UIT EEN ROODWIT HART

Op het moment dat een krachteloos en ongeïnspireerd PSV na een 1-1 gelijkspel de wedstrijd tegen het gevallen Vitesse beëindigde, kwam het beseft dat de strijd om de titel gestaakt kon worden. Feyenoord speelt al het hele seizoen met het geluk van de kampioen, maar PSV loerde nog op een kansje. Na de zoveelste teleurstelling van het jaar was ook dat voorbij en resten de kruimels.

Het zal u ondertussen ook niet verbazen dat PSV een val maakt op de UEFA ranking. In 2005 waren de Rood-Witten de dertiende club van Europa, met de eindklassering van vorig seizoen kon je beter supporter zijn van Shakhtar Donetsk, Slavia Praag, Dinamo Zagreb, Braga, LASK of… Feyenoord. Het is allemaal te nietszeggend geworden wat er in Eindhoven gebeurt. Onder de vorig jaar vertrokken algemeen directeur is jarenlang topsportmentaliteit gepredikt, maar gek genoeg is dat wat er al een tijd ontbreekt bij PSV. Het is te kleurloos, te veilig, te onopvallend en het is een spiraal waarvan de ene oorzaak het gevolg van de andere is. PSV slaagde er niet in zich ten koste van Rangers te kwalificeren voor de Champions League en moest als gevolg daarvan zijn beste speler in de winterstop laten gaan waardoor je als club uitstraalt er niet alles aan te kunnen doen om kampioen te worden, wat dus ook weer met enige regelmaat op het veld te zien is. Gevolgoorzaak-gevolg-oorzaak en ga zo maar door.

met 10-0 van een concurrent, PSV haakt niet tien wedstrijden voor het einde van de competitie af voor de titel. Nog steeds niet. Maar de ondergrens komt wél elk jaar lager te liggen. Incidentele meevallers (bekerwinst, komst Mario Götze, ontwikkeling Cody Gakpo en Noni Madueke, doorbraak Xavi Simons) blijven, maar ze zijn te toevallig. Niet een uitwas van een gedegen beleid, een gevolg van hoe een topclub reilt en zeilt. PSV gaat dit seizoen voor het vijfde opeenvolgende jaar geen landskampioen worden. Dat is geen record sinds de club midden jaren ’70 doorstootte naar de Nederlandse top, maar wel een teken aan de wand.

Het roer moet om - dat weet iedereen - en het roer kán zomaar omgaan, maar er lijkt vooralsnog meer hoop dan houvast. Earnest Stewart moet zijn Amerikaanse topsportmentaliteit meenemen en wellicht iets van zijn netwerk, maar ook op directeursniveau moet er meer hardheid en slimheid komen. Het zou fijn zijn als de bestuursstructuur bij PSV daarom eens tegen het licht wordt gehouden. PSV is al sinds 1 juli 1999 een NV, maar moet dat wel zo blijven? Dat een betaald voetbalclub anno 2023 niet kan worden gerund door een voorzitter die met pensioen is, snap ik ook nog wel, maar wat maakt de huidige bestuursvorm heilig? Zeker het laatste jaar, met het plotselinge vertrek van Toon Gerbrands, de blijkbaar gewenste terugkeer van Marcel Brands en het opstappen van John de Jong, valt er wel iets te zeggen voor een evaluatie van het functioneren van hen die uiteindelijk de beslissingen nemen. Maar inmiddels is Stewart dus binnen, wordt er her en dat geroepen over het aantrekken van nieuwe spelers en is alles wel weer een beetje hetzelfde. Maar waarom is dat eigenlijk?

Het goede nieuws is dat dingen altijd kunnen veranderen, ook in voetbal. Nog steeds. Feyenoord bijvoorbeeld, stond in het jaar dat PSV als dertiende eindigde in de UEFA club ranking drieëntwintigste. Vijf jaar later, in 2010, stopte het tellen pas op plek 110. Nog onder FC Unirea Urziceni uit Roemenië, nog onder SC Heerenveen. Volgend jaar wordt het Champions League-voetbal in de ouwe Kuip.

Nu zijn de pieken en dalen bij een club als Feyenoord hoog, waar er bij PSV altijd een ondergrens was. PSV verliest niet

Nog veel erger dan de afnemende resultaten en het verdwijnen van de boerenslimheid, is de gelatenheid onder de supporters. Ik betrap mezelf er ook op: het gelijkspel tegen Vitesse ontving ik met een steek in mijn hart maar ook met een flauwe ‘ik-wisthet-wel-glimlach’. Het lijkt ook een beetje de teneur op de tribune: de gelatenheid regeert. Het chagrijn na het mislopen van de Champions League was haast tastbaar: toen Arsenal over de kling werd gejaagd was het enthousiasme bijna grenzeloos, maar met een tegen beter weten in-ondertoontje. We zijn inmiddels gewend dat incidentele successen vooral incidenten blijven. Pijnlijk. Wat rest is hopen op betere tijden op het veld maar het zou fijn zijn als er eens een groep mensen opstaat die wil kijken hoe we de negatieve spiraal waarin PSV zich al een tijdje bevindt om kan draaien.

HOE IS HET MET...

ERWIN

KOEMAN EN PATRICK LODEWIJKS

 WILLEM JAN SCHAMPERS 

JOHN CLAESSENS