V L A A M S - B R A B A N T / B R U S S E L 41
DE STANDAARD VRIJDAG 2 SEPTEMBER 2005
www.standaard.be/regio
I INTERVIEW I
> ook nieuws uit de andere provincies
VIOOLBOUWER THOMAS MEUWISSEN
,,Hopelijk worden mijn violen over 300 jaar nog bespeeld’’ Tijdens zijn burgerdienst bouwde Thomas Meuwissen vier strijkinstrumenten voor het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel. Vijftien jaar later hebben een honderdtal violen, altviolen en cello’s zijn atelier verlaten om uit te zwermen naar alle uithoeken van de wereld.
Bussen winnen acht minuten met ,,tidal flow’’ in Vilvoorde VILVOORDE (belga) — De Lijn, de politie en de Vlaamse administratie evalueren het unieke tidalflowsysteem op de Vuurkruisenlaan in Vilvoorde positief. Om het busverkeer vanuit Grimbergen richting Vilvoorde vlotter te laten verlopen, werd een jaar geleden één van de vier rijbanen op de Vuurkruisenlaan een vrije busbaan. Om het overige verkeer niet te veel te hinderen, werd voor de middenste van de drie overige banen een wisselende rijrichting ingevoerd. In de voormiddag zijn twee banen beschikbaar richting Vilvoorde, nadien is dat het geval richting Grimbergen. De bussen van De Lijn VlaamsBrabant — de lijnen 820-821 richting luchthaven — boeken op deze plaats in de spitsuren een tijdwinst van 8 minuten. ,,Op die manier wordt de regelmaat van de bussen beter gerespecteerd, wat zeker een van de verklaringen is voor de groei van het aantal reizigers op deze lijnen’’, zegt woordvoerder Philippe Jacobs. Ook de politie van Vilvoorde is tevreden. ,,Er is het voorbije jaar op de Vuurkruisenlaan slechts één ongeval gebeurd. Ondanks het feit dat een rijvak werd opgeofferd voor een busbaan loopt het verkeer tegen alle verwachtingen in vlotter dan voorheen’’, zegt de Vilvoordse commissaris Danny Peeters. Ook bij de Administratie Wegen Vlaams-Brabant, de beheerder van de gewestweg, wordt een positieve balans opgemaakt. In oktober en november wordt op vraag van de stad een aanpassing doorgevoerd. Plannen om het project ergens anders toe te passen, zijn er niet.
Vernieuwde polyvalente zaal in Diegem geopend Thomas Meuwissen maakt zo’n acht tot tien violen per jaar. © Herman Ricour
BRUSSEL Van onze medewerker Eric Adams
O
P een warme zomerdag bel ik aan bij violenbouwer Thomas Meuwissen aan de Brusselse Kleine Zavel. Hij resideert er op de tweede verdieping van een statig pand van het Koninklijk Conservatorium. De traphal van het gebouw kan wel een likje verf gebruiken, maar Thomas heeft een schitterend uitzicht op een van de bevalligste parkjes van de hoofdstad en de gerestaureerde Zavelkerk. Hoe is hij daar terechtgekomen? ,,Ik wou tijdens mijn burgerdienst iets zinvols doen’’, vertelt Meuwissen. ,,En het Conservatorium is ingegaan op mijn voorstel om tijdens mijn dienst een strijkkwartet te bouwen. Sindsdien heb ik mijn vaste stek aan de Kleine Zavel.’’ Wat brengt iemand ertoe om violenbouwer te worden? ,,Tijdens mijn studies plastische kunsten raakte ik gefascineerd door mooie objecten en viel ik voor de schoonheid van muziekinstrumenten. Toen ik vernam dat je van violen bouwen je beroep kan maken, heb
