inderdaad wel enige creativiteit”, zegt Lotte. “Maar als klanten een bepaald soort ijs vragen -deze zomer was dat bijvoorbeeld watermeloen- dan spelen we daar graag op in. Is een nieuwe smaak een succes, dan blijft die op de kaart staan.”

Jumbowafels

In de winter is Het Zoete Begijntje vooral een koffiesalon met een groot aanbod aan wafels en pannenkoeken. “We hebben recent een nieuwe kaart samengesteld”, zegt Lotte. “Daarop staat nu ook een grote keuze aan hartige pannenkoeken. We serveren pannenkoeken met kaas, ham, salami, spek en noem maar op.

Daar komen vooral veel Nederlanders op af.”

Lottes zaak is ondertussen ook bekend voor de wafels, vooral de jumbo-exemplaren. “Onze Brusselse wafels zijn dubbel zo groot als elders”, zegt Lotte. “We beschikken over een wafelijzer om jumbowafels te bakken. Met een klein beetje meer deeg maak je een grotere wafel. Dat slaat ook erg aan. Veel klanten hebben het nog nergens gezien en komen er speciaal voor terug.”

Het Zoete Begijntje levert ook ijs en ijstaarten op maat aan huis.

Foto: Bart Van der Moeren

KEMPEN – Overlezen, het populaire boekenprogramma van de Warande, doet dit voorjaar weer een aantal Kempense bibliotheken en cultuurcentra aan. Mee op reis gaan de vaste presentator Johny Geerinckx en twee belezen panelleden, minister van Staat Jos Geysels en journalist Karl van den Broeck.

Het trio ontvangt telkens een schrijver en een bekende Vlaming. De ene stelt nieuw werk voor, de andere gunt een exclusieve blik in zijn of haar boekenkast. Dit jaar trekt de Molse accordeonist Seppe Mariën mee door de Kempen. De aftrap is voor Mol. Op maandag 23 februari komt Yves Petry naar ’t Getouw. Deze voormalige winnaar van de Librisprijs heeft zopas een nieuw boek uitgebracht.

De flamboyante radio- en tv-maker Kurt Van Eeghem begeleidt hem. Donderdagavond 26 maart komt Griet Op De Beeck naar de bibliotheek in Geel. Deze schrijfster, met Kempense roots, is bekend van de bestsellers “Vele hemels boven de zevende” en “Kom hier dat ik u kus”. Zij krijgt het gezelschap van Klara-presentator Pat Donnez. De voorjaarsreeks wordt op maandag 20 april afgesloten in De Kruierie in Balen. Daar vertelt Walter van den Broeck honderduit over zijn nieuwe roman. Naast hem op de sofa zit Kris De Bruyne, topmuzikant, maar ook een groot literatuurliefhebber. De voorstellingen starten om 20u15 en zijn gratis. Het publiek maakt bovendien kans op een mooi literair prijsje in de boekentombola.

Foto: Bart Van der Moeren

Het Zoete Begijntje

Vrijheid 114 2320 Hoogstraten Tel. 03 385 42 52 www.hetzoetebegijntje.be ma: gesloten di-wo-do: 8.30u tot 18.00u vr-za-zo: 8.30u tot 19.00u

Literair ontbijt en workshop in De Mixx

HERSELT – Het VTC-vrijetijdscentrum- De Mixx in Herselt brengt dit voorjaar een interessant mix -jawel- van culturele activiteiten. Zo leest op zaterdag 14 februari Achiel Jacobs, schrijver en dichter met Herseltse roots, voor tijdens een literair ontbijt. Hij kiest uit eigen werk, aangevuld met streekverhalen uit de jaren 30 en 40 toen hij nog in Herselt woonde. De bibliotheek zorgt voor een uitgebreid ontbijtbuffet van 9 tot 11u.

Je betaalt 10 euro voor lezing en ontbijt. Inschrijven voor 7 februari.

Workshops

Nog in februari biedt De Mixx tal van creatieve workshops en lessenreeksen waarmee je de vinger aan de pols houdt. Op 10 februari kunnen al wat geoefende hakers deelnemen aan een workshop ‘ronde sjaal haken in salomonsteek of liefdesknoop’. Wie zich een computer heeft aangeschaft en nog steeds op zoek is naar de startknop kan op 10,17 en 21 februari een ‘computerles voor beginners’ volgen.

Heb je een smartphone gekregen voor Nieuwjaar en vraag je je af of je het ding ook kan gebruikt worden als zaklamp? Dan moet je inschrijven voor de cursus ‘Smartphone’ van 9 februari. Je facebookt, twittert of instagramt weer mee als je deelneemt aan de cursus ‘sociale media’ op 23 februari, tenzij deze hypes dan al vervangen zijn door weer andere eendagsvliegen. Krijg je van al dat ‘schermpjekijken’ stekende hoofdpijn, dan is de cursus ‘massage en relaxatie’ op 2 en 9 februari een aanrader.

Deze en nog meer activiteiten vinden allemaal plaats in VCT De Mixx. Inschrijven kan via cultuur@herselt.be. Meer info op: www.herselt.be

SCHOUWBURGEN

Barokorkest B’Rock: ‘Stabat Mater’ met Roel Dieltiens en Robin Johanssen

HEIST-OP-DEN-BERG – Hun naam laat er geen twijfel over bestaan: barokorkest B’Rock kiest resoluut voor verjonging en venieuwing. Geen stoffige uitvoering van de vaste waarden uit de barokhistorie, maar aandacht voor minder bekende stukken uit het 17de- en 18deeeuwse repertoire en voor de creatie van hedendaagse muziek die past bij hun historische instrumentarium. B’Rock slaagt er telkens in om de beste solisten en dirigenten uit de internationale muziekwereld te strikken. Samenwerkingen met o.a. René Jacobs, Peter Dijkstra, Bejun Mehta en Sophie Karthäuser staan op hun palmares te blinken.

Sopraan Robin Johanssen is, naast een adembenemende zwartharige verschijning, een Amerikaanse die in Berlijn woont; zo’n beetje het omgekeerde van de Englishman in New York. Johanssen ambieerde als tiener een zangcarrière op Broadway, maar werd door haar koordocent in de richting van de klassieke zang geduwd.

Hij voorzag een bloeiende operacarrière voor zijn pupil, en hij heeft gelijk gekregen. Johanssens Europese vlucht naar de top begon bij de Deutsche Oper. Later werkte ze met dirigent René Jacobs in de Mozartklassieker ‘Die Entführung aus dem Serail’, en verleende ze haar stem aan cd-opnames van opera’s van Händel en Wagner.

Samen met B’Rock brengt ze in cc Zwaneberg het ‘Stabat Mater’ van Boccherini, waarbij ze in de huid kruipt van de treurende Maria. Meer Boccherini krijgen we te horen van Belgiës bekendste cellist Roel Dieltiens, die nauwelijks nog een introductie behoeft, omdat hij al jarenlang een vaste waarde is in de klassieke muziekwereld. Hij brengt het ‘Concerto in g’ van Boccherini en combineert dat met het ‘Concerto in a’ van Carl Philipp Emanuel Bach.

Zondag 15 februari om 20u, cc Zwaneberg, 24 euro

The London Quartet: ‘Best of British’

GEEL – The London Quartet, dat voorheen Cantabile heette, is een van de beste vocale groepen in het Verenigd Koninkrijk, en misschien wel in heel de wereld. In eigen land vullen ze met gemak de Royal Albert Hall. In België moeten ze zich tevredenstellen met cultuurcentra zoals cc de Werft.

Daar is niks mis mee, integendeel.

Maar het is net iets anders dan de Royal Albert Hall. U begrijpt wat wij bedoelen.

In hun nieuwe show brengt The London Quartet werk van The Beatles, Andrew Lloyd Webber, Monty Python, Elton John, afgewisseld met flauwe grappen over dubbeldekbussen, lauw bier en David Beckham en Posh Spice.

Vrijdag 27 februari om 20.15u, cc de Werft

Belpop Bonanza Bis

GEEL – Een avond vol leuke, soms zelfs hilarische, wist-je-datjes over Belgische muziek: dat is Belpop Bonanza, een avondvullend programma dat ontstond in de nogal zieke breinen van popkenner Jan Delvaux en dj Bobby Ewing.

Delvaux is een levende encyclopedie als het over Belgische muziek gaat. Hij schreef er al boeken over, maar het nadeel van boeken is dat je er geen geluid bij krijgt.

Vandaar dus dat hij vriend Bobby Ewing (de dj, niet de oliemagnaat) vroeg om er een voorstelling van te maken. In 2013 was ‘Belpop Bonanza’ al een groot succes, maar Jan Delvaux is nog lang niet uitverteld. En dus moest er een Belpop Bonanza Bis komen: een volledig nieuwe show met even knotsgekke verhalen en geluidsfragmenten.

Vrijdag 13 februari om 20.15u, cc de Werft, 16 euro.

De Bonanzas

RAVELS – De Bonanzas hebben alles mee. Een charismatische zanger met een klok van een stem, topmuzikanten die ook nog eens strak in het pak zitten én een repertoire dat het beste uit de sixties en seventies verenigt tot medleys die uw dansbenen geen moment rust gunnen. Van Roy Orbison tot Van Morrison en alles daartussenin (zelfs Peter Maffay, als het echt moet): geen klassieker die De Bonanzas níét moeiteloos uit hun mouw schudden. Alsof ze de hele dag niks anders doen. En ze doen overdag wel degelijk andere dingen, want de heren zijn lang niet allemaal voltijds muzikanten.

De Bonanzas brengen in Ravels een eresaluut aan de gouden jaren zestig. “Je houdt het niet voor mogelijk hoeveel goede nummers er toen zijn geschreven”, liet zanger Thomas Keersmaekers onlangs optekenen door Gazet van Antwerpen. “Van veel singles zijn zelfs de b-kantjes hits geworden.

Dat decennium is echt onuitputtelijk.”

Hun naam doet misschien vermoeden dat het countrycowboys zijn, maar niets is minder waar.

Al hadden De Bonanzas aanvankelijk wel last van die foute perceptie. Het bleek echter een puur vestimentaire kwestie: nadat de cowboyhemden verruild werden voor strakke pakken mét das groeiden De Bonanzas in een razend tempo uit tot een muzikaal begrip in Dessel -hometown van de meeste leden- en omstreken.

Iets zegt ons dat we Ravels weldra ook tot die omstreken kunnen rekenen.

Vrijdag 20 februari om 13u30, gc De Wouwer, 10 euro.

Axelle Red

HEIST-OP-DEN-BERG, TURNHOUT – ‘Kennedy Boulevard’ moet zowat het meest ondergewaardeerde popnummer uit onze vaderlandse muziekgeschiedenis zijn. Waarom moet dat toch altijd per se in de categorie ‘fout’ ondergebracht worden? Axelle Red, née Fabienne Demal, was amper eenentwintig toen ze met dit uptempo nummertje de hitlijsten binnendenderde, en het betekende de start van een interessante carrière die zich voor een groot deel bij onze zuiderburen afspeelde. Het was ook in Frankrijk dat de roodharige zangeres in 2000 het livealbum met de toepasselijke titel ‘Alive’ opnam, en dat vermelden we hier omdat ons favoriete nummer van Axelle op die plaat staat.

De liveversie van ‘Le monde tourne mal’, met die minutenlange intro waarin de vetste soulbas weerklinkt die ooit op een Belgische plaat te horen was, om nog maar te zwijgen van dat aanstelijke Chic-gitaarriffje: ze heeft ons al meermaals gered van de winterdepressie die weleens om de hoek komt loeren op donkere avonden in februari.

Maar goed. Axelle komt nu dus naar de Kempen en daar zijn wij blij om. Het zal een akoestische set worden met een selectie van haar hits (te veel om op te noemen) en wat ze zelf omschrijft als ‘albumtracks die eigenlijk singles hadden moeten zijn’. Veelbelovend, en zolang ze maar niet in het Spaans begint (iedereen heeft al eens een minder idee, dus die Spaanse plaat is haar allang vergeven) zijn wij er zeker van dat het goed komt met deze akoestische Axelle.

Zaterdag 7 februari om 20u15, cc Warande, 33 euro.

Donderdag 19 februari om 20u, cc Zwaneberg, 33 euro.

The Great Downhill Journey of Little Tommy

MOL – Dat het hoofdpersonage in deze voorstelling Tommy heet, is niet toevallig. Het betreft wel degelijk een verwijzing naar de gelijknamige rockopera van The Who uit 1969.

Jonas Vermeulen en Boris Van Severen nemen ons mee op de trip van Little Tommy naar de lagere regionen van de mensheid. Daar komt hij figuren van allerlei allooi tegen -zijn hysterische moeder, een bange jager, een brouwer die zichzelf blind heeft gedronken, ongeletterde stadswachten- en die rollen spelen de heren allemaal zelf, vaak op hilarische wijze.

Het verhaal en de muziek worden ondersteund door de surrealistische tekeningen van Sara Yu Zeebroek, dochter van. En nu we toch op dat spoor zitten: ook Jonas Vermeulen is ‘zoon van’. Zijn vader Geert maakt namelijk al decennialang het mooie acrobatische weer bij De Nieuwe Snaar. Die laatste verklaarde in De Standaard dat het theater zoals zijn zoon het maakt, vooral veel sneller gaat dan dat van hem en zijn kompanen vroeger: “Ik behoor tot een generatie die een productie maakt en er dan drie jaar mee toert. Voor die jonge gasten duurt dat veel te lang. Jonas heeft onlangs een theatervoorstelling gemaakt in twee maanden tijd. Waanzinnig snel vind ik dat.”

Nu maar hopen dat vader Geert het even waanzinnig goed vindt als de jury van het Theaterfestival, waar Jonas Vermeulen en Boris Van Severen -beiden overigens pas afgestudeerd in de richting kleinkunst aan de Artesis hogeschool- de Roel Verniersprijs voor jonge theatermakers mee naar huis mochten nemen.

Donderdag 26 februari om 20u15, schouwburg Rex, 12 euro.

