พิณลดา
à§Òã¹ÊÒÂÅÁ ความรักเปนสิ่งที่แปลก ยิ่งเราไขวควา ปรารถนา อยากไดมาเชยชมไวใกลๆก็ยิ่งลอยหางออกไปเปนเหมือนดั่ง เงาในสายลม แตเมื่อเราไมตองการ....
150 บาท
พิมพ์ครั้งแรก 28 ตุลาคม 2551 ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา บริษัท อาร์ไมด์ ครีเอทชั่น จำกัด สำนักพิมพ์ ThaiBookCafe.com 1350/179 อาคารไทรงค์ บี ถ.พัฒนาการ แขวง/เขต สวนหลวง กรุงเทพฯ 10250 โทร. 086-666-7209, 089-9917870, 02-183-6189-90 จัดจำหน่ายโดย www.ThaiBookCafe.com บรรณาธิการบริหาร สุพรรณกัญจนารีย์ รักอิสระ บรรณาธิการต้นฉบับ นิภาภรณ์ แสงสว่าง บรรณาธิการศิลปกรรม เฉลิมพล หมายพึ่ง ศิลปกรรม จิราพร ดำเนินผล เลขากองบรรณาธิการ จิดาภา เก็งวิเชียรไชย ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด อดิลฟิตรี ประพฤติสุจริต ที่ปรึกษาการตลาด พิรุฬห์ภัค พิริยะภักดีกุล พิมพ์ที่ ปริ้น ค่าเฟ่ www.printcafe.co.th เกี่ยวกับ ThaiBookCafe .com นี่คือนวตกรรมใหม่ของวงการหนังสือ อิสระกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะที่นี่เรา ไม่มีบอกอ คอยแก้ไขงานของคุณให้เสียกำลังใจ ThaiBookCafe คือสำนัก พิมพ์ที่รับพิมพ์งานของน้องๆ แบบไม่จำกัดแนว ไม่จำกันต้นฉบับ “ขอให้ เขียนจบและมั่นใจว่าคนอยากอ่าน “ ก็ส่งมาตีพิมพ์กับเราได้เลยตอนนี้ ไม่ จำกัดการพิจรณาต้นฉบับ
คำนำ
ความรั ก เป็ น สิ่ ง ที่ แ ปลก ยิ่ ง เราไขว่ ค ว้ า ปรารถนาอยากได้ ม า เชยชมไว้ใกล้ๆก็ยิ่งลอยห่างออกไปเป็นเหมือนดั่งเงาในสายลม แต่เมื่อเราไม่ต้องการ หรือ ไม่อยากจะได้ความรักก็กลับมาอยู่ ใกล้ชิดสนิทสนม คนเราแต่ละคนถ้าได้ใช้หัวใจของตนไตร่ตรอง มองให้ลึกซึ้งถึงทุกเสี้ยวซอกของแก่นใจ ใช้ความรู้สึกสัมผัสสื่อ ถึงกันก็จะรู้โดยญาณพิเศษของตนว่า คนนี้แหละใช่คนของใจ เพราะความรักมิใช่เรื่องที่จะรับรู้ด้วยสายตา ชื่อเสียง เงินตรา เกียรติยศ และรูปร่างหน้าตาก็มิใช่ตัวกำหนด ลองใช้หัวใจสัมผัส กับความรู้สึกของคนที่อยู่ข้างๆตัวคุณ แล้วคุณก็อาจจะพบว่า ใคร คนนั้นคือคนที่ใช่และเป็นคนที่ใจของคุณปรารถนา
ด้วยสายใยแห่งรัก พิณลดา
ประวัตินักเขียน
พิณลดา เป็นสาวใต้ลูกน้ำเค็มโดยกำเนิด ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ใน สองจังหวัดชายแดนภาคใต้ ( ซึ่งตอนนี้ก็มีไฟใต้คุกรุ่นอยู่ตลอด เวลา )เกิดในจังหวัดนราธิวาส และมาเล่าเรียนจนจบปริญญาตรี ที่จังหวัดปัตตานี แล้วกลับไปทำงานที่บ้านเกิด ต่อมาย้ายตาม คุณพ่อคุณแม่กลับมาทำงานที่ปัตตานีจนทุกวันนี้ เพราะเป็นคน หลงใหลในตัวอักษรมาตั้งแต่เล็กๆ ชอบขีดๆเขียนๆ และชอบอ่าน หนังสือมาตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนเป็นต้องมีกระดาษและสมุดติดตัวไปด้วยทุกครั้งจนเพื่อนๆ ล้อเลียนว่า แม่นักเขียนหญ่ายไม่เบื่อบ้างรึไง กระทั่งมาถึงตอนนี้ ยังคงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้รับโอกาสอันดีจากสำนักพิมพ์ไทยบุ๊คคาเฟ่ ขอขอบพระคุณอย่างยิ่งที่เปิดโอกาสเป็นแรงสนับสนุนทำให้คน สามารถเดินบนเส้นทางนักเขียน
สารบัญ
อดีตเศร้า -บทที่ 1-
เงาในสายลม
