MONITOR No10 by Monitor Free Press

Τεύχος #010 • 31Μαίου 2010 • 15θήμερη Εφημερίδα Πόλης • Διανέμεται Δωρεάν

Η Αμερική δεν είναι Ελλάδα του Paul Krugman

Αν κερδίζαμε στη Eurovision του Μιχάλη Χαραλαμπάκη

Flashmob στη Βενετία της Σίσσυ Παπαδογιάννη

Streetwork:

Η πιο γλυκιά όαση της Πόλης της Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Τεύχος #010 • 31Μαίου 2010 • 15θήμερη Εφημερίδα Πόλης • Διανέμεται Δωρεάν

ΣΤΗΛΕΣ: :04

ΕDITORIAL

:05

Εκδότης: Νίκος Κατζηλάκης

NEFELIKAS

Η Αμερική δεν είναι Ελλάδα

Σύμβουλοι Έκδοσης: Σάντρα-Οντέτ Κυπριωτάκη, Ανδρέας Κορακάς

Αν κερδίζαμε στη Eurovision

Αrt Director: Σάββας Καραμπίνος

του Paul Krugman

του Nίκου Νεφέλικα

:06

του Μιχάλη Χαραλαμπάκη

COSMOS

τoυ Paul Krugman

Flashmob στη Βενετία της Σίσσυ Παπαδογιάννη

:07

CITY LIFE

Streetwork:

Η πιο γλυκιά όαση της Πόλης

του Στέλιου Πετράκη

:09

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ της Στέλλας Τουρνά

:10

ΒΑΔΙΖΩ & ΠΑΡΑΜΙΛΩ

Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη

Tεύχος #10 Φωτ. εξωφύλλου: Nικήτας Μιχαλάκης Μόνιμος κάτοικος Ηρακλείου, φωτογράφος, web developer,ποδοσφαιριστής (ερασιτεχνικά). Στο ενεργητικό του συγκαταλέγεται εξώφυλλο στο ένθετο περιοδικό “Φωτογράφος” της Καθημερινής,

του Ανδρέα Κορακά

:11

ΘΕΜΑΤΑ:

του Μιχάλη Χαραλαμπάκη

:14/15

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΗΣ

:16

UP-ΟΨΕΙΣ

της Πόπης Γκερούση

STREETWORK: Η πιο γλυκιά «ΟΑΣΗ» της πόλης

:17

της Σάντρας Οντέτ Κυπριωτάκη

του Γιάννη Φαρσάρη

TRANSIT

ΑΣΤΙΚΗ ΛΗΘΗ

:22

ΒΕΝΕΤΙΑ

της Σίσσυ Παπαδογιάννη

:25

CINEMA

:26/27 MUSIC

:28

AGENDA

:29

DAY&NIGHT

:18

«Los Angeles» της Mαρίας Αναστασάκου

:23

FASHION

«Itsy bitsy teenie winnie» της Αγάπης Καλούδη

:24

UPSIDEDOWN Ο «Κρητικός», μιλάει για την gourmet κουζίνα. τoυ Στέλιου Πετράκη

Συνεργάτες: Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Μαρία Αναστασάκου, Νίκος Αστρουλάκης, Στέλλα Μελίνα Βασιλάκη, Ουρανία Γιαλυτάκη, Πόπη Γκερούση, Φανή Καλαθάκη, Αγάπη Καλούδη, Κώστας Καρνίκης, Κώστας Μαρκάκης, Νίκος Νεφέλικας, Ευάγγελος Παπαδάκης Σίσσυ Παπαδογιάννη, Γιάννης Παπιδάκης, Στέλιος Πετράκης, Γιάννα Πλαϊνιώτη (Λονδίνο), Στέλιος Πλαϊνιώτης (Κουάλα Λουμπούρ), Μαρία Σαρρή, Στέλλα Τουρνά, Μαρώ Τσαγκαράκη, Κατερίνα Τσαπάκη (Βαρκελώνη), Μιχάλης Χαραλαμπάκης, Στέλιο Χουστουλάκη Μαρία Ψαρά Ειδικές συνεργασίες: John Pilger, The New York Times Syndicate, Τhe Guardian Syndication, Ελευθεροτυπία Διόρθωση: Νίκος Ζερβουδάκης Εικονογράφηση: Γιάννης Κουβίδης Μαρία Αντωνοπούλου Φωτογράφοι: Νίκος Βιτσαξάκης, Μαριάννα Καράλη Νίκος Κουτάντος, Κυριάκος Κουτουλάκης Νικόλας Λεβεντάκης, Νικήτας Μιχαλάκης, Στέλιος Παπαρδέλας, Φώτης Σέρφας, Μανώλης Σκαντζάκης, Jannik Weylandt Διαφήμιση: Μηνάς Λευκόχειρ, Αρισταγόρας Σκουλουδάκης Νομικός σύμβουλος: Πρόδρομος Λιλίτσης Λογιστήριο: Δημήτρης Θεοδοσούλης Υπεύθυνος Διανομής: Κώστας Κατζηλάκης ΜΟΝΙΤΟΡ Free Press Κρήτης Έβανς 10, ΤΚ 71201, Κρήτη Τηλ 2810240998 e-mail: onmonitor@gmail.com 15θήμερη εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Οι απόψεις που παρουσιάζονται στα άρθρα δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις του εκδότη

ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ:

ΗΡΑΚΛΕΙΟ: Καφέ/μπαρ/πολυχώροι: FloCafe Kοραή & Περδικάρη / Draft Αρκολέοντος 9 / Tramezzini café 25ης Αυγούστου αρ. 33 / Μπισκότο Χάνδακος 36γ / Indigo 25ης Αυγούστου αρ. 76 / Επι χάνδακος Χάνδακος 43 / Ουτοπία Χάνδακος 51 / Central park Αρκολέοντος 19 / Samaria Deliciozo Αρκολέωντος 9 / Φιξ Περδικάρη 4 / Καφέ Σπόρος Πλατεία Δασκαλογιάννη / Take 5 Αρκολέοντος 7 / La brasserie Πλατεία Κοραή 15 / Guernica Ανδρέου Κρήτης 2 / Τίτα Μπρίκι Μεραμπέλλου 16 / Play House Κοραή 2 / JailHous Aγιοστεφανιτών 19α / Bar Mare Bar & Food Παραλιακή – Πλατεία Ξενία / Ηριδανός Ανδρόγεω 8 / Βlow Up Ψαρομηλίγκων 15 / News Café Μινωταύρου 32 / Barock café Αρχάνες Ηρακλείου / Μουσική Σκηνή Μύλος Λαχανά 13 Ιδρύματα/Μουσεία: Κυλικείο Πανεπιστημίου Κρήτης Λεωφόρος Κνωσσού / Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Νυμφών 3 Υπαίθρια σημεία: Πλατεία Λιονταριών (Στ’ Ωρολόι) / Πεζόδρομος οδού Ανδρόγεω (tobacco shop) / Πεζόδρομος οδού Δαιδάλου / Εμπορικό κέντρο Τalos Plaza Σοφοκλή Βενιζέλου & Μίνωος / Σταθμός Επιβίβασης Λιμένος Ηρακλείου Καταστήματα/Επιχειρήσεις: Περβολαράκη Καλοκαιρινού 55 / Περβολαράκη Μειντάνι / Αντονέλλα Σμύρνης 20 / Μ&D Hair Spa&Style Aνδρόγεω 4 / Zen Mιλάτου 20 Βρεφονηπιακός Σταθμός Δημιουργία Εργοτέλους 76 / Dvd club Mινωταύρου 1 / Τhrix Mιλάτου 21 Βιβλιοπωλεία: Κουναλάκης Έβανς 83-85 / Δοκιμάκης Ταγματάρχου Τζουλάκη 8 / Κίχλη Καντανολέων 13 / Lexis Έβανς 56-58 / Κυριάκης Έβανς 85-87 / Παπασωτηρίου Κοραή 17 / Αναλόγιο Ρούσσου χούρδου 8 / Road Xάνδακος 29 / Ελευθερουδάκης Οδός 1821 αρ. 10 / Κύβος Ζωγράφου 6 / Μικρός Ναυτίλος Κοραή 4 / Φωτόδεντρο Κοραή 21 / Κύβος Λ. Δημοκρατίας 8 / Κύβος the copyshop Μύσωνος & Δωδεκανήσου Δισκοπωλεία: Δισκόραμα Δικαιοσύνης 11 / Μετρόπολις Δαιδάλου 19 Κινηματογράφοι/Θέατρα: Βιτσέντζος Kορνάρος Μαλικούτη 1 / Πολυχώρος Σινε Τεχνόπολις Λεωφόρος Α. Παπανδρέου 116 Αμμουδάρα / Σινεμά Odeon Σοφοκλή Βενιζέλου & Μίνωος / Θέατρο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» Μεραμπέλλου 1 Εστιατόρια / Fast Food: Καγιαμπής Μονοφατσίου 12 / Λούκουλος Κοραή 5 / Πλάνη Πασιφάης 8 / Goody’s Μιχελιδάκη 6 / Πράσσειν Άλογα Χάνδακος&Κυδωνίας 21 / Σιγά-Σιγά Μινωταύρου 2 / Η Κουζίνα της Πόπης Σμύρνης 19 / Κοινοπολιτεία Αρετούσης 2 / Νότιο Σέλλας Μεραμβέλλου 13 Ταξιδιωτικά γραφεία: Landmarks Travel Σμύρνης 10 Ξενοδοχεία: Marin Dream Hotel Δούκος Μποφώρ 12 / Lato Boutique Hotel Eπιμενίδου 15 ΧΑΝΙΑ: Δύο Λουξ-Art Cafe Σαρπιδώνος 2 / Blue Safran Restaurant Café Bar Ακτή Τομπάζη 30 Παλιό Λιμάνι / My Café - Restaurant Σκαλίδη 37 / Γρηγόρης Μικρογεύματα Πλατεία 1866 αρ. 29 / Γρηγόρης Μικρογεύματα Πλατεία Ελευθερίας 13 / Καταστήματα Περβολαράκη Τζανακάκη 34 / Ξενοδοχείο Σαμαριά Πλατεία 1866 / Ταμάμ Ζαμπελίου 49 / Τυπογραφείο Μπετόλο 28 Πλ. Μητροπόλεως / Κουκουβάγια Τάφοι Βενιζέλων / Το μοναστήρι του Καρόλου Χατζημιχάλη Νταλιάνη 22 / Έβερεστ Πλατεία 1866 / Ιπποπόταμος Σαρπηδόνος 6 ΡΕΘΥΜΝΟ: Figaro Art & Music café Βερνάρδου 21-23 / Βιβλιοπωλείο Δασκαλάκη Βοσπόρου 6 ΑΓ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Café Du Lac 28ης Οκτωβρίου 17 / Πολυχώρος Περίπου 28ης Οκτωβρίου 25 Για θέματα διανομής καλέστε στο 6973 656 536

EDITORIAL:

Δεν ξέρω αν σε πρόλαβα

πάρχουν λίγοι άνθρωποι στο χώρο της δημοσιογραφίας για τους οποίους κάποιος μπορεί να επικαλεστεί οτι δεν ασκούν ‘επάγγελμα» αλλά «λειτούργημα». Πιστεύουμε οτι το Μόνιτορ απαρτίζεται από μέλη που ενστερνίζονται αξίες και αρχές, που μπορούν να τα χαρακτηρίσουν ως έτσι. Ένα από αυτά, είναι η Μαρία Ψαρά, η οποία γράφει χωρίς σημαντικό χρηματικό αντίτιμο - όπως και σχεδόν όλοι εμείς, οι «Μονιτοράδες»- και η οποία πίστεψε και πιστεύει στο έντυπο, θέλωντας να δει την πόλη και το νησί που υπεραγσαπά να αλλάζει πρόσωπο. Η Μαρία, στέλεχος και της εφημερίδας Έθνος, πριν λίγες μέρες επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» που με άλλα 5 σκάφη είχαν προορισμό την πολύπαθη λωρίδα της Γάζας, με σκοπό να σπάσουν τον παράνομο ισραηλινό αποκλεισμό και να παράσχουν ανθρωπιστική βοήθεια στον βασανισμένο λαό της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα να δεχτεί την επίθεση, σε διεθνή χωρικά ύδατα, των ισραηλινών κομάντο. Η νηοπομπή θρήνησε, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, 19 νεκρούς. Μετά από ώρες αγωνίας για τη σωματική της ακεραιότητα, ως τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, γνωρίζουμε οτι η Μαρία έχει συλληφθεί από τον Ισραηλινό στρατό και κρατείται. Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, μας έστελνε το κείμενο που ακολουθεί, με σκοπό να δημοσιευθεί στην στήλη «Politico».

Σκεφτόμουν να γράψω πάλι για την πολιτική επικαιρότητα, αλλά το μυαλό μου είναι εγκλωβισμένο. Την ώρα που σας γράφω αυτές τις γραμμές είμαι εν πλω. Όχι για κρουαζιέρα αναψυχής -εν καιρώ ΔΝΤ, αυτά... απαγορεύονται. Αλλά γιατί συμμετέχω κι εγώ σε ένα από τα 9 πλοία που πηγαίνουν οικοδομικά υλικά στην αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας. Μαζί με το μπετόν, τα σπίτια προκατ και τα άλλα υλικά ανοικοδόμησης της βομβαρδισμένης από το Ισραήλ χώρας, μεταφέρουμε και πάνω από 100 αναπηρικά καροτσάκια για τα παιδιά που το εμπάργκο ούτε αυτά δεν τους επιτρέπει... Αποφάσισα να σου γράψω γι’ αυτό, φίλε μου, γιατί κρίνω πως είναι εξόχως σημαντικό πολιτικό ζήτημα. Αυτό που συμβαίνει στην απομονωμένη Λωρίδα γης που επικοινωνεί με τον «έξω» κόσμο μέσω τούνελ που μεταφέρουν παράνομα τρόφιμα στους Παλαιστινίους που στην πλειοψηφία τους λυμοκτονούν, είναι από τα πιο σοβαρά εν ενεργεία εγκλήματα του σύγχρονου πολιτικού κόσμου... Σα να μην έφτασαν οι βομβαρδισμοί εκδίκησης επειδή η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση επέλεξε την μη αρεστή στους ισραηλινούς Χαμάς, το κράτος του Ισραήλ, απαγορεύει την ανοικοδόμηση σπιτιών, σχολείων και νοσοκομείων, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τους Παλαιστινίους να δεθούν με τη γη τους! «Είναι η ίδια λογική με το απαρτχάιντ: άνθρωποι απομονωμένοι, μια ανοιχτή κλειστή φυλακή περικυκλωμένη με τείχος...», είπε ένας ακτιβιστής από τη Νότια Αφρική... Να μαι λοιπόν κι εγώ σε ένα από τα 9 πλοία που κατευθύνονται προς τη Γάζα έχουν σκοπό να σπάσουν αυτόν τον αποκλεισμό. Μαζί με ανθρώπους 40 εθνικοτήτων, θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε. Παρόλο που ούτε κι αυτό επιτρέπεται. Τον Αύγουστο του 2008, 44 άνθρωποι από 13 χώρες, επιβαίνοντας σε δυο ελληνικά ψαροκάικα, είχαν καταφέρει να σπάσουν για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια το θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας. Εδειξαν σε όλο τον κόσμο πως απλοί άνθρωποι, χωρίς πολεμικά μέσα, οπλισμένοι με τη θέληση που γιγαντώνει το δίκιο, μ’ ένα καλό σχέδιο και σωστή ταχτική, μπορούν να νικήσουν το άδικο. Αλλες τέσσερις φορές, σκάφη του Free Gaza Movement έσπασαν το θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας. Μετά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2008, όμως, αυτές οι αποστολές του Free Gaza Movement αντιμετωπίστηκαν με πολεμικά μέσα από τη μεριά του Ισραήλ. Δρώντας σαν πειρατές της Μεσογείου, κουρελιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς Δικαίου και Δικαίου της θάλασσας,

το κράτος του Ισραήλ διεμβόλισε το «Dignity», το Δεκέμβρη του 2008, απείλησε με βύθιση τον «Αρίωνα», τον Ιανουάριο του 2009 και κατέλαβε το ίδιο σκάφος τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Συνεπικουρώντας την πολιτική απαρχάιντ του Ισραήλ, οι αιγυπτιακές αρχές απαγόρευσαν και κατέστειλαν την προσπάθεια 1.400 αγωνιστών του Gaza Freedom March να εισέλθουν στη Γάζα και να διαδηλώσουν μαζί με τους Παλαιστίνιους αδερφούς τους, τον Δεκέμβριο του 2009. Αυτή τη φορά, τα μηνύματα που έρχονται από το Ισραήλ είναι ότι θα προσπαθήσουν την αποτροπή των πλοίων μας με κάθε μέσο, ακόμη και με χρήση αεροπορίας. Εμείς είμαστε άοπλοι... Στις οδηγίες που μας έδωσαν οι υπεύθυνοι της πρωτοβουλίας ήταν ότι σε περίπτωση που κάτι συμβεί και βρεθούμε αντιμέτωποι με τους Ισραηλινούς στρατιώτες ή Αρχές, δεν θα βρίσουμε, δεν θα χειροδικήσουμε, δεν θα κάνουμε κάτι αξιόποινο. Για τους αποκλεισμένους Παλαιστινίους το πολυεθνικό πλήρωμα που θα φτάσει εκεί είναι μια ανάσα ελευθερίας. Αλλά και για τους ταξιδιώτες η δύναμη του λαού που δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται παρά τις δυσκολίες είναι ένα ανεκτίμητο μάθημα...»Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν οικουμενικές αξίες που φέρνουν τους λαούς κοντά και δίνουν νόημα σε κάθε αγώνα, όπου κι απ’ όποιους κι αν γίνεται», μου είπε ο συντονιστής της πρωτοβουλίας, διδάσκων του ΤΕΙ Αθηνών Βαγγέλης Πισίας. «Δεν ξέρω αν σε πρόλαβα», μας έγραφε βρισκόμενη πάνω στο σκάφος. «Το κείμενο μου από το πλοίο», ήταν το τίτλος του ηλεκτρονικού της μηνύματος. Οι σκέψεις μας, μαζί της.

