Wszystko o objawieniach z fatimy xs by Wydawnictwo Świętego Filipa Apostoła

Autor koncepcji Filip Topczewski Autor Ks. Jacek Molka

Członek Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek:

Redaktor naczelny Ireneusz Korpyś Redakcja Józefina Kępa Ireneusz Korpyś Korekta Józefina Kępa

Partnerzy: www.wiaraiksiazki.pl

Projekt graficzny, skład i łamanie Anna Wiśnicka Projekt okładki Natalia Ginalska

Fragmenty z Biblii Tysiąclecia, Wydanie V, Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 1999. Copyright © by Wydawnictwo Świętego Filipa Apostoła, Częstochowa 2017. Wszystkie prawa autorskie zastrzeżone. Wydanie pierwsze.

Książka, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując ją, rób to jedynie na użytek osobisty. Szanujmy cudzą własność i prawo! Polska Izba Książki

Wydawnictwo Świętego Filipa Apostoła ul. Mirowska 35 42-200 Częstochowa tel. 34 372 48 50 wew. 1 kom. 517 732 994 www.swietyfilip.pl wydawnictwo@swietyfilip.pl

SPRZEDAŻ DETALICZNA I INTERNETOWA tel. 34 372 48 53 kom. 517 600 593 SPRZEDAŻ HURTOWA tel. 34 372 48 55 kom. 517 583 636

ZAMÓWIENIA MOŻNA SKŁADAĆ RÓWNIEŻ TELEFONICZNIE: 34 372 48 53 ORAZ PRZEZ STRONĘ INTERNETOWĄ: www.swietyfilip.pl INFOLINIA: 801 555 550 ISBN 978-83-8077-023-2

Spis treści Zamiast wstępu..........................................................................................................................5

Rozdział I Fatima – przegląd historii..........................................................................................6 Garść faktów..................................................................................................................................... 6 Legenda o pięknej brance.....................................................................................................10 Dalsze losy Fatimy......................................................................................................................13

Rozdział II Dramatis personae............................................................................................................ 16 Łucja dos Santos..........................................................................................................................16 Franciszek Marto........................................................................................................................20 Hiacynta Marto..............................................................................................................................21

Rozdział III Anioł i Matka Boża.............................................................................................................. 24

Niebiański posłaniec................................................................................................................24 Nasza Droga Pani.........................................................................................................................28 13 maja 1917 r. – Maryja pojawia się po raz pierwszy......................................... 28 13 czerwca 1917 r. – druga wizja..................................................................................... 30 13 lipca 1917 r. – trzecie objawienie.............................................................................. 31 19 sierpnia 1917 – czwarta odsłona objawień........................................................ 34 13 września 1917 r. – piąta część niebiańskich wizji........................................... 34 13 października 1917 r. – Maryja pojawia się po raz szósty............................. 37

Rozdział IV Tak zwane tajemnice fatimskie.......................................................................... 40 Pierwsza i druga część przesłania.................................................................................40 Trzecia tajemnica.......................................................................................................................44 Kościelna wykładnia przepowiedni.............................................................................46

Rozdział V Święty Jan Paweł II a Fatima................................................................................... 52 Zamach na życie Ojca Świętego........................................................................................52 Zawierzenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi.............................................57 Papież pielgrzym.........................................................................................................................60

Rozdział VI Fatima – uwagi końcowe............................................................................................. 64

Historyczna zmiana i sanktuarium w Fatimie......................................................64 Informacje praktyczne............................................................................................................67 Świątynie i parafie pw. Matki Bożej Fatimskiej w Polsce.............................69 Niektóre formy kultu Matki Bożej Fatimskiej.......................................................71 Nabożeństwo Fatimskie................................................................................................71 Wybrane modlitwy..........................................................................................................72 Modlitwa Wielkiej Nowenny Fatimskiej............................................................................. 72 Akt zawierzenia NMP z roku 2000 św. Jana Pawła II................................................... 75 Litania do bł. Hiacynty.............................................................................................................. 78 Litania do bł. Franciszka.......................................................................................................... 81 Modlitwa fatimska..................................................................................................................... 83

Niektóre pieśni fatimskie..............................................................................................84 Fatimska Pani.............................................................................................................................. 84 Fatimska Pani, usłysz nas........................................................................................................ 84 Fatimska śliczna Pani............................................................................................................... 84 Matko Fatimska, módl się za nami....................................................................................... 85 Niepokalana, słoneczna Pani................................................................................................. 85 O Fatimska Nasza Pani............................................................................................................. 85 O Matko Fatimska....................................................................................................................... 86 Przychodzisz do nas Matko z nieba...................................................................................... 87 Trzynastego maja....................................................................................................................... 88 W Fatimie, u Maryi.................................................................................................................... 88 Zatroskana (Gdy grzechu mrok Boga).............................................................................. 89

