Suiker 08

nr.8 ~ MEI 2010

GRATIS www.suikerkrant.be

lekker interessant

Toneeljongeren

Staf Pelckmans

Robin Verheyen

De kapellekes

Aster Berkhof

GladiOlen

Je bent jong en je houdt van toneel. Dan zijn er in België toneelscholen genoeg om je ei kwijt te kunnen, zou je denken.

Niet waar. In Maastricht worden opleidingen geven die in België niet bestaan. Wekelijks offeren drie jongeren uit Herentals en Olen al hun vrije tijd op om er lessen te volgen. “Wat de opleiding in Maastricht zo speciaal maakt? De combinatie van spelen, doceren en regisseren of theater maken. We worden heel specifiek opgeleid om ons eigen spel en dat van anderen beter te maken.”

In 2012 is Turnhout de ‘cultuurhoofdstad’ van Vlaanderen. Na zich twee jaar in stilte te hebben voorbereid, schakelt de werkgroep Turnhout 2012 nu een versnelling hoger. Dat gebeurt met tromgeroffel. Warandedirecteur Staf Pelckmans werd bereid gevonden om intendant te worden van Turnhout 2012. De inzet is hoog: hij moet de regio Turnhout en -bij uitbreiding- de Kempen de nationale bekendheid geven die ze al lang verdienen.

Toen Turnhout te klein was geworden, trok hij naar Amsterdam. Toen Amsterdam te klein werd, zocht hij zijn heil in Parijs. En toen begon Parijs op een provinciestadje te lijken... Robin Verheyen woont nu in New York. Als ook daar de muren op hem af gaan komen, zit hij met een probleem. Maar zo ver is het nog lang niet.

De Turnhoutse saxofonist voelt zich als een vis in het water in The Big Apple.

Rijdt u over Vlaamse wegen, komt u gegarandeerd kapellekes tegen.

En overal is het gras afgereden en de omliggende aarde ‘gegritseld’.

De Mariabeeldjes zijn van een nieuw laagje witte en blauwe verf voorzien en de kaarsjes branden. Suiker zocht en vond de laatsten der kapelverzorg(st)ers. Een stukje erfgoed dreigt verloren te gaan, want een aflossing van de wacht is er niet. Of toch? “Ik ben de 80 al gepasseerd.

Als ik het niet meer kan, moet mijn zus het maar overnemen. Zij is vier jaar jonger.”

Hij wordt 90 jaar in juni, maar zijn geheugen is beter dan het uwe en het mijne samen. Suiker zocht Aster berkhof op in Asse en praatte met hem over zijn jeugdjaren in Rijkevorsel. Een leuk gesprek, want de auteur met het enorme oeuvre houdt er nog altijd van de dingen bij hun naam te noemen en te zeggen waar het op staat. “Oud mogen worden heeft een nadeel. Op één of twee na zijn al mijn vrienden in Rijkevorsel dood.”

GladiOlen verwelkomt op 21 en 22 mei weer 8.000 bezoekers per dag.

Zoals de kaartverkoop nu loopt, zal het festival twee dagen uitverkocht zijn. Da’s best merkwaardig, want andere regionale festivals hebben vorig jaar en dit jaar de handdoek gegooid.

Wat het geheim dan wel is van het succes van GladiOlen? Gezond verstand, een affiche voor een breed publiek, democratische prijzen, comfort en ... goeie potgrond.

3 blz.

4 blz.

8 blz.

14 blz.

18 blz.

22 blz.

Roel Sels

Neem NU een abonnement op Suiker is gratis verkrijgbaar in de 27 gemeentes van het arrondissement Turnhout. Je vindt het in handelszaken, stations, ziekenhuizen, bibliotheken en cultuurcentra. Je kan er niet naast kijken. Of toch … want als je tegenslag hebt, is de stapel Suikers al weg voor je er passeert.

Geen nood, je kan je abonneren!

Voor het ronde bedrag van 20

Een nieuwe lente, een nieuwe gazet

Ik lees al zeker vijf jaar geen kranten meer.

Tenzij toevallig, in een wachtzaal of in de kroeg bijvoorbeeld, maar dat is maar heel af en toe. Dat telt niet. Eerst las ik -beroepshalve- drie kranten per dag. Dat hield ik een jaar of tien vol. Mijn nieuwsverslaafdheid resulteerde in een overdosis.

En omdat ik niet half wilde afkicken, maar ineens helemaal, verlengde ik geen enkel abonnement.

Sinds vijf jaar ga ik krantenvrij door het leven. Dat heeft zijn voor- en nadelen.

Een voordeel is dat je dag ineens een paar uur langer duurt omdat je je niet dagelijks doorheen drie gazetten moet worstelen.

Een nadeel is dan weer dat je van toeten noch blazen weet wanneer er in je straat iets gebeurd is. Het nationale nieuws vang je nog wel op via teletekst of het tvjournaal. Je hoeft het niet eens dagelijks te bekijken. Belangrijk nieuws wordt toch minstens drie dagen herhaald en uitgemolken. Maar het streeknieuws gaat compleet aan je voorbij als je je beperkt tot het nieuws op tv. En dus kan het gebeuren dat je ‘s morgens de gordijnen openschuift en je zes collega-journalisten door je straat ziet sjokken. “Joew de mannen, is er iets gebeurd?”. “Amai! Ben je van de planeet geweest, of zo? De politie kamt al dagen de buurt uit op zoek naar sporen van de dader van de maismoord.” Je hebt geen idee waarover ze het hebben, maar je probeert je reputatie nog te redden door de plezante uit te hangen. “Is er mais vermoord?” “Nee kalf, er is een vrouw vermoord in een maisveld en zij woonde honderd meter hiervandaan.”

Enfin: regelmatig werd mij erop gewezen dat ik onwetend was en op den duur begint dat te knagen. De goesting om terug een gazet in huis te halen, kwam op.

Ik bood een tijd dapper weerstand, maar uiteindelijk ging ik door de knieën. Maanden geleden heb ik besloten dat ik er weer

2 — Mei 2010

klaar voor was, voor een krant. Ik was immers al vijf jaar clean en één abonnementje durfde ik me wel weer permitteren zonder ervoor te vrezen opnieuw verslaafd te worden.

De vraag voor welke krant ik zou kiezen, hield me tot op de dag van vandaag bezig. Het Laatste Nieuws voor de sport, de Gazet Van Antwerpen voor het streeknieuws, Het Nieuwsblad omdat het zo onverantwoord interessant is of de Volkskrant omdat het wel eens leuk is om een ander standpunt dan het typisch Vlaamse te horen? Ik kwam er niet uit.

Tot vandaag. De keuze is gevallen op L’ Osservatore Romano, de krant van het Vaticaan. Er bestaat een dagelijkse versie in het Italiaans en er zijn wekelijkse uitgaves in het Engels, Frans, Duits, Spaans en Portugees. Sinds de vorige paus is er zelfs een Poolse editie. Van een beetje eigenbelang is nog niemand gestorven. Ik ga kiezen voor de wekelijkse Engelse editie.

Voor 100 euro per jaar ben ik gesteld.

Ze hebben bij L’Osservatore Romano de laatste jaren een geweldige muziekjournalist. Een fan van The Beatles, en dat laat mij niet onberoerd. Twee jaar geleden verscheen in de Vaticaankrant al een eerste, erg vrijzinnig artikel van zijn hand: 42 jaar na de feiten werd het John Lennon ineens vergeven dat hij had gezegd dat The Beatles populairder waren dan Jezus Christus en dat hij nog wel eens wilde zien wat het langst zou overleven: rock-’n-roll of het christendom. In februari van dit jaar bracht L’Osservatore Romano een top tien van de beste albums aller tijden uit. Revolver van the Beatles stond op 1. En in april verraste de krant met een artikel op de frontpagina waarin werd teruggeblikt op de jammerlijke split van The Fab Four, exact 40 jaar geleden.

Ja, mij hebben ze overtuigd, die kerels van L’ Osservatore Romano.

euro krijg je Suiker een jaar lang (11 edities) in je brievenbus. Zo ben je zeker dat je je favoriete cultuurmagazine nooit zal missen.

Schrijf 20 euro over op rekeningnummer 068-889066257 van GCV Procart, Otterstraat 8 bus 2, 2300 Turnhout, en je krijgt de volgende 11 Suikers toegestuurd. Vermeld duidelijk je naam en adres, zodat er bij de verzending niets kan misgaan.

Arendonk Zingt en Swingt ARENDONK - Arendonks sympathieke volksfeest, Arendonk Zingt en Swingt, vindt plaats op vrijdag 28 en zaterdag 29 mei. Op vrijdagavond neemt het volwassenenkoor het publiek op sleeptouw en op zaterdagnamiddag doet het jongerenkoor dat. Maar er werden ook professionals uitgenodigd om te komen zingen.

Op zaterdagavond spelen achtereenvolgens The Kids en Meuris. Dj Christophe Lambrecht sluit naar goede gewoonte het feestje af. En omdat goede gewoontes in ere gehouden moeten worden, bedraagt de toegang tot de festiviteiten ook dit jaar nul komma nul euro.

Kastival KASTERLEE - Op 14, 15 en 16 mei vindt aan de terreinen in Molheide, Kasterlee, het oudste nog bestaande muziekfestival van de Kempen plaats. Voor slechts 10 euro kan je op zondag kijken en luisteren naar o.a. Red Zebra, Magnapop, The Baboons en Speedball Jr. Op vrijdag en zaterdag nemen enkele bekende en minder bekende dj’s plaats achter de draaitafel.

‘Rara’ in de Poppenzaal TURNHOUT - De Poppenzaal aan de Steenweg op Oosthoven in Turnhout sluit het theaterseizoen af met ‘Rara’, een voorstelling voor kinderen van 3 tot 8 jaar. Piep Konijn krijgt een brief waarin staat dat prinses Suzy op bezoek komt om bloemetjestaarten te eten. Met behulp

van Rara maakt Piep bloemetjes voor de taart. Maar ‘s nachts worden die bloemen gestolen. Piep Konijn kan nu geen taart meer maken.

‘Rara’ wordt gespeeld op 2, 5, 9 en 12 mei. Op zondag beginnen de vertoningen om halfelf, op woensdag om halfdrie.

Steun en word lid van de ‘Club van 100’ Hebt u een hart voor cultuur? Wilt u uw bedrijf een cultureel imago aanmeten? Bent u geïnteresseerd in een aantal vrijkaarten voor culturele voorstellingen? Wilt u lokale artiesten een hart onder de riem steken?

Vindt u het ook een verademing om tussen de tientallen reclameblaadjes eens een informatieve en reclamevrije krant aan te treffen?

Dan hebt u een goede reden om Suiker te steunen en toe te treden tot de ‘Club van 100’. Voor alle info belt u naar Leen Verwaest (0495 53 54 80) of mailt u naar leen@suikerkrant.be.

Kempense dramadocenten en regisseurs in spe volgen opleiding in Maastricht HERENTALS, OLEN - Druk druk druk. Zo ziet de agenda van Dries De Smedt (27), Michai Geyzen (26) en Jelle De Grauwe (29) eruit.

Samen snorren ze elk weekend naar Maastricht waar ze de driejarige opleiding tot dramadocent/regisseur aan de Toneelacademie volgen.

Een parttimeopleiding voor jongeren vanaf 21 jaar met een diploma hoger onderwijs op zak, die in België niet bestaat. Samen met een zevental andere creatieve Vlamingen en Nederlanders met veel goesting voor theater slaagden ze voor de toelatingsproef.

– Waarom de keuze voor de theateropleiding?

Dries: Elke week was ik bezig met Tejaterbende Oeps! We speelden stukken en volgden workshops, wat heel leuk was. Maar we bleven hangen op een bepaald niveau en ik wilde meer met theater doen.

Michai: Het is een uit de hand gelopen hobby. Het leek me leuk om meer gevoed te worden door professionals. Aan de academie leer je op korte termijn enorm veel van mensen die ongelooflijk professioneel met hun vak bezig zijn.

Jelle: Ook ik heb altijd amateurtheater gespeeld. Ik wilde deelnemen aan de toelatingsproef voor de acteursopleiding, maar ik heb dit nooit gedurfd. Ik ben gaan voortstuderen, maar het is altijd blijven knagen.

De parttimeopleiding in Maastricht is ideaal, want na zeven jaar studeren nog eens een voltijdse opleiding volgen, was teveel van het goede. Toneelspelen zelf vind ik heel leuk, maar ik kwam op een punt dat ik dingen wilde maken, regisseren. Zelf van nul af aan iets schrijven.

– Wat maakt de opleiding in Maastricht speciaal?

Jelle: Het fijne is dat de opleiding drie elementen combineert: spelen, doceren en regisseren of theater maken. Het is een kruisbestuiving: alles vloeit mooi in elkaar.

Dries: Neem nu de improvisatieles. Daarin leer je hoe je als docent lessen kan opbou-

wen. Hoe je stap voor stap naar een opdracht kan toewerken. Vanuit het spel ga je aan de slag. Bij de selectieproef ging er veel aandacht naar het feit of je al dan niet vorderingen maakt, dat je iets doet met de dingen die je aangeleerd krijgt.

Jelle: Het is ook logisch dat je eerst als speler moet ervaren wat het is om op de toneelvloer te staan. Pas dan kan je als regisseur de mechanismen doorgeven. De academie benadert het theatervak ambachtelijk. Je wordt niet opgeleid tot de conceptuele theatermaker die grootse concepten bedenkt.

De focus ligt erop hoe je je eigen spel en dat van iemand anders zo optimaal mogelijk kan maken. Je krijgt een stevige technische basis op het vlak van stem, beweging, zang, spraak en tekst. Met een microscoop wordt naar je gekeken hoe je op de scène staat. Er wordt erg geanalyseerd. Terwijl andere opleidingen toneel vaak benaderen vanuit de buik.

Michai: Zo zijn we wel twintig minuten bezig geweest met de zin ‘Ze zingen, de vogels’. Om eruit te halen wat erin zit. Als je dat met een volledig toneelstuk moet doen, ben je wel even bezig. (lacht) – Wat fascineert jullie in toneel?

Dries: Ik heb altijd zelf een stuk willen maken. Je start met een leeg blad en denkt: “Hoe begin ik hier in godsnaam aan?” Het is me nu gelukt. Het is leuk om te merken dat er vooruitgang is.

Michai: Het fascineert me dat er mensen op een afgebakende plaats staan die iemand spelen die ze helemaal niet zijn. En dat het publiek komt kijken en geraakt is. Die interactie bestaat al ettelijke eeuwen en blijft mensen aanspreken. In toneel kan je mensen meenemen in een soort illusie die op dat moment heel reëel wordt. (stilte). Amai, dit kan ik niet meer herhalen. (lacht) Jelle: Theater is voor mij onderzoek. Niet alleen naar het omgaan met mensen op de vloer, maar ook naar wat je wil vertellen en hoe je dat overbrengt. Je vertrekt van nul en kiest een inspiratiebron waarmee je aan de slag wil. Dat hele proces of onderzoek vind ik boeiend. Net zoals een muzikant of schilder iets vertelt, doet een theatermaker dit ook.

– Gaan Vlamingen en Nederlanders anders met toneel om?

Michai: Je hoort Vlamingen vaak zeggen dat toneel in Nederland van een hoger niveau is, experimenteler. In onze klas merk ik weinig tot geen verschil tussen Vlamingen en Nederlanders.

Jelle: Toch leidt dit soms tot grappige momenten. Hoewel we allemaal Nederlands spreken, zijn er toch enkele taalverschillen.

In een van onze eerste bewegingslessen gaf de docent de opdracht door de ruimte te lopen. Plots begonnen de Vlamingen te rennen, werkelijk te spurten. De Nederlanders wandelden rustig door de ruimte.

– Kom je jezelf wel eens tegen op de scène?

Michai: In de klas zijn we heel eerlijk tegen elkaar. Met lief zijn, leer je niets. Je krijgt veel feedback en commentaar. Je moet dit leren slikken. Soms wordt het echt wel veel. Dan is het kwestie van te leren dit om te zetten in iets positiefs, iets waardoor je beter wordt.

Jelle: Jij krijgt feedback als speler, docent en theatermaker. Maar achter die functies schuilt je eigen ik nog wel. Je stem en li-

chaam blijven de instrumenten waarmee je werkt. Commentaar blijft persoonlijk. En ja, dat is soms confronterend.

– Wat is jullie theaterdroom?

Jelle: Te kunnen leven van het maken van voorstellingen met mensen die je zelf kiest en waarmee je op dezelfde golflengte zit.

Samen als collectief dingen maken.

Michai: Ja, met een collectief voorstellingen maken die voor de groep iets betekenen. Ik wil vooral ook veel plezier maken en elkaar in het spel en het maken ervan beter laten worden. En inzichten van elkaar overnemen. Jeugdtheater spreekt me ongelooflijk fel aan. Aan “Oeps!” Heb ik veel positieve ervaringen overgehouden. Je leert relativeren. Jongeren leren zichzelf en anderen in de groep beter kennen. Je ziet ze groeien en misschien boven zichzelf uitstijgen.

Dries: Dat plezier meegeven met jongeren lijkt me heel leuk. In groep kan je onnozel doen zonder dat ze zeggen: “Doe niet onnozel.” (lacht) – Is er naast jullie werk en de opleiding nog tijd voor iets anders?

Michai: Er gaat geen dag voorbij of ik ben met toneel bezig: voorbereiden, teksten leren, boeken zoeken, voorstellingen bekijken. Er kruipt veel tijd in en je moet wel gemotiveerd zijn om het vol te houden.

Maar het is een absolute meerwaarde voor iemand die met theater bezig wil zijn.

Dries: De zondag is mijn rustdag. Even niets doen. Ik heb dan ook veel respect voor mijn vriendin die vele avonden alleen moet doorbrengen omdat ik moet voorbereiden.

Vanavond was trouwens mijn enige vrije avond. (lacht) – Dan laten we jullie als de bliksem gaan.

Veel succes!

Ook gebeten door de microbe? Surf dan naar www.toneelacedemie.nl.

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 3

Warandedirecteur maakt tijd vrij voor een intermezzo TURNHOUT - Hij blijft directeur van de Warande, maar de komende twee jaar zal Staf Pelckmans daarnaast nog een andere functie uitoefenen: hij wordt intendant van Turnhout 2012, de organisatie die Turnhout nationaal op de kaart moet zetten wanneer de stad over twee jaar cultuurstad van Vlaanderen zal zijn. “De twee jobs zijn perfect combineerbaar,” zegt Pelckmans. “De Warande zal er niet onder lijden. Ik behoud er de supervisie, maar zal een aantal taken delegeren.

Want vanaf nu maak ik de tijd vrij die nodig is om de kar van Turnhout 2012 te trekken. Ik speel trouwens geen soloslim. Deze beslissing is er gekomen op vraag - en dus met goedkeuring - van alle betrokken instanties, raden en overheden.”

In 2012 zal Turnhout een jaar lang de culturele hoofdstad van Vlaanderen zijn. Al twee jaar wordt er achter de schermen hard gewerkt om het feestjaar vorm te geven. De voorbereidingsfase is nu afgerond en een nieuwe fase vangt aan. En dat gebeurt met tromgeroffel. Anderhalf jaar voor de festiviteiten beginnen, wordt Staf Pelckmans naar voren geschoven als ‘het gezicht van Turnhout 2012’.

– Proficiat met de nieuwe job. Ben je nu deeltijds intendant en deeltijds Warandedirecteur?

Nee, zo mag je dat niet zien. Op die manier komt het bijna over als een loopbaanonderbreking en dat is het absoluut niet. Ik kan niet genoeg benadrukken dat beide jobs in mekaars verlengde liggen. Cultuurhuis de Warande zou sowieso de grote stimulator en mentor van Turnhout 2012 geweest zijn.

De Warande als cultuurhuis en Turnhout als cultuurstad Vlaanderen zouden toch al onlosmakelijk verbonden zijn met mekaar.

Ik zal mijn tijd over beide functies verdelen, dát wel. Maar de ene job sluit de andere niet uit, integendeel. Simpel gezegd: ik ben niet de ene dag Warandedirecteur

4 — Mei 2010

Staf Pelckmans is intendant van Turnhout 2012

en de andere dag intendant van Turnhout 2012. Ik ben alle dagen beide.

– Vrees je niet dat het verstevigen van de band tussen de Warande en Turnhout 2012 voor sceptici aanleiding zal zijn om aan te nemen dat het feestjaar voor de regio Turnhout in de praktijk een feest van de Warande zal zijn? Zal de vrees niet ontstaan dat de Warande het laken te veel naar zich toe gaat trekken? Is met andere woorden jouw benoeming tot intendant, hoe logisch die -gezien jouw bagage- ook is, tactisch wel een goede zet?

Turnhout 2012 zal geen feest van de Warande worden: de feiten zullen dat bewijzen. Er wordt trouwens al bijna twee jaar gewerkt aan het programma. De exacte invulling ligt natuurlijk nog niet vast, maar de grote thema’s en de klemtonen wél. Cultuurhuis de Warande, dat in 2012 veertig jaar bestaat en dus ook iets te vieren heeft, kan niet anders dan prominent aanwezig zijn in een cultureel feestjaar. Maar dat zal nooit ten koste gaan van andere activiteiten en evenementen. Integendeel: het is in zijn nieuwe hoedanigheid van provinciale instelling meer dan ooit de rol van de Warande om andere initiatieven te ondersteunen en eventueel te faciliteren. Met voorzitter Bart Wuyts (directeur Strategisch Plan Kempen) en de artistieke coördinatoren Wim Viaene en Sofie Dederen verkeer ik overigens in een krachtig magnetisch veld: creatief, open maar kritisch.

– Wat kun je al vertellen over het programma?

Dat het bijzonder gevarieerd zal zijn en dat het zal steunen op drie pijlers. Om te beginnen is er het aanbod van de organiserende vzw Turnhout 2012. Daarnaast zijn er de initiatieven van de gekende culturele organisaties zoals Strip Turnhout, Open Doek, de Slag van Turnhout, Het Gevolg en Theater Stap, om er maar enkele te noemen. In het kader van het cultuurjaar zullen zij wellicht -in samenwerking met Turnhout 2012speciale activiteiten op poten zetten of reeds bestaande initiatieven thematisch aanpassen. En tot slot zullen er tientallen evenementen plaatsvinden die georganiseerd worden door het verenigingsleven. Turnhout 2012 heeft al een uitgebreide bevragingsronde achter de rug en voorziet voor de beste en origineelste iniatieven graag een plaats op de officiële feestkalender.

– Hoe hoog ligt de lat? Zal Turnhout kunnen wedijveren met Oostende, dat dit jaar cultuurstad van Vlaanderen is?

De betrachting is het beter te doen, wat absoluut geen kritiek is op de Oostendse organisatie hoor. Maar wij hebben meer dan dubbel zoveel tijd om ons voor te bereiden dan Oostende had, en die troef moeten we uitspelen. Nadat wij er twee jaar geleden in geslaagd waren Bert Anciaux warm te maken om tweejaarlijks een stad te benoemen tot cultuurstad van Vlaanderen konden steden hun kandidatuur indienen. Wij stelden meteen onze kandidatuur voor 2012 omdat Turnhout dan 800 jaar bestaat én omdat we dan ook nog een redelijke voorbereidingsperiode zouden hebben. Oostende stelde zich kandidaat voor 2010. In juli 2008 werden de culturele hoofdsteden bekendgemaakt. Oostende werd gekozen voor 2010 en Turnhout voor 2012. Oostende had dus maar een dik jaar de tijd om het volledige jaarprogramma rond te krijgen. Da’s bijna niet te doen, zelfs al kan je terugvallen op een gigant als James Ensor, rond wie je wel een aantal boeiende evenementen kan organiseren.

De regio Turnhout heeft geen kunstenaars van het allure van James Ensor.

Maar in vergelijking met Oostende hebben wij wel het voordeel dat we ons feestjaar beter kunnen onderbouwen. En dus leggen we de lat hoog. We zullen uitpakken met spraakmakende en verrassende initiatieven die velen zullen verbazen.

– Dat Oostende dit jaar de culturele hoofdstad van Vlaanderen is, is nauwelijks tot in de Kempen doorgedrongen. Dat is een tegenvaller, neem ik aan. Het begrip ‘cultuur-

stad van Vlaanderen ‘ is absoluut nog niet ingeburgerd.

Dat klopt. We hadden liever vastgesteld dat het project in Oostende een megahit zou zijn waarover heel het land zou spreken.

Daar zouden wij de vruchten van kunnen plukken. Maar dat is niet zo. Hun voorbereidingstijd was enorm kort, té kort. Maar niet getreurd: we gaan knokken om er het maximum uit te halen! Dat is ook Kempisch hé!

– Wat is jullie doel? Hoeveel bezoekers moet Turnhout 2012 lokken?

