~ μικρές ιστορίες για μεγάλους ~

~ Μικρές ιστορίες για μεγάλους ~

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

Τους δημιουργούς και τους τίτλους στις σειρές της πεζογραφίας επέλεξε ο ίδιος συγγραφέας. Διόρθωση κειμένου: Από τον συγγραφέα. (αν έκανε απόπειρα να διορθώσει τα κείμενα σαν ρεμάλι που είναι). Σχεδιασμός εξωφύλλου: Καλαϊτζάκης Ιωάννης Σελιδοποίηση: Χατζηαντωνίου Άννα Μερικές εικόνες είναι του συγγραφέα και μερικές άλλες, ευγενικά δανεισμένες από το διαδίκτυο. Υ. γ. Αν σε μερικά από τα κείμενα μου δεν υπάρχουν τόνοι, είναι γιατί την περίοδο που τα έγραφα είχα μεγάλη ατονία. Επίσης για τυχόν ορθογραφικά λάθη δεν ευθύνεται ο δαίμων του τυπογραφείου αλλά εγώ ο ίδιος. Αναφέρω επίσης πως μισώ τα κεφαλαία γράμματα σε κάθε αρχή πρότασης όπως και την ορφανή τελεία στο τέλος και θα προτιμούσα τρεις τελείες. Επίσης λατρεύω το αγγλικό ερωτηματικό γιατί μοιάζει με μισή καρδιά, όμως πρέπει να προσαρμοστώ στο σύστημα γραφής.

© Καλαϊτζάκης Ιωάννης ISBN: 978-9-6093755-7-3 Email: johnzouan@gmail.com

Απαγορεύεται η αναπαραγωγή μέρους ή όλης της έκδοσης, καθώς και η μεταφορά σε οποιοδήποτε αποθηκευτικό σύστημα και μορφή χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη.

ΚΑλΑϊΤζΑΚΗΣ ΙΩΑννΗΣ

~ Μικρές ιστορίες για μεγάλους ~

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε εσένα που με άντεξες και σε εσένα που δεν με άντεξες και με το δίκιο σου. Δεν αναφέρομαι σε εσένα, ούτε εσένα αλλά σε εσένα.

Στον έρωτα όλα είναι ένα θέατρο... Σημασία δεν έχει ποιός θα κερδίσει το χειροκρότημα στο τέλος, αλλά αυτός που θα ζήσει πραγματικά τον ρόλο του...

9

Περιεχόμενα Θεός vs Mωυσή

13-17

Road to hell

18-20

Η κληρονομιά

21-27

Θεός σχωρέστον

28-31

Ο πράσινος

32-36

Ιππότης εναντίον Αμαζόνας

37-44

Η εκπρόσωπος

45-48

Ο τελευταίος χορευτής του Ταγκό

49-53

Ο νώντας, ο Φώντας και οι ελιές

54-56

Οι τελευταίες στιγμές της Αμαζόνας

57-59

Le belle Antonio

60-68

Και έχει μιά βραδιά απόψε

69-71

Το τζίνι

72-76

Οδηγός άρματος υπ’ αριθμόν 85244

77-82

Δεν θέλει κόπο

83-84

Ο τελευταίος καμηλιέρης

85-89

Πάλι κενή σελίδα Θεός και πρωτόπλαστοι Φιλοσοφίες Ένα βάλς

10

90 91-95 96 97-99

Οργισμένο είδωλο

100-101

Ο Χρήστος και οι 12 Απόστολοι

102-106

Μαντιτάλε

107-109

Γιαννιός και Μαρικάκι

110-111

Ο ζητιάνος

112-113

Οι τσαρλατάνοι του έρωτα

114-125

Μπράβο στον μπράβο

126-131

Η τελευταία πράξη

132-145

Γηροκομείο

146-149

Η μάχη με τα χρώματα

150-153

Ο τελευταίος σαμουράι

154-161

Μια παρτίδα πόκερ

162-164

Δάσκαλος και Μανωλιός

165-167

Εξιτήριο

168-169

Κατά λάθος κλήση

170-171

Ανταπόδοση

172-173

Ο επαναστάτης

174-181

Φεγγάρι και ιππότης

182-184

Αλλιώτικο παιχνίδι

185-195

Η νύχτα του βασιλιά

196-203

11

Θεός vs Μωυσή — Μωυσή; Που είσαι Μωυσή; Που είσαι βρε ακαμάτη; Δεύρω έξω από το καλύβι σου που μου σαλιαρίζεις με την άλλη. Σε πιάσανε οι ζουζουνιές και αδιαφορείς για τον κύριο σου; Έλα έξω μην πάρω ανάποδες! Έλα και δεν μπορώ να κουβαλάω φορτίο! Κοψομεσιάστηκα με τα βάρη που κουβαλάω. Έτσι και δεν βγεις έξω σε έλα λεπτό θα σου φέρω κολάρο στο κεφάλι ότι σου έχω φέρει! Ρεμάλι! Ο Μωυσής ντύθηκε άρον άρον και βγήκε από την πόρτα του σπιτιού του.

— Τι έπαθες τέτοια ώρα κύριε; Με έκοψες στο καλύτερο λέμε και είχα κάτι κέφια άλλο πράγμα. Το γυναικάκι θα μείνει παραπονούμενο και θα πω πως εσύ έφταιξες αν με ρωτήσει.

— Το γκομενάκι θέλεις να πεις. Θεός είμαι και όλα τα βλέπω. Είσαι και κακόγουστος αλλά το παραβλέπω και δεν θα ασχοληθώ περισσότερο. Αλλά που σε ενέπνευσε αυτή η γυμνή γυνή με την τρίχα κάγκελο που έχει; Απορώ πως μπόρεσες και ξεχορτάριασες το τριχωτό τοπίο της και πήγες να οργώσεις το χωράφι της. Τέλος πάντων. Πάντα κακόγουστος ήσουν και σαβούρας. Στο θέμα μας. Έχω φέρει δυό πλάκες.

— Πλάκα κάνεις κύριε; Και επειδή έφερες δυό πλάκες λες να πάθω την πλάκα μου; Άσε με να την πλακώσω τη lady και άσε τις πλάκες. Σε περνούσα για πιο σοβαρό. Ήμαρτον! να τις πας στην Κάρυστο και να τους διδάξεις πώς να φτιάχνουν πλάκες 13

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Καρύστου. Μιλάμε για κονόμι από τις πλάκες. Θα κονομήσεις πολλά αργύρια.

— Μωυσή κόψε την πλάκα και δεν μιλάω για πλάκα αλλά ούτε για αυτές τις πλάκες που λες! Αναφέρομαι σε άλλες πλάκες.

— Τώρα θα το ρίξουμε στην πλάκα κύριε και στην οικοδομή; Δεν μου λες, τι πίνεις και δεν μας δίνεις; — Βρε είσαι ανώμαλος Μωυσή; Κόψε τη πλάκα μην σε πλακώσω με τις πλάκες!

— Κάνουμε και πλάκες τώρα κύριε; Με έχεις πρήξει με τις πλάκες σου. Πρόσεξε, γιατί με έχεις κάνει τύπο του πεζοδρομίου και όχι της πλάκας πεζοδρομίου. Αναστενάζει και το γκομενάκι μέσα στο καλύβι μου περιμένοντας να τελειώσω το έργο μου. Τι μου έκανες, μα τι μου έκανες! Μισή ώρα με χαϊδολογούσε για να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα, και να σου εσύ από το πουθενά απρόσκλητος. Το ακούς πως αναστενάζει; Βρε πότε θα βάλεις μυαλό, μου λες; — Δεν σε αντέχω άλλο βρε Μωυσή! Είσαι τρία πουλάκια!

— Ποια τρία πουλάκια; Εδώ ένα μας έδωσες και αυτό αντί να το κάνεις μόνιμα μπανανιάρικο, το έκανες αλανιάρικο που ψοφάει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν μπορούσες να το κάνεις σαν το πουλί τον φοίνικα και να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του; Θεός σου λέει μετά. Τι έχεις να μου πεις πέραν από τις πλάκες; — Θα σου χαρίσω δυό πλάκες και θέλω να σου πω πως...

— Πλάκα κάνεις μέσα από τις πλάκες σου. Αν είναι δυνατόν! Άκου ήρθες να μου χαρίσεις δυό πλάκες! λάθος ώρα διάλεξες και δεν σηκώνω πλάκες! Το κορίτσι έχει πάθει την πλάκα του με την δική μου πλάκα που είναι πλακέ και ένα μελάτο δράμα. Την είχα αποστομώσει με τον τρόπο μου αλλά εσύ μου έκανες χαλάστρα λίγο πριν την ανταμείψω.

14

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Βρε σοβαρέψου άχρηστε! Δεν ήρθα να μιλήσουμε για τις πλάκες σου αλλά για τις πλάκες μου! Στις αφήνω απαλά στα πόδια σου γιατί αν τις πετάξω με δύναμη στο κεφάλι θα πάθεις την πλάκα σου από τον πόνο! Διάβασε τις άχρηστε! Είναι καιρός να βάλω μια τάξη στον κόσμο με τις αταξίες του. Σόδομα και Γόμορα κατάντησε ο κόσμος που έφτιαξα και για αυτό έγραψα 10 σοβαρές εντολές σε αυτές τις πλάκες. Διάβασε τις και ξεκίνα να μοιράσεις την αλήθεια μου. Άνοιξε τα στραβά σου και πες μου την άποψη σου. Θα πάθεις την πλάκα σου σε όσα γράφω πάνω στις πλάκες μου.

— Πλάκα κάνεις μεγαλοδύναμε. Θα με βάλεις να διαβάσω με το ζόρι τις πλάκες σου για να πάθω την πλάκα μου. Απορώ που την βρίσκεις την όρεξη. Τέλος πάντων, θα ρίξω μια ματιά και επί τη ευκαιρία κάνε το θαύμα σου και βγάλε μου τον καταρράκτη από τα μάτια μπας και ξεστραβωθώ και θα σου πω την άποψη μου. Καλά, μιλάμε έχω πάθει την πλάκα μου λέμε. Τα έχω δει όλα τώρα. Βρε, αητό με έκανες από βλέμμα. Εύγε θεέ μου. Θα διαβάσω τις πλάκες σου. Χμμμ, χμμμ, μμμμ, χμμμ, πω πω, απαπά!

— Τι μουρμουράς πάλι; Δεν σου αρέσουν αυτά που έχω γράψει; 69 πλάκες άλλαξα μέχρι να ολοκληρώσω τις 10 εντολές μου χωρίς λάθη γραφής. Για πες; Πως σου φαίνονται οι εντολές μου; Δεν έχεις πάθει πλάκα με τις πλάκες μου; Άσε που έχω κάνει και γαμάτα γράμματα. Όχι πως είμαι θεός να το παινευτώ, αλλά είμαι καλλιτέχνης σε όλα μου λέμε. Αλήθεια, πως σου φαίνεται η σκέψη μου Μωυσή; Για πες; — Τι να σου πω. Είναι για γέλια αυτά που έγραψες. Για συγγραφέας δεν κάνεις μέσα από τις αντιθέσεις σου. Από τη μία λες «αγάπα τον πλησίον σου» και από την άλλη «ου μοιχεύ15

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σεις». Αυτό πάλι το «ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου, ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον αγρόν αυτού ούτε τον παίδα αυτού ούτε την παιδίσκην αυτού ούτε του βοός αυτού ούτε του υποζυγίου αυτού ούτε παντός κτήνους αυτού ούτε πάντα όσα τω πλησίον σου εστί» θα μπορούσες να το απλοποιήσεις. Ξαναγράψτο και πες το «ουκ επιθυμήσεις τα πάντα όσα τω πλησίον σου εστί». λιτό και ωραίο. Άσε που κανένας δεν θα σε ακούσει. Βρε ο άνθρωπος σήμερα έχει ξεφύγει. Έχει τον χαβά του και σιγά να μην δώσει σημασία σε όσα επιθυμείς να αλλάξεις. Όμως θα σου κάνω το χατίρι και θα πάω να μεταδώσω την σκέψη σου. Μάθε ένα πράγμα όμως. Μια χαρά μπορεί να τα λες, αλλά από τότε που έδιωξες από τον παράδεισο τους πρωτόπλαστους όλα τα πήρε ο διάολος. Όσο και να προσπαθήσεις να επαναφέρεις τον κόσμο στον σωστό δρόμο δεν θα τα καταφέρεις. Πότε θέλεις να τα πω στο πλήθος; Μου τελείωσαν και τα ζαρζαβατικά και θα μαζέψω πολλά από αυτά που θα μου πετάξουν στη μούρη όταν μεταδώσω αυτά που έγραψες πάνω στις πλάκες σου. Κάθε εμπόδιο σε καλό και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δόξα σοι ο θεός που λένε. Θα μου πετάξουν τέτοιο ζαρζαβατικό, μετά θα το βάλω πάνω σε πάγκο λαϊκής, και να το κονόμι μετά, και να ο Μωυσής σου να κυκλοφορεί με κάρο σε τέσσερις ρόδες και τέσσερα άλογα. Τύφλα να έχει το NAVARA το νΙSSAN που θα κυκλοφορήσει στο μέλλον από τους μεταγενέστερους χάρη στο 4Χ4 που θα το κλέψουν από εμένα σαν πατέντα. Πάντως θα πάω και θα μεταδώσω τον λόγο σου αφού δεν τολμάς να κατέβεις ο ίδιος και να τους τα πεις. να ξέρεις πως έτσι όπως τα έκανες λούσου τα τώρα. Τι ήθελες και έδιωξες τους πρωτόπλαστους; Ας έδιωχνες μόνο την Εύα και όλα θα ήταν μέλι γάλα στον κόσμο μας.

16

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο θεός τον κοίταξε και διαπίστωσε πως ο Μωυσής δεν είχε και άδικο. Μάλλον έφταιξε και ο ίδιος μέσα από την εγωιστική απόφαση του να πετάξει τους πρωτόπλαστους από τον παράδεισο του. Έπαιξε και έχασε αλλά η μόνη του ελπίδα ήταν ο Μωυσής. Ο Μωυσής φόρεσε τις πλάκες του κυρίου δεμένες μεταξύ τους και τις φόρεσε πάνω του. Η μία ήταν μπροστά στο στήθος του και η άλλη στην πλάτη του. Από όπου περνούσε όλοι τον κοίταζαν με περιέργεια και όσοι διάβαζαν τα γραφόμενα έβαζαν τα γέλια. Σε παράξενο κόσμο έπεσε ο Μωυσής, όμως δεν έφταιγε αυτός αλλά ο ίδιος ο θεός. Μπερδεύτηκε με τον χρόνο και τον έστειλε στην σύγχρονη και άχρωμη εποχή. Αν τον δεις στο διάβα σου αναγνώστη μην τον περάσεις για τρελό αλλά κέρασε τον ένα χαμόγελο σου. Πες του πως ο χρόνος είναι άχρονος και άχρωμος μέσα σε τόσα ποικίλα χρώματα ακολασίας. Η Εύα κέρδισε την παρτίδα για ακόμα μια φορά. Η πουτανιά της μέχρι και τις πλάκες του θεού έσπασε στο πέρασμα της. Όμορφη η αλήθεια, όμως η πουτανιά είναι από τα ομορφότερα δολώματα ζωής.

17

Road to hell Διαδρομή προς Χαλκίδα. Ο έργαλος ροντάρει σωστά. Η μουσι-

κή στη διαπασών. Πολλά αυτοκίνητα γύρω μου αλλά με τους ελιγμούς μου τα προσπερνάω. Δεν μου την βγαίνει κανένας γιατί είμαι πολύ καλός οδηγός. Την πρόκληση θέλω στον δρόμο και όχι μια τυπική διαδρομή. Βαριέμαι στην κυριολεξία, ώσπου μια στιγμή μια Lamborghini diablo εμφανίζεται αριστερά μου. Αυτό ήταν. Ανεβαίνω ψυχολογικά. Επιτέλους ένας αντίπαλος. Τον κοιτάζω, ανοίγω το παράθυρο, του χαμογελάω και του λέω βγάζοντας τα γυαλιά μου.

— Αδρεναλίνες. Θα ανάψουν τα μοτέρ μας στην άσφαλτο. Τι λες, θα αντέξει το μοτέρ σου; — Αδρεναλίνες στα κόκκινα. Τα νεύρα μου! Σωστή η σκέψη σου και είμαι μαζί σου φιλαράκο. Θα λιώσουν τα εργαλεία στην άσφαλτο. Θα καούν όλα στο τέλος. Όσο αντέξουμε. Προχωράμε.

— Το ξέρω μεγάλε αλλά μην βιάζεσαι. Υπάρχουν και χειρότερα. Προχώρα πρώτος. Αντέχω ακόμα, εσύ; Ετοιμάσου να μυρίσεις την κάπνα μου. Θα λιώσουμε και οι δυό στην κόντρα αλλά θα μας μείνει αξέχαστη αυτή η διαδρομή. Ξεκίνα. Έχεις ελεύθερο χώρο μπροστά σου. Ο τύπος χαμογελάει με το χιούμορ μου, κοιτάζει τι αυτοκίνητο μου, βάζει τα γέλια, ξεκινάει και με αφήνει πίσω. Δεν πτοούμαι και ξαναφοράω τα γυαλιά μου. Ανεβάζω την ένταση της 18

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μουσικής. Η σειρά μου να τον χορέψω στην άσφαλτο. Τον πλησιάζω. Με κοιτάζει από τον καθρέπτη και είμαι πίσω του. Δεν του αναβοσβήνω τα φώτα αλλά τον αφήνω. Με μια κοφτή κίνηση του μπαίνει στην μεσαία λωρίδα αλλά μπροστά μου έχω εμπόδιο. Με προσπερνάει και πάλι και είναι η σειρά μου να γκαζώσω. Είμαι πολύ κοντά του αλλά μου ξεφεύγει ο άτιμος. Αδρεναλίνες. Τον πάω τον τύπο, όμως δεν το βάζω κάτω ο άτιμος. Περιμένω την λάθος κίνηση του και την κάνει. Μπαίνει δεξιά και μπαίνω και πάλι στην μεσαία λωρίδα. Τον πλησιάζω πολύ κοντά και η έκφραση του είναι νευρική. Κοιτάζει μπροστά του αλλά στο πέρασμα μου τρελαίνεται. Τον προσπερνάω επιτέλους. Χαμογελάω και τον βλέπω πίσω μου στα 30 μέτρα, όμως με πλησιάζει άγρια και φεύγει 20 μέτρα πιο μπροστά από μένα. Τα μοτέρ έχουν ανάψει στην κυριολεξία αλλά τα νεύρα μου είναι ακόμα υπό έλεγχο. Δεν θα μου την βγει ο τύπος. Με μια ύπουλη κίνηση του μπαίνει και πάλι αριστερά πιστεύοντας πως θα φοβηθώ. Φρενάρω απότομα και τον περιμένω. Είμαι πίσω του και σχεδόν ο προφυλακτήρας μου κοντεύει να ακουμπήσει τον δικό του. Ο τύπος έχει πάθει την πλάκα του μαζί μου γιατί δεν με ξέρει καλά. Δεν βιάζομαι και περιμένω. Τα νεύρα του είναι τσατάλια και ο ιδρώτας στάζει από το μέτωπο του. Όλα είναι στα κόκκινα για αυτόν. Κάνει μια απότομη κίνηση στο τιμόνι του και μπαίνει τέρμα δεξιά με τα αλάρμ αναμμένα. Το μοτέρ του καπνίζει. Σταματάει, ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του, βγαίνει, κλείνει την πόρτα με δύναμη και τραβάει μια κλωτσιά στην πανάκριβη ζάντα του αυτοκινήτου του. Τον πλευρίζω και του χαμογελάω.

— Φιλαράκο λίγοι τα βάζουν μαζί μου στο τιμόνι. Σε καταλα19

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

βαίνω, αλλά respect στους αλήτες του δρόμου. Μην τα βάζεις μαζί μου γιατί είμαι άπαιχτος. να κεράσω νεράκι; Έχω μπόλικο και παγωμένο. Το ήξερα πως θα αρπάξω το μποτιλιάρισμα της αρκούδας μέχρι την Κηφισιά και πάντα είμαι προληπτικός και έχω νεράκι μπόλικο. Τι μποτιλιάρισμα ήταν αυτό σήμερα ρε μεγάλε; Αλλά το προσπέρασα μαζί σου το άγχος μου γιατί παίξαμε ισάξια σαν ρεμάλια του δρόμου. Τα γκάζια μας ήταν η αδρεναλίνη μας και σε πάω πολύ. Κατάφερα να ξεπεράσω τα νεύρα μου από το μποτιλιάρισμα βλέποντας το αυτοκίνητο σου. Ήταν ο μόνος τρόπος να σε κερδίσω με τόση κίνηση στο δρόμο. Μεγάλε συνεχίζω την διαδρομή μου προς Χαλκίδα και βιάζομαι πολύ. Με περιμένει το Μαρικάκι και έχω αργήσει. Έμεινε από μπαταρία το κινητό μου και δεν μπορώ να του τηλεφωνήσω πως θα αργήσω. Ας περιμένει το κορίτσι. Όλα είναι αδρεναλίνες. Θα γίνει της πουτάνας από γκρίνια με το Μαρικάκι, όμως δεν φταίω εγώ στο μποτιλιάρισμα που πέσαμε. Και γαμώ τις κόντρες που είχαμε μεταξύ μας. Μεγάλε έχασες και έχασα. Εσύ το μοτέρ από το πανάκριβο αυτοκίνητο σου και εγώ το Μαρικάκι. Αδρεναλίνες.

20

Η κληρονομιά να και η κληρονομιά. Ο παππούς μου άφησε περιουσία. Ήρθε γράμμα από τον δικηγόρο να παρευρεθώ στο άνοιγμα της διαθήκης. Περίεργο όμως. Ο παππούς άφησε σε μένα κάτι; Μπορεί να είχε πολλά λεφτά αλλά ρεμάλι με ανέβαζε, γκομενιάρη με κατέβαζε. Αλλά όχι και γκομενιάρης εγώ. Δεν είναι σικ για μένα. Γυναικάκιας είναι πιο τρέντυ. Αυτό το οικοπεδάκι στην Άνω Κατωπαναγιά ήταν πάντα η επιθυμία μου γιατί ήταν πολύ κοντά στην θάλασσα και το λάτρευα. λες ο παππούς να μου το άφησε κληρονομιά; Θα δείξει. «Και τελειώνοντας την τελευταία επιθυμία μου, αφήνω στον ακαμάτη, ρεμάλι και γκομενιάρη τον εγγονό μου τον Γιάννη ότι λάτρεψα. Μπορεί να έδειχνα πως δεν τον χώνεψα ποτέ γιατί με κοντράριζε και με πείραζε αλλά είναι ο λατρεμένος εγγονός μου. Το διαπίστωσα από τότε που ερχόταν και με διαφορετική γκόμενα, την λίτσα, την Πίτσα, την νίτσα, την Γίτσα και την Ρίτσα. Εγώ όμως γνώρισα την Βούλα, την Κούλα, την λούλα, την νούλα, την Ρούλα, την Σούλα και την Τούλα. Τις κάρφωσα και με κάρφωσαν μέσα από τα βλέμματα μου και τα δικά τους, τις καβάλησα και με καβάλησαν διπλά. Καβάλησαν εμένα και την βέσπα μου. Και που δεν τις ταξίδεψα με αυτήν. Όμορφες αναμνήσεις και όμορφοι έρωτες. Ξέρω πως η Ευτέρπη γυναίκα μου θα πει σκατά στον τάφο μου αλλά τώρα που πέθανα ας μάθει την αλήθεια. Η αγάπη μου ήταν τόσο πολύ 21

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

και μεγάλη που δεν χώραγε μόνο σε μια γυναίκα και έτσι μοιράστηκα τους πόθους και τα πάθη μου μέσα από πιο γλυκά λάθη μου. Αν δεν μου ανάβει το καντήλι φράγκο δεν δίνω αλλά την τριανταφυλλιά και τα μάτια της. Την μεγάλωσα μόνο για αυτήν, υπήρξε στη ζωή μου το πιο όμορφο λουλούδι μου, πολλές φορές γεύτηκα τα αγκάθια της, αλλά πάντα την λάτρευα. Όσο για το ρεμάλι τον εγγονό μου μόνο την βέσπα μου θα του χαρίσω. Την έχω αφήσει στο μαγαζί που η ταμπέλα γράφει «ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟλΟΣ» και ο Απόστολος είναι η καλύτερη μαστοράτζα. λεφτά δεν είχα τότε να φτιάξω την βέσπα και την άφησα παρακαταθήκη εκεί. Ρεμάλι εγγονέ Γιάννη ξαναανάστησε την! Κάνε τα όνειρα μου να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Γυναικάκια εγγονέ δεν σου αφήνω το οικόπεδο στην Άνω Κατωπαναγιά γιατί θα στο φάνε οι γυναίκες σαν ρεμάλι που είσαι. Στους υπόλοιπους συγγενείς που περιμένουν κάτι από μένα θα πάρουν από τα τρία το μακρύτερο. Κορόιδο δεν πιάστηκα ποτέ. Ευχή του μακαρίτη». Και γαμώ την περιουσία που μου άφησε ο παππούς, αλλά δεν ήξερα πως ήταν τόσο γκομενιάρης. Από μένα θα πήρε ο μπαγάσας. Ας πάω να δω την βεσπάκλα που μου άφησε. Ότι πάρομεν καλόν είναι. Εύχομαι να είναι καλά εκεί που είναι και θα τον τιμήσω με την σειρά μου. Θα αναβάλω το ραντεβού με την λίνα και ίσως αύριο δω την νίνα και μεθαύριο την Τίνα. Από την Μίνα έφαγα φόλα και την χόρτασα αλλά δεν το βάζω κάτω. Φτάνω στο μαγαζί επιτέλους, εκεί που ο παππούς είχε αφήσει την βέσπα. Αυτό δεν είναι μαγαζί, αλλά ένα ερείπιο έτοιμο να πέσει με τον παραμικρό σεισμό. Έχει κάτι σαβούρες από βέσπες απ’ έξω και το μαγαζί μου θυμίζει εποχή του 1940. Ένας γεράκος μουστακαλής με μοντέλο γραμμής στο μουστάκι του τύπου 1950 κάθεται απ’ 22

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

έξω, απολαμβάνει τον καφέ του και τραβάει κάτι τζούρες από το σέρτικο τσιγάρο του, μα κάτι τζούρες, άλλο πράγμα λέμε. Απορώ που δεν έχει βγει ο καπνός από τον κώλο του με τις ρουφηξιές που τραβάει. Στοχαστής μας βγήκε ο γέροντας.

— Καλημέρα μάστορα. Είμαι εγγονός του Γιάννη.

— Και εγώ είμαι ο εγγονός του Απόστολου που είχε κολλητάρι τον Παύλο. Και λοιπόν; Ως προς τι αυτές οι συστάσεις νεαρέ; — Δεν κατάλαβες μάστορα. Ο παππούς μου ο Γιάννης είναι αυτός που παντρεύτηκε την γιαγιά μου την Ευτέρπη και σου είχε αφήσει μια βέσπα παρακαταθήκη. Ήρθα να δω την κατάσταση της. Ο Απόστολος μόνο που δεν κατάπιε το τσιγάρο του από την έκπληξη του.

— Μπα; Μη μου πεις πως θα πάρω επιτέλους τα λεφτά μου. Ο ρέμπελος, ο ακαμάτης, ο γκομενιάρης! 369 τάλιρα μου χρωστάει εδώ και 9 χρόνια.

— Και γιατί 369 τάλιρα και όχι 370 για να μην μπερδευόμαστε μάστορα; — Γιατί ο Απόστολος δεν είναι ταλιροφονιάς. Το τάλαρο είναι τάλαρο και η μπέσα μπέσα. Στο 369 είχαμε συμφωνήσει και τόσα θα μου δώκει για να πάρει πίσω την γκομενοπαγίδα.

— Και τι είχε μέγα Απόστολε μηχανικάτζα η βέσπα και στοιχίζει τόσα τάλιρα; — Αμορτισέρ, καρμπυρατέρ, σαζμάν, ρουλεμάν, αβάνς, μπουζί, ντρισιμπιτέρ, αλλαγή ζονγκλέρ στο καρμπυρατέρ και βαφή. Πρόβλημα; Με 369 τάλιρα δεν πληρώνεις τίποτα. Τζάμπα εργασία για την γκομενοπαγίδα του πλερώνει. Αν του έπαιρνα και 111 τάλιρα για εργασία δεν θα έφτιαχνε τον έργαλο, αλλά ο Απόστολος είναι μπεσαλής. Τι κάνει ο γκομενιάρης ο παπ23

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

πούς σου; Μου έλλειψε πες του. Μπορεί να άργησε να πάρει πίσω την παγίδα του, τη βέσπα εννοώ, αλλά ο Απόστολος έχει υπομονή. Έφερες το ρευστό; Αλλά θα με πλερώσεις σε ευρά καθότι γάρ το εις δραχμάς απόθανε και μιλάνε τα ευρά την σήμερον ημέραν. Πάντα με τάλιρα συναλλάσσομαι. Είμαι της παλιάς σχολής.

— Σκίζεις στο γαλλικό διαπιστώνω μεγάλε Απόστολε. Αλλά έχει ζονγκλέρ το καρμπυρατέρ ή ζινγκλέρ; Κάτι ξέρω από μηχανές και γυναίκες αλλά στα υπόλοιπα είμαι σκράπας. Πέθανε ο παππούς και πήρα κληρονομιά την βέσπα του. Είπα να κρατήσω ένα ενθύμιο από αυτόν. Είχαμε πολλά κοινά αλλά δεν βγάλαμε τις αλήθειες ποτέ μεταξύ μας Απόστολε. Δεν ήταν μόνο γκομενιάρης αλλά ρεμάλι και μάλιστα ευγενικό. Τον κοντράριζα με τις γυναίκες και αυτός με την σειρά του με κοντράριζε, έδειχνε πως με μισούσε γιατί δεν ήθελε να πιστέψει πως θα υποκύψει με το πέρασμα της φθοράς του χρόνου και πως πάντα θα παραμείνει νέος και γυναικάς. Κατά βάθος με καμάρωνε που του έμοιασα γιατί δεν υπήρξαμε της ποσότητας αλλά της ποιότητας. Ρεμάλια και οι δυό μας αλλά ευγενικά ρεμάλια. Ρε Απόστολε, η ταμπέλα γιατί γράφει «ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟλΟΣ» χειρόγραφα και έχει λουλούδια γύρω γύρω; Όμως πολλά τα τάλιρα. Δηλαδή αν σου δώσω 500 τάλιρα, πόσα τάλιρα θα πάρω πίσω; Μην χάσουμε και τον λογαριασμό στο τέλος.

— Με 131 τάλιρα σε ρέστα θα σε κάνω σένιο και σενιόρ. Θα πάρεις την βέσπα τζι τζι, λες και βγήκε από βιτρίνα και πάνω της θα φορέσεις στην σέλα βέσπας μια σενιορίτα με τσακίρικο μάτι και θα ταξιδέψετε σαν τις παλιές εποχές. Όμως με στεναχώρησες παλληκάρι μου για τον παππού σου. Δεν το ήξερα και στεναχωρήθηκα πολύ που δεν ήμουν στην κηδεία του. Έχω

24

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μάθει για σένα όταν πίναμε καφεδάκι με τον παππού σου. Δεν σε θυμόμουν αλλά όταν είπες τις λέξεις Ευτέρπη και βέσπα κατάλαβα πως είσαι ο εγγονός του και ήθελα να σε πειράξω, αλλά βρε παλληκάρι μου μπορείς να συνεχίσεις την παράδοση; Μπορείς να ξαναφέρεις τον παππού σου πίσω και να συνεχίσεις να τον κρατάς ζωντανό; Θα σου πω τον τρόπο και όσο για την ερώτηση σου για την ταμπέλα, είναι κανονικά «Χρήστος και Απόστολος». Μια δεξιά πατημένη στροφή ήταν η αιτία να χάσω τον Χρήστο μου. Ο μοναδικός αδερφός μου που λατρέψαμε τις μηχανές σαν τις γυναίκες. Αυτός έπαιξε και έχασε. Αγάπησε, έχασε, μέθυσε, γκάζωσε την βέσπα του και όλα τελείωσαν σε μια στροφή. Είμαι αγράμματος και έφτιαξα αυτή την ταμπέλα με το όνομα του αδερφού μου σαν συνεταιράκια που ήμασταν. Αυτή η ταμπέλα ήταν το γούρι μας μέσα από την ανορθογραφία μας. Όλοι μας θεωρούσαν το γούρι στις βέσπες και κονομήσαμε πολλά λεφτά τότε αλλά δεν έχουν καμιά αξία γιατί αυτό αποδείχτηκε στο τέλος. Έχεις τα λεφτά; Αλλά πάντα σε τάλιρα.

— Δεν υπάρχει μία μάστορα. Απλά είπα να δω την βέσπα του παππού μου και αν βρω λεφτά κάποια στιγμή θα στην πληρώσω για την πάρω πίσω. Στο υπόσχομαι. Ο Απόστολος με έκοψε από πάνω μέχρι κάτω. Με μετρούσε. Άναψε ακόμα ένα σέρτικο τσιγάρο, τράβηξε μια ρουφηξιά από τον καφέ του και μου είπε.

— Έχεις πάνω σου ένα τάλιρο; Για το καπάρο το θέλω. Με τάλιρα πληρώνομαι είπαμε.

— Έχω δύο πεντάευρα και τρία δίευρα μάστορα. Όλη η περιουσία μου είναι αυτή αλλά δικό σου το τάλιρο για να κλείσουμε την συμφωνία. Κάνε λίγο υπομονή και μια μέρα θα έρθω να την 25

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

πάρω την βέσπα του παππού μου. Μπορώ να δω την βέσπα; Ο Απόστολος σηκώθηκε από την καρέκλα του και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Μπήκαμε στο μαγαζάκι του που ήταν γεμάτο από τρισάθλιες και διαλυμένες βέσπες, προχωρήσαμε πιο μέσα το βάθος και άνοιξε μια μεγάλη ξύλινη πόρτα. Άναψε τα φώτα του χώρου και τα μάτια μου γούρλωσαν. Ο χώρος αυτός ήταν ο τριπλάσιος από το μαγαζί του, πεντακάθαρος και με πλακάκι κάτω. Ήταν γεμάτο από βέσπες της παλιάς εποχής όλα τα μοντέλα και όλα ήταν ολοκαίνουργια λες και βγήκαν από βιτρίνα. Έχω μείνει έκθαμβος και δεν ξέρω τι να πω. Κοιτάζω αυτά τα αριστουργήματα της εποχής εκείνης και ταξιδεύω. Η φωνή του Απόστολου μου αποσπά την προσοχή.

— Γιάννη αυτό είναι το μυστικό μου. λάτρεψα την εποχή μου και δεν την αλλάζω με τίποτα. Ποια βέσπα λες να ήταν του παππού σου; — Ξέρω γώ βρε Απόστολε; να ρίξω μια ματιά και να αποφασίσω; λοιπόν, αν ήμουνα στην θέση του παππού μου θα αγόραζα μια μαύρη βέσπα, θα της είχα βάλει κλάξον και η σέλα θα ήταν σένια. Οι ρόδες θα είχαν το άσπρο γύρω γύρω που κάνει πιο επιβλητικά τα λάστιχα και θα είχα και δύο καθρεφτάκια. Επομένως Απόστολε θα διάλεγα αυτή στο βάθος. Ο παππούς ποια βέσπα από όλες αυτές είχε; Έτσι, για να ξέρω με ποια έμοιαζε και αν είχαμε το ίδιο γούστο. Όταν θα βρω λεφτά, σου υπόσχομαι να πάρω πίσω την βέσπα του παππού μου.

— Τελικά πέτυχες διάνα την βέσπα Γιάννη. Αυτή εκεί η μαύρη στο βάθος ήταν η μεγάλη αγάπη του παππού σου. Lambretta sx 200 replica του 1964, αλλά να ξέρεις πως όλες οι βέσπες είναι δικές του. Ο παππούς σου πάντα λάτρευε τις βέσπες και είχε μεγάλη συλλογή, όπως λάτρεψε και τις γυναίκες. Όλα με 26

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σεβασμό τα είχε. Βέσπα και γυναίκα ήταν ευαγγέλιο για αυτόν. Μου μιλούσε πολύ για σένα αλλά ήξερε πως δεν τον καταλάβαινες μέσα από τις φιλοσοφίες του. Σαν κληρονομιά, σου αφήνει όλες τις βέσπες, κάτι που δεν σου διάβασε ο δικηγόρος γιατί μάλλον ήταν επιθυμία του παππού σου να μη μάθεις ποτέ για την συλλογή του, παρά μόνο όταν θα ερχόσουν να με βρεις και να θέλεις πραγματικά να πάρεις πίσω την βέσπα του, τότε γίνονται όλες δικές σου. Είναι η κληρονομιά σου αγόρι μου. Δώσε μου το τάλιρο για τα φύλαχτρα τόσων χρόνων, έτσι για το γούρι. Ας είναι καλά εκεί που είναι ο δεύτερος αδερφός μου, ο παππούς σου εννοώ. Έχω μείνει άφωνος από τα λόγια του. Μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα από την συγκίνηση με τον παππού μου. Ας είναι καλά εκεί που είναι. Θα τιμήσω και με το παραπάνω την κληρονομιά μου. Α ρε παππού. Μπορεί να μην σε κατάλαβα ποτέ αλλά πάντα με αγαπούσες και ο ήξερα. Όμως και ο εγγονός θα συνεχίσει να σε τιμά. Δεν θα μείνει γκομενάκι για γκομενάκι όρθιο μαζί μου. Η παράδοση πρέπει να συνεχιστεί παππού!

27

Θεός σχωρέστον — Καλησπέρα Αντώνη. Τι κάνεις Γιώργο; Καλά είσαι Μάκη; Ποιος το περίμενε πως θα βρισκόμασταν εδώ να τα λέμε; Θεός σχωρέστον τον Γιάννη. Καλός άνθρωπος. Τι είμαστε; Τίποτα δεν είμαστε τελικά. Σκατά. Όλα στη ζωή μοιάζουν σαν μια ντουφεκιά στο τέλος. Σου τραβάει μία στο δόξα πατρί και μπαμ και κάτω σε ρίχνει. Μάκη, μια και είπα για ζωή τι κάνει η καινούργια η φιλενάδα σου η ζωή; Έμαθα πως είναι γκομενάκι πρώτο. Πως το έψησες ρε θηρίο; Απορώ τι σου βρήκε. Καλύτερα να αλλάξω θέμα. Κηδεία έχουμε σήμερα. Σεβασμός στον φίλο μας το Γιάννη που έφυγε. Ααααχχχχ, άτιμη ζωή. Μας πήρες το καλύτερο φιλαράκι. Ρε Αντώνη κοίτα ένα κώλο στο μνήμα παρακάτω. Γαμάτη η χήρα. Εγώ αν ήμουν νεκρός θα είχα αναστηθεί. Και ματάρες η κυρία παρακαλώ. Αν ήταν εδώ ο φίλος μας, θεός σχωρέστον, είμαι σίγουρος πως θα της είχε πιάσει την πάρλα καθαρίζοντας τον διπλανό τάφο και θα της έλεγε, και τι δεν θα της έλεγε. Θα την έριχνε στο τέλος με το μπλά μπλά του.

— Που τις είδες τις ματάρες ρε Αλέκο; Γυαλιά φοράει η χήρα αλλά από κώλο σκίζει. Κορμάρα λέμε. Μάνα μου να γινόμουν το ποτιστήρι σου. Αυτό που κρατάει εννοώ βρε παιδιά. να με έπιανε στο χέρι της και εκεί να δεις πόσο θα μεγάλωνε η ποτίστρα στην άκρη. Αλλά ας σοβαρευτούμε λιγάκι. Τον φίλο μας Γιάννη κηδεύουμε. Καλός άνθρωπος… Ήταν. Μεταξύ μας ήταν 28

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

και λίγο χαρτοπαίχτης αλλά ας μην λέμε για αυτά. Το πόσα λεφτά μου έχει φάει στην τράπουλα με τις κλεψιές του ας μην το συζητήσω. Ας τον τιμήσουμε. Τι λες Μάκη, δίκιο δεν έχω; — Τι να πω ρε Αντώνη; να πω πως με φέσωσε πάνω από 10.000 ευρώ και τα πήρε μαζί του; Και το κυριότερο, δεν ήξερε τίποτα η γυναίκα του. Μάλλον με το Κατινάκι θα τα σκόρπισε τα δικά μου τα λεφτά αλλά τι να λέμε μέρα που είναι. Καλός άνθρωπος κατά βάθος. Θεός σχωρέστον. Ας είναι καλά εκεί πάνω με τους αγγέλους γιατί αν ήταν ζωντανός θα τον είχα καθαρίσει εγώ ο ίδιος και έτσι πάλι μαζί τους θα ήταν. Δεν πρόλαβα να το κάνω γιατί υπήρξε τυχερός και μου ξέφυγε, αλλά καλό του ταξίδι. Οι άγγελοι τον περιμένουν.

— Για Αγγέλους δεν τον βλέπω. Έτσι και παίξει τράπουλα μαζί τους θα τους ξεπουπουλιάσει. Άσσος στο χαρτί ο συγχωρεμένος. Διάολος σκέτος ήταν. Και να ήταν μόνο αυτό; Το τι κέρατο έχει ρίξει στη γυναίκα του δεν λέγεται. Θυμάσαι που της έλεγε συνέχεια πως θα είναι στο κυνήγι μαζί μας; Μήπως ήρθε καμιά φορά; Με το Κατινάκι ήταν και σας το λέω εμπιστευτικά μεταξύ μας. Οργίλος ο φίλος μας και πολύ μουλωχτός, αλλά δεν είναι να λέμε τέτοια πράγματα μέρα που είναι. Καλός άνθρωπος όμως κατά βάθος. Θεός σχωρέστον.

— λίγο γκομενιάρης ήταν βρε παιδιά, αλλά δεν είναι κακό. Μπορεί να υπήρξε ψιλοαπατεωνίσκος γενικά αλλά δεν είναι της παρούσης να λέμε τέτοια πράγματα για τον συγχωρεμένο. Μεταξύ μας και στην γυναίκα μου τα έριξε αλλά από τη στιγμή μου τα είπε όλα το γυναικάκι μου με τόσο μίσος για αυτόν κατάλαβα τι κουμάσι είναι. Ευτυχώς που το γυναικάκι μου δεν ενέδωσε. Τίμια γυναίκα και πολύ ευαίσθητη. Δεν βλέπετε πόσο κλαίει η καημένη; Θα συγκινήθηκε πολύ με τον ξαφνικό θάνα29

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

το του. Ούτε στην μάνα της όταν πέθανε δεν έκλαιγε έτσι με τόσο σπαραγμό. Είναι ψυχούλα το γυναικάκι μου. Μα τι λέμε ρε παιδιά; Εδώ τον θάβουμε και λέμε πράγματα που δεν πρέπει. Ας τον αγκαλιάσει ο θεός. Τελικά η χήρα που καθαρίζει το μνήμα δεν είναι καθόλου άσχημη. Πόση λύπη θα αισθάνεται μέσα της. Ρε μαλάκες φύσηξε αεράκι και είδα το βρακάκι της. Μαύρο στρινγκ φοράει. Πω πω μια χήρα. Και βυζάρες η κυρία. Μάνα μου εσύ! Τι λέμε ρε παιδιά μέρα που είναι; Δεν κάνει να λέμε τέτοια πράγματα. Ας θάψουμε τον φίλο μας με τιμές. Θεός σχωρέστον.

— Ήταν και «απλοχέρης». Δεν άφηνε κώλο για κώλο να μην τον πιάσει στο δήθεν. Και σκορπούσε τα λεφτά του απλόχερα και τα έδινε όλα σε κάθε γυναίκα που ποθούσε. Γκομενιάρης ήταν δεν λέω, και δεν υπολόγιζε καθόλου τα λεφτά. Και εμένα μου έφαγε λεφτά, τα έχασα και σκατά στον τάφο του. Ας αναπαύσει ο θεός την ψυχή του εννοώ! Θεός σχωρέστον. Άγιος άνθρωπος.

— Όντως ήταν πολύ «απλοχέρης» ο Γιάννης και ψυχούλα. Ότι έπαιρνε ή έβγαζε μας τα χάριζε απλόχερα. Βρε παιδιά, το τι τελάρα με πορτοκάλια μας έφερνε από το Άργος και μας τα μοίραζε δεν λέγεται. Είχε βάλει χέρι σε όλα τα χωράφια. Θυμάστε κάποια φορά που μας έφερε κατσικάκι; Το είχε βρει αδέσποτο σε μια στάνη μας είπε αλλά μεταξύ μας και αυτό το έκλεψε. Τι γλέντι κάναμε δεν λέγεται με το κατσικάκι ψημένο στο φούρνο. Μεγάλη ψυχή ο Γιάννης. Ο θεός να τον αναπαύσει.

— Ήταν καλός άνθρωπος και καλός ψαράς. Ψάρευε χωρίς πετονιές και δολώματα. Τι ψάρια μας έφερνε δεν λέγεται. Με δυναμίτες ψάρευε αλλά όχι πάντα, ειδικά όταν είχε παρέα γιατί δεν ήθελε να μάθει κανείς το μυστικό του δόλωμα που χρησι30

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μοποιούσε. Θυμάμαι που είχε πάει για ψάρεμα μια φορά ένα βράδυ και μας έφερε πάνω από σαράντα κιλά τσιπούρες ιχθυοτροφείου και τις είχε πιάσει όλες με απόχη μας είχε πει. Κατάκλεψε το ιχθυοτροφείο και καμάρωνε για την ψαριά του. Κέρασε όλο το κάμπινγκ τσιπούρες. Τι ωραία που περάσαμε και το τι γλέντι κάναμε δεν λέγεται. Πολύ καλός άνθρωπος. Άγιος που λένε και θεός σχωρέστον.

— Ρε παιδιά αρχίζει η κηδεία. Πάμε να τον τιμήσουμε και μετά να του ρίξουμε ένα λουλούδι στο φέρετρο. Ήταν καλό φιλαράκι. Και γαμώ τα παιδιά λέμε. Πάμε να του δώσουμε τον τελευταίο ασπασμό. Άγιος άνθρωπος ο Γιάννης. Θεός σχωρέστον. Μεγάλος λέμε σε όλα του. Εσύ τι λες ρε Αντώνη; — ναι, μεγάλος λέμε. Τι μεγάλος; Πολύ μεγάλος, τεράστιος ο πούστης. Ο καριόλης μας πήδηξε τις γυναίκες και δεν τον πήραμε χαμπάρι εμείς οι μαλάκες και το παίζαμε ξύπνιοι. Τέλος πάντων... Εύχομαι να μην αναστηθεί γιατί θα πηδήξει και εμάς στο τέλος… Θεός σχωρέστον.

31

Ο πράσινος — Το περιπολικό 824 ακούει; Επείγον! Πράσινη μοτό αγνώστου μοντέλου είναι διαλυμένη στον Κηφισό περίπου πεντακόσια μέτρα πριν την γέφυρα της Ιεράς οδού με κατεύθυνση προς Κηφισιά. Ο οδηγός της είναι στην μέση της λεωφόρου σε άθλια κατάσταση και τον έχουν μαζέψει σε μια γωνιά. Ειδοποιώ ασθενοφόρο. Έχει πολύ μποτιλιάρισμα με αυτό το συμβάν.

— Κέντρο ο 824 ακούει. Αδύνατον ενέργειας. Είμαι μπλοκαρισμένος έχει πολύ κίνηση. Ξέχνα το. Αδύνατη προσπέλαση στο σημείο αυτό. Καλά είσαι μεγάλε; Τι κάνει η Βίκυ; Τα βρήκατε μεταξύ σας τελικά; Δύσκολη η τύπισσα.

— Προσπάθησε να φτάσεις στο σημείο αυτό που υπέδειξα 824. Δικό μου το θέμα με αυτήν και κάπου μπέρδεψες το καθήκον με την φιλία. Μη σε ξανακούσω να λες αυτά από τον ασύρματο. Κατευθύνσου στον προορισμό σου άμεσα.

«— Τι θέλεις εδώ άγνωστε; Τι σε έφερε σε αυτή τη διαδρομή; Ένα μακρινό φως και ένα σκοτάδι είναι όλα εδώ μέσα, κάτι σαν το τούνελ μεταξύ ζωής και θανάτου. Πως βρέθηκες έτσι απρόοπτα; Τι ζητάς; — Ξέρω γώ; Εκεί που οδηγούσα σε μια λεωφόρο όλα σκοτείνιασαν. Με 120 χιλιόμετρα οδηγούσα. Καθημερινές ταχύτητες όπως πάντα.

— Με 120; Και τι σκεφτόσουν; Ο δρόμος πως ήταν; — Τι να σου πω, δεν ξέρω. Μαύρος ήταν ο δρόμος σαν την καρ32

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

διά μου. Μια ευθεία γραμμή τα έβλεπα όλα αλλά έχει σημασία; Εσύ βαρκάρη πως βρέθηκες μπροστά μου; Γιατί κρύβεις το πρόσωπο σου; Τι σε έφερε σε μένα και ποιος είσαι; Δείχνεις πολύ σκοτεινός και μοιάζεις σαν να μην έχεις πρόσωπο. Αλήθεια, πως πάνε οι δουλειές; Εγώ όλο κεσάτια είμαι παντού. Χάνω σε όλα, οικονομικά και ερωτικά. Εσύ; — Ποιος είμαι και πως βρέθηκα μπροστά σου με ρωτάς; Χμμμμμ. Τυπικότητες διαδρομής μεταξύ ζωής και θανάτου σου απαντάω, αλλά μάλλον εσύ με βρήκες και όχι εγώ. Πάντως πότε έχει δουλειά και πότε αναδουλειά στις διαδρομές με την βάρκα μου. Επιτέλους ήρθες και έχει κονόμι. Πόσο πληρώνεις μια διαδρομή απέναντι στο φώς; Τι δίνεις; Αν μείνεις στο σκοτάδι θα είναι όλα μαύρα και σημαίνουν ένα τέλος ζωής, όμως με ένα καλό μπαξίσι θα σε επαναφέρω στον πραγματικό σου κόσμο. Τι λες;» — Κέντρο φτάσαμε στον προορισμό μας. Σμπαράλια είναι όλα. Η πράσινη μοτό είναι διαλυμένη και καμένη. Έσκασε το ρεζερβουάρ και πήρε φωτιά. Όλα είναι μια άμορφη μάζα. Ο οδηγός είναι περίπου 80 μέτρα πιο κάτω, φοράει πράσινο μπουφάν μηχανής, μαύρο κράνος, τζην και… Σκατά! Διαλυμένος είναι. Μοιάζει κάτι σαν άνθρωπος χωρίς κόκαλα αλλά μόνο με σάρκα. Δείχνει άψυχος και σε μια στάση μη ανθρώπινη σαν να μην έχει κόκαλα πουθενά. Όλα σπασμένα είναι πάνω του, μια ανθρώπινη μάζα από σάρκα μόνο.