สายลมทุ่งที่พัดไหวแรงบ้าง ช้าบ้าง ส่งกระไอความร้อน ผะผ่าวสลับกัน ต้นอ้อและต้นกกน้อยใหญ่ริมชายน้ำก็ไม่สามารถ ทำให้หญิงสาวรู้สึกรับรู้ถึงสิ่งต่างๆรอบตัว ที่มีทั้งความสวยงาม และบรรยากาศรอบข้างที่เปลี่ยนไป ในความคิดของสมองที่มาก รอยหยั ก และใจที่ สั บ สน ได้ แ ต่ พ ร่ ำ ถามตนเองว่ า …….... ทำไม….ทำไม….และทำไมต้องเป็นอย่างนี้….ทำไม…โอ๊ย ! .. ปวดหัว…..ปวดหัว.….ปวดหัว…… ภาพสาวน้อยข้างหน้าที่ยกมือ ขึ้นกุมขมับและสลับกับยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วสะอื้นเบาๆ มันเกิด อะไรขึ้น ทำไมภาพสาวน้อยตุ๊กตาจีนแก้มใสที่ช่างพูดช่างซักถาม ต้องหนีหน้าทุกคน มานั่งจับเจ่า เศร้า และร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจ ตัดขาดจากสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว
“ต้นอ้อ ต้นอ้อ หนูทำอะไรอยู่ลูก ทำไมมานั่งอยู่คนเดียว” เสียง ร้องเรียก ปลุกขวัญให้สาวน้อยรู้สึกตัว รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งถลาเข้า ม า ซุ ก ใ น อ้ อ ม ก อ ด ข อ ง ค น ที่ ก้ า ว เ ข้ า ม า ใ น ศ า ล า ริ ม น้ ำ
“ยาย ยายขา ต้นอ้อ ….” เสียงสะอื้นตามมาเบาๆพร้อมกับน้ำตา ที่ไหลหลั่งรินพร่างพรูลงมาไม่ขาดสาย 14
เงาในสายลม
“ ร้องเถอะลูก ร้องเสียให้พอในวันนี้ ล้างสิ่งที่มันสกปรก และ หมักหมมมานานให้หมดไป แล้วพรุ่งนี้หนูจะได้ไม่ร้องไห้กับมันอีก ไงลูก ” เสียงปลอบโยนเบาๆพร้อมกับลูบไล้ศีรษะของคนในอ้อม กอดไปมา แม้ใจจะสงสัยและใคร่อยากจะรู้นักว่า อะไรเป็นต้น เหตุ ใ ห้ ส าวน้ อ ยผู้ ท ระนงและหั ว ดื้ อ ตาใสคนนี้ ไ ม่ ส บายใจและ ร้องไห้ คนที่สูงวัยกว่าก็ต้องบอกตนเองว่า คอยสักนิดเถอะ อย่า เพิ่ ง เร่ ง รั ด อะไรให้ เ วลาและโอกาสสำหรั บ เจ้ า หล่ อ นทำใจ
“ กลับเข้าไปข้างในเถอะลูก ข้างนอกนี้อากาศก็ร้อน หนูมานั่ง ตากลมเดี๋ยวก็ไม่สบาย มาตามยายเข้าไปข้างใน ” หญิงชราวัย ประมาณหกสิบปีเศษพูดพร้อมกับจูงมือเจ้าหล่อนเข้าไปในบ้าน
ร่างโปร่งบางก้าวตามมาอย่างว่าง่าย นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะ ต้องมีคำถาม และคำพูดที่กวนโมโหคู่สนทนาได้ร้อยแปดพันเก้า “ แหม ! จะร้อนได้ไงถ้ากางร่ม ” “โหอยู่ ใ ต้ ฟ้ า กลั ว ร้ อ นทำไม เดี๋ ย วนะจา…หา…พั ด ลม ให้…..เอ้า…..นี่เห็นไม๊ ลมพัดไม่ร้อนแล้ว ” “ นี่ไงคะน้ำเย็นๆชื่นใจไหม ต้องราดทั้งถังถึงหายร้อน ” แต่วันนี้เป็นตุ๊กตาไขลาน ลานหมด แล้วแต่เจ้าของจะจับวางไว้ ที่ไหนได้ทั้งนั้น
15
เงาในสายลม
“พี่ต้นอ้อครับ พี่ต้นอ้ออยู่ที่ไหน แม่….พี่ต้นอ้ออยู่ที่ไหน ไอ้เขียดย่างมันบอกว่า มันเห็นพี่ต้นอ้อมา” เสียงเรียกตะโกนโห วกเหวกของเด็กชายผมจุกซึ่งยิ้มแป้นวิ่งถลาเข้ามาด้วยความดีใจ ทำให้หญิงร่างท้วมวัยประมาณสามสิบห้าปีถึงกับต้องชะงักฝีเท้า หันมาทำหน้าดุและส่งเสียงเอ็ด “เอ็งจะไปเล่นที่ไหนก็ไปเจ้าจุก อย่ามาส่งเสียงดังที่นี่ ไป๊.. .ไปเล่นที่อื่น” พูดพร้อมกับโบกมือไล่ “แม่ ฉั น จะไปหาพี่ ต้ น อ้ อ ” เสี ย งตอบโต้ ก ลั บ มายื น ยั น ความตั้งใจ เอ ! เจ้าจุกนี่วอนมือข้าเสียแล้ว บอกว่าให้ไปเล่นที่อื่น” เสี ย งพู ด อย่ า งไม่ ส บอารมณ์ ข องนางด้ ว ยเกรงว่ า ลู ก ชายจะก่ อ ความรำคาญให้ผู้อื่น “จุกเรอะนั่นน่ะ พี่ต้นอ้อไม่สบาย เดี๋ยวอีกสองสามวันพี่ เค้าหายดีแล้ว ยายจะให้แม่ไปบอกนะ กลับไปเล่นกับเพื่อนก่อน นะลูก ” เสียงแทรกตอบกลับมาระหว่างการสนทนาของสองแม่ ลูกน้ำเสียงที่กล่าวโต้ตอบกันก็ไม่สามารถทำให้หญิงสาวร่างบาง บนเสื่อกลางห้องขยับ หรือกระดุกกระดิกเคลื่อนไหวแสดงอาการ รับรู้ใดๆเลย…..