We hebben heel bewust geen bezoekersaantallen vooropgesteld. We zijn realistisch.

Turnhout heeft zijn geografische ligging tegen. Daar is niks aan te veranderen. Iedereen komt wel eens in Oostende. Zelfs als je niet weet dat het de culturele hoofdstad is, heb je veel kans dat je er op een jaar tijd wel eens passeert. Voor de stadsregio Turnhout ligt de zaak anders. Wij liggen in een uithoek. Wij zullen echt mensen naar hier moeten lokken. Daarom is het gevaarlijk om op voorhand te zeggen hoeveel bezoekers je wilt krijgen. Ik bekijk het vanuit een andere invalshoek. Ik weet dat het onzin is om te beweren dat je in 2012 elke Vlaming naar Turnhout wilt halen. Ik ben voorzichtiger. Wat ik wil verwezenlijken is dat elke Vlaming door minstens één onderdeel van het feestprogramma geboeid zal worden.

Dat hij toch één keer in dat jaar zal zeggen: “Dit is interessant. Hiervoor zou ik eigenlijk eens naar Turnhout moeten afzakken.”

– Waarvoor zou dat bijvoorbeeld kunnen zijn? Licht eens een tipje van de sluier.

We kennen allemaal de geschiedenis van de stadsregio Turnhout, en -bij uitbreidingvan de Kempen. Alles wat men op een ander niet wilde hebben, dumpte men hier.

Gevangenissen, een kazerne en nucleaire bedrijven, om maar enkele voorbeelden te geven. Maar dat heeft ons verrijkt in plaats van verarmd. Er werd werkgelegenheid door geschapen. En zo werd ‘nieuw bloed’ naar de Kempen getrokken. Met dit soort boeiende en leerrijke verhalen uit de recente geschiedenis kan je wat doen. Zulke feiten zijn voor Turnhout 2012 interessante uitgangspunten om op verder te bouwen.

Wees gerust: het programma is intussen al heel concreet maar we bewaren de details voor later!

– Je hebt het in dit gresprek al vaker gehad over de ‘regio Turnhout’ dan over de stad.

Juist. Als we praten over Turnhout 2012 hebben we het over de ruimere regio en niet alleen over de stad. De acht aangrenzende gemeenten worden allemaal betrokken bij dit project. Bovendien moeten we ook bij uitbreiding de Nederlandse grens over én de andere Kempense kernen Mol, Geel en Herentals mee trachten te enthousiasmeren.

– We hebben nu een vaag idee van wat de bezoeker mag verwachten en wat hij ervan kan leren, maar zit er voor de Turnhout en omstreken zélf ook wat in?

Heel zeker. Daar is het ons trouwens ook om te doen. We willen onze regio promoten.

Op de kaart zetten. Laten zien waar we voor staan. Het bedrijfsleven, de horecasector en de toeristische diensten zijn betrokken partijen. Zij kunnen hun graantje meepikken van de plotse belangstelling voor de Kempen. En dat hoeft niet eenmalig te zijn. Wie in 2012 kennismaakt met de vele troeven die de Kempen te bieden hebben, brengt onze regio in 2013 of 2014 wel eens opnieuw een bezoekje. Dat moet het achterliggende idee zijn.

Die duurzaamheid streven we op alle vlakken na. Het feestjaar 2012 zal niet langer dan twaalf maanden duren, maar we willen dat het project blijvende gevolgen zal hebben. Ook op cultureel vlak. We gaan in 2012 initiatieven lanceren die een vaste waarde zullen worden en een vaste plaats op de kalender zullen krijgen. Let maar op.

Tekst: Roel Sels Foto’s: Bart Van der Moeren

Hoe belangrijk is Turnhout 2012 voor de Kempen?

Streekmanager Bart Wuyts: “In 2020 moeten we de gevolgen nóg kunnen zien” Bart Wuyts is streekmanager van de Kempen en ook voorzitter van Turnhout 2012.

Hij gelooft als geen ander in het project ‘cultuurstad’ en de kansen die het de regio zal bieden. “Dat Turnhout een jaar lang cultuurstad zal zijn, is mooi. Dat biedt enorme mogelijkheden voor de Kempen. Dat is trouwens wat mij boeit in dit project en waarom ik graag ben ingegaan op de uitnodiging om voorzitter te worden van Turnhout 2012.”

“Dat er een feestjaar aankomt, is leuk. Maar wat mij vooral boeit, zijn de gevolgen die zo’n jaar op langere termijn kan hebben. Ik zie 2012 als een belangrijk moment in de ontwikkeling van de streek. We moeten het succes van 2012 bij wijze van spreken kunnen meten in 2020. Als we het

Laureaat ‘Algemene culturele verdienste’ Eric Antonis: “Een project als dit kan een stad voorgoed veranderen.”

Eric Antonis maakte zich op 1001 manieren verdienstelijk in de cultuursector. Hij was de eerste directeur van de Warande, cultuurschepen van Antwerpen en intendant van Antwerpen ‘93. Antwerpen was dat jaar cultuurhoofdstad van Europa. Antonis is dus zeer goed geplaatst om te weten welke gevolgen een dergelijk feestjaar kan hebben voor een stad.

“Je mag dat niet onderschatten. Een project als Turnhout 2012 kan een stad voorgoed veranderen.

Toen Antwerpen de culturele hoofdstad van Europa was, heb ik heel bewust de Antwerpenaren betrokken bij het feest. Ik heb ze toen goesting doen krijgen in cultuur. En daar hebben we in Antwerpen nog jaren de vruchten van kunnen plukken. Na 1993 dachten Antwerpenaren anders over cultuur dan ervoor. Plots was het mogelijk om andere, zeg maar ‘moeilijkere’, voorstel-

Unizo-voorzitter Flor Joosen: “De uitstraling moet tot ver buiten de eigen streek merkbaar zijn.”

“Als Unizo-voorzitter bekijk ik Turnhout 2012 graag met de blik van een ondernemer. En dan zie ik grote uitdagingen. Dit project kan wérken. Het kan een springplank zijn voor de regio. Want het gaat niet over Turnhout alleen, maar over Turnhout als een uithangbord voor de Kempen.”

“We zullen de handen in mekaar moeten slaan. We moeten bruggen slaan tussen economie en cultuur. We hebben daar de troeven voor. Op cultureel vlak beschikken we met de Warande over een cultuurhuis met grote allure en op econo-

goed aanpakken, moet je in 2020 kunnen vaststellen dat er in 2012 een knik geweest is in de evolutie, en dat de lijn sinds 2012 steiler omhoog gegaan is. 2012 moet een scharniermoment worden.”

“Ik geloof rotsvast in het hefboomeffect dat Turnhout 2012 kan hebben op toeristisch, economisch, sociaal en cultureel vlak. Niet alleen in Turnhout, maar in de ganse Kempen. Daarom moeten we dit unieke project in de breedst mogelijke zin bekijken. We moeten op 31 december 2012 niet gaan tellen hoeveel bezoekers we over de vloer hebben gekregen. Ik zeg niet dat dat onbelangrijk is, maar er is een nog veel groter belang: de streekontwikkeling. We mogen 2012 niet alleen als een doel op zich zien, maar vooral als een middel. Een middel om onze streek te promoten en op de kaart te zetten.”

lingen en evenementen naar Antwerpen te halen. Het publiek stond daar ineens veel opener tegenover dan voorheen.”

“Dat moet in Turnhout ook de betrachting zijn. De inwoners moeten betrokken worden bij het project. ‘Cultuurparticipatie’ heet dat met een duur woord. De mensen moeten meedoen. Hongerig zijn.

Goesting hebben. Het gevoel hebben dat er voortdurend een gezonde spanning in de lucht hangt. Dat er iets gebeurt. Dat hun stad méételt... Als je dát kan bereiken, zit je voor jaren goed. Want dan heb je een cultureel klimaat gecreëerd dat je toelaat dingen te gaan doen die voordien onmogelijk waren.”

Turnhout kan in 2012 een enorme stap voorwaarts zetten, op voorwaarde dat de inwoners er ook helemaal in geloven. Dat komt niet vanzelf.

Daar gaan jaren voorbereiding aan vooraf.

Er is een uitgekiende planning en strategie voor nodig en een origineel en evenwichtig samengesteld jaarprogramma dat heel veel mensen moet kunnen aanspreken.”

misch vlak hebben we hier bedrijven van wereldformaat. Denk maar aan Soudal, Philips, Cartamundi en vele, vele andere.

Met zulke wapens in handen moet je tot iets moois kunnen komen.”

“De stad heeft al veel tijd en geld gestoken in stadspromotie en de zogenaamde ‘city marketing’. Wel, Turnhout 2012 zal op dat vlak nooit geziene kansen bieden.

Maar het feest mag niet door een organisatie van bovenaf geregeld worden. Het moet vanuit de buik komen; het volk moet erbij betrokken zijn en ermee meeleven.

We moeten bij de Kempenaren een fierheid aanwakkeren en in Turnhout zelf 40.000 mensen enthousiasmeren. Want zonder dat algemene draagvlak lééft zo’n project niet echt.”

“De Kempen moeten in 2012 naar buiten komen als een boeiende regio die bruist van de vitaliteit. De uitstraling moet tot ver buiten de eigen streek merkbaar zijn, zodat nieuwe ondernemers en nieuwe investeerders met nieuwe ideeën geboeid raken door de Kempen en de grote opportuniteiten zien die onze regio biedt.”

Suiker — 5

SCHOUWBURGKALENDER MEI

1

14:30 – de Warande, schouwburg – Turnhout

14:30 – tribune Netepark – Herentals

Kriskin Dansers De Groene Planeet !? – € 15

Bronks Christophe & Willy (+7 jaar) – € 8

20:00 – de Warande, schouwburg – Turnhout

19:00 – de Werft – Geel

Kriskin Dansers De Groene Planeet !? – € 15

Gheelamania – € 20

20:00 – ‘t Schaliken – Herentals

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Guido Belcanto, Vitalski, Lady Angelina, Martin Jansen en het Decaporgel

Freek De Jonge – € 26

Balzaal der gebroken harten deel 2 – € 18

20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout

20:15 – Sint-Pieter & Pauwelskerk – Mol

Toneelhuis/Abke Haring/Marijs Boulogne Linoleum/Speed De Anatomieles – € 14

Musa Horti koorconcert – € 10

20:15 – Het Vierde Oor, Boerenkrijglaan – Olen

21:00 – ‘t Getouw – Mol

12

Frank Cools en Ineke Nijssen Een fijne avond met de heer en mevrouw Olman – € 12

De Mens en Eté 67 – € 14

14:00 – de Werft – Geel

14:30 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Gheelamania – € 20 19:00 – de Werft – Geel

Kriskin Dansers De Groene Planeet !? – € 15

Gheelamania – € 20

14:30 – RVT Hoge Heide, De Lusthoven – Arendonk

TG Schemering en Hans Oelewapper – € 6,5 15:00 – Op locatie – Turnhout

13

Ensemble MP21 l’ heure du Berger – € 10

19:00 – Op locatie – Turnhout

Villanella / Hanneke Paauwe Sneeuwwitje en de 77 vergiften – € 9 20:15 – de Warande, Kuub en schouwburg – Turnhout

6

Randy Newman – € 39 20:00 – St-Bavokerk – Noorderwijk

Villanella / Hanneke Paauwe Sneeuwwitje en de 77 vergiften – € 9

2

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

14

20:00 – Sint-Bavokerk - Noorderwijk – Herentals

MP21 L’heure du berger – € 10 20:00 – ‘t Heilaar – Beerse

Jan Fabre / Erna Omarsdottir

Tuur Florizoone en Trycicle – € 12

Another sleepy dusty Delta day / Teach us to outgrow our madness – € 16

20:00 – De Djoelen – Oud-Turnhout

19:00 – de Werft – Geel

Wim Helsen Het uur van de prutser – € 15

Gheelamania – € 20 20:00 – Huiskamerconcert – Herentals

Geert Hautekiet - Iza - Parazar! Keet in Huis – € 5 20:15 – ‘t Getouw – Mol

Kim & Co Er was geenszins (sprookje voor volwassenen) – € 12 20:15 – de Warande, Kuub en schouwburg – Turnhout

7

Jan Fabre / Erna Omarsdottir Another sleepy dusty Delta day / Teach us to outgrow our madness – € 16 14:30 – Zusterhof, Kollegestraat – Geel

15 16 17 19

Está Loco - Henk Rijckaert - Kees Meerman Keet in Huis – € 5 20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout

De Xaverianen Vrijheidsconcert – € 7 20:15 – Foyer Rex – Mol

19:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Uniek Spaans beiaardconcert met familiekwintet uit Barcelona 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Bart Meuleman en Olympique Dramatique Het hol – € 14 Vegas Las-lezing: Stijn Meuris Stijn en de sterren – € 8

19:00 – de Werft – Geel

20:00 – Huiskamerconcert – Herentals

Robin Verheyen – € 16

20:00 – Zaal ‘t Hof – Herentals

TG Schemering en Hans Oelewapper – € 6,5 Gheelamania – € 20

20:15 – de Warande, Houten Zaal – Turnhout

20 21 22

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Comedy Explosion Wilko Terwijn, Vincent Geers, ... – € 15 19:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 19:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 14:00 – de Werft – Geel

Ensemble MP21 l’ heure du Berger – € 12

8

19:00 – de Werft – Geel

Philippe Geubels Droog – € 14,5 14:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 19:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 20:00 – Huiskamerconcert – Herentals

Gheelamania – € 20

23 24

20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Elvis 75 The Concert – € 45 19:00 – de Werft – Geel

Gheelamania – € 20 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Geert Hautekiet - Hannelore Bedert - Bart Buls & Piet Van den Heuvel Keet in Huis – € 5

Joan Armatrading – € 31

20:15 – de Warande, Kuub – Turnhout

20:15 – de Werft – Geel

The Paladins & The Baboons – € 20

9

Gheelamania – € 20

20:15 – de Werft – Geel

20:15 – de Werft – Geel

Philippe Geubels Droog – € 14,5

26 27

Comedy Café – € 9 20:15 – de Warande, schouwburg – Turnhout

Frank Boeijen In Concert – € 20

10

19:30 – de Warande, Kuub – Turnhout

19:00 – Nief Park, Bisschopslaan – Beerse

Grafonia Eindejaarsconcert – € 5

Kopergietery en Studio Orka De legende van Woesterdam – € 9

11

19:30 – de Warande, Kuub – Turnhout

21:00 – Foyer Rex – Mol

Grafonia Eindejaarsconcert – € 5

28

Hijaz – € 9

Adressen en contactgegevens: De Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be – PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout – Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetgevolg.be, www.hetgevolg.be – De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, www.dewerft.be – De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be – ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be – Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.gemeentemol.be – ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be – ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be – De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be – De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be – Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be – Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be – De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be – Begijnhofkerk , Begijnhof, 2200 Herentals, tel 014 28 50 50 (cultuur Herentals)

6 — Mei 2010

Frank Cools en Ineke Nijssen: “Een fijne avond met de heer en mevrouw Olman”

Keet in huis

HERENTALS - Naar een concert gaan, is leuk. Maar nog leuker is het als het concert naar jouw huiskamer komt. Cultuurcentrum ‘t Schaliken heeft zo’n huiskamerproject op stapel gezet: ‘Keet in huis’. In het weekend van 7, 8 en 9 mei spelen verscheidene bandjes en artiesten ergens in een woonkamer in Herentals of directe omgeving.

Als bezoeker word je ontvangen door de vrouw en/of heer des huizes. Een drankje krijg je er gratis bij. De optredens beginnen om 20u stipt en duren ongeveer een uur. Tickets kosten 5 euro (inclusief het drankje). Reserveren kan je bij ‘t Scha­ liken op het nummer 014 28 51 30 of per

mail: cultuurcentrum@herentals.be.

Alleen de voorstelling van de groep ‘Parazar’ is al uitverkocht. Voor de overige concerten zijn er nog kaarten te verkrijgen, maar snel zijn is de boodschap.

Veel tickets zijn er niet: een woonkamer is geen concertzaal. Bij de familie Van Meensel - Vanluchene in de Kabienstraat 14 in Grobbendonk concerteert op vrijdag 7 mei Geert Hautekiet, bij de familie Jacobs - Dirickx in de Rankenstraat 12 in Herentals is dan Iza te gast.

Op zaterdag 8 mei treedt Està Loco -het geesteskind van Rembert De Smet van 2 Belgen- op bij de familie Van de Mierop, Koeterstraat 4/1 in Herentals.

Henk Ryckaert test nieuw materiaal uit voor zijn comedyvoorstelling bij de familie Jouret-Claus in de Meivuurstraat 2/1 in Herentals. De Nederlandse cabaretier Kees Meerman zie je aan het werk bij de familie Lefèvre-Ryken in Wuytsbergen 148/8 in Herentals.

Op zondag 9 mei speelt Geert Hautekiet bij mevr Thaels in de Boerenkrijglaan 12 in Westerlo. Hannelore Bedert is te zien bij de familie Bergen-Baetens, Spekmolenstraat 53 in Herentals. Herentalsenaar Bart Buls speelt samen met Piet Van den Heuvel nét geen thuismatch, bij de familie Horemans-Nijs, Zwanenberg 24 in Herenthout.

Tickets Adamo en Will Tura

MOL - Cultuurcentrum ‘t Getouw heeft het programma voor volgend theaterseizoen al online gezet. Volgende maand gaat Suiker dieper in op de jaarprogramma’s 2010-2011

van de vier Kempense cultuurtempels (de Warande, de Werft, ‘t Getouw, ‘t Schaliken).

Maar intussen kunnen we al wel melden dat ‘t Getouw gestart is met de voorverkoop van

Bart Meuleman, Toneelhuis en Olympique Dramatique: In de strafkolonie / Het hol

TURNHOUT - Franz Kafka is een van de grootste schrijvers van de vorige eeuw. Een meester in het oproepen en omschrijven van beklemmende sferen, onheilspellende situaties en onderhuidse spanningen. Met die elementen gaan Bart Meuleman, Toneelhuis en Olympique Dramatique aan de slag. ‘In de strafkolonie/ Het hol’ is een stuk naar werk van Kafka.

Een ontdekkingsreiziger mag van een legerofficier een vernuftige executiemachine bewonderen. De avonturier mag zelfs een

test bijwonen. Hij uit kritiek, maar doet dat zo voorzichtig dat je het nauwelijks nog kritiek kunt noemen. Wat denkt hij werkelijk?

Wil hij aantonen hoe modern hij wel is? Het gesprek tussen de ontdekkingsreiziger en de militair verloopt bijzonder stroef omdat geen van beiden het achterste van zijn tong laat zien.

‘In de strafkolonie/Het hol’ wordt gespeeld op woensdag 19 mei de schouwburg van de Warande. Kaarten kosten 14 euro.

losse tickets voor de concerten van twee van de meest geliefde en bestverkopende artiesten van België: Adamo (9 december 2010, 49 euro) en Will Tura (11 februari 2011, 30 euro ).

OLEN - Frank Cools en Ineke Nijssen spelen een voortreffelijk stuk muziektheater in ‘Een fijne avond met de heer en mevrouw Olman’. Cools en Nijssen kruipen in de huid van het echtpaar Olman. Hij is een Xavier Debaereachtig figuur die te pas en te onpas erg plechtstatig doet. Zij is de verpersoonlijking van de verwarde onhandigheid.

Frank Cools trekt al bijna twintig jaar met zijn eigen voorstellingen langs de kleinere cultuurcentra en theaters. Ineke Nijssen begon haar carrière bij het Gentse Speeltheater. Ze werd een heuse vip toen ze in het improvisatieprogramma ‘Onvoorziene omstandigheden’ van Marc Uytterhoeven mocht opdraven.

In dit stuk staan de liedjes van J.H. Speenhof centraal, een pionier van het Nederlandse cabaret. Opvallend is hoe het ‘ouwerwetse’ cabaret na vele decennia nog moeiteloos overeind blijft, zonder dat er ingrijpende wijzigingen nodig zijn. Het cabaret uit lang vervlogen tijden wordt door Nijssen en Cools in een moderner jasje gestoken, maar de authenticiteit gaat niet verloren.

‘Een fijne avond met de heer en mevrouw Olman’ wordt op 12 mei opgevoerd in Het Vierde Oor (Boerenkrijglaan 51 in Olen).

Kaarten kosten 12 euro.

Comedy Café GEEL - De Werft en comedy: dat zijn twee handen op één buik. Op woensdag 26 mei wordt opnieuw een Comedy Café georganiseerd. Nederlander Jochen Otten is aanwezig, alsook zijn landgenoot Manou Kersting.

Nathalie Kamers, die ooit debuteerde in de Werft en intussen drie jaar op de planken staat, zal er ook zijn. En ook Dominique Minten, de blonde helft van het Kempense duo Mise-en-Plis, treedt op. De Kempen zullen goed vertegenwoordigd zijn, want ook de Oevelse bekkentrekker Tom Cools is present.

Kaarten kosten 9 euro.

Kim & Co: Er was geenszins ...

MOL - Alle sprookjes beginnen met ‘Er was eens’, behalve dit sprookje. ‘Er was geenszins...’ is dan ook abnormaal, op veel vlakken. Het is een sprookje voor volwassenen. Of nog beter: een sprookje van volwassen acteurs die nog in sprookjes geloven.

Kim & Co brengen een explosieve cocktail van muziek, woord en tekenwerk en pure hekserij. Alles gebeurt live op het podium. Kim kent u wellicht als cartoonist bij De Morgen en P-Magazine. Co kan elke avond iemand anders zijn, maar in dit geval is het Vitalski en Patrick De Witte (pdw). Ze brengen zelfverzonnen verhalen of sprookjes van Kees van Kooten, Hugo Matthijsen, Urbanus, Herman Brusselmans... Soms hilarisch, dan weer ontroerend, maar altijd pakkend. Tegelijk met deze voorstelling loopt in ‘t Getouw ook een tentoonstelling met Kim. Daarover lees je meer op de vaste tentoonstellingsbladzijde van Suiker: ‘Bonjour Expo’.

Kim & Co zijn op 7 mei te zien in ‘t Getouw. Kaarten kosten 12 euro.

Suiker — 7

8 — Mei 2010

“

Turnhoutse saxofonist ontdekt New York. En vice versa.

Robin Verheyen:

Vergeet rock-’n-roll.

Yoga en een goede nachtrust: dát heeft een muzikant nodig.

TURNHOUT - Zopas is zijn nieuwe cd “Starbound” verschenen bij Pirouet Records, en in mei verlaat saxofonist Robin Verheyen (27) zijn New Yorkse habitat nog eens om te toeren in Europa. Voor het eerst komt hij hier spelen met zijn NY Quartet featuring Ralph Alessi, Jeff Davis en Thomas Morgan. Suiker peilde naar de ervaringen van een jonge jazzmuzikant in de Big Apple.

“In Europa gaat alles veel trager.”

Gepakt en gezakt komt hij het café binnen. Met zijn twee saxofoons en een koffer vol bagage raakt Robin Verheyen amper door de smalle deur gesukkeld. We snellen hem te hulp, stellen ons voor en worden prompt begroet met een knuffel. Dat moet iets New Yorks zijn, want sinds september 2006 woont en werkt Robin Verheyen in de hoofdstad van de jazz.

– Een groot verschil met Europa, nemen we aan?

De energie is inderdaad helemaal anders.

New York is heel hectisch, terwijl hier in Europa alles veel trager gaat. Je merkt dat verschil meteen wanneer je in Manhattan komt: niet alleen is het verkeer daar drukker; de mensen lopen er zelfs sneller. Ze zeggen dat New Yorkers de snelste wandelaars ter wereld zijn. Wel, dat is echt waar.

Mijn conditie is nog nooit zo goed geweest. (lacht) Werkelijk alles gaat sneller in New York. Op restaurant gaan bijvoorbeeld.

Hier in Europa nemen mensen hun tijd om te eten; ’s middags houden ze een luchpauze van een uur. New Yorkers laten eten afleveren op kantoor en werken gewoon door terwijl ze hun lunch verorberen achter hun desk. Het is een verschil in mentaliteit. In Europa zeggen we al gauw: “Ik heb gedaan wat ik moet doen, het is goed zo”. In New York is “goed” nooit goed genoeg. Het moet altijd meer en beter.

– Hoe erg heb jij je aan die mentaliteit moeten aanpassen?

Voor ik naar New York trok, woonde ik in Parijs. Ik was dus wel gewend aan het leven in een grootstad. Maar je komt natuurlijk wel in een andere cultuur terecht, die heel verschillend is van de Europese.

Bovendien woon ik nu in een heel multiculturele wijk. Mijn buren zijn voornamelijk Haïtianen, Jamaicanen en Dominicanen.

Die smeltkroes van culturen is ook heel eigen aan New York, en ik hou daar wel van.