Zamiast zakończenia....................................................................................................... 91 Odpowiedzi do quizu........................................................................................................ 92 Źródła ilustracji................................................................................................................. 92

Zamiast wstępu Książka „Wszystko o objawieniach z Fatimy” doskonale wpisuje się w obchody 100-lecia objawień maryjnych, które miały miejsce w portugalskiej Fatimie w roku 1917. Wtedy przez sześć miesięcy (od maja do października) Matka Boża ukazywała się trojgu dzieciom: dziesięcioletniej Łucji dos Santos (1907-2005), późniejszej zakonnicy i służebnicy Bożej, oraz rodzeństwu: dziewięcioletniemu Franciszkowi (1908-1919) i siedmioletniej Hiacyncie Marto (1910-1920), obecnie błogosławionym. Maryja wzywała ludzkość m.in. do nawrócenia. Powierzyła też ubogim pastuszkom, a konkretnie Łucji, tzw. tajemnicę fatimską, której ostatnia część została podana do publicznej wiadomości dopiero w roku 2000 z woli św. Jana Pawła II, wielkiego czciciela Matki Bożej Fatimskiej. Niniejsza pozycja wpisuje się w cykl publikacji Wydawnictwa św. Filipa Apostoła rozpoczynających się od słowa „wszystko”. To oczywiste, że nie jest rzeczą możliwą, by tematykę objawień fatimskich wyczerpać w jednej książce. Niemniej jednak da się zaprezentować pewną sekwencję wydarzeń, które miały miejsce w Fatimie i których konsekwencje sięgają współczesności. Zapraszam zatem do lektury sześciu części tej książki. Pierwsza z nich prezentuje przegląd faktów, które odnoszą się do początków i historii Fatimy. Druga odsłania głównych bohaterów wizji sprzed wieku, a więc troje pastuszków. Trzeci rozdział zadedykowany jest samym tajemniczym spotkaniom z Aniołem oraz Matką Bożą, jak je zapamiętała i zrelacjonowała s. Łucja w roku 2002. Kolejny – dotyczy trzech części tzw. tajemnicy fatimskiej. Czytelnik pozna jej treść i prawdopodobne wyjaśnienie, szczególnie to związane z postacią Biskupa w Bieli. Piąty rozdział ukazuje związki św. Jana Pawła II z Matką Bożą Fatimską, a treść ostatniego podaje przydatne i praktyczne informacje nt. portugalskiego sanktuarium oraz przedstawia niektóre formy fatimskiej pobożności maryjnej. Książka jest ciekawie i bogato zilustrowana. Nie zabrakło też w niej quizu wiedzy o objawieniach w Fatimie. Cóż mogę napisać więcej. Może tylko tyle, że po jej napisaniu po prostu ją przeczytałem. Miłej lektury! Ks. Jacek Molka

Rozdział I

Fatima – przegląd historii 13 maja 1917 r. to data wyjątkowa. W pagórkowato-górzystych okolicach Fatimy trójce dzieci po raz pierwszy ukazuje się Matka Boża i przekazuje im w kolejnych objawieniach tzw. tajemnice fatimskie. Można powiedzieć, że od tego momentu miejscowość ta przestaje być anonimowa.

Garść faktów Portugalska Fatima jest obecnie jednym z najbardziej czczonych i nawiedzanych miejsc nie tylko przez wiernych Kościoła rzymskokatolickiego, ale również innych wyznań, a nawet osób deklarujących się jako niewierzące. W tej niewielkiej wiosce już od roku 1916 (niektóre źródła sugerują, że nawet rok wcześniej) trojgu dzieciom, które na co dzień były pastuszkami i o których będzie mowa dalej jeszcze wiele razy, najpierw objawia się Anioł, a potem niezwykła Pani. Obecnie powszechnie znana jest Ona jako Matka Boża Fatimska. Warto przyjrzeć się dziejom tych ziem i okolicznościom, jakie towarzyszyły chyba najbardziej znanym objawieniom maryjnym uznanym przez władze kościelne za autentyczne w roku 19301. Dziś, patrząc na mapę Europy, na Półwyspie Iberyjskim dominują przede wszystkim dwa państwa. To Portugalia i Hiszpania. Przez całe stulecia ich losy były ze sobą związane. I tak np. w starożytności tereny zachodniego wybrzeża tego półwyspu należały do imperium rzymskiego. Prowincja ta nazywała się Luzytania, a jej stolicą było obecne

1 13 października 1930 r. władze kościelne oficjalnie zatwierdzają wiarygodność objawień fatimskich. W liście bp. José Alvesa Correiry da Silvy (1872-1957), ordynariusza diecezji Leiria, do której należała Fatima, czytamy: „Możemy z całkowitą pewnością ogłosić, że widzenia dzieci w Cova da Iria, od 13 maja do 13 października 1917 r. w Fatimie w naszej diecezji, są godne wiary i oficjalnie zezwalamy na kult Matki Bożej Fatimskiej”.