เวลาที่ผ่านไปสองวันกับอีกสองคืนคงเพียงพอแล้วกับ ความเสียใจของสาวน้อยตรงหน้า วันนี้เห็นทีจะต้องบ่มหนองและ 16
เงาในสายลม
รีดพิษร้ายที่ฝังอยู่ในใจของเจ้าหล่อนออกมาให้หมด ใครจะกล่าว หาว่านางเป็นคนใจร้ายก็ยอมล่ะ แม่ตุ๊กตาตัวน้อยของยายจะต้อง สดใสและร่าเริงเหมือนเดิม
“ตื่น ตื่น ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะต้นอ้อ ลุกขึ้นมา ไปล้างหน้า ล้างตาเดี๋ยวนี้เลย ” น้ำเสียงที่ดังมากพร้อมกับสองมือที่เขย่า ปลุกและกระชากมือสาวน้อยตรงหน้าให้ลุกขึ้น ทำให้แม่กระจาด ของเจ้าจุก ต้องชะงักฝีเท้า หยุดนิ่งตรงหน้าประตู แอบมองเข้าไป ในห้อง ภาพของสาวน้อยที่ถูกจับให้ลุกขึ้นนั่งแล้วพาไปอาบน้ำ แต่ ง ตั ว เหมื อ นเด็ ก หญิ ง ตั ว เล็ ก ๆเมื่ อ สิ บ ปี ก่ อ นที่ ผ่ า นเข้ า มาใน ความทรงจำ ซึ่งมองแล้วทำให้น้ำตาของนางรินไหลลงมาช้าๆด้วย ความสะเทือนใจอย่างไม่รู้ตัว
วันที่คุณวันรบ บุตรเขยของแม่นายราตรีเสียชีวิต เพราะ ขัดขวางการทำงานของพ่อค้ายาเสพติด ท่านเป็นคนเดียวที่เข้ม แข็ง เก็บความรู้สึกเก่ง ลุกขึ้นมาช่วยเหลือครอบครัวของบุตรสาว คือคุณระริน ซึ่งเสียใจและช็อคกับเหตุการณ์ แต่คนที่ใครๆใน บ้านไม่กล้าแตะต้องคือ คุณต้นอ้อ ลูกสาวที่รักและเทิดทูนยกย่อง พ่อเป็นวีรบุรุษในดวงใจ พ่อเจ็บลูกเจ็บ พ่อตายลูกก็เจียนตาย ใครๆไม่กล้าเข้าใกล้ คุณต้นสนและคุณต้นเตยก็ยังเล็กเกินไป คุณ ระรินก็รักลูกสาวมากเห็นสภาพของลูกก็แทบจะเป็นบ้า แม่นาย ราตรีเป็นผู้แก้ปัญหาช่วยให้ทุกคนกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่มี ใครรู้ว่าท่านมีวิธีการจัดการได้อย่างไร ตุ๊กตาจีนหน้าใสจึงสดใสได้ 17
เงาในสายลม
ดั ง เดิ ม แล้ ว นี่ เ หตุ ก ารณ์ นี้ ก ลั บ มาอี ก ครั้ ง หนึ่ ง แม่ น ายจะทำ อย่างไร ใช้วิธีใดแก้ปัญหาอีก ใครนะมันชอบก่อปัญหาวุ่นวายไม่รู้ จบให้กับครอบครัวนี้ สวรรค์แกล้งหรือลืมกันแน่ เพราะทุกคนใน ครอบครัวไม่เคยทำร้ายใคร ชอบช่วยเหลือคนอื่น เป็นที่พึ่งของคน ทั่วไป ใครๆใน หมู่บ้าน ตำบล อำเภอ และจังหวัด ต่างก็ได้ยิน กิตติศัพท์กล่าวถึงคุณงามความดีของครอบครัวนี้ แต่นั่นแหละ บทเพลงกรรมและลิขิตของสวรรค์ไม่มีข้อยกเว้น
“จาด จาดเอ๊ย ! ไปตั้งสำรับให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันกับยาย ต้นอ้อจะออกไปกินมื้อเที่ยงที่ศาลาริมน้ำ” เสียงสั่งดังมาจากใน ห้องแม่นายคงหาวิธีรักษาอาการป่วยทางใจของหลานสาวสุด เฮี้ ย วได้ ล่ ะ นะ เห็ น ที เ จ้ า จุ ก มั น คงดี ใ จจนลื ม แม่ อี ก ครั้ ง ล่ ะ นี่
มืออวบอูมที่บรรจงตักกับข้าวแล้วชี้ชวนให้คนตรงหน้าลิ้ม รสอาหาร และรอยยิ้มที่พึงพอใจเห็นการ ตอบสนองของสาวน้อย แม้ มิ ใ ช่ หุ่ น ยนต์ แ ต่ ก็ เ กื อ บจะ… เกื อ บจะกลายเป็ น หุ่ น ยนต์ ไ ด้ เหมือนกัน ถ้าคนอยู่ใกล้ใจอ่อนและอ่อนใจที่จะรักษา เสียงร้อง เรียกให้มาเก็บสำรับและกำชับว่าพรุ่งนี้ ให้จัดเตรียมอาหารคาว หวาน น้ำ ขนม พร้อมด้วยผลไม้เพื่อเตรียมไปถวายพระตอนเพล ร่างท้วมของสตรีชาวสวนลุกขึ้นมาโอบกอดสาวน้อยตาโตตรงหน้า มือขวาลูบไล้ผมยาวสลวยที่ถูกลมพัดปลิวไสว ก้มหน้าลงมองพวง แก้มใสที่ซุกหน้าลงซบกับอก วันนี้พายุในใจของยายตุ๊กตาจีนสงบ นิ่งหรือเปล่า ทะเลน้ำตาจะบ่าท่วมล้นฝั่งอีกไหม เมฆหมอกก้อน 18