Suiker - 13

zo 1/02/15 zo 1/02/15 zo 1/02/15 zo 1/02/15 zo 1/02/15 wo 4/02/15 wo 4/02/15 wo 4/02/15 Do 5/02/15 do 5/02/15 do 5/02/15 do 5/02/15 do 5/02/15 vr 6/02/15 vr 6/02/15 vr 6/02/15 vr 6/02/15 vr 6/02/15 vr 6/02/15 Za 7/02/15 za 7/02/15 za 7/02/15 za 7/02/15 za 7/02/15 za 7/02/15 zo 8/02/15 zo 8/02/15 zo 8/02/15 ma 9/02/15 ma 9/02/15 di 10/02/15 di 10/02/15 wo 11/02/15 wo 11/02/15 Do 12/02/15 do 12/02/15 do 12/02/15 do 12/02/15 do 12/02/15 vr 13/02/15 vr 13/02/15 vr 13/02/15 vr 13/02/15 vr 13/02/15 za 14/02/15 za 14/02/15 za 14/02/15 Zo 15/02/15 zo 15/02/15 zo 15/02/15 zi 15/02/15 zo 15/02/15 di 17/02/15 wo 18/02/15 Do 19/02/15 do 19/02/15 do 19/02/15 do 19/02/15 do 19/02/15 vr 20/02/15 vr 20/02/15 vr 20/02/15 vr 20/02/15 vr 20/02/15 za 21/02/15 za 21/02/15 za 21/02/15 za 21/02/15 za 21/02/15 za 21/02/15 zo 22/02/15 zo 22/02/15 zo 22/02/15 zo 22/02/15 ma 23/02/15 di 24/02/15 wo 25/02/15 wo 25/02/15 wo 25/02/15 wo 25/02/15 do 26/02/15 do 26/02/15 do 26/02/15 do 26/02/15 Vr 27/02/15 vr 27/02/15 vr 27/02/15 vr 27/02/15 vr 27/02/15 za 28/02/15 za 28/02/15 za 28/02/15 za 28/02/15

13:30 14:00 14:30 15:35 17:40 20:00 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 12:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:30 10:30 14:00 19:15 14:00 20:15 20:15 20:30 20:15 20:15 12:15 14:00 20:00 20:15 20:15 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 15:00 20:00 20:15 11:00 15:00 20:00 20:15 20:15 20:30 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 13:30 20:15 20:15 20:15 20:15 19:00 20:00 20:00 20:00 20:15 20:15 14:30 15:00 15:00 15:00 20:15 20:15 15:00 20:00 20:15 20:30 13:45 20:00 20:15 20:15 19:00 20:15 20:15 20:15 20:15 19:00 20:15 20:15 20:15

de Warande, Houten Zaal de Warande, Schouwburg Zaal ‘t Getouw de Warande, Houten Zaal de Warande, Houten Zaal gc de Wouwer de Warande, Kuub de Halle cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex cc de Werft Zaal ‘t Getouw cc ‘t Schaliken gc de Wouwer oc de Djoelen de Warande, Schouwburg cc de Werft cc ‘t Schaliken gc de Wouwer oc de Djoelen de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex cc Zwaneberg de Warande, Tuinzaal gc de Wouwer cc de Werft cc de Werft de Halle de Warande, Schouwburg cc Zwaneberg oc de Djoelen cc de Werft Foyer cc Zwaneberg cc Zwaneberg de Warande, Schouwburg cc de Werft cc Zwaneberg gc ‘t Heilaar de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex cc de Werft HETGEVOLG cc de Werft Schouwburg Rex Lakenhal HETGEVOLG cc Zwaneberg de Warande, Schouwburg cc de Werft cc Zwaneberg cc de Werft cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg gc ‘t Heilaar de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex gc de Wouwer gc ‘t Heilaar de Warande, Schouwburg Hof van ‘t Rauw Schouwburg Rex cc de Werft gc de Wouwer Zaal ‘t Getouw cc Zwaneberg oc de Djoelen Schouwburg Rex Schouwburg Rex HETGEVOLG de Warande, Kuub cc Zwaneberg zaal ‘t Getouw de Warande, Kuub HETGEVOLG cc Zwaneberg Schouwburg Rex cc Zwaneberg de Warande, Kuub cc Zwaneberg Schouwburg Rex cc de Werft cc ‘t Schaliken gc ‘t Heilaar Zaal Ootello Schouwburg Rex cc de Werft de Warande, Kuub gc ‘t Heilaar de Warande, Schouwburg Tarmac

Turnhout Turnhout Mol Turnhout Turnhout Ravels Turnhout Geel Herentals Heist-op-den-Berg Turnhout Mol Geel Mol Herentals Ravels Oud-Turnhout Turnhout Geel Herentals Ravels Oud-Turnhout Turnhout Mol Heist-op-den-Berg Turnhout Ravels Geel Geel Geel Turnhout Heist-op-den-Berg Oud-Turnhout Geel Herentals Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Heist-op-den-Berg Beerse Turnhout Mol Geel Turnhout Geel Mol Herentals Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Heist-op-den-Berg Geel Herentals Heist-op-den-Berg Beerse Turnhout Mol Ravels Beerse Turnhout Mol Mol Geel Ravels Mol Heist-op-den-Berg Oud-Turnhout Mol Mol Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Mol Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Mol Heist-op-den-Berg Turnhout Heist-op-den-Berg Mol Geel Herentals Beerse Mol Mol Geel Turnhout Beerse Turnhout Meerhout

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Schouwburgkalender FEBRUARI Crew/Eric Joris Erna Omarsdottir De Kolonie MT Crew/Eric Joris Crew/Eric Joris De Plankeniers Theatercompagnie DEFDEF Jonas Winterland Het KIP Ultima Vez & Ictus Theater Malpertuis An Nelissen Suzanne Grotenhuis en Tom Struyf Karim Baggili Okidok De Plankeniers Stef Wijnants de Frivole Framboos Ali B Eva De Roovere De Plankeniers Muze Jazz Orchestra Axelle Red Lady Linn & her Magnificent Seven Marco Roelofs Overlezen De Plankeniers The Bone Society Hans & Hannelore Primusz Bram Weijters & Chad McCullough Quartet Modigliani Quartet en Daniel Müller-Schott Gunter Lamoot + Jens Dendocker Guido Belcanto Toneelhuis Boke Hertals Suzanne Grotenhuis, Tom Struyf, Rebekka De Wit, e.a.

Suzanne Grotenhuis, Tom Struyf, Rebekka De Wit, e.a.

NTGent & Thalia Theater Hamburg Maarten Van Cauwenberghe en Liesbeth Gruwez Twelve in the Boxz De Romeo’s Melanie de Biasio Zjef Vanuytsel en Micheline Van Houtem Jan Delvaux & DJ Bobby Ewing HETGEVOLG Sint-Jorisgilde De Spelerij Wim en Erik Brabants HETGEVOLG Barokorkest B’Rock Aspe De Komedie Compagnie Gunter Lamoot + Jens Dendocker Echt Antwaarps teater Het Gevolg Axelle Red NTGent Hans Liberg Lies Pauwels De Bonanzas Jan De Wilde en zijn vrienden Frank Boeijen Jimmenas Rick De Leeuw Dansatelier Impuls o.l.v. Natascha Pire Ben Segers & Nele Bauwens Desselina Jef Neve Eddy et les Vedettes en Bart Van Loo Petticoat Sylvie Huysman HETGEVOLG LOD/Inne Goris, Thomas Smetryns Toneelgezelschap luxemburg Overlezen op reis MartHa!tentatief HETGEVOLG Skagen Steven Goegebeur The Boxz: Raymond van het Groenewoud Laika Odysseia Ensemble Jonas Vermeulen / Boris Van Severen Theater Malpertuis Oxalys en Stefaan Degand Duett Complett Jan De Haas Vibes Quartet Raf Walschaerts The London Quartet (Cantabile) Laika Compagnie Cecilia Yevgueni Kamagurka / Kamal en MC Dennis Vansant

C.a.p.e. Horror 12 Metal Aerobics 20 Hertehart 8 C.a.p.e. Horror 12 C.a.p.e. Horror 12 Frankenstein, of smrntwsk allen 9 Honger! 13

12 Qui a peur de Regina Louf? + inleiding 14 What the body does not remember 30,50 Ivanov 17 De mannenmonoloog 20 u UITVERKOCHT Heimat 12 Min of meer solo 0 HAHAHA 14 Frankenstein, of smrntwsk allen 9 Sportstories 2 20 Delicatissimo 22 Beken(d)t 18 Eva viert + voorprogramma 15 Frankenstein, of smrntwsk allen 9 Jazzkitchen 15 33 Theatertournee 19 Ramkoers 16 Margot Vanderstraeten en Dirk Tuypens 6 Frankenstein, of smrntwsk allen 9 Galaconcert 12 Vergeten geluk 10 10 24 Comedy in de Living 10 Cavalier seul 21 u UITVERKOCHT Sirene 12 Indra Boone 0 Heimat 13 Heimat 13 Front 20 Ah Ha 12 cd-voorstelling 5 De Romeo’s in ‘t theater 21 22 Lief en leed 16 Belpop Bonanza Bis 16 Juul 11 Jaarconcert 10 Lars! 16 Piano en fluit 12 Juul 11 Stabat Mater 24 Moord in het theater 23 Jan, Pier & Pol 19 Comedy in de Living 10 Van teen komt tander 15 Petrus en den Doodendraad + inleiding 14 Acoustic 33 Rood 17 Attacca 30 White lies 13 A tribute to the sixties 10 Daar is de lente 16 21 Tokyo Boys 14 u UITVERKOCHT Beter als 15 Dansproject 14 12 Out of the blues 21 10 Solo 22 Chanson, une belle histoire 19 13 Wollebol 8 Juul 11 Sneeuw 11 Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is 8,50 Yves Petry en Kurt van Eeghem 0 De Snoek van Sjestov 16 Juul 11 Deurdedeurdeur 16,50 Man van de wereld 16 u UITVERKOCHT 20,50 Aromagic 16 Prokofiev Kwintet 16 The great downhill journey of Little Tommy 12 Ivanov 15 Peter en de wolf 12 Grandioso 20 13 Jongen toch 18 “Best of British - and now for something completely different” 16 Aromagic 16 De soldaat-facteur en Rachel 17 Van Hierboven 20 Vliegangst op de pechstrook 12

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, info@zwaneberg.be, www.zwaneberg.be

14 - Februari 2015

Het KIP: ‘Qui a peur de Regina Louf?’

HERENTALS – Schrik niet wanneer de acteurs opkomen: hun kostuums kunnen danig op de lachspieren werken. Gilles De Schryver en Rilke Eyckermans zien eruit als een jager en zijn Roodkapje, en Robrecht Vanden Thoren en Tom Ternest zijn verkleed als een vrouwelijke Shrek en een wolf.

Toch is er naast humor wel degelijk plaats voor ernst in deze bewerking van de Broadwayklassieker ‘Who’s afraid of Virginia Woolf?’. De acteurs dollen met de tekst van Edward Albee, maar boren daarbij veel verschillende lagen aan. Menselijke relaties, een portie duistere Belgische geschiedenis (X1-getuige Regina Louf) en een stuk of wat van hun eigen trauma’s: het passeert allemaal de revue in hoogst vermakelijke vorm en met een nooit geziene frisheid.

Liv Laveyne van De Standaard was er alvast lyrisch over: “Een van de leukste, slimste, meest frisse bewerkingen van Edward Albees klassieker die we ooit zagen. Straffe tekst en dito spel.”

Donderdag 5 februari om 20u, cc ’t Schaliken, 14 euro.

Ben Segers en Nele Bauwens

RAVELS – ‘Out of the blues’ is een liedjesprogramma van Ben Segers en Nele Bauwens. Segers en Bauwens leerden mekaar kennen op de Studio Herman Teirlinck, waar ze beiden trouwens ook afstudeerden.

Ben Segers richtte nadien met enkele jaargenoten het gezelschap Olympique Dramatique op. Wij kennen hem o.a. van ‘De Parelvissers’, ‘Wat als?’, ‘Quiz me quick’, ‘Safety first’ en ‘Biker boys’. Nele Bauwens bewandelde een heel ander pad. Ze zong bij Hormonia, Jukebox 2000, El tattoo del tigre en Zingelong.

Momenteel toert ze met haar cabaretvoorstelling ‘Ik moet beter luisteren’. En nu brengen Nele Bauwens en Ben Segers samen dus ook een ode aan de blues. Nele zingt en Ben speelt gitaar en zingt. Ze worden begeleid door een professionele band en spelen muziek van o.a.

Chuck Berry, Wanda Jackson, Ike & Tina Turner en Solomon Burke, maar ook recenter werk van bijvoorbeeld Snow Patrol.

Zaterdag 21 februari, 20u, gc de Wouwer, Ravels, 21 euro.

Raf Walschaerts: ‘Jongen toch’

MOL – Een tip. In het onwaarschijnlijke geval dat u nog niet overtuigd mocht zijn van het verteltalent van Raf Walschaerts, raden wij u ten stelligste aan om in het onlinearchief van het Radio 1-programma ‘Touché’ te gaan grasduinen. U kunt de heer Walschaerts dan in hoogsteigen persoon aan Fried’l Lesage horen vertellen hoe hij als achttienjarige kerel te naïef was om door te hebben dat de dokter die hem een medische goedkeuring moest verlenen voor zijn legerdienst, overduidelijk aanstuurde op een afkeuring. Omdat hij tot de laatste lichting jongens behoorde die de legerdienst nog verplicht moesten vervullen, was die dokter best bereid om een oogje dicht te knijpen.

Maar zo goed kon de jonge Raf Walschaerts dus nog niet tussen de regels lezen. Tevens hebben wij niemand ooit op meer overtuigende wijze een verhaal van Toon Tellegen horen voorlezen als -u raadt het al- Raf Walschaerts. Ja, ook dát zit in diezelfde aflevering van ‘Touché’.

Maar we wijken af. Want het gaat hier natuurlijk om de solovoorstelling van Raf Walschaerts, die doorgaans samen met zijn broer Mich als Kommil Foo op het podium staat. En wat blijkt? Die twee hebben elkaar helemaal niet nodig om een sterke cabaretvoorstelling te maken. Al blijft de typische Kommil Foo-sfeer in ‘Jongen toch’ wel terugkeren, want ook hier bewandelt Raf Walschaerts het interessante pad dat zich een weg slingert tussen de tragische, ondraaglijke lichtheid van het bestaan en de eerder komische, en misschien wel draaglijke lichtheid van datzelfde bestaan. Gelukkig verpakt Walschaerts zijn vertelling in herkenbare situaties en mooie verhalen, die u nu eens doen gieren van het lachen, dan weer een traantje doen wegpinken van ontroering. Jongen toch, zo schoon.

Vrijdag 27 februari om 20u15, schouwburg Rex, 18 euro.

NTGent: ‘Front’

TURNHOUT – Het is een vuile vraag, maar iemand moet ze stellen. Gelukkig deed De Standaard dat al voor ons: “Hoe kan theater iets toevoegen aan de stortvloed van boeken, tv-series en tentoonstellingen over 1914-1918? Zitten we niet opgescheept met een herinneringsverzadiging?”

En kijk, daar had regisseur Luk Perceval een meer dan afdoend antwoord op: “Herkauwen wat we niet begrijpen: dat blijft voor mij de rol en de kracht van theater. Van de Oresteia tot ‘Wachten op Godot’: theater heeft altijd gepoogd om te vatten wat we niet kunnen vatten.”

Ook als het (nog steeds) over de Eerste Wereldoorlog gaat. Zo blijkt in ‘Front’, een voorstelling die de soldaten laat spreken vanuit hun eigen taal. Voor het eerst brengt Perceval, die al enkele jaren aan het hoofd staat van het Duitse Thalia Theater, maar zijn theaterroots in België blijft koesteren, Vlaamse en Duitse acteurs samen op de scène. ‘Front’ is een bewerking van de volgens Perceval enige eerlijke roman die er over de Eerste Wereldoorlog geschreven is: ‘Im Westen nichts Neues’ van Erich Maria Remarque, ook bekend in de verfilmde versie ‘All Quiet on the Western Front’ (oorspronkelijk uit 1930, een remake zag het licht in 1979).

Wat dit stuk zo onweerstaanbaar maakt? Het feit dat de boodschap die Perceval brengt, meer dan ooit nog steeds actueel is. Zoals hij het zelf duidt: “Ik ben bang dat de nationalistische trends in Europa mikken op polarisering, die angst veroorzaakt.”

Donderdag 12 februari om 20u15, cc Warande, 20 euro.

Okidok: ‘HAHAHA’

HERENTALS – Al meer dan vijfentwintig jaar vormen de heren van Okidok een clownesk podiumduo. Ze brengen woordeloos theater -mime zo u wil- voorzien van een arsenaal circusreferenties, acrobatie en verbeeldingskracht.

Met hun gigantische clownsneuzen brengen de acteurs een ode aan de Russische clowntraditie, zoals je die vroeger op een druilerige zondagnamiddag weleens zag passeren op de openbare omroep (wat is het eigenlijk lang geleden dat we nog eens al zappend bij een voorstelling van het Russisch Staatstheater zijn blijven hangen), zonder daarbij zelf in traditionaliteit te vervallen. In de slapstick die Okidok in deze voorstelling verwerkt, zijn met een beetje goede wil zelfs verwijzingen te ontdekken naar de legendarische cartoons van Tex Avery (Bugs Bunny, Daffy Duck en co.).

Nomen est omen: de titel van de voorstelling lost zijn belofte moeiteloos in. Lachen zult u, ongetwijfeld. Familietheater met een hoog amusementsgehalte, geschikt voor kinderen vanaf 9 jaar.

Vrijdag 6 februari om 20u, cc ’t Schaliken, 14 euro.

Heimat

GEEL, HEIST-OP-DEN-BERG – Theatermakers Freek Vielen, Rebekka de Wit, Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis en Harald Austbø verbleven een week in een bejaardentehuis. Niet uit liefdadigheid of nostalgie, maar uit nieuwsgierigheid. Nergens vind je meer levenservaring per vierkante meter dan in een bejaardentehuis.

Na die week trokken ze naar huis om in tien keukentafelgesprekken aan hun ouders en grootouders de grote levensvragen te stellen: “Bracht het leven wat je ervan verwacht had?”, “Wat zou je anders doen als je opnieuw kon beginnen?” en “Hoe moet het leven geleefd worden?” De antwoorden werden vastgelegd. En daarop geven zij, de jonge garde, weer antwoorden. En die roepen weer nieuwe vragen op. En zo ontstond een boeiende voorstelling: ‘Heimat’.

Zeg nu nog eens dat de jongeren nooit naar de wijze raad van ouderen willen luisteren.

