ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ Τ΄ΑΝΑΠΛΙ Πηγή «ΤΟ ΒΗΜΑ» URL: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=323881&dt=03 /04/2010
Το Ναύπλιο είναι σαν την πρώτη αγάπη. ∆εν είναι µόνο ότι δεν την ξεχνάς ποτέ, αλλά συνεχώς έρχεσαι και επανέρχεσαι σ΄ αυτήν κάθε εποχή. Ισως γιατί και εκείνο ήταν κάποτε πρώτη, η «πρώτη πόλη» της Ελλάδας. Πρώτη και ωραία, µε όλα τα αισθαντικά στολίδια της, τους γραφικούς δρόµους που πλευρίζουνε τα κάστρα, όπως έγραφε ο Αγγελος Τερζάκης, µε τα µουσεία, τα σκαλοπάτια µε τους ατµοσφαιρικούς ξενώνες, το Παλαµήδι, το Μπούρτζι, την καµπύλη της Αρβανιτιάς, και όλα αυτά διανθισµένα µε τις πινελιές της άνοιξης Σάββατο 3 Απριλίου 2010 Μια σκάλα για το ηλιοβασίλεµα Ο ποιητής Νίκος Καρούζος,πολίτης αυτής της πόλης, το σπίτι του οποίου στέκει ανάµεσα στ΄ άλλα,λέει κάπου ότι «όλη τη νύχτα µπορείς ν΄ ανεβαίνεις τις σκάλες των Ενετών».Η νύχτα όµως δεν είναι η καλύτερη ώρα.Η πιο καλή είναι ν΄ αρχίσετε να ανεβαίνετε τα σκαλιά, εκεί στα αριστερά του δρόµου για την Ακροναυπλία,όταν ο ήλιος αρχίζει να γέρνει προς τα απέναντι βουνά.Τότε που ο Αργολικός κόλπος,το Μπούρτζι, τα µουράγια, τα πλεούµενα,οι κεραµοσκεπές της παλιάς πόλης,όλα,αρχίζουν να λάµπουν σαν πολύτιµα µέταλλα.Ενα,δύο,τρία,δέκα,εκατό,πεντακόσια,εξακόσια σκαλοπάτια, οπωσδήποτε περισσότερα,αλλά όχι 999 που θέλει ο θρύλος.Αρχίζουν να τα µετρούν, αλλά κάποια στιγµή χάνουν τον λογαριασµό.Κι όσο κατεβαίνει ο ήλιος,τόσο εσείς ανεβαίνετε προς το πανόραµα.Οταν φτάσεις στην αποδώ πόρτα του Παλαµηδιού, ίσως να τη βρεις κλειστή αυτή την ώρα.Εδώ όµως η διαδροµή είναι πιο ακριβή από τον προορισµό.Κοιτάτε πίσω σας,ανάµεσα στους αθάνατους,και είστε ευτυχισµένοι. Στο φρούριο µπορείτε να έρθετε και µε αυτοκίνητο κάποια άλλη στιγµή.