NEFELIKAS:

ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ

του Νίκου Νεφέλικα

Πυροβολικό τα διάφορα καλοβαλμένα τσιράκια που επηρεάζουν την κοινή γνώμη – όπως δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες και άλλα ζώα της ζούγκλας. Σε ρόλο ιππικού η ακροδεξιά και το παρακράτος, καθώς και διάφοροι δήθεν τρομοκράτες που απειλούν να μετατρέψουν μια ήδη κατεστραμμένη χώρα σε μία εντελώς τριτοκοσμική μπανανία

στω ότι στη μία όχθη του ποταμού έχουν συγκεντρωθεί οι δυνάμεις που συνθέτουν αυτό που σχηματικά και αφελέστατα αποκαλούμε “Σύστημα”. Δηλαδή, οι λιγοστές οικογένειες στις οποίες ανήκουν τράπεζες, κατασκευαστικές εταιρείες, μέσα μαζικής εξημέρωσης, εφοπλιστικά γραφεία, μεγάλες βιομηχανίες, ποδοσφαιρικές ομάδες, κλπ. Το Κεφάλαιο, που θα λεγε κι ο σύντροφος με τα μούσια. Την εμπροσθοφυλακή στελεχώνουν τα δύο μεγάλα συντηρητικά κόμματα και οι διαπλεκόμενοι καρεκλοκένταυροι τους, από υπουργούς μέχρι βύσματα που ξοδεύουν τζάμπα οξυγόνο. Πυροβολικό τα διάφορα καλοβαλμένα τσιράκια που επηρεάζουν την κοινή γνώμη –

όπως δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες και άλλα ζώα της ζούγκλας. Κρέας για τα κανόνια είναι ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, δηλαδή τα παδιά με τα κράνη και τα ληγμένα χημικά. Σε ρόλο ιππικού η ακροδεξιά και το παρακράτος, καθώς και διάφοροι δήθεν τρομοκράτες που απειλούν να μετατρέψουν μια ήδη κατεστραμμένη χώρα σε μία εντελώς τριτοκοσμική μπανανία. Εφεδρείες τα ξεπουλημένα συνδικάτα και οι καριερίστες εργατοπατέρες τους. Κι αν ξεχνάω κανέναν, συγχωρέστε με αλλά είναι αργά κι έχω υπάρξει και πιο νηφάλιος στη ζωή μου. Το νόημα το πιάσατε πάντως. Στη μέση έχει ένα ποτάμι που κοντεύει να γίνει έλος. Ας το ονομάσουμε “ο λαός” να ξεμπερδεύουμε. Αν και στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα, αφού συμπεριλαμβάνονται επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν, δημόσιες υπηρεσίες που υπολειτουργούν, χωριά και γειτονιές που μαραζώνουν, οικοσυστήματα που καταρρέουν και πολλά άλλα. Επιπλέον, το ποτάμι είναι τίγκα στη ρύπανση από τα υποπροϊόντα του “Συστήματος”. Ή του κατεστημένου, του καθεστώτος, ή όπως αλλιώς σας αρέσει να το ονομάσετε. Απέναντι τι σκατά έχει; Ποιο είναι το αντίπαλο δέος σ’ αυτή την επέλαση της κακής και αδυσώπητης αυτοκρατορίας; Η αριστερά; Ο αντιεξουσιαστικός χώρος;

Το κίνημα; Εσύ, εγώ και κάποιοι κοινοί γνωστοί μας; Ποιος; Όσο και να επιμένουμε στη φαντασίωση ότι είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς, η πικρή αλήθεια είναι ότι είμαστε ένα μισοδιαλυμένο μπουλούκι. Ο ένας το μακρύ του, ο άλλος το κοντό του, κι ο καθένας άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Χωρίς ενότητα, χωρίς σοβαρή οργανωτική δομή, χωρίς χαρισματικούς ηγέτες, χωρίς συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις. Ό,τι να ‘ναι κι από συνθήματα άλλο τίποτα. Αντικαπιταλισμός σου λέει ο ένας, αυτοοργάνωση σου λέει ο άλλος, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας σου λέει ο τρίτος. Τι είναι η επανάσταση, τι είναι το ζουμί της κοινώς. Ξαναζεσταμένο φαγητό, και δεν είναι καν νόστιμο το γαμημένο. Νομοτελειακά, αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα την έχουμε κάτσει. Για αρκετά χρόνια, μέχρι να γυρίσει ο τροχός και να ξαναφουσκώσει το ποτάμι από μόνο του. Στερημένο από αιτήματα όμως, ανίκανο να οικοδομήσει κάποιο σχέδιο, ανήμπορο να εκφράσει ένα στοιχειώδες όραμα. Έτσι απλά, από την πολλή αναταραχή ο βάλτος θα γίνει χείμαρρος και θα πάρει σβάρνα όποιον βρει μπροστά του. Και μετά τι; Πού είναι η αντιπρόταση για την οικονομία, οέο; Καταργούμε την κερδοσκοπία ως έννοια, κρατικοποιούμε το σύμπαν και περιμένουμε να αναστηθεί ο πατερούλης να μας πει πώς συνεχίζουμε; Ή μήπως ψάχνουμε να βρούμε μπαλώματα και νομίζουμε ότι αν τα ονομάσουμε “μεταρρυθμίσεις” κάτι έγινε; Πώς χτίζεται ένα πραγματικό και λειτουργικό κράτος πρόνοιας; Με αόριστα ευχολόγια και ουτοπικά προγράμματα; Και τους γιατρούς ποιος τους πληρώνει; Το φακελάκι; Ποιες είναι οι απολύτως εφικτές λύσεις ώστε να να αποκτήσουμε ουσιαστική παιδεία και να παράγουμε ξανά πολιτισμό; Η ενδυνάμωση των συντεχνιών που λυμαίνονται για δεκαετίες τα ίδια και τα ίδια κυκλώματα; Γιατί να προστατευτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να έχουμε ανεξάρτητη δικαιοσύνη; Για να κάνει ο κάθε κολασμένος ό,τι του κατέβει και οι διάφορες μαφίες να επιβιώνουν ανενόχλητες; Τι σόι εξωτερική πολιτική μπορούμε να έχουμε; Εμπρός να δώσουμε όλοι μαζί τα χέρια, λαοί πετάξτε τα φρικτά μαχαίρια; Και γιατί όχι “μια ωραία πεταλούδα”, που είναι και παραδοσιακό; Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Ένας μαλάκας και ψωνισμένος μπλόγκερ είμαι, κι όσο και να το παίζω υπεράνω και κριτής των πάντων, ανάθεμα κι αν γνωρίζω ποια ακριβώς είναι η ενδεδειγμένη στρατηγική ώστε να βρεθεί άμεσα μία αποτελεσματική λύση που θα αναχαιτίσει τα φουσάτα του οχτρού. Όσο είμαι μόνος μου, είμαι άχρηστος. Το ίδιο κι εσείς που με διαβάζετε. Τουλάχιστον όμως, θέλω να πιστεύω ότι έχω τη δυνατότητα να εντοπίζω το πρόβλημα και να μη ντρέπομαι να το πω και παραέξω. Και στην περίπτωση μας, το πρόβλημα είναι απλό: Είμαστε μεν αντίπαλο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούμε δέος. Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε και αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, τόσο το καλύτερο…

COSMOS:

του Paul Krugman*

Η Αμερική δεν είναι Ελλάδα

ατμόσφαιρα τριγύρω μας είναι αποπνικτική και η ελληνική κρίση δίνει μεγάλη χαρά σε μερικούς ανθρώπους - σε εκείνους που αντιτίθεντο στη μεταρρύθμιση του αμερικανικού συστήματος υγείας και ψάχνουν αφορμή για να ζητήσουν την κατάργηση του συστήματος ασφάλισης. Παντού στις ΗΠΑ βλέπει κανείς άρθρα σε εφημερίδες -απόψεις που πολλές φορές μασκαρεύονται σε δήθεν αντικειμενικά ρεπορτάζ- όπου διατυπώνεται η ανησυχία ότι η Ελλάδα τού σήμερα θα είναι η Αμερική τού αύριο, αν δεν εγκαταλείψουμε όλες αυτές τις ανοησίες περί βοήθειας στους αδύναμους. Η αλήθεια είναι όμως ότι ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι Ελλάδα, ούτε το μήνυμα που στέλνει η Ελλάδα είναι εκείνο που θέλουν να μας πείσουν ότι είναι. Ποιες είναι λοιπόν οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές ανάμεσα στην Αμερική και στην Ελλάδα; Αμφότερες παρουσιάζουν πολύ μεγάλα και συγκρίσιμα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Οι αγορές όμως τους συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά: τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων είναι διπλάσια από αυτά των αμερικανικών, διότι οι επενδυτές θεωρούν ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να κηρύξει στάση πληρωμών η Ελλάδα και μηδενικός κίνδυνος να πράξει το ίδιο και η Αμερική. Για ποιο λόγο άραγε; Μία απάντηση είναι ότι ο λόγος του αμερικανικού χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι μικρότερος από τον αντίστοιχο ελληνικό. Θα ήταν βέβαια καλύτερα αν ήταν ακόμη μικρότερος, αλλά δυστυχώς σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά σε φοροελαφρύνσεις για τους πλουσίους και σε έναν παράλογο πόλεμο. Σε κάθε περίπτωση όμως, εισήλθαμε στην κρίση με πολύ καλύτερα νούμερα από τους Ελληνες. Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι έχουμε χαράξει μία συγκεκριμένη πορεία εξόδου από την κρίση, ενώ η Ελλάδα όχι. Η αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται από το περασμένο καλοκαίρι και έπειτα, λόγω του πακέτου στήριξης που

ενέκρινε η κυβέρνηση Ομπάμα και των επεκτατικών δημοσιονομικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν. Θα ήθελα κι εγώ βέβαια η ανάπτυξη να ήταν ταχύτερη. Ωστόσο, έστω και με αυτούς τους ρυθμούς μεγέθυνσης, δημιουργούνται επιτέλους νέες θέσεις εργασίας και αυξάνονται τα έσοδα του κράτους. Αν συνεχίσει αυτή η αύξηση εσόδων το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μειωθεί κατακόρυφα σε λίγα χρόνια. Αντιθέτως, η Ελλάδα έχει πέσει σε παγίδα. Την εποχή των παχιών αγελάδων για τη χώρα, το κόστος των υπηρεσιών και οι τιμές των αγαθών αυξήθηκαν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρωζώνη. Αν η Ελλάδα είχε δικό της νόμισμα, θα μπορούσε να το υποτιμήσει, επιδιορθώνοντας έτσι την ανωμαλία. Δεν έχει όμως και γι’ αυτόν τον λόγο βρίσκεται αντιμέτωπη με μια παρατεταμένη περίοδο αποπληθωρισμού και μηδενικής ανάπτυξης. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να μειώσει το έλλειμμά της είναι οι άγριες περικοπές δαπανών, αν και οι επενδυτές είναι επιφυλακτικοί κατά πόσον αυτές θα λειτουργήσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Βρετανία, τα δημοσιονομικά της οποίας είναι πολύ χειρότερα από της Αμερικής, αλλά, σε αντίθεση με την Ελλάδα, έχει δικό της νόμισμα, μπορεί ακόμη να δανείζεται με αρκετά χαμηλά επιτόκια. Εν ολίγοις, η Αμερική δεν είναι Ελλάδα. Εχει ανάλογο έλλειμμα με της Ελλάδας, αλλά οι δημοσιονομικές της προοπτικές είναι πολύ καλύτερες. Εχουμε πράγματι πρόβλημα με τη μακροπρόθεσμη πορεία των δημόσιων οικονομικών, αλλά αυτή η ανισορροπία μπορεί εύκολα να διορθωθεί με τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και ασφάλισης, καθώς και μέσω μιας λογικής αύξησης των φόρων. Επομένως, οφείλουμε να αγνοήσουμε όσους παριστάνουν ότι κόπτονται για τη δημοσιονομική υπευθυνότητα, αλλά το μόνο που τους νοιάζει είναι να διαλύσουν το κράτος πρόνοιας, και προκειμένου να το πετύχουν χρησιμοποιούν τις οικονομικές κρίσεις ως μπαμπούλες.

*Νομπελίστας Οικονομίας για το 2008, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ

CITY LIFE:

Από το Κουμ Καπί ως το λιμάνι των Χανίων του Στέλιου Πετράκη

ε το καιρό να φτιάχνει αισθητά πλέον, ήρθε νομίζω η ώρα και για μια βόλτα στα Χανιά. Ξεκινάω από τη γνωστή περιοχή του Κουμ Καπί η «Κουμ» για όσους το θεωρούν στέκι τους, που τέτοια εποχή το απόγευμα κοντεύει να βουλιάξει από κόσμο κάθε ηλικίας, και κατευθύνομαι προς το παλιό λιμάνι των Χανίων. Δεξιά μου έχω τη θάλασσα, που εκ πρώτης όψεως ξεγελάει με τα διάφανα νερά, αν όμως κάνεις το λάθος να βουτήξεις σε εκείνο το σημείο, μια μικρή μετάλλαξη την έχεις στο τσεπάκι. Μέχρι την άκρη του Κουμ Καπί δεν συναντάς κάτι ιδιαίτερο εκτός από την θέα της θάλασσας και ενός βράχου που προεξέχει από το νερό και κάθε βράδυ φωτίζεται από έναν προβολέα, που ακόμα δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω. Έπειτα από ένα “S” που κάνει η άσφαλτος και ενώ χάνω τη θάλασσα από τα μάτια μου που για λίγο κρύβεται πίσω το βενετσιάνικο τείχος, φθάνω στην οδό Σαρπηδόνος γεμάτη από εναλλακτικά καφέ και φοιτητικά στέκια γεμάτα χειμώνα καλοκαίρι. Στο βάθος βλέπω ένα κομμάτι θάλασσας καθώς και τον παλιό ταρσανά που φιλοξενούσε παλιότερα ένα ακριβές αντίγραφο μιας Αθηναϊκής Τριήρης. Τώρα πια περπατάω στο πλακόστρωτο προσπερνώντας μια – μια τις ψαροταβέρνες και εξασκώντας τις ικανότητές μου στο σλάλομ ανάμεσα στις γάτες που ζητιανεύουν ψαροκόκαλα. Λίγο πιο μετά συναντώ το μεγάλο κτίριο που φιλοξενεί πολλά από τα περίπτερα στη γιορτή του αγροτικού Αυγούστου, που αν κρίνω από το μέγεθος του, μάλλον εκτελούσε χρέη αποθήκης κάποτε. Τα στένσιλ και τα χρώματα που έχουν καλύψει διάφορους τοίχους, κάθε άλλο παρά άσχημα μου φαίνονται, αντιθέτως ταιριάζουν πολύ στο όλο σκηνικό. Πενήντα μέτρα παρακάτω είναι στημένα στη σειρά ουζερί-ρακάδικα, ορθάδικα-μπάρ, και ένα – δυο εστιατόρια, που τα τιμούν δέοντως φοιτητές τουρίστες και μόνιμοι κάτοικοι. Το λιμάνι των Χανίων ξεκινά ουσιαστικά εκεί που βρίσκονται τα Τούρκικα λουτρά, ένα κτίριο με τρούλο, και ξεκινάει άσχημα. Τουριστική εκμετάλλευση στο φουλ, πνιγμένο στα πρόχειρα μαγαζιά με τις κλασσικές μπαμπού καρέκλες και τα γνωστά μενού στην είσοδο που προσφέρουν από «Sex on the beach» μέχρι πιροσκί, επιχειρήσεις που τυπώνουν μηνύματα του τύπου «Raki connecting people» σε μπλουζάκια, και κλαμπάκια της σειράς. Όλο αυτό το θέαμα μου μοιάζει πολύ γνώριμο. Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω τον Φάρο του λιμανιού. Δεν πειράζει σκέφτομαι... Τουλάχιστον όσοι κάθονται εδώ βλέπουν αυτή τη θέα. Για αυτήν είναι εξάλλου εδώ κι όχι για τα μπαμπού.

Αlpha Beta Αlpha ΑlphaBeta Beta

of Creta της

Σίσσυ Παπαδογιάννη

του Ευάγγελου Παπαδάκη

Aγιε Μαντελ(ε)ήμονα, ελέησε και τους ταπεινούς

Aχ και βαχ ξεκινάει η εξεταστική μου.

Βιοκαλλιεργητές, χειροτέχνες, σκηνές στο γρασίδι, αιώρες στα δέντρα, παιδάκια με πατίνια, μυρωδιά από ματζουράνα και χειροποίητο σαπούνι, πολυχρωμία, μουσική, ωραία alternative τυπάκια.

Βόρεια προάστια και κάτι έγινε.

κοινούς θνητούς σου.

Γιατί να μην γίνονται ανάλογα πράγματα πιο συχνά; δες πόσο μεγάλωσε η μέρα, και άλλαξε η διάθεση μας. Ευρωπαϊκή Μέρα Μουσικής, επιτέλους κι εδώ. Από την Κοτζιά και την Κλαυθμώνος, στην Χάνδακος, και τα Λιοντάρια. Ανυπομονώ!

Ζούμε σε νησί. Η θάλασσα είναι στα πόδια μας. Κι όμως καμιά φορά το ξεχνάμε, γεμίζουμε τις παραστάσεις μας μόνο με τσιμέντο.

λέξη που βγάζω σπυράκια όταν την ακούω: «Τρόικα». Ίιιου!