Donderdag 5 februari om 20.15u in cc de Werft, 12 euro Donderdag 12 februari om 14 en 20u in cc Zwaneberg, 13 euro

Lies Pauwels: ‘White Lies’

MOL – Actrice Lies Pauwels draait al jarenlang mee in het theatercircuit. Ze werkte samen met Alain Platel en Arne Sierens in legendarische stukken als ‘Bernadetje’, ‘Allemaal Indiaan’ en ‘Aalst’. Toch is het nieuw voor haar om theatermaker én -speler te zijn. Voor haar eerste solo vroeg ze Herman Brusselmans om de tekst te schrijven, maar zijn gebrek aan ervaring met theaterteksten in combinatie met het feit dat de actrice en de schrijver elkaar niet echt goed kenden, zorgde ervoor dat het stuk geen onverdeeld succes werd.

Met ‘White Lies’ was het wél meteen raak, nadat ze theaterschrijver Rob De Graaf had ingeschakeld. Hij nam als uitgangspunt: een verlopen actrice met een drankprobleem, die vergeefs auditie doet bij filmregisseur Lars von Trier: niet toevallig een regisseur die bekendstaat om zijn intense relaties met zijn acteurs, die bereid zijn om zich volledig aan hem (en zijn grillen) over te leveren.

Het resultaat is een bloedeerlijke theatervoorstelling over acteren.

Donderdag 19 februari om 20u15, schouwburg Rex, 13 euro.

Suiker - 15

Raymond van het Groenewoud in The Boxz

HEIST-OP-DEN-BERG – De laatste keer dat wij Raymond live aan het werk zagen, maakte hij er een ware greatest hits show van. Inclusief de ‘Bostella’, en dat we die vergeten hit nog eens mochten horen van de meester zelve: daar werden wij toen heel blij van. Een ander moment dat in ons geheugen gegrift staat sinds die avond -we geven het nog een jaar of vijf vooraleer we er het etiket ‘memorabel’ opplakken en na twee glazen wijn mijmerend zullen terugdenken aan ‘die keer dat Raymond de Bostella nog eens speelde’- was het publiek dat synchroon mee begon te wiegen toen ‘Maanlicht’ weerklonk. Ja, die Raymond kan een zaal meekrijgen. Weinig zestigers doen het hem na. Inderdaad: Raymond wordt vijfenzestig. En dat viert hij met een tournee, in het gezelschap van zijn vaste band: drummer Cesar Janssens, bassist Mich Verbelen, zoon Leander en organist Pieter Van Bogaert. Het zou weleens de laatste keer kunnen zijn dat u Raymond mét band te zien krijgt, want de beste vriend van The Beatles gaf al aan het wat rustiger aan te willen doen in de toekomst. Mis het niet.

Wie weet krijgt u er de ‘Bostella’ nog eens bij.

Woensdag 25 februari om 20u30, cc Zwaneberg, 20,5 euro.

Eddy et les Vedettes en Bart Van Loo: “Une belle histoire’

OUD-TURNHOUT – Claude François, Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, Jacques Dutronc, Joe Dassin, Michel Fugain, Serge Gainsbourg…: ze schreven allemaal tijdloze chansons die in ons geheugen gegrift staan. Eddy et les Vedettes brengen die pareltjes uit Frankrijk én België (want u zal ook werk van Plastic Bertrand, Jacques Brel en Adamo herkennen) op eigentijdse wijze, maar met veel liefde en respect voor het origineel. Frankrijkzot Bart Van Loo vertelt je intussen enkele markante verhalen en weetjes uit de Franse geschiedenis.

Zaterdag 21 februari om 20.15u, oc de Djoelen, 19 euro.

De drie biggetjes, anders bekeken

TURNHOUT – Het Heilig Grafinstituut palmt cultuurhuis de Warande in. Honderden scholieren uit tien opleidingen, verspreid over drie campussen en alle opleidingsniveaus, hebben onder leiding van hun leerkrachten een wervelende show gemaakt: ‘De drie biggetjes, anders bekeken’.

Alles deden en maakten ze zelf: de kostuums, de grime, de kapsels, de promotie, de programmabrochure. Op het podium, in de orkestbak en backstage staan alleen jongeren van 14 tot 18 jaar.

In de gangen en lokalen van het Heilig Graf borrelt en gonst het al maanden van de bedrijvigheid en klinken overal gezangen. Eind februari wordt stormenderhand de Warande veroverd.

Woensdag 25 februari om 15u, schouwburg de Warande, 20 euro Donderdag 26 februari om 20.15u, schouwburg de Warande, 20 euro Vrijdag 27 februari om 20.15u, schouwburg de Warande, 20 euro Teksten: Floor Deckx

16 - Februari 2015

Wim en Erik Brabants Piano en fluit (aperitiefconcert) Zondag 15 februari om 11 uur In de Lakenhal

Het Gevolg Petrus en den Doodendraad Donderdag 19 februari om 20 uur In de schouwburg Info en tickets cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS DE WARANDE

FRONT

NTGeNT & Thalia TheaTer hamburG dONdeRdag 12 FebRuaRi

is ook theater dat geen “’Front’ is een meesterwerk dat je stevig door elkaar rammelt. het stilte.” en ering verbijst alleen past slot het aan troost of verlichting biedt. (*** De Standaard)

(c) Phile Deprez

CC DE WERFT GEEL / FEBRUARI WO 04 JONAS WINTERLAND FEB 2015 Locatie: Raadzaal de Halle 20U15

DO 12 AH HA GRUWEZ & MAARTEN VAN CAUWENBERGHE FEB 2015 LISBETH 20U15 / VOETVOLK VZW VR 13 BELPOP BONANZA BIS FEB 2015 JAN DELVAUX & DJ BOBBY EWING 20U15 VANAF ZA 14 EXPO SILENT NAVIGATIONS TINEL FEB 2015 KOENRAAD Locatie: de Halle

DO 05 HEIMAT VIELEN, HARALD AUSTBØ, REBEKKA DE WIT, FEB 2015 FREEK 20U15 SUZANNE GROTENHUIS, & TOM STRUYF VR 06 ALI B FEB 2015 BEKEN(D)T 20U15

WO 18 FEB 2015 20U15 ZO 22 FEB 2015 19U00 DO 26 FEB 2015 20U15 VR 27 FEB 2015 20U15

MA 09 VERGETEN GELUK FEB 2015 HANS EN HANNELORE PRIMUSZ 14U00 MA 09 BRAM WEIJTERS – CHAD FEB 2015 MCCULLOUGH QUARTET 20U15 Locatie: Cultuurcafé de Halle WO 11 SIRENE FEB 2015 TONEELHUIS 20U15

014 56 6 6 6 6

/

VAN TEEN KOMT TANDER ECHT ANTWAARPS TEATER

DANSPROJECT 14 DANSATELIER IMPULS VZW

IVANOV

THEATER MALPERTUIS

BEST OF BRITISH - AND NOW FOR SOMETHING COMPLETELY DIFFERENT THE LONDON QUARTET

RES . D EWERF T@ GEEL . B E

VR 51DEC ZO FEB

VR 20 FEB

De Kolonie MT

Rick De Leeuw

HERTEHART (PREMIÈRE)

BETER ALS

ZWIERIGE, ROMANTISCHE MINI-OPERETTE VOOR IEDEREEN VANAF 4 JAAR

/

CONCERT

W W W. D E W E R F T. B E

Ticketbalie Smallestraat 2, 2400 Mol 014 33 09 00

ZA 7 FEB

VR 27 FEB

Lady Linn & Her Magnificent Seven

Raf Walschaerts JONGEN TOCH

HIGH -THEATERTOUR CONCERT

VERTELTHEATER MET EEN HOEK AF DOOR DE HELFT VAN KOMMIL FOO

Openingsuren dinsdag tot en met zaterdag van 9.30 tot 12.30 uur bij voorstellingen telkens 1 uur voor aanvang

Bekijk ons volledig programma op www.getouw.be

Suiker - 17

zo 1/02/15 16:30 ma 2/02/15 20:00

Mezz Breda 013 Poppodium Tilburg

do 5/02/15 20:00

Mezz Breda

do 5/02/15 20:30

Effenaar Eindhoven

do 5/02/15 21:00 Altstadt Eindhoven do 5/02/15 21:00

Mezz Breda

vr 6/02/15 20:00

De Kapel Eindhoven

vr 6/02/15 21:00

013 Poppodium Tilburg

vr 6/02/15 21:00

Mezz Breda

za 7/02/15 20:15

Effenaar Eindhoven

za 7/02/15 21:00

Mezz Breda

za 7/02/15 23:00

Effenaar Eindhoven

zo 8/02/15 15:00 zo 8/02/15 16:30

cc Zundert Zundert Mezz Breda

ma 9/02/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

do 12/02/15 19:15

Muziekgebouw Eindhoven

do 12/02/15 19:30

Mezz Breda

vr 13/02/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

vr 13/02/15 23:00

Mezz Breda

za 14/02/15 20:00

Effenaar Eindhoven

za 14/02/15 20:30

cc Zundert Zundert

za 14/02/15 23:00

Effenaar Eindhoven

zo 15/02/15 14:00

Mezz Breda

zo 15/02/15 20:00

Effenaar Eindhoven

ma 16/02/15 14:00

013 Poppodium Tilburg

ma 16/02/15 14:00

Mezz Breda

di 17/02/15 20:00

Mezz Breda

wo 18/02/15 20:15

Effenaar Eindhoven

vr 20/02/15 19:30

Effenaar Eindhoven

vr 20/02/15 21:00

Mezz Breda

za 21/02/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

za 21/02/15 20:15

Muziekgebouw Eindhoven

za 21/02/15 21:00

Mezz Breda

za 21/02/15 21:15

Effenaar Eindhoven

za 21/02/15 23:00

Effenaar Eindhoven

zo 22/02/15 16:30

Mezz Breda

zo 22/02/15 20:00

Effenaar Eindhoven

zo 22/02/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

zo 22/02/15 20:00

Mezz Breda

do 26/02/15 20:00

De Kapel Eindhoven

do 26/02/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

vr 27/02/15 19:00

cc Zundert Zundert

vr 27/02/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

vr 27/02/15 20:30 vr 27/02/15 21:00 vr 28/02/15 19:00 za 28/02/15 21:00

Mezz Breda Café Wilhelmina Eindhoven cc Zundert Zundert Mezz Breda

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Over de schreef FEBRUARI Angelo Boltini Milow Rude Ritch and the High Notes Symphonic Attraction Wax Witches No More Jack, Saling To Suez Adrian Crowley Symphonic Attraction Newmoon Rootsriders - Bob Marley 70 Elmentary Penguins Breek Drum ‘n Bass: Maztek Jan Rot Max Meser Tenacious D. Mark Lanegan en Squarepusher + Metrpole Orkest Suicidal Angels, Dr. Living Dead Crowbar Kraantje Pappie La Fuente Maarten Ebbers & Nina de la Croix Café Tuesday, Last Minute Party, Nachtdieren…

Cactus Cowboys, De Gebroeders Holmes Miss Faith Wipneus & Pim De Gebroeders Holmes Tommy Walker, Yiva, DJ Michael Monster Magnet Marduk, Belphegor Scott Bradlee, Postmodern Jukebox Kovacs The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band The Royal Engineers Together Pangea Forest People Alaska Alaska Bongo Botrako Henny Vrienten Roosbeef Stu Larsen Dubioza Kolektiv Hé Cabaret & Theatergroep John Coffey Gingerpig Austin Lucas Hé Cabaret & Theatergroep Bo Saris

0

25

15

17,5

5

0

10

15

0

15

8

10

Kampvuur 15,5

0

39

35

15

15

15

7,5

Meer hebben we niet nodig 14,5

0

0

7,5

15

0

8,5

20

20

19

15

17,5

0

15

0

0

10

17,5

15,5

10

13

Niet gewenst 10

12

9,5

8

Niet gewenst 10

17,5

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl

18 - Februari 2015

Roosbeef Jan Rot:

‘Kampvuur’

BREDA – Haar naam klinkt als ZUNDERT – Jan Rot kende in

een sappig stuk vlees en ja hoor Nederland veel succes met zijn (deze seksistische mop vergeeft vorige avondvullende show,

u ons wel): zo ziet ze er ook uit. waarin hij een reeks nummer

Songschrijfster, pianiste en zan1-hits vertaalde en ten gehogeres Roosbeef, die ‘in het echt’ re bracht. Rot gaat door op dat

Roos Rebergen heet, is de frontelan en komt naar Zundert met

een nieuwe voorstelling: ‘Kampvrouw van de gelijknamige Nederlandse band, waarvan het vuur’. Deze keer speelt hij kamp leuk is om te weten dat hij intusvuurliedjes, zoals ‘House of the

rising sun’, ‘Molly Malone’, ‘Mull sen een Belgische band geworof Kintyre’ en ‘The boxer’. En opden is.

Laten we dat even uitleggen. nieuw zingt hij ze in het NederRoosbeef ontstond in 2005 in de lands.

buurt van Arnhem en won datJan Rot, cc Zundert, zondag 8 fe zelfde jaar al meteen het liedbruari, 15u, 15 euro. jesconcours ‘De Grote Prijs van

Nederland’ in de categorie sinMaarten Ebbers &

ger-songwriter. Meer nog: RoosNina de la Croix beef was zo fris en nieuw dat de ZUNDERT – Cabaret met zeer

groep elke wedstrijd won waarveel aandacht voor muziek: dat

is wat Maarten Ebbers & Nina aan hij deelnam: de Kunstbende la Croix brengen. Graag crede, het Gelders Singer-songwri terfestival, ErnemZweet, Sp!ts ëren ze een intieme sfeer. Veel

Breakthrough Award en de 3FM meer dan een piano, een gitaar BuZz Award.

Roosbeef maakt en wat schemerlicht hebben ze

Nederlandstalige liedjes met niet nodig om u in de juiste sfeer

goeie, niet alledaagse teksten. te brengen. En -toeval bestaat In dat opzicht doet de groep aan niet- dat is meteen ook de titel

Spinvis denken. Roosbeef bracht van de voorstelling: ‘Meer heb al vijf albums uit. De Vlaamse ben we niet nodig.’ De vlag dekt toets in de muziek van Roosbeef de lading. U weet perfect wat u

nam steeds meer de bovenhand. kan verwachten.

Dat begon al bij de opnames van Maarten Ebbers & Nina de la het tweede album: ‘De speelCroix, cc Zundert, zaterdag 14

februari, 20.30u, 14,50 euro. doos’. Tom Pintens van Zita

Swoon nam daarop de baspartijen voor zijn rekening. Hij ging

de albums van Roosbeef ook producen. Wannes Capelle van folk groep Het Zesde Metaal werd

een tijdje bandlid. Net als Tim Van Oosten, die drummer is bij

Het Zesde Metaal. Capelle werd

opgevolgd door Tijs Delbeke van Sir Yes Sir, ook al een Belgische

band. Je zou kunnen zeggen dat

Roosbeef nu helemaal Belgisch is geworden, want een tijdje ge leden verhuisde Roos Rebergen

naar Antwerpen.

Roosbeef bracht in 2014 het al bum ‘Kalf’ uit en is daarmee op

tournee, al brengen ze tijdens hun shows ook wel ouder ma teriaal. Voor de liefhebbers van

de betere Nederlandstalige pop.

Zelfs uitsluitend voor hen.

Roosbeef, Mezz, Breda, zondag

22 februari, 20u, 15,50 euro.

Henny Vrienten

TILBURG – Hij ziet er nog goed uit en hij is nog ‘proper op zijn eigen’, maar Henny Vrienten gaat wel heel zoetjesaan naar de 70. Hij wordt komende zomer 67. Geen paniek: de krasse knar verkeert in een blakende gezondheid en heeft nog wel eventjes te gaan. En als hij ooit het tijdelijke voor het eeuwige wisselt, zal dat gebeuren met een miljoen onuitgewerkte plannen en ideeën in zijn hoofd. Vrienten is iemand voor wie tien levens nog niet genoeg zouden zijn om zijn creativiteit kwijt te kunnen. Zelfs tijdens de meest hectische periode in zijn leven -het ‘tijdperk Doe Maar’- schreef hij vijf keer meer nummers dan Doe Maar kon gebruiken. Voor een deel zette hij die op zijn soloplaten of gaf hij de nummers aan andere artiesten. Hij bracht albums uit onder zijn eigen naam en onder de pseudoniemen Ruby Carmichael en Paul Santos. Hij produceerde ‘Habba!’ voor Raymond van het Groenewoud. Hij schreef verschillende soundtracks voor films; hij richtte de ‘The Magnificent Seven’ op waarmee hij wereldberoemde filmmuziek live speelde. Hij componeerde de muziek voor kinderprogramma’s als ‘Het klokhuis’ en ‘Sesamstraat’. Hij schreef alle nummers voor de musicalversie van ‘Ciske de Rat’.

