1
2
MARSO 2020 3
4
TUNGKOL SA PABALAT Silakbo − Umalpas mula sa mga nagtatagong damdamin at kumawala Iginuhit ni Camille Joyce Cabrere
ANINAG LITERARY FOLIO Tomo I Bilang III Karapatang-ari © 2021 Ang Aninag Literary Folio ang publikasyon ng sining at panitikan ng The Reflection, ang Opisyal na Pahayagan ng School of Education ng Holy Angel University sa Angeles City. Nananatili sa indibidwal na lumikha ng mga panitikan at sining na napapaloob sa folio na ito ang karapatang-ari sa bawat piyesa. Hindi maaaring ipalathala muli o gamitin sa anumang paraan ang alin man sa mga nilalaman nang walang karapatang pahintulot ng manunulat, dibuhista o letratista. Ang tomong ito ay hindi ipinagbibili.
5
Liham mula sa Patnugot ng Panitikan You have pulled the last straw. I have seen through your ruse. It's no use, my dear. Quit pretending everything's all dandy and well. I have seen through your facade, I see you are barely surviving throughout these challenging times. You claim, you don't feel a thing but you limped, dragging your feet behind you. I see how you had lost sight of yourself; you were no longer how you used to be. Quit turning a blind eye at how you had crumbled to the ground. Make haste and stand up. Listen to me, why suffer in silence? Stop playing goody-shoes and start defying against this unruly stillness. Quit taking the safe way out of everything. Don't walk into the void ungrudgingly; linger around with me by the edge. Let the stirrings go on their own way, let the bridge burn, and run amok. Beat around the bush or spill the tea, I don't care, make it happen. After all, what are words for, if not to unveil our thoughts? It's not rocket science. Take a rain check from your sealed lips, throw caution to the wind. within.
Don't let this vast world suppress even a bit from
When all's said and done, bear this in mind, the darkest would always accompany us before dawn. Tarry not, push on! Revel in these striking works of art and reckon the inklings between the lines. Leave no stone unturned!
Eleila Gonzales Patnugot ng Panitikan
6
Liham mula sa Punong Patnugot Sa lumipas na mga buwan, napakarami tanong ang lapastangang umaaligid sa aking puso't isipan. Isa na rito ay ang paninigurado na, "Nasa tamang muwang ka pa ba?" o 'di kaya'y, "Kaya mo pa ba?" Minsan alam ko ang sagot sa mga tanong na ito subalit madalas ay nilulunok ko ang aking konsensya at nagsisinungaling ako— nagpupumilit na maayos pa ako. Ngunit sa aking pagmumuni-muni, napagtanto kong hindi lang ako ang biktima nitong labis na kalungkutan. Sa kabila ng mga ngiti at biro ng aking mga kasama, alam kong sila rin ay nalulumbay. Sa kabila ng mga tawanan at munting asaran sa likod ng iskrin, ay siya namang labis na pangungulila. Sa kabila ng kanilang pagpupursigi at pagkukumbinsi sa kanilang sarili na lumaban, hindi pa rin maitatanggi na sila'y nauupos na. Ang hirap. Pakiramdam mo ayaw mong nang gumalaw at gusto mo nang umayaw. Akala mo nilulunod ka nalang ng daluyong ng kamalasan na tila ba'y binubugbog ka sa bawat paghampas nito hanggang sa iyong kaibuturan. Idagdag pa natin na sa kabila ng pag-usbong ng iba't ibang krisis sa bansa, kibit-balikat pa rin ang mga payasong nakaupo sa upuan at inaalipusta ang ating demokrasya. Ang ingay, pansin mo rin ba? Kung kaya't dito sa literary folio na ito, isa lang ang sigaw namin— umalpas ka't mag-ingay. Ilabas mo ang iyong mga saloobin at kumawala ka sa tanikalang pumipigil sa'yo na ilahad ang laman ng iyong puso't damdamin. Isaisip mo na sa bawat paglipas ng araw, kailangan mong isigaw kung ano ang nakikita mong tama at mali. Tandaan mo na bago lumubog ang araw, nasambit mo na ang mga bagay na nais mong sabihin. Dahil kung ito'y mananatiling isang lihim, ang dapat sanay oportunidad ay magiging isa nalamang kathangisip— ikaw lang ang makakatindig sa pangarap mong dapat sa iba ay iyo nang pinamahagi. Kumawala ka mula sa hawla na ikaw lang ang nakakakita at lumipad ka't sundan ang papalubog na araw. Sumama ka sa lipon ng mga taong hindi nagpadaig sa banta ng walang kasiguraduhan. Huminga at lumaban ka! Maligayang pagbabasa,
Shaina Gil Sunga Punong Patnugot
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
YELLOW FLOWER
When it comes to love, you’re a faker, How do you make the people fall in line And break their hearts one at a time? With your smile so sweet It makes the girls and boys fall at your feet I’d like to meet you again someday Enjoy some coffee? Won’t you say? Hoping everything would go fine And I’ll break your heart like what you did to mine.