Mapa prowincji rzymskich w Hiszpanii i Portugalii (mapa – Kiepert Heinrich)

Komu po raz pierwszy ukazała się Matka Boża Fatimska 13 maja 1917 r.? a) Trojgu dzieciom. b) Portugalskiemu księdzu. c) Matce samotnie wychowującej dzieci.

Franciszek Marto

Franciszek Marto urodził się 11 czerwca 1908 r. w Aljustrel. Ochrzczono go 20 czerwca w kościele parafialnym w Fatimie. Ojcem Franciszka i jego siostry Hiacynty był Manuel Pedro Marto, który uchodził za człowieka poważnego i zarazem pobożnego. Ich matka zaś to siostra ojca opisywanej wyżej Łucji – Olimpia de Jesus. Źródła podpowiadają, że była zwyczajną kobietą, równie – a może nawet bardziej – pobożną jak jej mąż. Sam Franciszek był dzieckiem o okrągłej buzi, wyrazistych rysach i jasnych oczach. Wraz z HiacynFranciszek Marto tą wypasał owce. Był silnym i dobrze zbudowanym (fot. autor nieznany) chłopcem, który zachorował tylko raz na tzw. grypę hiszpańską, która zbierała śmiertelne żniwo na całym świecie. Chorych było ok. 500 mln ludzi, czyli jedna trzecia ówczesnej populacji zamieszkującej nasz glob. Na skutek powikłań zmarło od 50 do 100 mln osób, w tym i Franciszek. Bezpośrednią przyczyną jego śmieci było zapalenie płuc. Z fotografii, jakie są nam dostępne, poznajemy jego skromny strój – długie spodnie i krótki kaftan. Na jego głowie widzimy typową dla tamtych terenów czapę w kształcie stożka, która opadała aż na ramiona. Jeśli zaś chodzi o jego temperament, zapamiętano go jako chłopca łagodnego, skromnego, cierpliwego, małomównego, pokojowego, zrównoważonego, nieskorego do awantur, hałasu czy jakiejkolwiek formy zamieszania. Był typowym przedstawicielem ludzi świata gór – z jednej strony swoisty racjonalista i myśliciel, jeśli można takimi słowami scharakteryzować dziecko, a z drugiej – człowiek bardzo radosny i otwarty na innych. Ponoć bardzo kochał zwierzęta, co Grób Franciszka Marto w sanktuarium fatimskim (fot. Therese C) zresztą nie powinno nikogo dziwić, skoro nosił takie, a nie inne imię –

św. Franciszek z Asyżu (ok. 1181-1226) był przecież wielkim miłośnikiem zarówno fauny, jak i flory, całego stworzenia. Często samotnie się modlił, przede wszystkim w intencji nawrócenia grzeszników. Jego kuzynka, s. Łucja, tak go opisuje: „Poza jego cechami i jego praktyką cnót, Franciszek nie wydawał się wszystkim ludziom, aby był bratem Hiacynty. W odróżnieniu od niej, on nie był ani kapryśny, ani ożywiony. Przeciwnie, był spokojny i uległy z natury”. Ten niesamowity chłopiec, świadek maryjnych objawień, umiera przedwcześnie 4 kwietnia 1919 r. w domu rodzinnym właśnie z powodu infekcji płuc10. Pochowano go na parafialnym cmentarzu. 13 marca 1952 r. jego ciało przeniesiono do wschodniej części wspomnianej wyżej bazyliki. Święty Jan Paweł II wyniósł go wraz z siostrą do chwały ołtarzy, czyniąc ich błogosławionymi 13 maja 2000 r. w Fatimie, o czym było już wspomniane.

Hiacynta Marto

Hiacynta Marto, siostra Franciszka, urodziła się w Aljustrel 11 marca 1910 r. Została ochrzczona w kościele parafialnym w Fatimie 19 marca. Dano jej imię matki chrzestnej. Siostra Łucja tak scharakteryzowała swoją kuzynkę: „Ona była dzieckiem tylko pod względem wieku. Odnośnie do pozostałych spraw, ona już wiedziała, jak być cnotliwą i okazać Bogu, i Matce Bożej swoją miłość przez ofiarę. To jest cudowne, jak dobrze rozumiała ducha modlitwy i poświęcenia zalecanego dla nas przez Niepokalaną Maryję. Ja mam tak wielki szacunek dla jej świętości. Myślę sobie, że Hiacynta była jedyną, która otrzymała od Matki Bożej większą obfitość łask i lepszą znajomość Boga i cnót. Jej postawa była zawsze poważna i powściągliwa, ale przyjacielska. Wszystkie jej czyny wydawały się odbijać obecność Boga w sposób właściwy dla ludzi dojrzałych i o wielkich cnotach”. Nic dodać, nic ująć. Wystarczy popatrzeć na jej

10 Siostra Łucja tak wspomina to wydarzenie: „Była już noc, gdy się z nim pożegnałam: «Franciszku, do widzenia. Jeżeli odejdziesz do nieba tej nocy, pamiętaj, nie zapomnij o mnie. Czy słyszysz?». «Nie zapomnę o tobie, nie. Bądź spokojna»”.