— Πες μου αριθμό πινακίδας για να βρούμε τα στοιχεία.

— 853 γράφει η μισή πινακίδα γιατί το άλλο μισό κομμάτι δεν το βρίσκω να σου πω τα γράμματα.

— Δύσκολη περίπτωση για να ανακαλύψουμε τον οδηγό χωρίς επαρκή στοιχεία. Βρείτε το υπόλοιπο κομμάτι της πινακίδας 33

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

και ψάξτε τις τσέπες του μήπως βρούμε κάποιο στοιχείο από αυτόν για να ειδοποιήσουμε τους δικούς του.

«— Βαρκάρη πάρε όσα λεφτά έχω πάνω μου. Τόσα έχω. 3 ευρώ και 54 λεπτά σε κέρματα. Αυτά έχω μόνο. Αλλά γιατί κρύβεις το πρόσωπο σου; Με φοβάσαι και κρύβεσαι ή κάνω λάθος; — Εγώ να σε φοβηθώ; Ας γελάσω. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Μάλλον είσαι βαθειά νυχτωμένος. Με λένε Πλούτωνα και είμαι ο θεός του κάτω κόσμου. Σου λέει κάτι αυτό; — Μάλλον νυχτωμένος είσαι εσύ Πλούτωνα γιατί ζεις μέσα στα σκοτάδια. Μη μου πεις πως είσαι και ο βαρκάρης προς τον Άδη. Κακάσχημος είσαι και για αυτό κρύβεις το πρόσωπο σου ενώ εγώ όχι. Δεν σε φοβάμαι, όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πόσα θέλεις να με ξαναβγάλεις στο φως της ζωής; Με βλέπω πάνω σε ένα πεζοδρόμιο και η μηχανή μου είναι σμπαράλια. Σε φοβήθηκα τώρα με όσα μου είπες. Από την ασχήμια σου φοβήθηκα εννοώ.

— Τα βάζεις μαζί μου και με ειρωνεύεσαι; Είμαι ο Πλούτωνας σου λέω! Με παρακαλάνε και δεν παρακάλεσα κανένα, ακούς; Το φώς σου έσβησε και ξέρω πως σε λίγες στιγμές θα με παρακαλάς να ξαναγυρίσεις στον πραγματικό κόσμο. Σε συμπάθησα όμως. Με λίγο γερό μπαξίσι όπως σου είπα πιο πριν και με πολλές ικεσίες γονατιστός στα πόδια μου ίσως κάνω κάτι για σένα ανόητε, γιατί δεν ξέρεις με ποιον τα βάζεις. Δέχομαι τις ικεσίες σου και σε συγχωρώ για την αυθάδεια σου. Υποκλίσου!

— Έλα ρε μεγάλε. Θα με βάλεις στην εντατική μονάδα σε κλινική και θα με κάνεις να σε παρακαλάω για να ζήσω ε; Φύγε από μπροστά μου και πήγαινε από εκεί που ήρθες! Βρε ηλίθιε δεν με βρήκες αλλά εγώ σε βρήκα. λες να μην ήξερα να κουμαντάρω την μοτοσυκλέτα μου; Απλά έτυχε και… Γύρνα με πί34

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σω! Είμαι πιο μάγκας από εσένα. Εσύ κρύβεσαι γιατί είσαι δειλός και δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την αληθινή ζωή, κλέβοντας ζωές για να σου διηγηθούν ιστορίες ζωής από τον επάνω κόσμο. Μαλάκα θα σε λιώσω αν δεν με γυρίσεις πίσω, ακούς; Δεν έμαθα να εκλιπαρώ κανένα και δεν ήρθε ακόμα η ώρα μου! Αν όμως δεν με επαναφέρεις στον πραγματικό μου κόσμο θα σε στείλω εγώ σε αυτόν και θα δεις τόσα, όσα δεν τόλμησες να ζήσεις από φόβο σου. Μπα; Εξεπλάγης με το ύφος μου; Δεν ήρθε η ώρα μου ακόμα γιατί έχω να ξεκαθαρίσω πρώτα ένα λογαριασμό. Επανάφερε με! Δεν είσαι ο Πλούτωνας αλλά ο Χάροντας. Πέτα την κουκούλα από πάνω σου γιατί σε θέλω μάγκα. Μας θέλω face to face!

— Θέλεις να με δεις ε; λες να σε φοβάμαι; Πετάω την κουκούλα και τα ρούχα μου. Πως με βλέπεις; Μην το πεις, αλλά τι ζητάς από αυτό το άψυχο σαρκίο μου; Αυτός είμαι εγώ. Δεν έχω ανάσες, δεν θέλω συναισθήματα, δεν θέλω έρωτα, δεν θέλω τον επάνω κόσμο! Με θέλω έτσι! Αυτοκτόνησα! Σας μισώ όλους σας! Με σκότωσε ο έρωτας αλλά ο Δίας με λυπήθηκε. Μου χάρισε αυτή τη βάρκα λέγοντας μου πως μια μέρα θα με ακολουθήσει πάνω σε αυτή την βάρκα η αγαπημένη μου. Αυτή τη στιγμή περιμένω. να μεταμορφώσω τη βάρκα μου σε γόνδολα, να την έχω δίπλα μου και να κάνω μαζί της τις πιο όμορφες διαδρομές μαζί της γεμάτες από έρωτα. Εσύ φύγε! Βρες την στον δικό σου κόσμο αλήτη! Πάρε πίσω τα λεφτά σου! Τι με κοιτάς; Παραξενεύεσαι… Έχω αισθήματα κατά βάθος. Εσύ μου τα ξύπνησες. Που πας; Μη φεύγεις ακόμα φίλε μου. Πάρε και αυτά τα νομίσματα να τα έχεις πάνω σου. Την επόμενη φορά που θα έρθεις και θελήσεις να με βρεις χάρισε μου την ιστορία σου με αυτή που αγάπησες. Ερωτεύτηκες και εσύ ε; Καλό 35

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σου δρόμο αλήτη. Γύρνα πίσω και μη με κοιτάς. Φύγε, ακούς;» — Κέντρο ακούει τον 824; — Κέντρο ακούει.

— Όλα υπό έλεγχο. Το θύμα από την μοτοσυκλέτα δεν έχει υποστεί καμιά ζημιά τελικά. Άλλο έδειχνε και άλλο απέδειξε στο τέλος. Από ανθρώπινη μάζα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ξαναζωντάνεψε. Σηκώθηκε, έβγαλε το κράνος του και πλησίασε προς την μοτοσυκλέτα του. Είδε σε τι κατάσταση ήταν και κάτι είπε με πολύ δυνατή φωνή αγανάκτησης απευθυνόμενος σαν σε γκόμενα που τον πούλησε. Μάλλον υπέστη σοκ ο αναβάτης και δεν ξέρει τι λέει.

— Τι είπε 824; — Είπε, «πουτάνα με πούλησες και διέλυσες εμένα και την μηχανή μου! Επιβίωσα όμως. Ακόμα και με το Χάρο τα έβαλα και κέρδισα. Ετοιμάσου να σε διαλύσω με την σειρά μου!». Κέντρο, ο πράσινος πέταξε το κράνος στις μπαριέρες με τόση δύναμη που το έσπασε σε δυό κομμάτια. Προχωράει με σίγουρα και γρήγορα βήματα προς την διαδρομή της λεωφόρου λες και δεν έπαθε ούτε ένα κάταγμα. Δείχνει αποφασισμένος και αγανακτισμένος. Βλέπω επίσης μερικά σαν παλιά άγνωστα νομίσματα στο δρόμο που έπεσαν από το μπουφάν του καθώς κλωτσούσε με δύναμη τη μοτοσυκλέτα από τα νεύρα του. Τι κάνω κέντρο; Τον σταματάω; — Μάλλον σταμάτα εσύ 824. Respect στους αληθινούς. Έπαιξε και κέρδισε με τον δικό του τρόπο. Επεισόδιο λήξαν. Γράψε στην αναφορά σου πως μοτοσυκλέτα κάηκε στον δρόμο από άγνωστους λόγους, πως ο τύπος είδε τον χάρο με τα μάτια του, αλλά επιβίωσε. Τέλος.

36

Ιππότης εναντίον Αμαζόνας — Που πας ιππότη; Σταμάτα! Είμαι φύλακας αμαζόνα και έχω διαταγή να μην περάσει κανένας από αυτό το μονοπάτι. Δεν βλέπεις την γραμμή; Σταμάτα εκεί, ακούς; Μη με προκαλείς! Σταμάτα! Επιμένεις; Φύγε σου λέω αλλιώς θα μιλήσουν τα βέλη μου! Δεν σταματάς, ε; Σε σημαδεύω με το τόξο μου! Επιμένεις να προχωράς; Τότε το βέλος δικό σου! Πέθανες! Μα… Έπιασες το βέλος και το σταμάτησες; Ποιος είσαι; Όμως λες να σε φοβάμαι από το τυχαίο πιάσιμο του βέλους μου; Χα! Το δεύτερο βέλος δεν θα το προλάβεις. Είμαι η καλύτερη τοξοβόλος. Στο ρίχνω. Έχασες! Μα, δεν είναι δυνατόν! Το δεύτερο βέλος σταμάτησε και πάλι από το χέρι του ιππότη πέντε εκατοστά πριν το στήθος του και παρέμενε σιωπηλός. Το τσάκισε σε κομμάτια ατάραχος. Μέσα από το προσωπείο του δεν υπήρχε έκφραση. Ήταν στυγερός και άψυχος μέσα από το βλέμμα του απέναντι της. Της απάντησε όμως.

— Θέλω να σημαδεύεις σωστά αμαζόνα. Μάθε να στοχεύεις. Προσπάθησε ακόμα μια φορά. Σε περιμένω. Πίστεψες πως θα με σκοτώσεις; Μπορείς να το κάνεις; Ότι κάνεις να το κάνεις σωστά αλλιώς μετά είναι η σειρά μου για το δικό μου χτύπημα. Φύγε από το διάβα μου αμαζόνα. Δεν έχω διάθεση να σε πολεμήσω. Είμαι αθάνατος. Η αμαζόνα φύλακας εξεπλάγη με τα λόγια και το θράσος του, οπλίστηκε με περισσότερη τόλμη και έβγαλε από την βαλλίστρα ακόμα ένα βέλος. Τον σημάδεψε αλ37

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

λά ο ιππότης της έκανε νόημα να σταματήσει για μια στιγμή. Κατέβηκε από το μαύρο άλογο του, αφαίρεσε το σιδηρούν προσωπείο και έδειξε την μορφή του. Ήταν ένας ώριμος άντρας με κάτασπρα μαλλιά και γένια. Την πλησίασε, σταμάτησε δίπλα της και την κοίταξε μέσα από το κουρασμένο βλέμμα του. Η αμαζόνα ανατρίχιασε με την επιβλητική παρουσία του και χαμήλωσε το τόξο της. Την πλησίαζε με σιγουριά δείχνοντας το από την αυστηρή έκφραση του. Την κοίταξε στα μάτια και της έστειλε το δικό του βέλος μέσα από αυτό.

— Αμαζόνα πιστεύεις ακόμα πως μπορείς να τα βάλεις μαζί μου; Είσαι γεμάτη δροσιά και άλλοι θα υπέκυπταν μέσα από το επιβλητικό ύφος και την ομορφιά σου αλλά εγώ όχι. Έχεις πολύ δρόμο ζωής ακόμα και δεν θα στον σταματήσω γιατί θέλω να μάθεις τις αξίες του. Πίστεψες πως θα με σκότωνες με το βέλος σου; Θα με σημάδευες στην καρδιά, και μετά; Θα αστοχούσες αμαζόνα μου και είμαι πολύ σίγουρος για αυτό. Το βέλος σου θα έπεφτε στο κενό και στο λέω με βεβαιότητα. Άφησε με να περάσω το μονοπάτι. Ευγενικά στο ζητάω. Δεν θέλω άλλη πρόκληση από σένα και να δώσω μάχη μαζί σου. Η αμαζόνα τον κοίταξε με δέος αυτή την φορά αλλά έπρεπε να κάνει το καθήκον της. Θα ήθελε να τον αφήσει να περάσει το μονοπάτι αλλά είχε ρητές εντολές από την βασίλισσα της. Είναι αποφασισμένη για όλα.

— Έχω διαταγή να μην περάσει κανένας το μονοπάτι και το εννοώ! Γέρασες και δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί μου. Έχω δροσιά και δύναμη. Ένα βήμα σου ακόμα και πέθανες! Αν τολμήσεις να περάσεις το μονοπάτι το βέλος μου θα σε καρφώσει κατάστηθα. Προχώρησε αν έχεις το θάρρος. Σε προειδοποίησα πάντως.

38

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο ιππότης την κοιτάζει, της χαμογελάει, ξαναφοράει το προσωπείο του και ανεβαίνει στο άλογο του. Κοιτάζει την αμαζόνα φύλακα στο πέρασμα και προχωράει. Η αμαζόνα σηκώνει το τόξο της, το τεντώνει με όλη της την δύναμη και τον σημαδεύει κατάστηθα. Αφήνει το βέλος να ταξιδέψει στην διαδρομή που του χάραξε βλέποντας το να διαπερνά την στολή του, την καρδιά και να καρφώνεται στο χώμα αλλά ο ιππότης να παραμένει στη θέση του. Σταματάει το άλογο του, γυρίζει, την κοιτάζει και της λέει.

— Πόσο καλή είσαι στο στόχο αμαζόνα μα και πόσο αστόχησες. Πίστεψες πως θα τα έβαζες μαζί μου και πως θα πέθαινα. Με πέτυχες κατάστηθα, όμως το βέλος σου δεν με σκότωσε. Προχωράω τη διαδρομή μου. Δεν θέλω να σε σκοτώσω. Φύγε σου λέω! Η αμαζόνα χτύπησε την καμπάνα συναγερμού απεγνωσμένα. Πανικός κυριάρχησε στο στρατόπεδο των αμαζόνων. Όλες τους αρματώθηκαν, ακόμα και η βασίλισσα τους. Κανείς δεν θα περνούσε το μονοπάτι τους. Περίμεναν τον εχθρό τους οπλισμένες και η βασίλισσα ήταν πρώτη στο σημείο της μάχης. Ο ιππότης τις πλησίαζε σταθερά. Η βασίλισσα έβγαλε το σπαθί της από την θήκη του δείχνοντας του το απειλητικά. Ο ιππότης με την σειρά του έβγαλε το σπαθί του και το κράτησε με πολύ δύναμη και αποφασιστικότητα και με το άλλο του χέρι πέταξε το προσωπείο του στο έδαφος. Είχε μια αλλιώτικη έκφραση, παγωμένη και αποφασιστική. Τα σπινθηροβόλα γαλάζια μάτια του διαπέρασαν το βλέμμα της βασίλισσας και αυτή με τη σειρά της ένοιωσε ένα ρίγος να την διαπερνά αλλά δεν το έδειξε. Τη ρώτησε με οργή αλλά και συνάμα με ειρωνικό χαμόγελο.

39

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Είσαι έτοιμη βασίλισσα; Αντέχεις να τα βάλεις μαζί μου; Σε προειδοποιώ πως θα πεθάνετε όλες σας αλλά θα αφήσω μόνο εσένα ζωντανή για να σε αποτελειώσουν οι τύψεις σου γιατί εσύ η ίδια θα έχεις σκοτώσει τις αμαζόνες σου από την απερίσκεπτη απόφαση σου και όχι εγώ. Άφησε με να περάσω το μονοπάτι! Μη με προκαλείς! Η βασίλισσα ήταν απτόητη, κοίταξε τις αμαζόνες που περίμεναν ένα νεύμα της να τον αποδεκατίσουν και με απόλυτη σιγουριά του απάντησε.

— Αντέχω και θα αντέχω όσο είμαι βασίλισσα ακόμα. Τι σε κάνει και επιμένεις τόσο πολύ ιππότη; Γιατί θέλεις να διαβείς αυτό το μονοπάτι με τόση επιμονή; Όμως δεν θα το περάσεις! Δεν υπέκυψα ποτέ σε κανένα, ακούς; Ο ιππότης απλά της απάντησε.

— Έμαθα πως αυτό το μονοπάτι οδηγεί σε μια αλλιώτικη παραλία και θέλω να την γευτώ. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. ζωής για μένα και θανάτου ενάντια στην προδοσία! Φύγε από μπροστά μου! Δεν μπορείτε να τα βάλετε μαζί μου και μη με προκαλείς! Φύγε! Μισώ τις βασίλισσες! Δεν θέλω να σας σκοτώσω όλες, ακούς; Η βασίλισσα με ένα νεύμα της έφερε μπροστά της 10 ιππείς αμαζόνες. Άλλες από αυτές κρατούσαν σπαθί, άλλες ακόντιο και άλλες τόξα. Ένοιωθε σιγουριά πως ο ιππότης θα υποχωρούσε και χαμογέλασε με τη σειρά της ειρωνικά λέγοντας του.

— Προλαβαίνεις να αλλάξεις γνώμη πολεμιστή. Δεν ξέρω τι με κάνει να σου χαρίζω το τίμημα της αποχώρησης αλλά δεν έχεις άλλη ευκαιρία. Τι λες ιππότη; Είναι η τελευταία ευκαιρία σου. Ο ιππότης δεν απάντησε αλλά έκανε ένα βήμα μπροστά με το άλογο του.

40

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Δέχομαι την πρόκληση αλλά είναι κρίμα να χάσεις τους πολεμιστές σου βασίλισσα. Πρέπει να φτάσω στην παραλία οπωσδήποτε. Μη με σταματάς. Αν πεθάνουν οι πολεμιστές σου εσύ θα φταις. Άσε με να περάσω! Η βασίλισσα έκανε νόημα να του επιτεθούν. Οι αμαζόνες με τα σπαθιά τους τον πλησίασαν αποφασισμένες να τον σκοτώσουν και αυτό ήταν το μοιραίο λάθος τους. Με λίγες κινήσεις τους πήρε τα κεφάλια και αγριεμένος πλέον όρμησε στις αμαζόνες τοξότες. Τα βέλη τους τον κάρφωναν αλλά αυτός είχε πολύ δύναμη ακόμα. Τις εξοντώνει με βίαιο τρόπο και με το μαύρο άλογο του κατευθύνεται τρέχοντας προς την βασίλισσα. Οι λιγοστές αμαζόνες παίρνουν θέση μάχης προσπαθώντας με κάθε τρόπο να σταματήσουν το πέρασμα του. Σχηματίζουν κλοιό γύρω του αλλά αποδεκατίζονται με την δύναμη που έκρυβε μέσα του και δεν σταματάει να μάχεται με πολύ σθένος με όσες πληγές και αν έχει πάνω του. Δεν υπολογίζει τίποτα και κανένα σε κάθε χτύπημα του εναντίον τους. Η μάχη τελειώνει και μόνο η βασίλισσα έχει μείνει ζωντανή. Η παρτίδα είναι πλέον ανάμεσα τους. Ο ιππότης την κοιτάζει επιβλητικά και την προκαλεί να πολεμήσει μαζί του. Είναι πολύ λαβωμένος αλλά δεν το βάζει κάτω και έχει ακόμα πολλές δυνάμεις. Αυτή επιτίθεται με όλη τη οργή της, όμως ο ιππότης αμύνεται, αμύνεται και αμύνεται... Η βασίλισσα αρχίζει να κουράζεται και το δείχνει μέσα από τις αδύναμες κινήσεις της. Κάνει αδέξιες κινήσεις μέσα από τις επιθέσεις με το σπαθί της και ο ιππότης απλά αμύνεται. Τη βαρέθηκε. Με μια απότομη κίνηση του, κόβει το σπαθί της στα δυό και την αφοπλίζει με το επόμενο χτύπημα του. Είναι αδύναμη πλέον. Απορεί μέσα της πως είναι δυνατόν να τα έβαλε με όλες τις αμαζόνες της, να είναι τόσο 41

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

πολύ τραυματισμένος και να αντέχει τόσο πολύ. Είναι ανίκανη να τα βάλει μαζί του, δεν έχει άλλες δυνάμεις, σκύβει το κεφάλι και περιμένει καρτερικά το οργισμένο χτύπημα του ιππότη. Περιμένει την επόμενη κίνηση του να την διαλύσει, όμως αυτός με την σειρά του κατεβάζει το σπαθί του και το βάζει στην θήκη λέγοντας της.

— Έχασες βασίλισσα. Αυτοκαταστράφηκες αφανίζοντας τον στρατό σου μέσα από τις λάθος αποφάσεις σου. Πίστεψες πως θα φοβόμουν εσένα και το στρατό σου; Φύγε από μπροστά μου. Δεν θέλω να σε αποτελειώσω. Κοίταξε τι έσπειρες μέσα από την επιμονή και την ματαιοδοξία σου. Πίστεψες σε τίτλους και πως είσαι ανώτερη όλων. Απεδείχθης μάλλον μαριονέτα του ίδιου σου του εαυτού. Πίστεψες μέσα σου πως είσαι θεά, ε; Μάλλον μια ανόητη θνητή είσαι σαν όλες τις άλλες γυναίκες. Φύγε από μπροστά μου! Μισώ τις βασίλισσες! Μια φιγούρα έκανε την εμφάνιση της μέσα από τα δέντρα. Ήταν ένας κουρασμένος καλόγερος που περπατούσε με αργά βήματα κρατώντας το μπαστούνι του. Σταμάτησε δίπλα τους και οι ματιές του πότε κοιτούσαν τον ιππότη και πότε την βασίλισσα. Τα λόγια του απευθύνθηκαν προς τον ιππότη.

— Ιππότη βγάζεις την οργή σου. Τίποτα δεν σε σταματάει και το ξέρω. Είδα από την αρχή την μάχη και διαπίστωσα πως δεν την προκάλεσες εσύ αλλά η βασίλισσα. Μη σκοτώσεις τη βασίλισσα ιππότη. Το μονοπάτι είναι δικό σου, όμως άφησε την βασίλισσα να ζήσει. Ίσως διδάχτηκε από εσένα πιο πολλά πράγματα από όσα περίμενε στη ζωή της, μέσα σε λίγη ώρα. Προχώρα. Δικό σου το μονοπάτι προς την παραλία. Ο ιππότης δεν μίλησε αλλά έσκυψε το κεφάλι ευγενικά λέγοντας με τον τρόπο του ευχαριστώ για τα λόγια του και συ42

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

νέχισε την πορεία του με αργό ρυθμό με το άλογο του. Δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω του τον όλεθρο που έσπειρε στο διάβα του. Η βασίλισσα κοιτούσε τον κουρασμένο γέροντα και τον ρώτησε.

— Ποιος είναι αυτός ο πολεμιστής ιππότης γέροντα; — Ένας περαστικός μαύρος ιππότης είναι βασίλισσα που βρέθηκε στον δρόμο σου. Απορείς πως κατάφερε και κέρδισε την μάχη μαζί σας, όμως πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα τα βάζει με τα πάντα στο πέρασμα του. Είσαι τυχερή. Είσαι πολύ τυχερή που σε άφησε να ζήσεις.

— Και πως τον λένε αυτόν το σκληρό και άκαρδο ιππότη γέροντα; — Δεν ξέρω αλλά τον βρήκα στο δάσος σκοτωμένο και χωρίς καρδιά. Κάποια τον σκότωσε και του την αφαίρεσε με τον χειρότερο τρόπο. Τον λυπήθηκα μέσα από το τελευταίο του βλέμμα. Τον πήρα στο μοναστήρι μου, τον έβαλα στο υπόγειο και μέσα από παλιά γιατροσόφια του ξανάδωσα ζωή αλλά δεν έχει πια καρδιά. Σιγοψιθύριζε με μισόλογα μέσα από τους εφιάλτες του μεταξύ ζωής και θανάτου…« Γιατί μου το έκανες βασίλισσα μου; Γιατί με σκότωσες μέσα από την απληστία σου και δεν πίστεψες πως σε λάτρεψα; Για σένα πολεμούσα γιατί σε ερωτεύτηκα, σε εμπιστεύτηκα και εσύ με σκότωσες. Ετοιμάσου για την επόμενη παρτίδα θανάτου! Θα σε σκοτώσω όπως με σκότωσες!». Ένας θρύλος λέει μέσα από τις γραφές του έρωτα πως μόνο από το δικό σου το πέρασμα θα μπορούσε να φτάσει σε μια παραλία που θα του ξαναδώσει αυτό που του λείπει. Την καρδιά του. Έχει να αντιμετωπίσει τα στοιχειά της φύσης, να τα βάλει με θεούς και δαίμονες και αν αντέξει θα ξαναβρεί μια 43

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

καρδιά. Θέλει να ξαναβρεί τη δική του όμως. Αυτή που του αφαίρεσε μια βασίλισσα που τόσο λάτρεψε και αυτή τον σκότωσε πισώπλατα και μετά του αφαίρεσε την καρδιά. Αμαζόνα, τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο μέχρι να πάρει την εκδίκηση του πίσω. Ακολουθεί το ένστικτό του και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρει. Είσαι πολύ τυχερή που έζησες. Ίσως ακόμα τρέφει συναισθήματα ζωής, θανάτου, μίσους και εκδίκησης από ένα προδομένο έρωτα.

44

Η εκπρόσωπος — Παρακαλώ; — Είστε ο κύριος Ιωάννης Ιωάννου; — Μάλιστα.

— Το όνομα μου είναι λίζα Μανουσάκη και τηλεφωνώ εκ μέρους της τράπεζας Πειραιώς για να κανονίσουμε την οφειλή σας προς εμάς. Μπορώ να έχω το ΑΦΜ σας ή τον αριθμό ταυτότητας; να ξέρετε πως η συνομιλία μας καταγράφεται για τυπικούς λόγους.

— Βεβαίως. Όλα τα ξέρω, αλλά αυτή η φωνή σας όμως… Ανοίξτε το πορτοφόλι μου και δείτε την ταυτότητα μου. να ξέρετε πως έχετε πολύ ωραία φωνή. Μου φτιάξατε την διάθεση. Πολύ θέλω να σας ακούω. Με ταξιδεύει η χροιά της φωνής σας και…

— Σας ευχαριστώ πολύ. Είστε ευγενέστατος. Μα τι λέτε κύριε Ιωάννου και με παρασύρετε; Στο θέμα μας. Για να συνεχίσουμε τον διάλογο πρέπει εσείς ο ίδιος να μου πείτε το ΑΦΜ ή τον αριθμό ταυτότητας σας αλλιώς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τον διάλογο.

— Θέλετε να πείτε πως όλα εξαρτώνται από αυτά τα δύο πράγματα; Και έχετε τόσο όμορφη φωνή. Με δελεάζετε όσο σας ακούω. Συνεχίστε. Αλήθεια, είστε τόσο όμορφη όσο η χροιά της φωνής σας; — Δεν καταλάβατε καλά κύριε Ιωάννου. Επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου. Σας λέω πως σας παίρνω από την τράπεζα Πειραιώς και…

45

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Και θα μου πείτε πως απαλλάσσομαι από όλα τα χρέη μου. Είστε ένας άγγελος. Αχ αυτή η φωνή σας. Με ταξιδεύει…

— Κύριε Ιωάννου τι είναι αυτά που λέτε; Δεν μου έχει μιλήσει ποτέ κανένας έτσι! Σας παρακαλώ! Στο θέμα μας πάλι! Θα μου πείτε το ΑΦΜ ή τον αριθμό ταυτότητας σας για να συνεχίσουμε τη συζήτηση; Σας παρακαλώ να μη με προκαλείτε!

— Μου αρέσει ο τρόπος σας. Είστε δεσποινίς ή κυρία; Θα έχετε πολλές κατακτήσεις και είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό.

— Είμαι δεσποινίς ακόμα. Μα τι λέω; Κύριε Ιωάννου σοβαρευτείτε! Εκπροσωπώ την τράπεζα και το παιχνίδι του διαλόγου σας δεν μου αρέσει καθόλου! Πείτε μου το ΑΦΜ ή τον αριθμό ταυτότητας σας για να συνεχίσουμε!

— Αχ πόσο όμορφες είναι αυτές οι εναλλαγές της χροιάς της φωνής σας. Με αφοπλίζετε όμορφα και θα σας τα πω όλα. Το ΑΦΜ μου είναι 053735343. Συνεχίστε ως εκπρόσωπος τραπέζης. Αλλά αυτή η φωνή σας όμως… Με εμπνέετε πραγματικά. Συνεχίστε σας παρακαλώ. Μου αρέσουν οι διαδρομές διαλόγων μας. Είστε τόσο σαγηνευτική. Με ταξιδεύετε και με κάνετε να ονειρεύομαι πως εσείς και εγώ κάποια στιγμή θα είμαστε μαζί αγκαλιά…

— Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Είστε πραγματικός ιππότης. Πόσο πολύ μου αρέσουν τα λόγια σας… Κύριε Ιωάννου ξεπεράσατε τα όρια! Χρωστάτε 4523 ευρώ στη τράπεζα και ο σκοπός μου είναι να σας ρωτήσω πότε θα μπορέσετε να έρθετε σε επαφή μαζί μας για να κανονιστεί το χρέος σας.

— Είπατε σε επαφή; Πόσο όμορφα τα λέτε. Μα φυσικά και θέλω να έρθω σε επαφή. Μαζί σας εννοώ. Τι θα λέγατε να βρεθούμε στις 7 το απόγευμα να τα πούμε, να σας γνωρίσω και να με γνωρίσετε; Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μη λέτε πως μιλάτε με αγνώστους.

46

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Τι εννοείτε να τα πούμε κύριε Ιωάννου; Και να γνωριστούμε κιόλας; Δεν σας καταλαβαίνω. Πως τολμάτε; Είστε θρασύτατος!

— Είπατε πως εκπροσωπείτε την τράπεζα και επομένως θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις εσείς και εγώ. Κατά τις 7 είναι καλά να βρεθούμε; Πω πω τι όμορφη είναι αυτή η φωνή σας. Θέλω να σας ακούω και να σας ακούω. Μόνο μαζί σας θα έρθω σε διαπραγμάτευση με την τράπεζα αλλιώς δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ.

— Κύριε Ιωάννου ξεπεράσατε τα όρια! Κύριε Ιωάννου παραφέρεστε! ντροπή σας!

— Χμμμμμμ… Μου αρέσουν οι εναλλαγές της χροιάς της φωνής σας στο διάλογο μας. Ας μιλάμε στον ενικό. Άκουσε κάτι λίζα. Αν δεν έρθεις στο ραντεβού στις 7 η τράπεζα δεν θα πάρει τίποτα. Από εσένα εξαρτώνται όλα. Έμαθα να παίζω και να ρισκάρω. Εσύ; Αυτή η φωνή σου όμως είναι, είναι για ραντεβού. Στις 7 και τέλος. Όλα ή τίποτα μαζί σου. να ξέρεις πως η συνομιλία μας καταγράφεται. Πες μου το σημείο του πρώτου μας ραντεβού. Τι τυχερός που είμαι σήμερα. Μιλάω με ένα άγγελο.

— Μα... δεν μπορεί να…

— Χμμμ… Όλα μπορούν να συμβούν. Σε κλείνω τώρα λίζα. Πάω να ετοιμαστώ και πρέπει να προλάβω. Είμαι κύριος πάντα στο πρώτο ραντεβού. Αλλά αυτή η φωνή σου όμως είναι όλα τα λεφτά λέμε. Φιλιά. Περιμένω τηλέφωνο σου. Και μην ξεχνάς ότι η συνομιλία μας καταγράφτηκε. Από εσένα εξαρτώνται όλα για τον διακανονισμό μου με εκπρόσωπο της τράπεζας. Είμαι αλήτης και ρεμάλι αλλά ευγενικός και στα δύο αυτά. Γεια σου.

47

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Κύριε Ιωάννου μη μου το κάνετε αυτό! Είναι η πρώτη μου εμπειρία σε αυτή τη δουλειά και με τον τρόπο σας με κάνετε και… Είστε πραγματικά αλήτης και ρεμάλι! Πρέπει να ντρέπεστε με την συμπεριφορά σας, ακούτε; (Α τον αλήτη! Μου έκλεισε το τηλέφωνο. Και είχε και πολύ ωραία φωνή. Και τα έλεγε τόσο ωραία… Ααααα! Τώρα θα δεις τι θα πάθει!)

— Εμπρός; — Εδώ λίζα. Στις 7 ακριβώς. Ούτε λεπτό παραπάνω καθυστέρησης κύριε Ιωάννου. Πες μου που και πως θα βρεθούμε και ας μην πάρει φράγκο η τράπεζα. Αλήτη…

48

Ο τελευταίος χορευτής του Ταγκό — Stop! Το αποψινό μάθημα τελείωσε. Μια χαρά τα πήγατε όλοι σας αλλά πάντα θα υπάρχουν και τα μικρά αγκαθάκια στον χορό του ταγκό. Μπορείτε να αποχωρήσετε όλοι εκτός από τον κύριο Γιάννη. Κύριε Γιάννη είστε απαράδεκτος! Δεν υπήρξε καμιά αρμονία μέσα από τις κινήσεις σας και είστε εντελώς αδέξιος! Χαλάσατε όλο το χορευτικό. Θα μείνετε μαζί μου και θα επαναλάβουμε το μάθημα. Θέλω στο επόμενο μάθημα να είστε αρμονικός με τους άλλους μαθητές μου. Είστε εντελώς παράταιρος σε κάθε βήμα και κίνηση σας. Θέλω συναίσθημα και κίνηση μέσα από το χορό. Με προσέχετε σε ότι σας λέω; — Μμμάλιστα… Δεν είμαι αρμονικός και τα βήματα μου είναι άσχετα με την μουσική και το χορό. Φταίω. Διδάξτε με. Μάθετε με από αρμονία και κίνηση.

— Γιάννη γιατί είσαι κατακόκκινος; Δεν μαλώνω αλλά υποδεικνύω. Θα σου υποδείξω μερικές χορευτικές αρμονικές φιγούρες γιατί θέλω αύριο να μπορείς να ακολουθήσεις τους άλλους. Γιατί είσαι τόσο πολύ ιδρωμένος; — Κυρία Μαριάννα είμαι αδέξιος και το παραδέχομαι. Έχω ιδρώσει μέσα από τις προσπάθειες μου να συντονιστώ με τους άλλους στο χορό και δεν τα καταφέρνω. Θα προσπαθήσω όμως. Σας ακολουθώ. Κάντε τις πρώτες κινήσεις εσείς. Όμως δεν θέλω αυτή την μουσική που επιλέξατε εσείς αλλά αυτήν 49

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

που θα σας υποδείξω εγώ. Έχω φέρει ένα cd με ύφος που με εμπνέει μέσα από τη μουσική του και δεν το χόρεψα ποτέ. Θα μου κάνετε τη χάρη; Θα το ήθελα πολύ. Πάω για μια στιγμή στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου και να μεταμορφωθώ. Η Μαριάννα δεν απαντάει, παίρνει το cd από τα ιδρωμένα χέρια του και το βάζει στο στερεοφωνικό. Περιμένει λίγο να ξεκινήσει η μουσική, τον περιμένει να γυρίσει από το μπάνιο, αυτός έρχεται προς αυτήν αλλά είναι αλλιώτικος. Έχει πετάξει από πάνω του το φανελάκι της γυμναστικής και την φόρμα και είναι εντελώς διαφορετικός. Φοράει ένα παντελόνι μαύρο, άσπρο φαρδύ πουκάμισο και ένα γαλάζιο μεταξωτό ζωνάρι. Η μουσική ξεκινάει και ο Γιάννης δεν δείχνει καθόλου ντροπαλός αλλά αυστηρός. Με μια κίνηση του ανακατεύει τα μαλλιά του και τα φέρνει πίσω με τα δάχτυλα του. Η δασκάλα έχει μείνει έκπληκτη από αυτόν. Πως άλλαξε τόσο πολύ; Ο Γιάννης πλησιάζει την δασκάλα του, υποκλίνεται και την αγκαλιάζει λέγοντας της.

— Ο χορός τώρα ξεκινάει Μαριάννα. Η αληθινή μουσική με μεταμορφώνει. Μάθε με το πραγματικό ταγκό. Δίδαξε με. Ξεκινάμε. Αλήθεια, αυτή τη φορά θα μπορέσεις να ακολουθήσεις τα βήματα μου; Σφίξε με. Το τραγούδι είναι ο αέρας μέσα από τις κινήσεις τους αλλά η δασκάλα χάνει τα βήματα της μερικές φορές και προσπαθεί να τα επαναφέρει. Είναι έκπληκτη από τις κινήσεις και τα βήματα του Γιάννη και όχι μόνο. Τη χορεύει πραγματικά και το βλέμμα του είναι αλλιώτικο. Κρύβει μυστήριο και πάθος που εκδηλώνεται μέσα από την αυστηρότητα και τις κινήσεις του απέναντι της. Τα ηνία είναι δικά του. Τη χορεύει με τον δικό 50

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

του τρόπο και αυτή ακολουθεί. Μαγεύεται με τον τρόπο του και αφήνεται στα χέρια του. Από δασκάλα μεταμορφώνεται σε μαθήτρια. Οι διαδρομές του μέσα από ανάσες και κινήσεις από αυτό τον χορό την ταξιδεύουν. Αισθάνεται πως δεν πατάει στο πάτωμα αλλά πως όλα είναι αέρινα. Ο μαθητής της έχει να την διδάξει πολλά ακόμα μέσα από το άγγιγμα και τον τρόπο που την κρατάει χορεύοντας την. Ο χορός όμως τελειώνει και η τελευταία στάση του ταγκό τους φέρνει πολύ κοντά. Την κρατάει από την μέση και αυτή έχει γύρει. Το χέρι του σφίγγει ακόμα την παλάμη της και την κοιτάζει κατάματα. Σαν μια παγωμένη φιγούρα μοιάζουν οι δύο τους σε αυτή την στάση. Τον κοιτάζει και αυτή στα μάτια καταϊδρωμένη ανασαίνοντας. Πλησιάζει το πρόσωπο του ακόμα πιο κοντά στο δικό της, τα χείλη του είναι πολύ κοντά στα δικά της και της ψιθυρίζει.

— Μαριάννα, ξέρεις ποια είναι η τελευταία φιγούρα του ταγκό; — Μα, είναι αυτή έτσι όπως είμαστε αυτή την στιγμή. Έτσι τελειώνει ο χορός.

— Όχι Μαριάννα. Η τελευταία φιγούρα είναι το σφράγισμα των χειλιών. Είναι μια κίνηση που δεν τόλμησαν οι περισσότεροι χορευτές να εκφράσουν μέσα από την σιωπή της μουσικής. Κλείσε τα μάτια σου για την τελευταία φιγούρα. Ξεκινάει ο χορός συναισθημάτων... Του φιλιού…Αφέσου… Η Μαριάννα κλείνει τα μάτια της και αφήνεται στα χείλη του. Τη φιλάει απαλά στην αρχή, παίρνει γεύσεις από τα χείλη της αλλά δεν σταματάει εκεί. Τη φιλάει όλο και πιο έντονα, φέρνοντας την στο πιο ξέφρενο παιχνίδι. Ο χορός συνεχίζεται πλέον με μια διαφορετική φιγούρα. Και οι δυό είναι μεθυσμένοι αλλά όλα έχουν ένα τέλος. Ο Γιάννης σταματάει να την φιλάει, 51

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

την κοιτάζει, την σηκώνει όρθια και αποχωρεί. Η Μαριάννα έχει μείνει έκπληκτη. Αυτός ο ντροπαλός, αυτός ο αθώος πως κατάφερε και έφερε τα πάνω κάτω με αυτό τον χορό; Δεν είναι δυνατόν αυτό που έζησε μαζί του. Αντί να τον διδάξει διδάχτηκε. Αντί να τον μάθει μέσα από κινήσεις του χορού την δίδαξε ακόμα κάτι παραπάνω, την τελευταία φιγούρα του ταγκό. Μια φιγούρα που δεν διδάχτηκε ποτέ ή δεν την έπραξε κανένας. Ο Γιάννης ετοιμάζεται να φύγει. Έχει φορέσει τα κανονικά ρούχα και το μπουφάν της μηχανής του. Το κράνος του είναι περασμένο στο χέρι του, την κοιτάζει και της λέει.

— Κυρία Μαριάννα, σας ευχαριστώ πολύ για όσα με διδάξατε απόψε. να σας πω κάτι; Η στολή αυτή ήταν του παππού μου. Μου την άφησε κληρονομιά λέγοντας μου πως αν την φορέσω θα μεταμορφωθώ σε πραγματικό χορευτή του ταγκό αν λατρέψω κάποια γυναίκα και τολμήσω να την χορέψω. Δεν θυμάμαι τα βήματα μας, δεν θυμάμαι τίποτα μέσα από τον χορό αλλά έχω μια γεύση αλλιώτικη στα χείλη μου. Κυρία Μαριάννα δεν είμαι ικανός να χορέψω, όμως μέσα από αυτή την μουσική μπορώ να ταξιδέψω και να ονειρεύομαι τα πιο όμορφα πράγματα με την παρτεναίρ μου. Δεν είμαι ικανός να ακολουθήσω το χορευτικό σας και πρέπει να αποχωρήσω. Βρείτε κάποιον άλλον στη θέση μου. Συγνώμη για τα λάθη στα βήματα μου. Πάνω στο γραφείο σας άφησα μια φωτογραφία του παππού μου που υπήρξε «αδέξιος» χορευτής. λένε πως όταν ήμουν μικρός με έπαιρνε στην αγκαλιά του και με χόρευε ταγκό μέσα από χαμόγελα. Συγχωρέστε με που υπήρξα και εγώ αδέξιος χορευτής με την σειρά μου. Καληνύχτα σας. Ο Γιάννης αποχώρησε και η Μαριάννα ακόμα παρέμενε ακίνητη. Συνήλθε κάποια στιγμή και έτρεξε προς την έξοδο της 52

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

σχολής. Είδε μια φιγούρα σε μια μοτοσυκλέτα που έφευγε μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ο Γιάννης που χάθηκε σαν τελευταία σκιά εκείνο το βράδυ. Η Μαριάννα έβγαλε την στολή χορού, έκανε το μπάνιο της και κατευθύνθηκε στο γραφείο της να πάρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου της και μετά να σβήσει τα φώτα. Πάνω στο γραφείο ήταν ένα παλιό απόκομμα από μια εφημερίδα. Η εφημερίδα έδειχνε ένα παλιό χορευτή ταγκό της εποχής του 1940, έγραφαν το όνομα του χορευτή και έδειχναν μερικές φιγούρες από χορό του ταγκό και λίγες φωτογραφίες του. Έγραφε επίσης πως διέπρεψε στον χορό αυτό, πως απέσπασε 17 διεθνή βραβεία και ένα παγκόσμιο. Και η τελευταία ατάκα της εφημερίδας έθετε μια απορία στον αναγνώστη. «Ο μοναδικός εγγονός του ο Γιαννάκης θα μπορούσε να ακολουθήσει τα βήματα του παππού του στο μέλλον;» …

53

Ο Νώντας, ο Φώντας και οι ελιές — Έλα νώντα. λέγε τι θέλεις. Πάντα παίρνεις τις πιο ακατάλληλες ώρες. Είδα την κλήση σου στο κινητό και για πάρτη σου σταματάω τα πάντα. Τι κάνεις βρε θηρίο; Τι κάνει το Μαρικάκι σου; Πως περνάτε; να σε πάρω πιο μετά γιατί μαζεύω τις ελιές; — Τι λες ρε Φώντα; Πρώτη φορά ακούω πως έχεις ελιές. Και πόσες θα μαζέψεις περίπου; Καλά είναι το Μαρικάκι. Με χώρισε και ησύχασε. Σε διακόπτω όμως ε; Κάνε δουλειά σου. Σε πήρα γα να σου πω ένα γεια, αλλά δεν ήξερα πως έχεις ελιές. Ποτέ δεν μου το είπες. Είναι πολλές; Το Κατινάκι σου είναι καλά; — Καλά είναι το Κατινάκι. Με χώρισε και ησύχασε. Πάντως καμιά εκατοστή θα είναι οι ελιές αλλά σιγά να μην καθίσω να τις μετρήσω. Σε κανένα δεκάλεπτο θα τις έχω μαζέψει όλες νώντα.

— Πλάκα κάνεις ρε Φώντα; Ο πατέρας μου έχει δέκα ελιές και με παρακαλάει να πάω να τις μαζέψουμε αλλά εγώ δεν πάω. Μια φορά την πάτησα και δεν την ξαναπατάω. Μου έφυγε ο τάκος στο μάζεμα και ξέσκισα τα χέρια μου. Σε λυπάμαι από μια μεριά φίλε μου.

— Τα παραλές βρε νώντα. Σιγά να μην κουραστώ να μαζέψω εκατό ελιές. Είσαι υπερβολικός μερικές φορές. Σιγά το σπουδαίο πράγμα. Μια ξεπέτα είναι. Τσακ μπάμ που λένε. Απλά τα χέρια μου είναι βρώμικα με το μάζεμα.

54

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

— Πλάκα κάνεις ρε Φώντα; Μόνο το να βάλεις λιόπανα, να στήσεις σκάλες, τα τις ραβδίσεις, να τις μαζέψεις και να τα βάλεις στα σακιά, να τις φορτώσεις στο φορτηγό και να τις πας στο λιοτρίβι φτάνει. Χώρια που θα πληρώσεις τους εργάτες. Πολύ ταλαιπωρία και σε καταλαβαίνω.

— Σιγά να μην τα κάνω όλα αυτά βρε νώντα. Δεν υπάρχουν εργάτες και εργάτριες. Μόνος μου τα κάνω όλα. Τα παραλές όμως. Πολύ φαντασμένος είσαι. Σε λίγο θα τις έχω μαζέψει όλες και δεν θα τις πάω στο λιοτρίβι. Δεν αξίζει τον κόπο. Θα τις κάνω όλες παστές..

— Τι λες ρε Φώντα; Τόσα κιλά θα τις κάνεις παστές; Παλάβωσες τελείως. Δεν θα βγάλεις το λάδι της χρονιάς και να έχεις και κέρδος πουλώντας το λάδι; Και δεν μου λες ρε φιλαράκο, είναι καλό το λάδι σου; Φύλαξε μου ένα ντενεκέ, όμως θέλω να μου κάνεις καλή τιμή.

— Άσε με ρε νώντα. Σιγά να μην σου φυλάξω και ντενεκέ με λάδι ανώμαλε. Απορώ πως σου ήρθε αυτή η ιδέα. Τις έχω για πάρτη μου τις ελιές.

— Εντάξει ρε Φώντα. Μην δώσεις λίγο λάδι στο κολλητάρι σου. Στο λαιμό να σου κάτσουν. Εγώ φταίω που σου έδωσα πρόπερσι ένα ντενεκέ με λάδι και μου βγήκε το λάδι μέχρι να μαζέψω τις ελιές του πατέρα μου αχάριστε! Φτού σου!

— Κάτσε ρε νώντα… Άδικα με βρίζεις. Βρε θα τσακωθούμε για εκατό ελιές; Τι λάδι να σου δώσω; Από την γλάστρα μου θα τις μαζέψω. Αυτήν την ελίτσα στη γλαστρούλα που μου έκανε πέρσι δώρο το Κατινάκι. Έβγαλε ελιές η ελίτσα αυτή και είπα να τις μαζέψω. λέω να τις ξεπλύνω και να τις βάλω στο νερό. Μετά θα ρωτήσω την μάνα μου τι να τους βάλω για να τις φτιάξω. Όλο με παρεξηγείς ρε νώντα.

55

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Χαχαχαχα. Φώντα είσαι αδιόρθωτος όπως πάντα. Καλά έκανε και σε χώρισε το Κατινάκι. Είσαι θεοπάλαβος σαν εμένα. Μπορεί να μου έβγαλες το λάδι, αλλά είσαι, είσαι… Πολύ ρεμάλι λέμε.

56

Οι τελευταίες στιγμές της Αμαζόνας Η αμαζόνα είναι σε δύσκολη θέση. Είναι περικυκλωμένη και εντελώς αδύναμη να κάνει το οτιδήποτε περιμένοντας καρτερικά να την διαλύσουν οι εχθροί της. Είναι περήφανη όμως. Δεν αντιστέκεται και τους περιμένει. Οι εχθροί της την καμαρώνουν και την κοιτάνε με βλέμματα διψασμένα. Μερικοί από αυτούς την αγγίζουν, την χαϊδεύουν, όμως η αμαζόνα περιμένει καρτερικά το επόμενο χτύπημα τους ασυγκίνητη. Όλοι διψούν για αυτήν και τη θέλουν πολύ. Ο κλοιός όλο και στενεύει από τα βλέμματα των εχθρών της. Είναι περήφανη ακόμα και παραμένει σιωπηλή. Όλοι θαυμάζουν τις γραμμές της και δεν τους κάνει καρδιά να την διαλύσουν. Πόσο θα ήθελαν να μοιραστούν μαζί της ένα αλλιώτικο ταξίδι… Όμως ξέρουν πως στο τέλος δεν θα καταφέρουν να κερδίσουν ένα τόσο δα ονειρικό ταξίδι μαζί της. Ο αρχηγός κάνει την εμφάνιση του και τους πλησιάζει. Ο κλοιός ανοίγει για να περάσει και στέκεται δίπλα της. Την περιεργάζεται, περπατάει αργά γύρω της κάνοντας κύκλους, την χαϊδεύει παντού αλλά αυτή παραμένει ψυχρή και ασυγκίνητη στα χάδια του. Ο αρχηγός την καβαλάει βάζοντας την ανάμεσα στα πόδια του και την κρατάει γερά. Κλείνει τα μάτια του και ταξιδεύει για λίγο μαζί της. Ο χορός είναι δικός του έτσι όπως την έχει αγκαλιάσει. Το παιχνίδι των αισθήσεων έχει ξεκινήσει πάνω της. Ξαφνικά συνειδητοποιεί πως δεν πρέπει να δώσει δικαίωμα στους γύρω του και εντελώς απότομα 57

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

το βλέμμα του μεταμορφώνεται σε απάνθρωπο. Σηκώνεται από πάνω της και την πετάει κάτω στο μαλακό χώμα. Είναι πολύ σκληρός και αποφασισμένος για όλα απέναντι της και δίνει την διαταγή του.

— Διαλύστε την! Δεν θέλω να μείνει τίποτα από αυτήν την αμαζόνα. Κομματιάστε την! Τον κοιτάζουν αλλά είναι αδύναμοι να κάνουν το παραμικρό πάνω της. Θέλουν να ζήσουν έστω για λίγο μαζί της το όνειρο.