Θυμάσαι που παλιά μετράγαμε πόσα παγωτά είχαμε φάει; Κρατάγαμε και τα ξυλάκια…

Ιπτάμενοι δίσκοι αγνώστου προελεύσεως, με νέον φωτάκια

Γκρέις Τζόουνς, έλα για μένα μόνο. Δεν θέλω άλλα σημαντικά Μ στη ζωή μου. Ε να μ την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα. Ζεστάθηκα. Φρίττομαι και φρίττω!

htan ή επί τας. Θέλω μεγάλες αγορές δεύτερο χέρι και στην Αθήνα.

και ‘80s kitch αισθητική, στην παραλιακή. Κάποιος να ενημερώσει τον Λιακόπουλο.

Ισως να με είδες σε κάποιο έντυπο τον προηγούμενο

Καλοκαίρι, με τη φέτα το καρπούζι στο’να χέρι,

μήνα και να μην το κατάλαβες.

Λέω πως ίσως ήρθε η ώρα να μεταναστεύσουμε. Από Σεπτέμβρη

Κατάλαβες τώρα; Τσου;

με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι.

όμως, τώρα δεν είναι καιρός για σοβαρές αποφάσεις.

Λονδίνο έχεις την ψήφο μου.

ετά τους James έρχονται και οι Red Hot Chili Peppers, η Madonna, μη σας πω κι ο μακαρίτης ο Michael. Ηράκλειο: ο νέος, απόλυτος, συναυλιακός προορισμός.

Νέο κόλλημα: “Yes I Do”, Μόνικα. Το έχω ερωτευτεί κι οι γείτονες μου δεινοπαθούν από το repeat.

Νάιτ λάιφ ιν Άθενς ιζ όβερ ορ αμπάουτ του σταρτ.

Ξέχασα τι ήθελα να γράψω στο «Ξ».

Ξενυχτάω παρέα με την Αλέξια. Τι να κάνει εκείνη άραγε;

υρές στο μηχάνημα ανακύκλωσης του Δήμου, στην πλατεία Ελευθερίας. Έκρηξη οικολογικής συνείδησης, ή ξαφνικά το 1 λεπτό ανά τρία μπουκάλια μοιάζει θησαυρός;

Οκαφές στο μουσείο της Ακρόπολης έχει μόνο 1,30.

Πράσινα εξωτικά πουλιά / παπαγάλοι αντάρτες φτεροκοπάνε στο

Παρέδωσα το θέμα 28/5 και προβλέπω 7η θέση.

Ρόκος. Η νέα κωδική ονομασία για πάσης φύσεως λαμόγιο. Σου δίνω διαζύγιο, μοναξιά. Τόξο, ουράνιο. Ολόκληρο: Η μια άκρη να χάνεται στα αμπέλια,

Ρε φιλαράκι έχεις μήπως 20cents;

Πάρκο Γεωργιάδη. Μήπως να το εντάξουμε στο “Natura” για να το σώσουμε;

η άλλη στις ελιές. Τα μαγιάτικα τερτίπια του καιρού, είχαν και τη θετική πλευρά τους.

Υποβρύχιο βανίλια σε διάφανο ποτήρι με κρύο νερό. Στο hall of fame των διαχρονικών απολαύσεων.

Φλούο φωτεινά χρώματα. Αυτό το καλοκαίρι θα είναι “pop”.

Χανιά: η μία ρατσιστική επίθεση μετά την άλλη. Δε μας τιμάει, μας πληγώνει.

Ψάρια, ροφοί και συναγρίδες, έχουν την τιμητική τους. Θα φορεθούν πολύ και φέτος. Προσεχώς, στις «κοσμικές» φωτογραφίες του νησιού.

«Ω, παρντόν!» Η τελευταία φράση που θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε προσκλητήριο γάμου. Το είδα και μου ‘πεσε από τα χέρια. Όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν. 8

of Athens

Η οικονομική κρίση χτύπησε και τους ζητιάνους.

Στο εξωτερικό πηδάνε στις ράγες του μετρό, όποτε αργεί ο συρμός. Το καλύτερο πάρτυ για τη Γιουροβίζιον ήταν στις Κούκλες.

Υστερόγραφο: αδιαφορώ για τα πάντα. Φτάνει πια με το παστίτσιο μαμά. Στείλε μου μουσακά.

Χαρά ανυπέρβλητη όταν έχεις τόμους χιλίων σελίδων να διαβάσεις. Ψυγεία με παγωτά στην παραλιακή 24/7. Ωρα για δουλειά από τον Ιούλιο. Σε ποιο νησί όμως;

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ: Soundtrack κειμένου ‘‘All tomorrow’s Parties’ - Nick Cave & the Bad Seeds

Το πρώτο μας πάρτι ήταν πολύ δυνατό. Σε μη ιδανικές συνθήκες, περάσαμε φίνα. Ο ήχος είχε κάποια προβληματάκια, ενώ η ξινίλα στην μπάρα σε συνδυασμό με την πολλή δουλειά, απαιτούσαν μεγάλη υπομονή στο ένα πόδι, για να πάρεις ποτό. Αλλά το φυσικό ντεκόρ με τα βιτρό του Αγ. Τίτου ήταν μαγεία, η μουσική ξεσηκωτική, εσείς υπέροχοι. Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή, θα τα ξαναπούμε σύντομα, κάτι μου λέει ότι θα μάς καταπλήξετε.

της Στέλλας Τουρνά

Για πάρτι μας! Είστε ωραίοι ρε παιδιά! Σάς είδα στο πάρτι.. Εδώ που τα λέμε, δεν έβλεπα και πολύ καλά… Κάτι τα μαύρα σκοτάδια, κάτι το συμπυκνωμένο πλήθος, κάτι η μυωπία μου (είπαμε, έχω και μια άλφα ηλικία, αλλά εντάξει, όχι τόσο προχωρημένη ώστε να βλέπω τουλάχιστον μακριά). Ένιωσα όμως τα vibes μιας, σκεπτόμενης, κεφάτης, ακομπλεξάριστης ράτσας. Η φίλη μου μού είπε «αυτά τα άτομα αποπνέουν μία ευγένεια, είναι πολύ cool». Της απάντησα ότι αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή κινούνται κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους στον κυβερνοχώρο, δεν είναι εκτεθειμένοι στην καθημερινότητα, δεν τους φρικάρει το live. Σωστά; Μπορεί και όχι. Ποιοί είστε όλοι εσείς; Πόσοι από σας είστε μπλόγκερς; Τι σκέφτεστε για τη ζωή; Γράψτε κάτι λοιπόν! Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα ανάμεσα στο εναλλακτικό ρεύμα αυτής της αμφιλεγόμενης πόλης και αναθάρρησα.

Ο Μιχάλης Γκανάς στο Ηράκλειο Έχουν περάσει αρκετές μέρες αλλά αξίζει να καταγραφεί. Ήταν μια ποιητική βραδιά αφιερωμένη στον Μιχάλη Γκανά. Η Κορίνα Λεγάκη με τον Απόστολο Ξυριτάκη στο πιάνο, τραγούδησε αγγελικά τα τραγούδια του. Ποιος μπορεί να φανταστεί πόσο δύσκολη μπορεί να είναι για έναν ποιητή η πολλή συνάφεια του κόσμου; Κανείς από μας (φαντάζομαι). Αφού αυτός προσπαθεί να μένει έξω από τον κόσμο για να γίνει ποιητής. Όμως ο Μιχάλης Γκανάς ήταν άμεσος, φιλικός, με λεπτό χιούμορ κι έναν αδιόρατο αυτοσαρκασμό. Μάς διάβασε γνωστά και ανέκδοτα ποιήματά του. «Έτσι ήταν η Ελλάδα πάντοτε. Ένας δίσκος με αντίδωρο. Κανένας δεν τη χόρτασε». Ο λόγος του ήταν λιτός και κοφτερός, γράφει για τα δικά του που κοινωνώντας τα, γίνονται και δικά μας

ΒΑΔΙΖΩ & ΠΑΡΑΜΙΛΩ:

Καλοκαίρι σημαίνει… του Aνδρέα Κορακά

ο καλοκαίρι ήρθε! Και μαζί και το πρώτο καλοκαιρινό ΜΟΝΙΤΟΡ, ever! Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Όχι για το ΜΟΝΙΤΟΡ αλλά για το καλοκαίρι. Ίσως να φταίει που το περίμενα τόσο πολύ! Ένα ολοκαίνουριο καλοκαίρι συσκευασίας 2010 για σένα, για μένα, για όλους μας! Γιατί αυτό το καλοκαίρι σημαίνει… Μουντιάλ που μερικοί από μας θέλουμε πάρα πάρα πάρα πολύ να το πάρει η Γερμανία. Ιντερότο (περίπου…) που θα παίζει ο Ολυμπιακός και θα τον χαζεύουμε. Άντε να δούμε μπας και νικήσουμε τους ψαράδες του Ρέικιαβικ… Μεγάλες μέρες που δεν μεγαλώνουν άλλο πια, το έχουν τερματίσει! Βόλτες στα μαγαζιά για να χαζεύουμε – πάνω απ’ όλα τις πωλήτριες. Βόλτες στο μολάκι μας το Talos Plaza για ψώνια στο Oviesse και στο Peacocks. Ε, συμπάθειες είναι αυτές! Βόλτες με το σκουτεράκι μέχρι να μας μείνει (δε θέλει και πολύ). Κηποθέατρο. Να «βοηθάμε» τους τουρίστες να βρούνε το μουσείο στέλνοντάς τους προς Αλικαρνασσό! Αλικαρνασσό είπα; Να χαζέψουμε και πάλι την εθνική αλικαρνασσιώτικη ενδυμασία που ενδημεί πλέον σε όλο το Ηράκλειο και πολύ τη γουστάρω: Αμάνικο Αρμάνι λαϊκής (γνωστό και ως «Αρμάνικο»), βερμούδα-μαγιό και σαγιονάρα μόλις-κατέβηκααπό-το-σκάφος. Τα «Αλικαρνάσσεια». Έξι μέρες αφιέρωμα στον Καζαντζίδη και μια βραδιά με Κρητικά για το ξεκάρφωμα. Ταχυπαλμίες και μπινελίκια με γείτονες που χαλάνε ένα τόνο νερό για να πλύνουν το αυτοκίνητό τους σε μέρες ξηρασίας. Γουρουνιές. «Μια μερίδα γύρο παρακαλώ και μια ποικιλία από πάνω!»

μεσημέρια του καλοκαιρού! «Ανάψτε την TV με μια μολότωφ» που λέγανε κάποτε! Αγία Πελαγία, Αγία Ρούμελη, Αγία Φωτιά… Αγία να ’ναι κι ό,τι να ’ναι. Αγία και αργία… Εκνευριστικά κινητά στις παραλίες. Όλα εκτός από το δικό μου! «Θέλω παραλίας φρέντο και μασάζ από Κινέζο» Ηλίθιοι Κρητοαθηναίοι που έρχονται για διακοπές και που επιβεβαιώνουν πως οι πιο κομπλεξικοί επιδειξίες επαρχιώτες, στην Αθήνα έχουν μαζευτεί. Ρώσοι τουρίστες που μαλώνουν με τις σερβιτόρες γιατί τους έφεραν μπουκαλάκι νερό χωρίς να το ζητήσουν. Αφού είναι τζάμπα λέεεεμεεε… Κοπέλες σε δυάδες τριάδες και τετράδες «λαχούρι-ταγάρι και τρίχα στη μασχάλη». Ναι ακόμα υπάρχουν και τέτοιες! «Υπερκόντρες» σβούρων στην 62 Μαρτύρων. Ο νικητής κερδίζει μια πατατόπιτα (δεν τρώνε πολύ αυτοί, είναι τσεκαρισμένο!). Κοιλιές ξεχειλωμένες και τονισμένες. Αφού δε σε παίρνει… μην το φοράς το μπλουζάκι το κολλητό ρε κολλητέ! Ένας καλοκαιρινός έρωτας. Ναι, τι ώρα; Μία καλοκαιρινή χυλόπιτα. Το μόνο σίγουρο! Εθιμοτυπική βόλτα στη Χερσόνησο για να μην κάνουμε τίποτα τελικά με τις Αγγλίδες. Οι ντόπιοι αλβανοβούλγαροι –καλά και πάντα ντούροι να είναι οι άνθρωποι- μας έχουν πάρει τα ηνία πλέον, εμείς δεν χωράμε πουθενά που έλεγαν και οι Τρύπες, τουλάχιστον οι γείτονες μας κρατούν ψηλά το ψευδεπίγραφο αριθμό των επιδόσεών μας. Πανηγύρια στα χωριά με ντόπιους Πακιστανούς και Κινέζους να πουλάνε ντι ντι και ντι ντι ντι (το έχετε παρατηρήσει; έτσι προφέρουν τα cd και dvd όταν σε πλησιάζουν για πώληση!) Διακοπές. Και ρεύματος επίσης. Μπάνια. Και στο ιδρώτα επίσης.

Βόλτες για παγωτό παντού. «Θα μας φέρετε ένα σπέσιαλ; Ό,τι και να έχει μέσα φέρτε το!!!»

Λάδι. Θάλασσα λάδι. Αντηλιακό λάδι. Λάδι στη μπλούζα από τη χωριάτικη.

Μάτι μάτι μάτι! Όλες σε όλους και όλοι σε όλες. Γιατί…«για τα πάντα υπάρχει νόμος/ για το μάτι όχι όμως»!

Μαλλί της γριάς. Στον μουσακά σου, εκεί στην ταβέρνα του κυριούλη που τη δουλεύει μαζί με τη μάνα του!

«Ρετιρέ», «Μικρομεσαίοι», Έλντα Πανοπούλου, Κατερίνα Γιουλάκη… σαν το παλιό καλό κρασί και πάλι κοντά μας και αυτά τα

Full αθλητικό ΜΟΝΙΤΟΡ σε 15 περίπου μέρες. Για να μην ξεχνιόμαστε! Καλό καλοκαίρι!

Επί του πιεστηρίου. Νέα δεδομένα στο φάκελο: «Περίπτερο

Astoria»! Γράφαμε στο προηγούμενο Monitor για το περίπτερο έξω από το ξενοδοχείο Astoria και την ξαφνική εξαφάνισή του. Ε, λοιπόν το ίδιο ξαφνική ήταν και η επανεμφάνισή του λίγες βδομάδες μετά. Βέβαια καμιά σχέση με το πρότερο cult περίπτερο. Πολύ πιο μαζεμένο, πολύ πιο κομψό, λιτό και απέριττο χωρίς τσοντοπεριοδικά ένθεν και ένθεν και χωρίς τις παλιές μυστακοφόρες φυσιογνωμίες που το δούλευαν. Αφού η στήλη ευχηθεί στους νέους ιδιοκτήτες του «καλές δουλειές» καταθέτει και μια υπόνοιά της: Ότι η εμμονή να υπάρχει στο συγκεκριμένο σημείο κάποιο περίπτερο, είτε 80’s είτε 10’s δε σχετίζεται τόσο με την εξυπηρέτηση του κοινού όσο με την ύπαρξη της συγκεκριμένης εσοχής, μιας μυστικής εισόδου που οδηγεί κατευθείαν στη χώρα των ΒΡΗΛ και των ΕΛΟΧΙΜ των όντων δηλαδή που κατοικούν μέσα στη γη και προετοιμάζονται για την ουσονούπω εξόρμησή τους στην επιφάνειά της. Αποτελεί δηλαδή το περίπτερο ένας προθάλαμος για εσωγήινους , ένα «Checkpoint Charlie», ένα τελωνιακό φυλάκιο θα μπορούσε να πει κανείς. Και ότι οι πρωταγωνιστές στα τσοντοπεριοδικά δεν ήταν παρά οι φύλακες την πύλης που πλέον αντικαταστάθηκαν από αυτόματα συστήματα ασφαλείας οπότε η παρουσία των «φυλάκωνγυμνών-όντων-σε-περιπτύξεις» είναι πλέον περιττή. «Υπό αυτάς τας συνθήκας» εφιστούμε την προσοχή για αυξημένη επαγρύπνηση στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας του Ηρακλείου διότι ο κίνδυνος εισβολής ανθρωποειδών όντων στην πόλη είναι πλέον περισσότερο υπαρκτός από ποτέ. Τάδε έφη «Βαδίζω και παραμιλώ» και αμαρτία ουκ έχομεν!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΗΣ: Soundtrack κειμένου ‘‘Pharaoh’s Dance’’ - Miles Davis

Αν κερδίζαμε στη Μιχάλης Χαραλαμπάκης

http://urbanpoetic.wordpress.com

χώρα άφησε για λίγο τα προβλήματά της και άνοιξε την tv κάνοντας ζάπινγκ, ψάχνοντας ελπίδα. Η συντριπτική, αν μη τι άλλο, νίκη του Γιώργου Αλκαίου (and friends) στην φετινή Eurovision ήταν το καλύτερο δώρο στον βασανισμένο ελληνικό λαό που αναφώνησε «’Ωπα» και σηκώθηκε να χορέψει τον χορό της κοιλιάς (του Αλκαίου). Ο επιτυχημένος καλλιτέχνης δήλωσε «Περίμενα την επιτυχία που κάναμε, δουλέψαμε σκληρά και ήταν κάτι που θέλαμε πολύ. Με έπιασε όμως βρε γιαβρί μου η μέση μου, ένα χρόνο ξάπλα θα είμαι». Η επιτυχία φυσικά του Αλκαίου μόνο τυχαία δεν είναι και οι διθύραμβοι για ελληνική μαγκιά και εθνική ανάταση δίνουν και παίρνουν. Το «Ώπα» είναι καταρχήν μια νίκη του ελληνισμού. Το καθαρό αρχαιοελληνικό «ώπα» του ρήματος «ωπέω-ωπώ» (πωπωπω έναν πωπό) αναδεικνύει το βαθυστόχαστο του μηνύματος πίσω από το φαινομενικά απλοϊκό περιτύλιγμα και φέρνει την ελληνική γλώσσα εκεί που της αξίζει, στο προσκήνιο. Το Υπουργείο Τουρισμού έχει ήδη οργανώσει την νέα φετινή καμπάνια στην οποία παρουσιάζεται η Ελλάδα σαν μια χώρα που όλοι είναι μες την τρελή χαρά και προσκαλούν και τους υπόλοιπους να έρθουν να δουν τι παίζει (στο φρενοκομείο). Η opa-mania δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους και τους τοπικούς