Het doet je toch op een andere manier naar het leven kijken, temeer omdat ik ook zoveel reis en onderweg ben. Je ontmoet veel

mensen, uit verschillende culturen, en je ziet de verschillen, maar ook de gelijkenissen.

– Je hebt op korte tijd al een flink stuk van de wereld gezien en op verschillende plekken gewoond. Had je die drang om je vleugels uit te slaan altijd al?

Ik heb altijd geweten dat ik als muzikant, maar zeker ook als mens, mezelf wilde blijven ontwikkelen. Ik herinner me dat ik op mijn vijftiende al een aanvraag indiende voor een beurs aan een conservatorium in de States. Die drang om de wereld in te trekken was er dus toen al. Toen ik enkele dagen geleden aankwam in Amsterdam, zag ik toevallig op de televisie in mijn hotelkamer een interview met Ozark Henry.

Hij zei dat België eigenlijk te klein is voor artiesten. Daar ben ik het mee eens. België is een klein land, hé. Je hebt snel overal gespeeld. Dat zie ik ook wanneer ik hier kom toeren: je speelt in twee, drie grote zalen, doet er misschien nog wat kleinere zaaltjes bij, maar dat is het dan ook. En met zes optredens per jaar kom je natuurlijk niet rond. Je moet ook in het buitenland iets opbouwen. Daarom ben ik eerst naar Amsterdam gegaan, daarna naar Parijs, en zit ik nu in New York. Want ja, dat blijft toch wel dé plek voor de jazz.

– Is New York inderdaad de hoofdstad van de jazz?

Toch wel. Los van de muziekgeschiedenis die er werd geschreven, heb je in New York ook een enorme concentratie van ge-

talenteerde muzikanten. Iedereen die het wil maken, komt naar daar. Sommigen maar voor zes maanden, anderen voor enkele jaren. Maar ze komen wel allemaal naar New York, omdat onder muzikanten toch wel het gevoel heerst dat het dáár gebeurt.

– Veel muzikanten op één plek: betekent dat ook niet dat er veel concurrentie is?

Hoe moeilijk is het om jezelf een weg naar het podium te banen?

Natuurlijk zijn er in New York heel veel goede muzikanten, maar gelukkig zijn er ook veel middelmatige. (lacht) Het moeilijkste is altijd weer om de eerste keer in een club binnen te raken. Wanneer je er één keer gespeeld hebt en het was goed, dan mag je meestal wel terugkomen. Je bouwt dan ook een relatie op met de organisator, en dat kan dan weer leiden tot andere interessante contacten. Ik heb ook wel het geluk gehad dat ik vanaf het begin regelmatig gevraagd werd als sideman, om mee te spelen met anderen. Zo leerde ik vrij snel een groot aantal muzikanten kennen.

– Dat is inderdaad iets wat opvalt in jouw cv: je bent voortdurend met verschillende projecten tegelijkertijd bezig.

Klopt. Ik speel al zeven jaar met Narcissus, maar daarnaast speel ik ook met mijn NY Quartet en vorm ik een trio met Pascal Niggenkemper en Gerald Cleaver. In die verschillende combinaties kan ik telkens weer andere facetten van mijn spelen aan bod laten komen.

– Is er een verschil in vibe tussen een optreden in Europa en een optreden in New York?

Wel, het grootste verschil is dat we in New York gewoon recht van thuis naar de gig kunnen gaan. Een uurtje op voorhand spring je de metro op. Da’s een heel ander gevoel dan bijvoorbeeld zeven uur op de trein zitten van Brussel naar Berlijn. Het voordeel aan die Europese tournees is wel dat je dan élke dag speelt en dat de muziek zo meer ruimte heeft om te groeien.

“België is te klein voor artiesten. Je speelt in twee, drie grote zalen en je doet er nog wat cluboptredens bij. En dat is het dan. Maar met zes concerten per jaar kan je niet rondkomen.”

”

– Wat is het eerste dat je doet wanneer je in een nieuwe stad aankomt?

Slapen! Als er iets is wat ik door de jaren heen geleerd heb met al dat reizen, dan is het dat je daar enorm moe van wordt en dat je moet slapen wanneer je kunt. Vroeger probeerde ik altijd wakker te blijven, in de veronderstelling dat dat beter was voor mijn bioritme. Nu weet ik wel beter. Als je moe bent moet je slapen, punt. Ook al heb je maar één uurtje. Ik heb mezelf ondertussen getraind in hazenslaapjes. (lacht) – En wat doe je, behalve slapen, nog meer om te ontspannen?

Goh, dezelfde dingen die iedereen doet, denk ik. Een pint gaan drinken, een film kijken, een beetje sporten. In de zomer ga ik vaak hardlopen in het park. Verder doe ik ook aan yoga. Om tot rust te komen, maar ook om mijn lichaam soepel te houden. Saxofoon spelen is heel belastend voor de schouders en de rug, en ik merk dat yogaoefeningen helpen om die overbelasting tegen te gaan.

– Let je erg op je gezondheid?

Ik probeer toch gezond te eten en weinig alcohol te drinken, ja. De rock-‘n-roll van het muzikantenleven is meer mythe dan realiteit, hoor. Voor mij toch. Als ik elke keer na een optreden zou doorzakken, zou ik het niet lang volhouden.

– Je zei ooit in een interview dat je nog zeker tien jaar in New York wilde blijven.

Geldt die uitspraak nog altijd?

Die journalist in kwestie moet er dat getal hebben opgeplakt, want ik herinner me niet dat ik dat gezegd heb. (lacht) Maar weet je dat het heel moeilijk is om daar een termijn op te plakken. Net zoals ik het moeilijk vind om uit te leggen wat mijn toekomstplannen zijn, want dat weet je als muzikant eigenlijk nooit zeker. Al word je tegenwoordig wel verplicht om erover na te denken, want projecten worden vaak al twee jaar op voorhand gepland. Maar ik zie mezelf voorlopig zeker nog niet weggaan uit New York. Hoe langer je daar bent, hoe moeilijker het ook wordt om terug te komen. Je bouwt je hele leven daar op hé. Ik heb ook gewoon veel vrienden daar. Die laat je niet graag achter.

Robin Verheyen NY Quartet speelt op zaterdag 15 mei om 20.15u in de Warande.

De volledige speelkalender vind je op www.robinverheyen.be.

Tekst: Floor Deckx Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 9

expo

bonjour Zinloos

Louis Clesse in het Jakob Smitsmuseum

MOL - In het JSM kan je nog tot en met 2 mei een bezoek brengen aan tentoonstelling van de postimpressionistisch landschapsschilder Louis Clesse (1889-1961). Clesse bracht op onnavolgbare wijze de vooroorlogse Zennevallei en het Zoniënbos in beeld. Vanaf 1932 leeft en werkt hij ook in het West-Vlaamse Ou-

denburg, en daar schildert hij het Vlaamse platteland: de kanalen met de door de wind scheefgewaaide bomen, de zee en de (vissers) havens van Oostende, Nieuwpoort en Zeebrugge. Clesse is een volbloed romanticus die in alles wat hij schildert op zoek gaat naar schoonheid. Zijn werk wordt geprezen voor de kracht van de weergave, de schakeringen van het licht en het verscheiden koloriet. Dat heeft hij overigens gemeen met Jakob Smits.

Meer info: www.jakobsmits.be

geweld(ig) MOL - Cartoonisten zijn scherpe waarnemers. Ze kijken met een erg kritische blik naar de realiteit van elke dag en vatten die dan samen in één subliem beeld. De dagelijkse gebeurtenissen vormen een onuitputtelijke bron van inspiratie. Het resultaat, de cartoon, legt soms de waarheid bloot, kan wantoestanden aanklagen en kan pijnlijk hard aankomen. ‘t Getouw heeft een aantal jonge cartoonisten en gevestigde namen bijeengebracht. De jongeren tonen wat ze in hun mars hebben. De meer ervaren cartoonisten geven een overzicht van hun beste werk, al hebben ze speciaal voor deze expo ook nieuwe tekeningen gemaakt.

Het thema van de tentoonstelling is ‘Zinloos geweld(ig)’. De bedoeling is dat de expositie niet alleen een aantal kunstwer-

ken laat zien, maar ook een artistiek en creatief statement is.

De expo is te bezichtigen van maandag 3 tot en met vrijdag 28 mei in cultuurcentrum ‘t Getouw. Je kan er terecht van maandag tot en met zaterdag van 10 tot 16u. De toegang is gratis.

Bart Van der Moeren TURNHOUT - Bart Van der Moeren is al lang geen onbekende meer in de wereld van de fotografie. En zeker niet voor de trouwe lezer van Suiker, want hij is onze huisfotograaf. Zijn tentoonstellingen in het Fotomuseum in Antwerpen, in de Warande in Turnhout en in tientallen bibliotheken maakten zijn werk gekend. Zijn foto’s worden gepubliceerd in De Morgen, De Standaard, Trouw, Menzo, Humo, Knack, Le Vif, L’ Express, en ga zo nog maar een tijd door. Bart Van der Moeren was, en is, vooral actief als persfotograaf, maar trekt er ook regelmatig op uit voor een reisreportage.

10 — Mei 2010

Een vip of een Bekende Vlaming zal Van der Moeren echter nooit worden. Dat is omdat hij niet graag in the picture loopt.

Hij laat zijn werk liever spreken dan zelf iets te zeggen. Zichzelf promoten is er bij Bart Van der Moeren nooit bij. Als hij niet met foto’s in de weer is, zit hij in zijn groentetuin, laat hij zijn honden (Maurice en Martha) uit, sleutelt hij aan een scooter of timmert hij een tuinhuis. Het verzorgen van de public relations komt niet eens bij hem op. Niet hij moet overtuigen, maar zijn foto’s. Zo heeft hij als persfotograaf voor zichzelf de moeilijkste weg uit-

gekozen, want het journalistieke wereldje is klein en het ‘ons-kent-onsgevoel’ is er dus automatisch erg groot. Maar kwaliteit drijft altijd boven. De foto’s van Van der Moeren hadden geen promotie of pr nodig. Van der Moeren vond zijn weg in de journalistiek. Hij hoefde niet te bellen; men belde hém.

Bart Van der Moeren is nu tien jaar actief als (pers)fotograaf. Hij portretteerde vooral schrijvers, artiesten, kunstenaars, muzikanten, striptekenaars, regisseurs, acteurs en creatieve geesten van allerlei slag. Tien jaar is een mooi

moment voor een bloemlezing. Creative Factory (Druivenstraat 18 in Turnhout) heeft Bart Van der Moeren uitgenodigd om enkele van zijn werken tentoon te stellen. Bart -wij mogen Bart zeggen- selecteerde de beste portretten uit zijn omvangrijke oeuvre.

De tentoonstelling wordt op 28 mei om 20u ingeleid door Karl Van den Broeck, hoofdredacteur van Knack. De immer bescheiden Bart Van der Moeren zal aanwezig zijn, zij het natuurlijk een klein beetje tegen zijn goesting. Hij zou liever met Maurice en Martha gaan wandelen.

Beeldenbiënnale

In vitrine: in 120 vitrines om precies te zijn

BEERSE - Kunstenaars uit België, Nederland, Duitsland en Frankrijk tonen in de tuinen en parken van Beerse hun werken tijdens de tiende beeldenbiënnale. De unieke tentoonstelling loopt van zondag 2 mei tot en met zondag 13 juni. De beelden zijn elk weekend te bezichtigen, van vrijdag tot en met zondag van 14 tot 18u. Op zondag 2 mei wordt de biënnale officieel geopend met een groot dansspektakel op het Kerkplein.

Iedereen is er welkom en de toegang is gratis. Voor de toegang tot alle parken en tuinen moet je 5 euro betalen. Ook geleide bezoeken zijn mogelijk. Ze zijn erg leerrijk en bovendien spotgoedkoop.

Voor een rondleiding betaal je slechts 60 euro per groep van maximum 30 personen. Voor info over geleide bezoeken bel je naar Marc Gers (0486 977 402).

We overlopen op een drafje de verschillende locaties en de kunstenaars die er tentoonstellen: Sidnei Tendler, Tjavdar Ilev en Marc Reibel in het Museum Jan Vaerten (Peerdekensstraat 8), Achilles Cools en Brénine in ‘t Heilaar (Heilaarstraat 35), Hubert Minnebo en Mari Shields in de tuin van het OCMW (Gasthuisstraat 48), Marc Swijsen aan de kerk in het centrum, Henri Lannoye en Cor Litjens in het Tem-

HERENTALS - De Lakenhal is aan restauratie toe, maar dat laten ze in cultuurcentrum ‘t Schaliken niet aan hun hart komen. Ze trekken met de kunstwerken de straten in. In plaats van in de Lakenhal tentoon te stellen, zullen er nog tot en met zondag 16 mei kunstwerken te zien zijn in 120 (!) vitrines in het centrum van Heren-

tals. De tentoonstelling maakt deel uit van het feestprogramma 800 jaar Herentals en sluit ook aan bij de Week van de Amateurkunsten.

Wandel en winkel door Herentals en geniet tegelijkertijd van kunst. Wie wil, kan ook nog deelnemen aan een zoektocht waarmee mooie prijzen te winnen zijn.

Kinderen in Le Paige HERENTALS - Het is een traditie: tijdens de maand mei mogen leerlingen van de lagere scholen uit Herentals en de regio het kasteel Le Paige inpalmen. Dit jaar is dat niet pelhof (Bisschopslaan 1), Wilfried Pas, Henri Lannoye en Edgar Cappelin in het Koetshuis (Bisschopslaan 1), Ronald van der Meijs en Andrew MacGuffie in de tuin van de Pastorie (naast het Tempelhof in de Bisschopslaan 1), Cor Litjens en Edgar Cappelin in het gemeentehuis (Bisschopslaan 56) en Eva Vermeerbergen en Pol Richard bij Habit Arts (Bisschopslaan 78).

De organisatie van de beeldenbiënnale is in handen van het gemeentebestuur, in samenwerking met het Museum Jan Vaerten.

anders. Van zaterdag 8 mei tot en met zondag 30 mei stellen kinderen tentoon in het kasteeltje. De werken zijn te bezichtigen van woensdag tot en met zondag, van 14 tot 17u.

‘Harmonie’ in De Scherf TURNHOUT - Keramiekatelier De Scherf organiseert in Theobaldus Kunsthuis (hoek Steenweg op Oosthoven en Koningin Elisabethlei) de tentoonstelling ‘Harmonie’, met medewerking van de kunstenaars Willy Vansieleghem (keramische sculpturen), Inge Verachtert (schilderijen)

en Emilia Hauser (aquarellen).

De tentoonstelling loopt van 1 tot 30 mei en is te bezichtigen op vrijdag van 14 tot 16u en op zaterdag en zondag van 14 tot 17u. Op Hemelvaartdag (donderdag 13 mei) kan je er ook terecht van 14 tot 17u. Meer info op www.theobalduskunsthuis.be.

Nieuwe aanwinsten van het Zwerfvuil wordt kunst Jakob Smitsmuseum Mol MOL - Van de kunstwerken die het Jakob Smitsmuseum in het afgelopen halfjaar aan zijn collectie toevoegde, springen er twee in het oog. Het ene is de etsplaat met het zelfportret van Jakob Smits, het andere een prachtige, vroege tekening van de meester. Ze werden respectievelijk eind vorig jaar en in januari van dit jaar bij particulieren aangekocht. Jakob Smitskenner bij uitstek Fernand Van Gompel geeft hieronder tekst en uitleg bij de werken.

kunstenaar zijn eigen portret heeft gegrift de toeschouwer niet onberoerd. Het krijgt een belangrijke plaats in de verzameling grafiek van Smits waartoe benevens zijn 89 etsen, ook al etsplaten behoorden.”

Houtskooltekening: Gezin aan tafel

TURNHOUT - Vijfhonderd leerlingen van het vierde jaar secundair onderwijs hebben onder begeleiding van IOK Afvalbeheer en een aantal kunstenaars kunstwerken gemaakt van zwerfvuil. Op die manier werden de jongeren bewustgemaakt van het probleem. Van chipszakken werden jurken gemaakt, van plastic flessen een waterval

van licht, van kroonkurken een regenboog, ... De gemaakte werkjes worden tentoongesteld in jeugdhuis Wollewei, Draaiboomstraat 2 in Turnhout. Je kan de expo bezichtigen op zaterdag 8 mei van 13 tot 17u, op maandag 10 mei en dinsdag 11 mei van 9 tot 17u en op woensdag 12 mei van 9 tot 13u. De toegang is gratis.

Tussen de mensen

Ets: Zelfportret

“Wanneer Smits in dat zinken plaatje van 14 bij 10 cm zijn ‘Zelfportret’ graveerde, weten we niet echt. Zeker later dan in 1903, toen hij het zelfportret schilderde dat nu in het Koninklijk Museum van Antwerpen hangt. Daarin “is hij een streng kijkend, onderzoekend, autoritair man. Niets daarvan in de ets,” aldus Smitskenner Ivo Verheyen, “We zien wel dezelfde persoon, in dezelfde driekwartpose, met dezelfde witte boord, hetzelfde jasje en hetzelfde lorgnet, maar zijn ogen drukken een totaal andere stemming uit: ze staan verdrietig en vermoeid. Hier zit een man die getekend is door het leven.”

“Waarschijnlijk maakte Smits deze lijnets in 1910-1911, toen hij zich volop aan de grafiek wijdde. Omdat ze niet voorkomt in het grote etsenalbum dat eind 1910 verscheen, nemen we aan dat ze kort daarna ontstaan is. Niet veel later, want na de Eerste Wereldoorlog gaf hij de voorkeur aan de drogenaaldtechniek.”

“Bedoeld om etsen mee te drukken, is het op zichzelf geen ‘kunstwerk.’ Maar toch laat zo’n metalen plaatje waarin de

“Toont het geëtste ‘Zelfportret’ een man van 55 die door het leven getekend is, dan voert de pas verworven houtskooltekening ‘Gezin aan tafel’ (43 x 49 cm, signatuur Jakob Smits) ons terug naar Smits’ jonge jaren. Hoewel hij sinds 1882 als decoratieschilder in Amsterdam gevestigd was, verbleef hij vanaf 1884 meer en meer en in het dorpje Laren in het Gooi, waar de tien jaar oudere ‘Haagse’ schilder Albert Neuhuys zijn mentor werd. Ze trokken samen naar onder andere Drente en de Kempen, op zoek naar mooie boereninterieurs.

Dat voorkeurthema van Neuhuys nam Smits over, net als de impressionistische manier om met houtskool, krijt of aquarel vluchtige indrukken vast te leggen.”

“In deze tekening speelt het voorbeeld van Neuhuys nog duidelijk mee. Ze is mooi te vergelijken met het schilderijtje ‘Boerin bij de wastobbe’ uit 1886, ook te zien in het JSM. Toen Jakob Smits, begin 1886 definitief naar België verhuisd, in Brussel bij Les Hydrophiles exposeerde, noemde de kunstpers hem een navolger van De Haagse School. Die stijl hield hij nog even aan toen hij begin 1888 voorgoed in Achterbos ging wonen. Maar vanaf het begin van de jaren 1890 liet hij dat impressionisme achter zich en ontwikkelde hij zijn eigen symbolisme -zie de grote aquarellen op goudgrond- en daarna zijn meest bekende, synthetische, gestolde beelden van de Kempen. Of deze tekening in Achterbos gemaakt is of uit een wat vroegere tijd stamt, is moeilijk te zeggen.”

GEEL - Een geschiedkundige overzichtstentoonstelling over de Geelse gezinsverpleging: zo kan je de expo ‘Tussen de mensen’ nog het best omschrijven. De tentoonstelling is het resultaat van een bijzonder groot en veelomvattend project waaraan drie jaar gewerkt is. Zowat alle Gelenaars werd gevraagd of ze bijdragen konden leveren in de vorm van documentatiemateriaal, anecdote of wat dan ook. Het project is volledig ingebed in de Geelse gemeenschap. Aan de realisatie werkten mee: de stad Geel, OPZ Geel, de Geelse scholengemeenschap Kogeka, het Geels Geschiedkundig Genootschap, het Gasthuismuseum, Het Vlaams steunpunt voor erfgoed (FARO). Honderden Gelenaars werkten eraan mee en dat was ook nodig. Kenmerkend aan de gezinsverpleging is nu eenmaal dat het een zaak is van het volk: in de jaren dertig van de

vorige eeuw had één Gelenaar op drie een kostgast in huis. Zonder de getuigenissen van de inwoners zou het simpelweg onmogelijk zijn om een goed, betrouwbaar en volledig overzicht van de gezinsverpleging te geven.

‘De zot van Geel’ is nog altijd een levende legende. Maar heel veel nieuwsfeiten, verhalen en anekdotes behoren al niet meer tot de parate kennis. Hoe kwam de gezinsverpleging tot stand? Wie was de fameuze dokter Frits Sano? Waar stonden de Geelse badhuizen? Wie kent ‘rekenwonder Jules’ nog? En Keesje de Nederlander?’

De expositie vindt plaats in de Halle (Markt 1 in Geel) en loopt nog tot zondag 30 mei. ‘Tussen de mensen’ is ook in boekvorm verkrijgbaar en zelfs op dvd. Voor alle gedetailleerde info kan je terecht bij het archief van het OPZ op het nummer 014 57 92 45.

Suiker — 11

Floor Deckx

Joodse vlam

Drie om te zien: The Paladins, Randy Newman & Joan Armatrading TURNHOUT - Cultuurhuis de Warande gaat een memorabele maand mei tegemoet. Het mag drie artiesten van wereldformaat verwelkomen: The Paladins, Joan Armatrading en Randy Newman. Als muziek voetbal was, speelden zij alle drie de Champions League.

Er zijn gebeurtenissen waarvan je op voorhand weet dat je ze moet koesteren.

Wanneer in één maand drie wereldsterren optreden op een steenworp van je woning, bijvoorbeeld. Het gebeurt in mei. Dan heeft de Warande The Paladins, Randy Newman en Joan Armatrading geprogrammeerd.

The Paladins

Ze had hem leren kennen op skivakantie.

Ze waren eerst letterlijk, en daarna figuurlijk op elkaar gevallen. “Dat heb je met onervaren skiërs”, dacht ik bij mezelf, maar ik zei: “Leuk dat die valpartij dan toch iets moois heeft opgeleverd.” Ze zei dat het allemaal nog pril was, maar dat ze inderdaad wel hoopte dat er iets moois uit zou groeien. Ik vroeg me luidop af of de sfeer in zo’n skioord niet net iets te veraf van de werkelijkheid staat om er een idee te krijgen van mekaars ware aard. Al kon ik ook wel begrijpen dat de combinatie van sneeuw, gezellige chaletjes en knisperende haardvuren de romantiek behoorlijk aanwakkert. “Oké, een skivakantie betekent vooral ’s namiddags schnaps drinken op een terrasje en ‘s nachts gaan fuiven in de après-skibars”, gaf ze toe, waarmee ze tussen de regels door duidelijk maakte dat zij en haar nieuwe vlam meer in dronken dan in nuchtere toestand met mekaar gepraat hadden. Maar ze voegde er snel aan toe dat hij haar intussen wel had uitgenodigd om hem te komen bezoeken in zijn thuisland. “Waar is dat dan?”. “In Israël.”

Zeggen dat er op die onthulling niet enthousiast gereageerd werd door het gezelschap aan tafel is een understatement.

“Israël? Serieus? En daar ga jij op je eentje naartoe? Ben je niet bang? Het is daar oorlog!”. Er volgden nog wat dooddoeners over joden, moslims, Gaza en zelfmoordterroristen, maar ik weigerde me daardoor te laten meeslepen. Sinds ik de film “The Bubble” heb gezien - die het leven van een groepje twintigers in Tel Aviv schetst als zou de stad het New York van het MiddenOosten zijn - vermoed ik dat het land ook een andere, mooiere kant heeft, maar dat wij die hier gewoonweg niet te zien krijgen. Of er alleszins toch blind voor zijn.

“Weet je, Tel Aviv is wel de moeite, naar

12 — Mei 2010

het schijnt. Te vergelijken met New York”, probeerde ik voorzichtig. Ze was blij met mijn poging om de sfeer te doen kantelen.

“Ja, daar neemt hij me zeker mee naartoe!

En daarna bezoeken we ook nog Haifa en Jeruzalem.” “Wel, mooie reis lijkt me dat.

Doén!” De rest ging daar uiteindelijk wel mee akkoord, maar helemaal overtuigd waren ze niet. Toen we weer overgingen naar de kern van de zaak -haar nieuwe vlam- rezen er opnieuw twijfels. “Je kent die gast van haar noch pluim. Is hij wel te vertrouwen?” Daar hadden ze een punt.

“Aangezien toch niemand bereid is me te vergezellen, moet ik het risico wel nemen en alleen gaan, of niet soms?”, luidde haar repliek. Daar had zij ook een punt.