— Τι με κοιτάτε ρε; Είπα διαλύστε την! Τη θέλω σε κομμάτια και θα πουλήσουμε το κάθε κομμάτι της αμαζόνας σαν το χρυσάφι! Αξίζει πιο πολλά λεφτά κομματιασμένη από ότι τώρα. Ακούτε τι σας λέω; Αν σε μισή ώρα αν δεν είναι κομματιασμένη θα πέσουν κεφάλια! Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Ο αρχηγός τους είναι και δεν μπορούν να του φέρουν αντίρρηση. Με χειρουργικές κινήσεις αρχίζουν να την κομματιάζουν και να τη διαλύουν χωρίς να τους κάνει καρδιά. Κάποιοι πήγαν να βάλλουν τα κλάματα βλέποντας το θέαμα. Η αμαζόνα αισθάνεται να την κομματιάζουν αλλά δεν βγάζει άχνα. Πεθαίνει περήφανη και κομματιασμένη στα χέρια τους χωρίς να βγάλει ούτε ένα αναστεναγμό πόνου και έχει μείνει πλέον μόνο ο σκελετός της. Τα κομμάτια της μεταφέρονται στα ράφια. Αλλού τα φανάρια, αλλού το μοτέρ, αλλού τα φτερά και το ντεπόζιτο και αλλού κάθε χρήσιμο εξάρτημα. Ο αρχηγός καμαρώνει για την δουλειά τους και τους λέει.

— Ρεμάλια του δρόμου την διαλύσατε ολοσχερώς και θα βγάλουμε πολλά λεφτά. Το κοντέηνερ με τις μοτοσυκλέτες από τη Ιαπωνία επιφέρει πολλά κέρδη σαν ανταλλακτικά που πετάνε οι Γιαπωνέζοι και τις έχουν για παλιοσίδερα και αυτές οι μο58

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

τοσυκλέτες. Έχουν κάνει λίγα χιλιόμετρα και είναι σαν καινούργιες. Κερνάω μπύρες για την άψογη δουλειά σας. Η μοτοσυκλέτα HAYABUSA είναι η αμαζόνα του δρόμου και θα πουλήσει πολύ. Όλοι ζητάνε ανταλλακτικά και είναι δυσεύρετα και πανάκριβα στην αγορά. Δεν λέω, κούκλα η άτιμη αλλά έπρεπε να γίνει κομμάτια. Στην υγειά σας μαστόρια.

59

La belle Antonio — Τι λες βρε Κλειώ; Τι μήνυμα είναι αυτό που μου έστειλες; Άκου «αυτοκτόνησα, αιμορράγησα πολύ». Μπορείς να μου πεις τι έπαθες; — Είμαι εκτροχιασμένη και εκτός εαυτού. Θα επανέλθω. Τελείωσαν όλα. Η ζωή είναι δική μου. Η ποίηση για μένα είναι η ζωή μου κάτι που δεν θα καταλάβεις ποτέ. Δεν θέλω να είσαι εμπόδιο σε μένα. Έχω αλλάξει πολύ σε 3 μήνες και πλέω σε άλλα κυκλώματα με συγγραφείς και ποιητές. Ξέχασε με. Είναι το τελευταίο μου μήνυμα. Μην με ενοχλήσεις άλλο σε παρακαλώ. Άλλαξα προφίλ μου στο internet για να μην με ξαναενοχλήσεις. ~Αντίο~ — Πλάκα κάνεις ε; Μπορείς να που πεις τι έπαθες; Μου έκλεισες το τηλέφωνο; Έτσι πετάς 3 χρόνια μεταξύ μας; Σήκωσε το τηλέφωνο! Ας ξεκαθαρίσει το τοπίο. Πουτάνα δεν το σηκώνεις! Πολύ καλά. Ακόμα και οι χειρότεροι εχθροί ξεκαθαρίζουν την σχέση τους αλλά δεν έχεις το σθένος να αντιμετωπίσεις την αλήθεια κατάμουτρα. Δική σου η ποίηση και οι στοχαστές αλλά θα δεις ένα αλλιώτικο Αντώνη. Η σειρά μου πλέον. Ο Αντώνης μπορεί να χαλάστηκε πολύ αλλά δεν το έβαλε κάτω. Υποσχέθηκε στον εαυτό του πως από εδώ και πέρα οι γυναίκες θα τον γνωρίσουν από την καλή και από την ανάποδη. Έφτιαξε ένα ψεύτικο προφίλ στο internet όπως είχε κάνει και η πρώην φίλη του βάζοντας πλώρη γιά καινούργιες ερωτι60

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

κές περιπέτειες. Άρχισε να γράφει διάφορες αυθόρμητες ιστορίες και να τις διαδίδει παντού και σε μερικά άτομα άρεσε ο τρόπος της γραφής του. Όχι πως ήταν ποιητικός ο λόγος του αλλά γινόταν πότε χιουμοριστικός, πότε καυστικός και πότε ομιχλώδης μέσα από στην σκιαγράφηση της αυθόρμητης σκέψης του. Άρχισε να κάνει γνωριμίες και μερικά άτομα τον ήθελαν σαν παρέα. Οι γυναίκες μιλούσαν μαζί του μέσα από μηνύματα αλλά αυτός αδιάφορος και μόνο σε αυτά που του έκαναν κλικ απαντούσε. Εκεί που στόχευε το κέρδιζε και το έκανε και δικό του αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε έρωτας για αυτόν σε καμία από αυτές τις εφήμερες γνωριμίες αλλά απλά υπήρξαν περαστικές στιγμές μαζί τους. Έκανε το κέφι του και τίποτα παραπάνω. Το τι πειραχτήρι ήταν, το πόσο μεταμορφωνόταν στους διαλόγους δεν λέγεται και αυτό ήταν και η επιτυχία του με το αντίθετο φύλο γιατί έδειχνε αληθινός και όχι «στημένος και δήθεν» όπως έκαναν οι περισσότεροι μέσα από την τρέλα και τον χαβαλέ, περνώντας ευχάριστα την ώρα του ώσπου μια μέρα πήρε ένα μήνυμα στον υπολογιστή του. «Καλησπέρα. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Τι θα έλεγες να συγγράψουμε ένα κείμενο μαζί; Σε κάποιο site σε μια σελίδα διάβασα πως ένας εκδοτικός οίκος προκηρύσσει διαγωνισμό μυθιστορήματος με ελεύθερο θέμα και ο όρος είναι να γραφτεί από δύο τυχαίους συγγραφείς με ή χωρίς τα πραγματικά τους ονόματα αλλά και με ψευδώνυμα αν θέλουν. Σκέφτηκα εσένα γιατί έχεις κάτι που μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Θα παίξουμε με ψευδώνυμα οπότε δεν θα υπάρχει άγχος για να μάθουν ποιοι είμαστε. Είναι στους όρους του διαγωνισμού. Σκέψου το και μου απαντάς. Καλό βράδυ άγνωστε».

61

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Ο Αντώνης το σκέφτηκε, το είδε από εδώ, το ζύγισε από εκεί και δεν είχε να χάσει τίποτα. Μια καλή δοκιμασία θα ήταν για αυτόν. «Καλησπέρα άγνωστη. Δέχομαι να παίξουμε μαζί αλλά με όρους. Το μυθιστόρημα θα έχει πολλές εναλλαγές και θα περιέχει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ξεκινάμε με περιπέτεια και φαντασία». Η άγνωστη δέχτηκε και ένα καινούργιο συγγραφικό παιχνίδι ξεκίνησε. Και τι δεν έγραφαν εκεί μέσα. Τα κείμενα είχαν πλοκή, δράση, χιούμορ, ρομαντισμό, και το κυριότερο, φαντασία που κρατούσε σε αγωνία τον αναγνώστη. Όμως όπου η άγνωστη έγραφε στην ιστορία τους με ποιητικά ή λογοτεχνικά λόγια αυτός απαντούσε αλλιώτικα και αλήτικα επαναφέροντας την σε μια ισορροπία όπως ήθελε αυτός. Η ιστορία τελείωσε και πλέον τα κείμενα ήταν δικά της. Ο Αντώνης δεν έδωσε καθόλου σημασία αλλά ούτε και τον ενδιέφερε το τελικό αποτέλεσμα. Δεν την ενόχλησε ποτέ και απλά έγραφε μαζί της το μυθιστόρημα. «Τι ψευδώνυμο θα έβαζες άγνωστε; Το δικό μου θα είναι Κλεοπάτρα. Σε ρωτάω για να στείλω τα κείμενα στον εκδοτικό οίκο. Αλήθεια, μοιάζεις με τον πρωταγωνιστή έτσι όπως γράφεις και τον παρουσιάζεις στο ύφος της ιστορίας μας;».

«La belle Antonio θα είναι το δικό μου ψευδώνυμο. Καλό βόλι στο συγγραφικό μας έργο. Τα λέμε Κλεοπάτρα». «Στις 13 του άλλου μήνα και 9 η ώρα το βράδυ θα γίνει η απονομή στον εκδοτικό οίκο Άρπιες. Μην το ξεχάσεις. Θα τα πούμε εκεί και θα σε δω επιτέλους. Απορώ πως τόσο καιρό δεν έδειξες ενδιαφέρον να μου μιλήσεις έστω από το τηλέφωνο ή να μάθεις το όνομα μου. Μου είσαι πολύ συμπαθής και ξεχωρίζεις 62

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

από τους άλλους εδώ μέσα με τον τρόπο και την αδιαφορία σου. Είσαι αληθινός όμως. Πολύ θα ήθελα να σε γνωρίσω. Μέσα από αυτά που γράψαμε μπορώ να πω πως ένοιωσα κάτι μέσα μου. Εσύ Αντόνιο;». Ο Αντόνιο δεν της απάντησε στο μήνυμα της γιατί δεν τον ενδιέφερε η Κλεοπάτρα. Κάτι τον φρενάριζε να της απαντήσει μέσα από τον χαρακτήρα που του έβγαζε από τα γραπτά της. Περνούσε όμορφα με τις περιπέτειες του και γέμιζε τις ώρες του. Δεν ήταν για αυτόν η ζωή ένας υπολογιστής όπως είναι για τους περισσότερους αλλά η πραγματικότητα τον άγγιζε πιο πολύ κάνοντας πλέον το κέφι του. Δεν χαλιόταν με την λέξη «έρωτας» και τα παχιά λόγια. Δερβέναγα στην ζωή του δεν θα έβαζε καμία και ούτε έδινε σημασία σε όλα όσα του έλεγαν από το ίντερνετ. Τις έδιωχνε χωρίς δεύτερη σκέψη αν του ζητούσαν μια μόνιμη σχέση μαζί του και ήταν αδιάφορος περί έρωτα. Σκληρός και καυστικός μεν, αλλά και ρομαντικός ο belle Antonio. Κάποτε έχασε τον εαυτό του μέσα στα ψεύτικα μονοπάτια του έρωτα, γκρεμίστηκε στα βράχια του αλλά επιβίωσε στο τέλος. Η Κλεοπάτρα περίμενε κάποιο μήνυμα του καθημερινά με αγωνία αλλά αυτός τίποτα. Ο μήνας είχε 13 και αυτός είχε ξεχαστεί τελείως με την απονομή. Γύρισε από την δουλειά του και ξάπλωσε. Ξύπνησε απότομα κατά τις επτά και μισή το απόγευμα θυμούμενος το αποψινό ραντεβού με την απονομή. Έκανε ένα μπάνιο στα γρήγορα, φόρεσε το τζην του, ένα άσπρο πουκάμισο και έφυγε. Άναψε την μοτό του και φόρεσε το κράνος. Η μηχανή του τον προδίδει με το πίσω λάστιχο ξεφουσκωμένο. Δεν το βάζει κάτω και προχωράει με απόλυτη ισορροπία. Στο πρώτο βουλκανιζατέρ το επισκευάζει αλλά η ώρα είναι περασμένη. Πλησιάζει εννέα 63

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

αλλά ευτυχώς που δεν νύχτωσε ακόμα. Όμορφος ο Ιούλιος.

— Αγαπητοί φίλοι ο εκδοτικός οίκος μας σας καλωσορίζει και σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας. Πολλοί οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό και μας τιμήσατε με τα κείμενα σας και σας ευχαριστούμε πολύ μέσα από το ενδιαφέρον και τις συμμετοχές σας. Μπορώ να πω πως δυσκολευτήκαμε να ανακηρύξουμε τον πρώτο νικητή και υπήρξατε όλοι σας καταπληκτικοί. Σε λίγο θα σας ανακοινώσουμε την τελική κατάταξη. Η Κλεοπάτρα καθισμένη σε μια καρέκλα έχει αγωνία και περιμένει να γνωρίσει τον Αντόνιο αλλά τίποτα ακόμα. Ίσως στην απονομή τον δει επιτέλους. Περισσότερο την ενδιαφέρει να τον γνωρίσει παρά το βραβείο. Ο Αντώνης οδηγεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα αλλά το μποτιλιάρισμα είναι αφόρητο.

— Το τρίτο βραβείο κερδίζει ο Αράπογλου με την Κυριακίδου με την σπονδυλωτή ιστορία «ποινές στο εδώλιο». Το δεύτερο βραβείο ο Δεμερτζής και η Δρακάκη με την ρομαντική ιστορία «έρωτας στο νησί του χθες». Έχετε αγωνία για το πρώτο βραβείο και ας το ανακοινώσουμε χωρίς πολλά λόγια φίλοι και φίλες. Το πρώτο βραβείο κερδίζει το ζευγάρι με το ψευδώνυμο La belle Antonio και η Κλεοπάτρα. Υπήρξε μια νουβέλα με ύφος σαν φιλμ νουάρ με πολύ δράση, αγωνία, χιούμορ, ρομαντισμό, έρωτα από το πουθενά και με απρόσμενο τέλος. Ας προσέλθει το συγγραφικό ζευγάρι αυτό να πει μας δυό λόγια παρακαλώ. Η Κλεοπάτρα σηκώνεται όλο χαρά, κοιτάζει γύρω της να δει επιτέλους τον Αντόνιο, αλλά… Ο Αντώνης καβαλάει πεζοδρόμια με την μοτοσυκλέτα του και μπαίνει ανάποδα στους δρόμους για να προλάβει. Δεν ξέρει και ο ίδιος τι τον έχει πιάσει και έχει τόση αγωνία. Επιτέλους καταφτάνει. Ανεβαίνει τα 64

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

σκαλιά του οίκου και μπαίνει μέσα στην αίθουσα. Δεν πιστεύει στα μάτια του σε όσα βλέπει. Η Κλειώ μιλούσε στο έδρανο για την ιστορία που είχε γράψει με την Κλεοπάτρα. Το βλέμμα της Κλειώ πέφτει πάνω του και μένει έκπληκτη. Πως την ξαναβρήκε και πως έμαθε για αυτό τον διαγωνισμό; Όμως συνεχίζει τον λόγο της προσπαθώντας να είναι ανεπηρέαστη από την παρουσία του.

— Θα ήθελα να παρευρεθεί ο La belle Antonio να μοιραστεί το βραβείο μαζί μου, λέγοντας του ένα μεγάλο ευχαριστώ για την μικρή αυτή ιστορία που γράψαμε μαζί, κάνοντας με να ζήσω πραγματικά την ιστορία. Aν είναι εδώ ας προσέρθει δίπλα μου. Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω και από κοντά επιτέλους. Ο Αντώνης με σίγουρα βήματα την πλησιάζει και στέκεται δίπλα της. Η Κλειώ δεν το πιστεύει αυτό. Ώστε αυτός ήταν ο La belle Antonio; Ο Αντώνης την χαιρετάει με χαμόγελο, της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και με την σειρά του βγάζει τον λόγο του. Η παρουσίαση τελειώνει και ο κόσμος τους χειροκροτεί. Η αίθουσα αδειάζει σιγά σιγά και ο Αντώνης κατεβαίνει τα σκαλιά και πηγαίνει προς την μοτοσυκλέτα του. Ανάβει τσιγάρο και περιμένει λίγο να ζεσταθεί το μοτέρ. Κοιτάζει το χαρτί με τον έπαινο που κέρδισε από το μυθιστόρημα, χαμογελάει με παράπονο, βγάζει τον αναπτήρα του και του βάζει φωτιά. Μια φωνή του αποσπάει την προσοχή. Ήταν η Κλειώ…

— Καλησπέρα La belle Antonio. Είμαι η Κλεοπάτρα. Γιατί έπαιξες μαζί μου; Γιατί το έκανες αυτό; Τι ήθελες να αποδείξεις; Κέρδισες το πρώτο βραβείο μαζί μου αλλά γιατί το καις; Ο Αντώνης την κοιτάζει με σίγουρο βλέμμα, της χαμογελάει και της απαντάει.

— Δεν σε βρήκα στο διαδίκτυο αλλά εσύ με βρήκες ποιήτρια.

65

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Εσύ με προκάλεσες και όχι εγώ. Είδες; Δεν είμαι ποιητικός αλλά ποιοτικός. Δεν είμαι «δήθεν» αλλά εγώ. Η τύχη τα έφερε έτσι απλά για να αποδειχτεί πως είσαι φούσκα εσύ και ο κύκλος σου. Ερωτικά και ψεύτικα λόγια, φανφάρες, δήθεν και υποκρισία είναι η παρέα σου. Ωραία η ποίηση αλλά εσύ κέρδισες το πρώτο βραβείο μαζί μου μέσα από αυτό το μυθιστόρημα. Το απόλαυσα πραγματικά μαζί σου γιατί το έζησα σαν πρωταγωνιστής. Δεν περίμενα πως θα ήσουν εσύ αλλά το γύρισμα της τύχης βλέπεις. Καίω ότι με έκαψε και θα το κάψω ακόμα περισσότερο. Έπαινοι, επιβραβεύσεις και μαλακίες. Έχεις να πεις κάτι γι’ αυτό; — Εσύ ξέρεις καλύτερα. Θα ήθελα να σου πω πως αυτό ήταν μια έκπληξη για μένα και με κάνεις να αισθάνομαι αλλιώτικα μέσα μου. Πάμε για ένα ποτό και να τα πούμε λίγο; Έτσι, σαν τον παλιό καλό καιρό. Τι λες; Ο Αντώνης τραβάει την τελευταία ρουφηξιά από το τσιγάρο του, το πετάει και το σβήνει με το πόδι του. Είναι πολύ όμορφη η Κλειώ και δεν περνάει αδιάφορα από τα αντρικά βλέμματα. Της απαντάει χαμογελώντας.

— «Αυτοκτόνησα, αιμορράγησα πολύ». Είδες πως γύρισαν μπούμεραγκ τα λόγια σου; Μία σου και μία μου. Δική σου η διαδρομή της ζωής πλέον αλλά χωρίς τον La belle Antonio. Δεν μου άξιζες και δεν σου άξιζα. Όσο για τα βιβλία σου με την ποίηση έχασες πόντους προσωπικότητας γιατί δεν είχες καλούς κονσιλιέρηδες ή συμβούλους και να καταφέρεις να σταθείς στο ύψος τους. Δεν θα στο αναλύσω περισσότερο γιατί το έχεις καταλάβει και η ίδια μέσα από τις γκάφες σου. Ακουμπάς στον ένα και στον άλλο ποιητή για να δείξεις πως είσαι το ίδιο με αυτούς και καλά να πάθεις έτσι όπως έπραξες.

66

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

Ωραία γκόμενα είσαι και τα λιγούρα πέσανε πάνω σου με λόγια ποιητικά μπας και φάνε κανένα ερωτικό κοκαλάκι σου. Περίμενε την «δύση» σου γιατί δεν είναι όλα ανατολή. Συνέχισε με το κύκλωμα σου τις διαδρομές και τα σαλιαρίσματα μεταξύ σας. Πέταξες τρία χρόνια που περάσαμε μαζί και τα διέγραψες. Μάλλον δεν έδωσες καμία εξήγηση με τον τρόπο που αποχώρησες γιατί φοβήθηκες να μου πεις τον λόγο face to face και όλα αυτά για να ικανοποιήσεις την ποιητική σου διάσταση. Εύγε κοπέλα μου. Οι αξίες της ζωής και οι αληθινοί άνθρωποι φαίνονται στις ανάγκες και όχι στα λόγια. Θα το διαπιστώσεις στο μέλλον. Τίποτα δεν υπήρξε τυχαίο που βρεθήκαμε και τίποτα δεν γράφτηκε στις διαδρομές της ζωής σου μαζί μου. Άξιζε τελικά αυτή η προδοσία σου απέναντι μου άραγε; Τι σου χρωστάω για να στο ξεπληρώσω; Δεν θέλω χρέη. Η πουτάνα και η καρδιά έχουν αξία σαν έννοια μα εσύ αποδείχτηκες πουτάνα χωρίς αξία. Η δική μου καρδιά σου χαρίστηκε αλλά της υπήρξες ανάξια στο τέλος. Παίζω τίμια ξέρεις. Ξέρεις κάτι ακόμα; Κάποτε έκανα σαν τρελός να ακούσω την φωνή σου και να σε δω αλλά τα έσπασες όλα μέσα μου με την ανεπίτρεπτη συμπεριφορά σου και πλέον μου βγάζεις ένα απόλυτο αρνητισμό έτσι όπως σε κοιτάζω. Κρίμα, πολύ κρίμα. Η ζωή μοιάζει με ένα χορό blues, όμως υπήρξες αδέξια στα βήματα του. Καλή συνέχεια και εύχομαι να ξαναγίνεις μια μέρα η παλιά μου Κλειώ. Το παλιό αλητάκι μου. Καλή συνέχεια ποιήτρια και καλές διαδρομές ζωής. Ήθελα να σου πω κάτι ακόμα αλλά άστο. Δεν το αξίζεις. ~Αντίο~ Ο Αντώνης φόρεσε το κράνος του, ανέβηκε στην μοτοσυκλέτα του και γκάζωσε. Χάθηκε στην πρώτη στροφή και η Κλειώ ένοιωσε πάρα πολύ άσχημα από τη συμπεριφορά και 67

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

τα καυστικά λόγια του. Πίστεψε για μια στιγμή πως θα μπορούσε να κάνει μια καινούργια αρχή μαζί του αλλά της απέδειξε πως δεν του άξιζε. Είχε γι’ αυτήν όντως αληθινές αξίες ο La belle Antonio, όμως έχασε απορρίπτοντας τον για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία της. Ο La belle Antonio συνέχισε τις διαδρομές του παραμένοντας ίδιος σαν χαρακτήρας. Δύσκολο να ανακαλύψουν τις σκέψεις του αλλά όποια τα καταφέρει θα κερδίσει το αληθινό μονοπάτι του έρωτα δίπλα του.

68

Και έχει μια βραδιά απόψε — Παρακαλώ; — Γάιδαρε! Μούλαρε! Σε σιχάθηκα! Φτου σου!

— Μπα; νευράκια, νευράκια; Βρε, με παίρνεις στο κινητό στις τρείς το πρωί και με στολίζεις έτσι; Είμαι με σαμάρι ή χωρίς σαν τετράποδο; Αλήθεια, σου αρέσουν οι ανωμαλίες και με παίρνεις νυχτιάτικα; Εμένα πολύ. Τι σέξυ φοράς; Μήπως σε βάρεσε η πανσέληνος; Και έχει μια καλοκαιρινή βραδιά απόψε.

— Σα δεν ντρέπεσαι που θα με ρωτήσεις και τι φοράω. Τίποτα δεν φοράω! Βρε δεν πας να δεις αν έρχομαι; — Μισό λεπτό να ρίξω μια ματιά από το παράθυρο να δω αν έρχεσαι. Δεν σε βλέπω πουθενά. Αλλά γιατί να ντρέπομαι μου λες; Τι σου έκανα και τι δεν σου έκανα; Τι θα ήθελες να σου κάνω και δεν το έκανα; — Απορώ με το θράσος σου! Εγώ καίγομαι και εσύ είσαι στην κοσμάρα σου! Πες μου που έφταιξα; Ότι μου ζήτησες στο έδωσα με το παραπάνω αχάριστε! Πως τόλμησες και μου το έκανες αυτό; Χωρίζουμε!

— Μα φυσικά και τόλμησα. Αν δεν τολμούσα να τολμήσω όσα τόλμησα δεν θα τολμούσες να τολμήσεις όσα φοβήθηκες να τολμήσεις. Με μισείς πολύ; Και χωρίζουμε κιόλας; Από πότε ξεκινάει αυτό το μαρτύριο του χωρισμού παρακαλώ; — Σε μισώ σε μισώ σε μισώ! Αλήτη! Κλαίω!

69

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Σε μισό σε μισό σε μισό λεπτό θα σου απαντήσω. Με καλεί η Αντιγόνη από σταθερό τηλέφωνο από ότι δείχνει η οθόνη του τηλεφώνου. Έλα μου. Τι είπες βρε Αντιγόνη; Είμαι πολύ γάιδαρος και χωρίζουμε; Και με πήρες και εσύ να μου το ανακοινώσεις μέσα στις μαύρες νύχτες; Η συνείδηση σου σε έκανε να με πάρεις τέτοια ώρα είπες; Χωρίζουμε ολοκληρωτικά δηλαδή. Πάπαλα που λένε. Μήπως σε βάρεσε και σένα η πανσέληνος; Και έχει μια καλοκαιρινή βραδιά απόψε. Βρε τι πάθατε όλες σας απόψε; Περίμενε μισό λεπτό γιατί μιλάω και στο κινητό από το άλλο αφτί. Έλα άγγελε μου από την άλλη γραμμή. Εδώ ο γάιδαρος σου. Περίμενε να τα χώσω στην άλλη. Έλα πρώην μωρό μου. Δεν το λέω σε σένα αλλά σε σένα! Βρε όχι σε σένα αλλά σε σένα! Το λέω σε ένα που μου τα έχωσες και όχι σε σένα που μου τα χώνεις. Βρε, θα βγάλουμε μια άκρη μεταξύ μας; Είσαι πολύ όμορφη πάντως. Δεν το είπα σε σένα αλλά σε σένα και μην το παίρνεις πολύ πάνω σου! Πάλι μπερδευτήκαμε! Δεν το είπα σε σένα αλλά σε σένα και μη μου την βγαίνεις, κατάλαβες; Μη μπερδευτούμε κιόλας μεταξύ μας. Τι μπέρδεμα είναι αυτό απόψε νυχτιάτικα; Μη με βαράτε και οι δύο μαζί γιατί δεν σας προλαβαίνω γαμώ το κέρατό μου! Αντιγόνη τον νίκο θέλεις; Πάρτον σε τρείς μέρες που θα γυρίσει από τη Γαλλία. Μου παραχώρησε το σπίτι του να το προσέχω και έτσι σε λάθος άτομο απευθύνεσαι. Εσύ που με μισείς με μισείς με μισείς, μήπως πήρες λάθος αριθμό πάνω στα νεύρα σου; Μπα; Σιωπήσατε και οι δυό σας τώρα ε; Με σένα θα τα πούμε πιο μετά. Όχι με σένα αλλά με σένα! Με εσένα που με είπες γάιδαρο θα τα πούμε. Μα τι λέω πάλι; Και οι δυό σας γάιδαρο με αποκαλέσατε. Κλείσε Αντιγόνη και τα χώνεις σε τρείς μέρες στον νίκο. Θα έρθεις από εδώ είπες και θα γίνουμε μύλος; Εγώ θα την πληρώσω πά70

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

λι; να έρθει και η άλλη από την άλλη γραμμή που μου τα χώνει στο κινητό μου; Μπα; Μουχρίτσα… Θέλεις να έρθεις και εσύ από εδώ; Με συμπάθησες είπες; Έλα και εσύ τότε. Ανθέων και Τσουκνίδων 34 είναι το σπίτι του νίκου και είναι μονοκατοικία. Άντε, ελάτε να τα πούμε λιγάκι γιατί δεν έχω διάθεση για ύπνο με όσα μου είπατε και μου φτιάξατε τη διάθεση. Σε μισή ώρα και οι δύο σας εδώ. Κερνάω ποτάκι. θα σας φιστικώσω και τις δυό σας λέμε με το ποτό μας. Εννοώ πως μόνο φιστίκια έχει στο μπαρ ο νίκος! Θα γίνει απόψε το «to know us better». Τα λέμε πιο μετά. Αχ αυτή η πανσέληνος. Και έχει μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά απόψε…

71

Το τζίνι — Αμάν βρε Γιώργο! Τι τον θέλεις αυτό τον λογαριασμό πάνω στο ψυγείο; Μου χαλάει η διάθεση με τον που τον βλέπω στα μαγνητάκια. 200.000 ευρώ χρέος, αλλιώς θα μας πάρουν το σπίτι μας στην Κηφισιά και το βλέπω καθημερινά στην πόρτα του ψυγείου με τους λογαριασμούς. Δεν μπορούσες να τον βάλεις κάπου αλλού; Βρε γιατί είσαι σπαστικός; Δεν μπορεί μια γυναίκα εργοστασιάρχη να βλέπει αυτά τα νούμερα με χρέη και να σκέφτεται πως μια μέρα… Απαπά! Μιά κυρία σαν εμένα να υποστεί τέτοιο εξευτελισμό, να χάσει το κύρος στους κύκλους της και να μεταμορφωθεί σε μια απλή νοικοκυρά; Με τίποτα! Σαλάτα τα έχεις κάνει Γιώργο και μόνο ένα θαύμα θα μας έσωζε. Αλλά θα φταίνε οι γρουσούζηδες υπάλληλοι σου, γιατί με το που θα με δουν να περνάω από την πύλη του εργοστασίου σου αμέσως να αρχίσουν τα κουτσομπολιά. Θα τους πάρει ο διάολος και θα τους σηκώσει! Με αποκαλούν στρίγγλα αλλά είμαι κυρία με κεφαλαίο «Κ». Σιγά να μην γίνω ένα με αυτούς. Είμαι κυρία, αλλά θα τους πάρει ο διάολος όλους! Δεν ματιάζομαι και δεν υποκύπτω εύκολα. Αχ βρε Γιώργο... Βουλιάζουμε… Μόνο ένα θαύμα θα μας έσωζε, αλλά που… Καλύτερα να σε αφήσω και να φτιάξω καφέ, τι καφέ δηλαδή, φαρμάκι θα τον κάνω και θα καπνίσω ένα πακέτο τσιγάρα μέχρι να συνέλθω. Σε αφήνω τώρα να δουλέψεις. Θα τα πούμε στο σπίτι όταν θα γυρίσεις κύριε εργοστασιάρχη. Ας πιω καφέ μόνο για να συ-

72

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

νέλθω απολαμβάνοντας το τσιγάρο μου. Μμμμμμμ… Τον πέτυχα αυτή τη φορά τον καφέ και από τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο τα ανάβω. Θα σκάσω! Θολώνουν όλα γύρω μου και αισθάνομαι πολύ κουρασμένη. Πτώμα είμαι. Μα ποιος διάολος χτυπάει το κουδούνι τόσο νωρίς; Ούτε 12 το μεσημέρι δεν είναι. Αν είναι ο ταχυδρόμος θα τον στείλω και εγώ δεν ξέρω που! Τα νεύρα μου! Αλλά γιατί 200.000 ευρώ βρε Γιώργο σε χρέη; Ξανανευρίασα τώρα! Θα τα ακούσει αυτός που χτυπάει το κουδούνι τόσο επίμονα! Μπα; Τι βλέπω από το ματάκι της πόρτας; Καλέ, ένας κούκλος στην πόρτα μου. Καλέ, άγγελος είναι. Τι μάτια, τι ζυγωματικά, τι χείλη και πόσο περιποιημένο μουσάκι. Θεός σκέτος το μανούλι αλλά όποιος και να είναι θα του ανοίξω. Θα τον κεράσω και καφεδάκι. Πως είναι τα μαλλιά μου; Προλαβαίνω να βάλω λίγο κραγιόν και eyeliner; Χχμμμ, καλή είμαι… Είναι πολύ σέξυ το άσπρο κομπινεζόν μου και το βρακάκι μου και προπάντων δείχνω προκλητική. Όμως τι να θέλει άραγε; Θα το μάθω. Βαθειά ανάσα, και… Ανοίγω.

— Καλημέρα σας υπέροχη και γοητευτική μου κυρία. Μα… Τα έχω χαμένα σε όσα βλέπω μπροστά μου. Είστε μία, μία οπτασία, ένα ζωντανό όνειρο από μιά αιθέρια ύπαρξη που οι ποιητές είναι αδύνατον να σας περιγράψουν όσα ποιήματα και αν γράψουν για αυτή την υπέροχη λάμψη σας. Αυτά τα μάτια σας, αυτά τα υπέροχα σαρκώδη χείλη σας, η απόλυτη αρμονία που διαγράφεται στο πρόσωπο σας, είναι ένα ταξίδι προς το απόλυτο όνειρο. να σας συστηθώ. Είμαι ένα τζίνι. Περιπλανιέμαι παντού αναζητώντας τον έρωτα και τις αλήθειες του, μοιράζοντας σε κάθε πόρτα την ευτυχία. Σήμερα χτύπησα την δική σας πόρτα και όλα είναι, είναι μια μαγεία γοητευτική μου κυρία. Μούσα θα σας αποκαλούσα ποιητικά. Μπορώ να περάσω;

73

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Μα τι λέτε θεέ μου; Υπέροχε νεαρέ μου ήθελα να πω! Περάστε. Συγνώμη για το ντύσιμο μου αλλά έχει πολύ ζέστη και, καταλαβαίνετε. Ποιος καλός άνεμος σας έφερε στο κατώφλι μου; Περάστε, καθίστε. Όχι εκεί! Εδώ, δίπλα μου. Τι κουβαλάτε σε αυτό τον χαρτοφύλακα; — Εμφανίστηκα για την ευτυχία σας και την ευτυχία μας. Διάβασα την σκέψη σας πριν από λίγο που σας βασάνιζε περνώντας από το κατώφλι σας τυχαία. Χρωστάτε 200.000 ευρώ, θα τα χάσετε όλα, όμως είμαι το τυχερό σας τζίνι μόνο για σήμερα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο, παρά μόνο δύο ώρες. Μετά πρέπει να ξανακρυφτώ στο λυχνάρι της μοναξιάς μου. Ο χαρτοφύλακας έχει ακριβώς τις επιθυμίες σας, 200.000 ευρώ. Τι θα λέγατε να τις ανταλλάσαμε μέσα από την μέθη του έρωτα; Είμαι άπειρος και εσείς δείχνετε έμπειρη από όσα μπορώ να διαβάσω και να καταλάβω μέσα από αυτά τα υπέροχα μάτια σας. Θα με διδάξετε δικό σας ερωτικό παραμύθι και θα προσπαθήσω να ικανοποιήσω τις απόλυτες επιθυμίες σας μαθαίνοντας τα παιχνίδια του έρωτα. Ο χαρτοφύλακας είναι δικός σας και μετά ο έρωτας σας δικός μου. Διδάξτε με. Η κυρία υπέκυψε σε όλα. 200.000 ευρώ και ένας κούκλος θα είναι στο κρεβάτι μαζί της. Άνοιξε τον χαρτοφύλακα και 200.000 ήταν τοποθετημένα με τάξη. Όμως και ποια θα μπορούσε να του αντισταθεί; Άφησε τον χαρτοφύλακα στον καναπέ, τον έπιασε από το χέρι χαμογελώντας πονηρά και τον οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται. Ο αδαής άγγελος του έρωτα υπήρξε πολύ καλός μαθητής απέναντι στην «κυρία». Μάλλον δάσκαλος έμοιαζε από τις πράξεις του και τίποτα δεν του αναιρούσε η κυρία μέσα από τα εσκεμμένα ερωτικά «όχι» της, όταν αυτός της τα μετα74

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μόρφωνε σε «ναι, μην σταματάς άγγελέ μου». Όμως όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Μόνο δύο ώρες είχε στην διάθεση του το τυχερό της τζίνι και έπρεπε να φύγει. Η κυρία γυμνή, χουζούρευε ευτυχισμένη στο κρεβάτι και ήταν στο δικό της κόσμο, έδειχνε τόσο ευτυχισμένη λες και έζησε το πιο όμορφο ερωτικό όνειρο. Τα πανάκριβα εσώρουχα της ήταν πεταμένα στο πάτωμα από τον πόθο και το πάθος. Το τηλέφωνο την έκανε να ξαναβρεθεί στην πραγματικότητα γιατί το κουδούνι επέμενε και επέμενε. Το σήκωσε μουδιασμένα και ναζιάρικα. Ήταν πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

— νννννναί; Εσύ είσαι Γιώργο; ναι, χουζουρεύω ακόμα. να σου πω κάτι; Είδα ένα όνειρο που με ταξίδεψε στο απόλυτο και…

— Σταμάτα και σοβαρέψου μια φορά επιτέλους ονειροπόλα! Έχω καλά νέα. Ο Γεωργακόπουλος μας έδωσε τα λεφτά που μας χρωστούσε και μάλιστα σε μετρητά. Ξεγραμμένα τα είχαμε αλλά πάντα θα υπάρχει το γύρισμα της τύχης. Στα στέλνω με τον καινούργιο μας υπάλληλο, τον γιό του φύλακα του κυρ Σήφη. Δεν τον έχω δει ποτέ μου αλλά κάτι με κάνει και τον εμπιστεύομαι. Είναι γουρλής λένε οι κοπέλες στο εργοστάσιο και πως ότι πιάνει στα χέρια του μάλαμα γίνεται. λένε πως είναι μια αγγελική μορφή με αθώο μουσάκι, άσχετος εμπειριών ζωής, πολύ ντροπαλός και για αυτό τον προσέλαβα. Ψυχικό έκανα προσλαμβάνοντας τον μπας και είναι γουρλής και σε μας και τελικά είναι γουρλής. Περίμενε τον. λένε όλες οι κοπέλες του εργοστασίου πως έχει ωραία μάτια, ωραία αντρικά χαρακτηριστικά, με πολύ περιποιημένο μουσάκι και τις έχει ξετρελάνει, αν και δεν τον έχω δει ποτέ μου και ούτε που με νοιάζει. Η γραμματέας μου είπε πως θα το αναλάβει η ίδια προσωπικά το θέμα με τα λεφτά και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την φε75

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

ρεγγυότητα του. Θα έρθει με ένα χαρτοφύλακα με 200.000 ευρώ σε σένα. Και που είσαι, φόρεσε κάτι πολύ σεμνό γιατί είναι της εκκλησίας από ότι καταλαβαίνω το παλληκάρι. Τον λυπάμαι τον κακομοίρη. Τα ψυχικά θα με φάνε αλλά είναι γουρλής ο μπαγάσας. Κέρασε τον ένα καφέ και δείξε κυρία απέναντι του. Τα υπόλοιπα άστα πάνω μου. Βγάλαμε την δόση του χρέους επιτέλους. Είμαι πολύ τυχερός άντρας και έχεις παντρευτεί κελεπούρι. Τα λέμε γλυκουλίνι μου. Το βράδυ ετοιμάσου για τρελίστες για να το γιορτάσουμε. Φιλάκια.

76

Οδηγός άρματος υπ’ αριθμόν 85244 — Ρεμάλια σας μιλάει ο ίλαρχος νομικός Ιωάννης. Είμαστε οι επίλεκτοι αρματιστές. Πάμε σε άσκηση του νΑΤΟ. Θα σας κάνω επίλεκτους και θα μείνετε στην ιστορία των τεθωρακισμένων. Επιτέλους μετά από χρόνια με επέλεξαν για την άσκηση του νΑΤΟ. Θέλω μόνο μάγκες και ρεμάλια μαζί μου σε αυτή την άσκηση. Θέλω να κερδίσουμε την άσκηση και να αποδείξουμε πως θα…

— Ίλαρχε το άρμα μου έχει τα χάλια του και δεν… Ίσως πρέπει να το συμμαζέψουμε γιατί είναι σα πασπαλισμένη γριά χωρίς μπαστούνι και…

— βρε Χανιώτη σε ρώτησα και πετάχτηκες σαν καβλοράπανο; Μια ζωή αντιρρησίας είσαι! Έρχεσαι πρώτος στην ομάδα μου! Είσαι πρώτος στη λίστα παλιομαλάκα. Τι έχει το άρμα σου ρε; — Μπουρδέλο είναι κύριε ίλαρχε. Σα γριά σέρνεται. θέλει σέρβις και πολλά μαρκαλέματα επισκευών. να το φτιάξω όπως θέλω εγώ χωρίς περιορισμούς ανταλλακτικών και να το κάνω μουτρακλιάδα ίλαρχε; — Κάντο κουκλάρα στον ουλαμό συντήρησης. Έχεις καιρό μέχρι αύριο να το κάνεις γκομενάρα. Μεθαύριο ταξιδεύουμε για Αίγυπτο με τα άρματα, θα πάρουμε μέρος σε διεθνή άσκηση και δεν θέλω μα και μου και γκρίνιες, ακούς; Έτσι και με κάνετε ρεζίλι θα σας σκίσω όλους σας! Έχεις να πει κανείς κάτι; Πες το ρεμάλι! Στο στόμα το’ χεις και θα σκάσεις έτσι και δεν το πεις.

77

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Εγώ να πω κάτι; Με τίποτα κύριε ίλαρχε. Θα τους σκίσουμε! Ο έργαλος άρμα υπ’ αριθμόν 85244 θα τους σκίσει όλους. Σοκολάτες να πάρουμε μόνο.

— Σοκολάτες; Χανιώτη πόσο μαλάκας είσαι; Όλα είναι θέμα τιμής. Ένας ίλαρχος ονόματι νομικός Ιωάννης δεν υπέκυψε ποτέ στις προκλήσεις. Πουτάνα Μαριάννα! Μη δίνετε σημασία σε ότι είπα ρε! Το Μαριάννα θα είναι το σύνθημα μας. Ρεμάλια φύγαμε. Θα τους σκίσουμε. Θα διαπρέψουμε σαν ελληνική παρουσία. Χανιώτη μη γελάς γιατί θα σε σκίσω! Έρημος Σαχάρα. Πολλά άρματα από όλα τα κράτη του νΑΤΟ είναι έτοιμα για όλα στη διεθνή άσκηση. Είναι περιποιημένα και καλοβαμμένα εκτός από τα ελληνικά. Είναι καθαρά μεν, αλλά δείχνουν πολύ ταλαιπωρημένα και παλιάς τεχνολογίας. Φτωχές οι στολές και το πλήρωμα τους. Τίποτα δεν πάει καλά αλλά όλα είναι καλά. ζέστη πολύ και το νερό λιγοστό. Ο ίλαρχος αισθάνεται περήφανος πάνω στο έδρανο με τους στρατηγούς των άλλων κρατών και καμαρώνει. Επιτέλους γι’ αυτόν ένα όνειρο ζωής ξεκινάει και γίνεται πραγματικότητα. Πιάνει το μικρόφωνο του ασύρματου και ξεκινάει να πάρει αναφορά από τον έφεδρο αξιωματικό της ίλης αρμάτων.

— Παυλίδη με ακούς; — Εσύ ποιος είσαι πάλι από το πουθενά; Είσαι από την ίλη μας ή απλά πετάγεσαι σα κέρατο μέσα από τον ασύρματο; — Εδώ ίλαρχος νομικός Ιωάννης! Εσύ είσαι δόκιμε Παυλίδη; λέγε ρε!

— Δεν με λένε Παυλίδη κύριε ίλαρχε. Αυτός είναι σε άλλο άρμα, μισολιπόθυμος από τη ζέστη και κάπου τα μπέρδεψες. Τι κάνεις ίλαρχε; νευράκια, νευράκια; — Από ποιο άρμα απαντάς; Πως είναι ο Παυλίδης; Γιατί δεν 78

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

με ακούει; Πες του να μου μιλήσει στον ασύρματο, ακούς; — Για ποιους ασυρμάτους αναφέρεσαι; Μόνο ο δικός μου λειτουργεί άψογα. Οι άλλοι μπορούν να ακούνε αλλά δεν μπορούν να εκπέμψουν. Με μένα θα μιλάς μόνο και θα αναμεταδίδω τις οδηγίες σου στα άλλα άρματα.

— Πες μου ποιος είσαι! Χαμογελάω και μιλάω ευγενικά γιατί όλοι οι ξένοι στρατηγοί με κοιτάνε και πρέπει να δείχνω χαμογελαστός με κύμα αισιοδοξίας. Ποιος είσαι εσύ ρε; — Ο οδηγός άρματος 85244. Ο Χανιώτης. Πες μου το σχέδιο. Μαζί θα κινήσουμε τα νήματα. Μια λέξη θα σου πω. Μαριάννα. Μεγάλη πουτάνα η lady. Το σύνθημα μας είναι εννοώ. Είδες που το θυμάμαι ίλαρχε; — Εσένα μετά θα σε πηδήξω κωλοκρητικέ. Ρε μόνο εσύ μπορείς να απαντάς με τους ασυρμάτους; Οι άλλοι χαλασμένοι είναι γαμώ το κέρατο μου; Ξεφτίλα θα γίνω. Παραιτούμαι από την άσκηση γιατί θα ρεζιλευτώ εντελώς! Όλα τα άρματα να αποχωρήσουν τώρα! Θα δηλώσουμε αδυναμία λόγω μεγάλης θερμοκρασίας περιβάλλοντος και πως τα άρματα δεν αντέχουν σε τόσο μεγάλες θερμοκρασίες.

— Βιάζεσαι ίλαρχε. Ο ξυπόλητος ξέρει να βαδίζει καλύτερα από τον παπουτσωμένο. Πάμε μαζί και θα χορέψουμε όλοι παρέα. Είμαστε ομάδα από την αρχή και παίζουμε όλα για όλα. Ποια είναι η κίνηση μας στη σκακιέρα της ερήμου; Θα τους κερδίσουμε. λέγε, ποιος ο σκοπός μας; — Θα προχωράτε μπροστά για εξερεύνηση περιοχής και μετά ακολουθούν οι Αιγύπτιοι και πιο πίσω οι Ισραηλινοί. Πρέπει να περάσουμε στην απέναντι μεριά μετά τους αμμόλοφους. Προσοχή στις παγίδες που θα μας έχουν στήσει. Θα τα καταφέρετε; 79

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Τσου! Οι Αμερικάνοι που είναι στο πεδίο αναγνώρισης ίλαρχε; — Δεν του βλέπω από τα κιάλια. Δίκιο έχεις Χανιώτη. Ίσως μας στήνουν παγίδα για να μας πετάξουν έξω από το παιχνίδι πρώτους. Προχώρα αργά και μετά οι άλλοι πίσω σου.

— Δεν κουνιέμαι με τίποτα. Δηλώνουμε βλάβη όλα τα άρματα, πως δεν μπορούμε να αντέξουμε στον καύσωνα και θα προχωρήσουμε όποτε θέλουμε εμείς. Ας προχωρήσουν οι άλλες μονάδες αρμάτων. Μη βιάζεσαι ίλαρχε. Μαζί θα κάνουμε τις κινήσεις. Δήλωσε αδυναμία εκτέλεσης εντολών προς το παρόν. Κάντους να πάρουν τα πάνω τους και άστους να παίξουν πρώτοι. Έχουμε χρόνο να παίξουμε και δεν μπορούν μα μας βγάλουν έξω από το παιχνίδι.

— Χμμμ… Δίκιο έχεις. Ας κινηθούν οι επόμενοι. Ρεζιλευτήκαμε που ρεζιλευτήκαμε. Τι σκέπτεσαι Χανιώτη; — Σαλαμάκι σαλαμάκι θα τους πάρουμε ίλαρχε. Προχωράνε οι Ισραηλινοί και οι Αιγύπτιοι. Τι βλέπεις με τα κιάλια; — Προχωράνε με σιγουριά. Οι Αμερικάνοι στρατηγοί χαμογελάνε και με κοιτάνε. Μάλλον με ειρωνεύονται.

— Καλό αυτό. Δείξε αποκαρδιωμένος. Το τελευταίο χαρτί είναι δικό σου. Τι βλέπεις ακόμα από τα κιάλια; — Πω πω! Δέχονται επίθεση από τα Αμερικάνικα τανκς που ήταν κρυμμένα σε μικρούς αμμόλοφους για παραλλαγή. Τους πέτυχαν όλους. Όλα τα άρματα τους είναι σημαδεμένα με μπογιές. Χάλια τους έκαναν. Ρίχνουν ασύστολα τα πυρομαχικά τους παντού και τρέχουν σε σχεδιασμούς στην έρημο. Κέρδισαν. Βγήκαν νικητές και εμείς χάσαμε από την πρώτη κίνηση. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί τους. Έχουν τρομερή δύναμη. Ξευτιλιστήκαμε. Τα έχασα όλα όπως και οι άλλοι από τις άλλες χώρες. Ρεζίλι θα γίνω στους ανωτέρους μου. Παραδίνο80

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μαι. Πουτάνα Μαριάννα! Τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Αποστολή τέλος. Πουτάνα Μαριάννα με κατέστρεψες! Όλα δείχνουν σαν ένα σιωπηλό τοπίο στην έρημο και οι Αμερικάνοι στρατηγοί είναι όλο χαρά και αγκαλιάζονται μεταξύ τους για την επιτυχία τους. Κέρδισαν για μια φορά ακόμα την παρτίδα άσκησης πολέμου. Όμως ένας ασύρματος ακούγεται και σπάει την γοητεία της επιτυχίας τους.

— Άρμα 85244 προς ίλη. Μεταφέρω εντολή ιλάρχου νομικού Ιωάννη! Ξεκινάμε δυναμικά και μπαίνουμε επίθεση! Είμαστε γεμάτοι καύσιμα και πυρομαχικά ενώ οι Αμερικάνοι έχουν ξεμείνει. Κινητήρες στο φουλ και γκαζώνουμε να τους προλάβουμε. Αυτοί ακολουθούν χαλαρή πορεία επιστροφής και είμαστε πίσω τους. Το λάθος τους ήταν πως μας αψήφησαν στο σχέδιο μάχης. Γεμιστές και πυροβολητές αναλαμβάνετε καθήκοντα. Τι είπατε κύριε ίλαρχε; Όλα για όλα; Μάλιστα, το μεταβιβάζω. Στόχος μας η Μαριάννα είπε ο ίλαρχος. Μεγάλη πουτάνα η lady. Επάνω της! Μεταβιβάζω ακριβώς τα λόγια του ιλάρχου νομικού Ιωάννη! «Όλα ή τίποτα ρε! Θα τους διαλύσουμε εμείς οι Ελληνάρες»! Ίλαρχε τους πλησιάζουμε. Ελίσσονται αλλά δεν έχουν πολλά καύσιμα και δεν θα αντέξουν. Έχουν τελειώσει τα πυρομαχικά τους γιατί τα σπατάλησαν ασύστολα οι ηλίθιοι. Ριπές κατά βούληση! Το πρώτο άρμα τους έχασε. Το δεύτερο έμεινε από καύσιμα και είναι εύκολος στόχος. Τους διαλύουμε ρε! Ένα άρμα έμεινε. Μην βιάζεστε. Θα μείνει από καύσιμα και θα το περικυκλώσουμε. ναι!!! Έμεινε από καύσιμα. Εντολή ιλάρχου νομικού Ιωάννη! Περικυκλώστε το και σηκώστε την Ελληνική σημαία! νενικήκαμεν! Ίλαρχε ευπειθώς αναφέρω πως η αποστολή Μαριάννα εξετελέσθη επιτυχώς!

— Ρεμάλια νενικήκαμεν ρε! Είμαστε επίλεκτη ομάδα ρε αλήτες 81

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

μου! Μεθάω την νίκη μαζί σας κωλόπαιδα! Οι Αμερικάνοι τα έχουν χάσει με την στρατηγική μας. Κερνάω απόψε! Δεν έχει περιορισμό στο ποτό και σε ότι άλλο θελήσετε. Ένας θα είναι μόνο τιμωρία και δεν θα πάρει άδεια με τίποτα. Ο Χανιώτης. Είναι πολύ αλήτης και... Κατάλαβες Χανιώτη; Πουτάνα Μαριάννα!