Το καθαρό αρχαιοελληνικό «ώπα» του ρήματος «ωπέω-ωπώ» (πωπωπω έναν πωπό) αναδεικνύει το βαθυστόχαστο του μηνύματος πίσω από το φαινομενικά απλοϊκό περιτύλιγμα και φέρνει την ελληνική γλώσσα εκεί που της αξίζει, στο προσκήνιο. επιχειρηματίες του τουρισμού που μυρίστηκαν το παραδάκι και σκαρφίζονται τρόπους να καρπωθούν όλο και περισσότερα. Για παράδειγμα, η καθιερωμένη χωριάτικη σαλάτα, δίνει ήδη το χώρο της σε πολλά menu στην opa salad, το μυστικό της οποίας είναι στο τυρί μαλάκα που έχει αντί της καθιερωμένης φέτας. Επίσης, μετά από μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα στους δημάρχους πολλών δευτεροκλασάτων νησιών που πασχίζουν να αυξήσουν την δημοτικότητά τους, η Νίσυρος ήταν αυτή που κέρδισε το προνόμιο να μετονομαστεί σε Νησί Ώπα. Ο δήμαρχος του νησιού, γνωστός και ως ο Νταής, τουλούμιασε τους δημάρχους των γύρω νησιών, αποσπώντας την νίκη με δημοκρατικές διαδικασίες, ενώ ιδιαίτερο ξυλοφόρτωμα απέσπασε ο δήμαρχος της Κύθνου που πήγε να του παίξει πουστιά προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί νομικά παραθυράκια και να ονομάσει το νησί του Ωπαλέο. Ο χώρος της παιδείας δεν έμεινε ούτε αυτός ασυγκίνητος. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, γνωστό περισσότερο ως ΑΣΟΕE και λιγότερο ως ΟΠΑ, από τα αρχικά του, έβγαλε ρητή ανακοίνωση στην οποία απειλεί με μηνύσεις οποιονδήποτε ξαναναφερθεί στο πανεπιστήμιο με το υποτιμητικό ΑΣΟΕE έναντι του περίλαμπρου ΟΠΑ. Η συστράτευση μάλιστα είναι τόσο εντυπωσιακή που ειδική ομάδα security στήνει αυτί στις συζητήσεις στον προαύλιο χώρο και ήδη πέφτει πολύ ξύλο στους φοιτητές-παραβάτες. Οι φοιτητές δείχνουν δυναμική αντίσταση, έχουν ήδη οργανώσει πειρατικό σταθμό με το προκλητικό όνομα ΑΣΟΕE fm, ενώ οι φήμες λένε ότι οι διοικούντες είναι έτοιμοι να απαντήσουν με τανκς. Στο χώρο του αθλητισμού, επισημοποιήθηκε (επιτέλους) η νομιμοποίηση της ντΟΠΑς, ενώ εν όψει του Μουντιάλ ο βοηθός προπονητή της Εθνικής μας, τόνισε ότι θα μετονομαστεί σε ΟΠΑλίδης και υποσχέθηκε ότι όλοι οι παίκτες της Εθνικής θα φοράνε το γούρικο μαύρο μαντίλι παλάμης του Αλκαίου για να τιμήσουν τον νέο εθνικό ευεργέτη, ενώ το στρατηγικό σχέδιο νίκης της ομάδας μας θα είναι να αναφωνούν όλοι μαζί «Ώπα!» για να χορεύουν τους αντιπάλους τους πετυχαίνοντας πολλά γκολ. Η αντεπίθεση των Ελλήνων μόλις ξεκίνησε.

Μέσα σε 12 χρόνια, έχοντας αποσπάσει μια πλειάδα βραβείων οι μαθητές της σχολής χορού Ντίνα Βασιλάκη έχουν επιτύχει την εισαγωγή τους σε ανώτερες επαγγελματικές σχολές χορού. Οι μαθητές αυτοί είναι: Σούλα Λουκαδάκη, 2001 Ραλλού Μάνου • Γιώργος Κοτσιφάκης, 2006 Ραλλού Μάνου • Κατερίνα Ανδριανάκη, 2007 Ραλλού Μάνου • Άρια Μπουμπάκη, 2008 Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης • Γιώργος Σιόρας, 2009 Ραλλού Μάνου Μεγαλύτερη επιβράβευση για τη Σχολή και τους δασκάλους της είναι οτι όλα αυτά τα παιδιά έχουν αρχίσει να χαράζουν τη δική τους πορεία. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την καθημερινή κινητήρια δύναμη μαςέτσι ώστε να συνεχίσουμε τη διδασκαλία μας με την ίδια όρεξη και χαρά, όπως την πρώτη μέρα λειτουργίας μας.

TOUGH LIFE:

STREETWORK:

Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ «ΟΑΣΗ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ της Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη Φωτ: Νικήτας Μιχαλάκης

ν περάσεις καμιά Πέμπτη απόγευμα από την Λότζια, ίσως δεις ένα πολύχρωμο, δυνατό «σμήνος» από παιδιά να γελάει και να παίζει ξέφρενα μαζί με μια ομάδα «καλών νεραϊδών». Μάθε τι γίνεται όταν η τοπική Μη Κυβερνητική Οργάνωση για παιδιά «Όαση» ξεκίνησε την δράση της για τα «παιδιά του δρόμου»....

Ο αριθμός τους είναι άγνωστος και ρευστός. Προέρχονται από την Ελλάδα, κάποια είναι από τσιγγάνικες οικογένειες, κάποια άλλα από γειτονικές χώρες. Είναι όλα παιδιά. Για κάποιο λόγο εργάζονται στον δρόμο: παίζουν μουσικές, πουλάνε μπαλόνια, χαρτομάντηλα, μπρελόκ ή απλά ζητιανεύουν. Συνήθως όταν πλησιάζουν εκεί που πίνουμε καφέ, στην καλύτερη περίπτωση τους μιλάμε, στην χειρότερη, τα αγνοούμε ή τα διώχνουμε. Τι ανάγκες όμως έχουν; Πάνε σχολείο; Πώς ζουν και γιατί είναι στον δρόμο; Τι φοβούνται;... Κι επειδή τις περισσότερες φορές, δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στο Μωάμεθ. Έτσι λοιπόν, η οργάνωση για τα παιδιά και τα δικαιώματά τους «Όαση», αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό: «Το streetwork είναι πολύ βασικό σε παρόμοια θέματα. Με την βοήθεια της γνωστής Μ.Κ.Ο Praksis δημιουργήσαμε μια ομάδα αρχικά για να καταγράψουμε τις ανάγκες αυτών των παιδιών» εξηγεί ο πρόεδρος της «Όασης» κ. Βασίλης Καφετζάκης.

Η ανάγκη... «Υπάρχει τετοια έλλειψη δομών σε όλους τους τομείς, όσον αφορά τα παιδιά στο Ηράκλειο, που έπρεπε να αρχίσουμε από κάπου» μου λέει η Ευεπίνα Παντελέρη, μια από τις βασικές εθελόντριες του streetwork. Σε τέτοιες «δύσκολες» περιπτώσεις, δεν μπορείς να περιμένεις από τα παιδιά «του δρόμου» να έρθουν στο γραφείο και να συζητήσουν. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, πρέπει να βγεις εσύ στο περιβάλλον τους. «Το παιχνίδι είναι ένας από τους λίγους τρόπους για να προσεγγίσεις τόσο άμεσα ένα παιδί» συμπληρώνει η Τζώρτζια Κυπριωτάκη, μια ακόμη βασική εθελόντρια του προγράμματος. Οι στόχοι: να καταγράψουν τον αριθμό τους, τις χώρες και τα κοινωνικά στρώματα από τα οποία προέρχονται, να μάθουν τις βασικές ανάγκες τους και τελικά να προσπαθήσουν να τους προσφέρουν ό,τι χρειάζεται ώστε να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους. Μια μέρα, για παράδειγμα, οι εθελοντές παρατήρησαν ότι πολλά παιδιά είχαν σημαντικό πρόβλημα στα δόντια τους. Έτσι, βρήκαν κάποιους γιατρούς οι οποίοι διατίθενται να τους κάνουν δωρεάν θεραπεία.

Πώς λειτουργεί; «Χωριζόμαστε σε δυο ομάδες. Η μια προσπαθεί να προσεγγίσει τα παιδιά και η άλλη περιμένει στον χώρο συνάντησης για να ξεκινήσει το παιχνίδι. Το φοβερό είναι ότι μόλις αυτά δουν μαζί μας κάποιο παιδάκι, αμέσως μας ακολουθούν» μου εξηγούν οι εθελόντριες. Συνήθως μαζεύονται γύρω στα 10-15 παιδιά, από 5 χρονών μέχρι και έφηβοι. Με τα μπρελόκ, τις πραμάτειες τους, τα όργανά τους, τα λουλούδια τους... Παίζουν όλοι μαζί για 2 ώρες περίπου: μέσα από θεατρικά παιχνίδια, μπάλα, ή άλλα αυτοσχέδια παιχνίδια, τα παιδιά συχνά εκφράζουν τις σκέψεις τους, στιγμές της καθημερινότητάς τους ή της δουλειάς τους. Η σχέση εμπιστοσύνης που χτίζεται μεταξύ εθελοντών και παιδιών είναι αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα. Γι’ αυτό και υπάρχει διακριτικότητα ώστε να μη νιώσουν για κανένα λόγο τα παιδιά ή οι κηδεμόνες τους ότι γίνεται κάτι περίεργο. «Προσπαθούμε επίσης, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει μόνο η δουλειά και ότι έχουν δικαίωμα να παίζουν ή να μαθαίνουν πράγματα» προσθέτει η Τζώρτζια. Έτσι μια μικροσκοπική Μαρία θυμάται κάθε Πέμπτη την συνάντηση και πάει στην Λότζια και περιμένει ακόμη πριν την ώρα του ραντεβού.

Houston, we’ ve got a problem «Μια μέρα, τα παιδάκια δεν εμφανίστηκαν καθόλου. Ούτε ένα. Και την περασμένη εβδομάδα, καθώς παίζαμε, άρχισαν να τρέχουν να κρυφτούν. Οι κηδεμόνες τους είχαν καταλάβει ότι τα παιδιά δεν δούλευαν και είχαν έρθει να δουν τι συμβαίνει» λέει η Ευεπίνα. Πρόκειται για μεγάλα και περίπλοκα δίκτυα, τρόπους ζωής και συμπεριφορές που πρέπει να αλλάξουν. Αλλά είναι ακόμη αρχή. «Μια γιαγιά δυο παιδιών μας βρήκε και μας ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να τα γράψει στο σχολείο. Δεν μίλαγε ελληνικά, είχε χαθεί στην γραφειοκρατία» λέει η Ευελπίνα.

Happy end; «Αυτό που μ’ έχει εντυπωσιάσει πιο πολύ είναι ότι τα παιδιά ακόμη κι αν μας δουν έξω, δεν μας ζητάν ούτε λεφτά ούτε φαγητό. Δεν κάνουν δηλαδή αυτό που έχουν μάθει να κάνουν πάντα. Το μόνο που μας ρωτάνε είναι: Πότε θα παίξουμε;» σημειώνει η Τζώρτζια κι αυτό δέιχνει πως έστω και μια μικρή αλλαγή είναι απτή. Αυτό που γίνεται μέσω της «Όασης» είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να συντονιστούν ένα σωρό υπηρεσίες, φορείς, ιδιώτες, ώστε να ξεκινήσει μια ισχυρή δομή υποστήριξης των παιδιών. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά, οι μαρτυρίες ακόμη πιο ανατριχιαστικές. Γιατί αφήνουμε τον κάθε μικροσκοπικό μπόμπιρα με το μεγάλο χαμόγελο και την δίκαιη και αναφαίρετη ελπίδα για ίση ζωή, να χαθεί; Παρά να αναλάβουμε άμεσες και απτές, καθημερινές μικρο-δράσεις, όπως αυτήν; Info: «Όαση», ανοιχτή γραμμή για παιδιά σε κίνδυνο 2810 390108

UP-ΟΨΕΙΣ: Soundtrack κειμένου ‘‘Amelie’’

Τα παιδιά του δρόμου της Πόπης Γκερούση

’ ενοχλούν. Έρχονται κοντά σου κι άμεσα αντιδράς. Έπειτα δεν θέλεις να σ’ αγγίξουν. Αυτοί οι μικροί δαίμονες με τα τεράστια μάτια (πως γίνεται κι όλα έχουν τεράστια – υγρά μάτια) πέρα από επίμονοι κι ενοχλητικοί είναι και βρώμικοι. Ειδικά όταν τείνουν να πλησιάσουν το ποτήρι σου, το πιάτο σου ή τα προσωπικά σου αντικείμενα σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. «Φύγετε! Φύγετε από εδώ!» Καλά κάνεις και προσπαθείς να τα διώξεις. Είτε είναι μέρα είτε νύχτα (κυρίως τότε) οφείλεις να τα διώξεις. Με τρυφερό, με αυστηρό, με επίμονο τρόπο οφείλεις να τα διώξεις. Αυτοί οι μικροί, βρώμικοι δαίμονες σε βρίσκουν παντού, σε κάθε δρόμο, φανάρι, πλατεία, πλακόστρωτο. Είναι τα παιδιά των δρόμων και «χτυπούν» από παντού όπως οι ενοχές. . . Μια φορά κι έναν καιρό… Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη… Παραμύθι, μύθι, μύθι το κουκί και το ρεβίθι… Δεν μπορεί, όσο κι αν έχεις μεγαλώσει με κινούμενα σχέδια, ηλεκτρονικά και play station ένα παραμύθι από μια γιαγιά θα το έχεις ακούσει. Για να κατευνάσουν τα πνεύματα, για να μοιραστούν οι ρόλοι και να απονεμηθεί η δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη που προσδιορίζει ότι τα παιδιά οφείλουν να μεγαλώνουν με παραμύθια, παιχνίδια, βόλτες, γάλα-κακάο και ζάχαρη. Η μόνη τους δουλειά είναι να παίζουν, στο σπίτι, σ’ ένα μπαλκόνι, σε μιαν αυλή, στα χώματα όμως να παίζουν, μοναδική ασχολία της παιδικής τους υπόστασης οφείλει να είναι μόνο αυτή.

Την ημέρα οι μικροί μας φίλοι, οι ενοχλητικοί δαίμονες της πόλης μας, μπορεί και να περνούν σχετικά απαρατήρητοι όμως τη νύχτα ευφάνταστα σενάρια προκαλούν συναισθήματα και σκέψεις για κακούς λύκους, για άρρωστους ανθρώπους με ανομολόγητα πάθη και κακές μάγισσες που αγοραπωλούν την ελπίδα. Η ανατριχίλα είναι αυτόματη και καθηλωτική. Οι μικροί αυτοί έμποροι, επαίτες, μουσικοί, μικροί μάγκες και αναιδείς πριγκίπισσες είναι μικρά παιδιά που οφείλουν να βρίσκονται στο σπίτι τους εκείνη την ώρα, να κοιμούνται, να είναι καθαρά, να ονειρεύονται, κυρίως να είναι ασφαλή. Ανίδεα για την χαμένη τους παιδικότητα χοροπηδούν τα γυμνά τους πέλματα πάνω στα βρόμικα πεζοδρόμια, κυλώντας τα παιδικά τους κορμιά πάνω σε βαλτώδεις επιφάνειες που περισσότερο έχουν να κάνουν με τις ψυχές των μεγάλων και λιγότερο με οτιδήποτε άλλο. Πρώτα των μεγάλων που καιροφυλακτούν στις γωνίες για να μην τους αρπάξει κάποιος άλλος δαίμονας το μεροκάματο τους, των μεγάλων που τα προσέχουν γενικότερα, είναι της ίδιας οικογένειας, εθνικότητας, φυλής. Τόσα πολλά παιδιά και τόσοι λίγοι οι προστάτες! Οξύμωρη και τραυματική η έννοια της προστασίας μπροστά στο φόνο της παιδικότητας που δεν θα βρει τον δρόμο να επιστρέψει ποτέ. Ποτέ ξανά. Που με αυτό τον τρόπο θα αποτραπεί και μια φυσιολογική ενηλικίωση. Ω μα δεν φταίνε ποτέ τα παιδιά! Ούτε οι υπόλοιποι, μη φυσιολογικοί ενήλικες που τα συνοδεύουν. Κάποτε και οι ίδιοι υπήρξαν τραυματισμένα παιδιά των δρόμων. Οι άλλοι μεγάλοι, με την ικανότητα κρίσης, με την ευαίσθητη συνείδηση και με την δύναμη να επιβάλλουν νόμους και κανονισμούς έχουν το αληθινό πρόβλημα. Αυτό της απάθειας και της αδιαφορίας. Κάπου εκεί ανήκουμε κι εμείς όταν συντηρούμε μια τέτοια κατάσταση βοηθώντας χρηματικά ή αλλιώς αυτά τα παιδιά. Προκαλώντας τα να ξανάρθουν, ένα άλλο βράδυ, μιαν άλλη νύχτα. Προκαλώντας κάτι άσχημο να έρθει να τα βρει ένα άλλο βράδυ, μιαν άλλη νύχτα. Ποιοι είναι οι άγγελοι; Ποιοι είναι οι δαίμονες; Τι είναι λάθος και τι σωστό; Δύσκολα τα πράγματα όταν σε κοιτά επίμονα ένα ζευγάρι τεράστια – υγρά μάτια. Που κάτω από τα βρώμικα ρούχα και τα μπερδεμένα, άλουστα μαλλιά μυρίζει ακόμη λεμονανθός κι αγιόκλημα. Πίσω από το μεγαλίστικο βλέμμα και τα προβαρισμένα ψέματα καραδοκεί η αθωότητα πασπαλισμένη με άρωμα κανέλας. Εκεί που κρύβονται τα όνειρα στο ίδιο μέρος πάντα κρύβονται και τα παιδιά, για να σωθούν από τους ανόητους μεγάλους, εμάς. Οι περιπέτειες του Τόμ Σώγιερ και του Χάκλμπερι Φιν όσο κι αν πολύ επιτυχημένα προκαλούν ν’ αναδυθεί ο παιδικός μας κόσμος, ανήκουν σε μιαν άλλην εποχή, εκεί γύρω στο 1870. Τώρα τι;

Αυτοί οι μικροί, βρώμικοι δαίμονες σε βρίσκουν παντού, σε κάθε δρόμο, φανάρι, πλατεία, πλακόστρωτο. Είναι τα παιδιά των δρόμων και «χτυπούν» από παντού όπως οι ενοχές. . .