18
MEZZALUNA
Ilang sandali lang At ang kanilang katawan Ay lulunurin na ng kaniyang Mabubulaklak ngunit nakalalasong salita.
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
ZALE
Nagsimula ang lahat sa pagiging matalik na magkaibigan. Mga panahong puro away at asaran. Syempre, hindi makakalimutan ang pagsorpresa tuwing kaarawan. At kinalaunan nagtapat ng tunay na nararamdaman.
Naaalala mo pa ba nung ako'y iyong nililigawan? Kay tamis ng ating pinagsamahan, masayang nagkakantahan at nagkukulitan. Ngunit ngayon tila ba lahat ng iyon ay iyo nang nakalimutan. Hindi ko alam kung bakit ako naguguluhan, sarili ay ‘di na maintindihan.
Meron akong katanungan, tama pa ba na tayo ay magkasintahan? Tila ba parang naglolokohan at sa iba na hinahanap ang kaligayahan. Oras at atensyon ay aking kailangan, ngunit hindi mo yata ito maintindihan. Sumbat at masasakit na salita ay iyong binitawan, ang puso ko ngayon ay tumatangis at ‘di ko mapatahan.
Ito nga ba ang ating kapalaran? Hiwalayan ang kahahantungan? Ito na nga ba ang aking kinakatakutan, hahayaan nalang bang tuluyan nang lumisan? Hindi mo ba kayang ipaglaban ang ating pagmamahalan? Papayag nalang ba na mauwi sa wala ang matagal mong pinaghirapan?
Pero mahal, nais ko sana na ako'y iyong samahan. Patungo sa lugar kung saan tayo ay lubos na nagmamahalan, sa paraisong ating nilikha at binuhayan. Atin nang itama ang mga pagkakamali at mga masasakit na ala-ala ay atin nang kalimutan. Mahal, halika at kamay ko'y iyong mahigpit na hawakan, sapagkat tayo ay maglalakbay at tatahakin ang daan patungo sa ating masayang nakaraan.
66
TULIPS
Paano ako susuko? Mamahalin at aalagaan kita kahit para sayo'y wala akong kwenta. Isa lang akong bagay na kaya mong agad ibigay dahil ‘di ako matibay at walang mapatunayan. Walang halaga kaya ‘di kayang iparamdam ang alaga at pagpapahalaga. Maari mo ba akong pansinin para mabuo ang iyong pagtingin? Maghihintay hanggang mamatay sa pagmamahal mong alay kahit mangalay. ‘Di ako nagbibiro sa pagmamahal na gustong ibigay. ‘Di magawang sumuko kahit ako ay napapako sa paghihintay. ‘Di mo ba kayang subukan? Napakahirap mong sukuan kahit na ako'y pinaglalaruan. Kailangan na ata kitang sukuan at ‘wag na maghintay, Ako’y pabitaw na. Hindi− ‘Wag na muna dahil ‘di ko kaya. Kailangan ko pa sigurong patunayan at iparamdam sa’yo Na nahihirapan akong ikaw ay aking lisanin kahit ilang beses mo nang ipinaramdam na ako'y madaling iwanan.
67
ERROR 606
how unfair rain is for being able to touch you no bother, call me anything you want but i just want to become the rain.
68
TWINKLE
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
TSUKI hindi kakalimutan ang nakaraan, hindi hahayaang maulit sa hinaharap.
86
TUNAFLAKES
“I would like to rebuild myself again,” said the girl in front of the witch. “Why so?” the witch watched the girl with great curiosity. “I just want to be happy. Whenever I looked at my past self, I feel nothing but pain and jealousy. It stings. Wanting to go back but the time will not let me.” the girl bit her tongue. She knew it better than anyone that she is nothing but a self-centered brat. After all, she was asking for something selfish but not impossible. The townsfolk laughed at her as if she is a lunatic. Trying to meet all the expectations of the people around her and the stress combined are making her exhausted. Reality is nothing but a stimulation that has a reset button. All she wanted was to watch cartoons on a Saturday morning in her childhood days. Maybe then, she would realize that life is not that bad after all. “Very well, I shall grant your wish.” the witch flicked her hands. A glowing magic circle appeared on the ground where the girl was standing. The girl was very much amazed. Little did she know, the witch had different plans for her. “Good luck pronouncing patalastas.” Before the girl could say anything, the light swallowed her whole being. 87
88
89