Het was een dilemma. De kans om met een local op stap te gaan in een land waarover veel vooroordelen bestaan, maar dat ongetwijfeld veel moois te bieden heeft, krijg je waarschijnlijk geen tweede keer. Anderzijds is in je eentje afreizen naar dat land en het feit dat je die jongen nauwelijks kent een af te raden combinatie. Het is een situatie die de grenzen van de wantrouwigheid aftast. De opkomende verliefdheid zal er vast voor iets tussen hebben gezeten, want ze heeft het er ondanks alle negatieve adviezen toch op gewaagd. En, o ironie, nu de prachtige foto’s op Facebook staan, is iedereen plots wél enthousiast over Israël. De positieve commentaren zijn niet meer bij te houden. Dat het een bijzonder land is, is nu wel duidelijk. Met dank aan haar persoonlijke gids ter plaatse. Want met de nieuwe vlam is alles goed gegaan, zo liet ze nog weten.

Haar intuïtie heeft haar niet bedrogen en ze heeft hem tijdens die week natuurlijk veel beter leren kennen. “Hij is joods. En besneden”, sms’te ze ter verduidelijking.

Zoveel details hoefden nu ook weer niet.

Van dit sublieme drietal zijn The Paladins wellicht nog het minst bekend. Maar vergis je niet. Zij zijn de peetvaders van de moderne retromuziek. Tal van bandjes springen tegenwoordig op de rockabilly-, country- of beboptrein. De ene doet dat al met meer succes dan de andere. The Paladins staan daar ver boven. Ze doen niet mee aan modegrillen. Dat retro ‘in’ is, zal hen worst wezen. Enig opportunisme is hun volkomen vreemd. Ze doen wat ze doen. In elk muziekgenre heb je leiders en volgers. In de rock-’n-rollwereld zijn the Paladins de leiders. Zij zijn ‘the real thing’. Al dertig jaar lang staat deze uitstekende liveband uit het zompige San Diego eenzaam aan de top.

onwaarschijnlijk vaak gecoverd, en niet door de minsten: Nina Simone, Mathilde Santing, Joe Cocker, Bonnie Raitt, Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris, The Blues Brothers, Dusty Springfield, UB40, Katie Melua, Neil Diamond, Barbra Streisand, Tom Jones, Wilson Pickett, Joan Baez, ... En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn filmmuziek waarvoor hij 16 Oscarnominaties kreeg. Eén keer won hij die Oscar. Daarnaast ontving hij ook een Grammy Award en een Emmy.

Newman staat bekend om zijn bijtend sarcastische teksten. De Amerikanen hebben een haat-liefdeverhouding met hem.

Onder andere omdat de tekst ‘We’re rednecks, we’re rednecks, we don’t know our ass from a whole in the ground’ niet overal in goeie aarde viel, om het nog heel zacht uit te drukken. Dat ‘kleine mensen geen reden hebben om te bestaan’, werd ook al niet op applaus onthaald en dat in ‘God’s song’ God openlijk met de mensheid lacht omdat ‘ze zot genoeg zijn om in Hem te geloven’, veroorzaakte zelfs een regelrechte rel. Newman geeft ook België ervanlangs.

In ‘A few words in defense of our country’ plaatst hij Leopold II zonder enige nuance in hetzelfde rijtje als Hitler, Caligula en Stalin. “Hij plunderde Congo helemaal leeg en liet alleen de malaria ginder.” Benieuwd of hij het lied ook in ons land zal spelen. Vermoedelijk wel, want Randy Newman houdt zijn mond voor niemand. Het bracht hem trouwens al enkele keren voor de rechtbank. Wie zegt dat Bob Dylan kritische teksten schrijft, heeft gelijk. Maar ze zijn erg braaf in vergelijking met wat Newman op papier durft te zetten. Dylan mag er zeker zijn, maar Newman is misschien wel de strafste tekstschrijver van zijn generatie.

Joan Armatrading

Randy Newman

Over ‘eenzaam aan de top’ gesproken: daar weet Randy Newman alles van. ‘It’s lonely at the top’, ‘Birmingham’, ‘Short people’, ‘Riders in the rain’, ‘You can leave your hat on’, ‘It’s money that matters’ en ‘Mama told me not to come’ zijn maar enkele van zijn vele culthits. De meeste van die nummers ken je misschien alleen maar in de versie van andere artiesten.

Randy Newmans muziek werd immers

Nog eentje met zo’n goeie pen, al zijn de teksten van Joan Armatrading wel zachter en toegankelijker. Ze was megapopulair in de jaren 70 en 80, maar geraakte nadien wat in de vergetelheid. Geen nood, want de liedjes die ze dertig jaar geleden schreef, staan nog steeds als een huis.

Denk maar aan ‘Willow’, ‘Love and affection’, ‘Drop the pilot’, ‘Call me names’, ‘Rosie’, ‘Bottom to the top’, ‘All the way from America’, ‘Willow’ en ‘I’m lucky’. Wie te jong is om deze nummers te kennen, denkt maar aan Tracy Chapman en vermenigvuldigt haar oeuvre met tien. Dan kom je ongeveer in de buurt van wat Joan Armatrading betekend heeft.

The Paladins staan op zondag 9 mei in de Warande (20 euro), Randy Newman concerteert op donderdag 13 mei (39 euro) en Joan Armatrading op woensdag 26 mei (31 euro). Begin al maar te sparen.

jazz All that

Parker, Guy & Lytton RIJKEVORSEL - Evan Parker (foto), Barry Guy en Paul Lytton zijn op dit moment zowat het allerbeste wat Groot-Brittannië te bieden heeft op jazzgebied.

Van Evan Parker wordt beweerd dat hij een van de grootste saxofonisten is sinds John Coltrane. Het natuurtalent speelt -net als Coltrane trouwens- zowel tenorals sopraansax. Hij begon te spelen toen hij amper 14 jaar oud was. Evan Parkers vader was piloot. Hij nam zijn zoon regelmatig mee naar New York, waar de ‘kleine’ Parker zijn grote helden live aan het werk kon zien. De kleine wordt al snel groot. Zijn geboortestad Bristol is te klein voor hem. In grootstad Londen voelt hij zich beter thuis en wordt hij helemaal ondergedompeld in de plaatselijke jazzscene. Hij maakt deel uit van The London Jazz Composers Orchestra, The Globe Unity Orchestra en het Schlippenbach Trio. Hij maakt kennis met Barry Guy en Paul Lytton en vormt daarmee het trio Parker, Guy & Lytton.

Contrabassist Barry Guy wordt zowel in de jazz als de klassieke muziek op handen gedragen. Hij is klassiek geschoold, maar specialiseerde zich in de ‘vrije improvisatie’.

Hij speelde in veel groepen, met o.a. Evan

Ensemble MP21: l’ Heure du berger

MOL - Blaasensemble MP21, onder leiding van Bob Parmentier, houdt van speciale locaties; bijvoorbeeld de foyer van zaal Rex. Op 8 mei zal MP21 daar het programma ‘l’ heure du berger’ spelen

TURNHOUT - Op zaterdag 15 mei concerteert de New Yorkse Turnhoutenaar Robin Verheyen in de Warande. Tickets kosten 16 euro. Op blz. 8 en 9 lees je een interview met hem.

Parker, Eddie Prévost, Keith Rowe en met barokvioliste Maya Homburger, die trouwens zijn echtgenote is en met wie hij een platenlabel uit de grond stampte.

Paul Lytton is een bijzonder creatief drummer en een pionier op het vlak van zelfgemaakte percussie-instrumenten. Aanvankelijk speelde hij vooral dansmuziek, maar toen hij in de jaren 60 Evan Parker en Barry Guy tegen het lijf liep, werd zijn liefde voor improvisatie aangewakkerd.

Met Evan Parker, Barry Guy en Paul Lytton brengt De Singer in Rijkevorsel drie jazzgrootheden samen op een podium. Een ‘must see’ voor elke liefhebber. Bijzonder is dat het concert gecombineerd wordt met een tentoonstelling van beeldend kunstenaar Vanche.

Vanche is een jazzfanaat in hart en nieren.

Hij laat zijn expo’s vaak openen door bevriende jazzmuzikanten. Zijn kunstwerken hebben de jazzmuziek ook vaak als thema. Vanche zal een toelichting geven bij dit ‘concArt’ in de Singer en spreken over hoe de geïmproviseerde muziek zijn werk heeft beïnvloed.

Parker, Guy en Lytton concerteren, in aanwezigheid van kunstenaar Vanche, op 15 mei in de Singer (Bavelstraat 35 in Rijkevorsel). Kaarten kosten 16 euro.

en de sfeer van een gezellig Frans café oproepen. Het ensemble wordt voor de gelegenheid bijgestaan door een pianist.

Kaarten kosten 12 euro. Een drankje is inbegrepen in de prijs. Het concert begint om 20.15u.

Hijaz MOL - Breng het beste van de wereldmuziek en de jazzmuziek samen en je komt uit bij een groep als Hijaz. Hijaz is een vijfkoppige band waarin Moufadhel Adhoud (luit) en Azzedine Jazouli (percussie) zorgen voor de exotische tonen en ritmes.

Robin Verheyen

Niko Deman (piano), Vincent Noiret (bas) en Chryster Aerts (drums) zorgen voor het klassiekere, Europese tegengewicht.

Hijaz concerteert op vrijdag 28 mei in de foyer van zaal Rex in Mol. Kaarten kosten 9 euro.

Mike Reed’s People, Places and Things

Jimmy Molière

KASTERLEE - Op maandag 3 mei speelt de virtuoze gitarist Jimmy Molière in jazzclub Houtum Street (Houtum 58 in Kasterlee). Dat een grootmeester als Jimmy Molière, die jarenlang de vaste gitarist was van Fats Domino, te zien is in Kasterlee danken we aan orkaan Katrina, die een paar jaar geleden een deel van New Orleans van de kaart veegde. Jimmy Molière, die met een Vlaamse getrouwd is, vluchtte weg uit het rampgebied en vestigde zich in Oostende.

Hij komt naar Kasterlee met Jef Lefève (keyboards), Marnix Vernieuwe (gitaar) en Chris De Braekeleer (drums).

RIJKEVORSEL - Drummer Mike Reed is een levende legende in zijn thuisstad Chicago. Hij werd in zijn thuishaven twee jaar geleden al verkozen tot inwoner van het jaar. En vorig jaar bedacht het Amerikaanse tijdschrift ‘Down Beat’ hem met de titel ‘Jazz Artist Rising Star’. De groep die rond hem gevormd werd, de ‘Mike Reed’s People, Places and things’, werd in datzelfde tijdschrift gebombardeerd tot ‘Jazz Group Rising Star’. Alles wat Mike Reed aanraakt, lijkt in goud te veranderen.

De bewondering voor de drummer, percussionist, songschrijver en concertorganisator komt niet alleen van de media. Ook collega-muzikanten zijn vol lof over hem. Hij wordt om de haverklap gevraagd als studiomuzikant of als ‘special guest’ bij liveoptredens.

Mike Reed laat zich in Rijkevorsel assisteren door Greg Ward op altsax, Tim Haldeman op tenorsax en Jason Roebke op contrabas.

Het concert vindt plaats op vrijdag 7 mei om 20.30u in zaal De Singer in Rijkevorsel (Bavelstraat 35). Kaarten kosten 12 euro.

Suiker — 13

“ ” De laatsten der kapelverzorgers:

Wij verslijten, maar het kapelletje blijft mooi

Jaak Geysmans: “Wat gij geluk of toeval noemt, noemt een ander een mirakel.”

Duizenden keren is Jaak Geysmans uit Ezaart al de drukke Geelsebaan overgestoken om aan het boomkapelletje recht tegenover zijn huis een karweitje op te knappen. Er is altijd wel iets te doen aan een kapel: nieuwe bloemen neerzetten, het uitgewaaide kaarsje terug aansteken of het perkje ervoor met wiskundige precisie fijnharken.

“Dit kapelletje moet meer dan 100 jaar oud zijn. Het werd gemaakt door mannen die nog in de oorlog van 1914-1918 hebben gevochten.

Acht kerels waren het, allemaal jonkmannen.

Ik ken nog al hun namen. Echte deugnieten waren het. Als ze de kapel versierden, gaven ze een flesje bier aan mekaar door. Ik was toen nog een snotneus die ze voortdurend voor de gek hielden. ‘Hé, Jaakske, ga eens de stoelzaag halen bij boer Peer’, riepen ze dan naar mij. Boer Peer stuurde me dan naar Boer Mettens en die verwees me weer door naar een andere boer. Begrijpt ge: een stoelzaag bestond gewoon niet. En plezier dat die mannen dan hadden.”

“Het kapelletje is van niemand. Of beter: van niemand en van iedereen. De boom hebben we zelf gezet. Het materiaal voor de omheining heb ik geleverd. De zitbank heb ik van treinbiels gemaakt. Maar ik heb al dat materiaal nooit gegeven met de gedachte: ‘Dat kapelletje is nu van mij’. Vraag me ook niet hoeveel dat kapelletje me al gekost heeft. Niemand hier rekent zijn kosten aan. Vroeger hing er nog een offerblok onder waarin mensen geld konden steken. Daarmee werden dan kaarsen

14 — Mei 2010

gekocht. Maar een boekhouding hebben we nooit bijgehouden. Veel mensen denken dat ik met al mijn werken voor de kerk veel verdiend hebt. Als ik de klokken ging luiden, zag ik hen denken: die heeft weer een schone cent verdiend. Jongen toch: ik weet zelfs niet of ik er mijn hemel mee heb verdiend.” (lacht) “Het boomkapelletje staat hier zeker op een gevaarlijke plaats. Vooral de vrachtwagens scheren er rakelings langsheen. Toch is er nog maar één keer een auto tegenaangereden.

Jef, onze schrijnwerker, heeft toen een nieuw kastje gemaakt. Een kapelletje in Balen hebben ze een jaar geleden wel in frut vaneengereden. En het strafste was: het Mariabeeldje was nog helemaal intact. Voor de mensen van de kapel was dat zeker een wonder.”

“Ge gelooft erin of ge gelooft er niet in. Wat gij geluk of toeval noemt, noemt een ander een mirakel. Als vroeger in de buurt iemand serieus ziek was, werd aan de kapel een noveen gebeden, negen dagen na elkaar. Iedereen moest er elke avond zijn. Ontbrak er iemand, dan telde het niet en moesten we opnieuw beginnen. Als die mens dan beter werd, waar lag dat dan aan? Ik zal je nog iets vertellen.

Tien jaar geleden zag ik niet meer goed. Ik verzorgde toen ook nog de bloemen aan het Christusbeeld in de kerk. ‘Jongen’, zei ik tegen Onze- Lieve-Heer, ‘nu moet gij me helpen want ander is het gedaan met de bloemen.’ De week nadien ben ik geopereerd; ik zag beter dan ooit tevoren.”

Jaak is intussen overleden. Deze reportage mag een eerbetoon zijn.

MOL - Nergens anders dan in Vlaanderen kom je zo’n onwaarschijnlijke hoeveelheid kapelletjes tegen ter ere van Maria, de moeder van Jezus. Ze moeten met duizenden zijn: de kapelverzorgers die met een rotsvast geloof en vooral veel vrijwillige inzet de kapellen onderhouden. In mei, de Mariamaand bij uitstek, ondergaan de kapellen hun jaarlijkse schoonmaak, krijgen ze een nieuwe verflaag en worden ze getooid met een wit-blauwe (de kleuren van Maria) meiboom. Suiker sprak met drie kapelverzorg(st)ers.

Stilaan een uitstervende soort. De kapellen mogen dan vaak al meer dan een eeuw oud zijn, hun verzorgers komen ook in die buurt.

Gelovigen willen hun Mariadevotie het liefst in hun eigen buurt beleven en dus is elke plaats geschikt om er een kapelletje neer te poten of op te hangen. Dat blijkt alleen al uit de ontelbare samenstellingen met het woord kapelletje: baankapelletjes, boomkapelletjes, dakgootkapelletjes, gevelkapelletjes, rotondekapelletjes, boskapelletjes en ga zo maar door. Kapellen zijn toonbeelden van de vaak zo verguisde ‘Vlaamse volksarchitectuur’.

De met brik en brak opgetrokken bouwsels horen thuis in dezelfde categorie als duiventillen, brievenbussen en koterijen. Gelukkig heb je er sinds kort geen bouwvergunning meer voor nodig. De kapellen behoren echt wel tot het volkse erfgoed.

De kapelverzorg(st)ers, de vrouwen en mannen die dag in dag uit voor de monumenten in de weer zijn, hebben vandaag een gemiddelde leeftijd van 70 tot 100 jaar. Zij zijn zelf monumenten die zich bekommeren om monumenten. Ze voelen zich de laatste telgen van een uitstervende soort. Stoppen zij met het onderhouden van de kapel, dan dreigt langs duizenden Vlaamse wegen weldra de kapelverkrotting.

De gezusters Van Hoof: “Niemand komt hier bidden.

Ik denk dat het van de oorlog geleden is.”

Het kapelletje van Achterbos wordt al meer dan een eeuw in ere gehouden door het “kaarsenaansteekbedrijfje” Van Hoof: de gezusters Maria en Hilde. Elk jaar rond deze tijd verzamelen ze de vrouwen van de buurt om het kapelletje te versieren.

Maria Van Roy: “Een oud mens moet op tijd doodgaan.”

Jaaks rechterhand, en minstens even toegewijd aan het kapelletje van Ezaart, was en is nog steeds Maria Van Roy: een boerin van weinig woorden. Ze woont nog samen met een zoon in een kleine boerderij vlak naast het kapelletje.

Al meer dan een halve eeuw steekt ze tweemaal per dag een kaarsje aan.

“Ik weet het hoor, gij denkt dat ik gek ben.

Maar de ‘nieuwe soort’ begrijpt niet dat de kapel een zaak van oude mensen uit de ‘vroegere tijd’ is. Die kapel zit in mij. Ik ben ermee opgegroeid. Mijn moeder brandde er kaarsen, haar moeder deed het en naar het schijnt zelfs mijn overgrootmoeder. Na mijn dood doen ze ermee wat ze willen. Ik wil het niet meemaken. Een oud mens moet op tijd doodgaan zodat hij of zij dat allemaal niet meer ziet gebeuren. Maar zolang ik goed te been blijf, zal ik elke dag mijn kaarsje branden.”

“Rond zeven uur ‘s morgens sta ik aan de kapel, elke dag van de week. En om vijf of zes uur ‘s avonds sta ik er opnieuw. Het juiste uur hangt af van de kaars: een goede brandt zes tot zeven uren, een goedkopere iets minder lang. Andere kapelletje hebben kaarsen die op elektriciteit werken. Maar dat is zoiets als plastic bloemen.”

“Tijdens de oorlog mocht ik er geen branden. Alles moest verduisterd zijn. Eén avond in het jaar brand ik zeker ook geen kaarsen meer, nl. op de dag dat de scouts hier hun bal

houden. Dan lopen er teveel deugnieten op straat. Een keer hebben ze het lantaarntje stukgeslagen, een andere keer was het zelfs gepikt. Mijn zoon heeft het nu vastgelegd met een hangslot.”

“Op een dag lag er een groot pak kaarsen onder het kapelletje. En een week later opnieuw een pak. Ik wist niet van wie ze waren.

Tot op een morgen vreemde mensen aan de kapel stopten. ‘Heb je onze kaarsen gevonden?

We zijn naar Lourdes geweest maar dat was één grote commerce. Je brandt een kaarsje maar voor je je rug gedraaid hebt, verkopen ze de kaars opnieuw. Dan leggen we nog liever hier een doos neer.’ Soms krijg ik ook kaarsen van mensen uit de buurt. Die moet ik dan branden voor een ziek familielid.”

“Ik brand ook kaarsjes voor mezelf. Ik hou erg veel van Maria. Voor haar kan ik veel doen. Waarom? Omdat ze ook al heel veel voor mij heeft gedaan. Ik heb geen makkelijk leven gehad. Ik heb elf kinderen grootgebracht en daarbij nog eens een zieke man moeten verzorgen. Heel mijn leven heb ik hard moeten boeren. Hoe zou ik dat voor elkaar hebben gekregen? Een meid of knecht had ik niet. Ik heb heel veel gebeden voor Maria om mij nieuwe moed te geven.”

“Maar soms denk ik ook weleens: al die kaarsen, het zal niet veel uithalen. Het kan goed zijn dat ik naar de hel gaat. Dood is dood.

Denkt gij ook niet?”

“Janneke Doos, een nonkel van ons, heeft dit kapelletje gebouwd. Wij waren toen nog snotneuzen. Ik denk niet dat hij vooraf een plan had getekend maar ik vind dat het wel een mooi kapelletje is geworden. Het is gemetseld met oude stenen. Nadien hebben ze het wit geschilderd.

Dat hadden ze beter niet gedaan want nu moeten we het elk jaar opnieuw verven.”

“Ik heb nooit gehoord dat Maria hier ooit zou zijn verschenen. Om de hoek hebben ze wel een kapelletje gezet omdat er eens een kindje is doodgebliksemd. Aan ons kapelletje komt ook nooit iemand bidden. Ik denk dat het van de oorlog geleden is. Als de mensen het slecht hebben, komen ze vanzelf bidden. Ik ga daar vandaag ook niet alleen staan. We maken het schoon en onderhouden het. Eigenlijk is dat puur uit gewoonte. Dat zit erin en dat zal er nooit meer uit gaan.”

“We steken alle dagen twee kaarsen aan. Als het kaarsje niet brandt, voel ik dat precies aan en ga ik vanzelf naar het kapelletje. ’s Avonds staat de deur van de gang hier open en kijk ik recht op de kapel. Ik vind het altijd zo schoon als het kaarsje brandt, vooral in de winter.”

“Het kapelletje is eigenlijk een familiezaak.

Ik sta met de vroege: ‘s morgens wrijf ik wat door mijn gezicht en ga dan een eerste kaars aansteken. Ik zorg ervoor dat ik er vóór zeven uur ben geweest. Die eerste kaars brandt tot de middag. Ons Maria staat met de late, zij gaat rond zes uur een tweede kaars aansteken. Een tante van ons is 85 jaar en gaat elke dag het zand ervoor netjes harken. We doen dat samen al langer dan zestig jaar.”

“Als je vroeger je plechtige communie deed, moest je vooraf meehelpen met het schoonmaken van de meiboom. Alle meisjes kwamen dan samen bij het oudste van de niet-getrouwde meisjes uit de buurt. Als dat meisje niet van straat geraakte, kon die wel dertig jaar oud zijn. Dat was zo de traditie. De vrouwen die deze dagen de jaarlijkse schoonmaak doen, zijn alleen maar oude vrouwen. De jongste dit jaar was 56 jaar. We waren nog met twaalf: Margriet, de Emmerkens, Jeanine, Mien, Emma,

Lis, Elisa, Hilda, Marie van René van Din, ons Marie en ik. Ik schrijf alle namen op. Zo weet ik wie wat heeft bijgelegd bij de aankoop van de versieringen.”

“Ik schrijf ook altijd op hoeveel er in de offerblok zit. De laatste keer was het 11,50 euro.

Dat geld gebruiken we voor kaarsen en bloemen. Soms leggen we een paar euro extra bij om het ganse jaar door kaarsen te kunnen kopen. Als mensen uit de buurt een feest hebben gegeven en kaarsen hebben gebrand, komen ze de overschot aan ons geven. Hier gaan weinig kaarsen verloren.”

“Onze meiboom is een paar jaar geleden gestolen. Ik weet het nog goed: het was veertien dagen voor de eerste mei. ‘s Morgens ging ik een kaarsje aansteken. Mijn tante had het perkje nog niet “gegritseld” en daarom zag ik nog een grote voetstap in het “gritselwerk” staan. Ik keek onmiddellijk naar omhoog en zag dat onze meiboom weg was! Ik ben gaan rondfietsen rondfietsen en stelde vast dat in de ganse buurt ook de brievenbussen waren omgetrokken. Iemand aan de kerk sprak me aan. ‘Uw meiboom ligt ginder in de wei. Ge zult er veel werk aan hebben als ge er nog iets van wilt maken.’ Hij was inderdaad helemaal verenneweerd, zelfs het kruisje was eraf. Zo spijtig... Hij stond al meer dan vijftig jaar het ganse jaar door op het kapelletje. Wat hebben die vandalen daar nu aan? Maar een nieuwe meiboom maken we niet meer. Dat is gedaan.”

“Of we er onze hemel mee verdienen? Ja, dat denk jij. Wij weten niet beter, jongen. We gaan nog alle zondagen naar de kerk. Ze hebben ons ook veel wijs gemaakt. Ik geloof niet dat we daar iets voor terugkrijgen. Als wij geleefd hebben, is het gedaan met het kapelletje.