— νάτα πάλι! Όλο εγώ την πληρώνω στο τέλος άδικα κύριε ίλαρχε. Πουτάνα Μαριάνα ! Ίλαρχε λες να μας πρόδωσε μια Μαριάννα; Εμένα ναι. Τώρα που το θυμήθηκα ίλαρχε, σοκολάτες πήραμε; — Και μένα με πρόδωσε η πουτάνα. Κωλοχανιώτη απόψε θα τιμωρηθούμε μαζί. Θα πιούμε στην υγειά της αχάριστης. Κολλώνουν οι μαύροι ρε; Δεν πήρες σοκολάτες είπες; Πέντε μέρες φυλακή! Χαχαχα ρεμάλι.

82

Δεν θέλει κόπο Μέγας ο τυπάς δίπλα μου. Και γαμώ το Απολλώνειο σώμα. Οι κοπέλες τον κοιτάνε περιμένοντας να ρίξει ένα βλέμμα πάνω τους. Εγώ αδιαφορώ. Έχω κοιλίτσα και είμαι αγύμναστος. Θα τον σκίσω τον τύπο. Μαγκιά δεν είναι να δείχνεις πως είσαι αλλά αυτό που είσαι. Προσωπικότητα θέλει κατά βάθος η κάθε τύπισσα. Ο μάγκας βάζει 120 κιλά στην μπάρα και τα σηκώνει με άνεση και οι όλες τον βλέπουν σαν θεό. Τι μύες έχει ο παιδαράς σκέπτονται και πόσο θα τον ήθελαν δίπλα τους. Κοιτάζει αριστερά, ρίχνει λοξές ματιές δεξιά, παίρνει αυτό που θέλει μέσα από τα βλέμματα τους και προχωράει αμέριμνος και δήθεν. Η σειρά μου. Θέλω πιο πολλά κιλά στη μπάρα. Προσθέτω ακόμα 40 κιλά και ετοιμάζομαι για την άρση. ζυγίζω το βάρος, αλλά σιγά που θα κωλώσω. Βέβαια μεταξύ μας, σιγά να μην το σηκώσω αυτό το βάρος και χάσω την μέση μου. Οι μουσίτσες με κοιτάζουν όλο αγωνία αν τα καταφέρω άραγε και αναρωτιούνται. Τους χαμογελάω και πιάνω την μπάρα. Ο τύπος σκουπίζεται ακόμα με την πετσέτα αλλά κοιτάζει την προσπάθειά μου. Εγώ απτόητος. Εξακολουθώ να του χαμογελάω με πολύ αέρα σιγουριάς. Παίρνω στάση και πόζα με αέρα και πιάνω την μπάρα. Κάνω την πρώτη κίνηση ζυγίζοντας τα χέρια μου στην μπάρα, αυτές είναι όλο αγωνία και επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Μια φωνή αποσπάει την προσοχή όλων στην απόλυτη ησυχία.

83

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Κύριε Αλέξη τα βρήκα τα κλειδιά σας από την slk mersedes σας και το πορτοφόλι σας. Τα είχατε ξεχάσει στο μπαρ του γυμναστηρίου. Όλο τα ξεχνάτε και μετά τα βάζετε μαζί μου άδικα κύριε. Το πορτοφόλι σας έχει ακριβώς 25 εκατοντάευρα και κάτι ψιλοπενητάευρα για τα μικροέξοδα σας απόψε όπως επιθυμήσατε. Ο σωματαράς με κοιτάζει έκπληκτος. Καμία δεν του δίνει σημασία πλέον. Όλες οι κοπέλες έχουν το βλέμμα τους στραμμένο πάνω μου. Μεταξύ μας, και 200 κιλά να έβαζα στην μπάρα, πάλι η mercedes μου και το δήθεν ύφος μου απέναντι στα βάρη θα τις άφηνε άφωνες. Είδες Απόλλωνα πως τα καταφέρνω; Δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Τα υπόλοιπα μετά για μένα είναι εύκολα. Σε παραδέχομαι ρε Μήτσο. Είσαι και γαμώ τα φιλαράκια και με καταλαβαίνεις. Τον έσκισα τον μποντυμπιλντερά.

84

Ο τελευταίος καμηλιέρης — Καλημέρα σας κυρία Κάτια. Είναι δέκα η ώρα. Ελάτε, ξυπνήστε. Ανοίγω τις κουρτίνες να μπει λίγο φως στο δωμάτιο σας. Σας έφερα το πρόγευμα σας κυρία.

— Μη με ξυπνάς! Κάθε μέρα τα ίδια μου λες! Πότε θα καταλάβεις πως δεν θέλω να ξυπνάω; Θέλω ναι κοιμάμαι σου λέω! Δεν την θέλω την μέρα! Δεν θέλω πρόγευμα! Φύγε!

— Μάλιστα κυρία. Αφήνω λίγο ανοιχτές τις κουρτίνες να μπει λίγο φως. Έχει μια πολύ όμορφη μέρα, ο ήλιος λάμπει και είπα να σας χαρίσω λίγες ακτίνες στο δωμάτιο σας. Αφήνω το πρόγευμα στο τραπέζι. Σας έφτιαξα πορτοκαλάδα από την αγαπημένη σας πορτοκαλιά. Πάω να κάνω να καθαρίσω τον χώρο στο σαλόνι. Καλημέρα κυρία Κάτια. Η μέρα είναι τόσο όμορφη σήμερα. Η αλληλογραφία σας περιμένει στο σαλόνι δίπλα στην αγαπημένη σας πολυθρόνα. Η καμαριέρα απομακρύνθηκε αλλά η Κάτια δεν μπορούσε να κοιμηθεί περισσότερο. Δεν κοιμήθηκε και πολύ εδώ που τα λέμε. Στο μυαλό της στριφογύριζε το παρελθόν της όπως και κάθε νύχτα. Στοίχειωνε με τις σκέψεις της. Κάτι την βασάνιζε αλλά δεν το έβγαζε από μέσα της. Σηκώθηκε και πήγε το μπάνιο. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της και το βλέμμα της κοίταξε τον καθρέπτη. Αυτός ο αληθινός προδότης του χρόνου… Είδε τα αυλάκια της ζωής χαραγμένα στο πρόσωπο της. Δεν είχε καμιά δροσιά στην επιδερμίδα της και τίποτα δεν έδειχνε 85

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σημάδια από νιότη πάνω της. Τιμωρός ο χρόνος με την γήρανση του δέρματος. Αυλάκια είχε παντού και τίποτα δεν θύμιζε τις παλιές καλές εποχές. Υπήρξε πολύ όμορφη στα νιάτα της αλλά ο χρόνος δεν συγχωρεί τίποτα στο πέρασμα του. Ήταν αποφασισμένη να τα βάλει μαζί του μα δεν θα κέρδιζε τίποτα ακόμα και αν έκανε παρεμβάσεις στο πρόσωπο ή σε κάποια σημεία του σώματος θα ήταν επικίνδυνο και θα έδειχνε σαν ψεύτικη νιότη απέναντι στους άλλους. Κατευθύνθηκε στην ντουλάπα της, διάλεξε το πιο όμορφο λαμπερό φόρεμα και κάθισε στο σκαπμό της τουαλέτας. Πήρε ένα κόκκινο κραγιόν, έβαψε τα χείλη της έντονα και ζωγράφισε τα μάτια της με σκούρες σκιές, δεν φόρεσε κανένα κόσμημα και κατέβηκε στο σαλόνι. Κάθισε στην αγαπημένη της πολυθρόνα και έπιασε τους φακέλους με την αλληλογραφία δίπλα από το τραπεζάκι. Δεκάδες γράμματα από θαυμαστές που την επαινούσαν για τα λογοτεχνικά βιβλία της αλλά αυτή παρέμενε ανένδοτη σε όσα διάβαζε με κομπλιμέντα και κολακείες ζητώντας της ένα ραντεβού ή μια φωτογράφιση μαζί της για να ανεβάσουν τις ψεύτικες υποτιθέμενες υπαρξιακές μετοχές τους στο κοινωνικό σύνολο. Βαρέθηκε να την εξυμνούν. Έζησε πολλές εμπειρίες από αλήθειες και ψέματα στη σταδιοδρομία της σαν συγγραφέας και έτσι αδιαφορούσε γενικά σε όσα της έγραφαν. Άφησε τα γράμματα και κοίταξε προς το γραφείο της. Το μάτι της έπεσε σε μια γέρικη γραφομηχανή. Πρώτη φορά της έκανε εντύπωση μετά από τόσα χρόνια γιατί την είχε θαμμένη στο υπόγειο, αλλά πως ξαναζωντάνεψε και βρέθηκε στο γραφείο της; — Μαρία έλα γρήγορα στο σαλόνι! Τώρα! Η Μαρία έτρεξε και αντίκρισε την αφέντρα της με πολύ θυμωμένη έκφραση.

86

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Μαρία πως βρέθηκε αυτή η γραφομηχανή; Με ποιο δικαίωμα την έβαλες πάνω στο γραφείο μου; Τι σε έκανες να την ξεθάψεις από το υπόγειο και πως τόλμησες; Με ρώτησες; Η Μαρία ξεροκατάπιε και με χαμηλωμένο βλέμμα της απάντησε.

— Κυρία Κάτια τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω πως μέρα με την μέρα μελαγχολείτε και είπα να σας χαρίσω ένα κομμάτι από παλιές αναμνήσεις πιστεύοντας πως θα έκανε να αισθανθείτε διαφορετικά και ίσως πιο όμορφα. Έχει ακόμα μια σελίδα πάνω της που γράφει δυο λέξεις στα αγγλικά αλλά δεν ξέρω τι σημαίνουν γιατί δεν πήγα σχολείο και δεν ξέρω γράμματα. Συγνώμη που έκανα μια αυθόρμητη κίνηση άθελα μου γιατί πίστεψα πως θα σας έκανε καλό. Συγχωρέστε με κυρία και σας υπόσχομαι πως δεν θα ξανασυμβεί αυτό. Θέλω το καλό σας και κάνω τα πάντα για να ξαναζωγραφιστεί το χαμόγελο στο πρόσωπο σας. Συγχωρέστε με, σας παρακαλώ…

— Πήγαινε Μαρία. Δεν πειράζει… Ξέχασε το… Βάλε μου λίγο να ακούω τηλεόραση για να περάσω την ώρα μου. Δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω και σήμερα και δεν θέλω να βγω στον κήπο. Τίποτα δεν μου κάνει αίσθηση πια… Η Μαρία άναψε την τηλεόραση και αποχώρησε. Η Κάτια έβλεπε ή άκουγε τα κουτσομπολίστικα πρωινά κανάλια, όμως μια είδηση την έκανε να αισθανθεί εντελώς διαφορετικά. Το θέμα σαν αναφορά μιλούσε για τον τελευταίο καμηλιέρη της ερήμου. Όλα πλέον είχαν αλλάξει στις τουριστικές διαδρομές της άμμου και οι περισσότεροι είχαν αντικαταστήσει τις καμήλες με τζιπ που διέθεταν κλιματισμό, κάτι που προσέγγιζε περισσότερους τουρίστες. Από τον καμηλιέρη έπαιρναν συνέντευξη και τον επέλεξαν γιατί είπαν οι ντόπιοι πως υπήρξε ο μεγαλύτερος παραμυθάς στις τουριστικές διαδρομές του. Δεν ήταν πο87

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

λύ μεγάλος μέσα από τα κουρασμένα και ηλιοψημένα χαρακτηριστικά του προσώπου του, έδειχνε πολύ καλοσυνάτος και χαμογελαστός σε όσα θέματα και αν τον ρωτούσαν. Τους έλεγε πως για να ανακαλύψει κάποιος την πραγματική όαση πρέπει να γευτεί τους κόκκους της άμμου και την δίψα. Την δίψα για ζωή και ζωή για αυτόν είναι έρωτας. Δύσκολες διαδρομές για ελάχιστους, αλλά όπως έλεγε μέσα από τις εμπειρίες του δεν άντεξε κανένας από τους επιβάτες του. Οι περισσότεροι αποχώρησαν στα μισά της διαδρομής προς την αληθινή όαση αγανακτισμένοι ζητώντας να τους γυρίσει πίσω στον πολιτισμό και μόνο μια γυναίκα άντεξε περισσότερο από τους άλλους γιατί τον αγάπησε πραγματικά, όμως δεν κατάφερε ούτε αυτή να φτάσει στο σημείο της όασης στο τέλος. Ο παραμυθάς ήξερε την αλήθεια για αυτήν την όαση και δεν την χάριζε εύκολα αλλά τα έλεγε όμορφα με τις περιγραφές του με αυτή τη γυναίκα και έμοιαζε με ζωντανό παραμύθι αυτή η ιστορία του. Ταξίδευε μέσα στη ζέστη της ερήμου και ονειροπολούσε τα βράδια κοιτώντας τις αναλαμπές της φωτιάς που άναβε για να ζεσταθούν οι συνοδοιπόροι του. Όταν τον ρώτησαν χαριτολογώντας οι ρεπόρτερς ποια ήταν αυτή η γυναίκα που με τόσο πολύ πάθος μιλούσε γι’ αυτήν, αν έμαθε να γράφει αγγλικά μερικές λέξεις μέσα από τόσες εμπειρίες από τους τουρίστες, αυτός χαμογέλασε, δεν ανέφερε το όνομα της, σηκώθηκε όρθιος και με το ραβδί του χάραξε πάνω στην άμμο δυο αγκύλες που μέσα περιείχαν δυό λέξεις. {keep dreaming}. Τους ευχαρίστησε καλοσυνάτα, και καβάλησε την καμήλα του. Άνοιξε τον σάκο του από το πλάι της καμήλας και πέταξε μερικά κουρέλια από γυναικεία ρούχα.

— Αν αυτή η γυναίκα καταφέρει να φορέσει και πάλι αυτά τα 88

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

κουρέλια του έρωτα και να με ακολουθήσει στην διαδρομή προς την αληθινή όαση της ζωής ξέρει που θα με βρει. Εγώ αγάπησα μια φορά ένα συνοδοιπόρο αλλά δεν με άντεξε ως το τέλος και αυτή η όαση ονομάζεται « » { έρωτας}… Δύσκολες διαδρομές προς τον έρωτα. ~ Αντίο ~ σας… Η Κάτια έκλεισε την τηλεόραση αλαφιασμένη. Σηκώθηκε από τον καναπέ και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε στο γραφείο και έριξε μια ματιά στην γραφομηχανή. Kοίταξε τη σελίδα που ήταν πάνω της και έγραφε δυό λέξεις… {keep dreaming}…

89

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Πάλι κενή σελίδα Είναι θέμα τακτικής για να προσαρμόζω τις σελίδες μου… Η σελιδοποίηση και η διόρθωση κειμένων είναι αποκλειστικά δική μου επίβλεψη και δικαιούμαι να σελιδοποιώ, όμως εσείς έχετε αρκετό χώρο να γράψετε κάτι σαν σκέψη και σε αυτή τη σελίδα… Με τον τρόπο αυτό συμπληρώνετε μέρος του βιβλίου μου και στο τέλος θα είναι βιβλίο μας…

90

Θεός και πρωτόπλαστοι Ο θεός έφτιαξε τον παράδεισο και μετά έπλασε τον Αδάμ, όμως μόνος του ήταν ο καημένος στον παράδεισο και τον λυπήθηκε. Τον κοίμισε, του πήρε το ένα πλευρό και έφτιαξε την Εύα. Ο Αδάμ στην αρχή καταχάρηκε που δεν θα ήταν μόνος, αλλά στο τέλος βλέποντας το αποτέλεσμα δεν του έκανε και πολύ κλικ η Εύα. Δεν την έκανε και τόσο κέφι σα γυναίκα που του φόρτωσε ο θεός αλλά έπρεπε να κάνει και τα καθήκοντα του πάνω της όπως του είχε πει ο δημιουργός του. Η Εύα είχε τρίχα κάγκελο, ήταν ατημέλητη και ξενέρωνε ο τύπος μαζί της. Όλο αγκαλίτσες και φιλάκια ήταν η Εύα και αυτό τον κούραζε το Αδάμ. Άσε που δεν έβαζε γλώσσα μέσα της. Το τι μπλα μπλα και πίτσι πίτσι που είχε μέσα της δεν λέγεται, και για αυτό ο Αδάμ έφευγε από δίπλα της και περνούσε μια χαρά μόνος του ζώντας στην κοσμάρα του. Απολάμβανε την καθημερινότητα κάτω από τα δέντρα δίπλα στο ρυάκι ακούγοντας τα πουλάκια να τιτιβίζουν, τα βατραχάκια να τραγουδάνε το κοάξ κοάξ, έτρωγε ότι ήθελε και ζούσε μια ζωή ανέμελη. Η Εύα όμως εκεί, το χαβά της. Τα είχε όλα, αλλά ήθελε και περισσότερα η αχάριστη. Και εκεί που ο Αδάμ μετά από το ξεζούμισμα που του είχε κάνει η Εύα και είπε να κλείσει τα μάτια του να χαλαρώσει, ξαφνικά το τι βροντή, αστραπή και καντήλι ακούστηκε από τον θεό προς αυτόν δεν λέγεται. Ήταν άδικο γιατί ο θεός ρώτησε την Εύα πρώτη όταν είδε να λείπει το μήλο από 91

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

την θέση του. Κάπως έτσι φαντάζομαι το διάλογο τους.

— Μωρή, που πήγε το μήλο; Που το έβαλες; — Ξέρω γώ; Εμένα ρωτάς κύριε; Δεν έχω ιδέα που πήγε το μήλο. Κάτω από την μπανανιά είμαι και τρώω τις μπανάνες μου. Πρέπει να τις βελτιώσεις κύριε. να τις κάνεις πιο μακριές και λίγο στραβές και είμαι σίγουρη πως θα είναι πολύ πιο ικανοποιητικές. Γυναίκα είμαι και ξέρω από γούστο. Τη γεύση άφησε την ίδια. Εγώ θεέ μου προσέχω το μποστάνι του παραδείσου και δεν είμαι σαν τον Αδάμ. Αυτός θα το έφαγε ή θα το έκρυψε κάπου για να με σπιλώσει και είμαι πολύ σίγουρη. Ο άπληστος! Ο αχάριστος! Σημασία δεν μου δίνει. Ποιός; Αυτός! Σε ποιά; Σε μένα! Είμαι μια δυστυχισμένη. Αυτός τα έκανε όλα! Και να το κλάμα να τρέχει κορόμηλο. Αυτά τα ματάκια της γέμισαν ποτάμια από δάκρυα. Ο θεός την λυπήθηκε γιατί δεν ήθελε αυτά τα ματάκια, αυτά τα χειλάκια, αυτό το μουτράκι να αισθάνεται έτσι. Παίρνει ανάποδες ο θεός και όταν βρήκε τον Αδάμ του τα έχωσε κανονικά. Ο Αδάμ έπαθε την πλάκα του. Μίλησε ο θεός έτσι σε αυτόν; Πως τόλμησε και του τα έχωσε χωρίς να φταίει; Ο Αδάμ πήρε ανάποδες με την σειρά του που του τα έχωσε κανονικά ο θεός σε κάτι που δεν έκανε. Ήταν σίγουρος πως είχε κάνει την σπιουνιά της η Εύα. Μεγάλο φίδι η Εύα, αλλά όχι και να τα ακούει άδικα. Ή είναι άντρας ή δεν είναι και απάντησε στον ύψιστο.

— Ο κύριος με θυμόν αλλά όχι μεθ’ ημών. Τι έκανα πάλι κύριε; Όλο με μαλώνεις άδικα. Εγώ στα ρυάκια είμαι και παρατηρώ την εξέλιξη πολλαπλασιασμού με τα βατραχάκια. Εγώ πήρα το μήλο κύριε; να το κάνω τι και να το βάλω που; Είμαι αρσενικό βαρβάτο 100% ντόμπρος και σταράτος. Σε παραμύθιασε η πονηρή αλεπού αλλά μην λες πράγματα που δεν έχω κάνει. Μου92

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σίτσα είναι η Εύα και σε παγίδεψε κύριε. Τα θέλει όλα δικά της. Είναι άπληστη κύριε των δυνάμεων αλλά που να την μάθεις εσύ. Εγώ τραβάω του Χριστού τα πάθη μαζί της που εσύ μια μέρα θα τα αναβιώσεις με την πάροδο του χρόνου μέσα από το δεύτερο βιβλίο σου. Την αγία γραφή δεν σκέπτεσαι να τυπώσεις; Μετά θα γράψεις και την καινή διαθήκη και θα αναφέρεσαι για του Χριστού τα πάθη. Όμως πόσα αντίτυπα θα βγάλεις; Θα πιαστεί το χέρι σου να γράφεις και να ξαναγράφεις. Άκουσε κάτι. Κατά το 1445 μετά το γιό σου, το μ.χ. ή μετά Χριστό εννοώ, θα φτιάξεις ένα τύπο και θα τον ονομάσεις Γουτεμβέργιο. Αυτός θα μπορέσει να σε βοηθήσει να τυπώσεις την πρώτη βίβλο σε πολλά αντίτυπα και μετά θα έρθουν οι μεταγενέστεροι. Βρε όλα οι άντρες μπορούν να τα κάνουν κύριε. Οι γυναίκες έχουν τον χαβά τους. Εμπιστέψου με έστω μιά φορά και θα σου κάνω ένα μυθιστόρημα μούρλια στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο θεός απόρησε. λες ο Αδάμ να είχε δίκιο; Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του τον έπλασε τον Αδάμ. Μονάχο του δεν ήθελε να τον αφήσει στον παράδεισο γιατί κάτι δεν τον συμπλήρωνε σαν άντρα και έτσι ένα βράδυ τον κοίμισε. Του πήρε το ένα πλευρό χωρίς χειρουργική επέμβαση και έφτιαξε την Εύα. Από τότε έμεινε η παροιμία « με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι», που σημαίνει «περίμενε την εξέλιξη». Μπερδεύτηκε με τα λόγια του Αδάμ που έδειχνε στεναχωρημένος. Και αν είχε δίκιο; Δεν απάντησε στον Αδάμ, έφυγε και προσπάθησε να βρει την Εύα στον παράδεισο. Πουθενά η ατιμούτσικη. Άφαντη. Όμως στο μποστάνι του παραδείσου δίπλα από τα αγγουράκια οι κινήσεις της την πρόδωσαν. Οι αναστεναγμοί της έφτασαν στα αφτιά του ύψιστου. Πλησίασε 93

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σιγά σιγά το μποστάνι με τα αγγουράκια και τι να δει; Η Εύα μελετούσε τα αγγουράκια σε βάθος.

— Τι κάνεις εκεί μωρή; Μελετάς τα αγγουράκια; Τι έχουν και δεν σε γεμίζουν απόλυτα; Μια χαρά γεύση έχουν. Μίλησα με τον Αδάμ και πρέπει να είναι αθώος. λέγε που πήγε το μήλο! Βρε σου μιλάω και εσύ είσαι στην κοσμάρα σου; Γιατί είσαι κρυμμένη πίσω από τις φυλλωσιές με τα αγγουράκια; Η Εύα αλαφιασμένη τα πέταξε από πάνω της και ότι την γέμισε σαν σκέψη και μελέτη πάνω στα αγγουράκια, γύρισε προς τον ύψιστο και του είπε.

— Συγχώρεσε με κύριε. Μελετούσα σε βάθος ένα από τα θαύματα της φύσης, τα αγγουράκια σου εννοώ. να τα κάνεις πολύ πιο μακριά, λίγο πιο χοντρά, πιο στραβά και είμαι σίγουρη πως θα είναι ακόμα πιο ικανοποιητικά. Γυναίκα είμαι και έχω γούστο. Τη γεύση άφησε την ίδια. Εγώ θεέ μου προσέχω το μποστάνι του παραδείσου και δεν είμαι σαν τον Αδάμ. Ο ρέμπελος, ο ακαμάτης που δεν δίνει σημασία σε όσα έχεις φτιάξει. Και πιο είναι το πιο όμορφο σε αυτή την πλάση κύριε; Εγώ μεγαλοδύναμε. Κοίταξε το κορμί μου. Θα μπορούσε κανείς να αντισταθεί στο απόλυτο θηλυκό; Ξέχασε τον Αδάμ. Εσύ είσαι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Μπορείς να με συμπληρώσεις; Τα’χασε ο θεός και πάλι. Γάτα η Εύα. Κοκκίνισε από την ματιά της, κοίταξε αλλού και της είπε.

— Μωρή, εσύ μια μέρα θα βάλεις τον αδερφό μου τον Διάολο στο μπουκάλι. Μη με ρωτάς τι είναι το μπουκάλι γιατί είναι νωρίς να μάθεις. Άκουσε μια συμβουλή Εύα. Τα μούρα τα έφτιαξα για να βάφεις τα χειλάκια σου και οι μέλισσες εκτός από μέλι θα σου χαρίζουν και κερί να κάνεις την τέλεια απο94

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

τρίχωση. Θέλω να φέρεις τα πάνω κάτω. Θέλω να κάνεις τον Αδάμ να υποφέρει. Έτσι πρέπει. Και που είσαι Εύα. Κανόνισε να μου βρεις το μήλο γιατί θα γίνουμε μύλος. Έφυγε ο θεός και πήγε να ξεκουραστεί. Ο Αδάμ απολάμβανε την φύση και μελετούσε τα βατραχάκια και την αναπαραγωγή τους. Τρελός ήταν να μελετήσει την αναπαραγωγή των λεόντων; Και μελετούσε, και κοίταζε, και ξανασκεφτόταν, και φιλοσοφούσε, ώσπου κάποια στιγμή έκανε την εμφάνιση της η Εύα δίπλα στο ποτάμι με τα βατραχάκια. Και ήταν μια αλλιώτικη Εύα. Άκουσε τις συμβουλές του κυρίου, και μεταμορφώθηκε σε απόλυτο θηλυκό. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η κατιούσα του κόσμου αναγνώστη…

95

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Φιλοσοφίες ∗ Μην προσποιείσαι τον επαναστάτη μέσα από τις θεωρίες σου αλλά απόδειξε το μέσα από τις πράξεις σου. Εύκολο είναι να σκοτώσεις το λιοντάρι μέσα από την φαντασία, όμως σχεδόν ακατόρθωτο να το πραγματοποιήσεις… ∗ Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω, δεν αθλούμαι, δεν με ενδιαφέρει το γυναικείο φύλο. Λες να γεννήθηκα σοφός; ∗ Αν διαβάσεις τη ζωή μέσα από βιβλία και θεωρίες, έχεις χάσει σίγουρα το πραγματικό νόημα της… ∗ Άλλοι παραπονιούνται και λένε πως η αγάπη άργησε μια μέρα. Εγώ τι να πω που με έστησε εντελώς; ∗ Αν σου χαλάσει το πιο όμορφο όνειρο που ζεις μέσα από τον έρωτα θα φταίει το ξυπνητήρι στο κομοδίνο σου... Σπάστο! Όχι το κομοδίνο αλλά το ξυπνητήρι… ∗ Η μοναχικότητα δημιούργησε τον σκεπτικισμό και η συντροφικότητα την απερισκεψία…

96

Ένα βαλς Είστε πολύ όμορφη και απόψε. Χορεύετε; Γιατί με κοιτάτε τόσο παράξενα; Φταίει μήπως η μάσκα μου; Μη με ρωτάτε ποιός είμαι αλλά ποιός θέλω να είμαι δίπλα σας. Είστε πολύ όμορφη. Σας αρέσει η στολή και τα γαλόνια μου είπατε; Μα, δεν είναι δική μου. θέλετε να σας πω μια αλήθεια; Έχω ανταλλάξει αυτή τη στολή με δύο μπουκάλια κόκκινο κρασί με κάποιον μέθυσο αξιωματικό και έτσι μπόρεσα και ήρθα στο παλάτι. Πάντα ονειρευόμουν ένα χορό μαζί σας και επιτέλους τα κατάφερα. Χορεύετε υπέροχα. Δεν σας κρύβω πως σας αγαπώ.

— Μ’ αγαπάτε; Εγώ είμαι η λαίδη της αποψινής βραδιάς σας; Αχ αυτή η στολή σας. Αυτό το χαμόγελο σας.

— Αχ αυτή η μάσκα σας. Αχ αυτά τα μάτια σας.

— Αναστενάζετε αξιωματικέ μου; Σας αρέσουν τα μάτια μου; λέτε αλήθεια; — Και όχι μόνο. Μου αρέσετε ολόκληρη. να σας πω κάτι; Δεν ξέρω να χορεύω αλλά ακολουθώ τα βήματα σας. Τρέμω σε κάθε κίνηση μου. Αυτή η ζεστασιά σας πάνω μου. Όταν χαμογελάτε με κάνετε να χάνω τα βήματα μου αλλά μ’ αρέσει. Μου αρέσει που… Ο στρατηγός γιατί μας κοιτάζει; Ίσως να με ζηλεύει; Με κοιτάζει παράξενα και... Κρύψτε με. Πως να με κρύψετε είπατε; Δεν πρέπει να φαίνεται το πρόσωπο μου γιατί θα καταλάβει πως είμαι ο απλός του στρατιώτης που μεταμορφώθηκε σε αξιωματικό. Μπορώ να κρυφτώ μέσα από ένα 97

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

φιλί σας; Ελάτε… Πείτε πως θα με κρύψετε. Καλύτερα μην πείτε τίποτα και σφραγίστε τα χείλη σας με τα δικά μου. Δεν, είπατε; Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό; Μα είναι τόσο εύκολο. Κλείστε τα μάτια σας και αφεθείτε. Σας φιλάω...

— Μη! Δεν πρέπει. Δεν πρέπει όσο και αν θέλω να σας βοηθήσω. Όμως αφήνομαι στα χέρια σας. Σας εμπιστεύομαι.

— Ακολουθώ τα βήματα σας. Μη με προδώσετε σας παρακαλώ γιατί τα βήματα μου είναι εντελώς ανίκανα να ακολουθήσουν τα δικά σας, όμως η καρδιά μου ακολουθεί τα βήματα της καρδιάς σας. Ο στρατηγός με ξανακοιτάζει πολύ άγρια. Κάτι του θυμίζω ίσως. Γοητευτική μου, αν ήμουν μελλοθάνατος και είχα μια τελευταία επιθυμία θα μου την χαρίζατε; Ποιά επιθυμία θα είχα με ρωτάτε; να... Δεν ξέρω πως να σας το πω. Χρειάζομαι μια ανάσα για να πάρω θάρρος. Μπορείτε να μου χαρίσετε μια ανάσα σας; Όχι αυτήν αλλά κάτι σαν αυτήν. Θέλω να αναπνεύσω μέσα από τα χείλη σας. Μπορώ; Μπορώ και… μμμμμ… .

98

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

99

Οργισμένο είδωλο — Τσαλακώθηκες ρε μεγάλε και απόψε; Απόλαυσε το τοπίο. Είμαι απέναντι σου και θα τα πούμε τετ α τετ. Απόλαυσες το νερό στο πρόσωπο σου; Πόσες φορές άφησες το παγωμένο νερό να τρέξει πάνω στο κεφάλι σου; Απορώ πως δεν πάγωσες. Ξεψυχάς μέσα σου ε; Είσαι ερείπιο και πρέπει να διαλυθείς απόψε. Μου αρέσει που έχεις ραντίσει το στομάχι σου με καθαρό ουίσκι. Μου αρέσει που είσαι λιώμα. Έτσι σε θέλω… να τσαλακώνεσαι και να διαλύεσαι. Είσαι και εμετικός βλέπω μέσα από την λίμνη του νιπτήρα. Τσάμπα πήγε το ποτό που χάρισες στον εαυτό σου τελικά. Μάλλον λάθος επιλογή έκανες και απόψε. Μην πίνεις κάτι που σε πίνει και μην χαλιέσαι με κάτι που σε χαλάει. Αλήθεια, τι σε χάλασε; Η ψευδαίσθηση ή η πουτανιά; Είναι και τα δύο γένους θηλυκού και έχω την περιέργεια να μάθω. Δεν μπορείς να με κοιτάξεις ε; Τρέμεις ολόκληρος; Εγώ είμαι σταθερός όπως βλέπεις. Ακλόνητος. Σου δίνω ότι μου δίνεις. Κοίταξε με στα μάτια! Μπορείς να με κοιτάξεις ηλίθιε; Δεν τολμάς γιατί θα σου αποδείξω μέσα από την αντανάκλαση μου πως είσαι εντελώς ηλίθιος για να μην πω τίποτα περισσότερο. Τι κάνεις εκεί; Τι προσπαθείς να κάνεις; Θα μου πετάξεις το ποτήρι για να με διαλύσεις σε όσες αλήθειες σου λέω; Χαχαχα. Ξέρω πως το γυαλί, γυαλί ερωτεύτηκε. Κομμάτιασε με αλλά αν με κομματιάσεις θα έχεις γίνει κομμάτια και εσύ ο ίδιος. Έλα. Σε προκαλώ! Σπάσε με! Διστάζεις; Εγώ όχι. Ρισκάρω για 100

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

σένα ηλίθιε! Είσαι τρισάθλιος, εντελώς εκτός εαυτού και θα σε σκίσω απόψε! Εσύ με τη σειρά σου θα ξεσπάσεις πάνω μου αλλά αν με αποτελειώσεις κάνοντας με χίλια κομμάτια, μετά εγώ άλλα τόσα κομμάτια θα σε κάνω με την σειρά μου! Σπάσε με γιατί έχω σπαστεί μαζί σου! Τι έκανες εκεί; Μου πέταξες το ποτήρι με το ουίσκι; Με έκανες κομμάτια αλλά όσα κομμάτια με έκανες άλλα τόσα κομμάτια είσαι και εσύ μέσα από το είδωλο μου. Σε κέρδισα μεγάλε. Έχασες μαζί μου και ξέρεις γιατί; Γιατί εγώ είμαι το αληθινό είδωλο σου. Με κομμάτιασες και σε κομμάτιασα. Πόσες εικόνες έχει η μορφή σου μέσα από τα κομμάτια που μου χάρισες; Θα σου πω εγώ. Είσαι όσα κομμάτια με έκανες, όμως δείχνεις πουθενά ολόκληρος; Είσαι κομμάτια από ξεπεσμένο γυαλί του έρωτα. Ξαναμοντάρισε με κομμάτι κομμάτι και αν τα καταφέρεις να με κάνεις και πάλι ίδιο να ξέρεις πως θα έχεις καταφέρει να ξαναβρείς τον εαυτό σου όπως παλιά. Κοιμήσου. Κοιμήσου με το ζόρι και απόψε. Κοιμήσου φίλε μου. Μια άλλη μέρα σου ξημερώνει. Ο καθρέπτης σου…

101

Ο Χρήστος και οι 12 Απόστολοι — Καλησπέρα σας. να συστηθώ. λέγομαι ο Χρήστος Άχρηστος. Δεν ξέρω γιατί είχε αυτό το επώνυμο ο πατέρας μου, όμως δεν υπήρξε άχρηστος από την στιγμή που απέδειξε πως είναι πραγματικός άντρας κάνοντας εμένα με την μητέρα μου σαν αποτέλεσμα της δημιουργίας μιας επαφής μεταξύ τους. Στο σχολείο δεν έκανα παρέα με κανένα και δεν έπαιζα με κανένα, όχι γιατί ήμουν διαφορετικός από τους συμμαθητές μου, αλλά αυτοί. Ότι δημιουργικά έφτιαχναν μέσα από τα παιχνίδια ή τις ζωγραφιές τους με άθελες κινήσεις μου τους τα διέλυα. Όλοι με αποκαλούσαν άχρηστο και μου έδωσαν αυτό το παρατσούκλι στο τέλος, όμως εγώ καμάρωνα γιατί δικαίωνε το επώνυμο του πατέρα μου. Βασικά το είχα παράπονο μέσα μου σαν κατάλοιπο που έμενα πάντα στο περιθώριο. Είχα ένα σκοπό όμως. Όταν θα μεγάλωνα θα τους αποδείκνυα πως μπορώ να κάνω και να προσφέρω τα καλύτερα σε αυτό τον κόσμο και όλα ξεκίνησαν όταν η γιαγιά μου χάρισε ένα βιβλίο με τον τίτλο «καινή διαθήκη». Χάρηκα πολύ για το δώρο της και άρχισα να το διαβάζω περιμένοντας πως θα μου άφηνε την περιουσία της σε μένα. Είχε πολλές σελίδες η διαθήκη της και μάλιστα δεν ήταν καθόλου κενή. Βρε πόσα ονόματα είχε αυτή η διαθήκη; Απορώ πως η γιαγιά μου, ενώ ήταν μοναχή στη ζωή, είχε τόσους φίλους. Δεν έμαθα από αυτή τη διαθήκη ποτέ σε ποιο μοναστήρι ήταν μοναχή και πρέπει να μου έλεγε ψέματα. μάλ102

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

λον μονάχη θα ήταν στη ζωή και θα είχε σαλέψει. Διαβάζοντας την διαθήκη που μου χάρισε, για μένα ξεχώρισε ένας ονόματι Χριστός που είχε και 12 φιλαράκια. Όλοι είχαν κοινό όνομα αλλά διαφορετικό επώνυμο. Ο Απόστολος Παύλος, ο Απόστολος Πέτρος, ο Απόστολος Ιωάννης, ο Απόστολος Ματθαίος, αλλά να μην σας κουράζω με τα επώνυμα τους γιατί όλοι είχαν το ίδιο όνομα. Δεν ξέρω, αλλά μου άρεσε ο «μυστικός δείπνος». Έκρυβε κάτι μυστηριώδες και κατασκοπικό και πάντα μου άρεσαν οι μυστικοί πράκτορες και τα μυστικά τους. Καθηλώθηκα με τον Χριστό, κατάλαβα πως τον πρόδωσε ένα κολλητάρι του ο Ιούδας που ήταν γκομενιάρης και φιλούσε υπέροχα, και αποφάσισα να ζήσω το ρόλο του έμπρακτα και να συνεχίσω το έργο που άφησε ημιτελές. Αλήθεια, τι παρήγγειλαν άραγε σε αυτό τον μυστικό δείπνο; Χταποδάκι, καλαμαράκια, σαλάτες και μεζεδάκια για ούζο ή κρεατικά με κολοκυθάκια, μελιτζάνες, χωριάτικη σαλάτα, σαγανάκι και τα συναφή; Τι ήπιαν άραγε; Μπύρες ή κρασί; Δίλημμα για μένα. Μέσα μου είπα πως ο Χριστός και εγώ ο Χρήστος θα γίνουμε ένα, με σκοπό να μεταδώσει τις αλήθειες που δεν μπόρεσε να μεταδώσει η καινή διαθήκη. Έκανα πολλές παρέες και όποιος λεγόταν Απόστολος τον έκανα κολλητό μου. Σε επτά χρόνια είχα μαζέψει έντεκα Απόστολους με διαφορετικά επώνυμα από τους άλλους του Χριστού, αλλά δεν μπόρεσα να τους κάνω δώδεκα ούτε μετά από τρία χρόνια και κόντευα να σκάσω ώσπου μια μέρα γνώρισα ένα ιεραπόστολο. Αυτό ήταν. Συμπληρώθηκε το καρέ. Γίναμε όλοι κολλητοί και αισθανόμουν περήφανος όταν ο ένας Απόστολος γνώριζε τον άλλο Απόστολο και όταν φώναζα «Απόστολε» όλοι γύριζαν και με κοιτούσαν. Αισθανόμουν μέσα μου πως ο Χριστός και εγώ σαν Χρήστος θα συνέχιζα την 103

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

ιστορία από την καινή διαθήκη και θα έδινα μια συνέχεια που δεν έμαθε ποτέ η ανθρωπότητα μέσα από αυτό το μυστικό δείπνο, καθώς τι προέκυψε και έγιναν αυτές οι μυστικές συνομωσίες μεταξύ τους. Αντάρτες θα ήταν που θα ήθελαν να ρίξουν την τότε κυβέρνηση που τους καταδυνάστευε και είμαι σίγουρος για αυτό. Οπλίστηκα με τόλμη και το αποφάσισα μέσα μου. Θα τους καλούσα όλους σε δείπνο και μάλιστα μυστικό και το έπραξα. Τους κάλεσα όλους στου Αποστόλη το κουτούκι για αυτό τον μυστικό δείπνο μας. Θα τους κέρναγα εγώ γιατί πάντα ήμουν «απλοχέρης» και το ξέρω μέσα από όσα έχω πράξει. Έχω φάει κάτι χαστούκια από το Κατινάκι και το Μαρικάκι άλλο πράγμα λέμε, αλλά δεν έφταιγα εγώ. Μου έλεγαν πως μούδιασε ο κώλος τους στα βράχια μαζί μου που πηγαίναμε για ραντεβού και όταν τους έβαζα χέρι για να κάνω μαλάξεις στον κώλο τους να ξεμουδιάσουν πάντα καλοπροαίρετα, με χαστούκιζαν και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί με παρεξηγούσαν μέσα από τις αθώες, έντιμες, καλές προθέσεις και πράξεις μου απέναντι τους. Στο θέμα μας όμως. Βρεθήκαμε οι έντεκα Απόστολοι και ο ιεραπόστολος στου Αποστόλη το κουτούκι. Ήμουν χαρούμενος πραγματικά όπως και όλοι τους διαπιστώνοντας το μέσα από τα χαμόγελά τους. Κάθισα στην μέση του τραπεζιού και αισθανόμουν σαν τον Χριστό. Επιτέλους θα έλυνα το μυστήριο και το τι έφαγαν εκείνο το βράδυ μεταξύ τους οι Απόστολοι του Χριστού. Όλοι κοιτάζουν τον κατάλογο και μελετάνε τι θα πάρουν να φάνε γεμάτοι χαμόγελα και όρεξη. Και πως και μου κόβει εμένα, και σκέφτηκα μέσα μου. «λες να φάνε τον άμπακα και να μη με φτάσουν τα λεφτά; Ψάχνω για το πορτοφόλι μου αλλά δεν το βρίσκω.

104

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

Ξαναψάχνω αλλά τίποτα. Το έχασα ή το ξέχασα. Πω πω... Ρεζίλι θα γίνω, αλλά θα τους το πω».

— Απόστολε, Απόστολε, Απόστολοι και ιεραπόστολε έχασα το πορτοφόλι μου. Ας τα πληρώσετε εσείς απόψε και αύριο θα σας επιστρέψω τα λεφτά σας. Συγνώμη και… Ο εκ δεξιών μου Απόστολος με διακόπτει απότομα και γυρίζει με νεύρα λέγοντας μου.

— Τι λες ρε Χρήστο; Πλάκα κάνεις; Είπες πως θα κεράσεις και θα κεράσεις! Σιγά να μην πληρώσουμε εμείς! Εσύ μας κάλεσες, εσύ θα πληρώσεις. Τράκες δεν σηκώνω! Σε κάλεσα ποτέ να σε κεράσω έξω και δεν πλήρωσα; — Δίκιο έχεις Απόστολε. Δεν με κάλεσες ποτέ και δεν πλήρωσες επομένως. Απόστολε εξ’ αριστερών μου θα μπορούσες να πληρώσεις εσύ και να στα δώσω τα λεφτά αύριο; — Μα τι λες Χρήστο Άχρηστε; Τι ξευτίλα είναι αυτή απόψε; Σε ακολουθούμε γιατί είσαι μπεσαλής και πάντα κερνάς απλόχερα. Που την πας την δουλειά; Εσύ μας κάλεσες, εσύ και θα μας κεράσεις! Αν όχι φεύγουμε όλοι! Άκου έχασε το πορτοφόλι του! λυπάμαι, και αποχωρώ. ντροπή σου! Φτου σου! Όλοι άρχισαν να αποχωρούν με μισητό βλέμμα απέναντι μου και έμεινα μόνος μου. Δεν τους κράτησα κακία γιατί ίσως είχαν δίκιο, αφού και οι δώδεκα συμφώνησαν πως είμαι ανάξιος για την παρέα τους. Τα έχασα όλα. Δεν θα μάθω ποτέ τι παρήγγειλαν στο «μυστικό δείπνο» οι δώδεκα Απόστολοι, όμως έμαθα κάτι. Αν τον Χριστό τον πρόδωσε μόνο ο Ιούδας, εμένα με πρόδωσαν οι έντεκα Απόστολοι και ο ιεραπόστολος. Από «μυστικός δείπνος» κατέληξε «νηστικός». Δεν θα μάθω ποτέ τι έφαγαν εκείνο το βράδυ οι δώδεκα Απόστολοι με τον Χριστό, επίσης ως το τέλος της «καινής διαθήκης» που διάβαζα, δια105

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

πίστωσα πως υπήρξε πραγματικά «κενή». Τελικά η γιαγιά μου δεν μου άφηνε τίποτα από την διαθήκη της, έμεινα μόνος και ντρέπομαι. Τα έχασα όλα γιατί με πρόδωσε το πορτοφόλι μου. Τι θα πω στον Αποστόλη τον καταστηματάρχη; Ξεφτιλίστηκα στα μάτια του. Όλοι οι πελάτες του καταστήματος με κοιτάνε με απορία και δείχνουν μέσα από την έκφραση τους να με λυπούνται αλλά συνεχίζουν να τρώνε και να γελάνε μεταξύ τους με αυτό το αποψινό επεισόδιο. Κλείνω τα μάτια και βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου να μην βλέπω τίποτα και κανένα. Θέλω τον δικό μου κόσμο και απόψε. Μια φωνή αποσπά την προσοχή μου μέσα από τις υγρές παλάμες και τα κόκκινα μάτια μου.

— Φιλαράκο κερνάω αληθινό κόκκινο κρασί. να συστηθώ. Απόστολος. Το κουτό κουτούκι της σκέψης μου σε κερνάει. Είσαι μάγκας. Του Αποστόλη το κουτούκι τα παίρνει από τα φραγκάτα κορόιδα της ζωής και κερνάει τους αληθινούς ανθρώπους. Μαγδαληνή, πιάσε μια ποικιλία από κρέατα και πρασινάδα από σαλάτα. Απόψε είναι ένας «κύριος μεθ’ημών». Στην υγειά σου Χρήστο.

106

Μαντιτάλε — Έχω καλέ καρέκλε. Πρώτο πράμα καρέκλε και τραπέζια μαντιτάλε. Έλα κόσμε πάρε καλέ καρέκλε για βεράντα, εξοχικό σπίτι και παντού. Περνάει ο Μήτσος με το DATSUN από τη γειτονιά σας πάντα με πράματα από εξωτερικό. Ανωξείδωτε καρέκλε μαντιτάλε. Έλα κυρά μου να δεις το πράμα μου να πάθεις την πλάκα σου. Ότι παίρνεις από Μήτσο είναι εγγύηση. Εδώ μόνο μαντιτάλε. Προλάβετε πριν τα αγοράσουν άλλοι και χάσετε την ευκαιρία.

— Ρε γυναίκα ο τύπος πουλάει καρέκλες μαντιτάλε. Τι λες, να πάρουμε για την βεράντα; Ανοξείδωτες λέει πως είναι. να αγοράσουμε αυτές τις μαντιτάλε και να πετάξουμε τα φερ φορζέ που σκούριασαν; Βαρέθηκα να τα τρίβω και να τα βάφω κάθε καλοκαίρι. Μαντιτάλε. Ωραίο μου ακούγεται. Θα είναι από αλλιώτικα υλικά. Περπατάει η πουτάνα η τεχνολογία ραγδαία και δεν την προλαβαίνουμε. Τι λες; να πάρουμε; — Ξέρω κι’ εγώ βρε Γιάννη; Εσύ είσαι ειδικός αλλά αν είναι κατέβα κάτω, δες πως είναι και πες μου να κατέβω και εγώ.

— Πάω κάτω να τον προλάβω τον γύφτο. Μαντιτάλε… Ωραία μου χτυπάει στο αφτί. Τεφαρίκι σκέτο ακούγεται.

— Έλα μάστορα. Που είναι οι μαντιτάλε καρέκλες; — Το κύριο τεφαρίκι θα του δώκω. Ο Μήτσος δεν πουλά φύρα. Μπροστά σου είναι όλα τα μαντιτάλε. ντιάλεξε και θα με θυμάσαι. Είναι καινούργια παρτίδα. ντέκα ευρώ καρέκλα μαντι107

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

τάλε και είκοσι το τραπέζι και θα είσαι σένιος για μια ζωή. Θα σε κάνω άνθρωπο κύριος. Αριστοκρατικός σου κώλος θα αναπαύσει σε κάθε μαντιτάλε.

— ναι ρε μάστορα, αλλά αυτές οι καρέκλες είναι πλαστικές και όχι ανοξείδωτες όπως λες. Μην τρελαθούμε κιόλας. Τι μαντιτάλε και κουραφέξαλα μου λες; — Το κύριο κάνει μεγάλο λάθος. Δεν σκουριάζουν με τίποτα. Καλύτερο και από ανοξείδωτο είναι αυτό το πλαστικό γκιατί ντεν σκουριάζει. Και είναι και μαντιτάλε. Και μαντιτάλε είναι εγγύηση από Μήτσο.

— Πλάκα κάνεις ρε μάστορα; Αυτό εννοείς λέγοντας ανοξείδωτο; Αλλά δίκιο έχεις εδώ που τα λέμε. Το πλαστικό δεν σκουριάζει ποτέ. Και δεν μου λες, από τι είναι φτιαγμένο το υλικό μαντιτάλε ?

— Το καλύτερο πλαστικό και τελευταίο μοντέλο που υπάρχει στην αγορά. Τεχνολογία μαντιτάλε ίσον εγγύηση. Πόσες καρέκλε θα πάρει το κύριος; Θα σου κάνω τιμή σπέσιαλ. Ο Μήτσος σε έκοψε ντερβίση και θα σου κάνει μια καρέκλα δώρο να τον θυμάσαι. Πάρε καρέκλα μαντιτάλε και τα με θυμηθείς. Κάνει καλό και στις αιμορροΐδες. Σου μιλάει ο γιατρός του μαντιτάλε. Κάτσε πάνω της και όλα θα τα ξεχάσεις. Ένα και ένα για αιμορροΐδες και πιασίματα μέσης. Θα σου χαρίσω και μαγικό μαξιλάρι γιατί είσαι σε συμπάθησα να κάνει αφράτο κώλο το κυρία σου.

— Ρε μάστορα της ιατρικής τι να τις κάνω αυτές τις καρέκλες; Δεν τις γουστάρω σαν σχέδιο αλλά αν έχεις μαντιτάλε σε άλλο στυλ έλα μια άλλη φορά.

— Το κύριο χάνει καλό πράμα και Μήτσος θα ξεπουλήσει το μαντιτάλε όλο αλλού. Μαντιτάλε πουλάει πολύ. Μαντιτάλε κάνει θραύση.

108

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Και που φτιάχνονται ρε μάστορα αυτές οι μαντιτάλε; Έτσι για να ξέρω.