Ανίδεα για την χαμένη τους παιδικότητα χοροπηδούν τα γυμνά τους πέλματα πάνω στα βρόμικα πεζοδρόμια, κυλώντας τα παιδικά τους κορμιά πάνω σε βαλτώδεις επιφάνειες

ΑΣΤΙΚΗ ΛΗΘΗ:

Φως φανάρι… Γιάννη Φαρσάρη

http://www.johnnie-society.org

πρωινός εκφωνητής του ραδιοφώνου Και κείνο το φανάρι να μη λέει να έχει κέφια. Εσύ πάλι καθόλου. Είσαι ξεκολλήσει. Αποφεύγεις να κοιτάξεις ξανά κολλημένος με το αυτοκίνητο το ρολόι για να μη δεις πόσο έχεις αργήστο ίδιο εκνευριστικό φανάρι, όπως σει. Όπου να’ ναι θα αρχίσει να βαράει το κικάθε πρωί. Διαρκώς λες πως πρέπει να φεύγεις νητό για να σε ψάχνουν από τη δουλειά κι εσύ θα δέκα λεπτά νωρίτερα για τη δουλειά για να προ- αρχίσεις να αναμασάς πάλι τις ίδιες δικαιολογίες. λαβαίνεις την κίνηση και κάθε πρωί φεύγεις δέκα Βαρέθηκες κάθε πρωί το ίδιο παραμύθι. Τις πρωλεπτά αργότερα και πέφτεις σε ακόμα περισσότε- ινές σάχλες του εκφωνητή, τον καφέ στο άσπρο ρη κίνηση. Το πλαστικό ποτηράκι με τον ελληνικό πλαστικό ποτηράκι, τις αγουροξυπνημένες φάκαφέ αχνίζει ακόμα τσες γύρω σου μπροστά σου. Είναι Σουφρώνεις θυμωμένος τα χείλη, που κορνάρουν, τις μίζερος ο καφές σε μαρσάρεις το γκάζι και παίρνεις ακα- ακρυλικές κάλτσες άσπρο πλαστικό που σου ιδρώνουν ριαία την απόφαση: Από αύριο κιόλας τις πατούσες. Θα ποτηράκι. Την άλλη θα αρχίσεις να κυκλοφορείς με ποδή- προτιμούσες να φορά που θα πας super market να είσαι ένα μεγάλο λατο… θυμηθείς να πάρεις πράσινο μυρμήγκι, διάφανα πλαστικά ποτηράκια. Σιγά μην το θυμη- μια γιγάντια μωβ χελώνα ή οτιδήποτε άλλο. Όχι θείς… πάντως ένας εγκλωβισμένος πρωινός οδηγός Το φανάρι προχωράει αργά. Τεσσεράμισι αυτο- που περιμένει στο κόκκινο φανάρι … κίνητα και μια ντουζίνα μηχανάκια καταφέρνουν Πρέπει να μάθεις να ξυπνάς δέκα λεπτά νωρίτενα περάσουν σε κάθε πράσινο άναμμα. Παίζεις ρα για να μην πέφτεις πάνω στην κίνηση. Πρέπει αμήχανα με τους σταθμούς, ανάβεις τσιγάρο και να μάθεις να κοιμάσαι μία ώρα νωρίτερα για να ξεφυσάς. Χώνεις το δάχτυλο στη μύτη και αρχί- μπορείς να ξυπνάς το πρωί. Πρέπει να σταματήζεις την αμήχανη ανασκαφή, χαζεύοντας τους σεις να αποχαυνώνεσαι μέχρι αργά στην τηλεόδιπλανούς οδηγούς. Φάτσες άγριες, κακόκεφες ραση, για να κοιμάσαι μία ώρα νωρίτερα, για να σε περιτριγυρίζουν. Κι όλοι κορνάρουν, μόνο κορ- μπορείς να ξυπνάς το πρωί και να μην πέφτεις νάρουν. Κοιτάς στον καθρέφτη και δεν σου αρέ- στην κίνηση. Σιγά μην το κάνεις. Ποτέ δεν σκέσει ούτε αυτό που βλέπεις. Τρίβεις τα μάτια σου φτεσαι αυτά που κάνεις και ποτέ δεν κάνεις αυτά να ξυπνήσουν. Σε περιμένει μια δύσκολη μέρα κι που σκέφτεσαι… οι πατούσες σου έχουν αρχίσει να ιδρώνουν μέσα Ανάβεις άλλο ένα τσιγάρο για να μη δαγκώσεις το στα σφιχτά παπούτσια. Φταίνε οι ακρυλικές κάλ- τιμόνι από τα νεύρα σου. Τζούρα και βαριά ανάσα, τσες που αγόρασες εξάδα σε προσφορά. Πρέπει τζούρα και κορνάρισμα, τζούρα και αλλαγή σταθνα θυμηθείς να τις πετάξεις, γιατί σου ιδρώνουν μού στο ραδιόφωνο. Κατάντησε η τζούρα να είτις πατούσες και σ’ εκνευρίζουν. Σιγά μην το θυ- ναι η πρωινή μονάδα μέτρησης των νεύρων σου. μηθείς… Πρέπει να το κόψεις κι αυτό το ρημάδι. «Πρέπει»,

μαζί με καμιά εβδομηνταριά άλλα «πρέπει». Δεν ανάβει και το ρημαδοφάναρο… Το στόμα σου έχει γεύση ιδρωμένου πάτου παπουτσιών. Ανοίγεις τσατισμένος το παράθυρο και πετάς την αναμμένη γόπα στο δρόμο. Μόνο που δεν προλαβαίνει να σκάσει στην άσφαλτο, καθώς προσγειώνεται στο γυμνασμένο πόδι ενός ποδηλάτη. Σηκώνεις ακαριαία το κεφάλι να ζητήσεις συγγνώμη πριν ακούσεις την πρωινή βρισιά. Δεν θα την αντέξουν τα νεύρα σου. Εκείνος σε κοιτάει ίσια στα μάτια, με βλέμμα πεντακάθαρο. Τον κοιτάς με τρόμο. «Καλή σου μέρα, φίλε μου», σου πετάει και χαμογελάει κεφάτα. Ξεροκαταπίνεις ξαφνιασμένος. Σου κλείνει το μάτι και βάζει δύναμη για ορθοπεταλιά. Μένεις να κοιτάς την πλάτη του αποσβολωμένος. Το φανάρι ανάβει πράσινο, αλλά εσύ δεν το παίρνεις χαμπάρι παρά μόνο όταν αρχίζουν να σου κορνάρουν δαιμονισμένα όλα τα αυτοκίνητα πίσω σου. Σουφρώνεις θυμωμένος τα χείλη, μαρσάρεις το γκάζι και παίρνεις ακαριαία την απόφαση: Από αύριο κιόλας θα αρχίσεις να κυκλοφορείς με ποδήλατο…

TRANSIT: Soundtrack κειμένου ‘‘… And a song for Los Angeles’ - She Wants Revenge

Los Angeles ι

os Angeles – California. Εδώ το μόνο που κάνουν είναι να γυρίζουν ταινίες, μόνο που είναι κατακόρυφες (τουλάχιστον όταν προβάλλονται στην οθόνη), ενώ η πόλη εκτυλίσσεται οριζόντια – απλωμένη και «χαμηλή» – εκτός από το επονομαζόμενο Down Town. Ίσως για αυτό το λόγο και οι ταινίες αγαπούν το Down Town (περισσότερο από ότι οι άνθρωποι). Aν δεν έχουν γυριστεί εκεί, σίγουρα έχουν πλάνα που προσπαθούν να στριμώξουν τους ουρανοξύστες στο background. κειμ. & φωτ. Μαρία Αναστασάκου

Το L.A. είναι η περισσότερο «φωτογραφικά» αποτυπωμένη πόλη του κόσμου, αλλά δεν έχει καθόλου, μα καθόλου, φωτογένεια. Δεν έχει χαρακτήρα όπως η Νέα Υόρκη, ή το Παρίσι. Φτωχή εναλλαγή των εικόνων της πόλης που καταντά πολύ γρήγορα βαρετή καθώς αρχίζεις να αναρωτιέσαι: προς τι τέτοιος ντόρος; Why L.A.? Εντωμεταξύ, η πόλη δημιουργήθηκε από την ένωση πολλών μικρών χωριών με αυτοκινητόδρομους και γέφυρες. Τελείως αντίθετη λογική από την εκείνη του πυρήνα που εξαπλώθηκε και αναπτύχθηκε. Γι’ αυτό και οι αποστάσεις είναι τεράστιες και γενικά το supersize έχει νόημα. Βρώμικο και χαοτικό το L.A. δεν έχει και πολύ πλάκα... όσο για τους ανθρώπους; Ένας στους τέσσερις κατοίκους του δουλεύει στη βιομηχανία ταινιών, οι υπόλοιποι απλά δεν υπάρχουν! It’s just all about movies! Η πόλη, άστα, βράστα! Χάζεψε λίγο και θα αρχίσεις να διακρίνεις τις μυστηριώδεις - εφήμερες πινακίδες που οδηγούν τον κόσμο σε διάφορα movie locations (Mulholland Dr, Santa Monica Beach, κλπ). Άσε που αν κινηθείς στις «σωστές» γειτονιές δε θα παραλείψεις να προσέξεις τα τεράστια «τροχόσπιτα» που κουβαλάνε διάσημους και παραπέμπουν σε πλατό του δρόμου. Κάπου εκεί γυρίζεται ταινία. Γενικά το L.A. βρίσκεται ακριβώς σε εκείνο το σημείο όπου η διαχωριστική γραμμή της πραγματικότητας και της αναπαράστασης θολώνει, συγχέεται και μπλέκει. Εδώ, ελάχιστα κτίρια ξεπερνούν τα 100 χρόνια και τα ίχνη της ιστορίας έχουν εξαλειφθεί, ενώ μια περιοχή έχει αξία μόνο και μόνο επειδή εκεί κάποτε γυρίστηκε κάποια ταινία εκεί. Τα περισσότερα αξιόλογα κτίρια αναγνωρίζονται λόγω ταινιών και όχι λόγω αρχιτεκτονικής (F.L.Wright’s House, Stahl House του Pierre Koenig). Οι ταμπέλες στους δρόμους αναγράφουν προορισμούς προς studios (Walt Disney, Universal, κλπ). Οι δρόμοι και οι πλατείες φέρουν ονόματα ηθοποιών και σεναριογράφων (Garland Dr, Astaire Av, Bob Hope Dr, Bette Davis Picnic Area, L.Ron Hubbard Way κλπ). Μπορείς να δεις στο πάρκο δίπλα στο Planetarium την προτομή του James Dean, όπου εκεί γυρίστηκε μια σκηνή από το «Επαναστάτης χωρίς αιτία». Ούτε καν επαναστάτης δεν ήταν ο άνθρωπος... ένα απλό ρόλο έπαιξε. Μπορείς επίσης να πας στο ιστορικό Viper Room με bartender την ανάμνηση του Johnny Depp και συντροφιά σου το φάντασμα του River Phoenix. Indeed it is all about movies… Όσο για τα αξιοθέατα; Μάντεψε... Θα σου μιλήσω με ταινίες. Χάχα! Τα έχεις δει ΟΛΑ χωρίς να το καταλάβεις. Το μπαζωμένο ρέμα του ποταμού του L.A. – «Repo Man» και «Terminator 2», το δημαρχείο – «Impulse», ο πλούσιος δρόμος του Rodeo Drive – «Pretty Woman», ο τετραώροφος κόμβος – «Hollywood Boulevard», ο ουρανοξύστης Easter Colombia Bldg – «Predator 2», το Beverly Hills Hotel στην Sunset & Rodeo Blvd – «Anywhere but Here», το Grauman’s Chinese Theater – «Who framed Roger Rabbit», το Kodak Theatre – «Oscar Awards Nights» και «Valley Girl», το Clayton Plumbers στη Westwood Av – «Breathless», το Circus Liquor – «Clueless», τα θρυλικά Hot dogs στη Melrose Place – «Hickey & Boggs», ο μικρότερος σιδηρόδρομος του κόσμου το Angel Flight – «Kiss me Deadly», εννοείται το Memorial Coliseum το οποίο αποτελεί το πιο δημοφιλές στάδιο του κόσμου επειδή μαγνητίζει όχι μόνο τρομοκράτες αλλά και εξωγήινους – «Two Minute Warning» και «Invisible Invader», και φυσικά υπάρχει κι η τερατώδης επιγραφή «Hollywood». Θα έπρεπε να την περιφρονούν, αφού επιβάλλει την εκκεντρικότητα του Hollywood και επισκιάζει το υπόλοιπο L.A. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και για τον περιβόητο δρόμο του «Walk of Fame», όπου πρέπει να πληρώσεις $15.000 -$25.000 για να σε ποδοπατάνε καθημερινά. Walk of Shame θα έπρεπε να λέγεται! Και εννοείται ότι όλα τα παραπάνω θα είναι τα πρώτα που θα καταστραφούν αν γυριστεί μια ταινία καταστροφής για το L.A., κάτι σαν τη ξανθιά bimbo σε ταινία θρίλερ... Όσο για την ανεπτυγμένη βιομηχανία του πορνό... ΠΑΡΑ-ανεπτυγμένη θα την έλεγα. Ο σκηνοθέτης Fred Hasted (σκηνοθέτης gay porn του ‘70) συνοψίζει στις ταινίες του ολόκληρο το μεγαλείου του L.A. Οι ταινίες του μεταφέρουν εικόνες που ξεκινούν απο την ηρεμία της φύσης στα περίχωρα του L.A. και καταλήγουν στους σκληρούς και «βρώμικους» δρόμους της πόλης, και όσο το τοπίο γίνεται πιο αστικό, τόσο το sex γίνεται πιο hardcore. Δεν το βλέπεις βέβαια τόσο έντονα στο δρόμο, αν όμως στο κοινό motel που μένεις ανακαλύψεις ότι ο καθρέπτης του μπάνιου είναι σπασμένος, ο νιπτήρας το ίδιο, με σταγόνες αίματος κακοκαθαρισμένες και στην ντουλάπα υπάρχει μισό-κρυμμένο ένα μικρό δωματιάκι με τίτλο «Rape Area» τότε δε θες και πολλά για να καταλάβεις τι παίζει γενικά. Φεύγεις και δε θες να ξαναγυρίσεις γιατί η πόλη μπορεί επιφανειακά να μοιάζει ανούσια αλλά από κάτω βράζει... είναι λιγάκι σκοτεινή. Υπάρχει όμως η υπέροχη παραλία της Santa Monica, δε μπορώ να πω, είναι αξιόλογη για πολλούς λόγους. Βλέπεις το Baywatch να εκτυλίσσεται μπροστά σου! Ημίγυμνες και ημίγυμνοι με αμφιέσεις που αναδεικνύουν ολόκληρο το κορμί, πάνω σε Roller-blade σε περιτριγυρίζουν και χάνεσαι! Πανέμορφες μεζονέτες η μία δίπλα στην άλλη και αυλή τους μια απέραντη αμμουδιά 100 μέτρων τουλάχιστον από τη θάλασσα, με κύματα που τα ζηλεύει ο μεσογειακός λαός του surfing και με ναυαγοσώστες που χαίρεσαι να πνίγεσαι και να σε σώζουν. Το τραγικό όμως όλων είναι το Schwarzenegger style αξιοθέατο πάνω στη θάλασσα. Ένα outdoor γυμναστήριο για να έχουν τους σφίχτερμεν εν δράση στο πιάτο σου. Η ματαιοδοξία σε όλο του το μεγαλείο. Από την άλλη αν θες να ηρεμήσεις και να ζήσεις παιδικά όνειρα, η προβλήτα αποκτά υλική υπόσταση! Παράλογη πόλη, που λες, το Los Angeles... Αν πας να περάσεις πολύ πολύ καλά, και αν αποκτήσεις διαφορετική άποψη από μένα, έλα να μου πεις! Enjoy!

Τα υπέροχα σπιτάκια της Santa Monica

Μέσα στην πόλη του L.A.

Getty Museum...must!

Tips: . Στην ταινία «The Outside Man» ο πρωταγωνιστής περιπλανιέται στην

πόλη (καθότι νεόφερτος) και ανακαλύπτει μια πόλη με πολυώροφα parking, motels, σταθμούς λεωφορείων, παραδοσιακά καφέ (dinners), strip bars και real estate. Όλα είναι κακάσχημα, όμως αποτελούν αντιπροσωπευτική εικόνα του L.A.

. Ο Frank O. Gehry μεγαλούργησε πάλι με το Walt Disney Concert Hall, όπως επίσης και ο Richard Meier με το Getty Museum. Both worth a try!