Hij ging op tournee met het orkest Holland Symfonia, maakte met Frank Boeijen en Henk Hofstede (Nits) deel uit van het gelegenheidsgezelschap ‘Aardige jongens’ en maakte een documentaire over Nederlandse gitaristen. Als Henny Vrienten niet met zeven dingen tegelijk bezig is, is hij doodongelukkig.

In 2014 verscheen van hem het album ‘En toch’. De plaat staat bol van ingetogen nummers. We hebben zelfs even getwijfeld om ze te omschrijven als ‘luisterliedjes’, maar omdat dat het domste woord in de Nederlandse taal is, doen we dat niet.

Henny Vrienten, 013 Poppodium, Tilburg, zondag 22 februari, 20u, 17,50 euro.

Bongo Botrako

EINDHOVEN – In Spanje weten ze wat feesten is. Ook op muzikaal gebied. Manu Chao is er het beste voorbeeld van, maar in datzelfde genre is ook Bongo Botrako actief. Het Spaanse gezelschap schudt rumba, reggae, ska en punk door mekaar en maakt daar een zalige cocktail van. Zomerse muziek! Daar heb je in februari meer nood aan dan in de zomer!

Bongo Botrako, Effenaar, Eindhoven, zondag 22 februari, 20u, 10 euro.

Monster Magnet

EINDHOVEN – Monster Magnet, de Amerikaanse pionier van de ‘stoner rock’ die als geen ander seventies rock met psychedelica combineert, heeft onlangs zijn 25-jarig bestaan gevierd. Al zal zanger Dave Wyndorf dat alleen gedaan hebben, want nadat hij vier gitaristen, drie bassisten en drie drummers heeft versleten, is hij het enige nog originele bandlid. Meer nog: Monster Magnet werd opgericht in 1989 en in 1993 was iedereen rondom hem het al afgebold. Laat het de pret niet drukken: Monster Magnet is Dave Wyndorf en vice versa. Dat is altijd zo geweest.

In 2013 bracht de band de erg gesmaakte cd ‘Last patrol’ uit en vorig jaar gebeurde dat opnieuw, als een remix die nog een beetje psychedelischer klinkt dan het oorspronkelijke werk. Wellicht speelt de band vooral nummers uit dat album.

Monster Magnet, Effenaar, Eindhoven, woensdag 18 februari, 20.15u, 20 euro.

Bob Marley Tribute

EINDHOVEN – Bob Marley wordt 70. Wegens omstandigheden moet hij dat feestje aan zich voorbij laten gaan, maar in alle werelddelen zal de verjaardag passend worden gevierd. Zo ook bij ons. In Effenaar wordt een ‘tribute’ georganiseerd aan de grootste reggaemuzikant die ooit heeft bestaan. Rootsriders spelen integraal het album ‘Uprising’, het laatste album -uit 1980- dat Bob Marley maakte. In 1983 verscheen weliswaar nog de plaat ‘Confrontation’, waarop nog niet uitgegeven werk van Marley stond, zoals ‘Buffalo soldier’, waarmee hij postuum nog een hit scoorde.

Rootsriders spelen dus ‘Uprising’ en daar is ook veel moois op te beleven. Denk maar aan de nummers ‘Zion train’, ‘Could you be loved?’ en ‘Redemption song’.

‘Uprising’ is ook de meest religieuze plaat die Bob Marley ooit maakte. Bijna elke song gaat over het rastafarigeloof.

Rootsriders, Effenaar, Eindhoven, zaterdag 7 februari, 20.15u, 15 euro.

Suiker - 19

Oog Voor ARCHITECTUUR Architectuur, of de gebouwde omgeving, is zo alomtegenwoordig dat we er geen oog meer voor hebben. Daar brengen we verandering in. Fotograaf Dries Luyten kijkt in opdracht van AR-TUR, het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen, naar alledaagse situaties en brengt die in verband met actuele ruimtelijke thema’s.

Zonnepanelen

Waar je ook kijkt, zie je zonnepanelen op de daken van gebouwen.

Dat er niet altijd even efficiënt mee wordt omgesprongen, blijkt uit het feit dat op sommige plekken zelfs panelen zijn geplaatst in tegenovergestelde richting, op de hellende vlakken aan beide zijden van de weg. Je kan je bovendien de vraag stellen hoe duurzaam het is om een ‘passiefhuis’ te bouwen op het platteland, ver van alle openbaar vervoer.

In de lezingenreeks ‘Duurzaam bouwen’ zoekt AR-TUR ook dit jaar vanaf maart samen met Kamp C -het Centrum voor Duurzaam Bouwen- naar een integrale visie op duurzaam bouwen.

Meer info op www.ar-tur.be.

Cultuurkrant Suiker, MOOOV filmfestival en straatkunstenfestival Trezart halen de onderlinge banden aan in ‘Cluster C’

“ Cluster C is de missing link tussen het bedrijfsleven en het culturele veld KEMPEN – Drie gerenommeerde culturele verenigingen uit de Kempen hebben de handen in mekaar geslagen om in de toekomst nog intenser samen te werken dan ze al deden. Het samenwerkingsverband kreeg de naam ‘Cluster C’. Met de C van cultuur. Cluster C moet immers een brug slaan tussen het bedrijfsleven en de cultuur in de Kempen. De drie partners -cultuurkrant Suiker, filmfestival MOOOV en straatkunstenfestival Trezart- bieden Kempense bedrijven een bijzonder interessant sponsorpakket aan.

“MOOOV krijgt 100.000 bezoekers over de vloer, Trezart 12.000 en Suiker heeft meer dan 20.000 lezers. We hebben dus wel iets te bieden.”

Roel Sels, hoofdredacteur van Suiker: “De drie organisaties zijn al lange tijd goede vrienden van mekaar. Er werd al op verschillende manieren samengewerkt. Maar dat gebeurde altijd ad hoc. Als je de samenwerking in een schema zou gieten, lopen er gemakkelijk tien lijnen tus-

sen de drie partners. Het werd tijd om dat eens op te lijsten en de banden nog te verstevigen.

Niet in de vorm van contracten en al zéker niet in de vorm van een fusie, of iets wat daarop zou lijken. Ieder van ons behoudt voor de volle 100% zijn eigenheid. Maar af en toe is het wel

20 - Februari 2015

eens nuttig om samen naar buiten te kunnen komen. Vandaar dat we het samenwerkingsverband ook een naam gaven: “Cluster C”.

Bart Gaublomme, zakelijk leider van MOOOV: “Nieuw in onze samenwerking is dat we een gezamenlijk sponsorpakket hebben

samengesteld. Voor zover wij weten, is dat uniek in de Kempen. Een bedrijf dat intekent op het sponsorpakket van ‘Cluster C’ krijgt in return een waaier -96 om precies te zijn- toegangskaarten, advertenties, consumptiebonnen en viptickets van Trezart, Suiker en MOOOV. Dat is niet niks. De cijfers die wij kunnen voorleggen, zijn bepaald indrukwekkend. Suiker heeft meer dan 20.000 lezers, Trezart krijgt op één weekend in september 12.000 mensen over de vloer en MOOOV bereikt tijdens het filmfestival in april 50.000 bezoekers en op jaarbasis 100.000. Wat ‘hospitality’ en ‘visibility’ betreft, hebben wij dus wel iets te bieden.”

Geert Mangelschots, voorzitter van Trezart: “Dit nieuwe, gezamenlijke sponsorpakket vult een leemte op. We merken vaak dat bedrijven hun verankering in de Kempen willen tonen door het verenigingsleven te steunen. Sociale organisaties en ook sportverenigingen kunnen rekenen op giften van Kempense bedrijven. Voor culturele organisaties geldt dat veel minder. We mer-

ken dat firma’s willen steunen, maar ze durven de drempel niet goed over. Anderzijds hebben culturele verenigingen ook nooit de reflex gehad om toenadering te zoeken. Veel bedrijven zien bovendien door de bomen het bos niet. Ze willen het lokale culturele leven wel steunen, maar voor welk project of organisatie moeten ze kiezen? ‘Cluster C’ lost al die problemen op. We hanteren slechts één sponsorpakket met één formule en één tarief. Simpeler kan het niet.

Maar een bedrijf steunt er wel meteen drie ervaren culturele organisaties mee, die elk op hun beurt ook weer creatieve talenten van eigen bodem pushen op weg naar de doorbraak of naar erkenning. Zo komt ‘Cluster C’ uiteindelijk veel Kempense creatievelingen en kunstenaars ten goede.”

Interesse?

Bedrijven die geïnteresseerd zijn in het sponsorpakket van ‘Cluster C’ nemen contact op met Sabine Clijmans op het nummer 0487 58 15 30 of via sabine@suikerkrant.be.

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS Vrijmetselarij ? De Loge ?

De geheimzinnigheid hierrond roept misschien angst op.

Niet nodig ...

Vrijmetselaars zijn mensen die met een open geest elkaar tegemoet treden en vrij van gedachten wisselen over essentiële onderwerpen die velen bezighouden.

Meer weten of lid worden ? www.evenwicht-kempen.be of stuur even een mailtje naar : info@evenwicht-kempen.be

SEN IN ÉÉN BEREIK 132.000 MEN ,1 KET, 1 FORMULE K PA R SO N O SP 1

KLAP

TARIEF

96 RETURNS NEN, VIP…) N VERTENTIES, BO

(TICKETS, AD

RO (EXCL

1.920 EU

S P E E L T

BTW)

s

00 bezoeker MOOOV : 100.0 bezoekers Trezart : 12.000 lezers Suiker : 20.000

ezart = MOOOV + Suiker + Tr

MEER INFO? Sabine Clijmans - sabine@suikerkrant.be - 0496 87 42 52

Otterstraat 31-33 2300 Turnhout 014 42 63 27 info@hetgevolg.be - www.hetgevolg.be

Suiker - 21

Wim Vandekeybus vindt zijn publiek te braaf HEIST-OP-DEN-BERG – “Die voorstelling met de bakstenen.” Zo werd ‘What the body does not remember’ bij zijn première in 1987 bekend bij het New Yorkse - en niet veel later ook het internationale - publiek. Nog steeds heeft Wim Vandekeybus’ doorbraakvoorstelling, die destijds een schokgolf doorheen de danswereld joeg, een grote spektakelwaarde.

Dansers die bakstenen de lucht in gooien en eronder blijven staan tot een collega hen wegduwt: gaat u dat vooral met uw eigen ogen bekijken in cc Zwaneberg, want naast Londen is Heist-Op-Den-Berg de enige plaats waar er livemuziek bij de voorstelling gespeeld wordt. Ja, dat leest u goed: Wim Vandekeybus plaatst Heist-op-den-Berg zomaar eventjes naast Londen. En wie zijn wij om hem tegen te spreken?

22 - Februari 2015

Stipt op het afgesproken uur komt Wim Vandekeybus de Brusselse brasserie Verschueren, een baken van licht op het Sint-Gillisvoorplein, binnengewaaid. Hippe sjaal om de hals, bruinleren jasje om de ranke torso en, nog altijd, een weelderige krullenbol die boven alles uittorent. Eenenvijftig is hij nu, en al een kwarteeuw lang leidt hij het dansgezelschap Ultima Vez vanuit zijn vaste stek, Brussel. Vandekeybus wordt in één adem genoemd met die twee andere choreografen die de

danswereld in de jaren tachtig op zijn kop zetten: Anne Teresa De Keersmaeker en Alain Platel. We overdrijven niet als we zeggen dat ‘What the body’ - zoals hij zelf steeds naar de voorstelling refereert - een revolutie ontketende in de danswereld.

Esthetiek was niet langer het vertrekpunt. Frêle ballerina’s moesten plaatsmaken voor powerperformers. Kortom, de hedendaagse dans kreeg plots een smoel. −Jouw − persverantwoordelijke bezorgde ons een selectie van artikels die

verschenen zijn over de herneming van ‘What the body does not remember’.

Daar is al behoorlijk wat inkt over gevloeid, maar we kunnen nu eenmaal niet anders dan er iets over ...

(Steekt gedecideerd van wal) Klopt, er is al veel over ‘What the body’ geschreven, omdat we met deze herneming al toeren sinds ons jubileumjaar 2012, toen Ultima Vez exact vijfentwintig jaar bestond. Ik zal je meteen zeggen wat er speciaal is aan onze voorstelling in Heist-op-den-Berg: we spelen daar voor het eerst sinds lang nog eens met livemuziek. Het is een generale repetitie voor de allerlaatste keer dat we met de livebegeleiding door twaalf muzikanten zullen spelen, en dat is de week daarna, in het Londense Sadler’s Wells Theatre. −Ook − het werk van Anne Teresa De Keersmaeker, uit diezelfde jaren tachtig, wordt dezer dagen opnieuw opgevoerd. Is dat een trend of is er meer aan de hand met die repertoirestukken?

Ze zeggen dat er in de podiumkunsten om de tien jaar iets nieuws gebeurt. Dan is het wel legitiem om een voorstelling die vijfentwintig jaar oud is als een repertoirestuk te beschouwen, denk ik. Het leuke aan die baanbrekende stukken van toen is dat ze vandaag nog evenveel enthousiaste reacties oproepen.

Jongeren die ‘What the body’ nu voor het eerst zien, vinden het geweldig. Omdat het zo’n puur emotionele en fysieke voorstelling is. ‘What the body’ was voor mij een elementair begin, een code die ik uitvond om mijn verhaal te vertellen. Het gaat over instincten. Iedereen begrijpt dat. Groot of klein, jong of oud: instincten en reflexen zitten in ieder van ons. −Over − je huidige dansers zeg je dat ze danstechnisch veel sterker zijn dan de oude cast. Hoe verklaar je dat?

Vroeger waren er bitter weinig opleidingsmogelijkheden voor dansers. Zelf heb ik trouwens ook geen enkele dansopleiding gevolgd. De mensen die in het begin bij Ultima Vez auditie kwamen doen waren performers, sports people. Geen dansers. Ik vind het nog altijd interessant om niet-dansers op de scène te zetten. De kwaliteit van bewegen die iemand heeft; daar let ik bij de audities voornamelijk op. Of ik die nu zie bij een klassiek opgeleide danser of bij een breakdancer of hiphopper; dat maakt niet uit. −Met − Luke Jessop haalde je een danser binnen die, ondanks zijn hiphop­ achtergrond, toch ongelooflijk elegant beweegt. Maar de keuze die onlangs veel meer stof deed opwaaien, was toch die voor de Marokkaanse breakdancer Yassin.

Ja, plots was het van “Oh, hij gaat met een Marokkaan werken. Integratie!” Terwijl ik zeventien jaar geleden al een film draaide met in de hoofdrol Saïd, een blinde Marokkaan. Ik heb Yassin gekozen omdat hij een goede danser is, punt. Ooit vroeg men mij om een stuk te maken met alleen maar Marokkanen.

Dat vond ik een bizarre vraag.

Waarom zou ik dat doen? Laat die gasten gewoon zélf hun eigen stukken maken. Je ziet de Marokkaanse gemeenschap trouwens volop openbloeien. De jonge generatie doorbreekt stukje bij beetje het beeld dat de goed

beschermde Vlaming die ver weg van Brussel woont, van hen heeft. We gaan daar nog versteld van staan. −Waaraan − merk je die bloei dan?

Neem nu Adil El Arbi. Die spreekt perfect Nederlands en Frans, weet ongelooflijk veel en maakt een langspeelfilm met amper honderdduizend euro.

Hij is ook niet te beroerd om zijn ambitie uit te spreken: andere films maken dan de doorsneefilms die de blanke, depressieve Vlaming maar al te graag makkelijk weghapt. −Het − heeft nochtans lang geduurd voor er een symboolfiguur als Adil El Arbi opstond.