— Το κύριο αγράμματο μου φαίνεται, αλλά η μόρφωση κάνει καλό. Το γράφουν και οι καρέκλε. Διάβασε αν ξέρεις ιταλικά. Είναι γνήσιο μαντιτάλε και δεν λέω ψέματα. Διαβάζω στο πλαστικό της καρέκλας σε ένα σημείο και γράφει «made in Italy» και έχω μείνει άφωνος. ναι βρε… Αυτό εννοούσε ο γύφτος. Το «made in Italy» με τη δική του προφορά. Άκου μαντιτάλε. Και γαμώ την μάρκα λέμε. Ρε τον άτιμο! Μου έφτιαξε την διάθεση λέμε σήμερα. Και γαμώ το μαντιτάλε! Γεια σου ρε Μήτσο άρχοντα με τις μαντιτάλε σου.

109

Γιαννιός και Μαρικάκι — Γιαννιό; — Μαρικάκι; — Θα με παντρευτείς Γιαννιό; — Όχι Μαρικάκι. Με κορόιδεψε ο πατέρας σου.

— Γιατί; Που σου είπε ψέματα Γιαννιό; — 150 ρίζες ελιές μου έταξε προίκα μα είναι 144.

— Θέλεις να πεις πως… Αυτές έχει να σου δώσει. Δεν μ’ αγαπάς Γιαννιό! Κλαίω.

— Μαρικάκι θέλω μόνο 3 ελιές να πεις του πατέρα σου και πράμα άλλο.

— Φύγε Γιαννιό! Με σκότωσες απόψε, ακούς; Φύγε προικοθήρα!

— Με αδικείς Μαρικάκι. Πες του πατέρα σου πως θέλω μόνο 3 ελιές. Αντρίκιες κουβέντες.

— Σε μισώ Γιαννιό! Πες μου γιατί διάλεξες 3 ελιές από τις 144; — Γιάντα Μαρικάκι μου είναι φυτεμένες πάνω στο σώμα σου. Εσύ είσαι η προίκα τση ζωής μου και πες στον πατέρα σου πως αν δεν πάρω τση 3 ελιές σου θα έρθω να σε κλέψω…

— Γιαννιό μου…

— Μαρικάκι μου…

110

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

111

Ο ζητιάνος — Παλληκάρι μου θα μου χαρίσεις ένα ευρώ; — Γιατί γέροντα να στο χαρίσω; — Για να κάνεις ευτυχισμένο ένα άνθρωπο με αυτή την πράξη σου.

— Πόσο αξίζει ένα χαμόγελο γέροντα; Πες μου την αξία του.

— Πολύ περισσότερο από το ένα ευρώ που σου ζητάω παλληκάρι μου αρκεί να μην είναι κάλπικο.

— Θα σε γεμίσω χαμόγελα γέροντα. Μόνο αυτά μου έχουν απομείνει. να ξέρεις όμως κάτι. Όλα μου τα χαμόγελα είναι αληθινά. Έχω λεφτά πάνω μου. Είναι σε κέρματα αλλά δεν πλησιάζουν το ένα ευρώ. Δικά σου. Τα έχεις περισσότερο ανάγκη. Κάπου θα τα βολέψω γιατί έμαθα να μην χάνομαι και να προσπαθώ. Την ευχή σου γέροντα μπας και αλλάξει η τύχη μου. Και που είσαι... Υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και σεβασμός. Δεν χάθηκαν οι αξίες ακόμα.

— Παλληκάρι μου κρατάω τα χαμόγελα και τις αλήθειες σου. Θα σου κάνω και εγώ ένα δώρο με τη σειρά μου. Πάρε αυτή την πλαστική σακούλα. Έχει αρκετά 500ευρα και κάθε λογής χαρτονόμισμα από ευρώ. Δεν ξέρω πόσα λεφτά είναι, ξέρω όμως πως όσο υπάρχουν άνθρωποι και μοιράζουν χαμόγελα πάντα θα είναι πλούσιοι. λεφτά έχω πολλά αλλά για ανθρώπινες αξίες ψάχνω. Κέρδισες με την αξία σου αυτό τον πλούτο.

112

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Και που είσαι νέε μου. να ξέρεις πως όσο υπάρχουν άνθρωποι πάντα θα βρίσκεις τα πιο όμορφα χαμόγελα ζωής. Αντίο παλληκάρι μου…

113

Οι τσαρλατάνοι του έρωτα Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές έχουν μαζευτεί στο τακτικό τους καφενείον και πάντα μιλάνε και εξυμνούν τον έρωτα σε όλες του τις διαστάσεις. Και πόσα δεν λένε κάθε φορά μεταξύ τους. Τον έρωτα τον έχουν αναλύσει στο έπακρο και τίποτα παραπάνω δεν έχουν να συμπληρώνουν και μέσα από την συστάδα των ποιητικών λέξεων αυτοσχεδιάζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο εξυμνώντας τον. Όμως κατά βάθος τον έζησαν στην πραγματικότητα ή απλά τον εξυμνούν; Αλλά και πόσοι από αυτούς άραγε θα τον γεύτηκαν σε όλες του τις διαστάσεις; Δεν φτάνει μόνο η αρχή της γεύσης του έρωτα, γιατί αν δεν τον γευτείς μέχρι και το τελευταίο κομμάτι του δεν μπορείς να έχεις πλήρη άποψη και να μπορείς απλά να τον περιγράφεις. Πόσο όμως διαφέρει η θεωρία από την πραγματικότητα; Έλεγαν θεωρίες, έκαναν εικασίες, ξεσπάσματα γραφής μεταξύ τους πάνω στο χαρτί, υποστήριζαν ακόμα πως το πιο δυνατό συναίσθημα στον άνθρωπο είναι ο έρωτας και τίποτα δεν είναι ανώτερο από αυτόν. λες αναγνώστη να είναι το πιο δυνατό συναίσθημα ο έρωτας; Θα δείξει στην συνέχεια της ιστορίας. Κάποιο απόγευμα έκανε την εμφάνιση στο καφενείον τους ένας ταξιδιώτης. Σταμάτησε με την μοτοσυκλέτα του να ξαποστάσει σε αυτό το τυχαίο καφενείον τους. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο πάνω του αλλά το σκονισμένο δερμάτινο μπουφάν και το τζην του τον έκαναν να δείχνει πολυταξιδεμένος. Μακριά 114

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μαλλιά, γένια και βλέμμα αδιάφορο προς όλους. Όλοι τον πρόσεξαν και απόρησαν. Μπήκε ένας ξένος ανάμεσα τους και παράταιρος. Ο ταξιδιώτης κάθισε σε ένα τραπέζι παραγγέλνοντας μια παγωμένη μπύρα αδιαφορώντας για τους γύρω του. Άλλοι τον κοιτούσαν με περιέργεια γιατί δεν ήθελαν στον δικό τους χώρο έναν άγνωστο που δεν ταίριαζε με το καλοβαλμένο και καθαρό τους ντύσιμο σαν σύνολο, όμως μερικοί από αυτούς είχαν την περιέργεια να μάθουν τι τον έφερε προς το στέκι τους. Ένας από τους στοχαστές τον πλησίασε με τρόπο και του χαμογέλασε. Ήθελε να μάθει πως βρέθηκε σε αυτό το μέρος που σπάνια σταματάνε οι περαστικοί. Ο ταξιδιώτης περιεργαζόταν τον χώρο με τα κάδρα που ήταν κρεμασμένα παντού και όλα είχαν να υποδείξουν κάποιον φιλόσοφο, στοχαστή, λογοτέχνη και ποιητή. Χαμογέλασε με τη σειρά του σε αυτόν που τον πλησίασε. Ο στοχαστής προθυμοποιήθηκε να τον κεράσει την επόμενη μπύρα θέλοντας να εκμαιεύσει κάτι από αυτόν, το ύφος του, τις σκέψεις του και να του πιάσει κουβέντα. Κάθισε στην απέναντι καρέκλα στο τραπέζι του και τον ρώτησε.

— Καλησπέρα ξένε. Ποιος άνεμος σε έφερε στα μέρη μας; Η επόμενη πόλη απέχει πάρα πολλά χιλιόμετρα και νυχτώνει. Αν είναι να διανυχτερεύσεις υπάρχει ένα μικρό πανδοχείο οκτώ χιλιόμετρα παρακάτω. Αλήθεια, τι σε έφερε προς τα μέρη μας; — Ταξιδεύω παντού και πουθενά γιατί δεν με χωράει ο τόπος. Προτιμώ να γυρίζω σε άγνωστα μέρη και να ξεχνιέμαι. Ωραίο αυτό το καφενείο. Δεσπόζουν στα κάδρα πολλοί επώνυμοι γραμματιζούμενοι. Από όλους αυτούς μόνο τον νίτσε αναγνώρισα σαν φυσιογνωμία. Ωραία τα έλεγε μέσα από τα κείμενα του αλλά άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη. Το μόνο που με συγκίνησε από τις φιλοσοφίες του είναι μόνο το «Από τότε 115

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω. Και από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους». Κάπως έτσι κυλάει η ζωή σαν φιλοσοφία για μένα.

— Εμείς σε αυτό το καφενείο που η ταμπέλα του γράφει «φιλόσοφος» τις περισσότερες φορές εξυμνούμε τον έρωτα μέσα από τις δικές μας φιλοσοφίες, σκέψεις και ιδεολογίες και πάντα πιστεύουμε πως η ζωή είναι έρωτας. Τι πιο όμορφο πράγμα από τον έρωτα; Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν. Πόσα μπορεί να γράψει ένας ποιητής για αυτόν, πόσα εξυμνούν οι λόγιοι και πόσα συγγραφικά έργα έχουν γράψει. Σκέψου μια μούσα να σε συντροφεύει και να είστε και οι δυό σας ευτυχισμένοι. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα μέσα από τόση ευτυχία; Αλήθεια, ποια είναι η γνώμη σου για τον έρωτα; Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σου ξένε. Ίσως με τις απόψεις σου να εμπλουτίσουμε στη σκέψη μας κάτι περισσότερο. Τι λες; — Ξέρω γω; Τι να σου πω… Φιλοσοφίες με μηδενικό αποτέλεσμα. Το μόνο που ξέρω πως «ο έρωτας μοιάζει με κάτι σαν καπνός. Κάτι σαν το τσιγάρο. Όσο το καπνίζεις είναι σκέτη απόλαυση και στο τέλος μόνο στάχτες μένουν και το φίλτρο των αναμνήσεων στο τασάκι του νου», κοινώς φούμαρα. Πολλοί παρευρισκόμενοι άκουγαν διακριτικά τους διαλόγους τους και μέσα τους εναντιώθηκαν με αυτή την απάντηση του. Άκου ο έρωτας είναι φούμαρα! Και ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που τόλμησε και μίλησε για τον έρωτα θέτοντας αυτό σαν παράδειγμα; Όλοι εναντιώθηκαν και τον πλησίασαν αλλά αυτός απολάμβανε την μπύρα του εντελώς ατάραχος. Όλοι έκαναν κλοιό γύρω του με μισητή έκφραση αλλά αυτός τους περιεργαζόταν. Καταλάβαινε πως τα λόγια του έφεραν τα πά116

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

νω κάτω στις θεωρίες τους αλλά δεν τον ένοιαζε. Ένας ηλικιωμένος με κάτασπρα πυκνά μακριά μαλλιά δεμένα με λαστιχάκι πήρε το λόγο. Έδειχνε σαν να ήταν ο πιο φιλοσοφημένος από την παρέα τους, κάτι σαν αρχηγός της ομάδας τους.

— Και ποιος είσαι εσύ ταξιδιώτη που έχεις άποψη και λες πως ο έρωτας είναι καπνός; Είσαι πολύ μικρός για να αναφέρεσαι με αυτό τον ψυχρό τρόπο για το ομορφότερο συναίσθημα του κόσμου. Διάβασε μερικά βιβλία, μάθε, περίπλεξε τα όλα, ανάλυσε τις θεωρίες, ψάξου μέσα σου και αν είσαι ικανός να τον ζήσεις τότε θα αλλάξεις πλήρως τις απόψεις σου. Το καφενείον μας και όλοι εμείς έχουμε αντίθετη άποψη και μη μας χαλάς το υπόλοιπο της μέρας μας. Άκου ο έρωτας είναι φούμαρα… Πιες τις μπύρες σου και δίνε του από δω πέρα. Όταν θα είσαι ψαγμένος πραγματικά μέσα σου έλα να μας ξαναβρείς. Ο ταξιδιώτης τον άκουγε χωρίς να τον διακόψει, έδειχνε σεβασμό απέναντι του, κάτι που το εκτίμησαν οι άλλοι καθώς και ο ίδιος ο γηραιός κύριος με την αλογοουρά. Η σειρά του να μιλήσει.

— Μπάρμαν κέρασε όλη την παρέα σας από ότι θέλει ο καθένας. Αυτό που μου άρεσε από σένα γέροντα είναι ο τρόπος σου και η επιμονή σου για κάτι που σε χάλασε καθώς και τους άλλους. Αλλά ας μιλήσουμε ντρόμπρα και σταράτα. Μη νομίζεις πως είναι όλα έτσι όπως τα φαντάζεστε γιατί υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα. Δεν είναι όλα μια θεωρία μέσα από βαθυστόχαστες αναλύσεις αλλά η πρακτική της πλευρά είναι και η ουσία. Σε άκουσα και θα με ακούσεις με τη σειρά σου. Πιστεύεις πως ο έρωτας είναι ανώτερος όλων, ε; Η σειρά μου να σας προκαλέσω. Είμαι περιπλανώμενος ταξιδιώτης και περαστικός από τα μέρη σας. Θα με διδάξετε ή θα σας 117

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

διδάξω στο τέλος; Η βραδιά θα περιέχει πολύ διάλογο δεν θα είναι μόνο θεωρίες αλλά και πράξεις. Έχεις δει ποτέ κανένα ερωτευμένο ζευγάρι που ζει μόνο με τον έρωτα του και τα πάντα είναι όλος ο κόσμος μέσα από αυτόν; Σε ακούω.

— Μα φυσικά έχω δει και έχω αποδείξεις όπως και όλοι οι άλλοι εδώ μέσα. Μένει πιο κάτω σε ένα άλλο χωριό και σαν αυτό πιο ευτυχισμένο ζευγάρι δεν υπάρχει στον κόσμο. Έχει εγκατασταθεί ένα χρόνο περίπου και είναι το ζωντανό παράδειγμα. ζει φτωχά μεν αλλά όλη τους η ζωή είναι ο έρωτας τους. Που θέλεις να καταλήξεις ξένε; — Θα σας κάνω μια πρόταση για να κλείσει το θέμα έμπρακτα. Θα βάλουμε ένα στοίχημα μεταξύ μας. Πιστεύω πως αυτό το ζευγάρι σε πέντε μέρες θα έχει χωρίσει με τους δικούς μου βιωματικούς κανόνες. Θα τους χαρίσω πέντε χιλιάδες ευρώ σαν δώρο αν αντέξουν αυτές τις πέντε μέρες μια και ανάφερες πως είναι φτωχοί. Αν χάσω θα υποκλιθώ στις θεωρίες σας, αλλά αν χάσετε θα σκίσετε τη θεωρία του έρωτα που έχετε καταγράψει στο μυαλό σας. Σύμφωνοι; — Έχεις τόσα λεφτά ξένε; Δεν το δείχνεις καθόλου. Ένα ξεφτισμένο τζην, ένα βρώμικο πουκάμισο και παμπάλαιο μπουφάν φοράς και δείχνεις για λύπηση. Που θα τα βρεις τόσα λεφτά; Οι παρευρισκόμενοι βάζουν τα γέλια και συμφωνούν σε όσα είπε ο φιλόσοφος με την αλογοουρά. Ο ταξιδιώτης δεν χάνει καθόλου την ψυχραιμία του, απεναντίας περιμένει να σταματήσουν τα γέλια και μετά θα απαντήσει. Τα γέλια σταματάνε, όλοι περιμένουν να ακούσουν τι θα πει ο βρώμικος ταξιδιώτης και αυτός σηκώνεται από την καρέκλα του. Δεν αισθάνεται καθόλου ντροπιασμένος, κοιτάζει στα μάτια με επιβλητικό βλέμμα τον φιλόσοφο και του χαμογελάει. Βγάζει από το σάκο του με118

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

ρικές δεσμίδες με πολλά λεφτά, μετράει αρκετά από αυτά και τα πετάει πάνω στο τραπέζι. Όλοι έχουν μείνει άφωνοι με το ύφος και τη σιγουριά του.

— Μέτρησε τα λεφτά φιλόσοφε. Το παιχνίδι τώρα ξεκινάει. Βλέπεις ένα κουρελή ταξιδιώτη στα μάτια σου όπως και οι άλλοι αλλά διαπιστώνω μια έκπληξη από μέρους σας. Η παρτίδα μετράει μεταξύ θεωρίας και πράξης, τι λες; Θα κάνω πλούσιο αυτό το ζευγάρι έτσι και μου αποδείξει πως θα αντέξει αυτές τις μέρες ζώντας μόνο με τον έρωτα του. Θα τους κλείσουμε σε ένα δωμάτιο και θα πίνουν μόνο νερό για πέντε μέρες. Τροφή θα έχουν τον έρωτα τους και την τελευταία μέρα θα πάμε να δούμε το αποτέλεσμα. Τι λες φιλόσοφε και στοχαστή; Από θεωρίες χόρτασα, πράξεις δεν βλέπω γενικά γύρω μου. Εσείς είστε οι μορφωμένοι και εγώ αδαής. Μπορείτε να με πείσετε; Θα μείνω στο πανδοχείο που είναι παρακάτω και θα έρθω το απόγευμα να σας βρω για την τελική κατάληξη με το ζευγάρι. Βρείτε το και φέρτε το. Πέντε χιλιάδες είναι αυτές και τι πιο εύκολο χρήμα είναι αυτό που τους προσφέρω σαν στοίχημα μέσα από τον σίγουρο έρωτα τους; Σου εμπιστεύομαι τα λεφτά και περιμένω την τελική συμφωνία ως αύριο. Αν δεν τα καταφέρεις να πείσεις το ζευγάρι μου επιστρέφεις τα λεφτά και μένετε στις θεωρίες άνευ πράξης, κοινώς χάσατε από ένα ταξιδιώτη που έφερε τα πάνω κάτω στο μέρος σας. Αν μου πείτε πως το ζευγάρι δεν δέχεται θέλω να το φέρετε μπροστά μου να μου το πει αυτό και όχι εσείς προς αποφυγή δικαιολογιών από μέρους σας περί έρωτα. Εύκολα σας έβαλα απόψε. Πάω στο πανδοχείο, εσείς σκεφτείτε τι θα πράξετε και τα λέμε. Τουλάχιστον έσπασα τη μονοτονία σας με την παρουσία μου απόψε. Ο ταξιδιώτης κρεμάει το σάκο του στον ώμο, πληρώνει τα 119

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

κερασμένα στον μπάρμαν και αποχωρεί. Κανείς τους δεν μιλάει και το μόνο που ακούγεται είναι ο θόρυβος της μοτοσυκλέτας του άγνωστου ταξιδιώτη. Σε λίγο πάλι παίρνει ζωή το καφενείο με τους στοχαστές μέσα από τις συζητήσεις και τις απόψεις τους για το στοίχημα. να βγουν ψεύτες; Δεν γίνεται. Το συμβούλιο τους αποφασίζει να βρει αυτό το νεαρό ζευγάρι την επόμενη μέρα, να του μεταφέρει το γεγονός και να αποδείξει πως η θεωρία του ταξιδιώτη είναι απόλυτα λανθάνουσα, έχοντας τη σιγουριά του έρωτα τους. Κερδισμένο θα βγει το ζευγάρι χωρίς να κάνει τίποτα δύσκολο, παρά μόνο να μείνει για πέντε μέρες σε ένα δωμάτιο επιβιώνοντας μόνο με νερό και τον έρωτα τους. Πράγματι, την επόμενη μέρα ο φιλόσοφος βρίσκει το ζευγάρι, του αναφέρει τα καθέκαστα, αυτό δέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα και το χρήμα είναι εύκολο σαν κέρδος για αυτό. Ο ταξιδιώτης το επόμενο απόγευμα τους βρίσκει στο καφενείο μαζί με το ζευγάρι στην παρέα τους. Είναι πολύ πιο διαφορετικός από την προηγούμενη μέρα. Φοράει καθαρά ρούχα, ένα σκούρο πουκάμισο, ένα μπεζ παντελόνι και με περιποιημένο μούσι. Κοιτάζει το ζευγάρι από μακριά που είναι ανάμεσα στους στοχαστές που συζητάνε. Η κοπέλα είναι πάρα πολύ γλυκιά με έντονα χαρακτηριστικά γυναικείας ομορφιάς στο πρόσωπο και κορμί αγαλματένιο, όμως και ο άντρας δίπλα της δεν πάει πίσω. Σώμα ηλιοκαμένο και με γοητεία κάτι σαν τον αρχαίο Απόλλωνα. Θα έλεγε ο καθένας πως είναι το τέλειο ζευγάρι σε όλα του. Έδειχναν πολύ ερωτευμένοι μέσα από τις κινήσεις και τους διαλόγους τους δίπλα στους άλλους τους φιλόσοφους, λογοτέχνες και ποιητές. Δίκιο είχαν να μιλάνε για αυτό το ζευγάρι και πράγματι μέσα από αυτή την αρμονία τους εξυμνούσαν τον έρωτα. Ο φιλόσοφος μαζί με άλλους δύο δίπλα 120

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

του καλωσόρισε τον ταξιδιώτη λέγοντας του πως η παρτίδα του έρωτα θα ξεκινήσει την επόμενη μέρα και του πρότεινε να γνωρίσει το ζευγάρι. Ο ταξιδιώτης ακούμπησε το κράνος του σε ένα τραπέζι σε μια απόμερη πλευρά του καφενείου και πλησίασε το ζευγάρι μαζί με τους άλλους τρεις. Συστήθηκαν μεταξύ τους, μίλησαν για τους όρους του παιχνιδιού και μετά ακολούθησε η ομιλία του φιλόσοφου απέναντι στους άλλους εξυμνώντας για μια ακόμα φορά τον έρωτα και το ζωντανό παράδειγμα που είχαν μπροστά τους. Όλοι καμάρωναν με τα λόγια του και είχαν αγωνία μέσα τους για τις επόμενες μέρες. Ο ταξιδιώτης μετά το λόγο του ξανακέρασε όλη την παρέα και όλοι τους μοιράστηκαν σε πηγαδάκια διαλόγου. Η κοπέλα για μια στιγμή πρόσεξε πως ο άγνωστος την κοίταζε έντονα μέσα από τις κλεφτές του ματιές συζητώντας με κάποιους άλλους. Κάποια στιγμή βρέθηκαν πολύ κοντά, αυτή τον κοίταξε στα μάτια, του χαμογέλασε, αλλά αυτός την προσπέρασε. Αισθάνθηκε κάπως με την αδιαφορία του απέναντι της αλλά δεν το έδειξε. Η επόμενη μέρα έφτασε και το ζευγάρι κλείστηκε σε ένα δωμάτιο σε ένα παλιό σπίτι με διαμορφωμένη πόρτα που δεν είχε τζάμι αλλά μικρά κάγκελα σύμφωνα με τους όρους του ταξιδιώτη και το σπίτι αυτό το είχε παραχωρήσει κάποιος από τους λόγιους, έχοντας μόνο νερό μαζί τους και τα κλειδιά τα είχε μόνο ο ταξιδιώτης. Η πρώτη μέρα κύλισε ομαλά, το ζευγάρι έδειχνε ευτυχισμένο μέσα από τα γέλια και τα πειράγματα τους και όλη η παρέα των στοχαστών, λόγιων και σοφών καμάρωναν. Η δεύτερη μέρα ήταν πιο ήσυχη με λιγότερα χαμόγελα μεταξύ τους, η τρίτη μέρα ακόμα λιγότερα, η τέταρτη σχεδόν καθόλου και έφτασε η πέμπτη μέρα που επιτέλους θα τελείωνε το μαρτύριο τους και θα κέρδιζαν το στοίχημα. Ο ταξι121

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

διώτης κάλεσε όλο τον κόσμο για να δει το ζευγάρι στην τελευταία πράξη λίγο πριν τους ελευθερώσει. Όλοι είχαν αγωνία καθισμένοι γύρω από το δωμάτιο περιμένοντας τη νίκη τους. Δεν βιάστηκε να ανοίξει την πόρτα, άνοιξε το σάκο του και έβγαλε ένα μεγάλο κομμάτι κρέας ψημένο που μοσχομύριζε. Το πέταξε μέσα από τα κάγκελα και όλα άλλαξαν μονομιάς. Και οι δύο έπεσαν με τα μούτρα στο κρέας αψηφώντας ο ένας τον άλλο, η κοπέλα το έπιασε πρώτη και πριν προλάβει να φάει μια μπουκιά της το αρπάζει ο άντρας με δύναμη από τα χέρια σπρώχνοντας και ρίχνοντας την κάτω στο πάτωμα. Αυτή αμύνθηκε και μια μάχη επιβίωσης ξεκίνησε μεταξύ τους. Τον έσπρωχνε, τον χτυπούσε με όλη της τη δύναμη, αλλά και αυτός την χτυπούσε παντού για να φάει το κρέας. Η κοπέλα αδύναμη πλέον έπεσε σχεδόν λιπόθυμη από τα χτυπήματα του, ήταν γεμάτη μελανιές και ο άντρας έτρωγε το κρέας με βουλιμία αδιαφορώντας για την κοπέλα και τους γύρω του. Όλοι έχουν μείνει άναυδοι με τη συμπεριφορά του, δεν πίστευαν στα μάτια τους σε αυτό που έβλεπαν, και μια πικρία δεμένη με παράπονο έδειχνε στα πρόσωπα τους. Άνοιξε την πόρτα, ο άντρας συνέχιζε να τρώει σε μια γωνιά, πλησίασε την κοπέλα και την πήρε στα χέρια του. Την έβαλε σε ένα κρεβάτι, της χάιδεψε το πρόσωπο και τα μαλλιά, της χαμογέλασε ευγενικά και της πρόσφερε ένα κομμάτι κρέας. Αυτή τον κοιτούσε τα μάτια και ξέσπασε σε κλάματα. Έτρωγε με λυγμούς κοιτώντας τον ταξιδιώτη σαν τον μεγαλύτερο σωτήρα της. Ο ταξιδιώτης άφησε τα κλειδιά του σπιτιού πάνω στο τραπέζι, έβαλε το σάκο στον ώμο του και αποχώρησε. Όλοι άρχισαν να αποχωρούν αφήνοντας τον άντρα μόνο του που συνέχιζε να τρώει άπληστα αισθανόμενοι μια αηδία για αυτόν. Πήγαν στο καφενείον τους 122

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

και είχαν πολλά να πουν και να ανταλλάξουν σαν απόψεις μετά από αυτό το περιστατικό που βίωσαν. Σε λίγο ακούστηκε ο θόρυβος μια μοτοσυκλέτας και σταμάτησαν τους διαλόγους τους. Στην πόρτα εμφανίστηκε ο ταξιδιώτης με το σάκο του και το κράνος του. Όλοι τον κοιτούσαν και ήταν αμίλητοι. Άφησε το σάκο και το κράνος του σε ένα τραπέζι, παρήγγειλε ένα ουίσκυ με πάγο αυτή τη φορά και κάθισε. Κανένας δεν μιλούσε και το τοπίο έμοιαζε με νεκροταφείο από τις σιωπές τους. Ήπιε μερικές απανωτές γουλιές από το ποτό του, γύρισε και τους κοίταξε όλους κατάματα με πολύ αυστηρό ύφος και η ματιά του έψαχνε να δει τον φιλόσοφο. Τον είδε σε μια γωνία και του έκανε νόημα να έρθει να καθίσει δίπλα του. Ο φιλόσοφος κάθισε απέναντι του αλλά δεν έβγαζε λέξη. Ο ταξιδιώτης έσπασε τον πάγο της σιωπής λέγοντας του.

— Τελικά οι θεωρίες όλων σας απέτυχαν και μάλιστα παταγωδώς. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη στιγμή τι πρέπει να σου πω ή να μου πεις. Σημασία δεν έχει ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος αλλά η πράξη. Τα έβαλα με όλους σας, διδαχτήκατε και διδάχτηκα μέσα από ζωντανά παραδείγματα. Η πράξη ανέτρεψε τα πάντα από τις θεωρίες σας. Διαβασμένος είμαι μέσα από θεωρίες, όρκους ζωής και βιωματικές εμπειρίες. Όπως κατάλαβες, νηστικό αρκούδι δεν χορεύει αλλά είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει όσο και αν σε αγαπάει. Αν δεν είσαι χορτάτος δεν φιλοσοφείς και προσπαθείς να επιβιώσεις για να μη γουργουρίζει το στομάχι σου και μετά έρχονται όλα τα άλλα. Το μεγαλύτερο συναίσθημα είναι η πείνα και μετά ο έρωτας. Θέλω τα πέντε χιλιάρικα πίσω. Ο φιλόσοφος δεν απάντησε και έβγαλε από την τσάντα του τα λεφτά. Ο ταξιδιώτης με τη σειρά του τα έβαλε στο σάκο 123

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

του χωρίς να τα μετρήσει. Έκανε νόημα στον μπάρμαν να τους κεράσει όλους λέγοντας ένα ευχαριστώ για όσα έζησαν μαζί σαν εμπειρία. Κανείς δεν είπε τίποτα ούτε έκανε κάποια ένσταση σε όσα ειπώθηκαν. Η πόρτα του καφενείου άνοιξε και ήταν η κοπέλα. Φορούσε ένα παλιό τζην, ένα πουκάμισο άσπρο και κρατούσε ένα κράνος περασμένο στο δεξί της χέρι. Κοίταξε τον ταξιδιώτη, τον πλησίασε και του είπε.

— Πάρε με από δω άγνωστε. Δεν έχει σημασία αν έχασα τα πάντα, σημασία έχει πως βίωσα αληθινές καταστάσεις από το παράδειγμα σου. Κατάλαβα πως όλα τα πιο όμορφα πράγματα και αξίες εξανεμίζονται σε λίγες στιγμές μέσα από ψεύτικες υποσχέσεις. Κάτι σαν καπνός είναι ο έρωτας. «Κάτι σαν το τσιγάρο. Όσο το καπνίζεις είναι σκέτη απόλαυση και στο τέλος μόνο στάχτες μένουν και το φίλτρο των αναμνήσεων στο τασάκι του νου». Οι θεωρίες δεν έχουν καμιά σχέση με την πράξη και οι θεωρίες γράφτηκαν από αυτούς που δεν έχουν εμπειρία, δεν βίωσαν τίποτα, αλλά εξύμνησαν όσα δεν τόλμησαν να τα κάνουν πράξη στη ζωή τους μέσα από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους. Διάβασα πολλά βιβλία για τον έρωτα, πίστεψα σε αυτόν, παραδόθηκα και προδόθηκα στο τέλος σε ότι λάτρεψα και η πράξη απέδειξε τα αντίθετα μέσα από την παρουσία σου. Από φιλοσοφίες του έρωτα άλλο τίποτα, από κουλτούρα και ψέμα πολύ, αλλά μόνο μέσα από αλήθειες που πονάνε μαθαίνει κάποιος. Πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ. Πάμε όπου θέλεις αρκεί να με προσέχεις. Ο ταξιδιώτης δεν μίλησε αλλά την κοίταξε στα μάτια και μετά τους άλλους γύρω του. Σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήρε το σάκο και το κράνος του, πλήρωσε το λογαριασμό και προχώρησε προς την πόρτα. Της χαμογέλασε και της έκανε 124

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

νόημα να τον ακολουθήσει. Έφυγαν μαζί εκείνο το βράδυ και κανείς δεν έμαθε το που πήγαν. Όσο για τους άλλους στο καφενείον με την ταμπέλα «φιλόσοφος» έκλεισε στο τέλος. Δεν ξαναπάτησε κανένας από αυτούς γιατί πείστηκαν λέγοντας μέσα τους πως όσα βιβλία και αν διαβάσεις, αν δεν σε διδάξει το πεζοδρόμιο της ζωής δεν θα μάθεις ποτέ τις αληθινές αξίες συναισθημάτων και πως ο έρωτας με άδειο στομάχι δεν επιβιώνει.

125

Μπράβο στον μπράβο Αυτός ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και κλειδώνει την πόρτα πίσω του. Η έκφραση του είναι αλλιώτικη και τα βήματα του τον κατευθύνουν προς την κουζίνα. Είναι διψασμένος και με μια αυθόρμητη κίνηση του ανοίγει την πόρτα του ψυγείου με πολύ δύναμη. Θα μπορούσε η πόρτα να του αντισταθεί από το σφίξιμο του στην λαβή της πόρτας; Έχει πολύ δυνατά μπράτσα και τα χέρια του μοιάζουν με φτυάρια σε μέγεθος. Οι παλάμες του είναι τεράστιες καθώς και τα δάχτυλα του. Ένα ακούμπισμα πάνω σε οποιαδήποτε γυναίκα θα της έφερνε ρίγος και θα ζητούσε απεγνωσμένα να σβήσει τους πόθους της. Αρπάζει με δύναμη το γυάλινο μπουκάλι με το νερό και το φέρνει στα χείλη του προσπαθώντας να ξεσπάσει πάνω του και να ξεδιψάσει. Το νερό με τις σταγόνες στάζει από παντού πάνω του και περνάνε μέσα από τα αξύριστα γένια του αυτοκτονώντας στο πουκάμισο του και οι πιο τολμηρές πέφτοντας στο πάτωμα της κουζίνας. Αισθάνεται καλύτερα. Παίρνει μια βαθειά ανάσα, κοιτάζει κατάματα το άδειο μπουκάλι με τόσο μίσος που δεν μπόρεσε να σβήσει την δίψα του και το ακουμπάει στον πάγκο της κουζίνας πετώντας το καπάκι στο νεροχύτη. Ρεύεται τόσο μπάσα και μακρόσυρτα που ο τριγμός από το ρέψιμο του έκανε την γάτα της διπλανής γειτόνισσας να βάλει ουρλιαχτά τρόμου. Σιωπή επικρατεί γύρω του αλλά τα βήματα από τις μυτερές φιδίσιες μπότες του που καρφώνουν κατσαρίδα, σπάνε το σιωπηλό περιβάλλον. Μόνο 126

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

το σύρσιμο μιας καρέκλας από το τραπέζι της κουζίνας ακούγεται σαν σφύριγμα φιδιού ανακόντας 21 μηνών, 29 ημερών, 7 ωρών και 59 δευτερολέπτων συνοδεύει την ορχήστρα του βηματισμού του. Κάθεται πάνω της ξεκουμπώνει μια καφετί ζώνη που είναι περασμένη από τον ώμο του και την ιδρωμένη μασχάλη του αφαιρώντας την από πάνω του και την ακουμπάει πάνω στο τραπέζι. Την κοιτάζει και με αργές κινήσεις βγάζει ένα μεταλλικό αντικείμενο. Είναι μαύρο και βαρύ. Με την τεράστια παλάμη του το καλύπτει σχεδόν ολόκληρο κρύβοντας το στο χέρι του. Το κοιτάζει, χαλαρώνει για λίγο και το ακουμπάει πάνω στο τραπέζι. Είναι βρώμικο και ακάθαρτο. Σηκώνεται και κατευθύνεται στο ντουλάπι με το λάδι. Παίρνει ένα μεταλλικό μπουκαλάκι με πολύ ακριβό λάδι και ανοίγει το συρτάρι με τις διάφορες πετσέτες. Διαλέγει μια μισοβρώμικη ξεραμένη πετσέτα από λάδια και ξανακάθεται στην καρέκλα ακουμπώντας και τα δυό μαζί πάνω στο τραπέζι. Με σίγουρες κινήσεις πιάνει το μαύρο μεταλλικό αντικείμενο και αρχίζει να αφαιρεί κομμάτια από πάνω του. Αλλού η κάνη, αλλού η σκανδάλη και τα ελατήρια και πιο δεξιά η γεμιστήρα. Τα κοιτάζει με την διάταξη που είναι τοποθετημένα μα κάτι λείπει. Που πήγε η περόνη; Αυτή είναι κατάκοιτη στο πάτωμα σιωπηλή. Δεν του ξεφεύγει τίποτα όμως. Με το γερακίσιο δεξί μάτι του την είδε να δραπετεύει από τη θέση της, σκύβει, την μαζεύει και την τοποθετεί στη σωστή σειρά ψιθυρίζοντας…

— Έχουμε και λέμε. Άρθρον πρώτον. Το πιστόλι είναι σε άθλια κατάσταση και γεμάτο σκουριές. Το πήρα σε καλή τιμή πουλώντας και το δικό μου πιστόλι αλλά έχει πολύ σκουριά ρε γαμώτο! Θα μου φύγει ο τάκος για να το ξανακάνω σωστό. Για να δω και τις σφαίρες. Πω πω χάλι. Γυάλισμα θέλουν και αυ127

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

τές. Αμφιβάλω αν βγαίνουν εύκολα από την γεμιστήρα γαμώ το κέρατο μου! Ας πιάσω δουλειά γιατί αν δεν το καθαρίσω θα με καθαρίσουν έτσι και δεν έχω σιδερικό πάνω μου. Μόνο αυτό το πανί έχω; Δεν φτάνει ούτε για «ζήτω» που λένε. Μαρίκα! Ρε Μαρίκα! Μαρίκααααααα! Η πόρτα ανοίγει και μια αιθέρια δίμετρη ύπαρξη που κολάζει διάολο εμφανίζεται μπροστά του. Αυτά τα μάτια της, το μουτράκι της, οι αναλογίες της, το καυτό τζήν σορτσάκι της και το σχεδόν ανύπαρκτο μακουδάκι που διαγράφει τα πάντα από το κορμί της με το πλουσιοπάροχο αλαβάστρινο στήθος της τον φέρνει στα ίσα του αλλά ως προς στιγμή. Δεν πτοείται εύκολα σαν άντρας και την κοιτάζει με φυσικό και συνάμα αδιάφορο ύφος λέγοντας της.

— Μαρίκα που έχεις βάλει τα πανάκια που καθαρίζω τα πιστόλια, μου λες; Μια ζωή ακαταστασία είναι εδώ μέσα και δεν ξέρω που τα έχεις καταχωνιάσει. Πιάσε τρία καθαρά πανιά να καθαρίσω το καινούργιο μου όπλο. Το βρήκα σε σκοτωμένη τιμή και έκανα την μεγαλύτερη επένδυση αγοράς. Τσάκο τα πανάκια να κάνω το μωρό να ξαναλάμψει. Θα το κάνω το μωρό γκομενάρα. Θα το βλέπουν οι άλλοι και θα ζηλεύουν λέμε. Είναι μην πιάσω στα χέρια μου κάτι γιατί το μεταμορφώνω σε θεά. Μπράβο μου. Είμαι και γαμώ τους μπράβους.

— ναι ε; Μάγε μου εσύ που μεταμορφώνεις ότι πιάνεις στα χέρια σου. Μια ζωή ακατάστατος και αδιάφορος είσαι και θα παραμείνεις! να πας να τα βρεις μόνος σου και να τα πλύνεις μετά γιατί είναι πανβρώμικα. Εγώ δουλειές δεν ξανακάνω εδώ μέσα ακατάστατε! Ότι βρεις μπροστά σου κάνεις το κέφι σου, δεν με ρωτάς και θέλεις να περνάει το δικό σου. Με παραμελείς, αδιαφορείς με την καθαριότητα και το νοικοκυριό, νομί128

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

ζεις πως είμαι η μανούλα σου όπως την αποκαλείς ακόμα και για αυτό βρες τα μόνος σου. Και μη με ξαναπείς «Μαρίκα, μα Ρίκα». Έτσι θα με φωνάζεις γιατί τρελαίνομαι. Κατάλαβες; Άκου Μαρίκα! Κυράτσα είμαι; — νάτα πάλι! Βρε πότε θα σταματήσεις την γκρίνια και να ξεσπάς πάνω μου, μου λες; Πότε σε είπα Μαρίκα Μαρίκα; Μια φορά είπα το όνομα σου και όχι δύο. Απορώ τι σου βρήκα. Πως την πάτησα έτσι ο βλάκας μαζί σου; Αμάν πια με την μουρμούρα σου! Βρε καλά το’ λεγε η μανούλα μου πως είσαι ανοικοκύρευτη αλλά που να τη φτάσεις στο νοικοκυριό και το μαγείρεμα. Άντε μην πάρω ανάποδες! Μπαίνω στο σπίτι να ηρεμήσω και όλο ξεσπάς πάνω μου στριμμένη, ε στριμμένη!

— Είδες πως είσαι ανώμαλος; Μόλις τώρα σου είπα πως δεν με λένε Μαρίκα μα Ρίκα; Έχεις τρελαθεί τελείως; Ρίκα είπαμε, το κατάλαβες; Και άσε τη μανούλα σου κατά μέρος που στάζει μέλι το στόμα σου για αυτήν.

— Μα Ρίκα εσύ πότε θα με καταλάβεις; Τέλος πάντων, το εμπέδωσα. Μαρίκα σε έλεγα μα Ρίκα θα σε λέω για να μη λες πως δεν δίνω σημασία στα λόγια σου και πως είμαι στραβόξυλο. Τι με κοιτάς με αυτό τύφος λες και θέλεις να μου πετάξεις μαχαίρι; Τι έκανα πάλι; Μη μιλάς. Χτυπάει το κινητό μου. Έλα ρε Μπάμπη. Τι λες ρε; Παίζει τέτοιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην τηλεόραση; Με έφτιαξες λέμε… Έρχομαι από το σπίτι σου. Οι μπύρες να είναι παγωμένες ε; ναι βρε. Δεν υπάρχει πρόβλημα σου λέω. Το γυναικάκι μου θα βλέπει στην τηλεόραση το Σουλεϊμάν το μεγαλοπρεπή και δεν ξεκολλάει με τίποτα με αυτή τη σειρά. Σε 20 λεπτά θα είμαι εκεί και θα απολαύσουμε παιχνίδι. Καθαρίζω το καινούργιο πιστόλι. Καλά λες. Θα το φέρω σε κομμάτια να το δεις και θα πάθεις την πλάκα 129

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σου λέμε. Και μετά θα πέσουν κάτι μπάλες άλλο πράγμα λέμε στο ποδόσφαιρο. Έρχομαι σε λίγο.

— Πάω να δω μπάλα με τον Μπάμπη. Μα Ρίκα γιατί με κοιτάζεις έτσι; Αφού ξέρεις πως τρελαίνομαι να βλέπω μπάλα. Μη μου κρατάς μούτρα. Πες πως δεν σε πειράζει, ε; Θα πέσουν κάτι μπαλάκια απόψε, μα κάτι μπαλάκια άλλο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Θα έχει πολύ αγωνία το ματς και δεν το χάνω με τίποτα. Φεύγω και εσύ κάθισε μόνη σου ήσυχα. Πάρε κανένα σουβλάκι και μη με περιμένεις. Πω πω κάτι μπαλάκια που θα αρπάξουν απόψε οι αντίπαλοι.

— να πας λεβέντη μου. Μη μιλάς. Χτυπάει το κινητό μου. Έλα Έλσα μου. ναι μόνη μου θα είμαι σε λίγο γιατί ο γατούλης μου θα πάει να δει μπάλα με τον Μπάμπη. να πάμε για καφέ είπες; Βρε τι να κάνουμε δυό γυναίκες μόνες; Καλά, θα έρθω αφού επιμένεις. Έλα να με πάρεις σε μια ώρα. ναι, ο άντρας μου θα λείπει σου λέω. Θα είναι και ο Γιάννης; Α τον σαχλό! Αφού είναι ξενέρωτος σου λέω. Καλά, καλά θα φορέσω κάτι απλό και θα βρεθούμε σε μια ώρα. Όχι καλέ, κανένα πρόβλημα με το Γιάννη. Παρέα θα τα λέμε και αυτός θα αισθάνεται σαν αγγούρι Καλυβιώτικο και εγώ θα κάθομαι δίπλα του γιατί θα είμαστε τρίο. Χαρισματικός όμως ο Γιάννης. ναι σου λέω. Ο γατούλης μου θα δει μπάλα με τον Μπάμπη, θα του δείξει και το καινούργιο σκουριασμένο όπλο που αγόρασε και θα το κάνουν κουκλάρα οι δυό τους όπως μου είπε, οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Της μπάλας θα γίνει απόψε. Και εμένα μου έλειψες και έχουμε καιρό να τα πούμε. Ατίθασο αγόρ... Ατίθασο αγοροκόριτσο Έλσα ήθελα να πω. Φιλάκια πολλά «εκείσου».

— Αγάπη μου όλα δικά σου. Πήγαινε με τον φίλο σου να δεις 130

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μπάλα και εγώ με την φίλη μου την Έλσαθα πάμε για ποτάκι με το φίλο της. Πασάκα μου εσύ. Ότι θέλει το σκληρό αντράκι μου. Μωρό μου. Θα πέσουν πολλές μπάλες στο τέρμα απόψε. να προσέχεις τους «τερματοφύλακες» και τα γκολ που θα αρπάξουν. Θα μου άρεσε να είμαι στο τέρμα σαν τερματοφύλακας και να αισθάνομαι τον ίλιγγο από τις μπάλες του αντιπάλου μου. Μοιρασμένα είναι όλα. Μπράβο στον μπράβο μου.

131

Η τελευταία πράξη — Στοπ! Σταματήστε! Χάλια είναι το φινάλε, ακόμα μια φορά! Θα σκάσω μαζί σας! Όλα στραβά πάνε τελικά και όχι τίποτα άλλο, σήμερα έχουμε πρεμιέρα! Δεν είναι το ποθητό αποτέλεσμα που ζητάω! ( Τι σκατά φταίει και κάτι δεν μου κολλάει στην τελευταία πράξη με το θεατρικό; ). Σταματάμε για λίγο τα δοκιμαστικά της τελευταίας πράξης και αργότερα ξανασυνεχίζουμε. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω μαζί σας και έχουμε πρεμιέρα απόψε! Κάντε διάλλειμα! Θέλω να ανακαλύψω τι πάει στραβά. Διάλλειμα όλοι σας! Θα βρω τη λύση μόνος μου!

— Μα κύριε σκηνοθέτα όλα είναι πολύ σωστά. Σας το λέω αυτό σαν κριτικός θεάτρου και ως ρεπόρτερ. Δεν βλέπω καμία ατέλεια στο θεατρικό, απεναντίας όλα είναι τόσο ζωντανά μέσα από τους πρωταγωνιστές και μαλώνετε άδικα τους ηθοποιούς. Είστε αναγνωρισμένος σκηνοθέτης, διαπρέψατε παγκοσμίως και η παράσταση θα είναι η πιο θεαματική στην καριέρα σας με τον τρόπο που παίζουν οι ηθοποιοί και θα μείνει στην ιστορία σαν θεατρικό έργο. Δύσκολοι οι ρόλοι μέσα από πολύπλοκα κείμενα που ζωντανεύουν μέσα από τους ρόλους κάθε ηθοποιού. Αλήθεια, που ανακαλύψατε αυτό το σενάριο; Δεν υπάρχει συγγραφέας σε αυτό το σύγγραμμα αλλά είναι πολύ όμορφο και αγγίζει τον αναγνώστη ή ακροατή αν το διαβάσει ή το βιώσει μέσα από μια θεατρική παράσταση. Το παράξενο είναι η ακαταλαβίστικη υπογραφή που έχει στο τέλος το 132

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σενάριο αυτό. Τι σας έκανε να δώσετε τον τίτλο «ο θάνατος του έρωτα»; Είναι πολύ περίεργος τίτλος για θεατρικό έργο. Ελάτε, ηρεμήστε λίγο. Κερνάω τσιγάρο. Όμως γιατί κάτι πάει στραβά όπως λέτε; Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας και ίσως σας βοηθήσουμε όλοι μαζί για την τέλεια παράσταση που έχετε στο μυαλό σας. Ο σκηνοθέτης σιωπηλός παίρνει το τσιγάρο που του προσφέρει, τον κοιτάζει στα μάτια περιμένοντας να του το ανάψει και με την πρώτη δυνατή ρουφηξιά το τσιγάρο έφτασε στο μισό με την κάφτρα.