. Δε χρειάζεται να πας... θα απογοητευτείς. Μείνε καλύτερα στο ύφος και

στη μαγεία των ταινιών. Έτσι τουλάχιστον θα γνωρίσεις πολύ καλύτερα αυτή την πόλη.

ΒΕΝΕΤΙΑ:

Ρεζίλι στη Βενετία

(ή αλλιώς ένα flashmob για νέους, τρελούς και τολμηρούς) της Σίσσυς Παπαδογιάννη

ταν ένα όμορφο μαγιάτικο πρωινό στη Βενετία. Οι ορδές των τουριστών κατέκλυζαν την παραλία, τα στενάκια, τις γέφυρες, τις πλατείες. ΤΗΝ πλατεία. Ο Άγιος Μάρκος αντανακλούσε μεγαλόπρεπα τις λιγοστές αχτίδες του ήλιου που επέτρεπε η κυκλοθυμία του βενετσιάνικου καιρού, και παρακολουθούσε αφ’ υψηλού το παραληρηματικό πηγαινέλα του τουριστο-συναφιού που επιδιδόταν σε έναν άτυπο διαγωνισμό για το ποιος-θακάνει-τα-περισσότερα-κλικ-το-λεπτό. Ήταν ένα κλασικό βενετσιάνικο πρωινό, μέχρι που είκοσι περίπου περίεργοι τύποι, ακροβολισμένοι σε τέσσερις γωνιές της πλατείας, μόλις έλαβαν το συμφωνημένο σινιάλο, συναντήθηκαν στη μέση και παρατάχθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον. Τα πρόσωπα τους ήταν καλυμμένα με αυτοσχέδιες μάσκες από χρωματιστό χαρτόνι και στα χέρια τους κρατούσαν από ένα γράμμα. Τα γράμματα μπήκαν στη σειρά σχηματίζοντας τη φράση: “Remember Europe’s Birthday” και οι αλλοπαρμένοι μασκοφόροι άρχισαν να τραγουδάνε με ένα στόμα, μια φωνή, το “Ode to Joy” από την ενάτη του Μπετόβεν. Με λίγα λόγια, αυτό που ξέρουμε όλοι ως ύμνο της Ευρώπης. Κάποιοι από τους τουρίστες τα ’χασαν, παρακολουθούσαν αποχαυνωμένοι το αλλόκοτο θέαμα. Άλλοι, ενθουσιασμένοι μετατόπισαν τα «κλικ» τους προς το νεότευκτο αξιοθέατο. Άλλοι, δειλά δειλά, άρχισαν να σιγομουρμουράνε την κλασική μελωδία. Ένα πιτσιρίκι την είδε διευθυντής ορχήστρας και κουνούσε ρυθμικά τα χέρια του. Ο αιώνιος γιαπωνέζος τουρίστας πόζαρε πασίχαρος μπροστά στην αυτοσχέδια τούτη χορωδία. Και οι σέξι ιταλοί καραμπινιέροι κοντοστάθηκαν να εποπτεύσουν τη σκηνή, με ένα μείγμα καχυποψίας και έκπληξης στα πρόσωπα τους. Τέσσερις φορές επαναλάβαμε τους στίχους του “Ode to Joy”. Εγώ ήμουν το γράμμα «Ε» από την πρώτη συλλαβή του “remember”. Τραγουδούσα κρυμμένη πίσω από την ασφάλεια της μάσκας μου, προσπαθώντας να καταλάβω πότε ακριβώς συναίνεσα να γίνω «ρόμπα» σε μία από τις πιο διάσημες πλατείες του κόσμου. «Θεέ μου, θα μας βγάλουν στο YouTube!» σκεφτόμουν, ενώ παράλληλα διασκέδαζα με το σουρεαλιστικό του θέ-

ματος: 20 άτομα από πέντε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, μια μίνι Βαβέλ, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χτες (ή έστω προχτές), μετά από λιγοστές πρόβες μέσα σε ένα καραβάκι που διέσχιζε την λαγκούνα της Βενετίας, να υπενθυμίζουν τραγουδιστά στους ευρωπαίους -και μη- περαστικούς, τα γενέθλια της Ευρώπης, που ήταν την επόμενη ακριβώς μέρα (9 Μαΐου). Η παράσταση τελείωσε, το πλήθος χειροκρότησε και οι μασκοφόροι flasmobers χάθηκαν μέσα στην τουριστοθάλασσα της Βενετίας. Το flashmob ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Μου έδειξε τη δύναμη της ομάδας, της αγέλης. Αν έκανε το ίδιο πράγμα ένα και μόνο άτομο, το πιθανότερο είναι ότι οι περαστικοί θα τον περνούσαν για τρελό, και απλά θα προσπερνούσαν. Η μαζική συμμετοχή όμως του έδινε άλλη δυναμική, και πάνω από όλα του προσέδιδε νόημα. Ήταν τρελό, σουρεαλιστικό, ανατρεπτικό αλλά και διδακτικό. Κι έπεται συνέχεια... Γιατί το πρόγραμμα “Youth Νet 4 News” (στα πλαίσια του οποίου οργανώθηκε το flashmob), που έχει σαν στόχο να εκπαιδεύσει τους εκπρόσωπους Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων Νέων της Ευρώπης ώστε να μάθουν να χρησιμοποιούν τα Media και τις στρατηγικές PR και μάρκετινγκ για την προβολή των δραστηριοτήτων τους και την βελτίωση της εικόνας τους προς τα έξω, είναι μόλις στην αρχή του. Ένας από τους partners είναι και η Ελλάδα, και συγκεκριμένα το Δίκτυο Νέων Ελλάδας / YouthNet Hellas (youthnet.gr), το οποίο με συμμετοχή εθελοντική, καταγωγή κρητική και δραστηριότητα ευρωπαϊκή, συνεχώς αναπτύσσεται και μεγαλώνει και προσπαθεί να δραστηριοποιήσει τους νέους (κι όσους αισθάνονται νέοι) σε όλη την Ελλάδα. Προσεχώς, οι 20 και βάλε τρελοί πιθανότατα θα ξεχυθούν σε κάποια άλλη πλατεία για να «εκτεθούν» και να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου. Η επόμενη φορά – ποιος ξέρει;- ίσως να είναι και πάλι κάτω από το άγρυπνο βλέμμα και υπό τις ευλογίες του Αγίου Μάρκου – στα Λιοντάρια. See you there!

FASHION:

Itsy bitsy teenie winnie

γαπώ το καλοκαίρι γιατί έχει περισσότερες ηλιόλουστες ημέρες. Είναι μια εποχή που χαιρόμαστε όσο ποτέ να φοράμε ρούχα αέρινα, από λεπτά υφάσματα, δροσερά και ανάλαφρα. Αυτά είναι που δέχονται με χαρά να συνοδεύουν τα teenie weenie αγαπημένα μας μαγιό. Σορτς που αναδεικνύουν τις καμπύλες συνδυασμένα με μικρά μπλουζάκια . Επιτρέπονται τα καπέλα (όσο μεγάλα και αν είναι), «απαγορεύονται» όλα τα υπόλοιπα αξεσουάρ. Δεν αξίζει να καλύπτουμε το σώμα μας με κολιέ και βραχιόλια, να κάνουμε μακιγιάζ για να πάμε στη θάλασσα. Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην επιλογή μας για τα ρούχα που θα φορέσουμε, είναι ότι θέλουμε να ταιριάζουμε με το περιβάλλον γύρω μας, και μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο μια στυλιζαρισμένη φιγούρα είναι περιττή. Ας ήμαστε για λίγο φυσικές και ελεύθερες… Καλό καλοκαίρι να έχουμε..

Styling & Κείμενο: Αγάπη Καλούδη / Photography : Νικήτας Μιχαλάκης Make up: Εφη Μιχελάκη / Model: Κέλλυ Αγγελή Ρούχα: Τζιν βερμούδα, φορεμένη ως σορτς, NEW DENIM. Βαμβακερή floral μπλούζα με τιράντες, Heaven. Μαγιό, Miss mod-Volcom. Φουλάρι τυλιγμένο στο κεφάλι, Nomads. Όλα Urbanstore. Σαγιονάρες πλατφόρμα, LUCA, Τσούμπας Exclusive . Υφασμάτινη τσάντα, MAK GIO, από το κατάστημα THIROS. Ευχαριστούμε για την πολύ θερμή φιλοξενία την Έφη και τον Ηρακλή Ξυδάκη .

UPSIDE DOWN: Πρόσωπα εκτός αντικειμένου

Ο Κώστας Σωμαράκης, ο «Κρητικός» από την ομώνυμη καντίνα, μιλάει για την gourmet κουζίνα. Μαθαίνω πως έχεις ζήσει και στην Αμερική, ποια είναι τα καλύτερα και ακριβότερα gourmet πιάτα που έχεις δοκιμάσει; Στην Αμερική ήμουν fan του Romanian steak, όχι ακριβώς gourmet, αλλά το καλύτερο και ακριβότερο steak. Όσο για τα «καλά» πιάτα της Ελλάδας προτιμώ κυρίως τα θαλασσινά. Για την υψηλή γαστρονομία τι γνώμη έχεις; Κοίταξε... Είναι μια ακριβή ντεμοντέ μόδα, το να προτιμάς το φθηνό και καλό φαγητό είναι πολύ πιο λογικό. Γιατί ο άνθρωπος δεν έμεινε απλά στη παvσέτα και ήθελε υψηλή γαστρονομία; Δεν ξέρω, μάλλον προσπαθεί πολύ σκληρά να

αλλάξει τη γνώμη του εγκεφάλου του, αν και το ποσοστό που πραγματικά προτιμά το gourmet είναι γύρω στο 0% όπως το υπολογίζω. Αν είχες την ευκαιρία να αλλάξεις την επιχείρηση σου με ένα ακριβό εστιατόριο, θα το έκανες; Καντίνα και τέλος! Δεν θα την άλλαζα ποτέ και για τίποτα. Γενικά είμαι της λογικής του «καλύτερα πρώτος στη πόλη παρά δεύτερος στο χωριό». Σε ένα σενάριο που θα σε ήθελε να δουλεύεις ως σεφ σε ακριβό εστιατόριο, τι θα απαντούσες; Ε όχι, δεν υπάρχει περίπτωση δεν θα το έκανα

ποτέ. Άλλωστε εγώ είμαι απόφοιτος πεζοδρομίου και τελειόφοιτος της Γαλλικής σχολής μαγείρων «πανσετερί ντε λα κριτίκ» και εδώ σκοπεύω να παραμείνω. Ο μεθυσμένος ξεχωρίζει το gourmet από τη πανσέτα; Ξέχασε το! Ο Έλληνας δεν είναι gourmet τύπος... 80% είναι χύμα και όταν είναι μεθυσμένος βγαίνει ο αληθινός του εαυτός. Καθαριότητα, Υγιεινή ζωή και διατροφή. Ισχύουν τελικά όλα αυτά ή είναι ένα Φιάσκο; Φιάσκο! Ένα μεγάλο φιάσκο! Το θέμα είναι να ζει κανείς όσο καλύτερα μπορεί για όσο περισσότερο μπορεί. Συνέντευξη: Στέλιος Πετράκης

CINEMA:

Editor’s choice

«SEX AND THE CITY 2»

Το «Sex and the City» επιστρέφει δυναμικά καθώς η Κάρι, η Σαμάνθα, η Σάρλοτ και η Μιράντα ετοιμάζονται να δαγκώσουν για ακόμη μια φορά το Μεγάλο Μήλο ? και όχι μόνο! Η ζωή τους είναι όπως ακριβώς την ήθελαν, αλλά τους επιφυλάσσει μερικές εκπλήξεις ακόμα... Αυτή τη φορά, θα ζήσουν μια απίθανη, ηλιοκαμένη περιπέτεια μακριά από τη Νέα Υόρκη, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα!

«PRINCE OF PERSIA: THE SANDS OF TIME »

Mια επική περιπέτεια δράσης που διαδραματίζεται στη μυστηριακή ατμόσφαιρα της μακρινής Περσίας. Στα βάθη της μαγευτικής αυτής χώρας, ένας κατεργαράκος πρίγκιπας ενώνει τις δυνάμεις του χωρίς τη θέλησή του, με μια μυστηριώδη πριγκίπισσα ενάντια στις δυνάμεις του σκότους. Πρέπει μαζί να προστατέψουν ένα αρχαίο στιλέτο που έχει την ιδιότητα να απελευθερώνει την Άμμο του Χρόνου - ένα δώρο από τους θεούς που μπορεί να αναστρέψει τον χρόνο και να επιτρέψει σε όποιον το έχει στην κατοχή του να γίνει ο κυρίαρχος του κόσμου!

«ROBIN HOOD»

Στην Αγγλία του 13ου αιώνα, ένας άριστος τοξότης στο στρατό του Βασιλιά Ριχάρδου Ι, που αρχικά ενδιαφερόταν μόνο για την προσωπική του επιβίωση, αμέσως μετά το θάνατο του βασιλιά, πηγαίνει στο Νότινχαμ. Εκεί ερωτεύεται την ευγενή Λαίδη Μάριον και ελπίζοντας να την κατακτήσει, αλλά και να σώσει την πόλη από τη βαριά φορολογία και την αδικία σε βάρος του απλού λαού, οργανώνει μια συμμορία κι αρχίζουν να μάχονται τη διαφθορά προκειμένου να αποδώσουν δικαιοσύνη, δίχως να φοβούνται το όποιο προσωπικό κόστος. «ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ - SIN NOMBRE»

Ο Κάσπερ βρίσκεται στην εφηβεία και είναι ήδη μέλος της αμείλικτης συμμορίας «Μάρα». Η Σάιρα ταξιδεύει με τον πατέρα και το θείο της από την εξοχή του Μεξικό προς τον Βορρά, στην οροφή ενός τρένου, με την ελπίδα πως θα μπορέσουν να περάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι δρόμοι του Κάσπερ και της Σάιρα διασταυρώνονται και μια ξεχωριστή φιλία γεννιέται, ενώ οι κίνδυνοι συνεχώς παραμονεύουν. Θα καταφέρουν οι δύο αυτές περιπλανώμενες ψυχές να επιβιώσουν και να περάσουν τα σύνορα;

Cine Info ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΡΕΘΥΜΝΟ

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ Μαλικούτη 18 - 20 ,Κέντρο Ηράκλειο Τηλ: 2810 - 821400 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ Λεωφόρος Α. Παπανδρέου 116, Αμμουδάρα Τηλ: 2810 - 821400 ODEON ΤΑΛΟΣ Σοφοκλή Βενιζέλου, Μίνωος & Πελασγών Περιοχή Τάλως Τηλ: 801-11-60000 & 210 - 6786000

CINELAND Εμμ. Πορτάλιου 3-5 Τηλ: 28310 - 29241 ΑΥΡΑ Aρκαδίου 31 Τηλ: 28310 - 26135 ΑΠΟΛΛΩΝ Μεσολογγίου 18 - Παλαιά πόλη Τηλ: 28310 - 29520

ΧΑΝΙΑ ΑΤΤΙΚΟΝ (χειμερινό) Ηρ.Πολυτεχνείου 9 , Χανιά Τηλ: 2821 - 027717 CINEPLEX ΕΛΛΗΝΙΣ Τζανακάκη , Χανιά - Τηλ: 2821 - 051850 PALACE CINEMAS Βλητές, Σούδα - Tηλ. 28210 - 57757-8-9

ΛΑΣΙΘΙ ΜΙΝΩΑ Παπαναστασίου 18 ΣΗΤΕΙΑ Τηλ: 28430 - 25711 RΕΧ Λασθένους & Μ. Σφακιανάκη ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Τηλ: 28410 - 82681

MUSIC: του Γιάννη Παπιδάκη

Ένα αφιέρωμα στην αμερικανική ανεξάρτητη εταιρία DFA Records. Gil Scott-Heron I’m new here (XL Recordings) Μετά από δεκαέξι χρόνια απουσίας από το μουσικό προσκήνιο, ο αμερικανός ποιητής, μουσικός και πρωτοπόρος art performer (δημιουργός της spoken word jazz – σύμπραξη της jazz με blues και r’n’b – πουαργότερα οδήγησε και στη δημιουργία της rap μουσικής), Gil Scott-Heron, επιστρέφει θριαμβευτικά με ένα άλμπουμ που ξεχειλίζει από θλίψη, εμπειρίες και τη σφραγίδα ενός ανθρώπου που έχει κάνει ειρήνη με τα σφάλματα του. Picks: me and the devil, Ι’m new here, Ι’ll take care of you Style:soul

LCD Soundsystem this is happening (DFA) Το πιο πρόσφατο πόνημα του ταλαντούχου James Murphy, μετά από δυο πολύ πετυχημένα άλμπουμ, τα οποία τηρούμενων των αναλογιών καθόρισαν ως ένα σημείο τα μουσικά δρώμενα της προηγούμενης δεκαετίας σε επίπεδο μουσικής σκηνής, αφού εδραίωσαν τον underground dance punk ήχο ως σήμα κατατεθέν για αυτόν και την εταιρία του, (βλεπε (DFA) στην παγκόσμια μουσική κοινότητα.Picks: zorbing, i saw you blink Picks: drunk girls, I can change Style: indie rock

The Black Keys Brothers (Nonesuch) Ο πέμπτος δίσκος για το blues rock ντουέτο από το Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα άλμπουμ με φρέσκιες ιδέες και ειλικρινείς προθέσεις, χωρίς περιττούς δεξιοτεχνικούς εντυπωσιασμούς και συναφείς μουσικές επάρσεις που συνηθίζουν να ταλανίζουν τα rock συγκροτήματα του είδους. Picks: everlasting light, the only one, too afraid to love you Style: blues rock

Οι βάσεις για την ίδρυση της εταιρίας δόθηκαν πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν ο Tim Goldsworthy, συνιδρυτικό μέλος της ιστορικής πλέον εταιρίας Mo wax, συναντήθηκε με τον μουσικό James Murphy (a.k.a. LCD Soundsystem), ενώ δούλευαν για το άλμπουμ του David Holmes, Let’s Get Κilled. Ωστόσο η εταιρία στήθηκε λίγο αργότερα με την προσθήκη και ενός τρίτου προσώπου, του μάνατζερ Jonathan Galkin. Οι πρώτες κυκλοφορίες της εταιρίας, ήταν μια σειρά από singles για συγκροτήματα όπως οι Τhe Rapture και οι The Juan Maclean, αλλά η μεγάλη επιτυχία έφτασε με το πρώτο άλμπουμ των Lcd Soundsystem το 2005. Σταδιακά η εταιρία εδραιώθηκε και καρπώθηκε την άνθηση αυτού που ονομάστηκε dance punk ή electro punk για τη δεκαετία του 2000 στη Νέα Υόρκη και κατ’ επέκταση στην παγκόσμια μουσική κοινότητα. Μουσικά θα λέγαμε ότι τα συγκροτήματα της DFA έχoυν έντονα δανεισμένα στοιχεία από την underground σκηνή της Νέας Υόρκης τα χρόνια 1978-1982, με συγκροτήματα όπως οι Blondie, οι Talking Heads ή οι Liquid Liquid, προσαρμοσμένα και εναρμονισμένα με την τεχνολογία και τις τεχνικές του σήμερα.