Gaandeweg zullen er wel meer figuren opstaan zoals hij. Wanneer allochtone kunstenaars iets goeds maken, vallen de cultuurverschillen plots ook weg, hé. En waarom gaan wij er zo vaak van uit dat ze niét iets goeds zouden kunnen maken? Het is vrij absurd als je erover nadenkt. Ons Vlaams-Belgische wereldje is heel klein, heel beperkt.

nieuw samen iets creëren; zijn songs moeten de basis worden van een nieuw stuk. −Ten − tijde van jouw doorbraak kwam de jonge gitarist Mauro net om de hoek kijken.

Jazeker. Mauro speelde indertijd bij ... hoe heette zijn groepje van toen ook alweer? −De − Evil Superstars?

Juist, ja. Wel, in die tijd was Mauro al een beetje een rare gast. Als je hem vroeg om eens iets van zijn muziek te laten horen, dan kon hij dat niet. Mauro had geen platen, geen demo’s, geen groep. Toen ik ‘Blush’ maakte (in 2003, nvdr), wilde ik al met hem samenwerken. Maar omdat hij geen muziek kon voorleggen, vroeg ik me af: kan die gast eigenlijk wel gitaar spelen? Vervolgens zag ik hem tijdens een concert zijn gitaar volledig uit elkaar halen. Hij heeft er zelfs niet op gespeeld. Toen wist ik nog steeds niet of hij het wel kon. (lacht) Ach, ik lach er nu om, maar Mauro is in mijn ogen een geweldig performer. Ik respecteer

wil mezelf scherp houden en interessante dingen blijven maken. Daarvoor heb ik dansers nodig die ik kan pushen naar extreme dingen. Ik moet die mensen kunnen zeggen: “Mannekes, wij gaan hier niet gratuit op de scéne staan. Het moet er knal op zijn!” Je mag niet de fout maken in je eigen populariteit te geloven en te denken dat alles wat je maakt per definitie goed is.

Het publiek is ook allang geen graadmeter meer. Onlangs zag ik een voorstelling in Parijs. Ik vond ze barslecht. Toch zit daar dan duizend man braaf te applaudisseren. Toen ik in het begin van mijn podiumcarrière bij Jan Fabre speelde, was tegen het einde van de voorstelling een derde van het publiek opgestaan en weggelopen! Nu blijven ze allemaal zitten, ook al omdat Jan intussen hun god geworden is.

Mensen zijn niet meer gewoon om vanuit de zaal te roepen: “Hey, dit is bullshit!” We zijn tegenwoordig getraind om geen opinie meer te hebben. Maar

“ Roep gerust vanuit de zaal dat het bullshit is.

Of beter nog: loop weg!” −Zelfs − onze autochtone kunstenaars sluiten we zelden meteen in de armen.

Jij moest eerst een award winnen in New York vooraleer je hier werd opgemerkt. Toch ben je altijd trouw gebleven aan je Brusselse stek. Nooit overwogen om naar Parijs, Londen of New York te verkassen?

(Maakt een wegwuifgebaar) Neen, joh. In New York gebeurt tegenwoordig niets vernieuwends meer. In de beginjaren gingen we daar spelen, maar nu geraken we er niet meer omdat het te duur geworden is. Europese dansgezelschappen trekken niet meer naar de States. “If you make it there, you can make it anywhere?” Forget it! Hier in Europa zie je veel interessantere voorstellingen dan in New York.

Wij beseffen maar half hoe verwend we zijn op dat vlak. Dat geldt ook voor muziek: in Brussel kan ik elke dag drie, vier topconcerten zien. (Op dreef) En omdat wij hier zo veel cultuur te zien krijgen uit alle hoeken van de wereld, zijn we ook kritischer.

Iets wat in New York werkt, hoeft niet per se hier te werken.

Sommige voorstellingen die op Broadway staan, zouden hier zelfs niet overleven.

“Kan Mauro wel gitaar spelen?” −Binnenkort − ga je opnieuw met Mauro samenwerken. Weet je nog hoe jullie eerste ontmoeting verliep?

Ik herinner me dat niet exact. Ik kende Mauro destijds gewoon van op café, en dan sla je al eens een praatje tussen pot en pint. Enfin, om eerlijk te zijn (lacht): telkens als Mauro en ik elkaar zagen, waren we poepeloere. Maar Mauro … daar kwam altijd heel veel uit met weinig woorden. ‘nieuwZwart’ was de eerste voorstelling die we samen maakten. Nu gaan we op-

hem omdat hij zich niet uitslooft om iets commercieels te maken. Anderen zitten drie maanden aan hun plaat te mixen, terwijl Mauro er eentje opneemt en die ‘s anderendaags online gooit.

Die plaat is dan lang niet wat ze commercieel had kunnen zijn, maar daar trekt hij zich niks van aan. −Je − langspeelfilm ‘Galloping mind’ zit er nu ook aan te komen. Eindelijk.

Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad, ja. Twee jaar geleden kregen we plots, na acht maanden van intensieve voorbereiding, te horen dat het geld op was. Gelukkig hebben we het afgelopen jaar alsnog kunnen draaien en hebben we uiteindelijk met minder budget nog steeds de film gemaakt die ik voor ogen had. We hebben gedraaid in Hongarije en Roemenië, en zowel gypsy kids als paarden spelen een belangrijke rol in het verhaal. Subsidies vastkrijgen voor een langspeelfilm was trouwens niet evident.

Je wordt al gauw in een hokje gestopt wanneer je niet tot de reguliere filmwereld behoort. “Een choreograaf die een film maakt? Dat móét wel speciaal en experimenteel zijn.” −Wat − is dat toch met dans, dat het als een ‘moeilijke’ kunstvorm beschouwd wordt?

Simpel: in dans weet niemand waar het over gaat. Er wordt niet zo veel uitgelegd als in film.

Ik ga zelf weinig naar dansvoorstellingen kijken; ik vind ze meestal niet erg inspirerend. Er wordt ook zoveel fucking boring stuff gemaakt, pff … (zucht diep) Kijk, voor mij hoeft er over dans niet veel gezegd te worden. Does it touch you or not? Raakt het je of niet: daar gaat het voor mij over. Ook voor mijn eigen voorstellingen is dat de maatstaf. Ik

waarom zouden de mensen in de zaal niet mogen laten weten dat ze een voorstelling slecht vinden? Dat maakt het daarom nog geen slecht stuk.

Publiek met podiumvrees −Is − het publiek te braaf geworden?

Ja, maar misschien de makers ook. Je bent het aan je publiek verschuldigd om ze mee te nemen op een soort van adventure. Daar streef ik tenminste altijd naar. −In − ‘Talk to the demon’ riep je de toeschouwers op om hun stem uit te brengen voor of tegen een kind. Dat zou je provocerend kunnen noemen.

Dat is het ook. Je voelt dan meteen iets door de zaal gaan, zo van: “Maar dit kán toch niet, wat ze ons nu vragen te doen?”

Die interactiviteit is voor mij cruciaal. Hoe langer ik bezig ben, hoe minder ik in staat ben om te negeren dat het publiek daar voor onze neus zit. Ik heb een hekel aan het soort voorstellingen waarin performers minutenlang in de verte staren.

Op zo’n moment moet ik de reflex onderdrukken om te zwaaien van “Joehoe, wij zitten hier ook nog, hoor!” Je mag de toeschouwers ook niet meer aanraken tegenwoordig. Dat werd ons in Groot-Brittannië verboden.

Mijn zes dansers liepen het publiek in en namen elk iemand mee naar het podium, en dat drie keer na elkaar zodat de rest van de zaal na die eerste keer al Ultima Vez, het gezelschap van Wim Vandekeybus, en muziekensemble Ictus staan op donderdag 5 februari om 20u op het podium van cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg met de voorstelling ‘What the body does not remember’. Kaarten kosten 30,50 euro.

met de poepers zat: “Verdorie, ik ben misschien de volgende.” Dat stuk was trouwens een hit bij de schoolvoorstellingen. Die pubers vonden het geweldig spannend. (lacht) Maar het was dus niet naar de zin van de Britse programmatoren. Zij zagen dat en zeiden prompt: “Jullie mogen komen spelen, maar jullie mogen het publiek niet aanraken.” Ja sorry, maar dan komen we niet. −Net − na je doorbraak in 1987 zei je tegen de cultuurjournaliste van De Morgen: “We komen terecht in een oververzadiging van alles. Wat boeit mensen nog? We leven steeds meer in het imaginaire.” Dat klinkt verbazingwekkend actueel. Voel je de druk van de nieuwe media op het theater?

Je hebt kunstenaars die voorstellingen maken over Facebook.

Daar begrijp ik niks van. Ik wil mijn voorstellingen zo tijdloos mogelijk houden, en de communicatie tussen performer en publiek moet écht zijn. Die echtheid zijn we aan het verliezen. Theater is een ritueel dat je samen met anderen beleeft. Internet is een solitaire belevenis. Anderzijds is het in het dagelijkse leven wel makkelijk, natuurlijk. Vroeger ging je rondtrekken in Australië en dacht je na twee maanden: “Nu moet ik ons moeder toch eens bellen om te vragen of er niks gebeurd is.” Als je nu twee dagen niet bereikbaar bent, sturen ze de politie op je huis af. (lacht) −Je − groeide op in Grobbendonk, op je vaders boerderij. Hoeveel van die Kempenzoon zit er nog in Wim Vandekeybus?

Ik kom nog steeds graag in de Kempen, om mijn broers en zussen op te zoeken. Maar ik voel me daar niet echt thuis. Terwijl de wereld razendsnel verandert, zie ik in de Kempen maar weinig veranderen. Zelf heb ik toch meer het gevoel dat de wereld steeds meer mijn dorp aan het worden is. −Heb − je je hart verloren in Brussel? Je woont hier om de hoek, in Sint-Gillis.

Ik hou niet van Parijs of Londen, want dat zijn mastodonten van steden. Brussel is een makkelijker en flexibeler stad om in te wonen en te leven. Er heerst tussen alle bewoners een soort van mutual respect; iedereen accepteert elkaar. Die sfeer heb je niet in Parijs. Parijs is aggressief aan het worden. Dat is dat arrogante trekje van de Parijzenaren: nous sommes parisiens, weet je wel. Maar in Brussel moeten ze wel oppassen dat ze de stad niet kapotmaken.

Die kerstmarkten, bijvoorbeeld; dat is toch afschuwelijk? Waarom moet dat nu per se in de binnenstad? Laat kerstmarkten toch gewoon in Duitsland staan! Daar staan ze goed. En de liefhebbers kunnen er met de bus naartoe, als ze willen. Iedereen tevreden. −Je − bent de kaap van de vijftig gepasseerd. Kan je fysiek nog mee met je dansers?

Onlangs heb ik samen met hen nog gerepeteerd om iemand te vervangen in ‘What the body’.

Na twee dagen repeteren was mijn lijf ’s avonds wel in shock.

Als ik te lang stilzit, gaat er in mijn lichaam ook van alles vastzitten. Blijven trainen is nu dus meer dan ooit een noodzaak.

(Trots) Mijn dansers zijn dan wel vijfentwintig jaar jonger dan ik, maar ik kan ze nog steeds volgen, hoor.

Tekst: Floor Deckx

Suiker - 23

KORT STIJN JANSSEN De dag dat Jezus Christus voor het eerst lachte* In die tijd ging er nog elk jaar een processie uit in ons dorp. In de grootste van alle kerken zat ergens achter slot en grendel een doorn weggestoken die -zo ging het verhaal- twee millennia geleden vastgehecht was aan de doornenkroon, gedragen door de 33-jarige man -Jezus Christus genaamd- en die hem tot bloedens toe had verwond op weg naar zijn kruisiging in Golgota, een galgenveld op wandelafstand van de muren van de stad Jeruzalem. Naar schatting zijn er vandaag 256 doornen in omloop, allemaal afkomstig van diezelfde doornenkroon. Waar de doorn in de kerk wordt bewaard, hebben we nooit geweten. Tijdens de vele uren die we er doorbrachten, maakten we vaak de tijd dood door met onze ogen naar zijn schuilplaats te speuren. Tevergeefs: we zijn er nooit achter gekomen. Dat maakte het mysterie enkel maar groter.

Slechts één maal per jaar verliet het relict zijn geheime opbergplaats. De doorn werd dan tijdens een rondgang -toepasselijk de Heilige Doornprocessie genoemdgetoond aan de dorpelingen, terwijl diverse taferelen uit het leven van de genaamde Jezus Christus werden uitgebeeld. Omdat deze man leefde ten tijde van de Romeinen, had men voor het volkse schouwspel elk jaar ook een legioen Romeinse soldaten nodig. Om die te verzamelen, klopten de organisatoren -de koster bijgestaan door een begrafenisondernemeraan bij de jeugdbeweging waar we lid van waren en die toen nog geheel en al uitsluitend uit jongens bestond. ‘Of we voor de processie wat volk konden leveren”, luidde hun vraag. In onze gelederen was weinig animo te bespeuren voor een deelname, maar omdat er een geldsom gestort zou worden in onze clubkas zegden we twintig manschappen toe.

En zo geschiedde het dat we ons op de dag van de processie in alle vroegte naar een zaaltje begaven waar onze transformatie van langharige slungel naar plichtgetrouwe Romeinse soldaat zou plaatsvinden. We waren er niet alleen. In het lokaal was het ‘een komen en gaan’ van dorpsgenoten die in een handomdraai van gewone stervelingen in Bijbelse figuren tranformeerden. Daarbij werden de rang en stand die ze bekleedden in het

24 - Februari 2015

Historische ‘Burcht’ in Weelde wordt opgewaardeerd.

dorp consciëntieus doorgetrokken naar hun toebedeelde status in de ommegang. Zo was de rol van Pontius Pilatus steevast weggelegd voor de vrederechter; zo mocht de vrouw van de koster ondanks haar kroostrijk gezin mee opstappen als maagd Maria en was de ongehuwde dochter van de beenhouwer, zolang ze geen vent had, voorbestemd voor de rol van Maria Magdalena. Enkel de genaamde Jezus Christus was een uitzondering op de regel. Die was om duistere redenen jarenlang voorbehouden voor de plaatselijke fotograaf.

Tot hij zijn verplichte derde knieval op weg naar Golgota bij toeval ensceneerde voor zijn stamcafé en een vriend hem te hulp kwam met een glas bier. Toen viel hij uit de gratie.

Ook onze uitrustingen lagen al netjes klaar. Het was een kleerkast vol. Zo werd rond onze borst een ijzeren harnas aangemeten en kregen we rond onze nek een rode cape gedrapeerd.

Op ons hoofd werd een pot neergeplant die voor een punthelm moest doorgaan en aan onze voeten kwamen lederen sandalen die met hoog opgebonden veters tot aan de knieën reikten. Tot dat stadium hadden we de verkleedpartij gewillig ondergaan. Maar toen rond onze lenden een rokje werd geslagen, liep het fout. Op dat moment kwam er in onze hersenen een stof vrij die resulteerde in een onweerstaanbare drang om het zotteke uit te hangen. Een drang die alleen maar versterkt werd toen we nog een ijzeren lans in de handen geduwd kregen.

Nochtans had de koster ons bij het samenstellen van de processie nog eens apart genomen en streng toegesproken. ‘Dit was een processie en geen carnavalstoet. Dit moest respectvol verlopen. Dus geen zotte kuren’. De arme man had zijn rug nog niet gekeerd of het spel zat al op de wagen. Onze voorman, de ‘centurio’, begon onmiddellijk bevelen te geven aan zijn ‘legionairs’. Niet in het latijn, maar in het Duits.

‘Eins, zwei’. ‘Eins, zwei’, zo galmde het opnieuw door de straten van ons dorp. Amper een straat ver kwam de koster al aangelopen en maakte met drukke gebaren duidelijk dat we onmiddellijk met dat gebrul moesten ophouden. ‘Waar dachten we wel mee

bezig te zijn! We zaten hier in een processie. Daar viel niet mee te spotten” Hij was amper weer uit het zicht verdwenen of er werd opnieuw een Befehl gegeven.

‘Halt’, zo klonk het. Ons legioen kwam tot stilstand. De troepen moesten worden geïnspecteerd!

Dat had als gevolg dat de processiegangers achter ons -de vestaalse maagden- een noodstop moesten maken en de opmarcheerders voor ons -de twaalf apostelenzich zienderogen verwijderden.