Z powodu jakiej choroby Hiacynta Marto miała powikłania? a) Pandemii grypy hiszpańskiej. b) Zapalenia wyrostka robaczkowego. c) Zapalenia płuc.

Rozdział III

Anioł i Matka Boża Objawienia w Fatimie można podzielić na dwie części. Jedna dotyczy spotkań z Aniołem, a druga z „Naszą Drogą Panią”. Warto zapoznać się z nimi w całości dokładnie tak, jak zapamiętała je s. Łucja. Dlaczego? Aby samemu zagłębić się w ich treść i poznać osobiście te nadzwyczajne wydarzenia. Oto oficjalna relacja s. Łucji spisana kilka lat przed jej śmiercią. Czyta się ją dosłownie jednym tchem.

Niebiański posłaniec „Według mego obliczenia1, zdaje się, że pierwsze zjawienie się Anioła było w roku 1915. Zjawił się wprawdzie Anioł, który jeszcze wtedy nie odważył się całkowicie ukazać. Sądząc według pory roku, wydaje mi się, że musiało to być pomiędzy kwietniem a październikiem 1915 r. Na zboczu Cabeço, które jest zwrócone na południe, kiedy odmawiałam Różaniec z trzema dziewczętami: Teresą Matias, Marią Rosą Matias, jej siostrą, i Marią Justiną z wioski, zwanej Casa Velha, zobaczyłam, że ponad drzewami doliny, która rozciągała się u naszych stóp, unosi się jakiś obłok bielszy od śniegu, przezroczysty, w kształcie ludzkiej postaci. Moje towarzyszki pytały mnie, co by to mogło być. Odpowiedziałam, że nie wiem. Dwa razy powtórzyło się to samo w różnych dniach. To zjawisko pozostawiło mi w duszy pewne wrażenie, którego nie umiem określić. Powoli zacierało się to wrażenie i sądzę, że gdyby nie następne fakty, byłabym o tym zupełnie zapomniała. Daty nie mogę określić dokładnie, bo w owym czasie nie umiałam jeszcze liczyć lat ani miesięcy, ani nawet dni tygodnia. Wydaje mi się jednak, że musiało to być wiosną 1916 r., kiedy Anioł pokazał się nam po raz pierwszy w Loca do Cabeço. W moim piśmie o Hiacyncie wspomniałam już, jak wchodziliśmy na zbocza, szukając schronienia. Jak po spożyciu podwieczorku i po

1 Niniejsza relacja pochodzi ze wspomnień s. Łucji z grudnia 2002 r. Tekst został oficjalnie zatwierdzony przez bp. Serafima de Sousę Ferreirę e Slivę (ur. 1930), obecnie emerytowanego ordynariusza diecezji Leiria-Fatima (nosi takie miano od 13 maja 1984 r., kiedy to św. Jan Paweł II dołączył do nazwy drugi jej człon).

Rzeźba Anioła Stróża Portugalii objawiającego się dzieciom z Fatimy (fot. Castinçal)

modlitwie, zobaczyliśmy w pewnym oddaleniu, ponad drzewami w kierunku wschodnim, światło bielsze od śniegu w kształcie młodziana przejrzystego, bardziej lśniącego niż kryształ w blasku słonecznym. W miarę jak się zbliżał, mogliśmy rozpoznać jego rysy. Byliśmy bardzo zaskoczeni i przejęci. Nie mogliśmy wypowiedzieć ani słowa. Zbliżywszy się do nas, powiedział: − Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju! Módlcie się ze mną. Uklęknął i pochylił głowę aż do ziemi. Porwani siłą nadprzyrodzoną robiliśmy to samo i powtarzaliśmy słowa wymawiane przez niego: − O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie, kocham Cię. Proszę Cię, byś wybaczył tym, którzy nie wierzą, którzy Cię nie uwielbiają, którzy Cię nie kochają, którzy Ci nie ufają. Po powtórzeniu tego trzy razy, powstał i powiedział: − Tak macie się modlić! Serce Jezusa i Maryi słuchają z uwagą waszych próśb. I zniknął. Atmosfera Jak nazwał siebie Anioł? a) Anioł Pokoju. b) Anioł Życia. c) Anioł Śmierci.