เงาในสายลม
ใหญ่ในอกจะสลายคลายตัวลงหรือยังและคลื่นอารมณ์จะโถมซัด ฝั่ ง พั ง ครื น หรื อ ไม่ ต้ อ งลองไขปริ ศ นาและตอบให้ ไ ด้ หรื อ ไม่ ก็ ลบรอยนั้นทิ้งไปให้หมด น้ำเสียงนุ่มๆที่แฝงไว้ด้วยความอบอุ่น เมตตาปรานีกล่าวขึ้นเบาๆ “ต้นอ้อ หนูมีเรื่องไม่สบายใจ เล่าให้ยายฟังได้ไหมลูก เป็นความลับหรือเปล่า ”เสียงทอดถอนใจยาวของคนในอ้อมกอด ร่างบางนิ่งขึงหยุดไปชั่วขณะ ก่อนจะพึมพำแผ่วเบาเสียงเครือ “ยาย ยายขา ต้นอ้อโง่ ทำผิดอะไร ทำไมต้องทำกับต้นอ้อ อย่างนี้” “ไหน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ลองเล่าให้ยายฟังซิ” พูดพร้อม กับก้มลงมองคนในอ้อมกอดอย่างแปลกใจ มีปัญหาใหญ่ล่ะซีที่ คนหั ว ดื้ อ ตาโตใสจึ ง ร่ ำ ไห้ ปิ่ ม ว่ า จะขาดใจ มั น นานมากแล้ ว ที่ คนในอ้อมกอดไม่เป็นอย่างนี้ “ใครทำพ่อ พ่ออย่าทิ้งต้นอ้อ พ่ออย่าตายนะ พ่อ…พ่อขา เอาพ่อต้นอ้อมา อย่าเอาพ่อไป เอาพ่อคืนมา…”
“ยายขา พี่ภู พี่ภูเขาไม่ได้รักต้นอ้อแล้ว” เสียงสาวน้อย ตอบอย่างผะแผ่วพ้นริมฝีปากบาง
19
เงาในสายลม
“อะไรกันลูก หนูทะเลาะอะไรกับพี่เค้ารึเปล่า มีเรื่องอะไร เข้าใจผิดกันไหม” แม่นายถามอย่างแปลกใจที่มีเรื่องอย่างนี้ เพราะเด็กทั้งคู่ใครๆก็รู้ว่าหมั้นหมายกันมาสามปี รอเวลา ว่ า วั น ใดที่ ส าวเจ้ า เรี ย นจบสำเร็ จ ปริ ญ ญาตรี ก็ ก ำหนดฤกษ์ แต่งงาน “หนูไม่ได้เข้าใจผิด ไม่ได้ทะเลาะกันด้วย เมื่อสามวันก่อน หนูไปดูผลที่สมัครงานไว้ อยากจะ ให้พี่ภูดีใจเป็นคนแรกที่หนูจะ ได้ทำงาน หนูจึงไปหาพี่ภูที่บ้านพักค่ะ เจอพี่วันดีที่นั่น ” เงยหน้า ขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงคับแค้นใจ “อ้าวพวกเขาเป็นญาติพี่น้องกัน ทำไมจะไปมาหาสู่กันไม่ ได้ล่ะลูก ” ท่านแย้งเพราะทราบดีว่าวันดีเป็นหลานสาวกำพร้า ของคุณสำอาง ซึ่งอยู่ในความอุปการะของครอบครัวนี้มาตั้งแต่พี่ ชายและพีส่ ะใภ้ของคุณสำอางเสียชีวติ เพราะอุบตั เิ หตุเครือ่ งบินตก “ไม่ใช่ค่ะยาย พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน” เสียงตอบค้าน ยืนยันอย่างหนักแน่น พร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าไหลพร่างพรูออก มาไม่ขาดสาย “อะไรกัน มันเป็นไปได้ยังไงหนู ต้นอ้อเข้าใจผิดรึเปล่า” ผู้ สูงวัยกว่าอุทานอย่างตกใจริมฝีปากบางเม้มขบกันแน่นด้วยความ คั บ แค้ น ใจ ก่ อ นจะเอ่ ย ถ้ อ ยคำที่ รั บ รู้ จ ากการได้ ฟั ง ได้ เ ห็ น
ถ่ายทอดออกมาด้วยความร้าวรานและสะเทือนใจ 20
เงาในสายลม