Wie gaat het dan nog doen? Ik vind het erg dat zoiets verloren gaat. Zelf hebben we het ook al dikwijls willen opgeven. Maar als het zover is, beginnen we er toch terug aan. Toen we dit jaar stonden te schilderen, kwam Viviane erbij staan. Zij verzorgt ook een kapelletje in de buurt. ‘Ik ben al 80 jaar’, zei ze. ‘Maar ik heb geluk: als ik er niet meer ben, zal ons Louisa het werk nog verderzetten. Die is nog vier jaar jonger, maar woont wel 500 meter verder van het kapelletje.’ Zo verslijten wij, maar het kapelletje blijft mooi.”

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Deseyn

Suiker — 15

Stijn Janssen

De big bang in woorden Ergens in zijn stilaan onmetelijke oeuvre laat schrijver Walter Van den Broeck wijlen Richard Proost, de toenmalige Turnhoutse burgemeester, opdraven. We hebben nog getracht de passage te achterhalen, maar tevergeefs: ze is verloren gegaan in het doolhof van Van den Broecks 1001 anekdoten, die samengebundeld ’s mans levenswerk vormen.

Maar we herinneren ons nog goed de doortocht van Richard Proost, allicht omdat de beschrijving ervan zo perfect aansloot bij onze ervaring met de burgemeester. Het ging daarbij om zijn onnavolgbare stijl -in letterlijke en figuurlijke zin van het woordom zijn medemens aan te spreken. Van den Broeck beschrijft daarbij hoe de wat stijfdeftige burgemeester elk van zijn gesprekken -het maakte niet uit of hij nu de koning of de voorzitter van de Bond der kanariekwekers voor zich had- begon met een plechtstatige, voldragen volzin. Nog voor die zin aan zijn natuurlijke eindpunt kon komen -en daar schuilde het addertje onder het gras - slaagde Proost er echter in hem te laten vertakken in een bijzin. En ook die bijzinnen splitste Proost weer op in nog eens halve zinnen en zo verder, en zo verder. “Mijnheer Van den Broeck, ge zult u wel afvragen, dat kan ik me trouwens levendig voorstellen, zelf zou ik ook, enfin niet dat ik onaangenaam verrast zou zijn of zo, dat moet u vooral niet denken,...” Proost sprak zoals vuurwerk.

Hij vertrok van een oerknal om nadien elke vuurtentakel nog eens te laten uiteenspatten in tientallen kleinere uitlopers. Uiteindelijk liet hij een melkweg van miljoenen genstertjes over zijn toehoorders vallen. Die keken hem eerst nog met enige verwondering aan, maar zochten allengs met ontreddering in de ogen een schuilplaats.

Proost bracht de big bangtheorie in woorden. Maar het straffe was: de woordenexplosie bracht geen zwarte gaten voort. Van den Broeck had ooit een volledige zin à la Proost op papier gezet en was enigszins verbijsterd tot de vaststelling gekomen dat er zowel grammaticaal als inhoudelijk geen speld te krijgen was tussen de woordenstamelarij.

De zin klopte. Punt uit.

16 — Mei 2010

We hebben tot op heden slechts één iemand gekend die ook deze techniek meester was. Een vrouw uit Olmen: Rosa Ooms van Straal. Ze heeft nooit voor een groot publiek gesproken en nimmer in een officieel kader. Ze sprak gewoon tegen iedereen die in haar gezichtveld verscheen, meestal in haar achterkeuken en het liefst met haar kleinkinderen als geduldig publiek.

Ook Rosa begon haar gesprekken met de aankondiging van een belangwekkend, al dan niet historisch, nieuwsfeit dat ze meestal uit de krant of het tv-journaal had opgepikt. Iedereen was al maanden van die gebeurtenis op de hoogte, maar zij deelde die aan haar tafel officieel mee. Alsof ze zelf de 42 kilometer en 195 meter tussen Marathon en Athene had afgelegd om ons het feit hoogstpersoonlijk als boodschapper te melden. “Of we al wisten dat er een zwarte in Amerika president was geworden.” Rosa legde de lat onmiddellijk hoog om zich van onze belangstelling te verzekeren. Daarna bestond haar conversatiekunst erin zo snel mogelijk de brede snelweg van het wereldnieuws te verlaten en via zijwegen in haar eigen vertrouwde achtertuin te belanden.

Dat ging zo. “Dat ze nog perfect wist waar zij de eerste zwarte had gezien. Nee: dat was niet waar. Niet zij had hem gezien, maar haar broer die in ’58 naar de Expo was geweest en daar de eerste zwarten had gezien op een tentoonstelling. Haar eerste zwarte: dat was haar eigen vent geweest toen hij uit de koolput in Beringen kwam gekropen.”

Slechts twee afritten had Rosa nodig om thuis te komen.

Op haar terrein kende ze iedere wegel en elk kerkpadje. Hier kon ze zich ten volle uitleven. Ze hield de plattegrond van het dorp voor ogen en leidde ons er rond als een schichtige zwerfkat die van links naar rechts schoot. “Dat haar vent jarenlang in de koolput had gewerkt en pas veel jaren later had gekregen waar hij recht op had: een volledig mijnwerkerspensioen. Dat ze daar was achtergekomen omdat haar buurvrouw wél een extra premie had gekregen voor de stoflong van haar vent. Dat die buurvrouw gisteren

was binnengesprongen omdat ze haar rolluik niet om acht uur maar pas om halfnegen had opgetrokken. Ze had gedacht: er zal toch niets met Rosa aan de hand zijn.

Ze hadden deze week Francine begraven die stommelings van de trap was gevallen en te laat was gevonden. Het menske had al zoveel leed meegemaakt in haar leven: haar eerste vent deugde voor geen meter. Maar nu sprak ze al over de oorlog. Toen werden er wel meer streken uitgehaald. Zo hadden de Duitsers op een dag haar fiets meegenomen. Een nieuwe fiets nog wel. Maar ze had hem teruggestolen. Het zweet stond in haar handen. Haar hart ging tekeer … Stanske was daarbij. Die kenden we zeker: ze woonde achter de kerk …

Terwijl voor iedereen van haar toehoorders haar verhaallijnen tot een onontwarbaar kluwen waren ineengestrengeld, was Rosa al die tijd de draad van Ariadne blijven vasthouden. Als een reisduif wist ze altijd terug te keren naar haar vertrekpunt. “Ja: ze hadden goed gegeten op het jaarfeest van de Boerinnenbond. Echt lekker. Een gevulde perzik met tonijn, dan varkenshaasje met kroketten -echt mals vlees- en nadien was er heel veel keuze geweest aan vlaaien.

Maar het was weer hetzelfde geweest, zeker…” Dan viel ze stil. Het was haar test om de oplettendheid van haar publiek te meten.

Wachtte ze op een vraag? ‘Wat was weer hetzelfde geweest, moemoe?”

Ach, menneke: tijdens de mis waren die van Olmen weer van achter moeten gaan zitten. Dat was alle jaren het geval. En het was niet alleen dat het volk van Olmen achteraan moest zitten in de kerk in Balen. Ze kregen ook altijd als laatsten de uitnodiging. En als de zon scheen in Balen regende het in Olmen. En dat het allemaal geen waar zou zijn geweest als toentertijd Olmen niet bij Balen was gevoegd. Als de burgemeester iemand van Olmen was geweest, lag er nu voor haar deur al jaren riolering. “Daarom begrijp ik waarom die zwarten in Amerika die zwarte gekozen hebben. Als zij een zwarte was geweest, had ze ook iemand van haar eigen volk gekozen. Dat spreekt vanzelf.”

Hofpoortteater Elckerlijc valt in de prijzen TURNHOUT - Hofpoortteater Elckerlijc heeft vorige maand de gewaardeerde Theaterprijs van de Vondelstichting overhandigd gekregen. Elckerlijc kreeg die prijs vorig jaar voor de voorstelling ‘Vossenjacht’ van Hugo Claus, de laatste productie van vorig seizoen.

In mei zijn twee nieuwe voorstellingen van het Hofpoortteater te zien.

‘Burgermansbruiloft’, dat in april in première ging, kent nog een uitloper op 1, 2, 7 en 8 mei. De nieuwste productie, aperitiefvoorstelling ‘Tussen twee nachten’, wordt gespeeld op 16 en 23 mei om 11u en op 15 en 22 mei om 20.15u. De toegang bedraagt 7 euro. Een aperitiefje is inbegrepen. Alle info vind je op www. elckerlijc.com.

Nieuwe openingsuren stadsarchief TURNHOUT - Er waait een nieuwe wind door het stadsarchief van Turnhout. Voortaan is de leeszaal niet meer open op maandag, omdat het archief dan geïnventariseerd en gedigitaliseerd wordt. Bellen of mailen kan je ‘s maandags nog wel. Van dinsdag tot en met vrijdag is de leeszaal toegankelijk voor het publiek, van 9 tot 12.30u en van 13 tot 16.30u.

Programma ‘Muziek aan het kasteel’ is gekend

OOSTMALLE - In het ‘Park de Renesse’ kan je ook deze zomer weer genieten van muziek aan het kasteel. Muzika vzw biedt de bezoekers vijf goedgevulde muzikale donderdagen aan. Op 30 juli wordt er in de namiddag al afgetrapt met concerten van Shi, Mr Boullart en Paul Severs & Paulette. ‘s Avonds staan Continental Rock en Dr. Fred & The Medicine Men nog op het programma. Xandee zal als special guest aanwezig zijn. Een week later concerteren Pilot Light en Charly’s Goodfriday Band. Op donderdag 13 augustus wordt er in de namiddag een Kids Dag georganiseerd. ‘s Avonds kan je luisteren naar Maizis en Bamboozle. Op 20 augustus zijn Sassquad en Secret Me te gast. Het rijtje wordt volgemaakt door Profile en Festeyn, op 27 augustus.

‘Muziek aan het kasteel’ is ook dit jaar weer gratis toegankelijk.

U

BE N

T

OVER DE SCHREEF

HIER

popconcerten vlak over de grens

Agenda

za ­– 01-05-10 ­– 15:00 –­ Zaal 013 Tilburg Neurotic Deathfest: Carcass, Origin, Lock Up, ... € 35 za –­ 01-05-10 –­ 21:00 –­ Mezz Breda Klerkx & The Secret € 0 za –­ 01-05-10 –­ 22:00 –­ Mezz Breda Gizmo, Endymion, Noisekick, ... € 10

Ruby Dee and the Snakehandlers

EINDHOVEN - Jongerencultuurcentrum Dynamo in Eindhoven houdt voor de vijfde keer een ‘Hillbilly Hellride’. Deze keer is de band rond Ruby Dee Philippa te gast: Ruby Dee and the Snakehandlers.

Ruby Dee Philippa is een madam die je niets meer moet wijsmaken. Ze groeide op in een desolaat stukje Californië. “Tussen weidse ranches en gevangenissen”, omschrijft ze het zelf. Haar broer speelde op zijn banjo de countryhits mee die op de radio te horen waren. Daar haalde Ruby Dee de inspiratie voor haar muziek, al beperkt ze zich met haar band niet tot country alleen. Ook invloeden van aanverwante stijlen als rockabilly, hillbilly, honkytonk en rock-’n-roll zijn heel duidelijk merkbaar.

Geen enkele van die genres zijn commercieel of MTV-vriendelijk. Ruby Dee and the Snakehandlers moet het dan ook in de eer-

Gert Vlok Nel BREDA - Gert Vlok Nel is een Zuid-Afrikaan en een generatiegenoot van de veel te vroeg overleden Joannes Kerkorrel. Beiden hebben nogal wat gemeen: ze zijn intellectuelen en in de eerste plaats schrijvers. Kerkorrel was journalist, Vlok Nel is een dichter. En niet de eerste de beste. Maar liefst acht van zijn gedichten werden door Gerrit Komrij opgenomen in het verzamelde werk ‘Afrikaanse poëzie in 1000 en enige gedichten’.

Steve Hackett BREDA - Natuurlijk kent u Steve Hackett, al is dat misschien niet bij naam. Hackett was van 1970 tot 1977 de vaste gitarist van supergroep Genesis, met Phil Collins en Peter Gabriel. Meer zelfs: Genesis zag het levenslicht in 1967, maar het was pas toen Steve Hackett gitarist Anthony Phillips kwam vervangen dat de groep succesvol werd. Het is niet eens overdreven om te stel-

CocoRosie EINDHOVEN - CocoRosie is een Amerikaans duo dat bestaat uit de zusjes Sierra en Bianca Casady. Ze noemen zich respectievelijk Rosie en Coco. De zusjes groeiden op in Amerika, maar wonen en werken al een tijd in Parijs. Hun muziek is moeilijk te omschrijven, maar valt erg in de smaak bij

ste plaats van liveconcerten hebben en niet van airplay. Dat beseft de groep maar al te goed. De band is onafgebroken op tournee en werkte de laatste drie jaar al meer dan 300 concerten af. Waar Ruby Dee zich het best thuisvoelt? “Overal waar een brede snelweg in de buurt is”, zegt ze. Daarmee verwijst ze naar het onophoudelijke reizen, maar ook naar haar verleden. Niet eens zo lang geleden kwam de zangeres nog aan de kost als truckchauffeuse. Ze heeft trouwens wel meer van die gekke dingen op haar curriculum staan: een avontuurlijke rondreis door Zuid-Amerika, werken op een vissersboot in Alaska, trucker, ... Ruby Dee heeft de muziekwereld niet gekozen voor de glitter en de glamour. Ze zou er niet eens voor terugschrikken om behalve zangeres ook haar eigen bodyguard, roadie en buschauffeur te zijn. Ruby Dee raast door het leven.

Het is de aard van het beestje en dat krijg je er nooit uit. “I won’t slow down”, zingt ze met de scherpe, nasale stem die haar kenmerkt en die erg doet denken aan die van Middle Of The Road-zangeres Sally Carr.

Kaarten voor Ruby Dee en haar gevolg kosten 10 euro. Het concert vindt plaats op donderdag 13 mei om 22u in Dynamo.

Gert Vlok Nel studeerde Engels, Afrikaans en geschiedenis aan de vermaarde universiteit van Stellenbosch. Zijn muziek is intimistisch, ingetogen en vaak erg beklemmend. De mooie, warme Zuid-Afrikaanse taal geeft de teksten extra kleur.

In Nederland is Gert Vlok Nel bekender dan in België. Zijn documentaires kwamen er al op tv en hij was er al enkele keren op tournee. Het wordt tijd dat ook België hem ontdekt.

Gert Vlok Nel concerteert op zondag 9 mei in Mezz. In het voorprogramma speelt Matthijs Leeuwis. Kaarten kosten 14 euro. len dat een groot deel van Genesis’ succes te danken is aan Hackett. Hackett maakte acht elpees met Genesis en ging zich daarna aan zijn solocarrière wijden. Als intermezzo bracht Steve Hackett ook nog twee platen uit met GTR, een band met ex-leden van Yes, Mike Oldfield en Marillion Een groot muzikant, die echter té zelden zelf in de schijnwerpers heeft gestaan: Steve Hackett. Op maandag 24 mei is hij te gast in Mezz. Kaarten kosten 30 euro. Het concert begint om 21u. de liefhebbers van de nieuwe folktraditie.

Folk is weer ‘hot’ en CocoRosie plukt daar de vruchten van. Toch is de band zeker niet ‘folky’, in de enge zin van het woord. Ze laten zich ook beïnvloeden door elementen uit de hiphop en zelfs de opera. Ze doen dat op een erg eigenzinnige manier. Terwijl Rosie gitaar, piano en harp speelt, begeleidt zangeres Coco zichzelf op percussie-instrumenten en met behulp van kinderspeelgoed.

Net iets te alternatief om hoog in hitparades te kunnen staan, maar daar is het de zusjes ook niet om te doen. Hun sfeerscheppende muziek werd al wel vaak gebruikt in langspeelfilms. Live staat CocoRosie garant voor een avondje puur genieten.

Op maandag 17 mei om 20.15u in de Effenaar in Eindhoven. Ticketprijs: 25 euro.

zo ­– 02-05-10 –­ 20:00 –­ Effenaar Eindhoven Elvis Presley 75th Birthday Concert € 29,5 zo ­– 02-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg James Burton € 18 ma –­ 03-05-10 –­ 20:00 –­ Effenaar Eindhoven BrokeNCYDE + Jeffree Star € 15 wo ­– 05-05-10 –­ 20:00 –­ Chassé Breda Los Lobos € 18 do –­ 06-05-10 –­ 20:30 –­ Mezz Breda The Asteroids Galaxy Tour € 13,5 do –­ 06-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Önder (aka Turf), Hef € 8 vr –­ 07-05-10 –­ 20:45 –­ Zaal 013 Tilburg Jenny Lane € 8 vr ­– 07-05-10 ­– 22:00 –­ Effenaar Eindhoven 3 voor 12: Fahrenheit Twins, Hangover Sunday, ... € 5 zo ­– 09-05-10 –­ 15:30 –­ Dynamo Eindhoven H2O, All For Nothing & Noyalty € 12,5 zo –­ 09-05-10 –­ 20:00 –­ Effenaar Eindhoven Henry Threadgill, ZOOID € 17,5 zo –­ 09-05-10 –­ 20:30 –­ Mezz Breda Gert Vlok Nel, Matthijs Leeuwis € 14 zo ­– 09-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Trans Am € 8 wo ­– 12-05-10 –­ 21:00 –­ Effenaar Eindhoven Kontrust € 11 do –­ 13-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven Blöf € 27,5 do –­ 13-05-10 –­ 20:30 –­ Mezz Breda Snowy White + The Blues Project € 16 do –­ 13-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Chuck mead & Hillbillie Boogiemen € 11 do –­ 13-05-10 –­ 22:00 –­ Dynamo Eindhoven

Hillbilly Hellride V: Ruby Dee and the Snakehandlers € 10

vr –­ 14-05-10 –­ 21:00 –­ Zaal 013 Tilburg Ruby Dee & The Snake Handlers € 6 vr –­ 14-05-10 –­ 21:00 –­ Mezz Breda Sensuàl € 10 vr –­ 14-05-10 –­ 21:15 –­ Zaal 013 Tilburg The Aggrolites € 15 za –­ 15-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven Paul Weller € 35 za –­ 15-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Tom Pintens € 15 za ­– 15-05-10 –­ 20:30 –­ Dynamo Eindhoven

Kill Spectator (cd-presentatie), Maypole & Anvery € 8

zo ­– 16-05-10 –­ 16:00 –­ Zaal 013 Tilburg Heathen, Crustacean, Thrash Core Fanatics € 10 zo ­– 16-05-10 –­ 20:00 –­ Effenaar Eindhoven I Set My Friends On Fire € 12 ma –­ 17-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven CocoRosie € 25 wo ­– 19-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Jethro Tull (+ gratis aftershow Tweak Bird) € 40 wo ­– 19-05-10 –­ 21:00 –­ Effenaar Eindhoven Jason Ricci & The New Blood € 12,5 do –­ 20-05-10 –­ 20:00 –­ Zaal 013 Tilburg Transatlantic € 37,5 do ­– 20-05-10 –­ 20:00 –­ Dynamo Eindhoven G.B.H., Gewapend Beton € 14 do –­ 20-05-10 –­ 20:30 –­ Mezz Breda Arid, Jasper Erkens € 15 do –­ 20-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg ROC Talents € 2 do –­ 20-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Baby Woodrose, Shaking Godspeed € 8 do ­– 20-05-10 –­ 21:00 ­– Effenaar Eindhoven Project / Object, The Music Of Frank Zappa € 17,5 vr –­ 21-05-10 –­ 21:00 –­ Effenaar Eindhoven Valerius € 10 vr –­ 21-05-10 –­ 21:30 –­ Zaal 013 Tilburg Zwart Licht € 13,5 za –­ 22-05-10 –­ 19:00 –­ Zaal 013 Tilburg

Absynthe Minded, Moke, Customs, The Van Jets, Dez Mona, ... € 15

za –­ 22-05-10 –­ 22:00 –­ Dynamo Eindhoven Krankhouse € 7,5 zo –­ 23-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven Motorpsycho € 20 zo ­– 23-05-10 –­ 21:00 –­ Effenaar Eindhoven Macronizm (cd-presentatie) € 7,5 ma ­– 24-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven Jesse Dee € 9 ma ­– 24-05-10 –­ 21:00 –­ Mezz Breda Steve Hackett & Band € 30 wo ­– 26-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg Booker T. € 27 wo ­– 26-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg A Place To Bury Strangers € 10 do –­ 27-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven Ryan Shaw € 16 do –­ 27-05-10 –­ 20:30 –­ Mezz Breda Dio, Flinke Namen, ... € 14 do –­ 27-05-10 –­ 20:30 –­ Zaal 013 Tilburg The Real McKenzies € 10 vr ­– 28-05-10 –­ 20:15 –­ Effenaar Eindhoven De Dijk € 22,5 vr –­ 28-05-10 –­ 20:30 –­ Dynamo Eindhoven Insomnium, Ghost Brigade € 15 vr –­ 28-05-10 –­ 22:00 –­ Dynamo Eindhoven Burn Audio Labelnight € 5 zo ­– 30-05-10 –­ 14:30 –­ Zaal 013 Tilburg WC Experience (cd/dvd-presentatie) € 5

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

Suiker — 17

Aster Berkhof wordt 90!

ASSE - Aster Berkhof wordt 90 jaar. De schrijver werd op 18 juni 1920 in Rijkevorsel geboren. Lang zal hij leven in de gloria! Een lang leven heeft hij al gehad en ‘gloria’ of roem valt hem al heel zijn leven te beurt. Nog tot diep in de jaren negentig was Berkhof de meest uitgeleende schrijver. Veel interviews geeft Aster Berkof niet meer. Suiker kreeg een zeldzame audiëntie en trof er nog een bijzonder lucide ‘man van de wereld’ aan. In dit eerste deel van het interview vertelt Aster Berkhof over zijn jeugd in de werkmansparochie SintJozef-Rijkevorsel.

Aster Berhof ontvangt ons op een donderdagnamiddag in zijn mooie huis in het landelijke Asse. De koeien van de enige boer in de verre omtrek loeien er om ter hardst: het is melktijd. Toch bevinden we ons hier op amper een paar kilometer van Brussel.

“Ik heb 10 jaar in Antwerpen gewoond, nadien 12 jaar in Brussel”, zegt Berkhof. “Ik vond het heel aangenaam om in de stad te wonen. Maar met het ouder worden, kon ik niet meer tegen het stof, het lawaai en de mazoutstank.” Aster leidt ons onmiddellijk naar zijn knusse werkvertrek, dat in alles beantwoordt aan de perfecte schrijverskamer: een fors houten bureau, kasten volgestouwd met boeken en een groot venster met een breed zicht op de tuin. Wie even rondkijkt, merkt dat Rijkevorsel hier nog prominent aanwezig is. Zo staat er een majestueuze staande klok, een erfstuk van zijn grootvader. De oorkonde van zijn ereburgerschap in Rijkevorsel hangt aan de muur, evenals een groot schilderij van Diane Mees, een kunstenares uit Rijkevorsel.

– Hebt u nog levendige herinneringen aan Rijkevorsel?

Ja, heel zeker. Ik ben in het dorp geboren, maar heb er maar 2 jaren gewoond. Mijn ouders zijn dan naar Sint-Jozef-Rijkevorsel verhuisd. Dat was toen een kleine gemeenschap waar een grote cementfabriek en twee steenfabrieken stonden. Pas later werd er een kerk en een school gebouwd.

Mijn vader was er hoofdonderwijzer.

– Voor we naar hier kwamen, werd ons herhaaldelijk op het hart gedrukt: Aster Berkhof is niet afkomstig van Rijkevorsel maar van Sint-Jozef-Rijkevorsel. (lacht) Ja, dat was een groot verschil. Rijkevorsel was een welvarend dorp van steenbakkers en wat bourgeoisie. Er werd zeker neergekeken op Sint-Jozef, dat een werkmansparochie was. Al mijn speelkameraadjes waren zonen van arbeiders die op de steenfabrieken werkten.

Ik heb daarom heel snel het gevoel van onrecht gekregen. We waren thuis geen rijke mensen maar hadden wel een zekere welstand. Mijn vader was naast schoolhoofd

18 — Mei 2010

ook nog zaakvoerder van de Boerenbond en deed in verzekeringen. Een heel actief man.

We waren behoorlijk welgesteld, toch naar de normen van Sint-Jozef. Ik merkte al snel het verschil met mijn omgeving. Op een zeker moment kreeg ik een polshorloge cadeau van mijn ouders. Dat was een duur ding en zeker niet evident om te dragen. Ik besefte dat niet en zei tegen mijn schoolkameraden: “Koop dat ook.” “Daar hebben we geen centen voor,” kreeg ik als antwoord. Waarom konden mijn kameraadjes niet de dingen hebben die ik wel had? Als je daarover nadenkt, kom je bij sociale problemen uit. Ik was toen amper 8 jaar.