— Άκουσε κάτι ρεπόρτερ και μάθε πως δεν είμαι τρελός. Θα σου εκμυστηρευτώ κάτι. Το κείμενο το βρήκα στην πόρτα του σπιτιού μου τυλιγμένο σε πάρα πολύ παλιές εφημερίδες με ημερομηνίες πριν από ένα αιώνα δεμένο με παλιό σπάγκο. Όλες οι σελίδες ήταν χειρόγραφες και άλλες ήταν πολύ καθαρογραμμένες με πένα, άλλες μουτζουρωμένες, άλλες τσαλακωμένες και μερικές σκισμένες και ξανακολλημένες. Οι σελίδες δεν είχαν αρίθμηση και όλα έμοιαζαν με πάζλ. Έκανα περίπου τρία χρόνια να βάλω σε μια τάξη αυτές τις σελίδες προσπαθώντας να ανακαλύψω τη σειρά και τον ειρμό της σκέψης αυτού του άγνωστου συγγραφέα. Πιστεύω πως δικαιώθηκα στο τέλος και μπορώ να πω πως αυτό το σύγγραμμα με συγκίνησε πολύ μέσα από τις ζωντανές παραστάσεις γραφής. Κάθε σελίδα που κατάφερνα να την βάλω στη σωστή διάταξη καθώς και η εξέλιξη του διηγήματος να μεταμορφώνεται σε πραγματική συνέχεια της ιστορίας, με συγκλόνιζε τόσο πολύ και ήθελα να το τελειώσω με κάθε τρόπο. Μερικές φορές ζούσα τις στιγμές μέσα από την ιστορία αυτή και δεν ξέρω τι με ώθησε να δώσω αυτό τον τίτλο «ο θάνατος του έρωτα». Ίσως αυτή η παράξενη υπογρα133

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

φή στο τέλος του κειμένου που δεν ξέρω σε τι γλώσσα είναι γραμμένη και με κόκκινα γράμματα λες και ήταν γραμμένα με αίμα με ώθησε να ολοκληρώσω αυτό το σύγγραμμα. Σαν ρόλο δεν τον έζησα βιωματικά, αλλά τον βίωσα μέσα από τη γραφή αυτή. Θα ήθελα να ζήσουν αυτές τις αγωνίες του έρωτα όλοι οι θεατές και να δείχνουν σαν μια πραγματικότητα μέσα από τις σκηνοθετικές μου ικανότητες. Η τελευταία πράξη στο θεατρικό με το θάνατο του πρωταγωνιστή που τον μαχαιρώνει η αγαπημένη του γιατί της έβαλαν λόγια, και αυτή θολωμένη μέσα από τον τρελό αυτό έρωτα της σκοτώνοντας τον αγαπημένο της, δεν μου κολλάει έτσι όπως θα ήθελα να βγει πάνω στη σκηνή. Κάτι λείπει από το θεατρικό και δεν μοιάζει αληθινό έτσι όπως το φαντάζομαι. Το μαχαίρι δείχνει πολύ ψεύτικο, το χτύπημα της ηθοποιού είναι διστακτικό και με κάνει να σκέπτομαι πως δεν ζουν την τελευταία πράξη. Άσε με λίγο μόνο ρεπόρτερ. Αν δεν βρω τη λύση μέχρι το απόγευμα που είναι η πρεμιέρα είμαι ικανός να τα ακυρώσω όλα, ακούς; Για μένα πάντα υπάρχει λύση, μπορεί να είναι δύσκολη ή σχεδόν ακατόρθωτη μα κάτι θα σκεφτώ. Θέλω να μείνω εντελώς μόνος. Δεν θέλω να βλέπω κανένα πάνω στο σανίδι όπως και κανένα γύρω μου. Πες τους να φύγουν όλοι για μια ώρα και να ξεκουραστούν. Στη ζωή μου παίζω για όλα ή τίποτα γιατί τα θέλω όλα ή τίποτα και το εννοώ πραγματικά. Μου έλειπε όμως μια σελίδα και την συμπλήρωσα μόνος μου, όμως δεν ξέρω αν θα είναι σωστή σαν τελευταία σκέψη. Άφησε με λίγο μόνο. Δεν θέλω να με παρεξηγήσουν οι ηθοποιοί. ζήτησε τους μια διακριτική συγνώμη από μέρους μου, βρες μια δικαιολογία και είμαι σίγουρος πως θα ζήσουμε όλοι μαζί την τελευταία πράξη στο τέλος έτσι όπως τη φαντάζομαι…

134

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο σκηνοθέτης έμεινε μόνος στο θέατρο μελετώντας την τελευταία πράξη αλλά λύση δεν έβρισκε. Έπιασε το μαχαίρι στα χέρια του αλλά έδειχνε πολύ ψεύτικο στα μάτια του. Όλοι οι θεατές θα το έβρισκαν σαν ατέλεια και οι κριτικοί θα είχαν κάτι να προσθέσουν σαν κακό σχόλιο εναντίον του. Στην πραγματικότητα θα ήθελε να βγάζει πολύ αίμα σε κάθε υποτιθέμενο χτύπημα αλλά …

— Τι σκέφτεσαι σκηνοθέτη; Το τελευταίο χτύπημα; Ο σκηνοθέτης γύρισε αυθόρμητα να δει ποιος είχε μείνει μέσα στο θέατρο και μάλιστα ακριβώς στο πίσω κάθισμα από αυτόν. Ήταν ένας άγνωστος που έδειχνε πολύ γερασμένος, έμοιαζε με νεκροκεφαλή με ελάχιστη σάρκα και τα μάτια του ίσα που ξεχώριζαν στο βάθος του κρανίου του. Είχε μακριά μαλλιά και γένια και έδειχνε πολύ σκυφτός λες και η πλάτη του έκρυβε μια μεγάλη καμπούρα μέσα στην βρώμικη και τριμμένη μπέρτα του. Ο σκηνοθέτης τον κοίταξε και ένοιωσε μια απέχθεια. Του απάντησε πολύ απότομα λέγοντας του.

— Ποιος είσαι εσύ γεροκαμπούρη; Πως τόλμησες και μου διέκοψες τις σκέψεις μου; Ποιος σε άφησε και μπήκες εδώ μέσα; Φύγε γρήγορα γιατί θα σε πετάξω έξω με τις κλωτσιές, ακούς; — Ηρέμησε σκηνοθέτη. Σε λίγο θα με παρακαλάς. Έχω τη λύση στο πρόβλημα σου. Ξέρω από τελευταίες πράξεις. Πες πως είμαι ένας παλιός και αποτυχημένος σκηνοθέτης που ήρθε να σε βοηθήσει.

— Και που ξέρεις το πρόβλημα μου γέρο; Φύγε τώρα πριν σε πάρει ο διάολος !

— Βιάζεσαι σκηνοθέτη. Μου μιλάς πολύ άσχημα αλλά μην τα βάζεις μαζί μου γιατί έχω τη λύση της τελευταίας πράξης. Σου λείπει το σωστό μαχαίρι. Αυτό που θα χτυπάς με όλη σου τη 135

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

δύναμη και αυτό με την σειρά του θα βγάζει αίμα αληθινό. Δοκίμασε αυτό το μαχαίρι. Όσο για τον διάολο όπως λες, δεν πρόκειται να με πάρει και στο λέω με απόλυτη σιγουριά. Εσένα ίσως να σε πάρει, εμένα όμως όχι γιατί μπορεί να είμαι ο ίδιος ο διάολος. Την τελευταία πράξη από την παράσταση ζητάς με απόλυτη επιτυχία και μπορώ να στη χαρίσω μάλιστα σε τέτοια βαθμό που θα έχουν να λένε και να παραμιλάνε όλοι για αυτήν. Ξέρω από τέτοιες σκηνές που δεν μπορείς να φανταστείς αλλά ούτε και θα έβαζε ποτέ το φτωχό μυαλό σου. Με μια κίνηση του βγάζει ένα μαχαίρι κοφτερό από την μπέρτα του και το δίνει στον σκηνοθέτη λέγοντας του.

— Η τελευταία πράξη θα γίνει με αυτό το μαχαίρι. Τι με κοιτάς; Πάρτο. Σου απλώνω την παλάμη μου να με καρφώσεις με αυτό. Χτύπα με δυνατά και τρύπησε με. Είμαι πολύ δυνατός στα εφέ του θανάτου. Όλα είναι υπό δοκιμή και εντελώς δωρεάν. Χτύπα με, τρύπα με…. Ο σκηνοθέτης θαμπώθηκε από μαχαίρι και τη λαβή του. Ήταν έτσι ακριβώς όπως το φανταζόταν σαν εργαλείο θανάτου της τελευταίας πράξης. Ολόχρυσο και πλαισιωμένο από πολλά πολύχρωμα πετράδια στη λαβή του. Το έπιασε στα χέρια του με ευλάβεια, το κοίταξε και είπε στον καμπούρη.

— Γέρο κάτι σαν αυτό έψαχνα για μαχαίρι αλλά μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της τελευταίας πράξης; Θέλω πολύ αίμα στο χτύπημα της καρδιάς και να δείχνει σαν αληθινό ώστε… Ο γέρος τον διέκοψε απαντώντας του θυμωμένα.

— Αργείς σκηνοθέτη και δεν έχεις πολύ χρόνο! Σου πρόσφερα την παλάμη μου να δοκιμάσεις το μαχαίρι μου και εσύ διστάζεις. Χτύπα με δυνατά! Τρύπησε την παλάμη μου! Θα ζήσεις την πιο όμορφη τελευταία πράξη θανάτου που θα μείνει στην 136

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

ιστορία στο θεατρικό σανίδι. Όλοι θα έχουν να λένε για σένα και στο υπόσχομαι. Εμπιστέψου με. Χτύπα την παλάμη μου με όλο σου μίσος. Το μαχαίρι μου έχει να σου πει πολλά και να σου δείξει ακόμα περισσότερα. Χτύπα με! Ο σκηνοθέτης κράτησε το μαχαίρι από τη λαβή του, οπλίστηκε με τόλμη μπήγοντας το ελαφρά και επιδερμικά στο χέρι του γέρου. Αυτός με τη σειρά του ξαναθύμωσε που δεν τον εμπιστεύτηκε σε όσα του είχε πει.

— Με δύναμη σου είπα! Γιατί έχεις ενδοιασμούς; Θέλω το μίσος και το ξέσπασμα σου. Η τελευταία σκηνή σε περιμένει. Όλα είναι μια τελευταία πράξη στη ζωή και όλα ζητάνε το άλικο χρώμα της καρδιάς στο τέλος. Έχεις καρδιά σκηνοθέτη; Εγώ ίσως όχι… Μπήξε με δύναμη το μαχαίρι στην παλάμη μου! Θα σου αποδείξω πως ξέρω τι ζητάς. Χτύπα με. Ο σκηνοθέτης έπαιζε με το μαχαίρι, το κάρφωνε σιγά σιγά την παλάμη του και όσο πιο πολύ δύναμη έβαζε στο μαχαίρι τόσο πιο πολύ αίμα έβγαζε χωρίς να αισθάνεται καθόλου πόνο ο γέρος. Όμως πόσο θα έπαιζε με αυτό; Δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεση του πριν ξεκινήσει η πρεμιέρα. Γύρισε απότομα προς τον γέρο και του το έμπηξε με δύναμη στην καρδιά του. Το μαχαίρι διαπέρασε τα πάντα, το αίμα έτρεχε άφθονο αλλά καμιά μορφή πόνου δεν ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. Απεναντίας, μπορεί να έσταζε πολύ αίμα, μα δεν υπήρχε καμία πληγή. Ο γέρος κοίταξε τον σκηνοθέτη, λέγοντας του με ήρεμο τρόπο.

— Τελικά έχω δίκιο και μη μου πεις πως δεν είναι αυτό που ζητούσες για την τελευταία σκηνή της παράστασης. νομίζω πως σε δικαίωσα μέσα από αυτό που ζητούσες. Στο χαρίζω. Δεν θέλω λεφτά σαν αντάλλαγμα, αλλά μόνο να δω την τελευ137

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

ταία σκηνή του έργου. Θέλω να δω την τελευταία πράξη οπωσδήποτε. Τι λες σκηνοθέτη; Είμαστε σύμφωνοι; Ο σκηνοθέτης κατενθουσιασμένος του υποσχέθηκε πως σίγουρα θα δει όλο το θεατρικό έργο και μάλιστα θα του έδινε μια ωραία θέση για να απολαύσει όλη την παράσταση. Του είπε ακόμα πως θα τον έντυνε με τα πιο όμορφα αριστοκρατικά κουστούμια γιατί δεν άρμοζε να είναι κουρελής στην πρεμιέρα, εξηγώντας του πως όλη η υψηλή κοινωνία θα ήταν παρούσα και δεν θα έπρεπε να είναι παράταιρος. Ο γέρος δεν ζήτησε τίποτα περισσότερο από μια μαύρη φαρδιά καμπαρτίνα που θα έκρυβε την καμπούρα του και ένα μαύρο καπέλο και έτσι έγινε. Η παράσταση ξεκίνησε στην ώρα της και όλη η αριστοκρατία παρακολουθούσε με αγωνία την υπέροχη αυτή παράσταση που είχε πολλές εναλλακτικές και απρόσμενες σκηνές. Τα κοστούμια εποχής σε αυτό το θεατρικό ήταν πραγματικά άψογα όσο και οι ηθοποιοί που ζούσαν το ρόλο τους. Στην τελευταία πράξη η πρωταγωνίστρια καρφώνει με δύναμη το μαχαίρι στην καρδιά του αγαπημένου της και μετά σημαδεύει την καρδιά της. Η σκηνή ήταν τόσο ζωντανή με το αίμα που τρέχει από τους δύο πρωταγωνιστές, αφήνοντας άναυδους τους θεατές. Το ζευγάρι της τελευταίας πράξης ήταν το πιο ερωτευμένο στη ζωή και στο θεατρικό σανίδι, κάτι που τους έκανε να πάρουν και το ρόλο αυτόν γιατί τον έρωτα τους τον ζούσαν καθημερινά και έπαιζαν τέλεια σε όλες τις σκηνές. Οι κουρτίνες έκλεισαν, οι θεατές σηκώθηκαν από τις βελούδινες πολυθρόνες τους και καταχειροκροτούσαν κατενθουσιασμένοι. Η αυλαία ξανάνοιξε, όμως οι πρωταγωνιστές δεν σηκώθηκαν. Ξανακλείνουν βιαστικά οι κουρτίνες και ο κόσμος χειροκροτεί με περισσότερο ενθουσιασμό.

138

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο γέρος με την μαύρη καμπαρτίνα του σηκώνεται και με διακριτικό τρόπο περπατάει προς την έξοδο. Βγαίνει από το θέατρο και κατευθύνεται με αργά βήματα από την πίσω πλευρά. Ψιλοβρέχει μα δεν αργεί να ξεσπάσει σε δυνατή μπόρα η βροχή. Δυνατές φωνές και στριγκλιές πανικού ακούγονται από το θέατρο. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι νεκροί πάνω στο σανίδι της σκηνής και ο κόσμος τρέχει συνωστισμένος προς την έξοδο. Ο σκηνοθέτης δεν πιστεύει σε όσα βλέπει και προσπαθεί να είναι ψύχραιμος. Ένα ψυχρό αεράκι λούζει το ιδρωμένο πρόσωπο της αγωνίας του. Σηκώνεται αυθόρμητα από την πολυθρόνα του έχοντας την αίσθηση μιας απόλυτης ικανοποίησης. Απλώνει τα χέρια του προς τα πάνω και φωνάζει με δύναμη.

— Έμαθα την τελευταία πράξη! Συμπληρώθηκε η τελευταία σελίδα έτσι όπως την φαντάστηκα στο μυαλό μου που με βασάνιζε τόσο καιρό! Ετοιμάσου για την πραγματική τελευταία πράξη άγνωστε γέροντα! Έρχομαι να σε βρω! Με γρήγορα βήματα προσπαθούσε να ξεφύγει από το πλήθος που έτρεχε προς τις πόρτες εξόδου κινδύνου που είχαν ανοίξει, αγνοώντας τα πάντα γύρω του ανέβηκε πάνω στη σκηνή, πήρε το μαχαίρι του θανάτου και έτρεξε με πολύ γρήγορα βήματα αποσκοπώντας να φτάσει την έξοδο του θεάτρου. Η ανάσα του τον περιόριζε μέσα από την αγωνία του αλλά ήξερε τη διαδρομή του. Βγήκε από το κτίριο τρέχοντας προς την πίσω μεριά του θεάτρου. Η βροχή μάστιζε το πρόσωπο του και το λιγοστό φως από τις κολώνες φωτισμού τον εμπόδιζε να δει καθαρά. Σταμάτησε πολύ κοντά σε μια φιγούρα που φορούσε μια μαύρη καμπαρτίνα και καπέλο. Κοιτούσε τον τύπο με την καμπαρτίνα που ήταν απέναντι του αυστηρότατος. Ήταν ο γεροκαμπούρης χωρίς αμφιβολία που του είχε χαρίσει το μαχαίρι 139

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

για την τελευταία πράξη από το θεατρικό έργο. Όμως δεν έδειχνε τόσο γέρος. Μέσα από τη βροχή τον έβλεπε να μεταμορφώνεται και να ξαναμεταμορφώνεται. Έδειχνε πολύ νεότερος, με σάρκα και οστά και έπαιρνε τη μορφή ενός πολύ ωραίου άντρα. Ενός άντρα που όμως στο πρόσωπο του ζωγραφιζόταν μια οργή και ένα παράπονο. Η αστυνομία μετά από το συμβάν αυτό είχε περικυκλώσει το κτίριο προσπαθώντας να μην αφήσει κανένα να περάσει ανεξέλεγκτος για να διαλευκάνει το μυστήριο του εγκλήματος από τους νεκρούς πρωταγωνιστές της παράστασης. Ο κλοιός όλο και στένευε γύρω από τους δύο άντρες σχηματίζοντας ένα κύκλο γύρω τους μιας απόστασης περίπου δέκα μέτρων. Η βροχή όλο και δυνάμωνε και ο δυνατός αέρας χόρευε μαζί της. Οι αστυνομικοί ήταν σιωπηλοί όπως και οι δύο άντρες περιμένοντας την εξέλιξη σε όσα έβλεπαν. Το τοπίο αλλιώτικο πότε μέσα από σιωπές και πότε από φωνές, όμως μια δυνατή και βαθειά επιβλητική αντρική φωνή διαπέρασε τα πάντα σπάζοντας τη μονοτονία στο χώρο.

— Τι θέλεις να μάθεις σκηνοθέτη; Τι ζητάς από μένα; Συμπλήρωσες τις ανακατεμένες μου σελίδες και έλυσες το παζλ από τα μπερδεμένα κείμενα που βρήκες στο κατώφλι σου. Αλήθεια, μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να σημαίνει αυτή η υπογραφή μου σαν καρικατούρα και αναρωτήθηκες ποτέ; Ως προς τι αυτά τα ανακατεμένα κείμενα άραγε και γιατί να τα στείλω σε σένα; Απόψε θα μάθεις πολλά και θα δεις ακόμα πιο πολλά. Προκάλεσε με. Θα παίξουμε μαζί την τελευταία πράξη. Ο σκηνοθέτης ήταν πολύ κοντά, σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο με την αλλιώτικη μορφή αυτού του άγνωστου γέροντα. Ήταν και οι δύο μουσκεμένοι ως το κόκαλο, όμως αυτό δεν 140

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

τους εμπόδιζε στην τελική τους αναμέτρηση. Δεν υπήρχε τίποτα για αυτούς γύρω τους, ούτε αστυνομία, ούτε καταιγίδα παρά μόνο αυτοί. Με τη σειρά του απάντησε στον άντρα με την τραχιά φωνή.

— Παράξενε, με ξεγέλασες και έπαιξες άτιμα! Μου είπες πως αυτό το μαχαίρι έκρυβε ένα τρυκ αλλά δεν ήταν ψεύτικο στο τέλος! Το δοκίμασα και σε μένα όταν έφυγες από την αίθουσα πριν ξεκινήσει η παράσταση και δεν ένοιωσα καθόλου πόνο και τρύπημα αλλά μόνο αίμα να τρέχει από την παλάμη μου. Γιατί με ξεγέλασες και σκότωσες τους πρωταγωνιστές από το θεατρικό; Τι σου έφταιξαν; Γιατί τα έκανες όλα αυτά; Ως προς τι αυτή η καταστροφή; — Διαδρομές είναι όλα σκηνοθέτη. Στιγμές γεμάτες αποστάσεις και στάσεις, κάτι σαν την αφετηρία της ζωής με προορισμό τον έρωτα και τερματισμό το θάνατο. Η ζωή είναι έρωτας και ο θάνατος το τέλος μιας πράξης ζωής χωρίς έρωτα. Σκηνοθέτη ξέρεις τι σημαίνει έρωτας; Μοιάζει να πονάει, να υποφέρει, να γελάει, όμως τι είναι τελικά σαν συναίσθημα; Κρυώνεις σκηνοθέτη; Όμορφος καιρός απόψε σαν βραδιά . Όλα είναι εναντίον μου και όλα με το μέρος μου. Παραξενεύεσαι με τα λόγια μου; Έγραψες το καλύτερο θεατρικό έργο που σου χάρισα χωρίς να έχει αρχή μια ούτε και τέλος. Το έζησες καθώς ταξινομούσες τις σελίδες αλλά κάτι σε έτρωγε μέσα σου. Σε βασάνισε «η αλήθεια της τελευταίας πράξης». Ερωτεύτηκες; Υπήρξες θύμα ή θύτης σκηνοθέτη; Πόνεσες πολύ όταν σε χώρισε η πρωταγωνίστρια; Πόσο ακόμα πόνεσες όταν έμαθες πως σε πούλησε για τον πρωταγωνιστή; Σε έβλεπα από ψηλά σαν καμένο χαρτί να μεθάς και να καπνίζεις ασύστολα και να προσπαθείς να εκδικηθείς αλλά ήσουν αδύναμος. Παραδόθηκες τόσο εύκολα, 141

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

εσύ ο δυναμικός σκηνοθέτης που στο πέρασμα του έφτιαξε την καριέρα που ονειρευόταν αλλά έκανε ένα λάθος. Αγάπησες παράφορα και τα έχασες όλα στο τέλος. Τελικά ο έρωτας σε κάνει μαριονέτα ε; Σκηνοθέτη τίποτα δεν είναι ή δεν υπήρξε τυχαίο. Τα μπερδεμένα κείμενα μου ήταν η πρώτη μορφή ανάστασης σου και το δέλεαρ της εκδίκησης. Σου άφησα την τελευταία πράξη στα κείμενα, και την έφτιαξες στα μέτρα της εκδίκησης σου. Ξαναβρήκες το χαμένο σου εαυτό και μέσα από το κείμενο αυτό έφτιαξες το καλύτερο θεατρικό. Ξανάγινες ο παλιός σου εαυτός αλλά έγινες πιο σκληρός. Έγινες ο παλιός σκηνοθέτης και τα ηνία ήταν πλέον δικά σου. Σε παρακαλούσαν να πάρουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο η πρώην σου και ο αγαπημένος της για να γευτούν τη δημοσιότητα και την αναγνώριση μέσα από τις ποιοτικές σου σκηνοθεσίες. Τα κατάφερες στο τέλος. Πήρες την εκδίκηση σου σκοτώνοντας ότι σε σκότωσε. Μόνο που εσύ είσαι αθώος γιατί δεν ήξερες για το μαχαίρι της εκδίκησης στην τελευταία πράξη, όμως αυτό φανταζόσουν και ήθελες να συμβεί μέσα σου σαν εκδίκηση απέναντι τους, δίστασες, όμως και εγώ τόλμησα και στο χάρισα. Τελικά ποιος είναι ο δολοφόνος; Εσύ ή εγώ; Ο σκηνοθέτης τον κοίταξε άγρια και σήκωσε το μαχαίρι που του χάρισε αυτή η μορφή ενός σκελετωμένου γέροντα που τώρα έβλεπε ένα πολύ ωραίο αλλά οργισμένο άντρα. Ο άντρας δεν έκανε καμιά κίνηση να αμυνθεί, απεναντίας έδειχνε να περιμένει. Όμως κάτι τον σταμάτησε λίγο πριν το μαχαίρι φτάσει στην καρδιά του.

— Θέλω να μάθω για την τελευταία πράξη! ζητούσα το τελευταίο χειροκρότημα και μου το στέρησες! Όλα τελείωσαν μέσα από ένα απρόσμενο τέλος και…

142

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

— Και κέρδισες τα πάντα χάνοντας τα πάντα. Έτσι έπρεπε να γίνει. Δεν μου απάντησες αν υπήρξες θύμα ή θύτης στον έρωτα. Χρώματα και γεύσεις είναι όλα μέσα από αλήθειες σκηνοθέτη. Δεν έφταιξα εγώ αλλά εσύ. ζητούσες μια πραγματική σκηνή σαν τελευταία πράξη και στην χάρισα με τον καλύτερο τρόπο. Δεν σε ξεγέλασα εγώ αλλά εσύ ο ίδιος προσδοκούσες μέσα σου αυτό το τέλος. Το φινάλε ενός έρωτα μέσα από την απληστία σου για τις πιο αληθινές σκηνές. Κρίνεσαι ένοχος σε όσα έπραξες! Σκότωσες τον ίδιο τον έρωτα, αλλά πεθαίνει ο έρωτας ποτέ; Δεν παθαίνει, αλλά μεταμορφώνεται σε άγγελο. Δεν με πιστεύεις; Όλοι οι αστυνομικοί μας κοιτούν, μαζεύτηκε πολύς κόσμος πίσω από αυτούς και παρακολουθούν τη δική μας παράσταση. Έφτασε η ώρα της αλήθειας. Κάνε την επόμενη κίνηση. Ο σκηνοθέτης τα έχει χαμένα, κοιτάζει προς τους αστυνομικούς και τους επιβάλει να τον συλλάβουν με όλη τη δύναμη της φωνής του.

— Συλλάβετε τον! Αυτός είναι ο ένοχος που με το ψεύτικο μαχαίρι του κατάφερε να σκοτώσει τους πρωταγωνιστές! Οι αστυνομικοί με τη σειρά τους στρέφουν τα όπλα τους προς τον τύπο με την καμπαρτίνα και την καμπούρα. Αυτός με αργές κινήσεις, βγάζει την καμπαρτίνα και μετά τα υπόλοιπα ρούχα του. Ένα μαύρο πανί καλύπτει την περιοχή του ανδρισμού του και δυό μακριά μαύρα φτερά ξεπετάγονται από την πλάτη του. Ο κόσμος έχει μείνει άφωνος σε όσα βλέπει. Μοιάζει με μαύρο άγγελο. Είναι πολύ αυστηρός και επιβλητικός μπροστά τους. Κάνει μια αργή περιστροφή δείχνοντας πως δεν είναι κοινός θνητός, κοιτάζει τον σκηνοθέτη κι του λέει.

— Η υπογραφή μου μέσα από τις καρικατούρες γραφής σημαί143

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

νει «θάνατος του έρωτα». Πολύ σωστά έδωσες σαν τίτλο σε αυτό το θεατρικό «ο θάνατος του έρωτα» σκηνοθέτη. Ταυτιστήκαμε σαν σκέψη και υπογραφή και αυτό ήταν το ξύπνημα από το λήθαργο μου και ξαναζωντάνεψα. Με ξύπνησες άθελα σου και αυτό είναι το αποτέλεσμα σου. Από ψηλά σε έβλεπα να προβληματίζεσαι μετά μια ερωτική περιπέτεια που έζησες, σε έβλεπα να μεθοκοπάς και να τα σπας όλα γύρω σου φωνάζοντας στο δωμάτιο σου πως σε σκότωσε ότι λάτρεψες. Ήσουν στο έλεος και με τάσεις αυτοκτονίας. Σε λυπήθηκα και αποφάσισα να αλλάξω τη μίζερη ζωή σου χαρίζοντας αυτές τις ανακατεμένες σελίδες. Σε σκότωσε το πάθος σου για αυτήν αλλά δεν μου έφτανε αυτό. Ήθελα να σου δείξω με τον τρόπο μου πως για να ζήσει κάποιος την τελευταία πράξη του έρωτα πρέπει να πεθάνει ο ίδιος και η αγαπημένη που λάτρεψε πραγματικά με διαφορά μιας ώρας. Για να ζήσει επουράνια ο έρωτας πρέπει και οι δυό ψυχές να πεθάνουν σχεδόν ταυτόχρονα και να ταξιδέψουν στον άυλο κόσμο, αγκαλιασμένοι για την επόμενη διαδρομή τους. Σκηνοθέτη με τι μοιάζω; Είμαι άνθρωπος ή άγγελος; Έχω νιότη ακόμα, υπήρξα ωραίος άντρας, μα τα φτερά μου είναι μαύρα σαν την ψυχή μου. Με είδες σαν απομεινάρι ενός γέροντα και τώρα με βλέπεις αλλιώτικο. Μάθε πως και μένα με σκότωσε ο έρωτας. Πίστεψα σε αυτόν, δόθηκα ολοκληρωτικά, παραδόθηκα ολοκληρωτικά και προδόθηκα ολοκληρωτικά. Αυτοκτόνησα με το μαχαίρι αυτό που σου χάρισα, πίστευα πως λεφτερώθηκα όμως δεν πέθανα αλλά απεναντίας μεταμορφώθηκα σε μαύρο άγγελο. Έγινα καταραμένος και περιφέρομαι παντού. Θέλω να εκδικηθώ τον έρωτα, ακούς; Τίποτα δεν με σταματάει πια! Δεν τον θέλω πια αλλά και ούτε να ξαναστεριώσει! Σας μισώ όλους σας! Σας χάρισα τον κόσμο 144

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μου και με προδώσατε! Φύγε σκηνοθέτη. Δεν σκότωσα κανένα εγώ αλλά εσύ, οπότε είμαι αθώος. Επέμενες η τελευταία σκηνή να γυριστεί με το μαχαίρι μου και τους το επέβαλες. Δεν μιλάς; Ο σκηνοθέτης δεν απάντησε και έδωσε εντολή να τον συλλάβουν οι αστυνομικοί. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει. Η βροχή μεταμορφώθηκε σε καταιγίδα και ο αέρας σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του. Οι αστυνομικοί με δυσκολία στεκόταν όρθιοι και τα πάντα γύρω τους τα παρέσερνε ο αέρας. Πολλές αστραπές και κεραυνοί έμοιαζαν με τοπίο που δεν μπορούσε να σταθεί τίποτα όρθιο παρά μόνο ο μαύρος άγγελος και δίπλα του ο σκηνοθέτης. Με αργές κινήσεις σήκωσε τα χέρια του ψηλά στον ουρανό και άνοιξε τα φτερά του. Ένα δυνατό φως από τον ουρανό σχηματίστηκε από πάνω του και με τις κινήσεις των φτερών του άρχισε να πετάει προς το φως. Ανέβαινε ψηλά, όλο μίκραινε η φιγούρα του, ώσπου έμοιαζε σαν μικρή κουκίδα και χάθηκε στα σύννεφα. Η βροχή σταμάτησε το τοπίο επανήλθε σε απόλυτη ησυχία, όλα γύρω ήταν βρεγμένα και οι αστυνομικοί είχαν μείνει άφωνοι και ακίνητοι από αυτό το παράξενο γεγονός. Πριν καν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν τον σκηνοθέτη να μπήγει το μαχαίρι στην καρδιά του και να πέφτει στο δρόμο. Οι τελευταίες λέξεις του ήταν…

— Διάβολε του έρωτα την τελευταία πράξη δεν την είδες γιατί πέταξες προς το δικό σου κόσμο. Η τελευταία πράξη ήταν αυτή που έκανα εγώ. Μπορεί να πήρα αυτό που αναζητούσα, μπορεί να μου έδωσες δύναμη να εκδικηθώ, αλλά να θυμάσαι κάτι που μου είπες και το έπραξα. «Για να ζήσει επουράνια ο έρωτας πρέπει και οι δυό ψυχές να πεθάνουν ταυτόχρονα και να ταξιδέψουν στον άυλο κόσμο αγκαλιασμένοι για την επόμενη διαδρομή τους». Προλαβαίνω να την ξανακερδίσω; 145

Γηροκομείο — Έλα πατέρα. Γιατί κοντοστέκεσαι και κοιτάζεις αυτό το κτίριο; Είπαμε πως είναι ίδρυμα για γέροντες. Είναι όμορφα. Θα σου αρέσει. Θα βρεις παρέες και δεν θα είσαι μόνος. Ξέρω πως θα σου λείψει ο κήπος σου όμως σου υπόσχομαι πως θα το προσέχω το σπίτι μας μαζί με την Ελένη. Σε ευχαριστώ που μας το άφησες κληρονομιά. Ξέρεις, έχεις μεγαλώσει πια και είναι δύσκολο να... Καταλαβαίνεις πατέρα. Για το καλό σου είναι. Η Ελένη είπε πως θα είναι πιο καλά για σένα και για όλους μας. Δεν είναι όμορφα όλα εδώ μέσα; Κοίτα τι όμορφο κήπο που έχει. Εδώ θα πίνεις τον καφέ σου τα πρωινά, θα κάνεις παρέες με άτομα της ηλικίας σου και θα σε φροντίζουν. Έλα πατέρα, προχώρα. Σε περιμένουν και βιάζομαι... Έχω ήδη αργήσει στη δουλειά. Καταλαβαίνεις τι εννοώ.

— ναι παλληκάρι μου. Προχωράμε. Κοντοστάθηκα και είπα να ρίξω μια ματιά στο καινούργιο μέρος που θα μείνω. να προσέχεις την Ελένη σου. Άσε με εμένα παλληκάρι μου. Ξέρω να βρω τον δρόμο σε αυτό το κτίριο. Μια βαλίτσα έχω μόνο και μπορώ να την κουβαλήσω.

— Γιατί με αποκαλείς «παλληκάρι σου» πατέρα; Πρώτη φορά σε ακούω να με αποκαλείς έτσι. Τι σε κάνει και…

— Μα είσαι παλληκάρι νέε μου. Έχεις νιάτα και δροσιά. Έλα, μη σε καθυστερώ άλλο. Ξέρω το δρόμο μου πλέον. Μπορείς να πηγαίνεις. Άσε με στις διαδρομές μου και να προσέχεις την 146

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ελένη σου. Θα μου λείψει λίγο ο Γιαννάκης το εγγόνι μου. Καλός και παιχνιδιάρης είναι ο μπαγασάκος μου. Ξέρεις, του παιδιού μου το παιδί είναι δυό φορές παιδί μου. Άντε, καλή δουλειά. Πάω μέσα. Α, και που είσαι παλληκάρι μου. Πάρε αυτό το γράμμα. Διάβασε το πιο μετά. Πάω στο ίδρυμα να με αποτελειώσουν. Τι με κοιτάς έτσι; Έλα βρε, αστειεύομαι. Καλό δρόμο παλληκάρι μου. Ο γέρος έπιασε την βαλίτσα του πολύ σφιχτά από την χειρολαβή και με σίγουρα βήματα κατευθύνθηκε στο ίδρυμα. Δεν έριξε καμιά ματιά πίσω του. Ο νέος μελαγχόλησε, τον κοιτούσε που περήφανα περπατούσε προς το ίδρυμα, κάθισε σε ένα παγκάκι και άνοιξε το γράμμα. «Παλληκάρι μου το ήξερα πως όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Την αρχή την έφτιαξα μόνος μου από το μηδέν και το τέλος το έδωσες εσύ. Σε ίδρυμα γεννήθηκα και σε ίδρυμα κατέληξα τελικά. Δεν ήθελα να μάθεις ποτέ πως υπήρξα ορφανός και πως ο παππούς και η γιαγιά σου με υιοθέτησαν. Υπήρξαν πλούσιοι και ήμουν τυχερός. Μεγάλωσα την περιουσία τους ευγνωμονώντας τους σε ότι μου πρόσφεραν, όμως το έμαθα λίγες στιγμές πριν πεθάνει η γιαγιά σου πως είμαι υιοθετημένος. Ο παππούς σου ποτέ δεν μου αποκάλυψε το μυστικό της υιοθεσίας μου γιατί δεν ήθελε να το μάθω ποτέ. Τον λάτρευα αυτόν και την γιαγιά σου και τους πρόσεχα πάντα. Ποτέ δεν μου πέρασε η σκέψη να τους αφήσω σε ένα ίδρυμα σαν αυτό που με στέλνεις. να ξέρεις πως δεν θα με ξαναδείς πια γιατί μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ακόμα με όσες δυνάμεις έχω ως γέροντας. Πες στην Ελένη σου πως δεν θα χρειαστεί να «ξεσκατίζει τον γέρο» όπως σου είχε αναφέρει και το άκουσα τυχαία από τους διαλόγους σας. Θα σου γράψω ακόμα μια αλήθεια 147

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

και πρέπει να στην πω έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Είσαι και εσύ υιοθετημένος από εμένα. Δεν είμαι ο πραγματικός σου πατέρας, δεν το έμαθες ποτέ αλλά είναι καιρός να το μάθεις. Ένοιωσες ποτέ πόσο υπομονή έκανα μαζί σου, πόσες φορές μοιράστηκα τις σκέψεις σου, πόσες φορές έγινα παιδί μαζί σου, πόσες φορές έκανα την πιο γλυκιά υπομονή μέσα από τα παιδικά ερωτήματα σου και δεν με κούρασες ποτέ σε ότι και αν με ρωτούσες συνεχώς το ίδιο πράγμα; Υπήρξες η ίδια μου η ζωή και εγώ σου χάρισα την ίδια μου τη ζωή. να ξέρεις πως παιδιά θα μπορούσα να κάνω, αλλά ήθελα να προσφέρω μια αληθινή πράξη ζωής όπως έκαναν και οι θετοί γονείς μου, μόνο που εγώ διάλεξα λάθος παιδί. λαχείο είναι όλα τελικά. Από εδώ και πέρα θα σε αποκαλώ «παλληκάρι μου» και όχι παιδί μου. Μου κατέστρεψες τα τελευταία μου όνειρα ζωής μα δεν το βάζω κάτω. να ξέρεις ακόμα πως… Ο νέος αναστατώνεται με όσα έχει διαβάσει και δεν θέλει να διαβάσει τίποτα περισσότερο. Βάζει το γράμμα στην τσέπη του και τρέχει στο γηροκομείο.

— Παρακαλώ θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι. Ένας κύριος που ήρθε με την βαλίτσα πριν από λίγο είναι ο πατέρας μου και αποφάσισα να τον πάρω πίσω. Πιστεύω πως είναι καλύτερα να τον προσέχω εγώ στο σπίτι. Κρατείστε το χρηματικό ποσό που σας έδωσα σαν συμφωνία και πείτε του πως τον περιμένω στην αυλή.

— Κύριε δεν ήρθε κανένας σήμερα. Όσο για τα χρήματα σας θα κρατήσουμε ένα μικρό ποσό εφόσον δεν θα χρειαστείτε τις υπηρεσίες μας. Δύσκολη η προσαρμογή κάθε ηλικιωμένου στην αρχή αλλά δεν έχουν και άλλες επιλογές. Πάντως ο πατέρας σας δεν ήρθε.

148

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο νέος ιδρώνει και αισθάνεται πολύ άσχημα. Δεν πήγε ο πατέρας του στο ίδρυμα, αλλά που μπορεί να πήγε; Άρχισε να τρέχει και να τον ψάχνει αλλά ο γέρος άφαντος. Ένοιωσε πολύ άσχημα με την συμπεριφορά του και ξέσπασε σε κλάματα. Δεν περίμενε ποτέ πως όλα θα έπαιρναν τέτοια τροπή, πως ήταν υιοθετημένος και έκανε το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή του. Όλα διαλύθηκαν μέσα σε λίγες γραμμές από το γράμμα που διάβασε. Έχασε ότι πολυτιμότερο και αληθινό είχε αλλά πολύ αργά κατάλαβε τις πραγματικές αξίες ζωής. Αγαπητέ αναγνώστη μη ρωτάς που πήγε αυτός ο γέρος. Ίσως ήξερε τα δικά του εναπομείναντα μονοπάτια ζωής που τον περίμεναν και είχε κάνει το κουμάντο του ξέροντας τι τον περίμενε μέσα από όσα έβλεπε και διαπίστωνε μέσα από την καθημερινή συμπεριφορά του και της νύφης του. Έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω. Ο γιός δεν έμαθε ποτέ για αυτόν και ήταν η τιμωρία του μέσα από την συνείδηση του. Δύσκολη και η εποχή για τους μεγάλους. Δύσκολο ψυχολογικό κομμάτι να σε ξεριζώνει το ίδιο σου το παιδί. Μα ο γέρος ξέρει από μοναξιά και ξέρει να χάνεται όταν γίνεται εμπόδιο στα παιδιά του. να τους προσέχεις τους γονείς σου. Ίσως μια μέρα θα είναι η σειρά σου να βιώσεις την ίδια σκηνή. Ότι έδωσες θα πάρεις στο τέλος.

149

Η μάχη με τα χρώματα — Βασιλιά το κάστρο μας το κυρίεψαν οι εχθροί μας. Πρέπει να φύγετε. Σας περιμένουμε από την κρυφή πύλη να ξεφύγετε μαζί μας. Μα τι κάνετε εκεί; Ακόμα ζωγραφίζετε; βασιλιά μου δεν έχουμε περισσότερο χρόνο. Θα σας κάνουν κομμάτια! Καίνε τα πάντα στο πέρασμα τους. Σας περιμένουμε στο μυστικό πέρασμα από το κάστρο. Ο βασιλιάς απαθής κοίταξε τον πιστό στρατηγό του, μετά κοίταζε τον πίνακα που ζωγράφιζε και του απάντησε.

— Όλα είναι ζωγραφιές στρατηγέ. Τους περιμένω. Υπήρξαν ανίκανοι οι πολεμιστές μου αλλά θα τα βάλω με όλους και όλα. λες ένας βασιλιάς να μην έχει αξίες; Έμαθα να πολεμάω χωρίς να πολεμάω. Άφησε με να ζωγραφίσω. Φύγετε όλοι σας. Τους περιμένω. Όμως κοίταξε αυτό το πινέλο! Κοίταξε τον καμβά ανόητε! Δεν θα ζωγραφίσω εγώ αλλά οι εχθροί μου. Θα τους μάθω να ζωγραφίζουν! Είναι αργά πλέον. Η πόρτα μου δέχεται τον πολιορκητικό κριό και σε λίγο θα σπάσει. Κρύψου στρατηγέ στο δωμάτιο και θα μάθεις πως πολεμάει ένας βασιλιάς μέχρις εσχάτων! Κρύψου! Απόλαυσε το παιχνίδι του βασιλιά σου μέχρι το τέλος. Η πόρτα έσπασε και οι εχθροί μπήκαν μέσα. Ο βασιλιάς απτόητος κοιτούσε ακόμα τον λευκό καβμά απαθέστατος. Δεν γύρισε να τους κοιτάξει αλλά τους μίλησε.

— Καλησπέρα γενναίοι πολεμιστές. Μην με διακόπτετε. Προ150

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σπαθώ να ζωγραφίσω. Πρώτα θα τελειώσω το έργο μου και μετά θα με αποτελειώσετε. Θέλω την φαντασία σας. Βοηθείστε με σας παρακαλώ. Ένας πολεμιστής τον πλησίασε πολύ κοντά με το σπαθί του και ήταν ο αρχηγός τους. Έβαλε το σπαθί στην καρδιά του βασιλιά, τον τρύπησε ελαφρά, αυτός μάτωσε λίγο αλλά έμεινε ακλόνητος. Γύρισε και τον κοίταξε και του είπε χαμογελώντας.

— Χμμμ… Άλικο χρώμα… Έρωτας… Θα ζωγραφίσω δυό όμορφα γυναικεία χείλη. Σε ευχαριστώ για το χρώμα που μου χάρισες αρχηγέ. Περιμένω το επόμενο χτύπημα σου. Ο αρχηγός εξεπλάγη γιατί αυτά τα χείλη που είχε ζωγραφίσει ο βασιλιάς ήταν ολόιδια με της αγαπημένης του. Σταμάτησε να τον κοιτάζει και έδωσε εντολή κάποιος να τον αποτελειώσει αν έχει την δύναμη. Ένας απλός στρατιώτης πλησίασε και με μίσος κοίταξε τον βασιλιά. Θα τον αποτελείωνε.

— Στρατιώτη μου τι χρώμα να βάψω τα μάτια σε αυτή την οπτασία; Ο στρατιώτης παραξενεύτηκε μέσα από τα ψύχραιμα και ήρεμα λόγια του βασιλιά και αυθόρμητα ζήτησε το γαλάζιο. Ο βασιλιάς του χαμογέλασε και ζωγράφισε δυό μαγευτικά μάτια που θα τα ζήλευαν όλοι οι ζωγράφοι. Ένας ένας οι στρατιώτες περνούσαν θέλοντας να μπήξουν το σπαθί τους στο βασιλιά, όμως κανείς δεν τολμούσε να το πράξει στο τέλος. Κάθε ερώτηση του βασιλιά ήταν και μια πινελιά στον καμβά. Μια πολύ όμορφη γυναικεία φιγούρα σχηματιζόταν μέσα από κάθε εχθρό του. Ο καμβάς ζωντάνεψε με μια πολύ όμορφη γυναίκα στο τέλος. Μια γυναίκα με τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά γεννήθηκε μέσα από το μίσος των εχθρών στον πίνακα του. Η ζωγραφιά ολοκληρώθηκε, οι εχθροί έμειναν άφωνοι με το αποτέλεσμα και 151

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

κανείς δεν έκανε καμία κίνηση να σκοτώσει τον βασιλιά. Όλοι άρχισαν διακριτικά να αποχωρούν, ο αρχηγός τους υποκλίθηκε στο βασιλιά, σήκωσε το βλέμμα του, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε.

— Ο ομορφότερος πόλεμος βασιλιά μου που έζησα ποτέ. Μέσα από τα χρώματα και τις πινελιές σου κατάφερες να μας κερδίσεις όλους. Αλήθεια, αυτή η ζωγραφιά σου με την υπέροχη γυναίκα τι συμβολίζει και την λατρέψαμε όλοι μας; Ο βασιλιάς τον κοίταξε και του απάντησε.

— Η γυναικεία φιγούρα αυτή αποκαλείται έρωτας και εσείς την ζωγραφίσατε μέσα από το ένστικτό σας. Αν οι επιθυμίες σας είναι αυτή η φιγούρα κατά βάθος, τότε πολεμήστε να την κατακτήσετε. Ο έρωτας είναι η πιο δύσκολη κατάκτηση συναισθημάτων. Πολεμήστε για αυτόν, και αν τον κατακτήσετε τότε κερδίσατε στη ζωή. Ερωτεύτηκα, έμαθα να ζωγραφίζω τον έρωτα αλλά και να πεθαίνω μαζί του. Κάντε και εσείς το ίδιο. ζωγραφίστε τον. Δεν χρειάζονται όπλα αλλά μόνο πινέλα και χρώματα ζωής και κάθε πινελιά πάνω στον καμβά της σκέψης σας λέγεται έρωτας. λέγεται ζωή.

152

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

153

Ο τελευταίος σαμουράι — Αυτοκράτορα μου, κάψαμε το χωριό, σκοτώσαμε όλο τον άμαχο πληθυσμό αλλά δεν είναι εδώ ο σαμουράι. Όσους και αν σφάξαμε και όσους τους υποβάλλαμε σε μαρτύρια κανένας δεν τον ήξερε. Μάλλον δεν υπάρχει άλλος σαμουράι. Μόνο εσείς μείνατε ως τελευταίος σαμουράι. Δεν υπάρχει άλλος…

— Δεν μπορεί. Δεν με γελάει το ένστικτό μου. Θα κάψω τα πάντα στο πέρασμα μου με τους επίλεκτους στρατιώτες μου, όμως θέλω τον τελευταίο σαμουράι και τον θέλω πραγματικά. Πάμε να κάψουμε το επόμενο χωριό. Είναι εντολή του αυτοκράτορα σου, ακούς; Κάψτε, βιάστε, σκοτώστε, αλλά τον θέλω. Πάμε στο επόμενο χωριό. λίγα χιλιόμετρα απείχε το επόμενο χωριό και η επίθεση από τους επίλεκτους του αυτοκράτορα τους έκανε να βγάζουν όλα τους τα κτηνώδη ένστικτα με το σπαθί τους. Τίποτα δεν έμενε όρθιο στο πέρασμα τους. Έκαιγαν τα πάντα, βίαζαν, αποκεφάλιζαν μικρά παιδιά, ανήμπορες γυναίκες και γέροντες. Κανένας δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον κλοιό τους όσο και αν προσπαθούσε να ξεφύγει πανικόβλητος. Έφτασαν κοντά σε μια παλιά μεγάλη καλύβα και κοντοστάθηκαν. Περίμεναν τον αυτοκράτορα να τους δώσει εντολές. Ο αυτοκράτορας πλησίασε με το άλογο του προς την καλύβα και σταμάτησε. Περίμενε. Σκεφτόταν. Υπήρχε απόλυτη σιγή από τους στρατιώτες που τον κοιτούσαν στα μάτια περιμένοντας πιστά να πραγματοποι154

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

ήσουν μια ακόμα εντολή θανάτου. Τον θαύμαζαν και τον υπηρετούσαν πιστά. Έδιναν τη ίδια τους τη ζωή για τον αυτοκράτορα και δάσκαλο τους σαν στρατιώτες σαμουράι. Ο αυτοκράτορας κατέβηκε από το άλογο του και πλησίασε προς την πόρτα. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τα βήματα του, η πόρτα άνοιξε και πέντε πολεμιστές με σπαθιά εμφανίστηκαν. Ήταν σοβαροί και αποφασισμένοι για όλα. Ο αυτοκράτορας κοντοστάθηκε για λίγο, όμως χαμογέλασε λέγοντας τους.

— Θέλω τον τελευταίο σαμουράι και όχι εσάς. Ποιός από εσάς ξέρει κάτι για τον τελευταίο σαμουράι; Δεν θα σας σκοτώσω αρκεί να μου πει κάποιος από εσάς που είναι. Αυτόν θέλω! Οι πέντε πολεμιστές υποκλίθηκαν στον αυτοκράτορα. Σήκωσαν ξανά το ανάστημα τους και κοιτώντας τον στα μάτια του είπαν με μια φωνή.

— Εγώ είμαι ο τελευταίος σαμουράι και θα πεθάνω σαν σαμουράι. Δεν θα μάθεις ποτέ την αλήθεια από εμάς για τον τελευταίο σαμουράι αυτοκράτορα. Γονάτισαν και με μια ταυτόχρονη κίνηση που έμοιαζε με απόλυτη αρμονία χορού και φιγούρας έβγαλαν τα σπαθιά από τη θήκη τους, κοίταξαν κατάματα τον αυτοκράτορα και τα έμπηξαν στο στήθος τους. Όσο ξεψυχούσαν τον κοίταζαν με ένα αμυδρό χαμόγελο και το χαμόγελο του θανάτου για ένα σαμουράι είναι τιμή. Υπήρξαν πραγματικοί πεσόντες σαμουράι. Ο αυτοκράτορας αισθάνθηκε αμηχανία αλλά και σεβασμό μπροστά τους. Γονάτισε και υποκλίθηκε. Το ίδιο έκαναν και οι στρατιώτες. Σήκωσε το σώμα του και αντίκρισε μπροστά σου μια φιγούρα. Ήταν ένας ψηλός παραδοσιακός φτωχός και καλοντυμένος άντρας και έδειχνε μια αρχοντιά με το ύφος του. Φορούσε μια σκισμένη στολή σαμουράι, είχε δεμένα τα μαλλιά του 155

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

κότσο και κρατούσε με τα δυό του χέρια το σπαθί μπροστά του σαν απειλή. Ο αυτοκράτορας πάγωσε για μια στιγμή αλλά δεν φοβήθηκε. Το ίδιο έκαναν και οι πολεμιστές του. Ποιος ήταν αυτός που τόλμησε να σταθεί με τόση τόλμη μπροστά στον αυτοκράτορα; Σηκώθηκε με σιγουριά και στάθηκε απέναντι του. Ο αυτοκράτορας έμεινε άφωνος. Έμοιαζαν σαν δυό σταγόνες νερό και μόνο τα ρούχα έκαναν τη διαφορά απέναντι τους. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο μίσος και μια παγερή έκφραση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Κοίταζε κατάματα τον αυτοκράτορα και σπάζοντας τη σιωπή του είπε.

— Τι ζητάς αυτοκράτορα; Τι ψάχνεις; Μήπως εμένα; — Και ποιος είσαι εσύ χωριάτη; Φόρεσες μια κουρελιασμένη στολή των σαμουράι και πίστεψες πως είσαι σαν αυτούς; — Είμαι ο τελευταίος σαμουράι και αυτόν ζητάς. Οι μαθητές μου προτίμησαν να πεθάνουν παρά να με προδώσουν. Υπήρξαν αληθινοί σαμουράι και τίμησαν το δάσκαλο τους με την ίδια τους τη ζωή. Χαίρομαι που τους τίμησες και υποκλίθηκες σε αληθινούς σαμουράι. Αξίες είναι αυτές. Πίστεψες πως εσύ αξίζεις να αποκαλείσαι σαμουράι; — Πως τολμάς και μου μιλάς έτσι; Σήκωσε το σπαθί σου χωριάτη! Σε θέλω! Είμαι ο τελευταίος σαμουράι, ακούς; Οι στρατιώτες απορούν αλλά και σιωπούν με το θράσος του χωριάτη. Περιμένουν μια κίνηση από τον αυτοκράτορα για να τον αποδεκατίσουν, όμως ο άγνωστος κοιτάζει το στρατό γύρω από τον αυτοκράτορα και τα πτώματα των πραγματικών σαμουράι μπροστά του. Αψηφά τους πολεμιστές του αυτοκράτορα γιατί τους θεωρεί μαριονέτες. Ξανακοιτάζει τον αυτοκράτορα λέγοντας του.