“ภู นี่ภูจะให้พี่อยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กัน เจ้าเด็ก ในท้องพี่ก็โตขึ้นมาเรื่อยๆนะ หรือจะให้พี่ไปเอาเด็กออก” เสียง ตัดพ้อและเกรี้ยวกราดดังมาจากร่างที่ลุกขึ้นนั่งหลังจากเสพสนอง อารมณ์ความต้องการของทั้งสองฝ่ายเสร็จ “น่า ขอเวลาอีกนิดเถอะพี่วัน ยายต้นอ้อสอบเสร็จ กลับ มาเมื่อไหร่ ให้แม่จัดงานแต่งแล้วก็ขอหย่าเลย ผู้ใหญ่ก็ไม่เสีย น้ำใจ สินสอดก็ไม่สูญเปล่า แถมยังได้เงินจากงานแต่งอีกเพียบ คนอย่างยายต้นอ้อน่ะมันโง่ ไม่มีสมอง ทะนงตัว มีดีที่ปากเก่ง เท่านั้นเอง อย่าโมโหน่าพี่ เดี๋ยวจะมีผลต่อลูกในท้อง แล้วที่สำคัญ ผมไม่ได้รักยายนั่นเลย หมั้นกันเพราะคุณแม่บอกว่าครอบครัวเขา ฐานะดี พี่เองก็รู้ว่าผมรักและหลงพี่จนหมดใจ ” เสียงสะอึกสะอื้นของสาวน้อยในอ้อมกอดของแม่นาย เหมือนใครเอามีดที่บางและคมมาเฉือนเนื้อที่เยื่อใจออก เป็นแผ่นๆ คนสมัยนี้หัวจิตหัวใจทำด้วยอะไรกัน คิดอะไรเป็นดีด ลูกคิดในรางแก้ว ทำร้ายความรู้สึกกันอย่างหน้าด้านๆ ตุ๊กตาจีน ในอ้ อ มกอดจะมาแตกหั ก เปราะบางเสี ย ง่ า ยๆอย่ า งนี้ น ะหรื อ ไม่….ยอมไม่ได้ ตุ๊กตาตัวนี้มีค่าสูงนัก มีค่าสำหรับคนที่เห็นค่า พรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้ และต่อๆไป หนูจะเป็นตุ๊กตาที่สูงค่า ใครๆต้องมา แย่งยื้อ และคนที่เคยทำร้ายน้ำใจหนูต้องเสียใจ ยายขอสัญญา แม่ตุ๊กตาจีนตัวน้อยของยาย สองมือค่อยๆลูบไล้ลบรอยน้ำตาที่ พร่ า งพรู ไ ม่ ข าดสาย ยิ่ ง ซั บ ก็ ยิ่ ง ไหลเหมื อ นเขื่ อ นที่ พั ง ทลาย
“ต้นอ้อเงยหน้าขึ้น แล้วเปิดใจรับฟังคำพูดของยายหน่อย 21
เงาในสายลม
ซีลูก ลองถามใจตัวเองดูอีกครั้งว่า หนูยังรักพี่ภูอยู่อีกหรือเปล่า ถ้า ยั ง รั ก อยู่ ลู ก ก็ ต้ อ งพร้ อ มที่ จ ะให้ อ ภั ย แต่ ถ้ า หมดรั ก แล้ ว ลู ก ก็ ปล่อยพี่เขาไป ลองคิดดูนะลูก อย่าใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสิน ” ท่าน สอนให้ใช้สติเป็นตัวคิดและตัดสินใจ “ยายขา มันเจ็บตรงนี้ค่ะ เจ็บที่ใจ ทำไมคนที่เราไว้ใจ คน ที่อยู่ใกล้ตัวต้องทำร้ายเราด้วยล่ะคะ ต้นอ้อไม่เข้าใจ ” ปรารภด้วย ความเจ็บช้ำที่ถูกหยามน้ำใจ “หนูตอบยายมาก่อนซีลูกว่า หนูรู้สึกอย่างไรกับพี่เขาใน ตอนนี้ ” ถามเพื่อต้องการวิเคราะห์ ความรู้สึกของคนตรงหน้า
“ หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่ซื่อสัตย์ ทำไมต้องหลอกลวงกัน ด้วย เพราะหนูเด็กกว่า โง่ และหลอกง่ายใช่ไหมคะ ” ถามขึ้นด้วย ความสงสัย เอาล่ะซีเจ้าเด็กน้อยขี้สงสัย เมื่อตะกี้ร้องไห้เสียใจอยู่ นี่นา พอน้ำตาเริ่มแห้งปากก็เริ่มเจรจา แม่ตุ๊กตาจีนของยายชักจะ เริ่มกลับมาเป็นคนเดิมแล้วซี “หนูแค่เสียความรู้สึก เพราะพี่เขาไม่ซื่อสัตย์ใช่ไหมลูก” เอ่ยย้ำเพื่อต้องการคำตอบที่มั่นใจ “ค่ะ หนูเสียความรู้สึก หมดความเชื่อถือไว้วางใจ และ หมดความรักความนับถือในตัวพี่ภู เขาเป็นคนอื่นทำให้หนูเสียใจ ร้องไห้ ตั้งแต่นี้ต่อไปหนูเลิกร้องไห้ให้กับพี่ภูและก็ไม่แต่งงานกับพี่ 22
เงาในสายลม