Daar kwam de rood aangelopen organisator weer toegesneld. ‘Dat we verd* moesten maken dat we verdergingen. Dat heel zijn stoet in het honderd liep. En dat dit de laatste verwittiging was. Doorlopen! Sofort, kreeg hij als antwoord en toen klonk het bevel om tot de aanval over te gaan. Onder luid gejoel stormden we naar voren om dan, bij gebrek aan vijand, het gevecht maar met elkaar aan te gaan. Onze lansen kletterden tegen mekaar. De overwonnenen zegen met een doorleefde doodsreutel ter aarde en de overwinnaars brulden hun victorie uit. De koster zag het met verbijstering aan. Hij wilde allicht naar de keel van onze voorman vliegen, maar besefte toen dat hij in een vreedzame optocht zat.

Hij maakte nog een wegwerpgebaar en haastte zich dan uit de voeten. We zagen hem niet meer terug. De ganse processie lang speelden we soldaatje waarbij er maar geen einde kwam aan ons inlevingsvermogen. Er werden hoofden afgehakt, een vestaalse maagd verleid, een apostel de baard afgedaan, vrienden werden uit het publiek gehaald en moesten voor paard spelen. Het was verwonderlijk hoe we het publiek aan onze kant hadden. Ze keken geamuseerd toe en meenden dat onze zotternij een bijdrage was tot de processie ‘nieuwe stijl’.

Een nieuwe vraag voor een deelname is er niet meer gekomen.

Net zo min werd de beloofde som in de clubkas gestort. De Heilige Doornstoet werd niet lang daarna bij gebrek aan figuranten opgedoekt.

*Jarenlang werd ons voorgelezen uit het leven van de genaamde Jezus Christus. We kunnen ons niet één vers herinneren waarin hij lachte.

RAVELS – De landschapsvereniging ‘Kempens Landschap’ is gestart met opwaarderingswerken van De Burcht, een waterpartij rond de pastorij in de oude dorpskern van Weelde.

Weelde is het enige bewaarde historische centrum van Ravels, maar door de zieltoging van De Burcht kwam het rijke verleden van het gehucht niet meer tot uiting. Omdat sommige delen van De Burcht historisch vervuild zijn door het eeuwenlange gebruik van milieuschadelijke materialen zal het slib worden uitgegraven en afgevoerd. Verder wordt storende begroeiing rond de gracht verwijderd en de oevers opnieuw beplant of ingezaaid. Er komt ook een nieuwe betuining langs het water en de overwelvingen krijgen een reinigingsbeurt. De vijver aan de pastorij wordt opnieuw verbonden met de rest van de gracht.

De werken worden in de lente afgerond tijdens een ludiek evenement waarop alle inwoners van Ravels welkom zijn.

Stoomboot keert terug naar Tarmac

MEERHOUT – Stoomboot, het muzikale project van de Leuvense muzikant Niels Boutsen (22), speelt op vrijdag 13 februari een intimistische set in kunstencentrum Tarmac in Meerhout. Met dit optreden keert hij terug naar de plaats waar hij eind 2013 zijn debuutplaat ‘Stoomboot’ opnam. “De eerste keer dat ik binnenstapte in Tarmac besefte ik dat het vonken zou geven: wat een inspirerende ruimte! Tarmac zit in het DNA van die plaat”, zegt hij daarover. Niels Boutsen brengt Nederlandstalige liedjes over wat hem bezighoudt. “Kleine liedjes van een kleine jongen”, zo typeert hij ze zelf. Stoomboot geeft tijdens dit optreden ook ruimte aan plaatselijk zangtalent Rowsie, of Rosie -de dochter van Patrick Nicasy, ex Pop Gun. Volgens Boutsen is Rowsie ‘de strafste madam van Meerhout’.

Stoomboot en Rowsie, vrijdag 13 februari om 20.30u, Tarmac, Pastoor Van Haechtplein, 5 euro, Tarmac-leden gratis

Ideeën gevraagd voor ruïne

WESTMEERBEEK – In het dorpscentrum van Westmeerbeek staat een merkwaardig gebouw, of beter gezegd: een ruïne. Het zijn de restanten van de 15de-eeuwse Sint-Michielskerk, een beschermd monument dat eigendom is van de gemeente. Samen met de landschapsvereniging ‘Kempens Landschap’ wil het gemeentebestuur deze ruïne nieuw leven inblazen en het is daarbij op zoek naar nog andere partners. Alle ideeën voor de herbestemming van de kerkruïne zijn welkom. Zowel privépersonen als rechtspersonen kunnen zich nog tot 31 maart kandidaat stellen door een dossier in te dienen. De gemeente geeft wel de voorkeur aan een semiopenbare invulling. Belangrijk om te weten is dat het gaat om een beschermd monument dat in zijn geheel bewaard moet blijven. De nieuwe functie moet de historiek van het monument dan ook respecteren. Het volledige oproepdossier met alle voorwaarden en praktische informatie kan je raadplegen via het nieuwsitem op www. hulshout.be.

Marc Didden in de Molse bib

MOL – Op woensdagavond 4 februari hebben de ‘Vrienden van de Bib’ Marc Didden uitgenodigd om in de bibliotheek van Mol te vertellen over zijn favoriete films. Didden is al jaren actief als journalist, cineast, scenarist en vandaag vooral als columnist. Zijn twee eeuwige liefdes zijn muziek en film. In Mol komt hij spreken over ten minste tien films die zijn leven beter maakten. Didden doet dit aan de hand van de DVD-collectie uit de bibliotheek. De avond start om 20u, de inkom bedraagt 2 euro.

Aperitiefconcert : Zere vingers

GEEL – Het Geelse huistheater Carte Postale, Winkelom 34, biedt op zondagvoormiddag 15 februari om 11 uur een aperitiefconcert met ‘Zere vingers’, een kleinkunstformatie gevormd door Indra Aubroeck (zang en gitaar) en Iris Perkisas (contrabas). Dit duo brengt eigen composities met teksten die overlopen van humor, geilheid en tristesse. Op hun palmares staan optredens op de Gentse feesten, Theater aan Zee, Boombalfestival.

Reservatie: carte.postale@skynet.be of 014 58 03 39

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

Gratis

KooKboeK

Vol energie door de eindejaarsperiode met LIMITLESS nieuw nieuw Vanaf nu is gezonde energie te koop!

Limitless bevat amper 2 cal per 100 ml 100 % natuurlijk langdurige werking goedkoper dan alle gekende energiedranken!

uw verdeelpunt: Shenti

voedingsconsulente Cindy mail: guyencindy@hotmail.com

Een gezonde voeding en goed bewegingsschema zijn cruciaal in het behalen van een evenwichtige levensstijl.

Ik help u in het behalen van uw doelen.

Als we eerlijk zijn: iedereen heeft wel eens last van vermoeidheid. Limitless brengt u de oplossing!

Limitless:

energieopwekkend zuiverend effect bevordert immuniteit verhoogt alertheid anti-stress goed voor lever en nieren verhoogt hersenactiviteit betere bloeddoorstroming

Graatakker 44 2300 Turnhout 0485 16 84 56 bel en bestel!

Yenta Enid Verzacht het leven met Voetreflexologie Zwangerschapsreflexologie Ontspannende massage Cadeaubons Verschillende workshops Verkoop van: Getrommelde edelstenen en mineralen, knuffelstenen, hartjes, bollen… hangertjes, armbandjes, halskettingen.

Pendels, kaarten, wierook ...

Engeltjes …

14 februari valentijn kadobonnen Dr. Van de perrestraat 21 - 2440 Geel - 014/75 79 54

Kathleen Delaruelle 0495/790 274 (enkel op afspraak)

Rundershoek 10 2430 Laakdal – Eindhout

yenta.enid@gmail.com www.yentaenid.be

Suiker - 25

Geen muzikale oogkleppen voor Eva De Roovere

“ Schlagermuziek is niks voor mij. Maar Christoff, die doet dat keigoed.”

HERENTALS – In haar tienerjaren was ze een keurige latinist aan het Herentalse Sint-Jozefinstituut (‘De Burchtstraat’ voor ingewijden). ’s Avonds werd Eva De Roovere in de muziekacademie klaargestoomd voor het conservatorium. Een carrière als professioneel klarinettiste stond in de sterren geschreven. Toch koos de zangeres van de ‘kleine blote liedjes’ aanvankelijk voor het toneel en pas daarna voor de muziek. “Gebuisd op Studio Herman Teirlinck. Ze zeiden dat ik het eens in de muziek moest proberen.” En zo geschiedde.

26 - Februari 2015

Op een regenachtige zondagmiddag leggen we onze dictafoon en notitieboekje neer op een designtafeltje in de bar van het Antwerpse Crowne Plaza, dat monumentale hotel dat als een eeuwige waakhond boven de drukste ringweg van het land uittorent en waarvan je je nooit eens afvraagt welke muziek daar in de bar gedraaid wordt. We kunnen het u vertellen. In de Crowne Plaza hoor je onder meer klassiekers uit het oeuvre van Toto (‘Rosanna’), Bonnie Tyler (‘Total eclipse of the heart’), LaBelle (‘Lady Marmalade’) en King (‘Love and pride’) zachtjes uit de speakers komen. Wij weten dat, omdat we al dat muzikale moois opnieuw aanhoord hebben toen we dit gesprek uittikten met de dictafoonopname erbij. Terwijl het beste uit de jaren tachtig op de achtergrond voorbijzweefde, praatten wij met Eva De Roovere over Ron Sexsmith, Bob Dylan, Nirvana en de betreurde Luc De Vos. Maar eerst vroegen we dit: −Wie − en wat brengt Eva De Roovere allemaal mee naar ’t Schaliken?

In theorie is het een soloprogramma, maar aangezien mijn geluidsman af en toe wat backing vocals verzorgt vanachter zijn mengtafel, vormen wij een soort van verdoken duo. We zullen voornamelijk liedjes brengen uit mijn meest recente plaat. −Die − heet ‘Viert’. Welk verhaal zit er achter die titel?

Het is een beetje een flauwe woordspeling, vrees ik. Omdat het mijn vierde solo-cd was, hebben we die simpelweg ‘Viert’ genoemd. Maar er valt in zekere zin ook wel iets te vieren. Deze plaat is een terugblik op mijn succesvolle jaren onder de vleugels van Universal. Op dit moment is mijn platencontract namelijk afgelopen. Er is even sprake geweest van een verlenging, maar daar is geen van beide partijen verder op ingegaan. Het was tijd voor iets anders. Voor mij breekt nu dus een nieuwe periode aan. Een periode van vrijheid, zo voelt het aan. −Had − je die vrijheid bij Universal dan niet?

Tot op zekere hoogte wel. Maar een platenfirma moet het product verkopen, hé. Wanneer je enkele nummers klaar hebt, klinkt het van: “Ja maar, als we het naar de radio willen brengen, hebben we toch een single nodig.” Vervolgens moet er een genre op je muziek geplakt worden, want je cd moet in een specifieke platenbak terechtkomen in de winkel.

Zo worden er allerlei lijnen voor je uitgezet en grenzen getrokken waarbinnen je plaat moet passen. −Aanvankelijk − wilde je van ‘Viert’ een coverplaat maken.

Klopt. Ik had een heleboel vertalingen van bestaande nummers klaarliggen, die ik graag wilde opnemen. Mijn producer Luuk Cox (a.k.a. Shameboy, nvdr) reageerde verbaasd op dat plan, en vroeg me of ik zelf geen nieuwe nummers had. Natuurlijk had ik die wel. Ik had er zelfs een stuk of twintig klaarliggen, want ik schrijf voortdurend aan nieuw materiaal. Toen hij mijn nieuwe, zelfgeschreven nummers gehoord had, was het voor hem duide-

lijk: “Ja zeg Eva, met al die eigen nummers die jij me hier voorschotelt, gaan we toch écht geen coverplaat opnemen, hoor.” −Ik − begrijp zijn reactie wel. Een coverplaat is meestal iets wat artiesten opnemen bij gebrek aan eigen werk.

Dat was bij mij dus niet het geval. Ik wilde dat gewoon graag eens doen. Ach, misschien komt het er ooit nog wel van. −Welke − nummers lagen er zoal klaar om gecoverd te worden?

Het waren allemaal vertalingen, onder meer van P.J. Harvey, Nirvana, Björk ... Artiesten die ik veel beluisterde als tiener, toen ik pas begon uit te gaan. Niet per se hun bekendste nummers. −Het − zijn wel artiesten die een stuk harder klinken dan de melodieuze pop die je zelf brengt.

Ja, maar ik ben van het principe: als het een goede song is, maakt dat niets uit. Bovendien zal een nummer van P.J. Harvey sowieso anders klinken wanneer ik het breng. Je maakt toch telkens je eigen versie van zo’n vertaling. −Je − kiest er steeds voor om bestaande songs te vertalen naar het Nederlands.

Nooit eens overwogen om ze in de oorspronkelijke taal te coveren?

O, jawel. Ik heb zelfs net een Engelstalige plaat opgenomen, die volgend jaar uitkomt. Maar wanneer ik in het Engels schrijf, doe ik dat het liefst samen met een native speaker, omdat ik denk dat je anders nooit alle nuances kunt weergeven. −Dus − stapte je op een dag zomaar eventjes de loge binnen van de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith, met de vraag of hij voor jou een nummer wilde schrijven.

Ja, een grappig verhaal is dat. Ik had het eerst aan Luka Bloom gevraagd, maar die weigerde. Hij zei: “Ik schrijf zelf nooit met anderen, maar weet je wie dat wel doet? Een goede vriend van me: Ron Sexsmith. Ken je hem?” En of ik Ron Sexsmith kende! Luka regelde voor mij een afspraak. Zo komt het dat ik inderdaad backstage mocht binnenlopen in de loge van Ron Sexsmith, na afloop van zijn concert in de Gentse Handelsbeurs. Hij zag het meteen zitten om samen iets te schrijven. Dus heb ik hem een melodie opgestuurd die ik had ingezongen, en hij bezorgde mij vervolgens een tekst. Die heb ik dan wel weer vertaald naar het Nederlands. Om het persoonlijker te maken.

Nirvana in het Nederlands −Als − Nederlandstalige muzikante die in Gent woont heb je wellicht, net als heel Vlaanderen, mee gerouwd om het verlies van Luc De Vos? Zeker. De hele stad was in rouw.

Dat kon je voelen. Luc heeft een tijdje bij ons om de hoek gewoond. Heel goed heb ik hem niet gekend, maar ik heb hem wel eens naar huis gebracht na een feestje. Luc De Vos heeft veel betekend voor de Nederlandstalige muziek in Vlaanderen. Hij was de eerste die volledig afweek van de kleinkunsttraditie. Niet alleen door resoluut te kiezen voor een rocksound, maar vooral door teksten te schrijven die zich in een totaal ander register bevonden dan wat men tot dan toe gewoon was in het Nederlands. Zijn teksten waren echt rock-’n-roll. Zeer

straf is dat, want naast de muziek zijn het zeker ook de teksten die een genre bepalen. Wat Hannelore Bedert, Yevgueni of Buurman doen, wordt vaak kleinkunst genoemd. Ik vind dat niet juist. Zij brengen gewoon popmuziek. En dat heeft veel met hun teksten te maken. −Ernst − Jansz bracht een plaat uit met alleen maar Dylancovers. Zou dat iets voor jou zijn: je coverplaat beperken tot songs van één artiest?

Goh, dat kun je alleen maar doen met een tijdloze klasbak zoals Dylan, denk ik. Of met het oeuvre van Leonard Cohen, zoals Yasmine ooit deed. Ik zie het mezelf nog niet doen, alle nummers van pakweg Nirvana coveren.

Dát zou nog iets voor Luc De Vos geweest zijn! −Heb − je die taalgevoeligheid van jou van thuis uit meegekregen?

Van zodra ik kon schrijven, schreef ik naar het schijnt al gedichtjes, al moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen dat ik me dat zelf niet zo goed herinner.

Wat ik me wél nog voor de geest kan halen, is hoe ik als kind samen met een vriendinnetje radio maakte. Ik zong dan alle jingles in, deed de presentatie en zorgde zelfs voor het weerbericht. (lacht) De liefde voor taal is me inderdaad met de paplepel ingegeven.

Mijn mama was bibliothecaris en nam mij vaak mee naar de bib.

Daar heb ik uren doorgebracht, met boeken als voornaamste gezelschap. “Hier Eva, lees maar even een boekske.” En voor ik het wist, waren er dan drie uren voorbijgevlogen. −Naar − het schijnt lees je tegenwoordig graag biografieën.