19 sierpnia 1917 – czwarta odsłona objawień „13 sierpnia 1917 r., ponieważ już opowiadałam, co tego dnia zaszło, nie będę się powtarzać, ale przechodzę do objawienia według mnie z dnia 15. − pod wieczór7. Ponieważ wówczas jeszcze nie umiałam odróżnić poszczególnych dni miesiąca, być może, że się mylę. Ale zdaje mi się, że było to tego samego dnia, kiedy wróciliśmy z więzienia z Vila Nova de Ourem. Kiedy z Franciszkiem i jego bratem Janem prowadziłam owce do miejsca, które się nazywa Valinhos, odczułam, że zbliża się i otacza nas coś nadprzyrodzonego; przypuszczałam, że Matka Boska może nam się ukazać i żałowałam, że Hiacynta może Jej nie zobaczyć. Poprosiłam więc jej brata Jana, żeby po nią poszedł. Ponieważ nie chciał iść, dałam mu 20 groszy; zaraz pobiegł po nią. Tymczasem zobaczyłam z Franciszkiem blask światła, któreśmy nazwali błyskawicą. Krótko po przybyciu Hiacynty zobaczyliśmy Matkę Boską nad dębem skalnym. − Czego Pani sobie życzy ode mnie? − Chcę, abyście nadal przychodzili do Cova da Iria 13. i odmawiali codziennie Różaniec. W ostatnim miesiącu uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli. − Co mamy robić z pieniędzmi, które ludzie zostawiają w Cova da Iria? − Zróbcie dwa przenośne ołtarzyki. Jeden będziesz nosiła ty z Hiacyntą i dwie inne dziewczynki ubrane na biało, drugi niech nosi Franciszek i trzech chłopczyków. Pieniądze, które ofiarują na te ołtarzyki, są przeznaczone na święto Matki Boskiej Różańcowej, a reszta na budowę kaplicy, która ma tutaj powstać. − Chciałam prosić o uleczenie kilku chorych. − Tak, niektórych uleczę w ciągu roku − i przybierając wyraz smutniejszy, powiedziała: − Módlcie, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił. I jak zwykle zaczęła unosić się w stronę wschodu”.

13 września 1917 r. – piąta część niebiańskich wizji

„13 września 1917 r., kiedy zbliżyła się godzina, przeciskałam się z Hiacyntą i Franciszkiem przez tłum ludzi, który nam ledwo pozwalał przejść. Ulice były pełne ludzi. Wszyscy chcieli nas widzieć i rozmawiać z nami. Tam się

7 Nie jest wykluczone, że s. Łucja, która w chwili spisywania tych wspomnień była już bardzo posunięta w latach, chyba niezbyt dobrze zapamiętała datę tych objawień, sądząc, że wizja miała miejsce tego dnia, kiedy opuściła więzienie w Vila Nova de Ourem. Wydaje się, że widzenie odbyło się w niedzielę, tj. 19 sierpnia.

Rzeźba Matki Bożej objawiającej się dzieciom fatimskim – otoczenie Kościoła pw. św. Rafała Archanioła na Filipinach (fot. Ramon FVelasquez)

Który papież zdecydował się na upublicznienie trzeciej części tzw. tajemnicy fatimskiej? a) Papież Franciszek. b) Papież Jan Paweł II. c) Papież Benedykt XVI.

kiedy przechodzą przed nim, Biskupa odzianego w Biel; mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł, modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku, i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga. Tuy-3-1-1944”.

Kościelna wykładnia przepowiedni

W sprawie tak delikatnej jak przesłanie fatimskie nie mogło zabraknąć głosu odpowiednich władz kościelnych, które wiele razy prezentowały swoje stanowisko. Po ujawnieniu zaś trzeciej części tzw. tajemnicy fatimskiej próby jej wykładni podjął się kard. Joseph Ratzinger4, ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary – przyszły papież Benedykt XVI. Ksiądz Kardynał w swojej wypowiedzi odnosi się najpierw pokrótce do tzw. pierwszej i drugiej część „tajemnicy”. Zwraca uwagę na jej najbardziej istotny punkt, a mianowicie na to, że „przez jedną straszną chwilę dzieci doświadczyły wizji piekła”. Dalej czytamy: „Widziały upadek «dusz biednych grzeszników». Z kolei zostaje im powiedziane, dlaczego wystawiono je na to przeżycie: «Aby ich ratować» – ukazać im drogę zbawienia (…). Jako droga do tego celu wskazany zostaje – ku zaskoczeniu ludzi z anglosaskiego i niemieckiego kręgu kulturowego – kult Niepokalanego Kardynał Joseph Ratzinger Serca Maryi”. Kluczem do zrozumienia wizji są (fot. Manfredo Ferrari) więc słowa „zbawiać dusze”.