ภูอีกแล้ว ยายช่วยจัดการให้ต้นอ้อด้วยนะคะ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ ของพี่ภูท่านเร่งรัดมา วันพรุ่งนี้ต้นอ้อก็จะเลิกคิดถึงเรื่องเหลวไหล ที่พี่ภูเคยทำ เพราะความรักที่พี่ภูกับต้นอ้อมีต่อกันมันเหมือนเงา ในสายลม” ตอบอย่างมั่นใจ “ต้นอ้อ หนูรู้ไหม ทำไมยายและพ่อถึงตั้งชื่อหนูว่าต้นอ้อ ” ฝ่ามืออวบอิ่มลูบไล้ไรผมประปรายที่หน้าผากสาวน้อยด้วยความ รักใคร่ หวงแหน ห่วงใย และผูกพันอย่างลึกซึ้ง “พ่อกับยายเคยบอกว่า ต้นอ้อเป็นต้นไม้ที่แปลก แดดจะ กล้าลมจะแรงก็อยู่ได้ ไม่เคยหักหรือโค่นล้มลงมาเลย พ่อกับยาย จึงตั้งชื่อหนูว่าต้นอ้อ” ตอบด้วยความภาคภูมิใจ “จ้ะ งั้นต้นอ้อของยายก็ต้องฝ่ามรสุมทั้งหลายที่พัดผ่าน ลุกโหมเข้ามาในชีวิตได้ใช่ไหมลูก ” “ค่ะยาย คืนนี้ต้นอ้อจะนอนนับดาวในท้องฟ้า และวาน ฝากให้ไปบอกพ่อที่อยู่บนฟากฟ้าว่าต้นอ้อไม่ร้องไห้แล้วค่ะ แต่ สำหรับพี่ภู…… รักของเราเศร้าดั่งเงาในสายลม แม้ขื่นขมก็เหือดหายกลายเหมือนฝัน รักทำไมไม่จริงใจให้แก่กัน 23
เงาในสายลม
สายสัมพันธ์ครั้งเก่าเอาคืนไป ” ส่งเสียงแจ้วๆกำลังจะ กลับมาเป็นคนเดิม “งั้นในวันพรุ่งนี้ยายจะพาหนูไปทำบุญด้วยกันที่วัดบ้าน เรา เพราะเขามีงานบุญหาเงินสร้าง สำนักปฏิบัติธรรม หนูจะได้ พบเห็นอะไรที่มันแปลกๆใหม่ๆบ้างนะ ตอนนี้หนูก็เรียนวิชาความ รู้จนจบปริญญาตรีแล้ว ยายว่าหนูต้องเรียนปริญญาชีวิตอีกใบนะ ลูก แต่เราต้องศึกษาค้นคว้าเรียนรู้เอาด้วยตนเองนะจ๊ะ ” แม่นาย เอ่ยเย้าพร้อมกับโยกศีรษะคนอยู่ใกล้เบาๆ
เสียงหัวเราะสดใสผสานกันดังแว่วมาจากศาลาริมน้ำ คืน นี้เจ้าจุกมันรู้ข่าวก็ต้องดีใจจนเนื้อเต้นนอนไม่หลับอีก เพราะคอย ชะเง้อชะแง้แลจ้องอยู่สองวันแล้ว 24
วัยหวานคืนมา -บทที่ 2-
เงาในสายลม
วันนี้ทั่วทั้งศาลาวัดมีคนมาร่วมงานบุญกันมากมาย เสียง พูดคุยเจี๊ยวจ๊าวกันอึงมี่ เมื่อหญิงสาวร่างโปร่งบาง ผิวขาว ผมสี น้ำตาลไหม้อมแดงยาวสลวย ตาโต หน้าตาเหมือนตุ๊กตาจีนเดิน ลงมาจากรถกระบะพร้อมด้วยหญิงชราร่างท้วม ทั้งสองคนพากัน ไปกราบนมัสการเจ้าอาวาสในกุฏิ และนำข้าวปลาอาหารมาร่วม ทำบุญ สักครู่สาวน้อยคลานเข้าไปกระซิบที่ใกล้ๆหูผู้ที่สูงวัยกว่า เมื่อท่านพยักหน้าจึงค่อยๆขยับคลานออกมาทันทีที่ต้นอ้อก้าวพ้น ออกมาจากประตูกุฏิ เสียงใสของเจ้าจุกหัวหน้าก๊วนของเด็กทโมน กลุ่มวัยโจ๋แปดเก้าขวบกลุ่มหนึ่งก็วิ่งกรูนำหน้าพลพรรครี่เข้ามา “ ฮู้! พี่ต้นอ้อทางนี้ครับ ทางนี้ จุกอยู่นี่ ทางนี้ครับ“ หัวโจก รีบวิ่งเข้ามาหา
“อ้าวจุกอยู่นี่เอง เป็นไงไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นมากแล้ว นะเรา อ้าว...แล้วนี่ใครกันบ้างล่ะ แหม! ยืนแอบกระมิดกระเมี้ยน หลังจุกนั่นเขียดย่างนี่ พี่จำได้ แล้วนั่นใคร บอกชื่อมาให้พี่รู้จัก ทั้งหมดนะ“ 26
เงาในสายลม
“เป็ด โป้ง ตาล เดี่ยว “ เสียงจ้อกแจ้กแนะนำตัวเงียบลง ทั้ ง ก๊ ว นพากั น ยกโขยงมารุ ม ล้ อ มรอบตั ว ด้ ว ยความตื่ น เต้ น ดี ใ จ
“พี่ต้นอ้อ หายดีแล้วยัง “ ตาใสแจ๋วจ้องมองหน้าพร้อมกับ จับมือเขย่าไปมา “หายแล้วจ้ะ วันนี้จุกจะพาพี่ไปไหนจ๊ะ พี่ไม่ได้มาเที่ยว งานวัดนานแล้ว อยากรู้จังว่ายังสนุกเหมือนเดิมรึเปล่า “ สาวน้อย ตอบด้วยน้ำเสียงใส และถามถึงความรื่นเริงภายในงาน “งั้น..พวกเราพาพี่ต้นอ้อไปเที่ยวงานกันดีกว่า จุกและ พวกเต็มใจบริการครับ เชิญทางนี้ครับ.........“ ผายมือและทำท่า ทางวางก้าม เดินนำพลพรรคทั้งหลาย เจ้าจุกนะทะลึ่งจริง เอาล่ะ ต้นอ้อขอเป็นสมุนด้วยคน ลูกพี่จุกพาไปทางไหนไม่ว่ากันอยู่แล้ว ลุยเป็นลุย ต้นอ้อซะอย่าง “เฮ้ย! ไอ้จุก แหม! โว้ย วันนี้ริควงสาวข้ามรุ่นเชียวเรอะมึง “ เสียงแซวตะโกนโหวกเหวกดังมาจากเจ้าหนุ่มตาโตผิวหมึกที่นั่ง จับกลุ่มคุยกับเพื่อนอยู่ใต้ต้นจำปา “ ไอ้โต เอ็งน่ะหัดดูคนเสียบ้างนะ วันนี้งานบุญบ้านเราคน เขามาร่วมบุญ อย่าทำให้เสียชื่อคนทั้งตำบล “