Daar heb ik wel een zwak voor, ja. Ik heb een tijdlang heel veel biografieën van zangeressen gelezen: Nina Simone, Billie Holliday, Maria Callas. Hoe zij tegenover hun muziek stonden en hoe ze omgingen met hun succes: dat fascineert me mateloos. Zo was bv. Maria Callas constant ongelukkig. −Nina − Simone was anders ook een redelijk getormenteerde ziel. Wat inspireert je zo in hun levensverhalen?

Het voortdurende vechten van die vrouwen. Callas leverde steeds opnieuw dat gevecht met haar muziek, haar stem, haar entourage. Ik herken dat tot op zekere hoogte. Muziek maken is geen echte job. Je kunt niet van negen tot vijf muziek maken, dan naar huis gaan, de knop omdraaien en de hele avond niet meer aan je werk denken. Neen, soms word ik ’s nachts wakker met een idee dat ik meteen wil opschrijven. Ik verdien natuurlijk wel geld met mijn muziek, maar het is tegelijkertijd ook mijn levensstijl. Wat je doet op het podium valt samen met je persoonlijkheid. Dat is bij jou ook zo, als je een stuk schrijft, toch?

In alle artistieke uitingen valt de persoon samen met de creatie.

Die artistieke tweespalt is soms best lastig. −En − dan sta je daar op het podium, en moet je telkens weer een stuk van jezelf blootgeven.

Zo is het. Omdat de mensen een kaartje gekocht hebben om mij aan het werk te zien, wil ik hun dan ook het concert van hun leven bezorgen. Alleen is het een

illusie om als performer te denken dat je iederéén in de zaal blij kunt maken. Vroeger kon ik dat moeilijk accepteren, maar in de loop der jaren ben ik daar nuchterder in geworden. Er bestaat ook nog zoiets als smaak, en die is per definitie subjectief. Daar heb je als artiest geen enkele invloed op. −Geef − je jezelf op ‘Viert’ meer bloot dan op de vorige platen?

Dan denk ik wel. Liedjes schrijven hangt onvermijdelijk samen met de periodes waarin je ze schrijft. Als je tussen de twintig en de dertig bent, gaat het meer over relaties, de liefde, wat je wil in het leven. Dat is er nu wel wat uit. −Voor − je het weet, word je zo’n Bryan Adams die op z’n vijfenvijftigste nog altijd ’18 till I die’ staat te zingen, en loert de ongeloofwaardigheid om de hoek.

Oh, maar zolang hijzelf nog gelooft wat hij zingt, heb ik daar geen enkel probleem mee. Ik heb al met open mond naar artiesten staan kijken, waarvan ik nooit een plaat zou kopen, maar die me wel omverbliezen. Dat ik echt dacht van: “Wauw man, ik geloof u écht.” −Nu − willen we natuurlijk een naam horen ...

(Zonder aarzeling) Christoff!

Schlagermuziek is helemaal niet mijn genre. Maar hij schrijft bijna al zijn nummers zelf, is een heel goede zanger, en gaat op een ongelooflijk toegewijde manier om met zijn fans. Ik kan daar echt naar staan kijken en denken: “Gij doet dat gewoon keigoed.”

Kapselkwestie −Hoe − ben jij van de Kempen in Gent terechtgekomen?

Met een tussenstop in Antwerpen. Nadat ik daar in het tweede jaar gebuisd was op Studio Herman Teirlinck, ben ik er aan de Jazzstudio gaan studeren. Op mijn negentiende ben ik dan bij Kadril beginnen zingen, en zo belandde ik uiteindelijk in het folkmuziekwereldje dat zich vooral in Gent situeerde. −Dat − acteerverleden van jou is altijd een beetje onder de radar gebleven.

Tot mijn verbazing las ik dat jij zelfs ooit het Leids Cabaretfestival won.

Inderdaad, samen met een toneelvriendin. We hebben toen drie jaar lang getoerd met een cabaretprogramma. Maar cabaret was me iets te veel gericht op de lach. Omdat je de mensen moét laten lachen, ben je de hele tijd op zoek naar grappen. Heel vermoeiend. Ik acteer nog altijd graag, en tijdens optredens breng ik het publiek al eens aan het lachen met een mopje tussendoor, maar dat is veel vrijblijvender.

Zie, daar heb je die vrijheid weer. −Je − groeide op in Bouwel en liep school in Herentals. Heb je last van de typische Kempense bescheidenheid?

Straf dat jij me nu ook die vraag stelt. Onlangs werd ik gebeld door een journalist die me vroeg om het verschil uit te leggen tussen wonen in de Kempen en wonen in Gent. Ik heb het woord ‘kleinburgerlijk’ niet in de mond Eva De Roovere concerteert op zaterdag 7 februari om 20u in cc Zwaneberg in Herentals. Kaarten kosten 15 euro.

genomen, maar ik was wel zo onbezonnen om te vertellen dat ik vriendinnen heb die waanzinnig moeilijke studies afgerond hebben, geweldig intelligent en talentvol zijn, maar toch op hun Kempense stek gebleven zijn. Ik wil niemand veroordelen, maar ik denk wel dat mensen die in een stad wonen toch iets meer naar buiten kijken. Welnu, ik kan je vertellen dat die vriendinnen niet zo blij waren met die uitspraak van mij. Terwijl ik er niks kwaads mee in de zin had.

Er is in zo’n kwestie geen juist of fout. Iedereen gaat wonen waar hij wil. Ik stel alleen vast dat veel talent in de Kempen blijft hangen, en niet naar de stad verkast.

En nu ga jij dat allemaal nog eens opschrijven en krijg ik het weer op mijn dak. (lacht) −Ik − denk dat velen wel dromen van een vertrek naar de stad, maar de stap niet durven zetten.

Kempenaren zijn honkvast, hé.

De familiebanden zijn heel sterk, en dat is mooi. Ik kom er nog vaak om mijn ouders en enkele goede vriendinnen te bezoeken, maar ik keer even graag terug naar mijn Gentse stek. −Het − gezinsleven, is dat iets voor jou?

Je hebt geen kinderen.

Bewust. Ik heb daar nooit behoefte aan gehad. Het beroep van muzikant is behoorlijk egoïstisch: je zit veel alleen, in je eigen wereld, songs te schrijven. Het is bovendien een onregelmatig leven. Neen, we zijn al met zo veel op de wereld. Ik laat liever m’n muziek achter. Dat nageslacht hoeft niet zo nodig voor mij. −Hoe − ga jij, als publiek figuur …

(Zet grote ogen op) O jee, ik zie mezelf helemaal niet als een publiek figuur, hoor. Ik kom bijna nooit op televisie! −Daar − wilden we het dus over hebben: jouw nieuwe kapsel in Zevende Dag, een dik jaar geleden. Dat kapsel ging bijna een eigen leven leiden. De website Clint kopte zelfs: “Eva choqueert Vlaanderen.” Nu jij.

Och ja, dat was heel gek. Op het moment van die televisieopname had ik dat kapsel al een jaar. Ik had er dus niet zo bij stilgestaan hoe dat zou overkomen. Bovendien hadden de mensen mij blijkbaar ook nog nooit met bril gezien. Ja dus: verbaasde reacties alom. Terwijl ik gewoon een liedje kwam spelen. Het heeft me doen beseffen hoeveel impact een verschijning op de televisie kan hebben. Nu let ik er misschien wel wat meer op dat ik niet in m’n joggingpak en met een scheve muts op mijn hoofd naar de bakker ga. (lacht) −Tot − slot: wat brengt de nabije toekomst voor Eva De Roovere?

Nog tot juni 2015 toer ik met ‘Viert’. Daarna ga ik een halfjaar in Los Angeles wonen om daar te werken aan nieuwe Engelstalige nummers. Verder staat er ook nog een tournee op stapel met psychiater Dirk De Wachter, die me gevraagd heeft liedjes te schrijven bij zijn boek ‘Liefde, een onmogelijk verlangen’. En in het voorjaar van 2016 zal mijn Engelstalige plaat uitkomen. −Benieuwd − welke schokgolf ‘Eva in het Engels’ teweeg zal brengen op Clint. Veel succes!

Tekst: Floor Deckx

Suiker - 27

Frans Maes vijftig jaar voorzitter Meerhoutse fotoclub

“ Mijn eerste fototoestel heb ik gekocht voor 5 kilo koffie.”

Drie foto’s van de hand van Frans Maes. Links een zelfportret, rechts een kwinkslag naar een ‘selfie’ en een zicht op de Meir vanuit de Boerentoren in 1947.

MEERHOUT – Al meer dan vijftig jaar is onderwijzer op rust Frans Maes (84) voorzitter van Focus, de Meerhoutse fotoclub. In die tijdspanne is fotografie als geen andere discipline geëvolueerd: de fotograven zijn hun donkere kamer uitgekropen en zijn het digitaal tijdperk in geflitst. Frans Maes heeft nooit afgehaakt. Hij is altijd zichzelf blijven ontwikkelen.

“Mijn eerste apparaat was geen fototoestel, maar een filmcamera”, vertelt Frans Maes aan tafel in zijn salon dat je qua inrichting zo terugkatapulteert naar de jaren van de zwart-witfilmpjes en de magnesiumflitsen.

“Gekregen van mijn grootoom, vlak na de Tweede Wereldoorlog. Ik filmde ermee in mijn buurt. Later heb ik een schilderijkader bespannen met kalkpapier. Het frame paste perfect in het venster van mijn huis. Op zomeravonden projecteerde ik daarop vanuit mijn woonkamer de filmpjes. Heel de buurt stond dan te kijken naar zichzelf, want ik had de spelende kinderen gefilmd of het zingen van ‘Nieuwjaarke zoete’. Er was toen al een fotograaf in Meerhout, maar de man kon je moeilijk een fotograaf noemen. Hij kreeg ooit de opdracht van de ‘Bond van Jonge en Kroostrijke Gezinnen’ om een groepsfoto te maken van alle moeders met tien en meer kinderen. Ik kwam hem de dag nadien tegen. “Is dat nu niet straf”, zei hij. “Er zat geen filmpje in mijn apparaat.”

Vijf kilo koffie

“Geloof het of niet: mijn eerste camera kocht ik voor 5 kilo koffie in een winkel aan het bekende Falconplein in Antwerpen. Een Belgische militair kon een toestel meebrengen vanuit Duitsland. Het was in 1946,

28 - Februari 2015

vlak na de oorlog, en toen was koffie een zeldzaam goed, zeker in Duitsland. Ik herinner me nog dat ik betaalde met koffie van ‘Zwarte Kat’. Het toestel zelf was een ‘Zeiss’. Daar geef je nu nog een paar honderd euro voor. Mijn eerste foto’s nam ik vanop de Boerentoren in Antwerpen. Toen kon je nog probleemloos met de lift tot op de hoogste verdieping geraken. Ik heb de Meir gefotografeerd. Mijn eerste reportage was een eindwerk voor de normaalschool. Het was een aardrijkskundig werk: de loop van de Grote Nete. Die foto’s heb ik spijtig genoeg ooit uitgeleend en nooit meer teruggezien.”

Donker kamer

“Uiteraard heb ik heel de evolutie van de fotografie meegemaakt”, vertelt Frans. “Maar ik heb me er nooit tegen afgezet.

Weet ge: vroeger kroop je om acht uur ’s avonds in je donkere kamer en had je om tien uur nog geen foto gemaakt. De ganse tijd was je bezig met kiezen: welke foto zou je het best afdrukken, welke ontwikkelaars zou je gebruiken, hoe lang zou je moeten belichten … Ik schreef dat allemaal minutieus op in boeken.

Ondertussen kwam mijn vrouw aankloppen: “Frans, we moeten gaan slapen.” Uiteindelijk had je om twaalf uur welgeteld één foto afgedrukt waarover je nog niet

honderd procent tevreden was als je hem in het daglicht zag.

Pas op, ik vind het afdrukken en manipuleren van beelden vandaag nog steeds het geweldigste aan de fotografie. Maar het ambacht heeft zich nu verplaatst naar de computer. Mijn donkere kamer is nu een stapelplaats geworden. Je hebt vandaag zo veel meer technische mogelijkheden en hulpmiddelen. Met een paar tikken kan je nu vergrotingen maken. Toch bewerk ik mijn foto’s maar heel weinig. Alles wat je aan het origineel toevoegt, is te veel voor mij.”

Beelden versmachten

Nee, de teloorgang van de fotografie zit niet in de technische evolutie, vindt Frans. “Die zit in het feit dat iedereen er vandaag maar op los fotografeert en uiteindelijk niets met de foto’s doet”, zegt hij. “Er wordt zoveel gefotografeerd dat de mensen hun eigen beelden versmachten.

Mijn kleinkinderen fotograferen mij constant, maar of ik nu scheel zie of net mijn hoofd omdraai, speelt geen rol. Niemand kent nog de elementaire regels van de fotografie: het scherp stellen, het diafragma kiezen en de sluitingstijd bepalen. Met het woord ‘compositie’ wordt op de club gelachen. Terwijl je toch moet weten waarop mensen eerst hun ogen richten als ze naar een foto kijken. Nu zetten ze het toestel op de ‘A’ van automatisch en laten de camera al het werk doen. Het toestel dirigeert de man, terwijl het net andersom moet zijn. Of ik ooit een selfie heb gemaakt? Ja, een keer aan zee. Ik heb mezelf toen gefotografeerd in het uitstalraam

van een winkel. Voor de aardigheid heb ik het ‘Selfie’ genoemd, maar je kan me amper herkennen.”

‘René Pistolé’

“De microbe van de fotografie moet je in je hebben”, vindt hij. “Er is een clublid dat al jaren les volgt aan de academie.

Maar met alle respect: toch heeft hij niet de visie die een fotograaf moet hebben. Je moet ‘het’ zien.

Ik ga niet hoog van de toren blazen en beweren dat mijn foto’s kunst zijn. De foto’s van een Stephan Vanfleteren zijn wel kunst. Voor mij is het belangrijk dat mijn beelden over twintig jaar nog een grote waarde hebben. Ik heb de renovatie van de Meerhoutse markt gefotografeerd. Ik heb een mooie foto van de Nete als het sneeuwde. Die kan je vandaag niet meer maken want de bomen zijn verdwenen.

Daar hou ik van. Onlangs heb ik nog mijn eigen geboortehuis gefotografeerd. Het is nu eigendom van een Egyptenaar, maar het staat te verkrotten. Ik vrees dat het er over een paar jaar niet meer zal staan. Dat beroert me nog. Het spijt het me dat ik ‘René Pistolé’ nooit heb gefotografeerd, of zoveel andere volksfiguren uit mijn dorp die nu dood zijn. Ik ben een onverbeterlijke verzamelaar en ik heb kisten vol met foto’s. Wat ik ermee doe?

Niets! En dat is het stomme eraan. Wat ermee gaat gebeuren als ik mijn kop heb gelegd? De kisten zullen naar de Heemkundige Kring verhuizen. Daar kunnen ze er mee doen wat ze willen.”

Tekst: Stijn Janssen

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS INTIME LOUNGE Antwerpseweg 15 - 2390 Oostmalle - Reserveren op het nr 0489/88/78/78

ELKE VRIJDAG IN JANUARI EN FEBRUARI

Water in Hidrodoe.

Beleef het met al je zintuigen!

1e MIXDRANKJE OF WATERPIJP VOOR DE LADY’S GRATIS

VALENTIJNSACTIE Zaterdag 14 FEBRUARI Elk koppel krijgt een gratis drankje !

VAG nv N.V.

Steenweg op Gierle 228 2300 Turnhout T. 014 41 58 53 www.vagnv.be

BEZOEKERSCENTRUM LANDSCHAP DE LIEREMAN IA

R ETA AF

EC

jaar- en directiewagens mercedes-benz

IE

RN

VE

D UW

atiedragers

Tafels als inform

rechtstreeks uit duitsland scherpe prijzen - grote stock

Originele manier om informatie te

verstrekken

d

agen

Uitd

Kijk op onze site en overtuig U zelf Carwash sinds 1972 Garage Autoverhuur

www.vagnv.be

ongen Ongedw

MET STEUN VAN TOERISME VLAANDEREN

BC LANDSCHAP DE LIEREMAN Schuurhovenberg 43 - 2360 Oud-Turnhout 014 42 99 66 bc.deliereman@natuurpunt.be www.deliereman.be

Suiker - 29

CINEMA SPECIAL In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te zien is in het niet-reguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders.