4 Teologiczny komentarz jego autorstwa ukazał się w „L’Osservatore Romano” z roku 2000 (nr 9).

Przyszły papież wyjaśnia dalej termin „serce” w rozumieniu biblijnym, które „oznacza centrum ludzkiego istnienia, skupiające w sobie rozum, wolę, temperament i wrażliwość, w którym człowiek znajduje swą jedność i swe wewnętrzne ukierunkowanie”. Serce, które jest niepokalane, to serce oparte o Boga i dążące do doskonałej jedności wewnętrznej – ono „ogląda Boga”. Kardynał Ratzinger reasumuje, że „kult Niepokalanego Serca Maryi oznacza zatem zbliżanie się do takiej postawy serca, w której fiat – «bądź wola twoja» – staje się centrum kształtującym całą egzystencję”. Jeśli zaś chodzi o trzecią część tzw. tajemnicy fatimskiej, niemiecki kardynał przypomina słowa s. Łucji o tym, „że została jej dana wizja, ale nie jej interpretacja”. Ona nie „należy do widzącego, ale do Kościoła”. Jego zdaniem, klucz do właściwej jej interpretacji leży w potrójnym wołaniu: „Pokuta, Pokuta, Pokuta!”. Prefekt Kongregacji Nauki Wiary odwołuje się do zdania z Ewangelii według św. Marka: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (1, 15), by wskazać na pilną potrzebę rozumienia znaków czasu oraz potrzebę pokuty, nawrócenia i wiary. To ma być odpowiedź na dziejowy moment, który niesie „wielkie zagrożenia” ukazane w następnych obrazach5. Następnie kard. Ratzinger dokonuje ich analizy. Jeśli chodzi o Anioła z ognistym mieczem, który stoi po lewej stronie Maryi, to przypomina on podobne obrazy z Apokalipsy św. Jana – ostatniej biblijnej księgi. Wyobraża on „groźbę sądu, wiszącą nad światem”. Idea, że „świat może spłonąć w morzu ognia” to nie fantazja, bo „człowiek sam przez swoje wynalazki zgotował na siebie ognisty miecz” (chodzi o broń nuklearną). Mocy zniszczenia przeciwstawia się jaśniejąca blaskiem postać Matki Bożej „i pochodzące w jakiś sposób od tego blasku – wezwanie do pokuty”. Dochodzi tu do głosu rola ludzkiej wolności. „Przyszłość nie jest bynajmniej nieodwołalnie przesądzona, a obraz, który widziały dzieci, nie jest wcale filmem ukazującym z wyprzedzeniem przyszłość, w której niczego już nie można zmienić. W rzeczywistości całe widzenie odbywa się wyłącznie po to, aby przypomnieć o wolności i nadać jej konstruktywny kierunek. Celem wizji nie jest zatem pokazanie filmu 5 W tym miejscu kard. Ratzinger nawiązuje do rozmowy z s. Łucją, która powiedziała, że „celem wszystkich objawień było nakłonienie do nieustannego wzrastania w wierze, nadziei i miłości – cała reszta miała prowadzić tylko do tego”.

Kto z ramienia Kościoła podjął się wykładni treści trzeciej części Pytanie? tzw. tajemnicy fatimskiej? a) Odpowiedź pierwsza. a) Kard. Stanisław Dziwisz. b) Odpowiedź druga. b) Kard. Joseph Ratzinger. c) Odpowiedź trzecia. c) Nikt tego nie zrobił.

Rozdział V

Święty Jan Paweł II a Fatima Papież Polak darzył szczególną estymą Matkę Bożą Fatimską. Można powiedzieć, że był papieżem Fatimy. Zawierzył świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Był też przekonany, że to właśnie Jej szczególnej opiece zawdzięcza życie, które mógł stracić na Placu św. Piotra 13 maja 1981 r., dokładnie w tym czasie, kiedy miało miejsce pierwsze portugalskie objawienie. A papieżem był dopiero niecałe 3 lata.

Zamach na życie Ojca Świętego Nie wchodząc w zbędne dywagacje nt. motywów i mocodawców wspomnianego wcześniej zawodowego mordercy Mehmeta Ali Ağcy, warto oddać głos Papieżowi Polakowi, który − wraz z osobistym sekretarzem kard. Stanisławem Dziwiszem − obszernie skomentował to wydarzenie w trakcie rozmowy, jaka znajduje się w ostatnim rozdziale książki „Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci”1. Święty Jan Paweł II mówi: „Wszystko to było świadectwem Bożej łaski (…). Zamach na św. Jana Pawła II, 13 maja 1981 r. Ağca wiedział, jak strzelać, (fot. AFP/EAST NEWS)

1 W roku 1993 św. Jan Paweł II, a także m.in. jego sekretarz kard. Stanisław Dziwisz, spotkali się z ks. Józefem Tischnerem (1931-2000) i Krzysztofem Michalskim (1948-2013). Pokłosiem rozmów z tymi filozofami jest właśnie powyższa książka. Ukazała się ona we Włoszech dopiero 23 lutego 2005 r., dosłownie na kilka tygodni przed śmiercią Ojca Świętego, która miała miejsce 2 kwietnia tego roku. Jej polskie wydanie nosi datę 14 marca 2005 r. To ostatnie dzieło Papieża Polaka.