27
เงาในสายลม
“แหะ! แหะ! ของมันเคยปากน่ะลุงกำนัน ฉันไปล่ะ“ “อย่าไปฟังมันเลยพี่ต้นอ้อ ไอ้นักเลงโตปากหมาประจำ หมู่บ้าน วันไหนถ้ามันไม่ได้เห่าก็นอนไม่หลับ กินข้าวไม่ได้กลืนไม่ ลงคอ“ จุกคุยโวเสียงขรมพร้อมกับลากมือต้นอ้อเดินมุ่งตรงไปยัง ร้านขายของซึ่งพ่อค้าแม่ค้าพากันใช้เครื่องขยายเสียงพูดเชิญชวน ลูกค้าให้เข้ามาเลือกซื้อของ กลุ่มไก๊ด์นำเที่ยวตัวน้อยเป็นที่สนใจของผู้คนที่มาเที่ยว และร่วมทำบุญ ต่างพากันหยอกล้อชี้ชวนกันเข้าออกร้านโน่น ร้าน นี่ จนกระทั่งถึงกองอำนวยการเต็นท์นาวามัจฉา เจ้าจุกก็กระซิบ กระซาบชักชวนให้เข้าไป เพราะต้องการจะเสี่ยงโชคบ้างเหมือน กัน แต่ติดขัดตรงที่มีกะตังค์น้อย “พี่ต้นอ้อ ไม่ลองตักนาวามัจฉาดูบ้างรึครับ เผื่อโชคดีได้ รางวัลใหญ่นะพี่ “จุกชักชวนเพราะสนใจ “จุกอยากลองไหม“ เล่นถามตรงเป้าอย่างนี้มีรึที่เจ้าจุกจะ เสียโอกาส จึงพยักหน้าตอบรับ ต้นอ้อจึงหยิบธนบัตรใบละร้อย สองใบซื้อสลากเพื่อเข้าคิวตักนาวามัจฉา
28
เงาในสายลม
“ ซื้อหมดเงินนี่นะพี่ “ จุกถามอย่างกังขา ก้อคนมันข้องใจ น่ะฮิ ฮิ
“ จ้ะ เอามาให้พี่สองใบ ที่เหลือก็แบ่งกันทุกคน “ มีพี่สาวใจดีแบบ นี้ไอ้จุกรักตาย “ขอบคุ ณ ครั บ ขอบคุ ณ “ เด็ ก ๆต่ า งยกมื อ ไหว้ แ ละ ขอบคุณ หลังจากนั้นจึงพากันแยกย้ายไปตักนาวามัจฉากันอย่าง สนุกสนาน
“เย้ ! พี่ต้นอ้อโชคดี โชคดีโว้ยพวกเรา ดูซิ พี่ต้นอ้อตักได้ จักรยาน ฮู้ ! ดีใจจังเลย ดีใจจัง เฮ....” เสียงเจ้าจุกตะโกนก้องด้วย ความดีใจ “จุ ก จ๋ า จุ ก เงี ย บเถอะ คนเขามองใหญ่ แ ล้ ว อายเค้ า ” ปรามเพราะเขิ น ที่ มี ค นมารุ ม ล้ อ ม และร่ ว มแสดงความดี ใ จ
“เอ้า … หลีกทางหน่อยครับ หลีกทางหน่อย เดี๋ยวให้ เจ้ า ของรางวั ล เป็ น คนมอบให้ กั บ ผู้ โ ชคดี เชิ ญ ทางนี้ ค รั บ คุ ณ เกษตร อ้ อ ! คุ ณ เอ้ อ ….คุ ณ ….” เสี ย งชายคนหนึ่ ง กล่ า วขึ้ น
“พี่ต้นอ้อ ชื่อพี่ต้นอ้อไง” จุกร้องตะโกนบอกชื่อแทน ก้อ มันตื่นเต้นดีใจแทนพี่ต้นอ้อนี่ 29
เงาในสายลม
“เอ้ อ ! ครั บ คุ ณ ต้ น อ้ อ เชิ ญ รั บ รางวั ล จากคุ ณ เกษตร อำเภอครับ” เสียงโห่ร้องไชโยและปรบมือกันกราวเกรียวก่อนจะ แยกย้ายกันกลับ
“แหม ! วันนี้เดินผิวปากอารมณ์ดีมาเชียวนะพี่ทัศน์ หน้า นี่บานแฉ่งไม่หุบเลย ” เสียงยั่วเย้าจากครูสาวที่เงยหน้าจากกอง สมุด “ยุ่งน่ายายพัช จะทำอะไรก็ทำไป มาแซวพี่เดี๋ยวก็โดน มะเหงก” หนุ่มผิวคล้ำมาดขรึมเดินตรงรี่เข้าไปหา
“ โอ๊ย ! พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยด้วย พี่ทัศน์จะตีหนู พ่อจ๋าแม่จ๋า ” เสียงฝีเท้าวิ่งตึงตังกรูเข้ามาตามเสียงเรียกให้ช่วย พลันต้องหยุด ชะงักเมื่อเห็นภาพชายหนุ่มตรงหน้ากำลังจับศีรษะของเจ้าของ เสียงเขย่าไปมา พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคิกด้วยความชอบใจ