De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op het bestaande aanbod.

WILD TALES Dinsdag 10 februari, 20u, Utopolis Turnhout

Regisseur: Damián Szifrón Land: Argentinië Jaar: 2014 Duur: 122’ Neem het van mij aan, want ik kan het weten: ook heel nette mensen kunnen compleet over de rooie gaan. Het enige wat ervoor nodig is, is iemand die hen het bloed onder de nagels vandaan haalt en dat kan alle dagen zomaar gebeuren. In ‘Wild tales’, een humoristisch drama dat geregisseerd werd door Damián Szifrón en geproducet door de gebroeders Agustin en Pedro Almodóvar, worden zes voorbeelden getoond van hoe een futiliteit het lelijkste in een mens kan bovenhalen. De film was te zien op het festival van Cannes en kreeg een tien minuten durende staande ovatie van het publiek.

We hebben het allemaal al ooit meegemaakt: een agent die de wet iets te letterlijk interpreteert; een chauffeur die denkt dat de rijweg alleen van hem is; een baas die je compleet negeert; een leraar die je niet kan uitstaan… Ze kunnen je doen koken van woede. ‘Wild tales’ toont zes personen bij wie de stoppen doorslaan, en nog geen klein beetje. Soms gebeurt dat na een

30 - Februari 2015

serieuze rel, soms na een banaal akkefietje dat uit de hand loopt, maar het resultaat is altijd hetzelfde: de zoete, niemand en nietsontziende wraak.

De film van Damián Szifrón dankt zijn enorme succes in Cannes dan ook voor een groot deel aan de herkenbaarheid van die emotie: de woede die soms sterker is dan onszelf. Maar het zou te gemakkelijk zijn om ‘Wild tales’ alleen daarom een bijzonder goeie film te noemen. Er is meer. Szifrón is erin geslaagd humor en suspense tot één geheel te verweven. Dat lukt maar één keer op de duizend. Bijna alle andere keren resulteert het in twee hoofdfiguren -meestal flikken, liefst een zwarte en een blanke- die voortdurend zitten te stechelen en in het midden van de actie nog rake oneliners naar mekaar zitten te gooien. Waardoor de film juist alle geloofwaardigheid en alle kracht verliest. Szifrón past met veel overtuiging voor deze Hollywoodversie van een ‘humoristische actiethriller’ en kiest resoluut voor de gitzwarte, sarcastische, morbide humor die opborrelt vanuit het kokende bloed van de protagonisten in ‘Wild tales’. Humor als moordend wapen. In dit geval tilt het

de film naar een -nog- hoger niveau. Ook het aaneenlassen van de kortfilms was een schot in de roos. “De zes verhalen zijn op zich sterk genoeg om er zes langspeelfilms van te maken,” zegt Szifrón. “Ik heb daar zelfs even over nagedacht. Maar ik besloot toch om ze te bundelen en ze zo gebald mogelijk te maken. Dat maakt alles nog explosiever.”

Een juiste keuze.

De inspiratie voor ‘Wild tales’ haalde de regisseur bij zichzelf en dat is enigszins verontrustend. Enkele van de wraakacties zijn zo goed voorbereid, brutaal en wreed dat je je kan afvragen of alles wel oké is in de bovenkamer van Szifrón. “Gelukkig wel,” zegt hij. “Maar ik geef toe dat ik het idee voor de film kreeg nadat ik zelf een woede-uitbarsting had. Ik zat met mijn vrouw in een restaurant. We hadden gegeten en al afgerekend, maar onze fles wijn was nog lang niet leeg. De ober verzocht ons de zaak te verlaten omdat ze wilden sluiten. Ik protesteerde en zei dat het ons niet stoorde dat ze al opruimden terwijl wij onze fles leegmaakten. Maar er hielp geen lievemoederen aan: we moesten buiten. Toen ik na wat heen en weer argumenteren opstond en de glazen en de fles

wijn meegraaide om ze buiten op te drinken, greep de kok mijn vriendin bij de kraag. Daarop ben ik op de vuist gegaan met het personeel. Ik ben daar nadien enorm van geschrokken. Ik ben helemaal niet agressief en zou zoiets nooit doen. Het toonde me alleen dat er niet veel nodig is om je zelfbeheersing te verliezen. Met dat gegeven ben ik aan de slag gegaan.”

Voor de nog jonge regisseur -39 pas- is ‘Wild tales’ de poort naar erkenning. Het is zijn vijfde langspeelfilm. Zijn vorige twee, ‘El fondo del mar’ (2003) en ‘Tiempo de Valientes’ (2005) waren te zien op enkele filmfestivals in Europa, maar braken geen potten. Maar nu heeft hij prijs. In Cannes kreeg ‘Wilde tales’ een tien minuten durende staande ovatie. Het is nu wachten hoe Hollywood zal reageren, want voor de Oscaruitreikingen op 22 februari werd de film genomineerd in de categorie beste niet-Engelstalige film. De laatste keer dat een Argentijnse film die prijs in de wacht sleepte, was in 2010. ‘El secreto de sus ojos’ won toen. In de hoofdrol schitterde de fantastische Ricardo Darin. Hij speelt ook in ‘Wild tales”. De verwachtingen zijn hooggespannen.

Dinsdag 3 februari, 20u, Utopolis Turnhout

LE MERAVIGLIE

Regisseur: Alice Rohrwacher Land: Italië Jaar: 2014 Duur: 110’ Een gezin leidt een simpel en teruggetrokken bestaan op het Noord-Italiaanse platteland.

De temperamentvolle vader wil niets te maken hebben met wat nieuw, modern of materialistisch is. Zijn vier dochters zijn minder conservatief. Luna, de oudste dochter, raakt in de ban van Milly Catena, een Italiaanse tv-persoonlijkheid die hen uitnodigt voor een wedstrijd waarbij men op zoek gaat naar Italiës meest authentieke familie. Luna wil haar vader overhalen om deel te nemen.

Regisseur Rohrwacher combineert de fantasie van Fellini, de maatschappijkritiek van Pasolini, de vertelstijl van Antonioni en de filmstijl van Rossellini. De pater familias is de Belgische acteur Sam Louwyck.

Zondag 22 februari, 11u, Utopolis Turnhout

OM DE WERELD IN 50 CONCERTEN

Regisseur: Heddy Honigmann Land: Nederland Jaar: 2014 Duur: 94’ In 2013 reisde het Koninklijk Concertgebouworkest de hele wereld rond om zijn 125-jarige bestaan te vieren: 50 concerten verspreid over 6 continenten. Documentairemaakster en grande dame van de Nederlandse film Heddy Honigmann landt met het orkest in Buenos Aires, Soweto en St.-Petersburg en laat zien hoe de musici de harten van mensen veroveren. Een reis naar de kern en de kracht van muziek die mensen begeestert, onvermoede emoties oproept en helpt om de pijn van het leven te doorstaan. Honigmann laat zien wat geen pen kan beschrijven: hoe muziek zin kan geven.

Dat inzicht weet ze betoverend in beeld te brengen.

Dinsdag 24 februari, 20u, Utopolis Turnhout

Dinsdag 10 februari, 20u, Utopolis Turnhout

WILD TALES

Regisseur: Damián Szifrón Land: Argentinië Jaar: 2014 Duur: 122’ Wild tales is een zwarte komedie die toont dat we allemaal tot barbaarse acties in staat zijn als ons kookpunt bereikt wordt.

De film is opgebouwd uit zes verschillende verhalen. Regisseur Szifrón heeft ze goed uitgewerkt en houdt een consistente toon aan, die vooral gekenmerkt wordt door heerlijke, zwarte humor. Een explosievenexpert die het slachtoffer wordt van een bureaucratische rompslomp, een vrouw die op haar trouwfeest ontdekt dat haar kersverse echtgenoot is vreemdgegaan… Ze nemen allen op hun eigen manier wraak.

Dinsdag 17 februari, 20u, Utopolis Turnhout

MY OLD LADY

FOXCATCHER

Regisseur: Bennett Miller Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 134 Foxcatcher vertelt het aangrijpende, waargebeurde verhaal van twee Olympische worstelkampioenen: de broers Mark en Dave Schultz. John Du Pont heeft er zijn zinnen op gezet om hen op zijn landgoed te trainen, maar Dave wil niet verhuizen.

Daarop neemt Du Pont de naïeve Mark onder zijn hoede. Hij wil van hem de grootste worstelaar ter wereld maken. Mark krijgt een intense band met de steenrijke, excentrieke landheer, maar hoe langer hij bij de man woont, hoe meer hij verstrikt raakt in een web van paranoia en verraad.

Het Gevolg (Turnhout)

Cc ’t Getouw (Mol)

In juni 1982 valt Israël zijn noordelijke buur binnen, die intussen al verscheurd wordt door verschillende strijdende krachten binnen zijn landsgrenzen, waaronder de Palestijnse PLO, christelijke falangisten en Syrische troepen. Ari Folman en zijn vriend Ori Sivan waren beiden betrokken bij deze acties, maar gaan erg verschillend om met hun oorlogsverleden. Ori Sivan lijdt onder een zwaar trauma, met frequente flashbacks en nare dromen. Ari Folmans herinnering aan de oorlog beperkt zich tot één gebeurtenis, die verwijst naar de slachtpartijen in de vluchtelingenkampen van Sabra en Shatila.

Film over het leven van Yves Saint Laurent, de Franse modeontwerper. Het verhaal richt zich voornamelijk op de periode tussen 1965 en 1976, wanneer Saint Laurent zijn topjaren kende op professioneel vlak, maar zijn meest bewogen jaren beleefde op persoonlijk vlak.

Waltz with Bashir

Waltz with Bashir, vrijdag 27 februari, 20u.

Cc Zwaneberg (Heist-op-den-Berg) Leviathan

Kolia woont in een klein stadje in Noord-Rusland. Hij heeft zijn eigen bedrijfje, een jonge vrouw en een zoon uit een eerder huwelijk. Burgemeester Vadim Sergeyich wil zijn bedrijf, zijn huis en zijn land weg. Hij probeert Kolia uit te kopen. Als dat niet lukt, wordt hij steeds agressiever.

Leviathan, maandag 2 februari, 20u.

Maya: eerste vlucht

De kleine nieuwsgierige bij Maya en haar vriendje Flip redden de bijenkorf van de gemene, hebzuchtige adviseur van de koningin en zorgen ervoor dat de langdurige vijandigheid tussen bijen en horzels voorgoed tot het verleden behoort. De avontuurlijke bij Maya weigert de regels van de bijenkorf te volgen. Daardoor komt ze in de problemen.

Maya: eerste vlucht, zondag 8 februari, 15u.

Una via a Palermo

Rosa en Clara zijn op weg met de auto naar een bruiloft in Palermo.

Tijdens een ruzie slaan ze een smalle zijstraat in en komen ze klem te staan tegenover een andere auto. Deze is tot de nok toe gevuld met een lokale familie. Beide auto’s weigeren te keren en de ander te laten passeren. In geen tijd is het incident aanleiding tot een ware volksopstand.

Una via a Palermo, woensdag 11 februari, 15 en 20u.

Brabançonne

Regisseur: Israël Horovitz Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 107’ Mathias Gold, een berooide schrijver uit New York, erft van zijn vader een waardevol appartement in Parijs. Hij reist direct naar de Franse hoofdstad om het te verkopen. Daar ontdekt hij echter dat het bewoond is door een oude dame, Mathilde, en haar dochter Chloé. Een Franse wet schrijft voor dat hij de woonst pas mag verkopen na Mathildes overlijden. En dit is niet de enige verrassing voor Mathias Gold.

Debuteren op je 75ste: je moet het durven. Horovitz schreef al wel vijftig toneelstukken, maar maakte nooit een speelfilm. Hij wist voor dit ontroerende en humoristische drama o.a. Kevin Kline te strikken voor een van de hoofdrollen.

De Vlaamse harmonie Sint-Cecilia en het Waalse En Avant zijn geselecteerd voor de grote Europese finale. Wanneer de solist van Sint-Cecilia dood neerstort op het podium heeft Elke, dochter van dirigent Jozef, een idee om alsnog de finale te redden: de fantastische trompettist Hugues weghalen bij de Walen.

Brabançonne, woensdag 18 februari, 15 en 20u.

The hunger games: Mockingjay (part 1)

Nadat ze een einde gemaakt heeft aan de Hunger Games komt Katniss terecht in District 13. Onder leiding van President Coin en omringd door mensen die ze vertrouwt, spreidt Katniss haar vleugels. Ze vecht om Peeta te redden en om de districten te bevrijden. Haar moed geeft hoop.

The hunger games: Mockingjay (part 1), vrijdag 20 februari, 15 en 20u.

De nieuwe avonturen van Capelito

Capelito is terug! Met zijn magische neus en zijn paddenstoelenvrienden maakt hij weer een heleboel spannende avonturen mee.

De nieuwe avonturen van Capelito, zondag 22 februari, 15u.

The judge

Hank Palmer is een bekende advocaat uit de grote stad. Hij keert terug naar zijn geboortedorp waar zijn vader, de rechter van het dorpje, verdacht wordt van moord. Ondanks het feit dat Hank van zijn vader vervreemd is geraakt, gaat hij op zoek naar de waarheid.

Saint Laurent

Saint Laurent, donderdag 5 februari, 20u.

Kleine Anna en Lange Oom

Kleine Anna is klein, nieuwsgierig, vrolijk en ook een beetje gek. Lange Oom is lang en ook een beetje sloom. Samen zijn ze altijd op zoek naar nieuwe avonturen. Met heel veel oog voor het allerjongste publiek goochelen ze met kleuren en objecten en brengen kleuters telkens weer aan het lachen.

Kleine Anna en Lange Oom, woensdag 11 februari, 14u.

A most wanted man

Bloedstollende thriller over een Tsjetsjeense vluchteling die opduikt in Hamburg. Is hij werkelijk een vluchteling of misschien een terrorist?

Terwijl de Geheime Dienst op zoek is naar hem, probeert een advocate hem te helpen.

A most wanted man, donderdag 12 februari, 20u.

Gett, the Trial of Viviane Amsalem

In Israël bestaat geen burgerlijk huwelijk en ook geen burgerlijke scheiding. Alleen de rabbijnen kunnen een huwelijk inzegenen of ontbinden. Daar is wel het volmondig akkoord van de echtgenoot voor nodig. Viviane Amsalem vraagt al drie jaar om een scheiding. Maar haar man, Elisha, weigert.

Gett, the Trial of Viviane Amsalem, donderdag 19 februari, 20u.

Gone Girl

Nick en Amy Dunne staan op het punt hun vijfde huwelijksverjaardag te vieren. De avond vóór hun jubileum begint Nick echter twijfels te krijgen over de stabiliteit van zijn huwelijk en vraagt hij zijn tweelingzus Margo advies. De volgende ochtend blijkt Amy plots verdwenen te zijn. De politie heeft één hoofdverdachte: Nick.

Gone girl, donderdag 26 februari, 20u.

Cc ’t Schaliken (Herentals) Gone girl

Nick en Amy Dunne staan op het punt hun vijfde huwelijksverjaardag te vieren.

De avond vóór hun jubileum begint Nick echter twijfels te krijgen over de stabiliteit van zijn huwelijk en vraagt hij zijn tweelingzus Margo advies. De volgende ochtend blijkt Amy plots verdwenen te zijn. De politie heeft één hoofdverdachte: Nick.

Gone girl, dinsdag 24 februari, 20u.

De verenkoning

Johan woont met zijn papa op een boot. Ver weg op zee houden ze zich schuil voor de Verenkoning, een vreselijk monster dat Johans moeder heeft meegenomen. Op een dag kan Johan naar het rijk van de Verenkoning reizen en proberen zijn moeder op het spoor te komen.

De verenkoning, woensdag 25 februari, 14.30u.

Cc ‘t Heilaar (Beerse) De kollega’s maken de brug

Wereldberoemd in Vlaanderen: de kollega’s. De film was het onvermijdelijke vervolg op de successerie waarin seizoenen lang figuren als directeur Tienpondt, De Pesser, Vanhie, Jomme Dockx, Baconfoy en Verastenhove schitterden.

De kollega’s maken de brug, dinsdag 10 februari, 14u.

The judge, dinsdag 24 februari, 15 en 20u.

Suiker - 31

SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS