N
oong nakarang buwan, tila ba isang malakas na tunog mula sa isang batingaw ang pumukaw sa ating pansin nang lumabas ang balitang kumwestiyon sa kalidad ng edukasyon sa ating bansa. Ayon sa resultang inilabas ng 2018 Program for International Student Assessment (PISA), mula sa 79 na bansa mula sa iba't ibang panig ng mundo, lumagpak sa pinakahuling pwesto ang mga Pilipino sa aspeto ng reading comprehension at pangalawang pinakahuli naman sa kakayahan sa parehong asignaturang Math at Science.
The Newsletter of The Reflection,
The Official Student Publication of the School of Education Volume I Issue no. 1
January 2020
Lumitaw mula sa pag-aaral na ito na ang mga Pilipinong mag-aaral, edad 15 anyos, mula sa 188 paaralan sa buong bansa ay nakapagtala ng 340 kabuuang puntos sa reading comprehension, na higit na mas malayo sa general average na 487 ng pinagsama-samang puntos ng mga bansa. Nakakuha naman ang Pilipinas ng 353 puntos sa Mathematics at 357 puntos sa Science, na pareho ring nasa laylayan kumpara sa general average ng lahat ng bansang nakilahok. Pagkaalarma ang dulot ng mga datos na ito, hindi lang sa sektor ng edukasyon, ngunit pati na sa buong sambayanang Pilipino. Ipinapakita lamang ng mga numerong inilathala ng resulta ng PISA 2018 na napag-iiwanan ang ating mga kabataan. Bagamat nakapanlulumo ang resultang ito, maituturing naman itong isang malaking opurtunidad o panggising sa ating mga Pilipino upang pag-isipan pa nang mas mabuti ang sistema ng edukasyon sa ating bansa. Imbes na ituring itong kahihiyan, mas mainam na tingnan ito bilang isang pagtataya sa ating sarili: Saan ba tayo nagkulang? Paano natin ito dapat tugunan? Matapos mailabas ang mga resulta, inilunsad ng Kagawaran ng Edukasyon o DepEd ang "Sulong EduKalidad", isang programang naglalayong hikayatin ang buong bansa sa pagkakaroon ng isang de-kalidad na basic education. Layunin nitong i-review ang curriculum, paunlarin ang learning environment ng mga bata, i- upskill at reskill ang mga guro at hikayatin ang mga stakeholders na makipagtulungan sa mga paaralan sa pagtamo ng isang de-kalidad na edukasyon. Mabubuti at akma ang mga layuning ito ngunit kasabay nito, mainam ring klaruhin sa mga guro ang ilang inisyatibo ng kagawaran na tila ba naging sangkap pa sa krisis na kinahaharap ng sistema ng edukasyon dahil sa mga maling paniniwala ukol sa mga ito. Halimbawa na ay ang 'No Filipino Child Left Behind Act of 2010' na naglalayong bawasan ang dropout rates ng bansa. Dahil sa maling pananaw ukol dito, nagiging mitsa ito ng pagkakaroon natin ng kultura ng pagpapasang-awa, na kung saan hinahayaan ang mga estudyante na tumuntong sa susunod na lebel ng pag-aaral kahit na pa hindi nila tuluyang nagagampanan ang mga itinakdang kasanayan. Dahil dito, nagiging pabaya ang mga mag-aaral sa kanilang pagkatuto dahil sa paniniwalang hindi sila ibabagsak ng kanilang mga guro. Ito ay isa sa mga
EDITORIAL
Mensahe ng Batingaw pangunahing dahilan kung bakit marami pa tayong mga non-readers sa mga matataas na paaralan hanggang sa kasalukuyan. Ang dami ng paper works at iba pang responsibilidad ng mga guro, lalo na sa mga pampublikong paaralan, ay maaaring isa naman sa mga sanhi kung bakit hindi na natututukan ng mga guro ang kanilang mga estudyante. Imbes na mas matugunan ang mga pangangailangan ng mga mag-aaral, madalas ay hindi na ito natutupad ng mga guro dahil na rin sa napakaraming oras na sila ay nakatuon sa dami ng kanilang mga ekstrang responsibilidad. Isang pagpukaw din ang krisis na ito ng atensyon ng mga educational institutions sa bansa. Dahil sa mga resultang inilantad ng PISA 2018, mas tumindi rin nawa ang kanilang paghahangad na makapagprodyus ng mga mas epektibong bersyon ng mga gurong kayang tumugon sa mga ganitong suliranin. Kung kaya, isang panawagan din ito sa School of Education na mas ihanda tayo sa mga ganitong uri ng problema. Ang HAUsapanataym, na outreach activity ng departamento, ay isang magandang hakbang upang imulat tayo, mga susunod na guro ng bayan, sa
nakaambang problema ng mga bata sa aspeto ng reading comprehension. Ano pa man, mahalaga ang gampanin ng mga teacher education institutions, tulad ng SEd, sa paglikha ng mga mas epektibong guro, na siyang haharap at tutugon sa mga ganitong problemang sa hinaharap. Mismong mga mag-aaral din ng SEd ay hinihikayat na paunlarin pa ang sarili, at ngayon pa lang ay maghanda na sa pagharap sa mga ganitong uri ng seryosong suliranin. Ang antas ng kasanayang mayroon ang mga Pilipinong mag-aaral ay isang tiyak na indikasyon rin ng antas ng bayang itinuturing sila bilang kanyang pag-asa. Ang malakas na tunog ng batingaw ng resulta ng PISA 2018 ay naglalayong pukawin ang atensyon ng buong bayan, hindi lang yaong mga nabibilang sa sektor ng edukasyon. Ang dapat nating isagot sa batingaw na ito ay pagbangon. Kung kaya, ito ay isang panawagan ng mga susunod na guro ng bayan, sa pamahalaan, sa mga magulang, sa mga estudyante at sa iba pang kabahagi ng komunidad, na mas pagtuonan pa ng pansin at sa kalauna'y resolbahin ang problemang ito- dahil sa huli, hindi lang natin ito ginagawa para sa mga kabataan. Ang paglinang natin sa sistema ng edukasyon ay paglinang din natin sa kalagayan ng lipunan.
KAANIB
2018 PISA RESULTS: A hard pill to swallow S hai na S u ng a
Imagine that you, a healthy person, underwent in an assessment and found out that you have a severe disease that needs an urgent medication. After hearing the news, you felt like all of your efforts on making yourself healthy meant nothing. You feel like the results that you have acquired seems to be a big mistake. You are left in a state of denial and doubt. This is exactly what made Filipinos drop their jaws in the middle of the SEA Games 2019 celebration. The Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) revealed the dreadful standing of the Philippines in recent Programme for Internation Student Assessment (PISA) 2018. Since then, the education system in our country became one of the talks of the town. In 2018, the Philippines took part in PISA for the first time. PISA is the most famous student assessment worldwide that contributes to various researches and studies. It aims to measure the knowledge of learners in terms of mathematics, science and reading comprehension. We’ve always thought that there is something wrong with the education that we have in our country but did not know that it is THIS SERIOUS. Among all of the 79 participating countries, Philippines ranked last in reading comprehension and second to the last in terms of mathematics and science. After the results has been publicized, a myriad number of speculations made its way onto the headlines thus putting the education system that we have in a hot seat. Do we really have one of the worst education systems in the world? Does this mean that the children of our dear nation are a bunch of dumb students? The education in our country is nowhere near being the worst of the worst nor the best of the best. The puzzle pieces may fit but that does not mean that it will complete the image that we perceive to see. Bad education equals not proficient students? I don’t think so. Government agencies like the Department of Education and the Commission on Higher Education are doing their best to provide the quality education that they think the Philippines need. Last 2013, our country implemented the K-12 curriculum in hopes of
achieving what other countries in terms of education has achieved. With this, the next generation of Filipinos will become more globally competent that can help them go with the global flow. Oh, the Philippines need to be like this, the Philippines need to be like that− But what if there is something much more that our country needs? What if they are aiming for a certain good
We’ve always thought that there is something wrong with the education that we have in our country but did not know that it is this serious. goal but fails because there’s something missing? Here’s the tea. If we are going to look closely on the rankings of the recent PISA results, countries that performed closely to the Philippines fall under the third world and developing countries category as listed by the International Monetary Fund (IMF) in 2018. It is no surprise that these countries are struggling with their economies and are barely making any progress to make their country’s situ-
ation better. Some of the countries are even geographically near the countries of Iran and Iraq wherein people are constantly fighting and are in the middle of chaos and fear. In the case of our country, the education and the economic standing that we have is not the same with those people in US, Japan, and in China.
“Private schools teach better than public schools” No. This notation is a big lie. Our kids have the potential to become the greatest people to ever set foot on the planet. The availability of public school fills the education needs of those people who can’t afford to study in a prestigious school. It brings hope to the students who wanted to learn and further cultivate their skills but are not capable of due to their financial status. However, although public schools are available in our country, are there enough materials that students and teachers can use? Is there enough space or room for learning? What about the students? Are you aware that there are students who attends class with an empty stomach, barely processing what the teacher is teaching? By remembering the triangular representation of the Philippine population, thousands of students share the same fate with these kids. What more if we are to combine the number of students together with those third world countries? It’s saddening enough to know that despite all the adjustments and the sudden shift in our education system we faced, we were placed as one of the poor performing countries in terms of education. The 2018 PISA results are similar to a pill that is hard to swallow. It’s hard to process and accept but just like any other medications, may this finding help us to solve this alarming problem. After all, President Duterte increased the national budget for education. Let’s just hope for the better.