“เล่นอะไรกันไม่รู้จักโตเจ้าลูกคู่นี้ ” แม่พวงนาคบ่นพึมพำ หลังจากนั่งพักเพราะหอบ “โธ่ ! แม่ ก้ อ แม่ ดู ห น้ า พี่ ทั ศ น์ ซี วั น นี้ ห น้ า บานยิ้ ม แฉ่ ง ตลอดเลยตั้งแต่กลับมาจากวัดแล้ว ” สายตาของแม่พวงและ กำนันถมจ้องไปที่ลูกชายราวกับนัด เห็นจริงตามคำของลูกสาวคน เล็ก ใบหน้าที่เคร่งขรึมทำแต่งาน ไม่เคยยิ้มแย้มแบบคนอารมณ์ดี 30
เงาในสายลม
เลย นาน นานมากแล้ว นานจนแม้แต่ตัวแม่พวงและกำนันถมเอง ก็จำไม่ได้ว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้ลูกชายคนรองกลายเป็นเสือ ยิ้มยาก จะว่ามีปัญหาเรื่องงาน หรือเรื่องสาวก็คงไม่ใช่ เพราะ สาวๆที่มาพัวพันก็พากันหายหน้า แต่งงานมีครอบครัวกันเกือบ หมด จนนางสงสัยว่า ลูกชายคนรองเป็นพวกลักเพศ อีแอบ แต่ก็ ไม่เห็นลูกชายแสดงอาการหลุด แต๋ว หรือตุ๊ด สักครั้ง แล้ววันนี้ กลับมาจากวัดลูกชายก็เปลี่ยนไป “เห็นไม๊ แม่กับพ่อ พี่ทัศน์เขิน ไม่กล้าจ้องตาแม่เลย” พัชรี ส่งเสียงล้อเลียน พร้อมกับยักคิ้วยียวน “อืม ! ก็จริงของนังหนูพัชมันนะพ่อ วันนี้งานบุญของวัดพี่ แกก็บริจาครถจักรยานให้เขาด้วยนี่ แม่ได้ยินชาวบ้านเขาโจษกัน ว่ามอบรางวัลให้ผู้โชคดีด้วยตัวเองเลยรึ ” “โธ่ ! แม่ บังเอิญผมเดินเข้าไปพอดี พี่โชคเขาเห็นจึงเรียก มามอบรางวั ล ไม่ มี อ ะไรหรอก ” ตอบแล้ ว เสเดิ น ออกไปหยิ บ หนังสือพิมพ์ที่บนโต๊ะแล้วเดินจากไป “แม่ไม่เห็นเหมือนกับที่หนูเห็นนี่จ๊ะ ” พัชรีแย้งแล้วอมยิ้ม มองตามพี่ชายที่เดินออกไป “เห็นอะไรหนูพัช” ซักทันทีด้วยความสงสัยและแปลกใจ “แม่รู้ป่าวว่าพี่ทัศน์ชอบสาวสวมเสื้อสีฟ้าน่ะแม่” ขยาย ความอย่างถือว่าเป็นต่อทำให้พ่อกำนันต้องนั่งลงฟังและหันไป 31
เงาในสายลม
มองหน้าคนพูดอย่างแปลกใจ “เอ ! ข้าจะรู้รึ วันนี้มีสาวๆมางานบุญสวมเสื้อสีฟ้ากัน หลายคน แล้วคนไหนล่ะที่ตาทัศน์สนใจ ” หันไปสบตากับกำนัน เพื่อขอคำตอบ “แหม ! แม่ก้อ สาวผิวหมวย ตาโต แก้มใสที่ใครๆสะดุด ตาสะดุดใจวันนี้ไงแม่ นึกออกรึยัง ถ้านึกไม่ออกก็ไปหาคำตอบ จากพี่ทัศน์ละกัน ” หยอดระเบิดความอยากรู้ลูกหย่อมๆเสร็จแล้ว ก็ รี บ ลุ ก ออกไปพร้ อ มกั บ ครวญเพลงรั ก เอยเบาๆไปด้ ว ย
“ เอ๊ะ ! พี่กำนัน ตาทัศน์สนใจหลานสาวแม่นายราตรีรึพี่ ต๊าย ตายแน่ๆ อกอีพวงจะแตกนะนี่ ” ยกมือกุมหน้าอก สีหน้า แสดงความประหลาดใจและตกใจสุดขีด “อย่าเพิ่งโวยวายไปแม่พวง ยายพัชมันล้อเล่นเท่านั้นเอง ฟังหู ไว้หูเถอะอย่าคิดมาก หลานสาวแม่นายมีคู่หมั้นแล้ว คงมา พักที่บ้านสวนสักสองสามวันก็กลับ ” พูดปลอบใจเมียรัก ทั้งที่ไม่ แน่ใจตนเองเหมือนกัน ลูกหนอลูกผู้หญิงอื่นตั้งมากมายมีให้เลือก ทำไมต้องมาชอบใจหลานสาวแม่นาย เขาน่ะเป็นหงส์ถึงจะเป็น หงส์ป่าก็เถอะ เรามันแค่ตระกูลกา จะไปร่วมว่านวงศ์เครือกันมัน ยาก บุญคุณที่ท่วมหัวครอบครัวเราอีกชดใช้ยังไงก็ไม่หมด ถ้าเอ็ง ชอบหลานท่านล่ะก้อ พ่อคงต้องขัดใจกับเอ็งแน่ อย่าโกรธพ่อเลย 32