Top five του καταλόγου της DFA records The Rapture – Echoes (2003) LCD Soundsystem – LCD Soundsystem (2005) Hercules and love affair – Hercules and love affair (2008) The Juan Maclean – The future will come (2009) Yacht – See mystery lights (2009)

Agenta

(τρεις λόγοι να φύγετε από το νησί το δεκαπενθήμερο.) Ο Brendan Perry (Dead Can Dance) και ο Blaine L. Reininger (Tuxedomoon) στο Gagarin 205 (Αθήνα), τη Δευτέρα 14 Ιουνίου. Για όσους αγάπησαν τα 80’ς και την 4ad. H Monika Live στο θέατρο Λυκαβηττού (Αθήνα), την Τετάρτη 16 Ιουνίου. (κάτι γίνεται και στα εγχώρια!) The Standells live 27 Ιουνίου στο Αν Club (Αθήνα). Οι μύθοι του 60΄s garage από το Los Angeles για πρώτη φορά στην Ελλάδα! (Μετά από 40 χρόνια!)

Μουσικό κανάλι Airplay 1. Dido - Everything to Lose/2. Ana Tijoux – 1977/3. Lego Boy - Find Your God (Savvas Prayer Remix)/4. Arsenal - Estupendo (Gui Boratto Remix)/5. Gad – Waves/6. Morcheeba - Even Though/7. Blur - Fool’s Day/8. Dj Mc Feat Lia Hide and Blaze Over Here/9. Tareq - Cold (V-Sag Remix)/10. Chris Nemmo - Keep Me Lovin You/11. Consoul Trainin & Pink Noisy Ft Anastasia Zannis - Tango To Evora/12. Trentemoller - Sycamore Feeling/13. Marsheaux - Eyes Without A Face/14. The Radio Dept. - Never Follow Suit/15. Paul Weller - No Tears To Cry (Leo Zero Remix)/16. Nina Zill - L’uomo Che Amava Le Donne/17. Mesie Minimal (Feat. Dimitra Galani)- Mia Zoi/18. Depeche Mode - Enjoy The Silence (Rob Dust Remix)/19. Eminem - Not Afraid/20. Jeff Beck (Feat Joss Stone) - I Put A Spell On You

MUSIC:

MARY’S FLOWER SUPERHEAD SWAY ARCHANGEL MUSIC

Το μουσικό σχήμα Αλκή αποτελείται από τον Δημήτρη Γαύρο και τη Δήμητρα Καραγιάννη, με τον πρώτο να υπογράφει τη μουσική και τη δεύτερη τούς στίχους των τραγουδιών. Στην πρώτη τους δισκογραφική δουλειά έχουν συμπαραστάτη και αρωγό τον Φίλιππο Πλιάτσικα, ο οποίος έχει αναλάβει την παραγωγή και συμμετέχει τόσο ερμηνευτικά, σε ένα τραγούδι, όσο και ως συνθέτης σε μια διασκευή του γνωστού από την εποχή των Πυξ Λαξ Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, το συγκρότημα «προτείνει ποπ και ροκ εναλλαγές, συνδυασμένες με ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις και διανθισμένες με ορισμένα έντεχνα στοιχεία»

Το δεύτερο άλμπουμ του τρίο των Mary’s Flower Superhead που εμφανίστηκαν στη δισκογραφία πριν από μια επταετία κι έφτασαν στο σημείο ν’ ανοίξουν συναυλίες των Placebo και των Madrugada. Εδώ θα βρείτε έντεκα στέρεες συνθέσεις, γνήσια προϊόντα της εν Ελλάδι indie rock σκηνής, με τα καταιγιστικά κιθαριστικά μέρη να πρωταγωνιστούν, με συχνά πειραγμένα «βρόμικα» φωνητικά, με χορευτική διάθεση και με έναν τρόπο ερμηνείας που προσωπικά με παρέπεμψε στους θρυλικούς Tom Robinson Band. Κομμάτια, όπως το εναρκτήριο The unknown lane, το I’m the boy you can’t destroy και το She said, που κλείνει το cd με τα ηλεκτρονικά ψυχεδελικά στοιχεία του, συνηγορούν πως το Sway των Mary’s Flower Superhead είναι ό,τι καλύτερο ακούσαμε τελευταία αναφορικά με την αναβίωση του post punk στη χώρα μας.

SOUNDGARDEN:

ΑΛΚΗ ΣΕ ΔΥΟ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΕΛΥΔΡΟ

του Κώστα Καρνίκη

Ροκ σταρ ίσον αξιοπιστία. Ροκ σταρ ίσον ανεβασμένα νούμερα θεαματικότητας. Ροκ σταρ είναι μια τζούρα αλάνας σε έναν κόσμο φύσει και θέσει καθωσπρέπει όπως αυτός της τηλεόρασης. Ιδού οι 11 πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μουσικών που εμφανίστηκαν σε τηλεοπτικές σειρές. Phil Collins [Miami Vice] Το 1985 ο ντράμερ και τραγουδιστής των Genesis εμφανίστηκε –δυστυχώς για όλους εμάς- σε ένα απ’ τα επεισόδια της, τότε, αγαπημένης σειράς. Μετά, κάποιος του είπε πως ήταν καλός και το πήρε σκοινί κορδόνι κι εμφανίστηκε και σε μια ντουζίνα βρετανικές ταινίες. The Killers [Orange County] Η σειρά αυτή, ψιλοάθλια σε σενάριο κι αν ήταν, μας έδινε τη ευκαιρία να απολαύσουμε μερικά απ’τα καλύτερα συγκροτήματα της εποχής στις πρώτες τους τηλεοπτικές απόπειρες. Κάπως έτσι, απ’ τη σειρά αυτή πέρασαν Killers, Shins, Death Cab For Cutie, TV On The Radio και πολλοί ακόμη. Chris Lowe [Neighbours] Ο πληκτράς κι έτερο ήμισυ των Pet Shop Boys κάνει μια ολιγοδευτερόλεπτη εμφάνιση, υποδυόμενος τον... εαυτό του σε αυτήν την βρετανική σαπουνόπερα της δεκαετίας του ’80, στην οποία ένας Θεός ξέρει για ποιο λόγο δέχτηκε να συμμετέχει. Ίσως επειδή την παρακολουθούσε κι ο ίδιος. David Bowie [Extras] Μυθική σειρά, μυθικών διαστάσεων με μυθικές ατάκες κι ακόμη πιο μυθικούς καλεσμένους, οι οποίοι δέχονταν να

«τσαλακώσουν» την εικόνα τους ενώπιον του πολυπληθούς βρετανικού τηλεοπτικού κοινού. Η εμφάνιση του Bowie και οι «κραδασμοί» που αυτή προκαλεί, φέρνουν δάκρυα στα μάτια μου απ’ τα γέλια. Boy George [A-Team] Με ένα εμφανές ειρωνικό κλείσιμο του ματιού, οι υπεύθυνοι της σειράς επέλεξαν για cameo εμφάνιση όχι κάποιον εξίσου «μάτσο» και νταγλαρά, αλλά τον... Boy George, έναν μουσικό που μπροστά του ακόμη κι ο Elton John φαντάζει «Μαγκάιβερ». Morrissey [South] Υποδυόμενος τον εαυτό του (αυτό έλειπε, έχει κι ένα κούτελο στην κοινωνία...) ο Moz δέχτηκε να κάνει ένα ολιγόλεπτο πέρασμα από την βρετανική αυτή σειρά, και μάλιστα χωρίς να πάρει φράγκο, αφού ήταν τότε ο ίδιος μέγας φαν της. Joe Perry [Homicide: Life On the Streets] Απ’ το όχι και τόσο μακρινό 1993, εποχή της απόλυτης παντοκρατορίας των Aerosmith, έρχεται αυτό εδώ το μικρό ενσταντανέ που με κάνει να λέω από μέσα μου «ας έμενες στην κιθάρα κι ας άφηνες της υποκριτική ήσυχη». Chrissie Hynde [Friends] Θρυλικό επεισόδιο, με την Φοιβη να προσπαθεί να μάθει τα μυστικά της ακουστικής κιθάρας απ’ την κιθαρίστρια και τραγουδίστρια των Pretenders, εμπλουτισμένο με τα γνωστά «φιλαρακοειδή» αστεία. Cher [Will & Grace] Ελλείψει Liza Minelli, η επόμενη Όσια των γκέι την εποχή εκείνη, το 2000, ήταν η Σερ (δεν είχε ακόμη σκάσει μύτη η Kylie). Οι σεναριογράφοι της σειράς εκμεταλλεύτηκαν το μομέντουμ και φρόντισαν να φέρουν στο πλατό των γυρισμάτων την αμερικανοαρμενικης καταγωγής τραγουδίστρια. Stevie Wonder [The Cosby Show] Ο Stevie τραγουδάει με το γνωστό εκκρεμές στυλακι του και η οικογένεια του Bill Cosby σιγοντάρει, σε αυτό το αλήστου μνήμης (με την κακή έννοια) στιγμιότυπο από τα μέσα της τηλεοπτικής δεκαετίας του ’80. Sparks [Gilmore Girls] Είναι η σειρά όπου οι διάλογοι δεν σταματάνε ποτέ, αφού οι πρωταγωνιστές της μιλάνε ακατάπαυστα, εκνευρίζοντας με. Όμως, σε ένα απ’ τα επεισόδια της σειράς, είχα την τύχη και την έκπληξη να δω να παίζουν ζωντανά ένα απ’ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα όλων των εποχών, οι καλιφορνέζοι Sparks.δίκτυα που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Μεταξύ της πενταετίας 2002 και 2007 το κατέβασμα mp3 διπλασιάστηκε στα P2P και τετραπλασιάστηκε αν υπολογίσει κανείς τα torrent.

AGENDA: LIVE: 5/06@Ανοικτό Θέατρο του Τεχνόπολις - Ηράκλειο

O μπασίστας Marco Mendoza(Thin Lizzy, Blue Murder, Whitesnake, Ted Nugent) θα εμφανιστεί ζωντανά στο Ανοικτό Θέατρο του Τεχνόπολις στο Ηράκλειο Κρήτης. Μαζί του θα παίξουν οι εξαιρετικοί μουσικοί Mark Cross(Outloud, Firewind, Helloween, Kingdom Come) και ο κιθαρίστας Steve Saluto.

16/06@Παγκρήτιο Στάδιο - Ηράκλειο

Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, μετά την επιτυχία των δύο συναυλιών τους τον περασμένο Μάρτιο στο Βελλίδειο, στη Θεσσαλονίκη και στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο στην Αθήνα, δίνουν συναυλία στο Ηράκλειο.

EVENTS: 4-5 Ιουνίου - ΤΕΙ - Ηράκλειο Ο “Studio fm1 105,4”, ο ραδιοφωνικός σταθμός των σπουδαστών του Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου Κρήτης, με σκοπό την επικοινωνία του με το κοινό της Κρήτης, παρουσιάζει ένα μουσικό 2ήμερο Τα συγκροτήματα που θα συμμετέχουν στο live είναι: OVERPAIN (Hardcore)(Θεσσαλονίκη), BELOW THE BOTTOM(Hardcore)(Ηράκλειο) ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΝΟΤΟΣ (Hip-Hop)(Ηράκλειο), 4 THE BAND(Hard Rock)(Ηράκλειο) KICK US MUZIQ w/ Mr.Big.K. [DJ Sets peter_pan, djtzinas](Ηράκλειο) ANTILOPE PRODUCTIONS [DJ Set by Moloch] KICK US ALL-STARS [Live Performance] (peter_pan, djtzinas, Moloch, Mr.Big.K) 6 Ιουνίου - Caldera - Ηράκλειο Groove Therapy the band, LIVE rock, funk & disco 6 Ιουνίου - Nammos - Ηράκλειο Sunday In The City - Gpal & Mr.Roussos 11 Ιουνίου - Stricktly Vinyl @La Brasserie - Ηράκλειο Oi dj’s Antonis, Manolito & Quickaras ,μια βραδιά πολλών στροφών… μόνο με βινύλια!

ΘΕΑΤΡΟ: Στιγμές Μεταμόρφωσης, μια χοροθεατρική παράσταση από την ομάδα χορού Φυσαλίδα Στιγμές Μεταμόρφωσης, μια χοροθεατρική παράσταση από την ομάδα χορού Φυσαλίδα 4, 5, 6 και 7 Ιουνίου 2010 στο οινοποιείο Ταμιωλάκη στο χωριό Χουδέτσι στην Κρήτη, ώρα προσέλευσης κοινού στο χώρο: 19:30 ώρα έναρξης παράστασης: 20:00 κρατήσεις: 6944 915186 / 6945 335230 / 2810 224321. τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ κανονικό-10 ευρώ μειωμένο

ΕΚΘΕΣΕΙΣ: Έκθεση της Ομάδας Εικαστικών Τεχνών Εργαζομένων του ΙΤΕ Η Ομάδα Εικαστικών Τεχνών Εργαζομένων του ΙΤΕ διοργανώνει Έκθεση Καλλιτεχνικής Δημιουργίας με τίτλο «Ομαδική Απόδραση» από 1 έως 10 Ιουνίου 2010 στον Προμαχώνα «VITTURI», Οδός Πεδιάδος, Ηράκλειο. Τα εγκαίνια της Έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010 και ώρα 19.00. Η Έκθεση περιλαμβάνει έργα σε τομείς όπως η καλλιτεχνική φωτογραφία, η ζωγραφική, το κόσμημα, η ολογραφία και τα πολυμέσα.

DAY&NIGHT: Εφημερεύοντα φαγοπωλεία Παρασιές Εξελιγμένη κρητική κουζίνα για στιβαρές επιλογές με ενδιαφέροντα large πιάτα με large περιεχόμενο. Λιτή διακόσμηση και μεγάλη γκάμα επιλογής κρασιών με ετικέτες απ’όλη την Ελλάδα. Ζητείστε για επιδόρπιο λουκουμάδες με παγωτό κανέλλα! Ανοικτά και το μεσημέρι. Λυσ. Καλοκαιρινού 10, 2810225009 Λίγο Κρασί, Λίγο Θάλασσα Κλασσική επιλογή για ψαρολαγνεία! Ένα στέκι που δεν αδειάζει καμία ώρα της μέρας! Προνοήστε να κλείσετε τραπέζι εγκαίρως ακόμα και για το μεσημέρι. Ψαράκι και όχι μόνο με θέα τον Κούλε. Μαρινέλη & Μητσοτάκη, 2810300501 Βράκας Petite στέκι με θαλασσινά πιάτα και ευχάριστη διάθεση, απέναντι από τον Κούλε. Καταφέρνει πάντα να έχει μια πολύ cozy ατμόσφερα. Λ. Μαρινέλη 1, 2810243243 Λούκουλος Κλασσικό ρεστωράν της πόλης, με διαχρονικούς οπαδούς και formal προφίλ. Γευματίστε στην όμορφη αυλή του ή εντός του νεοκλασικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται. Δοκιμάστε απαραιτήτως πίτσα με prosciutto! Κοραή 5, 2810224435 Καγιαμπής «Κόκκινες» γεύσεις, ιστορικό περιεχόμενο, κλασσικό κρητικό φαγάκι και ωραίο χύμα κόκκινο κρασί, για χαλαρά γεύματα και πολιτικο-καλλιτεχνικές συζητήσεις. Ζητείστε για επίλογο μια παραδοσιακή σφακιανή πίτα και θα μας θυμηθείτε! Μονοφάτσιου 12, 2810226286 Τα Πρασσειν Αλογα Μικρή ιταλική trattoria με θαυμάσιες κλασσικές επιλογές και μενού που δεν μας μπερδεύει. Χάνδακος & Κυδωνίας 21, 2810283429 Οδός Αιγαίου Κλασσική αξία που πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα ό,τι έχει να κάνει με τους καρπούς της θάλασσας. Gourmet επιλογές και ενδιαφέρουσες ετικέτες με φόντο το νέο λιμάνι του Ηρακλείου. Οδός Αιγαίου, Πόρος, 2810244410 Ιστιοπλοϊκός όμιλος Από την παραγωγή στην κατανάλωση, δίπλα στη μαρίνα της πόλης θα βρείτε αυτό το στέκι για φρέσκο ψάρι και πιάτα θαλασσινών. Μας κερδίζει πάντα η ποιοτική του, low-profile ατμόσφαιρα. Λιμάνι Ηρακλείου, 2810228118 Έργανος Αν οι ρυθμοί σας δεν σας επιτρέπουν να δραπετεύσετε σε κάποιο από τα κοντινά χωριά της πόλης για γνήσια κρητική κουζίνα, τα μακαρόνια με ανθότυρο, το βραστό ζυγούρι, η κοκκινιστή αίγα και τα παραδοσιακά πιταράκια θα σας μυήσουν στα βάθη της κρητικής διατροφής. Rustic αισθητική με ακούσματα λύρας. Γ. Γεωργιάδη 5, 2810285629 Ο Παρασκευάς Νεανική ατμόσφαιρα και θαλασσινα πιάτα για χαλαρές βραδιές. Στην πλατεία του Ιστορικού Μουσείου. Γρεβενών 1, 2810244024 Η Κοινοπολιτεία Θα νιώσετε ότι γευματίζετε στο σπίτι της γιαγιάς, μιας και το στέκι στεγάζεται στο ισόγειο παλαιάς αστικής νεοκλασσικής κατοικίας. Πατάτες στη ξυλόσομπα, κόκκορας κρασάτος και κάποια πολίτικα πιάτα. Αρετούσης 2 & Μεραμπέλου, 2810390088 Νότιο Σέλλας Κλασσική φοιτητική, κι όχι μόνο, αξία με ενδιαφέρουσες προτάσεις μεζέδων. Ένα chill-out μεζεδοπωλείο. Μεραμβέλλου 13, 2810 240027  Οι Κούπες Μια καλά δοκιμασμένη συνταγή, με σταθερή αξία, με οικεία ατμόσφαιρα και ενδιαφέροντα πιάτα. Αγ Τίτου 22, 6977259038 Τα Σαρανταυγά Στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου, αυτό το παραδοσιακό καφενείομεζεδοπωλείο δεν υποδύεται κανένα ρόλο. Μας αρέσει γιατί μας θυμίζει στέκια παλαιότερων εποχών, με μουσικό χαλί ήχους από κομπολόγια. Οδός 1866 (αυτό με...40 αυγά στην ταμπέλα) Έτερον Εκάτερον Μικρό και λαχταριστό καφενείο μεζεδοπωλείο με πιάτα ημέρας και κεφάτη διάθεση. Ένα all-day long στέκι στην κεντρική αγορά της πόλης. Οδός 1866 αρ.54, 2810214363 Λίγο απ’όλα Σε ένα εκπληκτικής αισθητικής νεοκλασσικο κτίριο του κέντρου στεγάζεται αυτό το so busy μεζεδοπωλείο. Funny διάθε-