– Als kind mocht u ook geen contact hebben met de arbeiderszonen. U kon enkel vol bewondering toekijken hoe de kwajongens in het kanaal onder de boten zwommen.

Dat klopt. Wij mochten van onze ouders niet in de buurt gaan spelen maar we deden dat uiteraard toch. (lacht) Rechts en links van onze tuin liep een denkbeeldige lijn naar de vaart. Dat was ons speelterrein en die lijnen mochten we niet overschrijden.

Maar ik trok toch veel op met de jongens van de Kwikstraat (de hoofdstraat van het Sint-Jozef, nvdr). Ik had er lange tijd nog goede kameraden wonen. Op één of twee na zijn ze nu wel dood. Dat is het nadeel als je zo oud wordt.

– U was ook nooit weg te slaan van de groepjes volwassenen die ’s avonds bij een vuurtje stonden te keuvelen.

Dat was de ‘luie hoek’. Als kind luisterde ik verschrikkelijk graag naar grote mensen.

Soms werd ik ook weggejaagd - “Kleine, ga eens wat verder spelen” - als ze iets te vertellen hadden dat niet bestemd was voor de oren van een kind. Er waren vaak schippers bij die van een eind verderop kwamen.

Misschien dat ik daar het vertellen heb geleerd. Ik kan niet echt het verband leggen, maar het is een feit dat ik al heel jong de behoefte voelde om te vertellen.

– Voelde u zich als kind van gegoede burgers een buitenbeentje?

Voor een deel wel. Dat verschil kwam vooral door mijn moeder die aristocratisch was.

Ze was afkomstig van Merksplas. Haar vader en haar grootvader waren er burgemeester. Generaties lang heeft haar familie Leestmans er de burgemeester geleverd. Ze hadden een grote herenboerderij met grote velden eromheen, even buiten het centrum.

Mijn vader stond veel meer tussen de mensen. Iedereen had bij hem wel op de schoolbanken gezeten. Als hij ‘s avonds ging vissen, stond er altijd een groep mensen rond hem om een babbeltje te slaan.

– Sommige mensen uit Sint-Jozef vinden

dat u hen te eenzijdig afschilderde als een rauw volkje.

Dat was zeker niet zo bedoeld. Maar het is mogelijk dat bepaalde mensen in de volkswijken dat zo ervaren hebben. Ik ben daar toch nooit onrechtvaardig in geweest. Er staan nog steeds een aantal huisjes uit die tijd in de Kwikstraat. Er was er een bij die geen stenen vloer had en in de slaapkamertjes onder de pannen kon je het licht van de sterren zien. Die materiële armoede van mensen heb ik zeer vroeg gezien en later in veel boeken verwerkt. Het meest van al zit dat in ‘Mandra Gorres’(1988), een dikke roman die helemaal gesitueerd is in de arbeidersgemeenschap.

– Die sociale onrechtvaardigheid raakte u blijkbaar erg sterk Van sociale onrust werd er toen niet gesproken. Dat was ‘gewoel’, zei men toen. We spreken nu over de jaren dertig. Maar ik herinner me nog zeer goed de grote crisis van 19291930. Ook bij ons ging dat gepaard met grote stakingen en lange stoeten van arbeiders. Ze waren toen erg arm, hoor. Er bestond nauwelijks een sociaal vangnet. Van stempelgeld en ziekenkassen was nog geen sprake. Wie in de zomer niet veel gewerkt had, kon zijn familie in de winter maar amper onderhouden. Steenbakkerijen werkten in de winter

“

Oud mogen worden heeft ook een nadeel. Op één of twee na zijn ze nu wel dood, mijn vrienden uit Rijkevorsel.

”

Paul en Lisette: beste vriend en grootste fan In Sint-Jozef-Rijkevorsel woont nog een goede jeugdvriend van Aster Berkhof: Paul Verdonck, zes jaar jonger dan hij. “Ik heb samen met Paul in de fanfare ‘De Condor’ gezeten”, vertelt Aster. “Ik ben er nog steeds erelid. We speelden alle twee saxofoon. Hij had een café in een achterzaaltje.

Tegen twaalf uur kwam de veldwachter binnen om de zaak te sluiten. We lieten ons dan samen opsluiten zodat we nog urenlang konden blijven hangen. (lacht).”

“We woonden maar 100 meter van mekaar”, vertelt Paul. “Ik was een redelijk goede voetballer. Ik heb nog bij FC Turnhout gevoetbald toen de club in tweede klasse speelde. Aster ging soms mee naar de wedstrijd. Ook na de repetitie van de fanfare kwamen ze naar mijn café afgezakt.

Hij kwam er zeer graag. Ik zie hem nog zitten: heel rustig, met steeds een hoop volk rond hem. Hij vertelde dan over de zeer verre reizen die hij toen al maakte. Ik ben geen lezer maar aan zijn boek ‘Isidoor’ heb ik toch veel plezier beleefd.”

En dan is er nog Lisette Van Gorp, allicht zijn grootste fan. De vrouw gidst de Aster

Berkhofwandelingen in Sint-Jozef en geraakt niet uitgepraat over de schrijver. “Ik ben twintig jaar jonger dan hij en heb hem niet echt als kind gekend in Sint-Jozef”, vertelt ze. “Maar ik herken erg veel van ons dorp in zijn boeken. Ik kwam uit een echt arme familie en als Aster schrijft over de Kwikstraat is dat zo levensecht. Sommige mensen hadden het er moeilijk mee dat hij ze beschreef als een rauw volk. Maar zo was het ook: Sint-Jozef was een samenraapsel van arme mensen. Aster schreef niet uit heimwee over de Kempen maar om ze te beschrijven zoals ze werkelijk was: een onvruchtbare streek met al zijn armoede.

Ik heb al zijn boeken gelezen en dat zijn er toch wel meer dan 100. Ik bewonder hem enorm als verteller. Als hij schrijft over de winter mag het hier veertig graden zijn … dan nog voel ik de koude in mijn lijf. Ik heb zelf twee verhalen over mijn jeugd neergeschreven. Ik weet maar al te goed hoe moeilijk schrijven is. Sint-Jozef-Rijkevorsel mag echt fier op hem zijn. Als hij naar hier komt, zit ik altijd naast hem. Misschien vindt hij me wel een lastpost (lacht).”

niet omdat de stenen dan bevriezen. Je moest je kost verdienen in de zomer. Eten was er meestal wel, maar verwarming niet. Bij mijn kameraadjes was het vaak koud omdat de mensen geen steenkolen konden kopen.

– De meeste Kempenaars zijn verknocht aan hun streek. U bent vrij snel uitgezworven. Zat dat zwerven in uw bloed?

Mijn ouders waren erg honkvast. Van hen zal ik het reizen niet hebben. Ook bij mijn onmiddellijke voorouders zie ik niemand met reisbloed. Er was maar één oom die in Parijs was geweest. Hij had wiskunde gestudeerd, en als hij problemen had, schreef of ging hij naar de Sorbonne. Dat was toen al verschrikkelijk ver.

Maar die drang om de wereld te zien, had ik al heel vroeg. We woonden in een heel hoog huis met een zolderkamer. Daar lag ik dan op mijn buik op de plankenvloer in de verte te kijken en te dagdromen: hoe leven de mensen ginds in de verte? In mijn verbeelding zag ik de Middellandse Zee, de negers -zo zei men dat nog- in Afrika. Op de vaart zag ik schepen voorbijvaren met exotische namen als Rotterdam en Bombay. Ik had in een atlas rond alle steden die ik ooit wilde bezoeken kringetjes getrokken. Toen ik later de steden ook effectief had bezocht, trok ik er een tweede cirkel rond. Taak volbracht! Ik heb de atlas lang bewaard maar ben hem toch kwijtgeraakt. Ik heb dertien verschillende woningen gehad en dan raakt er bij een verhuis wel eens iets verloren.

– Klopt het dat u op de kostschool in het kleinseminarie van Hoogstraten uw eerste teksten geschreven hebt?

Mijn eerste verhalen heb ik in de zesde Latijnse geschreven. Ik was toen amper twaalf jaar. Ik had een schriftje waarin ik, tussen mijn oefeningen voor wiskunde, in potlood mijn eerste verzonnen verhalen schreef.

Louter voor mijn plezier. Ik liet gewoon mijn verbeelding rondzwerven. Sommigen ervan verschenen in het jeugdblad, het parochieblad of het studentenblad. Daarna in ‘De Week’ dat in Turnhout verscheen en in de ‘Gazet van Hoogstraten’, een reclameblad.

– Stuurde u die teksten op of had u een goede leraar Nederlands?

Ik had een goede leraar, maar die heeft dat niet bedisseld. Ik heb ze zelf opgestuurd.

Ik dacht: ik riskeer het. En het lukte! Ik heb verhalen naar Humo gestuurd en daar vroegen ze zelf om er nog meer op te sturen.

Een man die toch een belangrijke rol heeft gespeeld, was Emiel Janssen, een jezuïet en hoofdredacteur van het tijdschrift ‘Streven’, dat toen erg bekend was. Hij was ook afkomstig van Rijkevorsel en verwant met Paul Janssen van ‘Janssen Pharmaceutica’.

Hij heeft mijn eerste manuscript, ‘Een student gaat voorbij’ (1942), een verhalenbundel, met een aanbeveling naar een uitgever gestuurd. Die heeft het aanvaard en vroeg meteen een volgend boek. Tussen de hoofdstukken van mijn licentiaatsverhandeling in heb ik dan mijn eerste roman geschreven: ‘De heer in grijze mantel’, een detectiveroman. Die viel goed in de smaak en werd meermaals herdrukt, met later een Franse vertaling en een pocketuitgave. Ik heb het eigenlijk héél, héél gemakkelijk gehad.

Nooit moeten gaan zoeken naar uitgevers.

– Zat het schrijven in de familie?

Neen, ik ken niemand in mijn familie die schreef. Er was alleen die oom die naar de Sorbonne schreef.

– Maar u las erg veel?

Zeer veel, maar altijd boeken over verre landen en volkeren. Ik heb in heel mijn leven nooit een sprookje gelezen. Kaboutertjes zo klein dat ze op een paddenstoel konden zitten … komaan: wie geloofde daar nu in. Ik was heel nuchter. Mijn vader was ook bibliothecaris; hij was eigenlijk alles in het dorp (lacht). Ik heb hem meermaals geholpen bij het uitlenen. Er zaten heel wat boeken bij die ik graag las: veel avonturenboeken.

– Mocht u alles lezen? Vroeger bestond er zoiets als een index van de katholieke kerk, die boeken in de ban sloeg.

Er werd zeer streng op toegezien. Vooral mijn moeder hield er heel streng de hand in.

Ze heeft me ooit betrapt met een boek van Walschap. Hij was in die tijd in katholieke middens een absoluut verboden schrijver.

Mijn moeder deed dat boek open en wees met haar vinger een woord aan om mij te laten inzien hoe gruwelijk dat boek wel was. Dat woord was ‘borsten’: dat noodlottige meervoud! Toen ik begon te schrijven, hield mijn moeder daar ook toezicht over.

Ze eiste dat ik haar eerst mijn manuscripten liet lezen, zodat ze kon controleren dat ik niet over borsten zou schrijven. (lacht) Maar dat Walschap op mijn bureau lag, was toeval. Ik had een grotere kameraad en die had dat meegebracht.

– Walter Van de Broeck schrijft al heel zijn leven over de Kempen. Begrijpt u dat iemand een gans oeuvre kan bouwen op een streek en het sociale onrecht?

Mijn gevoel voor sociaal onrecht was niet mijn hoofdthema. Ik kwam ook vrij vroeg in opstand tegen de dwang die tegen mij werd uitgeoefend op het gebied van religie. Zoals iedereen in het dorp was ik katholiek. Maar een stuk of zeven waren dat niet en die wist je dan ook wonen. Het katholicisme ging gepaard met een zekere strengheid, braafheid, degelijkheid en behoudsgezindheid.

Mijn ouders dwongen mij naar de mis te gaan terwijl ik daar geen boodschap aan had. Mijn moeder hoopte dat ik priester zou worden. Het was voor haar een grote tegenvaller dat ik dat niet deed. Over de morele dwang die het geloof uitoefende, heb ik meerdere boeken geschreven.

Eigenlijk hebben drie zaken mijn leven en werk bepaald: het sociale onrecht, het verzet tegen de dwang van het geloof en mijn drang om mijn kennis van de wereld uit te breiden. Ik wilde zien hoe de mensen elders leefden, lachten, huilden. Ik wilde erover vertellen en schrijven.

– Bent u om dat ongebonden en avontuurlijk leven te kunnen leiden de Kempen moeten ontvluchten?

Als u dat zo uitdrukt, klinkt dat veel te negatief. Dat negatieve is er nooit geweest.

Absoluut niet.

– Bent u er trots op ereburger van Rijkevorsel te zijn?

Zeer trots. Kijkt u maar: de oorkonde hangt hier aan de muur. Mijn band met de Kempen is gevoelsmatig altijd heel reëel gebleven Ik heb mijn roots nooit verloochend. Mijn leven heeft zich om tal van andere redenen elders afgespeeld, meestal op verre plaatsen. Maar ik ben lang in de Kempen blijven komen. Ik speelde in Rijkevorsel nog in de fanfare. Ook toen ik aan de universiteit studeerde, bracht ik mijn vakanties in Sint-Jozef door. Mijn bezoeken aan het dorp zijn pas weggevallen toen ik op mijn zesendertigste trouwde. De enige reden waarom ik er nu niet meer kom, is dat ik er geen direct binnenkomen meer heb. Mijn vader is jong gestorven, mijn moeder verhuisde naar Beerse, niemand van mijn familie woont er nog, er waren andere cafébazen ... Het gewoon ‘binnen-en buitengaan’ was er niet meer bij. Anders was ik er zeker blijven komen.”

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

Sint-Jozef-Rijkevorsel en Aster Berkhof De bibliotheek van Sint-Jozef-Rijkevorsel is genoemd naar de schrijver.

Verder is er een Aster Berkhofpad dat langs zijn geboortehuis en belangrijke locaties uit zijn boeken loopt. Sinds twee jaar is er in het gemeenschapscentrum ook een Aster Berkhofmuseum gevestigd waaraan de schrijver onder meer zijn met de hand geschreven manuscripten en zijn eerste typemachine heeft geschonken. Meer info: www. rijkevorsel.be, 03 340 00 37.

Suiker — 19

Toon Horsten

Time of my life WESTERLO - Frank Aendenboom, Ilse Janssens, Bob Snijers, Eric Kerremans, Anneleen Cooreman en Magda Cnudde spelen op vrijdag 21 mei om 20u in de Zoerla (Gevaertslaan 1 in Zoerle-Parwijs) het toneelstuk ‘Time of my life’ van Alan Ayckbourn. Een gezin zit samen aan tafel ter gelegenheid van de verjaardag van

de moeder. De samenkomst is in feite een confrontatie van verschillende levensstijlen. Spanningen, botsingen en woede-uitbarstingen zijn het gevolg.

Kaarten kosten 15 euro aan de kassa (13 in vvk.). Info en reservaties bij de cultuurdienst van Westerlo: 014 53 92 00.

Columbus “Mensen die willen opschieten, hebben weinig begrip voor verliefdheid. En verliefd was Kees. Zo verliefd als hij nog nooit was geweest. En hij wist niet op wie.”

Soms gebeurt het dat je een boek leest en niet precies weet waarom. Je kan er de vinger niet op leggen waarom je blijft doorlezen. Echt slecht is het niet; ook niet echt geweldig. Tot er dan plots één zo’n zinnetje staat. Of een paragraaf. Of een paar woorden. Meteen weet je weer waarom je het boek in kwestie aan het lezen bent. De passage over de verliefdheid van Kees is er zo een. Een verhaal dat zo begint, lees je uit.

Uit hetzelfde boek: “Seksuele voorlichting kreeg ik niet, in tegenstelling tot mijn vriendje Gerrit. Die moest namelijk een keer bij zijn vader komen voor een ernstig onderhoud: ‘Gerrit, dat ding in je broek, daar kun je nog wel wat anders mee doen dan een plasje maken.’ ‘Dat weet ik, pa.’

‘Als je dat doet, breek ik je benen.’ Punt.

Einde van de seksuele voorlichting.”

De schrijver in kwestie heet Willem Wilmink (1936-2003). Een schrijver uit Twente die liedjesteksten schreef, gedichten, kortverhalen, columns en een autobiografie. Indertijd las ik hem graag, in de krant, waar hij elke week een frisse aflevering publiceerde van wat hijzelf zijn ‘Schriftelijke cursus dichten’ noemde. Een vaste rubriek waarin hij poëzie analyseerde voor kinderen. Ik behoorde technisch gesproken al lang niet meer tot de doelgroep, maar vond het geweldig. En ik heb er veel uit geleerd.

Momenteel wordt het werk van Wilmink verzameld. Ik vermoed dat dit goed nieuws is, al ben ik nog niet helemaal zeker. Een schrijver moet namelijk al van goeden huize komen om een Verzameld Werk ongeschonden te overleven. Wilmink geniet vooral bekendheid als dichter en liedjesschrijver. Hij schreef voor televisieprogramma’s als De stratemakeropzeeshow en De film van Ome Willem, en werkte vaak als tekstschrijver voor mensen als Herman Van Veen, Joost Prinsen en Wieteke Van Dort. Ik ken maar een deel van zijn werk, maar ik bewonder hem al jaren, vooral om de trefzekerheid, helderheid en geestigheid van zijn formuleringen. Of het

nu voor kinderen dan wel voor volwassenen geschreven was, meestal vind ik het nog steeds mooi. Bovendien: van hoeveel schrijvers word je vrolijk als je hun werk leest? Wilmink (die zelf met het leven worstelde) is er zo eentje.

Een paar jaar geleden werden zijn gedichten en liedjesteksten gebundeld. Het bleek toch iets te veel van het goede. Niet alle opgenomen werk was van dezelfde kwaliteit en het verzamelde werk was op de keeper beschouwd misschien net iets té volledig. Nu zien ook zijn ‘Verzamelde verhalen’ het daglicht, en gretig ben ik eraan begonnen. En die gretigheid houdt aan; je blijft lezen. Al is het ook hier niet allemaal even sterk en is de selectie wellicht opnieuw wat té volledig. Net als in zijn liedjesteksten is ook het proza van Wilmink erg toegankelijk. Hij geloofde, zo blijkt ook hier, rotsvast in de kracht van kunst en literatuur, maar begreep niets van het onderscheid tussen hoge en lage cultuur. Of als hij het wel begreep, wilde hij er in ieder geval niet van weten. Wat zou dat? Hij zingt zowel de lof van Johnny Jordaan als van Baantjer of het Twents Filharmonisch Orkest. Zoals hij ook zowel voor populaire televisieprogramma’s als voor de journalistieke kroonjuwelen van Nederland schreef.

Toch lijdt ook dit boek dus een beetje aan een teveel. De drang naar volledigheid maakt dat ook sommige wat minder interessante verhalen of autobiografische fragmenten dit boek hebben gehaald. En dat is wel jammer, denk je dan. Zonder die fragmenten zou het een veel beter boek zijn geweest. Want precies in die fragmenten komen de kleine zwakheden van de schrijver aan de oppervlakte, en ook de vaste stoplappen, favoriete zinsconstructies en hier en daar zelfs een occasionele truc van de foor. Gelukkig sprankelt Wilmink zelfs in wat onbeduidende stukjes regelmatig. Wanneer hij het bijvoorbeeld over de invloed van de Amerikaanse economie op de rest van de wereld heeft en zijn stukje plots besluit met: “Was Columbus maar verzopen.”

Een schrijver die zijn visie op de wereld in zo één zinnetje kan samenvatten, verdient lezers.

Ook de strafinrichtingen vieren 800 jaar Hoogstraten WORTEL, HOOGSTRATEN - Het penitentiaire schoolcentrum Hoogstraten en de strafinrichting Wortel zijn niet weg te denken instellingen in de stad Hoogstraten. Logisch dat ze ook een plaatsje opeisen op de kalender van het feestjaar ‘800 jaar Hoogstraten’.

Kunstenaar Stef Van Eyck, befaamd vanwege zijn ‘recyclagekunst’, heeft enkele Hoogstraatse jongeren en gedetineerden begeleid tijdens een lasworkshop. Zo vond er een mooie kruisbestuiving en uitwisseling van ideeën plaats tussen twee werelden die normaal van mekaar afgesloten zijn door hoge muren. Er werden metalen constructies gemaakt van olievaten en oud ijzer. Op 24 mei zullen de creaties dienstdoen als slagwerk voor het sociaal-artistieke project ‘Over de muren’. Dankzij de per-

cussie-instrumenten zal er immers een beetje vrijheid en feestgedruis over de muren van de gevangenis en het penitentiaire schoolcentrum waaien. Naast deze percussieworkshops konden gedetineerden en jongeren ook deelnemen aan workshops fotografie.

Tijdens de rommelmarkt van Wortel, op 24 mei, zijn de resultaten van de workshops te zien, te horen en te bewonderen.

De livepresentatie is de kers op de taart; de afronding van het project. De unieke verbinding tussen binnen en buiten de muren. Toch is het verhaal nog niet helemaal afgelopen in mei. In de zomermaanden volgt nog een tentoonstelling van foto’s in de bibliotheek van Hoogstraten en de metalen constructie krijgt op een nader te bepalen plaats in Hoogstraten een permanente plek.

www.suikerkrant.be Suiker heeft een digitaal verlengstuk gekregen. Op www.suikerkrant.be kan je terecht voor alle info over de krant, over de mogelijkheden om lid te worden van ‘de Club van 100’ en over de verdeelpunten van Suiker. Je kunt er ook reageren op artikels. Surfen maar!

20 — Mei 2010

Het Père-Lachaise van de Campine en de bibliotheek: het perfecte koppel Suiker is verkrijgbaar in alle gemeentes van het arrondissement Turnhout. En omdat élke gemeente een bibliotheek heeft, waar bovendien het cultureel geïnteresseerde lezerspubliek van Suiker over de vloer komt, zijn de bibliotheken de gedroomde de partners van Suiker.

Suiker is ook verkrijgbaar in horecazaken, stations, ziekenhuizen en cultuurcentra.

Maar de grootste kans om Suiker op de kop te tikken, heb je in de bibliotheek.

Want daar worden de meeste Suikers verdeeld.

Suiker is verkrijgbaar in élke bibliotheek van het arrondissement, dus ook in die van jouw gemeente of deelgemeente.

De cultuurkrant verschijnt de laatste donderdag van de maand, behalve als die nog na de 27ste valt. In dat geval verschijnt Suiker op de voorlaatste donderdag. Wees er op tijd bij!

Vroeger toen ik groot was GEEL - Pia Leurs, moeder en 23 jaar actief als leerkracht, geeft op woensdag 26 mei om 20u in Steinerschool Novalis (Poiel 37 in Geel) de voordracht ‘Vroeger toen ik groot was’. Ouders kunnen bepaalde gedragingen van hun kinderen in het licht van hun eigen ontwikkeling plaatsen. Dat schept een vrijheid voor ouders en kinderen. Het leert de ouders de groeipijnen beter te begrijpen.

Bill Blaffer krijgt een opvolger TURNHOUT - Walter Van den Broeck werkt aan een scenario voor een stripverhaal dat door Reinhart, stadstekenaar van Turnhout, getekend zal worden. Auteur Walter Van den Broeck debuteert daarmee ‘officieel’ als stripschrijver, maar is toch niet helemaal aan zijn proefstuk toe. Een halve eeuw geleden bedacht hij als tiener enkele verhalen rond ‘Bill Blaffer’, een tegenhanger van Lucky Luke.

Van den Broeck schreef en tekende alles zelf, maar de verhalen werden nooit gepubliceerd.

Vosselaar wil FairTradeGemeente worden VOSSELAAR - Vosselaar wil in oktober de titel FairTradeGemeente binnenhalen en de nieuwe Trekkersgroep moet daarvoor zorgen. De gemeente zal aan zes criteria moeten voldoen. Doordat er een Trekkersgroep bestaat en het gemeentebestuur actief wil meewerken, werd al aan twee van de zes voorwaarden voldaan. Maar de steun van handelaars, horecazaken, bedrijven, organisaties en scholen is nodig om aan de derde en vierde voorwaarde te kunnen voldoen. Daarvoor trekt de Trekkersgroep (what’s in a name?) nu de straat op, met de bedoeling het middenveld te sensibiliseren en te overtuigen.

Marc Mijlemans (1958-1987) de Rolling Stone van Olen

Er zijn graven en graven. Graven van veel te vroeg gestorvenen, graven van onbekende soldaten, graven van families en kindergraven... Er zijn praalgraven en massagraven. Graven van moordenaars en graven van helden. Op elke mens past wel een graf. Op Kempense kerkhoven liggen her en der graven waarvan de bewoners een seconde langer aan de onvermijdelijke vergetelheid ontsnappen. Het zijn de graven van jonge voetbalsterren, van schrijvers die nog zoveel beloofden, van werkmanshelden.