— Όλα είναι αξίες. Ωραίο το πανάκριβο σπαθί σου, όμως πόσο 156

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

το τίμησες; Το δικό μου δείχνει γέρικο όπως και η στολή μου από τις μάχες. Η δική σου στολή δεν έχει κανένα σημάδι και αντιθέτως η δική μου έχει εμπειρίες πάνω της. Αξίες… Αξίες που δεν θα τις ζήσεις ποτέ. Φύγε.. Δεν θέλω να σε σκοτώσω. Σκότωσες με τον τρόπο σου τους καλύτερους μαθητές μου, όμως κατά βάθος αυτοί σε σκότωσαν με την περηφάνια τους. Έκαναν σεπούκο (χαρακίρι) γιατί είναι θέμα τιμής και περηφάνιας. Μη με προκαλείς! Φύγε! Δεν θέλω να σε σκοτώσω! Ο αυτοκρατορικός στρατός έχει μείνει άφωνος. Τόση σιγουριά έχει αυτός ο περήφανος χωριάτης; Ο αυτοκράτορας θυμώνει με τις προσβολές του και βγάζει το σπαθί από τη θήκη του. Το ίδιο κάνουν και οι στρατιώτες του. Ο άγνωστος δεν πτοείται καθόλου και με έκφραση σιγουριάς του λέει.

— Μου αρέσουν οι κινήσεις από τις «μαριονέτες στρατιώτες σου» δίδυμε αδερφέ μου. Όποια κίνηση κάνεις κάνουν και αυτοί οι δειλοί. Απομιμήσεις είναι. Σε ζηλεύουν, όμως είναι δειλοί σαν εσένα. Απομιμήσεις είστε όλοι σας. Σκότωσες πολύ κόσμο και έβαψες με αίμα σε κάθε πέρασμα σου ψάχνοντας να βρεις την αλήθεια. Τον τελευταίο σαμουράι. Δεν θέλω να σε σκοτώσω. Δεν θέλω να σκοτώσω τον αδερφό μου, ακούς; Με ζήλεψες. Με εξόρισες με θάνατο. Έμαθα ακόμα πως σκότωσες και το δάσκαλο μας που μας μάθαινε τον σεβασμό, την πειθαρχία και την τέχνη του σπαθιού κλέβοντας του ακόμα και το βιβλίο με τις πολεμικές τεχνικές των παλιών σαμουράι. Ήθελες τα πάντα δικά σου. Δεν κατάλαβες ποτέ τις αξίες μου όμως. Δεν ζήτησα ποτέ την αυτοκρατορία αλλά τις αληθινές αξίες ζωής. Με πρόδωσες ζητώντας την αυτοκρατορία γιατί ένας αληθινός αυτοκράτορας δεν θα ζητούσε τίποτα από του υπηκόους του. Πιάσε αυτή τη χούφτα με τους σπόρους! Σκάψε και φύτεψε 157

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

τους! Μεγάλωσε τους. Ξέρεις πόσο κόπο χρειάζονται μέχρι να γίνουν βλαστάρια; Ανίκανε! Ο μόνος σπόρος που έσπειρες ήταν ο θάνατος και δεν ευδοκίμησε ποτέ γιατί τα ήθελες όλα! Θέλησες να με σκοτώσεις και να τα καρπιστείς όλα άπληστε! Έφτιαξες μια αυτοκρατορία υπόδουλη και εγώ ονειρευόμουν ένα λαό ελεύθερο. Πίστεψες πως θα με σκότωνες με ύπουλο τρόπο; Μπορεί να πίστεψαν πως με σκότωσαν αυτοί που έβαλες, αλλά έκαναν ένα λάθος. Με άφησαν αιμόφυρτο στο δάσος περιμένοντας να με κατασπαράξουν οι λύκοι και τα όρνεα, αλλά δεν υπολόγισαν πως εγώ με το δάσος και τα ζώα ήταν οι φίλοι μου. Εγώ τα τάιζα και έγινα φίλος τους. Άντεξα γιατί έκαναν τα πάντα να ζήσω και τα κατάφεραν γιατί με πίστεψαν. Δυνάμωσα και αποσύρθηκα διψώντας για εκδίκηση στον ίδιο μου τον αδερφό. Εσύ με τη σειρά σου όταν έμαθες πως το πτώμα μου δεν βρέθηκε πουθενά, αισθάνθηκες πως έπρεπε να με βρεις και να με αποτελειώσεις. Σε περίμενα τόσο καιρό αυτοκράτορα. Τι κατάφερες όμως; Έκαψες τα πάντα γύρω σου ψάχνοντας να με αποτελειώσεις, μα το παιχνίδι θα πάρει ένα τέλος. Πιστεύεις πως είσαι ικανότερος και δυνατότερος από μένα; Απόδειξε το. Ο αυτοκράτορας τον κοίταξε, χαμογέλασε ειρωνικά και έκανε μια κίνηση με τα δάχτυλα του κάνοντας λίγα βήματα πιο πίσω. Τέσσερις επίλεκτοι στρατιώτες ακολούθησαν το νεύμα του αυτοκράτορα. Σήκωσαν τα σπαθιά τους και τον πλησίασαν. Ο χωριάτης απλά τους κοίταξε απτόητος και περίμενε την επόμενη κίνηση τους. Πήραν θέση μάχης και αυτό ήταν το λάθος τους. Με μια απρόσμενη και απότομη κίνηση του σήκωσε το σπαθί του, τους πήρε τα κεφάλια και αυτοί έπεσαν νεκροί δίπλα στους δικούς του σαμουράι. Ξαναπήρε την ίδια στάση τό158

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

σο ήρεμος λες και δεν συνέβη τίποτα. Ο αυτοκράτορας έμεινε κατάπληκτος όπως και οι στρατιώτες του. Τα σινιάλα με τα δάχτυλα του αυτοκράτορα ήταν πλέον πολύ επιβλητικά, ο πολεμιστής αποδεκάτιζε τους στρατιώτες μέχρι που όλοι οι στρατιώτες έπεσαν νεκροί πάνω στα πτώματα των δικών του σαμουράι. Έμειναν μόνο αυτός και ο αυτοκράτορας. Ο αυτοκράτορας ξεροκαταπίνει και αισθάνεται αμήχανος. Πως μπόρεσε και διέλυσε κάθε νεύμα επίθεσης του ένας χωριάτης; Τη σιωπή και πάλι την σπάει ο άγνωστος πολεμιστής.

— Σε ευχαριστώ που ζέστανες τους δικούς μου αληθινούς παγωμένους σαμουράι σκεπάζοντας τους με τα πτώματα των στρατιωτών σου αυτοκράτορα. Έμαθα να ζω και θα σε μάθω με τη σειρά μου τι σημαίνει θάνατος. Μόνο εσύ και εγώ μείναμε αδελφέ. Σήκωσε το σπαθί σου. Θα είσαι το τελευταίο αίμα και εγώ ο τελευταίος αληθινός σαμουράι. Ο αυτοκράτορας το κοίταξε με μίσος και αγανάκτηση λέγοντας του.

— Όλα ή τίποτα, ακούς; Μόνο ένας σαμουράι θα υπάρξει. Μόνο ένας αληθινός σαμουράι ξέρει να υποκλίνεται σε ένα σαμουράι. Σκότωσα, βίασα, έκαψα χωριά γιατί πίστεψα πως είμαι ανώτερος από όλους. Βρέθηκα αντιμέτωπος επιτέλους με την αλήθεια. Είμαι αντιμέτωπος μαζί σου. Σε ζήλεψα και τα θέλησα όλα σκοτώνοντας εσένα τον ίδιο, το ίδιο μου το αίμα. Απέκτησα τα πάντα μέσα από την απληστία μου, όμως κατάλαβα πως δεν θα γίνω άξιος σαμουράι. Δώσε μου μια ευκαιρία... Είμαι όμως αληθινός σαμουράι. Θα στο αποδείξω! Ο αυτοκράτορας πέταξε τη στολή από πάνω του, γονάτισε, κοίταξε τον αδερφό του, έβγαλε το σπαθί του και το έστρεψε στο στήθος του. Το έμπηξε με δύναμη στο στήθος του και έγει159

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

ρε στο πλάι ξεψυχώντας. Κοίταξε τον αδελφό του με παράπονο και του είπε μέσα από τις τελευταίες ανάσες του.

— Υπήρξα αυτοκράτορας σαμουράι και κανείς δεν θα μπορέσει να δει το θάνατο μου εκτός από εσένα αδερφέ μου. Με τον τρόπο σου μου έδωσες να καταλάβω πως είμαι ανάξιος. Μεταμόρφωσε το αίμα που σκόρπισα μέσα από την απληστία μου σε νερό από λίμνες ζωής. Φτιάξε τον αληθινό κόσμο γιατί υπήρξα άπληστος και ανίκανος εκτίμησης της αληθινής ζωής. Αγκάλιασε με σε παρακαλώ αδερφέ μου. Την έχω ανάγκη αυτή την αγκαλιά. Σαμουράι, να ξέρεις πως… να ξέρεις πως η στολή του αληθινού αυτοκράτορα σε περιμένει. Δώσε στο λαό ότι δεν έδωσα και ζήσε όσα δεν έζησα. Ερωτεύσου τη ζωή. ζήσε. Αδερφέ μου… Αν ήξερες πόσα λάθη έκανα. Θα με συγχωρέσεις; Είμαι και εγώ σαμουράι. Πίστεψε με μέσα από το τέλος μου. Συνέχισε την παράδοση. Είσαι ο τελευταίος αληθινός σαμουράι…

160

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

161

Μια παρτίδα πόκερ Αυτή η παρτίδα στο πόκερ με έχει ανεβάσει πολύ. Παίζω δυναμικά και ρισκάρω τις μάρκες μου. Κερδίζω ψίχουλα και είμαι στο έλεος. Δυνατοί οι παίχτες γύρω μου. Ρεμάλια είναι οι διπλανοί μου αλλά ακόμα παίζω μαζί τους. Έχουν τον αέρα του νικητή παίζοντας με πολύ χρήμα. Η αδρεναλίνη μου είναι στα ύψη. Όλοι φοράμε μαύρα γυαλιά για να μην δει ο ένας την έκφραση του άλλου. Δεν θέλουμε να προδοθούμε μέσα από τα χαρτιά μας και ρισκάρουμε. Ο στόχος μου δεν είσαι εσύ, αλλά ο διπλανός μου. Μπλοφάρει και μπλοφάρω. Έχασε. Δικές μου οι μάρκες του. Ένας λιγότερος παίχτης. Δύσκολη η νύχτα απόψε μέσα από παρτίδες. Είμαι πολύ ψύχραιμος. Ο δεύτερος παίχτης πετάει τα φύλα του με νεύρα στην πράσινη τσόχα. Παραγγέλνω τεκίλα με λεμόνι και πολλά παγάκια. Έχει πολύ ζέστη και απόψε. Ξεκουμπώνω την γραβάτα μου ακόμα περισσότερο και την πετάω από πάνω μου. Δυσκολεύομαι σε αυτή την παρτίδα μα δεν το βάζω κάτω. Επιτέλους μείναμε μόνο δύο παίχτες στο τραπέζι. Πολύς καπνός και τσιγάρο από τους γύρω μας αλλά εγώ καπνίζω περισσότερο. Είναι όλος ο κόσμος μαζεμένος πάνω από τα κεφάλια μας και έχουν μεγάλη αγωνία για το τελευταίο χτύπημα. Μείναμε μόνο εσύ και εγώ τελικά. Ξανανάβω τσιγάρο. Κάνεις και εσύ το ίδιο. Χαμηλώνω για λίγο τα μαύρα γυαλιά μου δήθεν αδιάφορα. Θέλω να με δεις πριν το τελευταίο χτύπημα παίχτη μου. Μισοκατεβάζεις με την σειρά σου τα γυαλιά αλλά για πολύ λίγο και μου χαμογελάς. Κά162

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

νω το ίδιο και εγώ. Ψυχολογία είναι όλα. Η παρτίδα ξεκινάει και τα φύλα μοιράζονται. Κοιτάζω τα χαρτιά μου στιγμιαία και με σιγουριά δίνω τα ρέστα μου. Η ψυχολογία μέσα μου με κάνει να πετάξω τα γυαλιά μου και να δείχνω σιγουριά με το βλέμμα μου. Είσαι μέσα στο κόλπο και ρισκάρεις τα πάντα. Οι μάρκες στο τραπέζι είναι στίβα με τα ρέστα σου. Οι άλλοι μας παρακολουθούν με αγωνία και επικρατεί απόλυτη σιωπή. Έχω μεγάλη σιγουριά και σπάω τον πάγο λέγοντας σου.

— Όλα ή τίποτα; — Όλα ή τίποτα.

— Με παίζεις ή σε παίζω; — Σε παίζω και με παίζεις.

— Μ’αρέσεις παίχτη μου. Αντέχεις; — Πόσο αντέχεις; — Δείξε μου τα μάτια σου. Έπαιξα με τους καλύτερους παίχτες γύρω μας και τους κέρδισα. Η σειρά μου να σε κερδίσω. Πόσα λες πως θα χάσω για να σε κερδίσω; — Ρίχνω τα χαρτιά μου. Έχω φουλ της ντάμας. Εσύ τι ρίχνεις; — Σκατόφυλλο με ένα βαλέ. Είσαι φουλ της ντάμας στα μάτια μου σε όλα σου. Μου άρεσες από την πρώτη στιγμή και για αυτό διάλεξα το τραπέζι σου. Κέρδισες. Δεν ήθελα να σε κερδίσουν οι τιτάνες του πόκερ αλλά εγώ. Δική σου η παρτίδα. Αποχωρώ υποκλινόμενος. να ξέρεις πως όλα είναι ένα παιχνίδι και πως «ξέρω να κερδίζω χάνοντας». Ο κόσμος χειροκροτεί την lady που κέρδισε την παρτίδα. Σηκώνομαι από το τραπέζι χαμογελώντας και κατευθύνομαι στην έξοδο. Πλησιάζω στην μοτοσυκλέτα μου και ανάβω τσιγάρο περιμένοντας να ζεσταθεί το μοτέρ. Μου άρεσε η αποψινή παρτίδα. Έχασα αλλά κέρδισα. Κέρδισα το βλέμμα της αλλά 163

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

και μετά; Και τι έγινε; Η παρτίδα μετράει για μένα. Φοράω το κράνος και ξεκινάω. Μια φιγούρα πετάγεται στον δρόμο μου και φρενάρω απότομα. Εκπλήσσομαι. Είναι ο τελευταίος μου παίχτης στο τραπέζι στο πόκερ. Είναι μπροστά στην μοτοσυκλέτα μου και μου λέει.

— Γεια σου παίχτη. Μου άρεσε η αποψινή σου παρτίδα. Δεν ξέρω πόσα κέρδισα αλλά ίσως χάσω όσα θα ήθελα να κερδίσω στη ζωή μου. Θα ήθελα να μοιραστούμε μαζί όσα έκανες για μένα και κέρδισα απόψε. Τι λες; Μπορώ; Προλαβαίνω; Ο τύπος την κοιτάζει, της χαμογελάει, βγάζει το κράνος του και της το φοράει. Προσπαθεί να της δώσει ένα φιλί μέσα από το κράνος αλλά δεν φτάνουν τα χείλη του. Η γλώσσα του όμως παίρνει μια γεύση από την γλώσσα της. Ο τύπος σταματάει το ταξίδι της γεύσης της λέγοντας της.

— Ανέβα στην μοτοσυκλέτα παίχτη μου. Κράτα με σφιχτά. Γκαζώνω. Όλα ή τίποτα μαζί σου. να ξέρεις πως όλα είναι στιγμές. Ας απολαύσουμε τη διαδρομή.

164

Δάσκαλος και Μανωλιός — Σήμερα έχει πολύ κρύο και δεν θα κάνουμε μάθημα. Η παγωνιά θα μεταμορφωθεί σε πολύ λίγη ώρα σε χιόνια. Δεν έχουμε ξύλα για να ζεσταθούμε και έτσι το μάθημα δεν θα γίνει σήμερα. Κρυώνετε πολύ και σας καταλαβαίνω. Πολύ κρύο έχει αλλά έτσι είναι ο χειμώνας. Έτσι είναι τα Χριστούγεννα. Το πράσινο της φύσης ντύνεται με το άσπρο του χειμώνα. Κρυώνετε πολύ και δεν θα σας εξετάσω σήμερα. Μανωλιό γιάντα σηκώνεις την χέρα σου; Ήντα θέλεις να μας πεις; — Γιάντα δάσκαλε δεν θα μας εξετάσεις; Η μέρα είναι όμορφη. Η εποχή ντύθηκε με τις βαρυχειμωνιές μέσα από τις βαρυθυμωνιές τσι. Κρυώνει και η ίδια γιάντα την πάγωσε ότι την πρόδωσε. Αγάπησε το καλοκαίρι αλλά εμπόδιο ανάμεσα τους μπήκε το φθινόπωρο. Δάσκαλε κρυώνεις; — Ήντα λες Μανωλιό; Έχει ψόφο έξω και αρχίζει να χιονίζει. Δεν θα σας εξετάσω σήμερα. Άλλωστε μια μέρα έμεινε πριν από τα Χριστούγεννα. Ας ζεσταθούμε με την ανθρωπιά μας.

— Δάσκαλε κατέω το μάθημα. θέλω να μας εξετάσεις. να πω το μάθημα; — Μπα; Κατέεις το μάθημα και θέλεις να το πεις; Άδικα θα το πεις. Καλύτερα να πάτε όλοι στα σπίτια σας. Χριστούγεννα πλησιάζουν. Καλά Χριστούγεννα μαθητές μου. Όλοι έφυγαν από την τάξη λέγοντας ευχαριστώ στον δάσκαλο τους. Ο δάσκαλος με τη σειρά του μάζεψε τα βιβλία του και 165

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

έριξε μια ματιά στην αίθουσα. Ο Μανωλιός καθόταν ακόμα στο θρανίο και με το μολύβι του τραβούσε παράξενες διαδρομές πάνω σε μια τσαλακωμένη κόλλα χαρτί και κάτι έγραφε. Ο δάσκαλος τον κοίταζε, τον άφηνε όμως να συνεχίσει αυτό που έφτιαχνε. Μπορεί να κρύωνε αλλά η έκφραση του πάνω στο χαρτί και το μολύβι του τον ζέσταινε. Περίμενε. Ο Μανωλιός σταμάτησε αυτό που έφτιαχνε, το κοίταξε, χαμογέλασε και καμάρωνε.

— Μανωλιό γιάντα κάθεσαι στο θρανίο και φτιάχνεις κάτι; Απορώ πως δεν πάγωσες αλλά απεναντίας απολαμβάνεις αυτό που έφτιαξες πάνω στο χαρτί. Ο Μανωλιός τύλιξε την κόλλα του που ζωγράφιζε και έγραφε πάνω της τρεις φορές. Τη φίλησε και την έσφιξε στο χέρι του γερά. Σηκώθηκε από το θρανίο και πλησίασε τον δάσκαλο του. Άνοιξε το χέρι του και του πρόσφερε την κόλλα του.

— Τι είναι αυτό Μανωλιό; Γιάντα μου το δίνεις; Μου αρέσει που μου χαμογελάς.

— Ένα δικό μου δώρο είναι δάσκαλε για σένα. Δεν είχα κάτι άλλο να σου χαρίσω. Σήμερα δεν έχει παγωνιά στσι καρδιές μας γιάντα κοντεύουν τα Χριστούγεννα. Δεν κατέω την αλήθεια ή το ψέμα για τις αυτές τις γιορτές, κατέω όμως όσο και αν με πόνεσες με τις βεργιές σου όσο δεν κάτεχα το μάθημα, με δίδαξες και διδάχτηκα. Σου κάνω ένα δώρο δάσκαλε. Θα ήθελα να σου χαρίσω πιο πολλά αλλά τούτη η κόλλα μου είναι το δώρο μου. Άνοιξε το όταν θα φύγω. Δάσκαλε, μάλωνε με. Δάσκαλε δεν θα βάλω ποτέ μυαλό γιάντα έμαθα να’ μαι λεύτερος. Χρόνια πολλά δάσκαλε. Είναι όμορφα που αντέχω να περπατάω σε κάθε εποχή. Μου αρέσει να περπατάω ξυπόλυτος. Δεν ζήτησα τίποτα, δεν θα με αλλάξει τίποτα γιάντα έμα166

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

θα να ζω από το τίποτα. ζω λεύτερος. Καλά Χριστούγεννα δάσκαλε και να μας διδάσκεις. Ο Μανωλιός φίλησε τον δάσκαλο του και αποχώρησε από την αίθουσα. Ο δάσκαλος κοίταξε τον Μανωλιό που περπατούσε ξυπόλητος στην παγωνιά φορώντας κουρέλια στα πόδια του και τυλιγμένος με μια παλιοκουβέρτα. Έτρεχε πάνω στο χιόνι και χόρευε τρέχοντας σαν αγριοκάτσικο ώσπου χάθηκε στη στροφή του δρόμου. Έδειχνε ευτυχισμένος πολύ και τον καμάρωνε, μα έπρεπε να τον μαλώνει σαν δάσκαλος για να μαθαίνει και να διδάσκεται. Χαμογέλασε, άνοιξε την κόλλα του Μανωλιού και αυτή έγραφε… {Δάσκαλε με δίδαξες με τις βεργές σου και εγώ διδάσκομαι όσο μπορώ να μαθαίνω. Έμαθα στην αρχή να γράφω όχι με μολύβι αλλά με κάρβουνο. Δεν είχα ποτέ μολύβι και το ζήλεψα. Κρατούσα ένα κλαδάκι και τη μύτη του την βουτούσα στο κάρβουνο. Δεν παραπονέθηκα ποτέ μου όσο και αν ζήλεψα τα μολύβια που κρατούσαν οι άλλοι. Ποτέ δεν έκλεψα ένα μολύβι από κανένα και ούτε θα το κάνω ποτέ. Μου αρέσει που ξεχωρίζω με τους συμμαθητές μου. Όλοι φοράνε παπούτσια και εγώ ακόμα δεν μπόρεσα να έχω δικά μου, μα σου υπόσχομαι πως θα τα καταφέρω μια μέρα να τα αγοράσω με δικά μου λεφτά. Μου αρέσει που φοράνε όμορφα και καθαρά ρούχα. Τους καμαρώνω. Δεν τους ζηλεύω όμως γιατί, γιατί είμαι λέφτερος. Καλά Χριστούγεννα δάσκαλε. Να με μαλώνεις και να με διδάσκεις. Δεν έχω κανένα να με διδάσκει. Σου χαρίζω μέσα από τις μουτζούρες μου μια αλήθεια. Σου χαρίζω μια καρδιά. Την καρδιά μου. Καλά Χριστούγεννα}.

167

Εξιτήριο Στο άσυλο περνάω όμορφα, διδάσκομαι από το περιβάλλον αυτό και έχω φτιάξει ένα όμορφο διαφορετικό κόσμο μέσα μου για όλους όσους βλέπω γύρω μου και ξαφνικά μου λένε πως μου δίνουν μόνιμο εξιτήριο. Έζησα εκεί μέσα με τον δικό μου τρόπο προσαρμογής, οι γιατροί μου λένε πως έληξε ο χρόνος παραμονής μου, πως δεν γιατρεύτηκα έτσι όπως θα ήθελαν αυτοί επειδή δεν ακολούθησα τις συμβουλές τους, δεν μου αξίζουν τα φάρμακα πλέον επειδή υπήρξα αντίθετος στα «πρέπει» τους και δεν έκανα αυτά που «έπρεπε». Και τι κάνω τότε; Μάλλον φεύγω γιατί «πρέπει» να φύγω. Η πτέρυγα του άσυλου δεν με έχει ανάγκη γιατί περιμένει να φιλοξενήσει τους επομένους και ίσως έχουν δίκιο να δεχτούν τα «πρέπει» τους. Εαυτέ μου δεν μπορείς να κρατάς μια θέση που δεν την αξίζεις. Έτσι λοιπόν πρέπει να φύγω από το άσυλο. Μαζεύω τα πράγματα μου, μαζεύω τις ιδέες μου, φοράω τα ρούχα μου όταν πρωτοήρθα και κοιτάζω την πτέρυγα ρίχνοντας μια ματιά πίσω μου. Όμορφα κατά βάθος μα πρέπει να φύγω γιατί έτσι πρέπει. Κατευθύνομαι προς την έξοδο προς άλλους κόσμους για μια ανεξάρτητη ζωή. Διασχίζοντας το δρομάκι με κατεύθυνση την έξοδο του άσυλου κοιτάζω τον κήπο και έχουν ανθίσει οι τριανταφυλλιές αφήνοντας το διακριτικό τους άρωμα. Χμμμμ… Θα κόψω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο επιτέλους και δεν θα μου κάνουν τίποτα σαν ποινή. Δεν με άφηναν ποτέ να κόψω ένα 168

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

τριαντάφυλλο που τόσο τα λατρεύω και όλο με τιμωρούσαν οι φύλακες που πρόσεχαν το άσυλο όταν τα πλησίαζα για να τα μυρίσω και να τους μιλήσω, όμως τώρα μπορώ να κάνω ότι θέλω. Κόβω το τριαντάφυλλο και το μυρίζω. Όμως γιατί να το πάρω μαζί μου κατά την έξοδο; Όοοχι… Δεν είναι δικό μου. Θα το αφήσω στον πρώτο που θα συναντήσω. Θα του το χαρίσω, θα του χαμογελάσω και θα του πω πως πέρασα ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια ζωής μαζί μου εδώ μέσα. Τώρα θα μου πεις γιατί το λέω αυτό; Γιατί αυτό μου βγαίνει αυθόρμητα να κάνω. Άλλωστε το άσυλο είναι αυθορμητισμός παντός τύπου έκφρασης και άσυλο χωρίς έκφραση δεν είναι άσυλο. Μα τι λέω πάλι μέσα μου; Η έξοδος απέχει μόλις λίγα μέτρα και πρέπει να δώσω πίσω το τριαντάφυλλο που έκοψα ξέροντας πως δεν μου ανήκει. Πάλι εσύ βρέθηκες μπροστά μου; Τι με κοιτάς φιλαράκο; Φεύγω και θα σου χαρίσω αυτό το τριαντάφυλλο. Όμορφα περάσαμε μαζί αλλά έχω εξιτήριο πλέον. Θα μου λείψεις φίλε μου. Δύσκολος ο δρόμος επιβίωσης με τους γνωστικούς εκεί έξω. Έλα, πάρε το τριαντάφυλλο. Είναι δικό σου και να ξέρεις κάτι ακόμα. Το άσυλο ποτέ δεν πεθαίνει γιατί έχει πολύ κόσμο να υποδεχτεί....

169

Κατά λάθος κλήση — Παρακαλώ ; — Συγνώμη, αλλά μάλλον έχω πάρει λάθος αριθμό.

— Κάθε άλλο θα έλεγα. Σωστά καλέσατε αυτό τον αριθμό.

— Σίγουρα έχω πάρει λάθος. Η φωνή σας δεν μοιάζει με του Αλέκου.

— Τι έχει η φωνή μου; Δεν είναι καλή; Αλλά η δική σας όμως η φωνή τι μου θυμίζει. Αχχχχ!

— Τι έχει η φωνή μου παρακαλώ; — Η φωνή σας είναι πολύ γλυκιά. Μου αρέσει η χροιά της και μου θυμίζει τη Έλσα, την πρώην μου δηλαδή.

— Μα τι λέτε; Είστε λίγο θρασύς ή κάνω λάθος; — Δεν κάνετε καθόλου λάθος, όπως και στον αριθμό που σχηματίσατε στο τηλέφωνο σας. Και έχετε τόσο όμορφη φωνή. Τι λέτε; Είστε για ένα ραντεβού; — Είστε και τολμηρός διαπιστώνω.

— Και εσείς γοητευτικότατη. Αλλά ας συστηθούμε. Με λένε Κουασιμόδο. Θα ήθελες να γίνεις η Εσμεράλντα μου; — Χαχαχαχα. Έχεις και ελιά στην μύτη; — Μα φυσικά. Τι κουασιμόδος είμαι; Αλλά αυτή η φωνή σου με εμπνέει. Είσαι τόσο όμορφη όσο η φωνή σου; — Είμαι κακάσχημη και στριμμένη. Κάτι σαν την μαντάμ Μιμ ή τη μάγισσα Φούρκα. Κάτι άλλο; 170

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Περιμένω το επόμενο τηλεφωνικό σου λάθος. Θα μεταμορφωθώ. Θα γίνω ο ντόναλτ και εσύ η νταίζη. Τι λές; — Είσαι τρελός! Κλείσε το τηλέφωνο ! Χαχαχαχα.

— Φυσικά και θα το κλείσω. Περιμένω το επόμενο εσκεμμένο λάθος σου. Με λένε Ιούδα και ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα. Επιμένεις να κλείσω το τηλέφωνο; Σου κάνει καρδιά; Εμένα όχι.

— Φυσικά και να το κλείσεις Ιούδα. Χαχαχαχα. Άκου Ιούδας. Κλείσε. Σε ξαναπαίρνω σε πέντε λεπτά. Και έχεις και ωραία φωνή.

— Σε πέντε λεπτά. Ούτε λεπτό παραπάνω.

171

Ανταπόδοση Σπίτι, οικογένεια, όνειρα, μέλλον, χάθηκαν σιγά σιγά από το κατρακύλι του χρόνου. Δεν έχω τίποτα πλέον από όλα αυτά. Κάτω από μια γέφυρα μένω. Έχω και δικό μου καροτσάκι από ένα από τα super market του Σκλαβενίτη, καθώς και πολλές εφημερίδες που με σκεπάζουν κάθε βράδυ. Διαβάζω παλιά γεγονότα από αυτή την «κουβέρτα» μου κάθε φορά που πάω για ύπνο. Όλη η περιουσία και το βιός μου είναι μέσα σε αυτό το καροτσάκι. Από αυτό το super market που είναι εκεί κοντά, έκλεψα ένα κόκκινο κρασί και ένα πακέτο πατατάκια για ακόμα μια φορά κάτω από την τριμμένη καμπαρτίνα μου. Μπορεί να αισθάνομαι άσχημα σε ότι κάνω, όμως δεν έχω άλλη επιλογή για να επιβιώσω. Ξεγέλασα τις κάμερες και σήμερα κουβαλώντας τη σοδιά μου στην καμπαρτίνα. Φεύγω ανενόχλητος χωρίς να με πάρει κανείς χαμπάρι. Ο έλεγχος ασφαλείας τον κοιτάζει από τις κάμερες παρακολούθησης βλέποντας την κάθε κίνηση μου αλλά δεν πατάει το μπουτόν πανικού να ενημερώσει τους φύλακες. Χαμογελάει μέσα του, κοιτάζει το γέρο που φεύγει από την έξοδο, και τους αναφέρει από τον ασύρματο.

— Σταματήστε το γεράκο ευγενικά μετά από 100 μέτρα χωρίς να του αναφέρετε τίποτα για το συμβάν, αυτός θα σας κοιτάξει με απορία, θα σκύψει το βλέμμα του γεμάτο ντροπή, θα σας παραδώσει από μόνος του το μπουκάλι με το κόκκινο 172

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

κρασί και ότι άλλο πήρε αλλά να μην τον συλλάβετε. Πείτε του πως ξέχασε την τσάντα με τα τρόφιμα στην έξοδο. Δώστε του την τσάντα με διάφορα τρόφιμα που είναι δίπλα στην έξοδο που έδωσα εντολή να είναι γεμάτη. Αν απορήσει που δεν τον συλλάβατε χαμογελάστε του και αφήστε τον να φύγει. Είναι εντολή από μένα. Τον ξέρω πολύ καλά αυτόν τον κύριο. Κάποτε με δίδασκε στο σχολείο, με έδειρε πολλές φορές γιατί με έπιανε αδιάβαστο, με μάλωνε συνεχώς για την αμάθεια μου και διδάχτηκα. Χάρις σε αυτόν τα οφείλω όλα και έγινα αυτός που είμαι σήμερα. Είμαι ο γενικός διευθυντής σε όλη την αλυσίδα αυτού του super market. Ελέγχω τα πάντα μέσα από το γραφείο μου και το παιχνίδι με τις κάμερες είναι δικό μου παιχνίδι. Χαρίστε του ότι θέλει την επόμενη φορά, μα είμαι πολύ σίγουρος πως δεν θα ξανάρθει γιατί θα αισθάνεται άσχημα και είναι πολύ περήφανος. Δεν θέλω να μάθει πως κάποτε υπήρξα μαθητής του. Αχ δάσκαλε. Όλα δικά σου. Ήρθε η σειρά μου να σε ευχαριστήσω.

173

Ο επαναστάτης — Πόσο όμορφα είναι όλα μαζί σου και απόψε λίζα. Όλα είναι τόσο υπέροχα και μοιάζουν με όνειρο μαζί σου. Με ταξίδεψες στον πιο όμορφο κόσμο με όσα μοιραστήκαμε μαζί. Έλα ακόμα μια αγκαλιά. Έλα λίγο χουζουράκι ακόμα. Μυρίζεις τόσο όμορφα δίπλα μου μάτια μου.

— Όλα είναι όμορφα μαζί σου Γιώργο αλλά ας κάνουμε ένα διάλλειμα μετά από τόσες αγκαλίτσες μαζί. Είναι οι ειδήσεις των οχτώ και θέλω να τις δω. Έχω αγωνία με το τι έγινε στην πορεία. Οι διαδηλώσεις πήραν άσχημη τροπή με τους αναρχικούς και θέλω να μάθω τι έχει συμβεί. Πω πω ξύλο που έπεσε. Κοίτα τα ΜΑΤ. Χτυπάνε πολύ τον κόσμο. Τους αλήτες! Δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πως εμείς αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον που θα είναι και δικό τους. Κοίτα, χτυπάνε πολύ βάναυσα την πορεία των κομμουνιστών. Είμαι σίγουρη πως θα ξεκίνησαν πρώτα οι αλήτες οι αναρχικοί το επεισόδιο. Πονάς ακόμα από το πέσιμο στην μοτοσυκλέτα σου Γιώργο; — Μαζί σου όλα τα ξεπερνάω μάτια μου. Μπορεί να πονάω παντού αλλά δεν πονάω πουθενά γιατί είσαι το φάρμακο που με κάνει να ξεχνάω τα πάντα και να ταξιδεύω στον κόσμο που ονειρεύτηκα. Ακόμα πιο αγκαλιά μου σε θέλω. Θέλω τις στιγμές μας έτσι όπως είμαστε τώρα. Μισώ τον αληθινό κόσμο αλλά λατρεύω τον δικό μας.

174

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Κοίτα τι κάνουν οι αστυνομικοί! Διαλύουν την συγκέντρωση διαμαρτυρίας με δακρυγόνα και τα κλομπς τους. Τους χτυπάνε αλύπητα τα καθάρματα! Γιώργο κοίτα αυτόν εκεί τον αναρχικό. Τους πετάει βόμβες μολότωφ συνεχώς. Γιώργο σου μοιάζει. Φοράει το ίδιο μπουφάν και έχει το ίδιο μαύρο κράνος με το δικό σου. Τον έπιασαν και τον βαράνε αλύπητα αλλά αντέχει στο ξύλο ο αλήτης. Καλά του κάνουν! Κάποιοι σαν αυτόν και την παρέα του χαλάνε τις πορείες διαμαρτυρίας. Γιώργο αυτός πρέπει να είσαι εσύ! Κοίτα, τους ξέφυγε και καβαλάει την μοτοσυκλέτα που είναι ίδια με την δική σου! Το κράνος του έχει το σύμβολο με το δικό σου, το καρτούν με τον Σιλβέστρο! Γιώργο είσαι αυτός που βλέπω στην τηλεόραση; Είσαι αναρχικός; Δεν θέλω να μου πεις ψέματα! Αυτός είσαι εσύ; — Έχει σημασία τι είμαι λίζα; Και γιατί να σου πω ψέματα; Αυτός είμαι εγώ και δεν έχω λόγο να στο κρύψω. Ιδεολογίες είναι όλα. Εσύ επαναστάτρια με την δική σου ιδεολογία και εγώ με τη δική μου. Ο καθένας μας αντιδρά με τον τρόπο του και τις δυνάμεις του. λες να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο αναίμακτα; Αντιδρούμε στις διάφορες καταστάσεις ο καθένας με τον τρόπο μας. Εσύ ειρηνικά και εγώ καταστροφικά και ριζοσπαστικά. Εσύ πιστεύεις πως θα αλλάξεις κάποια πράγματα με πορείες μέσα από θεωρίες και εγώ με έργα. Όμως είμαστε μαζί και αυτό έχει σημασία λίζα. Τα έχουμε ξεχάσει όλα όπως είμαστε τώρα αγκαλιά. Τι έπαθες λίζα; Ως προς τι αυτή η έκφραση; Αγαπιόμαστε και αυτό έχει σημασία. Μια μέρα θα φτιάξουμε το δικό μας κόσμο και θα τα έχουμε ξεχάσει όλα τα του παρελθόντος και… Είμαι ο «φύλακας άγγελος σου και θα σε προσέχω πάντα μάτια μου». να το θυμάσαι αυτό μέσα σου. Μη με μισείς άδικα. Θα σε προσέχω πάντα.

175

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

— Μάζεψε τα και φύγε τώρα! Φύγε και να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου! Μου κατέστρεψες τα πάντα μέσα μου! Είσαι αναρχικός και εγώ στο αντίθετο άκρο! ντύσου και φύγε τώρα και να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου, ακούς; Φύγε τώρα!

— λίζα παραφέρεσαι… λίζα σύνελθε! Σημασία έχει πως σε αγαπώ και πως είσαι το παν για μένα. Ο έρωτας δεν έχει πολιτικές πεποιθήσεις αλλά παραμένει αγνός σαν αυτό που αισθάνομαι μέσα μου μαζί σου. Έλα, ξέχασε τα όλα και έλα πιο κοντά μου. Μια αγκαλιά ακόμα έστω για τόσο λιγάκι ακόμα λίζα και να τα ξεχάσουμε όλα; — να πας στο διάολο Γιώργο μαζί με τις ιδεολογίες σου! Φύγε τώρα γιατί θα μας ακούσει όλη η πολυκατοικία! Τελειώσαμε, το κατάλαβες; Ο Γιώργος χωρίς να πει κουβέντα ντύθηκε, φόρεσε το μπουφάν του, πήρε το κράνος στο χέρι, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Η λίζα ξέσπασε σε κλάματα γιατί δεν έδειχνε κανένα αναρχικό στοιχείο πάνω του και ήταν πολύ μετρημένος στην παρέα της. Ποτέ δεν μιλούσε για πολιτική αλλά και ποτέ δεν έδωσε σε κανένα το δικαίωμα να μάθουν την πολιτική του ταυτότητα. Όμως τον πρόδωσαν οι ειδήσεις στην τηλεόραση και μάλιστα τα περισσότερα γεγονότα που έδειχναν τις εικόνες με αυτόν παρά η αγωνιστική πορεία των άλλων. Πορείες… Διαφορετικές πορείες ακολούθησαν ο Γιώργος και η λίζα στο τέλος μεταξύ τους. Χάθηκαν όλα μέσα από τις ιδεολογίες τους, μπορεί η πολιτική να τους χώρισε αλλά η καρδιά όμως πόσα παιχνίδια παίζει μέσα από τον έρωτα; Παιχνίδια είναι η ζωή και δεν συγχωρεί από λάθη, όμως που υπήρξαν τα λάθη; Ο έρωτας έχει χρώματα και κρύβει το άλικο χρώμα μέσα του. Αν δεν κόψεις ένα τριαντάφυλλο και δεν ματώσεις δεν θα μάθεις πόσο αξία 176

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

έχουν τα αγκάθια του για να το προστατέψουν. Οι μέρες κυλούσαν και όλα ξεπεράστηκαν με τον χρόνο. Η λίζα συνέχισε τους ρυθμούς της και την καθημερινότητα της. Μια καθημερινότητα με δουλειά, προβληματισμούς, εντάσεις, ενστάσεις ζωής και επαναστάσεις, μια κατάσταση που την είχε κουράσει και την έφερνε στο απροχώρητο. Είχε τις δικές της αγωνίες σχετικά με το μέλλον της και ήξερε πως δεν της έδινε καμιά ελπίδα επιβίωσης με τα τρέχοντα έξοδα. Επαναστατούσε και επαναστατούσε χωρίς να αλλάζει κάτι. Σε κάθε διαδήλωση του κόμματος σαν δυναμικό στέλεχος ήταν στην πρώτη γραμμή και ήταν ένα σημείο αγανάκτησης με τα πολιτικά συμφέροντα και σημείο εκτόνωσης για αυτήν. Ο Γιώργος υπήρξε εξαφανισμένος εντελώς από την παρέα της και δεν την είχε ενοχλήσει ποτέ. Είχε να τον δει πάνω από πέντε μήνες, κάπως τον είχε ξεπεράσει, δεν έπαυε όμως να τον σκέπτεται. Σκεπτόταν πως ίσως του φέρθηκε σκληρά, όμως δεν θα δεχόταν ποτέ ένα άτομο δίπλα της με τέτοιες ιδεολογίες. Ήξερε πως οι μορφές της αναρχίας είναι πολλές όπως την είχε μάθει ο Γιώργος και πως οι επαναστάσεις είναι ακόμα δυσκολότερη υπόθεση αλλά όχι και έτσι. Είχε τόσα πολλά στο μυαλό της και έπρεπε να ετοιμάσει και να οργανώσει τις τελευταίες λεπτομέρειες για την αυριανή πορεία, σαν δυναμικό στέλεχος του κόμματος και ο χρόνος ήταν λίγος. Η πορεία διαμαρτυρίας ξεκίνησε την επόμενη μέρα ακριβώς στην ώρα της ομαλά και όπως πάντα η λίζα ήταν στην πρώτη γραμμή φωνάζοντας συνθήματα με τους άλλους αγανακτισμένους εναντίον του κατεστημένου. Τα ματ ήταν μπροστά τους απέχοντας περίπου εκατό μέτρα, όμως αυτό δεν εμπόδιζε την πορεία να συνεχίσει το δρόμο της. Πλησίαζαν πολύ κοντά προς τους πάνοπλους αστυνομικούς και ο υπεύθυ177

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

νος τους είπε να σταματήσουν τη πορεία και να διαλυθούν, αλλά τίποτα. Η πορεία προχωρούσε κανονικά προς αυτούς και οι εντολές από τον υπεύθυνο της αστυνομίας ήταν να ρίξουν δακρυγόνα να τους διαλύσουν. Το πλήθος της πορείας άρχισε να δέχεται τα πρώτα δακρυγόνα, προσπαθούσαν με μαντήλια να καλύψουν τη μύτη και το στόμα και ήταν πιασμένοι από τους αγκώνες μεταξύ τους για να μην αποπροσανατολιστούν έχοντας την εμπειρία από τέτοιου είδους επιθέσεις από παλαιότερες συγκεντρώσεις. Όσοι από αυτούς δεν είχαν την εμπειρία άρχισαν να έχουν τσούξιμο στα μάτια, θολή όραση με πολλά δάκρυα, βήχα και δυσκολία στην αναπνοή. Το τοπίο είχε γεμίσει από άσπρο καπνό, όμως πολλοί από αυτούς προσπαθούσαν να διασπάσουν τον κλοιό των αστυνομικών, να αμυνθούν με το δικό τους τρόπο και να αντισταθούν ή και να τα βάλουν μαζί τους έστω και άνισα. Η λίζα προσπαθούσε να εμψυχώσει το πλήθος φωνάζοντας να μην υποχωρήσουν και όρμησε μαζί με μερικούς άλλους με μίσος στους αστυνομικούς. Άλλοι πετούσαν πέτρες και άλλοι κλωτσούσαν τα καπνογόνα προς αυτούς. Οι αστυνομικοί με τη σειρά τους πήραν θέση επίθεσης και με τα ρόπαλα άρχισαν να τους χτυπούν με δύναμη όσους έβρισκαν μπροστά τους. Η λίζα δεν είχε πολλά περιθώρια να αμυνθεί και δεχόταν απανωτά χτυπήματα από αυτούς ώσπου έπεσε κάτω στο δρόμο. Μια φιγούρα εμφανίστηκε δίπλα της και προσπαθούσε να την τραβήξει πιο πέρα. Δεχόταν χτυπήματα από τους αστυνομικούς αλλά δεν το έβαζε κάτω και αμυνόταν με ένα ρόπαλο και αλυσίδες. Ήταν από πάνω της και προσπαθούσε να την προστατεύσει αλλά με πόσους θα μπορούσε να τα βάλει; Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν αλλά δεν την άφηνε από δίπλα του και δεν έκανε καμία κίνηση 178

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

να τραπεί σε φυγή, απεναντίας έβαλε σαν ασπίδα το σώμα του αγκαλιάζοντας την για να την προστατεύσει. Οι αστυνομικοί τον χτυπούσαν με όλη τους τη δύναμη, αυτός υπέμενε καρτερικά το κάθε χτύπημα τους και πριν πέσει αναίσθητος ψιθύρισε στο αφτί της. «Ο έρωτας δεν θα έχει ποτέ το χρώμα σου». Η λίζα έβλεπε όλες αυτές τις σκηνές μέσα από το θολό βλέμμα της από τα δακρυγόνα, δεν μιλούσε και παρέμενε ακίνητη δείχνοντας παραδομένη και ανίσχυρη πλέον να αντιδράσει σε οτιδήποτε και σε μετά από λίγο λιποθύμησε. Οι αστυνομικοί την αφήνουν και τρέχουν να επιτεθούν στο υπόλοιπο εναπομείναν πλήθος. Η μάχη τελειώνει και παντού πυκνοί καπνοί και πάρα πολλοί τραυματίες. Οι ρεπόρτερς καταγράφουν τα γεγονότα που είναι και η πρώτη είδηση στα τηλεοπτικά κανάλια και έχουν πολύ υλικό στα χέρια τους. Ξύπνησε και είδε πως ήταν πάνω σε ένα φορείο σε κάποιο νοσοκομείο, με επιδέσμους. Ο νοσοκόμος που πέρασε από δίπλα της την ενημέρωσε πως είχε ελαφρές μελανιές στα χέρια και στα πόδια, πως δεν ήταν τίποτα ανησυχητικό ,πως σε λίγο αν μπορούσε να την πάρει κάποιος να την πάει στο σπίτι της και θα αισθανόταν καλύτερα στο κρεβάτι της. Έτσι και έγινε και πλέον είναι στο δικό της χώρο. Είναι ξαπλωμένη και περιμένει να δει τις ειδήσεις και τα γεγονότα από την πορεία. Πράγματι σε λίγο αρχίζουν οι ειδήσεις και όλα τα κανάλια αναφέρονται στα γεγονότα της πορείας και την τελική εξέλιξη. Σε μια από αυτές τις σκηνές βλέπει τον εαυτό της και μια αντρική φιγούρα με μαύρο κράνος από πάνω της να προσπαθεί να την προστατεύσει και να πολεμάει και να αμύνεται εναντίον όλων θέλοντας να την προστατεύσει από όλους. Τον είδε να πέφτει αιμόφυρτος από πάνω της σαν να ήθελε να την προστατέψει χρησιμοποιώντας το σώμα του 179

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

δεχόμενος χτυπήματα από τα ρόπαλα των αστυνομικών. Το βλέμμα της σε μια στιγμή γίνεται αλλιώτικο, η αγωνία δεν κρύβεται στο πρόσωπο της και ένας κρύος ιδρώτας την λούζει στην κυριολεξία. Το μαύρο κράνος του άγνωστου είχε μια φιγούρα από καρτούν με τον Σιλβέστρο. Ήταν απόλυτα σίγουρη πως αυτός είναι ο Γιώργος. Πήρε το κινητό στα χέρια της, έψαξε στις επαφές της αλλά δεν υπήρχε πουθενά. Τον είχε διαγράψει εκείνη τη μέρα του χωρισμού τους και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του να τον ρωτήσει αν είναι καλά. Έκανε πολλές προσπάθειες μέσα από τον κύκλο της να βρει το τηλέφωνο του και επιτέλους τα κατάφερε. Σχημάτισε τον αριθμό του στο κινητό της αλλά έδειχνε κλειστό. Όσες φορές και αν προσπάθησε ήταν μάταιο. Ο καιρός πέρασε και αυτός ποτέ δεν απαντούσε σε κάθε τηλεφώνημα της. Έμαθε από κάποιον από την παρέα της πως είναι ακόμα καλά. Τον ρώτησε περισσότερες λεπτομέρειες αλλά δεν πήρε καμιά σίγουρη απάντηση. Ο καιρός περνούσε αλλά ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για να τον ξεχάσει. Η ζωή όμως έχει τα σκαμπανευάσματα της. Η λίζα οδηγεί το μηχανάκι της στη Σταδίου και το κόκκινο φανάρι την σταματάει. Δίπλα της σταματάει μια μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού. Γυρίζει και τον κοιτάζει περιμένοντας να ανάψει το φανάρι πράσινο. Μαύρη μηχανή, μαύρη η στολή του μοτοσικλετιστή και μαύρο κράνος. Εντυπωσιακός τύπος σκέφτηκε μέσα της. Το φανάρι γίνεται πράσινο και ο τύπος γκαζώνει τη μοτοσυκλέτα του. Την αφήνει πίσω του, όμως η περαστική ματιά της την κάνει να αισθάνεται αμήχανη. Στο πίσω μέρος του κράνους του υπήρχε ένα αυτοκόλλητο με το καρτούν του Σιλβέστρου. Συνήλθε και γκάζωσε το μηχανάκι της αλλά που να τον προλάβει. Θυμήθηκε τα λόγια του λόγια του Γιώργου που της 180

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

είχε πει την τελευταία μέρα του αποχωρισμού τους. «Είμαι ο φύλακας άγγελος σου και θα σε προσέχω πάντα μάτια μου». Σταμάτησε δεξιά, έβγαλε το κράνος της, πήρε μια βαθειά ανάσα και χαμογέλασε. Ο αλήτης της… Ο επαναστάτης της… Ήξερε πως δύσκολα θα τον ξανασυναντούσε, ήξερε πως πραγματικά την λάτρεψε, ήξερε πως τον αδίκησε μέσα από χρωματικές πολιτικές πεποιθήσεις πιστεύοντας τις ιδεολογίες της μα μετάνιωσε που ο εγωισμός της δεν την έκανε να γευτεί τις αλήθειες του αληθινού έρωτα του. Δίκιο είχε ο Γιώργος όταν της είχε πει πως «Ο έρωτας δεν έχει πολιτικές πεποιθήσεις αλλά παραμένει αγνός σαν αυτό που αισθάνομαι μέσα μου μαζί σου».

181

Φεγγάρι και ιππότης — Γιάντα φεγγάρι με φωτίζεις; Φύγε από πάνω μου!