Pomnik św. Jana Pawła II przed Katolickim Uniwersytetem Najświętszego Serca Jezusowego w Mediolanie (fot. Blackcat)

i strzelał z pewnością bezbłędnie. Tylko że jak gdyby «ktoś» tę kulę prowadził”. Kardynał Dziwisz dodaje: „Ağca strzelał, by zabić. Ten strzał powinien był być śmiertelny. Kula przeszyła ciało Ojca Świętego, raniąc go w brzuch, prawy łokieć i palec wskazujący lewej ręki. Upadła między Papieżem a mną. Usłyszałem jeszcze dwa strzały, dwie stojące w pobliżu osoby zostały zranione. Zapytałem Ojca Świętego: – Gdzie? Odpowiedział: – W brzuch. – Boli? – Boli (…). W ogromnym tempie pojechaliśmy do kliniki Gemelli. Ojciec Święty modlił się półgłosem. Potem, jeszcze w drodze, stracił przytomność. O życiu bądź śmierci decydowały różne czynniki. Choćby kwestia czasu, czasu dojazdu do kliniki; parę minut dłużej, jakaś mała przeszkoda na drodze – i byłoby już za późno. W całej tej sprawie widać Bożą rękę. Wszystko na to wskazuje”. Potem św. Jan Paweł II wspomina samą drogę do szpitala, w której przez jakiś czas zachował świadomość. Jak sam mówi: „Miałem poczucie, że przeżyję. Cierpiałem, był powód do strachu – ale miałem taką dziwną ufność”. Ojciec Święty już wtedy mówił swojemu sekretarzowi, że wybacza zamachowcowi. Potem stracił przytomność, nie wiedział, co się z nim dzieje. Kardynał Dziwisz precyzuje, że Papieża Polaka przewieziono na salę operacyjną. Sytuacja była dramatyczna, bo stracił wiele krwi, jej ciśnienie też gwałtownie spadło, a puls był ledwo wyczuwalny. Na prośbę lekarzy z rzymskiej kliniki papieski sekretarz udzielił Ojcu Świętemu sakramentu namaszczenia chorych. Wydawało się, że ranny jest już po drugiej stronie życia. Pierwszą transfuzję W jakiej książce Papież Polak szeroko komentuje cudowne ocalenie przez Matkę Bożą na Palcu św. Piotra? a) „Przekroczyć próg nadziei”. b) „Pamięć i tożsamość”. c) „Miłość i odpowiedzialność”.

Wiążą się z nim również obietnice Matki Bożej dla tych, którzy będą je odprawiać. Pierwsza z nich to obietnica ratunku w godzinie śmierci – „Przybędę w godzinę śmierci z całą łaską, jaka dla ich wiecznej szczęśliwości będzie potrzebna”. Druga dotyczy obdarowania szczególną łaską Bożą – „Przed tronem Bożym jako kwiaty je postawię”. Zazwyczaj od maja do października, każdego 13. dnia miesiąca, odbywają się też wieczorami w wielu parafiach Procesje Fatmiskie. Każdy zaś może włączyć się w odprawianie Wielkiej Nowenny Fatimskiej, która zakończy się w roku 2017 w stulecie portugalskich objawień. Co zrobić, by do niej przystąpić? Wystarczy odmawiać Różaniec (najlepiej codziennie), odprawić nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, poświęcić się Niepokalanemu Sercu Maryi (przynajmniej raz w roku), odmawiać modlitwę Wielkiej Nowenny Fatimskiej (np. raz w tygodniu; tekst modlitwy poniżej), uczestniczyć w Nabożeństwach Fatimskich oraz coraz lepiej poznawać i kochać Maryję.

