Δυνατότητες ανάπτυξης των ΤΠΕ στο σύγχρονο σχολείο
Τέσσερις κρίσιμες διαστάσεις 1. Κοινωνία και τεχνολογία 2. Τεχνολογικές δυνατότητες 3.Αναπλαισίωση των ψηφιακών μέσων 4.Τα ψηφιακά μέσα ως δρώντα στοιχεία
1. Κοινωνία και τεχνολογία
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις τεχνολογίες αν δεν αντιληφθούμε τη συγκεκριμένη εποχή που ζούμε.
1. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Γραμμική αναπαράσταση του νοήματος πριν 100 χρόνια. Εποχή της πειθαρχίας. Οι άνθρωποι ακολουθούσαν γραμμικά μια συγκεκριμένη πορεία.
1. Κοινωνία και τεχνολογία
Αναπαράσταση του νοήματος μέσα από επιλογές.
1. Κοινωνία και τεχνολογία Η πρόκληση είναι σε επίπεδο σχεδιασμού και σε επίπεδο διαμόρφωσης υλικού ποιες πρακτικές ενισχύουμε και γιατί; Ενισχύουμε τις παλιές ή τις καινούργιες; Κάνουμε μίξεις και γιατί; Είναι τα ζητήματα που μας απασχολούν για την μελλοντική πορεία.
2. Τεχνολογικές δυνατότητες (δύο μεγάλες παραδόσεις)
1. Η τεχνολογία είναι το κέντρο των εξελίξεων. Στην εκπαίδευση προσδιορίζουμε το τι θα συμβεί με βάση τις νέες τεχνολογίες που έρχονται.
2. Τεχνολογίες σε συνάρτηση με την κοινωνία. Συνδυάζονται με τις απαιτήσεις του σχολείου με ένα συγκεκριμένο σχέδιο και προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
3. Αναπλαισίωση των ψηφιακών μέσων
Τα ψηφιακά μέσα μπαίνουν μέσα σε θεσμούς και οι θεσμοί επηρεάζουν τη χρήση τους. Χρειάζεται κατάλληλος σχεδιασμός για να ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγματικότητα. Οι διδακτική παράδοση, οι υποδομές επηρεάζουν τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να τα λάβει και αυτά υπόψη.
Τα ψηφιακά μέσα ως «δρώντα στοιχεία» (actors)
Τα ψηφιακά μέσα επηρεάζουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Π.χ. Αν κάποιος εκπαιδευτικός βάζει τα παιδιά να γράφουν σε tablet, αλλάζει το πλαίσιο διδασκαλίας του γραπτού λόγου. Αρα τα ψηφιακά μέσα έχουν ιδιαιτερότητες (θετικές ή αρνητικές) που πρέπει να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό της διδασκαλίας.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι:
Η επιμόρφωση είναι μια απαιτητική διαδικασία που δεν αφορά μόνο δεξιότητες (skills) Απαιτείται συνολικός σχεδιασμός για αλλαγή του ελληνικού σχολείου κι όχι απλώς γνώση των ψηφιακών μέσων. Απαιτείται συνεχής βελτίωση κι όχι μια διαδικασία που θα γίνει μια φορά. Απαιτείται συνεχής συνεργασία – διεπιστημονική συνεργασία. Απαιτείται έμπειρο και καλά εκπαιδευμένο σώμα επιμορφωτών.
Η επιμόρφωση πρέπει να είναι επί της ουσίας παρέμβαση…
Να έχει πρόσθετη (μετασχηματιστική) αξία Αλλαγή αντιλήψεων, δραστηριοτήτων και πρακτικών. Νέοι ρόλοι εκπαιδευτικών. Πρόσθετη αξία για τον μαθητή και για το σχολείο. Την πρόσθετη αξία τη δημιουργούμε και δεν την παίρνουμε με οδηγίες. Πρόσθετη αξία των υποδομών (ψηφιακού υλικού και ενδοϋπηρεσιακής υποστήριξης του εκπαιδευτικού)
Δυσκολίες… Ο εκπαιδευτικός ακολουθεί την υπηρεσιακή οδηγία. Παρεμβαίνει για να βοηθήσει στην «Κατανάλωση» του διδακτικού υλικού. «Ξεναγεί» τους μαθητές στο απαύγασμα του πολιτισμού και δεν τους βοηθά να φτιάξουν τα δικά τους νοήματα.
Νέοι ρόλοι Ο εκπαιδευτικός σχεδιάζει και επινοεί παιδαγωγικό καινοτόμο υλικό. Παραγωγή νέων ιδεών, υλικού, και από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και από τους μαθητές. Χρήση ψηφιακών πόρων (κείμενο, μοντέλο, εννοιολογικός χάρτης, γράφημα) για να επικοινωνήσουμε και παράξουμε λόγο. Εργαλεία έκφρασης και παραγωγής.
Νέοι ρόλοι σε σχέση με τις ψηφιακές Τεχνολογίες
Εργαλεία έκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας. (Περιέργεια, επιχειρηματολογία, χαρά, εμπλοκή, δημιουργικότητα Εργαλεία με βάση την παιδαγωγική τους χρήση και όχι με βάση την καινοτομία τους. Θέλουμε λύσεις που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κι ότι είναι βιώσιμες.
Μέθοδος - Στρατηγική Νέες ομάδες που συζητούν για τα θέματα. (Κοινότητες μάθησης) Χρήση διερευνητικών μοντέλων διδασκαλίας. (ανοικτή και συνεργατική) Αλλαγή των πεποιθήσεων των εκπαιδευτικών σε σχέση με τη χρήση των νέων τεχνολογιών. (Χρήση προσομοιώσεων, φύλλων εργασίας)