— Σε φωτίζω ιππότη μου γιατί με σαγήνεψες. Όμως γιατί με μαλώνεις; — Δεν θέλω κανένα φως! Δεν θέλω να με δουν και να πουν πως ένας ιππότης υπέκυψε μέσα από τα δάκρια του, ακούς; Φύγε από πάνω μου! Δεν θέλω να με αγαπάνε και δεν θέλω να με βλέπει κανένας πως υποφέρω! Είμαι ιππότης και έμαθα μέσα μου πως οι ονειροπόλοι γεννήθηκαν για να υποφέρουν. Φύγε σου λέω! Θέλω τον σκοταδισμό της σκέψης και το απόλυτο της μοναξιάς μου. Μήπως θα με καταλάβεις ποτέ; Προτιμώ να είμαι μόνος και να τα βρω ο ίδιος με τον εαυτό μου. Αν με καταλαβαίνεις φύγε από πάνω μου. Δεν με αγαπάει η βασίλισσα μου και δεν άξιζε τις μάχες που έδωσα για χάρη της. Κρύψου σε παρακαλώ…

— Ιππότη σε ακολουθώ σε κάθε χνάρι της μοναξιάς σου. Μάλωσε με… Εσύ από εκεί και εγώ από εδώ. Πόσο απέχεις και πόσο απέχω από δίπλα σου; Μας χωρίζουν αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων αλλά πόσο διαφέρουν μεταξύ μας τα συναισθήματα μας; Μόνος εσύ, μοναχικό φεγγάρι εγώ. Πόσα μπορείς να αλλάξεις από την τροχιά της ζωής σου; Έλα ιππότη μου. Έχουμε διαφορετικές τροχιές αλλά και κάτι κοινό. Γεννήθηκα να περιπλανιέμαι και πάντα θα περιπλανιέμαι χωρίς να μπορώ να αλλάξω την διαδρομή μου γιατί πρέπει να επιφέρω την 182

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

ισορροπία στο πλανητικό σύστημα. Δεν ξέρω αν γεννήθηκα ευλογημένο σαν φεγγάρι ή καταραμένο μέσα από τους κύκλους που κάνω κάθε μέρα ή μάλλον κάθε νύχτα. Ιππότη και απόψε το φεγγάρι κλαίει δίπλα σου. Η Αφροδίτη απέχει πάρα πολύ από δίπλα μου. Την ερωτεύτηκα και με ερωτεύτηκε μα δεν θα την αγγίξω ποτέ. Διαδρομές άσκοπες αλλά ποτέ δεν το έβαλα κάτω γιατί πιστεύω πως οι μοίρες της τροχιάς και του έρωτα κάποια στιγμή θα συγκλίνουν και θα μας κάνουν να ανταμωθούμε. Θα την πλησιάσω κάποια μέρα και θα είμαι πολύ κοντά της μα δεν πρέπει να την αγγίξω γιατί θα χαλάσω τα πάντα στο σύμπαν. Είμαι καταραμένο φεγγάρι. Αγάπησα και περιπλανιέμαι στην ίδια διαδρομή μου χιλιάδες χρόνια μα δεν χαλιέμαι όμως γιατί είμαι πεισματάρικο φεγγάρι. Εσύ ιππότη μου είσαι πεισματάρης; Την αγαπάς ακόμα; Προλαβαίνεις; Εγώ γεννήθηκα να πλανιέμαι στην τροχιά μου. Εσύ όμως μπορείς να αλλάξεις τις διαδρομές σου. Δύσκολος ο έρωτας. Αλήθεια, γιατί κλαίς; Τα δικά μου τα δάκρυα στέρεψαν, με λυπήθηκε ο έρωτας και με μεταμόρφωσε σε φεγγάρι. Περιπλανιέμαι αλλά και εσύ είσαι περιπλανώμενος και ίσως γι’ αυτό να σε ακολουθώ. Θέλεις να φύγω από δίπλα σου; Θα το κάνω. Θα σου πω όμως κάτι ακόμα. Μάθε να πολεμάς μέχρις εσχάτων. Σβήνω το φως μου και χάνομαι από παντού σου. Ταξίδεψε μόνος σου. Καλή σου νύχτα ιππότη.

— Φεγγάρι μου αν ήξερες πως μου δίνεις μεγάλη δύναμη. Φεγγάρι δεν θα σβήσεις ποτέ, ακούς; Με όπλισες με τόλμη και πάω να κατακτήσω το κάστρο μου! Μη σβήσεις ακόμα! Απλά φώτισε με και απόψε και θα σε δικαιώσω. Αγαπήσαμε το ίδιο όνειρο που υπήρξε το πιο όμορφο μέσα από τα συναισθήματα μας. Έχουμε κάτι κοινό μεταξύ μας. Την Αφροδίτη. Και φιλού183

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

σε τόσο όμορφα. Τι λες φεγγάρι μου; Αντέχεις ακόμα; Εγώ με όσα απόψε μου μήνυσες ναι. Θα πολεμήσω για να την κατακτήσω και θα κερδίσω την καρδιά της. Πόσο όμορφες αλήθειες μου είπες απόψε φεγγάρι μου. Αλλάζω τροχιά και κάνε και εσύ το ίδιο. Σε εμπιστεύομαι. Μια μέρα θα αλλάξουμε το σύμπαν, ακούς; — Δροσουλίτη μου...

184

Αλλιώτικο παιχνίδι Πολύ ζέστη στην Αμοργό. Κόλαση σκέτη είναι το τοπίο στο λιμάνι και καμιά σκιά από δέντρα. Θα λιώσω από τον καύσωνα περιμένοντας το καράβι και έχει καθυστέρηση. Α ρε Βίκυ… Έχε χάρη που είμαι άφραγκος και έρχεσαι στο νησί να μοιράσεις μέρος από τις διακοπές σου μαζί μου. Πολλά σου έταξα, πολλά ψέματα σου είπα μέσα από στιγμές έρωτα αλλά δεν σε αγάπησα ποτέ. Είσαι καλή κοπέλα αλλά εγώ όχι. Απορώ γιατί με αγαπάς ακόμα. Δεν θα σε αγαπήσω ποτέ και αυτές θα είναι οι πρώτες και τελευταίες διακοπές που θα περάσουμε μαζί. Εγώ είμαι γεννημένος για άλλους προορισμούς ζωής μέσα από τις σκέψεις μου. Δεν είναι όλα έρωτας όπως φαντάζεσαι, αλλά περαστικές στιγμές που κάνουμε το κέφι μας και μετά λέμε ένα αντίο. Όλα είναι εικόνες στο μυαλό μας που προσπαθούμε να κολυμπήσουμε μέσα τους και να ζήσουμε αυτό που βλέπουμε και μας θαμπώνει. να, κάτι σαν αυτό το σκάφος. Τι σκάφος δηλαδή, θαλαμηγός είναι. Μάγκας ο γέρος που το έχει. Είναι εβδομηντάρης και βάλε και τα έχει όλα. Τεμενάδες του κάνουν όλοι και κάθε επιθυμία του είναι διαταγή για το πλήρωμa και όσοι τον περιβάλουν. Κοίτα τι κουκλάρες έχει ο κωλόγερος δίπλα του. Στα ώπα ώπα τον έχουν και του κάνουν γλύκες λες και είναι θεός. Α ρε γέρο! Εγώ έπρεπε να ήμουν στην θέση σου και εσύ στην δική μου αλλά ο θεός δεν είναι δίκαιος. Τα έδωσε όλα σε σένα και είσαι πλέον άχρηστος γι’ αυτές τις κοπέλες.

185

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Πως θα πηδήξεις αυτούς τους αφρούς γέρο; Μπορεί να κάνεις το κέφι σου, τις ζωγραφίζεις ερωτικά με τα λεφτά σου ενώ εγώ θα τις ξέσκιζα με τα κίνητρα μου γιατί και ωραίος είμαι, με κρυφά χαρίσματα και ξέρω τι ζητάει κάθε γυναίκα. Σε πάω μια κόντρα ρε! Δεν κωλώνω πουθενά και ο θεός είναι άδικος ρε! Τα βάζω και με τον ίδιο τον διάολο ακόμα για να αποδείξω πως είναι άδικος και αυτός! Κοντεύω να λιποθυμήσω από τον καύσωνα περιμένοντας το καράβι της γραμμής διψασμένος και άφραγκος μα δεν το βάζω κάτω! Έχω πάρει ανάποδες και τα βάζω με θεούς και διαόλους! Που είμαι; Γιατί βρίσκομαι σε ένα αλλιώτικο περιβάλλον; Όλα είναι όμορφα και πλούσια. Μοιάζει με παράδεισο. Δεν ζεσταίνομαι, είμαι σε ένα δροσερό χώρο που με κάνει και αισθάνομαι κάτι σαν βασιλιάς. Ποιος είναι αυτός πιο πέρα; Μα, αυτός είναι ο γέρος με τη θαλαμηγό και τις κοπέλες μανεκέν… Πίνει το ποτό του ανέμελος και με κοιτάζει διακριτικά. Με είδε πως κοιτάζω παντού το σκάφος του και με πλησιάζει σαν να θέλει κάτι να μου πει.

— Συνήλθες νέε μου επιτέλους. Πολύ ανήσυχο σε βλέπω. Ωραίος άντρας είσαι μα δείχνεις σαν κάτι να σου λείπει μέσα σου. Σε είδα στην προβλήτα που έπεσες αναίσθητος από δίψα και ηλίαση όπως μου είπαν οι προσωπικοί γιατροί φίλοι μου όταν προσπάθησα να σε βοηθήσω. Έδωσα εντολή να σε μεταφέρουν στη θαλαμηγό μου και να σου προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Είσαι καλά και αυτό έχει σημασία. Παρατήρησα όμως στο βλέμμα σου στην προβλήτα πως με κοίταζες με κάποια απέχθεια και ζηλόφθονα. Είμαι πολύ καλός στα παιχνίδια του βλέμματος και μέσα από αυτά μπορώ να ψυχογραφήσω κάθε χαρακτήρα. Έχω το χάρισμα του διαβόλου ας πούμε. Θα μοιρα186

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

στείς ένα ποτό μαζί μου; Περιεργάζεσαι πολύ τη θαλαμηγό μου διαπιστώνω. Δεν έχεις ξαναδεί θαλαμηγό; — Κάθε άλλο, έχω δει πολλές από αυτές από μακριά αλλά σε καμία δεν είχα την τιμή να τη δω στα ενδότερα και το πλούσιο ύφος της. Μόνος είσαι τώρα; Δεν βλέπω κανένα γύρω μας. Γιατί μείναμε οι δυό μας; — Όταν κλείνω συμφωνίες δεν θέλω ακροατήριο δίπλα μου. Σκέπτομαι να κάνουμε μια συμφωνία μεταξύ μας.

— Σαν τι είδους συμφωνία; Δεν έχω κάτι να διαπραγματευτώ. Πως σου πέρασε αυτή η ιδέα και τι σε έκανε να διαλέξεις εμένα; — Βιάστηκες να απαντήσεις δια ερωτήσεως αλλά έτσι είναι η νεανική απειρία. Θα διαπραγματευτώ σε κάτι που έχεις ενώ εγώ όχι και θα κανονίσουμε το χρηματικό ποσόν.

— Και τι έχω εγώ που δεν έχεις εσύ; Εσύ έχεις τα πάντα. Πλούτο, δύναμη και ότι επιθυμήσεις το έχεις ενώ εγώ τίποτα προς το παρόν. Σε είδα στην προβλήτα πλαισιωμένο από υπέροχες κοπέλες μανεκέν και με σωματοφύλακες. Τι δεν έχεις; Τι σου λείπει; — Τα νιάτα μου λείπουν, κάτι που εσύ έχεις ενώ εγώ όχι. Θέλεις να κάνουμε μια συμφωνία; Θα μου χαρίσεις τα νιάτα σου, εγώ τα γεράματα μου και θα κερδίσεις πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ. Τι λες, ανταλλάσουμε τις ηλικίες μας; Δέχεσαι; Σκέψου λίγο πίνοντας ένα ποτό από το μπαρ. Παγάκια έχει στο μικρό ψυγείο από κάτω. Πάω έξω να συνεχίσω το ποτό μου και περιμένω να μου απαντήσεις. Αυτή είναι η πρόταση μου. Έλα να με βρεις έξω στη πρύμνη του σκάφους και περιμένω την απάντηση σου.

187

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Μάλλον ο γέρος τα έχει εντελώς χαμένα σκέφτηκα μέσα μου. Έχω ακούσει για συμφωνίες και συμφωνίες αλλά κάτι τέτοιο ποτέ. Ας ακολουθήσω το παιχνίδι του. Δεν έχω να χάσω τίποτα ούτως ή άλλως. Ίσα ίσα που μπορεί να του αποσπάσω μερικά χρήματα με την τρέλα που τον δέρνει. Ας πιω μια τεκίλα με λεμόνι με πολλά παγάκια και ας κάνω πως σκέφτομαι την πρόταση του πριν του απαντήσω. Τι ωραία θαλαμηγός πάντως… Αυτή είναι ζωή. Έτσι θα ήθελα να ζήσω. Με σκέφτομαι εδώ μέσα και όλα τα μανεκέν του γύρω μου γυμνά στην πλώρη της θαλαμηγού και να είμαι ανάμεσα τους κάνοντας ακολασίες και να ζω ένα όνειρο μαζί τους. Πέρασε η ώρα όμως. Ας πάω να τον βρω. Πολύ ήρεμος είναι και απολαμβάνει το ποτό του αγναντεύοντας.

— Μπορώ να καθίσω και να συζητήσουμε την πρόταση σου; Αλήθεια, τι αγναντεύεις; — Τα νιάτα μου σκέπτομαι πως κύλισαν τόσο γρήγορα. Ο χρόνος τελικά είναι ο χειρότερος αντίπαλος για μένα αλλά δεν το βάζω κάτω ακόμα όσο υπάρχουν τα νιάτα γύρω μου, σαν τα δικά σου ας πούμε. Τι έχεις να απαντήσεις στην πρόταση μου; — Σκέφτηκα πολύ την προσφορά σου αλλά είναι λίγα τα λεφτά. Τα νιάτα μου θα σου δώσω και τα νιάτα κοστίζουν πολύ ακριβά. Θα ήθελα κάτι περισσότερο.

— Τι είναι αυτό το περισσότερο νέε μου; Η προσφορά μου είναι πάρα πολύ καλή και θα αλλάξει η ζωή σου γιατί θα αποχτήσεις πολύ χρήμα, κάτι που δεν θα το έβγαζες ποτέ στη ζωή σου. Διαπιστώνω πως ζητάς περισσότερα. Πες μου πόσα ζητάς.

— Θα ήθελα και τη θαλαμηγό σου με όλο το πλήρωμα και τις κοπέλες. Αν δεχτείς, τα νιάτα μου είναι δικά σου και εγώ θα 188

Μ ι κ ρ έ ς ι στ ο ρ ί ε ς γ ι α μ ε γ ά λ ο υ ς

πάρω την ηλικία σου. Κάτι σαν να αντιστρέφουμε τους εαυτούς μας. Εσύ θα είσαι εγώ και εγώ εσύ. Δέχεσαι; — Θα σου πω κάτι νέε μου. Κουβαλάς την απληστία πάνω σου, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ την πρόταση σου. Δική σου η θαλαμηγός μου και παραπάνω ότι μου ζήτησες. Είσαι πολύ σκληρός στις διαπραγματεύσεις αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Από αύριο το πρωί αντιστρέφονται οι ρόλοι μας. Εγώ θα είμαι νέος και εσύ στη θέση μου. Κλείσαμε την συμφωνία. Ας δώσουμε τα χέρια και ας υπογράψουμε τη συμφωνία μας.

— λεφτά δεν βλέπω. Πως θα σε εμπιστευτώ; Ο γέρος βγάζει από την τσέπη του ένα κλειδί και το αφήνει στο τραπέζι.

— Το κλειδί αυτό είναι του μυστικού χρηματοκιβωτίου μου. Στο σαλόνι θα δεις ένα στερεοφωνικό και στην αριστερή του πλευρά μια κλειδαριά. Με το που θα βάλεις το κλειδί μέσα θα ανοίξει ο αριστερός τοίχος και θα δεις ένα μεγάλο χρηματοκιβώτιο με ένα μικρό πληκτρολόγιο υπολογιστή. Ο κωδικός γραφής είναι devil με μικρά γράμματα. Πάρε το κλειδί και πάρε όσα λεφτά θέλεις. Από αύριο θα είναι όλα δικά σου. Δεν φοβάμαι πως θα με κλέψεις γιατί θα μείνεις μαζί μου απόψε. Μείνε το βράδυ στην κρεβατοκάμαρα αριθμός επτά και απόλαυσε την. Αύριο θα αποφασίσεις ποια κρεβατοκάμαρα θα είναι μόνιμα δική σου. Μπορώ να πιω το ποτό μου με την ησυχία μου τώρα; Θέλω να απολαύσω το τελευταίο μου ηλιοβασίλεμα σαν γέρος. Εσύ με τη σειρά σου μπορείς να απολαύσεις τη θαλαμηγό μου που από αύριο θα είναι δική σου καθώς και όλα όσα έχω. Πήγαινε τώρα. Η αυριανή μέρα θα είναι αλλιώτικη και για τους δυό μας. Ο γέρος πρέπει να τα έχει χαμένα τελείως σκέφτηκα. Είμαι 189

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

κατοχυρωμένος με αυτό το συμβόλαιο και δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Μου τα χάρισε όλα και δεν έχει τίποτα ο τρελός. Ας τον αφήσω στην ησυχία του, ας βάλω ακόμα ένα ποτό και ας πάω να δω πόσα λεφτά έχει στο χρηματοκιβώτιο του και μην ξεχάσω να βάλω τον κωδικό devil. Απίστευτο! Το χρηματοκιβώτιο είναι γεμάτο λεφτά, τόσα πολλά που δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Θα πάρω μερικές δεσμίδες και θα τις βάλω στο δωμάτιο μου. Επιτέλους είμαι πλούσιος μέσα από την τρέλα του! Θα κάνω ένα βασιλικό ύπνο έχοντας πάνω μου λεφτά σαν σεντόνι και από αύριο ξεκινάει μια αλλιώτικη ζωή. Πω πω! Η δεύτερη τεκίλα με ζάλισε και νυστάζω. Θα κοιμηθώ πάνω σε λεφτά και αύριο όμως… Κοίτα πω τα φέρνει η ζωή πάντως από τη μια στιγμή στην άλλη. να περιμένω στο λιμάνι τη Βίκυ και ξαφνικά να αλλάξει όλη μου η ζωή. Τι να σε κάνω βρε Βίκυ εσένα; Εγώ είμαι πλούσιος και εσύ μια περαστική. Θα την διώξω αύριο λέγοντας της πως τελειώσαμε χωρίς να της δώσω το δικαίωμα πως είμαι πλούσιος. Πολύ νυστάζω και καλύτερα να κοιμηθώ…

— Είστε καλά κύριε; Σας βλέπω λίγο χλωμό και ο σφυγμός είναι λίγο κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Ήπιατε κρυφά χτες γιατί βλέπω ένα ποτό πάνω στο κομοδίνο σας. Σας είπα πως δεν κάνει να πίνετε γιατί επιβαρύνετε στο συκώτι σας. Ξέρω πως έχετε πολύ άγχος αλλά πρέπει να το αφήσετε στο περιθώριο αλλιώς θα έχετε πάλι επιπλοκές στην καρδιά σας. Στο τσακ σας προλάβαμε πριν μια εβδομάδα όταν πέσατε κάτω με σπασμούς. Αλλά γιατί έχετε πεταμένα παντού τόσα λεφτά; Σας αφήνω για λίγο και αργότερα θα φέρω τα φάρμακα σας. Επίσης θα έρθει ένας διάσημος γιατρός να σας εξετάσει. Είναι από τους καλύτερους γιατρούς παγκοσμίως.

190

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

(Ποιος είναι αυτός πάλι; Τι θέλει από πάνω μου και μου τα λέει όλα αυτά; Τρελός είναι; Πονάω ολόκληρος παντού. Δεν αισθάνομαι καλά. Μα, πως είναι τα χέρια μου τόσο ζαρωμένα; Τι έχω; Δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Πως είμαι έτσι; Τι χάλια είναι αυτά που έχω; Ο καθρέπτης απέναντι μου γιατί με δείχνει τόσο γερασμένο; Δεν είναι δυνατόν! Αυτός είμαι εγώ! Δεν μπορεί σε μια νύχτα να γέρασα τόσο πολύ! Που είναι τα νιάτα μου; Χάθηκαν όλα σε μια νύχτα και πως; Η πόρτα χτυπάει αλλά δεν μπορώ να σηκωθώ. Η φωνή μου είναι αδύνατη και με το ζόρι μπορώ να μιλήσω. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας νεαρός κύριος καλοντυμένος κρατώντας μια βαλίτσα του γιατρού. Δεν μπορώ να κουνηθώ σχεδόν καθόλου. Παίρνει μια καρέκλα και κάθεται δίπλα μου. Μα, αυτός μοιάζει με το γέρο που έχει τη θαλαμηγό και είναι πολύ νεότερος. Δεν είναι δυνατόν! Η συμφωνία που έκανα μαζί του έγινε πραγματικότητα και τον περνούσα για τρελό! ) — Καλημέρα. Χαίρομαι που κράτησες την υπόσχεση σου μαζί μου. Έγινα πολύ νεότερος και εσύ πολύ πλούσιος. Έχεις τα πάντα πλέον και εγώ έχω την δυνατότητα να συνεχίσω το επάγγελμα μου και είμαι από τους καλύτερους καρδιοχειρουργούς παγκοσμίως. Ήρθα να σε ευχαριστήσω για την ανταλλαγή ζωής που κάναμε. Ξέρω τι έχεις, που πονάς και υποφέρεις γιατί ήμουν στη θέση σου και θα σου πω πως πρέπει να ακολουθήσεις τη δική μου αγωγή φαρμάκων για να διατηρείσαι. Τα μανεκέν, οι κοπέλες που είναι πανάκριβα μοντέλα σε κόστος σε περιμένουν στην πλώρη και απολαμβάνουν το μπάνιο τους στην πισίνα. Με την ένεση που θα σου κάνω θα αισθανθείς πολύ καλύτερα και θα πας να τα βρεις. Με μέτρο όμως για να μη σου ανέβει η πίεση. Θα πάω και εγώ εκεί μαζί τους πιο με191

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

τά. Σε δέκα λεπτά θα είσαι πολύ καλά και θα περπατάς. Είναι πανάκριβη αυτή η ένεση, δίνει ζωντάνια και θα αισθανθείς καλύτερα. Δεν σε πόνεσα με την ένεση πιστεύω. Τα λέμε στην πισίνα. Η ζωή σου και η ζωή μου από εδώ και πέρα. Θέλεις να πεις κάτι; Διαβάζω μια μεγάλη απορία στο βλέμμα σου. (Δεν το πιστεύω αυτό που ζω! Μου πήρε τα νιάτα μου και ζω τη γέρικη ζωή του. Με κορόιδεψε ο παλιόγερος! Αυτό το συμβόλαιο μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να το κάνει και να πέσει ο καθένας στην παγίδα του. Μπερδεύομαι. Μα, και ο κωδικός του χρηματοκιβωτίου είναι devil. Πρέπει να τα έβαλα με τον ίδιο τον διάβολο. Έπαιξα μαζί του μια παρτίδα διαπραγμάτευσης ζωής. Πίστεψα πως ο γέρος είναι τρελός και πως θα του τα πάρω όλα. Έχασα τα νιάτα μου μέσα από την απληστία μου. Ήθελα να ζήσω μια ζωή σαν αυτόν, ζήλεψα την δόξα και το χρήμα του, όμως δεν κατάλαβα τις αξίες που είχα μέσα μου σαν νέος. Αυτή τη στιγμή έχω τα πάντα, τίποτα δεν μπορώ να γευτώ ποντάροντας στη νεανική μου αφέλεια και σαν τα νιάτα δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο. Θα λύσω τη συμφωνία! Έχω ακόμα λίγες δυνάμεις και θα ρισκάρω να τα πάρω τα νιάτα μου πίσω!)

— Με κορόιδεψες γέρο! Είσαι ο διάβολος και πήρες με τον τρόπο σου αυτά που ήθελες από μένα! Πάρε πίσω όσα μου έδωσες και δώσε μου τα νιάτα μου πίσω αλλιώς θα σε σκοτώσω, ακούς; Το δωμάτιο ξαφνικά αρχίζει να σκοτεινιάζει και όλα να αλλάζουν γύρω του. Όλα δείχνουν πολύ ζεστά, ατμοί βγαίνουν από το πάτωμα, η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και μοιάζει σαν να μην υπάρχει τίποτα γήινο αλλά μόνο σύννεφα, σαν ένας διαφορετικός κόσμος σιωπηλός και απέραντος γεμάτος κα192

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

πνούς και φωτιές. Μόνο ένας τεράστιος τριγωνικός καθρέπτης υπάρχει στο χώρο αυτόν και μέσα από τις αντανακλάσεις του βλέπει ψυχές να περιφέρονται παντού και πουθενά ανέκφραστες χωρίς ίχνος συναισθήματος μέσα από τα μαύρα βαθουλωμένα μάτια τους. Μέσα από τους καπνούς βλέπει τον γιατρό να μεταμορφώνεται και όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να αλλάζουν εντελώς παίρνοντας τη μορφή του διαβόλου. Έδειχνε πολύ ψηλότερος και με σκούρο δέρμα. Κέρατα εμφανίστηκαν στο μέτωπο του και μέσα από το χαμόγελο του τα δόντια του ήταν μακριά και σουβλερά. Πλησίασε προς το μέρος του τον άρπαξε από το λαιμό και τον σήκωσε σαν πούπουλο με το ένα του χέρι ψηλά. Έφερε το πρόσωπο του πολύ κοντά με το δικό του και του απάντησε με βροντερή φωνή.

— νεαρέ μου έπαιξες και έχασες. Κανείς δεν τα βάζει με τον διάβολο και είσαι ένα ακόμα πιόνι ζωής που πίστεψε πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα κερδίσει τα πάντα μέσα από την απληστία του. Θα σε αφήσω να πεθάνεις σαν γέρος γεμάτος αρρώστιες και θα στα πάρω όλα. Δεν είσαι καλός άνθρωπος και ο διάβολος από τους καλούς παίρνει τα μισά και από τους κακούς όλα. Ετοιμάσου να υποφέρεις. Σου χαρίζω για λίγο τα νιάτα σου και περιμένω να με πολεμήσεις ανόητε! Ο «νεαρός γέρος» βλέπει το δέρμα του να ξαναγίνεται νεανικό και να αποκτά την παλιά του δύναμη. Κοιτάζοντας μέσα από τον καθρέπτη βλέπει θολά τον εαυτό του λιπόθυμο στο λιμάνι, διψασμένο και ταλαιπωρημένο. Το περιβάλλον γύρω του μοιάζει τόσο αληθινό και ένα γέρικο χέρι του ρίχνει νερό στο πρόσωπο του και μετά ένα μπουκάλι νερό να πλησιάζει τα χείλη του βρέχοντας τα για να ξεδιψάσει. Συνέρχεται και βλέπει δίπλα του τη Βίκυ και ένα γηραιό κύριο που του πρόσφερε νε193

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

ρό προσπαθώντας να επαναφέρει τις αισθήσεις του. Ήταν ο γέρος από τη θαλαμηγό.

— Δεσποινίς ο νεαρός ξαναβρήκε τις αισθήσεις του και μην ανησυχείτε άλλο. Σε λίγο θα είναι εντελώς καλά και μπορείτε να φύγετε μαζί. νεαρέ μου είσαι τυχερός. Έχεις μια τόσο όμορφη κοπέλα και σε προσέχει πολύ δείχνοντας το μέσα από τις ανησυχίες της λίγο πριν βρεθεί κοντά σου όταν λιποθύμησες, βάζοντας τα κλάματα προσπαθώντας να σε συνεφέρει. Την άκουσα να εκλιπαρεί για βοήθεια και βρέθηκα δίπλα σου για να σε βοηθήσω. Είμαι γιατρός και ξέρω να συνεφέρω άτομα που λιποθυμούν στον καύσωνα. Καλό θα ήταν κατά το απόγευμα να περάσεις από τη θαλαμηγό μου για να δω πως είσαι στην υγεία σου. Θα σε περιμένω το απόγευμα. Θαυμάζω τα νιάτα σου και πολύ θα ήθελα να ήμουν στη θέση δίπλα σε αυτή την κοπέλα. Η θαλαμηγός μου λέγεται DEVIL. Αυτός τον κοίταξε έντρομος. Σηκώθηκε απότομα, έπιασε από το χέρι τη Βίκυ και την τράβηξε με βία προς το μέρος του φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη προς το γέρο.

— Διάβολε δεν θα με πάρεις ακόμα! Δεν διαπραγματεύομαι ξανά μαζί σου και κράτησε τα πλούτη σου! Φύγε από μπροστά μου! Όλοι γύρω του παραξενεύτηκαν, απόρησαν με τη συμπεριφορά του και τον είδαν να φεύγει με τη «Βίκυ του» τρέχοντας τραβώντας την με δύναμη. Ο γέρος χαμογέλασε στους γύρω του και είπε.

— Δεν είναι τίποτα. Ο νεαρός ίσως μέσα από τη λιποθυμία του να είδε ένα πολύ κακό και έντονο όνειρο που πέρασε. Συνεχίζουμε την κρουαζιέρα μας μετά το φαγητό. Κορίτσια, που θέλετε να καθίσουμε να φάμε πριν ξεκινήσουμε για άλλα μέρη 194

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

με η θαλαμηγό μου; Είστε σκέτη κόλαση με αυτά που φοράτε, και έχω κάνει μέσα μου κάτι διαβολεμένες σκέψεις σε αυτή την κρουαζιέρα, μα κάτι σκέψεις…

195

Η νύχτα του βασιλιά — Πατέρα, το βασίλειο μας καταρρέει. Τα έσοδα είναι μηδαμινά και πρέπει να βρεθεί μια άμεση λύση. Θα γίνει έκτακτο συμβούλιο και μάλιστα απόψε κεκλισμένων των θυρών. Θα γίνει ψηφοφορία από τους συμβούλους για το ποιος θα κυβερνήσει το κάστρο για να καλύψουμε τις αδυναμίες. Γέρασες πατέρα και είναι καιρός να αποσυρθείς. Είναι η σειρά μου να αναλάβω το κάστρο μας και έχω τον τρόπο μου να…

— Το κάστρο μας είπες; Μα τι λες γιέ μου; Μάλλον το κάστρο μου ήθελες να πεις. Είμαι ακόμα ο βασιλιάς και οι υπήκοοι μου είναι ευχαριστημένοι. Το έχω διαπιστώσει όταν τους πλησιάζω τα βράδια στα καπηλειά πίνοντας μαζί τους κρασί, κερνώντας τους σαν ένας πλούσιος άγνωστος περαστικός στα ταβερνεία τους. να σκεφτείς πως με την αμφίεση μου δεν έχει καταλάβει κανένας πως είμαι ο βασιλιάς τους και όμως πίνουν όλοι μαζί μου στην υγειά μου. λένε πως έχω μια αρχοντιά και κάποιο χάρισμα σαν τον βασιλιά τους και αν πέθαινε ποτέ αυτός, ευχαρίστως θα επέλεξαν εμένα σαν βασιλιά τους για την ταπεινοφροσύνη και την καλή μου την καρδιά. Ελέγχω ακόμα το βασίλειο μου. Μας λείπει τίποτα; Όχι. Περνάμε όλοι μας πολύ όμορφα. Αυτοί περνάνε φτωχά και αισθάνονται σαν βασιλιάδες γιατί είναι λεύτεροι και εμείς περνάμε σαν βασιλιάδες με φτωχές απαιτήσεις από το λαό μας. Τι πάει τόσο στραβά γιέ μου; Ποιος θέλει να χαλάσει τις ισορροπίες μας; 196

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

— Θα το μάθεις πατέρα πολύ σύντομα. Ετοιμάσου. Το συμβούλιο θα αποφασίσει. Απόψε είναι η νύχτα των μεγάλων αποφάσεων και επιλογής του θρόνου.

— Μάλλον θα είναι η «νύχτα του βασιλιά» απόψε. Το ήξερα πως θα ερχόταν κάποια στιγμή αυτή η νύχτα των αποφάσεων. Δύσκολη αυτή η νύχτα και δεν θα ήθελα ποτέ να την ζήσω μα πρέπει. Ετοιμάζομαι γιέ μου. Θέλω να με σημαδέψετε σωστά. Ένα χτύπημα είναι όλα. Με κοιτάς παραξενεμένος από τα λόγια μου; λόγια μέσα από ένστικτα ενός πατέρα είναι παιδί μου. να ξέρεις πως η απληστία σπέρνει μίσος και η δικαιοσύνη προμηνύει θάνατο. Σε λίγο θα είμαι έτοιμος για το συμβούλιο. να ξέρεις πως μισώ τα πισώπλατα χτυπήματα γιατί ξέρω να αμύνομαι αντρίκια. «Η νύχτα του βασιλιά» μας περιμένει… Το συμβούλιο ξεκίνησε, ο βασιλιάς κάθισε στον θρόνο του, δεν φορούσε στέμμα αλλά το κρατούσε στο χέρι του και το εναπόθεσε στα πόδια του. Κοίταζε τους συμβούλους του και το γιό του. Κατηγορίες, κατηγορίες, κατηγορίες. Περίμενε τις αποφάσεις τους μέσα από τα λάθη του σαν βασιλιάς γιατί δεν τους επέφερε τα αναμενόμενα κέρδη και το κάστρο δεν είχε την ίδια δύναμη κύρους όπως κάποτε. Όμως αυτά τα κέρδη θα ήταν η σκλαβιά για τους υπηκόους του και αυτός τους ήθελε λεύτερους. «Αν είσαι λέφτερος, νοιώθεις σαν βασιλιάς και αν είσαι βασιλιάς δεν θα είσαι ποτέ λεύτερος» ήταν η φιλοσοφία του. Πόσο υπήρξε λεύτερος κατά βάθος; Οι κουρτίνες πίσω από τον θρόνο του δέσποζαν αλλά δεν έδωσε καμία σημασία. Το συμβούλιο τον κατηγορούσε σε πολλά πράγματα, όλοι έλεγαν πως υπήρξε κακός οικονομικός διαχειριστής και πως το βασίλειο κατέρρεε. Όλα ήταν εναντίον του και ζητούσαν την αποχώρηση του καταδικάζοντας τον ερήμην για τις πράξεις 197

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

του. Ο βασιλιάς τους άκουσε και μετά κοίταξε τις κουρτίνες. Η σειρά του να απολογηθεί.

— Σύμβουλοι χαίρομαι που με κατηγορείτε και με σπιλώνετε, όμως σκεφτείτε τι πράξατε και τι έπραξα. Σας εμπιστεύτηκα, σας χάρισα το δικαίωμα των αποφάσεων και μου χαρίσατε την απληστία σας. Εγώ έφτιαξα αυτό το κάστρο! Eγώ σας έκανα να ζείτε στην ευμάρεια! Eγώ σας έμαθα να ζείτε πλουσιοπάροχα αχάριστοι! Υπάρχει όμως και η απληστία. Βάλατε λόγια στο γιό μου, τον επηρεάσατε και θέλετε να κερδίσετε τα πάντα μέσα από τη νεανική αθωότητα του. Αχάριστοι… Κάντε την κίνηση των δακτύλων. Δείξτε με σαν ένοχο! Καταδικάστε με! Περιμένω το πισώπλατο χτύπημα πίσω από τις κουρτίνες. Το ίδιο σύστημα δεν εφάρμοσαν και οι προγενέστεροι σας; Αλήθεια, που είναι ο γιος μου; Γιατί δεν είναι εδώ μαζί μας; Που χάθηκε ξαφνικά; Θα σας πω κάτι. Ακριβώς από πάνω μας υπάρχει ένας τεράστιος πίνακας που δείχνει ένα χωριό με τους υπηκόους του. Έχει να σας υποδείξει κάτι αυτή η ζωγραφιά; Μάλλον όχι. Ονόμασα αυτόν τον πίνακα «δικαιοσύνη» και μέσα από αυτόν τηρώ τους νόμους. Αυτός θα μας κρίνει απόψε. Οι σύμβουλοι τον κοίταξαν ειρωνικά σε όσα έλεγε για αυτόν τον άψυχο πίνακα με τις καρικατούρες των χωρικών. Τα είχε εντελώς χαμένα ο βασιλιάς τους. Άκου πίνακας της δικαιοσύνης. Σιώπησαν όλοι περιμένοντας μια σωστή απάντηση από τα χείλη του, όμως ο βασιλιάς σηκώθηκε από τον θρόνο του αποφασισμένος. Πλησίασε ένα φρουρό, τον κοίταξε αυστηρά στα μάτια και έβγαλε το ξίφος από την θήκη του στρατιώτη. Ο στρατιώτης ακίνητος κοίταξε στα μάτια τον βασιλιά και του ψιθύρισε.

— Βασιλιά μου, υπήρξα πάντα πιστός σε σένα. Είναι η δική σου νύχτα.

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Ο βασιλιάς του χαμογέλασε, κράτησε ο σπαθί σφιχτά στην παλάμη του και του ψιθύρισε με τη σειρά του.

— Ετοιμάσου. Θα δουν πολλά τα μάτια σου απόψε. Πρέπει να δοθεί δικαιοσύνη. Είναι πολύ δύσκολη αυτή «η νύχτα του βασιλιά». Με σταθερές κινήσεις κατευθύνθηκε προς τις κουρτίνες πίσω από τον θρόνο του. Κοίταξε τους συμβούλους του και με αυστηρό ύφος τους είπε.

— Ο βασιλιάς πρέπει να έχει συναισθήματα; Δεν πρέπει. Ο βασιλιάς πρέπει να είναι λεύτερος; Δεν πρέπει. Ο βασιλιάς πρέπει να είναι άβουλος; Δεν πρέπει. Ο βασιλιάς πρέπει να σκοτώσει τον σπόρο της απληστίας; Πρέπει. Ένας βασιλιάς αν σκοτώσει μέρος από τη ζωή του πρέπει να πονάει; Δεν πρέπει. Παραστάσεις είναι όλα πίσω από κουρτίνες. Κρίμα. Όμως ένας βασιλιάς πρέπει να ξέρει να πολεμάει. Βγες έξω γιε μου. Θέλω να με χτυπήσεις εσύ πρώτος. Βγες έξω! Η κουρτίνα άνοιξε και ο γιος του έκανε την εμφάνιση του μαζί με δέκα στρατιώτες. Ο βασιλιάς δεν εξεπλάγη και με απόλυτη σιγουριά του είπε.

— Μπα; Eσυ με τόσα νιάτα και δύναμη έχεις δέκα πάνοπλους στρατιώτες δίπλα σου; Φοβάσαι να τα βάλεις μόνος σου μαζί μου; λες να σε φοβάμαι αχάριστε σπόρε της ζωής μου; Η μητέρα σου πιστεύεις πως θα σε καμαρώνει εκεί που είναι; Πέθανε όταν ήσουν οκτώ χρόνων. Σε λάτρεψε τόσο πολύ όσο και εγώ. Δεν ήταν από βασιλικό αίμα αλλά υπήρξε ανθρώπινη και απλή υπήκοος. Την αγάπησα για την απλότητα της και την έκανα βασίλισσα αλλά πόσο μπορεί να κρατήσει το όνειρο; Ο θεός την πήρε μαζί της μα εγώ σε ανάθρεψα όσο πιο καλά μπορούσα. Σε έμαθα τις αξίες της ζωής μέσα από τη μόρφωση 199

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

και την βιωματική πραγματικότητα αλλά οι σύμβουλοι μου σε μύησαν στην αχαριστία και την απληστία. Απόψε είναι η νύχτα μου. Είναι «η νύχτα του βασιλιά». Απόψε θα μάθεις τι σημαίνει δικαιοσύνη. Ένας βασιλιάς πρέπει να είναι δίκαιος και αμερόληπτος. Ο βασιλιάς πρέπει να σπέρνει και να θερίζει χωρίς συναισθηματισμούς και στην ανάγκη να σκοτώσει ο ίδιος αυτό που θέλει να τον σκοτώσει. Θέλεις τη βασιλεία μου; Θα την αποχτήσεις αλλά με την αξία σου ή με το σπαθί σου. Σήκωσε το ξίφος σου να αναμετρηθούμε. Είναι «η νύχτα του βασιλιά» απόψε. Δεν υπήρξαν ποτέ δύο βασιλιάδες στο ίδιο βασίλειο. Περιμένω την κίνηση σου. Μια στρατηγική είναι όλα πρίγκιπα. Παίζουμε στην ίδια σκακιέρα. Έκανα την πρώτη κίνηση. Δική σου η επόμενη. Ο γιός κοίταξε τον πατέρα του ψυχρά με βλέμμα απληστίας για την κατάκτηση του θρόνου και έβγαλε το σπαθί από την θήκη του. Έκανε ένα βήμα μπροστά, το σήκωσε και ετοιμάστηκε να τον χτυπήσει. Ο βασιλιάς με μια κίνηση του σπαθιού του, κόβει τον καρπό από το χέρι του γιού του. Αυτός μένει εμβρόντητος από την ευελιξία και την απρόσμενη κίνηση του πατέρα του βάζοντας τις φωνές από τον πόνο κοιτώντας το χέρι του κάτω στο πάτωμα. Οι στρατιώτες ορμούν πάνω του αλλά όλοι πέφτουν νεκροί από απανωτά βέλη που δέχονται από ψηλά. Οι σύμβουλοι έντρομοι κοιτάζουν το πάνω μέρος της σάλας του συμβουλίου και περίπου είκοσι τοξοβόλοι από το πουθενά είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Ήταν οι φιγούρες από τον πίνακα που ζωντάνεψαν παίρνοντας θέση και αποφάσεις δικαιοσύνης, κάτι σαν φαντάσματα που ζωντάνεψαν. Δεν ήταν ντυμένοι με στολή αλλά απλοί ρακένδυτοι χωρικοί. Χαμήλωσαν τα τόξα τους, έκαναν ένα βήμα πίσω και πήραν την ίδια στάση 200

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

που συμπλήρωνε τον πίνακα με τις φιγούρες τους. Κοίταζαν ξανά στο πουθενά λες και δεν συνέβη τίποτα. Απλά κοίταζαν. Ο πίνακας πάντα στη θέση του δέσποζε πάνω από τα κεφάλια όλων παραμένοντας άψυχος. Ο βασιλιάς κοίταξε τους συμβούλους του και τον αιμόφυρτο γιό του. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν ψυχρά και έδειχνε αποφασισμένος για όλα. Έφτασε κοντά τους κρατώντας με δύναμη το σπαθί και τους είπε.

— Απόψε είναι «η νύχτα του βασιλιά». Ξέρω να μεταμορφώνομαι από βασιλιάς σε κτήνος και από κτήνος σε βασιλιά. Σας χάρισα τα πάντα, σας εμπιστεύτηκα και με εκμεταλλευτήκατε. Η νύχτα είναι δική μου και την θέλω όλη δική μου. Παίζουμε μέχρις εσχάτων απόψε. Πλησίασε στον θρόνο του, σήκωσε το στέμμα του και το εναπόθεσε στα πόδια του γιού του λέγοντας του τα εξής λόγια.

— Φόρεσε το στέμμα γιέ μου. Αν είσαι ικανός να το φορέσεις τότε το βασίλειο είναι δικό σου. Όμως είναι βαρύ και θέλει δύο χέρια για να το σηκώσεις και να το φορέσεις πάνω σου. Δικό σου το στέμμα. Ο γιός έντρομος κοίταξε το στέμμα μα δεν το έβαζε κάτω. Γονατιστός προσπάθησε με το ένα του χέρι να το σηκώσει αλλά δεν τα κατάφερνε. Προσπαθούσε με πείσμα αλλά μάταια. Στο τέλος ξέσπασε σε λυγμούς κλωτσώντας με δύναμη το στέμμα. Βαρύ το φορτίο. Ο πατέρας του απλά του είπε με φωνή χωρίς συναίσθημα.

— Είδες πόσο δύσκολη είναι η βασιλεία άπληστε; Ο λαός αποφασίζει για την τύχη σου απόψε γιέ μου. Ότι ονειρεύτηκες μεταμορφώθηκε σε εφιάλτη. Θα ήθελα να σε αποτελειώσω εγώ ο ίδιος αλλά ο λαός μου θα αποφασίσει για σένα και τους συμ201

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

βούλους μου. Άλλωστε δεν αποφάσιζα εγώ, αλλά ο ίδιος ο λαός μου όταν βρισκόμουν μαζί τους σαν άγνωστος περαστικός ξένος μαζί τους γιατί τους θέλω όλους ευτυχισμένους. Η «νύχτα του βασιλιά» διψάει για «δικαιοσύνη». Ο γιός έντρομος κοίταξε ψηλά και είδε τους χωρικούς με τα βέλη τους να τον σημαδεύουν. Απανωτά βέλη τον κάρφωναν και τον ξέσκιζαν ώσπου έπεσε νεκρός. Οι σύμβουλοι έντρομοι άρχισαν να τρέχουν προς την μεγάλη πόρτα για να ξεφύγουν αλλά μια δεύτερη βροχή από βέλη τους αποδεκάτιζε. Η σάλα γέμισε πτώματα και αίμα παντού. Ο φρουρός της πόρτας στεκόταν πάντα σιωπηλός και ακίνητος σε όσα έβλεπε. Οι τοξότες και πάλι φορέθηκαν στο τοπίο του πίνακα της δικαιοσύνης. Ο βασιλιάς περπάτησε προς το κουφάρι του γιού του, έσκυψε, και με τα δυό του χέρια έπιασε το στέμμα και το φόρεσε. Πλησίασε τον φρουρό και του παρέδωσε το ξίφος. Αυτός ήταν ακίνητος, αγέρωχος και πάντα πιστός στο καθήκον του. Έμεινε μόνος του και κάθισε στο θρόνο του. Κοίταζε γύρω του τα απομεινάρια, σηκώθηκε και περπάτησε προς το μπαλκόνι. Αισθανόταν πολύ αποπνικτικά σε αυτή τη σάλα της δικαιοσύνης. Ένα δροσερό αεράκι τον έκανε να παίρνει βαθιές ανάσες ανακούφισης. Κοίταξε τα αστέρια και το ολόγιομο φεγγάρι, σήκωσε τα χέρια του ψηλά προς τον ουρανό και φώναξε.

— Είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος δίκαιος βασιλιάς! Έχει συναισθήματα αλλά δεν πρέπει να το δείχνει. Πονάω που έχασα το γιό μου αλλά δεν πρέπει να το δείχνω. Κλαίω μέσα μου, όμως δεν θα δει κανένας το δάκρυ μου. Υποφέρω πολύ μα πρέπει να είμαι ο βασιλιάς. Ευχή και κατάρα είναι όλα. ζεις για να υποφέρεις, ζεις γιατί σε επέλεξαν και αυτό είναι το τί202

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

μημα μου. Ο λαός μου έσπειρε τη δικαιοσύνη γιατί αυτό τον σπόρο τους χάρισα μέσα από τα συναισθήματα μου. Απόψε ήταν μια αλλιώτικη νύχτα, η πιο δύσκολη νύχτα της ζωής μου. Όμως εαυτέ μου προχωράμε. Κοιμήσου λαέ μου. Δεν θα ήθελα ποτέ να μάθεις πόσο δύσκολη ήταν αυτή η αλλιώτικη η «νύχτα του βασιλιά» σας. Κοιμήσου εαυτέ μου. Κοιμήσου με το ζόρι βασιλιά μου…

203

Καλαϊτζάκης Ιωάννης

Αγαπητέ αναγνώστη εδώ τελείωσαν οι μικρές ιστορίες. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς με αντέξατε και διαβάσατε το βιβλίο μου μέχρι το τέλος (αν το διαβάσατε, ή κάνατε πως το διαβάσατε) και σας ευχαριστώ πολύ. Θέλω να τονίσω πως οι σκέψεις μου και ο τρόπος έκφρασης δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια αποτύπωση σε ένα χαρτί που προσπαθούν να ζωντανέψουν μέσα από τη φαντασία σας, εικόνες και στιγμιότυπα διαβάζοντας και αναλύοντας την κάθε ιστορία. Άλλες είναι χιουμοριστικές, άλλες αληθινές και άλλες έχουν να μεταδώσουν κάποια μηνύματα συναισθημάτων μέσα από αξίες ζωής που χάνονται με το πέρασμα της καθημερινότητας και του άγχους που μας περιβάλει. Η ζωή μοιάζει σαν την τραμπάλα και μας πάει μία πάνω και μία κάτω, όμως έχει τη γοητεία της. Μην ξεχνάτε πως το χτες πέρασε και το σήμερα δίνει άλλο νόημα στην καθημερινότητα μας με τις διάφορες εκπλήξεις του. να ονειρεύεσαι το αύριο, αλλά πρώτα ζήσε το σήμερα μέσα από την εμπειρία του χτες. {keep dreaming}…

204

Μ ι κρ έ ς ι στ ο ρ ίε ς γ ι α με γ άλ ο υ ς

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Γεννήθηκε στα Χανιά μετά τα μέσα του 19ου αιώνα. Μεγάλωσε και μυαλό δεν έβαλε. Διέπρεψε και υπηρέτησε ως αξιωματικός λεγεωνάριος στο γυναικείο σώμα. Υπήρξε ρεμάλι και αλήτης αλλά πάντα ευγενικός αλήτης. Η βασίλισσα Μύριαμ τον έχρισε ιππότη αποκαλώντας τον πλέον με το όνομα John ζouan. Υπήρξε διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου της ζωής και της όμορφης τρέλας. Έγραψε αρκετές μικρές ιστορίες και αποφθέγματα αλλά προτίμησε να αφήσει τη δόξα στους άλλους σύγχρονους συγγραφείς και δεν τα εξέδωσε. Υπήρξε πάντα αληθινός, καυστικός, ρομαντικός και συνάμα χιουμοριστικός μέσα από τις ιστορίες του, αλλά μην δίνετε σημασία. Μέσα από ελεύθερες σκέψεις και ιδέες αποφάσισε να εκδώσει και αυτό το βιβλίο (που θα διαβάσετε ή διαβάσατε, αν το διαβάσατε ή αν αντέξατε να το διαβάσατε) και να το χαρίσει σε καλούς φίλους και γνωστούς. Πάντα πίστευε πως οι σκέψεις αξίζει να μοιράζονται και να χαρίζονται αφιλοκερδώς σε αυτούς που έμαθαν να εκτιμούν. Αυτός που πίστεψε πως θα αποκομίσει οικονομικά οφέλη μέσα από τα συγγράμματα του υπήρξε φτωχός μέσα του. Είναι όμορφο να χαρίζεις και να μοιράζεσαι κάθε ιδέα και σκέψη με κάποια άτομα μέσα από γραπτά κείμενα, αφήνοντας ένα μικρό λιθαράκι ξενοιασιάς και ταξιδιού στον αναγνώστη.

205