Wybrane modlitwy

Modlitwa Wielkiej Nowenny Fatimskiej

„Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą!”. Błogosławiona jesteś, Maryjo, posłana przez Boga do Fatimy, która przyniosłaś światu orędzie nadziei, wezwanie do modlitwy i pokuty oraz prośbę o wynagradzanie za grzechy popełniane przez współczesnych ludzi. Gdy Twe słowa o triumfie Twego Niepokalanego Serca zbliżają się z wolna do swego wypełnienia, my, odprawiając Wielką Nowennę przygotowującą nas do stuletniej rocznicy Twych fatimskich objawień, zwracamy się do Ciebie w duchu miłości, pokory i ufności bezgranicznej i jednocząc się z całym Kościołem, wołamy do Ciebie: „Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko!”. Stajemy dzisiaj przed Tobą, Matko nasza, Matko naszych rodzin, Matko ludzi i całych narodów. Ty znasz wszystkie nasze cierpienia i nadzieje, Ty czujesz po macierzyńsku wszystkie zmagania pomiędzy dobrem a złem, pomiędzy światłem i ciemnością, jakie wstrząsają naszym współczesnym światem. Prosimy, przyjmij nasze wołanie skierowane w Duchu Przenajświętszym wprost do Twojego Serca i ogarnij macierzyńską miłością ten nasz ludzki świat, który Ci zawierzamy pełni niepokoju o doczesny i wieczny los nas samych i wszystkich naszych sióstr i braci. Mówiłaś ze smutkiem: „Wiele dusz idzie na potępienie”. Swej duchowej córce Łucji tłumaczyłaś, że «dzisiejszy świat bardziej zasługuje na potop niż czasy Noego», a w swym fatimskim sekrecie pozostawiłaś nam ostrzeżenie: świat zasłużył dziś na wielką karę Bożą. Tylko Bóg ma moc zmienić bieg naszych

Bp Peter Uglietto dokonuje koronacji figury Matki Bożej Fatimskiej (fot. George Martell)

dziejów, położyć kres rozrastającej się wokół nas cywilizacji śmierci, obudzić w ludziach pragnienie budowania nowego, lepszego świata. Jako uczniowie Chrystusa, wezwani do służby pod Jego sztandarem, stojąc dzisiaj przed Tobą, pragniemy wraz z całym Kościołem, wobec Twego Niepokalanego Serca, zjednoczyć się z poświęceniem, w którym Syn Twój, z miłości ku nam, oddał się Ojcu: „Za nich – powiedział – Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” (J 17, 19). Pragniemy zjednoczyć się z naszym Odkupicielem w tym poświęceniu za świat i ludzkość, które w Jego Boskim Sercu ma moc przebłagać i zadośćuczynić. Oddajemy się dziś Tobie bez zastrzeżeń, by każdy z nas był „cały Twój”, aż na wieki, by nic nie odłączyło nas od Jezusa, Zbawiciela świata. Niech nasze poświęcenie, zjednoczone z poświęceniem Twego Syna, ma moc przemieniać otaczający nas świat. Niech ogarnie wszystkich ludzi i przewyższa wszelkie zło, jakie duch ciemności zdolny jest rozniecić w sercu człowieka i w jego dziejach: jakie już rozniecił w naszych czasach.

O jakim nabożeństwie mówiła Maryja podczas objawień w Fatimie? a) O nabożeństwie do Jej Niepokalanego Serca. b) O książeczce do nabożeństwa. c) O nabożeństwie do św. Hieronima.

Prosimy Cię, Maryjo! Ukaż nam swe Niepokalane Serce, będące drogą, która zaprowadzi dzisiejszy świat do Boga. Prosimy: „Od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać!”. Wśród licznych zagrożeń i niepewności jutra, wołamy do Ciebie w zaufaniu bez granic: Pomóż nam przezwyciężyć grozę zła, która tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi – zła, które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogi ku przyszłości! Od głodu i wojny, wybaw nas! Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny, wybaw nas! Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania, wybaw nas! Od nienawiści i podeptania godności dzieci Bożych, wybaw nas! Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym, wybaw nas! Od deptania Bożych przykazań, wybaw nas! Od usiłowań zdeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich, wybaw nas! Od przytępienia wrażliwości sumienia na dobro i zło, wybaw nas! Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu, wybaw nas! Przyjmij, nasza Matko, to wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Przepojone cierpieniem całych społeczeństw! Pomóż nam mocą Ducha Świętego przezwyciężać wszelki grzech, grzech w każdej jego postaci: w nas i wokół nas. Niech nasze dziecięce oddanie się Tobie stanie się narzędziem, którym posłużysz się zgodnie z wolą Bożą, aby rychlej nadeszła cywilizacja miłości, aby pojawiła się wśród nas wiosna chrześcijaństwa i zakwitła świętością życia nas, naszych rodzin i całych narodów. Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona potęga Odkupienia: potęga Miłości miłosiernej! Niech powstrzyma zło! Niech przetworzy sumienia! Niech w Sercu Twym Niepokalanym odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei! Niech Serce Twe Niepokalane zmieni świat. Amen.

Procesja z figurą Matki Bożej Fatimskiej wychodząca z Bazyliki Najświętszego Serca Pana Jezusa w Newark (fot. Matki Bożej Fatimskiej Międzynarodowy Pomnik Pielgrzyma)