A Loop of Masquerades

The world holds authentic records That stores the ever limitless timeline. How nostalgic it is to reminisce My facade that covers deep scars.

At the darkest hours, I get hunted by my nightmares. Then, the realization hit me. I am still bound by past shackles. It hurts, it scares me. Like a thousand whiplashes, Tearing through my flesh.

As expected, All the sufferings haven’t ended. It was foolish of me. I shouldn’t have succumbed to pain.

Now, I continue to face my past. I’ll put on a mask this time, Adapting a stronger version of myself.

Batid nating mga Peregrino

Ang unti unting pananakop.

Naigagapos ang mga paa nang hindi nalalamanan.

Tanaw sa dulo, Ang liwanag.

Subalit matarik ang daan, Batid ng nag-iisa ang hirap

Sa harap, ang alayan ng bulaklak at mga kandila

Hindi man puntod ay may nakahiga

At nang ito’y madampian ng liwanag

Mula sa inukit na butas sa tuktok ng yungib

Muli itong uminit,

Sabay tingin sa bagong pasok na bisita

Naririto ang pag-asa, Ang pagmulat ng mata upang masilayan

Ang katotohanan sa gitna ng gulo, Sa lamig dala ng mga espiritong naroroong

Dati rin palang nagtangkang lumaya

Tinawag ko itong pag-ibig. Ang kwento ng pagbangon, Ang salaysay ng pag-usad, Ang dambana na inukit ng panahon

At kinabukasang ipinaglaban

Ng mga mandirigmang milenyal

Anong kwentong pag-ibig pa ang hihigit, Sa pagmamahalan ng pagbangon at pagkadapa?

Sa pagsigaw sa isang pasilyo sa gitna ng isang syudad?

Sabi nga nila, maraming bulong ang lumilikha ng sigaw, Ng pagbabago, Ng progreso, Ng kapayapaan,

Tinawag ko itong pag-ibig, At papangalanan kong walang hanggan.