Het Père Lachaise van de Campine.

Marc Mijlemans overleed op 27 januari 1987; een aantal dagen later werd zijn kist neergelaten in de grond van het kerkhof van zijn dorp Sint-Jozef-Olen. Die dag lag hij eindelijk weer naast zijn zo geliefde vrouw Chris, de ‘C’. uit zijn befaamde tvcolumns ‘Mijl op Zeven’ in Humo.

Marc Mijlemans was nog maar 29 jaar toen hij stierf, maar al een veelgelezen en invloedrijk journalist. Nog steeds laat Guy Mortier elk jaar op zijn sterfdag bloemen neerzetten op zijn graf. En nu nog, zoveel jaren later, breekt Mortiers stem als hij over zijn streekgenoot spreekt. “Zolang ik aan Humo verbonden blijf, zal ik de wereld aan hem doen herinneren”. Mijlemans was zijn poulain, zijn grootste ontdekking ooit.

Vaak moest de rockjournalist Marc Mijlemans over diepe oceanen en hoge bergen naar verre steden reizen om aan ‘grote namen’ zinloze levensvragen te stellen. Via MM leerde Vlaanderen The Smiths kennen en zelf ontdekte hij in zijn eentje The Triffids: twee groepen die van weltschmerz een vorm van geluk hadden gemaakt. Ook de teksten van Mijlemans baadden in melancholie en brachten soelaas voor de vermaledijde weemoedigheid die ‘s avonds

komt en die niemand kan verklaren.

Voor Marc Mijlemans was Olen als een te traag stervend nijlpaard. ‘Het lamme dorpje O’ zoals hij het steevast noemde.

Toch bleef hij schrijven over het dorp. Zijn schrijfsels waren zo doorweekt van tristesse dat het dorp een al even grote desolaatheid over zich kreeg als een negorij ergens aan de oevers van de Rio Grande. Het gevoel ‘het is overal Olen’ maakte voor zijn grote schare soulmates het opgroeien in de Kempen minder rusteloos. Ze bleven zich de negers van de wereld voelen, maar Mijlemans bezorgde hen wel de trots van de zwarten. Hij opende zijn slaapkamerraam en liet Marvin Gay door de straten galmen. Al stelde Mijlemans iedere week meedogenloos de diagnose, zijn geschriften waren troostende palliatieve zorgen.

“Het is een streek waarmee niemand die er opgegroeid is de banden geheel kan verbreken, maar dat gevoel is meer een slepende ziekte dan een trotse vorm van heimwee.”

Toen plots zijn C. overleed, liet ze hem een leven na waarmee hij geen blijf meer wist. Hij teerde letterlijk weg van verdriet.

C. werd voor hem wat Laura was voor Pe-

trarca of Eleonore voor Jef Geeraerts: zijn sirene. “Wat doet men als men zijn vrouw verliest? Ik ga in gedachten de boeken na.

Wat zegt de schrijver? Wat zeggen de databanken in mijn hoofd? Niets. Ze zeggen niets (uit het kortverhaal ‘Het Enge bos’)”.

Waar was Morrissey toen hij hem het meest nodig had?

“Eerst lag er alleen het vrouwtje,” zo schreef Walter van den Broeck over Mijlemans. “Sinds begin dit jaar is haar man zich bij haar komen voegen. Marc Mijlemans. Ik heb hem slechts één keer gesproken. Voor het weekblad Humo kwam hij ons Eliane interviewen. Hij was pas begonnen zijn kwetsbaarheid te vertalen in een jong, eigentijds proza dat uit al zijn lettergrepen weemoed ademt voor wat nog komen moet. Het is geen proza dat als een bulldozer op je afkomt. Integendeel, het maakt zich smal als iemand die uit vrees afgeblaft te zullen worden niet anders dan met opgetrokken schouders op straat durft te komen. Proza als het lamme dorpje Olen zelf, waar het neerstrijken van een mus de belangrijkste gebeurtenis van de dag lijkt, maar waar intussen achter geveltjes bang wordt gewacht op een OCMWportie leven.”

Zou het een troost voor Marc Mijlemans zijn dat hij niet alleen naast zijn vrouw ligt, maar dat een paar rijen van hem vandaan Jimmi Hendrickx ligt, iemands zoontje van amper 7 jaar?

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker — 21

Olens muziekfestival mag straks bordje ‘Uitverkocht’ weer bovenhalen

OLEN - Nuchtere jongens, de organisatoren van GladiOlen.

Ze organiseren al elf jaar een festival dat alleen maar succesvoller wordt, maar ze laten zich de kop niet zot maken. “GladiOlen moet elk jaar beter en comfortabeler worden, maar niet groter.

Uitbreiden interesseert ons niet. Onder onze kerktoren is het gezellig genoeg.” De kans is erg groot dat de optredende groepen op 21 en 22 mei alweer voor een uitverkochte weide zullen mogen spelen. “8.000 mensen mogen er per dag binnen. En dan gaan de deuren onherroepelijk dicht. Het moet plezant blijven voor iedereen.”

Terwijl het ene muziekfestival vecht om te overleven, geraakt het andere in voorverkoop al zo goed als uitverkocht. Toen twee jaar geleden de meeste kleinere festivals een waar rampjaar beleefden, kende GladiOlen zijn beste editie ooit. “Toeval bestaat niet”, weten wij al lang en dus zochten we de organisatoren van GladiOlen op voor tekst en uitleg. Na een gemoedelijke babbel met Lode Bellens, een van de elf drijvende krachten van het festival, snappen wij het succes van GladiOlen compleet. Met een zin voor analyse die je niet direct van ons zou verwachten, zetten we de succesformule van GladiOlen uiteen in vijf punten.

Gezond verstand Het helpt als de organisatoren over een flinke portie gezond verstand beschikken. ‘De gladiolen’, zoals de elfkoppige bende achter het gelijknamige festival minzaam wordt genoemd, blinken daarin uit. “We hebben nooit ambitieuze doelen vooropgesteld. We hebben onze eigen plannen nooit achterna moeten hollen. Na elke editie evalueren we wat er goed en fout is gegaan en welke de aandachtspunten zijn waaraan we nog moeten werken. We denken dus ook nooit langer dan één jaar vooruit. Ondertussen

22 — Mei 2010

Vijf redenen waarom

GladiOlen een schot in de roos is

zitten we financieel vrij safe. Maar met dat geld doen we geen zotte dingen. Het geld dat we in reserve hebben, dient in de eerste plaats als een buffer om een tegenslag op te vangen, als die er ooit zou komen.”

Voor jong en oud GladiOlen brengt namen als De Kreuners, Daan, Meuris, Customs, De Mens en Admiral Freebee. Een verrassende affiche kun je dat moeilijk noemen, maar vergis je niet: er is goed over nagedacht. “Als we even mogen veralgemenen: er is een dag voor de StuBru-luisteraar en een dag voor een net iets ouder publiek. Daan, Admiral Freebee en Customs spelen op vrijdag, De Kreuners, De Mens en Stijn Meuris ‘s zaterdags.

Behalve combitickets zijn er ook dagtickets te krijgen. Vergis je trouwens niet: die Belgische rockers hoor je wel vaak op de radio, maar ze treden maar heel af en toe op in de Kempen. We zijn origineler dan de namen op onze affiche op het eerste gezicht doen vermoeden. De kenners weten dat wel.”

Ook de keuze voor Belgisch talent is een bewuste. Lode Bellens: “Als je Engelse of Amerikaanse groepen boekt, krijgt het festival meteen een andere dimensie, niet alleen voor de bezoekers, maar vooral ook voor de organisatie. Je krijgt dan ineens te maken met tourschema’s, reisvergoedingen en hotelkosten. Zeg nooit nooit, maar op dit moment zitten we daar niet op te wachten. We heb-

ben ook nog lang niet alle goeie Belgische en Nederlandse bands gehad. We kunnen nog een hele tijd doorgaan zoals we bezig zijn.”

Democratische prijzen Elke organisator beweert van zijn festival dat het goedkoop is. Zelfs Herman Schuermans blijft volhouden dat 206 euro voor een combiticket plus camping (exclusief servicekosten, natuurlijk) een koopje is. Zolang je dat bedrag maar deelt door het aantal festivaldagen en dan door het aantal optredens en dan door het aantal minuten muziek dat er gespeeld wordt. Dan betaal je maar 0,03 euro per minuut.

Zo kan iedereen goedkoop zijn. GladiOlen heeft geen wiskundige trucs met integralen en vierkantswortels nodig om aan te tonen dat het goedkoop is: de prijs spreekt voor zich. Een combiticket kost 14 euro in voorverkoop en voor de camping betaal je 4 euro.

Aan de kassa betaal je nauwelijks meer. Dát zijn nog eens democratische prijzen.

“We zijn allemaal vrijwilligers. We moeten onze kost hier niet mee verdienen. Zo kunnen we de prijzen laag houden”, zegt Lode.

Comfort Het festivalterrein van GladiOlen breidt dit jaar uit. “Niet om meer volk te kunnen toelaten. 8.000 mensen per dag blijft het maximum. Maar die 8.000 zullen wat meer plaats krijgen, want de eet- en dranktentjes

verhuizen van de weide naar de straat.”

Kijk, zo doe je dus aan klantenbinding: de toegangsprijzen laag houden en de bezoekers daarvoor nog meer comfort bieden dan ze al gewend waren.

Goeie potgrond Een plant kan niet zonder goeie potgrond; een festival niet zonder de steun van de lokale overheid en de plaatselijke netwerken.

Op zaterdag worden de dorpsbewoners bij het festival betrokken via een parade van muziekpraalwagens die door Olen trekt en richting festivalweide rijdt.

GladiOlen is helemaal ingebed in de gemeente Olen én in het plaatselijke verenigingsleven. Zo verzekert het zich van een grote en trouwe achterban. “Tijdens de festivaldagen doen wij een beroep op 600 vrijwilligers van een 25-tal lokale verenigingen. Zij werken graag mee aan ons festival omdat wij de uren werk correct uitbetalen en zij hun clubkas kunnen spekken. De gemeente Olen steunt ons financieel, maar weet dat het geld op deze manier toch terugvloeit naar de Olense verenigingen. Dit is een win-winsituatie voor de gemeente, voor het festival en voor het verenigingsleven.”

Tekst: Roel Sels Foto: Joris Bulckens

Praktische info GladiOlen: Vrijdag 21 mei: Daan, Admiral Freebee, Sound of Stereo, Customs, Laston & Geo, Boston Tea Party, The Boarder Goes Nuts.

Zaterdag 22 mei: De Kreuners, De Mens, Meuris 2010, DJ Dirk Stoops, Music, DB Vox, Da Pierre vs Laplaz, Music & Love Parade Tickets: Te bestellen via internet en Olense muziekcafés. In vvk. kost een combiticket 14 euro en kaarten voor vrijdag en zaterdag respectievelijk 10 en 8 euro. Voor de camping betaal je 4 euro.

Wie met de wagen komt, volgt gewoon de wegwijzers. De parking ligt niet naast de festivalweide, maar een shuttlebus rijdt voortdurend heen en weer.

Ervaringsdeskundigen Kevin Wouters en Jimmy Verdonck : RAMSEL – Krachtpatserij troef in Ramsel -bij Herselt- op donderdag 13 mei. De 31ste editie van de Potjèrkruiwagenkoers belooft opnieuw spektakel. Zo’n vijftig duo’s torsen een loodzware kruiwagen mee over een heftig parcours vol slijk, proeven en uitdagingen. Kevin Wouters (24) en Jimmy Verdonck (31) zijn geen nieuwkomers. Zij namen al meermaals deel, maar vormen voor het eerst een duo. Kevin eindigde altijd hoog in het klassement. Dit jaar primeert de lol.

In café In de Rapte, de sponsor van Jimmy en Kevin, nippen de jongemannen rustig aan een pintje en een cola. Van enige voorbereidingsstress is geen sprake. “Tactiekbespreking is iets voor vijf minuten voor de start”, grappen ze. De ambitie bestaat erin midden in het peloton te eindigen.

Kevin: Mijn vorige compagnon ging altijd voor de overwinning. Ik wil nu eens deelnemen voor het plezier. Vlak voor de inschrijvingen zaten we op café. Jimmy had ook nog niemand. “Wat is ‘t, doen we mee?” En we waren ingeschreven. (lacht) Mijn vorige maat was iets strenger en stond op een goede nachtrust de avond voor de wedstrijd. Niet altijd gemakkelijk, want dan is het altijd fuif. Dit jaar krijg ik van Jimmy carte blanche.

Jimmy: Normaal zou ik dit jaar niet deelnemen. Het was even genoeg geweest.

Maar mijn vriendin is er niet rouwig om.

Ze zegt: “Chance dat je meedoet, want anders ben je om 17u al stiepelzat”. (lacht) – Jimmy, jij nam ook al eens deel in een gemengd duo. Is dit anders?

Jimmy: Ik deed drie keer mee met een vrouwelijke compagnon. Dit was altijd heel leuk, maar toch iets zwaarder. Je hoort me niet zeggen dat vrouwen niet sterk zijn, maar als man loop je toch de zwaardere delen van het parcours. Een kruiwagen van 70kg is een lomp gewicht.

Voor vrouwenploegen geldt de regel van 50kg. Ik heb al eens voorgesteld om voor

gemengde duo’s 60 kg in te voeren, maar dat is er nooit van gekomen.

– Hoe bereiden jullie je fysiek voor?

Jimmy: De voorbereiding moet nog beginnen. We hebben nog een maand, hé. (lacht) Neen, de koers is zeer intensief.

En eenmaal je in de wedstrijd zit, wil je toch zo goed mogelijk eindigen.

Kevin: Ik voetbal en loop wat om conditie te krijgen. De vorige jaren was dit nodig om met m’n compagnon mee te kunnen.

Maar met hem (wijst naar Jimmy) zal dit niet nodig zijn (lacht). Maar voor de proeven kan je niet trainen. Je kent ze niet

“

vooraf en er is vaak geluk mee gemoeid.

Jimmy: Een voorbeeld: een tennisbal in een dakgoot gooien. Het balletje botst heel gemakkelijk terug. Maar met wat geluk valt die van de eerste keer recht in de goot en win je tijd. Kracht, snelheid en geluk: dat zijn zowat de ingrediënten.

– Wat maakt de koers zwaar?

Jimmy: Het lopen, vooral door de ‘hel’.

Dit is een parcours door slijk en water, bergop, bergaf. Door het slijk je kruiwagen meetorsen, is best zwaar. En ook de start is redelijk explosief. Na twee rondjes rond de kerk ben ik al halfdood. De proeven brengen gelukkig wat rust.

– Hoe stomen jullie de optimale kruiwagen klaar?

Jimmy: Als je er echt iets van wil maken, kruipt er wel wat tijd in: lood smelten, in een vorm gieten en op de kruiwagen lassen. Alles heeft voor- en nadelen, maar ik vind dat het gewicht vooraan moet zitten.

Dan moet je weinig gewicht heffen. Het nadeel is dat je dan minder goed kan sturen.

Kevin: Met het gewicht aan de banden rij

je het makkelijkst. Dan kan je de kruiwagen met de pinken optillen.

– Is er lol aan afzien?

Jimmy: Eén keer op een jaar eens twee à drie uur afzien, valt best mee. (lacht) We zijn opgegroeid met de kruiwagenkoers.

Die was er al toen we klein waren.

Kevin: Als je van Ramsel bent, moet je zeker meegedaan hebben. Het is afzien op een plezante manier. Maar de aanmoedigingen van het publiek doen veel deugd.

Jimmy: Voor sommige proeven heb je ook werkelijk het publiek nodig. Ik herinner me de proef waarbij we met onze voeten tomaten moesten pletten, het sap door je kous gieten en het laten opdrinken door een toeschouwer. Dan is het wel handig dat er vrienden aanwezig zijn die willen meewerken. En precies voor die momenten doe ik mee. (lacht) Meer info: www.kruiwagenkoers.be Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Afzien is plezant op de Potjèrkruiwagenkoers.

” Suiker — 23

LEZINGEN✱ WORKSHOPS CURSUSSEN✱UITSTAPPEN Kalender MEI Elke maandag van 19 tot 21.30u Turnhout – Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ...

De Warande, Warandestraat 42, Turnhout In samenwerking met Vormingplus Kempen Elke maandag van 13 tot 16.30u Meerle – Digidak Heb je thuis geen computer of geen internet? Heb je er wel een, maar weet je niet goed hoe je ermee moet werken? Ook in jouw buurt is een digidak te vinden.

Daar kan je gratis terecht om gebruik te maken van de computers en het internet.

Onze begeleider staat altijd klaar om je verder te helpen met al je computervragen. Loop zeker eens binnen om kennis te maken.

Digidak Meerle, Hazenweg 4/2.

Info http://www.digidak.be Elke dinsdag van 14 tot 17.30u Hoogstraten – Digidak Heb je thuis geen computer of geen internet? Heb je er wel een, maar weet je niet goed hoe je ermee moet werken? Ook in jouw buurt is een digidak te vinden.

Daar kan je gratis terecht om gebruik te maken van de computers en het internet.

Onze begeleider staat altijd klaar om je verder te helpen met al je computervragen. Loop zeker eens binnen om kennis te maken.

Digidak Hoogstraten, Mouterijstraat, 4/1.

Info http://www.digidak.be Elke dinsdag van 12.30 tot 15u Herentals – Babbelhoek In den Babbelhoek kan je als anderstalige Nederlands oefenen, je spreekangst overwinnen en correcter leren spreken.

Huis van het Nederlands, Fraikinstraat, Herentals.

In samenwerking met Vormingplus Kempen Elke woensdag van 13.30 tot 16.30u Retie – Schildersgroepen Schilderen met olieverf, pentekeningen of liever iets anders? Ieder kan hier zijn creatieve brain trainen!

Gildenhuis, Peperstraat 4, Retie.

Info http://www.okra.be/kempen Elke woensdag van 19 tot 22u Beerse – Speel en leer bridge We spelen bridge om het te leren. Iedere woensdagavond behandelen we een specifiek thema van het bridgespel. Met voor-

Zin om iets te organiseren?

Vormingplus Kempen betaalt voor een aantal activiteiten tot 75% terug van je kosten voor de bege-

gestoken giften worden de thema’s daarna ingeoefend. Het is een noodzaak voor beginners en leuk en boeiend voor gevorderden.

Den Anker, Gasthuisstraat 1, Beerse.

Info 014 71 68 71, info@beersebridgeclub.be, http://www.beersebridgeclub.be Elke donderdag van 13.30 tot 16.30u Herenthout – Schildersgroepen Schilderen met olieverf, pentekeningen of liever iets anders? Hier kan je jouw creatieve brein trainen!

Sportcentrum ‘t Kapelleke, Bergense Steenweg 33, Herenthout.

Info http://www.okra.be/kempen Elke donderdag van 13.30 tot 15.30u Geel – Praatpunt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zoals werk, hobby’s, kinderen, familie, ...

ACV, Stationsplein, Geel In samenwerking met Vormingplus Kempen Elke vrijdag van 9 tot 12u Hoogstraten – Digidak Heb je thuis geen computer of geen internet? Heb je er wel een, maar weet je niet goed hoe je ermee moet werken? Ook in jouw buurt is een digidak te vinden.

Daar kan je gratis terecht om gebruik te maken van de computers en het internet.

Onze begeleider staat altijd klaar om je verder te helpen met al je computervragen. Loop zeker eens binnen om kennis te maken.

Digidak Hoogstraten bibliotheek, Lindendreef, 1b.

Info http://www.digidak.be za 1 mei van 10.30 tot 17.30u Turnhout – Workshop: Holistische massage Deze dag geeft de basis om holistische massage zelf toe te passen. Holistische massage is een massagevorm waarbij we stap voor stap terug contact krijgen met ons lichaam en ons innerlijk zelf. We leren hoe de spanningen in het lichaam weg te masseren. Deze massage herstelt het evenwicht van lichaam en geest, de energiekanalen in het lichaam komen vrij, we voelen ons harmonieuzer en sterker.

De Rank, Tramstraat 74, Turnhout.

Info 03 225 02 27, info@dekleinebron.be, http://www.dekleinebron.be za 1 mei van 10 tot 17u Geel – Workshops Workshops vilten, pottenbakken, spinnen, kantklossen en mandenvlechten.

Texel, Rundsvoort 2, Geel.

Info 014/851903, lus1975@hotmail.com, http://www.texelwol.be

leiding (met een maximum van 200 euro).

Ons aanbod en honderden cursussen, lezingen, workshops vind je op www.vormingpluskempen.be.

Je 24 — Mei 2010

zo 2, 16 en 30 mei van 9 tot 12u Balen – Kinderklanken Wil je graag iets ontspannends doen met je baby of peuter? Kom dan samen naar VC De Kruierie voor de muzikale sessies ‘Kinderklanken’. Deze sessies (45 minuten) worden georganiseerd voor baby’s en peuters van 4 tot 30 maanden.

Er wordt gezongen, gedanst, bewegingsspelletjes gedaan en op eenvoudige muziekinstrumenten gespeeld. Op zondag 11 april is er tussen 9en 12u een gratis initiatie.

Vrijetijdscentrum De Kruierie, Bevrijdingsstraat 1, Balen.

Info 014 82 92 30 of dekruierie@balen.be

Jeruzalem en Moskou. Hij schreef onder meer ‘Abraham fietst naar het beloofde land, een fietstocht van Nederland naar Jeruzalem’ en ‘Met de westenwind in de rug, een fietstocht van Nederland naar Moskou.’ Reizen, fietsen, volkskundige wetenswaardigheden…

Openbare Bibliotheek Rijkevorsel, Molenstraat, 20.

Info 03 340 00 55, rijkevorsel@bibliotheek.be In samenwerking met Vormingplus Kempen vzw ma 10 mei van 14 tot 16u Turnhout – In het begin was er Dallas

ma 3 mei van 9.30 tot 13u Turnhout – Basiscursus eutonie Via eenvoudige lichaamsoefeningen word je meer vertrouwd met het eigen lichaam. Je wordt begeleid om de spanningsbalans in het lichaam te optimaliseren. Hierdoor kunnen fysieke klachten vermeden worden of wordt fysiek herstel bevorderd. Het gevoelde contact met jezelf bewerkt eveneens een beter gevoeld en juister afgestemd contact met de omgeving.

Sporthal Stadspark, Steenweg op Zevendonk 28, Turnhout.

Info 014 43 65 11, renild.vdp@gmail.com, of http://www.eutonie.be Ma 3 mei van 13.30 tot 16u Ecologisch huis Huisbezoek aan een ecologische verbouwing in Turnhout.

5 euro Een activiteit van Dinamo, De Warande, Warandestraat 42, Turnhout.

Info 014 47 21 10 di 4 en 18 mei van 13.30 tot 15.30u Turnhout – Rencontres 2 x per maand staat Studio 72 open voor al wie z’n kennis van het Frans al doende in de praktijk wil omzetten. Je hoeft niet heel de middag te blijven; gewoon langskomen om een halfuurtje een praatje te slaan met medecursisten kan ook. Er wordt uitsluitend Frans gesproken! Stuntelig, zoekend naar woorden, … het maakt ons niet uit.

Benieuwd? Er is maar 1 manier om te ontdekken: gewoon komen!

Een activiteit van Dinamo, de Warande, Warandestraat 42, Turnhout.

Info 014 47 21 10 di 4mei van 20 tot 22u Rijkevorsel – Fietspelgrimeren De meeste mensen gaan op bedevaart met de trein, de auto, de bus of het vliegtuig.

Paul Spapens, een autoriteit op het gebied van folklore en volksdevotie, verkiest echter de fiets! Samen met zijn vrouw Hennie van Schooten bezocht hij onder meer pelgrimsplaatsen zoals Santiago de Compostela, Rome, Barcelona, Warschau, Berlijn,

activiteit in deze kalender?

Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdatabank.be. Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen ze niet alleen trecht op www. UitinVlaanderen.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk ook

Het fenomeen ‘soap’ biedt een prachtige kans om achter de schilderachtige levenswandel van de soappersonages een uitgekiend geheel van technieken en trucs te ontdekken. De beeldtaal die wordt gebruikt, wil het kijkerspubliek net daar krijgen waar men het hebben wil: ademloos toekijkend voor het scherm.

Een activiteit van Dinamo, de Warande, Warandestraat 42, Turnhout.