ik meteen beslist om ambachtsman te worden. Ik heb ook een tijdje vioolles gevolgd, maar dat heb ik laten varen omdat ik geen middelmatig muzikant wou zijn. Ik was er sowieso te laat mee begonnen. Maar ik heb er wel mijn gehoor mee ontwikkeld, en zo kan ik als technicus beter naar een instrument luisteren.’’ De opleidingen tot vioolbouwer in België zijn meestal avondcursussen. Meuwissen volgde een opleiding instrumentenbouw in Boom, maar begreep dat dat niet voldoende was en trok daarna voor een driejarige opleiding naar Engeland. ,,Maar ook zelfstudie en stages in een atelier zijn echt noodzakelijk, omdat het een bijzonder complex vak is.’’ Vooral materialenkennis is van groot belang voor een vioolbouwer. Rug, zijwanden en hals van de viool zijn gemaakt uit gevlamde esdoorn uit Bosnië. Het bovenblad is vervaardigd uit vurenhout, en daarnaast wordt ook ebbenhout gebruikt. Meuwissen gaat zelf naar Italië om het hout te selecteren. ,,Een combinatie van werk en vakantie’’, zegt hij lachend. Hoe duurzamer het gebruikte materiaal, hoe langer het instrument
meegaat. ,,De oudste violen waarop nu nog gespeeld worden, zijn rond 1550 gemaakt. Een veel groter aantal dateert van de periode rond 1720, en die instrumenten worden nog dagelijks door topmuzikanten gebruikt. Met die instelling maak ik ook violen, ik hoop dat ze over drieà vierhonderd jaar nog bespeeld kunnen worden.’’ Meuwissen krijgt steeds meer klanten uit het buitenland. Onder hen ook grote solisten, dankzij de mondelinge reclame en de prijzen die de vioolbouwer in de loop der jaren in de wacht sleepte. ,,Die onderscheidingen hebben wel wat klanten over de streep getrokken.’’ Toch streeft Meuwissen er niet naar om en masse te produceren. Acht tot tien violen per jaar is op dit ogenblik zowat het maximum dat hij aankan. Vooral omdat hij zich daarnaast ook bezighoudt met klankregulaties, restauraties en expertise. ,,Die ervaringen gebruikt ik trouwens ook in mijn werk. Het geeft me de kans om een eigen stijl te ontwikkelen. Ik gebruik de Italiaanse violen als klankideaal, maar daarnaast probeer ik aan te knopen met de stilistische kenmerken van de klassieke Vlaamse vioolbouwschool. Om die Vlaamse traditie
verder te zetten.’’ Is een viool duur? ,,Alleszins niet goedkoop’’, geeft Meuwissen toe. ,,Een oud topinstrument als een Stradivarius kan tot drie miljoen euro waard zijn, maar bij mij kost een nieuwe viool 15.000 euro.’’ ■ www.meuwissen-violins.com
[ THOMAS MEUWISSEN ] ■
Geboren in 1966 in Leuven
Basisopleiding aan technische school in Boom
■
■ Bijkomende opleiding aan Newark School of Violin Making (Engeland) en stages bij Premysl Spidler (Praag, Tsjechië) en Frédérique Chaudière (Montpellier, Frankrijk) ■ Sinds 1993 vioolbouwerresident in het Koninklijk Conservatorium in Brussel ■ Zilveren medaille in vioolbouwcompetitie van Mittenwald, Duitsland (mei 2005)
DIEGEM — Twintig jaar nadat zaal Milde in Diegem werd gesloten, wordt het complex opnieuw als multifunctionele zaal in gebruik genomen. De gemeente investeerde bijna anderhalf miljoen euro in de nieuwe zaal, die de naam ’t Zand kreeg. Door bouwvalligheid werd zaal Milde bijna twintig jaar geleden gesloten. Het gebouw stond al die jaren leeg tot het gemeentebestuur in 1997 besliste het pand te kopen. Toch begonnen de werkzaamheden pas in de tweede helft van 2003. Behalve de grote zaal omvat het gebouw ook extra vergaderzalen en een doorsteek naar de bibliotheek en het sociaal-cultureel centrum in de Kosterstraat. De zaal kostte de gemeente 1.460.000 euro, zonder btw en ontwerpkosten. ,,We hebben met deze zaal een belangrijk element uit ons beleidsplan gerealiseerd’’, zegt burgemeester Jean-Pierre De Groef (SP.A). ,,Toch hebben we kunnen voorkomen dat de bewoners moeten meebetalen.’’ Het gemeentebestuur houdt ook bewust de huurprijs voor verenigingen laag. ,,We zijn ervan overtuigd dat verenigingen zoals de fanfare en de tafeltennisploeg hier hun wekelijkse bijeenkomsten zullen houden.’’(thb)