ση, ευχάριστες γεύσεις, ελληνική μουσική. Eυρώπης 26. Οι Εφτά Θάλασσες Μας αρέσει για την πολύ προσεγμένη του αισθητική, τις πρωτότυπες μεθόδους σερβιρίσματος αλλά και το περιεχόμενο τους. Στην πλατεία του Δημαρχείου Αλικαρνασσού. Ηρακλείτου & Ηροδότου 1, Ν. Αλικαρνασσός, 2810342945 Τhe Mexican Το μοναδικό μεξικάνικο εστιατόριο της πόλης για βραδιές με ethnic διάθεση σε αισθητική και γεύσεις. Υπενθυμίζουμε ότι μεξικάνικο δεν σημαίνει απαραίτητα και καυτερό. Viva Mexico! Χάνδακος 71, 2810220334 Ο Ιππόκαμπος Γευματίστε με θέα το θαλάσσιο μέτωπο στο διαχρονικής αξίας στέκι θαλασσινών επιλογών. Μεγάλο ατού η απλότητα του. Σ. Βενιζέλου 3, 2810280240 The Golden Dragon Για βραδιές με oriental διάθεση σε ύφος και γεύση. Εδώ θα δοκιμάσετε κινέζικη, ταυλανδέζικη, ινδική αλλά και ιαπωνική κουζίνα (βλέπε σούσι). Προσεγμένος χώρος και ζεστός φωτισμός. Ευγενικού & Αγιοστεφανιτών 4, 2813006654 China Town Αυθεντική κινέζικη κουζίνα. Μας αρέσει για την αμεσότητα του, τα εξαιρετικά πιάτα του αλλα και για το Σάκε! Δοκιμάστε την κοτόσουπα με το γάλα καρύδας (αν πετύχετε και βροχερό καιρό ακόμα καλύτερα). Θερίσσου 53, 2810313007 Ο Σπόρος Στην Πλατεία των Δικαστηρίων, θα βρείτε αυτό το so simple στέκι, για καφέ που εξελίσσεται σε κρασάκι, με λαχταριστούς σπιτικούς μεζέδες. Πλατεία Δασκαλογιάννη Σιγά-σιγά Κεντρικό μεζεδοπωλείο της πόλης με ρεμπέτικα ακούσματα και Handmade διακόσμηση. Ανοικτά και το μεσημέρι. Μινωταύρου 2, 2810227779 Alfredo La vera cucina italiana! Εδώ θα βρείτε την αυθεντική ιταλική pizza με το λεπτό ζυμάρι και την πραγματική ιταλική καρμπονάρα (χωρίς κρέμα γάλακτος). Εxtra + : η νωχελική του ατμόσφαιρα. Γ. Γεννηματά 2 Μασταμπάς, 2810214141 Η Πλάνη Το στυλάτο μεζεδοπωλείο της πόλης με ενδιαφέρουσες παραλλαγές μεζέδων και εναλλακτική ατμόσφαιρα. Πασιφάης 8 Δευκαλίωνας Παραδοσιακή ταβέρνα στην πολυσύχναστη πλατεία του Ιστορικού Μουσείου με μεγάλη γκάμα επιλογών και εξαιρετικό service. Αν σταθέιτε τυχεροί, θα δειπνήσετε υπό μελωδίες ακορντεόν live εκτελεσμένες απ΄τον ιδιοκτήτη. Λυσ. Καλοκαιρινού 8, 2810244215 Η Κουζίνα Της Πόπης Κεντρικό μεζεδοπωλείο που μας θυμίζει στέκι εξωτερικού με ασυνήθιστες προτάσεις μεζέδων, πολίτικη κουζίνα και χαρούμενους τοίχους. Δοκιμάστε τα falafel! Ανοικτά και το μεσημέρι. Σμύρνης 19, 2810222124 Γερώνυμος Κρυμμένο στέκι για τους ψαγμένους του αντικειμένου, με την ψησταριά απ’έξω να μας καλοσωρίζει με ευχάριστες μυρωδιές. Ο μικρός του χώρος ενώνει όλες τις παρέες σε μία. Αμνισσού 11, 2810 242447 Ο Γάμος του Καραγκιόζη Νεανικό μεζεδοπωλείο με χαρούμενη διάθεση και ένα τριώροφο σφουγγάτο που θα σας κάνει ευτυχισμένους. Οι ενδιαφέρουσες ξύλινες φιγούρες του Καραγκιόζη στους τοίχους θα σας ταξιδέψουν στο χρόνο. Γραμβούσης 6-8 Στου Τερζάκη Η χαρα του ψαροφαγά! Εδώ θα βρείτε εξαιρετικής ποιότητας θαλασσινά πιάτα κι όχι μόνο. Το προτείνουμε επίσης για το άψογο service του και την τοποθεσία του στη γραφική πλατεούλα του Αγίου Δημητρίου. Ανοικτά και το μεσημέρι. Πλ.Αγίου Δημητρίου, 2810 221444 Αλλα κι άλλα: Χαμηλού κόστους κουτούκι, μια αξιοπρεπής εναλλακτική γωνιά με ζωντανές ρεμπέτικες βραδιές. Πεζόδρομος οδού Καγιαμπή 16, 2810220760 Παλιό καφέ: το ρακάδικο με τη διαχρονική, «χύμα» απλότητα, και τις ωραίες παρέες. Πεζόδρομος οδού Καγιαμπή 13, 2810289547 Blue Safran: Σε ένα πανέμορφο ανακαινισμένο νεοκλασσικό κτίριο, δίπλα στο Μεγάλο Αρσενάλι, με εξαιρετική μεσογειακή και μοντέρνα κρητική κουζίνα. Τάφοι Βενιζέλων, Χανιά, τηλ 2821027449 Ταμάμ: Από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα εστιατόρια των Χανίων, με μουσειακό περιεχόμενο (πρώην οθωμανικό λουτρό), και μοναδικό συνδιασμό οριεντάλ και κρητικών γευσεων. Ζαμπελίου 49, Χανιά, τηλ 28210 96080

Για επείγοντα περιστατικά καφεστιατόρια Central park Το μαγαζί που άνοιξε τον «χορό» των καφέ γύρω από τον πνεύμονα πρασίνου του κέντρου. Φαγητό και καφέ με μπόνους τo «σήμα κατατεθέν», σούπερ σφηνάκι κρέμας καραμελέ. Καλό σέρβις Αρκολέωντος 19, 2810346500 Draft café Μπυραρία-καφέ-restaurant «μεστές» ηλικίες, καλή κουζίνα, καλή εξυπηρέτηση. Αρκολέοντος 9, 2810301341 Tramezzino Επαναστατικό σε concept, τιμές και ποιότητα καφέ. Δοκιμάστε έναν από τους δεκάδες συνδυασμούς του ομώνυμου παραδοσιακού ιταλικού σάντουιτς. Η καλύτερη μακαρονάδα pesto στην πόλη. 25ης Αυγούστου 33, 2810220348 Παγοποιείον Συνδυασμός καφέ και εξαιρετικής διεθνούς και κρητικής κουζίνας, ευφάνταστο μενού, όμορφο περιβάλλον Πλατ. Αγ. Τίτου, 2810346028 Veneto Βενετσιάνικη ατμόσφαιρα, δημιουργική μεσογειακή κουζίνα και καλό σέρβις με εκπληκτική θέα στο παλιό λιμάνι Ηρακλείου. Επιμενίδου 45 τηλ 2810223686 Mare Σε γαλήνια τοποθεσία με θέα το απέραντο γαλάζιο, για καφέ, εξαιρετική κουζίνα, και ποτά ως αργά Σοφοκλή Βενιζέλου (Πρώην Ξενία) τηλ 2810241946 Τυπογραφείο Μοναδική σύζευξη ποτού, καφέ και αυθεντικού ιταλικού φαγητού, σε ένα κοσμοπολίτικο, arty περιβάλλον, συνοδευμένα ενίοτε με ζωντανή τζάζ. Μπετόλο 28&Πλατεία Μητροπόλεως, Χανιά, τηλ 28210 40920 Μy-Café Bar-Restaurant Κομψή ατμόσφαιρα, εξωτική κουζίνα, “ταξιδεμένες”, από Ιταλία μέχρι Βενεζουέλα γεύσεις καφέ, mainstream μουσική. Σκαλίδη 37, Χανιά τηλ 28210 79288

Για έκτακτες ανάγκες καφεπωλεία Eπι χάνδακος Τεράστια γκάμα μπύρας, γενναιόδωρη περιποίηση, και πολλά cookies με τον καφέ ή το τσάι. Jazz και κλασσικά ακούσματα. Χάνδακος 43 Ουτοπία Οι 30 somethings το θυμούνται από τις ένδοξες εποχές της Χάνδακος, όταν ο κόσμος ξεχείλιζε στα πεζοδρόμια. Μεγάλη ποικιλία ροφημάτων, και τι φοντί! Χάνδακος 51, 2810341321 Μπισκότο Το newcomer της Χάνδακος. Φρέσκια άποψη για το τι εστί καφέ σήμερα, στο εσωτερικό δίνει την αίσθηση Σουηδικού εξοχικού. Δυνατό του σημείο, guess what… τα μπισκότα! Xάνδακος 36γ, 2810-288977 Σαμαριά Deliciozo Ποικιλία γλυκών, χυμών, pastries, καφέ, φιλική διάθεση και πολιτικές συζητήσεις. Αρκολέωντος 9, 2810 301341 Newscafe Περιμετρικά του πάρκου Θεοτοκόπουλου, πολυσύχναστο δημοφιλές πέρασμα, για καφέ με κρουασάν και πράσινη θέα. Ανοικτό μέχρι αργά Μινωταύρου 32 , Πάρκο Θεοτοκόπουλου, 2810 301527 Στ’Ωρολόι Καφές on the go και μεγάλη γκάμα αυθεντικού ιταλικού παγωτού. Πλ. Νικ. Φωκά, 2810282353 Indigo Φρεσκογεννημένο, με ωραία αισθητική και ακόμη ωραιότερη θέα στην πλατεία του Αγίου Τίτου. Φρέσκα σάντουιτς, καλός καφές, ακόμα καλύτερη εξυπηρέτηση. 25ης αυγούστου 76 Ηριδανός Από τα γνωστότερα και παλαιότερα της πόλης. Δύο όροφοι για καφέ και αργότερα ποτό, συζήτηση και εφημερίδα. Αψεγάδιαστο. Ανδρόγεω 8, 2810226321 Μαρίνα Αναμφισβήτητα στο πλέον προνομιακό σημείο της πόλης, απέναντι από το ενετικό φρούριο, το δημοτικό καφέ εκπλήσ-

σει ευχάριστα με τις μουσικές επιλογές του που κινούνται απο café del mar και 60s έως το ελληνικό νέο κύμα. Παλιό λιμάνι Ηρακλείου Καφενείο Βαλτέ Τζαμί Ευχάριστο που κάποια πράγματα παραμένουν θετικώς αναλλοίωτα. Ένα μουσειακό καφενείο. Πλατεία κορνάρου Κουκουβάγια Μοναδικό στέκι λόγω της εκπληκτικής θέας – με όλη την πόλη των Χανίων στο πιάτο, της θετικής αύρας, και του διάσημου κέικ σοκολάτας! Τάφοι Βενιζέλων, Χανιά, τηλ 2821027449

Διανυκτερεύοντα μπαροποτοπωλεία Τιτα Μπρίκι Το νέο στέκι, “αδελφάκι” της Guernica, με «ψαγμένες» φάτσες, και μουσικές rock, soundtrack, musical, funk, indie. Και οι “δικοί μας” Γιάννης Παπιδάκης και Γιώργος Σμυρνάκης on the decks! Μεραμπέλλου 16 Dish bar Ελληνική μουσική, νοστιμότατη κουζίνα, θετική ατμόσφαιρα, υψηλή δημοφιλία Πλατεία Αγ. Τίτου, 2810227118 La Brasserie Μπαρ με γαλλική αύρα –κυριολεκτικώς. Indie, alternative, house, funk, υπό το φώς των black lights. Συχνά ζωντανά jazz και rock συγκροτήματα. Κοραή 15, 2810223580 Guernica Το underground στέκι με το υπερκαλλιτεχνικό όνομα. Βραδιές Britpop, lounge, aλternative rock, electronica. Νice drinks! Κρήτης 2 Blow up Εμπνευσμένο από την ταινία του Michelangelo Antonioni. To μοναδικό με δημιουργική εμμονή για «περιθωριακές» μουσικές. Βραδιές Punk, goth, indie, σε πρωτο πλάνο. Γνήσιο cult οδός. ΚΡΗΤΗΣ 4 Levare Τρελά doggy nights με πολύ snoop doggy dog και ακόμη περισσότερους dogαδες. Συνηθως ακολουθεί..μαγειρίο Νικολούδης για βραστό Γ. Παπανδρέου 54, 2810828222 Ενοδία Μοναδικό για την ποιοτική ελληνική μουσική του. Έντεχνο, ροκ, λαικό,ethnic, με θετική ατμόσφαιρα. Πηγαίνετε νωρίς! Κοραή 2, 2810226085. Habanero Τρελά λατινοαμερικάνικα βράδια και μαθήματα λάτιν χορού κάθε βράδυ, απ’ευθείας από το Μεξικό (και όχι από την Κούβα) Χάνδακος 55 Φιξ Γαλλικό καφέ σε ρετρό ύφος, με ατμοσφαιρικό, βαρύ ξύλινο μπάρ και μουσικές του κόσμου. Περδικάρη 4, 2810289023   Παγοποιείον Σημείο αναφοράς, δημιούργημα πάθους και τέχνης, μουσικές όλου του φάσματος από 5 ηπείρους. Μνημειώδεις τουαλέτες. Πλατ. Αγ. Τίτου, 2810346028 Room 109 Μοναδικός industrial χώρος υψηλής αισθητικής, χορευτική μουσική με θέα το παραλιακό μέτωπο. Σοφ. Βενιζέλου 109, 2810261615 Cream Ατμόσφαιρα πάρτυ, άψογο σέρβις, σφηνάκια που ρέουν, pop μουσική Ιδαίον Άνδρον 11. Τηλ. 2810 30002 Route 66: Διαχρονικό ροκάδικο καφέ μπάρ, εμπνευσμένο από αμερικανικές road movies. Τσόπερ, ποτό κι ευθύτητα Χάνδακος 46 Take 5: all time classic, από τα πρώτα μπαρ του είδους του στην πόλη. Το ξεφάντωμα των –άντα σε μουσικές disco, house, pop. Οι πιστοί του θαμώνες δεν θα το ξεπεράσουν ποτέ. Τη μέρα ανοικτό για καφέ. Αρκολέοντος 7,2810226564 Figaro Art-Cafe : Ατμοσφαιρικό, καλλιτεχνικό στέκι υψηλής δημοφιλίας και αισθητικής, από τα must see του Ρεθύμνου. Στα decks (και εδώ), ο «μετρ» Γιάννης Παπιδάκης. Χατζημιχάλη 22, Ρέθυμνο τηλ 28310 22334 Jailhouse: Το πετρόχτιστο στέκι των «Μινωταύρων». Σωστά ποτά, προσιτές τιμές, συχνές live rock βραδιές όλων των ειδών! Αγιοστεφανιτών 19α τηλ 6945286036 Café Du Lac: Ίσως το δημοφιλέστερο καφέμπαρ του Αγίου Νικολάου, με προνομιούχο θέα στη λίμνη, chill out διάθεση, και «ψαγμένες» μουσικές. 28ης Οκωβρίου αρ 17, Άγ. Νικόλαος τηλ 28410 26837

Τεύχος δρόμου Φωτογράφιση: Mανώλης

Σκαντζάκης