Info 014 47 21 10 di 11 mei van 10.30 tot 13.30u Herentals – Bezoek aan Hidrodoe Water is voor veel mensen een vanzelfsprekend verschijnsel. In een handomdraai stroomt het uit de kraan. We staan er nauwelijks nog bij stil. En toch: zonder water is er geen leven. Water is een van de belangrijkste grondstoffen ter wereld, een cruciale factor in de wereldeconomie. Dit alles beleef je op een speelse manier in Hidrodoe! KVLV Dessel vertrekt met de fiets aan de Markt in Dessel om 8u. Met de auto vertrekken ze er om 9.30u.

Hidrodoe, Haanheuvel 7, Herentals.

Info. 014 44 26 44, hildavanhove@hotmail.com Een activiteit in samenwerking met Vormingplus Kempen vzw.

in Suiker! Meer details vind je op www.cultuurnet. be/uitdatabank.

za 15 mei van 13.30 tot 16u Herselt – Intuïtief schilderen In een ontspannen energie ga je aan de slag om je creativiteit vanuit jouw gevoel in kleur en vorm op doek te zetten. Je moet helemaal geen talent hebben. Je maakt je eigen spirituele kunstwerk, wat -indien je dat wenstpersoonlijk zal besproken en geduid worden.

Sensua Natura, Domein “De Hooge Langendoncken”, Langdonkenstraat 61, Herselt.

Info 0478 / 205 185, sensua.natura@skynet.be, http://www.sensuanatura.be di 18 mei van 9 tot 12u Meerhout – Kinderen en internet Kinderen zijn gretige gebruikers van het internet en komen er hoe dan ook in contact met seks en porno. Dikwijls zonder dat ze dat zelf willen. Denk maar aan de jongen die googelt op ‘poesjes’. Of aan het meisje dat in een chatbox plots de vraag krijgt of ze al eens een penis gezien heeft. In welke mate is dit contact schadelijk voor kinderen?

OCMW, Gasthuisstraat 27, Meerhout.

Info 014 36 90 20, an.laenen@publilink.be In samenwerking met Vormingplus Kempen vzw. di 18 mei van 20 tot 22.30u Rijkevorsel – Workshop Zuid-Amerikaanse dansen Walter Janssen begeleidt je bij je eerste stappen: “Merengue is de meest eenvoudige dans uit de reeks van Zuid-Amerikaanse dansen.

Deze dans is voor iedereen heel gemakkelijk om aan te leren. Merengue vertoont trekjes van onze Vlaamse polonaise en de polka. De vrolijke, speelse kermisklanken van de muziek doen je echt in feeststemming komen...” Geen danspartner vereist!

Openbare bibliotheek Rijkevorsel, Molenstraat, 20.

Info 03 340 00 55, rijkevorsel@bibliotheek.be In samenwerking met Vormingplus Kempen vzw ma 24 mei om 10, 12 en 14.15u Wortel – Over de muren De resultaten van zes weken workshops kan je meemaken tijdens de rommelmarkt van Wortel-Kolonie.

Op het binnenplein achter de muren van de gevangenis leven de drummers zich uit op het slagwerk.

Buiten de muren kan je tegelijk een animatie bekijken van de gemaakte foto’s op het ritme van het slagwerk. Even is er een verbinding tussen binnen en buiten. Tussen de drummers en fotografen.

Tussen klank en beeld. Tussen de gedetineerden en de marktbezoekers. In het kader van Hoogstraten 800 jaar.

Wortel, Kolonie 17.

Info 03 340 19 52 of jeugd@hoogstraten.be In samenwerking met Vormingplus Kempen vzw vr 28 mei van 19.30 tot 22u Herentals – Koken met verse kruiden en groentebloemen Culinair kruidendeskundige Wim Maes van het bedrijf Cook and Herb geeft een kookdemonstratie.

Wim heeft een educatieve tuin met meer dan 500 verschillende kruiden.

Francescopaviljoen, Bovenrij 30, Herentals.

Info 014 51 76 73 of hermanblanche.rombouts@telenet.be In samenwerking met Vormingplus Kempen

Dinamo wil je graag op de fiets krijgen

Fietsen is goed voor je gezondheid en lief voor het milieu. Sinds 2009 wil Dinamo daar actief op inzetten met de Fiets!-campagne.

Alle fiets!-activiteiten kan je herkennen aan het fiets!-logo.

Op initiatief van Dinamo kan je dit jaar met je spaarkaart van ‘Belgerinkel’ ook in de Warande terecht. De campagne loopt van 8 mei tot 12 juni. Je krijgt zegeltjes voor jouw spaarkaart aan de ticketbalie en/of educabalie in de Warande.

Uiteraard kan je ook deelnemen aan onze fietstochten (3 en 25 mei) – zie kalender.

Het logo van de campagne toont mensen in een cirkel. We stappen immers in een traject dat nooit af is, geen rechte lijnen volgt maar alle kanten op kan. In de cirkel vind je een stel geëngageerde mensen die samen toekomst willen maken. Wil je mee in de cirkel stappen? Laat het ons weten.

Enkele bezoeken aan ecologische woningen horen alvast tot het programma.

Tips voor ecologisch verbouwen Dinamo vond twee Turnhoutse bewoners van een ecologische woonst bereid om hun woonst open te stellen (3 en 20 mei). Begrippen als zonneboiler en solartubes, muur- en vloerverwarming en alternatieven voor tropisch hardhout krijgen een inhoud. Slim bekeken! – zie kalender.

Of liever genieten van een boek?

Ga je liever niet op de fiets, maar wil je wel mee gaan wandelen? Dinamo laat je de keuze: een sportieve wandeling (6 mei), een humorwandeling (11 mei) of een natuurwandeling (20 mei). De wandelingen gebeuren in groep en er is steeds begeleiding voorzien.

De zomer staat voor de deur en dan is er weer volop tijd om te lezen! In deze reeks laat Dinamo zijn vrijwilligers die een boek schreven aan het woord. De meest uiteenlopende onderwerpen komen aan bod.

Gerarda Damad-Dekker over haar reis als vrouw alleen naar Compostela (27 april). Jan Verachtert over soaps: een positief-kritische benadering van de televisiekijker (10 mei). Frederike Pol geeft een kijk in haar dagboek als kankerpatiënte (7 juni). Chika Unigwe over eenzaamheid en migratie: pendelen tussen twee culturen (8 juni).

Slim bekeken

Info

Verantwoordelijk uitgever:

Omdat het klimaat een zaak is van iedereen wil Dinamo zich samen met jullie inzetten voor een duurzame wereld.

Dinamo – de Warande Warandestraat 42, Turnhout T 014 41 94 94 Email dinamo@warande.be Website www.warande.be (cursussen) Blog www.warande.be/dinamo

Procart GCV (Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Wandelen: sportief, humor, natuur

Ma 3 mei van 9.30 tot 11.30u Fotografie Workshoptips voor mooiere digitale foto’s (3 sessies).

De Warande – 4,50 euro

Di 4 en 18 mei, 1 juni van 13.30 tot 15.30u Rencontres Conversatietafels Frans. Toegang vrij De Warande – gratis

ma 3, 10, 17 en 31 mei, 7 juni van 9.30 tot 12u Buiten schetsen Zowel beginners als mensen met tekenervaring kunnen deelnemen. Toegang vrij.

Vertrek in de hal van de Warande. – Gratis

Do 6 mei van 8.30 tot 17u Do 20 mei van 12.30 tot 16.30u Wandelen naar Vucht Natuurwandeling Balen-Scheps Wandeling in Vucht - heen- en terugreis I.s.m. natuurvereniging Den Bunt – 2 euro met de bus/trein – 2 euro, uitgezonderd vervoer Do 20 mei van 13.30 tot 16u Ecologisch huis Do 6 mei van 13.30 tot 16u logo slim bekeken Atelierbezoek Bob Matthyssen Huisbezoek aan een ecologische verbouin Ranst wing in Oud-Turnhout – 5 euro volgeboekt 9 euro Di 25 mei van 10 tot 17u Fietstocht Vr 7, 21 en 28 mei 11 juni Bezembindersroute van 9 tot 12u Vertrek in Westmalle – 2 euro Bridgecafé De Warande – Gratis Di 25 mei van 13 tot 16u Creapunt Ma 10 mei van 14 tot 16u Vrij, creatief werken: breien, haken, textiel Boekbespreking ‘In het begin was … Toegang vrij. er Dallas’ (Jan Verachtert) Kongoplein – Gratis Schrijver Jan Verachtert leest en vertelt over ‘soaps’ Do 27 mei van 13.30 tot 16u Bedrijfsbezoek Tuytelaers in Ravels De Warande – 2 euro volgeboekt 2 euro Di 11 mei van 9.30 tot 11.45u Humor in het bos Een lachwandeling voor wie graag lacht Van 28 mei tot en met 3 juni Toscane (Italië) en van de natuur houdt – 2 euro Meerdaagse uitstap (kunst, cultuur en natuur) – 960 euro Di 18 mei van 8.30 tot 20.30u Gent en Deurle aan de Leie volgeboekt Daguitstap – 44 euro

Ma 3 mei van 13.30 tot 16u Ecologisch huis Huisbezoek aan een ecologische verbouwing in Turnhout. – 5 euro Ma 3 mei van 18.30 tot 21u Fietstocht langs kapellekes Fietstocht langs kapellekes in Turnhout en omgeving. – 2 euro Ma 3, 10 en 17 mei van 19 tot 21u Praatpunt ogo instapper Conversatietafels voor anderstaligen. Toegang vrij.

De Warande – Gratis Di 4 mei van 7.30 tot 20.30u Oostende en De Haan Daguitstap: tentoonstelling ‘Bij Ensor op bezoek’ en architectuurwandeling in De Haan – 37 euro

Di 4 mei van 13 tot 15u 1001 spelletjes Wo 19 mei van 10 tot 15u logo instapper Samen gezelschapsspelletjes spelen. Toe- Zomerse barbecue volgeboekt gang vrij Kongoplein – 2 euro De Warande – Gratis

Do 20 mei van 10 tot 13u Ecologische moestuin Samen tuinieren in de ecologische moestuin van Dinamo De Warande – Gratis

Dit logo betekent dat de activiteit een zogenaamde “instapper” is. Je hoeft er niet op voorhand voor in te schrijven en de toegang is gratis.

Redactieadres: Roel Sels Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Adres Procart: Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage: 20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied: Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Verdeelpunten: zie website

Redactie: Roel Sels Stijn Janssen Caroline Haverans

Redactiemedewerkers: Floor Deckx Toon Horsten

Vormgeving: Dimitri Paeleman

Advertenties: Leen Verwaest (0495 53 54 80) leen@suikerkrant.be

Drukkerij: DKZet (Hapert, NL)

Website: www.suikerkrant.be

Suiker — 25

Geel wordt zo zot als een deur Dimpnadagen GEEL - Geel wordt zo zot als een deur. “Dat mag je van die stad verwachten,” hoor ik u denken, maar dat klopt niet helemaal.

Om de vijf jaar worden in de “barmhartige stede” de Dimpnadagen gehouden, en dat is allesbehalve een normale bedoening. Duizenden Gelenaars nemen er op de ene of andere manier aan deel en zeker tienduizend bezoekers slaan het massaspektakel gade.

In mei is het weer zover. Geel maakt zich op voor misschien wel het grootste volksfeest dat ooit op zijn grondgebied werd georganiseerd.

In zekere zin knoopt Geel weer aan met een traditie uit het verleden. De Sint-Dimpnaommegang krijgt, na een korte afwezigheid, weer een plaats in het volksfeest dat sinds 2005 onder de overkoepelende noemer ‘Dimpnadagen’ wordt georganiseerd.

De Sint-Dimpnaommegang

GheelaMania

Tussen de mensen

Sinds 1900 werd de Geelse Sint-Dimpnaommegang elke 25 jaar gehouden. De laatste editie vond plaats in 1975. Toen vond men dat het tijd was om de viering een moderner jasje aan te meten. De religieuze praalstoet werd omgevormd tot een wereldlijke ommegang die elke vijf jaar werd gehouden. In 2005 werd een nog ingrijpender vernieuwing doorgevoerd: de Sint-Dimpnaommegang kreeg een nieuwe naam: de Dimpnadagen. De ommegang zélf bleef beperkt tot een processie, maar kreeg er met GheelaMania een groots belevenisspektakel als broertje bij.

Maar vernieuwen is niet altijd verbeteren, zo bleek al snel. De ommegang werd gemist. De processie die in de plaats was gekomen, werd toch een beetje te ‘mager’ bevonden en mag daarom dit jaar weer uitgroeien tot een ‘ommegang’, die iets rijker gestoffeerd is. De ommegang is een levendige en beeldrijke evocatie van Geel. De meer dan tweeduizend figuranten (!) uit de twaalf Geelse parochies beelden legendarische taferelen uit die zich volgens de overlevering ooit in Geel hebben afgespeeld.

De legende van Dimpna komt hierbij vanzelfsprekend uitgebreid aan bod. De Sint-Dimpnaommegang is te bewonderen op zondag 16 mei.

Maar de Dimpnadagen rusten niet enkel op de ommegang, maar nog op twee andere pijlers. GheelaMania is er daar één van. GheelaMania wordt dit jaar pas voor de tweede keer georganiseerd, maar het bleek bij zijn ‘première’ in 2005 al meteen een onmisbaar onderdeel van het stadsfeest te zijn.

GheelaMania is een uniek belevenisspektakel waaraan meer dan vierhonderd acteurs en dansers meewerken. GheelaMania brengt enkele belangrijke en/of typische taferelen uit de geschiedenis van Geel tot leven: de miserie tijdens de plunderingen door de Spanjaarden, de kermistoestanden uit de achttiende eeuw, de gastvrijheid en de vrolijkheid van het hedendaagse Geel...

Alles komt aan bod, met toneel, muziek, zang en dans. In 2005, toen GheelaMania voor het eerst werd opgevoerd, woonden 10.000 toeschouwers de opvoeringen bij.

Dat record kan worden verbroken. Dit jaar zijn er dertien voorstellingen gepland. Ze zijn te zien op diverse locaties in het hartje van de stad, waaronder ook het cultuurcentrum. Alle locaties zijn goed toegankelijk, overdekt en liggen op een steenworp van mekaar. Op de kalender van onze schouwburgbladzijden zie je wanneer de voorstellingen precies plaatsvinden. Tickets voor het spektakel kosten 20 euro.

Een derde luik van het feest is de tentoonstelling ‘Tussen de mensen’, die een overzicht geeft van de geschiedenis van de gezinsverpleging. Het is een erg mooie en levendige expo. Hans Driesen, diensthoofd van Toerisme en Stadsanimatie, geeft uitleg: “De geschiedenis van de gezinsverpleging gaat ver terug. Maar we vonden het nodig om aan de hand van enkele getuigenissen een mooi overzicht te schetsen. We moeten dat nú doen; we moeten daar geen twintig jaar meer mee wachten. Want dan zijn de herinneringen alleen maar meer vervaagd en hebben we minder getuigenissen uit de eerste hand. De gezinsverpleging is immers geëvolueerd. De tijd dat de zogenaamde ‘zot van Geel’ het straatbeeld mee bepaalde, ligt al een tijd achter ons.”

De feiten spreken wat dat betreft voor zich. In 1938 verbleven er 3.800 ‘kostgangers’ in Geel, dat toen nog maar 15.000 inwoners telde. Omgerekend per woning gaf toen één huis op drie onderdak aan een kostgast. Tegenwoordig zijn er nog 350 pleeggezinnen op een totaal van 36.000 inwoners.

Geschiedschrijving over de gezinsverpleging is er al vrij veel. Maar verhalen van getuigen waren er nog niet, of in elk geval veel te weinig. Met de expo ‘Tussen de mensen’ is dat probleem ineens de wereld uit.

Tekst: Roel Sels Foto’s: Stad Geel

26 — Mei 2010

ONZE PARTNERS PARTNERS XXL

Vormingplus Kempen Adres: Otterstraat 109/4, 2300 Turnhout

Tel: 014 41 15 65

Mail: info@vormingpluskempen.be

Website: www.vormingpluskempen.be

TRAM 41 (Turnhoute

Route Archief en Musea)

Bibliotheek Turnhout ERFGOEDCEL Adres: Warandestraat 42, NOORDERKEMPEN

Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erf Adres: Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote 2300 Turnhout goedhuis, Grote Markt 1, 2300 Markt 1, 2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u, Turnhout, 014 44 33 98)

Tel: 014 44 33 62 vr 11-18u, za 10-17u Nationaal Museum van de

Mail: info@erfgoedcel

Tel: 014 47 22 41 Speelkaart (Druivenstraat 18, noorderkempen.be Fax: 014 41 61 41 2300 Turnhout,

Website: www.erfgoedcel

Mail: bibliotheek@turnhout.be 014 41 56 21) noorderkempen.be

Website: www.turnhout.be/bib W&W Bouwservice Taxandriamuseum Dak- & isolatiewerken DINAMO IOK (Begijnenstraat 28, Intercommunale Gyproc®-werken 2300 Turnhout, 014 43 63 35) Adres: Warandestraat 42, Ontwikkelingsmaatschappij Totaalrenovatie Begijnhofmuseum (Begijnhof 2300 Turnhout

Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en voor de Kempen

Tel: 0474 08 33 05 56, 2300 Turnhout, 13-16u, ma 18-20u

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel

Mail: info@ww-bouwservice.be 014 42 12 48)

Tel: 014 41 94 94 (algemeen),

Tel: 014 58 09 91

Website: www.ww-bouwservice.be

Openingsuren: musea: di-za 14-17u, 014 47 21 64 (educabalie)

Fax: 014 58 97 22 zo 11-17u

Mail: dinamo@warande.be

Mail: info@iok.be Stadsarchief: ma: alleen telefonisch of per mail, Website: www.warande.be (cursussen) Website: www.iok.be di-vr 9-12.30u / 13-16.30u

Blog: www.warande.be/dinamo de Warande RADIO NOORDERKEMPEN

Mail: tram41@turnhout.be Adres: Warandestraat 42, VBK Aannemingen 107.5FM

Website: www.tram41.be Algemene grond- en afbraak- Adres: Steenweg op Sevendonk 82, 2300 Turnhout OOGWENK OPTIEK werken, plaatsen containers, 2360 Oud-Turnhout

Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u Carine Vermoesen leveren van grond, grind,

Tel: 014 45 01 45

Tel: 014 41 9494 (algemeen) brillen, contactlenzen, gratis schors, ... machineverhuur met Fax: 014 45 30 48 014 41 69 91 (ticketbalie) ogentest, hoorapparaten of zonder machinist, leggen van Mail: radio@radionoorder

Website: www.warande.be Adres: De Valken 16, 2370 Arendonk klinkers, plaatsen van omheikempen.be

Openingsuren: di-vr 9-12u en 13-18u, do tot ningen

Website: www.radionoorderkempen.be de kringwinkel

Adressen: goedkoop en origineel 18u, za 9-17u, ma afspraak Adres: Molenstraat 77, 2490 Balen Kunst In Huis Mol (Sint-Appolonialaan, 014 Tel en fax: 014 67 24 35

Tel: 0496 61 88 66 Kunstuitleen vzw 32 61 63), Turnhout (Steenweg Mail: oogwenk@skynet.be

Fax: 014 70 87 47

Adres: Gallaitstraat 78, 1030 Brussel op Tielen 70), Retie (Sint-Mar Mail: vbkgrondwerken@telenet.be Cc ‘t Getouw (schouwburg

Tel: 02 247 97 10 tinusstraat 50), Hoogstraten Rex – zaal ‘t Getouw) Kunstacademie Geel Fax: 02 242 83 11 (Meerseweg 135, 014 44 20 40), Adres: Kollegestraat 118, 2440 Geel Mail: info@kunstinhuis.be Geel (Kollegestraat 104, Gas- Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u,

Tel: 014 56 65 60

Website: www.kunstinhuis.be <http:// straat 2a), Herentals (Lierse- za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur Mail: kunstacademie@geel.be www.kunstinhuis.be> weg 136), Kasterlee (Krokusvoor elke podiumvoorstelling Website: www.kunst.academiegeel.be laan 10), Balen (Steenweg op HoReCa

Tel: 014 33 09 00 Leopoldsburg 71/2), Herselt Brouwerij provincie Antwerpen Fax: 014 33 08 90 (Blaubergsteenweg 113), Heist- Afdelingen Noorderkempen en Mail: cultuurbalie@gemeentemol.be Corsendonck op-den-Berg (Noordstraat 25/1,

Website : www.getouw.be

Adres: Slachthuisstraat 27, Middenkempen 015 21 23 73).

2300 Turnhout

Adres: Ieperstraat 4, 2300 Turnhout Kunstforum Würth

Tel: 014 45 33 11

Tel: 0495 53 54 80 Adres: Everdongenlaan 29,

Fax: 014 45 33 88 2300 Turnhout

Mail: corsendonk@corsendonk.com Dimpnadagen Cultuurcafé

Adres: Markt 1, 2440 Geel

Openingsuren: alle dagen: 10-17u

Website: www.corsendonk.apluz.be Waaranders Openingsuren: ma-za: 9-12u en ma-vr: 13-16u.

Tel: 014 44 55 95 Adres: Warandestraat 42, Mezz

Tel: 014 56 63 80

Fax: 014 44 56 62

Adres: Keizerstraat 101, 2300 Turnhout

Fax: 014 56 63 99

Mail: kunstforum@würth.be 4811 HL Breda

Openingsuren: ma-za 11-1u, zo 7-24u

Mail: toerisme@geel.be

Website: www.wurth.be

Tel: 0031 76 515 66 77

Tel: 014 47 21 90

Website: www.dimpnadagen.be Strip Turnhout

Fax: 0031 76 520 02 37

Website: www.warande.be

Adres: Warandestraat 42, Gladiolen

Mail: info@mezz.nl Cc ‘t Schaliken

Website: www.mezz.nl 21 en 22 mei 2300 Turnhout

Adres: Grote Markt 35,

Adres: Oevelseweg 13, Olen

Tel: 014 47 23 43 Dynamo 2200 Herentals

Mail: info@gladiolen.be

Mail: stripturnhout@warande.be

Adres: Catharinaplein 21,

Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u,

Website: www.gladiolen.be

Website : www.stripturnhout.be 5611 DE Eindhoven di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, Filmfestival Oud-Turnhout

Tel: 0031 40 239 31 10 wo 9-12u.

Adres: Dorp 21, 2360 Oud-Turnhout Open Doek

Mail: info@dynamo-eindhoven.nl Ticketbalie ook op Adres: Warandestraat 42, Openingsuren: ma t.e.m. vr: 8-12u en

Website: www.dynamo-eindhoven.nl wo 13.30-16u en za 10-14u.

2300 Turnhout di 13-16.30u en 17.30-19.30u,

Tel: 014 28 51 30 De Singer

Tel: 014 41 94 94 wo 13-16u.

Fax: 014 22 28 56

Adres: Bavelstraat 35, Fax: 014 42 08 21

Tel: 014 46 22 11

Mail: cultuurcentrum@herentals.be

Website : www.schaliken.be 2310 Rijkevorsel

Mail: info@opendoek.be

Fax: 014 46 22 22

Website: www.desinger.be of

Website: www.opendoek.b

Mail: info@oud-turnhout.be Advocaat Busschaert www.ajazzexperience.be

Website: www.oud-turnhout.be Adres: Markt 50, 2400 Mol Academie Arendonk

Adres: Wampenberg 26, DE POPPENZAAL Effenaar

Openingsuren: Na afspraak

Adres: Steenweg op Oosthoven 114, Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven 2370 Arendonk

Tel: 014 32 27 76 2300 Turnhout

Tel: 0031 (0)40 239 36 66

Tel: 014 44 20 61

Fax: 014 32 27 77

Tel: 014 42 33 22

Mail: info@effenaar.nl

Fax: 014 44 20 63

Mail: peter.busschaert@skynet.be

Fax: 014 42 43 55

Website: www.effenaar.nl Mail: secretariaat@

Website: www.advocaatbusschaert.be

Mail: info@propop.be academiearendonk.be Cc de Werft Turnhout 2012

Website: www.propop.be

Website: www.academiearendonk.be Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel

Adres: Campus Blairon 714, Boeckx Piano’s (exporuimte de Halle) 2300 Turnhout Centrumparking Nieuwstraat, Stemmen, herstellen, verhuur, Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en verkoop nieuw en tweedehands 2440 Geel (exporuimte de 13.30-16.30u Adres: Bergenstraat 94b, 2480 Dessel Schrijnwerkerij)

Tel: 014 71 11 32

Tel: 0496 33 22 32

Balie: ma 13.30-16.30u,

Fax: 070 42 80 42

Website: www.boeckxpianos.be di-vr 9-12u / 13.30-16.30u,

Mail: info@turnhout2012.be za 10-12u

Website: www.turnhout2012.be

Tel: 014 56 66 60 (administratie) 014 56 66 66 (reserveringen)

Fax: 014 56 66 80

Mail: admin.dewerft@geel.be, res.dewerft@geel.be

Website: www.dewerft.be

PARTNERS XL

PARTNERS L

Suiker — 27